พิมพ์หน้านี้ - [Fic] YunJae♪ :: คนรักคนที่สอง ตอนที่ 6 [ตอนจบ] up15-08-54
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Fairy_94 ที่ 02-08-2011 23:46:48
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ สรุปข้อสำคัญดังนี้ 1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ 3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ 4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม 5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เีดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ก่อนอื่นขอแนะนำตัวสั้นๆนะคะว่าคนเขียนชื่อ 'น้ำ' ฟิคชั่นเรื่องนี้ดัดแปลงมากจาก เพลง คนรักคนที่สอง ของ พีช พีชเมคเกอร์ นะคะ อาจมีบางอย่างเหมือนและไม่เหมือนเพลงบ้าง ก็โปรดเข้าใจด้วยน้า เอาล่ะ...มาถึงตอนนี้ อยากจะบอกว่านี้จะเป็นฟิค / นิยายเรื่องแรกที่ได้นำมาลงในเล้าเป็ดแห่งนี้ !! ฝากเนื้อฝากตัวนะคะ ^___^ +++ คนรักคนที่สอง อาจจะไม่เรื่องยาวนะคะ แต่ไม่ว่ายัง ช่วยสนับสนุนกันด้วยนะคะ :3123: BY NAM [YunJae]
YunJae คือ????
YunJae คือ???? YunJae คือ ยุนแจ = ชองยุนโฮ และ คิมแจจุง วงดงบังชินค่ะ แบบว่า พวกเขาสองคนเป็นคู่วายที่น่ารักมาๆ และ Real สุดๆคะ ^____^
คนรักคนที่สอง ตอนที่ 1 (เฮ้อ...ผมทำอีกแล้ว ผมทำเรื่องบางเรื่องที่เลวร้ายเกินกว่าจะได้รับคำว่าอภัย...หรือยกโทษให้) . .ไม่รู้จริงๆ ที่ทำลงไป ไม่รู้จริงๆ ทำเธอเสียใจ อาจเพราะฉันคิดผิดไป ปล่อยตามอารมณ์ไปทุกอย่าง ร่างบางของเด็กหนุ่มหน้าสวยทอดตัวไปตามความยาวของโซฟาหนังเนื้อดีอย่างผ่อนคลาย แต่ดวงตาคู่โตกลับเหม่อมองไปด้านนอกระเบียงห้องบนชั้น40อย่างเหม่อลอย ริมฝีปากบางถูกเม้มเข้าหากันเพียงเผื่อข่มอารมณ์บางอย่างไม่ให้ล้นทะลักออกมาเคียงคู่กับหยาดน้ำที่ใสที่เริ่มเอ่อขึ้นเข้มแข็ง...! นายต้องเข้มสิคิมแจจุง! คนอย่างคุณชายรองของตระกูลคิมจะมาเสียน้ำตาเพราะเรื่องไร้สาระเนี่ยเหรอ...ไม่มีวัน ! “แจจุง...”เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่เพิ่งจะเดินเข้ามาด้านในห้องเอ่ยเรียกคนรักเบาๆก่อนจะเดินไปนั่งลงที่พื้นด้านหน้าโซฟาแล้วจ้องไปยังใบหน้าของผู้ชายที่ยังคงปล่อยใจให้ล่องลอยไปทั่วโดยไม่สนใจเขาสักนิด “แจจุง...นายอย่าเงียบแบบนี้สิ”ร่างสูงเอ่ยย้ำพลางเอื้อมมือไปซับหยดน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา “ขอโทษ ขอโทษนะครับ...” “......” “....แจ...” “บอกฉันสิว่ามันไม่จริง”แจจุงถามขึ้นนิ่งๆโดยที่ร่างกายของเขายังคงอยู่ในท่าเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งๆที่ในหัวใจกลับกำลังร่ำร้องที่จะได้ยินคำว่า ‘ไม่จริง’ จากชองยุนโฮ “จ...แจ...” “ยุนโฮบอกฉันมาว่ามันไม่จริง...”พอสิ้นคำถามริมฝีปากบางก็ถูกเจ้าของกัดจนห้อเลือด โดยมีมือของหนุ่มชองกำลังลูบเบาๆที่ใบหน้าเพื่อให้คนสวยเลิกสร้างบาดแผลให้แก่ตัวเอง “ฉันขอโทษ...”เพียงแค่ประโยคเดียวที่ดังมาจากนักธุรกิจหนุ่มตระกูลชอง ร่างบางของคนตัวเล็กก็สั่นสะท้านทันทีพร้อมด้วยเสียงสะอื้นที่สุดจะกลั้นและหยดน้ำตามากมายที่ไหลออกมาไม่ขาด ราวกับว่ากำแพงที่เขาเพียรสร้างไว้มันได้ทะลายลงมาแล้ว “ฮึก...ฮื่ออ...อ...นาย นายมันเลวที่สุด!!” “ฮื่อ...ๆ...ทำไมยุนโฮ ท ทำไม...?” เสียงหวานกำลังคร่ำครวญออกมาอยู่ตรงหน้า แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เพียงแค่นั่งมองภาพคนรักกอดตัวเองร้องไห้แทบขาดใจอยู่อย่างนั้น ไม่ใช่ว่าชองยุนโฮจะไม่อยากเขาไปปลอบและซับน้ำตาให้แจจุง แต่เขารู้ดีว่าในอารมณ์แบบนี้ถ้าเขาทำอะไรแบบนั้นออกไปมีหวังคุณชายคนเก่งของตระกูลคิมได้สติแตกมากกว่านี้แน่ๆ เพราะเพียงแค่นี้แจจุงก็เจ็บเพราะเขามามากเกินไปแล้ว “น่าสมเพชนะ...คนอย่างคิมแจจุง มีค่าไม่ต่างจากนางบำเรอ ฮึก...”และยุนโฮก็เข้าใจแล้วว่าความเจ็บปวดราวกับหัวใจแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆนั้นมันเป็นอย่างไรนางบำเรอ... หึ คำๆนี้แจจุงพูดมันออกมาด้วยความเจ็บปวดและอับอายขนาดไหนทำไมคนรักอย่างเขาจะไม่รู้ คนที่เพียบพร้อมทุกอย่างแต่กลับตีค่าตัวเองไว้เท่าเศษธุรีนั่นกำลังเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดเพราะเขา... เพราะเขาเองที่ไม่เคยคิดจะยับยั้งอารมณ์และความรู้สึกของตนเองจนมันสะท้อนมาทำร้ายคนของเขาอย่างแสนสาหัสนายมันเลวจริงๆชองยุนโฮ เวลาค่อยๆหมุนผ่านไปช้าๆจนกระทั่งเสียงสะอื้นเบาๆได้หยุดลง เหลือไว้เพียงแค่ร่างชายหนุ่มที่กำลังอ่อนแออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนและชายหนุ่มอีกคนที่ยังคงนั่งมองภาพตรงหน้าโดยที่ไม่ทำอะไรอยู่ที่เดิม “นี่ยุนโฮ...”ร่างบางส่งเสียงเรียกคนตัวสูงก่อนจะปล่อยให้ร่างกายตนเองทอดยาวไปตามโซฟาอีกครั้ง “ว่าไงครับ”คำตอบรับสุภาพที่ไม่แตกต่างจากที่เขาเคยใช้มันกลับคนรักดังกลับมาก่อนที่ฝ่ามือหนาจะลูบเบาๆไปที่ไรผมที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อทั้งๆที่อุณหภูมิห้องไม่ถึง25องศาด้วยซ้ำไป อ่อนโยน...การกระทำของนายมันอ่อนโยนเกินไปไหมสำหรับนางบำเรอ ยุนโฮ “น...นายมีเขาอยู่แล้ว และมายุ่งกับฉันทำไม?”ถ้าเพียงแต่แจจุงสังเกตุเห็นตอนเอ่ยถามสักนิดว่ามือของคุณชายชองนั้นกำลังสั่นอยู่ มันกำลังสั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน คำตอบที่จะได้ฟังมันก็คงไม่เลวร้ายมากนัก... ใช่...แจจุงกำลังกลัวคำตอบที่เขาจะได้รับกลับมา . . . จบตอนที่ 1 ค่ะ จบ1ตอนแล้ว !! ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านฟิคยุนแจเรื่องนี้นะคะ ช่วยสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้สมาชิกใหม่คนนี้ด้วยนะคะ ^^ TBC...ค่ะ BY NAM [YunJae] 2-08-11 :กอด1: :กอด1:
อิหมีนิสัยไม่ดีทำแจจ๋าร้องไห้อ่ะแล้วทำไมแจจ๋าถึงเป็นแค่นางบำเรอล่ะอยากรู้มาต่อเร็วๆนะ
แอบตกใจ มีคนไม่รู้จัก yunjae ด้วย อ่อๆๆ คงไม่ได้เป็นแฟน ทงบังนั่นเอง ยุนแจน่ารักมากๆค่ะ ได้อ่านแฟนฟิคของพวกเค้าแล้วคุณจะรักพวกเค้าได้ไม่ยากเลย
:sad4: จบตอนได้ค้างคามากค่าาา :z13: :z13: :call: :call:
ค้างมากมายอ่ะ :sad4: :call: :call:
คนรักคนที่สอง ตอนที่ 2 ผิดไหมที่ทำตามใจตัวเอง ที่ขอให้เธอเป็นคนสำคัญ ผิดไหมที่คิดผูกพันกับเธอที่เดินมาทีหลัง “น...นายมีเขาอยู่แล้ว และมายุ่งกับฉันทำไม?” “ทำไมยุนโฮ...”ดวงตาคู่สวยจ้องลึกเขาไปยังนัยน์ตาสีสนิมอย่างไม่ลดละราวกับว่าการกระทำเช่นนี้มันจะช่วยให้เขาหาคำตอบได้ง่ายขึ้น “เพราะฉันรักนาย”ใช่ ชองยุนโฮรักคิมแจจุงเหมือนที่คิมแจจุงรักชองยุนโฮ... เพราะแบบนี้ไงเลยทำให้พวกเขาทั้งสองคนต้องเข้ามาอยู่ในห้วงเวลาที่แสนเจ็บปวดนี้ “หึ นายรักฉันแล้วแฮริมล่ะ?”คำถามที่แสนเยือกเย็นถูกถามต่อทันทีโดยที่ตัวแจจุงเองนั้นก็ยังคงปล่อยให้ฝ่ามือที่แสนอบอุ่นลูบศีรษะเขาต่อไป มันไม่ผิดที่ชองยุนโฮจะบอกว่ารักคิมแจจุง และไม่ผิดถ้าคิมแจจุงจะรับรักตอบ แต่มันกลับผิดตรงที่ก่อนหน้าคิมแจจุง ชองยุนโฮยังคงมีหญิงสาวนามปาร์คแฮริมเคียงข้างอยู่ และปัจจุบันปาร์คแฮริมก็ยังคงอยู่ข้างๆชองยุนโฮไปพร้อมๆกับคิมแจจุงโดยที่เขาทั้งคู่ไม่รู้อะไรเลย แต่ในวันนี้แจจุงไม่ใช่คนโง่อีกแล้ว...! “ฉันรักนาย แต่แฮริมอยู่ข้างฉันมานาน...”คำตอบแบบขอไปทีสุดๆเลยนะชองยุนโฮ “เห็นแก่ตัวจังเลยนะคุณชายชอง...ถ้าเมื่อคืนฉันไม่ไปเที่ยวก็ดีสินะเพราะฉันจะได้ไม่ต้องมารับรู้ว่าตัวเองกำลังทำตัวเป็นมือที่สามได้น่าสมเพชที่สุด”ร่างบางเอ่ยขึ้นก่อนที่จะถอนหายใจออกมาโดยไม่เหลือท่าทีของเด็กหนุ่มที่คร่ำครวญและเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาเมื่อครู่แม้แต่น้อย “แจจุง ฉันไม่ได้ตั้งใจโกหกนาย ฉันเพียงแค่กลัวที่จะเสียนายไปเท่านั้นเอง...” “......” “...เพราะฉันทนไม่ได้จริงๆที่ปล่อยให้นายจากไป”พอเอ่ยจบหนุ่มชองก็ค่อยๆลุกขึ้นอุ้มคนตัวเล็กมาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนและค่อยๆวางร่างของคนรักลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม “ฉันไม่น่ารักนายจริงๆยุนโฮ”เสียงหวานดังขึ้นอย่างไม่มีที่มาที่ไปแต่ทั้งคนพูดและคนฟังต่างก็เข้าใจกันดีแล้วว่าประโยคสั้นๆของคิมแจจุงนั้นแฝงไปด้วยความหมายที่มากมายเพียงใด ...ฉันไม่น่ารักนายจริงๆยุนโฮ...ไม่น่ารัก...ก็เท่ากับว่ารักและยังคงรักอยู่ และคนพูดเองนั้นก็ต้องมั่นใจเว่อร์ๆแน่ว่าตนเองนั้นยังคงรักผู้ชายที่ชื่อชองยุนโฮอยู่ แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะทำให้เขาเจ็บปวดก็ตาม “ขอโทษครับ...ที่รัก” นี่แหละสิ่งเดียวที่ชายหนุ่มทำได้คำว่าขอโทษและสัมผัสอ่อนโยนที่ไรผมเพื่อให้คนตัวเล็กหลับเข้าสู่ห้วงนิทราโดยละทิ้งปัญหาที่กำลังรุมเร้าอยู่ไว้เบื้องหลัง ใช่ว่าชองยุนโฮอยากจะเป็นคนเลวที่จับปลาสองมือ... แค่เพียงแต่เขาไม่สามารถเลือกทิ้งใครคนใดคนไปได้ก็เท่านั้นเอง ปาร์คแฮริมสาวหน้าตาสวย การศึกษาดี ทายาทตระกูลดัง เขารู้จักแฮริมมาทั้งแต่เรียนมัธยมจนกระทั่งมาถึงมหาลัยจึงเริ่มคบกันในฐานะที่มากกว่าเพื่อน สำหรับยุนโฮแล้วผู้หญิงคนนี้นับเป็นคนสำคัญที่อยู่ข้างกายเขาในยามที่โดยเดียวเสมอ จะบอกว่าเป็นเพื่อนแท้ก็ไม่ใช่ เพราะเขาเป็นผู้เอ่ยคำว่ารักก่อนและเจ้าหล่อนเองก็ยอมมอบความบริสุทธิ์ของตนเองให้เขาด้วยความมั่นใจว่า เขาและเธอจะคู่กันตลอดไป... แฮริมแสนดีเกินกว่าที่เขาจะกล้าทิ้งเธอ ส่วนคิมแจจุงรูปร่างหน้าตานับว่าเพอร์เฟ็ก ทุกๆการกระทำเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่น่าหลงใหล คุณชายคนรองของตระกูลคิม หนึ่งในหุ้นส่วนธุรกิจของบริษัท เขารู้จักแจจุงมาแค่เพียง3ปีซึ่งมันน้อยมากถ้าจะเอาไปเทียบกับผู้หญิงอีกคน แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เขาไล่ตามตื้อจนคุณชายเอาแต่ใจคนนี้จนยอมมาอยู่ด้วยกันในฐานะคนรักนั้นพูดได้เลยว่าไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะเห็นเสน่ห์ในตัวคิมแจจุงน้อยลง ตอนแรกๆอาจจะแค่สนใจและสนุกแต่พอนานวันไปกลับยิ่งตกหลุมเสน่ห์ของร่างบางจนปีนขึ้นมาไม่ได้ และด้วยนิสัยอย่างแจจุงถ้าไม่มีชองยุนโฮโลกนี้คงว่างเปล่า เพราะชองยุนโฮเป็นคนที่เอาสีไปสาดใส่โลกปกติของแจจุงจนต้องเปรอะเปื้อน “การที่นายใช้น้ำตาเพื่อลงโทษฉัน...มันเจ็บมากๆเลยนะแจจุง” . . . จบตอนที่ 2 ตอนที่สองผ่านไป >< ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะคะ และะก็ช่วยเป็นกำลังให้กันในตอนต่อไปด้วยน้า....! **YUNJAE is Real . :กอด1: (แสดงความคิดเห็นสักนิดเพื่อเป็นกำลังให้คนเขียนนะคะ) BY NAM 3-08-11 :pig4:
คำตอบออกแนวเห็นแก่ตัวไปไหมคุณชอง?? รีบเคลียร์ก่อนจะไม่เหลือใครดีกว่านะสงสารแจจ๋า T^T
เข้ามาอ่านด้วยคน บังเอิญเป็นแฟนคลับยุนแจ+tvxq อ่ะ นึกว่าจะไม่มีฟิคยุนแจแล้วนะเนี่ย(จากสถานการณ์ปัจจุบันที่เห็นอยู่) ป.ล.เป็นกำลังใจให้คนแต่งเน้อ
เข้ามาอ่านด้วยคน บังเอิญเป็นแฟนคลับยุนแจ+tvxq อ่ะ นึกว่าจะไม่มีฟิคยุนแจแล้วนะเนี่ย(จากสถานการณ์ปัจจุบันที่เห็นอยู่) ป.ล.เป็นกำลังใจให้คนแต่งเน้อ ขอบคุณนะคะ ^^ ไม่ว่าตอนนี้TVXQจะเป็นยังไงก็ตาม แต่น้ำเชื่อว่า มิตรภาพของผู้ชาย5คนนี้ยังเหมือนเดิมค่ะ ^^ ติดตามต่อไปด้วยนะคะ >< :กอด1: :กอด1:
:impress3: :o12: อ่านฟิคแล้วยิ่งคิดถึงพวกเขาเนอะ ขอบคุณผู้แต่งน่ะค่ะที่แบ่งปันเรื่องราว ให้ได้อ่านกัน จะรออ่านตินต่อไปน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1: :L2: ปล.เรื่องนี้ท่าทางจะดราม่าน่าดูเลย :sad11:
อิหมีนิสัยไม่ดีทำแจจ๋าร้องไห้อ่ะแล้วทำไมแจจ๋าถึงเป็นแค่นางบำเรอล่ะอยากรู้มาต่อเร็วๆนะ เนอะ เห็นด้วยค่ะหมีนิสัยไม่ดีTT แต่เรื่องความรักมันบังคับไม่ได้นี่นา... :เฮ้อ:แอบตกใจ มีคนไม่รู้จัก yunjae ด้วย อ่อๆๆ คงไม่ได้เป็นแฟน ทงบังนั่นเอง ยุนแจน่ารักมากๆค่ะ ได้อ่านแฟนฟิคของพวกเค้าแล้วคุณจะรักพวกเค้าได้ไม่ยากเลย เห็นด้วยอย่างถึงที่สุดค่ะ >///< ถ้าใครลองได้สัมผัสกับความรักของYunJaeคนนั้นก็ต้องรักพวกเขา :กอด1: :sad4: จบตอนได้ค้างคามากค่าาา :z13: :z13: :call: :call: 555 น้ำต่อแล้วนะคะ :3123:ค้างมากมายอ่ะ :sad4: :call: :call: ต่อแล้วค่ะ เราต้องค่อยๆให้เวลาอิหมีมันเนอะ ^^;; :o8:คำตอบออกแนวเห็นแก่ตัวไปไหมคุณชอง?? รีบเคลียร์ก่อนจะไม่เหลือใครดีกว่านะสงสารแจจ๋า T^T เห็นแก่ตัวมากๆ TT ... .ตอนแต่งยังแอบเคืองอิหมีแทนแจจ๋าเลยค่ะ ^^;;เข้ามาอ่านด้วยคน บังเอิญเป็นแฟนคลับยุนแจ+tvxq อ่ะ นึกว่าจะไม่มีฟิคยุนแจแล้วนะเนี่ย(จากสถานการณ์ปัจจุบันที่เห็นอยู่) ป.ล.เป็นกำลังใจให้คนแต่งเน้อ Always Keep the Faith ค่ะ :กอด1: :กอด1: :impress3: :o12: อ่านฟิคแล้วยิ่งคิดถึงพวกเขาเนอะ ขอบคุณผู้แต่งน่ะค่ะที่แบ่งปันเรื่องราว ให้ได้อ่านกัน จะรออ่านตินต่อไปน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1: :L2: ปล.เรื่องนี้ท่าทางจะดราม่าน่าดูเลย :sad11: คิดถึงมากๆค่ะ !! ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ >< ขอบคุณค่ะ :L2: ^ ^ แวะมาตอบคอมเม้นท์แบบว่างๆค่ะ และขอบคุณจริงๆจากใจนะคะ ตอนที่3ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้แน่นอนค่ะ สัญญา ^____^ :pig4: :pig4:
คนรักคนที่สอง ตอนที่ 3 แต่ความจริงที่เราเผชิญ รักนั้นมีได้เพียงแค่สองคน แต่เธอก็ยอม และฉันยังมีอีกคนในใจ กับสิ่งหนึ่งที่ฉันเพิ่งรู้ รักของเธอต้องอยู่ไปช้ำไป อดทนมานานใช่ไหมที่รักกันมา แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องทะลุเข้ามาภายในห้องนอนที่แสนเงียบสงบ ร่างบางของคุณชายคิมกำลังหลับตาพริ้มภายในอ้อนแขนของชายหนุ่มผู้ซึ่งจ้องมองเขาอยู่เงียบๆโดยไม่คิดที่จะขยับตัวสักนิด “อ...อื้ออ....”เสียงหวานครางเบาๆออกมาขณะที่เริ่มขยับกาย “ย ยุนโฮ”คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นก่อนจะขยับแขนเรียวโอบรัดร่างชายหนุ่มเอาไว้แน่นอยากให้เรื่องที่ได้รับรู้เป็นเพียงแค่ฝันร้าย...เพราะเขาเสียคนๆนี้ไปไม่ได้จริงๆ “ไปเที่ยวกันไหม?”หนุ่มชองถามขึ้นก่อนจะค่อยๆดันคนในอ้อมกอดออกเล็กน้อยและมอบจุมพิตแสนอ่อนให้โดยไม่มีการเกินเลย “นายไม่ต้องเขาบริษัทเหรอ!?”แจจุงถามกลับอย่างตื่นเต้น เพราะร้อยวันพันปีท่านประธานหนุ่มข้างกายแทบจะหาวันห่างจากบริษัทไม่ได้เลย “ฉันอยากอยู่กับนาย...”ใช่ ชองยุนโฮอยากจะอยู่ข้างกายคิมแจจุง ไม่ว่าความจริงที่เขาเผชิญอยู่นั้นมันจะโหดร้ายเพียงใดก็ตาม “......” “จนถึงเมื่อไร...?” “......” “ยุนโฮ นายจะอยู่กับฉันจนถึงเมื่อไร?”ความเงียบเริ่มเข้ามาครอบคลุมก่อนที่ดวงตาคู่โตจะจ้องใบหน้าของคนรักนิ่งเพื่อเอาคำตอบ แต่สิ่งที่เขาได้กลับมาก็มีเพียงแค่...ความเงียบ รู้ตัวแล้วว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ถามคำถามนี้ออกไป แต่จะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อชองยุนโฮเป็นคนที่ทำให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้น ทุกๆอย่างที่เขาอยากจะทิ้งและกลับไปเป็นคุณชายเอาแต่ใจคนเดิม...แต่ก็ทำไม่ได้จริงๆWhy did I Fall in love with you ? Yunho... “วันนี้นายเข้าบริษัทเถอะนะฉันอยากอยู่บ้านมากกว่า”คนตัวเล็กตัดตัดบททำลายความเงียบก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วตรงดิ่งไปยังห้องน้ำทันทีโดยไม่คิดจะหันมามองใบหน้านิ่งที่กำลังแสดงความรู้สึกที่แสนสับสนออกมาด้านหลัง “ไม่ต้องคิดมากนะ...ฉันหนีนายไปไหนไม่ได้หรอก”น้ำเสียงสั่นที่ดังออกมาก่อนที่บานประตูจะถูกปิดสะท้อนไปทั่วหัวของชองยุนโฮ โดยที่เจ้าตัวไม่สามารถแม้แต่จะจัดเลี่ยงความคิดต่างๆให้เป็นระเบียบได้ แจจุงหนียุนโฮไปไหนไม่ได้ เหมือนที่ยุนโฮก็ปล่อยแจจุงไปไม่ได้ . “ยุนโฮค่ะ ทำวันนี้คุณดูเหม่อจังเลย มีอะไรไม่สบายใจบอกฉันได้นะ...”น้ำเสียงหวานที่เข้ากันได้ดีกับใบหน้าของหญิงสาวเอ่ยถามคนรักของเธอก่อนที่จะเอื้อมมือไปสัมผัสเบาๆที่มือของอีกฝ่าย “เปล่าครับ แฮริมอย่าคิดมากสิเดี๋ยวไม่สวยน้า...”คำตอบที่แสนอบอุ่นพร้อมด้วยรอยยิ้มถูกมอบกลับมาพร้อมกับที่มือของหญิงสาวถูกกุมไว้จากนักธุรกิจหนุ่ม “ไม่สวยไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะยังฉันไงก็มีคุณอยู่แล้วนี่นา”ใช่ ปาร์คแฮริมไม่จำเป็นต้องสวย ดูดี หรืออะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้แค่มีชองยุนโฮอยู่เธอก็รู้สึกเหมือนมีทุกๆอย่างแล้ว แต่คุณหนูคนสวยจะรู้ไหมว่าคำพูดของเธอกำลังทำให้ใบหน้านิ่งๆของคนฟังชาไปชั่วขณะ “ค...ครับ...” “ทานต่อดีกว่าค่ะเดี๋ยวคุณก็ต้องกลับเข้าบริษัทอีก”หญิงสาวกล่าวพร้อมรอยยิ้ม พลางตักอาหารจานโปรดป้อนคนรักที่ส่งยิ้มตอบกลับ “แฮริม ผมเคยทำอะไรให้คุณผิดหวังบ้างไหม?”เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามนิ่งๆก่อนจะส่งรอยยิ้มบางๆตามมาเพื่อให้หญิงสาวตรงหน้าไม่เป็นกังวลในคำถามที่ตนเอ่ย “ไม่คะ ฉันไม่เคยผิดหวังเลยที่เลือกรักคุณ...ยุนโฮ”ปาร์คแฮริมตอบกลับอย่างมั่นคงโดยที่ตัวเธอเองพยายามที่จะไม่คิดอะไรมากมายกับคำถามที่อยู่ๆก็ดังออกมาจากปากคนรักเท่าไรนัก แต่ในลึกๆแล้วหญิงสาวผู้เชื่อมั่นในรักที่มีมาเกือบ10ปีของเธอและเขากลับกำลังมีความรู้สึกบางอย่างที่เปลี่ยนไป ไม่ใช่ว่าแฮริมมองไม่เห็นความรักที่ยุนโฮมีต่อเธอเหมือนแต่ก่อน เพราะเธอรู้ว่ายุนโฮยังรักเธอ รักมาตลอด แต่หลังๆมากนี้เธอกลับรู้สึกว่า ความรักที่ชองยุนโฮแสดงออกมานั้นมันเท่าเดิม มากเท่าเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง... ไม่มีเลยจริงๆฉันจะไม่ผิดหวังที่รักคุณ ชองยุนโฮ “ครับ ผมก็เหมือนกัน...” . . . จบตอนที่ 3 จบไปแล้วอีกหนึ่งตอนโดยที่บรรยากาศของเรื่องยังคง....TT [เข้าใจคุณชายชองหน่อยนะคะ] แต่น้ำก็ขอขอบคุณคนอ่านทุกๆคน และทุกๆคอมเม้นท์ที่เป็นกำลังให้กันนะคะ ^^ ต่อไปตอนที่4 ถ้าน้ำเดาอารมณ์ตัวเองไม่ผิด(?) อาจจะมีอะไรๆมาแทรกมาม่าบ้างอะไรบ้างนะคะ :o8: รอติดตามบทเพลงท่อนต่อไปของ 'คนรักคนที่สอง' ด้วยน้า (แสดงความคิดเห็นสักนิดเพื่อเป็นกำลังให้คนเขียนนะคะ) BY NAM 3-08-11 :กอด1: :pig4: :กอด1:
แค่สามตอนก็สงสารแจจ๋า จะแย่แล้ว อิหมีนี่ไม่ไหวจริงๆๆ ๆ ๆ เลือกสักคนไม่ได้หรอ แจจ๋าหนีไปมีกิ๊กเลยน่าจะดี :'D
ทำมันอีหมีนิสัยแบบนี้ :m16: แจจ๋าหนีอีหมีไปเลย :m31: :L2: :L2:
:o12: :impress3: ยุนจะเอาไงกับมี๊แจ สงสารแจจุงอ่ะ รักสามเศร้ามันเจ็บทุกฝ่ายจริง :เฮ้อ:
น้ำไม่รู้นะคะว่าคนอ่านคนไหนกดบวกให้ แต่อยากจะบอกว่าขอบคุณจริงๆค่ะ และคอมเม้นท์ทุกๆคอมเม้นท์ด้วย ขอบคุณนะคะ :3123: Good night :bye2:
[เข้าใจคุณชายชองหน่อยนะคะ] - ไม่เข้าใจค่า.. :z3:ปวดตับ..สงสารนู๋แจ.. อิหมี :z6:โลภมากนะแก..คิดว่าจะได้ทุกอย่างที่อยากได้รึไง..ระวังจะไม่เหลือใครเลย :angry2: +1 กำลังใจในการฆ่าหมี o18
แจจ๋า น่าสงสาร อิหมี ใจร้ายมากกกก
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมเลยมันปวดใจผสมกับอึดอัดใจเวลาจะเยียวยาทุกอย่างได้จริงๆชิมิ ToT
:m15:หนูแจ ปวดตับได้อีก :z6:สำหรับหมียุน คิดถึงสองคนนี้มาก เวลาเห็นคนนึงในใจก็อยากให้เห็นอีกคนนึงอยู่ด้วยกันตลอดเลย หน่วงจริงๆ Alway keep the faith ค่ะ :กอด1:
คนรักคนที่สอง ตอนที่ 4 หากวันนี้ถ้าเลือกจากไป อยากให้รู้ว่าฉันขอโทษจากใจ ที่ปล่อยตัวไปตามหัวใจ จนลืมคิดไปว่าฉันมีใครอีกคน 3 เดือนแล้วนะ... 3 เดือนแล้วที่นับตั้งแต่วันที่คิมแจจุงเลิกเป็นคนโง่ แต่คนฉลาดบางคนก็มักใช้สมองสั่งการหัวใจไม่ได้ เช่นเดียวกับคุณชายตระกูลดังผู้นี้ เพราะถึงแม้เขาจะรู้ดีว่าในเวลาที่ไม่เจอกัน เวลาที่ยุนโฮบอกว่าต้องการกลับบ้านใหญ่ เวลาที่ไม่มีคิมแจจุงอยู่ข้างๆ เขารู้ว่าชองยุนโฮไปอยู่ที่ไหน กับใคร... แต่แจจุงเลือกที่จะไม่สนใจ ไม่รับรู้ ไม่แม้แต่ที่จะยอมรับความจริง “แจจุงนายทำหน้าเครียดทำไมเนี่ย?”เสียงทุ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเป็นห่วงถูกเอ่ยถามขึ้นเบาๆ ก่อนที่ร่างสูงจะเอื้อมมือไปจูงคนตัวเล็กให้ไปนั่งตักเขาบนโซฟาในเมื่อแจจุงไม่เคยพูดถึงเรื่องในวันนั้นอีก ชองยุนโฮจึงจำต้องทำเป็นเหมือนว่าทุกอย่างๆไม่เคยเกิดขึ้น... ไม่มีอะไรมาแทรกกลางระหว่างพวกเขาสองคน ไม่มีจริงๆ ? “ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า...”คำตอบแบบขอไปทีถูกโต้กลับมาพร้อมๆกับที่ร่างบางปล่อยให้ร่างของตนเองพิงแผ่นอกกว้างในท่าที่แลดูสบายสุดๆ “......”อ้อมแขนของชายหนุ่มกระชับกอดร่างคนรักให้แน่นขึ้นก่อนจะสูดดมเอาความหอมของแชมพูจากคนบนตักอย่างนุ่มนวล ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งรู้จัก คนๆนี้ก็ทำให้เขาหลงจนแทบบ้าได้เสมอ “รักนะครับ...”หนุ่มชองเอ่ยขึ้นทามกลางความเงียบ และมันก็ช่วยให้เขาได้รับรอยยิ้มที่ชื่นชอบกลับมา “รักเหมือนกัน... เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจที่ตามมาหลังคำว่ารักจากคุณชายคิมทำเอายุนโฮถึงกับต้องชะงักไปชั่ววินาทีพร้อมด้วยแรงขยับจากกล้ามเนื้อตรงหน้าอกซ้ายก็กำลังโหมกระหน่ำจนแทบทะลุออกมา บอกรักแต่กลับถอนหายใจ ? “บอกมาครับ”คำพูดของประธานหนุ่มคนเก่งของชองกรุ๊ปถูกส่งออกมาเพื่อไขข้อข้องใจให้ตัวเองทันที “......” “อ เอ่อ ฉันว่าจะไปต่อโทที่อเมริกา”ไปต่อโทที่อเมริกา... บ้าน่า แจจุงเนี่ยนะจะไปอเมริกาทั้งที่เจ้าตัวเคยพูดไว้แล้วว่าจะไม่ไปในที่ๆไม่มีชองยุนโฮ แล้วแบบนี้จะไม่ให้หนุ่มชองเครียดคงเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้จริงๆ วันนี้แจจุงกำลังเลือกที่จะไปจากเขา...? “นายจะมีความสุขใช่ไหมถ้าได้ไปที่นั่น?”คำถามเรียบๆที่บาดลึกความรู้สึกถูกเอ่ยขึ้นก่อนที่อ้อมกอดที่เคยกอดรัดคนบนตักไว้เมื่อครู่จะค่อยๆคลายออก “มีความสุขไหม...ไม่รู้สิ”แจจุงตอบกลับเสียงเบาพลางเหลือบมองใบหน้านิ่งอย่างพยายามที่จะคาดเดาความคิดของอีกฝ่ายและอ้อมกอดที่คลายออกไปนั้นจะผิดไหมที่เขาอยากจะให้มันกลับมาอีกครั้ง “ถ้านายไม่มีความสุขฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปแน่ๆคิมแจจุง”ไออุ่นจากอ้อมแขนที่เพิ่งจางหายไปเมื่อครู่กลับมาอีกครั้ง “จะให้ฉันอยู่ข้างๆนายแบบนี้นะเหรอยุนโฮ?” “......” “เราจะอยู่ด้วยกันได้นานแค่ไหนย...” ยังไม่ทันที่เสียงหวานจะกล่าวจบร่างสูงก็จับคนพูดให้ล้มตัวลงบนโซฟาทันที ก่อนจะตามเข้าทาบทับอย่างรวดเร็วดวงตาสีสนิมจ้องใบหน้าของคนรักนิ่งจนเห็นหยาดน้ำสีใสๆที่คลออยู่ในนัยน์ตาคู่สวยตั้งแต่วันนั้นกี่ครั้งแล้วนะที่นายต้องร้องไห้ แจจุง “ฉันรักนายแจจุง” ทามกลางความเงียบชองยุนโฮก็ค่อยๆก้มลงไปเพื่อใช้ริมฝีปากสัมผัสเบาๆที่ปลายหางตาของคนรักเพื่อดูดซับความเจ็บปวดที่เริ่มเอ่อล้นออกมา ก่อนจะไล่ลงไปตามผิวเนียนและตรงเข้าครอบครองริมฝีปากสีสวยที่เปิดออกเล็กน้อยราวกับว่าเจ้าของกำลังรอรับสัมผัสที่อีกฝ่ายจะมอบให้อย่างเต็มใจ ลิ้นร้อนของคนนำค่อยๆไล่ไปตามไล่ฟันของร่างบางช้าๆ แล้วจูบอันอ่อนหวานก็ค่อยๆเริ่มต้นขึ้น แต่เมื่ออารมณ์ความใคร่ของร่างกายถูกปลุกขึ้น ความอ่อนหวานชั่วครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงทันที ลิ้นสองลิ้นเกี่ยวผันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างกายที่กำลังต้องการซึ้งกันละกันอย่างโหยหา ร่างสูงละริมผีปากออกอย่างจำใจเพื่อให้คนตัวเล็กใต้ร่างสูดเอาอากาศเข้าไปในร่างกายให้เต็มที่ดังเดิม แต่ระหว่างที่ว่างเว้นจากริมฝีปากบางนั้นยุนโฮก็เริ่มเลื่อนตัวลงไปยังจุดมุ่งหมายใหม่ทันทีที่ซอกคอขาว และไม่รอช้าที่สร้างรอยสีกุลาบทิ้งไว้มากมายเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของและมันก็ช่วยปลุกเร้าอารมณ์ของร่างบางเพิ่มขึ้นอีกด้วยนายเป็นของฉันแจจุง “อ่า...”เสียงครางหวานดังขึ้นเพื่อตอบสนองทุกจุดสัมผัสที่ลิ้นร้อนๆของคนรักลากผ่าน พร้อมกับสองมือแกร่งที่ทำงานได้อย่างหน้าชื่นชมทั้งๆที่ไม่ได้ใช้สายตามองด้วยซ้ำแต่ร่างสูงกลับสามารถทำให้ร่างของคนสวยไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆปกปิดได้ในช่วงเวลาไม่กี่นาที “อื้ม ยุน อ๊าาา...เร็ว...อื้อ...”ร่างบางส่งเสียงพูดบอกร่างสูงอย่างยากลำบากเมื่อส่วนอ่อนไหวของเค้าตกอยู่ในอุ้งมือหนาที่ขยับขึ้นลงอย่างรู้งาน แต่แล้วเสียงครางแห่งความสุขก็ต้องเงียบลงเมื่อริมฝีปากของคนสวยถูกครอบครองอีกครั้งโดยชายหนุ่มที่เริ่มเพิ่มความเร็วให้กับมือด้านล่างตามคำขอ และแล้วเมื่อถึงขีดสุดของร่างกายน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาเต็มมือของคนคุมเกมส์ พร้อมกับเสียงลมหายใจถี่ๆของร่างบางที่เพิ่งปลดปล่อยไป แต่แทนที่ค่ำคืนนี้จะยุติลง กลับดูเหมือนว่ามันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นสำหรับชองยุนโฮ ร่างเปลือยเปล่าของแจจุงถูกอ้อมแขนแกร่งอุ้มขึ้นตรงเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็วและชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่วางร่างคนรักลงบนเตียงที่มีพื้นที่มากกว่าโซฟาเมื่อครู่อย่างนุ่มนวล เสื้อยืดและกางเกงที่อยู่บนร่างถูกเจ้าตัวถอดมันออกมาอย่างรวดเร็ว เพื่อให้ร่างกายของเขาได้สัมผัสกับเรือนร่างของคนรักอย่างใกล้ชิดที่สุด ลิ้นร้อนของยุนโฮเริ่มทำหน้าที่อีกครั้งจากยอดอกสีหวานไล่ลงไปเรื่อยๆจนถึงส่วนอ่อนไหวที่ยังมีคราบสีขาวของสิ่งที่เพิ่งถูกปล่อยออกมาเมื่อครู่ติดอยู่ ซึ่งหนุ่มชองก็หาได้รังเกียจไม่ กลับใช้ปากครอบง่ำมันอย่างเคยชิน ก่อนจะขยับขึ้นลงพร้อมๆกับลิ้นร้อนที่ยอกล้อกับส่วนปลายสีชมพูอย่างสนุก “อ่า...อื้มมมม...อ๊าาา...”คนสวยที่ได้รับการปนเปรอความสุขอยู่ฝ่ายเดียวครางเสียงหวานออกมาอย่างไม่เป็นภาษากับความสุขที่ได้รับ ถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกแต่มันก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้รับสัมผัสจากคนๆนี้ มือเรียวจิกลงบนหลังของคนรักอย่างหาที่ระบายอารมณ์ซึ่งมันก็สามารถทำให้ผิวขาวของชายหนุ่มเต็มไปด้วยรอยเล็บมากมาย เวลานี้ในหัวของคิมแจจุงคงได้กลายไปเป็นสีขาวหมดแล้วแน่ๆ... ขณะที่ปากยังคงทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องอยู่นั้น มือของร่างสูงก็เริ่มเอื้อมไปด้านหลังของร่างบางและบีบเค้นสะโพกมนทั้งสองข้างอย่างพร้อมเพียงจนร่างบางถึงกับแอ่นตัวตอบรับสัมผัสที่คนรักมอบให้ เมื่อเห็นดังนั้นประธานหนุ่มนามชองยุนโฮจึงหยุดการกระทำของริมฝีปากทันที ซึ่งมันก็ทำให้อารมณ์ของร่างบางที่กำลังไปสู่สวรรค์ตกลงสู่นรก “หยุดทำ...อ่า...อื้ม...!!”ยังไม่ทันที่คิมแจจุงจะเอ่ยคำถามได้จบเจ้าตัวก็ต้องเปลี่ยนจากเสียงถามมาเป็นเสียงครางเพื่อระบายถึงความอึดอัดที่ได้รับทันทีที่ร่างสูงสอดแทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางรักที่เคยสัมผัสทีเดียวกันถึงสองนิ้ว “ยุน...อื้มมม...จ เจ็บ...!!”ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ร่างบางก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านิ้วที่อยู่ในตัวเขานั้นก็สร้างความสุขให้ด้วยเช่นกันเมื่อร่างสูงเริ่มขยับ “อย่างเกร็งสิคนดี...”จบคำพูดอันแสนอ่อนโยหนุ่มชองกลับทำในสิ่งที่ตรงข้ามเสียเหลือเกินเมื่อเจ้าตัวสอดนิ้วที่สามเข้าไปในตัวคนรักอย่างไม่รอให้เจ้าตัวปรับตัวในชินกับสองนิ้วแรกเสียก่อน “อึก...อื้มมมม” สามนิ้วที่อยู่ภายในตัวร่างบางเริ่มขยับหาจุดกระสันทันที แต่ดูเหมือนว่ามันจะง่ายดายเสียเหลือเกินสำหรับชองยุนโฮที่จะรู้ว่าจุดไหนของแจจุงที่เขาต้องสัมผัส ร่างสูงค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกพร้อมกันอย่างช้าๆและเร่งจังหวะเรื่อยๆจนเนื้อด้านในที่รับการเสียดสีอยู่นั้นเริ่มที่จะชินกับสัมผัส “อื้มมม...อ๊าา...อื้ม...” “จะของจริงล่ะนะที่รัก...”คำพูดอันแสนอ่อนโยนดังขึ้นเป็นครั้งที่สองจากปากของร่างสูงที่เพิ่งเอื้อมไปหยิบขวดเจลสีใสมาละเลงไปทั่วแกนกายของตัวเอง เมื่อเสร็จแล้วนิ้วทั้งสามก็ถูกถอดออกเพื่อให้สิ่งที่กำลังชูชันของร่างสูงเข้าไปแทนที่ “อ๊าาา...อ อย่าเพิ่งขยับนะ!”เสียงคนสวยสั่งทันทีที่ช่องทางรักถูกสิ่งแปลกปลอมที่มีขนาดใหญ่กว่านิ้วทั้งสามที่ถูกถอดออกไปเข้ามาอยู่ด้านในจนมิด ราวกับว่าร่างบางกำลังปรับสภาพให้ชินกับสิ่งนี้ก่อนที่มันจะทำให้เขาเจ็บและสุขไปพร้อมๆกัน “หืม? งั้นฉันให้นายเป็นเริ่มล่ะกัน”จบคำพูดยุนโฮก็ถอดแกนกายของตนออกมาจากตัวคนรักทันทีและพลิกตัวให้ตัวเองเป็นฝ่ายที่อยู่ด้านล่างแทนร่างบางที่ตอนนี้นั่งอยู่บนตัวเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้แล้ว และดูเหมือนว่าแจจุงจะรู้หน้าที่ของตัวเองดีว่าควรทำอย่างไรต่อไป เจ้าตัวก็ค่อยๆยกตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะปล่อยตัวลงมาให้แกนกายของร่างสูงเข้ามาอยู่ในร่างกายอีกรอบ สักพักเมื่อร่างบางเริ่มที่จะชินกับขนาดของสิ่งที่อยู่ในตัวได้แล้วเจ้าตัวก็ค่อยขยับสะโพกมนอย่างรู้หน้าที่ เสียงครางแห่งความสุขสองเสียงดังผสานกันในห้วงอารมณ์เสน่หาที่มีอยู่ มือหนาของร่างสูงเอื้อมไปจับสะโพกมนของคนรักไว้เพื่อช่วยพยุงร่างบางให้ทำหน้าของตนเองได้สะดวกยิ่งขึ้น และแล้วเมื่อความสุขที่ทั้งสองต่างมอบให้กันเต็มที่ใกล้เข้าสู่จุดสูงสุดของกันละกันแล้วแรงขยับของร่างบางก็เริ่มรุนแรงมากขึ้น “อื้มมม ม...ไม่ไหวแล้วนะยุน...!!...อ่าาา” “อ อื้ม!!” น้ำรักสีขาวขุ่นไหลเประเปื้อนไปทั่วหน้าท้องแกร่งของยุนโฮพร้อมกับช่องทางรักสีหวานของคนตัวเล็กที่กำลังเต็มไปด้วยสิ่งที่ไม่ต่างกัน ร่างของแจจุงค่อยๆยกตัวขึ้นเพื่อเอาแกนกายของคนรักออกอย่างอ่อนแรง และล้มตัวลงนอนข้างๆร่างของชายหนุ่มทันที แต่ก่อนที่เจ้าตัวกำลังจะหลับตาลงอย่างอ่อนล้านั้นร่างของเขากลับถูกดึงเข้ามาอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของคนรัก อ้อมกอดที่แจจุงเคยคิดว่าเขาไม่มีวันจะขาดมันได้แน่ๆ “อย่าร้องไห้สิครับ...”เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆพลางเอื้อมมือไปลูบศีรษะเล็กเพื่อปลอบประโลมอย่างที่เขาเคยทำ มาถึงตอนนี้ยุนโฮเริ่มรู้สึกแล้วว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันแย่ขนาดไหน . . . จบตอนที่ 4 และแล้วตอนที่4 ก็ผ่านพ้นไป !! :o8: แบบว่า น้ำไม่ถนัดNCเท่าไรนัก ถ้ามีอะไรผิดพลาดหรือแลดูขัดๆก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ^^;; และที่ขาดไม่ได้เลย...ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนนะคะ ที่ยังติดตามฟิคเรื่องนี้อยู่ ขอบคุณคอมเม้นท์ทุกๆคอมเม้นท์มากๆเลยคะ เพราะมันเหมือนกำลังใจในการกระตุ้นให้น้ำแต่งตอนต่อไปออกมาได้ :กอด1: ช่วยติดตามบทเพลงในท่อนต่อไปของ 'คนรักคนที่สอง' ด้วยนะคะ Ps.ไม่ว่าในนิยายจะเป็นแบบไหน แต่ชีวิตคือยุนแจเขาคู่กัน 555 :impress2: BY NAM 7-08-11 :pig4: :pig4:
อิหมี ! ! !~ แล้วแจจ๋าอยู่กับแกแล้วเค้ามีความสุขเหรอ ต้องเป็นที่สองของแกเนี่ยย ยยย
:เฮ้อ: :z3: อยู่แบบเจ็บๆต่อไปอีกแล้ว มันไม่ดีเลย่ะยุน คงต้องเลือกซักทางแล้วแหละ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไปกว่านี้ :impress3:
ทั้งๆที่รู้ว่าทางที่เลือกมันเจ็บแต่ก็ยอมที่จะเจ็บน่ะคนเราแค่เพราะ "รัก" คำเดียว YoY
:monkeysad: สงสารแจจ๋าอ่ะ เกลียดหมียุน :a14: :L2: :กอด1: :L2:
พรุ่งนี้จะเอาตอนที่ 5 มาลงให้นะคะ ... ^____^ ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นท์นะคะ มันช่วยคนเขียนได้เยอะจริงๆ ! สำหรับบางที่เข้ามาอ่านแต่ไม่คิดที่จะเม้นท์ให้กัน น้ำก็ไม่ว่านะคะ เพราะทกคนมีเหตุผลส่วนตัว แต่น้ำขอบคุณด้วยนะคะที่คุณติดตามฟิคเรื่องนี้... เอาเป็นว่าเจอกันพรุ่งนี้นะคะ :กอด1: :กอด1: By NAM Good night
:sad4: :sad4: มี้แจผู้น่าสงสาร o12 เกลียดยุนแล้วววว :call: ตอนต่อไปจงมาๆ :call: Have a good dream ja ^^ :a12:
คนรักคนที่สอง ตอนที่ 5 ทามกลางผู้คนมากมายใจกลางห้างสรรพสินค้าขึ้นชื่ออันดับต้นๆของกรุงโซล เหล่าเด็กหนุ่มสาวต่างพาเดินเที่ยวพร้อมด้วยรอบยิ้มที่ถูกแต่งเติมบทใบหน้า ผิดกลับคุณชายคนดังแห่งตระกูลคิมผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นที่อิจฉาของใครหลายๆคนไม่ว่าจะเป็นหน้าตา ฐานะ การศึกษา เขาซึ่งควรเป็นชายหนุ่มที่มีความสุขที่สุด แต่ภายในวันนี้ร่างบางของแจจุงเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายในมือทั้งสองข้างกลับมีเพียงถุงกระดาษเล็กๆจากร้านขายเครื่องประดับอยู่เพียงใบเดียว ใบหน้าสวยที่เคยสดใสกลับตีหน้านิ่งและไม่สนใจกับสายตารอบๆตัวที่จ้องมองมาที่เขาอย่างตั้งใจ เวลานี้คิมแจจุงคงไม่อยากที่จะสนใจสิ่งใดๆรอบตัวอีกแล้ว เพราะเรื่องต่างๆในหัวของเขานั้นมันกำลังตีกันจนยุ่งไปหมด เมื่อคืนเขาหลับไปในอ้อมแขนของยุนโฮ แต่พอตื่นมาก็พบว่าร่างสูงออกไปทำหน้าที่ประธานบริษัทเรียบร้อยแล้ว ทิ้งไว้เพียงโน้ตสั้นๆและอาหารเช้า ทุกๆอย่างที่ชองยุนโฮทำให้เขานั้นมันเหมือนเดิม เหมือนกับเหตุการณ์ก่อนที่เขาจะรู้เรื่องราวแย่ๆทั้งหมด แต่พอเกิดเรื่องขึ้นคนรักของเขาก็ทำราวกับว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะตัวเขาเองด้วยที่เลือกจะไม่เอ่ยถามหรือพยายามรับรู้แสวงหาความจริงใหม่ๆ แต่ก็นั่นแหละที่ทำให้คิมแจจุงเลือกที่จะไปจากชองยุนโฮ เพราะสถานะที่เป็นอยู่มันอึดอัดและตีกรอบชีวิตเขามาเกิดไป และที่สำคัญเขารักหนุ่มชองมากเกินกว่าที่จะยอมแบ่งให้คนอื่นได้...ทำใจไม่ได้จริงๆ คิมแจจุงไม่ใช่คนดีและไม่เคยอยากรับบทนางเอก แต่สำหรับเรื่องนี้เขายอมที่จะไปเพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำผิดอะไร มันผิดเพราะเขาและยุนโฮ แต่พอเขาตัดสินใจว่าจะไป...ยุนโฮกลับไม่ให้เขาไป...เหมือนที่ในใจลึกๆแล้วเขาก็อยากที่จะอยู่ข้างๆชายหนุ่ม แล้วแบบนี้ผู้ชายที่เป็นเพียงแค่มือที่สามอย่างเขาจะเลือกเดินไปทางไหนได้อีก ? “อ...โอ๊ย”เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้นเรียกสติของคุณชายคิมให้กลับมาก่อนที่ชายหนุ่มจะเอื้อมมือไปประคองร่างเล็กของคนตรงหน้าที่กำลังจะเสียหลักเพราะเขา “ขอโทษครับ”ชายหนุ่มที่เดินใช้ความคิดเรื่อยเปื่อยรีบดึงสติกลับมาและกล่าวออกไปอย่างรวดเร็วในขณะที่มือยังคงพยุงร่างของอีกฝ่ายไว้อยู่ แต่ทันทีที่ใบหน้าสวยของผู้หญิงที่ตนเองกำลังประคองอยู่เงยขึ้นมาสบตา คิมแจจุงก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของเขากำลังถูกแช่แข็ง ปาร์คแฮริม... “เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเองก็เดินไม่ระวังเหมือนกัน”แฮริมเอ่ยตอบพร้อมด้วยรอยยิ้มแต่ใบหน้าสวยก็ต้องฉายแววงุนงงเล็กๆเมื่อชายหนุ่มหน้าหวานตรงหน้าเธอกำลังหน้าซีด “คุณเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?”หญิงสาวรีบถามขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ายังคงนิ่งไปขยับกาย มือเรียวเอื้อมไปแตะมือที่พยุงร่างเธอค้างไว้เพื่อเรียกสติของชายหนุ่มให้กลับมา “ผ...ผม” “.....” “ขอโทษนะครับพอดีผมรู้สึกหน้ามืด...”แจจุงพูดเสียงเบาๆก่อนจะปล่อยมือตนเองออกจากแขนเรียวและยิ้มบางๆให้หญิงสาวที่กำลังแสดงสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยเขาอยู่ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน “งั้นคุณมานั่งพักตรงนี้ก่อนนะคะ สีหน้าคุณดูไม่ค่อยดีเลย”พูดจบปาร์คแฮริมก็จับมือชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้สึกหวาดระแวงดึงไปนั่งพักที่ม้านั่งที่ทางห้างจัดเตรียมไว้บริการโดยที่ชายหนุ่มทำได้เพียงแค่เดินตามหญิงสาวไปโดยไม่สามารถปฏิเสธได้ “เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำให้นะคะ”ยังไม่ทันที่แจจุงจะเอ่ยทักท้วงหรือแสดงความคิดเห็นออกมาสาวสวยก็หันหลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังร้านเครื่องดื่มอย่างไม่ลังเลนี่น่ะหรือผู้หญิงของนาย...ยุนโฮ เธอดีขนาดนี้แล้วแท้ๆ นายจะมายุ่งกับคนอย่างฉันทำไม ? คุณชายคิมถอนหายใจออกมาเบาๆขณะที่ยังมองร่างของหญิงสาวที่กำลังเดินตรงมาหาเขาพร้อมด้วยขวดน้ำแร่ในมือ “คุณต้องดื่มน้ำเยอะๆนะคะ และนี่วิตามินบำรุงมันจะช่วยให้คุณดีขึ้นค่ะ เพราะฉันเองเคยหน้ามืดบ่อยๆเหมือนกัน”เสียงหวานเอ่ยคล่องราวกับกำลังคุยกับเพื่อนที่สนิทกันมาแรมปี ก่อนที่เธอจะยืนขวดน้ำที่ถูกเปิดฝาและใส่หลอดเรียบร้อยแล้วให้ชายหนุ่มข้างๆ และตามด้วยเม็ดยาบำรุงที่ถูกนำออกมาจากกระเป๋าสะพายโดยบ่งบอกให้เห็นว่าเจ้าตัวเป็นคนที่ใส่ใจกับสุขภาพของตัวเองไม่น้อยทีเดียว แต่ก่อนที่คิมแจจุงจะรับเม็ดยาลักษณะคุ้นตามา ชายหนุ่มก็แทบอยากจะเป็นลมหรือหลับไปเลยให้รู้แล้วรู้รอดเสียจริง เพราะยาบำรุงที่ปาร์คแฮริมยื่นมาให้เขานั้นมันเป็นชนิดเดียวกันกับที่ชองยุนโฮเคยบังคับให้เขากินเมื่อก่อน แต่มีหรือที่คนอย่างคุณชายคิมจะมานั่งกินวิตามินทุกวัน ยุนโฮ แฮริม... “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณคนแปลกหน้า ฉันปาร์คแฮริม”หญิงสาวคนสวยพูดออกมาอย่างสดใสทันทีที่เห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้าเธอได้ทำตามขั้นตอนต่างๆที่เธอแนะนำไปหมดสิ้นแล้ว “ครับ ผมแจจุง และขอบคุณมากๆเลยกำลังสิ่งที่คุณทำให้ผม”ชายหนุ่มตอบพร้อมด้วยรอยยิ้มที่เขาเต็มใจจะมอบมันให้กลับไป “ไม่ต้องขอบคุณหรอกคะ เพราะฉันรู้สึกถูกชะตากับคุณจริงๆ” “ครับ...” “อ๊ะ...ใกล้สายแล้วนี่นา แจจุงคะงั้นฉันขอตัวก่อนนะคะพอดีว่าฉันมีนัดสำคัญ”ปาร์คแฮริมรีบเอ่ยบอกทันทีที่เธอหันไปเห็นเข็มนาฬิกาชี้ตัวเลขที่ใกล้กับเวลาที่คนรักของเธอนัดทานอาหาร “ครับ ผมดีใจนะที่ได้รู้จักคุณ” “เช่นกันค่ะ”กล่าวจบหญิงสาวก็ลุกขึ้นและส่งรอยยิ้มทิ้งท้ายไว้ให้และรีบเดินไปยังร้านอาหารที่คุ้นเคยทันที ทันทีที่หญิงสาวที่แจจุงไม่คิดว่าจะได้พบจากไป ภาพในวันที่เขาเห็นเธอนั่งเคียงคู่กับยุนโฮในร้านอาหารกึ่งผับเมื่อสามเดือนก่อนก็ฉายซ้ำในหัวของแจจุงอีกครั้งราวกับภาพยนตร์ที่กำลังเล่นอยู่อีกรอบ วันนั้นพวกเขาคู่ดูเหมาะสมกันมาก ไม่มีที่ติ ถึงขนาดที่ผู้จัดการร้านซึ่งเขารู้จักยังเดินมาแอบเมาท์ให้ฟังว่าคนทั้งคู่รักกันมานานแค่ไหน ผู้ชายชื่ออะไร ผู้หญิงเป็นใคร ทุกๆอย่างที่คิมแจจุงไม่เคยเก็บมันคิดซ้ำอีกให้ตนเองอ่อนแอ่ แต่พอมาในวันนี้ ความรู้สึกต่างๆมันกำลังทำให้หน้ากากน้ำแข็งที่หน้าสวมปิดกั้นทุกๆอย่างเอาไว้นั้นมันกำลังละลาย ละลายอย่างช้าๆแต่กลับไม่สามารถที่จะหลอมกลับไปเป็นน้ำแข็งแบบเดิมได้อีก “นายกับเธอแค่เพียงสองคนก็มีความสุขได้อยู่แล้ว ทำไมต้องดึงฉันเข้ามาด้วยยุนโฮ...” ทำไมต้องดึงให้คิมแจจุงมารับรู้เรื่องราวพวกนี้ด้วย ทำไม? ทั้งๆที่แจจุงอยู่กับตัวเองมาได้ตลอดโดยที่ไม่มีความทุกข์ หรือความเดือดร้อนใดๆ ทำไม...ยุนโฮ ทำไมนายต้องทำแบบนี้ด้วย... แต่เมื่อความคิดทุกๆอย่างในหัวถูกไตร่ตรองเป็นที่เรียบร้อย แจจุงก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นพร้อมด้วยรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าที่เจ้าตัวมอบมันให้แก่ตัวเองแจจุงยิ้มได้...ยิ้มโดยที่ไม่มีน้ำตา . . . จบตอนที่ 5 ตอนที่ 5 ผ่านไปแล้ว >< ทุกคนอาจจะงงนิดๆนะคะที่ตอนนี้ไม่มีเนื้อเพลงขึ้นต้นตอนเริ่มเรื่อง เหตุผลก็เพราะว่า เนื้อหาในตอนนี้น้ำแต่งออกมาแล้วรู้สึกว่ามันไม่เข้ากับเนื้อเพลง เลยขออนุญาติไม่ใส่เนื้อเพลงลงไปนะคะ ^^// ส่วนอีกหนึ่งเรื่องคือน้ำบอกไว้ว่าจะมาอัพตั้งแต่เมื่อวาน TT ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าเกิดไม่สบายกระทันหันค่ะ วันนี้น้ำก็ไม่ได้ไปโรงเรียน... สุดท้ายก็เหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนและทุกๆคอมเม้นท์ที่เป็นกำลังให้กันนะคะ :กอด1: :กอด1: [ทำไมแจจ๋าสุดที่รักถึงน่าสงสารแบบนี่เนี่ย แอบเคืองตัวเอง TT] By NAM 10-08-11 :pig4:
คนอ่าน & คนเม้นท์ .............? TT
บางครั้งโชคชะตาก็ดูเหมือนจะชอบเล่นตลกกับชีวิตของคนเราหรือว่าเป็นวิธีทดสอบความเข้มแข็ง
:เฮ้อ: :impress3:
เหนื่อยใจแทนแจจ๋าจัง :เฮ้อ: :L2: :L2:
แจจ๋า :monkeysad:
อยากเห็นแจในเวอร์ โหด เลว บ้างอ่ะ ลุกขึ้นสู้สิ แจจุ๊งงงงงงง :serius2:
:t3: คนอ่านที่รักทุกคนค่ะ ... แอบแวะมาบอกว่าตอนนี้โน้ตบุ๊คเพิ่งออกจากร้านคอมฯวันนี้เอง น้ำเลยยังไม่ได้แต่งตอนที่6 TT :o8: ขอโทษด้วยนะคะ รู้สึกจะช้าเกินกว่าปกติไปเยอะเลย แต่จะพยายามแต่งและอัพให้ภายในวันนี้ไม่ก็พรุ่งนี้นะคะ ^^ Ps. Good night Ka ;) ง่วงมากๆ..... BY NAM 14-08-11
รอน่ะค่ะ :L1: คิดถึงแจจ๋าแล้วเหมือนกัน :L2: :L2:
คนรักคนที่สอง ตอนที่ 6 ให้โอกาสตัวฉันซักครั้งก่อนไป อยากเก็บความทรงจำดีๆ เพื่อฉันจะจำเพียงเธอเรื่อยไป ไม่ลืมว่าใครทำให้ฉันมีความสุขเหลือเกิน “ยุนโฮไปเที่ยวกันนะ...” เพียงเพราะประโยคข้างบนที่ดังออกมาจากปากคนรัก ก็ทำให้วันนี้ท่านประธานหนุ่มกลับต้องผันตัวเองมาใส่เพียงแค่เสื้อเชิ้ตแขนแขนยาว กางเกงยีนขาสั้น ซึ่งมันดูเข้ากันได้ดีจนใครๆรอบตัวต่างพากันอิจฉาในรูปร่างหน้าตา แต่มันกลับทำให้คุณชายชองรู้สึกขัดๆไม่น้อยทีเดียว เพราะปกตินอกจากสูทและชุดอยู่บ้านตามปกติแล้วเขาแทบไม่เคยแตะเสื้อผ้าตามสมัยนิยมแบบนี้เลย “ทำไมต้องทำหน้าแปลกๆด้วย”เสียงหวานข้างกายดังขึ้นเพื่อทำลายความคิดในหัวที่ยังคงตีกันวุ่นของชายหนุ่ม ก่อนที่มือเรียวจะคว้าแขนร่างสูงมาควงไว้เพื่อให้อีกฝ่ายหันมาให้ความสำคัญกับตัวเอง “อ เอ่อ ฉันแค่ไม่ค่อยมั่นใจเวลาใส่ชุดแบบนี้น่ะ”ยุนโฮบอกคนรักก่อนที่จะเอื้อมมือไปลูบผมคนตัวเล็กเบาๆพลางสำรวจการแต่งตัวของคนข้างๆที่ไม่ได้แตกต่างไปจากเขามานักยกเว้นเพียงแต่กางเกงที่แจจุงใส่นั้นเป็นขายาว ไม่ว่ามองกี่ครั้งเสน่ห์ของคนๆนี้ก็ไม่เคยหายไปเลย... “มั่นใจซ่ะเถอะ นายน่ะไม่ว่าจะใส่ชุดไหนก็ดูดีหมดแหละ! ไปกินไอศครีมกันดีกว่า”พอเอ่ยจบคุณชายคิมก็ออกแรงดึงแขนคนข้างๆให้เดินตามไปยังร้านไอศครีมสีหวานตรงหน้า หนุ่มชองเดินไปพร้อมๆร่างบางโดยไม่ออกความคิดเห็นใดๆนอกเสียจากรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ในลึกๆแล้วความรู้สึกที่คิมแจจุงกำลังแสดงมันออกมาในวันนี้มันกลับทำให้เจ้าตัวถึงขั้นคิดไม่ตก เพราะอะไรกันทำไมอยู่ๆความสดใสที่หายไปเกือบ3เดือนนั้นถึงกลับมาหาคนรักของเขาได้เพียงแค่ชั่วข้ามคืน ความสดใส รอยยิ้ม ทุกๆอย่างที่แจจุงแสดงออกมามันเหมือนกับช่วงเวลาที่พวกเขาเคยมีความสุขด้วยกัน แต่นักธุรกิจที่ช่างสังเกตก็ยังแอบเห็นความเศร้าที่จะปรากฏผ่านนัยน์ตาคู่สวยนั้นเพียงเสี่ยววินาทีที่คิมแจจุงเหม่อ นายกำลังทำอะไรกันแน่แจจุง... “ยุนโฮอ่ะ....”เสียงหวานของคนรักดังขึ้นพร้อมด้วยไอศครีมแสนหวานรสโปรดของคนข้างกายที่ถูกตักมาจ่อที่ริมฝีปากของชายหนุ่มผู้ไม่ชื่นชอบของหวานสักนิดแต่กลับต้องอ้าปากรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ “หวานชะมัด”ร่างสูงแอบบ่นกับตัวเองเบาๆโดยที่คนข้างๆที่นั่งอยู่ด้วยกันนั้นถึงกับอมยิ้มบางๆเมื่อได้ยิน “รู้ไหมยุนโฮ การกินของหวานน่ะมันจะทำให้เรามีความสุขนะ”แจจุงเอ่ยบอกคนรักพลางตักไอศครีมในถ้วยตรงหน้าเข้าปาก “มีคนตั้งเยอะที่ไม่กินของหวานแล้วมีความสุขได้นะแจจุง” ใช่...มีคนที่ไม่จำเป็นต้องกินของหวานแต่ก็มีความสุขได้ เพียงแค่พวกเขาจะไม่รู้เลยว่าความหวานที่ทำให้เกิดความสุขนั้นมันรสชาติเป็นแบบไหน “ฉันรู้น่า ไปแม่น้ำฮันกันต่อดีกว่า...”ร่างบางหันไปบอกคนรักพร้อมด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะดึงแขนของอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น . “นานแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่”ยุนโฮเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ ในขณะที่มือของเขายังคงกุมมือเล็กๆของคนข้างกายไว้ไม่ห่าง “อื้อ นานมา เป็นปีแล้วมั้ง”ร่างบางกล่าวตอบคนรักพลางทอดสายตามองไปยังแม่น้ำข้างๆ สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่แห่งความทรงจำระหว่างเขาและยุนโฮ มันเป็นที่ๆเขาได้ยินคำว่ารักครั้งแรกจากปากของชายหนุ่ม “แจจุงวันนี้ฉันบอกนายหรือยัง...ว่าฉันรักนาย”หนุ่มชองหยุดเดินและหันไปมองหน้าคนตัวเล็กที่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเขานิ่งๆก่อนที่จะส่งรอยยิ้มบางๆมาให้ ดวงตาคู่โตฉายแววสับสนออกเล็กน้อยก่อนที่ร่างบางจะพุ่งเข้ากอดคนรักแน่นราวกับชองยุนโฮกำลังจะหายไป มือหนายกขึ้นกอดตอบคนรักก่อนที่เจ้าตัวจะสัมผัสได้ถึงความชื้นที่เกิดขึ้นบริเวณไหล่ เสียงสะอื้นเบาๆดังขึ้นขณะที่แรงกอดรัดของคนตัวเล็กก็เพิ่มมากขึ้นไปอีก อีกแล้ว...แจจุงร้องไห้อีกแล้ว... “ย ยุนโฮขอโทษนะ...ขอโทษ ฉันพยายามเข้มแข็งแล้ว...”ใช่ วันนี้ทั้งวันคิมแจจุงพยายามเข้มแข็งแล้ว พยายามที่จะสดใส พยายามที่จะมอบรอยยิ้มให้ยุนโฮ พยายามที่จะสร้างความทรงจำที่ดี...แต่สุดท้ายเขาก็ยังอ่อนแอ่อยู่ดี “อย่าร้องสิ นายเข้มแข็งมากพอแล้วแจจุง”เสียงทุ้มบอกคนรักพลางกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นจนพวกเขาทั้งคู่แทบจะรวมเป็นร่างเดียวกัน คิมแจจุงเข้มแข็งมาก...มากที่สุดแล้วสำหรับชองยุนโฮ เพราะเขารู้ว่ามันยากแค่ไหนที่แจจุงไม่เอ่ยถาม หรือทำอะไรที่ไม่ดีต่อเขา ในขณะที่เขาทำร้ายร่างบางไปมากขนาดนั้น คุณชายที่เคยเอาแต่ใจและรักศักดิ์ศรียอมทนเพื่อเขาขนาดได้นี้เพราะเจ้าตัวเข้มแข็งมากๆ มากกว่าผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้ ที่อ่อนแอ่เกินกว่าจะเลือกใครสักคนขอโทษนะ...แจจุง “ยุนโฮฉันรักนาย รักมากที่สุด...”แจจุงเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนที่จะค่อยๆคลายอ้อมแขนที่กอดรัดชายหนุ่มเอาไว้และเงยใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาจ้องมองยุนโฮ พร้อมด้วยรอยยิ้มที่เจ้าพยายามที่จะแสดงมันออกมา “......” ริมฝีปากบางค่อยๆสัมผัสเบาๆที่ริมฝีปากของคนรักโดยที่ไม่มีการเกินเลย เพียงแค่สัมผัสเพื่อบอกและส่งผ่านความรู้สึกของคนทั้งคู่ ความรู้สึกที่ไม่จำเป็นต้องมีถ้อยคำใดๆเอ่ยออกมา “ตัดสินใจแล้วสินะ?”ร่างสูงถามคนรักที่ถูกเขาดึงเขามาในอ้อมกอดอีกครั้ง “อื้ม ฉันตัดสินใจแล้ว”เสียงหวานที่ถูกตอบกลับมาอย่างมั่นใจแทบจะทำเอาหนุ่มชองเกือบหยุดหายใจ ก่อนที่จะเจ้าตัวจะค่อยพยักหน้ารับและปล่อยคนในอ้อมแขนให้เป็นอิสระ “......” “ยุนโฮไม่ต้องห่วงนะที่อเมริกามีทั้งไอศรีม ช็อกโกแลต และของหวานตั้งเยอะตั้งแยะฉันมีความสุขได้แน่ๆ” เมื่อคนอย่างคิมแจจุงตัดสินใจไปแล้วไม่ว่าใครก็เปลี่ยนความคิดของร่างบางไม่ได้ข้อนี้ยุนโฮรู้ดี เพราะรู้เลยต้องปล่อย...ขอให้นายมีความสุขนะยุนโฮ . เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเพื่อปลุกให้ชายหนุ่มเจ้าของห้องที่ยังนอนนิ่งไม่ขยับกายลุกขึ้นมาในเวลาที่สมควร มือหนาเอื้อมไปคว้านาฬิกาปลุกเจ้าปัญหามากดปิดทั้งๆที่เจ้าตัวยังไม่ยอมลืมตาขึ้นมา ผ่านไปสักพักนัยน์ตาสีสนิมก็ค่อยลืมขึ้นเพื่อต้อนรับแสงของวันใหม่ ชองยุนโฮนอนลืมตานิ่งๆอยู่บนเตียงชั่วครู่ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นและหันไปมองข้างกายที่ว่างเปล่า ที่ซึ่งเคยเป็นของอีกคนที่จากเขาไป นิ้วเรียวลูบสัมผัสเบาๆที่โลหะเงินเรียบซึ่งสวมอยู่ที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของตนเองเบาๆ แหวนเงิน...ของวัญชิ้นสุดท้ายที่เขาได้รับในวันนั้น ของขวัญที่เป็นเหมือนกับสิ่งเตือนใจและตอกย้ำความเจ็บปวดให้คนเลวๆอย่างชองยุนโฮได้รู้สำนึก “ฉันคิดถึงนาย...”หนุ่มชองเอ่ยขึ้นก่อนที่น้ำสีใสจะค่อยๆไหลรินออกมาโดยไร้ซึ่งเสียงสะอื้นหรือถ้อยคำใดๆมากไปกว่านี้ ทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นมาไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปยังไงความรู้สึกของชองยุนโฮกลับยังคงเหมือนเดิม ความรู้สึกที่จำเป็นต้องเก็บมันไว้เพียงลำพัง “ยุนโฮคะ คุณตื่นหรือยัง?”เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้นก่อนที่ร่างบางของคุณหนูตระกูลปาร์คจะเปิดประตูเข้ามาในห้อง “ครับ ตื่นแล้ว...”ร่างสูงกล่าวตอบคนรักก่อนที่จะหยิบหน้าห่มขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้หมดไปโดยที่ไม่ใช่หญิงสาวรู้ “สุขสันต์วันเกิดค่ะ”แฮริมบอกคนรักพร้อมด้วยยิ้มแสนหวานก่อนที่จะเดินตรงไปโอบกอดร่างของชายหนุ่มเอาไว้พลางหอมแก้มเบาๆหนึ่งทีด้วยความรัก2ปีแล้วที่เขาทั้งคู่ได้อยู่ด้วย 2ปีที่แฮริมได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่แทนที่อีกคนโดยที่ไม่รู้อะไรเลย “ขอบคุณนะ...”มือหนายกขึ้นกอดร่างของหญิงสาวไว้ก่อนที่จะค่อยก้มลงจูบขอบคุณเบาๆที่หน้าผากเพื่อเรียกรอยยิ้มแสนหวานของคุณหนูตระกูลปาร์ค “ปีนี้ส่งมารึเปล่า...?”เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยและตั้งความหวังไว้ลึกๆว่าสิ่งที่เขาหวังเพียงอย่างเดียวในวันเกิดจะเป็นความจริง “นึกแล้วเชียวว่าคุณต้องถาม ส่งมาแล้วค่ะรสเดิมยี่ห้อเดิม เพื่อนคุณนี้เป็นคนดีจริงๆนะคะฉันอยากเจอเขาจัง...”พอพูดจบแฮริมก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบสิ่งของที่ส่งตรงมาหาชายหนุ่มในวันเกิดทุกๆปีมามอบให้เจ้าของที่กำลังยิ้มรอรับมัน ช็อกโกแลตราคาแพงส่งตรงจากอเมริกาโดยที่ไร้ชื่อผู้ส่งถูกห่ออย่างดี มีเพียงลายมือหวัดๆที่เขียนคำอวยพรสั้นๆลงในกระดาษการ์ดสีขาวที่พอจะทำให้ชองยุนโฮยิ้มทุกๆครั้งที่ได้อ่านมัน Happy birthday ของขวัญวันเกิดและคำอวยพรที่ชองยุนโฮได้รับมาตลอดสองปีที่บุคคลผู้ชื่นชอบของหวานจากไป ของขวัญที่แม้ไม่ได้เห็นหน้าแต่มันก็เป็นสิ่งที่ตอกย้ำความรู้สึกทุกๆอย่างของชายหนุ่ม ความรู้สึกที่ลืมไม่ได้... ถึงแม้ว่ามันจะผิดต่อหญิงสาวที่อยู่ข้างกายมากมายแค่ไหนแต่ยุนโฮก็ต้องยอมรับจริงๆว่า เขาไม่มีทางที่จะลืมคนๆนั้นได้จริงๆ ลืมไม่ลงเพราะยังรักอยู่ ลืมไม่ลงเพราะเขาสำคัญจริงๆ...ลืมไม่ลงเพราะชองยุนโฮเป็นคนเห็นแก่ตัว‘รู้ไหมยุนโฮ การกินของหวานน่ะมันจะทำให้เรามีความสุขนะ’ เสียงหวานที่ยังคงเด่นชัดในความทรงจำ ชัดเจนทุกๆถ้อยคำ ที่ชองยุนโฮสาบานว่าจดจำมันตลอดไป คิดถึง...ชองยุนโฮทำได้เพียงแค่นี้จริงๆ . . . จบ ค่ะ จบแล้วนะคะ จบจริงๆ TT [ สงสารแจจ๋า...... ] ที่ตัดสินใจจบแบบนี้เพราะมันยุติธรรมที่สุดแล้วค่ะ ไม่ใช่แค่สำหรับแจจุง และยุนโฮ แต่ต้องคิดถึงแฮริมด้วย ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่กลับต้องโดนปิดบังแบบนี้ไปตลอดชีวิต .. เฮ้อ ส่วนแจจุง(สุดที่รัก) น้ำว่าการที่แจจากไปมันดีที่สุดแล้ว เพราะว่าถ้าให้แจอยู่ต่อ โดยที่อิป๋ายังเลือกใครสักคนไม่ได้นั้น มันเจ็บนะคะ ถ้าถามว่าแจจุงรักยุนโฮอยู่ไหม ตอบได้เลยค่ะว่ารัก ไม่งั้นแจคงไม่ส่งช็อกโกแลตให้ยุนหรอกเนอะ และความหมายแฝงที่แจส่งมาคือ แจเขาอยากให้ยุนมีความสุขค่ะ TT **ดังนั้น เราไปหาของหวานมากินกันเถอะค่ะ !! สุดท้าย พระเอก 'ชองยุนโฮ' ใครงงๆไหมค่ะว่าแหวนที่ป๋าใส่ที่นิ้วก้อยมาจากไหน คือมันเป็นแหวนที่แจไปซื้อให้ในวันที่เจอกะแฮริมอ่ะคะ ที่น้ำแต่งไว้ว่าแจจุงถือถุงจากร้านเครื่องประดับ เอาเถอะค่ะ นี่มันไม่ใช่ประเด่น... แต่ในความคิดน้ำ เรื่องนี้รู้สึกว่าคุณชายชองจะไม่ค่อยได้รับกรรม TT เหอะๆ แต่ยุนมันก็ต้องเจ็บปวดนะคะ เพราะคิดถึงแจ แต่เอาแจกลับมาไม่ได้ ไม่ใช่ว่ามันไม่รักแฮริมนะคะ เพราะรักแฮริมด้วยไงคะ คนเห็นแก่ตัวอย่างอิป๋าเลยทำอะไรเรื่องแจไม่ได้ ค่ะ สุดท้ายฟิค "คนรักคนที่สอง" ก็จบลงแล้วนะคะ แต่รู้สึกว่ายังมีเพลงเหลืออีกท่อน น้ำอาจจะแต่งตอนพิเศษมาให้ทุกๆคนอ่านกัน แต่ตอนนี้ต้องขอขอบคุณคนอ่าน คนเม้นท์ และคนกดคะแนนบวกทุกๆคนนะคะ ขอบคุณที่เป็นกำลังให้กัน ขอบคุณมากๆค่ะ :pig4:Always Keep the Faith . ! :กอด1: :กอด1: By NAM 15-08-11 :3123:
ถึงจะจบแบบปวดใจคนอ่านToTแต่ก็มีเหตุมีผลทุกคนล้วนแต่มีความรักเป็นตัวแปรสำคัญ
:เฮ้อ: ในที่สุดแจจ๋าก็ไป :L2: :L2:
จบแบบนี้ก็ดีค่ะ สงสารแจ สงสารแฮริม คนเลวมีอยุ่คนเดียว ตาหมี เชอะ แวะมาอ่านรวดเดียวเลย ขอบคุณมากนะคะ
:a5: :a5: เศร้าจังค่ะ ทำไมถึงจบแบบนี้ง่ะ เจ็บปวดจัง :เฮ้อ: :sad4:
ปวดใจจังครับ
:a5: :a5: เศร้ามากมายอ่า เจ็บปวดแทนแจจ๋าเลยอ่า แต่เห็นผลที่คนเขียนบองมาก ก็ตรงกะที่เราคิดเลยนะ ขอบคุณสำหรับนิยายมากเลยคร้า :L2: :กอด1:
เศร้าอ่ะ อยากให้ยุนกะแจคู่กันนะ แต่อย่างว่าแหละ จบแบบนี้ก็ดี ทุกคนก็มีทางเดินของตัวเอง อีกอย่างคนถ้าคนมันรักมากอ่า คงทำใจแบ่งให้ใครไม่ได้หรอก สู้ไม่มีเค้าเลยดีกว่า TT^TT
:sad4:เจ็บอ่ะ :เฮ้อ:
อ่านแล้วก็น้ำตาจะไหล ก็จริงอย่างที่คนเขียนว่า มันยุติธรรมสุดๆแล้ว เรื่องนี้แฮริมไม่ผิด จะัไปโทษก็ไม่ได้ แจก็ไม่ผิดเพราะไม่รู้ คนที่ผิดคือ ยุน ที่รู้แต่ก็ยังทำ การที่แจจากไปถือว่าถูกแล้ว เพราะมาทีหลังแล้วยุนก็ไม่สามารถเลือกใครได้ อยู่ไปก็เจ็บ สงสารคนที่ไม่รู้อีก ไปนะทุกอย่างอาจดีขึ้นสำหรับตัวแจและยุน เลือกไม่ได้ มันเป็นข้ออ้างของยุน รักหรือตอบแทนบุญคุณที่อยู่เคียงข้างกันแน่ เพราะยุนรักดูแจมากกว่าที่รักแฮริม สงสารแฮริม
รักแจจุงนะ เสร้าจังไม่ดีเลย แต่ก็เป็นจุดจบที่ดีแล้ว
เศร้ามาก เจ็บแทนแจอ่ะ น้ำตาไหลตอนที่แจส่งช็อคโกแลตมาให้ แจยังรักยุนและอยากให้ยุนมีความสุข แต่แจล่ะ มีความสุขบ้างหรือเปล่า ฮืออออออออ ดราม่าสุดๆ ;----;