-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออก ไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
▲▼ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ▲▼ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
***=================================================***
สารบัญ "นิยาย"
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.0)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.60)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.120)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.180)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.210)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.270)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.330)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.390)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.450)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.510)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.570)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.630)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.690)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.750)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.810)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.870)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.960)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.1020)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.1110)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.1170)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.msg2156761#msg2156761)
-
:mc4:
-
เรื่องใหม่!!! :mc4:
-
เจิมเรื่องใหม่ของคุณ TRomance งับ รอๆ :mc4:
-
ตะ ลุง ตุง แช่ ~ :mc4:
ปล.ใต้ฟ้าเป็นญาติกับระฟ้าอ่ะเป่า ??
-
นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า [ใต้ฟ้ากับธาราธาร]
ตอนที่ 1
ฟ้าเปิด ดาวเกลื่อนฟ้า พระจันทร์เต็มดวง
บรรยากาศชวนให้คู่รักคู่หนึ่งคุกเข่าอธิษฐานต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย หญิงชายสบตากันหวานซึ้งก่อนพนมมือ
‘ข้าขออธิษฐานแก่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย หากชาติหน้ามีจริง ขอให้สองเราได้เป็นคู่หมายและรักใคร่กันอย่างเช่นชาตินี้อีก อุปสรรคทั้งหลายที่ลูกช้างได้พบเจอมาในชาติินี้ ขอให้หมดสิ้นไปในชาติหน้าด้วยเถิด สาธุ’
‘สิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าขา ลูกช้างรู้ว่าชาตินี้ลูกช้างอ่อนแอนัก เพื่อตอบแทนความรักที่ลูกได้รับในชาตินี้ หากชาติหน้ามีจริง ขอให้ลูกช้างแข็งแกร่งดังชายชาตรี และมั่นคงในรักกับผู้ชายคนนี้ในทุกๆชาติไปนะเจ้าคะ สาธุ’
ฟ้าสว่างกลับมืดครึ้ม ฝนเทลงมาเหมือนฟ้ารั่ว เสียงครางครืนของฟ้าแข่งกับแสงแปลบปลาบชวนหวาดเสียว ใครๆก็ฝากความหวังไว้กับฟ้า จะมีใครสักกี่คนที่รู้ว่าสิงศักดิ์สิทธิ์เหนือฟากฟ้าทำตามร้องขอโดยไม่มีเวลาพิจารณาความถูกต้องหรอกนะ ใครใคร่ขออะไรมาฟ้าก็จัดให้ตามนั้น
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง !!!!
“SHIT!!”
อารมณ์ของคนสบถคำหยาบหงุดหงิดจนเสียงคำรามขึ้นจมูก ผละลงมาจากเตียงในสภาพกึ่งโป๊กึ่งเปลือย ชายเสื้อร่นลงมาปิดบั้นท้ายขาวงอนเนียนละเอียดเกินชายแค่พอหมิ่นเหม่ เสียงโทรศัพท์ยังดังต่อเนื่องเหมือนต้องการเร่งให้เด็กหนุ่มสาวเท้าให้มาถึงเครื่องสื่อสารน่ารำคาญนั่นให้เร็วที่สุด
ข้าวของกระจายเกลื่อนกลาดไปตลอดแนวทางเดิน แรงอารมณ์ได้ปลดปล่อยไปกับสิ่งของบ้างแล้วแต่โทสะก็ไม่ได้ลดลง หน้าผากย่นเข้าหากันเป็นริ้วๆ หัวคิ้วชิดกันจนเหมือนจะขมวดเป็นกระจุกอยู่แล้ว
“What?????”
“วอทเวิดอะไรกันหาไอ้ธาร แกรู้มั้ยว่าชั้นรอสายแกนานแค่ไหนแล้วไอ้หลานเฮงซวย แค่ก แค่ก”
เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงพยายามไล่ลูกคอให้ระดับเสียงอยู่ในสภาวะปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ เสียงแว่วๆดังลอดออกมาจากปลายสายว่า
“จะตะโกนทำไมคะคุณ เดี๋ยวหายใจไม่ทันขึ้นมาจะทำยังไงละคะ”
เสียงแปดหลอดแสดงถึงความห่วงใยเวอร์เสียจนธาราธารต้องย่นจมูกใส่หูโทรศัพท์ เมียใหม่คราวลูกของปู่ ในน้ำเสียงของความห่วงใยนั่นคงไม่พ้นมรดกที่หล่อนจะได้สินะ นึกถึงเรื่องนี้แล้วก็นึกอยากจะกระแทกหูโทรศัพท์ลงที่เดิม ขยะแขยงผู้หญิงคนนี้ที่สุด
“แกจะเงียบทำไมวะไอ้หลานเวร แกนี่มัน มันๆ”
“ก็ปู่พูดอยู่กับใครล่ะครับ ธารไม่รู้จะแทรกตรงไหน ปู่โทรมาดึกดื่นมีอะไรหรือเปล่า ธารง่วง”
หาวโชว์พลังเสียงซะเลย ก็รู้อยู่หรอกว่าที่ประเทศไทยคือเวลาเช้าตรู่ แต่สำหรับที่นี่ ผีเสื้อราตรีอย่างธาราธารกำลังกางปีกโปรยเสน่ห์ของหนุ่มวัยใสอยู่เลย ภู่ผึ้งบินตามกันให้ว่อน แถมคืนนี้ธารยังจิกค้างคาวตาน้ำข้าวติดมือมาด้วยอีก ถ้าไม่ใช่เพราะปู่โทรมาขัดจังหวะนะ ไอ้ฝรั่งตัวโตที่นอนตาปรือบนเตียงนั่นคงคลั่งตายเพราะมารยาของเขาไปแล้ว
“คงทบทวนบทเรียนหนักล่ะสิหลานรัก ถึงได้ง่วงขนาดนี้ ใช่มั้ย”
“ก็ตามที่คุณปู่เข้าใจนั่นแหละครับ ปวดหัวมากเลย มีแต่ภาษาอังกฤษทั้งนั้น ไมเกรนธารก็เหมือนจะขึ้นด้วยนะครับ เอาเป็นว่า...”
“อย่ามากะล่อนนะไอ้เด็กเวร แกไม่รู้เหรอว่ากำลังคุยอยู่กับใคร ถ้าแกขยันขนาดนี้แล้วไอ้จดหมายที่ส่งมาแจ้งว่าไม่เคยเห็นแกปรากฎตัวในห้องเรียนนี่หมายความว่าไงหา กลับเมืองไทยเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้ธาร”
“คุณปู่ใจเย็นๆนะครับ จดหมายอะไรที่ไหนกัน”
“แกมันเจ้าเล่ห์นักนะ เงินที่ชั้นส่งให้ไปน่ะซื้อควายได้เป็นฟาร์มนะเว้ยจะบอกให้ ตอนชั้นไปส่งแกเข้าเรียน ชั้นแจ้งความจำนงค์ให้อาจารย์รายงานความประพฤติแกนะสิ”
ฉิบหายแล้ว!!
“ Hey baby come on Hmm”
โธ่เว้ย!! ความปู่ยังไม่ทันหาย ความฝรั่งเสี้ยนกามก็เข้ามาแทรกอีก
“นั่นเสียงใคร แล้วนี่แกอยู่กับใครหา”
“เพื่อนน่ะครับปู่ มันมาขอค้างด้วย”
“เพื่อนที่ไหนเขาถึงได้เรียกกันว่าฮันนี่ เบบี้ละโว้ย ไอ้ตอแหล แล้วเสียงนั่น ถ้าชั้นหูไม่ฝาด มันเสียงผู้ชาย นี่แกอย่าบอกนะ ว่าแก”
ตู๊ดๆๆๆๆๆ!!!
ไอ้ขี้นก หื่นผิดเวลา มึงตายยยยยย!!!!
ถึงแม้ฝรั่งตาน้ำข้าวจะส่งสายตาอ้อนวอนงอนง้อขอโทษยังไงธารก็ยังไม่หายหงุดหงิดใจอยู่ดี ไม่ว่าไอ้คนที่มันสอดขึ้นมาจนเรื่องราวบานปลายกลายเป็นโกโซบิ๊กจะโผเข้ามากอดหรือปลอบประโลมยังไงก็ไม่เป็นผล
“Time Out!!”
เป็นคำตอบที่อธิบายได้ทุกสิ่งทุกอย่าง คนก่อเรื่องให้เป็นเรื่องได้แต่เดินคอตกไปเก็บเสื้อผ้าที่หล่นเกลื่อนพื้นขึ้นมาใส่แล้วเดินออกจากห้องไปหน้าละห้อย นึกเสียดายที่กำลังจะได้ทำแต้มกับหนุ่มเอเชียที่มีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันรุนแรงขนาดนี้ เป็นแบดบอยยังไม่เท่าไหร่ แต่เป็นโฮโมฝ่ายสนับสนุนนี่หายาก เกย์ในเมืองใหญ่กลางกรุงปรากแห่งนี้ มีแต่ตัวโตพอๆกับตึกกันทั้งนั้น จะหาตัวเล็กๆ ตาคม วงหน้ารับกับตาจมูกปากอย่างเทพเจ้าแกล้งวาดขึ้นมายั่วน้ำลายคนนี้คงจะไม่มีอีกแล้ว เป็นเรื่องที่น่าเสียดายจริงๆที่เขาไม่รู้ภาษาไทยเลยสักคำ คิดว่าจะชวนกันเรียนรู้ภาษากายก่อน หลังจากนั้นค่อยอ้อนขอให้สอนภาษาไทยให้ เป็นความพลาดที่ควรเอาหัวโขกกำแพงให้สมองกระจายจริงๆ
ธารเดินเป็นหนูติดจั่นอยู่ในห้องตัวเองด้วยสภาพเดิมๆ เสื้อเชิ๊ตตัวโคร่งบางเฉียบจนเห็นผิวเนื้อสีขาวอมเหลืองนวลเนียนอย่างคนเอเชียที่ตั้งใจใส่ให้คนมองได้ใจเต้นพร้อมที่จะจินตนาการ กางเกงชั้นในแนบเนื้อขาสั้นสีดำสนิทเสริมเซ็กแอพเพียลในตัวเองให้โดดเด่นตอนนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย เรื่องที่เขาเหลวไหลรู้ไปถึงหูผู้ปกครองแล้ว จากน้ำเสียงและอารมณ์ก็ชัดเจนว่าปู่กำลังโกรธมากแค่ไหน
มันก็บรรลุเป้าหมายที่ได้วางแผนไว้ละนะ ไม่ใช่ความคิดของเขาเลยที่อยากจะมาอยู่คนเดียวต่างบ้านต่างเมืองอย่างนี้ แต่มันช่วยไม่ได้ที่ธารจะกลายเป็นเด็กที่ไม่มีใครต้องการ พ่อเลิกกับแม่ ต่างคนต่างไปสร้างครอบครัวใหม่ อดีตโซ่ทองคล้องใจอย่างเขาจึงตกอยู่ภายใต้การดูแลของปู่ ปู่ที่หาย่าใหม่ให้เขาเป็นผู้หญิงรุ่นราวคราวแม่ ปู่ที่รับเลี้ยงดูธารอย่างเสียไม่ได้ ขนาดนักร้องในผับในบาร์ปู่ยังเอามาอุ้มชูแทนที่ย่าที่ตายไปแล้วได้ ธารไม่ใช่ลูกนกลูกกาที่ไหน เป็นทายาทโดยตรงของปู่แท้ๆ มันก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะถูกเลี้ยงดูเอาไว้
ไว้แบกรับความคาดหวังของทุกคนในบ้าน
ขนาดคนๆเดียวที่อยู่ในความทรงจำของตัวเองตลอดมาอย่างผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่สร้างความหวังไว้ให้ซะมากมาย ผู้ชายที่สุดท้ายก็ไม่ต้องการธารเหมือนใครๆอยู่ดี
ทิ้งตัวลงบนที่นอน แขนข้างหนึ่งสอดรับใต้คอต่างหมอน แขนอีกข้างยกขึ้นมาก่ายหน้าผากเหมือนทุกๆครั้งที่หลับตา ความเครียดสะสมหลายเรื่องจนล้า ร่างกายต้องการพักผ่อนจนเปลือกตาบนพับลงมาแนบสนิทกับขอบตาล่างเองโดยไม่ต้องควบคุม
ทุกครั้งที่มีเรื่องทุกข์ใจธาราธารไม่เคยอยากจะข่มตาหลับ เพราะในห้วงนิทราที่ควรจะปล่อยวางสิ่งทุกอย่างแล้วปิดสวิตช์ตัวเองเพื่อพักผ่อนนั้น เขาต้องพบกับความจริงที่ตามติดเข้ามาในความฝัน มันเป็นอย่างนั้นทุกครั้งที่ใจกำลังอ่อนแอและร่อนแรง
ทุ่งกว้างที่เต็มไปด้วยดอกไม้กลีบบางสีเหลืองสด เด็กผู้ชายสองคนประสานเสียงหัวเราะใส่กันเมื่อคนตัวโตกว่าวิ่งไล่ตามเด็กชายตัวเล็กจนคว้าตัวเอาไว้ได้ ร่างเล็กปราดเปรียวเหมือนปูลมวิ่งหนีเหมือนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ในขณะที่คนตัวโตถึงกับทิ้งตัวลงแผ่หรากลางทุ่งหญ้าสีเหลืองเหมือนจะขาดอากาศหายใจหลังจากปฏิบัติภารกิจสำเร็จ
“ถ้าธารไม่ยอมให้ พี่ใต้ฟ้าแพ้แน่ๆ ขอบคุณธารซะดีๆนะ ฮ่าๆ”
คนประกาศชัยชนะยืนจังจ้าเหนือร่างของอีกคนในท่าของตัวการ์ตูนยอดมนุษย์ที่ตัวเองชื่นชอบ ฉีกยิ้มกว้างสลับกับส่งเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อคนเป็นพี่ยกมือขึ้นมาเหมือนรับยอมว่าจริงๆแล้วตัวเองแพ้
“พี่เล่นกับธารตามสัญญาแล้ว ทีนี้ไม่ดื้อแล้วนะ ธารต้องเป็นเด็กดีรู้มั้ย”
“ถ้าธารเป็นเด็กดีแล้วพี่ใต้ฟ้ารักหรือเปล่าล่ะ”
“รักสิ ถ้าธารเป็นเด็กดีพี่จะต้องรักธารแน่ๆ”
“จริงๆนะ อย่าโกหกนะพี่ใต้ฟ้า ปู่บอกธารว่า ลูกผู้ชายพูดคำไหนต้องคำนั้น”
“อยู่แล้ว”
“สัญญาก่อนสิ ต่อให้ไม่มีใครรักธาร พี่ใต้ฟ้าก็จะรักธารใช่มั้ย”
“แน่นอน”
“งั้นธารหมั้นพี่ใต้ฟ้าไว้ก่อน โตเป็นผู้ใหญ่เมื่อไหร่ เราแต่งงานกันนะ”
“แก่แดดเกินไปแล้วนะเรา ใครสอนให้พูดจาแบบนี้”
“ทำไมล่ะ แหวนหมั้นธารก็มีนะ นี่ไง ธารหมั้นพี่ใต้ฟ้าไว้ก่อน ธารมีเงินเมื่อไหร่ ธารจะเปลี่ยนเป็นแหวนจริงๆให้นะ ให้วงใหญ่ที่สุดเลย”
“เหลวไหล ไปเอาเรื่องแต่งงานมาจากไหน”
“ก็พวกผู้ใหญ่ไง ถ้าเขารักใครเขาจะแต่งงานกัน พ่อก็แต่งงาน แม่ยังแต่งเลย ทุกคนหนีธารไปแต่งงานกันหมดเลย ธารรักพี่ใต้ฟ้า ธารจะแต่งงานกับพี่ใต้ฟ้า”
“ไม่ได้หรอก เราแต่งงานกันไม่ได้”
คำพูดปฏิเสธหนักแน่นเสียจนแหวนหมั้นที่เด็กตัวจ้อยค่อยๆพันต้นหญ้าให้เป็นเกลี้ยวแล้วม้วนเข้าหากันจนกลายเป็นแหวนวงเล็กๆร่วงหล่นจากมือ พันธะสัญญาที่ธาราธารตั้งใจทำขึ้นมาครั้งนี้ เกิดจากความรักที่มีต่อเพื่อนผู้พี่ล้นใจ พี่ชายที่ตามใจเด็กน้อยเสมอๆ ธาราธารดีใจและมีความสุขทุกครั้งหากปู่จะพามาฝากฝังไว้กับบ้านเพื่อนสนิทที่มีพี่ชายคนนี้อยู่ แต่คำปฏิเสธนำความผิดหวังมาให้จนน้ำตาปริ่มไหลเต็มแก้ม
“ทำไมล่ะ”
ถึงเด็กน้อยจะยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่ แต่เพราะความฉลาดหลักแหลมของเด็กวัยนี้ก็ต้องการเหตุผลจากคนเป็นพี่ชาย
“ไว้โตขึ้นแล้วธารจะรู้เอง”
ใต้ฟ้าไม่ได้ตอบอะไรที่ทำให้เพื่อนตัวเล็กรู้สึกดีขึ้นเลย ร้องไห้สะอื้นฮัก ไหล่สองข้างกระเพื่อมขึ้นลงจนตัวโยน ความผิดหวังที่ไม่คิดว่าจะเจอทำร้ายจนปวดหนึบไปหมดทั้งใจ
“ยังไม่ทันไรพี่ใต้ฟ้าก็ผิดสัญญาแล้ว พ่อกับแม่ยังรักกันนานกว่าที่พี่ใต้ฟ้ารักธารเลย ฮือๆ พี่ใต้ฟ้าใจร้าย คนโกหกหลอกลวง สุดท้ายก็จะไม่มีใครรักธารอยู่ดี ฮึกๆ ฮือ ไม่มีใครต้องการธาร ไม่มีเลยสักคน”
คำตัดพ้อจากเด็กน้อยฝ่าฟันก้อนสะอื้นออกมาอย่างผิดหวัง
“จำไว้นะธาราธาร สิ่งที่ทำให้สัญญาเป็นไปไม่ได้ เพราะเราเป็นผู้ชาย รู้มั้ย”
เด็กน้อยส่ายหน้าไปมาไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว คำพูดที่พ่นออกมาจากปากคนที่รักมีแต่คำทำร้ายใจ
“ไม่รู้ ไม่รู้หรอก คอยดูนะ ไม่ว่าจะยังไง ธารจะแต่งงานกับพี่ใต้ฟ้าให้ได้ คอยดู”
ความโกรธกลายเป็นความแค้นจนอยากจะเอาชนะ ธาราธารผิดหวังเกินกว่าจะรับไหวอีกแล้ว เด็กน้อยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยอมผิดหวังกับเรื่องนี้อีก จะไม่ยอมเสียพี่ชายคนนี้ให้ใครแน่ๆ สัญญาต้องเป็นสัญญา ลูกผู้ชายพูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
ตื่นขึ้นมาพร้อมปาดรอยน้ำตาที่คั่งค้างอยู่เป็นอย่างแรกจนเคยชิน ทุกครั้งที่ฝันถึงเรื่องนี้ ก็จะมีน้ำตาหลงเหลืออาบแก้มเนียนเหมือนเพิ่งออกมาจากเหตุการณ์นั้น ทั้งๆที่เรื่องนี้ผ่านมาเกินกว่าสิบปีแล้วก็ยังไม่ลืม ยังไม่ลืมผู้ชายแสนดีแต่ไร้ใจคนนั้น ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ ธารจะถามตัวเองว่า หากต้องเจอกันอีกครั้ง เขาพร้อมที่จะประจันหน้ากับคนๆนั้นแล้วหรือยัง
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
เป็นไปตามคาด ที่ปู่ไม่โทรมาตอแยกับธารอีกไม่ใช่เพราะลืมเรื่องนี้ไปแล้วหรือหายโกรธ แต่ปู่เงียบไปเพื่อรอเวลา รอเวลาที่จะได้ฉะกับเขาแบบต่อหน้าและตัวต่อตัวเมื่อซองจดหมายที่มาถึงเมื่อเช้านี้เป็นตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยพร้อมกับเอกสารมากมายที่จะต้องส่งต่อให้กับมหาลัยทางนี้ เขาไม่สนเลยว่ามันจะเป็นจดหมายที่ระงับการเรียนไว้ก่อนหรือลาขาดไปเลยด้วยการลาออก
“เรากำลังจะได้เจอกันแล้วนะเมืองไทย”
มันใช่เหรอที่ธาราธารจะอยากเจอเมืองไทย???
ลึกสุดใจไปกว่านั้น เขาคาดหวังว่าจะได้เจอใครที่เมืองไทยนั่นต่างหาก คนที่คอยตามมาหลอกหลอนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันทั้งๆที่อยู่ไกลกันขนาดนี้ และเขาเองก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่า คนๆนั้นจะโตแค่ไหนและกำลังทำอะไรอยู่
‘น้องมากวนหรือเปล่าใต้ฟ้า ปู่ฝากด้วยนะ จัดการไม่ไหวหรอกซนเป็นลิงขนาดนี้’
‘ธารไม่ได้กวนอะไรผมเลยครับคุณปู่’
‘เอ้อ ฮ่าๆ งั้นเรอะ ไอ้ตัวแสบนี่ตอนอยู่กับปู่ไม่เหมือนตอนอยู่กับใต้ฟ้าเลยแฮะ สงสัยเวลาที่ธารมันแผลงฤทธิ์จนรับมือไม่ไหวขึ้นมา ปู่จะส่งมาให้ใต้ฟ้าปราบพยศให้นะ’
‘ยินดีครับ ส่งน้องมาอยู่กับใต้ฟ้าได้เลย ไม่มีปัญหา’
ถึงไอ้พี่บ้านั่นมันจะผิดสัญญากับเด็กง่ายๆ หวังว่าคงเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่ผิดสัญญากับผู้ใหญ่หรอกนะ
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
กริ๊งงงงง กริ๊งงงง!!!!
“สวัสดีค่ะ ไร่เหนือทรายใต้ฟ้าค่ะ”
“ใต้ฟ้าอยู่มั้ย”
“นายอยู่ในไร่ค่ะ จะให้บอกว่าใครโทรมาคะ นายกลับมาจะได้บอกให้นายโทรกลับค่ะ”
“บอกว่าคุณปู่พนาที่เป็นเพื่อนกับปูเกรียงน่ะนะ โทรมาหา”
“ค่ะ”
“ใครโทรมาเหรอเอื้อง” เสียงนายแทรกเข้ามาพอดี แม่บ้านรับโทรศัพท์ยิ้มร่าก่อนจะบอกอีกคนปลายสายว่าคนที่ต้องการพูดด้วยเข้าบ้านมาแล้ว
“สวัสดีครับ” เขารับสายแล้วยกยิ้มเมื่อรู้แล้วว่าใครโทรมา
“เอ้อ หลานเรอะ ปู่เองๆ”
“คุณปู่โทรมามีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ฮ่าๆ ถ้าไม่มีอะไรแล้วปู่จะโทรมาเหรอไอ้หลาน ที่โทรมาเนี่ยเพราะมีเรื่องร้อนใจให้ช่วยเหลือนั่นแหละ สบายกายสบายใจคนแก่อย่างปู่จะคิดถึงคนหนุ่มคนสาวให้เวลาแก่ที่เหลือหมดไปเปล่าๆปลี้ๆทำไม่เล่า”
เสียงคนสูงวัยที่เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ตอบกลับมาทำเอาคนหนุ่มที่ยืนฟังอยู่อดที่จะหัวเราะตามไม่ได้
ปู่พนาเป็นเพื่อนสนิทกับปู่ตัวเองมาตั้งแต่หนุ่มๆ ใต้ฟ้าจำได้ว่าโตขึ้นมาก็เจอกับปู่พนามาเที่ยวหาปู่ตัวเองบ่อยๆแล้ว และทุกครั้งที่เจอปู่พนา ใต้ฝ้าก็จะเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆเดินตามหลังปู่มาเสมอ เด็กผู้ชายตัวแสบและซนเหลือรับประทานคนนั้น มักจะเดินหน้าบึ้งตึงมาหาเขาแล้วบอกว่าไม่มีเพื่อนเล่น ปู่ไม่สามารถตอบสนองสิ่งที่เด็กน้อยต้องการได้ หน้าตาของหมอนั่นที่เขาเห็นจนเป็นเอกลักษณ์คือใบหน้าบูดบึ้ง คิ้วขมวดเข้าหากันอย่างเด็กเอาแต่ใจ มอมแมมตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่พอเขาพูดดีๆด้วยแล้วยอมเป็นเพื่อนวิ่งเล่น เด็กคนนั้นก็เปลี่ยนนิสัยตัวเองจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที ว่านอนสอนง่าย ไม่ว่าอะไรๆก็มักจะเรียกหาหรือไต่ถามพี่ใต้ฟ้าเสมอ
“แล้วคุณปู่มีอะไรให้ผมช่วยเหลือเหรอครับ”
เขาเอ่ยถามอย่างเต็มใจ ตั้งแต่ปู่ตาย ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่พอจะเหลืออยู่ก็คือเพื่อนสนิทของปู่คนนี้แหละ แต่เพราะใต้ฟ้าต้องดูแลกิจการสวนผลไม้และฟาร์มโคนมของที่บ้านจึงต้องมาปักหลักอยู่ที่โคราชแห่งนี้โดยปริยาย นานๆถึงจะได้เข้ากรุงเทพไปเยี่ยมปู่สักครั้ง แต่ทุกครั้งที่เข้าไปก็ไม่เคยได้เจอธารอีก ถึงปู่จะเล่าถึงเพื่อนตัวเล็กให้ฟังบ้าง แต่ก็ผิวเผินเหลือเกิน
“คราวนี้เรื่องใหญ่เลยล่ะหลาน เฮ้อออ”
จากคนแก่อารมณ์ดี เพียงแค่ช่วงหนึ่งที่ถอนลมหายใจก็แปรเปลี่ยนเป็นคนสูงวัยที่อัดแน่นไปด้วยความกังวลจนคนที่นิ่งฟังอยู่ทางนี้รู้สึกได้
“พอจะเล่าให้ฟังได้หรือเปล่าครับ หากผมพอช่วยได้”
“ปู่ก็ไร้หนทางแล้วเหมือนกันถึงได้โทรมาหาหลาน เพราะปู่เองที่ทำให้เจ้าธารมันเสียนิสัย ปู่ตามใจมันเกินไปเพราะกลัวมันจะมีปมด้อยเรื่องพ่อกับแม่ แต่ก็นะ ปู่เองก็ใช่ว่าจะดี หาย่าใหม่ให้มัน มันก็มองว่าเขาจะเข้ามาสูบเลือดสูบเนื้อปู่ ก็ไปกันใหญ่ มันว่าใครๆก็ไม่ต้องการมัน ปู่อยากให้ช่วยเหลือตัวเองส่งไปเรียนเมืองนอกเมืองมาก็ไปทำตัวเหลวไหล ล่าสุดนี่นะ มันหิ้วผู้ชายไปนอนที่ห้อง”
คนแก่ระบายให้ฟังอย่างอัดอั้นตันใจ รู้ทั้งรู้ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลานกำลังเรียกร้องความสนใจจากตัวเองอยู่ แต่ผู้ใหญ่ที่มีหลานชายคนเดียวอย่างปู่พนาแล้ว ผู้ชายก็คือผู้ชาย ต้องแข็งแกร่ง ต้องอยู่ได้ทุกสภาวะของความเปลี่ยนแปลง ความตั้งใจที่จะให้ธารไปชุบตัวเป็นผู้นำจึงได้แต่คว้าน้ำเหลวเขาควบคุมหลานตัวเองไม่ได้อีกแล้ว ธารออกนอกกรอบมากเกินไปและช่องว่างระหว่างวัยทำให้ปู่กับหลานจูนเข้าหากันไม่ติด ทุกครั้งที่คุยกันจึงมีแต่ความขัดแย้ง บาดหมางและระหองระแหงตลอดมา
“คุณปู่ว่าอะไรนะครับ”
ใต้ฟ้าใจหายวาบจนกระตุกไปทั้งร่าง ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปู่พนาระบายเรื่องของธารให้ฟัง แม้พอจะรู้ว่าหมอนั่นไม่เรียนหนังสือ กินเหล้า เที่ยวเตร่ และคบเพื่อนหลายกลุ่มหลายวัยหลายประเภท แต่ไม่มีครั้งไหนเลยสักครั้งที่จะมีเรื่องธารคบหรือยุ่งเกี่ยวเรื่องแบบนั้นกับผู้ชาย ใต้ฟ้ารู้สึกว่าถ้าได้ยินข่าวเรื่องธารคบหรือหิ้วผู้หญิง เขาคงจะรับฟังโดยไม่รู้สึกอะไร แต่พอรู้ว่าอีกคนคบหาผู้ชายถึงกับใจวูบโหวงไม่มีสาเหตุ
“ปู่อยากให้ใต้ฟ้าช่วยดัดสันดานธารหน่อยได้มั้ย ให้ธารได้รู้ว่าสาระชีวิตของคนเรามันคืออะไร เหมือนที่หลานเรียนรู้ ธารสบายจนมองไม่เห็นความลำบาก เขาสุรุ่ยสุร่าย ไม่รู้ค่าเงิน ไม่คิดถึงอนาคต ธารมันใช้ชีวิตไปวันๆ ทำตัวเป็นคนไร้ค่า ปู่กลัวว่าถ้าวันไหนไม่มีปู่ขึ้นมาแล้วเขาจะลำบาก ใต้ฟ้าว่าไง ถ้าปู่จะฝากธารไว้กับหลาน”
“ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ แต่เกรงว่า”
๐ สวัสดีค่ะ ไม่มีใครตาฝาดหรอกนะคะ TRomance ลงเรื่องใหม่จริงๆค่ะ
๐ พล็อตเรื่องนี้มาในวันที่มีอะไรให้ทำเยอะแยะมากมาย :z3:
๐ ไม่รับปากว่าจะเป็นเรื่องยาวแค่ไหน เพราะคนเขียนก็ไม่รู้้ มันมาแบบชั่ววูบจริงๆ ชั่ววูบแค่ไหน กดเข้าไปในห้องพูดคุยสิแล้วจะรู้ :laugh: :laugh:
๐ ถ้าจะบอกว่าโล่ง ก็คงโล่งในส่วนที่ว่าส่งไฟล์แก้คำผิดเรื่องสิงหากุมภา ,Unequalityฯ,lovefloods ที่แก้คำผิดให้โรงพิมพ์ เหลืแค่รอหนังสือและแพ็คส่งเท่านั้น สำหรับคนที่มาไม่ทันสั่งจอง ขอให้ใจร่มๆรอก่อนนะคะ ไม่ต้องสั่งจองเข้ามาตอนนี้ ขอให้รอหลังจากที่คนเขียนจัดส่งเสร็จแล้ว จะแจ้งข่าวให้ทราบว่ามีเรื่องไหนเหลืออยู่บ้าง ไว้สั่งตอนนั้นก็แล้วกันนะคะ จะได้มีของส่งเลย แต่ไม่รับประกันว่าของแถมอย่างรวมเรื่องสั้นจะเหลือมั้ย :z3: ส่วน Unequalityฯ หมดจากรอบนี้ไปไม่รีปริ๊นท์อีกแล้วนะคะ
๐ ใครที่รอรายละเอียดเปิดจองนายโลม มันจะตามมาในเร็ววันนี้แหละค่ะ :กอด1: มีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของการรวมเล่มจากคนเขียนด้วยนะคะ บอกตรงๆว่าตอนที่เริ่มจะทำรวมเล่ม คนเขียนคิดว่าอยากทิ้งทวนให้ดีที่สุด อยากทำอะไรที่ไม่เคยทำ อยากแถมในสิ่งที่ไม่เคยแถมและคนอ่านอยากเก็บไว้และหยิบออกมาชื่นชมหรืออ่านบ่อยๆ เป็นความคิดที่ต้องใช้ทุนสูง เพราะไม่รู้ว่าถ้าหมดจากเรื่องนายโลมไป จะมีนิยายเรื่องไหนให้ได้รวมเล่มอีก เรื่องใหม่ก็ยังไม่มีพล็อต พล็อตมากระทันหันก็ยังไม่รู้จะออกหมู่หรือจ่า มันคงเว้นระยะไปอีกนานเหมือนกัน ที่ผ่านมาคนเขียนก็ไม่ได้ทำแบบหวังจะกอบโกยกำไรอะไรอยู่แล้ว ก็ยังมีให้ได้ใช้จ่ายอยู่บ้างนะคะ แต่ใช่ว่าจะก้อนใหญ่อะไรมากมาย ทำสนองความต้องการของตัวเองทั้งนั้น :sad4: ถ้าหากว่าเรื่องต่อไปยังไม่มีกำหนดรวมเล่ม คงจะอีกนานหรือยังไง ก็ให้นายโลมไว้แทนคำขอบคุณก็แล้วกันนะคะ :กอด1:
๐ คนที่ทวงถามตอนจบนายโลม ไม่ดองนานหรอกค่ะ เดี๋ยวลงให้ในวันสองวันนี้แหละนะ บอกเลยว่าที่ไม่ลงเพราะใจหาย ในบรรดานิยายที่แต่งมา นายโลมเป็นเรื่องที่ใช้เวลาในการแต่งมากที่สุด ก็ผูกพันกับตัวละครในเรื่องมากเหมือนกันนะคะ :monkeysad:
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากนะคะ ไม่ว่าจะเป็นหน้าใหม่ที่คลิกเข้ามาอ่าน หรือคนเก่าๆที่ยังคงตามกันมาอย่างเหนียวแน่น หาก TRomance เป็นชื่อนักเขียนนิยายวายที่คนรู้จักได้ ส่วนหนึ่งก็มาจากคนอ่านทุกคนนั่นแหละค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ
๐ ทางเข้าแฟนเพจ คลิก (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
(คิดว่าทุกคนคงจะเข้าไปไลค์กันแล้ว เลยลงบ้างไม่ลงบ้าง ไม่คิดว่าจะมีคนสนใจและทวงถามถ้าวันไหนไม่ลง ขอบคุณเช่นกันนะคะ จุ๊บๆ :กอด1: :กอด1:)
-
:mc4: อีกรอบบบ
-
o13 เรื่องใหม่
-
จิ้มเรื่องใหม่ๆๆๆ :haun4:
เดียวกลัีบบ้านไปจะอ่านทันทีๆๆๆ
-
แปะโป้งไว้ก่อนเน้อ
กระเสือกกระสนมาอ่านจนได้ :z2:
เรื่องใหม่ แนวใหม่ เย้ๆๆ :mc4:
น่าสงสารพี่ใต้ฟ้า สงสัยคำพูดที่จะพูดต่อคือ เกรงว่าผมคงจะเสร็จน้องธารแน่ๆ :z1:
กลับมาทำหน้าที่ต่อ...ครึ่งแรกก็แทบไม่เจอคำผิด แต่พอเจอปุ๊บ ตามมาเป็นพรวน :เฮ้อ:
มันเป็นอย่างนั้นทุกครั้งที่ใจกำลังอ่อนแอและร่อนแรง ==> อ่อนแรง
คนประกาศชัยชนะยืนจังจ้าเหนือร่างของอีกคนในท่าของตัวการ์ตูนยอดมนุษย์ที่ตัวเองชื่นชอบ ฉีกยิ้มกว้างสลับกับส่งเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อคนเป็นพี่ยกมือขึ้นมาเหมือนรับยอมว่าจริงๆแล้วตัวเองแพ้ ==> จังก้า/ยอมรับ
คำพูดปฏิเสธหนักแน่นเสียจนแหวนหมั้นที่เด็กตัวจ้อยค่อยๆพันต้นหญ้าให้เป็นเกลี้ยวแล้วม้วนเข้าหากันจนกลายเป็นแหวนวงเล็กๆร่วงหล่นจากมือ ==> เกลียว
สบายกายสบายใจคนแก่อย่างปู่จะคิดถึงคนหนุ่มคนสาวให้เวลาแก่ที่เหลือหมดไปเปล่าๆปลี้ๆทำไม่เล่า ==> ทำไม
-
:mc4:
-
เอิ้วววววว ฉลองเปิดเรื่องใหม่ค่าาาาา :mc4: :mc4: น่าสนอะ พี่ใต้ฟ้าจะปราบพยศยังไงน้าาาาา :impress2:
-
มาแว้ววววว อดใจไม่ไหวคนอ่านต้องเปิดอ่านผ่านทางมือถือเลยทันที แค่เกริ่นเรื่องก็น่าชวนให้อ่านแล้วค่ะ พี่ใต้ฟ้าเล่นตัดน้ำใจของน้องธารตั้งแต่เด็กเลยอ่ะ น้องธารสู้ๆ เอาความรักมาให้ได้นะคะ คุณทีโรมานซ์ก็สู้ๆ คุณเซกิก็สู้ๆ
-
ต้อนรับเรื่องใหม่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น้องธารน่าสงสารอะ :sad11:
-
:mc4:เย้ ๆ เรื่องใหม่มาแล้วววววว
-
มาเม้นเรื่องใหม่ :กอด1:
-
น่าติดตามมากๆ อยากรู้ว่าพระเอกจะจัดการยังไง
-
แวะมาเปิดกระทู้ ☆ミ ☆彡╰（￣▽￣）╭☆ミ ☆彡
*จุดบั้งไฟถวาย*
พี่ใต้ฟ้านี่หึงสินะ สินะ สิน้าาาาาาาา
เค้าไม่ชอบให้น้องธารนัวเนียกับชายอื่นเลย เจ็บแปล๊บในอกแทนพี่ฟ้า ▔□▔)/▔□▔)/▔□▔)/
-
ว้าววๆๆ เรื่องใหม่ :D
ดูชะตาชีวิตน้องธารต่อไป!
-
เปิบเรื่องใหม่ :mc4: :mc4:
:กอด1:
-
พี่ใต้ฟ้าจะ "เอาอยู่" รึป่าวน้อ
-
จุดพลุฉลองเรื่องใหม่ครับ :mc3:
-
น้องธาร พี่ใต้ฟ้า อิอิ ขอบมารับขวัญเรื่องใหม่
-
กรี๊ดดดดดด เรื่องใหม่...น่าสนุกด้วย นายเอกท่าทางเปรี้ยวไม่เบาเลยเนาะ อิอิ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
มาต้อนรับเรื่องใหม่จ๋า
-
:mc4: :mc4:
เรื่องใหม่มาก็แหล่มแล้ว
น้องธารกับคุณปู่ ก็แค่ต่างคนต่างมีทิฐิ คนนึงปราถนาดี แต่อีกคนไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ยอมที่พูดคุยกัน พี่ใต้ฟ้าจัดการด่วน :กอด1:
-
เกรงว่าอะไร ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
-
บวกเรื่องใหม่จ้า
น้องธาร แร๊งงงงงงง ^^
-
ธารท่าจะแสบไม่ใช่เล่น
อยากรู้จังพระเอกจะดัดนิสัยยังไงน้า
-
ตอนแรกก็น่าสนใจแล้ว...ติดตามๆต่อไป :L2: :L2: :L2:
-
หวาาาาา เรื่องใหม่มาแล้ว^^
ท่าทาง น้องธาร จะแสบซ่า น่าฟัด เอ้ย น่ารักมากนะคะ
-
ท่าทางเรื่องนี้น้องธารเธอจะแรงแต่คิดว่าพี่ใต้ฟ้าคงแรงไม่แพ้กัน :z1:
-
มาติดตามน้องธารด้วยคนค่าาาาา~~ :จ้อบจัง1:
:m18: :m18: :m18:
-
ว๊าววว ชอบพล็อตเรื่องประมาณนี้
รออ่าน รออ่าน^^
-
มาเจิมเรื่องใหม่ค่ะ
เรื่องนี้กรุ่นกลิ่นอายพ่อเลี้ยงเจ้าของฟาร์มรึ นายเอกจะต้องโดนดัดนิสัยโดยใช้ให้ไปรีดนมวัวหรือเปล่าอ่ะ
-
อืมมม ทำให้นึกถึงสาเหตุของความ Y ในห้องพูดคุยเลย 5555
-
:mc4:เรื่องใหม่
-
:mc4: :mc4:
เอ้า...ฮิ๊วววววว
ฉลองเรื่องใหม่ด้วยคนค่า
ชอบแนวเรื่องอีกแล้วว = w =d
-
น้องธารจะได้จะมาเจอพี่ใต้ฟ้าจริงๆ แล้ว
ปู่จัดการให้เรียบร้อยเชียว 55555
-
:mc4:เรื่องใหม่
ชอบมากค่า o13
ปล. คุณตูน แต่งเรื่องไหนก็รวมเล่มเถอะค่ะ เพราะตามเก็บตั้งแต่เรื่องแรกแล้ว สนุกทั้งนั้นเลย
-
เพิ่งจะมาเจอนะค่ะเนี่ย เรื่องใหม่อ่า...กรี้ด!!! ดีใจๆ เดี๋ยวมาอ่านค่ะ แปะไว้ๆ เตรียมตัวไปงานหนังสือก่อนนะ
---------------------------------
อ่านแล้วๆจ้าบอกได้ว่า o13 o13 o13
แหมยังไงมันก็แหงอยู่แล้วนี่เนอะ อิอิ
หนุกมากมายอ่ะค่ะ จะคอยรอดูว่าใต้ฟ้าจะดัดธารยังไง งุงิ หึหึ :impress2:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:mc4: :L2:
อ่า อยากอ่านต่อแล้ว ..
:L2: :กอด1:
-
ตามมาๆๆๆๆๆๆจร้าาาาาาาาาาาาาาาาาา
แปะไว้ก่อนนะเดี๋ยวค่อยมาอ่าน หุหุ
-
ขอสมัครเป็น fc น้องธาร ชอบเคะเหวี่ยง ๆ วีน ๆ แรง ๆ ค่า
-
รับเรื่องใหม่ :mc4:
นายเอกท่าทางจะร้ายพอตัว
+1
-
นิยายเรื่องนี้คงใสๆ ไม่ดราม่า ดาร์คหนักเหมือนนายโลมใช่ไหม
นายเอกคงแก่นเซี้ยวแซ่บ และซ่าส์
ทั้งนี้และทั้งนั้น น้องคงทำเพราะคนๆ เดียวนี่แหละ
จะชนะใจพี่ใต้ฟ้าตอนไหนกันน่ะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องใหม่ค่ะ :L2:
-
:mc4:ตึ่งๆๆๆโป๊ะ! ฉลองให้กับเรื่องใหม่ แค่เริ่มก็สนุกแล้ว ขอบคุณมากๆๆนะ :pig4:
-
ตัวแสบกำลังจะมาป่วน
ภายใต้การชักนำของโชคชะตาและสัญญาเก่า
อยากกดจองนายโลม ณ บัดนาว
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ
เรื่องนี้นายเอกแรงเหมือนกันนะเนี่ย
แต่คาดว่าพระเอกจะดีเลิศประเสริฐศรี
-
นายเอกของเราเนี่ยร้ายใช่เล่น
แค่อ่านตอนแรกก็น่าติดตามอีกแล้ว
นิยายของ Tromance o13
-
ชื่อเรื่องก็สะดุดตา พร็อตเรื่องก็น่าสนใจ นิยายเรื่องนี้ คงจะครบทุกรสเหมือนเคย
ขอตามเรื่องนี้ด้วยคนนะค่ะ ^_^
-
จะติดตามผลงานจ้า
สุ้ๆๆๆๆๆ
-
กรี๊ดดด! เรื่องใหม่ ไฉไลมาก ชอบน้องธาร
-
o13
-
ท่าทางจะสนุกไม่ใช่เล่น
-
เข้มข้น เข้มข้น
ดูซิมาใต้ฟ้าจะปราบธาราธาร
ได้ดั่งใจคุณปู่รึเปล่า :o8:
-
ฮ่าๆๆ เริ่มมาก็โดนอีกแล้วค่ะ น้องธาร
เด็กๆ ธารอาจไม่ดื้อกับใต้ฟ้า แต่โตมานี่ไม่แน่เน๊อะ
-
มาจิ้มเรื่องใหม่ของพี่ TRomance ค่า!!
ขอให้ชาติหน้าเกิดมาแข็งแกร่งดังชายชาตรี 555555 ได้สมใจ!!
จะบอกว่าขำตั้งแต่ตอนอธิษฐาน (ขำเพื่อ??)
เรื่องนี้น่าติดตามนะคะ ไร่อยู่โคราช~ (จังหวัดเดียวกะอิชั้นเลย =..=)
แอบขำชื่อไร่นิดนึง "เหนือทรายใต้ฟ้า" จะว่าเพราะก็เพราะ จะว่าเกรียนก็เกรียน 5555
แอบไม่อยากให้นายโลมจบนะ TT เรื่องนี้รักมากกกกกกกกก
-
ตามอ่านเรื่องใหม่ :mc4:
-
กรี๊ดดดดด ให้เรื่องใหม่ :mc4: :mc4: :mc4:
-
น่าสนุกครับ (ยาวๆ ก็ดีครับ เดี๋ยวรอซื้อรวมเล่ม ฮ่าๆ )
o13
-
:mc4: :mc4:
ตามอ่านๆ
-
โอ๊ย..ถ้าจะมัน ธารแสบงี้พี่ใต้ฟ้าคงสะท้าน
-
ทำไมน้องธารทำตัวเยี่ยงนี้ ใต้ฟ้าช่วยมาดูแลน้องหน่อย
-
จริงๆแล้วน้องธารก็เป็นเด็กดีใช่ม้า แต่ที่ทำตัวแบบนี้เพราะอยากได้ความรักจากคนที่รัก
แอร๊ยยยยยยย คุณคาวี ณ สวรรค์เบี่ยงภาคเคะนี่นา 555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เรื่องใหม่แค่ชื่อก็กินขาดแล้วค่ะ
น้องธารคงจะทำให้พี่ใต้ฟ้าปวดหัวอย่างมากแน่นอน
ปล.นึกว่าลืมน้องโลมไปซะแล้ว ไม่อยากให้ถึงตอนจบเลยค่ะ ส่วนเรื่องรวมเล่มจัดเต็มไปเลยค่ะ แต่ขอเวลาให้ได้เตรียมตังบ้างนะคะ
:pig4:
-
o13 o13 o13เรื่องใหม่ เรื่องใหม่ มาแล้ว วววว o13 o13 o13
-
จิ้มเรื่องใหม่...
มาแนวที่กำลังอยากจะอ่านพอดีเลยค่ะ^^
มาตอนแรกเค้าความวุ่นวายก็ปรากฏให้เห็นซะแล้วซิ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วล่ะ
สู้ๆนะคะ^^
-
ตามมาอ่านเรื่องใหม่ก็ไม่ผิดหวังนะฮ่ะ อ่อ! แต่ผิดไปนิดตรงที่ใต้ฟ้าเกรงว่าอะไรเนี่ยนะเซ่ ><
-
เรื่องใหม่ เรื่องใหม่ วู้วววววว~
น้องธารเปิดตัวมาก็แรงเลยอ่ะ
-
เรื่องใหม่ๆๆ
แค่เปิดเรื่องมา ก็อยากอ่านต่อแล้ว ว ^^
-
เอิ่ม...เจ้าฮะ! เอ้ย ผิดเรื่อง 5555
พี่ใต้ฟ้า พ่อหนุ่มแสนดี~ แอบหลงใหลเบาๆ
เจ้าของไร่!! เจ้าของไร่!
หนูธารน้อ~ฉุดไม่อยู่แล้วสิเรา เหลวเป๋วอ่ะ
สู้ๆนะคะ ทั้งพี่ใต้ฟ้าและคนเขียนค่ะ
รอตอนต่อไป~
-
น้องธารธารากับพี่ใต้ฟ้า ชอบชื่อตัวเอกจังเลย :o8:
-
นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า [ใต้ฟ้ากับธาราธาร]
ตอนที่ 2
“ไม่นะครับคุณปู่ ไม่มีทาง คุณปู่เรียกธารกลับมาธารก็กลับ แล้วทำไมคุณปู่จะส่งธารไปทำไร่ไถนาละครับ”
เด็กหนุ่มโพล่งขึ้นมาอย่างทำใจไม่ได้ ชีวิตเกษตรกรคือชีวิตที่ ธาราธารจะเลือกไปเป็นที่สุดท้าย ชีวิตเขาเกิดและโตขึ้นมาจากความศิวิไลซ์ จู่ๆจะให้ดำดิ่งไปอยู่บ้านป่าเมืองเถื่อนแบบนั้นใครมันจะไปยอมได้ หน้าตาขึ้งเครียดสบตากับปู่ตัวเองอย่างเอาแต่ใจและไม่ยอมอ่อนข้อให้คนสูงวัยกว่า
“เพราะแกน่ะทำตัวไร่ค่ามามากแล้วธาร ชีวิตแกไร้แก่นสารเกินไปแล้ว ลองก้มดูสารรูปตัวเองสิ มีอย่างที่ไหนโกรกผมสีเทา แล้วทำไมต้องตัดผมไม่เท่ากัน สั้นข้างยาวข้างทำไมปู่ไม่เข้าใจ แล้วต่างหูเพชรนั่นอีก มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่เค้าใส่กัน แล้วนี่แกกันคิ้วด้วยเหรอเนี่ย โอยชั้นจะเป็นลม”
คนเป็นปู่ทรุดตัวลงไปนั่งบนโซฟาตัวโปรด ยาดมจ่อถึงจมูก ยาหอมจ่อถึงริมปาก เครื่องปรับอากาศอยู่ในโหมดใบพัดสวิงทุกทิศทาง เปิดอุณหภูมิต่ำกว่ามาตรฐานที่เค้ารณรงค์ให้ใช้กัน แต่บรรยากาศคุกกรุ่นไม่จางหาย หลานคนเดียวของตระกูลกลับมาในสภาพไม่ต่างอะไรกับจิ๊กโก๋ข้างถนนในสายตาคนที่อาบน้ำร้อนมานานมากแล้วและไม่คุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงแบบก้าวกระโดดในยุคสมัยนี้เอาซะเลย ถ้าหน้าตาผิวพรรณของหลานตัวเองไม่จัดอยู่ในวงศ์ผู้ดีแล้ว ธารก็เหมือนเด็กหนุ่มใจแตกที่ใช้ชีวิตไปวันๆตามย่านวัยรุ่นที่เขาอ่านเจอในหน้าหนังสือพิมพ์ไม่มีผิด
“ปู่ไม่เข้าใจธาร”
ประโยคสุดฮิตที่ใช้กันทุกยุคทุกสมัย
“ใช่ ฉันไม่เคยเข้าใจแก เพราะฉะนั้นนะธาราธาร ถ้าแกยังคิดว่าเป็นหลานของชั้นอยู่ แกจะต้องไปหาแก่นสารของชีวิตให้ได้ ไม่อย่างนั้น ชั้นจะนอนตายตาหลับได้ยังไงกัน”
“ทำไมปู่ถึงไม่ให้ธารหาแก่นสารในโรงเรียนล่ะปู่ ทำไมต้องเป็นที่นั่น ทำไมต้องเป็นไรแห่งนั้น ทำไม”
เด็กหนุ่มยังโอดโอยต่อรอง ถึงแม้จะอ่อนลงเยอะแล้วเพราะคำขู่ของปู่ แต่ถ้าจะให้ธารยอมรีดพิษออกจากตัวง่ายๆ จะเรียกว่าหลานหัวแหวนของปู่ได้ยังไงกัน
“เพราะที่นั่นมีใต้ฟ้า พี่เขาจะช่วยดูแลแกให้ เหมือนตอนเด็กๆไง แกจำพี่ใต้ฟ้าเขาได้หรือเปล่า เขาเป็นเด็กรุ่นใหม่ที่มีหัวคิดนะ เรียนจบเมืองนอกเมืองนาแต่หันมาจับจอบจับเสียมพัฒนาไร่ของตัวเอง เดี๋ยวนี้องุ่นไร่เหนือทรายใต้ฟ้าส่งออกไปขายเมืองนอกเมืองนาแล้วรู้มั้ย จะมีใครที่เดินไปเหยียบจุดสูงสุดแล้วยอมเดินกลับมาเริ่มต้นที่จุดสามัญใหม่อีกครั้ง คนที่ไปโกบโกยความรู้จากเมืองนอกแล้วกลับมาพัฒนาบ้านตัวเองน่ะ น่านับถือแค่ไหนรู้มั้ยไอ้หลานเวร ทำไมใต้ฟ้าลดตัวลงมาหาดินได้ แล้วแกเป็นน้ำ น้ำที่อยู่คู่ดินอยู่แล้วทำไมจะไปอยู่ไม่ได้”
“แล้วจะให้ธารไปทำอะไรละครับ ธารเรียนหนังสืออยู่ในกรุงเทพดีกว่า”
“อย่ามาเล่นแง่กับปู่นะ ไอ้ที่ชั้นส่งเสียแกไปเป็นล้านให้แกโปรยเล่นนั่นน่ะ มีอะไรที่งอกเงยกลับมาเป็นความรู้บ้าง ตอนที่ปู่ส่งไปเรียนทำไมไม่เรียน ทำไมถึง โอ้ย แล้วแต่แกละกันนะไอ้ธาร ถ้าแกไม่ไปไร่ แกก็ขนของออกไปจากบ้าน ไปเริ่มต้นเดินด้วยขาของตัวเองก็แล้วกัน”
สิ้นคำประกาศิตของตัวเองแล้วคนเป็นปู่ก็ต้องแกล้งเบือนหน้าไปทางอื่น อึดอัดใจแทบแย่ตอนที่ประกาศกร้าวออกไปอย่างกั้นกับหลานชายเพียงคนเดียว ยิ่งแอบชำเลืองมองหน้าหลานแล้วยิ่งใจหาย ธาราธารหน้าซีดเผือด ท่าทางเอาเรื่องก่อนหน้านี้กลายเป็นความนิ่งเงียบจนนึกสงสาร แต่สุดท้ายก็ต้องกัดฟันข่มใจเอาไว้ ทุกความใจร้ายที่ปู่ทำไปก็เพื่อหลานชายเพียงคนเดียวทั้งนั้น ธาราธารผ่านช่วงที่เป็นไม้อ่อนดัดง่ายมาแล้ว แต่ปู่ก็ดันตามใจซะจนก้าวมาถึงวัยที่เริ่มดัดยาก แรงคนสูงวัยเริ่มงัดแรงคนหนุ่มสาวไม่ไหวอีกแล้ว
“ผมต้องเดินทางวันไหนครับปู่”
เด็กหนุ่มยืนคอตกเอ่ยถามผู้ปกครองเพียงคนเดียวด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยอย่างยอมยกธงขาว แต่ทว่าในใจเต้นรัวกระแทกกระดูกซี่โครงจนร้าวไปทั้งหน้าอกเพราะกำลังลุ้น
“ปู่จะถามความสะดวกจากทางนั้นก่อน”
“ครับ”
ตอบรับเหมือนยอมจำนนก่อนจะหันหลังวิ่งกระแทกเท้าไปยังห้องส่วนตัวเสียงดังโครมครามทิ้งท้ายเอาไว้ให้คนชราตกใจเล่น
ตกลงมันจะสลดหรือยังพยศอยู่วะ!!!
ชายชราส่ายหัวอย่างยากที่จะเข้าใจหลานชายต่างวัย
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
ธาราธารล้มตัวลงบนที่นอน ยิ้มอวดเขี้ยวเสน่ห์กับฝ้าเพดานสีขาว ปู่ไม่น่าถามว่าเขาจะจำผู้ชายคนนั้นได้มั้ย ในเมื่อความจริงแล้วเขาไม่เคยลืมผู้ชายคนนั้นเลย
อารามตื่นเต้นทำให้ต้องดีดตัวเองลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง มือคว้าปากกาเมจิกสีดำตรงโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาแล้วใช้ฝาผนังต่างผืนผ้าใบ ลายเส้นยึกยือที่มีแค่เพียงโครงสร้างใบหน้าเท่านั้นที่บอกว่าธารกำลังร่างรูปคน
นอกเหนือจากนั้น ฝีมือของการสร้างสรรค์ไม่ต่างอะไรกับเด็กอนุบาลเลย
“พี่จะหน้าตาเป็นแบบไหนนะพี่ใต้ฟ้า ยังคงหน้าตาอ่อนโยนเป็นพี่ที่ใจดีเหมือนอย่างตอนนั้น หรือจะกลายเป็นผู้ชายเฉยชาไร้ความรู้สึกเหมือนครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันแน่”
ในหัวสมองไม่ได้หวั่นวิตกไปถึงเรื่องที่ปู่ตั้งใจจะให้ไปทำเลย สิ่งที่ธารอยากจะทำคือทวงคำสัญญาของลูกผู้ชาย ไม่จริงเลยที่ว่าเป็นผู้ชายแล้วจะแต่งงานกันไม่ได้ เพื่อนเขาหลายคนที่รู้จักกันก็อยู่กันไม่ต่างจากคู่แต่งงาน บางรายถึงกับไปสาบานกันในโบถส์เลยก็มี
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
“ไอ้ธารมันกินอะไรผิดสำแดงหรือเปล่า เธอว่าหลานฉันมันแปลกไปมั้ยผกา”
ชายชรายังไม่เลิกติดใจสงสัยถึงความประพฤติของหลานชาย
“แปลกยังไงเหรอคะ”
ภรรยาคนสวยรุ่นราวคราวลูกช้อนตามองอย่างมีจริตมารยา จีบปากจีบคอถามอ่อนหวานเอาใจสามีวัยพ่อ สองมือคอยขยำบีบนวดไปตามผิวหนังเยี่ยวย่นตามวัยเหมือนต้องการให้อีกฝ่ายคลายกังวล
“มันต่อต้านแล้วก็โวยวายน้อยกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ อุตส่าห์ให้แม่บ้านเก็บของแตกง่ายหายากที่ฉันสะสมเอาไว้ไปเก็บก่อนเพราะกลัวมันอาละวาด ที่ไหนได้ แค่ฉันยื่นคำขาดมันก็ยอมตกลงง่ายๆเสียแล้ว”
ปู่พนาวิเคราะห์อย่างคนที่รู้จักนิสัยใจคอของหลานตัวเองดี
“ก็หลานคุณไม่เคยลำบากนี่คะ ถ้าไม่ทำตามที่คุณต้องการแกก็ต้องลำบากยิ่งกว่าไปอยู่ป่าอยู่ไร่ซะอีก”
ย่าเลี้ยงสาววิจารณ์หลานชายเหมือนจะรู้จักธาราธารดีไม่น้อยไปกว่าคนเป็นสามี
“เธอคิดอย่างนั้นเหรอ ถึงไอ้ธารจะไม่เคยมีเงินขาดมือหรือไม่เคยลำบากก็จริงนะ แต่เรื่องนี้น่ะ ฉันว่ามันง่ายเกินไปสำหรับไอ้หลานแสบคนนี้อยู่นะผกา”
“อย่าคิดมากเลยนะคะ ธารไปอยู่ที่นั่นก็ดีแล้ว อย่างน้อยๆชีวิตก็จะเป็นระเบียบขึ้น เก็บแรงไว้ระบายใส่ผกาดีกว่านะคะ ครั้งที่แล้วคุณก็ทำให้ผกาไปไม่ถึงจุดหมาย”
เสียงเล็กเสียงน้อยจีบปากจีบคอออเซาะสามีซะจนอีกฝ่ายคลายกังวล ผกาพูดถูก เขาไม่ได้หวังอะไรมากมายจากหลานชายเพียงคนเดียวเลย แค่ธาราธารรู้จักวางระเบียบวินัยของชีวิต คิดถึงคนรอบข้าง มองไปยังอนาคตของตัวเองบ้าง แค่นั้น บั้นปลายชีวิตของคนเป็นปู่ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว หากธาราธารยังใช้ชีวิตแบบคุณหนูไฮโซผู้สูงศักดิ์และเหลวไหลไม่เอาถ่านไปวันๆอย่างทุกวันนี้ ต่อให้มั่นใจว่าสมบัติที่ตัวเองแบ่งไว้ให้หลานจะมากมายมหาศาลไม่น้อยหน้าเศรษฐีคนไหน แต่ถ้ามันตกอยู่ในมือธาราธารแล้ว ไม่มีอะไรต่างจากตำน้ำพริกละลายแม่น้ำเลย มีเท่าไหร่ก็คงไม่พอ และสุดท้าย หลานชายเพียงคนเดียวก็จะไม่เหลืออะไรเลย นี่ต่างหากคือสิ่งที่คนสูงวัยเป็นห่วง
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
วันเดินทางมาถึงเร็วเกินคาดหมายของคนสูงวัย แต่สำหรับคนที่แสร้งตีหน้าเหมือนไม่อยากไปแล้ว ช้ากว่าใจวัยรุ่นไปเยอะ
คนเป็นปู่มองสภาพการแต่งตัวของหลานแล้วทอดถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด เพิ่งด่ามันไปไม่กี่วันแต่ธาราธารก็เหมือนจะเลือกสลดเป็นเรื่องๆไป
“แกกำลังจะไปอยู่ไร่นะไอ้ธาร แล้วไอ้ชุดที่แกใส่นั่นน่ะ แกจะไปเดินเซ็นเตอร์พ้อยท์หรือไง”
ถึงจะปลอบตัวเองว่าให้ทำใจ อีกนานกว่าเขาจะได้เจอหน้าหลานชายเพียงคนเดียวอีก แต่ก็อดปากไม่ได้เมื่อเห็นว่าหลานชายใส่กางเกงทรงผู้ชายก็จริง แต่ทำไมถึงได้สั้นเพียงครึ่งขาอ่อนขนาดนั้น เสื้อที่มันใส่เหมือนเสื้อกล้ามซับในไม่มีผิดถ้าไม่รู้ราคาที่แพงหูฉี่ตามรสนิยมของมัน ถึงจะมีเสื้อเชิ๊ตทับข้างนอกแต่มันก็บางเหมือนกับไม่ใส่ก็ไม่ได้มีอะไรต่างกัน นอกนั้นก็เป็นเครื่องประดับที่คนเป็นปู่ไม่คิดจะนับหรือชายตาดูให้ไมเกรนขึ้นหัวโล้นในตอนนี้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือโบกมือไล่ให้หลานชายคนเดียวขึ้นรถ
“เจ้าของพื้นที่เขาบอกว่า รถที่ปู่ให้ไปส่งไปไม่ถึงไร่เขาหรอกนะ”
ธาราธารไหวไหล่เหมือนไม่ได้กังวลอะไรมาก นครราชสีมาไม่ได้ไกลไปจากเมืองหลวงของประเทศสักเท่าไหร่ อย่างดีก็แค่ต่อรถเข้าไป หรือจะให้ไฮโซกว่านั้น ที่นั่นมีแต่ภูเขา ธารคงต้องนั่งกระเช้าไฟฟ้าขึ้นไปบนไร่มั้ง
“คุณปู่ตั้งใจจะส่งผมไปลำบากอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ เรื่องแค่นี้คุณปู่ไม่น่าจะเป็นห่วง”
“ชั้นเป็นห่วงซะที่ไหนกันเล่า ก็แค่จะเตือนแกว่าอย่าไปเหวี่ยงจนเค้าฆ่าหมกป่าซะล่ะ ชั้นไม่มีปัญญาถางป่าไปตามหาแกหรอกนะ”
ประตูรถปิดเข้าที่แทนคำร่ำลา ลับหลังรถคันหรูวิ่งผ่านพ้นรั้วบ้าน น้ำตาคนแก่ก็ไหลออกมา มันเป็นความเหงาและอ้างว้างไม่ต่างจากที่กลับมาจากส่งธาราธารไปเรียนเมืองนอกเลยสักนิดเดียว คนที่คิดว่าปู่ไม่รักเพราะมีย่าใหม่ที่ยังสาวและยังสวยไม่สร่างไม่รู้หรอกว่า แท้จริงแล้วหลานคนเดียวเป็นยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ เมียใหม่เป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น จริงๆแล้วแค่อยากให้หลานชายโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งและอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ ถ้าวันไหนที่ไร้ปู่คอยดูแลแล้ว
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
โคราชหรือนครราชสีมาเป็นประตูเปิดสู่สองภาคของประเทศไทยที่ไม่น่าจะไกลจากกรุงเทพสักเท่าไหร่นัก หากไม่บอกพิกัดว่าอำเภอไหน ใครๆก็ต้องคิดว่าไม่ไกลจากตัวเมืองหรือไม่ก็มวกเหล็กแน่ๆ แต่โคราชไม่ได้มีแค่สองที่นี้เท่านั้น และคงจะไม่ใช่ธารคนเดียวที่ไม่รู้ว่าโคราช คลอบคลุมพื้นกว้างขวางสักแค่ไหนถ้าไม่รู้สึกว่าตัวเองนั่งรถมาไกลจนรากจะงอกขนาดนี้
สุดเส้นทางเป็นตีนเขาที่เดาไม่ถูกว่าหนทางที่จะไปต่อเริ่มที่ตรงไหน ไม่มีรถวิ่งผ่านไปมา เหมือนเป็นทางตันหรืออาจจะเป็นเส้นทางสัญจรในอดีตแล้วถูกภูเขาถล่มลงมาทับอย่างไรอย่างนั้น ธาราธารออกเดินทางจากกรุงเทพตั้งแต่เช้ามืด ทั้งๆที่เวลานี้เป็นเวลาที่เขาเข้านอนไปได้ไม่นาน แต่เพราะความตื่นเต้นระคนดีใจทำให้มองข้ามเรื่องเลวร้ายที่ต้องอดหลับอดนอนอย่างครั้งนี้ไปซะ
“พี่ชัย ใครจะมารับผมอะ แล้วจะไปต่อทางไหน”
ไม่มีสักคำถามที่คนขับรถตอบได้ นอกจากส่ายหน้าแล้วยัง หรุบตาต่ำเหมือนรอคอยว่าเจ้านายหนุ่มจะต่อว่าอะไรกลับมาอีก
“ผมรอในรถนะ ข้างนอกมันร้อน”
ธาราธารไม่รอคำปฏิเสธหรือตอบรับจากคนที่มาส่ง มุดตัวเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง เร่งแอร์เพิ่ม เปิดเพลงแล้วพิงหลังกับเบาะ นอนรออย่างสบายใจ ปากฮัมเพลงคลอไปกับเครื่องเล่น ปลายนิ้วเคาะให้จังหวะพร้อมทั้งโยกหัวไปตามจังหวะเพลง
“คุณธารครับคุณธาร นั่นใช่คนมารับหรือเปล่าครับ”
คนขับรถเคาะกระจกรถรายงานอย่างตื่นเต้น ธาราธารผงกหัวขึ้นมาดูคนมารับที่ว่าแล้วก็ต้องตกตะลึงอยู่กับที่
ภาพตรงหน้าทำให้ธาราธารอยากจะตะโกนโวยวายออกมาอย่างที่ใจต้องการ แต่ไม่มีเสียงไหนหลุดรอดออกมาเลยสักเสียง
นี่มันปี 2012 แล้วนะ โลกไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว นักวิทยาศาสตร์ยังคิดค้นและประดิษฐ์ยานพาหนะขึ้นไปสำรวจดวงจันทร์ได้ แล้วทำไม ทำไมจังหวัดที่เจริญไม่น้อยหน้าจังหวัดไหนๆอย่างนี้ถึงยังเดินทางกันด้วยช้างอยู่
“นายให้ผมมารับคุณธาราธารครับ”
คนบังคับช้างพูดภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำ ไม่เพี้ยนไม่เหน่ออะไรให้ต้องตกใจมากไปกว่านี้ ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้วว่าอาจจะได้ฟังภาษาถิ่นหรือภาษาเผ่าที่ไม่เข้าใจ
“บ้านของนายเธอ ต้องไปทางนี้ทางเดียวเหรอ แล้วไกลมั้ย”
“ไม่ไกลครับ เย็นๆก็ถึง”
“หา เย็นๆเหรอ”
ใจหายวาบเลยเพราะนี่เพิ่งจะบ่าย ไม่เข้าใจเลยว่าหมอนั่นไปอยู่ในที่ทุรกันดารอย่างนั้นได้ยังไง คนที่ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาจะมาอยู่ป่าอยู่เขาแบบนี้ มันคิดอะไรของมันอยู่วะ
คนมารับสั่งให้ช้างย่อตัวลงแต่ไม่ว่าจะย่อแค่ไหนก็ไม่มีทางจะราบไปกับพื้นให้ขึ้นไปนั่งบนอะไรสักอย่างที่คล้ายๆโซฟาเดี่ยวบนหลังช้างได้ง่ายๆอยู่ดี จากสภาพการแต่งตัวแล้วไม่ได้พร้อมที่จะมาสมบุกสมบันเดินป่าเลย วาดฝันว่าจะได้เดินไปในทุ่งหญ้ากว้างสีเขียวขจีถึงได้แต่งตัวแบบนี้มา ใครจะไปรู้ล่ะว่าบ้านป่าเมืองเถื่อนขนาดนี้
จากที่เข้าใจไปเองว่าป่าทึบจะต้องเย็นแบบชื้นๆ แท้ที่จริงแล้วร้อนมาก คนมารับบอกว่าอากาศแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยในรอบปี และเป็นโชคดีของธาราธารที่ได้มาพบเจอกับมัน ถ้าไม่เห็นว่าคนพูดไม่ได้แสดงสีหน้าเป็นเชิงประชดประชันแล้วล่ะก็ มีหวังได้สำแดงฤทธิ์เดชให้ก้องป่ากันล่ะงานนี้
แรกๆธาราธารยังพอมีอารมณ์ชวนคนมารับคุยอยู่บ้าง แต่นานๆเข้าก็ชักจะไม่ไหว สองข้างทางไม่มีอะไรตื่นเต้นน่ามอง สองข้างทางเป็นป่าเขียวทึบที่มีต้นไม้เหมือนๆกัน และยิ่งไกลเท่าไหร่ก็เหมือนยังไปไม่ถึงไหนสักที ถึงจะเบื่อจวนเจียนอกจะระเบิดแค่ไหน จะล้มตัวลงนอนก็รู้สึกโยกเยกโคลงเคลงอยู่ตลอดเวลาจนปวดหัว ที่นั่งมีพนักพิงแค่ครึ่งหลัง ไม่มีอะไรที่เอื้อต่อการนอนได้เลย กว่าจะทำใจยอมรับกับสภาพที่เจอได้ก็ต้องมีเรื่องให้ตื่นตระหนกตกใจอีกแล้ว
“คุณเกาะดีๆนะครับ เรากำลังจะข้ามแม่น้ำนี้ไป จะอันตรายกว่าบนพื้นดิน”
“Suck เอ้ย นี่ปู่ส่งมาแข่งรายกายเซอไวเวอร์หรือไงเนี่ย”
คุณหนูที่เติบโตมาท่ามความสบายเริ่มหน้าเสียเมื่อพบว่าตอนที่ช้างเดินข้ามแม่น้ำนั้น ตัวช้างจะเกร็งตัวมากกว่าปกติเพราะต้องต้านแรงน้ำเชี่ยวที่ไหลทวนขึ้นมา ใต้น้ำเป็นดินโคลนหรือหินโสโครกก็ไม่รู้ แต่ความรู้สึกของธาราธารที่นั่งอยู่บนหลังช้างรู้สึกเหมือนมันลื่นมาก เพราะทุกครั้งที่ช้างโคลงตัวไปมา เขารู้สึกเหมือนตัวเองจะถูกเหวี่ยงให้หลุดลอยออกไปจากที่นั่ง
ซุบ!!
“โอ๊ะ โอ๊ย เฮ้ย เหี้ยแล้วมั้ยละเฮ้ย อะไรกันเนี่ย ฮึ่ย”
เสียงตะโกนโวยวายดังก้องไปทั้งผืนป่า เป้ที่ธาราธารสะพายหลังตลอดเวลาถูกเหวี่ยงจนร่วงหล่นน้ำ หากข้างในเป็นเสื้อผ้า เขาจะไม่ลนลานตาเหลือกหรือตกใจขนาดนี้ แต่นี่ข้างในเป็นเครื่องบำรุงผิวพรรณของผู้ชายที่ดูแลตัวเอง ธาราธารไม่ได้มีบุคลิกออกสาวเหมือนเกย์คนอื่นๆที่เริ่มจะมีเยอะขึ้นในบ้านเราสมัยนี้ ถ้าจะเปรียบ ธาราธารเป็นแค่เพียงผู้ชายที่วิ่งตามแฟชั่น และอยู่ในสังคมอิสระเสรีที่นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ เหมือนวัยรุ่นชายในญี่ปุ่นที่เราแทบจะแยกไม่ออกว่าคนไหนที่เป็นผู้ชายแท้ๆ คนไหนเป็นเกย์ เพราะทุกคนแต่งตัวแรงและนำแฟชั่นจนแยกแยะแทบไม่ได้พอๆกัน
ไม่มีอะไรจะเซ็งไปกว่านี้อีกแล้ว ของที่หล่นและไหลไปตามกระแสน้ำเชี่ยวกราดเป็นของที่เขามั่นใจว่าจะไม่มีวันหาได้สำหรับที่ๆเขากำลังจะไปอยู่นี้ ธาราธารถึงได้ลงทุนกว้านซื้อแล้วหอบติดตัวมาด้วยอย่างทะนุถนอม ตัวเปียกเพราะช้างเผลอย่อตัวต่ำไปหรือเพราะอากาศร้อนจนมันนึกอยากจะเล่นน้ำเขาเองยังทำใจได้มากกว่านี้
รู้สึกเหมือนตัวเองหมดอาลัยตายอยากกับชีวิต ไม่สนอีกแล้วว่าอีกนานแค่ไหนกว่าจะถึงปลายทาง ถึงพอจะรู้ว่าคุณปู่ต้องการจะดัดนิสัยตัวเอง แต่นี่มันแรงเกินไป อารมณ์ดีใจที่จะได้เจอผู้ชายคนนั้นอีกครั้งหายไปกว่าครึ่ง สองตามองข้างทางอย่างเลื่อนลอย ต่อให้อยากจะโวยวายแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ เส้นทางในป่าที่มีแสงส่องลงมารำไรทำให้เราไม่รู้เวลา นาฬิกาเป็นเครื่องประดับอย่างเดียวที่เขาไม่ชอบใส่ เลยไม่รู้ว่าเราเดินทางกันมานานแค่ไหนแล้ว จนกระทั่งแสงสว่างส่องหน้าจนต้องยกหลังมือขึ้นมาบัง
สิ่งที่เห็นไกลๆสุดลูกหูลูกตาคือไร่องุ่นที่มีนั่งร้านให้เถาองุ่นพันเป็นแนวเส้นนำสายตาสวยงาม เหมือนเราเพิ่งเดินหลุดออกมาจากถ้ำ หรือทะลุจากกระจกออกมาในอีกมิติหนึ่งที่เราไม่เคยเห็นไม่เคยสัมผัส ไม่น่าเชื่อว่าพอหลุดจากป่าทึบออกมาแล้วจะเจออะไรที่สวยงามขนาดนี้ ไม่ต่างอะไรกับอยู่ต่างประเทศ อากาศเย็นสบายอย่างกับเดินเที่ยวชมสวนในชนบทของประเทศแถบยุโรปอย่างไรอย่างนั้น แต่ต้องไม่นับที่เขายังนั่งเป็นลูกหมาตกน้ำอยู่บนหลังช้างอย่างนี้ด้วย
“นี่เธอ เอ้ย นายๆ ชั้นลงไปเดินได้หรือยัง”
พอรู้สึกว่าสัญญาณของจุดหมายปลายทางกำลังจะมาถึงก็ เมื่อยล้าไปทั้งตัว ทุบกำปั้นไปตามท่อนขาก็ชาจนไม่รู้สึกอะไร แต่พอลองเหยียดขาออกไปข้างหน้า ตะคริวก็แล่นวืดขึ้นมาจนเจ็บจี๊ด เป็นความประทับใจที่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเลยจริงๆ
“ยังลงไม่ได้ครับ อีกไกล”
“ห๊ะ ไอ้ที่เดินมาครึ่งค่อนวันนั้นยังไกลไม่พอเหรอ”
คนมารับไม่พูดอะไรแล้วหันไปบังคับช้างให้อยู่ในลู่ทางเดินต่อไป
สุดไร่องุ่นก็เป็นไร่ชา กาแฟ และมีผลไม้ยืนต้นที่เขาไม่รู้จัก หากคนมารับไม่ชี้นำว่าสองข้างทางคืออะไรเขาเองก็สุดจะรู้ได้ พอเบื่อที่จะอยู่เงียบๆ ธาราธารก็หาเรื่องชวนคุย อาการตื่นเต้นดีใจถูกความเบื่อหน่ายกลบไปหมดแล้ว ตอนนี้ทำอะไรก็ได้ให้หายเซ็ง
“ถามจริงๆเถอะ อยู่ในหุบเขาแบบนี้ข้าวปลาอาหารหากินกันยังไง อย่าบอกนะว่าขุดเผือกขุดมันกิน”
อย่าให้อะไรๆก็เหมือนในหนังในละครให้ชวนขนลุกไปกว่านี้เลย
“เผือก มัน นานๆครั้งถึงจะได้กินครับ”
“แล้วกินอะไรกันล่ะงั้น”
“ในไร่มีอะไรให้กิน เราก็กินอันนั้นแหละครับ ไร่เรามีทุกอย่าง ผัก ผลไม้ วัว แกะ เป็ดไก่ คุณอยากกินอะไรล่ะครับ”
“มีหูฉลามมั้ย”
“หูฉลามเป็นยังไงครับ”
ตั้งใจจะเล่นมุกแต่ดันฝืดซะอย่างนั้น
“เนินข้างหน้าก็เป็นบ้านแล้วครับ”
“ไหนเนิน”
ถ้าไม่ตะลึงจนเกือบจะกลายเป็นช็อคต้องบอกว่าเหมือนอยู่ในความฝัน เนินที่ว่าเป็นเหมือนภูเขาย่อมๆที่ปาดยอดทิ้งจนกลายเป็น ลานกว้างๆ แล้วยกบ้านสไตล์คันทรี่ของยุโรปไปวางอยู่บนนั้น บ้านเป็นคอนกรีตผสมกับอิฐและไม้ ทาสีเหลืองนมให้ความรู้สึกอบอุ่นว่านั่นคือบ้านพักอาศัย วิมานกลางป่ากลางดอยนี้สวยจนต้องอ้าปากค้าง
ใจกลับมาเต้นเร็วอีกครั้งเมื่อเข้าใกล้บ้านหลังนั้นไปทุกที พอถึงเวลาที่ได้ลงจากหลังช้างกลายเป็นเด็กหนุ่มเองที่ก้าวขาไม่ออกซะอย่างนั้น ตื่นเต้นจนใจปวดตุบตับอยู่ข้างใน
“มาถึงแล้วเหรอ”
เสียงคนทัก ทุ้ม กังวาล แต่ใบหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่ได้เตรียมคำทักทายอะไรเป็นพิเศษ ตะกอนขุ่นมัวที่ตกตะกอนไปแล้วเริ่มขุ่นอีกครั้ง ธาราธารรู้สึกเหมือนตัวเองถูกตบหน้าฉาดใหญ่ ไหนกันที่ปู่บอกว่าผู้ชายคนนี้เต็มใจให้มาอาศัยด้วย มีอะไรที่บ่งบอกว่ายินดีต้อนรับแขกคนนี้
ไม่มีเลย ไม่มี
ธาราธารหวังสูงเกินไป
ความผิดหวังตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอทำให้เด็กหนุ่มลืมความตั้งใจไปซะสนิท ถึงจะเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้และไม่เคยยอมใคร แต่ลึกๆนั้นก็อดตั้งความหวังไม่ได้ว่าอีกฝ่ายก็คงเก็บช่วงเวลาดีๆเหล่านั้นไว้ในความทรงจำเหมือนกัน
ถึงจะรู้สึกตัวแล้วว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ แต่ธาราธารก็เป็นคนที่มีฟอร์มและมีทิฐิมากพอที่จะไม่รุกคืบอีกฝ่ายมากเกินไป ช่องว่างที่อีกฝ่ายขีดไว้ซะห่างเหิน ธาราธารก็จะน้อมรับความห่างเหินนั่น และจะเป็นคนทำให้มันค่อยๆขยับเข้ามาชิดเอง คอยดูสิ!!
“สวัสดีครับพี่ใต้ฟ้า ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
สรรพนามที่ใช้ยังเหมือนเดิม แต่น้ำเสียงไม่ได้แฝงความหมายอะไรเหมือนที่ใต้ฟ้าทักทายเขาเหมือนกัน กระจัดกระจายความสนใจไปที่รอบๆตัวบ้านแทน ทั้งๆที่ใจเต้นรัวตอนที่พิจารณาใบหน้าผู้ชายคนนี้ชัดๆ หน้าตาดีแต่ไม่รู้มีหัวใจหรือเปล่า
“พี่จะเข้าไปดูไร่ คงมาคุยด้วยตอนมื้อเย็นนะ”
มองไปรอบๆตัวแล้วยังไม่เห็นว่าจะมีใครที่พอจะเป็นน้องได้ นอกจากธารสักคน แต่พอตัดใจจะอ้าปากถาม อีกคนก็คว้าหมวกและเสื้อแขนยาวเดินนำลิ่วๆไปแล้ว ธาราธารหมุนตัวจะสาวเท้าตามไปถามให้แน่ใจว่าน้องที่ว่าใช่ตัวเองหรือเปล่าก็ต้องหยุดอยู่แค่ธรณีประตูแล้วกำหมัดแน่นอย่างเคียดแค้น
ไอ้ที่เคลื่อนตัวพ้นเนินขึ้นมาแล้วจอดเทียบท่ารับใต้ฟ้าอยู่หน้าบ้านนั้น มันคือรถกะบะโฟร์วีลชัดๆ แล้วไอ้ที่เขาต้องนั่งช้างขึ้นมาครึ่งวันนี้ล่ะหมายความว่ายังไง ทุกคนรวมหัวกันแกล้งเขาใช่ไหม?
“ไอ้ใต้ฟ้า ไอ้บ้า กลับมาเคลียร์เดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย เฮ้ย!!”
๐ สวัสดีค่ะ เอาตอนที่ 2 มาลงให้นะคะ นายโลมตอนจบลงให้พรุ่งนี้แล้วกันเน้อ จะลงรายละเอียดการจองหนังสือไว้ให้ก่อนด้วยค่ะ จะได้มีเวลาเตรียมตัวหยอดกระปุกกันนะ :กอด1:
๐ ช่วงนี้ร้อนมาก ทุกคนดูแลตัวเองด้วยนะ ยิ่งร้อน งานคนเขียนก็ไม่ค่อยเดินด้วยเหมือนกัน ถ้าร้อนจัดๆเมื่อไหร่ ไมเกรนจะยกทับมาบุกจนคิดอะไรไม่ออกน่ะค่ะ ต้องหาเพลงฟังหรือทำอะไรๆให้ลืมไปซะ :z3:
๐ ขอบคุณทุกคนที่เผลอจิ้มเข้ามาค่ะ ขอบคุณมาก :pig4:
๐ ทางเข้าแฟนเพจ คลิก!! (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
จิ้มๆ
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยย อ่านตอนที่สองแล้วก็อยากอ่านตอนที่สามต่อแล้วอ่าาาาาาาาาาาาาาา
ธารจะมีวีรกรรมแสบๆอะไรอีกบ้าง
-
ดูท่าทางขิงก็ราข่าก็แรง แอร๊ยยยยย :-[
-
นั่งช้าง :laugh:
+1
-
พี่ใต้ฟ้าไปแกล้งน้องธารทำไมอะ ฮึ่ยๆ
#ชอบอ่านชื่อ ธาราธาร เป็น ธารธารา ทุกทีเลย อะ - -*
#ตอนบรรยายน้องธารแต่งตัว นึกไปถึงจีดราก้อน บิ๊กแบงเลย
ขานั้นผู้นำแฟชั่นมากกก 555
------------------------
คำผิดจ๋าจ๊ะ
หน้าตาขึ้งเครียดสบตากับปู่ตัวเองอย่างเอาแต่ใจ >>> ขึงเครียด (หรือเครียดขึงดีคะ)
เพราะแกน่ะทำตัวไร่ค่ามามากแล้วธาร >>> ไร้ค่า
ยาหอมจ่อถึงริมปาก >>> ริมปาก ถูกแล้ว หรือ ริมฝีปากคะ
แต่บรรยากาศคุกกรุ่นไม่จางหาย >>> คุกรุ่น ก.ไก่เกิน
ทำไมต้องเป็นไรแห่งนั้น >>> ไร่
จะเรียกว่าหลานหัวแหวนของปู่ได้ยังไงกัน >>> หัวแก้วหัวแหวนหรือเปล่าคะ
คนที่ไปโกบโกยความรู้จากเมืองนอก >>> กอบโกย
ประกาศกร้าวออกไปอย่างกั้นกับหลานชาย >>> นั้น หรือเปล่า
หรือจะกลายเป็นผู้ชายเฉยชาไร้ความรู้สึกเหมือนครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันแน่ >>> เจอกันกันแน่หรือเปล่าคะ หรือว่า เจอกันแน่ถูกแล้ว
สองมือคอยขยำบีบนวดไปตามผิวหนังเยี่ยวย่นตามวัย >>> เหี่ยวย่น
อุตส่าห์ให้แม่บ้านเก็บของแตกง่ายหายากที่ฉันสะสมเอาไว้ไปเก็บก่อน
>>> คำว่าเก็บน่าจะเกินคำนึง น่าจะเป็นแม่บ้านเอาของ...ไปเก็บก่อน หรือ แม่บ้านเก็บของ...ไปก่อนหรือเปล่าคะ
แต่มันก็บางเหมือนกับไม่ใส่ก็ไม่ได้มีอะไรต่างกัน >>> ประโยคนี้งงๆค่ะ
ที่ไม่รู้ว่าโคราชคลอบคลุมพื้นกว้างขวางสักแค่ไหน >>> ครอบคลุม /พื้นที่(หรือเปล่าคะ)
-
ท่าทางนายเอกเรื่องนี้คงจะเอาเรื่องน่าดู :3123: :3123: :3123:
-
:laugh:
กร๊ากกกก คุณพระ นั่งช้าง
เรื่องนี้ดูท่าจะปะทะคารมกันมันส์หยดแน่ๆ
รอตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
แงะ เค้าสงสารธารอ่ะ
ถึงแสบซ่า แต่ก็ทำไปด้วยหวังอยากเรียกร้องความสนใจจากคนรอบข้างนะ
ทำไมพี่ใต้ฟ้าใจร้ายจัง
-
น้องธารแต่งตัวได้เริ่ดมาก ก ก
โดนแกล้งซะแล้ว
-
เอาน่าลองดูสักตั้งน้องธาร
ไม่ชอบไม่ใช่ไม่สนใจ
เลิกเลยน้องอย่าไปสนใจมันซะก็สิ้นเรื่อง จบ
-
ฮ่าๆพลิกความคาดหมายมาก เหมือนได้ผจญไพรไปพร้อมกับน้องเกรียนธารด้วย
ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง
น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า?
55555555
-
พระเอกแลดูขี้เก๊ก...หมั่นไส้ :m14:
-
สงสัยต่อไปคงโดนแกล้งอีกเยอะแน่เลยน้องธาร
-
แค่เริ่มต้นก็สนุกซะแล้ว
-
เรื่องนี้ไม่ดราม่าใช่ไหมค่ะ
น่าจะฮาน่ะ จากการอ่านแถวๆ ตอนที่ปู่ออกอากาศ ปู่ก็ขำๆ ดี
โดนแกล้งแน่ล่ะ ไม่ต้องคิดมากเลย
แต่ไม่รู้ว่าปู่สั่ง หรือไอ่พี่มันทำเอง
แหมๆ ยังไม่ทันจะเจอหน้ากัน ก็แกล้งเขาซะแระ
พี่ใต้ฟ้า จะยังคงความรู้สึกเดิม หรือเปลี่ยนแล้ว หรือรอน้องมาเปลี่ยน
คนเขียนทำใจร่มๆ นะคะ ลองหาผ้าเย็น หรือผ้าขนหนูผืนเล็กๆ แช่น้ำแข็งหรือตู้เย็นช่องฟรีสไว้
เอามาปะๆ เช็ดๆ ตามคอ หลัง แขน หรือก็ประคบไว้บนหน้าเลย ช่วยได้ค่ะ
กินน้ำเยอะๆ แตงโมเย็นๆ ก็ช่วยได้ค่ะ
พรุ่งนี้โลมจบเหรอค่ะ ว้า ไม่อยากให้จบ จะขอหวานๆยาวๆ อีกสักสองตอน
หรือเป็นตอนพิเศษก็ได้ คู่นั้นเขาก็ไม่เคยจะหวานกันเลย
-
อ่านตอนแรกว่าค้าง อ่านตอนสอง คิดว่า น้องธารโผงผาง ไม่มีทางเล่นละคร บีบหัวใจผูชายขี้เก๊กได้แน่ น้องตบะแตกก่อน
เมื่อพระ นาย ยังไม่ปะ ฉะ ดะ กัน เราเลยยังไม่มีอะไรเม้นท์ แค่อยากบอกน้องว่า โดนแกล้วแหละตัว 555
-
พี่ใต้ฟ้าก็แสบใช่เล่น ให้นั่งช้าง คิดได้ไง
-
สงสัยจะแรงทั้งคู่ แต่พี่ใต้ฟ้าคงจะเหนื่อยหน่อยนะคะ ท่าทางน้องธารจะใช่ย่อยนาาา อิอิ
-
พี่ใต้ฟ้า อย่ามาแอ๊บแตกให้เห็นละกัน ชิร์
ธารยั่วเลยๆ จัดหนักไปเลย ดูสิจะทนได้สักเท่าไร
ได้อารมณ์เหมือน "รักประกาศิต" 5555 แบบกำลังติดอ่ะ
-
โดนแกล้งไงน้องธาม พี่ฟ้าใจร้ายเน้อออ 5555
คงมีอะไรสนุกกว่านี้อีกเยอะ หุ
-
เพิ่งมาอ่านน่าติดตามมากๆครับ
-
ฮ่าๆๆ ตีกันให้ไร่แตกเลยจ้าาาา
ชอบอ่ะ แรงดีทั้งคู๋ รออ่านต่อนะค่ะ
-
สนุกแน่ธาราธารเปรี้ยวเฉี่ยวเมรุขนาดนี้จะจัดการยังไง
-
สภาพน้องธารที่บรรยายมานี่เข้าเค้าเบมมุพอดีเลย ╰（￣▽￣）╭ แสดงว่าเอาเบมมาจิ้นก็ได้ใช่มะ <<เบมคืออะไร?
แต่นึกหน้าพี่ฟ้าไม่ออกอ่ะ แบบเถื่อนๆงี้ป่ะคะ
-
งานนี้มีเฮแน่นอน
น้องธารโดนแกล้งตั้งแต่วันแรกที่มาเลยหรอเนี่ยยยย ฮ่าๆๆๆ
อยากจะรู้จริงๆว่าน้องธารจะเอาคืนพี่ใต้ฟ้ายังไง อิอิ
-
มารายงานตัวแล้วจ้า :z2:
หูยยยยยย งานนี้แทบสั่งทำตุ๊กตาทองสาขาเสแสร้งดีเด่นมาแจกน้องธารแทบไม่ทันเลย o13
ทำเอาคุณปู่งงไปเลย...โถๆๆๆ อุตส่าห์สั่งให้แม่บ้านเก็บข้าวของกลัวแตก ไงหล่ะ น้องธารทำเสียแผนหมด
แต่พี่ใต้ฟ้าก็ร้ายนะยะ หลอกให้น้องธารนั่งบนหลังช้างซะครึ่งค่อนวัน แบบนี้มันต้องยุให้น้องธารถล่มบ้านซะเลย :z1:
แก้ๆๆๆ :really2:
เพราะแกน่ะทำตัวไร่ค่ามามากแล้วธาร ==> ไร้ค่า
แต่บรรยากาศคุกกรุ่นไม่จางหาย
ทำไมต้องเป็นไรแห่งนั้น ==> ไร่
คนที่ไปโกบโกยความรู้จากเมืองนอกแล้วกลับมาพัฒนาบ้านตัวเองน่ะ ==> กอบโกย
อึดอัดใจแทบแย่ตอนที่ประกาศกร้าวออกไปอย่างกั้นกับหลานชายเพียงคนเดียว ==> อย่างนั้น
สองมือคอยขยำบีบนวดไปตามผิวหนังเยี่ยวย่นตามวัยเหมือนต้องการให้อีกฝ่ายคลายกังวล ==> เหี่ยวย่น
นี่ปู่ส่งมาแข่งรายกายเซอไวเวอร์หรือไงเนี่ย ==> รายการ
-
อัพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
รอคอยยยคร้าบบบ จะลงแดง
สนุกมากมาย
-
ยินดีที่ได้อ่านเรื่องใหม่ครับ
เรื่องน่ารักดีนะครับ
-
น้องธารสู้สู้ :ped149:
บวกเป็ด
-
กว่าจะได้มาเจอก็เล่นเอาเมื่อยขบไปหมด
ไม่พอ ยังมาทักทายกันแบบห่างเหินอีก
จะรอดูว่าคุณหนูไฮโซของเราจะจัดการยังไงต่อไปดี
อุตส่าห์ว่างแผนจะได้มาเจอกันอีกครั้งแบบนี้
คุณพี่ใต้ฟ้าเตรียมรับมือให้ดีเน้อ o18
-
เอิ่ม นั่งช้าง ..งานนี้เละกันแน่ !
-
รักน้อง เลยต้องรับน้อง ด้วยช้าง o18
-
สู้ต่อไปนะ
ธาร อยากลองนั่งช้างมั่งจัง
-
:z3: :z3: :z3:
-
+ค่าาาาาา
ชอบจังเรื่องใหม่อีกเรื่องแล้วเย่ๆๆๆ
ติดตามนะค้าาาาาาาาา
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ธารเอ๊ย สู้ๆเน้อ พยายามทำให้ใต้ฟ้าหลงรักเราให้ได้ หึๆ
-
ออกตัวแรงทั้งใต้ฟ้าและธาราธาร สนุกแน่ๆ
-
น่าโมโหแทนธารจริงๆ :fire:
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ ..*3*
-
โอ๊ะโอ ได้มาตามเรื่องครั้งแรก :mc4:
เปิดเรื่องน่ากลัวอะ (คือกลัวไปเองไม่ใช่อะไรหรอกครับ)
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:กอด1:เรื่องใหม่ มาใหม่ น่าสนใจ สนุกด้วย แนวนี้ช๊อบชอบบบบบ
-
พี่ใต้ฟ้าแกล้งน้องแบบนี้เพราะงอนที่ได้ยินว่าน้องเอาผู้ชายมานอนด้วยใช่เปล่า o18
-
ฮาแตกกับตอนท้ายไม่ไหวแล้ว....
ว่าแต่นี่มันพ่อเลี้ยงภูชิตกับนริศรา....#ผิดดด
-
เอ่อ....คุณน้อง คุณหนู คุณนายคะ
แหม~คิดถึงแต่ความสบายจริงๆให้ดิ้นตาย
อยากเอาตีนขึ้นก่ายหน้าผากจริงๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
เรียนรู้กันไปเรื่อยๆ
กว่าจะถึงวันที่เผยใจ
คงมีอะไรหวานๆชวนเขิลเยอะแน่ๆ :o8:
-
ตอนใหม่มาไวกว่าที่คิด ดูท่าจะอยู่กันอย่างไม่สงบซะแล้วล่ะมั้ง
พี่ใต้ฟ้าเล่นเฉยเมยขนาดนี้ น้องธารจัดเต็มให้แน่แน่
ปล.ไม่นะพรุ่งนี้น้องโลมจะจบซะแล้ว
:pig4:
-
มารอตอนต่อไป :z2:
-
ชอบเนี้อเรื่องจัง..
แหม..พี่ใต้ฟ้าเก๊กเหลือเกิน..ระวังจะโดนน้องมันยั่วจนตบะแตกเอานะ..
-
ต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ เอาช้างมารับซะงั้น ยิ่งใหญ่จริงๆ
-
แอบมาเป็นกำลังใจให้ครับผม o13
-
*-*
รอตอนต่อไปคร๊าบบบบ
-
o18มาต่อไวๆนะฮ้าาาาบ
-
ได้นั่งช้างด้วย กี่แรงม้าเนี่ย :laugh:
:กอด1:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยาก - อ่าน - ต่อ!!!! *ลงไปดิ้น*
-
อ่า~กว่าจะได้เข้ามาอ่านก็ปาเข้าไปสองตอนแล้วเหรอเนี่ย
นายเอกดื้อและเอาแต่ใจนี่น่ารักไม่หยอกนะชอบมากขอบอก
แต่เราเชื่อว่าพี่ใต้ฟ้าเอาอยู่ :laugh:ก็พี่เค้านิ่งซะขนาดนั้นนี่นา
แถมการต้อนรับก็ยังอบอุ่น(มาก)อีกต่างหาก ขี่ช้าง :m20:
สงสัยไร่ที่แสนสงบจะได้ครื้นเครงกันก็คราวนี้แหละ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2: แค่เริ่มต้นก็สนุกแล้วค่ะ
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า [ใต้ฟ้ากับธาราธาร]
ตอนที่ 3
อารมณ์โกรธแค้นยังคุกกรุ่นไม่จางหาย
เด็กหนุ่มเดินต่อยกำปั้นกับฝ่ามือไปมาอย่างใช้ความคิด ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นแผนการณ์ของใคร ไม่ว่าปู่หรือไอ้บ้านั่น ทั้งคู่จะต้องรู้เห็นเป็นใจกันแน่ๆ
แต่มันแรงไปมั้ย!!
ช่วงเวลาที่ห่างกัน เด็กหนุ่มทำได้เพียงแค่หยิบเรื่องราวในอดีตกลับมาฝัน แถมมันยังเป็นฝันร้ายที่กัดกินใจตัวเองมาโดยตลอด เป็นความฝันที่มีแต่ความไม่เข้าใจที่ต้องการคำตอบเต็มไปหมด พี่ชายและเพื่อนที่แสนดีเพียงคนเดียวทำไมถึงได้ตัดเยื่อใยกันได้ง่ายดายขนาดนั้น
ถ้าหากใต้ฟ้าจะหักมุมเป็นตัวร้ายแทนบทบาทพระเอกอย่างที่เคยทำมาตลอด ใต้ฟ้าจะลงทุนทำดีกับเขาเพื่ออะไร
คิดแล้วก็มีแต่จะเพิ่มดีกรีความหงุดหงิดใจให้พุ่งขึ้นไปอีกเหมือนคนอ้วนโดนตรวจคอเรสเตอรอล พยายามข่มอารมณ์ให้เยือกเย็นแค่ไหน แต่รู้สึกควันจะยังไม่จางไปจากหู
คนทำงานบ้านสามคนแยกกันอยู่คนละมุมต่างจับจ้องมาที่ ธาราธารอย่างกล้าๆกลัว แต่ละคนต่างส่งสายตาอ้อนวอนให้แก่กันและกันเพื่อที่ใครสักคนจะเสียสละเสี่ยงตาย ถ้าคนที่เดินงุ่นง่านเป็นหนูติดจั่นไม่หันมาเห็น สามคนนี้ก็คงจะยืนกอดเสาแล้วรูดไปมาเพื่อส่งสัญญาณอ้อนวอนกันต่อไป
“มีอะไรเหรอ”
ถึงสีหน้าอาจจะปรับให้ดูดีมากไม่ทัน แต่น้ำเสียงก็เจือจางความน่ากลัวลงไปเยอะแล้ว
“เอ่อ เอ่อ อืม อ่า”
สามสาวอ้าปาก มองตาและตะกุกตะกักเหมือนคนที่ท่องสคริปต์มาแล้วแต่ลืม
“เธอเป็นคนตอบแล้วกัน”
เด็กหนุ่มชี้ไปยังคนที่มุดอยู่หลังเสาใกล้ตัวเองมากที่สุด แม่บ้านคนนั้นค่อยๆยื่นหน้าออกมา ส่งยิ้มฝืนๆมาทักทาย ก่อนจะพ่นพรวดถ้อยคำออกมายาวเหยียดเหมือนท่อน้ำตันที่ได้รับการทะลวงแล้วเรียบร้อย
“พวกหนูเอาของคุณไปเก็บที่ห้องพักแล้วค่ะ และอยากจะมาพาคุณเยี่ยมชมรอบๆบ้านและห้องพักของคุณ”
“ได้สิ”
สามคนเกาะกลุ่มกันไปเหมือนธาราธารเป็นตัวประหลาด ปากบอกว่าจะพาเยี่ยมชมบ้าน แต่สภาพที่เป็นอยู่นั้นไม่ต่างอะไรจากเด็กหนุ่มเดินดูบ้านด้วยตัวเองเลยสักนิด
“นำทางฉันแต่คนเดียวก็พอ”
ผลั่ก!!
แม่บ้านสองคนพร้อมใจกันดันหลังคนที่อยู่ตรงกลางให้ขึ้นมาขนาบข้างเขา ผู้โชคร้ายหันกลับไปทำปากขมุบขมิบต่อว่าเพื่อนที่ผลักภาระมาให้
“ฉันไม่กินคนเป็นอาหารหรอกน่า”
นั่นล่ะ แม่บ้านผู้เสียสละถึงได้เดินนำทางไปอย่างหวาดๆเพราะเสียงที่กึ่งล้อแต่เจือแววรำคาญอยู่ไม่น้อย
บ้านหลังนี้อยู่บนเนิน มองไปเห็นสวนผลไม้ ไร่และโรงเรือนเลี้ยงสัตว์อยู่ข้างล่าง ถ้าจะให้เปรียบ บ้านหลังนี้เหมือนขนมพุดดิ้งที่อยู่ในถ้วย ถึงแม้ตัวบ้านจะอยู่บนเนิน แต่พื้นที่ของไร่ทั้งหมดกับเป็นแอ่งกะทะอยู่กลางหุบเขา
“ทำไมถึงชื่อไร่เหนือทรายใต้ฟ้าล่ะ”
เด็กหนุ่มเลือกที่จะชวนคุยกลบความเงียบ แม้บรรยากาศจะเจริญหูเจริญตา แสงของดวงอาทิตย์ที่กำลังเดินทางสู่พลบค่ำสาดลงมาสวยจนลืมความขุ่นข้องในใจไปชั่วขณะ แต่มันก็คล้ายๆกับเดินชมสวนลั่นทมในป่าช้า สวย เงียบ สงบ และวังเวง
“นายบอกว่าที่นี่ถูกสันนิษฐานว่าเป็นทะเลมาก่อนค่ะ ก่อนนายจะมาทำไร่เคยเป็นป่าสนสามใบ แล้วดินที่นี่ก็เป็นดินที่มีทรายผสมอยู่ค่ะ”
แม่บ้านตอบฉะฉานเหมือนถูกอบรมให้ความรู้มาอย่างดีแล้ว น่าแปลกที่ใต้ฟ้าเลือกตรงนี้เป็นที่ทางทำมาหากิน นอกจากเลี้ยงวัวเลี้ยงแพะแล้ว ธาราธารมองไม่เห็นว่ามันจะปลูกอะไรได้อีก ผู้ชายคนนั้นไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาเพื่อจะมาพลิกดินให้เป็นทองเนี่ยนะ
บ้าไปแล้ว!!
คิดๆไปก็เผลอทำเสียง “หึ” ขึ้นจมูกจนแม่บ้านหันกลับมามองด้วยความสงสัยและหวาดกลัวนิดๆ
“นั่นต้นอะไรเหรอ”
ไม้พุ่มที่อยู่ข้างต้นไม้ใหญ่สองต้นที่มีเปลสานผูกอยู่ชวนให้กระโจนลงไปนอนเล่น กลิ่นหอมอ่อนๆโชยมาแตะจมูก ผึ้งและผีเสื้อตอมและดอมดมดอกไม้ เสียงกระพือปีกประสานกันดังลั่นจนเสียดเข้าไปในหู ใบเขียวเข้มเงาวับตัดกับดอกสีขาวราวกับต้นไม้ปลอมที่ปักลงดิน
“ต้นแก้วค่ะ”
“ต้นแก้วเหรอ”
ใจกระหยิ่มยิ้มย่องเพราะจำได้ว่าปู่เคยบอกไว้เมื่อตอนเด็กๆถ้าไม่อยากไปโรงเรียนจะรูดใบแก้วมาเคี้ยว ประเดี๋ยวเดียวตัวเราก็จะร้อนเหมือนจับไข้ ธาราธารยกยิ้มมุมปากอย่างสมใจเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้หนึ่งอย่าง
“เธอมีธุระก็ไปทำเถอะ ฉันจะนอนเล่นที่เปลนี่สักพักนะ แล้วจะเรียกให้พาไปที่ห้องนอนเลย”
“ค่ะ”
สาวใช้รับสั่งอย่างว่าง่าย แล่นปรู๊ดเดียวเห็นแต่หลังไวๆเหมือนรอคอยอิสระมานานแล้ว อุปสรรคของเด็กหนุ่มตอนนี้ก็คือ จะแทรกคิวเข้าไปหาใบไม้นั่นยังไงไม่ให้ผึ้งต่อยจนเจ็บตัวจริงๆดี
.
.
.
“เรียบร้อยดีนะหลาน”
“เรียบร้อยแล้วครับคุณปู่”
ใต้ฟ้าอมยิ้มกับโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี
“ฮ่าๆแล้วไอ้ธารมันไม่โวยวายเรอะ”
เสียงกลั้วหัวเราะของคุณปู่พนาแปรเปลี่ยนเป็นเสียงที่เจือความกังวลในตอนท้ายในแบบที่คนปลายสายจับอารมณ์แล้วปรับตัวตามไม่ทัน
“จะเหลือเหรอครับคุณปู่ แต่สบายมากครับ”
จริงๆใต้ฟ้าเลี่ยงคำว่าธาราธารตะโกนด่าตามหลังเค้าซะจนป่าลั่น แต่หากบอกออกไปแบบนั้นคุณปู่ก็คงจะเกรงใจเขาไม่น้อยที่ผลักภาระมาให้ ปู่พนาเป็นเพื่อนสนิทกับปู่ของตัวเอง ต่อให้ใครคนหนึ่งตายไปแล้ว แต่ความเป็นเพื่อนยังสามารถสืบทอดกันได้เหมือนสืบทายาทอย่างไรอย่างนั้น ใต้ฟ้าเชื่อว่า ความเป็นเพื่อนไม่มีวันจางหายไปตามกาลเวลา
“ฝากดูมันด้วยนะหลาน มันออกจะรั้นและเอาแต่ใจตัวเอง ที่สำคัญ มันเถียงเป็นไฟเชียวล่ะ ปูเตือนเอาไว้ให้รับมือมันด้วยนะ”
ใต้ฟ้าโปรยยิ้มพร่ำเพรื่อใส่โทรศัพท์อีกที ทำไมจะไม่รู้ว่าต้องรับมือธาราธารยังไง ก็ในเมื่อเรื่องพวกนี้เขาเป็นที่ปรึกษาให้ปู่พนาก่อนที่ปู่จะย้อนกลับมากล่าวเตือนเขาซะอีกน่ะสิ
จัดแจงสั่งงานให้คนงานทำในเช้ามืดของวันพรุ่งนี้แล้วก็ได้เวลากลับบ้าน มือเย็นของที่นี่ อาจจะเป็นมื้อเกือบดึกของใครอีกคนที่บอกกับทุกคนว่าตัวเองเป็นเด็กอนามัย แต่เป็นผู้ชายที่ย่ำราตรีจนถึงเช้าให้เขาต้องตื่นขึ้นมารับฟังเสียงคนแก่ระบายความเครียดอยู่บ่อยๆ ใต้ฟ้าอยากรู้เหมือนกันว่าธาราจะต่อว่าเขายังไงในเรื่องนี้ เพราะคงจะไม่มีบ้านไหนตั้งเวลาข้าวเย็นไว้ค่ำมืดขนาดนี้แน่ แต่ที่นี่คือไร่ มีงานมากมายที่เขาต้องสะสาง และเพราะต้องอยู่คนเดียว เวลาอาหารจึงไม่ใช่ปัญหาของหนุ่มโสดอย่างใต้ฟ้าแม้แต่น้อย
คบไฟสีเหลืองเป็นแนวเส้นนำสายตา กลิ่นหอมของไม้ดอกกลางคืนเริ่มเบ่งบานให้ชื่นใจ มีคนเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคนจะทำให้บ้านครึกครื้นขึ้นมาทันตาได้ยังไงใช่มั้ยล่ะ ใต้ฟ้าไหวไหล่ปลอบใจตัวเองก่อนจะสลัดความคิดเพ้อเจ้อออกไปเมื่อรู้สึกว่าบ้านก็ยังเหงียบเหงาเหมือนอย่างที่ผ่านมาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
โต๊ะกินข้าวยังจัดชุดจานและช้อนเพียงชุดเดียวเหมือนเดิมทั้งๆที่มีแขกมาพัก ใต้ฟ้าขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัยเมื่อไม่เห็นใครอีกคนนั่งรอเพื่อโวยวายเขาอย่างที่คิด
“คุณธารล่ะเอื้อง”
“คุณธารบอกว่าไม่สบายค่ะ อยากนอน ให้นายกินไปก่อนได้เลยตามสบาย”
“เขาว่างั้นเหรอ”
“ค่ะ เอื้องเคาะประตูจะเปิดเข้าไปคุณเธอก็ร้องห้าม บอกว่าจะนอนแล้วขอเวลาส่วนตัว ปวดหัวมาก เพลีย แล้วก็ไม่มีแรงค่ะ”
“คนป่วยบอกอาการเธอครบสูตรแบบนี้เลยเหรอ”
“ค่ะนาย เอื้องได้ยินคุณธารเธอซู๊ดปากเหมือนเจ็บมากด้วยนะคะ สงสัยจะฟกช้ำจากนั่งช้างแน่ๆเลยค่ะ”
“บอกให้ใครเตรียมรถให้ทีนะ เผื่อต้องไปโรงบาล”
“ค่ะ”
ใต้ฟ้าเดินลิ่วๆไปยังห้องรับรองแขกที่อยู่ไม่ไกลจากห้องตัวเองนัก เคาะประตูไปกี่ครั้งๆก็ได้รับแต่ความเงียบกลับมาจนนึกเป็นห่วง ชั้นสองไม่ใช่ปัญหาสำหรับคนหนุ่มอย่างเขา แต่การลงไปทั้งที่ใจร้อนรนนั่นต่างหากที่ทำให้อยากจะกระโดดจากพื้นชั้นสองไปถึงชั้นล่างเลยทีเดียว
กุญแจสำรองลั่น กริ๊ก!! คนที่พรวดพราดเข้ามาถึงกับชะงักงันก่อนจะหันหลังกลับออกไปแล้วเดินเข้ามาใหม่เหมือนทำอะไรไม่ถูก คนที่ขลุกตัวเองอยู่ในผ้าห่มผืนหน้าแอบยิ้มให้กับชัยชนะขั้นแรกของตัวเอง
ทุกอย่างเป็นไปตามที่ธาราธารคิด ใต้ฟ้ายืนเก้ๆกังๆชั่งใจอยู่ครู่เดียวก็กระชากผ้านวมผืนหนาออกจากตัวเขา กางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นบางเบาปรากฎสู่สายตา เสื้อกล้ามสีขาวเนื้อบางไม่แพ้กันเผยให้เห็นบางสิ่งบางอย่างรำไร
ธาราธารไม่ได้ตั้งใจจะยั่ว!!
แต่ถ้าไม่แต่งตัวแบบนี้แล้วใต้ฟ้าจะรู้ได้ยังไงว่าแกล้งเขาแรงแค่ไหน รอยฟกช้ำที่เขียวคล้ำบ้างม่วงบ้างกระจัดกระจายไปทั่วทั้งตัว แผลพวกนี้ธาราธารเจ็บจริงตอนที่มันอักเสบและสำแดงฤทธิ์เมื่อตอนอาบน้ำ ส่วนใบแก้วนั้นเป็นเพียงอุปกรณ์เสริมที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกผิดจนหน้าเหลือสองนิ้วเหมือนอย่างตอนนี้ไงล่ะ
เกือบลืมแน่ะ!! ว่าต้องหลับตาให้สนิท ไม่งั้นจะไม่เนียนว่าธาราธารป่วยมากจริงๆ
“ธาร”
ใต้ฟ้ายืนเรียกอยู่เหนือร่างของเด็กหนุ่มด้วยน้ำเสียงระดับปกติจนกลายเป็นเพิ่มระดับขึ้นมาตามความร้อนรน ร่างเล็กไม่ไหวติง จะมีก็แค่เพียงหน่วยตาที่พยายามเผยอรับเสียงเรียกของเขา แต่นอกเหนือจากนั้นนิ่งสนิท
หลังมือถือวิสาสะแตะหน้าผากขาวละมุนแล้วก็ต้องผงะ ไอ้ร้อนระอุตามมาทั้งๆที่ชักมือออกมาแล้ว
มือแกร่งค่อยๆช้อนร่างธาราธารขึ้นมาแนบไว้กับตัว ริมฝีปากแห้งผากเผยอออกจากกันตามธรรมชาติ เสื้อนอนรั้งจนติ่งไตสีอ่อนสัมผัสกับอากาศภายนอกแล้วแข็งเป็นไต
“ธาร ได้ยินพี่ไหมธาร ธารๆ”
เสียงเรียกไม่ได้ทำให้ธาราธารอยากจะลืมตาขึ้นมาให้เสียแผนหรอก แต่แรงเขย่าและอากาศหนาวจนขนลุกซู่นี่ต่างหากที่ทนไม่ได้ ตอนอยู่ในผ้านวมผืนหนาก็อบอุ่นดีไม่มีปัญหาอะไร แต่ตอนนี้ตัวเองรู้สึกสั่นจริงๆขึ้นมาแล้ว
ใต้ฟ้ากระชับร่างของธาราธารให้อยู่ในสองแขนแล้วยกอุ้มขึ้นเสมออก สายตามองไปยังทางข้างหน้าไม่รู้เลยว่าร่างที่อยู่ในอ้อมแขนเผลอยิ้มอยู่นานแค่ไหนแล้ว
“ค่ำมืดแบบนี้แล้วกว่าจะไปถึงโรงพยาบาลคงดึกดื่น ถ้าไม่อยากลำบากนอนโรงพยาบาลคงต้องขอให้คุณหมอฉีดยานะครับนาย”
“แล้วถ้าต้องนอนโรงบาลล่ะ”
สองนายบ่าวปรึกษากันไปตลอดทางเดินขณะที่ธาราธารเริ่มตาเหลือกลานบ้างแล้ว ได้ยินคำว่าฉีดฉาก็ผวาจนห่อตัวเข้าแนบชิดกับอกหนา เหมือนกำลังสะท้านสั่นเพราะลมหนาวมาปะทะ
“กลางคืนต้องนอนห้องรวมนะครับนาย ห้องพิเศษต้องติดต่อตอนกลางวัน ถ้าห้องเต็มก็จองคิวนู่นแหละครับ”
“งั้นให้หมอฉีดยาแล้วกัน”
“โอ๊ะ!!”
เสียงคนป่วยแผดร้องออกมาเหมือนเพิ่งรู้สึกตัว คนที่อยู่ในสภาพไร้น้ำหนักเริ่มดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขน สองตาเบิกโพรงและกลอกมองไปมาเหมือนตกใจมาก
“คุณ”
“ใช่ พี่เอง นายไม่สบาย”
“รู้ได้ยังไงว่าผมไม่สบาย”
“ก็นายตัวร้อนแล้วก็ไม่รู้สึกตัว”
“ตอนนี้ผมรู้สึกตัวแล้ว ปล่อยผมลงสิ”
“แต่นายยังตัวร้อนอยู่”
“เอาน้ำลูบก็เย็น”
“งั้นเหรอ แล้วแผลพวกนี้ล่ะ”
“ทายาก็หาย ไม่ต้องไปหาหมอหรอก ผมไม่ชอบหมอ ไม่ชอบโรงพยาบาล ปล่อยผมลงได้ยัง”
“ปล่อยก็ได้ ภูมิต้านทานทำงานตอนที่ได้ยินคำว่าฉีดยากับโรงพยาบาลสินะ”
“ใช่ที่ไหนล่ะ โรงพยาบาลต่างจังหวัดอย่างนี้มีมาตรฐานหรือเปล่าก็ไม่รู้ ประวัติผมก็ไม่มี”
“อืม นั่นสิๆ คนป่วยเถียงคำไม่ตกฟากขนาดนี้คงไม่ได้เป็นอะไรมากมาย เป็นผู้ชาย แมนๆ แค่นี้ไม่ตายหรอกนะ ว่ามั้ย”
ใต้ฟ้ายืนกอดอกเพ่งมองเด็กผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา เคยได้ยินแต่จากปากปู่พนาบอกเล่าว่าธาราธารร้ายและเจ้าเล่ห์อย่างนั้นอย่างนี้ แต่พอมาเจอเองกับตัวถึงได้รู้ว่าธาราธารร้ายมาก มากกว่าที่คิดไว้เยอะ
“ใบแก้ว ฤทธิ์มันอยู่ได้ไม่นานนี่นะ ต้องคอยเคี้ยวรักษาอุณภูมิบ่อยๆ แล้วใบแก่ๆมันจะมีกากใยเหม็นเขียวแล้วก็เคี้ยวยากกว่าใบอ่อนๆ แต่ใบอ่อนก็งี้ มีฤทธิ์เล็กน้อย ธารว่าไง”
“ใบแก้วอะไรของคุณ คุณพล่ามอะไร”
“พี่พล่ามอะไรก็ไม่รู้ล่ะธาร ถ้าพี่ไม่เห็นของกลางพี่จะพล่ามได้ เหรอ ไม่มีใครบอกหรือไงว่าอย่าเอาอะไรไปกินบนที่นอน เพราะถ้ามันร่วงขึ้นมา มันจะติดเสื้อผ้าเราให้เป็นหลักฐานได้”
เด็กหนุ่มหน้าเสีย แต่ก็ยังเชิดหน้ารั้นมองเมินไปทางอื่น ปากยื่นออกมาเหมือนธาราธารตอนเด็กๆที่ถูกขัดใจ
“พี่ไม่ใจดำขนาดที่เห็นแผลเต็มตัวขนาดนี้แล้วไม่ดูแลหรอก แต่เรื่องที่ธารกินใบแก้วพี่ให้คะแนนความพยายามแล้วกันนะ”
“อย่ามาพูดให้ตัวเองดูดีเลยน่ะ ใครกันล่ะที่แกล้งผมก่อน ที่นี่อยู่ไกลเมืองผมเข้าใจ แต่มันก็ไม่ได้ทุรกันดารขนาดต้องนั่งช้างไม่ใช่เหรอ แล้วความจริงถนนก็มี รถมารับคุณถึงมุขหน้าบ้าน แล้วทำไม ทำไม”
“ทำไมธารถึงต้องนั่งช้างมาให้ลำบากน่ะเหรอ”
ใต้ฟ้ายังไม่ทันจะพูดต่อธาราธารก็ส่งเสียงฮึดฮัดขึ้นจมูกก่อนจะกอดอกตัวเองเพื่อฟังคำอธิบายบ้าง แต่ตาก็ยังไม่ยอมสบกับคนพูดอยู่ดี ธาราธารเลือกที่จะฟังทั้งๆที่เบือนหน้าไปมองอย่างอื่น เช่นนาฬิกาโบราณที่ลูกตุ้มแกว่งไปมาชวนน่ารำคาญอยู่ตรงเสาทางเข้าห้องรับแขกนั่น
“เพราะตอนที่พี่มาซื้อที่ดินผืนนี้ พี่มากับปู่แล้วก็ปู่พนา ไม่มีถนนเส้นที่ธารเห็นตัดผ่านหรอกนะ พี่กับปู่ก็ต้องมาทางที่ธารมาเหมือนกัน แต่พวกเราเดินเท้ากันเข้ามา ไม่ได้มีช้างให้นั่งอย่างธาร ตั้งแต่ปูพนาแต่งงานใหม่ ปู่ก็ไม่ค่อยได้มาเยี่ยมพี่อีก เลยไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้มีถนนตัดผ่านแล้ว ปู่เลยให้มาส่งธารที่เดิม ทีนี้เข้าใจพี่หรือยัง”
เอาจริงๆคือเด็กหนุ่มเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง อะไรหลายๆอย่างบอกว่าใต้ฟ้ารู้เรื่องเขาดีเกินกว่าที่ควรจะรู้ การถูกจับได้ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายเก่งหรือรู้เท่าทัน แต่เป็นเพราะธาราธารพลาดเอง ดังนั้นเขาควรจะเก็บปากเก็บคำไว้แล้วหาทางเรียกร้องความสนใจทางอื่นที่แยบยลกว่านี้ และน่าอายน้อยกว่านี้ดีกว่า
“ไปรอที่ห้องเถอะ เดี๋ยวพี่ให้คนเอาข้าวไปให้ พี่ขอไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน สัญญาว่าจะไปทายาให้ธารเอง อ่อ ที่นี่ถึงกลางวันจะร้อนแค่ไหน แต่กลางคืนหนาวจับขั้วหัวใจเชียวล่ะ เสื้อผ้าที่ธารใส่อยู่ตอนนี้ไม่พอหรอกนะ”
เด็กหนุ่มกำหมัดแน่น ไม่ใช่ตัวเองจะปากร้ายแค่คนเดียวหรอก ใต้ฟ้าเองก็ใช่ย่อยซะที่ไหน ทำหน้านิ่งๆแต่ยอกย้อนมาแต่ละคำเล่นเอาแก้มร้อนผ่าว ไม่ต้องย้ำเตือนอีกก็รู้หรอกว่าที่นี่หนาว เพราะตอนนี้เขาก็ยืนสั่นไปทั้งตัวจนตะคริวจะจับปากอยู่แล้ว
“ผมไปได้แล้วใช่มั้ย”
“อาบน้ำอุ่นอีกครั้งก็ดีนะ ไม่งั้นได้ป่วยจริงๆสมใจแน่”
“ขอบคุณที่เป็นห่วง ผมดูแลตัวเองได้”
“เออ เดี๋ยวสิ พี่มีอะไรจะบอกนายอีกอย่างนะ”
“อะไรอีก”
“ตอนแรกพี่คิดว่าตัวนายจะชโลมน้ำหอมซะจนฉุนกึกซะอีก แต่เอาจริงๆแล้ว กลิ่นตัวนายแบบนี้ก็หอมดีอยู่แล้วนะ กระเป๋าเครื่องสำอางค์ที่ตกน้ำไปน่ะ ไม่ต้องเสียดายหรอก”
เห็นมั้ย!!! กูว่าแล้วเชียว
ไอ้ใต้ฟ้าบ้า ไอ้คนบ้า
คนอย่างพี่รู้ดียิ่งกว่าธาราธารรู้จักตัวเองซะอีกจริงๆด้วย
๐ สวัสดีค่ะ ไม่รู้เรื่องนี้จะยาวแค่ไหน แต่ตอนนี้ดำเนินมาได้ 3 ตอนแล้ว รู้สึกดีที่ตัวเองกำลังเขียนเรื่องเบาสมองอีกครั้ง ท่ามกลางไมเกรนที่ตีท้ายท้ายอย่างกระชั้นชิด เป็นเรื่องปกติสำหรับอากาศเปลี่ยนแปลงกระทันหันแบบนี้นะคะ คนเขียนชินแล้ว ถึงจะปวดก็เถอะ :laugh:
๐ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมายาวนาน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 8 แล้วนะคะ มาไกลเกินความคาดหมายของตัวเองจริงๆ
๐ พบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ ขอบคุณทุกคนมาก :bye2: TRomance
๐ ถ้าหากเห็นว่าคนเขียนพิมพ์ชื่อพระเอกจากใต้ฟ้าเป็นระฟ้าอย่าเคืองนะคะ ยังลืมนายใหญ่ไม่ลงจริงๆ :กอด1:
-
ฝากข่าวประชาสัมพันธ์ด้วยนะคะ
ประกาศเปิดจอง รวมเล่มนิยาย "นายโลมกับรักจนตรอก"
(http://image.ohozaa.com/i/630/j1lOlQ.jpg)
*** อ่านคำอธิบายและรายละเอียดให้จบก่อนตัดสินใจนะคะ
1.นิยายมี 2 เล่มจบ
นิยายมีให้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ อ่านนิยายเรื่องนี้ CLICK (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28425.0)
2.เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 700 หน้า ++/2 เล่ม
3.ที่คั่นกระดาษ และที่คั่นแม่เหล็ก (ตามมาตรฐาน TRomance)
4.ตอนพิเศษไม่ได้ลงในเล้า และโดจินวาดขึ้นใหม่โดยนักวาดมืออาชีพ
(เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนเขียนอยู่กับมันนานเป็นพิเศษ นานกว่าเรื่องอื่นๆ และนายโลม เป็นรวมเล่มเรื่องที่ 7 แล้วของ TRomance สิ่งที่อยากทำคืออยากทำอะไรใหม่ๆที่ตัวเองยังไม่เคยทำ ที่ผ่านมา เราแต่ละคนต่างก็ต้องจินตนาการตัวละครกันเอาเอง คนเขียนเลยอยากมีอิมเมจของนายใหญ่กับนายน้อยบ้าง โปรเจคนี้จึงเกิดขึ้น และเมื่อผลงานของนักวาดออกมาเป็นที่น่าพอใจมากสำหรับคนเขียน โปรเจคจึงมีต่อไปว่า แล้วถ้าเราแปลงเนื้อหาของตอนพิเศษให้มีทั้งบรรยายและโดจิน(การ์ตูน) รวมกัน คงจะมีสีสรรไม่น้อย อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะ ตกลงกับคนวาดไปแล้วว่าจะทำ ซึ่งปกหนังสือคนวาดน่าจะใช้วิธีการแบบ CG [computer graphics] ส่วนตอนพิเศษก็จะเป็นโดจินถ่ายทอดเรื่องราว รวมไปถึงบางโมเมนต์ของเนื้อหาหลักๆ เบื้องต้นคิดว่าน่าจะอยู่ที่ 30 หน้านะคะ ทุกหน้าวาดใหม่ทั้งหมด จำนวนโดจินจะมากหรือน้อยไปกว่านี้ ขึ้นอยู่กับจำนวนคนอ่านที่สั่งจองเข้ามา เพราะบอกตรงๆว่าคนเขียนก็เอาเงินส่วนกำไรนี่แหละไปจ้างวาดและสั่งทำค่ะ)
5.ซองผ้าสำหรับจัดเก็บหนังสือชุดนี้ รูปแบบจะนำเสนอต่อไปนะคะ
ราคานิยาย 1 ชุด 950 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดพัสดุลงทะเบียน ตรวจสอบสถานะการจัดส่งได้)
สำหรับชุดที่สองเป็นต้นไปจัดส่งแบบ EMS ค่ะ
ระยะเวลาในการจองและโอนเงิน ขอแบ่งเป็น 2 ช่วงเวลา ดังนี้
1.เปิดจองพร้อมรับโอนเงิน ตั้งแต่วันนี้ - 15 พฤษภาคม (ใครจองภายในช่วงเวลานี้โอนเงินวันไหนก็ได้ ปิดรับโอนเงินวันที่ 15 พ.ค.)
2.จองและโอนเงินหลังวันที่ 15 พฤษภาคม ให้ทุกคนโอนเงินภายใน 7 วันหลังจากได้รับ Code โอนเงิน และหมดเขตรับจองและรับโอนเงินภายในวันที่ 2 ก.ค.
สาเหตุที่ต้องทำอย่างนี้เพราะว่า คนอ่านจองมาเป็นคนแรกๆแล้วลืมโอนเงินค่ะ เยอะมาก และจะมาโอนกันตอนวันท้ายๆที่จะปิดโอนเงินซึ่งทีมงานจะต้องยืดเยื้อเวลาสำหรับคนที่มาภายหลังอีก และหากใครที่มาจองช่วงหลังๆแล้วคนเขียนสั่งของไปแล้ว จะไม่ได้รับของแถมนะคะ
สนใจสั่งซื้อ เมลล์ไปจองได้ที่ romancefic แอด hotmail.co.th และ Utellido (http://www.utellido.com/) สารพัดจัดให้
(http://image.ohozaa.com/i/eaa/UbJkc.jpg)
* หมายเหตุ หนังสือมีราคาสูง เนื่องจากคนเขียนสั่งทำตามจำนวนคนโอนเงิน ไม่ได้สั่งเป็นจำนวนมากเพื่อขายปลีกหรือวางขายตามร้านหนังสือ พิจารณาก่อนสั่งซื้อนะคะ
ตั้งชื่อหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองหนังสือ"
โดยระบุรายละเอียดดังนี้ค่ะ
1. ล็อกอินในเล้าเป็ด (ถ้ามี)
2. เบอร์โทรที่สามารถติดต่อได้
3. ชื่อเรื่องที่ต้องการจอง และจำนวนที่ต้องการ
รอรับ Code สำหรับโอนเงิน (ดำเนินการโดยทีมงาน (http://images.ecwid.com/images/401031/14525675.jpg))
มีข้อสงสัยเมลล์หรือสอบถามได้ที่ TRomance's Fanpage (http://www.facebook.com/TRomanceFic)
ขอบคุณค่ะ TRomance :pig4:
-
:z13: จิ้ม เค้าอยากเป็นคนแรกบ้างงงง
ไปอ่านดีกว่า
ตอนนี้รู้สึกมันสั้นๆอ่าครับ เฮ้อ สงสารธารรรรรร
-
555 โถ่ ธารไม่เนีนเลยอะ แต่ให้คะแนนความพยายามนะ
หรืออิพี่ฟ้ามันฉลาดไปวะ 5555555 :m20:
-
บวกค๊าาาาาาาาาาาาาาาาา พี่ใต้ฟ้าต้องใจอ่อนสักวันละ น้องโตมาน่ารักน่าฟัดดขนาดนั้น (ไม่รวมนิสัย 555)
-
โอยยยยย สนุก
ธารแสบมาก แต่มีคนแสบกว่าคือ ใต้ฟ้า ธารพออยู่กับใต้ฟ้า เหมือนเด็กน้อยเลย
-
:L2:
-
ยกนี้ ใต้ฟ้า-ธาราธาร สกอร์คะแนน 1:0
-
เราเชียร์น้องธารนะ อยากจะรู้ว่าวันที่ใต้ฟ้าแพ้ทางน้องธารบ้าง :z13:
-
เย้ มาต่อแล้วว
-
เหนือธาราธารยังมีใต้ฟ้า
อ่านแล้วฮาก๊ากเลย จะหลอกเค้าก็ไม่เนียน
ปล.คนชื่อฟ้านี่ปากร้ายกันทุกคนเลยเนอะ
-
เค้าเรียกแพ้ทางนะน้องธาร ฮ่ะ ๆๆ
-
i'm coming :z2:
เมื่อคืนสลบไปก่อน เลยต้องลุกมาอ่านตอนเช้า :m5:
ปู่กับพี่ใต้ฟ้าร้ายมาก แบบนี้ต้องเจอฤทธิ์ของน้องธารอีกเยอะแน่ๆ :haun5:
ครั้งต่อไปก็คงแกล้งกันหนักขึ้นเรื่อยๆ...จะรอดูแต้มสะสมของแต่ละฝ่าย :z1:
แก้จ้า...
อารมณ์โกรธแค้นยังคุกกรุ่นไม่จางหาย
คนทำงานบ้านสามคนแยกกันอยู่คนละมุมต่างจับจ้องมาที่ธาราธารอย่างกล้าๆ กลัว ==> กล้าๆ กลัวๆ
นำทางฉันแต่คนเดียวก็พอ ==> แค่
ถึงแม้ตัวบ้านจะอยู่บนเนิน แต่พื้นที่ของไร่ทั้งหมดกับเป็นแอ่งกะทะอยู่กลางหุบเขา ==> กลับเป็น
คนที่ขลุกตัวเองอยู่ในผ้าห่มผืนหน้าแอบยิ้มให้กับชัยชนะขั้นแรกของตัวเอง ==> ผืนหนา
หลังมือถือวิสาสะแตะหน้าผากขาวละมุนแล้วก็ต้องผงะ ไอ้ร้อนระอุตามมาทั้งๆที่ชักมือออกมาแล้ว ==> ไอร้อน
สองตาเบิกโพรงและกลอกมองไปมาเหมือนตกใจมาก ==> เบิกโพลง
ปล. ก็เหมือนที่ลงท้าย เค้าก็ชินตากับคำว่าระฟ้าเหมือนกัน งั้นถ้าผิดก็ตัวใครตัวมันนะ :really2:
-
แต้มเป็นของพระเอกเรา :laugh:
+1
-
หึหึ เหมือนจะถูกใต้ฟ้าจับทางได้ตลอดเลยนะธาร
แล้วจะเอาไงต่อละเนี่ยะ เรารอลุ้นอยู่นะ
ขออยู่ฝ่ายธารแล้วกัน
เพราะดูเหมือนพี่ใต้ฟ้าจะเนื้อหอมกว่าเยอะ ฮ่าๆๆ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
อยากรู้ว่าใต้ฟ้าจะรับมือธารต่อไปยังไง
-
อ๊ากกกกกกกกกก
น่าอ่านมากๆ ขอติดตามด้วยคนนะค่ะ
-
ธาราธาร เจ้าเล่ห์จริงๆ หึหึ
-
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
น้องธาร เสร็จแน่ ..>.,<
-
:z13:
-
ขอขำธารหน่อย 55555555 :m20: :m20:
เอาไปกินบนเตียงเหมือนเด็กๆไปได้
ธารพลาดแล้ว ก๊ากกก :laugh: :laugh:
ส่วนพี่ใต้ฟ้านี่แอบคิดไรป้ะเนี่ย คุยกับปู่ไปยิ้มพร่ำเพรื่อไป เอร๊ยยยย :impress2:
---------------------------
คำผิดจ้า
อารมณ์โกรธแค้นยังคุกกรุ่นไม่จางหาย >>> คุกรุ่น
ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นแผนการณ์ของใคร >>> แผนการ
“นำทางฉันแต่คนเดียวก็พอ” >>> แค่ (หรือเปล่า)
เป็นแอ่งกะทะอยู่กลางหุบเขา >>> กระทะ
ใต้ฟ้าอยากรู้เหมือนกันว่าธาราจะต่อว่าเขายังไงในเรื่องนี้ >>> ธาร (หรือเปล่า)
บ้านก็ยังเหงียบเหงาเหมือนอย่างที่ผ่านมา >>> เงียบเหงา
คนที่ขลุกตัวเองอยู่ในผ้าห่มผืนหน้าแอบยิ้ม >>> หนา
ไอ้ร้อนระอุตามมาทั้งๆที่ชักมือออกมาแล้ว >>> ไอ
ได้ยินคำว่าฉีดฉาก็ผวา >>> ฉีดยา
สองตาเบิกโพรงและกลอกมอง >>> เบิกโพลง
ต้องคอยเคี้ยวรักษาอุณภูมิบ่อยๆ >>> อุณหภูมิ
กระเป๋าเครื่องสำอางค์ >>> สำอาง
-
อ่า....สมน้ำสมเนื้อกันมั่ก :z2:
-
จิ้ม :z13:
เรื่องใหม่ของ TRomance ค่าาาา :mc4:
คราวที่แล้วเจอกับนายใหญ่ระฟ้า แห่งอาณาจักร Never Love Land
คราวนี้คงต้องเจอกับนายใหญ่ใต้ฟ้า แห่งไร่เหนือทรายใต้ฟ้า อิอิ
คุณธาราธารของเรานี่ก็ไม่เบา แต่เหมือนว่าคุณใต้ฟ้าเค้าจะรับมือได้อยู่แล้วใช่มะะ o18
-
5555 สงสารน้องธาร อุตส่าห์ลงทุนพยายามกินใบแก้ว :m20:
-
สุดยอดทั้งคู่ ใครจะพลาดก่อนกันหละ
แต่ที่แน่ๆ นับแต้ม 2 ต่อ 0
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบเนื้อเรื่องจัง น่าติดตามมากๆเลย ชอบๆๆ o13 o13
-
เหมือนพี่ใต้ฟ้าจะไม่มีจุดอ่อนเลยอ่ะ ธารไปทางไหนพี่เค้าก็ดักได้ทุกทางเลย :laugh:
-
ใต้ฟ้าคงเหนื่อยไม่น้อยกับการรับมือเด็กดื้อคนนี้
-
แหมๆๆๆพี่ใต้ฟ้ามีแอบสูดดมกลิ่นด้วยยย :impress2:
-
พึ่งเห็นว่ามีเรื่องใหม ติดตามและเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
คู่นี้เค้าทันกันจริงๆ :z2:
-
ว่าน้องธารเราเจ๋งแล้วนะ แต่พี่ใต้ฟ้าเราเจ๋งกว่าเยอะ ดักถูกทุกทาง
จากที่ว่าพี่ใต้ฟ้าจะเตรียมรับมือน้องธารยังไง สงสัยว่าต้องกลับกันซะแล้ว
:pig4:
-
o13
เพิ่งได้อ่านเรื่องใหม่เมื่อผ่านมาเข้าตอนที่สามไปแล้ว
ดีใจที่ได้อ่านผลงานใหม่เรื่องนี้ค่ะ และจะรอติดตาม
ว่าใต้ฟ้าจะหลงเสน่ห์ธารธาราเมื่อไหร่
บวกเป็ดค่ะ
-
เหนือฟ้ายังมีฟ้า
แต่นี่เหนือธารยังมีพี่ใต้ฟ้า :z2:
บวกเป็ด
-
คู่นื้นื่ น่ารักดีเนอะ
ว่าแต่พี่จะเสร็จน้องเมื่อไหร่หว่า
-
แกล้งธารได้นะ พอธารจะแกล้งกลับ ใต้ฟ้าดันรู้ทันอีก
-
เค้าทันกันจริงๆ น้า
เจ้าเล่ห์ยังไงก็ยังจับได้อ่ะ 55555
-
...มาเป็น fc เรื่องนี้ด้วยคน ชอบนายเอกมากๆๆ แสบสรรดีแท้ๆๆ
...พระเอกก็กวนเนอะ แทะโลมเป็นด้วยนึกว่าจะมาดนิ่งๆๆซะอีก :laugh:
-
:pig4: :L1: :3123: :L2: :กอด1:
-
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ :laugh: ชอบๆ
น้องธารแลดูรั้นๆ ดื้อๆ พี่ใต้ฟ้าจะปราบยังไงนะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :กอด1:
-
ถึงน้องแรงแต่พี่เค้าก็รับมือไหวนะคะ ฮ่าๆ--ๆ
-
ปุฮิ ปุฮิ น่ารัก
ท่าทางหนุ่มใหญ่ชาวไร่ จะเป็นประเภทสัตว์กินเนื้อนะ ^*^
-
แผนสูงทั้งคู่เลยนะเนี่ย :m20: :m20:
:กอด1:
-
เข้ามาติดตามเรื่องใหม่จ้า
หนึ่งคนแรงหนึ่งคนนิ่งใครจะพลาดก่อนกันหนอ
-
ใต้ฟ้ารู้ทันน้องธาร :laugh:
-
:m20: จะร้ายแค่ไหน ก็ต้องสยบให้ใต้ฟ้าซินะน้องธาร
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว จะแสบอีกแค่ไหนน้าาาาาาา~
-
ธาร เกือบจะเนียนแล้วเชียว
-
ก็บอกแล้วว่าพี่ใต้ฟ้าเอาอยู่ :laugh:
ยอมรับเลยน้องธารนี่แสบได้เรื่องจริงๆ
นี่แค่วันแรกนะเนี่ยยังป่วนได้ขนาดนี้
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ :L2:
-
ชอบเรื่องนี้อะ ><!!
ใต้ฟ้าเท่มาก แล้วธารก็น่ารักด้วย ><!!!
รออ่านต่อจ้า ^0^
-
:m20: :z2:
แหม๋ๆทั้งแก่นแก้วแสนซนโดนใจผู้อ่านจริงๆ
น้องธารแสบจริงๆเลย มารอตอนต่อไปค่ะชักสนุกขึ้นแบบฉุดไม่อยู่จริงๆ o13
-
ชอบเรื่องนี้จังค่ะ
สำนวนอ่านง่ายดี
^^
-
เพิ่งรู้ว่ามีเรื่องใหม่
สนุกสนานน่าติดตามเช่นเคย
-
เป็นกำลังใจให้ธาราธารสู้สู้ต่อไป
และพยายามต่อไปนะ
-
เพิ่งเห็นว่ามีเรื่องใหม่ค่ะ :mc4:
นายเอกของเรื่องจะนิสัยแสบขนาดไหนยังไงไม่รู้ แต่หมั่นไส้พระเอกของเรื่องมาก ซึนๆ แบบนี้ขอให้หลงนายเอกจนโงหัวไม่ขึ้น เพี้ยงงงงงงงงงงง :call:
-
สวัสดีค่ะ
เซเองนะ ห่างหายไปนานให้นังทีลงนิยายเอง วันนี้นังทีไม่ว่างนะคะ เซเลยต้องมาลงให้
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ ชื่อพระเอกแต่ละเรื่องของนังทีนี่แบบ ไม่ร่วงมาจากฟ้าเลยเนอะ
ฉานแสง ภูตะวัน ระฟ้า คนล่าสุด นี่ใต้ฟ้า เรื่องต่อไป พระเอกจะชื่อ เวหา ป่าวเนี่ย :laugh:
เอาล่ะเพ้อมาเยอะ ติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ เจอกันเมื่อชาติต้อการนะคะ
-------------------------------------------------------------------------------------
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 4
หากไม่นับเหล่าคนงานในบ้านและคนงานของไร่แล้ว บ้านหลังนี้มีคนอาศัยอยู่แค่คนเดียวคือนายใต้ฟ้าเจ้าของบ้าน และเพิ่งจะมีคนอาศัยเพิ่มเข้ามาอย่างธาราธารเพียงคนเดียวเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?
ก็แล้วทำไมบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ถึงได้มีเสียงรบกวนจนน่ารำคาญสำหรับคนที่นอนไม่ค่อยหลับและรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัวอย่างธาราธารอย่างนี้ เด็กหนุ่มอยากจะสะบัดผ้าห่มผืนหนาออกจากตัวตามแรงอารมณ์ที่มีแล้วกระชากบานหน้าต่างให้เปิดกระแทกอัดฝาผนัง ตะโกนด่าพวกที่ส่งเสียงรบกวนเวลานอนให้สุดเสียง
แต่สิ่งเหล่านั้นธาราธารทำได้แค่คิด ร่างทั้งร่างแทบจะไม่ไหวติงไปไหน ตัวยังจมอยู่ในที่นอนเนื้อนิ่ม เหมือนอากาศกำลังเย็นสบายพอดีๆแต่เขาเองรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งหัว ซ้ำร้ายยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบายจริงๆเสียแล้ว
ก๊อก ก๊อก!!
แค่เสียงจากข้างนอกก็หงุดหงิดและรำคาญมากพออยู่แล้ว มาเจอเสียงที่ใกล้และกระชั้นชิดกว่านั้นทำให้หัวคิ้วทั้งสองข้างย่นเข้าหากันโดยอัตโนมัติ และเมื่อถูกรุกรานทางการพักผ่อนขนาดนั้นแต่สภาพไม่เอื้ออำนวยให้ตอบโต้อะไรออกมาได้ กลายเป็นความอึดอัดภายในที่ขับออกมาเป็นน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม มันเป็นการระบายออกของระบบร่างกาย ไม่ใช่ธาราธารร้องไห้
เสียงประตูห้องตัวเองถูกสะเดาะกลอนแล้วพังเข้ามาทำให้คนบนเตียงได้ยินชัดเต็มสองหู พยายามยกร่างตัวเองให้ลุกขึ้นมาตอบโต้กับผู้บุกรุกที่อุกอาจนั่นแต่ก็ทำได้แค่เพียงยันตัวเองขึ้นมาแต่ยังไม่ทันลุกขึ้นนั่งแผ่นหลังก็จมลงไปในกองที่นอนอีกครั้งอย่างหงุดหงิดใจ อาการแบบนี้ ธาราธารเริ่มรู้ตัวเองดีว่าป่วยจริงแล้วแน่ๆ
“เลิกงอแงได้แล้วธาร ตีสี่แล้ว พี่จะพาเข้าไร่”
ถึงตาจะลืมไม่ขึ้นและเนื้อตัวยังหนักอึ้งเหมือนโดนหินถ่วงอยู่นั้น ธาราธารก็ได้ยินชัดเต็มสองหูแล้วว่าคนที่บุกรุกเข้ามาคือเจ้าของบ้าน
“อะไรนะ”
คนที่พยายามเค้นเสียงส่งคำถามออกมาไม่รู้เลยว่าเสียงนั้นจะรอดลำคอแล้วผ่านพ้นออกมาเป็นลมปากหรือเปล่า ใจจริงธาราธารอยากจะตะโกนออกไปให้สุดเสียงเลยทีเดียวเมื่อรู้ว่าเวลายังเรียกไม่ได้เลยว่าเช้าแล้ว ฟ้าน่าจะยังมืดมิดไม่ผิดเพี้ยนจากตอนดึกดื่นเที่ยงคืนแน่ๆ ไอ้ผู้ชายคนนี้มันต้องบ้า จะมีคนดีที่ไหนเขาลุกไปทำงานตอนตีสี่กันบ้างถ้าไม่ใช่พนักงานกะดึกของ 7-11
“พี่บอกว่าเลิกเล่นเป็นเด็กๆได้แล้วธาร ลุกขึ้นมา”
น้ำเสียงคนพูดบอกได้ว่าหงุดหงิด ซึ่งเป็นแบบนั้นจริงๆสำหรับใต้ฟ้า เขาไม่มีเวลามาเล่นไล่จับกับธาราธารในช่วงเวลาที่ต้องไปสั่งงานลูกน้องในไร่อย่างนี้ มีงานมากมายที่ทุกคนรอนายไปสั่งการอยู่และใต้ฟ้าก็ตั้งใจแล้วว่าจะเอาธาราธารไปเรียนรู้งานในไร่ด้วย อย่างน้อยๆ เด็กหนุ่มที่เคยโลดโผนและใช้ชีวิตอิสระมาตลอดจะได้รู้จักกับการจัดระเบียบชีวิตตัวเอง แต่ดูเหมือนธาราธารจะขยันพยศใส่เขาให้ปวดหัวตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนกระทั่งตอนนี้
“ไม่”
เสียงแหบระโหยโรยแรงนั้นเหมือนคนป่วยจริงๆไม่มีผิด แต่จากเรื่องที่ธาราธารเพิ่งก่อไปเมื่อวานทำให้ใต้ฟ้าเลือกที่จะพิจารณาด้านความร้ายการของคนตัวเล็กมากกว่าที่จะดูให้แน่ชัดว่าธาราธารป่วยจริงหรือสร้างเรื่องแหกตาเขาอีกกันแน่ ยิ่งยื้อแต่เวลาไม่ได้หยุดให้ใต้ฟ้าทำสงครามประสาทด้วย สิ่งเดียวที่ใต้ฟ้านึกขึ้นมาได้คือกระชากคนบนเตียงขึ้นมาแล้วยัดเข้ารถเลยคงง่ายกว่าเป็นไหนๆ เพียงแค่กุมข้อมือธาราธารให้แน่นๆ ออแรงกระตุกเพียงนิดร่างนั้นก็ปลิวติดมือออกมาโดยไร้แรงต้าน และไม่มีเสียงโวยวายอะไรออกมา
ขนาดธาราธารไม่ได้ต่อต้านหรือขัดขืนอะไร แต่การจะลากสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคนที่อยู่ในสถานะเดียวกับไก่ไร้กระดูกอาหารขยะชื่อดังแล้วก็เล่นเอาใต้ฟ้าต้องเสียเหงื่อตั้งแต่ไม่เริ่มทำงานเลยด้วยซ้ำ
“โอ๊ย”
เสียงอุธรณ์จากปากบางไม่ได้ดังอะไรมากมายนัก อีกฝ่ายดูสลึมสลือและง่วงซึมเกินกว่าจะลุกขึ้นมาเต้นและแหกปากร้องอย่างที่ใต้ฟ้านึกกลัวได้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังได้เห็นริมฝีปากซีดๆนั่นขมุบขมิบต่อว่าเขาให้ได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้างอยู่ดี
“โทษที ที่ออกแรงเยอะไปหน่อย”
พอจะตวัดสายตาไปต่อกรกับคนที่เพิ่งจะขึ้นมานั่งเคียงข้างตัวเองฝั่งคนขับก็รู้สึกปวดร้าวไปทั้งกระดูกคอ หากใต้ฟ้าจะป่าเถื่อนขนาดนี้ ธาราธารเองก็มองไม่เห็นว่าคำขอโทษจะมีความหมายอะไร
ท่องไว้สิวะธาร ‘หน้าตาดีไม่ได้รวมไปถึงใจ’
รถวิ่งไปบนถนนดินถมที่ไม่ได้กระเด้งกระดอนแต่ก็โคลงเคลงโยกเยกจนลำไส้ปั่นป่วนกระชากอ้วกไปตลอดทาง ธาราธารบอกไม่ถูกหรอกว่าสภาพอากาศตอนนี้เป็นยังไง หนาวหรือร้อนก็ไม่รู้ได้ แต่เหงื่อผุดซึมขึ้นมาตามรูขุมขนจนชุ่มไปทั้งแขนและเนื้อตัว
ใต้ฟ้าเองก็มุ่งมั่นที่จะขับรถไม่มีแม้แต่จะชายตาแลคนที่นั่งทำหน้าผะอืดผะอมอยู่ข้างๆเลยสักนิด ไม่รู้เลยว่าคนที่นั่งห่อตัวอยู่ข้างๆนั้นกำลังรวบรวมพลังเพื่อจะกลับมาเก่งต่อหน้าคนที่เฝ้ารอมาเจอมากแค่ไหน ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ดูเหมือนธาราธารจะเป็นเด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรเลยสักนิด ไม่รู้จักแยกแยะ ไม่รู้จักที่จะรัก นี่คงเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักๆที่ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกยอมรับไม่ได้
หากธาราธารเป็นอย่างนั้นจริง ทำไมถึงยังลืมไม่ได้ ทำไมถึงยังฝังใจอยู่อย่างนั้น เป็นเพราะแพ้ไม่ได้ ยอมใครไม่เป็นหรือเพราะอะไร?
“พี่จะพาธารไปดูเค้าเก็บเห็ดก่อน หลังจากนั้นพี่จะพาธารไปดูไร่สตอเบอรี่ สองอย่างนี้เราต้องเก็บกันตอนเช้า เช้ามากๆ ธารจะต้องตื่นให้ได้ เดี๋ยวนี้ไร่เราปลูกสตอเบอรี่ได้แล้ว พี่อยากให้ที่นี่ปลูกได้ทั้งอำเภอ”
ถึงจะไม่พอใจและไม่เข้าใจคนข้างๆแค่ไหน แต่ธาราธารก็สะดุดใจกับคำว่าเราเป็นพิเศษ หรือเพราะใต้ฟ้าเป็นคนที่ใช้คำพูดโดยไม่คำนึงถึงความหมายที่แท้จริงของมันอยู่แล้ว ผู้ชายคนนี้ถึงได้พูดออกมาโดยไม่คิดว่าคนฟังจะใจเต้นแค่ไหน
“แล้วนี่ธารกลายเป็นคนพูดน้อยตั้งแต่เมื่อไหร่”
สายตาและคำพูดที่เต็มไปด้วยความสงสัยทำให้ธาราธารอยากจะฮึดเรียกพลังสุดท้ายออกมาแล้วตอกหน้าคนข้างๆไปเหลือเกินว่า
‘กูไม่สบาย’
แต่แล้วสิ่งนั้นก็เป็นเพียงแค่ความคิดเมื่อสุดท้ายธาราธารเองก็ยังคงเม้มปากตัวเองซะแน่นสนิท ต่อให้ทิ้งตัวตายไปตรงหน้า ใต้ฟ้าก็คงคิดว่าเป็นมารยาของเด็กหนุ่มอยู่ดีนั่นล่ะ
ธาราธารต้องการใช้มารยาที่สั่งสมมาเป็นใบเบิกทางน่ะใช่!!
แต่ต้องไม่ใช่หนทางของนางเอกละครหลังข่าวอย่างนี้แน่ เขาต้องการให้หินผาอย่างใต้ฟ้าอ่อนยวบยาบเป็นขี้ผึ้งต้องไฟให้ได้สิ
“คุณปู่โทรมาถามว่าธารเดินทางเป็นยังไงบ้าง สนุกมั้ย นี่ธารไม่ได้โทรบอกคุณปู่เลยเหรอ”
“แล้วจะให้ธารบอกคุณปู่ยังไง สนุกเหมือนได้เล่นแกรนด์แคนยอนของสวนสยามงั้นเหรอ”
มันอดใจไม่ไหวจริงๆถึงแม้สภาพร่างกายจะไม่เอื้ออำนวย ในเมื่อใต้ฟ้าขยันจะเซ้าซี้เขาขนาดนี้ ธาราธารก็จะจัดให้สมใจอยากทั้งๆที่ยังป่วยนี่แหละ
“พี่ดีใจนะที่นายรู้สึกสนุก”
‘หึ’ ทั้งๆที่บ้านแทบแตกขนาดนั้น แต่ใต้ฟ้ารู้สึกว่าการยั่วให้อีกฝ่ายขยันกระตุกคิ้วให้ขมวดเข้าหากันเพราะหงุดหงิดนั้นทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาไม่น้อยเลยทีเดียว ธาราธารแสบมากที่หลอกเขาว่าป่วยด้วยการกินใบแก้วนั่น เด็กที่อยู่ในเมืองศิวิไลซ์อย่างนี้รู้จักใบแก้วและรู้จักคุณสมบัติแสนเจ้าเล่ห์ของมันก็นับว่าธาราธารไม่ได้แย่หรือหัวทึบอะไร แต่่เด็กคนนี้น่าจะตั้งใจที่จะไม่เรียนและตั้งใจที่จะสร้างปัญหาให้ปู่ตัวเองมากกว่า ใต้ฟ้าไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเด็กแสบที่เพื่อนปู่ฝากฝังให้คอยดูแลตั้งแต่เล็กแต่น้อยจะกลายมาเป็นเด็กภายใต้การปกครองที่เพื่อนปู่ส่งมาให้เขา “ปราบพยศ” อย่างนี้ หลายปีผ่านไป หลายสิ่งหลายอย่างในตัวเด็กคนนี้เปลี่ยน แต่สิ่งเดียวที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยคือแววตา ธาราธาดื้อรั้นและเย่อหยิ่งยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้นไม่เปลี่ยน รวมไปถึงความมั่นใจสูงลิบลิ่วเสียดฟ้าที่ทำให้ธาราธารคอตั้งใส่เขาตลอดเวลานั่นด้วย
“ถึงแล้ว ลงมาได้แล้วธาร พี่จะสอนให้รู้จักว่าเก็บเห็ดเค้าทำกันยังไง อ้าว!! นั่งเหม่ออะไรอยู่ ลงมาเร็วๆ ยังมีงานให้ไปทำอีกมากนะ”
ธาราธารขมวดคิ้วมุ่น ไม่สบอารมณ์เลยที่คนใจร้ายไม่ยอมสังเกตว่าอะไรจริงหรือหลอก ทีตอนเขาแกล้งป่วย ใต้ฟ้าใช้เวลาในการจับผิดไม่นานอะไรเลยก็จับได้คาของกลาง แต่ตอนที่เขาเจ็บป่วยจริงจังขนาดนี้ ใต้ฟ้ากลับมองว่าเขาแกล้งอีกเหรอ การที่ธาราธารนั่งนิ่งๆเพราะต้องสกัดกั้นอาการมวนท้องและลมที่จะตีของบางอย่างให้ทะลุปากออกมาต่างหาก เด็กหนุ่มคิดหาวิธีอยู่นานที่จะทำให้คนใจร้ายบางคนไปไม่เป็นเหมือนอย่างที่ทำกับเขาบ้าง แล้วแผนชั่วร้ายที่คิดได้ก็ไม่พ้น
“พี่ใต้ฟ้าให้ธารขี่หลังเข้าโรงเพาะเห็ดได้มั้ยล่ะ”
ได้ผล!! อีกฝ่ายยกคิ้วและมีสีหน้าตกใจเมื่อเด็กหนุ่มต่อรองในเรื่องที่คงจะไม่มีใครที่ไหนเขาทำกัน ไร่แห่งนี้ไม่ใช่โลกของคนสองคน บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยคนงาน และแน่นอนว่าทั้งธาราธารและใต้ฟ้าคือจุดสนใจของทุกคน
“ธารปวดหัวนะ เหมือนจะไม่สบายจริงๆแล้ว ถ้าจะให้ธารเข้าไปในนั่นก็อุ้มไปเหอะ ให้เดินคงล้มพับตั้งแต่ไม่ก้าวนั่นล่ะ”
“อายุเท่าไหร่แล้วธาร โตขนาดนี้แล้วร้องขี่คอพี่ไม่อายคนงานหรือไง”
อา!! สรุปว่าใต้ฟ้าห่วงเรื่องสรีระและน้ำหนักตัวมากกว่าที่คิดว่าจะไม่อุ้มสินะ เด็กหนุ่มฝืนยิ้มออกมาได้บ้างถึงแม้ว่าใต้ฟ้าจะไม่รู้มารยาของตัวเองเหมือนที่พวกหัวงูที่เขาฝึกบริหารเสน่ห์มาจะรู้ พวกหื่นกามพวกนั้น เพียงแค่ธารอ้างว่าปวดหัว แต่ละคนก็แทบจะช้อนร่างเขาขึ้นมาอุ้มแล้ววิ่งเข้ามินิมาร์ทซื้อถุงยางและเจลหล่อลื่นทันทีด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นเมื่อไหร่ที่คิดใช้มารยาเล่มนี้ ธาราธารถึงต้องคิดหาวิธีีเอาตัวรอดก่อนที่พวกฝรั่งร่างยักษ์พวกนั้นจะทันช้อนร่างตัวเอง ไม่มีไม้ซีกที่ไหนจะงัดไม้ซุงอย่างพวกนั้นได้หรอก แต่สำหรับใต้ฟ้า ธาราธารยินดีที่จะยืนทำตาละห้อยมองอีกฝ่ายแก้เกมไม่ถูกอยู่อย่างนั้น ดูเหมือนนายของที่นี่จะลำบากใจและกำลังตัดสินใจบางสิ่งบางอย่างอยู่
“ถ้าธารตัวเล็กแล้วผอมกว่านี้ พี่ใต้ฟ้าจะยอมให้ขี่หลังเหรอ”
“เปล่า พี่ไม่ได้ว่านายผอม ตอนนี้ก็จะปลิวรวมไปกับใบไม้แห้งตอนลมพัดอยู่แล้วยังจะผอมอะไรอีก พี่หมายถึงนายโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วต่างหาก ใครเขาร้องให้อุ้มกันล่ะ”
อะไรวะ!! สายตาที่ช้อนมองมั่นใจว่าเยิ้มได้ที่เพราะมีพิษไข้เข้ามาช่วยให้สมจริงยิ่งขึ้นนี่ใช้การอะไรไม่ได้เลยเหรอ
ธาราธารฝืนตัวเองสะบัดหน้าพรืดแล้วฮึดสู้กับพิษไข้ก้าวฉับๆเข้าไปในโรงเพาะเห็ดโดยไม่สนใจคนข้างหลังอีก ข้างในโรงเพาะมีกลิ่นที่บรรยายไม่ถูกแผ่ออกมาจนมึนหัวไปหมด เรี่ยวแรงมีน้อยนิด สติก็มีบ้างไม่มีบ้างอยู่แล้ว กว่าจะฝืนมาได้ขนาดนี้ถ้าหากเจอกลิ่นที่ชวนคลื่นเหียนนี่เข้าไปอีกธาราธารแทบจะเซและเดินต่อไปให้สุดโรงเพาะไม่ไหว ชั้นไม้ที่ตีสูงเสมอฝ้าคือที่ให้เกาะรั้งอย่างดี ถึงแม้การเข้ามาใกล้เจ้าถุงเพาะเห็ดพวกนี้จะทำให้ได้กลิ่นรุนแรงขึ้นจนสติพร่าเลือนก็เถอะ
“ปกติเราจะเก็บเห็ดกันทุกวัน เพราะเห็ดนี่ไม่มีฤดูกาลในการเก็บ ถ้าหมดเชื้อแล้วเราก็เปลี่ยนเครื่องปลูกแล้วเพาะใหม่ ดอกเห็ดที่งอกออกมาตรงปากเครื่องปลูกจึงเป็นเห็ดที่พร้อมเก็บ พี่จะให้ธารมาดูเห็ดที่คนงานเก็บนะ เห็ดที่จะเอาออกไปขายจะต้องสมบูรณ์ไม่บอบช้ำ ขนาดดอกต้องสม่ำเสมอกันเข้าใจมั้ย”
ใต้ฟ้าตามเข้ามาหยุดยืนอธิบายเสียยาวเฟื้อยเหนือคนที่งอนแล้วฟึดฟัดเข้ามาในโรงเห็ดโดยที่ไม่รอเขาก่อน แต่พอหันกลับมาแล้วก็นึกใจหายพร้อมทั้งตกใจเล็กๆที่เห็นอีกฝ่ายทรุดกองไปกับพื้นทั้งๆที่มือยังยึดเสานั่งร้านถุงเพาะเห็ดไว้หลวมๆ ก็พอจะสังเกตเห็นว่าธาราธารหน้าซีดมาตั้งแต่ที่บ้านแล้ว แต่ไม่รู้ว่านั่นคือของจริงหรือแผนการณ์ ยอมรับว่าแม้จะมั่นใจว่ารับมือกับธาราธารได้สบายๆ แต่พอเอาเข้าจริงๆแล้วตั้งแต่ผันตัวเองมาเป็นเกษตรกรอยู่ที่นี่ ใต้ฟ้าก็ไม่ได้ถูกใครปั่นหัวให้สับสนอย่างนี้มานานมากแล้ว และไม่เคยถูกผู้ชายปั่นหัว การตั้งรับที่คิดว่าง่ายเลยกลายเป็นยากจนปรับตัวไม่ทันจริงๆ
ร่างเล็กถูกใต้ฟ้าอุ้มกลับมาที่รถอีกครั้ง พอได้สัมผัสผิวเนื้อของอีกฝ่ายถึงได้รู้ว่าธาราธารตัวเย็นเฉียบสลับกับร้อนระอุเป็นพักๆภายใต้สภาพอากาศแบบเดียวกัน ไอ้ที่ดูเหมือนอีกฝ่ายอดใจที่จะต่อล้อต่อเถียงกับตัวเองไม่ไหวอย่างที่คิดเอาไว้เมื่อกี้เริ่มไม่ใช่เสียแล้ว การที่ธาราธารตอบโต้กับเขาได้แสดงว่าอีกฝ่ายจะต้องใช้ความพยายามและต่อสู้กับพิษไข้สุดๆเลยทีเดียว
“นี่คือบทเรียนของเด็กเลี้ยงแกนะธาร รู้มั้ย!!”
เขาพึมพำกับร่างเล็กก่อนที่จะวางกับเบาะหลังรถอย่างเบามือ ใต้ฟ้าเลือกที่จะเลือกผู้ช่วยมาสั่งงานแทนตัวเอง ไม่บ่อยนักหรอกที่นายจะปล่อยให้ลูกน้องตรวจงานแทนตัวเองทั้งหมด กว่าไร่แห่งนี้จะเติบโตขึ้นมาได้ ใต้ฟ้าเป็นแรงขับเคลื่อนของทุกส่วนงานเลยก็ว่าได้ แต่ตอนนี้เขายอมทิ้งทุกความสำคัญ เมื่อมีอีกคนมาอยู่ด้วย และใครคนนั้นกำลังไม่สบายแล้วจริงๆ
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
“อะไรนะหลาน ไอ้ธารไม่สบายเหรอ ฮ่าๆ ปู่อยากเห็นหน้าไอ้ตัวแสบตอนไม่สบายเสียจริง เหมือนงูถูกรีดพิษเลยมั้ยใต้ฟ้า”
“คุณปู่ครับ ผมขอโทษนะครับที่ดูแลธารไม่ดี ผมไม่คิดว่า”
“ไม่คิดว่าอย่างธารจะป่วยได้ใช่มั้ย ปู่ไม่คิดว่ามันจะป่วยเหมือนกัน ไปอยู่เมืองนอกก็ไม่มีทีท่าหรือข่าวคราวว่าป่วย ใต้ฟ้าไม่ต้องขอโทษปู่หรอก เจ็บไข้ได้ป่วยเป็นเรื่องธรรมดา ให้มันได้รับรู้ซะบ้างก็ดี รสชาติชีวิต ดีแล้วล่ะ ธารมันจะได้มีภูมิคุ้มกันกับเค้าบ้าง”
ใต้ฟ้ามองร่างที่นอนบนเตียงคนป่วยคล้ายเจ้าชายนิทราก็ถอนหายใจ แน่หรือที่ธารไม่เคยป่วย เจ้าหมอนี่ไม่เคยป่วยหรือไม่เคยบอกให้รู้กันแน่ ใต้ฟ้าก็เกือบจะคล้อยตามคุณปู่พนาบอกเล่าเหมือนกันหากไม่เห็นและได้ยินคนป่วยละเมออะไรหลายๆอย่างนั่นออกมา หนึ่งในหลายๆสิ่งนั้นสะกดให้ใต้ฟ้าหยุดนิ่งและตั้งใจฟังเหมือนถูกตรึงอยู่กับที่
‘ไม่มีใครต้องการธารเลยเหรอครับ คุณปู่ พี่ใต้ฟ้า ไม่มีสักคนเลยจริงๆเหรอ’
เรื่องคนไม่สบายจนเพ้อหรือละเมอออกมาเป็นเรื่องปกติ แต่หากใครที่ละเมอแล้วมีน้ำตาไหลออกมามันคือสิ่งที่คนๆนั้นฝังใจใช่หรือเปล่า ใต้ฟ้าวูบไหวไปทั้งอกเมื่อมีชื่อของตัวเองอยู่ในคำตัดพ้อที่น่าสงสารสุดใจนั่น ไม่มีร่องรอยของความก้าวร้าวถือดีอยู่ในน้ำเสียงเลยสักนิด มีแต่คำถามเว้าวอนที่บอกว่าเด็กชายคนนี้อ้างว้างและขาดความอบอุ่นทางใจอย่างที่สุด
‘ถ้าธารเป็นผู้หญิง พี่ใต้ฟ้าจะแต่งงานกับธารใช่ใหม เดี๋ยวนี้หมอทำได้แล้วนะ ธารจะไปทำ ถ้าพี่ใต้ฟ้าอยากได้ผู้หญิง คอยดูนะธารจะไปทำ’
“เฮ้ย!! บ้าไปแล้ว ละเมออะไรออกมาอย่างนั้นวะ”
คนฟังปรับโหมดอารมณ์ตัวเองไม่ถูกอีกครั้งเมื่อคนป่วยละเมอสิ่งที่ทำให้ใต้ฟ้าถึงกับสะดุ้ง เขาจำแหวนดอกหญ้าที่ธาราธารทำขึ้นมาเองได้ จำได้แม้กระทั่งเสี้ยงเจื้อยแจ้วร้องขอคำสัญญาว่าจะแต่งงานกับตัวเอง แต่นั่นเป็นเพียงเสี้ยวเวลาหนึ่งของวัยเด็กที่ไม่รู้ประสีประสาและความสำคัญของคำว่าแต่งงานไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมสิ่งนี้ถึงได้ตามติดธาราธารมาจนโตป่านนี้ได้
“หึ ไอ้เด็กบ้า เป็นผู้ชายมันไม่ดีตรงไหน อย่างน้อยๆนายก็ สามารถลุยๆไปไหนมาไหนกับพี่ได้โดยไม่ต้องห่วงว่าหนามจะเกี่ยวกระโปรงขาดละนะ ไปเอาความคิดพิเรนทร์ๆแบบนี้มาจากไหนกัน”
ใต้ฟ้าเดินเข้าไปใกล้กับคนตัวเล็ก ลูบไรผมนุ่มเบามืออย่างนึกเอ็นดู ขนาดไม่สบายจนไร้พิษสงขนาดนี้ แต่ปากสีสดแต่ซีดเซียวไร้ชีวิตชีวายังเชิดรั้นไม่เปลี่ยน
“รีบๆหายแล้วกลับมาร้ายอย่างเดิมเถอะธาร เป็นแบบนี้แล้วใจพี่เต้นผิดจังหวะ มันไม่ดีนะรู้มั้ย”
สายตาอ่อนโยนมองร่างที่นอนหายใจสม่ำเสมอบนเตียงอย่างมีความหมาย มันคือความผูกพันที่ใต้ฟ้ากับธาราธารมีกันมาตั้งแต่เด็กๆ ถึงแม้ช่วงเวลายาวนานเกินครึ่งของชีวิตทั้งเขาและธาราธารห่างหายกันไปรับผิดชอบชีวิตส่วนตัวของตัวเองก็ตาม และช่องว่างของเวลาเหล่านั้น เขารับรู้ข่าวสารของธาราธารอยู่บ้าง และมันกลายเป็นรับรู้เสมอในระยะหลังๆที่ธาราธารโตเป็นหนุ่มแล้วนี่เอง
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
“อะไรกันเอื้อง นายไม่อยู่จริงๆเหรอ ปกตินายเธอเค้าเคยทิ้งไร่รึไง”
อารมณ์คนถามขัดแย้งกับหน้าตาจนแม่บ้านนึกสยอง คุณว่านน้ำเป็นลูกสาวของผู้หลักผู้ใหญ่ของจังหวัดแห่งนี้และมีทีท่าว่าจะมาชอบพอเจ้านายตัวเอง แต่เอื้องดูไม่ออกหรอกว่านายตอบรับสัมพันธ์เธอคนนี้ในรูปแบบไหน เพราะนายก็ยังเป็นนาย เป็นรูปปั้นที่มีชีวิตจิตใจแต่ไม่่แสดงความรู้สึกอะไรให้คนงานอย่างตัวเองจับได้เลย นายเป็นคนใจดีแต่มีระเบียบและน่าเกรงขามเกินกว่าจะเข้าใกล้หรือหยอกล้อเล่นหัวสนิทสนมเกินบ่าวและนายได้เท่านั้นเอง
“นายไม่อยู่จริงๆค่ะคุณว่าน แขกของนายไม่สบายค่ะ นายพาไปโรงพยาบาลในเมือง”
“แขกนาย ใต้ฟ้ามีแขกเหรอ ใครน่ะ”
“คุณธารค่ะ เป็นลูกชายของเพื่อนคุณปู่นายค่ะ เพิ่งมาอยู่ด้วยเมื่อวาน”
“เหรอ ผู้ชายหรอกเหรอ”
เอื้องเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าการที่ผู้หญิงยกยิ้มมุมปากนั้นน่ากลัวและไม่น่าคบหามากที่สุด มันดูเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและไม่น่าไว้วางใจสุดๆ
“ค่ะ ผู้ชาย”
แต่เอื้องตั้งใจที่จะไม่ขยายความมากกว่านี้ว่าคุณธาราธารเป็นผู้ชายที่แตกต่างจากผู้ชายที่เอื้องเคยพบเจอและคลุกคลีอย่างเช่นผู้ชายในไร่นี้มากแค่ไหน เอื้องรู้แค่แขกของนายหล่อและน่ามองมากกว่าผู้หญิงหลายๆคน ไม่อ่อนแอแต่ก็ไม่บึกบึน เป็นผู้ชายในแบบที่เอื้องเห็นในทีวีบ่อยๆตอนนี้ ดูน่าทนุถนอมมากกว่าที่จะเป็นผู้ชายประเภทปกป้องผู้หญิงอย่างนั้น แต่ก็เดามากไม่ได้ ผู้ชายเดี๋ยวนี้ดูแลตัวเองขึ้นมาก นั่นอาจจะเป็นสาเหตุให้สาวชาวบ้านอย่างเอื้องสับสนก็ได้
“ฉันจะอยู่รอใต้ฟ้านะ”
“ค่ะ แต่ไม่ทราบว่านายจะอยู่เฝ้าคุณธารหรือเปล่านะคะ นายไม่ได้สั่งอะไรเอื้องไว้ค่ะ เอื้องกลัวคุณว่านจะรอเก้อ”
“ไม่หรอก ใต้ฟ้าพาไปหาหมอแล้ว อยู่เป็นเพื่อนแล้วคงไม่นอนเฝ้าหรอกน่ะ แขกที่มาเป็นผู้ชายก็คงดูแลตัวเองได้ พยาบาลก็มีนี่”
ไม่ใช่หน้าที่ที่คนงานอย่างเอื้องจะเถียง หากคุณว่านจะเข้าใจอย่างที่เธอคิดนั่นก็เป็นเรื่องของเธอ เพราะเอื้องเองก็ไม่รู้จริงๆว่านายจะตัดสินใจยังไง
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
“ทำอาหารอ่อนๆย่อยง่ายๆนะเอื้อง ให้ใครเอามาส่งให้ที่โรงบาลที”
“ค่ะนาย เอ่อแล้ว......”
“แล้วอะไร คืนนี้ฉันจะค้างที่นี่นะ”
“คุณว่านน้ำมาหานายค่ะ เธอบอกว่าจะรอนายที่บ้านนี่”
“งั้นเหรอ บอกคุณว่านด้วยแล้วกันว่าฉันจะค้างที่นี่เธอจะได้ไม่รอ”
ไม่มีเยื่อใยในน้ำเสียงนาย ไม่มีวี่แววว่านายจะดีใจกับการมาของผู้หญิงคนนี้ เอื้องรู้สึกดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็สังหรณ์ใจว่าบ้านหลังนี้คงจะไม่เงียบสงบเหมือนที่ผ่านมาแน่ๆ อย่างน้อยๆก็สีหน้าผิดหวังและเสียงกรีดร้องของคุณว่านหลังจากที่รู้ว่านายตัดสินใจตรงข้ามกับที่เธอคิด
‘ผู้หญิงที่เคยแบะปากและส่ายหัวใส่ในละครมีจริงๆและเอื้องก็ได้เห็นกับตาแล้ววันนี้’
น่ากลัวที่สุดเลยผู้หญิงสมัยใหม่เนี่ย!!
๐ สวัสดีค่ะ มัวแต่เที่ยวเพลินจนไม่มีเวลามาต่อเรื่องนี้อย่างที่ตั้งใจ :monkeysad: เป็นนิยายที่อยากเขียนขึ้นมาเพื่อเบรคความตึงเครียด เป็นนิยายพล็อตน้ำเน่าทั่วๆไปที่อ่านเอาสนุกมากกว่าเอาสาระนะคะ :laugh:
๐ สาเหตุที่ส่งเรื่องนี้ลงมา เพราะคิดว่าในเร็ววันนี้ จะส่งนิยายที่เป็นหลากเรื่องรักในชื่อว่า "ซีรีย์รักพยางค์เดียว" ในแต่ละเรื่องก็จะมีชื่อตอนเป็นพยางค์เดียวแต่อาจจะไม่จบในตอนเดียว ซึ่งก็แล้วแต่พล็อตนั้นๆนะคะ อยากจะเขียนหลายๆมุมมองของความรักบ้าง ไม่รู้จะไปได้ไกลแค่ไหน แต่ก็อาจจะมีบีบอัดหัวใจบ้าง ยังติดใจตัวเองจากเรื่อง Unquality รักเราไม่เท่ากันฯ อยู่ อิอิ ใครที่สั่งไว้ เดี๋ยวก็ได้อ่านกันแล้วนะคะ รู้สสึกว่าทีมงานจะไปจัดส่งพรุ่งนี้ จากแผนการณ์เดิมคือวันนี้ต้องล่มเพราะเครื่องปริ๊นท์พัง ก็ถอยเครื่องใหม่มาเปิดซิงกันไปเรียบร้อย ไม่รอซ่อมเซิ่มอะไรแล้ว :sad4:
๐ สำหรับใครที่มาไม่ทันหรือไม่รู้ว่านายโลมเปิดจองรวมเล่มแล้วก็คลิกตามรู้นี้ไปนะคะ อิอิ
(http://image.ohozaa.com/i/630/j1lOlQ.jpg) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0)
๐ ขอบคุณทุกคนเช่นเดิมค่ะ รวมถึงคนที่ช่วยดูคำผิดให้ด้วยนะคะ
๐ อย่าลืมปรบมือต้อนรับเซกิที่กลับมาทำหน้าที่ตัวเองด้วยนะคะ น่าจะทำได้ดีกว่าคนเขียนล่ะจ้าา
๐ ทางเข้า TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic) คลิกเลยค่ะ
-
:กอด1:มาแล้วๆๆๆ
-
วี๊ดวิ๊วววววว~ หนูธารจะไหวมั้ยเนี่ยลูกเอ๊ย~
พี่ใต้ฟ้าค้าาาาา รับหนูไปดูแลด้วย ป่วยเป็นโรคหัวใจ(มีแต่พี่)ค่าาาา >3<~
(แวะมาหยอดเบาๆค่ะ 55555)
รอตอนต่อไปค่าาาา
ปล.เรื่องหน้าพระเอกอาจจะื่ชื่อ สายฟ้า ลมฝน ท้องนภา ก็ได้นะคะ 55555
-
เราตาถั่วมาก! T^T
เพิ่งเห็นว่าเปิดเรื่องใหม่ แง้ๆ
ติดตามนะคะ ธารกับใต้ฟ้า >///<
-
:กอด1:
ใต้ฟ้ามีใจเต้นด้วยอ่ะ หลงน้องธารเข้าแล้วอ่ะดิ
-
นางร้ายออกมาแล้วหนึ่ง
แต่ฮาตอนที่ธารละเมอว่าจะแปลงเพศ ลงทุนจริงๆ
-
น้องธารหายป่วยเร็วๆนะ :L2:
-
พี่ใต้ฟ้าหัวใจเต้นผิดจังหวะหรือจ๊ะ
แหม แหม แค่น้องป่วยเองนะเนี่ย
เอิ่ม แต่คาดว่า สงครามย่อย ๆ อาจจะเกิด
หลังจากน้องธารหายป่วย เพราะคุณว่่านน้ำ
เธอจะเป็นตัวแปร น้องธารคงได้สำแดงฤทธิ์ :z2:
-
น้องธารตื่นเร็วๆๆๆ
พี่ใต้ฟ้าหวั่นไหวใหญ่แล้ว :-[ :-[
แต่ชะนีออกมาแล้ว หึหึหึ แต่ไ่ม่หลัวหรอก เดี๋ยวได้เจอฤทธิ์น้องธาร
-
พี่ฟ้ากับน้องธารสุดแสบมาแล้ว :-[
แล้วยัยคุณว่านนี่อีก :m16: มีทำไมเนี่ย :z3:
-
ตัวร้ายออกโรงแล้วแหะ เหอเหอ ลำบากเพิ่มขึ้นอีกแน่เลยธารเอ๊ย~
-
พี่ใตฟ้า น่าร๊ากกกกกกกกกอ่ะ >//<
นู๋ธารจะไปให้หมอเฉาะเหรอจ๊ะ อย่าเล้ยยยยย 55+
ขอบคุณทั้งคนแต่งคนโพสค่าาาา
-
นี่ธารคิดจะเฉาะ?! :a5:
โอ๊วววว คุณพระ!
แล้วผู้หญฺงคนนี้(หรือผีชะนีตนนี้)มาสร้างเรื่องแน่ๆเลย :beat:
แล้วติดใจอยากรู็อีกอย่างว่าธารเคยผ่านมือใครมาแล้ว แน่ๆเลยใช่มั๊ย?
คือไม่ได้หัวโบราณเรื่องความบริสุทธ์ แต่เพียงสงสัยอ่าครับ
-
กร๊าก ถึงขนาดละเมอว่าจะแปลงเพศเพื่อพี่ใต้ฟ้าเลยหรอธาร ลงทุนขนาด ฮ่าๆๆๆ
-
:z2:
สงสารพี่ใต้ฟ้าจริงๆ กำลังใจอ่อนกับคำละเมอของน้องธาร มาเจอเรื่องแปลงเพศของน้องเข้าไปถึงกับสะดุ้ง :z1:
ตอนนี้นางร้ายโผล่มาแล้ววววววววว รอให้น้องธารหายป่วยก่อนนะ จะได้มาเจอกัน :t2:
แก้คำผิดจ้า :m26:
เพียงแค่กุมข้อมือธาราธารให้แน่นๆ ออแรงกระตุกเพียงนิดร่างนั้นก็ปลิวติดมือออกมาโดยไร้แรงต้าน ==> ออก
เสียงอุธรณ์จากปากบางไม่ได้ดังอะไรมากมายนัก ==> อุทธรณ์
นี่คือบทเรียนของเด็กเลี้ยงแกนะธาร รู้มั้ย!! ==> แกะ
จำได้แม้กระทั่งเสี้ยงเจื้อยแจ้วร้องขอคำสัญญาว่าจะแต่งงานกับตัวเอง ==> เสียง
-
กำลังจะสนุก มารมาแล้ว :เฮ้อ:
+1
-
อืมมมมม ว่านน้ำ ออกมาแล้วสินะ
สงสารน้องธารจัง คงเหงามากสินะ :monkeysad:
-
สงสารน้องธาร :sad4:
-
ิติดตามอ่านนิยายของ TRomance ทุกเรื่องเลยค่ะ
เสียดายเรื่องนี้ไม่ได้จิ้มหน้่าแรก อ่าน 4 ตอนรวดเลย
ชอบพล็อคเรื่องแบบนี้มาก :-[ รัก+มีความผูกพันธ์กันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว >///<
555. ชื่อพระเอกแต่ละเรื่องเริ่้ดค่ะ ไม่มีหลุดคอนเซปต์เลย
TT^TT' สงสารน้องธารอะ พี่ใต้ฟ้าโหดมาก ยัยว่านก้างชิ้นโตในอนาคต
-
นี่แหล่ะคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ ครึๆ o13
-
สงสารน้องธารอะ :z3: :z3: :z3:
-
55 5 แอบฮาเล็กๆ
รออ่าน ซีรี่!! ><
-
ชอบอ่านนิยายแนวนี้ เบาๆ น่ารักน่าหยิก
ตอนนี้แอบมีน้ำตาซึม กับฉากละเมอของคนน้อง
-
มีชะนีว่ารราคะโผล่มาแล้วไง
ศัตรูหัวใจของน้องธาร ชิๆ
-
น้องเพ้อขนาดนี้
พี่ก็ช่วยหวั่นไหวบ้างอะไรบ้างเห๊อะ
ถ้าพี่เค้าจะใจแข็งขนาดนี้ กรี๊ดดดด !! ขอหมอหล่อๆๆๆๆๆๆๆมาเทคน้องธาร สาธุ๊ๆๆๆ 5555
-
เริ่มเรื่องนางร้ายก็มาแล้วหรอ
แต่สายใยระหว่างพี่ใต้ฟ้ากะน้องธารมันตัดกันไม่ขาดหรอก
ยังไงมันก็ยังมีเยื่อใยให้กัน น้องไม่สบายด้วย ดูแลกันดีๆนะ :กอด1:
-
คราวนี้น้องธารเราหมดฤทธิ์ซะแล้ว
ต้องรอดูตอนอาการดีขึ้นว่าจะแสบเหมือนเก่าหรือว่ามากกว่าเก่า
:pig4:
-
สงสารธาร
-
เ่ย่ๆ นางร้ายออกมาแล้ว
ของอย่างนี้มันต้องมีตัวกระตุ้น
-
อ่ะใต้ฟ้าใจเต้นผิดจังหวะ หรอคิคิค
-
ธารป่วยจนเพ้อแต่เพ้ออย่างนี้ไม่ไหวใต้ฟ้ารู้หมดเลยอิหนู
-
เจอน้องธารเพ้อความในใจอย่างนี้เข้าไป
ใจแข็งอยู่ได้ก็ให้มันรู้ไปสิเอ้า :laugh:
นี่แค่วันแรกนะเนี่ย ต่อไปคงจะป่วนน่าดู
ก็ดีนะ ไร่จะได้ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป
และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ ตัวร้ายของเรื่อง
ตอนนี้ออกมาครบแล้ว ต่อไปสนุกแน่ๆ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ชอบอะ ชอบน้องธาร บางครั้งก็มีอารมณ์ขี้อ้อนเหมือนกันนะเนี่ย
-
ธารเพ้อจริงหรือตั้งใจเพ้อนะ มันเพ้อแปลกๆนะ
-
:L2:เยี่ยมคนป่วย
หายไวไวน๊า
บวกเป็ด
-
ชอบธารจังเลย
ขนาดป่วยยังน่ารักเลย :-[
-
สงสารน้องธารจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่
เป็นเด็กที่เติบโตอย่างว้าเหว่ พยายามทำตัวให้เข้มแข็งอย่างอดทน
อย่าให้ใครมาทำร้ายหัวใจน้อย ๆ ดวงนี้อีกเลย
-
....ธารเป็นคนแข็งนอก อ่อนใน เนอะ อดทนอดกลั้น ไม่ยอมเอ่ยปากบอกกับใครว่าป่วย
....เพราะอย่างนี้นี่เอง ปู่ถึงว่า ธารไม่เคยป่วย เพราะใจคิดว่าไม่มีใครรักใครสนใจ เลยไม่คิดบอกใคร
....ชีวิตน่าสงสารดีแท้ๆๆ มาแล้วมารผจล แต่ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนี้ ก็คงไม่เข้มข้น สินะ :laugh:
-
ธารหายป่วยเร็วๆนะคะ
เห็นธารเพ้อแล้วสงสารอ่ะ
-
อ่ามาต่อแล้วรอตั้งนาน
-
เอาใจช่วยน้องธาร ให้หายไวไว
จะได้มีแรงมารบกับนางร้าย
-
อะไร้ แค่นี้ทำมาใจเต้นนะคะพี่ น้องเค้าน่ารักมาตั้งนานไม่ยอมรับเองนี่นา ฮ่าๆๆ
-
สงสารธามจัง
อยากรุ้ทำไมพี่ฟ้าถึงทำแบบนั้น
-
น้องเพ้อซะพี่ใต้ฟ้าหลุดเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ
-
ใต้ฟ้าใจร้ายยยยยยยยย ~ สงสารน้องธารอ่ะ T^T
-
พี่ใต้ฟ้า ช่วยมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของน้องธารด้วยนะ
ถ้าน้องธารเจอยัยว่านน้ำ สงสัยไร่จะแตก 555
-
ธาราธาร สู้ๆ ........
-
รออ่านค่าา~
>///<
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 5
มันไม่ใช่เรื่องที่คนอย่างธาราธารจะมาเสียฟอร์มเลย
ไม่ควรเลยจริงๆ
แผนการณ์ที่วางไว้ล้มครืนไม่เป็นท่า มาดนางพญาที่ซักซ้อมมาซะหลายปีหายวับเพียงเพราะการป่วยแค่ครั้งเดียว
“โธ่โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ระดับความอัดอั้นระเบิดออกมาดังลั่นห้องผู้ป่วย พยาบาลเฝ้าไข้รวมถึงพยาบาลเวรถึงกับกรูเข้ามาไม่คิดชีวิต แน่สิ เจ้าของไข้เป็นชายหนุ่มเจ้าของไร่ที่บุกเบิกถางป่ากลางเขาเป็นวิมานที่ทำรายได้ให้ขนาดนี้ ต่อให้คนไข้เป็นแค่คนใช้ของบ้าน ทุกคนก็ไม่รีรอที่จะมาบริการเลยจริงๆ
“เป็นอะไรคะคุณธาราธาร ปวดหัวหรือว่ายังไงคะ”
“ผมอยากกลับบ้าน”
ธาราธารก้มหน้านิ่ง สองมือกุมแผงกั้นเตียงคนป่วยไว้แน่น ค่อยๆช้อนสายตาเศร้าสร้อยน่าสงสารขึ้นมาสบกับนางพยาบาลตัวแทนหน่วยกล้าตายที่ร้องถามความต้องการของคนป่วยวีไอพี
“กะ กลับบ้าน ค่ะ คุณหมออนุญาตค่ะ ให้แจ้งไปทางคุณใต้ฟ้าเลยมั้ยคะ”
พยาบาลร้องตอบหน้าเหรอหรา จากสภาพการณ์แล้วไม่คิดว่าจะมาเจอกับภาพผู้ป่วยที่น่าสงสารจนน้ำตาจะซึมอย่างนี้ มันควรจะเป็นสภาพที่ข้าวของกระจายเกลื่อนกลาดเต็มห้องมากกว่า และน้ำเสียงที่คนป่วยจะใช้ พยาบาลตัวแทนหน่วยกล้าตายก็เตรียมใจมาพบกับเสียงโวยวายกราดเกรี้ยว ไม่ใช่น้ำเสียงที่ชวนให้ใจอ่อนยวบอย่างนี้เหมือนกัน
“ขอบคุณครับ”
คนป่วยสีหน้าเปื้อนยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ต้องการได้รับการตอบสนอง อาการคุ้มคลั่งที่เล่นเอาพยาบาลแห่แหนกันมาทั้งวอร์ดนั้นหายเป็นปลิดทิ้ง ถ้ามีจะใครงงงันจนตาค้างก็คงจะเป็นพยาบาลที่ยืนเรียงหน้ากระดานกันสลอนอยู่ตอนนี้นี่แหละ
“ผมอาบน้ำเตรียมตัวและเปลี่ยนชุดได้เลยใช่มั้ยครับ”
“อะค่ะ เอ่อ ขอดิฉันติดต่อทางไร่ให้เรียบร้อยก่อนดีมั้ยคะว่าทางนั้นจะส่งรถมารับตอนกี่โมง คุณธาราธารจะได้พักผ่อนระหว่างรอได้ เดี๋ยวพยาบาลจะรับยามาให้ที่นี่เองค่ะ”
“งั้นผมรบกวนด้วยนะครับ บอกทางไร่ว่าเร็วที่สุดได้จะดีมาก ผมไม่ชอบโรงพยาบาลสักเท่าไหร่ เข้าใจผมใช่มั้ยครับ”
“อะ ค่ะๆ เข้าใจสิคะ จะมีใครอยากอยู่โรงพยาบาลนานๆใช่มั้ยคะ”
“ครับ”
ทิ้งรอยยิ้มหวานๆเหมือนเด็กเอาแต่ใจที่แม้จะตบหัวคนรอบๆตัวแล้วยังมีแก่ใจจะลูบหลัง เสียงตะโกนในตอนต้นนั้นถูกกลบอารมณ์เดือดดาลของพยาบาลอีกหลายต่อหลายคนที่กรูเข้ามาซะสนิท
แต่ไม่มีใครรู้หรอก ไม่มีใครสักคนที่รู้
การอยู่คนเดียวในโรงพยาบาลท่ามกลางความเจ็บป่วยไร้ญาติขาดมิตร มีแต่เพื่อนต่างชาติต่างภาษาที่มาเยี่ยมเพื่อหวังอะไรบางอย่างแค่เด็กหนุ่มมองตาคนพวกนั้นปราดเดียวก็พอรู้ เขาไม่ได้มาเยี่ยมเพราะห่วงใย คนพวกนั้นมาเพราะเสน่ห์ที่ธาราธารไปบริหารไว้ต่างหาก สิ่งตอบแทนมันคือความหดหู่และอ้างว้างจนทำให้ธาราธารไม่ชอบโรงพยาบาล ไม่ชอบความอ่อนแอ และพยายามหลีกหนีมาโดยตลอด
หนีจนปู่ไม่รู้ว่าเวลาที่ปู่คิดว่าหลานตัวเองมัวแต่เสเพลนั้น เกินครึ่งคือเวลาที่ธาราธารต้องนอนอยู่ในโรงพยาบาลเพราะภูมิแพ้ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของอากาศแบบเฉียบพลัน เหมือนที่นี่
ถึงแม้จะเป็นเมืองไทยที่ธาราธารอยู่มานาน อย่างน้อยก็นานกว่าการอยู่ต่างประเทศเพียงไม่กี่ปีที่ปู่ส่งไป แต่ความเหนื่อยและอ่อนเพลียจากการเดินทางที่คนบางคนวางแผนเอาไว้ก็พอเหมาะพอเจาะที่จะทำให้เขาต้องถูกหามเข้าโรงพยาบาลอย่างน่าอายแบบนี้ แล้วมีอย่างที่ไหน ปากบอกว่าพี่จะดูแลธารให้ดีที่สุด ที่ไหนได้ เจ้าของไร่ใจดำนั่นก็ยังละทิ้งเขาไปเฝ้าไร่อยู่ดีนั่นแหละ ไร่กว้างขวางนั่นต่อให้วันทั้งวันมีมากกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมงก็ดูไม่ทั่วถึงหรอก ไม่มีทาง
“คุณธาราธารคะ”
เสียงเคาะประตูดังพร้อมกับเสียงเรียกขออนุญาต ตอนที่ธาราธารตะโกนจนโรงพยาบาลสะเทือนเมื่อกี้ พยาบาลตื่นตูมจนลืมมารยาทที่ดีไปหมดเลย เพิ่งมานึกได้ตอนที่ธาราธารจมอยู่กับความคิด และล่องลอยจนตกใจเมื่อมีใครกระชากสติให้กลับเข้ามาหาตัวเองอีกครั้ง
“ครับ”
“คุณใต้ฟ้าแจ้งว่าให้คุณอยู่จนกว่าจะแข็งแรงดีน่ะค่ะ เอ่อ”
“แต่คุณหมอบอกว่ากลับบ้านได้แล้วไม่ใช่เหรอครับ”
“ค่ะ คุณหมอแจ้งว่ากลับไปพักรักษาตัวที่บ้านได้แล้ว แต่ต้องทานยาที่สั่งไว้ให้หมด แต่คุณใต้ฟ้า”
“เขาคงไม่อยากให้ผมกลับไปใช่มั้ยครับ งั้นคุณพยายาลก็เอาชุดผู้ป่วยมาให้ผมใหม่เถอะครับ”
ถึงจะจมอยู่กับความคิดแย่ๆในอดีต แต่จิตสำนึกของความดีใจก็สั่งให้ธาราธารเตรียมพร้อมที่จะเปลี่ยนชุดเพื่อกลับบ้าน แล้วเมื่อได้ฟังคำตอบจากพยายาลแล้วนั้น จิตใจที่ฟูฟ่องตามปกติกลับแฟ่บลงอย่างคนที่ถูกปล่อยลมออกจากใจ มันเบาหวิวและวูบโหวง
สุดท้ายธารก็คือคนที่ไร้ค่าและถูกทิ้งให้เดียวดายเหมือนเดิม
ทุกครั้งที่คิดถึงวันนั้นก็จะเกิดแรงฮึดมหาศาลที่ธาราธารรู้สึกว่าตัวเองจะแพ้ไม่ได้ อย่างน้อยๆความเป็นชายของตัวเองก็สิ้นสุดลงตั้งแต่วันที่บรรจงม้วนหญ้าให้เป็นแหวนเพื่อจับจองใต้ฟ้าแล้ว ไม่มีทางไหนที่ทำให้ธาราธารรู้สึกว่าตัวเองจะหันหลังกลับไปยังจุดเริ่มต้นได้อีก ลึกๆแล้วไม่ใช่แค่อยากจะเอาชนะ แต่ธาราธารรู้ดีว่าอยากได้ใจดีๆของใต้ฟ้ามาเป็นของตัวเองต่างหาก แต่พอเอาเข้าจริงๆแล้ว การถูกปฏิเสธและถูกเมินเฉยก็กัดกร่อนพลังใจของตัวเองจนเหือดหายไปหมด
สุดท้ายก็ไม่มีใครต้องการอยู่ดี
ขอใครสักคนเถอะฟ้า แค่คนเดียวก็พอที่จะเห็นค่าของธารบ้าง ขอได้ไหม แค่คนนี้คนเดียว
น้ำตาไหลกลิ้งลงมาเปียกหมอน ความอ้างว้างและเดียวดายยังอยู่ในห้วงสำนึกแม้จะหลับไปทั้งๆที่ยังไม่ได้เปลี่ยนให้เป็นชุดผู้ป่วยดังเดิม
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
ใต้ฟ้ารีบเร่งที่จะสะสางงานในไร่เร็วขึ้นเป็นสองเท่าจนคนงานไม่กล้าเข้าใกล้ ไม่บ่อยนักที่นายจะเคร่งเครียดให้เห็นขนาดนี้ แต่โทรศัพท์จากโรงพยาบาลก็พอจะเดาได้ว่าผู้อาศัยคนใหม่คงจะก่อเรื่องอะไรไว้อีกแน่ๆ อย่างน้อยๆน้ำเสียงร้อนรนของพยาบาลเฝ้าไข้ที่แจ้งมาว่าผู้ป่วยอยากกลับบ้านนั้นก็อยู่ในข่ายให้เดาได้ว่าธารต้องอาละวาดแน่ๆ
โรงพยาบาลของรัฐฯ หากคนไข้อาการอยู่ในขั้นที่จะกลับไปรักษาตัวที่บ้านได้หมอก็อนุญาตเป็นเรื่องที่ใต้ฟ้ารู้ดี ผันตัวเองมาอยู่ที่นี่หลายปีแล้วก็พอรู้และเคยเป็นคนไข้ของโรงพยาบาลอยู่บ้าง แต่ธาราธารกับเขาต่างกัน ธารถูกเลี้ยงมาอย่างไข่ ประคบประหงมจนความแมนอย่างลูกผู้ชายหายไปกลายเป็นคุณหนูที่ได้รับการเอาใจจากคนรอบข้างเป็นพิเศษ อีกอย่างธาราธารเพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่กี่วันก็ถูกส่งตัวมาที่นี่ทันที ความเปลี่ยนแปลงกระทันหันทำให้ธาราธารป่วยและอาการที่ใต้ฟ้ารู้สึกคือธาราธารอาการหนักมาก มากจนนิ่งนอนใจไม่ได้ว่าถ้ากลับมาแล้วอาการป่วยจะกลับมาอีกหรือไม่ เพราะหลังจากนี้ถ้าธาราธารปรับตัวให้เข้ากับที่นี่ได้แล้ว ใต้ฟ้าจะยัดเยียดบทเรียนของชาวไร่ชาวนาให้ อย่างน้อยก็ครึ่งหนึ่งของเขาตอนที่เข้ามาบุกเบิกเขาลูกนั้นใหม่ๆ นอกจากทำตามคำขอของเพื่อนรักของปู่ตัวเองแล้ว ลึกๆใต้ฟ้าเองก็รู้สึกอยากให้ธาราธารได้เรียนรู้งานในไร่แห่งนี้อยู่เหมือนกัน
แต่ความรู้สึกลึกๆนั้น ใต้ฟ้าเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาในฐานะพี่ชายที่เห็นธาราธารมาตั้งแต่เล็กๆหรือเป็นเพราะความผูกพันแบบไหนกันแน่ แต่อย่างแรกที่รู้ตอนที่ได้ธาราธารมาเป็นคนในปกครองของตัวเองคือโล่ง โล่งที่รู้ว่าต่อไปนี้ธาราธารได้มาอยู่ใกล้หูใกล้ตา
ทันทีที่มาถึงโรงพยาบาล ใต้ฟ้าได้รับรายงานว่าอาการคนป่วยอยู่ในระดับปกติ และตอนนี้หลับไปแล้วและหลับไปนานมากแล้วหลังจากร่ำร้องจะกลับบ้านตอนนั้น
ห้องพักคนไข้เงียบสนิท เครื่องปรับอากาศร้องครางเบาๆตามอายุการใช้งาน คนป่วยคงไม่รู้ว่าใต้ฟ้าฝืนอุดมการร์ของตัวเองแค่ไหนที่จะวิ่งเต้นเพื่อหาห้องพิเศษที่หาได้ยากยิ่งกว่าอะไรสำหรับโรงพยาบาลแห่งนี้ให้ธาราธารได้พักให้ดีที่สุด นี่คงเป็นเรื่องเดียวที่ใต้ฟ้าอนุญาตให้ตัวเองสปอยล์แขกผู้มาเยือนคนใหม่ได้ เพราะต่อจากนี้ไปพี่ใต้ฟ้าคงเป็นไอ้คนใจร้ายสำหรับธาราธารเป็นแน่แท้
คนป่วยนอนขดตัวตะแคงหันข้างไปทางหน้าต่างของห้องพัก สวมใส่ชุดลำลองที่เอามาจากบ้านไม่ใช่ชุดที่โรงพยาบาลจัดหาให้ ใต้ฟ้าบอกความรู้สึกวูบไหวลึกๆในอกไม่ได้ตอนที่เห็นภาพนี้ ธาราธารเตรียมตัวจะกลับบ้าน แต่คงเพราะใต้ฟ้าไม่อนุญาตมันเลยจบลงที่ภาพสะเทือนความรู้สึกภาพนี้
“ธาร ธาร”
เสียงเรียกเบาๆของใต้ฟ้าไม่ได้ทำให้คนไข้ขยับตัวเลยสักนิด ปลายนิ้วยื่นไปลูบผิ้วเนื้อที่โผล่พ้นเสื้อไปมาแผ่วเบาเหมือนต้องการปลุก แต่ไม่อยากให้อีกฝ่ายตกใจอะไรมากมาย ถึงอย่างนั้นธาราธารก็ยังเงียบและเนื้อตัวเย็นเยียบนั้นทำให้ใต้ฟ้าใจไม่ดี สักพักร่างเล็กๆที่ขดตัวอยู่บนเตียงคนไข้ก็ขยับตัวขึ้นมา กลอกตามองฟ้าเพดานและสำรวจไปรอบๆห้องก่อนจะมาหยุดที่เขาด้วยแววตาว่างเปล่า ใต้ฟ้าอ่านความรู้สึกอะไรในหน่วยตาดำขลับนั้นไม่ออกเลย
“ทำไมไม่ลุกมากินข้าวจะได้กินยา”
ใต้ฟ้าเลือกที่จะแก้เก้อด้วยการออกคำถามในเชิงผู้ที่อยู่เหนือกว่าอย่างที่เคยทำ ธาราธารผินหน้ามามองเขานิดนึงแล้วลุกจากเตียงโดยคว้าชุดคนไข้ที่พยาบาลวางเอาไว้เข้าไปในห้องน้ำด้วย
บอกไม่ถูกเลยว่าเมื่อมาเจอสถานการณ์อย่างนี้เจ้าของไร่อย่างเขาจะไปต่อยังไง การรับมือกับธาราธารไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะไม่มีใครเดาถูกว่าเราจะต้องไปเริ่มต้นที่จุดไหน
“โกรธที่พี่ไม่ให้กลับบ้านเหรอธาร”
เขาตัดสินใจถามฝ่าความเงียบออกมาก่อนเมื่อเห็นว่าคนป่วยออกมาจากห้องน้ำในสภาพชุดคนไข้แล้วก็ยังทำตัวเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ
“ไม่นี่ครับ ผมทำให้พี่ใต้ฟ้ารู้สึกอย่างนั้นเหรอ”
“อย่างน้อยธารก็แทนตัวเองว่าผมกับพี่ นี่เป็นเหตุผลที่บอกได้ว่าธารโกรธ”
“อย่าสนใจเลยครับ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก”
ทำไมนะทำไม เวลาที่ธาราธารสั่งตัวเองว่าให้ตัดใจซะเถอะ การที่คนเราจะเก็บเรื่องราวในวัยเด็กมาฝังใจมันเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ทุกครั้งที่ธาราธารคิดจะถอย ใต้ฟ้าก็จะต้องแสดงกิริยาห่วงใยอาทรเขาซะจนถอดใจไม่ลง
“พี่แค่อยากจะแน่ใจว่าธารแข็งแรงดีแล้ว กลับไปไร่มีแต่งานหนักรออยู่ ถ้าธารไม่สบายเรื้อรังมันคงลำบากน่ะ”
“ธารเข้าใจครับ ถ้าธารแทนตัวเองอย่างที่เคยทำแสดงว่าธารไม่ได้โกรธพี่ใต้ฟ้าใช่มั้ยครับ”
แต่ท่าทีเฉยชานั้นทำให้คิ้วของใต้ฟ้ากระตุกวูบแล้วใจก็หล่นหายไปเลยทีเดียว เด็กคนนี้มีหลากหลายความรู้สึกจนคนที่อยู่ด้วยเดาไม่ถูก ธาราธารเป็นคนที่มีความซับซ้อนทางอารมณ์อยู่มากจนยากที่จะเข้าใจ แต่ใต้ฟ้าไม่อยากจะเรียกเพื่อนในวัยเด็กว่ามีปัญหาหรือขาดความอบอุ่น ไม่มีใครที่เพียบพร้อมในชีวิต แม้แต่ตัวใต้ฟ้าเองก็มีไม่ครบและไม่ได้เพอร์เฟคอย่างที่ใครๆกล่าวอ้าง
“ค้างที่นี่อีกคืนเถอะนะ พรุ่งนี้พี่จะพาธารกลับไร่เอง ธารคงจะหายดีแล้วจริงๆ คนที่คิดผิดคือพี่เอง”
เฮ้ย!! ธาราธารไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอโมเม็นท์นี้เลยนะ ไม่คาดคิดเลยจริงๆ
อาการเฉยชาที่แสดงออกไปมันเกิดจากร่องรอยความเจ็บปวดที่ยังหลงเหลืออยู่ต่างหาก มันคือช่วงเวลาที่ธาราธารกำลังรวบรวมสติเพื่อไตร่ตรองว่าจะวิ่งชนหรือถอยหนีีดี แต่พอใต้ฟ้าแก้เกมแบบนี้ พลังใจจากไหนก็ไม่รู้ถาโถมเข้ามาจนธาราธารเปิดปากยิ้มได้และกระโจนเข้าหาร่างใหญ่ที่ยืนทำอะไรไม่ถูกจนแทบจะล้มไปบนเตียงผู้ป่วยด้วยกัน
ฟอดดดดดดดดดดด!!
แรงและความชื้นที่ปะทะจังๆตรงแก้มทำให้ใต้ฟ้าดีดตัวออกมาซะไกล ส่วนคนก่อเรื่องยืนยิ้มกว้างก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ว่าตัวเองประทุษร้ายแก้มเจ้าของไร่และผู้มีพระคุณให้ที่พักอาศัยเข้าไปฟอดใหญ่
“ธารนอนแล้วนะ เป็นเด็กอนามัย พรุ่งนี้จะได้แข็งแรง”
แต่ใต้ฟ้ากลายร่างเป็นเทือกเขาหิมาลัยไปแล้ว
“เล่นอะไรน่ะธาร โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ”
กว่าจะรู้สึกตัว เสียงดุดันก็ไม่มีผลอะไรอีกต่อไปแล้วสำหรับธาราธาร อย่างน้อยผู้ชายหลังเขาคนนี้ก็ยังขี้อายและตกใจกับความทะเล้นของเขาเสมอ แต่ครั้งนี้ธาราธารเอาจริง ตั้งใจสูดกลิ่นกายของใต้ฟ้าจริงๆ เป็นกลิ่นของผู้ชายแท้ๆ กลิ่นผู้ชายที่ไม่ปรุงแต่งให้น่าสนใจอย่างที่ธาราธารชอบและพยายามทำ แต่มันกลับน่าสนใจยิ่งกว่าเสียอีก ใต้ฟ้าอยู่แต่ในไร่ เงยหน้าขึ้นมาก็เป็นทุ่งกว้าง ป่าเขา และสัตว์เลี้ยงประเภทวัวฝูงใหญ่ แพะและแกะ คงลืมโลกที่ก้าวกระโดดไปไกลลิบแล้วแน่ๆ
“พี่ใต้ฟ้าไม่รู้เหรอ เดี๋ยวนี้ผู้ชายหอมแก้มกันเป็นเรื่องปกติจะตาย บนถนนเค้าก็ทำกัน”
“จริงเหรอ”
“ไม่จริง เรื่องแบบนี้ใครเขาทำบนถนนกันเล่า ถ้าอยากมากกว่าหอมแก้มมันไม่สะดวกในทุกกรณีน่ะ”
“แก่แดดไปนะ ไปเอาเรื่องพวกนี้มากจากไหน พี่ไม่อยากให้คนในไร่มองธารไม่ดี ไม่อยากให้ใครคิดว่าธารเป็น”
“ธารเป็นตุ๊ดใช่มั้ยล่ะ”
“เปล่า ก็ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก แต่มันก็ไม่ใช่พฤติกรรมที่ควรทำนะธาร ในไร่ของพี่ไม่มีใครเข้าใจ”
“แล้วไง ธารสนเหรอ ธารเคยสนใครอื่นหรือไง คนงานไม่เข้าใจก็เรื่องของเขาสิ แล้วพี่ใต้ฟ้าล่ะ เข้าใจอะไรมากแค่ไหน”
“ธารเป็นผู้ชายนะ”
“แล้วธารเคยปฏิเสธเครื่องเพศตัวเองหรือไง นอนเถอะพี่ใต้ฟ้า พรุ่งนี้ธารจะกลับไร่ ถ้าไม่สะดวก ส่งธารกลับกรุงเทพเลยก็ได้ครับ”
สุดท้ายใต้ฟ้าก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาเป็นอยู่ดี และลึกๆแล้วธาราธารก็รู้สึกว่าใต้ฟ้ากำลังต่อต้าน ถึงการจู่โจมเมื่อกี้จะไม่ถูกปฏิเสธ แต่นั่นก็ไม่ได้มาจากความเต็มใจของเจ้าของไร่หนุ่ม ถ้าใต้ฟ้ารู้ตัว ป่านนี้ธาราธารอาจจะโดนเจ้าของไร่ที่คึกอย่างกับม้าหนุ่มดีดกระเด็ดไปแล้วก็ได้
เช้าวันใหม่ค่อนข้างสดใสมากสำหรับคนป่วย เจ้าของไร่หนุ่มยังอยู่ในห้องนี้ ต่างจากวันที่ผ่านๆมาที่ใต้ฟ้ามักจะหายหัวไปตั้งแต่คนป่วยยังไม่ตื่น นั่นเป็นสาเหตุให้ธาราธารนึกน้อยใจว่ายังไงตัวเองคงสำคัญไม่เท่าไร่ใหญ่โตนั่น ไม่มีอะไรที่ใต้ฟ้ารักและทุ่มเทเท่าไร่นั่นอีกแล้ว
จะว่าไปธาราธารก็ไร้ความหมายมาตั้งแต่แรกแล้วนี่นะ ไอ้ที่ดั้นด้นยอมมาที่นี่ก็เพราะจะยัดเยียดค่าตัวเองให้ใต้ฟ้าได้รับรู้ ความมั่นใจเต็มเปี่ยมตั้งแต่แรก ถูกบั่นทอนเป็นครั้งคราวด้วยคนๆเดียวกัน
เจ้าของไร่อยู่ในสภาวะที่ไม่ใครก็ใครจะต้องสิงสู่รวมกันเป็นหนึ่งเดียวกับโทรศัพท์ ชีวิตหมอนี่ดูวุ่นวายมาก มากกว่าอายุมากกว่าวัยของใต้ฟ้าอีกมั้ง จะว่าไปอายุเราก็ต่างกันไม่ได้มากมายจนน่าเกลียดอะไร แต่พอธาราธารมองสารรูปตัวเองสลับกับมองใต้ฟ้าแล้วเพิ่งจะรู้สึกว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำมันเป็นยังไง
อะไรคือสิ่งที่ทำให้ใต้ฟ้าทุ่มเทกับแอ่งกะทะไร้ค่ากลางหุบเขาจนงอกเงยเพิ่มมูลค่าขึ้นมาขนาดนี้ ระดับการศึกษาและโปรไฟล์ของใต้ฟ้า น่าจะอยู่ในบริษัทดีๆได้ไม่ยากเลย และคงจะรุ่งเรืองเร็วกว่าปรับปรุงหินให้เป็นดินอยู่อย่างนี้ด้วย
“เรียบร้อยหรือยังคนป่วย กลับบ้านกันได้ยัง”
เพียงแค่ใต้ฟ้ากดปุ่มวาง ธาราธารก็เป็นเป้าหมายที่เจ้าตัวตั้งรับไม่ทันขึ้นมาทันที ผู้ชายคนนี้สามารถแยกสมาธิได้ทีละกี่อย่างกัน ธาราธารมั่นใจว่าเฝ้ามองใต้ฟ้าอยู่ตลอดเวลา สีหน้ามุ่งมั่นตอนที่สั่งงานนั้นน่ามองและน่าหลงใหล นอกเหนือจากความใจดีและท่าทีอบอุ่นที่ธาราธารติดใจมาตั้งแต่วัยเด็กแล้ว ก็คงจะมีสีหน้าตอนนี้นี่แหละที่ทำให้เด็กหนุ่มหัวนอกหลงใหลเพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง
“งานในไร่ยุ่งเหรอครับ”
เลิกเล่นแง่สักชั่วโมงสองชั่วโมงคงไม่อกแตกตายหรอกนะธาร ให้อีกฝ่ายได้ตั้งหลักกับความเรื้อนของตัวเองบ้าง
“มาก พี่ถึงอยากให้ธารมาช่วยไง”
เด็กหนุ่มย่นจมูกใส่อีกฝ่ายเหมือนเด็กถูกขัดใจ เอะอะก็ยัดเยียดงานให้ตลอดเลย
“งั้นก็ไปกันเถอะครับ ธารพร้อมแล้ว”
“งอนอะไรอีกหรือเปล่า”
“เปล๊า”
เด็กหนุ่มไหวไหล่ยืนยัน แต่นั่นเป็นสิ่งที่เชื่อไม่ได้หรอก ตอนเด็กๆธาราธารเคยหกล้มหัวเข่าถลอก พอเขาถามว่าเจ็บมั้ย ธาราธารก็ตอบว่าไม่เจ็บ แต่หลังมือเช็ดน้ำตาป้อยๆ ไหล่ยังสั่นเพราะกลั้นแรงสะอื้นไม่ไหว เด็กปากกับใจไม่ตรงกัน
กริ๊งๆ กริ๊งๆ เสียงโทรศัพท์ดังตลอดทางเดินจนใต้ฟ้าต้องย่นคิ้วสงสัย มันดังรุนแรงเกินกว่าเจ้าของเครื่องจะไม่รับรู้ได้ แต่ธาราธารก็ปล่อยให้มันดังอยู่อย่างนั้น คนที่ทนไม่ไหวกลายเป็นใต้ฟ้าเอง เขาเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้แล้วคว้าแขนข้างหนึ่งของธาราธารไว้ให้หยุดเดิน เสียงจิ๊ดังขึ้นจมูกเมื่อหันมาพบว่าใต้ฟ้าเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของตัวเอง
“โทรศัพท์ธารไม่ใช่เหรอ”
“ครับรู้แล้ว”
“แล้วทำไมไม่รับ”
“เฮ้อออออออ!!”
ธาราธารถอนหายใจยาวก่อนจะเบือนหน้าเบื่อหน่ายไปทางอื่น มือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วดึงอุปกรณ์สื่อสารสุดไฮเทคออกมา สีหน้าเจ้าของเครื่องตกใจเมื่อเห็นชื่อเจ้าของสายโทรเข้าแล้วหันมามองหน้าใต้ฟ้าเหมือนหยั่งเชิงว่าอีกฝ่ายกำลังสนใจตัวเองมากแค่ไหน พอเห็นว่าอีกฝ่ายยังอยู่ภายใต้สีหน้าจริงจังก็หรุบตาต่ำเล็กน้อยเหมือนคนที่ลำบากใจกับสายที่เพิ่งโทรเข้ามาสุดๆ
‘Shit!! โทมัสโทรมาทำห่าอะไรวะ นึกว่าปู่ซะอีก ผิดที่ผิดเวลาที่สุด’
ใต้ฟ้าได้ยินคำสบถเบาๆนั่นทุกคำ เรดาห์ของการรับรู้กระตุกเมื่อได้ยินชื่อเจ้าของสาย ‘โทมั้ส’ เป็นชื่อของผู้ชายแน่ๆและท่าทีแบบนั้นของธาราธารชวนให้สงสัยว่าปลายสายต้องไม่ธรรมดา อย่างน้อยๆท่าทีลุกลี้ลุกลนนั่นก็บอกใต้ฟ้าชัด หัวคิ้วขมวดชนกันจนรู้สึกปวด เหมือนตัวเองจะหงุดหงิด แต่ยังหาเหตุผลมารองรับไม่ได้ว่าควรหงุดหงิดเพราะอะไร
เสียงสนทานาทุกประโยคโต้ตอบกันด้วยภาษาอังกฤษ ซึ่งแน่นอนว่าใต้ฟ้าเองก็แปลทุกประโยคนั่นออกทุกคำพูดเหมือนกัน สองมือกำเข้าหากันแน่น จากที่คิดว่าธาราธารแค่แกล้งเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคุณปู่กลายเป็นเรื่องที่เลวร้ายกว่านั้น ธาราธารเอาตัวเองไปพัวพันกับสังคมชายรักชายจริงๆ และดูเหมือนปลายสายจะหงุดหงิดไม่น้อยเพราะธาราธารโต้ตอบกลับไปเผ็ดร้อนพอประมาณ ถึงเสียงพูดคุยจะเบาและธาราธารจะข่มอารมณ์ร้อนตามนิสัยแค่ไหน แค่เสียงพวกนั้นรอดไรฟันออกมาแม้จะเรียกว่ากระซิบกระซาบแต่มันกลับดังมากว่าพูดคุยด้วยน้ำเสียงปกติเสียอีก
ระดับความสนิทสนมทำเอาใต้ฟ้าทนฟังต่อไปไม่ไหว ไม่รู้ว่ารับไม่ได้กับเรื่องไหนมากกว่ากัน สองขาก้าวออกมาจากตรงนั้นจนเกือบกลายเป็นวิ่งหนีไปจนถึงรถที่ติดเครื่องรออยู่แล้ว หวังใช้ความเย็นระหว่างรอธาราธารให้ความร้อนของอารมณ์ค่อยๆเบาบางลงจนเป็นใต้ฟ้าที่สุขุมนุ่มลึกอย่างเดิม
ปัง!! ประตูรถปิดเข้าหากันอีกครั้งเมื่อคนที่รอก้าวขึ้นมานั่งเคียงข้าง ทั้งๆที่วันนี้ใต้ฟ้าให้คนขับรถมารับเขาและธาราธารถึงโรงพยาบาลแล้วคิดว่าจะใช้เวลาระหว่างทางพูดคุยกันดีๆ สุดท้ายบนรถก็เต็มไปด้วยความเงียบเมื่อธาราธารเอาหูฟังของตัวเองขึ้นมาแล้วเปิดสวิชต์เข้าสู่โลกส่วนตัวที่มีแต่เสียงเพลง คนเพิ่งหายป่วยโยกตัวตามจังหวะอย่างสบายอารมณ์เหมือนไม่รู้ว่าใต้ฟ้ารับรู้บทสนทนาที่เหมือนคู่รักกำลังทะเลาะกันเมื่อกี้ เหมือนธาราธารจะลืมไปว่าใต้ฟ้าก็จบและเรียนอยู่ต่างประเทศยาวนานกว่าธาราธารซะอีก
ธาราธารเริ่มคิดจะออกจากโลกส่วนตัวเมื่อรถแล่นขึ้นเนินเข้าสู่หน้าบ้าน จากที่ควรจะมีแค่คนงานหรือแม่บ้านกลับมีหญิงสาวคนหนึ่งที่แสดงทีท่ารอคอยอย่างเห็นได้ชัด เธอเปิดยิ้มกว้างเมื่อรถจอดเทียบมุกหน้าบ้าน ถึงแม้ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ถลามาที่รถแต่ธาราธารก็มองออกว่าในใจเธอลิงโลดและรู้สึกมากกว่าท่าทางที่แสดงออกมาแค่ไหน ผู้หญิงคนนี้จะเป็นใครธาราธารไม่รู้หรอก แต่สัมผัสที่หกบอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่ธาราธารจะญาติดีด้วยแน่ๆ และยิ่งชัดขึ้นเมื่อเขาและใต้ฟ้าลงจากรถมาด้วยกันแล้วผู้หญิงคนนั้นมองธาราธารตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เพราะอีกฝ่ายแสดงออกโจ่งแจ้ง ธาราธารเลยยืนตัวแข็งเกร็งคอให้ตั้งตรงบนบ่าสีหน้าเรียบเฉยแต่สายตาก็สบกับเธออย่างไม่ยอมแพ้
“อ้าวคุณว่านน้ำมานานแล้วเหรอครับ เอ้อ นี่ธารครับ น้องชายผมจากกรุงเทพจะมาอยู่ช่วยงานผมที่ไร่”
อ๋อ! ผู้หญิงคนนี้ชื่อว่านน้ำ ชื่อเชยและแปลกประหลาดชะมัด แต่มันก็น่าจะดีกว่าชื่อสาหร่ายหรือพืชน้ำอย่างอื่นละนะ ธาราธารแอบคิดและย่นจมูกออกมาหลังจากพิจารณาฝ่ายตรงข้ามแล้ว ถ้าเดาไม่ผิดผู้หญิงคนนี้คงชอบใต้ฟ้า แต่อีกฝ่ายคิดยังไงด้วยนี่สิที่ธาราธารต้องจับตามองไม่ให้คลาดสายตา
“น้องใต้ฟ้ามาจากกรุงเทพเหรอคะ ถึงว่าล่ะไม่สบายง๊ายง่าย ตอนแรกว่านคิดว่าจะเป็นผู้หญิงซะอีกค่ะ แต่พอเห็นว่าเป็นผู้ชายแล้วก็”
ว่านน้ำตั้งใจจะทิ้งท้ายประโยคไว้ให้ทุกคนหาคำตอบเอาเองอย่างสาแก่ใจ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าน้องชายใต้ฟ้าเป็นผู้ชาย แต่ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นผู้ชายที่หล่ออย่างผู้ชายเจ้าสำอางค์ตามสไตล์ดาราวัยรุ่ยชายสมัยนี้ที่ว่านน้ำดูในทีวี ตัวจริงของธาราธารก็ดูดีไม่แพ้ดาราแต่ว่าติดจะหยิ่งจองหองและไม่มีมารยาท ยังไงเสียว่านน้ำก็เป็นพี่ ธาราธารควรจะยกมือไหว้สวัสดีและทักทายไม่ใช่ยืนคอแข็งและพยักหน้ารับเมื่อเจ้าของไร่หนุ่มแนะนำ
“เข้าบ้านกันเถอะครับคุณว่านน้ำ ธาร เข้าบ้านเถอะจะมืดค่ำแล้วน้ำค้างลงเดี๋ยวไข้กลับอีกหรอก”
เหมือนชัยชนะจะอยู่ที่ธาราธารเพราะใต้ฟ้าแสดงความห่วงใยออกมาต่อหน้าแขกอย่างนี้ ถึงจะรู้ดีว่าคนอย่างใต้ฟ้านั้นไม่ได้แฝงความหมายลึกซึ้งอะไรมากไปกว่ากลัวว่าธาราธารจะป่วยนานจนออกไปช่วยงานในไร่ล่าช้า ไม่คิดเลยว่าคนที่ตัวเองชอบและเฝ้ารอจะกลับมาพบเจอจะซื่อบื้อเล็กๆแบบนี้
แต่ก็ดีเหมือนกัน กว่าใต้ฟ้าจะล่วงรู้มารยา ตอนนั้นเล่มเกวียนเล่มที่ 108 คงสำแดงไปเรียบร้อย
๐ สวัสดีค่ะ ต่อกันเช้าของวันใหม่กันเลยทีเดียว เรื่องนี้น่าจะน้ำเน่าและเป็นพล็อตนิยายไทยสุดแล้วของคนเขียน อ่านคลายเครียดนะคะ TRomance หมดมุกแล้วว :sad4:
๐ สำหรับใครที่มาไม่ทันหรือไม่รู้ว่านายโลมเปิดจองรวมเล่มแล้วก็คลิกตามรู้นี้ไปนะคะ อิอิ
(http://image.ohozaa.com/i/630/j1lOlQ.jpg) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0)
๐ ขอบคุณทุกคนเช่นเดิมค่ะ รวมถึงคนที่ช่วยดูคำผิดให้ด้วยนะคะ
๐ อย่าลืมปรบมือต้อนรับเซกิที่กลับมาทำหน้าที่ตัวเองด้วยนะคะ น่าจะทำได้ดีกว่าคนเขียนล่ะจ้าา
๐ ทางเข้า TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic) คลิกเลยค่ะ
-
ได้จิ้มมม //กรี๊ดกร๊าดดด
ธารน่าสงสารแฮะะ
:pig4:
-
คงต้องใช้เวลาอีกสักพักให้ใต้ฟ้ายอมรับใจตัวเองแล้วก็ตัวน้องธาร อาเมน~
-
อยากเห็นเวลาธารกับว่านน้ำ เขม่นใส่กันอิอิ
เรื่องนี้มันละครไทยจริงๆ เพราะพี่ใต้ฟ้าจะต้องแอบซื่อบื้อไปกับมารยาของธารและว่านน้ำ ก้ากกกกก
อยากอ่านต่อแล้วฮ๊าบบบบบ :z2:
-
ถึงน้ำเน่าก็สนุกนะ มันน่าลุ้นตรงที่เมื่อไหร่ใต้ฟ้าจะยอมรับใจตัวเองและยอมหลุดความขี้เก๊กลงให้หนูแสบธารนี่สิ ชอบหนูธารแสบๆนี้คงสนุก o13
-
ดูเหมือนธารจะเป็นเด็กมีปมนะคะ น่าสงสารอยู่นะ คิดว่าตัวเองไม่มีใครต้องการแบบนี้ มันเจ็บปวดนะ เข้าใจค่ด..อารมณ์นี้อ่ะ
-
อ่านเเล้วสงสารทุกทีที่ธารอ่อนแอเลย
แอบคิดว่าใต้ฟ้าช่างเป็นพระเอกที่เฉยชา ปากจัด ที่สุด แบบอ่านไปแล้วหมั่นไส้ ฮ่าๆ (เข้าข้างธารเต็มที่)
ป.ล. อยากเห็นวันที่ใต้ฟ้ายอมธาร โดนแกล้ง คงจะน่ารักน่าดู
-
แรดเสมอต้นเสมอปลายนะคะน้องธาร
พี่เอาใจช่วย กัมบั๊ตเตะ!!!!! ↖(^▽^)↗
อิพี่ฟ้าหึงอ่ะ อิคึๆ =￣ω￣= หึงแน่ๆ
แล้วอิน้องสาหร่ายน้ำนี่มันจะมีบทบาทกับชีวิตน้องธารมากป่ะคนเขียน ยังไงช่วยหาสามีให้น้องมันด้วยนะ ถ้าเจ๊คนเขียนไม่ทำเรื่องนี้ถึงหูครูอังคณาแน่~ << ยังจะเล่นอีกมุกนี้
-
เห็นท่าว่าพระเอกจะตามไม่ทันนายเอกและนางร้ายซะแล้วงานนี้ 555
-
ตื่นมาจองพื้นที่ก่อน 5555555+
กว่าจะได้อ่าน เกือบเลิกงาน :เฮ้อ:
น้องธารน่าสงสาร แต่พี่ใต้ฟ้าก็น่าหมั่นไส้จริงๆ :m16:
รักก็ไม่รักแล้วจะมาทำเป็นหงุดหงิดทำไมฟระ :angry2:
ตอนนี้ผิดเยอะนะจ้ะ :z1:
แล้วเมื่อได้ฟังคำตอบจากพยายาลแล้วนั้น ==> พยาบาล
คนป่วยคงไม่รู้ว่าใต้ฟ้าฝืนอุดมการร์ของตัวเองแค่ไหนที่จะวิ่งเต้นเพื่อหาห้องพิเศษที่หาได้ยากยิ่ง ==> อุดมการณ์
ปลายนิ้วยื่นไปลูบผิ้วเนื้อที่โผล่พ้นเสื้อไปมาแผ่วเบาเหมือนต้องการปลุก ==> ผิวเนื้อ
กลอกตามองฟ้าเพดานและสำรวจไปรอบๆห้องก่อนจะมาหยุดที่เขาด้วยแววตาว่างเปล่า ==> ฝ้าเพดาน
แก่แดดไปนะ ไปเอาเรื่องพวกนี้มากจากไหน
ป่านนี้ธาราธารอาจจะโดนเจ้าของไร่ที่คึกอย่างกับม้าหนุ่มดีดกระเด็ดไปแล้วก็ได้ ==> กระเด็น
‘โทมั้ส’ เป็นชื่อของผู้ชายแน่ๆและท่าทีแบบนั้นของธาราธารชวนให้สงสัยว่าปลายสายต้องไม่ธรรมดา ==> ‘โทมัส’
เสียงสนทานาทุกประโยคโต้ตอบกันด้วยภาษาอังกฤษ ==> สนทนา
แค่เสียงพวกนั้นรอดไรฟันออกมาแม้จะเรียกว่ากระซิบกระซาบแต่มันกลับดังมากว่าพูดคุยด้วยน้ำเสียงปกติ เสียอีก ==> มากกว่า
แต่ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นผู้ชายที่หล่ออย่างผู้ชายเจ้าสำอางค์ตามสไตล์ดาราวัยรุ่ยชายสมัยนี้ที่ว่านน้ำดูในทีวี ==> วัยรุ่น
-
สงสารธารจังเลย :o12:
-
:กอด1:เอาแล้วไง เรื่องดีกำลังจะเกิด
งานก็มาอีก
-
น้องธารนี่อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยมากจริงๆ
-
กำลังจะสงสารหนูธาร แต่ความหมั่นไส้แล่นริ้วเลยตอนรับโทรศัพท์ 555555
ยังไงก็เข้าข้างพี่ใต้ฟ้าเสมอ~♥ รักจังผู้ชายชาวไร่ ฮิ้ววว (แรดมากฉัน)
ไม่รู้สิ แต่คิดว่าพี่เค้าพยายามอยู่นะ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าต่อไป จะพยายามช่วยหนูธารแบบซื่อๆ
หรือจะทำเพื่อรัก เพราะรักหรือยังไง แต่ก็รู้ว่าพยายามอยู่นะคะ ^^
แต่เบื่อชะนีจริงๆ เบื่อเด็กนอกด้วย อ่านหนูธารแล้วไปนึกถึงหนูโลมเฉยเลย
ขอโทษนะ(ก้มหน้าสำนึกผิด) แต่รักหนูโลมมากกว่าอ่ะ 555555
ชอบความเคารพผู้ใหญ่ของหนูโลม......โอเค จบดีกว่า เดี๋ยวมากไปจะแปลว่าเกลียดซะชิบ - -;;
รอตอนต่อไปค่ะ!!♥
-
ธารดูเหงา แล้วก็โดดเดี่ยว :m15:
ร้องไห้ไปแระเรา สงสารธารที่สุด :sad11:
-
เดี๋ยวน่าจะเกิดสงครามย่อย ๆ ระหว่างน้องธาร
กับคุณว่านน้ำแน่ ๆ ส่วนพี่ใต้ฟ้า ปล่อยให้บื้อไปก่อน
แต่ท่าทางมีหวง ๆ น้องอยู่มากนะเนี่ย คุยกับหนุ่มหน่อยทำหึง :z13:
-
สงสารธาร :sad11: :sad11: :sad11:
-
รอน้องธารงัดมารยา ให้ครบ 108 เล่มเกวียนอยู่ค้าบ
-
เอาใจช่วยน้องธาร :กอด1:
-
หึหึ
ว่านน้ำ เี๋ดี๋ยวเจอแน่ะ
ปล. น้ำเน่าแบบนี้แหละชอบ
-
สงสารน้องธารจัง โดนกลั่นแกล้งจากพระเอก?! :laugh:
และนางร้ายว่านน้ำ งานนี้จะรอดูหนูธารว่าจะจัดการนางร้ายให้กระเด็นยังไง
และพิชิตใจพระเอกด้วยวิธีไหน
บวกเป็ด
-
คนเขียนคงจะไม่ทิ้งกันไปนานๆๆอีกแล้วใช่ไม๊
คงต้องใช้เวลากันหน่อยกว่าพี่ใต้ฟ้าจะรุ้ว่าอาการแปลกๆๆที่ว่าคืออะไร
ส่วนน้องธารต้องพยายามต่อไปและต้องพยายามมากขึ้นไปอีก
:pig4:
-
เจ้าแผนการ :laugh:
+1
-
เห็นแบบนี้แล้วก็สงสารธารแหะ
พี่ใต้ฟ้าจะใจดีก็แสดงออกให้มันมากกว่านี้หน่อยสิ
-
ธารสู้สู้ :L1:
บวกเป็ด
-
มาต่อแล้ว เย้ๆๆ
-
สงสารธารอ่ะ T^T' ป่วยแล้วต้อมาเจอเรื่องน่าน้อยใจนี่อีก
อ๊ายหนูธาร >///< ไปหอมแก้มพี่ใต้ฟ้า อิอิ
-
ถ้าใต้ฟ้ายอมรับใจตตัวเองเมื่อไหร่....จะเป็นยังไงนะ :o9:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
รู้สึกว่าตอนธารดูหงอยๆซึมๆ ใต้ฟ้าจะสนใจเป็นพิเศษนะ.. :m17: :m17:
สู้ๆ เราเป็นกำลังใจ .. :ped149: :ped149:
-
เปิดศึกระหว่างธารและว่านน้ำแน่ๆ เลย
คงสนุกน่าดู แต่พี่ฟ้าคงปวดหัว 5555
-
ธารน่าสงสารเกินไปแล้ว
-
เรื่องนี้พระเอกซื่อบื้อไม่รู้ใจตัวเอง...หวังว่าจะไม่ใช่กว่าจะรู้ใจตัวเองก็สายไปซะแล้วนะ :laugh:
-
ถึงจะน้ำเน่าแต่ก็สนุกนะคะ o13
-
อยากรู้พี่ใต้ฟ้าจะทนใจแข็งไปได้แค่ไหน
น้องธารยังน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนเดิม แม้จะร้ายนิด ๆ ก็เหอะ
-
ใครเป็นธารก็คงน้อยใจเหมือนกันนะ เหมือนโดนทิ้งเลย
-
ไม่รู้ว่าต่อจากนี้พี่ใต้ฟ้าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
-
เน่าแบบนี้ ชอบอ่ะ
-
ต่างฝ่ายต่างก็มีคนเข้ามาพิสูจน์ใจกันและกันแล้วสิ
อาการที่พี่ใต้ฟ้าเป็นแถวบ้านเค้าเรียกว่าหึงแหละ
นี่แค่เค้าคุยโทรศัพท์กันนะ ถ้ามาตัวเป็นๆคงระเบิด
ส่วนหญิงว่านน้ำคิดว่าน้องธารเอาอยู่นะ ไม่น่ายาก
รอดูน้องธารมาดใหม่ หนุ่ม(น้อย)ชาวไร่ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
แม่น้ำสายนี้เผ็ดร้อนยิ่งนัก :-[
-
หวังว่าพี่ฟ้าคงตามธารกับยัยว่านน้ำทันนะคะ
แต่มาคิดๆดู เอาแบบพี่ฟ้าบื้อๆ ตามสองคนไม่ทัน ก็ดูจะฮาดีเหมือนกัน :laugh:
-
...โอ๊ย ขัดใจจริงๆๆน้องธาร ทำไมไม่มองพี่ใต้ฟ้า ให้เป็นอากาศธาตุไปนานๆๆนะ
...ใจอ่อน กระโดดจูบ เค้าให้ซะแล้ว เมื่อไหร่จะงอนนานๆๆนะ อยากเห็นพี่ใต้ฟ้า...คลั่งงงงงงงงงงงงง :laugh:
-
อ่านแล้วสงสารธามอ่า
เปนเด็กขาดความอบอุ่น จากความคิดของตัวเองหรือเปล่า
หรือเพราะว่าปู่ไม่แสดงออก
พี่ฟ้าก้เหมือนกัน
เฮ้ออออ สงสารจัง
-
สู้ๆ..ธาราธาร
-
คงมีศึกชิงนายที่บ้านไร่เร็วๆนี้
-
อ่านไปแล้วอยากบีบคอพระเอกที่เหมือนจะเข้าใจแต่ไม่เข้าใจอะไรเลย
สงสารธารด้วย ต้องมาจมอยู๋กับความฝังใจกับเรื่องในวันวาน
แต่ยังไงคู่นี้ก็ต้องสมหวังนี่นะ เพราะเกิดมาคู่กัน
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
แอบสงสารธาร เป็นเด็กมีปัญหา มีปมในใจ
พระเอกก็ดูทื่อๆ ยังไงไม่รู้
เบื่อ ชะนีแร๊งตลอดๆ
ชอบคุณปู่ o17
-
น่ารักจังค่ะเรื่องนี้
ธารเป็นเด็กที่ไขว่คว้าหาความอบอุ่น
แต่ไม่ได้...เพราะเหมือนถูกปฏิเสธทั้งจากคุณปู่และพี่ใต้ฟ้า....ทั้งที่ความจริงแล้วไม่ใช่เพราะทุกคนมีความรักให้กับธารอยู่เสมอ
คราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าพี่ใต้ฟ้าจะทำให้ธารเห็นถึงความรักและความห่วงใยนั้นได้หรือไม่ :impress2:
(เม้นท์ออกแนวเป็นทางการมากเลย :laugh:)
จากที่อ่านตอนต้นเรื่อง....คราวนี้เวลาจะอธิษฐานขออะไร...คงต้องคิดให้รอบคอบอะนะ :z1:
:กอด1: :L2:รออ่านตอนต่อไปค่า
-
ขอมารยาแบบเหนือชั้น จัดให้แม่สาวบ้านนอกดูชักชุดสิจ๊ะ
ส่วนพี่ใต้ฟ้า ขอแบบเบาๆ ให้ใจสั่นเล่นๆก็พอ :-[
-
มาเฝ้ารอ....ขอติดตามด้วยคน :z2: :z2: :z2:
:angry2: :angry2:ลุยต่อไปเลยธาร...เด๋วพี่ฟ้าก็จะเป็นของเรา :laugh: :laugh:
-
ธารน่าสงสาร
พี่ใต้ฟ้า ตัวเองรู้สึกไม่พอใจใช่ไหมละ ที่ธารคุยกัับคนอื่นอ่ะ
รับความรู้สึกของตัวเองให้ได้ดิ อิอิ
-
มันแน่ๆ
ธารคงแกล้งว่านน้ำซะสนุกเลยย
ว่าแต่ ใต้ฟ้าก็รักธารอยู่หลอเนี่ยยย
-
เพิ่งรู้ว่ามีเรื่องใหม่แล้ว... ดีใจมีอะไรให้อ่านต่อจากดน้งโลม.. ^^
ชอบน้องธารมากกกก..
เคะแรงๆเหวี่ยงๆนี่แหละค่ะเริด... 555
ถึงพลอตมันจะออกละครน้ำเน่า..แต่มันสนุกมากกก ^^
ชอบค่ะชอบ.. เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ตอนนี้มีคู่ปรับมาสร้างความปวดหัวให้ธารเพิ่มแล้วหนึ่งคน
เอาใจช่วยธาร สู้ๆๆๆ :กอด1:
ป.ล. ทำไมหมั่นไส้พี่ใต้ฟ้าจังเลยอ่ะ ชิส์ :m16:
-
ธารดื้อเกินไป แต่เชียร์เพราะพี่ฟ้าเก๊กเกิ๊นนน
ห้ามพี่ฟ้าทำให้ธารหึง แต่ธารทำให้พี่ฟ้าหึงได้ 555
-
ดราม่า เอามาอีก เอามาม่ามาอีกก ก ก ก ก ก ก ก ก ก
ยังรอนะต่อไปนะคะ :z1:
-
อ่านแล้วหมั่นไส้ใต้ฟ้าอ่ะ น้องธารออกจะน่าร๊ากกกก
-
เพิ่งเห็นว่ามีเรื่องใหม่มาแล้ว...ขออ่านก่อนนะ..เด๋วกลับมาคอมเม้นต์
---------------------------------------------------------------------
เหมือนไม่ได้อ่านเรื่องประมาณนี้มานานแล้วนะ...พอได้อ่านก็รู้สึกสนุกขึ้นมาเลยทีเดียว..
-
รอๆๆๆๆๆจ้า
-
:z13: :z13: :z13: :z1: :z1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
คิดถึงน้องธารแล้วจ้า มาออกฤทธิ์ต่อหน่อย
-
เรื่องราวจะเป็นไงต่อไปนะ
สู้ๆ นะหนูธาร :z2:
:กอด1:
-
ยังไม่มาเหรอ :m26:
-
มาอัพได้แล้วน้า :z3: :z3: :z3:
เค้าอยากจะอ่านต่อแล้วง่ะ :sad4: :sad4:
คนเขียนหายไปไหน
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 6
ธาราธารรู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในภาวะถูกคุกคามทุกทิศทาง ภาวะนี้ทำให้มาดนายพญาไม่นิ่งอย่างที่ตั้งใจ ใครจะว่าธาราธารทำตัวเหลวแหลกยังไงก็ช่าง เขาเองไม่เคยสนใจปากหอยปากปูที่ไหนเลยสักปาก ทุกอย่างธาราธารรู้ดีอยู่แก่ใจ
แต่ใครจะไปคิดล่ะว่า!!
สิ่งที่ตัวเองก่อและทำเอาไว้จะทำให้ใครฝังใจจนตัดเยื่อตัดใยไม่ขาดอย่างนี้ โทมัสเป็นหนึ่งในคนจำพวกนั้นที่หลงอยู่กับมาดนายพญาที่ธาราธารสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นกำแพงกั้นคนเข้ามาหาตัวเองชั้นนึง
“เพิ่งออกจากโรงบาลทำไมไม่นอนพักล่ะธาร ออกมาเดินเป็นหนูติดจั่นอยู่อย่างนี้ทำไม เป็นอะไรอีกเหรอเปล่า”
เด็กหนุ่มเกือบจะโดนแผงอกกว้างตบหน้าเข้าฉาดใหญ่ ธาราธารเกือบจะเหวออยู่แล้วถ้าไม่เห็นว่าเบื้องหลังของใต้ฟ้านั้นมีว่านน้ำเดินตามมาด้วยเหมือนต้องการจะสิงใต้ฟ้าให้เป็นหนึ่งร่างเดียวกัน
ถ้าธาราธารเป็นนายพญา คอที่ตั้งตรงและใบหน้าเชิดรั้นนั้นก็เปรียบได้กับแผงคอที่แผ่ออกมาวางมาดข่มคู่ต่อสู้เต็มที่ ธาราธารเป็นประเภทที่ยอมเสียเป็นเรื่องๆไป ยกเว้น เสียหน้าให้ฝ่ายตรงข้าม เด็กหนุ่มมาดมั่นคนนี้ไม่เคยยอม
“กำลังจะไปนอนครับ”
ตอบทั้งๆที่โทรศัพท์สั่นสะเทือนจวนเจียนจะกลายเป็นซึนามิอยู่รอมร่อ ธาราธารตั้งให้สายที่มาจากต่างประเทศเท่านั้นที่จะแจ้งเตือนเป็นระบบสั่น เด็กหนุ่มจะไม่ลนลานขนาดนี้เลยถ้าปลายสายไม่ใช่แค่โทมัสที่พยายามตามหาคำตอบว่าทำไมธาราธารถึงได้หนีกลับบ้านเกิดเมืองนอนทั้งๆที่เคยโปรยคำหวานว่าผูกพันและรู้สึกดีกับโทมัสมากแค่ไหน เขาไม่อยากจะซ้ำเติมตัวเองว่ากรรมตามสนอง ได้แต่ปลอบใจว่าเสน่ห์ที่เพียรพยายามฝึกซ้อมนั้นได้ผล
ส่วนอีกคนที่ทำให้ธาราธารเลิกสนใจระบบสั่นสะเทือนที่กำลังทำลายล้างขาอ่อนอยู่ขณะนี้ไม่ได้คือเอดิสัน เพื่อนชาวไต้หวันที่ธาราธารทิ้งปัญหาไว้ให้คอยตามแก้
หากตรงหน้าไม่มีมาหยารัศมียืนลอยหน้าลอยตาเชิดสู้ดาวพระศุกร์เวอร์ชั่นธาราธารอยู่ล่ะก็ เด็กหนุ่มหนีเปิดตูดไปจัดการปัญหาใหญ่ที่ตัวเองก่อไว้นานแล้ว แต่พอเห็นว่าใต้ฟ้าไม่ได้มาแค่คนเดียว เขาเลยจำเป็นต้องตัดเรื่องที่ทำลายสมาธิอย่างหนักหน่วงในตอนนี้ออกไปก่อน แล้วยืนจ้องตาเพื่อต่อกรกับใต้ฟ้าและคนที่เดินมาด้วยกัน
“แล้วไอ้ที่เดินไปเดินมาตากน้ำค้างอยู่อย่างนี้เพราะอะไรเหรอ”
“เอ่อ คือ อ่า เอ่อ”
โว๊ย!! เด็กหนุ่มได้แต่ตะโกนร้องด่าตัวเองอยู่ในใจ สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนี้มันควรจะเกิดขึ้นกับนายพญาต่อหน้าศัตรูที่ไหนกันเล่า
“พี่จะบอกไว้ก่อนนะธาร ที่นี่ร้อนจัดในตอนกลางวันก็จริง แต่กลางคืนจะหนาวชื้น และน้ำจะควบกลั่นตกเป็นน้ำค้างแรงมาก เพราะฉะนั้นคนกระหม่อมบางที่ไม่เคยสัมผัสกับชนบทอย่างนายแล้วยิ่งเพิ่งกลับจากเมืองนอกใหม่ๆแล้วด้วยเนี่ยอาจจะป่วยเรื้อรังได้ พี่ไม่อยาก....”
“ไม่อยากดูแลธารนานๆเพราะมันจะเสียงานเสียการและเสียคนทำงานอีกคนของไร่ไปใช่มั้ยครับ ธารเข้าใจ”
เด็กหนุ่มกำหมัดเข้าหากันแน่น เล็บจิกเข้าเนื้อจนแสบ ไม่ได้โกรธหรือรู้สึกเสียหน้าอะไรมากมายที่เห็นว่านน้ำกระตุกยิ้มตอนที่เขาถูกใต้ฟ้าดุแกมขวะอย่างนั้น แต่ที่ในอกปวดปร่าขนาดนี้เพราะคำพูดที่ดูเหมือนจะห่วงใยนั่น ถ้าไม่ถอดความหมายดีๆคงไม่รู้หรอกว่าใต้ฟ้าแฝงความดูถูกเอาไว้มากมายแค่ไหน มันเจ็บปวดที่ธาราธารเป็นเหมือนภาระที่ใครๆเกี่ยงที่จะดูแล แม้กระทั่งปู่ของตัวเองยังเตะโด่งธาราธารมาจนถึงถิ่นทุรกันดารนี้ ตอนนี้เด็กชายที่ไม่มีใครต้องการ กำลังสะสมแรงกดดันจนกลายเป็นแรงฮึดอยู่ในใจ ถ้าธาราธารยอมแพ้ นอกจากจะตอกย้ำความเหยาะแหยะของตัวเองแล้ว ยังตอกย้ำว่าธาราธารจมอยู่กับอดีตและไม่ยอมโตสักที มันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ถ้าธาราธารจะทำทุกวิถีทางให้ใต้ฟ้าสยบอยู่ในอำนาจของตัวเองเหมือนกับที่โทมัสเป็นและตามคุกคามเขาอยู่ทุกวิถีทางเหมือนอย่างตอนนี้
เด็กหนุ่มสูดลมหายใจยาว ปรายตามองผู้หญิงข้างกายใต้ฟ้าด้วยแววตาว่างเปล่า ไม่ลืมที่จะเผื่อแผ่ไปยังเจ้าของประโยคบีบใจนั่นก่อนจะก้าวออกไปจากตรงนั้นจนลับสายตา
ธาราธารเดินแกมวิ่งเมื่อเข้าใกล้ห้องส่วนตัว โทรศัพท์ที่ดึงขึ้นมาดูระหว่างทางเฉลยว่าคนที่โทรมาเป็นเอดิสัน และจากที่ปลายสายตั้งใจโทรกระหน่ำเหมือนชาติที่แล้วสนิทกับสัตว์ปีกขนาดนี้ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทผู้ใสซื่อแน่ๆ ธาราธารรู้จักนิสัยขี้เกรงอกเกรงใจของเพื่อนคนนี้ดี
“เหวย โทษทีนะเอดิสัน ก่อนหน้านี้ฉันไม่สะดวกที่จะรับโทรศัพท์จริงๆ มีอะไรด่วนหรือเปล่า”
เพียงแค่คำทักทายสวัสดีเท่านั้นที่ธาราธารพูดเอาใจเพื่อนสนิท หลังจากนั้นธาราธารลั่นออกมาเป็นภาษาอังกฤษลิ้นระรัวจนแทบจะพันกัน
“เกิดเรื่องใหญ่แล้วเที่ยนอี้ โทมัสอาละวาดตามหานายจนฉันกลัวไปหมดแล้ว เขาทำลายข้าวของในห้องฉันจนป่นปี้เพราะฉันไม่ยอมพูดว่านายอยู่ไหน”
นี่วิญญาณนักเลงเข้าสิงผู้ชายอบอุ่นจนเร่าร้อนคนนั้นตอนไหนกันวะ ธาราธารรู้ว่าโทมัสจัดอยู่ในประเภทพ่อปลาไหล คารมพริ้วและรู้จักที่จะเอาอกเอาใจคนที่ตัวเองหมายตา แต่ว่าโทมัสไม่เคยหลุดนิสัยไม่ได้ดั่งใจแล้วโมโหอาละวาดฟาดงวงฟาดงาไปทั่วขนาดนี้ เด็กหนุ่มใจหายไม่น้อยที่สร้างความเดือดร้อนให้คนรอบข้างนอกแทนที่จะเป็นตัวเองคนเดียว แถมตอนนี้ระยะทางมันห่างไกลกันเกินกว่าที่เขาจะกลับไปแก้ปัญหาได้ทันท่วงที
“ขอโทษนะเอดิสัน ฉันไม่รู้จริงๆว่าโทมัสจะเป็นแบบนี้”
ธาราธารขอลหุโทษกับเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงที่ตรงกับความรู้สึกในใจจริงๆ เสียงพูดเปล่งออกมาจากลำคอสั่นเครือ ธาราธารไม่ได้อ่อนแอ แต่รู้สึกแย่ที่ตัวเองเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด
“ฉันไม่ได้อยากให้เที่ยนอี้รู้สึกแย่นะ แต่ฉันกลัวโทมัสจริงๆ ฉันกลัวเขาจะโกรธนายแล้วทำร้ายฉัน แววตาเขาที่มองมาที่ฉันน่ากลัว เหมือนเสือที่จ้องจะฉีกร่างฉันเป็นชิ้นๆ เที่ยนอี้ ฉันจะทำยังไงดี”
“บอกเขาไปสิว่าฉันอยู่ที่เมืองไทย ฉันถูกเรียกตัวกลับบ้าน บอกเขาไปเอดิสัน นายจะได้รอดพ้นจากอันตราย ฉันจะรอตั้งรับโทมัสอยู่ที่นี่ ฉันขอโทษนายอีกทีนะที่ปกป้องนายไม่ได้ ทั้งๆที่ฉัน ฉันสร้างเรื่องขึ้นมาเองแท้ๆ”
ธาราธารเข่าแทบทรุดเมื่อรู้ว่าปัญหาเล็กน้อยที่เคยคิดเอาไว้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ธาราธารแค่โปรยเสน่ห์แบบหมาหยอกไก่กับทุกคนที่หลงเข้ามาติดกับเสน่ห์ของตัวเองเท่านั้น ไม่ได้ลึกซึ้งจนถึงขั้นเปลืองเนื้อเปลืองตัวอะไรมากมาย นอกจากลิปคิสและลูบไล้กันนอกร่มผ้าแล้วธาราธารมั่นใจว่าไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นเลย
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น สิ่งที่ทำให้โทมัสลุ่มหลงจนหัวปักหัวปำขนาดนี้เป็นเพราะอะไรกัน
“เที่ยนอี้ เที่ยนอี้ ฟังฉันอยู่หรือเปล่า”
ธาราธารยอมรับว่าจมอยู่กับความคิดตัวเองจนลืมไปว่าไม่ได้อยู่คนเดียว และเสียงผ่านสัญญาณข้ามประเทศที่ออกมาทางหูโทรศัพท์นั้นดังขึ้นทุกที ธาราธารไม่รู้ว่าเที่ยนอี้มีความหมายว่าอะไร แล้วเขาก็ไม่แน่ใจว่าชื่อตัวเองที่เอดิสันเรียกผ่านน้ำเสียงแปร่งๆนั่น จะใช่เที่ยนอี้อย่างที่ตัวเองได้ยินแบบนั้นหรือเปล่า เพียงแต่ระบบสมองสั่งให้จดจำว่านี่คือชื่อตัวเองที่เพื่อนสนิทเรียก
“ฟังอยู่”
“ฉันรู้ว่าโทมัสไม่ได้ตามหานายแค่ผ่านทางฉันเท่านั้น ฉันมั่นใจว่าเขาตามหากับทุกคนที่เคยอยู่ใกล้ตัวนาย ต่อให้เขาได้ข้อมูลไปจากฉันแค่ชื่อประเทศที่นายกลับไป แต่ฉันมั่นใจว่าหมอนั่นคงจะต่อยอดจนตามเจอนายจนได้แน่ๆ ฉันเป็นห่วงนาย”
“สบายใจเถอะเอดิสัน ที่ๆฉันอยู่ไม่ต่างอะไรกับติดเกาะร้างหรอก ต่อให้หมอนั่นมาถึงประเทศไทย แต่ฉันมั่นใจว่าคงตามหาฉันไม่เจอ”
“ดูแลตัวเองด้วยนะเที่ยนอี้”
“นายก็เหมือนกันนะเอดิสัน ดูแลตัวเองด้วย ฉันเป็นห่วงนายจนรู้สึกว่าตัวเองทำผิดมหันต์”
“อย่าโทษตัวเองเลยเที่ยนอี้ ฉันรู้ดีว่าโทมัสทำแบบนี้เพราะรักนายมาก แต่ก็โกรธนายมากเหมือนกันที่นายทิ้งหมอนั่นมาแบบนี้”
“นายก็รู้ว่าเรื่องมันยาว”
“ฉันรู้ เพราะฉันรู้ ฉันเลยไม่โทษนายไงล่ะ ฉันรักนายนะ”
“ฉันเองก็รักนาย”
ถึงอีกฝ่ายจะบอกว่าไม่เป็นไรและเหมือนจะรับไหว แต่จริงๆแล้วธาราธารรู้ดีว่าเอดิสันแค่แบ่งรับแบ่งสู้เพราะเห็นว่าเขาสลดลงเท่านั้น ตอนคุยกับโทมัสธาราธารหวังเพียงแต่จะทำคะแนนเพื่อลดระยะเวลาแห่งความสำเร็จให้น้อยที่สุดจนเผลอบอกเบอร์โทรส่วนตัวของตัวเองที่เมืองไทยไป ตอนนั้นนอกจากธาราธารจะคิดว่าทำอย่างไรให้ตัวเองมีเสน่ห์ต่อผู้ชายด้วยกันแล้ว เวลาที่จะทำให้อีกฝ่ายตกหลุมรักสั้นลงเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ธาราธารมั่นใจว่าตัวเองทำได้และเก่งอยู่พอประมาณ สุดท้ายก็ได้แต่มาทุกข์ใจเพราะตัวเองก่อเอาไว้เองอย่างนี้
ธาราธารทิ้งตัวลงบนที่นอนรุนแรงจนเบาะเด้งดีดตัวเขาให้ลอยขึ้นมากลางอากาศแล้วหล่นปุลงไปบนที่นอนสปริงที่ทำงานได้ดีสมราคาหลังนั้นดังเดิม
ก่อนที่เด็กหนุ่มจะปล่อยอารมณ์ให้ตัวเองได้จมอยู่กับความคิดและปัญหาที่เพิ่งเกิดเนิ่นนานจนลืมเวลา แต่สุดท้ายปัญหาเหล่านั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะเจอทางแก้ เหมือนฝุ่นผงที่หมุนวนอยู่ในน้ำไม่ยอมตกตะกอนเสียที
“ฮึ่ย!! อะไรกันนักหนาวะ กลับมาที่นี่ดันไม่มีใครต้องการ คนที่ต้องการก็ดันน่ากลัวเกินไปและไม่ใช่คนไทยซะอีก ที่สำคัญ คนๆนั้นไม่ใช่คนที่่เรามีใจให้ โอ้ยยยยยยยย เสน่ห์เสือกบังเกิดผิดที่ผิดทางและผิดคนซะจริงๆ”
ปัง ปัง ปังๆๆๆ
“ธารเปิดประตูหน่อย พี่เอง”
เสียงแหลมสูงบาดเข้าไปในแก้วหูเป็นสัญญาณว่าธาราธารเปิดประตูต้อนรับผู้มาเยือน ภาพที่ปรากฎหลังบานประตูทำให้ใต้ฟ้าต้องขมวดคิ่วมุ่นกว่าเดิม ธาราธารอยู่ในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง รอยยับย่นบนหน้าผากยังเด่นชัดถึงแม้เจ้าตัวจะพยายามปรับให้มันอยู่ในสภาพปกติ ถึงลักษณะภายนอกจะคล้ายกัน แต่ใต้ฟ้าก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้เพิ่งตื่นจากนอนแน่ๆ โดยเฉพาะเสียงสบถที่ดังคล้ายเสียงคำรามเมื่อสักครู่บอกได้ว่าธาราธารกำลังหงุดหงิดและคิดไม่ตกอยู่กับอะไรบางอย่าง และมันกระทบใจจนใต้ฟ้าต้องพาตัวเองออกมาเพื่อหาคำตอบกลางดึกดื่นขนาดนี้
“พี่ใต้ฟ้ามีอะไร”
เด็กหนุ่มยีหัวตัวเองที่ท้ายทอยให้ผมยุ่งเหยิงเยอะไปกว่าเดิมเสียอีก น้ำเสียงยานคางแต่หน้าตาบอกได้ว่าไม่สบอารมณ์ที่ถูกอีกฝ่ายรุกรานเข้ามาในตอนนี้
“พี่ได้ยินเสียงเราตะโกน คิดว่าเป็นอะไรขึ้นมาอีกน่ะสิ”
“ธารไม่ได้ขยันก่อเรื่องให้พี่ใต้ฟ้าหัวหมุนขนาดนั้นหรอกน่า ไม่ได้จะเรียกร้องความสนใจซะหน่อย”
“พี่ก็ยังไม่ได้ว่าอะไร ตกใจเลยแวะมาดูเท่านั้นเอง ที่นี่เป็นหุบเขา เวลาที่เงียบมากๆหากทีเสียงดังออกมามันจะสะท้อนไปทุกทิศทาง นอกจากพี่ที่ตกใจแล้ว พวกคนงานก็อาจจะตื่นตะหนกได้ เผลอๆเขาอาจจะคิดว่าธารทำอะไรพี่ก็ได้นะ”
“กวางน้อยอย่างธารเนี่ยนะครับจะทำร้ายหมีป่าอย่าพี่ใต้ฟ้าได้ ธารว่าคนงานเขาคงจะแยกแยะได้มั้งครับ อีกอย่างธารเพิ่งป่วยมานะ”
“ระหว่างนายกับคนที่มาใหม่ เขามักจะคิดร้ายกับคนที่มาใหม่มากกว่านายของตัวเองนะธาร พี่กลัวว่าคนงานในไร่จะมองธารครึ่งๆกลางๆนะสิ จะไว้ใจก็ไม่ไว้ใจอะเข้าใจมั้ย”
“ธารไม่ได้มาหาเสียงเลือกตั้งนะครับที่จะต้องการความไว้วางใจจากใคร”
“เฮ้อ พี่จะอธิบายไงดีล่ะ เอาเป็นว่า”
“ธารง่วงนอนแล้วครับ ไว้วันอื่นเถอะ ต่อไปนี้จะถอนหายใจเบาๆก็แล้วกัน”
“อยู่ที่นี่อึดอัดและลำบากใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็...............................................”
ใต้ฟ้ารู้สึกลุ้นกับคำตอบที่อีกฝ่ายจิ้มนิ้วกับขมับตัวเองเหมือนใช้ความคิดจนเกือบลืมหายใจเพราะอยากรู้เอฟเฟคทางความคิดของอีกฝ่ายว่ารู้สึกยังไง
ใต้ฟ้าไม่อยากใจร้ายกับเด็กผู้ชายตรงหน้าคนนี้เลย
แต่หากเอาใจจนเกินไปธาราธารก็จะแข็งข้อกับเขาได้ง่ายๆและคงจะออกคำสั่งหรือสั่งสอนอะไรกันยาก ฉะนั้นใต้ฟ้าจึงต้องหาวิธีที่จะสอนอีกฝ่ายให้แข็งแกร่งเหมือนอย่างที่เขาเป็นแบบลูกผู้ชายขวานผ่าซาก
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนใจอะไร ฝันดีราตรีสวัสดิ์นะครับ”
เด็กหนุ่มทิ้งช่วงเวลาจนแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายกำลังมีความรู้สึกร่วมกับช่องว่างที่ตัวเองตั้งใจจะทิ้งท้ายเอาไว้ให้ลุ้นก็ปิดเกมให้อีกฝ่ายได้กลับไปคิดเหมือนที่ใต้ฟ้าเองก็ชอบพูดอะไรให้ธาราธารต้องคิดต้องตีความหมายในคำพูดพวกนั้น
ใต้ฟ้าไม่ได้เบี่ยงตัวหลบอย่างที่คิดเมื่อธาราธารเอนตัวเข้าไปหา ไม่ได้มีทีท่ารังเกียจทั้งๆที่น่าจะรู้แล้วว่าธาราธารกำลังฝังปลายจมูกให้จมลงไปในเนื้อแก้มอย่างจงใจ ไม่มีแม้แต่อาการเกร็งตัวอย่างที่ควรจะเป็น ใต้ฟ้ายืนอยู่กับที่ในท่าทางที่ปล่อยตัวเองตามสบาย คนที่ชะงักค้างและรีบผละตัวเองออกมากลายเป็นคนที่ก๋ากั่นหอมแก้มราตรีสวัสดิ์อีกฝ่ายตามธรรมเนียมฝรั่งเสียด้วยซ้ำ
ต่อให้ธาราธารรีบแค่ไหน ก็ช้ากว่าอีกฝ่ายที่ตรึงให้ธาราธารอยู่กับที่แล้วตอบรับราตรีสวัสดิ์ของเด็กหนุ่มด้วยการฝังจมูกลงมาที่แก้มเนียนเหมือนๆกัน แต่ที่ร้ายกาจไปกว่านั้น ใต้ฟ้าเลือกที่จะเกลี่ยปลายจมูกไปมาจนทั่วไปทั้งแก้ม แล้วหยุดอยู่ที่ริมฝีฝากแดงที่เผยอออกมาด้วยความตกใจ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการลากไล้เล็มเลียริมฝีปากคู่นั้น ใต้ฟ้าไม่ได้ล่วงเกินมากไปกว่าบดจูบเน้นย้ำอยู่แค่ภายนอก ข่มใจจนสุดกำลังที่จะส่งปลายลิ้นเข้าไปสำรวจด้านใน
สภาวะมั่นคงของธาราธารถูกสั่นคลอนอย่างหนัก ในหัวว่างเปล่าและล่องลอย น้ำหนักตัวมีค่าเท่ากับหมอกควันที่ล่องลอยไปในอากาศโดยไร้ทิศทาง แรงสั่นในกระเป๋ากางเกงเปรียบเสมือนกรรมการห้ามมวย สติกลับคืนมาทั้งๆที่แทบจะล้มทั้งคืน หากไม่ได้ใต้ฟ้าคว้าเอาไว้ ก้นบางๆคงกระแทกพื้นแน่ๆ
“พี่รู้ว่าธารเป็นคนกล้า แต่จะดีกว่านี้ถ้าธารกล้าด้วยความมั่นใจนะ พี่ไปละ ฝันดี”
เป็นกู๊ดไนท์คิสที่ทำให้ธาราธารไม่ได้เตรียมใจรับอีกแล้ว จากที่คิดว่าคงจะได้รับการต่อต้านอย่างสุดกำลังจากใต้ฟ้า แต่กลายเป็นว่าธาราธารได้รับการสนองตอบที่ข้ามขั้นตอนไปเยอะกว่าจูบราตรีสวัสดิ์อย่างปกติ
ไม่รู้จะเรียกว่าพ่ายแพ้หรือได้รับชัยชนะดี ธาราธารรู้ว่าใต้ฟ้าต่อต้านการรักกันของผู้ชาย หรือเรียกง่ายๆว่าไม่ยอมรับเกย์นั่นเอง แต่ครั้งนี้ แทนที่ใต้ฟ้าจะรังเกียจและขยะแขยงกลับรั้งเขาเอาไว้แล้วบดจูบจนปากแทบจะเห่อบวม ถึงมันจะไม่ใช่จูบที่ลึกซึ้งจนเร่าร้อน แต่เพียงแค่สัมผัสแตะต้องก็ทำให้หัวใจฟองฟูแล้วก็แทบจะหลอมละลายไปในเวลาเดียวกัน ผู้ชายที่เงียบขรึมอย่างใต้ฟ้านั้น ธาราธารคิดว่าจะร้ายกาจแต่ปากที่พล่ามวาจาเชือดเฉือนใจ แต่ความจริงแล้วการกระทำของใต้ฟ้าเองก็ร้าย เพียงแต่มันอยู่ภายใต้ใบหน้าราบเรียบเท่านั้น
‘ธารไม่รู้หรอกนะว่าพี่ใต้ฟ้าจงใจแกล้งหรืออยากจูบจริงๆ แต่ธารไม่หยุดความพยายามไว้แค่นี้แน่ พี่ใต้ฟ้าทำให้ธารเฟล เพราะฉะนั้นธารจะเอาคืนพี่ใต้ฟ้าบ้างคอยดู’
แววตามุ่งมั่นของเด็กหนุ่มส่องประกายแรงกล้า แต่ว่าภาวะถูกคุกคามก็ยังไม่หมดไปง่ายๆ
ธาราธารตัดสินใจคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู กำลังใจมีมากพอให้กล้าที่จะวิ่งชนกับปัญหาที่ตัวเองก่อเอาไว้ ในเมื่อเคลียร์กับเอดิสันจนเข้าใจไปแล้ว ไอ้ที่โทรจิกเป็นไก่ไม่แพ้กันนี้คงเป็นคู่กรณีอย่างโทมัสแน่ๆ
“มีอะไรเหรอฮั่นนิ๊”
ถ้าแปลเป็นไทยแล้วได้ความหมายและลงท้ายหางเสียงได้ประมาณนี้เลย ธาราธารกรอกออกไปโดยไม่มองชื่อที่โชว์บนหน้าจอซะด้วยซ้ำ
“มึงจะหันหนีใครหาไอ้ตัวดี ก่อนกลับมานี่แก่ไปก่อเรื่องอะไรไว้ไอ้ธาร”
“ปะ ปู่เหรอครับ เวรแล้วมั้ย!! ฮึ่ย ทำไมสายเรียกเข้าของปู่กลายเป็นระบบสั่นวะ”
ประโยคหลังธาราธารสบถกับตัวเองอย่างหงุดหงิดใจ
“ปู่เองสิวะ แกนี่นะ ขนาดกลับมาแแล้วยังมีคนตามจองล้างจองผลาญ ไอ้ผู้ชายที่โทรมาตามหาแกที่บ้านนั่นใครวะ ใช่คนที่อยู่ในห้องแกคืนนั้นหรือเปล่า”
“เปล่าครับ” ปากตอบแต่สมองกำลังรวบรวมสมาธิ
“นี่แกมีผู้ชายแวะเวียนมาหามากกว่าหนึ่งเหรอไอ้ธาร แกนี่มัน”
“ปู่ครับ อย่าเพิ่งต่อว่าธารเลยน่า บอกมาก่อนสิครับว่าเขาโทรมาต้องการอะไร”
“ต้องการมาหาแกที่เมืองไทยไงล่ะดาร์ลิ๊ง มันเรียกแกว่าดาร์ลิ๊งนะไอ้หลานเวร นี่แกริอาจจะมีเมียเป็นผู้ชายเหรอ”
“ปู่คิดไกลเกินไปแล้วนะครับ เดี๋ยวธารจัดการเองแล้วกัน”
ตัดบทไปทั้งๆที่คิดไม่ตกเลยว่าจะจัดการยังไง โทมัสร้ายกว่าที่คิดมาก พิษรักนี่มันไม่จำเป็นต้องมีความเหมาะสมและมีเหตุผลมารองรับจริงๆ
เช้าของอีกวันธาราธารพยายามจะทำให้ตัวเองสดชื่นและใสเด้งอย่างที่ควรจะเป็นเพื่อกลบเกลื่อนภาวะคิดไม่ตกที่ทำให้นอนไม่หลับทั้งคืน เรื่องผู้หญิงที่มาติดพันใต้ฟ้าก็เป็นเรื่องใหญ่ ผู้ชายแท้ๆอกสามสองอย่างเจ้าของไร่นั้นย่อมจะสนใจผู้หญิงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ว่านน้ำถือเป็นคู่แข่งที่ทำให้เด็กหนุ่มคิดหนัก แต่ปัญหาของโทมัสก็วางเฉยไม่ได้ โทมัสสามารถหาเบอร์โทรติดต่อไปที่บ้านได้แสดงว่าหมอนี่ใจจอจ่ออยู่แต่กับเขา ความรักของโทมัสอาจจะกลายเป็นความแค้น ช่วงนี้ธาราธารอาจจะต้องญาติดีกับปู่สักพัก ให้ปู่ช่วยยืดเวลาหรือไม่ก็ทำให้โทมัสถอดใจไม่มาวุ่นวายตามหาเขาอีกแล้ว ตอนนี้สำหรับธาราธาร การทำให้ผู้ชายหันมาสนใจผู้ชายด้วยกันเองเป็นโปรเจคใหญ่หลวงที่สุดแล้ว โดยเฉพาะผู้ชายที่ตรึงใจธาราธารมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่รู้อะไรมาดลใจให้ตัวเองเอาใจยึดติดกับใต้ฟ้ามากมัก อาจจะเพราะความเหว่ว้าและตกอยู่ในฐานะคนที่ไม่มีใครต้องการก็เป็นได้
สิ่งที่ทำให้้ธาราธารรู้ตัวว่าตัวเองต้องเป็นเกย์แน่ๆนั้นมาจากการที่เขาอยากอยู่ใกล้ๆและอยากใช้ชีวิตเคียงข้างใต้ฟ้าในลักษณะของคู่ชีวิตมากกว่าน้องชายที่สนิทเท่านั้น และมันยิ่งรุนแรงและตอกย้ำความรู้สึกมากขึ้นตามวันเวลาที่เด็กหนุ่มเจริญเติบโตไปตามวัย
เด็กหนุ่มมองเหม่อออกไปรอบๆบริเวณไร่แห่งนี้จากเนินที่เป็นที่ตั้งของตัวบ้านเห็นผู้คนมากมายกระจายไปตามส่วนต่างๆของไร่ ทุกคนกำลังก้มหน้าก้มตาทำงาน บางขนก็ขนของขึ้นรถบรรทุกที่จอดรออยู่บนถนนของไร่ ริมถนนก็มีคนงานหลายต่อหลายคนที่คัดเลือกผักและผลไม้วางเรียงเป็นกองๆ ถึงลมที่พัดผ่านผิวเนื้อจะยังหนาวเย็น แต่แสงแดดเริ่มแผ่ความร้อนออกมาบ้างแล้ว ไกลลิบๆธาราธามองเห็นใต้ฟ้าในชุดเสื้อแขนยาวกับหมวกปีกกว้างเหมาะที่จะเป็นชาวไร่ กางเกงยีนส์สีเข้มแนบไปกับขาเผยให้เห็นเค้าโครงมัดกล้ามเนื้อชัดเจน
เด็กหนุ่มแหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้า พยายามหลับตาและนึกภาพไปถึงมิติที่ใต้ฟ้าใส่สูทผูกไทด์เป็นผู้บริหารในออฟฟิตแล้วถึงกับสะบัดหัวพรืด
‘ไม่เข้ากันเลยแฮะ หรือว่าภาพความจริงมันชัดเจนจนจินตนาการไม่ออก’
ที่ธาราธารนึกอยากจินตนาการไปถึงภาพใต้ฟ้าเป็นหนุ่มออฟฟิตก็เพราะยังหาเหตุผลที่ทำให้ผู้ชายเฟอร์เฟคอย่างใต้ฟ้าทิ้งความเจริญและทิ้งความก้าวหน้าในชีวิตมาขลุกอยู่กับดินกับหญ้าอย่างนี้ไม่ได้จริงๆ ใต้ฟ้าไม่ได้มีปัญหาอย่างเขา ไม่จำเป็นต้องทำตัวต่อต้านเพื่อเรียกความสนใจอย่างใคร ไม่ใช่คนที่จะต้องทำตัวประชดชีวิตอย่างธาราธารเลย
“อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องธาร เพิ่งตื่นเหรอคะ เหงาะสินะคะ ตื่นมาเค้าก็ลงไร่กันไปหมดแล้ว”
เมื่อธาราธารเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใครก็ไหวไหล่และยกยิ้มเก๋ๆที่มุมปากแทนการรับรู้ว่ามีใครอีกคนมาเยื่อมเยือนโลกส่วนตัวที่สร้างเอาไว้
“ก็ไม่เหงาอะไรนี่ครับ พอดีผมเพิ่งหายป่วย พี่ใต้ฟ้าไม่อยากให้ไข้กลับมาเขาเลยสั่งห้ามไม่ให้ผมไปโดนแดดโดนลมในไร่น่ะครับ แล้วคุณว่านน้ำล่ะครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ มาเอาตอนที่เจ้าของบ้านเค้าลงไร่แบบนี้คงไม่ได้นัดเอาไว้ใช่มั้ยครับ”
ธาราธารสะใจที่อีกฝ่ายกระตุกคิ้วเมื่อถูกเขาตอกกลับซะจนสะอึกอย่างนี้
“พี่มาทานข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนใต้ฟ้าเค้าบ่อยไปค่ะ พี่รู้แล้วล่ะว่าตอนนี้เค้าเข้าไร่ เพียงแต่พี่จะเตรียมความเรียบร้อยน่ะค่ะ ใต้ฟ้ากลับมาจะได้ลงมือทานได้เลย”
“ทำหน้าที่คล้ายๆแฟนเลยนะครับ ผมไม่ยักรู้ว่าพี่ใต้ฟ้ามีคนที่คบด้วย พี่ใต้ฟ้าไม่เห็นเล่าให้ฟังเลยครับ ทั้งๆที่เราคุยกับทุกเรื่อง แย่จังเลยนะครับ”
ธาราธารปดออกไปสองเรื่องใหญ่ๆ โดยไม่กระดากปากหรือตะขิดตะขวงใจเลยสักนิด ใต้ฟ้าไม่ได้แสดงความห่วงใยเขาออกนอกหน้าขนาดนั้น และก็ไม่ได้สนิทกันจนถึงขั้นพูดคุยกันทุกเรื่อง อันที่จริงแล้วถึงแม้จะพูดดีๆกันได้ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่พ้นแขวะกัดกันมากกว่าอยู่ดี
จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ธาราธารมั่นใจว่าว่านน้ำกำลังพยายามทำคะแนนเพื่อเป็นนายหญิงของที่นี่แน่ๆ
๐ สวัสดีค่ะ หายไปนาน ชีวิตคนเขียนยังไม่เสถียร เรื่องนี้ก็เบาสมอง น้ำเน่ากันไปตามเรื่องนะคะ มันสมองคนเขียนตีบตันละ :sad4:
๐ จะพยายามตามโดจินนายโลมมาอัพเดทบ่อยๆค่ะ เอาแส้ฟาดเอาน้ำตาเทียนลนคนวาดได้เมื่อไหร่ จะเข็นออกมาให้ดูนะคะ ปกเล่มสองด้วยค่ะ^^
๐ ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามกันเหมือนเดิมนะคะ คำผิดที่ช่วยดูให้เสมอด้วยค่ะ
๐ ทางเข้า TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic) คลิกเลยค่ะ[/color]
๐ หากใครมีสิงหากุมภาที่เป็นหนังสืออยู่ในมือ ปกเล่มแรกเรื่องนายโลมก็จะใช้กระดาษแบบเดียวกันนะคะ ตอนนี้คนวาดเขาเห็นปก final แล้ว ยังไม่บอกให้คนเขียนแก้ไขอะไร ก็ยึดตามนี้ไปก่อนนะคะ หากใครสนใจจองเรื่องนี้ก็คลิกที่ภาพปกตามไปดูรายละเอียด หรือตามแบนเนอร์โฆษณาไปได้เลยค่ะ :กอด1:
(http://image.ohozaa.com/i/61f/hkgEoC.jpg) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0)
-
ธามดูจะมีทั้งศึกในและศึกนอกนะ
ให้พี่ฟ้าช่วยจัดการโทมัสซิ
หึหึ
แล้วยังอีว่านน้ำอีก โอ้ยย น่าปวดหัวแทน
สู้ๆนะธาม
-
หนูธารเฟลไปแล้ว แต่โปรดมาอย่ามาทำให้พี่ใต้ฟ้าเฟลด้วยเลยนะคะ
นักอ่านจะปวดใจ 555555 (โคตรลำเอียง)
แต่พี่ใต้ฟ้าเป็นเสือซ่อนเล็บ(ยาว)เหรอเนี่ยย วู้วววว คาดไม่ถึง O.O!
เดี๋ยวนังว่านน้ำได้เจอฤทธิ์หนูธารแน่ๆเลย น่าสงสาร ;'( 55555
สู้ๆนะหนูธาร พอดีว่าดูดีกว่านังว่านน้ำนั่นมาก เลยเชียร์จ้า!! -.-)b!
รอตอนต่อไปค่ะ
ปล.ว่าจะไม่พูดถึงตัวประกอบแล้วเชียวนะ....แต่อดไม่ได้....นายโทมัสน่ากลัวชะมัด ;'(
-
น้องธารสู้ต่อไป
-
o22
น้องธารยัง ไม่เสียจิ้น
ว่าแล้นน เพราะนิสัยนู๋ไม่ได้ร้ายหรือแรงจริง ออกจะเด็กน้อย คิดแบบเด็กๆ
ว่าแล้วก็จัดการยัย มาหยารัศมีแบบหนักๆเลย หมั่นไส้จริงไรจริง
แต่คุณพี่ใต้ฟ้าคะ อยากจะสั่งสอนน้องแล้วจูบน้องทำไมคะ ผู้ชายจูบผู้ชายคุณพี่ไม่แปลกหรอคะ คึคึคึ :-[
-
อ่านตอนนี้แล้วมัน..อื้มมมมมมมมมาก
อะไรอ่ะพี่ระฟ้า เอ้ยไม่ใช่ ใต้ฟ้า แอบคิดอะไรกับธารแล้วอ่อ ถึงได้มาคิสๆก่อนนอนเนี่ย :really2:
คุณว่านน้ำ หึหึ อยากบอกคนแต่งว่าชื่อตัวอิฉาได้ใจน้องมาก เพราะน้องเกลียดชื่อนี้ :laugh: :laugh:
-
พิษรักนี่มันน่ากลัวจริงๆ
หลุ่มหลงถึงขนาดตามมาที่ไทยเลยหรอเนี่ยะ
พี่ใต้ฟ้านี่ก็อะไร
มาจูบเขาอย่างนี้มันให้ความหวังนะเฟ้ย!!
แล้วไอ้หักห้ามใจไม่ใช้ลิ้นเนี่ยะ
แสดงว่าขอบเขาซะแล้วใช่ไหม
โอ๊ยย ปวดหัว รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
หลายเรื่องเหลือเกินหนูธาร
แต่อยากน้อยก็ได้จูบราตรีสวัสดิ์จากพี่ใต้ฟ้าแล้วน๊า
-
:L2:
-
อุ้ย จูบน้องเค้าแบบนี้ คิดอะไรกับน้องธารรึป่าวคะพี่ใต้ฟ้า อิอิ
-
:เฮ้อ:น้องธารมีคู่แข่งแล้วอะ
พี่ใต้ฟ้ายังไม่รู้อีกเหรอว่ารักน้องธารอะอิอิ :กอด1: :กอด1:
ปล. ไอ้โทมัทนี่น่ากลัวจังเลยอะ o22
-
งานเข้ารอบด้าน :เฮ้อ:
+1
-
ธารสู้สู้น๊า
เอาใจช่วย :L1:
-
ยัยว่านน้ำ - -* ไม่ชอบชีเลย!
แอร้ยยย =[]=' หนูธารยังเวอร์จิ้นอยู่หรอเนี่ย อิอิ นึกไม่ถึงเลย~
กรี๊ดดด จุ๊บกันนิดๆ แ้ล้วด้วย >///< อย่าหายไปนานอีกน๊า คนอ่านติดมากก
-
หวังว่าปัญหาเรื่องโทมัสจะไม่ทำให้ใต้ฟ้ามองธารในแง่ร้ายนะ
-
ธารสู้ๆ
-
ปัญหาเยอะเหลือเกินอิหนู :really2:
-
ลุ้นๆๆลุ้น....อย่างน้อยพี่ฟ้าเค้าก็ไม่ได้รังเกียจเรา
:angry2:รุกต่อไปเลยธาร....
-
ยัยว่านนี่วุ่นวายในบ้านมากเลยนะ
ใต้ฟ้ายังไม่ได้แสดงออกถึงการจะจีบอะไรเลย
เธอนี่เสนอตัวสุดๆ 555
-
เหมือนจะมีตัวปัญหามาเพิ่มอ่านะ เหอๆ
-
นังว่านน้ำ :beat: :beat: :beat:
-
เด็กมีปัญหา หา หา (นึกถึงเพลงนี้ทันที)
-
มารายงานตัวแล้วจ้า ^^
ท่าทางว่าโทมัสจะเป็นตัวแปรสำคัญ...หรือว่าจะเป็นตัวกระตุ้นชั้นดีนะ :z1:
นึกว่าจะผิดน้อย...ที่ไหนได้ :m16:
ไม่ได้โกรธหรือรู้สึกเสียหน้าอะไรมากมายที่เห็นว่านน้ำกระตุกยิ้มตอนที่เขาถูกใต้ฟ้าดุแกมขวะอย่างนั้น ==> แขวะ
เด็กหนุ่มใจหายไม่น้อยที่สร้างความเดือดร้อนให้คนรอบข้างนอกแทนที่จะเป็นตัวเองคนเดียว
พวกคนงานก็อาจจะตื่นตะหนกได้ ==> ตระหนก
กวางน้อยอย่างธารเนี่ยนะครับจะทำร้ายหมีป่าอย่าพี่ใต้ฟ้าได้ ==> อย่าง
แต่เพียงแค่สัมผัสแตะต้องก็ทำให้หัวใจฟองฟูแล้วก็แทบจะหลอมละลายไปในเวลาเดียวกัน ==> พองฟู
ปะ ปู่เหรอครับ เวรแล้วมั้ย!! ฮึ่ย ทำไมสายเรียกเข้าของปู่กลายเป็นระบบสั่นวะ ==> ปู่
แกนี่นะ ขนาดกลับมาแแล้วยังมีคนตามจองล้างจองผลาญ
ผู้ชายแท้ๆ อกสามสองอย่างเจ้าของไร่นั้นย่อมจะสนใจผู้หญิงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ==> สามศอก
บางขนก็ขนของขึ้นรถบรรทุกที่จอดรออยู่บนถนนของไร่ ==> บางคน
เหงาะสินะคะ ตื่นมาเค้าก็ลงไร่กันไปหมดแล้ว
ยกยิ้มเก๋ๆที่มุมปากแทนการรับรู้ว่ามีใครอีกคนมาเยื่อมเยือนโลกส่วนตัวที่สร้างเอาไว้ ==> เยี่ยมเยือน
-
เอาใจช่วยหนูธารค่ะ ใต้ฟ้าอย่าทำตัวแข็งมากนัก
เดี๋ยวหนูธารหมดไฟไม่จีบแล้วจะเสียใจ
บวกเป็ด
-
พี่ใต้ฟ้าเล่นงี้ทำให้ธารมีความหวังนะเออ
คุณปู่ขาน้องธารจะเป็นสามีใครได้คะ หุหุ
-
:L2: :pig4:
-
พี่ใต้ฟ้าเอาไงเนี่ย สั่งสอนน้องถึงเนื้อถึงตัวเชียวนะ อิอิ
-
อยากให้ธารชนะใต้ฟ้าบ้าง สงสารธาร กี่ยกกี่ยกก็แพ้
แล้วเท่าที่อ่านแพ้มาตลอดชีวิต ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร
ใต้ฟ้าก็แม่ง :beat:
ปกติจะชอบพระเอกของคุณนักเขียน (เรียกแบบนี้แล้วกัน :laugh:)
แต่ใต้ฟ้ามันน่า :z6: อ่ะ ไม่รู้ดิ หมันใส้อ่ะครับ
ดีใจมากที่มาต่อ แอบอกสั่นขวัญแขวนเห็นเงียบ :sad4:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน :m26:
เนื้อเรื่องน้ำเน่าดี แต่ก็ชอบนะ :m3:
เอาใจช่วยให้น้องธารเผด็จศึกพี่ใต้ฟ้าให้ได้
เอ๊ะ!!หรือว่าน้องธารจะโดนพี่ใต้ฟ้าเผด็จศึกซะเอง :oo1:
รอตอนต่อไปค๊าบบบ :จุ๊บๆ:
-
มาต่อเร็วๆนะ
ชอบมากกกกกกกกเลย
-
รออ่านตอนต่อไป
สงสารธารอ่ะ เหมือนเด็กตลอดโดนเขาแกล้งเรื่อยเลยงานนี้
-
ไหนๆเรื่องนี้ก็เน่าในระดับหนึ่งแล้ว
หนูธารก็ให้พี่ใต้ฟ้า เล่นเป็นแฟนเพื่อหลอกหนุ่มผมทองสิ
ได้ทั้งขึ้นทั้งล่องเลยนะ
-
อ่านมาราธอน อิอิ เหนื่อยมากแต่มีความสุขที่สู๊ดดดดดด มาต่อไวๆนะครับ
-
พี่ใต้ฟ้าขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา จูบน้องขนาดนีแล้ว อย่ามาบอกทีหลังนะว่าแค่แหย่เล่นอ่ะ มีเคืองนะคะมีเคือง
-
สู้ๆนะธาร
-
เปนฟิคที่อ่านไปๆ แล้วอยู่ดีๆ ก้อรู้สึกเหงาจนน้ำตาไหล (ไม่รุเกี่ยวกับฟิคมั้ย ฮ่าๆๆ)
แต่เรื่องนี้แค่อ่านอินโทรไปก้อรู้สึกว่าน่าสนใจมากๆ เลยค่ะ
ใต้ฟ้าดูเปนผู้ชายอบอุ่นที่ไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง
รอติดตามตอนต่อไปอย่างใกล้ชิด >.<b
-
เห็นใจธารอยู่นะ ตอนกลายเป็นศึกสองด้านเลย
ทางโน้นก็ใหญ่หลวง ทางนี้ก็ปล่อยไม่ได้เช่นกัน
ทางว่าน้ำคิดว่าไม่น่ายาก แต่อิตาโทมัสนี่น่ะสิ
ถ้าคุณตาเอาไม่อยู่ คงต้องปล่อยมาเจอพี่ใต้ฟ้า
ธารเองคงกังวลไม่น้อย งานนี้คงต้องรอดูต่อไป
ว่าแต่ เค้าจะกู๊ดไนท์คิสกันทุกคืนใช่มั๊ยอ่ะ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล. บวกเป็ดให้น้องธาร
ป.ล.ล. น้ำเน่าอย่างนี้เราเองก็ชอบ
-
ปัญหาเยอะนะนู๋ธาร ทั้งนายโทมัส ทั้งยัยว่านน้ำ แล้เจ้าปัญหาที่สุดพี่ใต้ฟ้า สู้ๆ ค่า
-
นายเอกแบบนี้สิที่หลายคนรอคอย.... ^^
-
ก้มาอัพช้าไปนะบางที
อยากอ่านต่อเเร้วววววว :z3: :z3:
-
เอาล่ะสิน้องธารงานเข้าซะแล้ว จะทำยังไงดีล่ะ
พี่ใต้ฟ้าก้อนะมาทำให้น้องหวั่นไหว คนยิ่งคิดๆๆอยู่
:pig4:
-
โห ธาร นายโทมัสน่ากลัวอ่ะ สู้ๆนะคะ
-
:L2:
ปล.
ธาราธารขอลหุโทษกับเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงที่ตรงกับความรู้สึกในใจจริงๆ...
ลหุโทษ น. โทษเบา, โทษไม่ร้ายแรง, คู่กับ มหันตโทษ; (กฎ) ความผิด
ซึ่งต้องระวางโทษจําคุกไม่เกิน ๑ เดือน หรือปรับไม่เกิน ๑,๐๐๐
บาท หรือทั้งจําทั้งปรับ.
คิดว่าคงอยากจะใช้ "ลุแก่โทษ"
ลุกะโทษ, ลุแก่โทษ ก. สารภาพผิดยอมให้ลงโทษตามแต่จะเห็นสมควร.
-
ยัยว่านน้ำนี่ ว่างมากเนอะ สู้มันเลยธารอย่ายอม :z6:
-
รอธาร-ใต้ฟ้าค่ะ
-
ว้าวววว ชอบผลงานของคุณTRomance มากเลยค่ะ ติดตามๆ o13
-
โดนพี่ใต้ฟ้าจุ๊บๆแปปเดียว ถึงกับเฟลเลยเหรอหนูธาม :-[
-
สู้เขานะหนูธาร
ใต้ฟ้าอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแน่ๆ :z2:
:กอด1:
-
หือ. . . นายโทมัสนี่จิกได้ที่เลย
จริงจังสินะ
-
อยากอ่านต่อแล้ว
มาต่อเร็วๆ นะคะ >O<
-
:fire:มาได้แล้ววววจ้า อย่าให้ต้องสวมวิญญาณน้องธารน่ะ
-
เอาเลยๆ :m4: ธารสู้ๆ เอาให้หน้าหงายไปเลย
น้องธารน่าสงสารนะ พี่ใต้ฟ้าใจดีกะน้องหน่อยเซ่ะ
เรื่องใหม่สนุกค่ะ ชอบๆ มาต่อเร็วๆ นะ
-
:m5:
-
มาเชียรธาร :ped149:
รับศึกสองด้าน
-
โอ้ พี่ใต้ฟ้าทำไมจูบธารละเนี่ย ทำเอาผิดคาดไปจริงๆ
ส่วนธารก็ต้องค่อยๆจัดการทีละปัญหาสินะ รึทีเดียวหลายปัญหาหว่า555
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 7
คนสูงวัยนอนก่ายหน้าผากถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้ม หลานชายเพียงคนเดียวกลายเป็นเด็กมีปัญญาใหญ่โตเกินกว่าคนเป็นปู่จะคิดไปถึง
ชาวต่างชาติคนนั้นยืนยันหนักแน่นว่าคบธาราธารแบบแฟน
ไอ้ขี้นกคนนั้นเป็นผู้ชาย หลานชายของเขาก็เป็นผู้ชาย
ธาราธารทำตัวเหลวไหล สำมะเลเทเมา เที่ยวจัด ใช้เงินเก่งและออกจะเป็นเพลย์บอยที่ติดเนี๊ยบและติดหรู แต่คนเป็นปู่ไม่คิดเลยว่าหลานจะไปไกลถึงขั้นคบเพศเดียวกันเป็นแฟน
‘เอ่ออออ เอิ๊กกกกกกกกก’
มวลอากาศที่แปรปรวนกันอยู่ในช่องท้องถูกขับออกมาเป็นเสียงเรอดังลั่นห้อง เมียต่างวัยถึงกับเบือนหน้าหนีด้วยความเบื่อหน่าย หญิงสาวคราวลูกในชุดนอนซีทรูบางเบาพลิกตัวหันหลังให้ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเซ็ง เธอยังสาวยังสวยเมื่อเทียบกับคนวัยเดียวกัน เงินที่สามีวัยชราหยิบยื่นให้มากพอที่จะทำให้เธอสวยสะพรั่งตลอดเวลา ที่สำคัญไปกว่านั้น เธอยังอยู่ในวัยที่มีความต้องการ แต่สามีวัยชราไม่สามารถตอบสนองอย่างที่ต้องการได้ โดยเฉพาะเวลาที่คนสูงวัยกำลังอยู่ในอาการวิตกกังวลเกี่ยวกับหลานชายเพียงคนเดียว
‘เด็กเปรตคนนั้นมีอะไรดีนักหนา’
หญิงสาวพ่นลมออกจมูกก่อนจะข่มตาหลับไปในที่สุด
.
“ใต้ฟ้า หลานหลับแล้วหรือยัง ปู่โทรมารบกวนหรือเปล่า”
“ยังครับคุณปู่ ผมกำลังศึกษาเรื่องปลูกยางพาราทางภาคอีสานน่ะครับ พอดีอาจารย์ที่มหาลัยทางนี้เค้ามาขอคำปรึกษาไว้ เห็นว่าอยากจะให้ความรู้กับชาวบ้านที่สนใจปลูกยาง”
“ทำเพื่อคนอื่นเสมอเลยนะใต้ฟ้า ปู่ไม่เคยจะเห็นหลานทำเพื่อตัวเอง”
“มันก็มีบ้างเหมือนกันครับ เพียงแต่ไม่มีใครรู้เท่านั้นเอง ผมเองก็ทำอะไรตามใจตัวเองเหมือนคนทั่วไปนั่นแหละครับ ว่าแต่คุณปู่โทรหาผมมีอะไรหรือเปล่าครับ”
หากชายชรามีตาวิเศษมองเห็นมาทางฝั่งนี้จะเห็นว่าใบหน้าเจ้าของไร่หนุ่มเปื้อนยิ้มและนัยน์ตาพราวระยับน่ามองไม่น้อยเชียวล่ะ
“เอ้อ ก็เรื่องเดิมนั่นแหละ ชีวิตของคนแก่อย่างปู่นอกจากเมียแล้วก็คงจะเป็นหลานนี่ล่ะ”
“ถ้าคุณลุงได้ยินนี่คงน้อยใจแย่เลยนะครับ ข้ามหน้าลูกไปเป็นหลานเลย”
“เฮ้อ ครอบครัวปู่มันมีกรรมหนักใต้ฟ้าเอ้ย รู้นะว่าผิดชอบชั่วดีเป็นยังไง แต่กิเลสก็หนาอย่างกับถูกสาป”
“ผมเข้าใจครับ ธารสบายดีแล้วล่ะครับ ผมยังไม่ได้สอนให้ธารทำอะไร ยังรออยู่ว่าเขาจะปรับตัวกับสภาพอากาศและความแปรปรวนเพราะที่นี่อยู่ในหุบเขาให้ได้เสียก่อน”
“ถ้าธารได้สักครึ่งหนึ่งของหลานก็คงดีนะ”
ชายชราถอนหายใจยาวใส่กระบอกโทรศัพท์ เด็กผู้ชายสองคนที่เขาเห็นมาตั้งแต่เกิดจนป่านนี้ มีพื้นฐานฐานะเท่าเทียมกัน แต่บทสรุปที่ชายแก่ได้เห็นกลับต่างกัน ธาราธารถูกเลี้ยงมาอย่างเอาใจแต่กลับเหลิงแถมยังทำตัวเหมือนขาดส่วนสำคัญในชีวิตไป ส่วนใต้ฟ้า เด็กหนุ่มเพียบพร้อมทุกอย่างแต่กลับเลือกที่จะเรียนรู้ความลำบากและเริ่มต้นชีวิตของตัวเองแทนที่จะต่อยอดมรดกที่ทางบ้านทิ้งเอาไว้ให้
“ธารดื้อเหมือนตอนเด็กๆนั่นแหละครับ จริงๆแล้วธารก็รู้ว่าอะไรควรไม่ควร”
“มันจะรู้มั้ยว่าใต้ฟ้าออกตัวรับแทนมันไปเท่าไหร่ ขยันก่อแต่เรื่อง นี่ขนาดปู่ตัดไฟเรียกตัวธารกลับมาแล้วนะ ยังมีคนตามมตัวมันกันให้ควั่ก ปู่กลุ้มใจจริงๆเลยหลาน”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“มีฝรั่งอ้างตัวว่าเป็นแฟนธารขู่จะมาหามันที่ไทยน่ะสิ แถมไอ้หมอนั่นเป็นผู้ชายด้วยนะ ปู่ไม่รู้ว่าธารมันคิดอะไรอยู่”
ลมหายใจเจ้าของไร่หนุ่มขาดห้วงไปชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกเย็นวาบแล่นขึ้นมาจากหัวแม่เท้าก่อนจะแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่างเมื่อรู้ว่าธาราธารเล่นสนุกกับชีวิตจนเกินขอบเขต
“ปู่รับไม่ไหวจริงๆนะ ยอมให้มันฟันผู้หญิงเป็นว่าเล่นยังจะดีเสียกว่า ไม่รู้มันคิดอะไรของมัน”
“ทางที่คุณปู่ว่ามาก็ไม่ดีหรอกครับ ฝรั่งคนนั้นบอกมั้ยครับว่าจะมาเมื่อไหร่”
“มันไม่บอก ดูเหมือนฝ่ายนั้นจะเจ็บใจไอ้ธารมากกว่ารักล้นใจอะไรเทือกนั้นนะ คงจะเสียหน้าที่ไอ้แสบมันทิ้งมาน่ะสิ ถ้าลองว่าหาเบอร์บ้านเจอ มันคงมีข้อมูลอื่นๆอีกแน่”
“ถ้าธารไม่ให้ความร่วมมือ เขาน่าจะหาเจอที่นี่ยากนะครับ”
“ปู่กลัวลูกบ้าไอ้ธารมันจะประชดประชันอะไรขึ้นมาแล้วยอมให้ไอ้นั่นมาหาน่ะสิ”
“คุณปู่รับเรื่องรักร่วมเพศไม่ได้เหรอครับ”
“ไม่เชิงหรอกใต้ฟ้า ปู่ใจกว้างพอนะ แต่เรื่องนี้น่ะมันฉาบฉวยเท่านั้น มันไม่ได้มั่นคงจริงจังอะไร หลานก็รู้ว่าครอบครัวปู่ไม่เคยประสบความสำเร็จในเรื่องของชีวิตคู่นะ”
ใต้ฟ้าเองก็มืดแปดด้านไปเหมือนกัน เขาเองยังปักใจเชื่อว่าธาราธารมีโอกาสเป็นเกย์กับไม่เป็นครึ่งต่อครึ่งเลยทีเดียว การจะทำให้ธาราธารหยุดซุกซนได้นั้นเขาต้องมั่นใจสถานะจริงๆของธาราธารเสียก่อน
“ผมจะลองปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนดูนะครับ เพื่อนผมเป็นอาจารย์อยู่ที่นี่แหละครับคุณปู่ เธอกำลังศึกษาชีวิตวัยรุ่นสมัยนี้ที่หันมาแบ่งแยกเพศเป็นกลุ่มหลากหลายมากขึ้นน่ะครับ”
“ฝากด้วยแล้วกันนะใต้ฟ้า คิดซะว่าธารมันเป็นน้องแท้ๆของหลานด้วยเถอะ ปู่ตีบตันไปทั้งสมองแล้ว”
“พักผ่อนเถอะครับคุณปู่ ผมเองรับธารมาดูแลที่นี่แล้วผมก็ต้องดูแลเขาในฐานะผู้ปกครองกลายๆอยู่แล้วครับ”
“ขอบใจใต้ฟ้าที่เอ็นดูน้องเสมอมานะ ปู่คิดว่าถ้าปู่ตายไปก็จะฝากฝังมันไว้กับหลานนี่แหละ”
....
รถวิ่งเร็วมากจนผมที่เซตมาเท่าที่ทำได้พองฟูไม่เป็นทรง เด็กหนุ่มพยายามจะสางผมให้เข้ารูปทรงเดิมไปตลอดทาง อากาศในตอนรุ่งเช้าของที่นี่เย็นจัดจนแอร์รถยนต์ไม่ทำงานเพราะอุปกรณ์ภายในจับตัวกันเป็นน้ำแข็ง ใต้ฟ้าถึงได้เปิดกระจกให้อากาศถ่ายเทมาตลอดทาง
เจ้าของไร่หนุ่มลอบมองชาวกรุงเทพด้วยความรู้สึกเอ็นดูแกมหมั่นไส้ ลึกๆในใจก็อดห่วงว่าธาราธารจะไข้กลับอีกหรือเปล่าในเมื่อเด็กหนุ่มใส่เสื้อยืดตามแฟชั่นบางพริ้วสกรีนลายกราฟฟิคย้อนยุคกับกางเกงขาสั้นสีสดตามสไตล์เรโทรโฮโมเซ็กชวล ถ้าธาราธารไม่จัดอยู่ในประเภทเป็นผู้ชายน่ารักตัวเล็กบางๆเหมือนนายแบบดาราไทยสมัยนี้แล้ว ธาราธารจะกลายเป็นตัวประหลาดสำหรับคนที่นี่ทันที
“หนาวมั้ยธาร”
“มากกกกกกกกกกกกกกกก พี่ใต้ฟ้าจะแหกขี้ตาฝ่าลมหนาวมาทำไมเนี่ย ทรมานจะตาย ทำไมต้องลากธารออกมาทรมานด้วยล่ะ ธารนอนของธารอยู่ดีๆ”
“พี่จะพาธารมารู้จักตลาดกลางการเกษตรน่ะสิ ที่นี่จะบอกธารได้ว่าอะไรกำลังเป็นที่ต้องการของตลาด อะไรที่ล้นตลาดจนราคาตกต่ำ และอะไรที่ราคาสูงและคุ้มค่าที่เราจะลงทุน”
“ธารไม่เห็นจะอยากรู้เลย ตอนนี้ธารอยากรู้ว่าแฟชั่นไปถึงไหนแล้วมากกว่า อยากอัพเดทเครื่องสำอางค์ มาอยู่นี้ผิวธารจะเป็นงูเหลือมอยู่แล้ว”
เจ้าของไร่หัวเราะเบาๆก่อนจะหันมาคุยกับเด็กหนุ่มที่ลูบจับไปตามแขนขาตัวเองแล้วเบ้หน้าเหมือนรับสภาพไม่ได้
“เดี๋ยวพี่จะให้คนงานเคี่ยวน้ำมันมะพร้าวให้ทาผิวก็แล้วกัน”
“อี๋ ธารเกลียดกลิ่นเหม็นหืนของมัน”
“แล้วจะเอายังไง”
“ที่นี่มีห้างสรรพสินค้ามั้ยครับพี่ใต้ฟ้า”
เด็กหนุ่มเอียงคอถามสีหน้าอ้อนให้อีกฝ่ายใจอ่อนสุดฤทธิ์
“มีแต่อยู่ในเมืองโน่นเลย”
“ถ้าพี่ใต้ฟ้าจะกรุณา....ธารอยากจะ”
“ถ้าธารเป็นเด็กดี เชื่อฟังพี่ ไม่งอแง ไม่โวยวาย ไม่วีน ไม่เหวี่ยง พี่จะพาไปหลังจากเราทำธุระเสร็จก็แล้วกัน”
“ห้ามขนาดนั้นจับธารผูกติดไปกับขื่อบ้านเลยดีกว่า”
เด็กหนุ่มบ่นอุบอิบเมื่อใต้ฟ้ายื่นข้อเสนอกันเขาแสดงอิทธิฤทธิ์ทุกวิถีทาง
“เอ่าน่า เสร็จแล้วพี่จะพาไปกินของอร่อย วันนี้พี่นัดเพื่อนเอาไว้ด้วย ขับรถมาไกลขนาดนี้ต้องคุ้มค่า”
“พี่ใต้ฟ้ามีนัดทิ้งธารไว้ที่ห้างก็ได้ครับ เสร็จแล้วค่อยมารับธารก็ได้”
“ไม่ได้หรอก ธารจะเบื่อซะเปล่าๆ ห้างที่นี่ไม่เหมือนที่กรุงเทพหรือเมืองนอกหรอกนะที่จะขลุกอยู่ในนั้นได้ทั้งวันน่ะ”
เป็นอันว่าธาราธารแพ้ ทุกอย่างถูกใต้ฟ้าเซตโปรแกรมมาแล้วอย่างดี ถึงอย่างไรวันนี้บรรยากาศก็ชวนให้จินตนาการเข้าข้างตัวเองว่ากำลังออกเดทอยู่กับคนที่ตัวเองเฝ้ารอมายาวนาน
หากมองแต่เพียงผิวเผินแล้ว ใต้ฟ้าก็ยังเหมือนพี่ใต้ฟ้าคนเดิมในวัยเด็กไม่มีผิด ความเป็นผู้นำที่ฉายชัดมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ ทุกอย่างยังคงน่าประทับใจสายตาของเด็กหนุ่มที่ห่างไกลกันไปนานหลายปี แต่ทว่าความเป็นจริงในตอนนี้ ใต้ฟ้าคงแค่ทำตามหน้าที่ที่ปู่ขอไว้เท่านั้น
‘บ้าจริงเล้ยไอ้ธาร รู้ว่าถ้าคิดแบบติดลบเมื่อไหร่ใจหดหู่ก็ยังจะคิด’
เพี๊ยะ!!!!
รถแฉลบเข้าข้างทางจนธาราธารตกใจตวัดสายตาไปมองใต้ฟ้าอย่างตื่นตระหนกก่อนหัวรถจะถูกกระชากกลับมาตั้งตรงและแล่นไปตามถนนดังเดิม สายตาห่วงใยจนคล้ายๆจะแปรเปลี่ยนเป็นความกังวลแผ่กระจายมาทางนี้จนอุ่บวาบเข้าไปในอก
“ธารเป็นอะไร ตบหน้าตัวเองทำไม”
เจ้าตัวยังนึกไปไม่ถึงซะด้วยซ้ำ ธาราธารตบหน้าตัวเองตอนที่สติกำลังปลิดปลิว ใบหน้าถูกลมและอากาศตีจนชาเลยไม่รู้ว่าตบหน้าตัวเองแรงแค่ไหน รู้แค่ว่าไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ใต้ฟ้าคงจะตกใจเสียงที่ดังออกมาสินะ พอรู้ว่ากำลังเป็นที่สนใจของชายหนุ่มแล้วก็เปิดยิ้มกว้าง นัยน์ตาหยอดซะซึ้งหวานเชื่อมเพื่อออดอ้อน
“เมื่อกี้พี่ใต้ฟ้าเป็นห่วงธารเหรอ ธารแค่ตบยุงน่ะ”
เจ้าของไร่หนุ่มหัวเราะแก้เก้อเมื่อรู้ว่าตัวเองตกใจและกังวลเกินกว่าเหตุในเรื่องของผู้อาศัยคนใหม่ที่ยังไม่คุ้นชินกับสภาพบ้านป่าชนบทและห่างไกลกับความเจริญขนาดนี้
ตลาดกลางทางการเกษตรไม่ใหญ่อย่างที่ธาราธารคิดเอาไว้ แต่ก็ไม่ถือว่าเล็ก กลิ่นสดใหม่ของผักและผลไม้ตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ โรงเก็บผลิตผลทางการเกษตรเป็นโรงเรือนโล่งๆหลังคาทำด้วยหญ้ามัดเรียงกันเป็นตับแทนแผ่นกระเบื้องสำเร็จรูปอย่างที่คิดว่าเทคโนโลยีก้าวหน้ามาไกลขนาดนี้แล้วไม่น่าจะใช้หลังคาที่มาจากธรรมชาติกันอยู่อีก เดี๋ยวนี้เมทัลชีทกำลังเป็นที่นิยมในหมู่โรงงาน โกดังและอย่างอื่นมากมายที่ต้องการพื้นที่กว้างๆ นี่หรือเปล่าเขาถึงได้ว่ากันว่าอาชีพชาวไร่ชาวนาคืออาชีพที่ได้ผลตอบแทนต่ำที่สุด อะไรๆถึงได้ด้อยพัฒนาไปตามผลตอบรับที่ได้ แต่เท่าที่ดูไร่ของใต้ฟ้าแล้ว ที่นั่นอย่างกับบ่อทองคำก็ไม่ปาน อุดมสมบูรณ์และน่าจะเป็นแผ่นดินทองที่สร้างรายได้มหาศาลเลยทีเดียว
ธาราธารมองไปรอบๆอย่างแปลกใจมากกว่าที่จะสนใจแต่ก็ยังพยักหน้าหงึกหงักไปตามเรื่องตามราวบ้างเมื่อใต้ฟ้าอธิบายนู่นนั่นนี่แล้วหันมาดูปฏิกริยาตอบรับจากเขา ดูเหมือนใต้ฟ้าจะเป็นบุคคลที่น่าสนใจเป็นพิเศษสำหรับคนที่นี่ เพราะเมื่อเห็นว่าใต้ฟ้าเดินไปทางไหนก็จะมีคนปรี่เข้ามาหาและทักทายราวกับเจ้าของไร่หนุ่มเป็นบุคคลสำคัญ คนเดินตามอย่างธาราธารได้แต่มองอย่างคาดไม่ถึง และไม่มีอะไรที่เป็นสาระสำคัญที่ธาราธารจะบันทึกเป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำของสมองเลย ธาราธารไม่ได้เก็บเกี่ยวความรู้อะไรอย่างที่ใต้ฟ้าสั่งเอาไว้นอกจากหายใจทิ้งให้เวลาแสนน่าเบื่อตรงนี้ผ่านไปเท่านั้น
“ไปกันเถอะธาร หิวแล้วหรือยัง”
เสียงสวรรค์เสียงนี้ทำให้เด็กหนุ่มตื่นจากภวังค์และยิ้มร่าอย่างเด็กได้ของเล่นถูกใจทันที เรื่องกิน เรื่องเที่ยว เรื่องสนุกสนานธาราธารมักมีปฏิกริยาตอบสนองดีเยี่ยมจนใต้ฟ้าอดส่ายหน้าไม่ได้ ถึงจะกังวลกับบทบาทที่ได้รับมอบหมายมาจากคุณปู่ แต่การที่เห็นธาราธารอยู่ในสภาวะปกติ ไม่วีน เหวี่ยงหรือวางแผนการอะไรแล้ว เด็กหนุ่มคนนี้น่ารักและดูเหมือนจะเด็กกว่าอายุจริงๆที่ควรจะนิ่งและมองไปข้างหน้ามากกว่าที่จะสนุกสสนานไปวันๆมากทีเดียว
“ธารหิวตั้งนานแล้ว ร้อนด้วย เหม็นด้วย พี่ใต้ฟ้าขลุกอยู่ที่นี่ได้ยังไงอะ”
“ที่นี่มีความรู้ให้พี่ศึกษาเยอะแยะ ให้อาชีพทำมาหากินสร้างรายได้ ไม่ใช่แค่พี่นะ ชาวบ้านอีกหลายคนในไร่ก็ได้ความรู้จากที่นี่ผ่านพี่ด้วย”
“เป็นความหวังของทุกคนจริงๆด้วยนะ พระเอกจากภายในออกสู่ภายนอกจริงๆ”
ใต้ฟ้าขมวนคิ้วมุ่นสงสัย พระเอกจากภายในสู่ภายนอกคืออะไร แต่ยิ่งอยากจะขอคำขยายความ ธาราธารก็แกล้งเฉไฉไปสนใจอยากอื่นทิ้งให้ใต้ฟ้านึกขุ่นใจอยู่เงียบๆที่โดนเด็กตีรวนเข้าให้แล้ว
“เมื่อไหร่จะเลิกแกล้งทำเป็นเด็กสักทีนะธาร”
“เมื่อพี่ใต้ฟ้าเลิกบ่นเป็นคนแก่มั้งครับ เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีล่ะ”
“ถึงแล้วจะรู้เองนะ พี่นัดเพื่อนมาด้วยคนนึง ธารทำตัวดีๆนะ”
เด็กหนุ่มย่นจมูกแล้วเบะปากหมั่นไส้คนสั่งแบบไม่เกรงกลัวว่าอีกฝ่ายจะเอาคืนหรือลงโทษยังไงกลับมา ใต้ฟ้าทำเหมือนธาราธารเป็นเด็กๆ กะอีแค่กินข้าวโดยมีคนอื่นร่วมโต๊ะด้วย ทำไมต้องสั่งเหมือนเขาเป็นเด็กที่อาจจะเอาข้าวมาละเลงเล่นบนโต๊ะ หรือกินอาหารมูมมามเหมือนคนไม่มีมารยาทกันนะ ความจริงแล้วธาราธารแกล้งทำตัวปัญญาอ่อนแบบเด็กๆก็เพราะต่อให้วางตัวเป็นผู้ใหญ่แค่ไหน ในสายตาใต้ฟ้าเขาก็ยังเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโตอยู่ดีนั่นแหละ
ใต้ฟ้าลอบถอนหายใจเพราะรู้สึกแย่ที่ไม่ได้บอกธาราธารไปตรงๆว่าคนที่นัดคุยด้วยเป็นอาจารย์ที่กำลังศึกษาและวิจัยเกี่ยวกับพฤติกรรมของวัยรุ่นอยู่ในตอนนี้ เขาไม่อยากให้ธาราธารคิดว่ากำลังถูกจับตามองพฤติกรรม ไม่อยากให้ธาราธารรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกเขารังเกียจ เพียงแต่ใต้ฟ้าอยากรู้ว่าปัญหาที่ธาราธารกำลังก่ออยู่ทุกวันนี้เกิดมาจากปัญหาครอบครัวหรือเพราะว่าธาราธารเองก็มีใจชอบผู้ชายด้วยกันจริงๆกันแน่
แปลกที่ใต้ฟ้าไม่ได้นึกกลัวว่าธาราธารจะเป็นเกย์ แต่สิ่งที่ใต้ฟ้ากลัวกลับกลายเป็นเรื่องที่ธาราธารใช้ชีวิตเสี่ยงเกินไปและเป็นวิถีชีวิตที่น้อยคนนักจะรับได้ เขาเองก็ตอบไม่ถูกว่าระหว่างธาราธารเป็นผู้หญิงแล้วมั่วผู้ชายกับธาราธารเป็นเกย์แล้วมั่วผู้ชายทั้งเขาและคุณปู่จะใจสลายกับอย่างไหนมากกว่ากัน
ต่อให้เขากับธาราธารจะไม่เกี่ยวข้องกันอย่างพี่น้องร่วมสายเลือด แต่เพราะความคุ้นเคยที่คุณปู่ทั้งของเขาและของธาราธารมีด้วยกันมานานสานเยื่อใยจนกลายเป็นความผูกพันเกิดขึ้นระหว่างเขาและเด็กผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะอยู่ห่างกันแค่ไหน เวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ เขาก็ยังเฝ้ารับรู้ ห่วงใยและหวังดีกับธาราธารเสมอมา ถึงแม้ใต้ฟ้าจะรู้สึกว่าธาราธารเว้นช่องว่างระหว่างความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กันเป็นบึ้งตึงใส่เขาให้ต้องแปลกใจอยู่บ่อยๆว่าเกิดจากอะไร
ใต้ฟ้าเลือกนัดไปรยาเพื่อนสมัยเรียนด้วยกันตอนมหาลัยที่ประเทศไทยในร้านอาหารที่คนไม่พลุกพล่านและมีบรรยากาศเงียบสงบเป็นกันเองมากกว่าร้านดังที่คนแน่นร้านไปทั้งวัน ลอบมองไปที่คนติดตามมาด้วยโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ไม่กล้าเดาอย่างธาราธาร เจ้าของไร่หนุ่มก็เห็นว่าเด็กที่คุ้นชินแต่กับเมืองศิวิไลซ์ค่อนข้างพอใจกับร้านที่เขาเลือก ธาราธารสนใจการตกแต่งร้านและบรรยากาศเป็นพิเศษ เด็กหนุ่มค่อนข้างเป็นที่สะดุดตากับผู้พบเห็นเพราะบุคลิกโดดเด่นน่ามองเกินกว่าจะเป็นคนในพื้นที่
ธาราธารมั่นใจในตัวเองสูงมาก ไม่สนสายตาคนมองที่ตั้งใจมองอย่างสนอกสนใจ ทุกท่วงท่าที่ก้าวเดินถึงได้มั่นคงและสง่างามตามแบบฉบับของเด็กหนุ่มเอง แล้วที่น่าแปลกไปกว่านั้น คนที่สนใจธาราธารส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ถึงแม้จะเห็นสาวๆหลายคนชะม้ายสายตามาบ้างก็ยังรู้สึกว่ามีน้อยกว่าที่ผู้ชายจะมองซะด้วยซ้ำ
ใต้ฟ้าลดจังหวะฝีเท้าของตัวเองเพื่อเกี่ยวแขนคนที่เดินโปรยเสน่ห์โดยไม่ตั้งใจให้ไปยังโต๊ะที่เขาจองไว้ ธาราธารสะดุ้งเพราะถูกเขาลากมาแบบไม่ได้ตั้งตัวก่อน แต่เด็กหนุ่มได้แค่ยิ้มน่ามองมาให้ ไม่ได้สะบัดหนีมือเขาเพราะมันค่อนข้างจะไม่น่าดูเท่าไหร่ถ้ามีใครมาเห็นว่าผู้ชายสองคนกำลังกระชากลากถูกันเล็กๆในร้านอาหารอย่างนี้
ไปรยาเดินตรงมายังโต๊ะที่ใต้ฟ้าและธาราธารนั่งอยู่เหมือนคุ้นเคยกับที่นี่ดีอยู่แล้ว หญิงสาวส่งยิ้มหวานมาให้เมื่อเจ้าของไร่หนุ่มยิ้มรอตั้งแต่เห็นไปรยาเดินมาแต่ไกล ธาราธารขมวดคิ้วฉับเมื่อเห็นคนร่วมโต๊ะอาหารเป็นผู้หญิงสาว สวย และอัธยาศรัยดีอย่างรู้สึกได้ เพื่อนของใต้ฟ้าคนนี้แตกต่างกับว่านน้ำโดยสิ้นเชิง ไม่มีการวางท่า ไม่มีการหรี่ตามองอย่างหยั่งเชิง มีแต่รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยไมตรีจนธาราธารต้องเก็บเขี้ยวเล็บตัวเองไว้ซะมิดชิด
“ปรายไม่ได้มาสายนะคะ ปรายมาตรงเวลา ฟ้ามาเร็วเองนะ”
“คร๊าบ คุณครูคนเก่ง กระผมเองยังไม่ทันจะเปิดปากเลย”
“ไม่ได้สิ ต้องกันท่าเอาไว้ก่อน ใครๆก็รู้ว่านายใต้ฟ้าเป็นคนมีระเบียบและตรงต่อเวลาแค่ไหน”
“เหมือนจะดีเลยแฮะ เชิญนั่งครับ”
ใต้ฟ้าอ้อมโต๊ะมาเลื่อนเก้าอี้บริการหญิงสาวเพียงคนเดียวของโต๊ะ ธาราธารมองภาพตรงหน้ากึ่งอึดอัดและกึ่งอิจฉาเมื่อพบว่าสองคนนี้สนิทสนมกันชนิดที่ว่าเพื่อนเล่นตั้งแต่เด็กอย่างตัวเองกลายเป็นคนไกลห่างซะทันที ธาราธารไม่เคยเรียกใต้ฟ้าด้วยคำว่า ‘ฟ้า’ เฉยๆ เขารู้สึกว่าใต้ฟ้าต่างกับฟ้าทั้งความหมายและความเป็นจริง แต่พอได้ยินคนอื่นเรียกแล้วรู้สึกว่าชื่อเต็มๆอย่างที่ตัวเองเรียกนั้นห่างเหินสิ้นดี
ผู้หญิงคนนี้วางตัวดีมากจนธาราธารรู้สึกว่าถ้าเขาก่อเรื่องอะไรขึ้นมาตัวเองจะเป็นเด็กก้าวร้าวที่ไร้มารยาทและไร้การอบรมเลี้ยงดูจนน่ารังเกียจขึ้นมาทันที เธอส่งยิ้มเผื่อแผ่มาที่เขาทั้งๆที่ใต้ฟ้ายังไม่แนะนำให้รู้จักเสียด้วยซ้ำ
“ปรายนี่น้องธารนะ น้องที่ฟ้าเคยเล่าให้ฟังไง ธาร นี่พี่ปรายนะ เป็นเพื่อนกับพี่ตั้งแต่มหาลัย”
๐ สวัสดีค่ะ กว่าจะได้เข็นออกมาแต่ละตอนได้นี่ก็นะ แทบจะกราบองค์กวีให้มาประทับเลยค่ะ :laugh:
๐ มีคนแอบทายถูกด้วยว่า TRomance ส่งเรื่องเบาสมอง น้ำเน่าและดูเหมือนไม่มีอะไรมาเนี่ย เพราะจะส่งเรื่องอื่นมาทำร้ายใจกันใช่มั้ย ขอถามหน่อยว่า คนเขียนเคยทำอย่างนั้นด้วยเหรอ (บ่อยไปปป....เอ๊ะ!!!เสียงใครวะ?)
๐ ตอนนี้พยายามสร้างสต็อกให้นิยายตัวเอง เพราะรู้สึกว่าแต่ละตอนทิ้งช่วงนานมาก เป็นอะไรที่รู้แต่ปรับยากเหลือเกินค่ะพี่น้อง แต่ดีแล้วล่ะ ป้องกันคำครหาที่ว่า รีบแต่งรีบรวมเล่มขายไปซะ คือโดนด่าว่าขี้เกียจยังดูดีกว่าหาเงินไง (ทั้งๆที่เงินน่ะจำเป็นมากเลยนะ :sad4:)
๐ นายโลมยังเปิดจองอยู่นะคะ เรื่องโดจินที่เป็นของแถมนั้น บอกตรงๆว่าอยากให้ได้กันทุกคน แต่คนเขียนยังไม่ได้ภาพร่างจากคนวาดเลย ก็บอกไม่ได้ว่าเรทมันจะแรงถึงขั้นต้องแยกเล่มพิมพ์ไหม ถ้าแยกก็คงต้องแจกเฉพาะคนที่โอนมาภายในรอบแรกคือวันที่ 15 นี้ค่ะ แต่ถ้ารวมอยู่ในเล่มสองได้ ก็จะได้รับกันทุกคน คนเขียนเองไม่อยากยืดเวลาจองหรือโอนเงินเลยนะ แต่ในเมื่อเราไม่ได้ทำงานคนเดียวอีกต่อไปแล้ว และในเมื่อเราก็ต้องรอ คนเขียนก็จะเปิดไปจนกว่ารูเล่มจะเสร็จสิ้นเข้าโรงพิมพ์แล้วกันค่ะ แต่คงไม่ได้โหมโฆษณาอะไรนะ เกรงใจและขอโทษคนที่รีบจองเข้ามา แต่คนที่จองเข้ามาแรกๆไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ คุณได้รับสิทธิ์เต็มที่ทุกประการเลยค่ะ
๐ หากใครที่เพิ่งทราบเรื่องเปิดจองนายโลม คลิกที่รูปได้เลยค่ะ
(http://image.ohozaa.com/i/5c3/AVqNcL.jpg) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0)
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิม ขอบคุณที่ช่วยดูแลคำผิดและข้อมูลที่ถูกต้องนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ :กอด1:
๐ ทางเข้าแฟนเพจ TRomance's Fic (https://www.facebook.com/TRomanceFic)อัพเดทข่าวสารก่อนใครจ๊ะ
-
ได้จิ้ม! :-[
ใต้ฟ้าดูไม่ค่อยเข้าใจธารซักเท่าไหร่ (?)
:pig4: :pig4:
-
อ๊ากกก ค้างง :a5: น่าสงสารธารถูกจับมาตรวจพฤติกรรมทางเพศซะงั้น
แถมคนตรวจยังเป็นผู้หญิงที่สนิทกับใต้ฟ้าอีก งานนี้มีหึงเเน่เลย อิอิ
-
ทำตัวดีๆนะธานจะได้ไปห้างง
-
มาแล้ว ตอนนี้เรียบๆง่ายๆแต่ก็น่ารักดีนะครับ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
อยากให้คู่นี้รักกันเร็วๆ :o8:
-
ทำไมตัดฉับแบบนี้ :z3:
-
อ๊ากกก ค้างค่า
อยากรู้จริงว่าปรายจะวิเคราะห์ธารว่ายังไงบ้าง
จะรู้มั้ยว่าจริงๆเป็นคนยังไง
ใต้ฟ้าก็เริ่มจะสังเกตได้แล้วใช่มั้ยว่าธารน่ะมีเซ็กซ์แอพพีลกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง555
แต่คราวนี้อะไรก็คงยากแล้วล่ะ แม้ว่าวันนึงใต้ฟ้าจะยอมรับขึ้นมาว่าสนใจธาร
ก็คุณปู่เล่นพูดแบบนั้นนี่นา อุปสรรคมากจริงน้า
-
เย้ๆ ตอนใหม่มาแล้ว!~
พระเอกจากภายในออกสู่ภายนอก :laugh:
อย่าคิดน้อยใจไปเลยน๊าน้องธาร
-
:กอด1:
-
เหมือนอยู่คนละโลก :เฮ้อ:
หวังว่าคุณปู่จะแข็งแรงจนเจอหลานเขย :z2:
+1
-
สงสารธารจริงๆ
-
ครูปรายจะมาเป็นผู้ช่วยใช่ไหมคะ
ช่วยทำให้ความรักที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาเร็วๆทีเถอะ
-
มารายงานตัวก่อน เดี๋ยวตอนเย็นมาทำหน้าที่นะ 555555+
มาทำหน้าที่แล้วจ้า :teach:
ตอนนี้เหมือนไม่มีอะไร แต่ก็มีนะ (งงไหม)
ปู่ที่ห่วงหลาน / เมียที่เบื่อผัว(แก่) / พี่ใต้ฟ้าที่ห่วงน้องธาร / น้องธารที่ไม่วีนเหวี่ยง :laugh3:
และ พี่ปรายที่โผล่มาทำม้ายยยยยยยยย :angry2:
แก้คำผิดดีกว่า :z1:
หลานชายเพียงคนเดียวกลายเป็นเด็กมีปัญญาใหญ่โตเกินกว่าคนเป็นปู่จะคิดไปถึง ==> ปัญหา
นี่ขนาดปู่ตัดไฟเรียกตัวธารกลับมาแล้วนะ ยังมีคนตามมตัวมันกันให้ควั่ก
เอ่าน่า เสร็จแล้วพี่จะพาไปกินของอร่อย ==> เอาน่า
เมื่อใต้ฟ้าอธิบายนู่นนั่นนี่แล้วหันมาดูปฏิกริยาตอบรับจากเขา ==> ปฏิกิริยา
เรื่องกิน เรื่องเที่ยว เรื่องสนุกสนานธาราธารมักมีปฏิกริยาตอบสนองดีเยี่ยมจนใต้ฟ้าอดส่ายหน้าไม่ได้ ==> ปฏิกิริยา
เด็กหนุ่มคนนี้น่ารักและดูเหมือนจะเด็กกว่าอายุจริงๆที่ควรจะนิ่งและมองไปข้างหน้ามากกว่าที่จะสนุกสสนานไปวันๆมากทีเดียว
ใต้ฟ้าขมวนคิ้วมุ่นสงสัย พระเอกจากภายในสู่ภายนอกคืออะไร แต่ยิ่งอยากจะขอคำขยายความ ธาราธารก็แกล้งเฉไฉไปสนใจอยากอื่นทิ้งให้ใต้ฟ้านึกขุ่นใจอยู่เงียบๆที่โดนเด็กตีรวนเข้าให้แล้ว ==> ขมวด/อย่างอื่น
ธาราธารขมวดคิ้วฉับเมื่อเห็นคนร่วมโต๊ะอาหารเป็นผู้หญิงสาว สวย และอัธยาศรัยดีอย่างรู้สึกได้ ==> อัธยาศัย
-
คืดว่าใต้ฟ้าผูกพันกับธารนะ เพราะยังได้รับฟังเรื่องราวธารอยู่ตลอดจากปู่ แต่เรียกว่ายังไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจว่าตัวเองห่วงธารแบบไหนมากกว่า อย่างนี้ต้องให้ธารกระตุ้นๆ :z3:
-
รู้นะว่าใต้ฟ้าหึงธารน่ะรีบลากแขนเชียว
แต่งานนี้ธ่รคงหึงใต้ฟ้ามากกว่า ดูสิเพื่อนสาวออกจะดูดีน่านับถือ
งานนี้คงสนุก
-
ใต้ฟ้ารู้สึกยังไงกับธารกันแน่
-
:3123: :3123: :3123: :3123:
-
ว๊ากกก อยากอ่านตอนต่อไปแล้วจริงเลย ท้ายๆตอนแอบสงสารน้องธารเบาๆ :sad4:
-
ธารออกจะแสดงออกขนาดนี้ ดูใต้ฟ้ามึนๆ
-
:laugh: :laugh:
พระเอกจากภายในสู่ภายนอก คิดได้นะน้องธาร
-
ธารน้อยผู้น่าสงสาร
-
ตัดแบบค้างได้อีก อยากอ่านต่อๆๆๆ อยากรู้ว่า ธารจะงอนแบบไหน ใต้ฟ้าจะรู้สึกอย่างไร แล้วเค้าจะรู้ตัวตอนไหนว่าตกหลุมรักธาร แง่มๆๆๆ มาต่อเร็วๆ นะคะ เพิ่งอ่านจบตอนไป แต่ก้อรู้สึกจะลงแดงแล้ววววว :z3:
-
ยิ่งอ่าน(เหมือนเยอะเลย ฮ่า) ยิ่งสงสารธาร
คุณพี่ปราย จะทำให้ธารมโนจิ้นไปจนแอบไปช้ำ ระกำใจหรือเปล่า
-
:กอด1: :L1:
-
หมั่นไส้พี่ใต้ฟ้า :z2: :z2: :z2:
-
พี่ใต้ฟ้าพระเอกเกิ๊น :z3:
-
กว่าน้องธารจะปรับตัวได้คงอีกนานนะ :เฮ้อ:
แล้วจะให้พี่ใต้ฟ้าเข้าใจก็คงอีกนานเหมือนกัน
แต่ไม่แน่นะ หลังจากนี้อาจจะดีขึ้นก็ได้นะเออ
หากไปรยาสามารถเข้าใจน้องธารได้อย่างดี
ธารแผลงฤทธิ์น้อยลง พี่ใต้ฟ้าเข้าใจมากขึ้น
ก็อยากให้เค้าคุยภาษาเดียวกันเร็วๆนี่นา :m17:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เกิดครูปรายบอกว่าน้องธารปกติดี ส่วนพี่ใต้ฟ้าต่างหากที่ต้องปรับให้ปากตรงกับใจ .. จะทำไงล่ะทีนี้
-
มาบ่อยๆนะคะ....
คิดถึงน้องธาร... :z3: :z3: :z3:
-
ใครๆก็ไม่เข้าใจธาร o9
-
:เฮ้อ:
น้องธารอย่าเพิ่งน้อยใจน๊า
-
เรื่องนี้จะเบาสมองจริงหรอคะ เค้าอยากอ่านเศร้าๆ แต่ถ้าฮาคล้ายพี่ดินก็ได้เน้อ
-
:mc4:ด้ข่าวว่าหึงนะนั่น...ยอมรับมาเถ๊อะ
-
ขอบคุณค่า แวบไปอ่าน
-
ธารชอบแสงสีเสียง
ใต้ฟ้าอยู่กับธรรมชาติ
มันจะไปกันรอดไหมเนี่ย
-
เห็นใจคุณปู่นะ ญาติผู้ใหญ่ก็แค่อยากเห็นว่าลูกหลานดูแลตัวเองได้หากวันใดวันหนึ่งตนไม่สามารถอยู่ดูแลได้แล้ว
แต่เพราะความไม่เข้าใจกันของแต่ละคน เลยทำให้แดสงออกมากันแบบนี้
ส่วนพี่ใต้ฟ้า เบาใจหน่อยที่เขาไม่รังเกียจเกย์ แต่พี่แกก็ยังดูไม่เข้าใจในตัวธารอยู่ดี
ค่อยๆ ศึกษาเรียนรู้ในตัวธารไปละกันค่ะ แล้วพี่จะพบกับรักอันบริสุทธิ์(?)ของน้อง >///<
ปล.รำคาญยัยตะไคร่น้ำจริงๆ =_=!!!!!!!!
-
...ตอนนี้ธารก็ยังไม่รู้ถึงแผนของใต้ฟ้านะ ที่ใช้ปรายในการศึกษาพฤ่ติกรรมต่อหน้าแบบ..ลับๆๆ
...อยากรู้ว่า ถ้า...ธาร รู้ ธารจะแสดงออก หรือมีพฤติกรรมยังไงกับ ใต้ฟ้ามากกว่า
...อ่านๆไปก็สงสารธารนะ ดูอ้างว้าง โดดเดี่ยว ยังไงไม่รู้ ไม่ค่อยมีใครเข้าใจในตัวธารเลย :L2:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนานค่า
กะว่าจะสะสมให้ได้ถึงสิบตอนก่อน ตบะแตกซะแล้ว 555
เรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนละครจริงๆนะคะ ชอบมากเลยค่ะ
ชอบตอนน้องธารเฟลด้วยค่ะ (อิคนอ่านโรคจิต :laugh:)
-
ถ้าน้องธารรุว่าพามาให้เจอทำไม น้องธารต้องวีน+เหวี่ยงแน่เลย
พี่ใต้ฟ้าเมื่อไรจะยอมรับใจตัวเองสักทีน้าาาา
คุณตาแข็งแรงเข้าไว้คะ อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะคะ สู้ๆ
ป.ล.พี่นักเขียนค่า มาต่อไวไวนะคะ ตัดฉับแบบนี้...เจ็บปวด :call: :call: :call:
-
:L2: :pig4:
-
ธารจิตตกอีกแล้ว เมื่อไหร่ฟ้าจะทำให้ธารร่าเริง สดใส เหมือนตอนเด็กๆ :เฮ้อ:
-
นอกจากจะให้วิเคราะห์จิตใจน้องธารแล้ว วิเคราะห์ตัวเองด้วยนะพี่ใต้ฟ้า
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
อะนะมีเรื่องให้น้องธารของเราต้องคิดหนักอยู่เรื่อยเลยพี่ใต้ฟ้า
ชอบค่ะชอบเรื่องแนวนี้ไม่ต้องปวดใจกันมาก ขอพักบ้างไรบ้างค่ะ
ปล.ถ้าจะให้ดีอยากได้แนวพี่เมฆพี่ฉานอะค่ะ
:pig4:
-
บวกๆๆๆๆ พี่ฟ้าจะเรียกเพื่อนมาทำไม พิสูจน์เองเลย น้องเป็นเกย์รึเปล่า โหะๆ
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 8
“ปรายนี่น้องธารนะ น้องที่ฟ้าเคยเล่าให้ฟังไง ธาร นี่พี่ปรายนะ เป็นเพื่อนกับพี่ตั้งแต่มหาลัย”
ธาราธารยกมอไหว้อย่างรู้กาละเทศะ แต่ความรู้สึกในอกเหมือนกำลังร้องไห้ ไปรยาไม่ใช่คู่แข่งที่ธาราธารจ้องจะตาต่อตาและฟันต่อฟันอย่างว่านน้ำ ท่าทางเป็นกันเอง และกริยาอย่างที่ผู้ดีควรทำนั้นขับให้ ไปรยาดูสูงค่า เมื่อรวมกับการดูแลเอาใจใส่ที่ใต้ฟ้าปฏิบัติต่อเธอด้วยแล้วทำให้ธาราธารรู้ว่าน้ำตาตกในเป็นยังไง
“สวัสดีค่ะ เรียกพี่ปรายก็ได้นะ ตอนแรกถ้าไม่รู้มาก่อนว่าฟ้ามีน้องชายมาอยู่ด้วย คิดว่ามีดารามาโชว์ตัวที่ร้านซะอีก น้องธารน่ารักแล้วก็ออร่ามากๆเลย ดูออกเลยว่ามาจากในเมืองหรือเป็นเด็กนอก มาอยู่ไร่แบบนี้หมองลงนี่เสียดายแย่ ฟ้าอย่าใช้งานน้องหนักนะ”
“ฟ้ายังไม่ได้ให้ธารทำอะไรเลย มาถึงก็ป่วยโชว์ซะแล้ว ที่ฟ้าหัวหมุนวิ่งรอกระหว่างไร่กับในเมืองก็เพราะเรื่องนี้แหละ ธารเค้ายังปรับตัวไม่ได้”
ใต้ฟ้าแนะนำและออกตัวแทนเด็กในปกครองอย่างอารมณ์ดี ปากพูดสายตาเค้าสบกัน มีรอยยิ้มส่งต่อเนื่องให้กันไม่ขาดสาย มือส่งต่อเมนูให้เลือกกับข้าวอย่างรู้ใจและรู้จังหวะกันเป็นอย่างดี ไม่มีตรงไหนให้สะดุดหรือประหม่าแม้แต่นิด
นี่หรือเปล่า เหตุผลที่ทำให้ใต้ฟ้าเลือกที่จะมาบุกเบิกที่นี่ ไปรยาเป็นเพื่อนร่วมมหาลัยในกรุงเทพ แต่มาเป็นครูอยู่ที่นี่ มันช่างบังเอิญและเหมาะเจาะพอดีกันเกินกว่าจะคิดเป็นอื่นได้ ความเหมาะสมของหญิงกับชายทำให้ธาราธารหน้าสลดวูบลงจนใต้ฟ้าสังเกตเห็นเพียงแต่เจ้าของไร่หนุ่มไม่รู้ว่าธาราธารกำลังอยู่ในความรู้สึกแบบไหนเท่านั้นเอง
ใต้ฟ้าขมวดคิ้วและเอียงคอมองเด็กในปกครองตัวเองอยู่นาน ธาราธารเรียบร้อยผิดปกติ ไม่มีแววตาเจ้าเล่ห์หรือกำลังล้อเล่นอย่างที่เคยทำให้ใต้ฟ้ากังวลใจบ่อยๆว่ามันคือสัญญาณที่จะทำให้เด็กหนุ่มก่อเรื่อง ธาราธารไล่มองเมนูอาหารแต่ไม่ได้หยุดมองเมนูไหนเป็นพิเศษ พอเขาเอ่ยถามว่าเด็กหนุ่มจะสั่งอะไรก็ได้รับการส่ายหน้าแล้วธาราธารก็หันไปยิ้มอย่างเกรงใจกับไปรยาและผายมือเชื้อเชิญเหมือนให้อีกคนเลือกเมนูอาหารได้ตามใจ
“เดี่ยวธารขอตัวไปล้างหน้าล้างมือก่อนนะครับ เพิ่งมาจากตลาดกลางยังไม่ได้ล้างเอาฝุ่นออกเลยครับ เหมือนมันจะเหนียวๆไงไม่รู้”
สายตาธาราธารตั้งใจจะสื่อสารกับไปรยามากกว่าคนที่มาด้วยอย่างใต้ฟ้า เจ้าของไร่หนุ่มเหมือนจะดีดตัวเดินตามโดยอัตโนมัติเมื่อรับรู้ได้ถึงความผิดปกติของธาราธาร แต่พอเห็นว่าไปรยาสังเกตและมองเขาทั้งคู่อยู่ก็ทิ้งตัวลงนั่งตามเดิม
“คนนี้เหรอฟ้าที่บอกว่าสร้างเรื่องจนคุณปู่ต้องส่งตัวมาอยู่ที่นี่”
“อืม ธารเหลวไหล ไม่ยอมเรียน เที่ยวแล้วก็มีแฟนน่ะ”
“ก็เป็นธรรมดาของเด็กวัยรุ่นนะ ตอนเราเรียนมหาลัยแบบธารเราก็เป็นนี่นา เที่ยว เมาหัวราน้ำ แต่พอถึงเวลาเราก็รู้จักหน้าที่ความรับผิดชอบ”
“สิ่งที่ธารไม่มีคือรู้หน้าที่และรับผิดชอบเนี่ยแหละที่คุณปู่กับฟ้ากลุ้มใจ แล้วก็เรื่อง ธารมีแฟนเป็นผู้ชาย”
เจ้าของไร่หนุ่มลากเสียงท้ายประโยคกลืนหายเข้าไปในลำคอเหมือนไม่อยากพูดถึง แววตาสลดวูบจนเพื่อนสาวต้องยื่นมือไปบีบเอาไว้ให้กำลังใจ
“ฟ้าดูกังวลในตัวน้องธารมากเลยนะ”
“เราเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กน่ะ”
“แค่นั้นเหรอ”
“ไม่รู้สิ มันเหมือนผูกพัน เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ฟ้ารู้สึกผูกพัน เป็นห่วงธารมากกว่าเพื่อนเล่นตามปกติอะ อาจจะเป็นเพราะว่าตอนนั้นฟ้าไม่มีเพื่อนเล่นมาก่อนมั้ง ไม่มีน้องด้วย เหมือนได้ทั้งสองอย่างมาพร้อมกันเลยฝังใจเป็นพิเศษ”
“อืม แต่ปกติเพื่อนที่สนิทกันตอนเด็กๆแล้วห่างกันไปหลายๆปี โดยเฉพาะเป็นสิบๆปีแบบนี้มันควรจะห่างเหินกันนะ แต่ฟ้าไม่มีความรู้สึกนั้นเลยใช่มะ”
“ไม่เลย ฟ้าไม่รู้สึกว่าห่างเหิน แต่ธารน่ะเป็นกับฟ้าล่ะ จนดูเหมือนตอนที่เจอหน้ากันครั้งแรกหลังจากที่ห่างกัน ธารเค้าจะไว้ตัวแล้วก็ปิดทุกการเข้าหา”
“ฟ้าเองก็วางมาดผู้นำใส่น้องก่อนหรือเปล่า”
“ก็มีบ้าง ฟ้าต้องดูแลเขาก็ต้องทำตัวให้น่าเชื่อถือสิ”
“เวลาฟ้าเก๊ก ฟ้าก็น่าหมั่นไส้นะปรายว่า แต่ปรายก็เข้าใจนะ ฟ้าเป็นนายคนตั้งแต่อายุยังน้อย ตอนนี้มีน้องธารมาอยู่เป็นเพื่อน ฟ้าเริ่มเหมือนนายใต้ฟ้าตอนเรียนละ”
“ฟ้าดูลดอายุตัวเองไปขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เค้าเรียกว่าผ่อนคลายเถอะค่ะพ่อเจ้าของไร่สุดหล่อ แล้วที่บอกว่าอยากให้ปรายมาดู มาดูอะไรเหรอ”
“มาดูธารอะดิ ปรายคิดว่าธารเป็นไงบ้าง”
“น้องธารหล่อ น่ารักดี มองแล้วเคลิ้ม เป็นเด็กมีมาด มีเสน่ห์อะ ไม่รู้สิ ทำไมเหรอ”
“ไม่ใช่ๆ หมายถึงธารดูเป็นเด็กมีปัญหามั้ย”
“จะบ้าเหรอฟ้า น้องเค้าเพิ่งเจอปรายครั้งแรก เค้าวางตัว เค้ายังไม่ปล่อยตัวของตัวเองออกมามันตัดสินยากว่าน้องเป็นยังไง ทำไมอะ กลัวน้องเค้าเป็นเกย์เหรอ”
“ก็เปล่า”
“แล้วฟ้ากลัวอะไร”
“กลัว เอ้อออออออ ไม่รู้สิ บอกไม่ถูกอะ”
.
.
.
ธาราธารมองหน้าตัวเองในกระจกแล้วจ้องอยู่นานเหมือนเจอคนแปลกหน้า หลายต่อหลายครั้งที่เฝ้าถามตัวเองว่าต้องการอะไรและกำลังทำอะไรอยู่ หลายต่อหลายครั้งที่สั่งให้ตัวเองเลิกทำเรื่องพวกนี้ แต่พอนึกถึงความสุขที่เคยมีและเคยได้รับจนฝังใจตอนเด็กๆแล้วก็ตอบตัวเองว่า ธาราธารอยากมีความสุขเหมือนในอดีตอีกครั้ง เท่านั้นเอง
แต่พอมาเจอใต้ฟ้าและไปรยาในบรรยากาศที่ทุกอย่างดูลงตัวขนาดนี้แล้วสำนึกดีกลับร่ำร้องให้ล้มเลิกทำอะไรบ้าๆอีกครั้ง ย้ำกับตัวเองว่าหากรักใต้ฟ้าอย่างที่บอกตัวเองจริงๆจะต้องไม่ทำอะไรที่มันขัดต่อธรรมชาติอย่างนี้ โดยเฉพาะตอนที่ได้เห็นแล้วว่าสองคนนี้กำลังมีความสุขและเหมาะสมกันมากแค่ไหน
หากธาราธารจะอยากมีตัวตนและมีค่าต่อใครสักคนขึ้นมาจริงๆแล้วล่ะก็ คำตอบก็อาจจะเป็นสายที่ระดมโทรเข้ามาหนักหน่วงอยู่ตอนนี้ก็เป็นได้
หากคนที่โทรมาเป็นโทมัส?
ธาราธารตั้งคำถามให้ตัวเองในใจ แล้วใจตัวเองก็ตอบออกมาว่าให้เด็กหนุ่มสูดหายใจเรียกพลังให้ยาว และเป็นตัวของตัวเองอย่างที่ผ่านมา
“Hi”
“กล้าดียังไงถึงได้ทิ้งกันมาอย่างนี้ห๊ะที่รัก รู้ไหม พรุ่งนี้ผมจะตามไปหาคุณที่เมืองไทยแล้วนะ”
“ขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ที่รักใจเย็นๆนะ พอดีมีปัญหาให้ต้องเคลียร์ด่วนน่ะ ผมไม่อยากให้คุณต้องไม่สบายใจเลยกลับมาเคลียร์อยู่นี่ไงล่ะ”
“เรื่องในครอบครัวของยูน่ะเหรอ ทำไมล่ะ คนไทยไม่ยอมรับชาวต่างชาติ เขาห้ามรักกับชาวต่างชาติหรือไงที่รัก”
ธาราธารมองเห็นเค้าลางของความยุ่งยากขึ้นมาทันที นึกว่าการเอาน้ำเย็นเข้าลูบจะทำให้ระดับความร้อนในตัวโทมัสเบาบางลง ที่ไหนได้ กิ๊กที่ธาราธารไปโปรยเสน่ห์เอาไว้จนติดหนึบดันเข้าใจผิดไปกันใหญ่
คนไทยไม่ได้ห้ามหรือต่อต้านชาวต่างชาติหรอกโว๊ยยยยยยย!!!
แต่ไอ้ที่เป็นปัญหาอยู่เนี่ยเพราะมึงเป็นผู้ชายครับสัด ฮึ่ย!!
“ธาร”
ใต้ฟ้าร้องเรียกเมื่อเห็นว่าคนที่หายมาล้างมือเสียนานกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดผ่านทางกระจกส่องหน้า เสียงเรียกของเขาดังพอที่จะทำให้เด็กหนุ่มตกใจยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋าจนลืมบอกลาปลายสายเสียด้วยซ้ำ
ธาราธารตาแดงก่ำไม่รู้เป็นเพราะโกรธหรือเสียใจ
พิรุธที่ธาราธารมีตอนที่ใต้ฟ้าตะโกนเรียกนั้นทำให้เจ้าของไร่หนุ่มขมวดคิ้วสงสัยจนปิดไม่มิดและมันทำให้อีกคนลนลานอยู่เล็กๆ
“ใครโทรมาเหรอธาร ทำไมรีบวางล่ะ”
ปกติแล้วใต้ฟ้าไม่เคยล่วงละเมิดชีวิตส่วนตัวของใครแต่คราวนี้นอกเหนือจากความใคร่รู้แล้วใต้ฟ้าอยากรู้ว่าธาราธารจะตอบเขาว่ายังไง
“แฟนโทรมาครับ รีบวางเพราะธารขี้เกียจอธิบาย”
เหมือนฟ้าผ่ากลางแสกหน้า ใต้ฟ้าเตรียมใจมารับกับคำแก้ตัวเพื่อจับผิดอีกฝ่ายมากกว่า แต่พอได้ยินอย่างนี้แล้วมันอึดอัดในอกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มันก้ำกึ่งมากระหว่างไม่พอใจกับเสียใจ
ธาราธารไม่ได้สนใจอะไรมากไปกว่านี้ เด็กหนุ่มเดินนำหน้าคนที่มาตามไปยังโต๊ะอาหารเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อันที่จริงแล้วเด็กหนุ่มเองก็สับสนอยู่ในหัวไม่น้อยเลยกับทางเดินข้างหน้าของตัวเอง
ตั้งใจจะเห็นแก่ตัวเพื่อความสุขของตัวเอง ตั้งใจจะยัดเยียดแม้อีกฝ่ายจะไม่ได้เบี่ยงเบนทางเพศเหมือนที่ตัวเองเป็น แต่พอรุกขึ้นมาจริงๆแล้วมันยาก ตอนที่วางแผน ตอนที่คิด มันไม่ได้เห็นชีวิตของอีกฝ่าย ไม่เห็นหน้า ไม่รู้ท่าที แต่พอได้มาอยู่จุดนี้จริงๆแล้วโคตรสับสนเลยให้เมืองไทยมีแผ่นดินไหวพร้อมๆกับหิมะตกแข่งกับลูกเห็บเถอะ
ถ้าธาราธารชนะแต่ได้มาแค่ตัวหรือความสะใจมันใช่วัตถุประสงค์จริงๆ นอกเหนือจากเสียหน้าในวัยเด็ก โกรธ แค้น ตัวเองต้องการอะไรมากกว่าเอาคืนคำพูดทำร้ายใจของคนๆนี้
เอาชนะ กับ เอาชนะใจ ความหมายโคตรจะต่างกันเลย
เด็กหนุ่มสะบัดหัวไล่ความฟุ้งซ่านของตัวเองได้เฉียดฉิวก่อนจะมาถึงโต๊ะ ไปรยานั่งยิ้มกว้างอยู่แล้ว ไม่มีสายตาตำหนิหรือสงสัยอะไรกับการหายไปนานเกินควรของธาราธาร ขนาดใต้ฟ้าเองยังทิ้งเพื่อนเพื่อเดินไปตาม
“ขอโทษทีนะครับพี่ปรายที่ธารหายไปนาน พอดีมีโทรศัพท์เข้ามาพอดีน่ะครับ”
พอเอ่ยถึงเหตุผลที่ทำให้ผู้ใหญ่ต้องรอแล้วก็นึกขึ้นได้ ธาราธารล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงอีกครั้งแล้วปิดสวิตซ์เพื่ออฟไลน์โทรศัพท์เสีย
รอยยิ้มของคนที่เจนสังคมมาโชกโชนของเด็กหนุ่มทำให้คุณครูสาวมองเพลิน เธอทำวิจัยเกี่ยวกับชีวิตวัยรุ่นสมัยนี้เพื่อเปรียบเทียบพัฒนาการที่ก้าวกระโดดกับวัยรุ่นในสมัยตัวเองและย้อนหลังไปกว่านั้น สิ่งเดียวที่หญิงสาวพอจะสันนิษฐานเอาไว้เพื่อนำไปสู่หนทางของคำตอบก็คงจะไม่พ้นปมในใจและปัญหาครอบครัว ส่วนใหญ่วิธีการแสดงออกของวัยรุ่นก็จะเหมือนๆกัน แต่เด็กสมัยนี้ก้าวกระโดดไปจากวัยของเธอเองทั้งที่ห่างกันไม่ถึงสิบปีก็คงเกิดมาจากเทคโนโลยีที่พัฒนาจนตามไม่ทัน เด็กเรียนรู้เร็วและกว้างขึ้น มีอิสระทางความคิดมากขึ้น ไปรยาจับรอยวูบไหวในหน่วยตาของธาราธารได้ แววตาของเด็กคนนี้คือหน้าต่างบานเดียวที่เปิดเผยความในใจ นอกจากนั้นแล้ว ธาราธารคือเด็กรุ่นใหม่ที่กระฉับกระเฉง เป็นตัวของตัวเองและเป็นคนหวงอิสระของชีวิตมากที่สุด มากขนาดที่แสดงบุกลิกภาพออกมาอย่างมั่นใจ และมันก็น่ามองอย่างที่เจ้าตัวตั้งใจให้คนรอบข้างมองจริงๆ
“พี่ปรายไม่มีปัญหาเลยค่ะ แต่ผู้ปกครองน้องธารสิคะ ถึงกับลุกขึ้นไปตาม”
“กลัวจะหายไปทำร้ายหรือมีเรื่องกับใครเขาหรอก ธารใจร้อน ถ้าใครทำอะไรขัดใจแล้วเขาไม่ค่อยยอม”
แก้วน้ำที่ธาราธารยกขึ้นจ่อริมฝีปากชะงักค้างอยู่แค่นั้น เด็กหนุ่มหรี่ตามองคนพูดเพื่อจับความรู้สึกของอีกฝ่าย เสียดายที่ใต้ฟ้ากำลังก้มหน้ามองข้าวในจานตัวเองพอดี ไม่เช่นนั้นแล้ว เขาก็อดเกิดแรงฮึดขึ้นมาอีกไม่ได้ว่าใต้ฟ้าจดจำทุกอย่างที่เป็นธาราธารได้ แสดงว่าเจ้าของไร่ขี้เก๊กนี่ก็สนใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ทั้งๆที่จิตใจฝ่ายดีกำลังชนะจิตฝ่ายต่ำและแนะนำให้ธาราธารถอยไปอยู่ในมุมที่ตัวเองเป็นอยู่แล้วเชียว
อันที่จริงแล้วคุณครูสาวสนุกกับการจับความรู้สึกและท่าทีของเพื่อนตัวเองมากกว่าคนที่เพื่อนเอามาให้ช่วยศึกษาแล้ววิเคราะห์ออกมาด้วยความร้อนใจเสียอีก สำหรับธาราธารกับครั้งแรกที่พบกัน ไปรยาบอกได้คำเดียวว่าเด็กคนนี้วางตัวดีมาก เป็นเด็กที่อยู่ในสังคมพบปะผู้คนอยู่ประมาณนึงเลยทีเดียว เด็กหนุ่มไม่เก้อเขิน ไม่สงวนท่าที แต่ก็ไม่มีอะไรที่แสดงให้จับพิรุธได้ว่าเด็กคนนี้มีพฤติกรรมเบี่ยงเบนทางเพศหรือไม่
ธาราธารไม่กรีดกราย
ไม่เรียบร้อยจนต้องใช้คำศัพท์แทนกิริยาแบบนี้ว่า ‘สาว’
สำหรับครั้งแรกที่พบกันนี้ ไปรยาคงให้คำจำกัดความได้แต่ว่า ธาราธารเป็นเด็กหนุ่มสมัยใหม่ที่มั่นใจตัวเองและทันแฟชั่น แค่นั้น
“น้องธารคิดยังไงถึงได้มาอยู่ที่ไร่แห่งหุบเขาลึกลับนั่นคะ พี่ปรายนะถ้าให้เข้าไปที่ไร่น่ะ ยังคิดแล้วคิดอีกเลย”
“ก็นี่ไง เวลาจะมาเจอปรายฟ้าก็ออกมาหาทุกครั้งอยู่แล้วนี่ โหย อะไรกัน ทำขนาดนี้แล้วยังจะบ่นอีก”
“ปรายพูดกับน้องธารนะคะนายใต้ฟ้าขา อย่าเพิ่งตัดพ้อสิ”
ลำบากมากเลยนะ สำหรับการสะกดใจให้เต้นตามปกติของส่วนเกินที่ต้องมองเค้าหยอกล้อกัน นอกจากรอยยิ้มที่ใต้ฟ้าเผื่อแผ่มาแบบบังเอิญหรือช่วยไม่ได้แล้ว ใต้ฟ้าในโมเม้นท์ของคนธรรมดา ธาราธารก็เพิ่งจะได้เห็นเอาวันนี้แหละ และมันเป็นโมเม้นท์ที่ตอกย้ำว่าธาราธารเองก็เป็นคนธรรมดา มีความรู้สึกเจ็บและอิจฉาปั่นรวมกันอยู่ในอกจนอึดอัด
“ว่าไงคะน้องธาร มีคนคั่นจังหวะไป ขอโทษทีนะคะ”
“ธารไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ มีคนคิดและวางแผนให้เสร็จสรรพอยู่แล้ว”
“ใครกันที่ใจร้ายกับน้องธารขนาดนี้ อยู่ดีไม่ว่าดีก็ส่งมาลำบาก คนที่เคยสบายแบบสบายมาทั้งชีวิตจริงๆถ้าลองมาเจอแบบนี้ พี่เข้าใจนะว่านี่คงเป็นนรกเลยล่ะ”
“คุณปู่ธารน่ะครับ เค้าส่งธารมาดัดสันดาน”
“เราก็พูดเกินไป คุณปู่เขาแค่อยากให้ธารมาเห็นมุมอื่นๆของชีวิตบ้าง ในเมื่อธารรู้จักคำว่าอิสระและความสบาย ธารก็ควรจะรู้จัก
ความลำบากและการจำกัดขอบเขตบ้าง ธารจะได้รู้ว่าตรงกลางคือที่ๆเราควรจะใช้ชีวิตอยู่มากที่สุด พี่ก็เคยสบายไม่ต่างจากธาร แล้วธารรู้มั้ย ทำไมพี่ถึงยอมมาลำบาก”
บรรยากาศสดใสเริ่มมีหมอกสีเทามาเจือจางบางๆ คุณครูสาวปรับบรรยากาศด้วยการตักกับข้าวบริการชายหนุ่มทั้งสองที่เหมือนจะตั้งแง่ใส่กันอยู่ จากที่เคยคิดว่าจะช่วยใต้ฟ้าเพราะความเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้คุณครูสาวชักจะสนใจชีวิตของคนคู่นี้ขึ้นมาจริงๆเสียแล้ว ไปรยาแน่ใจว่าหลายปีที่รู้จักและสนิทกันมา ใต้ฟ้าไม่เคยหลุดฟอร์มแบบนี้มาก่อน
“ธารไม่ใช่ผู้แทนราษฎรหรือผู้ใหญ่บ้านนะครับที่จะต้องสนใจชีวิตของทุกๆคน”
“แล้วการที่ธารสนใจแต่ชีวิตของตัวเอง เอาแต่หมุนรอบตัวเองแบบนี้ มันมีอะไรดีบ้างล่ะ”
“แล้วธารควรจะสนใจใครบ้างล่ะครับ ในเมื่อคนที่เราสนใจเขาก็ไม่ใยดีอะไรด้วยซะหน่อย ไม่ใยดีและไม่สนใจแล้วธารจะกลับมาสนใจแค่ตัวเองกลายเป็นความเห็นแก่ตัวใช่มั้ยครับ”
ธาราธารเห็นใจบุคคลที่สามพอที่จะใช้น้ำเสียงปกติธรรมดาในการถาม เก่งกาจถึงขนาดที่ว่าตอนที่พูดไปนั้น ธาราธารกวาดตามองและสนใจที่จะตักอาหารใส่จานตัวเองด้วยอีกต่างหาก
“ปรายเห็นแล้วใช่มั้ยล่ะ ว่าทำไมฟ้าถึงได้ดุธาร”
“จริงๆน้องก็มีเหตุผลนะฟ้า เป็นปรายๆก็ทำอย่างน้องธาร ถ้าปรายให้ความสนใจหรือเอาใจใส่ใครมากๆแล้วเขาไม่สนองตอบกลับมา ปรายก็เฟลแล้วก็ไม่สนใจใครคนนั้นอีกเหมือนกัน”
“อ้าว เป็นงั้นไป”
ธาราธารเจ็บจี๊ดในใจเมื่อเห็นว่าคุณครูสาวยิ้มออดอ้อนเพื่อง้อและเอาใจใต้ฟ้าด้วยการจับมือแล้วบีบเบาๆจนเจ้าของไร่เปิดยิ้มออกมาได้ อะไรๆที่ปรากฎให้เห็นทำให้ธาราธารตัดสินใจบางอย่างง่ายขึ้น อย่างน้อยคนที่เขาคิดจะหลีกทางให้ก็ดีพอและคู่ควร
หากไม่ใช่ไปรยา หากผู้หญิงคนนั้นคือว่านน้ำ
ธาราธารก็ไม่ต่างอะไรกับผู้ชายใจตุ๊ดที่รังแกผู้หญิงแน่ๆ แล้วเด็กหนุ่มก็มั่นใจด้วยว่าตัวเองจะทำ
อาหารมื้อนี้ผ่านไปอย่างราบรื่น ถึงจะเป็นการกินข้าวเคล้าน้ำตาตกในแต่อย่างน้อยธาราธารก็ควบคุมตัวเองได้ดี เด็กหนุ่มกินข้าวอิ่มถึงจะอกกลัดหนองแค่ไหน เป็นไปได้ว่าอาหารมื้อนี้ถูกปากและแปลกน้อยที่สุดแล้วสำหรับการมาอยู่ที่นี่
หนทางกลับไร่ไม่ได้ผ่านไปเร็วหรือรู้สึกว่ามันใกล้อย่างที่ใครๆเขาว่ากันไว้เลยสักนิด ไหนว่าเราจะรู้สึกว่ามันไกลแค่ครั้งแรกของการเดินทางเท่านั้น หลังจากนั้นแล้วมันจะใกล้เพราะเราเริ่มจะเคยชิน
ต้นไม้ใหญ่สองข้างทางทิ้งใบเหลือแต่ดอกสีสดพราวไปทั้งต้น ตอนขามาฟ้ายังไม่สว่างจ้าขนาดนี้และมีหมอกคลุมมาตลอดทาง พอขากลับธาราธารถึงได้มองข้างทางแทนการคิดนู่นคิดนี้ฟุ้งซ่านและปิดกั้นการสนทนาระหว่างเขากับคนขับรถด้วย
“ทำไมพอกลับบ้านแล้วไม่ร่าเริงเลยล่ะธาร”
ใต้ฟ้าชวนน้องชายในนามคุยเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มเงียบจนผิดปกติและสนใจข้างทางมากจนผิดนิสัยของหนุ่มในเมืองแห่งแสงสีไปไกลลิบขนาดนี้
“เวลานักโทษถูกนำตัวไปคุมขังหลังจากได้มาเปิดหูเปิดตานี่ควรจะดีใจเหรอครับ”
“โกรธที่พี่คุยกับพี่ปรายจนหมดเวลาพาธารไปซื้อของหรือเปล่า”
“ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกครับ ต่อให้พี่ใต้ฟ้าพาไป ก็ใช่ว่าจะมีของที่ธารจำเป็นต้องใช้ ห้างของที่นี่ไม่น่าจะมีแบรนด์พวกนั้น”
“ถ้าธารเรียนรู้งานในไร่ได้ดี พี่จะสั่งซื้อจากกรุงเทพมาให้นะ”
“ไม่รบกวนดีกว่าครับ ธารเกรงใจ แค่พี่ใต้ฟ้ารับภาระมาจากปู่ก็น่าจะพอแล้ว”
“ทำไมพูดแบบนั้น คนงานในไร่ยังมีค่าจ้าง มีเงินเดือน ธารมาที่นี่ มาทำงาน ธารก็จะมีเงินเดือนเหมือนกัน ถ้าไม่อยากใช้เงินพี่ ก็เอาเงินเดือนธารซื้อก็ได้นี่”
ธาราธารอยากจะตะโกนกรอกหูอย่างร้ายๆว่าเลิกเอาใจใส่พร่ำเพรื่อให้เขาต้องเข้าใจผิดเสียที การที่ใต้ฟ้าใจดีด้วยโดยไม่คิดอะไรเป็นพิเศษแบบนี้ ใจดีตามหน้าที่แบบนี้ มันไม่ต่างอะไรกับที่ใต้ฟ้าทำให้เขาตอนเด็กๆจนคิดไปไกลจนเกิดเป็นโมเม้นท์สวมแหวนหมั้นอะไรนั่นเลย
ใต้ฟ้าไม่ชอบความรู้สึกของตัวเองที่เป็นอยู่ตอนนี้เลย ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมและเพราะอะไร เขาพยายามชวนธาราธารพูดคุยดีๆ พยายามผูกมิตรและทำดีกับเด็กคนนี้อย่างที่เคยทำมาตลอด แต่ดูเหมือนเวลาใต้ฟ้าชวนธาราธารพูดดีๆทีไร ก็มักจะเจออาการต่อต้านแบบนี้ทุกที
สายตาที่เด็กหนุ่มตวัดมองมานั้นล้วนแต่หงุดหงิดและไม่พอใจ ปกติแล้วธาราธารจะต้องโวยวาย แต่เด็กหนุ่มกลับเลือกที่จะเงียบและมองข้างทางเหมือนเดิม แต่ถ้าจะให้ใต้ฟ้ากลับไปเย็นชาอย่างที่เจอหน้ากันครั้งแรก ใจก็พาลให้รู้สึกเสียดายเวลาที่ห่างกันไป ระหว่างทิ้งระยะห่างกับทดแทนเวลาที่หายไป ทำไมใจถึงเทคะแนนไปให้อย่างหลังมากกว่า
หรือว่านี่จะเป็นบุคลิกที่เขาปรับเปลี่ยนจนเกินที่ธาราธารจะปรับตัวได้ทัน
ธาราธารแยกตัวกลับห้องทันทีที่กลับถึงไร่ ส่วนใต้ฟ้าก็มีงานให้ต้องสะสางหลังจากหายไปทั้งวัน ทุกอย่างเลยเหมือนจะจบตรงที่ต่างฝ่ายต่างก็บึ้งตึงใส่กัน
“ว่าไงคะนายใต้ฟ้า ไม่เห็นโทรมาติดตามผลเลยอะ ปรายรอวิเคราะห์อยู่นะ”
คุณครูสาวโทรเข้ามาหลังจากที่รู้สึกว่ารอสายของอีกฝ่ายนานเกินไปแล้ว ใต้ฟ้าบอกว่าจะโทรมาหาหลังจากกลับถึงบ้าน แต่นี่มันจะล่วงเลยไปสู่วันใหม่แล้วเจ้าของไร่หนุ่มก็ยังไม่โทรมา
“โทษทีนะปราย ฟ้าต้องกลับมาเคลียร์งานอะดิ บานเลยเนี่ย ทั้งงานไร่ทั้งงานฟาร์ม”
“อ้าวไหงเป็นงั้นล่ะ ปกติฟ้าจะเคลียร์งานทุกครั้งก่อนเข้าเมืองไม่ใช่เหรอ ถ้างานไม่น่าไว้วางใจฟ้าจะไม่มีวันทิ้งมานี่นา”
“พอดีฟ้าเห็นว่าธารมาขลุกอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว แถมยังมาป่วยอีก เดี๋ยวจะร่ำร้องกลับบ้านน่ะ เลยพาออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง”
“ฮั่นแน่ ตรงๆเลยนะฟ้า ในฐานะที่เราสนิทกัน ปรายว่าคนที่น่าศึกษาเป็นฟ้าต่างหาก น้องธารเค้าปกติดี แต่คนที่ผิดปกติมันคือฟ้า”
“เว่อไปละคุณครูคนเก่ง ฟ้าแค่ไม่อยากให้คุณปู่ทุกข์ใจ ตอนนี้ฟ้าก็เหมือนจะเหลือญาติผู้ใหญ่คนนี้แค่คนเดียวแล้วนะ”
“แค่นั้นจริงๆเหรอคะเจ้าของไร่ ปรายยังจำวันที่ฟ้าบอกว่าอยากสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาด้วยตัวเองได้เลยนะ แค่ปรายบอกว่าที่นี่มีทีทางที่ไม่แพงแต่ทุรกันดารมากหากจะมาทำไร่ลงหลักปักฐานที่นี่ต้องบุกเบิกกันยกใหญ่ แต่สุดท้ายฟ้าก็มาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่จนได้ จนใครๆก็คิดว่าฟ้าหนีตามปรายมาเลยนะเนี่ย”
“ว่าไปนั่น ฟ้าก็แค่อยากจะมั่นใจว่าตัวเองเป็นผู้นำแล้วก็มีฐานะพอที่จะดูแลใครได้เท่านั้นแหละ มรดกที่ได้มามันพิสูจน์อะไรไม่ได้หรอก บรรพบุรุษเค้าสร้างเค้าเตรียมไว้ให้เราไม่ต้องทำอะไรเลยแล้วมันดูไม่แมนอะ”
“จ้า พ่อสุภาพบุรุษ ผู้โชคดีคนนั้นคือใครเหรอ”
“หึ ยังหาไม่เจอเลยน่ะสิ”
“หาไม่เจอหรือฟ้าไม่หา จะว่าไปแล้วฟ้าก็ไม่ค่อยจะจีบสาวเลยนะ เสียดายหน้าตาว่ะ ถ้าฟ้ากะล่อนนะ ก็รุ่งพอๆกับที่ฟ้าจริงจังในชีวิตนั่นแหละ”
“โหย ก็ตอนนั้นมีแต่เก่งเกินหญิงแบบปรายทั้งนั้น ฟ้าไม่กล้าหรอก กลัวจีบแล้วจะมาชวนกันเล่นงัดข้อ”
“เหนื่อยมั้ยฟ้า การที่ต้องวางฟอร์มเป็นเจ้าของไร่อะ”
“เหนื่อยนะ แต่ชินแล้ว”
“ระวังนะ อย่าหลุดจนคนงานจับได้ล่ะ ว่านายดุไม่จริง”
“ฟ้าก็ไม่ได้ดุนะ”
“แต่ฟ้าเจ้าระเบียบแล้วก็เข้าถึงยาก”
“จริงเหรอ ฟ้าเป็นแบบนั้นเหรอ”
“จริง ฟ้าเป็นคนสองบุกลิกนะ เป็นคนที่เป็นตัวของตัวเองแล้วใส่หน้ากากอะ”
“มันก็ต้องอย่างนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“มันก็ไม่แปลกหรอก แต่อย่าให้สิ่งที่ไม่ใช่เรากลืนกินความเป็นเรานะฟ้า จริงๆแล้วปรายก็เพิ่งรู้นะว่า ฟ้าก็มีมุมที่อบอุ่นน่ะ”
“ตอนไหนเหรอ”
“ตอนที่ห่วงใยน้องธารไง ตาของฟ้าดูผ่อนคลายมากกว่าหนักอึ้งเพราะแบกความกังวลเอาไว้นะ”
“จริงอะ”
“จริงที่สุด ส่วนเรื่องน้องธาร ก็ค่อยๆรายงานพฤติกรรมน้องเขาให้ปรายฟังก็แล้วกัน แล้วปรายจะหาคำตอบให้ โอเค๊”
“โอเค ขอบใจนะปราย”
“ถ้าธารเป็นเด็กดีแล้วพี่ใต้ฟ้ารักหรือเปล่าล่ะ”
“รักสิ ถ้าธารเป็นเด็กดีพี่จะต้องรักธารแน่ๆ”
“จริงๆนะ อย่าโกหกนะพี่ใต้ฟ้า ปู่บอกธารว่า ลูกผู้ชายพูดคำไหนต้องคำนั้น”
“อยู่แล้ว”
“สัญญาก่อนสิ ต่อให้ไม่มีใครรักธาร พี่ใต้ฟ้าก็จะรักธารใช่มั้ย”
“แน่นอน”
“งั้นธารหมั้นพี่ใต้ฟ้าไว้ก่อน โตเป็นผู้ใหญ่เมื่อไหร่ เราแต่งงานกันนะ”
หลังจากวางสายกับเพื่อนสาวลงไป เจ้าของไร่หนุ่มก็อดที่จะหวนคิดไปตอนเป็นเด็กๆไม่ได้ ตอนนั้นเขาตกใจสลับกับอยากจะหัวเราะออกมาเพราะขบขันไม่ได้เมื่อเห็นว่าเพื่อนเล่นต่างวัยเพียงคนเดียวที่มีในตอนนั้นเอาต้นหญ้ามาพันกันจนเป็นแหวนแล้วขอหมั้นเขาเอาไว้เพียงเพราะอยากให้เขารัก
ตอนนั้นธาราธารไม่ต่างอะไรจากเด็กแก่แดดที่รู้มาก ส่วนเขาเองเลยวัยที่จะจมอยู่กับจินตนาการหรือนิทานก่อนนอนแบบเด็กๆอีกต่อไปแล้ว
ในขณะที่ผู้ใหญ่มักจะเออออไปกับเด็กในวัยธาราธารแทนที่จะสอนความเป็นจริง เขากลับคิดต่างกัน ในเมื่อสักวันหนึ่งธาราธารต้องเรียนรู้ความถูกต้องในชีวิตของมนุษย์ ธาราธารก็ควรจะรู้ว่าเขากับตัวเองนั้นแต่งงานกันไม่ได้
ในตอนนั้นยังไม่มีใครเข้าใจความหมายของคำว่าเกย์ ไม่มีตัวอย่างให้เห็นว่ามีผู้ชายกับผู้ชายแต่งงานกัน ใต้ฟ้าจึงปฏิเสธออกไปอย่างนั้น แต่ความทรงจำดีๆที่เขามีกับธาราธารยังจำติดตราและฝังตรึงในใจมาตลอด และมันมากพอที่จะทำให้เขากระตือรือร้นที่จะรับรู้ความเป็นไปของธาราธารที่คุณปู่พนาเล่าให้ฟัง
แต่แล้วโอกาสดีๆที่วิ่งเข้ามาหา โอกาสดีๆที่เขาอยากจะชดเชยเวลาที่หายไปนั้น ธาราธารกลับต่อต้านมันซะ และยิ่งได้พูดคุยกับไปรยาแล้ว มันก็ตอกย้ำว่าที่ผ่านมาเขามัวแต่สนใจธาราธารจนลืมจีบผู้หญิงอย่างที่วัยนั้นเขาทำกันจริงๆ
๐ จริงๆบอกว่าจะลงตั้งแต่เมื่อวาน แต่เพราะกลัวคนอ่านจะตกใจหรอกนะที่ลงเร็วเกินไปเลยเอามาลงวันนี้ (เพื่อ!!!) ห่างกันแค่สองวันเองเนอะ :กอด1:
๐ เมื่อวานมีเรื่องให้ต้องวางแผนงานนิดหน่อยค่ะ พอดีหนังสือคุณเซ็งเป็ดร้านรวงเริ่มส่งคำตอบที่จะส่งงานมาบ้างแล้ว เราเลยต้องจัดตารางงาน ระยะมานี้ยิ่งมีแผนงานก็ยิ่งช้าอะ เป็นงี้ไปได้ไงเนี่ย :z3: :z3: :z3:
๐ เรื่องนายโลมที่กำลังรวมเล่ม หน้าที่คนเขียนจบแล้วล่ะ เหลือแค่คนวาดเค้าวาดโดจินแล้วเท่านั้น ไม่กล้าทวงมาก เนื่องจากเข้าใจว่างานศิลปกดดันไปเดี๋ยวคนวาดลมโต๊ะกลางคันนี่คนเขียนตายได้เลยนะ เงินคนอ่านอยู่ที่คนเขียนแล้วด้วย :sad4:
๐ พอดีคนเขียนให้คนวาดเค้าครีเอทเนื้อหาออกมาเป็นโดจินเอง ให้อิสระสุดๆ เลยไม่รู้ว่าจะออกมาในแบบที่โรงพิมพ์รับทำมั้ยนะคะ ถ้าโรงพิมพ์ไม่ไหว คนเขียนก็ต้องแยกเล่มออกไปพิมพ์ ดังนั้น ใครที่จองนายโลมรอบหลังวันที่ 15 ก็ภาวนาให้ยัดอยู่ในเล่มนิยายได้ก็แล้วกันค่ะ จะได้กันทุกคนเนอะ :impress2: :impress2:
๐ ขอบคุณทุกคนเช่นเคย ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมานานค่ะ ขอบคุณเรื่องคำผิดด้วยค่ะ มีให้ตรวจทุกเรื่องทุกตอนเลยทีเดียว
๐ หนูนัตซึหายไปไหนคะ ติดต่อรับนาฬิกาด้วยจ๊ะ ส่งไปรษณีย์ไม่ได้หนา มันพัง นู๋มารับที่ร้านกาแฟนะคะ หากเขิน แจ้งวันมารับได้เลยค่ะ วันนั้นคนเขียนจะได้ไม่เข้าร้านนะคะ :กอด1: :กอด1:
๐ หากมีอะไรผิดพลาด ขออภัยด้วยนะคะ ช่วงนี้คนเขียนลงนิยายเองแล้ว เซกินางไม่บ้านิยายอย่างแต่ก่อนเลยเป็นหน้าที่คนเขียนไป แต่เพื่อนๆเซกิยังพีเอ็มมาได้นะคะ คนเขียนไม่เปิดอ่านหรอก เป็นคนดีมีมารยาท (ทั้งๆที่ใจอยากรู้ :laugh: :laugh: :laugh:)
๐ หากใครสนใจจองนายโลม จิ้มรูปเลยค่ะ
(http://image.ohozaa.com/i/5c3/AVqNcL.jpg) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0)
๐ ทางเข้าแฟนเพจ (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
อ่านก่อนนอนเลยคับ สดๆร้อนๆ
-
ถ้าสนใจธารก็พูดไปตรงๆเลยสิ อันนี้เล่นอมพะนำอยู่นั่น คนคอยเค้าก็น้อยใจ คิดมากอยู่เเล้ว :angry2:
ยิ่งอ่านยิ่งไม่พอใจใต้ฟ้า ห้าๆ
-
พี่ปรายน่ารักกกกกก
..........................
เป็นไงหล่ะน้องธารตอบว่าแฟนโทรมาพี่ใต้ฟ้าหงายเงิบเลย 555+
-
อ่านแล้วน้ำตาตกในเหมือนธารเลย
จะร้องก็ร้องไม่ออก สงสารน้องธารมาก :m15:
-
อยากกอดปลอบน้องธารจังเลย คิดมากไปถึงไหนแล้ว
คุณครูปรายน่าจะเป็นผู้ช่วยของหนูมากกว่าเป็นคู่แข่งนะจ๊ะ
-
เมื่อไหร่ใต้ฟ้าจะรู้ใจตัวเองซะที :angry2: :angry2: :angry2:
สงสารน้องธาร กระซิกๆ :sad11: :sad11:
ปล ขอทวงตอนต่อไปเลยได้ป่ะคนแต่ง :impress2:
-
สงสารน้องธาร ดื้อให้ใต้ฟ้าอยู่ไม่สุขเลยธาร :z6:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เพราะทั้งคู่ตั้งแง่กันอยู่นั้น
เลยไม่เข้าใจกันซักที วุ้ยยยย
-
งั้นหันมาจีบธารสิใต้ฟ้า คิคิ
-
น้องธานสับสน
เค้าก็สับสน ตกลงจะรู้สึกยังไงกันแน่เนี่ย จะรุกหรือจะถอย
ปรับอารมณ์ตามไม่ทันจริงๆ เปลี่ยนอารมณ์กันเป็นวินาทีเลยทีเดียว :เฮ้อ:
-
ขอเขกหัวคนขี้เก๊กสักโป๊กสองโป๊กได้มั้นเนี่ย....หมั่นไส้ o12
-
ใต้ฟ้า !
-
จะเป็นไงต่อไปนะ?
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
โอ๊ยยยยยยยย อ่านแล้วอึดอัด ปวดหัวใจไปกับน้องธาร
บางทีก็อยากจะยุให้ตัดใจแล้วหนีกลับนอกไปซะให้รู้แล้วรู้แรด
อิพี่ฟ้าก็มัวแต่เก๊กอยู่นั่นแหละ ไว้รู้ใจเมื่อแล้วโดนน้องธารเมินจะหัวเราะให้ เช๊อะ !!
-
รอตอนต่อไปดีกว่า ไม่ชอบไอ่ฝรั่งนั่นเลยจริงๆ :z6:
-
สงสารน้องธารอ่ะ อย่าพึ่งหมดแรงหมดกำลังใจนะ
แต่เดี๋ยวก็มีปัญหาเรื่องโทมัสตามมาถึงไทยอีก เฮ้อ
ส่วนพี่ใต้ฟ้าคะ รู้ใจตัวเองขึ้นมาบ้างรึยังคะ
รู้ว่าตัวเองให้ความสนใจธาร เลยไม่ได้จีบสาว
กรุณามองให้ลึกกว่านั้นด้วยค่ะว่าเพราะทำไม555
-
สงสารน้องธารอ่า~
พี่ใต้ฟ้าทำเหมือนใส่ใจแต่ไม่ใส่ใจ T^T'
เดี๋ยวก็ยุึให้ธารหนีออกจากไีร่กลับไปหาโทมัสที่เมืองนอก ;'P
-
น้ำตาจะไหลไปกับความรู้สึกของน้องธารในตอนนี้
และอยากตบกระโหลก ใต้ฟ้ามากที่หวีทกะเพื่อนปรายอยู่ได้
-
+1
-
ถ้าพี่ฟ้าแกยังเป็นแบบนี้ต่อไป ซักวันที่น้องธารถอดใจถอยออกมา วันนั้นจะไม่สงสารพี่แกเลย
น้องธารไม่ใช่แค่ต้องการความรัก แต่ต้องการการเอาใจใส่ และเข้าใจมากกว่านะ
-
:กอด1:รักคนที่เขารักเราดีกว่าน้องธาร
เพราะไม่เป็นที่ต้องการมันทรมานกว่า
-
:เฮ้อ: อยากบอกว่าเข้าข้างธารสุดๆ... อึดอัด น้ำตาจะไหล ถ้าไม่รักไม่จริงจัง ก็คงไม่ฝังใจหรอกนะ
ใต้ฟ้าเป็นคนที่ใจร้ายมาก!! ไม่รัก ก็ไม่ควรจะเเสดงความห่วงใย เอาใจใส่แบบนี้ ปฏิบัติต่อกันเเบบครึ่งๆกลางๆ :m15:
คนที่ได้รับก็สับสนเเย่สิ ว่าที่ทำมันเรื่องจริง หรือเเค่ตามหน้าที่ โหดร้ายจริง!!!
บางทีก็ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า รักคนที่เขารักเรา ดีกว่าคนที่เรารักเขารึป่าว??? :z3:
ที่ว่าลืมช่วงเวลาจีบหญิง หวังว่าคงไม่คิดได้เเล้วเลือกจากหนึ่งในสองคนใกล้ตัวหรอกนะ เพราะคนนึงก็รับไม่ได้จริงๆ
ส่วนอีกคนก็ดีเกินไป จนไม่รู้ว่าควรสู้ด้วยมั้ย แล้วธารก็จะยิ่งน้องเนื้อต่ำใจ ถ้าเป็นอย่างนั้นส่งธารกลับเถอะ อย่าให้ทนเห็นเลย
-
:beat: :beat:
ตบพี่ใต้ฟ้าเผื่อมันจะไปกระตุ้นสมองให้คิดอย่างอื่นได้บ้าง เลิกแถความจริงซะที
แต่ดูท่าคงจะยัง จากประโยคสุดท้าย คาดว่า อิคุณพี่มันคงไปจีบหญิงให้น้องมัน เสียใจมากไปกว่านี้อีก
-
อ้าวคิดอย่างนี้ จะหันไปจีบชะนีหรอฟ้า เดี๋ยวเรื่องก็ไปกันใหญ่หรอก สงสารธาร :z3:
ฝากให้ใต้ฟ้า :z6: ด้วยรักและหมั่นไส้
-
ขอหนีไปประชุมก่อนนะ เดี๋ยวมาอ่าน ^^
ยังอ่านไม่จบเลย แก้แค่นี้ก่อนนะ ดึกๆ มาอ่านต่อเพราะวันนี้กลับบ้าน :sad4:
กลับมาอ่านต่อ...อ้าว เหลืออีกนิดเดียวก็จะจบตอนแล้ว :m31:
มัวแต่วิ่งไปวิ่งมา...กลัวตกรถเลยหยุดอ่านไปแค่นั้น...ไม่ใช่อะไรหรอก กำลังลุ้นน้องธารอยู่ว่าจะสู้หรือจะถอย...แต่ตัวป่วนแต่ละรายก็มาแรงจริงๆ :z1:
งั้นเอาแก้คำผิดไปเท่านี้ก็แล้วกัน :bye2:
ธาราธารยกมอไหว้อย่างรู้กาละเทศะ ==> ยกมือไหว้
เดี่ยวธารขอตัวไปล้างหน้าล้างมือก่อนนะครับ ==> เดี๋ยว
ธาราธารล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงอีกครั้งแล้วปิดสวิตซ์เพื่ออฟไลน์โทรศัพท์เสีย ==> เพื่อออฟไลน์
แค่ปรายบอกว่าที่นี่มีทีทางที่ไม่แพงแต่ทุรกันดารมากหากจะมาทำไร่ลงหลักปักฐานที่นี่ต้องบุกเบิกกันยกใหญ่ ==> ที่ทาง
-
อารมณ์ของธารเริ่มจะหน่วงขึ้นเรื่อยๆ :เฮ้อ: เมื่อไหร่จะเปิดอกปรับความเข้าใจกัน
-
สงสารน้องธารที่สุดเลย พี่ฟ้าก็เปิดใจสักทีเถอะ
:กอด1:
-
น้องธารมากแล้ว ดีใจๆๆๆๆ
ชอบตอนน้องเฟลอีกแล้ว (อีคนอ่านโรคจิตขึ้นทุกวัน :laugh:)
แปลกแฮะ ไม่รู้สึกหมั่นไส้ปรายเลยค่ะ ชอบด้วยซ้ำ ^^
พี่ใต้ฟ้าเริ่มรู้สึกแปลกๆกะน้องใช่ม้า เหอๆๆๆๆๆ :o8:
-
อึดอัดมากกกกก.... :z3: :z3: :z3:
สงสารน้องธาร :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านแล้วรู้สึกสงสารน้องธาร แบบอยากร้องไห้ตามน้องตลอดเวลา
เข้าใจเลยว่า อาการแอบรักคนๆ นึงมาตลอดเวลา แม้ว่าเค้าไม่มีทางหันมามองเลย เปนยังงัย ;__;
แต่ของธารนี่ยังดี แค่ใต้ฟ้าเค้าไม่รู้ใจตัวเอง
ดราม่าอีกนิดเด๋วก้อคงได้ดีกัน
ธารอดทนรอหน่อยนะ :o12:
-
:กอด1: :L1:
-
แอบรักธารมากขึ้นทุกวันๆ
ใครไม่รัก ก็ไม่ต้องรัก >.<
-
T Tสงสารธาร
-
งื้มมม เซ็งใต้ฟ้าจัง
ธารตัดใจได้ก็ดีสิ เฮ้อ
-
เพราะเจอไอ้พี่ใต้ฟ้านี่มากกว่า ธารเลยจะรุกก็ไม่กล้าจะถอยก็ไม่ได้ เฮ้อออ.. ลุ้นธานอ่ะ อิอิ
-
ฟ้าเหมือนจะเข้าใจธาร แต่ก็เหมือนไม่เข้าใจนะ ฟ้าเอาแต่ใช้สมองคิด จนลืมเรื่องใจไปหรือเปล่า คิดให้ดีก่อนจะเสียใจนะฟ้า สงสารธาร
-
ยังมีกำแพงกั้นอยู่ เมื่อไหร่จะเปิดใจรับฟังกันล่ะนี่ :เฮ้อ:
-
เหมือนพี่ใต้ฟ้าจะเริ่มเข้าหาน้องธารบ้างแล้ว
แต่น้องธารก็เริ่มที่จะถอยห่างเหมือนกัน
ถ้าพี่ใต้ฟ้ายังคงสองบุคลิกอยู่อย่างนี้
ก็คงไม่มีวันได้บรรจบกันล่ะงานนี้ :เฮ้อ:
ความใจดีบางครั้งคนรับเค้าก็เจ็บปวดนะ
เหมือนที่น้องธารรู้สึกอยู่ตอนนี้นั่นแหละ
ตอนนี้สงสารน้องธารนะ :monkeysad:
พี่ปรายจะมาเป็นกาวใจหรือเปล่าน้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
นึกว่าตาฝาด ตอนใหม่จริงๆๆด้วย
เฮ้อสงสารน้องธารกะความไม่แน่ใจในตัวเองของพี่ใต้ฟ้า
หวังว่าพี่ปรายจะมาช่วยไขความสงสัยในตัวเองของพี่ใต้ฟ้าได้
:pig4:
-
ยาวได้ใจ น้องธารน่ารักอะ
พี่ใต้ฟ้าคุมน้องให้ดีละ
เดี๋ยวหลุดมือไปแล้วจะหาว่าไม่เตือน
-
เนื้อเรื่องก็ยังน่าติดตามอยู่เหมือนเดิม
ไม่รู้ใจตัวเองเลยนะใต้ฟ้า
-
พี่ใต้ฟ้า :m31:
ชอบเรื่องนี้มากๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ o13
-
เมื่อไร จะเข้าใจ เมื่อไร จะรักกันนนนนนนนนนนนนนน
:z3:
-
อึดอัดแทนธานจริงๆ
-
...ชอบความคิด และการวางตัวของธารในตอนนี้มากๆๆ
...อยากให้ธารเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องไขว่คว้าอะไรทั้งสิ้น สร้างคุณค่าให้กับตัวเองแบบนี้แหละดีแล้ว
...ใครจะรักเราชอบเราก็ให้เค้าชอบเราในแบบที่เราเป็น มีแฟนก็บอกว่ามีแฟน ไม่ต้องปกปิด เป็่นในสิ่งที่ตัวเองเป็น :L2:
-
ฟังธารพูดแล้วน่าคิดเนอะ
-
พี่ฟ้าาาาาา......เหมือนไม่รู้ใจตนเองนะ...
เด๋วจะหลงรักน้องธารโดยไม่รู้ตัววว
รอตอนต่อไปค่ะ
-
พี่ใต้ฟ้าก็บื้อๆต่อไป
-
การณ์กลับตาลปัตร
กลายเป็นใต้้ฟ้าแคร์ความรู้สึกน้อง
ส่วนน้องธารเข้าใจพี่ใต้ฟ้าผิดไปนู่น ก็เลยงอนอยู่เนี่ยะ
-
สงสารธารรรรรร ใต้ฟ้าใจร้าย
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งสงสารน้องธาร
พี่ใต้ฟ้าไม่ชัดเจนเลย น้องสับสนนะรู้มั๊ย
-
พี่ใต้ฟ้าอย่าคิดอะไรแผลงๆนะ
ไม่ใช่ว่าจะเริ่มมองสาวแถวๆไร่นะ ไม่ยอมจริงๆด้วย
คนอื่นเขามองครั้งเดียวก็จับสังเกตได้แล้ว ทำไมเจ้าตัวถึงทำเป็นเส้นผมบังภูเขา ไม่เข้าใจหัวใจตัวเองสักที
เอ..หรือจะต้องให้มี หนุ่มนอกมากระตุ้นก่อน
-
จริงๆแล้วธารน่าสงสารนะ มีทุกอย่าง อยากได้อะไรก็มีคนประเคนมาให้ แต่น้องขาดอยู่อย่สงเดียว คือความรัก แถมยังเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตอีกตะหาก เฮ้อ....
พี่ใต้ฟ้าก็มัวแต่จะดุจริงๆนั่นแหละ ทั้งๆที่ตัวเองก็อยากจะชดเชย แต่กลับมาทำแบบนี้ ถึงรักแค่ไหนก็มีท้อมีถอยได้นะคะ บั่นทอนกำลังใจน้องเค้ามากมายไปนะคะคุณ
-
สงสารน้องธาร
อ่านแล้วอึดอัด น้ำตาคลอแทน เฮ้อ...
สู้อยู่กับคนที่เค้ากล้าแสดงความรู้สึกกับเรา รักเราดีกว่ามั้ง
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ ^^
ขอบคุณที่เขียนนิยายให้อ่านเรื่อยๆนะครับ :L2:
-
โทมัสกำลังจะมาเยือน โอ้ ยุ่งแน่ ๆ
-
กว่าจะตามทันเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันแฮะ แต่สนุกมากเลยค่ะ
-
พี่ปรายรู้อะไรดีๆ สะกิดบอกคุณเพื่อนให้รู้ตัวด้วยเถอะ
-
นายใต้ฟ้าก็รีบคิดให้ได้ไวไวสิ
คิดได้ก็เริ่มทำได้แล้ว
เดี๋ยวธารพาลเข้าใจผิด หนีไปกับกิ๊กไม่รู้ด้วนะ
:กอด1:
-
เศร้าอะ สงสารธาร :monkeysad:
ใต้ฟ้ายังไม่รู้ใจตัวเอง
-
โอ๊ย!!!! บรรยายเป็นคำพูดไม่เถิง
มันอัดแน่นในอก ฮึ่ย มันน่าตบกระโหลกพี่ใต้ฟ้าจริงๆ เผื่อจะทำให้รู้สึกตัวขึ้นมาบ้าง
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 9
เจ้าของไร่แห่งนี้คงจัดอยู่ในประเภทเห็นคนอื่นเขามีความสุขไม่ได้สินะ?
ใต้ฟ้าถึงได้รีบตื่นแข่งกับไก่เพื่อมางัดให้ธาราธารออกจากที่นอนตั้งแต่ตะวันไม่โผล่พ้นดินอย่างนี้
“ไม่นะ อย่ามายุ่ง”
คนที่ซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนารีดมุดหัวเข้าไปในก้อนผ้าห่มเหมือนต้องการตัดความรำคาญจากการถูกก่อกวน แต่ดูเหมือนใต้ฟ้าเองจะไม่ยอมลดละความพยายาม เจ้าของไร่หนุ่มสะบัดผ้านวมเหวี่ยงไปบนพื้นไม่ใยดี คนถูกปลูกขดตัวนอนคว่ำในท่าที่น่าจะทรมานมากกว่าหลับสบาย
ฝ่าเท้าขาวซีดจิกลงไปบนที่นอนเหมือนโครงสร้างเสาที่ปักลงดินเพื่อสร้างรากฐานให้มั่นคง คนปลุกส่ายหน้าเมื่อเห็นความพยายามที่จะต่อต้านของอีกฝ่าย ปลายนิ้วทั้งสองมือของใต้ฟ้าขยุ้มเข้าหากันเหมือนแมวที่เตรียมลับกรงเล็บก่อนจะตะครุบเหยื่อ ระดับความหมั่นไส้เพิ่มสูงทะลุขีดแดงเมื่อเห็นว่าธาราธารหายใจสม่ำเสมอขึ้นมาอีกครั้งหลังจากเจ้าของไร่หนุ่มหยุดรุกรานเพียงแค่แว่บเดียว
เล็บมือที่ลืมตัดกลายเป็นตัวช่วยที่ใต้ฟ้าเพิ่งเห็นประโยชน์ของมัน นึกกระหยิ่มใจก่อนที่จะลงมือเกาฝ่าเท้าของคนขี้เซาสุดแรง
“โธ่เว้ยยยยยยยย ตื่นก็ได้ มารผจญจริงๆ”
ธาราธารผุดลุกขึ้นนั่งหัวยุ่งเหยิงเพราะเจ้าตัวระบายความหงุดหงิดกับหัวตัวเองด้วยการใช้สองมือยีมันแรงๆ
“อาบน้ำแต่งตัวเข้าไร่ได้แล้ว พี่ได้เมล็ดมะเขือเทศมาใหม่จากญี่ปุ่น จะลองเพาะที่ไร่ดูว่าเป็นยังไงบ้าง ถ้าไม่ต่างจากเจ้าของสายพันธุ์ปลูกเองมากนัก พี่จะให้ธารศึกษาแล้วสอนให้ชาวบ้านที่สนใจลองปลูกดูนะ”
แขกผู้อาศัยไม่ได้สนใจฟังเลยสักนิด ธาราธารงัวเงียจนแทบจะหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำแทบไม่ถูกด้วยซ้ำ สภาพห้องยับเยินเพียงชั่วพริบตาเดียวจนคนเข้ามาเยือนต้องคอยตามเก็บ
“ไม่เรียบร้อยเอาซะเล้ยไอ้คุณหนูเอ้ยยยยยย”
ใต้ฟ้าบ่นอุบเมื่อต้องทำหน้าที่พ่อบ้านจำเป็นให้แขกของตัวเอง ระเบียบวินัยเหล่านี้ ชายหนุ่มได้มันมาจากที่ต้องดูแลตัวเองก่อนจะมีแม่บ้านอย่างทุกวันนี้ ส่วนธาราธารนั้น ตั้งแต่เกิดมาคงไม่เคยหยิบจับงานพวกนี้เลยแน่ๆ ใต้ฟ้ามั่นใจว่าตัวเองเดาไม่พลาด
นานพอดูสำหรับการอาบน้ำแต่งตัวของธาราธาร ใต้ฟ้าเข้าใจชีวิตของคนรุ่นใหม่ดีว่าแม้จะเป็นผู้ชายแต่การใช้ชีวิตหรูหราของธาราธารนั้นต้องใช้เวลาไม่ต่างอะไรกับผู้หญิง เครื่องบำรุงเยอะพอๆกันถึงได้กินเวลานานจนพระอาทิตย์จะโผล่พ้นดินอยู่เดี๋ยวนี้แล้ว
เจ้าของไร่หนุ่มสะดุดลมหายใจตัวเองและเหมือนทุกอย่างจะถูกปิดสวิตซ์ไปชั่วขณะหนึ่ง ธาราธารเดินเข้ามาหาเขาในชุดกึ่งๆจะเป็นนักศึกษาวิชาทหาร ขาดก็เพียงแต่พวกตราสัญลักษณ์บอกหมู่เหล่าเท่านั้นเอง
เมื่อตั้งสติได้แล้ว ใต้ฟ้าก็เปิดยิ้มกว้างให้คนที่ยืนหน้าบึ้งเหมือนไม่พอใจคอสตูมของตัวเองยังไงอย่างนั้น
“ไง ไร่พี่ไม่ใช่เขาชนไก่นะธาร”
“ก็แล้วทำไมล่ะ ธารรู้ว่าพี่ใต้ฟ้าคงใช้งานสมบุกสมบันไม่ต่างจากควายที่ต้องไถนาหรอก ธารก็ต้องโพรเทคตัวเองไว้ก่อน ผิวธารไม่เคยตรากตรำนะ”
“พี่แค่ให้ออกไปยกแปลงมะเขือเทศเนี่ยนะ ถ้าวันไหนพี่ให้ธารไปเก็บส้มเก็บผลไม้ธารไม่ต้องใส่ชุดเกราะไปเลยเหรอ”
“ก็ถ้ามันจำเป็นธารก็คงทำแหละครับ”
“เดี๋ยวสายหน่อยอากาศจะอ้าว แดดไม่ได้ร้อนนะ เพียงแต่มันจะอบอ้าวไม่สบายตัวเท่านั้นเอง ถ้าธารใส่มิดชิดขนาดนี้ เป็นลมเป็นแล้งไปจะหาว่าพี่ไม่เตือนไม่ได้นะ”
“งั้นรอธารอีกแป๊บแล้วกัน ธารจะไปเปลี่ยนชุด”
เจ้าของไร่หนุ่มส่ายหน้าแล้วอดยิ้มขำไม่ได้ ธาราธารนิสัยไม่ต่างจากตอนเด็กๆเลยสักนิดเดียว ซ่ายังไงก็ดูเหมือนจะคงดีกรีนั้นไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
“คราวนี้คงไม่อบอ้าวแล้วใช่มั้ยครับ”
อ่า!! เจ้าของไร่หนุ่มเบิกตากว้างและเกือบจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าชุดที่อีกฝ่ายไปเปลี่ยนมาแทบจะไม่ต่างอะไรกับชุดนอนเลย กางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้าม ใต้ฟ้าไม่น่าไปท้าทายผู้ชายอย่างธาราธารเลยจริงๆ
“เอ้า!! ออกไปกันเถอะ ไม่งั้นคงเปลี่ยนเสื้อผ้ากันจนไม่เป็นอันทำอะไรพอดี”
เด็กหนุ่มกำหมัดแล้วร้องเยสกับตัวเองในใจเมื่อได้เห็นสีหน้าพ่ายแพ้อย่างนึกไม่ถึงของใต้ฟ้า อยากมารบกวนเวลานอนของเขาดีนัก เจอฤทธิ์เดชธาราธารไปซะบ้างถึงกับไปไม่เป็นเลยงานนี้
แปลงมะเขือเทศที่ใต้ฟ้าพูดอย่างกับเป็นงานสบายๆเล่นขายของแบบเด็กๆกลับหนักหนาสาหัสสำหรับคนไม่เคยจับจอบจับเสียมพอสมควร แปลงที่ต้องขุดดินขึ้นมาพอกให้เป็นเนินแถวตรงและยาว เว้นร่องระยะห่างเท่าความกว้างของแปลงปลูก แค่แถวเดียวเท่านั้นก็แทบจะสูบวิญญาณของธาราธารจนแทบจะหมดตัว
เฮ้ออออออออ!!
เด็กหนุ่มทรุดนั่งบนพื้นดินอย่างหมดสภาพ
“ข้าช่วยมั้ย”
เสียงเล็กๆของเด็กผู้ชายดังก้องมาจากด้านหลัง ธาราธารสะดุดหูกับสรรพนามที่แสนจะแก่แดดแก่ลมนั่นจนอดหันไปมองแกมตำหนิไม่ได้
“อารายๆ จะมาข้งมาข้าอะไร ไม่รักเด็กนะบอกไว้ก่อน ไม่ได้ประกวดโดมอนแมน”
“ก็เอ็งอะ ยกร่องมะเขือเทศแค่นี้ทำเหนื่อย ข้าช่วยนายขุดหลุมลงกล้าแมกโนเลียด้วยซ้ำไป”
“แล้วไง ใครสั่งใครสอนให้แทนตัวเองอย่างงี้ห๊ะ ปั๊ดตบเกรียนปี่แตกซะเลยนี่”
“ทำไมล่ะ พ่อกับแม่ก็พูดกันแบบนี้”
“นั่นมันผู้ใหญ่เว้ย เราเป็นเด็ก แทนตัวเองให้มันน่ารักๆหน่อย น่าตาก็ไม่น่ารัก ตัวดำ มอมแมมอีกต่างหาก”
“แล้วเอ็งล่ะ หน้าตาก็ดี ตัวก็ขาว แต่ไม่มีแรงแถมยังปากเสียอีก”
“เอ๊ะ ไอ้เด็กนี่ วันนี้ถ้าไม่ได้เตะเด็กไอ้ธารไม่ยอมแน่ๆ”
“แบร่ๆ จะไปฟ้องนาย ผู้ใหญ่รังแกเด็ก แบร่ๆ”
“เอ๊ะ ไอ้หัวเกรียนนี่ มานี่เลยไอ้ตัวดี วันนี้พ่อจะเตะแล้วจับเสียบปลายจอบไว้ตรงร่องผักนี่แหละ”
“ไม่นะไม่ ช่วยด้วยจ้าช่วยด้วย ผู้ใหญ่รังแกเด็กจ้า แง๊ๆๆๆๆๆ”
ธาราธารวิ่งไล่เด็กตัวเล็กจนลืมดูอายุตัวเองว่าควรจะสำรวมเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว ถึงจะออกปากว่าไม่รักเด็กแต่ธาราธารเองก็ไม่อยากให้เด็กไร้มารยาทและเรียนรู้อะไรผิดๆ เด็กคนนี้คงจะเป็นลูกคนงานที่พ่อแม่ไม่มีเวลาให้เหมือนตัวเองตอนเด็กๆ ต่างกันก็แค่พ่อกับแม่ของเด็กคนนี้คงจะทำงานแต่พ่อแม่ของธาราธารมัวแต่ทะเลาะกันและต่างฝ่ายต่างสนใจแต่กับคนใหม่ที่ต่างฝ่ายต่างเพิ่งพบกันซะมากกว่า
“ทำอะไรกัน”
เสียงที่แสดงถึงอำนาจเหมือนระฆังบอกเวลาหมดยก ธาราธารและไอ้เด็กแก่แดดคนนั้นหยุดนิ่งอยู่กับที่ ต่างคนต่างหอบแฮ่กลิ้นห้อยด้วยกันทั้งคู่ มันคงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเด็กตัวเล็กๆชื่อว่าจ้อยที่จะวิ่งไล่จับกับเพื่อนตามวัย แต่ใครอีกคนที่มองมายังใต้ฟ้าสลับกับจ้อยนัยน์ตาเขียดปัดนั้นสิที่ทำให้เจ้าของไร่หนุ่มแทบเก๊กวางท่าไม่ไหวจะกลั้นหัวเราะจนอึดอัดไปทั้งหน้าอกแล้ว
“ไอ้เด็กมอมแมมนี่สิมากวนตีนธารอยู่ได้ เด็กอะไรแก่แดดไม่มีใครสั่งสอน”
“เด็กก็คือเด็ก ครั้งหนึ่งธารก็เคยเป็นเด็ก แล้วผู้ใหญ่ที่วิ่งไล่เตะเด็กล่ะ ธารคิดว่านายอย่างพี่ควรจะทำโทษใครดี”
เด็กหนุ่มเชิดปลายจมูกรั้น เสมองไปทางอื่นเหมือนชังน้ำหน้าคนพูดนักหนา
“ถ้าพี่ใต้ฟ้าคิดว่าธารผิด ก็ทำโทษต่อหน้าเด็กเลยสิครับ เด็กมันจะได้รู้ว่าคนทำผิดต้องถูกทำโทษ คนทำตัวไม่ดีก็ต้องถูกสั่งสอน”
“ดีเลย งั้นธารก็ยกแปลงมะเขือเทศให้เสร็จนะ ถ้าไม่เสร็จก็ไม่ต้องกินข้าวเช้ากันล่ะ ส่วนจ้อย มานี่ เราคงต้องเรียนรู้อะไรกันหน่อยแล้วนะ พ่อเอ็งคงไม่มีเวลามาอบรมสิท่า”
“ไอ้คนใจดำเอ้ย ไม่รู้หรือไงวะว่าเค้าท้าจริงท้าเล่น แล้วที่ไอ้เด็กมันห้าวขนาดนั้นก็เพราะนายมันนั่นแหละ ไม่ใช่พ่อกับแม่หรอก ฮึ่ยยยยยยย ทำไมชีวิตกูต้องมาอยู่ท่ามกลางอะไรก็ไม่รู้ด้วยวะเนี่ย ปู่นะปู่ โธ่เว้ยยย”
เสียงคำรามของธาราธารคงมีพลังพอที่จะทำให้คนสูงวัยสำลักน้ำชาเพราะลืมเป่าไล่ความร้อน
“อะไรนะ มีฝรั่งมายืนกดกริ่งอยู่หน้าบ้าน ไปบอกมันสิวะว่าที่นี่ไม่ใช่สถานทูต ส่วนไหนของบ้านที่ให้อารมณ์อย่างนั้นจนฝรั่งเข้าใจผิดวะ”
คนแก่โวยวายเพียงเพราะถูกขัดขวางบรรยากาศจิบชากาแฟตอนเช้าพร้อมฟังเสียงนกร้อง ภรรยารุ่นลูกกระตุกคิ้วสงสัยเมื่อได้ยินคำว่าฝรั่งจนต้องคว้าแขนชายชราเอาไว้
“คุณคะ ฝรั่งที่ว่านั่นคงไม่ใช่”
“ท่านคะ แต่ฝรั่งคนนี้พูดว่าอะไรแทนนี่ๆนะคะ”
“ห๊ะ พูดถึงใครนะ”
“แทนนี่น่ะค่ะ ใช่คุณธารหรือเปล่าคะ”
“บรรลัยแล้ว”
ชายชรารีบรุดไปหน้าบ้านชนิดที่ว่าลืมสังขารร่วงโรยของตัวเองไปซะสนิท ภรรยาคราวลูกที่ควรจะเป็นฝ่ายประคับประคองสามีออกไปยังช้ากว่าคนสูงวัยเสียด้วยซ้ำ เธอมัวแต่เก็บชายผ้าที่พริ้วไหว กว่าจะหันตัวแล้วตามหลังออกไปได้ คนสูงวัยก็ไปหยุดที่ประตูรั้วเรียบร้อยแล้ว
คนที่มายืนเกาะรั้วมีท่าทางร้อนอกร้อนใจและคงร้อนอากาศด้วยอีกอย่าง สีหน้าบอกบุญไม่รับเมื่อไม่มีใครเปิดประตูให้เข้าไปข้างใน ข้างๆตัวมีกระเป๋าใบเขื่องและที่คนแก่สังเกตเห็น กระเป๋าพวกนั้นไม่ได้มีแค่ใบเดียว
‘นี่ไอ้ฝรั่งขี้นกแค่จะมาตามหาไอ้ธารหรือจะมาลงหลักปักฐานที่นี่วะเนี่ย’
ภาษาอังกฤษที่คนสูงวัยใช้สื่อสาร ค่อนข้างจะเป็นภาษาที่เป็นทางการและให้เกียรติคู่สนทนาตามแบบที่ตัวเองต้องใช้ แต่สำหรับอีกฝ่ายแล้ว มีคำศัพท์ประหลาดๆที่คนแก่ตามไม่ทันและไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอะไรมาให้เหวอและสติหลุดลอยเพียบ เป็นภาษาวัยรุ่นที่คนผ่านร้อนผ่านหนาวจนกลายเป็นปู่แล้วไม่คุ้นเคยและปวดหัวมากกับการสื่อสารกลางแดดเปรี้ยงอย่างนี้
“เปิดประตูให้เค้าเข้ามาเถอะ คุยผ่านลูกกรงแบบนี้มันทะแม่งๆแล้วก็ร้อนด้วย”
คนแก่เดินนำเข้าบ้านไปก่อน มือเกาหัวสีดอกเลาจนคนที่เดินตามหลังรู้สึกคันไปด้วยเหมือนอุปทาน เมียสาวที่เดินตามคนสูงวัยไปมาไร้ประโยชน์ใดๆนั้นเริ่มมีสีหน้ายิ้มแย้มขึ้นมาบ้างเมื่อพบว่าแขกหน้าตาดีกว่าที่คิด หล่อ แต่หล่อคนละแบบกับหลานเลี้ยงอย่างธาราธาร
คุณปู่พนาใช้ความคิดอย่างหนัก ภาษาไม่ใช่ปัญหาของการสื่อสาร คุณปู่เป็นนักธุรกิจมาก่อนจะต้องพูดภาษาหลักอย่างภาษาอังกฤษคล่องแคล่วอยู่แล้ว แต่มันต้องไม่ใช่ศัพท์แสลงหรือศัพท์วัยรุ่นที่เปลี่ยนแปลงไปตามสมัยนิยมและไม่ใช่คำที่บัญญัติให้เป็นคำใหม่อะไร พอมาเจอแบบนี้คนเป็นปู่ก็มืดแปดด้านที่จะเจรจา ครั้นจะหาตัวช่วยก็มีให้เลือกแค่สองทางเท่านั้น
ก.เลือกโทรไปหาไอ้ต้นตอแห่งปัญหาอย่างธาราธาร
ข.เลือกโทรผ่านคนกลางที่รักเหมือนหลานอีกคนอย่างใต้ฟ้า
แน่นอนว่าตัวเลือกที่ดีที่สุดคือเจ้าของไร่หนุ่ม
ใต้ฟ้าค่อนข้างจะตกใจไม่น้อยไปกว่าชายชราเมื่อรู้ว่าคนที่ทุกคนกล่าวถึงทุกครั้งเมื่อหยิบยกเรื่องธาราธารมาปรึกษาได้ตามมาถึงเมืองไทยแล้วจริงๆ จากคำบอกเล่าของคุณปู่พนานั้น ผู้ชายที่ตามธาราธารมาถึงเมืองไทยคงจะจริงจังไม่น้อย เพราะเขามุ่งหน้ามาที่บ้านเลยโดยไม่แวะที่ไหนเพื่อตั้งหลักก่อน และจากอีกคำบอกเล่าของปู่ ผู้ชายคนนั้นมีตังค์พอที่จะทำเรื่องไร้สาระด้วยการตามธาราธารจนกว่าจะได้คำตอบที่ตัวเองพอใจ
“คนเอาแต่ใจมาเจอกับคนเอาแต่ใจสินะครับคุณปู่”
“ใต้ฟ้าพิจารณาเอาเองเถอะหลาน แค่นี้ลมก็ตีย้อนปู่จนเรอไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว”
“ท่าทางมุทะลุอย่างที่คุณปู่เล่า ผมคิดว่าคงจะอารมณ์ร้อนพอๆกันทั้งคู่ด้วยสิครับ”
“ปู่ก็ว่างั้น หน้าตามันจริงจังและไม่ยอมแพ้จนปู่จนปัญญาแล้ว หรือจะให้ไอ้ตัวดีมันขึ้นมาเคลียร์ให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป ทำไงได้ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว บางทีไอ้ธารมันอาจจะรู้ซึ้งก็ได้นะว่าเล่นกับไฟแล้วไฟลวกมันเป็นยังไง”
“แล้วถ้าธารแพ้หมอนั่นล่ะครับปู่”
“ปู่น่ะ แค่ให้ได้เห็นกับตาจนมั่นใจว่าธารมันจะเอาตัวรอดได้ ปู่ก็ไม่อะไรแล้วล่ะ ปู่ไม่หวังว่าพ่อหรือแม่ของไอ้ธารมันจะมาดูดำดูดี
ลูกที่พวกมันช่วยกันปั้นขึ้นมาจากความรักตอนที่น้ำต้มผักยังหวานหรอกนะ แค่ธารมันรักตัวเองและดูแลตัวเองได้ มองคนออก ปู่พร้อมจะนอนตายตาหลับแล้วหลานเอ้ย”
ใต้ฟ้าผงะไปพักใหญ่ๆกับการตัดสินใจของคนชราในครั้งนี้ ที่คุณปู่พูดมาก็ถูก ใต้ฟ้าเองก็มั่นใจว่าถ้าไม่ใช่ธาราธาร ใต้ฟ้าก็จะยุให้ชนกับปัญหา แต่พอรู้ว่าคู่ชกนั้นดีกรีสูสีกันขนาดไหนแล้ว เขาก็หวั่นใจกับลูกบ้าของธาราธารที่เจ้าตัวมักจะขับพลังนั้นออกมาตอนที่ไม่พอใจหรือโกรธสุดๆเมื่อถูกท้าทาย
“ปู่ครับ ผมคิดว่าถ้าเขาดั้นด้นมาถึงเมืองไทยได้แล้ว ให้เขามาที่ไร่ก็คงจะไม่ลำบากอะไรหรอกมั้งครับ”
“นี่หลานกำลังจะบอกว่า”
“ครับ ให้เขามาเคลียร์กับธารที่นี่จะดีกว่า”
เจ้าของไร่หนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ตอนที่ตัดสินใจออกไปแบบนี้ เขารู้ว่าตัวเองนั้นทุ่มลงมาในวงของปัญหาแล้วสุดตัว เขาคิดว่าโทมัสคือคีย์ของเรื่องทั้งหมด และโทมัสจะต้องเป็นตัววกลางที่จะทำให้ไปรยาให้คำตอบกับเขาได้ว่าธาราธารเป็นเกย์จริงๆหรือว่าแกล้งเพื่อเรียกร้องความสนใจ หากเป็นอย่างหลัง เด็กหนุ่มใจแตกคนนั้นทำสำเร็จแล้ว เพราะตอนนี้ใต้ฟ้าทั้งสนใจและร้อนใจไปในเวลาเดียวกัน เขาไม่อยากให้เพื่อนเล่นในวัยเด็กตกอยู่ในสภาพนี้เลยไม่รู้ทำไม แต่พอถามตัวเองว่าสังคมชายรักชายไม่ดีตรงไหน ใต้ฟ้าก็ตอบคำถามจากใจตัวเองไม่ได้
มวยต่างวัยที่ถูกใต้ฟ้าจับแยกให้อยู่คนละมุมขยับเข้ามาใกล้กันจนหัวแทบโขกกันเองเป็นเพราะลิ้นจี่จากไร่แค่พวงเดียว
“โธ่เอ้ย ไอ้เด็กแก่แดด ไหนว่าเก่งไง แลวดูดิ๊ แกะลิ้นจี่ด้วยปาก อี๋ สกปรก”
“ตัวเองนั่นแหละสกปรก ลิ้นจี่ที่ไร่นี้ตกพื้นแล้วยังเอามากินแบบไม่ต้องล้างยังได้เลย”
“ไหนทำให้ดูหน่อยดิ๊คนเก่ง เดี๋ยวจะปาลงพื้นแล้วเก็บมากินดูนะ โด่ สอพลอนายนี่หว่า พูดออกมาได้ ลิ้นจี่ตกพื้นสะอาดพอที่จะกินได้ ใครสั่งใครสอนวะ”
“พี่นี่แหละสั่งสอน ลิ้นจี่ที่ไร่ของเราปลอดสารพิษ พี่ไม่เคยเอาสารเคมีเข้าไร่ ที่เปรียบเทียบว่าตกพื้นดินยังกินได้นั้น หมายถึงไร่เราปลอดภัยทุกตารางนิ้ว มันเป็นสโลแกนที่พี่อยากให้เราหันมาใช้ของที่เรามีอยู่แทนสารเคมี เด็กก็จำมาจากพ่อกับแม่นั่นแหละ”
เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืน แผ่นหลังตรง คอตั้ง หน่วยตาคมกล้า ปากเม้มเข้ากันแน่น ตบก้นไล่ฝุ่นแล้วเตรียมตบเท้าหนีหน้าใต้ฟ้าทันทีที่เขาเริ่มยัดเยียดเรื่องราวในไร่ให้ ใต้ฟ้ามั่นใจว่าธาราธารได้ยินชัดเต็มสองหู เข้าใจ แต่แกล้งไม่ใส่ใจจนดูเหมือนจะต่อต้าน
“นั่นธารจะไปไหน”
“กลับบ้านครับ ธารทำหน้าที่ตัวเองเสร็จแล้ว”
ร่องมะเขือเทศที่คุณหนูอย่างธาราธารไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตแต่ต้องมาจับเสียมจับจอบทำมันขึ้นมานั้น เป็นร่องที่คดไปมาคล้ายงูเลี้ยว เว้นร่องไม่เท่ากันเลยสักร่อง สภาพไร้ซึ่งความสวยงาม แต่กว่าจะได้ออกมาในสภาพนั้น คนที่ทำมันขึ้นมามือพองจนบวมขึ้นมาเป็นตุ่มน้ำขนาดใหญ่ เส้นเอ็นที่กระจายไปตามกล้ามเนื้อเต้นตุบๆจนปวดหนึบไปทั่วทั้งตัว
ธาราธารชอบความใจดีและอบอุ่นของใต้ฟ้า แต่ธาราธารไม่ชอบทีท่าที่แสดงถึงอำนาจที่เจ้าของไร่หนุ่มทำอย่างตอนนี้เลย บางครั้งใต้ฟ้าก็ใจดีด้วย แต่บางครั้งใต้ฟ้าก็เฉยชาและดุเขาเหมือนใครสักคนที่ธาราธารไม่เคยรู้จัก สิ่งที่ตีกันอยู่นี้ทำให้เด็กหนุ่มอยู่ในอารมณ์น้อยใจแต่พูดออกไปไม่ได้
“เดี๋ยวกลับด้วยกัน ธารเหนื่อยมากไม่ใช่เหรอ ไปส่งจ้อยก่อน พี่เองก็มีเรื่องอยากจะคุยกับธารอยู่เหมือนกัน และมันเป็นเรื่องสำคัญของธารเอง”
มันไม่ใช่ประโยคที่ต้องการคำตอบว่าได้หรือไม่ได้ แต่มันคือคำสั่งที่ทำให้ธาราธารเดินตามอย่างไม่ต้องสงสัย
ตอนที่มีคนกลางอย่างจ้อยอยู่ด้วย ใต้ฟ้าก็เป็นผู้ใหญ่ใจดีที่อบอุ่นมากๆเพียงแค่ได้อยู่ใกล้ เหมือนคุณพ่อที่พาลูกมานั่งรถเล่น ชี้ชวนให้ดูต้นไม้และสัตว์เลี้ยง รวมถึงสั่งสอนในเรื่องที่เด็กควรต้องรู้ รวมถึงมารยาทที่เขาเคยโวยวายจนจะตีกันตายกับเด็ก
ธาราธารเพิ่งจะเห็นว่าปีกหนึ่งของไร่นั้นเป็นห้องแถวที่สร้างเรียงต่อๆกันเป็นกล่องสี่เหลี่ยม คล้ายๆหมู่บ้านเล็กๆเพียงแต่บ้านทุกหลังมีหน้าตาเหมือนๆกันและขนาดเท่าๆกัน
ใต้ฟ้าบอกว่ามันคือบ้านพักคนงาน
จ้อยเป็นเด็กในจำนวนเด็กแค่ไม่กี่คนเมื่อเทียบกับจำนวนบ้านแต่ละหลังที่อยู่กันเป็นครอบครัวแล้วถือว่าน้อย
“ทำไมเด็กน้อยจัง เหมือนหมู่บ้านร้างทั้งๆที่คนเยอะ ไร้ชีวิตชีวา มันไม่เฟรชยังไงก็ไม่รู้”
“พี่สั่งให้คุมกำเนิดเองแหละ ให้หมอมาดูแลแล้วก็ให้กินยาคุม ส่วนใหญ่ยังวัยรุ่นกันอยู่เลย วุฒิภาวะทางอารมณ์และความรับผิดชอบยังมีน้อย พี่เลยไม่อยากให้เขามีลูกกันตอนนี้ ไว้แต่ละคนมีวิชาชีพติดตัว มีเงินพอที่จะสร้างเนื้อสร้างตัวได้แล้วค่อยมี จ้อยเป็นลูกติดมากับคนงานก่อนจะมาทำงานที่นี่อะ เป็นลูกติดท้องมานั่นแหละ เลยต้องปล่อยให้จ้อยออกมาซ่าอย่างนี้ไง”
“อึดอัดในชีวิตขนาดนี้ ไม่เรียนนิเทศฯกำกับการแสดงไปเลยล่ะ”
“ธารว่าอะไรนะ”
“ธารบอกว่าธารหิวแล้วล่ะครับ”
“โอเค งั้นกลับบ้านไปกินข้าวกัน”
“ครับ เออพี่ใต้ฟ้าบอกธารว่ามีเรื่องจะคุยด้วย”
ในใจคนถามแอบลุ้นว่าเจ้าของไร่อาจเปิดโอกาสให้กลับไปเยี่ยมบ้าน ธาราธารเพิ่งป่วยมาหมาดๆ คุณปู่คงเป็นห่วงเลยให้กลับไปแน่
“คนที่ธารบอกพี่ว่าเป็นแฟนเขาจะมาหาธารที่ไร่”
“อะไรนะ”
“แฟนธารจะมาที่นี่”
ธาราธารสบถในใจทันทีที่รู้
‘ไม่บรรลัยงานนี้ก็ไม่รู้จะบรรลัยตอนไหน มีแต่ดับกับดับอนาถเท่านั้น’
๐ สวัสดีค่ะ มาซะดึกเลย (อีกแล้ว) ช่วงนี้ทำงานเป็นนกฮูก O_O
๐ จากที่เคยรัปปากว่าจะอัพเร็วๆ แต่แล้วก็ทำไม่ค่อยจะได้จนไม่กล้ารับปากใดๆแล้ว :z3: มีงานเข้าตลอด :serius2: หากใครที่ยังไม่เห็นบางส่วนของโดจินที่(จ้าง)วาดแถมในรวมเล่มนายโลมปก เราก็เข็นมาอวดแบบยัดเยียดค่ะ :laugh:
(http://image.ohozaa.com/i/501/ehVeaq.jpg)
๐ อวดโดจินแล้วก็เอาบางส่วนของปกที่สองมายัดเยียดโชว์เช่นกัน ยอมรับแบบหน้าด้านๆเลยว่าบ้าเห่อ (ก็คนมันเพิ่งเคยทำครั้งแรกเนาะ จ้างวาดพระนายเนี่ย :impress2:)
(http://image.ohozaa.com/i/d63/YKUjTD.jpg)
๐ นายโลมกันรักจนตรอกยังเปิดจองและโอนเงินได้อยู่นะคะ ตอนนี้มีหลายเรื่องที่กำลังปรึกษากับทีมงานอยู่ ได้ความว่ายังไงจะแจ้งให้ทราบค่ะ :pig4:
รายละเอียดการจองนายโลม CLICK(http://image.ohozaa.com/i/5c3/AVqNcL.jpg) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0)
๐ ขอบคุณทุกอย่างเหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ ขอบคุณเรื่องคำผิดที่ดูแลให้ด้วยนะคะ
๐ ทางเข้าแฟนเพจ TRomance's Fanpage
(https://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
กรี๊ซซซซ จิ้มทันอ่ะ! ><!
ประชดประชันเก่งเกิ๊นนนนน
นุ้งธาร มือพองเลยยยยย :(
รอตอนหน้า ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นนน
กิกิ
-
ค้างอย่างแรงค่ะ เง้อๆๆ
อย่างนี้ต้องดูปฏิกิริยาของใต้ฟ้าตอนที่โทมัสมาสินะ
งานนี้วุ่นวายแน่นอน555
ชอบรูปนายใหญ่กับโลมจังเลยค่ะ ^_^
-
ชอบมากเรื่องนี้ เพิ่งได้อ่าน ธารขอให้สมหวังไว ๆ ถ้าไอ้พี่ใต้ฟ้ามันไม่สนใจก็อย่าสนใจมันเลย หนีกลับเมืองนอกเลย
-
เอาอีกเอาอีกกกกกก
อยากรู้ๆๆๆๆๆ
-
ภาพแรก ระฟ้าเท่ห์สุดๆ
โทมัสมา คงอลเวงพิลึกเลยล่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ใต้ฟ้าจะหึงรึเปล่านะ o18
-
ใต้ฟ้าก็ช่างแนะนำปู่พนาเข้าไปได้นะ โธมัสก็ช่างกล้านะ อยู่ ๆ ก็มาบ้านธารแบบนั้น แต่ที่จริงธารก็น่าจะคุยกับโธมัสให้รู้เรื่องไปเลยนะว่าอะไรเป็นอะไร มือธารเป็นแบบนั้นจะไม่สบายหรือเปล่านะ
-
น่าสนุก แต่กลุ้มใจแทน
+1
-
กำลังคิดว่าแฟนน้องธาร จะมาเป็นตัวจุดชนวนให้ใต้ฟ้าเข้าใจอะไรๆเร็วและง่ายขึ้นนะ :z3:
-
:กอด1:มาซะที
-
วุ่นวายได้อีกนะธาร จะดับอนาถหรือเปล่าต้องรอดูกันไป :เฮ้อ:
-
มารายงานตัวแล้วจ้า ^^
ดับแน่นอน ตัวปัญหาตามมาจะถึงถิ่นแล้ว :serius2:
ขอเดาว่าในอนาคตเจ้าจ้อยต้องกลายเป็นสมุนเอกของน้องธารแน่ๆ :z1:
คราวนี้หายไปนานเลยทำให้ผิดน้อยลงไปหรือเปล่า :haun5:
แต่ใครอีกคนที่มองมายังใต้ฟ้าสลับกับจ้อยนัยน์ตาเขียดปัดนั้นสิ ==> เขียวปั้ด
และโทมัสจะต้องเป็นตัววกลางที่จะทำให้ไปรยาให้คำตอบกับเขาได้ว่าธาราธารเป็นเกย์จริงๆหรือว่าแกล้งเพื่อเรียกร้องความสนใจ
“โธ่เอ้ย ไอ้เด็กแก่แดด ไหนว่าเก่งไง แลวดูดิ๊ แกะลิ้นจี่ด้วยปาก อี๋ สกปรก ==> แ้ล้ว
-
ไร่แตกมะเนี่ยยยย
-
ทุกคนล้วนแต่มีความปรารถดีต่อกัน
แต่ทำไมไม่พยายามส่ือสารกันให้มากขึ้นเนอะ
เอาใจช่วยต่อไป
-
ถ้าคราวนี้ใต้ฟ้ามันไม่หึงอีกก็ตัดใจเหอะ ฟ้ามันตายด้านไปละ ฮ่าๆๆๆ
-
นู๋ธาร ไม่ตายคราวนี้จะตายคราวไหน เฮ่อออออ กลุ้มแทน
กดบวกๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ค่า
ปล...โดจินหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกทั้งคู่เลยค่า
-
ฝรั่งมาคราวนี้คนที่เป็นทุกข์หนักอาจเป็นใต้ฟ้าก็ได้
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :really2: :really2: :really2:
-
น้องธารดูท่าจะได้เพื่อนแล้วนะเนี่ย :m20:
ตอนแรกก็ตีกันอย่างนี้แหละ เดี๋ยวก็ซี้เนาะ
ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ก็ดีสิน้องธารจะได้ไม่เหงา
แต่งานกำลังจะเข้าแล้วล่ะ น่ากลัวซะด้วยสิ
พี่ใต้ฟ้าเชิญมาอย่างนี้มีแผนอะไรหรือเปล่า
เราเชื่อว่าพี่ใต้ฟ้าเอาอยู่ค่ะ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ถ้ามาจริงใครกันแน่ ที่ีมันจะโดนไฟเล่นงงานจนนั่งไม่ติด หึหึ o3 o3
-
:really2: :really2:อั๊ยย่ะ ห๊ะ ห๊ะ ธารเอ๊ย แกดับว่ะ ตัวใครตัวมันน่ะ มีธางเดียว อาศัยเจ้าของไร่ช่วยเหอะ :เฮ้อ:
-
ตัวป่วนมาแล้ว
เรื่องจะยุ่งแค่ไหน :z3:
-
ช้างชนช้างฝรั่งไม่ตาย หนูธารก็ตายงานนี้แหละ :z3: :z3: :z3:
-
ใจร้อนไปมั๊ยถ้าจะถามว่า "เมื่อไหร่จะได้กัน" :laugh:
คือหมายถึงสมหวังหน่ะครับ :o8:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
โทมัสมางานนี้ได้ยุ่งแน่ๆ แต่ก็ดีเป็นตัวกระตุ้นให้ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองสักที
-
ความยุ่งกำลังมาที่ไร่แล้ว พี่ฟ้ากับน้องธารพร้อมยัง หึ หึ หึ
-
โอ้โห ทุ่มเทจริงๆเลยนายโทมัส
บุกบ้านเลยเรอะ มั่นมาก
ดึนะที่คุณปู่เปิดประตูให้น่ะ
แล้วถ้าไปเจอกันที่ไร่จริงๆอะไรจะเกิดขึ้นน้าาาาา
-
งานเข้าแล้วธาร ถ้าโทมัสมาไร่ไม่แตกให้มันรู้ไปสิ
พี่ฟ้ารีบๆเข้าใจอารมณ์โกรธของตคัวเองซักทีได้มั้ย
เดี๋ยวก็ได้กินแห้วหรอก
-
ไม่ใช่ว่ามีชะนีมาป่วนด้วยหรอกนะ :really2:
-
เรื่องนี้แค่เห็นชื่อเรื่องก้อใจเต้นแล้วว ^^
การมาครั้งนี้ของตาฝรั่งนั่น จะทำหั้ยใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองเร็วขึ้น อิอิ
-
น้องธารอย่าดีใจขนาดน้านนนน o22 o22
*หายนะกำลังจะบังเกิด :angry2:
-
พอโทมัสมา แน่นอนจะต้องมียัยว่านน้ำมาด้วย สนุกเลยคราวนี้ รอดูอย่างเดียว :z2:
-
แฟนเก่าธารมาไร่ได้สนุกแน่ๆ ...
-
โธมัสอย่ามาหลงรักพี่ใต้ฟ้าก็แล้วกัน ><
-
งานเข้าน้องธารซะแล้ว หวังว่าการมาของพ่อฝรั่ง
จะช่วยกระตุ้นอะไรบางอย่างจากพี่ใต้ฟ้าไม่มากก็น้อยแหละเนอะ
:pig4:
-
น้องธารมือพองหมดเลย น่าสงสาร โอ๋ๆๆ :sad4:
โทมัสจะมาหาน้องธารที่ไร่ทำให้พี่ใต้ฟ้าหงุดหงิดใช่มั้ยล่า :laugh:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
แย่แล้ว แย่แล้ว รถไฟชนกัน
เอาล่ะสิขอให้การมาครั้งนี้ของโธมัสทำให้ใต้ฟ้าเข้าใจหัวใจตัวเองทีเถ๊อะ!!!!!!!!!!!!!
-
มาเลยค่ะ...คุณฝรั่งคะ...
พี่ใต้ฟ้าจะได้รู้ใจตัวเองเนาะธามเนาะ...
-
ระเบิดลูกใหญ่พร้อมที่จะระเบิดแล้ว
ทุกคนเตรียมตั้งรับดีดี
:กอด1:
-
หรือจ้อยจะเป็นคู่อริกับหนูธาร >< :z6:
รักหนูธารจังเลย :man1:
-
ตอนนี้ดูยังไงธารก็ไม่เหมาะที่จะเป็นคู่ชีวิตของใต้ฟ้าเลยอ่ะ
ถึงจะบอกว่าชอบใต้ฟ้ามาตั้งนานก็เถอะ
คนอ่านรู้สึกรำคาญธารมากกว่าจะรู้สึกว่าสงสาร
เรื่องโธมัส ธารเรียนผูกแล้วก็ต้องเรียนแก้เอง แก้ไม่ได้ก็กลับไปกับโธมัสนั่นแหละ
-
น้องธารดูแลตัวเองดีมากก~ 55.
รอดูธารดับ หรือดับอนาจ อิอิ
:-[
-
งานช้างวิ่งเข้าใส่เลยนะนี่ สู้ๆนะธารน้อย ~
-
น้องธารงานเข้า !!!!!!
เมื่อไรพี่ใต้ฟ้าจะรู้สึกอะไรสักที หรือต้องมีมาร
.
.
รูปวาด (ผู้ชายคนเดียว) ทำไมหน้าเหมือน กาย ลูกชายมาช่า
-
อ่านไปแล้วรู้สึกหมั่นไส้ใต้ฟ้าจัง
อยากให้ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองไม่ทำให้น้องธารต้องสับสนหรือปวดใจจัง
สงสารน้องธารเพราะการกระทำของใต้ฟ้าทำให้น้องสับสน
เดียวปัดยุให้หนีกลับอเมริกาซะเลย 555 :laugh:
จะรอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆ o13
-
งานเข้าแล้วไม่ละธาร
จะเคีร์ยกันได้ไหมเนี้ยะ
-
+1 :z2: :z2: :z2: :z2:
-
แลดูจะวุ่นวายแล้วธาร
ทำตัวเองแท้ๆ
-
ตายแน่ธาร
-
ีีพี่ใต้ฟ้า....หึงเปล่า?
-
...บรรลัย ยังไง ดีซะอีกจะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของธาร
...ไม่ต้องแอ๊บ เป็นก็บอกว่าเป็นไม่เป็นก็แสดงออกว่าไม่เป็น แต่ท่าทางฝรั่งมันเอาจริงเนอะ
...อย่างนี้ธารคงดังไปทั่วไร่แล้วละ ว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย ..อย่าได้แคร์ ถ้าเป็นตัวตนที่แท้จริง :laugh:
-
สงสารน้องธารอยู่นะ แล้วเมื่อไรพี่ใต้ฟ้าจะรู้ใจตัวเองเสียที
-
น้องธารงานเข้าเต็มๆ
-
สงสารนู๋ธารของเราหน่อยๆ นะเนี่ย
นู๋ธารสู้ๆ ><
ปล. พึ่งไำด้มาอ่าน สนุกมาก ^____^
-
:z3: :z3: :z3:
-
น้องธารเจอศึกสองด้าน ก็เป็นเช่นนี้แล ..
'ไม่บรรลัยงานนี้ก็ไม่รู้จะบรรลัยตอนไหน มีแต่ดับกับดับอนาถเท่านั้น’
:laugh: :laugh:
-
อยากรู้ปฏิกิริยาของใต้ฟ้า
พอโทมัสมาถึงแล้วจะทำยังไง .. o3 o3
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 10
ในขณะที่ตัวเองกำลังฟุ้งซ่าน มืดแปดด้านแต่ต้องรักษาสถานภาพของตัวเองในเรื่องของความมั่นใจนั้น จะมีอะไรที่ทำให้เด็กหนุ่มยิ้มไได้เท่ากับมีเสียงเรียกเข้าที่หน้าจอโชว์ชัดว่ามาจากต่างประเทศ
“ไง เอดิสัน”
ทักทายตามสไตล์คุณชายผู้เย่อหยิ่งทุกประการ แต่ในใจตะโกนก้องประกาศศักดาว่าตอนนี้ธาราธารมีเพื่อนคอยให้คำปรึกษาแล้ว
“โทมัสไปหานายจนได้นะเที่ยนอี้”
น้ำเสียงของโทมัสไม่ได้ตื่นเต้นหรืออนาทรร้อนใจที่โทมัสตามล่าเขามาจนถึงเมืองไทย อีกฝ่ายโพล่งออกมาเหมือนเป็นเรื่องที่รู้อยู่แล้ว
“ใช่ เอดิสัน ฉันพยายามพูดดีกับโทมัสแล้วนะ แต่หมอนั่น”
“ความหวังไงเที่ยนอี้ ความหวังทำให้คนเรามีพลังที่จะทำอะไรก็ได้”
ธาราธารขมวดคิ้วกับเสียงปลายสายที่เรียบเฉย หางเสียงออกจะเย็นเยียบจนต้องห่อตัวเข้ามาโดยอัตโนมัติทั้งๆที่ไม่รู้ในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อความหมาย
“นายหมายความว่ายังไง”
“ฉันหมายความว่าถ้าโทมัสไม่มีความหวัง เขาคงไม่ดิ้นรนไปหานาย”
“หมอนั่นหวังอะไรในตัวฉันกัน ฉันไม่เห็นจะจำได้ว่าทำอะไรให้หมอนั่นประทับใจ”
“สำหรับคนบางคนแล้ว แค่นายชายตาให้นั่นก็คือความประทับใจที่เค้าได้รับแล้ว ส่วนโทมัส นายให้ความพิเศษกับเขาถึงขั้นไหนล่ะ”
“ก็.................”
ดูเหมือนบรรยากาศจะอึมครึมแฮะ!! ความรู้สึกบางอย่างตะโกนบอกธาราธารอยู่ในใจ จากคนที่คอยให้คำแนะนำและหวังดีต่อธาราธารอย่างจริงใจแบบเอดิสันนั้น อยู่ๆโทรมาหากันแล้วทำน้ำเสียงเมินเฉยใส่เขานั้นต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ
“นายเป็นอะไรไปเอดิสัน มีอะไรหรือเปล่า หรือว่าโทมัสทำร้ายนาย เค้าทำร้ายร่างกายนายเหรอ หรือข่มขู่ บอกมาสิ ฉันจัดการให้ได้นะ”
“ไม่มีอะไรทำร้ายฉันได้เท่ากับคำพูดที่โทมัสบอกฉันว่าเขารักนายหรอกเที่ยนอี้ รู้มั้ย ฉันไม่เคยมีครั้งไหนที่เจ็บเท่าครั้งนี้เลย”
“เอดิสัน บอกฉันทีเถอะว่านี่คืออะไรกัน”
“โทมัสบอกฉันว่านายไม่ได้หนีเขากลับเมืองไทย แต่นายกลับไปเพื่อต่อสู้กับความรักที่มีต่อเขา และเขาจะไม่ให้นายต้องต่อสู้เพียงคนเดียวอีกแล้ว ทำไมล่ะเที่ยนอี้ ทำไมเรื่องแค่นี้นายถึงไม่บอกฉัน ทำไมนายถึงปล่อยให้ฉันเอาใจไปช่วยโทมัสจนหมดใจ”
“อย่าบอกนะว่านาย”
“ใช่ ฉันรักโทมัส และเพราะนายบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับโทมัสจริงๆฉันก็มีความหวัง และฉันกำลังจะทำได้ ถ้านายไม่ได้จุดประกายความหวังให้เค้าอีกครั้ง เที่ยนอี้ ฉันไม่คิดว่านายโลเลขนาดนั้น ฉันเสียใจจริงๆ”
“เดี๋ยวก่อนเอดิสัน เดี๋ยวก่อน เฮ้ย!! นี่มันอะไรกันวะ”
ต่อให้ธาราธารจะสร้างภาพว่าตัวเองเก่งและรับมือกับทุกเรื่องไหวแค่ไหน แต่มันต้องไม่ใช่เรื่องทั้งหลายจู่โจมเข้ามาทุกทิศทางอย่างนี้ ซ้ำเรื่องพวกนั้นกลับเป็นเรื่องที่เด็กหนุ่มไม่คาดคิดมาก่อน เอดิสันเป็นคนเตือนเขาเสมอว่าโทมัสอันตราย แต่ทำไมท้ายที่สุดแล้ว เอดิสันถึงมายอมรับว่ารักโทมัสได้วะ แล้วอะไรคือความหวังที่ทำให้โทมัสบ้าบิ่นขนาดนั้น ถ้าเป็นเรื่องที่คุยโทรศัพท์กันรอบสุดท้ายกับโทมัสแล้วล่ะก็ ครั้งนั้นธาราธารตอแหลเพื่อเอาตัวรอดต่างหาก ไม่ใช่คำสารภาพรักอะไรเลย
“เค้าส่งมาทำงานไม่ใช่เหรอคะคุณน้อง ทำไมคนอาศัยของใต้ฟ้าถึงได้ทำตัวร่อนไปร่อนมาให้เกะกะบ้านอย่างนี้ล่ะคะ”
แม่สาหร่ายน้ำสารพัดพิษนี่อีกแล้ว ทำไมต้องโผล่มาตอนที่เด็กหนุ่มต้องใช้ความคิดอย่างนี้ด้วยนะ ธาราธารถอนหายใจยาวก่อนจะหันมายิ้มและพร้อมจะรับมือกับเธอ
“อ๋อ พอดีพี่ใต้ฟ้าบอกว่าถ้าธารเหนื่อยมากธารจะไม่สบายน่ะครับ นี่ธารออกมาเดินเล่นเนี่ย ถ้าพี่ใต้ฟ้ารู้ธารต้องโดนดุแน่เลยครับ เขาห้ามไม่ให้ธารออกมาตากลม แล้วพี่ว่านน้ำละครับ มาถึงบ้านขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“พี่มาเป็นปกติของพี่อยู่แล้วค่ะ บ้านหลังนี้พี่สำรวจทุกซอกทุกมุมแล้ว คุ้นเคยกันดี”
“เหรอครับ ธารเองไม่ค่อยรู้จักที่นี่ด้วยสิครับ เพิ่งมาอยู่นี่นะ ไม่ค่อยได้เดินออกไปไหนนอกจากห้องตัวเองกับห้องพี่ใต้ฟ้าเลยอะครับ อุดอู้จะตาย”
เด็กหนุ่มแกล้งสะบัดชายเสื้อเรียกลมให้พัดเข้าตัว เป็นความบังเอิญที่ช่วยทำให้ธาราธารสะใจมากเมื่อเห็นว่าว่านน้ำตาแทบถลนออกมาตอนที่เขาสะบัดคอเสื้อแล้วเผยในเห็นผิวเนื้อในร่มผ้า เขาเพิ่งรู้สึกแสบๆคันๆที่บริเวณหน้าอกไปก่อนหน้านี้ อาจจะเกิดมาจากฝุ่นควันในอากาศที่พัดเข้ามาทำให้ผิวเนื้อระคาย และธาราธารก็ถูมันจนเกิดรอยแดง แต่บริเวณที่เกิดมันบังเอิญหมิ่นเหม่จนทำให้คนที่เห็นต้องตกใจ
ว่านน้ำเดินจากไปด้วยอาการช็อกเล็กๆ เด็กหนุ่มไหวไหล่ด้วยว่าไม่แคร์หากจะมีใครเข้าใจผิด ว่านน้ำไม่ใช่ศัตรูที่ธาราธารจะต้องกลัว ถ้าจะเปรียบกับอะไรสักอย่าง ว่านน้ำคงเป็นได้แค่แมลงรบกวนไม่ใช่ศัตรูพืชที่เลวร้ายอะไร หากเธอไม่อัพเลเวลขึ้นเพื่อเอาชนะ ธาราธารก็มั่นใจว่ารับมือสบายๆ
“เฮ้ออ”
ระบายความกลัดกลุ้มออกมาเป็นมวลอากาศระลอกใหญ่ จากที่คิดว่าจะลองเปิดใจให้โทมัสดูสักครั้ง รวมถึงเปิดใจให้ตัวเองด้วยในตัว แต่จากการคุยโทรศัพท์กับเอดิสันครั้งนี้แล้ว เด็กหนุ่มคงต้องคิดใหม่ทำใหม่ อย่างน้อยธาราธารก็ต้องตัดความเห็นแก่ตัวออกไปก่อน เพราะที่ผ่านมาเขาคิดถึงแต่ตัวเอง ปัญหามันเลยลุกลามและกระทบกระทั่งใครหลายๆคน
“ยังไม่แก่เสียหน่อยทำไมตัวถึงได้ถอนหายใจแรงอย่างนั้นล่ะ”
ไอ้เด็กนรกจ้อยที่จ้อยสมตัวแต่ความคิดความอ่านและปากแก่แดดเกินวัยอีกแล้ว ธาราธารเป็นเด็กหนุ่มหัวสมัยใหม่ เป็นเด็กนอกที่ไม่อยากจะหันกลับไปมองคำสอนโบร่ำโบราณที่ว่า ‘เกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้น’ เลย แต่มาวันนี้เขาคงต้องกลับไปศึกษาคำสั่งสอนของบรรพบุรุษบ้างแล้วล่ะ
“นี่คงมีใครสอนมาบ้างแล้วสินะ แต่ว่า ‘ตัว’น่ะ เค้าเอาไว้ใช้กับคนที่อายุเท่ากัน ไม่ใช่ชั้นที่โตเป็นผู้ใหญ่กว่านาย”
“นายก็สอนเราแบบนี้แหละ แต่เราคิดว่าเราเรียกตัวถูกแล้ว เพราะนายบ่นว่าตัวน่ะ เห็นแบบนี้แต่ทำตัวเหมือนเด็ก ตัวขาดความอบอุ่นเหรอ”
อุวะ!! ใต้ฟ้าเอาเรื่องเขาไปพูดให้เด็กฟังเหรอเนี่ย แล้วเด็กนี่ก็ช่างยอกย้อนเหมือนมองเห็นอดีตแล้วเกิดภาพซ้อนทับที่เหมือนตัวเองในตอนนั้นซะสนิทเลย
“ว่าไง ตัวน่ะ ขาดความอบอุ่นเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วตัวมีพ่อมีแม่มั้ย”
“มี”
“อ้าว งั้นตัวก็ไม่ได้ขาดอะไรนี่”
“ขาดสิ ฉันน่ะ ไม่ได้ขาดความอบอุ่นหรอก แต่ฉันขาดความรัก”
ประโยคสุดท้ายธาราธารกลืนหายเข้าไปในลำคอจนจ้อยขมวดคิ้วมุ่นเพราะไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร
“เราได้ยินนายพูดว่า ตัวไม่ได้ขาดอะไรสักอย่าง แต่ตัวน่ะมัวแต่มั่นใจเรื่องอื่นแต่ไม่มั่นใจในเรื่องที่มีอยู่แล้ว และมันไม่เคยหายไปไหน ตัวเข้าใจที่นายพูดป่าว เราไม่เข้าใจ อธิบายหน่อยสิ ผู้ใหญ่พูดกันเข้าใจยาก”
“ไม่ใช่เรื่องของเด็กน้อยอย่างเราหรอก ว่าแต่ไปได้ยินนายพูดมาจากไหนน่ะ”
“นายพูดโทรศัพท์ เราไม่ได้แอบฟังนะ แต่เราได้ยิน นายไม่หลบ เราเลยได้ยินน่ะ”
ไม่ใช่แค่จ้อยหรอกที่ไม่เข้าใจคำพูดของใต้ฟ้า ธาราธารเองก็ตีความหมายนั้นไม่ออกเหมือนกัน สิ่งที่ธาราธารมีอยู่แล้วคืออะไร แล้วทำไมเขาถึงได้ไม่มั่นใจในสิ่งนั้นกันล่ะ
“ปวดหัวเว้ย มีแต่เรื่อง”
เด็กจ้อยวิ่งหายแว่บไปทางหลังบ้าน คงจะวิ่งเลยเข้าไปในไร่หรือที่พ่อแม่มันทำงานอยู่นั่นแหละ ชอบโผล่มากวนประสาทแล้วก็หายหัวไป ชอบทำตัวเหมือนกุมารทอง ถ้าจ้อยเห็นว่าผมเริ่มคุ้มคลั่ง มันก็จะหาทางชิ่งหนีไปฝุ่นตลบแบบนี้แหละ
.
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
.
‘เกย์ไม่ใช่โรคร้าย คนเป็นเกย์ไม่ใช่คนป่วย แต่ถ้าเป็นไปได้ ไม่มีใครอยากเป็นเกย์ให้สังคมจับตามองแล้วดูถูกเหยียดหยามหรอก’
‘จริงๆแล้วเกย์ไม่ใช่รสนิยม แต่มันคือความพึงใจที่จะรักผู้ชายด้วยกัน เพราะรสนิยมย่อมเกิดมาแล้วดับสลาย แต่คนเป็นเกย์จะปักใจรักผู้ชายด้วยกันไปจนวันตาย’
เพียงแค่บทความสั้นๆที่ใต้ฟ้าปริ๊นท์ออกมาจากอินเตอร์เน็ตทำให้เขาถอนหายใจยาว เจ้าของไร่หนุ่มไม่เคยกลุ้มใจขนาดนี้มาก่อน งานในไร่ตอนที่ต้องบุกเบิกและศึกษาก็ยังไม่ทำให้หน่วงๆในใจแบบนี้
ใต้ฟ้าเองเคยอยู่ในสังคมเมืองและเรียนเมืองนอกเมืองนามาก่อนก็พอจะรู้ว่าที่เราเห็นคู่รักเพศเดียวกันเยอะขึ้นเพราะสังคมเปิดกว้างมากขึ้น ไม่ต้องมาคอยหลบๆซ่อนๆเลยดูเหมือนเป็นแฟชั่นที่แพร่กระจายตามๆกันไปอย่างรวดเร็ว
เจ้าของไร่หนุ่มคิดไม่ตกเลยว่าการที่ผู้ชายจะรู้ตัวว่าเป็นเกย์นั้นเริ่มต้นมาจากตรงไหน เมื่อไหร่กันที่จะรู้ตัวว่าไม่ได้ชอบผู้หญิงอย่างที่ธรรมชาติกำหนดมา บางทีมันก็เป็นปริศนาเหมือนๆกับที่ใต้ฟ้าเคยสงสัยว่าต้นกำเนิดของน้ำตกมันอยู่ที่ตรงไหน เราเห็นแต่ผืนน้ำที่ไหลลงมารวมตัวกับลำน้ำ แต่เราไม่เคยเห็นว่า น้ำพวกนั้นต้นทางมันอยู่ตรงไหนและมีสภาพเป็นยังไง เรามองดูเท่าที่ตาเห็นแต่เราไม่เคยไปค้นหาที่มาที่ไปของมัน
เหมือนอย่างที่ใต้ฟ้ากำลังตั้งหน้าตั้งตาหาคำตอบว่าธาราธารเป็นอะไร หากคำตอบฟันธงแน่ชัดว่าธาราธารเป็นเกย์ขึ้นมาจริงๆแล้วเขาจะทำยังไงต่อไป ใจที่เคยปรารถนาดีกับเพื่อนรุ่นน้องในวัยเด็กคนนี้บีบอัดเข้าหากันจนแน่นไปทั้งอกเมื่อใต้ฟ้าถามใจตัวเองว่าจะยอมให้ธาราธารรักกับผู้ชายที่ดั้นด้นข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาได้จริงๆเหรอ
ในเมื่อมั่นใจว่าหวังดีและรักธาราธารแต่ใจกลับต่อต้านที่จะสนับสนุนความรักของน้อง เขากวาดตามองไปรอบๆไร่ที่ขยายอาณาเขตไปกว้างขวางสุดลูกหุลูกตาด้วยความรู้สึกวูบโหวงและว่างเปล่า มันคล้ายๆกับว่าบางสิ่งบางอย่างที่ใต้ฟ้าทุ่มเทมาไร้ความหมาย
“ปราย เป็นไปได้มั้ยที่คนเราจะเป็นเกย์โดยไม่รู้ตัว”
เจ้าของไร่หนุ่มต่อสายไปหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เขามั่นใจว่าคุณครูสาวต้องให้คำปรึกษาได้
“เป็นไปได้ทั้งที่ไม่รู้ตัวและไม่ยอมรับตัวเองนั่นแหละใต้ฟ้า ทำไมถึงได้สนใจเรื่องนี้”
“ก็ ไม่รู้สิ เพราะมัวแต่ยุ่งๆเรื่องธารมั้ง”
“อ้าว น้องธารเค้าก็ประกาศตัวว่าเป็นไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ไม่รู้ตัวนี่ แล้วใต้ฟ้าจะสงสัยอะไร หรือว่าาาาาาา สงสัยตัวเองห๊ะ”
“ไม่รู้สิ”
เสียงอุบอิบของเจ้าของไร่คนเก่งทำให้ไปรยาเบิกตากว้าง เสียงตอบรับนั้นคำรามแผ่วเบาเหมือนคนตอบไม่มั่นใจในตัวเองผิดจากใต้ฟ้าในแบบที่ไปรยารู้จัก เด็กหนุ่มผู้มาเยือนไร่คนนั้นพลิกตัวตนของใต้ฟ้าซะไม่ต่างอะไรกับการไถกลบผิวหน้าดินก่อนปลูกพืชผัก ใต้ฟ้าเคยเป็นคนที่เงียบขรึม เก็บอารมณ์เก่ง และวางตัวเรียบเฉยจนเดาใจไม่ถูก ออกจะดุและจริงจังสำหรับคนที่ไม่สนิทหรือเพิ่งพบเห็นเสียด้วยซ้ำ ไปรยามัวแต่ตื่นตะลึงกับใต้ฟ้าในอารมณ์อ่อนไหวอย่างนี้จนไม่ได้ยินว่าอีกฝ่ายพูดอะไรอีกนอกจากวลีที่แสดงให้รู้ว่าเขากำลังสับสนในตัวเอง
“เอาน่าใต้ฟ้า เดี๋ยวแฟนน้องธารมาถึงก็จะได้รู้กันแล้ว”
“ปรายหมายความว่าไงอะ”
คุณครูคนสวยเองก็ไม่มั่นใจในคำตอบสักเท่าไหร่นัก เพราะเรื่องราวทั้งหมดไม่ได้วิเคราะห์ตามหลักวิชาการที่ตัวเองได้ร่ำเรียนมา เพียงแต่ไปรยาผูกเรื่องตามความเข้าใจที่ตัวเองพอจะสังเกตได้เท่านั้น
ไปรยาตั้งข้อสันนิษฐานว่าใต้ฟ้าคิดไปเองว่ารู้สึกกับธาราธารแค่น้องชาย นั่นเพราะเจ้าตัวคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายและไม่ได้ผูกพันรักใคร่กับผู้ชายคนไหนด้วยกันมาก่อน
บางทีคนสองคนอาจจะปักใจในเรื่องเดียวกันเพียงแต่คนหนึ่งรู้ตัวแต่คนหนึ่งไม่รู้ การแสดงออกของคนสองคนที่ใจตรงกันเป็นเส้นขนานที่เหมือนจะไม่มีทางที่จะมาบรรจบกันได้ไปเสียหมด หากเรื่องราวเป็นไปตามที่ไปรยาคิด ความยุ่งยากไม่ได้มาจากคนนอกเลยสักนิด เรื่องราวมันยุ่งเหยิงเพราะคนสองคนเท่านั้นเอง ไม่เกี่ยวกับใครอื่นเลย
ทุกอย่างเกิดจากความผูกพันและแรงดลบันดาลจากฟ้า
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
บรรยากาศอึมครึมหมองมัวเกิดขึ้นภายในห้องรับแขกโอ่โถงและโปร่งสบาย
ผู้ชายคนหนึ่งกำลังนอนเอนกายบนโซฟาตัวยาวพิงแผ่หลังไว้กับพนักโซฟา ในมือถือนิตยสารจากต่างประเทศที่เจ้าของบ้านรับเป็นประจำ ผิวขาวเนียนถูกอากาศอบให้อุ่นจนกลายเป็นสีชมพูอ่อนระเรื่อเหมือนมันจะส่องประกายออร่าออกมา กางเกงใส่อยู่กับบ้านขาสั้นร่นลงมาจนเห็นต้นขาอ่อนเรียบเสมอกันกับสีผิวด้านนอกเมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นชันเข่าขึ้นในท่าทางที่ตัวเองรู้สึกสบาย
ส่วนผู้หญิงอีกคนที่นั่งไม่ห่างกันนั้นเป็นแขกประจำของไร่ ใต้ฟ้าพอจะมองวัตถุประสงค์ของว่านน้ำออกเพียงแต่ชายหนุ่มไม่ได้สนองตอบไปตามมุกที่เธอหยอดมาก็เท่านั้น ใต้ฟ้าไม่ได้สร้างไร่นี้ขึ้นมาเพื่อให้ใครมาช่วยผลาญ เขาอยากให้ที่แห่งนี้เป็นจุดกำเนิดให้ชาวบ้านทำมาหากินและศึกษาเพื่อนำไปประกอบอาชีพ ที่สำคัญ ใต้ฟ้าก็อยากให้ที่ที่เขาบุกเบิกขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองแห่งนี้ เป็นที่อยู่ของเขากับคนที่รัก
ธาราธารไม่ได้สนใจกับการเข้ามาของเจ้าของบ้าน ต่างจากว่านน้ำที่ผุดลุกขึ้นยืนแล้วปรี่มาเกาะแขนเขาอย่างเอาใจ
“ธาร เวลามีแขกทำไมทำตัวตามสบายอย่างนี้ล่ะ”
ว่านน้ำเผลอยกยิ้มมุมปากเมื่อเด็กหนุ่มถูกเจ้าของบ้านต่อว่า
“ไม่ใช่แขกธารนี่ครับ อีกอย่างพี่ว่านน้ำก็บอกว่ามาที่นี่บ่อยจนอยากจะ เอ้ย จนเกือบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของบ้านแล้ว ธารเลยทำตัวตามสบาย”
เด็กหนุ่มชายตามองแขกประจำบ้านด้วยแววตารู้ทันความคิดของอีกฝ่ายแกมเย้ยหยันในที ธาราธารถนัดที่จะยั่วให้อีกฝ่ายปรี๊ดแตกโดยไม่ต้องออกแรงอะไรมากมายเลย เพียงแค่งัดมาดนางพญาและใช้มารยาที่ตัวเองมีเพียงนิดหน่อยเท่านั้น
ใต้ฟ้าไม่อยากต่อว่าเด็กหนุ่มท่ามกลางคนนอกถึงได้เงียบไว้แม้จะไม่พอใจกิริยาของธาราธารเท่าไหร่นัก หากเขาบุ่มบ่ามทำให้อีกฝ่ายโกรธ ใต้ฟ้ารู้ดีว่าเวลาธาราธารอาละวาดนั้นต่อให้เป็นควาญช้างที่เลี้ยงกันมาก็พยุงธาราธารตอนกลัดมันไม่อยู่แน่ๆ
“ทานข้าวเย็นกันได้แล้วมั้ง ธาร คุณว่านน้ำก็เชิญนะครับ วันนี้พี่จะเตรียมสั่งงานคนงานตั้งแต่ตอนค่ำ พรุ่งนี้เช้าเราต้องไปรับแขกอีกคนมาที่นี่”
“แขกเหรอคะใต้ฟ้า ไร่เหนือทรายใต้ฟ้าแทบไม่เคยมีใครมาเลยตั้งแต่ว่านรู้จักกับคุณ นี่เป็นมหกรรมรวมญาติตอนที่เจ้าของไร่รวยแล้วเหรอคะ”
“ใช่แขก แต่เป็นแขกของธารนะ แขกคนสำคัญ”
เหมือนธาราธารจะจิกตาจ้องเจ้าของไร่หนุ่มเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเมื่อสิ้นสุดคำประชดประชันนั่น ใต้ฟ้าทำเหมือนธาราธารเรียกร้องให้โทมัสมาที่นี่ซะอย่างนั้น ทั้งๆที่คนเสนอเป็นตัวเองแท้ๆ ไม่ว่าใต้ฟ้าจะพูดจริงหรือประชด ธาราธารจะตั้งหน้าตั้งตาต้อนรับแขกคนสำคัญของตัวเองสุดใจขาดดินเลยคอยดู
ขอโทษนะเอดิสัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะใช้โทมัสเป็นเครื่องมือเลย ฉันสัญญาว่าหลังจากที่ฉันมั่นใจแล้วว่าความตั้งใจของตัวเองที่ฝังรากลึกมานานสำเร็จอย่างที่หวังไว้หรือไม่ และไม่ว่าคำตอบจะออกมายังไงฉันจะต้องส่งโทมัสไปคืนนายอย่างสวยงามและเกิดจากความเต็มใจของเจ้าตัวเองให้ได้
ถึงจะขัดเคืองที่ว่านน้ำหย่อนระเบิดใส่เขาว่าต้องการสมบัติของใต้ฟ้าจนต้องให้ใครต่อใครแห่มาที่นี่นั้น ระดับความชิงชังก็ยังน้อยกว่าคำประชดประชันของคนสำคัญอย่างใต้ฟ้าอยู่ดี
๐ สวัสดีค่ะ มาดึกอีกแล้ว :z3:
๐ เรื่องนี้เขียนแล้วมันมาก เหมือนได้ระบายอารมณ์จากที่ไม่ได้ดูละครในทีวีมาร่วมปีแล้ว ส่งผลให้คุยกับใครไม่รู้เรื่อง :laugh: การที่นายเอกดูเอาแต่ใจไร้เหตุผล งี่เง่า เขียนเองก็ขัดใจเองนะคะ แต่ว่ามันก็มันอะ (คนเขียนเริ่มจิตนิดๆแล้ว)
๐ มีข่าวดีที่ต้องเสียเงินมาบอก คนเขียนจะเปิดรีปริ๊นท์ให้นะคะ ทีมงาน Utell ตกลงแล้ว เห็นบอกว่างานไม่ยุ่งมือเท่าไหร่ พอจะมาปวดหัวทำรายการรีปริ๊นท์ให้ได้ เพียงแต่อาจจะมีรายระเอียดเพิ่มขึ้นนิดหน่อย
๐ รอบนี้เปิดรีปริ๊นท์เรื่องไอ้ซื่อบื้อ หรือ Unequality รักเราไม่เท่ากันด้วยนะคะ เนื้อหาไม่ลงที่ไหนเหมือนเดิม ตอนพิเศษจะส่งให้ทางเมลล์ที่ทุกคนจองหนังสือเข้ามาค่ะ ต้องขอโทษที่กลืนน้ำลายตัวเองนะคะ แต่ขอตัดปัญหารีปริ๊นท์เลยแล้วกันค่ะ :pig4:
๐ รายระเอียดยังไม่ทำเลยค่ะ แต่คิดว่าคงแจกแก้วเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนลายใหม่ จะทำชดเชยให้คนที่ของแตกรอบที่แล้วด้วยนะคะ เพราะคนเขียนขอทำไปจำนวนหนึ่งเค้าไม่รับทำให้แล้วอะ มันน้อยเกินไปไม่คุ้มค่าเขาอะคะ
๐ ขอปรึกษาทีมงานก่อนนะคะเรื่องแก้วเนี่ย ยังไม่มั่นใจเพราะไม่รู้ว่ายอดจองจะมากน้อยแค่ไหน เพราะรีปริ๊นท์ให้บ่อยเหลือเกิน :sad4:
๐ สำหรับเรื่องนายโลม คนเขียนยืดเวลาจองให้ เพราะคนวาดต้องใช้เวลาวาดโดจิน ยังไม่สามารถเอาเข้าโรงพิมพ์ได้ ให้มันเสร็จในรอบเดียวเลยดีกว่าไปเก็บตกหรือเปิดรีปริ๊นท์นะคะ พูดทุกครั้งแต่ต้องเปิดให้ทุกครั้ง
๐ ขอบคุณคนที่ส่งข่าวเรื่องการซื้อขายนิยายมือสอง ต้องขอบคุณที่คอยเป็นหูเป็นตาให้ คุณไม่ได้ทำให้คนเขียนต้องลำบากหรือเดือดร้อนหรอกค่ะ แต่บางทีปัญหามันก็ต้องแก้ไขและป้องกัน คนเขียนหยุด คนเขียนพอ แต่ไม่ได้หมายความว่า ให้คนบางกลุ่มเอาไปทำมาหากินต่อโดยไม่ลงทุนอะไรเลยนะคะ
๐ วันนี้เอาปกหน้า นายโลมมาอวด คนวาดบอกว่าเก็บรายละเอียดเนี๊ยบกริบแล้ว ก็จะเป็นอารมณ์ หวานปนเศร้าเคล้าอบอุ่นปะปนกันนะคะ นายใหญ่หล่อม๊ากกกก ส่วนน้องโลมก็น่าทนุถนอมเชียว (ปกแรกหน้าตาออกจะอวดดี)
(http://image.ohozaa.com/i/50c/LHaQEh.jpg)
รายระเอียดการจองนายโลมกับรักจนตรอก Click (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0)ค่ะ
๐ ทางเข้าแฟนเพจ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
:z13: จิ้ม ฉึกกก
........................................................................
โอ๊ะโอ รูปใหญ่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เหมือนใต้ฟ้าจะเริ่มรู็ตัวมาสักนิดๆแล้วเนอะแต่ยังสับสนอยู่
อ่านแล้วเดาตอนต่อไปแล้วดูเหมือนเรื่องวุ่นๆจะมาอีกเยอะเนอะ
รอตอนต่อไปครับ
-
ใต้ฟ้าไม่น่าพูดประชดน้องธารเลย :เฮ้อ:
-
ธาร จะหา้เรื่องใส่ตัวเปล่าหล่ะ อิตาโทมัสมันแรงพอตัวนะลูก แต่พี่ก็หมั่นไส้อิตาใต้ฟ้าเหลือเกิน
ยังไงก็คิดดีๆนะอินู๋
-
ตื่นเต้นที่โทมัสจะมา ไม่ได้ชอบหรอก
แต่การมาครั้งนี้คงทำให้ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองสักที
บวกเป็ด
-
สนุกมากเลย
อยากอ่านต่ออีกจัง
ขอให้พระเอกเรารู้ใจตัวเองเร็วๆนะ
-
ธารจะทำอะไรก็คิดให้ดี ๆ ก่อนนะ แบบนี้ไม่ดีเลย ผู้หญิงคนนั้นที่พูดออกมาแบบนั้นรู้จักธารดีแค่ไหนกันนะนั่น
-
โทมัส จะเปนกุญแจ ไขความรู้สึกใต้ฟ้า ช่ายมะ
o13 o13 o13
-
ธารขอยืมโทมัสยั่วใต้ฟ้าก่อนคืนให้เอดิสันงี้ ใต้ฟ้าคงต้องใช้ความพยายามเยอะเลยในการทำใจ และอดทน
-
เรื่องมันช่าง.....อิรุงตุงนัง :really2:
-
โทมัส......นายจะมาไขข้อข้องใจของนายใต้ฟ้าแน่ๆ :laugh: :laugh:
จะได้รู้ใจตัวเองซะทีเนาะ.....
เอาใจช่วย...ธาร
-
ปัญหาเยอะนะเนี่ย ... :really2: :really2:
-
เพิ่งได้อ่าน ชอบมากค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดด
ชอบธารจัง เอาแต่ใจดี แต่จริงๆ ธารมีปมเยอะเลยนะ
พี่ฟ้าคะ รู้ใจตัวเองมั่งเถอะนะ จริงๆ
โทมัสมาเนื้อเรื่องคงวุ่นวายกว่าเดิมหลายเท่านัก
แต่อาจจะทำให้ใครบางคนรู้ใจตัวเองเร็วขึ้นก็ได้... มั้ง
-
อุ๊. . . ใต้ฟ้าแอบสับสนง่ะ
-
ใต้ฟ้าเริ่มจะรู้สึกแปลกๆละเหรอ หวังว่าจะรู้ตัวเร็วๆซักที
ส่วนปลายก็แอบสันนิษฐานเก่งเหมือนกันนะเนี่ย555
เอดิสันก็มาแบบทำให้งงเลย อย่ารู้สึกแย่เลยนะ ยังไงธารก็ไม่ได้รักโทมัสหรอก
ตอนนี้ก็รอลุ้นต่อไป
-
ตื่นมาอ่านแล้วจ้า ^^
เจ้าจ้อยเข้ามามีบทบาทอีกแล้ววววววววว ว่าแต่จะมาเสี้ยมให้เขาตีกันหรือเปล่าเนี่ย :z1:
ส่วนแม่สาหร่ายน้ำนี่ก็น่าหมั่นไส้จริงๆ แบบนี้ต้องให้น้องธาร :beat:
เอาใจช่วยให้น้องธารรีบส่งโทมัสคืนให้เอดิสันเร็วๆ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าต้องเผด็จศึกพี่ใต้ฟ้าสำเร็จโดยเร็ว :impress2:
มีแก้เล็กน้อยจ้า
จะมีอะไรที่ทำให้เด็กหนุ่มยิ้มไได้เท่ากับมีเสียงเรียกเข้าที่หน้าจอโชว์ชัดว่ามาจากต่างประเทศ
น้ำเสียงของโทมัสไม่ได้ตื่นเต้นหรืออนาทรร้อนใจ ==> เอดิสัน
ว่านน้ำตาแทบถลนออกมาตอนที่เขาสะบัดคอเสื้อแล้วเผยในเห็นผิวเนื้อในร่มผ้า ==> ให้
ธาราธารจะตั้งหน้าตั้งตาต้อนรับแขกคนสำคัญของตัวเองสุดใจขาดดินเลยคอยดู ==> ขาดดิ้น
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ใต้ฟ้าเริ่มสำรวจตัวเองแล้ว ถ้าค้นพบคำตอบแล้วจะยอมรับมันได้หรือเปล่า
-
...เรื่องราวต่อจากนี้ไปหลังจาก คงจะดุเดือดดีเนอะ โทมัสมันคงจริงจังซะด้วย ระวังก็แล้วกันนะน้องธาร ผูกแล้วระวังจะแก้ไม่ออก
...คุณพี่ใต้ฟ้าเริ่มสับสน เป็น..ไม่เป็น ..เป็น..ไม่เป็นอยู่นี่แหละ รออ่านตอนต่อไปดีกว่า :laugh:
-
พี่ใต้ฟ้าสู้ๆ น้องธารอย่าล้อเล่นกับความรักสิ มันไม่เกิดผลดีหรอกนะ
....................................
เสื้อนายน้อยดูจะใหญ่จังนะ
เอ๊ะ!!!
หรือว่าไม่ใช่เสื้อของนายน้อยกัน อิอิ
-
รอตอนต่อไปจ้า :call:
-
ขอว่ากันที่ภาพปกก่อน ... นายระฟ้าหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตาจิกได้อีก
.... กลับมาเมนท์ ตอนนี้ใต้ฟ้ากำลังหาข้อมูลยืนยันความเป็นเกย์ของตัวเองอยู่เหรอ 555
รับรองถ้าโทมัสมา ใต้ฟ้าได้คำตอบแน่ ๆ
-
ปัญหาคงตามมา
อีกกะบุ้งโกย :z2:
-
:serius2: อยากรู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง
ใต้ฟ้าจะเข้าใจความรู้สึกของตัวเองไหม
หรือเรื่องราวมันจะวุ่นกว่าเดิมเพราะโทมัส
-
ว่าแล้ว เอดิสันต้องแอบรักโทมัส o13 o13
-
โอ๊ะ มีแต่เรื่องวุ่นๆแหะ
มาดูกันว่าโทมัสมาจะทำให้ดีขึ้น รึแย่ลงกว่าเดิมฟร่ะ
ธารสู้ๆ รอดูธารแก้ปัญหาอยู่เน้อ
รออ่านต่อจ้า ^0^
-
แอบอยากให้โทมัสมาเร็วๆจัง....จะต้องสนุกแน่ๆเลย อิอิ
-
:pig4:
-
:z3:โอ๊ยยยยยย กะ รัก กัน เถ๊อะ กู รอ นาน แล้ววววว
-
โทมัสจะมากระตุกต่อมหึงของใต้ฟ้าได้หรือไม่
แล้วธารจะเอาตัวรอดได้ไหมหล่ะเนี่ยยยยย ลุ้น ๆ
-
สนุกมากๆ :เฮ้อ: o13
-
อ๊ากกกก กลายเป็นว่า คนที่ต้องรับการปรึกษากลายเป็นเจ้าของไร่ไปซะงั้น
เจ้าจ้อย แก่แดด แก่ลม เรียกธารว่า ตัว มันน่าเตะซักป้าบจริงๆ
รอวันที่โทมัสจะมา อยากเห็น พ่อแง่ง พ่องอน
ใครจะออกอาการก่อนกัน 5555
-
ธารคงต้องเตรียมตัวรับศึกหนักซะแล้ว
-
โถ่~~~~!!! เรื่องราวมันวุ่นวายกันไปใหญ่แล้วนะเนี่ย
ทำตัวให้ตรงใจกันหน่อยดีไหม ><
-
อยากอ่านต่อแว้ววววว
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
แหนะๆ พี่ใต้ฟ้า ตะหงิดๆตัวเองแล้วล่ะสิ o18
-
สนุกมากเลยค่าา
ชอบๆ น้องธารน่ารัก
ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองซะทีเถอะ :เฮ้อ:
-
เอ๊าเรื่องยุ่งยากกว่าที่คิดไว้ซะแล้วน้องธารเอ๊ย
ของตัวเองยังไม่รุ้ว่าจะเอายังไงดี มีของเอดิสันเข้ามาอีก แย่แน่แน่
-
จะทำยังไงน้า บอกไปตรงๆเลยว่าที่แล้วมาเราหลอกนายโทมัส
ใจอ่ะ 5555 o13
-
โอยยยยยยยย น้องธารดื้อจริงๆ
พี่ใต้ฟ้าก็ดูสับสนกับตัวเองนะคะ = =
-
งานเข้าแล้วธารเอ๋ย จะทำอย่างไรต่อไปหล่ะทีนี้ :z3:
-
เหมือนจะมีเรื่องสนุกๆ นะ
หรือว่าเรื่องยุ่งยากกันแน่
:กอด1:
-
พี่ใต้ฟ้าหึงน้องธารใช่มั้ยล่า :m12:
รำคาญว่านน้ำจังเลยค่ะ อยากดีดไปไกลๆ :z6:
ทำไมเห็นภาพคาเมะจังเป็นน้องธารไปได้น้า ><
-
ใต้ฟ้าเริ่มสงสัยตัวเองแล้ว
มีแขกมา ก็คงจะชัดล่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :mc4: :mc4: :mc4: o13 o13 o13 สนุกมากครับ
-
:เฮ้อ: ถ้าใต้ฟ้าจะไม่พูดอะไรไปก็คงดี...
พูดเเบบนี้ต่อหน้ายัยว่านหางกบก็ไม่ต่างอะไรกับร่วมวงสาดกระสุนใส่น้องธารเลย...
อะไรจะเจ็บเท่ากับคำคนที่เรารักล่ะ... เเถมคนที่เชิญมา ถ้าจำไม่ผิดคือ ใต้ฟ้าเองนะ
คนที่รักมาตลอดเป็นยี่สิบปี คิดดูสิว่าจะเจ็บเเทบดิ้นเเค่ไหน :z3:
ถ้าส่งโทมัสให้เอดิสันไปเมื่อไหร่ หวังว่าใต้ฟ้าคงรู้สึกตัวได้ทัน ก่อนที่ธารจะตัดใจนะ...
:กอด1: รอต่อไป ฮี่ฮี่
-
ดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยว แล้วตอนที่จะเขี่ยเขาทิ้งอะจะทำได้ง่ายๆ เหมือนตอนที่ดึงเขามาหรือ? :เฮ้อ:
-
เรื่องราวมันช่างน่าปวดหัว โทมัสจะมาช่วยให้ดีหรือช่วยให้ยุ้งก็ไม่รู้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอาเข้าไป งานเข้าไม่มีหยุดหย่อน
-
อิฉันชอบครูปราย ตีแตกทุกประเด็น
-
ปัญหาตัวใหญ่กำลังจะมาแล้ว
แค่มีแมลงตัวเล็กตัวน้อย พี่-น้องเขายังไม่ค่อยจะคุนกันดีๆ
แล้วนี้ฝรั่งตาน้ำข้าวมาป่วน จะได้เห็นฉากหวานๆบ้างไหม :a5:
-
ยัยยำสาหร่ายมาอีกละ แต่ก็มาช่วยเพิ่มสีสันให้กับเรื่องดีนะ
เราชอบตอนที่นางโดนธารจิกกัด สะใจดี 555555+
ธารคิดจะเอาโทมัสเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาของพี่ใต้ฟ้าหรอ
มีหวังได้ปวดหัวกันสองสามสี่ฝ่ายแน่ หุหุ
-
หวังว่าการมาของโทมัสจะช่ายให้ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองบ้างนะ
-
คนเขียนมัน คนอ่านก็มันค่ะ ติดตามกันต่อ
-
รอต่อๆ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ตอนต่อไป รออยู่น้าาาาาาาาาาาา
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ดูท่าจะวุ่นวายกันไปอีกนาน สงสารก็แต่พี่ใต้ฟ้า
เจอทั้งศึกนอกศึกใน ไอ้ศึกนอกน่ะไม่เท่าไรหรอก
ศึกในนี่สิ เวลาโกรธขนาดควาญช้างยังเอาไม่อยู่เลยอ่ะ
คิดดูเอาจะปวดหัวขนาดไหน เอาใจช่วยพี่ใต้ฟ้า :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ความวุ่นวายตามมาแน่ๆ
-
ชอบบบบบบบอ่าาาาาา
ชอบแบบนี้ มาต่อไวๆนะค้าาาาา o13 o13
-
สนุกๆ นิสัยดื้อๆของน้องธาร
มันน่ารักมากกว่าจะเกลียดอีก!
ใต้ฟ้ายังสับสนอยู่ใช่ใหมว่ารักน้องธารแบบใหน?
ลุ้นๆอยากให้ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองเร็วๆ
-
อั๊ยยะๆ เรื่องใหม่ อ่านทันแล้ววววว
ชอบจังเลย
ธารดูมีปมเยอะอ่ะน่าสงสารน้องอ่ะ T^T
หมั่นไส้ใต้ฟ้าจริงๆ
ชักช้าเดี๋ยวโดนคาบไปหรอก ฮึ่ยๆ
-
ตอนที่ 11 น่าจะอย่างงั้น เซเองจ้า คนเขียนติดภารกิจ เซเลยต้องมาลง ผลัดเปลี่ยนกันไม่ได้ลงเองซะนาน เกือบลงนิยายไม่ถูก
-------------
“เฮ้ย หล่ออะ หล่อจริงๆ ไม่น่าเป็นเกย์เลย เสียดาย”
ไปรยาพร่ำเพ้อออกมา จนใต้ฟ้าต้องชักสีหน้าโดยไม่รู้ตัว แขกคนใหม่ของไร่เป็นฝรั่งตาน้ำข้าวที่ดูดีทั้งหน้าตาและรูปร่าง เรียกสายตาคนมองได้ดีเมื่อเขาเดินออกมาจากเกทขาเข้า หากใต้ฟ้าเป็นผู้หญิงหรือเกย์แบบเดียวกันก็คงจะสนใจผู้ชายที่ชื่อโทมัสคนนี้ อยู่ไม่น้อย
“เฮ้ย!!”
ไปรยาร้องเสียงหลงขึ้นมาอีกครั้งจนใต้ฟ้าสะดุ้งตกใจ พอหันไปยังต้นเหตุก็ได้แต่ยืนตรึงอยู่กับที่เหมือนถูกสต๊าฟ
ฝรั่ง คนนั้นโผเข้าหาธาราธารเหมือนเฝ้ารอวันพบหน้าจนอดใจไม่ไหว สรีระของหนุ่มต่างชาติเมื่อเทียบกับผู้ชายตัวเล็กอย่างธาราธารแล้วคงไม่แปลก อะไรที่เหมือนธาราธารจะจมหายเข้าไปในอกของหมอนั่น แต่มันเป็นภาพที่ทำให้เจ้าของไร่หนุ่มรู้สึกไม่พอใจมาก หงุดหงิดจนรำคาญตัวเอง
“ไปรอที่รถเถอะปราย”
ใต้ฟ้าลากเพื่อนสาวที่ ยืนหน้าเศร้ากับภาพตรงหน้าให้ออกมาจากสถานที่ตรงนั้น แค่กอดแล้วเหวี่ยงหวือกันเหมือนในละครใต้ฟ้าก็รู้สึกว่าประเจิดประเจ้อมากพอ แล้ว ไอ้ที่หอมที่จูบกันนับไม่ถ้วนนั้นทำให้ความอดทนเจ้าของไร่หนุ่มขาดผึง
ใต้ฟ้าเข้าใจธรรมเนียมฝรั่งดี แต่ภาพที่เห็นเมื่อกี้มันบอกชัดว่าเกินกว่าคำทักทาย
••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.••
เด็กหนุ่มลอบยิ้มให้กับความสำเร็จขั้นแรกของตัวเองแต่กลับทำให้อีกฝ่ายหนึ่งงงเมื่ออ้อมกอดถูกผลักไสกระทันหัน
“มีอะไรหรือเปล่า”
เสียง ต่างภาษาเอ่ยถามเมื่อธาราธารผละมายืนขนาบอยู่ข้างๆ ไม่มีความยินดียินร้ายกับการมาของโทมัสเหมือนที่พบเจอกันตอนออกมาจากเกท เด็กหนุ่มส่ายหน้าน้อยๆแทนคำปฏิเสธ ส่งยิ้มอย่างสำนึกผิดเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองทำไม่ถูกที่เฉยชากับโทมัส เมื่อเห็นว่าเขาหมดประโยชน์แล้วอย่างนี้
“คนไทยไม่คุ้นชินกับการทักทายของเราเมื่อกี้น่ะ มันไม่เหมาะสม”
“คนไทยไม่ชอบกอดกันเหรอ”
“ชอบสิ แต่เขาไม่ทำกันในที่สาธารณะอย่างนี้น่ะ”
“แปลกจังเลยนะ ทั้งๆที่การกอดหรือจูบกันน่ะ ดีจะตาย”
“ตอนกูไปบ้านเมืองมึงกูก็คิดว่าแปลกเหอะ”
เด็กหนุ่มพึมพำเป็นภาษาตัวเองเพื่อไม่ให้รู้ว่ากำลังหลอกด่าคนขี้สงสัย
“แทนนี่”
ธาราธารหยุดเดินแล้วหันไปมองโทมัสด้วยความไม่พอใจ หนุ่มต่างชาติชะงักกึกเมื่อแววตาวาวโรจน์นั่น
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกแบบนี้ มันตุ๊ด”
“โทษที่ครับที่รัก ผมไม่ได้ตั้งใจ”
โทมัสตีหน้าอ้อนขอโทษกับเด็กหนุ่มที่ทำให้เขาต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมาหา เขาหลงเสน่ห์เด็กหนุ่มชาวไทยก็ตรงหยิ่งผยองและเหมือนจะเข้าถึงตัวตนยากแบบนี้แหละ มันน่าภูมิใจหากเขาได้ควงแขนผู้ชายตัวเล็กๆแต่วางมาดดุจนางพญาคนนี้ได้ ในยุโรปหรืออเมริกามีคู่เกย์ส่วนน้อยที่อีกฝ่ายจะดูน่าทนุถนอมและน่าเอาอก เอาใจเหมือนอย่างหนุ่มไทยคนนี้ โทมัสเคยเจอแต่ผู้ชายที่หุ่นเท่ากันกับเขา ลุย สมบุกสมบันและผลัดกันรุกผลัดกันรับ แต่ธาราธารแตกต่างจากที่พบมาโดยสิ้นเชิง ธาราธารไม่ใช่ผู้ชายออกกำลังกาย เพาะกล้าม ไม่ลุย ไม่สมบุกสมบัน รักสบายและเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง
ความ แปลกใหม่ที่น่าลิ้มลองนี้คือแรงขับเคลื่อนให้เขามาเมืองไทย แล้วที่ยิ่งใหญ่ไปกว่านั้น โทมัสไม่เคยจีบใครแล้วถูกทิ้งแบบง่ายๆอย่างนี้มาก่อน ต่อให้ธาราธารจะบอกว่ากลับมาเพื่อเคลียร์ปัญหาส่วนตัวที่นี่ก็ตาม
ธาราธารกดโทรศัพท์หาใต้ฟ้าก็ได้ยินเสียงทุ้มขรึมตอบกลับมาว่ารออยู่ที่รถ เด็กหนุ่มยิ้มรับกับความหงุดหงิดที่เจ้าของไร่หนุ่มยังทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้ เด็กหนุ่มจับได้
‘แล้วก็ทำเป็นไม่สนใจธารนะพี่ใต้ฟ้า ธารจะเดินหน้าชนแล้วนะ เจ็บเป็นเจ็บ จบเป็นจบกันงานนี้แหละ’
เด็กหนุ่มมุ่งมั่นกับความตั้งใจที่วางเอาไว้มาก ธาราธารสับสนและอ่อนไหวมาพอแล้ว ตอนนี้ธาราธารต้องเลือกเอาสักทางที่ตรงกับความรู้สึกตัวเองมากที่สุด เพราะศึกมารุมกันหลายทางแบบนี้หากมัวแต่หวั่นไหวไปกับท่าที ที่อ่านใจยากของ ใต้ฟ้าก็ไม่รู้คำตอบกันพอดีว่าคิดยังไงกับตัวเองกันแน่ ครั้นจะถามตรงๆมันคงบ้าระห่ำเกินไป
ส่วนสิ่งที่ธาราธารทำอยู่ไม่อยากจะเรียกว่าลองใจได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าต้องการจะมั่นใจจริงๆเท่านั้น
••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.••
“แฟนน้องธารเค้ามีเสน่ห์ดึงดูดนะฟ้า ไม่ต้องแปลกใจหรอกถ้าจะมีใครสนใจ ไม่ว่าหญิงหรือชาย”
ไปรยาพูดทำลายความเงียบขึ้นมาเมื่อเจ้าของไร่หนุ่มสร้างโลกส่วนตัวให้ตัวเองโดยลืมไปว่าลากเพื่อนสาวอย่างเธอมาด้วย
“ปรายจะบอกว่าธารแค่นึกสนุกเพราะหน้าตาหมอนั่นเหรอ”
เสียง แหบระโหยโต้ตอบออกมาทันท่วงทีแสดงว่ายังมีสติอยู่ ไปรยามองเจ้าของไร่ที่ชาวบ้านนับหน้าถือตาแล้วได้แต่ถอนใจ บุคลิกน่าเชื่อถือหายไปหมดสิ้นถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับน้องชายคนนี้
“เฮ้อ ปรายจะอธิบายยังไงดีล่ะ มันก็ไม่เชิงว่าหลงรูปหรอกนะใต้ฟ้า เพียงแต่คนที่มีรูปเป็นทุนมักจะเข้าหาคนอื่นๆได้ง่ายกว่าไม่ใช่เหรอ”
“ฟ้าไม่เข้าใจเลยปราย”
เจ้าของไร่หนุ่มพิงหัวไว้กับพนักพิงแล้วหลับตาเหมือนคนที่อยากจะปลดปล่อยจากความเหนื่อยล้า
“ตอน นี้ฟ้ากังวลเรื่องไรอยู่ล่ะ ถ้าฟ้ากังวลเรื่องโทมัสกับน้องธารปรายอยากจะให้ฟ้าคอยดูอย่างใจเย็น ทั้งคู่ยังเป็นวัยรุ่นยังเป็นเด็กกันอยู่ บางทีเขาก็แค่ปั๊บปี้เลิฟ แค่อยากจะเอาชนะกันก็ได้นะ”
“แล้วเรื่องธารเป็นเกย์ล่ะปราย”
“ฟ้า ทุกอย่างในโลกนี้ที่เกิดขึ้นมามันต้องมีเหตุผลนะ แล้วถ้ามันเกิดขึ้นแล้ว เราต้องตอบตัวเองว่ารับมันให้ได้ หรือแก้ไขมัน”
“เรื่อง ธารเป็นเกย์หรือไม่เป็นจริงๆแล้วฟ้าไม่ได้ซีเรียสหรอก แต่ฟ้ากลัวว่าที่ธารทำไปและเดินมาไกลขนาดนี้เพื่อจะประชดประชันน่ะสิ ฟ้าถึงอยากให้ธารโตได้แล้ว อยากให้เขาทำอะไรโดยใช้เหตุผล”
“ถ้าฟ้าคิดว่า ปัญหาทั้งหลายที่น้องธารก่อขึ้นมาเป็นการประชดประชด ฟ้าก็ต้องหาว่าน้องธารประชดใครและทำไปทำไม เรามาคอยช่วยน้องเค้าอยู่ห่างๆดีกว่า”
“ช่วยให้เค้ารักกันหรือเลิกกันล่ะปราย”
“นั่นต้องถามใจฟ้านะไม่ใช่ปราย”
ครู สาวกระเซ้าเพราะไม่ว่าจะหว่านล้อมให้เจ้าของไร่หนุ่มสบายใจขึ้นแค่ไหนก็ เหมือนจะไม่เป็นผล ใต้ฟ้าสับสนจนจับต้นชนปลายไม่ถูกระหว่างธาราธารเป็นเกย์กับธาราธารจะมีใคร สักคน
“เข้าใจยากเนอะความรู้สึกเนี่ย”
“ฟ้า คนเราไม่จำเป็นต้องเก่งต้องรู้ไปซะทุกอย่างหรอก เรื่องแบบนี้มันละเอียดอ่อน กว่าไร่จะเป็นอย่างทุกวันนี้ฟ้าก็ต้องใช้เวลาศึกษาและลองผิดลองถูกไม่ใช่ เหรอ แล้วถ้าจะค่อยๆเรียนรู้ลองผิดลองถูกอีกสักเรื่องจะเป็นไรไป”
“ขอบใจนะคุณครูคนเก่ง”
“จริงๆแล้วปรายก็อยากได้อย่างอื่นมากกว่าคำขอบคุณอยู่หรอกนะ แต่วันนี้ปรายพอจะรู้แล้วล่ะว่าไม่ใช่ทุกเรื่องที่เราจะสมหวัง”
“ปรายหมายถึงอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอกฟ้า ไร้สาระน่ะ ขำๆ”
••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.••
แขกต่างเมืองรูปหล่อเป็นที่สนอกสนใจของคนในไร่มาก ใครแวะเวียนผ่านไปผ่านมาบ้านนายก็มักจะหยุดมองเสมอ แต่คนรูปหล่อก็ไม่ได้สนใจหรืออยากจะเป็นมิตรกับใครนอกจากธาราธารเพียงคน เดียว
ธาราธารค่อนข้างจะหงุดหงิดที่ใต้ฟ้าไม่ค่อยอยู่ให้สังเกตอาการ อย่างที่อยากทำเลย โทมัสเองก็ดูจะมีความสุขมากที่เด็กหนุ่มทำดีด้วยจนคล้ายๆจะเอาใจ ธาราธารรู้ดีว่าโทมัสเป็นพวกที่ชอบอะไรที่ได้มายากๆและภูมิใจเมื่อสิ่งที่ ได้มาเหมือนจะสิ้นฤทธิ์อยู่ในกำมือ เด็กหนุ่มไม่อยากทิ้งเวลาไว้นานจนโทมัสหลงคิดไปว่าตัวเองมาหลอกให้รักอีก แต่ครั้นจะเปิดอกพูดกับโทมัสตรงๆก็เกรงว่าชาวต่างชาติคนนี้จะเหวี่ยงจนไร่ ใต้ฟ้าราบเป็นหน้ากลองได้
แต่สภาพที่เป็นอยู่นี้เหมือนใต้ฟ้าเปิดทางให้เขาพรอดรักกับโทมัสชัดๆเลย
เสียงรถยนต์ของคนที่ธาราธารไม่ชอบเอาเสียเลยมาจอดอีกแล้ว ทำไมว่านน้ำถึงได้มีความอดทนอย่างนี้นะ เท่าที่สังเกตเห็นใต้ฟ้าเองก็ดูจะไม่ได้สนใจว่านน้ำสักเท่าไหร่เมื่อเทียบ กับไปรยาแล้ว แต่ว่านน้ำเองก็ยังไม่ละความพยายามที่จะยัดเยียดตัวเองเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ของที่นี่ ธาราธารไม่เข้าใจว่าอะไรที่ทำให้ว่านน้ำลดค่าตัวเองลงไปอย่างนี้
ว่านน้ำเชิดหน้าและมองมาด้วยแววตาเย้ยหยันแกมรังเกียจเมื่อเห็นว่าเบื้องหลังธาราธารมีโทมัสอยู่ด้วยไม่ต่างจากเงา
“แหม นอกจากจะมาเกาะคนเดียวแล้ว ยังมีเรือพ่วงมาอีกเหรอคะน้องธาร ดีจังเลยนะคะ ฉลาดจัง”
“ครับ พอดีพี่ใต้ฟ้ารวยมาก เงินเหลือใช้น่ะครับ พี่ว่านน้ำไม่สนใจมาช่วยใช้เหรอ”
“ไม่หรอกค่ะ เท่าที่พี่มีก็ใช้ไม่หมดแล้ว”
“เหรอครับ งั้นพี่ว่านน้ำคงสนใจจะใช้อย่างอื่นสินะครับ แวะเวียนมาบ่อยเหมือนบ้านตัวเองอย่างนี้”
ว่านน้ำพลาดแล้วล่ะไอ้ที่จะยั่วให้ธาราธารโกรธหรือเจ็บใจนั้นฝันไปเถอะ เขาไม่สนว่ากำลังต่อปากอยู่กับสุภาพสตรีหรอก ธาราธารจะให้เกียรติเป็นกรณีๆไปเท่านั้น
แต่น่าแปลกใจอยู่อย่าง ว่านน้ำมักจะมาตอนที่ใต้ฟ้าไม่ค่อยอยู่บ้านเสมอ ทั้งๆที่น่าจะรู้ว่าช่วงไหนที่ใต้ฟ้าจะอยู่หรือไม่อยู่บ้าน และที่สำคัญ คนอย่างว่านน้ำไม่น่าจะชอบอ่านหนังสือ แต่เวลาเธอมา มักจะเข้าไปรอใต้ฟ้าในห้องทำงานที่เต็มไปด้วยหนังสือตลอด จากที่ไม่เคยคิดจะย่างกรายเข้าไปในห้องนั้นเพราะเด็กหนุ่มไม่ใช่คนรักการ อ่านอะไร แต่พอเจอประเด็นที่น่าสงสัยแล้วทำให้ธาราธารอยากจะเข้าไปดูในห้องนั้นสัก ครั้งว่ามีอะไรที่ดึงดูดคนอย่างว่านน้ำได้
••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.••
“แทน ที่นี่ไม่เห็นมีอะไรเลยอะ เรากลับกันเถอะ ฉันไม่เห็นว่าจะมีอะไรน่าสนใจตรงไหน”
ชาว ต่างชาติบ่นงอแงเมื่อแต่ละวันผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังไม่เห็นปัญหาที่ธาราธารบอกว่าต้องมาเคลียร์ คนที่เด็กหนุ่มเรียกว่าปู่ก็ไม่ได้ตามมาอยู่ที่นี่ แล้วพี่ชายคนนั้นก็แทบจะไม่มีบทบาทอะไรเลยด้วยซ้ำนอกจากสั่งให้คนในบ้านแยก ห้องนอนเขากับธาราธาร นอกจากนั้นก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรซีเรียสถึงขนาดแฟนหนุ่มจะต้องถูกเรียกตัว กลับกระทันหันเลย
ธาราธารชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นคนมาใหม่เริ่มจะออก ฤทธิ์เอาแต่ใจออกมาแล้ว อีกอย่างเด็กหนุ่มเองก็แปลกใจที่ไม่ค่อยเห็นใต้ฟ้ากลับบ้านตั้งแต่ออกไปไร่ หลังจากที่กลับมาจากรับโทมัสที่สนามบินแล้ว
“ฉันคิดว่านายรู้แล้วซะอีกนะโทมัสว่าฉันกำลังถูกกักบริเวณไงล่ะ”
“กักบริเวณ ทำไมล่ะ ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้นกับนาย”
“เพราะฉันเป็นคนไม่เอาไหนไง”
“แล้วการกักขังนายไว้ที่นี่มันช่วยอะไรได้เหรอ มันแก้ปัญหาอะไรได้”
“จริงๆแล้วฉันต้องเข้าไปช่วยงานในไร่ แต่เพราะนายมามั้งเขาเลยให้ฉันอยู่ดูแลนาย”
“แล้วมันจนถึงเมื่อไหร่ละแทน”
“ไม่รู้สิ”
ธารา ธารไหวไหล่แต่สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล สภาพตอนนี้เหมือนธาราธารถูกใต้ฟ้าตัดหางปล่อยวัดยังไงอย่างนั้น หากใต้ฟ้าไม่ได้สนใจใยดีตัวเองกับโทมัสแล้วทำไมต้องให้เพื่อนชาวต่างชาติ ดั้นด้นมาถึงกลางหุบเขานี่ แทนที่จะเป็นส่งตัวธาราธารขึ้นไปที่กรุงเทพแทน
หรือ เพราะปู่ขอร้องเอาไว้ใต้ฟ้าถึงได้จำใจให้โทมัสมาที่นี่ เพราะปู่คงกลัวธาราธารหนีไปกับโทมัสสินะ สรุปว่าใต้ฟ้าไม่ได้สนใจธาราธารอย่างที่หวังไว้จริงๆ ที่ทำไปทั้งหมดคงทำไปเพราะช่วยคนแก่ที่ตัวเองนับถือเหมือนญาติคนเดียวที่ เหลืออยู่อย่างปู่สินะ
“แทนฉันมาที่นี่เพื่อจะมารับนายนะ งั้นฉันจะเป็นคนกำหนดเองเลยแล้วกันว่าเราจะไปจากที่นี่เมื่อไหร่ ที่นี่ไม่มีห้างสรรพสินค้า ไม่มีผับ ไม่มีสปา ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรสักอย่าง ที่นี่ไม่มีอะไรเหมาะกับนายเลยแทน”
“แล้วที่ไหนถึงจะเหมาะกับฉันล่ะ”
“ที่ๆนายจากมาไง นะ กลับไปกับฉัน เราจะอยู่ด้วยกัน”
“แล้วถ้าไม่ล่ะโทมัส”
“ฉันจะไม่มีวันยอมหรอก”
น้ำเสียงทุ้มกดลึกอยู่ในลำคอ กรามขบกันแน่นเหมือนประโยคสุดท้ายไม่ใช่ความตั้งใจแต่คล้ายๆจะเป็นคำขู่ ธาราธารเริ่มรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งหัวทั้งๆระบบความคิดว่างเปล่าจับต้นชนปลาย ไม่ถูกว่าจะทำยังไงต่อไปดี เหมือนปัญหาจะพันกันอีรุงตุงนังไปซะหมด มันเป็นปัญหาที่ตัวเองขมวดปมขึ้นมาเองยาวนาน ความฝังใจที่สร้างเรื่องราวจนกลายเป็นปัญหาที่คิดไม่ตกและเหมือนมันจะไม่จบ ไม่สิ้นไม่คลี่คลายปัญหาไหนสักปัญหา ยิ่งโทมัสรุกเร้าหนักตอนที่ใต้ฟ้าไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมาเลยแบบนี้ มันทำให้ธาราธารไปต่อไม่เป็น
“กลับไปห้องนายก่อนนะโทมัส ฉันขอเวลาส่วนตัวสักครู่”
-
:z13: จิ้มๆๆๆ
.......................................
เหมือนตอนนี้ตัดจบสั้นๆยังไงไม่รู้อ่าครับ
ปรายหลงรักฟ้าชัวร์ๆ
ธารเอ๊ย โทมัสนี่น่ากลัวอ่า
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ไม่จิ้มมมมมมมม แต่แตะเบาๆ 55555+
เซกิมาลงแบบไม่มีหัวไม่มีท้ายเลย ทำเอางงว่าลงแค่นี้ช่ายม้ายยยยยยยยยย :a5:
โทมัสเริ่มแผลงฤทธิ์แล้ว พี่ใต้ฟ้าก็ไม่ยอมโผล่มาช่วยน้องธารเลย :m16:
น้องธารจะต้องรับมือคนเดียวหรือนี่ :m31:
ตอนนี้เค้าหาคำผิดไม่เจอหล่ะ :mc4:
เอ....หรือว่าเค้่าง่วง :t3:
-
..ธารก็น่าจะลองขอกับพี่ใต้ฟ้าดูสิ ว่าจะกลับเมืองนอกกับโทมัส ทีนี้แหละจะได้รู้่ว่าหมู่หรือจ่า
..่ครูปราย นี่ท่าจะแอบหลงรัก พี่ใต้ฟ้าเหมือนกันนะเนี่ย
..จบตอนแล้วเหรอจ๊ะ ดูมันเหมือนยังไม่จบเลย :laugh:
-
:กอด1:
-
จบตอนอ่ายางอ่าาาา
หวังว่า พี่ใต้ฟ้าจะไม่ปาหนักแบบนายใหญ่ ระฟ้านะ
55555
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
อีรุงตุงนัง ปรายก็ชอบใต้ฟ้า
อิพี่ใต้ฟ้าก็หึงน้อง จนทำใจดูไม่ได้
ส่วนน้องก็ขยันกดตัวเอง
ส่วนอิตาโทมัส แรงนะยะ น่ากลัวคนแบบนี้
ส่วนยัยว่านน้ำ กลับไปหาสาหร่ายกินที่บ่อไป :angry2: :angry2:
-
อ้าว ปรายชอบใต้ฟ้า ส่วนว่านน้ำอาจไม่ได้ชอบแต่ที่เข้าหา
เพราะมีแผนต้องการหาอะไรบางอย่างในห้องทำงาน
ส่วนโทมัสก็เอาแต่ใจที่สุดอยากเอาชนะน้องธาร :เฮ้อ:
พันกันยุ่งไปหมด ตอนหน้าจะเป็นยังไงต่อน้า
บวกเป็ด
-
ไมเกรนจะขึ้น :sad2:
-
เริ่มปวดหัวแทนธารและ เรื่องจะดูยุ่งยากมากขึ้น
สงสัยยัยว่านน้ำ นางมากำอะไรกันแน่
พี่ใต้ฟ้า ทำไมไม่มาดูน้องเลย
-
:really2:
-
โถๆๆน้องธารน่าสงสาร :กอด1:
พี่ใต้ฟ้าทำเป็นไม่สนใจไม่ได้นานหรอค่ะ
หมั่นไส้ยัยว่านน้ำชะมัดเลยค่า :z6:
-
บักโทมัสนี่น่ากลัวแท้
ธารจะทำยังไงหล่ะเนี่ย ทางออกมืดมนเหลือเกินนน
-
ปัญหารุมเร้าน้องธาร :เฮ้อ:
-
กลุ้มใจแทน
+1
-
เอ๋....? มีแค่นี้เองหรอ ?
สั้นอ่ะ TT__________TT
-
มาสั้นๆ แต่อย่างน้อยพี่ใต้ฟ้าก็พอจะรู้สึกอะไรมากขึ้นแล้วววววว
-
รอจ้ารอ :call:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมมมมมมมมมมมมมม มันสั้นเยี่ยงนี้ T____________T
กะลังมันส์เลย ใต้ฟ้าเริ่มแล้ววววว เริ่มสับสน เหมือนที่ปรายบอกจริงๆ ด้วย อิอิ
ธารมีลุ้นแล้วจ้าาาา
ปล โทมัสนี่แอบน่ากลัว ดูเปนพวกซาดิสต์ (- -")
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
แอบหวั่นโทมัสยังไงไม่รู้อ่ะ! >[]<
ใต้ฟ้าก็ทำตัวหน้าเตะ หึงน้องธารแท้ๆ แต่ก็ทำเมินอยู่ได้
-
อยากเตะพี่ใต้ฟ้า :z6: :z6: :z6:
-
ไม่ว่าจะกี่ตอนก็ยังคงสงสารน้องธารเสมอ (สมาคมแม่ยกเคะแห่งปทท.)
ถอยก็ไม่ได้ ก้าวไปข้างหน้าก็ไปไม่ถูก อึดอัดและคิดอยู่คนเดียว
พี่ใต้ฟ้าแม่งท่าเยอะ ต้องรอให้เสียไปก่อนรึไงถึงจะรู้สึกตัวอ่ะ ชิส์!!! :m16:
-
ธารจะทำยังไงก็โทมัสล่ะเนี่ย เรื่องไม่ใช่ง่ายๆนะ
ส่วนพี่ใต้ฟ้า หึหึหึ ทำอะไรซักอย่างเถอะนะ ก็สนใจธารไม่ใช่เหรอ
คิดว่าปรายก็คงดูออกด้วย เลยแอบผิดหวัง เพราะตัวเองอาจจะชอบใต้ฟ้าอยู่
-
"อีรุงตุงนัง" ค่ะ สำหรับต่อจากนี้ไปน่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
โืทมัสดูเอาแต่ใจและเผด็จการน่าดูเหมือนกันนะเนี่ย ธารก็มัวทำอะไรอยู่ คิดอะไรอยู่ ทำไมไม่พูดคุยกันให้รู้เรื่องไปเลย ปล่อยไว้แบบนั้นได้ยังไง ฟ้าเมื่อไรจะเข้าใจหัวใจตัวเองสักที
-
นี่คือจบตอนแล้ว? สั้นเว่อ ตัดจบแบบนี้เลยเรอะ!!
ธารทำอะไรสักอย่างเหอะ ไล่โทมัสไปไป๊
-
:เฮ้อ: ปัญหาก็ยังคงเป็นปัญหาต่อไป
เมื่อไหร่โทมัท จะจัดการธารเสียที พระเอกจะได้ถอดรูปเงาะเสียที
-
และแล้วใต้ฟ้าก็หนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้
เป็นคนต้นคิดให้โทมัสมาแท้ๆง่ะ
-
สงสารธาราอ่ะ
อุตส่าห์ทำทุกอย่าง แต่พี่ฟ้าก็ยังไม่สนใจเฮ้อ...
พี่ฟ้านะพี่ฟ้า
-
แสบ ซน น้องธาราธาร ช้อบชอบ
-
หนักใจแทนธารจริงๆเลย :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เฮ้ออึดอัดใจแทนจริงๆ เมื่อไหร่โทมัสจะกลับประเทศตัวเองไปสักที น้องธารคงต้องเร่งแก้ปมปัญหาแล้วล่ะ ก่อนที่มันจะแก้ไม่ได้นะจ๊ะ
-
เฮ้อ ปวดหัวแทนน้องธารจริงๆ ปัญหารุมเร้า :เฮ้อ:
คนที่อยากให้สนก็ไม่แสดงอะไรออกมาบ้างเลย
อีกคนก็เกาะซะกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลยแย่จริง
ดูท่าจะไม่ปล่อยง่ายๆซะด้วยสิ ออกแนวน่ากลัวนิดๆ
แล้วไหนจะว่านน้ำอีกล่ะ พฤติกรรมน่าสงสัยนะเนี่ย
ชอบมาตอนที่ใต้ฟ้าไม่อยู่มีแผนอะไรหรือเปล่า :mc2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ตอนนี้มาสั้นทำเอาค้างเบาๆ
โอ๋ยยยยยยยย เอาไงดี มันดูสับสน วุ่นๆ
เอาไงดีล่ะธาร??
พี่ฟ้าขา.. แสดงความรู้สึกออกมามากกว่านี้หน่อยเหอะ
-
ยุ่งแท้หน้อ :z2:
-
น้องธาร :sad4:
สั้นนนนนนน
มาต่อไวๆนะคะ :กอด1:
ปล คุณไปรยาต้องชอบพี่ฟ้าแน่เลยค่ะะะ :z10:
-
ที่พี่ใต้ฟ้าไม่มาอยู่ด้วย เพราะทำให้ไม่ได้ใช่ไหม
ที่เห็นธารอยู่กับชายอื่น
ว่าแต่ปรายนี่ชอบพี่ใต้ฟ้าใช่ไหม
-
จบตอนแล้วเหรอคะ ?
-
ที่พี่ใต้ฟ้าไม่ค่อยอยู่ที่บ้านเพราะไม่อยากเห็นอะไรที่มันแสลงใจล่ะสิ แค่ที่สนามบินก็หงุดหงิดจนไม่เข้าใจตัวเองอยู่ละ =.,=
ถ้าเราเป็นธารแล้วเจอพี่ใต้ฟ้าเมินใส่ ดูไม่สนใจแบบนี้ เราคงเฟลอ่ะ คงท้อที่จะตามล่าหัวใจพี่ใต้ฟ้าละ
อิตาโทมัสนี่น่ากลัวเหมือนกันนะ ถึงขั้นตามมาหาที่ไร่ได้ คำพูดสุดท้ายที่บอกธารก็คงจะต้องทำให้ได้เหมือนกันแหละ
อยากรู้ว่าธารจะแก้ปัญหานี้ยังไง มันพันๆๆๆกันรัดเป็นผมแน่นเชียว = =;;;;
-
อยากรู้ว่าในห้องหนังสือ มีอะไรดี
ใต้ฟ้าทำอะไรอยู่...
-
น้องธารต้องเร่งแล้วแหละ ไม่งั้นเด๋วเรื่องจะวุ่นวายเพิ่มขึ้นนะ
-
เฮ้อ ธารธารา กว่าจะมาได้พอมาก้อมานิ๊ดๆๆๆๆๆ
เดียวเอ็งงงงงงงงงงงงงงง ยังไม่สะจายเลยยยย
-
เหมือนยังไม่จบตอนยังไงก็ไม่รู้อ่ะ เอ๋!!!! ยังไงกันหล่ะเนี่ย :z3:
-
ง่า~~~~!!!
ยิ่งคิดยิ่งผูกเรื่องกันไปมั่วซัว
ทั้งธาร ทั้งเฮียใต้ฟ้าเล๊ย
อย่างนี้มันก้อเป็นปม ทั้งที่ไม่ควรจะมีเลย -"-
-
:z13:
ธาร ชอบๆๆ
รอๆๆๆ นะคะ
-
รู้สึกว่าจะอิรุงตุงนังกันไปหมด...ธารคิดให้ดีๆน่ะก่อนจะทำอะไร
-
ธารจะทำไงต่อละนี่ .. :เฮ้อ:
-
อ่านสิบเอ็ดตอนรวดแล้วฟินมากค่ะ !
นิยายของคุณ TRomance ยังไว้ใจได้เหมือนเคย ยอดเยี่ยมเหมือนเคย ทำให้เราประทับใจความรื่นไหลของภาษาไทยได้เหมือนเคย ( เหมือนอย่างที่เคยทำให้เราประทับใจเรื่องคุณคนเดียวกับป๋ามาแล้ว ^^ )
เข้าเรื่อง
หลังอ่านจบสิบเอ็ดตอนรวดแล้วรู้สึกชอบเรื่องนี้มากกว่าสองเรื่องที่เคยอ่านมาแฮะคะ O____O
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าตัวละครในเรื่องนี้จับต้องได้ จนชวนอินมาก
อาจจะเป็นเพราะตัวละครในเรื่องนี้มีความเป็นผู้ใหญ่กว่าเรื่องที่เราเคยอ่านมาก็ได้ล่ะมั้ง ก็เลยให้อีกฟีลหนึ่งไปเลย
โฮฮฮฮ ชอบพี่ใต้ฟ้าจัง หนุ่มไฟแรงหน้าตาดีเปี่ยมอุดมการณ์มาบุกเบิกทำไร่ทำนาให้ท้องที่ทุรกันดาร
และรับหน้าที่เป็นคนดัดสันดานน้องธารด้วยอีกตำแหน่งหนึ่ง
เราชอบเวลาที่สองคนนี้อยู่ด้วยกันจัง ~ โต้กันไปมาแต่ละที ให้ความรู้สึกลุ้นดีว่ายกนี้ใครจะชนะ
แลดูรู้ทันกันหมดดี ( แ่น่สิ ก็เค้ารู้จักกันแต่เล็กแต่น้อยนี่ ) xD
เอาใจช่วยน้องธารให้แก้ปัญหาทั้งหมดทั้งมวลนี่ได้ไว ๆ ค่ะ ( เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้นะจ๊ะหนู )
แล้วก็โบกธงเชียร์พี่ใต้ฟ้าสุดใจให้รู้ใจตัวเองเร็ว ๆ เสียทีค่ะ !
ไรท์เตอร์สู้ ๆ ~
-
:t3: :z2:
-
โทมัสเอาแต่ใจได้โล่เลยนะ
รอดูว่าธารจะจัดการปัญหานี้ยังไง
:กอด1:
-
มาต่อไวๆนะคะ
บรรยากาสแอบคล้ายละครหลังข่าว :laugh:
แต่ก็ช๊อบบบบบบชอบบบบบบ o13
มันดูมีอะไรดีค่ะ
ยังไงก็จะติดตามและเป็นกำลังใจให้คุณคนเขียนนะคะ :L2:
-
อา...อ่านสิบเอ็ดตอนรวด สนุกมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ค่ะ
หมั่นไส้ใต้ฟ้า...บื้อจริง ๆ ฮึ่ยยยยยยยย
น้องธารน่ารัก <<นิสัยเสียชอบอวยเคะค่ะ 5555
บรรยากาศแบบไร่ใหญ่ ๆ อย่างนี้อ่านแล้วทำเอาอยากเห็นเลย พระเอกนายเอกก็น่ารักมาก ๆ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ ^o^
-
รอ รอน่ะครับ :3123: :3123:
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 12
ห้องขนาดใหญ่ถูกเด็กหนุ่มเข้ามาเยือนเพื่อใช้เป็นที่หลบภัย บางครั้งธาราธารก็รำคาญและจนปัญญาเกินกว่าที่จะแก้ปัญหาของตัวเองทีละปมได้ หากมันเกินกว่ากำลังที่จะต้านทานไหว ธาราธารก็เลือกที่จะถอยมาตั้งหลักอย่างเช่นตอนนี้
‘คุณปู่บอกว่าธารเอาก้อนหินไปปาใส่ลูกชายบ้านโน้นมาเหรอ’
น้ำเสียงเฉียบดุจริงจังของเด็กวัยกำลังโตทำให้เด็กผู้ชายตัวเล็กเม้มปากแน่นพ่นลมออกจากจมูกเหมือนขัดใจ
‘ใช่ ธารทำ’
‘ธารทำแบบนั้นทำไม พี่สอนหลายครั้งแล้วว่าอย่าทำตัวเป็นอันธพาล’
เด็กน้อยเบ้ปากคล้ายจะร้องไห้เมื่อถูกต่อว่าหนักขึ้นกว่าเดิม ปลายจมูกเชิดรั้นไม่ยอมแพ้แม้น้ำตาจะเริ่มหยดแหมะๆลงมากระทบแขนที่กอดอกตัวเองเอาไว้เลียนแบบผู้ใหญ่
‘ก็มันว่าว่าธารเป็นลูกแหง่ก่อนทำไมล่ะ ทำไมธารจะต้องยอมให้มันว่าธารด้วย’
‘ถ้าธารคิดว่าตัวเองทำถูกแล้วจะหนีมาหลบอยู่ที่นี่ทำไมล่ะ’
‘ธารไม่ได้หลบนะ ถ้าธารหลบพี่ใต้ฟ้าจะหาเจอเหรอ’
‘งั้นธารจะบอกว่าเข้ามาตั้งหลักสินะ แล้วคิดว่าจะทำยังไงต่อไปล่ะ เด็กคนนั้นปากแตกและหัวโนเลยนะธาร’
‘ธารก็ไม่รู้ ที่ผ่านมาพี่ใต้ฟ้าเคยช่วยธารยังไงก็ช่วยแบบนั้นแหละ นะ พี่ใต้ฟ้าช่วยธารได้ ธารรู้’
‘แล้วพี่จะต้องช่วยธารแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่ หืม คนเก่ง ไหนบอกพี่สิ พี่ตามติดธารไปจนโตไม่ได้หรอกนะ’
‘ทำไมล่ะ’
เด็กตัวเล็กช้อนตามองคนโตกว่า ตาพราวระยับไปด้วยหยาดน้ำตา ในหน่วยตาดำขลับนั้นฟ้องว่าเด็กน้อยไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียวว่าทำไมใต้ฟ้าจะอยู่กับตัวเองไปจนโตไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้ใต้ฟ้าก็โตแล้วสำหรับเขา และตัวเองก็กำลังจะโตตามไป
‘เพราะเราจะต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ จะต้องรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเอง’
‘ชิ๊ ถ้าอย่างนั้นธารไม่เห็นอยากจะโตเลย ถ้าโตแล้วอยู่กับพี่ใต้ฟ้าไม่ได้ธารก็ไม่อยากโต’
‘เพราะเราทำอย่างนั้นไม่ได้น่ะสิ เอาเถอะ พี่จะไปขอโทษคุณป้าข้างบ้านเองนะ ทีหลังถ้าถูกว่าอีกก็ให้เดินหนีมาซะ อย่าไปทำร้ายเขาแบบนั้น พี่ขอให้ธารทำตามที่พี่บอก ธารทำให้พี่ได้มั้ย’
‘ได้ครับ’
ธาราธารจะยอมทำทุกอย่างหากมันจะได้รับการปกป้องจากใต้ฟ้า
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
ห้องหนังสือกว้างกว่าห้องนั่งเล่นซะอีก
ธาราธารมองห้องที่ทอดยาวอย่างกับสนามฟุตบอลด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก กลิ่นกระดาษลอยปะทะจมูกไม่คุ้นเคยและต้องถูจมูกอยู่นานกว่าจะชิน ผนังทั้งสองฝั่งถูกตกแต่งเป็นชั้นวางหนังสือสูงชนฝ้าเพดาน มีบันไดพิงชั้นเอาไว้เหมือนที่ในต่างประเทศเขานิยมทำกัน กลางห้องเป็นโต๊ะสำหรับทำงานและอ่านหนังสือ ธาราธารเห็นหนังสือกองอยู่บนนั้นเป็นตั้งๆจนต้องห่อตัวเพราะขยาดกับสิ่งที่ตัวเองไม่เคยสนใจ เด็กหนุ่มไม่รักการเรียน ไม่รักการอ่าน สิ่งที่ธาราธารถนัดล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องแฟชั่นและค่านิยมในการใช้ชีวิตอย่างที่คนมีเงินเขาทำกัน หนังสือกองใหญ่กองนั้นจึงกลายเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวและไม่น่าเข้าใกล้
ริมผนังด้านหนึ่งของห้องเป็นหน้าต่างกระจกสูงสุดฝ้าเพดาน ปิดทับด้วยม่านโปร่งสีขาวสบายตา มุมนั้นเป็นมุมที่เด็กหนุ่มให้ความสนใจกับมันมากที่สุดเพราะมันมีโซฟาเดี่ยวปรับระดับที่ดูท่าแล้วน่าจะนั่งหรือนอนสบายๆ
ธาราธารเลือกที่จะจับจองมุมนั้นเพื่อเอนหลังพักสายตาและตั้งหลักสักครู่ ทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับเบาะเนื้อนิ่ม ม่านตาก็หรี่ปรือลง ทุกความเหนื่อยล้าของร่างกายและสมองล้วนเกิดมาจากตัวเองทั้งสิ้น ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นเด็กหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังฝัน
ในฝันนั้นตัวเองกำลังนั่งอยู่คนเดียวในห้องมืด ซบหน้าลงกับเข่าตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัว เสียงปู่กับแฟนคนใหม่คราวลูกกำลังหัวเราะต่อกระซิกกันอยู่ไกลๆ ในความมืดนั้นธาราธารรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกคุกคามจากสิ่งที่เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร สิ่งเดียวที่รับรู้ได้คือมันน่ากลัว และเขากำลังต้องการใครสักคนมาช่วยออกไปจากที่แห่งนี้ ปากตะโกนสุดเสียงร้องเรียกให้ปู่ช่วย แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมานอกจากเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของเมียสาวคนนั้นของปู่ เด็กหนุ่มเปลี่ยนเป็นร้องเรียกแม่ แต่ในฝันนั้นแม่กำลังตะโกนเถียงกับพ่ออยู่ มันเป็นเรื่องที่คนฟังได้ยินแล้วอยากจะร้องไห้ พ่อกับแม่ที่ตั้งใจเกิดเขาออกมากำลังเกี่ยงกันว่าใครจะเป็นคนดูแลธาราธารตอนที่ต่างคนต่างไปมีครอบครัวใหม่ ไม่มีใครเลยสักคนที่จะต้องการลูก ทั้งสองคนต่างก็อยากจะสร้างครอบครัวขึ้นใหม่โดยมองว่าลูกที่มีด้วยกันนั้นคือส่วนเกิน
ในอกปวดหนึบจนทรมาน
สิ่งที่กำลังคุกคามโดยที่ตัวเองมองไม่เห็นก็เข้ามาประชิดตัว ธาราธารถอยหนีสิ่งนั้นจนแผ่นหลังไปกระแทกกับทางตัน ความมืดที่ธาราธารไม่รู้ขอบเขตแท้จริงแล้วแคบนิดเดียว ทุกทิศทางบีบเข้ามารู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออก อยู่ๆแสงสว่างก็ฉายวาบเข้ามาจนเห็นว่ารอบตัวเป็นผนังล้อมตัวเองเหมือนถูกจับยัดใส่กล่อง เงาสีดำลางๆที่เคลื่อนต่ำลงมาน่ากลัวจนเด็กหนุ่มต้องห่อตัวเองให้เล็กที่สุดแล้วหลับตาปี๋ ปากเอ่ยซ้ำๆแต่คำว่าอย่าเข้ามานะ ไม่นะไม่ แต่เหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรเลยเมื่อเงาสีดำนั่นกระชากแขนของธาราธารขึ้นมา ธาราธารผวาตกใจจนสะดุ้งสุดตัว ตาเบิกโพลงเหมือนตื่นจากฝัน แต่ไอ้ความรู้สึกเหมือนถูกคุกคามนั่นไม่ได้หายไปไหน มันยังคงใกล้เข้ามา สองมือผลักออกไปสุดแรงแล้วพบว่าภาวะคุกคามนั้นคือ
“โทมัส”
เพื่อนสนิทชาวต่างชาติกลายร่างเป็นไอ้หื่นกามสาวเท้าเข้ามาหาอย่างเดิม ภาษาต่างชาติที่ธาราธารเคยคุ้นกับมันดีกลายเป็นบทสนทนาภาษาต่างดาวที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะสื่อสารอะไร เด็กหนุ่มทั้งโกรธและกลัวคละกันจนตัวสั่นเทิ้ม โทมัสย่างเข้าหาเหมือนหมาบ้าที่คุ้มคลั่งเพราะอากาศร้อน สรีระของฝรั่งเหนือชั้นกว่าหนุ่มเอเชียตัวเล็กอย่างธาราธารอยู่แล้ว เงาของโทมัสที่สะท้อนแสงอาทิตย์ผ่านช่องหน้าต่างถึงได้คลุมร่างธาราธารไม่ต่างอะไรกับผ้าห่ม คำพูดมากมายพร่างพรูออกมาจากปากชาวต่างชาติแต่ธาราธารไม่มีใจส่วนไหนนึกอยากจะฟังนัก ตอนนี้เด็กหนุ่มต้องการเอาตัวรอดไปจากภาวะคุกคามที่ไร้มารยาทของหมอนี่ก่อน หลังจากนั้นค่อยว่ากันอีกทีว่าจะเอายังไงกับโทมัสต่อไป
คำสั่งเหมือนประกาศิตที่เคยใช้ได้ผลกับโทมัสไม่มีความหมายอีกต่อไป หมอนี่กลายเป็นปีศาจกลายร่างไปแล้ว ธาราธารถูกรวบตัวไว้ในอ้อมแขน จมูกโด่งซุกไซร้สะเปะสะปะ ไม่มีความรู้สึกอื่นใดนอกจากเจ็บและขยะแขยงการกระทำแบบนี้ โทมัสรัดแน่นโดยไม่ถนอมยังไม่พอ หมอนี่ใช้ความไวผูกมัดให้ธาราธารดิ้นไม่หลุด ไม่ว่าจะออกแรงอย่างไรก็เหมือนตัวเองจะเหนื่อยเองแต่เพียงผู้เดียว โทมัสกลัดมันเกินกว่าจะต้านทานไหว เป็นการเล้าโลมที่ไร้ซึ่งความอ่อนโยน รุนแรงและหยาบคายเกินกว่าจะปลุกเร้าให้ธาราธารมีอารมณ์ร่วมกับไปสิ่งที่หมอนี่ชักพาได้ การต่อต้านขัดขืนไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย
“โทมัส”
เพราะเสียแรงและพลังงานในการต่อต้านกับไอ้วัวกระทิงตัวนี้ไปเยอะ เสียงขานชื่อที่หลุดผ่านลำคอถึงได้แหบกระเส่าและช่วยกะตุ้นความเร้าร้อนในตัวโทมัสให้ลดดีกรีความรุนแรงลงมาได้นิดหน่อย
เล่ห์มารยาที่มีธาราธารรวบรวมสติงัดมันขึ้นมาใช้ในยามที่เรียกได้ว่าขับขันที่สุดแล้วในชีวิตป๊อบปูล่าร์แมนอย่างเขา เด็กหนุ่มช้อนสายตานุ่มนวลอ่อนหวานขึ้นสบกับหน่วยตาสีฟ้าที่บ่งบอกความต้องการของตัวเองจนปิดไม่มิด ธาราธารข่มใจตัวเองจนเกร็งไปทั้งตัว เล็บจิกฝ่ามือเจ็บจนชา ยอมให้โทมัสทำตามอำเภอใจเพื่อหาทางเอาตัวรอด แล้วโชคก็เหมือนจะเข้าข้างความพยายามของเด็กหนุ่มเมื่ออีกฝ่ายยอมถอนจมูกและปากเพื่อรับฟังเสียงเรียกขานของตัวเอง
“ว่ายังไง”
ถึงโทมัสจะหยุดจู่โจมทางปากและจมูกแต่ฝ่ามือกร้านกลับไม่เลิกที่จะลูบไล้ไปตามเนื้อตัวผ่านเสื้อผ้า มันไม่ได้สยิวหรือวาบหวามเลยสำหรับธาราธาร มันออกจะน่ารำคาญมากกว่าจะเคลิบเคลิ้มไปกับการปลุกเร้าอย่างหื่นกระหายของโทมัส
“ทำไมทำอย่างนี้ล่ะ ทำไมนายไม่อดทน ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเรานะ”
เสียงออดอ้อนมีเมโลดี้สูงต่ำน่าฟังล่อหลอกให้ตาสีฟ้าหรุบต่ำลงเมื่อถูกตัดพ้อต่อว่า
“ก็ฉันต้องการนายนี่น่า นายก็รู้ ฉันอยากอยู่กับนาย ได้ยินมั้ย ไม่ได้ต้องการอยู่ท่ามกลางใครก็ไม่รู้ อยู่ไปทำไมก็ไม่รู้”
“เอาน่าโทมัส นายไม่คิดว่านี่จะเป็นบททดสอบในตัวนายของทางบ้านฉันเลยเหรอ ถ้านายผ่านมันไปได้ ฉันคิดว่า”
“จริงๆหรือแทน มันคือบททดสอบจริงๆใช่ไหม แต่ฉันอยากกอดนาย อยากจูบ แล้วก็”
“ชู่วววว ไม่เอาน่า”
ธาราธารส่ายหน้าแค่พอชวนให้น่ามองในสายตาของคนตรงหน้า ปลายนิ้วชี้เรียวยาวแตะไปที่ริมฝีปากของโทมัสเบาๆ เกลี่ยไปมาเพื่อเอาใจอีกฝ่ายให้อารมณ์เย็นลง แม้จะแอบขัดใจที่หมอนี่มือไวแอบเกี่ยวเอวตัวเองเข้าหาแล้วโอบกอดเอาไว้คล้ายจะเอาใจธาราธารตอบแทนที่เด็กหนุ่มปลอบใจเช่นกัน
“ถ้านายมั่นใจว่ารักฉัน มันไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้นนะโทมัส นายจะต้องรักคนรอบๆตัวฉัน บ้านเมืองของฉัน มีหลายอย่างที่นายจะต้องเรียนรู้ ถ้านายยอมรับมันได้ เราจะไม่มีอุปสรรคอะไรแน่ เชื่อฉันสิ”
เด็กหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจเมื่อเห็นความสำเร็จในการหว่านล้อมอยู่รำไร โทมัสกอดรัดเขาแรงขึ้นเหมือนยอมรับเหตุผลที่เด็กหนุ่มทัดทาน
“ถ้าคิดว่าจะอดใจกันไม่ไหว เลือกสถานที่หน่อยได้มั้ยธาร ทำไมต้องเป็นที่นี่ ที่ห้องๆนี้ ธารรู้หรือเปล่าว่าห้องนี้มีค่าเกินกว่าจะเปื้อนรอยโลกีย์ของธารนะ”
“พี่ใต้ฟ้า”
แผ่นหลังเจ้าของไร่หนุ่มหายลับออกไปจากห้องพร้อมทิ้งพายุลูกใหญ่เอาไว้ให้ธาราธารช็อกและยืนนิ่งอยู่กับที่ สายตาสาแก่ใจของว่านน้ำยังติดตาธาราธารอยู่แม้ตัวเจ้าของจะเกาะแขนเดินตามหลังเจ้าของบ้านไปแล้วก็ตาม เด็กหนุ่มทรุดตัวลงนั่งกับพื้น แม้โทมัสจะทรุดตัวลงมาช่วยหิ้วปีกให้กลับไปยืนขึ้นอย่างเดิมก็ไม่เป็นผล เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีหายไปเพียงแค่เจอสายตาผิดหวังรุนแรงของเจ้าของไร่แห่งนี้
ใต้ฟ้าโกรธจนกลายเป็นความเกลียด
เล่ห์เหลี่ยมมารยาที่เคยภูมิใจกลายเป็นอาวุธร้ายที่กลับมาทำลายตัวเองจนเจ็บปวดไปหมดทั้งใจ
“พี่ชายนายเค้าพูดว่าอะไรเหรอ”
คำถามของโทมัสตอกย้ำให้ธาราธารต้องนึกทวนคำพูดใต้ฟ้าไปมาจนปวดปร่าไปทั้งอก มันเจ็บยิ่งกว่าถูกทำร้ายอาการสาหัสเป็นไหนๆ ใต้ฟ้าด่าเขาโดยไม่มีคำหยาบเลยสักคำ แต่ทุกคำทิ่มแทงใจ
“ฉันขอร้องเลยนะโทมัส ระหว่างที่ฉันต้องไปเคลียร์เรื่องนี้กับพี่ชาย ฉันขอให้นายอยู่ในที่ๆเตรียมไว้ให้ อย่าออกมาวุ่นวายเข้าใจมั้ย ฉันขอแค่นี้นายทำได้หรือเปล่า”
“แทน แต่”
“ได้หรือเปล่าโทมัส ฉันถาม นายแค่โนหรือโอเคเท่านั้น”
“โอเคแทนนี่ ฉันจะรอนาย”
ธาราธารประคองตัวเองขึ้นมาด้วยเรี่ยวแรงที่มี ก้าวออกไปจากห้องหนังสือเหมือนจะมั่นคงแต่ในใจเต้นรัว ความกล้ากับความกลัวมีเท่าๆกัน
แรงฮึดทั้งหมดเกิดขึ้นมาจากนิสัยที่ฝังรากลึกมาตั้งแต่เด็ก ธาราธารไม่เคยแพ้ ไม่เคยพลาด ไม่เคยมีใครต่อว่าและดูถูกดูแคลนได้เท่ากับที่ใต้ฟ้าทำไปเมื่อครู่นี้ เพียงแค่ประโยคสั้นๆแต่ความหมายในประโยคเสียดแทงบาดลึก ใต้ฟ้ามองเรื่องความรักต่างเพศเป็นเรื่องน่ารังเกียจ ต่ำและน่าขยะแขยงผ่านน้ำเสียงเกรี้ยวกราดอย่างที่ธาราธารไม่เคยพบเจอ เด็กหนุ่มเสียใจแต่ลึกๆไปกว่านั้นคือความโกรธ
โกรธที่ใต้ฟ้าคิดว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือปลดปล่อยความใคร่ มันกลายเป็นตราบาปที่ถูกเหมารวมอยู่ในรักร่วมเพศไปเสียแล้ว แต่ธาราธารไม่คิดว่ามันจะเกิดกับคนก้าวทันโลกอย่างใต้ฟ้าได้ เคยคิดแค่ว่าบางทีใต้ฟ้าอาจจะไม่เข้าใจเพราะหมอนั่นเป็นผู้ชายเต็มตัว แต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นรังเกียจกันถึงขนาดนี้
เด็กหนุ่มผงะเมื่อออกมาด้านนอกแล้วพบว่าท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนกระหน่ำลงมาจนแทบมองไม่เห็นบรรยากาศรอบบ้านว่าเป็นยังไง แปลกใจที่ตอนอยู่ในห้องหนังสือนั้นไม่ได้ยินเสียงรบกวนเลยสักนิด มิหนำซ้ำตอนที่ธาราธารมองผ่านช่องหน้าต่างยังมีแสงแดดสาดเข้ามาอยู่เลย
คนงานในบ้านวิ่งกันวุ่นวายโกลาหลเหมือนไม่เคยพบเจอฝนตกหนักอย่างนี้ ดูทุกคนรีบเร่งและตื่นตัวจนเกินพอดีจนธาราธารอดไม่ไหวคว้าแขนคนงานที่กำลังวิ่งผ่านตัวเขาไปได้ทันพอดี
“เดี๋ยวก่อน นายใต้ฟ้าอยู่ไหน แล้วนี่เกิดอะไรกันขึ้นถึงได้ลนลานขนาดนี้”
“นายเข้าไปในไร่ค่ะ เห็นว่ามีปัญหาหนัก”
“ตอนที่ฟ้าจะถล่มลงมาอย่างนี้นี่นะ”
“ค่ะ คนงานชายในไร่ทั้งหมดก็ออกไปค่ะ นี่ก็มีคนงานเอารถเข้ามาขนอุปกรณ์ไปเพิ่ม หนูไปช่วยเขาขนขึ้นรถก่อนนะคะ”
ธาราธารปล่อยแขนคนงานแล้ววิ่งตามไป เรื่องที่ตั้งใจจะออกมาเคลียร์กับใต้ฟ้าให้รู้เรื่องถูกทดเก็บไว้ในใจชั่วคราว คนงานช่วยกันขนอุปกรณ์จำพวก จวบ เสียบ พลั่ว และอื่นๆที่ยากเกินกว่าเด็กหนุ่มในเมื่องศิวิไลซ์จะรู้จัก ทุกคนต่างใช้แรงและความเร็วในการทำงาน ไม่มีใครใช้เสียงให้ธาราธารเดาได้เลยว่าในไร่เกิดอะไรขึ้น เมื่อของที่กองอยู่กับพื้นถูกขนขึ้นรถจนหมด ทุกคนก็กระโดดขึ้นรถกันเหมือนรู้ตำแหน่งและหน้าที่ของตัวเอง คนหลังสุดวิ่งอ้อมกลับมาปิดท้ายกะบะและกระโดดขึ้นไปบนเป็นคนสุดท้าย เสียงเครื่องยนต์เร่งเครื่องสนั่นหวั่นไหว ควันฟุ้งกระจายไปในสายฝนบดบังทัศนียภาพให้เลวร้ายลงไปอีก
เด็กหนุ่มย่ำเท้าอยู่กับที่ไปมาเพื่อปรึกษากับตัวเองอยู่แค่ชั่วอึดใจเท่านั้น
“เดี๋ยวก่อน”
รถที่กำลังจะพุ่งตัวออกไปเบรกเอี๊ยดรุนแรงสะบัดดินและโคลนขึ้นมาเปื้อนหน้า ธาราธารแค่เอาหลังมือปัดมันออกไปเท่านั้น ไม่นานฝนก็ชะล้างจนหน้ากลับมาสะอาดตามปกติ
“ชั้นไปด้วย”
เด็กหนุ่มเอามือยึดกับท้ายรถเอาไว้ คนตัวเล็กพยายามที่จะเหวี่ยงตัวเองให้ขึ้นไปยังท้ายรถอย่างทุลักทุเลเพราะขอบกะบะลื่นแฉะไปด้วยน้ำฝน คนงานต่างก็ช่วยกันดึงขึ้นมาจนสำเร็จ ธาราธารหอบตัวโยนอยู่บนกองจอบกองเสียมที่ใช้ด้ามของมันเสมือนเบาะรองนั่ง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมต้องขนของพวกนี้ไปเยอะแยะอย่างนี้ล่ะ แล้วฝนก็ตกหนักซะด้วยสิ มันมีอะไรที่ต้องรีบเร่งขนาดนั้นเหรอ”
ทุกครั้งที่ธาราธารอ้าปากพูด น้ำฝนกระเด็นเข้าปากขัดขวางให้เด็กหนุ่มพูดได้ตะกุกตะกักจับใจความลำบาก มิหนำซ้ำหยาดฝนยังปะทะใบหน้าจนเจ็บระบมไปหมด คนงานที่อยู่บนรถนี้ทุกคนก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกัน
“มีคนแอบเอาสารเคมีใส่ลงไปในบ่อเก็บน้ำรดต้นไม้ครับ พอเปิดสปริงเกอร์รดน้ำต้นไม้แล้วดินเดือดปุดๆขึ้นมา ตอนฝนไม่ตกนายให้เอาเครื่องสูบน้ำขึ้นมารดดินแล้วพลิกหน้าดินล้างสารเคมีไม่ให้มันซึมลงไปถึงรากครับ พอฝนตกลงมาพวกคนงานเลยช่วยกันรุมพลิกหน้าดิน”
“แล้วนายใต้ฟ้าล่ะ”
“นายก็ลงไปช่วยคนงานขุดพลิกหน้าดินเหมือนกันครับ”
“บ้าจริง ทำไมพี่ใต้ฟ้าถึงต้องทำขนาดนั้นด้วยนะ ในเมื่อคนงานก็ช่วยกันทำไปแล้ว”
“นายไม่เคยยืนมองหรือยืนสั่งอย่างเดียวสักครั้งเลยครับคุณ ตั้งแต่หวานเมล็ดยันเก็บเกี่ยว นายลงมาช่วยทำด้วยตัวเองทั้งหมดครับ”
“พี่ใต้ฟ้าบ้าเกินไปแล้วจริงๆกับอีแค่ต้นไม้ถูกสารเคมีแค่นี้ ถ้าตายก็ปลูกใหม่สิ ทำไมต้องเสี่ยงลงไปทำแบบนี้ด้วย เจ็บป่วยขึ้นมาจะทำยังไง”
“ไม่ได้หรอกครับคุณ ความเสียหายที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่แค่เงินไม่กี่บาทนะครับ มันคือปากท้อง คือเศรษฐกิจของจังหวัด คุณเข้าใจห่วงโซ่อาหารมั้ยครับ”
“มั่นยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย”
“ครับ นายถึงได้ลงทุนลงแรงมาก ทุกอย่างที่ไร่นี้ปลูกได้ มักจะเป็นพืชเศรษฐกิจชนิดใหม่ให้คนในจังหวัดนี้น่ะครับ จากประตูสู่
ภาคอีสานที่แห้งแล้งกลับกลายมาเป็นแหล่งปลูกพืชเศรษฐกิจหลายๆชนิดของประเทศได้ก็เพราะนายใต้ฟ้าศึกษาแล้วก็ลงแรงทำมันนี่แหละครับ”
ธาราธารจะมองไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่คนงานบอกเลยสักนิดถ้าไม่เห็นว่าภาพตรงหน้ามันดูยิ่งใหญ่ขนาดไหน สวนผลไม้ที่ยกร่องเป็นแถวยาวสลับกับร่องน้ำมีผู้คนมากมายจับจอบจับเสียบขุดพลิกหน้าดินท่ามกลางสายฝนที่สาดลงมาหนักหน่วง ไม่มีใครอนาทรกับความเหน็ดเหนื่อยหรือหวาดกลัวความเจ็บป่วยที่อาจจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า สิ่งสำคัญที่ทุกคนต่างก้มหน้าก้มตาทำคือรักษาสวนผลไม้แห่งนี้เอาไว้ให้ได้
ธาราธารเดินย่ำไปบนร่องสวนเพื่อตามหาใต้ฟ้า ดินโคลนเกาะติดรองเท้าหนาเตอะจนยกขาก้าวเดินต่อไปไม่ไหว เด็กหนุ่มย่อตัวลงไปจัดการกับรองเท้าเจ้าปัญหาแล้วย่ำเท้าเปล่าไปบนพื้นดินโคลน ปากร้องถามไปตลอดทางว่าใต้ฟ้าอยู่ที่ไหน กว่าจะเจอตัวนายใหญ่ของไร่ก็แทบทรุดลงไปในปลักดิน
ใต้ฟ้าก้มหน้าขุดดินเหมือนคนบ้าคลั่ง เรี่ยวแรงทั้งหมดอยู่ที่ปลายจอบอันใหญ่ที่จวกเข้าไปในดินแล้วงัดหน้าดินพลิกขึ้นมา เจ้าของไร่หนุ่มทำซ้ำๆอยู่อย่างนั้นเหมือนไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยล้าหรือหมดแรง
“พี่ใต้ฟ้า”
ธาราธารร้องเรียกจนเสียงแหบแห้งทั้งๆที่อยู่กันไม่ไกลเท่าไหร่นักแต่ใต้ฟ้าไม่มีทีท่าว่าจะได้ยิน เด็กหนุ่มพาตัวเองเข้าไปใกล้มากกว่านั้นแล้วดึงชายเสื้อใต้ฟ้าเอาไว้สุดแรง เจ้าของไร่หนุ่มผงะก่อนจะหันมาแล้วเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าคนที่มายืนขวางการทำงานอยู่นั้นเป็นใคร
“ธาร มาทำไม กลับไปซะ”
“ไม่ ทำไมพี่ใต้ฟ้าต้องทำขนาดนี้ด้วยล่ะ”
“ธารไม่เข้าใจหรอก กลับบ้านไปซะ ฝนตกหนัก เดี๋ยวไม่สบาย กลับไปเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่ ถ้าพี่ใต้ฟ้าไม่กลับไปกับธาร ธารก็ไม่กลับ”
“ฮึ่ย อย่าดื้อได้มั้ยธาร ดูเวร่ำเวลาบ้างสิ ให้พี่บ้าตายเป็นเรื่องๆไปได้มั้ย”
“พี่ใต้ฟ้า พอเถอะ มือพี่เนื้อถลอกหมดแล้วนะ ธารบอกให้พอไง”
“พี่หยุดไม่ได้หรอกธาร ที่นี่คือที่ๆพี่จะใช้เริ่มต้นชีวิตใหม่ พี่สร้างมันขึ้นมาด้วยมือของพี่เอง พี่ก็ต้องรักษามันด้วยมือของพี่เหมือนกัน”
เด็กหนุ่มมองผืนดินที่ใต้ฟ้าบอกว่าสร้างมันขึ้นมากับมือ มองคนที่พร้อมใจกันทำแบบเดียวกันโดยไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ไม่กลัวแม้กระทั่งฝนฟ้าคะนอง มองร่องน้ำที่ถูกกระแทกไปด้วยเม็ดฝน มองทุกอย่างรอบๆตัวแล้วตัดสินใจวิ่งกลับไปทางเดิมที่ตัวเองเดินมา ระยะทางไม่ใช่น้อยๆ ถ้าเป็นเวลาปกติธาราธารไม่มีทางจะเดินไหวแน่ๆ เด็กหนุ่มไม่เคยเดินทางไกล สิ่งที่ทรมานขามากที่สุดคือการเดินชอปปิ้งบนถนนที่เต็มไปด้วยสิ้นค้าแฟชั่นของแบรนด์ชั้นนำเท่านั้น แต่ตอนนี้ธาราธารกำลังย่ำไปบนพื้นดินที่ฉ่ำไปด้วยน้ำ สองมือถือจอบพาดไว้บนบ่า เดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเหล่าคนงานแล้วลงมือทำแบบเดียวกัน
ถึงตอนนี้ธาราธารก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงได้ก้มหน้าขุดดินอยู่อย่างนี้ แทนที่จะลากตัวใต้ฟ้าไปเคลียร์ปัญหาที่ทำให้ตัวเองโกรธและเสียใจ เด็กหนุ่มยังไม่เข้าใจถึงสิ่งที่ใต้ฟ้าอธิบายออกมา แต่ที่ยอมทิ้งเรื่องส่วนตัวของตัวเองแล้วทำเหมือนที่ทุกๆคนกำลังทำนั้นเพราะธาราธารมองเห็นความทุ่มเทที่ทุกคนมีให้ไร่แห่งนี้ มันดูยิ่งใหญ่และดูมีคุณค่าเมื่อมองไปทางไหนก็เห็นว่ามีแต่คนพร้อมใจกันทำแบบเดียวกัน รถไถทุกคันเร่งเปิดหน้าดินรับการชำระล้างจากน้ำฝน แต่คนงานก็ไม่คิดจะรอคอยเฉพาะเครื่องทุ่นแรงเหล่านี้ ทุกคนไม่ยอมหยุดมองเฉยๆเมื่อเห็นว่าเจ้าของไร่ของตัวเองก็ไม่หยุดนิ่งและออกคำสั่งอยู่กับที่เหมือนกัน
๐ สวัสดีค่ะ ค่อนข้างทุลักทุเลเหลือเกินกว่าจะเข็นออกมาได้ในแต่ละตอน ยอมรับว่าเริ่มตันและสมองไม่แล่นเหมือนอย่างแต่ก่อนแล้วนะคะ หากความสนุกลดน้อยลงไปโปรดอภัยด้วยค่ะ.... :sad4:
๐ มีเรื่องอยากชี้แจงให้ทราบ สำหรับคนที่จองเรื่อง "นายโลมกับรักจนตรอก" ปกติคนเขียนมักจะเปิดให้จองช่วงหนึ่งแล้วจัดพิมพ์หลังปิดจองเลย เพราะทุกขั้นตอนมันเบ็ดเสร็จที่ตัวคนเขียนเองคนเดียว ปิดโอนเงินปั๊บสามารถสั่งรันงานได้เลยทันที แต่คราวนี้ คนเขียนดันอยากแปลงนายใหญ่กับนายน้อยออกมาเป็นโดจิน เป็นภาพประกอบเรื่องราว เราเลยต้องพบเจอกับความล่าช้า สำหรับคนเขียนเองนั้น ยอมรับว่าไม่ได้วางแผนมาก่อนล่วงหน้า สิ่งที่จัดทำให้คนซื้อทุกคนคิดหลังจากเปิดจองหนังสือแล้วทั้งสิ้น ดังนั้น คนเขียนเองก็เลยไม่รู้ว่าเวลาในการวาดโดจินมันเยอะแค่ไหน แถมให้เค้าวาดราว 30 หน้าด้วยนะ ค่าวาดหลักหมื่น :sad4: ยังไม่รวมค่าพิมพ์ คนเขียนไม่ได้บอกตัวเลขเพื่ออวดหรือทวงบุญคุณนะคะ แต่คนเขียนอยากจะบอกว่าในขณะที่คนอ่านต้องรอหนังสือนั้น คนเขียนไม่ได้เป็นฝ่ายที่มีแต่ได้กับได้นะ คนเขียนยินดีที่จะตอบแทนกลับไป ผลออกมายังไงเราก็ลุ้นไปด้วยกันนี่แหละค่ะ คนเขียนขอตัดส่วนหนึ่งที่คนวาดอธิบายกับคนเขียนว่าเพราะเหตุใดต้องใช้เวลานานมาให้อ่านกันนะคะ
Namm Natsit
มันก็ต้องใช้เวลาหน่อยนะครับ เพราะว่า มันต้องมีเรื่องการจัด วางช่องในการอ่าน ท่าทางและมุมตัวละคร การดำเนินเรื่อง ทำไงให้คนอ่าน อ่านรู้เรื่อง ฉากอีก ยังไม่รวมขั้นตอนในการทำนะ ร่างตัดเส้น ถมดำ ที่มันช้าเพราะแบบนี้แหละ คือจริงๆ มัน ระบบมันยุ่งยากกว่าปกมาก
๐ ที่คนวาดอธิบายมาก็ประมาณนี้นะคะ หากมีความคืบหน้าที่คนวาดเค้าส่งมาคนเขียนจะรีบเอามาอวดเพื่ออัพเดทความเคลื่อนไหวเลยค่ะ (เห่อเหมือนกัน :laugh:)
๐ ระหว่างที่รอกันนี้ คนเขียนก็เปิดให้จองไปเรื่อยๆจนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยนะคะ คนเขียนอยากให้มันเสร็จในรอบเดียวเลยมากๆ การเปิดรีปริ๊นท์ในโอกาสต่อไปเป็นอะไรที่ยุ่งยากพอสมควรนะคะ จริงๆแล้วถึงมันจะเป็นไปได้ยากแต่ก็อยากให้อยู่ในรอบปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ เพราะคนเขียนจะได้สั่งของในคราวเดียวกันเลย ส่วนเรื่องเก่าๆคนเขียนก็เปิดรีปริ๊นท์ให้ตามคำเรียกร้องนะคะ รายละเอียดรีปริ๊นและเรื่องนายโลม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0) <<<<<<<< จิ้มไปตาม link ค่ะ
๐ เวิ่นเว้อนอกเรื่องมานาน สุดท้ายนี้ก็ต้องขอขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมนะคะ ไม่ว่าจะคนอ่านหน้าเดิมๆที่คงยังไว้วางใจคนเขียนอย่างเหนียวแน่น คนอ่านหน้าใหม่ที่เข้ามาด้วยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
๐ ข่าวสาร เรื่องราวไร้สาระ หรือความคืบหน้าทั้งหลาย คนเขียนอัพเดทเรื่อยๆและเร็วที่สุดที่ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic) ค่ะ
-
เมื่อไหร่สองคนนี้จะคืบหน้าเนี่ย
-
จิ้มทะลุข้างบน
-
:z3:
-
สงสารนายฟ้า
+1
-
โธมัสนี่อะไรกันเนี่ย ฉวยโอกาสไม่ใช่เล่นนะนั่น ธารน่าจะคุยกับโธมัสให้รู้เรื่องนะนั่น ฟ้าก็ช่างเขามาพบเจอพอดีอะไรแบบนั้น
-
โทมัสนิสัยไม่ดี ฉวยโอกาสตอนน้องธารหลับได้ไงเนี่ย :beat: :beat:
พี่ใตฟ้าเข้าใจผิดน้องธารเลยนะเนี่ย :เฮ้อ:
รู้สึกเหมือนน้องธารจะเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วนะคะเนี่ย พี่ใต้ฟ้าอย่ามองข้ามน้า
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ อยากรู้ว่าน้องธารกะพี่ใต้ฟ้าจะเป็นยังไงต่อไป :pig4:
-
ใต้ฟ้าเข้ามาเจอฉาก Love Love ทุกทีซิน่า
-
มารายงานตัวก่อนจ้า ^^
แอบอู้งานมาอ่านน้องธาร :o11:
น้องธารโดนโทมัสรุกแถมโดนพี่ใต้ฟ้าโกรธเพราะแผนยัยพืชน้ำรึเปล่าเนี่ย :o
งานนี้เลยต้องง้อหนักเลย o7
นี่ถ้าเกิดน้องธารป่วยจริงๆ ต้องอ้อนพี่ใต้ฟ้าแบบ combo set เลยนะ :laugh3:
แก้จ้า :really2:
ก็มันว่าว่าธารเป็นลูกแหง่ก่อนทำไมล่ะ ทำไมธารจะต้องยอมให้มันว่าธารด้วย
เสียงขานชื่อที่หลุดผ่านลำคอถึงได้แหบกระเส่าและช่วยกะตุ้นความเร้าร้อนในตัวโทมัสให้ลดดีกรีความรุนแรงลงมาได้นิดหน่อย ==> กระตุ้น / เร่าร้อน
เล่ห์มารยาที่มีธาราธารรวบรวมสติงัดมันขึ้นมาใช้ในยามที่เรียกได้ว่าขับขันที่สุดแล้วในชีวิตป๊อบปูล่าร์แมน อย่างเขา ==> คับขัน
คนงานช่วยกันขนอุปกรณ์จำพวก จวบ เสียบ พลั่ว และอื่นๆที่ยากเกินกว่าเด็กหนุ่มในเมื่องศิวิไลซ์จะรู้จัก ==> เสียม
คนหลังสุดวิ่งอ้อมกลับมาปิดท้ายกะบะและกระโดดขึ้นไปบนเป็นคนสุดท้าย ==> กระบะ
คนตัวเล็กพยายามที่จะเหวี่ยงตัวเองให้ขึ้นไปยังท้ายรถอย่างทุลักทุเลเพราะขอบกะบะลื่นแฉะไปด้วยน้ำฝน ==> กระบะ
สวนผลไม้ที่ยกร่องเป็นแถวยาวสลับกับร่องน้ำมีผู้คนมากมายจับจอบจับเสียบขุดพลิกหน้าดินท่ามกลางสายฝนที่สาดลงมาหนักหน่วง ==> เสียม
ฮึ่ย อย่าดื้อได้มั้ยธาร ดูเวร่ำเวลาบ้างสิ ให้พี่บ้าตายเป็นเรื่องๆไปได้มั้ย ==> เวล่ำเวลา
สิ่งที่ทรมานขามากที่สุดคือการเดินชอปปิ้งบนถนนที่เต็มไปด้วยสิ้นค้าแฟชั่นของแบรนด์ชั้นนำเท่านั้น ==> สินค้า
ปล. จ้องจะเสียบลูกเดียวเลยซิท่า เลยพิมพ์ "เสียม" เป็น "เสียบ" ตลอด :z1:
-
:z3: ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่ใช่ว่าไม่สนุก แต่อึดอัดกับใต้ฟ้าจริงๆ :เฮ้อ:
-
อะไรมันจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนี้ใต้ฟ้า
ปวดใจกับน้อง ยังต้องมาปวดใจกับงาน
แต่อย่างน้อย น้องก็เข้าใจอะไรมากขึ้นนะ
:z6: :z6: :z6: หมั่นไส้ทั้งโทมัส และนังว่านน้ำ :angry2: :angry2: :angry2:
-
เฮ้อออ ทำไงล่ะทีนี้ยังไม่ได้เคลียร์ก็มีเรื่องงานมาซะก่อน
คู่นี้จะเข้าใจกันเมื่อไหร่น้อ
-
:L2:
-
โอยย เอาโทมัสกลับประเทศไปสักทีเถอะ
-
สู้ๆนะคับ.. โอย...มันลุ้นนะคับเนี่ย!!!!
-
มันอะไรกันเนี่ยเรื่องส่วนตัวยังไม่ทันได้เคลียร์ก็มีเรื่องส่วนรวมเข้ามาอีก
อย่างน้อยก้อพอประวิงเวลาให้น้องธารได้บ้างแหละเนอะ
ตอนนี้เรื่องไร่สำคัญกว่า
-
ไม่รักไม่ว่าแต่ทำไมต้องทำร้ายจิตใจกับซ้ำวากขนาดนี้
ใต้ฟ้ามีหัวจิตหัวใจที่เข้าใจแต่ตัวเองคนงานและต้นไม้หรือไงหึ?
สงสารธาร ทำไมไม่เข้าใจธารบ้างหล่ะ?
(ออกแนวอึนจัดอีกแล้ว :o8:)
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ตามมารายงานตัวคร้าบบบบบบ :L2: :L2:
-
- -! โทมัสแต่กลับประเทศแกไปเหอะ
-
รู้สึกปวดหัวแทนพี่ใต้ฟ้าและธารจริงๆ
เข้ามาทีเดียวสองเรื่องเลย ไร่นี่ใหญ่สุด
เสร็จเรื่องไร่ค่อยมาว่าเรื่องธารกันต่อ
แต่ใครกันนะที่มาทำกับไร่พี่ใต้ฟ้าอย่างนี้
ส่วนโทมัสก็นะ ธารคงต้องเด็ดขาดซะบ้าง
ไม่งั้นคงล้ำเส้นและมีเรื่องปวดหัวอีกแน่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13ธารสู้ๆ
-
หน่วงๆในหัวใจ :เฮ้อ:
-
ส่งโทมัสกลับประเทศด่วน
ไม่ไหวจะเคลียร์ :m31:
-
รอรอจ้ารอ :call:
-
เจ็บหน่วงๆไปพร้อมกับธาร.......
-
พี่ใต้ฟ้าปากคอเราะร้ายอ่า สงสารน้องธารหน่อยสิคะ :sad4:
หมั่นไส้ว่านน้ำตงิดๆ 555
-
โทมัสเป็นคนทำรึเปล่าคะ o22
:really2: คิดได้เนอะะะะ
เป็นกำลังใจ มาต่อไวๆนะคะ มันแน่นในอกไปหมดแล้วเนี่ยยยยย :L2:
-
สั้นอ่ะ :a5: แงแง :m15: :m15:
รอตอนต่อไปค่ะ อิอิ :bye2:
-
รอร๊อรอ :z2:
-
โฮรววววว อยากไล่โทมัสกลับประเทศ แต่กลับไปคนเดียวนะ เอาน้องธารไว้ที่ไร่นี่แหละ (ฮา)
สงสารน้องธาร สถานการณ์กลืนไม่เท่าคายไม่ออก ฮือออออ ก็หนูเล่นไปยั่วเขาไว้เยอะอ้ะะ พี่ใต้ฟ้าเข้าใจผิดไปซะแล้ว อ่านแล้วปวดใจ TTvTT
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
-
:a11: :a11: :a11:
-
ธารจะไหวมั้ยเนี่ยยยย >"<
-
สั้นง่ะ TT^TT
-
:m13..
สงสารทั้งสองคนเลย
เมื่อไหร่จะลงเอยนะ
:z3:
-
สู้ๆนะคะ
-
งานนี้หัวหรือก้อยก็คงต้องรอให้ฝนหยุดสินะ
แต่โทมัส น่ารำคาญมากเกินไปแล้วจริงๆ
ช่วยกันมันออกไปจากธารทีเถอะ และช่วยให้ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองเร็วๆ ><
-
ใึครเป็นคนทำเนี่ย อย่าบอกว่าเป็นโทมัสนะ :z6:
-
...อ่านตอนนี้จบต้องบอกว่าแต่ละคนมีความคิดและเหตุผลของตัวเอง และเหตุผลนั้นมันจะถูกหรือผิดก็ต้อง..พูดคุย
...เห็นด้วยตา ก็อาจไม่ใช่ว่าถูกไปซะทุกเรื่องงงงงงงง5555 คราวนี้น้องธาร ต้องป่วยใหญ่แน่ๆๆ ทั้งกายและใจ
...แต่ถ้ารู้ว่า..ที่แห่งนี้ที่พี่ใต้ฟ้าต้องการพลิกมันสร้างมัน เพื่อเริ่มต้นชึวิตใหม่ ...กับใคร คนนั้นที่เป็น..ธาร ละก็คงหายเป็นปลิดทิ้ง :laugh:
-
การที่กลุ่มคนกลุ่มนึงทุ่มเทแรงกายแรงใจลงมือทำอะไรสักอย่างโดยมีจุดหมายร่วมกัน ภายใต้ความศรัทธาในตัวผู้นำนี่. . . มันน่าปลื้มใจจริงๆ
-
เมื่อไหร่จะหวานน้าาา .. :เฮ้อ: :กอด1:
-
หวังว่า จบการนี้ ทุกอย่างจะดีขึ้นนะ
พี่ฟ้าขึ้หึงอะ นี้ขนาดยังไม่เปนอะไรกันนะ
-
พักรบชั่วคราว
มาร่วมแรงแก้ปัญหาก่อน
:กอด1:
-
คนแอบวางยานี่ใช่ว่านน้ำหรือเปล่านะ
-
รอวันที่ธารจะเข้าใจใต้ฟ้า
และเข้าใจในกันและกัน
อยากไปช่วยขุดกลางสายฝนบ้าง
-
ทำไมพี่ใต้ฟ้าว่าน้องแรงจัง...... ใจร้ายอ่ะT~T
สงสารน้องธาร แต่หมั่นไส้ยัยว่านน้ำ!
-
บักโทมัสสส กลับไปซะเถอะ :z6:
พักรบชั่วคราว ไปช่วยกันขุดดิน เอาน่า ๆ
พี่ใต้ฟ้าต้องเห็นใจน้องธารสักนิดแหละน่า :เฮ้อ:
-
เหนแล้วก้อเหนื่อยใจแทน สู้ต่อไปคับๆ
-
:เฮ้อ:
-
พี่ใต้ฟ้ามาได้จังหวะไปนะ แล้วแบบไม่อยู่ฟังอะไรเลย
เดินหัวเสียงอนตุ๊บป่องจากไป ปล่อยน้องธารทรุดอยู่ตรงนั้น T T
แต่คงเพราะต้องรีบไปดูไร่ด้วยแหละ ทุกอย่างมันฉุกระหุกกระหัน มีหลายเรื่องเข้ามาในเวลาเดียวกัน
น่าเห็นใจทั้งคู่เลย
จากความฝันของธาร รู้เลยว่าธารฝังใจเรื่องอะไร
คิดมาตลอดเลยสินะว่าไม่เป็นที่ต้องการของใคร
แถมยังมาเจอไอโทมัสอีก กลัวแทนธารเลยนะตอนมันทำรุ่มร่ามกับธารอ่ะ
อยากให้สลัดโทมัสกับยัยว่านหางจระเข้หลุดเร็วๆจัง เฮ้ออออ
-
สงสารน้องธาร พี่ฟ้าพูดทำร้ายจิตใจน้องมาก T T
-
ตอนนี้ธารยังไม่เข้าใจไรแต่ยังดีที่เริ่มเห็นคุณค่านะ :กอด1:
-
ธารสู้ๆๆ
-
จริงๆน้องธารควรจะถือจอบแล้วขุดหลุมให้โทมัสแทนนะ :z6:
-
ขอให้พายุใหญ่ครั้งนี้ ช่วยชำระความขุ่นข้องหมองใจออกไปสักทีเถอะ เพี้ยง
-
เฮ้ออออึดอัดแทนธารจังแฮะ ถูกเข้าใจผิดทุกเรื่องเลย โทมัสก็ถือโอกาสได้น่ารังเกียจมาก
แล้วใต้ฟ้าเนี่ยเมื่อไหร่ถึงจะรู้ใจตัวเองสักที สองคนนี้ความรู้สึกสวนกันไปสวนกันมาอยู่ได้ทั้งคู่เลย
หวังว่าอุปสรรคในไร่ที่เกิดขึ้นครั้งนี้ อาจทำให้มีอะไรดีๆ เกิดขึ้นจนได้เปิดใจกันบ้างนะ
:m21:
-
ติดตามต่อ ติดตามต่อ รออ่าน รออ่าน นะ นะ
-
:z3:
พี่ใต้ฟ้าโกรธ ธารแล้วอ่ะ
ทำไงเนี่ย
:z10:
-
มาอ่านอีกเรื่องแล้วคร๊าบบ
ธารนี้ก็ดื้อสุดๆไปเลยนะเนี่ย แบบนี้พี่ใต้ฟ้าจะจัดการเด็กดื้นยังไงเนี่ย
-
มาเป็นกำลังใจให้คุณคนเขียน น้องธาร พี่ใต้ฟ้า นะคะ
ถึงจะอัพช้าไปซักนี็้ดดด
แต่ยังไงก็จะรอนะคะ
ติดเรื่องนี้มาก สนุกแบบไทยๆดีค่ะ :m20: :L2:
-
อยู่ใกล้กันแท้ๆ แต่ไม่ได้เรื่องเลยทั้งคู่ -*-
-
รอจ้ารอๆ :really2:
-
นานมากแล้วน๊าาาา ยังไม่ต่ออีกเหรอค๊าาาา ><
ชอบพี่ใต้ฟ้ามากกกกกกกกกกกกกก คนแบบนี้จะมีอยุ่จริงไหมน๊าาา หึหึ :impress2:
-
สงสารธาร
โดดเดี่ยวมาก เหมือนไม่มีใครใส่ใจ
โดนใต้ฟ้าเข้าใจผิดอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
:z6:
สงสารฟ้าอะ
-
คุณเซกิคะ คุณตูนมาววววไปแล้วเหรอ 555++
แว่วๆว่าจะเสิร์ฟน้องธาร รึเปล่าน๊าาา
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 13
คนสูงวัยเปิดปากหัวเราะดังลั่นไปทั้งห้องนั่งเล่นไม่ห่วงสมบัติผู้ดีที่ติดตัวมาเลยสักนิด เมียสาวรุ่นราวคราวลูกเสียด้วยซ้ำที่ต้องเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อเบ้หน้าเหมือนรับกับสภาพของสามีแก่ตัวเองไม่ได้
“หลานไม่ได้แต่งนิทานหลอกปู่ใช่มั้ยใต้ฟ้า ไอ้ตัวแสบน่ะนะลดตัวลงไปจับจอบขุดดิน เห็นทีงานเกษตรจังหวัดประจำปีนี้หลานคงต้องพ่วงโชว์พิเศษนอกเหนือจากผลผลิตชั้นยอดของหลานแล้วล่ะ ฮ่าๆ”
“ครับ ผมก็แปลกใจที่ธารทำอย่างนั้น ขุดดินกลางฝนนับว่าเป็นเรื่องแปลกแล้ว แต่ธารยังแข็งแรงไม่มีทีท่าว่าจะล้มป่วยนี่น่าอัศจรรย์ใจมากครับปู่”
“ฮ่าๆ ปู่บอกแล้วว่าไอ้ธารมันถึกจะตาย ไอ้ที่เราเห็นว่ามันไม่เอาไหนนั้นเพราะไอ้ธารมันเจ้าเล่ห์มารยาต่างหากล่ะ ปู่เตือนแล้วแต่ใต้ฟ้านั่นแหละที่ไม่เชื่อปู่”
หากปู่พนาไม่ใช่ญาติผู้ใหญ่เพียงหนึ่งเดียวที่ใต้ฟ้าให้ความเคารพแล้ว เจ้าของไร่หนุ่มคงได้ถอนหงอกคนแก่กันก็คราวนี้แหละ การที่ธาราธารต้องมาอยู่ที่นี่ ความคิดแรกมาจากปู่พนาเองไม่ใช่หรือไง มาวันนี้ปู่พูดเหมือนใต้ฟ้าหาเรื่องใส่ตัวเอาธาราธารมาอยู่ด้วยซะอย่างนั้น ถึงแม้ลึกๆแล้วใต้ฟ้าเองก็มองหาแผนการณ์ที่จะดึงตัวธาราธารกลับมาดูแลก็เถอะ แต่การที่ปู่จะรู้จักและเข้าอกเข้าใจหลานในสายเลือดดีขนาดนั้น ทำไมปู่ถึงไม่รู้นะว่าการที่ปู่เอาเมียใหม่รุ่นแม่เข้ามาอยู่ที่บ้านคือสิ่งที่ธาราธารไม่ชอบอย่างมาก และการที่ทั้งพ่อและปู่มักมากในความรักเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ธาราธารต่อต้านการเลี้ยงดูจากครอบครัวตัวเอง เพราะเด็กหนุ่มไม่คิดว่าใครจะเป็นแบบอย่างที่ดีได้ และการที่ทุกคนทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ ธาราธารเลยคิดที่จะทำตามใจตัวเองบ้าง แต่ต้องเป็นการเอาแต่ใจที่ได้รับความสนใจเท่านั้นนะ การที่เจ้าของไร่หนุ่มจะคิดถึงมุมน่ารักน่าเอ็นดูของธาราธารนั้น เป็นความผิดมหันต์เมื่อสติที่ล่องลอยกลับคืนมาแล้วเพราะปลายสายกำลังตะโกนเรียกชื่อเขาอยู่
ลืมไปได้ยังไงกันล่ะใต้ฟ้า ธาราธารทำให้นายโกรธเสียใจอยู่นะ ถึงหมอนั่นจะทำอะไรเหนือความคาดหมายให้น่าดีใจ แต่ภาพตำตาภาพนั้นก็ทำให้ใจปวดปร่าไปเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนภูเขาไฟละเบิดออกมาเป็นลาวา เหมือนฟ้าถล่มทลายลงมาก็ไม่ปาน เพราะฉะนั้นจะต้องไม่ยกโทษให้กันง่ายๆสิ
“แฮะ แฮ่ม ใต้ฟ้า สายหลุดหรือยังไง ปู่เรียกจนเจ็บคอแล้วนะ”
“อ๊ะ โทษทีครับปู่ ผมคิดอะไรเพลินไปหน่อย ปู่ว่ายังไงต่อนะครับ”
“ยังเครียดเรื่องไร่อยู่เหรอ”
“ก็นิดหน่อยครับ”
“ไม่นิดละมั้ง บอกปู่มาเถอะน่า เห็นปู่เป็นอย่างนี้น่ะก็ไม่ได้หมายความว่าจะแก่ไปวันๆเพื่อรอวันตายหรอกนะ ปู่ยังปึ๋งปั๋งแข็งแรง สมองยังแล่นอยู่หลานเอ้ย แค่กๆ”
“ผมยังนึกไม่ออกน่ะครับว่าใครที่จะคิดร้ายต่อไร่ผมได้ขนาดนี้ สารเคมีพวกนี้ ถ้าไม่พลิกหน้าติดแล้วอัดน้ำล้างหน้าดินเข้าไปมันก็คือยาฆ่าหญ้าเข้มข้นดีๆนี่เองนะครับปู่ ถ้าลองซึมลงไปจนถึงรากแล้วล่ะก็ ผลไม้พวกนั้นคงจะยืนต้นตายทั้งไร่แน่ๆครับ”
“ทำไมมันถึงได้เลวระยำกันขนาดนี้ หลานคิดดูดีๆนะว่าใครที่รู้ความเคลื่อนไหวของหลานมากที่สุด ใครที่รู้ว่าหลานกำลังทำอะไรอยู่ แล้วสิ่งที่หลานทำอยู่นั้นมีผลอะไรบ้าง”
“ผมได้รับเทียบเชิญจากอธิการบดีของมหาลัยในจังหวัดให้เป็นอาจารย์บรรยายพิเศษคณะเกษตรน่ะครับ”
“แค่นี้ก็ไม่น่าจะแกล้งกันให้ล่มจมขนาดนี้เลยนี่นา มันต้องเป็นเรื่องที่ใหญ่กว่านี้สิ เรื่องที่ทำแล้วมีชื่อเสียง มีคนนับหน้าถือตาอะไรประมาณนี้น่ะไม่มีเหรอ”
“เรื่องที่ทำให้มีชื่อเสียง มีคนนับหน้าถือตาเหรอครับ หรือว่าจะเป็นเรื่องที่ผมกำลังจะได้รับรางวัลเกษตรกรยุคใหม่ที่ประสบความสำเร็จและสร้างชื่อเสียงให้กับผลผลิตทางการเกษตรของจังหวัด ที่สำคัญคือผมเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในขณะที่ใช้เวลาไม่นาน”
“บิงโกแล้วไงล่ะ แค่กๆ แฮะ แฮ่ม แฮ่กๆ”
“คุณปู่เป็นอะไรครับ”
“ออกอาการมากไปหน่อยเลยเหนื่อยจนหอบน่ะ ไม่มีไรหรอก”
ปู่พนาเอามาจับหน้าอกตัวเองแล้วเคล้นคลึงเบาๆ ค่อยๆสูดหายใจเบาแต่ลากลมหายใจยาวเพื่อดึงอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด เมียสาวที่นั่งขัดเครื่องประดับอยู่ข้างๆได้แต่ชักสีหน้าแล้วถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะหยิบสร้อยที่สั่งทำด้วยมรกตน้ำงามทั้งเส้นเอามาส่องดูกับแสงเพื่อชื่นชมความงามแล้วเอาผ้าเช็ดในมรกตแต่ละเม็ดสวยสุกใสมากขึ้น
คนที่อยู่ใกล้กลับไม่ใส่ใจ ส่วนคนที่อยู่ไกลกลับขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความกังวลและห่วงใยอาการของปู่พนา
“มันชัดเจนมากนะเรื่องนี้ หลานต้องหาแล้วล่ะว่าตัวอิจฉาคือใคร”
“อิจฉาผมจนต้องทำขนาดนี้เลยเหรอครับปู่ มันดูร้ายแรงยังไงก็ไม่รู้ครับ ทั้งๆที่ผมก็รู้สึกว่าคนที่นี่ใจดีแล้วก็จริงใจแท้ๆเชียว”
“อิจฉาน่ะไม่เท่าไหร่หรอกหลานเอ้ย ผลพลอยได้ที่พ่วงมากับรางวัลล่ะ หลังจากนั้นแล้วไร่หลานคงเป็นที่รู้จักข้ามจังหวัด ผู้คนให้
ความสนใจ ใครๆก็อยากมาซื้อผลผลิตจากไร่ของหลาน เกษตรจังหวัดอื่นก็คงอยากได้หลานไปให้ความรู้ ตอนนั้นหลานคงรวยไม่ลืมหูลืมตาเชียวล่ะใต้ฟ้า”
“ผมไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้นเลยนะครับ รางวัลที่ได้มาผมคิดว่าเขาคงเห็นจากผลงาน ส่วนเรื่องไปสอนที่มหาลัยนั้น ถ้าหากมีรุ่นน้องเข้ามาช่วยกันกระจายความรู้อีกทาง เกษตรกรของเราก็คงจะพัฒนาขึ้น ถ้าเกษตรกรเรามีความรู้ที่ถูกต้องเหมาะสม ผลผลิตทางการเกษตรก็มีคุณภาพมากขึ้น อะไรที่ไม่เคยปลูกได้เรามาพัฒนาให้มันปลูกได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมว่ามานี้มันก็เป็นแรงขับเคลื่อนหนึ่งของประเทศในฐานะที่เราเป็นประเทศค้าขายผลิตผลทางการเกษตรเป็นอันดับแรกนะครับ”
“หลานคิดอย่างนี้ แต่คนอื่นล่ะ เราไม่รู้ความคิดของคนอื่น หลานมองการณ์ไกล มองเพื่อนร่วมอาชีพว่าจะต้องก้าวไปด้วยกัน แต่คนอื่นบางคนเขามองแค่ว่านี่คือธุรกิจ และหลานก็คือคู่แข่งทางธุรกิจของเขาก็เท่านั้น”
“ในจังหวัดนี้มีเจ้าของไร่ใหญ่ๆแค่ไม่กี่คนหรอกครับ นอกจากผมแล้วก็มีกำนันเปรื่องอีกคนที่เคยเป็นรายใหญ่ที่สุดของที่นี่ แต่ลูกสาวของแกที่ชื่อว่านน้ำเป็นเพื่อนสนิทของผมนะครับ เธอแวะเวียนมาหาผมที่ไร่เสมอ”
“หลงเสน่ห์หนุ่มชาวไร่เมืองกรุงสินะ แหม ใครว่าสาวเมืองหลวงที่ร้าย สาวต่างจังหวัดก็ใช่ย่อยนะใต้ฟ้า”
“ผมไม่ได้สนใจเธอแบบนั้นหรอกครับปู่ รู้สึกต่อเธอเหมือนเพื่อนเท่านั้นแหละครับ”
“แล้วเขาแค่นั้นกับหลานหรือเปล่า ถ้าเขาดองกับหลานได้มันคือช้างชนช้าง แต่ถ้าพลาดละก็นะ มันอาจจะกายเป็นเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ใครจะไปรู้ถูกมั้ยหลาน”
“ถึงยังไงผมก็ต้องหาคนก่อเรื่องนี้ขึ้นมาให้ได้ครับปู่ อย่างน้อยผมก็จะต้องรู้ว่าใครที่ไม่หวังดีกับเรา”
“เวลามีศึกสงคราม แม่ทัพตายเพราะสตรีก็มีมาเยอะนะใต้ฟ้า ปู่ไม่ได้ต้องการให้หลานระแวง แต่เราก็ต้องระวังตัวเองบ้าง”
“ครับปู่”
“สุดท้ายปู่ก็พาหลานเข้ามาเรื่องเครียดๆจนได้นะ ทั้งๆที่เราคุยกันด้วยเรื่องไอ้แสบแท้ๆ”
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
“ไม่มีทางซะล่ะ เรื่องอะไรเอาน้ำหญ้ามาให้กินอย่างนี้ ผมไม่ได้ป่วย ผมแข็งแรงดี ตาบอดกันรึไง”
“อะไรกันน่ะ ใครสอนให้ก้าวร้าวอย่างนั้นห๊ะธาร ถึงป้าพรจะเป็นแม่ครัวของที่นี่ แต่ป้าพรก็แก่คราวปู่เราแล้วนะ พูดแบบนี้กับผู้ใหญ่ได้ยังไง ธารไม่ใช่เด็กไร้การศึกษานะ ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาก็น่าจะรู้อะไรบ้าง”
ตั้งแต่เกิดเรื่องในห้องหนังสือวันนั้น ต่อให้ธาราธารทำดีแค่ไหนหรือพยายามยังไงก็คงจะไร้ค่าสินะ ถ้ามีโอกาส ใต้ฟ้าต่อว่าและสั่งสอนไปในคราวเดียวแบบจัดหนักเสมอ เด็กหนุ่มพยายามข่มใจอดทน แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รู้สึกน้อยใจการกระทำของใต้ฟ้า
หากใต้ฟ้าต้องการคำอธิบายเรื่องวันนั้น หากต้องการคำขอโทษจากปาก ธาราธารก็พร้อมที่จะทำแต่ดูเหมือนใต้ฟ้าไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นอีก ปัญหาในไร่คงสำคัญกว่าเรื่องของเกย์ใจแตกอย่างธาราธารมาก บางทีในเร็ววันนี้ตัวเขาอาจจะต้องถูกส่งตัวกลับบ้านเพราะความโกรธเกลียดของเจ้าของไร่หนุ่มซะละมั้ง
ลืมไปได้เลยน้องที่เคยเป็นที่รักน่ะ ลืมไปได้เลยไอ้ธารไอ้เด็กวิปริตผิดเพศ หยุดคิดที่จะยัดเยียดตัวเองให้ใต้ฟ้าสักที เพราะผู้ชายก็คือผู้ชาย เขาไม่มีวันจะหันกลับมามองเพศเดียวกันอย่างคนรักหรอก ไม่มีวัน
เด็กหนุ่มสงบลงแต่ไม่ยอมอธิบายว่าโวยวายเรื่องอะไรจนป้าแม่ครัวต้องยื่นแก้วดินเผาสีน้ำตาลไหม้มาให้ดู ใต้ฟ้าถึงรู้ว่าเป็นสมุนไพรภูมิปัญญาชาวบ้านที่คั้นเอาน้ำจากใบสดๆมากินเพื่อเรียกพลกำลังให้กลับมาดังเดิม ตอนที่เขารู้จักกับน้ำทรงพลังนี้ใหม่ๆ ใต้ฟ้าก็รับไม่ได้กับกลิ่นเหม็นเหมือนหญ้าที่ถูกตัดใหม่ๆเป็นบริเวณกว้าง มันเหม็นเขียวและหืนจนสุดจะทน โดยเฉพาะรสชาติที่สุดจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้แล้วยิ่งหนัก แต่ยอมรับว่าหลังจากกินน้ำของสมุนไพรชนิดนี้แล้วรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่าและตัวเบาขึ้นมาก เหมือนได้พักผ่อนเต็มอิ่ม เป็นภูมิปัญญาชาวบ้านที่ทำให้เรามีแรงทำงานหลังจากเพิ่งผ่านงานหนัก ขนาดเขาเองกว่าจะทำใจให้ชินกับมันได้ก็ต้องใช้เวลานานพอดู แล้วสำหรับธาราธารที่เพิ่งเคยพบเห็นเป็นครั้งแรก มิหนำซ้ำเด็กหนุ่มยังเป็นคนรุ่นใหม่ที่ห่างไกลวิถีชาวบ้านด้วยแล้วละก็ ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจ แต่ที่ใต้ฟ้าต้องตำหนิเพราะธาราธารปฏิเสธอย่างก้าวร้าว เขาอยากให้น้องต่างสายเลือดคนนี้เป็นที่น่าเอ็นดูของคนอื่นที่พบเห็นอย่างตอนเด็กๆ อยากให้ธาราธารรู้จักคำว่าเสมอภาคและทุกคนมีศักด์ิศรีความเป็นคนเท่ากัน ไม่ใช่แบ่งแยกวรรณะเจ้านายกับคนใช้อย่างที่เป็นอยู่นี้
“ป้าพรเขาหวังดี ถ้าธารไม่ต้องการก็ต้องปฏิเสธดีๆไม่ใช่โวยวายอย่างนี้”
“ก็ธารไม่รู้จักนี่ว่ามันคืออะไร กลิ่นมันเหม็นจะตายมันควรจะเป็นของกินเหรอพี่ใต้ฟ้า ธารถามหน่อยสิว่าที่มันเกิดเรื่องร้ายแรงอย่างนี้เพราะเราไว้ใจกันไม่ใช่หรือไงล่ะ”
“ต่อให้ธารไม่ไว้ใจใครสักคนที่นี่แต่ธารก็น่าจะมีวิธีตอบโต้ที่ดีกว่านี้ไม่ใช่เหรอ ปู่เคยสอนอะไรเอาไว้จำไม่ได้หรือไง การแกล้งโง่ให้ศัตรูตายใจคือวิถีของผู้ชนะ ถ้าธารไม่รู้ธารก็ควรจะถามก่อนว่ามันคืออะไร ส่วนจะกินหรือไม่กินมันอยู่ที่ธาร ไม่มีใครบังคับเราได้หรอกถ้าเค้าไม่มัดมือมัดเท้าแล้วเอาแล้วจ่อปากน่ะ”
“ไม่ว่าจะยังไงธารก็ผิดอยู่ดี งั้นพี่ใต้ฟ้าจะลงโทษ จะดุด่าอะไรก็เอาให้เต็มที่เถอะครับ”
“เฮ้อ ธารก็เป็นซะอย่างเนี๊ย จะไม่ให้พี่ต้องดุต้องว่าได้ยังไง ธารรู้ว่าอะไรควรไม่ควร แต่เป็นเพราะมีพี่เป็นตัวแปรใช่มั้ยล่ะ ธารถึงได้มองข้ามมารยาทดีๆของตัวเองไป”
“เอาเป็นว่าธารขอโทษนะครับป้าพร ขอโทษนะครับพี่ระฟ้า ธารขอตัวก่อนแล้วกันครับ”
“จะไปไหนล่ะ แล้วจู่ๆเอามือกุมหน้าผากแบบนั้นเป็นอะไร”
“ปวดหัวนิดหน่อย นอนพักแล้วก็หายครับ”
“จะไม่สบาย”
ธาราธารส่ายหัวปฏิเสธ
“ถ้างั้นก็เครียด ปวดหัวมีไม่กี่สาเหตุหรอกนะธาร บอกพี่สิถ้าไม่ใช่ธารกำลังจะป่วยแล้วธารเครียดเรื่องอะไรถึงได้ปวดหัวอย่างนี้”
“ไม่ทราบครับ ธารยังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง”
“ธารอย่าตีรวนพี่”
“ถ้าพี่ใต้ฟ้าคิดว่าการคาดคั้นมันจะทำให้ธารปวดหัวน้อยลงแทนที่มันจะระเบิดออกมาเลยก็ได้ครับ ธารจะพยายามหาสาเหตุให้ว่าเครียดเรื่องอะไร”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้ แต่อยู่คนเดียวไม่ดีหรอก ในห้องหนังสือพี่มีเก้าอี้ปรับนอนได้ ไปพักในห้องนั้นได้มั้ยล่ะ”
“เพื่ออะไรครับ”
นั่นสินะใต้ฟ้า เพื่ออะไรกัน!
เพื่อให้ธาราธารอยู่ใกล้หูใกล้ตา
เพื่อให้แน่ใจว่าเด็กหนุ่มได้พักผ่อนจริงๆ
เพื่อจับธาราธารแยกจากแขกชาวต่างชาติอย่างโทมัส
ดูเหมือนว่าตัวเองก็หาคำตอบที่ถูกต้องที่สุดไม่ได้นอกจากเลือกตอบถูกทุกข้อ
“เพื่อที่ว่าถ้าธารหายปวดหัวแล้วจะหาคำตอบให้พี่ได้ว่าเครียดเรื่องอะไร ทำไมจู่ๆถึงปวดหัวขึ้นมาได้ไง”
เด็กหนุ่มเลิกคิ้วสงสัย มันอารมณ์ไหนกันใต้ฟ้าถึงได้อยากรู้ว่าธาราธารเครียดเรื่องอะไร ความเครียดที่มีอยู่มันสะสมกันหลายเรื่องจนหนักไปหมดทั้งหัว เมื่อถูกกระตุ้นด้วยคำพูดใจร้ายของใต้ฟ้าเข้าไปมันเลยทนรับฟังต่อไม่ได้ก็แค่นั้น หากจะให้บอกทุกความรู้สึกนึกคิดที่อาจจะก่อให้เกิดความเครียดแล้วละก็ เจ้าของไร่หนุ่มคงได้ช็อกตาตั้งกันบ้าง โดยเฉพาะเรื่องที่เครียดที่สุด
จะทำยังไงให้พี่ใต้ฟ้า “รัก”
ธาราธารเบื่อที่จะรักข้างเดียวอีกต่อไปแล้ว เบื่อที่จะต้องจมปลักอยู่กับการฝังใจในวัยเด็ก บางครั้งธาราธารก็อยากจะตะโกนบอกความรู้สึกของตัวเองตามนิสัยใจร้อนไปเหมือนกันแหละว่าอยากเป็นคนที่ถูกรักบ้าง ไม่ใช่คนที่ไม่มีใครต้องการเหมือนอย่างตอนนี้
ใต้ฟ้าลอบยิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่าธาราธารสินฤทธิ์เดินนำเขาไปยังห้องหนังสือแล้ว ถึงคนตัวเล็กจะแข็งกร้าวและไม่ยอมลงให้ใครแต่ก็ยอมให้กับใต้ฟ้าเสมอ หากใต้ฟ้าพูดดีๆธาราธารก็จะเชื่อฟังและทำตามด้วยความเต็มใจ แต่ถ้าหากเป็นขู่แกมสั่งอย่างเมื่อกี้นั้น ถึงจะยอมทำตามแต่ธาราธารก็จะงอนและไม่ยอมพูดกับเขาดีๆจนกว่าเขาจะเข้าไปเอาใจ
“ธาร”
เจ้าของชื่อเพียงแค่เหลือบมองคนเรียกเท่านั้นก่อนจะปิดเปลือกตาเข้าหากันดังเดิม
“พี่เปิดแอร์หนาวไปหรือเปล่า”
ใต้ฟ้าได้เห็นแค่ธาราธารส่ายหน้าไปมาเท่านั้น
“งั้นพี่จะทำงานต่อนะ ถ้ามีอะไรก็เรียกแล้วกัน”
“คิดจะหาตัวคนทำแบบนั้นกับไร่มั้ย”
“ห๊ะ ธารว่าอะไรนะพี่ไม่ได้ยิน”
“คิดจะหาคนที่ผสมยาลงไปในน้ำรดต้นไม้มั้ย”
“หาสิ ธารถามทำไมเหรอ”
“เปล่า”
จริงๆแล้วธาราธารอยากจะถามว่าเรื่องวันนั้นใต้ฟ้ายังโกรธอยู่มั้ย แต่ก็ไม่ได้ถามมันออกมา สำหรับใต้ฟ้าแล้วเรื่องไร่คงสำคัญที่สุดจริงๆ เพราะใต้ฟ้าพร้อมจะลืมเรื่องทุกสิ่ง ถ้าหากมีเรื่องไร่แทรกเข้ามา
“พี่ใต้ฟ้า ถ้าธารช่วยพี่หาคนร้ายล่ะ พี่จะมีรางวัลให้มั้ย”
“หือ ทำไมถามงั้นล่ะ อยากเป็นโคนันตอนโตหรือไง”
“มีมั้ยล่ะรางวัลน่ะ ตอบมาก่อนสิ”
“ไม่มี เผลอๆอาจจะเพิ่มโทษด้วยซ้ำ มันไม่ใช่เรื่องเล่นสนุกนะธาร มันอันตรายมาก ไม่ใช่เรารู้ว่าเป็นใครแล้วจะจัดการได้เลยซะที่ไหน คนทำไม่สำคัญเท่าคนบงการหรอกนะ”
“ถ้าธารทำได้ล่ะ”
“พักผ่อนเถอะน่ะ เดี๋ยวก็ปวดหัวมากกว่าเดิมหรอก”
“สุดท้ายธารก็ไม่มีอะไรน่าเชื่อถือเลยสินะ”
“งั้นตอบพี่มาก่อนว่าทำไมถึงอยากช่วยที่ตามหาคนร้ายล่ะ”
เพราะถ้าหมดปัญหาเรื่องคนร้ายที่ลอบเข้ามาทำลายไร่ไปได้ พี่ใต้ฟ้าก็จะหมดเรื่องที่สำคัญที่สุดที่ต้องจัดการไปน่ะสิ แล้วหลังจากนั้น เรื่องของธารก็อาจจะได้รับความสนใจจากพี่ใต้ฟ้าบ้างเท่านั้นเอง ก็แค่หาโอกาสให้ตัวสำรองได้มีความหวังขึ้นมาบ้าง
เป็นคำอธิบายที่เหมือนเรื่องฝังใจจนเก็บเอามาฝันจนเพ้อละเมอออกมา เพียงแต่ว่ามันเป็นคำเพ้อเจ้อพรรณนาที่ไร้เสียง เนื่องจากเด็กหนุ่มหลับไปแล้วด้วยความเพลียนั่นเอง
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
จะกี่ปีๆธารก็ยังเหมือนธารตอนที่ยังเป็นเด็ก นึกจะไม่ยอมก็เถียงจนกว่าจะชนะ พอเขานึกอยากจะฟังเหตุผลของคนดื้อด้านดึงดันเอาแต่ใจบ้างก็ชิงหลับไปก่อนอย่างนี้ทุกที
เจ้าของไร่หนุ่มส่ายหน้าให้กับคนตัวเล็กที่ซุกตัวเข้าหาไออุ่นของเก้าอี้ปรับนอนหุ้มผ้าทอเลียนแบบขนสัตว์นุ่มละมุน เพราะภาพที่เจ้าของไร่เลือกจะจดจำสำหรับเพื่อนเล่นในตอนเด็กๆแล้ว ใต้ฟ้าเลือกที่จะจดจำแต่อิริยาบถที่น่าเอ็นดูและน่าปกป้องดูแลของธาราธารเสมอ ใต้ฟ้าชอบนั่งมองเวลาที่ธาราธารนอน การซุกตัวและไขว่คว้าอะไรบางอย่างไม่ว่าจะเป็นผ้าห่ม หมอน หรือคนที่นอนอยู่ข้างๆ มันบอกได้ว่าธาราธารโหยหาความอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับจากใครเลย ภาพที่ใต้ฟ้าเฝ้าคิดถึงตอนที่อยู่ห่างกันเกินครึ่งฟ้า ภาพที่ใต้ฟ้าทำใจไว้แล้วว่าอาจจะไม่ได้เห็นอีกตอนที่พบกันครั้งแรกหลังจากที่ห่างกันไปนาน
สิ่งที่ธาราธารย้ำทำจนติดเป็นนิสัยอยู่นี้เรียกว่าจิตใต้สำนึกใช่ไหม
หากใช่
การจดจำและเฝ้าคิดถึงธาราธารในแบบที่เขากำลังมองอยู่ตอนนี้ก็เป็นจิตสำนึกด้วยเหมือนกันสินะ
“จนตอนนี้แล้วยังคิดว่าชีวิตคู่ต้องเริ่มต้นจากการแต่งงานอยู่หรือเปล่าห๊ะธาร”
๐สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ คงพูดอะไรมากไม่ได้เพราะคนเขียน "เมา" ค่ะ :sad4: แต่เพราะบอกทุกคนไว้แล้วว่าจะมาลงเรื่องน้องธาร ก็ต้องมาตามสัญญานะคะ
๐ ทุกคนสามารถติดตามข่าวสารได้ที่ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic)ค่ะ อัพเดทเร็วที่สุดแล้ว
๐ นายโลมยังเปิดให้จองและโอนเงินจนกว่าคนวาดจะส่งงานให้คนเขียนเอาเข้าโรงพิมพ์นะคะ ขอโทษคนอ่านที่จองและโอนเงินกันมาก่อนด้วยค่ะ นอกจากนี้คนเขียนก็เปิดรีปริ๊นท์ให้ทุกเรื่องแล้วนะคะ ไปจับจองกันได้ เพราะหลังจากนี้คงหยุดรีปริ๊นท์แล้ว คงรีเรื่องละ 10 เล่ม ไปออกบูธเดือน พ.ย.ทีเดียวเลยค่ะ รายละเอียดเปิดจองนายโลมและรีปริ๊นท์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32487.0)
-
จิ้มจึ่กๆ :z13:
เกือบนอนแล้วววววววว พอดีกดเข้ามาดูอีกทีเลยเจอ :z1:
เมื่อไหร่คู่นี้จะเข้าใจกันเสียที :serius2:
พี่ใต้ฟ้าเอ๋ย ถ้าน้องธารตัดใจยอมถอนสมอหล่ะก็ อย่ามาตามง้อนะเฟ้ย :a14:
แก้เท่าที่เจอเพราะว่าง่วงแล้วววววว :t3:
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนภูเขาไฟละเบิดออกมาเป็นลาวา ==> ระเบิด
ปู่พนาเอามาจับหน้าอกตัวเองแล้วเคล้นคลึงเบาๆ ==> มือ
ก่อนจะหยิบสร้อยที่สั่งทำด้วยมรกตน้ำงามทั้งเส้นเอามาส่องดูกับแสงเพื่อชื่นชมความงามแล้วเอาผ้าเช็ดในมรกตแต่ละเม็ดสวยสุกใสมากขึ้น ==> ให้
มันอาจจะกายเป็นเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ใครจะไปรู้ถูกมั้ยหลาน ==> กลาย
ไม่มีใครบังคับเราได้หรอกถ้าเค้าไม่มัดมือมัดเท้าแล้วเอาแล้วจ่อปากน่ะ
เอาเป็นว่าธารขอโทษนะครับป้าพร ขอโทษนะครับพี่ระฟ้า ธารขอตัวก่อนแล้วกันครับ ==> พี่ใต้ฟ้า
ใต้ฟ้าลอบยิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่าธาราธารสินฤทธิ์เดินนำเขาไปยังห้องหนังสือแล้ว ==> สิ้นฤทธิ์
งั้นตอบพี่มาก่อนว่าทำไมถึงอยากช่วยที่ตามหาคนร้ายล่ะ ==> พี่
555555555+ มีชื่อนายระฟ้าหลุดมาด้วย แบบนี้ต้องเน้นให้เห็นชัดๆ :m12:
-
โชคดีจังเลยที่เห็นว่ามาต่อแล้ว
พี่ใต้ฟ้าคิดเยอะจังเลยอ่า อยากให้เปิดใจพูดกันจังเลย
น้องธารของเราจะได้สมหวังสักที อิอิ
ปัญหาช่างรุ่มเร้าเสียจริงๆ
แต่ดูเหมือนพี่ใต้ฟ้าจะเิริ่มเข้าใจตัวเองแล้วใช่ไหมคะเนี่ยหรือไม่ใช่ อ่อย สับสนในตัวพี่ใต้ฟ้าจัง
จะรอมาต่อตอนหน้านะคะ :bye2: :bye2:
-
:pig4:
-
โอ๋ๆๆๆ น้องธาร :กอด1:
พี่ใต้ฟ้าเริ่มรู้ใจตัวเองแล้วใช่ม้า ><
-
เค้าเห็นคำว่า*ระฟ้า*แหละ (*¯︶¯*)
สงสัยคนเขียนก๊งหนักไปหน่อย.
-
ปู่ธารทำไมถึงเอาแต่มองธารแบบนั้น เคยได้มองธารจริง ๆ จัง ๆ บ้างไหมเนี่ย
-
อ่อ คือไม่ต้องแต่งงานก็...ได้ใช่มั๊ย? :laugh:
เค้าเปล่าทะลึ่งนะ เค้าแค่ลุ้น :o8:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:เฮ้อ: ปู่มองธารไม่ดีเลย... ว่าง่ายๆ ไม่เคยมองในแง่ดีสักครั้ง
สงสารธารนะ ความรักจากคนที่อยากได้ก็ไม่ได้... ที่ได้ก็เหมือนไม่ใช่รัก(อีตาโทมัสนั่นเเหละ)
แล้วเมื่อไหร่ใต้ฟ้าจะรับธารได้ มองเห็นตัวจริงๆของธารซักที...
อยู่ไปแบบนี้นอกจากไม่มีความหวัง แล้วยังบั่นทอนกำลังใจธารมากขึ้นเรื่องๆ
อ่านเเล้วหน่วงจริงๆ ทำไมชีวิตธารขาดๆเกินๆแบบนี้ มีเงิน แต่ไม่มีคนเข้าใจ :m15:
-
ลุ้นคู่นี้จริงๆ มีปัญหาปัจจัยอื่นๆเข้ามาตลอด
เมื่อไหร่พี่ใต้ฟ้าจะรู้ใจตัวเอง เฮ้อ
แล้วจะจัดการกับปัญหาไหนเสร็จก่อนนะ
ทั้งเรื่องคนไม่หวังดีกับไร่และเรื่องโทมัส
รออ่านต่อนะคะ
-
พี่ใต้ฟ้าน่ะแหละ ไม่ยอมรู้อะไรบ้างเลย ชิ
บวกค่า
-
ไม่รักไม่ว่า อย่ามามองความรักของคนอื่นไม่มีค่าอย่างนี้
ปล่อยน้องเขาซะ บอกไปว่าไม่รักกันแบบนั้น อย่าทำเหมือนมองเป็นคนไม่มีค่าในความรู้สึกนึกรัก
อย่า.............
-
ไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่เลยเพราะใจคนอ่านมันร้อน
อยากให้คู่นี้สวีทกันบ้าง 555
รอใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองเร็วๆ
บวกเป็ด
-
เครียดอะเครียด
เมื่อไหร่จะเปิดใจกันสักทีหนอ
อยากให้กระชากหน้ากากยัยม้าน้ำเร็วๆ
แต่ต้องจัดหนักนะ
-
ใต้ฟ้าเมื่อไหร่จะเปิดใจบ้าง ตอนนี้ต่างคนก็ต่างคิดกันไปคนละทางอยู่นั่น
กลัวว่าธารจะถอดใจจัง เฮ้อออ :m32:
-
เมื่อไหร่สิ่งที่ธารคิดจะสื่อถึงพี่ใต้ฟ้าซะทีหนอ
-
คุณปู่ไม่เข้าใจธาร
ไม่พอใต้ฟ้าก็ยังจะ
มาทำตัวน่าเบื่ออีก
ไม่ลงล็อคกันสักที :z3:
-
ต่างคนต่างคิดกันไป
ไม่เข้าใจกันสักที
(http://www.smileycodes.info/emo/bofu/52.gif)
-
เฮ้ออต่างคนต่างคิดแล้วเมื่อไหร่จะได้รุ้เรื่องกันล่ะเนี่ย
ไหนจะเรื่องไร่ ไหนจะเรื่องหัวใจ จะจัดการอะไรก่อนดีล่ะเนี่ย พี่ระฟ้า
:pig4:
-
อร้ายยย ชอบเรื่องนี้มากกกก
ชอบธารอ่ะ น่าร้ากกกกกก พี่ใต้ฟ้าก็รู้ใจตัวเองเร็วๆหน่อยน้า
รอตอนต่อไปจ้าาาา รีบๆมานะ อิอิ :L2:
-
:o8: :-[ :L2: :pig4:
-
น้องธารมาแล้วววววว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอจ้ารอ :)
-
สงสารธารมั่กๆ แค่อ่านไปไม่กี่ตอนก้อน้ำตาไหลไปสองรอบแล้วว แงๆๆๆ มาต่อเร็วนะคะ อยากอ่านอีก บางทีก้ออยากให้ธารหนีไป เผื่อใต้ฟ้าจะได้รู้สึกตัวบ้าง :o12:
-
ปะทะคารมกันตลอด อยากเห็นตอนหวานๆบ้าง :เฮ้อ:
-
รอตอนต่อไปค่ะ :-[
-
สงสารธารอ่า
คือทำไงใต้ฟ้าก็แบบดุตลอด
ธารก็แค่เรียกร้องความสนใจ ถ้าธารท้อขึ้นมาแล้วเลิกทำเมื่อไหร่
วันนั้นพี่ฟ้าคงได้วิ่งตามธารบ้างแน่ๆ
-
พี่ใต้ฟ้า ไล่ตะเพิดฝรั่งไปเลยเหอะ 555 หมดเสี้ยนหนามซะไง
บวกๆ ค่า
-
ตอนนี้เหมือนจะเก็บความในใจไว้ทั้งคู่นะ!!!
-
เย้ๆๆมาต่อแล้วดีใจอิอิ
-
มาต่อแล้วน่ารักจัง
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก ชอบบรรยากาศ
-
:impress2:
-
แล้วเมื่อไรจะรู้เรื่องกันล่ะเนี่ย อีกคนถาม อีกคนก็เงียบ :เฮ้อ:
ขอให้เจอตัวคนที่ทำกับไร่พี่ระฟ้าเร็วๆนะคะ ยังมีเรื่องให้เคลียร์รออยู่
ไม่แน่นะน้องธารอาจจะสืบหาคนร้ายเจอก็ได้ ใครจะรู้ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
o13มาต่อสักที
-
ก็ยังคงอยู่โหมดดาร์ก มึนๆ งงๆ ซับซ้อนในอารมณ์ของทั้งคู่ =_=
พี่ใต้ฟ้านี่แกจะวางฟอร์มไปไหน ทั้งที่ติดใจเรื่องในวันนั้นอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่ถาม ไม่ฟัง ทำเป็นเมินเฉย
ปากหนักขนาดนี้ น้องถึงได้ปวดหัวเครียดขึ้นสมองอยู่นี่ไง =_=
ด้วยนิสัยธารแล้วก็ไม่คิดว่าจะทนได้นานนักหรอกนะในสภาพแบบนี้
สักวันได้แตกแน่ๆ ความในใจของธารอ่ะ แล้วพี่ใต้ฟ้าจะอึ้ง =.,=
แต่ดูๆ แล้ว เหมือนพี่ใต้ฟ้าจะตบะแตกก่อนธารแหงๆ อยากเห็นพี่ใต้ฟ้าโหมดนั้นจัง 55555+
แต่ตอนนี้คุยกันให้รู้เรื่องก่อนดีกว่า ไอคุยไปเหมือนจะทะเลาะกันไปนี่ไม่ไหวอ่ะ เจ็บจี๊ดๆ แทนทั้งคู่ T T
-
ประโยคสุดท้ายนั่นแสดงว่าใต้ฟ้าเริ่มคิดอะไรได้บ้างแล้วใช่ไหม
แต่รีบๆหน่อยนะ เดี๋ยวธารจะถอดใจไปซะก่อนอ่า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:m16:
ใครที่กล้าทำเรื่องแบบนี้กับพี่ฟ้า
ต้องเป็นคนั้นแน่เลย คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
ถ้าธารสืบเจอเร็วๆก็ดีสิ
เป็นกำลังใจให้ธารนะจ๊ะ
:z3:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก
ตอนนี้กำลังดราม่าได้ใจมากเลย o13 o13
-
:mc4:
มาต่อเเล้วว
-
พี่ใต้ฟ้าก็ิคิดเรื่องน้องธารตลอดเวลาอยู่แล้ว
แต่ทำไมไม่รู้ตัวสักทีว่ารักน้องอ่ะ
สงสารน้องธารจังเลยอ่ะ
-
เข้ามาลงชื่อติดตามพี่ใต้ฟ้ากับน้องธารค่ะ
เป็นกำลังใจให้น้องธารพิชิตใจพ่อหนุ่มบ้านไร่ :impress2:
พี่ใต้ฟ้าก็อย่าใจร้ายกับน้องนักเลยนะ :monkeysad:
:กอด1: :กอด1:
-
ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะคิดตรงกันซักทีนะ
-
....คู่นี้ก็แงๆๆงอนๆๆ หยั่งเชิงกันอยู่นั้นแหละ
....เรื่องไร่โดนยา สงสัยจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เข้ามาในไร่บ่อยๆนั่นละมั้ง :L2:
-
เมื่อไหร่พี่ใต้ฟ้าจะคิดได้สักทีว่า ห่วงธารเกินน้องอ่ะ
-
คุณระฟ้าโผล่มาได้ไงคะเนี่ย 555
เบื่อคุณปู่ เหมือนแกจะเป็นคนที่ไม่เข้าใจธารเท่าไหร่
แล้ว ประโยคสุดท้าย หมายความว่าไงคะพี่ใต้ฟ้า ^ ^
-
เฮ้ย~~~~~~!!!
คู่นี้นี่น๊า เหนื่อยใจจะลุ้นจริงๆ
=*=
-
ถ้าพี่ใต้ฟ้ารักน้องก็ทำให้น้องเห็นสิ
-
น้องธารน่ารักนะคะ......^ ^..คิดอยู่อย่างเดียวว่าทำยังไงจะได้ตวามรักจากพี่ใต้ฟ้า...
ว่าแต่เมื่อไหร่พี่เค้าจะเข้าใจหละเนี่ย... :sad4:
-
:o12:
อยากให้เข้าใจกันเร็วๆ อะ
-
มารอตอนใหม่ยาววววจ๋า
-
น้องธารน่ารักอ่ะ ก็แค่อยากให้พี่ใต้ฟ้าสนใจกันบ้าง
-
เรื่องมันอึน ใต้ฟ้าก็อึน ธารก็อึน
เคลียร์กันไปซะที อ้ากกกก
-
ยังไม่ตื่นนอนเลยหรอ
หนูอยากอ่าน หนูอยากอ่าน o9
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 14
ไร่ต้องฟื้นฟูกันยกใหญ่ ความสูญเสียถึงแม้จะไม่มากเท่าที่คนทำเขาอยากให้เป็น แต่ธาราธารไม่เห็นว่าใต้ฟ้าจะวางใจหรือเบาใจขึ้นมาเลยสักนิด เจ้าของไรหนุ่มยังคงตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูไร่ให้กลับมาเหมือนเดิม ใต้ฟ้ามักจะออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าแล้วกลับเข้ามาในเวลาที่ธาราธารเฝ้าพระ อินทร์ไปแล้วทุกที
“แทน”
เสียงเรียกจากข้างหลังทำให้เด็กหนุ่มสะดุ้ง ตกใจจนลืมตัว โทมัสหน้าสลดวูบเมื่อเห็นว่าคนรักไม่ได้แค่อยากหนีหน้าเขาเท่านั้น ธาราธารดูเหมือนจะหวาดกลัวกับการอยู่ด้วยกันกับเขามาก ไม่เหมือนธาราธารที่เคยใจกล้าก๋ากั่นและไม่หวงเนื้อหวงตัวเหมือนตอนที่อยู่ ด้วยกันที่ต่างประเทศเลย มีหลายอย่างที่โทมัสรู้สึกได้ว่าธาราธารเปลี่ยนไป ชายหนุ่มต่างบ้านต่างเมืองไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเวลาเพียงไม่นานจะสามารถ เปลี่ยนธาราธารไปได้ขนาดนี้ หนุ่มตาน้ำข้าวมองไม่เห็นเลยว่าสิ่งดีๆที่จะสามารถดึงดูดใจธาราธารได้คือ อะไร ไม่มีที่เที่ยว ไม่มีบาร์ ไม่มีร้านเหล้า ไม่มีห้างสรรพสินค้าให้ชอปปิ้ง วันทั้งวันมีแต่บ้านกับไร่พืชผักผลไม้สุดลูกหูลูกตา เรื่องความสวยงามโทมัสก็ยอมรับว่าไร่แห่งนี้สวย แต่นอกจากความสวยแล้วก็ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่านั้น ไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่เห็นว่าธาราธารจะกระตือรือร้นเกี่ยวกับความรักของเราตรงไหน ยิ่งอยู่ตรงนี้ โทมัสก็ยิ่งไม่เข้าใจคนรักเอาซะเลย
“ว่ายังไง”
เสียงตอบรับของเด็กหนุ่มมีความห่างเหินจนสัมผัสได้ มันราบเรียบเฉยเมยเหมือนคนตอบแค่ทำตามหน้าที่
“ขอโทษนะ”
ภาษา สากลถูกถ่ายทอดออกมาด้วยน้ำเสียงเว้าวอนที่สุด สายตาที่มองไปยังเด็กหนุ่มเบื้องหน้าละห้อยโหยซะจนธาราธารนึกสงสารอยู่นิด หน่อยเหมือนกัน
“ลืมมันซะเถอะ แค่นายไม่ทำอีกก็พอแล้ว ที่นี่ไม่เหมือนที่เราอยู่หรอกนะ”
“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไม่ทำอีก แทน ฉันเหงานะ ไม่มีใครยอมพูดกับฉันเลย ไม่มีใครคอยกินข้าวด้วยกัน แล้วก็”
“ไม่มีคนคอยเอาใจใช่ไหม”
โทมัสฉีกยิ้ม ธาราธารต่อคำพูดเขาอย่างคนรู้ใจ ความหวังก่อเป็นแสงระยิบระยับในหน่วยตาสีฟ้าขึ้นมาจนได้
“นาย ลืมอะไรไปหรือเปล่าโทมัส ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ ฉันก็ไม่เคยเอาใจนายไม่ใช่เหรอ ต่อให้นายจะเอาแต่ใจตัวเองมากแค่ไหน แต่คนที่ยอมตามใจนายไม่ใช่ฉันแน่ๆ”
ธาราธารแค่ตั้งใจจะพูดถึงความจริงออกมาเท่านั้น ไม่ได้หวังว่าปฏิกิริยาตอบรับจากโทมัสจะเหมือนคนกำลังเจอผีอยู่แบบนี้ หมอนี่เลิกคิ้วสูง เบิกตากว้าง ส่ายหน้าไปมาแล้วก็ก้มหน้าลงอีกครั้งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเขาช้าๆ หน่วยตาแดงก่ำนั่นแสดงออกถึงความรู้สึกหลังจากที่นิ่งเงียบไปเมื่อครู่
“เอดิสัน”
เสียง แหบระโหยค่อยๆเปล่งชื่อเพื่อนอีกคนขึ้นมา ชื่อนี้ทำให้ธาราธารจ้องหน้าโทมัสให้เต็มตาขึ้นกว่าเดิม เหมือนหน้าของผู้ชายตรงหน้าคือหน่วยความทรงจำที่ย้ำเตือนให้ธาราธารนึกถึง ความตั้งใจของตัวเองขึ้นมาได้ ธาราธารรู้ว่าการใช้โทมัสเป็นเครื่องมือพิสูจน์ความรู้สึกของใต้ฟ้านั้นคือ การเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ อย่างน้อยเขาก็ทำร้ายความรู้สึกคนถึงสองคนไปพร้อมๆ กัน ถึงแม้จะคอยบอกตัวเองว่าสุดท้ายเขาก็จะทำให้โทมัสหันไปมองเอดิสัน แต่นั่นมันก็หลังจากโทมัสหมดประโยชน์กับตัวเองอยู่ดี ไม่ว่าจะยังไงความเลวก็ยังติดตัวอยู่วันยังค่ำ ตอนนี้เอดิสันคงทรมานเพราะการรอคอยอยู่แน่ๆ ธาราธารรู้ดีว่าการรอคอยโดยไม่รู้จุดหมายหรือคำตอบมันทรมานแค่ไหน เขาเองก็เคยอยู่ในช่วงเวลานั้นมาแล้วหลายปี สุดท้ายก็พบว่าต่อให้เวลาผ่านไปแต่ความรู้สึกที่ฝังรากลึกลงไปในใจก็ยัง เหมือนเดิมอยู่ดี
ธาราธารพอจะมองออกว่าเอดิสันชอบโทมัส แต่เสือผู้ชายอย่างโทมัสก็ไม่ได้สนใจผู้ชายที่เรียบง่ายแบบเอดิสันเลย โทมัสเองก็รู้ว่าเอดิสันชอบ มันไม่ต่างอะไรกับมีของตายอยู่ในกำมือ จะกลับไปสนใจเมื่อไหร่ก็ได้ หมอนี่จึงเลือกจีบของที่เข้าถึงยากอย่างเขาก่อน โทมัสมองการจีบใครสักคนเป็นเรื่องพิสูจน์ความสามารถและเสน่ห์ของตัวเองก็ เท่านั้น
โทมัสกับธาราธารเหมือนกันจนเกินไป
มันไม่ได้ต่างอะไรกับ แม่เหล็กขั้วเดียวกันที่เข้าใกล้กันไม่ได้ แต่แรงผลักกลับทำให้โทมัสยิ่งอยากเข้าใกล้ และทุกครั้งที่ผิดหวัง เขาก็มักจะได้เอดิสันเป็นคนปลอบใจ ยิ่งธาราธารเอาแต่ใจตัวเองกับโทมัสมากเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าเอดิสันจะเอาใจโทมัสเพื่อทดแทนส่วนที่ไม่ได้รับจากเขาเหมือนกัน
แต่ ธาราธารก็คือคนที่หลงตัวเอง มักคิดว่าคนอื่นก็คงนึกสนุกไม่ต่างอะไรกับที่ตัวเองทำ คิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าที่เอดิสันทำนั้นคือความรัก หมอนั่นไม่เคยบอกเขาตรงๆเลยสักที ถ้าโทมัสไม่ตามเขามาถึงที่นี่ ธาราธารก็ยังไม่รู้หรอกว่าเอดิสันคิดอะไรอยู่
“แทน”
“หืม มีอะไรเหรอ”
“ฉันถามจริงๆเถอะ จริงๆแล้วนายไม่ได้รักฉันใช่มั้ย ใช่มั้ยแทน”
คราว นี้คนที่ต้องอยู่ในอาการตกใจกลายเป็นธาราธารซะเอง เด็กหนุ่มไม่ทันเตรียมตัวว่าจะเจอกับคำถามแบบนี้ คนอย่างโทมัสมั่นใจในตัวเองเกินกว่าจะอ้าปากถามว่ารักตัวเองหรือเปล่าแน่ๆ ถึงธาราธารจะจัดอยู่ในประเภทได้มายากก็จริง แต่ถ้าเขารับปากว่าจะควงกับโทมัสแล้วล่ะก็ หมอนี่ก็ต้องมั่นใจว่าธาราธารมีใจให้ ต่างคนต่างก็ริเล่นกับไฟ และต่างคนต่างก็โดนไฟลวกจนแสบร้อนเหมือนๆกัน
“โทมัส ฉันขอโทษนะ ฉันไม่คิดว่า”
“ไม่คิดว่าฉันจะจริงจังถึงขนาดตามนายมาถึงที่นี่ใช่ไหม”
ธาราธารพยักหน้าด้วยยอมจำนนในคำตอบ
“นาย ก็รู้นะแทน ฉันไม่เคยพลาด ฉันไม่เคยถูกใครทิ้ง กว่าฉันจะจีบนายสำเร็จฉันต้องผ่านใครตั้งกี่คนที่มาชอบนาย ฉันผ่านมาได้ฉันมันโคตรเจ๋งใช่มั้ยล่ะ การได้เดินจูงมือนายต่อหน้าไอ้พวกนั้นมันน่าภูมิใจแค่ไหนรู้มั้ย ฉันรู้สึกว่าตัวเองเท่อย่าบอกใครเลยล่ะ ฉันกำลังควงกับแทนนี่นะ ผู้ชายคนนี้ยอมฉัน แต่จู่ๆนายก็กลับเมืองไทย นายทำเหมือนความพยายามของฉันเป็นเรื่องเด็กเล่น นายเรียกฉันว่าที่รักนะแทน นายจำได้ไหม แต่สุดท้ายที่รักของฉันกลับบ้านโดยที่ฉันไม่รู้อะไรเลย นายว่าฉันยอมได้เหรอ ยังไงซะ ฉันก็ต้องมาตามตัวนายกลับไปให้ได้ ฉันแพ้ไม่ได้หรอก ฉันเป็นตัวตลกให้พวกนั้นหัวเราะไม่ได้หรอกแทน”
เหตุผล ยาวเฟื้อยที่โทมัสลากออกมานั้น ไม่มีประโยคไหนเลยสักประโยคที่บอกให้ธาราธารรู้ว่าโทมัสรักเขาจริงๆ ความหมายของทุกๆประโยคที่โทมัสพูดไปนั้น มันคือการเอาชนะ โทมัสแค่อยากเป็นที่ยอมรับจากคนกลุ่มเดียวกันเท่านั้น ความรู้สึกผิดที่เคยมีลดลงเหลือครึ่งหนึ่งทันที
“โทมัส สิ่งที่นายพูดมาน่ะ นายรู้หรือเปล่าว่ามันบอกอะไรกับฉัน”
“อะไรเหรอ คำพูดของฉันบอกความรู้สึกอะไรกับนาย”
“นาย ไม่ได้รักฉันเลยโทมัส ที่นายยอมดั้นด้นมาลำบากกับฉันที่เมืองไทยอยู่หลายวันนี่เพราะนายกลัวเสียหน้าจากไอ้พวกนั้นต่างหาก แล้วตอนนี้ นายเองก็คงรู้สึกว่ามันไร้ประโยชน์อยู่ใช่มั้ยล่ะ นายถึงยอมพูดเรื่องนี้กับฉันตรงๆ”
“ฉันเอ่อ ฉัน”
“ตอนนายมาที่นี่ เอดิสันโทรมาโวยวายกับฉัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเขาเป็นคนมาเตือนฉันแท้ๆว่านายโกรธมาก และให้ฉันระวังตัวเองดีๆ แต่พอนายมาที่นี่ คนที่ผิดเหมือนจะกลายเป็นฉันไปซะได้ นายมีคำอธิบายมั้ยโทมัส”
แขกชาวต่างชาติหน้าสลดลงอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆว่ามีคำอธิบายที่ธาราธารต้องการ
“ตอน ที่นายมาที่นี่ ฉันคิดว่าเอดิสันต้องรู้แน่ว่านายไปไหน แต่หมอนั่นคงรอโอกาสแทนที่นายอยู่แล้ว มันเลยไม่ยอมบอกที่อยู่ของนายกับฉัน พอฉันจะจัดการมันก็ยอมบอกฉันว่านายมาเมืองไทย ตอนนั้นฉันเหมือนคนบ้า ใจหนึ่งบอกว่าต้องตามล่านายกลับมาให้ได้ แต่อีกใจก็อยากหยิ่งไม่สนใจนายอยู่เหมือนกัน แต่ฉันก็รู้ดีอีกนั่นแหละแทน ฉันรู้ดีว่านายไม่มีทางง้อฉันแน่ๆต่อให้ฉันประกาศว่าโกรธนายแค่ไหน”
“อือฮึ”
“แล้ว ตอนนั้น เอดิสันก็บอกว่าถ้านายไม่เห็นความสำคัญของฉัน เขาก็พร้อมจะอยู่ข้างฉันแทนนายเอง ฉันกับเอดิสันก็เลยมีอะไรกันน่ะ เขาเข้ามาดูแลฉันแทนนายอย่างที่บอกจริงๆ ตอนนั้นหมอนั่นมีความสุขมาก ส่วนฉันมีความสุขกับการมีเซ็กส์กับหมอนั่นเท่านั้น พอฉันได้เบอร์นายที่เมืองไทยมา ฉันติดต่อนายได้ พอนายบอกว่ากลับมาเพื่อจะเคลียร์เรื่องของเราฉันก็มีความหวังอีกครั้ง ฉันถึงได้ทิ้งเอดิสันมาหานายที่นี่ หมอนั่นโกรธฉัน แต่ฉันก็ไม่สนใจหรอก หมอนั่นรักฉันจะตาย ฉันจะกลับไปเมื่อไหร่ก็ได้ ฉันเลยคิดว่าฉันจะกลับไปหาหมอนั่นตอนที่ฉันหมดทางไปแล้วจริงๆ”
ธาราธาร ไม่แปลกใจกับคำตอบเลยสักนิด เขาเดาเรื่องราวไว้บ้างแล้ว และรู้นิสัยโทมัสดี สิ่งเดียวที่ทำให้ธาราธารรู้สึกแย่ก็คือ โทมัสกลับไปหาเอดิสันเพราะหมดหวังจากเขาแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้น เอดิสันจะกลายเป็นคนที่น่าสงสารมากที่สุด
“แล้วตอนนี้นายคิดว่าตัวเองรู้สึกแบบไหนอยู่ล่ะ”
“ฉัน รู้สึกว่างเปล่ามากเลยแทน ฉันงง ฉันสับสน นายดูเกรี้ยวกราดใส่ฉัน ทั้งๆที่การมีเซ็กส์คือเรื่องปกติของคนรักกัน นายต่อต้านและเฉยเมยใส่ฉัน ทั้งๆที่ฉันอยู่ใกล้นายขนาดนี้ ฉันไม่รู้สึกเลยว่ามีนายอยู่ด้วย ฉันรู้สึกเลยว่าที่นี่ไม่เหมาะกับฉัน และฉันเองก็ไม่เหมาะกับนาย ทุกครั้งที่ฉันอยู่คนเดียวฉันมักจะคิดว่า ถ้ามีเอดิสันอยู่ตรงนี้นะ ฉันต้องไม่อ้างว้างแน่ๆ ถ้ามีเอดิสันฉันไม่ต้องกินข้าวคนเดียว ฉันเปรียบเทียบเอดิสันกับนาย ฉันคิดว่าตัวเองคิดถึงหมอนั่นเพราะความเคยชินที่หมอนั่นเคยทำอะไรให้ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่หรอก ฉันคิดถึง เอดิสันจริงๆนั่นแหละ”
“เฮ้ออออออ โทมัส เราเป็นผู้ใหญ่กันจริงๆสักทีนะ”
“นายหมายความว่ายังไงเหรอแทน”
“ฉันหมายความว่า ที่ผ่านมาเราจมอยู่แต่กับเรื่องที่ไร้สาระน่ะสิ พวกเราแค่ต้องการมีตัวตนในสังคมเท่านั้นเอง”
“มันก็จริงของนาย”
“กำลังคิดว่าไม่น่ามาให้เสียเวลาเลยใช่มั้ยล่ะ”
“ไม่ หรอกแทน ถ้าฉันไม่มาที่นี่ ฉันก็จะคิดว่าฉันยังรักนายอยู่ ถึงแม้ที่นี่จะไม่มีอะไรที่เหมาะกับฉันเลย แต่มันก็ทำให้รู้ว่าฉันไม่ได้คลั่งรักนายอย่างที่คิดเลย ทั้งๆที่เราอยู่ใกล้กัน ใกล้กันแค่ฉันเอื้อมมือก็ถึงตัวนายแล้วแท้ๆ”
“บรรยากาศของไร่แห่งนี้คงสูบเสน่ห์ฉันไปหมดแล้วมั้งโทมัส ฉันถึงไม่มีแรงดึงดูดอะไรกับนายอีกแล้ว”
“ไม่ จริงเลยแทน นายยังน่าหลงใหลเหมือนที่ฉันเจอครั้งแรกไม่มีผิด เพียงแต่ที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกว่าโลกนี้ไม่ได้มีแต่ตัวเราและคนที่เรารักเท่า นั้น และนายทำให้ฉันได้รู้ว่า แทนนี่ที่ฉันรู้จักน่ะเป็นแค่หน้ากากที่นายใส่มันขึ้นมาเวลาอยู่กับฉันเท่า นั้นเอง ตัวตนจริงๆของนายมองแต่ผู้ชายคนนั้น เขาไม่ใช่พี่ชายแท้ๆใช่มั้ยแทน”
“อื้อ ฉันไม่รู้ว่านายจะเข้าใจความสัมพันธ์ของไทยคนหรือเปล่านะ ผู้ชายคนนั้นเป็นรักแรกของฉันน่ะ นายห้ามหัวเราะล่ะที่ฉันพูดเรื่องบ้าบอพวกนี้ มันดูไม่เหมาะที่จะเป็นฉันเลยใช่มั้ยล่ะ”
“ไม่หรอก พูดมาเถอะ ฉันอยากฟัง”
“ฉัน ถูกพ่อกับแม่ทิ้งตั้งแต่เด็กๆน่ะ พ่อกับแม่รักกันมาก แต่ก็เลิกรักกันตอนที่มีฉันได้ไม่กี่ปี ฉันไม่รู้สาเหตุความรักที่จืดจางนั่นหรอกนะ ฉันโตมากพอที่จะจำความได้ฉันก็รู้ว่าตัวเองติดปู่มาก แล้วปู่ฉันก็มีเพื่อนสนิทที่รักกันมากเหมือนกันน่ะ ซึ่งก็คือปู่ของพี่ใต้ฟ้านี่แหละ เขาเป็นพี่ เป็นเพื่อนของฉัน ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกว่าเขาคือฮีโร่ ฉันรู้สึกว่าอยากอยู่กับผู้ชายคนนี้ตลอดไป แต่พอฉันบอกพี่ฉันว่า ฉันจะจองตัวพี่ไว้ก่อนน่ะนะ ฉันก็โดนปฏิเสธล่ะ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าตอนนั้น เขาเองก็รักฉันเหมือนกันแต่ทำไมเขาถึงไม่ยอมรับรักฉันก็ไม่รู้ ฉันเสียใจแล้วก็โกรธมาก แต่พอโตขึ้นมาเรื่อยๆและได้รู้จักความรักมากขึ้น ฉันก็ยังรู้สึกว่าคนที่ฉันรักก็ยังเป็นเขาอยู่”
“แล้วตอนนี้ล่ะ”
“มันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยโทมัส ความรู้สึกฉันยังเหมือนเดิม ฉันถึงได้ตั้งใจว่ายังไงฉันก็จะต้องทำให้เขารักให้ได้”
“แต่เขาไม่ใช่เกย์นะแทน เขาชอบผู้หญิง”
“ฉัน รู้ แต่ฉันต้องสนด้วยเหรอ ในเมื่อใจฉันมันทรยศกับความต้องการฉันนี่ ฉันก็อยากจะตัดเขาไปเหมือนกัน แต่ใจฉันมันไม่เคยยอม นายจะให้ฉันทำยังไงล่ะ”
“หลังจากถูกปฏิเสธแล้ว นายเคยบอกเค้าอีกมั้ย”
“บอกอะไร”
“บอกความรู้สึกของนนาย”
“ไม่ เรื่องอะไรฉันจะบอกเขาง่ายๆอีก ฉันเคยบอกไปแล้วฉันถูกปฏิเสธกลับมาง่ายๆเหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันจะทำให้เขายอมรับออกมาเองว่ารักฉัน”
“มีใครเคยบอกนายหรือยังแทน ว่านายร้ายกาจมาก”
“หึ หึ นายไม่ใช่คนแรกที่บอกฉันหรอกโทมัส ทุกคนที่เข้ามาในชีวิตฉันแล้วจากไป ล้วนทิ้งท้ายประโยคนี้ไว้ให้ฉันกันทั้งนั้น ฉันชินแล้วล่ะ”
“นายคงอยากอยู่ที่นี่ต่อสินะ”
“อื้ม ปู่ฉันเตะโด่งฉันมาที่นี่นะ แต่มันก็เป็นความต้องการของฉันเหมือนกัน ก็ดี”
“เร็วๆนี้ฉันคงต้องกลับแล้วละนะ”
“ฉันขอโทษนายอีกครั้งนะโทมัส”
“ถ้าสำนึกผิด นายก็มาจูบลาฉันซะสิแทนนี่”
“ได้ แล้วนายจะได้รู้ว่า จูบที่นายอยากได้จากฉันนักหนานั้น มันจืดชืดสิ้นดีเมื่อเทียบกับคนที่จูบนายด้วยความรักน่ะ”
หมอนั่นเลิกคิ้วสูงเมื่อธาราธารยอมรับคำท้าง่ายดาย แต่ก็ยังยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์เมื่อถูกเด็กหนุ่มบอกให้เปรียบเทียบกับคนที่รักเขา
ธาราธารแหงนหน้าและเปิดปากรับจูบที่อีกคนค่อยๆส่งริมฝีปากลงมาทาบทับ มันเฉยเมยมากเมื่อปากเราได้สัมผัสกัน ไม่มีกระแสไฟฟ้าแล่นพล่านในร่างกายเหมือนที่หนังสือบรรยายเอาไว้ ไม่มีไฟฟ้าสถิตย์ให้รู้สึกวูบวาบ เสียงโทมัสฮึดฮัดขัดใจเมื่อจังหวะที่หมอนั่นตั้งใจจะบดเบียดแลกลิ้นกลับได้ รับการตอบสนองที่จืดชืด เป็นการจูบลาที่ตัดเยื่อใยไม่ให้มีความอาลัยอาวรณ์ต่อกันอีก หมอนั่นถอนปากขึ้นมาช้าๆ ปลายนิ้วจิ้มหน้าผากธาราธารเอาไว้เหมือนจะคาดโทษ
-
“แทน นายจูบได้แย่มากเลยรู้มั้ย มันห่วยแตกสิ้นดี”
“รู้สิ แต่ก็ดีแล้วล่ะ”
“ดียังไง”
“นาย จะได้ไม่ติดใจฉันจนไม่อยากกลับบ้านไง กลับไปมองคนที่ชอบนายบ้างเถอะโทมัส นายไม่เหนี่อยหรือไงกับการหาใครไปเรื่อยๆ เคยคิดอยากพักบ้างมั้ย”
“เคยสิ ตอนที่เอดิสันเสนอตัวมารักษาแผลใจแทนนาย ฉันก็มีความสุขจนอยากหยุดอยู่ตรงนั้นไปนานๆ ถ้านายไม่ให้ความหวังฉันซะก่อนนะ”
“ใจนายมันโลเลเองต่างหากล่ะ ฉันก็แค่กลัวว่านายจะอาละวาดทำร้ายคนอื่นที่ไม่เกี่ยวด้วยหรอกถึงได้พูดเอาตัวรอดไปอย่างนั้น”
“ฉันถึงได้บอกว่านายน่ะร้ายกาจไงแทน”
“เอาล่ะๆ เราเข้าใจกันก็ดีแล้ว ฉันเครียดจนหัวแทบระเบิดอยู่แล้วที่มีปัญหาหลายทางน่ะ”
“มีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่าล่ะ ทิ้งท้ายก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกันอีกยาวเลยนะ ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก”
“ไม่ รู้เหมือนกัน ตอนนี้ยังคิดไม่ออก ไว้คิดออกจะบอกให้ช่วยนะ ส่วนเรื่องกลับบ้านนายบอกมาแล้วกันว่าจะกลับเมื่อไหร่ ฉันจะโทรให้ปู่จัดการให้”
“ให้ฉันช่วยจัดการผู้หญิงคนนั้นมั้ยล่ะ ดูเหมือนเขาจะมาชอบพี่ชายนายนะ”
ท่าทางของผู้หญิงคนนั้นที่โทมัสวาดมือไปในอากาศให้ธาราธารดูแล้ว ลมร้อนก็พรูออกจากจมูกเด็กหนุ่มระบายความหงุดหงิดออกไป
“เหอะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คู่แข่งคนสำคัญของฉันหรอกโทมัส ฉันจัดการเองได้สบายมาก”
“ฉันก็เชื่อว่าอย่างนั้นเหมือนกัน”
“ฉันจะคิดว่ามันเป็นคำชมเชยก็แล้วกันนะ”
บท ที่ปมจะคลี่คลายมันก็หลุดออกมาง่ายๆ จนคาดไม่ถึง ธาราธารคิดว่าโทมัสจะดื้อด้านมากกว่านี้ซะอีก เขาคิดว่าการบอกลากับโทมัสครั้งนี้อาจจะต้องเสียเลือดเสียเนื้อหรือเปลือง ตัวให้โทมัสเลิกคิดว่าตัวเองเสียหน้าจะได้กลับบ้านไปสักที ไม่คิดว่าสงครามประสาทและบรรยากาศของไร่แห่งนี้จะทำให้หนุ่มผู้หลงใหลแสงสี จะรีบตัดใจและร่ำร้องจะกลับบ้านตัวเอง
ใต้ฟ้าหอบสารร่างเจียนแหลกเพราะ โหมงานหนักในไร่กลับบ้านด้วยสภาพที่พร้อมจะทิ้งตัวลงนอนได้ตลอดเวลา เสียงหัวเราะทุ้มกังวาลดังประสานกันจนเล็ดลอดออกมาถึงหน้าบ้าน เจ้าของไร่หนุ่มผลักประตูเข้าไปด้วยสีหน้าบึ้งตึงบอกบุญไม่รับ ผู้ชายสองคนในห้องนั่งเล่นชะงักมือที่ใช้หยอกล้อกันแล้วหันมามองเขาเป็นตา เดียว ยื่นหมวกปีกกว้างและเสื้อแทนยาวชั้นนอกที่ถอดพาดบ่าเอาไว้คลายร้อนให้แม่ บ้านแล้วใต้ฟ้าก็พาตัวเองขึ้นห้องไปเหมือนไม่สนใจคู่รักข้างล่างอีกเลย
“ดูเหมือนพี่ชายนายจะอารมณ์ไม่ดีนะแทน”
ธารา ธารไหวไหล่ไม่แคร์ ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้ใต้ฟ้าบ้างานขนาดนี้ล่ะ เป็นถึงเจ้าของไร่ที่มีคนงานเป็นร้อยขนาดนี้ ถ้าไม่รู้จักบริหารจัดการกับลูกน้องจนตัวเองต้องลำบากเหมือนตอนที่ยังลุยงาน คนเดียวก็ช่วยไม่ได้
“หัดง้อบ้างสิ นายอย่าลืมนะแทน นายกลับมาเพื่อทำให้เขารัก”
ธารา ธารผ่อนลมหายใจเสียงดังลั่น เรื่องที่โทมัสย้ำมันก็ใช่ แต่บางทีธาราธารก็หมั่นไส้ที่ใต้ฟ้าเป็นแบบนี้ แต่พอเขาใจร้ายใส่ก็ต้องมานั่งน้อยใจ การรักใครสักคน ความรู้สึกมักผลักดันให้คนเรางี่เง่าได้เสมอ ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใครและมาดแมนแค่ไหนก็ตาม ทุกคนล้วนอ่อนแอและร้องไห้กับเรื่องความรักกันทั้งนั้น คนเราอดทนต่อความเจ็บปวดทางกายได้ แต่ไม่มีใครทนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจได้เลยสักคน รวมถึงผู้ชายที่ไม่เคยเสียฟอร์มต่อหน้าใครอย่างธาราธาร
••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.••
เสียง เคาะประตูทำให้ใต้ฟ้าเงยหน้าขึ้นมองบานประตูด้วยความแปลกใจไม่ได้ ตอนนี้ไม่น่าจะมีใครมาคอยรับใช้เขาอีก เขาบอกทุกคนไว้แล้วว่าอยากจะพักผ่อน แต่ภาพที่ธาราธารกับฝรั่งคนนั้นหยอกล้อกันให้เห็นทำให้เขาตาค้างนอนไม่หลับ จนต้องรื้อหาหนังสือเป็นเพื่อนอยู่อย่างนี้
“ใคร”
ไม่มีเสียงตอบรับ ใต้ฟ้าก็ไม่ลั่นปากอนุญาตให้เข้ามาข้างในเด็ดขาด แล้วคนมาเยือนก็ไม่ได้เคาะซ้ำแต่อย่างใด แต่เวลาถัดมาประตูบานนั้นก็เปิดออกจากกันเผยให้เห็นว่าคนที่มาเยือนยามวิกาล เป็นใคร
“ธาร มีอะไรหรือเปล่า”
สะดุดกับน้ำเสียงเย็นชานั่น แต่เด็กหนุ่มเลือกที่จะไม่ใส่ใจและเดินหน้าเข้ามาให้ใกล้ตัวเจ้าของห้องมากที่สุด
“ทำไมพี่ใต้ฟ้ายังไม่นอนล่ะ เห็นกลับมาเหมือนจะเหนื่อยมากไม่ใช่เหรอ”
“พี่มีงานต้องทำต่อ แล้วธารล่ะเข้ามาในห้องนี้ทำไม”
ใต้ ฟ้าปดออกไปคำโต ถ้าไม่ใช่เพราะนอนไม่หลับ ใต้ฟ้าไม่มีหน้ามานั่งกวาดตาอ่านตัวหนังสือที่ไม่มีตัวไหนสักตัวซึบซับผ่าน รอยหยักของสมองนี่หรอก เขาสังเกตเห็นเด็กหนุ่มยู่หน้าเหมือนได้รับคำตอบที่ไม่น่าพอใจ แถมยังโดนถามกลับไปเหมือนไม่ยอมน้อยหน้ากันอีก
“ธารก็จะเข้ามาอ่านหนังสือที่อ่านค้างอยู่เหมือนกัน”
“งั้นเหรอ”
ใต้ ฟ้าเลิกคิ้วสูง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเมื่อธาราธารบอกว่าติดหนังสือในห้องนี้ แค่ได้ยินว่าธาราธารอ่านหนังสือก็เป็นเรื่องประหลาดใจมากพออยู่แล้ว แต่ถึงขั้นติดจนต้องมาอ่านให้ได้นี่เรียกว่ามหัศจรรย์พันลึกเลยก็ว่าได้ ในห้องนี้หนังสือส่วนใหญ่เป็นตำราเกี่ยวกับการเกษตรทั้งสิ้น ไม่มีหนังสือที่ให้ความบรรเทิงจำพวกพ็อกเก็ตบุ๊คหรือนิยายอย่างที่คิดว่า ธาราธารจะอ่านได้เลย
ธาราธารเลือกที่จะไม่ตอบเขา เด็กหนุ่มเดินไปยังชั้นวางหนังสือที่สูงชนฝ้าเพดาน เลือกหยิบหนังสือเล่มหนาที่อยู่ใกล้มือมากที่สุดมา กรีดดูไม่เหมือนกับหนังสือที่เคยอ่านค้างไว้แล้วเลย เจ้าของไร่หนุ่มสนใจที่จะมองปฏิกิริยาของธาราธารมากกว่าหนังสือตรงหน้า เขาเองอยากรู้จริงๆว่าเด็กคนนี้จะสนใจกับหนังสือตรงหน้าได้สักกี่น้ำ ธาราธารกรีดหนังสือตำราเหมือนกรีดมองสมุดภาพ เด็กหนุ่มแค่กวาดตามองแต่ไม่ได้อ่าน หัวส่ายไปส่ายมาจนคนมมองเริ่มตาลาย แต่อยู่ๆธาราธารก็หยุดอยู่ที่หน้าหนึ่งนานเป็นพิเศษ แล้วเงยหน้าขึ้นมาเจอกับใต้ฟ้าพอดี เด็กหนุ่มเลิกคิ้วสงสัยก่อนจะเอียงคอและเอ่ยปากคุยกับเขาในที่สุด
“พี่ใต้ฟ้า นี่มันคืออะไรครับ”
แผ่นกระดาษที่มีลายมือยึกยือเหมือนแลคเชอร์อะไรสักอย่างถูกธาราธารชูขึ้นให้ดู มันเก่าเกินที่ใต้ฟ้าจะจำได้
“ไหนพี่ขอดูหน่อยสิ นั่นมันลายมือพี่นี่ แต่พี่ไม่รู้ว่าเขียนอะไรเอาไว้”
สงครามประสาทระหว่างเจ้าของบ้านกับผู้อาศัยถูกพักยกชั่วคราว ธาราธารลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ แล้วยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้ดู
“มัน เป็นตำราที่พี่ถอดวิธีการปลูกพืชที่ชอบอากาศหนาวออกมา แล้วเอามาวิเคราะห์หาทางปรับใช้ในพื้นที่ๆมีความหลากหลายทางด้านอากาศน่ะ แต่นี่มันเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อหาที่พี่จะทำเป็นหนังสือนี่นา มันมาอยู่ที่หนังสือเล่มนี้ได้ยังไงนะ”
“ธารก็ไม่รู้ มันสอดอยู่ในหนังสือที่ธารอ่าน มันสำคัญยังไงเหรอครับ”
“มัน เป็นข้อมูลที่พี่เขียนสะสมเอาไว้ตั้งแต่เริ่มทำไร่แห่งนี้จนมาถึงทุกวันนี้ น่ะ มันก็จะมีวิธีการปลูกและดูแลผักและผลไม้ที่มีเอามาปลูกที่ไร่แห่งนี้เพื่อทำ เป็นหนังสือไว้ประกอบการบรรยายตอนให้ความรู้ชาวบ้าน มันจะถูกเปิดตัวในงานเกษตรจังหวัดของงปีนี้”
“มันเป็นต้นฉบับเหรอครับ”
“อือหึ๊”
“เอ แล้วมันกระจัดกระจายอย่างนี้ได้ไงล่ะ”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ถ้าหนังสือเล่มนี้แพร่กระจายออกไปมันจะเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ”
“ไร่ ของเราก็จะกลายเป็นห้องเรียนสามมิติที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดไงล่ะ มีคำอธิบายและมีภาพประกอบเป็นสถานที่จริงให้เข้ามาศึกษาเสร็จสรรพเลย”
“พี่ใต้ฟ้ากับไร่ก็จะได้ชื่อเสียงและเป็นที่ยอมรับของจังหวัดและพื้นที่ใกล้เคียงใช่มั้ยครับ”
“ก็คงจะอย่างนั้นแหละมั้ง เราจะอยากรู้ไปทำไม”
“ธาร คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดูยิ่งใหญ่แล้วก็น่าอิจฉามากเลยนะครับ พี่ใต้ฟ้าเป็นคนหนุ่มเอง ทำไมถึงประสบความสำเร็จขนาดนี้ได้ล่ะ ทั้งๆที่ก่อนพี่ใต้ฟ้าจะมาอยู่ที่นี่ พวกพืชผลทางการเกษตรไม่ได้มีเยอะแยะขนาดนี้นี่นา”
“เรารู้ด้วยเหรอว่าที่นี่มันทำการเกษตรยาก”
“ปู่ เคยบ่นตอนที่ปู่เกรียงกับพี่มากว้านซื้อที่ ที่นี่น่ะ ตอนนั้นปู่บ่นจนธารรำคาญ บอกว่าปู่เกรียงเอาเงินมาทิ้งเอาหลานมาลำบากน่ะครับ ดินผสมทรายแบบนี้จะปลูกอะไรขึ้น ธารฟังจนท่องจำได้แล้ว มันฝังเข้าไปถึงแกนสมองเลยมั้ง”
“ขนาดนั้นเลย มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก แต่เราก็ต้องลองผิดลองถูกกับมัน ไม่มีใครกล้าที่จะเริ่มทำอะไรใหม่ๆ ชาวบ้านเขาก็เลยเลือกปลูกอะไรที่เคยปลูกกันมาแล้วเพราะเขาไม่ได้มีเงินทุนพอ ที่จะเสี่ยง”
ธาราธารพยักหน้าเข้าใจแล้วก้มหน้าอ่านเนื้อหาในกระดาษ แผ่นนั้นอย่างตั้งใจ ปลายนิ้วยกขึ้นจ่อริมฝีปากตัวเองอย่างลืมตัว ไม่นานใต้ฟ้าก็ได้ยินเสียงกัดเล็บจากคนที่เอาแต่จ้องอยู่กับกระดาษแผ่นนั้น
เจ้า ของไร่หนุ่มเลิกคิ้วมองเหมือนเด็กหนุ่มคือคนแปลกหน้า ธาราธารต่อต้านการเรียนรู้ รักสนุกและใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆร่วมถึงใช้จ่ายฟุ่มเฟือยบ้าตามแฟชั่นแล้วก็ เสเพลสุดๆอย่างที่ใต้ฟ้ารับรู้มานั้นจะมีภาพตรงหน้าอย่างที่เห็นอยู่ตอนนี้ ได้ยังไง
ธาราธารลุกจากเก้าอี้ข้างๆเขาไปยังชั้นหนังสืออีกครั้ง หยิบหนังสือเล่มเดิมมากรีดดูเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง แล้วหลังจากนั้นธาราธารก็หยิบหนังสือทั้งชั้นมาทำแบบเดียวกัน
ใต้ฟ้ายอมให้ตัวเองเป็นอากาศธาตุนานเกินไปแล้ว
“คิดจะทำอะไร”
คน ที่ใช้ขาทั้งสองเหยียบอยู่บนบันไดขั้นที่สามแทบหงายหลังลงมาให้พระเอกต้อง รับร่างเอาไว้อย่างในละคร น้ำหนักตัวอาจจะหน่วงจนแขนพระเอกแทบจะรับไม่ไหว ครั้นพอออกแรงกระชับวงแขนมากขึ้นเท่าไหร่ก็กลายเป็นว่าปากชนปาก ตาสบกันจนกลายเป็นเลิฟซีนคลาสสิคไปในทันที
ธาราธารตกใจแทบสิ้นสติเมื่อ ความเงียบถูกรบกวนด้วยเสียงทุ้มกังวาลของคนที่มายืนซ้อนอยู่ข้างหลัง แรงสะดุ้งแค่เกือบทำให้เด็กหนุ่มเสียหลักหงายหลังลงไปเท่านั้น แขนอีกข้างที่ไม่จับหนังสือยังจับอยู่กับบันไดได้อยู่ แต่แค่นั้นก็ทำให้กระแสไฟฟ้าวิ่งพล่านชนกันไปทั้วทั้งร่างเมื่อใต้ฟ้ารั้ง สะโพกของเขาเอาไว้ไม่ให้พลัดตกลงมา จะต่อว่าผู้หวังดีก็ไม่ได้ เพราะขั้นบันไดที่ธาราธารยืนอยู่นั้นทำให้สุดปลายแขนของใต้ฟ้าอยู่ที่ ตำแหน่งสะโพกของเขาพอดี
“ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอก”
“ก็ถ้าพี่ใต้ฟ้าไม่ส่งเสียงขึ้นมาให้ธารตกใจ ธารก็คงจะไม่ซุ่มซ่ามจนตกลงมาหรอก”
“แล้วธารกำลังจะทำอะไร พี่มองอยู่นานแล้วพี่ก็เดาไม่ถูกว่าธารจะเล่นอะไรกับชั้นหนังสือของพี่”
“ธารไม่ใช่เด็กแล้วนะ ธารแค่จะหาหลักฐาน”
“หลักฐานอะไร คิดว่าตัวเองเป็นโคนันหรือไง”
“พี่ ใต้ฟ้าไม่แปลกใจบ้างเลยเหรอ ต้นฉบับพวกนั้นพี่ใต้ฟ้าเขียนขึ้นมาคนเดียว เก็บเอาไว้ในที่เดียวกัน แต่วันนี้ธารพบว่ามันถูกสอดอยู่ตามหน้าหนังสือ มันแปลกๆนะ”
“ห้องนี้มีพี่ใช้อยู่คนเดียว มีแต่ตำราทั้งนั้นคงไม่มีใครมาวุ่นวายหรอก อาจจะเป็นแม่บ้านมาเก็บกวาดแล้วปลิวอยู่ตามพื้นก็เลยเก็บสอดไว้ในหนังสือก็ ได้”
“งั้นแม่บ้านของที่นี่ก็คงพยายามมากเลยนะครับ ถ้าเป็นธาร ธารจะรวมๆกันเอาไว้แล้ววางบนโต๊ะของพี่ เอาอะไรทับให้รู้ว่ามันปลิวออกมา ไม่ใช่สอดกระจายไปตามหนังสือทุกชั้นแบบนี้ นี่มันไม่ใช่แผ่นสองแผ่นนะครับ”
ธารา ธารชูกระดาษที่เขียนด้วยลายมือใต้ฟ้าจากหนังสือหลายๆเล่มและตั้งแต่เด็ก หนุ่มกรีดหาแต่ละเล่มก็พบว่ามันถูกสอดอยู่กับบางเล่มเท่านั้น แต่ก็พบว่ามันมีอยู่ทุกชั้นวางที่เขาสำรวจถึง
ใต้ฟ้ารับเอกสารปึกเล็กๆ นั้นไปตรวจดูอย่างพิจารณา คิ้วขมวดจนหน้าผากยับย่นเป็นริ้วๆ ธาราธารมองเจ้าของไร่หนุ่มแล้วถอนใจก่อนจะไต่บันไดลงมายืนคู่กัน
“โลกสวย จนไม่รู้เลยสินะว่ามีคนยัดเยียดศัตรูมาให้ถึงบ้านแล้ว สู่รู้ยิ่งกว่าพวกเดลิเวอรี่อีก ยังไม่ทันจะโทรสั่งเลยมาเสิร์ฟถึงบ้านแล้ว”
“ธารพึมพำอะไรอะ”
“ธารกำลังไล่นกเอี้ยงบนหลังควายน่ะครับ”
“นี่เรากำลังด่าพี่นี่ธาร แรงไปนะ ใครสอนให้ปากร้ายอย่างนี้”
“ถ้าไม่แรงพี่ใต้ฟ้าก็ไม่รู้สึกตัวอยู่ดีแหละ”
ธารา ธารพรูลมหายใจออกจากจมูกอีกครั้ง ใต้ฟ้ายังเป็นคนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ทำเพื่อคนอื่น มองโลกในแง่ดี ใต้ฟ้าฉลาดในทุกๆเรื่องแต่ไม่เคยระวังตัวเองเรื่องคนอื่นจะมาคิดร้าย เพราะใต้ฟ้าไว้ใจคนรอบตัวจนเกินไปมาตั้งแต่ไหนแต่ไรนั่นเอง ตั้งแต่มีปัญหาเรื่องไร่ ดีกรีความโกรธที่ถูกต่อว่าเรื่องตัวเองกับโทมัสที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันวัน นั้นลดดีกรีความร้อนจากจุดเดือนที่ควันแทบพ่นออกมาจากหูเหลือแค่อุณหภูมิ ห้องตามปกติเท่านั้น
‘ธาร ธารร้องไห้ทำไม ไหนบอกพี่สิ ไปสะดุดล้มตรงไหนมาเหรอทำไมปากถึงได้บวมเจ่ออย่างนี้ หรือว่าโดนอะไรต่อยมา หืม’
ฮึ ฮือ ฮึๆๆ เสียงสะอึกสะอื้นอู้อี้อยู่ในจมูกของธาราธารตอนเด็กๆนั้นเป็นอุปสรรคต่อการ รายงานเพื่อนรุ่นพี่อย่างมาก ยิ่งธาราธารพยายามเค้นเสียงและรวบรวมคำพูดที่จะตอบ ใต้ฟ้าก็เขย่าตัวเขาไปมาจนตัวโยนไปหมด
‘ธาร ฮึกๆ ธารไม่ได้ล้มซะหน่อย ฮือๆ ธารถูกไอ้เด็กบ้านโน้นเอาฝรั่งปาใส่ ฮึกๆ ฮึก ต่างหากเล่า’
‘อ้าว แล้วทำไมไม่รีบบอกให้พี่ไปจัดการล่ะ’
ก็ ใต้ฟ้านั่นแหละที่เป็นคนดีคิดว่าเกิดจากอุบัติเหตุตั้งแต่แรก กว่าใต้ฟ้าจะไปเอาคืนให้ ธาราธารก็เสียหน้าจนกู่ไม่กลับแล้ว แถมยังเจ็บและเสียโฉมอีกต่างหาก
ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ธาราธาร รู้ว่าใต้ฟ้าจะไม่มีวันกล่าวปรักปรำใครโดยไม่มีหลักฐานเด็ดขาด แม้แต่วันนั้นที่เขาถูกต่อว่าใต้ฟ้าก็มีหลักฐานคาตาเพียงแต่ว่ามันคือ สถานการณ์ลวงที่ธาราธารแสดงขึ้นมาเพื่อเอาตัวรอดเท่านั้นเอง
“ก่อนที่พี่ ใต้ฟ้าจะสอนให้ธารทำไร่ไถนาน่ะ ธารช่วยให้พี่ใต้ฟ้าหาศัตรูก่อนดีกว่า นอกจากเรียนและบุกเบิกไร่แล้ว พี่ใต้ฟ้าคงไม่เชี่ยวชาญเรื่องโลกโลกีย์สินะ ถึงไม่รู้ว่านางนกต่อมันร้ายแค่ไหน”
“ธารพูดถึงใครอะ ธารหมายถึงอะไร”
“คนบางคนมันก็แค่ยั่วหลอกให้รู้ว่ารักเท่านั้นแหละ จริงๆแล้วมันมีแผนร้ายมากกว่านั้น”
ธารา ธารมั่นใจยิ่งกว่ามั่นว่าตัวเองมาถูกทางแล้ว แม้วัตถุประสงค์จะไม่เหมือนกัน แต่วิธีการที่เลือกใช้ก็คล้ายๆกับที่ธาราธารทำกับพวกผู้ชายจนเป็นเรื่องเป็น ราวจนมีโทมัสตามมาแหกอกถึงเมืองไทยอยู่นี่ไงล่ะ
-
:impress2: :impress2:
-
หึหึ มีจุ๊บกันด้วย
o22 o22 o22
-
นั่นไง ตามที่น้องเค้าบอกเลยค่ะพี่ใต้ฟ้า ศัตรูเดลิเวอรี่มาถึงบ้านแล้วพี่เอ๊ยยยยย งานนี้ต้องให้น้องธารลงมือเลยค่ะ รับรองดุเด็ดเผ็ดมันแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ
-
พี่ใต้ฟ้ากับน้องธารคุยกันดีๆได้นิดนึงด้วย :-[
โทมัสยอมกลับไปก็ดีแล้วค่า :เฮ้อ:
-
โคนันธาร o13
ดีนะเนี่ยที่เคลียร์เรื่องโทมัสได้ ธารจะได้หมดปัญหาเรื่องตัวเอง
แล้วจัดการคนที่เค้ามาวอแวกับพี่ใต้ฟ้า
เชียร์ให้ธานหาคนผิดให้ได้เร็วๆนะค่ะ
-
น้องธารมานี่เอง ฝนเลยตกหนัก หุ หุ
อ้าว ตัดจบแบบไม่มีทอร์คส่งท้ายซะงั้น นึกว่ายังไม่จบ แหมมมมมมม โคนันธารกำลังจะออกโรงไล่นกเอี้ยงเชียว :z1:
เคลียร์เรื่องตัวเองเรียบร้อย ต่อไปก็คือจัดการนางนกต่อตัวร้าย :z6:
อ่านมาตั้งนาน นึกว่าจะเจอคำผิดน้อย บทจะเจอ...ตามมาเพียบ :really2:
เจ้าของไรหนุ่มยังคงตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูไร่ให้กลับมาเหมือนเดิม ==> เจ้าของไร่
ฉันไม่รู้ว่านายจะเข้าใจความสัมพันธ์ของไทยคนหรือเปล่านะ ==>คนไทย
ไม่มีหนังสือที่ให้ความบรรเทิงจำพวกพ็อกเก็ตบุ๊คหรือนิยายอย่างที่คิดว่า ธาราธารจะอ่านได้เลย ==> ความบันเทิง
เด็กหนุ่มแค่กวาดตามองแต่ไม่ได้อ่าน หัวส่ายไปส่ายมาจนคนมมองเริ่มตาลาย
ธาราธารต่อต้านการเรียนรู้ รักสนุกและใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆร่วมถึงใช้จ่ายฟุ่มเฟือยบ้าตามแฟชั่นแล้วก็ เสเพลสุดๆ ==> รวมถึง
-
ตอนหน้าท่าจะดุเดือดแฮะ
รอดูธารแสดงฝีมือนะ
รีบมาต่อไวๆเน้อ
-
น้องธารจะเป็นโคนัน :impress3:
-
รู้สึกสะใจที่ น้องธารด่าจัง
กร๊ากกกกกกกกกก :laugh:
มองแต่คนอื่นดี คนใกล้ตัวกลับเอาแต่อคติมอง นะ พี่ใต้ฟ้า
-
น้องธารน่ารักมาก...ช่างต่อปากต่อคำได้ใจจริง ๆ ขำช่วยไล่นกเอี้ยง..
สารภาพว่าตอนนี้แทบจะระแวงผู้หญิงทุกคนในเรื่องไปแล้วค่ะ ในก็คิดว่าเป็นว่านแต่ก็ยังไม่อยากทุ่มใจใส่ร้ายไปซะทีเดียว ฮาา
เคลียร์ปัญหาเรื่องโทมัสไปได้แล้วก็รู้สึกโล่งในขึ้นเยอะจนอยากถอนหายใจยาว ๆ เลยค่ะ เฮ่ออออออออออ.... น้องธารกับพี่ใต้ฟ้าจะได้ร่วมแรงร่วมใจกันพัฒนาไร่ซะที (คิดไปไกลแล้ว... *หัวเราะ*)
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ ^o^
-
สู้ตายไปเลยธาร... :z2:
จัดการนางนกต่อ
-
น้องธารฉลาดมาก o13
-
:กอด1:ใครอ่ะ!
-
:z13: :z13: :z13:
-
น้องธารเป็นโคนันจิ๋วแล้ว >.<
:กอด1:
-
“ธารกำลังไล่นกเอี้ยงบนหลังควายน่ะครับ”
:laugh: :laugh: :laugh:
-
หนุก มันส์!!!! จับขโมยกันเถอะค้าบ
-
ธารเท่ห์เวอร์ พี่ฟ้าเชื่อฟังน้องบ้างง
-
คุยกันดีๆ นิดนึงให้ชื่นใจ
-
โอ้ยอยากอ่านต่ออออออ
-
น้องธาร น่ารัก
ช่วยพี่ใต้ฟ้าให้เลิกปิดหูปิดตาเสียที o13
-
นี่เป็นตอนที่ธารกะใต้ฟ้าคุยกัยดีๆได้แล้ว นิดนึงอ่ะนะ
ส่วนนางนกต่อ เด๋วเจอน้องธารแล้วจะหนาวนะจ้ะ อิอิ
-
เหนื่อยใจแทนธารจริงๆ ใต้ฟ้าใสซื่อไปป่ะเนี่ย
ขนาดน้องพูดซะเยอะแล้วน้า และแอบดีใจที่นายโธมัส
ไปง่ายๆ 555
:L1:
-
นางนกต่อคือใครนะ โธมัสในที่สุดก็เข้าใจจนได้นะ
-
ดีมากน้องธาร ต้องรักษาผลประโยชน์ของอนาคตแฟนเรา อิอิ
-
รักหนุ่มโธมัสขึ้นจิ๊ดนึง กอด :กอด1:
ส่วนนายใต้ฟ้า....ซื่อเกินไปละนะ :beat:
-
ธาราธารปากร้ายได้ใจ ชอบอ่ะ :กอด1:
ขอให้รักกันไวๆนะ
สงสารเอดิสันอ่ะ โทมัสแม่ง ได้เค้าแล้วด้วยอ่ะ :z6:
รอตอนต่อไปนะครับ :L2:
-
ใครกัน นกต่อ
ธารกับพี่ใต้ฟ้าคุยกันดีๆ แล้ว
แบบนี้มีหวัง ...
-
ถ้่นายธารเป็นโคนันสถารการณ์คงแย่ เพราะเจ้าโคนันน่ะมันตัวซวยชัดๆ ไปที่ไหนก็ต้องมีคนตาย เจอเคสมากกว่าหมอนิติเวชอีกมั้ง
-
พี่ใต้ฟ้าอย่าตัดสินน้องธารแค่สิ่งที่เห็นสิ
น้องธารก็มีเหตุผลนะ ลองฟังซะบ้างดีมั้ย?
(ออกแนวเคืองพระเอกเบาๆ :m16:)
-
ในที่สุดก็เคลียร์กับโทมัสรู้เรื่องสักที ที่จริงไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้นะเนี่ย
แต่ก็ดีแล้วล่ะ เคลียร์ปัญหาให้จบไปทีละเรื่อง มันจะได้ไม่พันอิรุงตุงนังแบบก่อน
ชอบตอนธารกับพี่ใต้ฟ้าคุยกันจัง นานๆ จะเห็นคุยกันได้ดีๆ แบบนี้ 555+
แต่ธารก็แอบกัดพี่ใต้ฟ้าเล็กๆ(?)นะนั่น ไปว่าพี่เขาได้นะ ฮาาาา
ธารไปเจอกระดาษพวกนั้นได้ไงอ่ะ แสดงว่าธารก็สนใจหยิบหนังสือมาอ่านเหมือนกันสินะ
เรื่องนี้เห็นทีว่าสมควรจะให้ธารเป็นคนจัดการแล้วล่ะ พี่ใต้ฟ้าโลกสวยเกินไป = =;;;
-
พี่ใต้ฟ้ามองโลกในแง่ดีเว่ออ่ะ เลยมีเรื่องสนุกให้ธารได้จัดการ และ "แก้แค้น" เลย หมั่นไส้มานานแล้ว 555+
-
กำลังเข้มข้น จะจับตัวนางนกต่อได้ไหมเนี่ย
-
สู้ๆนะธารมาจับขโมยกัน
-
มาขอติดตามด้วยคนค่ะ
-
ชักจะมีอะไรคืบหน้าละ ธารเคลียร์กับโทมัสแล้ว ดีๆๆ
แถมยังเจออะไรแปลกๆให้ดมกลิ่นด้วยเรื่องที่ไร่โดนคนไม่หวังดีมาทำเรื่องไว้
สู้ๆๆ
-
เหอๆๆ เริ่มรู้สึกว่าหนูธารกำลังจะมีงานทำแล้วงับ
แถมเป็นหน้าที่สำคัญแล้วก็เป็นงานถนัดด้วยสิ
กับโทมัสที่ก็จบกันได้ดีกว่าที่คิดเยอะเลยนะ หวังว่าเอดิสันคงไม่โกรธมากจนไม่รอหรอกนะ
-
หมดโธมัสไปแล้วหนึ่งเรื่อง ทีนี้ก้อมาเรื่องของตัวเองบ้างล่ะเนอะน้องธาร
ช่วยพี่ใต้ฟ้าจับนางนกต่อก่อนจากนั้นค่อยจัดการเรื่องหัวใจตัวเอง
:pig4:
-
อ้าว สรุปมีจุ๊บๆ กันด้วยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
ไปเร็วมาเร็ว เลยไม่ทันซึมซับ ไม่เปนไร รอตอนจะหวานกันจริงจังละกัน o18
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอ่อ...ค้างอ่ะ :a5:
:m15: :m15: :m15:
-
..คู่นี้นะ บทเค้าจะดีก็ดีกัน บทจะร้ายใส่กันก็เหมือนทอนาโดเลยฃ
..พี่ใต้ฟ้า คิดดีกับคนอื่นเป็นอย่างเดียว แต่คิดร้ายกับคนอื่นไม่เป็น นอกจากธารธาราคนเดียว
..แล้วกับโทมัส ทำไมมันง่ายอย่างงี้หว่า อย่างว่าแหละคนมันไม่ได้รักกันเนอะ ดีแล้วกลับไปหาเอดิสันเถอะ :laugh:
-
ต่อแถวเข้าคิวมาอ่าน ถึงเนื้อเรื่องจะเน่าแต่คุณTRomance
เขียนได้โดนใจมาก เขียนได้เมพมาก
ไม่เสียแรงที่ติดตามมาตลอด
เป็นกำลังใจให้คิดพลอตใหม่ๆออกมาได้ตลอดนะคะ
-
ธารเก่งมาก
-
น้องธารสู้ๆ สถานการณ์สร้างวีรบุรุษเสมอ 555
-
:oo1:
จับขโมยกันเถอะ
แล้วอีกไม่นานเราก็จะรู้ว่าใครกันแน่ที่จริงใจกับใต้ฟ้า
จะได้สักทีว่าใครที่รักใต้ฟ้าดดยสามารถทำทุกอย่างให้ได้
ธาร นายเก่งมาก ชอบตัวละครแบบนี้อ่ะ เป็นคนที่แข็งนอกอ่อนใน น่ารักที่สุดดดดดดดด
:really2:
-
:กอด1: :L1:
-
โทมัสออกไป มีคนร้ายเข้ามาแทน
โอ้ เยี่ยม!!!
-
น้องธารฉลาดมากๆ แค่ไม่เท่าไรก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนต้นเรื่อง
แต่ก็อย่างว่าแหละนะ เค้าชอบมาตอนที่พี่ใต้ฟ้าไม่อยู่นี่นา
แล้วเค้าได้อะไรไปมากแค่ไหนก็ไม่รู้สิเนี่ย ร้ายกาจจริงๆเลย
อย่างนี้ต้องให้น้องธารเล่นบทตำรวจจับผู้ร้ายซะแล้ว :laugh:
ส่วนโทมัส ไม่คิดว่าจะง่ายดายอย่างนี้ แต่ก็ดีกับทั้งสองฝ่ายแล้วล่ะ
ธารก็หมดปัญหาไปอีกหนึ่ง แถมโทมัสก็รู้ใจตัวเองอีกด้วย
ตอนนี้มาเอาใจช่วยเรื่องผู้ร้ายก่อน ขอให้รู้ความจริงเร็วๆนะ
ไอ้เรื่องหัวใจ พูดแล้วก็เพลีย :เฮ้อ: สู้ๆนะน้องธาร
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่ใต้ฟ้ายังไม่รุอีกหรอเนี่ยๆๆ
-
เสร็จแน่ เมื่อธารธารา ลงมือหาตัวคนร้าย
-
รอจ้ารอ ;)
-
น้องธารฉลาดมาก อย่างนี้ต้องจับยัยตัวร้ายให้ได้
-
ว่านน้ำซินะนางนกต่อ ชอบมาตอนใต้ฟ้าไม่อยู่ และก็ชอบไปอยู่ห้องสมุด
-
ตามมาอ่านจนทันแล้ว ><
อ่านแล้วรู้สึกว่าน้องธารร้ายแบบน่ารักๆ
พอมาอ่านจนถึงตอนปัจจุบันรู้สึกว่าพี่ใต้ฟ้า นี่ฮึ้ย ช่างไว้ใจคนง่ายจริงๆเลย
ขอให้พี่ใต้ฟ้าหายจากการไว้ใจคนอื่นมากไป และหายจากอาการระแวดระวังสงสัยเรื่องรอบตัวน้อยเกินไปสักทีนะคะ
(ฮ่าๆๆๆ ขอแอบกัดพี่ใต้ฟ้าเล็กๆ)
ว่าแต่คุณครูปรายต้องแอบชอบพี่ใต้ฟ้าแน่ๆเลยใช่มั้ยคะเนี่ย
แล้วก็ตอนนี้รู้สึกดีใจที่น้องธารแก้ปัญหากับโทมัสได้แล้ว :เฮ้อ:
บางครั้งที่อ่านๆตอนความคิดด้านดีกับด้านร้ายของน้องธารตีกันอยู่ในหัว
ก็อยากจะเอาใจช่วยให้น้องธารทำตามความคิดด้านดี เผื่อพี่ใต้ฟ้าจะรู้ตัวแล้วมาตามง้อน้อง
บอกรักน้องบ้าง แต่บางทีดูจากรูปการณ์อาจยาก เพราะคุณพี่ใต้ฟ้าน่ะไม่ค่อยสงสัยเรื่องรอบตัวเล้ยยยยย
ถึงสงสัยก็ชอบคิดผิดประเด็น ชิชิ หรือไม่ก็ไม่คิดเข้าข้างตัวเองบ้างเลย ว่าน้องธารน่ะรักพี่ใต้ฟ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เอาแต่คิดว่าน้องเป็นเกย์ น้องมีแฟน (/โดนพี่ TRomance เตะ ข้อหาว่าพระเอกพี่เค้า 555555555555)
หลายเรื่องที่เป็นปมของน้องธาร หรือแม้แต่ความคิด ความรู้สึกของแต่ละคนที่เราคิดไม่ถึง
วันนี้ก็มีโอกาสได้ศึกษาเรื่องนี้จากพี่ TRomance รู้สึกว่าตัวเองได้มีอีกมุมมองที่กว้างขึ้น
ปล.เรื่องนี้สนุกมากๆเลยค่า
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :L2:
ปลล.รู้สึกตัวเองคอมเมนท์วนไปวนมา ขอโทษด้วยนะค้า พอดีอ่านวันเดียวรวดเดียวจบ คิดอะไรได้ก็พิมพ์อันนั้น
อาจจะวนๆไปบ้าง :o8:
-
ธารนี่ฉลาดเหมือนกันนะเนี้ยะ
-
ว่านน้ำก็ว่านน้ำเถอะ เจอน้องธารของพี่ใต้้้แล้วจะหนาวนะ้จ้ะ 55555
-
พ่อใต้ฟ้าคนซื่อ...........(บื้อ)เอ้ยยยยยยยย
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยย
-
พี่ใต้ฟ้า อย่าโดนชะนีหลอกสิ
ธารสู้ๆ นะ
-
นานๆ ทีจะได้เห็นใต้ฟ้าคุยกับธารดีๆ แบบไม่ประชดประชันบ้าง
ใต้ฟ้าเองก็เป็นคนมองโลกในแง่ดีเกินไป คงต้องเจอฝีมือธารจัดการซะแล้ว :a2:
-
เมื่อไหร่จะมาคร๊าบ รอธารธาราจับผู้ร้ายตัวจริงอยู่เน้อ
:z13: :z13: :z13:
-
น้องธารจะกลายเป็นนักสืบแล่วววว
-
ช่วยดันนะคะ คิดถึงน้องธารกับพี่ใต้ฟ้าจังเลยค่ะ :กอด1:
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 15
ใต้ฟ้าอาจจะรู้สึกไปเองก็ได้ว่าอาหารเย็นมื้อนี้กระเดือกลงคอยาก แรงเสียดทานในลำคอทำให้ข้าวเดินทางไม่สะดวกมากนัก ขนาดยกน้ำดื่มช่วยในการลำเลียงอาหารแล้วก็ยังรู้สึกว่าฝืดคออยู่ดี
นักวิทยาศาสตร์อย่างหนุ่มนักเรียนนอกคนนี้ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกกินข้าวไม่ลงเป็นเพราะคนร่วมโต๊ะอาหาร
โทมัสกับธาราธารทำเหมือนกับว่าใต้ฟ้าเป็นเพียงคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศ ทั้งคู่นั่งตรงข้ามกันโดยมีเขานั่งเป็นหัวหลักหัวตออยู่หัวโต๊ะ นอกจากทั้งคู่จะตาสบตาและโปรยยิ้มให้กันพร่ำเพรื่อแล้ว ก็รู้สึกเหมือนกับว่าอาหารค่ำมื้อนี้มีแต่รสหวานนำ นี่คงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ใต้ฟ้ากระอักกระอ่วนเพราะความเลี่ยน
แก้วน้ำกระทบพื้นโต๊ะดังปัง น้ำกระฉอกเรี่ยราดบนโต๊ะจนแม่บ้านต้องรีบหาผ้ามาเช็ด เจ้าของไร่หนุ่มแค่รู้สึกหงุดหงิด แต่ไม่ได้ตั้งใจจะทำลายบรรยากาศสีชมพูของทั้งคู่แต่อย่างใด เขาแค่อยากกลับไปสงบสติอารมณ์และแยกแยะความรู้สึกของตัวเองที่เริ่มสับสนเท่านั้น
“โทษทีนะ”
แล้วแผ่นหลังกว้างก็หายวับไปจากห้องอาหารอย่างรวดเร็ว
ชาวต่างชาติสบตากับธาราธารอย่างหาคำตอบ คนตัวเล็กเคยหยิ่งผยองยังไงก็ยังไหวไหล่ไม่ครั่นคร้ามต่อการกระทำของใต้ฟ้าอยู่อย่างนั้น ทั้งๆที่ไม่ต้องตามสืบก็พอรู้ว่าเจ้าของบ้านกำลังไม่พอใจและอารมณ์ไม่ดีสุดๆ
“เขาหึง”
โทมัสยื่นหน้าเข้ามากลางโต๊ะอาหารเพื่อหวังจะกระซิบกระซาบให้ได้ยินกันแค่สองคน ทั้งๆที่ในห้องนั้นมีกันแค่สามคนรวมทั้งแม่บ้านที่ถนัดแต่ภาษาส่วยมากกว่าจะเข้าใจภาษาอังกฤษคำสั้นๆนั่นด้วยซ้ำ
“ไม่รู้สิ”
ธาราธารส่ายหน้าเหมือนไม่มั่นใจในคำสันนิษฐานของโทมัสเท่าไหร่ คนที่มั่นใจว่าอ่านเกมออกถึงกับหน้าถอดสีเพราะเสียความมั่นใจและเสียหน้าคาสโนว่าโทมัสไปไม่น้อย
“อ้าว แล้วมันอะไรกันละเนี่ย ทำไมคนไทยต้องเก็บซ่อนความรู้สึก ทำไมไม่พูดออกมาตรงๆว่าต้องการอะไร คนไทยเข้าใจยาก”
ชาวต่างชาติเอามือปิดหูแล้วหลับตาส่ายหน้าได้เกือบจะน่ามองถ้าหมอนี่ไม่ล่ำถึกและหนวดเคราเฟิ้มขนาดนี้ แม่บ้านที่อยู่รอรับใช้ถึงได้อยู่ในอาการที่ทำอะไรไม่ถูก เก้ๆกังๆระหว่างจะเข้ามาช่วยเหลือหรือยืนรอเรียกจากธาราธารอย่างเดิมดี
“ก็นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเขาเป็นผู้ชาย”
“อาฮะ แล้ว”
“ถ้าเขาเป็นผู้ชายแล้วเขาจะหึงฉันกับนายทำไมกันเล่า”
“แต่เขาไม่พอใจ”
“ก็รู้แล้วล่ะ ฉันก็เห็นเหมือนที่นายเห็น รู้สึกเหมือนที่นายรู้สึกนั่นแหละโทมัส”
ตอนที่แก้วกระทบโต๊ะจนน้ำหกเรี่ยราดธาราธารเองก็รู้สึกเสียววูบไปทั้งไขสันหลังเลยเถอะ
“งั้นเขาก็อาจจะรับเรื่องเกย์ไม่ได้นายว่ามะ ก็นายบอกเองว่าที่บ้านเมืองของนายเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดา แต่พี่ชายนายก็เรียนจบมาจากอเมริกานี่นา แล้ว”
“พอเถอะโทมัส นายอย่าคาดเดาเลย ฉันฟังแล้วเส้นเลือดในสมองจะแตกเอาง่ายๆ เอาเป็นว่าฉันจัดการเองแล้วกันนะ”
ทั้งๆที่ธาราธารเตรียมจะพูดเรื่องที่ต้องเข้ากรุงเทพเพื่อไปส่งโทมัสกลับประเทศแท้ๆ แต่อยู่ๆใต้ฟ้าที่นั่งกินข้าวของตัวเองไปเงียบๆกลับหุนหันพลันแล่นออกไป เจ้าของไร่หนุ่มมีความซับซ้อนทางอารมณ์ชะมัดยาด
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
“โทรมาหาปรายค่ำๆมืดๆเพราะเรื่องนี้เองเหรอคะนายหัวใต้ฟ้า ฮ่าๆ อัดเสียงไว้แบคเมย์ทีหลังดีมั้ยน๊า”
คนที่ยืนชิดขอบหน้าต่างใช้หูฟังเสียงตอบรับจากปลายสายของเพื่อนสนิทและทอดสายตาไปยังท้องไร่สุดลูกหูลูกตาที่ลดหลั่นลงไปตามไหล่เขาเหมือนภาพวาดสีขาวดำแล้วพรูลมหายใจยาวเมื่อถูกเพื่อนสาวแซวกลับมาด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ เสียงหัวเราะร่วนของอาจารย์คนสวยดังออกมานอกหูโทรศัพท์จนคนฟังเริ่มรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองยิ่งกว่าเป็นก๊าซล่องลอยไปมาท่ามกลางโต๊ะอาหารแสนหวานนั่นซะอีก
“ปรายขอโทษน่าใต้ฟ้า ก็ปรายไม่เคยเห็นเพื่อนสับสนจนหลุดมาดขรึมอย่างนี้เลยนี่นา เอาเป็นว่าฟ้ากำลังรู้สึกยังไงล่ะ”
“ไม่รู้สิ อึดอัดมั้ง ฟ้าคงจะต่อต้านกับสิ่งที่ธารกับหมอนั่นทำน่ะ”
“รับไม่ได้หรือว่าอิจฉาล่ะฟ้า”
“รับไม่ได้เหรอ ไม่รู้สิ ส่วนอิจฉานี่มันไม่นวนิยายไปหน่อยเหรอปราย”
“อ้าว ใครจะไปรู้ ก็เห็นฟ้าหงุดหงิดเพราะเรื่องของสองคนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะรับไม่ได้แล้วมันเพราะอะไรล่ะ”
“ไม่รู้สิ”
“อาจารย์ให้นักศึกษาเก็บไปคิดเป็นการบ้านแล้วกันนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
“เดี๋ยวสิปราย”
“หืม ว่าไง”
“ถ้าฟ้ารับไม่ได้ นั่นหมายความว่าฟ้าเป็นพวกหัวโบราณที่รับชีวิตรักแบบใหม่ของโลกปัจจุบันอย่างชายรักชายไม่ได้เหรอ”
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ที่ฟ้ากระอักกระอ่วนอาจเป็นเพราะธารคือคนใกล้ตัวละมั้ง ถ้าเป็นคนอื่นฟ้าคงไม่รู้สึกอะไร เพราะตอนที่อยู่ต่างประเทศเขาก็คงจะหยุดลิปคิสกันกลางสี่แยกไฟแดงให้เห็นบ่อยๆใช่มั้ยล่ะ”
“อาฮะ เหตุผลข้อนี้ของปรายเป็นไปได้นะ ฟ้าเห็นด้วย”
“แต่ถ้าไม่ใช่สาเหตุนั้นแล้วล่ะก็”
“ทำไมอะ ปรายกำลังจะบอกว่าอะไรเหรอ เฮ้ย หรือว่าปรายจะบอกว่าถ้าจริงๆแล้วฟ้าอิจฉาก็แสดงว่าฟ้าหึงธารงั้นเหรอ และถ้าเป็นอย่างนั้นฟ้าก็จะต้องเป็นเกย์เหมือนธารถูกต้องมั้ย”
“ฟังนะคะนายหัวใต้ฟ้า ถ้าเกย์คือไฟลัม คิง ควีน และโบ๊ทหรือแม้กระทั่งใบก็คือสปีชีย์ในไฟลัมนั้นๆ นี่ปรายอธิบายตามหลักชีววิทยาเลยนะ เอาเป็นว่านอกจากฟ้าจะรักและห่วงใยในตัวธารอย่างพี่ชายน้องชายแล้ว ยังมีความรู้สึกอะไรอีกบ้างที่คิดว่าตัวเองให้ความสำคัญกับน้องมากกว่าพี่คนอื่นทั่วๆไป”
“อืม ธารเป็นเด็กฉลาดนะ เขาเอาตัวรอดได้แต่ก็ดูไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิต เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่ฟ้าคนเดียวหรอกนะที่เป็นห่วงธารแม้แต่ปู่ของธารเองก็รู้สึกตรงกันในเรื่องนี้ ถ้าเป็นไปได้ฟ้าก็อยากให้ธารอยู่ด้วยกันที่ไร่นี้จะได้ใกล้หูใกล้ตาน่ะ”
“แล้วพ่อแม่น้องเค้าล่ะฟ้า ทำเหมือนน้องเค้าเป้นเด็กมีปัญหาไปได้”
“พ่อกับแม่ของธารเป็นคนรุ่นใหม่ที่เลี้ยงลูกแบบฝรั่งน่ะ ให้ธารรับผิดชอบตัวเอง เขาทั้งคู่ก็แยกทางกันต่างคนต่างไปมีชีวิตใหม่ของตัวเอง ธารเลยเป็นเด็กที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเหมือนจะเป็นเด็กที่มีปัญหาครอบครัว อยากที่ฟ้าเคยเล่าให้ฟังว่าเขามักจะสร้างปัญหาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนรอบตัวน่ะ”
“แล้วคนๆนั้นก็รวมถึงฟ้าด้วยใช่มั้ย”
“เขาก็ต่อต้านทุกคนที่เห็นต่างกับเขานั่นแหละ ก็มีปากเสียงกันประจำเวลาไม่ลงรอยกันน่ะ”
“ลิ้นกับฟันก็งี้แหละฟ้า แต่ปรายบอกไว้อย่างนึงนะ เอาไปคิดดีๆ พี่ชายที่รักน้องถึงขนาดอยากเก็บน้องไว้กับตัวคนเดียวน่ะ มันใช่ความรู้สึกที่ใช้กับพี่น้องเหรอ ห๊าวววว ปรายห่วงละ พรุ่งนี้มีสอนคาบเช้า ไว้เจอกันนะ”
“ครับ ขอบคุณปรายมากนะที่เป็นที่ปรึกษาให้น่ะ”
“ไม่มีปัญหาเลยค้า แต่ใต้ฟ้า”
“ห๊ะ ครับ มีอะไรอีกหรือเปล่า”
“อย่าลืมสิว่าเรื่องที่ฟ้าต้องเครียดมันควรจะเป็นเรื่องที่มีคนคิดร้ายทำลายไร่ต่างหาก ไม่ใช่มัวแต่หมกมุ่นอยู่กับน้องธารไม่ใช่เหรอ น้องเขาอยู่ในสายตาฟ้าแล้ว แต่เรื่องไร่ล่ะ ฟ้ารู้หรือยังว่าใครเป็นคนทำ”
“เอ่อ..........”
“ไม่ต้องซีเรียสหรอก ปรายแซวเล่นเฉยน่ะ บายๆ”
คุณครูสาวค่อยๆลดมือที่ถือโทรศัพท์ลงช้าๆ น้ำตาไหลอาบแก้มจนเปียกชื้นแต่ยังโชคดีที่กลั้นเสียงสะอื้นและทำน้ำเสียงให้ปกติตอนที่คุยกับใต้ฟ้าได้ ไหล่ค่อยสั่นเทิ้มและเสียงร้องไห้เพิ่งได้ระบายออกมาตอนที่วางสายไปแล้ว ปรายฟ้าจะต้องทำใจให้ได้ว่าสิ่งที่มีอิทธิพลต่อผู้ชายที่แข็งแกร่งเหมือนภูเขาที่เจ้าตัวบุกเบิกมานั้นคือเด็กผู้ชายที่เพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของไร่ เด็กผู้ชายที่ดูดีและมั่นใจในตัวเองตั้งแต่หัวจดเท้าคนนั้นคือคนที่ทำให้เจ้าของไร่หนุ่มกลายเป็นผู้ชายธรรมดาที่อ่อนต่อโลกของความรักและสับสนกับความรู้สึกจนไม่เป็นตัวของตัวเอง คนที่เรียนรู้มาทางด้านจิตวิทยาคนอย่างปรายฟ้าทำไมจะดูไม่ออกว่าใต้ฟ้าให้ความพิเศษกับธาราธารเกินกว่าพี่น้องธรรมดา เพียงแต่ขอบเขตของเพศเดียวกันยังเป็นกำแพงหนาที่ใต้ฟ้ายังพังทลายลงไม่ได้ ปรายฟ้าไม่อยากจะฟันธงให้ตัวเองร้าวรานไปมากกว่านี้เลย แต่ก็ไม่มีเหตุผลไหนที่จะมาหักล้างได้ว่า ที่ผ่านมาใต้ฟ้าไม่เคยมองใคร แม้กระทั่งคนที่เสนอตัวให้ถึงที่อย่างว่านน้ำ หรือเพื่อนสนิทที่ปรึกษาแสนดีอย่างตัวเอง
ไม่ใช่เพราะใต้ฟ้าปิดกั้นตัวเอง
แต่เป็นเพราะเขามีใครอยู่ในใจมานานแล้วต่างหาก
•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•
เช้าวันใหม่บนโต๊ะอาหารเหลือเพียงธาราธารกับโทมัสแค่สองคน หากไม่นับแม่บ้านที่ทำหน้าที่ตัวเองกันอย่างเงียบเชียบประดุจคนเป็นใบ้แล้ว ต้องนับว่าบ้านหลังนี้มีสิ่งมีชีวิตแค่สองคนเท่านั้น การมองตาหยั่งเชิงกันไปมาระหว่างคนสงสัยกับคนที่ไม่อยากตอบดำเนินมาจนจบมื้ออาหาร และโทมัสยังตามมาหลอกหลอนธาราธารถึงห้องนั่งเล่นจนมีเสียงโทรศัพท์เป็นเหมือนระฆังเคาะให้นักมวยพักยกให้น้ำ
“ว่าไงห๊ะไอ้แสบ นี่แกทำอีท่าไหนถึงเตะโด่งเค้ากลับประเทศอย่างนี้ล่ะ”
“แล้วปู่ไม่ดีใจเหรอครับที่เป็นแบบนี้ เสียงปู่ดูมีความสุขจังเลยนะครับ”
“ฮ่าๆปู่จัดการให้แล้วนะ ให้ส่งรถไปรับแฟนแกด้วยมั้ยล่ะ แกจะได้ไม่ต้องลำบากเดินทาง”
“ปู่ห่วงธารเหรอครับ ถึงได้เสนอนโยบายที่พอจะคบกันได้ขนาดนี้”
“เปล่า ปู่ก็แค่อยากให้แกอยู่เป็นเพื่อนใต้ฟ้าเค้าน่ะ คอยช่วยงานเค้า เห็นว่าที่ไร่มีปัญหาหนัก”
“ที่แท้ก็เพื่อหลานคนโปรดสินะครับ”
“นี่แกน้อยใจเรอะไอ้แสบ”
“เปล๊า ผมชินแล้ว”
“ตกลงจะเอาไง”
“ไหนๆธารก็ทำให้เค้ากลับบ้านตามความต้องการของทุกคนแล้ว ธารจะไปส่งโทมัสหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าธารใจดำเกินไป”
“จะเอาไงก็เอาเถอะ บอกใต้ฟ้าเค้าด้วยแล้วกัน แค่นี้นะ ปู่มีธุระ”
“ตามสบายเถอะครับ อย่าให้เธอคนนั้นของปู่โหยหวนเข้ามาในโทรศัพท์เลย ธารสยอง”
“เมื่อไหร่แกจะเปิดใจสักทีห๊ะธาร ยังไงซะ เค้าก็เป็นคนในบ้านเราแล้ว ถึงแม้”
“ถึงแม้อายุเธอแทบจะเท่าแม่ธารด้วยซ้ำน่ะเหรอครับปู่ หรือไม่ เธอก็คงจะเด็กกว่าแม่ด้วยซ้ำ”
“วันนี้อากาศดีนะ ปู่ว่าเราไม่ทะเลาะกันสักวันเถอะ ปู่เหนื่อย”
ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ดูเหมือนปู่กับหลานจะคุยดีๆกันได้ไม่นานสักเท่าไหร่ ตัวแปรที่ทำให้เกิดช่องว่างคงจะหนีไม่พ้นเมียใหม่วัยแม่อย่างผกาที่คอยตามติดปู่เป็นปลาท่องโก๋แกะไม่ออก เมียปู่ไม่ได้อยู่ใกล้เพราะรัก แต่ที่คอยตามติดเป็นเพราะว่ากลัวปู่จะแอบยกมรดกให้ลูกให้หลานโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สินะ เด็กหนุ่มไม่ได้มองโลกในแง่ร้าย แต่ลับหลังปู่ผกาแสดงพฤติกรรมให้ธาราธารรู้กำพืดเอง นี่คือสิ่งที่ทำให้ทายาทรุ่นหลานตั้งแง่กับคุณย่าวัยสาว
โทมัสดีดตัวออกจากโซฟาเมื่อธาราธารวางหูโทรศัพท์ ชาวต่างชาติเบิกตาลุ้นจนปิดไม่มิดด้วยความหวังว่าคนที่เด็กหนุ่มต้องเลี่ยงออกไปหาที่สงบรับสายนั้นอาจจะเป็นคนไกลที่อยู่อีกฝั่งของโลก
เมื่อธาราธารเฉลยว่าปู่เป็นคนโทรมาเรื่องการเดินทางกลับบ้านของโทมัส ก็เป็นอันเข้าใจตรงกันว่าคนที่โทรมาไม่ใช่เอดิสันอย่างที่หวัง
สีหน้าโทมัสให้ความรู้สึกเหมือนฟ้าจะถล่มทลายลงมาซะเดี๋ยวนี้ ท่าทางทะเล้นก่อนหน้านี้หายวับไปกับตาเหมือนมันไม่เคยเกิดจากผู้ชายตาน้ำข้าวคนนี้มาก่อน
“เอาน่าโทมัส อย่างน้อยนายก็จะได้รู้ว่านี่แหละคือความผิดหวังจริงๆ ไม่ใช่แค่เสียหน้าอย่างที่ผ่านๆมา”
“แทนใจร้าย”
คนตัวใหญ่ทำตาละห้อยเบะปากเหมือนคนจะร้องไห้ได้น่าหมั่นไส้มากกว่าสงสารสำหรับคนมองเห็น ธาราธารยกยิ้มโชว์เสน่ห์แล้วขยับเข้าไปใกล้
“ไม่ต้องตอกย้ำความร้ายกาจของฉันหรอก ฉันรู้ตัวเองดี”
เด็กหนุ่มเขย่งเท้าเพื่อตบบ่าเพื่อนตัวเองปุๆก่อนจะทิ้งรอยยิ้มชั่วร้ายแล้วเดินจากไปอย่างคนอารมณ์ดีสุดขีด
มารไม่มีบารมีไม่เกิดฉันท์ใด อารมณ์ดีก็อาจจะถูกปั่นให้บูดเมื่อได้พบเจอกับผู้มาเยือนที่หายหน้าไปหลายวันฉันท์นั้น
ว่านน้ำในชุดสีแดงเพลิงแต่งหน้าเน้นปากสีเดียวกันกับชุดเดินเฉิดฉายเข้ามาแต่ไกล เด็กหนุ่มรีบปรับสีหน้าตัวเองให้รับแขกอย่างกล้ำกลืนฝืนทนสุดๆ แต่นั่นเป็นสิ่งที่ธาราธารต้องทำ ว่านน้ำเปิดตัวว่าสนใจใต้ฟ้าเปิดเผยและออกนอกหน้าเกินกว่าผู้คนในโลกแห่งความเป็นจริงเค้าทำกัน อันที่จริงแล้วเรยาควรจะมีแค่ในจอทีวีนั่นแหละดีแล้ว แต่ธาราธารก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ตอนอยู่เมืองนอกตัวเองก็แสดงละครเก่งไม่แพ้ว่านน้ำเหมือนกัน เพียงแต่บทบาทของธาราธารนั้นเป็นเจ้าชายที่แสนจะเย่อหยิ่ง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ง่ายแสนง่ายเข้าหาผู้ชายก่อนอย่างที่ว่านน้ำทำ
เด็กหนุ่มหลบเข้าหลังเสาต้นใหญ่ของบ้านที่ถูกตกแต่งขึ้นมาเป็นบาร์เครื่องดื่มเล็กๆ เสื้อลำลองแขนกุดที่ใส่อยู่กับบ้านเป็นใจให้เห็นผิวเรียบเนียนของชายหนุ่มที่ดูแลตัวเองไม่ต่างจากผู้หญิง เพียงแต่ธาราธารใส่ใจดูแลแต่หน้าตาและผิวพรรณเท่านั้น ไม่ได้รักสวยรักงามแบบที่ผู้หญิงเขาทำกัน
ธาราธารใช้ปากตัวเองดูดเม้มผิวเนื้ออ่อนใต้ท้องแขนและเหนือจั้กแร้และบริเวณใกล้เคียงที่ปากจะสัมผัสถึง ผิวสีหยวกอ่อนค่อยๆระเรื่อขึ้นมาเป็นจ้ำสีแดงคล้ำ ฟันคมค่อยๆขบย้ำให้เป็นรอยฟันเพื่อตอกย้ำความร้อนแรงจากการสัมผัส แขนทั้งสองข้างถูกกะทำแบบเดียวกันอย่างตั้งใจ
“มีอะไรให้ช่วยมั้ย”
เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงเมื่อแผนการถูกล่วงรู้โดยบุคคลภายนอก ถึงแม้จะโล่งใจที่คนๆนั้นคือโทมัสก็เถอะ เพราะแผนการที่ธาราธารนึกได้กะทันหันนี้เป็นวิธีที่เปลืองตัว มันไม่เหมาะกับคนที่หล่อเลือกได้อย่างแทนหรือแทนนี่ในหมู่เพื่อนฝูงที่เมืองนอกเลยสักนิด
“ไม่แนบเนียนเท่าไหร่ มันดูตั้งใจทำเกินไปอะ สองฝั่งมีรอยที่ตำแหน่งเดียวกันเลย ถึงจะมีจำนวนไม่เท่ากันก็เถอะ”
คำวิจารณ์ของโทมัสทำให้เด็กหนุ่มเสียความมั่นใจไปไม่น้อย แต่พอส่องกับกระจกดูแล้วก็ไม่เนียนอย่างที่โทมัสบอกจริงๆนั่นแหละ
“เอาไงดีอะ ถอยหลังกลับไม่ได้แล้วด้วยสิ”
“ฉันช่วยเอง”
“เฮ้ย!!”
ธาราธารกระโดดหนีโทมัสจนเกือบจะเสียแผนเมื่อคนที่เสนอตัวขอช่วยกระโจนเข้ามาเหมือนเสือโหยที่รอขย้ำเหยื่ออย่างนี้
“สาบานว่าจะแค่ทำรอยจริงๆ ไม่ทำให้แทนลำบากใจไปมากกว่านี้หรอก”
“ฉันรู้ว่านายจะไม่หักหลังฉัน ถ้าเรายังต้องการเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะโทมัส”
“แน่นอน ในเมื่อฉันเป็นคนที่นายรักไม่ได้ เป็นแค่เพื่อนรักของนายก็ยังดีนะแทน เพราะฉันคงลืมนายไม่ได้ไปจนวันตาย”
ธาราธารกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่กับการตัดสินใจของตัวเอง ไม่รู้จะดีใจหรือร้องไห้กับคำสาบานและความรู้สึกต่อจากนั้นของโทมัสดี ร่องรอยอาลัยอาวรณ์ยังหลงเหลืออยู่ในหน่วยตาของหนุ่มตาน้ำข้าวบ้าง แต่มันก็เป็นแค่ร่องรอยฉาบฉวยที่โผล่ขึ้นมาแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว
มันไม่ได้อึดอัดอย่างที่นึกกลัว การทำรอยของโทมัสไม่มีความรู้สึกของการเมคเลิฟเข้ามาเกี่ยวข้องเลย มีแต่จั้กจี้และเจ็บๆคันๆกับรอยฟันที่ช่วยให้ร่องรอยนั้นสมจริงสมจังมากขึ้น รอยเมคเลิฟถูกสร้างขึ้นและเสร็จทันเวลาที่ว่านน้ำเดินมาทางนี้พอดี
“ให้ฉันช่วยต่อมั้ย”
“ไม่เป็นไร ต่อจากนี้ฉันจัดการเอง”
“ไม่ทันแล้วล่ะ เธอมาถึงหน้านายแล้ว”
เป็นการแสดงที่ธาราธารรู้สึกว่าต้องใช้พลังมากทีเดียวในการปรับสีหน้าและอารมณ์ตัวเอง การที่ว่านน้ำมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วตั้งใจสำรวจตั้งแต่หัวจดเท้าด้วยแววตาหยามหยันนี้ทำให้ธาราธารรู้สึกอยากเอาชนะให้ถึงที่สุด หากสุดท้าย ใต้ฟ้าจะไม่ได้อยู่ในประเภทที่รักผู้ชายด้วยกันได้จริงๆ เขาก็อยากจะให้ใต้ฟ้าลงเอยกับคนที่มีค่ากว่ายัยสาหร่ายในนาข้าวคนนี้
“หึ เปลี่ยนบรรยากาศเหรอคะน้องธาร”
น้ำเสียงเย้ยหยันและสายตาที่หยุดมองเนิ่นนานที่หัวไหล่และซอกคอทั้งสองข้างนั่นทำให้ธาราธารรู้กว่าปลากำลังฮุบเหยื่อแล้วแน่ๆ ต่อจากนี้ไปเขาก็แค่ยั่วให้ปลากระชากเหยื่อจนกว่าเบ็ดจะคล้องติดเหงือกเท่านั้น
“บรรยากาศอะไรกันเหรอครับ”
การตีหน้าซื่อใสไร้เดียงสานั้น ฝรั่งและเอเชียหลายคนแทบรวมตังค์กันสั่งทำรางวัลออสการ์ให้ธาราธารอยู่แล้ว กับอีแค่ตีหน้าตายสงสัยว่าว่านน้ำหมายถึงอะไรนั้น ไม่ได้ยากเลยสำหรับมารยาชายขั้นเบสิค
“อะไรกันคะ แดงเถือกไปทั้งคอขนาดนั้นยังไม่เข้าใจอีก”
“อ๋อ รอยดูดพวกนี้นะเหรอครับ ธารให้โทมัสช่วยดูเพราะมัน แสบอะครับ ยอมขนาดนี้แล้วพี่ใต้ฟ้ายังไม่พอใจเลยอะคิดดูสิ แย่จริงๆเลย ทำไมไม่ยอมนึกถึงใจกันบ้างนะ ผู้ชายเอาแต่ใจเหมือนกันทุกคนเลยหรือเปล่า”
เสียงพึมพำเหมือนบ่นฝากลมฝากฟ้าทำเอาว่านน้ำตาเบิกโพลง แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่หมูที่จะให้ธาราธารกินเล่นง่ายๆเหมือนกัน แค่ไม่นานว่านน้ำก็ปรับสีหน้าให้อยู่ในระดับปกติ ถึงแม้เสียงจะสั่นและตะกุกตะกักอยู่บ้างก็ตาม
“แหม น้องธารนี่ร้ายไม่เบาเหมือนกันนะคะ เมื่อคืนสนุกกับคนนึง กลางวันก็มาออดอ้อนกับอีกคนนึง เอ....แบบนี้โบราณเค้าเรียกว่าอะไรน๊า อ๋อ นางกากี เอ๊ยไม่ใช่สิ นางวันทอง เฮ้อ ช่างมันเถอะจ๊ะ เด็กหัวนอกอย่างธารคงไม่เข้าใจหรอก”
“งั้นเหรอครับ แล้วนางกากีหรือนางวันทองที่พี่ว่านบอกนี่น่ารังเกียจเท่านางนกต่อหรือเปล่าครับ”
เมื่อคิดว่าตอกกลับไปจนอีกฝ่ายแทบสะอึกแล้วก็ยังไม่สาแกใจที่ถูกว่านน้ำแขวะด่าด้วยการเปรียบเปรยอย่างนั้น เด็กหนุ่มหันไปถามเพื่อนหนุ่มชาวต่างชาติให้แน่ใจว่านางนกต่อนั้น คือพวกผู้หญิงที่ถูกจ้างให้ไปล่อลวงคนอื่น ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงหากินใช่มั้ย
โทมัสไม่เคยทำให้พาร์ทเนอร์อย่างธาราธารผิดหวัง คำยืนยันช่วยตอกย้ำให้คำเปรียบเปรยที่ธาราธารยกขึ้นมาตอกกลับว่านน้ำนั้น ทำให้อีกฝ่ายแทบกรีดร้อง
“เอื้อง ชั้นจะเข้าไปรอคุณใต้ฟ้าที่ห้องทำงานนะ ไม่ต้องการให้ใครรบกวนจนกว่าคุณใต้ฟ้าจะมาแล้วค่อยไปเคาะเรียกชั้นเหมือนทุกที เข้าใจใช่มะ”
เสียงกราดเกรี้ยวเจือสั่นเครือแผดสั่งแม่บ้านที่ยืนรอรับสั่งอยู่ห่างๆ อย่างต้องการจะบอกกับธาราธารด้วยอีกทาง เด็กหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเป็นต่อ ที่ทำๆไปทั้งหมดก็เพื่อจะให้มันดำเนินมาถึงตอนจบอย่างที่ว่านน้ำชงเรื่องมาถึงตรงนี้นี่แหละ
“คงจะไม่สะดวกมั้งครับ เมื่อคืนธารกับพี่ใต้ฟ้าทะเลาะกันจนธารต้องหอบผ้าไปนอนที่ห้องทำงานอะครับ ที่นอนแล้วก็อะไรอีกหลายอย่างยังไม่ได้เก็บให้เรียบร้อย เกรงว่า”
ต่อให้แม่บ้านขมวดคิ้วเพราะเรื่องราวที่ธาราธารกุขึ้นมาเด็กหนุ่มก็ใช้สายตาสะกดเอาไว้ให้เธอหรุบตาต่ำ ว่านน้ำผงะเหมือนอึ้งที่ได้ฟังอย่างนั้น ดูเหมือนความสับสนลังเลใจจะแสดงให้เห็นผ่านหน่วยตาที่กลอกไปมาเหมือนหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
“งั้น เดี๋ยวชั้นมาใหม่ก็แล้วกัน”
พายุลดระดับลงเหลือแค่สายลมธรรมดาแล้วเด็กหนุ่มก็ได้แต่พรูลมออกมาด้วยความโล่งใจ กำลังจะแยกย้ายไปพักผ่อน แต่เสียงที่ตามหลังมาทั้งๆที่เหมือนบรรยากาศจะเข้าสู่ช่วงฟ้าหลังฝนแล้ว แต่น้ำเสียงคุ้นหูนั้นก็ทำให้ธาราธารเสียวสันหลังวาบจนหน้าถอดสี
“คุณว่านน้ำโกรธใครเหรอเอื้อง ทำไมถึงได้บึ้งตึงออกไปอย่างนั้น”
“เอ่อ...คือ....เอ่อ....”
“ไปทำอะไรก็ไปเถอะ ฉันพอจะรู้แล้วว่าจะเอาคำตอบจากใคร”
ในขณะที่คนหนึ่งคนกำลังหาทางเอาตัวรอด แต่ขาสองข้างกลับไม่เป็นใจให้ทำอย่างนั้น โทมัสพยายามจะยื่นมือมาจับแล้วลากออกไปพร้อมกันก็ยังช้ากว่าน้ำเสียงเฉียบขาดนั่นอยู่ดี
“ธาร อย่าเพิ่งไปไหนนะ พี่คิดว่าเรามีเรื่องจะต้องคุยกัน ส่วนตัว”
คำว่าส่วนตัวผูกมัดให้ธาราธารหยุดนิ่งอยู่กับที่และดีดโทมัสให้หลุดออกไปจากวงโคจรในเวลาเดียวกัน เป็นครั้งแรกที่ธาราธารรู้สึกว่าน้ำลายตัวเองเหนียวเกินกว่าจะกลืนกลับเข้าไปในคอ ลมหายใจเหมือนจะขาดเป็นห้วงๆ ความกลัวเข้าครอบงำจนตั่วสั่นยากที่จะควบคุม ร่างกายที่หนักอึ้งของตัวเองกลับเบาหวิวสำหรับใครอีกคน
ใต้ฟ้าออกแรงไม่มากแต่ธาราธารกลับลอยหวือไปตามแรงมือเหมือนคนไร้น้ำหนัก
๐ สวัสดีค่ะ ห่างหายไปนานหวังว่ายังไม่ลืมน้องธารกันนะคะ
๐ หากใครคิดว่าค้าง พรุ่งนี้มาต่อให้ค่ะ โทษฐานที่นานๆต่อที
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนและคนอ่านที่ตรวจสอบคำผิดให้ด้วยนะคะ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ยังมีให้เจออยู่ดี :monkeysad:
๐ ตอนนี้พยายามเร่งงานให้ตัวเองกลับมาปั่นนิยายแบบต่อเนื่องเหมือนเดิม
๐ ขออนุญาตแจ้งข่าวว่าถ้านายโลมยังวาดไม่เสร็จ คนเขียนจะจัดส่งรีปริ๊นท์ไปก่อนนะคะ งานจะได้ไม่คงค้างอยู่ที่คนเขียนมาก อยากให้คนอ่านสบายใจด้วยค่ะ ยอมรับว่าไม่สบายใจเลยที่นายโลมช้า เกรงใจคนอ่านด้วย แต่ก็ไม่รู้จะเร่งยังไงเพราะไม่ได้ทำเอง :เฮ้อ: ขอบคุณที่ยังรอและเข้าใจกันนะคะ :pig4:
๐ ทุกคนสามารถติดต่อสอบถามและอัพเดทข่าวสารได้ที่นี่ค่ะ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
อะไรกั๊นนน ใต้ฟ้ารุนแรงกับน้องอีกแล้ว
-
:pig4: :pig4:
-
ใต้ฟ้าจะทำอะไรน้องอีกกกกกกกกกก
นี้น้องพยามช่วยนะ
เด๋ซถ้ารู้ความจริง จะเจ็บเอง
ชิส์
-
:pig4:
-
พี่ใต้ฟ้าคิดให้ดีก่อนพูดนะ
อย่าทำร้ายน้องธารไปมากกว่านี้เลย
-
จะทะเลาะอะไรกันอีกน้อคู่นี้...... :เฮ้อ:
รอต่อไปค่ะ......ค้างงงงง
-
คู่นี้ปากไม่ค่อยตรงกับใจกันเท่าไหร่ หึงกันไปมาอยู่ได้ ลงเอยเหอะ อยากอ่านตอนหวานๆ บ้างไรบ้าง 555+
-
พี่ใต้ฟ้าเห็นเหรอเนี่ย อย่าดุน้องเลยนะ
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:serius2: ค้างค่ะ
ใต้ฟ้าต้องเห็นรอยแน่ๆ แล้วธารจะโดนอะไรน้อ
:impress2:
บวกเป็ด
-
:z3: ให้มันได้เง้เส่
-
ธารลืมไปเปล่า ว่ารอยที่ทำน่ะ นอกจากทำให้ว่านน้ำเข้าใจผิดแล้ว มีคนอื่นเข้าใจผิดด้วยนะ
-
เกือบลืมไปแล้ว หายไปแอบนาน นะค้าบ : ) แต่ก็ดีใจมาต่อแล้ว ^^
-
ตื่นมารายงานตัวแล้วจ้า...
แต่กว่าวิญญาณจะกลับเข้าร่างจนพร้อมอ่านก็นานเลยหล่ะ :eiei1:
อุตส่าห์ไล่นางนกต่อไปได้ แต่น้องธารคงไม่รอดจากเงื้อมมือพี่ใต้ฟ้าแน่ๆ :sad5:
แถมหลักฐานเท็จยังลายพร้อยเต็มตัวขนาดนั้น :z1:
แก้คำผิดจ้า :m26:
อัดเสียงไว้แบคเมย์ทีหลังดีมั้ยน๊า ==> แบล็คเมล์
ถ้าเกย์คือไฟลัม คิง ควีน และโบ๊ทหรือแม้กระทั่งใบก็คือสปีชีย์ในไฟลัมนั้นๆ ==> ไบ
แล้วพ่อแม่น้องเค้าล่ะฟ้า ทำเหมือนน้องเค้าเป้นเด็กมีปัญหาไปได้ ==> เป็น
อยากที่ฟ้าเคยเล่าให้ฟังว่าเขามักจะสร้างปัญหาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนรอบตัวน่ะ ==> อย่าง
ปรายห่วงละ พรุ่งนี้มีสอนคาบเช้า ไว้เจอกันนะ ==> ง่วง
เด็กผู้ชายที่ดูดีและมั่นใจในตัวเองตั้งแต่หัวจดเท้าคนนั้น ==> หัวจรดเท้า
ทำให้ธาราธารรู้กว่าปลากำลังฮุบเหยื่อแล้วแน่ๆ
เมื่อคิดว่าตอกกลับไปจนอีกฝ่ายแทบสะอึกแล้วก็ยังไม่สาแกใจที่ถูกว่านน้ำแขวะด่าด้วยการเปรียบเปรยอย่างนั้น ==> สาแก่ใจ
ลมหายใจเหมือนจะขาดเป็นห้วงๆ ความกลัวเข้าครอบงำจนตั่วสั่นยากที่จะควบคุม ==> ตัวสั่น
-
เบื่อพี่ใต้ฟ้า จะทำอะไรน้องธารอีกละทีนี้
-
เชิญพี่ใต้ฟ้าสับสนซะให้พอ..ท่าทางจะอีกนานเนอะ หึงเค้าขนาดนั้นยังไม่รู้ตัว
น้องธารก็ขี้หวงขี้หึงใช่เล่นนะ ทำเอาว่านน้ำเผ่น เหมือนจะรู้ทันเรื่องแผนเธอด้วย ยัยนี่แน่ตัวแสบอ่ะ
เอิ่ม...รอยที่เอาไว้แกล้งว่านน้ำ ท่าทางจะพางานเข้าแล้วน้องธารเอ๋ย ง
เบา ๆ กับน้องหน่อยนะคะพี่ใ้ต้ฟ้า งานนี้บ้านจะแตกมั้ยอ่า...
รอคอยตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
คนประเภทพี่ใต้ฟ้า คือ "กว่าจะรู้ตัวก็สาย"
เชิญ ซึน มึนต่อไปเถอะพ่อคุณ เรื่องคนอื่นหล่ะเข้าใจ
เอาหล่ะ เชิญโกรธ หึง น้องแบบไม่รู้ตัวต่อได้เลยจ้ะ
-
:m16: :m16: :m16:
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
ใต้ฟ้าอย่าทำอะไรธารน้าาา :o12:
-
พี่ใต้ฟ้า อย่าไปฟังคำแก้ตัวนะ
หลักฐานก็มีให้เห็นอยู่ตำตา
แบบนี้ตั้งสั่งสอนกันเสียบ้าง ไม่งั้นจะเสียเด็ก
แต่ถ้าจะเสียจริง เสียกับเราก็คงไม่เป็นไร :laugh:
-
...น้องธาร นี่เล่นละครได้เป็นฉากๆๆ แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นผลเสียหรือผลดีกับตัวเอง
...ยิ่งรอยคิสมาร์ค ที่ทำขึ้นเองและโทมัสช่วยทำ มันจะยิ่งทำให้อารมณ์ของพี่ใต้ฟ้า ประทุแรงขึ้นแรงขึ้นหรือเปล่า :laugh:
-
เฮ้อออออ นอกจากไม่รุ้ใจตัวเองแล้ว ยังชอบใช้กำลังกับน้องธารอีก อาการออกขนาดนี้แล้วพี่ใต้ฟ้า
-
แค่เปิดใจเท่านั้นแหละ
:เฮ้อ:
-
:m16: บางทีก็แอบเบื่อใต้ฟ้า... นอกจากไม่เข้าใจตัวเองแล้ว
ยังไม่เข้าใจคนอื่น โดยเฉพาะคนอื่นคนนั้นคือ ธาร...
กว่าจะรู้ตัวว่ารักเขา คงเป็นวันที่ธารทำใจตัดใต้ฟ้าออกจากสาระบบไปแล้วนั่นเเหละ
สู้โทมัสไม่ได้... พอรู้ว่าไม่ใช่ก็ไม่ตื้อแล้ว พอ! เตรียมกลับไปหาแอนดิสันดีกว่า...
อยากให้ธารกลับไปด้วยจัง อยากเห็นใต้ฟ้าลงแดงตาย... :m31: เชื่อยัยว่านชักมดลูกนั่นเข้าไปเหอะ
เห็นใจแต่งูพิษทั้งปี :z6:
-
จะแยกธารออกจากโทมัสโดยเอาว่านน้ำมาอ้างละสิ -.,-
แต่ธารระวังตัวหน่อยนะ ถ้าใต้ฟ้าเห็นรอยละก็มีสิทธิว่าระเบิดจะลง
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
งานเข้าแล้วน้องธารเอ๋ย...
ระวังเถอะจะโดนเข้าใจผิดเรื่องรอยจูบนะจ๊ะ เหอะๆ
-
ใต้ฟ้าจะทำไรน้องอีก
-
นั่งรอติดจอเลย :oo1:
-
เอาใจช่วยคับๆ
-
พี่ใต้ฟ้าเข้าใจผิดแน่ๆเลย
อย่ารุนแรงกับน้องน้า :เฮ้อ:
-
ทุ่มเทเพื่อพี่ใต้ฟ้าขนาดนี้
ยังไม่รู้ตัว ไม่เห็นใจกัน
จะเรียกว่าอะไรดี ฮึ
-
มาต่อเร็วๆน้าา
-
อารมณ์ตอนนี้คืออยากอ่านตอนต่อไปมากครับ อยากรู้ว่าธารจะโดนอะไร :o8:
สงสารปรายจัง เข้าใจเลยความรู้สึกแบบนี้ และก็ขอชื่นชมเอามากๆ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ใต้ฟ้าอะไรนักหนาเนี่ย โทมัสพอคิดได้ก็น่ารักนะเนี่ย
-
เซ็งอิพี่ใต้ฟ้า
เข้าใจอะไรยากจัง :m16:
-
ว้าว....ว้าว...ว้าว...จะเจอของจริงป่ะค้าฟ หึงจนเอาจริงอ่ะ!!!
-
:กอด1:
-
ใต้ฟ้าอย่าทำอะไรรุนแรงกับน้องธารนะ
-
ห้ามทำอะไรน้องธารนะ ใต้ฟ้า :sad4:
สู้ๆนะคะ o13
-
เมื่อไหร่พี่ใต้ฟ้าจะเข้าใจน้องสักที เฮ้อ
รออ่านต่อค่าาาา
-
สั้นเนอะ :a5:
อยากอ่านต่อออออออออออออออ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
พี่ใต้ฟ้าเป็นบ้าา ยอมรับใจตัวเองสิ
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยธารคิดแผนจนไม่รู้จะใช้แผนอะไรแล้ว
55555555555555555555555555555
-
อยากจะขอชมคนเขียนซะหน่อย
เดี๋ยวนี้ Tromance พัฒนาการเขียนได้ดีขึ้นมาก
o13
2 เรื่องที่ผ่านมา ทั้งนายโลมและเรื่องนี้
สามารถทำให้คนอ่านไม่ชอบพระเอก นายเอกได้
มันเข้าถึงชีวิตจริงมาก เหมือนจริงมาก
ทำเอาคนอ่านอินถึงขนาดอ่านไปหมั่นไส้ไป
แต่ก็อยากรู้ต่อจนเลิกอ่านไม่ได้ซะงั้น
ถ้าเป็นเรื่องอื่น เราก็จะต้องเชียร์คนใดคนหนึ่ง
แต่นี่เราไม่เชียร์ใครเลย 55555
:haun5:
-
โกรธหรือหึงกันแน่นะนายหัว
-
ถ้าพี่ใต้ฟ้าเห็นรอยพวกนั้นล่ะ เง้อออ เดี๋นเด๋วก็ได้ประชดประชันกันอีกหรอก
แต่พี่ใต้ฟ้าชักจะมาดหลุดบ่อยเนอะ เก็บอาการไม่ค่อยอยู่ตลอดๆ
-
ใต้ฟ้า น่าเบื่อ :beat: :z6: :a5:
น้องธารเล่นให้หนัก เอาให้หัวหมุนไปเลย :impress3:
-
อารมณ์ไหนล่ะนั่นพี่ใต้ฟ้า โกรธหรือหึง
แล้วเรื่องว่านน้ำอีกล่ะ :เฮ้อ: หลายเรื่องเลย
พี่ใต้ฟ้ารู้ตัวเร็วๆนะ เอาใจช่วยทั้งสองเรื่อง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่ธารอย่าทำอะไรรุนแรงกับน้องนะ :m16:
-
ใต้ฟ้าได้เห็นร่องรอยบนตัวธารที่แกล้งทำเนี่ย อารมณ์จะออกมารุนแรงขนาดไหนนะ
ไม่เคยได้รู้ใจตัวเองซะที ไม่แน่ว่าคราวนี้อาจโกรธจน..กล้าแสดงออกกับน้องชายจอมกวน
มากขึ้นก็ได้ ลุ้น ลุ้น :a3:
-
อยากรู้อารมณ์ตอนต่อไป
น้องธารซวยแน่ๆ เลย
ขนาดมาแค่เสียงน้องยังตัวสั่น ขาแข็งแล้ว
:z1: :z1: :z1:
-
อ่านจบตอนแล้วก็อยากอ่านต่อ แต่ก็รู้ว่าช่วงนี้ยุ่งมากกกกกกกกกกกกกก ยังไงก็อย่าลืมน้องธารนะคะ สู้ๆน้า
-
พี่ใต้ฟ้าก็ทำซึนอยู่ได้ หึงน้องธารซะขนาดนี้ละ
ถ้ายังสับสนแบบนี้คงต้องยุให้น้องปล้ำละ จะได้รู้ใจตัวเองสักที อั๊ยยยยยยยย ><
ปรายชอบพี่ใต้ฟ้าจริงๆ สินะ แต่เธอก็ดูเข้าใจดีว่าใต้ฟ้าคงไม่ได้ชอบเธอหรือใครๆ นอกจากน้องธาร
แต่ยัยตะไคร่น้ำนี่สิ กัดไม่ปล่อยเลย
ถ้านางเป็นนางนกต่อจริงๆ ก็คงจะคอยตามตื๊อพี่ใต้ฟ้าจนแผนนางสำเร็จนั่นแหละ
แบบนี้ต้องเจอน้องธารสกัดดาวรุ่ง
คิดได้ไงแผนทำรอยคิสมาร์ก
แต่ตอนนี้คงต้องคิดหาข้อแก้ตัวกับพี่ใต้ฟ้าก่อนล่ะ >.,<
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ใต้ฟ้าจะทำอะไรก็คิดดีๆ ก่อนนะ สงสารธาร TT^TT
-
พี่ใต้ฟ้านี่ช่างมาได้จังหวะจริงๆ
ช่วงนี้ท่านพี่ยิ่งอารมณ์ไม่ค่อยจะปกติอยู่ จะมีเรื่องอะไรไหมเนี่ย
-
:z3:
โอ้ยไม่ได้เข้ามาสองอาทิตย์ เนื้อเรื่องไปไกลมาก
พี่ฟาใกล้จะรู้ใจตัวเองแล้ว
ธาราธารก็เก่งนะรู้ด้วยว่าใครคิดร้าย คงช่วยพี่ฟ้าได้แน่ๆ
แต่ว่าตอนล่าสุดพี่ฟ้ากำลังจะทำอะไรธารอ่ะ อยากรู้มากเลย
รอตอนต่อไปนะคะ
:z2:
-
พี่ใต้ฟ้า ใจเย็นๆนะคะ
น้ำเย็นๆสักแก้วก่อนไหมคะ 555
-
รอ อยู่จ้า :z2:
-
พี่ใต้ฟ้า จัดการเลย หนักๆ เลย คนอ่านลุ้นจะแย่อยู่แล้ว 55555+
-
ดันรอค่่ะ
-
พี่ใต้ฟ้าก็เยอะเนาะ
ไม่ยอมรู้ตัวซักที ว่าชอบน้องเค้าตั้งนานแล้วอ่ะพี่
คอยดูเถอะ วันไหนน้องยอมแพ้แล้วหายไป
อย่ามานั่งคร่ำครวญให้ฟังละกัน ชิชิ
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 16
ห้องทำงานให้ความรู้สึกเหมือนแดนประหาร
ยิ่งเด็กอวดเก่งนั่งก้มหน้าตัวสั่นเป็นลูกนกยิ่งทวีความรุมร้อนให้อารมณ์ของใต้ฟ้าให้ทวีสูงขึ้น
ต้นคอและลาดไหล่ขาวโพลนถูกแต่งแต้มไปด้วยรอยจ้ำสีแดงที่เดี๋ยวนี้แค่เด็กประถมดูก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร การแสดงออกที่ไม่แคร์ใครของธาราธารทำให้ว่านน้ำช็อคจนมองไม่เห็นเขาที่เดินสวนเข้ามา การที่เขาใจดีด้วยกลับทำให้ธาราธารได้ใจจนไม่เห็นแก่หน้าเขาแบบนี้มันออกจะเกินไปหน่อย
“พี่รู้ว่าเซ็กส์เป็นเรื่องธรรมชาติของคนสองคนที่รักกัน แต่ธารก็รู้ว่าที่นี่เมืองไทย ธารอยากอวดอยากโชว์พี่ไม่ว่า แต่ความไม่รู้จักพอของธารทำให้คุณว่านเขาตกใจ มันไม่ใช่แค่รอยประเจิดประเจ้อนี่หรอกนะ แต่ที่เค้ารับกันไม่ได้ก็เพราะผู้ชายกับผู้ชายเมคเลิฟกันเป็นเรื่องน่ารังเกียจ เป็นความวิปริตของสังคม มันผิดธรรมชาติธารเข้าใจมั้ย”
เจ้าของไร่หนุ่มแสร้งมองเมินหยดน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม เด็กชายที่ไม่เคยปล่อยให้น้ำตาไหลให้เห็นอีกเลยตั้งแต่เริ่มโตเป็นหนุ่ม เขาจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่รับรู้ว่าธาราธารร้องไห้คือตอนที่เด็กหนุ่มโทรมารายงานเรื่องพ่อกับแม่เลิกกันและไม่มีใครต้องการจะหนีบลูกชายเพียงคนเดียวติดตัวไปด้วย เสียงสะอื้นจนจับใจความคำบอกเล่าไม่ได้ผ่านกระบอกโทรศัพท์ทำให้คนฟังใจวูบโหวง ทั้งๆที่อยากกระชากน้องน้อยมากอดแล้วปลอบประโลมให้หายเสียขวัญ แต่สิ่งที่ใต้ฟ้าทำได้ก็แค่กำกระบอกโทรศัพท์ไว้แน่นจนไม่กลัวว่ามันจะแหลกคามือ
“มีอะไรจะแก้ตัวมั้ยธาร เหตุผลอะไรก็ได้ที่ทำให้พี่รู้ว่าธารไม่ได้บ้าเซ็กส์ ธารไม่ได้ขาดมันไม่ได้ ธารแค่อยากกลับไปอยู่ในที่ๆธารชอบ ที่นี่ธุรกันดารเกินไปสำหรับการใช้ชีวิตของธาร อะไรก็ได้ที่ทำให้พี่รู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่การสมสู่ของคนที่หื่นกระหายในรสกามน่ะธาร มีมั้ย”
“ไม่มีครับ พี่ใต้ฟ้าเข้าใจถูกแล้ว ที่โทมัสต้องตามมาถึงที่นี่เพราะธารขาดเรื่องอย่างว่าไม่ได้ ธารไม่ได้เสพติดความบันเทิงเริงรมย์หรอกครับ ธารติดเซ็กส์ ธารกร้านโลกอย่างที่พี่ใต้ฟ้าเข้าใจนั่นแหละถูกแล้ว ถ้ารับกับสิ่งที่ธารเป็นไม่ได้ ในเมื่อมันวิปลิตผิดธรรมชาติขนาดนั้นก็ปล่อยให้ธารไปตามทางของธารซะสิครับ ปู่ก็ไม่ได้ต้องการธาร ถ้าจะมีพี่ใต้ฟ้าอีกคนที่รู้สึกอย่างนั้นธารก็ไม่แปลกใจเลยสักนิด จริงๆธารต้องบอกว่าไม่แปลกใจมานานแล้ว ธารเป็นเกย์ ธารรักผู้ชายด้วยกัน ธารรู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางเปลี่ยนให้กลับมาเป็นอย่างที่ควรจะเป็นได้ ได้ยินมั้ยครับ ธารบอกว่าธารรักผู้ชายด้วยกัน พี่ใต้ฟ้าได้ยินมั้ย”
“มันดียังไงห๊ะธาร การทำตัวให้แปลกแยกจากคนอื่นมันดียังไง การมีเซ็กส์กับผู้ชายมันรู้สึกดีตรงไหนบอกพี่มาสิ”
“มันไม่ใช่เรื่องที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดได้หรอกครับ”
“พูดแบบนี้ธารกำลังท้าทายให้พี่พิสูจน์หรือไง”
“ถ้ามันทำให้พี่เข้าใจไปอย่างนั้นก็................”
“ได้สิ พี่รับคำท้า”
คนที่ช็อคจนแทบจะตายเพราะสะดุดลมหายใจตัวเองกลายเป็นธาราธาร
สมองคิดหาทางออก ช่วงเวลาที่ต่างคนต่างห่างกันไป การเติบโตของใต้ฟ้ากับธาราธารเหมือนอยู่กันคนละโลก ใต้ฟ้าโตขึ้นมาตามเส้นทางปกติ แต่ธาราธารโตขึ้นมาบนเส้นทางที่ขรุขระและลดเลี้ยวออกไปจากธรรมชาติที่ควรจะเป็นมากเช่นกัน ในขณะที่เด็กหนุ่มมั่นใจว่าตัวเองเป็นเกย์เพราะเทใจให้เพื่อนรุ่นพี่เสียเต็มหัวใจ ใต้ฟ้ากลับคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่มองธาราธารเป็นแค่น้องชายที่ต้องดูแลสั่งสอนตามคำขอของปู่ และในอนาคตถ้าหากใต้ฟ้าคิดจะมีความรักและสร้างครอบครัวกับใครสักคน คนๆนั้นก็คงจะเป็นผู้หญิงที่ชายหนุ่มคิดว่าดีพอแล้วสำหรับตัวเอง
ธาราธารสูดลมหายใจเข้าจนรู้สึกว่าปอดฟองฟูเบียดกระดูกซี่โครงจนเริ่มอึดอัด คำตอบรับท้าท้ายนั่นคงจะเป็นบทพิสูจน์บทสุดท้ายที่จะตัดสินได้ว่าใต้ฟ้าต่อต้านเรื่องชายรักชายมากน้อยแค่ไหน บทสรุปอาจจะออกมาว่าใต้ฟ้ารับความรักผิดธรรมชาตินี้ไม่ได้เลย และคนที่ไม่เคยเผื่อใจเจ็บอย่างธาราธารจะทำยังไงต่อไป เส้นทางของคำตอบก็ยังคลุมเครือไปด้วยกลุ่มควันสีดำ
ที่ผ่านมาเด็กหนุ่มยอมรับว่าใช้ชีวิตสุ่มเสี่ยงพอสมควร แต่ไม่ว่าจะใจกล้าก๋ากั่นแค่ไหน ธาราธารยังเอาตัวรอดมาได้เพราะลึกๆแล้วคนไทยเราถูกปลูกฝังให้รักนวลสงวนตัวเป็นทุนเดิม และลึกๆในใจแล้วธาราธารก็ไม่ได้อยากมั่วเซ็กส์ตามที่หลายๆคนคิดว่าวงการนี้ทุกอย่างเกิดขึ้นและดับลงอย่างง่ายดาย เหมือนไฟราคะที่ราดรดด้วยน้ำแห่งความจริงว่าเป็นความรักที่ไม่น่าจะฝืนธรรมชาติได้
ใต้ฟ้าเหมือนถูกผีร้ายเข้าสิง ร่างกายกำยำของคนที่ออกกำลังด้วยการทำงานหนักหน่วงเป็นประจำหรือจะแพ้ร่างกายที่บอบบางของผู้ชายที่ได้รับการดูแลอย่างถูกตามใจด้วยเงินมาโดยตลอด ต่อให้ดิ้นรนขัดขืนไปก็เหมือนกับยิ่งซ้ำเติมให้ใต้ฟ้าโหมแรงซ้ำลงมามากขึ้นเท่านั้น การถูกรุกรานอย่างป่าเถื่อนจากคนที่รักโดยไม่มีความรู้สึกใดๆนอกเหนือไปจากต้องการเอาชนะจากคำท้าทายทำให้ในอกปวดร้าวจนแทบจะหายใจไม่ออก เด็กหนุ่มไม่ได้ขัดขืน พยายามตอบสนองการรุกรานอย่างป่าเถื่อนนั่นให้เหมือนกับคนเจนโลกและช่ำชองให้มากที่สุด ใต้ฟ้าไม่ใช่คนมั่ว แต่ธาราธารก็มั่นใจว่าคนหนุ่มอย่างใต้ฟ้าต้องเคยผ่านเรื่องนี้มาบ้างในช่วงที่กำลังรักสนุกของวัยคะนอง ความโกรธแค้นชิงชังอาจทำให้ใต้ฟ้ามองข้ามจนลืมรังเกียจไปว่าคนที่ตัวเองกำลังกกกอดอยู่นี้เป็นผู้ชายเหมือนกันกับตัวเอง
ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนธาราธารเป็นเรือนร่างของผู้หญิงหากินคนหนึ่ง บทรักเผ็ดร้อนรุนแรงจนเจ็บปวดมากกว่าที่จะเคลิบเคลิ้มเสียวซ่าน ใต้ฟ้ารุกรานและกอบโกยจากเรือนร่างของเขาอย่างคนเอาแต่ใจตัวเอง เนื้อตัวทุกตารางนิ้วถูกสำรวจด้วยปากและลิ้น ส่วนล่างถูกสัมผัสแตะต้องเหมือนเดินอุ่นเครื่องจักรให้พร้อมทำงานตามหน้าที่เท่านั้น ไม่มีการดื่มด่ำในรสรักที่ต่างคนควรจะมอบให้แก่กันและกัน สิ่งที่ใต้ฟ้ากำลังทำเพียงแค่ต้องการที่จะปลอดปล่อย ความอดสูแล่นริ้วเข้าจู่โจมความรู้สึกจนรังเกียจตัวเอง ศักดิ์ศรีที่เคยรักษามาตลอดชีวิตถูกทิ้งขว้างเพียงเพราะคำปรามาสจากคนที่โหยหามาทั้งชีวิต คำท้าทายที่หลุดออกมาจากปากเพียงเพราะอยากเอาชนะคนที่รักบ้างเท่านั้นเอง
ไม่มีท่าทีที่บ่งบอกว่าใต้ฟ้ารังเกียจ ไม่ว่าจะเป็นการสัมผัสแตะต้องหรือแม้กระทั่งการบดจูบไปตามเนื้อตัวเพื่อเล้าโลมให้เคลิบเคลิ้มไปตามห้วงจังหวะของการร่วมรัก
ขั้นตอนเหมือนกัน แตกต่างกันที่ไม่มีความอบอุ่นอ่อนโยนและทนุถนอมแทรกอยู่เลยสักนิด
การตอบสนองท่วงทำนองหฤหรรษ์ที่ไม่ได้เกินจากการยินยอมพร้อมใจกันทั้งคู่ ทำให้ยากที่คนร้อยเล่ห์อย่างธาราธารจะเอาตัวรอดได้ บางครั้งใต้ฟ้าก็นึกสะดุดในบางท่วงท่าแล้วหยุดรอเพื่อให้เด็กหนุ่มนำทางไปก่อน แต่แล้วหงส์ฟ้าอย่างธาราธารก็กลับนอนนิ่งไม่ต่างจากตอไม้ สายตาที่จ้องมองอย่างสงสัยนั้นทำให้ธาราธารเอาตัวรอดด้วยการหลบตาและเบี่ยงหน้าไปทางอื่น สองแขนโอบรอบคอแล้วโน้มตัวใต้ฟ้าลงมาหาอย่างเด็กหนุ่มที่กร้านโลกโลกีย์มาอย่างโชกโชน ท่วงท่าที่ธาราธารพยายามจะยั่วยวนขัดกับสายตาที่คอยหลบหน่วยตาวาววับที่คอยจ้องแต่จะจับสังเกตจากเด็กหนุ่ม ต่างคนต่างใช้เรื่องนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่จะเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
แน่นอนว่าบทหฤหรรษ์ของการเล้าโลมย่อมไม่มีอะไรแตกต่างไปจากหญิงชาย แต่ตอนต่อไปจากนั้นล่ะ
ในขณะที่คนอวดเก่งเริ่มจะเกร็งตัวแข็งอย่างกับต้นไม้ คนที่รับคำท้าท้ายและโกรธจัดก็ทำอะไรไม่ถูกหมือนกัน
ใต้ฟ้าไม่ได้รังเกียจธาราธาร
แต่ที่มันไปต่อไม่ได้นั้นเพราะว่า!!!
ฝ่ายรุกไร้ประสบการณ์ตรงทางด้านนี้ ส่วนคนที่นำเสนออย่างงอนๆว่าร่านโลกีย์นั้นหลับตาปี๋ไปนานแล้ว ทั้งๆที่ทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้การปลุกปั่นอารมณ์กำลังพุ่งสูงจวนเจียนจะถึงจุดสุดยอด แต่กลับชะงักงันลงเพราะไม่มีใครไปต่อ
ใต้ฟ้าผละออกมาจากร่างที่นอนไม่ไหวติงอยู่ข้างใต้ หันหลังนั่งห้อยขารวบรวมสติให้ตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่ตรงนี้ แล้วหลังจากนี้จะเกิดอะไรต่อไป ยิ่งคิดความสับสนยิ่งรุมกระหน่ำเหมือนใครปาลูกดอกใส่หัว รวมกับเรื่องที่เพิ่งผ่านไปและไม่ได้สำเร็จลุล่วงเข้ามาผสมเข้าด้วยกันแล้ว สมองเจ้าของไร่หนุ่มแทบจะระเบิดออกมาเป็นปุ๋บบำรุงต้นไม้เลยทีเดียว
ธาราธารค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมๆกับความรู้สึกหน่วงหนักในอก ภาพแผ่นหลังของใต้ฟ้ากระตุ้นให้ฟุ้งซ่านได้ถึงขนาดน้ำตาตีตื้นขึ้นมาเอ่อคลออยู่ที่เบ้า ความอึดอัดรุนแรงเสียดแทงอยู่ในอกจนร้าว
สุดท้ายใต้ฟ้าก็ไม่สามารถฝืนความรู้สึกตัวเองพาเขาไปยังปลายทางได้สินะ บทสรุปที่ผุดพรายขึ้นมาเองในหัวเล่นเอาหัวตาร้อนผ่าวกระตุ้นหยดน้ำตาให้สาวแตก เด็กหนุ่มได้แต่บอกตัวเองว่าเข้มแข็งพอที่จะไม่ร้องไห้ออกมาให้กับความอดสูของตัวเอง
การเคลื่อนไหวท่ามกลางเสียงครางหึ่งห่างของเครื่องปรับอากาศทำให้ได้ยินเสียงชัดแม้กระทั่งเสียงสวบสาบของผ้าห่มที่ถูกสะบัดให้พ้นจากตัว เสียงผ้าผืนใหญ่ที่เสียดทานกับอากาศภายในห้องรุนแรงหนักขึ้นเมื่อธาราธารสังเกตว่าใต้ฟ้าทนไม่ได้แม้กระทั่งมองร่างเปลื่อยเปล่าของตัวเองจนต้องรั้งผ้านวมขึ้นมาคลุมเอาไว้ให้
คุ้มค่ามั้ยกับเรื่องที่จำฝังใจจนกลายเป็นความเบี่ยงเบนของตัวเอง ความพยายามและการต่อสู้คาบเส้นกับคำว่าดึงดันเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น แล้วสุดท้ายทุกความหวังพังครืนลงเพียงแค่ตบมือข้างเดียวไม่ดังอย่างที่สุภาษิตสอนใจเอาไว้
มันออกจะเจ็บปวดเมื่อต้องตัดสินใจว่าจะอยู่สู้หน้ากับใต้ฟ้าอย่างพี่ชายกับน้องชายหรือหนีไปให้ไกลจากคนๆนี้ดี
ในขณะที่เด็กหนุ่มนั่งชันเข่าภายใต้การปกคลุมของผ้านวมผืนใหญ่คนเดียวเงียบๆ ลูกบ้าที่เกิดจากการเอาตัวเข้าแลกทำให้เกิดทิฐิมากพอที่จะสกัดกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ ภูมิคุ้มกันจากการเผชิญกับความจริงทำให้เด็กหนุ่มแข็งแรงทางความรู้สึกและการแสดงออกมากขึ้น ที่ผ่านมาธาราธารอ่อนแอเพราะความคาดหวังและมั่นใจในตัวเอง
‘ถ้าถูกปล้ำค่อยมีจริตมารยาชายนะธาร นี่มึงมันอยากลองถึงได้ใจง่ายไปเอง พอเขารู้สึกฝืนใจขึ้นมาจะมาฟูมฟายน้ำตาไหลนั้นมันผิดวิสัยผู้ชาย จำไว้นะ จำไว้’
ต่อให้สับสนกับความรู้สึกของตัวเองแค่ไหน แต่ใต้ฟ้าก็รับรู้ได้ว่าธาราธารขยับตัวและลุกขึ้นนั่ง แต่ความเงียบหลังจากนั้นทำให้เจ้าของไร่หนุ่มกระวนกระวาย ช่วงวิกฤตการณ์ที่ไม่ปกติอย่างนี้ทำให้ใต้ฟ้ารู้ตัวว่าแคร์น้องชายคนนี้มากแค่ไหน หากธาราธารโวยวายหรือโผเข้ามาทำร้ายเขาที่ใส่อารมณ์และรับคำท้าทายบ้าๆนั่นไป ใต้ฟ้าคงจะไม่อึดอัดเท่านี้ ถ้าธารแรงมาเขาก็แค่แรงตอบกลับไป หักหาญทำร้ายน้ำใจอย่างไม่ยอมกัน แต่ขณะที่ใต้ฟ้าประกาศอยู่ปาวๆว่าต่อต้านการแสดงออกทางความรักของเกย์ แต่ไม่มีเหตุผลไหนมาหักล้างกันได้ว่าเขาไม่เผลอไผลไปกับร่างกายของผู้ชายด้วยกัน เพียงแค่มันไม่ได้สมบูรณ์และเสร็จสิ้นไปถึงขั้นตอนสุดท้าย แต่คงไม่ใช่ใต้ฟ้าคนเดียวที่ทรมาน ธาราธารเองก็คงจะไม่ต่างกัน
เรื่องมันมาไกลเกินกว่าที่เจ้าของไร่หนุ่มจะปรึกษากับเพื่อนสนิทอย่างปรายฟ้าได้ ถึงแม้จะเข้าข้างตัวเองว่าธาราธารเป็นผู้ชายไม่มีส่วนใดเสียหายก็ตาม แต่เขากลับไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ ความรู้สึกมันบอกว่าสิ่งที่เพิ่งผ่านมาควรจะรู้กันแค่สองคนเท่านั้น
แต่ใครจะให้คำตอบคนที่เก่งกาจในทุกเรื่องอย่างใต้ฟ้าได้ล่ะ ว่าอะไรที่ทำให้เขาไปไม่ถึงปลายทาง ทั้งๆที่ขั้นตอนทุกอย่างผ่านมาไกลเกินครึ่งแล้วแท้ๆ
เจ้าของไร่หนุ่มหันหน้าไปหาคำตอบจากคนต้นเหตุที่เงียบไปนานจนเขากลัว ภาพที่เห็นไม่ได้ตอบคำถามในสิ่งที่ใต้ฟ้าสงสัยเลย
ธาราธารนั่งชันเข่า มีผ้านวมคลุมท่อนล่างเอาไว้หมิ่นเหม่เต็มที ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นรอยแดงตามแนวคอและลาดไหล่ไม่ได้กระตุ้นอารมณ์โกรธเคืองและหื่นกระหายอย่างที่เห็นในครั้งแรก
ภาพตรงหน้าสร้างรอยสะเทือนใจในความรู้สึกเข้ามาแทนที่ซะหมดสิ้น
เด็กหนุ่มเกยคางไว้กับหัวเข่า แววตาเหม่อลอยไร้จุดหมายเหมือนกำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเองจนลืมไปว่ามีเขานั่งอยู่ข้างๆ
“ธาร”
เจ้าของไร่หนุ่มเปล่งเสียงเรียกเด็กหนุ่มพร้อมทั้งจับแขนเขย่าเหมือนไม่มั่นใจว่าเสียงเรียกนั่นเข้าไปถึงโลกส่วนตัวที่ธาราธารสร้างขึ้นหรือเปล่า
“มันฝืนใจใช่มั้ยล่ะครับ มันน่าขยะแขยง นี่แหละครับวิถีชีวิตของผู้ชายที่หมกมุ่นในโลกโลกีย์อย่างธาร มันโสมมแล้วก็......”
“พอเถอะ”
ใต้ฟ้าเสียอีกที่รับฟังคำอธิบายของอีกฝ่ายไม่ได้ ธาราธารไม่ได้ปรับโหมดอารมณ์ใดๆให้ใต้ฟ้าล่วงรู้ความรู้สึกนึกคิด สายตาเด็กหนุ่มยังคงทอดมองไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมายเหมือนเดิม คางยังวางอยู่บนเข่าทั้งสองข้าง แต่เสียงพูดแต่ละคำที่เปล่งออกมานั้นค่อยๆกรีดเข้าไปในใจคนฟังจนรู้สึกว่าธาราธารให้คำจำกัดความตัวเองแรงเกินไป ต่อให้หลักฐานสีแดงคล้ำหลายจ้ำตามแนวไหล่ที่สายตายังกวาดตาไปเห็นทุกครั้งนั่นจะตำตาก็ตาม
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ พี่ไม่ได้คิดอย่างนั้น”
“หึ”
เด็กหนุ่มร้องตอบเหมือนเย้ยหยันในสิ่งที่เพิ่ง่านพ้นไปไม่นาน เขายังจำแววตาดุดันน่ากลัวนั่นได้ ยังจำสัมผัสป่าเถื่อนรุนแรงที่เกิดขึ้นกับเนื้อตัวของตัวเองได้ ตัวที่ลอยหวือติดมือใต้ฟ้ามาถึงที่นี่ไม่ใช่เพราะแรงขับเคลื่อนของอารมณ์โกรธเกรี้ยวเกลียดชังของใต้ฟ้าหรอกเหรอ นี่คือคำแก้ตัวของคนที่ยังรักษาน้ำใจทั้งๆ ที่การกระทำมันบอกชัดว่าฝืนตัวเองแค่ไหนเนี่ยนะ ธาราธารไม่หัวเราะใส่หน้าที่จับคนโกหกได้ซึ่งๆหน้าก็ดีเท่าไหร่แล้ว
“เป็นอันว่าเราพิสูจน์กันมากพอแล้วนะครับ พี่ใต้ฟ้าคงรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร ถ้าหมดหน้าที่ธารแล้ว ธารจะได้กลับไปพักผ่อนเสียที มันก็เหนื่อยไปอีกแบบเหมือนกัน”
ใต้ฟ้าคาดหวังกับการแสดงออกของธาราธารยังไงกันแน่นะ เจ้าของไร่หนุ่มพร้อมที่จะรับมือกับอารมณ์แบบไหนมากกว่ากัน ธาราธารที่โวยวายต่อปากต่อคำกับเขา หรือธาราธารที่รับมือด้วยวาจาเยือกเย็นแต่กรีดแทงได้เจ็บลึกกันแน่ รู้แค่ว่าความอึดอัดใจของเจ้าของไร่หนุ่มยังไม่หายไปไหน ความสับสนยังวัดปริมาณจากความรู้สึกได้เท่าเดิม แต่เขาไม่อยากให้เรื่องราวที่เกิดขึ้นจบลงตรงนี้
“พี่ขอโทษ” สิ่งเดียวที่ใต้ฟ้าพอจะงัดออกมารั้งธาราธารเอาไว้
“เรื่องอะไรล่ะครับ เรื่องที่รังเกียจธารน่ะเหรอ ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ใต้ฟ้ากำลังโกรธธารเข้าใจ และธารก็ท้าทายพี่เอง ธารก็ผิด”
พอมีแต่คนยอมรับผิดมันเลยไม่มีการตัดสินว่าใครแพ้ใครชนะ ใต้ฟ้ายอมรับว่าพอเห็นรอยแดงพวกนั้นแล้วโกรธจนสติขาดผึงจนผิดวิสัยเจ้าของไร่ที่สุขุมเยือกเย็นสำหรับคนอื่นๆไปจริงๆ ยิ่งพอรู้ว่าคนที่สร้างรอยนั้นจะเป็นใครไม่ได้นอกจากหนุ่มตาน้ำข้าวที่พะเน้าพนอใกล้ๆกัน ไหนจะเรื่องที่ว่านน้ำเดินจ้ำออกไปจากบ้านเหมือนคนขาดสติอย่างนั้นทำให้เขาบันดาลโทสะออกไปจนมันบานปลายมาถึงตอนนี้ แต่ไม่มีส่วนไหนของความรู้สึกที่บอกว่าไม่แคร์เลย ถ้าหากเรื่องมันจะจบที่เขากับธาราธารจะไม่เข้าใจกัน
คนก่อเรื่องคือตัวเองแท้ๆ แต่พอตอนจบดูเหมือนจะแย่ๆ ไม่แฮปปี้เหมือนนิยายทั่วๆไปใต้ฟ้ากลับเป็นคนที่รับมันไม่ได้ขึ้นมา
“พี่ขอโทษที่พี่โกรธจนเผลอทำร้ายธาร แต่พี่ขอปฏิเสธเรื่องที่บอกว่าพี่รังเกียจธารได้มั้ย พี่ไม่ได้รังเกียจ พี่กอด พี่จูบธารได้ แต่...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ มันก็เจ็บพอๆกับการเดินเข้ามาต่อยหน้านั่นแหละ ไม่ได้ต่างกันเลย”
“เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น จริงๆแล้วพี่แค่ไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไงน่ะ ธารเข้าใจพี่มั้ย”
“อะไรนะครับ”
คดีพลิกซะจนคนที่ตั้งตัวไม่ทันคือใต้ฟ้า เมื่อธาราธารพลิกตัวขึ้นมาจนแทบจะคร่อมตักเขาอยู่แล้ว สองแขนเล็กๆแต่มีพลังเกินคาด เด็กหนุ่มบับหัวไหล่เขาซะแน่น เขย่าจนสมองแต่ละส่วนจะปั่นรวมเป็นเนื้อเดียวกัน
“โอ๊ะ โอ้ย ธารปล่อยพี่ก่อน พี่เจ็บ”
“ขอโทษครับ พอดีธารตกใจ”
ถึงแม้ใต้ฟ้าจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว แต่การที่ถูกอีกคนนั่งซ้อนทับอยู่ในท่าแบบนั้นก็ทำให้เค้นคำพูดออกมาแต่ละคำยากเย็นเหลือเกิน มันเป็นความรู้สึกของคนที่กล้าๆกลัวๆกับการเรียนรู้โลกใบใหม่ โลกที่ใต้ฟ้าเอากะลาครอบตัวเองเอาไว้แล้วหลอกว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้และไม่มีจริง
ธาราธารไม่รู้จะยิ้มหรือร้องไห้กับสิ่งที่ได้ยินดี ถึงแม้การที่ใต้ฟ้าบอกว่าไม่รังเกียจแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าชายหนุ่มจะเป็นเกย์เหมือนเขา จะบอกว่าโล่งใจก็ไม่ได้ในเมื่อธาราธารไม่รู้ว่าต่อไปจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก ทำไมการเอาชนะใจใครสักคนถึงได้ยากเย็นอย่างนี้นะ ทำไมการโตเป็นผู้ใหญ่ถึงได้ทำให้อะไรๆมันซับซ้อนยุ่งยากขึ้นอย่างนี้ ต่อให้ใต้ฟ้ายอมรับที่ตัวเองเป็นเกย์ได้ แต่จะทำยังไงให้ใต้ฟ้าหันมามองเกย์อย่างเขาเป็นเหมือนคนรักแทนน้องชายสักทีล่ะ
“ธาร คิดอะไรอยู่ เดี๋ยวก็ยิ้มเดี๋ยวก็ขมวดคิ้ว กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ”
“ปะ เปล่า ธารแค่ดีใจที่พี่ใต้ฟ้าไม่ได้รังเกียจในสิ่งที่ธารเป็น”
“แต่พี่ก็ไม่ได้ชอบในสิ่งที่ธารกับโทมัสทำในวันนี้นะ พี่เข้าใจแต่คนอื่นไม่เข้าใจ พี่โกรธแต่รับได้ คนอื่นอาจจะไม่ได้โกรธแต่เขาอาจจะรับไม่ได้”
“หึ ธารไม่ได้แคร์คนอื่นเหมือนพี่ใต้ฟ้านี่”
เด็กหนุ่มไหวไหล่เมื่อใต้ฟ้ากล่าวอ้างถึงใครๆที่รายล้อมรอบตัวในขณะที่เขาคิดถึงแต่ใต้ฟ้าคนเดียว ไม่ได้คิดสนใจความรู้สึกใครหน้าไหนทั้งนั้น ถึงแม้จะรู้สึกผิดและหายโกรธกับความรุนแรงที่ใต้ฟ้าทำ แต่พอคิดว่ามันอาจจะเป็นทางเดียวที่ดีดว่านน้ำออกไปจากวงจรของชีวิตใต้ฟ้าได้ เด็กหนุ่มก็ไม่เสียใจเลยสักนิดเดียว
ภาพของธาราธารเมื่อครั้งยังเด็กซ้อนทับกับภาพที่ฉายชัดอยู่ในหน่วยตาทั้งสองข้างของใต้ฟ้าในตอนนี้ เด็กตัวเล็กก๋ากั่นที่มักจะกระโดดขึ้นมาเกี่ยวขาทั้งสองข้างไว้กับเอวของเขา แล้วคล้องแขนทั้งสองข้างไว้กับคอ ทั้งตาและปากยิ้มพรายเหมือนภูมิใจหนักหนาที่ทำตัวเป็นลูกลิงติดตัวเขาไปไหนมาไหนได้ ไม่น่าเชื่อว่าภาพเดียวกันในวันนั้นเป็นภาพเดียวกันกับวันนี้แต่มันให้ความรู้สึกต่างกันโดยสิ้นเชิง
วันนั้นใต้ฟ้ารู้สึกว่ามันเป็นช่วงที่สุขจนปริ่มล้น
แต่สำหรับวันนี้นั้นมันสุดแสนจะทรมาน
ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา และใต้ฟ้าก็ลำบากใจเกินกว่าจะบอกออกไปตรงๆว่าตัวเองกำลังต้องการอะไร และละอายใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าธาราธารเป็นน้องชายและน้องตัวน้อยในวัยเด็กของเขาโตเป็นหนุ่มจนมีคนรักแล้ว หากเขาทำตามความต้องการฝ่ายต่ำของตัวเอง เขาคงไม่มีหน้าจะไปมองใครต่อใครในฐานะนายใหญ่ของไร่เหนือทรายใต้ฟ้าแห่งนี้ได้แน่ๆ แต่การที่ธาราธารนั่งคร่อมส่วนล่างของร่างกายอยู่อย่างนี้ ใต้ฟ้าก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่รู้สึกอะไร เลย การเป็นผู้ชายด้วยกันไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มข่มใจได้ง่ายลงเลยสักนิด ความต้องการยังเดือดพล่านอยู่ข้างในไม่จางหาย และมันยิ่งโหมกระพือเมื่อธาราธารขยับร่างกายเพียงนิดให้ผิวเนื้อเปล่าเปลืองของทั้งสองคนเสียดสีกัน
ต่อให้แสร้งกร้านโลกีย์แต่เรื่องแค่นี้มีเหรอที่ธาราธารจะไม่รู้ เด็กหนุ่มลอบกลืนน้ำลายเหนียวจนรู็สึกว่ามันเป็นก้อนแข็งๆให้ลงคอไปอย่างยากเย็น บทเรียนที่ศึกษาผ่านคลิปวีดีโอมันไม่ง่ายเลยเมื่อต้องปฏิบัติขึ้นมาจริงๆ เด็กหนุ่มหรี่ตามองใต้ฟ้าแล้วตัดสินใจตามความรู้สึกตัวเองที่มีต่อผู้ชายคนนี้ มันอาจจะเป็นความคิดโง่ๆของคนที่คิดว่าเมื่อรักแล้วต้องยอมเอาตัวเข้าแลก แต่ถ้าหากใครตกอยู่ในที่นั่งเดียวกันธาราธารย่อมรู้ว่าจะไม่เสียใจเลยที่ทำแบบนี้เมื่อนึกถึงเวลาที่ผ่านมา ตั้งแต่เด็กที่ไม่ชัดเจนทางความรู้สึกจนโตและเข้าใจว่าการฝังใจนั้นคือความรัก ยิ่งนานวันมันยิ่งเด่นชัดขึ้นไม่เปลี่ยน สิ่งที่ใต้ฟ้าปฏิบัติกับเขาในตอนแรกบั่นทอนกำลังใจจนเหือดหายแทบหมดสิ้น แต่ในความแห้งแล้งเหมือนทะเลทรายนั้นก็ยังมีความชุ่มฉ่ำของหยดน้ำเพียงน้อยนิดเป็นเสมือนดั่งกำลังใจ
ถ้าธาราธารไม่รู้จักการอดทนและพยายามเผชิญหน้า ก็คงไม่มีโอกาสรับรู้ความรู้สึกของใต้ฟ้าในวันนี้แน่ๆ
เป็นครั้งแรกที่ธาราธารทำตัว ‘แรง’ สมคำล่ำลือจริงๆ เด็กหนุ่มโน้มปากเข้าหาเปลือกปากของใต้ฟ้าก่อน อ้อยอิ่งเพราะยังอ่อนต่อเดียงสาอยู่นานจนคนรู้เดียงสาทนไม่ไหว เพราะคิดว่านั่นคือชั้นเชิงหรือแผนการร้ายกาจของธาราธารที่ต้องการจะทรมานเขา ชายหนุ่มบดเบียดริมฝีปากแนบชิด ดูดกลืนก้อนเนื้อนิ่มด้านในอย่างอ่อนโยนเหมือนกลัวลิ้นที่เริ่มระอุร้อนเพราะแรงอารมณ์จะเห่อพองเพราะความกระหาย แต่รสหวานที่สนองกลับมาด้วยจังหวะเดียวกันนั้น ทำให้เจ้าของไร่หนุ่มที่ร้างลาเวทีมานานเพราะเรื่องไร่ที่เขาต้องดูแลและรับผิดชอบทำให้ลืมคิดเรื่องพวกนี้ซะสนิท ลืมไปเลยว่าตอนเป็นวัยรุ่นนักศึกษาหมือนธาราธารในตอนนี้นั้น ใต้ฟ้าไม่ต่างอะไรกับเสือที่คอยแต่จะออกหากินตอนกลางคืนเหมือนไม่ต้องการให้ใครรู้ แล้วเสือที่ถอดเขี้ยวเล็บทิ้งไปแล้ว เมื่อถูกกระตุ้นได้ถูกทางแบบนี้มีเหรอที่ใต้ฟ้าจะทนอ่อนโยนและไม่ตะกรุมตะกรามในความเร่าร้อนที่ช่วยกันสร้างขึ้นได้นาน ชายหนุ่มเก็บกลืนน้ำลายที่ธาราธารถูกปิดกั้นช่องทางหายใจจนลำลักออกมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่รู้ ปากเล็กไม่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระเพราะคนที่ครอบครองอยู่ กำลังเสียดายและหลงใหลไปกับรสสัมผัสที่ไม่ได้ช่ำชองอย่างที่ธาราธารกล่าวอ้างกับตัวเองขนาดนั้น ยิ่งธาราธารพยายามตอบสนองอย่างไม่ยอมแพ้และกลัวว่าชายหนุ่มจะจับได้ยิ่งทำให้ราคะของสองคนรวมตัวกันเป็นไฟเร่าร้อนและเผาไหม้รุนแรง
ห้องทำงานที่เต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารเหล่านี้ ไม่มีอุปกรณ์ช่วยเหลืออะไรที่พอจะหยิบใช้ตามที่เรียนรู้มาจากคลิปวีดีโอได้เลยนอกจากโลชั่นถนอมมือชั้นดี ปิโตเลี่ยมเจลที่บ่งบอกสรรพคุณว่าถนอมได้แม่กระทั่งมือและริมฝีปากคงไม่มีปัญหากับช่องทางคับแคบที่ยังไม่เคยเปิดให้ใครสำรวจอย่างช่องทางนั้น
เด็กหนุ่มพยายามยกตัวเองขึ้นสูงเหนือแท่นปฎิมากรรมที่พองตัวขึ้นมาและแข็งขึงจนน่ากลัว ปฎิมากรรมแท่งนั้นมันมะเมื่อมพร้อมพรั่งที่จะตอบรับปลอกอ่อนนุ่มที่ค่อยๆทิ้งตัวลงมาคลุมมันอย่างช้าๆ ธาราธารพรูลมหายใจยาวเมื่อทั้งสองส่วนเริ่มสัมผัสกัน
ในขณะที่เด็กหนุ่มหลับตาปี๋ทั้งๆที่กำลังพยายามพาตัวเองมาเจอกับสิ่งนั้นของใต้ฟ้าอย่างช้าๆ สัญชาตญาณของชายหนุ่มทำให้เขาคว้าเอาส่วนหน้าของธาราธารแล้วเคล้นคลึงมันเล่นๆจนมีน้ำใสๆแต่ข้นจนเหนียวไหลเยิ้มออกมาที่ส่วนปลาย ยิ่งเขาลูบขึ้นลงอย่างช้าๆแล้วปาดน้ำที่ไหลออกมาทิ้งไป ยิ่งทำให้ธาราธารสูดปากและครางกระเส่าเสียงดังจนเขาต้องประกบปิดปากเอาไว้ การเดินทางมาเจอกันของปฎิมากรรมและปลอกคลุมนั้นทำให้ใต้ฟ้าต้องกัดฟันข่มความต้องการของตัวเองไม่ให้กระชากบั้นท้ายของธาราธารกระแทกลงมา
เด็กหนุ่มสะดุ้งสุดตัวเมื่อเนื้อนุ่มค่อยๆโอบล้อมและดูดกลืนสิ่งนั้นลงไปอย่างช้าๆ แต่แล้วต้องเกร็งและกระตุกสุดตัวเมื่อพบว่ายิ่งถลำลึก ยิ่งเจ็บปวดและอึดอัดจนจุกช่วงท้องน้อยเมื่อพบว่ามันสวมทับกันได้แน่นมากจนเด็กหนุ่มต้องกัดเปลือกปากข่มความเจ็บปวดเอาไว้ แรงกระตุ้นที่ใต้ฟ้าทำกับส่วนข้างหน้าทำให้เด็กหนุ่มหลงลืมความเจ็บไปชั่วขณะแล้วกัดฟันทิ้งตัวลงมาจนมิดด้าม
“อย่าเพิ่งขยับนะครับ ธารเจ็บ”
ถึงธาราธารไม่บอก ใต้ฟ้าก็รับรู้ว่าเด็กหนุ่มเจ็บปวดแค่ไหน ธาราธารเกร็งซะจนจิกเล็บไปบนไหล่เขาจนได้เลือด ความอดทนและความพยายามที่ธาราธารมีให้ ทำให้ใต้ฟ้ายกตัวสวนขึ้นมาแตะเปลือกปากและส่งจูบอบอุ่นที่หน้าผากชื้นเหงื่อ
แต่ใต้ฟ้าคงลืมตัวไปสินะว่าการทำแบบนั้นของตัวเองนอกจากความรู้สึกดีๆที่อุ่นวาบขึ้นในอกของธาราธารแล้ว
“โอ้ย”
เสียงประท้วงยาวแต่ความแนบชิดของสิ่งที่ทั้งคู่มีเหมือนๆกันเสียดสีกันจนกลายเป็นการกระตุ้นให้เด็กหนุ่มขยับตาม หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ช่วยกันขยับจนระเบิดสิ่งที่อัดแน่นอยู่ข้างในออกมาเป็นน้ำสีขาวขุ่น มันรวมตัวและกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณจนแยกแยะไม่ได้ว่าของใครเป็นของใคร
แล้วสุดท้ายห้องทั้งห้องนั้นก็เงียบจนถึงเช้าของอีกวัน โดยไม่รู้ว่าด้านนอกของห้องนั้น มีฝรั่งตาน้ำข้าวเดินไปมาเป็นหนูติดจั่นจนทนไม่ไหว
“แทนนี่นะแทนนี่ ไอ้เรื่องเป็นห่วงว่าพี่ใจคอโหดร้ายจะฆ่านายก็เป็นห่วงอยู่หรอก แต่เมื่อไหร่นายจะออกมาพาฉันไปส่งที่สนามบินสักที ป่านนี้เอดิสันอาจจะหนีไปมีคนใหม่อย่างที่หมอนั่นขู่กรอกหูฉันอยู่ทุกวันก็เป็นได้นะรู้มั้ยเนี่ย แทนนี่นี่นี่นี่นี่.....โอ้ยยย ฮึ่ยยยย”
เวลาก้าวพ้นผ่านจากชั่วโมงเป็นสอง จากสองจนเดาไม่ได้ว่ามันจะต้องผ่านไปนานเท่าไหร่ คนที่ออกตัวว่าห่วงเพื่อนจับใจก็ทนรอไม่ไหว วิ่งขึ้นห้องไปคว้าโทรศัพท์เพื่อง้องอนคนที่อยู่ทางไกลด้วยตัวเอง
-
๐ สวัสดีค่ะ....เรื่องนี้สงสัยมันจะต่อแต่ละตอนช้าเพราะอาถรรพ์แล้วล่ะ :monkeysad: เข้าใจความรู้สึกของคนที่ติดนิยายตอนที่ตัวเองก็เผลอไปอ่านฟิคเรื่องนึงแล้วติดหนึบเหมือนกัน อยากอ่านต่อจนทรมาน :m16: เลยคิดว่า นี่สินะที่เขาเรียกว่ากรรมตามสนอง ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์ย้อนถึงตัวจริง :o12:
๐ ตอนที่แล้วคนเขียนขอบรีพลายนึงมากเลยนะ คนที่บอกว่าคนเขียนแต่งเรื่องนี้ได้พัฒนาถึงขั้นที่ว่า เธอไม่เชียร์ใครเลยสักคนไม่ว่าพระเอกหรือนายเอก .... จะว่าไปคนเขียนรับได้ทั้งคำติและชมนะ ยิ่งคนอ่านบอกว่ารำคาญใต้ฟ้านี่ยิ่งชอบเลย มันรู้สึกว่า เออ คนอ่านอินอะ...คนเขียนแค่จะบอกว่า คนเราไม่มีใครเพอร์เฟคจริงๆหรอกนะคะ เขาอาจจะเก่งกาจทุกเรื่อง แต่สำหรับเรื่องที่ละเอียดอ่อนต่อความรู้สึกเนี่ย บางคนเก่งแค่ไหนแตก็ต้องมาตายเพราะโง่เรื่องนี้นะ พื้นฐานของคนเขียนไม่อยากให้ทุกคนลืมว่านายเอกเราเป็นผู้ชายนะ บางคนที่ไม่รู้สเตตัสตัวเองตั้งแต่เกิด มารู้เอาทีหลังเนี่ย มันจะมีช่วงเวลาที่สับสนอยู่เหมือนกันนะ คือกล้าๆกลัวๆที่จะยอมรับความจริงอะ เลยอยากให้เข้าใจใต้ฟ้าว่า พื้นฐานเขามาจากผู้ชายปกตินะ ความรักนี่อธิบายยากจริงๆ คร่อก !!!
๐ มีเรื่องสำคัญมาแจ้งอยู่เสมอคือ เรื่องนายโลมนี่จะช้ามากจริงๆนะ หนึ่งคือคนเขียนจ้างมืออาชีพทางด้านนี้ และคนวาดเขามีงานประจำ สอง คนเขียนไม่กล้าเร่งรัดเขา เพราะกลัวว่าจะเจองานเผาอะค่ะ ทีนี้คำว่างานศิลปะมันจะมีช่องว่างเล็กๆที่เรียกว่า อารมณ์มาไอ้เดียถึงจะเกิด คือคนเขียนเองก็เป็นอาร์ตติสคนหนึ่งก็พอเข้าใจเขา แต่ก็ไม่สบายใจเองด้วยค่ะ คืองานมันช้ามาแล้ว ไปเร่งเขามากไปงานออกมาไม่ดี พอส่งต่อให้คนอ่าน ก็อาจจะมีฟีดแบคกลับมาว่า อะไรวะ ช้าแล้วยังแย่อีก เสียเวลาจริงๆ คนเขียนไม่อยากเจอภาวะแบบนี้ เพราะค่อนข้างตั้งใจกับมันมาก พยายามอธิบายบ่อยๆ ไมรู้จะเบื่อกันหรือเปล่านะคะ แต่ไม่สบายใจเลยที่ต้องล่าช้า คือเอาเงินคนอ่านมากอดไว้ก้ไม่มีความสุขเท่าไหร่นะ เพราะจะเอาออกมาใช้ก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าต้องใช้ทุนในการพิมพ์ส่งเท่าไหร่..... :monkeysad: ถ้ารวมเล่มครั้งต่อไปอาจจะงดโปรเจคงานวาดไปก่อนนะคะ เกรงใจจริงๆค่ะ :m8:
๐ ทุกคนติดตามความคืบหน้า ข่าวสารต่างๆได้ที่แฟนเพจจะสะดวกและรวดเร็วที่สุดนะคะ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
๐ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ :m5:
-
โอ้ กลายเป็นว่าคนที่ร้ายที่สุดในเรื่องนี้อาจจะเป็นใต้ฟ้าก็ได้นะ -.,-
โทมัสก็สู้ๆนะ ง้อเอดิสันให้ได้ละ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
แล้วน้องธารก็เสร็จพี่ใต้ฟ้าจนได้
หวังว่าต่อจากนี้จะคุยกันให้เข้าใจ เคลียร์กันได้เร็วๆ
ปล.เรื่องน้องโลมรอได้เสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ :กอด1:
-
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปละทีนี้ พี่ใต้ฟ้าจะเข้าใจอะไรขึ้นบ้างไหมเนี่ย
-
:m25: :m25: :m25:
อยู่ๆเค้าก็.. :oo1:..กัน
โถ...โทมัสผู้น่าสงสาร5555
-
สุดท้าย ธารก็เสร็จพี่ใต้ฟ้าจนได้ แต่เหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นยังไงต่อไป โทมัสนายก็ต้องสู้ต่อไปนะ เราเป็นกำลังใจให้นายนะ
-
พี่ใต้ฟ้าเสร็จธารต่างหากกก :z13: :z13:
-
บทมหัศจรรย์
ธาราธาร
เยี่ยมคะลูก
เริ่ด คะลูก
ริจะรักต้องกล้าคะลูก
แต่หนูต้องคำนึงถึงปัญหาที่จะตามมานะคะลูก
-
กำลังสนุกเลย :pighaun:
รอตอนต่อไป :3123:
-
จากเหมือนจะทำร้ายกันให้ตายไปข้าง กลายเป็น........ ของพี่ใต้ฟ้ากับน้องธาร กรี๊ดดดดดดดด
แต่พอเช้า จะเป็นยังไงหนออออ
-
สมการรอคอยอ่ะ ในที่สุดทั้งคู่ก็เป็นของกันและกัน
แต่คงต้องตามลุ้นต่ออยู่ดีว่าจะเป็นยังไง
บวกเป็ด
:กอด1:
-
มารายงานตัวก่อน อ่านไม่ไหวแล้ว...ง่วง...
กว่าจะกลับมาอ่านได้ :เฮ้อ:
ฮาคุณพี่ใต้ฟ้า...ทำไม่เป็นก็ไม่บอก ต้องให้น้องธารออกโรงเอง คุ้มค่ากับการที่ได้ศึกษาจากคลิปมานานเลย :z1:
สรุปเลยทำเพราะหึงใช่ไหมเนี่ย o13
แก้จ้า ...
ในเมื่อมันวิปลิตผิดธรรมชาติขนาดนั้นก็ปล่อยให้ธารไปตามทางของธารซะสิครับ ==> วิปริต
ธาราธารสูดลมหายใจเข้าจนรู้สึกว่าปอดฟองฟูเบียดกระดูกซี่โครงจนเริ่มอึดอัด ==> พองฟู
ขั้นตอนเหมือนกัน แตกต่างกันที่ไม่มีความอบอุ่นอ่อนโยนและทนุถนอมแทรกอยู่เลยสักนิด ==> ทะนุถนอม
การตอบสนองท่วงทำนองหฤหรรษ์ที่ไม่ได้เกินจากการยินยอมพร้อมใจกันทั้งคู่ ==> เกิด
สมองเจ้าของไร่หนุ่มแทบจะระเบิดออกมาเป็นปุ๋บบำรุงต้นไม้เลยทีเดียว ==> ปุ๋ย
ใต้ฟ้าทนไม่ได้แม้กระทั่งมองร่างเปลื่อยเปล่าของตัวเองจนต้องรั้งผ้านวมขึ้นมาคลุมเอาไว้ให้ ==> เปลือยเปล่า
เด็กหนุ่มร้องตอบเหมือนเย้ยหยันในสิ่งที่เพิ่ง่านพ้นไปไม่นาน ==> เพิ่งผ่านพ้น
เด็กหนุ่มบับหัวไหล่เขาซะแน่น เขย่าจนสมองแต่ละส่วนจะปั่นรวมเป็นเนื้อเดียวกัน ==> จับ
และมันยิ่งโหมกระพือเมื่อธาราธารขยับร่างกายเพียงนิดให้ผิวเนื้อเปล่าเปลืองของทั้งสองคนเสียดสีกัน ==> เปล่าเปลือย
เด็กหนุ่มลอบกลืนน้ำลายเหนียวจนรู็สึกว่ามันเป็นก้อนแข็งๆให้ลงคอไปอย่างยากเย็น ==> รู้สึก
ปิโตเลี่ยมเจลที่บ่งบอกสรรพคุณว่าถนอมได้แม่กระทั่งมือและริมฝีปากคงไม่มีปัญหา ==> ปิโตรเลี่ยมเจล/แม้กระทั่ง
-
หึหึ :z1: :z1: :z1: :z1:
ในที่สุดก็......จนได้สินะ
สู้ๆคร้าบรออ่านตอนต่อไปนะครับ
-
:haun4: และและก็ลงเอยกันจนได้
-
โทมัสก็พึ่งขึ้นได้หรือนั่น น่าจะโทรไปง้อเอดิสันตั้งนานแล้วนะเนี่ย ส่่วนฟ้าพูดอะไรไม่คิด รู้ไหมทำธารเสียใจ แต่ธารก็ช่างกล้าจริง ๆ ทำแบบนั้น
-
............เรียบร้อยละ
รอลุ้นว่าจะเป็นอย่างไงต่อไป555
-
พอตื่นมาแล้วจากเกิดอะไรขึ้นกันนะ
-
พี่ใต้ฟ้าโดนน้องธารแซ่บ รึน้องธารโดนพี่ใต้ฟ้าแซ่บเนี่ย :haun4:
-
โอ๊ะ,,,พี่ใต้ฟ้า เห็นนิ่งๆแบบนี้ ร้ายเหมือนกันนะคะ อิอิ
-
โฮ่ เรียนรู้ซึ่งกันและกันจากการปฏิบัติจริง!!
แล้วจบเรื่องนี้แล้วจะไปต่อกันยังไงต่อละเนี่ย จะเข้าหน้ากันท่าไหนดี
แต่แอบขำโทมัสอ่า รอไปเถอะ อิอิ
-
o13
-
อ่านแล้วถูกใจค่ะเรื่องนี้
ไปเรื่อยแต่หน่วงๆอึดอัดในอก
ถึงพลอตพอจะเดาได้แต่แรก
แต่ยังหวังให้พี่รู้นะว่าน้องน้อยยังซิง
รักจริงแต่รักแรก :o8:
-
น้องธารทุ่มสุดตัวจริงๆ จ้าาาา
-
:กอด1:อ่ะๆๆๆ!!
-
ได้กันแล้ว แม่เจ้าเหวยยยยย :mc4: (ดีใจประหนึ่งถูกหวยค่ะ 5555)
พี่ใต้ฟ้าจะรู้มั้ยคะว่าน้องยังซิงเนี่ย อยากให้รู้มากๆๆๆ
ตลกโทมัสอ่ะค่า ตอนรอได้ยินอะไรมั้ยหนอ :m20:
ตอนเช้าจะเป็นยังไงกันน้า
-
ตอนสุดท้ายแอบขำเอดิสัน
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเพิ่งอ่านไปได้แค่ตอนเดียวเอง
แต่ขอมาเม้นก่อน
-
อะนะพี่ใต้ฟ้าเล่นเอาคนอ่านอึ้งนะเนี่ย บอกมาได้ว่าไปต่อไปถูก
แต่ก้อนะเพราะว่าร่วมด้วยช่วยกันก้อเลยผ่านไปได้ แต่ดีหรือเปล่า
คงต้องรอน้องธารมาตอบตอนหน้าล่ะมั้งเนอะ :o8:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เขาได้กันแล้ว
พี่ใต้ฟ้า+น้องธาร
:mc4: :mc4: :mc4:
-
อ่าว...พี่ใต้ฟ้าจับน้องกินซะละ :o8:
ตกลงว่านี่ครั้งแรกของธาร?
โถ...แต่ครั้งแรกนี่ก็แรงเลยนะ on top ด้วย
เจ็บน่าดูเลย o22
ตื่นขึ้นมาจะเป็นอย่างไร? ฟ้าจะเข้าใจอะไรมากขึ้นมั๊ย?
อยากอ่านตอนต่อไปมากๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
โอ้ยยยยยยยย
ยอมพี่ใต้ฟ้าไป ก็ใช่ว่าเค้าจะรับรักอ่ะ
-*- แล้วยอมทำไมเนี่ยยยยยยยยยยย :z3:
กลับบ้านเถอะน้องธาร ปล่อยพี่ใต้ฟ้ามันโง่และสับสนต่อไป
-
ธารเอ้ยธาร ไปท้าทายจนได้เรื่องสิ
ต่อจากนี้จะเป็นยังไงเนี่ย
แล้วก็ไม่อธิบายให้ใต้ฟ้าฟังน้า...ธาร ว่ารอยที่คอทำเพราะอะไร
ปล่อยให้เข้าใจผิดคาราคาซังแบบนี้
-
:pighaun: ลุ้นซะเกือบตาย 55555555555555555555555555555555
ในที่สุดพี่ใต้ฟ้าก็เสร็จน้องธารซะที :laugh:
-
เรียบร้อยโรงเรียนใต้ฟ้า
อยากรู้จริงพ่อคนปากแข็งจะทำไงต่อ
-
:call: :call: :call:
-
รอลุ้นต่อไป :L2:
-
คริคริ :oo1:
-
...โอ้ย ฮา พี่ใต้ฟ้าจริง....พี่ไปต่อไม่ได้ คือ พี่ทำไม่เป็นนั่นเอง น้องเอ๊ย ยังงี้เค้าเรียกตกม้าตายนี่หว่า :pigha2:
...แหม แล้วคนฟอร์มจัด 2 คนมาเจอกันด้วยเนอะ อีกคนก็รู้แต่ทฤษฎี อีกคนก็เคยปฎิบัติกับผู้หญิง
...สุดท้ายคนที่ทุกข์ที่สุด ดันเป็นโทมัส (ใช่ไหมจำชื่อผิดเปล่าหว่า) กลัวเอดิสันจะหนี เฮ้อแต่ละคู่นะ อีกนานกว่าจะสมดุลย์กัน :laugh:
-
หวาย ๆ พี่ใต้ฟ้า อ่อนจริง ๆ ต้องให้ธารนำ
พี่ต้องหัดเรียนรู้อย่างอื่นบ้างนะนอกจากเรื่องเกษตรน่ะ
ได้เขาแล้วก็อย่าทิ้งขว้างล่ะ
-
จะเป็นไงต่อไปนะ อยากรู้
ฮาตอนสุดท้ายจัง 55555 o13
-
ตื่นขึ้นมาจะเป็นยังไงนะ..... :z3:
-
พี่ฟ้าโดนน้องธารกินตับ 555+++
อร่อยเว่อร์!!!!!!!
-
และแล้วลงเอยกันไป
ต่อจากนี้อะไร ๆ อาจจะดีขึ้นก็ได้
เป็นกำลังใจให้โทมัสง้อเอดิสันให้ได้แล้วกันนะ
-
:haun4: :haun4: อร้ายยยย สุดท้ายยยก็เต็มใจกันทั้งสองคน :-[
รอตอนต่อไปจ้า :3123:
-
ชอบลักษณะนิสัยของธาร
มุ่งมั่น ยึดมั่นที่จะไขว่คว้าในสิ่งที่รักและชอบ
ผลที่ได้จะเป็นอย่างไร ไปแก้กันทีหลัง
ด้านได้ อายอด
ดีนะที่เป็นเฉพาะกับใต้ฟ้า ฮ่าๆๆๆ
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ หุหุ
-
พี่ใต้ฟ้าไม่ธรรมดาจริงๆ ด้วยสินะ :z1:
เล่นเอาน้องธารก้อไปไม่ถูกในช่วงแรกเหมือนกัน แต่สุดท้ายก้อ ....
หวังว่า ผ่านคืนนี้ไป จะเข้าใจกันได้มากขึ้น เอ๊ะ หรือ อีตาใต้ฟ้าจะยังซื่อเหมือนเดิม แต่แบบออกตัวหึงเค้าต่อไป แบบยังมั่นใจว่า กุไม่ได้ชอบธาร ไรงี้ป่ะ? (ฮา)
รออค่ะะะะะะะะะะะ ค้างมากกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกก คืนแรกของนายเอกของเรา ตื่นมาใครจะเขินก่อนกันนนน
-
พี่ใต้ฟ้า ทำอะไรอ่า ฮิ้วววววว เป็นของกันและกันแล้ววว
เปลี่ยนความคิดบ้างนะพี่ใต้ฟ้า พิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วนี่
น้องธารเขาเก็บไว้ให้ตัวเองนั่นแหละ
-
เอิ่ม...พี่ใต้ฟ้าสับสนรุนแรงมาก คงต้องให้เวลาพี่เค้าอีกสักพักอ่ะนะ...
แต่ตอนนี้ขอบอกแล้วจะร้องไห้เลยแหละ ที่พี่ใต้ฟ้าว่าน้องแบบนั้น มันแรงมากในความรู้สึก :m31:
เพราะน้องคิดว่าคน ๆ นี้น่าจะพึ่งได้แล้ว แต่มาเป็นแบบนี้ ความเสียใจมันยิ่งเท่าทวีคูณ
กลายเป็นประชดให้ตัวเองดูแย่ไปเลย ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นซักนิด...ฮึก :m15:
อยากรู้ท่าทีตอนตื่นมาของคุณพระเอกว่าจะเป็นยังไง จะยังสับสน หรือจะคิดได้มากขึ้น ลุ้นมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
พี่ใต้ฟ้ากับน้องธารเข้าใจกันคนละเรื่องเลย 5555+
ตอนแรกก็ดราม่าหน่อยๆ แบบคนนึงคิดว่าอีกคนรับไม่ได้ที่เป็นเกย์ อีกคนก็อ่อนด้อยประสบการณ์ทำต่อไม่ถูก โอยยย ><
กำลังบิ๊วน้ำตาคลอละ มาเจอพี่ใต้ฟ้าสารภาพ เงิบเลยจ้า 555+
แบบนี้พี่ใต้ฟ้าก็ไม่ได้รังเกียจเกย์ ไม่ได้รับธารไม่ได้ แล้วเรื่องมันก็ต่อมาจนสุดขอบสวรรค์ อร๊างงงง
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ยความสัมพันธ์ของสองคนนี้ ไม่อยากจะเดา กลัวเงิบอีกค่ะ = =;;;;; 555+
-
ใต้ฟ้าคงเก็ทใช่มะเนี่ย ว่าธารใสซื่อ อิอิ
-
เห้อออออออออ
มันจะไปกันใหญ่รึเปล่า ใต้ฟ้ารับได้จริงๆหรอ ใต้ฟ้ารู้ไหม ยิ่งทำแบบนี้ มันยิ่งแตกหักง่าย
น้องเปราะบางมาก ถ้าเกิดใต้ฟ้ารับไม่ได้หรือยัง "ปฏิเสธหัวใจตัวเองอยู่" หัวใจธารคงแหลกละเอียด แน่ๆ
หวังว่าพี่ใต้ฟ้า จะยอมรับหัวใจตัวเองได้สักทีนะ
-
โทมัสควรจะไปง้อเอดิสันตั้งนานและ
แล้วที่เค้าไม่ออกมาซักที ก้เพราะว่าเค้า :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: กันอยู่ไงอิอิ
พึ่งรู้นะเนี่ยยย ว่าพี่ฟ้าเป็นเสือเก่าอย่างงี้ธารตายคาที่แน่นอน
เจอเสือเก่าเนี่ยยยย อิอิ
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
พี่ฟ้านี่พูดจาทำร้ายจิตใจกันชะมัดเลย :m15:
น้องธารเสียใจนะรู้ไหม แต่..ก็นะ
เรียบร้อยกันไปแล้วๆเรื่องจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย
มีอะไรกันทั้งที่ยังไม่เข้าใจกันอ่ะ เฮ้อ :เฮ้อ: อย่าให้มีเรื่องทำร้ายจิตใจกันเลยล่ะกันนะ :sad4:
-
มาต่อเร็วๆนะคร้าบบ
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
และแล้วเขาก็ได้เสียเป็นเมียผัวกัน อิอิอิ
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
ได้กันเเล้ว รีบๆรักกันนะ
:m3::m3:
:m3::m3::m3:
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: << เขิน
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
ในที่สุด......ข้าวสารก็กลายเป็นข้าวสุกแล้ว
เลิกเล่นแง่กันสักทีนะ
-
:impress2: :impress2:
-
อื้ย ตัดฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตลกโทมัสตกเครื่องแน่
เพราะธาราธารเจ็บ เอิ๊กๆ
-
เป็นตอนที่ค้างที่สุดเลย 555
ชอบธารมาก ยิ่งอ่านยิ่งชอบ พี่ใต้ฟ้าหลังจากนี้ไม่หลงให้รู้ไปสิ อิอิ
-
แล้วต่อไปจะเป็นยังไงอ่ะ
ใต้ฟ้าจะรู้มั้ยเนี่ยว่าตัวเองเป็นคนแรกของธาร
หรือจะยังเข้าใจผิดกันอยู่
มาเฉลยๆเร็วๆนะค้า
-
:impress2: อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกมีความสุขที่สุด กว่าทุกตอนที่อ่านมา
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:m25:
-
สวดยอดเลยอ่ะ ชอบมากเลยฉากนี้ คิคิ ^^
-
รักกันแล้วก็ดีใจกับน้องด้วย
แต่สิ่งที่หวังมากๆ ก็คือ อยากให้ใต้ฟ้าเอะใจเสียหน่อย
ก็เข้าใจนะที่น้องไม่ใช่ผู้หญิง เรื่องเยื่อบางๆคงไม่ต้องพูดถึง
แต่ถ้ามาลองคิดดู สำหรับคนๆหนึ่งที่เอาตัวรอดจากปากเหยี่ยวปากแร้งมาได้จนบัดนี้
เก็บคำว่า "คนแรก" เพื่อรอคอยใครบางคนอยู่แบบนี้
อยากให้พี่ให้รางวัลกับน้องบ้าง
ไม่ขออะไรมากมาย ไม่ขอให้เข้าใจเรื่องทั้งหมดภายในคืนเดียว
แค่ขอให้หาความจริง...ตัวตนที่แท้จริงของคนที่เราก็มีใจ
-
โอ๊ะ เพิ่งได้ตามอ่านต่อ แล้วในที่สุด อะฮิ้วววววววววววววววววววววว
เขามีอะไรกันแล้วววว ตอนแรกนึกว่าจะเป็นไปด้วยความดราม่า ปล้ำน้อง
แต่สุดท้ายก็นะ แอบหวาน >///////////<
ที่ต้องลุ้นต่อคือ พอตื่นขึ้นมาอีกวันจะเป็นไงกันต่อไป
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
คริคริคริ...ใต้ฟ้า ร้ายกาจนัก 5555555555+
-
และแล้วก็เป็นไปตามธรรมชาติ :laugh:
พี่ใต้ฟ้าจะรู้อะไรเพิ่มขึ้นบ้างมั๊ยนะ
ว่าเค้าเก็บเอาไว้ให้พี่ใต้ฟ้านั่นแหละ
ลุ้นอีตอนตื่นนี่แหลจะเป็นยังไง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
แล้วใต้ฟ้าจะรู้ใจตัวเองหรือยังเนี่ย กินน้องไปหมดทั้งตัวแล้วอ่ะ
-
ในที่สุดคุณพี่ใต้ฟ้า ก็ค่อย ๆ เริ่มเดินเข้ามาทางนี้แล้วสินะ..
จากนี้ต่อไปจะเป็นยังไงหนอ??
ใต้ฟ้าก็ยังคงเป็นผู้ชายที่คงยังสับสนกับตัวเองอยู่แน่ ๆ ว่าตกลงแล้วเราจะใช่เกย์หรอ??
แอบหวั่นๆ จัง น้องธารของเราจะเป็นยังไงบ้างหนอ?
รอนะคะ ^^
-
หลังจากได้กันแล้ว หวังว่าพี่ชายคงไม่ทำไรจนน้องน้อยเสียใจอีกล่ะ
-
รอๆๆ o13
-
แล้วใต้ฟ้าก็มาบรรจบกับสายธารจนได้
ผ่านคืนนี้ไปใต้ฟ้าคงได้รับรู้ความรู้สึกจริงๆ ของตัวเองสักทีนะครับ :m5:
-
สักที.....ว้าฮู้ว.....ว....ว
-
โอ .......
เราขอยกนิ้วให้กับการบรรยายความรู้สึกของพาร์ทนี้เลยค่ะ สุดยอดมาก !
มันงดงาม และพอดิบพอดี ไม่มากไม่น้อยไป รู้สึกดีใจจังที่ได้อ่านงานเขียนดี ๆ แบบนี้ T^T
เราจะตามเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ
ว่าด้วยเรื่องของธาราธารกับพี่ใต้ฟ้าบ้าง
ไม่ว่าสิ่งที่พี่ใต้ฟ้าทำลงไป จะเกิดขึ้นด้วยแรงอารมณ์หรือแรงผลักดันประการใด
เราก็รู้สึกดีใจแทนธารด้วยจริง ๆ เพราะอย่างน้อย การที่พี่ใต้ฟ้ากอดธารครั้งนี้ ก็พอจะทำให้ธารมั่นใจได้ว่า
พี่ใต้ฟ้าของธารไม่ได้เกลียดธาร
และถ้าธารลองคิดให้มากอีกนิด ธารน่าจะรู้ด้วยแหละว่า ไอ้ตอนที่พี่ใต้ฟ้าเขาฉุดกระชากให้ตามมานั่น
หลังจากที่รอยที่ช่วงไหล่ช่วงคอนั่นเป็นเพราะอะไร ?
คนอ่านแถวนี้ฟันธงให้ได้ว่าไม่ใช่เพราะโกรธ เนื่องจากกระทำการไม่สมควร(อย่างเดียว)แน่นอน
เพียงแต่เจ้าตัวเขายังไม่รู้ตัวก็เท่านั้น ...
หวังว่าพาร์ทต่อไป หลังจากพี่ใต้ฟ้ายอมเปิดฝากะลาครอบแล้ว จะเริ่มต้นทำความรู้จักกับหัวใจตัวเองจริง ๆ เสียทีนะ
ณ จุดนี้เอาใจช่วยธารมาก ๆ เลยล่ะค่ะ ^^
-
ติดเรื่องอะไรคะ ท่าทางจะสนุกแน่จนทำเอา TRomance ติดได้
-
พี่ใต้ฟ้า(เหมือนจะเริ่ม)รู้ใจตัวเองมากขึ้นสักที
//คนอ่านเชียร์จะแย่แล้วค่ะ ฮาาา
สองคนนี้ในที่สุดก็จนได้ สารภาพว่าไม่คิดว่าก่อนว่าน้องธารซิงค่ะ <<เป็นคนอ่านที่แย่ 55555 กะว่ายังไงก็น่าจะเคยผ่านมือชาย(?)มาแล้ว แต่พูดถึง ให้พี่ใต้ฟ้าคนแรกก็ก๊าวใจบอกไม่ถูก แต่ขำตอนไปไม่เป็นนี่แหละ โถ ๆ =////=
จากนี้อะไร ๆ อาจจะสดใสขึ้นสำหรับทั้งคู่ =^= ปักหลักเชียร์ต่อไปค่ะ
-
รอ รอ รอ รอ รอ รอ ใต้ฟ้า กับ ธาราธารรรร~~~~
-
โอ๊ะโอ๋ แล้วอย่างนี้ฟ้าจะทำไงเนี่ย
ได้น้องแล้ว ย่งจะปากเสียอยู่อีกมั้ยยย
ยังมีเรื่องยัยว่านน้ำไรนั้นอีก
-
เอาล่ะ หลังจากนี้จะเป็นเยี่ยงไรต่อไป
ขำโทมัสแฮะ
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
มาต่อเถอะนะ อยากอ่านเเว้วววววววววววววววว :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
thank you
-
นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า [ใต้ฟ้ากับธาราธาร]
ตอนที่ 17
เจ้าของสโลแกน ‘ด้านได้อายไม่เป็น’ กำลังอยู่ในสภาวะที่ปั้นหน้าลำบาก
อันที่จริงแล้วตอนนี้จะเรียกว่าฝันที่เป็นจริงเลยก็ว่าได้
ม่านโปร่งปลิวสยายท้าทายสายลมที่หอบอากาศหนาวมากระทบผิวเนื้อให้ต้องขดตัวหาผ้านวมผืนหนาอีกครั้ง
แต่ทว่าครั้งนี้มันไม่ธรรมดา
ช่วง ล่างร้าวระบมและเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆทุกครั้งที่ขยับตัว เสียงสูดปากยาวไม่ได้ช่วยบรรเทาให้หายเจ็บ วาดแขนออกไปตามที่นอนควานหาหมอนข้างอย่างที่เคยก็ทำให้ต้องชักแขนกลับแทบไม่ ทัน หมอนข้างไม่ได้นุ่มนิ่มอย่างที่เคย แรงตึงผิวและอุณหภูมิแบบเดียวกับสัตว์เลือดอุ่นทำให้รู้ว่าสิ่งที่มือผมควาน ไปเจอไม่ใช่หมอนข้าง
ภาพเมื่อคืนรีรันเข้ามาในความทรงจำเล่นเอาแก้มร้อน ผ่าว เข้าใจความรู้สึกของหนังสือที่เคยอ่านเจอว่าผู้หญิงที่เพิ่งเสียสาวครั้งแรก แล้วตื่นขึ้นมาพบกับสามีหมาดๆของตัวเองนอนอยู่ข้างๆแล้วเป็นยังไง
อีกฝ่ายยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง
แต่ธาราธารทำตัวไม่ถูกเลย
ปั้น หน้าให้เป็นตัวของตัวเองยากพอๆกับไม่รุ้จะเก็บไม้เก็บมือไว้ตรงไหนดี ที่ว่างที่อีกคนเว้นไว้ให้กว้างพอที่จะกลิ้งตัวไปมาได้ด้วยซ้ำแต่เด็กหนุ่ม ก็ยังรู้สึกว่าแคบเกินไปจนนึกกระดากอายขึ้นมาเอาตอนที่ย้อนเวลากลับไปอ่อน เดียงสาอย่างเดิมไม่ได้แล้ว
ถึงจะไร้เดียงสาแค่ไหนแต่พอจะจำได้อยู่ หรอกว่าเมื่อคืนวาดลวดลายออกไปไม่ต่างอะไรกับหนังAVญี่ปุ่นที่โหลดมาดูเลย สักนิด จะต่างกันอยู่หน่อยก็ตรงที่เด็กหนุ่มไม่ต้องสลับหน้าที่กับใต้ฟ้าเหมือน อย่างในหนังที่เคยดู แค่ทำตามให้ดูเหมือนเชี่ยวชาญและเก่งกาจก็ต้องปิดตาและข่มใจสู้มากพออยู่ แล้ว ถ้าต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนนี่ธาราธารไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะทุลักทุเลให้ เจ้าของไร่เขาจับไต๋ได้มากน้อยแค่ไหน
ทั้งๆที่มันเริ่มจากห้องทำ งาน...แต่มาสิ้นสุดที่ห้องนอนเจ้าของไร่ได้ยังไงธาราธารก็สุดจะรู้และไม่ อยากจะรื้อฟื้นความทรงจำขึ้นมาให้วางตัวยากไปกว่านี้
ตอนที่ใต้ฟ้าตื่น เขาจะทักทายและทำหน้าแบบไหนดีนะ
ยิ้มและเอาสองแขนคล้องคออีกฝ่ายแล้วประกบปากเริ่มเกมใหม่อีกครั้ง
หรือ
ปั้นหน้าให้เหมือนคนที่ถูกพรากศักดิ์ศรีและเกียรติยศของตัวเองที่มีออกไป แล้วพ่นควันบุหรี่ให้มะเร็งจับตายกระทันหันกันไปข้างนึงดี
อารมณ์ชั่ววูบที่ทำอะไรโดยไม่คิดถึงบีฟอร์และอาฟเตอร์นี่มันน่ากระทืบให้เละเป็นปุ๋ยต้นองุ่นจริงๆเลย ให้ตายสิไอ้ธาร!!
ทิวทัศน์ ด้านนอกมองผ่านหน้าต่างไกลออกไปจนสุดสายตา เส้นขอบฟ้าเขียวชะอุ่มตัดกับสีฟ้าเข้มที่เจือจางด้วยม่านเมฆจนกลายเป็นฟ้า อ่อนมองเพลินตาไม่รู้เบื่อ โทนสีเย็นทำให้ใจเด็กหนุ่มเลือดร้อนสงบลงด้วยธรรมชาติบำบัด ความสงบร่มรื่นลดทอนความเร่งรีบในการใช้ชีวิตลงไปเยอะ ธาราธารลืมไปเลยว่าตัวเองเลิกเรียกร้องการเที่ยวเตร่และออกสังคมในตอนกลาง คืนและล้างผลาญเงินที่จะชอปปิ้งในตอนกลางวันหลังตื่นนอนไปตั้งแต่ตอนไหน
ที่ ไร่แห่งนี้มีแต่คนทำมาหากิน ช่วยเหลือและพึ่งพาอาศัยกัน ไม่มีของล่อตาล่อใจ ไม่มีใครมาดึงดูดใจให้ธาราธารได้บริหารเสน่ห์เหมือนตอนที่อยู่ต่างประเทศ ไม่มีสิ่งยั่วยุอะไรให้คล้อยตาม
หากย้อนเวลากลับไปยังรอยต่อครั้งสำคัญในชีวิตได้ เด็กหนุ่มนึกไม่ออกเลยว่าจะกลายเป็นเด็กมีปัญหาอย่างทุกวันนี้มั้ย
ใต้ ฟ้านอนหงายลำตัวตรง ผ่อนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ อกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงจังหวะเดียวกันกับการหายใจเข้าออก มือข้างหนึ่งก่ายหน้าผากเอาไว้เหมือนคนแบกโลก คิ้วขมวดจนหน้าผากขยุกกันเป็นปมจนคนนั่งมองอึดอัดสายตาตัวเอง
ธาราธารไล้ ปลายนิ้วคลี่คลายรอยยับย่นบนหน้าผากนั้นให้ราบเรียบอย่างที่ควรจะเป็น นายใหญ่ของไร่แห่งนี้ทำตัวเกินวัยไปเยอะจนลืมอายุจริงของตัวเองไปซะสนิท หากธาราธารไม่ได้มาอยู่ใกล้ชิดตอนเขานอนหลับอย่างนี้ คงไม่มีวันรู้เลยว่าใต้ฟ้าน่ามองที่สุดตอนที่หลับสนิทไร้พิษสงและปล่อยวาง อะไรต่อมิอะไรที่เป็นหัวโขนของตัวเองลงแล้ว
ผู้ชายในช่วงวัยรุ่นตอนปลาย ที่กำลังจะก้าวไปเป็นผู้ใหญ่อย่างมั่นคงนั้นจะรีบสร้างเนื้อสร้างตัวแบบก้าว กระโดดไปทำไมกัน ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ใต้ฟ้าจะต้องทะเยอทะยานและพิสูจน์ตัวเองขนาดนี้เลย ใต้ฟ้าเก่งเกินกว่าจะมีใครมาดูถูกได้ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าอะไรกันที่ทำให้นักเรียนนอกคนนี้หันเหชีวิตมาเป็นเกษตรกร และปั้นภูเขาลูกนี้ให้เป็นแผ่นดินทองขึ้นมาได้ ภูเขาที่นักวิจัยฟันธงแล้วว่าเคยเป็นท้องทะเลมาก่อน และพื้นที่แห่งนี้ไม่น่าจะมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นที่ทางทำมาหากิน แต่ใต้ฟ้าก็เนรมิตมันขึ้นมาให้ใครต่อใครได้ประจักษ์และยอมรับในความสามารถจน ได้
ในขณะที่ใต้ฟ้ากำลังมุ่งมั่นในสิ่งหนึ่ง ก็มีสิ่งหนึ่งเข้ามาเป็นอุปสรรคพิสูจน์ความกล้าแกร่งอีกอย่างและมันก็เป็น เรื่องที่เข้ามาแบ่งความสนใจของธาราธาร จากโลกที่มีแต่ใต้ฟ้าก็กลายเป็นว่ามีใต้ฟ้าและคนที่รายล้อมรอบข้างผู้ชายคน นี้ขึ้นมาด้วย
มันเกือบจะคล้ายเรื่องตบตีแย่งผู้ชายกันระหว่างชายไม่จริงกับหญิงแท้อยู่แล้ว ถ้ามันไม่มีเงื่อนงำบางอย่างที่อำพรางเข้ามาด้วย
ว่านน้ำเกือบจะเป็นแค่ผู้หญิงที่ตามจับผู้ชายเฟอร์เฟคตามสูตรสำเร็จธรรมดาๆ ถ้าไม่มีเรื่องทำลายไร่เข้ามาเกี่ยวข้อง
ไม่ได้ตั้งใจจะมาเป็นโคนันหรือคินไดอิจิเลยจริงๆนะ ความตั้งใหญ่หลักๆ คือจับใต้ฟ้าและเอาชนะใจเขาให้ได้ต่างหาก
การ ยัดเยียดตัวเองให้ใครสักคนนี่มันต้องแลกมาด้วยความยุ่งยากขนาดนี้เลยเหรอ แค่ความฝังใจที่ตามหลอกหลอนอยู่ทุกขณะจิตในตอนที่ห่างกันนั่นยังไม่พออีก หรือไง
ไม่ใช่คนหรอกที่วิปริต ฟ้าที่คอยบันดาลชะตาชีวิตคนต่างหากที่นึกอยากเล่นตลกอะไรกันขึ้นมาถึงได้ กำหนดให้ผู้ชายมารักกันเองและต้องแย่งชิงกับผู้หญิงที่เป็นคู่ครองตาม ธรรมชาติอย่างนี้
เปรี้ยง!!
ฟ้าที่เคยสวยสดใสดำทะมึนขึ้นมาด้วยหมอก หนาสีเทา ลำแสงลีส้มฟาดลงมากลางไร่กว้าง หลังจากเสียงฟ้าร้องดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ไม่นาน ฝนห่าใหญ่ก็ตกลงมาไม่ลืมหูลืมตา ยามสายของวันใหม่คล้ายช่วงเย็นย่ำขึ้นมาทันที
“โอ๊ย”
ใต้ฟ้าดีดตัวตื่นขึ้นมากระทันหันจนธาราธารต้องผละหนีด้วยความตกใจ ร่างกายบอบช้ำประท้วงจนต้องระบายออกมาเป็นเสียงร้องเจ็บปวด
“โทษทีนะที่พี่ทำให้ธารตกใจ เจ็บหรือเปล่า”
“ก็เจ็บครับ ธารลืมตัวเองด้วยพี่ใต้ฟ้าไม่ต้องเป็นห่วง”
แต่มือลูบบั้นท้ายตัวเองป้อยๆสีหน้าเหยเกไม่สู้ดีนักในสายตาคนมอง
“โตแล้ว ธารต้องรู้จักดูแลตัวเองสิ ฝนตกหนักอย่างนี้ลิ้นจี่เพิ่งติดลูกใหม่ๆร่วงหมดแน่ เดี๋ยวนี้ฝนตกไม่ต้องตามฤดูเลย”
เป็น บทสนทนาที่เหมือนคู่ชีวิตที่อยู่กินกันมาจนลูกรับปริญญาแล้วหรือเปล่า ธาราธารมัวแต่อึกอักและประหม่า แต่ดูเหมือนใต้ฟ้าจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนเราเพิ่งผ่านรัตติกาลแห่ง ความหฤหรรษ์กันมา ถ้ามองข้ามเพศไป เมื่อคืนคือจุดเริ่มต้นของการเป็นคนๆเดียวกันที่เรียกว่าสามีภรรยาเลยนะ แล้วไอ้ที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะฝนตกหนักและกังวลว่าลิ้นจี่จะร่วงเพราะฝนตี ช่อดอกนี่มันอะไรกันวะ?
พรหมจารีสีแดงไม่ได้ช่วยอะไรเลยเหรอ
ธาราธาร ทั้งเจ็บ จุก และปวดแสบจนเหมือนทวารหนักฉีกขาดยาวไปถึงกลางหลังนี่ไม่ได้เรียกร้องความ สนใจไปจากสวนลิ้นจี่หลายสิบไร่นั่นได้เลยเหรอ
“อ้าว เงียบไปคิดว่าธารจะนอนใหม่อีกรอบ ตกลงนี่เงียบมาทำหน้าบูดหรอกเหรอ เป็นอะไร”
เด็ก หนุ่มส่ายหน้าเร็วกว่าพัดลมติดเทอร์โบว์ซะอีก ถือซะว่าไอ้วาจาค่อนขอดเหมือนไม่คิดอะไรนั่นคือคำแนะนำดีๆแล้วกันนะ ไหนๆอากาศก็เป็นใจให้ทิ้งตัวลงนอนแล้วขนาดนี้
“ส่ายหน้า ไม่ตอบ แล้วพี่จะรู้มั้ยว่าธารเป็นอะไร เจ็บเหรอ หรือจะไม่สบาย”
เจ้าของไร่หนุ่มอังมือที่หน้าผาก ขมวดคิ้วมุ่นอย่างคนใช้ความคิด จับตัวธาราธารพลิกไปมาจนเริ่มจะไม่สบายขึ้นมาแล้วจริงๆ
“อักเสบหรือเปล่า เมื่อคืนธารเลือดออกนะ”
จริงๆ แล้วใต้ฟ้าจำได้ และจำได้ดีด้วยว่าเมื่อคืนนั้นมีอะไรเกิดขึ้น ความรู้สึกกระอักกระอ่วนตีตื้นขึ้นมาให้รู้สึกว่าตัวเองไร้เดียงสาเพราะดัด จริตขึ้นมาทันที เด็กหนุ่มคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมมิดหัวตัดขาดจากโลกภายนอกและสิ่งรอบข้าง ตัดขาดจากคนที่รู้ทุกอย่างแต่แกล้งทำหน้าตาเป็นได้แนบเนียนอย่างนี้ด้วย
มี เหรอที่ผู้นำอย่างใต้ฟ้าจะลดละ ในเมื่อเขาอยากรู้แล้วไม่ได้รู้มันไม่ใช่วิสัยของผู้นำที่มี ใต้ฟ้ามายืนตรงจุดนี้ได้อย่างหนึ่งจะต้องเป็นคนเฉียบขาดและเด็ดเดี่ยว ดังนั้นการที่ธาราธารจะหลบหน้าด้วยการนอนนั้น ฝันไปเถอะ
กระชากทีเดียวผ้าห่มผืนหนาก็ลดลงมาคลุมเสมอหน้าอก เผยให้เห็นสีหน้าซับสีเลือดแดงซ่านเมื่อถูกเขาจ้องอย่างหนัก
“นี่กะจะจ้องให้ธารท้องเลยหรือไง”
เด็กหนุ่มท้วงติงขึ้นมาเหวี่ยงๆ คนถูกย้อนเผยยิ้มมีเสน่ห์ออกมาเมื่ออีกคนเริ่มจะตีรวนชวนตีขึ้นมาตามนิสัยใจร้อน
“นี่ธารอยู่สายพันธุ์เดียวกับปลากัดตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมพี่ไม่ยักจะรู้”
“อย่ามาทำเป็นปากดีเลยน่า คนจะนอนจะมาจ้องทำไม”
“ก็ ธารตื่นแล้ว อยู่ดีๆจะนอนอีกมันน่าสงสัยมั้ยล่ะ บางทีธารอาจจะป่วย อากาศเปลี่ยนกระทันหันด้วยสิ เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวชื้นฝนอย่างนี้ ปวดบวมจับขึ้นมาสักทีจะทำไง”
“ก็ไปโรงบาลไง ถ้าเป็นอย่างนั้นแสดงว่าธารป่วย”
“คนป่วยถ้าจะให้หายไวๆก็ต้องถูกจับฉีดยาถูกมั้ย”
“มั้ง”
“ถ้าเข็มยิ่งใหญ่ก็จะยิ่งหายเร็วขึ้นหรือเปล่า”
“ไม่รู้สิ ธารไม่ได้เรียนหมอมาจะรู้ได้ไง”
“จะวัยใสช้าเกินไปหรือเปล่าธาราธาร ทำอะไรลงไปรับผิดชอบด้วยสิ ลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อคืนธารเปลี่ยนชีวิตคนไปหนึ่งคนเลยนะ”
นี่มันเป็นวันอุกาบาตพุ่งเข้าชนโลกโดยไม่ได้นัดหมายหรือไงกัน?
เรื่อง เมื่อคืนคนที่เสียหายกลายเป็นใต้ฟ้าเหรอ แล้วคนที่ตูดบานจนขยับแล้วเหมือนสะโพกจะครากและแตกเป็นเสี่ยงๆนี่คือคนที่ ต้องรับผิดชอบเหรอ?
แตกให้รู้แล้วรู้รอดไปเหอะไอ้โลกใบนี่เนี่ย!!
“ลืมไปเถอะครับ คิดว่ามันเป็นฝันร้ายก็ได้ ธารไม่ถือหรอก”
“ได้ไง”
“เรื่อง เมื่อคืนพี่ใต้ฟ้าแค่อยากลองไม่ใช่เหรอครับ ก็แค่การท้าท้าย เอาชนะกันเท่านั้นเอง มันก็เหมือนที่เราทะเลาะแล้วก็เถียงกันนั่นแหละครับ แค่เมื่อคืนเราถึงเนื้อถึงตัวกันไปหน่อย”
“ไอ้ตอนแรกเรียกว่าลองเพราะ ท้าทายน่ะใช่ แต่ไอ้ตอนหลังที่เราไปจนสุดปลายทางนั้นเค้าเรียกว่าพยายาม ธารคิดว่าคนที่ไม่สนใจเขาจะพยายามจนสำเร็จมั้ย”
ธาราธารสาบานได้ว่าเมื่อ คืนนี้เด็กหนุ่มไม่ได้ปล่อยอะไรเข้าไปปนเปื้อนในตัวใต้ฟ้าแน่ๆ ไม่มีอะไรเข้าไปรบกวนเนื้อสมองของใต้ฟ้าได้ แต่ไอ้ที่ชายหนุ่มพูดมาเมื่อกี้มันตีความได้ว่าอะไรกัน
“แทนนี่ อี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียง ก้องเสียงสะท้อนชื่อตัวเองลอยเข้ามาเรียกสติให้ตื่นจากภวังค์ โทมัสตะโกนเรียกอยู่หน้าห้องจนใต้ฟ้าชักสีหน้าเป็นบึ้งสนิทหงิกงอจนเด็ก หนุ่มครั่นเนื้อครั่นตัวเพราะสยองขึ้นมาทันที
นี่มันวินาศสันตะโรอะไรกันวะ..ฮึ่ย
“ใจคอยูจะกกกันจนเคาท์ดาวน์ฉลองปีใหม่เลยหรือเปล่า ไอยากกลับบ้านแล้ว ยู้ฮู แทนนี่ นายยังมีชีวิตดีอยู่ใช่มั้ย”
“หมายความว่าไงน่ะธาร”
เสียง ตะคอกยังไม่น่ากลัวเท่าแรงกระชากที่ฉุดให้ธาราธารเซถลา การที่คนบอบช้ำไปทั้งตัวจะทิ้งร่างลงนอน ลุกขึ้นมานั่งเพราะเสียงโหยหวนของโทมัส และถูกกระชากจนตัวปลิวในเวลาเดียวกันนั้น มันนรกชัดๆเลยนะ ไมเกรนจะจับกบาลเอาก็คราวนี้
“พี่ใต้ฟ้าฟังโทมัสพูดไม่รู้เรื่องเหรอครับ หรือว่าไม่เข้าใจภาษาอังกฤษที่หมอนั่นสื่อสาร”
“เพราะรู้เรื่องและเข้าใจทุกคำพูดของหมอนั่นไง พี่ถึงได้ถามธารว่ามันหมายความว่าไง”
“เรื่อง มันยาวครับ ธารขอนอนอีกสักงีบแล้วตื่นขึ้นมากินให้อิ่มก่อนแล้วกัน สัญญาว่าจะเล่าให้ฟังหมดเลย แต่ตอนนี้พี่ใต้ฟ้าช่วยไปจัดการหมอนั่นทีสิครับ ธารไม่ชอบให้มีเสียงดังตอนธารนอน”
“แน่นะ ไม่ใช่ว่าที่ธารยอมให้เรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นเพราะ”
เอา วะ ไหนๆสะโพกก็ร้าวจนระบมมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วตั้งแต่ตื่นนอนมานี้ จะยอมเจ็บตัวเพราะลุกขึ้นนั่งอีกสักครั้งมันคงไม่ร่วงกราวลงมาตรงนี้หรอก มั้งไอ้กระดูกเชิงกรานบั้นท้ายทั้งหลายแหล่เนี่ย
“นี่อย่าบอกนะครับว่า พี่ใต้ฟ้ากำลังคิดว่า....โถ่ ธารเกือบจะเชื่ออยู่แล้วเชียวว่าพี่ใต้ฟ้าไม่มีเวลาดูละคร ที่ไหนได้ พล็อตละครหลังข่าวชัดๆเลย ถ้าพี่ใต้ฟ้าคิดว่าธารยอมเป็นของพี่ เสียตัวครั้งเดียวแล้วท้อง หอบลูกหนีตามพระรองไปนี่พี่ใต้ฟ้าสบายใจได้เลยนะครับ ไม่ใช่ธารแน่ๆที่จะทำแบบนั้น”
“แล้วไป พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะจัดการไอ้คนข้างนอกให้ ฝนคงไม่หยุดตกง่ายๆแน่ หอบลมมาด้วยอย่างนี้พี่เดินไปปิดหน้าต่างให้ดีกว่านะ ฝนสาดขึ้นมาทีนี้ธารได้นอนซมจริงๆแน่ ฝนตกหนักเอารถเข้าเมืองไปโรงพยาบาลลำบากนะ ธารดูเองช่วยพี่ด้วย”
เหมือนจะเป็นคำอธิบายที่ดีทีเดียวนะ ถ้าประโยคสุดท้ายมันจะไม่แปล่งๆแบบนี้
“ดูตัวเองช่วยพี่.....เหรอครับ”
“ใช่ ไง พี่ดูแลธารอยู่ก็จริง แต่ธารเองก็ต้องดูแลช่วยเหลือตัวเองแบ่งเบาพี่ด้วย ต่อไปก็ต้องช่วยแบ่งเบาดูแลคนงานในไร่ อะไรต่อมิอะไรอีกเยอะแยะ ก็เริ่มจากตัวเองก่อนเลยแล้วกัน ถ้าธารดูแลตัวเองได้ ธารก็จะดูแลคนรอบข้างได้ เข้าใจมั้ย”
“เข้าใจ ก็ได้ครับ”
ถึงจะงงหนัก เลยก็เถอะ เอาตัวรอดไว้ก่อน ไว้เอาเวลาที่ได้อยู่กับตัวเองแล้วค่อยคิดว่าอะไรเป็นอะไรดีกว่า อุปสรรคข้างหน้าไม่ได้มีแค่นี้แน่ๆ ก่อนอื่น หลังจากตื่นขึ้นมาคงต้องเตะโด่งโทมัสให้กลับประเทศไปให้เร็วที่สุดก่อน หลังจากนั้นค่อยว่ากันต่อนะชีวิต
แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น
เจ้าของไร่คน นี้เสร็จธาราธารเป็นลูกไก่ในกำมือแน่ๆ ไม่เชื่อก็คอยดู เจอใต้ฟ้าโหมดห่วงหาอาทรและมีใจให้อย่างนี้เข้าไป เด็กหนุ่มมีแรงฮึดและมั่นใจในตัวเองขึ้นมาเยอะ
-
คราวนี้ก็แสดงความเป็นเจ้าของได้เต็มที่เลยนะคะพี้ใต้ฟ้า
-
น่ารักอ่ะคู่นี้
เริ่มจะหวานได้แล้วใช่ไหม
-
น่ารักมากคร้า ใต้ฟ้า ชั้นนึกว่าเธอจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วไม่รับผิดชอบอะไรเลยซะอีก ธาราธารก็น่ารักได้ใจ ชอบ รอตอนต่อไปนะคะ
-
ธารเอยหนูต้องทำใจลูก พี่ฟ้าปากหนักให้พูดความรู้สึกตรงๆเนี้ยเป็นไปได้ยาก
แต่ตอนนี้ก็หวาน หวานแบบเบา เบา
รักน้องแล้วก็รีบบอกน้องพี่ใต้ฟ้า :กอด1: :-[
-
พี่ใต้ฟ้าแอบน่ารัก แอบหวาน อิอิอิ ชอบจังเลย
คราวนี้จะเป็นไงต่อไปล่ะ พี่ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองขึ้นมาได้ซักทีเถอะนะ
-
น้องธาร งง กะเจ้าของไร่อยู่นะ ร้ายเดียงสามาก
เค้าจะเอาเข็มฉีดยาอันใหญ่ฉีดให้ัยังไม่รู้เรื่องอิ๊กก :really2:
-
ขอหวานเพิ่มอีกเรื่อยๆนะ o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
พี่ฟ้าาาาาน่ารักเชียวววววว
โอ้ยยย เอาหวานๆแบบนี้อีกกกกก
-
คึคึ น่ารักอ่ะ คึคึ :-[
-
อร้ายยยชอบบบบบบบบบบบบบบ
-
หลับไปแล้วนะเนี่ย แต่ตื่นมาจองไว้ก่อน อิ อิ
น้องธารเอ้ย...แน่ใจนะว่าเจ้าของไร่จะเป็นลูกไก่ในกำมือ
มันกลับกันหรือเปล่า ??? ขนาดเรื่องเมื่อคืนน้องธารต้องเป็นผู้รับผิดชอบเลย :z1:
ปั้นหน้าให้เป็นตัวของตัวเองยากพอๆ กับไม่รุ้จะเก็บไม้เก็บมือไว้ตรงไหนดี ==> ไม่รู้
ไม่ได้ตั้งใจจะมาเป็นโคนันหรือคินไดอิจิเลยจริงๆนะ ==> คินดะอิจิ
ลำแสงลีส้มฟาดลงมากลางไร่กว้าง ==> สีส้ม
เด็ก หนุ่มส่ายหน้าเร็วกว่าพัดลมติดเทอร์โบว์ซะอีก
เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวชื้นฝนอย่างนี้ ปวดบวมจับขึ้นมาสักทีจะทำไง ==> ปอดบวม
เหมือนจะเป็นคำอธิบายที่ดีทีเดียวนะ ถ้าประโยคสุดท้ายมันจะไม่แปล่งๆ แบบนี้ ==> แปร่งๆ
-
แงะ มันจบตอบแบบถ่วงๆ หน่วงๆ ชอบกลนะ
-
" ทำอะไรลงไปรับผิดชอบด้วยสิ"
กร้ากกก พี่ใต้ฟ้าช่างกล้าเนอะ
งานนี้พี่ใต้ฟ้าเป็นคนเสียหายเหรอคะ
ดูเหมือนว่าชีวิตธารจะอยู่ในกำมือพี่ใต้ฟ้ามากกว่านะ
อย่าชะล่าใจอย่าได้ใจไปนะธาร อิอิ
-
พี่ใต้ฟ้า :m3:
ห่วงน้องธารใหญ่เลยนะ แหมๆๆๆๆ
คู่นี้เค้าจะหวานกันแล้วใช่มั้ยคะ :o8:
รอตอนหน้าค๊า
-
o7 o7 หวานซะจริงพ่อคุณ ถนอมน้องนิดนึงบ้างก็ดีพอคุณ ตายๆๆๆ ซึนเอาโล่ แถมยังสับสนอะไรๆได้ตลอดเวจริงใต้ฟ้า
แต่เอาหว่ะ ยังมีหยอดไว้เบาๆ พอเป็นกำลังใจสู้ชีวิตต่อไปเนอะ น้องธาร :a1: :a1:
-
:กอด1:ฮี่ๆๆๆเอาซะจนระบมเลย :oo1:
-
เริ่มหวานกันละ :กอด1:
-
+ และแปะๆ ไว้ก่อนคร่าาาาา
-
คุยกันยาวนานบนเตียง ลุ้นให้ใต้ฟ้าจัดอีกสักรอบ ฮ่าๆๆๆ
-
ความหวานแบบของใต้ฟ้านี่ได้ฟ้ง แล้วต้องแปลความด้วยนะ
อย่างนี้แล้วน้องธารจะรู้มั้ยว่าพี่เค้าห่วง หวงขนาดเนี้ย :m1:
-
พี่ฟ้าจะหื่นกะน้องนุ่งใหญ่แล้วนะ >"<
-
โอยยยยย พี่ใต้ฟ้ามันมือชกแล้วค่ะ
จะให้น้องมาอยู่ด้วยอะดิ ใช่ม๊าาา
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
น้องธารจัดเต็มเลยนะ
เอาแบบ ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้
พี่ใต้ฟ้าเสร็จแน่ 5555
:L2:
-
แอบสงสารโทมัสแบบเบาๆ รีบพากลับไปง้อเอดิสันด่วน เดี๋ยวมีคนงาบไป
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
:o8: แปะไว้ๆ อ่านคราวๆ หวานมากกกกกก เดี๋ยวตอนเย็นๆมาเม้นใหม่ ขอทำงานก่อนนะครับ
-
:z2:
ในที่สุด ฮึๆๆ ใต้ฟ้าก็จะเป็นลูกไก่ในกำมือน้องธาร
บวกเป็ด
-
แม้จะต้องตีความกันเล็กน้อย แต่พี่ใต้ฟ้าคงต้องการให้ธารอยู่ด้วยกัน
ดูเหมือนว่าพี่ใต้ฟ้าจะยอมรับสถานะหมาดๆได้เร็วทันใจดีจัง :-[
ดูแล้วพี่ใต้ฟ้าจะไม่ได้ใสซื่ออย่างที่คิดซะแล้ว จะจับน้องฉีดยาซะงั้น
กลายเป็นน้องธารซะอีกที่ไม่ทันพี่ใต้ฟ้าเค้า น่ารักจริงๆเลย :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อั๊ยยะ ใต้ฟ้าเปลี่ยนไป
แค่ข้ามคืน กลายเป็นรักนะแล้วแสดงออก หลงนะขอหวงไปแล้ว
-
แบบนี้แสดงว่าะี่ใต้ฟ้าก็ยอมรับและเปิดใจแล้วใช่ไหมค่ะ
แบบนี้ก็ยอมรับว่ารักน้องธารแบบคนรัก ไม่ใช่แบบพี่น้องใช่ไหม
โอ๊ย ยินดีกับน้องธารด้วยจริงๆเลย
-
^^ ในที่สุดก็จิ้มกันแล้ว >//<
ใต้ฟ้าเอ๋ย ของแบบนี้มัน one way ticket ค่ะ ฮ่าๆๆ
-
น่ารักๆ ใต้ฟ้าแอ๊บได้เนียนมาก :laugh:
ธารเลือดออก ? ฟ้าไม่รู้ว่าครั้งแรก? :a5:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เหมือนว่าไม่ใช่ชีวิตเปลี่ยนไป แต่เป็นนิสัยที่เก็บไว้โผล่ออกมามากกว่า
จริงๆ ใต้ฟ้าชอบแหย่+แกล้งน้องธารใช่มั้ยนี่ :sad4:
ยังงี้ยก 2 ต้องยืดออกไปไม่มีกำหนดนะน้องธาร
-
ไม่น่าเชื่อ พี่ใต้ฟ้าเปลี่ยนไปปปป 5555
-
คึคึ เขาเริ่มจะมีบทหวานๆ กันบ้างแล้ว รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ :L2:
-
พี่ใต้ฟ้าโคครเนียนได้อีก
เริ่มรู้สึกแล้วว่าอีกหน่อย ธารจะมีพ่อ...เป็นของตัวเอง 5555++++ :z2:
-
เริ่มมองเห็นความน่ารักของพี่ใต้ฟ้าแล้วสิ
-
รู้ตัวเองซะทีนะใต้ฟ้า
-
ใต้ฟ้าเปลี่ยนไป๋
จังซี่มันต้องถอน
น๊าน้องธารจะได้อยู่
ในกำมือ :laugh:
-
...ถ้าพี่ใต้ฟ้าจะหวง ห่วงธารขนาดนี้ ธารยอมเป็นของพี่ใต้ฟ้าตั้งนานแล้วเนอะ ธารเนอะ :laugh:
-
บทจะเข้าใจอะไรง่าย พี่ใต้ฟ้าก้อเล่นซะน้องธารตามไม่ทันกันเลย
:pig4:
-
โห้ววว พี่ใต้ฟ้าพูดให้น้องธารงง
5555 แต่ธารก็ต้องรับผิดชอบพี่เขาด้วยนะ
-
พี่ใต้ฟ้าเป็นผู้เสียหาย น้องธารต้องรับผิดชอบนะจ๊ะ
เหมือนจะหวานนิด ๆ
ถ้ารู้ว่าทำแบบนี้ได้ผล น่าจะจับทำซะตั้งนานแล้วเนอะ
-
ใต้ฟ้ารับผิดชอบ
อาจเรียกได้ว่าร่วมชีวิตกันแล้ว
เห็นสั่งให้ดูแลตัวเองแบ่งเบาภาระใต้ฟ้า
ทั้งยังให้ช่วยแบ่งเบาดูแลคนในไร่อีก กรี๊ดดดดด ดีใจๆ
-
เป็นไปได้ไงน้องธารตามพี่ฟ้าไม่ทัน
พี่ฟ้าพูดไปตั้งเยอะ น้องธารยังไม่เขาใจอีก
ว่าแต่สงสารโทมัสเนอะ ไม่รู้เมื่อไรจะได้กลับซักที
ป่านนี้สงสัยแฟนงอนยาวแน่เลย
:z2:
-
ใต้ฟ้าดูจะตีหน้ามึนได้เนียนสนิท :laugh:
ธารซะอีกจากที่เก่งๆ อยู่กลายเปนคนไร้เดียงสาขึ้นมาทันที
-
หวานมากมาย ยอมรับความรู้สึกตัวเองได้แล้วเนอะ พูดจาเหมือนจะเตรียมตัวแต่งงานแล้วแต่งตั้งน้องธารเป็นนายหญิง(?)ของไร่เลยเชียว =////=
แต่ที่ทั้งขำทั้งรู้สึกว่าน่ารักสุด ๆ คงเป็นอีตาโทมัสนี่แหละค่ะ ทั้งที่ตอนนี้ออกมาแค่นิดเดียวแท้ ๆ 5555
รอติดตามนะคะ ^^ :กอด1:
-
:-[ คุณพระเอกเค้าน่ารักอยู่นา...ข่มความเขินเปลี่ยนความหวานพอดี ๆ ได้เริ่ดมากค่ะ
ผิดกับน้องธารของเรา เขินแซงไปถึงไหนก็ไม่รุ น่าร๊ากกก
น้องธารใสมากในความความคิดเรานะ ชอบน้องจัง แบบตื่นมาเขิน แอบตกใจตอนน้องบอกพี่ใต้ฟ้าว่า
ไม่ต้องคิดอะไรมาก ถ้าพี่เค้าตามน้ำคนอ่านเครียดตายค่ะ แต่นี่ไม่ใช่ อิอิ เรียกว่าสมใจคนอ่านมว๊ากกก
สเกลความหึงยังพุ่งสูงเสมอนะคะพี่ใต้ฟ้าขรา...แต่คนอ่านชอบจัง ชอบตอนที่บอกให้น้องห่วงตัวเองเพื่อพี่มาก ๆ ด้วย
คิดได้ไง น่ารักจัง...
เอิ่ม คนรอจะกลับต่างประเทศก็เนอะ รอต่อไป 555 แอบน่าสงสารเล็ก ๆ
ขอบคุณค่ะ
-
555+..... ใต้ฟ้า.ฮามาก.......ก!!!
-
55555......เอาให้อยู่หมัดเลยนะธาร
เอาใจช่วยเต็มที่.......ทางนี้รอดูความหวาน
-
อารมณ์ใต้ฟ้าเหมือนจะเข้าใจตัวเองแล้วป่าวเนี่ย
ขอหมั่นไส้ใต้ฟ้าต่ออีกหน่อยละกันคะ
ไม่รู้ใจตัวเองซะที น้องธารพี่เสียสาวแล้วนะ เอิ้กๆ :-[ :-[
แถมใต้ฟ้าจะให้น้องธารรับผิดชอบตัวเองด้วยหรอเนี่ย อิอิ สลับกันแล้วม้างงงงง 5555 o13
-
:L2: :L2: :L2:
-
ตื่นมาก็หวานใส่กันเลยยยย :m1: :m1:
ฟ้าแอบหึงธารด้วยอ้ะจ้ะ :m3: :m3:
โทมัสจะกลับเเว้วว บ้ะบายยย :bye2: :bye2:
*ปอดบวม ใช่มั๊ย
มาต่อเร็วๆนะ :t3: :t3:
-
จัดเต็มเลยธาร :impress2:
-
น่ารักจังโหลดนี้ๆ
-
ใต้ฟ้าไม่ค่อยเป็นคนช่างคิดเลยนะนั่น คิดได้นะนั่น
-
อิจฉาน้องธารจริงๆ
-
:L2: :L2: :L2:
-
:a2:
-
รู้สึกผ่านไปคืนเดือนอาการมึนและสับสนชีวิตของพี่ใต้ฟ้าหายไปแล้วได้ความเจ้าเลห์มาแทนยังไงไม่รู้เนอะ
-
555 :laugh:
ตอนนี้น้องธารก็เหมือนได้เป็นเจ้าของไร่ร่วมกับพี่ใต้ฟ้าแล้วนะ :-[
ยังไงก็ต้องช่วยกันดูแลไร่ให้ดีๆล่ะ
-
เหมือนพี่ใต้ฟ้าจะใส่ใจน้องธารมากขึ้นนะคะ
ทำไมเค้าคุยกันแล้วเราเขินน้า น่ารักมากค่าาาา ><
-
ใต้ฟ้า ไปไหนไม่รอดเเน่
อยากให้จับผิด ยัยวัชพืชน้ำเร็วๆจัง
-
เริ่มหวานแล้ว :o8: น่ารักมากมาย :-[ :-[
-
พี่ใต้ฟ้าาาาาาาาาาาาาาาาา *ปาหัวใจใส่ล้านดวง*
-
ใต้ฟ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ติดกับดักรักซะแล้ว อิอิ
-
แบบนี้เขาเรียกว่ามีความหวังใช่ไหม
พ่อนักสืบน้อย ตามจับคนร้ายเร็วๆนะ
ปล.อยากเห็นคุณเจ้าของไร่อ้อนบ้าง หึงบ้าง +หื่นนิดๆก็น่าจะดีนะ
-
สรุปว่าใครเสร็จใครก็แน่
เหมือนใต้ฟ้าจะวิน วิน วินนะ งานนี้
-
พี่ใต้ฟ้านี่ก็เหมาให้น้องธารรับผิดชอบเนียนๆ เลยนะคะ
แหม พอรู้ใจตัวเองว่าไม่ได้ต่อต้านหรือรังเกียจเกย์ก็รุกเลยนะ
น้องธารได้แต่อายหน้าแดงมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม >////<
แล้วน้องธารมีเลือดออก แถมสะโพกครากขนาดนี้ พี่ใต้ฟ้าจะปล่อยให้น้องนอนคนเดียวแล้วตัวเองไปดูไร่หรอ
แต่ไร่ก็ต้องดูแลเนอะ งั้นก็ฉีดยา เอ้ย ทายาให้น้องก่อนไปด้วยนะคะ >.,<
แค่คิดว่าต่อไปนี้สถานะของทั้งคู่มันจะเป็นไปในทางไหนก็มีความสุขละ
แค่พี่ใต้ฟ้าไม่รังเกียจธารก็พอ แต่จะดีมากถ้าพี่ใต้ฟ้ารักน้องธาร :)))
-
อ๊ายยย เขินนน
ชอบนายเอกนิสัยเหมือนธารที่สุด แกร่งนอกอ่อนใน แล้วดูมีจุดหมายของตัวเองแน่ชัด
เหมือนเด็กน้อยน่ารัก พี่ใต้ฟ้าก็น่ารักมากกกกก เหมือนพวกซึน 555555555
ในที่สุดก็......เป็นของธารแล้ว เอ้ย เป็นของพี่ใต้ฟ้าแล้วนะ :z1:
-
หุหุหุ .. จะโดนฉีดยาด้วยเข็มอันใหญ่ น้องธารก็ยังงงๆ นะคะลูก .. 555+
พี่ใต้ฟ้านี่ก็นะ.. พูดกำกวมให้น้องคิดรึเปล่า หรือว่าคิดจริงหว่า ..
หรือความจริงแล้ว.. คนอ่านอย่างเราๆ นี่แหละที่คิดกันไปเองเกิ๊นนนน 55555+
รออ่านนนะคะ ^^
-
:z13:
:z10:
:z2:
:z3:
-
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาต่อได้เเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
ธารต้องมาช่วยพี่ใต้ฟ้าดูแลไร่แล้วละ :impress2:
-
พี่ใต้ฟ้าจัดน้องธารซะระบบ ขนาดนั้น :oo1:
ยังมาบอกให้น้องธารรับผิดชอบ นี่มันอะไรกัน? :z3:
-
นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า [ใต้ฟ้ากับธาราธาร]
ตอนที่ 18
บนโต๊ะอาหาร มีทั้งใต้ฟ้าและปรายฟ้า แต่ทั้งสองคนเหมือนต่างคนต่างอยู่ตามลำพัง ดอกกุหลาบสีสดประดับโต๊ะอาหารกลายเป็นกำแพงหนาที่แยกให้คนทั้งคู่อยู่กันคนละโลก ใต้ฟ้ามีความสุขและอารมณ์ดี ในขณะที่อีกคนคอยแต่จะไล่น้ำที่เอ่อคลอหน่วยตาให้ไหลกลับไป
ใต้ฟ้าไม่ได้รังเกียจความรักระหว่างเพศเดียวกัน เพียงแต่เจ้าของไรหนุ่มคนนี้กลัว เขากลัวใจตัวเองจะตอบตรงกันกับที่ใจตั้งคำถามต่างหาก ใต้ฟ้าไม่ได้ต้องการให้เธอช่วยสังเกตพฤติธรรมของธาราธารเพียงเพื่อจะพบกับคำตอบที่ว่าน้องชายต่างสายเลือดคนนี้เป็นเกย์แล้วเขาจะแก้ไขมัน แต่ใต้ฟ้าเรียนรู้เพื่อที่จะตั้งรับต่างหาก สิ่งที่ทำให้ใต้ฟ้าสับสนไม่ใช่ความเบี่ยงเบนของธาราธารหรอก แต่เจ้าของไร่หนุ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเองที่ก่อตัวมานานจนเหนียวแน่นตั้งแต่เด็กแล้วต่างหาก
หญิงสาวพยายามจนสุดจะกลั้นเมื่อสรุปเรื่องของใต้ฟ้าออกมาแล้วพบว่าจริงๆแล้วคนทั้งคู่รักกันเกินฉันพี่น้องมาตั้งนานแล้ว แต่เรื่องฝังใจเรื่องไหนที่เป็นปมให้ทั้งคู่ต่อต้านกัน ครูสาวนักจิตวิทยาเองก็สุดจะรู้ น้ำใสๆค่อยๆไหลรินจากตาจนระแกมขาว ครูสาวเผลอสูดเก็บน้ำมูกและปาดน้ำตาจนอีกฝ่ายได้ยิน ใต้ฟ้าก็ยังเป็นสุภาพบุรุษคนเดิมที่ทุกข์ร้อนกับความผิดปกติของเพื่อนสาว หน่วยตาตื่นตระหนกนั่นไม่มีผลต่อสมองสั่งการเพราะเขามือไวพอที่จะสาวทิชชู่ให้ครูสาวเช็ดน้ำตา
ปรายฟ้าแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน รักข้างเดียว ช้ำ แต่นั่นคือสิ่งที่หญิงสาวต้องอดทน ใจคนเราบังคับกันไม่ได้ และใต้ฟ้าก็เป็นเพื่อนที่ดีเกินกว่าจะต้องเข้าหน้ากันไม่ติดหากรับรู้เรื่องนี้ วันเวลาคงช่วยเยียวยาปรายฟ้าให้ดีขึ้นได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เท่านั้นเองที่เธอจะมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกของเพื่อนคนหนึ่งจากใจจริงๆ
“ปราย เป็นอะไรหรือเปล่า อยู่ดีๆก็ร้องไห้”
“เปล่า ก็ฟ้าเงียบ ปรายเลยคิดอะไรเพลินๆแล้วนึกไปถึงซีรีย์ญี่ปุ่นที่เพิ่งดูมาน่ะสิ อินจะตาย ซีรีย์อะไรก็ไม่รู้เรียกน้ำตาออกมาได้เป็นลิตรๆจริงๆ”
“เหรอ ฟ้าเพิ่งรู้ว่าปรายอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้นะ ความรู้ใหม่จริงๆ”
ปรายฟ้ายิ้มรับกับบทวิเคราะห์ของอีกฝ่าย หน้าชื่นอกตรมมันเป็นอย่างนี้เอง เจ้าของไร่คนนี้แข็งกระด้างและเหมือนจะป่าเถื่อนเพราะงานที่ทำบังคับให้บุคลิกของใต้ฟ้าเป็นแบบนี้หรอก จริงๆแล้วผู้ชายคนนี้อบอุ่นและอ่อนโยน นี่คงเป็นต้นเหตุที่ทำให้ธาราธารประทับใจในตัวพี่ชายตัวเองจนเกิดเป็นความรักสินะ แล้วใต้ฟ้าล่ะ ฝังใจกับส่วนไหนของธาราธารกันแน่ ถ้าเซ้นส์ที่หญิงสาวมียังไม่พลาด ปรายฟ้าคิดว่าความผูกพันและสิ่งที่ใต้ฟ้าดูแลธาราธารจนรู้สึกว่าตัวเองที่เป็นคนสร้างธาราธารขึ้นมา เด็กคนนี้หล่อหลอมความรู้สึกนึกคิดและนิสัยส่วนตัวมาจากเจ้าของไร่หนุ่มจนกลายมาเป็นธาราธารที่เป็นแบบนี้ ในความรู้สึกของใต้ฟ้าคงคิดว่าธาราธารเป็นของตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“แล้วฟ้าล่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนน้ำแข็งละลายหมดแล้วแบบนี้เพราะอะไร ให้ปรายเดามั้ย”
“ปรายไม่ต้องเดาหรอก ปรายรู้คำตอบอยู่แล้วฟ้ารู้”
“คงจะมีแต่ปรายสินะที่รู้ใจฟ้าน่ะ ส่วนฟ้า”
“ก็ผู้หญิงละเอียดอ่อนทางความรู้สึกนี่ เข้าใจยากเป็นบ้า แต่ยังไงซะ ถึงแม้ฟ้าจะไม่รู้ใจปราย แต่สำหรับฟ้าแล้ว คนต่างถิ่นที่มาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ ปรายคือเพื่อนสนิทคนเดียวที่ฟ้ามีนะ”
“รู้แล้วล่ะ ย้ำจัง แล้วเรื่องน้องธารเป็นไงบ้าง”
“วันสองวันนี้ฟ้าคงจะเข้ากรุงเทพสักวันสองวันอะ ธารจะไปส่งแฟนเก่าที่สนามบิน”
“แฟนเก่า?” ปรายฟ้าเลิกคิ้วกับคำสรรพนามที่ใต้ฟ้าเรียกเพื่อนชายคนสนิทของธาราธาร
“ก็เขาเคยคบกันเป็นแฟน......มั้ง แล้วตอนนี้หมอนั่นคงรู้แล้วว่าวัฒนธรรมการใช้ชีวิตของตัวเองกับธารคงเข้ากันไม่ได้ เลยเลิกกันไปด้วยดี หมอนั่นก็กลับประเทศไป”
“ฟ้าเลยโล่งอกไปเลยใช่มั้ย”
“ก็คงจะเป็นอย่างนั้น มันก็รู้สึกโล่งจริงๆที่รู้ว่าเขาทั้งสองคนตกลงเป็นแค่เพื่อนกัน ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกปกติของพี่ชายหรือเปล่าปราย”
“แล้วฟ้าคิดว่าไงล่ะ”
“มันก็ก้ำกึ่งนะ ถ้ามองในมุมของความห่วงใย มันก็คือหมดห่วงนั่นแหละ แต่ฟ้าก็รู้สึกว่ามันไม่ได้มีแค่นั้น”
ไม่ต้องหาคำตอบที่ถูกต้อง ปรายฟ้าก็พอจะเดาได้จากตาที่พราวระยับนั่นของเจ้าของไร่หนุ่มได้ ถ้าบ่งหนองออกมาจากใจตัวเอง ปรายฟ้าก็รู้สึกกลัวกับปริมาณของหนองที่ออกมาจากใจเจ็บอยู่เหมือนกัน
“ปรายคิดว่าฟ้าไม่จำเป็นต้องปรึกษาปราย ฟ้าก็พอจะรู้แล้วล่ะว่าอะไรที่ทำให้ฟ้ามายืนที่จุดนี้ แล้วอะไรที่ทำให้ฟ้าเอาน้องธารมาอยู่ด้วย ถ้าปรายเดาไม่ผิด ต่อให้น้องธารโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น รู้จักรับผิดชอบชีวิตตัวเองและทำมาหากิน ฟ้าก็คงไม่ปล่อยให้น้องธารเป็นอิสระโดยไม่อยู่ในสายตาฟ้าแล้วใช่มั้ย” เจ้าของไร่หนุ่มชะงักมือที่คว้าแก้วน้ำมาจ่อริมฝีปากค้างไว้ในอากาศ บทวิเคราะห์ครูสาวนักจิตวิทยาแม่นอย่างกับเข้ามาทัวร์ในความรู้สึกนึกคิดของเขา ปรายฟ้าพูดถูก ถึงแม้คุณปู่พนาจะส่งธาราธารมาดัดนิสัยที่ไร่แห่งนี้ชั่วคราวจนกว่าธาราธารจะโตเป็นผู้ใหญ่จริงๆ แต่พอถึงเวลานั้นแล้ว เจ้าของไร่หนุ่มกลับไม่คิดถึงการปล่อยให้ธาราธารไปใช้ชีวิตอย่างอิสระจริงๆนั่นแหละ โดยเฉพาะเรื่องที่เพิ่งพ้นผ่านเพียงเพราะเขาบันดาลโทสะด้วยอารมณ์ชั่ววูบ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น ทำให้ใต้ฟ้าคอยแต่จะหาวิธีที่จะผูกมัดธาราธารให้อยู่กับเขาที่นี่ และไร่ที่บุกเบิกขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง แม้จะไม่รู้ว่าจะผูกมัดธาราธารให้อยู่ในฐานะอะไรกันแน่ก็ตาม
“งานเกษตรประจำปีนี้ ไร่เหนือทรายใต้ฟ้าคงจะครึกครื้นน่าดูเลยนะ”
“ก็ถ้าไร่ไม่มีปัญหาอะไรอีกนะ คิดว่ากว่าจะถึงวันงาน ไร่คงฟื้นตัวได้ทัน”
“แล้วฟ้ารู้หรือยังว่าใครที่ทำกับไร่อย่างนั้น”
“ฟ้าไม่แน่ใจนะปรายว่าคนบงการคือใคร จริงๆแล้วไม่อยากจะปรักปรำใครให้เสียความรู้สึกต่างหากล่ะ เพราะอยู่ต่อหน้าเราเขาใส่หน้ากากเข้าหาจนเราเชื่อว่าเขาเป็นคนดี”
“ฟ้ามองโลกในแง่ดีต่างหาก ปรายรู้ ว่าแต่คนที่ทำให้ฟ้ารู้ว่าจริงๆแล้วโลกเราก็มีสองด้านเหมือนเหรียญนี่สิแน่จริง”
“ฟ้าไม่ชอบตัดสินอะไรจากข้อสังเกตน่ะ ฟ้าชอบหลักฐานปรายก็รู้”
“แล้วอะไรที่ทำให้ฟ้าเริ่มคิดตามข้อสังเกตล่ะ”
“เพราะมันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเข้ามาทำลายไร่ขนาดนั้นถ้าไม่ใช่ต้องการจะทำลายกันน่ะ”
“ปีนี้ นอกจากผลผลิตของไร่ที่น่าจับตามองแล้ว หลักสูตรเอาชนะความแห้งที่ฟ้าศึกษาและพัฒนาจนที่นี่ปลูกพืชสวนและพืชไร่ไม่ต่างจากพื้นที่เศรษฐกิจจากทุกภูมิภาคของประเทศนี่แหละที่จะทำให้คนรู้จักเศรษฐีเมืองกรุงที่มาเดินดินอย่างใต้ฟ้า”
“มันก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรขนาดนั้นหรอกปราย ถ้าเราเข้าใจธรรมชาติของแต่ละพืชพรรณ เราก็จะรู้ว่าจะปลูกมันยังไงถึงจะให้ผลผลิตต่างหากล่ะ”
“สำหรับเกษตรกรที่นี่ ฟ้าคือพ่อพระมาโปรดเลยนะ เพราะฟ้าชาวบ้านถึงไม่ต้องอพยพไปหางานทำที่อื่น ถึงแม้จะเป็นไร่เล็กๆที่ช่วยกันทำในครอบครัวแค่พออยู่ได้ แต่ถ้าครอบครัวได้อยู่กับพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก มันก็คือสิ่งที่ชาวบ้านใฝ่ฝัน ที่ผ่านมาเราให้ความแห้งแล้งเป็นข้อจำกัดที่จะทำไร่ทำนา คนที่นี่ถึงได้ตบเท้ากันไปตระเวณหางานทำ ถ้าไม่ใช่หน้าทำนา พ่อกับแม่ก็คงจะไม่ได้เห็นหน้าลูกหรอก”
ใต้ฟ้ายิ้มรับกับคำว่า “ครอบครัว” คำๆนี้สินะคือกุญแจสำคัญและเป็นส่วนหนึ่งของความตั้งใจของเขา ใต้ฟ้าอยากจะสร้างครอบครัวของตัวเอง เขารู้ดีว่าเติบโตมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่นัก เพียงแต่ใต้ฟ้าไม่ได้หยิบยกมันขึ้นมาเป็นสาระสำคัญในการใช้ชีวิต ส่วนที่ไม่มี ไม่ใช่ส่วนที่ขาดเสมอไป แต่สำหรับธาราธารแล้ว ครอบครัวคือประเด็นหลักที่ทำให้ชีวิตเด็กหนุ่มหักเห เขารู้ว่าเด็กน้อยในวันนั้นยึดเขาเป็นที่พึ่งสุดท้ายให้ใจตัวเอง แต่ใต้ฟ้าก็ยังเด็กเกินไปที่จะคิดได้ เขาทำร้ายความรู้สึกของน้องชายและเพื่อนเล่นในวัยเด็กจนบ่นปี้
ใต้ฟ้าอยาก “ง้อ” ไม่อยากให้เราสองคนต้องโกรธกัน แต่เจ้าของไร่ไม่รู้ว่าหลังจากที่เข้าใจกันแล้ว เราทั้งคู่จะอยู่ในฐานะอะไร
ในขณะที่อีกฝ่าย ฝังใจจำจนมันกลายเป็นความเจ็บปวดที่ตอกย้ำซ้ำๆอยู่อย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าคำพูดของใต้ฟ้าทำร้ายความรู้สึกให้ทรมาน แต่มันก็ยังเป็นรักที่ฝังใจจนธาราธารยอมแพ้ไม่ได้ รอยยิ้มของใต้ฟ้าและการพูดคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติเวลาที่อยู่กับปรายฟ้าทำให้เด็กหนุ่มปวดปร่าในอก ธาราธารไม่ได้รู้สึกหึง แต่เด็กหนุ่มอิจฉาความสนิทสนมที่ใต้ฟ้ามีให้โดยไม่เกร็งหรือเคอะเขิน ธาราธารชะงักฝีเท้าที่จะเข้าไปเป็นส่วนเกินของคนคู่นั้น ปรายฟ้าเป็นคุณครูที่วางตัวได้ดีเกินกว่าเด็กหนุ่มจะตาต่อตาฟันต่อฟันเหมือนที่ทำกับว่านน้ำได้ มันคือความน้อยเนื้อต่ำใจที่เกิดขึ้นเองโดยที่ปรายฟ้าไม่ได้มีความผิดเลย
ดูเหมือนคนที่เดินมาด้วยกันจะล่วงรู้ โทมัสหิ้วของฝากจากเมืองไทยไปฝากคนสำคัญเต็มสองมือ แต่กระนั้น ชายหนุ่มยังเอาเข่าดันแผ่นหลังให้ธาราธารก้าวต่อไปจนถึงโต๊ะที่คนทั้งคู่นั่งรออยู่ คุณครูคนสวยยิ้มรับเต็มแก้ม หยิบยื่นน้ำใจมาให้ด้วยการขอแบ่งของที่อยู่ในมือโทมัสมาวางที่เก้าอี้ว่างข้างๆตัวเธอ แล้วผายมือเชื้อเชิญให้คนมาใหม่ทั้งสองนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆตัว ตามหลักแล้ว ธาราธารจะต้องนั่งใกล้ปรายฟ้าและโทมัสนั่งติดกับใต้ฟ้า แต่มือเจ้าของไร่ก็ยาวเหมือนเป็นญาติห่างๆของแม่นาค ชายหนุ่มยื่นมือมาเกี่ยวแขนที่ถือโทรศัพท์แนบหูรอให้คนที่ต่อสายไปหาตอบรับให้สลับกับโทมัสมานั่งข้างตัวเองแทน
ธาราธารสะดุดจังหวะการทรงตัว แต่ก็เผลอเหยียดยิ้มพอใจกับสิ่งที่ใต้ฟ้าทำ ก่อนจะปรับตัวให้เป็นปกติเมื่ออีกฝั่งหนึ่งรับสายแล้ว
“ไฮ้ เอดิสัน ฉันเองนะ ขอโทษที่ทำให้นายต้องรอนาน ฉันกำลังจะคืนของๆนายกลับไปแล้วล่ะ”
เสียงภาษาสากลของโลกเจื้อยแจ้วออกไปอย่างอารมณ์ดี ทั้งๆทีปลายสายกำลังชั่งใจอยู่ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้กับการติดต่อกลับของเพื่อนรักคนนี้ดี
“ฉันกำลังจะส่งใจที่เป็นของนายคืนไปไงล่ะ อย่าทำเสียงอย่างนั้นซี๊ นายก็รู้ว่าบทพิสูจน์ที่ผ่านความทรมานมีค่าเสมอ เหมือนไวน์ชั้นเลิศที่ต้องหมักยาวนานหลายสิบปีไงล่ะ ถ้าโทมัสไม่มาหาฉันที่นี่ นายจะรู้เหรอว่าจริงๆแล้วนายยอมเป็นเพื่อนกับคนนิสัยแย่อย่างฉันเพราะใคร แล้วนายจะรู้มั้ยว่าตัวเองรักหมอนี่แค่ไหน แล้วกลัวกับการเสียคนๆนั้นไปขนาดไหน แล้วการที่เขาเดินทางมาหาชั้นที่นี่ ก็ทำให้เขารู้ใจตัวเองว่ารักใคร”
มาถึงตอนนี้ คำอธิบายอันยืดยาวของธาราธารเข้าหูและผ่านการประมวลผลของสมองเอดิสันขาดตอนเป็นห้วงๆไม่สม่ำเสมอ คนไกลเลยคิดไม่ทันว่ามันคือเรื่องดีหรือไม่ดีสำหรับตัวเอง ผู้ชายที่เป็นเกย์รับแบบล็อคสถานะตัวเอง แต่สรีระของหนุ่มใต้หวันก็ใหญ่ล่ำกว่าธาราธารมาก การที่ผู้ชายขี้ใจน้อยแต่ตัวใหญ่จะร้องไห้โฮและสะอึกสะอื้นออกมาจนธาราธารแทบจะตั้งรับไม่ทันนี้ เป็นเพราะไอ้ยีราฟคอยาวที่คอยแต่จะเงี่ยหูฟังจนมันจะสันดาบกันอยู่แล้ว ที่มันเป็นอย่างนั้นไม่ได้เพราะเจ้าของไร่คอยฉุดรั้งให้เขาเอาตัวออกห่างจากไอ้ฝรั่งตัวใหญ่ที่เว้าวอนให้เขาโทรไปง้อเมียมันให้ต่างหากล่ะ โทมัสกลัวว่ากลับไปครั้งนี้เอดิสันจะโกรธจนตัดขาดและไม่ยอมให้หมอนี่ไปหา มันอยากจะมั่นใจก่อนที่จะหิ้วของกำนัลไปเก้อ
“เดี๋ยวสิๆ อย่าเพิ่งร้องไห้ ฉันยังพูดไม่จบเลยว่าคนที่โทมัสรักจริงๆ เป็นใคร ฉันมั่นใจนะเอดิสันว่านายต้องอยากฟังมันแน่ๆ”
“จริงเหรอ ถึงแม้ฉันจะรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าโทมัสรักนาย รักนายมาก แต่การตอกย้ำความจริงมันคือการฆ่าฉันทั้งเป็นนะเที่ยนอี้”
“นายจะตายตาหลับเหรอเอดิสัน ถ้านายรู้ว่าคนที่โทมัสรักคือนาย”
“อะไรนะ”
“นายได้ยินไม่ผิดหรอก ฉันยอมรับว่าที่ยอมให้โทมัสมาหาที่นี่ เพราะอยากขอความร่วมมือบางอย่างจากโทมัส โดยใช้ความรัก ความโกรธที่หมอนี่มีต่อฉัน แต่สุดท้ายแล้ว เราทุกคนมีคำตอบให้ใจตัวเองอยู่แล้วน่ะ เพียงแต่คำตอบที่ถูกต้องมันต้องรอการพิสูจน์เท่านั้นเอง”
“ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยเที่ยนอี้ แล้วนายจะกลับมาด้วยมั้ย”
“ฉันทำทุกอย่างให้ได้มาที่นี่ นายคิดว่าฉันจะกลับไปง่ายๆเหรอ นอกจากความตั้งใจแล้ว ฉันยังมีบางอย่างให้สะสางน่ะ ฉันเจอสิ่งที่ตัวเองอยากทำแล้ว ถ้าอะไรๆมันเข้าที่เข้าทาง ฉันจะไปเยี่ยมพวกนายนะ”
“ผู้คนที่นี่จะต้องหลังน้ำตาแน่ ถ้ารู้ว่าเทพบุตรที่พวกเค้าหมายปองจะไม่กลับมาเรียนที่นี่อีกแล้ว”
“ได้เวลาปาร์ตี้ไร้สาระเลิกแล้วต่างหากล่ะเอดิสัน ฉันส่งข่าวแค่นี้ก่อนนะ กำลังจะทานข้าวกับเพื่อนและครอบครัวน่ะ”
ใต้ฟ้านั่งนิ่ง แต่รู้สึกว่าผิวหน้าตัวเองร้อนวูบวาบ ทำไมบทสนทนาระหว่างธาราธารกับเพื่อนชาวต่างชาติอีกคน เหมือนการบอกรักเขาทางอ้อมนักก็ไม่รู้ ท่าทางยิ้มแย้มไร้อาการเอียงอายของธาราธารเป็นธรรมชาติจนใต้ฟ้านึกทึ่ง แต่สำหรับคนที่เห็นมันจนชาชินและหลงงมงายกับการวางตัวของธาราธารมาพักใหญ่ๆ ให้ความสนใจกับอาหารไทยประจำถิ่นรสชาติเผ็ดร้อนนี่ต่างหาก
ส่วนปรายฟ้าที่แตกฉานภาษาสากลระดับการสื่อสารของธาราธารแล้ว ได้แต่นั่งส่ายตัวไปมาเพราะปั้นหน้าไม่ถูก ส่วนหนึ่งคือเธออายแทนธาราธารที่ประกาศออกมาท่ามกลางผู้คนอย่างนี้ แต่อีกส่วนหนึ่งก็เหมือนมีเข็มนับพันเล่มพุ่งเข้ามาทิ่มแทงใจให้เจ็บจนชาเมื่อเห็นปฏิกิริยาที่คนสองคนรับส่งกัน ธาราธารเห็นท่าทีวางตัวไม่ถูกเพราะไม่เคยคุ้นกับการกล้าแสดงออกเกินนิสัยตัวเองของคนไทยก็เลือกที่จะตักกับข้าวตรงหน้าไปวางให้บนจานของคุณครูสาว
“ทานนี่สิครับพี่ปรายฟ้า หมดยุคผู้หญิงผอมแล้วครับ ทานเยอะๆ พี่ปรายผอมลงกว่าครั้งแรกที่ธารเจอไปเยอะเลยนะครับ”
เด็กหนุ่มประจบประแจงเอาใจจนลืมไปเสียสนิทเลยว่าปรายฟ้าคือเจ้าถิ่น และอาหารที่ธาราธารภูมิใจนำเสนอนั้น คือเมนูที่หญิงสาวเลือกมาให้แขกบ้านแขกเมืองลองชิมต่างหาก และธาราธารเองก็ไม่ได้ต่างไปจากโทมัสสักเท่าไหร่
“ว่าแต่ปราย ตัวเองก็ผอมเกินไปนะธาร อย่างนี้จะช่วยพี่ขุดดินไหวเหรอ”
“ไหวไม่ไหวธารก็เคยช่วยมาแล้ว”
“ตอนนั้นธารทำได้เพราะอดินาลีนหลั่งต่างหาก ตอนปกติๆ ธารจะเอาแรงที่ไหนงัดดินขึ้นมาล่ะ หือ”
“ถ้าธารไม่มีแรง ธารจะยืนดูนิ่งๆแล้วสั่งคนที่มีแรงเอาละกัน ธารถนัดใช้สมอง ไม่ถนัดใช้กำลัง”
“จะบอกว่าตัวเองฉลาดแกมโกงสินะ”
ธาราธารยกไหล่ไม่แยแสที่ถูกใต้ฟ้าค่อนขอด หากชาวต่างชาติไม่สำลักหน้าดำหน้าแดงเพราะเผลอซดต้มแซ่บเข้าไปแล้วกระเด็นเข้าไปในหลอดลม คนทั้งคู่ก็คงจะอยู่ในโลกสีชมพูอมม่วงที่ร่วมกันสร้างขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวแน่ๆ
ใต้ฟ้าจะดูสมวัยก็ต่อเมื่ออยู่ใกล้ธาราธารเท่านั้นน่ะเหรอ?
ตั้งคำถามให้ตัวเองก่อนจะตอบเองว่า “ใช่” หลังจากนั้นคุณครูสาวก็ถอนหายใจกับความพ่ายแพ้ของตัวเองแล้วตักอาหารที่ธาราธารวางไว้ให้เข้าปาก ความรักคือสิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้วจากเบื้องบน
-
จบแล้ว หรือเค้ามาขั้นกลางอ่ะ
-
เย้ๆ ในที่สุด....แอบสงสารคุณปรายฟ้าเบาๆ
แต่ธารนี่ประกาศตัวเป็นเจ้าของมาก 555+
-
แปะโป้งไว้ก่อน :t3:
เค้าขอโทษ...กว่าจะเข้ามาเม้นท์ได้...นานเลย :sad4:
พี่ใต้ฟ้าคงเข้าใจน้องธารแล้วใช่ไหม อุตส่าห์บอกทางอ้อมถึงขนาดนั้น...พี่ปรายยังยอมแพ้เลย :-[
เคลียร์เรื่องรักคราวนี้ก็ถึงคิวจับผู้ร้ายแล้วใช่ไหม :z1:
แก้จ้า :really2:
เพียงแต่เจ้าของไรหนุ่มคนนี้กลัว ==> เจ้าของไร่
ใต้ฟ้าไม่ได้ต้องการให้เธอช่วยสังเกตพฤติธรรมของธาราธารเพียง ==> พฤติกรรม
น้ำใสๆค่อยๆไหลรินจากตาจนระแกมขาว ==> แก้มขาว
หลักสูตรเอาชนะความแห้งที่ฟ้าศึกษาและพัฒนาจนที่นี่ปลูกพืชสวนและพืชไร่ไม่ต่างจากพื้นที่เศรษฐกิจ ==>แล้ง (?)
ขาทำร้ายความรู้สึกของน้องชายและเพื่อนเล่นในวัยเด็กจนบ่นปี้ ==> ป่นปี้
ทั้งๆทีปลายสายกำลังชั่งใจอยู่ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้กับการติดต่อกลับของเพื่อนรักคนนี้ดี ==> ทั้งๆ ที่
ผู้คนที่นี่จะต้องหลังน้ำตาแน่ ถ้ารู้ว่าเทพบุตรที่พวกเค้าหมายปองจะไม่กลับมาเรียนที่นี่อีกแล้ว ==> หลั่งน้ำตา
-
ทุกอย่างมันเริ่มชัดเจนแล้วสินะ
ดีแล้วที่ทุกคนเข้าใจความรู้สึกตัวเอง
o13 o13 o13 o13
-
โอว. . . ใต้ฟ้าอินเลิฟ ดูท่าจะเป็นเอามากด้วย
ส่วนธารนี่ก็เปิดเผยได้ไม่เกรงใจใครเหมือนกัน
-
ดูคืบหน้าไปมากๆแล้วนะเนี่ย เล่นพูดซะกลางวงงี้ ชัดเจนสุดๆ
แต่ใต้ฟ้าก็ยังรู้ตัวไม่เยอะอยู่ดี ขำจริงๆ
ลุ้นว่าเมื่อไหร่จะจัดการเรื่องไร่ให้เรีบร้อย...ลุ้นกันต่อไป
-
อุ๊ย น้องธารได้พี่ฟ้าแล้วเหรอคะ ╰（￣▽￣）╭ กรี๊ดดดดดดดดด
^
^
^
เค้าได้กันตั้งแต่สองตอนที่แล้ว <(ˍ ˍ*)>
.....
คนร้ายเราจะยัดเยียดให้ตะละแม่ว่านน้ำนะคะ ส่วนตะละแม่ปรายฟ้าเรายกให้เป็นคนดี แต่คนดีก็น่าสงสารเนอะ...π_π จะเด็ด เอ๊ย!พี่ฟ้าก็มัวแต่ดีใจได้เมียไม่สนใจเพื่อน
โทมัสเป็นคนดีผิดคาดแฮะ ￣ε ￣ นึกว่าฮีจะร้ายกว่านี้ซะอีก เปิดตัวมาออกแรงทำพี่ฟ้าหึงได้ทุกครั้ง อยากอ่านเรื่องโทมัสกับเอดิสัน *ส่งสายตาปิ๊งๆให้ทีโรม้านซ์*
-
ปรายฟ้าจงทำใจ คนเค้ารักกัน :really2:
-
พี่ใต้ฟ้าน่าร๊ากก
-
น้องธารเดินหน้าเต็มที่
-
:กอด1:เข้าใจกันแล้ว
-
ในที่สุด เรื่องก็คลี่คลายแล้ว
ใต้ฟ้าดูแลน้องดีๆนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แล้วเขาก็ได้กัน :z1:
แต่คนที่น่าสงสารมากที่สุดน่าจะเป็นพี่ฝรั่งนะ
จะถูกแฟนทิ้งมั้นนั่นน่ะ :laugh:
-
:t3: :t3: :t3:
-
สั้นจัง - -*
พี่ใต้ฟ้าน่ารักขึ้นเยอะเลยย
น้องธารก็น่ารักกก พี่ปรายก็น่ารักค่ะ ทำตัวสมกับเป็นเพื่อนที่ดี
หวังว่าคุณปู่คงสมัยใหม่นะคะ
-
เรื่องหัวใจเริ่มเด่นชัด แต่เรื่องไร่ ยังไม่ชัดเจน
-
ทุกอย่างเคลียร์แล้วว
-
แม้จะเป็นแค่ช็อตสั้นๆ แต่คนอ่านจินตนาการตามแล้ว หอมหวานกับบรรยากาศไปพร้อมกับพี่ใต้ฟ้านานแว๊ววววว
-
กว่าใต้ฟ้าจะรู้ใจตัวเอง นี่ถ้าไม่ได้กัน คงอีกนานอ่ะ (- -")
แต่ปกติเวลาอยู่กับธาร ใต้ฟ้าก็ชอบต่อล้อต่อเถียงอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ
เวลาอยู่กันสองต่อสอง ใต้ฟ้าเป็นคนทำให้ธารอาย แต่เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นนี่ ใต้ฟ้าต้องอายเพราะธารตลอดเลยนะ (ฮา) o18
-
กรี๊ดดดด......
พี่ใต้ฟ้าน่ารักที่สุด
แต่น้องธารน่ารักกว่า
สงสารปลายฟ้าแต่เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้
-
เข้าใจกันมากขึ้นแล้ว...คงไม่ดราม่าละเนอะ..
-
:impress2:
โล่งอกโล่งใจกับทั้งคู่ที่ลงเอยกันได้
อยากอ่านบทหวานๆบ้างไรบ้างค่ะ
อยากเห็นใต้ฟ้าเอาใจเมียจัง o18
บวกเป็ด
-
กว่าจะลงตัว
ทำเอาคนอ่าน
ลุ้นจนเหนื่อย :L2:
-
ใต้ฟ้าเริ่มชัดเจนแล้ว
-
เพียงแค่เปิดใจก็จะเข้าใจทุกอย่าง ใต้ฟ้าสุดท้ายก็รู้ใจตัวเองซะที ปรายฟ้าสักวันคุณจะเจอคนที่ใช่เช่นกัน เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ
-
:call: รอๆ
-
ดีใจที่เห็นเขาเข้าใจกัน หลังจากอึมครึมอยู่หลายปี
-
ในฐานะที่ครูปรายเป็นคนดี ให้เป็นเพื่อนนายเอกก็แล้วกัน
ส่วนพี่ใต้ฟ้าเป็นของน้องธารคนเดียวจ้า
-
น่ารักเกินไปแล้วนะ ทั้งคู่เลย
-
รู้สึกเหมือนเรื่องกำลังจะเข้าโหมดหวาน
ขอให้เป็นอย่างนั้นทีเถอะ
-
แอบสงสารปรายฟ้า ขอให้ทำใจได้ไวไวนะ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
....เรื่องโทมัส เอดิสัน อวสานแล้ว ที่นี้ก็เหลือแต่เรื่องของใต้ฟ้าธารธารา สินะมันเหมือนจะจบเหมือนกันเลยเนอะ
....แต่คงยังมั้ง ยังไม่รู้ความจริงเลยว่าใครเป็นนางร้ายที่มาทำลายไร่ของใต้ฟ้า :L2:
-
หื้ออออออ
ตกลงเค้าลงเอยกันแล้วหรือนี่ จะมีอุปสรรคอะไรอีกมั้ยนะ o13
-
อยากหาผู้ชายดีๆใส่กล่องผูกโบว์ส่งไปให้ปรายฟ้าจัง สงสาร :กอด1:
ฟ้ากะธารนี่ก็นะ รักกันมากๆนะคู่นี้ คนอ่านลุ้นจนตัวโก่งแล้ว :laugh:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:L2:
-
ปลายฟ้าตัดใจให้ขาดนะ เธอเป็นคนดีคาดว่าจะไม่เข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้ :call: อยากให้เค้าสองคนมีความสุขกันซะที
ใต้ฟ้าดูมีออร่าความสุขออกมามาก แม้จะยังสับสนเล็กน้อย ส่วนน้องธารเธอชัดเจนเรื่องหัวใจตลอดเวลาแหละคนนี้
นายเอกเราน่ารักที่ซู้ด...รีบส่งเพื่อนกลับ ตปท. แล้วมาหวาน ๆ กันต่อนะ...
ขอบคุณค่ะ
-
ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองแล้ว จะได้หวานกันซักที!
แต่ก็สงสารคุณครูปรายฟ้าเนอะ รักเขาข้างเดียว
-
:-[ เขินเบาๆกับเรื่องนี้
-
ธาราธาร ฮีมั่นมาก :laugh:
-
งิบๆ
งิบๆ
งิบๆ
งิบๆ
งิบๆ
งิบๆ
สงสารปรายอ่ะ เธอช่างแสนดี คงได้เจอกับคนที่ดีกว่าฟ้านะ
มาสั้นนนนนนน เมื่อก่อนมาต่อแบบยาววววววววววววววววววววววว
-
อยากได้หวานๆอีกกกกกก
เอาหวานๆๆๆๆๆๆๆ
อิอิ
-
รักกันๆ อิอิ :-[
-
ของที่ไม่ใช่ของเรา
ทำยังไงก็ไม่ใช่ของเรา
ยอมถอยออกมาแต่โดยดีเถอะ :กอด1:
-
บทจะหวานก็หว๊านหวานนะคุณพี่
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่แอบรักค่ะ
-
:-[น่านักอะ
-
กว่าจะเข้าใจกัน .... :เฮ้อ:
-
ชอบมากค้าบ หวานเว่อร์ ตอนนี้ : )
-
เย้ รู้สึกเหมือนจะค่อยๆหวานน
-
พอใต้ฟ้าเริ่มเปิดใจก็หวานกันเลยนะครับ
ยิ่งหวานกันมากๆ แบบนี้กลัวว่าจะมีเรื่องอะไรวิ่งเข้า
มาหาทั้งคู่อีกดิครับ เรื่องไร่ยังไม่รู้เลยว่าเป็นฝีมือของ
ใคร ยังมีศัตรูแอบซ่อนในมุมมืดอยู่เลย
:m21: :m32:
-
ตกลงแล้วพี่ใต้ฟ้ากับน้องธารเค้าเข้าใจกันแล้วใช่มั๊ย
บรรยากาศรอบตัวของสองคนมันบอกอย่างนี้นี่นา :-[
แล้วเรื่องโทมัสก็จบได้อย่างสวยงาม สมหวังทั้งสองฝ่าย
เห็นใจก็แต่คุณหมอปรายนี่แหละ หาคนมาดามใจดีกว่าเนาะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
:impress3:
-
สงสารคุณครูจังเลยค่า
ชอกช้ำแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ :o12:
-
การแสดงออกของสองคนนี้ดูเป็นธรรมชาติขึ้นเนอะ
ดีจัง
-
พี่ปรายฟ้าน่าสงสารยุนะ
-
ใต้ฟ้าไม่ค่อยจะขี้หวงเลยนะนั่น แล้วในที่สุดก็รู้แล้วสิว่ารู้สึกยังไงกับธาร
-
ปรายต้องทำใจอย่างเดียวล่ะงานนี้ เพราะคู่นี้เค้ารักและผูกพันกันมานาน
เพียงแต่ไอคนพี่มัวแต่ทำซึน!!!!!!
ปล.ดีใจกับเอดิสันด้วยที่โทมัสรู้ใจตัวเองเสียที 55+
-
เริ่มรู้ใจตัวเองกันแล้วซินะ
-
สงสารปรายฟ้านะ
แต่ก็ดีใจอ่ะ ที่ใต้ฟ้ารู้ใจและยอมรับซะที
หวังว่าต่อไปจะมีแต่ความสุขนะ
-
ต่อไปคือต้องจัดการกับยัยว่านน้ำ
-
รอคอยตอนต่อไปจ้า!!!!!!!!!
-
มาต่อแล้วอย่าหายสิจ่ะ!!!
ใต้ฟ้าาาาาาาาาาาาาา คิดถึงแล้วววววว
-
ชอบๆๆ :-[ หวานได้กว่านี้อีกน้าาา ชอบหวานๆ :impress2:
:3123: :L1: :pig4:
-
:z3:
:z2:
:z10:
:z13:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3:
:z3: :z3:
:z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:call:
รออย่างมีความหวัง
-
สงสารปรายฟ้าเหมือนกันน๊าา แต่ตัดใจแล้วมาเป็นสาววายซะเถอะปราย 555555
พี่ใต้ฟ้าก็รีบๆ รู้ใจตัวเองเถอะค่าาา แล้วไปจับตัวคนร้ายยย ><//
ลุ้นๆๆ รออยู่เสมอนะค๊าาา
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
โทมัสยังไม่กลับอีกเหรอคะ!!!!
เอดิสันรอนานแล้วนะ
*กดดันคุณตูน*
-
พอมาต่อกะมาต่อได้เเล้วเด้อ :z13:
คนรอมันท้ออออ
:z3:
-
ฮึก!!! ยังไม่มาต่ออีกหรอ~ ;_____;
คิดถึงน้องธารแล้ววววว ฮึก..
-
คนแต่งหายยยย จ้าาาาา
กลับมาาา นะ
-
:call: :call: :call:
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 19
ใต้ฟ้าไม่เคยประหม่าขนาดนี้มาก่อน
สำหรับชายหนุ่มที่มุ่งมั่นและบากบั่นจนมาถึงจุดนี้แล้วไม่น่าที่จะไร้ความมั่นใจขนาดนี้เลย โดยเฉพาะการเผชิญหน้ากับคนสูงวัยที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
ก็วันนี้มันไม่เหมือนวันวาน
น้ำลายตัวเองกลับรู้สึกเหนียวจนฝืดคอ
อดีตเขากับธาราธารคือพี่กับน้องที่เป็นเพื่อนเล่นกันมาเพราะปู่ของเราทั้งคู่คือเพื่อนรักกัน แต่วันนี้ ในความสัมพันธ์นั้น มันก้าวกระโดดไปไกลเกินกว่าชายหนุ่มจะอธิบายให้ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวรับรู้ได้ และใต้ฟ้าไม่มั่นใจเลยว่าจะมีใครเข้าใจความสัมพันธ์พิลึกพิลั่นแบบนี้ ในเมื่อปู่พนาเป็นคนที่อยู่ในช่วงรักร่วมเพศยังไม่เป็นที่รู้จักและยอมรับเลยด้วยซ้ำ
“เป็นไงล่ะหลาน หน้าเจื่อนแบบนั้นไม่ชินกับรถราในกรุงเทพใช่มั้ยล่ะ”
ใต้ฟ้าถอนหายใจเมื่อผู้สูงวัยตีความหมายความรู้สึกของเขาไปที่สภาพการเดินทางที่แออัดในกรุงเทพ ส่วนธาราธารนั้นออกจะอารมณ์ดีเกินพิกัด เด็กหนุ่มยิ้มตลอดเวลา ยิ้มจนใต้ฟ้ารู้สึกว่าธาราธารยั่วยิ้มน่าหมั่นเขี้ยวนั้นเพราะรู้ทันเขา ธาราธารเป็นไอ้เด็กร้ายกาจตั้งแต่เล็กจนโต นิสัยนี้ฝังรากลึกจนแม้เขาจะตีหน้าทมึงทึงใส่หมอนี่ก้ไม่ได้รู้สึกครั่นคร้ามอะไรเลย
“นิดหน่อยครับคุณปู่ ผมไม่คิดว่าวันธรรมดาจะรถเยอะขนาดนี้”
“เฮ้อ เดี๋ยวนี้ไม่มีกำหนดวันและเวลาที่รถจะติดแล้วล่ะหลาน มันติดทุกวันจนชาชินแล้ว เมื่อยขาล่ะสิ ไม่ให้เจ้าธารมันช่วยขับรถบ้างล่ะ ถนนหนทางไม่คุ้นก็มีป้ายบอกอยู่”
“ให้ธารขับ แน่ใจนะครับว่าหัวใจจะไม่วายก่อนถึงบ้าน”
ธาราธารยกคิ้วล้อเลียนเมื่อคนเป็นปู่ออกความคิดเห็นในแบบที่รู้อยู่แก่ใจแล้วว่าหลานตัวเองขับรถได้แย่และเอาแต่ใจตัวเองแค่ไหน ธาราธารใจร้อนและขี้หงุดหงิดเกินกว่าจะขับรถได้ ใต้ฟ้าเองก็เคยยืนยันแบบนั้นเมื่อปล่อยให้ธาราธารขับรถในเช้าวันหนึ่งที่ต้องเข้าไปสหกรณ์การเกษตรด้วยกัน
“งั้นคนไร้ประโยชน์อย่างแกก็ช่วยทำตัวให้เป็นประโยชน์สิ ไป ให้เด็กเตรียมน้ำอุ่นให้พี่เขาแช่ จะได้สบายตัว”
“ธารจะเข้าไปนวดให้แล้วกัน นี่เพราะว่าต้องเข้ากรุงเทพมาเพราะธุระของธารหรอกนะ”
เหมือนธาราธารจะมีน้ำใจ ทั้งๆที่ภายใต้รูปประโยคที่เหมือนจะดีนั่นเจือจางด้วยมาดและฟอร์มที่สมกับการเป็นเด็กหัวนอกที่ไม่เคยก้มหัวให้ใครอยู่เต็มเปี่ยม ใต้ฟ้าพยายามหลบตาคนสูงวัยและควบคุมอาการของตัวเองไม่ให้แสดงออกเด่นชัดว่ากำลังตะลึงงันสลับกับเขินอายในสิ่งที่ธาราธารนำเสนอเหมือนไม่มีความหมายแฝงนั่น
ผู้ชายแช่น้ำอุ่นหรืออาบน้ำและนวดตัวให้กันไม่แปลกหรอก แต่ใต้ฟ้ารู้ว่านี่คือการบริการที่ไม่มีคำกำจัดความของผู้ชายเข้ามาเกี่ยวนี่สิ จะให้เขายืนหน้าขาวไร้เลือดฝาดที่เห่อขึ้นมาด้วยความร้อนผ่าวได้ยังไงกัน
ธาราธารแกล้งไร้เดียงสาต่อหน้าผู้ใหญ่และใต้ฟ้าได้ร้ายกาจมาก มากจนใต้ฟ้าคิดว่าถ้าตัวเองไม่ทำอะไรบ้าง คงจะตกเป็นเบื้องล่างของเด็กเจ้าเล่ห์อยู่ร่ำไปแน่ๆ
ธาราธารถูกประกบปิดปากตั้งแต่ประตูห้องน้ำยังไม่ทันจะลั่นกลอนเสียด้วยซ้ำ แรงต่อต้านมีแค่ช่วงเวลาที่ธาราธารตกใจแต่หลังจากปรับตัวเองให้เข้ากับสถานการณ์ได้แล้ว คนที่ฝังใจมาตั้งแต่ครั้งเยาว์วัยก็เอาใจเจ้าของไร่หนุ่มด้วยการรุกไล่ในจังหวะจะโคนเดียวกัน
ใต้ฟ้าพอใจกับความก๋ากั่นของผู้ชายตรงหน้านี้ไม่น้อย
ธาราธารซื่อสัตย์กับความต้องการของตัวเอง ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ในขณะที่ใต้ฟ้ามีขีดจำกัดของคำว่ากาลเทศะเป็นเส้นบางๆขีดกั้นเอาไว้ ใต้ฟ้าไม่ใช่วัยกลางคน เขาเป็นเพียงแค่วัยรุ่นตอนปลายที่ต้องวางตัวเกินกว่าวัยจริงๆเท่านั้น เหตุผลหลักมาจากตำแหน่งใหญ่สุดในไร่ที่ชายหนุ่มต้องทำตัวเองให้น่าเชื่อถือเข้าไว้
ภายใต้หน้ากากที่ใส่เข้าหาสังคม ใต้ฟ้าก็แค่คนธรรมดาที่โหยหาช่วงชีวิตที่ขาดหายไปตอนที่ต้องบากบั่นสร้างเนื้อสร้างตัว
เสียงครึมครางสนองตอบจากคนที่ถูกปลุกปล้ำทำให้คนที่เป็นผู้นำยากที่จะอดใจเพียงแค่สั่งสอน สองมือแกร่งลูบไล้ผ่านเนื้อผ้าชั้นดีไปทั่วร่าง แรงอารมณ์ทำให้ผ้าเสียดสีกับผิวเนื้อกระตุ้นความร้อนรุ่มให้พุ่งทะยานขึ้นสูง กระแสไฟฟ้าที่สปาร์คกันตลอดเวลาเกิดจากความใคร่ที่บ่มเพาะมาอย่างดีและได้รับเชื้อไฟจากการตอบสนองของอีกฝ่ายโดยมองข้ามทุกสิ่งทุกอย่างไป แม้กระทั่งลืมจ้วงอากาศหายใจเข้าปอดธาราธารก็ไม่สน
วันนั้นมันเริ่มมาจากคนสูงวัยสั่งให้ธาราธารเอาใจคนเป็นพี่ด้วยการดูแลเรื่องทั่วไปตอบแทนที่ใต้ฟ้ายอมเหน็ดเหนื่อยขับรถมาให้
เช้าของวัันถัดไปธาราธารเรียบร้อยผิดปกติจนคนเป็นปู่เอะใจและกังวล คนเป็นปู่รักหลานคนนี้เท่าเทียมกับชีวิตของตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ใจคนเป็นหลานว่าคิดอะไรอยู่ เขาปลอบใจตัวเองว่าสาเหตุที่ทำให้เกิดระยะห่างนั้นคือช่องว่างระหว่างวัย แต่ความจริงแล้วต่างฝ่ายต่างถอยกันออกมาคนละก้าวเพราะมีเหตุผลส่วนตัวต่างกันต่างหาก
แม่เลี้ยงสาวส่งสายตาพราวระยับให้หลานเลี้ยงและเจ้าของไร่ชนิดที่ว่าหากลำแสงในดวงตาของสาววัยกลัดมันนี้สร้างแสงสว่างได้ ห้องอาหารก็คงไม่ต้องใช้ไฟฟ้ากันเลยทีเดียว เนื้อผ้าบางเบาที่หญิงสาวสวมใส่โปร่งแสงเสียจนเห็นทะลุไปจนถึงขนาดและสีสันของชุดชั้นในโดยไม่ต้องจินตนาการ
ชาวต่างชาติตักอาหารเข้าปากพร้อมรอยขมวดมุ่นของหัวคิ้ว ไม่เข้าใจความต้องการของผกาแต่ก็ดูออกว่านั่นคือการยั่วยวนที่หญิงสาวพึงมีต่อชายหนุ่ม ถ้าหากโทมัสไม่รู้มาก่อนว่าผกาคือภรรยาของคนสูงวัยที่มีความสัมพันธ์กับธาราธารใกล้ชิดถึงขั้นเป็นปู่และหลานกัน ฝรั่งตาน้ำข้าวสั่นขาใต้โต๊ะอาหารให้ธาราธารรับรู้ถึงคำถามที่เกิดขึ้นเต็มสมองของเขา
เด็กหนุ่มมองย่าเลี้ยงตัวเองส่งสายตาหวานฉ่ำให้กับใต้ฟ้าแล้วรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมาจนนึกอยากจะหักหน้าคุณย่ายังสาวให้รู้ซะบ้างว่าอะไรเป็นอะไร กุ้งแม่น้ำผัดพริกเกลือตัวเขื่องถูกตักไปวางในจานเจ้าของไร่หนุ่มโดยไม่ได้ร้องขอ
ธาราธารเลือกที่จะเอื้อมมือไปแกะเปลือกกุ้งในจานของใต้ฟ้า ความใกล้ชิดของคนหนุ่มทั้งสองเป็นธรรมชาติเสียจนคนสูงวัยไม่คิดอะไรมากไปกว่าน้องบริการพี่ แต่ผการู้ดีว่ามันไม่ใช่ และภาพที่เห็นตอกย้ำความเข้าใจให้แจ่มแจ้งขึ้นไปอีกว่าธาราธารไม่เคยสนใจเธอเลยตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นเพราะอะไร เหตุใดที่ทำให้คุณย่ายังสาวไม่เคยประสบความสำเร็จในการยั่วยวนธาราธารเลยสักครั้ง
“ปู่เห็นหลานทั้งคู่รักกันดีอย่างนี้ปู่ก็เบาใจ ใต้ฟ้าเก่งมากนะที่ปราบเจ้าธารอยู่หมัดอย่างนี้ ปู่ไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าธารจะลงมือถางไร่ขุดดินปลูกผักปลูกหญ้ากับเขาได้”
“ชมต่อหน้าอย่างนี้อยากให้ธารตอบโต้แบบไหนเหรอครับปู่”
ใต้ฟ้ากระตุกขาเตือนสติเด็กหนุ่มที่ออกอาการคัดค้านและต่อต้านปู่ตัวเองตลอดเวลาเพราะหมั่นไส้เมียสาวของปู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“นานๆ เจอกันสักทีเราไม่ควรมาทะเลาะกันนะธาร ปู่ดีใจก็ต้องหมายความตามที่พูดสิ แล้วนี่ส่งเพื่อนเสร็จแล้วจะกลับไร่วันไหนกัน”
จะไม่ให้ธาราธารออกอาการต่อต้านปู่ตัวเองได้ยังไงกันในเมื่อเพิ่งเจอกันได้ไม่ทันจะผ่านอาหารมื้อแรก ปู่ยังถามวันกลับของเขาซะขนาดนี้ ทำเหมือนกับว่าธาราธารไม่ใช่สมาชิกคนหนึ่งของบ้าน ส่วนเกินที่ปู่เตะโด่งไปดินแดนทุรกันดารนั่นไม่เคยเข้าใจเหตุผลของปู่ตัวเองเลยด้วยซ้ำ ปากบอกว่ารักและพร้อมที่จะดูแลหลาน โดยฝากใครต่อใครเลี้ยงดูเนี่ยนะ เรียกว่ารัก ธาราธารมองว่ามันก็แค่การรับผิดชอบในฐานะเลือดเนื้อเชื้อไขที่พ่อแม่ในไส้ไม่ต้องการเท่านั้น ปู่รักผกา ปู่ชื่นชมใต้ฟ้า ปู่เข้าใจโลกและทุกคน ยกเว้นที่จะเข้าใจหหลานตัวเอง
“ก็ถ้าธารหายคิดถึงบ้านแล้วก็คงจะกลับเลยครับปู่ ที่ไร่มีงานให้ผมสะสางแล้วก็มีงานให้ธารช่วยเยอะอยู่ครับ ใกล้ถึงงานเกษตรประจำปีแล้วด้วย”
“มีอะไรที่จะห้องน้องช่วยก็สอนน้องนะใต้ฟ้า ปู่ไม่รู้จะฝากม้าพยศตัวนี้ไว้กับใครแล้วถึงจะนอนตายตาหลับ”
“คุณปู่ยังแข็งแรงอยู่เลยนะครับ พูดแบบนี้พวกผมใจไม่ดีเลย”
คนสูงวัยหัวเราะลั่น หลานนอกไส้รู้จักพูดจารักษาน้ำใจคนสูงวัยและให้กำลังใจในทุกคำพูด แต่หลานในไส้กลับเมินเฉยและให้ความสนใจกับข้าวในจานมากกว่าด้วยซ้ำ
บทสนทนาครึ่งหลังของมื้ออาหารจึงเบี่ยงประเด็นไปหาคนไกลที่กำลังจะกลับบ้านไปจนจบสิ้นของมื้ออาหารมื้อนั้น
“ทำไมพูดกับปู่อย่างนั้นล่ะธาร”
“ธารพูดอย่างไหนครับ”
“พูดเหมือนไม่สนใจความรู้สึกของปู่เลยน่ะสิ ในคำพูด ธรรมดาๆ ของธาร มันกรีดความรู้สึกของคนที่เลี้ยงดูมานะ”
“คำพูดธารน่ะเหรอครับ เหอะ ปู่ไม่ได้คิดเยอะอย่างที่พี่ใต้ฟ้าว่ามาหรอกนะครับ ปู่ก็แค่กลัวการมีภาระอีกก็เท่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดของปู่คือผู้หญิงคนนั้นครับ”
“ธารไม่ชอบน้าผกาเหรอ”
“ธารไม่ชอบทุกคนที่ยื่นมือเข้ามาทำให้ครอบครัวร้าวฉานนั่นแหละครับ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงของปู่ ของพ่อ หรือผู้ชายของแม่ ไม่มีใครทำให้ธารเข้าใจถึงความรักเลยสักคน มีแต่คำว่าเห็นแก่ตัวเต็มไปหมด ธารสัมผัสได้แค่ว่าทุกคนรักตัวเองเท่านั้น”
“ทุกคนมีเหตุผลนะธาร”
“คำแก้ตัวน่ะเหรอครับ”
“เอาล่ะ เราพักเรื่องนี้ไว้ก่อนที่จะทะเลาะกันเองเถอะ พี่เองก็ไม่รู้จะเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราตอนนี้ยังไงดีเหมือนกัน ไม่อยากปิด แต่ยังมองหาวิธีเปิดที่ดีไม่ได้”
“ธารบอกแล้วไงครับว่าอย่าซีเรียสกับเรื่องนี้”
ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปเป็นเรื่องไหนก็ไม่ได้ทำให้เจ้าของไร่หนุ่มรู้สึกพอใจขึ้นมาได้เลยสักนิด ธาราธารเป็นคนยังไงกันแน่ บางครั้งเขาเหมือนจะเข้าใจเด็กคนนี้ดีซะเหลือเกิน แต่บางครั้งใต้ฟ้าก็รู้สึกว่าตัวเองรู้จักธาราธารน้อยมาก การแสดงออกที่ตรงไปตรงมาจนเกินไปนั้นกัดกร่อนใจเขาให้ค่อยๆบางลงยังไงก็ไม่รู้ ยิ่งดูเหมือนว่าธาราธารแสดงออกว่าต้องการเขาต่อหน้าคนอื่น ทั้งๆที่พออยู่กันสองคนแล้วเด็กหนุ่มกลับเฉยชาเหมือนจงใจจะปั่นหัวใต้ฟ้าอยู่เรื่อย
เด็กหนุ่มขยับมายืนตรงหน้าใต้ฟ้าแล้วดึงสองแก้มให้ยืดออกจากกันแล้วดีดกลับที่เดิมเหมือนตอนเด็กๆเวลาที่ธาราธารพูดจาหยาบคายแล้วโดนใต้ฟ้าทำโทษ
“ทำหน้าเหมือนคนแบกโลก ธารบอกว่าอย่าซีเรียสไม่ใช่เหรอครับ”
ยิ่งธาราธารตอกย้ำ เจ้าของไร่หนุ่มก็ยิ่งขมวดหน้าผากจนจะผูกกันเป็นโบว์อยู่แล้ว ในใจใต้ฟ้าร้อนรนเมื่อรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงระหว่างเขาทั้งสองคนยิ่งใหญ่แค่ความรู้สึกของเขาคนเดียวเท่านั้น
ธาราธารก็ยังทำเหมือนทุกครั้งที่ได้ของที่ต้องการแล้วก็ไม่คิดจะเอาใจใส่มันอีก เพราะคิดว่านั่นคือของตาย ธาราธารจะมุ่งมั่นและพยายามตอนที่ยังไม่ครอบครอบของต้องใจตัวเองเท่านั้น
“ที่ธารบอกว่าอย่าซีเรียส เพราะอยากจะให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของธารที่จะเปิดเผยกับปู่ต่างหากล่ะครับ”
“อะไรนะ ธารพูดใหม่สิ พี่ไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย”
“ธารบอกว่า ธารจะคุยเรื่องเรากับปู่เองครับ ธารจะจัดการเอง เพราะพี่ใต้ฟ้าหน้าหนาไม่เท่าธารหรอก ขืนไปยืนอึกอักๆ ต่อหน้าปู่ เขาจะได้คิดว่าพี่ใต้ฟ้าเสียตัวให้ธารเพราะถูกขืนใจ แทนที่จะเป็นธารที่เสร็จพี่ใต้ฟ้าน่ะสิครับ”
“มันไม่ใช่เรื่องเล่นสนุกนะธาร สิ่งที่ธารพูดไม่ใช่เรื่องเล่นขายของนะ”
“ใช่ครับ เรื่องนี้ธารจริงจัง มันไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นหรอกนะครับ สำหรับธารแล้วมันคือเรื่องที่ถูกกำหนดเอาไว้ตั้งแต่ต้น แต่สำหรับพี่ใต้ฟ้า ธารไม่รู้ว่ามันเพิ่งเกิดเพราะเราเกินเลย หรือจริงๆแล้วพี่ก็แค่อยากรับผิดชอบธาร”
-
เจ้าของไร่หนุ่มพรูลมหายใจทิ้งเสียเฮือกใหญ่ ธาราธารคงจะมีเรื่องที่อัดจนฝังจำอยู่ในใจเยอะพอดูเลยทีเดียว โดยเฉพาะเรื่องนั้นเกี่ยวข้องกับเขา ไม่ว่าจะยังไง ธาราธารก็พร้อมที่จะแขวะกัดเขาเสมอ
“พี่มีอะไรที่ทำให้ธารไม่มั่นใจหรือเปล่า”
“ถามแบบนี้ทำไมเหรอครับ”
“ธารพูดเหมือนกับพี่จำใจ พี่แค่ยังไม่รู้จะเริ่มต้นกับความเปลี่ยนแปลงยังไง อาจจะยังไม่ชินกับมัน ธารน่าจะให้เวลาพี่บ้าง การเปลี่ยนแปลงทุกอย่างต้องใช้เวลานะธาร”
“ธารมีเวลาให้พี่ใต้ฟ้าตลอดชีวิตของเราทั้งสองคนเลยครับ คำตอบมีเพียงอย่างเดียวคือรักธาร ถ้าพี่ใต้ฟ้ายังไม่รู้สึกอย่างนี้ ธารก็จะหาวิธีจนกว่าพี่จะรักธารให้ได้”
หัวใจฟูฟ่องจนเหมือนมีใครรุมอัดแก๊สใส่ คำพูดตรงไปตรงมาของผู้ชายคนนี้เป็นเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงและยาพิษทำร้ายหัวใจ
“พี่น่ะเหรอ คือเป้าหมายชีวิตของธาร ทำไมถึงได้”
“ถึงได้มุ่งมั่นและมั่นคงกับความรู้สึกของตัวเองทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ น้องชายตัวเล็กๆของพี่ถูกปฏิเสธแหวนที่อุตส่าห์ถอนหญ้าตั้งหลายต้นกว่าจะได้แหวนวงนั้นมาน่ะเหรอครับ”
“ธารยังจำเรื่องวันนั้นได้”
“เรียกว่าฝังใจไม่เคยลืมดีกว่าครับ”
“พี่ขอโทษ”
ธาราธารน้อมรับคำขอโทษแผ่วหวิวจากปากใต้ฟ้าด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอขึ้นมาฟ้องว่าแววตาเด็ดเดี่ยวที่เห็นนั้นอ่อนโยนและเปราะบางแค่ไหน เด็กหนุ่มพยายามบังคับให้มันแค่คลอเบ้า ถึงเขาจะอ่อนไหวกับเรื่องนี้ แต่ธาราธารไม่เคยใช้น้ำตาเรียกร้องความเห็นใจและคำปลอบโยนจากใคร
“เราดีกันนะธาร”
เด็กน้อยเมื่อวันวานค่อยๆแหงนเงยใบหน้าขึ้นสบตาเจ้าของไร่หนุ่ม หน่วยตาดุดันนั่นเว้าวอนหวานลึกซึ้ง ใต้ฟ้ามีไม้ตายที่แววตาจริงๆ จากคนที่เคยเย่อหยิ่งและปลิดใจใครมานักต่อนักอย่างธาราธารยังต้องยอมลดดีกรีความร้อนที่เหมือนจะโชนแสงเพราะย้อนนึกไปถึงเรื่องเมื่อครั้งยังเด็กนั่นได้
“ธารไม่ลืมอดีต นั่นมันแค่ความทรงใจที่ฝังใจครับ เพราะจริงๆแล้วธารเลือกใช้ชีวิตแบบก้าวไปข้างหน้า พร้อมชนกับความสุขและความเสียใจทุกรูปแบบ”
ใต้ฟ้ามองภาพชีวิต “ข้างหน้า” เป็นไร่กว้าง เนินเขาที่มีบ้าน และชีวิตเรียบง่ายที่มีใครสักคนข้างกาย แน่นอนว่าภาพของใครคนนั้นค่อยๆเด่นชัดขึ้น คนข้างชีวิตของใต้ฟ้าไม่ใช่หญิงสาวที่จะมาเป็นคู่ครอง แต่กลับเป็นเด็กน้อยที่โตขึ้นเป็นหนุ่มที่มาดมั่นในตัวเอง คนที่ทำให้ใต้ฟ้ามุ่งมานะที่จะสร้างตัวเองขึ้นมาเพื่อเป็นฐานที่มั่นคงให้ใครอีกคน
‘ฮ่าๆ ยังไม่ทันไรจะเป็นป๋าอุปการะเพื่อนตัวเล็กแต่ซนร้ายกาจอย่างเจ้าธารแล้วเรอะใต้ฟ้า’
‘ครับ ธารคิดว่าถ้าไม่มีใครต้องการธาร ฟ้าดูแลน้องเองก็ได้ ยกธารให้ฟ้าก็ได้นะครับปู่ บอกปู่พนาให้ฟ้าทีสิครับ ว่าฟ้าจะขอธารมาดูแลเอง’
‘ฟังปู่นะหลานรัก ธาราธารไม่ใช่ของเล่น ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง การที่หลานจะรับผิดชอบชีวิตใครสักคน หลานต้องรับผิดชอบดูแลชีวิตตัวเองให้ดีเสียก่อน เมื่อหลานโต หลานจะรู้ว่าความรับผิดชอบของคนเรานอกจากเรียนหนังสือแล้ว ยังมีอะไรอีกมากมายหลายอย่าง วันนี้หลานทั้งคู่ยังมีปู่ มีพ่อแม่ แต่ในวันที่ไม่มีใครคอยช่วยเหลือแล้ว หลานทั้งคู่จะอยู่กันยังไง ต้นไม้ยังมีรากยึดดิน คนเราก็เหมือนกันนะหลาน คนเราต้องมีฐานรากของชีวิต ถ้าวันไหนชีวิตฟ้ามั่นคง วันนั้นฟ้าก็แข็งแกร่งพอดีที่จะดูใครสักคนได้ จำที่ปู่สอนไว้นะ ถ้าฟ้ายังไม่มีอะไรสักอย่าง อย่าริอาจจะรับผิดชอบดูแลชีวิตของใคร’
ใต้ฟ้าจำคำสั่งสอนของปู่ได้ดีเหมือนคนที่ลาโลกไปนานแล้วยังกระซิบย้ำเตือนข้างหูอยู่ตลอดเวลา แรงดูถูกเหยียดหยามที่คิดว่าคนที่มีพื้นฐานฐานะดีอยู่แล้วจะเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ใต้ฟ้าต้องการลบคำสบประมาทเหล่านั้น ต้องการทำให้ใครๆรู้ว่าเขาไม่ได้ไปเมืองนอกเพราะมันโก้หรู ไม่ได้ไปเพื่อเอากระดาษกลับมาประดับฝาบ้านเท่ๆ เขามีเป้าหมายในชีวิต เขามีน้ำตาของเด็กคนนั้นเป็นแรงผลักดันจนมีวันนี้ได้
ไอ้ที่เคยหลอกเด็กแก่แดดเอาไว้ว่าโตขึ้นแล้วจะรู้เองว่าทำไมเขาและธาราธารแต่งงานกันไม่ได้นั้น ใต้ฟ้าเพิ่งจะให้คำตอบตัวเองได้เมื่อโตขึ้นมาเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วนี่เอง ตอนเด็กๆ ใต้ฟ้าจดจำได้แค่ว่า ชายกับชายไม่ใช่คู่กัน ผู้ชายต้องแต่งงานกับผู้หญิงเท่านั้น
แท้จริงแล้ว
คนเราควรจะแต่งงานกันเพราะ ‘ความรักและเข้าใจ’
.
.
.
สนามบินนานาชาติไม่ว่าจะใหญ่สักแค่ไหน ก็ยังคราคร่ำไปด้วยผู้โดยสารจนเหมือนว่าต่อให้กว้างและใหญ่โตขึ้นอีกสักเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอต่อความต้องการ ผู้โดยสารขาออกเดินปะปนกับขาเข้าจนหนาตาไปหมด เจ้าของไร่หนุ่มหาร้านอาหารที่พลุกพล่านน้อยที่สุดของสองหนุ่มได้ร่ำลาและวางแผนการขนสัมภาระกลับบ้านตัวเองและฝากคนไกล ใต้ฟ้ามองความสัมพันธ์ระหว่างธาราธารกับโทมัสที่แปรเปลี่ยนจากคนรักมาเป็นเพื่อนสนิทธรรมดาภายในเวลาอันรวดเร็วแล้วย้อนกลับมาคิดถึงตัวเอง
เมื่อไหร่กันนะ? ที่แรงต่อต้านการรักร่วมเพศได้เหือดหายไป
‘เอาน่าโทมัส นายอย่าคิดมากสิ คนเราแค่ยอมรับความรู้สึกของตัวเอง ทำตามที่หัวใจเรียกร้อง ทุกอย่างแฮปปี้ เอดิสันไม่ใช่คนง้อยากอย่างนั้นหรอก เขารักนายจะตาย คนเราถ้ารักกันนะ อุปสรรคมันจะเล็กลงเมื่อเทียบกับความรักที่มีมากมายเป็นทุนอยู่แล้วไงล่ะ’
‘ที่นายทำเรื่องของเราให้ยาก เพราะนายไม่ได้รักฉัน และไม่ได้รักใครเลยใช่มั้ยแทน’
ธาราธารยกนิ้วโป้งและยกยิ้มกว้างให้แทนคำตอบ ความลับของเทพบุตรที่หยิ่งผยองเฉลยออกมาหมดเปลือกแล้ววันนี้ เด็กหนุ่มยอมรับกับโทมัสอย่างเปิดใจว่าเขาแค่บริหารเสน่ห์เฉยๆ และที่ไม่จริงจังกับใครเพียงเพราะเหตุผลเดียวเลยคือไม่ได้รัก
‘นายมันแย่แทน ไอ้สิบแปดมงกุฏ’
‘ฉันว่าเกินสิบแปดไปเยอะแล้วล่ะ นายไปเช็กอินเถอะ เสร็จแล้วมาเจอกันที่นี่ มีอะไรให้ช่วยขนนอกเหนือจากที่กองรวมกันเป็นภูเขาบนรถนั้นมั้ย’
‘ไม่มีแล้ว เดี๋ยวฉันมา’
ธาราธารหันมาสนใจคนนั่งรอก็เห็นแก้วกาแฟที่น้ำแข็งละลายจนปริมาณน้ำในแก้วแทบจะไม่พร่องไปจากตอนที่พนักงานเอามาเสริฟเลย ใต้ฟ้านั่งเอามือเท้าคางเอาศอกวางบนโต๊ะ มองเหม่อไปนอกร้านแต่ใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“พี่ใต้ฟ้า ยิ้มแล้วก็มองอะไรครับ”
เด็กหนุ่มนิ่วหน้าและเขย่าแขนใต้ฟ้าอย่างแรงจนเจ้าของไร่หนุ่มได้สติกลับมา
“เปล่า พี่ยิ้มเพราะเรื่องดีๆน่ะ ส่วนที่มองออกไปก็ไม่ได้โฟกัสอะไรเป็นพิเศษ”
เพราะสิ่งที่ใต้ฟ้าโฟกัสคือคิดตามคำพูดของธาราธารต่างหาก แม้กระทั่งตัวเองก็ยังไม่รู้เลยว่ากำลังมองอะไรอยู่ ไม่มีอะไรที่เกิดความหมายต่อสายตา นอกเสียจากความคิดที่ส่งผลให้ใจอิ่มเอม
ทุกอย่างมันเริ่มต้นและหล่อหลอมมาด้วยความรัก
เจ้าของไร่หนุ่มต่อต้านเพราะกดดันกับภาระหน้าที่ที่ตัวเองจะต้องทำมันให้สำเร็จก่อนที่จะดูแลใคร คำตอบค้างคาใจมากมายที่ใต้ฟ้าพยายามหาให้ตัวเองกลับได้คำตอบขึ้นมาง่ายๆเพราะคำพูดใครอีกคนที่ตั้งใจจะบอกเพื่อน แต่มันกลับตรงใจใต้ฟ้าเหมือนถูกธนูปักเข้าไปกลางใจเลยทีเดียว
“เมื่อคืนพี่ใต้ฟ้านอนพักผ่อนไม่พอหรือเปล่าครับ แปลกๆนะ สั่งกาแฟใหม่มั้ย”
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวนอนไม่หลับ คนนอนด้วยจะลำบาก”
“ธารไม่เคยกลัวความลำบากกับเรื่องที่ต้องนอนเฉยๆหรอกน่า”
เวลาให้สวีทหวานและหยอกล้อกันมีน้อยเหลือเกิน ฝรั่งตาน้ำข้าวเดินยิ้มหน้าแป้นเล้นกลับมาให้สองหนุ่มหยุดจีบกันแต่เพียงเท่านั้น โทมัสปลดเป้สะพายด้านหลังลงมาแล้วยื่นให้ธาราธาร คนรับเป้รู้หน้าที่ตัวเองอยู่แล้ว จึงได้แต่หยิบของที่วางอยู่ข้างๆยัดใส่เป้ใบนั้นจนแน่น รูดซิบปิดสนิทแล้วชายตาให้โทมัสลองแบกขึ้นหลังดู
“เป็นไง”
“อ่า พอไหว”
“เพราะรักอีกแล้วสินะ นายนี่มันน่าหมั่นไส้จริงๆเลยให้ตาย”
ธาราธารบ่นไม่จริงจังนัก ของในเป้ล้วนเป็นของสำคัญที่โทมัสตั้งใจเลือกและซื้อไป ‘ง้อ’ เอดิสัน หนุ่มตาน้ำข้าวหวงแหนของเหล่านี้เกินกว่าจะยัดโหลดใต้เครื่องได้ และน้ำหนักของที่แบกกลับบ้านไปคราวนี้ก็โอเวอร์โหลดจนต้องหาวิธีเอาขึ้นเครื่องไปเป็นสัมภาระเล็กน้อยส่วนตัว ซึ่งโทมัสจะต้องแสดงให้เจ้าหน้าที่สนามบินรู้ว่าของพวกนี้นั้นมีน้ำหนักไม่มาก และโทมัสก็แสดงได้ดีพอควร แม้บางครั้งจะแอบซี๊ดปากและเบ้หน้าเพราะความหนักของมันก็ตาม
“ขอให้นายโชคดีนะโทมัส ลากันคราวนี้อีกนานเลยกว่าจะได้เจอ ฉันจะคิดถึงนายเสมอเลยนะ เพื่อนรัก”
“เฮ้ สบายใจเถอะแทน แค่นี้สำหรับฉันก็มีความสุขมากแล้ว นายทำให้ฉันเข้าใจชีวิตและรู้ใจตัวเอง อย่างน้อยนายก็รักฉันนะ ถึงแม้จะเป็นความรักแบบเพื่อน แต่นายก็รักฉัน”
เสียงกระแอมตั้งใจที่จะขัดจังหวะของเจ้าของไร่หนุ่มไม่ได้เรียกความสนใจแค่โทมัสกับธาราธาร แต่คนทั้งร้านพากันจ้องมาที่คนทั้งสามเป็นตาเดียว
“พวกนายร่ำลากันจนฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าจริงๆแล้วนายตัดใจจากธารได้แน่หรือเปล่านะ ไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าว”
“ฝรั่งตาน้ำข้าวคืออะไรเหรออันเดอร์สกาย”
โทมัสทำหน้าสงสัยได้กวนอารมณ์คนมองจริงๆ ธาราธารยิ้มเยาะคนถูกถามเมื่อเจ้าของไร่หนุ่มชักสีหน้าขึ้นมานิดๆ ไม่พอใจแต่เก็บกดความรู้สึกเอาไว้สินะ ธาราธารได้แต่นึกครึ้มในใจอยู่คนเดียว
“คือนายไง”
“น้ำข้าวเป็นยังไงล่ะ”
“เหมือนตอนนายปลดปล่อยทุกประการ สงสัยอะไรอีกมั้ย เช็กอินแล้วก็น่าจะเข้าเกทได้แล้วมั้ง”
“นายนี่หึงได้น่ากลัวจัง ฉันคิดว่าถ้านายต่อยฉันได้นายคงทำไปแล้วล่ะ ใช่หรือเปล่า”
“ไม่หรอก ไม่อยากให้มือเปื้อนเลือดน่ะ ฉันไม่ชอบกลิ่นคาวเลือด”
โทมัสทำสีหน้าแหยงๆเมื่อรับรู้อีกอารมณ์หนึ่งของเจ้าของไร่มาดขรึม ธาราธารหัวเราะร่าเมื่อเห็นเพื่อนชาวต่างชาติสิ้นลาย
“ไปเถอะ แล้วฉันจะออนไลน์ไปหาเมื่อนายถึงบ้านแล้วนะ ตัวห่างแต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ปัญหาแล้วล่ะ โซเชียลเน็ตเวิคช่วยเราได้”
“ขอบใจมากนะแทน บายๆ”
การโบกมือสมัยนี้ไม่ได้เต็มไปด้วยน้ำตาอีกต่อไปแล้ว ธาราธารโบกมือให้โทมัสพร้อมรอยยิ้มที่คนพบเห็นแทบใจละลาย แม้แต่เจ้าของไร่หนุ่มยังนึกประทับใจรอยยิ้มแบบนี้ของคนใกล้ตัว ใต้ฟ้ายกมือขึ้นโบกลาตัวปัญหาด้วยความรู้สึกหลากหลายปะปนกัน ไม่พอใจโทมัสตั้งแต่ต้นก็ส่วนหนึ่ง เข้าใจหนุ่มตาน้ำข้าวคนนี้ก็ส่วนหนึ่ง และส่วนสุดท้ายที่เจ้าของไร่รู้สึกละอายใจนิดๆเพียงแต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆในใจของเขาตอนนี้เลยก็ว่าได้ ใต้ฟ้าโล่งใจที่คนทั้งคู่ตัดกันขาดกันจริงๆสักที เขาจะยินดีมากถ้าสองคนนี้เหลือทิ้งไว้แค่ความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน อย่างน้อยช่วงชีวิตของธาราธารก็ได้พบกับประสบการณ์ชีวิตอย่างหนึ่งและมีคนๆนี้เป็นส่วนร่วมของชีวิตช่วงนั้น
“กลับบ้านเรากันได้หรือยัง”
“จริงๆแล้วธารก็ไม่ได้อยากอยู่ที่บ้านปู่นานๆหรอกนะครับ แต่เรายังมีเรื่องต้องคุยกับปู่ก่อนกลับไร่นี่นา”
“ธารจะบอกปู่วันนี้เลยเหรอ”
“จะรออะไรอยู่ล่ะครับ หรือพี่ใต้ฟ้าไม่มั่นใจว่าเราจะไปด้วยกันได้”
“พี่คิดว่าพี่วางรากฐานชีวิตไว้เผื่อที่ให้ธารมาเดินร่วมกันไปกับพี่นะ แล้วอย่างนี้เรียกว่าพี่มั่นใจได้มั้ย”
“งั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมนะครับป๋า ผมจะจัดการเรื่องความรักของเราเอง อ๊ะ มีสายเข้า ..... อ๋อ เอดิสันน่ะครับ สงสัยจะโทรมาเช็ก”
“งั้นพี่ไปห้องน้ำก่อน ธารรอพี่ตรงประตูทางออกไปลานจอดรถนะ”
“ครับผม”
.
.
.
“ว่าไงเอดิสัน โทรมาเช็กว่าโทมัสขึ้นเครื่องกลับไปหานายแน่แล้วใช่มั้ย”
“เปล่าหรอก โทมัสโทรมาบอกฉันแล้ว เที่ยนอี้ โทมัสบอกฉันว่าที่นายยอมให้เค้ามาหาที่ประเทศไทยนี่ก็เพราะนายอยากจะแก้แค้นเหรอ”
“แก้แค้น เอ ฉันไม่แน่ใจนะว่าบอกโทมัสไปว่าอย่างนั้น”
“ก็พี่ชายของนาย คนที่นายรักเขาน่ะ เขาทำให้นายโกรธมากนายเลยให้โทมัสช่วยนายแก้แค้นพี่ชายใช่ไหม”
ธาราธารยกมือเกาท้ายทอยแปลกๆ การอธิบายให้ชาวต่างชาติเข้าใจความรู้สึกและการกระทำที่แสดงออกไปนี่มันยากจริงๆ อันที่จริงแล้วจะเรียกว่าแก้แค้นก็ไม่ใช่หรอก แต่ถ้าถามว่าก่อนกลับมานี่มีแต่ความโกระและอยากจะเอาชนะเรื่องที่ฝังใจมาตลอดใช่มั้ย มันก็ใช่ ธาราธารแค่อยากกลับมาทวงความรักอีกส่วนที่หายไปเท่านั้น เด็กหนุ่มแค่กลับมาตามรักคืนใจ แต่การจะบอกว่าให้โทมัสช่วยมาตามหาหัวใจนั้นมันคงจะอธิบายได้ยากพิลึก ความซับซ้อนของเรื่องราวมันลึกซึ้งเกินกว่าจะอธิบายเป็นภาษาต่างชาติที่ธาราธารเองไม่ได้แตกฉานขนาดนั้น และการจะอธิบายเรื่องเดียวกันให้เอดิสันเข้าใจก็ยากไม่ต่างอะไรกับบอกโทมัสเลย
“เรื่องแก้แค้นอะไรที่ฉันเคยบอกนายและเล่าให้โทมัสฟัง มันเรียบร้อยแล้วล่ะ”
.
.
.
ใช่!! มันเรียบร้อยแล้ว ธาราธารได้บดอัดใจเจ้าของไร่หนุ่มให้แหลกเหลวไปเรียบร้อยแล้ว ความหวังและความฝันที่วาดเอาไว้พังสลายลงไปตรงหน้า ที่ผ่านมาธาราธารแค่เล่นละคร
ถึงว่า ใต้ฟ้าไม่เคยฉุกใจเลยว่าทำไมธาราธารถึงได้แสดงความรู้สึกของตัวเองผ่านคำพูดได้ลื่นไหลและไม่เคอะเขินที่จะบอกว่ารักเขา
มันก็แค่บทหนึ่งของการแสดงละครให้ใต้ฟ้าตายใจ
มันก็แค่การแก้แค้นที่เขาเคยปฏิเสธความรักที่ธาราธารเคยมีให้มาก่อน
ตอนนี้เจ้าของไร่หนุ่มรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
เขารักธาราธารมากกว่าน้องชาย แต่ธาราธารก็แค่เคยฝังใจรักเขาเท่านั้น
แผลสดกับแผลเรื้อรัง แผลแบบไหนที่ทรมานทุรนทุรายมากกว่ากันนะ
“พี่ใต้ฟ้า มาแล้วทำไมไม่เรียกธารล่ะครับ”
“พี่เห็นธารยังคุยโทรศัพท์อยู่”
“อ๋อ งั้นกลับกันเถอะครับ เดี๋ยวรถติด”
“อืม”
.
.
.
“พี่ใต้ฟ้าครับ พี่เป็นอะไร เหมือนพี่เหม่อลอยตั้งแต่ออกมาจากสนามบินแล้วนะครับ ขับรถไหวมั้ย ธารขับให้หรือเปล่า”
“ไม่เป็นไร พี่โอเค”
.
.
.
“พี่ใต้ฟ้าครับ เสียงโทรศัพท์พี่ไม่ใช่หรือไง”
“อาฮะ โทษทีนะพี่ไม่ได้ยิน...........ฮะโหล อะไรนะ จะกลับไร่เดี๋ยวนี้แหละ”
หัวรถเปลี่ยนทิศแล้วมุ่งหน้าไปยังไร่เหนือทรายใต้ฟ้าแทนการกลับบ้านของปู่พนาโดยมีธาราธารติดรถมาด้วย เด็กหนุ่มร้อนรนกับสายล่าสุดที่ใต้ฟ้าเพิ่งวางไป เจ้าของไร่หนุ่มตื่นตระหนกแต่ยังคงวางมาดได้นิ่งและสุขุมอย่างที่เคย คนที่กระสับกระส่ายเพราะไม่ได้รับคำอธิบายอะไรเลยกำลังนั่งไม่ติดที่ สลับมองไปมาระหว่างใบหน้าเจ้าของไร่หนุ่มกับท้องถนนจนตาพร่าลาย สุดท้ายคำตอบก็แทบจะพรากลมหายใจให้ขาดเป็นห้วงๆ
๐ สวัสดีค่ะทุกคน ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงกันบ้างมั้ยคะ :laugh: หลายคนคงขบฟันดังกรอด หายหัวไปตั้งนาน ยังมีหน้ามาฮา :sad4:
๐ ตอนนี้ยาวจุใจใช่มั้ยคะ แทนคำขอโทษที่ให้รอนานนะตัวเอง :กอด1:
๐ นี่คือข่าวดี ตอนนี้คนเขียนปั่นสต็อกเรื่องนี้จนใกล้จบเต็มทีแล้ว ถ้าไม่เวิ่นไปได้อีกเรื่อยๆก็จะจบแล้วล่ะค่ะ เลยมีสต็อกเพียงพอที่จะลงแบบวันเว้นวันได้ :impress2: ดังนั้น ทุกคนจะไม่ขาดตอนและรอนานจนต้องไปอ่านตอนที่ 1 ใหม่อีกครั้งแล้วค่อยกลับมาอ่านตอนที่ 19 นะคะ :laugh:
๐ ซีรีย์พยางค์เดียว เรื่อง "ขอ" ก็เหมือนกันนะคะ จะปั่นจนมีสต็อกเพียงพอที่จะลงแบบไม่ขาดตอน เป็นเรื่องสั้นที่ใช้เวลานาน (นานที่จะลงสักตอน) :z6:
๐ ใครที่สั่งซื้อนายโลมไว้ ตามอัพเดทล่าสุดได้ในเล้า แฟนเพจ และทางเมลล์ไปแล้วนะคะ ก็มีความหวังขึ้นมาเรื่อยๆ เรื่องโดจิน คนวาดบอกให้คนเขียนน้ำตาตกในว่า ใครได้ไปถือว่าโชคดีละกันนะ โดจินบ้าอะไรวาดยากมาก นักเขียนแต่งอะไรเวิ่นมาก (แอบหลอกด่าแบบกว่าจะรู้นี่เช้าอีกวัน) เขาจะงดรับวาดโดจินไปอีกนาน :monkeysad: แต่แอบแย๊บๆว่า วาดเมฆกับฉานอีกสักเรื่องเถอะ ให้เวลาวาดทั้งชีวิต เอ็งวาดเสร็จตอนลูกบวช ชั้นก็จะเปิดขายตอนนั้นแหละ ตอนนั้นจะยังมีสาว Y อยู่หรือเปล่า แบบว่า ไม่มีหญิงชายให้สืบเชื้อสายแล้วอะ เค้าได้กันเอง ก็ไม่มีลูกต่อสินะ :sad4:
๐ คนเขียนไปจองบูทงานหนึ่งไว้ จองร่วมกับ Hermit books อีกที แน่นอนว่าคนจัดการทุกอย่างคือ hermit :laugh: ก็จะพยายามเปิดจองเรื่องน้องธารและเรื่องขอ แล้วจัดพิมพ์ให้ทันวันงาน (ฝันไปหรือเปล่าวะ) นะคะ เดี๋ยวบูทโล่ง อายเขา :laugh:
๐ ถามโรงพิมพ์ว่า นิยายราวๆ 500 หน้านี่ทำเป็นเล่มเดียวเลยได้มั้ย โรงพิมพ์บอกได้ค่ะ แต่หลุดง่ายนะคะ แล้วหนาขนาดนั้นนอกจากทำหมอนแล้วใครจะพกพาไปไหนมาไหนคะ ..... นั่นสินะ :z3:
๐ ขอบคุณทุกคนมากๆที่ยังไม่ถอดใจเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณ YouandMe ด้วยค่ะ ที่คอยช่วยดูคำผิดให้นะคะ
๐ ทุกคนอัพเดทข่าวสารทางแฟนเพจจะอัพเดทที่สุดนะคะ ทางนี้ค่ะ Romancefic's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
พี่ฟ้าอย่าเผลอทำอะไรรุนแรงกับธารนะ
สงสารน้อง เจ็บมาหลายครั้งแล้ว
-
อ่านตอนช่วงแรกๆพี่ฟ้าเหมือนอารมณ์แบบ เอนนิส เดลมาร์ อ่ะเธอ ￣ε ￣ เหมือนจะฝังใจแปลกๆกับความเเป็นเกย์ อย่างนี้ต้องมีที่มา!!!!!!
ส่วนตอนนี้เป็นตอนที่นิยายที่สุดแล้วในเรื่อง โถ่ถังขังปลาดุก!! จะมาหลุดคุยโทรศัพท์แล้วพระเอกเข้าใจผิดอีกรึ! อร้ายยยยยยยยย คลองแสนแสบที่สุด
อยากตบพี่ฟ้าจุงเบย <(｀^´)>
(อย่ามาแบนจุงเบยหนูนะ...เค้าจะบรรจุลงพจนานุกรมแล้ว!)
-
มาแบบค้างๆอีกแล้วอ่ะ ให้ติดตามตลอดเลยอ่ะ แต่ก็ชอบอ่ะนะ 555555
-
ใต้ฟ้าเข้าใจผิดซะงั้น ทำไมไม่ถามธารนะใต้ฟ้า คิดเองเออเอง
-
อุตส่าห์มาต่อทั้งที ค้างได้อีกอะค่ะ
กำลังจะดีแล้วเชียว มาม่าอีกแล้ว TT
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันจริงๆซะที :เฮ้อ:
-
อะไรเนี่ยยย พึ่งดีกัน
จะเข้าใจกันผิดอีกแล้วหรอออ
ที่ไร่เปนอะไร
:z3: :z3: :z3:
-
:o8:
-
ตื่นมาแปะก่อนกลับไปนอนต่อ อิ อิ
ต้องกลับมาอ่านต่อที่บ้านเพราะจอ NB ของที่หอกับออฟฟิสมันเล็ก อ่านไม่มันส์ :z1:
แต่พออ่านจบเท่านั้นแหล่ะ...มันเกิดอะไรขึ้น :z3:
พี่ใต้ฟ้าเข้าใจน้องผิด + เกิดเรื่องที่ไร่...ทำไมมันช่างเลวร้ายขนาดนี้ :serius2:
ลงทุกวันเลยเถอะ ไม่งั้นคนอ่านคงอกแตกซะก่อน :m16:
แก้นิดๆ ถอดหน่อยๆ :t2:
แม้เขาจะตีหน้าทมึงทึงใส่หมอนี่ก้ไม่ได้รู้สึกครั่นคร้ามอะไรเลย ==> ก็
แต่ใต้ฟ้ารู้ว่านี่คือการบริการที่ไม่มีคำกำจัดความของผู้ชายเข้ามาเกี่ยวนี่สิ ==> จำกัดความ
คงจะตกเป็นเบื้องล่างของเด็กเจ้าเล่ห์อยู่ร่ำไปแน่ๆ ==> เบี้ยล่าง
ปู่เข้าใจโลกและทุกคน ยกเว้นที่จะเข้าใจหหลานตัวเอง
มีอะไรที่จะห้องน้องช่วยก็สอนน้องนะใต้ฟ้า ปู่ไม่รู้จะฝากม้าพยศตัวนี้ไว้กับใครแล้วถึงจะนอนตายตาหลับ ==> ให้
แต่ถ้าถามว่าก่อนกลับมานี่มีแต่ความโกระและอยากจะเอาชนะเรื่องที่ฝังใจมาตลอดใช่มั้ย ==> โกรธ
-
พอกำลังจะดีขึ้น ดันมีเรื่องต้องเข้าใจผิดกันอีก
ธารเป็นคนที่น่าสงสารขาดความรกจากครอบครัว ทำให้โหยหาความรักจากคนที่ฝังใจ
ซึ่งไม่เคยมีสักครั้งที่ไม่รักพี่ฟ้าเลย
พี่ฟ้าก็คนที่เหมือนรักแบะดูแลมาตลอด กว่าจะรู้ใจตัวเองได้แทบแย่
ไหนจะศึกนอกรอบตัว ศึกในใจที่เข้ามาพจญได้แต่หวังว่าจะใจเย็นคิดรอบคอบกว่านี้
อย่าได้ทำเรื่ิองที่หัหาญน้ำใจกันอีกเลย แค่นี้ธารเองก็แทบแย่กับความรัก
-
ใต้ฟ้าแอบหึงน่ากลัวลึกๆจริงๆนะ ถ้าฟิวขาดสงสัยคู่กรณีจะโดนหนัก
แต่ใต้ฟ้าริจะเป็นป๋าเลี้ยงธารตั้งแต่ยังเด็กจริงเหรอ
หลงน้องเค้าขั้นรุนแรงตั้งแต่ยังเล็กเลยนะเนี่ย
คู่นี้ทำไมชอบเข้าใจกันผิดเพราะคำพูดเล็กๆน้อยๆจังนะ
เหมือนจะดีกันไม่ทันไร เรื่องกับคุณปู่ก็ยังไม่เคลียก็มีเรื่องให้ระแคะระคายกันอีกแล้ว
-
เอ้ยยย อะไรอีกล่ะเนี่ย เข้าใจผิดกันอีกแล้วเหรอ
-
พี่ใต้ฟ้าอย่าเข้าใจน้องผิดนะคะ :sad4:
-
เพิ่งจะดีกัน จะต้มมาม่ากินอีกแล้วหรอ :เฮ้อ:
แล้วใครเป็นอะไรที่ไร่นะ :m28:
-
มันยาวแต่มันค้างอ่ะ
ใต้ฟ้าเป็นอะไรเนี่ย
รออยู่นะค้า
-
:กอด1:คาใจ
-
เออออ นอกจาปากหนัก เข้าใจยาก ยังเข้าใจไปเองอีกกก
โอยยยย :z3: :z3: :z3: พ่อคุณ อันเดอร์สกาย ได้แต่สงสาร น้องธาร
-
:call: :call: :call:
-
เข้าใจผิดอีกแล้ว เฮ้ออออออ :z3: :z3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ: โถ่เอ๊ย! ทำไมนะ? เข้าใจผิดกันอีกละ
อยากให้รักกันดีๆ หวังว่าจากนี้จะไม่เกิดอะไรที่ร้ายแรงไปมากกว่านี้หรอกนะ o9
ถ้าฟ้าเรื่องมาก จะยุให้ธารหนีๆ หนีไปไกลๆคนบ้า คิดมาก
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เมียใหม่คุณปู่นี่แรดจริงๆๆๆๆๆๆๆ
อ่อยไปทั่วเลยนะย่ะ!! แต่เสียใจด้วยไม่มีใครหลงแกหรอกย่ะ!!! :laugh:
แต่...พี่ใต้ฟ้าต้องเข้าใจธารผิดแน่ ๆ เลยอ่ะ
ธารรักพี่ใต้ฟ้ามากๆๆๆๆเลยนะ
อย่าดราม่านะ!! T^T
รอตอนต่อไปว่าเกิดอะไรขึ้นที่ไร่...
-
โอยยยย ปวดหมอง!!!!!!
มาม่าอืดแล้ว
-
นึกว่าจะหมดเรื่องแล้ว ก้อยังมีมากวนใจเรื่อยๆๆๆ
รักแท้อุปสรรคมันเยอะจริงๆๆ เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้นะน้องธาร
รอพี่ใต้ฟ้ามาตั้งแต่เด็กนี่เนอะ
ปล.เตรียมเก็บตังค์ไว้แล้วค่ะ
-
รอจ้า
-
มันจะมีอะไรเข้าใจกันได้ตลอดรอดฝั่นกันบ้างไหมเนี่ย
เฮ้อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
โถ แบบนี้น้องธารตายตอนจบนะคะ
แต่เอาเถอะ นี่มันยังไม่จบนี่ :z2:
น้องธารมีเวลาให้แก้ตัวนะคะ สู้ๆ
พี่ไต้ฟ้าจ๋า อย่าฟังความข้างเดียวสิคะ ใจเย็นเน้อ
แหมม สงสารน้องหน่อยเถอะ
กว่าจะได้พี่ น้องลำบากนะคะ แต่พี่เนี่ย ยังไม่ทันไร มาเข้าใจผิด คิดเองเออเองซะแล้วว :z13:
-
จะเข้าใจผิดยังไงก็ควรเปิดโอกาสให้ธารได้อธิบายนะ
เฮ้ออออ
-
ลงแบบวันเว้นวัน!!
มาให้ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
หน่อยสักที
-
หมอกควันยังไม่จางลงเลย
-
เดี๋ยวสิ พี่ใต้ฟ้าพี่เข้าใจผิดนะ
-
ตอนนี้อ่านมาแรกๆ ก็หวานกันดีนะครับ
ถึงใต้ฟ้าจะอายในการแสดงออกบ้าง
ดูยังเขินกับการยอมรับตัวเองที่จะรักกับน้องธาร
แต่ตอนท้ายกลายเป็นเข้าใจผิดกันซะแล้ว
ที่ไร่ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรเร่งด่วนธารเลยยังไม่ได้บอกความจริง
กับคุณปู่เลย ตอนหน้าจะเครียดมั๊ยเนี่ย :m29:
-
อะไรน่ะเกิดอะไรขึ้น
ใต้ฟ้านายก็อย่าเพิ่งทำตัวเป็นนักจินตนาการล้ำเลิศตอนนี้ได้ไหม
รออ่านต่อจ้า
-
เย้ ในที่สุดก้อมาต่อ บวกด้วยค่า
รอตอนต่อไปเน้อ อย่าเข้าใจผิดกันนานนักนะ :เฮ้อ:
-
พี่ใต้ฟ้าอารมณ์ปรวนแปรเร็วจริง เชื่อมั่นน้องธารหน่อยเถอะ
ไม่แน่ใจอะไรก็ถาม ๆ จนกว่าจะรู้แจ้ง โตแล้ว อย่าใช้แต่อารมณ์
หรือคนมีความรักมักขาดเหตุผล...
แล้วเกิดอะไรที่ไร่ล่ะเนี่ย ไม่ได้อยู่สุขเลยจริง ๆ
-
อ้าว หวานๆอยู่ดีๆ ใต้ฟ้าเยอะจนเข้าใจผิดไปอีกแหละ
-
หึง.....หน้ามืดมากมาย เหอะๆๆ
-
....สรุปอะไรเป็นยังไงกันเนี่ย ใครทำอะไร ใครเข้าใจผิด และใครเป็นอะไร หรือว่าไร่ของใต้ฟ้าจะเป็นอะไรไปอีก
....คงต้องรอตอนต่อไป ดีใจนะที่นักเขียนบอกว่าจะลงได้เรื่อยๆเพราะว่าเขียนสต๊อกไว้เยอะแล้ว ขอบคุณมากๆๆ :L2:]
-
ค้างอ่ะ มีเรื่องเข้าใจผิดกันอีก โอ้ย มาต่อแบบด่วนๆนะคะ คิดถึงพี่ฟ้ามากเลย
-
พี่ใต้ฟ้าเข้าใจน้องธารผิดอีกแล้วค่ะ กำลังจะหวานกันอยู่เชียว เพื่อนฝรั่งก็กลับไปแล้วแท้ ๆ
ดันมีเรื่องเข้าใจผิดขึ้นมาอีก เฮ้อ สงสารน้องธาร...แล้วที่ไร่มีอะไรอีกล่ะนั่น!!
ชอบที่ใต้ฟ้ามีแรงบันดาลใจในการสร้างเนื้อสร้างตัวของตัวเองเพราะอยากดูแลธารนะ
มันน่ารักมาก~~
เมียปู่ไม่ไหว ๆ นิสัยแย่และไม่น่าไว้วางใจ ปู่หลานก็สติลอึมครึม
ขอบคุณค่ะ
-
มันเกิดอะไรขึ้น!! ตอนท้าย เข้าใจผิด? เรื่องจริง?
-
ไหวไหม....ธาร
จะต้องทำอย่างไร ขนาดไหน พี่อันเดอร์สกายถึงจะมั่นใจว่าคือรัก...
-
เอาซี้ หวานได้ไม่เท่าไหร่ เข้าใจผิดกันอีกแล้ว
แต่เอาใจช่วยทั้งคู่นะค้า
+1และเป็ด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3: :z3: :z3: :z3:
พี่ฟ้าอย่าเข้าใจน้องธารผิดนะ :sad4:
เพิ่งจะแฮปปี้มาไม่กี่วันเอง :o12:
-
พี่ใต้ฟ้าอย่าทำธารเจ็บนะ
ธารเจ็บมามากพอแล้ว
แฟนคลับธารงอแงแล้วนะ :o12: :o12: :o12:
-
ไม่เอาดราม่าน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
กำธารจะแย่มัยเนี่ย
-
คือ... อะไรมันจะมาได้ยินได้จังหวะขนาดนั้น -/\- ฮ่วยยยยยยย!!!!!! เซ็งอ่ะ เดี๋ยวก็มียัยสาหร่ายน้ำเค็มอีก โอ๊ยยยยยย
คนเขียน อย่าให้มันดราม่า้ลยนะ พลีสสสสส ลุ้นมาสิบกว่าตอนจะเป็นบ้าตาย แล้วมีความสุขได้แค่สามตอน แล้วต้องมาดราม่าอีก ฮืออออออ ไม่ไหวแล้วน้าาา
ปล.คนเขียนสู้ๆจ๊ะ พี่ใต้ฟ้ากับน้องธารน่ารักมาก
ปล.2 เค้าอยากอ่านฉากรักเลือดสาดอีกง่ะ อรั้ยยยย 55555 :-[
-
เกิดเรื่องอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 20
“โรงเพาะเห็ดไฟไหม้ สงสัยจะถูกลอบวางเพลิง”
ในสภาพที่จิตใจแย่ขนาดนี้ การที่จะให้สมองแยกแยะระหว่างงานกับความรัก เป็นภาระหนักมากเหลือเกิน การประคองสติเพื่อบังคับรถไปให้ถึงไร่ ใต้ฟ้ายังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะทำหน้าที่นี้ได้สำเร็จมั้ย ร่างกายอ่อนล้าไม่หนักหนาเท่าใจที่มันเริ่มรวยริน ใต้ฟ้าเพิ่งรู้สึกว่าได้เห็นทางของชีวิตสว่างไสวอยู่ข้างหน้า จู่ๆก็เหมือนมีหมอกหนามาบดบังเอาไว้จนไม่เห็นทาง
แม้สิ่งที่เพิ่งประสบมาจะหนักหนาต่อจิตใจเจ้าของไร่หนุ่มพอๆกัน แต่เมื่อเทียบกับอันตรายหากใต้ฟ้าควบคุมสติตัวเองไม่ได้แล้ว เขาก็ไม่อยากจะเสี่ยงเพราะยังเป็นห่วงคนที่พยายามยื่นมือมากุมมือที่จับเกียร์แล้วบีบเบาๆราวกับถ่ายทอดกำลังใจมาให้
ใต้ฟ้าไม่รู้ว่าจะซึมซับกับกำลังใจนั้นมาได้มากน้อยแค่ไหน มือบางที่คอยบีบให้สติเขาจะมีส่วนที่เป็นความจริงใจอยู่สักเท่าไหร่กันเชียว แต่ถ้าธาราธารไม่ใจดำเกินไป เวลาที่วิกฤตแบบนี้ เด็กหนุ่มคงไม่แสดงละครปลอบใจเขาหรอก ธาราธารอาจจะเป็นห่วงเขาด้วยใจจริงก็ได้ ถึงไม่แน่ใจว่าจะเป็นห่วงในฐานะอะไรก็ตาม
“ใจเย็นนะครับพี่ใต้ฟ้า ธารเชื่อว่าไร่เราต้องไม่เป็นอะไร”
คนปลอบใจได้แต่กัดฟันกรอด มือข้างที่ว่างเปล่ากำเข้าหากันแน่นจนเลือดแล่นเข้ามาหล่อเลี้ยงไม่ถึง คนไม่หวังดีฉวยโอกาสตอนเจ้าของไร่ไม่อยู่ ธาราธารไม่กล้าฟันธงว่าที่พวกคนร้ายลักลอบเผาโรงเห็ดนั่น อาจจะมีสาเหตุมาจากตัวเขาเองที่ไล่เก็บกระดาษที่ใต้ฟ้าจดข้อมูลเกี่ยวกับไร่เหนือทรายใต้ฟ้ามาสแกนเก็บไว้แล้วเอาต้นฉบับแยกส่วนเก็บไว้ตามที่ต่างๆกระจัดกระจายกัน หากความเสียหายของโรงเห็ดมาจากเรื่องนี้ เด็กหนุ่มก็มั่นใจแล้วว่าเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นในไร่ มาจากข้อมูลทางการเกษตรที่ใต้ฟ้าเตรียมทำเป็นหนังสือประกอบการส่งไร่เเหนือทรายใต้ฟ้าเข้าประกวด ธาราธารแค่จะวางยาไว้หาคนร้ายเท่านั้น ไม่คิดว่าคนร้ายจะโกรธหัวเหวี่ยงถึงขั้นล้างแค้นกันขนาดนี้
เส้นทางสู่ประตูทางผ่านสู่ภาคอีสานทอดยาว ในความมืดของสองข้างทางมีรถทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง ธาราธารจ้องมองเสี้ยวหน้าคนขับรถตลอดเวลาด้วยความห่วงใยจับใจ ใต้ฟ้าหน้าขึ้งเครียด เส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาจนนึกกลัวว่ามันจะแตกออกมาซะให้ได้ เด็กหนุ่มได้แต่บีบมือเตือนสติและให้กำลังใจไปตลอดทาง
เมืองโคราชไม่ไกลจากกรุงเทพมากมายอะไรนัก แต่ที่ไกลและอันตรายคือทางขึ้นไร่ใต้ฟ้าที่เป็นถนนวนรอบภูเขาคดเคี้ยวและลาดชัน เป็นเส้นทางที่คนพื้นถิ่นหรือชินทางเท่านั้นที่จะขับขึ้นไปจนถึงไร่ได้ แต่สภาพของใต้ฟ้าตอนนี้เหนื่อยล้าเต็มที และดูจากภายนอกก็เริ่มรู้แล้วว่าเจ้าของไร่หนุ่มแบกรับความตึงเครียดพวกนี้ไม่ไหว คนไม่เคยคิดร้ายกับใครเจ็บปวดกับเหตุการณ์ที่ไม่รู้สาเหตุนี่มาก
“ธารขับให้มั้ยครับ พี่ใต้ฟ้าดูเหนื่อยมากนะ”
“ธารขับได้เหรอ ทางมันอันตราย”
“ธารจะระวัง ถ้าธารทำไม่ได้ เราก็แค่ไปพร้อมกัน พี่ใต้ฟ้ากลัวตายหรือเปล่าครับ”
เจ้าของไร่หนุ่มสั่นหัว เขาไม่เคยรักตัวกลัวตาย นอกเหนือจากความห่วงใยต่อคนงานแล้ว ไร่ประสบความสำเร็จมาไกลขนาดนี้ก็ถือว่าบรรลุความพยายามและความตั้งใจของเขาแล้ว ถ้าไม่มีจุดมุ่งหมายของชีวิต ไร่เหนือทรายใต้ฟ้าก็เป็นเพียงสมบัตินอกกายเท่านั้น และชีวิตของเขาเอง ก็เหมือนนับถอยหลังไปสู่วันตายอยู่แล้ว เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้นที่ใต้ฟ้าสุดจะรู้ได้
เขารักผืนแผ่นดินที่มีแต่หินแต่ทราย แปรเปลี่ยนมันจนกลายเป็นแผ่นดินทองขนาดนี้เพราะฝันว่าวันหนึ่ง เขาจะดีพอที่จะสร้างชีวิตกับใครก็ได้ แล้วพอคิดถึงภาพใครคนนั้น ก็มักจะมีแต่ใบหน้าของธาราธารตอนปั้นปึ่งและโกรธขึ้งร้องไห้ใส่เขาตอนที่ปฏิเสธแหวนหญ้าแทนการตีตราจองวันนั้นทุกที
ธาราธารไม่เคยรู้หรอก ไม่ว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนจะอยู่ในรูปแบบไหน ต่อให้ใต้ฟ้าหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ แต่เขาไม่เคยทิ้งแหวนวงนั้นเลยสักที ใบหญ้าสีเขียวสดแห้งเหี่ยวไปตามวันเวลา แต่ว่าแหวนวงนั้น กลับเป็นของมีค่าแทนใจหนึ่งเดียวที่ใต้ฟ้ามี
แม้จะปฏิเสธตัวเองมาโดยตลอดว่าแค่เบลอหรือเพี้ยนไปที่คิดอะไรวิปริตได้ขนาดนั้น คนข้างชีวิตคนนั้นจะเป็นผู้ชายไปได้ยังไงกัน มันไม่ถูกต้องตามธรรมเนียมประเพณี มันผิดธรรมชาติ มันเป็นความผิดขั้นมหันต์ที่ไม่รู้ใต้ฟ้าไปฝังใจจำมาจากไหน
“งั้นมาขับแทนพี่ทีนะ พี่จะคอยบอกทางให้ พี่เครียดจนดูเหมือนตัวเองจะเหนื่อยเกินไป”
กระบอกตาอ่อนล้าจนเหมือนมันจะควบคุมการปิดเปิดไม่ได้ ถ้าไม่ถึงขีดสุดจริงๆ ใต้ฟ้าคงไม่ยอมทิ้งมาดสุภาพบุรุษที่ต้องดูแลคนอายุน้อยกว่าข้างๆนี่หรอก
“ครับ ธารจะพาพี่ไปถึงไร่ให้ได้”
ถ้าเป็นไปได้ ใต้ฟ้าอยากให้เวลาหยุดไว้ที่ตรงนี้เสียด้วยซ้ำ เขาไม่อยากจะเผชิญกับความจริงในอนาคตที่เดาไม่ได้อีกแล้วว่าจะเจอะเจอกับอะไร
ธาราธารเปลี่ยนตำแหน่งสลับกับเขา ใต้ฟ้าอยากจะทิ้งความเข้มแข็งเหมือนหินผาให้อ่อนแอถึงขีดสุดของคนธรรมดาๆคนหนึ่งนัก เมื่อรู้ว่าธาราธารปรับเบาะให้เขาได้เอนหลังสบายๆ ก่อนจะเปลี่ยนไปช่วยขับรถแทน ความตื้นตันผุดขึ้นมาเหมือนน้ำล้นในทะเลทราย
ใต้ฟ้าควรจะปล่อยวางและผ่อนคลายจากความเครียดที่กดดันเข้ามาพร้อมกันทั้งสองเรื่อง แต่เขาก็วางใจไม่ได้ ธาราธารไม่ชินทางและไม่เคยขับรถบนเส้นทางที่น้องๆจากทางวิบากอย่างนี้ ตลอดทางเจ้าของไร่หนุ่มได้แต่คอยแนะนำจนลืมไปเลยว่าตอนนี้ไร่กำลังผจญกับไฟไหม้อยู่ แต่พอวูบหนึ่งของจิตใต้สำนึกคอยย้ำว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปที่ไร่เพราะอะไร มือที่จับพวงมาลัยรถของธาราธารจะผละมายึดมือเขาที่กดโทรศัพท์เข้าไปถามข่าวคราวในไร่เสมอ
“อย่าสุมความเครียดและความกังวลมากกว่านี้เลยครับ ทำใจให้สบาย อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เราสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้นะครับ”
“พี่รู้ แต่”
“ธารเข้าใจ เราอาจจะควบคุมความคิดวิตกกังวลของเราไม่ได้ แต่การปล่อยวางโดยปราศจากการรับรู้มันจะดีกว่ารู้นะครับ”
คนปลอบโยนเหมือนจะตั้งมั่นในสติได้ดีกว่าอีกฝ่าย แต่ในใจธาราธารแทบจะระเบิด เขารู้ว่าใต้ฟ้าพยายามควบคุมสติ จริงๆแล้วใต้ฟ้านิ่งและดูเหมือนจะวางตัวได้ดี แต่แววตาที่เพ่งมองไปข้างหน้าเต็มไปด้วยความกังวลตลอดเวลาตั้งแต่ออกมาจากกรุงเทพแล้ว
ธาราธารปิดโทรศัพท์ตัวเองกันปู่โทรถาม ป่านนี้ปู่น่าจะพอรู้เรื่องจากใครสักคนแล้ว และปู่คงทิ้งเวลาเพื่อไม่ให้ใต้ฟ้าสติกระเจิงมากเกินไป
เนินสูงตรงหน้ามีกลุ่มควันสีเทาดำลอยอยู่หนาตา บดบังบ้านหลังสวยบนเนินเขาเสียมิด เด็กหนุ่มลืมตัวเพราะใจไปก่อนสติแล้วเมื่อเห็นว่ากลุ่มควันนั่นผิดสังเกต และผิดไปจากที่คนในไร่รายงาน จากเสียงและควันที่มองเห็น ไฟไหม้ส่วนของบ้าน ไม่ใช่โรงเพาะเห็ดอย่างที่รับรู้มาก่อนหน้านี้
รถยังจอดไม่สนิทดีใต้ฟ้าก็เปิดประตูแล้วพุ่งตัวไปก่อนหน้านั่นแล้ว ตอนนี้เองที่ธาราธารรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ถูก ความเก่งกาจทั้งหมดที่ทำมาตลอดทางนั้น เขาสร้างมันขึ้นมาจากอะไร
รัก? ห่วงใย? หรือเพียงแค่อยากแบ่งเบาให้ใต้ฟ้าคลายร้อนใจ
ทุกคนโกลาหลไม่ต่างจากเหตุการล้างหน้าดินในคืนนั้น ฝูงคนที่ไร้ซึ่งผู้นำนั้นขับเคลื่อนตัวเองด้วยสัญชาตญาณ ธาราธารพยายามวิ่งตามหาใต้ฟ้า อุปสรรคมาจากคนที่วิ่งพลุกพล่านไปมาเพื่อดับไฟ หลายครั้งที่เด็กหนุ่มชนกับคนงานในไร่จนล้มลุกคลุกคลาน เข่าเกือบจมอยู่ในดินอุ้มน้ำที่มาจากการดับเพลิงที่ลุกโชนอยู่นั้น
คนงานคนหนึ่งยึดมือธาราธารไว้้แล้วดึงเด็กหนุ่มขึ้นมา
“คุณธารครับ รีบไปเถอะ นายจะวิ่งเข้าไปในกองไฟ พวกผมฉุดนายเอาไว้แทบเอาไม่อยู่แล้วครับ คุณธารไปช่วยที”
ธาราธารไม่สนใจว่าทำไมเขาถึงได้เป็นตัวเลือกที่คนงานเรียกหาเพื่อไปหยุดใต้ฟ้า จากคำบอกเล่า เจ้าของไร่หนุ่มคงจะคลุ้มคลั่งราวช้างตกมันเลยทีเดียว แต่ที่กระชากความห่วงใยจากทั้งหมดของความรู้สึกธาราธารได้ก็คือ อะไรที่ทำให้ใต้ฟ้าสิ้นสติและพาตัวเองเข้าไปในกองไฟอย่างนั้น
คนในบ้านกอดคอร้องไห้กันอยู่ข้างนอก กลุ่มไฟหายไปหมดแล้ว แต่กลุ่มควันดำที่โดนความชื้นพร้อมกลิ่นไหม้ฉุนจมูกยังตลบอบอวลไม่ไปไหน
ธาราธารไม่เห็นแผ่นหลังไหนที่บอกว่าเป็นใต้ฟ้าเลย ภายใต้กลุ่มควันหนา เขามองหาแต่เจ้าของไร่แห่งนี้เท่านั้น เสียงเรียกหานายดังอื้ออึงจนเด็กหนุ่มหูอื้อทำอะไรไม่ถูก และไม่รู้ว่าน้ำตาที่ไหลอาบแก้มตลอดเวลาให้นึกรำคาญนั้น มาจากความกลัว ความห่วงใย หรือจากพิษของควันไฟกันแน่
ลูกน้องทุกคนของ ‘นาย’ กระโจนมากระชากแขนทั้งสองของธาราธารจนเหมือนตัวเองปลิวออกมาจากแรงลม ทุกคนเลือกที่จะปกป้องใต้ฟ้าเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มกระโจนเข้าไป ‘ซ้ำเติม’ เจ้านายของตนด้วยการส่งหมัดเข้าไปเสยปลายคางคนที่ถูกหิ้วปีกออกมาจากกองเถ้าถ่านนั้น
ห้องทำงานห้องนั้นกลายเป็นขี้เถ้าไปแล้วโดยสมบูรณ์ มีเพียงเสาคอนกรีตสี่เสาที่ยังโด่เด่บ่งบอกว่าครั้งหนึ่ง ที่ตรงนี้เคยมีสิ่งปลูกสร้างมาก่อน
ก่อนไร้สติใต้ฟ้ายกมือข้างที่ไม่ได้กำแน่นขึ้นมาโบกห้ามว่าอย่าทำร้ายเขา มือที่ไร้เรี่ยวแรงข้างนั้นแทบจะยกไม่ขึ้นเสียด้วยซ้ำ แต่มืออีกข้างกลับกำเข้าหากันไม่ยอมปล่อย เหมือนนิ้วทั้งห้าถูกติดกาวให้ยึดกันไว้แน่นหนา บางทีใต้ฟ้าอาจจะโดนไฟไหม้จนนิ้วมือถูกหลอมให้ติดกันไปหมดแล้ว ปากแห้งกร้านติดกันเป็นเนื้อเดียว เมื่อพยายามอ้าปากพูดขึ้นมาแต่ละคำ เลือดแดงไหลซิบเพราะรอยฉีกขาดนั่นจนธาราธารร้องไห้ด้วยสงสารคนรักจับใจ
ทั้งโกรธ ทั้งห่วงใย ถาโถมเข้ามาท้าทายความรู้สึกเด็กหนุ่มเต็มไปหมด
ทำไมใต้ฟ้าถึงได้ห่วงใยของนอกกายเหล่านั้นมากกว่าชีวิตตัวเอง
“พี่เคยถามตัวเองมั้ย ว่าถ้าพี่เป็นอะไรไปธารจะอยู่ยังไง”
ธาราธารทิ้งตัวลงร้องไห้ ไม่สนสภาพดินร้อนที่ชื้นน้ำจะทำลายผิวเนื้อละเอียดแต่อย่างใด ใต้ฟ้าหมดสติขึ้นรถพยาบาลที่จอดรออยู่ไปแล้ว แต่เด็กหนุ่มยังคงคุกเข่าร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนถูกฉุดให้ลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับบุรุษแปลกหน้าในเครื่องแบบกู้ภัยอีกครั้ง
“เป็นญาติของเจ้าของไร่ใช่มั้ยครับ ผมคิดว่าคุณควรไปโรงพยาบาลพร้อมนายใต้ฟ้านะ ที่นี่ให้เป็นหน้าที่ของตำรวจเค้าหาหลักฐานไปเถอะครับ”
เหมือนร่างกายจะมีเรี่ยวแรงมาอีกครั้ง เมื่อคนแปลกหน้าคนนั้นยิ้มให้และยื่นขอเสนอที่ทำให้ธาราธารพยักหน้ารัวๆให้รู้ว่าเขาเต็มใจจะไปโรงพยาบาลตามคำแนะนำ
ตั้งใจจะมาหาใต้ฟ้า แต่ธาราธารถูกส่งตัวเข้าห้องตรวจซะอีกคน เด็กหนุ่มพยายามร้องบอกว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร อาจจะสูดควันเข้าไปเพราะไม่มีกะจิตกะใจที่จะดูแลป้องกันตัวเอง แต่ธาราธารยังมีสติ ยังรู้ว่าเขาผ่านอะไรมา และรู้ว่ามาที่โรงพยาบาลนี้ทำไม
“ผมขอไปดูพี่ใต้ฟ้าก่อนได้มั้ย”
“นายใต้ฟ้าปลอดภัยแล้วครับ หมดสติเพราะสูดควันเข้าไป และมีแผลพุพองบางแห่งเท่านั้น ส่วนคุณเองต้องให้หมอเอ็กซ์เรย์ปอดก่อนนะครับ ให้ความร่วมมือกับหมอก่อนนะครับ เพราะนายใต้ฟ้าขอร้องผมให้ดูแลคุณเอาไว้อย่างนั้น”
คำว่า ‘นายใต้ฟ้า’ ทำให้ธาราธารสงบลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ เขายอมให้หมอและพยาบาลทำโน่นทำนี่กับตัวเองโดยไม่พูดอะไร ไม่ให้ความร่วมมือแต่ก็ไม่ต่อต้าน เหม่ลอยจนกระทั่งพยาบาลเปลี่ยนชุดให้เป็นผู้ป่วยในเรียบร้อย และได้สติเมื่อพยาบาลแจ้งว่าจะย้ายเขาไปที่ห้องพักคนไข้ แทนบ้านไร่แห่งนั้น
ไฟไหม้แค่ห้องทำงานใต้ฟ้าไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเขาต้องนอนโรงพยาบาล
“คุณสูดควันเข้าไปแล้วก็อ่อนเพลียมากเลยนะคะ อาการอย่างนี้อยู่ในความดูแลของหมอและพยาบาลจะดีที่สุดค่ะ”
“แล้วพี่....”
“นายใต้ฟ้าก็ต้องยึดโรงพยาบาลแทนบ้านเหมือนคุณค่ะ ไม่ต้องห่วง อ้อ คนในไร่ที่ตามมาดูแลนายใต้ฟ้า ฝากเจ้านี่มาให้คุณค่ะ เขาไม่รู้ว่าคืออะไร แต่นายใต้ฟ้ากำเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เขาเลยฝากให้ดิฉันเอามาให้คุณเก็บไว้ คุณได้สติก่อนนายใต้ฟ้าน่ะค่ะ ไม่ได้มีอะไรน่ากังวลอย่างนั้นหรอก”
“ทำไมคุณพยาบาลถึงรู้ว่าผมกังวล”
“ตาคุณบอกค่ะ พักผ่อนนะคะ มีอะไรกดสวิตซ์ที่สุดปลายมือขวา แล้วดิฉันจะเข้ามาดูแลทันทีค่ะ”
“ขอบคุณครับ แล้วผมจะเข้าเยี่ยมนายใต้ฟ้าได้เมื่อไหร่ครับ”
“พรุ่งนี้ค่ะ”
ธาราธารรอแค่พยาบาลออกไปจากห้อง และหลังจากประตูปิดสนิทเท่านั้น น้ำตาของลูกผู้ชายที่ไม่เคยปล่อยให้ไหลง่ายๆก็อาบแก้มอีกครั้ง เหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนี้ ขับน้ำตาธาราธารออกมาเหมือนเขื่อนที่แบกรับน้ำไว้ไม่ไหวอีกต่อไป
เขาค่อยๆคลายฝ่ามือที่รับของบางอย่างมาจากพยาบาลสาวคนนั้น เศษหญ้าเหี่ยวๆหลุดลุ่ยจนกลายเป็นเศษหญ้าไร้ค่า ธาราธารจำได้ดีว่าเกลียวของใบหญ้าที่หลงเหลือให้เห็นนั้นเคยบิดและพันกันจนเป็นแหวนมาก่อน และมันถูกเก็บไว้โดยคนที่ปฏิเสธและมองสิ่งที่ธาราธารทำมันขึ้นมาจากใจนั้นว่าเป็นของไร้ค่า ไอ้ผู้ชายบ้าระห่ำปากแข็งคนนั้นยังเก็บแหวนต้นหญ้านี้เอาไว้จริงๆ
“ไหนว่าธารไร้สาระไง แล้วพี่ใต้ฟ้าเก็บมันไว้ทำไม ไอ้พี่บ้า แค่คำปฏิเสธไร้เยื่อใยนั่นก็ทำให้ธารรักจนไม่เหลือใจให้ใครอีกแล้ว แล้วอย่างนี้จะให้ธารทำยังไงได้อีก หา ตอนนี้พี่จะเป็นยังไงบ้างนะ เจ็บมากมั้ย เป็นยังไงบ้าง โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!”
ประตูห้องคนไข้เปิด “ผลัวะ” เข้ามาราวกับมีเซ็นเซอร์เสียงอัตโนมัติ พยาบาลดูมอนิเตอร์แล้วพลิกตัวเขาไปมาเหมือนหาสิ่งผิดปกติ เมื่อไม่พบอะไรนอกเหนือจากที่เคยเจอเลยผละออกมาหยุดมองเขาด้วยสายตาตำหนิที่ปลายเตียงผู้ป่วย พยาบาลคนนี้สวย แต่แววตาดุมากจนน่ากลัว
“โตแล้วนะคะคุณธาราธาร ที่นี่เป็นโรงพยาบาล ถึงคุณจะอยู่ห้องพิเศษ แต่มันไม่ได้เก็บเสียงเหมือนโรงพยาบาลหรูๆในกรุงเทพหรือเมืองนอกที่คุณเคยอยู่นะคะ”
“ผมขอโทษครับ ผมแค่ระบายความอึดอัดแค่นั้นเอง”
ไม่รู้เด็กหนุ่มรู้จักมารยาทตั้งแต่เมื่อไหร่ จริงๆแล้วธาราธารไม่ใช่เเด็กเลวร้ายอะไรหรอก ก็แค่เด็กขาดความอบอุ่นที่คอยสร้างเรื่องเรียกร้องความสนใจคนหนึ่งเท่านั้นเอง จริงๆแล้ว เด็กหนุ่มก็เป็นคนที่รู้จักกาละเทศะประมาณหนึ่งเหมือนกัน
“เข้าใจค่ะ ท่องไว้สิคะ อีกไม่นานก็เช้าแล้ว”
“ขอโทษครับ”
คนไข้รำพึงอุบอิบกับหน้าอกตัวเอง พยาบาลคนสวยส่ายหน้าแล้วเดินจากไปอีกครั้ง คราวนี้ลูกบ้าของธาราธารได้ระบายออกไปบ้างแล้ว เด็กหนุ่มถึงได้สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มแล้วข่มตาหลับเพื่อรอเช้าของพรุ่งนี้
ต้นหญ้าในมือทำให้ธาราธารผ่อนคลายและมั่นใจมากขึ้น ความพยายามของเขาไม่ได้ดันทุรังมาตั้งแต่ต้น จริงๆแล้วใต้ฟ้าก็ให้ความสำคัญกับเรื่องวัยเด็กวันนั้นไม่น้อยไปกว่าเขาเหมือนกัน ไม่อย่างนั้น เจ้าของไร่ผู้เกรียงไกรคงไม่ยอมทิ้งชีวิตของตัวเองเพื่อเอาเศษหญ้าแห้งนี่ออกมาแน่ๆ
“ใครกันแน่ที่ทำตัวเป็นเด็กๆ แล้วก็ไร้สาระ กะอีแค่แหวนต้นหญ้า ธารทำให้ใหม่ก็ได้หรอกน่า ตอนนี้ทำสวยกว่าตอนนั้นแยะเลย”
เด็กหนุ่มบ่นผ่านลมผ่านฟ้าและผ่านความเดียวดายในห้องคนไข้ โดดเดี่ยวแต่ไม่อ้างว้างอย่างที่เคยอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว ถ้าธาราธารมั่นใจมากกว่านี้ เขาจะแทนตัวเองว่าเมียกับใต้ฟ้าให้ดู อยากรู้นัก เมื่ออีกคนถูกยัดเยียดให้อยู่ในฐานะสามีของเขา เจ้าของไร่มาดขรึมคนนั้นจะทำหน้ายังไง
๐ สวัสดีค่ะ มาลงเร็วนิดนึงเพราะวันนี้คนเขียนมีธุระทั้งและอาจจะลามไปช่วงกลางคืนด้วย เลยลงไว้ให้ก่อนนะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมที่ยังติดตามกันเสมอมาค่ะ
๐ เจอกันแบบวันเว้นวันนะคะ
๐ ใครที่สั่งของรอบรีปริ๊นท์เอาไว้แล้วมีสิทธิ์รับร่มของที่ระลึก ร่มมาถึงแล้วจ๊ะ สุดท้ายมันได้เป็นสีน้ำเงินนะ
คะ
(http://image.ohozaa.com/i/cc0/R5BdLx.JPG)
๐ ติดตามข่าวได้ในแฟนเพจเช่นเคยจ๊ะ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
-
:monkeysad:
-
:o12: :sad4: ใต้ฟัาาาา
-
ดีจัง เราไม่ต้องรอน้องธารนานๆแล้ววว ฮ่าา
พี่ใต้ฟ้าตื่นมาไวๆนะคะ แล้วก็เคลียร์เรื่องในใจซะ
อย่าเก็บไว้ให้มันมาบั่นทอนจิตใจนะคะ
น้องธารรักพี่ใต้ฟ้าจะตายยยยยยยย :กอด1:
-
น่าสงสารพี่ใต้ฟ้า.... โฮว.... อย่าให้รู้ว่าใครทำนะฮึ่ม!!!!
-
ซึ้ง...จนน้ำตาจะไหล
น้องธารเอาใจอิป้าไปหมดดวงเลย
อย่างนี้สิ ถึงจะเรียกว่าคู่แท้ ช่วยเหลือ แบ่งเบาภาระ
ทำให้ร้อนกลายเป็นเย็น
-
หายไวไวนะใต้ฟ้า :monkeysad:
-
...อ่านตอนนี้น้ำตาซึมเลย สงสารใต้ฟ้าจัง แล้วไหงไม่ใช่โรงเห็ดล่ะดันเป็นบ้านที่ใต้ฟ้าปลูกเพื่อจะอยู่กับสุดที่รัก นี่นาเศร้าใจ
...แต่ตอนจบแอบหวานๆๆ สมใจยังไงไม่รู้ แต่กลัวพระเอกจะยังคิดมาก และยังงอนนายเอกอยู่อะ :laugh:
-
เย้
กำลังใจมีขึ้นอีกมากโข สู้ๆนะน้องรัก
-
:m15:
โอ้ยซึ้งอ่ะ น่ารักนะธาราธาร
เมื่อไหร่พี่ฟา้จะรู้ว่าธารไม่ได้เกลียดพี่ฟ้าแล้ว แต่รักมากต่างหาก
โอ้ยชอบอ่ะ
รอตอนต่อปนะคะ
-
น่าสงสารมากเลย พี่ใต้ฟ้าจะเสียใจขนาดไหนนะ :o12:
-
พี่ใต้ฟ้าฝังใจขนาดเก็บแหวนหญ้าวงนั้นไว้เลยเหรอเนี่ย
เป็นเอามากกว่าที่คิดนะ แค่ไม่รู้ตัวเหมือนหนูธารเท่านั้นเอง
แต่คนร้ายที่วางเพลิงนี่ลงมือแต่ละอย่างหนักๆหวังผลทั้งนั้นเลย
ถ้าครั้งนี้ไม่สำเร็จอีกคราวหน้าไม่ทำร้ายคนเลยเหรอ
-
ใต้ฟ้า
-
ฟ้าจ้าาาาาา
ห้องทำงานโดนเผาเเล้วอ้ะ
ห้องนั้นมันสำคัญนะมันมีพวกเอกสารใช่มั๊ย :m21:
อยู่คุณทีก็พาเราดราม่า o6 o6 o6
-
คนเผาไร่นี่น่าประณามจริงๆ ดูสิใต้ฟ้าเกือบแย่เชียว
แต่ดันทำน้องธารซึ้งจัด ด้วยไปเอาแหวนหญ้าออกมา
เท่มากกก :impress2:
แต่ทำเผาคงต้องผิดหวังถ้ารู้ว่าที่ทำนั้นสูญเปล่าเพราะธารได้สแกนไว้แล้ว
:เฮ้อ: รอเช้าธารจะได้ไปหาพี่ใต้ฟ้าและสารภาพหมดเปลือดสักที
เคลียร์กันอย่าเข้าใจผิดไปกว่านี้เลย
บวกเป็ด
-
โถ ชีวิต เห้อออ คนเดียวที่จะจัดการได้ คือธาร ยัยสาหร่่ายน้ำคลองกับพ่อมันนี่แสบมาก จิ๊ ขอให้ตอนหน้าหวานทีเถอะะ ><~
-
หายไวๆนะพี่ใต้ฟ้า :monkeysad:
-
นายใต้ฟ้า ไม่ห่วงตัวเองเลยยยยย
-
เป็นเรื่องที่คุ้มค่าแก่การอ่านจริงๆ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดๆอ่ะ ครบเครื่อง มีทุกรสจริงๆ
คุ้มค่ากับการติดตามเหลือเกิน อ่านรวดเดียวเรย แต่แบบหลังจากนี้ต้องคอยที่ละตอน คงลุ้นสุดๆอ่ะ แต่ก็ชอบ แหะ นักเขียนคนนี้ไม่ทำให้ผิดหวังทุกเรื่องเรยจริงๆ แต่นิสสสสนึง ช่วยมาต่อไวไวหน่อย พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!
ปล. รักคนเขียนมาก o13 o13 o13 o13 o13
-
ใจใต้ฟ้าพะวงอยู่แต่กับแหวนมั้งเนี่ย ใต้ฟ้าคุยกับธาราธารนะจะได้รู้สักทีว่าธารคิดยังไงกันแน่
-
:o12: :o12: :o12:
ฮืออออ พี่ใต้ฟ้า สรุปคนที่รักฝังใจก็ทั้งคู่ซินะ
อินังว่านน้ำชัวร์ :angry2: :angry2: :angry2: เลวโครต นังงูพิษ
-
เฮ้อสงสารพี่ใต้ฟ้า ต่อให้เข้มแข็งขนาดไหนเจอเรื่องแบบนี้เข้าไปก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ น้องธารต้องช่วยแล้วล่ะ
-
ไม่เหลืออะไรเลย มีแต่น้ำตา
พี่ใต้ฟ้าฟื้นเร็วๆเถอะ....เมียรออยู่
-
โอ๊ยยยยย มันอะไรกันเนี่ย :serius2:
เรื่องเข้าใจผิดก็ยังไม่ทันจะได้คลี่คลาย
เรื่องไฟไหม้บ้านก็มาแย่งซีนอีกแล้ว
สงสารพี่ใต้ฟ้าจัง ดีนะที่ธารอยู่ด้วย
อย่างน้อยเป็นกำลังใจและอยู่ข้างๆกัน
คอยเป็นแรงกายและแรงใจให้แก่กัน
ขอให้จับตัวคนร้ายและคนบงการได้เร็วๆนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
:-[
น้องธารชัดเจนมาก
-
ทั้งเศร้าทั้งซึ้ง
คงใกล้เวลาสวีทจริงๆแล้วนะ
-
ทำไมอ่านแล้วหวาดเสียว กลัว กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
กลัวว่าจะมีเรื่องให้ใครเสียใจ :sad4:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
วันเว้นวันเหรอ งั้นก็วันจันทร์สินะ อยากอ่านเร็วๆอ่ะ :sad4:
พี่ใต้ฟ้าหายไวๆนะแล้วก็เลิกเข้าผิดเรื่องแก้แค้นได้แล้ว จะได้สวีทกันเร็วๆ :z1:
-
โอ้...ทำไมต้องมาเข้าใจผิดกันตอนนี้ด้วยนะ o22
แล้วใต้ฟ้ายังมาบาดเจ็บแบบนี้อีก :a5:
อย่างนี้ก็เป็นเวลาที่คนนอกจะเข้ามาแทรกได้อย่างสบายเลยนะสิ :m15:
เฮ้อ!!! :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปล.ยังรอนายโลมอยู่ค่ะ อิอิ :กอด1: :กอด1:
-
:-[
น้องธารน่าน๊ากกก
-
:pig4: :pig4:
-
ตกหน้าซะแล้ว T_T
นายใต้ฟ้าไม่ตายเพราะไฟไหม้หรอก...แต่จะตายเพราะ "เมีย" นายนี่แหล่ะ
ก็เล่นปล่อยหลักฐานทนโท่แบบนี้ น้องธารก็รุกหนักอะดิ :z1:
ตอนนี้ผิดน้อย 5555+
มาจากข้อมูลทางการเกษตรที่ใต้ฟ้าเตรียมทำเป็นหนังสือประกอบการส่งไร่เเหนือทรายใต้ฟ้าเข้าประกวด
เหม่ลอยจนกระทั่งพยาบาลเปลี่ยนชุดให้เป็นผู้ป่วยในเรียบร้อย ==> เหม่อลอย
จริงๆแล้วธาราธารไม่ใช่เเด็กเลวร้ายอะไรหรอก
-
ใต้ฟ้าสุดยอดมากอะะะ วิ่งเข้าไปเอาแหวน T^T
อึ้งมากน้ำตาเกือบไหล คือเก็บไว้ด้วยอ่าา ฮืออ รักตายเลย
-
ว่านน้ำนี่เล่นหนักใช่ย่อยเลยนะนี่
-
:L2:
สนุกสนานมาก.....รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ :serius2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
สงสารพี่ฟ้าจังเลย
อีน้ำเน่าช่ายมะที่ทำ
:fire:
-
ตามทันแล้วค่ะ เบนชอบมากอ่านไม่หลับไม่นอนเลยค่ะ
5555 จะเช้าแล้ววว
ชอบ ธาร มากค่ะ เป็นตัวของตัวเองเวอร์ ป่วนจนเบนหลงไปหมดแระ
ขอบคุณมากค่ะ
-
ธารได้น้ำมันมาเติมในใจละ เส้นทางข้างหน้ารออยู่สู้ๆ
-
คราวนี้ไร่พี่ใต้ฟ้าโดนหนักจริงๆ หวังว่าผ่านไปจนได้
พี่ใต้ฟ้า น้องธาร สู้ๆ
-
อ่านสองตอนรวดค่ะ :D
ตอนแรกว่าจะบ่นคุณพี่ใต้ฟ้าละ คนอะไร้! เอะอะก็คิดไปเอง ถามน้องเขาสักคำสิคะคุณพี่ แค่ไปแอบได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กันก็ดันมาเออออเอาแบบนั้น ไม่ยอมเชื่อใจคนที่รักตัวเองมาตั้งนานบ้างเลย
พอมาอ่านตอนถัดไป โฮรวววววว คนอ่านให้อภัยทุกอย่างแล้ว อย่าเป็นอะไรไปนะคะ :m15: น้องธารเป็นห่วงแย่แล้ว
วิ่งกลับไปเพื่อไปเอาแหวนหญ้า โถ ๆ ๆ พ่อคุณ ความจริงก็ดูจะรักเขามาตั้งนานแล้วแต่ความรู้สึกช้าเหลือเกิน ต้องให้ผ่านไปตั้งหลายปีกว่าจะยอมรับได้ ดีนะที่น้องธารอดทนรอมาขนาดนี้ ฮึกกก << ไม่ค่อยจะอวยเลย
ปล.ไม่รู้ทำไม เราระแวงคุณเพื่อนสาวแสนดีของพระเอกชอบกลค่ะ (ฮา)
รอตอนหน้านะคะ ได้ยินว่าจะมาวันเว้นวันก็แสนจะตื้นตันใจ 5555
//กอดคนเขียน :กอด1: :กอด1: :D
-
ที่แท้ก็ปากแข้ง จริงๆ ก็รักน้องนั่นแหละ
-
:call: :call: :call:
-
ใครช่างทำได้ขนาดนี้!!!!!
มาเผาบ้านพี่ใต้ฟ้าทำไมอ่ะ
ใจร้ายมากกกกกกกกกกก
อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร!! :fire:
-
ตอนแรกอ่านเรื่องนี้คิดว่าเป็นนิยายรักข้ามภพบลาๆประมาณนั้น
ตอนแรกเปิดมาแทบปิด นายเอกเธอแร๊งงงง เอาผู้ชายไปบนห้อง
แต่ด้วยความน่ารักของน้องธารจึงอ่านต่อ
แต่เจ็บปวดไปพร้อมๆน้องธาร อ่านไปหน่วงๆไป
ชอบความรู้สึกแบบนี้จังเลย อ่านไปแบบเจ็บๆที่หัวใจ
อ๊ายยยย ดิ้นๆๆชอบมากค่ะ
-
แหวนแห่งความทรงจำ ที่พี่ใต้ฟ้าวิ่งเข้าไปในกองเพลิง สงสัยต้องไปเอาแหวนนี้แน่ๆเลย หรือว่าไงน๊าๆๆ ^^
-
อิคนทำนี่คิดได้ไงจับได้ประนามแบบ
ไม่ให้ผุดให้เกิดกันไปเลย :m16:
เอาใจช่วยให้ใต้ฟ้าฟืนขึ้นมาไวไว :L2:
-
ใต้ฟ้ายังอยู่ในอารมณ์น้อยใจธารนะ ผมคิดว่าถ้าไม่มีเหตุการณ์ร้ายๆ เกี่ยวกับไร่
ขึ้นมาก่อน อาจขับรถหนีกลับไร่ไปคนเดียวตั้งแต่ได้ยินเรื่องเข้าใจผิดนั้นแล้ว
ยังเชื่อว่าความทรงจำและความผูกพันธ์วัยเด็กของทั้งสองคน จะทำให้ผ่านเรื่อง
ราวต่างๆ ไปได้ด้วยดี ดูไปแล้วใต้ฟ้าก็โรแมนติกดีนะครับ มีแอบเก็บแหวนหญ้าไว้
ตั้งหลายปี คงรักน้องมานานแล้ว เป็นประเภทรู้ตัวช้าใช่มั้ยเนี่ย :m12:
อยากรู้คนร้ายตัวจริงเป็นใคร อาจเป็นคนใกล้ชิดกว่าที่คาดนะเนี่ย อืมมมม
:m26:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จะมาวันนี้มั๊ยนะ? :o8:
-
เต็มที่เลยน้องธาร สอนให้รู้จักบ้างอะไรบ้าง...นิสัยคิดเองไปคนเดียวจะได้ไม่เยอะ เหอะๆๆๆ
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
เหตุด่วนเหตุร้ายนะเนี่ย
= =
-
กลายเปนว่า ใต้ฟ้า เข้าใจว่า ธารทำไปเพราะแก้แค้นอีกละ
สับสนนะสองคนนี้
ว่าแล้วว่าต้องกลับมาได้ยินนประโยคเด็ดพอดี
-
ไม่ห่วงตัวเองเลยนะนาย
-
ใครมาเผาบ้านใต้ฟ้า :fire:
-
นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า [ใต้ฟ้ากับธาราธาร]
ตอนที่ 21
โรงพยาบาลรัฐบาล ช้าและน่ารำคาญมากสำหรับคนที่เอาแต่ใจตัวเองอย่างธาราธาร เพียงแค่ไม่นาน ชื่อเสียงของจอมโวยวายเป็นที่เลื่องลือกันในหมู่พยาบาลว่าปรามยาก คุณหนูเมืองกรุงไม่สบอารมณ์กับอะไรสักอย่างจนพยาบาลขยาดไปตามๆกัน เว้นก็แต่พยาบาลคนสวยที่มารับเวรต่อจากพยาบาลเวรเช้าเท่านั้นที่ไม่มีร่องรอยหวั่นไหวกับการอาละวาดของธาราธาร
“หมอบอกว่าอาการคุณไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะคะ ปอดคุณแข็งแรงดีแล้ว ฟังจากเสียงโวยวายของคุณแล้วดิฉันก็เชื่อว่าคุณแข็งแรงมากซะด้วยซ้ำ”
“ผมบอกแล้วว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร ให้ผมไปเยี่ยมนายใต้ฟ้าได้หรือยัง”
“เป็นห่วงพี่ชายเหรอคะ”
“อืม”
“ดิฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านายใต้้ฟ้ามีน้องชาย”
“ผมไปอยู่ต่างประเทศมาน่ะ”
“เหรอคะ คุณสนิทกับนายใต้ฟ้ามากมั้ย”
“ก็มาก ถามทำไมเหรอ”
“ดิฉันเคยเห็นคุณใต้ฟ้ามาที่โรงพยาบาลนี่บ่อยๆ แต่ไม่เคยเห็นเขามีอารมณ์ร่วมกับอะไรนอกจากตีหน้านิ่งแล้วก็ยิ้ม
ดิฉันอยากรู้ว่านายใต้ฟ้าพูดเป็นหรือเปล่าน่ะค่ะ”
“พูดเป็นสิ พูดมากจะตาย ปากร้ายอีกต่างหาก ดุยังกะเสือ”
“เหรอคะ นึกภาพนั้นไม่ออกเลย”
เพราะมัวแต่ดีใจว่าจะได้ไปเยี่ยมเจ้าของไร่หนุ่ม ธาราธารลืมฉุกคิดไปเลยว่าพยาบาลคนสวยและดุคนนี้ มีอากัปกิริยาแปลกๆเมื่อพูดถึงใต้ฟ้า เธอยิ้มแล้วก็ดูเหมือนว่ามีความสุขมากเมื่อได้รับรู้ถึงอีกมุมหนึ่งของเจ้าของไร่หนุ่ม
“อย่าบอกนะครับว่าคุณพยาบาลก็เป็นอีกคนนึงที่หลงเสน่ห์พี่ชายผมเข้าไป”
ไม่ต้องได้รับคำตอบจากปาก ธาราธารก็มั่นใจว่าคำตอบตรงตามที่ใจคิด เด็กหนุ่มผ่านช่วงเวลาแบบนี้มานักต่อนักแล้ว ทำไมจะดูไม่ออกว่าพยาบาลคนนี้สนใจและชื่นชอบในตัวใต้ฟ้ามากแค่ไหน ใครๆก็ประทับใจเจ้าของไร่หนุ่มคนนี้จนธาราธารอยากแสดงตัวเป็นเจ้าของให้รู้แล้วรู้รอด เพียงแต่เขาไม่อยากทำร้ายทรัพยากรของโรงพยาบาลเท่านั้นเอง จังหวัดใหญ่ คนป่วยเยอะ
บุคลากรมีน้อย นี่ธาราธารเห็นแก่มวลมนุษยชาติหรอกนะ ไม่งั้นเด็กหนุ่มเหวี่ยงจนโรงพยาบาลแตกไปแล้ว
“ปีนี้คุณใต้ฟ้าเป็นดาวรุ่งของงานเกษตรประจำปีเลยนะคะ รู้สึกว่านี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ไร่ถูกปองร้าย”
“นี่ข่าวไร่เหนือทรายใต้ฟ้าเป็นที่สนใจของคนทั่วไปทั้งจังหวัดเลยเหรอครับ”
ธาราธารแปลกใจที่เกษตรกรคนหนึ่งจะได้รับความสนใจขนาดนี้ เขาเข้าใจว่ารูปร่างหน้าตาใต้ฟ้าเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผู้คนสะดุดตา อย่างน้อยใต้ฟ้าก็มีออร่าต่างจากคนพื้นถิ่น แต่ธาราธารไม่คิดว่าชื่อเสียงเจ้าของไร่หนุ่มจะขจรขจายมาถึงโรงพยาบาลได้ขนาดนี้ มันนอกวงการมากเกินไป โรงพยาบาลกับสายงานเกษตรดูยังไงก็ไม่น่าจะบรรจบกันได้ โดยไร้เหตุมาเชื่อมต่อให้เจอกัน
“นายใต้ฟ้าเป็นนักบุกเบิกของที่นี่ ใครไม่รู้จักสิคะแปลก คนอะไรหน้าตาดี มีฐานะและความรู้
แถมยังประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุแค่นี้ ดิฉันไม่เห็นว่านายใต้ฟ้าจะเปิดตัวแฟนเลยสักทีค่ะ
เห็นควงอยู่กับอาจารย์มหาลัยบ่อยๆ แต่ก็ไม่มีข่าวว่าเป็นฟนกัน”
“คุณพยาบาลเลยมีความหหวังสินะครับ”
ถ้าอีกฝ่ายไม่ผงะ ธาราธารคงไม่ตบเข่าฉาดจนเธอสะดุ้งแล้วสาวเท้าเข็นเก้าอี้คนป่วยต่อไปอย่างนี้หรอก
“ฉันก็แค่ชื่นชอบเหมือนที่เราชื่นชอบดาราน่ะค่ะ ดิฉันไม่เห็นว่านายใต้ฟ้าจะสนใจใครเป็นพิเศษ ขนาดอาจารย์ที่ควงไปไหนมาไหนด้วยกันก็สวยออกปานนั้น”
“สงสัยนายใต้ฟ้าของคุณพยาบาลจะชอบผู้ชายมั้งครับ ถึงไม่สนใจผู้หญิง”
“อุ๊ย คุณก็ว่าไปนั่นค่ะ นายใต้ฟ้าแมนมากนะคะ มาดเจ้าชายในฝันของสาวๆเลยแหละค่ะ”
“แมนแล้วชอบผู้ชายไม่ได้เหรอครับ”
“ก็ น่าเสียดายน่ะสิคะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ”
คราวนี้ธาราธารได้โอกาสส่ายหน้าให้กับความไร้สาระของพยาบาลสาวบ้างแล้ว เด็กหนุ่มผิวปากสบายใจ ห้องพักของเขากับห้องของใต้ฟ้าไกลกันพอดู อย่างน้อยก็อยู่กันคนละตึกถึงได้เดินทางนานขนาดนี้ และธาราธารเองก็เป็นที่สนใจของคนที่พบเห็นไม่น้อย เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเองคือคนแปลกหน้าของบ้านเมืองนี้หรือเปล่า
“ใกล้ถึงแล้วค่ะ อย่าเพิ่งชวนคุณใต้ฟ้าพูดถึงเรื่องไฟไหม้หรือเรื่องคนร้ายให้มีภาวะเครียดนะคะ คนไข้อ่อนเพลียมากทั้งร่างกายและจิตใจ สภาวะที่ดูเหมือนไม่เป็นอะไรมากแบบนี้ ถ้าถูกความเครียดคุกคาม ร่างกายก็จะอ่อนแอและเป็นช่องทางให้โรคอื่นเข้ามาแทรกซ้อนได้นะคะ”
“แล้วคุณพยาบาลพอจะรู้ความคืบหน้าเรื่องนี้มั้ยครับ ผมจะได้ทำตัวถูกเวลาจะชวนพี่ผมคุยอะไร”
“เห็นคนเค้าพูดกันว่าตำรวจสันนิษฐานว่ามาจากเรื่องไร่นี่แหละค่ะ แล้วก็ว่ากันว่าเป็นคนใกล้ตัวที่บงการ นี่ถ้านายใต้ฟ้าเปิดตัวแฟนหรือคบใครเป็นเรื่องเป็นราว คุณว่านน้ำตกเป็นผู้ต้องสงสัยโทษฐานที่อกหักได้เลยนะคะ”
อย่างแรกเลยธาราธารรู้สึกว่าผู้หญิงล้วนมีมุมที่น่ากลัวภายใต้หน้าตาที่สวยงาม คุณพยาบาลคนสวยก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอเหยียดยิ้มมุมปากเหมือนสะใจอะไรสักอย่างเมื่อพูดถึงว่านน้ำ ธาราธารคิดว่าว่านน้ำเองมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องวางเพลิงครั้งนี้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด มันน่าจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังมากกว่านี้แน่ๆ ถ้าแค่เรื่องอกหัก ทำไมว่านน้ำถึงเลือกที่จะทำลายไร่ มากกว่าทำลายคน
“สวัสดีค่ะนายใต้ฟ้า มีคนมาเยี่ยมค่ะ”
ธาราธารส่งยิ้มให้เป็นอันดับแรก แต่อีกคนกลับตีหน้านิ่งแทนคำทักทาย
“ถึงเวลาทานข้าวทานยาแล้วดิฉันจะมารับคนไข้นะคะคุณใต้ฟ้า คุณธาราธารเองก็อย่าสร้างปัญหาที่วอร์ดนี้นะคะ”
ธาราธารชักสีหน้าแทนคำตอบรับหรือปฏิเสธ นอกจากสวยแล้ว เขายังไม่เห็นความดีในตัวพยาบาลคนนี้เลย
“เจ็บตรงไหนมั้ยครับ”
เด็กหนุ่มหันมาสนใจคนบนเตียงอีกครั้ง เด็กหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้คนไข้แล้วเดินเข้าไปหา ใต้ฟ้าตีหน้าเฉยซะจนคนดั้นด้นมาเยี่ยมใจไม่ดี
ธาราธารเพ่งมองคนไข้เหมือนมันจะมีแถบคำตอบขึ้นมาบนใบหน้าราบเรียบนั่น แต่ทั้งคู่ก็ได้แต่จ้องตากันไปมาแต่หาคำตอบไม่ได้ว่าต่างฝ่ายต่างคิดอะไรกันอยู่
จนกระทั่ง
ฟึ่บ!!!!
เป็นหนุ่มหัวนอกซะเองที่โเข้าไปกอดคนบนเตียงที่ถูกเสียบสายน้ำเกลือเอาไว้ ใต้ฟ้าสะดุ้งเพราะแรงที่โถมลงมาโดนที่เจ็บเข้าหลายจุดจนเกินจะทานทนไหว
“โอ๊ยย!!”
“โอ๊ะ ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“เจ็บหมดแหละ รวมไปถึงใจด้วย”
“ไฟทะลวงเข้าไปถึงเหรอครับ”
“ไฟทะลวงไม่ถึงหรอก แต่ถูกทำร้ายทางอื่นมากกว่า”
พอสติกลับคืนมาแล้วปากดีเลย ถ้าธาราธารรู้ว่าใต้ฟ้าเล่นแง่กับเขาเรื่องไหนก็อยากจะต่อปากต่อคำให้สาแก่ใจอยู่หรอก แต่นี่ ใต้ฟ้าตัดพ้อเขาด้วยเรื่องอะไรก็ไม่รู้
“งั้นธารกลับห้องก่อนนะครับ อุตส่าห์มาตั้งไกล ยังไม่ทันจะหายเหนื่อยเลย เจอพี่ใต้ฟ้าโหมดนี้เข้าไปธารไม่สู้นะครับ ขอลา”
“เดี๋ยวสิ”
ธาราธารหยุดฝีเท้าตัวเอง ในอกลั่นจนเหมือนจะทะลุเนื้อออกมาเพราะลุ้นว่าใต้ฟ้าจะร้ังเขาไว้ด้วยเรื่องอะไร
“ครับ”
“ธารไม่ได้เดินมาจะเหนื่อยได้ยัง”
เด็กหนุ่มพรูลมหายใจทิ้งด้วยความผิดหวัง
“ธารเหนื่อยใจน่ะครับ วิกฤตขนาดนี้ ถ้าไม่หันหน้ามาพูดกันดีๆ ธารขอเวลาพักรักษาตัวให้แข็งแรงก่อนแล้วกันครับ ถึงตอนนั้นแล้วจะทะเลาะด้วย”
“เป็นอะไรบ้างหรือเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย”
พอเห็นอีกฝ่ายยกธงขาว เจ้าของไร่หนุ่มก็อดใจหายไม่ได้ ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้วว่าจะอดทนและไม่หวั่นไหวไปกับนักแสดงที่เล่นละครตบตาเขาจนจะเป็นบ้าเป็นหลังอยู่แล้ว เรื่องไร่ไม่ได้ทำร้ายใจเท่าเรื่องธาราธารมาที่นี่เพราะจะแก้แค้นเขาเลยจริงๆ แล้วที่สำคัญ แม้จะคาใจกับเรื่องที่ธาราธารคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเมื่อวาน แต่เมื่อพบว่าเด็กหนุ่มอยู่ในชุดคนไข้เหมือนเขาแล้วก็อดห่วงไม่ได้
“ธารสบายดีครับ”
“แต่พี่สิ เจ็บไปทั้งตัวเลย”
“อยู่ใกล้หมอ คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกนะครับ”
“หมอเค้ารักษาได้แค่แผลตามร่างกายแหละ แต่แผลใจ”
“มีคนพร้อมจะรักษาพี่ใต้ฟ้าเยอะครับ ไม่ต้องห่วง”
“แล้วถามพี่มั้ย พี่อยากให้ใครมารักษา”
“ใครล่ะครับ”
“ธารไง.......โอ๊ะ โอ๊ย”
“แง่ๆ ธารขอโทษครับที่ทำพี่ใต้ฟ้าเจ็บอีกแล้ว ก็ธารดีใจนี่”
“ช่วยใช้เวลาปรับเปลี่ยนอารมณ์บ้างได้มั้ยธาร พี่ตั้งรับไม่ทัน แผลจะระบมจนออกจากโรงบาลไม่ได้เพราะธารกระโดดทับนี่แหละ”
“ธารกระโดดกอดต่างหาก ไม่ใช่กระโดดทับ นั่นมันนักมวยปล้ำแล้ว”
“ก็นั่นแหละ ว่าแต่ไม่เป็นไรแล้วนะ”
“ห่วงตัวเองเถอะครับ ธารไม่เป็นอะไรจริงๆ ว่าแต่พี่ใต้ฟ้าเถอะ หมอว่าไงบ้างครับ ทำไมถูกส่งมาอยู่ศัลยกรรมชายอย่างนี้ล่ะ มีแต่ผู้ป่วยหนักๆไม่ใช่เหรอครับ”
“อืม พี่ถูกไฟไหม้ตามตัวนิดหน่อย เขาเลยพามาดูอาการที่นี่น่ะ”
“หมดเคราะห์หมดโศกแล้วนะครับพี่ใต้ฟ้า”
“พูดอะไรอย่างนี้เป็นกะเค้าด้วยเหรอ”
“ธารเคยได้ยินปู่พูดน่ะ ไม่ได้เข้าใจหรอกว่าพูดทำไม”
“อาฮะ ก็เหมือนได้ชีวิตใหม่ แต่ห้องทำงานพี่สิ อะไรสำคัญหลายๆอย่างอยู่ในห้องนั้น ทุกอย่างที่ก่อให้เกิดไร่ พี่เก็บมันไว้เป็นตัวหนังสือในห้องนั้น”
“อย่าไปห่วงกระดาษไหม้ไฟเลยครับ ไม่มีอะไรเลวร้ายจนกลายเป็นศูนย์หรอก เชื่อธาร”
“ทำหน้าเจ้าเล่ห์แบบนั้น มีคำอธิบายที่ทำให้พี่เข้าใจมากกว่านี้หรือเปล่า”
“เอาเป็นว่าพี่ใต้ฟ้าสบายใจได้เลย งานเกษตรปีนี้ อะไรที่พี่ใต้ฟ้าตั้งใจจะให้มี มันจะต้องมี”
“อะไรที่ทำให้ธารมั่นใจอย่างนั้นล่ะ”
“ก็เพราะโลกนี้มันมีมารผจญด้วยไงครับ คนมองโลกในแง่ร้ายอย่างธารเลยต้องหาทางป้องกันไว้ก่อน”
‘มาร’ ที่ธาราธารจงใจเน้นเสียงเดินเฉิดฉายเข้าห้องผู้ป่วยมาด้วยชุดคว้านหน้าอกลึก กระโปรงสั้นรัดรูปอวดทรวดทรงจนคนมองรู้สึกหายใจไม่ออกแทน มารตนนั้นแย้มริมฝีปากอิ่มอวดรอยยิ้มให้เจ้าของไร่หนุ่ม
ภายใต้แว่นกันแดดอันโตที่ถอดออกมา เผยให้เห็นใบหน้าทรุดโทรม ตาบวมเป่ง เครื่องหน้าที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักนั่น ทำให้ว่านน้ำหมดสวยไปเยอะโข เด็กหนุ่มนิ่วหน้าไม่พอใจ เดินไปประกอบเตียงข้างหนึ่งของใต้ฟ้าเอาไว้
ธาราธารตั้งตัวเองเป็นจงอางหวงไข่ และแน่นอนว่าว่านน้ำคือหมาป่าที่จ้องมองไข่ของเขาตาเป็นมันเหมือนธาราธารเป็นแค่ฝุ่นผงเล็กๆที่เธอมองไม่เห็นอย่างซะนั้น
“เป็นไงบ้างคะใต้ฟ้า ว่านใจไม่ดีเลยตอนที่รู้ว่าไร่คุณไฟไหม้ แล้วว่านก็ร้องเหมือนจะขาดใจเลยนะคะ ที่รู้ว่าห้องที่ถูกไฟไหม้คือห้องทำงานของคุณ”
ธาราธารยิ้มเยาะใส่ว่านน้ำเหมือนคนรู้เท่าทันความคิดของอีกฝ่าย ในขณะที่ใต้ฟ้าส่งยิ้มน้อยๆตอบรับน้ำใจของว่านน้ำโดยไม่เอะใจแม้แต่น้อย
“คนที่ปริ่มจะขาดใจเมื่อรู้ข่าว มาถึงโรงพยาบาลช้ากว่าที่คิดเยอะเลยนะครับ”
ธาราธารตอกกลับไปเพื่อสังเกตอากัปกิริยาของอีกฝ่าย ว่านน้ำชะงักทันทีที่ถูกเด็กปากร้ายน้องชายเจ้าของไร่กันท่าซึ่งๆ หน้าอย่างนี้ นอกจากชะงักเพราะคำพูดที่มีนัยยะแอบแฝงนั่นแล้ว ว่านน้ำยังหรุบตาต่ำเหมือนต้องการจะซ่อนเร้นบางสิ่งบางอย่างไม่ให้เขาอ่านความรู้สึกของเธอได้ ใบหน้าช้ำๆยามนี้ของว่านน้ำ คงไม่ได้ผ่านมาแค่ถูกกลบด้วยรอยน้ำตาเป็นแน่ มันจะต้องมีอะไรมากกว่านั้น ว่านน้ำถึงตามมาทำคะแนนที่โรงพยาบาลช้าขนาดนี้
“ว่านยังทำใจไม่ได้น่ะค่ะ ไปหาคุณทีไรก็มักไปใช้บริการห้องนั้นฆ่าเวลาทุกครั้ง ใต้ฟ้าไม่โกรธที่ว่านมาช้าใช่มั้ยคะ”
“ไม่โกรธหรอกครับ ผมเองก็ใจหายเหมือนกัน ห้องนั้นคือห้องที่ผมขลุกอยู่กับมันมากที่สุดในบ้านเลยก็ว่าได้”
ใต้ฟ้าพูดถึงห้องทำงานที่ถูกไฟไหม้ด้วยน้ำเสียงเศร้าจับขั้วหัวใจคนฟัง หน่วยตานั้นเหม่อลอยไปนอกหน้าต่าง และคนมองเห็นเชื่อว่าสายตานั่นตั้งใจจะทอดยาวไปให้ถึงห้องทำงานที่เหลือเพียงตอตะโกไปแล้ว จุดเริ่มต้นและความสำเร็จของไร่เหนือทรายใต้ฟ้าอยู่ที่ห้องๆนั้น
“ช่างมันเถอะครับ หนังสือในห้องคงจะเก่าจนเกรียมแล้ว เลยเป็นเชื้อเพลิงอย่างดีให้ เสียดายก็แต่เรื่องที่ผมบันทึกไว้เท่านั้น”
ว่านน้ำหน้าถอดสีเมื่อใต้ฟ้าพูดมาถึงตรงนี้ แต่ก็แค่ให้คนที่จับตามองอยู่ตลอดเวลาเห็นเพียงแว๊บเดียวเท่านั้น เธอใช้เวลาแค่พริบตาเดียวปรับสีหน้าให้อยู่ในสถานะเล่นละครเรียกคะแนนตามปกติ หญิงสาวตวัดหางตาขึ้นมองธาราธารเหมือนจะหยั่งเชิงก่อนจะเกาะขอบเตียงอีกฝั่งที่ยังว่างเปล่า บีบนวดไปตามหัวไหล่ใต้ฟ้าและปลอบประโลม
“ไม่เป็นไรหรอกนะคะใต้ฟ้า ความรู้ยังไงก็ยังติดตัวคนที่รู้ไม่ไปไหน นะคะ อย่าเครียด จะได้หายเร็วๆ”
“ขอบคุณครับ”
ธาราธารเอือมระอากับท่าทีประดิษฐ์ๆนั่น แต่ก็ยังพอทนดูไหวอยู่ ถ้าว่านน้ำไม่ค่อยๆหย่อนหน้าอกขาวอร่ามนั่นลงไปเคล้นคลึงกับหัวไหล่ใต้ฟ้าแทนมือที่คอยบีบนวด และนี่่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ธาราธารสติขาดผึง เด็กหนุ่มมั่นใจว่าสู้ว่านน้ำได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเล่ห์หรือมารยา แต่ที่ธาราธารไม่มีเหมือนว่านน้ำก็คือ ‘นม’ และสิ่งที่หญิงสาวคนนี้ทำเป็นสิ่งที่ธาราธารทนรับไม่ไหว มันต้องตาต่อตาฟันต่อฟันให้พ่ายแพ้กันไปสักข้าง ธาราธารรักแรงและหึงแรง ไม่ว่าใต้ฟ้าจะรู้มั้ย แต่ธาราธารไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
“ความรู้ยังติดตัวคนที่รู้อยู่มันแน่นอนอยู่แล้วล่ะครับ แต่ความรู้ที่จะเผยแพร่ไปสู่คนอื่นๆก็ยังไม่ไปไหน”
ธาราธารตั้งใจจะยกคิ้วและส่งยิ้มยียวนไปให้ว่านน้ำอย่างคนมีชั้นเชิงเหนือกว่า และกำลังจ้องจับความรู้สึกและวัตถุประสงค์ของว่านน้ำเหมือนเธอคือหนึ่งในผู้ต้องสงสัยในเหตุการณ์ร้ายๆของไร่
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายเมื่อรับรู้ถึงความอึดอัดที่เกิดขึ้นภายใต้บรรยากาศที่ดูเหมือนไม่มีอะไรนี้ บ่อยครั้งที่ใต้ฟ้าหรี่ตามองเธอกับธาราธารเหมือนจะตั้งคำถาม แต่คิ้วมุ่นนั่นก็คลายลงไปในที่สุด
คำพูดของธาราธารทำให้ว่านน้ำแอบตาลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง แม้ถ้อยคำคลุมเครือนั่นจะแอบมีขวากหนามอำพรางเพื่อบางอย่างอยู่ก็ตามที หญิงสาวตีตัวออกห่างจากเจ้าของไร่หนุ่มเพราะประกายหวงแหนในหน่วยตาของธาราธารชัดเจนมาก และเด็กหนุ่มมีเรื่องอื่นมาเบี่ยงเบนความสนใจของเธอเหมือนรู้เกมอยู่แล้ว
“น้องธารหมายความว่ายังไงคะ พี่อยากรู้ด้วยจังเลยค่ะ”
“นั่นสิ ธารหมายความว่าไงเหรอ”
“ก็พวกเรากำลังเสียดายอะไรกันอยู่ละครับ ถ้าเสียดายพวกวิชาความรู้เกี่ยวกับการทำไร่ พอดีธารเห็นว่ามันกระจัดกระจายรกรุงรัง ธารเลยส่งให้ร้านรับทำหนังสือแสกนไว้อะครับ นี่ก็จ้างให้เขาพิมพ์เนื้อหาให้ เห็นว่าเสร็จแล้วด้วย กะว่ากลับมาจากส่งโทมัสจะนัดคุยเรื่องหนังสือเป็นเรื่องเป็นราว อยากช่วยพี่ใต้ฟ้าจัดการสักเรื่อง เพราะเห็นว่าเรื่องในไร่ก็ยุ่งพอแล้ว และเรื่องนี้ก็สั่งงานปากเปล่าเอาได้ ธารถนัดงานสบายมากกว่างานใช้แรงนี่ครับ”
“ธารรู้เรื่องหนังสืองานเกษตรได้ยังไง”
“พี่ไปรยาบอกครับ และธารก็เห็นต้นฉบับแล้วด้วย พี่ว่านน้ำก็น่าจะเคยเห็นสินะครับ”
“เอ พี่ไม่แน่ใจนะคะ พี่ไม่ค่อยสนพวกกระดาษเป็นแผ่นๆสักเท่าไหร่ พี่ชอบอะไรที่เป็นรูปเล่มมากกว่าค่ะ แบบอ่านรวดเดียวเลยไรงี้”
ว่านน้ำแบ่งรับแบ่งสู้ได้น่าพิรุธที่สุด หรือไม่ก็กำลังงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อธาราธารพุ่งเจาะประเด็นมาที่หนังสือโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้ เหมือนเรากำลังพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ แต่ธาราธารพุ่งไปที่น้ำท่วมโลกเลยก็ว่าได้
ธาราธารรู้สึกว่าการเล่นสงครามประสาทแบบโคนันค่อยๆเก็บข้อมูลค่อยๆ สืบก็สนุกดี แต่มันไม่ทันใจเด็กหนุ่มเลือดร้อนน่ะสิ ก็ธาราธารไม่ได้ต้องการจะมาช่วยใต้ฟ้าสืบหาเรื่องราวอะไรพวกนี้นี่ เด็กหนุ่มตั้งใจจะมาตามหารักคืนใจ ดังนั้นการกำจัดอุปสรรคที่มาข้องแวะให้ใต้ฟ้าต้องกังวลมันก็คือปัญหาที่ธาราธารจะต้องปัดเป่าออกไปให้เร็วที่สุด เพิ่งสวีทและตกเป็นของกันและกันได้ครั้งเดียวเอง เด็กหนุ่มนึกถึงความสัมพันธ์ครั้งแรกเมื่อไหร่ ยังไม่รู้สึกเสียวสะท้านเท่ากับรู้สึกถึงความเจ็บแสบที่ถูกเปิดบริสุทธิ์เลย เพราะมีแต่เรื่อง ธาราธารเลยไม่ชินจนมีความรู้สึกอย่างที่ควรจะได้รับซะที เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ พวกที่ก่อเรื่องจะต้องรับผิดชอบเป็นรายตัว ในฐานะแมลงรำคาญที่มาคอยกวนใจเขาทั้งสองคน
“เหรอครับ ไว้มันเป็นรูปเป็นร่างเมื่อไหร่ พี่ว่านน้ำก็จะได้เห็นในงานเกษตรประจำปีแหละครับ”
เด็กหนุ่มยกยิ้มมุมปากเยาะเย้ยเมื่ออีกคนตาลุกวาวกับเรื่องที่เขาพูดถึง เพราะว่านน้ำไม่ชอบข้อมูลดิบที่ยังไม่ผ่านการรวบรวมหรือคัดกรองสินะ หญิงสาวถึงได้ชะล่าใจว่ามันจะไม่ยุ่งยากวุ่นวายเพราะไม่มีใครล่วงรู้เรื่องนี้ พอต้องการจะใช้ขึ้นมา ข้อมูลบางส่วนที่ธาราธารตั้งใจจะให้มันหายไป ทำให้ข้อมูลที่ว่านน้ำมีไม่ประติดประต่ออย่างที่ต้องการ โปลิศจับขโมยค่อยๆตีกรอบแคบลงแล้ว
“มารับคุณธาราธารไปทานยาค่ะ ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ”
พยาบาลสาวสวยคนเดิมเข้ามาตามคนป่วยของตัวเองด้วยท่าทางอ่อนน้อมผิดกับที่อยู่กับธาราธารลิบลับ ผู้หญิงบ้านนี้เมืองนี้เป็นอะไรกันไปหมด เวลาอยู่ต่อหน้าใต้ฟ้าก็ทำตัวเป็นกุลสตรีไร้ที่ติกันทุกคน
“เอามาให้ธารกินที่นี่ก็ได้ครับคุณพยาบาล ผมจะช่วยดูให้เอง”
“จะดีเหรอคะนายใต้ฟ้า คุณธาราธารอาการไม่หนักเท่าคุณ คงไม่ดีแน่ถ้าจะรบกวนผู้ป่วยให้ช่วยดูแลผู้ป่วย”
“ผมดูแลตัวเองได้ครับ”
ธาราธารสุดจะทน ว่านน้ำเองก็คอตั้งและชักสีหน้าขึ้นมาเมื่อเห็นพยาบาลของธาราธารมีทีท่าออเซาะใต้ฟ้าอยู่ไม่น้อย แต่เจ้าของไร่หนุ่มก็วางตัวเหมือนไม่มีเหตุการณ์อะไรผิดปกติ เขาก็ยังเคร่งขรึมและเป็นผู้ใหญ่เกินตัวเมื่ออยู่ต่อหน้าคนหมู่มากอยู่ดี
“แต่”
พยาบาลคนเดิมค้านขึ้นมา ธาราธารพอจะรู้เท่าทันความคิดของเธอเลยไม่ปล่อยให้เธอพูดจนจบ
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมากนี่ครับ ผมดูแลตัวเองได้ ได้ดีด้วย เพราะผมก็ลุกขึ้นเดินได้ และทำอะไรได้มากกว่านี้ถ้าผมหงุดหงิด โมโห หรือไม่พอใจอะไรขึ้นมา”
“เอาเป็นว่าตามที่ธารบอกนั่นแหละครับคุณพยาบาล”
ใต้ฟ้าห้ามสึกได้ทันท่วงทีและส่ายหน้าให้กับคนที่มีเหตุผลและโตเป็นผู้ใหญ่แค่บางเวลาอย่างธาราธาร เพราะหลักๆแล้วเด็กหนุ่มเอาแต่ใจตัวเองเป็นหลักเสมอ เขารู้ว่าสามคนนี้กำลังตั้งแง่และเล่นสงครามประสาทกัน อันที่จริงใต้ฟ้าก็รู้ดีทุกอย่าง เขาไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น เพียงแต่เจ้าของไร่หนุ่มไม่ได้คิดจะเดินตามเกมที่เหล่าเธอๆวางไว้ก ถ้าใต้ฟ้าไม่มีภูมิคุ้มกันด้านนี้ เขาคงแพ้เล่ห์มารยาของผู้หญิงไปนานแล้ว
พอพูดถึงเวลาของอาหารและยาผู้ป่วย สาวสวยที่หอบร่างอวบอัดและเซ็กซี่ทุกท่วงท่าอย่างว่านน้ำก็ขอตัวกลับอย่างเสียไม่ได้ จะมีก็แต่พยาบาลที่ดูแลยังคงนั่งคุมธาราธารกินข้าวและกินยาเหมือนเธอเข้าเวรมาดูแลผู้ป่วยอย่างเขาแค่คนเดียว ธาราธารตั้งใจกระแอมไอให้พยาบาลสาวสวยรู้สึกตัว แต่ดูเหมือนเธอจะคงสถานะใสซื่อได้ไม่หลุดฟอร์ม
“คุณธารข้าวติดคอเหรอคะ”
ข้าวต้มที่เปื่อยจนเม็ดข้าวเละไม่เป็นรูปร่างซ้ำยังมีน้ำซุปใส่เข้ามาเหมือนต้มจืดข้าวสารนี่นะ ที่จะทำให้ข้าวติดคอธาราธารได้ เด็กหนุ่มส่ายหน้าดิกและถอนหายใจเสียงดัง
“คุณพยาบาลมีผมเป็นคนไข้แค่คนเดียวทั้งวอร์ดเหรอครับ คือยาหลังอาหารผมทานเองได้ครับ ส่วนข้าว ผมก็ทานให้เห็นอยู่ คือผมมีเรื่องอยากคุยกับพี่ชายบ้างน่ะครับ ส่วนตัว”
ธาราธารไม่ได้ตั้งใจจะตอกให้พยาบาลหน้าม้านถอดสีขนาดนี้หรอก แต่เขาก็ไม่เห็นว่าจะมีทางไหนที่จะกำจัด กขค ไปได้ถ้าไม่พูดตรงๆ
พยาบาลสาวลอบมองค้อนคนไข้ตัวเองแล้วขอตัวกลับไปอีกคน เด็กหนุ่มถึงกับพรูลมหายใจเมื่อได้เป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง ร้อยเล่ห์มารยาพวกนี้ธาราธารอ่านออกหมดแหละ เพราะตอนที่อยู่เมืองนอก ธาราธารก็เคยทำกับคนที่มาเพียรขายขนมจีบเขาไม่เว้นแต่ละวันเหมือนกัน เสน่ห์ที่ธาราธารหยิบยกออกมาใช้ ทำให้เด็กหนุ่มใช้ชีวิตอย่างสบายๆโดยไม่ง้อเงินจากปู่ด้วยซ้ำ หลายครั้งธาราธารจึงดื้อดึงและต่อต้านปู่ตัวเองโดยไม่สนใจคำขู่ที่จะไม่ส่งเงินให้เลย
“พี่เพิ่งรู้ว่าธารร้ายกาจขนาดนี้”
ใต้ฟ้าตัดพ้อไม่จริงจังนักเมื่อเด็กหนุ่มขับไล่บุคคลที่สามออกไปได้ถึงสองคน ความเจ็บปวดในใจที่รับรู้ว่าธาราธารกลับมาเพื่อแก้แค้นเขายังไม่ได้จางหาย ยังถูกกระทุ้งขึ้นมาให้เจ็บปลาบแปลบเป็นระยะๆเมื่อเขานึกขึ้นได้ แต่ที่ธาราธารทำเหมือนหึงหวงเขากับว่านน้ำและพยาบาลสาวคนสวยในวันนี้ทำให้เจ้าของไร่หนุ่มพอใจอยู่มาก ถึงจะยังมีแผลเป็นให้เจ็บๆคันๆ แต่เขาก็ได้รับยาสมานแผลนั้นทีละน้อยทำให้อาการบาดเจ็บทุเลาลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ แม้้จะไม่หายขาด แต่ใต้ฟ้าก็ไม่เหมือนคนจะเป็นจะตายเหมือนตอนที่รับรู้ทีแรก คงต้องขอบคุณปัญหาที่ถาโถมเข้ามายิ่งใหญ่พอกัน เจ้าของไร่หนุ่มถึงต้องแบ่งสติออกไปคิดในหลายๆเรื่อง ไม่จับจดอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งให้ต้องบ้าคลั่ง
ยิ่งอยู่ใกล้ เขาก็ยิ่งรู้ใจตัวเองขึ้นมาทีละนิดแล้วว่าเพราะอะไรที่ทำให้ใต้ฟ้ามุมานะที่จะทำงาน และไม่สนใจผู้หญิงคนไหนที่ผ่านเข้ามาเป็นตัวเลือกของชีวิต ใต้ฟ้าอยู่เพื่อรอธาราธาร อยู่เพื่อรอวันที่ตัวเองจะโตเป็นผู้ใหญ่ รู้จักกรับผิดชอบและมีอิสระในการจัดการชีวิตตัวเอง
ใต้ฟ้าลูบผมลื่นราวเส้นไหมนั้นอย่างเบามือ ความรู้สึกรักและหวงแหนในตัวเด็กผู้ชายคนนี้เพิ่งเด่นชัดจนถึงขีดสุดตอนที่ได้เป็นเจ้าของทั้งๆที่เขาทำไปเพราะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ยิ่งเห็นว่าธาราธารไม่ได้ขัดขืนต่อการกระทำของเขาแล้วยิ่งหวงแหนจนอธิบายออกมาไม่ถูก การที่คนเราจะรู้ว่าตัวเองรักใครสักคนเกินญาติมิตรหรือเพื่อนพ้องนี่มันละเอียดอ่อนและซับซ้อนจนน่าปวดหัว
ธาราธารช้อนตาขึ้นมามองแล้วยิ้มละลายใจให้ หน้าแบบนี้ สายตาแบบนี้คงจะกระชากใจใครต่อใครมานักต่อนักแล้วสิ ที่มีให้เห็นเป็นตัวอย่างก็ฝรั่งตัวโตตาสีน้ำข้าวนั่นที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาถึงที่ ไอ้ที่เห็นว่าใต้ฟ้ารังเกียจและต่อต้านความรักร่วมเพศนั้น จริงๆแล้วเขาก็แค่หึงจนไม่รู้จะทำยังไงเท่านั้นเอง
“ถ้าพี่ไปรยาอยู่ก็ดีสินะครับ ธารจะได้ไม่ต้องเหนื่อยคนเดียว”
“ปรายต้องทำงานให้มหาลัย ไหนจะทำแผนการสอนและออกข้อสอบอีก แต่เมื่อหลังจากที่พี่ฟื้นปรายก็โทรมาแล้วล่ะ ถามถึงธารด้วยว่าเป็นไงบ้าง”
“พี่ใต้ฟ้าเสียใจไหมครับ ธารรู้ว่าพี่ผูกพันกับห้องนั้น แต่มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้”
“พี่รู้ว่าธารเองก็รู็ว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ พี่คิดมาตลอดว่าพวกเราต่างก็ตั้งใจจะพัฒนาการเกษตรให้ไปในทางที่ดีขึ้น พี่มัวแต่มองว่าเรามีอุดมการณ์ร่วมกัน แต่พี่ก็ลืมคิดไปว่าคนเราก็ยังอยากดีอยากเด่นและอยากเป็นที่หนึ่งอยู่ พี่มองข้ามความจริงข้อนี้ไป ตอนที่มีคนเอายาฆ่าหญ้าใส่ในดินนั่น พี่ก็ยังมองข้ามเรื่องนี้ไป แต่พอมันซ้ำซ้อนขึ้นมา พี่ก็พอมองออกแล้วล่ะ”
“พี่ใต้ฟ้ามองโลกในแง่ดีเกินไป”
“บางเรื่องเท่านั้นแหละธาร แล้วเพราะพี่หรือเปล่าที่ทำให้ธารมองโลกในแง่ร้าย”
“ธารว่าเพราะชะตาฟ้าลิขิตต่างหากละครับ”
“โยนความผิดนะเรา”
“อ้าว จริงๆนะ ธารว่าต้องมีใครคอยแกล้งเราสองคนให้เป็นแบบนี้แน่ๆ”
“เมื่อกี้ธารยังดูเป็นคนมีชั้นเชิงอยู่เลยนะ ตอนที่คุยกับคุณว่านน่ะ แล้วตอนนี้ ทำไมความคิดถอยกลับไปเป็นเด็กล่ะ”
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่มีใครขีดเส้นชีวิตเรา เราจะเดินมาทางนี้เหรอ เราจะคิดอะไรงี่เง่าๆโดยที่รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังทำเหรอ”
“ถ้าเราเลือกทางเดินของตัวเองได้ ธารก็จะไม่เดินทางนี้เหรอ”
“เปล่าหรอก ธารจะเดินให้มันง่ายกว่านี้ต่างหาก”
ไม่ใช่แค่วันสองวันนะที่ธาราธารจะได้มาประจันหน้าคุยกันกับใต้ฟ้าในเรื่องที่เคยค้างคาใจอยู่นี้ มันนานหลายปีที่เด็กหนุ่มฝังใจ มันนานหลายปีที่ธาราธารไม่เคยเปลี่ยนใจเลย ความรู้สึกที่เคยมีต่อใต้ฟ้ายังไงก็ยังมีอยู่อย่างนั้น แม้วันแรกหลังจากที่ไม่เจอกันหลายปี ท่าทีของใต้ฟ้าไม่มีอะไรน่าประทับนอกจากผู้ชายยียวนคนหนึ่งเลยก็เถอะ
เด็กหนุ่มโผเข้าหาอกกว้างเอาดื้อๆ แม้ใต้ฟ้าจะผงะเพราะไม่ได้ตั้งตัว แต่ก็โอบคนตัวเล็กไว้หลวมๆ จะว่าไปแล้ว ใต้ฟ้าสงบลงกับทุกๆเรื่องเพราะธาราธารรู้จักวิธีที่จะเข้าหาเขา หรือแม้กระทั่งตอนที่ใต้ฟ้าจิตใจล้มเหลวเพราะธาราธาร เด็กหนุ่มก็ยังทำตัวให้เขาโกรธได้ไม่เท่ากับที่เสียใจอยู่ดี
“ไร่ต้องฟื้นฟูแล้วก็มีงานสุมอยู่อีกเยอะเลย ธารอยู่ช่วยพี่ได้มั้ย เลิกคิดถึงเมืองนอกที่เคยยอยู่บ้างหรือยัง”
เด็กหนุ่มผละออกมาจากอกกว้าง ถึงแม้ความอบอุ่นจะแผ่ซ่านไปทั่วทั้งอก แต่ธาราธารก็อยากจะมองคนรักให้เต็มตาและมองให้ลึกผ่านไปถึงใจของใต้ฟ้าให้มากที่สุด สิ่งที่ใต้ฟ้าไม่เคยรู้คือธาราธารไม่เคยผูกพันกับประเทศที่จากมา ไม่เคยเวลาไหนที่ไม่คิดถึงเมืองไทยและคนที่นี่ และไม่มีเวลาไหนที่ธาราธารอยากไปให้ไกลจากคนนี้ แม้วิถีทางที่ใต้ฟ้าอยู่กับวิถีชีวิตของธาราธารที่เคยใช้มาจากต่างกันคนละขั้วเลยก็ตาม
เงื่อนไขของธาราธารแปรผันตรงตามใต้ฟ้าเท่านั้น อย่างอื่นธาราธารจะปรับตัวเข้ากับมันให้ได้
-
เขาขอจิ้ม :z13:
คุ่นี้เขาทำไมไม่พูดกันให้เข้าใจนะ คิดไปเองแบบนี้เดี๋ยวก็ตีกันอีก
-
เมื่อไหร่จะเลิกงอนซักทีหนอ
-
:z13:
-
o13
-
พี่ใต้ฟ้าคิดเองเออเองไปกันใหญ่แล้วววววววว
-
:z13:
งานนี้เมียธารลุยแหลก o13
ยิ่งกว่าจงอางหวงไข่คือเมียธารหวงพี่ใต้ฟ้า :z1:
จะกี่คนเมียธารก็ตีแตกพ่ายไปหมด...แบบนี้พี่ใต้ฟ้ายังไม่เข้าใจอีกเร้ออออออ :serius2:
แงๆๆๆ คราวนี้ผิดเยอะนะ กว่าจะเสร็จ เกือบหลับคาคอมไปเลย :t3:
คุณพยาบาลเลยมีความหหวังสินะครับ
เป็นหนุ่มหัวนอกซะเองที่โเข้าไปกอดคนบนเตียงที่ถูกเสียบสายน้ำเกลือเอาไว้ ==> โผเข้าไป
ในอกลั่นจนเหมือนจะทะลุเนื้อออกมาเพราะลุ้นว่าใต้ฟ้าจะร้ังเขาไว้ด้วยเรื่องอะไร ==> รั้ง
ธารไม่ได้เดินมาจะเหนื่อยได้ยัง ==> ยังไง
เด็กหนุ่มนิ่วหน้าไม่พอใจ เดินไปประกอบเตียงข้างหนึ่งของใต้ฟ้าเอาไว้ ==> ประกบ
ธารเลยส่งให้ร้านรับทำหนังสือแสกนไว้อะครับ ==> สแกน
ใต้ฟ้าห้ามสึกได้ทันท่วงทีและส่ายหน้าให้กับคนที่มีเหตุผลและโตเป็นผู้ใหญ่แค่บางเวลาอย่างธาราธาร ==> ศึก
เพียงแต่เจ้าของไร่หนุ่มไม่ได้คิดจะเดินตามเกมที่เหล่าเธอๆวางไว้ก
อยู่เพื่อรอวันที่ตัวเองจะโตเป็นผู้ใหญ่ รู้จักกรับผิดชอบและมีอิสระในการจัดการชีวิตตัวเอง
พี่รู้ว่าธารเองก็รู็ว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ ==> รู้
ธารอยู่ช่วยพี่ได้มั้ย เลิกคิดถึงเมืองนอกที่เคยยอยู่บ้างหรือยัง
ไม่เคยเวลาไหนที่ไม่คิดถึงเมืองไทยและคนที่นี่ ==> ไม่มี
-
...ผู้ชายเค้าจะรักกัน ผู้หญิงสองคนนี่ยุ่งจริงๆๆ
...ใต้ฟ้าก็แบบ...รักนะ แต่ยังเคลือบแคลงอยู่ :laugh:
-
จิ้มๆ คิดเองตลอดเลยนะพี่ใต้ฟ้า เรื่องบางเรื่องนี่ ถ้าไม่ถามจากเจ้าตัว เราก็ไม่รู้ใจเค้าหรอกนะ
-
คิดเองเออเองแบบนี้ อยากรู้อะไรก็ถามไปตรงๆสิคะ ยังงัยธารก็ตอบอยู่แล้ว ธารตรงจะตายไป พี่ฟ้าก็ถามไปจะได้ไม่ต้องคิดเองเออเองแบบนี้
-
:impress3: :impress3:
-
อึดอัดขัดข้องใจกันจริงๆ รีบๆเคลียกันน้า
จะได้เข้าใจกันสักที
+1และเป็ด
-
อยากจับยัยว่านน้ำเน่ามาตบซักฉาดสองฉาด :beat:
-
:กอด1:อึมๆ
-
คือตอนนี้อึดอัดมาก โอ้ยยยย!!!!! เมื่อไหร่ใต้ฟ้าจะถามออกมาสักที คิดเออเองอยู่นั่น คนอ่านนี่ลุ้นจนมวนท้องละ เรื่องที่ใต้ฟ้าน้อยใจธารนี่ทำตื่นเต้นกว่าเรื่องไร่อีกนะ จะบ้าตาย 555555
-
ทำไมบทบรรยายมันเยอะแบบนี้
ตอนนี้ยังไม่มีอะไรคลี่คลายใช่ไหม
-
เริ่ม ๆ เหมือนจะเข้าใจกันมากขึ้น เริ่มเปิดใจคุยกันมากขึ้นนะเนี่ย ขอแค่อย่าให้งอแงใส่กันแล้วตั้งแง่กันอีกล่ะ :m26:
ปล. แก้คำผิดนิดนึงค่ะ
ใต้ฟ้าห้ามสึกได้ทันท่วงที --> ใต้ฟ้าห้ามศึกได้ทันท่วงที
เพียงแต่เจ้าของไร่หนุ่มไม่ได้คิดจะเดินตามเกมที่เหล่าเธอๆวางไว้ก
พี่รู้ว่าธารเองก็รูว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ --> พี่รู้ว่าธารเองก็รู้ว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ
-
สองคนนี้รักกันมากรอวันที่ได้อยู่ด้วยมาโดยตลอด มารทั้งหลายจงหายสาบสูญไปซะ!!!! :fire: :fire:
เฮ้อ คนเราก็ชิงดีชิงเด่นกันเนอะ น้องธารแบไพ่ในมือแล้วตัวเองจะเป็นอันตรายมั้ย
ป่านนี้ยัยว่านน้ำคิดแผนใหม่โน่นนี่แล้ว แต่มันก็ยังไม่ชัดเจนมากอ่ะเนอะว่าอะไรเป็นอะไร
พี่ใต้ฟ้าเลิกน้อยใจน้องธารได้แล้วน่า หรือคิดอะไรก็พูดก็ถามมาตรง ๆ เหอะ น้องเค้าตอบได้อยู่แล้ว
คนนี้โคตรตรงสุด ได้คำตอบแล้วจะชื่นใจน้า...
ขอบคุณค่ะ
-
ยังเปิดใจกันไม่หมดสักที รอๆๆ :เฮ้อ:
-
พี่ใต้ฟ้าพูดแบบนี้ น้องธารก็พลังในการกำจัดขวางหนามเต็มเปื่ยม
รอเปิดใจเคลียร์กันแบบแมนๆ ระหว่างสองคนนี้ละกัน ^^
-
ไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีเลยน้าา สงสารทั้งธารและพี่ใต้ฟ้าเลย
-
ใต้ฟ้า ผู้ชายคนนี้ รู้ทุกเรื่องแต่เรื่องความรักกลับเป็นเด็กน้อย ซะหนิ
ถ้าวันใดที่พี่ใช้ใจมองน้อง ใช้ใจพูดกับน้อง วันนั้นพี่จะได้รับรู้ความรักที่จริงใจ แท้จริงมากที่สุด จากเด็กคนนึง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สู้ๆ นะน้องธาร
-
เฮ้อยังไม่หมดเรื่องสักที ยังดีนะที่พี่ใต้ฟ้าเป็นผู้ใหญ่พอ ไม่งอลอะไรน้องธารมากมาย แต่ก็คงจะยังคาใจเรื่องที่ได้ยินอยู่ ถามไปเลยจะได้หมดเรื่องค้างคาใจ
-
น้องธารเด็ดดวงได้ใจจริงๆ
ตอกชะนีหงายทุกรายเลย 55555555
พี่ใต้ฟ้าก็หายห่วงไปได้เรื่องนึงเนอะ
ดีที่น้องธารเอาไปให้ร้านทำให้แล้ว ^____^
-
น้องธารน่ารักอ่ะ
-
:L1: :L1: :L1:
-
ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่เปิดปากพูดกันตรงๆ คนอ่านแอบเจ็บปวดนะ :sad4:
รักกันขนาดนี้ แต่ทำไมไม่เปิดใจกันไปเลย
ตอนนี้เหมือนขาดๆ คืออ่านตั้งแต่ลงแรกๆแล้วรู้สึกเหมมือนลงไม่ครบหรือเปล่าครับ
เพราะปกติจะต้องมีทอล์กผมเลยรอตอนที่เหลือ
แต่ตอนเช้าก็ยังไม่มา แสดงว่าครบแล้วสินะครับ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:L1: :L1: :L1:
-
ธารโต้ตอบซะว่านน้ำไปไม่เป็นเลย เป็นคู่ที่สมน้ำสมเนื้อดีนะเราว่า
แต่พูดถึงขนาดนั้นกลัวว่าธารจะตกเป็นเป้าหมายต่อไปน่ะสิ
ไม่รู้ว่ามีจุดประสงค์อะไร แต่ผู้หญิงอย่างว่านน้ำนี่น่ากลัวจริงๆ
คนที่อยู่เบื้องหลังยิ่งน่ากลัวยิ่งกว่าถึงขั้นเผาบ้านกันเลยทีเดียว
แต่ก่อนอื่นคงต้องรักษาโรคคิดเองเออเองก่อนดีกว่า :เฮ้อ:
หรือไม่ก็พูดกันถามกันให้เยอะกว่านี้ เผื่อจะได้รู้อะไรๆมากขึ้น
ไม่่งั้นมันก็จะคอยกวนใจอยู่อย่างนี้ สลัดไม่หลุดสักที
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ธารโต้ตอบซะว่าน้ำไปไม่เป็นเลย เป็นคู่ที่สมน้ำสมเนื้อดี
แต่พูดซะขนาดนั้นกลัวว่าธารจะเป็นเป้าหมายต่อไปน่ะสิ
ไม่รู้ว่ามีจุดประสงค์อะไร ว่านน้ำเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวจริงๆ
คนที่อยู่เบื้องหลังน่ากลัวยิ่งกว่า ถึงขั้นเผาบ้านกันเลย
แต่ก่อนอื่นคงต้องรักษาโรคคิดเองเออเองก่อนดีกว่านะ
พูดกันถามกันให้มากกว่านี้สิ เผื่อจะรู้อะไรๆมากขึ้น
คงจะหมดปัญหาไม่มีอะไรมาคอยกวนใจอยู่อย่างนี้
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
โธ่ บักใต้ฟ้ามีอะไรก็พูดกันสิฟร่ะ อยู่กันไปแบบนี้เดี๋ยวก็มีปัญหาเข้ามาหรอก -3-
รีบๆเคลียร์ด้วย
รออ่านต่อจ้า
-
ดีๆกันอยู่ ทะเลาะอีกแล้ว
-
นายใต้ฟ้าขี้ใจน้อยเกินไปแล้ว
รักมากละสิ นิดๆ หน่อยๆ ก็นอยด์
-
เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์
เรื่องใหม่มาอีกล่ะ :เฮ้อ:
-
เงื่อนไขของธาราธารแปรผันตรงตามใต้ฟ้าเท่านั้น อย่างอื่นธาราธารจะปรับตัวเข้ากับมันให้ได้
ธารชัดเจนมากอ่ะ
มั่นคงต่อความรู้สึกและมั่นคงต่อความรัก :กอด1:
-
สู้เค้านะค่ะนายใต้ฟ้าและน้องธาน
-
ว่านน้ำร้ายแล้วแต่น้องธารร้ายกว่า ฮ่าๆๆ
ทั้งคู่นี่ติดนิสัยคล้ายๆกันเลยคิดเองเออเองตล๊อดตลอด
พี่ใต้ฟ้าอยากรู้อะไรน่าจะถามน้องนะค่ะ
น้องธารตรงๆอยู่แล้ว
-
พี่ใต้ฟ้าเนื้อหอมน่าดู ธารต้องเหนื่อยมากกว่าแฟนทั่วไปนะนี่
ต้องเป็นองครักษ์พิทักษ์เจ้าชายด้วย
ยัยว่านน้ำร้ายแบบงูพิษจริง ๆ
-
ธาร เยี่ยม มาก o13
-
อยากให้จับคนร้ายได้และประจานเรื่องชั่วๆของพวกมันได้เร็วๆจริงๆ -*-
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!! อยากจะจับมากระทืบๆๆๆๆๆๆๆให้ตายคาที่
ปล. แอบสวีทนะตอนนี้ -..-
-
หันกลับมาคุยกันเถิด ก่อนที่นายใต้ฟ้าจะสติแตก :z2:
-
สนุกมากเลยค่า
อ่านรวดเดียวเลยนะเนี่ย
:mc4:
-
ฟ้าสงสัยอะไรก็ถามธารสิ อย่าคิดเองเออเอง ธารคิดจะทำอะไรนะ
-
เมื่อไรจะเข้าใจกันซะทีนะ
-
แอร๊ยยยยย!!!~ เขิลฉากนี้อ่ะๆ
-
ยัยว่านน้ำเจอน้องธารสวนซะหงายเงิบเลยนะ :laugh:
อยากเห็นโหมดพี่ใต้ฟ้ากะน้องธารหวานๆแล้วค่า
-
ธารฉลาดสุดๆ o13
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 22
เสียงขุดเจาะและเสียงตอกเสียงเคาะปลุกให้ธาราธารตื่นเต็มตาทั้งๆที่ยังไม่ใช่เวลาตื่นของเด็กหนุ่มเสียหน่อย ตั้งแต่มาอยู่ในไร่กลางหุบเขาเช่นนี้ ธาราธารปรับตัวจากนอนกลางวันตื่นกลางคืนมาเป็นนอนรุ่งเช้าและตื่นเที่ยงวันได้แล้ว อีกนิดเดียวธาราธารก็จะเป็นคนปกติอย่างเช่นทุกคนที่นี่ มีชีวิตประจำวันเหมือนทุกคนในไร่ แต่วันนี้
“เสียงดังเอะอะอะไรตั้งแต่เช้าอะ”
ผมยุ่ง หน้ายับสนิท ชุดนอนแบบผู้ชายเข้าชุดกันเหมาะเจาะพอดีแต่ตัวใหญ่เกินสริระจริงๆ ของเด็กหนุ่มรุ่มร่ามเป็นที่สนใจของคนที่ได้เห็น และทุกคนก็ยกให้ธาราธารเป็นจุดรวมสายตา
ผู้ชายในชุดเข้าไร่ทะมัดทะแมงลดระดับหนังสือพิมพ์ท้องฐิ่นลงเล็กน้อย หรี่ตามองคนโวยวายแล้วส่ายหน้า เวลาไหนก็คือเวลาเช้าทั้งนั้น เพราะธาราธารนับเช้าจากตอนที่ตัวเองตื่น
“คนงานเริ่มก่อสร้างห้องทำงานใหม่แล้ว เสียงเลยดัง หิวยัง”
“ตอนแรกไม่หิวหรอก แต่ตอนนี้หิวมาก”
“หน้ายังไม่ล้าง ฟันยังไม่แปรงเลย”
“พี่ใต้ฟ้าไม่เคยเรียนมาเหรอว่าเราต้องแปรงฟันทุกครั้งหลังอาหาร”
เจ้าของไร่หนุ่มส่ายหน้าด้วยว่ายอมแพ้ที่จะต่อปากต่อคำกับธาราธาร ยกแก้วกาแฟจ่อริมฝีปากสบายใจเมื่อเห็นว่าข่าวงานเกษตรประจำปีนี้เป็นงานใหญ่และคึกคักกว่าทุกปี
“พี่ใต้ฟ้ายิ้มอะไรอะ ไม่เข้าไร่เหรอ”
“ยิ้มเพราะอารมณ์ดี ส่วนที่ไม่เข้าไร่ก็เพราะรอธาร”
“รอธารทำไมอะ ไม่เอาหรอก ในไร่ร้อน ธารกลัวตัวดำ”
“ไม่ต้องกลัวหรอก ผิวสีแทนก็เร้าใจดีนะธาร”
อาหารมื้อเช้าแทบพ่นออกทางรูจมูก น้ำเสียงราบเรียบ ใบหน้าเรียบเฉยและสนใจแต่หนังสือพิมพ์ในมือนั้นบอกชัดว่าคนพูดไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้ง แต่คนฟังหน้าแดงซ่าน ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาลทั้งใต้ฟ้าและธาราธารใช้ชีวิตราวกับคู่แต่งงานใหม่ เพียงแต่ไม่มีใครป่าวประกาศความสัมพันธ์เข้าใจยากนี้เท่านั้น แน่นอนว่าในแต่ละคืนผ่านไปแบบไม่ใช่แค่นอนเขี่ยฝ่ามือกันเล่นเฉยๆ การที่ใต้ฟ้าแซวเขาแบบนี้ ใบหน้าธาราธารก็เห่อร้อนขึ้นมาอัตโนมัติ
“จะเอาธารเข้าไปเกะกะทำไมอะ”
เด็กหนุ่มถามเสียงอุบอิบอยู่ในลำคอเพราะกลัวคำตอบที่ส่งกลับมาจะทำเอาสะอึกอีกครั้ง ฮึดฮัดฟึดฟัดตามนิสัยคนเอาแต่ใจตัวเองแต่ก็กลับขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เหมาะกับการออกไร่อีกครั้ง
เสื้อยืดคอกลมข้างใน เสื้อคลุมข้างนอกติดกระดุมราวลูกชายกำนัน แขนยาวปิดมิดชิดครอบคลุมทุกเรียวนิ้ว แว่นกันแดดแบบสะท้อนแสงกลับ 100% เต็มเหยียด กางกางยีนส์อย่างหนาแบบคาวบอยใส่คู่กับบูทสูงครึ่งหน้าแข้ง กาแฟอึกสุดท้ายของใต้ฟ้าแทบพุ่งกระจายกลางอากาศ
“นี่ธารจะไปวิบากแรลลี่เหรอ”
“เปล่า ที่นี่ไม่มีสปา ไม่มีเครื่องสำอางอะไรช่วยธารได้ ธารก็ต้องช่วยตัวเองสิ”
“เอางั้นเลยเหรอ”
“ฮื่อ”
เด็กหนุ่มพยักหน้ามั่นใจ เปิดยิ้มท่าทางทะมัดทะแมงแล้วรับแซนวิชชิ้นโตยัดเข้าปาก กลั้วด้วยนมสดต้มสุก ตวัดลิ้นลบคราบนมเป็นอันว่าพร้อมสำหรับหน้าที่ใหม่ ยังไงธาราธารก็ยังลบล้างวิถีชีวิตคุณหนูได้ไม่หมดหรอก ยังมีร่องรอยจางๆแต่เด่นชัดเป็นครั้งเป็นคราวอยู่บ้าง ถึงจะดูเว่อๆไปหน่อย แต่ใต้ฟ้าก็สูดอากาศเข้าปอดยาวและลึก สุดท้ายก็บอกตัวเองว่า บรรยากาศแบบนี้แหละที่ทำให้เขาหายใจคล่องปอดมากที่สุดแล้ว
คนตัวเล็กกับรถแทรกเตอร์คันใหญ่ทำให้คนที่เฝ้ามองอยู่ใจไม่ดีเมื่อเห็นว่ามันเหมือนจะพลิกคว่ำได้ตลอดเวลา หมวกปีกกว้างและเหล่าอุปกรณ์ป้องกันแดดทั้งหลายทำให้ธาราธารดุรุ่มร่ามและมันก็ขัดใจเจ้าของไร่หนุ่มจนเผลอถอนหายใจให้คนงานสะดุ้งหลายต่อหลายครั้ง
เด็กคนนี้ทำให้นายใต้ฟ้าใจร้อนขึ้น
ไม่สิ
เด็กคนนี้ทำให้นายใต้ฟ้าแสดงความรู้สึกมากขึ้นต่างหาก
ธาราธารกระโดดตุบลงมาจากรถคันใหญ่ เสียหลักและเซจนล้มลงคลุกกับดินชื้นร่วนชุ่มน้ำ มันเป็นเหตุการณ์แค่ชั่วพริบตาเดียวที่ใต้ฟ้าโผไปรับร่างคนตัวเล็กเอาไว้ไม่ทัน ถึงอีกคนจะขมวดคิ้วคล้ายจะหงุดหงิด แต่ใต้ฟ้าก็รู้ว่าธาราธารไม่ได้จริงจังมากนัก
“ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลยนะครับ ถ้าธารแขนเดาะหรือขาหักล่ะ”
“ก็พาไปโรงพยาบาลสิ”
“ขอบคุณมากเลยนะครับ ธารซึ้งมาก”
“หึหึ พี่พูดเล่นหรอกน่า ก็ดูธารสิ เสื้อผ้าหน้าผมจัดเต็มจนเกินขนาดนี้ มันเกะกะมากกว่าทะมัดทะแมงนะพี่ว่า”
“ทำไงได้ล่ะครับ โดนบังคับให้ทำงานกลางแดดก็งี้แหละนะ”
“เอาล่ะๆ พี่ยอมแพ้ พรุ่งนี้จะให้คนพาเข้าเมืองไปซื้อเครื่องสำอางค์ดูแลผิวพรรณก็แล้วกันนะ มันอาจจะดีไม่เท่าที่ธารเคยใช้ แต่มันคงทำให้ไอ้ที่แหมะอยู่บนตัวธารลดลงไปได้บ้าง”
“อย่างนี้ค่อยมีแรงทำงานหน่อย”
“สงสัยต้องหาเงินไว้ให้ธารใช้ดูแลตัวเองก้อนใหญ่เลยนะเนี่ย”
“พี่ใต้ฟ้าคงไม่อยากให้คู่ควงของตัวเองโทรมหรอกใช่มั้ยครับ”
“ก็ไม่แน่นะ เพราะขนาดไม่ค่อยดูแลตัวเอง คนยังมองกันเหลียวหลังเลย”
“อันนี้มันก็เป็นอีกเรื่องที่ช่วยไม่ได้ครับ นอกเหนือการควบคุมจริงๆไอ้เรื่องออร่าเปล่งประกายเนี่ย”
จู่ๆ ฟ้าก็ลั่นโครมครามแล้วประกายไฟก็วาบฝ่าแสงแดดของดวงอาทิตย์ตอนกลางวัน ฟ้าไม่มีทีท่าว่าจะมีฝน แต่เสียงคำรามและฟ้าแลบนั้นบอกชัดว่าอีกไม่นานฝนต้องกระหน่ำลงมาแน่ๆ
“เกิดอาเพศแน่เลยครับนาย สงสัยฝนตกแดดออกจะช่วยให้เราไถหน้าดินได้ง่ายขึ้น”
“ปลูกถั่วหัวโตเต็มพื้นที่เลยแล้วกันนะคำรณ เวลาน้อยแบบนี้ คงไม่มีอะไรเร็วเกินถั่วงอกแล้วล่ะ”
เจ้าของชื่อที่นายสั่งงานฉีกยิ้มกว้างแทนคำชื่นชมว่าไม่ผิดหวังในตัวผู้นำของไร่ ไม่ว่าจะยังไงใต้ฟ้ามักมีหนทางแก้ปัญหาเสมอ ขนาดว่าเวลาเป็นอุปสรรคใหญ่สำหรับทำการเกษตรในยามนี้ แต่ใต้ฟ้าก็ยังคิดหาวิธีจนได้
“มันจะไม่ง่ายเกินไปเหรอครับ”
“ไม่หรอก เรามองข้ามของที่มีประโยชน์ทั้งๆที่เพาะง่ายและเก็บเกี่ยวง่ายที่สุดไปนะ ถั่วงอกหัวโตทำแกงจืดอร่อยและมีประโยชน์มาก ตอนนี้มันกลายเป็นเครื่องเคียงหลักในอาหารเกาหลีเลยล่ะ”
ธาราธารไม่อยากจะเชื่อว่าแม้แต่ในวงการเกษตรกรรมยังต้องพึ่งพากระแสข่างสังคมนิยมเหมือนกัน งั้นแสดงว่าที่ผ่านมาที่การเกษตรไทยไม่รุดหน้า ส่วนหนึ่งก็มาจากเราไม่ติดตามความต้องการของตลาดสินะ
“นายเก่งมากครับคุณธาร อะไรที่เค้านิยมปลูกกัน นายมักจะไม่ปลูก นายจะปลูกของนอกกระแสแต่ร่วมฤดูกาลกันน่ะครับ”
“เราจะไปแย่งกันขายทำไมล่ะ เราก็ศึกษาแล้วก็หัดพลิกแพลงบ้างสิ”
“แต่ที่ไร่นี่ก็ปลูกหลากหลายมากเลยนะครับ ทั้งผักทั้งผลไม้”
“จริงๆแล้วมันก็ทำได้ทุกที่นะ ถ้าเราศึกษาและเข้าใจพืชแต่ละชนิดดีว่าต้องการอะไร ถ้าขาดเราก็เสริม เดี๋ยวนี้แม้แต่ไม่มีดินเราก็ปลูกผักได้ ขนาดฝนฟ้าอากาสไม่เอื้ออำนวย เราก็มีทางแก้ ขยันและใฝ่เรียนรู้ยังไงก้ไม่อดตายหรอก เกษตรกรไม่ใช่คนจนอีกต่อไปแล้วนะ แล้วก็ไม่ใช่อาชีพต้อยต่ำอะไรด้วย สันหลังของชาติ มันก็คือโครงสร้างที่สำคัญที่สุดนะ”
ธาราธารเหวอไปกับความรู้แปลกใหม่ที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องมาสนใจอย่างนี้ เขาเคยรู้แค่ว่าบรั่นดีแบบไหนรสชาติเป็นยังไง ไวน์ชนิดไหนที่จะเหมาะกับอาหารมื้อนั้นมากที่สุด ที่ไหนน่าไปเที่ยวปลดปล่อย ไม่เคยเลยสักครั้งที่ธาราธารคิดว่าตัวเองจะมาเป็นส่วนหนึ่งกับกสิกรรม
“ฟ้าครึ้มแล้ว กลับกันเถอะ”
เด็กหนุ่มเดินตามเจ้าของไร่ไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย อุปกรณ์กันแดดถูกปลดทีละชิ้นระหว่างทางเดินไปที่พาหนะกลับบ้าน
“ไม่ต้องเหวี่ยงทิ้งไว้เหมือนโรยหินแทนการจำทางนะธาร จะมาเมื่อไหร่ก็บอกคนงานได้”
เด็กหนุ่มมองค้อนคนแซวเสียวงใหญ่ รู้ทั้งรู้ว่าของที่ติดตัวธาราธารอยู่นี้มีมูลค่ามากขนาดไหน อดีตชีวิตฟุ่งฟ่าของเขามีแต่ของแบรนด์เนมที่ดูไร้ค่าเมื่อมาอยู่ในสังคมที่ไม่มีใครสนใจเรื่องพวกนี้
ธาราธารเพิ่งรู้สึกว่าของพวกนี้ดูไร้สาระเมื่อเทียบกับราคาของมัน
ไปรยายิ้มรับเมื่อเห็นคนที่นัดทานอาหารเที่ยงโบกมือให้ ธาราธารปลดแว่นกันแดดลงเมื่อไม่ได้เป็นเป้นสายตาของคนในร้านอาหารขึ้นชื่ออีกแล้ว คุณครูสาวหย่อนตัวลงใกล้ๆกับเด็กหนุ่ม สั่งอาหารโดยไม่ต้องพึ่งพาเมนูเป็นอาหารเที่ยงสำหรับคนสองคน
“รอนานมั้ยคะน้องธาร”
“ไม่นานครับ แต่อึดอัดมาก ธารเหมือนของแปลกเลย”
“อย่างนี้แหละค่ะ อยู่ไปก็ชิน แรกๆฟ้าก็ตกอยู่ในสถานะเดียวกับน้องธารนี่แหละ หมอนั่นก็เลยเลือกที่จะเข้าเมืองนานๆครั้งเท่าที่จำเป็น”
“ธารเองก็อยากทำอย่างนั้นแล้วเหมือนกัน ถ้าพี่ปรายออกมาเจอธารไม่ได้ ธารก็จะกลับไร่เลยล่ะครับ”
“นับว่าพี่โชคดีที่วันนี้งานไม่รัดตัวขนาดอดกินข้าวเที่ยงนะเนี่ย”
“เรื่องนั้น พี่ปรายคิดว่าธารควรจะทำยังไงดีครับ”
“ธารสะดวกมั้ย ถ้าจะเข้าไปให้ปากคำกับตำรวจเจ้าของคดี”
“ไม่มีปัญหาครับ”
“น้องธารมั่นใจเหรอคะว่าคุณว่านน้ำมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
“ธารแน่ใจนะครับ แต่ธารไม่แน่ใจว่าเธอจะใช่ตัวการ”
“ผลประโยชน์และชื่อเสียงไม่เข้าใครออกใครจริงๆเลยนะ”
“ไม่ว่าสมัยไหน เงินก็ยังมีค่ามากกว่าความรักนะครับ”
“น้องธารคิดว่าคุณว่านน้ำทำเพราะเงินเหรอคะ จริงๆเธอก็ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินเลยนะ ไร่ของพี่ชายเธอก็ใหญ่พอๆกับไร่ของใต้ฟ้า ที่สำคัญคือไร่นั้นเกิดก่อนใต้ฟ้าจะเกิดซะอีกค่ะ สืบทอดกันมาเท่าไห่แล้วก็ไม่รู้”
“ข้อมูลการเกษตรของพี่ใต้ฟ้าสำคัญมากเลยเหรอครับ”
“พี่คิดว่ามันคือใบเบิกทางชื่อเสียงและหน้าตาเลยล่ะ”
เด็กหนุ่มครุ่นคิดถึงสาเหตุของความขัดแย้งและเรื่องร้ายแรงที่เกิดขึ้นในไร่แห่งนี้ ถ้ามองอย่างผิวเผิน เจ้าของไร่รายใหญ่แต่ละรายก็เหมือนจะเป็นมิตรต่อกันดี ไม่มีเรื่องไหนที่เป็นเหตุให้เกิดการทะเลาะวิวาทกันเลยด้วยซ้ำ แล้วอะไรกันที่ทำให้ไร่ของใต้ฟ้าถูกกลั่นแกล้ง ธาราธารไม่เข้าใจความต้องการของคนที่นี่เลยจริงๆ หากไม่ใช่เงินเป็นหลักแล้ว ชื่อเสียงเหรอที่มันหอมหวาน
ธาราธารแยกกับไปรยาที่ร้านอาหารแล้วเด็กหนุ่มก็ให้คนขับรถพาไปซื้อของที่เป็นศูนย์การค้ากลางแจ้งแห่งหนึ่ง นานแล้วที่เด็กหนุ่มไม่ได้กลับมาใช้ชีวิตชอปปิ้งตามใจตัวเองขนาดนี้ ธาราธารเพลิดเพลินกับการจับจ่ายซื้อของ แม้อากาศจะอบอ้าวแต่เขาก็ได้แต่ปลอบตัวเองว่าจะตบท้ายการชอปของวันนี้ที่ห้างใหญ่ใจกลางเมือง จะเดินตากแอร์ให้ชุ่มปอดก่อนจะกลับไร่
อยู่ๆ เวลาส่วนตัวของเด็กหนุ่มก็ถูกพรากไปด้วยผู้ชายท่าทางภูมิฐาน แต่งตัวดีและดูสะอาดสะอ้านเกินกว่าจะเป็นคนบ้าหรือพวกมิจฉาชีพ ธาราธารถูกเขายืนขวางเอาไว้ ท่าทีเหนื่อยหอบนั่นบอกให้รู้ว่าเด็กหนุ่มคงถูกมองเห็นหรือพบเจอมาจากที่ไกลๆ ผู้ชายคนนี้ถึงได้มายืนตรงหน้าด้วยอาการอย่างที่เห็น หรือไม่ ธาราธารก็คงจะเดินเร็วเหมือนควายหายจนเกินไป ผู้ชายคนนี้ถึงได้วิ่งตามตัวเขาไม่ทัน
แต่คงไม่มั้ง!!
“มีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”
ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า แต่ก็ยังคงจ้วงเอาอากาศเข้าไปฟอกปอดตัวเองอยู่ เขาเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วยื่นการ์ดใบหนึ่งมาให้ จากรายละเอียดในกระดาษแผ่นเล็กเคลือบพลาสติกบอกว่า ผู้ชายคนนี้เป็นตำรวจ
“ผมทำอะไรผิดเปล่าครับ”
หมอนี่ก็ยังส่ายหน้าให้ เด็กหนุ่มนึกสงสัยว่าอะไรที่ทำให้เขาต้องเหนื่อยขนาดนี้ การที่จะอธิบายเรื่องราวกันให้เข้าใจ ธาราธารต้องยืนท่ามกลางผู้คนและเสียงหอบของผู้ชายคนนี้อยู่พักใหญ่ๆเลยทีเดียว
“ผมเป็นตำรวจนะครับ”
“ผมทราบแล้ว ผมถึงได้ถามว่าผมทำอะไรผิดพลาดหรือเปล่า”
“เปล่าครับผมมาด้วยเรื่องนายใต้ฟ้า”
“อาฮะ เรื่องของนายใต้ฟ้า มีอะไรที่ผมเกี่ยวข้องเหรอครับ”
“เรื่องลอบวางเพลิงไร่น่ะครับ ทางตำรวจได้เบาะแสแล้ว คุณคือคนใกล้ชิดที่สุด ผมอยากขอความร่วมมือกับคุณช่วยให้เบาะแส”
“ยินดีครับ ผมต้องไปที่ไหน”
“ตามผมมาเลยครับ”
เป็นการติดตามที่สิ้นสติการรับรู้เพียงแต่ธาราธารเดินพ้นเขตของศูนย์การค้าที่มีฝูงคนพลุกพล่าน สำนึกสุดท้ายก่อนที่จะจำอะไรไม่ได้อีกเลย ธาราธารขึ้นมาบนรถเก๋งส่วนตัวที่ไม่มีตราตำรวจ ผู้ชายที่แสดงตัวว่าเป็นเจ้าหน้าที่คนนั้นสะบัดเสื้อนอกแล้วเหวี่ยงไว้ทิ้งไว้ที่เบาะหลัง จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบวงเหมือนมีใครมาปิดสวิตซ์ชีวิต
๐ สวัสดีค่ะ มาตามสัญญาที่ให้ไว้ว่า วันเว้นวันนะคะ วันนี้ลงดึกไปหน่อย มันเลยข้ามวัน :z3:
๐ อีกราวๆ 3 ตอน จะถึงตนจบแล้ว หลายคนคงแบบ เฮ้ออ จบซะที ดองมายาวนานเกิ๊น!!
๐ ตอนแรกพยายามปั่นเพื่อให้ทันเปิดจองและรับในวันงานวันที่ 4 เดือนหน้า แต่คงไม่ทันแล้วล่ะ :monkeysad: ก็เป็นเรื่องแบบเล่มเดียวจบ เกือบ 500 หน้า :sad4: ถ้ารวมตอนพิเศษ คงเปิดให้จองไม่นานนะคะ ไม่แถมโดจินแล้ว เดี๋ยวจะเป็นเรื่องจองนานที่สุดในตำนาน คนเขียนจะเปิดให้จองพร้อมๆกับเรื่องขอค่ะ แล้วหลังจากนี้ คงจะเข็นนิยายแบบ ฮาๆ ออกมาบ้างแล้วล่ะ :เฮ้อ:
๐ คงจะลงเรื่องให้จบก่อน ถึงจะเปิดให้จองนะคะ เรื่องก็ยังคงมีให้อ่านในเล้าจนจบเช่นเคย ไปแถมตอนพิเศษในเล่มตามปกติค่ะ เราก็มาเก็บเป็นที่ระลึกร่วมกันอีกสักครั้งนะคะ :pig4:
๐ ติดตามข่าวสารแบบรวดเร็วทันใจได้ในแฟนเพจค่ะ TRomance' Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic)
๐ กำลังจะมีโปรเจครวมเรื่องสั้น เป็นโปรเจคพิเศษกับทางกลุ่ม Hermit ฝากผลงานด้วยนะคะ มีนักเขียนมารวมตัวกัน 4 ชีวิตค่ะ คนกันเองทั้งน๊านนนน.... เรื่องนี้ตูนเขียนแบบเกรียนๆ ดูเว่อ เพ้อๆ ไม่เคยเขียนแบบนี้มาก่อนเลย ค่ะ :serius2:
(http://image.ohozaa.com/i/06c/2taUkS.jpg)
-
เกิดเรื่องแล้วใต้ฟ้า. มาช่วยน้องธารด่วน
-
ธาราธารเจออะไรเนี่ย แล้วจะเกิดอะไรขึ้นที่ร้ายแรงหรือเปล่านะ พี่ฟ้ารู้เรื่องแล้วจะทำยังไงต่อนะ รอตอนต่อไปนะคะ
-
พี่ใต้ฟ้ามาช่วยธารเร็วววววววววววววววววววววววววววววว
-
ปะจบแล้วจริงดิครับ?
ไม่อยากให้จบเลย
หวังใจว่าธารจะปลอดภัยในตอนต่อไป
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
สงสารธาร เจอเรื่องทุกตอนเลย ลุ้นมาก เมื่อไหร่จะแฮปปี้เต็มที่น้า
-
ต่อด่วนเลยค่ะ T^T ลุ้นสุดๆอ่ะ
-
น้องธารโดนเอาตัวไปแล้วพี่ใต้ฟ้า
-
ตอนนี้อยากรูตัวคนร้ายและมูลเหตุจูงใจมากคะ
ตื่นเต้นๆ ::>_<:: น้องดูเข้ากับพี่ฟ้าดีคงไม่มีเหตุการณ์เข้าใจผิดแบบน้องโลมกับนายใหญ่ใช่มั๊ยยยยยยยย
-
สั้นจังเลย :z3:
ใช้ชีวิตราวกับคู่แต่งงานใหม่.....หวานนะจ้ะ น่าอิจฉาจริงๆ :o8:
ว่าแต่...ใครมาลักตัวน้องธารฟระ...นายใต้ฟ้ารีบมาช่วยเลย :angry2:
แก้จ้า :bye2:
ชุดนอนแบบผู้ชายเข้าชุดกันเหมาะเจาะพอดีแต่ตัวใหญ่เกินสริระจริงๆ ==> สรีระ
ผู้ชายในชุดเข้าไร่ทะมัดทะแมงลดระดับหนังสือพิมพ์ท้องฐิ่นลงเล็กน้อย ==> ท้องถิ่น
หมวกปีกกว้างและเหล่าอุปกรณ์ป้องกันแดดทั้งหลายทำให้ธาราธารดุรุ่มร่าม ==> ดู
พรุ่งนี้จะให้คนพาเข้าเมืองไปซื้อเครื่องสำอางค์ดูแลผิวพรรณก็แล้วกันนะ
เกิดอาเพศแน่เลยครับนาย ==> อาเพท
ธาราธารไม่อยากจะเชื่อว่าแม้แต่ในวงการเกษตรกรรมยังต้องพึ่งพากระแสข่างสังคมนิยมเหมือนกัน ==> ข่าว
ขนาดฝนฟ้าอากาสไม่เอื้ออำนวย เราก็มีทางแก้ ขยันและใฝ่เรียนรู้ยังไงก้ไม่อดตายหรอก ==> อากาศ / ก็
อดีตชีวิตฟุ่งฟ่าของเขามีแต่ของแบรนด์เนมที่ดูไร้ค่าเมื่อมาอยู่ในสังคมที่ไม่มีใครสนใจเรื่องพวกนี้ ==> ฟู่ฟ่า
ธาราธารปลดแว่นกันแดดลงเมื่อไม่ได้เป็นเป้นสายตาของคนในร้านอาหารขึ้นชื่ออีกแล้ว ==> เป้า
ที่สำคัญคือไร่นั้นเกิดก่อนใต้ฟ้าจะเกิดซะอีกค่ะ สืบทอดกันมาเท่าไห่แล้วก็ไม่รู้ ==> เท่าไหร่
จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบวงเหมือนมีใครมาปิดสวิตซ์ชีวิต ==> ลง
-
ใต้ฟ้า มาช่วยน้องธานด่วนเลย น้องโดนจับตัวไปแล้วนะ
-
ธารโดนหลอกลักพาตัว :a5:
-
มิน่สตำรวจอะไร วิ่งแค่นี้ก็หอบแหละ
สงสัยตงิดๆยู่เชียว
เค้าหวานกันอยู่ดีๆแกมาไมเนี่ย :serius2:
บวกเป็ด
-
o22 o22
ม่ายยยยย น้องธาร
-
ไมเป็นงี้อะ ใครมาจับตัวน้องธารไปไหน :z3:
-
แย่แล้วววววว.....
-
ธารรอย่าเป็นไรนะสู้
-
โว๊ะ แย่แล้ว โดนลักพาตัว
...
ใกล้จบแล้วเหรอ ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย
เรื่องสั้นเรื่องใหม่ ก็น่าอ่านมากกกกกกก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หมดเรื่องโน้นก็มาเจอเรื่องนี้ให้มันได้อย่าสิธารเอ๊ย คราวนี้ดูท่าว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ซะด้วย
-
....แหม ชุดทำไร่ของธารา พีนึกว่าจะไปเดินแบบซะอีก 55ใกล้จบแล้ว นายเอกเลยโดนรักพาตัว
....แต่ไม่ค่อยกังวลแฮะ เพราะว่ารู้ว่านิสัยขอธารานั้น ค่อนข้างทันคน และแสบสันต์อยู่พอตัว :laugh:
-
ผมว่านะบางทีใต้ฟ้าก็มีนิสัยเด็กเหมือนธารน่ะแหละ
คิดเองเออเอง สงสัยก็ไม่ถามมานั่งน้อยใจอยู่คนเดียว
ทั้งๆ ที่ก็รักน้องธารมากขนาดนั้น แล้วก็ยังไม่ทันได้พูด
เคลียร์เรื่องความเข้าใจผิดกันเลย ก็มีเรื่องใหม่ให้มาแก้
ซะแล้ว โดนจับตัวไปแบบนี้พี่ใต้ฟ้าคงได้แสดงบทพระเอก
เต็มที่นะครับ
ว่านน้ำต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้บ้าง คงพอดูออกว่าน้องธาร
สงสัยตัวเอง เรื่องกำลังสนุกเลยตอนแรกนึกว่าแค่ง้องอนกัน
ก็จะจบแล้วเสียอีก
:m4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
นายใต้ฟ้า!!!! ช่วยน้องธารด้วย!!!!
น้องธารโดนลักพาตัวไปแล้ววววววววววววววววววววว
-
ใครส่งตำรวจเก๊มาหลอกน้องธาร
ศัตรูตามจิกไม่ปล่อยเลย วุ่นจริง
-
:call: :call: :call:
-
อะอ้าว โดนลักพาตัวกันง่ายๆอย่างงี้เลยเหรอคะ
ปัญหาเก่ายังไม่ทันหายไปก็มีเรื่องใหม่มาให้หนักอกพี่ใต้ฟ้าอีกแล้ว
คราวนี้หนักมากด้วย เพราะหัวใจหล่นหายไปทั้งดวง
-
กรี๊ด!!!!!!!!!! ไม่น๊า~~~ แย่แล้วอ่ะ
-
ไม่นะ พี่ใต้ฟ้า รีบมาช่วยน้องด่วน
-
อินู๋ธารโดนจับตัวไปซะแล้ว
ใต้ฟ้าอยู่ไหนรีบไปช่วยด่วน :3130:
-
เ_ร แล้วไงเนี่ยยย!!!! :a5:
อิหนูธาร ทำไมตามเค้าไปง่ายๆอย่างน้านนนนนน O.o
-
ธารอย่าเป็นอะไรนะ :(
-
ธารโดนจับตัวไป !!!!! :a5:
ซวยละใต้ฟ้า รีบไปช่วยด่วนเลยยย
-
ไม่น่าเชื่อว่าธารจะโดนหลอกง่าย ๆ
แล้วยังโดยลักพาตัวอีก คงไม่ใช่เพราะว่านน้ำอีกนะ
-
ถึงว่า... มันน่าแปลกตรงวิ่งหอบมาหาแล้วบอกว่าถามเบาะแสนี่แหละ ... สงสัยงานนี้ใต้ฟ้าได้กลายเป็นคนโหดซ้อมคนตายเพราะมาลักพาตัวธารแหงๆ บ๊ะ! ติดตาม ตื่นเต้น
-
o22 เอาละสิ!!!
-
น้องธารเดินตามคนอื่นไปง่ายๆเลย
หวังว่าพี่ใต้ฟ้าจะไปช่วยทัน
-
:z3: :z3: :z3:
-
นั่นไง มารมาแล้ว เค้าอยู่กันดีๆก็เข้ามาเสียบซะงั้น
นี่คงไม่ใช่เพราะธารไปพูดอะไรไม่เข้าหูว่านน้ำหรอกนะ
เลยทำให้ร้อนตัวต้องมาอุ้มน้องธารไปอย่างนี้ o22
พี่ใต้ฟ้ารีบมาช่วยน้องด่วนๆเลย น้องแย่แล้ว :serius2:
จะจบแล้วเหรอเนี่ย เหมือนกำลังเข้มข้นเลยล่ะ
หวานอยู่สี่ห้าบรรทัดเป็นอันต้องเดือดร้อนอีกแล้ว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
กดเป็ดให้น้องธาร
-
คนที่จับธารไป ต้องเป็นคนของนังว่านแน่ๆเลย
พี่ใต้ฟ้าช่วยธารให้ได้นะ!!!!!
-
งานเข้าแล้วธารเอ๊ย โดนลักพาตัวไปไหนเนี่ย
-
งานเข้าเลยยย
-
อ้าวกรรม น้องธารคนเก่งขึ้นรถไปกับใครซะแล้ว...เฮ้ย เครียดอ่ะ ออกแนวไปแบบไม่มีเบาะแสไม่มีใครรู้เห็นด้วย
แล้วจะตามกันเจอง่าย ๆ มั้ยเนี่ย..ไอ้พวกตัวโกงแน่ ๆ เลย ฮึ่ย :m16:
เดี๋ยวนี้พี่ใต้ฟ้าเค้าร้ายขึ้นเยอะเนอะ ฮาตอนบอกว่าธารตื่นตอนไหนตอนนั้นก็เรียกเช้า กร๊ากกๆๆ
น้องธารแต่งตัวไปไร่แบบน่ารักดีอ่ะ คุณหนูก็เงี้ยะแหละพี่
ขอบคุณค่ะ
-
:a5: คนร้ายเริ่มแสดงตัว
-
^^
-
ชอบที่พี่ใต้ฟ้านี่ก็ทำให้น้องธารเขินแบบไม่รู้ตัวอ่า 555+
ตอนต่อไปคงมีบู๊?
ถ้าให้เดาว่าใครจับตัวธารไป ก็เดาได้แค่คนเดียวแหละตอนนี้
-
ธาร ซวยแล้ว
-
เฮ้ยยยย น้องธารไม่น่าเสียรู้เลยอ้ะ :z3:
-
เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น !!?
ธารโดนใครจับไปล่ะนี่
รออ่านต่อจ้า
-
น้องธารรรรร อย่าเป็นไรไปนะค่ะ
โอ๊ยยยยใครกันนะทำน้องได้
-
:serius2:
-
อดคิดไม่ได้ว่าน้องธารยอมเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อคนร้ายตัวจริงออกมา น้องธารอย่าเป็นอะไรนะ
-
ธารอย่าเป็นอะไรนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
น้องโดนแล้ว
มาช่วยน้องเร็วๆน๊า :L2: :L2:
-
น้องธารรรรรร ตามเขาไปซะงั้นล่ะลูก =[]=!!!
แต่อย่างไรเชื่อว่าถึงน้องธารคนเก่งจะเสียท่า(บางทีอาจเอาตัวรอดมาได้แต่ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่ใต้ฟ้าไม่ได้ออกโรง 555) เดี๋ยวคุณพระเอกเธอก็มา ฮืออออออ
อยากรู้จริง ๆ ใครอยู่เบื้องหลัง ลอบกัดตลอด =^=
รอตอนหน้าค่ะ ^^
:กอด1: :L2:
-
พลาดแล้วน้องธารของเรา นายใต้ฟ้ารีบมาช่วยด่วนเลยนะคะ
-
พวกมัน ชั่ว!! จริงๆ 55555
-
กำ ใครเอาตัว ธารไป
แต่ทำไมเบน รู้สึก ไว้ใจเค้าจังอ่ะ
ไม่ได้แระๆ นายใหญ่ รีบมาช่วยเร็ว
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
ตอนที่ 23
ไม่มีอะไรมาทำให้เจ้าของไร่หนุ่มร้อนรน จนกลายเป็นคนใจร้อนและวู่วามได้เท่ากับรู้ข่าวว่าธาราธารหายตัวไปจากศูนย์การค้า คนขับรถถูกซักหนักและเสียขวัญรุนแรงเมื่อพบว่าเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ เกิดขึ้นแล้ว และมันดูยิ่งใหญ่เกินกว่าเรื่องร้ายแรงเรื่องไหนที่เกิดขึ้นกับไร่
แขกคนสำคัญของนายหายตัวไปไร้ร่องรอย
เจ้าหน้าที่ตำรวจสืบได้แค่มีคนมาหยุดทักทายธาราธาร แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีใครสนใจอีกเลยว่ามีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนบอกได้แค่ว่าเห็น แต่นอกจากพบว่าขึ้นรถไปกับใครสักคนแล้ว นอกจากนั้นทุกอย่างอยู่ภายใต้เครื่องหมายคำถามและจุดไข่ปลา
ทะเบียนรถคันนั้นที่รับตัวธาราธารไปเป็นทะเบียนปลอม ยี่ห้อและรุ่นของรถก็เป็นประเภทที่ใช้เกลื่อนกลาดทั่วท้องถนน แม้กระทั่งสีของตัวรถยังเป็นสีขาวธรรมดาที่กำลังเป็นที่นิยมกันในตอนนี้
ธาราธารหายตัวไปกับรถที่ไม่มีอะไรเป็นจุดเด่นให้ตามหาได้ง่ายๆเลย
ใต้ฟ้าร้อนรนจนหลุดมาดเจ้าของไร่มาดขรึมกลายเป็นคนดุดันขึ้นมาจนน่ากลัว ลูกน้องและคนงานเพิ่งเคยเห็นนายโกรธมากเป็นครั้งแรก ถึงแม้ใต้ฟ้าจะยังพูดน้อยต่อหน้าลูกน้อง แต่ใบหน้าราวกับจะกระชากใครขึ้นมาแล้วตวัดตัวไปกระแทกกับฝาผนังได้อย่างไรอย่างนั้น แม้กระทั่งครูสาวเพื่อนสนิทยังเข้าหน้าเจ้าของไร่หนุ่มแทบไม่ติด กว่าไปรยาจะขยับปากพูดคุยและปลอบใจใต้ฟ้าได้ ครูสาวแทบกัดลิ้นตัวเองตายไปตั้งหลายต่อหลายครั้ง
“ฟ้าอย่าเพิ่งวิตกไปเลยนะ ปรายว่ามันก็แค่การขู่กันเล่นๆเท่านั้นแหละ”
“เป็นการเล่นที่ฟ้าไม่สนุกด้วยเลยนะปราย”
“ปรายก็รู้ว่าเกมนี้ไม่สนุกเลย มันออกจะนอกกติกาเสียด้วยซ้ำ แต่เราก็ได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว หน้ากากที่คนเราใส่เข้าหากัน มันก็แค่เครื่องประดับชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง มันไม่มีทางที่จะติดแน่นตลอดไปหรอกฟ้า สักวันมันก็จะต้องหลุดออกมา”
“ฟ้าไม่คิดว่าคนเราจะระเบิดความกดดันออกมาได้รุนแรงแบบนี้ ฟ้าไม่เข้าใจว่าคู่แข่งของเขาคือฟ้า ทำไมถึงไม่พุ่งมาที่ฟ้า ไปเล่นธารทำไม ธารไม่เกี่ยวซะหน่อย”
“ที่ปรายคิดนะฟ้า เหตุผลที่เขาเลือกน้องธารมีอยู่สองข้อ น้องธารคือกุญแจดอกหนึ่งของเขา หรือไม่ เขาเลือกจัดการคนสำคัญของศัตรูเพราะต้องการทรมานและกดดันให้ศัตรูยอมแพ้ หรือไม่ก็ตายไปเองอย่างทรมาน”
ใต้ฟ้าถอนหายใจเพราะคิดไม่ตกและเหนื่อยหน่ายไปพร้อมๆกัน การที่เขาต้องการเอาชนะตัวเองไม่ได้หมายความว่าเราจะมีคู่แข่งแค่เพียงตัวเราเองเท่านั้นสินะ มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ ถ้าหากใต้ฟ้าเก็บความรู้และประสบการณ์เกี่ยวกับการสร้างไร่แห่งนี้ขึ้นมาไว้คนเดียว นั่นก็อาจจะถูกมองว่าใต้ฟ้าเป็นพวกนักธุรกิจต่างถิ่นที่มาอาศัยบ้านเกิดคนอื่นเขาทำมาหากินแล้วเห็นแก่ตัว แต่การที่ใต้ฟ้าเผยแพร่ความรู้และประสบการณ์ของตัวเองออกมา มันก็ดันไปข้ามหน้าข้ามตาเจ้าถิ่นที่เคยมีคนนับหน้าถือตาอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่โชคชะตาจริงๆสินะ ใช่ว่าจะมองตามหลักของเหตุและผลอย่างที่ร่ำเรียนมาแล้วจะใช้ดำเนินชีวิตได้เสมอไป
อุปสรรค ค่อยๆเดินทางมาทำความรู้จักกับระฟ้าตั้งแต่อุปสรรคเล็กๆ ไปจนถึงอุปสรรคที่เจ้าของไร่หนุ่มรู้สึกว่ามันหนักหนาที่สุดแล้วสำหรับเขา
เจ้าของไร่หนุ่มพิงหลังกับพนักเก้าอี้แล้วหลับตาเพื่อลดความเดือดพล่านของอารมณ์ให้เย็นลงเพื่อเรียกสติกลับมา ค่อยๆคิดและลำดับเหตุการณ์ รวมถึงค่อยๆมองโลกในแง่ร้ายอย่างที่ธาราธารเคยบอกให้เขาหัดเอาไว้บ้าง เด็กที่ไม่เอาไหนคนนั้นสอนใต้ฟ้าว่าไม่ต้องมองโลกเป็นสีเทาเข้มจนเกือบดำอย่างตัวเองก็ได้ แต่ให้พื้นที่สีขาวของความคิดใต้ฟ้ามีสีเทาเจือจาง เจ้าของไร่หนุ่มจะได้ดึงสันดานดิบของความเป็นคนออกมาบ้าง ไม่ใช่ตุ๊กตายางที่ถูกวางโปรแกรมเอาไว้แล้วว่าต้องเพอร์เฟคในทุกๆอย่าง
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ มันคือการกระชากสันดานดิบที่ตกตะกอนนิ่งอยู่เบื้องล่างสุดของจิตสำนึกให้ขุ่นขึ้นมาเพียงเพราะธาราธารกลายเป็นตัวประกันของเกมครั้งนี้
อยู่ๆ ไปรยาก็ต้องสะดุ้งเฮือกขึ้นมาท่ามกลางความเงียบก็เพราะว่าใต้ฟ้าดีดตัวลุกขึ้นมายืนเต็มความสูง คว้าหมวกใบเก่งประจำตัวเองแล้วเดินตัวปลิวเข้าไปในไร่ หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเองกับความเปลี่ยนแปลงกระทันหันของเจ้าของไร่หนุ่มแล้วได้แต่กลืนเก็บความจริงที่ยังทิ้งร่องรอยให้ปวดปร่าในอกอยู่บ้าง แม้จะบอกตัวเองว่าทำใจได้แล้วก็ตาม ยังไงซะ เนื้อคู่ยังไงซะก็คงไม่แคล้วกัน ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นผู้ชายที่ตอกย้ำว่าไม่ใช่เพศตรงกันข้ามกันก็ตาม
ถ้าไม่ใช่คนรัก ใต้ฟ้าจะไม่หุนหันพลันแล่นและเด็ดขาดขนาดนี้แน่ หญิงสาวเคยเห็นแต่มาดผู้ชายที่รอบคอบและสงบนิ่งเสมอไม่ว่าจะเจออะไรก็ตาม
.
.
.
ใต้ฟ้าเรียกหัวหน้าคนงานแต่ละส่วนของไร่ให้มาประชุมพร้อมกัน เขาบอกปัญหาที่เกิดขึ้นนี้อย่างตรงไปตรงมากับลูกน้อง ชายหนุ่มบอกแจ้งให้ทุกคนรู้ถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับไร่ตอนนี้ ให้สมกับที่เคยบอกกับทุกคนในไ่ว่าเราจะอยู่กันแบบครอบครัว ถึงแม้ในเรื่องราวเหล่านั้นจะตอกย้ำความสัมพันธ์ของเขากับธาราธารว่าเกินกว่าพี่ชายและน้องชายไปมากแค่ไหน
ทุกคนตัดความสนใจกับข่าวความสัมพันธ์ที่แปลกใหม่สำหรับคนที่ขลุกอยู่แต่งานสวนงานไร่ออกไปก่อน ตอนนี้ทุกคนให้ความสำคัญที่จะต้องทำตามแผนของนาย
“ผมอยากให้ทุกคนทำตามและทำงานตามปกติเหมือนไม่รู้ว่าคุณธารหายตัวไป หากมีใครแอบถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องในไร่ก็ให้ตอบเขาไปตามปกติ แต่ผมอยากให้ช่วยกันสังเกตและส่งข่าวมาที่ผมว่ามีความเคลื่อนไหวเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงบ้าง อย่ามีพิรุธออกไปว่าทุกคนรู้เรื่องการหายตัวไปของคุณธารแล้ว ถือว่าผมขอความร่วมมือเหมือนทุกๆครั้งที่เคยขอให้ช่วยกันนะครับ ผมคงไม่สามารถทำอะไรให้สำเร็จได้ด้วยตัวคนเดียวหรอกครับ ผมเป็นคนธรรมดาที่ยังต้องการความช่วยเหลืออยู่ และผมก็ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเราทุกคนครับ”
ใต้ฟ้าโยนหินก้อนถามทางก้อนแรกลงไปด้วยการวัดใจคนของตัวเอง การเปิดเผยออกไปแบบนี้มีความเสี่ยงตรงที่หากมีหนอนบ่อนไส้ แผนการนี้ก็จะไปถึงหูศัตรู นั่นหมายความว่าเขาต้องคิดวิธีการรับมือกับเรื่องนี้เอาไว้อีกทางหนึ่ง แต่ถ้าทุกคนที่นี่ซื่อสัตย์กับใต้ฟ้า เขาเชื่อว่าความเงียบที่เกิดขึ้นนี้จะทำให้อีกฝ่ายเต้นขึ้นมาเองโดยที่เขาแค่หาทางปิดเกมและช่วยธารกลับมาให้ปลอดภัยเท่านั้น
.
.
.
เพี๊ยะ!!!!!
“ไหนแกบอกว่าไอ้เด็กนี่เป็นคนสำคัญของไอ้ใต้ฟ้าไง แต่นี่คนขับรถกลับไปรายงานนายมันตั้งนานแล้วว่าน้องชายมันหาย ไม่เห็นมันจะตื่นเต้นอะไรมากมายเท่าที่ไร่มันถูกเผาเลยล่ะว่านน้ำ ไหนแกบอกว่าไอ้เจ้าของไร่นั่นมันเป็นเกย์ มันถึงไม่หลงเสน่ห์ หาาาา ว่ายังไง”
“ว่านก็เห็นว่าเขาเหมือนจะรักกัน ใครจะไปคิดล่ะว่าใต้ฟ้าจะเป็นคนที่รักตัวเองยิ่งกว่าใคร แล้วก็ฉาบฉวยกับความรักอย่างนี้”
“โธ่โว๊ย นังโง่ เพราะความมั่นใจของแกมันทำให้เราเล็งเป้าหมายพลาด ทีนี้มันจะโอละพ่อเป็นเรื่องใหญ่ทั้งๆที่เราไม่ได้อะไรเลยเพราะแกมันมั่วนี่แหละ ถ้าฉันรู้ว่าแกจะพลาดกับเรื่องพวกนี้นะ ฉันจัดการทางอื่นไปนานแล้ว ไม่ให้แกไปทำให้เสียเวลาหรอก”
“คุณเก็บฉันไว้เพียงแค่ผลประโยชน์ของตัวเองเนี่ยนะ คุณรักฉันจริงหรือเปล่า”
“อย่ามาปากดีกับฉันนะ ที่แกมีวันนี้ได้เพราะใคร”
“แต่มันไม่ต่างอะไรกับสัตว์ตัวหนึ่งที่ถูกเลี้ยงไว้ใช้งานเลยนะคะ”
“แล้วผู้หญิงที่ฉันรับมาใส่ตระกร้าล้างน้ำให้เฉิดฉายเป็นคุณว่านน้ำอย่างทุกวันนี้ แกเป็นสัตว์เลี้ยงที่ฉันเลี้ยงดีเกินไปหรือเปล่า แกมันก็แค่ผู้หญิงตกเขียวที่ทะเยอทะยานอยากสบายเป็นคุณนายเท่านั้นแหละ”
“เป็นคุณนายที่อยู่ในฐานะลูกสาวบุญธรรมน่ะเหรอคะ ทั้งๆที่คุณก็รู้อยู่เต็มอกว่าฉันเป็นเมียของคุณ ฉันไม่เคยว่าที่ต้องปกปิดฐานะที่แท้จริงเอาไว้ เพียงแค่คุณให้เกียรติฉันบ้างทั้งต่อหน้าและลับหลัง แต่นี่คุณทำร้ายร่างกายฉันไม่พอ คุณยังทำร้ายใจฉัน”
“งั้นก็ทำให้สำเร็จซะ ฉันต้องการมีอำนาจในพื้นที่นี้รู้มั้ยว่านน้ำ ไอ้เรื่องทำไร่ไถนาห่าเหวอะไรนั่นมันก็คือใบเบิกทางของเรา เงินจากไร่มันไม่ได้หอมหวานเท่ากับอำนาจบารมีให้เราเอาไปต่อยอดทำเงินให้มากกว่านี้ไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่าหรอกนะ ถ้าวันนั้นมาถึง เธอก็จะสบายเป็นคุณนายจริงๆ ฉันจะส่งเธอไปเที่ยวรอบโลก ชอปปิ้งอย่างที่เธออยากได้ มีอะไรอีกล่ะ ถึงวันนั้นเธออยากได้อะไรฉันก็จะให้”
“ความรักล่ะคะ คุณมีให้ฉันบ้างหรือเปล่า”
“อย่ามาพูดอะไรตลกๆตอนนี้น่า เธอก็รู้ว่าความรักมันกินไม่ได้ ไปทำตามหน้าที่ของเธอซะ ไม่อย่างนั้นเธอก็จะเจ็บตัวอีก”
หญิงสาวกัดฟันลุกขึ้นตามคำสั่ง ทิ้งสายตามายังเด็กหนุ่มที่ส่งสายตากลับมาอย่างคนไม่เคยคิดจะเกรงกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ว่านน้ำเองที่เป็นคนละสายตามาจากธาราธารก่อน เด็กหนุ่มไม่ยีหระกับแรงอาฆาตในหน่วยตาดำขลับนั่น ถึงแม้ในใจจะสั่นไหวและสะเทือนความรู้สึกอยู่ลึกๆเมื่อพบว่าว่านน้ำเป็นแค่หุ่นเชิดคนหนึ่งเท่านั้น
ว่านน้ำเป็นแค่สะพานของพวกเดนคน
เธอเอามือกุมหน้าตัวเองด้วยความเจ็บปวด เสียงร้องไห้ครวญครางเหือดแห้งเข้าไปในลำคอพร้อมกับน้ำตาที่แห้งผาก แต่ไหล่ยังลู่และไหวขึ้นลงให้รู้ว่าหญิงสาวยังเจ็บปวดกับสิ่งที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นาน มาถึงตอนนี้แล้ว ปริมาณความเห็นใจเริ่มจะถูกถ่วงให้หนักกว่าไม่ไว้วางใจในแผนการ ธาราธารกลัวว่ามันจะเป็นละครซ้อนละคร
ธาราธารมองดูภาพเบื้องหน้าตัวเองเหมือนกำลังสุนทรีย์กับการรับชมละครเวทีเรื่องหนึ่ง ได้อารมณ์ร่วมแบบ 4 มิติ สมจริงสมจังมาก
พ่อบุญธรรมหรือสามีทางพฤตินัยของว่านน้ำเริ่มลนลานเมื่อพบว่าแผนที่วางไว้ไม่เป็นไปอย่างที่คิด ธาราธารไม่ได้น่อมแน้มถึงขนาดหวาดกลัวจนตัวสั่นแล้วร้องขอชีวิตและยอมทุกอย่างเพื่อแลกกับอิสระภาพ อีกทั้งเรื่องทุกอย่างดำเนินมาไกลจนกลายเป็นเรื่องใหญ่มากจนเกินกว่าจะหันหลังกลับได้ทัน
“ในเมื่อเด็กคนนี้ไม่ได้มีความหมายกับไอ้ใต้ฟ้าเท่าที่เราคิดกันไว้ ก็ทำให้มันหายสาปสูญไปเลยจริงๆก็แล้วกัน”
นายเจษฎาลั่นปากสั่งลูกน้องหลังจากตัดสินใจอยู่นาน ธาราธารตื่นตระหนกจนหน่วยตาไหวระริก เด็กหนุ่มพยายามบังคับตัวเองไม่ให้สั่นเทิ้มไปมากกว่านี้ เขามาที่นี่เพื่อทวงความเป็นเจ้าของกับใต้ฟ้า แล้วนี่มันเรื่องบ้าอะไรกันที่เขาจะต้องมาผจญกับความบ้าอำนาจบารมีของคนอื่น
ธาราธารเบิกตากว้างขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยินกำหนดการชัดเต็มสองหูว่าให้ทำลายเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ กว่าเรื่องของธาราธารจะแดงขึ้นมาทางนี้จะได้มีเวลาทำลายหลักฐานและหาวิธีสร้างชื่อเสียงของตัวเองให้เหนือกว่าใต้ฟ้าในงานเกษตรประจำปีให้ได้
“ให้ไอ้เทืองรีบเข้าไปส่งปุ๋ยในไร่เหนือทรายใต้ฟ้าซะ จะได้สืบข่าวด้วยว่าทางโน้นเคลื่อนไหวยังไง”
“ครับ เฮ้ย ไปเรียกไอ้เทืองมา”
คนของนายเจษฎาออกคำสั่งกับลูกน้องของตัวเองอีกต่อ ธาราธารเคยเห็นหน้าคนมาส่งปุ๋ยให้ไร่เพราะใต้ฟ้าสั่งปุ๋ยทีละล็อตใหญ่ๆ และคนส่งมักจะจอดรถวางบิลไว้ที่บ้านก่อนจะเอาปุ๋ยไปส่งให้ที่โกดังอีกที เด็กหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นเมื่อสงสัยว่าทำไมคนส่งปุ๋ยถึงได้เหมือนประจำอยู่ที่นี่ หรือว่าเป็นเพียงไส้ศึกที่ไร่แห่งนี้เลี้ยงไว้ และเป็นอีกคนที่คอยคาบข่าวความเคลื่อนไหวจากในไร่มารายงาน เป็นหนึ่งในขบวนการอุบาทว์ที่ธาราธารไม่คิดว่าจะเจอในชีวิตจริง
‘ไอ้เทือง’ ที่ลูกน้องนายเจษฎาไปตามมาใช่คนส่งปุ๋ยที่ธาราธารเคยเห็นหน้าจริงๆด้วย ท่าทีเซ่อๆกับในหน้าที่มีฟันทูนออกมาเป็นเอกลักษณ์นั้น แม้ไม่ตั้งใจจะจดจำก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่ลืมกันไปง่ายๆ
คนส่งปุ๋ยคนนั้นเหลือบมองธาราธารแต่ก็ไม่ยอมสบตากันตรงๆเมื่อถูกเด็กหนุ่มจ้อง เขาก้มหน้าก้มตารับคำสั่งโดยไม่เหลียวกลับมามองธาราธารอีกเลย
เด็กหนุ่มระดมความคิดของมันสมองตัวเองอย่างหนักเพื่อหาทางบอกให้ใต้ฟ้ารู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แต่ไม่มีอะไรที่พอจะใช้แทนจดหมายส่งข่าวได้เลย ทั้งเนื้อทั้งตัวธาราธารมีแต่กระเป๋าสตางค์ที่ไร้เงินสดมีแต่เครดิตการ์ดแค่ใบเดียว นอกจากนั้นก็มีแค่ต้นหญ้าเหี่ยวๆที่ธาราธารเก็บไว้กับตัวแทนเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจไปแล้ว
‘แหวนต้นหญ้าเหรอ?’
เด็กหนุ่มสะกิดคนที่คอยคุมเขาอยู่ว่าอยากเข้าห้องน้ำ ผู้คุมนักโทษคนนั้นพาธาราธารไปยังห้องน้ำที่อยู่ภายในตัวห้องเดียวกันกับที่เด็กหนุ่มถูกนำตัวมา ธาราธารทำงานแข่งกับเวลาเพียงน้อยนิดเพื่อไม่ให้มีใครสงสัยว่าเขากำลังคิดการใหญ่อะไรอยู่ เด็กหนุ่มแยกต้นหญ้าเหี่ยวๆที่ตอนนี้ไม่ได้ม้วนตัวกันเป็นแหวนดังเดิมแล้ว แต่เกลียวบนใบหญ้ายังมีอยู่ให้เจ้าของได้รู้ว่ามันเคยถูกดัดให้เป็นแหวน ธาราธารเอาต้นหญ้าที่แยกออกมาใส่กระเป๋าเอาไว้ เด็กหนุ่มยังไม่รู้ว่าจะเอาจังหวะไหนยัดต้นหญ้าให้ติดตัวคนใส่ปุ๋ยไปที่ไร่ แต่นั่นเป็นเรื่องที่ธาราธารจะต้องไปคิดต่อเอาดาบหน้า
วางแผนมาทั้งชีวิต คิดอีกนิดเดียวน่าธาร ท่องไว้ว่าถ้าสำเร็จจะมีโอกาสกลับไปพิชิตใจเจ้าของไร่ต่อเชียวนะ
ธาราธารออกมาจากห้องน้ำตอนที่คนส่งปุ๋ยสวนเข้ามาเพื่อจะใช้ห้องที่เด็กหนุ่มทำธุระพอดี เขากวาดตามองหาจุดสำคัญพอที่จะฝากข่าวให้ไปส่งถึงไร่ใต้ฟ้า พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นหมวกแก๊ปที่คนส่งปุ๋ยเกี่ยวเอาไว้กับหูกางเกงทางด้านหลัง เด็กหนุ่มฉวยโอกาสเดินสวนกันบนทางเดินคับแคบตรงทางเข้าออกห้องน้ำแล้วหย่อนของสำคัญไว้ในหมวกที่หงายขึ้นพอดี
อะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนั้น!!
ทุกอย่างลื่นไหลอย่างกับฟ้ามีตาและสวรรค์เป็นใจยังไงอย่างนั้น ที่เหลือก็แค่ส่งกระแสใจไปดลให้ใต้ฟ้าได้เจอกับของสำคัญสิ่งนี้ก็พอ เสร็จสิ้นคำอธิษฐานว่าสาธุ ท้องฟ้าเจิดจ้าท่ามกลางแสงแดดร้อนแรงก็คำรามขึ้นมาราวกับก้อนเมฆเคลื่อนที่เสียดสีกันจนเกิดฟ้าร้องฟ้าผ่าขึ้นมากลางแดด ไม่มีใครสักคนที่จะฉุกใจคิดว่ามันคือปรากฎการณ์เหนือธรรมชาติ แม้กระทั่งตัวคนอธิษฐานเองยังไม่คิด เด็กหนุ่มยังปิดเปลือกตาส่งใจไปถึงคนในไร่อยู่เลย
“นายครับ คนงานในไร่รายงานว่าเจอหญ้าคล้ายๆที่อยู่ในมือนายตอนไฟไหม้อยู่ในหมวกของไอ้เทืองคนส่งปุ๋ยครับนาย”
ใต้ฟ้าผละออกมาจากต้นลิ้นจี่ที่กำลังให้ผลแดงเรื่อไปทั้งสวนเมื่อลูกน้องรายงานในสิ่งที่น่าจะเกี่ยวข้องกับธาราธาร
“เอามาดูหน่อยสิ”
“นี่ครับนาย ไอ้ตึ๋งคนที่เจอบอกผมว่าหญ้านี่นายเป็นคนยื่นให้พยาบาลเจ้าของไข้คุณธารให้คุณธารเก็บเอาไว้ก่อนเข้าห้องตรวจครับนาย”
ใต้ฟ้าตื่นเต้นเพียงแค่ได้เห็นเศษของต้นหญ้าแค่ต้นเดียวที่คนงานเอามาให้ เขาจำได้ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดที่ควรจำว่ามันคือหญ้าที่ธาราธารเอามาทำเป็นแหวนให้เขา ใต้ฟ้าเก็บไว้กับตัวอย่างดีมานานหลายปีและหยิบมันขึ้นมาพลิกดูบ่อยๆยามที่คิดถึงเจ้าของแหวนวงนั้น ทำไมเขาจะจำเกลียวที่เพิ่งจะคลายออกจากกันไม่ได้
“ให้ใครแอบตามติดไอ้คนส่งปุ๋ยเอาไว้นะ แล้วจับตามองหมอนั่นให้ละเอียดด้วยว่ามันมีอะไรพิรุธหรือเปล่า”
“ปกติไอ้เทืองมันมาส่งปุ๋ยมันก็จะอยู่คุยกับคนงานในไร่นานอยู่ครับนายกว่าจะกลับออกไป วันนี้มันก็ทำเหมือนเดิมอย่างที่เคยทำ แต่ผมกำชับคนงานเอาไว้แล้วว่าอย่างเพร่งพรายเรื่องที่คุณธารหายตัวไป ถ้าใครถาม ผมให้ตอบว่าคุณธารกลับบ้านที่กรุงเทพครับ”
“ดีแล้ว ใกล้ถึงเวลาที่เราจะต้องประจันหน้ากับศัตรูที่แอบแฝงตัวมานานแล้วล่ะ”
เจ้าของไร่หนุ่มสั่งการคนงานในสวนลิ้นจี่แล้วรีบขับรถกลับไปบ้าน เขาต้องการจะแจ้งข่าวนี้ให้ไปรยารู้ ใต้ฟ้าคิดว่าเขาพอจะมีสติที่จะวางแผนตามหาตัวธาราธารกลับมา แต่เจ้าของไร่หนุ่มก็ยังต้องการที่ปรึกษาเพื่อให้ทุกอย่างเพอร์เฟคที่สุด เป้าหมายเดียวที่ใต้ฟ้าวางไว้คือธาราธารต้องปลอดภัยและเรื่องราวเลวร้ายจะต้องจบลงด้วยดี แต่ถ้าเป้าที่เขาวางไว้สูงเกินไป ใต้ฟ้าขอแค่ธาราธารปลดภัยก็พอแล้ว
“ประเทศไทยยุคสมัยเชื่อมต่อถึงกันทั่วโลกขนาดนี้แล้ว ปรายว่าฟ้าคิดถูกแล้วนะที่จะแจ้งตำรวจ แต่ปรายแนะนำว่าเราอย่าเพิ่งแจ้งตำรวจในพื้นที่ดีไหม เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนของใคร ปรายอยากให้ฟ้าแจ้งผ่านคนที่รู้จักก่อนแล้วให้คนนั้นแทงเรื่องเข้ามาในพื้นที่ อย่างน้อยเราก็มีคนกลางคอยตามเรื่องให้นะฟ้า มันจะได้จบง่ายๆไงล่ะ ไม่งั้นถ้าตำรวจในพื้นที่คือคนของพวกมันละยุ่งเลย”
“ฟ้าก็คิดเหมือนปรายนะ แต่ฟ้าทุ่มเททุกอย่างให้ไร่แห่งนี้ ฟ้าเองก็ไม่ได้มีคอนแทคกับผู้หลักผู้ใหญ่ที่ไหนเลย”
.
.
.
“ขอบใจนะใต้ฟ้า ขอบใจที่หลานไม่ได้เห็นปู่เป็นหัวหลักหัวตอ ถึงหลานจะบอกเรื่องนี้กับปู่ มันก็ไม่ได้ทำให้ปู่รู้สึกว่าหลานเป็นที่พึ่งหรือดูแลเจ้าธารมันไม่ได้หรอกนะ ปู่มั่นใจในตัวใต้ฟ้าตั้งส่งเจ้าธารไปดัดสินดานกับหลานแล้ว วางใจเถอะ เพื่อนปู่เป็นผู้กำกับอยู่ ปู่จะปรึกษากับเขาดูว่าจะช่วยอะไรเราได้บ้าง ดีแล้วล่ะที่หลานให้เกียรติกับกฎหมายบ้านเมืองไม่ตัดสินใจด้วยกำลังนะ ปู่เชื่อว่าเจ้าธารมันกะล่อนเหมือนปู่นี่แหละ มันเอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ มันเป็นผู้ชายนะหลานก็รู้ ไม่ได้อ่อนแอน่าเป็นห่วงขนาดนั้นหรอกวางใจเถอะ”
“ผมกลัวว่าธารจะถูกทำร้ายน่ะครับ”
“คนอื่นปู่ไม่แน่ใจนะ แต่การที่จะทำร้ายไอ้ธารนี่ปู่พนันได้เลยว่ากว่าจะสำเร็จนี่คงหัวปั่นน่าดู
.
.
.
“แกกลัวตายหรือเปล่า”
นายเจษฏาเอ่ยปากถามขึ้นมาขณะที่ธาราธารตีหน้าเศร้าหลังจากรู้ชะตากรรมของตัวเอง
“กลัวสิครับเสี่ย ในชีวิตผมสิ่งเดียวที่กลัวคือความตาย”
“ก็แค่ไปเร็วกว่าคนอื่นเค้าหน่อยเท่านั้นแหละนะ อยู่ไปก็ไม่มีความหมายในสายตาไอ้ใต้ฟ้าทะเยอทะยานนั่นหรอก ชอบมันมากไม่ใช่เหรอ”
“คุณว่านน้ำรายงานว่ายังไงก็อย่างนั้นแหละครับเสี่ยครับ แต่ทำไงได้ เสี่ยลากตัวผมมาข้ามวันข้ามคืนแล้วฝั่งโน้นยังไม่สนใจเลย”
น้ำเสียงโต้ตอบหวังเรียกคะแนนสงสารเพื่อยื้อเวลา แต่ในใจเดือดดาลที่ไอ้เจ้าของไร่วัยใกล้แก่คนนี้ต่อว่าคนรักต่อหน้าต่อตาเขา ธาราธารอยากจะอ้วกใส่หน้าแล้วถามว่าใครกันแน่ที่ทะเยอทะยาน ใครกันแน่ที่ยอมทำเรื่องบ้าๆนี่เพื่อแย่งชิงชื่อเสียงและอำนาจ เสียเวลาที่เขากับใต้ฟ้าจะสวีทกันเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันคู่อื่นๆกันชะมัดยาดเลยเถอะ
“ก็ดีแล้ว แต่ถึงฝ่ายโน้นจะยังสนใจกับการทำไร่ทำสวนเพื่อเข้าประกวดงานเกษตรประจำปีโดยไม่สนใจว่าแกจะเป็นตายร้ายดียังไง แกก็ตายไปเสียเถอะ ไร้ตัวตนอย่างนี้อยู่ไปก็ไร้ค่า”
ไอ้แก่บ้านี่ก็ขยันตอกย้ำจนธาราธารเริ่มจะนอยด์ใต้ฟ้าขึ้นมาจริงๆแล้ว แม้ที่ผ่านมาจะปลอบใจตัวเองเสมอว่าใต้ฟ้าจะต้องหาทางที่ดีที่สุดให้อยู่
เด็กหนุ่มกัดฟันกรอดจนนายเจษฎาผินหน้ามามองให้เต็มตาว่าเสียงที่ได้ยินมาจากธาราธารใช่หรือไม่ เด็กหนุุ่มปรับสีหน้าให้เศร้าเท่าเดิม อาลัยตายอยากกับชีวิตอย่างเดิม เก็บอาการเย่อหยิ่งอวดดีฝีปากกล้าเอาไว้ ธาราธารเชื่อว่าคนส่งปุ๋ยจะต้องกลับมารายงานความคืบหน้าที่ตัวเองเข้าไปสืบในไร่เร็วๆนี้แน่ๆ
แล้วมันก็เป็นไปตามที่ธาราธารคาดการณ์เอาไว้ นายประเทืองอะไรนั่นกลับเข้ามาที่นี่ในอีกวันหนึ่งซึ่งเป็นวันที่ธาราธารกำลังเบื่อหน่ายกับสภาพตัวประกันรอวันตายเต็มทีแล้ว เด็กหนุ่มกระตือรือร้นขึ้นมาทันที เมื่อพบว่าใครเข้ามาขอพบนายเจษฎาตั้งแต่เช้า
“ไร่อยู่ในสภาวะปกติมากครับนาย ผมลองแย๊บๆถามคนในไร่ว่าไม่เจอน้องชายนายใต้ฟ้าในบ้าน คนงานก็ตอบว่าสงสัยจะกลับบ้านที่กรุงเทพ แสดงว่าไม่มีใครสนใจผู้อาศัยคนใหม่ของบ้านเลยครับ”
แม่ม! ใครกี่คนต่อกี่คนที่เป็นคนของไอ้เจ้าไร่วัยใกล้เข้าฝั่งนี้ จะต้องตอกย้ำความไร้ค่าของธาราธารเหมือนกันหมดเลยสิน่า
แม้ในใจจะหงุดหงิดและเดือดดาลตามพื้นฐานของคนเจ้าอารมณ์มาก่อน แต่เบื้องหน้าธาราธารก็ตีหน้าเศร้าเข้าสู้ เด็กหนุ่มไม่อยากอวดเก่งให้ทางนี้เชือดเขาทิ้งเพราะโทสะของตัวเอง ถึงแม้การรอคอยและการหาทางยื้อเวลาจะขัดต่อนิสัยของเด็กหนุ่ม แต่ความเยือกเย็นและรอบคอบของใต้ฟ้าก็ซึมซับเข้ามาในจิตใต้สำนึกของธาราธารอยู่บ้าง...เล็กน้อยพอให้จิตใต้สำนึกดึงมาช่วยเตือนสติ
การรอคอยข่าวสารอย่างใจเย็นคือสิ่งที่ทำได้อย่างเดียวในตอนนี้ รวมถึงการทำตัวนิ่งๆให้น่าสงสารเพื่อยื้อชีวิตตัวเองก็ด้วยเหมือนกัน
.
.
.
อะไรที่เคยผ่านมันมาได้ง่ายๆ สิ่งนั้นมักทำให้ย่ามใจจนกลายเป็นความประมาทได้เมื่อนั้น เพียงแค่การรับส่งข่าวของคนส่งปุ๋ยที่ผ่านมาเนิ่นนาน จากแค่รายงานข่าวเล็กๆ จนถึงข่าวใหญ่ แค่เพียงรายงานข่าวที่ตรงกันระหว่างประเทืองกับว่านน้ำว่าใต้ฟ้าไม่ได้สนใจใยดีกับธาราธารมากไปกว่างานในไร่ที่จะต้องเข้าแข่งขันในงานเกษตรประจำปี ทำให้เจ้าของไร่คู่แข่งอย่างเจษฎาตีหน้าซื่อเป็นคนดีต่อหน้าคนอื่นต่อไป เขาแสยะยิ้มเมื่อคิดว่าใต้ฟ้าก็แค่เด็กที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเท่านั้น ถ้าไม่เป็นเพราะข้อมูลการทำไร่ทำสวนที่อิงหลักวิชาการและประสบการณ์การทดลองกับไร่ตัวเองนั่น เขาก็ไม่คิดจะเล่นสกปรกอะไรกับมวยคนละรุ่นอย่างนี้หรอก แต่ถ้าใต้ฟ้าไม่มีผลงานที่เด่นกว่าเขาในเรื่องนี้ เขาก็คงไม่นึกอยากจะทำลายไร่คู่แข่งนั่นให้มือเปื้อน แต่เจษฎารู้ว่าถ้าใต้ฟ้ามีมากกว่าผลผลิตที่จะเอามาโชว์ในงานแล้ว เขาก็จะกลายเป็นอดีตเจ้าของไร่และมีใต้ฟ้าขึ้นมาโดดเด่นแทนทันที เจษฎาไม่ได้สนใจผลงาน แต่เขาสนใจอำนาจและบารีมีที่จะเบิกทางในงานอื่นที่ให้ผลตอบแทนมีมูลค่ามากกว่าเงินที่ได้จากผักและผลไม้นั่นมากกว่า
หากเจษฎาเป็นที่ยอมรับในวงการนี้ มันก็เป็นโอกาสดีที่เขาจะยัดพืชตัวใหม่ที่ไร่เหนือทรายใต้ฟ้าไม่คิดที่จะปลูกออกไปขาย มูลค่าของมันกับข้อห้ามที่บัญญัติขึ้นเป็นกฏหมายของประเทศทำให้เจษฎาจำเป็นต้องมีทั้งอำนาจและบารมีเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย และเพื่อควานหาใบเบิกทางเพื่อที่จะขนฝิ่นสดและใบกัญชาไปยังมือของผู้แปรรูปยาเสพติด เขาต้องการรางวัลเกษตรกรดีเด่นมาเพื่อการนี้ต่างหาก ถ้าได้สิ่งนี้มา ย่อมไม่มีใครกล้ามาจับตามองความร่ำรวยและเบื้องลึกเบื้องหลังของเขาแน่ เขาถึงได้วางแผนการที่ดูเหมือนโง่เพื่อหาทางเอาหลักวิชาการและแนวทางที่ใต้ฟ้าเขียนขึ้นมาเพื่อทำเป็นหนังสือเผยแพร่ความรู้ในนามไร่ตัวเอง
ขนาดเผาไร่ ลักลอบเดินสารเคมีลงดิน ใต้ฟ้ายังไม่คิดจะตามล่าหาคนร้าย แล้วยิ่งรู้ว่าธาราธารเองก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากมาย เจษฎาก็เหิมเกริมพอที่จะสั่งทำลายเด็กหนุ่มซะ เขาสั่งให้คนจัดฉากให้ธาราธรกลายเป็นผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุนั่งรถโดยสารที่เหมามาจากในตัวเมืองตกเขา ตั้งใจจะให้เป็นโศกนาฎกรรมของคนต่างถิ่นที่กระโดดหลบไม่ทันเมื่อรถแหกโค้ง มันเป็นเรื่องน่าสงสารที่หนุ่มนักเรียนนอก ทิ้งเมืองหลวงเพื่อมาจบชีวิตในป่าเขาแบบนี้ วิถีทางการเอาตัวรอดของคนพื้นที่กับคนต่างถิ่นเลยไม่เท่ากัน
เขามาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับแล้ว
ไม่น่าเชื่อว่านน้ำมากเลย ไม่อย่างนั้นมันก็จะเป็นเพียงเรื่องกลั่นแกล้งกันเล็กๆในหมู่คู่แข่งเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โตจนกลายเป็นอาญชากรรมโดยไม่ได้ตั้งใจนี่เลย
๐ สวัสดีค่ะ ลืมไปว่าวันหยุดไม่ค่อยอยู่หน้าคอมเลย เดินสายตลอด เลยลืมส่งให้เซกิอัพให้ อีกอย่าง ดองจนนิสัยเสียและลืมไปว่าเรื่องนี้ตัวเองมีสต็อกและเขียนไว้จนถึงตอนจบแล้ว :serius2:
๐ เรื่องนี้ดูจะเป็นพล็อตที่ตลาดมากๆ และนิยายมากๆเช่นกัน คืออ่านปุ๊บยุงตอมแล้วแลนดิ้งวางไข่เลย :laugh: พยายามให้มันมีกลิ่นไอของ TRomance ไว้ให้มากที่สุดค่ะ แต่ไม่รู้จะยังเป็นตัวของตัวเองมากน้อยแค่ไหน คืออะไรที่หลุดจากสาขาอาชีพตัวเองนี่คนเขียนจะเอ๋อๆแล้วอะคะ อ่านเอาความบันเทิงนะคะ อย่าเอาสาระ วิธีการหรือความเป็นจริง :sad4:
๐ ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ รวมถึงคนที่ช่วยดูคำผิดให้ด้วยนะคะ
๐ ขอโทษนะคะที่นักเขียนคนนี้ไม่ลงมาคุยกับคนอ่านในกระทู้เลย คือคนเขียนเป็นคนเวิ่น และบ้าอยู่ประมาณนึง ถ้าเราลงเล่น รับรองออกทะเลแน่ค่ะ แต่เราสามารถไร้สาระได้ที่หน้าแฟนเพจนะคะ ไม่ต้องเกรงใจค่ะ เราอยู่กันแบบเบิร์ดๆนะ :laugh:
๐ ทางเข้าแฟนเพจ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic) <<<< Click
-
:z13: :z13:
------------
เริ่มเพราะการกลั่นแกล้งเท่านั้นหรอค่ะ โอ๊ยยยอกอิแป้นจะตกแตก
แล้วน้องธารจะเป็นไงบ้างเนี่ย
-
ธารสู้สู้ :monkeysad:
-
:z13: :z13: :z13:
คราวนี้ขอเปลี่ยนสไตล์การเม้นท์หน่อยนะ :haun5:
วางแผนมาทั้งชีวิต คิดอีกนิดเดียวน่าธาร ท่องไว้ว่าถ้าสำเร็จจะมีโอกาสกลับไปพิชิตใจเจ้าของไร่ต่อเชียวนะ...อืมมมมมม น้องธารค่ะ น้องช่างหมกมุ่นแต่เรื่องนี้จริงๆ :give2:
คนอื่นปู่ไม่แน่ใจนะ แต่การที่จะทำร้ายไอ้ธารนี่ปู่พนันได้เลยว่ากว่าจะสำเร็จนี่คงหัวปั่นน่าดู...มีเพียงคุณปู่เท่านั้นที่มองน้องธารได้ทะลุปรุโปร่ง o8
ใครกันแน่ที่ยอมทำเรื่องบ้าๆนี่เพื่อแย่งชิงชื่อเสียงและอำนาจ เสียเวลาที่เขากับใต้ฟ้าจะสวีทกันเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันคู่อื่นๆกันชะมัดยาดเลยเถอะ...และนี่คือประโยคที่ตอกย้ำความเป็นธาราธารได้ดีที่สุด :t2:
ดังนั้น...ใครที่คิดจะมาขวางทางรักของน้องธาร เตรียมตัวรับกรรมไปเถอะ :laugh3:
แก้จ้า :z2:
ใต้ฟ้าเป็นพวกนักธุรกิจต่างถิ่นที่มาอาศัยบ้านเกิดคนอื่นเขาทำมาหากินแล้วเห็นแก่ตัว ==> เข้า
ให้สมกับที่เคยบอกกับทุกคนในไ่ว่าเราจะอยู่กันแบบครอบครัว ==> ในไ่ร่ว่า
เด็กหนุ่มไม่ยีหระกับแรงอาฆาตในหน่วยตาดำขลับนั่น ==> ยี่หระ
ธาราธารไม่ได้น่อมแน้มถึงขนาดหวาดกลัวจนตัวสั่นแล้วร้องขอชีวิตและยอมทุกอย่างเพื่อแลกกับอิสระภาพ ==> หน่อมแน้ม
ท่าทีเซ่อๆกับในหน้าที่มีฟันทูนออกมาเป็นเอกลักษณ์นั้น ==> ใบหน้า
แต่ผมกำชับคนงานเอาไว้แล้วว่าอย่างเพร่งพรายเรื่องที่คุณธารหายตัวไป ==> อย่าแพร่งพราย
แต่ถ้าเป้าที่เขาวางไว้สูงเกินไป ใต้ฟ้าขอแค่ธาราธารปลดภัยก็พอแล้ว ==> ปลอดภัย
มั่นใจในตัวใต้ฟ้าตั้งส่งเจ้าธารไปดัดสินดานกับหลานแล้ว ==> ตั้งแต่ส่งเจ้าธารไปดัดสันดาน
ใครกี่คนต่อกี่คนที่เป็นคนของไอ้เจ้าไร่วัยใกล้เข้าฝั่งนี้ ==> เจ้าของไร่
แต่เขาสนใจอำนาจและบารีมีที่จะเบิกทางในงานอื่นที่ให้ผลตอบแทนมีมูลค่ามากกว่าเงินที่ได้จากผักและผลไม้นั่นมากกว่า ==> บารมี
เขาสั่งให้คนจัดฉากให้ธาราธรกลายเป็นผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุนั่งรถโดยสารที่เหมามาจากในตัวเมืองตกเขา ==> ธาราธาร
-
ฟ้าคงจะยอมให้ใครทำร้ายธารหรอกนะ
-
ธารสู้สู้ เดี๋ยวพี่ฟ้าก็มาช่วยแล้ว o13
-
:z3:
ธาราธารใจเย็นไว้นะ อย่าเพิ่งอารมณ์เสีย
พี่ฟ้าหาทางช่วยอยู่นะ อดทน และรอเวลาที่จะได้กลับไปอยู่กับพี่ฟ้าอีกครั้ง
ธาราธารสู้ๆ
-
ธามสู้ๆๆๆ
เด๋วพี่ฟ้าก้มานะ
-
ธารนี่เก่งนะ ซึมซับมาได้ เอาเถอะเดี๊ยวเฮียก็มาช่วยนะคนดี :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
สู้ตายธาร......เอาตัวรอดให้ได้เพื่อที่จะได้มาสวีทกับนายใต้ฟ้าต่อ
-
เราเชื่อว่าพี่ใต้ฟ้าต้องช่วยน้องได้แน่ะ ส่วนอิน้องก็คงกะล่อนเอาตัวรอด กลับมาสะหวีวี่วีกับสุดที่รักได้ชัวร์ฺ
-
พี่ใต้ฟ้าสู้ๆนะ
ต้องไปช่วยธารให้ทันนะ
อย่าให้คนชั่วทำอะไรธารได้นะ!!
-
:z3: :z3: :z3:
-
:กอด1:
-
สู้ๆนะพี่ใต้ฟ้า ช่วยธารให้ได้ล่ะ
-
:o12 :o12: :o12:
-
ใต้ฟ้าไปช่วยน้องธารเร็วๆนะครับ
-
ไม่ๆ เราชอบเรื่องนี้ เราชอบน้องธาร ฮ่าา
พี่ใต้ฟ้าขาาาาา ไปช่วยน้องธารไวๆเถอะ
-
ขอให้ใต้ฟ้าตามมาช่วยน้องธารได้ทัน :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปค่ะ บวกเป็ด
:3123:
-
ค่อยยังชั่ว แสงสว่างรำไรอยู่ปลายอุโมงค์ o13 :a5:
-
อุปสรรค ค่อยๆเดินทางมาทำความรู้จักกับระฟ้าตั้งแต่อุปสรรคเล็กๆ ไปจนถึงอุปสรรคที่เจ้าของไร่หนุ่มรู้สึกว่ามันหนักหนาที่สุดแล้วสำหรับเขา
นายใหญ่ระฟ้ามาผิดเรื่องค่ะ >_< พี่ใต้ฟ้าตะหาก
-
ขัดผลประโยชน์ กับผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นนี่เอง
เรื่องจริงที่อยู่คู่สังคมไทย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
รอหน่อยนะน้องธารพี่ใต้ฟ้ากำลังจะไปช่วย
:L2:
-
ธารก็ห่วงแต่เวลาสวีทกับพี่ใต้ฟ้านะ
:laugh:
ธารสู้ๆ
พี่ใต้ฟ้าสู้ๆ
-
อื้อหือ.... มันลุ้นนะเนี่ย! มันลุ้น!!!
-
น้องธารฉลาดอ่ะ
ถ้าจับตัวคนร้ายได้คาดการณ์ไว้ว่า
ธาราอาจจะกระโดดถีบก่อนส่งตำรวจ :z6: ฮ่าๆ
-
รอจ้า
-
พี่ใต้ฟ้า ตามมาช่วยเร็วๆดิ
-
:z13: :z13: :z13:
-
เต็มที่เลยน้องธาร สู้ๆนะ
-
ใต้ฟ้าต้องช่วยน้องธารได้แน่ ๆ แต่น้องธารก็ไหวพริบเยี่ยมเหมือนที่ปู่บอกไว้เลย สู้ ๆ นะทั้ง 2 คน :3123:
-
ขอให้ธารยื้อเวลาได้ทันพี่ใต้ฟ้าจัดการทุกอย่างเสร็จเถอนะ
ไอ้เจษฎานี่มันชั่วจริงๆ
คิดจะทำผิดเลยจะทำดีบังหน้า เอาความคิดคนอื่นมาเป็นของตัวเอง
แถมยังจะทำให้เรื่องใหญ่โตเข้าไปอีก
เลวจริงๆ ขออย่าให้ธารเป็นอะไรไปเลย
รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจ้า
+1 ให้ค้าบบบ
-
.....ว่านน้ำนี่ก็น่าสงสารนะ เป็นเหมือนทาสเลยไม่พอใจก็ตบตี
.....เจษฎามันจะเอาหนุ่มนักเรียนนอกไปเก็บไว้ที่ตีนเขาซะแล้ว ยังไงก็ขอให้พี่ใต้ฟ้ามาช่วยได้ทันก็แล้วกันเนอะ :L2:
-
อีตาเจษฎานี่เลวเนอะ ความคิดชั่วร้ายมาก คิดทำลายศัตรูกันขนาดนี้เลยเรอะ รู้จักนายหัวน้อยไปซะแล้ว ฮึ!!
แต่ชอบความคิดธารจัง เข้มแข็งมากนะ แบบแค่อารมณ์เสียที่เรื่องนี้ทำให้มีอุปสรรคในการพิชิตใจใต้ฟ้า
พี่ใต้ฟ้าอกจะระเบิดแล้ว แต่ยังห่วงนะ ต่อไปไอ้บ้าเจษฎาจะทำอะไรอีกไม่รู้ ว่านน้ำเหมือนน่าสงสารแต่ก็ไม่
เธอทำตัวเองนิ ชริ...
ขอบคุณค่ะ
-
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีด้วยนะครับๆ
-
พี่ฟ้าตามไปช่วยน้องธารให้ทันนะ :serius2:
-
พี่ใต้ฟ้ารีบไปช่วยน้องธารเร็วๆน้า
-
^^
-
พี่ใต้ฟ้าช่วยน้องธารเร็วๆนะค่ะ
ว่านน้ำเธอนี่มัน...
-
น้องธารจะโดนเอาไปต้มยำทำแกงแล้ว
พี่ฟ้ามาช่วยด่วนๆๆๆ
-
ใต้ฟ้ารีบมาช่วยธารด่วนเลย ก่อนที่ไอ้พวกนี้มันจะพูดไซโคจนธารน้อยใจว่านายไม่สนใจละ !
รออ่านต่อจ้า
-
ฮาน้องธาร เวลาอย่างนี้ก็ยังตลกได้ 555+
-
นี่ล่ะหนาความโลภ ทำได้แม้กระทั่งคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่
เรื่องของเรื่องคืออยากรวยทางลัด ก็เลยลอบกัดซะเลย
ตัวเองไม่มีความสามารถแถมไม่มีสามัญสำนึกอีกด้วย
หวังว่าธารจะเอาตัวรอดจนกว่าพระเอกจะมาช่วยนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ใต้ฟ้าถอนรากถอนโคนคนเลวไปเลย :fire:
-
รอลุ้นให้มาช่วยโดยไว แม้จะรู้ว่ายังไงก้อต้องปลอดภัยค่ะ
o22
-
เนื้อเรื่องกำละงเดือนไปอย่างเข้มข้มมากอยากอ่านต่อเลย
-
...รวดเดียว 23 ตอน และกะลังรอ 24 o13
-
เห็นในเฟสว่ากำลังจะลงเลยมารอ
-
^
^
^
เหมือนรีบนครับ ตอนแรกเข้ามาส่องเห็นคนโพสต์ก่อนออนแล้ว เลยรอ แต่ก็ออฟไปแล้วสักครู่
จากนั้นจึงไปส่องแฟนเพจต่อ เห็นบอกว่าจะอัพตอนจบด้วย (เหมือนโรคจิตอ่ะ :laugh:)
รอครับรอ :L2:
-
นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
อวสาน
ว่านน้ำพาใบหน้าบวมช้ำจากการถูกทำร้ายกลับมาที่ไร่เหนือทรายใต้ฟ้าอีกครั้ง เธอหวังเอาสิ่งนี้เรียกคะแนนสงสารจากใต้ฟ้าเพื่อจะคลุกวงในสืบเสาะภารกิจที่ถูกสั่งให้กลับมาทำเพื่อแก้ตัว นอกจากจะมาเพื่อให้แน่ใจว่าใต้ฟ้าไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจเรื่องของธาราธารอย่างที่ควรจะเป็นจริงๆ กับหาทางสืบข่าวเรื่องโรงพิมพ์หรือร้านที่รับเอกสารไปจัดทำหนังสือจากธาราธาร
ว่านน้ำคิดว่าชีวิตตัวเองจะเฉิดฉายเป็นคุณว่านน้ำต่อไป หรือจะกลายเป็นผู้หายสาปสูญขึ้นมาอีกคนก็อยู่ที่ใบเบิกทางนี้
หัวคิ้วหญิงสาวกระตุกวูบและปลายเท้าชะงักกึกทำให้เดินคร่อมจังหวะจนกลายเป็นพิรุธเล็กๆให้แขกแปลกหน้าคนใหม่ของไร่เหนือทรายใต้ฟ้าสังเกตได้
ว่านน้ำไม่กล้าสบตาผู้ชายคนนั้นนาน
คนรูปร่างสูงใหญ่ดูจะกลมกลืนกันดีกับบรรยากาศตึงเครียดเล็กๆ และเงียบเหมือนห้องรับแขกห้องนี้ไม่มีใครอยู่เลยสักคน ทั้งๆที่ภายในห้องมีคนนั่งอยู่ก่อนว่านน้ำถึงสามคน ไม่นับคนในบ้านที่ยืนคอยรับใช้อยู่ใกล้ๆ แม้จะประหม่าและอายกับสภาพตัวเองขนาดไหนแต่ว่านน้ำถอยไม่ได้แล้วและต้องทักทายทุกคนตามมารยาท
ใต้ฟ้ายิ้มรับว่านน้ำอย่างเป็นมิตรและส่งสายตาแสดงความห่วงใยอย่างจริงใจไปให้เมื่อเห็นร่องรอยที่ผ่านการถูกทำร้ายบนใบหน้า ไปรยาถือโอกาสนี้แนะนำให้ว่านน้ำรู้จักกับ ‘วายุ’ เพื่อนชายที่เดินทางมาไกลจากกรุงเทพ
วายุรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาคมเข้ม หน่วยตาดำขลับนั่นนิ่งและคมดุ เคร่งขรึมกว่าใต้ฟ้าที่ตัวเองคิดว่าเข้าถึงยากแล้ว ถ้าผู้ชายคนนี้เป็นหนังสือ คงเป็นหนังสือที่เต็มไปด้วยภาษาที่ว่านน้ำอ่านไม่ออกและเดาไม่ถูกแม้กระทั่งเป็นหนังสือประเภทไหน เธอรู้สึกเกรงกลัวสายตาผู้ชายคนนี้ ทั้งๆที่เป็นสายตาเรียบเฉยและแน่นิ่งไม่ไหวติงแสดงอารมณ์ใดๆออกมา เขาแต่งตัวรัดกุมทะมัดทะแมงแต่ทว่าเท่นักในสายตาคนมอง เสื้อนอกหนังเนื้อด้านออกแนวเก่าแต่คลาสสิค บ่งบอกรสนิยมของคนใส่ว่าดีเลิศขนาดไหน โทนขาวดำของการแต่งกายนั่นทำให้ผู้ชายคนนี้ลึกลับเข้าไปอีก
ถึงแม้สุดท้ายแล้วผู้ชายคนนี้จะยิ้มหวานมาให้เธอ และมันเป็นยิ้มที่ทำให้โลกนี้ดูสวยงามขึ้นมากในสายตาว่านน้ำ และมันก็เหมือนเราเอามือไปเปิดบานหน้าต่างที่ปิดสนิทให้อากาศถ่ายเทจนรู้สึกสบายตัวมากขึ้น ไม่อึดอัดเท่าเดิม
ละครบทโศกที่คิดจะเล่นเรียกคะแนนสงสารจากใต้ฟ้าเป็นอันพับเก็บ ว่านน้ำรู้ตัวดีว่าเธอกำลังจะกลับไปรับบทลงโทษเพิ่มเมื่อภารกิจที่จะทำในวันนี้ไม่เป็นผลสำเร็จ ในบ้านใต้ฟ้ามีตัวประกอบมากเกินไปจนไม่สะดวกที่จะเสแสร้งเล่นละครอย่างที่ผ่านมาได้ และรังสีจากสายตาคมดุและเยือกเย็นของแขกแปลกหน้านั้น ทำให้ว่านน้ำเสียวสันหลังวูบวาบอย่างไรพิกล
.
.
.
เสียงกุกกักข้างหน้าต่างไม่ทำให้คนที่ถูกขังอยู่ในห้องหายเซ็งและเปลี่ยนมาสนใจเสียงนั้นได้ ธาราธารคิดว่าคงจะเป็นใครสักคนที่ลืมกุญแจไขเข้าห้อง ถึงได้งัดหน้าต่างเพื่อจะเอาข้าวมาให้เขากิน
จะฆ่าจะแกงกันอยู่แล้ว ยังใจเมตตาเอาข้าวมาให้ตัวประกันกินก่อนตายอยู่ ถือว่าพยายาม แต่ธาราธารไม่ได้ต้องการ เด็กหนุ่มจึงเลือกที่จะนิ่งเฉย ไม่สนใจเสียงงัดหน้าต่างเหมือนตีนแมวนั่น
หากกลิ่นที่ลอยมาแตะจมูกไม่ใช่กลิ่นสาบสางของคนงานผู้ชายที่คอยดูแลเขา
หากกลิ่นเหล่านั้นไม่ใช่กลิ่นน้ำยาระงับกลิ่นกายของผู้ชาย และกลิ่นที่ลอยเข้ามาปะปนกับอากาศในห้องนั้นดูมีรสนิยมจนอดคิดไม่ได้ว่า
มันคงไม่ใช่สิ่งที่คนป่าคนเขาเค้าใช้กันแน่ๆ
ขวับ!!
สองแขนลดลงข้างตัวแทบไม่ทันเมื่อเห็นว่าคนที่หันมาเจอไม่ใช่คนที่คิด
จากที่ตั้งใจกระโจนเข้าไปหากลายเป็นถอยกรูดมาตั้งหลักอยู่ริมฝาผนัง เด็กหนุ่มลอบกลืนน้ำลายแล้วทำใจดีสู้เสือเข้าไว้ ขยับปากจะพูด แต่อีกคนยกนิ้วขึ้นจรดปากเป็นสัญญาณให้เขาเงียบเอาไว้
“เขารออยู่ข้างล่าง”
เพียงแค่ธาราธารเลิกคิ้วแล้วเปลี่ยนมาเป็นขมวดคิ้วสงสัย กำลังจะขยับปากอวดเก่งด่าคนสู่รู้ เขาก็ทำภาษามือให้เห็นว่าคนที่ธาราธารอยากจะโผเข้าไปกอดรออยู่ข้างล่าง และธาราธารต้องปีนหน้าต่างลงไปหา
บ้าแท้....เป็นการใช้ชีวิตตามหาความรักที่โลดโผนมาก ทั้งๆที่ธาราธารเกิดมาคู่ควรกับการถูกทนุถนอมมากกว่าจะให้มาผจญกับอะไรแบบนี้
ไม่มีเวลาให้ถามว่าผู้ชายมาดเท่นี่เป็นใคร แล้วมากับใต้ฟ้าเพื่อช่วยเขาได้ยังไง ช่างเถอะ ธาราธารอยากจะแบ่งกลิ่นตัวสาปสางให้ใต้ฟ้าได้รู้ซะบ้างว่าความลำบากที่เขาได้รับนั้นมันขมขื่นแค่ไหน อย่างน้อยกลิ่นตัวคนอื่นที่ทำให้เป็นมลทินติดตัวเด็กหนุ่มเป็นอะไรที่ยากจะรับได้ ธาราธารเคยเป็นเจ้าชายที่ตัวหอมตลอดเวลา แล้วสิ่งนี้มันคืออะไรกัน
ใต้ฟ้ายืนรอรับธาราธารอยู่ที่ด้านล่างเพราะต้องคอยจับบันไดไม้ไผ่ที่ตีขั้นแค่พอใช้งานได้เอาไว้ เพียงแค่กลับตัวแล้วถอยหลังลงมาแต่ละขั้น บันไดก็สั่นเหมือนจะร่วงซะให้ได้ ทั้งๆที่หวังว่าจะได้รับการกอด จูบ หรือลูบหัวปลอบใจ
ธาราธารได้รับแค่หอมหน้าผากเบาๆ ปลอบขวัญเท่านั้น
ไม่คุ้มเลย!!!
“เป็นไงบ้าง พวกมันทำร้ายธารหรือเปล่า”
เพราะตลอดทางกลับไร่ ธาราธารเอาแต่เงียบจนเจ้าของไร่หนุ่มใจไม่ดี ใต้ฟ้าจึงร้อนรนจนเฝ้าถามคำถามเดิมอยู่อย่างนี้ซ้ำๆ เด็กหนุ่มแค่ส่ายหน้าว่าไม่เป็นอะไร แต่ใต้ฟ้าก็ไม่คลายกังวล เขาจับธาราธารพลิกตัว ทำแม้กระทั่งเลิกชายเสื้อขึ้นเหนืออกขาวเพื่อตรวจดูให้แน่ใจ ก่อนจะกระชากร่างเล็กเข้าหาอ้อมกอดตัวเอง รัดเอาไว้แน่นด้วยสองแขน ระดมแตะริมฝีปากไปทั่วไปหน้าไม่เว้นแม้กระทั่งซอกคอขาว
“พอแล้วครับ”
ธาราธารร้องห้ามเสียงเครืออยู่ในลำคอ ใต้ฟ้าชะงักแต่ก็ยังปล้นแก้มเนียนมาได้อีกฟอดใหญ่เพราะความอาวรณ์
“ทำไมเหรอ”
“ธารตัวเหม็น”
“พี่ทนได้ สิ่งที่พี่สนใจคือธารเป็นอะไรหรือเปล่าต่างหาก”
“พวกมันแค่กำลังจะ ไม่ทันได้ทำพี่ใต้ฟ้าก็แอบมาช่วยซะก่อน”
“พี่ไม่ได้แอบมาหรอก มีคนพาบุกเข้ามานะ โชคดีที่ธารไม่เป็นอะไรนะ โชคดีของพี่จริงๆที่ธารปลอดภัย”
“ธารไม่เป็นอะไรหรอก พวกนั้นย่ามใจเพราะเห็นว่าพี่ใต้ฟ้าไม่ได้เป็นห่วงหรือสนใจเรื่องที่ธารหายตัวมาไง พวกมันเลยไม่รีบฆ่า หรือไม่ คงกำลังหาทางทำลายศพไม่ให้ตามมาจับมือใครดมได้มั้ง”
“ใครว่าพี่ไม่สนใจ พี่ร้อนใจ กระวนกระวาย แต่พี่วู่วามไม่ได้ รู้มั้ย กว่าพี่จะควบคุมสติอารมณ์ตัวเองได้มันทรมานแค่ไหน”
“แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครครับ”
“เขาเป็นตำรวจ อยู่หน่วยสืบสวนพิเศษคดียาเสพติดโดยเฉพาะน่ะ เป็นลูกน้องของเพื่อนปู่ธารอีกที”
“แล้วเขามาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ล่ะ นี่มันคดีลักพาตัวและกักขังหน่วงเหนี่ยวธรรมดาๆนะ”
“นายเจษฎาลักลอบปลูกฝิ่นแล้วก็กัญชาน่ะ ตอนนี้กำลังหาช่องทางส่งออก พอดีกับที่พี่และปู่ปรึกษาเรื่องธารพอดี”
“เอ่อ มันบานปลายมาขนาดนี้เลยเหรอครับ ธารคิดว่าแค่แข่งขันเรื่องงานเกษตรกันเฉยๆซะอีก”
“นั่นแค่บังหน้าต่างหากล่ะ”
“ตลกดีนะครับที่มันมากลายเป็นเรื่องแบบนี้ไปได้ น้ำเน่าจริงๆเลย”
“ตอนแรกไม่ตลกเลยนะ แต่ตอนนี้ธารอยู่ข้างพี่แล้วก็เอาล่ะ ตลกได้ พี่เริ่มหัวเราะออกแล้ว”
“เอ้อ มัวแต่โดนไอ้บ้าพวกนี้มาขังเอาไว้ไร้สาระ ธารลืมดิวงานหนังสือของพี่เลยอะ”
“อย่าไปซีเรียสมาก รู้มั้ย ในนั้นมันก็เหมือนไดอารี่ที่พี่เขียนเอาไว้ว่ากว่าจะผ่านไปได้ในแต่ละวันมันลำบากและทรมานแค่ไหน ถึงแม้มันจะมีหลักวิชาการ มีประสบการณ์ที่พี่บันทึกเอาไว้แทนความจำ มันยังมีเรื่องที่พี่เขียนระบายและแอบเขียนถึงคนบางคนที่ชอบทำตัวเหลวไหลมาเข้าหูอยู่เรื่อยเยอะกว่าความรู้ที่จะเผยแพร่ให้ชาวบ้านเองอีกนะ ต้นฉบับที่ธารส่งไปแสกนแล้วพิมพ์น่ะ ทำเป็นหนังสือทางการเกษตรเพื่อชาวบ้านไม่ได้หรอก”
“อ้าว ธารภูมิใจอยู่ตั้งนานว่ารักษาสมบัติล้ำค่าเอาไว้ได้”
“ธารยังภูมิใจต่อไปได้ แต่มันจะเป็นเพียงหนังสือตัวอย่างแค่เล่มเดียวในโลกที่เหมาะสำหรับเราอ่านกันสองคนเท่านั้น แต่ถ้าจะทำเป็นหนังสือแจกในงานเกษตรประจำปีล่ะก็ ต้องทำใหม่”
“มันก็เหมือนมีเรื่องให้ดีใจ แต่ไชโยได้ไม่สุดเสียงเลยอะ”
“เอาน่า ธารสู้ๆ พี่ยกให้เป็นผลงานเจ้าของคนที่สองของไร่เหนือทรายใต้ฟ้าเลยนะ”
“พี่ใต้ฟ้าหมายความว่าไง”
“หมายความว่าอุปสรรคมันเยอะเกินไป พี่รอให้ธารมาบอกปู่พนาเองไม่ไหว พี่เลยสารภาพกับท่านไปแล้วว่าพี่รักธาร แบบคนรักและจะขอตัวมาดูแลอย่างเป็นทางการแล้ว”
“แล้วปู่ว่าไง ปู่ห้าม ปู่ต่อต้าน ปู่จะจับเราแยกออกจากกันใช่มั้ย จะส่งธารกลับอเมริกาใช่รึเปล่า หรือปู่เอาเรื่องไปฟ้องพ่อ ฟ้องแม่ธาร ปู่ว่ายังไงบ้างพี่ใต้ฟ้า เล่ามาเลยสิ เร็วๆ”
“นั่นไงล่ะ ปู่ว่าแล้ว”
คนชราตบเข่าฉาดเมื่อเจ้าของไร่หนุ่มสารภาพความรู้สึกที่มีต่อหลานชายคนเดียวของเขา ปู่พนารู้สึกมานานแล้วว่าความผูกพันที่ใต้ฟ้ามีต่อธาราธารมันเหนียวแน่นจนแกะยากเหลือเกิน ทั้งๆที่อยู่ไกลกันคนละมุมฟ้า แต่เจ้าของไร่หนุ่มก็ยังคอยถามถึงเพื่อนในวัยเด็กเสมอ คอยกังวลกับทุกๆ เรื่องที่ธาราธารทำแสบสันต์เอาไว้ และคอยแก้ปัญหา คอยให้กำลังใจคนชราเสมอ เพราะความจริงมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ทั้งๆที่วันสุดท้ายที่สองหนุ่มได้เจอกัน เป็นวันที่หลานตัวเล็กเดินปาดน้ำตามาฟ้องปู่ว่า
‘พี่ใต้ฟ้าไม่รักธาร เขาไม่รักธาร’
แล้วตามด้วยเสียงสะอึกสะอื้นจนหลับแล้วเก็บไปแค้นจนละเมอออกมา แปลกที่วันนี้คนสูงวัยยังจดจำเรื่องราวในครานั้นได้ หลานชายตัวเองละเมออกมาทั้งน้ำตาว่า
‘ธารไม่ยอมหรอก ยังไงพี่ใต้ฟ้าก็ต้องรักธาร ยังไงก็ต้องรัก’
ปู่พนาสุดจะรู้ว่านั่นคือเรื่องที่ฟ้าบันดาลหรือคำสาปแช่งของหลานตัวเล็กที่วันนี้ทำให้ชายหนุ่มที่ประสบความสำเร็จในเส้นทางชีวิตที่เขาเลือกเองมาคุกเข่ายอมรับกับคนชราได้
ชายชราไม่เข้าใจความรักของผู้ชายกับผู้ชายเท่าไหร่หรอก แต่เขารู้ว่าชะตาฟ้าลิขิตเป็นเรื่องที่หลีกหนีและห้ามกันไม่ได้ แล้วอีกอย่างมันก็เป็นความตั้งใจของหลานตัวเองด้วยที่จะเลือกรักผู้ชายด้วยกันคนนี้
ปู่พนาได้แต่พยักหน้ายอมรับอย่างคนที่เจนจัดและเข้าใจโลก
“สิ่งที่ปู่ภูมิใจคือการยอมรับออกมาอย่างลูกผู้ชายของฟ้านะ ถึงปู่จะไม่เข้าใจความรักแบบนี้ แต่ปู่ก็ไม่ห้ามหรอก ปู่ปล่อยให้ธารมันเอาแต่ใจตัวเอง เพราะคนเราทุกคนรักตัวเอง เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง และเห็นแก่ตัวเองกันทั้งนั้น เพียงแต่เจ้าธารมันเลือกที่จะแสดงออกเรื่องของความเอาแต่ใจแบบผิดๆน่ะ ถึงได้ปวดหัวกันอยู่อย่างนี้ไง”
“เพราะธารไม่สามารถสัมผัสกับความรักของคนรอบตัวได้หรือเปล่าครับปู่ เขาเลยเรียกร้องความสนใจแบบนี้”
“นั่นก็มีส่วนนะ ปู่ก็เห็นแก่ตัวเอง ทำอะไรตามใจตัวเอง พ่อของเจ้าธารก็เป็น แม่เขาก็ใช่ ทุกคนแสดงออกว่าเห็นแก่ตัวและรักตัวเองให้ธารเห็น เขาเลยรู้สึกว่าไม่มีใครรักเขาเลย เขาถึงได้ไขว่คว้า แต่ปู่อยากให้ธารมันรู้จักรักตัวเอง ดูแลตัวเองก่อน ก่อนที่จะรักใคร เพราะยังไงก็ตามนะใต้ฟ้า ตัวเราเป็นของเรา ใจเราก็เป็นของเรา เรามีสิทธิ์เลือกให้ชีวิตเดินไปทางไหนก็ได้ สิ่งที่จะนำทางเราไปคือจิตใต้สำนึกที่รับผิดชอบชั่วดีเท่านั้น ตนเป็นที่พึ่งของตนไงล่ะหลาน แล้วเมื่อเจ้าธารมันพึ่งตัวเองได้ มันจะเอาแต่ใจยังไงปู่ก็ไม่ห่วงมันแล้ว จะว่าไปความกดดันก็ทำให้มันปรับตัวได้ดีนะ”
“แต่ผมก็เป็นห่วงธารอยู่ดี เขาใจร้อน”
“ไอ้เรื่องใจร้อนปู่ก็จนใจจริงๆนะหลาน มันใจร้อนจริงๆ แต่ยังไงซะ มันได้ความกะล่อนจากปู่ไปมาก ปู่เลยไม่กังวลเท่าไหร่ไงล่ะ”
“พอหมดเรื่องนี้ ผมอยากจะขออนุญาตคุณปู่ดูแลธารเองได้มั้ยครับ มันอาจจะดูผิดธรรมเนียมไปสักหน่อย แต่ผมก็อยากให้ธารอยู่ที่นี่”
“ถึงที่นี่ไม่น่าจะเข้ากับคนอย่างธารได้ แต่ที่นี่ก็เหมาะกับธารมันนะ เพราะที่นี่มีหลานไงใต้ฟ้า ไม่ว่าเมื่อไหร่ หมอนี่ก็เอาแต่พี่ใต้ฟ้าจริงๆด้วยนะ ปู่ถึงต้องรบกวนหลานให้ช่วยดูน้องบ่อยๆไงล่ะ”
“ผมคิดว่าผมสร้างที่นี่มาเพื่ออยู่กับธารครับ ผมมองไม่เห็นจุดหมายเลยว่าจะสร้างผืนทรายให้เป็นผืนดินไปทำไม แค่ลบคำครหา แค่อยากทำผลงานทั้งหมดให้เป็นที่ยอมรับ อยากรวย อยากมีชื่อเสียง ทุกครั้งที่ผมโยนหินถามทาง ผมกลับไม่เจอว่าหินเหล่านั้นจะพาไปที่ทางออก แต่พอมีธารเข้ามา ผมกลับมองเห็นว่าต่อไปผมจะอยู่ยังไง จะทำอะไร และทำเพื่อใครน่ะครับ”
“ฮ่าๆ นี่หลานมองในมุมของคนที่กำลังจะสร้างครอบครัวเลยนะ”
“ผมแค่”
“เอาเถอะๆ ปู่เข้าใจ หลานสร้างซะใหญ่โตขนาดนี้ ปู่ก็มั่นใจแล้วล่ะว่าหลานจะดูแลเจ้าธารมันได้ แต่เหนื่อยหน่อยนะใต้ฟ้า เจ้าธารมันพยศหนักเหลือเกิน”
“ธารแค่ต้องการมีตัวตนน่ะครับปู่”
คนชรามีสีหน้าเศร้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด คนเป็นปู่ค่อยแหงนหน้าขึ้นมาเผยให้เห็นหยาดน้ำตาที่กำลังเอ่อคลอเบ้าให้ใต้ฟ้าเห็นชัดๆ แล้วหลังจากนั้น ปู่พนาก็แหงนหน้ามองฟ้า ไล่หยาดน้ำตากลับไปอย่างคนที่มีวัยวุฒิสูงพอที่จะสกัดกลั้นอารมณ์ได้แล้ว
“เพราะปู่ไม่ใช่ผู้นำครอบครัวที่ดีพอ และเพราะอิสระที่ไร้ขอบเขตของปู่เองที่ทำให้พ่อเจ้าธารเป็นคนไร้ความผิดชอบขนาดนี้ ธารมันโตขึ้นมาในครอบครัวที่แตกแยก มีที่พึ่งก็เหมือนไม่มี ไม่มีใครแสดงว่ารักเจ้าธารเลย พ่อเลือกเมียใหม่ที่ยังสาวยังสวยและเอาอกเอาใจ ส่วนแม่ก็ไปกับผู้ชายใหม่ ทุกคนเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทิ้งเจ้าธารไว้เหมือนไม่มีใครต้องการ หันมาหาปู่ ปู่ก็เหมือนแค่เลี้ยงเค้าให้โต แต่ไม่เคยให้ความรัก มิหนำซ้ำ ปู่เองก็เป็นตัวอย่างที่ดีไม่ได้ ปู่เองก็มีเมียใหม่รุ่นราวคราวลูกอีก ธารเลยไม่ศรัทธาใครเลย ไม่ศรัทธาความรัก ใช้ชีวิตไร้ค่าไปวันๆ ไม่มีจุดหมาย ในบรรดาคนใกล้ตัวทั้งหมด ดูเหมือนธารจะยึดหลานไว้เป็นที่พึ่ง เพราะพ่อกับแม่ หรือแม้กระทั่งปู่เองก็ไม่ได้สนใจอะไรมัน มีแต่หลานที่ตามใจและเป็นเพื่อนเล่น จนวันที่มันร้องไห้มาฟ้องปู่นั่นแหละ หลังจากวันนั้น มันก็ไม่พูดถึงหลานอีกเลย ออกจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่ปู่ส่งมันมาที่นี่ แต่ก็นั่นแหละ แม้แต่ปู่เองยังมืดแปดด้านเลย เมื่อเห็นว่าธารมันเหลวไหลเกินไปแล้ว สุดท้าย คนที่ปู่หวังพึ่งก็ยังเป็นหลาน”
“แล้วเรื่องที่ผมเองก็เป็นผู้ชาย เอ่อ ผมเคยต่อต้านเรื่องรักร่วมเพศ เรื่อเกย์อะไรเอาไว้มาก แต่พอมาโดนกับตัวเอง ผมก็”
ใต้ฟ้านึกหาคำพูดมาอธิบายตัวเองกับชายชราไม่ถูก เขาเองก็กระอักกระอ่วนใจเมื่อสุดท้าย ตัวเองก็กำลังเข้าข่ายว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองขึ้นมา
“ไม่มีใครให้นิยามคำว่าความรักได้หรอกใต้ฟ้า ปู่เองก็ยังไม่เข้าใจว่ารักคืออะไรเลย ให้ตายเถอะหลาน แก่จนปูนนี้แล้วยังไม่ตกผลึกเรื่องความรักเลย ปู่รู้จักแค่ความใคร่กับผลประโยชน์ที่เอื้อกันไปมาเท่านั้นแหละหลาน ถ้าปู่ไม่รวย ผกาก็คงไม่อยู่กับปู่หรอก หลานว่ามั้ย ไม่ใช่ปู่ไม่รู้ แต่ถ้าเงินของปู่สามารถดึงคนๆหนึ่งให้คอยดูแลเราจนแก่เฒ่าแล้วตายจากไปได้โดยที่ลูกหลานไม่ต้องมาลำบาก มันก็คุ้มกับที่ปู่ต้องจ่ายไป ปู่ถึงได้ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เวลาผกาแต่งตัวออกจากบ้าน ปู่แก่ขนาดนี้แล้ว หายใจยังเหนื่อย นับประสาอะไรกับหญิงสาววัยที่ยังมีความต้องการล่ะ จริงมั้ย”
-
ใต้ฟ้าก็เริ่มรู้แล้วว่าธาราธารฉลาดร้ายเหมือนใคร ในเมื่อปู่พนายอมรับออกมาเองว่าระหว่างเขากับเมียสาวไม่ได้อยู่กันเพราะความรัก แต่เพราะมีผลประโยชน์ร่วมกัน ปู่กับน้าผกาถึงได้อยู่ด้วยกันมานานกว่าที่คาดคิด
“คุณปู่ไม่รังเกียจเกย์แล้วเหรอครับ”
“ฮ่าๆ ปู่ชินแล้วหลานเอ้ย ไอ้ธารมันขยันประชดแล้วก็เรียกร้องความสนใจจากปู่ด้วยการควงผู้ชายบ่อยไป จากที่กลุ้มใจกลายเป็นชินแล้ว หลังๆมานี่ปู่ไม่ได้เครียดที่ไอ้ธารมันชอบพอผู้ชายหรอกนะ แต่ที่ปู่ต้องดึงธารกลับมาเพราะเป็นห่วง อยู่กันคนละซีกโลกปู่มองไม่เห็น กลัวมันจะพลาดพลั้งขึ้นมา กลัวเขาจะเสียคน กลัวมีใครมาทำให้เสียใจแล้วเตลิดไปน่ะ เรื่องไม้ป่าเดียวกันอะ ปู่ทำใจได้แล้ว”
“ไหนคุณปู่บอกว่าธารเอาตัวรอดเก่งไงครับ”
“ไอ้ธารมันกะล่อน แต่คนกะล่อนไม่ใช่จะไม่พลาดพลั้งนี่นาหลาน ยังไงซะ ปู่กับหลานก็ถูกหลอมมาจากเบ้าเดียวกันนั่นแหละนะ ไม่ว่าจะยังไงปู่ก็รักหลานไม่น้อยกว่าคนอื่นๆหรอก แค่แสดงออกว่ารักไม่เป็น แล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้รู้ว่ารักมันมาก มากกว่าลูกชายตัวเองซะอีก”
“ห่วงใยอยู่ห่างๆ เน้นให้ธารช่วยตัวเองเหมือนที่ย้ำกับผมใช่มั้ยครับ”
“ใช่ ปู่อยากให้ธารมันเอาสิ่งที่ตัวเองขาดมาสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองแข็งแกร่ง เหมือนที่คนเราฉีดเชื้อโรคเข้าไปให้ร่างกายสร้างภูมิคุ้มกันแล้วเรียกมันว่าวัคซีนนั่นแหละ ไอเดียปู่ก็เป็นแบบนั้น”
“ถ้าผมไม่ยอมรับตรงๆกับปู่ ธารจะเป็นคนมาบอกกับปู่เองครับ แต่นั่นมันก็เท่ากับว่าฟ้าตาขาวที่สุด ธารยังเป็นลูกผู้ชายซะยิ่งกว่าฟ้าเสียอีก ในเมื่อฟ้ารู้แล้วว่าเป้าหมายของฟ้าคืออะไร แค่เรื่องมาบอกปู่ของเขาว่าอยากได้หลานชายเค้ามาดูแล ฟ้าควรจะทำด้วยตัวเองให้ได้ ธารจะได้รู้ว่า ฟ้ารักเขาจริงๆ ไม่ใช่ใครยัดเยียดเขามาให้ฟ้ารับผิดชอบและดูแล”
“ปู่เองก็ลำบากใจ ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ไอ้เจ้าธารมันเป็นผู้เป็นคนก่อนหลานจะมีครอบครัวก็แล้วกัน เพราะถ้ามีธารอยู่ มันจะเป็นการเอาเปรียบหลานและครอบครัวจนเกินไป ปู่เองก็จะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ปัดความรับผิดชอบ จะกลายเป็นว่าแก่เพราะอยู่นานไปซะฉิบ”
“ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองครับ ว่ามีคนดีๆเข้ามาในชีวิตมากมาย ทั้งสวยทั้งเก่ง แต่กลับไม่นึกรักใครอย่างคนรักเลย พอคิดจะคบใคร ก็มีแต่คำถามว่าจะเอาเวลาไหนมาดูธารล่ะ ถ้าแบ่งเวลาไปให้ใคร ผมคงไม่มีเวลามาตามข่าวธาร สรุปสุดท้าย ผมก็ไม่ยอมเอาใครมาร่วมสับสนกับผมสักที จนตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่าทำไม”
“ไอ้ธารมันมีดีอะไรนะ ปู่ยังคิดว่าที่หลานเอาใจใส่มันมากขนาดนี้ เพราะมันมีบุญเก่าติดตัวมานะใต้ฟ้า”
“ธารเป็นคนที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองครับ คนที่ถูกชื่นชมว่าเก่งอย่างผม ยังมีส่วนของความรู้สึกที่ซุกซ่อนความเป็นตัวเองเอาไว้ แต่ธารไม่เลย ธารก็คือธารที่เปิดเผย รักก็บอกว่ารัก เกลียดก็บอกว่าเกลียด ธารไม่ใช่คนเลวร้ายเหลวไหลหรอกครับ ผมคิดว่าธารเหงามากและอ้างว้างมากจนสมมุติตัวเองขึ้นมาอีกคนก็เท่านั้น”
“นั่นมันสะท้อนความล้มเหลวของครอบครัวปู่นะ ปู่ละอายจริงๆ ปู่ถึงไม่กล้าดูถูกความรักของใคร ไม่ว่าจะต่างวัย ต่างเพศ เพศเดียวกัน เพราะปู่ไม่เชื่อว่าความรักมันจะขึ้นอยู่กับธรรมชาติปฏิบัติเพียงอย่างเดียวหรอก คนมองแต่คนนั้นสวย คนนั้นรวย คนนั้นเก่ง ได้กับคนนี้สมกันราวกับกิ่งทองใบหยก แต่คนไม่มองว่านั่นคือเปลือก คนเราใช้ชีวิตคู่จะตลอดรอดฝั่งได้ ต้องศรัทธาในรักและมั่นคงกับความรู้สึกรักที่ตัวเองมี เพราะปู่เองไม่มี ปู่เลยไม่มีสิทธิ์ที่จะไปบงการความรักของใครได้”
“ต่อให้คุณปู่โทษตัวเองยังไง แต่ความผิดพลาดที่ปู่โทษตัวเอง ทำให้ธารเป็นแบบนี้ ทำให้ผมได้เอาใจใส่เขาเป็นพิเศษ ทำให้ความผูกพันมันเหนียวจนเป็นความรัก ถ้าธารเพียบพร้อม ผมอาจจะไม่ใช่ตัวเลือกของธารก็ได้ครับ มันอาจจะดูร้ายที่ผมคิดอย่างนี้ แต่ผมก็ต้องบอกว่า ผมขอบคุณปู่มากนะครับ ขอบคุณที่เลี้ยงดูธารมา ผมเชื่อว่า เพราะธารถูกเลี้ยงมาแบบนี้ ผมถึงได้มีส่วนเป็นคนสำคัญของเขา ไม่งั้น แม้แต่หางตาเขาก็ไม่แลผมหรอกครับ มีคนมากมายพร้อมที่จะเลือกธาร และรอให้ธารเป็นคนเลือก”
“หลานยังจำฝังใจกับฝรั่งคนนั้นสินะ”
“ผมแค่เตือนสติตัวเองว่าอย่าประมาทกับความรู้สึกและการแสดงออกของตัวเองครับปู่ ถ้ามัวแต่ปฏิเสธความรู้สึกตัวเอง ผมมีโอกาสสูญเสียได้ตลอดเวลา”
“ความรักของหลาน มันยิ่งใหญ่มากนะใต้ฟ้า หลานเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ค่อยๆส่งรากแก้วเข้าไปยึดในดิน ไม่มีใครรู้ว่าหลานกำลังทำอะไรอยู่ ไม่มีใครเห็น แต่พอเมล็ดพันธุ์นั้น แตกใบอ่อนแล้วโผล่พ้นดินออกมา ความรักของหลานก็เหมือนต้นกล้าที่แข็งแรง เติบโตอย่างมั่นคง ให้ร่มเงา ให้ผลผลิตที่น่าภูมิใจ ทุกคนจะค่อยๆยอมรับกับสิ่งที่เห็นและสิ่งที่หลานพิสูจน์ออกมา เหมือนที่ปู่เห็น แค่นี้ก็ตายตาหลับแล้วเมื่อรู้ว่าหลายลบคำสบประมาทของทุกคนได้ ทำให้ใครๆยอมรับหลานได้ ส่วนหนึ่งก็เพราะเจ้าธาร แล้วเจ้าตัวมันจะรู้หรือเปล่าเนี่ย คอยแต่จะงอแงว่าพี่ใต้ฟ้าไม่รักมันอยู่นั่นแหละ เจ้างั่งของปู่เอ้ย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย”
.
.
.
“ว่าไงล่ะพี่ใต้ฟ้า พอบอกปู่ไปแล้วปู่ว่ายังไงบ้าง”
เจ้าของไร่หนุ่มได้แต่กลั้นยิ้ม ทั้งๆที่เด็กหนุ่มแผลงฤทธิ์จนรถโคลงไปมาไม่อยู่ในเลนตัวเองอย่างที่ควรจะเป็น คนขับรถต้องใช้สมาธิอย่างหนัก เพื่อจะพานายทั้งสองกลับไร่อย่างปลอดภัย
“จะบอกหรือไม่บอก ถ้าไม่บอกจะมาว่าธารซาดิสต์ไม่ได้นะ ธารเอาจริงนะเว้ย โกรธแล้วไม่เคยยอม รู้ไว้ด้วย เคยเจอฤทธิ์ธารมาแล้วไม่ใช่หรือไง”
“ถ้าไม่บอก ธารจะทำอะไรพี่ล่ะ”
ใต้ฟ้ายังคงยิ้มกริ่มไม่กลัวเกรง เอามือกอดอกแล้วนั่งมองธาราธารอาละวาดอย่างสุขใจ
“กัดหู ฟ้าไม่ผ่า ธารไม่ปล่อย”
“ขู่อยู่นั่นแหละ เอาหูข้างไหนก่อนดีล่ะ”
“ฮึ่ยยยย จะขู่ว่าไงดีวะ พี่ใต้ฟ้ากลัวอะไร”
“จูบ”
“ห๊ะ จูบเนี่ยนะ จูบมีอะไรน่ากลัว”
“มีสิ เพราะถ้าพี่ถูกจูบ มันจะไม่หยุดอยู่แค่นั้น มันจะบานปลาย และใครบางคนก็ต้องเจ็บตัว เปลืองตัว เหนื่อยกันทั้งคู่”
“แต่สุดท้ายก็สนุกและมีความสุข”
ธาราธารช่วยต่อให้ เพราะกว่าใต้ฟ้าจะสาธยายออกมาแต่ละคำ ไม่ทันใจวัยรุ่นใจร้อนอย่างธาราธารเอาซะเลย
“อือฮึ เข้าใจอะไรง่ายเหมือนกันนี่เราน่ะ”
“งั้นเริ่มเลยมั้ย ธารรับคำท้า”
เอี๊ยดดดดดดดด!!!! ปึก
“โอ๊ย”
รถเบรคกระทันหันทำให้ใต้ฟ้าและธาราธารหัวโขกกับพนักพิงของเบาะหน้า เจ้าของไร่หนุ่มตกใจแต่ก็มีสติพอที่จะยื่นมือมาลูบหน้าผากคนที่นิ่วหน้าและขมวดคิ้วด้วยความเจ็บได้ ใต้ฟ้าและธาราธารเพ่งมองไปที่หน้ารถและสองข้างทางก็ไม่พบว่ามีอะไรมาเป็นเหตุให้รถเบรคจนเขาทั้งคู่หน้าคะมำขนาดนี้
“เกิดอะไรขึ้นอะ”
“ขอโทษครับนาย ผมตกใจน่ะครับ ผะ ผม จะรีบขับรถไปให้ถึงไร่ให้เร็วที่สุดนะครับนาย”
คนสองคนมองตากันแล้วเผยยิ้มอย่างเข้าใจ ธาราธารกำลังจะพลั้งปากตักเตือนคนขับรถ แต่พอนึกได้แล้วว่าอะไรที่ทำให้เขาตกใจจนต้องกระแทกเบรกแทนคันเร่งขนาดนี้ก็ยั้งปากเอาไว้ได้ ธาราธารคงจัดอยู่ในประเภทไวไฟมากเกินไปจนคนอื่นๆ ตั้งรับไม่ทัน
“ปู่บอกว่า จะให้ปู่แถมอะไรก็ได้ แต่ขออย่างเดียว อย่าเอาธารใส่ที่นั่งหลังช้างแล้วเอามาคืน”
“ปู่พูดอย่างนั้นจริงเหรอ ไม่จริงมั้ง ปู่ต้องโวยวาย ต้องห้าม หรือต้องรับไม่ได้สิ ทำไมปู่ถึงยอมง่ายดายอย่างนี้ล่ะ หรือว่าเพราะปู่จะได้หมดภาระที่จะดูแลธารใช่มะ เพราะปู่อยากมีเวลาอยู่กับเมียคราวลูกนั่น สุดท้ายทุกคนก็แค่อยากหาใครมารับช่วงต่อธารไปอุปถัมป์”
“ชู่ววว!! ไปกันใหญ่แล้ว พี่กับปู่ เราคุยกันอย่างลูกผู้ชาย เพราะฉะนั้น ถ้าธารได้เจอปู่อีกครั้ง สิ่งที่ธารควรจะทำคือกราบขอบคุณปู่อย่างที่พี่ทำ”
“ทำไมล่ะ ในเมื่อปู่อยากจะผลักไสธารอยู่แล้ว ทำไมธารต้องขอบคุณ”
“ที่ผ่านมาพี่ไม่แสดงออกว่าพี่รักธาร พี่ไม่รู้ว่านั่นคือความรัก แต่สุดท้ายพี่ก็รู้ว่าพี่รักธาร ส่วนปู่ ปู่รู้ตัวเองว่าปู่รักธาร แต่เขาก็ไม่รู้วิธีที่จะแสดงออก ปู่ก็ไม่มั่นใจในตัวเองหรอกนะธาร เหมือนเขาจะไม่ใส่ใจ เฉยชา แต่เบื้องหลังเขาปราถนาแค่เห็นธารมีความสุขเท่านั้นเอง ถ้าธารไม่เข้าใจว่าพ่อแม่แล้วก็ปู่ไม่รักอย่างนี้ ธารจะฝังใจว่ารักพี่มั้ยล่ะ ถ้าธารได้รับความรักความอบอุ่น ธารก็จะไม่สนใจพี่ คนที่ทำธารร้องไห้เพราะถูกขัดใจในวันนั้น จะกลายเป็นแค่คนที่ผ่านมาในชีวิตธารคนหนึ่ง สุดท้ายธารก็จะลืมคนๆนั้นไป แต่เพราะธารคิดว่าธารไม่มีใคร พี่เป็นไม้หลักท่อนสุดท้าย ธารเลยคว้าเอาไว้ไงล่ะ จริงมั้ย”
เด็กหนุ่มนิ่งไปนาน ให้ตายเถอะ ขนาดว่าใต้ฟ้าเจอแต่เรื่องร้ายๆมาขนาดนี้ เจ้าของไร่หนุ่มยังตีความชีวิตครอบครัวที่ไร้ความอบอุ่นจนกลายเป็นความดีงามไปซะได้ คนที่มองโลกในแง่ร้ายสุดชีวิตอย่างธาราธาร มาเจอคนที่มองโลกในแง่ดีสุดลิ่มทิ้มประตูแบบนี้ มันทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกว่า ชีวิตที่ผ่านมาไร้สาระสิ้นดี
แต่
เดี๋ยวก่อน!!
“เมื่อกี้พี่ใต้ฟ้าพูดว่าอะไรนะ พูดว่ารักธารเหรอ ใช่มั้ย ธารได้ยินนะ ต่อให้อึ้งไปบ้าง ไร้สติไปบ้าง แต่ได้ยินคำนี้ชัดเลย”
“ใช่ พี่พูดว่าพี่รักธาร”
เด็กหนุ่มยิ้มร่า หันมากระชากคอเสื้อใต้ฟ้าเพื่อจะให้เจ้าของไร่หนุ่มย้ำอีกหลายต่อหลายครั้งว่าเขาได้ยินไม่ผิดจริงๆ
“พี่ๆ พี่เป็นพยานให้ผมทีนะ ว่านายใต้ฟ้าเค้ารักผม พี่ได้ยินใช่มั้ย ผมรู้นะว่าพี่กำลังทำสมาธิเพราะขับรถอยู่ แต่พี่ก็ได้ยิน ใช่ป่าว”
“คะ ครับ ผมได้ยินครับคุณธาราธาร”
คนขับรถลอบถอนหายใจยาวเหมือนรอดตายแล้วได้เกิดใหม่ ส่วนคนที่ถูกลักพาตัวและเพิ่งผ่านช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานมาหมาดๆกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อแน่ใจว่าใต้ฟ้าบอกรักตัวเอง
.
.
.
“ฟ้า อยากได้ไข่ลวกหรือเปล่า ปรายสั่งแม่บ้านให้นะ เอามั้ย”
“ทำไมถึงจะให้ฟ้ากินไข่ลวกล่ะ”
“ก็ฟ้าดูโทรมแล้วก็เหมือนผ่านศึกมาหนักมากไงล่ะ แต่ปรายเข้าใจนะว่าข้าวใหม่ปลามัน แล้วน้องธารก็น่ารัก”
“ข้าวใหม่ปลามันน่ะใช่ ธารน่ารักก็ใช่อีก แต่ที่ไม่ใช่คือฟ้าไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ปรายคิดหรอก”
“อ้าว แล้วที่ขอบตาคล้ำอย่างนี้ ทำอะไรกันอยู่ล่ะ เขี่ยปลายนิ้วชี้กันอยู่เหรอ”
“ฟ้าต้องฟังเรื่องของไร่โน้น ตอนที่ธารถูกจับตัวไปน่ะ”
“ว่าไงบ้าง”
“ว่า ฮ่าวววว!! ง่วง โทษทีนะปราย ต่อนะ เล่าว่าว่านน้ำเป็นเมียของนายเจษฎา แต่ไม่เปิดเผย บอกแค่ว่าเป็นลูกบุญธรรม แล้วว่านน้ำก็ถูกทำร้ายร่างกายเมื่อทำงานไม่สำเร็จ”
“น่าสงสารจัง มิน่า ดูคุณว่านน้ำเธอไม่มีความสุข เวลาเจอคุณว่านน้ำทีไร เหมือนดูละครเวทีอยู่ตลอดเวลา”
“ใช่ น่าสงสาร ฟ้าเลยโกรธไม่ลงเรื่องที่เธอทำ เธอถูกสั่งและบงการมาอีกทีน่ะ”
“แสดงว่าปรายก็ยังโชคดีนะ”
“หืม โชคดีอะไร”
โชคดีที่ยอมรับว่ารักเขาข้างเดียว โชคดีที่ไม่คิดจะช่วงชิงหรือไขว่คว้าให้ได้มา ไปรยายินดีที่ตัวเองรักอย่างมีสติและตัดใจเมื่อมันไม่สมหวังขึ้นมา เพราะความรักที่ไม่สมหวังของไปรยายังดีกว่าความรักจอมปลอมของว่านน้ำ ในขณะที่คนหนึ่งเอาคำว่ารักมาหลอกล่อเพื่อจะใช้งานแต่อีกคนกลับทำทุกอย่างเพื่อหวังจะได้รักตอบแทนเท่านั้น มันคือความผิดหวังเหมือนกัน แต่เจ็บปวดแตกต่างกัน วันนี้ไปรยาเจ็บแต่ยังยิ้มได้ ว่านน้ำคงทั้งเจ็บและร้องไห้เมื่อรักไม่สมหวังและชีวิตต้องมาพังทลายเมื่อนายเจษฎาถูกจับและคงถูกยึดทรัพย์และดำเนินคดีตามกฎหมาย รวมไปถึงคนสมรู้ร่วมคิดอย่างว่านน้ำด้วย เป็นตอนจบที่ผู้ร้ายต้องชดกรรมตามนวนิยายและละครไทยจริงๆ
“แล้วน้องธารละฟ้า ยังไม่ตื่นเหรอ”
“ตืนแล้ว”
“อ้าว ไม่ลงมาทานข้าวล่ะ หรือว่าไม่สบาย”
“เปล่าหรอก แต่ธารกำลังเปิดกล้องแชทกับเพื่อนที่ต่างประเทศอยู่”
“โทมัสน่ะเหรอ”
“ใช่ โทมัสกับแฟนเพื่อนสนิทเขานั่นแหละ”
.
.
.
“เฮ้ แทนนี่ นั่นนายแต่งตัวอะไรของนายน่ะ”
“ทำไมเหรอโทมัส นี่เค้าเรียกว่าชุดฟาร์มเมอร์ นายไม่เคยเห็นเหรอ”
คงไม่ใช่แค่โทมัสหรอกที่ไม่เคยเห็น ไม่ว่าใครในโลกหล้าใบนี้ก็คงไม่เคยเห็นชุดชาวไร่ชาวสวนที่ไหนแปลกประหลาดและจัดเต็มขนาดนี้มาก่อน ธาราธารใส่ชุดที่ทะมัดทแมง กระฉับกระเฉง แต่มิดชิดตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้แต่เบ้าตายังปกปิดด้วยแว่นกันแดดอันโต มองผิวเผินเหมือนคนที่ใส่ชุดประดาน้ำไว้ข้างในแล้วสวมทับด้วยกางเกงยีนส์ตัวหนาและเสื้อนอกที่เหมือนนักเดินป่าเค้าใส่กัน โพกหัวด้วยผ้าขนหนูที่ดึงออกมาซับเหงื่อได้ง่ายๆ แต่ไม่มีที่ว่างตรงไหนให้เหงื่อซึมออกมาจนต้องใช้ผ้าซับ ในเมื่อไม่มีพื้นที่นอกร่มผ้าเหลืออยู่เลยอย่างนี้
“เฮ้ นั่นมันเว่อเกินไปแล้วแทนนี่”
“ชิ๊ กล้าว่าคนอื่นเค้าเว่อ แล้วนายล่ะโทมัส ไอ้เพลย์บอยวายร้ายคนนั้นมันลาพักร้อนไปไหนวะ ฉันถึงได้เห็นแค่พ่อบ้านในร่างนายเนี่ย ผ้ากันเปื้อนที่ใส่อยู่ เอดิสันซื้อให้ใช่ปะ”
ธาราธารโคตรมั่นใจเลยว่าใช่ ต่อให้โทมัสไม่ส่งทั้งรอยยิ้มและคำตอบมาพร้อมกันอย่างนี้ธาราธารก็รู้ มีแต่ผู้ชายอย่างเอดิสันนั่นแหละที่จะชอบสีชมพู
“ไอ้เสือสิ้นลายเอ้ย”
“เฮ้ นายอย่าพูดภาษาไทยกับฉันสิ มันหมายความว่าไงน่ะไอ้ที่นายพูดไปเมื่อกี้”
“ฉันบอกว่านายน่ะ เพอร์เฟคแมน มากๆเลยโทมัส ช่างน่าอัศจรรย์ใจอะไรขนาดนี้ ความรักเปลี่ยนแปลงนายไปในทางที่ดีเหมือนกัน”
“ฮะๆ ขอบใจนะเพื่อนรัก แต่นายต้องปรับปรุงหน่อยนะ โดยเฉพาะการแต่งตัวขอนาย”
โธ่เอ้ย!! ธาราธารเปลี่ยนแปลงแค่การแต่งการเว้ย แต่ลายยังมีเท่าเดิม อย่างน้อยๆเด็กหนุ่มก็ยังเป็นคนเดิมที่มัดใจคนใกล้ตัวเอาไว้ได้ โดยไม่ต้องใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนม ใส่เครื่องประดับมีค่า พรมน้ำหอมราคาแพง และเที่ยวเตร่ในสถานที่ที่คนมีเงินเค้าเที่ยวกัน
สาระสำคัญของชีวิตอยู่ที่ใต้ฟ้า ธาราธารเลือกที่จะเป็นคู่ทุกข์คู่ยากกันไป แต่เอาแต่ใจเท่าเดิม
ไอ้เรื่องต้องมาเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยทิ้งมาดเพลย์บอยสวมผ้ากันเปื้อนแล้วเข้าครัวอย่างโทมัสนั้น ธาราธารไม่เลือกที่จะทำ เด็กหนุ่มเข้าไร่ อาศัยความจำดีมาตั้งแต่เด็กจดจำการทำงานและเทคนิคของการทำไร่ทำสวนที่ใต้ฟ้าถ่ายทอดเอาไว้เป็นลายลักษณ์อักษร ถึงแม้มันจะแทรกด้วยคำตัดพ้อต่อว่าช่วงที่เขายังเหลวไหลอยู่ก็เถอะ แต่เพราะมีสิ่งเหล่านั้นมากระตุ้นให้ธาราธารสนใจที่จะอ่านมันจนจบนั่นแหละ ถึงได้จำทริคการทำสวนทำไร่มาช่วยงานใต้ฟ้าอีกที
มันเลยไม่แปลก ถ้าต่อจากนี้ไปคนงานในไร่จะได้เห็นนายสองคนเข้าไร่ไปด้วยกัน แล้วเห็นใต้ฟ้าเดินตรวจงานในไร่และมีธาราธารคอยตามไปช่วยอีกแรง เพียงแต่
“พี่ใต้ฟ้า มานี่หน่อย โซ่จักรยานธารหลุดอะ มาช่วยหน่อยสิครับ พลีสส ที่ร๊ากกก”
เจ้านายคนที่สองของไร่มีจักรยานเป็นเครื่องทุ่นแรงและมีคำหวานคอยออดอ้อนเอาใจไม่ให้ลูกน้องคนงานตกใจด้วยการใช้ภาษาสากลของโลกมาสื่อสารนี่แหละ
“จริงๆเลยนะธารเนี่ย อยากได้อะไรก็ต้องได้ แล้วพี่ก็อยู่ในประเภทต้องยอมธารอยู่ร่ำไปเนี่ยสิ มันเพราะอะไรกันนะ”
เจ้าของไร่หนุ่มพึมพำออกมาทั้งรอยยิ้ม คำตัดพ้อไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก ออกจะมีความสุขที่ได้เอาใจธาราธารเสียด้วยซ้ำ แต่ผู้นำก็คือผู้นำ หากใต้ฟ้าไม่พูดอะไรออกมาบ้างมันจะเสียการปกครอง ถึงแม้จะพูดไปยิ้มไปและย่อตัวลงไปขยับโซ่จักรยานให้อยู่ในสภาพใช้งานได้ตามปกติก็เถอะ
เสียงฟ้าคำรามฝ่าแสงแดดเปรี้ยงดังครืนขึ้นมาอีกครั้ง ไม่นานฝนก็ตกทั้งๆที่แดดยังออก นกกาบินกลับเข้ารังกันโกลาหลเพราะงุนงงกับการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติโดยไม่ให้ตั้งตัวในครั้งนี้ แม้กระทั่งเจ้าของไร่ทั้งสองคนที่เปลี่ยนจากคนหนึ่งเดินนำแล้วให้อีกคนขี่จักรยามตามนั้น ก็สลับกันเป็นอีกคนหนึ่งปั่นแล้วอีกคนหนึ่งซ้อน แน่นอนว่าคนปั่นเป็นใต้ฟ้าส่วนคนที่คอยบังคับบัญชาคือธาราธาร
มันเป็นภาพที่อบอวลไปด้วยความสุข แต่คนงานก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเจ้าของไร่ทั้งสองคนจะต้องมาลำบากอย่างนี้ ในขณะที่เจ้านายขี่จักรยาน แต่ลูกน้องทั้งหลายขับรถยนต์ของไร่กลับบ้าน บ้างก็ขับรถแทรกเตอร์ ไม่เห็นมีใครจะลำบากอย่างนายเลยสักคน แต่เมื่อเห็นนายทั้งคู่ยิ้มและหัวเราะให้กัน ก็ไม่มีใครอยากจะเป็นก้างขวางคอด้วยการจอดแวะรับนาย
ทุกคนมุ่งตรงกลับบ้าน
ใต้ฟ้าและธาราธารก็มุ่งตรงบ้านบ้านเหมือนกัน
อวสาน
๐ สวัสดีค่ะ ใจหายเนอะ อยู่ดีๆก็มาถึงตอนจบ จนได้ ถึงจะดองไปบ้างอะไรไปบ้าง แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ถามตัวเองซ้ำๆ ว่า แต่งได้ไงวะ :laugh: น้ำเน่ามาก แต่บอกตรงๆค่ะว่าตอนที่แต่งเรื่องนี้ เครียดมาก แล้วมันต่อเนื่องมาถึงเรื่องที่โดจินไม่เสร็จสักที นายโลมเปิดจองไปนานแล้วล่าช้ามาก มากจนน่าเกลียดและเกรงใจคนซื้อ แต่ไม่รู้ทำไง จะอาละวาดก็ไม่ได้ เลยพยายามทำใจเย็นๆ จริงๆแล้วกลัวคนมองว่าโกงนั่นแหละ แคร์มากเลยเรื่องนี้ เลยพยายามทำอะไรที่ไม่เครียด ดังนั้น หากมีอะไรบกพร่อง ขออภัยด้วยนะคะ อยู่ในสภาวะที่แบบว่าอยากระบายความเครียด นิยายเลยแบบป่วนไปหน่อย แต่ก็รวมเล่มนะ ไม่รู้จะมีคนซื้อมั้ย :z3: แต่ก็ยังตั้งใจทำเก็บไว้เป็นที่ระลึกของตัวเอง ถ้าใครที่กรุณาคนเขียนด้วยการสั่งซื้อเรื่องนี้ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจากใจเลยค่ะ
๐ ส่วนใครที่อ่านตอนนี้แล้ว คงอยากเอาหินขว้างบ้านคนเขียนใช่มะ แบบว่า เล่นง่ายๆอย่างหน้าด้านๆ มีแขกรับเชิญของอีกเรื่องเข้ามาแบบ เออนะ มึงก็ยังเชื่อมโยงกันได้นะตูน.... :laugh:
๐ สุดท้ายนี้ ขอบคุณทุกคนมากนะคะ มากจริงๆที่เข้าใจและเป็นกำลังใจกันมาตลอด ขอบคุณ YouandMe ด้วยที่คอยมองหาคำผิดพลาดให้เสมอๆ ทั้งๆที่หาทุกตอนก็เจอทุกตอน คนเขียนเองยังเบื่อหน่ายตัวเองที่รอบคอบไม่พอ แต่ก็ยังใจดีคอยดูให้เรื่อยมา เก็บความประทับใจนี้ไว้ตลอดเลยนะคะ ไม่เคยลืมเลย ขอบคุณมากๆค่ะ :pig4:
แอบเอารายละเอียดการเปิดจองมาแปะไว้ตรงนี้ ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ เรื่องต่อไป ขอเวลาคนเขียนปั่นสต็อกสักหน่อยค่ะ ไม่อยากด้นสดตอนต่อตอนแล้วดองอีกแล้ว เป็นนิสัยที่ไม่ดีเลย คนเขียนเองก็ทราบ เลยต้องพยายามปรัับปรุงตัวเอง คนอ่านของ TRomance ก็น่ารักมาก ไม่ทวงถาม ไม่ต่อว่า นั่นคือสิ่งที่ทำให้ตูนเกรงใจทุกคนมากๆ ตูนก็มีทั้งมุมที่ดี มุมที่ไม่ดี ผ่านมาหลายเรื่องแล้วแต่ก็ยังมีข้อบกพร่องเสมอ และคนอ่านส่วนใหญ่ก็เลือกที่จะเข้าใจ ขอบคุณมากนะคะ เราจะอยู่กันต่อไปอย่างนี้ จนกว่าตูนจะไม่มีไอเดียแต่งนิยายแล้ว หรือวันที่คนอ่านเบื่อกันแล้ว ก็จะพยายามเก็บช่วงดีๆอย่างนี้ไว้ให้นานที่สุดนะคะ
-
เปิดจองนิยายเรื่องใหม่ และ REPRINT
by (http://images.ecwid.com/images/401031/14525675.jpg)
๐๑.ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ"
อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่ >>>> ซีรีย์รักพยางค์เดียว {ขอ} (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33193.0)
๐ นิยายมี 1 เล่มจบ จำนวน 250 + โดยประมาณ
๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
๐ ที่คั่นหนังสือแม่เหล็ก พร้อมที่คั่นกระดาษ
๐ หากไม่มีอะไรผิดพลาด มีปกพลาสติกใสแถมค่ะ (กำลังติดต่อกับตัวแทนจำหน่ายอยู่)
๐ ตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงในเล้า
๐ ราคาชุดละ 350 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
**** ตัวอย่างปกหนังสือค่ะ หากจำนวนมากพอที่จะปั๊มนูนหรือลง spot UV ได้ ก็จะสั่งทำให้นะคะ
(http://image.ohozaa.com/i/210/4DmLxh.jpg)
(http://www.bloggang.com/data/idexying/picture/1140003712.gif)(http://www.bloggang.com/data/idexying/picture/1140003712.gif)
๐๒.นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่ >>>> นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.0)
๐ นิยายมี 1 เล่มจบ จำนวน 450 + โดยประมาณ
๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
๐ ที่คั่นหนังสือแม่เหล็ก พร้อมที่คั่นกระดาษ
๐ หากไม่มีอะไรผิดพลาด มีปกพลาสติกใสแถมค่ะ (กำลังติดต่อกับตัวแทนจำหน่ายอยู่)
๐ ตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงในเล้า
๐ ราคาชุดละ 550 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
****ตัวอย่างปกหนังสือ จะนำเสนอในเร็วๆนี้ค่ะ
เปิดจองและโอนเงินภายในวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2555 นี้ค่ะ
สนใจสั่งจองได้ที่
(http://image.ohozaa.com/i/eaa/UbJkc.jpg)
****หมายเหตุหนังสือมีราคาสูง เนื่องจากคนเขียนสั่งทำตามจำนวนคนโอนเงิน ไม่ได้สั่งเป็นจำนวนมากเพื่อขายปลีกหรือวางขายตามร้านหนังสือ พิจารณาก่อนสั่งซื้อนะคะ
ตั้งชื่อหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองหนังนิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า หรือ ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ"
โดยระบุรายละเอียดดังนี้ค่ะ
1. ล็อกอินในเล้าเป็ด (ถ้ามี)
2. เบอร์โทรที่สามารถติดต่อได้
3. ชื่อเรื่องที่ต้องการจอง และจำนวนที่ต้องการ
รอรับ Code สำหรับโอนเงิน (ดำเนินการโดยทีมงาน (http://images.ecwid.com/images/401031/14525675.jpg))[/size]
หรือสั่งซื้อผ่านเว๊บ Utellido.com
คลิ๊ก----> จองหนังสือ ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ" <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/shopping.html#ecwid:category=0&mode=product&product=16028002)
คลิ๊ก----> จองหนังสือ นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/shopping.html#ecwid:category=0&mode=product&product=16028005)
มีข้อสงสัยเมลล์หรือสอบถามได้ที่ TRomance's Fanpage (http://www.facebook.com/TRomanceFic),,,สารพัดจัดให้ Utellido.com (https://www.facebook.com/utellido)
(http://www.bloggang.com/data/idexying/picture/1140003712.gif)(http://www.bloggang.com/data/idexying/picture/1140003712.gif)
เปิดจอง REPRINT
A Moment in Siam (กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม)
รายละเอียดหนังสือ
1. หนังสือ 1 ชุด มี 2 เล่มจบ ราคาชุดละ 900 บาท พร้อมซองผ้าใส่หนังสือ (ราคานี้รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียนตรวจสอบสถานะการจัดส่งผ่านเวปไซต์ของไปรษณีย์ได้ 2 ชุดขึ้นไปจัดส่ง EMS)
2. ปก กระดาษอาร์ตการ์ด 260 แกรม
3. เนื้อใน กระดาษถนอมสายตา 75 แกรม
4. ที่คั่นหนังสือ
5. ตอนพิเศษเพิ่มเติมจากที่ลงในบอร์ด
เนื้อหาตั้งแต่ต้นจนจบ อ่านได้ที่ A moment in Siam กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18410.0)
(http://image.ohozaa.com/i/d9c/uRQkk.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/b78/zLrGvE.jpg)
มี 2 ช่องทางการสั่งจองคือ
1.จองผ่านทาง Utellido<<-----คลิกเพื่อทำรายการสั่งจอง (http://utellido.com/utellido/index.php/shopping.html#ecwid:category=0&mode=product&product=8552609)
2.สั่งจองทาง E-Mail
(http://image.ohozaa.com/i/24d/sNryd.jpg)
ตั้งชื่อหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองหนังสือ Reprint A Moment in Siam"
โดยระบุรายละเอียดดังนี้
1. ล็อกอินในเล้าเป็ด (ถ้ามี)
2. เบอร์โทรที่สามารถติดต่อได้
3. จำนวนที่ต้องการ
เปิดจองและโอนเงินภายในวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2555 นี้ค่ะ
รอรับ Code สำหรับโอนเงิน (ดำเนินการโดยทีมงาน (http://images.ecwid.com/images/401031/14525675.jpg))
-
^
^
^
:z13:
...
ได้อ่านเป็นคนแรก เพราะรีเฟรชทุกนาทีที่เห็นสถานะออนไลน์ครั้งแรก เหมือนโรคจิตเลยเพราะคิดถึงคู๋นี้มากนี่หล่ะ :laugh:
แล้วที่อ่านช้ามาก จนเพิ่งมาแก้ใขความเห็นก็เพราะละเลียดอ่านมาก ไม่อยากให้จบเลย!
ใต้ฟ้าพูดมันออกมาสักทีนะ คำที่คั่งค้างอยู่ในใจมาเนิ่นนาน คำพูดที่มันไม่ดังมาก แต่มันทำให้คนฟังและคนอ่านสะท้าน :o8:
นายใต้ฟ้ากะนายธาราธารคงทำคนงานมีความสุขกับไร่สีชมพูที่ทั้งสองสร้างขึ้นมานี้แน่ๆ
แล้วพี่วายุไม่พาน้องมาเที่ยวไร่นาบ้างหรือ? ปล่อยให้อยู่คนเดียวคงไปร้องไห้ริมทะเลสาปแล้วมั๊ง :laugh:
สุดท้ายขอขอบคุณมากๆเลยนะครับสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้ :pig4:
บวกด้วยๆ:oni1:
-
บวกจ้าาาาาาาา จบแล้วอ่า :sad4:
จบยังงี้เลยเหรอฮึ่ย :serius2: :serius2: :serius2: อยากได้หวานๆ อ่าาา
เลิฟพี่ตูนค่า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
:L2: :L2: :L2: :L2:
จบแล้ว น่ารักกกกกกกกกกกก
-
:z3:
น่ารักมากค่ะ เป็นตอนจบที่น่ารักมากเลย
ดีใจนะที่พี่ฟ้าเป็นคนที่พูดทุกอย่างกับปู่เอง
และปู่เองก็เข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี
ไม่มีเรื่องวุ่นวายอะไรให้ทั้งสองคนต้องปวดหัวอีก
เรื่องราวจบลงด้วยดี น่ารักมาก ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ
-
ขอบคุณค่ะ
-
สองคนนี้น่ารักจังเลย อิจฉาาาาาาา
จบแล้วววว ไม่อยากให้จบ แต่ก็ดีใจที่จบอย่างสวยงาม
ขอบคุณนะคะที่มีเรื่องดีีมาให้อ่านเสมอๆเลย
-
:z13: :z13: :z13:
หากกลิ่นที่ลอยมาแตะจมูกไม่ใช่กลิ่นสาบสางของคนงานผู้ชายที่คอยดูแลเขา
หากกลิ่นเหล่านั้นไม่ใช่กลิ่นน้ำยาระงับกลิ่นกายของผู้ชาย และกลิ่นที่ลอยเข้ามาปะปนกับอากาศในห้องนั้นดูมีรสนิยมจนอดคิดไม่ได้ว่า...น้องธารค่ะ จมูกน้องนี่ดีเยี่ยง K-9 เลยนะคะ :z1:
บ้าแท้....เป็นการใช้ชีวิตตามหาความรักที่โลดโผนมาก ทั้งๆที่ธาราธารเกิดมาคู่ควรกับการถูกทะนุถนอมมากกว่าจะให้มาผจญกับอะไรแบบนี้ ...ใครฟระที่บังอาจมาทำให้คุณหนูธารต้องมาตกระกำลำบากแบบนี้ :m16:
ทั้งๆที่หวังว่าจะได้รับการกอด จูบ หรือลูบหัวปลอบใจ
ธาราธารได้รับแค่หอมหน้าผากเบาๆ ปลอบขวัญเท่านั้น
ไม่คุ้มเลย!!!...น้องค่ะ สถานการณ์ตอนนั้นคือกำลังหนีจากผู้ขัดขวางความรัก เอ้ย คนร้ายนะคะ :confuse:
พี่วายุคะ หนีน้องพุทมาโผล่เรื่องนี้ได้ค่าตัวเท่าไหร่คะ คุ้มกับยิ้ม 1 ทีกับปีนบันไดหรือเปล่าค่ะ
แถมท่าทางฝีมือจะตกนะ โดนน้องธารจับกลิ่นได้ :laugh3:
จบได้น่ารักมากกกกกกก ออกแนวพี่ใต้ฟ้าโดนน้องธารยึดหมดทั้งตัว ทั้งหัวใจ และทั้งไร่ :t2:
แก้ส่งท้าย
ทั้งๆที่ธาราธารเกิดมาคู่ควรกับการถูกทนุถนอมมากกว่าจะให้มาผจญกับอะไรแบบนี้ ==> ทะนุถนอม
ช่างเถอะ ธาราธารอยากจะแบ่งกลิ่นตัวสาปสางให้ใต้ฟ้าได้รู้ซะบ้าง ==> สาบสาง
ระดมแตะริมฝีปากไปทั่วไปหน้าไม่เว้นแม้กระทั่งซอกคอขาว ==> ใบหน้า
ต้นฉบับที่ธารส่งไปแสกนแล้วพิมพ์น่ะ ทำเป็นหนังสือทางการเกษตรเพื่อชาวบ้านไม่ได้หรอก ==> สแกน
แปลกที่วันนี้คนสูงวัยยังจดจำเรื่องราวในครานั้นได้ หลานชายตัวเองละเมออกมาทั้งน้ำตาว่า ==> ละเมอออกมา
แค่นี้ก็ตายตาหลับแล้วเมื่อรู้ว่าหลายลบคำสบประมาทของทุกคนได้ ==> หลาน
สุดท้ายทุกคนก็แค่อยากหาใครมารับช่วงต่อธารไปอุปถัมป์ ==> อุปถัมภ์
คนที่มองโลกในแง่ร้ายสุดชีวิตอย่างธาราธาร มาเจอคนที่มองโลกในแง่ดีสุดลิ่มทิ้มประตูแบบนี้ ==> สุดลิ่มทิ่มประตู
เป็นตอนจบที่ผู้ร้ายต้องชดกรรมตามนวนิยายและละครไทยจริงๆ ==> ชดใช้กรรม
ตืนแล้ว ==> ตื่น
โธ่เอ้ย!! ธาราธารเปลี่ยนแปลงแค่การแต่งการเว้ย แต่ลายยังมีเท่าเดิม ==> แต่งกาย
ปล. ขอบคุณสำหรับคำำขอบคุณตอนท้าย ที่ทำแบบนี้ก็เพราะชื่นชมในผลงานหรอกค่ะ
และมันก็เป็นนิสัยส่วนตัวที่ชอบแก้คำผิดชาวบ้านด้วย o1
-
จบแล้ว น่ารักจัง :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
ทำไมจบไวจังอ่า :z3:
แถมมีพี่วายุโผล่มาด้วย :mc4:
และก็จองหนังสือไปแล้วเรียบร้อยค่า :กอด1:
จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ
-
:pig4:
สำหรับเรื่องน่ารักๆอ่านสบายเรื่องนี้ค่ะ
แม้จะต้องรอก็คุ้มน้า :กอด1:
บวกเป็ด
-
เง้อออ อ จบแล้วว
ขอบคุณผู้แต่งนะคะ :pig4: :กอด1: :L2:
-
:กอด1:จบแบบมีความสุข
-
จบแล้วววววววว ไม่ยอม ไม่ยอม -..-
-
จบแล้วว น่ารักมากๆเลย ขอบคุณค่ะ :L2: :pig4:
-
จบได้อบอุ่นและน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
ชอบที่บรรยายภาพพี่ใต้ฟ้าปั่นจักรยานแล้วมีน้องธารซ้อนท้าและหัวเราะไปพร้อม ๆ กันจัง :-[
-
ว้าวเจอวายุด้วย ตามมาเรื่องนี้ด้วย
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ
-
จบแล้วว น่ารักจังเลยย
จะเปิดเรื่องใหม่อีกเมื่อไรอ้ะ
-
:-[ :o8:จบแล้วหรออออชอบอะธอะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กระโดดกอดพี่วายุ เฮ้ย ไม่ใช่แล้ว ฮ่า
ยังคงมีเนื้อหาที่สะท้อนให้เห็นอีกส่วนหนึ่งของสังคม ครอบครัวเสมอค่ะ
นิยายของผู้แต่งหลายเรื่องที่ได้อ่าน จะมีแง่คิดในส่วนนี้ค่อนข้างชัดเจน
ตัวละครมีเหตุผลในการกระทำ และก็มีตามใจตัวเองด้วย ถือเป็นสีสัน
และก็บรรยายออกมาให้ผู้อ่านได้เห็นภาพจากบทสนทนาด้วย
ถ้าผู้อ่านเก็บรายละเอียดตรงนี้มาคิดตามเราว่าเป็นเรื่องที่ดีนะคะ
ตอนจบยิ้มไปด้วยเพราะน้องธารน่ารักดี อยากได้กอด จูบปลอบขวัญ
ทำท่าจะวีนตอนได้แค่จุ๊บหน้าผาก แต่พอเค้าจะจูบจะไซร้จริง ๆ ก็กลัวจะตัวเหม็นซะอย่างนั้น
ความในใจของคุณปู่ทำเอาน้ำตาซึม สิ่งเหล่านั้นมันฝังในใจน้องธาร จนแม้กระทั่งตอนสุดท้าย
แต่ต่อไปจะค่อยคลี่คลายเพราะน้องธารได้อยู่กับใต้ฟ้าแล้ว และก็เป็นข้าวใหม่ปลามันที่น่ารักมากเสียด้วยสิ
และชอบที่ใต้ฟ้าบอกว่าที่ผ่านมา ก็ทำไปเรื่อย ๆ แต่เหมือนไม่รู้จะทำเพื่ออะไร
แต่ตอนนี้อยากจะทำเพราะน้องธาร ^__^ :L2:
-
น่ารักกก
บางทีเรื่องง่ายๆพลอตง่ายๆ อ่านสบายๆ ก็มีความสุขดีนะคะ
อ่านไปยิ้มไป หัวเราะไปเรื่อยๆ ไม่ต้องเครียดมากมาย
พักผ่อนสมองไง
-
จบแล้ววววววววววววววว
ยังไม่อยากให้จบอลยอ่ะ
อยากให้ธารป่วนต่ออ่ะ 555555555
สนุกดีนะคะ นายเอกไม่อ่อนแอ ฉลาด เจ้าเล่ห์
ชอบๆๆๆๆ ><~~~~
-
:sad4: ม่ายยยย จบแล้ววว ใจหายเหมือนกันนะนี่
ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดีนะคะ
ว่าแต่...ตอนพิเศษจะมามั้ยคะ ขอหวานๆนะ
นิดนึงคะ แอบเห็นไม่รู้มีคนแก้รึยัง "อุปถัมป์" ตัวสุดท้ายเป็น "ภ์" นะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
....จบซะแล้ว อีกคนปั่นอีกคนซ้อนมันทำให้ เนื้อแนบเนื้อ ใกล้ชิดสนิดสนม
....ขับรถยนต์มันไม่เป็นแบบนี้นี่ นายทั้งสองเลยได้โชว์หวานให้ลูกน้องดู
....เหมาะที่จะเป็นตอนจบของเรื่องพอดี ขอบ่คุณสำหรับนิยายดีนะจ๊ะ :L2:
-
กับนิยายเรื่องนี้ ถึงคุณตูนจะบอกว่ามีกลิ่นโชยมาก็เถอะครับ สำหรับผม
ก็ยังมองว่าเรื่องนี้ยังแทรกไปด้วยความคิด และการใช้ชีวิตดีๆ ทั้งจาก
ใต้ฟ้าเองหนุ่มที่มีเพียบพร้อมทุกอย่าง มองโลกในแง่ดีสุดๆ แต่ก็ยังอยาก
มาสู้ชีวิตด้วยตัวเอง พลิกผืนดินที่ไม่มีค่าให้มีคุณค่าขึ้นมาได้ ทำการเกษตร
แบบไม่ใช้สารเคมีอะไรแบบนี้ซึ่งผมชอบแนวคิดเค้านะ หรือน้องธาราธาร
หนุ่มน้อยที่เป็นเด็กมีปัญหา ขาดความอบอุ่นเลยต้องแสวงหาตัวตนและคุณค่า
ของตัวเองในทางที่ผิด พอได้เจอคนที่รักเค้าจริงๆ ได้เป็นคนสำคัญกับชีวิตใคร
บางคนก็เปลี่ยนความคิดของธารได้เลย
เด็กแบบธารในโลกความเป็นจริง มีเยอะและที่ใช้ชีวิตแบบธารหรือหนักกว่านี้
ก็มีอยู่มาก ได้แต่หวังว่าเด็กคนอื่นๆ คงคิดได้และทำชีวิตให้มีคุณค่าขึ้นบ้าง
ดูท่าว่ายิ่งเขียนจะยิ่งเครียดหรือเปล่า สรุปว่ายังไงผมก็เป็นแฟนคลับคุณตูน
เหนียวแน่นนะครับ ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ จะรอผลงานเรื่องต่อๆ ไป
แล้วค่อยกลับมาอ่านเรื่องนี้ตอนพิมพ์เป็นเล่มอีกหนนะครับ :m1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีใจที่ปู่ยอมรับเรื่องของใต้ฟ้ากับธาร
-
จบได้น่ารักมาก ปั่นจักรยานท่ามกลางรถแทรคเตอร์
-
ในที่สุดก็เข้าใจกันสักทีนะ
:-[ น่ารักจริงๆ
-
เหมือนอารมณ์มันค้างๆ ยังงัยก็ไม่รุอ่ะ
จบแล้วหรอออออออออออออ แง้
อยากอ่านใต้ฟ้ากะธารต่ออีกกกกกกกกก :o12:
-
นึกภาพธารใส่ชุดประดาน้ำเข้าไร่
ตลกอ่ะ แต่เข้าใจคนกลัวผิวเสีย ไว้จะพิจารณาทดลองทำบ้าง 55555
จบซะแล้ว แม้จะพล็อตจะน้ำเน่า
แต่นายเอกที่ชัดเจนในความรักแบบธาร ไม่มีใครเหมือนแน่ๆ
จะเอา จะเอาให้ได้ และต้องได้
-
ใต้ฟ้านี่พอรู้ใจตัวเองแล้วหวานมากๆ อ่ะ
คุณปู่ก็น่ารักนะ แถมน่าสงสารด้วย
-
พี่ใต้ฟ้าพอแน่ใจว่ารักน้องธารนี้ใจกล้าใจถึงบอกคุณปู่ก่อนเลย เข้าทางผู้ใหญ่นะถูกแล้วค๊า
หวานกันกลางไร่น่าอิจฉาจังไม่เกรงใจใครเลยน้องธารจ้า ^^
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆเรื่องนี้ครับ
สุขใจ!!!!!!!
แต่แอบเอาวายุมาเป็นดารารับเชิญด้วยนะ
เสียดาย ออกมาน้อยไปหน่อย
รอติดตามเรี่องต่อไปอยู่นะครับ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
เป็นนิยายที่อบอุ่นมากๆเรื่องนึงเลยนะคะ
ชอบมากเลยอะ แบบว่าตรงกับชีวิตประจำวัน
แต่กว่าพี่ใต้ฟ้าจะรู้ใจตัวเองก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
ฮือออออออออไม่อยากให้จบเลยยยยยย
-
จบแล้วจ้าาาาา
กว่าจะเข้าใจกันเนาะ
เหนื่อยแทนนะเนี่ยย :เฮ้อ:
-
อิ่มใจ....
น้องธารน่ารัก พี่ใต้ฟ้าน่ารัก...ความจริงก็น่ารักกันทุกคนเลยค่ะ แม้แต่ว่านน้ำเรายังเกลียดไม่ลงเลย...
คุณปู่ก็น่ารัก..แล้วก็น่าสงสารด้วย ;w;
สุดท้ายก็รอดมาได้เพราะแหวนหญ้าวงนั้น ฮืออออ เป็นตอนจบที่ไม่หวือหวามากแต่อบอุ่นมาก ๆ เลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ที่แต่งขึ้นมาให้อ่านนะคะ :D
:L2: :กอด1:
-
เยี่ยมคะ :กอด1: :pig4:
-
จบแล้วววว
อ่านตอนใกล้จบแล้วแอบฮา
ทั้งสองคนทำโรแมนติกกลางสายฝนเนี่ยะนะ
ขี่จักรยานกุ๊กกิ๊ก ฮ่าๆ น่ารักดีจ้า
รออ่านเรื่องต่อไปน้าา
+1 ส่งท้ายจ้าาา
-
จบได้โรแมนติกจริงๆ :-[ +1 +เป็ด
มีคุณตำรวจเรื่องโน้นแวะมาด้วย o13
-
น่ารักมาก จบดีอ่ะ แฝงข้อคิดไว้มากมาย ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า สู้ๆ
-
จบแล้วเหรอเนี่ยยยย จบได้สมกับเป็นธารและใต้ฟ้า
หวานกว่านี้อาจไม่ชิน กว่าจะพูดได้ก็เล่นเอาตอนจบ
ทุกอย่างคลี่คลายพร้อมๆกับความรู้สึกของทุกคน
นั่นไม่รวมธารเพราะเค้าชัดเจนมาตั้งแต่ต้นแล้ว :laugh:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเลยว่าคุณปู่เองก็คงจะเหงาน่าดู
ไหนจะเป็นห่วงหลานอีก แต่ตอนนี้หมดห่วงแล้วล่ะ
อารมณ์ประมาณหลานจะออกเรือนเป็นฝั่งเป็นฝา
ขอให้คุณปู่และน้องธารมีความสุขตลอดไปค่ะ :กอด1:
สุดท้ายต้องขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายสนุกๆอย่างนี้
มันไม่ได้น้ำเน่าอย่างที่คิด กลับสร้างความสุขให้เราด้วยซ้ำ
ไม่ได้ติดตามทุกเรื่อง แต่จะติดตามต่อไปค่ะ :L2:
-
จบแล้ววววว
นิยายสนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ o13
-
จบแล้ว ใจหายด้วยอีกคนอะ
น้องธารน่ารักจริงๆเลย
-
:กอด1:
-
จบแล้ว~~~ นายเอกของเราสดใสเอาแต่ใจแต่น่ารักตั้งแต่ต้นเรื่องยันท้ายเรื่องค่ะ
ขนาดเธอถูกจับตัวไปยังไม่หวั่นซักนิด กลัวอย่างเดียวว่าตัวจะเหม็น 555 เจ๋งจริง
ชอบพี่ใต้ฟ้าตอนไปพูดขอธารกับคุณปู่มาก ๆ คมสุดไรสุด ได้มาหลายประโยคเลย
คุณปู่รักธารมากแล้วก็เข้าใจสภาพครอบครัวตัวเองดีแล้วจะขัดใจทำไม หลานไปมีความสุขนี่เนอะ
ได้คนดูแลดีขนาดนี้วางใจได้สุด ๆ อ่ะ
ชอบชุดทำงานน้องธารมาก มิดชิดสุด สติลกลัวดำ ขี่จักรยานกันสวีทมากอ่ะ เรียกที่รักด้วย อร๊างงงงง
หวานได้อีก
คุณตำรวจโผล่มาแว้บเดียวแต่เท่ห์ได้ใจมาก ๆ อ่า
ขอบคุณค่า...รอติดตามผลงานเรื่องต่อๆ ไปนะค้า
-
รออ่านเรื่่องใหม่
:L2: :L2: :L2:
-
เรื่องที่ธารกังวลเนี่ยจริง ๆ เลยนะ
-
เปิมเจอตอนจบ ตกใจเลย ฮ่าๆๆๆ
มันง่ายมาก ก๊ากก
แต่น้องธารยังคงความน่ารักเช่นเคยเลย><
-
:-[
โดนจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เพิ่งได้มาอ่าน แต่แค่สามตอนก้กรี๊ดไปหลายตลบละ
-
จบได้น่ารักสุดใจเลย
-
:o8:
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ อีกหนึ่งเรื่อง :L2:
-
จบได้น่ารักจริงๆๆ
ใต้ฟ้าหวานกับเค้า
ก็เป็นด้วย :z2:
-
:bye2: :bye2: :bye2:
-
จบแบบหวานๆ น่ารักมากเลย
ขอบคุณค่ะ
-
จบได้น่ารักมากค่า
ยังไม่หายคิดถึงน้องธารเลยค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณคนเขียนและคนลงเรื่องมากนะครับ
-
ว๊ายยยยยยย แอบได้เจอพี่วายุคนเท่ด้วยยย
:เฮ้อ: จบซะแล้ววว ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ จ้า :กอด1:
-
ชอบตอนที่พี่ฟ้ากับน้องธารคุยกันจังเลย อ่านไปยิ้มไป ^_____^
เข้าใจพฤติกรรมของธารนะ ก็แค่คนคนหนึ่งที่ต้องการมีตัวตนในสายตาของคนที่รักก็เท่านั้น
ตอนนี้ก็ฝ่าฟันอุปสรรคและมาตามล่าหารักแรกและรักแท้สำเร็จละ >////<
ใจหายเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ รอผลงานเรื่องใหม่ 5555555+
-
อ่านจบแล้วแบบ หือ จบแล้วเหรอ55555 ยังหวานกันจิ๊ดเดียวเอง นอกนั้นอย่างกะหนังแอคชั่นผสมสืบสวน (แซวววว)
สนุกมากๆค่ะ ไม่เคยผืดหวังเลยกะTRomance เขียนดีตล๊อดๆ พล็อตก็แปลกดีตล๊อด
รอเรื่องต่อไปนะเคอะ
-
เชื่อแล้วว่าตัวเองห่างหายจากเล้าไปนานมาก ถึงขนาดที่นิยายของTromance ลงมาจนจบโดยไม่เคยรู้
ขอบคุณมากครับ ถึงแนวเรื่องจะไม่ได้แปลกแหวกแนวแต่ความน่ารักของตัวละครทำให้คนติดตาม
-
อ่านจบซะที สนุกมาก
ขอบคุณ TRomance สำหรับนิยายเรื่องนี้
-
ฮ้าาา ประทับใจรถแทคเตอร์ 555 ไม่เด่น แต่ก้เด่นพอนึกภาพ 555555555 :D
-
สุดๆไปเลย ถึงจะผ่านเรื่องร้ายมาขนาดไหน
ธารก็ยังเป็นธารอยู่วันยังค่ำ
o13
-
หวานปิดท้าย o13
-
น้องธาร มั่นคงในรัก ไม่หวั่นไหวกับสิ่งรอบตัว ยกเว้น พี่ใต้ฟ้าเท่านั้น คือเป้าหมายในชีวิต o13
ขอบคุณ สำหรับนิยาย สนุกๆ นะคะ :pig4: :pig4:
-
แปะ แปะ แปะ :)
-
มันซึ้งตรงโปรยต้นเรื่อง เรื่องของชาติที่แล้วนี่ล่ะครับ อ่านไปน้ำตาซึมไป แบบว่า .. รักผูกพันข้ามชาติไรงี้ (แม้ว่าในเนื้อหาจะไม่กล่าวถึงเลยก็เหอะนะ 555+)
อ่านรวดเดียวจบเลยเมื่อคืนนี้ (กว่าจะจบตีสามกว่า) สนุกมากครับ
ขอบคุณคนเขียนและคนลงมากครับ
-
ชอบบบน้องธารมากกกกกกกกกก
ต้องบอกว่าเป็นคนที่มั่นคงมากกกกกถึงมากที่สุดเลยยย
ใต้ฟ้านี่ซื่อบื้อจริงๆๆๆๆ เฮ้อออออออออ
สุดท้ายสิ่งที่ติดอยู่ในใจ ยังไงมันก็เป็นจริงเนอะ
ถ้าคิดว่าจะดูแลน้องขนาดนี้ ก็ยอมรับเถอะ ว่ารักเค้ามาตั้งนานแล้วน่ะ
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ถึงตอนช่วยน้องออกมาได้ น้องจะบอกว่าไม่คุ้ม
แต่พี่ว่าน้องคงสุขใจน่าดู คิดไปคิดมาเปลี่ยนเป็นโคตรคุ้มดีกว่ามั้ยจ้ะ น้องธารรรร
555555555
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆนะค่ะ จะรออ่านเรื่องต่อๆไป ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ
เรื่องนี้จะมีตอนพิเศษมั้ยค่ะ รออยู่นะค่าาาา ^^
-
:bye2:
รักน้องธารมากคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:กอด1: :L2:
-
มีความสุข แบบเรื่อยๆชิวๆ แต่มันล้นออกมาถึงคนอ่านเลยล่ะ :-[
รักบันดาลผ่านฟ้าจริงๆ คู่กันแล้วจะเพศไหนมันไม่สำคัญสักนิดเดียว
ติดตามอ่านเรื่องต่อไปจ้า o13
-
เปิดจองนิยายเรื่องใหม่ และ REPRINT
by (http://images.ecwid.com/images/401031/14525675.jpg)
๐๑.ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ"
อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่ >>>> ซีรีย์รักพยางค์เดียว {ขอ} (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33193.0)
๐ นิยายมี 1 เล่มจบ จำนวน 250 + โดยประมาณ
๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
๐ ที่คั่นหนังสือแม่เหล็ก พร้อมที่คั่นกระดาษ
๐ หากไม่มีอะไรผิดพลาด มีปกพลาสติกใสแถมค่ะ (กำลังติดต่อกับตัวแทนจำหน่ายอยู่)
๐ ตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงในเล้า
๐ ราคาชุดละ 350 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
**** ตัวอย่างปกหนังสือค่ะ หากจำนวนมากพอที่จะปั๊มนูนหรือลง spot UV ได้ ก็จะสั่งทำให้นะคะ
(http://image.ohozaa.com/i/210/4DmLxh.jpg)
(http://www.bloggang.com/data/idexying/picture/1140003712.gif)(http://www.bloggang.com/data/idexying/picture/1140003712.gif)
๐๒.นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า
อ่านนิยายทั้งหมดได้ที่นี่ >>>> นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32395.0)
๐ นิยายมี 1 เล่มจบ จำนวน 450 + โดยประมาณ
๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา
๐ ที่คั่นหนังสือแม่เหล็ก พร้อมที่คั่นกระดาษ
๐ หากไม่มีอะไรผิดพลาด มีปกพลาสติกใสแถมค่ะ (กำลังติดต่อกับตัวแทนจำหน่ายอยู่)
๐ ตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงในเล้า
๐ ราคาชุดละ 550 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียน)
****ตัวอย่างปกหนังสือ จะนำเสนอในเร็วๆนี้ค่ะ
เปิดจองและโอนเงินภายในวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2555 นี้ค่ะ
สนใจสั่งจองได้ที่
(http://image.ohozaa.com/i/eaa/UbJkc.jpg)
****หมายเหตุหนังสือมีราคาสูง เนื่องจากคนเขียนสั่งทำตามจำนวนคนโอนเงิน ไม่ได้สั่งเป็นจำนวนมากเพื่อขายปลีกหรือวางขายตามร้านหนังสือ พิจารณาก่อนสั่งซื้อนะคะ
ตั้งชื่อหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองหนังนิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า หรือ ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ"
โดยระบุรายละเอียดดังนี้ค่ะ
1. ล็อกอินในเล้าเป็ด (ถ้ามี)
2. เบอร์โทรที่สามารถติดต่อได้
3. ชื่อเรื่องที่ต้องการจอง และจำนวนที่ต้องการ
รอรับ Code สำหรับโอนเงิน (ดำเนินการโดยทีมงาน (http://images.ecwid.com/images/401031/14525675.jpg))[/size]
หรือสั่งซื้อผ่านเว๊บ Utellido.com
คลิ๊ก----> จองหนังสือ ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ" <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/shopping.html#ecwid:category=0&mode=product&product=16028002)
คลิ๊ก----> จองหนังสือ นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า <---- คลื๊ก (http://utellido.com/utellido/index.php/shopping.html#ecwid:category=0&mode=product&product=16028005)
มีข้อสงสัยเมลล์หรือสอบถามได้ที่ TRomance's Fanpage (http://www.facebook.com/TRomanceFic),,,สารพัดจัดให้ Utellido.com (https://www.facebook.com/utellido)
(http://www.bloggang.com/data/idexying/picture/1140003712.gif)(http://www.bloggang.com/data/idexying/picture/1140003712.gif)
เปิดจอง REPRINT
A Moment in Siam (กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม)
รายละเอียดหนังสือ
1. หนังสือ 1 ชุด มี 2 เล่มจบ ราคาชุดละ 900 บาท พร้อมซองผ้าใส่หนังสือ (ราคานี้รวมค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียนตรวจสอบสถานะการจัดส่งผ่านเวปไซต์ของไปรษณีย์ได้ 2 ชุดขึ้นไปจัดส่ง EMS)
2. ปก กระดาษอาร์ตการ์ด 260 แกรม
3. เนื้อใน กระดาษถนอมสายตา 75 แกรม
4. ที่คั่นหนังสือ
5. ตอนพิเศษเพิ่มเติมจากที่ลงในบอร์ด
เนื้อหาตั้งแต่ต้นจนจบ อ่านได้ที่ A moment in Siam กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18410.0)
(http://image.ohozaa.com/i/d9c/uRQkk.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/b78/zLrGvE.jpg)
มี 2 ช่องทางการสั่งจองคือ
1.จองผ่านทาง Utellido<<-----คลิกเพื่อทำรายการสั่งจอง (http://utellido.com/utellido/index.php/shopping.html#ecwid:category=0&mode=product&product=8552609)
2.สั่งจองทาง E-Mail
(http://image.ohozaa.com/i/24d/sNryd.jpg)
ตั้งชื่อหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองหนังสือ Reprint A Moment in Siam"
โดยระบุรายละเอียดดังนี้
1. ล็อกอินในเล้าเป็ด (ถ้ามี)
2. เบอร์โทรที่สามารถติดต่อได้
3. จำนวนที่ต้องการ
เปิดจองและโอนเงินภายในวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2555 นี้ค่ะ
รอรับ Code สำหรับโอนเงิน (ดำเนินการโดยทีมงาน (http://images.ecwid.com/images/401031/14525675.jpg))
-
อ่านจบแล้วสนุกมากค่ะน้องธารกับพี่ใต้ฟ้าน่ารัก
-
เหมือนจะอ่านยากไปนิดอาจเป็นที่การเว้นวรรคหรืออะไรซักอย่างแต่ก็อ่านแล้วอิ่มเอมใจและรักธารมกาๆเลย
-
จบซะแล้วววว
ธารยังไงก็ยังไคงเป็นธารอ่ะนะ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน สุดยอดมากกก!! o13
:bye2: :bye2:
-
อ่านเรื่องนี้จบได้วันกว่าๆ ก็มีข่าวเกษตรกรดีเด่นแอบยัดไส้ยัดยา
55+ เป็นความบังเอิญที่บังเอิญจริงๆ เลยเนอะ ^^
-
ชอบตอนสุดท้ายที่สุด
ลูกน้องขับรถยนต์กลับบ้าน
ส่วนเจ้าปั่นจักรยานกลับบ้าน
ช่างแตกต่างอไรเช่นนี้
-
:m20: ฮา ตอนสุดท้ายจริงๆ
สนุกมากๆค่ะ o13 :pig4:
-
ขอบคุณมากๆเลยนะ ชอบมากๆเลยอ่า แปะ แปะ แปะ
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
เข้ามา.....กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด......อ่านจบแล้วคร้าาาา........เรื่องไหนเรื่องนั้นอ่านแล้วมี...ฟามมมมมม..สุข
:กอด1: ขอบคุณน่ะค่ะ คุณ TRomance
-
อยากได้ตอนพิเศษแบบเรทๆ สักตอนอะครับ
-
ว้า จบสะแล้ว
ขอตอนพิเศษจุใจเลยนะ
หายไปเป็นเดือนกลับมาอีกทีจบ อ่านจนจบแล้วซี้งกินใจกับปู่ จริง ๆเลย
แต่ก็เป็นจริง นะ ที่ปู่พูด ชอบ ๆๆๆ
เอาเป็นว่ารอเรื่องต่อไปแล้วกัน 5555555
-
กว่าจะลงเอยกันได้ลุ้นแทบแย่ :try2:
ชอบธารในโหมดนายพญามากๆอ่ะ :-[
พี่ใต้ฟ้าก็น่ารัก น่าหยิก :give2:
จะรอเรื่องต่อไปนะ
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ารักจริงๆ สะท้อนให้เห็นอะไรหลายๆอย่าง
และในหลายๆแง่มุม ที่บางครั้ง บางคนไม่เคยได้ฉุกใจคิดถึงมันเลย
ทั้งยังสอนให้เห็น ว่าอย่าเอาความเจ็บช้ำมาทำร้ายตัวเองให้เจ็บมากกว่าเดิม
แต่ให้เอามาเป็นพลังกระตุ้นให้เราเห็นค่าตัวเอง และพิสูจน์มันให้คนอื่นเห็นได้
ชอบตอนสุดท้านนี่ที่สุด เพราะสอนอะไรหลายอย่าง และรับรู้ถึงมันได้มากที่สุด
โดยเฉพาะตอนที่ใต้ฟ้าคุยกับคุณปู่ รุ้สึกซึ้งในความรักของทั้งสองคนที่มีต่อธารมาก
ทำให้นึกถึงคำนี้"ความรักบัลดาลได้ทุกสิ่ง แต่ก็ทำลายได้ทุกอย่าง...อยู่ที่คนเราจะใช้มัน"
ขอบคุณนิยายดีๆแต่อ่านได้สบายๆและคลายเครียด ไม่ทำให้เครียดหนักกว่าเดิม
:L2: :pig4: :L2:
-
สนุกมากๆๆและติดตามมาตลอด มาอ่านอีกที ย้ายแล้ว น่ารักที่สุดน้องธาราธารและใต้ฟ้า
-
พี่ฟ้าของน้องงง :-[
-
ขยายเวลารับจองเหอะ ประมาณช่วงนี้หนังสือออกเยอะมากค่ะ จนโอนเงินไม่ทั :sad11: :sad11:
-
เย้ ๆ อ่านจบรวดเดียวเลย อิอิ
เพิ่งรู้ว่าตัวเองอ่านไปยิ้มไปกับความน่ารักของน้องธาร น่ารักจริง ๆ เอิ๊ก ๆ เคะในอุดมคติเลยทีเดียว แต่ก็ต้องสะดุดกับมาดพระ
เอกแบบเนียบเว้อร์ ฮ่า ๆ แต่ก็ชอบบุคลิกของตัวละครนะครับ ทุกตัวเลยโดยเฉพาะธารแบบน่ารักจริง ๆ และเนื่องด้วยมันเป็นเนื้อ
เรื่องประเภทไม่ซีเรียสมากมาย และบรรยากาศบ้าน ๆ ทำให้อ่านแล้วเพิ่มอรรถรสยิ่งนัก อ่านไปก็นึกภาพตามไปด้วยอินมากอะ
ครับ เพราะเริ่มจะเบื่อกับนิยายที่เดินห้างมันหรุก็จริงแต่เนื้อหานิยายพวกนั้นอ่านแล้วกลับเครียดขึ้นในบรรยากาศการใช้ชีวิตขิง
คนในเมืองหลวง เหนื่อยยิ่งกว่าเดิมซะอีกนะครับนั่น โดยรวมแล้วประทับใจเรื่องนี้นะครับ มันเป็นนิยายที่เป็นนิยาย คืออ่านแล้ว
ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นอย่างอื่นเลยจริง ๆ นิยายจริง ๆครับ เหมือนว่าทุกฉากผู้แต่ง ๆ ได้ดีเหลือเกินครับ บรรยายซะเห็นภาพตามเลย
และมันเป็นเรื่องที่เบาสมองมาก อยากอ่านแนวนี้อีกครับ สนุกดี เหมือนคนแต่งเข้าใจชีวิตของตัวละครจริง ๆ อะครับ เลยติดตาม
อ่านจนจบในสองวัน ไม่เสียดายเวลาเลยจริง ๆ ครับที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ถึงแม้ว่า ณ จุดนี้ การสอบกลางภาคเหลืออีกไม่กี่วันแต่ก็
แบบไม่แคร์ ฮ่า ๆๆ อยากให้คนแต่แต่งแนวนี้อีกนะครับ รักคนแต่งจุงเบย ขอบคุณนะครับที่เสียสละเวลามาลงนิยายให้พวกเรา
ได้อ่านและผ่อนคลายจากหลาย ๆ เรื่องก็มาลงกับนิยายนี้ละครับ เป็นกำลังใจให้คนเขียน มีผลงานตามมาในเร็ววันนี้นะครับ
ขอบคุณครับ
-
กรี้ดดด :m3: :m3: :m3: :m3:
จบแล้วอะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ สำหรับนิยายสนุก ๆ อ่านเพลินลืมนอนเลย
น่ารักมากมายค่ะ :กอด1:
-
+1ค่าาาาาาา o13
น่ารักมากๆๆๆๆ :กอด1:
-
น้องธารน่ารักมากเลยยยย
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกมากกกก
-
o13
-
ใต้ฟ้า ไม่รู้ใจตัวเองนี่เองว่ารัก ธาร มาตั้งแต่เด็ก :เฮ้อ:
-
สนุกมากเลยค่ะ
อ่านเเล้วอิน ธารธาราน่ารักสุดๆ :กอด1:
-
สวัสดีค่ะ....ผู้อ่านที่สั่งซื้อหนังสือเรื่องนี้ทุกท่าน
นอกจากส่งข่าวผ่านหน้าแฟนเพจและส่งผ่านทางเมลล์ไปแล้ว คนเขียนขอแจ้งข่าวทางนี้อีกทางเพื่อให้ข่าวสารกระจายทั่วถึงกันนะคะ
เนื่องจากรวมเล่มนิยายเรื่อง นิรันดร์ รักนี้บันดาลผ่านฟ้า และ ซีรีย์รักพยางเดียว เรื่อง 'ขอ'
ได้ปิดจองและโอนเงินไปเมื่อ 15 ธันวาคม 2555 (ข้ามปีเลยทีเดียว) ด้วยการวางแผนและแก้ไขสับรางรถไฟจัดพิมพ์นิยายที่รวมเล่มของคนเขียน ตอนนี้ 'ขอ' กับนิรันดร์ ถูกเข็นออกมาจากโรงพิมพ์และจัดส่งถึงมือทุกคนก่อนคิว นายโลมกับรักจนตรอกที่เปิดจองไปก่อนเนิ่นนาน :monkeysad: (ขออภัยทุกคนที่ล่าช้าด้วยนะคะ)
ขณะนี้ ทีมงานกำลังแพคหนังสือกันอยู่ 2 ชีวิต :sad4:และจะจัดส่งภายในสัปดาห์หน้านี้ (18-22 กพ) หากใครที่ทราบข่าวนี้แล้ว ต้องการเปลี่ยนที่อยู่จัดส่งโปรดเมลล์แจ้งทีมงานโดยด่วนนะคะ
(http://image.ohozaa.com/i/cee/kzDx7w.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/0db/jl6dOf.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/0a9/mxNeYe.jpg)
ทุกคนสามารถติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ที่ TRomance's Fanpage (https://www.facebook.com/TRomanceFic) ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
TRomance
-
ชุลมุน วุ่นวายดีแท้น้องธารที่น่ารัก
เหนื่อยใจแทนพี่ใต้ฟ้าจริงเชียว :-[
สนุกไปกับการลุ้นว่าเมื่อไรคู่นี้ที่ต่างคนต่างคิดจะเข้าใจตรงกันซะที
ขอบคุณผู้เขียนนะคะ :pig4:
-
แจ้งหมายเลขจัดส่งพัสดุสำหรับผู้ที่สั่งซื้อ นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า และ ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ" ค่ะ
เลขรับพัสดุ นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า และ ซีรีย์รักพยางค์เดียว "ขอ" (http://utellido.com/utellido/index.php/forum/%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B8%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%93%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B9%8C/664-%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B8-%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%9E%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B9%8C%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A7-%E0%B8%82%E0%B8%AD-%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%A3%E0%B9%8C-%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%9C%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%9F%E0%B9%89%E0%B8%B2#670)
แจ้งรายการหนังสือที่มีพร้อมส่งดังนี้นะคะ
(http://image.ohozaa.com/i/855/VkNkD0.jpg)
-
อ่านจบซะที ขอบพระคุณมาก
-
ได้รับหนังสือแล้ว สนุกมากเลยค่ะ เราต้องขอโทษที่ไม่เคยอ่านนิยายของคุณตูนจากคอม เลยไม่เคยมีคอมเมนต์ (ขอโทษด้วยนะคะ) เราอ่านรวดเดียวจากหนังสือ และ ซื้อทุกเรื่องที่คุณเขียน จากชอบนิยายที่คุณเขียน กลายเป็นรักเจ้าของผลงานค่ะ จะติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้ตลอดไปนะคะ (รอนายโลมอยู่นะคะ) o13 o13 o13
-
อ่าาอ่านตามทันจนจบเลยคะ ใต้ฟ้ากับธารสนุกมากกแถวยังได้ข้อคิดมากด้วย ขอบคุณคะ
-
อ่านจบรวดเดียวเลยค่ะ สนุกมากๆ :katai2-1:
-
สนุกมาก อ่านเพลินมาก ...พี่วายุแอบขโมยซีนเบาๆ โผล่ปุ๊บ กรี๊ด(ในใจ)ปั๊บ สงสัยเพราะอ่าน "ขอ" ก่อนเรื่องนี้แน่เลย อิอิ
//ตามเก็บงานคุณ TRomance ต่อไป กะอ่านให้ครบ เพราะอ่านปุ๊บ สุขปั๊บทันที :o8:
-
ขอบคุณนะคะะะ น่ารักแล้วก็อิ่มเอมมากเลย
สุดท้ายก็เข้าใจกัน หวานเชียวววว :katai2-1:
-
อ่านแล้วอบอุ่นดีค่ะ
-
ต้องบอกว่า จบได้น่ารักมากก ซ่อนท้ายจักรยานกันกลับบ้าน 55 น่ารักเกิ้นน
คุณปู่ก็น่ารัก ใจดี เข้าใจอะไรง่าย ทันสมัยซะด้วย แต่แอบเจ้าเล่ห์นา อิอิ
ขอบคุณคุณ TRomance สำหรับนิยายดีดีค่ะ เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจมากๆเช่นกัน จริงๆก็ประทับใจมากๆๆกับทุกเรื่องที่คุณ TRomance แต่งนั้นแหละ แหะๆ
และขอบคุณคุณ seiki สำหรับโพสต์ค่ะ
-
อ่านแบบรวดเดียวจบเลย
เรื่องนี้ไม่ค่อยเครียดออกแนวจะกวนๆ ซะด้วยซ้ำเลยนะเนี่ย
บอกได้คำเดียวว่าเข้าใจความรู้สึกของธาราธารมากเพราะเป็นประเภทชอบเรียกร้องความสนใจจากคนสำคัญ 55+
แต่ก็ไม่หนักถึงขนาดนี้
ถ้าหากเราเป็นธารที่ต้องเอาชนะใจพี่ใต้ฟ้า แค่ครั้งเดียวที่ผิดหวังก็ไม่กล้าชนแล้ว คงจะกลับมาอยู่ในหลุมของตัวเองแน่ๆ
แต่อยากจะบอกเลยว่าชอบนิสัยของธารจริงๆ กล้าได้กล้าเสีย ทุ่มไปหมดตัวถ้าไม่ได้ผลก็ค่อยกลับมาลองหาวิธีใหม่ งานนี้ถ้าพี่ใต้ฟ้าไม่ยอมรับรักคงมีการจับขืนใจแน่ๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะคะ
สารภาพเลยว่าพึ่งอ่านผลงานของ คุณ TRomance เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สอง ส่วนเรื่องแรกก็คือเรื่อง 'นายโลมกับรักจนตรอก' และกำลังติดตามเรื่อง 'โปรดเข้าใจผมไม่ใช่ตุ๊กตายาง' อยู่อยากให้คนเขียนมาต่อให้จบจังเลยค่ะ กำลังสนุกอยู่เลย
สุดท้ายนี้ก็ของเป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนและคนโพสนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ทุกเรื่องที่แฝงไว้ด้วยข้อคิดมากมายไว้ให้ฉุดคิด
ขอบคุณมากเลยค่ะ ^---^
ปล.เรื่อง'กาลครั้งหนึ่ง ณ สยาม' ตอนนี้ยังมีจัดตีพิมพ์อยู่ไหมคะ ถ้าหากไม่มีจะมีการจัดรีปริ๊นอีกรอบหรือเปล่า อยากได้มากๆ เลยค่ะ TT---TT
-
:pig4:
-
กรีดร้องงง แล้วก็ต้องพูดคำว่า "สนุก" อีกแล้วววว
ในที่สุดก็อ่านจบ ชอบอีกแล้วสิ ฮ่าฮ่า
โอ๊ยยย ตอนแรกนะเกลียดอิคุณพี่ฟ้ามาก แบบนางคืออัลไลลล
หมั่นไส้มาก สงสารน้องด้วย ชิชะ ปากหนักไม่รู้ใจตัวเองซักที
มีแอบเชียร์โทมัสเล็กๆด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า แต่ว่าสุดท้ายก็ต้องให้โทมัสไปอยคู่กับเอดินั่นแหละ
ประทับใจมากมาย
ตอนแรกเกลียดแม่นางว่านมากนะ แต่แบบพอรู้เรื่องแล้วกนึกสงสาร เฮ้ออ
แต่พี่ปรายเนี่ยเป็นผู้หญิงที่เราชอบมากๆ แบบปกติไม่ค่อยประทับใจผู้หญิงมากไง
แต่พี่ปรายเป็นข้อยกเว้นละกัน เพราะพี่เธอมาดีมาก สงสารอยู่หรอกแต่ดีแล้วที่พี่เข้าใจ
ส่วนน้องธารของเรา มีความพยายามมากขอซูฮกเลย สำเร็จจนได้ล่ะ
แต่น้องน่ารักมากๆเลย ชอบ -/////////-
โดยรวมก็ชอบค่ะ ติดจะชอบมาก(อีกแล้ว)
แหม่ ก็มันสนุกนี่นา อ่านเรื่องไหนก็สนุก ฮ่าฮ่าฮ่า
อ่ะๆ ไม่ลืมๆ "ขอบคุณมากค่ะ...สำหรับนิยายสนุกๆ"
:man1: :man1: :man1: :man1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ชอบมากๆเลย เคะแบบน้องธารเป็นอะไรที่น่ารักสุดๆ ตอนจบนี่หวานได้อีก -//-
-
สนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะะะ น่ารักมากเลย
-
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/index.gif)
-
สนุกมากจ้า
อ่านไปเรื่อยๆก็กลัวจะมีมาม่า แต่ด้วยนิสัยธาร เลยทำใหกำลังอร่อย
ไม่มาม่ามากเกินไป ชอบ~~
-
สนุกมากๆ :katai2-1:
-
น่ารักมากเลยค่ะ เรื่องนี้
ธารแสบมากแต่ก็น่ารักมากเช่นเดียวกัน พี่ใต้ฟ้าก็ดีซะสุดลิ่มทิ่มประตูไปเลย
ขอบคุณค่าสำหรับนิยายน่ารัก แบบนี้
-
สนุกมากเลยเรื่องนี้
-
:pig4: สนุกค่ะ :pig4:
เป็นเรื่องเบาๆ นะ แต่ให้ความรู้สึกอุ่นลึกๆ โดยเฉพาะตอนจบ :m1: เหมือนจะมาม่าแต่ก็สอดแทรกความฮาอยู่ตลอดเรื่อง
รู้สึกว่าวายุออกมาขโมยซีนเบาๆ บุคลิกน่าค้นหามาก น่าหาคู่ให้เป็นอย่างยิ่ง :m12:
-
สนุกมากๆๆ แต่แอบงงตอนจบเบาๆ
:pig4:
-
อร๊ากกกกกกก ธาราธาร เคะนางพญามากๆ ส่วนใต้ฟ้าก็เมะในฝันเลยล่ะ กลิ่นอายเรื่องนี้ให้ความรู้สึกถึงชนบทด้วยซึ่งเราไม่ค่อยได้เจอบ่อยๆ ทำให้ยิ่งปลื้มเข้าไปอีก อ่านไปก็ลุ้นไปว้าธารจะเปิดโลกของใต้ฟ้าได้เมื่อไหร่หนอ และก็ไม่ผิดหวังเมื่อธารมีผู้ช่วยดีถึงตอนแรกผู้ช่วยคนนี้จะสร้างความหนักใจไม่น้อยก็เถอะนะ 555+ ชอบค่ะ ชอบตั้งแต่อดีตชาติของชายหญิงคู่หนึ่งที่สาบานรักกันจนฟ้าเห็นใจ แต่ท่าทางฟ้าจะไม่ถนัดตีความเลยลงผลให้ชาตินี่หญิงสาวเป็นชายชาตรี 5
-
กรี๊ด เคยอ่านไปแล้วรอบ กลับมาอ่านอีกรอบก็ฟิน น่ารักมากอ่า
:-[ :-[ :-[
-
o13
-
ขอบคุณที่เขียนและนำนิยายสนุกๆมาให้อ่านกันนะคะ
อ่านไปยิ้มไป น่ารักมากๆ อบอุ่นจริงๆ
-
โอ๊ยย น่ารัก สนุกอ่ะๆ :m3:
ขอบคุณนะฮับ :pig4:
:L2: :L2: :bye2: :L2: :L2:
-
น่ารักที่สุดเลยยย
ต่างคนก็หลงรักกันตั้งแต่ยังเด็กเนอะ
ตอนจบน่ารักมากกก ซ้อนจักรยานกลับบ้าน >///<
-
น่ารัก น่ารักมากๆเลยยยยน
น้องธารนึกว่าจะเปรี้ยว ที่ไหนได้อ่อนเดียงสาซ้าา สงสารปรายอ่ะ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็เจอคนที่ใช่ จบแฮปปี้น่ารักๆ
:-[ o13
-
ขออนุญาตเม้นอะไรตรงๆสักหน่อยเนาะ คึคึ
จริงๆเราเป็นคนไม่ชอบอ่านนิยายสไตล์พี่เท่าไหร่หรอกนะคะ
ก็เลยอ่านนิยายของพี่จนจบ เรื่องนี้นับเป็นเรื่องที่3เอง
รู้จักพี่เพราะเรื่องเด็กป๋า ชอบพล็อตเรื่อง ชอบตัวละครมากๆ
ไหนจะยังรูปเล่มกับบ็อกเซ็ตเลอค่า (ที่ไม่มีไว้ในครอบครองเพราะมาไม่ทัน เสียดายงิ -..-)
เรื่องต่อมาที่อ่านจบคือพี่ดิน ชอบพล็อตกับนิสัยการกระทำตัวละครอีกเหมือนกัน รวมถึงเรื่องนี้ก็ด้วยนะ
แต่ที่เราอ่านนิยายพี่ไม่ค่อยจบเพราะเป็นคนชอบอะไรหวือหวา 5555555
แต่นิยายของพี่ส่วนมากจะออกแนวภาษาดี ค่อยเป็นค่อยไป
เก็บรายละเอียดไปเรื่อยๆ อ่านแล้วเพลินๆซะมากกว่า
แต่ถึงเราจะอ่านจบแค่3เรื่อง แต่ก็รับประกันคุณภาพนะคะ
3เรื่องที่อ่านจบไป ทุกเรื่องสนุกมากๆ เป็นนิยายชั้นดีจริงๆค่ะ
จบจากเรื่องนี้ก็ตั้งใจว่าจะค่อยๆอ่านผลงานของพี่เรื่องอื่นๆให้ครบ
ขอบคุณที่ตั้งใจนำเสนอเรื่องราวดีๆแบบนี้มาแบ่งปันให้อ่านคลายเครียดกันนะคะ :mew1:
*อยากได้บ็อกเซ็ตเด็กป๋ามาก ถ้าพี่ผ่านมาเจอ รบกวนเก็บไปพิจารณาหน่อยนะคะ
เราว่าน่าจะยังมีคนที่เพิ่งได้มาอ่านผลงานของพี่แล้วอยากเก็บบรรดาบ็อกเซ็ตงามๆไว้ในอ้อมใจอีกเยอะนะ :hao5:
-
โอ้ยยยยย สนุกอ่ะ ตอนแรกกลัวจะม่าเลยไม่กล้าอ่าน เฮ้ยไม่นะ พอหอมปากหอมคอให้มีสีสัน ม่าแบบไม่ยืดเยื้ออ่ะเราชอบ แต่เสียดายจบละ อยากอ่านฉากสวีทของทั้งคู่อีกสักตอนสองตอนจัง :-[
-
สนุกมากเลยครับ ไม่รู้พลาดไม่ได้อ่านเรื่องนี้ได้ยังไง
-
คู่กันแล้วไม่แคล้วกันจริงๆ
:call: :call:
-
มีความสุข :pig4: :pig4:
-
ฟ้าธารน่ารักดีคะ หวานเบาๆตอนจบ
ขอบคุณนะคะ ^^ :pig4:
-
น่ารักมากเลยค่ะ
อ่านแล้วมีความสุขตลอดเลยค่ะ
-
ฟินๆๆๆ สนุกมากมาย แต่เหมือนตัดจบเร็วไปหน่อยแล้วเรื่องย่าเลี้ยงที่ปูไว้ก็ยังไม่กระจ่างเลยว่าจะเป็นไงต่อ
:katai2-1: :katai2-1:
ปล."มวกเหล็ก" อยู่สระบุรีนะ ไม่ใช่โคราช โคราชต้อง "ปากช่อง"
-
อ่านรวดเดียวจนจบเลย สนุกมากๆๆ :katai2-1: :katai2-1:
ปล. น่าจะมีการปรับความเข้าใจที่ใต้ฟ้าคิดว่าธารแก้แค้นนะ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยยยย พี่ใต้ฟ้าอบอุ่นนนน ธารก็แสบสุดๆ 5555555
-
:o8:
-
จบแล้วววว ชอบบรรยากาศในเรื่องนี้สุดๆ
หลงรักทั้งใต้ฟ้าและธาร ฮือ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่มาแบ่งปันนะครับ :กอด1:
-
จบแล้วววววววว นิยายของไรท์ดีทุกเรื่องเลยยย ขอบคุณนะคะ :monkeysad:
-
แอบขำตอนจบ5555
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ขอบคุณจ้า อ่านรอบเดี่ยวจบเลย
-
คุณปู่น่ารัก เรื่องนี้นี่ยกคุณปู่เป็นพระรองที่ที่คอยสนับสนุน เป็นกองหลังด้วยความรักเลย
-
กว่าจะรู้ตัวเกือบสายไปแล้วไหมละ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[
-
อ่านรวดเดียวจบครับ สนุกน่ารักดีครับ ขอบคุณคนแต่งนะครับ เป็นกำลังใจให้ในผลงานอื่นๆต่อไปนะ