CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 07:44:24

หัวข้อ: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 07:44:24

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเดี๋ยวอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin


##############################

"อีกระเทย อย่ามาเตะต้องกันกู ขยะแขยง"

"มึงจะทำแท้งมั้ย"

"ร่าน"

"มึงชอบแย้งผัวชาวบ้านหรอ"

"ถ้ามึงไม่ทำแท้งเดี๋ยวกูทำเอง"

"มารชีวิตกูจริงๆ"

***************************************

สวัสดีครับ มารู้จักกันก่อนเนอะ

ชื่อกุ๊กครับ

พึ่งเคยแต่งนิยายดราม่า Mpreg เป็นเรื่องแรก และเป็นหน้าใหม่มากๆ ของเล้าเนาะ เรื่องนี้ไม่ได้แต่งขึ้นมาจากความจริงแต่อย่างใดครับ เป็นแค่มโนของเราล้วนๆ เลยครับ


ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ^^

ป.ล.ทำเสียไปกระทู้หนึ่ง เสียดายยยยToT

หัวข้อ: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg] กล่าวนำ 19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 07:49:08

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก


กล่าวนำ

การที่เราได้เกิดมาบนโลกใบนี้ได้ ผมคิดเสมอว่ามันชั่งเป็นเรื่องที่โชคดีมากๆ ที่พ่อแม่ของผมได้คอยเลี้ยงดูฝูมฝักตั้งแต่ผมยังอยู่ในท้องจนเติบใหญ่มาได้จนถึงตอนนี้ ถึงแม้ว่าพวกท่านจะจากผมไปได้หลายปีแล้วก็ตาม

ผมจะไม่ขอโทษโชคชะตาที่ลิขิตชีวิตของผมให้เป็นไปในรูปแบบนี้

ผมจะไม่โทษใครหรืออะไร ที่ทำให้ชีวิตของผมเกิดมาลำบากยากเข็ญแบบนี้

แต่ว่านะความจริงแล้วผมควรจะโทษตัวเองมากกว่าดีกว่า ที่เลือกก้าวเดินมาในเส้นทางสายนี้

เส้นทางของ 'มือที่สาม'

เพราะแอบรักเพื่อนสนิทคนหนึ่งมาก มากจนอยากจะเอามาครอบครอง ทำให้ผมใช้วิธีชั่วๆ ในการ 'แย่ง' ตัวเขามาเป็นของผม เพียงคนเดียว ถึงแม้ว่าเขาคนนั้นจะมีแฟนอยู่แล้วก็ตาม...

"นี่เต้ เอ่อ...จะเข้าไปจริงๆ หรอ"  ผมอิดออดกับ 'เต้' เพื่อนสนิทที่ผมแอบคิดไม่ซื่อด้วยอย่างเสแสร้ง ผมมองร้านเหล้าที่เต็มไปด้วยผู้คนที่สร้างปลดปล่อยอารมณ์และผ่อนคลายความเครียดจากการทำงานทั้งอาทิตย์ในวันศุกร์นี้ อย่างหมายมาด ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของผมที่วางแผนเอาไว้ทุกอย่าง

คิดไม่ผิดจริงๆ ที่แกล้งพูดเรื่องร้านเหล้าบรรยากาศดีที่เปิดใหม่ใกล้ห้องเช่าโทรมๆ ที่ผมพักอาศัยอยู่ ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่าเต้จะต้องอยากมาเพราะเต้เป็นคนอยากรู้อยากลอง ร้านเหล้า ผับ บาร์ต่างๆ ในละแวกนี้ ที่ที่เต้ไม่เคยไปนั้นไม่มี

 เต้เป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่เกินเด็กม.6 มาก ความสูงที่มากกว่า 184 เซนติเมตรเข้ากันได้ดีกับผิวสีแทนอย่างคนออกกำลังกายกลางแจ้งเป็นประจำ ประกอบกับโครงหน้าเรียวยาว ดวงตาสีสนิมคมกริบ จมูกโด่งสวย รับกับริมฝีปากหนาหยึกลึกสีแดงสดได้อย่างลงตัว จึงไม่แปลกที่เต้จะเจ้าชู้ คนหล่อมักเจ้าชู้ นี่คือเรื่องจริงอย่างหนึ่งที่ผมค้นพบ หลังจากที่เจอกับได้ไม่ถึงปี

แต่เหตุผมที่ผมออกมาทำเรื่องชั่วๆ อย่างการ 'มอมเหล้า' เต้นั่นไม่ใช่เพราะเต้เจ้าชู้ แต่เป็นเพราะเต้เลิกเจ้าชู้ต่างหาก

ถามว่าทำไมน่ะหรอ เต้เลิกเจ้าชู้มันไม่ดีตรงไหน ทำไมผมต้องทำเรื่องต่ำช้าอย่างนี้เพราะเต้เลิกเจ้าชูด้วย

นั่นก็เพราะว่าการที่เต้เจ้าชู้แสดงให้เห็นว่าเต้ยังไม่ถูกใจใคร และยังไม่คิดจะหยุดตัวเองที่ใคร ดังนั้นก็ถือว่าผมยังมีสิทธิอยู่ จริงมั้ย

แต่ระยะนี้ เต้ดูเจ้าชู้น้อยลงไม่ค่อยควงคนอื่นเลย นับตั้งแต่วันที่เต้ได้พบกับ 'แพร' สาวสวยจากโรงเรียนสตรีไม่ใกล้โรงเรียนชายที่ผมกับเต้เรียนอยู่เท่าไหร่

เต้เริ่มออกไปเที่ยวกับเพื่อนน้อยลง และให้ความสำคัญกับแพรมากขึ้น จนวันหนึ่งเต้ก็เดินจับมือกับแพรมาบอกผมว่าคบกับแพรอยู่ ทั้งคู่เป็นแฟนกัน ไม่ใช่คู่ควงเหมือนคนอื่นๆ ที่ผ่านมา!

เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมรู้ว่า ถ้ายังไม่ทำอะไรอีกผมจะต้องเสียเต้ไปแน่ๆ ซึ่งนั่นมันเป็นเรื่องที่ผมยอมไม่ได้

วันนี้เต้ดื่มเหล้าไปหลายแก้วจากการขยั้นขยอของผมเอง เรามาที่นี่กันแค่สองคนไม่ได้ชวนเพื่อนคนอื่นมาอีก

จนเมื่อเวลาผ่านเลยไปจนถึงช่วงสี่ทุ่ม เต้ก็เมาได้ที่แล้ว ผมจึงจัดการเช็คบิลล์แล้วหิ้วปีกเต้กลับไปที่ห้องของผมอย่างกระหยิ่มกระย่องในใจ

พอมาถึงห้องผมก็เริ่มยั่วยวนเต้อย่างเนียนๆ จนเต้เกิดอารมณ์ร่วมขึ้นมา และเป็นฝ่ายรุกผมซะเอง

กว่าไฟปรารถนาของเราทั้งสองจะมอดดับลง ก็เข้าเช้าวันใหม่แล้ว

ผมและเต้หลับไปเพราะความเหนื่อยล้า ใบหน้าของผมประดับด้วยรอยยิ้มอย่างยินดี ในที่สุดเต้ก็เป็นของผม...
.
.
.
แต่ใครจะรู้ล่ะ ว่าสิ่งที่ผมคิดมามันผิดทั้งหมด เต้ไม่สามารถหยุดที่คนอื่นได้ แล้วผมเป็นใครทำไมเต้ต้องหยุดอยู่ที่ผมด้วย!

และความจริงอีกอย่างก็คือ เต้ก็มีแพรเป็นตัวจริงอยู่แล้ว
.
.
.
เพราะฉะนั้นตัวร้ายอย่างผม และ 'เขา' คงเป็นได้แค่มารชีวิตของเต้เท่านั้น!

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: gatenutcha ที่ 19-01-2016 08:10:08

 :katai4:
อยากอ่านไวๆเลยค่ะ  มาต่อนะค่ะ นายเอกท้องได้เนี่ย  เราชอบมาก   ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 19-01-2016 08:13:59

ในเมื่อรู้ว่าเพื่อน(ที่แอบชอบ)มีแฟนแล้ว ก็ยังทำ สุดท้ายเขาไม่ยอมรับก็ต้องทำใจล่ะนะ
หวังว่ามีลูกแล้วนายเอกจะนิสัยดีกว่านี้ และเต้คงไม่ใช่พระเอกนะ มันยอมรับได้ยากถ้านายเอกจะไปยื้อแย่งพระเอกมา(จากคนที่พระเอกรัก)

หัวข้อ: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่1 19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 08:26:43

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก


ตอนที่ 1 ท้อง

หลังจากวันนั้น วันที่ผมมีอะไรกับเต้ ก็เป็นเวลาเดือนกว่าแล้ว เต้ก็ปฏิบัติตัวกับผมเหมือนปกติที่เคยเป็นมา ไม่แม้แต่จะพูดอะไรซักคำที่เรามีอะไรกัน ราวกับเรื่องนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ทำไมกัน ทำไมเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้
 ผมได้แต่กักเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจตัวเองคนเดียวไม่ได้พูดออก เพราะมัวแต่ยุ่งๆ กับการสอบปลายภาค และเรื่องการเรียนต่อในชั้นปริญญาตรี

และอีกอย่างช่วงนี้ผมเองก็มีปัญญสุขภาพนิดหน่อย เป็นต้นว่า เหนื่อยหอบช้า ง่วงซึมตลอดทั้งวัน แถมยังอยากอาหารมากขึ้นจนผมแปลกใจ

จนเมื่อสองวันที่ผ่านมาอาการผมหนักมากขึ้น ถึงขนาดอ้วกเมื่อได้กลิ่นอะไรแรงๆ และอาหารจำพวกปลา ที่ปกติผมชอบจะตาย แต่วันนี้ผมกลับเหม็นคาวจนทนไม่ไหวต้องวิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำชายอยู่หลายรอบ ในปากรู้สึกว่ามีน้ำเปรี้ยวๆ หลั่งออกมาไม่หยุดหย่อน อีกทั้งยังขมในคอเหลือจะกล่าว
อีกทั้งผลข้างเคียงจากการโก่งคออาเจียนเป็นเวลานาน ยังนำมาซึ่งอาการหน้ามืดจนแทบล้มหัวฟาดพื้นอยู่หลายที

คงต้องไปตรวจดูแล้วล่ะ ว่าเป็นโรคอะไรรึเปล่า อาการท่าจะแย่ลงทุกวันแล้ว ปล่อยไว้แบบนี้คงไม่ดีแน่


"เอ่อ...คือ" แพทย์หญิงที่เป็นคนตรวจผม อ้ำๆ อึ้งๆ ถึงอาการของผมอยู่นาน หลังจากที่ทำการตรวจผมไปถึงสามครั้ง!

"สรุปแล้วผมเป็นอะไรหรอครับหมอ ความดันโลหิตต่ำหรือไมเกรนครับหมอ"

"ไม่ใช่ค่ะ เอ่อ...คือ...คุณตั้งครรภ์ได้เดือนกว่าแล้วค่ะ"  คำพูดที่เหมือนสายฟ้าฟาดลงสู่กลางใจของผมเข้าอย่างจัง ไม่จริง นี่ผมหูฟาดไปใช่มั้ย ผมเป็นผู้ชายนะจะท้องได้ยังไง อีกอย่างผมเคยมีอะไรกับคนอื่นแค่ครั้งที่มอมเหล้าเต้ครั้งนั้นครั้งเดียวเองนะ หมอต้องพูดหรือไม่ผมก็ฟังผิดไปแน่ๆ ผมอคงตั้งใจจะบอกว่าผมเป็นความดันแน่เลย

"นี่หมอ...พูดผิดใช่มั้ยครับ ผมเป็นความดันใช่มั้ย"

"ไม่ใช่ค่ะ คุณตั้งครรภ์จริงๆ และหมอก็ไม่ได้ตรวจผิดพลาดด้วยนะคะ เพราะหมอตรวจไปตั้งหลายรอบคุณก็รู้นี่คะ"  หมอพูดย้ำกับผมอีกครั้ง ตอนนี้ในหัวของผมว่างเปล่าไปหมด ผมท้องงั้นหรอ...

"จากการตรวจ หมอคิดว่าคุณต้องเป็นผู้ป่วยภาวะกระเทยแท้ค่ะ คุณปารมินทร์ หมอก็พึ่งเคยเจอภาวะกระเทยที่ไม่เป็นหมันเป็นเคสแรกเลยนะคะ ส่วนใหญ่กระเทยแท้จะเป็นหมันน่ะค่ะ"  หมอพูดกับผมด้วยสีหน้าจริงจังน่าเชื่อถือ

กระเทยแท้งั้นหรอ มันคืออะไรกัน เหมือนเคยได้ยินผ่านๆ หูมาก่อน

"ภาวะกะเทยแท้ (อังกฤษ: True hermaphroditism) หมายถึงภาวะที่บุคคลที่เป็นกะเทยมีเนื้อเยื่อทั้งของรังไข่ทั้งของอัณฑะ คืออาจจะมีรังไข่ข้างหนึ่งและอัณฑะอีกข้างหนึ่ง แต่โดยทั่วไปแล้วต่อมบ่งเพศข้างหนึ่งหรือทั้งสองข้างจะมีเนื้อเยื่อจากทั้งรังไข่ทั้งอัณฑะที่เรียกว่า ovotestis

ไม่มีเคสที่บันทึกไว้พร้อมกับหลักฐานเลยว่า เนื้อเยื่อทั้งสองของต่อมบ่งเพศนั้นสามารถทำงานได้พร้อมกัน karyotype ที่พบก็คือ 47XXY (กลุ่มอาการไคลน์เฟลเตอร์), 46XX/46XY, หรือ 46XX/47XXY โดยมีระดับmosaicism ที่ต่าง ๆ กัน (โดยมีกรณีที่น่าสนใจหนึ่งที่มี XY ในระดับ 96% แต่สามารถตั้งครรภ์และให้กำเนิดได้)

แม้ว่าภาวะนี้จะคล้ายกับภาวะ mixed gonadal dysgenesis แต่สามารถแยกออกจากกันได้โดยการตรวจสอบเนื้อเยื่อ (histology)

ถึงแม้ว่าบุคคลผู้มีภาวะกะเทยแท้อาจจะมีลูกได้ (จนกระทั่งถึง ค.ศ. 2010 ได้มีสิ่งตีพิมพ์ทางวิทยาศาสตร์ที่รายงานการมีลูกในมนุษย์ภาวะกะเทยแท้ถึง 11 เคส) แต่ยังไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่แสดงว่าเนื้อเยื่อทั้งของรังไข่ทั้งของอัณฑะสามารถทำงานได้พร้อม ๆ กัน ดังนั้น หลักฐานทางวิทยาศาสตร์จึงไม่สนับสนุนคำที่พูดกันว่า กะเทยแท้สามารถทำให้ตนเองตั้งครรภ์ได้

 ภาวะกะเทยแท้มีน้อย และอาจเกิดได้จากเหตุหลายอย่าง

อาจเกิดขึ้นจากการที่ไข่ในมารดาแบ่งเป็นสองใบ แล้วเกิดการผสมพันธ์ไข่ทั้งสองแต่ละใบมีโครโมโซมชุดเดียว (haploid) และไข่ที่ผสมแล้วนั้นเกิดการรวมตัวกันในยุคต้น ๆ ของช่วงพัฒนาการหรืออีกวิธีหนึ่งคือ ไข่ใบหนึ่งอาจจะได้รับการผสมพันธ์จากตัวอสุจิสองตัว แล้วเกิดกระบวนการ trisomic rescue ในเซลล์ลูก (daughter cell) ที่แบ่งออกจากกันไข่สองใบที่มีการผสมพันธ์โดยตัวอสุจิสองตัวบางครั้งจะรวมตัวกันเป็น chimera มีเซลล์สืบพันธุ์ 4 ชุด ถ้าไข่ที่ผสมแล้วใบหนึ่งมีเพศชายอีกใบหนึ่งมีเพศหญิงมารวมตัวกัน บุคคลนั้นอาจมีภาวะเป็นกะเทย (แต่ไม่จำเป็น)อาจเกิดขึ้นเพราะการกลายพันธุ์ของยีน SRY "

"ตัวอย่างของกะเทยแท้มีให้เห็นน้อยมาก มีตัวอย่างจากทหารชาวอิตาลีนายหนึ่งชื่อ "ดาเนียล เบิร์กแฮมเมอร์" แต่งงานกับภรรยามา 7 ปี และมีชีวิตสมรสตามปกติแต่ไม่มีบุตร อวัยวะเพศชายของเขาปกติ คืนหนึ่งก่อนเข้านอนเขารู้สึกว่ามีอะไรดิ้นอยู่ในท้อง ต่อมาอีกหนึ่งชั่วโมงก็คลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิง เขาสารภาพว่าตนเองได้ปกปิดเป็นความลับตลอดมาว่าร่างกายของเขาซีกหนึ่งเป็นชาย อีกซีกหนึ่งเป็นผู้หญิง เขาเคยมีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้ชายเพียงครั้งเดียวเท่านั้นก็ตั้งครรภ์ หลังจากคลอดลูกแล้ว เขาสามารถให้ลูกดูดนมได้จากเต้านมข้างขวา ซีกตัวข้างขวาของเขาเป็นผู้หญิง ซีกซ้ายเป็นผู้ชาย"

 ผมอ่านออกเสียงข้อความในหน้าจอโทรศัพท์ทัชสกรีนที่เต้เป็นคนซื้อให้เป็ของขวัญวันเกิดเบาๆ

นี่ผมเป็นกระเทยแท้จริงๆ หรอเนี่ย นี่ผมกำลังท้องอยู่งั้นหรอ เคสของผมคงเหมือนนายดาเนียล เบิร์กแฮมเมอร์ที่มีอะไรกับผู้ชายครั้งเดียวก็ท้องได้แน่ๆ เลยเฮ้อ...

"ทำอะไรน่ะ!"

-----------------------------------------------

อ้างอิงข้อมูลกระเทยแท้โดย

https://th.m.wikipedia.org/wiki/ภาวะกะเทยแท้

 https://th.m.wikipedia.org/wiki/กะเทย_(ชีววิทยา

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 08:30:56

อ้างจาก: gatenutcha ที่ 19-01-2016 08:10:08  

:katai4:
อยากอ่านไวๆเลยค่ะ  มาต่อนะค่ะ นายเอกท้องได้เนี่ย  เราชอบมาก   ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณครับ^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-01-2016 08:35:34

ดูดราม่า

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-01-2016 08:40:22

ดราม่าไหมเนี่ยเป็นมือที่สามแบบนี้ ภูมิคุ้มกันดราม่าเราอ่อนแอแต่ก็อยากอ่าน :ling3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 19-01-2016 09:16:48

ท่าจะหนัก  :katai1:

หัวข้อ: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่ 2 มารชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 10:47:01

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 2 มารชีวิต


"ทำอะไรน่ะ"  เสียงห้าวทุ้มกระชากเสียงถามอยู่ด้านหลังทำให้ผมสะดุ้งตกใจ จนทำโทรศัพท์กระเด็นหลุดมือ และมันโชคร้ายมากๆ เมื่อโทรศัพท์ของผมดันกระเด็นไปตกอยู่ใกล้ๆ ปลายเท้าของเต้พอดี

"เอ่อ...เต้!"  ผมร้องเรียกชื่อเต้เสียงดังอย่างตกใจเมื่อมือหนาเรียวยาวหยิบโทรศัพท์เครื่องขึ้นมาจากพื้น

ดวงตาคมกริบของเต้ก้มลงกวาดสายตาผ่านหน้าจอทัชสกรีนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเงยหน้ามองผมด้วยอย่างตาตกใจ

"นี่นายท้องหรอมะรุม"

"เอ่อ...เรา...คือว่า"  ผมอ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่ ในใจเริ่มคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆ นานา ถ้าเกิดว่าผมบอกเต้ว่าท้อง เต้จะดีใจมั้ยนะ

"กูถามว่ามึงท้องใช่มั้ย!"  คราวนี้เต้ตะคอกด้วยถ้อยคำไม่ค่อยรื่นหูมากนักพร้อมกับขึ้นเสียงดังกว่าเดิม

"เอ่อ ใช่เต้ เราท้อง ท้องลูกของเราไง เต้ดีใจรึเปล่า"  ผมพยายามทำใจดีสู้เสือ พร้อมกับเดินเข้าใกล้แล้วออดอ้อนอย่างน่ารัก

"ฮึ่ย ออกไปห่างๆ กูเลยนะอีกระเทย อย่ามาแตะต้องตัวกู เดี๋ยวเสนียดกระเทยจะติดกูเอา"  เต้ผลักผมออกห่างจากตัวเองด้วยท่าทางขยะแขยงอย่างแรง ทำให้ผมล้มลงไปกองกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว  ความจุกเจ็บแล่นเข้ามาสู่ท้องน้อยของผมทันทีจนต้องยกมือมาบีบนวดบรรเทาอาการเจ็บปวด สายตาก็มองเต้อย่างตัดพ้อ ทำไมเต้ต้องทำกับเราแบบนี้ด้วย

"เต้..."

"เอ้านี่ เงิน เอาไปทำแท้งซะ ฝไอ้มารชีวิตกูนี่ อยู่ไปก็รกโลกเปล่า รีบเอาออกตั้งแต่เนินๆ ซะ"  เต้ล้วงเอาเงินสดปึกหนึ่งฟาดใส่หน้าผม จนรู้สึกชาและเจ็บ ผมยกมือกุมหน้าข้างที่ถูกเงินฟาด๑

"เต้ นี่เต้คิดจะฆ่าลูกของเราหรอ"

"เหอะ ลูกเรางั้นหรอ มันจะใช่ลูกของกูจริงหรอ แม่มันร่านซะขนาดนั้น"

ร่าน....ผมนี่นะร่าน เต้ไปเอาอะไรมาพูด ผมน่ะ ไม่เคยมีใครเลยนะ มีแต่เต้คนเดียว

"ไม่ใช่นะเต้"

"ไม่ใช่อะไร วันก่อนมึงยังไปแรดกับไอ้อาร์ตอยู่เลย ทั้งๆ ที่มันก็มีแฟนอยู่แล้ว หรือมึงเป็นพวกชอบปย้งผัวชาวบ้านกับ ทั้งกูทั้งไอ้อาร์ตก็มีเมียอยู่แล้ว"  คำพูดที่เหมือนเข็มพันเล่มปักลงสู่กลางใจผมอย่างแรง

"เต้ไม่ใช่นะ เรากับอาร์ตเป็นเพื่อนกันนะ" ผมพยายามอธิบายอย่างใจเย็น ผมไม่อยากให้เต้เข้าใจผิด ที่ผมทำไปทั้งหมดก็เพราะ

"ชั่งเถอะ ไม่ใช่เรื่องของกูนี่นา มึงจะไปแรดไปร่านที่ไหนก็ไป ส่วนไม่มารชีวิตนี่ มึงจะไปทำแท้งมั้ย" 

"ไม่นะเต้ เราไม่ทำ เราฆ่าลูกไม่ได้" 

"ถ้ามึงไม่ทำงั้นกูทำเอง" ประกายตาคมกล้าแฝงด้วยความอาฆาตอย่างชัดเจน จ้แงมองที่ท้องที่ยังแบนราบของผม ผมรีบขยับตัวฟนีออกจากเต้อย่างรวดเร็ว

แต่ทว่ามันก็ไม่ทันอยู่...เต้ผลักผมให้ล้มลงกับพื้น ก่อนจะสาวเดินเข้ามาใกล้ๆ

"มึงจะหนีไปไหนล่ะ ไหนว่ารักกูนักรักกูหนาไง"  เต้พูดพร้อมกับเหยียบลงบนท้องของผมอย่างแรง จากที่เจ็บจุกอยู่ก่อนแล้วยิ่งทวีความเจ็บเป็นร้อยเป็นพันเท่า

"ฮึก เต้ เราเจ็บ ปล่อยเราเถอะนะ เราขอร้อง
 ฮือออออ"ผมยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนเต้ให้หยดทำร้ายผมกับลูกซะที

"ก็ได้ปล่อยก็ได้ หลังจากนี้มึงไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้าอีกนะ จะไปตายไหนก็ไป แต่ถ้ามึงยังเสนอมาหากูอีกล่ะก็มึงตายแน่ จำไว้"  เต้มองดูสภาพของผมที่เอามือกุมท้อง และมีเลือดมากมายไหลออกมาจากหว่างขาไม่หยุดอย่างพอใจ ก่อนจะเดินจากไป

"เต้ อย่าไปนะเต้ ฮือออ"  ผมถลาเข้าไปกอดขาข้างหนึ่งของเต้ก่อนจะร้องไห้เสียงดังกว่าเก่า อย่าไปเลยนะ อย่าไป อยู่กับเรานะเต้ อยู่กับเรา

"โว้ย ปล่อยอีกระเทยกูจะไปหาเมียกู"  เต้สะบัดผมออกจากขา ก่อนจะเตะเข้าที่ท้องผมอีกที แล้วเดินจากไป ต่อให้เต้ทำร้ายผมซักเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่เจ็บเท่าคำว่า 'เมีย' กูที่เต้เปล่งออกมา เมียที่หมายถึงแพร ไม่ใช่ผม...

นี่สินะ นี่คงเป็นผลของเวรกรรมที่ผมก่อไว้สินะ ผมแย้งของรักของคนอื่นเขา เต้เลยมาฆ่าลูกที่ผมรักคืน

มันคงเป็นผลกรรมที่สาสมกับความเลวของผมแล้วล่ะ....

นอนหลับตาซะนะลูกจ๋า นอนซะหล้าหลับตาแม่สิกล่อม โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ...

ถึงไม่มีใครรัก แต่เราก็ยังมีกันและกันสินะ ลูกจ๋า...



#############
เอ่อ...ลงไม่เป็นอ่ะ 555 เอาแบบนี้ล่ะเนาะ อ่านได้เหมือนกันแหละเนาะ^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 10:56:41

ใครใจดี +1 ให้เป็ดน้อยก้าบๆ กับผมด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-01-2016 11:40:04

รออ่านอีก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 19-01-2016 12:36:05

ตอนแรกเข้ามาดูไม่เห็นชื่อเรื่อง เข้ามาดูอีกรอบ สนุกคับ ชอบๆ
  รอติดตามเรื่องนะคับ รอลุ้นว่าจะได้ลูกชายรึว่าลูกสาว  มาต่อเร็วๆนะคับ
 

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 19-01-2016 12:44:33

สงสารมะรุม  :hao5:

เต้มันสมควรโดน  :z6: :z6:

หัวข้อ: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่3 19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 15:44:37

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 3 หนูมะเฟือง

นอนสาหล่า หลับตา แมสิก็อม
เอ๋าะ ออม อ้อย แม่วน่อยตอดนวยต่าด่ำมั่นเด้อ....
แมไป่ไฮกะสิไป่หาปล่า
แมไป่น่าสิหาของม่าฝาก
บักหมากหว่า บักมัง บักหวาย
เอ๋าบักไฟ่ บักแงว บักส่าน
แต่งค่าฮ่านสิเอ่าม่าจิ้มแจว
บักเล็บแม่วกะสิให่ลูกหล่า
คั่นได้ปล่าสิเอ่าม่าต่ำปน
เข่าหน่าฝนปล่าไคเต่มท่อง
แมสิจ้องเอ่าม่าให่หนู
ได้กะปู่ แมสิเอ่าม่าลาบ
นกกระจาบเข่าม่าจิ๋กกิ่นเข่า
แมสิเอ่าตั๋บมั่นม่าปิ้ง
บักหัวลิ่ง แมสิให่กิ่นหวาน
ยอดบักต่าลกะสิม่าจิ้มแจว
กั๋บม่าแล่วสิม่าอุ้มลูกหล่า
กั๋บจากน่าสิพ่าค่วยเข่าคอก
ยอดผั๋กหนอกเอ่าม่าจิ้มแจวบ่อง

เสียงเพลงกล่อมเด็กเป็นภาษาอีสานดังแว่วออกมาจากบ้านเดี่ยวชั้นเดียวหลังเล็ก เนื้อที่ไม่กี่ไร่ ล้อมรอบด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ที่ส่งกลิ่มหอมรวยรินโชยมาตามลมที่พัดเอื่อยเฉื่อยของบรรยากาศเย็นที่กำลังพอดี

เสียงหวานนุ่มทุ่มดังออกมาจากริมฝีปากบางสีชมพูสด พาให้ผู้ฟังตัวน้อยเพลิดเพลินไปกับเสียงของแม่จนเคลิ้มหลับไป

มือบางเรียวขาวเนียนลูบหัวทุยที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของลูกน้อยเบาๆ กล่อมให้เจ้าตัวเล็กนอนหลับอย่างสบาย

นี่ก็เป็นเวลาห้าปีแลีวหลังจากวันนั้น วันที่ผมรู้สึกเสียใจที่สุดในชีวิต วันที่ผมคิดเวลาตุวเองมันน่าขยะแขยงเหมือนที่เขาคนนั้นพูด ผมมันเลวอย่างไม่น่าให้อภัย วันที่ผมผมแย่งแฟนชาวบ้าน แต่ในความเลวร้ายนั้นทำให้ผมได้พบกับ 'มะเฟือง' หนูมะเฟืองลูกรักของแม่

ยอมรับเลยครับว่าหลังจากที่ผมมาอยู่ที่นี่ หมู่บ้านกรุ่นไอดิน ด้วยความอนุเคราะห์ของหมอปรางค์หมอที่ผมฝากท้องหนูมะเฟืองเอาไว้ตั้งแต่ตอนอยู่ที่กรุงเทพฯ

ในวันที่ผมบอกเต้ว่าท้อง เต้ก็คิดจะทำให้ผมแท้งหนูมะเฟือง ตอนนั้นผมเองคิดเหมือนกันนะว่าลูกของผมคงไม่รอดแน่ เพราะเลือดผมไหลออกมาเยอะมาก แถมยังปวดท้องมากด้วย ปวดแบบที่ไม่เคยปวดมาก่อนในชีวิต...

วันนั้นหลังจากที่เต้กลับไปได้ไม่นาน ผมกับฝืนสังขารที่โชกไปด้วยเลือดของตัวเองด้วยน้ำตานองหน้า ทั้งปวดท้อง ทั้งหวาดกลัวว่าลูกน้อยจะเป็นอะไรไป ทั้งเสียใจที่เต้กล้าทำร้ายลูกตัวเองได้ลงคอ ผมรู้ว่าเต้ไม่ได้เป็นคนดีอะไรมากมายนัก แต่ผมไม่เคยคิดเลย ว่าเต้จะเป็นคนโหดร้ายได้ถึงขนาดนั้น ผมเสียใจจริงๆ ขอโทษนะลูก ขอโทษแทนพ่อของหนูด้วยที่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นกับหนู

ถ้าวันนั้นผมไปหาหมอปรางค์ช้าไปกว่านี้แม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว หนูมะเฟืองคงไม่ได้มานอนบนตักของผมแบบนี้ พอคิดถึงเรื่องนี้แล้วน้ำตาก็พาลจะไหลออกมาทุกที

ผมเสียใจกับความเลวที่ผมทำไว้กับแพร ผมเสียใจที่ดูแลตัวเองไม่ดี จนหนูมะเฟืองเกือบจากผมไป ผมเสียใจที่ครั้งหนึ่งเคยรักคนที่ทำร้ายลูกผมคนนั้น

แต่ผมก็ไม่สียใจหรอกนะที่มีมะเฟือง และการที่มะเฟืองเกิดมา ถึงแม้ว่าผมจะเรียนไม่จบปริญญาดั่งใจหวัง และถึงแม้ว่าผมจะต้องทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงตัวเองและลูก

นั่นก็เพราะเขาคือญาติคนเดียวของผมบนโลกใบนี้ และเป็นคนๆ เดียวที่ผมรักที่สุด

ขอบคุณครับ ที่หนูเกิดมา ตัวแม่เองไม่เคยมีสักครั้งเลยนะที่จะคิดว่าหนูเป็นภาระของแม้

หนูมะเฟืองเป็นเด็กดี ว่านอนสอนง่าย เฉลียวฉลาด และช่างพูดทำให้ตอนนี้หนูมะเฟืองได้กลายเป็นขวัญใจของคนกรุ่นไอดินไปหมด ไปไหนเห็นใครก็ธุจ้าเขาไปเสียหมด จนได้รับรอยยิ้มเอ็นกลับมาเสมอๆ

ผมคิดว่าผมโชคดีนะ ที่ตอนเด็กหนูมะเฟืองเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ไม่ค่อยงอแง แถมยังสุขภาพดีด้วย ยิ้มอารมณ์ดีอยู่ทั้งวัน ตอนที่แม่ทำงานก็ไปเคยกวนให้หงุดหงิดใจ พอโตมาก็ช่วยหยิบจับช่วยนั่นช่วยนี่ ชั่งชื่นใจแม่จริงๆ ที่มีลูกแบบนี้

และอีกเรื่องที่ผมโชคดีคือการที่มีหมอประจำตัวใจดี อย่างหมอปรางค์ที่คอยช่วยเหลือผมตลอด ตั้งแต่ยังไม่คลอดหนูมะเฟือง พอคลอดแล้วยังหาที่อยู่ให้อีกด้วย

ทุกวันนี้ผมก็ปลูกต้นกล้วยหอมตรงที่ว่างหลังบ้านที่มีพื้นที่กว้างอยู่พอประมาณ และผมยังแบ่งพื้นที่เอาไว้ขุดสระเพื่อเลี้ยงปลาทับทิมเอาไว้ขาย ซึ่งรายได้ก็พออยู่ได้ไม่ขัดสนอะไร

เวลาว่างจากการเลี้ยงเจ้าหนูมะเฟืองก็ทำขนมคัพเค้กกล้วยหอมในสวนเพื่อเพิ่มมูลค่า แถมยังไม่เบื่ออีกด้วย ซึ่งก็เป็นการเพิ่มรายได้ไปในตัวด้วย

ระยะแรกเริ่มก็ลองฝากคนรู้จักของหมอปรางค์ เมื่อเห็นว่าขายดีผมก็ขยายสาขามากขึ้น จนตอนนี้ผมส่งขายไปทั่วทั้งอำเภอแล้ว ตอนนี้ครอบครัวผมก็มีเงินเก็บพอสมควรแล้ว เงินทุกบาททุกสตางค์ผมใช้อย่างรู้คุณค่า เพราะเคยเจอเหตุการณ์ที่ไม่มีเงินจะจ่ายค่ายาบำรุงครรภ์จนต้องบากหน้าไปขอยืมเงินกับหมอปรางค์มาแล้ว

ผมไม่อยากจะรบกวนหมอปรางค์อีก ลำพังแค่เขาดูแลผมกับลูก และออกค่าใช้จ่ายต่างๆ รวมถึงให้เช่าบ้านหลังนี้ในราคาที่ถูกแสนถูกนั่นอีก แค่นี้ก็ไม่รู้ว่าผมกับลูกจะชดใช้บุญคุณของเธอหมดรึเปล่า เธอเปรียบเสมือนกับนางฟ้าของผมกับลูกจริงๆ

"แม่จ๋าร้องไห้ทำไมจ๊ะ"  มือเล็กบอบบางของหนูมะเฟืองทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิด เสียงเรียกของหนูมะเฟืองทำให้ผมรู้ว่าตัวเองกำลังร้องไห้อยู่ น่าแปลกที่พอผมนึกถึงเรื่องราวในอดีตทีไร น้ำตามันก็พาลจะไหลทุกที ทั้งๆ ที่เรื่องมันก็ผ่านมาห้าปีแล้ว

ถึงกระนั้นทุกครั้งที่ผมคิดถึงเขาก็อดร้องไห้ไม่ได้อยู่ดี บางอาจเป็นเพราะผมยังรักเขาอยู่ก็เป็นได้ และผมเองก็ได้แต่หวังว่าผมจะลืมเขาได้ในซักวันหนึ่ง...หวังว่านะ

##############################

จบแบบนี้ดีมั้ยครับ 5555

♡คนใจดีครับ บวกเป็ดก้าบๆ เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: gaY_Ya ที่ 19-01-2016 15:59:38

ชอบมากๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 19-01-2016 16:05:14

เราอยากให้ต่อ

เนื้อเรื่องมันน่าสนใจ คือไม่ต้องไปแคร์ตัวผู้ที่ผ่านมา อยากรู้ว่ามะรุมกับลูกจะเป็นยังไงต่อ

เราว่าปมที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวน่าสนใจสุดๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 19-01-2016 17:06:35

เนื้อเรื่องน่าสนใจค่ะ แต่มีคำผิดอยู่นิดหน่อยนะคะ สู้ๆ~  :mc4:

หัวข้อ: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่4 19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 18:32:57

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 4 การพบกันอีกครั้ง

ยามเมื่ออาทิตย์อัสดง แสงแดดที่เคยร้อนผะผ่าวในช่วงเวลากลางวันเริ่มโรยรา ก่อนที่ดวงตะวันดวงใหญ่จะคล้อยต่ำลง จนกระทั่งลาลับขอบฟ้าไป เหลือทิ้งไว้เพียงรอยริ้วสีแดงที่พาดผ่านผืนนภาสีครามอันกว้างใหญ่

ผมมักจะพาหนูมะเฟืองออกมาดูตะวันตกดิน พร้อมๆ กับกินข้าวเย็นไปด้วย

ผมมักจะสอนลูกอยู่เสมอว่า กาลเวลามันมักจะหมุนเวียนอยู่เสมอ หมุนไปตามดวงตะวันกลมๆ สีแดงๆ ดวงใหญ่ที่ขึ้นและลงไม่หยุดนิ่ง ดังนั้นเราก็จะต้องชีวิตต่อไปอย่างขยันขันแข็ง เหมือนกับพระอาทิตย์ที่ขยันเดินบนท้องฟ้า ต่อให้ลำบากขนาดไหนก็ต้องก้าวเดินต่อไป และใช้เวลาให้คุ้มค่าไม่ให้เวลาต้องสูญเปล่าไป

ลูกผู้ชายต้องประกอบด้วยความซื่อสัตย์ ขยันหมั่นเพียร การให้เกียรติคนอื่น อย่าดูถูกเขา ต้องมีความเอื้ออารี และเป็นสุภาพบุรุษ ไม่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า เหมือนพ่อของเขาเคยทำ

หนูมะเฟืองแสดงให้ผมเห็นว่าลูกผมชั่งแสนดี และทำตามคำสั่งสอนของผมทุกอย่าง ไม่เคยละเลยแม้แต่อย่าง การที่หนูมะเฟืองเป็นเด็กดีแบบนี้ ทำให้ผมภูมิใจในตัวของลูกตัวเองมาก

"แม่ครับ เหนื่อยมั้ย"  หนูมะเฟืองถามพร้อมกับยื่นขันเงินที่บรรจุน้ำใสๆ ที่ส่งกลิ่นหอมของดอกมะลิที่ลอยอยู่บนผิวน้ำเข้ามาจมูกทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้ไม่น้อย หลังจากที่เข้าไปทำงานในสวนกล้วยหอมมาเหนื่อยๆ

"เห็นหน้าหนูก็หายเหนื่อยแล้วครับ"  ผมพูดก่อนจะฝังจมูกลงในพวงแก้มยุ้ยๆ สีขาวที่เห็นเลือดฝาดสีแดงเหมือนเด็กสุขภาพดีของลูกแรงๆ ผมไม่ได้กล่าวเกินจริงนะ ที่บอกว่าแค่เห็นหน้าก็หายเหนื่อย แต่มันเป็นเรื่องจริง แค่ผมเห็นหน้าเจ้าตัวเล็กที่มองมาอย่างออดอ้อนและทำนู่นทำนี่ประจบประแจงเรา แค่นี้มันก็ชื่นใจจนหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

"วันนี้ไปเที่ยวตลาดไนท์วันเมืองมั้ยครับ"  ผมถาม ขณะที่กำลังเก็บผ้าที่ตากไว้เข้าเก็บในตู้เสื้อผ้า โดยมีเจ้าตัวน้อยคอยช่วยอยู่ข้างๆ

"จริงหรอครับ ไปๆๆ มะเฟืองอยากไป"  แค่ได้ยินว่าจะไปเที่ยวเจ้ามะเฟืองลูกน้อยก็ตาวาวขึ้นมาทันใด ชอบเที่ยวจริงๆ น้า ลูกคนนี้

"งั้นเดี๋ยวแม่ไปปิดบ้านแป๊บหนึ่งเนาะ"

"งั้นมะเฟืองขอไปแต่งตัวหล่อๆ ก่อนนะครับแม่ เดี๋ยวสาวจะไม่แลเอา คริคริคริ"  ผมส่ายหน้าอย่างระอาแกมเอ็นดูให้หนูมะเฟือง ออกลายเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กขนาดนี้ สาวน้อยสาวใหญ่ทั้งตำบลกรุ่นไอดินจะไปไหนเสีย คารมเป็นต่อแถมรูปหล่อขนาดนี้

--------------------------------

"แม่อันนี้อร่อยน้า กินมั้ยๆ"  มือเล็กๆ ยื่นไม้ลูกชิ้นมาจ่อที่ปากผม พร้อมกับสายตา ขยั้นขยอให้ผมกินเจ้าลูกชิ้มปลาขาวอวบในมือของตัวเอง จนผมต้านทานไม่ไหวต้องก้มลงไปงับลูกชิ้มในมือมะเฟืองที่ผมอุ้มอยู่ในอ้อมแขนลูกหนึ่ง

"แม่อร่อยมั้ย"  เจ้ามะเฟืองน้อยถาม พร้อมกับจ้องมองผมตาแป๋วรอคำตอบ ผมหึวเราะเบาๆ กับท่าทางน่าเอ็นดูของลูกน้อย

"อร่อยครับ อร่อย"

"ไอ้มะรุม!"  เสียงเรียกชื่อที่ดังคุ้นหูทำให้ผม ต้องหันไปมองต้นกำเนิดเสียงด้วยหัวใจที่เต้นแรงผิดปกติ ขออย่าให้เป็นเขาเลยนะ ขออย่าให้เป็นพ่อของมะเฟืองเลย...

เหมือนดั่งฟ้าชังสวรรค์แกล้ง คำอธิษฐานของผมไม่เป็นผล คนตรงหน้าของผมคือเขาจริงๆ ด้วย เขามาทำอะไรที่นี่!

"ใช่มึงจริงๆ ด้วยสินะ ไอ้มะรุม"  น้ำเสียงโหดเหี้ยมที่เต้ได้เปล่งออกมาเหมือนกับตอนนั้น ตอนที่เต้คิดจะฆ่าลูกไม่มีผิด!

เพราะสัญชาตญาณหรืออะไรก็ตามแต่ทำเป็นตัวชักนำให้ผมวิ่งฝ่าฝูงชนออกไปที่รถอย่างรวดเร็ว โดยใช้เส้นทางที่ซับซ้อนซอกแซกเพื่อหลอกล่อให้เต้มึนงง เพื่อที่จะได้หลบหนีได้โดยสะดวก

แม้จะสงสัย แต่มะเฟืองก็ไม่ถามซักคำถึงพฤติกรรมที่แปลกไปกระทันหันของผม ได้แต่มองหน้าผมอย่างสงสัยเท่านั้น

ถึงเวลาจะล่วงเลยเข้าสูเช้าวันใหม่ แต่ผมก็ยังรู้สึกกลัวและกังวลไม่หาย กลัวว่าเต้จะหาที่อยู่ของเราเจอ และกลัวว่าเขาจะมาทำร้ายลูกของผมอีก ถ้าเป็นแบบนั้นผมคงทนไม่ได้แน่

ผมลุกขึ้นมากหุงข้าว ทำกับข้าวตามปกติ ก่อนจะไปซักผ้าที่หลังบ้าน ปล่อยให้มะเฟืองนอนหลับต่อไป

ผมรู้นะว่าลูกคงสงสัยและตกใจกับเหตุการณ์เมื่อคืนแต่ผมเองก็ไม่รู้จะบอกลูกยังไงเหมือนกัน

 
"แม่คร้าบบบ..."  เสียงใสแหลมเล็กของเจ้าลูกหมาน้อยมะเฟืองตะโกนเรียกผมดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน ทำให้ผมต้องวางมือจากงานที่ทำอยู่แล้วรีบเดินไปหาเจ้าตัวเล็กอย่างรวดเร็ว

"ครับๆ มีอะไรหรอหนูมะเฟือง"

"แม่ครับ คุณลุงคนนี้มาหาแม่ครับ"  เจ้ามะเฟืองลูกเล็กตอบกลับมาเสียงใส ก่อนจะจูงร่างสูงของใครบางคนเข้ามาหาผม

เต้!...

"ไง มะรุมบ้านน่าอยู่ดีนะ"  เต้จับมือน้อยๆ ของมะเฟืองแน่น ก่อนจะแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมมาให้ผม

การกระทำนั้นทำให้หัวใจผมแทบจะหยุดเต้น!

อย่าบอกนะว่าเขาจะมาทำร้ายลูกของผมอีก คราวนี้ผมไม่ยอมแน่เป็นไงก็เป็นกัน!

#################

อย่าลืมบวกเป็ดก้าบๆ และคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะครับ^*^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 18:43:24

อ้างจาก: neverland ที่ 19-01-2016 17:06:35  

เนื้อเรื่องน่าสนใจค่ะ แต่มีคำผิดอยู่นิดหน่อยนะคะ สู้ๆ~  :mc4:

ขอบคุณครับ แต่เรื่องคำผิดเค้าไม่ตั้งใจน้า เค้าแต่งในโทรศัพท์ มันไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่น่ะครับ คอมฯ เราพังเอาไปซ่อม ไว้เราจะตามแก้ให้เนาะ^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: xirainx@gamil.com ที่ 19-01-2016 18:47:17

อย่าโหดร้ายไปนะ


รอต่อ    :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 18:59:26

ฮิฮิฮิ NC จักตอนจะดีบ่ครับมู่เฮา?  :hao6:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-01-2016 19:02:17

เต้ร้ายมากเกือบแท้งมะเฟืองแล้ว ว่าแต่ที่มาแล้วยังแสดงท่าทางแบบนี้
ถ้าไม่ตามมาราวีก็คงตามมาเอาลูกไปจากอกแม่ซินะ :katai4: :katai4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 19-01-2016 19:09:41

เกลียดเขาแล้วจะมายุ่งอีกทำไม ปล่อยๆ ไปสิ  :z6:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 19-01-2016 19:11:23

เวลาอัพตอนใหม่ เปลี่ยนหัวข้อเพื่อแจ้งหน่อยก็ดีนะคะ

เต้เลวมากอ่ะ เปลี่ยนตัวพระเอกทันไหม

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: junpa ที่ 19-01-2016 19:12:54

 :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 19:20:16

อ้างจาก: ่jum ที่ 19-01-2016 19:11:23  

เวลาอัพตอนใหม่ เปลี่ยนหัวข้อเพื่อแจ้งหน่อยก็ดีนะคะ

เต้เลวมากอ่ะ เปลี่ยนตัวพระเอกทันไหม

เอาตรงๆ เนาะ เค้าเปลี่ยนไปเห็นอ่ะครับ พึ่งเคยลงที่เล้า ปกติลงเด็กดี นี่เป็นเรื่องแรกที่ลงเล้า ยังไงใครรู้วิธีอัพก็ช่วยบอกเค้าด้วยนะครับ เค้าพยายามอ่านกระทู้ที่แอดมินแนะนำแล้วนะครับ แต่เค้าไม่เข้าใจ เค้าโง่ TT

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 19-01-2016 19:24:26

มะรุมก็เลิกยุ่งกับนายแล้วไงจะทำอะไรอีกอ่ะเต้
ฮืออออออ

เดี๋ยวก็ยุให้เปลี่ยนพระเอกซะนี่
 :katai1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 19-01-2016 19:27:18

ตามมาเจอกันได้นะ โอ้ยยยย ลุ้นๆ

สู้ตายนะมะรุม อย่ายอมมัน

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: gaY_Ya ที่ 19-01-2016 19:57:53

อีกตอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 19-01-2016 20:05:20

กรี๊ดดด มะรุมอย่ายอมน้าาา

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: tomybsl ที่ 19-01-2016 20:07:30

กดบวกให้คนขยันแล้วนะ ถ้ามาต่อบ่อยๆแบบนี้จะอีกไม่นานจะรักคนเขียน :L2:  :L2:
มะรุมโดนเต้ทำให้ตัวเองกับลูกถึงตายขนาดนั้นจะยังรักมันอยู่อีก :z3:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 19-01-2016 20:13:11

ตามมาเจอทำไมเนี่ยยยย ถ้าถึงขนาดซ้อมคนท้องอยู่ได้นี่ กลัวใจจะซ้อมเด็กเลยอ่ะ
 :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-01-2016 20:32:28

 :ling1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-01-2016 20:34:47

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 19:20:16  

อ้างจาก: ่jum ที่ 19-01-2016 19:11:23  

เวลาอัพตอนใหม่ เปลี่ยนหัวข้อเพื่อแจ้งหน่อยก็ดีนะคะ

เต้เลวมากอ่ะ เปลี่ยนตัวพระเอกทันไหม

เอาตรงๆ เนาะ เค้าเปลี่ยนไปเห็นอ่ะครับ พึ่งเคยลงที่เล้า ปกติลงเด็กดี นี่เป็นเรื่องแรกที่ลงเล้า ยังไงใครรู้วิธีอัพก็ช่วยบอกเค้าด้วยนะครับ เค้าพยายามอ่านกระทู้ที่แอดมินแนะนำแล้วนะครับ แต่เค้าไม่เข้าใจ เค้าโง่ TT

กดแก้ไขที่กระทู้อันแรก(ที่มีกฏ กติกา) จะแก้ไขหัวข้อได้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: gatenutcha ที่ 19-01-2016 21:02:16

 :hao5:
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ สงสารมะรุมมากๆ เกลียดเต้คนเลว
ขออพระเอกใหม่นะค่ะ  เต้เลวเกินไป  เจ้รับไม่ได้ สงสารมะรุมกับเจ้าตัวเล็ก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-01-2016 21:22:15

อีเต้ เลวระยำมากๆ จะฆ่าได้แม้กระทั้งลูกตัวเอง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 19-01-2016 22:00:23

อย่าเอาอีเต้เป็นพระเอกเลยขอร้อง เลวเกินบรรยาย
 :hao5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่5 19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 22:09:42

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 5 เหตุผลเลวๆ

"ไงมะรุม บ้านน่าอยู่ดีนะ"

เต้...ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตนี้ของผมจะต้องมายุ่งเกี่ยวกับคนคนนี้อีก ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนไล่ผมให้ไปจากชีวิตเขา และอย่าไปให้เขาเห็นหน้าแท้ๆ และผมก็ทำตามความต้องการของเขาทุกอย่าง แล้วเขามีเหตุผลอะไรมายุ่งกับผมและลูกอีก

"มาทำไม"  ผมถามร่างสูงตรงหน้าที่ผมคาดว่าน่าจะสูงขึ้นจากเดิมซักประมาณห้าหกเซนได้ ใบหน้าก็ดูคมคายขึ้น ผมยอมรับเลยนะว่าเต้ดูหล่อขึ้นมากจริงๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงวิ่งเข้าใส่แล้วล่ะ

แต่สำหรับตอนนี้...มันไม่ใช่แบบนั้นอีกต่อไป ในหัวตอนนี้ของผมมีแต่คำว่าลูก ลูก แล้วก็ลูก ไม่มีอะไรสำคัญมากกว่าลูกอีกแล้วในตอนนี้และอนาคต

"ทำไม ผัวจะมาหาเมียไม่ได้รึไง"  เต้ตอบยียวนกวน...ผมด้วยน้ำเสียงชวนโมโห เฮอะ เมียยังงั้นหรอ จำไม่เห็นได้ว่ามีคำว่าเมียอยู่ในประโยคไหนที่เขาพูดเมื่อห้าปีก่อนเลยซักนิด คำที่ผมได้ยินและจดจำได้ดีมีแต่คำว่าร่าน ว่าแรดนี่นา

แต่เอ๊ะ มีอยู่ประโยคหนึ่งที่เขาพูดคำว่าเมียออกมานี่นะ ประโยคนั้นผมจำได้ขึ้นใจเลยล่ะ นั่นก็เพราะว่าคำพูดประโยคนี้มันทำร้ายจิตใจผมมากกว่าประโยคอื่น

'โว้ย ปล่อยอีกระเทยกูจะไปหาเมียกู'

"ผมคิดว่าคุณมาผิดที่แล้วล่ะครับคุณเตชิน ที่นี่ไม่มีเมียของคุณหรอก"  ใช่ที่นี่ไม่มีหรอกคำว่าเมียน่ะ มีแต่คำว่ากระเทยเท่านั้นแหละ หึ

"หือ ไม่ใช่เมียงั้นหรอ แล้วคนที่นอนอ้าขาให้กูเอานี่เขาเรียกว่าอะไรนะ อ้อ ใช่ๆ โสเภณีนี่นา ฮ่าๆๆ"  คำพูดจากริมฝีปากหยักหนาสีสดมันชั่งทิ่มแทงหัวใจของผมจนแหลกยับไม่มีชิ้นดี

"คุณต้องการอะไร คุณเตชิน"

"เฮ้อ...คอแห้งจังเลยน้า นี่ไม่คิดจะเชิญแขกเชิญผัวเข้าบ้านหน่อยหรอ ตรงนี่มันร้อนนะคุณ"  คำก็ผัวสองคำก็เมีย มาเรียกร้องอะไรเอาป่านนี้ มันไม่ช้าไปหน่อยหรอ

"เชิญ!"  ผมกระแทกเสียงเชื้อเขิญแขกไม้พึ่งประสงค์เสียงห้วน

"ตึง!...เอานี่น้ำ รีบกินแล้วก็รีบกลับไปซะ"  ผมพูดไล่ หลังจากที่จงใตกระแทกน้ำแก้วสีใสลงกับโต๊ะอย่างแรง แบบกระแทกแดกดัน แสดงออกชัดเจนถึงความไม่พอใจของการมาเยือน 'บ้านมะลิหอม' แห่งนี้ ของชายหนุ่มที่ครั้งหนึ่งเคยคิดจะฆ่าหนูมะเฟืองลูกน้อยของผมที่ตอนนี้กำลังนั่งกินไอติมบนตักกว้างของคนที่เคยทำร้ายตัวเองอย่างไม่รู้ประสีประสา

"โอ๊ย...หิวข้าวจังเลย มะเฟืองครับพ่อหิ๊ว หิว มะเฟืองหาอะไรให้พ่อกินหน่อยสิครับ"  ผมมองดูเต้เสแสร้งทำสำออยกับลูกของผมอย่างจับผิด

"อ่า คุณลุงหิวแล้วหรอครับ งั้นรอมะเฟืองอยู่นี่ก่อนนะครับ เดี๋ยวมะเฟืองจะเจียวไข่มาให้กินนะครับ"  ว่าแล้วเจ้าลูกมะเฟืองของผมก็ปีนลงจากตักของคนใจร้ายก่อนจะวิ่งไปในครัวเพื่อทำไข่เจียวอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้มะเฟืองจะมีอายุแค่สี่ขวบแต่มะเฟืองก็มีพัฒนาการในเรื่องต่างๆ ไวมาก จนตอนนี้เขาสามารถทำอาหารง่ายๆ กินเองได้แล้ว แต่ก็ต้องในเฉพราะตอนที่ผมอยู่ด้วยเท่านั้น เพื่อความปลอดภัย

"ตกลงมาหาผมทำไม คุณเตชิน ไหนบอกว่าขยะแขยงไม่ใช่หรอ"  ผมมองเต้ด้วยสายตาโกรธแค้น ก็ใครจะไม่โกรธคนที่เกือบจะฆ่าลูกของตัวเองกันล่ะ

"หึหึหึ เมียฉันนี่ใจร้อนจังเลยนะ"

"อย่ามาเล่นลิ้นนะ"

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ ก็แค่"  เต้จงใจทอดเสียงเรียกอารมณ์โมโหของผมให้มากขึ้นเป็นทวีคูณ

"ก็แค่อะไร บอกมา!"

"ก็แค่อยากให้นายมาเป็น 'แม่พันธุ์' ให้หน่อย พอดีร่างกายของแพรไม่สามารถท้องได้ ฉันจึงอยากให้นายมีเด็กให้ฉันอีกซักคนไปให้แพรเลี้ยงหน่อยน่ะ พอนายคลอดเด็กแล้ว ก็ทางใครทางมัน"  ประโยคเห็นแก่ตัวที่หลุดรอดออกมาจากปากของผู้ชายที่ชื่อเต้ เตชิน เหมือนค้อนปอนด์ขนาดมหึมาหล่นทับหัวผมจนมึนงงอย่างรุนแรง แม่พันธุ์งั้นหรอ แค่มีลูกให้อีกคนงั้นหรอ

"แล้วคุณทำไมไม่จ้างแม่อุ้มบุญหรืออะไรนั่นล่ะ ห๊ะ จะมาหาฉันทำไม รังเกียจมากไม่ใช่หรอ อีกระเทยคนนี้น่ะ"  แม้ใจอยากตะโกนออกมาดังๆ ให้สมกับความโมโหจนอยากจะฉีกผู้ชายเลวๆ คนนี้ออกเป็นชิ้นๆ แค่ไหน แต่ในความเป็นจริงแล้วผมไม่สามารถทำได้เลย เพราะผมกลัว กลัวว่ามะเฟืองจะตกใจเสียงตะคอกของผม

"ไม่ล่ะมันเปลือง" คำพูดประโยคสั้นๆ ที่บ่งบอกนิสัยเลวทรามของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี

ก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไป ร่างเล็กๆ ของลูกผมก็เดินออกมาจากห้องครัวซะก่อน ทำให้ผมต้องกลืนคำพูดหยาบคลายที่เกือบจะปล่อยออกมาลงคอตามเดิม

"คุณลุงครับ ไข่เจียวสูตรพิเศษของมะเฟืองเสร็จแล้วครับ"

"โอ้โห น่ากินจังเลยครับ"  เต้ว่าพลางล้มลงหอมแก้มมะเฟืองที่ปีนไปนั่งตักอย่างเอ็นดู ผมมองท่าทีที่เต้มีต่อมะเฟืองอยากโกรธแค้น ทำมาเป็นรักใคร่เอ็นดู ทีเมื่อก่อนล่ะกระทืบจนเขาจนเกือบตาย ผู้ชายคนนี้ไม่มีความละอายใจบ้างเลยหรือยังไง!

"ตกลงว่าไง เรื่องที่คุยกันเมื่อกี้นี้ว่ายังไง"  เต้ถามย้ำ พร้อมกับกำรอบคอของมะเฟืองแบบหลวมๆ นี่มันเป็นการขู่ทางอ้อมที่ว่าไม่ทำตามจะหักคอลูกของผมทิ้งซะชัดๆ ผู้ชายคนนี้ชาติชั่วจนหาที่เปรียบไม่ได้จริง!

###########################

ว้อยยย เกลียดไอ้เต้จริง ชั่วมาก (แต่งเองอินเอง)

ป.ล.วันนี้ลงแค่นี้เนาะ ส่วยคำผิดเดี๋ยวเค้ามาแก้นะครับ เค้าจะไปทำการบ้านแล้ว ยังไม่ได้แตะเลย ไว้พรุ่งนี้เช้าจะเอามาลงให้ใหม่เนาะ ฝันดีครับ^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-01-2016 22:19:11

 :mew4:


ขอโหวตไม่เอาอิเต้เป็นพระเอก ด้วยประการทั้งปวง

จะมาดีแก้ตัวขนาดไหน ไม่เอาค่ะ

ขอพระเอกคนอื่นที่ไม่ใช่ฮิม  :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-01-2016 22:20:01

น่าสนใจค่ะ  เดินเรื่องไวมากๆ
แยกห่างมาได้หลายปี มีปัญญาเลี้ยงลูกได้ไม่อายใครเขาก็ดีพอแล้วค่ะ
เริ่มต้นอาจจะไม่ดีตรงที่ความคิดชั่ววูบ
แต่ก็ไม่ได้ไปแย่งมา(บุญแล้วที่ไม่ได้ทำ)
แล้วไอ้เต้มันจะตามมารังควาญหาอะไรไม่ทราบ
ถึงเด็กจะเป็นลูกมันแต่ก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวอะไรด้วย
ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้มันแล้วนี่
ไอ้เลวมาหาแม่พันธ์แบบที่ไม่ต้องลงทุน
ถ้าทำกิ๊ฟต้องฉีดเชื้อเข้าไปผสมกับไข่
แต่ถ้าทำกับมะรุมนี่คือ แบบธรรมชาติไง 
ฉีดเข้าไปแบบธรรมชาติ
โอ๊ย  ไอ้เลวเกินธรรมชาติ
นี่ขนาดลูกมันเองมันยังมากำคอขู่เลย

ป.ล  มะเฟืองอย่าทอดไข่เองเลยนะลูก 5 ขวบก็ยังอันตรายไป ทอดมันตรงหน้าเต้แหละดี   มันหนาดี

กร๊ากๆๆๆ  อิน

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 19-01-2016 22:27:29

ไอ้เต้มันเลวหรือมันเลวจริงๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 19-01-2016 22:31:24

โห ส่งคนที่เรียกว่าพระเอกมาช่วยแม่กับลูกคู่นี้หน่อยค่า

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 22:34:36

อ้างจาก: Moose ที่ 19-01-2016 22:31:24  

โห ส่งคนที่เรียกว่าพระเอกมาช่วยแม่กับลูกคู่นี้หน่อยค่า

น่าเสียดาย พระเอกก็ไอ้เต้นี่แหละครับ เราแค่รอเวลาสะใจทีหลังดังกว่า หึหึหึ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-01-2016 22:35:46

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 22:34:36  

อ้างจาก: Moose ที่ 19-01-2016 22:31:24  

โห ส่งคนที่เรียกว่าพระเอกมาช่วยแม่กับลูกคู่นี้หน่อยค่า

น่าเสียดาย พระเอกก็ไอ้เต้นี่แหละครับ เราแค่รอเวลาสะใจทีหลังดังกว่า หึหึหึ

หา!!!!!!!!!!!!!!!

 :a5:

งั้นขอสะใจร้อยล้านเท่าจากที่มันทำกับมะรุมหน่อยเถอะค่ะ สันดานนี่ท่าจะแก้ยาก ยาก ยาก ยาก ยาก เป็นบ้าเลย

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 19-01-2016 22:36:03

อยากให้มะรุม สู้กว่านี้อะ ยอมเกินไปแล้ว ไอ้เต้เลวเกินไป อะอยากให้มันเจ๊บบ้าง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 19-01-2016 22:38:21

สนุกมากคับ รออ่านตอนต่อไป มะรุมจะทำยังไง  จะยอมเป็นแม่พันธ์หรือว่าจะแก้เผ็ดยังไง 

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Ditweu ที่ 19-01-2016 22:38:57

อ่านแล้วอินมาก แทบปาโทรศัพท์ทิ้ง  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ์ำNeFuji ที่ 19-01-2016 22:52:06

อยากอ่านต่อไวๆ อินเว่อ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: gatenutcha ที่ 19-01-2016 23:01:43

 :z6:     :beat: 
เลวมาก  เกลียดมัน เต้ เลววววว มาก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 19-01-2016 23:05:41

 :katai5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 19-01-2016 23:12:18

ถ้าพระเอกมาง้อทีนายเอกทีหลังนะ เราคนนึงจะสมน้ำหน้า อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหลเลย คนแบบนี้จะเป็นพ่อคนได้เหรอ :'(

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Palita08 ที่ 19-01-2016 23:16:27

รอออออ. ชอบเรื่องแบบนี้ๆๆๆๆๆ>____<. คนแบบเต้นี่ถ้าเจออยากกนะโดด :z6: :z6: :z6: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 19-01-2016 23:33:47

ระวัง! ตอนหน้ามี NC  ผู้อ่านควรมีจักรยานในการรับชม ผู้ชมที่มีอายุน้อยกว่า 18 ปีควรแอบแม่มาอ่านตามคำแนะนำ สำหรับวันนี้ สวัสดีครับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 19-01-2016 23:40:09

รอวันที่เอาคืนอิตา เต้     :fire: :fire: :fire:

ขอแบบหนักๆ      :beat:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 19-01-2016 23:59:02

เต้ โคตรเลวอ่ะ   ยิ่งอ่านยิ่งเกลียด สงสารมะรุมกับมะเฟื่องมาก เมื่อไรจะหลุดพ้นจากคนเลวๆ นี้ไปได้ อุตส่าห์มาอยู่กันสองคนแล้ว

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 20-01-2016 00:19:12

คุณพระ!!!

เต้เป็นพระเอกจริงๆหรอ?

 :katai1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 20-01-2016 01:04:13

 :z6: เข้! เลวจริงๆ ทำไมถึงทำกับคนๆได้ขนาดนี้นะเต้  :katai1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-01-2016 01:15:39

 :z6:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 20-01-2016 02:05:53

ไอ้เลว :fire:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH.5]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 20-01-2016 03:40:28

เข้ามาจิ้ม
เนื้อเรื่องสนุกมากๆๆเกลียดอีเต้มากๆๆ
เปลี่ยนพระเอกโดยด่วนสงสารมะรุมที่ต้องมาเจอคนแบบนี้
+1และเป็ดนะคะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่6 19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 05:35:32

อรุณสวัสดิ์ครับ ลงให้แล้วเนาะตามสัญญา^^

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 6 หน้าที่ของแม่พันธุ์

"ตกลงว่ายังไง เรื่องที่คุยกันเมื่อกี้นี้"

จะทำยังไงดี ผมไม่ยากข้องแวะกับผู้ชายคนนี้อีกแล้วในชีวิต แต่ถ้าไม่ทำ ผู้ชายเลวๆ คนนั้นต้องกลับมาทำร้ายผมและลูกแน่ๆ ตัวผมน่ะ ไม่เท่าไหร่ แต่ว่ามะเฟืองนี่สิ ผมไม่อยากให้เขาโดนทำร้ายอีกแล้ว

เฉพาะทางเลือกที่ดีที่สุดคงจะเป็นการตอบตกลงซะแล้วล่ะ พอคลอดลูกอีกคน พวกผมกับผู้ชายคนนั้นคงไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก

ถึงแม้ว่าวิธีจะเป็นวิธีที่ทำร้ยผมและลูกที่ยังไม่เกิดมาก็ตาม ขอแค่มะเฟืองยังปลอดภัยก็พอ เรื่องอีกเดี๋ยวค่อยว่าผมทีหลัง บางทีมันอาจจะมีทางแก้อยู่ก็เป็นได้

"ตกลง ผมรับข้อเสนอของคุณ แต่มีข้อแม้ว่า หลังจากผมคลอดลูกอีกคนเสร็จ คุณจะต้องไม่มายุ่งกับพวกผมอีก และถ้าฟากคุณทำร้ายลูกผมแม้แต่ปลายก้อยล่ะก็ ข้อตกลงทั้งหมดจะถือเป็นโมฆะ ผมจะไม่ให้ลูกอีกคนกับคุณ และคุณห้ามมาระรานพวกเราเด็ดขาด ต่างคนต่างอยู่ โอเคมั้ย" ผมว่าพร้อมกับจ้องตาเต้กลับอย่างไม่กลัวเกรง ก็เอาสิ ถึงผมจะอ่อนแอขนาดไหน แต่ถ้ากล้ามายุ่งกับลูกของผมล่ะก็ ผมก็กัดไม่เลี้ยงเหมือนกัน

"ได้"


ตอนนี้ผมกำลังยืนประหม่าอยู่ห้องนอนของตัวเอง แม้ตะเกลียดแสนเกลียด แต่ถ้าจะให้มามีอะไรกับคนอื่น มีก็อดไม่ได้ที่จะเก้อเขินอยู่ดี ผมเดินไปเดินมาด้วยจิตใจที่ไม่สงบ

"อ้าวยืนนิ่งอยู่ทำไม จะมีอะไรกันก็ทอดเสื้อสิ จะยืนโง่แบบนี้เพื่ออะไร" 

ผมกัดฟันข่มความอายทั้งหมดทั้งมวลเอาไว้ มือของผมค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อออกด้วยมือที่สั่นเทาอย่างห้ามไม่ได้ จนผู้ชายคนนั้นที่มองดูอยู่เริ่มเกิดอาการโมโห

"มันแกะยากแกะเย็นอะไรนักหนาฮะ ก็แค่กระดุมธรรมดา ถ้ามึงแกะแบบนี้ ชาติหน้านู่นแหละ คงได้เอากัน"  เต้ว่าอย่างหงุดหงิดก่อนจะกระชากเสื้อผมแรงๆ ทีเดียว จนกระดุมเสื้อผมขาดออกมาทั้งแผง

"มันก็แค่นี้ จะยากอะไร อย่าคิดว่าจะถ่วงเวลากับฉันได้นะ"  เต้ว่าพลางถอดเสื้อและกางเกงและใช้เท้าเขี่ยไปไกลๆ อย่างไม่ใยดี

"แล้วทำไมไม่ถอดกางเกง เวลาเอากันพ่อมึงบอกสอนให้ใส่กางเกงเอากันหรอ"  บอกดีๆ ก็ได้มั้ง ทำไมต้องไปว่ากล่าวถึงพ่อแม่ที่เสียได้แล้วผมด้วย

"เออแก้เสื้อเสร็จเมื่อก็ไปนอน อ้างขาให้กูแทงบนเตียงเลยนะ อย่าลีลา"

ผมพยายามลืมความอายในตัวผมเอาไว้ส่วนลึกในหัวใจ

"เฮ้ย หอยมึงนี่ สียังสวยอยู่เลยนี่หว่า แต่ว่าคงจะกรวงโบ๋หมดแล้วมั้ง ก็มึงมันร่านนี่เนาะ ฮ่าๆๆ"  ถ้อยคำต่ำช้าหยาบคายที่ออกมาจากปาก และเสียงหัวเราะที่น่ารังเกียจ ราวกับกับการเหยียบย่ำคนอื่นเป็นเรื่องที่สนุกสนานมากมาย   ทำให้ผมยิ่งโกรธแค้น เกลียด และขยะแขยง ไม่หลงเหลือความรู้สึกรักใดๆ เหมือนตอนที่เจอกันใหม่ๆ อีกแล้ว

"จะทำก็รีบๆ ทำ"

"ใจร้อนจริงนะ"

เต้จับขาเรียวขาเนียนของผมทั้งสองข้างออกจากกัน จนเข่าของผมแทบจะชิดติดหน้าอก

เต้นำพาท่อนเนื้ออวบใหญ่เข้ามาในตัวผมอย่างไม่มีการเบิกทางหรือมีตัวช่วยหล่อลื่นอะไรทั้งนั้น ทำให้ผมเต็บแปลบที่ตรงนั้นและท้องน้อยอย่ารุนแรง เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากปลายทางที่มีลำลึงค์แท่งใหญ่กระแทกเข้าออกอย่างรุนแรง โดยไม่สนใจผมที่นอนทรมารอยู่ข้างใต้แม้แต่น้อย ในความรู้สึกของผมตอนนี้ไม่มีสิ่งที่เยกว่าความสุขสมเลยสักนิด มีแต่ความทรมานเจ็บปวด จากเจ็บ กลายเป็นชา

เพราะให้ไม่มีอารมณ์ร่วมทำให้ร่างกายของผมหลั่งสารหล่อลื่นของมาได้น้อยกว่าที่ควร
"อ๊ะ โอ๊ย อื้อ..."  ทุกการกระแทกกระทั้นที่ป่าเถื่อน โหดร้าย รุนแรง นำพามาซึ่งความเจ็บปวดอย่างมหาศาลมาให้

"ซี้ดดด สุดยอด แน่นเหี้ยๆ อ่า... "  เฮอะ ไหนเมื่อกี้บอกข้างในกรวงโบ๋ไม่ใช่รึไง ทำไมตอนนี้มาบอกว่าแน่นล่ะ หึ

"โอย ดีกว่าเอากับเมียที่บ้านอีก มึงไปบอกไปสอนให้แพรรัดกูแน่นๆ แบบนี้หน่อยสิวะ แพรรัดกูไม่ค่อยแน่นเลยว่ะ ฮ่าๆๆ"  แม้กระทั่งเรื่องสวนตัวของตัวเองกับภรรยายังเอามาพูดมาประจานให้คนอื่นฟังอีก ผู้ชายคนนี้เลวได้ทั่วถึงจริงๆ

ในที่สุดร่างสูงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของคนสารเลวก็กระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยสารคัดหลั่งสีขุ่นเข้าไปตัวตัวผมมากมายจนบางส่วนก็ล้นออกมาจากทางรักสีสดที่มีคราบเลือดติดอยู่ แถมยังบวมเป่งจากกิจกรรมที่เต้ทำขึ้นอย่างไม่ทะนุถนอน

ก่อนจะถอดถอนแท่งเนื้อของตัวเองออกไป และทิ้งผมไว้อย่างไม่ดูดำดูดีหลังเสร็จกิจกรรมกามาแม้แต่ชายตาแลซักนิดยังไม่มี!

##########################

เป็น NC ที่ห่วยที่สุดในชีวิตผมเลยอ่ะ เกลียดไอ้เต้ โหดร้ายมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]19/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 20-01-2016 05:41:33

เกลียดเหมือนกันค่า โอ้ยยยย อ่านแล้วขึ้น  :katai1:  :fire:   :z6:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 20-01-2016 05:56:02

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-01-2016 06:23:03

 o22 ช็อคแป๊บ
นี่ยังไงก็เรียกว่าขืนใจ ถึงมะรุมจะยอมก็เถอะ 
แต่ก็เป็นการทำร้ายทางอ้อมแม้ว่ามะรุมจะไม่ได้ขัดขืนก็ตาม
เรายังไม่เก็ตตอนนี้เท่าไหร่นะ
ยอมให้มันปั๊มลูกแล้วคิดหรือว่าคนอย่างมันมีจะปัญญาเลี้ยงลูก?
พูดถึงลูกคนนะ ไม่ใช่ลูกหมาที่จะมาผสมพันธ์
พอคลอดแล้วก็เอาไปโยนให้เมียมันเลี้ยง
ทำกิ๊ฟแพงไปก็ให้มันไปหาอิตัวที่ไหนก็ได้มาเป็นแม่พันธ์เถอะ
จะยอมเป็นแม่พันธ์ให้มัน ขอโทษเถอะนะทำไมต้องยอมเจ็บตัว
จะมันส์กับการยอมถูกซั่มหน่อยก็ยังไม่มีเลย

เฮ้อ.....ถ้าติดแล้วก็วางแผนขยับขยายเอาลูกไปอยู่ที่อื่นเถอะ
เอาลูกให้มันเลี้ยงก็ไม่พ้นได้เต้เลวน้อยๆออกมารกโลกอีก
เลี้ยงเองยังสร้างบุญสร้างคุณให้แผ่นดินเลย มะรุมเอ๊ย

โทษที  อินจัดอีกแล้วค่ะ  ขอบคุณที่มาต่อให้อย่างเร็ว

ป.ล 1 มะเฟืองไปไหนถึงได้มานอนให้มันข่มขืนอยู่เนี่ย?
ป.ล 2 ฝากกระทืบปากอิเต้ที  โอย....โคตรเกลียดเลย

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 06:53:29

อ้างจาก: Freja ที่ 20-01-2016 06:23:03  

o22 ช็อคแป๊บ
นี่ยังไงก็เรียกว่าขืนใจ ถึงมะรุมจะยอมก็เถอะ 
แต่ก็เป็นการทำร้ายทางอ้อมแม้ว่ามะรุมจะไม่ได้ขัดขืนก็ตาม
เรายังไม่เก็ตตอนนี้เท่าไหร่นะ
ยอมให้มันปั๊มลูกแล้วคิดหรือว่าคนอย่างมันมีจะปัญญาเลี้ยงลูก?
พูดถึงลูกคนนะ ไม่ใช่ลูกหมาที่จะมาผสมพันธ์
พอคลอดแล้วก็เอาไปโยนให้เมียมันเลี้ยง
ทำกิ๊ฟแพงไปก็ให้มันไปหาอิตัวที่ไหนก็ได้มาเป็นแม่พันธ์เถอะ
จะยอมเป็นแม่พันธ์ให้มัน ขอโทษเถอะนะทำไมต้องยอมเจ็บตัว
จะมันส์กับการยอมถูกซั่มหน่อยก็ยังไม่มีเลย

เฮ้อ.....ถ้าติดแล้วก็วางแผนขยับขยายเอาลูกไปอยู่ที่อื่นเถอะ
เอาลูกให้มันเลี้ยงก็ไม่พ้นได้เต้เลวน้อยๆออกมารกโลกอีก
เลี้ยงเองยังสร้างบุญสร้างคุณให้แผ่นดินเลย มะรุมเอ๊ย

โทษที  อินจัดอีกแล้วค่ะ  ขอบคุณที่มาต่อให้อย่างเร็ว

ป.ล 1 มะเฟืองไปไหนถึงได้มานอนให้มันข่มขืนอยู่เนี่ย?
ป.ล 2 ฝากกระทืบปากอิเต้ที  โอย....โคตรเกลียดเลย

ตอบนะครับ
ผมคิดว่าการที่เราถูกขืนใจมันลงเป็นเรื่องที่มะรุมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ แถมยังเป็นคนที่เราโกรธเกลียดอีก มันยิ่งทำให้เราไม่มีความสุขเข้าไปใจ บางทีการถูกขืนใจ อาจทำให้ผู้ถูกขืนใจกลัวการมีอะไรกับใครไปเลยก็ได้ครับ ผมอยากให้ผู้อ่านเข้าใจตรงกันกับผมนะครับ แต่ผมแต่งไม่เก่งอ่ะครับ

สอง ถึงแม้มะรุมจะไม่ยอมรับเลี้ยงลูกอีกคน  แต่จะมีคนที่เลี้ยงแน่นอนครับ ผมไม่ใจร้ายหรอกครับ^^

เรื่องที่ว่ามะเฟืองไปไหน คำตอบอยู่ตอนที่ 7 ครับ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายฝีมือไม่ได้เรื่องของผมนะครับ^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: mylittle ที่ 20-01-2016 07:20:56

ชอบแนวนี้...รออ่านตอนต่อไปค่ะ:-D

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: junpa ที่ 20-01-2016 07:32:01

อ่านตอนนี้ไป ด่าไป อีเต@#$&%^%&*#*&*(*_)))(_**^^$%# :angry2:

เลวมากกกกกกกกกกกกกก อย่าไปให้ลูกมัน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :m31: :fire: :m31:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: xirainx@gamil.com ที่ 20-01-2016 07:36:39

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

โหดร้ายไป

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal_Elle ที่ 20-01-2016 07:40:59

สั้นไปนะ แง้ :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 20-01-2016 08:15:22

 :katai1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 20-01-2016 08:20:35

มันชั่วมาก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 20-01-2016 08:22:41

อั้ยยย!! ขัดใจมากๆคิดว่ามะรุมจะทำไรได้ดีกว่ายอมนอนเป็นแม่พันธ์ แต่อนาคตอาจจะเปลี่ยนแปลงก็ได้เนาะ ตอนนี้อาจจะแค่ทำน้องให้มะเฟืองก็ได้ ๕๕๕  รออ่านตอนใหม่นะคับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-01-2016 08:23:18

 :z3:

ิเรื่องนี้ประมาณกี่ตอนจบคะ? วางโครงเรื่องไว้จนจบหรือยัง??

ปอลอ ชอบเมนท์คุณ Freja ชะมัดเลย

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 20-01-2016 08:25:59

มันเกินไปแล้วอะ เราว่า จะว่าเราโลกสวยก็ได้นะ มะรุมกับไอัเต้ ทำตัวเหมือนหมาเลย คิะจะเอาก็เอากัรง่ายๆแบบนี้ มันคืออะไรเราไม่เข้าใจ ถ้าใช้กำลังจมขืน ยังพอยอมรับได้ว่าอีคนบังคับ นี่คือยอมอะ กลัวอะไรขนาดนั้นอะ ถ้าคนอื่นๆ ที่ไม่รู้จักมาขู่มะรุ่ม ว่าจะทำร้ายลูก มะรุมไม่ต้องยอมให้เขาเอาไปทั่วหรอ มันเกินไปนะ แต่งนิยายควรมีขอบเขตความเป็นจริงบ้างดีกว่าเราว่า บ้านเมืองมีกฎหมายนะ ไม่ใช่เขาแค่คู่จะทำร้ยลูกแค่นี้ ก็กลัวจนคิดอะไรไม่ได้แล้ว อ่านมาตอนหลังๆ มะรุมเริ่มน่ารังเกลีบดแล้ว เลี้ยงลูกมาด้วยคนเดียว น่าจะคิดอะไรได้มากกว่านีนะ แค่เขาขอให้ยอมก็ยอม แล้วที่สำคัญ กับคนที่คิดจะฆ่าลูก ฆ่าตัวเองอีก เกินไปอะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 20-01-2016 08:38:14

อย่าบอกว่าเต้เป็นพระเอกน้า เลวเรียกพ่ออ่ะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 09:19:01

อ้างจาก: BlueCherries ที่ 20-01-2016 08:23:18  

:z3:

ิเรื่องนี้ประมาณกี่ตอนจบคะ? วางโครงเรื่องไว้จนจบหรือยัง??

ปอลอ ชอบเมนท์คุณ Freja ชะมัดเลย

วางจนจบแล้วแล้วครับ ประมาณสิบกว่าตอน + ตอนพิเศษอีกสามสี่ตอนครับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-01-2016 09:32:48

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 09:19:01  

อ้างจาก: BlueCherries ที่ 20-01-2016 08:23:18  

:z3:

ิเรื่องนี้ประมาณกี่ตอนจบคะ? วางโครงเรื่องไว้จนจบหรือยัง??

ปอลอ ชอบเมนท์คุณ Freja ชะมัดเลย

วางจนจบแล้วแล้วครับ ประมาณสิบกว่าตอน + ตอนพิเศษอีกสามสี่ตอนครับ

งั้นก็ไม่นานสินะ

หึหึ  o18 นั่งรอดูบทเรียนคุณเต้  :hao7:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: gaY_Ya ที่ 20-01-2016 10:12:32

ต่ออีกไวๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 20-01-2016 10:17:41

เพิ่งเข้ามาอ่าน คือพระเอกนี่....จริงๆคือตัวร้ายชิมิ

มะรุมคิดผิดมากที่ยอมเต้ คนเลวยังไงก็เลว

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 12:36:50

เรื่องราวบนหน้ากระดาษหนึ่งที่เรียบเรียงออกมาเป็นนิยายเรื่องนี้ ผมคิดและวางแผนทุกอย่างในหัวก่อนจะจรดปลายนิ้วบนแป้นพิมพ์เสมอ ผมคิดว่านิยายทุกเรื่องเป็นเรื่องราวที่แสดงตัวตนของคนแต่งครับ คนแต่งนิยายทุกคนต่างก็มีสไตล์ในการแต่งแตกต่างกันครับ

นิยายของผมเรื่องนี้ คนอ่านอาจจะไม่เข้าใจในบางเรื่องที่ผมต้องการสื่อออกมา ซึ่งผมก็เข้าใจครับ เพราะผมคิดเสมอว่าคนเราต่างคนต่างความคิดครับแต่ผมอยากอธิบายเกี่ยวกับนิยายของผมอีกนิดนะครับ ผมเป็นคนแต่งที่พึ่งเคยลงนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกครับ ผมเข้าใจครับว่าทุกคนไม่เคยอ่านนิยายที่มาจากปลายนิ้วของผมมาก่อน เลยไม่รู้สไตล์การแต่งของผม ผมเป็นพวกนิสัยเสียที่ชอบแกล้งคนอ่านครับ ผมชอบทิ้งปมให้คนอ่านสงสัย แล้วเอากลับไปคิด ก่อนที่จะเฉลยทุกการะทำของตัวละครและการดำเนินเรื่องที่ดูมึนงง ไม่เข้าใจ แต่ผมอยากบอกว่าทุกการกระทำ และการดำเนินเรื่องราวที่มีเหตุผลของมันเองครับ ขณะที่แต่งนิยายแต่ละตอน ผมก็คิดถึงเหตุผลที่ตัวละครนี้ทำแบบนี้ ตัวนั้นทำแบบนั้น อยู่เสมอครับ ต้องขอโทษด้วยครับที่แต่งออกแล้ว นักอ่านทุกท่านไม่เข้าใจ ผมจะพยายามปรับปรุงครับ ถ้ามีตรงไหนให้แก้บ้างบอกผมได้นะครับ

ขอบคุณครับ...ที่ติดตามอ่านผลงานของนักเขียนไม่ได้เรื่องคนนี้^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 20-01-2016 13:23:53

มะเฟือง อย่าโตขึ้นเเล้วเป็นเหมือนพ่อนะลูก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH6 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 20-01-2016 13:30:15

อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อ รอๆ  :katai5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่ 7 20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 15:52:13

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 7 เหตุผลที่จำยอม

แสงแดงอ่อนๆ ที่สาดส่องเข้ามาจากช่องหน้าต่างบานกระจก ประกอบกับเสียงนกร้องจิ๊บๆ ที่ต้นไม้ข้างไม้ ปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาได้ไม่ยาก

ผมลืมตามองเพดานอย่างมึนงง ก่อนที่ความทรงจำจะหลั่งไหลเข้าหัวมาราวกับเปิดน้ำก๊อก

ใช่สิ...เมือคืนผมมีอะไรกับเต้นี่นา ผมรีบขยับลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว อารามตกใจทำให้ผมลืมนึกถึงสภาพสังขารไปชั่วขณะหนึ่ง

"โอ้ยย..."อาการเจ็บแปลบๆ เกิดขึ้นทันทีที่ผมขยับตัว ผมรู้สึกระบมไปทั่วตัวเลย ทุกก้าวของการก้าวเดินน้ำสีขุ่นมีกลิ่นคาวก๋ไหลออกมาไม่หยุดหย่อน บ้าจริง ไอ้บ้านั่นมันปล่อยเชื้อที่น่ารังเกียจนี่เอาไว้มากเท่าไหร่กันนะ

พอลากสังขารอันบอบช้ำไปที่ห้องน้ำได้ สายตาก็ปะทะเข้ากับเงาของตัวเองในกระจกห้องน้ำบานใหญ่

สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกรังเกียจตัวเองมากๆ ก็คือ รอยขบกัดแดงๆ บางรอยก็กลายเป็นสีม่วงเข้มน่ากลัว รอยที่ให้ที่สุดเห็นจะเป็นตรงเอวและต้นขาทั้งสองข้าง ที่ได้รับการเสียดสีมากที่สุด

จริงสิ...หนูมะเฟือง!

ผมรีบก้าวเดินสุดฝีเท้าเท่าที่สภาพร่างกายผมจะเร็วได้ แม้แต่ละก้าวที่เดินไปมันชั่งปวดร้าวที่สะโพกและท้องน้อยขนาดไหน แต่ผมก็ไม่สนใจ เพราะตอนนี้ความคิดของผมมีแค่ลูกเท่านั้น

เวลาในตอนนี้หนูมะเฟืองน่าจะตื่นแล้ว เวลาตื่นนอน หนูมะเฟืองออกจะงอแงนิดหน่อย ป่านนี้คงร้องไห้จนตาบวมเป่งแลัวมั้ง

ผมเดินผ่านเตียงนอนหลังใหญ่ที่มีร่างของผู้เป็นพ่อของหนูมะเฟืองที่นอนหลับสบายใจ

คงมีคนคิดว่าผมโง่สินะ ที่ยอมผู้ชายเลวๆ คนนี้ตลอด คงมีคนคิดว่าผมมันก็แค่ร่านไร้เหตุผล แค่เขาขู่ก็ยอมเขาง่ายๆ

แต่ว่าผมเองก็มีเหตุผลของตัวเองนะครับ ผมเคยโดนเขากระทืบจนผมเกือบแท้งมะเฟือง โดนกระทำแบบนั้นแล้วคนเรามันก็ต้องมีปมอยู่ในใจกันเป็นธรรมดา

ความรู้สึกของผมคงเหมือนกับคนที่ถูกข่มขืน แล้วถูกขู่ไว้ว่าอย่าบอกเรื่องที่ถูกข่มขืนนี้กับใคร ผมเองก็คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะไม่เปิดปากบอกใคร แต่ถ้ามีคนอื่นมาขู่จะฆ่าลูกผมแบบนี้ ผมก็คงสู้ตาย ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ลุยมันอย่างเดียว ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่คนที่ฝากบาดแผลในใจของผมเหมือนกับคนคนนี้...เต้ เตชิน

การที่ผมยอมให้เต้ข่มเหงนั้น เป็นเพราะเต้ยกเอาเรื่องมะเฟืองมาข่มขู่ผม ผมไม่อยากเสียใจและทุกข์ทรมานเพราะการเห็นลูกเจ็บปวดอีกแล้ว เท่านั้นจริงๆ

"มะเฟือง ตื่นรึยังครับ มะเฟือง..."  ผมเคาะประตูห้องของมะเฟืองพร้อมกับร้องเรียกชื่อดึงไม่ดังมากนัก เพราะกลัวว่าคนคนนั้นตื่นขึ้นมา

เงียบ...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ผมมองไปที่นาฬิกาแขวนบนผนังห้องนั่งเล่นที่อยู่กลางบ้านอย่างเป็นกังวลใจ แปดโมงเช้ร เลยเวลาที่มะเฟืองตื่นประจำแล้ว...

"มะเฟือง!"  ผมตะโกนเรียกลูกเสียงดัง ในใจเริ่มขวัญเสียลงไปทุกที มะเฟืองไม่เคยตื่นสาย ถ้าจะไปไหนก็จะบอกผมก่อนเสมอ

"มะเฟือง..."  ผมเรียกชื่อลูกผมเบาๆ อย่างตกใจ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างน้อยที่นอนนิ่งบนเตียงเล็ก

ผมเดินเข้าไปเขย่าตัวมะเฟืองเบาๆ เพื่อปลุกลูกให้ตื่นนอน แต่ปลุกยังไงเด็กดีของผมถึงไม่ยอมตื่นซักที...

นี่มันอะไรกันทำไมหนูมะเฟืองถึงยอมไม่ตื่น!

#########################

ชี้แจงนิดนึงเน้อ

☆สาเหตุที่มะรุมยอมเป็นแม่พันธุ์ของเต้

{เพราะในอดีตมะรุมเคยถูกเต้ทำร้าย จำได้มั้ยครับ ในตอนที่ 2 คนเราเมื่อกลัวใครมากๆ ก็จะยอมทำทุกอย่างที่เขาสั่งใช่มั้ยครับ ในเรื่องนี้ผมได้นำเสนอมองมุมมองของผู้ถูกกระทำครับ ไม่ได้เล่าเรื่องในมองมุมของคนภายนอก ผมอยากให้นักอ่านทุกคนรับรู้และเข้าใจชีวิตของผู้ที่ถูกทารุณกรรมในสังคมครับ อยากให้ทุกคนเข้าใจเหตุผลที่เค้าทำอย่างนั้น ไม่ทำอย่างนี้ มันเป็นเพราะอะไร อยากให้ทุกคนเข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกข่มเหง ขืนใจต่างๆ ครับ ในที่นี่ไม่ได้หมายถึงมะรุมเพียงคนเดียว แต่หมายถึงคนทุกคนที่ได้รับความรุนแรงในสังคมครับ^^}

☆ขอโทษด้วยนะครับ ผมกะตอนผิด

{ที่มีนักอ่านท่านหนึ่งถามว่า ตอนเต้และมะรุมมีอะไรกันหนูมะเฟืองอยู่ไหน คำตอบอยู่ตอนที่ 8 นะครับ}

☆ชี้แจงเรื่องนิยายสั้นเนาะ

{เนื่องจากเวลาในการแต่งละตอนค่อนข้างน้อย ผมเลยแต่งแต่ละตอนน้อย แถมผมต้องการเร่งรัดให้เรื่องดำเนินไปอย่างรวดเร็วจัได้จบไวๆ เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเวลาแต่งต่อมั้ยในอาทิตย์หน้า เพราะติดเรียนน่ะครับ ช่วงนี้ผมเรียนหนักมากเลย มีแต่งานและการบ้านน่ะครับ เข้าใจผมนะครับ^^}

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: junpa ที่ 20-01-2016 16:00:49

มาสั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หนูมะเฟืองเป็นอะไร

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 16:03:48

อ้างจาก: junpa ที่ 20-01-2016 16:00:49  

มาสั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หนูมะเฟืองเป็นอะไร

ขอโทษครับเวลามีน้อยจิงครับ แอบแต่งในคาบคอมฯ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 20-01-2016 16:09:06

เห้อม  :เฮ้อ: สงสารแม่ลูก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-01-2016 16:10:24

 :ling3:

มะเฟืองป่วยหรืออะไร ไปหาหมอด่วนนะมะรุม

ส่วนพ่อบัดซบก็ยิงทิ้งไปเถอะ  o18

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 20-01-2016 16:17:14

มะเฟืองโดนไอ้เต้ให้กินยายนอนหลับแน่ๆๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 16:20:10

อ้างจาก: tuek ที่ 20-01-2016 16:17:14  

มะเฟืองโดนไอ้เต้ให้กินยายนอนหลับแน่ๆๆ

อ๊ะ ปิ่งป่อง!

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-01-2016 16:32:59

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 16:20:10  

อ้างจาก: tuek ที่ 20-01-2016 16:17:14  

มะเฟืองโดนไอ้เต้ให้กินยายนอนหลับแน่ๆๆ

อ๊ะ ปิ่งป่อง!

เอ้า มีคนทายถูกซะงั้น LOL

ชิ (นึกว่าน้องป่วย ><)

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 20-01-2016 16:45:17

 :fire:  :z6: เกลียดมันๆๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า เราอินมาก อิเต้ แกกกกก รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-01-2016 16:53:22

โดนยา!!!!!!

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-01-2016 17:16:25

เต้เลวมากก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 20-01-2016 17:53:33

โหยยยยย สงสารคุณแม่ตัวน้อยกับน้องมะเฟือง
เต้นายเคยคิดรักลูกบ้างไหม  :hao5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-01-2016 19:05:59

โอ๊ยยย สงสารมะรุมากๆๆๆ. อีเต้จะสำนึกบ้างไหมเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 20-01-2016 19:27:38

เต้ วางยามะเฟืองอ่ะป่าว ฮึ้ย โมโห คำพูดของเต่ละคำสุดๆ

มะรุม ตัวเองจะแน่ใจว่าจะสามารถยกลูกตัวเองที่จะท้องอีกให้เต้กะแพรได้ ตัดใจไม่ได้แน่ๆ

 :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH7 P.3]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 20-01-2016 19:55:46

 :katai1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่8 20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 20:10:22

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 8 อิทธิฤทธิ์ของหนูมะเฟือง

"มะเฟือง..." 

"อีกเดี๋ยวก็คงจะตื่นแล้วล่ะมั้ง ใกล้หมดฤทธิ์แลีวนี่"  เสียงห้าวทุ่มของคนใจร้ายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเฉยเมย ใกล้หมดฤทธิ์แล้วงั้นหรอ นี่ หรือว่า...

"นี่คุณวางยานอนหลับลูกหรอฮะ"  ผมกระชากเสียงถามอย่างโมโห กล้าดียังไงมามาวางยาลูกผม ไม่รู้รึไงว่าการให้เด็กกินยาวางแบบนี้มันไม่ดีต่อสุขภาพของเด็กน่ะ

นอกเสียจากว่า...ผู้ชายคนนั้นตั้งใจที่จะให้เป็นแบบนั้น ตั้งใจจะทำร้ายลูกผม หน็อยแน่ะ ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ กับผู้ชายคนนี้

"ถ้าใช่แล้วจะทำไม"  เสียงตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจราวกับเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร ทั้งๆ ที่สิ่งที่เขาทำมันอาจจะทำให้มะเฟืองได้รับอันตรายก็เป็นได้

"นี่คุณ ไม่มีสำนึกของความซักนิดเลยหรอ"  ผมต่อว่าเต้อย่างเหลืออด คนแบบนี้หรอที่จะมาเอาลูกของผมไปเลี้ยง เฮอะ...

"ไม่เห็นจะจำเป็นต้องมีนี่ ไอ้ของแบบนั้น"  ว่าแล้วก็เดินจากไปปล่อยให้ผมยืนตีอกชกลมคนเดียวด้วยความโมโห ไอ้บ้านี่ มันน่าซัดให้คว่ำจริงๆ แต่ก็นะ ผมมันก็ได้แต่คิดนั่นแหละ อย่างผมหรือจะไปสู้ไอ้ดำล้ำบึกตัวโตอย่างกับตึกแบบนั้นได้กันเหล่า

"อื้อออ แม่ คุณลุงไปไหนหรอครับ"  เสียงงวงเงียของเจ้าตัวเล็ก ทำให้ผมต้องรีบก้าวไปหามะเฟืองที่เตียงเล็กๆ ลายโดเรมอนสีฟ้าทันที

แต่ทว่าคำว่าเรียกหาไอ้บ้าที่คิดจะทำร้ายผมกับลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้ผมอดหมั่นไส้เจ้าลูกชายตัวเองไม่ได้ แหม ตื่นมาก็เรียกหาเลยนะ นี่ถ้าเขาทำร้ายกลับมาเมื่อไหร่ ผมจะหัวเราะให้ฟันล่วงเลย แต่ก็ได้แต่คิดอีกล่ะครับ คนอย่างผมนี่นะจะทำได้

"เป็นยังไงบ้างมะเฟือง ปวดหัวมั้ย"  ผมมองใบหน้าแจ่มใสที่เต็มไปด้วยเลือดฝาดสีแดงๆ ที่มาหล่อเลี้ยงทั้งสองข้างแก้ม

"ไม่แล้วครับแม่ เมื่อคืนคุณลุงเอายามาให้กินแล้ว"

"เมื่อคืนหนูไม่สบายหรอครับ"  ผมเอาทาบลงที่หน้าผากเล็กๆ เบาๆ เพื่อวัดอุณหภูมิ อือ ไม่มีไข้นี่นา

"ครับ ผมไม่สบาย คุณก็เลยเอายาแก้ไข้มาให้กินครับ"  หมอนั่นเอายาแก้ไข้มาให้มะเฟืองกินหรอกหรอ นึกว่ายานอนหลับซะอีก นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้มะเฟืองตื่นสายสินะ

ไม่น่าเชื่อว่าหมอนั่นจะทำเรื่องแบบนี้ก็เป็นด้วย แต่ว่านะ แต่นี่น่ะ มุนไม่มีทางลบล้างความผิดในอดีตที่ผู้ชายคนนั้นทำกับผมและลูกได้หรอก ไม่มีวัน!

********************************

บรรยากาศร้อนอบอ้าวในช่วงกลางวัน ทำให้ตามเนื้อตัวผมมีเหงื่อออกเต็มไปหมด ทำให้ตอนนี้ผมเริ่มจะเหนียวตัวมากแล้ว

"น้ำครับแม่"  มือเล็กๆ ยื่นขันเล็กที่บรรจุน้ำเย็นที่ลอยดอกมะลิอยู่เต็มขัน เฮ้อ...ได้น้ำเย็นๆ แบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย

"แม่ครับ เมื่อไหร่คุณพ่อจะมาครับ"  คำว่า 'คุณพ่อ' มันสะดุดหูของผมเข้าอย่างจัง

"ใคร ใครบอกให้เรียกไอ้บ้านั้นว่าพ่อกัน"  ผมขึ้นเสียงใส่ลูกและบีบแขนลูกอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด ต้องเป็นผู้ชายคนนั้นแน่ที่สอนให้ลูกผมเรียกแบบนี้

"แม่ครับ มะเฟือง...มะเฟืองเจ็บครับ"  ใบหน้าน้อยๆ ของมะเฟืองแหยเกด้วยความเจ็บ น้ำตาคลอจวนจะหยดออกมาอยู่รอมร่อ นั่นแหละถึงทำให้ความหงุดหงิดของผมหายวับไปทันที ก่อนจะถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจที่ทำร้ายลูก ทำให้ลูกต้องเจ็บ

"แม่ขอโทษครับลูก แม่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่เจ็บนะคะ ไม่เจ็บ เพี้ยงๆ หายเจ็บเนาะ หายเจ็บ"  ผมดึงลูกมาไว้ในอ้อมแขนเบาๆ พร้อมกับเป่าเพี้ยงตรงที่ผมบีบจนเป็นรอยเมื่อกี้อย่างรู้สึกผิด

"ไม่เจ็บแล้วครับ แต่ว่าคุณพ่ออยู่ไหนหรอครับ"  แน่ะยังไม่ลืมอีกนะ 

"พ่ออยู่นี่ครับมะเฟือง"  เฮอะ...เรียกหามาร มารก็มา

"คุณพ่อครับ"  หึ เอาสิ ผมมันหมาหัวเน่านี่ จากที่แต่ก่อนมีแต่แม่ครับๆ แต่วันนี้มันกลับเปลี่ยนไป ไม่มีแม่ครับ มีแต่คุณพ่อครับเข้ามาแทนที่ น่าน้อยใจจริงที่ลูกเห็นคนที่เกือบจะฆ่าตัวเองดีกว่าแม่ที่อุ้มท้องตัวเองมากว่าแปดเดือนกว่า

"ครับๆ"  เต้อุ้มมะเฟือวขึ้นมากอดไว้ในอ้อ้าแขน ก่อนจะฟัดแก้มหอมๆ นุ่มนิ่มที่เคยเป็นของผมคนเดียวอย่างรักใคร่ เฮอะ ทำมาเป็นรักใคร่เอาใจ ที่เมื่อก่อนใครกันที่กระทืบเอาๆ กะให้ลูกผมแท้ง

"พ่อไปไหนมาครับ มะเฟืองคิดถึงจัง"  ห่างกันไม่กี่ชั่วโมงก็คิดถึงกันจะเป็นจะตายซะแล้ว เว่อร์ไปมั้ยเจ้ามะเฟือง

"ครับ พ่อก็คิดถึง" ผมมองดูสองพ่อลูกหยอกล้อกันเล่นอย่างอิจฉาตาร้อน ผมก็อยากเข้าไปเล่นกับลูกนะ แต่ติดอยู่ที่ร่างสูงใหญ่ที่กำลังอุ้มเจ้ามะเฟืองลูกน้อยอยู่นั่นแหละ ที่ทำให้ผมไม่อยากเข้าใจใกล้ ได้แต่มองดูห่างๆ ถ้าเกิดว่าผู้ชายคนนั้นคิดจะทำร้ายลูกผมจริงๆ ล่ะก็ ผมจะได้เข้าไปช่วยได้ทัน

จากจุดที่ผมยืนอยู่กับที่ที่สองคนนั้นอยู่ห่างกันไม่มากเท่าไหร่ ผมไม่อยากเข้าไปใกล้คนใจร้ายคนนั้นมากไปกว่านี้ ทุกคืนที่นอนอยู่ด้วยกัน แค่นี้ผมก็ขยะแขยงเต็มทนแล้ว

"พ่อไปจัดการเรื่องที่จะพาหนูมะเฟืองไปอยู่กับพ่อไงครับ อยากไปอยู่กับพ่อมั้ยครับ"  อะไรนะ! ผู้ชายคนนี้จะเอามะเฟืองไปอยู่ด้วยงั้นหรอ กล้าดียังไงมาพรากลูกพรากแม่กันแบบนี้

"อะไรนะ นี่คุณจะพาลูกผมไปไหน"

"ฉันก็จะพาไปบ้านฉันน่ะสิ แต่ไม่ได้พาไปเฉพาะมะเฟืองนะ แต่นายก็ต้องไปด้วย"

"ไม่ ผมไม่ไป ลูกผมก็ด้วย เราจะอยู่ที่นี่"  ผมจ้องตาเต้ด้วยความโหโม

"ต้องไป"

"ไม่ไป"

"ต้อง"

"ไม่"

"อื้อออ หยุดนะ! ห้ามทะเลาะกันนะ ลูกผู้ชายต้องไม่ทะเลาะกัน ถ้าคุณพ่อกับแม่ยังทะเลาะกันอีกล่ะก็ ผมจะโกรธแล้วนะ ต่อให้ง้อด้วยไอติมสามถ้วยก็ไม่หายหรอก"  เสียงเล็กๆ ดังขึ้นขัดจังหวะการทะเลาะกันของผมกับผู้ชายแย่ๆ ตรงหน้าเสียงดัง

"โอ๋ ครับๆ ไม่ทะเลาะกันแล้วครับ เดี๋ยวพอซื้อไอติมให้สี่ถ้วยเลยนะ หายโกรธนะครับ"
"ครับ แต่พ่อจะพามะเฟืองกับแม่ไปอยู่ด้วยหรอครับ"  เจ้ามะเฟืองลูกเล็กถามพลางใช้หลังมือปาดน้ำตาปรอยๆ

"ครับ แต่ติดตรงแม่ของหนูนี่สิครับ ไม่ยอมไปด้วย" 

"แม่ครับ ไปอยู่กับพ่อนะครับ มะเฟืองอยากอยู่กับพ่อแล้วก็แม่ มะเฟืองอยากมีพ่อเหมือนคนอื่นๆ นะครับ"  คำว่า 'มะเฟืองอยากมีพ่อ' กระแทกเข้ากลางใจผมอย่างจัง ที่ผ่านมาผมเอาแต่คิดอยู่ฝ่ายเดียว ไม่เคยถามความต้องการของลูกเลยซักครั้ง

หนูอยากมีพ่อมาตลอดเลยหรอครับ มะเฟืองของแม่ แล้วแบบนี้แม่จะทำยังไงต่อไปดี แม่ไม่สามารถยอมรับผู้ชายคนนี้ได้จริงๆ...

#########################
ตอนนี้ก็เรื่อยๆ เนาะ เห็นมั้ยเต้วางยามะเฟืองจริงๆ แต่ไม่ได้วางยานอนหลับครับ แค่วางยาแก้ไข้ 5555

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 20-01-2016 20:22:35

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-01-2016 20:23:27

มะเฟืองตัวน้อยน่ารัก ช่างพูด :)

เต้จะเอามะรุมกับมะเฟืองไปเพื่อ? เหอๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 20:36:54

 แจ้งข่าว วันนี้ผมจะลงอีกแค่ตอนเดียวนะครับ วันนี้ผมเจอแลปฟิสิกส์มา ทำให้ผมสูญเสียพลังงานเป็นอย่างมาก อยากอ่านต่อก็ช่วยบวกเป็ดก้าบๆ เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 20-01-2016 20:40:56

มาต่อเร็วมากค่า กรี๊ดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 20-01-2016 20:58:56

เต้จะเอามะรุมกับมะเฟืองไปทำไม ไปให้เมียใหม่โขกสับหรือยังไง ตอนที่ท้องไม่เห็นจะรับผิดชอบแถมจะฆ่าลูกด้วยซ้ำ เห้ออออออออ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-01-2016 21:20:59

ทำใจรับอิเต้เป็นพระเอกไม่ได้

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 20-01-2016 22:03:49

มะรุมจะเจอใครและจะเจออะไรที่บ้านของเต้ รอ รออ่านตอนใหม่คับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 20-01-2016 22:10:49

แหมน้องมะเฟืองยังมีความคิดมากกว่าพ่อคนอย่างเต้อีกนะคะเนี่ย
(ต้องรีบด่าก่อนที่เต้จะกลับตัวกลับใจ 55555)

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH8 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 20-01-2016 22:59:50

ไอ้เต้ ไอ้เชรี่ยยยยย
เป็นพ่อคนได้หรอแก
ให้เป็นพระเอกยังเครียดอ่ะ
จะเอามะรุมกับน้องมะเฟืองไปทำไมวะ
เกลียดกันนี่ สันดานชั่วจริงเชียว
เมียแกมีชู้หรอถึงเอาแม่ของลูกเข้าบ้าน
ด่ามันยังไงให้สะใจดี

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่9 20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 23:01:05

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 9 แพรพรรณ

เช้าวันนี้ผมและมะเฟืองที่เคยตื่นเช้าอยู่แล้ว ต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพื่อจัดเตรียมของไปอยู่ที่บ้านของผู้ชายใจร้ายที่ชื่อว่าเต้ ด้วยการบังคับของเจ้ามะเฟืองผลเล็กลูกชายของผมเอง บอกตามตรงนะผมน่ะ ไม่เคยคิดอยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวเต้แพรนี่เลยจริงๆ ผมรู้ว่าผมผิดต่อแพร ที่เคยคิดจะแย่งเต้มาเป็นของผม ซึ่งตอนนี้ผมก็กำลังชดใช้โดยการอุ้มท้องเจ้าตัวเล็กอีกคนให้อยู่ ใช่ครับ ผมท้องครับ ผู้ชายคนนั้นพึ่งพาผมไปตรวจเมื่อวาน และผลก็ออกมาว่าผมท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว ซึ่งเท่ากับระยะเวลาที่เต้มาอยู่กับผมและลูกที่บ้านมะลิหอมได้หนึ่งเดือนพอดี

ความต้องการที่จะชดใช้สิ่งทึ่ทำผิดพลาดไปก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมยอมมีลูกกับเต้ให้แพร ถึงแม้การที่เราอุ้มท้องลูกของเราตั้งแปดเก้าเดือน พอคลอดแล้วก็ยกให้คนอื่น มันชั่งเป็นเรื่องที่โหดร้ายและทรมารสำหรับคนแม่เป็นอย่างผม แต่เพื่อลูกทั้งสองคนของผม ผมจำเป็นต้องทำ

หนึ่งเพื่อเป็นหลักประกันว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่มายุ่งกับผมและลูกอีก

สองที่ใช้ชดบาปที่ผมก่อไว้ จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก

สามเพื่อลูกอีกที่กำลังจะเกิดมา เพราะถ้าหากให้เลี้ยงแค่มะเฟืองน่ะผมก็เลี้ยงได้ไม่ถึงกับรวยและไม่ถึงกับจน เอาแค่พอมีเงินเก็บบ้างนิดหน่อย แต่ถ้าให้ผมเลี้ยงลูกเพิ่มอีกคนหนึ่ง การหาเลี้ยงครอบครัวของผมต้องเป็นไปอย่างยากลำบากแน่ๆ สมาชิกเพิ่มขึ้น ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นไปอีก ไอ้ผมน่ะไม่เคยกลัวว่าจะต้องลำบากหรอกนะครับ ผมลำบากได้ จะทำงานหนักเท่าไหร่ก็ทำได้ แต่จะให้ลูกมาลำบากกับผม ผมทำไม่ได้หรอก สงสารลูก

"เอาล่ะ ตื่นได้แล้วครับมะเฟือง ถึงบ้านพ่อแล้วครับ"  เสียงปลุกข้างคนที่นั่งบนเบาะคนขับข้างๆ กันกับผม ปลุกให้ผมหลุดออกมาจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่เพลินๆ ผมกวาดสายตามองศฤหาสน์หลังใหญ่โตของครอบครัวเต้อย่างเฉยเมย ไม่สนใจแม้มันจะสวยงามน่าจับต้องขนาดไหนก็ตาม

"มาแล้วหรอคะเต้ แพรรอตั้งนานแน่ะ"  หญิงสาวร่างสะโอดสะองเดินนวยนาดมาดนางพญาออกมาจากตัวคฤหาสน์ รีบปรี่เข้ามาหาร่างสูงใหญ่ของเต้อย่างรวดเร็ว

'แพร' ยังสวยเหมือนเดินแต่ระดับความเปรี้ยวเข็ดฟันมากกว่าเดิม ดูได้จากการแต่งตัวของเจ้าหล่อนก็รู้ได้เลยว่าคนใส่มีนิสัยใจคอเป็นอย่างไร

เสื้อเปิดหน้าคว้านหลังทำให้เห็นร่องเนินอกอยู่รำไรและแผ่นหลังขาวเนียนได้อย่างชัดเจน แถมยังประโคมเครื่องเพชรเต็มอัตราเสียจนผมคิดว่านางเอกลิเกหลงโรงซะอีก

ไอ้ท่าทีเล่นหูเล่นตาแพรวพราวของเจ้าหล่อนทำให้ผมเคลือบคลางใจสงสัย ถ้าตาผมไม่ฝาดล่ะก็นะ ผมเห็นหล่อนส่งสายตามี เลศนัยไปให้กับคนส่วนหนุ่มกล้ามปูที่นั่งพรวนดินอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล แต่ก็นะ ไม่ใช่เรื่องของผมนี่นา จะส่งใจทำไม ให้คนในครอบครัวเขาจัดการกันไปสิ จริงมั้ย

แต่สิ่งที่ผมคิดได้จากการกระทำเมื่อกี้นี้ของแพร หรือ แพรพรรณ คือ ผมคิดดีแล้วหรอที่จะฝากชีวิตลูกน้อยของผมอีกคนหนึ่งที่กำลังนอนอยู่ในท้องอย่างสงบ ให้กับคนพวกนี้เลี้ยง มันดีแล้วหรอ คนพ่อก็ใจดำ โหดเหี้ยมอำมหิต เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เอาแน่เอานอนไม่ได้ แถมยังชอบใช้ความรุนแรงอีก ส่วนแม่เลี้ยงอย่างแพรก็มีพฤติกรรมแปลกๆ ยังไงชอบกล

บางทีในอนาคตบ้านนี้อาจเกิดปัญหาใหญ่เพราะนิสัยของคนสองคนนี้ก็เป็นได้

ผมคิดถูกรึเปล่านะที่จะยกลูกรักอีกคนหนึ่งให้สองคนนี้เลี้ยงดู แต่ดูท่าแล้วคงไม่แคล้วจะเลี้ยงกันไปไม่รอดแน่

ระหว่างนี้ ระหว่างที่อยู่บ้านหลังนี้ผมจะศึกษาพฤติกรรมของคนในบ้านไปเรื่อย ถ้ามีอะไรหน้าสงสัยล่ะก็ ผมจะพาลูกทั้งสองกลับหมู่บ้านกรุ่นไอดินทันที...

"ครับ แล้วคุณแม่ล่ะครับ ท่านอยู่มั้ย" 

"อีกะ...เอ่อ คุณแม่ไม่อยู่หรอกค่ะ รู้สึกว่าท่านจะไปวัดแต่เช้าแล้ว ทำไมคุณไม่ติดต่อมาหาแพรบ้างล่ะคะ เต้ แพรคิดถึ้ง คิดถึง"  แพรพูดด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอดตามมารยาจริตจะก้านของผู้หญิง ที่ออกจะดู 'เกิน' ไปซักหน่อย

ถ้าผมเดาไม่ผิดนะ ผมว่ายัยแพรคนนี้น่าจะพูดตำแรกว่า 'อีแก่' นะ คือผมก็แค่เดาเล่นๆไปเท่านั้นแหละครับ อย่าจริงจังอะไรเลย ผมก็แค่หาอะไรทำแก้เบื่อแก้เซ็งไปเรื่อย

"คุณพ่อครับ ป้าคนนี้เป็นใครหรอครับ ปากแด๊ง แดง เหมือนกินเลือดมาเลย" ฮ่าๆๆ มะเฟืองลูกแม่ ประโยคนี้เด็ดมาลูก เอาไปเลยห้าดาว

'ยัยป้าปากแดง' แทบจะเต้นเป็นเจ้าเข้าเมื่อได้ฟังประโยคสุดแซ่บจากปากเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างหนูมะเฟืองลูกผมเอง

"ต๊าย คนบ้านนี้เขาไม่สั่งไม่สอนเด็กกันบ้างหรือยังไงคะเต้ ปล่อยให้เด็กไม่มีมารยาทลามปราม ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่เลยค่ะ"  หน็อยแน่ะ กล้าดียังไงมาด่าลูกฉันกัน

"อ๋อ ผมสอนให้เค้ามีมารยาทกับคนที่สมควรเท่านั้นแหละครับ"  ผมพูดพร้อมส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้

"กรี๊ดดดดดด แกกล้าดียังไงว่าฉันไม่มีมารยาทฮะ อีกระเทย"  หูยยย ถ้าไม่ใช่เพราะมีคฤหาสน์หลังสวยงามตั้งเป็นแบล็กกราวน์ ผมคงคิดว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในป่าช้าที่มีผีเฮี้ยนมากๆ แน่เลย เพราะนี่มันเสียงเปรตขอส่วนบุญชัดๆ

"แม่ครับ ป้าคนนั้นเค้าโดนมดกัดหรอครับ ร้องใหญเลย"  มะเฟืองชี้ไปที่ยัยที่กำลังแหกปากร้องกรี๊ดๆ ดิ้นเร้าๆ เป็นหมาโดนน้ำร้อนลวกอย่างสงสัย

"แม่ก็ไม่รู้ครับ"  ผมพยายามกลั้นยิ้มแทบตาย โอย ลูกมันแสบจริงๆ เลย แถมยังแก่แดดแก่ลมอีกต่างหาก

"เอ่อ...แพรครับ ผมว่าเราเข้าบ้านแกเถอะครับ แดดเริ่มร้อนแล้ว"  ว่าแลัวผู้ชายคนนั้นก็พาภรรยาของตัวเองเข้าบ้านไป โดยไม่สนใจดูดำดูดี คนท้องและเด็กที่ยืนตากอยู่ตรงนี้เลยสักนิด!

"อ้าว หนู...หนูมะรุมใช่มั้ยจ๊ะ..."

#########################

ผมชอบตอนนี้นะ มะรุมกับมะเฟืองแซ่บมาก ตอกชะนีซะหน้างายเงิบเลยอ่ะครับ^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-01-2016 23:04:31

โหว อย่างเต้จริงๆอยากให้จมปลักกับแพรไปนะคะเนี่ย สมกันดีแล้ว

กร๊ากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 20-01-2016 23:08:48

คืออ่านแล้วเราว่ามันงี่เง่าเกินมนุษย์ปกติไปหน่อยนะ

เหตุผลพิลึกเกิน

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 23:11:33

อ้างจาก: fuku ที่ 20-01-2016 23:08:48  

คืออ่านแล้วเราว่ามันงี่เง่าเกินมนุษย์ปกติไปหน่อยนะ

เหตุผลพิลึกเกิน

นี่แหละครับชีวิตจริงของคนข้างบ้านผม ผมก็แค่เอามาแต่งเป็นนิยายวายเฉยๆ ครับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: junpa ที่ 20-01-2016 23:13:47

อ้างจาก: BlueCherries ที่ 20-01-2016 23:04:31  

โหว อย่างเต้จริงๆอยากให้จมปลักกับแพรไปนะคะเนี่ย สมกันดีแล้ว

กร๊ากกกกกกกก

เห็นด้วยสุดๆ ผีเน่ากะโรงผุ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 20-01-2016 23:23:20

โหเต้ สมกับนายมากเลยอ่ะ
เข้ากับแพรได้ดีมาก
พอเถอะอย่าลากมะรุมกับลูกลงเหวเลย

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 20-01-2016 23:27:47

นิยายของผมมักจะทิ้งปมเอาไว้ครับ อันไหนที่มันแปลกๆ ไปนั่นแหละครับ ส่วนใหญ่คนอ่านก็จะรู้กันนะครับ ที่ผมแต่งให้มันแปลกๆ ไปบางจุด ไม่ใช่เพราะผมลืมหรืออะไรครับ โครงเรื่องต่างๆ ผมคิดมาแล้วครับ ผมแค่อยากให้คนอ่านได้คิดร่วมไปกับนิยายของผมในแต่ล่ะตอน ซึ่งผมก็จะค่อยๆ เฉลยไปเรื่อยๆ ครับ รอดูกันต่อไป สิ่งที่คุณสงสัยอาจจะมีคำตอบอยู่ในตอนต่อไปก็ได้^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: parksunghyo ที่ 20-01-2016 23:46:33

ถ้าสุกท้ายแล้วเต้ต้องอยู่คู่กับมะรุมฉันผัวเมียนี่มันก็เกินไปนะเต้เหี้ยเกินกว่าจะได้เป็นพระเอกมะรุมเองก็กลัวเต้เกินไปมั้งถึงยอมมาอยู่ด้วยทั้งที่รู้ว่าเขามีเมียอยู่แล้วแถมยังยอมมีลูกให้อีกแล้วถึงเวลาคลอดจะตัดใจไปได้เหรอแค่ลูกขอน้องนิดๆหน่อยๆก็ยังยอมมาอยู่กับคนที่ได้ชื่อว่าเคยคิดจะฆ่าลูกตัวเองหรอกถ้าท้ายที่แล้วต้องคู่กันมันโคตรน่าสมเพสสุดท้ายน่าจะอยู่แบบคนรู้จักมากกว่าเพราะในชีวิตจริงท้ายที่สุดแล้วไม่จำเป็นต้องอยู่กันในฐานะผัวเมียเสมอไปถึงจะเป็นนิยายก็ควรอยู่ในหลักคงามจริงบ้างคนเราไม่สามารถรักคนที่ทำร้ายเราทำลูกเราได้หรอก ถ้าเรื่องหน้าปรับเรื่องแบบนี้ให้ดีขึ้นจะเป็นนิยายที่ดีเพราะคุณวางเรื่องได้ดีพอควรเนื่องหน้าก็ขอให้ปรับปรุงให้ดีกว่านี้นะคะหลายๆเนื่องยังเป็นเรื่องที่จิตใจคนรับไม่ได้ถ้าคุณปรับมันให้ดีมันจะดียิ่งขึ้นกว่านี้ในการยอมรับ
ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 20-01-2016 23:48:25

ดูจากเสียงที่ทัก หวังว่า จะเป็นคุณย่าหนูมะเฟืองนะคะ หวังว่าจะรักหลานดีนะคะ
สำหรับเต้กับแพร ไม่ใช่ว่าแพรมีลูกไม่ได้ แต่ไม่ยอมมีรึป่าวคะ แล้วเต้ทีเวลากับลูกทำดีได้ แต่กับแม่ของลูกใจร้ายขนาดนี้ ถึงจะไม่ได้รักแต่อย่างน้อยไม่ทำร้ายกันก็น่าจะดี ที่ตามมะรุมกับมะเฟืองเจอ ทั้งๆที่ทำร้ายไปขนาดนั้น ไม่มีความรู้สึกผิดเลยรึไง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: tomybsl ที่ 21-01-2016 00:00:42

เด็กเกิดมาคงมีปัญหา เพราะความชั่วช้า งี่เง่า ใจดำอำมหิตของผู้ใหญ่
ทำเหมือนเด็กเป็นสิ่งของ ของขาย ของแลกเปลี่ยน ที่จะยกย้าย แตะต้อง หรือ ย่ำยีความรู้สึกใดๆก็ได้ ช่างไร้ค่าจริงๆ!!!
คนเราโตขื้นทุกวันผ่านอะไรมาก็มาก เจอเรื่องแย่ๆมาก็เยอะ และ ถึงจะเจ็บก็ขอให้เก็บเป็นบทเรียนของชีวิต
เพราะการที่เอาตัวเองไปผูกติดกับคนเดิมๆสถานที่เดิมๆ ก็เข้าสู่วงจรชีวิตเดิม และ เจ็บเหมือนเดิม!!!

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 21-01-2016 00:25:45

เอาจริงๆไม่อยากให้มะรุมกับมะเฟืองไปพัวพันกับบ้านนี้เลย สกปรก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-01-2016 00:50:06

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กน้อยไร้เดียงสา ที่ 21-01-2016 06:52:57

เราว่ามันดูแบบ...จะว่าไงดีล่ะ คือมะรุมโดนทำร้ายมาขนาดนั้นแล้วจะให้เหตุผลว่าเพราะกลัวก็ไม่ถูกนะเพราะบางทีความกลัวก็ไม่ใช่ตัวแปรหลักที่ทำให้คนเราจะยอมเป็นเบี้ยล่างใคร แต่จริงๆมันอยู่ที่จิตใจตะหาก มะรุมเหมือนพวกลูกคุณหนูไม่เคยผ่านโลกอะไม่เคยจะจำเอาเหตุการณ์ชีวิตไปเป็นบทเรียน เหมือนหลงผู้ชายจนหน้ามืดตามัว แล้วฝ่ายผู้ชายก็ไม่ใช่มาทำดีจนชวนให้หลงด้วย เอาจริงๆก็มีแต่ตัวมะรุมเองที่หลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น ความจริงมะรุมน่าจะใังใจเรื่องโดนทำร้ายตอนท้องนะแบบนั้นจะโอเคกว่าถ้าคุณคนเขียนบอกว่าอิงมาจากชีวิตจริง คือช่วงท้องอะอารมจะผกผันแปรปรวนมากและก็ฝังใจมากถ้ารักลูกในท้องอะนะก็จะไม่ยอมให้อะไรที่ทำร้ายลูกมาอยู่ใกล้ๆหรอก แล้วไอ้แห้วเต้ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ไม่ควรมาอยู่ใกล้มะเฟือง แถมยังบังคับพามะเฟืองเข้าบ้านอีก ถ้าเราเป็นเมียหลวงนี่มีตายกันไปข้างล่ะ มะรุมนี่ก็ยังไงยอมหอบลูกไปอยู่บ้านเขาทั้งที่ก็รู้ว่ามันไม่ปลอดภัย เหมืนไม่รักลูกเลย ความคิดมีแค่ว่าอยากให้ลูกมีพ่อ คือเอาจริงๆก็ไม่จำเป็นต้องเป็นไอ้แห้วนี่ก็ได้ถ้าตะหาพ่อให้ลูกนะหาคนที่ดีกว่านี้เถอะแล้วก็อีกประเด็นนึ่ง ที่ยอมนอนกับเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจะใช้เหตุผลว่าเพราะกลัวงี้เจอโจรเข้าบ้านมาตบสองสามที่ไม่ยอมนอนให้เขาเอาเลยเหรอ มนุษย์เป็นสัตว์ที่มีกลไกทางสมองซับซ้อนนะและนั่นแหละที่ทำให้มนุษย์พิเศษกว่าสัตว์ทั่วไป ไม่งั้นมนุษย์ก็ไม่ต่างจากลิงหรือหมาแมว
เต้นะไม่ควรได้เป็นพระเอกไม่ว่าทางไหน ต่อให้กลับตัวเป็นพ่อพระมันก็ใังใจไปแล้วป่ะ เอาจริงๆคือถ้าให้เต้เป็นพระเอกนิยายเรื่องนี้ควจบแบบไม่แฮปปี้อะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 07:27:23

ขอบคุณครับที่คิดตามอ่าน แถมยังคอยท้วงติงตรงที่ผิดและแปลกๆ
วันนี้นี้ผมขออนุญาตไม่ลงนิยายตอนเช้านะครับ ไม่ว่าง ผมขอลงตอนเที่ยงนะครับ


ป.ล.ผมคิดพร็อตเรื่องใหม่แล้วครับ จบจากเรื่องนี้ก็จะลงเลย เป็นแนว Mpreg อีกเหมือนกันครับ แต่ไม่ใช่แนวดราม่าครับ เป็นคอมเมดี้คลายเครียดครับ ดราม่ามาเยอะแล้ว พอดีกว่าเนาะ

ยังไงหากใครสนใจก็รอติดตามได้ใน "ลมซ่อนรัก วายุภักษ์ซ่อนใจ" ครับ

ขอบคุณครับที่ติดตามนักเขียนไม่ได้เรื่องอย่างผม^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 21-01-2016 10:51:41

แพรต้องจับเต้เพราะเงินรึป่าว ๕๕๕ คนที่ทักมะรุมอ่ะเป็นคุณแม่ผัวที่กลับมาจากวัดแล้วแน่ๆ รออ่านตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-01-2016 10:52:34

ถ้าจะเอาลูกคนเล็กให้แบบนี้เราไม่สนับสนุนอย่างแรงค่ะ!!!!!
เราเห็นว่าเต้และแพรไม่มีความเหมาพสมที่จะเป็นพ่อแม่ของใครได้เลย
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 12:05:42

ง่ะ เดี๋ยวครับเดี๋ยว มะรุมแค่บอกว่าจะดูพฤติกรรมของเต้กับแพรก่อน ค่อยตัดสินใจ ส่วนที่บอกตอนแรกว่าจะยกให้ตอนแรกเป็นแค่ทักษะการต่อรองครับผม

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ศตรัศมี ที่ 21-01-2016 13:08:35

เต้กับแพรก็เหมาะสมกันดีทีเดียวนะ ชายโฉดหญิงชั่วศีลเสมอกันแบบนี้เรียกว่าเนื้อคู่นรกประทานพร แล้วเต้ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ มะเฟืองคือเด็กในท้องที่แกเตะจนเลือดทะลักเลยนะทั้งกอดทั้งหอม ถรุ๊ยยย! เกลียดพระเอกจริงๆ บทสรุปสุดท้ายตามตรรกะของโลกเบี้ยวๆ ใบนี้คือคนเลวแค่รู้สึกผิดก็ได้ครอบครองทุกอย่างสินะ
(อินไปหน่อย โท่ดๆ)

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 13:30:59

เคยคิดมั้ยครับว่านิยายเรื่องนี้จะ...หักมุม...หึหึหึ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-01-2016 14:00:37

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 13:30:59  

เคยคิดมั้ยครับว่านิยายเรื่องนี้จะ...หักมุม...หึหึหึ

ห๊ะ!!!

นั่งรอเรื่องหักมุม(?)

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH9 P.4]20/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 21-01-2016 14:05:35

vอ่านแล้ว สนุกมาก รอลุ้นจ้า หนูมะเฟือง ต้องดูแลคุณแม่นะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่10 21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 16:58:29

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 10 หลอกลวง

"อ้าว หนู...หนูมะรุมใช่มั้ยจ๊ะ"  เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนที่เรียกชื่อผมทำให้ผมต้องหันไปมองอย่างสงสัย ใครกัน รู้จักผมได้ยังไง เหมือนกับว่าผู้หญิงจะรู้ว่าคิดอะไร

"แม่ชื่อตาหวานจ๊ะ เป็นแม่ของเต้พ่อของตาหนูนี่ไง ชื่อ มะเฟืองใช่มั้ย เต้ชอบพูดให้แม่ได้ยินบ่อยๆ "

แม่ของผู้ชายคนนั้นงั้นหรอ...

"อ๋อ สวัสดีครับ ผมชื่อมะรุม ส่วนเด็กคนนี้ชื่อมะเฟืองครับ"  ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะรู้จักพวกผมแล้บ แต่ผมก็กล่าวแนะนำตัวไปอีกตามมารยาทที่พึงกระทำ ถึงผู้หญิงคนนี้จะเป็นแม่ของคนใจร้ายคนนั้น แต่เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไร เพราะงั้นผมเองก็ต้องมีสัมมาคาระวะกับเธอซักหน่อย อย่างน้อยก็ในฐานะที่เธออายุมากกว่าผม

"จ้ะ แล้วนี่มาถึงกันนานรึยังจ๊ะ พอดีแม่ไปวัดแต่เช้าน่ะ เลยไม่ได้อยู่รอ"

"ก็ไม่นานเท่าไหร่ครับ"

"งั้นหรอจ๊ะ แล้วทำไมหนูไม่เข้าบ้านล่ะลูก ไปๆๆ เข้าบ้านกันแดดเริ่มแรงแล้ว เดี๋ยวตาหนูจะไม่สบายซะก่อน"  แม้ว่าคำที่เธอเรียกผมว่า 'หนู' มันจะดูทะแม่งๆ แต่ผมก็ไม่ได้ท้วงติงอะไร ผมเข้าใจว่าที่เธอพูดกับผมแบบนั้นเพราะเอ็นดู...ผมคิดว่านะ

"นี่ห้องของหนูนะจ๊ะ อยู่ได้มั้ยจ๊ะ หรือว่ามันเล็กไป"  ป้าตาหวานพาผมไปที่ห้องห้องหนึ่งที่มีเครื่องเรือนพร้อมเสร็จสรรพ

"อยู่ได้ครับ ป้าตาหวาน"  เธอหน้ามุ่ยลงเล็กน้อยกีบคำว่าป้าที่ผมเรียกเธอ เอ่อ...หรือจะให้ผมเรียกพี่สาวดีครับ

"เรียกแม่สิจ๊ะ หนูเป็นเมียตาเต้ไม่ใช่หรอ"  ฮะ เมีย! หมายความว่ายังไงกัน แล้วผู้หญิงคนนั้น แพรนั่นล่ะไม่ใช่เมียหรอ ผมเป็นแค่แม่พันธุ์ที่เอาไว้ทำลูกไร้ศักดิ์ศรีไม่ใช่หรอ นี่มันอะไรกัน หรือว่าป้าตาหวานเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า

"แล้ว แพร..."

"อ๋อ หนูแพรก็เป็นแค่เพื่อนตาเต้เท่านั้นแหละจ้ะ เมื่อก่อนแม่เห็นเคยคบกันอยู่นะ แต่พอหนูท้องตาหนู เต้เขาก็เลิกกับหนูแพร แล้วก็เลิกนิสัยเจ้าชู้เสเพลและตั้งใจทำงานมากขึ้น จนพ่อกับแม่ยังแอบตกใจ ไม่คิดว่าเต้จะเลิกนิสัยเสียพวกนั้นได้ เพราะหนู"  อะไรนะ เต้กับแพรไม่ได้แต่งงานกัน แล้วทำไมเต้ต้องมากบอกผมว่าแต่งงานกับแพร ไหนจะเรื่องจะให้ลูกมีลูกให้แพรเลี้ยง นี่มันยังไง...หรือผมโดนผู้ชายคนนั้นหลอกเข้าซะแล้ว

"ฮะ..."  หน็อยแน่ะ...ไอ้ล้ำดำปิ๊ด ถ้าดียังไงมาหลอกฉัน

"ไอ้เต้!..."  ผมตะโกนเรียกไอ้คนขี้โกหกคนนั้นเสียงดังลั่น

"เอ่อ...ครับ มะรุมรู้ความจริงแล้วหรอ"  ไอ้เด็กเลี้ยงแกะพูดเสียงอ่อย ก่อนจะยื่นหน้าหล่อๆ ออกมาจากหลังประตูห้อง

"เออ"  ผมกระแทกเสียงกลับไปอย่างโหโม ลองคิดดูสิ คนโดนหลอกที่ไหนจะไม่โกรธบ้าง ผมน่ะคิดมากตั้งหลายวันเรื่องจะยกลูกให้คนอื่นเลี้ยง ไม่ใช่ไม่เครียด ไม่ใช่ไม่คิดมากนะ แต่ผมคิด คิดจนหัวแทบระเบิด แต่สุดท้ายกลับมาบอกเราว่ามันก็แค่เรื่องโกหก จะมีใครรับได้บ้างล่ะ

"แหะๆๆ ขอโทษครับ ก็เต้ไม่รู้ว่าจะเริ่มเข้าหามะรุมยังไงนี่นา"

"ก็เลยไปหลอกผมอย่านั้นหรอ รู้มั้ยว่าผมคิดมากขนาดไหน รู้บ้างมั้ยผมต้องรู้ไห้ไปมากขนาดไหนเวลาที่คิดว่าคุณจะเอาลูกของผมไปหลังจากที่คลอดแกแล้วน่ะ ฮะ"  ผมระเบิดทุกอย่างออกมาอย่างอัดอั้น ขณะที่ผมกำลังทุกข์ทรมานอยู่ ผู้ชายคนนั้นคงกำลังหัวเราะเยาะกับความโง่ของผมอยู่สินะ
"ก็เต้คิดว่า มะรุมคงไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับคนที่เคยทำร้ายตัวเองแน่ๆ นอกจากว่าผมจะบังคับ"  เฮอะ ไม่รู้จะเข้าหาผมยังงั้นหรอ มีวิธีเป็นร้อยพันทำไมไม่เลือกมาใช้ซักอย่างล่ะ ทำไมต้องมามาหลอกกันให้ผมเจ็บปวดใจด้วย

"แล้วแพรล่ะ แพรพรรณคนนั้นล่ะ เป็นอะไรของคุณ" 

"แพรเป็นแค่เพื่อนครับ แค่เพื่อนจริงๆ ครับ" 

"แล้วทำไมคุณไม่หาวิธีที่มีนดีกว่านี้ล่ะฮะ จะมาหลอกกันเพื่ออะไร คุณรู้มั้ยว่าผมต้องเจ็บปวดแค่ไหนกับแผนการชั่วๆ ของคุณ"  ตอนนี้กระบอกตาผมเจ็บปวดไปหมด น้ำตาเอ่อคลอหน่อยตาแทบจะไหล ผมต้องเจ็บปวดมากี่ครั้งแล้วนะกับผู้ชายคนนี้

"เต้ขอโทษ"

"ขอโทษแล้วมันหายหรอ ความรู้สึกที่เสียใจไปของผมมันจะกลับมาหรอ"

"ขอโทษครับ เต้รู้ว่ามะรุมเสียใจ..."

"ถ้ารู้ว่าผมเสียใจแล้วทำทำไม ทำทำไม"  เราสองคนจ้องหน้ากันนิ่ง ตอนนี้ภายในห้องเหลือเพียงแค่ผมกับเขา ป้าตาหวานเธอรีบอุ้มลูกผมออกไปจากห้องตั้งแต่ผมตะโกนเรียกชื่อคนเลวคนนี้เสียงดังแล้ว

"เต้ขอโทษ ขอโทษครับ เต้มันโง่ เต้มันเลว ขอโทษๆๆๆ..."  เสียงขอโทษที่ดังขึ้นซ้ำๆ อยู่ข้างหูและอ้อมอุ่นๆ ของเต้ในตอนนี้มันไม่สามารถทำให้ผมให้อภัยผู้ชายคนนี้ได้หรอก ไม่เลย ต่อให้ขอโทษเป็นล้านครั้งมันก็ไม่เพียงพอต่อความผิดที่เขาทำไว้หรอก

เพราะอยากเข้าใกล้ผมและลูก ถึงกับหลอกว่าจะฆ่าลูกตัวเอง ช่างเป็นวิธีที่เลวร้ายได้ใจจริงๆ

เราสองคนยืนกอดกันแล้วร้องไห้อยู่นิ่งๆ ก่อนที่ผมจะเป็นคนผละออกจากอ้อมแขนของเต้ มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขา แต่ถึงกระนั้น เต้ก็ยังไม่ปล่อยมือออกจากมือผมแต่กลับจับไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม ผมสูดหายใจลึกๆ เพื่อเรียกสติและกำลังใจของตัวกลับ เพื่อเอ่ยประโยคที่เจ็บปวดออกมา

"คุณเตชิน เรา...เลิกแล้วต่อกันแค่นี้เถอะนะ จากนี้ไปขอให้เราอย่ามาเจอะมาเจอกันอีกเลย และสำหรับลูกสองคนนี้ผมสัญญาว่าจะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้"  พูดจบผมก็รีบเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนที่น้ำตาของผมจะไหลออกมาอีกรอบ

ความเจ็บปวดครั้งนี้ แม่จะไม่เท่ากับตอนที่เต้กระทืบผมจนเกือบแท้งมะเฟืองในตอนนั้น แต่มันก็เจ็บไม่น้อยที่โดนคนที่เราพยายามจะ 'เลิก' รักหลอกให้ทรมานใจ

ถึงแม้ผมจะไม่แสดงออกมาว่าเสียใจให้ใครเห็นกับการที่ต้องเสียลูกให้กับคนอื่นไป แม้ว่าผมจะไม่ฝูกฝายร้องไห้เช้าจรดเย็น มันก็ไม่ได้แปลว่าผมไม่รู้สึกอะไร แต่ผมจะแสดงความอ่อนแอของผมออกมาไม่ได้ ผมยังมีลูก มีเจ้ามะเฟืองลูกเล็กที่ผมต้องคอยดูแล เพราะฉะนั้นผมจึงต้องเข้มแข็งให้มากๆ

ตั้งแต่เต้เข้ามาให้ชีวิตของผม ผมยอมรับเลยว่าความเข้มแข็งของผมมันเริ่มลดน้อยลงไปจนแทบไม่เหลืออีกต่อไป

ตอนนี้ผมอยากจะไปอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไกลๆ ไม่ต้องรับรู้เรื่องราวของผู้ชายที่ชื่อเตชิน อีกแล้ว ไม่อยากรับรู้ความเจ็บปวดที่เขาเป็นคนหยิบยื่นให้อีกแล้ว...

#########################

เฉยๆ เนาะตอนนี้ ก็ไม่มีอะไรมากเนื้อหาดำเนินไปแบบมาม่ารสต้มยำแซ่บๆ ไปเรื่อยๆ เพราะใกล้จบแล้วครับ

ขอบคุณครับที่ติดตาม ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ แม้ว่านิยายเรื่องนี้จะไม่สนุกเลยก็ตาม........

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-01-2016 17:09:06

 o22

อ้าวเห้ย


พลิกล็อคจริง บทมันง่ายไปหน่อยม้ายยยยยย นี่ยังไม่นับที่เต้ทำให้มะรุมต้องเจ็บตัว บาดแผลทางใจ ฯลฯ
แถมแพรที่ตอนแรกปากเสียโครตๆอีก เรียก อีกะ.... (อันนี้น่าตบหัวทิ่มทีนึง)

จริงๆเต้มันก็สูงวัยแล้วนะ ทำไมทำตัวไม่ดีใส่มะรุมอ่ะเนี่ย แผนมีเป็นล้าน ดันเลือกแผนที่งี่เง่าที่สุดมาใช้  :ling1:


 

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 17:18:37

อ้างจาก: BlueCherries ที่ 21-01-2016 17:09:06  

o22

อ้าวเห้ย


พลิกล็อคจริง บทมันง่ายไปหน่อยม้ายยยยยย นี่ยังไม่นับที่เต้ทำให้มะรุมต้องเจ็บตัว บาดแผลทางใจ ฯลฯ
แถมแพรที่ตอนแรกปากเสียโครตๆอีก เรียก อีกะ.... (อันนี้น่าตบหัวทิ่มทีนึง)

จริงๆเต้มันก็สูงวัยแล้วนะ ทำไมทำตัวไม่ดีใส่มะรุมอ่ะเนี่ย แผนมีเป็นล้าน ดันเลือกแผนที่งี่เง่าที่สุดมาใช้  :ling1:

555 ขอโทษครับ คือพร็อตจริงๆ ที่ผมคิดไว้มันเป็นแบบนี้อ่ะครับ ผมถึงบอกว่าบางทีมันอาจจะไม่สนุก ส่วนเรื่องแพรตอนพิเศษก็มีครับ ส่วนเรื่องเอาคืนเต้มีแน่ครับ ไม่ต้องห่วง เต้ทำมะรุมเกือบแท้งลูกตาย เต้ก็ต้องได้รับผลกรรมอย่างเท่าเทียมครับ แม้กฎหมายจะไม่ยุติธรรม แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ^^ ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังอย่างรุนแรงกับนิยายเรื่องนี้นะครับ แต่งไว้ตั้งแต่อยู่ม.สองอ่ะครับ เลยดูไม่มีเหตุผล และง่ายไปนิดนึง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: junpa ที่ 21-01-2016 17:28:02

ห๊ะ :a5: o22

บทจะง่ายก็ง่ายอย่างเงียะ เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย :really2:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-01-2016 17:29:34

ไม่ไหวๆๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-01-2016 17:39:23

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 17:18:37  

อ้างจาก: BlueCherries ที่ 21-01-2016 17:09:06  

o22

อ้าวเห้ย


พลิกล็อคจริง บทมันง่ายไปหน่อยม้ายยยยยย นี่ยังไม่นับที่เต้ทำให้มะรุมต้องเจ็บตัว บาดแผลทางใจ ฯลฯ
แถมแพรที่ตอนแรกปากเสียโครตๆอีก เรียก อีกะ.... (อันนี้น่าตบหัวทิ่มทีนึง)

จริงๆเต้มันก็สูงวัยแล้วนะ ทำไมทำตัวไม่ดีใส่มะรุมอ่ะเนี่ย แผนมีเป็นล้าน ดันเลือกแผนที่งี่เง่าที่สุดมาใช้  :ling1:

555 ขอโทษครับ คือพร็อตจริงๆ ที่ผมคิดไว้มันเป็นแบบนี้อ่ะครับ ผมถึงบอกว่าบางทีมันอาจจะไม่สนุก ส่วนเรื่องแพรตอนพิเศษก็มีครับ ส่วนเรื่องเอาคืนเต้มีแน่ครับ ไม่ต้องห่วง เต้ทำมะรุมเกือบแท้งลูกตาย เต้ก็ต้องได้รับผลกรรมอย่างเท่าเทียมครับ แม้กฎหมายจะไม่ยุติธรรม แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ^^ ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังอย่างรุนแรงกับนิยายเรื่องนี้นะครับ แต่งไว้ตั้งแต่อยู่ม.สองอ่ะครับ เลยดูไม่มีเหตุผล และง่ายไปนิดนึง

คืออยากจะบอกว่าเรื่องนี้เปิดมาเรตติ้งดีมากกกกกเลยนะคะ

อย่าทำให้มันดิ่งเหวสิ T T

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 17:43:52

555 เลียนแบบมีจากชีวิตของเพื่อนคนหนึ่งอ่ะครับ พร็อตตรงตอนนี้ แต่ละตอนผมก็จะมีแรงบรรดาลใจต่างกันครับ ผมรวมเอาเรื่องจริงของคนรอบตัวผมมาแต่งน่ะครับ บางอย่าง บางตอนอาจจะไม่ต่อกันเท่าที่ควร และอาจจะไม่สนุก เพราะเป็นเรื่องจริงเสียส่วนใหญ่ แต่ผมเชื่อว่านักอ่านบางท่านต้องความมีประสบการณ์เหมือนเนื้อเรื่องในบทใดบทหนึ่งแน่ และอีกอย่างเรื่องนี้เป็นเรื่องทดลองเขียนดราม่าครับ คงไม่สนุก(มากๆๆๆๆๆๆ)เพราะไม่เคยหยิบจีบแนวนี้เลยอ่ะครับ ขอโทษที่ไม่สามารถตอบแทนความคาดหวังที่นักอ่านต้องการความสนุกจากนิยายเรื่องนี้ :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 17:52:10

ย้ำอีกที เรื่องนี้มีหักมุม อย่าเชื่อในสิ่งที่ผมแต่งในแต่ละตอนมากครับ เพราะบางทีผมอาจจะแค่แกล้งนักอ่านให้ตกใจเล่นเฉยๆ ตามสไตล์นิสัยเสียๆ ของผม แต่คิดว่าผมแกล้งอะไรคนอ่านน้า ติ๊กต๊อกๆๆ ฮิฮิฮิ

ป.ล.พอเฉลยแล้วนักอ่านจะกระโดดถีบขาคู่ผมมั้ยครับ เค้ากลัวนะครับตะเอง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 18:09:50

เม้นท์สุดท้ายครับ ผมอยากให้นักอ่านทุกท่านดูที่ชื่อตอนของตอนที่ 10 ให้ดีๆ ครับ ผมใช้ชื่อว่าอะไรนะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 21-01-2016 18:20:33

 o13

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-01-2016 18:28:18

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 18:09:50  

เม้นท์สุดท้ายครับ ผมอยากให้นักอ่านทุกท่านดูที่ชื่อตอนของตอนที่ 10 ให้ดีๆ ครับ ผมใช้ชื่อว่าอะไรนะ

หูววว ถ้าเป็นจริงนี่เด็ดสระตี่เลย

เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่11 21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 19:04:58

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 11 เพียงแค่ฝัน

"แม่ครับ แม่ แม่มะรุม..."  เสียงปลุกของมะเฟืองทำให้ผมค่อยๆ ลืมตาจากนิทรารมณ์ช้าๆ ก่อนจะกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับแสงให้ตาคุ้นชิน ผมหันไปมองร่างน้อยของมะเฟือง ก่อนจะนึกถึงเรื่องราวที่ฝันถึงเมื่อกี้ แค่ฝันหรอกหรอ

 "แม่ฝันร้ายหรอครับ น้ำตาเต็มไปหมดเลย"  มือเล็กๆ เอื้อมมาเช็ดคราบน้ำตาที่หางตาผมเบาๆ พร้อมกับถามด้วยท่าทางเป็นห่วงเป็นใย เจ้ามะเฟืองของผมชั่งเป็นเด็กดีจริงๆ ครับ

"ครับ แม่ฝันร้าย มันเป็นฝันที่เลวร้ายมากๆ เลยครับ"  ผมดึงร่างเล็กๆ ของมะเฟืองเข้ามากอด

"ว่าแต่แม่หลับไปนานเท่าไหร่แล้วครับเนี่ย"  ผมถามอย่างไม่ใส่ใจ พลางเขี่ยผมที่ตกลงมาระหน้าผากของลูกเล่น

"ก็ตั้งแต่ย่าตาหวานออกไปน่ะครับ"  อ้อ ป้าคนนั้น แม่ของเต้นั่นเอง

"งั้นหรอครับ แล้วมะเฟืองปลุกแม่ทำไมครับ"

"ย่าตาหวานให้มาตามแม่ลงไปกินข้าวครับ" 
"อ๋อ ครับๆ รอแม่แป๊บนึงเนาะ แม่ขอไปล้างหน้าก่อนนะครับ" 

นั่นสินะ มันเป็นแค่ความฝัน ไม่มีการหลอกลวงใดๆ มีแต่ความจริงที่แสนเจ็บปวด

"ฮึก ฮือออ เมื่อกัน เมื่อไหร่ที่คุณจะไปจากชีวิตของผมและลูกซะที รู้มั้ยว่าผมเจ็บ ผมเหนื่อย"  น้ำตาที่ผมกักเก็บเอาไว้มากมายไหลออกมาตาดวงตาสีนิลของผมช้าๆ

ถ้าไม่ป็นเพราะต้องการชดใช้ความผิดที่เคยคิดจะแย่งสามีชาวบ้านอย่างผู้ชายคนนั้นในอดีตเมื่อห้าปีที่แล้ว ผมคงไม่ต้องทุกข์ทรมารกับความอดสูที่ตกเป็นรองให้คนเลวๆ คนนั้นย่ำยีทุกคืนแบบนี้

"แม่ครับ..."  เสียงตะโกนเรียกของมะเฟืองทำให้ผมต้องรีบเช็ดน้ำตาแล้วจัดการล้างหน้อย่างรวดเร็ว การให้ผู้ใหญ่รอคอยคงเป็นเรื่องที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก

"ครับๆ เสร็จแล้วครับ"

********************************

ภายในโต๊ะอาหารโต๊ะใหญ่ประกอบไปด้วยผู้ชายวัยกลางคนท่าทางใจดีคนหนึ่งที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ซึ่งผมคิดว่าอาจจะเป็นพ่อของเต้ ถัดมาก็เป็นป้าตาหวาน แพรพรรณ และผู้ชายคนนั้น

ผมเดินไปนั่งอีกฝั่งหนึ่งซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเต้พอดี ผมอุ้มลูกให้นั่งดีๆ ด้วยท่าทีเรียบเฉย แต่ในใจนั้นอัดอัดสุดจะทน ผมไม่ชอบเลยบรรยากาศชวนอึดอัดไม่แช่มชื่นพาลพาให้เสียอารมณ์ในตอนกินข้าวไปหมด

ทุกคนในโต๊ะต่างมองเราสองแม่ลูกด้วยท่าทีแตกต่างกัน

ผู้ชายที่ผมคิดว่าเป็นพ่อของเต้มองผมกับมะเฟืองอย่างประเมิน

ป้าตาหวานมองพวกเราสองคนแม่ลูกอย่างใจดี

แพรพรรณมองพวกผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

และสุดท้าย ผู้ชายคนนั้นเต้ มองผมกับมะเฟืองเหมือนกับไร้ตัวตน ไม่สลักสำคัญใดๆ

"มาจ้ะ มากินข้าวกันเถอะ วันนี้อยู่พร้อมหน้ากันเชียว ชั่งน่าดีใจจริงๆ"  เป็นป้าตาหวานที่เป็นคนทำลายบรรยากาศอึมครึมทั้งหมดไป ด้วยการตักข้าวแจกจ่ายทุกคนบนโต๊ะ เห็นดังนั้นผมจึงลุกขึ้นไปช่วยป้าตาหวานตักข้าวเงียบๆ ป้าตาหวานมองหน้าผมแล้วยิ้มนิดนึง ผมก็ยิ้มตอบไป

"เฮอะ เสร่อ"  เสียงกระแนะกระแหนดังขึ้นมาจากแพรพรรณที่นั่งน่าเชิดคอตั้งตรงข้างๆ เต้ ผู้ชายใจร้ายคนนั้น

"เป็นอะไรหรอครับป้าปากแดง ที่นี่มีสับปะเหร่อด้วยหรอครับ มะเฟืองนึกว่าสับปะเหร่อมีแต่ในวัดซะอีก"  นายมะเฟืองพูดอย่างไร้เดียงสาหน้าซื่อตาใส แต่ผมมองออกนะว่าลูกของผมคงแกล้งแพรพรรณเข้าให้แล้วล่ะ

ผมหันไปส่งสายตาปรามๆ ลูกนิดนึง เจ้าตัวดีก็มองมาพร้อมกับทำปากยู่อย่างขัดใจ

"ฮ่าๆๆ เป็นอะไรเจ้าตัวเล็ก"  ลุงคนที่เป็นพ่อของเต้หัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางแสนซนของนายมะเฟือง พร้อมกับถามเบาๆ อย่างเอ็นดู

"เปล่าครับ คุณปู่ผมแค่กินหมูทอดเผ็ด ก็เลยซูดปากแก้เผ็ดน่ะครับ"  ข้างถลอกมั้ยลูกฉันกินหมูทอดเผ็ด คิดไปได้

"ปัญญาอ่อน"  เสียงถากถางเบาๆ ยังคงดังขึ้นมาจากแพรพรรณอย่างต่อเนื่อง หากแต่ว่าไม่มีใครสนใจเลยซักคน

"อ้าว แม่ครัวใส่พริกไทยเยอะหรอ เจ้าตัวเล็ก"  พ่อของเเต้ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

"เปล่าหรอกครับ เจ้าตัวเล็กนี่ แค่ทำสำออยเท่านั้นแหละครับ ใช่มั้ยนายมะเฟืองตัวแสบ"  ก็เจ้ามะเฟืองกินเผ็ดได้นี่ครับ จะมาเผ็ดอะไรกับพริกไทย ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการ "แถ" เอาตัวรอดน่ะ

"โห แม่อ่ะ อย่าใส่ร้ายกันสิครับ มะเฟืองเผ็ดจริงๆ นะครับคุณปู่"  ว่าแล้วเจ้าแสบก็ส่งเสียงออดอ้อนตามไปอีกหนึ่งยก เรียกคะแนนความสงสารระคนเอ็นดูจากปู่กับย่าได้เป็นอย่างดี

"งั้นกินแกงจืดดูนะครับ ไม่เผ็ดหรอกย่าชิมให้แล้ว"  ป้าตาหวานเลื่อนถ้วยแกงจืดที่มีเต้าหู้ไข้ หมู และหัวไชเท้าลอยอยู่เต็มถ้วย

"ขอบคุณครับย่า ย่าใจดีจัง ผมรักย่าที่สุดเลย"

"แล้วไม่รักพ่อหรอครับ"  เสียงของเต้ที่ไม่มีบทพูดอยู่นานดังขึ้นเรียกความสนใจของเจ้ามะเฟืองให้หันไปหาได้เป็นอย่างดี

"รักสิครับ มะเฟืองรักพ่อเท่าฟ้าเลย"  นายมะเฟืองว่าพลางกางแขนประกอบคำว่ารักเท่าฟ้าของตัวเองอย่างน่าเอ็นดู จนผมอดยิ้มไม่ได้กับความแสบซนปนน่ารักของนายมะเฟือง

"แล้วไม่รักปู่หรอ เจ้าตัวเล็ก"  คราวนี้เป็นพ่อของเต้ที่ถามขึ้นบ้าง

"รักสิครับ มะเฟืองรักคุณปู่เท่าฟ้าเลย"  เอ๊ะ คุ้นๆ ว่าจะเป็นบทสคริปเดียวกันกับเมื่อกี้มั้ย เจ้าแสบมะเฟือง

หลังจากนั้น กิจกรรมบนโต๊ะอาหารก็ดูผ่อนคลายขึ้นทันตา เพราะเจ้าตัวเล็กที่เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนบ่อยๆ ยกเว้นแต่...แพรพรรณ...

########################

และเราก็ได้รู้คำตอบแล้วนะครับว่าตอนที่แล้วเป็นแค่ฝัน 55555 เค้าแค่แกล้งเล่นนะตะเอง อย่างอนเค้าน้า

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 19:13:47

เอาไว้พรุ่งนี้ผมจะมาแก้คำผิด+อัพตอนใหม่ให้นะครับ รักนะจุ๊บๆๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-01-2016 19:15:39

สิ่งหนึ่งที่ขาดไปในเรื่องนี้คือความสมเหตสมผล  เมนท์เราไม่ได้จะมาซ้ำเติมคนเขียน  แต่เป็นไปในแง่ของกระจกสะท้อนให้คนเขียนเห็นฟีดแบ็คจากคนอ่าน เพื่อให้คนเขียนเอากลับไปคิดแล้วนำไปปรับปรุงสำหรับงานเขียนในอนาคต     แม้ว่าจะเป็นนิยายวายหรือนิยายสนองนี๊ด แต่ยังไงก็ต้องมีความสมเหตสมผลอยู่ในระดับหนึ่ง  ไม่งั้นอ่านแล้วขัดกัน   ต่อให้เป็นแฟนตาซีก็ต้องอยู่ในขอบเขตของเหตผลตามเนื้อเรื่องในด้านในการเดินเรื่องเบสิกทั่วไป       ปัญหาของเรื่องนี้ก็คือคนเขียนโฟกัสมากไปในความอยากสร้างจุดหักมุมจนทำให้รายละเอียดไปกันไม่ได้

ตอนที่เต้เอายาแก้ไข้ให้มะเฟืองกินมะรุมอยู่ที่ไหน? ทำอะไรอยู่จนไม่รู้ว่าลูกตัวเองไม่สบาย  มันขัดกับพื้นที่ปูมาว่ามะรุมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว   คนที่เป็นแม่โดยเฉพาะที่เลี้ยงลูกมาคนเดียว ลมหายใจเข้าออกคือลูก  มันเป็น Instinct ค่ะ   ไม่นับที่ขัดใจกับการปล่อยให้เด็ก 4 ขวบไปทอดไข่เองโดยที่ผู้ใหญ่ไม่ไปคุม

การปูพื้นให้พระเอกออกเลวแบบเต้เพื่อการหักมุมหรือแก้แค้นทีหลัง  ปัญหาอย่างหนึ่งก็คือตอนที่กำลังบรรยายช่วงนั้น เห็นคนเขียนหลายคนแล้วที่มันส์เกิน จนพระเอกออกมาเลวเกินไปแล้วการกลับไปหากันมันทำให้คนอ่านทำใจรับลำบาก  อย่างเต้เป็นต้น    คำถามก็คือเต้ทำแบบนั้นเพื่ออะไร?  เข้าใจว่าเ-ี้ยมาก่อน อายุน้อย   ทำร้ายร่างกายคนที่ท้องลูกตัวเองเพื่ออยากให้แท้ง  แล้วกลับมาหาลูกเมียที่ตัวเองอยากได้เขากลับมาอยุ่ด้วยโดยการขู่  การหลอกทำร้าย   ขนาดตอนที่มีเซ็กส์กันก็ยังออกมาแนวการข่มขืน(ขนาดจะทำให้คนที่ตัวเองเรียกว่าเมีย อยากได้เขากลับมาอยุ่ด้วยให้มีความสุขยังทำไม่ได้เลย )   ทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายด้วยการเอ่ยอ้างถึงคนอื่น  แล้วมาเปลี่ยนกลับ 360 องศาทันทีที่แม่เล่าเรื่องให้มะรุมฟัง     อยากถามค่ะ  ว่ามีเหตผลอะไรที่มะรุมกับมะเฟืองควรกลับไปหาเต้?  อยู่มาได้เองตั้งหลายปีแล้ว   มารู้ตอนนี้ว่าอีกฝ่ายรักแต่แสดงออกแบบเ-ี้ยมากๆนี่จะเชื่อใจได้ขนาดไหน? คำว่าพ่อคำว่าเชื้อไร้น้ำหนักโดยสิ้นเชิง ณ ตอนนี้

คนเขียนเริ่มต้นมาได้น่าสนใจมากๆ  มีการใส่ข้อมูลเรื่องของกะเทยแท้ (เราเห็นมาเป็นเรื่องที่ 3 ที่ใส่ข้อมูลแบบนี้) พล็อตเขียนเริ่มแบบปังมากๆจนพระเอกหรืออิเต้โผล่ออกมา คนเขียนบอกว่ามะรุมกลัวเต้ แต่เรากลับรู้สึกว่าในการบรรยายความรู้สึกเกลียดมันนำมาก่อนเลยค่ะ  คือโดยรวมที่อ่านมาให้ความรู้สึกว่ามะรุมเกลียดที่เต้ทำร้ายทั้งจิตใจและร่างกายตัวเองกับลูกมากกว่ากลัวที่โดนเต้ทำร้ายร่างกาย  Trauma ตัวนี้จึงออกมาในแนวของทางใจมากกว่าทางกาย   ต่อจากนี้ไปเต้ไม่มีความกลัวที่ว่ามาเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการควบคุมมะรุมกับลูกต่อไปแล้ว  (แม่มาเปิดเผยหมด)  แล้วเต้จะใช้ไม้ไหนในการทำให้มะรุมยอมตัวเอง? เซ็กส์? (คราวที่แล้วได้ข่าวว่าไม่ดีไม่งามไม่มันส์)  เหลืออย่างเดียวก็คือมะเฟืองมั๊ง

เราเห็นช่วงหลังๆงานเขียนใหม่ๆในเล้าจะหลุดขอบเขตของความสมเหตสมผลตามที่ควรค่อนข้างมาก   มีการแปลงแฟนฟิคมาเป็นนิยายวายไทย  ทำให้องค์ประกอปต่างๆถูกละเลยไปมาก   เหมือนที่บอกมาก่อนว่าต่อให้เป็นแฟนตาซี หลุดโลกก็ต้องมีความสมเหตสมผลตามเนื้อเรื่อง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH10 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-01-2016 19:20:10

อ้างจาก: Freja ที่ 21-01-2016 19:15:39  

สิ่งหนึ่งที่ขาดไปในเรื่องนี้คือความสมเหตสมผล  เมนท์เราไม่ได้จะมาซ้ำเติมคนเขียน  แต่เป็นไปในแง่ของกระจกสะท้อนให้คนเขียนเห็นฟีดแบ็คจากคนอ่าน เพื่อให้คนเขียนเอากลับไปคิดแล้วนำไปปรับปรุงสำหรับงานเขียนในอนาคต     แม้ว่าจะเป็นนิยายวายหรือนิยายสนองนี๊ด แต่ยังไงก็ต้องมีความสมเหตสมผลอยู่ในระดับหนึ่ง  ไม่งั้นอ่านแล้วขัดกัน   ต่อให้เป็นแฟนตาซีก็ต้องอยู่ในขอบเขตของเหตผลตามเนื้อเรื่องในด้านในการเดินเรื่องเบสิกทั่วไป       ปัญหาของเรื่องนี้ก็คือคนเขียนโฟกัสมากไปในความอยากสร้างจุดหักมุมจนทำให้รายละเอียดไปกันไม่ได้

ตอนที่เต้เอายาแก้ไข้ให้มะเฟืองกินมะรุมอยู่ที่ไหน? ทำอะไรอยู่จนไม่รู้ว่าลูกตัวเองไม่สบาย  มันขัดกับพื้นที่ปูมาว่ามะรุมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว   คนที่เป็นแม่โดยเฉพาะที่เลี้ยงลูกมาคนเดียว ลมหายใจเข้าออกคือลูก  มันเป็น Instinct ค่ะ   ไม่นับที่ขัดใจกับการปล่อยให้เด็ก 4 ขวบไปทอดไข่เองโดยที่ผู้ใหญ่ไม่ไปคุม

การปูพื้นให้พระเอกออกเลวแบบเต้เพื่อการหักมุมหรือแก้แค้นทีหลัง  ปัญหาอย่างหนึ่งก็คือตอนที่กำลังบรรยายช่วงนั้น เห็นคนเขียนหลายคนแล้วที่มันส์เกิน จนพระเอกออกมาเลวเกินไปแล้วการกลับไปหากันมันทำให้คนอ่านทำใจรับลำบาก  อย่างเต้เป็นต้น    คำถามก็คือเต้ทำแบบนั้นเพื่ออะไร?  เข้าใจว่าเ-ี้ยมาก่อน อายุน้อย   ทำร้ายร่างกายคนที่ท้องลูกตัวเองเพื่ออยากให้แท้ง  แล้วกลับมาหาลูกเมียที่ตัวเองอยากได้เขากลับมาอยุ่ด้วยโดยการขู่  การหลอกทำร้าย   ขนาดตอนที่มีเซ็กส์กันก็ยังออกมาแนวการข่มขืน(ขนาดจะทำให้คนที่ตัวเองเรียกว่าเมีย อยากได้เขากลับมาอยุ่ด้วยให้มีความสุขยังทำไม่ได้เลย )   ทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายด้วยการเอ่ยอ้างถึงคนอื่น  แล้วมาเปลี่ยนกลับ 360 องศาทันทีที่แม่เล่าเรื่องให้มะรุมฟัง     อยากถามค่ะ  ว่ามีเหตผลอะไรที่มะรุมกับมะเฟืองควรกลับไปหาเต้?  อยู่มาได้เองตั้งหลายปีแล้ว   มารู้ตอนนี้ว่าอีกฝ่ายรักแต่แสดงออกแบบเ-ี้ยมากๆนี่จะเชื่อใจได้ขนาดไหน? คำว่าพ่อคำว่าเชื้อไร้น้ำหนักโดยสิ้นเชิง ณ ตอนนี้

คนเขียนเริ่มต้นมาได้น่าสนใจมากๆ  มีการใส่ข้อมูลเรื่องของกะเทยแท้ (เราเห็นมาเป็นเรื่องที่ 3 ที่ใส่ข้อมูลแบบนี้) พล็อตเขียนเริ่มแบบปังมากๆจนพระเอกหรืออิเต้โผล่ออกมา คนเขียนบอกว่ามะรุมกลัวเต้ แต่เรากลับรู้สึกว่าในการบรรยายความรู้สึกเกลียดมันนำมาก่อนเลยค่ะ  คือโดยรวมที่อ่านมาให้ความรู้สึกว่ามะรุมเกลียดที่เต้ทำร้ายทั้งจิตใจและร่างกายตัวเองกับลูกมากกว่ากลัวที่โดนเต้ทำร้ายร่างกาย  Trauma ตัวนี้จึงออกมาในแนวของทางใจมากกว่าทางกาย   ต่อจากนี้ไปเต้ไม่มีความกลัวที่ว่ามาเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการควบคุมมะรุมกับลูกต่อไปแล้ว  (แม่มาเปิดเผยหมด)  แล้วเต้จะใช้ไม้ไหนในการทำให้มะรุมยอมตัวเอง? เซ็กส์? (คราวที่แล้วได้ข่าวว่าไม่ดีไม่งามไม่มันส์)  เหลืออย่างเดียวก็คือมะเฟืองมั๊ง

เราเห็นช่วงหลังๆงานเขียนใหม่ๆในเล้าจะหลุดขอบเขตของความสมเหตสมผลตามที่ควรค่อนข้างมาก   มีการแปลงแฟนฟิคมาเป็นนิยายวายไทย  ทำให้องค์ประกอปต่างๆถูกละเลยไปมาก   เหมือนที่บอกมาก่อนว่าต่อให้เป็นแฟนตาซี หลุดโลกก็ต้องมีความสมเหตสมผลตามเนื้อเรื่อง

ขอบคุณครับที่เตือน และขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ ผมเห็นอ่านหลายตอนเลย ขอบคุณครับ ผมดีใจมากๆ เลยครับที่อ่าน และคอยท้วงติง และแนะนำอยู่เสมอเลย ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 21-01-2016 19:20:21

ยัังไงก็จะรอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 21-01-2016 19:24:39

ตอนที่ 11 หายไปไหน  :m26:

มาอัพเร็วมาก ปรบมือให้  :katai2-1:

เข้ามาอีกทีเหวอเลย ไม่ได้อ่านตั้งหลายตอน

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-01-2016 19:57:34

ง่าา. ปรับอารมณ์เกือบไม่ทัน อิอิ ดีนะจบตอนที่แล้วยังไม่เม้นท์อะไร 555 คุณหลอกดาวววววว.  :m15: :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: meanmena ที่ 21-01-2016 20:07:03

ตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 21-01-2016 20:32:13

คงต้องรอดูต่อไป

จัดพระเอกคนใหม่มาทีสิ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 21-01-2016 21:45:28

ผู้แต่งคับ ตอนที่11 หายไปไหนคับ หรือว่าลงเลขตอนผิดคับ
  อ่านตอนนี้แล้วเห็นพ่อแม่เต้ไม่สนใจยัยแพร แสดงว่าพ่อแม่เต้ไม่ได้ชอบยัยแพรเลยสิ แค่ทำเป็นไม่สนใจเอง เมื่อมาเป็นสะใภ้ ลูกเขยแล้วปฏิบัติไม่ดีต่อพ่อแม่ผัวและต่อพ่อแม่เมียประเพณีการไล่ลูกเขย ลูกสะใภ้กลับบ้านเดิมยังมีให้เห็นในยุคนี้อยู่นะคับ
   รออ่านตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-01-2016 22:40:33

เรื่องนี้พลิกไปพลิกมาดีต่ะ เหมือนจะงงๆ แต่ก็เข้าใจ
ไม่มีใครแต่งดีตั้งแต่ครั้งแรกหรอกค่ะ เก็บคำแนะนำไว้พัฒนาตัวเองดีกว่าเนาะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: parksunghyo ที่ 21-01-2016 22:55:53

ขอพระเอกตัวจริงที่ไม่ต้องเป็นเทพบุษแต่รักและดีกับมะรุมก็พอบนโลกไม่มีคนดีแต่ต้องไม่ทำร้ายคนที่เรารักและขึ้นชื่อว่าสายเลือดของตัวเองนะคะ โปรดส่งใครมาร้ากกกกมะรุมทีอยู่อย่างนี้มันโหดร้ายเกินปายยยย~~~~

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-01-2016 23:33:06

คำผิดเยอะไปหน่อย

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 22-01-2016 00:25:00

พึ่งเข้ามาอ่านนนนนน สู้ๆนะคะ  พยายามต่อไป เป็นกำลังใจให้   :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ศตรัศมี ที่ 22-01-2016 04:12:12

ถึงแม้เราจะเกลียดพระเอก จนถึงขั้นรับไม่ได้กับความเลวที่เขาทำ แต่ขอบอกเลยว่านิยายเรื่องนี้สนุกครับ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 22-01-2016 18:57:21

ขอโทษนะครับ วันนี้ผมของดอัพนิยายครับ เพราะตาผมอักเสบครับ หมอบอกห้ามใช้สายตาเป็นเวลานาน และคำบ่นอีกมากมาย หมอโงพยาบาลนี้ดุจริงอะไรจริง นั่นแหละครับถ้าพรุ่งนี้ผมค่อยยังชั่วจะมากลงนิยายให้นะครับ

ขอบคุณครับ สำหรับกำลังใจ ทราบซึ้งมากๆ  :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 22-01-2016 19:33:26

รักษาตัวให้หายดี และพักผ่อนเยอะๆ จ้า

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH11 P.5]21/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 22-01-2016 23:48:51

กินยาและพักผ่อนเยอะๆนะคับผู้แต่ง ยังไงก็รออ่านคับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่12 23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 09:43:10

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 12 สุดท้ายก็เหมือนเดิม

แสงแดดอ่อนที่สาดส่องเข้ามาตามต่างหน้ากรุกระจกจรดเพดานของคฤหาสน์สุคนธนาของผู้ชายคนนั้นพ่อของมะเฟือง

"อือออ แม่ครัว จะไปไหน"  เสียงของนายมะเฟืองตัวน้อยดังขึ้นทันทีที่ผมขยับตัว

"ไม่ได้ไหนครับ แค่จะไปช่วยป้านวลทำกับข้าวครับ หนูอยากกินอะไรมั้ย เดี๋ยวแม่ทำให้"  ผมเกลี่ยผมที่ตกลงมาระหน้าผากของลูกน้อยเบาๆ อย่างเอ็นดู หัวฟูๆ ของนายมะเฟืองถูๆ ไถๆ มือผมอย่างออดอ้อนเหมือนทุกครั้งที่ผมลูบหัวให้ ชาติก่อนเป็นแมวรึไงเจ้าตัวเล็ก ชาตินี้เกิดมาถึงชอบให้คนลูบตัวจริงเลย

"ผมอยากทอดไข่"  ผมตีหน้ายุ่ง ทำไมนายมะเฟืองตัวน้อยที่อายุใกล้จะห้าขวบคนนี้ถึงได้ชอบนักนะ การทำอาหาร ผมรู้นะครับว่าบางครั้งการให้เด็กเล่นกับฟืยไฟมัยอันตรายมาก แต่พอโดนตื้อมากๆ เข้าเป็นอันต้องยอมตามใจเจ้าลูกคนนี้ทุกที ไม่เคยมีครั้งไหนที่ผมปฏิเสธลูกได้เลยสักครั้ง

กับพ่อของเขาก็เหมือนกัน ถ้าผมปฏิเสธเขาได้คงไม่ต้องมานั่งให้แพรพรรณโขกสับใช้งานอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอยู่อย่างนี้ ดีหน่อยตรงที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มายุ่งวุ่นวายอะไรกับลูกผมมากนัก ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน!

"ไม่ได้นะครับ มันอันตราย"  ผมพยายามพูดให้เจ้ามะเฟืองน้อยเข้าใจด้วยเหตุผล

"ไม่เอา มะเฟืองอยากทำๆ"  เจ้าตัวแสบร้องออกมาเสียงดังย้ำตาคลอเบ้า

"เอ๊ะ มะเฟืองอย่ามาเอาแต่ใจนะ" .ผมเองก็เริ่มขึ้นเสียงใส่ด้วยความโมโห ทำไมลูกไม่เข้าใจผมเลยว่าผมเป็นห่วง กลัวว่าจะได้รับอันตราย นี่คงเป็นเพราะผมตามใจลูกเกินไปใช่มั้ย เจ้ามะเฟืองถึงเอาแต่ใจ ไม่ยอมฟังผมแบบนี้

"ฮือออ แม่ดุมะเฟือง พ่อคร้าบบบบ..."  มะเฟืองแบะปาก น้ำตาไหลพราก ก่อนจะวเงออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ปากก็ร้องหาพ่อไปด้วย เออ...ไอ้ตัวดี ตอนนี้มีพ่อแล้วนี่ ถึงได้ไม่สนใจแม่แบบนี้

"โอ๊ยยยย ฮือออ แม่คร้าบบ..."  อะไรอีกล่ะ นายมะเฟืองตัวน้อย เมื่อกี้ยังร้องหาพ่ออยู่เลยทำไมตอนนี้ถึงได้เรียกหาผมได้ 

"ครับๆ มีอะไรหรอเจ้าตัว...แพรพรรณ"  ผมชะงักไปนิดนึงเมื่อเห็นแพรพรรณยืนอยู่ใกล้ๆ มะเฟือง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโกรธเมื่อเห็นเล็บยาวที่ตะไบจนแหลมคมทาสีแดงแปล๊ดหยิกลงบนท่อนแขนน้อยๆ ของเจัาลูกมะเฟือง นี่ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงมาหยิกเจ้ามะเฟืองลูกรักของผม ขนาดผมยังไม่เคยตีซักที แล้วเธอมีสิทธิอะไรมาทำร้ายลูกผมแบบนี้!

"ปล่อยมะฟืองเดี๋ยวนี้นะ...คุณกล้าดียังไงมาทำร้ายลูกผม"  ผมดึงแขนมะเฟืองให้มาหาผมก่อนจะผลักแพรพรรณอย่างไม่แรงมากนัก แต่เธอกลับล้มลงไปอย่างแรง นี่มันอะไรกัน คิดจะทำอะไรทำไมต้องทำร้ายตัวเองแบบนั้นด้วย ผมมองเธออย่างฉงนสนเท่ห์ ก่อนจะเข้าใจเมื่อเหลือบหางมองดูทิศทางที่เธอมองไป เตชิน...อ้อ อย่างนี้นี่เอง มารยา...จะเรียกร้องความสนใจ แล้วป้ายความผิดว่าผมเป็นคนทำร้ายเธอสินะ ขอโทษเถอะผมไม่ใช่นางเอก แค่เพศก็ไม่ให้แล้วล่ะ

"นี่นายทำอะไรแพรน่ะฮะ มะรุม"  เต้ถามผมเสียงดังลั่น พร้อมกับเดินไปประคองแพรพรรณ เฮอะ นี่มันพระเอกหนังไทยชัดๆ

"ก็เห็นไม่ใช่หรอ"  ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหันมาดูเจัามะเฟืองที่ยังร้องไห้สะอึกสะอื้นกับอกของผมอยู่  "เจ็บมากมั้ยลูก"  ผมถาม พลางลูบที่รอยหยิกแดงๆ ที่เริ่มขึ้นช้ำขึ้นมาแล้ว เพราะผิวขาวๆ ของนายมะเฟืองมันสามารถมองเห็นรอยหยิกจากผู้หญิงใจร้ายคนนั้นได้ดีนักล่ะ แต่ว่ามันไม่เห็นจะกระแทกตาผู้เป็นพ่อของเจ้าหนูมะฟืองเลยเนาะ หรือว่าเพราะความรักความหลงของเขาที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นกันแน่นะ

...ความรักเหมือนโรคา มันบังตาให้มืดมัว...

"นี่นายผลักแพรทำไม เธอไปทำอะไรให้นายกันน่ะฮะ"

"ก็ผู้หญิงคนนี้มาหยิกลูกของผมก่อน"

"แต่นายเป็นผู้ชายนะ"

"แพรพรรณก็เป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กเหมือนกันน่ะแหละ"

"อย่ามาเถียงนะ ก็เห็นๆ กันอยู่ว่านายเป็นคนผิด"  ฮะ ก็บอกอยู่นี่ไงว่าผู้หญิงคนนั้นทำร้ายลูกก่อน แถมลูกก็ยังร้องไห้สะอึหสะอื้ยปานจะขาดใจด้วยความเจ็บอยู่ตรงนี้ ไม่คิดจะเป็นห่วงหน่อยหรือยังไง เป็นพ่อภาษาอะไรไม่ห่วงลูกเลยซักนิด หรือที่ผ่านมาที่ทำเป็นรักทำเป็นห่วงใยลูกนี่คือการเสแสร้งใช่มั้ย...

"อยากคิดยังไง ก็คิดไป ผมขอตัวจะไปทายาให้ลูก"  ผมพูด ก่อนจะย่อตัวอุ้มลูกเอาไว้ในอ้อมแขน โดยพยายามไม่ถูกรอยแผลจากการหยิกที่แขนของมะเฟือง ที่ตอนนี้เลิกร้องไห้แล้ว แต่ก็ยังสะอึกอยู่เป็นพักๆ

"เดี๋ยวก่อน นายต้องมาขอโทษแพรก่อน"  เต้สั่ง พร้อมกับชี้ไปที่แพรพรรณที่นั่งอยู่บนพื้นทำหน้าแหยเกเรียกร้องความสงสารจากผู้ชายหน้าโง่อย่างเสแสร้ง

"มันเรื่องอะไรที่ผมต้องขอโทษ ก็เธอทำลูกผมก่อน ผมก็แค่ป้องกันตัว"  ผมรู้นะว่าทำแบบนี้มันไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย แต่ผู้หญิงคนนั้นมาทำร้ายลูกผมก่อน เรื่องนี้ผมจะไม่ขอยอมทน!

"หึ เลวจริงๆ คนอย่างนาย ถ้าเด็กนั่นโตขึ้นก็คงเลวเหมือนนายนี่ล่ะมั้ง เพราะนายเป็นคนเลี้ยงเด็กนี่มานี่นา สันดานเลวๆ มันคงถ่ายทอดกันมาแน่ๆ ถึงมารังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้แบบนี้"

"พูดดีๆ นะ มะเฟืองไปรังแกผู้หญิงคนนั้นตอนไหนกัน"  ด่าผม ผมไม่ว่า ทำร้ายผม ผมไม่โกรธ แต่ทำไมต้องทำร้ายลูกของผมด้วย

"ก็แพรบอกว่าเด็กนั่นมันเดินชนแพร แล้วไม่ขอโทษ แถมยังมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่แพรอีก"  เลวจริงๆ ที่มาใส่ร้ายเด็กเล็กๆ แบบนี้ มะเฟืองไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก ผมรู้จักนิสัยลูกดี

"อย่ามาเรียกลูกว่ามันนะ แล้วลูกก็ไม่เคยรังแกผู้หญิงคนนั้นด้วย มีแต่เธอนั่นแหละที่มาทำร้ายมะเฟือง"

"เฮอะ ลูกฉันจริงๆ รึเปล่าก็ไม่รู้ ก็เมื่อก่อนนายร่านอย่างกับอะไรดี เด็กคนนี้ก็คงเป็นลูกของหนึ่งในบรรดาผู้ชายที่นายคั่วอยู่นั่นแหละ อย่ามายัดเหยียดเด็กนิสัยเสียๆ มาให้ฉันนะ"  เฮอะ...ผมคิดผิดจริงๆ ที่คิดว่าผู้ชายคนนี้กับตัวกับใจได้แล้ว หึ สุดท้ายมันก็เหมือนเดิม

"อย่ามาว่าแม่มะเฟืองนะ พ่อใจร้ายๆๆ ฮืออ"  มะเฟืองวิ่งเข้าไปทุบตีเต้อย่างโมโหที่เขาด่าผม ผมรู้ว่าลูกรักผมมากเวลามีใครมาว่าร้ายผม มะเฟืองจะโกรธขึ้นมาทันที

"โว้ย ไอ้เด็กนรกนี่"  เต้สบถออกมาเสียงดัง ก่อนจะเหวี่ยงตัวมะเฟืองออกไปไกลๆ แต่ทางนั้นมัน...บันได!

"มะเฟือง!..."

#########################

เฮ้ยๆ แกทำอะไรมะเฟือง ไอ้เต้!

ขอโทษที่มาช้าครับผม พอดีเกิดเหตุด่วนเหตุร้ายกับตาข้างซ้ายของผมนิดนึงครับ ซึ่งตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้วครับ ขอบคุณครับ ที่ให้กำลังใจ และติดตามอ่านนิยายของผมครับ เอาไว้ผมจะนำคำติชมไปปรับปรุงแก้ไขกับเรื่องหน้านะครับ ส่วนเรื่องนี้ไปไกลจนกู่ไม่กลับแล้วครับ ใกล้โค้งสุดท้ายแล้ว

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: gatenutcha ที่ 23-01-2016 09:53:59

 :z6:
เลวอ่ะ   มะรุม อย่าให้ลูกมันเลย
สงสารลูกอะ  อยู่กะไอ้เลวนี่  เกลียดมัน

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 09:56:51

อ้างจาก: gatenutcha ที่ 23-01-2016 09:53:59  

:z6:
เลวอ่ะ   มะรุม อย่าให้ลูกมันเลย
สงสารลูกอะ  อยู่กะไอ้เลวนี่  เกลียดมัน

สุดท้ายก็ไม่ได้ให้ครับ ผมคิดว่ามะรุมคงเข็ดแล้วล่ะครับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: gatenutcha ที่ 23-01-2016 10:03:25

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 09:56:51  

อ้างจาก: gatenutcha ที่ 23-01-2016 09:53:59  

:z6:
เลวอ่ะ   มะรุม อย่าให้ลูกมันเลย
สงสารลูกอะ  อยู่กะไอ้เลวนี่  เกลียดมัน

สุดท้ายก็ไม่ได้ให้ครับ ผมคิดว่ามะรุมคงเข็ดแล้วล่ะครับ

ดีเลย  สงสารมะรุมมาก  อ่านแล้วอยากจะกระทืบเต้มาก  ที่สุด
อยากให้มะรุมเจอคนดีๆ ส่วนเต้ อยู่กะ แพรพรรณไปเหอะ เหมาะดี

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-01-2016 10:06:28

เลวจริงๆๆมะรุมอย่าอยู่เลยบ้านหลังนี้

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 10:09:10

อ้างจาก: gatenutcha ที่ 23-01-2016 10:03:25  

อ้างจาก: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 09:56:51  

อ้างจาก: gatenutcha ที่ 23-01-2016 09:53:59  

:z6:
เลวอ่ะ   มะรุม อย่าให้ลูกมันเลย
สงสารลูกอะ  อยู่กะไอ้เลวนี่  เกลียดมัน

สุดท้ายก็ไม่ได้ให้ครับ ผมคิดว่ามะรุมคงเข็ดแล้วล่ะครับ

ดีเลย  สงสารมะรุมมาก  อ่านแล้วอยากจะกระทืบเต้มาก  ที่สุด
อยากให้มะรุมเจอคนดีๆ ส่วนเต้ อยู่กะ แพรพรรณไปเหอะ เหมาะดี

แต่ตอนสุดท้ายเต้ไม่ได้อยู่กะแพรนะครับ รู้สึกแพรจะทิ้งเต้ ถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรนะครับผม^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 23-01-2016 10:10:28

ไอ้เต้เลวมาก ทำเด็กได้

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 23-01-2016 11:07:16

เห็นใจมะรุมนะที่ทำไรไม่ได้ จะตอบโต้ก็ไม่ได้ แล้วจะมมาอยู่กับเต้ทำไม
   รอ รออ่านตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-01-2016 12:05:38

จะสามารถทำอะไรได้บ้าง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-01-2016 12:12:25

ไอ้เต้นี่มันเลวจริงๆ
แอบฮาตอนท้ายที่คนเขียนบอกจะเก็บคอมเม้นท์ไปปรับปรุงเรื่องหน้า
เรื่องนี้กู่ไม่กลับแล้ว 55 ยังไงก็เป็นกำลังใจใ้ห้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 23-01-2016 12:37:33

มะรุม อย่าอยู่เลย ในเมื่อมันทำร้ายมะเฟืองขนาดนี้ ครั้งก่อนก็ยังไปหาที่อยู่จนไม่เจอันได้ตั้งหลายปี คราวนี้ก็น่าจะทำได้นะ เราหวังว่า จะมีคนดีๆเค้ารักมะรุมจริงๆซักคนนะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-01-2016 12:38:05

เฮ้อออ สงสารมะรุมกะมะเฟืองจริงๆ  :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 23-01-2016 13:35:54

ฮื้ออออ มะเฟืองงงงง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-01-2016 13:48:21

 o18

หึหึ

จงแท้งซะตอนนี้เลยมะรุม  :hao3:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-01-2016 14:48:46

บทสรุปของเรื่องนี้ ตามมโนของคนอ่าน

มะรุมกับลูกทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

เต้ประสบอุบัติเหตุพิการ ครอบครัวเต้โดนแพรโกงทรัพย์สินไปทั้งหมดจนล้มละลาย แล้วแพรก็ทิ้งเต้กับครอบครัวไป

แพรติดเอดส์จากสามีใหม่และโดนสามีใหม่ปอกลอกทรัพย์สินที่ได้จากเต้จนหมดตัวแล้วทิ้งไป

 :katai2-1:  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: tunnum39 ที่ 23-01-2016 15:34:42

เต้เลวมากทำร้ายได้แม้กระทั่งเด็ก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่13 23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 15:47:42

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 13 ปิดตำนานคนอ่อนแอ

"มะเฟือง!..."  ผมร้องเรียกชื่อลูกเสียงดัง เมื่อเห็นร่างน้อยของลูกกระเด็นไปทางบันไดจากแรงผลักของผู้เป็นพ่อของตัวเอง
ไม่นะ ม่ายยยยย...

ผมรีบวิ่งเข้าไปรับลูกแบบสุดชีวิต ลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ลืมไปเสียสนิทว่าในท้องของผมยังมีลูกอีกคน!

"มะเฟือง..."  ผมเรียกมะเฟืองเบาๆ ผารู้สึกโล่งใจมากที่กอดมะเฟืองไว้ทัน แต่ทว่าตัวของผมก็เริ่มโงนเงนเพราะรับน้ำหนักของคนสองคนไม่ไหว จึงกลายเป็นเราตกลงไปทั้งสองคน!

จากปลายหางตาของผมที่เห็นเพียงชั่วขณะหนึ่ง ผมเห็นผู้ชายเลวๆ คนนั้นมองมาที่เราสองแม่ลูกอย่างตกใจ หึ คงคิดอยู่ล่ะสิ ว่าหากเราสองแม่ลูกตายตัวเองจะถูกข้อหาพยายามฆ่าโดยไม่เจตนาเอาน่ะ

ผมไม่ได้มองโลกในแง่ร้ายนะ เพราะ คนอย่างเต้ เตชิน คนนั้นเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาเป็นคนที่เห็นแก่ตัว ไม่เคยห่วงใครนอกจากตัวเอง ยิ่งสำหรับพวกเราสองแม่ลูกแล้วด้วย ถึงจะตายไปเขาก็คงไม่รู้สึกอะไรหรอก!

ผมคิดว่าผมคงต้อง...พอแค่นี้แล้วล่ะ การ 'รัก' คนที่ไม่ได้รักเรามันเจ็บปวดทรมานเกินกว่าขีดความอดทนของผมจะรับไหวซะแล้วล่ะ

ที่ผมตามเขามาที่บ้านหลังนี้ เพราะคิดว่าเขาจะห่วงใย เมตตา หรือว่าเอ็นดูดจ้าลูกมะเฟืองน้อยของผมบ้าง แต่ว่าไม่เลย ไม่มีเลยแม้แต่ เศษเสี้ยวของความเวทนาซักนิดก็ยังไม่มีให้กันบ้างเลย

หยุดและพอ...คือสิ่งที่ผมควรจะทำหลังจากที่มีรอดชีวิตไปจากเหตุการณ์ครั้งนี้สินะ

ผมควรจะปิดตำนานมะรุมผู้อ่อนแอซะที...

แม่ขอโทษนะลูก ที่ทำให้หนูต้องเจ็บตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขอโทษนะครับ ที่เจ็บแล้วไม่เคยจำ ยังยอมให้เขาทำร้ายซ้ำๆ จนลูกรักของแม่ต้องเจ็บไปด้วย ขอโทษที่แม่ใจง่ายตามเขามาที่นี่จนทำให้พวกเราอาจจะสิ้นลมหายใจจากไปในเหตุการณ์ครั้งนี้ แม่ขอสัญญาหากเรายังมีชีวิตอยู่ พวกเราจะไม่ต้องเจ็บ ต้องทรมานกับผู้ชายเลวๆ ที่ชื่อว่า เตชินอีกต่อไป...

********************************

แสงแดดที่เล็ดลอดผ่านเข้ามาในเปลือกตา ปลุกให้ผมตื่นจากนิทรารมณ์อย่างช้าๆ ด้วยสายตายังไม่คุ้นชินกับแสงภายนอกเปลือกตาจึงทำให้รู้สึกแสงมันจ้าจนแสบตา ผมจึงพยายามพริบตาถึ่ๆ อยู่สักพักก่อนที่สายตาจะปรับแสงได้พอดี

"โอ๊ย..."  เสียงร้องเบาๆ ด้วยความเจ็บปวดตรงบริเวณหน้าท้องและแขนขวาดังขึ้น ขณะที่ผมพยายามขยับตัว ทำให้เจ้าของกลุ่มผมสั้นสีดำนุ่มลื่นขยับขยุกขยิก ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา เตชิน...

"ตื่นแล้วหรอจ๊ะ หิวน้ำมั้ย เดี๋ยวเต้รินน้ำให้นะ"  เสียงของผู้ชายคนนั้นดังขึ้นมา แต่ผมไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร เพราะตอนนี้สายตาและจิตใจผมได้มองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ มองวิวที่อยู่ไกลๆ ด้วยสายตาเลื่อนลอยและว่างเปล่า ทำไม...ทำไม ผู้ชายคนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่กัน

"เอ่อ...มะรุมรอแป๊บนึงเนาะ พอดีเต้พึ่งหัดใช้วิลแชร์เลยไม่ค่อยถนัดน่ะจ้ะ"  พอเต้พูดแบบนั้น ผมก็มองไปยังท่อนล่างเต้ที่นั่งอยู่บนวิลแชร์นิดนึง แม้ใจจะเกิดคำถามขึ้นมาว่าเขาไปทำอะไรมาถึงอยู่ในสภาพนี้ แต่ผมก็ไม่ได้อยากรู้อะไรมากนักจึงหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างตามเดิม

ผมมามำอะไรที่นี่นะ ที่โรงพยาบาล...จริงสิ ผมกับมะเฟืองตกบันได!

ผมรีบกวาดสายตามองหาเจ้ามะเฟืองลูกน้อย พร้อมกับเอามือกุมท้องอย่างขวัญเสีย ลูกของผม เจ้าตัวเล็กทั้งสองคนนั้นยังมีชีวิตอยู่มั้ย!

ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะเดาใจผมออก จึงรีบอธิบายทันที

"มะเฟืองกับเจ้าตัวเล็กไม่เป็นอะไรแล้วจ้ะ มะเฟืองแขนขวาหัก ส่วนเจ้าตัวเล็กในท้องนี่ยังอยู่ดีจ้ะ แต่หมอบอกว่าต้องพยายามระมัดระวังกว่านี้"  พอพูดจบ ผู้ชายคนนั้นก็เงียบเสียงลงเสียเฉยๆ ส่วนผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย แค่ลูกสองคนยังอยู่ดี แค่นี้ผมก็ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว

"มะรุม เต้ขอโทษนะจ๊ะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เต้ทำกับลูกแล้วก็กับมะรุม"  ผมเงียบไร้ปฏิกิริยาอะไรตอบสนองกลับไป ราวกับขอโทษพวกนั้นลอยผ่านหูผมไปเฉยๆ ผมบอกแล้วไงว่าผมจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนี่อีก ไม่ว่าจะกรณีใดๆ ก็ตามแม้คนเกียจชังกันก็ไม่เว้น!

"เต้ขอโทษนะ จะให้เต้ทำอะไรก็ยอมแต่อย่าทิ้งเต้ไปนะเต้ขอร้อง อย่าทิ้งเต้นะ แพรก็ทิ้งเต้ไปแล้ว มะรุมอย่าทิ้งเต้นะ"  น้ำตาลูกผู้ชายที่ชื่อเตชินไหลออกมาจากตาคมช้าๆ หึ น่าสมเพชจริงๆ ไหนบอกรังเกียจไหนบอกว่าขยะแขยง แล้วนี่คืออะไร จะมีขอร้องอ้อนวอนอะไรอีก

แม้อีกใจจะสงสัยว่าทำไมแพรพรรณถึงทิ้งผู้ชายคนนี้ไปได้ แต่อีกใจก็เตือนเอาไว้ว่า ตอนนี้เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ไม่มีแล้ว...จากนี้ และตลอดไป

"เต้ขอโทษนะ เต้ 'รัก' มะรุมกับลูกนะ รักมาก"  คำว่ารักจากปากผู้ชายคนนี้ เมื่อก่อนผมอยากได้ยินมาตลอด แต่ตอนนี้ คำว่ารักคำนั้น มันไม่มีความหมายอะไรกับผมอีกแล้ว มันเป็นแค่วลีหนึ่งวลีที่ไร้ความหมายใดกับผมก็แค่นั้น

"เต้รู้นะ ว่ามันอาจจะสายไป และอาจจะไม่เพียงพอที่จะชใช้กับสิ่งที่เต้ได้ทำลงไปในอดีต แต่เต้ขอใช้อีกครึ่งชีวิตใช้ชดความผิดทั้งหมดกับมะรุมจะได้มั้ยจ๊ะ ผมขอแค่นี้ ไม่ว่ามะรุมอยากได้อะไร เต้จะหามาให้ทุกอย่าง" 

"งั้นก็ไปจากชีวิตฉันซะ หายสาบสูญไปให้ไกลจากชีวิตของพวกเรา แค่นี้แหละสิ่งที่ฉันต้องการ"  ผมบอกความตั้งใจที่ผมคิดมาตลอดออกไปอย่างไม่ลังเล...

"มะรุม...!"

#########################

ตอนหน้าจบดีกว่าเนาะ จบกันเถอะเรา ต่อไปทำไม 5555 ถึงตอนหน้าจะจบแต่ก็ยังมีตอนพิเศษอยู่เด้อครับผม จบมื้อนี้คักๆ
ผมสะใจตรงประโยคพิฆาตนี่มากเลย "ออกไปจากชีวิตฉันซะ หายสาบสูญไปให้ไกลจากชีวิตพวกเรา แค่นี้แหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ"
คิดได้ก็สายไปแล้วครับพี่น้องแม๊ว

ป.ล.เรื่องจบแบบไม่ค่อยโอเค พระเอกนายเอกรักกันหวานชื่นรับได้รึเปล่าเอ่ย?

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH12 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 15:52:47

อ้างจาก: ่jum ที่ 23-01-2016 14:48:46  

บทสรุปของเรื่องนี้ ตามมโนของคนอ่าน

มะรุมกับลูกทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

เต้ประสบอุบัติเหตุพิการ ครอบครัวเต้โดนแพรโกงทรัพย์สินไปทั้งหมดจนล้มละลาย แล้วแพรก็ทิ้งเต้กับครอบครัวไป

แพรติดเอดส์จากสามีใหม่และโดนสามีใหม่ปอกลอกทรัพย์สินที่ได้จากเต้จนหมดตัวแล้วทิ้งไป

 :katai2-1:  :katai2-1:

โอ้โห เกือบถูกครับ เกือบถูก แต่ที่ผมแต่งครอบครัวเต้ไม่ล้มละลายอ่ะครับ ส่วนแพรติดเอดส์นี่น่าคิดเนาะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH13 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-01-2016 16:08:11

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH13 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-01-2016 16:13:55

หืมมมมม เต้นั่งวิลแชร์คืออะไรรรรรร
รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH13 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-01-2016 16:16:34

 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH13 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-01-2016 16:18:06

ใครจะเป็นจะตายช่างมันขอแค่มะรุมและลูกปลอดภัยก็พอ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH13 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 23-01-2016 16:25:44

มันงงอ่ะ คือถ้ามะรุมกับมะเฟืองตกบันไดแล้วไม่เป็นไร แล้วเต้ต้องนั่งวิลแชร์ เพราะช่วยมะรุม กับ มะเฟืองเหรอ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนที่14 23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 17:38:10

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนที่ 14 การจากไป

[ภาคคนแต่ง]

"มะรุม...!"  เต้เรียกชื่อมะรุมด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง ดวงตาคมมองร่างเล็กของมะรุมอย่างตัดพ้อ

"ทำได้มั้ย"  มะรุมถามเสียงเรียบ แล้วมองเต้นิ่ง ด้วยสายตาที่ทำให้ใจของเต้ไหววูบ สายตาว่างเปล่า...เขาคงจะไม่เสียใจมากนัก หากสายตาที่ได้รับจากมะรุมเป็นสายตาโกรธเกลียด หยาดหยาม สมเพช หรืออะไรก็แล้วแต่

แต่สายตาที่มองมาที่เขาอย่างว่างเปล่าราวกับคนไม่รู้จักกันแบบนี้ เขาไม่ได้เตรียมใจยอมรับมันแม้แต่น้อย

คงเป็นเพราะการกระทำอันโหดร้ายที่ทำกับมะรุมในอดีตที่กระสืบท้องจนเกือบแท้งลูก ปัจจุบันที่ผลักลูกตกบันไดจนเกือบจะเสียทั้งลูกและคนที่พึ่งรู้ตัวว่า 'รัก' ไป

เขานี่มัน...เลวเกินบรรยายจริงๆ

"มะรุม เต้ขอโทษ จะให้เต้ทำอะไรก็ได้ เต้ยอมทุกอย่าง แต่ขอร้อง อย่าทิ้งเต้ อย่าไล่เต้เลยนะ"  เต้จับมือเล็กขาวผ่องทั้งสองข้างเอาไว้แน่น พร้อมกับส่งสายตาขอร้องอ้อนวอนไปให้ด้วย

มะรุมหันหน้าหนี ไปมองทางอื่นไม่ยอมสบตากับเต้ เขากลัว....กลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนให้กับเต้ง่ายๆ แล้วกลับไปใช้ชีวิตที่ถูกเต้ทำร้ายรังแกให้ได้รับความเจ็บปวดทรมานอีก

ขณะที่ทั้งสองคนต่างตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง เสียงของเด็กน้อยนามมะเฟืองก็ดังขึ้นมาแต่ไกล

"แม่คร้าบบ"

"มะเฟือง โธ่ลูก เจ็บรึเปล่าครับ"  มะรุมยกมือข้างที่ไม่เจ็บลูบหัวเจ้ามะเฟืองอย่างเอ็นดู ส่วนเต้ก็ได้แต่มองมะเฟืองและมะรุมหยอกล้อกันอย่างอิจฉา ใจร่ำๆ อย่างจะไปร่วมวงด้วย แต่ติดอยู่ที่ว่าความผิดที่เขาเป็นก่อมันฉุดดึงให้เขาต้องเข็นวิลแชร์ออกมามองดูสองคนแม่ลูกอยู่ไกลๆ

"เอ๊ะ...คุณพ่อ นั่งเก้าอี้อะไรครับ มีล้อด้วย"  เสียงของนายมะเฟืองถามขึ้นอย่างสนใจ ลืมความโกรธที่พ่อผลักเขาตกบันไดไปเสียหมดสิ้น ต่อให้ฉลาดแค่ไหนก็ตาม เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็ก  โกรธง่ายหายเร็ว...ต่างจากจากผู้ใหญ่ที่ได้โกรธใครแล้วจะจำฝึกลึกถึงกระดูกดำ!

"นี่เรียกวิลแชร์ครับลูก"  เต้ตอบ พลางมองมะเฟืองด้วยสายตาปลื้มใจ ลูกไม่โกรธเขาแล้วใช่มั้ย ลูกพูดกับเขาแล้ว

"วิลแชร์ๆ ทำไมต้องนั่งวิลแชร์ด้วยล่ะครับ"  มะเฟืองมองเจ้าวิลแชร์อย่างสงสัย ทำไมพ่อของเขาต้องนั่งเจ้านั่นด้วย

"เอ่อ...คือ...พ่อเจ็บขาน่ะครับ"  แม้จะอยากคุยกับลูก แต่ให้ตอบคำถามที่น่าลำบากใจแบบนี้ เต้เองก็รู้สึกอึดอัดใจไม่น้อยเลยทีเดียว

"ทำไมถึงเจ็บขาครับ"  เกมคำถามตอบยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ โดยเด็กชายมะเฟือง ยิ่งถามมากเท่าไหร่คนเป็นพ่อยิ่งหนักใจขึ้นมากเท่านั้น

"พ่อ...ตกบันไดครับ ตกลงมาพร้อมกันกับมะฟืองและแม่"

"ฮะ บันได ผมก็ตกบันได พ่อผลักผมตกบันได"  มะเฟืองลูกเล็กร้องไห้เสียงดัง หลังจากที่จำได้แล้ว ว่าใครเป็นคนทำให้เขาต้องแขนหัก

"พ่อ...พ่อขอโทษครับ อย่าร้องไห้นะครับคนดีของพ่อ พ่อขอโทษ พ่อไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"  เต้ละล่ำละลักปลอบลูกอย่างเก้ๆ กังๆ เขาเข็นวิลแชร์เข้ามาใกล้ลูกน้อยอย่างร้อนรน อารมตกใจและไม่ชำนาญเพราะไม่คุ้นเคยทำให้ซีกล้อรถวิลแชร์เล็กๆ หนีบมือเขาอย่างจัง แม้จะเจ็บ แต่เขาก็พยายามเข็นรถไปหาลูกต่อไป

"อย่าโกรธอย่าเกลียดพ่อนะลูก พ่อขอโทษ"

"ฮือออ อย่าเข้ามานะ ออกไป ออกไป๊...ฮือออ กรี๊ดดด" เสียงร้องไห้ และเสียงร้องไล่เต้เสียงดัง ทำให้เขาร้องไห้ออกมาเงียบๆ สมควรแล้วล่ะกับความผิดที่เขาก่อไว้ อย่างไม่น่าให้อภัย

********************************

"หมอครับ ถ้าผมทำกายภาพบำบัดบ่อยๆ ผมจะหายมั้ยครับ"  ร่างสูงในรถเข็นวิลแชร์ถามขึ้น เขาอยากหาย อยากจะหายจากอาการอัมพาตนี่เร็วๆ เขาอยากจะเป็นคนดูแลลูกเมีย ไม่ได้อยากเป็นภาระของใคร

เมื่อวานเป็นวันที่เขาดีใจที่สุดในรอบสัปดาห์ ในที่สุดลูกเขาเมียเขาก็ยอมพูดคุยกับเขา และเมือวานมะรุมพึ่งไปตรวจกับหมอสูติฯ มา หมอบอกว่าลูกเขาแข็งแรงดี เห็นแบบนี้แล้วเขาจะมัวพิกลพิการอยู่อย่างนี้ได้ยังไง เขาจะต้องหาย เพื่อไปดูและครอบครัวของเขา ถึงแม้ว่ามะรุมจะไม่ได้ขอก็ตาม...

"เอาล่ะครับ พยายามก้าวเดินช้าๆ มามางนี้นะครับ นั่นแหละครับ ช้าๆ ครับช้าๆ จับราวไปเรื่อยๆ แบบนั้นล่ะครับ โอเคครับ ไหน
คุณเตชินลองปล่อยมือดูสิครับ นั่นแหละครับ นั่นแหละ"  เสียงเชียร์ของหมอและใบหน้าของมะรุมกับมะเฟือง ทำใหเต้มีกำลังใจในการฟู้นฟูด้วยกายภาพบำบัด

วันนี้เขาเดินได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องจับราวได้ตั้งสามก้าว สำหรับบางคนสามก้าวนั้นเป็นแค่ระยะทางสั้นๆ ไม่สลักสำคัญอะไร แต่สำหรับผู้ที่เป็นอัมพาตท่อนล่างทั้งหมดอย่างเขามันเป็นสามก้าวที่ยอ่งใหญ่มากๆ

หลังจากการตกบันไดพร้อมกันกับมะรุมและมะเฟืองโดยที่มีเขาเป็นคนรองรับสองแม่ลูกอยู่ข้างใต้ ทั้งให้กระดูกสันหลังของเขาคาดเคลื่อน จนทำให้เขาเป็นอัมพาตเดินไม่ได้ต้องใช้วิลแชร์แทนการเดิน นี่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขาเลยก็ว่าได้

"ต้องรีบไปบอกมะรุมกับลูกแล้ว"  เต้พูดกับตัวเองด้วยความดีใจ ตอนนี้เขาคืดถึงหน้ามะรุมกับมะเฟืองที่สุดเลย

"มะรุม มะเฟือง พ่อมา..."  ประโยคที่เหลือทั้งหมดถูกกลืนลงคอทั้งหมดที่เห็นพยาบาลสองคนกำลังเปลี่ยนปลอกหมอนและผ้าปูที่นอนใหม่บนเตียงที่มะรุม ภรรยาของเขาเคยนอนอยู่

นี่มันอะไรกัน...มะรุมกับมะเฟืองไปไหน ทำไมพยาบาลต้องมันเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ด้วย หรือว่าเป็นนโยบายรักษ์ความสะอาดของโรงพยาบาลกัน เต้พยายามคิดในแง่ดี แม้ใจจะถูกหวาดกลัวกัดกินไปจนเกือบหมดทั้งดวง!

"เอ่อ...คุณพยาบาลครับ ไม่ทราบว่าคนไข้ห้องนี่ไปไหนหรอครับ"

"อ๋อ...คนไข้ออกจากโรงพยาบาลไปแล้วค่ะ คุณหมออนุญาตให้กลับไปพักที่บ้านได้แล้วน่ะค่ะ"  ว่ายังไงนะ ออกไปแล้ว...

"ส่วนนี่เป็นจดหมายที่คุณปรมินทร์ฝากไว้ให้คุณเตชินค่ะ"  มือสั่นเทารับซองจดหมายสีขาวบางๆ มาไว้ในมือ

'ถึงคุณเตชิน สุคนธนา

ถ้าคุณได้อ่านจดหมายฉบับนี้แสดงว่าผมกับลูกคงได้จากไปแล้ว ส่วนไปที่ไหนคิดว่าคุณคงรู้ แต่ผมขอให้คุณกับผมเลิกแล้วต่อกัน สิ่งที่คุณทำกับผมในอดีตผมอโหสิกรรมให้ ขอให้เราอย่าได้ติดค้างกันอีกเลย

จากคน 'เคย' รัก

ปรามินทร์'

เนื้อความในจดหมายสั้นๆ สรุปได้เพียงแค่ว่ามะรุมอยากให้เขาเลิกไปยุ่งวุ่นวายกับมะรุมและลูกอีก

เขาคงต้องปล่อยมือจากมะรุมกับลูกจริงๆ ใช่มั้ย มะรุมคงกำลังลงโทษผมอยู่สินะ...สาสมแล้วล่ะกับสิ่งที่ผมทำลงไปทั้งหมด...

น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลลงมาจากตาคม หลนลงมาตกกระทบกระดาษสีขาวแผ่นน้อยทำให้ตัวอักษรเริ่มเลอะเลือนไป เหลือทิ้งไว้แต่รอยเปื้อนสีน้ำเงินของหมึกปากกา มันไม่ต่างจากใจเขาที่เต็มไปด้วยรอยเปื้อนสีน้ำตา...

#########################

สมน้ำหน้า... นี่ก็เป็นอีกตอนหนึ่งที่เรื่อยๆ ครับ ตอนแรกผมก็ว่าจะตัดจบตอนนี้ตอนสุดท้ายนะ แต่แต่งไปแล้วเนื้อหาไม่ยอมจบ เพราะงั้นขออีกตอนนะครับผม
ป.ล.ตอนหน้ามีสะใจ "ตอนสุดท้าย บทลงโทษ"

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH13 P.6]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 23-01-2016 17:40:41

 

อ้างจาก: Yara ที่ 23-01-2016 16:25:44  

มันงงอ่ะ คือถ้ามะรุมกับมะเฟืองตกบันไดแล้วไม่เป็นไร แล้วเต้ต้องนั่งวิลแชร์ เพราะช่วยมะรุม กับ มะเฟืองเหรอ

ครับผม^^

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-01-2016 18:12:01

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-01-2016 18:21:15

 :a5: ท่าทางของเต้ที่ต่างไปจากเดิมแบบที่เรียกว่าหน้ามือเป็นหลังเท้านี่คือ ... (กินจุด)

ตกบันไดทีเดียว พฤติกรรมเปลี่ยนได้ขนาดนี้เลยเหรอ  :really2:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-01-2016 18:25:17

แหม คนเราก็ต้องโดนกรรมตามสนองบ้างเนาะ
รอตอนต่อไปน้าาา

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 23-01-2016 18:37:35

สนุกๆ รออ่าน

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 23-01-2016 21:12:45

มาลงชื่อรอตอนจบฮับ :katai5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-01-2016 21:42:16

สะใจจจจ :katai3:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-01-2016 23:34:45

 :ling3:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 24-01-2016 00:02:56

สะใจ ทำเค้าไว้เยอะ มะรุมอย่าได้ใจอ่อนเชียว

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 24-01-2016 01:16:59

งงๆ แต่ก็เข้าใจ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-01-2016 04:14:44

ไหนๆก็เมนท์มาหลายตอนแล้ว เมนท์จนจบก็แล้วกันนะ

ตัวเต้นี่มองยังไงก็ไม่อินว่ารักมะรุมกับมะเฟือง   เท่าที่แสดงออกหรือพูดออกมานั้นเท่าที่เข้าใจก็คือหันมาหามะรุมกับมะเฟืองก็เพราะว่าตัวเองตกบันไดแล้วพิการ แพรพรรณก็เลยทิ้งไป  สรุปก็คือไม่เหลือใครนั่นเองเลยหันมาหาสองคนนี้   คือที่ผ่านๆมามันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้  ชื่อเรื่องคือ 

อ้างถึง

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

 
เราว่าแม่เต้น่าจะคิดว่า

อ้างถึง

ขอโทษนะ...ที่ทำให้เต้เกิดมา

มากกว่า

ถ้าหากว่าอยากให้ครอบครัวนี้กลับมาอยู่ด้วยกัน  ควรหาจุดสักจุดที่มาสนับสนุนเหตผลให้กลับไปหากัน  เท่าที่อ่านมายังไม่มีสักนิดเล๊ย  ขนาดก่อนจะตกบันไดยังว่ามะรุมกับมะเฟืองเสียๆหายๆ  ยังนึกไม่ออกเลยว่ากลับไปเอามะรุมกับมะเฟืองมาทำไม  ทำลูกใหม่เพื่อเอามาเลี้ยงก็ฟังไม่ขึ้น  ถ้าอยากได้ลูกจริงไท่สู้พยายามเอามะเฟือง
มาไม่ดีกว่าหรือ?

จบแบบมโนตามคนอ่าน

แพรพรรณเลิกกับเต้ ได้เงินไปเอากับคนสวน แล้วก็โดนคนสวนผลาญหมดก่อนทิ้งไปอยู่กับเมียเด็กนั่งดริ๊งค์+ออฟ  ก่อนไปก็ฝาก HIV  + Hepatitis C + Human Papillomavirus ไว้กับแพรพรรณ

เต้  สามารถกลับมาเดินได้แต่ต้องเดินโดยใช้ไม้เท้าช่วย  ไม่ก็เดินลากเท้า  ไม่ว่าจะมีแฟนกี่คนก็ตามก็โดนหลอกเอาเงิน  ไม่มีคนจริงใจด้วย ไม่มีลูกกับใครหลังจากนั้น   กลับไปหามะรุมกับมะเฟืองก็ไม่ได้   ได้แต่มองห่างๆ  เป็นไอ้ขี้เมาไปวันๆตัวหนึ่ง

มะรุมกับมะเฟือง + ลูกใหม่   อยู่กันแบบมีความสุข   พ่อแม่ของเต้รับผิดชอบส่งเสียหลานทั้งสอง  มะรุมเจอแฟนใหม่ที่รับลูกกับมะรุมได้  -จบ-

อ้างถึง

"อือออ แม่ครัว จะไปไหน"

แปลว่าอะไรคะ?  ถามหาแม่ครัวทำไม?  แม่จะไปไหน?   แม่..ครัวอยู่ไหน?

ลองอ่านทวนหลายๆรอบ   ห่างหายไปสักพักแล้วกลับมาอ่านอีกรอบ  ค่อยรีไรท์ก็ได้ค่ะ  รีไรท์ใหม่เผื่อเต้มันจะเปลี่ยนเป็นพระเอกแทนที่จะเป็นตัวโกงเหมือนนี้

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: †คุณเขียด ที่ 24-01-2016 08:11:17

อ่านรวดเดียวจบอย่างว่องไว

สิ่งที่ชอบของเรื่องนี้คือลักษณะการบรรยายค่ะ ดูไหลลื่นเข้าใจง่าย ไม่ยืดเยื้อ หรือพรรณามากจนเกินไป มันกำลังดีค่ะ ขอชื่นชมเลยค่ะ ว่าตรงจุดนี้ทำได้ดีมาก

เรื่องคำผิดไม่ติ เพราะเขียดเองเขียนผิดเยอะกว่านี้อีก  :laugh:

ส่วนเรื่องจุดด้อยของเรื่องคนเขียนอาจทราบจากคอมเม้นท์อื่นแล้ว ดังนั้นไม่พูดถึงเนอะ

เขียดขอแนะนำในเรื่องจิตวิทยาบุคลิกภาพและความสมเหตุสมผลในการกระทำของตัวละครแล้วกันนะคะ
- มะรุม ตัวมะรุมเองนั้นพ่อแม่เสียไปก่อนที่จะบรรลุนิติภาวะ มะรุมใช้ชีวิตตัวคนเดียว จากจุดนี้ จิตใจของมะรุมต้องเข้มแข็งพอตัวเลยค่ะ เพราะถ้าไม่เข็มแข็งมันจะเข้าสภาวะวนลูปเมื่อเจอปัญหา ตัวละครต้องตัดพ้อต่อว่าชีวิต คิดถึงแต่พ่อแม่ที่จากไปแล้ว จนอาจเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้า แต่ดูจากทรง มะรุมเหมือนเข้าสู่สภาวะที่ยอมรับได้แล้ว ดังนั้นมะรุมต้องเข้มแข็งค่ะ ส่วนจะเข้มแข็งมากแค่ไหนก็อยู่ที่คนเขียนแล้ว แต่จุดนี้ความเข้มแข็งในเชิงจิตคือการไม่อ่อนไหวไปกับสิ่งเร้าง่ายๆค่ะ

-เต้ การที่คนๆหนึ่งจะเลวขนาดนี้มันต้องมีเหตุผลมารองรับเนาะ ตรงนี้บอกได้ไม่แน่ชัด แต่ครอบครัวเต้ก็ดูอบอุ่นดี แต่การที่คนๆหนึ่งจะลงมือทำร้ายใครขนาดนี้ มันต้องมีเหตุอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาเป็นคนแบบนี้อ่ะค่ะ ยกตัวอย่างเช่น ครอบครัวที่มีการใช้ความรุนแรง ลูกชายมักติดการใช้ความรุนแรงแก้ปัญหา(ทั้งที่ตัวเด็กเองก็เกลียดความรุนแรง) ในขณะที่ครอบครัวที่ครอบครัวอบอุ่นดี เด็กจะมีกระบวนการคิดในการแก้ปัญหามากกว่า ในส่วนของคาแรคเตอร์ของเต้ เขียดว่ามีความขัดแย้งกันสูงเลยค่ะ เหมือนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อาจเป็นไบโพลาร์เปล่าค่ะ เพราะต้องนี้ไม่ต้องเกี่ยวกับปัญหาจิตเวทอย่างเดียว มันมีเรื่องระบบประสาทเข้ามาซัพพอร์ตด้วย(ตรงข้อมูลส่วนนี้อาจไม่เป๊ะนะคะ เรียนมานานแล้ว) :serius2:

-มะเฟือง ด้วยความที่นางเป็นเด็ก เขียดไม่พูดแล้วกัน เพราะอิวิชาจิตวิทยาปฐมวัยนี่ เขียดตายค่ะ ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเด็ก ฉันนอนไม่หลับ :serius2:


สุดท้ายนี้ไม่ได้มาดิสเครดิตหรืออยากทำให้คนเขียนรู้สึกแย่นะคะ คือเราว่าคนเขียนมีพรสวรรค์ในการบรรยายมาก เลยอยากช่วยนิยายออกมาดีค่ะ :กอด1:

---
จบงานวิชาการ มาต่อด้วยงานติ่งนิยาย

โหยยยย อิเต้ ทำมาร้องห่มร้องไห้ ยั่มมาจ๊ะ ทำตัวเหมือนไก่ได้พลอย แล้วเป็นไง ตอนนี้พลอยอยู่ไหน? บอกได้แค่สามสมค่ะ สมควร สมน้ำหน้า สมเพส
ปกติเป็นคนให้อภัยคนง่ายนะ แต่นี่ไม่ให้อภัยอ่ะ :m31:

ช่าไม่โอเค จะโมโหอย่างไง คุณไม่ควรลงกับเด็กค่ะ เพราะสิ่งที่คุณทำไป มันจะฝังใจเขาไปอีกสิบ ยี่สิบปี หรือตลอดชีวิต

มันเหมือนการที่คุณตอกตะปูลงแผ่นไม้นั่นแหละค่ะ ต่อให้ถอนมันออกมาแล้ว ยังไงก็เหลือรอย ไม้ไม่สามารถงอกผสานตัวได้เหมือนเดิม หรือหลอมขึ้นมาใหม่ค่ะ

ปล.สวัสดีค่ะอีเต้ ลาก่อย

ปล.2 คนเขียนสู้ๆค่ะ รู้ว่าเขียนนิยายบางทีก็ลำบากใจ แต่ต้องสตรองนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 24-01-2016 11:00:44

คือในความรู้สึกเรื่องนี้มันขาดๆเกินๆยังไงไม่รู้

การดำเนินเรื่องมันรวดเร็ว.ไม่ชักช้า แต่ขณะเดียวกันก็ไม่มีอะไรให้น่าจดจำ

อ่านผ่านแล้วผ่านเลย แต่ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านนะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ศตรัศมี ที่ 24-01-2016 12:10:24

ตกลงอีเต้นี่มันยังไงเนี่ย? งงกะนางมาก คือจริงๆแล้วเต้รักมะรุมหรอ? แล้วรักตอนไหน? การกระทำหลายๆอย่างค้านกับคำพูดมาก หรือเพราะไม่เหลือใครแล้วเลยบอกรักลูกรักเมียส่งๆไปงั้น?

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg]ตอนสุดท้าย 24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 24-01-2016 12:20:24

ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา

นายน้อยลูกกุ๊ก

ตอนสุดท้ายจริ๊ง จริง "บทลงโทษ"

หมู่บ้านกรุ่นไอดิน ไม่ได้กลับมาตั้งนาน คิดถึงจังเลย ผมสูดอากาศบริสุทธิ์ของที่นี่เข้าเต็มปอด ดีจริงๆ เลยนะที่นี่ ถึงแม้จะไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกอะไรมากมาย แต่ก็อยู่อย่างมีความสุขได้ เมื่อผมมีลูกทั้งสองคนของผม มะเฟือง และเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้อง

"ต้องขยันหน่อยล่ะงานนี้"  ผมบอกตัวเองเบาๆ เพราะมีสมาชิกในครอบครัวเพิ่มมากขึ้น รายจ่ายก็เพิ่มมากขึ้นดัวย และด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องขยันทำมาหากินให้มากขึ้นอีกหน่อย จะได้อยู่กันอย่างไม่ขัดสนมากนัก

แต่ช่วงใกล้คลอดผมคงทำงานหนักไม่ได้อีก คงต้องจ้างคนงานมาช่วยงานในสวนเพิ่ม ถึงจะต่องเสียตังค์จ้างคนงานเพิ่ม แต่มันก็ดีกว่าจะปล่อยให้เก็บผลผลิตไม่ทันจนเกิดการเน่าเสียไปให้ขาดทุน

สู้โว้ยยยย...

********************************

[ภาคนักเขียน]

"เต้เอ้ย จะทำตัวแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนลูก เมื่อเขาหนีไปทำไมไม่ไปตามเขากลับมาล่ะ"  เสียงของคุณตาหวานดังขึ้น พร้อมกับแย่งแก้วเหล้าออกจากมือของเต้ แต่ชายหนุ่มกลับหยิบแก้วใบใหม่ขึ้นมาเทน้ำเมาสีอำพันลงไปอีก

"คนพิการอย่างผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ เดินก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ หึ ไร้ประโยชน์สิ้นดี"  เต้นึกสมเพชตัวเองจริงๆ นี่คือเหตุผลที่แพรพรรณหย่ากับเขา แล้วหอบเงินสินสอดหลายสิบล้านหนีไป และเพราะเขาพิการอีกสินะที่ทำมะรุมหนีเขาไป

"ทำไมถึงว่าอย่างนั้นล่ะเต้ ถึงแม้สองเท้าจะเดินไม่ได้ แต่เต้ก็ยังมีมืออีกสองมือไม่ใช่หรอ อย่างน้อยสองมือเต้ก็ยังมีแรงหยิบจับอะไรๆ ได้อยู่ไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ใช่ให้มันเป็นประโยชน์ล่ะ" 

"ยังไงครับคุณแม่"  เต้ถามคุณแม่ของเขาด้วยความมึนงง ไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด

"แม่บอกใบ้แค่ว่า ให้เต้ลองคิดดูให้ดีๆ ว่าเต้จะใช้มือสองข้างนี้ให้เป็นประโยชนกับหนูมะรุมยังไง จะใช้สองมือนี้ดูแลครอบครัวยังไง ลองคิดดูสิ ขนาดคนพิการเขายังสามารถมีชีวิตเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเขาได้ ทำไมคนพิการแค่ชั่วคราวที่มีสิทธิ์หายอย่างเต้จะทำไมได้บ้างล่ะ"

นั่นสินะ...เขาจะลองดู เขาจะไปตื้อมะรุมอีกครั้ง ต่อให้ต้องแลกอะไรก็ตาม เขาก็จะเอา 'รัก' ของลูกและเมียกลับมาให้จงได้

สู้โว้ยยยย...

********************************
[ภาคนักเขียน]

"เฮ้อ...วันนี้ร้อนจริงๆ เลยนะ มะเฟืองแม่ขอน้ำขันนึงสิลูก"  มะเฟืองทิ้งตัวลงบนแคร่ไม้ไฝ่เบาๆ อย่างระมัดระวัง ก่อนจะใช้หมวกฝางที่ใส่ไว้บนหัวมาพัดให้ความเย็นกับตัวเองต่างพัดจริงๆ

"ขันเงอนที่บรรจุน้ำเย็นลอยดอกมะลิหอมชื่นใจ ถูกยื่นมาให้ตรงหน้านวลแทบจะทันที มะรุมรับขันเงินมาดื่มมาอึกๆ รวดเร็ว

"ค่อยๆ ดื่มสิจ๊ะ เดี๋ยวจะสำลักเอา"  เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นข้างหู ทำให้มะรุมหันขวับไปมองแทบจะทันที

"เตชิน..."  มะรุมอุทานชื่ออีกฝ่ายเบาๆ นี่เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

"จ๋าจ้ะ สวัสดีจ้ะเมียจ๋า คิดถึงผัวมั้ยเอ่ย"  เสียงห้าวทุ่มของเต้ตอบกลับมาอย่างทะเล้น

"นี่คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมบอกแล้วไงว่าขอให้เราเลิกแล้วต่อกันน่ะ"

"ไม่สน ไม่แคร์" ฮึ่ย...ทำไมคนอย่างเตชิน ถึงได้กวนนักนะ เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ

"นี่จ้ะ เมียจ๋า ผัวจ๋าทำกับข้าวมาให้ ลองชิมดูนะจ๊ะ ผัวจ๋าตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ"  เต้ตักข้าวมาจ่อปากเล็กๆ ของมะรุมที่เม้มแน่น

"ออกไปนะ ออกไปจากบ้านผมเดี๋ยวนี้"  มะรุมไล่พร้อมกับผลักร่างสูงที่นั่งบนรถเข็นแรงๆ จนอีกฝ่ายเสียหลักล้ม

"โอ๊ย..."  เต้ร้องออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บปวด ถึงขาเขาจะเดินไม่ได้ แต่ก็ยังมีความรู้สึกอยู่ การถูกรถเข็นทับขาแบบนี้ก็ทำให้เขาเจ็บได้เหมือนกัน

"เจ็บแค่นี้อย่ามาทำเป็นสำออย รีบๆ ลุกแล้วออกไปจากที่นี่ซะ"

เต้มองอย่างตัดพ้อก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างเชื่องชัา ด้วยขาที่สั่นเทา เนื่องจากรับน้ำหนักมากๆ ยังไม่ค่อยได้ แม้ว่าจะเดินไปในระยะทางใกล้ๆ ได้แล้วก็ตาม

"เต้มาที่นี่เพื่อดูแลครอบครัวของเรา เต้จะไม่กลับไปง่ายๆ หรอก ถ้าไม่ได้ครอบครัวของเต้คืนมา"  เต้บอกกับมะรุมอย่างดื้อดึง

"ใคร...ใครเป็นครอบครัวของคุณกัน"

"ก็เต้ มะรุม มะเฟือง แล้วก็เจ้าตัวเล็กนี่ยังไงล่ะ"  เต้ชี้ไปที่ท้องของมะเฟือง ที่มีลูกตัวเล็กๆ ของเขาอาศัยอยู่

"หึ...อยากดูแลนักใช่มั้ย ได้ ไหนลองไปตัดกล้วยมาสักสิบเครือสิ ถ้าทำได้ผมจะให้คุณอยู่ต่อ"  มะรุมมองเต้อย่างท้าทาย หึ คนอย่างเต้หรอจะทำได้ ต่อให้ขาหายดีคนอย่างเต้ก็มีวันทำหรอก ยิ่งในสภาพขาพิการๆ อย่างนี้ยิ่งแล้วใหญ่

"ได้ เต้จะทำ!"

********************************

[ภาคนักเขียน]

มือใหญ่จับมีดพร้ามั่นด้วยมือข้างขวา ตาก็มองกล้วยเครือใหญ่นิ่ง

เขาจะทำยังไงดี กล้วยแต่ละหวีอยู่สูงๆ เกินกว่าที่เขาจะนั่งตัดบนรถเข็นได้ มีแต่ต้องยืนเท่านั้นสินะ แต่เขายืนนานๆ ไม่ค่อยได้นี่สิปัญหา

แต่ว่า เขาต้องทำให้ได้ เพื่อลูกเพื่อเมื่อเพื่อครอบครัว

สู้โว้ยยยย...

ขาที่สั่นเทาน้อยๆ พยายามยืนอย่างมั่งคง ต้องทำให้ได้ๆ นี่คือสิ่งที่ดังก้องอยู่ในหัวของเขา ชายหนุ่มพยายามตัดกล้วยเครือใหญ่ไปเรื่อยๆ จนขาปวดร้าวจนแทบยืนไม่ไหว จึงต้องทรุดนั่งกับพื้น

"โอ๊ย..."  ชายหนุ่มร้องออกมาเบาๆ อย่างเจ็บปวด ขาทั้งสองข้างหนักราวกับไม่ใช่ขาของตัวเอง ชาจนแทบไม่มีความรู้สึก แต่เขาก็กัดฟันทน พยายามเกาะต้นกล้วยต้นใหญ่เพื่อพยุงตัวเองให้ยืนขึ้น

เต้ใช้มือซ้ายกอดต้นกล้วยและมือขวาจับมีดพร้าฟันเข้าที่เครือกล้วยเครือใหญ่อย่างทุลักทุเล แต่ชายหนุ่มก็พยายามฟันหนักที่ปลายเครือแรงๆ จนกระทั่งกล้วยหลุดออกจากขั้ว

ด้วยไม่มีแรงจะรับกล้วยเครือใหญ่จึงตกลงสู่พื้นจนกล้วยตรงปลายแตกช้ำ ลำพังแค่ยืนก็เต็มกลืนแล้ว ชายหนุ่มจึงไม่เหลือแรงที่จะรับกล้วยเลยซักนิด

เต้พยายามตัดกล้วยหมอเครือใหญ่ไปเรื่อยๆ จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามไปเรื่อยๆ

ต้นแรกๆ เต้ก็พยายามเดินไปเอง แต่พอต้นกล้วยต้นที่ห้าที่หก แรงของชายหนุ่มก็เริ่มหมด จากเดินก็เปลี่ยนคลานไปอย่างไม่ยอมแพ้ ตามเนื้อตัว แขนขาเต็มไปด้วยร่องรอยของบาดแผลมากมายนับไม่ถ้วน

มะรุมแอบมองเต้อยู่หลังต้นกล้วยต้นหนึ่งที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงที่เต้ยืนตัดต้นกล้วยมากนัก

เขามองท่าทางน่าสงสารของเต้ด้วยน้ำตานองหน้า ทำไมต้องทำขนาดนั้นด้วย เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมถึงต้องฝืนร่างกายขนาดนั้นด้วย

และทำไมเขาต้องเสียน้ำตาให้กับคนพรรณนั้นอีก เขาไม่ได้รักผู้คนนั้นแล้วไม่ใช่หรอ ไม่ได้รัก...

หลายครั้งที่มะรุมอยากวิ่งไปบอกให้เต้พอและหยุด หยุดทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าจะมาทำร้ายกันอีกก็ไปซะเถอะ อย่ามาทำเป็นสำนึกผิดอยู่ตรงนี้ได้มั้ย เขาน่ะไม่มีอะไรจะให้อีกแล้วไม่ว่าจะเป็นร่างกาย จิตใจ หรือความรู้สึกที่เรียกว่ารัก...

มะรุมแอบมองเต้จนกระทั่ง เต้กัดกล้วยได้ครบจำนวนสิบเครือตามที่เขาสั่ง มะรุมถึงเดินออกมาจากหลังต้นกล้วยต้นต้นใหญ่ที่ตัวเองซ่อนตัวอยู่

"นี่จ๊ะ กล้วยสิบเครือที่มะรุมสั่งได้แล้วจ๊ะ"  เต้ที่ยืนเกาะต้นกล้วยต้นหนึ่งเพื่อใช้ทรงตัว ชี้ไปที่กล้วยแตกๆ ช้ำๆ สิบเครือที่วางเรียงกันอย่างไม่ค่อยเป็นระเบียบมากนัก แต่ก็สุดความสามารถของเขาในตอนนี้แล้ว

มะรุมมองที่กล้วยนิดนึง ก่อนจะหันไปมองเนื้อตัวของเต้ที่เต็มไปด้วยจุดด่างดวงสีแดงของเลือดที่ซึมออกมาจากแผลมากมายตามลำตัวจากการคลานกับพื้น การล้ม และจากมีดบาด กะด้วยตาแล้วแผลถลอกเห็นจะมีเยอะสุด ส่วนร่องรอยจากการล้มก็เริ่มเขียวช้ำ มีดบาดมีดแม้มีไม่มาก แต่มันก็ลึกเอาการอยู่พอสมควร

"ทำไมกล้วยถึงแตกช้ำ"  แม้จะรู้คำตอบอยู่แล้ว เพราะเขาคอยมองเต้อยู่ตลอดตั้งแต่แรก แต่ก็ยังถาม

"เอ่อ...คือเต้รับกล้วยที่ตัดแล้วไม่ทัน มันก็เลยตกพื้น"  เต้ตอบเสียงอ่อยเบาๆ หน้าก้มมองปลายเท้าตัวเองอย่างยอมรับความผิด

"หึ ของซื้อของขายนะ ไม่ใช่ให้เขาฟรีๆ กล้วยแตกๆ ช้ำๆ แบบนี้ใครเขาจะไปเอา"

"เอ่อ...งั้นเต้ตัดให้ใหม่ก็ได้จ้ะ"  เคยพูด ก็จะหยิบมีพร้าเล่มเขื่องขึ้นมากระชับแน่นในมือ

"ไม่ต้องๆ ทำแบบนั้นกล้วยขอลผมยิ่งจะขายไม่ได้เข้าไปใหญ่ นี่แหละน้า คนไม่เคยทำอะไร มีแต่เสเพลไปวันๆ อย่างมากมันก็ได้แค่นี้แหละ"

"ขอโทษจ้ะ ครั้งหน้าเต้จะทำให้ดีกว่า แต่มะรุมอย่าไล่เต้นะ เต้สำนึกผิดแล้ว เต้รู้แล้วว่าการเสียคนที่เรารักมันเป็นยังไง จากเรื่องของแพรพรรณ"  ขนาดอยู่กินกันมา พอเขาเป็นอะไรไปก็ทำเรื่องขอหย่าทันที่ ลืมเรื่องราวที่มีร่วมกันไปจนหมดสิ้น

"อ้อ ที่มาหาผมกับลูกนี่คือ เพราะแพรพรรณหนีไปว่างั้นเถอะ ขอโทษนะผมกับลูกไม่ใช่ของตายที่คุณจะมาหยิบไปใช้เมื่อไหร่ก็ได้น่ะ หึ สันดานของคุณน่ะ ทำยังไงก็ไม่มีวันเปลี่ยนไปได้หรอก ไม่มีวัน"  ว่าจบแล้วมะรุมก็เดินจากไป ปล่อยให้เต้ยืนอยู่คนเดียวด้วยความเศร้าเสียใจ

เขาน่ะ...ไม่น่ามีชีวิตอยู่เลยจริงๆ เขาน่าจะตายไปเสียตั้งแต่ตอนที่ตกบันไดซะ

ตอนที่ตกบันได เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าวิ่งไปกอดสองแม่ลูกตอนไหน ในหัวของเขามีแค่เพียงว่าต้องช่วยสองคนนี้ให้ได้ แม้ว่าเขาจะต้องบาดเจ็บก็ตาม คงเป็นสัญชาตญาณของความพ่อ ที่เขาไม่คิดว่ามันมีอยู่ล่ะมั้ง ที่เป็นคนทำให้เขารีบวิ่งไปช่วย ‘ลูก’ และ ‘เมีย’ ที่ตอนนี้เขาพูดได้อย่างเต็มปาก

ตอนที่เห็นมะเฟืองลูกน้อยที่เขาชอบด่าว่าเป็นลูกชู้รักของมะรุม นอนหมดสติอยู่อยู่ข้างๆ ส่วนมะรุมก็มีเลือดสีแดงเข้มไหลออกมาจากหว่างขาไม่ขาดสาย เหมือนกับวันนั้น วันที่เขาเกือบจะทำให้มะรุมแท้งมะเฟืองเมื่อห้าปีก่อนอย่างโหดร้ายทารุณ!

พอลองมาดทบทวนสิ่งที่ทำไปทั้งหมดเขาก็คิดได้ว่า ตัวเขามันชั่งเลวจริงๆ ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกเมีย ไหนจะพยายามแย้งลูกจากมะรุมมาให้แพรพรรณที่ไม่มีจิตสำนึกของความเป็นซักนิดเลี้ยงต่างหาก ทั้งบังคับ ขู่เข็ญสารพัดเพื่อให้มะรุมทำตามสิ่งที่เขาต้องการ ชั่งเลวจริงๆ

กว่าจะคิดได้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตก็คือลูกและเมียที่เขาไม่เคยดูดำดูดี แถมยังทำร้ายให้พวกเจ็บปวดอยู่เสมอ...มันก็สายเกินไป สายไปจริง ดูจากท่าทางของมะรุมแล้ว เขาคงไม่มีวันยกโทษให้เขา

ไม่อีกแล้ว...

นี่คือบทลงโทษของเขาสินะ...

##############################

จบครับ จบแบบนี้แหละเนาะ

ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด 5 วันนะครับ ผมดีใจมากเลยที่ทุกคนเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ ไม่ว่าจะหลงเข้ามาก็ตาม ขอบคุณจริงๆ ครับ

และสำหรับคำติชมต่างๆ ครับ ผมสัญญาว่ามันจะไม่สูญเปล่าแน่ๆ ครับ ผมจะเอาไปพัฒนาในเรื่องต่อไป และฉบับรีไรท์ (ที่คิดว่าจะทำ) ของเรื่องนี้ให้ดียิ่งขึ้นครับ

ถ้าเจอกันครั้งหน้า เรื่องนี้จะดีกว่าเดิม แซ่บกว่าเดิม สะใจกว่าเดิม และอ่านแล้วเข้าใจกว่าเดิมนะครับ

5 วันที่ผ่านมานี้ ผมต้องขอขอบคุณมากๆ เลยนะครับ ผมดีใจมากๆ กับการต้อนรับที่อบอุ่น คอยให้กำลังใจ และแนะนำกันมาตลอด ขอบคุณมากๆ ครับ

ป.ล.อย่าลืม special chapter นะครับ มีอยู่สองตอน ในตอนพิเศษนั้นจะมีที่มาของบุคลิกที่ไม่คงที่ของเต้ เรื่องราวของแพร และบทสรุปของเต้และมะรุมอยู่ครับ เหมือนตอนนี้ไม่ใช่ตอนจบเลย ถ้าแกจะพูดแบบนี้ 555 ชั่งมันเถอะๆ อย่าสนใจเลยครับ จบแล้วจริงๆ จบแบบงงๆ จบแบบที่เหลือให้คนอ่านมโนเอง 555 ไม่ใช่เนาะ ทุกอย่างที่ค้างคา เดี๋ยวผมเฉลยครับ

สวัสดีครับ^^

นายน้อยลูกกุ๊ก

อีกนิด วันนี้ เจอกันได้ที่เรื่องใหม่นะครับ คิดว่ามันคงไม่ทำให้ทุกท่านมึนงงไม่มากกว่านี้แล้ว 555

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 24-01-2016 12:30:05

ค้างงงงงงงงง จบแบบนี้เอากล้วยหอมที่เต้ตัดมาปาสิบเครือมาปาใส่เราเหอะ 5555

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 24-01-2016 12:45:12

อ้างจาก: Peung002 ที่ 24-01-2016 12:30:05  

ค้างงงงงงงงง จบแบบนี้เอากล้วยหอมที่เต้ตัดมาปาสิบเครือมาปาใส่เราเหอะ 5555

แถวบ้านผมมีแต่กล้วยไข่อ่ะครับ 555

อ่านตอนพิเศษครับ เฉลยหมดเลย

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 24-01-2016 12:48:54

เอาวะ

ตามต่อตอนพิเศษ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH14 P.7]23/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 24-01-2016 12:49:34

อย่าพึ่งจบแบบนี้เลยจ้า

ขอแบบมีความสุขกันหน่อยน้า

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 24-01-2016 12:56:43

อ้างจาก: BlueCherries ที่ 24-01-2016 12:48:54  

เอาวะ

ตามต่อตอนพิเศษ  :hao7:

555 เห็นมั้ยวิธีการค้าของผม แค่นี้นักอ่านก็ไม่ทิ้งผมแล้ว เย้ๆ //แกชั่วมาก

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 24-01-2016 13:07:01

 :mew2:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-01-2016 14:05:18

รอต่อไปปป

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ศตรัศมี ที่ 24-01-2016 15:21:09

รอตอนพิเศษฮะ รอน้องคนเล็กคลอดด้วย อิอิ แม่ชื่อมะรุม พี่ชื่อมะเฟือง น้องจะชื่อมะ....อะไรน๊อออ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 24-01-2016 15:57:00

 :a5: จบแล้ว

ต้องรอตอนพิเศษเพื่อเฉลยปมที่เหลือซะแล้ว

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-01-2016 18:09:01

คิดไม่ได้ คิดไม่เป็น เห็นแก่ตัว ไม่มีความเป็นพ่อคนเลย สายไปจ้ะ พูดเลยยย ว่าสายไป

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Youi_chin ที่ 24-01-2016 19:28:28

 :sad4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 24-01-2016 19:52:39

อื้อหื้อออออ ตัดจบอย่างนี้ขอเอากล้วยทั้ง10หวีปาใส่คนเขียนนะ 5555 :ling1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-01-2016 22:24:53

เอิ่ม.......

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ploy2653 ที่ 25-01-2016 19:36:16

 :ling1:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 16-02-2016 21:39:55

จบแบบเศร้าๆ

แต่ก็ยอมรับขอรับ

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: sawapalm ที่ 17-02-2016 00:28:43

มาไวไปไว จบงงจุง แต่จะรอดูผลลัพของเต้ตอนรีไรท์นะ :z2:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 17-02-2016 10:37:11

มาต่อไวๆเลยน้า มันค้าง ขอแบบ แฮปปี้เถอะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Tequila ที่ 17-02-2016 14:32:55

 o22 จบแล้วหรอออออ อยากอ่านอีกอ่ะ จะรอน้าาาา :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 17-02-2016 16:40:14

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 17-02-2016 20:02:45

รู้สึกอ่านแล้วสงสารมะรุมและลูกๆ เสียดายที่ไม่มีคนอื่นเข้ามาดามใจมะรุมเลย
จะเอาเต้กลับมาทำไม... โอเคตอนจบรับได้ ถ้ากลับไปอยู่ด้วยกันแฮปปี้เอ็นดิ้ง
สิ คงจะยิ่งไม่เหมาะ แต่เสียดายที่ไม่มีรักใหม่มาดามใจมะรุม

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: dekthuem ที่ 18-02-2016 00:44:43

ชอบๆๆ จะรอติดตาม ตอนที่เขียนใหม่ คนเขียนเก่งมากเบย

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: spooknick ที่ 18-02-2016 23:43:24

ก็สมควรแล้วละ ไอ้เต้มันก็เลวจริง ๆ เห็นมะรุมกะมะเฟื่องแม่งเป็นของตาย เพราะถ้านังแพรนั้นไม่ทิ้งมันก็คงคิดไม่ได้ปะ //(ช่วงมโน) ต่อให้ไอ้เต้มันตายก็คิดว่ายังไม่พอกะกรรมที่มันก่อ ต้องให้มันจมกับความรู้สึกผิดนั้นไปอีกนานแสนนาน :katai1:
สงสารมะรุมสุด ไม่มีโอกาสที่จะเจอรักดี ๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 20-02-2016 12:01:30

จบแบบนี้หรอ ค้างจริง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: นายน้อยลูกกุ๊ก ที่ 21-02-2016 18:56:01

ประกาศครับ!

ผมขอรีไรท์เรื่องนี้ใหม่นะครับ เนื่องจากผมอยากแก้ไขเรื่องนี้ให้ดีกว่านี้ อยากแต่งให้ดีกว่านี้ เพราะฉะนั้นช่วยอ่านรีไรท์ของผมด้วยนะครับ ขอร้องล่ะนะครับ :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 21-02-2016 20:57:36

จบซะงั้น

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 22-02-2016 00:06:55

 :pig4: ตัดจบแบบค้างๆ เลย ไม่เป็นไรรออ่านรีไรท์ของคนเขียนอีกรอบล่ะกัน

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 22-02-2016 18:10:08

รออ่านใหม่ตอน รีละกันนะคะ  อ่านจบตอนนี้ รู้สึกมันค้าง มันไม่จบเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: meanmena ที่ 22-02-2016 19:16:50

อืมม จบหรือยังอ่ะ แปลกๆๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: grimreaper ที่ 23-02-2016 16:55:20

มาแบบง่ายๆ ไปแบบง่ายๆ -.-

.......................................

(ไม่สาแก่ใจเท่าไหร่สำหรับ เต้ น่าจะยิ่งกว่านี้อีกเหมือนเบาๆไป -.-)

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: MOnomer ที่ 24-02-2016 19:30:04

น้องมะเฟืองของเพพพพพพพพพพพพพพพ่
.
.
.
มอบรางวัลให้พี่เต้เลยจร้าาาา :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 25-02-2016 09:50:42

จบแย่จังเลย  มีตอนพิเศษเปล่า
จะรอนะ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 16-03-2016 20:51:40

ปกติจะแอนตี้นิยายที่ผู้ชายท้องได้
มันดูเหนือจริงและเพ้อเจ้อมาก็
แต่เรื่องนี้สนุกมากๆมีข้อมูลทางการแพทย์รองรับด้วย
เนื้อเรื่องก็เข้มข้นดีมาก สนุกมากทำให้คนขี้เกียจอ่านอย่างเราตั้งใจอ่านจนจบ
ชอบความดราม่าของเรื่องละตอนจบแบบนี้มากๆเรื่อยทะเล ดราม่าดี

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 14-04-2016 13:25:42

ฮ่าๆๆๆๆ บอกเลยคำเดียว งง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: arunkujo ที่ 14-04-2016 17:46:50

 :impress3:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 16-04-2016 16:14:34

 :o12:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: MOnomer ที่ 01-05-2016 06:40:00

เอากล้วยปาคนเขียนแปร้บ'บบ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 01-05-2016 22:50:08

ร้องไห้หนักมากเรื่องนี้ :mew4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 02-05-2016 14:33:02

อะไรอ่ะ??? งง

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 05-05-2016 10:12:56

 :a5: :a5:  รอตอนพิเศษ... :ling2:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 05-05-2016 12:41:32

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-06-2016 13:13:04

 :a5: :pig4: จบแบบดีมันก็ได้อยู่ค่ะ แต่มันค้างเหมือนไม่รู้ว่าจะเอายังไง เป็นยังไงต่อไป

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: dena ที่ 23-09-2016 19:38:14

จบแบบนี้อยากจะร้องเพลง... ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ให้ตายดีกว่า~~~~ (จำชื่อเพลงไม่ได้ 5555555+)
เมื่อไหร่ตอนพิเศษจะมาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 05-04-2018 18:37:27

งงมาก ไม่รู้จะเม้นอะไรเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 05-04-2018 22:01:33

จบแล้วหรอ  :o12: สงสารมะรุมมาก แง้

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 06-04-2018 00:06:20

 :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 06-04-2018 01:51:24

จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม o18

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Pawana ที่ 25-07-2018 19:32:26

นาง. นาง. นาง.  แต่งเรื่องใหม่ยังอะ. จะตามไปอ่าน ชอบภาษาที่ใช้เกรียนดีถูกใจ. ตามสถานะเพศคนแต่ง.  ชอบนะ.  ถึงแม้การเดินเรื่องจะตามใจคนแต่ง. แต่อ่านจบแล้วยิ้มหัวเราะมีความสุขเลย.  เอากำลังใจไปเลย 55

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 17-05-2020 13:35:34

อ่านจบแบบงง ๆ  :a5:

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: piakunaa ที่ 23-05-2020 00:29:41

งงเด้​ งงเด้​ 555

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Mrfoxx ที่ 23-05-2020 07:32:58

บทลงโทษ ตัดกล้วย10เครือ

เขียนดีแรก ดันตกม้าตาย

หัวข้อ: Re: ขอบคุณครับ...ที่หนูเกิดมา[Mpreg][UP#CH15 End P.7]24/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 23-05-2020 10:47:12

งง ดีครับ  เป็นกำลังใจให้นะครับ