สั้นจัง ครึ่งตอนหรือครับ
มาต่อไวๆนะครับ
จบแล้วหรอ :a5:
สั้นจัง :hao7:
เค้าเชียร์เจละกัน ดูกวนๆดี ชอบบบ ต้องแลมีคนเชียร์เยอะละ หุหุ
รวดเดียวสามตอน o13 เกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ
งุ้ยยย น่าติดตามๆๆ o13
ติดตามฮับ
:mc4:
:man1:
ต้องๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจโยนให้คนอื่นไป :ruready
o22
เจแบบ........ บัดซบมาก
อุตส่าห์เชียร์ให้เปนพระเอก
จงลงเหวไปซะเถอะ :z6: :z6: :z6: :z6:
เข้ามาขอบคุณคนแต่ง
ที่เขียนเรื่องนี้มาลงในเล้าให้อ่านกัน
เพราะไม่ได้อ่านเรื่อง(เล่า)แนวๆนี้มานานแล้ว
บอกตรง...ถูกใจมาก
ยังอ่านไม่หมด
แต่ติดหนึบเลย
+1 เป็นกำลังใจให้คนแต่ง
จะไปอ่านต่อแล้วนะ
ตามอ่านเสียหลายตอน มาให้กำลังใจคนเขียนฮะ :L2:
ทำไมแมคต้องทำเป็นมีลับลมคมในตลอดเลย บอกก็บอกไม่หมด นี่คนอ่านก็อยากรู้ เพราะแอบสมัครเข้าทีมต้องนะเนี่ย :hao3:
ชีวิตรักวัยรุ่นมันก็คงอย่างนี้สินะ แบบมึนๆ อึนๆ :m7:
แต่ตอนนี้ที่งงที่สุดก็คือเจนี่แหละ สำหรับเก้าเป็นคนพิเศษใช่ไหมอ่า :hao3:
มีจนถึงภาค 4 นี่ตอนเข้ามหาลัยกันเลยใช่ไหมฮะ :impress2:
จะเอายังไงก็ว่ามา
อย่ามาคลุมเคลือ
ทั้งไอ่เจ..ไอ่ต้อง นั่นอ่ะ
สันดานดอก
อ่านเรื่องนี้ได้ใจ..หนุกดี
ชอบ +1 ให้กำลังใจ
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ
รวดเดียวเลย
ชอบเรื่องนะครับ แต่บางช่วงก็งงๆบ้างเหมือนมันกระโดดไปกระโดดมา
เป็นกำลังใจให้ครับ
คอยอ่านอยู่นะครับ
คนเคยพบ ก็ต้องจบ พบแล้วจาก
คนที่พราก มาจากไป ให้คิดถึง
แต่คนเปลี่ยน เพี้ยนจากเดิม เริ่มอื้ออึง
ใจสับสน ปนตะลึง คือตัวเรา
เก็บอดีต ที่หวานหอม ตอมตัวอยู่
ทิ้งอดีต ที่ยับยู่ จากตัวเขา
อนาคต หนข้างหน้า อย่ามัวเมา
ไม่มีเขา ไม่มีเรา เท่านั้นเอง
..เป็นกำลังใจให้คนแต่ง(เก้า??)..
ยิ้มสู้นะ
อ่านแล้วไม่ชอบตัวละครรอบตัวเก้าเลยอะ
ทั้งเจทั้งบูม แล้วรำคาญที่เก้ายอมคนอื่นง่ายๆด้วย
:z3:
ต้องกับต่อ
สองพี่น้องคู่นี้..incest หรือเปล่า
ทำไมคนน้องดูเหมือนจะหึงหวงคนพี่
มากกกกซะ..ดูแปลกๆ
ไม่ใช่..ใช่ไหม
เพราะต้องเป็นของเก้า
ช็อคค่ะ ช็อคกับความทุเรศของครูไทยที่เป็นแบบครูในเรื่อง
การยึดของจากเด็กๆเพื่อเอาไปใช้เองนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ผิดกับไปจากการขโมย
โรงเรียนของลูกเราจะมีการริบไปแต่ให้ผู้ปกครองมาเซ็นต์รับคืนพร้อมรับทราบโทษ
การเอาเรื่องของครอบครัวเด็กมาพูดไม่ว่าจะต่อหน้าเด็กหรือคนอื่นถือเป็นล่วงละเมิดสิทธิของเด็ก เด็กผิดก็สมควรโฟกัสไปที่ความผิดของเด็ก ไม่ใช่ที่เรื่องอื่น เรื่องพ่อแม่เด็กคุณไม่ชอบก็ไปเ่าพ่อแม่เด็กสิ อย่ารังแกคนที่ไม่มีทางสู้ เด็กไม่ใช่กระโถนอารมณ์ของใครแม้แต่พ่อแม่ เสียดายที่สังคมผลิตครูไร้คุณภาพแบบนี้ออกมา เพราะว่านี่คือการทำลายโอกาสของสังคมที่จะมีเด็กอนาคตดี แต่กลับต้องมารับรู้ว่าสังคมให้การยอมรับยกย่อง ต้องบูชาผู้ใหญ่ความคิดและการกระทำเน่าๆแบบนี้
ขอโทษค่ะ เจอแบบนี้ทีไนเราองค์ลงทุกที
ต้องมีอะไรระหว่างต้องและต่อแน่ๆ ไม่รู้นอนด้วยกันแล้วต้องละเมอถึงเก้ามั่งหรือเปล่า ต่อถึงได้วีนเก้ายังกะนางร้ายละครหลังข่าว ความไม่แน่นอนเป็นอะไรที่น่าอึดอัดนะคะ โดยเฉพาะสำหรับเด็กๆที่เจอมาแล้วทำอะไรไม่ได้นอกจากทน ไม่ปลื้มทั้งเจทั้งบูม เหมือนหลอกให้เก้าเป็นเครื่องมือระบายชอบกล ต้องก็ผลุบๆโผล่ๆ เด็กๆพวกนี้ที่ยืนอยู่ระหว่างรอยต่อของเพศนี่น่าสงสารเพราะว่าไม่มีใครเป็นที่พึ่งทางใจให้คำปรึกษาได้เลย ในหลายๆประเทศจะมีที่ปรึกษาสำหรับเด็กในด้านพวกนี้และด้านสังคม โดยที่ถือหลักเคารพสิทธิของเด็ก จนทที่ให้คำปรึกษาพวกนี้จะเป็นผู้เชี่ยวชาญ องค์การความหลากหลายทางเพศหลายๆประเทสจะมีสายฮ็อตไลน์ให้โทนเข้าไปปรึกษาได้ เด็กจะได้ไม่รู้สึกว่าโดดเดี่ยว หนทางยังไปอีกไกลนะประเทศไทย
ยังไงก็ขอให้เก้าอย่าได้โดนหลอกเลย เข้าใจความรู้สึกเก้ากับสิ่งที่มาจากเจเลยค่ะ ในเราชอบแม็คค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วให้ความรู้สึกเหมือนกำลังดูอนิเมะ ไม่ก็อ่านมังงะญี่ปุ่นที่มีฉากเป็นประเทศไทย ในสังคมไทยๆอยู่เลยค่ะ
คือมันเรื่อยๆ ไหลๆ พาเราหลุดไปในภาพโทนอุ่นๆ สลับกับร้อนแรงเป็นพักๆ แล้วก็ต้องตามลุ้นว่าพ่อต้องจะทำให้เส้นทางของตัวเองมาบรรจบกับน้องเก้าได้ยังไง (ทั้งที่มีต่อเป็นก้างชิ้นโตอยู่อย่างนั้น)
บางจังหวะเราก็เผลอนึกขัดใจเวลาตัวละครตัดสินใจแบบคลุมเครือ
แต่สักพักก็เกิดพุทธิปัญญาระลึกได้ว่า... เออ ตอนเราเรียนมอปลาย เราก็ไม่ได้สตรองหรือเก่งกล้าเด็ดเดี่ยวอะไรนี่หว่า
สรุปเลยว่าชอบเรื่องนี้ค่ะ มันทำให้เรานึกถึงช่วงเวลาสับสนของวัยกำลังเลือกทางเดินในชีวิตดี อ่านแล้วมีจังหวะหวนนึกถึงอดีตได้เป็นระยะๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนและพ่อต้องนะคะ... หวังว่าต้องจะเลิกป๊อดเสียที ฮ่า ฮ่า ฮ่า
:L2:
ถ้าไม่ชอบ ถ้าไม่ใช่ อย่างไหลหลง
ถ้าไม่ง่วง ถ้าไม่งง อย่างสงสัย
ถ้าไม่คิด ถ้าไม่ทำ อย่างตั้งใจ
อย่ามาเล่น กับหัวใจ ของใครเลย
เหมือนสีเทา ขาวระคน ดำปนอยู่
เหมือนไม่รู้ อยู่เหงาเหงา เคล้าเปิดเผย
เหมือนไม่ชิน เหมือนไม่ใช่ เหมือนไม่เคย
เพราะไม่เอ่ย เพราะไม่พูด มันขูดใจ
อ่านเรื่องนี้แล้วเป็นอย่างนี้เลย
ไม่ชัดแถมขัดใจ
หุหุ
+1 Monet
ชมกันเข้าไป
ชมเกือบจะทุกตอน
หล่อ???
อยากเห็นหนังหน้าเจ้าต้อง..ซะจริง
จะหล่อ..ถึงขนาดที่เก้าต้องอวยให้
เกือบทุกตอน จริงเปล่า?
ชิสสสสส
:o
สงสารเก้าทุกตอน ทุกอย่างดูตันไปหมด เพื่อน ครอบครัว และการเรียน เก้าดูไม่มีความสุขเลย
:sad4: :ling1:
ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าโทน และ จังหวะของเรื่องนี้เป็นยังไง แต่ก็อดขัดใจกับความไม่ชัดเจนของทั้งต้องและเก้าไม่ได้...
อ่านไปก็พยายามเตือนตัวเองให้ใจร่ม ๆ แต่ตามประสาคนอ่านอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ แหละค่ะ ที่ย่อมจะอยากเห็นความชัดเจนเป็นรูปธรรมจากคู่พระนายที่จวนจะ จวนจะกันอยู่หลายต่อหลายรอบเหลือเกิน - ไม่รู้เราใจร้อน หรือเป็นห่วง กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเก้ากันแน่ (โดยเฉพาะเรื่องบูมกับเจ - เราแอบจัดเจออยู่ในพวกเดียวกับบูมไปแล้วนะเนี่ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
อย่างไรก็ตาม เราก็จะตามติดสองหนุ่มต่อไปค่ะ (ถึงจะมีบางวูบที่รู้สึกว่าตอนจบของเรื่องนี้จะเป็นแค่ความทรงจำของใครคนใดคนหนึ่งก็เถอะ - อันนี้เรามโนเอานะคะ) อยากรู้ว่าต้องจะทำยังไงกับตัวเอง และอยากรู้ว่าเก้าจะก้าวข้ามความไม่แน่ใจ ความกังวล และช่วง coming out ของตัวเองได้ยังไง จุด ๆ นี้นี่ลุ้นอย่างเดียวว่า ขอให้เก้าผ่านมันไปให้ได้อย่างสวยงามและไม่เจ็บปวดก็พอ
ขอโทษที่เราไม่ได้เมนท์ตลอด (เราจะเมนท์วันเสาร์เป็นหลัก) แต่ยืนยันว่าเราอ่านนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ... เป็นกำลังใจให้อย่างแรงเสมอค่ะ :L2:
ถ้าเข้ามาอ่านเรื่องนี้
แล้วเจอพระเอกชื่อ "ต้อง"
ก็ต้องเม้นท์ว่า..
จับมือไว้
แต่ไม่ไปด้วยกัน
ฮ่าฮ่า
ก็มันจริงอ่ะ
ขัดใจครู(อีกแล้ว)ค่ะ
เข้าใจนะว่าที่เก้าตกวิชาเลขอยู่คนเดียวนั้นมันทำให้เป็นเกือบเพอร์เฟคแทนที่จะเพอร์เฟคที่ห้องนี้ไม่มีใครตก
แต่ก็ไม่ควรที่จะประจานกัน ไม่รู้ว่าคิดน้อยหรือไม่คิดกันเลย
ความเหงาของเก้านี่เป็นอะไรที่เราสามารถเข้าใจได้นะ
ถ้าหากว่าไม่มีพวกแมค ต้อง เจ ซัน เก้าจะยิ่งกว่านี้อีก
เราไม่รู้นะว่าเจคิดอะไร แต่เราไม่ค่อยชอบเจที่พอเก้าไม่ยอมทำต่อก็ไม่พอใจ
ไม่มีใครอยากเป็นของทดลองใช้หรือตัวคั่นเวลาหรอก
บูมนี่ ไม่อยากพูดถึง ทำให้ชีวิตเก้ายิ่งกว่าลงนรกอีก
ขอให้ทำได้แต่มองเก้าไปอย่างนี้ก็แล้วกัน
ใจหนึ่งก็อยากให้มี Coming out แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่กลัวมันจะไปอีกทาง
หลายๆคนจะแยกย้ายกันไปแล้ว อาจจะเป็นตัวกระตุ้นให้ใครลงมือก็ได้นะ
ไหนๆก็จะแยกย้ายกันไปแล้ว
ลูกชายเรากำลังจะเลือกไฮสกูล เลือกสาขาที่อยากเรียน
เรามองห่างๆ ให้โอกาสเลือกเองเต็มที่ ลุ้นเหมือนกันว่าจะออกมายังไง
แต่ความรู้สึกต่างจากเมืองไทยลิบลับ
ก็แค่มาเที่ยวบ้านด้วย
จะไม่มีอะไรมากไปกว่านี้หรอก
ต้องมันป๊อดจะตาย
ฮ่าฮ่า
จริงหรือไม่จริง
อิอิ
งงอ่ะ
ตกลงคืออะไร
ต้องจูบเก้า
แล้วแสดงท่าทางรังเกียจเหรอ
อะไร..ยังไง
ไม่เข้าใจ
เป็นตอนที่อ่านแล้วคิดว่าดีที่สุด. เรื่องทุกอย่างได้รับการระบาย. เก้าพร้อมก้าวต่อไปแล้ว
ว่าแต่พวกเพื่อนๆเองละที่ต้องคิดว่าจะเอายังไง
เสียใจที่บูมมันไม่ถูกแฉ. ไหนๆจะเคลียร์แล้วน่าจะจัดไปเลย
สลัดห่วง บ่วงที่ใจ ให้ความรักขอบคุณมากๆนะครับที่ตามกันมาถึงตรงนี้ ผมตั้งใจจะเล่า 2 ตอนสุดท้ายนี้ออกมาให้ดีที่สุดมันคือทั้งหมดของเรื่อง
เลิกรู้จัก ไม่มักคุ้น กระตุ้นหาย
หลุดโคลนตม เลิกจมปลัก ไม่ยักตาย
เดี๋ยวก็หาย สบายหา เลิกบ้าบอ
กอดตัวเอง รักตัวเอง ให้เก่งกล้า
ปลุกปัญญา หากำลัง ไม่รั้งขอ
กูอยู่ได้ ยังอยู่สุข ไม่ทุกข์พอ
ไม่คิดคอย ไม่คิดรอ ไม่ง้อใคร
เก้า..เข้มแข็งดีมาก
คนเราต้องวัดกันที่จิตใจ
..ไม่ใช่เพศ..
หุหุ
ป้อล่อ..อ่านตอนนี้เยี่ยมยอดที่สุดแล้ว
เหมือนถูกปลดปล่อยออกจากการเป็นทาส
ฮิ้ววววววว..เลิกทาสแล้วโว้ยยยยยย
ไม่ได้เข้ามาเมนท์นาน กลายเป็นต้องเก้าจบแล้ว Y^Y ขอโทษค่ะ!!
แต่เราก็ไม่คาดคิดนะคะว่าต้องเก้าจะขมวดปมและจบเร็วแบบนี้
นึกว่ามันจะเรื่อย ๆ ไปอีกสักพัก.. แต่เพราะไทม์ไลน์ของเรื่องมันเดินมาถึงตอนใกล้จบมอห้าแล้ว... ก็เข้าใจได้ค่ะ
อ่านมาเจอตอนที่แม็คกับเจจะไม่อยู่แล้วเราใจหายยังไงก็ไม่รู้ค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเก้า (จะผิดกันก็ตรงที่ไม่ได้กินต้อง ฮ่า ฮ่า ฮ่า) โดยเฉพาะเจที่มาเร็วเคลมเร็วมาก ๆ
ส่วนต้องก็นะ... โมเมนท์พระเอกลูกยังไม่สุกสกาวเลยครับ
ถ้าไม่ได้เพื่อน ๆ ไม่ได้เหตุการณ์ในห้องพยาบาลมาบังคับ หนูจะได้ขอเก้าเป็นแฟนไหมลูก?
เฮ่ออออ ป้าลุ้นเหนื่อยมาก... แต่ก็นะ ไม่มีโมเมนท์พระเอกไม่เป็นไร หลังจากนี้ป้าก็ขอให้หนูโชว์แมนให้เต็มที่นะครับ (เอาให้น้องเก้าประทับใจนอกเหนือจากความมุ่งมั่นของหนูอีตอนได้กันนะลูก ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
Happy New Year ล่วงหน้าค่ะ!!
รออ่านภาคต่อไปนะคะ ^^ :mew1:
อาห์... ตอนของต่อที่ต่อจะเป็นคนดีแล้วสินะ
(บร้า! นี่ป้าต้องล้างความทรงจำเดิม ๆ ที่มีกับน้องต่อแล้วใช่ไหม?)
เอาเถอะ... เก็บปิไว้ให้ต่อรังแกคนเดียวก็ดี ต่อมันจะได้ไม่ไปตามราวีพี่สะใภ้ให้ต้องมันเหนื่อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
รอติดตามตอนต่อไป และสวัสดีปีใหม่ค่ะ ^^ :L1:
เดี๋ยวก็คงจะดีขึ้นเอง
เพื่อนช่วยเพื่อน..มันก็งี้ล่ะ
รักกันยังไม่ทันจะรู้ตัว
หุหุ
ป้อล่อ..จะลืมความร้ายกาจของต่อในตอนก่อนหน้านี้เลยนะ
เดี๋ยวจะเม้นท์ไม่สนุก ไม่สมกับเป็นตอนของต่อกับกะปิ
(แอบบอก)ว่าชอบง่ะ
ฟิลด์นี้คุ้นๆอยู่นะ อิอิ
ชอบเรื่องนี้มากคับ...ธรรมดาแอบอ่านอยู่ในเล้า..มานานแล้ว พออ่านเรื่องต้องสมัครสมาชิกมาขอบคุณคนแต่งเลยนะเนี่ยย...สนุกมากคับ..
ดูเหมือนต้องกับต่อ จะเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกัน
ต่อถึงคิดเกินเลยกับต้องในความสัมพันธ์แบบนั้นได้
ส่วนต่อกับกะปิ
กว่าจะรู้ใจกัน ยอมรับความรู้สึกของตัวเอง
คงจะไม่ง่าย น่าจะมีคนเจ็บซักคนหรือทั้งคู่ก็ได้
ชักจะชอบต่อแล้วอ่ะ
โดยเฉพาะตอนที่ช่วยเหลือเพื่อนที่ชื่อ "กะปิ"
ปิเสร็จต่อ
แน่รุย
ต่อเสร็จปิไปละเหอะ 555 ...^
อ้างถึงต่อเสร็จปิไปละเหอะ 555 ...^
โอ้ววววววววว.วว ม่ายยยยยยยย
:serius2:
ไม่จริงเหอะ
:ling1:
เรายืนยันได้ว่าเราอ่านปิกินตับต่อเป็นกรณีพิเศษแล้วค่ะ
แต่เรากำลังงงไทม์ไลน์ของเรื่องนิดหน่อย...
ที่เล่าอยู่ตอนนี้ คือก่อนที่ต่อกับปิจะได้กันใช่เปล่าคะ?
เพราะมันเหมือนย้อนไปตอนที่ต่อกับปิมาเจอกันใหม่ ๆ ?
หรือเราเข้าใจผิด? สงสัยต้องย้อนกลับไปอ่านอีกรอบแฮะ
แต่ที่ประทับใจก็คือ พอได้มาอ่านเรื่องของต่อแล้ว
รู้สึกว่าความเคะของต่อที่อ่านตอนต้องเก้านี่ลดลงเยอะเลย
รู้สึกเหมือนต่อคือต้องในเวอร์ชันเกเรนี่แหละ (จริง ๆ ต้องมันคงมีมุมนี้เหมือนกัน ไม่งั้นคงไม่มีใครจัดการไอ้เพื่อนเลวในห้องที่ทำร้ายจิตใจเก้าตอนเรียนหรอกเนอะ) เพราะต่อมันน่ารักและดูแลปิดีมากทีเดียว แถมยังซึนเหมือนกันเสียอีก (เฮ่อ! ป้าก็เพลียกับพี่น้องคู่นี้ในบางครั้งนะ)
รออ่านตอนต่อไปด้วยความหวังว่าปิพนธ์จะโดนแกล้งน้อยลง - แต่คงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมคะ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า :L2:
เรามาแล้วนะคุณ Monet!!
อย่าหงอยเหงา อย่าอ้างว้างหรือเดียวดายนะคะ
ถึงเราจะเป็นพวกนาน ๆ มาเมนท์ที แต่เราติดตามทุก ๆ บทตลอด ๆ
ตอนล่าสุดนี้ทำให้เราเข้าใจแจ่มแจ๋วเลยว่าทำไมต่อมันถึงหลง และตกหลุมปิได้ในท้ายที่สุด
เพราะปิน่ารักจริง ๆ ทั้งนิสัย ทั้งหน้าตา... เป็นเราเราก็คงชอบแกล้งปิเหมือนกัน
อ่านทุก ๆ ตอนที่ต้องเล่าเรื่องปิทีไร เรารู้สึกเหมือนปิเป็นลูกแมวตัวขาวขนปุย ๆ ขี้อ้อน ๆ คอยมาเดินพันแข้งพันขาอยู่ใกล้ ๆ พอจะไล่ มันก็ไม่ยอมไป แค่อาจจะทำท่าจ๋อยนิดหน่อย แต่เดี๋ยวสักพักก็กลับมาคลอเคลียใหม่อยู่ดี
คือ ถ้าต่อคิดอะไรกับต้องจริง ๆ เราว่ามันอาจจะเป็นผลมาจากความคลุมเครือเพราะรู้สึกปลื้มที่ต้องคอยดูแลและทำดีด้วยสารพัด ซึ่งตีคู่มากับความชื่นชมในตัวพี่ชายต่างมารดาผู้ที่เติบโตมาพร้อม ๆ กัน แต่ดันมีคุณสมบัติโน่นนี่ที่ดีงามจนต้องมองตามหลังเต็มไปหมด
แต่กับปิ... เราว่ามันคือการเติมเต็มความรู้สึกของการได้กลายเป็นที่พึ่งพิงของใครสักคน มันคือการสร้างความเชื่อมั่นและรากฐานของการเป็นผู้ใหญ่ และคือการผ่านปัญหาเดียวกัน (bullying) ไปพร้อม ๆ กับอีกฝ่าย (แม้จะอยู่คนละขั้วอำนาจก็เถอะ) แน่นอน... ความเห็นอกเห็นใจ และรู้ซึ้งในน้ำใจของอีกฝ่ายย่อมมีมากกว่าตอนอยู่กับต้องอยู่แล้วล่ะ
อย่างไรก็ดี เราจะรออ่านตอนต่อ ๆ ไปเรื่อย ๆ นะคะ ดีใจมากเลยที่รู้ว่าเรื่องนี้เขียนจบแล้ว
และถ้าคุณ Monet ยังสนุกกับการเขียนอยู่ จะเจอเราคอยติดตามเป็นเงาแน่ ๆ ค่ะ (ถ้าเรื่องมันไม่โหดร้ายจนเกินไปนะคะ - แหม่... กล้าพูด ทีเรื่องต้องเก้ายังผ่านมาได้เลยนี่หว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
อ้อ! HBD ต้องด้วยค่ะ ขอให้เลิกซึน ขอให้ได้กินเก้าเท่าที่ต้องการ และขอให้ต้องมีความสุขมาก ๆ ไปทุก ๆ วันเลยนะ
เป็นกำลังใจให้นะคะคุณ Monet! :L2:
ปล. แอบใช้พื้นที่ตรงท้ายนี้หวัดดีคุณ broke-back ด้วยค่ะ เราชอบอ่านกลอนของคุณมากเลย คนอะไรเก้งเก่ง เมนท์นิยายเป็นกลอนตลอด ๆ (นี่คุณติดอยู่ในรายชื่อนักอ่านในดวงใจเราไปแล้วนะคะ... รู้ตัวไหม? - ไม่ได้ยอนะเอ้อ เราว่าบทกลอนของคุณสะท้อนความใส่ใจต่อนิยายที่ได้อ่านดีอ่ะค่ะ ^^)
กลับมาคู่หลักแล้ว
ว่าแต่ต้องไม่ติดต่อต่อเลยหรือไงนะ
ปิตายจริงๆเหรอ
:(
ตาพร่าเห็น เป็นสีเทา เคล้าเงามืด
กายเย็นชืด คล้ายอืดออก บอกสังขาร
ลมหายใจ ให้กระตุก ปลุกสัญญาณ
คล่อยคืบคลาน ปานสายหมอก บอกอำลา
RIP ครับ กะปิน้อย
อึดอัดออกไปจากเพจนี้
พี่ขอไปทำใจ..หลายๆๆๆๆ แป๊บเลย
ฮือออออออออออ..เศร้าโฮก โศกจริงๆ
อ่านจบแล้วสนุกดีชอบมากๆ แต่ก็รู้สึกใจหายแปลกๆมากเช่นเดียวกัน เหมือนโดนตัดจบ อยากรู้เรื่องราวของ เอ็ม-ต่อ อีกหน่อยกำลังสนุกเลย // โลเคชั่น รร นี่ใช่ รร สห ป่ะครับ เพิ่งจบมาไม่นานเลย คล้ายๆดี :-[ :hao3:
ตะวันขึ้น ยื่นยิ้ม พริ้มหัวเราะ
เวลาเหมาะ เพราะตื่น รื่นเริงหา
หนึ่งวันผ่าน นานไหม ใจไปมา
ดวงจันทรา เคลื่อนคล้อย ร้อยสายลม
เก็บเรื่องราว ครั้งคราวโน้น พ้นเลยผ่าน
เก็บวันวาน ทั้งหวานชื่น หรือขื่นขม
ความทรงจำ ล้วนมากมาย ไว้ชื่นชม
ความทรงจำ ยังเพาะบ่ม อมยิ้มพราย
อ่านแล้วให้ความรู้สึกดี
วันเวลาที่ผ่านไป
ของทุกคนย่อมดูสวยงาม
ถึงแม้ว่าจะมีทั้งสุขและทุกข์
แต่มันก็คือ..ประสบการณ์
ทำให้เราสามารถยืนหยัดได้
ทั้งปัจจุบันและในอนาคต
ขอบคุณครับ
ใจล้วนๆ
:L1:
อ่านจบแล้วสนุกดีชอบมากๆ แต่ก็รู้สึกใจหายแปลกๆมากเช่นเดียวกัน เหมือนโดนตัดจบ อยากรู้เรื่องราวของ เอ็ม-ต่อ อีกหน่อยกำลังสนุกเลย // โลเคชั่น รร นี่ใช่ รร สห ป่ะครับ เพิ่งจบมาไม่นานเลย คล้ายๆดี :-[ :hao3: