-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0)
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com) ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
เรียน ท่านสมาชิกทุกท่านทราบและโปรดดำเนินการอย่างเคร่งครัด
เรื่อง กฎกติกาและมารยาท
กรุณาอ่านข้อความข้างล่างที่แนบมาด้วยข้าล่างนี้ ด้วยความระมัดระวังยิ่ง
เพราะเป็นบรรทัดฐานที่พึงยึดและปฏิบัติตามอย่างไม่สามารถพิจารณาเป็นอื่นได้
หากผู้ใดฝ่าฝืน ทางเราจะดำเนินการลงโทษอย่างเด็ดขาดต่อไป
จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกัน
นับถือ
อิเจ้ โมดุเรเตอร์
..................................................................................................
ปล.ฝากขอบคุณโมฯ ที่น่ารักทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยเช่นกัน[/color][/i]
:pig4: :L1: :L1:
ผลงานเก่าที่จบไปแล้วของคนเขียน ตามลิ้งค์ข้างล่างนี้ได้เลยค่ะ
1.เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ (ผลงานของพี่วี&พี่กล) แต่คนเขียนเสนอหน้าแอ๊บมาเป็นของตัวเอง 555!!!
(อยากรู้ว่ารักแท้ชายกับชาย มีอยู่จริงหรือไม่ ไปอ่านเรื่องนี้รับรอง o13 ไม่ผิดหวัง)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23342.2760
1.2 เรื่องของผม..กลสิทธิ์ และมะขามหวาน..น้ำตาลเปรี้ยว (ผลงานของพี่วี&พี่กล)
พี่กลมาเขียนเล่าในส่วนของพี่เขาบ้าง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32503.0
2.ตะเกียงพิเศษ (น้องตะเกียงคนเก่ง กับพี่โต๋สุดหล่อ รวมผองเพื่อนสิงห์โตดำ& เหยี่ยวเวหา ความรักใสๆของวัยมัธยมค๊า)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21351.3270
3.จอมใจนักเลง (ความหื่นบวกเจ้าเล่ห์ของพี่บอม ที่กำราบนักเลงมาดนิ่งอย่างน้องจอม เทพบุตรหยิ่งยโสต้องจอมภาคย์)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27452.2520
4.เหยี่ยวหัวใจ (ความเทพของน้องรัน กำราบ ความรั่วของพี่พรต เหยี่ยวรั่ว..รั่วขันเทพ ความฮาไร้ขีดจำกัดไปตามอ่านได้)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29584.1650
5.เทพพิทักษ์ขุนทัพ (ความบาดหมางในวัยเด็ก ทำให้องครักษ์ขุนดอน ต้องทนกับนิสัยวางอำนาจของขุนทัพ น่าร๊ากกก..อ๊ะ!)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30101.750
6.มนต์มาร (เจ้าคุ้มจอมขมังเวทย์&พระลักษมณ์ สายลับหน้าใส กับปริศนาฆาตกรรมในคุ้มดงพญา ความเร้นลับเหนือธรรมชาติ)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28195.1800
7.ลูกแก้วมังกร (มาเฟียเจ้าพ่อ..ความรักต่างวัยระหว่าง มังกรหนุ่มใหญ่ กับเด็กหนุ่มลูกแก้ว) กำลังจะจบแล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31825.0
8. My..Love กามเทพบ้า..ตุ๊ดซ่ากับทอมแสบ (ความรักหลากหลาย ของกลุ่มผองเพื่อน 'สวยประหาร' จะพาคุณซึ้งไปกับทุกรสขาติของนิยาม 'ความรัก' )
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35287.msg2171606#msg2171606
9. กระสวยร้อยหัวใจ (ความรักของสาวข้ามเพศ ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าแม่ผู้ให้กำเนิด พบกับความงามของหัวใจเพศที่สามกับกระสวยร้อยหัวใจ แล้วคุณจะสัมผัสถึงความงามพิสุทธิ์ของการเป็นผู้ให้จากเธอ 'กระสวย')
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36362.0
10. รักรั่วๆ..ของพรต&รัน (ความรั่วกลับมารีเทิร์นอีกครั้ง ความน่ารัก ความฮา ความมันสสส์ ของสองหนุ่มหล่อที่ไม่ควรพลาด)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37189.msg2318830#msg2318830
11. สนามรัก..นักบอล (ความน่ารัก ความฮา ระหว่างดาวยิงขั้นเทพ กับนายทวารแสนใสซื่อ ลูกดิ่ง&โยโย่)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38423.0
12. สงครามทะเลทราย..ศึกเทพมหาธาตุ (ดิน น้ำ ลม ไฟ มหาธาตุที่เป็นต้นกำเนิดแห่งการแก่งแย่งชิงอำนาจ จนเกิดเป็นตำนานการต่อสู้สู่รุ่นลูกหลาน จะจบลงอย่างไรติดตามอ่านได้)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40425.0
ถ้อยแถลง
นิยายเรื่องนี้ เกิดจากจินตนาการของคนเขียนล้วนๆ ไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดเป็นเรื่องจริง
หากชื่อตัวละคร สถานที่หรือพฤติกรรมไปตรงกับใครเข้า คนเขียนต้องขออภัยไว้ล่วงหน้า
มีให้อ่านเพื่อความบ้นเทิงเพียงอย่างเดียว จึงต้องทำความเข้าใจกันไว้ก่อน
ใครเป็นแฟนนิยายผลงานการเขียนกันมาตลอด ขอกราบขอบพระคุณอย่างสูง
ที่ติดตามกันด้วยดีเสมอมา ส่วนนักอ่านหน้าใหม่หรือใครที่เพิ่งมาติดตามกัน
ยินดีต้อนรับและขอบพระคุณด้วยเช่นกัน ที่พวกคุณสละเวลาคลิ๊กเข้ามาในกระทู้นิยายนี้
ชอบไม่ชอบประการใด ถ้ามีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็น จักเป็นแนวทางให้คนเขียนนำไป
พัฒนางานเขียนต่อไปภายภาคหน้า แต่หากเงียบสนิทไม่แสดงตัวสักนิด เราเองก็มืดแปดด้าน
เช่นกัน เราเขียนดีหรือไม่ดีอย่างไร นี่คือผลงานท้าทายอีกเรื่องหนึ่ง ที่ต้องออกตัวกันหน่อย
เพื่อสนองความต้องการล้วนๆ ทั้งที่ไม่มีความรู้แตกฉานด้านดนตรีแต่ประการใด
แต่จะพยายามทำการบ้านให้ได้มากที่สุด ไม่ให้พวกท่านขุ่นข้องหมองใจในการอ่าน
ถ้าผิดพลาดประการใด เรากราบขออภัยไว้ล่วงหน้า จะเป็นการดีมากหากคนอ่านที่น่ารักทั้งหลาย
จะช่วยกันชี้แนะ..ที่หน้ากระทู้ได้เลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจหลังไมค์ เรายินดีน้อมรับคำติชมเป็นอย่างยิ่ง
ด้วยรักและจิตคารวะ :pig4: :3123: :L1: :กอด1:
-
รออ่านอย่างตั้งใจเหมือนเดิม ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่คุณลักษณ์ตั้งใจนำมาให้แฟนนิยายได้อ่านนะครับ
-
@@ โอนจอง ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงใจ@@
ตั้งแต่ 1 ก.ค. – 31 ก.ค. 57
รายละเอียดหนังสือ
1.นิยายเล่มเดียวจบ
2.เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวนหน้า 530 หน้าโดยประมาณ
3.ที่คั่นหนังสือตามปก
4.ตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงในเล้าฯ 4 ตอน
- เนื้อหาตอนพิเศษ ทัวร์คอนเสิร์ตต่างประเทศ..ฯลฯ
- คู่ของขิงกับพี่คม
รับประกันแพ็คอย่างดี กันกระแทกแน่นหนา
ราคานิยายธรรมดา ชุดล่ะ 570 บาทรวมค่าจัดส่งลงทะเบียน หนังสือจัดส่งไม่เกินวันที่ 10 สิงหาคม 2557
ปล.คนที่โอนเงินจองนิยาย 50 ท่านแรกแถมฟรี CD เพลง ที่แต่งขึ้นสำหรับเรื่องนี้โดยเฉพาะ ซิงเกิลเพลง ผู้ชายปากหนัก
กับเพลง อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ
สามารถโอนและส่งรายละเอียดการโอนได้ที่
1.โอนได้ที่
ธนาคารไทยพาณิชย์ ออมทรัพย์
เลขที่บัญชี 391-214997-2
ชื่อบัญชี นายภาณุพงศ์ ทับประสูติ
2.โอนแล้วแจ้งรายละเอียดการโอน พร้อมที่อยู่จัดส่งหนังสือมาทาง
Mail ได้เลยค่ะluxilove_19690 แอท hotmail ดอท com
Thanks so. :pig4:
รูปเล่ม
(http://i1266.photobucket.com/albums/jj538/luxilove/B-015-1_zpsbee0ea44.jpg) (http://s1266.photobucket.com/user/luxilove/media/B-015-1_zpsbee0ea44.jpg.html)
ที่คั่นหนังสือ
(http://i1266.photobucket.com/albums/jj538/luxilove/c015-1_zps60509dfe.jpg) (http://s1266.photobucket.com/user/luxilove/media/c015-1_zps60509dfe.jpg.html)
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Intro..
‘ผมผิดมากหรือครับ? ที่ฝันอยากมีโอกาสร่วมเล่นกับวงของพวกพี่
ผมไม่ได้ทำให้พี่เต้ออกจากวง เพื่อจะเข้ามาแทนที่เขา ผมไม่รู้พี่เขาออกไปเพราะสาเหตุอะไร ทำไมไม่มีใครยอมฟังผมบ้าง
พี่ร็อค..ผมไม่กล้าคาดหวังว่าพี่จะเข้าใจ แค่อยากให้รับรู้ไว้ ผมจะยังติดตามผลงานพวกพี่เป็นกำลังใจให้เสมอ
พี่คือต้นแบบที่ทำให้ผมหลงรักดนตรีชื่นชอบในเสียงเพลง ช่วงเวลาที่มีโอกาสร่วมงานกับพวกพี่
ถึงแม้เป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ แต่จะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป
เวลาเหล่านี้คือความประทับใจของผม ไม่ว่าวงโคจรของพวกเราจะมีโอกาสเจอกันอีกหรือไม่
ขอให้พี่รับรู้ไว้..พี่คือหนึ่งเดียวที่ผมชื่นชอบไม่มีวันเปลี่ยนแปลง..ไม่มีวันจางหายไปกับกาลเวลา..
ป๊อป..คนพเนจร
มาเปิดเรื่องใหม่ให้ติดตามกันอีกแล้ว
สำหรับเรื่องนี้ เป็นแนววงดนตรี เรามาตามติดชีวิต
ของพวกเขาคล้ายกับดูซี่รีย์สักเรื่อง..ประมาณนั้น
เรื่องราวมีหน่วงจิตปวดตับตามชื่อบ้าง :ling3: :ling1: แต่การันตีว่าจบตามสไตล์ของนักเขียน
ไม่ค้างคาให้คนอ่านอืดมาม่าแน่นอนค่ะ เรื่องนี้มีเพลงประกอบพร้อมดนตรี
ที่แต่งและเรียบเรียงเสียงประสาน ทำดนตรีมอบเป็นของขวัญพิเศษให้คนอ่านโดยเฉพาะ
คาดว่าคนอ่านคงฟินกับบทเพลง ที่มอบให้ไม่มากก็น้อย
ขอฝากผลงานในอ้อมกอดคนอ่านที่น่ารัก คอยติดตามให้กำลังใจกันอีกเรื่องหนึ่ง
หวังว่าจะได้รับกำลังใจดังเช่นผลงานเก่าก่อน จากคนอ่านทุกท่านเช่นเคย
ปล.สำหรับหนังสือ สงครามทะเลทราย..ศึกเทพมหาธาตุ จัดส่งให้หมดแล้วนะคะ
คงได้รับกันภายในอาทิตย์นี้ ใครที่ไม่ได้รับเมลล์แจ้งเลขพัสดุ ไม่ต้องกังวลนะคะ
บางทีมีตกหล่น แต่หนังสือได้กันครบแน่นอนค่ะ
ปล2.สำหรับผู้ที่สนใจหนังสือชุดธรรมดา ไม่มีบ็อกเซทนะคะ..บ็อกหมดแล้วค่ะ
ยังมีเหลือยู่ 10 ชุด ติดต่อสอบถามได้ทางเมลล์ เพื่อขอรายละเอียดตามนี้
luxilove_19690อย่าแสดงเมลบนบอร์ด ดอท Com
ย้ำมีแค่ 10 ชุดเท่านั้นนะคะ สอบถามขอจองได้ค่ะ :L1: :pig4:
-
:mc4: :mc4: มาติดตามเรื่องใหม่ค่าา :mc4: :mc4:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :L2: :L2:
-
ชอบนิยายของคุณทุกเรื่อง ติดตามมาตลอดและจะติดตามตลอดไป :mew1:
-
รอๆๆๆๆๆค่ะ
เรื่องนี้น่าสนใจมากค่ะ
รอติดตามนะค่ะ :katai2-1:
-
Wow เรื่องใหม่มาแระ อิอิ
-
ติดตาม ติดตาม เรื่องใหม่คุณลัก
-
อุ๊ต๊ะ กำลังคิดถึงอยู่พอดี
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: คิดถึงก็มา :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องใหม่ของคุณลักมาแล้ว ดีใจมากคะ กำลังรอเลยคะ
ปล.หนังสือได้แล้วนะคะ ขอบคุณคะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
จุดประทัดฉลองรับเรื่องใหม่ของคุณลักษณ์
รอติดตามเหมือนเดิม
-
เย้ ดีจัง ได้อ่านเรื่องใหม่ของคุณลักษ์แล้ว
ขอบคุณมากคร้าบบบบ รออ่านนะฮะ
-
เย้!!! เรื่องใหม่ๆ ชื่อเรื่องก็น่าสนุกละนะเนี่ยยยย
เอาเป็นว่ายินดีติดตามผลงานเหมือนเดิมค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
มารออ่านเรื่องใหม่ด้วยคน
:mew1: :mew1:
-
รอเจิมเรื่องใหม่ของน้องลักษ์นะจ๊ะ
-
ติดตามจ้า :mew1:
-
ลำดับของนิยายที่เขียนแล้วขาดเรื่อง http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38423.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38423.0)
สนามรัก นักบอล หรือเปล่าคะ
-
:mc4:
ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ค่าๆๆๆๆ
ป๊อป & ร็อค น่าติดตามที่สุด
เป็นกำลังใจให้พี่ลักษณ์ค่ะ และจะตามติดทุกเรื่องเลย :mew1:
:กอด1:
-
ที่นอนพร้อม. หมอนพร้อม. หุ หุ. เค้าเข้ามารอจร้า
-
เรื่องใหม่มาแล้ว :heaven
-
เข้ามาปูเสื่อรอจ้า
-
จะหน่วงแค่ไหน รอติดตาม :ling3:
-
:hao7: เรื่องใหม่คุณลักษ์ อ่ะ นั่งรอนอนรอค่า
-
แค่อินโทรก็หน่วงแล้วอ่า :katai1:
ตามจ้าตามมมม
-
จะร็อคจะป็อปขนาดไหนน้า :ling1:
-
เรื่องใหม่ รออ่านต่อค่ะ อิอิ :mew1:
-
มาติดตามเรื่องใหม่ของคุณลัก :)
-
:katai5: :katai5: กระดึ๊บๆเข้ามารอเรื่องใหม่พี่ลักษ์ :mew1: :mew1:
-
อร๊าย เรื่องใหม่มาแล้ว
-
:mew1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
รอเรื่องใหม่ค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:mc4: ฉลองรอเรื่องใหม่ค่ะ ชอบนิยายของคุณทุกเรื่องค่ะ
:L2: :3123:
-
:mc4:รออ่านตอนจบ กลัวตับทำงานหนัก
ได้หนังสือแล้วค่ะ(ศึกเทพมหาธาตุ)วันนี้ร้อนๆ
-
ชอบนิยายของคนเขียนมากเลยค่ะ :L2:
-
จะติดตามจ้า..
-
ติดตามจ้า รอๆๆ
-
จะหน่วงมากตามชื่อเรื่องหรือเปล่า อย่าเยอะนะค่ะ
-
คราวนี้มาแนวนักดนตรี
ชอบนิยายของคุณลักษณ์อ่า
แต่ละเรื่องก็คนละแนวกันเลย
แต่ความสนุกนี่มีเหมือนกันหมด
-
:katai2-1: :katai2-1:มาต้อนรับเรื่องใหม่เช่นกันครับ
รอคอยคุณลักษ์เสมอ
หนังสือผมได้รับแล้ว สวยงามสมใจทุกสิ่งอัน
ขอบคุณกับการสร้างสรรค์ ผลงานยอดเยี่ยมกระเทียมเจียวไม่ขาดสาย
รอผลงานนักเขียนคนนี้มาตลอด ติดตามเหนียวหนิบเช่นเคยครับ :L1: :กอด1: :pig4:
-
จะหน่วงมากแค่ไหน อะไรยังไงก็จะรอคอยคุณลักษณ์
แต่ขออย่าให้เยอะมากนะ จะดราม่าตามตลอด
-
รอเรื่องใหม่ใจจดจ่อมาก :katai2-1:
-
มารอครับ
-
เย้ๆเรื่องใหม่มาแล้ว รอติดตามนะคะ
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..1
[Special & Pop]
“มึงเข้าวงกูได้ไงวะ?”
พี่เกรย์เป็นคนถาม ถือเป็นคำถามที่ผมเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ทำไมพวกพี่ Lucky One
ถึงได้จ้องรอคำตอบอย่างกับไม่รู้ที่มาที่ไป..ของการมาอยู่นี่ของผมเสียอย่างงั้น
“ผมไปออดิชั่นกับบริษัทฯ ท่านประธานพ่อพี่ร็อคนั่งดูการออดิชั่นด้วยตัวเอง แล้วได้รับเลือกให้เข้าวงครับ”
ที่บอกเป็นเรื่องจริง วงผมมีสี่คน ผมเป็นมือกลอง ไอ้ขิงร้องนำ ไอ้แต๊กเบส ไอ้นินกีต้าร์ เราทั้งสี่สมัครทดสอบ
ก่อนตอบรับเพียงคนเดียว เข้าเป็นสมาชิกวงในฝันตำแหน่งมือกลอง
“หึ!..มึงไปออดิชั่นให้ต้นสังกัดพวกกูดู แล้วเขาก็เลือกมึงเป็นมือกลองประจำวงแทนไอ้เต้เนี่ยนะ”
คราวนี้พี่คมย้ำ โดยมีสายตา 3 คู่ จ้องผมเหมือนเป็นตัวประหลาด ยิ่งพี่ร็อคดูน่ากลัวกว่าใคร
ทำไมบรรยากาศต่างจากที่ฝันเอาไว้ลิบลับ เหมือนตกเป็นจำเลยให้เขาซักฟอกไม่ผิด
“ครับ..” ผมรับคำเพียงสั้นๆ
“เรื่องนี้กูไม่เก็ทวะ ไอ้เต้หายเงียบติดต่อไม่ได้มือถือดันปิดเครื่อง สอบถามคนใกล้ชิดไม่มีใครรู้ว่ามันหายหัวไปไหน
หายไปสามวันเรากลับได้รับข่าวใหม่..จะมีมือกลองมาแทนไอ้เต้เฉยเลย”
พี่คมพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดหันไปเจาะจงที่พี่ร็อค นับตั้งแต่ผมก้าวเข้ามาในเพ้นท์เฮ้าส์ ยังไม่ได้รับคำทักทาย
จากพี่เขาสักคำ กระทั่งถูกสอบปากคำถึงที่มาที่ไปพี่เขาก็ฟังนิ่ง มีเพียงแววตาคมดุที่จ้องผมไม่วางตา
“มึงได้คำอธิบายจากพี่ตาลไปแล้ว” น้ำเสียงทุ้มเรียบสีหน้าท่าทางคาดเดาไม่ออก
ว่าพี่เขาคิดหรือรู้สึกยังไงกับเรื่องของผม หันไปพูดกับพี่คมและพี่เกรย์เพื่อนร่วมวงเพียงสั้นๆ
“เฮ้ย! ร็อคพี่ตาลบอกไม่กระจ่างเลยนะ แกบอกจะหามือกลองมาแทนไอ้เต้ เพราะมันหายหัวไร้ร่องรอยตามตัวไม่ได้
เหลือเวลาซ้อมวงอีกแค่เดือนเศษ เราต้องทัวร์คอนเสิร์ตเอเชียครั้งใหญ่ มีแค่นี้ที่แกบอก ผ่านไปสองวันไอ้หนูนี่ก็โผล่มาร่วมวง
มึงว่ามันไม่แปลกไปหน่อยหรือ ไอ้นี่มันยังเด็กอยู่เลยนะ” พี่เกรย์มือเบสตั้งข้อสงสัยกับเรื่องราวของผม
ซึ่งถูกคัดเลือกให้มาเป็นสมาชิกใหม่ของวงอย่างกะทันหัน
“อายุเท่าไหร่” พี่ร็อคเขาถามผม สีหน้าแววตายังคงนิ่งเฉย
“16 ครับ” ผมตอบตามความจริง ผมอายุ 16 จะย่าง 17
“โคตรเด็ก..ไม่เรียนหนังสือหรือไงมึง” พี่คมขัดขึ้นมา
“ผมเรียนม.5 จะขึ้นม.6 ช่วงนี้ปิดเทอมใหญ่ครับ” คำตอบของผมทำเอาพี่เขาเงียบกันไปพักใหญ่
ก่อนพี่เกรย์มือเบสเจ้าเก่าจะพูดขึ้น
“หน้าอย่างกับเด็กม.ต้น ถึงอย่างนั้นกูก็ไม่มั่นใจมึงจะตีกลองให้วงกูได้เรื่องอยู่ดี ต้องมีเคลียร์ขนานใหญ่..ไอ้ร็อคมึงเอาไง”
พวกพี่เขาโยนให้พี่ร็อคเป็นคนตัดสินใจ ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าวงยังไม่มีทีท่าอะไร
นอกจากหางตาคมดุโคตรเดายากตวัดจ้องผม แล้วเบือนกลับไปให้คำตอบเพื่อนพี่แก
“เรื่องนี้เราไม่มีสิทธิ์ตอบรับหรือปฏิเสธ ในเมื่อไอ้เต้ติดต่อมันไม่ได้ เวลาซ้อมวงมีจำกัดเหลือแค่เดือนเศษ
ทางผู้ใหญ่ส่งมันมาเพื่อไม่ให้งานล่ม ถึงจะข้ามหัวพวกเราในวันนัดออดิชั่นไม่เชิญไปร่วมตัดสินใจ
แต่พวกมึงจะโต้แย้งอะไรได้ สัญญาบริษัทฯ หากเกิดปัญหาโปรดิวเซอร์ที่ดูแลพวกเราอยู่
มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการแก้ไข โดยไม่ต้องรอมติของพวกเรา เงื่อนไขข้อนี้พวกมึงก็รู้ ประเด็นคือกูไม่เข้าใจแค่เรื่องเดียว
ไอ้เต้มันหายไปไหนทำไมติดต่อไม่ได้ กูสงสัยผู้ใหญ่ในค่ายไม่มีใครให้คำตอบที่ชัดเจน นอกจากบอกพวกเราว่า
ไอ้เต้มันไปยื่นขอลาออก ก่อนหายหัวโดยไม่มีใครสามารถติดต่อมันได้นี่สิ” พี่ร็อคพูดยาวลงน้ำหนักเสียงหนัก
ติดจะเครียดอยู่ไม่น้อย เนื้อหาเหมือนจะให้เพื่อนร่วมวงยอมจำนนต่อการที่มีผม เพิ่มมาเป็นสมาชิกใหม่
ตามเงื่อนไขขั้นตอนพิจารณาของทีมงานบริษัทฯ
“สรุปมึงจะยอมให้ให้เด็กนี้มาเป็นมือกลองให้วงเรา แน่ใจมันจะไม่ทำให้วงล่ม ดูไม่มีประสบการณ์เลยนะร็อค
นี่ไม่ใช่วงสมัครเล่นนะโว้ย! Lucky One คือวงอันดับหนึ่งขณะนี้ จู่ๆ..มือกลองที่ร่วมวงกันมาแต่แรก หายเงียบไม่มีข่าวคราว
กลับมีสมาชิกใหม่วัยมัธยมมาเป็นมือกลองให้เรา มึงไม่คิดว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นข่าวครึกโครม
จนแฟนคลับต้องตั้งคำถามถึงไอ้เต้มันเลยเหรอ ว่าเกิดอะไรขึ้นมันหายไปไหน มึงจะตอบพวกเขายังไง”
พี่เกรย์ยังคงยืนกรานยกอ้างปัญหาต่างๆ ฟังดูมีน้ำหนักและเหตุผล แต่ผมไม่ได้อยู่ในประเด็นที่จะแสดงความคิดเห็นได้
หลังพี่ตาลผู้จัดการวง พาผมมาแนะนำตัวฝากให้พวกพี่ดูแลระหว่างเก็บตัวที่เพ้นท์เฮ้าส์
เพื่อซ้อมวงเตรียมทัวร์คอนเสิร์ตทั่วเอเชียครั้งสำคัญ นั่นหมายความว่า ตลอดระยะเวลาเดือนเศษบวกทัวร์คอนเสิร์ตอีก
1 เดือนเต็ม ในช่วงปิดเทอมใหญ่ของผม จะได้ใกล้ชิดเป็นสมาชิกวงในฝันที่ผมแสนปลื้ม จนนำมาเป็นไอดอลในการเล่นดนตรี จึงไม่ใช่เรื่องที่ผมจะสอบถามปัญหาภายใน ล้วงแคะแกะเกาหาข้อมูลสาเหตุที่ทำให้พี่เต้มือกลองคนเก่งของวง
หายตัวลึกลับอย่างไม่ยอมให้ใครติดต่อพี่เขาได้..
“เกรย์..มันเล่นได้ไม่ได้เข้ากับพวกเราหรือไม่ ปัญหาต้องลองซ้อมดู พรุ่งนี้เก้าโมงเช้าเรามีคิวซ้อมยาวถึงสี่โมงเย็น
พวกทีมโปรดิวฯ พร้อมพ่อกูและหุ้นส่วนเขาจะเข้ามาดูการซ้อม ถึงเวลานั้นหากไอ้นี่เล่นไม่ได้พาวงล่ม
ก็คงต้องคุยว่าจะเอายังไง ถ้ามันไปไม่รอดทางออกดีสุดจ้างมือกลองอาชีพ รอให้ปัญหาเกิดก่อนดีกว่า
ถึงตอนนั้นพวกเรายังมีช่องต่อรอง ให้กูปฏิเสธเสียแต่ตอนนี้ดูไม่เหมาะ กลายเป็นพวกเราตั้งเงื่อนไขสร้างปัญหาเสียเอง
ตกลงเอาตามที่กูบอกนี่แหละ” พูดจบ..ลุกเดินหันหลังออกไปจากวงสนทนา ไม่มีกระทั่งหางตาเหลือบแลผมเลยด้วยซ้ำ
นึกว่าพี่แกช่วยไกล่เกลี่ยให้ผมเสียอีก ที่แท้ก็รอซ้ำในเวลาที่ผมทำพลาด เพื่อจะใช้เป็นข้ออ้างเขี่ยผมออกจากวงนี่เอง
“เฮ้อ!..กูยอมรับที่มึงเสนอก็ได้ร็อค แต่ไอ้เด็กนี้จะให้มันนอนที่ไหน ไอ้เต้มันพักห้องเดียวกับมึง
กูกับไอ้คมไม่เอานะโว้ยถ้าจะให้มันมาอยู่ด้วย มันมาแทนไอ้เต้ ดังนั้นต้องนอนห้องมึง”
พี่เกรย์รั้งพี่ร็อคไว้ขณะร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างกำลังจะก้าวออกจากห้องนั่งเล่น
ที่พวกเราใช้เป็นสถานที่ถกเถียงปัญหากันมาร่วมสองชั่วโมง
“หึ!..นอนห้องกูได้ แต่ไม่ใช่ที่เตียง” พี่ร็อคหันมากระตุกยิ้มมุมปากอย่างที่ผมรู้สึกได้ว่า งานนี้ผมคงอยู่ลำบากเสียแล้ว
ทำไมวงที่ปลื้มมากมายจนเรียกว่าคลั่งไคล้ แต่ละคนกลายเป็นตั้งแง่กับผม ทั้งที่เพิ่งรู้จักกันด้วยซ้ำ
ก่อนหน้าที่ติดตามผลงานของพวกพี่เขา ถึงจะดูมีโลกส่วนตัวสูง ด้านนิสัยล้วนเป็นสุภาพบุรุษจนสาวหลงใหลกันทั่วบ้านทั่วเมือง
ไม่เคยคิดพอได้มาสัมผัสใกล้ชิด ไหงกลายเป็นสุภาพด้านลบกันเฉยเลย
“เหม่ออะไร..หิ้วกระเป๋าตามไอ้ร็อคมันดิ มึงต้องนอนห้องมันหรือจะนอนโซฟาตามสะดวกพวกกูไปล่ะ”
พูดจบพี่คมหันไปพยักหน้าชวนพี่เกร ก่อนจะพากันเดินออกจากห้องไม่เหลียวหลัง ทิ้งผมมองตามตาค้างทำอะไรไม่ถูก
พี่ร็อคจ้องผมครู่หนึ่งค่อยหันหลังก้าวออกไปเช่นเดียวกัน ไม่มัวชักช้าให้เสียเวลา รีบลากกระเป๋าสัมภาระตามหลังพี่เขาไป
แบบหน้ามึนแล้วผม เรื่องอะไรจะนอนโซฟาให้เมื่อยตุ้มเล่าโว้ย!
“นั่นตู้เสื้อผ้าไอ้เต้..จะเก็บของใส่ก็อย่าไปทำของไอ้เต้มันพัง ในตู้ยังมีเสื้อผ้ามันอยู่ ส่วนที่นอนเลือกได้เฉพาะพื้นหน้าเตียง
กูไม่อนุญาตให้มึงนอนบนเตียง” อึ้งครับ! ประเด็นนอนพื้นไม่ใช่เรื่องใหญ่โตโอฬารอะไรที่คนอย่างไอ้ป๊อปจะนอนไม่ได้
เพียงแต่พี่ร็อคพูดว่าผมเลือกได้เฉพาะพื้นตรงหน้าเตียง ตกลงพี่มึงให้กูเลือกตรงไหนฟ่ะ! สั่งกูอยู่ชัดๆ
“เออพี่ครับ นอนพื้นแล้วใช้อะไรปูครับ” นอบน้อมไม่กล้าหือ รู้ตัวเด็กกว่าหลายปี พวกพี่เขาจบมหา’ลัยกันหมดแล้ว
อายุ 22 โดยประมาณ นั่นไม่สำคัญเท่าผมเป็นสมาชิกที่เข้ามาใหม่ ยังไม่ได้รับการยอมรับจากใคร
จะมาเรื่องมากให้เขาชังน้ำหน้าคงจะไม่รุ่งแน่ๆ เลยต้องนอบน้อมสำรวมไว้
“เครื่องนอนอยู่ในตู้เสื้อผ้า หาเอาเองอย่าทำตู้กูรก”
ยังพอมีน้ำใจ อย่างน้อยก็ไม่ต้องนอนบนพรมเปล่าๆ ไม่อย่างนั้นทั้งคันทั้งเจ็บหลังแน่ๆ
“คิดอะไร..รีบจัดการของส่วนตัวให้เรียบร้อย กูไม่ชอบให้ห้องรกเกะกะลูกตา ของใช้ส่วนตัวกูห้ามแตะต้องวุ่นวาย
ไม่ชอบให้ใครใช้ของกูเข้าใจตรงกันนะ ถ้าคิดอยู่ร่วมกันอย่างสันติอย่าวุ่นวายของส่วนตัว ไม่งั้น?”
มีท่าเอานิ้วปาดคอให้ดูอีกต่างหาก ขู่ชัดๆ นึกว่ากูกลัวเหรอไอ้พี่ห่า อุตส่าห์แอบปลื้ม ที่ไหนได้แต่ละคนแม่งเอร้ย!
“ครับๆ..ผมไม่วุ่นวายของพี่หรอก ผมเตรียมมาพร้อม” สุดท้ายได้แต่ผงกหัวรับงึกๆ ใครจะกล้าแหยมกับมันเล่า
หน้าตาดีใช่ว่านิสัยไว้ใจได้ เกิดทำร้ายจริงทำไง อุตส่าห์โม้กับเพื่อนร่วมวงไว้เยอะ
หลังพวกมันแสดงความดีใจที่การออดิชั่นผมได้รับคัดเลือกให้ร่วมวงในฝัน พวกมันก็คาดหวังจะได้รับเกียรติยิ่งใหญ่นี้
เพียงแต่เขาต้องการมือกลองเพียงตำแหน่งเดียว โชคเลยตกมาเป็นของไอ้ป๊อป
ดันไปรับปากจะนำเอาลายเซ็นซุปตาร์บอยแบนด์สุดฮอต ติดเสื้ออย่างหรูกับแผ่นซีดีชุดลิมิเต็ทไปให้พวกมันเป็นของฝาก
แค่เริ่มต้นวันแรกก็ได้กลิ่นมิตรภาพที่แสนหวานปานน้ำผึ้งขมเสียแล้ว ขืนถอยโดยไม่ได้เริ่มอะไรเลยผมคงถูกเพื่อนสนิท
รุมตีนสกรัมเป็นทิวแถว เล็กๆ น้อยๆ อดทนมองข้ามไปเสีย ลูกผู้ชายอุปสรรคแค่นี้คือบททดสอบ
บอกตัวเองในใจย้ำเตือนเอาไว้ เรามาสานฝันให้สมกับที่รอคอย เรื่องเล็กน้อยหยุมหยิมพวกนี้
อย่าเก็บเอามาใส่ใจ วันเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ฝีมือ แค่นี้ก็ฮึกเหิมแล้วโว้ย!
“ยิ้มอะไรของมึง” อ้าวผมเผลอยิ้มอยู่หรือนี่
“เปล่าครับ..แหะๆ..แค่ดีใจที่ได้ร่วมเล่นกับวงพี่นะครับ”
“บางทีมันอาจไม่เป็นอย่างที่มึงคิด อย่าเพิ่งฝันกลางวันไปไกลนัก” เล่นสกัดดาวรุ่งดับฝันกันซะงั้น
“อย่าทำห้องกูรกสกปรกเป็นอันขาด” พูดจบเดินออกจากห้องเฉย ย้ำนักย้ำหนาทำอย่างกับไอ้ป๊อปเป็นคนจรจัด
สกปรกมอมแมมน่ารังเกียจ ได้แต่ถอนหายใจตามหลังเจ้าของห้องไปพลางๆ
นึกถึงสองอาทิตย์ก่อนที่ผ่านมา กว่าผมจะได้เข้ามาอยู่ที่นี่ วันนั้นผมยังสวมชุดนักเรียนขาสั้นกางเกงน้ำเงินอยู่เลย
“ไอ้ป๊อปชักช้าว่ะเดี๋ยวก็ไม่มีที่ให้ดูหรอก ปานนี้หอประชุมแตกไปแล้วมัวช้าอยู่นั่นแหละ”
ไอ้ขิง..เร่งผมท่าทางมันดูหงุดหงิดอยู่พอสมควร
“ป้าหนอมสั่งทำโทษกูมึงก็เห็น บ่นอะไรมึงไม่ช่วยกูเลยขิง ไหนมึงบอกพวกไอ้แต๊กไปจองที่ไว้แล้วไง”
ผมโยนความผิดให้มันรับไป ไม่เพราะมันชวนผมคุยในคาบอาจารย์ถนอมจอมเฮี๊ยบ
จนป้าแกสั่งลงโทษให้ผมยกสมุดงานของเพื่อนทั้งห้องไปให้ที่โต๊ะห้องพักครู
ป่านนี้คงเสนอหน้าชิดขอบเวทีตั้งแต่ออดดังแล้ว มันคงรู้ตัวมีส่วนทำให้ผมโดนลงโทษเลยหุบปากไม่เถียงผมอีก
นอกจากลากผมวิ่งพากันมุ่งหน้าสู่อาคารหอประชุมใหญ่ของโรงเรียนทันที โดยไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงอะไรกันอีก..
“โห!..คนอย่างกับหนอน มึงรีบโทรถามไอ้แต๊กถามมันอยู่ตรงไหน กูกับมึงจะเบียดเข้าไปยังไงดีวะ!”
ไอ้ขิงเครียดหนัก หลังมาถึงหอประชุมคนล้นทะลักออกันอยู่นอกประตูไม่ได้เข้าข้างในอีกกว่าครึ่ง
ไม่แปลกที่มีสภาพอย่างที่เห็น ในเมื่อทุกคนตั้งตารอกันมาร่วมเดือน หลังข่าวประชาสัมพันธ์ให้รู้ล่วงหน้าเมื่อต้นเดือนก่อน..
“ยืนทำห่าอะไรอยู่ไอ้ป๊อบ พวกพี่เขาเปิดวงไม่ทันได้ดูพอดี มึงรีบโทรหาพวกไอ้แต๊กสิวะ!”
ไอ้ขิงเร่งผมใหญ่ ผมเข้าใจในเมื่อวันนี้ถือเป็นเรื่องสำคัญของพวกผมวาระหนึ่ง
นับตั้งแต่ได้ข่าววง ‘Lucky One’ บอยแบนด์ซึ่งกำลังโด่งดังมาแรงเป็นอันดับหนึ่งขณะนี้ จะทัวร์คอนเสิร์ตโรงเรียนเรา
เพื่อสานฝันสร้างแรงบันดาลใจให้เยาวชนรุ่นใหม่ ถือเป็นหนึ่งในนโยบายบริษัทค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ต้นสังกัดของวงพี่เขา
ผมกับเพื่อนสนิทในกลุ่มเรามีวงสมัครเล่นเป็นของตัวเอง ฝึกซ้อมกันสม่ำเสมอ
โดยมีไอดอลคือวงซึ่งใช้เป็นต้นแบบคือ ‘Lucky One’ วงนี้เลยครับ
นักร้องนำตำแหน่งหัวหน้าวงชื่อพี่ร็อค พี่เขาเป็นลูกเจ้าของค่าย แต่ไม่เกี่ยวที่วงไต่อันดับท็อปไฟว์ขึ้นนัมเบอร์วันติดต่อกัน 2 ปี
ไม่ได้มาจากเส้นสายแน่นอน พวกเรายอมรับในฝีมือพวกพี่เขา โดยเฉพาะนักร้องนำทั้งร้องทั้งเล่นกีต้าร์โซโล
เก่งชนิดสาวกรี๊ดสลบตายคาเวที ฝีมือบวกความเท่ระดับนายแบบ ทำเอาสาวคลั่งตามกันเป็นบ้าเป็นหลัง
ไม่นับผลงานเพลงส่วนใหญ่ร้อยละ 90 พวกพี่เขาแต่งเองทั้งหมด ทุกเพลงติดชาร์ตไม่หลุดโผ
ดังทะลุทะลวงเป็นที่ยอมรับฟังติดหูร้องกันได้ติดปาก ตั้งแต่เด็กน้อยยันรุ่นคุณป้ากันเลยทีเดียว
พวกผมเป็นแฟนตัวยง แกะเพลงวงพี่เขาเล่นจนแทบไม่ต้องดูโน้ต งานนี้จึงไม่แปลกสักนิด
บรรดานักเรียนรุ่นน้องม.1 ยันรุ่นพี่ม.6 แน่นขนัดยัดเยียดจนหอประชุมใหญ่ของสถาบัน ไม่พอความจุเหล่าสาวกแฟนคลับ
หอประชุมไม่เคยให้นักเรียนมารวมตัวกันแบบนี้ ยกเว้นสนามบอลของสถาบัน ทุกครั้งที่จัดประชุมมักแบ่งม.ต้น-ม.ปลาย
กันคนละรอบแต่วันนี้คงไม่สามารถทำแบบนั้นผลจึงอย่างที่เห็น ลำบากครูบาอาจารย์ชั่วโมงนี้ห้ามปรามคงไม่ไหว
หัวใจขาป๊อปขาร็อครอโยกหัวตัวสั่นล่วงหน้ากันมาเป็นเดือน เพียงให้ได้ใกล้ชิดขวัญใจพวกเขาแล้ว
มีหรือที่จะปรามอยู่ จึงต้องปล่อยไปตามสภาพ
ผมกับไอ้ขิง เราวางแผนให้พวกไอ้แต๊กเพื่อนร่วมห้องทีมเดียวกันมาจับจองพื้นที่ตั้งแต่เช้า
คาดว่าคงได้ที่เหมาะเพราะไอ้แต๊กมันมีซัมติงกับคณะกรรมการนักเรียนอยู่พอสมควร คิดว่าคงไม่น่ามีปัญหาอะไร
ตอนนี้ผมกำลังโทรหามัน สายว่างแต่มันดันไม่รับนี่สิสงสัยเสียงดังจนมันไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
ผมเร่งโทรยิกๆ ไม่หยุดมือ พะวักพะวงกลัวไม่ทันดูพวกพี่เขาเล่นเปิดวงตั้งแต่เริ่ม
“ยังไงวะ..ทำไมมันไม่รับสาย” ไอ้ขิงหน้าบูดไม่สบอารมณ์หนักเข้าไปใหญ่
เราสองคนยังเตร่อยู่นอกอาคารห่างประตูทางเข้าค่อนครึ่ง เพราะคนแออัดจนแน่นขนัด หาช่องเบียดเข้าไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“กูเร่งโทรอยู่เนี่ยะ!..เสียงดังมันคงไม่ได้ยินหรือเปล่าถึงไม่รับสายมึงใจเย็นหน่อยสิวะ..ขิง”
ผมเตือนสติเพื่อนซี้ให้มันเย็นลงสักนิด ใช่ว่าผมจะไม่ร้อนใจอยากเข้าข้างใน เมื่อเป็นสภาพนี้เราก็ต้องเย็นลงหน่อย
“กรี๊ดด!!..เฮๆ!!” เสียงกรี๊ดเสียงเฮดังลั่น ยิ่งทำให้รู้สึกระทึกตื่นเต้นใคร่รู้ใคร่เห็นจนหัวใจรัวกระหน่ำไม่เป็นจังหวะ
อย่าบอกวงสุดโปรดของผมขึ้นเวทีกันแล้ว
“ไงวะป๊อป!..ไอ้แต๊กมันรับหรือยัง แม่งเอร้ย!..เขาจะเริ่มเล่นแล้ว” ไอ้ขิงเร่งผมใหญ่พานมือสั่นอย่างช่วยไม่ได้
ในใจภาวนาให้ไอ้แต๊กรับสายผมสักทีเถอะ ทำไมมันไม่ตั้งระบบสั่นเอาไว้ด้วย หน้าสิ่วหน้าขวานผมจะฉี่ราดอยู่แล้ว
รู้สึกตื่นเต้นลุ้นตัวโก่งพลอยอั้นฉี่ขึ้นมาเฉยเลย
[พวกมึงอยู่ไหน] เผลอถอนหายใจอย่างโล่งอก ไอ้แต๊กรับสายแล้ว
“พวกกูอยู่ข้างนอกคนแน่นชมัด ช่วยหาทางเข้าให้พวกกูหน่อย” ผมรีบแจ้งสถานการณ์ให้มันทราบโดยด่วน
[มึงอ้อมมาด้านหลังอาคารเร็วเลยป๊อป ตรงประตูหนีไฟพอมาถึงเคาะจังหวะกลองให้กูได้ยิน
กูยืนรอเปิดรับพวกมึงอยู่ เข้าประตูใหญ่ไม่ได้คนล้นขนาดนี้ อย่าช้านะโว้ยทีมงานวงพี่เขาเช็คเครื่องเสร็จแล้ว
พวกพี่เขาจะขึ้นเปิดวงใน 5 นาทีนี้แล้ว พิธีกรกำลังประกาศอยู่..ด่วนจี๋เลยป๊อป]
ไม่ต้องรอให้มันย้ำเป็นหนสอง ผมคว้าแขนไอ้ขิงใส่เกียร์หมาลากมันวิ่งอ้อมมายังด้านหลังอาคาร
แทบไม่ยอมเสียเวลาอธิบายให้มันเข้าใจ นอกจากตัดบทสั้นๆ เป็นอันรู้กันเอาว่า
“เข้าทางประตูหนีไฟ ไอ้แต๊กรอรับอยู่” เพียงเท่านี้ไอ้ขิงก็โกยอ้าวไม่คิดชีวิตใส่ตีนหมาไม่ต่างกับผม
เราสองคนกำลังจะไปชื่นชมมายไอดอลของพวกเรา ที่เป็นจุดเริ่มต้นให้วงพวกผมถือกำเนิด
เพราะมนต์เพลงและลีลาการร้องเล่นดนตรีขั้นเทพของพวกพี่เขานี่เลย
สี่ชีวิตของพวกผมใฝ่ฝันได้ร่วมเล่นร่วมแจม หรือเพียงแค่มีโอกาสได้ใกล้ชิดชื่นชมแสดงความยินดีกับพวกพี่เขา
ที่ประสบผลสำเร็จกับทุกผลงานเพลงที่ออกมา เติบโตจนติดกระแสฮอตฮิตไม่มีใครไม่รู้จัก
ใช่แค่ในประเทศเท่านั้น ถือเป็นบอยแบนด์ที่โด่งดังทั่วเอเชียอยู่ในขณะนี้ก็ว่าได้
อีกไม่ถึงอึดใจ ผมกับเพื่อนๆ จะได้ร่วมสนุกกับมินิทัวร์คอนเสิร์ตของวงป๊อปร็อคขวัญใจพวกเราแล้ว
ถือเป็นการส่งท้ายก่อนปิดเทอมใหญ่ในชั้นม.5 ของพวกผม ที่ทรงคุณค่าน่าประทับใจให้จดจำอีกเหตุการณ์หนึ่ง
ตอนแรกมาเบาๆ แค่คุกรุ่นไฟดราม่า เรื่องนี้คนอ่านคงได้รัก..เกลียด ตัวละครกันพอทน
ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกเม้นท์ที่ติดตามกันมาตลอด
ขอบคุณนักอ่านที่ไม่มียูสเซอร์ แม้เม้นไม่ได้ แต่ยอดวิวก็ทำให้คนเขียนยิ้มแก้มปริ
ไว้เจอกันหลังสงกรานต์นะคะ ช่วงนี้ไปต่างจังหวัดค่ะ มีภารกิจทำบุญค่ะ
ปล.ดีใจสำหรับคนที่ได้รับหนังสือ สงครามทะเลทราย..ศึกเทพมหาธาตุ ในสภาพสมบูรณ์เรียบร้อยด้วยดี
ขอให้มีความสุขกับการอ่านช่วงวันหยุดนี้นะคะ
ปล2. หนังสือมีเหลืออยู่อีก 5 ชุด ใครต้องการติดต่อที่เมลล์เดิมนะคะ ไปดูที่หน้าแรก P.1 ท้าย Intro ต้นเรื่องค่ะ
:กอด1: :pig4:
-
ชื่อเรื่องน่าติดตาม :mc4:
-
เปิดเรื่องมาพี่ร็อคจะดุไปไหนว้า :angry2:
น้องป๊อปของพี่ (หรา) สู้ๆน้า เชื่อเหอะ FC น้องมาอีกเพียบ
และพี่ร็อคคงได้โดน FC น้องป๊อปหวีนแหงๆ ข้อหาทำร้ายจิตใจน้อง :laugh:
มโนเองล้วนๆ...ทีแรกล่ะรังเกียจรังงอนน้อง ตอนหลังได้ตามง้อจนเหนื่อยแน่ พี่ร็อคเอ้ย!!
บวกเป็ด +1 รอตอนต่อไปนะคะ
แอบหน่วงเบาๆ อิๆ
:pig4: :กอด1:
-
โหย...ซวยเลยไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยสักหน่อย -___-*
-
พี่ร็อค.....โหด
-
พี่ร็อคโหดแท้
-
เดี๋ยวจะทำป้ายไฟไว้รอ :mew1:
-
กรี๊ด มาแล่วๆ
-
ดูดุกันทั้งวงเลยอ่า
เอาใจช่วยนะร็อคนะ
-
ป๊อป-ร็อค ชื่อเข้ากันดีเนาะ รอตอนต่อไป~
-
โหยยย ป๊อปร๊อค อ่ะ :katai2-1:
-
ป๊อบอย่างนี้จะไหวไหมเนี่ย
-
น้องป๊อปสู้ๆ เข้านะ
คงโดนกดดันไปอีกนานแน่เลย
-
สักวัน ร็อคจะโดนสยบด้วยป๊อป อิอิ
-
:hao6: :hao6: :hao6: o13 o13 :pig4:
-
ร็อคนี่มันอะไรหว่า
จะดุไปไหนค่ะคุณพี่
เดี๋ยวก็เปลี่ยนชื่อเป็นร็อคไวเลร์ซะเลยนี่กั
ก๊าก.ฮ่าๆ :ling1:
-
ง่ะ มาแบบนี้ปวดจิตอีกแน่เลยยย
รอลุ้นว่าร็อคจ๊ยอมป๊อบตอนไหน
กดบวกให้แล้วน่าา
สุขสันต์วันสงกรานตร์จร้าทุกคนนน
-
สงสารน้องป๊อบอ่ะ น้องโชว์ฝีมือตอกหน้าพวกพี่ๆเลย
-
บุคลิกสมชื่อเนาะ
ป๊อบ สบายชิลๆ
ร็อค แรงๆดุๆ
รออ่านตอน 2 นะ
บวกๆ^^
-
อบอุ่นดีพิลึก =_=
-
:impress2: ร็อคจ๋า อย่าโหดให้มากนักซิจ๊ะ
ตามมาอ่านตามเคยเจ้าคร๊าพี่ลักษ์จ๋า :กอด1:
-
น้องป๊อบสู้ๆ
แสดงฝีมือให้สมาชิกในวงเห็น
-
กี๊สเรื่องใหม่ของคุณลัก ดีใจๆ รอติดตามนะคะ ป๊อปร้้อค ชื่อแข้ากันดีแท้อ่ะ
-
ยังไม่เห็นฝีมือของน้องใหม่เลย ตั้งแง่กันแต่แรกเลย ป๊อบอดทนไว้นะ
-
ยังไม่ทันเห็นฝืมือ ก้อใส่น้องซะ
ทำไม่ให้น้องเล่นให้ดูเด๋วนั้น ก่อนด่านะ =_=
ตอนหน้า ถ้าหน้าแตก นะขำให้กลิ้ง หึหึหึ
-
ง่ะ มาแบบนี้ปวดจิตอีกแน่เลยยย
รอลุ้นว่าร็อคจ๊ยอมป๊อบตอนไหน
กดบวกให้แล้วน่าา
สุขสันต์วันสงกรานตร์จร้าทุกคนนน
-
แวะมาเยี่ยมนักเขียนดังครับ อิอิ
เดี๋ยวนี้ผลงานฮอตมากเลยครับ อยู่หน้าแรกตลอด อิสฉาจัง แต่ยังไม่มีเวลาอ่านเลย 555 :m23:
-
รอตอนต่อปายย
-
ติดตามค่ะ :mc4:
ดราม่ามากเลยเหรอคะ? กลัวจัง~ อย่าจัดหนักมากเลยนะคะ o21
-
หายไปนาน จังเลย คุณลักษณ์ เป็นอะไรหรือเปล่า T_T เค้าจิลงแดงตายแล้ว
-
คุณลักษ์หายไปไหน รอคอยอยู่ครับ :ling1: :ling1: :ling1:
-
อยากฟังเพลงป๊อบร็อค :ling1:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..2
[Special & Pop]
จัดของออกจากกระเป๋าสัมภาระเก็บเรียบร้อย
ไม่ลืมค้นดูอุปกรณ์เครื่องนอนนำมาเตรียมไว้มุมห้องเสร็จสรรพ อย่างน้อยผมนึกชมความเป็นระเบียบของพี่ร็อค
ไม่คิดผู้ชายสไตล์พี่เขาจะให้ความสนใจกับเรื่องพวกนี้ เพื่อนผมส่วนใหญ่ห้องรกตามนิสัยผู้ชาย
ผมเองถ้าไม่ได้ป้าสมแม่บ้านคอยดูแลให้ก็คงไม่ต่างกับพวกมันหรอก
แต่พี่ร็อคไม่เป็นแบบนั้น ของทุกอย่างเก็บเป็นระเบียบเนี๊ยบทุกชิ้น ดูจากแบรนด์ของใช้คงไม่ต้องพูดถึงมาตรฐานด้านราคา
สำคัญพี่เขาไม่มีวางสะเปะสะปะยุ่งเหยิงปนเปกันเลย จัดแยกไว้ดิบดีทั้งเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ แยกประเภทใส่ออกงาน
ใส่อยู่กับบ้าน ชุดเที่ยวชุดนอนอย่างเป็นหมวดหมู่ แล้วนี่กูจะรื้อค้นซอกแซกหาวิมานอะไรวะ?
ที่พูดมาทั้งหมดผมแอบรื้อค้นทุกซอกทุกมุมไม่มีเว้นว่าง รู้ว่าจุ้นจ้านเรื่องส่วนตัว แต่คนเรามีโอกาสได้เห็นมุมชีวิตของไอดอล
มันก็อดไม่ได้ขอสักทีเถอะ เผื่อจะรู้เห็นในด้านที่เราไม่เคยมีโอกาสพบเจอ ไอ้เรื่องความเหมาะสมถูกต้องพับเก็บเข้าหีบซ้าาา!!
สำรวจห้องนอนห้องน้ำพอใจแล้ว ขอแค่ได้รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนผมก็เปิดประตูออกมา
ด้านนอกเงียบกริบเหมือนไม่มีใครอยู่ แปลกใจเล็กน้อยไปไหนกันหมดพวกพี่เขาหายไปไหน
ล้วงโทรศัพท์ดูเวลาปาเข้าไปบ่ายแก่ลืมทานมื้อเที่ยงเฉยเลย พอนึกได้ก็รู้สึกหิวเรื่องปากท้องสำคัญกับผมมาก
ไม่อาจทานข้าวผิดเวลาเพราะมีโรคประจำตัวคือโรคกระเพาะ พอผิดเวลาอาการจะกำเริบ
ลองได้ปวดท้องขึ้นมาล่ะก็ แม่เจ้า! โคตรของโคตรทรมาน ดังนั้นผมจึงต้องดูแลตัวเองเป็นพิเศษ
เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาขึ้นในภายหลัง ขืนปล่อยปละละเลยเรื่องนี้ต้องโดนแม่ผมดุแน่
ระหว่างเดินหาใครสักคนที่พอจะถามไถ่แก้ไขปัญหาปากท้องของผมให้ลุล่วง วนจนทั่วบ้านทั้งหลังกลับไม่พบเจอใครเลย
เหลือห้องตรงข้ามผมเลือกเป็นสถานที่สุดท้ายก่อนตัดสินใจเคาะประตูในที่สุด
“ก๊อกๆๆ!!..” เงื้อมหูรอฟังเสียงตอบรับ เงียบสนิทไร้สัญญาณใดๆ
“ก๊อกๆๆ!!..” ลองอีกครั้ง รอฟังเผื่อพี่เขาจะไม่ได้ยินเสียงเคาะของผมก็อาจเป็นได้ ผลปรากฏยังเหมือนเดิม
ยุ่งละไปไหนหมดลองจับลูกบิดหมุนปรากฏห้องล็อกไว้แน่นหนา...
[ว่าไง..ป๊อป] เสียงปลายสายตอบรับ ผมโทรหาพี่ตาลผู้จัดการวง ตามที่พี่เขาได้ให้เบอร์ไว้
“ขอโทษครับ ผมโทรมารบกวนพี่ตาลหรือเปล่า..ครับ”
[ไม่กวนหรอก..ป๊อปมีอะไรกับพี่ครับ]
“คือ..ผมไม่รู้พวกพี่ร็อคหายไปไหนกันหมด เดินหาจนทั่วบ้านแล้วไม่เจอใครสักคนเลยครับ” ผมบอกพี่เขาไปตรงๆ
[อ้าว! ไม่มีใครบอกเราเหรอ โปรแกรมบ่ายเป็นฟิตเนส ป่านนี้คงอยู่ที่ห้องฟิตเนสกันแล้วมั้ง]
“อ้อครับ รบกวนหน่อยครับพี่ ห้องฟิตเนสที่ว่าอยู่ตรงไหนหรือครับ ผมเดินดูทั่วบ้านไม่เห็นมีเลยครับ”
เดินดูจนทั่วทั้งหลัง กระทั่งสระว่ายน้ำด้านนอกก็ไปมา บ้านเดี่ยวชั้นเดียวไม่ได้มีพื้นที่ซับซ้อนอะไรมาก
ถึงรอดหูรอดตาผมไปได้ด้วยซ้ำ ถ้าหากมีห้องฟิตเนสอยู่ก็น่าจะเห็นสิ
[หึหึ! อยู่ชั้นใต้ดินครับ ห้องซ้อมกับห้องฟิตเนสอยู่ชั้นใต้ดินทางลงอยู่ในห้องอาหาร จะมีประตูเลื่อนต้องกดปุ่มสีแดง
ตรงผนังใกล้ประตูถึงจะเลื่อนเปิดออกให้เห็น..ป๊อปลองไปดูใหม่สิครับ] สตั๊นไปหลายวิ ทำไมมันลึกลับอย่างกับบ้านนักสืบ
จะว่าไปก็โทษใครไม่ได้เสียด้วย ตั้งแต่มาถึงคล้อยหลังพี่ตาลพวกพี่เขาก็เอาแต่ถกเถียงซักฟอกถึงการมีตัวตนของผม
ที่ดันร่วมชายคาในฐานะสมาชิกใหม่ของวง จึงไม่มีใครพาผมทัวร์แนะนำสถานที่ให้บ้างเลย ไม่แปลกที่ผมไม่รู้ว่ามีห้องใต้ดินอยู่
บ้านเดี่ยวชั้นเดียวปลูกชานเมืองอาณาบริเวณส่วนตัวกว้างขวางรั้วรอบขอบชิด
สมบัติบริษัทให้วงใช้เก็บตัวก่อนทัวร์คอนเสิร์ตครั้งใหญ่..
“ขอบคุณครับพี่ตาล ไม่รบกวนแล้วพี่” หลังได้คำตอบ ถือโอกาสวางสายเพื่อไปปฏิบัติภารกิจตามหาสมาชิกรุ่นพี่ต่อไป
เพื่อจะขอข้าวปลาอาหารบำรุงกระเพาะก่อนโรคทรมานจะถามถึง
[ไม่เป็นไรมีอะไรโทรหาพี่ได้ พรุ่งนี้เช้าเจอกันครับ]
“ครับพี่..เจอกันพรุ่งนี้” บทสนทนาทิ้งท้ายก่อนวางสาย ในขณะขาก้าวดิ่งตรงไปยังห้องอาหาร
เพื่อเปิดประตูเลื่อนพิเศษสู่ห้องใต้ถุน เอร้ย!!! ห้องใต้ดินเทือกนั้น พานให้รู้สึกตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย
ปุ่มที่ว่าพอนิ้วสัมผัสผนังก็เลื่อนเปิด เผยให้เห็นบันไดลงห้องใต้ดินที่มีความลึกราวสองเมตรได้
ภายในใช่จะมืดอย่างที่คิด กลับสว่างโร่แถมเย็นสบายเพราะติดแอร์ด้วย ระบบไหลเวียนของอากาศไม่ได้อึดอัดอะไร
กวาดสายตาสำรวจการตบแต่งไม่ต่างกับห้องหรู บันไดลงกว้างขวางไม่เล็กแคบเลยสักนิด
หนำซ้ำยังปูหินอ่อนสีขาวสะอาดตาตั้งแต่บันไดยันพื้น
มิน่าถึงได้เย็นสบายสดชื่นอย่างที่รู้สึกได้ มีห้องกระจกใสเรียงรายติดกันสามห้อง
ไม่นับโถงรับแขกซึ่งมีโซฟาหรูเข้าชุดเข้ามุมไว้ให้นั่งพักผ่อน ผมเห็นรุ่นพี่ร่วมวงโชว์หุ่นเฟิร์ม
กำลังเล่นอุปกรณ์เสริมสร้างกล้ามเนื้ออยู่ในห้องฟิตเนส ซึ่งครบครันไปด้วยเครื่องเล่นทันสมัย
มีทั้งลู่วิ่ง เตียงซิทอัพ บาร์ยึดข้อยืดหยุ่น พร้อมกับดัมเบลอีกมากมายหลากหลายขนาด
มองเห็นพี่เกรย์เปลือยช่วงบนมีผ้าขนหนูขาวพาดคอสวมกางเกงวอร์มสีดำ
พี่เขากำลังวิ่งเหงื่อซกจนผิวขาวล่ำมันวาว จ้องกระจกสำรวจหุ่นของตนไปด้วย
พี่คมนอนยกดัมเบล โอแม่เจ้า! แข็งแรงไปไหนยกข้างละ 10 กิโลฯ ผมเคยยก 3 กิโล ได้แค่ 5 ครั้งก็ทรุดแล้ว
พี่แกเล่นยกด้วยท่าทางสบายชิวๆ เปลือยช่วงบนนุ่งเกงวอร์มเหมือนกัน รูปร่างพอฟัดพอเหวี่ยงพี่เกรย์เลยคู่นี้
ถ้าลงนวมเป็นคู่ชกกันล่ะก็ ยากจะเดาได้ว่า..ใครเหนือกว่า?
คนสุดท้ายพี่ร็อค เหอๆ!!..นอนตรงแท่นซิทอัพโชว์กล้ามท้องแน่นๆ สาวๆ มาเห็นคงน้ำลายแตกฟองตามเป็นแถว
ปุดโธ่! ก็เล่นเรียงเป็นตับปานนายแบบก็ว่าได้ แต่ละคนรูปร่างหุ่นเหิ่นกินกันไม่ขาด
ดูดีกว่าใครก็คงหน้าตาที่พ่อแม่ให้มาเสริมน้านแหละ พี่ร็อคเขาทิ้งห่างไปหลายช่วงตัว...
เผลอยืนมองเพลิน ผมไม่ได้ขัดสนเงินทองถ้าไม่อย่างนั้นมีหวังแอบถ่ายอิริยาบถความเป็นส่วนตัว
ในมุมที่หาดูได้ยากของบอยแบนด์ดัง นำรูปไปขายเอาตังค์คงรวยอื้อซ่ารับทรัพย์เป๋าตุงกันเห็นๆ
ไม่เสียเวลาเดินรี่เข้าไปหาพร้อมรอยยิ้มไมตรีอย่างคนอ่อนวัยกว่า
ไม่มีใครคิดหยุดกิจกรรมชำเลืองหางตาแลผมสักแอะ มึนตึงใส่ตรูจริ๊งงง!!
“แหะๆ..พี่เกรย์ครับ” บุคคลที่อยู่ใกล้รัศมีสุด คือหนุ่มนักวิ่งบนลู่ จึงเนียนเข้าหาก่อนใคร
“อะไร?..” เสียงจะดุไปไหน
“คือ..ผมหิวข้าวครับ” บอกพร้อมชำเลืองสีหน้ามือเบสซึ่งกำลังมุ่นคิ้วติดกัน
ก่อนกดปิดเครื่องวิ่งผ่อนแรงโดยไม่พูดอะไร ผมได้แต่ยืนรอนิ่งจนกระทั่งเครื่องวิ่งลดความเร็วหยุดอยู่กับที่
“แล้วมึงมาบอกกูทำไม” เออ!..งงไปพักใหญ่
“ผมไม่รู้ว่าจะหาของกินได้ที่ไหน” นึกในใจถ้ารู้จะถามทำไม ผมไม่รู้เรื่องการกินอยู่ต้องทำยังไง
รู้แค่ว่าบริษัทดูแล..ตอนนี้หิวเลยเวลาทานข้าวของผมมามากพอสมควรแล้ว
“มาถามเอาป่านนี้ไม่เหลืออะไรให้แดกหรอก ต้มมาม่าในครัวไป๊” ผมยืนกะพริบตาปริบๆ เรื่องกินมาม่าไม่ใช่ปัญหา
ประเด็นคือการต้มมาม่าต่างหาก ผมไม่สามารถทำได้ ไม่เคยเข้าครัวทำเรื่องพวกนี้ ทำยังไงดีวุ้ย?
“จะมองกูอีกนานไหม..มึงหิวก็ไปทำกินเอง..ยืนหาอะไร”
“ผมทำไม่เป็นครับพี่” เงียบกริบ..หยุดกิจกรรมหมดทุกคนในทันทีพร้อมทั้งสายตาสามคู่
ต่างจ้องมาที่ผมเหมือนพบเจอตัวประหลาดเข้าแล้ว
“มึงต้มมาม่าไม่เป็น” เสียงติดจะดุของพี่คม
“ครับ” ผมไม่ได้โกหกต้มไม่เป็นก็บอก ผมไม่เคยเข้าครัวมีแม่บ้านคอยดูแลตั้งแต่เล็กจนโต
สนใจแค่การเรียน กีฬา ดนตรี นอกจากนั้นผมไม่เคยหยิบจับทำอะไรทำเองเลยด้วยซ้ำ
แปลกตรงไหนที่ผมจะทำเรื่องพวกนี้ไม่เป็น ก็เพราะผมไม่เคยฝึกทำเลยต่างหาก..
“ถ้างั้น..มึงก็ทนหิวต่อไป มื้อเที่ยงมึงไม่ออกมากิน แม่บ้านเขาเก็บปิ่นโตกลับไปแล้ว ของแห้งที่มีคือมาม่ากับไข่ในตู้เย็น
ถ้ามึงหิวก็ต้องทำเอง ทำไม่เป็นมึงก็อด พวกกูไม่ใช่ขี้ข้าจะได้ทำให้มึงแดกว่ะ..ไอ้น้อง!!!”
พี่เกรย์ตัดบทอย่างไร้ไมตรี สีหน้าพวกพี่จ้องผมเหมือนเอือมระอา ไม่เว้นแม้แต่พี่ร็อค
ซึ่งผมคิดว่าพี่เขาดูเฉยไม่แสดงความรู้สึกให้คาดเดาได้ ยังผิดคาดแววตาคมดุตำหนิ
ประมาณว่าผมกำลังกลายเป็นตัวปัญหาแล้ว
“คะ..คือพอมีของกินที่ไม่ต้องทำไหมครับ ขนมปังนมกล่องก็ได้” เสี่ยงถามอย่างนอบน้อม
น้ำเสียงติดหงอเพราะเริ่มเห็นรังสีซึ่งแผ่ปกคลุมภายในห้อง ดูมันชักอึมครึมชวนอึดอัดไปเสียแล้ว
“มึงอายุเท่าไหร่กันแน่วะ..ไอ้ป๊อป” พี่คมถามติดประชดนิดๆ
“เดือนหน้า 17 เต็มแล้วครับพี่” ผมบอกแกย้ำอีกครั้ง
“อายุ 17 ต้มมาม่าแดกไม่เป็น บ้านมึงเลี้ยงเป็นลูกคุณหนูหรือไง”
ไม่ใช่แค่ถามเฉยๆ น้ำเสียงประชดบวกสายตาหยามเหยียดส่งให้ต่างหาก
“คือ..ผมไม่เคยทำครับพี่” จะให้ตอบยังไงดีเล่า
“กูแค่อยากรู้บ้านมึงเขาเลี้ยงลูกยังไง มึงมีพี่น้องกี่คน..ครอบครัวรวยเป็นมหาเศรษฐี
ถึงขั้นไม่ต้องทำห่าอะไรงั้นดิ มึงถึงต้มมาม่าไม่เป็นหืม” คราวนี้พี่แกใส่มาเป็นชุดทีเดียว
ท่ามกลางสายตาของพี่เกรย์กับพี่ร็อคที่สื่อความหมายเห็นพ้องตามคำพูดของพี่คมด้วยเช่นกัน
“ไม่ถึงขั้นนั้นหรอกครับ ที่จริงแม่ผมไม่ชอบให้กินมาม่า มีโอกาสกินก็อาศัยแอบซื้อกินในโรงเรียนเอาเองครับ”
“หา..แม่มึงไม่ซื้อมาม่าให้แดก ตกลงบ้านมึงมีตังค์ลูกคุณหนู”
“เปล่าครับพี่ แม่ผมห้ามไม่ให้กินเพราะเหตุผลมาม่าเป็นอาหารที่ไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่
กินมากไปไม่เป็นผลดีต่อร่างกายมากกว่าครับ”
“โด่!..ไอ้ป๊อปมึงอย่าวิชาการกับกู ชั่วโมงนี้มึงหิวต้องอาศัยมาม่าช่วยทำให้มึงอิ่มท้อง..จิ๊!”
พี่เกรย์เหยียดปากแยกเขี้ยวใส่ผมอย่างหัวเสีย
“ครับพี่ผมไม่ได้จะอะไร ปัญหาผมไม่รู้จะต้มมาม่ากินยังไงนี่ครับ”
สาเหตุที่ทำให้ต้องมายืนเจี๋ยมเจี้ยม ให้พวกคุณพี่ถากถางผมยังไงล่ะครับ
“จะยากอะไรมึงก็ต้มน้ำร้อน แกะมาม่าใส่ชามแล้วเทน้ำร้อนลงไปรอไม่ถึงห้านาทีก็แดกได้แล้ว
เรื่องง่ายแค่นี้มึงทำไม่ได้ก็ทนหิวไป” พี่คมยังใจดีอุตส่าห์อธิบายวิธีต้มมาม่าให้ฟัง ดูท่าคงรำคาญผมอยู่ไม่น้อย
“ครับพี่..แล้วผมจะต้มน้ำได้ยังไงครับ ผมใช้ครัวไม่เป็น” เงียบกริบ เสียงเข็มตกสักเล่มคงได้ยินกันทั้งห้อง
มีเพียงสายตาสามคู่ที่ให้ความรู้สึกเบื่อหน่ายรำคาญ อนาถปนสังเวชผมเสียนักหนา หลายหลากอารมณ์ที่สื่อผ่านสายตาพี่เขา
ไม่มีแววตาดวงไหนเวทนาสงสารให้ผมคาดหวังไมตรีจิต ที่พอจะช่วยแก้ไขปัญหา ช่วยผมให้อิ่มท้องได้เลยแม้แต่น้อย
“เรื่องง่ายขนาดนี้มึงจนปัญญา ยังจะมีหน้ามาเป็นมือกลองวงกู แน่ใจมึงจะไม่ทำพวกกูพังพินาศวะป๊อป
กูขอถามตรงๆ เถอะว่ะ มึงใช้เส้นเข้ามาร่วมวงกูใช่ไหม” พี่คมเป็นคนยิงคำถาม หลังเงียบกันไปครู่ใหญ่
“ผมไม่รู้จักใครในบริษัทพี่นี่ครับ ไม่มีความสัมพันธ์ให้ทำอย่างที่พี่สงสัยสักหน่อย ผมสมัครมาออดิชั่นเหมือนคนอื่น
พรุ่งนี้ผู้บริหารมาดูซ้อม พี่ก็ลองถามพวกเขาเอาเองสิครับ” ผมแนะให้พี่เขาหาคำตอบจากผู้บริหาร
“เหอะ!..มึงไม่ต้องท้ากูถามแน่ไอ้ป๊อป เรื่องซ้อมวงมึงพูดมาก็ดีว่ะ
เพื่อไม่ให้เสียเวลา มึงลองซ้อมกับพวกกูดูซิ
กูอยากเห็นฝีมือหน้าอ่อนอย่างมึงจะตีกลองให้พวกกูได้จริงอย่างที่ปากพูดหรือเปล่า
ว่าไงร็อคมึงเห็นด้วยกับที่กูเสนอไหม” พี่เกรย์พูดจบหันไปถามความเห็นพี่ร็อค
หัวหน้าวงผู้ไม่เอ่ยปากซักคำ ตั้งแต่ผมปรากฏตัวจนกระทั่งขณะนี้
นอกจากส่งสายตาดุตำหนิผมอยู่ไม่เลิกเท่านั้นเอง
“อืม..ลองดูก็ดี” สั้นๆ ได้ใจความ แล้วพี่เขาก็เดินออกจากห้องไปก่อนเป็นคนแรก
จุดหมายคือห้องติดกันเป็นห้องซ้อมมีเครื่องดนตรีครบชิ้น
“ตามมาสิ มึงจะยืนบื้ออยู่ทำไม” พี่คมหันมาตวาดใส่ผมเสียงห้วน
ค่อยเดินออกจากห้องพร้อมพี่เกรย์ ผมได้แต่ยืนมองตามพี่เขาไปพูดไม่ออก
เกิดจะมาซ้อมห่าไรกันตอนนี้ ไม่ใช่กังวลกลัวตีกลองไม่ได้ ปัญหาอยู่ที่ว่า ‘กูหิวเว้ย!’
กองทัพต้องเดินด้วยท้องไม่ใช่หรือไง รอให้อิ่มก่อนค่อยซ้อมจะไม่ว่าสักคำ
นี่เล่นเผด็จการกันไปเรียบร้อย ผมเด็กสุดในวงแถมสถานะไม่มั่นคงจะมีปากเสียงเถียงอะไรได้
นอกจากเดินตามออกไปเป็นคนสุดท้าย เพื่อไปแสดงความสามารถที่ได้จากการคัดเลือก
หาใช่ใช้เส้นสายอย่างที่พวกพี่เขากำลังตั้งข้อสงสัยถึงการมีตัวตนในวง Lucky One บอยแบนด์ดัง
ขึ้นแท่นอันดับหนึ่งอยู่ขณะนี้..แต่ประการใด
ในใจแม้ผมจะต่อต้านก็ได้แค่คิด ผมไม่สามารถทำให้ตัวเองถูกตั้งแง่ไปมากกว่านี้แล้ว
แค่พวกพี่เขาไม่เปิดใจยอมรับการเข้าเป็นสมาชิกใหม่ ก็ถือเป็นอุปสรรคใหญ่ที่ผมต้องทำให้พวกเขายอมรับผมให้ได้
การที่พี่เขาไม่มั่นใจความสามารถของผมถือว่าไม่ผิด ผมยังเด็กอยู่มากถ้าเทียบอายุและประสบการณ์ในระดับนี้แล้วล่ะก็
เพียงแต่ทำไมพวกเขาไม่ให้โอกาสผม แสดงความสามารถค่อยตั้งแง่วิพากษ์วิจารณ์ ผมไม่ได้คิดว่าตนเก่งเทพ
ถ้าให้เล่นกับวงอื่นที่ไม่ใช่วงนี้ ผมไม่กล้ามั่นใจจะทำได้ดี สำหรับวงของพวกพี่คือไอดอลที่แกะเพลงเล่น
ตั้งแต่เริ่มตีกลองครั้งแรก และชอบกันฝังจิตฝังใจจึงเล่นเพลงของพวกพี่เขาชนิดไม่ต้องดูโน้ตด้วยซ้ำ
นี่ต่างหากที่ทำให้ผมมั่นใจผมทำได้แน่ และต้องไม่ทำให้พวกพี่เขาผิดหวัง บางทีการลองซ้อมครั้งนี้อาจจะช่วยให้ดีขึ้นบ้าง
ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่หายไปสองอาทิตย์กว่ากันเลยทีเดียว
หลังจากมาอัพใหม่ครั้งนี้ ก็ไม่หายไปนานแล้วนะคะ
นับจากนี้ จะเว้น 3-4 วันอัพตอนเหมือนปกติตามที่เคยปฏิบัติ
อาทิตย์ละ 2 ตอนค่ะ ไม่ขาดหายไปแล้วนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่ติดตามถามไถ่กันอยู่ตลอดเวลา
ช่วงแรกเริ่มต้น อย่าได้พลาดตอนเหล่านี้เป็นอันขาดนะคะ
เพราะมันคือจุดที่หนุ่มๆ เขาเริ่มพัฒนาความรู้สึกยอมรับและมีส่วนร่วมในวงกับน้องใหม่
ก่อนจะพลิกผัน ให้ความรู้สึกดีๆ กลายเป็นความรู้สึกที่คนอ่าน..หน่วงตับ!
บอกแต่แรกแล้วว่า เรื่องนี้มีเพลงและดนตรีพิเศษมอบให้ค่ะ จากใจคนแต่ง
ไม่ได้นำเพลงของนักร้องศิลปินดังที่ไหนมา ตอนนี้กำลังหาวิธีอัพเพลงอยู่
ทำไม่เป็น!!!!..ใครทำเป็นช่วยชี้แนะข้าพเจ้าด้วยเถิด
ปล.เจออีกทีวันจันทร์ที่ 28/4/57 นะคะ
:pig4: :กอด1: :L1:
-
หมั่นไส้หนุ่มๆวงนี้จังจะจิกกัดน้องป๊อปไปถึงไหน
-
ขอตอนต่อไปด่วนๆ น้าค้า :hao6: :hao6: :hao6: :katai4: :katai4: :pig4: :pig4:
-
รอค่ารอ เรื่องนี้เมะxเมะอีกรึเปล่าคะ 555555
น้องป็อปท่าจะเจออุปสรรคใหญ่ สู้ๆนะหนู เดี๋ยวชูป้ายไฟเชียร์
-
ใจร้ายอ่ะ มาตั้งแง่ก่อนได้ไง
ในโอกาสป๊อปแสดงฝีมือก่อนสิ
ใจร้ายงี้อย่ามารุมรักหนูป๊อปนะย่ะ เช๊อะ~!!!
-
สู้ต่อไปป๊อป! สู้ๆ
-
เชียร์ป๊อบสู้ๆ ใช้ฝีมือและความน่ารักใสๆเป็นตัวฝ่าด่านอคติของพี่ๆนะ
บวกเป็ด
รอตอนต่อไปค่ะ
:pig4: :L1:
-
ป๊อปสู้ๆ :katai2-1:
อุปสรรคเยอะเกิ๊นนนนนนนนนนน
-
พี่พี่อย่าตั้งแง่กะน้องเค้าสิ ดูฝีมือกันก่อน :m29: :m29: :m29:
-
:mew5: สั้น
-
น้องป๊อป ระวังเป็นลมคากลองนะจ๊ะ
-
:-[ :-[กรี๊ดมาแล้ว มาต่อแล้ว วันจันทร์มันช้าไป ขอเป็น 2 วันต่อตอนได้ไหม นิ >< FIN
-
กองทัพเดินด้วยท้องเน้อ..
รุ่นพี่ทั้งหลาย
-
ในที่สุดก็กลับมาต่อแล้ว
รอลุ้นตอนซ้อมวงครั้งแรกจะมีอึ้งกันรึเปล่า นอกจากอึ้งเรื่องต้มมาม่าไม่เป็นแล้ว
-
ฉันว่าต่อไปจะหลงน้องป๊อบจนโงหัวไม่ขึ้น
-
อัยย่ะ..ถ้าหน่วงก็ขอเบาๆ แล้วกันนะครับ
-
พี่ๆ แต่ละคน ตั้งป้อมใส่น้องใหม่ซะแล้ว
-
โชว์เต็มที่เลยไอหนู ทำเอาให้อึ้งกันไปเลยย
แล้วยังไม่ทานข้าว ต้องเป็นโรคกะเพาะแน่ ฮ่าๆๆ(แช่งเต็มที่ รอให้คนดูแล)
รออ่าตอนต่อไปค่ะ
-
สรุปป็อปก็ยังไม่ได้กินอะไร = =
ใจร้ายกันจังเลยน้าาาา
-
พี่ๆๆๆ แต่ละคน :z6:
:z1: :z1: :z1:
-
ดีใจจังได้อ่านต่อแล้ว เจอกันวันจันทร์จ๊ะ
-
อิอิ มาไม่ทันตัดแพรเปิดป้าย
เรื่องใหม่อีกแล้วเหรอคร้าบ เรื่องเก่ายังไม่มีเวลาไปตามเลย 555
แต่ก็ขอให้เรื่องนี้ขายดิบขายดีเหมือนทุกๆเรื่องนะครับผม :teach:
-
อยากอ่านยาวๆๆๆ ^^
-
แสดงฝีมือระดับเทพให้พวกที่ตั้งแง่อึ้งจนพูกไม่ออกเลยนะป็อบ
-
น้องป๊อบสู้ๆ
-
เริ่มแรกก็ชวนตามหนึบแล้ว
ทำไมรุ่นพี่ให้น้องหิวแบบนี้ หาอะไรให้กินอิ่มก่อนไม่ได้ไง
รอวันจันทร์ครับคุณลักษ์ :katai5: :pig4:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..3
[Special & Pop]
เสียงดนตรีดังกระหึ่มในห้องซ้อม ผมรู้สึกคึกเป็นพิเศษ
ก่อนหน้านี้ผมซ้อมวงกับเพื่อนคิดว่าสนุกมีความสุขมากแล้ว
เคยฝันไว้ถ้าได้ร่วมแจมกับวงรักในดวงใจ ถือเป็นหนึ่งในความประทับใจเก็บไว้ไม่รู้ลืม
ไม่คิดว่าความฝันผมจะเป็นจริง วันนี้ผมได้ร่วมวงกับ Lucky One ช่วยตีกลองคุมจังหวะให้นักร้องนักดนตรีสุดฮอต
ผมใส่พลังไปกับบทเพลงจนเต็มความสามารถอย่างได้อารมณ์สุดๆ เสียงร้องพี่ร็อคยังคงสุดยอดเสมอ
พี่เกรย์กับพี่คมต้องเรียกว่าเทพแห่งมือเบสมือคีย์บอร์ด พวกเขาทั้งสามสมแล้วที่เป็นบอยแบนด์ดังแห่งยุค..หล่อ..เท่..เก่งกันสุดๆ
เราซ้อมต่อเนื่องชนิดลืมเวลาไปเลย ไม่ว่าพี่เกรย์จะเอาเพลงไหนมาเล่น
ผมก็สามารถตีกลองโดยไม่ต้องอาศัยโน้ตช่วย วงเก่าผมฝึกซ้อมกันมาอย่างหนักให้หลับตาตีก็ยังได้
“โว้ว!!ไอ้ป๊อป กูยอมรับแล้วตีกลองเยี่ยมนี่หว่า” ผมรอฟังคำนี้อยู่ หลังจบเพลงพี่เกรย์ชม
โดยมีพี่ร็อคกับพี่คมส่งยิ้มเป็นมิตรมาให้ผมด้วย พลอยรู้สึกหัวใจพองโต ยิ้มหน้าบานหุบกันไม่ลงทีเดียว ชมแบบนี้เขิลแย่!
“ยิ้มไม่หุบเลยนะมึง กูยอมรับมึงตีกลองดี ทึ่งตรงไม่ต้องดูโน๊ตทำกูอึ้งพอสมควร มึงตีเพลงวงกูได้ทุกเพลงเลยหรือวะ?”
พี่คมถามท่าทางแกสงสัยต้องการคำตอบจากผมน่าดู
“ครับพี่..ผมกับเพื่อนในวงเก่า ใช้พวกพี่เป็นต้นแบบซ้อมเพลงของ Lucky One ผมตีกลองเพลงพวกนี้อยู่ประจำครับ”
บอกไปตามจริง โดยไม่คิดปิดบังแต่อย่างใด
“วงมึงมีกันกี่คน?” พี่เกรย์ถามต่อ
“4 คนครับ”
“เลียนแบบพวกกูกระทั่งจำนวนเลยหรือมึง ใครเป็นนักร้องให้วะ”
กลายเป็นมุ่งความสนใจผมใหญ่ โดยที่พี่เกรย์ยังคงซักถามอย่างต่อเนื่อง
“ไอ้ขิงเพื่อนผมเองครับ”
“มันร้องเพลงวงกูได้หมดเลยเหรอ เงาเสียงของไอ้ร็อคหรือไงวะ” พี่คมชิงถามขึ้นมาบ้าง
“ครับ..แต่เสียงมันไม่เหมือนพี่ร็อคหรอก มันเสียงดีสุดคลั่งไคล้เพลงของพี่เขา พวกเราเป็นแฟนคลับวงพี่มากกว่าครับ”
ตลอดการสนทนา พี่ร็อคหัวหน้าวงเพียงกระดกจิบน้ำจากขวด ยืนฟังการพูดคุยโดยไม่ได้ตั้งคำถามหรือพูดอะไรแม้แต่น้อย
ผิดตอนอยู่ลำพังกับผมพี่เขายังพอพูดบ้าง ถึงจะห้วนดุอยู่พอสมควรก็เถอะ หรือว่าเห็นเพื่อนพูดเลยไม่ค่อยอะไรยังไง
แต่ก็ฟังอย่างสนใจไม่น้อย ถึงไม่ค่อยออกอาการแต่สายตาคมดุก็จับจ้องผมอยู่ไม่วางตา
พอทำให้รู้ได้ว่าพี่เขาสนใจในความเป็นมาของผมเช่นกัน
“ไอ้ป๊อป..มึงเป็นอะไรหน้าซีด” เอาแล้วไงอุตส่าห์ฝืนยังสังเกตเห็น ผมปวดท้องอาการกำเริบ
เล่นไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เที่ยงยันกระทั่งเวลานี้ ปาเข้าไปสี่โมงเย็นจะห้าโมงแล้ว เกิดอาการปวดก็คงไม่แปลก
“ผม..ปวดท้องครับ” ไม่คิดปกปิด ชักรู้สึกปวดเพิ่มมากขึ้น
“มึงอย่าบอก..หิวจนปวดท้อง” พี่คมคาดคั้น
“ผมเป็นโรคกระเพาะ ทานข้าวผิดเวลามักมีอาการอยู่ประจำ”
“ไอ้ห่า..แล้วทำไมไม่บอกพวกกูแต่แรก” พี่เกรย์เสียงดุแล้ว
“ผมบอกพี่ไปแล้วนะครับ ว่าผมหิวข้าว” เถียงสิงานนี้
“มึงหิวก็หาอะไรกินก่อนสิ เสือกซ้อมจนเย็นป่านนี้ทนหิวอยู่ทำไม” โดนพี่คมใส่มาอีกชุด ตกลงผมผิดซะงั้น
“ผมจะกินอะไรเล่าครับ พี่บอกให้ผมซ้อมเพลงลองทดสอบฝีมือดู ที่สำคัญผมต้มมาม่าไม่เป็นนี่ครับ”
ทุกคนเงียบกริบ จ้องผมนิ่งอย่างเดียว
“มึงตามกูมา กูสอนครั้งเดียวคราวหลังมึงทำเอง” เป็นครั้งแรกที่พี่ร็อคมีบท น้ำเสียงพี่แกนิ่ง
ถึงแม้ไม่ห้วนสักเท่าไหร่แต่สายตาก็ยังดุขณะที่พูดกับผม หรือพวกพี่เขาเป็นแบบนี้กันทั้งวง โคตรฮาร์ดคอร์เลยอ่ะ!
“ครับ” ขานรับเสียงอ่อย จากนั้นค่อยเดินตามพี่เขาออกจากห้อง ทันได้ยินพี่เกรย์กับพี่คมตะโกนตามหลังมาว่า
“ทำเผื่อพวกกูด้วย..ร็อค” พี่ร็อคหยุดอยู่กับที่ โดยไม่หันไปก่อนจะส่งนิ้วกลางให้เพื่อนร่วมวงเน้นๆ
“ห่าร็อคพวกกูหิว!!” เสียงโหยหวนพร้อมเพรียง เมื่อได้สัญลักษณ์ที่รู้จักกันดี พี่ร็อคไม่ตอบผละออกเดิน
ซึ่งมีผมตามไปติดๆ ถึงจะปวดท้องไม่น้อยแต่ก็อดยิ้มขึ้นจนได้ บางมุมพวกพี่เขาทำตัวเหมือนเด็ก
มีหยอกล้อกันแบบนี้ก็เป็นด้วย นึกว่าจะถนัดติสท์แตกเพียงอย่างเดียวเสียอีก
“รอจนน้ำเดือดค่อยใส่ไข่..บลาๆๆ!!” ผมยืนชมการสาธิตวิธีต้มมาม่าใส่ไข่ จากนักร้องคนดังขวัญใจสาวทั่วเอเชีย
พี่เขาสอนผมตั้งแต่การเปิดเตาแก๊สจนถึงขั้นตอนต้มน้ำ ขณะนี้กำลังสาธิตตอกไข่ใส่หม้อน้ำเดือด
ตามด้วยเส้นมาม่า ปรุงรสด้วยผงสำเร็จที่ติดมากับห่อ ถึงแม้จะส่งนิ้วกลางให้เพื่อนสนิท
แต่พี่เขาก็ต้มเสียหม้อใหญ่เผื่อพี่เกรย์พี่คมอย่างไม่ต้องสงสัย ผมหิวจนตาลายแล้ว
ผลจากกลิ่นหอมอบอวลตรงหน้าเรียกน้ำย่อยน้ำลาย หนักสุดคืออาการปวดท้อง
ซึ่งกำเริบเสิบสานหนักข้อเรื่อยๆ หาได้ทุเลาลงแต่อย่างใดไม่
“เตรียมช้อนตะเกียบให้ครบคน” น้ำเสียงเรียบรื่น ขณะกำลังปิดแก๊สเตรียมยกหม้อมาม่าลงจากเตา
นำไปวางที่โต๊ะไม่ห่างครัวสักเท่าไหร่ ผมไม่รอช้ารื้อหาอุปกรณ์ พอจะรู้อยู่ตรงไหนบ้างแล้ว
หลังมีส่วนร่วมรับชมวิธีการต้มมาม่าจากพี่ร็อคมาโดยตลอด..กระทั่งสำเร็จเสร็จสิ้นพร้อมกิน
“เป็นไงไอ้ป๊อป ฝีมือต้มมาม่าไอ้ร็อคอร่อยถูกปากมึงป่ะ”
พี่เกรย์เจาะจงถามผม ภายหลังแต่ละคนตั้งหน้าตั้งตาโซ้ยเส้นมาม่ากันไปสักพักใหญ่
“อร่อยครับ..ซู้ด!” ตอบเสร็จก็ก้มลงไปจัดการต่อด้วยรู้สึกหิวสุดๆ แม้อาการปวดท้องจะยังไม่ทุเลาเบาบางสักเท่าไหร่
“มันทำอาหารอร่อย รสมือมันเป็นที่กล่าวขานชื่นชมของเพื่อนฝูง สมัยเรียนมหาลัยตั้งวงทีไร
พวกกูได้ไอ้ร็อคทำกับแกล้มให้ประจำว่ะ” พี่คมสาธยายสรรพคุณฝีมือทำอาหารของพี่ร็อค
โดยผู้ถูกกล่าวถึงเพียงแค่ยักคิ้วข้างเดียวส่งให้ผมสองจึ๊ก ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ
ก่อนสนใจจัดการมาม่าในถ้วยตัวเองต่อ ผมจึงได้รู้เกี่ยวกับคุณสมบัตินักร้องสุดเท่คนนี้
นั่นคือพี่ร็อคทำอาหารเก่งและอร่อยเสียด้วย..สาวใดได้เป็นแฟนคงไม่ต้องกลัวอดตาย
ต่างกับผมลิบลับเรื่องอาหารทำครัวห่างไกลไม่รอบรู้และไม่สันทัดเอาเสียเลย
จะว่าไปผมไม่เคยเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ คงเป็นเพราะแม่ห่วงเกรงผมจะบาดเจ็บอันตราย
ได้เลือดจากมีดจากไฟจึงกำชับห้ามป้าสม ให้ควบคุมดูแลเป็นพิเศษตั้งแต่จำความได้
เป็นสาเหตุให้ผมไม่รู้วิธีทำอะไรพวกนี้ รอให้ป้าสมกับคนรับใช้สรรหามาให้เพียงเอ่ยปากอยากกินอะไร ก็ได้ตามนั้นแล้ว..
“กูคิดว่ามึงจะแดกเยอะเสียอีก ทำไมถ้วยเดียวจอดวะ..ไอ้ป๊อป” พี่เกรย์คงแปลกใจไม่ต่างพี่ร็อค
ที่หยุดมือหันมองผมซึ่งรวบช้อนยกแก้วน้ำขึ้นจิบเป็นที่เรียบร้อย
จะให้กินเยอะได้ยังไง..ในเมื่อผมปวดท้องจนไม่นึกอยากแล้วตอนนี้
คิดว่าทานลงไปจะช่วยบรรเทาอาการปวดได้บ้าง ไหนได้กลับปวดหนักกว่าเดิมเสียอีก
“หน้ามึงดูไม่ดีเลย..ป๊อป” พี่คมทักบ้าง
“ผมปวดท้องครับพี่”
“มึงมียามาด้วยหรือเปล่า” พี่ร็อคถามแทรกขึ้น
“มีครับ..ผมขอตัวกินยาก่อนครับ พวกพี่กินกันต่อเถอะ”
ไม่อยากให้ใครพลอยกังวล กลายเป็นสร้างปัญหาให้พวกพี่เขาพะวงอาการของผม
เลยเลี่ยงขอตัวออกมากินยา กะว่าได้นอนพักคงจะดีขึ้น อย่างน้อยก็ทานมาม่ารองท้องไปแล้วเรียบร้อย
“อืม..กินยานอนพักไปเลย” พี่เกรย์กำชับ
“ครับ..” รับคำเสร็จค่อยลุกเดินออกจากโต๊ะ พยายามฝืนไม่แสดงอาการงอตัวมือกุมท้อง
ทั้งที่ขาสั่นเพราะสะกดกลั้นความทรมานที่ได้รับอยู่ ไม่อยากให้พวกพี่เขาคิดว่าผมอ่อนแอจึงต้องอดทนให้มาก
เพิ่งทำความรู้จักกันแค่วันแรก ยังไม่ได้ทำอะไรขืนถูกปิดกั้นยกอ้างว่าผมมีปัญหาด้านสุขภาพขึ้นมาล่ะก็
คงได้ชวดฉลูขาลกันพอดี อดร่วมวงเสียโอกาสเปล่าๆ
พอถึงห้องรีบกินยาที่มีติดตัวมา เรื่องนี้ป้าสมกับแม่ผมกำชับย้ำหนักย้ำหนาไม่ให้ทานข้าวผิดเวลา
อาการกำเริบต้องกินยาดูแลตัวเอง ไม่อย่างนั้นแม่จะไม่ให้ผมร่วมวงสุดโปรด เพราะท่านห่วงผมมาก
กินเสร็จจัดแจงปูผ้าตรงปลายเตียง ตำแหน่งที่พี่ร็อคระบุให้เป็นที่หลับนอนของผม
เวลานี้ไม่สามารถสะกดกลั้นได้แล้ว ถึงกับต้องงอตัวกุมท้องที่กำลังปวดอย่างทรมาน
เหมือนโดนมือไร้สภาพบิดลำไส้จนน้ำตาเล็ดหน้าตาคงบิดเบี้ยวดูไม่จืดแล้วกระมั้ง
ผมกัดริมฝีปากแน่นเพื่อช่วยบรรเทาอาการปวด ครั้งนี้รุนแรงไม่น้อยเพราะผมดันลืม
ปล่อยเวลาล่วงเลยมาจนห้าโมงเย็น ถ้าไม่ทิ้งห่างหลายชั่วโมงก็คงไม่เจ็บรุนแรงขนาดนี้ โทษใครไม่ได้ความผิดผมที่เลินเล่อ
รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นแบบนี้ยังประมาท เป็นเพราะขณะซ้อมเมามันส์มากไปหน่อย จนลืมเวลาไม่สนใจอาการปวดกระเพาะ
พอผมจับไม้กลองก็อารมณ์หลุดจนลืมโลกไปเลย ไม่คิดว่าจะใช้เวลายาวนานขนาดนี้ สมควรแล้วที่ตกอยู่ในสภาพนี้
คิดอีกทีก็คุ้มอย่างน้อยพวกพี่เขายอมเปิดใจให้ผมมากขึ้นกว่าเดิม หลังพวกเราได้ร่วมซ้อมวงในครั้งนี้..
ไม่รู้เผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหน อาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาระงับปวดที่ทานเข้าไป มีผลทำให้ง่วงนอน
เลยเผลอหลับแต่ก็ช่วยให้ทุเลาจากอาการปวดลงไปมากทีเดียว มารู้สึกตัวเพราะเสียงกระซิบเรียกผมนี่แหละ..
“ป๊อป..ป๊อป..” ค่อยเปิดเปลือกตาขึ้นดู ในขณะยังคงงัวเงียอยู่
“พี่ร็อค” พี่เขานั่งยองเข่ามือประสานบนหน้าขา จ้องผมไม่กะพริบ
สีหน้าท่าทางดูเคร่งเครียด คิ้วเข้มขมวดปมสังเกตุได้ชัด
“อืม..กูเอง..มึงเป็นไง” อ่านะ..พี่เขาคงห่วงอาการผม
“รู้สึกดีขึ้นมากแล้วครับ ค่อยยังชั่วเผลอหลับจนได้ นี่กี่โมงครับ”
จากการที่พี่เขาเปิดโคมไฟโต๊ะทำงานตรงมุมผนัง
แสงในห้องสลัวลางไม่ได้สว่างมากนัก น่าจะกลางคืนมืดค่ำแล้วสิท่า
“จะสี่ทุ่มแล้ว กูเห็นมึงหลับไม่รู้เรื่อง ไม่ได้อยากกวนมึงนักหรอก
เห็นยังไม่ได้อาบน้ำ มื้อเย็นมึงก็ไม่ได้กิน กูเก็บกับข้าวไว้ให้
มึงลุกอาบน้ำกินข้าวก่อน จะนอนต่อค่อยว่าอีกที” ผมนิ่งไปครู่ นี่ผมคงไม่ได้หูฝาดใช่ป่ะ
พี่ร็อคอุตส่าห์เก็บกับข้าวไว้ให้ผมด้วย น่าจะเป็นอาหารที่แม่บ้านนำปิ่นโตมื้อเย็นมาส่ง
ถ้าไม่แบ่งเก็บไว้ให้..กินเสร็จก็คงไม่เหลือซากเหมือนมื้อเที่ยง ไม่เหลืออะไรให้ผมกินอีกตามเคย
“ขอบคุณครับ ถ้างั้นผมขอตัวอาบน้ำนะครับ” พี่เขาพยักหน้าให้
ก่อนผละลุกเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานที่เปิดไฟโคมทิ้งไว้
ผมค่อยลุกเก็บผ้าปูนอนกับอุปกรณ์ให้เรียบร้อยไม่เกะกะ เดี๋ยวจะโดนดุว่าไม่เป็นระเบียบ
เห็นแบบนี้ชีวิตความเป็นอยู่ของนักร้องคนดัง ก็เป็นระเบียบแบบแผนแทบไม่น่าเชื่อ
จึงต้องพลอยระวังตัวกันเป็นพิเศษอยู่มากหน่อย
กลับออกมาจากห้องน้ำรู้สึกสดชื่นดีขึ้นมาก ไม่เหลืออาการปวดท้องให้ทรมานอยู่อีก
ผมสวมชุดนอนขายาวกับเสื้อเข้าชุดลายทางสีฟ้า
หยุดมองแผ่นหลังกว้าง ที่สวมเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขายาวนั่งเอาปากกาเคาะขมับอย่างใช้ความคิด
ชนิดไม่ได้ยินกระทั่งเสียงประตูที่ผมเปิดออกจากห้องน้ำด้วยซ้ำ
ลองย่องเขาไปยืนด้านหลังแอบชะโงกดูว่าพี่เขาทำอะไรอยู่..ถึงกับจิตหลุดไม่สำเนียกรอบข้างแบบนี้
บนโต๊ะตรงหน้ามีกระดาษ เห็นรอยปากกาขีดเขียนตัวโน้ตดนตรี ที่สำคัญผมเห็นเนื้อเพลงพี่เขาร่างไว้
หายสงสัยทันทีพี่ร็อคกำลังแต่งเพลงแอบอ่านอีกต่างหาก ตัวหนังสือหวัดพอสมควร
บางคำผมก็อ่านไม่ค่อยได้ เผลอชะโงกเข้าใกล้อย่างลืมตัว เพื่อจะได้เห็นชัดอีกสักหน่อย
“อ๊ะ!..ขอโทษครับพี่” สะดุ้งโหยงเชียวครับ พี่แกเล่นหันมาจมูกโด่งสัมผัสแก้มผมทีนึง
ต้องรีบขอโทษเพราะดันเสียมารยาท พี่เขาคงสัมผัสรู้ที่ผมมายืนก้มอยู่ด้านหลัง
เลยหันกลับแบบไม่ทันตั้งตัว อุบัติเหตุกระชั้นชิด ผมเองก็ไม่ทันคิดว่าพี่เขาจะรู้ตัว
พอหันแบบนี้เลยไม่ทันระวังจึงหลบไม่ทัน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
สิ่งสำคัญผมกำลังกลัวว่าพี่เขาจะโกรธที่ไร้มารยาทมายืนแอบดูต่างหาก
ก็เล่นจ้องผมนิ่งไม่พูดหูแดงหน้าแดง ไม่โมโหโกรธเลือดขึ้นหน้าจะให้คิดว่ายังไง..ผมไม่กล้าสู้ตาคมดุพี่เขาเลย
จึงเลือกก้มหน้างุด เพราะรู้ตัวว่าผิดที่เผลอเสียมารยาท เข้ามาโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียงอีกด้วย
ที่ทำแบบนั้น เพราะเกรงเป็นการรบกวนพี่เขาจนทำให้เสียสมาธิ ก็เห็นจิตหลุดจมอยู่ในภวังค์ใครจะกล้ากวน
แค่อยากรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ก็เท่านั้นเองครับ กะว่ารู้แล้วก็จะผละไปหาอะไรกิน ดันหันมาจ๊ะเอ๋เสียก่อน
“ขอโทษอีกครั้งครับพี่ ผมไม่ได้เจตนาเสียมารยาท
เผอิญเห็นพี่นิ่งเอาปากกาเคาะขมับเหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่ ผมจึงไม่กล้ารบกวน”
“มึงเลยเลือกที่จะแอบดูกูแทน” อ้าว! สรุปแบบนี้จะให้อ้างอะไรได้
รู้แล้วว่าผิด ก็ขอโทษแล้วไงเล่า..ได้แต่เถียงในใจ
“ครับ..ผมขอโทษอีกครั้งพี่” รู้ตัวว่าผิด ที่ไม่ให้ซุ่มให้เสียงเป็นใครก็คงโกรธล่ะหว้า?
“คราวหลังอย่าทำอีก กูไม่ชอบให้ใครวุ่นวาย อยากรู้อะไรให้ถาม
บอกได้กูยินดี..ไม่ต้องมาแอบดู” พูดไม่ออกกันเลยทีเดียว
“เงียบอยู่ทำไม กูเปิดโอกาสให้มึงถามแล้ว..ไอ้นี่นิ” ดุตรูอีก
“ครับ..พี่กำลังแต่งเพลงอยู่หรือเปล่าครับ” ไปไม่เป็นเลย
“อืม..มึงสงสัยอะไร..หืม”
“เปล่าครับ..เห็นพี่ดูเครียดๆ มีปัญหาหรือครับ”
“กูคิดไม่ออก พอถึงท่อนแยก กูใส่เนื้อร้องให้โดนใจไม่ได้”
“เหรอครับ ขอผมดูหน่อยได้ไหมครับ” เสือกอีก..พี่เขาไม่ตอบเอาแต่จ้องผมนิ่งอยู่ครู่ใหญ่
ก่อนเอ่ยปากถามผมคนละเรื่องไปเสียอย่างนั้น
“มึงใช้สบู่อะไร” เกี่ยวกันไหมนี่
“ผมไม่ได้หยิบของพี่มาใช้เลยนะครับ ผมเอาของผมติดมาด้วย”
สงสัยคงคิดว่าผมขโมยใช้สบู่ของตัวเองอยู่สิท่า
“กูว่ามึงสักคำหรือยัง กูถามมึงใช้สบู่ยี่ห้ออะไร”
เงิบเลยครับ ดันตีตนไปก่อนไข้ ใครจะทันคิดคุยเรื่องเพลงอยู่ดีๆ พี่แกโพล่งถามเรื่องสบู่เฉย
“จอห์นสันครับ ผมใช้ตั้งแต่เด็ก..ใช้ยี่ห้ออื่นผมแพ้ครับ”
“อืม..หอมดี” เล่นเอางงสิ สบู่เด็กจอห์นสันใช้มาจนป่านนี้
ไม่เคยได้ยินใครชมให้ฟัง..สบู่ที่ผมใช้หอมแบบนี้เลยสักครั้ง
“ครับ..ผมก็ว่าหอมดี” เลยรับเป็นแนวร่วมพี่แกไปตามระเบียบ
“มึงสนใจเพลงใหม่กูอยู่เหรอ” เข้าเรื่องที่พูดค้างกันได้สักที
“ครับพี่..ผมรู้ว่าพี่แต่งเพลงเอง พอได้เห็นแบบนี้รู้สึกตื่นเต้น..คึคึ!!”
อดหัวเราะไม่ได้ ผมโชคดีกว่าเพื่อนมาก มีโอกาสเห็นพี่เขาแต่งสดๆ ร้อนๆ
“กูยังแต่งไม่เสร็จ ติดท่อนแยกที่กูบอก”
“พี่พอจะร้องให้ผมฟังได้ไหมครับ เอาเท่าที่แต่งเสร็จก็ได้”
“อืม..Rrrr!!!..บลาๆๆๆ” แล้วผมก็ยืนฟังพี่เขาร้องเพลง
“โห!..เพราะมากเลยครับ เพลงนี้ต้องดังทะลุชาร์ทฮิตติดหูเช่นเคย
ผมกล้ารับประกันได้เลยครับพี่ร็อค พี่ตั้งชื่อเพลงหรือยังครับ” โดนใจสุดๆ
“ยังเลยวะ..กูบอกแล้วว่าติดตรงท่อนแยก กูคิดไม่ออก”
“ผมขออนุญาตดูเนื้อเพลงหน่อยสิครับ..พี่”
“อืม..” พอพี่เขาอนุญาตผมก็หยิบกระดาษร่างเนื้อเพลงกับตัวโน้ต
ขึ้นมาอ่านวนไปมาอยู่สองสามรอบ ก่อนจะใส่เนื้อที่คิดขึ้นมาเฉย
“ใครๆ..เขาว่าฉันปากหนัก เลยมักอกหักปากหนักไม่บอกรักใคร แบบนี้พอจะได้ไหมครับพี่”
ถือวิสาสะลองแต่งตามที่มันผุดขึ้นในหัวของผม ต่อประโยคของเนื้อเพลง ที่พี่เขาค้างท่อนฮุกเอาไว้เสียเอง
“เฮ้ย! เยี่ยมเลยป๊อป มึงคิดได้ยังไงวะกูนั่งจมมาสองวันคิดไม่ออกติดจะต่อท่อนแยกยังไงดี
แบบนี้ใช่เลย..กูเอาของมึงนี่แหละ” เป็นครั้งแรกที่ผมอึ้ง จ้องรอยยิ้มโชว์ฟันขาวเรียงตัวสวยของพี่ร็อค
ผมไม่เคยเห็นรอยยิ้มพี่เขาแบบนี้มาก่อน ดวงตาคมดุแวววาวเป็นประกายจากอาการดีใจ
บวกยิ้มสุดเท่เล่นเอาผมสตั๊นไปหลายวิ นึกว่าจะหน้าดุใส่
“ขอบใจวะป๊อปกูต่อเนื้อได้แล้ว ไว้ใส่โน้ตทำดนตรีเสร็จค่อยซ้อมเป็นซิงเกิลใหม่
มอบเป็นของขวัญให้แฟนคลับในการทัวร์คอนเสิร์ต ใช้เวลาที่เหลือซ้อมทันแน่”
ท่าทางดีใจของพี่ร็อค ประดับด้วยรอยยิ้มไม่หลงเหลือความเคร่งขรึมให้เห็น
ทำเอาผมรู้สึกดีตามอย่างอธิบายไม่ถูก โดยเฉพาะฝ่ามือหนาจับบ่าผมบีบแสดงการขอบใจ
ซึ่งผมมีส่วนร่วมช่วยต่อเนื้อเพลงท่อนแยกที่ติดขัดให้พี่เขา จนสามารถใส่เนื้อร้องจบลงได้สำเร็จ
“พี่ตั้งชื่อเพลงหรือยังครับ” ผมถาม เมื่อเห็นว่าเพลงนี้ยังไม่มีชื่อ
“ชื่อเพลง..‘ผู้ชายปากหนัก’ เข้ากับเนื้อหาโดนใจกูแล้ว” พี่เขาบอก
“ผมอยากรู้พี่ได้แรงบันดาลใจจากไหนครับ ถึงแต่งออกมาแบบนี้
ผมแอบรู้มาว่า ส่วนใหญ่คนแต่งเพลงจะมีอารมณ์ร่วมเพราะประสบการณ์
จึงจะสามารถถ่ายทอดเนื้อหาเกี่ยวเนื่อง สื่อความรู้สึกออกมาได้ชัดเจน”
“มึงเข้าใจถูกแล้ว แต่ก็ไม่ทั้งหมดหรอก
บางคนก็นำเอาเรื่องราวประสบการณ์ของคนใกล้ตัวมาแต่งเป็นเพลง สำหรับเพลงนี้เป็นของกูเอง”
“หา..อย่าบอกว่าพี่เคยอกหัก เพราะนิสัยปากหนักมาก่อน”
“จะว่าแบบนั้นก็ใช่ กูไม่เคยบอกรักผู้หญิงที่กูรัก อาศัยการกระทำให้เขารับรู้
จนเขาหนีไปมีคนใหม่ เพราะคิดว่ากูไม่ได้รักเขาจริง”
เหมือนนิยายเลยวุ้ย! รูปหล่อเท่เก่งรวยอย่างพี่ร็อคถูกหญิงหักอก
นึกว่าคงมีแต่สาวๆ ที่ต้องผิดหวังเพราะพี่เขาหักอกพวกเธอเสียอีก
“ผมไม่คิดว่าจะมีสาวคนไหน กล้าหักอกพี่ด้วย” พูดตามที่ใจคิด
“หึ! ทำไม..กูก็แค่ผู้ชายธรรมดา ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนคนรักใหม่เขา
ขนาดแก่คราวพ่อเขายังทิ้งกูไปแต่งงานด้วย เงินต่างหากที่ผู้หญิงเขาสน”
ถ้าไม่ได้ยินจากปากซุปเปอร์สตาร์คนดัง นักร้องบอยแบนด์ของเอเชียด้วยตัวเอง
ผมคงไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยินเป็นแน่ พอสังเกตุสีหน้าแววตาซึ่งดูเศร้าของพี่ร็อค
ช่วยยืนยันคำพูดพี่เขาแล้ว ผมก็หมดข้อสงสัยในทันที พี่เขาคงอกหักจากผู้หญิงคนนั้นจริง
ถึงสามารถแต่งเพลงนี้ขึ้นมา โดยเลือกที่จะใช้เพลงนี้ เปิดตัวทัวร์คอนเสิร์ตครั้งใหญ่อีกต่างหาก
“ผมว่าพี่ใส่ดนตรีต่อเถอะครับ ผมไม่กวนแล้วไว้รอฟังทีเดียวดีกว่า ขอตัวหาอะไรกินก่อนนะครับ”
รีบเปลี่ยนเรื่อง หลังพี่เขาเข้าสู่โหมดเศร้า ผู้หญิงคนที่ว่าคงมีอิทธิพลต่อพี่เขามาก
ทั้งที่แต่งงานไปแล้วพี่เขายังไม่ลืม อยากรู้แล้วสิผู้หญิงคนนี้คือใคร
เธอเป็นคนดังสังคมคนมีชื่อเสียงหรือเปล่า สักวันผมต้องรู้ให้ได้ แค่อยากเห็นหน้าผู้หญิงที่หักอกพี่ร็อค
หนุ่มหล่อผู้เป็นขวัญใจสาวค่อนเอเชีย ว่าเธอจะมีหน้าตายังไงหนอ..จะสวยขนาดไหนวะ!
ผมเก็บเอาเรื่องนี้ไปขบคิดขณะนั่งทานข้าว ที่พี่ร็อคตักแบ่งไว้ให้ บนโต๊ะอาหารนั่นแหละ
มีฝาครอบปิดเรียบร้อย พานอดคิดว่าเพลงล่าสุดที่จะเปิดตัวรับรองดังกระฉูดแน่
นี่สินะถึงมีโปรเจคให้วงเก็บตัวที่เพ้นท์เฮ้าส์ก่อนทัวร์คอนเสิร์ตใหญ่
ที่แท้จุดมุ่งหมายของบริษัทต้องการให้พี่ร็อคออกซิงเกิลใหม่ มอบเป็นของขวัญพิเศษให้แฟบคลับ
รับรองเรียกเรทติ้งสร้างกระแสดังอีกแล้ว กับวงสุดฮอต Lucky One
ที่มีผมนายธราธิปหรือป๊อป เป็นมือกลองในฐานะสมาชิกใหม่ของวง เปิดตัวในงานนี้ด้วยเช่นกัน..
มาต่อตามนัดแล้วนะคะ เจอกันอีกทีวันพฤหัสบดีที่ 1 นี้ค่ะ
วันแรงงาน เราคนใช้แรงงาน จึงได้หยุดพักมาอัพนิยายให้คนอ่านต่อไป 555!!!
ปล.หนังสือนิยาย สงครามทะเลทราย..ศึกเทพมหาธาตุ ยังพอมีเหลืออยู่นะคะ
ใครสนใจติดต่อได้ที่อีเมลล์ luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com
:L2: :กอด1: :L1:
-
ความสัมพันธ์กับพี่ร็อคและพี่คนอื่นๆดีขึ้นแล้วน้าาาา
ดีและป็อบ สู้ๆๆ
ว่าแต่พี่ร็อคเจอกลิ่นสบู่เด็กเข้าไปเป็นไงล่ะพี่ อิอิ
-
>____<
-
:mew3: :mew3: :mew3: แนวดนตรีเบาๆก็ดีไปอีกแบบ
-
ได้รับการยอมรับขึ้นมานิดนึงแล้ว
-
พัฒนาไปอีกขั้นน้องป๊อป :hao6:
-
มาต่อแล้วๆ :katai2-1:
ทุกคนเริ่มดีกับป็อปมากขึ้นแหะ หรือนี่จะแค่เริ่มต้น? - .-
รอวันแรงงานค่ะ 55555
-
ดีใจแทนน้องป็อปที่ได้รับการยอมรับจากพี่ๆ
แถมพี่ร็อคเริ่มสนิทใจด้วยเพราะความสามารถอีก
ที่สำคัญกลิ่นแก้มน้องคงทำให้พี่สะดุดใจไม่น้อย
ถึงขั้นถามหายี่ห้อสบู่ เลยทีเดียว o18
บวกเป็ด
:pig4:
-
ดีใจด้วยป๊อปในที่สุดทุกคนก็ยอมรับในความสามารถ แถมได้กินมาม่าฝีมือพี่ร็อคอีก~
-
แหนะๆพี่ร๊อคมีชมร้องว่าเเก้มหอมนะ กิ๊วๆๆ :katai2-1:
จะรอวันเเรงงานนะค่ะ รอๆๆรอเขารักกันด้วยยยย
-
ตามมาอ่านแล้วจ้า ป๊อบเริ่มเข้ากับทุกคนได้มาขึ้นแล้ว รอตอนต่อไปค่ะ
-
พี่ๆ เลิกหมางเมินก็ดีแล้ว แต่การถามหายี่ห้อสบู่นี่แหมแหม พี่ร๊อค
-
รอ คอย ตอน ต่อ ไป เฮ้อ เมื่อไรจะวันที่ 1 สักทั -*- :seng2ped:
-
:hao6: o13 o13 o13 o13
-
บรรยากาศในวงดีขึ้น
มีถามด้วยว่าน้องป๊อบใช้สบู่อะไร :-[
-
เย้.....ได้รับการยอมรับจากสมาชิกในวงแล้ว :)
-
แอร้ย เริ่มเปิดใจให้น้องป๊อปกันแล้ว
-
เริ่มฟินนิดๆแล้ว
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งสนุก
-
ป๊อปปป สู้ ๆ จ้า โบกป้ายไฟ
-
เหมือนกัน อิอิ เป็นพวกใช้แรงงานเหมือนกันจ้า ไว้พบกันวันที่จ้า
-
กำลังจะราบลื่น ดูแล้วป๊อปน่าจะชนะใจทุกคนได้ไม่ยาก
น้องออกจะเก่งนี่ครับ ไม่รักก็บ้าแล้ววววว :hao6: :hao7: :katai4:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..4
“พร้อมรึยังวะ..ป๊อป”
พี่เกรย์ถาม ระหว่างพวกเราง่วนอยู่กับการเช็คเครื่องดนตรีในห้องซ้อม คงเห็นผมเหม่อคิดเรื่อยเปื่อยถึงได้ถาม
“ผมเรียบร้อยแล้วครับพี่” ตอบแกพร้อมรอยยิ้ม
“อารมณ์ดีนะมึง คืนแรกนอนสบายสิท่า เช้านี้ดูสดชื่นเป็นพิเศษ” ผมไม่ตอบเพียงส่งยิ้มให้แกไม่หุบ
“ยังไงช่วงที่ซ้อมให้ผู้บริหารดูห้ามพลาดนะไอ้หนู มึงต้องเล่นให้ดีอย่างเมื่อวานที่โชว์เทพให้พวกกูทึ่ง
อีกชั่วโมงพวกเขาคงมาถึง พี่ตาลโทรบอกไอ้ร็อคมันเมื่อตะกี้” พี่เขาย้ำแบบนี้เหมือนให้กำลังใจในสไตล์ของเขา
หากเขาไม่อยากให้ผมร่วมวงด้วย..คงไม่พูดขึ้นมาแน่
“ครับพี่” ผมขานรับยิ้มอย่างมีความสุข สาเหตุเพราะรู้สึกสบายใจโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก ตอนแรกคิดว่าคงใช้เวลาพอสมควร
กว่าพวกพี่จะเปิดใจยอมรับผมได้ กลับเหนือความคาดหมาย เพียงวันเดียวผมก็ได้ไมตรีตอบจากพวกพี่เขาแล้ว
นึกย้อนไปเมื่อคืนวานที่ทำให้ผมหลับอย่างเป็นสุข เพราะพี่ร็อคเขาออกจะเอ็นดูผมอย่างไม่คาดฝันเลยด้วยซ้ำ..
“มึงนอนได้เลย” ทานข้าวเสร็จแปรงฟันอีกรอบ เดินออกห้องน้ำ พี่ร็อคบอกกับผม
“ครับ..พี่ยังไม่นอนหรือครับ” เห็นพี่แกถือเนื้อเพลงในมือ ท่าทางกำลังจะออกจากห้อง
“กูจะไปอัดเดโม..คงจะดึกมึงนอนก่อนเลยไม่ต้องนอนตรงพื้นแล้ว เก็บที่นอนให้เรียบร้อยขึ้นไปนอนบนเตียง
เว้นฝั่งขวาให้กูด้วย” พูดจบไม่รอให้ผมถามไถ่อันใด พี่เขาก้าวออกจากห้องฉับๆ ผมได้แต่กะพริบตาปริบๆ
มองตามแผ่นหลังกว้างอย่างนึกแปลกใจ เมื่อเช้ายังกำชับย้ำเสียงดุห้ามผมนอนบนเตียง ให้ปูพื้นตรงปลายเตียงอยู่เลย
แต่ตอนนี้อนุญาตให้ผมนอนบนเตียงเสียงั้น ใช่แปลว่าเวทนาที่เห็นผมนอนขดตัว เพราะอาการปวดท้องตอนเย็นหรือเปล่า
ถึงได้เปลี่ยนความคิด ที่แท้ก็อ่อนโยนเป็นนี่หว่า? ไม่ว่าเป็นเหตุผลใดก็ตาม ผมถึงกับยิ้มไม่หุบเมื่อนึกถึงเหตุการณ์
เช้ามาผมตื่นตามปกติ พี่ร็อคหลับสนิทหน้าหล่อจนอดอิจฉาไม่ได้ ท่าทางกำลังอยู่ในห้วงนิทรารมย์แสนสุข
ผมไม่รู้ว่าพี่เขากลับมาตอนไหน เดาเอาว่าคงราวตี 2-3 ช่วงตีหนึ่งผมลุกเข้าห้องน้ำยังไม่มา คงหลังจากนั้นนั่นแหละ
นอนดึกมากถึงได้หลับสนิทอย่างที่เห็น ผมนั่งจ้องนานสองนาน ท่าทางไม่รู้ตัวเลยสักนิด ช่วงเวลาที่ผมมีโอกาสสำรวจใกล้ชิด
คงตอนพี่เขาหลับสนิทได้เท่านั้น เวลาปกติผมไม่กล้ามองนาน ลูกตาพี่เขาดุเกินไปมั้ง..
พี่ร็อคตื่นแปดโมงกว่าเกือบจะเก้าโมง ซึ่งเลยเวลาอาหารเช้าแล้ว ผมไม่ลืมตักแบ่งกับข้าวเก็บไว้ให้
ตอบแทนที่เมื่อวานพี่เขาเก็บให้ผม ไม่มีใครกล้าปลุกเห็นเป็นเรื่องคุ้นชินของพี่คมกับพี่เกรย์
ระหว่างทานมื้อเช้า..พี่เกรย์บอกให้ผมฟังว่า
“ไอ้ร็อคมันตื่นสายแสดงว่าเมื่อคืนคงดึก มีไม่บ่อยหรอกนอกจากมันแต่งเพลงติดลม
หรือไม่ก็ทำเดโมร้องไกด์ ไว้ให้พวกเราแกะกันซ้อม”
“ครับ” ผมขานรับเหตุผลที่พี่เขาอุตส่าห์บอกให้รับรู้
“กินข้าวเสร็จ มึงไปเช็คกลองให้เรียบร้อย 11 โมงทีมผู้บริหารกับโปรดิวเซอร์จะมาดูพวกเรา
ป้องกันเหตุขัดข้องเกินขึ้นได้ ไม่ควรประมาท”
“ครับ” ประโยคปิดท้าย จากนั้นพวกเรามาตรวจเช็คเตรียมเครื่องดนตรีให้พร้อม ระดับมืออาชีพทุกอย่างต้องสมบูรณ์
ไม่เกิดปัญหาติดขัด ซึ่งสิ่งเหล่านี้ผมยอมรับ ในความเป็นมืออาชีพของพวกพี่เขาอย่างหมดใจ
“เป็นไง..มีปัญหาหรือเปล่า” ผมหันตามต้นเสียง พี่ร็อคเดินเข้ามา เจาะจงถามพี่คมกับพี่เกรย์
เพียงปรายตามองผมยักคิ้วให้แทนคำทักทาย ผมก็ส่งยิ้มตอบพี่เขาตามมารยาท
“OK ทุกอย่างพร้อม ว่าแต่มึงถืออะไรมา” ผมมองมือพี่ร็อคตามคำทักของพี่คม
เห็นเป็นแผ่นซีดี..พี่ร็อคถือติดมือเข้ามาด้วยสามตลับ
“เดโมเพลงใหม่ กูทำเสร็จแล้ว..พวกมึงเอาไปแกะเตรียมซ้อมด้วย กูตั้งใจมอบของขวัญพิเศษให้แฟนเพลง”
“เยี่ยมเลยวะ ได้โชว์เพลงใหม่รู้สึกตื่นเต้นอะดรีนาลีนหลั่งกระฉูด” พี่เกรย์พูดจบก้าวเข้าไปรับซีดีเดโมก่อนใคร
ตามด้วยพี่คมคนสุดท้ายคือผม พี่ร็อคพยักหน้าเรียกให้เข้าไปเอาเช่นกัน ผมเองก็ต้องแกะกลองซ้อมด้วย
“ขอบคุณครับพี่” รับมาพร้อมขอบคุณ เขาอุตส่าห์อดหลับอดนอนทำจนเสร็จ
สายเลือดศิลปินเข้มข้นจริงๆ ผมเสียอีกรอแกะอย่างเดียว
“ให้เวลาสองวันเราจะเริ่มซ้อมกันเลย เผื่อเวลาแก้ไขด้วย พวกมึงยังไม่ได้ลองฟัง บางทีอาจมีคำแนะนำเพิ่มเติม
ยังไงลองฟังดูก่อน” พี่เขาเปิดกว้าง แสดงว่าทุกเพลงที่แต่ง หากเพื่อนร่วมวงมีข้อเสนอให้มีการแก้ไขปรับเปลี่ยน
พี่เขาก็ใจกว้างยอมรับฟังเสียงส่วนใหญ่ มิน่าผลงานที่ออกมาจึงการันตีคุณภาพทุกชุด
ไม่เคยสร้างความผิดหวังให้แฟนเพลงเลยสักครั้ง
“อืม..หลังเล่นให้พวกผู้บริหารดูพวกกูค่อยฟัง แต่ยังไงระดับมึงกูกับไอ้คมเชื่อมือว่ะ!
เพลงมึงเคยทำพวกกูผิดหวังเหรอ..เพื่อนรัก”
พี่เกรย์พูดพร้อมกับตบไหล่พี่ร็อคสองที สัมผัสได้ชัดเจนพวกพี่เขาเข้าใจกันลึกซึ้ง
ยอมรับนับถือกันจนมองไม่เห็นช่องว่างของเพื่อนสนิทเลย กลุ่มผม ไอ้ขิง ไอ้แต๊ก ไอ้นิน แม้เราสนิทกันมาก
ยังดูห่างไกลจากพวกพี่เขาอยู่พอสมควรทีเดียว เหมือนพวกพี่ทั้งสามคน เขามองตากันก็เข้าใจกันแล้ว
“กูมีอีกเรื่อง..ร็อค” น้ำเสียงพี่คมฟังดูแปลก สะกิดให้ผมสนใจเป็นพิเศษ
มีเรื่องอะไรทำไมท่าทางพี่คมถึงดูเครียดขึ้นมาเฉย
“มึงมีอะไร” พี่ร็อคเลิกคิ้วถามหน้านิ่ง
“มึงรู้หรือยัง วันนี้คุณพนมเขาจะเข้ามาดูพวกเราซ้อมด้วย”
“อืม..รู้แล้วพี่ตาลเพิ่งบอก มึงห่วงความรู้สึกกู” ผมหูผึ่งขึ้นมาทันทีหลังจบประโยคของพี่ร็อค
คุณพนมเป็นใคร? ทำไมพี่คม พี่เกรย์ถึงมีสีหน้าลำบากใจ หนำซ้ำท่าทางทั้งคู่ไม่ปฏิเสธคำพูดพี่ร็อคเสียด้วย
ถึงไม่ออกปากยอมรับ แต่ก็ชี้ชัดว่าพวกพี่เขาห่วงความรู้สึกพี่ร็อคจริงๆ
“ขอบใจ..กูไม่เป็นไรหรอก สบายใจได้” พี่ร็อคนิ่งไปครู่ ค่อยจับบ่าพี่คมก่อนยืนยันให้เพื่อนรักสบายใจ
“มึงแน่ใจ..ร้อยวันพันปีไม่เคยเข้ามาดู นึกยังไงวะดันร่วมทีมมากับผู้บริหารครั้งนี้ด้วย”
พี่เกรย์พูดด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด ยิ่งเพิ่มความสนใจให้ผมอยากรู้เข้าไปอีก คุณพนมเป็นใคร?
“เอาน่า เขาอยากมาก็ช่างเขาสิ” พี่ร็อคพูดเสียงเรียบ เหมือนไม่ใช่ประเด็นที่จะนำมาเป็นปัญหา
แต่ผมแอบเห็นแววตาคมดุของพี่เขาไหววูบ บุคคลผู้นี้ต้องมีอิทธิพลกับพี่ร็อคแน่
ไม่งั้นทำไมทั้งพี่คม พี่เกรย์ ถึงได้ดูหนักอกหนักใจกับการมาของคนผู้นี้แทนพี่ร็อคด้วย..
“มองอะไรมึง..ไปเตรียมตัวได้แล้วไอ้หนู” พี่เกรย์หันมาเขม็งตาดุใส่ผมเฉย
เหมือนไม่ต้องการให้มีส่วนร่วมรับฟังเรื่องที่พูด เล่นกันท่าแบบนี้ยิ่งทำให้ผมเกิดความสงสัยเข้าไปใหญ่
แกไล่ผมจนพ้นระยะห่างในการฟัง ทั้งสามหนุ่มก็พูดคุยกันต่อสีหน้าไม่สู้ดี
ตกลงมันเรื่องอะไรกัน..ทำไมพวกพี่เขาถึงดูเคร่งเครียดต่อผู้บริหารคนนี้นัก
ทั้งที่ในใจเกิดคำถามที่ไม่ได้คำตอบ ผมก็ต้องจำใจวางความคิดเหล่านั้นพับเก็บ
หันมาเปิดซีดีเดโมเพลง ‘ผู้ชายปากหนัก’ ที่พี่ร็อคร้องไกด์ ใส่ดนตรีเสร็จเรียบร้อย
จิตหลุดไปกับความไพเราะของเพลง พลอยลืมเรื่องคาใจก่อนหน้าไปเสียสิ้น
[..Rrrr!!!...Rrrr!!!..] โทรศัพท์สั่นในกระเป๋ากางเกง ล้วงออกมาดูเป็นเบอร์ไอ้ขิงมันโทรเข้ามา
“ว่าไงมึง” ผมทักกลับไป
[หายเงียบเลย..ได้ดีแล้วไม่คิดติดต่อพวกกูเลย..ห่าป๊อป]
“ติดต่อไรเล่า กูเพิ่งโทรคุยกับมึงสามวันก่อน มึงเป็นเมียกูเหรอขิง ถึงต้องรายงานทุกวัน..สัด!”
ย้อนกลับมันเป็นชุด รู้ว่ามันแกล้งหยอกเล่น
[หน้าอย่างมึงจะเป็นผัวกู มึงต่างหากสมควรเป็นเมียกูมากกว่านะ ที่มึงอ้างมันสามวันมาแล้ว
กูก็อยากรู้ความคืบหน้าสิวะ มึงเป็นไงได้เก็บตัวร่วมกับพวกพี่เขา
ไม่เห็นมึงรายงานให้กูรู้นี่หว่า ไอ้แต๊ก ไอ้นินมันก็ถามมา]
“เมื่อวานเพิ่งเจอพวกพี่เขา หัวกูหดใจเป็นปลาซิวเลยมึง นึกว่าจะโดนตะเพิดกลับแล้วเสียอีก
พวกพี่เขาไม่ต้องการให้กูร่วมวงวะ! แต่ตอนนี้โอเคขึ้นมาแล้ว กูพอหายใจหายคอสะดวกขึ้นหน่อย” ผมระบายให้มันฟัง
[ทำไมวะ?..พวกพี่เขาถึงไม่อยากให้มึงร่วมวง ในเมื่อมือกลองไม่มี ไม่ได้มึงแล้วจะให้ใครตีกลองให้เล่นวะ?..]
มันตั้งคำถามตามเหตุผล
“เขาคงอยากได้มืออาชีพที่มีประสบการณ์ ไม่ใช่เด็กอย่างกูซึ่งไม่มีประสบการณ์มาร่วมวงด้วย
นับอายุกูห่างไม่น้อยนะมึง พวกพี่เขาอายุ 22 กูเพิ่งจะย่าง 17 เป็นใครก็คงรู้สึกไม่ต่างพวกเขาหรอกวะ..ขิง”
[เรื่องนั้นก็ใช่ แต่มึงเข้ามาเพราะผ่านออดิชั่นมานะป๊อป]
“พวกพี่เขาไม่พอใจตอนออดิชั่นไม่ได้ร่วมเป็นกรรมการ เรื่องนี้ยุติแล้วหลังเมื่อวานบ่าย
กูโชว์ฝีมือร่วมซ้อมกับพวกเขาไปครึ่งวัน ตอนนี้รู้สึกเปิดใจยอมรับกูแล้วมั้ง ไม่มีปัญหาอะไรมึงไม่ต้องห่วง
ไม่อย่างนั้นพี่ร็อคคงไม่ยอมให้กูแกะเพลงใหม่ ที่เขาเตรียมเปิดซิงเกิลมอบเป็นของขวัญในทัวร์คอนเสิร์ตใหญ่ทั่วเอเชีย
ถ้าพวกเขาวางแผนเขี่ยกูออกก็คงไม่จำเป็นมอบเพลงมาให้กูซ้อม กูสบายใจขึ้นแล้ว..ว่าแต่มึงโทรมาถามกูแค่เรื่องนี้หรือ”
ผมบอกให้มันหายกังวล ไม่อยากให้เพื่อนต้องมาพลอยคิดมากไปด้วย
[เฮ้ย! จริงดิ..มึงได้ฟังเพลงใหม่พี่เขาแล้วเหรอวะ สนุกมากไหมวะ! ขอกูขอฟังด้วยสิป๊อป
โห!..มึงโชคดีชะมัดได้เปิดซิงเพลงใหม่เชียวนะโว้ย!!]
“ฮะฮ่าๆ..อิจฉากูดิ จัดให้เพื่อน..มึงฟังผ่านโทรศัพท์เอานะ เดี๋ยวกูเปิดให้ฟัง ไม่มีพวกมึงกูก็คงไม่ได้มายืนจุดนี้หรอก
ว่าแต่มึงฟังแล้วไอ้แต๊ก ไอ้นินมันไม่อิจฉาด่ากูลับหลังหืม” ผมพลอยขำท่าทางตื่นเต้นของมันด้วย ซึ่งไม่แปลกเลยสักนิด
ในเมื่อวงพวกพี่คือไอดอลวงดนตรีในดวงใจพวกเรา พอมีความเคลื่อนไหวใหม่ๆ ย่อมทำให้แฟนตัวยงตื่นเต้นสนใจอย่างที่เห็น
[เอาน่ามึงเปิดให้กูฟังก่อน มีโอกาสค่อยให้พวกมันฟังทีหลังสิวะ! ขอกูแจมต่อจากมึงเถอะ]
น้ำเสียงอ้อนไอ้ขิงทำผมกลั้นขำไหล่สั่น นึกถึงหน้ามันตอนนี้ คงส่งสายตาวิงวอนชนิดเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้
ไอ้นี่เวลาต้องการให้ผมช่วยหรือตามใจอะไร มันอ้อนได้น่าสงสารสุดๆ หน้ามือเป็นหลังมือกับตอนที่มันออกคำสั่ง
ในฐานะหัวหน้าวงทีเดียว มันไฟแรงมีภาวะความเป็นผู้นำสูง พวกผมไม่มีใครค้านยกให้มันเป็นหัวหน้าวงตามระเบียบ
จากนั้นผมก็เปิดเพลงที่พี่ร็อคร้องให้ไอ้ขิงฟังจนจบ ไม่ต้องเดามันจะมีความสุขแค่ไหน
ทิ้งท้ายก่อนที่เราจะจบการสนทนา มันขอบอกขอบใจผมยกใหญ่ แถมบอกจะคอยเป็นกำลังใจ
รอชมผมแสดงคอนเสิร์ตระดับมืออาชีพครั้งแรกในชีวิต ชนิดเกาะขอบเวทีกันเลย
ผมพลอยมีความสุขไปด้วย เมื่อฟังน้ำเสียงปลื้มของไอ้ขิงฉายชัด มันชอบเพลงใหม่นี้
ยืนยันกับผมว่าต้องดังเปรี้ยงปร้างติดชาร์ตอีกตามเคยเสร็จคุยธุระกับไอ้ขิง กลับมารวมกลุ่มพวกพี่ เพราะจวนได้เวลา
“มาพอดีมึง พี่ตาลมาถึงแล้ว ให้เราไปต้อนรับผู้บริหารพร้อมกัน”
พี่คมพูดกับผม หลังเดินเข้าไปสมทบ ดูแต่ละคนท่าทางเป็นปกติดี
“ครับ” ผมขานรับ ค่อยก้าวตามพวกพี่เขาขึ้นข้างบน เพื่อต้อนรับผู้บริหารและโปรดิวเซอร์กับทีมงาน
ซึ่งครีเอทรูปแบบคอนเสิร์ตในครั้งนี้
>
>
“สวัสดีครับ..ดีครับๆ” พวกเราพร้อมใจยกมือไหว้ เมื่อคณะบริหารกับทีมงานชุดใหญ่ร่วมยี่สิบคน
ทยอยเดินเข้ามาในห้องรับรองจนแน่นขนัด
“ตามสบายไม่ต้องพิธีรีตอง เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาพ่อว่าร็อคพาพวกเราลงไปดูการซ้อมดีกว่า
เวลาที่เหลือจะได้ประชุมหารือเพื่อเร่งสรุปรูปแบบให้เสร็จ เหลือเวลาแค่เดือนเศษต้องเตรียมการสมบูรณ์ให้เรียบร้อย
ฝ่ายดูแลจะได้ประสานกับประเทศที่เราต้องไปเปิดคอนเสิร์ต ส่งรูปแบบให้พวกเขาภายในอาทิตย์นี้แล้ว”
ประธานคุณพ่อพี่ร็อค พูดให้ได้ยินกันทุกคน เป็นการกระชับเวลาอย่างรวดเร็ว ทุกคนที่มามีทั้งหญิงทั้งชาย
ทั้งวัยอาวุโส วัยกลางคน วัยทำงาน คละเคล้ากันไปหมด
ผมพยายามสอดสายตาสำรวจ หนึ่งในผู้บริหารที่ชื่อคุณพนมไม่รู้ว่าคนไหน ในเมื่อผู้หญิงที่ผมมองส่วนใหญ่
ไม่เห็นวี่แววใครจะมีตำแหน่งสูงเป็นถึงผู้บริหารสักคน ลักษณะภูมิฐานต่อให้ไม่มีการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
ราศีของคนระดับนี้ต้องเตะตาบ้างล่ะ เท่าที่จับสังเกตสีหน้าท่าทางพวกพี่ร็อค
ก็ปกติไม่เห็นใครออกอาการกับผู้หญิงคนไหนให้จับพิรุธ
โชคดีหน่อย ขณะกำลังทยอยเดินลงชั้นใต้ดิน ซึ่งเป็นห้องซ้อมโดยผู้บริหารสามารถนั่งชมยังโถงรับรอง
กว้างขวางด้านนอก อาศัยมองพวกเราผ่านกระจกได้ไม่มีปัญหา ระบบเสียงเปิดลำโพงภายนอก
เพิ่งรู้ลงทุนระบบของเพ้นท์เฮ้าส์ที่นี่หลายตังค์ทีเดียว มิน่าวงบอยแบนด์อันดับหนึ่งถึงมาใช้สถานที่แห่งนี้เป็นการเก็บตัว
เพราะสะดวกแบบนี้นี่เอง ขณะผมเดินตามไป พี่ตาลผู้จัดการวงก็รั้งแขนผมเอาไว้ เพื่อจะขอนัดหมายเป็นการส่วนตัว
“ป๊อป..พรุ่งนี้เช้าพี่จะมารับเราไปปรับเปลี่ยนลุค ให้เข้ากับวงเป็นสไตล์เดียวกันกับพวกพี่ๆ
ไม่ว่าเสื้อผ้าหน้าผม พรุ่งนี้เช้าเตรียมตัวให้พร้อม พี่นัดร้านไว้เรียบร้อยแล้วครับ”
ผมยิ้มหน้าบาน แบบนี้แสดงว่าผมผ่านโดยสมบูรณ์แล้วสิ ได้ร่วมเป็นสมาชิกใหม่ของ Lucky One
โดยไม่ต้องกังวลจะถูกขับออกจากวงแล้วใช่ไหม ยืนยันจากที่พี่ตาลพาผมไปเปลี่ยนลุคให้เป็นสไตล์เดียวกับพวกพี่ร็อค
คือคำตอบที่ชัดเจนสินะ
“ครับพี่..” รีบรับปาก..ไม่ต้องลังเลเสียเวลาคิดนาน
“ยิ้มใหญ่เลย อย่างป๊อปคงไม่ต้องทำอะไรมาก ผิวพรรณหน้าตาเรามีมาเต็มอยู่แล้ว
โชคดีที่พี่ไม่ต้องเหนื่อยพาไปศัลยกรรม” อึ้งไปหลายวิ
“หมายความ..ถ้าดูไม่ได้ต้องศัลยกรรมหรือครับ” ถามให้แน่ใจ
“สมัยนี้ก็แทบทั้งนั้นแหละครับ ศิลปินซุปเปอร์สตาร์อาศัยเสียงดีความสามารถเด่นอย่างเดียวไม่ได้
หน้าตาก็เป็นปัจจัยหลักใช้แข่งขันด้วย ไม่งั้น Lucky One จะดังเป็นแชมป์ติดต่อกันแบบนี้ได้หรือ
ถ้าหนุ่มๆ ในวงหน้าตาไม่เทพแล้ว คงอยู่ได้ไม่นานหรอกครับ” เถียงไม่ออก ยอมรับหรอกหน้าตาพวกพี่ร็อค
รวมถึงบอดี้ร่างกายสาวกรี๊ดกระจาย แต่ผมยังคงสงสัย
“พวกพี่ร็อคเขาศัลยกรรมกันมาหรือครับ” นี่ต่างหากที่ผมสงสัยจนไม่คิดจะหุบปาก โพล่งถามพี่ตาลไปตรงๆ
“สำหรับร็อคไม่ใช่ครับ รายนั้นเขามาแต่เกิดไม่ต้องปรับแต่งอะไร แต่เกรย์ คม เต้ สามคนหลังทำนิดหน่อย
ตัดปีกจมูก เหลากราม ขริบใต้ตา คนละนิดละหน่อย พวกเขาไม่ได้เข้าขั้นแย่ เพียงปรับให้หล่อเหลากว่าเดิม
มากสุดคงเป็นเต้เสริมจมูกเพิ่ม ของเดิมไม่รับกับหน้า เรื่องนี้รู้กันภายใน พวกเราไม่ปล่อยข่าวให้หลุดไปถึงสื่อ
แต่ก็มีพวกคุ้ยแคะล้วงประวัติตามรูปเก่าเก็บสมัยมัธยมมาเปรียบเทียบ ผลงานบริษัทคู่แข่งที่หวังดิสเครดิตเรา
เพราะถูกช่วงชิงยอดขายชนิดไม่เห็นฝุ่น กลยุทธ์ทางการตลาดเป็นเรื่องปกติธรรมดาเมื่อมีการแข่งขัน
ก็ต้องหาจุดอ่อนคู่แข่งเพื่อช่วงชิงส่วนแบ่งทางการตลาดให้ได้มากกว่า เรื่องนี้ป๊อปไม่ต้องเข้าใจหรอกครับ”
พูดจบดันบอกให้ผมไม่ต้องทำความเข้าใจเสียอย่างนั้น ตกลงพี่ตาลพูดให้ผมรู้เอาไว้
เพียงแค่นั้นหรืออย่างไร..ผมงงกับพี่แกอยู่เหมือนกัน
“ครับ..ว่าแต่ผมสงสัย คู่แข่งสร้างกระแสลบ คุ้ยแคะประวัติแล้วพวกพี่เขาแก้ตัวกันยังไงครับ”
นึกภาพไม่ออกจริงๆ โกหกหน้าตายหรือไง
“ก็ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยเป็นหน้าที่พีอาร์บริษัทเป็นคนตอบสื่อไป พวกเราไม่ต้องให้สัมภาษณ์อะไร
พวกพี่จัดการแทนหมดถ้าเจอเรื่องพวกนี้ ซึ่งก็ซาเงียบหายไปแล้ว สมัยนี้คนทำศัลยกรรมมันกลายเป็นเรื่องจำเป็น
ในชีวิตประจำวันกันไปแล้ว จึงไม่ค่อยมีผลอะไรเท่าไหร่หรอก”
“อ๋อ!! หรือครับ” รับคำแบบงงๆ
“ไปเถอะ โชว์ให้สุดฝีมือเลยนะ”
“เดี๋ยวครับพี่..ผมอยากรู้คุณพนมที่เป็นผู้บริหารคนไหนหรือครับ” อาศัยถามพี่ตาลเอานี่แหละ
“แกกำลังมา ยังมาไม่ถึงหรอกสักพักนะ..ป๊อปถามทำไมหืม”
“เปล่าครับ..ตกลงผู้บริหารที่มาในวันนี้มากันทั้งบริษัทหรือครับ” แถดึงความสนใจพี่ตาลเปลี่ยนเรื่องเสียเลย
“ไม่หรอกหลักๆ ก็เกือบหมด ขาดไม่กี่คนมั้ง พี่ไม่แน่ใจมีใครบ้าง ถ้านับย้อนไปเมื่อ 5 ปีก่อนพี่รู้จักหมด
มาเยอะเอาก็ตอนบริษัทเกิดปัญหาด้านสภาพคล่องบริหารขาดทุน เพราะการทุจริตจากเพื่อนรักของพ่อพี่ร็อค
ถึงขั้นเกือบล้มละลาย ได้คุณพนมกับอีกหลายคนยื่นมือเข้ามาช่วยซื้อหุ้นกลายเป็นระดมทุนกอบกู้สถานการณ์คืนมาได้บางส่วน
แต่ก็ร่อแร่เพราะ ขณะนั้นบริษัทประสบกับภาวะขาดทุน ไม่มีศิลปินดังในค่ายทำเงินได้เลย 2 ปีหลังวงพี่ร็อคถือกำเนิด
เกิดกระแสตอบรับล้นทะลักช่วยกู้สถานะทางการเงินของบริษัทกลับมามั่งคั่งขึ้นอีกครั้ง
กว่าจะผ่านวิกฤติเล่นเอาหายใจหายคอลำบากกันมาพอสมควร เรื่องนี้แหละที่ทำให้มีบอร์ดบริหารชุดใหม่”
“ผมไม่เคยรู้เรื่องเหล่านี้เลย”
“ป๊อปจะรู้ได้ยังไง นึกย้อนเวลาไปเราคงอยู่ม.1 ยังเด็กอยู่เลยนี่นา ถ้าไม่รู้จักวงของพี่ร็อค
ที่เราได้ให้สัมภาษณ์เป็นไอดอลตอนเข้ามาออดิชั่นมีหรือป๊อปจะสนใจ ช่วงนั้นบริษัทชื่อเสียงเท่ามดไม่ได้ยักษ์ใหญ่อย่างวันนี้”
ผมพยักหน้าเข้าใจสิ่งที่พี่ตาลหยิบยกมากล่าว ยอมรับก่อนนี้ผมไม่รู้จักเลย
“เอาเถอะ..อย่าเสียเวลาไปเตรียมตัวได้แล้ว”
“ครับพี่” ผมลาพี่ตาลเสร็จ ก็รีบผละไปรวมกับวงในห้องกระจกซึ่งใช้ทำการโชว์ของพวกเรา
หลังเห็นพวกพี่ตรวจเช็คความสมบูรณ์ให้แน่ใจกันผิดพลาดกันอีกครั้ง เรื่องลำดับเพลงที่จะเล่นไม่ต้องย้ำ
เพราะพี่เกรย์แกส่งรายละเอียดให้ผมแต่เช้า ทวนรายชื่อเพลงที่จะเล่นไปสิบกว่ารอบจนขึ้นใจดิบดีแล้ว
โชคช่วยเพลงเหล่านี้คือเพลงฮิตที่ผมถนัดคุ้นเคยเป็นพิเศษ เพราะเป็นเพลงที่ผมชอบและถูกใจมากนั่นเอง..
เราเล่นโชว์ไปได้สามเพลง ก็มีแขกมาเพิ่ม..ระหว่างกำลังเล่นเพลงที่ 4 กันอยู่พอดี
ผิดความคาดหมายอย่างมาก พี่ร็อคร้องเพลงสะดุดชนิดลืมเนื้อไปท่อนเลยทีเดียว
แต่แกก็มืออาชีพแก้ไขสถานการณ์โซโล่กีตาร์อย่างเทพกลบเกลื่อนไม่ให้พิรุธ ถึงแม้ผู้ชมร่วมยี่สิบจับได้หรือไม่ได้
แต่พวกเราในวงต่างรู้เต็มอกว่าพี่ร็อคร้องผิด เพียงมีสาวสวยรูปร่างอย่างกับนางแบบเดินตีคู่มากับหนุ่มวัยกลางคน
ซึ่งดูภูมิฐานมากที่สุด ผมเองก็ตีกลองสะดุดเกือบทำวงล่มเช่นกัน เมื่อเห็นชัดว่าผู้ชายที่เดินตีคู่มากับสาวสวยคนดังกล่าวคือ
“อาพนม.” ขานชื่อในคอเบาๆ เขาคือน้องชายแท้ๆ พ่อผมเองครับ อย่าบอกว่าคุณพนมที่ว่าคืออาของผม..
ผู้ที่มีอิทธิพลกับพี่ร็อค พอเห็นหน้าผมพลอยสะดุดตีผิดจังหวะเช่นกัน ตั้งสติคุมตัวเองดึงสมาธิกลับคืนได้ทัน
“พักวงก่อนครับ ขอพวกเราเบรกดื่มน้ำสักครู่ ปรับดนตรีนิดหน่อย รู้สึกเสียงจะเพี้ยนอยู่เล็กน้อย”
พี่เกรย์แก้ไขสถานการณ์ประกาศออกไมค์ให้ได้ยินทั่ว ไม่มีการทักท้วงจากทีมผู้บริหาร เป็นอันพักวงไม่เกินสองนาที
“มาแล้วไอ้ร็อค ไหนมึงบอกพวกกูไม่เป็นไรสบายมาก ถึงขั้นร้องลืมท่อนเชียวมึง” พี่คมกระซิบคุยกับพี่ร็อคเบาๆ
แต่ผมแอบเงื้อมหูฟังอย่างสนใจ ขณะแกล้งขยับแฉย่ำกระเดื่องพอเป็นพิธี ส่วนคู่สนทนาก้มๆ เงยๆ เกาคอร์ดดูแอมป์
รู้ว่าพี่แกต่างทำเนียนไปอย่างนั้น สำคัญพี่ร็อคไม่ปฏิเสธคำพูดของพี่คมนี่สิ พี่เกรย์เขามีปรายตาจับจ้องพี่ร็อคอยู่เช่นเดียวกัน
ผมงง?..แคลงใจสุดๆ อาพนมของผมไปทำอะไรพี่ร็อค ทีแรกผมเข้าใจว่าคุณพนมหมายถึงผู้หญิง
เธอมีความหลังฝังใจหรือเป็นคนที่หักอกพี่ร็อคเสียอีก จึงมีส่วนเป็นแรงบันดาลใจ ให้พี่เขาแต่งเพลงผู้ชายปากหนัก
ที่ไหนได้คุณพนมที่ผมคิดดันกลายเป็นอาผม ซึ่งเป็นผู้ชายเว้ย! ห่างไกลคนซึ่งหักอกพี่ร็อคทั้งเพศและอายุไปไกลโข
ถึงจะหล่อดูดีอยู่มากเพราะกรรมพันธุ์ทางพ่อผมหน้าตาดี พ่อผมก็หล่อใช่น้อยเสียเมื่อไหร่เล่า แต่คงไม่ใช่สาเหตุนี้แน่
น่าจะเป็นเรื่องอื่นเสียมากกว่า เป็นเรื่องอะไรนี่สิ?
“มึงเป็นอะไรไอ้ป๊อป อย่าทำมึนเนียนไม่รู้ตัว มึงตีกลองผิดจังหวะอยู่ท่อนนะไอ้นี่ ทำกูเป๋เกือบล่มไม่เป็นท่า
มึงอย่าลืมสิ..มึงเป็นมือกลองคุมจังหวะให้พวกกูทั้งวง ตีผิดพาล่มฉิบหายกันพอดี” พี่เกรย์เดินเข้ามาชิดผม
กระซิบกระซาบเสียใกล้ ความหมายตำหนิผมเต็มๆ
“ขอโทษครับพี่..ผมแค่ตกใจนิดหน่อย ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วครับ”
ไม่ใช่แก้ตัวเรื่องจริงล้วนๆ ไม่รู้มาก่อนว่าอาพนมถือหุ้นบริษัทนี้ด้วย
“ตกใจทำไม..เขาให้มึงเล่นโชว์ไม่ได้ให้ไปท้าผีมาหลอกเสียหน่อย”
กรรม! พี่แกกำปั้นทุบดินใส่แบบนี้ ผมจะพูดอะไรได้ แต่ก็ขอเถียงสักนิด
“ผมตกใจพี่ร็อคร้องผิดท่อน เลยเผลอตามไปด้วยครับ” ตรูอ้างล่ะ!
“แล้วไป! คราวหลังมึงต้องนิ่งกว่านี้ เกิดนักร้องผิดพลาดมึงเพี้ยนตามไม่ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่
พานขายขี้หน้าหนักกว่าเดิมทีนี้” หน็อย!..พออ้างพี่ร็อคทำเป็นปล่อยผ่าน ที่แท้ก็ไม่กล้ากับหัวหน้าวงเหมือนกันล่ะหว้า?
“แหะๆ..ขอโทษครับพี่ คราวหลังจะระวังไม่วอกแวก ว่าแต่ผมถามหน่อยสิครับ
ผมอยากรู้คุณพนมแกไปเป็นโจทย์อะไรกับพี่ร็อคเขาหรือครับ พอปรากฏตัวถึงได้ร้องผิดท่อนแบบนั้น”
เนียนกระซิบถามพี่เกรย์ พี่เขาง่วนอยู่กับการปรับสายคีย์บอร์ดไปด้วย ไม่ทันระวังว่าผมจะถามขึ้นมาแบบนี้
“แฟนเก่ามัน” พี่เขาตอบสั้นได้ใจความ เล่นเอาผมตาเหลือกถลน อึ้งค้างแทบหงายหลังตกเก้าอี้ที่นั่งตีกลอง
ไม่ได้ยินกับหูไม่ได้ฟังจากพี่เกรย์ผมคงไม่เชื่อ อยากเอาไม้กลองยัดปากป้องกันการกรี๊ดร้องโหยหวน
ชนิดทำเอาผมช็อกซีนีม่าไปแล้วครับ ไม่คิดไม่ฝันนักร้องในดวงใจไอดอลพวกผม
จะมีแฟนเป็นผู้ชาย พี่เขาเป็นเกย์..อร๊ากกกก!!
ที่หนักไปกว่านั้น แฟนผู้ชายผู้สร้างความหลังให้เขา ‘คืออาผมเอง’ ไอ้ป๊อปอยากจะบ้าตาย..ผมไม่คิดมาก่อนเลยจริงๆ
อาพนมจะเป็นแฟนกับพี่ร็อคสุดเท่ สุดหล่อที่สาวคลั่งไคล้ทั่วบ้านทั่วเมืองจนน่าอิจฉา
พี่เขาอกหักเพราะอาพนมไปควงสาวสวยสิท่า เห็นภาพบาดตาคาใจแบบนี้
ไม่สะเทือนจนร้องเพลงลืมท่อนก็เทพแล้วครับท่าน โอ้ยยยย!!...ไอ้ป๊อปช็อกกกกก!!!!
มาต่อก่อนวันนัด 1 วันค่ะ เผอิญเย็นนี้มีธุระพรุ่งนี้ก็คงจะยุ่ง ไม่มั่นใจจะได้เข้ามาในกระทู้
เกรงทำให้แฟนนักอ่านรอเก้อ เลยตัดสินใจลงอัพให้ก่อน โชคดีได้พี่สาวคนสวยตรวจทานคำผิดให้ทัน
ไม่งั้นก็คงไม่ได้ได้อัพให้ล่วงหน้าวันนัดแบบนี้แน่ ขอยกเครดิตและความดีให้พี่แวน [VAN] ที่น่ารักมากที่สุด
ช่วยเรื่องคำผิดมาแทบทุกเรื่องเลยทีเดียว ขอบคุณมากค่ะ
ปล.เจอกันอีกทีวันอาทิตย์นะคะ ขอบคุณมากค่ะ :mew1: :pig4:
-
ร็อค กะ ป๊อป เจอโจทย์คนเดียวกัน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ป๊อปร็อค :mc4:
รอวันอาทิตย์ค่ะ
-
อาพนมเป็นแฟนเก่าร็อคจริงรึ ไม่ใช่สาวสวยที่ควงมาด้วย :a5:
เป็นความจริงที่ป๊อปถึงกับเงิบ :laugh:
รอวันอาทิตย์ อยากรู้ว่าน้องป๊อปเข้าใจผิดไปเองรึเปล่า
ถ้าใช่...พี่ร็อคพลาดจากอามาเอาหลานก็ได้นะ :hao6:
บวกเป็ด
-
ป๊อปเข้าใจผิดแล้วเปล่าลูก พี่เขาหมายถึงผู้หญิงที่มาด้วยเปล่า :hao3:
เป็นกำลังใจครับ รอวันอาทิตย์น้า :impress2:
-
อาพนมเป็นแฟนเก่าพี่ร็อคจริงๆอ่ะ
พี่เกรย์ไม่ได้แกล้งป็อปเล่นใช่มั้ยยยยย
รอลุ้นวันอาทิตย์ละกันนนน
ว่าแต่ป็อปให้ขิงฟังเดโม่เพลงก่อนจะเป็นไรมั้ยอ่า
หวังว่าจะไม่มีปัญหาตามมานะป็อป
-
น้องป๊อปอย่าเพิ่งช็อก o18
-
:a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :z6: :pig4: :pig4:
-
โอ้!! พี่ร็อคชอบคนแก่
-
น้องป๊อบช๊อคจ้า :katai1: ที่แท้ก็คนกันเอง 555+ ที่กันเองแบบน้องป๊อบไม่เคยจะรู้เรื่องเลย
-
รอตอนต่อไปค่ะๆ :katai2-1:
-
จะเป็นไรไหม??......เล่นไปเปิดเดโม....ให้เพื่อนฟังแบบนั้น.....หวังว่าคงไม่ดราม่านะ.... :ling3:
-
อาพนม ? ถามจิง ?
ไม่ใช่ผู้หญิงที่อาแกเค้าควงมาเรอะ เงิบแป๊บ
รอตอนต่อไปฮะ
-
ช็อคเป็นเพื่อนป๊อป นี่รึเปล่าต้นเหตุของความหน่วงตับ!?
-
เรื่องยุ่งกันใหญ่แล้วอาพนมเป็นแฟนเก่าพี่ร็อค นึกว่าอกหักเพราะหญิง
-
ผิดคนรึเปล่าป็อป 5555
ผญ.ที่มากับอารึเปล่า
-
ไม่จริง ไม่ใช่ ไม่เชื่อ อ๊ากกกก
-
แอบช๊อคเหมือนกันเนี่ย คิดว่าแฟนเก่าเปนผู้หญิงเหมือนกาน 5555
แต่ถ้ารู้ว่าเปนญาติกัน ป๊อปจะโดนพาลไหมเนี่ย หึหึ =_=
-
ดาเมจแรง ตรงคำว่า เจออีกทีวันอาทิตย์ เอื๊อก :z3: :z3:
-
:katai1: เห็นเค้าลางความหน่วงตับมาแล้ว. ป๊อบดันเป็นญาติกับโจทย์เก่าร๊อคนี่เอง. ขอแบบซอฟๆ นะครับ. :ling3:
-
อาพนม = แฟนเก่า จริงดิ๊???
เพลงใหม่ = เพื่อนเก่า มาม่าโกดังใหม่???
หลานคนรักเก่า = เด็กใหม่ มาม่ายำเเซบมั๊ย???
แอบหวังว่าพี่ร๊อคจะหนักแน่น แอบหวังว่าป๊อปร๊อคจะหวานชื่น :mew1:
-
เป็นอาพนมจริงเหรอที่ทำให้ร๊อคอกหัก
-
ใช้เหรอป๊อป พี่ร็อคเป็นแฟนกับอาพนมเนี่ยะนะ ช็อกกกก!!!
คิดไปเองหรือเปล่า น่าจะผู้หญิงล่ะม้าง
:ling1: :ling1: :ling1: รอวันอาทิตย์ต่อไป :katai5: :katai5:
-
อาพนมเป็นแฟนเก่าพี่ร็อคหรอเนี่ย นึกว่าผู้หญิงที่ควงมาซะอีกแหะ
-
มิใช่พี่ร็อคพาลมาลงกับน้องป๊อบนะ :ling3:
เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย ป๊อบทำอะไรให้ให้พี่ร็อคเคืองขุ่น... :o7:
-
ทำไมโลกมันถึงกลมเพียงนี้
-
นั่งรอพี่ร็อค ..... วันอาทิตย์เจอกันคร้าบเพ่
-
เห็นพี่ร็อคคิดถึง พี่โย่
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..5
“มีใครจะเพิ่มเติมเสนอแนะอะไรไหม”
พ่อพี่ร็อคถามในที่ประชุม เสร็จจากชมมินิคอนเสิร์ต ซึ่งเล่นต่อจากพักวงอีก 4 เพลง
ทุกคนเข้าร่วมประชุมกันพร้อมหน้า เพื่อฟังบรรยายครีเอทรูปแบบทัวร์คอนเสิร์ตที่จะมีขึ้น
คำถามของประธานคือคุณพ่อพี่ร็อค เกิดขึ้นภายหลังพวกเราฟังหัวหน้าทีมออร์แกไนซ์พรีเซ้นท์รูปแบบ
ใครมีแนวคิดต้องการสอดแทรกหรือตัดทอนส่วนไหน องค์ประชุมยินดีรับฟังและปรับเปลี่ยนแก้ไขให้เหมาะสม
เท่าที่ผมสังเกตหัวหน้าวงของผมพระเอกของงาน ไม่กระตือรือร้นสนใจที่จะมีส่วนร่วมสักเท่าไหร่
นั่งนิ่งเป็นสากกะเบือไปแล้ว ไม่แม้กระทั่งชำเลืองหางตาไปยังเก้าอี้มุมโต๊ะขวามือประธานเลยด้วยซ้ำ
ตำแหน่งนั้นคือที่นั่งของคุณอาพนมกับแฟนสาวชื่อคุณราณี เธอสวยโดดเด่นกว่าใครเหมาะกับอาพนมชนิดไม่ต้องตั้งคำถาม
ด้านวัยที่แตกต่าง อาพนมภูมิฐานยังคงหล่อเหลาไม่ได้ทำให้รู้สึกตะขิดตะขวงใจ ในการมีแฟนอายุห่างสิบปี
“ไม่มีใครคัดค้านใช่ไหม เห็นด้วยที่จะใช้รูปแบบคอนเสิร์ตตามที่ฝ่ายออร์แกไนซ์นำเสนอมา..ว่ายังไงร็อค”
คราวนี้ประธานแกหันไปเจาะจงถามพี่ร็อคเองเลย เมื่อไม่เห็นว่าลูกชายคนเก่งจะมีตัวตนในที่ประชุมอย่างที่ควรจะเป็น
พี่แกเล่นจ้องมือที่ประสานบนโต๊ะไม่วางตา ไม่คิดมีส่วนร่วมในการประชุมเลยแม้แต่น้อย
“ครับ” พี่เขาตอบรับสั้นๆ ผมแอบสบตากับพี่เกรย์พี่คม ทั้งสองคนก็ไม่พูดอะไรเฉยเสียยิ่งกว่าเฉย
สัมผัสถึงบรรยากาศมาคุอึมครึมชวนอึดอัด
“ถ้าอย่างนั้น ซิงเกิลใหม่ที่ร็อคจะมอบเป็นของขวัญพิเศษในครั้งนี้ เรามีเวลาฝึกซ้อมเข้าห้องอัดอีก 2 สัปดาห์
ก่อนปล่อยให้แฟนเพลงได้คุ้นหูล่วงหน้าสักสามอาทิตย์ พวกเรามีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
เป็นพี่ตาลผู้จัดการวงแทรกถามเสียเอง ทุกคนจึงมุ่งเป้าส่งสายตาจับจ้องหนุ่มหล่อที่นั่งเงียบไม่ค่อยปริปาก
สีหน้าท่าทางไร้ความรู้สึกสิ้นดี แอบเห็นพี่ร็อคเมินหนีสายตาของอาพนมที่มองพี่เขา ทำเอาคุณราณีแฟนสาวของคุณอา
ที่มองมาพลอยหน้าเจื่อนไปด้วย แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร ทุกคนต่างรอฟังพี่ร็อคจะตอบคำถามของพี่ตาลว่ายังไง
เกี่ยวกับเพลงใหม่ล่าสุดที่ทำเดโมให้พวกผมเตรียมซ้อม สรุปพวกเราพร้อมเข้าห้องอัดตามระยะเวลากำหนดหรือไม่อย่างไร
“ครับ” เงิบ!..แกเล่นตอบวลีเดียว พยางค์เดียวจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้นคงไม่มีปัญหา เหลือแต่สมาชิกใหม่ของวงที่ต้องฝากคุณตาลให้ช่วยดูแลปรับลุคตามสไตล์ของวงให้ด้วย
ถือว่าน้องเด็กสุดในวง เรายังไม่เปิดตัวอย่างเป็นทางการ เก็บไว้เป็นเซอร์ไพรส์ให้แฟนเพลงในวันนัดแถลงข่าวเปิดตัวพารากอน
สำหรับคอนเสิร์ตแรกที่มอบให้แฟนชาวไทย ก่อนจะไปญี่ปุ่น ฮ่องกง เกาหลี และบินมาจบที่สิงคโปร์ประเทศสุดท้าย
กำหนดการมีเพียงเท่านี้ ประเทศที่เราได้รับเชิญทั้ง จีน ไต้หวัน มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ อินโด คงต้องให้แฟนเพลงตามไปดู
ประเทศใกล้เคียงแทน เราคงไม่สามารถจัดคอนเสิร์ตได้ทั้งหมด ติดเรื่องเวลาความพร้อมของสถานที่
การประสานงานกระชั้นชิดเกินไป ผลงานจะออกมาไม่ดี หากเป็นเช่นนั้น ขอเลือกแสดงเฉพาะประเทศที่เรามั่นใจจะดีกว่า
ไม่เสียความรู้สึกสร้างความผิดหวังให้แฟนเพลง ผลที่ตามมาได้ไม่คุ้มเสีย เป็นอันเข้าใจตรงกันนะ”
เพิ่งรู้คุณอาถือหุ้นใหญ่พูดในที่ประชุม อาพนมมีบทบาทฐานะรองประธาน ทุกคนต่างพยักหน้าผงกหัวเห็นด้วยที่คุณอาพูด
“เอาล่ะถ้าไม่มีอะไร ช่วยเปิดเดโมเพลงล่าสุดที่จะปล่อยซิงเกิลให้ที่ประชุมได้ฟังหน่อย”
คุณพ่อพี่ร็อคบอก พี่ร็อคสบตาพี่เกรย์ก่อนพยักหน้าให้พี่เขาดำเนินการ พี่เกรย์ลุกไปเปิดเครื่องเล่นซีดีให้ทุกคนฟังในทันที..
“แปะๆๆ..เยี่ยม!! เพลงนี้ต้องติดชาร์ตขึ้นอันดับหนึ่งในระยะสั้นแน่ เพียงแค่อาทิตย์เดียวคงติดหูดังเป็นพลุแตก
ถ้าอย่างนั้นเริ่มซ้อมกันเลย” เสียงปรบมือดังกระหึ่มหลังเพลงจบลง สีหน้าท่าทางทีมงานที่เข้าร่วมประชุม
ต่างแสดงความชื่นชมในผลงานล่าสุด ส่งสายตาและรอยยิ้มให้พี่ร็อคไม่เว้นกระทั่งอาพนมและคุณราณีเธอ
พี่ร็อคกลับกระตุกยิ้มมุมปาก โหมดนี้ของพี่ร็อคเห็นแล้วผมสยองพิลึก..
“ไม่มีอะไรแล้วเลิกประชุมเพียงเท่านี้ ขอบคุณในความร่วมมือเป็นอย่างดี สวัสดีครับ”
คุณพ่อพี่ร็อคกล่าวปิดประชุม รอประธานลุกเดินออกจากห้อง แล้วที่เหลือค่อยทยอยเดินตามกันออกไป
ผมรอพวกผู้ใหญ่ไปหมดก่อน ค่อยรั้งออกเป็นคนสุดท้าย พี่ร็อคไม่เสียเวลาพี่แกสะบัดก้นลุกตามหลังพ่อเป็นคนแรกด้วยซ้ำ
พี่เกรย์พี่คมเดินตามเพื่อนรักไปติดๆ ก่อนองค์ประชุมทั้งหมดจะตามกันไปเป็นพรวน
“ป๊อป” อาพนมกับคุณราณี ยังคงนั่งอยู่ตรงเก้าอี้แกเรียกชื่อผม
“ครับอา” ผมขานรับ ยกมือไหว้ทักทายแกก่อนหน้านี้แล้ว ยังไม่มีโอกาสพูดคุยเป็นการส่วนตัว
ดูท่าไม่มีใครสนใจรู้เรื่องผมเป็นหลานของอา
“แปลกใจสินะ..ที่เจออา” ถามแบบนี้เหมือนจะเดาใจผมออก
“ครับ..อาทำธุรกิจนำเข้ารถยนต์ร่วมกับแม่ ช่วยแม่ดูแลการตลาด
ไม่รู้มาก่อนว่าอาถือหุ้นใหญ่ค่ายเพลงด้วย” บอกตามความรู้สึก
“อืม..อากับแม่เราร่วมลงทุนในหุ้นของค่ายนี้ 5 ปีมาแล้ว”
“ 5 ปี ไม่เห็นแม่พูดให้ผมฟังเลยครับ” แปลกใจแม่ก็ถือหุ้นหรือนี่
“อากับแม่เราถือหุ้นร่วมกัน แม่เรามอบหน้าที่ให้อาดูแลในส่วนนี้
พี่ดรุณีไม่เคยเข้ามาแสดงตัวสักครั้ง ไม่แปลกที่ป๊อปไม่รู้ว่าแม่ถือหุ้นอยู่”
เป็นข่าวใหม่ที่ทำให้ผมรู้สึกเลือดสูบฉีด จนมือสั่นอย่างห้ามไม่อยู่
ก่อนจะโพล่งถาม อย่างไม่คิดเก็บความคลางแคลงใจเอาไว้อีกต่อไป
“ที่แม่เอาใบสมัครออดิชั่นมาให้ผม เพราะรู้ว่าวงต้องการมือกลอง แล้วแม่กับอาก็ใช้เส้นเดินเรื่องให้ผม
ได้รับคัดเลือกใช่ไหมครับ” สิ่งที่ผมเป็นกังวลมากที่สุด กำลังทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ
“เรื่องที่แม่เรารู้ว่าวง Lucky One ต้องการมือกลองเป็นความจริง แต่เรื่องที่อากับพี่ดรุณีใช้เส้น
ในฐานะผู้ถือหุ้นช่วยให้เราได้รับคัดเลือก เรื่องนี้อายืนยันได้..เราสองคนไม่ได้ทำอะไรเลย
ป๊อปผ่านการคัดเลือกด้วยความสามารถของตัวเอง อากับแม่ไม่ได้ยื่นมือช่วยแต่อย่างใด สบายใจได้”
ผมฟังอาพนมยืนยัน แม้จะเชื่อที่อาพูดเป็นความจริง แต่ก็แอบติดค้างใจเช่นกัน ถ้าเพื่อนผมพวกมันรู้เรื่องนี้
คงคิดว่าผมอาศัยเส้นสายยืมมือพวกมันผลักดันให้ได้เข้ามาเป็นมือกลองแน่
หากเรื่องนี้แพร่งพรายผมจะแก้ตัวยังไงให้ทุกคนเชื่อ ว่าผมไม่รู้เรื่องเลยว่าแม่กับอาคือผู้ถือหุ้นใหญ่
“ไม่ต้องคิดมาก ไม่มีใครรู้หรอกว่าแม่เราถือหุ้น ส่วนใหญ่เป็นอาที่ออกหน้าแทนพี่ดรุณี
นอกจากคุณราณีแฟนอากับคุณวิกรมประธานแล้ว ก็คงไม่มีใครรู้ สบายใจได้หลานชาย
ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดจนจะพันกันแล้วรู้ตัวไหม ไม่ผิดอย่างที่แม่เราคาดการณ์จริงๆ
พี่ดรุณีถึงไม่ได้บอกให้เรารู้ว่าพี่เขามีหุ้นร่วมกับอาอยู่ ไม่อย่างนั้นป๊อปคงไม่ภาคภูมิใจในฝีมือตัวเอง”
ผมพยักหน้ายอมรับคำพูดของคุณอาอย่างไม่คิดปฏิเสธ การเข้ามาด้วยเส้นสายนอกจากจะสร้างปัญหาให้ผมภายหลัง
ยังจะกดดันให้ผมอยู่ลำบากเพิ่มขึ้นไปอีก ถ้าเรื่องนี้พี่ร็อครู้เข้ามีหวังกลายเป็นโศกนาฏกรรมของไอ้ป๊อปเป็นแน่แท้
ยังจะมีใครเปิดใจให้ผมที่ได้ชื่อเป็นหลานแฟนเก่าซึ่งหักหลังความรักของพี่ร็อคอีก แล้วทำไมพี่เขาถึงบอกกับผมว่า
สาเหตุที่ทำให้คนรักตีจากเพราะพี่เขาจน แถมพี่เขาไม่เคยบอกรักให้รู้ด้วย ทำให้เข้าใจผิดว่าพี่ร็อคไม่ได้รักคุณอา
อาศัยแสดงออกด้วยการกระทำ จึงหยิบเรื่องนี้มาแต่งเพลงผู้ชายปากหนัก ที่แท้พี่ร็อครักอาพนมที่เป็นผู้ชาย
คงยากบอกความรู้สึกแหละ ให้ไปสารภาพรักกับผู้ชายด้วยกัน ผมคิดว่าเข้าใจความลำบากของพี่ร็อคแล้วครับ
เป็นผมก็ไม่กล้าหรอก อายุก็ห่างกันเป็นสิบปีอีก ไม่ยักรู้พี่ร็อคชอบผู้ชายวัยนี้ อาพนมก็ไม่ยักรู้ว่าจะเบี่ยงเบน
แต่ตอนนี้ก็มีคุณราณีเป็นตัวเป็นตนแล้ว เธอสวยขนาดนี้พี่ร็อคจะเอาอะไรไปสู้ได้วะ!
“ตอนนี้เราก็รู้แล้วนี่ครับ ว่าพี่ดรุณีกับอาไม่ได้ยื่นมือช่วยเหลือในครั้งนี้แม้แต่น้อย สบายใจหรือยังไอ้หนู”
ผมยิ้มแหยให้อาไป เผลอจมอยู่กับภวังค์ความคิด ลืมไปครู่ใหญ่ว่าคุยอะไรกับอาพนมอยู่
“ครับอา..ว่าแต่อากับ..เออๆ!” ไม่กล้าถามต่อหน้าคุณราณี ทั้งที่อยากรู้ใจขาด
ว่าอากับพี่ร็อคเคยเป็นแฟนกันใช่หรือเปล่า จำต้องหุบปาก
“มีอะไรจะถาม..หืม” อาพนมคงสังเกตเห็นความอึดอัดของผมเข้า
“เปล่าครับ ไม่มีอะไรแล้ว” รีบปฏิเสธพัลวัน
“เอาล่ะยังไงก็เต็มที่ ทำในสิ่งที่รักที่ชอบให้ประสบกับความสำเร็จ อาขอเป็นกำลังใจให้
อากับคุณราณีคงต้องขอตัวก่อน รีบไปประชุมต่อ”
“ครับอา” ผมยกมือไหว้ลาทั้งสองคน คุณราณีเธอยิ้มอ่อนโยนให้ก่อนจะลุกเดินตามอาพนมออกไป
ผมนั่งแกร่วอยู่ในห้องอย่างใช้ความคิด นึกทบทวนเรื่องราวที่ได้รับรู้หมาดๆ เผลอถอนหายใจไปไม่รู้กี่รอบ
ไม่ใช่ผมไม่เชื่อคำพูดอาพนม ด้วยนิสัยของแม่ที่มักสอนผมยืนด้วยลำแข้งตัวเอง
แม่ไม่ชอบพฤติกรรมอุปถัมภ์แบบผิดๆ พนักงานบริษัทของแม่เอง ก็ห้ามไม่ให้มีการฝากด้วยเส้นสาย
นอกจากสอบวัดความสามารถเข้ามาด้วยตัวเอง เรื่องนี้ผมเชื่ออย่างหมดใจว่า
แม่กับอาพนมคงไม่ได้ใช้เส้นช่วยให้ผมมีตัวตนในวงดังอันดับหนึ่งเป็นแน่ แต่ผมเชื่อจะมีประโยชน์อะไรได้
หากข่าวรั่วไหลรู้ถึงพวกเพื่อน พวกมันจะคิดแบบเดียวกับผมหรือเปล่า
สำคัญผมจะได้รับการยอมรับจากพวกพี่ในวงอีกไหม ยิ่งพี่ร็อคกับอาพนมเป็นโจทก์เก่ากันแบบนี้ด้วย
ไม่กลายเป็นเรื่องใหญ่นับญาติผมดันเป็นหลานในไส้ของอาอีก อะไรมันจะจุดไต้ตำตออย่างนี้หนอ
ช่วงนี้ผมไม่พร้อมบอกความจริง ขอเวลาให้ได้ใช้ความสามารถเป็นตัวพิสูจน์จนพวกพี่เต็มร้อยกับผมเสียก่อนดีกว่า
ถึงตอนนั้นไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นล่ะก็ ผมพร้อมที่จะยอมรับมันอย่างไม่มีข้อแก้ตัวเป็นอันขาด..
“มึงมานั่งทำมิวสิคอะไรอยู่ในห้องนี้..ไอ้ป๊อป!!!”
“เฮ้ย!!..พี่” พี่เกรย์ครับ โผล่เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง เล่นเอาสะดุ้งโหยงอย่างไม่ทันระวัง
ดีแค่ไหนไม่กรี๊ดเป็นแต๋วแตก นึกจะโผล่มาก็ทำเอาตกใจขวัญหนีดีฝ่อกันหมด
“โด่! ไอ้ขวัญอ่อน กูนึกว่ามึงจะแค่หน้าอ่อน ขี้ตกใจขวัญอ่อนอีกต่างหาก กูถามมึงยังไม่ได้ตอบ
เขาเลิกประชุมเป็นชาติแล้ว เหม่ออะไรอยู่” ผมค้อนใส่แกนขวับ ผิดแล้วยังมีหน้ามาต่อว่าผมอีก
“พี่มีอะไรครับ” แต่ก็เลี่ยงไม่ต่อปากต่อคำด้วย อารมณ์ตอนนี้ไม่ควรขุ่นมัววุ่นวายใจไปมากกว่านี้ แค่นี้ก็แย่สุดๆ
“ทำไม..กูพูดกับมึงไม่ได้ว่างั้น” เอาเข้าไป
“เปล่าครับ..ผมแปลกใจพี่กลับลงมาทำไมอีก ผู้บริหารเขากลับกันไปหมดแล้วหรือครับ”
เฉเปลี่ยนเรื่อง ไอ้พี่เกรย์มันโรคจิตชวนตีต่อยตลอด คุยดีได้ไม่กี่คำเลยจริงๆ
“อืมกลับไปหมดแล้ว กูไม่เห็นหัวมึงหลังเลิกประชุม นึกว่านอนตายขึ้นอืด โดนใครหมกศพอยู่ในนี้เสียอีก
เป็นอะไรทำไมไม่กลับขึ้นข้างบน กูลงมายืนมองมึงตั้งนาน ไม่ยักรู้ตัวสนใจรอบข้างเลยไอ้นี่
ถ้าใครคิดร้าย มึงเสร็จโจรไปแล้วไอ้หนู” อะไรของพี่เขาวะนั่น พูดแบบนี้หมายความว่าไง?
“ใครจะทำอะไรผม บ้านหลังนี้มีแต่พวกพี่ หรือมีใครซ่อนตัวอยู่อีกโดยที่ผมไม่รู้หรือครับ”
จ้องอย่างบีบคั้น พูดให้คิดทำไมวะ! ยิ่งกลัวผีอยู่นะ
“ป๊าบ!!!”
“โอ๊ย!..ตบหัวผมทำไมเนี่ยะ” เบิดกะโหลกผมเฉยเลย
“เพ้อไปไหนไม่ใช่หวีดสยองจะได้มีใครซ่อนตัว จินตนาการเว่อร์!!”
“ก็พี่พูดเองนิ เผื่อใครคิดร้ายผมเสร็จโจรแน่” อ้างคำพูดพี่มึงแหละ
“กูเปรียบให้ฟังเว้ย ไม่ได้ให้คิดไกลขนาดนั้น มึงเล่นไม่รู้เหนือรู้ใต้ กูมายืนจ้องตั้งนานถอนหายใจเฮือกๆ
เป็นอะไรมีเรื่องไม่สบายใจว่างั้นสิ” พี่เขาคงมายืนสังเกตผมนานอย่างที่บอก
ถึงหยิบเอาอาการของผมมาพูดซะเห็นภาพเลยทีเดียว นี่ผมแสดงอาการอย่างที่ว่าขนาดนั้นเชียว
“เปล่าครับ” ตีมึนปฏิเสธท่าเดียว
“อย่ามาเปล่าไอ้ป๊อป อาการมึงเหมือนกำลังมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ เด็กอมมือยังดูออก
ไม่เก็บอาการอย่างไอ้ร็อคมันหรอก ระดับมันพวกกูยังรู้ว่าไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะเสวนากับใครเขา
หายเข้าห้องเก็บตัวเงียบแล้วนั่น กูคิดจะไหว้วานมึงหน่อย เสนอหน้าเข้าไปดูดิ..มันเป็นยังไงบ้าง”
“ที่พี่มาตามผมเพราะเรื่องนี้เหรอ พี่กับพี่คมเป็นเพื่อนสนิทไม่ใช่ ผมเพิ่งมาทำความคุ้นเคยเพียงข้ามคืน
ให้ผมเนี่ยนะไปเสนอหน้ากับพี่เขา” ผมชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างไม่เชื่อหู ในความประสงค์มือคีย์บอร์ดจอมกวน
“มึงแหละ ถึงพวกกูจะเป็นเพื่อนสนิทมัน บางจังหวะก็ไม่อำนวยให้พวกกูทำอย่างที่ใจคิดได้ทุกเรื่อง
มึงนั่นแหละไปดูมันหน่อยไอ้หนู!!”
“พี่ครับ! ผมไม่ถูกตะเพิดออกมาหรือพี่ มันใช่เวลาที่ผมสมควรไปสาระแนจุ้นเรื่องส่วนตัวเขาไหม”
ต้องให้เด็กสอนอีก..เฮ้อ! ตรูล่ะหน่าย
“ปั๊ดไอ้นี่!..เดี๋ยวมึงจะโดนกูตบกบาลรอบสอง อย่ามาปีนเกลียวใส่ ตีซี้เข้าหน่อยอบรมกูเลยนะ
มันตะเพิดมึงข้อหาอะไร ห้องนั้นมึงอยู่ร่วมกันกับมันถูกต้องไหม มึงเข้าห้องเป็นเรื่องปกติธรรมดา
ไม่ใช่อย่างพวกกูนี่ครับที่จะมีหน้าที่สะเออะเข้าไปเจ๋อให้มันเห็น..แค่นี้ก็คิดไม่ได้” เถียงไม่ออกเลย
“ตกลงให้ผมเข้าไปดูอาการพี่ร็อค ว่าพี่เขาเป็นยังไงแค่นี้ใช่ไหม?”
ย้ำให้แน่ใจอีกครั้ง ต้องการให้เข้าไปดูว่าพี่แกผูกคอตายไปหรือยังใช่ป่ะ!
“อืม..มึงช่วยเป็นตัวแทนพวกกูหน่อย ไปดูอาการหัวหน้าวงให้ทีดิ
ถ้ามึงจะสามารถทำให้มันสบายใจขึ้น กูฝากด้วยว่ะป๊อป” น้ำเสียงพี่เกรย์ประโยคนี้จริงจังติดขอร้องจนผมรู้สึกได้
อย่างกับไอ้ป๊อปมีความสามารถทำเรื่องที่พี่แกไหว้วานเสียเช่นนั้น ในใจผมค้านดิบดี..แต่ปากนี่สิ
“ตกลงครับ สิ่งไหนที่ผมพอทำได้ผมยินดี ตื้นลึกหนาบางความรักต้องห้ามของพี่ร็อค
ผมไม่ได้รู้หรือมีข้อมูล ยอมรับผมรู้สึกเห็นใจอยู่ไม่น้อย ไม่คิดว่าจะนอยด์ได้ขนาดนี้
เรื่องราวเกิดขึ้นมานานหรือยังครับ” ถามจนได้
“ช่วงที่ค่ายเพลงพ่อมันประสบกับภาวะวิกฤต ความรักของไอ้ร็อคพลอยได้รับผลกระทบตามไปด้วย
ใช้คำจำกัดความ..รักต้องห้ามอย่างมึงว่าเหมาะสุดแล้วป๊อป คิดได้ไงวะ..ฐานะของมันกับแฟนเก่าต่างกันจริงๆ”
พี่เกรย์ปากพูดกับผมตาลอยมองไปไหนไม่รู้ พี่เขาคิดเช่นเดียวกัน อาพนมเป็นถึงผู้บริหารรองประธานบริษัท
ที่สำคัญเป็นผู้ชายซ้ำยังแก่กว่าพี่ร็อคแทบใกล้เคียงรุ่นพ่อ ไม่เรียกรักต้องห้ามจะให้เรียกอะไรถึงจะเหมาะ
คิดแล้วก็น่าสงสารไม่ยักรู้ว่าพี่ร็อคเป็นเกย์ลึกถึงสายเลือด จึงตัดใจอาพนมไม่ขาด
ทั้งที่ผมลองคำนวณระยะเวลาความรักตามที่พี่เกรย์บอก บริษัทพ่อพี่ร็อคประสบปัญหา 5 ปีเข้ามาแล้ว
ฝังใจอาพนมขนาดนั้นเชียวหรือ
“พี่เกรย์ครับ ขอถามอะไรหน่อยพี่ไม่โกรธนะ” ใช้วิธีโยนหินถามทางเพราะแอบตงิดใจอยู่เล็กน้อย
นอกจากพี่ร็อคพวกพี่เกรย์เล่าเป็นอย่างพี่ร็อคด้วยหรือเปล่า ภายนอกฮาร์ดคอร์ดิบเถื่อน
ปกปิดความเป็นเกย์ของตัวเองได้มิดชิด จนจับสังเกตไม่รู้เลยว่าพวกพี่เขาเป็น..
“มึงจะถามอะไรกูหืม” น้ำเสียงก็ทำให้อยากเปลี่ยนใจไม่ถามแล้ว
แต่สายตาบังคับกลายๆ ทำให้ผมไม่เหลือทางเลือกอื่น ต้องกลั้นใจถามไป
“พี่เป็นอย่างพี่ร็อคหรือเปล่า” พูดไปแล้วแอบเกร็งเตรียมตัวหลบฝ่ามือพิฆาต
ซึ่งอาจจะเบิดกบาลผมได้ตลอดเวลา ตั้งท่าหดคอหนีไว้ก่อน
“กูเหรอ..กูไม่บ้างมงายอย่างไอ้ร็อคมันหรอก” พี่เขาคงไม่เข้าใจในความหมายแฝงของผมแน่ๆ
“ผมหมายถึงรสนิยมพี่เป็นแบบพี่ร็อคหรือเปล่า ต้องการมีคนรักอย่างของพี่ร็อคไหม อะไรประมาณนั้น”
ชัดเข้าไปอีก คิดว่าประโยคนี้พี่เขาคงเข้าใจเพิ่มมากขึ้น เห็นหรี่ตาจ้องผมอย่างค้นหาพิรุธ
“กูไม่รู้ว่ามึงจะทดสอบอะไรกู แต่กูจะยอมบอกมึงก็ได้ ในเมื่อมึงสนใจอยากรู้เรื่องของกูขนาดนี้
กูย่อมชอบไม่ต่างไอ้ร็อคมัน มีใครไม่ชอบแบบเดียวกับมันวะ เลือกได้กูก็ขอเลือกไม่ต่างกัน
เพียงแต่กูรู้ตัวว่ายังไม่ใช่เวลาของกู เรื่องอกหักรักคุดแบบมัน กูจึงไม่ต้องประสบพบเจอ..พอใจยัง”
แม่เจ้า! ตาเหลือกรอบสอง ไม่คิดว่าพี่เขาจะชอบผู้ชายไปอีกคน ให้ตายคงไม่ได้แปลว่าเป็นกันทั้งวงใช่ไหม
มิน่าถึงคบหาเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียน ที่แท้ก็รสนิยมเดียวกัน อย่างนี้ผมสมควรระมัดระวังตัวแล้ว
พวกเกย์มีทั้งแบบรุกกับรับ แล้วพวกพี่เขาเป็นแบบไหน ไม่กล้าถามให้ลึกถึงกึ๋นขนาดนั้น มีหวังผมโดนเตะน่วมแน่
ขนาดคำพูดไม่กี่คำพี่เขายังว่าผมปีนเกลียวอยู่เลย ขืนเยอะมากกว่านี้โดนเตะม้ามแตกแน่ๆ
“ผะ..ผมขอตัวก่อนครับพี่” อยู่ไม่ได้ ขอหลบไปตั้งหลักก่อนดีกว่า
“มึงจะรีบไปไหน ท่าทางมึงแปลกๆ”
“รีบไปทำภารกิจที่พี่มอบหมายยังไงครับ..ไปนะ” ชะแวบ!!
พูดจบแจ้นออกมาไม่เหลียวหลัง เกือบเผลอเอามือปิดตูดไปแล้วใครจะกล้าอยู่ลำพังสองต่อสองในชั้นใต้ดินกับคุณพี่อีก
กลัวจริงจังนะโว้ย! ถึกก็ถึกแรงผมหรือจะสู้ได้ มิน่าถึงมาพูดให้คิด มีใครปองร้ายผมเสร็จโจร โจรที่ว่าคุณพี่นี่เอง
จ้องเล่นตูดไอ้ป๊อปอยู่สิท่า ฝันไปเถอะไม่ได้แอ้มผมแน่
“เป็นอะไรไปวะไอ้เด็กนี่ ท่าทางพิลึกชะมัด” ยังพอได้ยินเสียงพี่แกแอบบ่นไล่หลังผมมาต่างหาก
ผมคงดูประหลาดในสายตาพี่เขาจริงๆ ก็เล่นเดินหนีบตูดออกมาเป็นใครก็ต้องคิดกันแบบนี้
ก็ใครใช้ให้ผมเกิดอาการบ้าอย่างนี้เล่า ไอ้ป๊อปถึงจะไม่หล่อไม่น่ารักมากมาย
แต่ที่รู้มาผมสเปคเกย์ขึ้นแท่นติดอันดับในโรงเรียนเลยนะขอบอก
รุ่นพี่รุ่นน้องชาวสีม่วงหมายปองสอยตูดผมเป็นกระแสดังพอสมควร ได้พวกไอ้ขิง ไอ้แต๊ก ไอ้นินกันให้ตลอด
เผลอหลุดมาอยู่ในดงเกย์รุ่นใหญ่เข้า ไม่ให้ผวาก็กระไรม้างงง!!
แต่ถึงยังไงผมก็ไม่คิดถอยเพราะเรื่องนี้เป็นอันขาด ความฝันให้ได้เล่นคอนเสิร์ตในฐานะมืออาชีพยิ่งใหญ่กว่า
ขืนยอมแพ้อุปสรรครสนิยมส่วนตัวของพวกพี่ร่วมวงมาปิดกั้นโอกาส มันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด
สิ่งที่สมควรทำหลังจากนี้ ทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่รังเกียจพวกพี่เขาถูกต้องอย่างที่สุด วางตัวปกติไม่นำตัวเองไปอยู่ในที่ล่อแหลม
ให้โดนเข้าใจผิดอีกว่ายั่วยวนหรืออ่อยเหยื่อระมัดระวังตัวก็พอ เท่าที่สังเกตไม่มีใครนึกพิศวาสมาทำก้อร่อก้อติกใส่ผม
อย่างที่เคยโดนจากพวกเกย์ในโรงเรียนให้เห็นนี่นา คงเป็นเพราะรสนิยมพี่ๆ ขอบผู้ชายมีอายุอย่างอาพนมมากกว่า..ผมรอด!!
“ก๊อกๆๆ!!..เข้ามาสิประตูไม่ได้ล็อก” เคาะสามทีเบาๆ เสียงข้างในเอ่ยอนุญาตให้ผมเข้าไปได้
“แหะๆ..ผมรบกวนหรือเปล่าครับพี่” เจี๋ยมเจี้ยมมากเลยทีเดียว
“ไม่หรอก..มีอะไรกับกูหรือเปล่า” พี่เขาถาม พร้อมจ้องผมนิ่ง
“เปล่าครับ..แค่อยากหาที่งีบหลับสักหน่อย ถ้าเป็นการรบกวนพี่ ผมออกไปนอนตรงโซฟาก็ได้ครับ”
แถไปเรื่อย ผมชอบนอนกลางวันที่ไหน
“ไม่ยักรู้มึงชอบนอนกลางวันด้วย ปรับตัวได้ให้เริ่มใหม่ คอนเสิร์ตส่วนใหญ่ในต่างประเทศ
เล่นราวห้าหกโมงเย็นไม่ต่างกับเมืองไทย ขืนติดนอนช่วงบ่ายสามบ่ายสี่แบบนี้
จะไม่เป็นผลดีต่อร่างกายที่ต้องซ้อมเตรียมเล่นคอนเสิร์ตแน่ วันนี้ก็ตีผิดจังหวะอยู่ท่อน”
อ้าว! นึกว่าไม่รู้ ดันรู้อีกว่าผมตีกลองผิดไปท่อนนึง
“แหะๆ..ครับ ผมเผลอหลุดตอนพี่ลืมเนื้อร้องนะครับ” โยนคืนซ้า!!
“หึ! โทษเป็นความผิดของกูงั้น” กรรม! ถามแบบนี้ใครจะกล้าวะ!
“เปล่าครับ..คงเพราะผมประสบการณ์น้อย คราวหลังจะควบคุมสมาธิไม่ให้วอกแวก
หลุดไปกับเหตุการณ์อีกครับพี่” แก้ตัวน้ำขุ่นเลยตรู
“ช่างเถอะ! ที่เตือนก็แค่จะบอก มึงเป็นมือกลองคือหัวใจของวงที่ช่วยให้จังหวะนักดนตรีที่เหลือ
เครื่องดนตรีอื่นหลุดยังพอทำเนา แต่กลองตีหลุดเป็นเรื่องใหญ่นะป๊อป มันทำให้เพลงล่มเอาได้ง่ายๆ” เถียงไม่ออกนะสิ
“ครับ..ผมจะจำเอาไว้ ไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาได้อีกครับ” รีบรับปากให้ไว ไม่ใช่ต้องการพูดไปพล่อยๆ
แต่พี่เขาบอกมาเป็นความจริง มือกลองไม่สามารถตีผิดจังหวะ ทำให้คนอื่นร่วนชวนกันล่มได้นั่นแหละ
“วันนี้ถือเป็นบทเรียน ไม่ใช่ทีมงานผู้บริหารจะดูไม่ออกหรอกนะ พวกเขาแค่ไม่ต้องการตัดกำลังใจมึง
จึงเลือกที่จะยอมหุบปากเสียมากกว่า ปล่อยเป็นหน้าที่กูในฐานะหัวหน้าวง เป็นคนแนะนำแก้ไขมึงเหมาะมากสุด
ถึงเวลามีแค่เราสี่คนบนเวที ต้องช่วยแก้ปัญหาเหตุการณ์เฉพาะหน้าที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อร่วมกัน
โดยที่ทีมงานเองก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ในขณะที่เราเล่นสดจำต้องเรียนรู้ คุมสมาธิไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด
จำเอาไปใช้ด้วย ส่วนเรื่องที่กูร้องลืมเนื้อ กูตั้งใจเองแหละ อยากรู้ว่ามึงจะเป็นยังไง แล้วก็ได้คำตอบทันที
มึงตีกลองหลุดจังหวะ ยังดีที่กลับมาทันไม่พาล่มไปเสียก่อน ถือว่าผ่านการทดสอบ แต่คะแนนก็ไม่ดีนัก”
ให้ตายผมอึ้งตาค้างจ้องคนตรงหน้าอย่างกับเห็นปีศาจชัดๆ กล้าพูดโดยที่ไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด เผลอกำมือเกร็งอย่างลืมตัว
เป็นออโตเมติกของร่างกายที่มาพร้อมความน้อยใจเสียใจกะทันหัน ไม่รู้ทำไมถึงนึกน้อยใจพี่เขาขึ้นมาดื้อๆ
“ทำหน้าแบบนี้ เหมือนไม่พอใจในสิ่งที่กูทำ” ผมเลือกใช้การเงียบแทนคำตอบ พูดไม่ออกมันจุกอกแน่นไปหมด
“ฟังนะป๊อป..กูไม่ได้คิดแกล้งมึง ต้องการหักหน้ามึงให้โดนตำหนิ การเล่นต่อหน้าพวกเขา มึงย่อมกดดันเป็นธรรมดา
เหมือนกับที่มึงต้องเล่นต่อหน้าคนดู แฟนเพลงเป็นพันเป็นหมื่น ถ้าแค่บททดสอบในพื้นที่พวกเรามึงยังสอบไม่ผ่าน
เหลือเวลาเดือนเศษ มึงจะพัฒนาให้ยืนอยู่บนเวทีใหญ่ท่ามกลางแสงไฟนับร้อย ต่อสายตาสาธารณะชน
ที่เขามาเพื่อจ้องมองมึงได้ยังไงไหว เหตุผลแค่นี้มึงเข้าใจหรือเปล่า” ผมพยักหน้ารับ ถึงแม้จะค้านในหัวอยู่ก็เถอะ
ผมมั่นใจว่าตัวเองจะไม่มีทางตีกลองหลุดจังหวะ ถ้าไม่มัวพะวงคิดเรื่องของคนตรงหน้า แล้วเขาเองดันร้องลืมเนื้อ
แม้จะอ้างว่าเจตนากระทำขึ้นมาก็ตาม แต่จะให้ผมอธิบายแก้ตัวไปก็คงไม่เกิดประโยชน์
ผมอ่อนประสบการณ์เองแหละ ไม่สามารถอ้างอะไรได้ เรื่องของเขาทำไมผมต้องนำมาใส่ใจจนเกินหน้าที่
เพื่อนสนิทร่วมวงกันแต่แรกเริ่มอย่างพี่เกรย์กับพี่คม ทั้งสองคนยังไม่เห็นจะทำอะไร แล้วผมเป็นใครทำไมถึงต้อง
เก็บเรื่องของพี่เขามาทำให้เป็นปัญหา คิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเองนัก สมควรแล้วที่ได้รับบทเรียน
เพียงแค่น้อยใจที่พี่เขาใช้วิธีนี้ทดสอบมากกว่า ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้ผมจะไม่รู้สึกอะไรจริงๆ
ให้ตายเถอะ! แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการล้อเล่นความรู้สึกกันเลยนี่หว่า?..ตรูล่ะเซ็งเป็ด!
มาอัพตามนัดแล้วค่ะ เจอกันวันพุธนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่ติดตามรอคอยกันเสมอ
ตามเรื่องราวของหนุ่มๆ วงนี้กันต่อไป ยังมีอะไรอีกเยอะะะะะะ!!!!
ต้องได้ดราม่า ด่าพระเอกกันกระจายแน่นอนในไม่ช้านี้แหละ
ไม่ได้เจตนาสปอยนะ แต่เรื่องราวมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกหรอก..เอร้ยยยย!!!
:z3: :ling1: :hao5:
-
อยากรู้ ๆ ๆ เรื่องคุณอากับท่านหัวหน้าวง :katai1:
-
เค้าว่าป๊อบน่าจะเข้าใจผิดล่ะมั้งเนี่ยยย 5555
น้องป๊อบสู้ ๆ ทำสิ่งที่รักให้สำเร็จนะ ^^
-
เป็นกำลัังใจให้คับ
-
น้องป๊อบอย่าเพิ่งน้อยใจ สู้ต่อไป
-
ป๊อปอย่านอยด์นะ สู้ๆเพื่อความฝันนะ :mew1:
-
เฮ้ย ทำใจมาม่า ผงชูรส ยิ่งเยอะ ยิ่งอร่อย o7
-
ตอนนี้อยากรู้แค่ ใครรุกใครรับ เอิ้กๆๆ :hao7:
-
เอิ่ม เฮียร๊อคค่ะ อย่ามาอ้างเสียดีกว่า
เห็นชัดๆอยู่ว่าหลุดเหอะ =_=
แต่ตอนหน้าจะมีม่ามาอีกแแร้วหรอ :hao5:
ต้องเพราะเรื่อง เส้น ไม่เส้น แหงเรยยยยย
-
ป็อปน่ารักอ่ะ
-
จะมีมาม่ามาแล้วเหรอ ต้องเตรียมผ้าเช็ดหน้าซินะ
-
ถ้าร๊อครู้ความสัมพันธืป๊อบกับพนมจะทำไง
-
ป๊อปสู้ๆ อย่าท้ออย่าถอย
-
คุณอาแน่เหรอที่เป็นแฟนเก่าร๊อค ไม่มช่การเข้าใจผิดใช่ไหม
-
น่าสงสารหนูป๊อบอ่า
-
น้องป๊อปคิดไปไกลแล้วหนู น่าจะเข้าใจผิดสลับตัวแน่ๆ
แถมยังขี้น้อยใจอย่างไม่น่าเชื่ออีก
แต่เอาความน้อยใจนี้มาเป็นแรงผลักดันพิสูจน์ตัวกับพี่ๆเนอะ
เรื่องนี้มาม่ารสจัดแน่ๆเลย ต้องทำใจก่อนอ่านตลอดเลยค่ะ :laugh:
บวกเป็ด
:pig4: :L1:
-
สู้ๆนะป็อบ
พยายามเข้าๆ
ฝ่าฟันทุกอุปสรรคไปให้ได้
-
o13 o13 o13 o13 o13 :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทั้งแม่และอาถือหุ้นในบริษัทไม่แปลกหรอกที่ป๊อบจะเครียด รอตอนต่อไปดีกว่า
-
โอ้ยยยยยยย ไม่อยากให้ดราม่าเลยยยยยย
...ทำใจแป๊บ :hao5:
-
เนียนหรือป่าวพี่ร็อค
น้องเลยหลุดเลย
-
พี่ร็อค น้องป๊อบ อย่าเพิ่งดราม่านะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
เข้าใจผิดรึเปล่าหนูป็อป
-
ดราม่าได้อะ แต่ขออย่าให้พี่ร็อคงี่เง่ามากไป
FC รับมะได้ :o11:
-
เป็นการปูพื้นปมดราม่า ที่หน่วงตับจริงๆ งานนี้เตรียมทำใจ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..6
“ไงมึง นั่งหน้ามุ่ยเชียว..ไอ้ร็อคล่ะ”
พี่เกรย์ถามหลังหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเรียบร้อย ปิ่นโตมาส่งผมจัดแจงเทใส่จานรอรุ่นพี่เขาแหละ
“ยังไม่ตื่นครับ ผมตักแบ่งไว้ให้แล้ว” บอกก่อนจะได้ไม่ต้องถามอีก เรื่องที่โดนทดสอบเมื่อวานทำเอานอยด์ข้ามวัน
ไม่อยากมองหน้าคนที่นอนเตียงเดียวกันด้วยซ้ำ ตื่นอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันทำธุระส่วนตัวเสร็จ
ผมรีบเสด็จออกจากห้องทันที ป่านนี้หัวหน้าวงยังไม่ตื่นบรรทมเลยมั้ง
“ทำไมวะ! มันดึกเหรอ” พี่คมมาถึงคงได้ยินผมกับพี่เกรย์กำลังพูดเรื่องพี่ร็อคแกอยู่
เจาะจงถามผมอย่างรอฟังคำตอบจดจ่อ
“ไม่รู้ครับ..ผมหลับไปก่อน” ไม่อยากคุยเรื่องพี่เขาเลย..พับผ่า!
“อะไรวะ! มึงนอนกับมันไม่รู้..หลับลึกว่างั้น” ผมไม่คิดแก้ตัวหรอก
แล้วแต่พี่เขาจะเข้าใจเถอะ..หุบปากดีกว่า ฟังทะแม่งหูพิกล ‘นอนกับมัน’
“ระวังนะโว้ย! นิสัยหลับลึกอันตราย ยิ่งไปต่างประเทศเกิดใครเขาคิดทำมิดีมิร้ายกับมึง..มีหวังเสร็จโจรแน่”
พี่เกรย์พูดเสียรู้สึกสยองตาม
“พี่หมายถึงอะไรครับ” คงไม่ใช่บอกใบ้ให้ระวังประตูหลังหรอกนะ เล่นพูดกำกวมแบบนี้ ไอ้ป๊อประแวงนะเว้ย!
“อ้าวไอ้นี่มึงไม่รู้หรือ พวกโดนลักหลับก็พวกที่นอนหลับลึกทั้งนั้น เรื่องหลับเรื่องนอนเราต้องรู้ตัว
ไม่ใช่พอหัวถึงหมอนเฝ้าพระอินทร์ไม่รู้ฟ้าฮึ” พี่คมเสริมคำพูดของพี่เกรย์ เห็นดีเห็นงามสนับสนุนกันเป็นที่เรียบร้อย
“ผมเป็นผู้ชายไม่ใช่สาวน้อย คนสติดีที่ไหนจะแอบลักหลับผู้ชาย”
อดเถียงไม่ได้ นอกจากพวกวิตถารที่ชอบทำเรื่องระยำแบบนี้แหวะ!
“ไอ้หนู..สมัยนี้เขาไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่ามึงเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย..ครับ! เรื่องตัณหาหน้ามืดไม่เข้าใครออกใคร
กูหวังดีดอกถึงได้บอกให้มึงพึงระวัง มึงนี่มันอ่อนจริงๆ วงการที่มึงก้าวขาเข้ามา
ไม่ได้สวยเลิศหรูดูดีประเสริฐศรีไปเสียหมดนะไอ้ป๊อป เสือสิงห์กระทิงแรดเดินเพ่นพ่านทั่ววงการ
หน้าอ่อนอย่างมึงขาวแบบนี้ด้วย อาหารจานเด็ดสำหรับพวกมันเลยเชียว ขอยืนยัน”
พี่เกรย์เล่นพูดซะผมไม่อยากทานข้าวแล้วสิ นี่ขู่หรือเรื่องจริงวะนั่น..
“ทำไมต้องเป็นผม พวกพี่ต่างหาก เกย์ ตุ๊ด แต๋วเขาควรสนใจด้วย
แต่ละคนหล่อเท่ล่อตะเข้แบบนี้ พี่สมควรระวังกัน” แถหน้ามึน กะปัดให้พ้นตัวเข้าไว้
อย่ามาวนเวียนใกล้ตูดไอ้ป๊อปเลยดีกว่า
“หึ! อย่างพวกกูลองสะเออะเข้ามาสิ รับรองได้แดกตีนกูแทนแน่ๆ”
พี่คมเสียงดุ เล่นเอาผมนึกสงสารคนที่โดนเบอร์สี่สิบสี่ของพี่แกยำตีนจริงๆ
“ฮะฮ่าๆ..ไอ้คมมันพูดถูก มึงดูพวกกูแต่ละคน เทียบตัวมึงดูเองดิ
ผอมแห้งแรงน้อยอย่างกับพวกไม่โดนแดด คิดสิถ้าโจรมันอยากปล้นสวาทอยากล่อตูดขาวๆ
มันควรต้องเลือกเหยื่อแบบพวกกูหรือมึงดีวะ!..ไอ้หนู”
เผลอกลืนน้ำลายเหนียวหนืด คำพูดพี่เกรย์ทำผมรู้สึกถึงอันตรายในมุมมืดที่มองไม่เห็นขึ้นมาทันที
จ้องตอบพวกพี่เขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“แหะๆๆ..พวกพี่พร้อมช่วยผมใช่ไหม ถ้ามีคนคิดจะทำร้ายผมจริง”
หวังให้รับปากเป็นเกราะป้องกันไว้ก่อน คนอื่นยังพอทำเนา..คนใกล้ตัวนี่สิอันตรายมากสุด
ถึงไม่มีหลักฐานชี้ชัดว่าพวกพี่เขาเป็นเกย์
อย่างน้อยถ้าได้คำสัญญามาเป็นหลักประกันความปลอดภัยของไอ้ป๊อป ย่อมช่วยได้เยอะ
“พวกกูตอบไม่ได้ว่ะ ไม่ได้ตัวติดกันเว้ย! ห่างหูห่างตาเกิดมึงไปถูกใครเขากดขึ้นมา
กูคงช่วยมึงได้หรอกจะให้ช่วยยังไงทัน ถ้ามึงกลัวก็อย่าเสือกออกห่างพวกกู
ทีมงานต่างประเทศอย่าให้กูได้แฉ แต่ละคนเก้งกวางยกแก๊งเดินขบวนกันมาเลย พอเถอะแดกข้าว..เลิกพูด”
พี่คมตัดบทดื้อๆ ผมรู้สึกปอดแหกไปแล้ว ถึงจะไม่ได้รับคำยืนยันมั่นเหมาะ แต่ก็ช่วยให้รู้สึกเบาใจพอสมควร
เรื่องที่พี่เขาเตือนหมายถึงทีมงานที่ต้องไปเจอ แต่ไม่ได้หมายถึงกลุ่มพี่เขาก็โอเคมากแล้ว
เผลอคิดไปเสียอีก..ว่าพวกพี่เขานี่แหละที่ผมสมควรต้องระวังตัวเข้าไว้ รู้หน้าไม่รู้ใจ..รู้จักไม่รู้รสนิยม
ไม่รู้ใครบ้างที่ชมชอบเพศเดียวกัน อย่างน้อยพี่ร็อคก็หนึ่งแล้ว..อีกสองที่เหลือก็อาจจะใช่
“เหม่อห่าไรรีบกินเข้าสิ มึงนัดกับพี่ตาลเขาไว้ไม่ใช่หรือหนูป๊อป!!”
พี่เกรย์ดึงสติที่หลุดลอยของผมให้กลับสู่ปัจจุบัน เพิ่งรู้ใกล้ได้เวลานัดพี่ตาล เพื่อไปเปลี่ยนบุคลิกภาพของผมแล้วด้วย...
“ครับพี่..วันนี้ผมคงไม่ได้อยู่ซ้อม” หันไปบอก เกรงใจครับ
“อืมกูรู้แล้ว พี่ตาลบอกตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ไอ้ร็อคมันให้พวกกูแกะซิงเกิลล่าสุดเร่งเข้าห้องอัด
เพื่อปล่อยให้ทันกำหนดที่บอร์ดบริหารแพลนกันมาล่วงหน้า คงไม่ได้ซ้อมอะไรหรอก
ว่าแต่มึงเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับวงของกูด้วยล่ะ วงกูเพลงป๊อปร็อคนะมึงไม่ใช่วงอนุบาลลั่นทม
ขืนมึงใช้หน้าเดิมทรงผมเดิมของมึงแบบนี้ พวกกูคงเดอะฮัคมนุษย์ตัวเขียว
แวดล้อมแจ็คผู้ฆ่ายักษ์..กูรู้สึกทุเรศตัวเองพิลึกเลยว่ะ”
“แค่กๆ..ห่าเกรย์ มึงจะเป็นเดอะฮัคเป็นของมึงไปคนเดียวฉิบหาย
อย่าเสือกดึงกูกับไอ้ร็อคไปรวมกับมึงด้วยสิวะ เปรียบซะกูสำลักข้าว..สัส!”
ผมหลุดหัวเราะพี่คมอย่างกลั้นไม่อยู่ หลังพี่แกสำลักไอหน้าแดงจากคำพูดของพี่เกรย์
ที่ดันคิดว่าพวกเขาเป็นเดอะฮัค โดยผมคือหนุ่มแจ็คผู้ฆ่ายักษ์ท่ามกลางมนุษย์ตัวเขียว
คิดได้ยังไงของพี่เขาวะ..ไม่ขำก็ไม่รู้จะว่ายังไง
“ฮะฮ่าๆ” เผลอหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง ตัวงอน้ำตาเล็ดเลยทีเดียว
“มึงหยุดหัวเราะไอ้ป๊อป ขำนะมึงกูไม่ใช่ยักษ์ตัวเขียวอย่างไอ้เกรย์
มันอยากเป็นให้เป็นคนเดียว กูกับไอ้ร็อคไม่เกี่ยวด้วยนะเว้ย!” พี่คมหันมาทำตาดุใส่ผมเฉย
ออกตัวใหญ่ว่าพี่เขากับพี่ร็อคอยู่นอกประเด็น พี่เกรย์เป็นเดอะฮัคคนเดียว
ไม่เกี่ยวกับพี่เขาสองคน เข้าใจง่ายๆ ไม่ยินดีรับสมอ้าง
“เออกูเป็นเดอะฮัค มึงกับไอ้ร็อคเป็นหนูน้อยหมวกแดงเหอะ สัส!”
พี่เกรย์ค้อนตาคว่ำใส่พี่คม แถมคำพูดประชดที่ทำเอาผมปล่อยก๊ากอีกรอบ
“ฮะฮ่าๆ..กร๊าก!!” หยุดไม่อยู่ มือเบสจอมกวนดันยอมรับหน้าตายพี่เขาเป็นเดอะฮัค
แต่เปรียบพี่คมพี่ร็อคเป็นหนูน้อยหมวกแดง ผมพลอยหยุดขำไม่ได้
ไม่คิดพี่สองคนจะหักเหลี่ยมเฉือนคมกันเอง ประเด็นบุคลิกของผมดันจุดประกายให้เพื่อนรักสองคนถกเถียงกันได้
นึกดูแล้วตกลงผมเด็กหรือพวกเขาต่างหากที่เด็กกว่า ไม่มีอะไรเถียงกันแล้วหรือยังไงวะนั่น..
“มึงหยุดเลยไอ้เกรย์ มึงดูไอ้ป๊อปมันหัวเราะไส้แตกไปแล้วเห็นไหม
เพราะมึงเลยไอ้ห่า เปรียบที่มันดีกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ พ่องมึงเปรียบเดอะฮัค
นั่นมันตัวประหลาดนะมึง แทนที่จะสรรหาให้ดีกว่านี้ ไอ้ป๊อปมึงหน้าอ่อนอย่างกับตุ๊ดเปลี่ยนลุคให้แมนหน่อย
ให้เข้ากับวงพวกกูบอกแค่นี้ก็สิ้นเรื่อง จะอ้อมหาพระแสงห่าไรมึง” กลายเป็นผมอึ้งตาค้าง
หัวเราะไม่ออกไปแล้ว คำพูดของพี่คมโพล่งไม่มีปี่มีขลุ่ย ไม่นึกมาก่อนในสายตาพวกพี่เขา
จะมองผมเป็นตุ๊ดแบบนี้..ไอ้พวกบ้า!!!!
“เฮ้ย! ผมไม่ตุ๊ดนะอย่ามากล่าวหากันสิ ผมแมนเต็มร้อยเหอะครับ
ถ้าพวกพี่อยากอยู่สมาคมชาวสีม่วงก็เป็นกันเอง..อย่าดึงผมเข้าไปเกี่ยวจิ๊!”
พูดจบไม่เปิดโอกาสให้พูดอะไรอีก ผมลุกเดินออกมาเลย ทันได้ยินพี่คมบ่นตามหลังผมขึ้นมาอีกว่า
“มันเป็นห่าอะไรของมัน ด่าพวกเราอยู่สมาคมชาวสีม่วง กูงงสัส?”
หลังจับใจความคำพูดพี่เขา ผมแอบเถียงในใจ ‘ทำเป็นงง..เกย์ทั้ววงเหอะ’
>
>
“อุ๊ยต๊าย!!..มาตรงเวลาเลยค๊าคุณตาล น้องหน้าใสคนนี้ใช่ไหมคะที่จะให้วาวาโมลุคให้ใหม่
เอาแบบที่คุณตาลรีเควสมาเลยใช่ไหมค่ะ” เกือบเผลอเอามือปิดหู
หลังเสียงแหลมปวดประสาทของสาวเทียม พี่แกแต่งหน้าซะเปรี้ยวจี๊ดทักพวกผมทันที
เมื่อเห็นผมกับพี่ตาลก้าวเข้าไปในร้านที่อยู่ในห้างดังใจกลางกรุง เหมือนพี่ตาลนัดหมายพี่เขาไว้ก่อนแล้ว
“ใช่แล้วครับคุณวาวา คนนี้เลยที่ต้องรบกวน” พี่ตาลยิ้มรับท่าทางบริการแบบถึงตัว
เมื่อคุณพี่วาวาปรี่เข้ามาควงแขนอย่างสนิทสนม ถ้าคิดอย่างมีอคติก็ประมาณแอบลวนลามพี่ตาลเล็กน้อย
“อูย!!..ไม่รบเกินรบกวนอะไรเลยค๊า สำหรับคุณตาลวาวาเต็มกายเต็มใจบริการสุดชีวิต
คุณตาลทั้งทีมีหรือวาวาจะปฏิเสธได้ค่ะ นี่เมื่อไหร่จะให้วาวาไปดูแลหน้าผมให้น้องร็อคหนอ”
อ้าว! เข้าใจผิดคิดว่าพี่เขาประจบเอาใจเพราะเล็งพี่ตาลไว้ ที่แท้หัวหน้าวงมาดเข้มของผมหรอกคือเป้าหมาย
โด่! พ่อสุดสวาทขวัญใจสาวเทียม พ่อเกย์หลบในที่แอบเป็นแฟนอาพนม ทำขรึมซ่อนพฤติกรรมไว้มิดชิด
ยิ่งได้มารู้ได้เห็นอะไรเพิ่ม ผมคงต้องมองพี่ร็อคเสียใหม่ สำคัญต้องแอบระวังบั้นท้ายตัวเองให้ดี..ตรูกลัวววววว!!!
“คึคึ!..คงอีกสามอาทิตย์ ผมต้องรบกวนคุณวาวายกทีมไปจัดการหนุ่มๆ
ก่อนทัวร์คอนเสิร์ตใหญ่ ได้ใกล้ชิดร็อคแน่นอนครับ” พี่ตาลพูดตอบ
“โอ้ยตาย!..สมใจอีพวกลูกน้องวาวาล่ะงานนี้ รอกรี๊ดกันจนตัวสั่น
เร็วกว่านั้นไม่ได้หรือค่ะคุณตาล สามอาทิตย์ไกลไปไหม..แทบขาดใจตาย”
มีการต่อรองขอลดระยะเวลาต่างหาก นี่ถึงกับคลั่งพี่ร็อครอไม่ไหวขาดใจตายกันเชียว
ไม่รู้พวกพี่เขาหว่านเสน่ห์อะไรไว้ พี่วาวาถึงออกอาการ
“ไม่ได้เลยครับคุณวาวา ช่วงนี้พวกเขาต้องเก็บตัวซ้อมหนัก ผมไม่อยากให้มีอะไรมาทำให้เสียสมาธิ
สัปดาห์สุดท้ายก่อนเริ่มคอนเสิร์ตถึงจะดูแลเตรียมพร้อมเรื่องรูปร่างหน้าตา”
พี่ตาลใจเย็นอธิบายอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับยิ้มระบายทั่วหน้าส่งให้ด้วย
“แหมก็ได้ค่ะ แค่คุณตาลนึกถึงวาวาและทีมงานเรา โดยไม่คิดเปลี่ยนใจไปใช้บริการคนอื่น
แค่นี้วาวาก็ปลาบปลื้มใจที่สุดแล้ว เอาเถอะ!ได้เวลาสำรวจหนุ่มน้อยหน้าใสเสียที
ไหนเข้ามาให้พี่ดูใกล้ๆ หน่อยสิครับ โอ้ยตาย! หน้าหวานขาวใสผิวละเอียดอย่างกับผู้หญิง
สมาชิกใหม่ของวงแตกต่างน้องเต้มือกลองห่างกันลิบลับ..คนละสไตล์กันเลยทีเดียวคุณตาล”
พี่เขาเล่นวิจารณ์ซึ่งหน้า แล้วทำไมถึงมาบอกผมหน้าหวานอย่างผู้หญิงด้วยเล่าเนี่ยะ
ถึงผมจะไม่เถื่อนถึกบึกบึน แต่ก็ไม่ถึงกับคล้ายผู้หญิงอย่างที่พี่แกพูดเสียหน่อย เปรียบซะหมดสภาพไปเลยไอ้ป๊อป..
“หน้าง้ำเชียวเรา พี่แค่ล้อเล่นไม่ได้ว่าน้องเป็นสาวน้อยเสียหน่อย”
แก้ตัวทันทีหลังผมไม่เก็บอาการบนสีหน้า แสดงความไม่พอใจคำวิจารณ์
“คึคึ! ยังเด็กครับเพิ่ง 17 แต่ฝีมือตีกลองไม่ได้อ่อนตามหน้าด้วย จัดว่าเยี่ยมทีเดียว
น้องเขาผ่านออดิชั่นซึ่งคัดเลือกมากกว่า 200 คนครับ”
ผมอึ้งจำนวนที่พี่ตาลบอกกับพี่วาวา เพิ่งรู้มีคนมาสมัครออดิชั่นสองร้อยได้
“โห!!..ได้รับการคัดเลือกเข้ามา วาวาเชื่อแล้วว่าน้องคนนี้มีฝีมือไม่ธรรมดาตามที่คุณตาลบอกแน่ๆ
ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้ร่วมวงกับบอยแบนด์ดังระดับประเทศหรอก ปล่อยเป็นหน้าที่วาวาดูแลต่อเอง
รับประกันไม่เกิน 2 ชั่วโมง คุณตาลจะได้เห็นน้อง..ชื่ออะไรครับเรา” พี่เค้าหันมาถามผม
“ป๊อปครับ” ผมรีบแนะนำตัวเองให้พี่เขารู้จักทันที
“จร้า..คุณตาลจะได้พบกับน้องป๊อปอิมเมจใหม่ ระหว่างที่น้องเขาอยู่กับวาวา
คุณตาลไปเดินเล่นก่อนไหมคะ ราวสองชั่วโมงมารับตัวได้ค่ะ” พี่วาวาพรีเซ้นท์กับพี่ตาลมั่นเหมาะ
ก่อนผู้จัดการวงของผมจะขอตัวไปเดินดูของในห้างระหว่างรอผมไปพลางๆ
หลังจากนั้นผมก็ถูกพามาขึ้นเขียงหั่นชิ้นส่วนอวัยวะร่างกาย เฮ้ย! ไม่ใช่แหละ เป็นอันเข้าใจตรงกันดิบดีแล้วครับ
พี่วาวาแกพาผมไปทำทรีทเม้นท์ผิวหน้าบวกสปาร่างกาย ปิดท้ายเปลี่ยนทรงผมใหม่จากรองทรงสูง
ซึ่งผมเริ่มยาวเพราะก่อนปิดเทอมใหญ่พวกผมไม่มีใครตัดกันเลย จนถึงตอนนี้ยาวเป็นรากไทร
ถูกตัดแต่งให้เขากับทรงร่วมสมัย อินเทรนด์อย่างบอยแบนด์เกาหลีที่ฮิตกันทั่วบ้านทั่วเมือง
จะว่าไปไม่ต่างกับพวกพี่ร็อค พี่คม พี่เกรย์หรอก ออกแนวเดียวกับพวกพี่เขาเลยก็ว่าได้
ผมสีดำสนิทถูกย้อมให้ออกสีน้ำตาลทอง แล้วเซทให้เป็นทรงอย่างมีสไตล์ พอมองตัวเองเต็มตาในกระจก
ฉิบหาย!..หน้าผมไม่ห่างจากคำว่า ‘หน้าหวาน’ อย่างที่โดนทักไม่ผิดเพี้ยนไปเลย
กลายเป็นหนุ่มหน้าหวานปากแดงแก้มใสไปแล้วกู
“เออพี่ครับ ตกลงเอาแบบนี้หรือครับ” ผมถามพี่วาวา
หลังพี่เขาเข้ามาทำการปรับแต่งอีกนิดหน่อย ลงน้ำมันเป็นขั้นตอนสุดท้าย
“จร้าแบบนี้เหมาะสำหรับคุณน้องที่สุด ใครเห็นเข้าไม่เอ็นดูหลงในความน่ารักใสวิ้งค์ของน้องป๊อป
ให้เอามีดมาเชือดคอพี่วาวาได้เลย พี่กล้าการันตีเลยเอ้า!”
พูดพร้อมส่งสายตาชื่นชม มองผมชวนขนลุกขนพองพิกล
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“แต่ผมว่า..มันเหมือนตุ๊ดยังไงไม่รู้เหะ”
หลุดปากอย่างไม่ทันระวัง รู้ตัวทำได้แต่ส่งสายตาขอโทษ
ยิ้มแหยให้พี่วาวาอย่างรู้สึกผิด เพราะพี่เขาเองก็เข้าข่ายประเภทดังกล่าว
ไม่ได้คิดจะดูถูกหรือรังเกียจแต่อย่างใดจริงๆ
“ช่างเถอะจร้า ไม่ต้องส่งสายตาแบบนั้นหรอก พี่เข้าใจน้องป๊อปไม่ได้เจตนาดูถูกเหยียดหยาม
พี่ไม่ถือสาหรอก พูดเรื่องที่ป๊อปกังวลดีกว่า อย่าคิดมากแบบนั้นสิ
หน้าตาของเรามีดีกว่าที่คิดเยอะรู้ไหม ผู้ชายแมนๆ ใช่ต้องหน้าดุเถื่อน
หรือหล่อเท่ประเภทเดียวเสียเมื่อไหร่ คนน่ารักหนุ่มหน้าหวานชายหน้าสวย
ต่างมีเสน่ห์เฉพาะตัวคนละแบบนะน้องป๊อป หนำซ้ำยังได้เปรียบคนอื่นเขาด้วย
คนที่มีหน้าตาแบบนี้เรียกเรทติ้งได้ทุกเพศทุกวัย อย่างเราเนี่ยะพี่ขอยืนยันพันเปอร์เซ็นต์ได้เลย
รับรองแฟนคลับฟินกระจาย ยิ่งเราคือหนึ่งเดียวในหมู่หนุ่มหล่อรูปร่างใหญ่อย่างพวกพี่ในวงด้วย
โอ้แม่เจ้า! พี่วาวานึกภาพเคลิ้มฝันไปแล้วล่วงหน้าประหนึ่งราชินีผู้งดงาม..
ท่ามกลางเจ้าชายอสูรสุดเท่ยังไงยังงั้นเลยเนอะ!”
ผมตาเหลือกกระอักกระอ่วน ในคำเปรียบเทียบของพี่เขาขึ้นทันที
เปรียบอะไรก็ได้..ทำไมต้องเปรียบแบบนี้ สำคัญพี่แกดันเอามือประสานยืนบิดไปบิดมา
ระหว่างพูดพร้อมกับทำตาลอยไปด้วย เห็นแล้วชวนขนหัวลุกพรึ่บพรั่บยิ่งนัก
ลองหันกลับมาจ้องกระจกสำรวจหน้าตาตัวเองอีกครั้ง
ตายแน่ไอ้ป๊อป คงต้องเพิ่มความระมัดระวังเอกราชขึ้นอีกเท่าตัว รูปร่างหน้าตาผมขณะนี้
บอกได้คำเดียวว่า..มันสุ่มเสี่ยงโดนเพศที่สามสุดๆ เจอเสือหิวคงเห็นผมเป็นอาหารจานเด็ดไปแล้วแน่
ทำไมเหมือนทอมมาก ขนาดสายตาผมเองยังปฏิเสธไม่ได้ บวกรูปร่างผอมเพรียวไม่หนาล่ำเข้าอีก
เหอๆ..ชัดเลยกู..งานนี้หมูหวานในจานอาหารเกย์เห็นๆ
“ใกล้เวลาคุณตาลมารับแล้ว น้องป๊อปออกไปนั่งรอด้านนอกไหม
พี่วาวาคิดว่าคุณตาลเห็นเข้า คงตะลึงในรูปลักษณ์ใหม่ของป๊อปชัวร์”
ไม่ต้องย้ำผมก็เชื่อว่าพี่ตาลต้องตะลึง ผมยังตะลึงตัวเองไปแล้ว
ประสาอะไรคนอื่นจะไม่ตะลึง ในความตะลึงไม่ได้แปลว่าเขาชื่นชอบนี่ครับ
อาจจะสมเพชเวทนาในรูปลักษณ์ใหม่ของผม หรือไม่พี่ตาลคงให้พี่วาวาแก้ไขเปลี่ยนตัวผมให้สมเป็นมือกลอง
ไม่ใช่ดูเหมือนสาวน้อยนั่งตีขิมเช่นนี้ จับนุ่งโจงกระเบนใส่เสื้อแขนตุ๊กตาเข้าหน่อยเป็นอันใช้ได้..อนาถชีวิตชะมัด
“ครับ” ผมไม่ได้พูดอะไรอีก เดินออกจากด้านในไปนั่งรอพี่ตาลที่เก้าอี้รับรองลูกค้าด้านนอก
ซึ่งตกแต่งด้วยกระจกใสทำให้คนเดินผ่านไปมา สามารถมองเห็นได้ชัดเจน
รับรู้ถึงสายตาลูกค้าที่มารอรับบริการจ้องผมไม่วางตา เหมือนเจอตัวประหลาดหลุดออกมาเพ่นพ่าน
รู้สึกขาดความมั่นใจไปแล้วเรียบร้อย ขาสั่นขึ้นมาทันที ต้องหลบมานั่งตัวลีบไม่กล้าสบตาใคร
อะไรกันเนี่ยะไอ้ป๊อป!!! จะไหวไม่หว้า? ผมไม่เคยตกเป็นเป้าสายตาคนระยะใกล้ขนาดนี้
ถึงจะเคยเล่นดนตรีแต่ผมอยู่หลังกลอง ไม่ได้เสนอหน้ากลางเวที สำคัญไม่เคยถูกใครจ้องจนรับรู้ชัดว่า
พวกเขามองผมอย่างตอนนี้ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก..รู้แต่ว่ากำลังวางตัวลำบาก..บรื๋อออ!!
[Tru!!..Tru!!] จังหวะเสียงเรียกเขาโทรศัพท์ผมดังขึ้น
ช่วยให้มีจุดสนใจทำให้ไม่ต้องรู้สึกตื่นเต้นอึดอัดต่อสายตาประชาชี
ขณะนี้ยังมีมองผมเป็นระยะ บางคนซุบซิบกันโจ่งครึ่มแบบไม่เกรงใจเลยว่า
พวกเขานินทาผมระยะเผาขนซึ่งหน้า..ให้ตายเหอะถั่วต้ม!
“ว่าไงแต๊ก..นึกยังไงโทรหากู” เป็นไอ้แต๊กครับ มันโทรเข้ามา
[มึงหันหน้ามาตรง 25 องศา] เล่นอะไรของมันวะ แต่ผมก็ทำตามเหลียวไปยังทิศที่มันบอกพอประมาณ
“เฮ้ย! มึงสองคนมาทำอะไร” ไอ้แต๊กกับไอ้นิน มันสองคนยืนส่งยิ้มแก้มแตกมาให้ผมอยู่ด้านนอก
โดยที่ไอ้แต๊กถือโทรศัพท์แนบหู ผมไม่รอช้าผุดลุกเดินออกไปหาพวกมันทันที พร้อมกับตัดสายไปตามระเบียบ
โผเข้าสวมกอดพวกมัน ถึงแม้ผมจะเขย่งเล็กน้อยเพราะพวกมันสูงหนากว่าผมอยู่สมควร
อารามดีใจเหมือนมันสองคนคือพระเอกขี่ม้าขาว มาช่วยผมหลุดพ้นบรรยากาศอึดอัดหายใจได้คล่องขึ้น
“เฮ้ย! ไม่ต้องดีใจรัดพวกกูแน่นขนาดนี้ คนมองกันใหญ่แล้วป๊อป”
ผมชะงักกวาดสายตาสำรวจรอบข้าง คนเดินผ่านไปมาต่างชำเลืองสายตามองมาที่พวกผม
มีบ้างซุบซิบอมยิ้มแบบมีเลศนัย พานให้หน้าผมร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเพราะความอาย
“กูขอโทษลืมตัวไปหน่อย ไม่คิดจะเจอพวกมึงที่นี่” รีบแก้ตัวพัลวัน
“ไม่ต้องขอโทษมึงไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษที่มึงดูดีขึ้นมากเลยว่ะป๊อป..แบบว่า..คะคือ..”
ไอ้นินมันพูด หน้าแดงแปร๊ดไม่ยอมพูดให้จบ ดันค้างตะกุกตะกักเฉยเลย
“คืออะไรวะ” ผมทนรอไม่ไหว เร่งมันเสียเอง
“มึงไม่โกรธนะถ้ากูบอก” ผมพยักหน้าให้มันรัวๆ
“มึงน่ารักสัส ห่าป๊อปมึงโคตรน่ารักเลยว่ะ! เห็นแล้วกูพลอยใจสั่น”
หัวคิ้วผมกระตุกทันควัน ไอ้นินมันถึงกับออกปากแสดงว่าไม่ได้ล้อผมเล่น
“มึงหมายความว่าไง” แม้จะพอรู้มันหมายถึงอะไร ผมไม่ยักรู้สึกดีต่อคำชมของมันแม้แต่น้อย
รูปลักษณ์ของผมเบี่ยงเบนหนักถึงขั้นเพื่อนซี้อย่างไอ้นินมันยังพูดแบบนี้
“ชัดเจนตามที่มันพูดแหละป๊อป ไม่ต้องตีความแล้ว มึงน่ารักจริงๆ
น่ารักแบบมองแล้วกูยังอึ้ง สะกิดมันหันมาช่วยกันพิจารณาให้แน่ใจ
ตากูไม่ฝาด..ที่กูเห็นคือมึงจริงๆ” ไอ้แต๊กยืนยันอีกคน
“มันเลวร้ายขนาดนั้นเชียวหรือวะ!..แต๊ก” ผมเสียงโหยแล้วตอนนี้
ฟังน้ำเสียงพวกมันบวกสายตาที่มองผม..กูรับไม่ได้!!
“ตรงข้าม..มึงน่ารักน่ามองดึงดูดชะมัดยาด เพื่อนกูตอนนี้ถ้าเกย์ในโรงเรียนมาเห็น
กูว่ามีหวังคลั่งตามกันเป็นแถว แต่เดิมก็แทบจะลากมึงไปหลังตึกอยู่แล้ว
ยิ่งตอนนี้กูว่าพวกมันคงจับมึงกดแน่ป๊อป” ไอ้นินตอกย้ำ
“หนักขนาดนั้นเห็นท่าต้องบอกพี่ตาลแก้ไขลุคกูใหม่แล้ว
กูไม่เอาทรงผม..สีผมแบบนี้แน่” ผมรีบบอกมันไป
“เฮ้ย! แบบนี้ดีแล้ว มึงกำลังจะกลายเป็นซุปเปอร์สตาร์
จะดูด้อยกว่าพวกพี่ในวงได้ไงวะ มึงตัวเล็กเพรียวบางเทียบพี่เขาแล้ว
มึงต่างสุดๆ ถ้าไม่มีอิมเมจแบบนี้ อาจทำให้วงพี่เขาเรทติ้งตกได้ป๊อป
มึงจะวิตกกังวลไปทำไม ที่พวกกูพูดไม่ได้แปลว่ามันแย่
ดูดีกว่าที่พวกกูคาดการณ์ไว้เสียอีก มึงเลิกบ้ากับการเปลี่ยนตัวเองเถอะ
ว่าแต่มึงรออะไร พอมีเวลาว่างไปหาอะไรกินกับพวกกูก่อนไหม”
ไอ้แต๊กมันค้านความคิดผมเสียหมดข้อกังขา ก่อนจะชวนผมไปหาอะไรกิน
หลังไม่ได้เจอหน้าพูดคุยกันมาเป็นอาทิตย์ ก่อนผมจะเข้าไปเก็บตัวร่วมกับพวกพี่ๆ
“คงไม่ได้วะ..กูรอผู้จัดการมารับกลับ” ผมบอกมันไปตามจริง
“เหรอ..ถ้างั้นไม่เป็นไร กูกะจะหาเวลานั่งทานชิวๆ
บอกข่าวดีมึงไปด้วยเสียทีเดียว” ไอ้แต๊กพูดจนผมอยากรู้
“ข่าวดีอะไรวะ” ผมสนใจตามคาด
“พวกกูกำลังจะออกอัลบั้มของตัวเองแล้ว พวกกูเซ็นสัญญาไม่ถึงอาทิตย์เพิ่งจะผ่านมานี่เอง”
ไอ้นินชิงตัดหน้าบอกผมเสียก่อน
“เห้ย! จริงดิ พวกมึงออกอัลบั้มแล้วเหรอเพื่อน กูดีใจด้วยนะเว้ย”
ผมดีใจกับพวกมันจริงๆ เพื่อนผมแต่ละคนมีฝีมือ
ไม่แปลกที่ได้เซ็นสัญญาเป็นศิลปินออกอัลบั้มกับค่ายเพลง
“แล้วพวกมึงเซ็นกับค่ายไหน” ถามด้วยความสนใจ
“ค่าย xxx คู่แข่งมึงไงป๊อป”
“คู่เข่งคู่แข่งห่าไร กูไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ดีใจกับพวกมึงมากกว่าว่ะ
กูเสียอีกทิ้งพวกมึงมา ยังคิดว่ากูเห็นแก่ตัวไปไหม ให้ใครตีกลองแทนกูวะ”
อดถามไอ้แต๊กไม่ได้ครับ ห่วงพวกมันก็ห่วง..
“เรื่องนี้เก็บเป็นความลับ กูยังบอกไม่ได้..เป็นกฎห้ามไม่ให้พวกกูบอกใครเป็นอันขาด
จนกว่าอัลบั้มใหม่ออกซิงเกิล ถึงค่อยเปิดตัวสมาชิกต่อสาธารณะชน
กูต้องขอโทษมึงจริงๆ..ไม่โกรธกูนะโว้ย!!”
“เอาน่าคิดมากแต๊ก กูจะโกรธมึงทำไม แค่พวกมึงได้วิ่งตามฝันกูก็พลอยดีใจไปกับพวกมึง
จนไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ไอ้ขิงเป็นนักร้องนำใช่ป่ะ!” ผมเพิ่งโทรคุยกับไอ้ขิงมันเมื่อวาน
เสือกอมพะนำไม่แพร่งพรายให้รู้สักแอะ ทำซุ่มเงียบกะเซอร์ไพรส์ผมอยู่สิท่า..สัสขิง!
“อืมมันร้อง นี่พวกกูมาเดินซื้อของ ต้องรีบกลับเข้าบริษัทก่อนบ่าย มีนัดซ้อมวงว่ะ”
ไอ้นินเป็นคนบอก จังหวะเหลือบเห็นพี่ตาลกำลังเดินมาทางนี้พอดี สมควรแนะนำพวกมันให้รู้จักพี่เขาด้วย
“ถ้างั้นรอกูแนะนำพี่ตาลผู้จัดการวงให้พวกมึงก่อน แกมานั่นแล้ว”
ผมพยักพเยิดให้พวกมันมองทางด้านหลัง พี่ตาลเดินมาถึงพอดีเลย
“พี่ตาลครับเพื่อนผมแต๊กกับนิน ที่เคยเข้าร่วมออดิชั่นกับผมครับ”
ผมแนะนำพี่ตาล ไอ้สองคนมันพากันยกมือไหว้พี่เขาทันทีเช่นกัน
“ยินดีที่รู้จักครับ พี่เคยเจอพวกเราตอนมาออดิชั่น ไปไงมาไงถึงมาเจอป๊อปได้ครับ”
พี่ตาลรับไหว้ ก่อนถามพวกมันด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
“พวกเรามาเดินซื้อของครับ กำลังจะกลับอยู่พอดี” ไอ้นินชิงตอบ
“ถ้างั้นไว้มีโอกาสค่อยว่ากันใหม่ เราคงมีเวลาพูดคุยกันมากกว่านี้
พี่เองก็ต้องพาป๊อปไปลองเสื้อผ้าต่อ ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่”
พี่ตาลถึงกับแจงตารางงานให้พวกมันได้รู้ด้วย
“ไม่เป็นไรครับ พวกผมไม่รบกวนแล้ว กูไปก่อนป๊อป”
ไอ้แต๊กมันหันมาพูดกับผม ก่อนยกมือไหว้ลาพี่ตาลอีกครั้ง
“ไว้เจอกันเพื่อน ค่อยคุยกันทางโทรศัพท์” ผมบอกกับมัน
“อืม..โชคดีมึง” จากนั้นเราแยกย้ายไปทำธุระต่อ ผมถูกพี่ตาลแซวเรื่องลุคใหม่
แกบอกเข้ากับผมมาก อิมเมจนี้ตามมติในที่ประชุมผู้บริหารกับฝ่ายครีเอท
ที่เห็นตรงกันให้ผมใช้รูปลักษณ์นี้ เพื่อให้แปลกตาไม่ซ้ำซากคำอธิบายคือบทสรุปทั้งหมด
ซึ่งผมไม่มีโอกาสอุทธรณ์ขอแก้ไขอะไรได้แล้ว เหมือนเป็นประกาศิต
ที่ผมต้องปรับให้คุ้นชินกับลุคใหม่อย่างจำใจ..
“มีอะไรมาฝากผมบ้างเนี่ยะ” ได้ยินเสียงพี่คมทวงของฝากพี่ตาล
“ไอ้ป๊อปล่ะพี่” พี่เกรย์แกถามถึงผมด้วย
“หิ้วของพะรุงพะรัง..คงกำลังตามเข้ามา” พี่ตาลบอก
“มีเป็ดปักกิ่งไปจัดใส่จานสิ กินเลยเดี๋ยวหนังมันไม่กรอบ”
“สุดยอด!!!..เป็ดปักกิ่งของโปรดไอ้ร็อค ของชอบผมครับ”
พี่เกรย์ฟังน้ำเสียงดีใจใหญ่ ผมโผล่เข้าไปพอดี ทุกคนหันมองผมนิ่งไม่กะพริบตา
เล่นเอาเก้อทำอะไรไม่ถูกไปเลยทีเดียว ผมไม่มั่นใจในลุคใหม่ ไม่กล้าสบตาเลยสักคน
พี่เกรย์แกมองผมตาค้าง พี่คมก็ไม่แตกต่าง พี่ร็อคไม่ออกอาการแต่ไม่วายจ้องผมนิ่งไปแล้วเช่นกัน
“พอๆ..จะมองน้องมันอีกนานไหมหืม ไปเอาเป็ดใส่จานมาสิเกรย์”
พี่ตาลช่วยผมได้มากเลยทีเดียว แทบอยากหายตัวไปจากตรงนี้เลยจริงๆ
“นี่มึงหรือ..ไอ้ป๊อป” พี่เกรย์นอกจากไม่ทำตามพี่ตาลแล้ว
พี่แกดิ่งเข้ามาเดินวนรอบร่างผมอีกต่างหาก ถามอย่างกับไม่เชื่อว่าเป็นผม
“ก็ผมสิ ถามแปลกเนอะ” เนียนตลกใส่ แก้อาการเขินที่พุ่งลิ่วอย่างฉุดไม่อยู่ไปแล้ว
ดูท่าไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น พี่เกรย์ไม่สนฟ้าจ้องผมแทบทะลุ
“โห!..พี่ตาลพามันไปทำอะไรมาวะนั่น มือกลองวงผมไม่ให้ทอมตีฉิบหายแล้วไอ้ร็อค
วงเราจะใช้เลดี้แมนตีกลอง กูแทบไม่อยากเชื่อเป็นมึง” งานเข้ากูแล้ว
ถ้าคุณพี่มึงยังไม่หยุดพล่ามล่ะก็ พ่อจะฟาดด้วยถุงแม่งเลย
“พี่เกรย์เยอะแล้วพี่ ผมไม่ได้เปลี่ยนอะไรมาก”
ไอ้ป๊อปแย้งสุดชีวิตแอบกัดลิ้นในความแหลของตัวเอง ที่หน้ามึนยืนยันอย่างด้านอาย
“นี่ขนาดมึงไม่เปลี่ยน เล่นเอากูหัวใจกระตุก” พี่คมเป็นอีกคนแล้ว
ตามมาสบทบพี่เกรย์ กอดอกหรี่ตาจ้องผมแบบนี้
กูทำอะไรไม่ถูกเว้ยเฮ้ย!พวกคุณเมิงทั้งหลาย หยุดมองกูแบบนี้ซะทีสิวะแม่ง
“พอๆ..อย่ามัวแต่แกล้งน้องมัน เดี๋ยวป๊อปเขินแอบไปโกนหัวทิ้ง
อดเห็นสิ่งน่ารักแล้วอย่ามาบ่นนะครับ” พี่ตาลพูดเหมือนจะช่วย ผมฟังแล้วทำไมมันทะแม่งพิกลวะนั่น
“จริงเว้ย! งานนี้เจริญหูเจริญตาไม่หยอก สัสเอ้ย! โมออกมาเสือกน่ารักลำบากพวกกูไม้กันหมาให้มึงอีกไอ้ป๊อป”
พี่เกรย์ถือวิสาสะยีหัวผมอย่างแรง คาดว่าผมที่เซทมาคงกระเซิงเสียทรงเป็นที่เรียบร้อย
“เฮ้ยอะไรเล่าผมเสียทรงหมด คนอุตส่าห์หล่อพี่เล่นยีหัวผมแบบนี้หมดกันพอดี”
ผมเบี่ยงตัวหนีมือแก หันไปแหวเสียงขุ่นอย่างไม่จริงจัง
“ฮะฮ่าๆๆ..หล่อตายห่าล่ะมึง แบบนี้เรียกหล่อหรือวะ..ไอ้ตูด!!”
“เว้ยไม่เอาแล้วพี่..เล่นไรเนี่ยะ ไม่เล่นนะเว้ยเฮ้ย!” ผมวิ่งหนีอุตลุต คนบ้าอะไรยิ่งว่ายิ่งทำ
ไล่ยีหัวผมเป็นที่สนุกสนานหน้าตาเฉย เล่นแบบนี้เดี๋ยวพ่อโกรธกระโดดเตะขาคู่สักที..ดีไหมวะ?
อัพตามนัดแล้วค่ะ เจอกันอีกทีวันเสาร์นี้นะคะ
ช่วงนี้ยังไม่ต้องวิตกค่ะ มาม่ายังไม่มา
ไว้จะมาแล้วแจ้งนะคะ ตามอ่านเดี๋ยวก็ได้กลิ่นมาม่าโชยมาเองแหละค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจ ที่ติดตามกันมาตลอด
คิดถึงคนอ่าน รักแฟนนิยายทุกคนเช่นกันค่ะ
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
หนูน้อยในดงเดอะฮัค 555555
-
มิใช่ว่าเพื่อนขิงจะเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด เอาเพลงที่พี่ร็อคแต่งที่น้องป๊อบแอบเปิดให้ฟัง เอาไปออกก่อนนะ :serius2:
แล้วมือกลองของอีวงนู้น คืออดีตมือกลองของวงนี้ แล้วก็เอาฟามลับของวงเก่ามาแฉแต่เช้า
เพ้อเจ้อมากไปไหมฉัน o2
-
ป๊อบกลายเป็นเลดี้แมนไปแล้ว ดูท่าจะเสน่ห์แรงไม่หยอกแน่ๆ :impress2:
สงสารหรือเห็นใจดีน้อ :laugh: สรุปชอบน้องนะ
แอบกังวลว่าเพลงที่ขิงได้ฟังไปจะหลุดไปอยู่ในมือของอีกค่ายนี่ดิ
ป๊อบซวยแน่ พี่ร็อคอย่าใจร้ายกะน้องนักนะ :mew2:
บวกเป็ด
:pig4:
-
กลัวมาม่า ที่ป๊อปเอาเพลงใหม่ให้เพื่อนฟัง ถ้าเพื่อนเอาไปเผยแพร่ที่อื่นก่อนนี่ยุ่งเลย
กลัวเรื่องนี้มากกว่าเรื่องผู้หญิงของร็อคซะอีก
แต่ชอบน้องเปลี่ยนลุคนะ o13
-
เจองานหนักกว่าเล่นดนตรีแน่ๆป๊อป
-
โดนขโมยเพลงแน่
-
ป๊อปเปลี่ยนลุคทำเอาทุกคนตาค้างกันเป็นแถว ฮ่ะๆ
-
เปลี่ยนลุคแล้วน่ารักกว่าเดิม
รอให้พี่ร็อคเห็นลุคใหม่ของน้องป๊อบเร็วๆ
-
เปลี่ยนลุคให้ดูเคะขึ้นสินะ :impress2:
ระวังพี่ๆในวงจับกดนะคะน้องป๊อป ฮี่ๆๆ :hao6:
ปล. รู้สึกไม่ค่อยถูกกับเพื่อนของน้องป๊อปสักเท่าไหร่ เพื่อนรักหักเหลี่ยมงี้ป่ะ !?
:กอด1: :L2:
-
ทำไมพออ่านตอนนี้เราเราคิดว่าจะ มีดรามานะ ...
มือกลองของเพื่อนป็อปคงไม่ใช่เต้ที่หายตัวไปนะ
แล้วหวังว่า เพื่อนที่ป็อปไว้ใจคงไม่หักหลังเอาเพลง'ผู้ชายปากหนัก' ป็อปเปิดให้ฟังไปเป็นของตัวเองนะ ไม่เอาๆๆ
-
- - มือกลองคนใหม่ของวงเพื่อนป๊อปนี้ เต้ ใช่ไหม
ส่วนซิงเกิ้ลที่ป๊อปแอบเปิดให้เพื่อนฟังนี้ คือ จะกลายเป็นเพลงใหม่ของวงเพื่อนป๊อปแหงๆ ... แค่คิดเล่นๆนะ แต่ถ้ามันออกมารูปนี้จริงๆ คงจะอึ้งกิมกี่กันไปหมดทั้ง วงร็อค และวงเพื่อนป๊อป กลายเป็นปมวุ่นวายจนหัวปั่น
..... แต่คงไม่จริงหรอกเนอะ มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้ป๊ะ??
-
นิวป๊อป
:L2: :pig4:
-
หนูป๊อปในดงเดอะฮัค
:ling1:
-
แววมันจะดราม่านะเนี่ย วงเก่าไปอยู่ค่ายตรงข้าม แล้วเพิ่งเปิดเพลงใหม่ให้เพื่อนไปเมื่อวันก่อนเอง จะกลายไปเป็นเพลงเปิดตัวของเพื่อนหรือเปล่า
-
น้องป๊อปยอมรับในความน่ารักของตัวเองเถอะ :impress2:
-
น้องป๊อบน่ารักอ่ะ อย่ามาม่ารุนแรงน้า
-
หนูป็อปผู้ดึงดูดเสือและตะเข้ :hao7:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :pig4: :pig4: o13 o13
-
เจอป็อปนิวลุคเข้าไปทุกคนถึงกะอึ้งเลย
อย่างว่า คนมันน่ารักอ่าเนอะ
ว่าแต่วงเพื่อนป็อปจะมีปัญหาไรกันมั้ยเนี่ย
-
หวังว่าเพื่อนๆป๊อปจะไม่เอาเพลงของพี่ร็อคไปเป็นของตัวเองนะ
กลัวมาม่าจัง ทำใจล่วงหน้า
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เกรงว่าเพลงใหม่พี่ร็อคจะไปปรากฏที่ค่ายคู่แข่งนะนี่ :ruready
-
กลิ่นมาม่ามาฉุยๆ
-
ไม่ทันไร ก็หอมกลิ่นมาม่าซะแล้ว มันหน่วงตับสมชื่อเรื่องจริงๆ
ปล. อย่าหน่วงมากนักเลย สงสารกระเพาะ-ลำไส้-ตับ-ไต-ม้าม..FC-POP บ้างละกันนะ
แอบหวังว่าพี่ร๊อคจะไม่ซึนมากนัก แบบว่ารักผู้ชายฉลาดอ่ะค่ะ :hao3: :hao3: :hao3:
-
แม้จะหน่วง แต่กลับทำให้ติดหนึบอีกเรื่องแล้ว
ไม่ผิดหวังจริงๆ กับผลงานของคุณลักษ์
รอหน่วงตับ อย่างติดหนึบครับ :katai5: :pig4:
-
ป๊อปน่ารัก....^^
-
ใครได้กลิ่นมาม่าบ้าง :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
เพิ่งตามมาเจอเรื่องนี้...ต้องบอกเลยว่าเป็นนักอ่านหน้าใหม่มากๆค่ะ
ผลงานเรื่องแรกๆของนักเขียนก็ยังไม่เคยอ่าน ่ล่าสุดเพิ่งเคยอ่านเรื่องสนามรัก...นักบอลจบไป
แต่ไม่มีโอกาสได้ซื้อในช่วงที่ประกาศรวมเล่มขายแบบบ๊อกเซต
ตอนนี้ยังอยากได้อยู่ ไม่ทราบว่ามีเหลืออยู่หรือเปล่าคะ?? *กระซิบถามนักเขียน*
สำหรับเรื่องนี้ มาตามอ่านตั้งแต่ตอนแรกยันตอนล่าสุด
บอกได้คำเดียวว่าไม่ผิดหวังจริงๆ สนุกและอ่านเพลินจนลืมเวลาไปเลยค่ะ
โดยส่วนตัวชอบคำบรรยายและภาษาของนักเขียนมากๆ อ่านแล้วลื่นไหลเป็นที่สุด
รู้สึกถึงคำว่าความสุขได้จริงๆ เพราะการวางพล๊อตหรือแม้แต่ความตั้งใจของนักเขียนเองก็ตาม
อาจจะพูดได้ไม่เต็มปากว่าเป็นแฟนพันธุ์แท้นิยายของนักเขียน เพราะเพิ่งตามอ่านมาได้ไม่กี่เรื่องเอง
แต่ก็อยากบอกให้นักเขียนรู้นะคะว่านักอ่านคนนี้จะติดตามและเป็นกำลังใจให้ต่อไป
ที่แน่ๆการรวมเล่มเรื่องนี้จะไม่พลาดเลยทีเดียว แอบเสียดายเรื่องอื่นๆที่มาติดตามไม่ทันเวลา
:katai1: แอบสงสัยอยู่นิดนึง นักเขียนได้ทำเพจนิยายไว้ที่เฟชด้วยหรือเปล่าคะ
พอดีเห็นนักเขียนหลายคนมีเพจนิยายในเฟชเป็นของตัวเองเพื่อให้นักอ่านคนอื่นติดตามความเคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น
อันนี้อยากแนะนำให้นักเขียนทำมากจริงๆค่ะ เพราะเราเองก็อยากรู้ความเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา
แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรเนาะ แค่แต่งเรื่องดีๆมาให้เราอ่านก็พอใจแล้ว :mew1:
พูดถึงเรื่องนี้บ้าง (หลังจากนอกเรื่องไปนาน)
บอกตรงๆเลยว่าหลงป๊อปตั้งแต่ตอนแรกแล้วด้วยซ้ำ ดูเป็นเด็กน่ารักไม่แอ๊บดี
ก็เหมาะสมกับบทบาทเคะที่ได้รับล่ะเนอะ ...
ที่แน่ๆคนอ่านคาดไม่ถึงเลยว่าป๊อปจะเป็นลูกคุณหนูได้มากถึงขนาดนี้
แค่ต้มมาม่าพื้นฐานหนูป๊อบเค้ายังทำไม่เป็นเลยค่าาา ใครไม่อึ้งนี่ถามหน่อย???
แต่พอรู้ฐานะทางบ้านป๊อปแล้วก็โอเค หมดความสงสัยทันทีเลย
ป๊อปอาจจะถ่อมตัวแล้วบอกว่าบ้านตัวเองไม่ได้รวยอะไรนี่คงต้องเปลี่ยนคำพูดตัวเองแล้วล่ะ
แม่เป็นถึงหุ้นส่วนค่ายเพลงของพี่ร็อคขนาดนี้ คงไม่รวยเลยมั้ง??/
แต่ ณ จุดๆนี้คนอ่านก็ตกใจเหมือนกันนะที่รู้มุมมองบางอย่างของพี่ร็อคเข้า
แหม่ อดีตของพี่ร็อคนี่ช่างน่าสงสารจริงๆ ทฤษฏีโลกกลมคงใช้ได้ผลกับฟิคเรื่องนี้สินะ
แต่ก็จินตนาการไม่ออกอยู่ดีว่าตอนที่พี่ร็อคคบกับอาพนมนี่ใครเป็นฝ่ายรุก-รับกันแน่
จะบอกว่าอาพนมเป็นรับคนอ่านก็นึกภาพไม่ออก แต่จะบอกว่าพี่ร็อคเป็นรับนี่มันก็คงไม่ใช่อ่ะ ==
มีเหตุผลอะไรที่อาพนมต้องเลิกกับพี่ร็อค คงไม่ใช่แค่ความรวยความจนหรอกมั้ง
เรื่องนี้อาจมองแล้วมันไม่ซับซ้อนอะไร แต่ก็ไม่สามารถคาดเดาได้ล่วงหน้าอีกเหมือนกัน
ส่วนเรื่องดราม่านี่ ขอดราม่าแค่พี่ร็อค หนูป๊อบ แล้วอดีตรักเก่าอย่างอาพนมพอนะเค๊อะ
ถ้าเหมาเอาคนอื่นมาร่วมดราม่าด้วย คนอ่านคงปวดเฮดไม่สามารถนอนหลับได้จริงๆเชียว
ยิ่งกับพี่เกรย์สุดกวน...คนนี้ คนอ่านเองเดาใจไม่ออกว่าแอบคิดอะไรกับป๊อปด้วยหรือเปล่า
แต่ดูจากท่าทางแล้วคงไม่มีซัมติงอะไรมากไปกว่าพี่น้องร่วมวงเดียวกันหรอกม้างง?
ส่วนคม..อันนี้คนอ่านเองก็ไม่กล้าการันตีได้เต็มร้อยว่าเป็นเกย์หรือเปล่า
ดูจากท่าทางแล้วไม่น่าจะใช่ในทำนองนั้นนะ เห็นป๊อปวิตกกังวลกลัวตลอดเวลาคนอ่านก็เริ่มเห็นใจ
แต่มันขำมากกว่านี่สิจะให้ทำยังไงได้ :katai3:
เรื่องลุคใหม่ของป๊อปนี่ก็เหมือนกัน แหมๆๆๆๆ ลุคทอมหน้าหวานนี่มันเหมาะเม้งเลยว่ามั้ย??
ขนาดเปลี่ยนโฉมใหม่มาแบบนี้เพื่อนสนิทยังอึ้งยังหลงไปตามๆกัน ป๊อปน่ารักล่ะสิท่า...
แถมพอกลับมาถึงเซฟเฮาส์ทุกคนก็อึ้งกินแกลบกันไปเลย แอบฮาพี่เกรย์สุดกวนคนนี้มาก
มาอิหลอบนี้คนอ่านนั่งขำไม่หวั่นไม่ไหวกันไปข้าง โอยยยย เกร็งหน้าท้องไปหมด
ฟิคเรื่องนี้ไม่ใช่ดราม่า-คอมเมดี้หรอกเนอะ แต่คนอ่านพยายามจะให้มันคอมเมดี้คร่อมดราม่าไปก่อนไง
อยากรู้ว่าความสัมพันธ์ของพี่ร็อคกับน้องป๊อปจะพัฒนากันไปยังไง
ที่แน่ๆรอวันที่พี่ร็อคจะรู้ความจริงว่าป๊อปเป็นหลานของอาพนมด้วยนี่แหละ
ดราม่ามันจะลอยเข้ามา ณ จุดนี้ใช่มั้ย??? โอยๆๆๆ ไม่อยากคาดเดา
ขอตอนต่อไปเลยได้ป่ะ *แอบเนียนแต่อยากอ่านจริงนะคะนักเขียน*
:serius2:
-
อย่างนี้ล่ะดีแล้วป๊อป น่ารักมากๆ พวกพี่เขาจะได้คอยดูแล
-
5555 ท่าทาง สามหนุ่มเราต้องทำหน้าที่หนักแน่ ๆ
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..7
“ทำอะไรอยู่วะ?..”
“อ้าวพี่..เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ยักได้ยินเสียงเปิดประตูสักแอะ!” ดูท่าพี่ร็อคไม่ค่อยกล้าจ้องหน้าผมซักเท่าไหร่
ตั้งแต่เปลี่ยนลุคใหม่พี่เขาไม่ค่อยมองผมตรงๆ อย่างที่ทำเลยเหะ! หรือว่าแกรู้สึกจี๊ดกับลุคใหม่กูวะ?
“มึงคงได้ยินหรอก ไม่รู้กระทั่งกูยืนมองอยู่นานสองนาน นั่นมึงบ่นอะไรพึมพำของมึงวะ!”
อ่านะ..สมาธิดำดิ่งขนาดนั้นเชียวหรือนี่
“ผมกำลังหัดแต่งเพลง แค่ลองดูนะพี่ เห็นพี่แต่งเลยนึกครึ้มอยากลองแต่งดูบ้าง มันไม่ได้เรื่องหรอก
แค่อยากหาอะไรทำแก้เซ็ง” อายฉิบหายไม่กล้ามองหน้าพี่เขาที่ยืนเลิกคิ้วจ้องผมนิ่ง คงประหลาดใจคำตอบผมแน่ๆ
“มึงแต่งเพลง..ไอ้ท่าทางบ่นพึมพำ มึงกำลังร้องเพลงที่แต่งอยู่หืม” เดาแม่นเสียด้วย ใครจะกล้าร้องออกเสียงเล่า
เคยร้องเป็นจริงเป็นจังที่ไหน ไม่ใช่แนวถนัดของไอ้ป๊อปเลยเหอะ
“ประมาณนั้นครับพี่” พี่ร็อคอมยิ้มกวน เสือกดูดีสำหรับคนที่มีหน้าตาเป็นอาวุธ
ทำห่าไรดูดีไปเสียหมด เห็นแล้วนึกหมั่นไส้กึ่งอิจฉานิดๆ
“ไหนมึงลองร้องให้กูฟังหน่อยดิ มึงแต่งเพลงอะไรอยู่วะ”
“เฮ้ย!..ไม่เอาพี่ ผมแค่แต่งเล่นๆ ไม่ร้องผมอาย” อายจริงนะเนี่ยะ
“จะอายห่าไร..มีอะไรน่าอาย มึงกล้าแต่งก็ต้องกล้าร้อง เผื่อกูช่วยแนะนำได้บ้าง อย่างี่เง่าเป็นเด็กไอ้ป๊อป
กูจะฟังเพลงที่มึงแต่งเดี๋ยวนี้เข้าใจ ร้องให้กูฟังเสียดีๆ ก่อนจะโดนกูโบก” ข่มขู่ทั้งน้ำเสียงและสายตา
มาบังคับขืนใจอะไรกูวะเนี่ยะ ใช่เรื่องที่ต้องยอมกันไหมเล่า
“พี่ร็อคผมไม่มั่นใจแค่แต่งเล่นๆ นี่ผมยังแต่งไม่จบ รอแต่งเสร็จก่อนได้ไหม ผมสัญญาจะร้องให้พี่ฟังคนแรกเลย..เอ้า!”
ต่อรองหวังเอาตัวรอดจากสถานการณ์น่าอายก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง ใครจะกล้าเอามะพร้าวห้าวไปขายสวน
เจ้าพ่อนักร้องนักแต่งเพลงตัวยงยืนจ้องอยู่แบบนี้ ไอ้ป๊อปไม่เล่นด้วยแน่ ขืนให้รู้ได้แรงบันดาลใจในการแต่งเพลง
จากการนำเรื่องราวของพี่เขามาเป็นตัวผูกเนื้อหาล่ะก็ มีหวังแพ่นกบาลกูตายห่า
“มึงจะร้องดีๆ หรือต้องให้กูบังคับ” อ้าว! งานเข้าแล้วไหมล่ะ
“ทำไมพี่ถึงอยากฟังเพลงผมนักวะ! ไม่ได้เรื่องหรอกน่า” กูขอค้านหัวชนฝา ทั้งร้องทั้งแต่งกูมั่นใจนำเสนอซะเมื่อไหร่
อุตส่าห์หาอะไรทำเพลิน เหลือบเห็นกระดาษปากกาวางอยู่พร้อม อารมณ์พาไปล้วนๆ
“ไอ้ป๊อป! กูจะไม่ขอพูดซ้ำ ขืนมึงยังดื้อแพ่งไม่ยอมร้องให้กูฟังล่ะก็ มึงโดนกูแน่ จะร้องไม่ร้องห๊ะ!”
จะดุกูทำไม พี่แกเอาจริงใช่ไหม..กูยอมก็ได้
“เอาจริงดิ! ผมร้องเพลงไม่ได้เรื่องนะ” กูไหว้ล่ะพี่ร็อค
“ได้ไม่ได้เดี๋ยวกูดูเอง มึงมีหน้าที่ร้องเพลงที่มึงแต่ง ร้องมาที่เหลือกูเป็นคนตัดสิน” อะไรของพี่นักหนา
บทจะบื้อก็เก๊กนิ่งเป็นเป่าสาก บทจะเอาแต่ใจก็บังคับเอาจนได้ นี่มึงลูกคนเดียวใช่เปล่าวะ
ไม่เคยถามพี่ร็อคแกมีพี่น้องกี่คน หาเรื่องถ่วงเวลาหน่อยดีกว่า..เผื่อจะรอด
“ก่อนผมจะร้องขอถามอะไรหน่อยดิ ถ้าพี่ยอมบอกสัญญาผมจะร้องเพลงที่แต่งให้ฟัง เรามาแลกเปลี่ยนกัน..ตกลงไหม?”
เล่นกับไอ้ป๊อปไม่มีทางยอมเสียเปรียบฝ่ายเดียวหรอก กูขอล้วงตับไขความลับส่วนตัวของเจ้าชายฮาร์ดคอร์สักทีเหอะ
ซุกซ่อนอะไรไว้นักหนา
“มึงอยากถามอะไรกู” ยอมด้วยเว้ยเฮ้ย! พูดจบหย่อนตูดนั่งเก้าอี้ตัวติดกับผมจ้องไม่วางตา
ยอมรับข้อเสนอไอ้ป๊อปเหนือความคาดหมาย
“พี่มีพี่น้องกี่คน” ก่อนอื่นต้องไล่เรียงความสัมพันธ์ในครอบครัวของพี่เขาดูเสียหน่อย
“กูลูกคนเดียว มึงอยากรู้ไปทำไม” กะแล้วพี่โคตรเอาแต่ใจเลยว่ะพับผ่ากูก็ลูกคนเดียว
มันนำมาใช้เป็นบรรทัดฐานตัดสินพฤติกรรมคนทั่วไปได้ถูกต้องที่ไหนกันวะ ถามเองกูดันงงเสียเอง
หรือที่พี่เขาเป็นแบบนี้เพราะมีสาเหตุอื่นเป็นตัวแปร เลยใช้พฤติกรรมช่วยกลบเกลื่อน
สิ่งที่ไม่อยากให้ใครเห็นเก็บซ่อนเอาไว้ภายใน เลยเลือกทำตัวแบบนี้แทน..
“ไม่มีอะไรผมก็ลูกคนเดียว แค่อยากรู้เรื่องส่วนตัวพี่บ้างเป็นไรไป ขออีกข้อแล้วผมจะร้องให้ฟัง”
คำถามสุดท้ายต้องลองเสี่ยงดู งานนี้ไม่โดนพี่ร็อคแพ่นกบาลก็รอด มีแค่สองทางเลือก
“มึงอยากรู้อะไรอีก” เอาเว้ย! ตั้งท่าเตรียมหลบฝ่ามืออรหันต์หรืออาจจะหนัก..ถึงขั้นฝ่าเท้าพิฆาตมาพร้อมกัน
“พี่ยังไม่เลิกรักเออ..แฟนเก่าอยู่ใช่ไหม?” เงอะ! กูพูดไปแล้ว พี่ร็อคชะงักจ้องผมนิ่ง
ไอ้ป๊อปพลอยลุ้นระทึกด้วยเช่นกัน
“มึงจะรู้ไปทำไม” อ้าว! ดันย้อนเฉย ตอบผมมาก่อนเด่เพ่!
“พี่ตอบคำถามผมก่อนดิ แล้วผมจะบอกเหตุผล” เอาสิ! ไอ้ป๊อปไม่ยอมเป็นลูกไล่ให้หรอกครับ
งานนี้ขอเป็นฝ่ายยื่นเงื่อนไขคืนบ้างเหอะ!
“กูยังรู้สึกดีกับเขา แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เขามีคนรักใหม่ไปแล้วว่ะ เรื่องระหว่างกูกับเขามันคืออดีต..พอใจหรือยัง”
โห! ท่าทางเศร้าลงไปถนัด ไม่คิดว่าพี่ร็อคจะรักอาพนมขนาดนี้ คงเจ็บมากสิท่า ได้มาเห็นเต็มสองตา
คนรักเก่าควงแฟนใหม่มาเย้ยถึงที่ ต่อให้ไอ้ป๊อปไม่เคยอกหักอย่างใครเขา ก็พอรู้มาบ้างการที่เราเห็นภาพบาดตา
ของคนที่เรารักกับใครอื่น..ไม่ว่าใครก็ต้องเจ็บปวดทรมานกันทั้งนั้น
“พี่อย่าเสียใจไปเลยครับ ทำไมพี่ไม่ลองเปิดใจลองคบใครดูซักคน เผื่อบางทีจะช่วยให้ลืมเขาคนนั้นไปได้
พี่จะได้ไม่ต้องจมอยู่กับอดีตเดิมๆ อย่างน้อยคนที่พี่เปิดใจให้ครั้งนี้ อาจช่วยให้ความรักของพี่เบิกบานอีกครั้ง
ผมไม่ได้อวดรู้มาแนะนำพี่หรอกนะ แค่เห็นเพื่อนผมซึ่งมันเคยอกหักมาแล้ว
พอมันพบรักใหม่ก็ช่วยให้ลืมความเจ็บปวดไปได้ ไม่ต้องจมอยู่กับสิ่งเดิมๆ”
“มึงคิดว่าง่ายขนาดนั้น กูไม่ใช่ไม่อยากเปิดใจใหม่ อาชีพกูผกผันพอเข้ามายืนตรงจุดนี้
ทำให้ไม่มีเวลาสานสัมพันธ์กับใครเป็นเรื่องเป็นราวได้มากกว่า รู้แบบนี้กูยังกระเสือกกระสนดิ้นรนหาห่วงมาผูกคออีก
ทั้งเขาทั้งกูพลอยลำบากใจกันเปล่าๆ สู้กูอยู่ของกูสนุกกับงานที่ทำ รอเวลาอิ่มตัวถึงตอนนั้นกูวางมือค่อยว่ากันไม่ดีกว่าหืม
มึงไม่ต้องกังวลเรื่องของกูหรอก หมดคำถามแล้วใช่ไหม ถึงเวลาร้องเพลงให้กูฟังได้แล้วไอ้ป๊อป
อย่าคิดเฉไฉชวนออกนอกเรื่องเป็นอันขาด” ผมจ้องลึกดวงตาพี่เขา อย่างต้องการค้นดูบางสิ่งบางอย่าง
แต่ก็ไม่ได้อะไรนอกจากดวงตาดำขลับคมเข้มติดดุอยู่ตลอดเวลา แอบมีเงาของใครบางคนซ่อนอยู่ในนั้น
พี่ร็อคไม่สามารถลบภาพของเขาออกจากใจได้เลยสินะ ช่างเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายผมจริงๆ
นักร้องชื่อก้องขึ้นแท่นซุปตาร์บอยแบนด์อันดับหนึ่ง กลับมีความรักไม่สมหวังกลายเป็นอดีตที่ปวดร้าว
ทำให้ผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้าผม ไม่คิดชายตามองใครอีก คนที่มีอิทธิพลทำให้พี่เขาเป็นแบบนี้คืออาพนม
ญาติใกล้ชิดของผมอีกต่างหาก สุดท้ายคือคนใกล้ตัวผมแล้ว ที่ทำพี่เขาตกอยู่ในสภาพนี้
“ตกลงสัญญาลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น ผมต้องขอออกตัวเอาไว้ก่อน ผมร้องเพลงไม่เก่งไม่ใช่ทางถนัด พี่ฟังแล้วห้ามแซว”
ให้ตายสิ เป็นครั้งแรกที่ไอ้ป๊อปร้องเพลงให้คนอื่นฟัง ทุกทีผมแอบคร่ำครวญฮึมฮัมเพลงที่ชื่นชอบตามประสาคนเดียวลำพัง
ไม่กล้าร้องให้ใครได้ยินเสียงตัวเองมาก่อน
“เอาน่า..มึงเลิกกังวล ร้องมาสักทีสิวะ” ใจร้อนฉิบเป๋ง
“เพลงนี้ผมแต่งมั่วๆ ผมจะร้องล่ะนะ” จ้องตาแกนิ่งๆ
“เห้ย! ร้องสักทีไอ้ห่า ลีลาอยู่ได้” วู้ๆๆ!!..โคตรดุเลยวุ้ย!
“ครับๆ ร้องแล้วครับพี่” น่ากลัวชะมัดยาด แล้วผมก็ร้องอินโทร
“ฉันรู้..เธอคิดถึงเขาอยู่ มองดูก็รู้เธอเหงาหัวใจ จะมีใครปวดร้าวเช่นฉัน
ที่เห็นเงาในตาเธอนั้น ไม่ใช่ฉัน..แต่เป็นเขาในอดีต
ฉันรู้..เธอคิดถึงเขาอยู่ มองดูก็รู้เธอเหงาหัวใจ จะมีใครปวดร้าวเช่นฉัน
อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น ให้เป็นฉัน..ใช่เป็นเขาในอดีต
สิ่งที่ทำ..เพื่อเธอ ไม่เคยเรียกร้องใดเลย อยากจะเผยหัวใจ ให้เธอได้รู้สักครั้ง
ว่าใจดวงนี้มันทรมาน ซมซานปวดร้าวเกินใครจะเข้าใจฉัน
ไม่อยากเห็นภาพเธอเหงา เห็นเธอนั่งเคล้าน้ำตา เพียงปรารถนา
แค่เห็น..รอยยิ้มในแววตาเธอ ขอสักครั้งได้ไหม รอยยิ้ม..ที่หายไปนาน Rrr
(อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น
อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น..ให้เป็นฉัน..ใช่เป็นเขาในอดีตตตตตต...Rrrrrrr!!!!...”
ผมร้องเพลงจบแล้ว พี่ร็อคจ้องผมนิ่งไม่เคลื่อนไหว แทบดูไม่รู้แล้วว่าพี่เขายังหายใจอยู่
เล่นจ้องไม่กะพริบ ที่สำคัญตาคมดุกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกสื่อถึงอารมณ์ที่อินไปกับเนื้อเพลง
จนผมเองก็อึ้งไปด้วย ยอมรับขณะที่ผมร้องเพลงนี้ อารมณ์มันไปตามเพลงสุดๆ
ร้องไปด้วยสบตาพี่เขาไปด้วย เหมือนบอกเป็นนัยว่าเพลงนี้ผมแต่งให้พี่เขาครับ
“พี่ร็อค..พี่ร็อคครับ” ผมทนอึดอัดสายตาพี่เขาอีกไม่ไหว ตัดสินใจเรียกพี่เขา เพื่อให้หลุดจากความรู้สึกที่ผจญอยู่
“ห๊ะ!..ว่าไงนะ มึงเรียกกูเหรอ” จิตหลุดจริงด้วย
“ครับ..ผมแค่จะบอกว่า ผมร้องจบแล้วครับ” ตกลงพี่เขาเคลิ้มหืม
“จบแล้ว..เพลงนี้มึงแต่ง” พี่แกพูดเหมือนละเมอ
“ครับ..ผมแต่งเอง” ทำไมดูเหมือนไม่เชื่อว่ากูแต่งวะ
“มึงบอกกูว่า มึงไม่ถนัดร้องเพลง” ย้ำทำไมวะนั่น
“ครับ..ผมร้องเพลงไม่เก่ง ไม่สันทัดเรื่องนี้”
“แต่ที่กูฟังมึงร้องมาทั้งหมด เสียงมึงดีมาก เพลงที่มึงแต่งโดนสุดๆ
มึงไปได้ไอเดียมายังไง ถึงแต่งความหมายของเพลงออกมาอย่างนี้วะป๊อป”
จะให้กูบอกตามความจริงไหม บอกไปจะโกรธกูป่าววะ!
“เออ..ผมไม่กล้าบอกครับ เกรงว่าพี่อาจจะไม่ชอบใจนัก”
“บอกมาเถอะ ทำไมกูต้องไม่พอใจด้วย” อยากให้พูดจริงดิ จัดไป
“ผมได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวความรักของพี่นั่นแหละครับ” สารภาพออกไปแล้ว
“เรื่องของกู..ยังไงไหนมึงพูดให้กูฟังดิ” เอาล่ะสิ..ต้องการกระจ่างรู้ลึกรู้จริงเลยใช่ไหม
สายตาพี่เขาที่มองหน้าผมเพื่อรอฟังคำอธิบายดูสนใจเป็นพิเศษ เห็นท่างานนี้คงต้องพูดไปตามตรง
“ก็เรื่องที่พี่ไม่ลืมคนรักเก่า เหมือนมีเงาของคนที่พี่รักอยู่ในแววตาของพี่ตลอดเวลา
ผมเลยสมมุติว่า..ถ้ามีใครเขาเกิดชอบพี่ขึ้นมา คนๆนั้นคงต้องรู้สึกเป็นตัวสำรอง
เขาต้องอยากเปลี่ยนเงาในดวงตาพี่ ให้เป็นตัวเองแทนใครอีกคนที่พี่ไม่ยอมตัดใจ
เพลงนี้ผมเลยให้ชื่อว่า ‘อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ’ พี่ฟังแล้วคิดว่ายังไงครับ”
ดูจากสีหน้าท่าทางพี่เขาแล้ว ไม่ยักแสดงให้เห็นว่าพี่เขาจะไม่พอใจเลยสักนิด
“มึงแต่งได้ดีทีเดียว ถ้ากูไม่ได้ฟังกับหู ต้องคิดว่าเป็นฝีมือนักแต่งมีชื่อเสียงแน่ๆ
มึงมีความสามารถทางด้านนี้ไม่ธรรมดาเลยป๊อป เพลงนี้มีความหมายดี
ดนตรีป๊อปร็อคผสมผสานกันได้อย่างลงตัว ถ้าใส่โน๊ตเสร็จทำเดโมออกซิงเกิล
ต้องได้รับการยอมรับดังทะลุทะลวง เชื่อกูไหมล่ะ”
“โห!!..ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งพี่ แต่ก็อาจเป็นได้ ถ้าพี่ใส่โน๊ตและเป็นคนร้องเอง
ซึ่งไม่ใช่ผมแล้วล่ะก็..ผมเชื่อว่าต้องดังติดชาร์ตเพราะชื่อพี่การันตีผลงานอยู่แล้วครับ”
ผมออกตัวไม่ยอมรับ แต่ก็เชื่อพี่ร็อคร้องดังแน่
“หึหึ!..เพลงนี้กูร้องไม่ได้ฟิลเหมือนที่มึงร้องหรอกน่า กูฟังมึงร้องยังอดชื่นชมไม่ได้
มึงร้องได้อารมณ์มากป๊อป เหมือนมึงเป็นใครคนนั้นที่ต้องการเปลี่ยนเงาในดวงตาของคนที่มึงรัก
ให้มาเป็นมึงเสียเอง เพื่อที่จะบอกให้เขารู้ว่ามึงไม่ต้องการให้เขาเอามึงไปแทนคนเก่า
กูฟังมึงร้องจนจบโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ อารมณ์มึงบิ้วคนฟังให้เห็นภาพตามความหมายเพลง
ที่มึงต้องการสื่ออย่างชัดเจน กูไม่แทบไม่เชื่อมึงจะหยิบเอาเรื่องของกูมาเป็นแนวทาง
ในการแต่งเนื้อร้องออกมาลงตัวขนาดนี้ เอาเถอะ..กูใส่โน้ตให้ไว้มีโอกาสค่อยซ้อมกัน
เก็บไว้เป็นซิงเกิลใหม่ในอนาคต..ตกลงเอาตามนี้นะ”
พูดจบพี่แกไม่รอให้ผมได้ทันเอ่ยอะไรอีก ลุกเดินหันหลังออกจากห้องไปหน้าตาเฉย
ผมมองตามแผ่นหลังกว้าง โครงร่างสูงใหญ่ของพี่ร็อคดูเหมือนแบกความในใจเอาไว้มากมาย
พี่เขาคงเก็บกดซ่อนความรู้สึกไม่ให้ใครได้ล่วงรู้ หรือจะพูดให้ถูกไม่ต้องการความสงสารเห็นใจจากใคร
ท่าทางของพี่เขาบอกชัด จากแววตาหลังฟังผมเฉลยที่มาที่ไปของแรงบันดาลใจ
ในการแต่งเพลงนี้ออกมา ถ้าตาผมไม่ฝาดตอนผมเอ่ยบอกว่า ผมแต่งแทนความรู้สึกของใครบางคน
ที่ต้องการเปลี่ยนเงาในตาของพี่เขา ให้ลืมอดีตคนรักเก่า ให้คลายความเศร้าโศก
เพื่อเปิดใจให้คนใหม่ได้เข้าไปอยู่ในนั้น ไม่รู้ว่าพี่เขาคิดยังไงกับคำพูดของผม
พี่แกจ้องตาผมนิ่งก่อนเบือนมองไปยังด้านหลังของผมแทน หรือคิดว่าผมอยากเป็นใครคนนั้นกันวะ..กรรม!
>
>
>
“ป๊อป..อ่ะของฝาก” พี่เกรย์ส่งถุงกระดาษยื่นให้ รับมาอย่าง..งงๆ?
“อะไรครับพี่” ผมยังไม่ได้เปิดดู เห็นมีน้ำหนักพอสมควร
“อยากรู้มึงเปิดดูเอง” แหนะ! มามุกนี้ ผมไม่รอช้าเปิดดูของข้างใน
“เค้กนมสด...” อึ้งครับ นึกยังไงเอาเค้กนมสดมาฝาก แล้วพี่เขาไปซื้อมาตอนไหน
ผมมั่นใจไม่มีใครออกจากเพ้นท์เฮ้าส์เลยนี่หว่า?
“กูเห็นมึงจ้องในทีวี คิดว่ามึงอยากกิน” พี่เขาพูดดูเขินไปหรือเปล่า
เห็นเกาท้ายทอยเก้ๆ กังๆ ท่าทางมาแปลกชอบกล
“รู้ด้วยเหรอผมชอบ” เรื่องจริงครับ ผมชอบเค้กนมสดที่รายการทีวีเอามาออก
จำได้ตอนนั่งดูแอบกลืนน้ำลายตั้งหลายอึก แต่ไม่ยักรู้ว่าพี่เกรย์เขาดันสังเกตเห็นด้วยนี่สิ
“ไม่รู้ก็แปลกแล้วไอ้หนู มึงจ้องตาเป็นมัน กระเดือกน้ำลายลงคอไปตั้งสองสามรอบ
ใครเห็นก็เดาได้ กินเสียสิจะได้มีกำลังใจตีกลองไม่ล่ม” ผมจ้องพี่เขาอย่างสำนึกขอบคุณ
แอบขำเมื่อพี่เขาไม่กล้าสบตาผมตอบ แถมออกอาการหน้าแดงอีกต่างหาก นี่เขินผมจริงหรือนี่..ตลกว่ะ!
“ขอบคุณมากครับ พี่ไปซื้อมาตอนไหน” หาเรื่องคุยให้แกหยุดเขิน
“กูฝากแม่บ้านที่ส่งปิ่นโตเขาซื้อให้ ไม่ได้ออกไปซื้อหรอก แอบจำยี่ห้อกับชื่อร้าน
จ้างเขาไปซื้อแค่นี้ก็เรียบร้อย ถามมากจริงกินสิ” เร่งอีกเว้ย!
“ครับกินครับพี่ แต่ก้อนขนาดนี้ผมกินไม่หมดหรอก พี่กินกับผมดิ รอแป๊บผมขอเตรียมอาวุธก่อน”
ไม่รอให้พี่เขาปฏิเสธ วิ่งปรู๊ดเข้าครัวเพื่อไปเอาช้อนกับจานสำหรับจัดการเค้กชิ้นไม่เล็ก ทำออกมาซะน้ำลายสอ
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“มาแล้วครับ กินด้วยกันนะพี่” พี่เขายิ้มกว้างพยักหน้าให้ทันที
“เป็นไง..อร่อยถูกใจมึงไหม” คำแรกผ่านเข้าปากยังไม่ทันได้กลืน
เจ้าของเค้กที่เป็นธุระจัดการสรรหาเป็นของฝาก ก็ยิงคำถามใส่ผมทันที
“อืออ..อร่อยมาก..ผมชอบ” ต้องรีบกลืน..แล้วบอกแกไปตามจริง
ไม่ได้คิดอยากจะเอาใจพี่เขาหรอก แต่เค้กเจ้านี้มันอร่อยจริงๆ
“เห็นมึงมีความสุข กูก็พลอยรู้สึกดีไปด้วย” ไอ้ป๊อปเอ๋อสิครับท่าน
ทำไมพี่เกรย์ดูแปลกๆ ทั้งคำพูดและการกระทำ
“คือ..ทำไมพี่ดูใจดีผิดปกติ” ไอ้ป๊อปงงจริงนะ ปกติแกล้งกูตลอด
“ไม่มีอะไรน่า กูเห็นมึงน้องเล็กสุดในวง ไม่ได้สนิทกับพวกกูที่เป็นเพื่อนกันมาก่อน
ไม่อยากให้มึงรู้สึกโดดเดี่ยว คิดเสียว่ามึงไม่ได้ตัวคนเดียว อย่างน้อยก็มีกูคนนึง..ยินดีต้อนรับ..ป๊อป”
ฟังคำตอบผมยิ้มแก้มแตกหุบยิ้มไม่ลงไปเลยครับ ให้ตายพี่เขายอมรับผมเป็นสมาชิกอย่างเต็มใจแล้วสิ
ผ่านมาแค่สามคืนสี่วัน ทำให้พี่เขาเปิดใจยอมรับผม โดยพี่เกรย์คือคนแรกที่เอ่ยปากบอกผมแบบนี้
ไอ้ป๊อปปลื้มปริ่มสุดๆ ดีใจยิ่งกว่าได้เค้กของฝากที่พี่เขาอุตส่าห์ลงทุนซื้อให้ วันนี้นับเป็นเรื่องดีที่เกิดขึ้นกับผมก็ว่าได้
“ขอบคุณครับพี่ ขอบคุณอย่างสุดซึ้ง คำพูดของพี่ประโยคนี้ถือเป็นของขวัญพิเศษสุด
มันมีค่ามากกว่าเค้กก่อนนี้เสียอีก ขอผมกอดพี่ให้ชื่นใจสักทีเถอะพี่เกรย์
โว้ย!..พี่น่ารักว่ะ ทำผมหุบยิ้มไม่ลงเลย” ไม่รอพี่แกอนุญาตผมโผเข้าไปกอดพี่เขาที่นั่งตรงข้ามทันควัน
พี่เกรย์ตัวแข็งทื่อเบิกตาโตหน้าแดงแปร๊ดไปแล้วเรียบร้อย คงเขินจัดไม่คิดว่าผมจะกอดอย่างที่พูดจริงๆ
ทำไมจะไม่ทำครับ ก็เล่นเซอร์ไพรส์จนผมรู้สึกดีสุดๆ
“ขอบคุณครับพี่เกรย์ ผมโคตรรักพี่เลยว่ะ!” เท่านั้นแหละ สัมผัสได้ว่าพี่เขานอกจากจะตัวแข็งเป็นหิน
เสียงหัวใจยังเต้นตึกตัก จนผมได้ยินชัดเต็มสองหู คงไม่เคยโดนใครขอบคุณใกล้ชิดแบบนี้มาก่อนสิท่า
ไปไม่เป็นเลยพี่เกรย์จอมกวน พี่เขาไม่กระดิกกระเดี้ยร่างกายเหมือนถูกสตั๊นไปแล้ว
“เห้ย! มึงสองคนทำอะไรวะ?” เสียงพี่คมดังขัดโดยไม่ต้องถามซ้ำ ผมรีบผละกอดพี่เกรย์
ค่อยหันไปยิ้มกริ่มกับผู้มาใหม่อย่างต้องการเผื่อแผ่ความสุขที่ล้นทะลักให้พี่เข้ารับรู้ไปด้วย
“ผมดีใจ รู้สึกสำนึกขอบคุณพี่เกรย์อย่างสุดซึ้งเป็นพิเศษอยู่ครับ”
ผมตอบพี่คมไป..ด้วยหัวใจปลื้มปริ่มอยากจะบรรยายได้ถูก
“สำนึกขอบคุณเลยเหรอ ไอ้เกรย์มันทำอะไรให้ถึงสำนึกขอบคุณสุดซึ้งเชียววะ..ไอ้ป๊อป”
พี่คมหรี่ตาจ้องผมอย่างสำรวจละเอียด ทำไมต้องทำสีหน้าท่าทางแบบนี้วะ
ทำเอาอารมณ์ที่กำลังสุขล้นพลอยลดลงไปด้วย
“ก็พี่เกรย์เขาเปิดใจให้ผม เป็นสมาชิกในวงด้วยความเต็มใจสิครับ ซ้ำยังเซอร์ไพรส์เค้กนมสดให้อีกก้อน
พี่คมมาฉลองให้ผมด้วยดิ” ผมชวนพี่เขามากินเค้กก้อนนี้ด้วย ต่อให้เพิ่มพี่ร็อคอีกคนยังไงก็มีพอให้กินครับ..
“ไอ้เกรย์ซื้อเค้กนมสดเซอร์ไพรส์มึง แล้วยังบอกอีกว่ายินดีต้อนรับเป็นสมาชิกใหม่อย่างนั้นหืม”
พี่คมจ้องผม ย้ำในสิ่งที่ผมพูด
“ครับพี่” ผมตอบพี่เขาพร้อมยิ้มให้อย่างมีความสุข แต่พี่เขากลับหันไปจ้องหน้าเพื่อนสนิท
ที่ตอนนี้ยังคงนั่งหน้าแดงก่ำท่าทางเขินไม่เลิก
“มึงมีเรื่องต้องคุยกับกู มานี่เลยสัสเกรย์!” งงสิครับ
พี่คมเล่นล็อกคอพี่เกรย์กึ่งลากพาออกไปหน้าตาเฉย ท่าทางแปลกพิกลระหว่างสองคนนั่นผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
คงไม่ใช่เรื่องที่มีผมเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยหรอกนะ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนี่หว่า?..
“คิ้วตีกันยุ่ง มึงมีปัญหาอะไร?” พี่ร็อคเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทันเห็นเลยครับ พี่เขายืนจ้องผมนิ่ง
“เปล่าครับ..ผมแค่ไม่เข้าใจพี่คมกับพี่เกรย์เขาเล่นอะไรกันก็ไม่รู้พี่” ตอบงงๆ? เพราะผมก็ไม่เข้าใจจริงๆ
“ทำไม..ไอ้สองคนนั่นมันทำอะไร” พี่ร็อคดูสนใจคำพูดผมไม่น้อย
“พี่เกรย์ฝากแม่บ้านซื้อเค้กนมสดเซอร์ไพรส์ผม ต้อนรับผมเข้าเป็นสมาชิกใหม่ของวง
พี่คมมาถึงผมชวนกินเค้กพร้อมกับบอกที่มาของเค้กให้พี่เขารู้ เพื่อจะได้ร่วมแสดงความยินดีด้วย
พี่เขาก็ลากพี่เกรย์หายกันไปทั้งคู่ โดยไม่มีใครอธิบายให้ผมรู้เลย
ตกลงพี่เกรย์แกล้งเซอร์ไพรส์มาหลอกให้ผมดีใจเล่น หรือว่าแกคิดอย่างที่ทำจริงๆ”
ผมเปิดใจบอกพี่ร็อค ถึงสาเหตุที่นั่งคิ้วพันกันยุ่งอย่างที่พี่เขาทัก
“หืม..ไอ้เกรย์เป็นคนสั่งเค้กให้มึง” พี่ร็อคหรี่ตาย้ำถามไม่ต่างพี่คม อะไรของพวกพี่เขาเนี่ยะ
ตกลงมันประหลาดพิลึกกึกกืออะไรกับเค้กก้อนนี้นักหนาเล่าวะ..สีหน้าคนถามถึงดูไม่ค่อยอยากจะเชื่อเหมือนกันแบบนี้
“ทำไมครับ..พี่ถามเหมือนพี่คมเด๊ะ! พี่เกรย์เขาซื้อเค้กมันดูแปลกมากหรือครับพี่”
อดถามไม่ได้ แทนที่ผมควรตอบคำถาม ผมกลับเป็นฝ่ายไขข้อข้องใจถามเอาความจริงพี่ร็อคเสียเฉย
“มันจะไม่ประหลาดใจเลย ถ้าคนสั่งเค้กไม่ใช่ไอ้เกรย์ มึงคงไม่รู้ว่าไอ้เกรย์มันไม่แดกเค้ก
ในบรรดาของหวานทุกชนิด ยกเว้นเค้กที่ไอ้เกรย์มันไม่เอาเสียเลย
ทีนี้มึงคิดว่ามันสมควรให้พวกกูประหลาดใจหรือเปล่าล่ะ”
“ห๊ะ! พี่เกรย์ไม่กินเค้ก แล้วทำไมผมชวนพี่เขากินไม่ปฏิเสธผมล่ะ
แต่จะว่าไม่พี่เขาก็ยังไม่ได้ตักกินสักคำเสียด้วยสิ” พอฟังคำตอบของพี่ร็อค
เรื่องที่ผมคาใจยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่เลยตอนนี้ คนไม่ชอบทานเค้กในบรรดาขนมหวาน
พูดให้ถูกคือไม่ทานเลย กลับซื้อเค้กมาฝากผม แถมชวนกินก็ไม่ปฏิเสธเสียด้วย
หรือว่าพี่เขาไม่อยากทำลายความตั้งใจของผมก็เป็นได้
“อืม..เข้าใจแล้วใช่ไหม ทำไมกูกับไอ้คมถึงรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่มันทำให้มึง..นอกเสียจาก”
อะไรวะ?..พูดแล้วก็ค้างไว้ไม่ต่อให้จบ หนำซ้ำยังเอามือลูบคางหรี่ตาสำรวจผมอย่างมีเลศนัยแบบนี้ด้วย
ชักไม่ชอบมาพากลกับสายตาของพี่ร็อคอย่างอธิบายไม่ถูก
“อะไรเล่าพี่ จ้องผมแบบนี้ทำไม พูดมาให้จบสิครับ” เสียงขุ่นใส่อย่างไม่นึกเกรงใจ
รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ไปกับสายตาคมดุที่มองเหมือนทะลุผ่านเสื้อผ้ากูได้เลยวุ้ย!
“นอกจากมันคิดกับมึงเป็นกรณีพิเศษ” พูดหน้านิ่งติดจะเยาะนิดๆ
“หา!..พี่อย่าบอกว่าพี่เกรย์เขาคิดจีบผม ตกลงพวกพี่เป็นเกย์ทั้งวงกันเลยใช่ไหมเนี่ยะ?”
ไอ้ป๊อปหมดความอดทน โพล่งแบบไม่สนฟ้าแล้ว
“มึงพูดอะไรนะ!!” พี่เขาดูอึ้งกับคำถามของผมไปแล้วเช่นกัน
“พี่กำลังจะบอกผมว่ายังไง กับสิ่งที่พี่เกรย์ทำให้ผมอยู่ขณะนี้ครับ” อุบอิบเสียงอ่อยไปแล้วกู
รู้สึกหวาดระแวงกับสายตาพี่ร็อคแกจริง บทจะดุก็เล่นเอาไอ้ป๊อปไม่กล้าแหยมด้วยเลย อธิบายยังไงดีมันดูดุมากเลยอ่ะ!
“มึงไม่ต้องมาย้อนกู อธิบายคำว่าเป็นเกย์ทั้งวงของมึงให้กระจ่าง
ไม่ต้องอึกอักบอกกูมาตามตรง ไม่งั้นมึงเจอกูแน่” ว่าแล้วเชียว ตาเขียวปั๊ดมองกูแบบนี้..จะซวยไหมหนอไอ้ป๊อป..
“ผมตีความจากคำพูดของพี่แหละ พี่พูดเหมือนกำลังจะบอกใบ้ว่า
สิ่งที่พี่เกรย์ทำให้ผม พี่เขากำลังจะจีบผมไม่ใช่หรือไงครับ”
“อืม...แล้วไง” มาลุคนี้กูกลัววววว!!!
“ถ้าพี่เขาคิดจะจีบผมจริง ก็แสดงว่าพี่เขาเป็นเกย์ใช่ป่ะ!”
“แล้วไงต่อ” กูอยากทึ้งหนังหัวตัวเอง ทำไมกดดันอย่างนี้เล่า
“ผมก็เลยพลั้งปากไป ถ้าอย่างนั้นพวกพี่คงเป็นเกย์กันทั้งวงครับ”
แถได้หน้ามึนสุดๆ ย้ำแล้วนะว่าพลั้งปากไม่ได้เจตนา
“กูไม่เชื่อ มึงไม่ได้พลั้งปากแน่ เรื่องไอ้เกรย์เป็นเกย์หรือไม่กูยืนยันกับมึงไม่ได้
ตั้งแต่คบกันมากูไม่เคยเห็นมันสนใจผู้ชายมาก่อน มันอาจจะแอบไม่ให้กูรู้รสนิยมด้านนี้นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง
ซึ่งสำหรับกูมันอยากทำอะไรเป็นเรื่องของมัน ที่มึงพูดมาตะกี้ว่าพวกกูเป็นเกย์กันทั้งวง
ใช้บรรทัดฐานอะไรในการตัดสิน บอกกูมาไม่งั้นมึงเจอกูแน่ไอ้ป๊อป” โห! ท่าทางดุเอาเรื่อง
ไม่คิดว่าจะโมโหขนาดนี้ นี่กูดันไปจี้ใจดำเข้าหรือไงวะ คนเราเป็นก็ยอมรับความจริงมา
ทำไมต้องออกอาการไม่ชอบใจด้วย นอกจากไม่ยอมรับยังมีหน้าไม่พอใจกลบเกลื่อนได้อีกเว้ย!
“ก็ได้..เมื่อพี่อยากรู้ผมก็จะบอก อดีตแฟนพี่ที่ทำพี่อกหักทุกวันนี้ไม่ใช่ผู้ชายหรือไงครับ
เขาเป็นผู้ชายซึ่งพี่ก็ยังลืมไม่ได้ ไม่ใช่เกย์แล้วจะให้จัดอยู่จำพวกไหนแทน
ผมควรเรียกผู้ชายรักผู้ชายอย่างงั้นสินะ” ประชดซะ
“มึงพูดอะไรอดีตแฟนกูผู้ชาย ใครที่มึงพูดถึง” เสียงดุตาขวางใส่ดูน่ากลัวชะมัดเลยครับ
งานนี้จะบีบคอกูหักไหมเนี่ยะ พี่แกเล่นยืนค้ำหัวเป็นเงาทะมึนไปแล้วตอนนี้ ไอ้ป๊อปหดเล็กลงประหนึ่งมดไปแล้ว
“ใจเย็นก่อนสิครับพี่ร็อค ผมพูดไปตามจริง ถ้ามันจะทำให้พี่โมโหขนาดนี้ผมขอโทษ
ทีจริงมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของพี่ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พี่จะมีรสนิยมแบบไหน
หรือพวกพี่ทั้งวงจะเป็นยังไง ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไร” กูอ่อนให้แล้วสุดๆ
ที่จริงผมไม่เคยคิดรังเกียจ พี่เขาจะเป็นอะไรมีรสนิยมกันแบบไหนมันเป็นสิทธิส่วนบุคคล ผมไม่เคยตั้งแง่รังเกียจจริงๆ
“เอาล่ะไอ้ป๊อป..กูคงทำให้มึงขวัญหนีจนหัวหด กูจะใจเย็นแต่มึงต้องอธิบายมาให้หมดเปลือก
อะไรที่ทำให้มึงคิดว่ากูเป็นเกย์แล้วแฟนคนที่ทำให้กูอกหักของมึงเป็นใคร..พูดมา”
พี่เขาปรับท่าทางไม่ข่มขู่ยอมถอยไปยืนมือเสยผมอย่างระงับอารมณ์
ค่อยทำให้รู้สึกหายใจสะดวกขึ้นมาหน่อย ไม่ใช่มาค้ำหัวผมเหมือนยักษ์ปักหลั่นอย่างเมื่อตะกี้ จะขบหัวกูรอมร่อ
“ผมแอบรู้ว่า คุณพนมที่เป็นผู้บริหารคืออดีตแฟนเก่าพี่แล้วครับ”
บอกโดยไม่คิดปิดบัง เรื่องจริงนี่นาพี่เกรย์เป็นคนพูดเองนี่หว่า กูไม่ได้จะคิดไปเองเสียหน่อย
“ห๊ะ! คุณพนมแฟนเก่ากู ฉิบหายเหอะ!”
พี่ร็อคยืนกุมขมับท่าทางพี่แกช็อกโลกไปอีกรอบ หลังฟังคำอธิบายที่ผมชี้แจงไป
“อ้าว! ตกลงไม่ใช่หรือครับ” เป็นผมเองชักรู้สึกไม่ถูกต้องท่าทางของพี่เขาที่แสดงออกชัด
โดยไม่ต้องบรรยายใต้ภาพว่าสิ่งที่ผมเฉลยออกไป มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดขนานใหญ่
“ใช่พ่องมึงดิ..แค่แฟนกูเป็นผู้ชายกูก็ตะลึงคำพูดมึงไปแล้วรอบ เสือกเอารุ่นพ่อมาเป็นแฟนกูอีก
มึงจะไม่ให้กูช็อกได้ไงวะ มึงเอาสมองส่วนไหนมาคิดเรื่องนี้..หืม” เป็นกูผิดอีกแล้วหรือ
“พี่เกรย์บอกผมเองนะ ผมไม่ได้คิดไปเอง”
กูไม่ได้จะโบ้ยความผิดให้พ้นตัวเลยนะโว้ย..ก็พี่เกรย์บอกผมจริงนี่หว่า?
“ไอ้เกรย์บอก ไหนเล่าให้กูฟังดิมันบอกมึงว่าไง” ผมครุ่นคิดลำดับเหตุการณ์ครู่ใหญ่
ก่อนจะยอมปริปากเล่าให้พี่เขาฟัง เมื่อพี่ร็อคแกไม่ได้คุกคามความปลอดภัยของผมให้หวาดผวาอยู่อีก
“จำวันที่โชว์วงให้คณะผู้บริหารดูได้เปล่าครับ” พี่เขาพยักหน้ารับ
“วันนั้นผมได้ยินพี่เกรย์กับพี่คมบอกพี่ว่า คุณพนมแกมาดูด้วย”
ค่อยเริ่มเรื่องอย่างจับสังเกตท่าทางพี่ร็อคไปด้วย
“อืม..แล้วไง” พี่เขาก็นิ่งลงพอสมควร
“พี่ดูท่าทางไม่ค่อยดี ผมสังเกตจากสีหน้าพี่เอา”
“หืม..สนใจกูขนาดนั้นเชียว” ถามแล้วทำไมต้องหรี่ตาจับผิดกูวะ!
“กะ..ก็พี่เป็นหัวหน้าวงนี่ครับ พอมีอะไรมาสะกิดหน่อยผมพลอยสนใจก็ไม่แปลก
ที่จริงผมเผลอได้ยิน ไม่ได้แอบฟังเสียหน่อย” ยิ่งพูดทำไมกูรู้สึกหน้าร้อนแปลกๆ
โดยเฉพาะไม่กล้าสบตาพี่ร็อคที่จ้องมองไม่กะพริบให้ตายพับผ่าเถอะ
เหมือนพี่แกกำลังจะบอกว่าผมกำลังโกหกอยู่
“แล้วไงอีก” ค่อยยังชั่วที่แกถามขึ้น อย่างน้อยผมก็หายใจโล่งบ้าง
“ตอนโชว์วงคุณพนมเดินเข้ามา จังหวะพี่ดันร้องเพลงลืมเนื้อพอดี
พลอยทำให้ผมตีกลองผิดจังหวะไปด้วย พอสั่งพักวงผมเลยมีโอกาสถามกับพี่เกรย์
คุณพนมเขาเป็นโจทก์อะไรของพี่หรือ” พี่ร็อคหรี่ตาจ้องผมใหญ่
“แล้วมันบอกมึงว่ายังไง” ถามโดยใช้สายตากดดันผมไปด้วย
“พี่เขาบอกผมมาว่า ‘แฟนเก่ามัน’” หายใจพรู หลังปล่อยหมัดฮุกไปในประโยคนี้แล้วเรียบร้อย
“มึงเลยคิดว่ากูกับคุณพนมเป็นคนรักเก่ากัน” ไม่ตกใจเห๊ะ!
“ครับ”
“พ่องมึงแหนะ..ในเมื่อมึงสนใจเรื่องของกูขนาดนี้ ถึงขั้นจับปนเปตีกันยุ่งวุ่นวายไปหมด
จนภาพพจน์ของกูในสายตามึงทุเรศไปแล้ว เห็นทีถ้ากูไม่มีคำอธิบาย
คงกลายเป็นเกย์ที่รักผู้ชายแก่คราวพ่อจนไม่ลืมกระทั่งทุกวันนี้อีกสิท่า
เอาล่ะไม่ว่ามึงจะสนใจกูด้วยสาเหตุอะไร กูขอบอกให้มึงเข้าใจเสียใหม่ไอ้ป๊อป..
อดีตคนรักเก่ากูชื่อราณี..ไม่ใช่พนม จำเอาไว้ด้วย”
“ห๊ะ!...คุณราณี” ผมเป็นฝ่ายอ้าปากค้างตาเหลือกคำพูดพี่ร็อคที่ยอมรับกับผมว่า
คนรักเก่าของพี่เขาคือคุณราณีแฟนคุณอาพนมนั่นเอง
“อืม..ราณีคือแฟนเก่ากูก่อนจะทิ้งกูไป รู้แล้วใช่ไหมทำไมไอ้เกรย์มันบอกคุณพนมเป็นโจทก์กู
ไม่ได้แปลว่าเขาคือแฟนเก่ากูห่า คิดเหี้ยอะไรหัดให้มันเข้าท่าหน่อย คดีมึงกับไอ้เกรย์ต่างหากของแท้
ดูท่าไอ้เกรย์มันคงสนใจมึงเข้าแล้ว ถ้าเพื่อนกูเป็นเกย์ก็เพราะมึงทำมันเปลี่ยนความคิด
ก็เล่นนิวลุคซะขนาดนี้ ไอ้เกรย์มันจะเขวไปบ้างคงไม่แปลก ยังไงก็แล้วแต่อย่าให้เสียงานเป็นอันขาด
กูโฟกัสงานเป็นอันดับแรก เรื่องส่วนตัวพวกมึงกูไม่ยุ่ง แล้วนี่เพลงที่มึงแต่ง กูใส่โน้ตไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
มึงลองเอาไปฟังดูแต่อย่าเพิ่งสนใจตอนนี้ล่ะ มึงต้องซ้อมซิงเกิลล่าสุดให้คล่อง
เอาเพลงที่จะเข้าห้องอัดให้ได้แบบไม่ต้องดูโน้ตเข้าใจไหม ไม่ถึงสองอาทิตย์ต้องเข้าห้องอัดแล้ว”
พี่เขาพูดมาทำผมไหล่ตกลงไปเลย ดันคิดเป็นตุเป็นตะเอง ที่แท้คนหักอกพี่ร็อคคือคุณราณีแฟนอาพนม
ไม่ใช่คุณอาผมเสียหน่อย สรุปอาพนมคือคนที่แย่งคนรักพี่เขาไป มิน่าถึงได้บอกอาพนมเป็นโจทก์
“ครับ” ผมรับเนื้อเพลงที่ตัวเองแต่ง เห็นตัวโน้ตดนตรีที่พี่เขาเขียนกำกับไว้ให้
อารมณ์ตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจชื่นชมผลงานของตัวเองเลยจริงๆ
เพลงนี้เกิดขึ้นจากความเข้าใจผิดของผมล้วนๆ..เวรจริงเลยกู..ไอ้ป๊อปเอร้ย!
มาอัพตามนัดแล้วค่ะ เจอกันวันอังคารนะคะ
ขอบคุณที่คอยติดตามกันเช่นเคยค่ะ
หลายคนคาดเดาว่าน้องป๊อปเราเข้าใจผิด
สุดท้าย..น้องป๊อปเข้าใจผิดค๊าาาาาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สงสัยจะหน่วงตับ เพราะต้องมีแต่คนมะรุมมะตุ้มรักน้องป๊อป
-
เอาแล้วป็อปปป
พี่เกรย์ชอบป็อปแน่เลย
ป็อปอย่าหวั่นไหวนะ
หวั่นไหวกะพี่ร็อคคนเดียวพอ 5555
-
กลายเป็นป๊อบเข้าใจผิดไปเอง หนุ่มเจ้าเสน่ห์จริงๆมีแต่คนรุมจีบ
-
:L2: :L2:
:pig4: :pig4:
-
ป๊อปเข้าใจผิดอย่างรุนแรง 555+
หวังว่าเพื่อนของป๊อปจะไม่หักหลังเอาเพลงที่ให้ฟังไปนะ
-
น้องป๊อบ น่ารักมากกะนิวลุค :heaven
-
สรุปป๊อปเข้าใจร็อคผิด แต่เกรย์นี่ท่าทางจะชอบป๊อปแล้วสิ
-
เหวอเลย แฟนเก่าพี่ร็อคเป็นคุณราณี พี่เกรย์เลี้ยงเค้กอีก
-
สรุปเข้าใจผิดไปเอง 555555
-
สรุปหลงน้องกันทั้งวง
สุดท้ายขอ เกรย์-คม นะค้าบบ 555
:hao7:
-
ในที่สุดป๊อบก็เข้าใจถูกสักที พี่ร็อคไม่ได้เป็นเกย์เพราะอาพนม
แต่พี่ร็อคจะมาเป็นเกย์เพราะหนูป๊อบนี่แหละน้า :laugh:
ลุ๊คใหม่ของป๊อบทำเอาพี่เกรย์หวั่นไหวเลยน้า :impress2:
คอยดูต่อไปว่าพี่เกรย์แค่หวั่นไหวหรือจะย้ายสายมาจริงๆ :katai3:
บวกเป็ด
:pig4:
-
พี่เกรย์ เขวแล้ว พี่ร็อค ไม่เขวมั่งเหรอ
-
บวกให้ทุกตอน เพราะชอบมากๆๆๆ จ้า
-
เพลงใหม่ที่พี่ร็อคแต่งจะโดนคู่แข่งเอาไปไหม มือกลองที่หายไปไปอยู่กับฝั่งนู้นหรือเปล่าหนอ ????
-
55555 เข้าใจผิดเอง
ปล.พี่เกรย์คิดอะไรกับน้องเนี่ย
-
ป๊อปครับ ถ้าหนูจะมึนขนาดนี้..... :laugh: :laugh: :laugh:
-
บอกเลยว่ารู้สึกดีใจที่อดีตคนรักของพี่ร็อคไม่ใช่อาพนม
ไม่งั้นคนอ่านจะสับสนมากว่าตกรงใครรุกใครรับกันแน่
แต่เรื่องที่ป๊อปเข้าใจผิดนี่ก็ทำเอาฮาไปหลายรอบเหมือนกันนะ
ถึงขั้นเอาเรื่องราวชีวิตพี่ร็อคมาแต่งเป็นเพลงได้เลยทีเดียว
ที่พี่ร็อคอึ้งหลังจากฟังป๊อปร้องจบแล้วนี่มันเป็นอาการของคนอินไปกับเนื้อเพลงจริงๆใช่มั้ย
ไม่ใช่เพราะลุคของป๊อปเปลี่ยนไปถึงทำให้พี่ร็อคเบนความสนใจมาหาได้ล่ะนี่ หึๆๆ
กับคุณราณีก็สมควรแล้วที่ร็อคจะคบเป็นแฟนมาก่อน
เพราะคุณราณีเธอสวย ดูดีไปซะทุกอย่างเลย ถ้าบอกว่าเพอร์เฟ็คเกิลก็คงไม่ผิด
แต่ก็ยังรู้สึกข้องใจอยู่ดีว่าทำไมคุณราณีต้องทำแบบนั้น ทำไมต้องเลิกกับร็อคด้วย??
ถ้าบอกว่าเห็นเงินสำคัญกว่า แล้วที่คบกับร็อคมานี่เป็นเพราะอะไร เอาความรู้สึกไหนมาวัด
จริงๆแล้วคุณราณียังรักร็อคอยู่ใช่มั้ย??
แต่ก็นั่นแหละ เหมือนร็อคจะพยายามตัดใจไม่นึกถึงคุณราณี
แต่คงทำอย่างที่ตั้งใจไว้ไม่ได้ เพราะในแววตาของร็อคยังมีคุณราณีอยู่ตลอดเวลา
อีกเรื่องที่ตรงกับการเดาเอาไว้ก็คือเกรย์ต้องชอบป๊อปแน่นอน
สุดท้ายก็ชอบจริงๆด้วย ถึงขนาดเอาใจด้วยการซื้อเค้กนมสดของโปรดป๊อปมาให้ชนาดนั้น
ไม่ชอบหรือรู้สึกพิเศษด้วยก็คงหาความรู้สึกอื่นมาบรรยายไม่ได้แล้ว
ถึงขนาดที่คมต้องลากตัวไปคุยส่วนตัวแบบนี้จะให้คิดเป็นอื่นได้ยังไง
จริงๆคนอ่านเองก็แอบจิ้นคู่คมเกรย์อยู่เหมือนกันนะ เหมือนสองคนนี้จะมีออร่าอะไรบางอย่างซ่อนไว้ :hao3:
แต่จะเป็นจริงตามที่จิ้นไว้มั้ยก็คงต้องลุ้นกันต่อไป...
ส่วนที่ร็อคบอกว่าจะไม่สนใจเรื่องของเกรย์กับป๊อปนี่
คนอ่านจะเชื่อไปได้สักกี่น้ำ ถึงตอนนี้ร็อคจะยังไม่มีทีท่าว่าสนใจป๊อป
แต่ไม่ช้าไม่นานก็คงต้องสนใจป๊อปขึ้นมาแน่ๆ นอนก็นอนห้องเดียวกัน
ไหนจะเจอหน้ากันทุกวันอีก โอกาสจะชอบกันขึ้นมามันก็ง่าย...จริงมั้ย??
ความหน่วงความดราม่านี่ก็เดาไม่ออกว่าจะมาอีหรอบไหนเหมือนกัน
คงมีแค่ทางเดียวคือลุ้นกันต่อๆไปเหมือนเดิม
แต่เรื่องที่ว่าขิงจะเอาเพลงของพี่ร็อคไปทำเป็นเพลงของตัวเองนี่คนอ่านก็กลัวเหมือนกันนะ
ถ้ามันเกิดขึ้นจริง เชื่อว่ายังไงดราม่าก็ต้องตามมาอย่างแน่นอน :sad4:
-
ป็อปเข้าใจผิด!
พี่เกรย์นี่ยังไงๆแล้วนะค้าาาา :hao3:
ตอนอ่านไปจนถึงป็อปแต่งเพลงใหม่
อันนี้คาดเดาล้วนๆ
อยู่ก็มีความคิดขึ้นมาได้ว่า
เพื่อนป็อปจะเอาเพลงที่พี่ร็อคแต่งไปเป็นของตัวเอง
แล้วก้เกิดดรามายาวๆหลังเคลียร์กันเสร็จ ใครสักคนก็สนอให้เอาเพลงที่ป็อปแต่ง มาออกอัลบั้มแทน ....
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
555 สรุปป๊อปเข้าใจผิด
เดี๋ยวอีกหน่อยคงจะมีแต่คนหลงรักป๊อปแน่นอน
-
เกรย์เกรย์คิดอะไรอยู่แต่ในที่สุดป๊อบก็ได้รู้ความจริง ว่าตัวเองเข้าใจผิด :mew1:
-
เชียร์พี่เกรย์ แต่ก็รักพี่ร็อค
โอ้ยยยยย เลือกไม่ถูกจริงๆ :hao5:
-
รอค่ะ :katai2-1:
-
555555 น้องป็อปเข้าใจผิดอย่างแรง
-
น้องป๊อบ น่ารัก ใครๆๆ ก็รุมรัก
ไม่อยากให้มีดรามาในวงเลย
รอตอนต่อไปค่ะ ^ ^
-
เข้าใจแล้วใช่มั้ยจ๊ะป๊อบ
แต่ยังมีคดีกับเกร์นะ 555
-
เกรย์ทำคะแนนไปก่อนแล้ว ร็อคอย่าดุมากนะ
-
ห๊ะ!ป๊อปเข้าใจผิด แล้วยังเอาไปแต่งเพลงได้อีก ว่าแต่พี่เกรย์นี่ยังไง?
-
เม้นให้กำลังใจคนเขียนครับ รู้สึกเม้นท์น้อยหรือผมคิดไปเองก็ไม่รู้
แต่เรื่องนี้สนุกไม่แพ้เรื่องอื่นๆ รอวันอังคารครับ o13 o13
-
ว่าแล้วป๊อบเอ๊ยยยยย ไก่หมดเล้าเลยนะนั่น
-
เข้าใจกันไปซะเป็นเรื่องเป็นราว
-
ฮ่าๆๆสรุปป๊อปผิด ... เล่นเอาเราคิดตามไปไกลเลย ฮ่าๆๆ
คู่แข่งคนแรกเผยตัวออกมาแล้ว
หวังว่าร็อคจะทำตามเพลงที่ป๊อปแต่งนะ
หาใครสักคน เปิดรับคนใหม่ให้ได้เร็วๆนะ
ปล. ทุกครั้งที่อ่าน ต้องเตรียมใจทุกทีเลย (เป็นคนจิตใจอ่อนแอ 555 กลัวมาม่า)
-
อ่าว น้องป๊อปเข้าใจผิด :hao4:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..8
“ใช้ลู่วิ่งก่อนไอ้ป๊อป วิ่งอุ่นเครื่องให้ได้เหงื่อก่อนค่อยไปยกดัมเบล
เดี๋ยวกูเป็นพี่เลี้ยงให้เอง ท่าทางมึงเหมือนไม่เคยเล่นฟิตเนสมาเลยนี่หว่า?”
พี่เกรย์เจ้ากี้เจ้าการเป็นธุระวางโปรแกรมให้เสร็จสรรพ แอบสังเกตพี่คมกับพี่ร็อค
ทั้งคู่ชำเลืองมองพวกผมเป็นระยะ พร้อมกับนวดน้ำมันไปด้วย
“ถึงผมไม่เคยเล่นฟิตเนส แต่ก็เล่นกีฬานะพี่ จะแค่ไหนเชียวครับ”
ผมคุยตามปกติ แม้จะรู้สึกได้ว่าพี่เกรย์ให้ความสนใจผมเป็นพิเศษ ในเมื่อคำพูดคำจาของพี่เขายังมึงกูไม่ได้เปลี่ยน
จนฟังแล้วเลี่ยนหู คิดในเชิงบวกบางทีพี่เขาอาจไม่ได้จะทำอย่างที่ผมกังวลก็มีสิทธิ์เป็นไปได้ หน้าตาหล่อเท่ดูดีมีสไตล์
จะบ้ามาจีบผมทำไมหว้า!!!
“คึคึ! มึงเล่นกีฬาห่าไรถึงผอมอย่างนี้ กล้ามสักนิดกูยังหาไม่เจอ
รูปร่างอย่างมึงจับหักท่อนยังง่ายกว่าปลอกกล้วยเข้าปากเสียอีก มีหน้ามาอวดสรรพคุณ..ถุย!”
ผมเผลอยิ้มไปกับถ้อยคำสบประมาท ที่กำลังหยามจนผมไม่เหลือซาก
คนประเภทไหนใช้วาจาแบบนี้จีบคนอื่นกันวะ..ฮะฮ่าๆ!สงสัยเป็นเอามากไอ้ป๊อป
“โด่พี่!..คนเรากรรมพันธุ์ไม่เหมือนกัน ใครจะถึกได้อย่างพี่เล่าครับ ผมเตะบอลตีแบดประจำ
แต่คงได้ทางแม่มาเยอะถึงตัวเล็ก ตกลงพี่จะเป็นเทรนเนอร์ให้ผมใช่ป่ะ อย่ามัววิจารณ์หุ่นผมให้เสียเวลาดิ
แน่จริงพาผมฟิตให้มีกล้ามสิครับ ผมถึงจะเชื่อว่าพี่ระดับมือโปร” ผมยิ้มกว้างไม่ได้รู้สึกโมโหในคำพูดของพี่เขาเลยแม้แต่น้อย
ตรงข้ามผมรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก การที่พี่เขาแสดงออกแบบนี้คงไม่ได้คิดจีบผมหรอก
อาจเอ็นดูเห็นเป็นน้องเป็นนุ่งเสียมากกว่า ถ้าเป็นอย่างนี้ผมยินดีน้อมรับบริการด้วยความเต็มใจ
“ไอ้อ่อน!..อย่างมึงไม่เหมาะมีกล้ามหรอกไอ้หนู เอาแค่ให้ดูแกร่งไม่เป็นขี้ก้างก็พอนะน้อง
มึงวิ่งเสร็จค่อยยกดัมเบล ปิดท้ายซิทอัพสามร้อย เริ่มจากลู่วิ่งกูตั้งเวลาสามสิบนาทีพอ”
พูดจบพี่เขาก็กดปุ่มบนลู่ตั้งเวลา ก่อนที่มันจะเริ่มเคลื่อน ผมต้องพลอยก้าวขาตาม
กระทั่งความเร็วเร่งสปีดเพิ่มไวมากขึ้น ทำให้ผมต้องวิ่งจนเหงื่อผุดซึม ไม่มีเวลาไปสนใจใครอีกแล้ว
ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างเดียว ไม่งั้นมีหวังลื่นหกล้มหน้าคะมำแน่ สมาธิต้องจดจ่ออยู่กับหน้ากระจก
เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองเกิดผิดพลาดเจ็บตัวเอาได้
“ตี๊ดด!..เฮ้อ!..ให้ตายเหนื่อยชะมัด..แฮ่กๆ!” ขาสั่นทรุดลงนั่งอย่างหมดแรง
หลังลู่วิ่งหยุดการทำงานครบตามเวลาที่กำหนด เหงื่อชุ่มโชกจนเสื้อยืดที่ใส่เปียกไปทั้งตัว
ไม่คิดว่าวิ่งครึ่งชั่วโมงจะเล่นเอาขาตึงได้เพียงนี้
“คึคึ! หมดแรงเลยมึง ดูดิแดงเถือกไปทั้งตัว จะยกดัมเบลไหวไหม ทำมาคุยเตะบอลตีแบด
นักกีฬาห่าไรสามสิบนาทีก็หมอบหมดสภาพแล้ว” พี่เกรย์ยืนหัวเราะขำอย่างสนุกสนาน
ผมเหนื่อยจึงไม่คิดต่อปากต่อคำแก ได้แต่ถลึงตาไปให้ โกยอากาศเข้าปอดอย่างกระหายออกซิเจน
“เอ้าน้ำ!..ค่อยจิบอย่ารีบกิน” น้ำซึ่งมีอุณหภูมิปกติไม่ใช่น้ำเย็น คนที่ยื่นให้เป็นพี่คม พี่แกมายืนค้ำหัวผมตีคู่พี่เกรย์
ไม่รู้เดินเข้ามาตอนไหน ผมยื่นมือรับไมตรีที่พี่เขาอุตส่าห์บริการอย่างไม่ปฏิเสธ โดยไม่ลืมขอบคุณ
“ขอบคุณครับพี่” งงครับพี่คมหันไปยักคิ้วข้างเดียวให้พี่เกรย์ทีนึง ส่วนพี่เกรย์หน้าบูดทันควัน เป็นห่าไรเนี่ยะ..คู่นี้
“พักเหนื่อยเสร็จ ยกดัมเบลกูเทรนให้มึงเอง”
พี่คมพูด พร้อมหันไปมองหน้าพี่เกรย์อย่างท้าทาย ไหนพี่เกรย์จะเป็นพี่เลี้ยงตกลงเป็นพี่คมแทน
“จิ๊!..” พี่เกรย์ไม่พูดอะไรจิปาก แล้วก้าวขึ้นลู่วิ่งที่ผมเพิ่งใช้ไปตะกี้
ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งเอาเป็นเอาตาย ไอ้ป๊อปงงตึ๊บ! เป็นอะไรของเขาวะ?
“หายเหนื่อยยัง ยกดัมเบลอย่าเห็นเป็นเล่นเชียวมึง ต้องยกให้ถูกวิธีไม่อย่างนั้นกล้ามเนื้ออักเสบได้ง่ายๆ”
ผมจำต้องลุกตามพี่คมมาฟังการสอนทักษะยกดัมเบล พี่เขาเลือกน้ำหนักสองกิโลกรัมให้ทดลอง
เริ่มจากใช้ท่าพื้นฐานทำข้างละยี่สิบ สลับสองแขนถือเป็นหนึ่งยก ทำให้ครบสามยกแบบไม่ต้องเร่งทำไปเรื่อยๆ
หายใจเข้าออกยาวๆ ผมตั้งใจทำตามวิธีที่พี่เขาแนะนำอย่างไม่ผิดเพี้ยน งานนี้มีพี่เลี้ยงชำนาญการให้คำแนะนำอยู่ข้างๆ
ผมรู้สึกดีที่มีเทรนเนอร์แนะการเล่นฟิตเนสอย่างถูกวิธี พลอยทำให้สนุกกระตือรือร้นเพิ่มอีกเป็นเท่าตัว
โปรแกรมออกกำลังกายเล่นฟิตเนสเป็นหนึ่งในโปรแกรมเก็บตัวของพวกพี่เขา
ที่ถูกวางโดยมืออาชีพซึ่งกำชับให้ทุกคนมีวินัยเคารพตนเอง ห้ามหลบเลี่ยงที่จะไม่ปฏิบัติตามโปรแกรม
ระดับมืออาชีพสิ่งเหล่านี้ พวกพี่เขาจัดว่าสมควรยกนิ้วให้เลยทีเดียว
“อ้า!..แขนล้าชะมัด ทำไมพวกพี่ยกแบบบาร์ข้างสามสิบโลไม่เห็นลำบากเหมือนผมสักนิด
ทำอย่างกับยกกิโลสองกิโล” ผมอดถามพี่คมไม่ได้ นี่ขนาดผมยกลูกตุ้มไม่ใช่นอนหงายยกบาร์
ที่เพิ่มน้ำหนักหัวท้ายเหมือนพวกนักกีฬายกน้ำหนักเขาใช้ ยังรู้สึกล้าไปทั้งแขน
แต่พี่คม..พี่เกรย์รวมทั้งพี่ร็อคสีหน้าไม่ออกอาการลำบากกันเลยด้วยซ้ำ
“มึงรู้ป่าว..พวกกูเล่นมากี่ปี มึงเพิ่งจะเริ่มได้แค่นี้ก็โอเคแล้วไอ้หนู” พี่คมขำท่าทางของผมอย่างไม่เก็บอาการ
“แล้วเมื่อไหร่ผมจะชินครับ” ถามให้หายข้องใจ
“อาทิตย์หนึ่งคงได้ ตอนกูเริ่มเล่นก็ใช้เวลาประมาณนี้เหมือนกัน”
ฟังแล้วค่อยมีกำลังใจขึ้นบ้าง อย่างน้อยก็ไม่นานเท่าไหร่
“ถ้างั้นผมยกต่ออีกสักหน่อยดีกว่า” กำลังตั้งท่าจะหยิบดัมเบลยก แต่กลับถูกมือปริศนายึดเอาไว้
พอเงยหน้ามองจึงได้เห็นเจ้าของมือปริศนา เป็นพี่ร็อคนี่เอง ผมดันเข้าใจว่าพี่แกนอนซิทอัพอยู่บนแท่นไม่ใช่หรือวะ?..
“พอ..มึงจะฝืนไม่ได้แขนมึงต้องตีกลอง เกิดล้ามากบ่ายนี้จะซ้อมเพลงกันยังไง
เปลี่ยนมาซิทอัพสองร้อย ยกล่ะห้าสิบมึงทำให้รอดก่อนเหอะ เดี๋ยวกูเป็นพี่เลี้ยงให้เอง”
อุวะ!..เพี้ยนอะไร แต่ละคนดูใจดีกับไอ้ป๊อปสุดๆ งานนี้ยอมเป็นพี่เลี้ยงแนะวิธีให้ไอ้ป๊อปแทบไม่ต้องร้องขอ
พี่คมกับพี่เกรย์พร้อมใจหันมาจ้องพี่ร็อคไม่มีใครพูดอะไร
พี่ร็อคเสียอีกเป็นฝ่ายยักไหล่ให้เพื่อนร่วมวงท่าทางดูกวนๆ พวกพี่สองคนจิปากแบบไม่ต้องนัด
“จิ๊!..หยิบชิ้นปลามัน..สัส!” พี่เกรย์เปรยอย่างไม่สบอารมณ์
“พี่เขาพูดถึงเรื่องอะไรหรือครับ” อดถามพี่ร็อคไม่ได้
ขณะกำลังแนะการจัดท่าวางมือวางเท้าให้ผมนอนหงาย..บนแท่นซิทอัพอย่างถูกวิธี
“อย่าไปสนใจหมาเห่าใบตองแห้ง มึงพร้อมหรือยัง” ตัดบทกันเฉย
“ครับพี่” บอกแกไป เมื่อตั้งท่าเรียบร้อยแล้ว
“ขอกูดูหน้าท้องหน่อยสิ พอจะมีกล้ามท้องบ้างเปล่าวะ?”
พอฟังผมไม่อิดออดแต่อย่างใด อย่างน้อยกูก็มีนิดหน่อยละหว้า
จึงไม่รีรอรีบถลกชายเสื้อเปิดหน้าท้องโชว์ให้เห็นกันจะจะ
ไอ้ป๊อปมีซิกแพ็กเหมือนกันนะเว้ย ถึงจะแค่สองแพ็กก็เถอะ
“เฮ้ย!!..” พี่เกรย์ พี่คมพร้อมใจแหกปากลั่น
ทำเอาผมซึ่งถกเสื้อเปิดหน้าท้องถึงกับสะดุ้งตาม ร้องทำห่าไรกันวะ!..พากูตกใจไปด้วย
“หึหึ!..ฮะฮ่าๆ..ขำว่ะ!” พี่ร็อคยืนหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
อย่างที่ผมไม่เคยคิดจะได้เห็นพี่เขาหัวเราะแบบนี้มาก่อน
เพื่อนรักยืนทำตาเหลือกหน้าแดงหูแดง สังเกตพวกพี่เขาจ้องหน้าท้องผมไม่วางตา
“พรึ่บ!.” ผมเสียอีกรีบปิดเสื้อให้ไว
กลายเป็นกูอายเล่นจ้องตาค้าง ไม่อายก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี สายตาแปลกมากพวกบ้า!!
“เอ้า!..กูเห็นแล้วมึงมีกล้ามท้องสวย..เนียนมากขาวเว่อร์เลยว่ะ เริ่มกันเถอะครับไอ้น้องป๊อป..ฮะฮ่าๆๆ!!”
พี่ร็อคพูดแม่งทำเอาหน้าร้อนเลย ก่อนสั่งให้ผมซิทอัพตามคำแนะนำที่พี่เขาสอน
โดยยังไม่เลิกหัวเราะเพื่อนที่ยืนขมึงตาดุให้ ตกลงพวกคุณมึงเล่นเหี้ยไรเนี่ยะ..ไม่ตลกด้วยเอร้ยยยย!!!
สรุปชั่วโมงฟิตเนสผ่านไปแบบอิหลักอิเหลื่อ เมื่อคุณพี่ทั้งหลายมีท่าทีแปลกเหมือนลองเชิงหยั่งเชิงกันอยู่
ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองพวกพี่เขาใช้ผมเป็นเครื่องมือในการลองเชิงกัน
ไปตกลงหรือพนันขันต่อไว้หรือยังไงก็สุดจะคาดเดาได้ สำหรับผมที่ว่าทุกอย่างเป็นปกติคงต้องขอเปลี่ยนคำพูด
มันโคตรไม่ปกติแทบไม่ต้องพิสูจน์ งานนี้ผมไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างให้พวกเขาใช้เล่นเกมเด็ดขาด
โรคจิตชัดๆ จะด้วยเหตุผลหรือพวกเขาแค่นึกตลกก็ช่าง
ผมไม่ยอมเป็นหนูทดลองในดงเดอะฮัค ให้พวกเขาสนุกใช้เล่นเกมแน่ๆ
“กูช่วยตั้งกระเดื่อง” พี่เกรย์ขันอาสาตั้งกระเดื่องให้เฉย
พอผมนิ่งไม่ตอบคำจ้องหน้าแกอย่างจับพิรุธ
ก็เนียนหลุบหลบนั่งยองเข่าขยับกลองกระเดื่องช่วยผมอย่างตีมึน
“ฉามึงเสียงไม่เข้าท่า กูดูให้เองดีกว่า” อีกคนแล้วครับ
พี่คมปรี่เข้ามาหมุนน๊อตตั้งระดับเสียงให้ฉาผมเช่นกัน
ผมก็อาศัยนิ่งจ้องหน้าแกเงียบๆ ดูพวกเขาจะขยันบริการอะไรอีก
น่าแปลกมีแค่พี่ร็อคมั้งสนใจตั้งสายกีตาร์โซโล่ปรับแจ็คอย่างตั้งอกตั้งใจ
หรือว่าจะมีแค่หัวหน้าวงที่ไม่ร่วมเล่นเกมปั่นประสาทกับเขาด้วย
ผมละสายตามาสำรวจสองหนุ่มหล่อหุ่นบึกที่เนียนดูอุปกรณ์ให้ผมอย่างเอาใจใส่
โดยที่พี่ทั้งสองคนแอบชำเลืองหางตาใส่กันอย่างเขม่นกันอีกต่างหาก
“ป๊อป!..หน้าผากมึงอะไรติดอยู่” พี่ร็อคเข้ามาตอนไหนไม่รู้
พี่แกโพล่งไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมพลอยบ้าจี้เอามือคลำหน้าผากเข้าใจมีอะไรติดอย่างที่พี่เขาบอก
กลับไม่เจออะไรเลย พี่เขาส่ายหน้าเหมือนบอกเป็นนัยว่าคลำไม่ถูกที่ ไม่คาดคิดผมแทบผงะหน้าหงาย
“อ๊ะ!..” อุทานได้แค่นั้น ก่อนจะหลับตาปี๋
“เฮ้ย!..ไอ้ร็อค!!!” เสียงพี่คม พี่เกรย์ ตะโกนแหกปากดังลั่น
“พรู!!!..กูเป่าปลิวหายไปแล้ว”
ไอ้บ้า! เล่นเป่าลมใส่หน้าผากผมชนิดปากแทบชิดหน้าผากกูแหละ..ใครบ้างไม่ตกใจวะ พี่เขายักคิ้วให้เพื่อน
“อะไรพวกมึง แหกปากร้องเหมือนโดนใครเชือด” แล้วก็ได้เห็นท่าทางกลั้นขำอย่างเก็บอาการของพี่เขา
ที่เห็นสีหน้าเพื่อนรักอึ้งตาเหลือกกันไปอีกรอบ เหมือนพี่ร็อคจงใจให้เป็นแบบนี้
“สัสร็อค!..มึงนี่แม่งงง!!!” พี่เกรย์แกขบเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่เก็บอาการ
พี่ร็อคเพียงแค่ยักไหล่แบมือด้วยท่าทางสบายๆ แต่ผมกลับดูว่ามันโคตรจะกวนติ่งอย่างเห็นๆ
“อะไรเกรย์..กูทำอะไรมึงถึงกับอวยพรซะหรู ทีพวกมึงยังขยันดูแลเอาใจใส่น้องใหม่มันเลย
กูก็แค่ทำในฐานะหัวหน้าวง เดี๋ยวรุ่นน้องมันจะหาว่ากูมึนตึงไม่สนใจ..เอาน่าซ้อมๆ”
พี่เขาตัดบทหนีไปยืนตีมึน ผมแอบเห็นมุมปากพี่เขากระตุกยิ้มอย่างกวนเป็นที่สุด
ส่วนพี่สองคนได้แต่ยืนชี้นิ้วใส่อย่างคาดโทษ โดยมีผมนั่งหน้าร้อนจนแน่ใจว่าป่านนี้ทั้งหน้าคงพร้อมใจเห่อแดงเป็นแถบ
ลามกระทั่งหูคอก็คงไม่เหลือ ผิวยิ่งขาวจัดเป็นทุน..เกิดอะไรขึ้นนิดหน่อยมักจะแดงเถือกอย่างไม่ต้องสงสัย
ทำได้ดีสุดคือลองเหยียบกระเดื่องเป็นการแก้อาการที่กำลังรุมกระหน่ำอยู่ขณะนี้
ไอ้บ้าพี่ร็อคแม่งสุดโต่งอ่ะ..ลมร้อนที่เป่าหน้าผากผมยังไม่จางหายในความรู้สึกเลยครับ
โดยเฉพาะใบหน้าหล่อร้ายกาจที่อยู่ชิดติดแค่ปลายจมูก ก่อนผมจะรีบหลับตาลง
จนกลายเป็นภาพติดตาหลอนในหัวผมไปเรียบร้อย ใครจะคิดว่าพี่แกจะบ้าทำแบบนี้ได้..กูอยากจะกุมขมับ!
เสียงทุ้มหล่อที่กำลังร้องเพลงอย่างได้อารมณ์ ทำให้กลองที่ผมตีพลันมีความสุขอิ่มไปกับผลงานล่าสุดของพี่เขาด้วย
ไม่คิดว่าจะได้ประเดิมเปิดซิงเกิลทรงคุณค่าในครั้งนี้ กับการทัวร์คอนเสิร์ตใหญ่ไปทั่วเอเชีย
“เยี่ยมเลยร็อค..กูว่าโอเคแล้ว ซ้อมมาห้ารอบทุกอย่างผ่านแล้วว่ะ กูว่ามึงนัดเข้าห้องอัดเลยเหอะ..
เผื่อจะได้ย่นเวลาส่งซิงเกิลใหม่ออกตลาดให้เร็วขึ้นกว่าเดิม เพลงจะได้ติดหูคนฟัง” พี่คมเป็นคนพูดขึ้น
“กูเห็นด้วยกับไอ้คม” พี่เกรย์สนับสนุน พี่ร็อคจ้องตาเพื่อนรักก่อนเลยผ่านมาจ้องหน้าผมที่นั่งอยู่หลังกลองชุด
เหมือนจะขอความเห็นผมเป็นคนสุดท้าย ไม่คิดว่าผมก็มีสิทธิ์แสดงความคิดเห็นในครั้งนี้ด้วย
“มึงบอกมันดิไอ้ป๊อป..คิดเหมือนพวกกูสองคนไหม” พี่เกรย์เร่ง
“ครับ..ผมเห็นด้วย” ยิ้มพร้อมคำสนับสนุนอย่างไม่รอเสียเวลาคิด
“มึงแน่ใจ..มึงจะไม่ตีกลองล่ม” พี่ร็อคย้ำผมโดยเฉพาะ
“ถ้าล่มมีโอกาสแก้ตัวไม่ใช่หรือครับ” ไม่ได้คิดจะเถียงแค่ต้องการคำยืนยันให้มั่นใจเท่านั้น
ประสบการณ์ครั้งแรกใครจะกล้ารับปากว่าจะไม่มีการผิดพลาด เผื่อไว้บ้างถูกต้องแล้วไม่ใช่หรือ
“นั่นก็ใช่..แต่ถ้าล่มมันทำให้อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง” พี่ร็อคบอก
“ตกลงครับ..ก่อนถึงวันเข้าห้องอัดผมมั่นใจว่าจะไม่เป็นตัวถ่วง”
สิ่งเดียวที่ผมสามารถรับปากได้ นับจากวันนี้ผมจะให้แม่นจนจำขึ้นใจเลย
“ตกลงถ้าพวกมึงเห็นตรงกัน กูแจ้งฝ่ายโปรดิวเซอร์เลื่อนกำหนดเข้าห้องอัดเป็นอาทิตย์หน้า”
พี่ร็อคสรุปตามมติอย่างเป็นเอกฉันท์
“ไม่คิดว่าไอ้ป๊อปจะหัวไว ตีกลองแม่นขนาดนี้ กูแอบกังวลมันจะแกะเพลงใหม่ซ้อมก็เจียนกำหนดเข้าห้อง
อัดตามกำหนดเดิมเสียอีก มึงรู้ไหมป๊อปที่โปรดิวเซอร์เขาแจ้งเข้าห้องอัดนานเป็นเท่า
เพราะห่วงมึงซึ่งเป็นมือกลองใหม่อยู่คนเดียว ว่าจะปรับตัวให้เข้ากับวงไม่ทันเวลา
จึงได้กำหนดวันมาแบบนั้น ปกติเป็นไอ้เต้พวกกูซ้อมไม่ถึงอาทิตย์
ก็ออกมาเป็นซิงเกิลใหม่สู่ตลาดปล่อยตามคลื่นวิทยุ รอดูผลตอบรับเป็นที่เรียบร้อย
ที่กูพูดไม่ได้แปลว่ามึงทำให้งานล่าช้านะโว้ย! เอามึงเปรียบไอ้เต้ก็ไม่ได้อีก
มันกับพวกกูเล่นดนตรีด้วยกันตั้งแต่สมัยมหาลัย ไม่แปลกที่จะเข้าขารู้ใจรู้ทางกันดิบดี
แต่มึงก็ทำให้กูทึ่งได้เหนือความคาดหมาย ใช้เวลาซ้อมแค่สองวัน
มึงก็ทำให้กูมั่นใจว่าซ้อมอีกสามสี่วัน อาทิตย์หน้าก็คงเข้าห้องอัดได้สบายบรื๋อแล้ว..ไอ้น้องมึงเจ๋งว่ะ!”
ผมยิ้มอย่างรู้สึกภาคภูมิใจในคำชมของพี่เกรย์ ที่สาธยายให้ฟังอย่างเปิดอก
ที่ทำพวกพี่เขาคิดแบบนั้น กระทั่งทีมงานโปรดิวเซอร์ยังวางแผนเผื่อย่อมไม่แปลก
ในเมื่อผมยังเด็กและมือใหม่ในวงการนี้มาก มาวันนี้พวกพี่เขากลับทำให้ผมมั่นใจเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว
เพียงแค่การยอมรับก็สร้างกำลังใจให้แล้ว..ไอ้ป๊อปสู้ๆ!!
“เป็นไง..เพลงใหม่ล่าสุดติดขัดอะไรหรือเปล่า”
พี่ตาลถามระหว่างที่พวกเรารวมตัวอยู่ในห้องนั่งเล่น หลังทานมื้อค่ำเสร็จสิ้นเรียบร้อย
“ผ่านด้วยดีครับ พี่ถามมาก็ดีแล้ว รบกวนช่วยแจ้งทางโปรดิวเซอร์
ว่าพวกผมขอเลื่อนเข้าห้องอัด..เป็นต้นอาทิตย์หน้าเลยดีกว่า” พี่ร็อคบอก
“เอาจริงเหรอ แสดงว่ามั่นใจกันแล้วใช่ไหม” พี่ตาลย้ำอย่างทึ่งๆ
“ครับพี่..เวลาที่เหลือจะได้ไปทุ่มซ้อมเพลงเก่า ที่จะใช้ในคอนเสิร์ต
เพื่อเป็นการทบทวนให้มือกลองน้องใหม่กันหน่อย” พี่ร็อคยืนยันคำพูดเดิม
“ตกลงพี่จะนัดทีมโปรดิวเซอร์ให้ คิดว่าไม่น่าเกินสามวันพวกเขาคงเข้ามาฟังเราซ้อม
เพื่อให้แน่ใจก่อนเข้าห้องอัด ส่วนโปรแกรมที่มีการเปลี่ยนแปลงคือทีมสไตล์ลิส
เพิ่งสรุปเสื้อผ้าที่จะใช้ในธีมคอนเสิร์ตครั้งนี้เสร็จจบช่วงบ่ายวันนี้
กำชับให้พี่แทรกคิวพาพวกเราไปวัดตัวเตรียมตัดชุดที่จะใช้พรุ่งนี้เช้า
ทางทีมสไตล์ลิสเขานัดกับห้องเสื้อไว้เรียบร้อยแล้วด้วย” พี่ตาลแจ้งกำหนดการล่าสุดให้พวกเราฟัง
“ใช้ห้องเสื้อเดิมหรือเปล่าครับ” พี่คมเป็นคนถาม
“เปล่า..เขาเปลี่ยนใหม่” พี่ตาลบอก
“อ้าวเหรอ!..ใช้ของใครครับ ห้องเสื้อเดิมเป็นสปอนเซอร์ให้เรามาสองปีแล้วนี่ครับ..นึกยังไงถึงได้เปลี่ยน”
พี่เกรย์ถามอย่างมีข้อสงสัยคาใจ
“เรื่องนี้เป็นมติของผู้บริหาร ต้องการให้ธุรกิจของหนึ่งในผู้บริหารเป็นผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการ
จึงเห็นพ้องต้องกันเปลี่ยนห้องเสื้อใหม่”
“ใครครับ..ผมไม่ยักรู้ผู้บริหารบริษัทเรามีธุรกิจแฟชั่นรวมอยู่ด้วย”
พี่คมก็อดสงสัยด้วยเช่นกัน ผมได้แต่ฟังพวกพี่เขาซักเงียบๆ เพราะไม่รู้ที่มา
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ห้องเสื้อนี้ชื่อเสียงโด่งดังมาก เซเลบไฮโซใช้บริการอย่างอุ่นหนาฝาคั่งเริ่มมาฮอตปีนี้
เจ้าของเพิ่งได้รับรางวัลดีไซเนอร์ดีเด่นแห่งปีหมาดๆ” พี่ตาลยังคงการันตีคุณภาพห้องเสื้อ
ที่กลายมาเป็นผู้สนับสนุนหลักของวงบอยแบนด์ดังแห่งยุค
“ตกลงเป็นของใครครับพี่ตาล” พี่เกรย์เร่งเอาคำตอบเสียเอง
“ห้องเสื้อราณี”
“ห๊ะ!...อย่าบอกของแฟนคุณพนม” พี่คมอุทานแบบไม่เก็บอาการ ผมเองก็อึ้งไปครู่พอได้ยินชื่อนี้เข้า
“อืม..ของคุณราณีแฟนคุณพนม คุณพนมกับคุณราณีเขาเสนอขอเป็นสปอนเซอร์ให้วงเราอย่างเป็นทางการ
สัญญาระยะยาวเลยมั้ง” พี่ตาลยืนยันเสร็จ ผมแอบเบนสายตาหันไปจ้องหน้าพี่ร็อค
บัดนี้ยังคงนิ่งไม่แสดงความคิดเห็น หรือกระทั่งออกอาการแต่อย่างใด
“ตกลงพรุ่งนี้พวกเราต้องไปห้องเสื้อราณี” พี่เกรย์ย้ำกำหนดการ
“อืมพรุ่งนี้รถตู้บริษัทฯ จะมารับตอนสิบโมงเตรียมตัวให้พร้อมล่ะ”
พี่ตาลกลับไปแล้วตอนสองทุ่มเศษ โดยสรุปว่าหลังจากไปวัดตัวที่ห้องเสื้อเสร็จ
ก็จะพาไปกินอาหารเที่ยงที่ร้านดัง ซึ่งจองห้องวีไอพีเพื่อความเป็นส่วนตัวไม่ให้นักข่าวรู้
ไม่เช่นนั้นคงได้มีแฟนคลับแห่กันไปดักรอเป็นแน่ ทุกความเคลื่อนไหวของศิลปินดัง
มักต้องเก็บเป็นความลับ โดยเฉพาะวงของพวกพี่ Lucky One เป็นข่าวไม่ได้เด็ดขาด
ไม่อย่างนั้นมีสิทธิ์แฟนคลับดักเต็มพื้นที่ หากรู้ว่าพวกพี่เขาจะไปกรากฏตัวที่ไหนเข้าล่ะก็
>
>
>
“พี่ยังไม่นอนหรือครับ” ผมเอ่ยปากถาม หลังกลับออกจากห้องน้ำเพื่อเข้านอน
พี่ร็อคพิงหัวเตียงมือประสานหนุนท้ายทอยอย่างใช้ความคิด
“มึงง่วงก็นอนไปก่อน ปิดไฟได้ไม่ต้องห่วง กูขอคิดอะไรนิดหน่อย”
เสียงพี่เขาฟังเหงาๆ จนจับความรู้สึกได้ไม่ยากนัก
“พี่หนักใจที่จะไปเจอคุณราณี..อดีตแฟนเก่าหรือครับ” ไอ้ป๊อปขอเสือกเรื่องส่วนตัวอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่
“เปล่า..ทำไมกูต้องหนักใจ” ปากแข็งชะมัด
“แน่ใจหรือครับ ตอนบ่ายผมยังเห็นพี่ร่าเริงแกล้งแหย่พี่เกรย์ พี่คมหัวเราะสนุกสนานอยู่เลย
พอรู้ข่าวจากพี่ตาลต้องไปวัดตัวร้านคุณราณี พี่ก็เหมือนไม่มีความสุข จมอยู่กับความคิดแบบนี้มาโดยตลอด”
“หึ!..มึงสังเกตกูขนาดนั้นเชียว แล้วไอ้เรื่องที่กล่าวหากูแกล้งไอ้คม
ไอ้เกรย์..มึงอ้างจากหลักฐานอะไร ไหนลองบอกให้กูฟังหน่อยดิ” กวนชัดๆ
“ก็..ผมเห็นพี่เกรย์กับพี่คม เขาแสดงสีหน้าใส่พี่
จึงเดาเอาว่าคงไม่สบอารมณ์ที่โดนพี่แกล้งหรือเปล่า” จะให้บอกตรงๆ หรือไงวะ!
“แถนะมึง..แน่จริงมึงพูดมาเลยว่ามันสองคนแย่งกันเอาใจมึงจนออกนอกหน้า
กูก็แค่เข้าไปขัดตาทัพหาเรื่องสนุกทำ ที่พวกมันหัวเสียล้วนเป็นเพราะพวกมันกำลังแข่งกันทำคะแนนใส่มึงอยู่”
กะแล้วเชียวพวกพี่แม่ง กวนส้นกันจริงด้วย
“หมายความว่าไง อย่าบอกพี่เกรย์กับพี่คมเขาคิดจะจีบผมกันน่ะ”
ตรงๆ แม่งเลยดีกว่า อ้อมไปอ้อมมาดันหาว่ากูแถอีก
“มึงไม่โง่นี่หว่า ไม่รู้หน้าตามึงโดนใจพวกมันอีท่าไหน กูก็สุดจะรู้ ไม่คิดเพื่อนคบกันมาเป็นสิบปี
นึกอยากควงเด็กผู้ชายคิดจะเปลี่ยนรสนิยมก็ตอนมาเจอมึงนี่แหละ กูเลยนึกสนุกแกล้งแม่งเสียเลย”
พูดพร้อมอมยิ้มเจ้าเล่ห์ เปลี่ยนอารมณ์จากก่อนหน้าโดยสิ้นเชิง
“อ้อ! สรุปเพื่อนพี่กำลังจะเป็นเกย์ฝึกหัด อาศัยผมเป็นหนูทดลอง”
ย้ำอย่างติดประชดประชัน ให้รู้กันไปเลยว่ากูนอยด์
“คงงั้น..ส่วนมึงจะเป็นหนูทดลองหรือจะเป็นไอ้หนูให้พวกมันลอง ข้อนี้กูไม่กล้าฟันธง
ขึ้นอยู่กับมึงจะเล่นด้วยหรือปฏิเสธ ที่กูสงสัยมีอยู่เรื่อง แฟนคลับทั้งเก้ง กวาง เกย์ ตุ๊ด แต๋ว
มีมากรี๊ดมะรุมมะตุ้มพวกมันไม่ขาด ส่งของขวัญบอกรักคลั่งไคล้กันไม่หวาดไม่ไหว
ไม่ยักเห็นพวกมันมีทีท่าจะสนใจหรือคิดเบี่ยงเบนเลยนี่หว่า
หรือกลัวเป็นข่าวเลยกะแดกคนในวงหวังรวบหัวจมท้ายง่ายดี
ประเภทกินกันเองไม่ต้องกลัวรั่วไหล ข้อนี้กูสุดจะเดา”
“ความคิดระยำ..ผมคงไม่บ้าจี้ไปให้พวกพี่เขารวบหัวรวบหางแน่ๆ
ผมแมนเหอะ..ใครจะไปยอมวะ! ว่าแต่พี่ไม่ได้คิดแบบเดียวกับเพื่อนใช่ป่ะ
ไอ้ที่ทำแค่ต้องการแกล้งพี่คมกับพี่เกรย์เอามันเท่านั้นใช่ไหม”
กูชักกังวลล่ะ พี่เขาไม่ตอบในทันที ดันเอามือเกาคางกลอกตาสำรวจร่างกายผม
จาบจ้วงปนเจ้าเล่ห์โดยไม่เก็บอาการ เห็นแล้วแทบอยากจะเอานิ้วจิ้มตาทะลุเบ้า
“หึหึ! กูลองมองมึงชัดๆ ก็น่ารักน่าเอาไม่น้อยนี่หว่า มิน่าเพื่อนกูถึงได้คิดอยากลองของแปลก
มึงนี่ดูยังไงก็แมนมาก มากจนไม่เหลือว่ามึงแมนเลยไอ้ป๊อป แมนเหี้ยไรหน้าสวยปนหวานผิวขาวหุ่นบาง
ที่สำคัญกลิ่นตัวมึงหอมเหมือนเด็ก กูเคยแอบใช้สบู่จอห์นสันมึงแล้ว
ไม่เห็นหอมเหมือนที่ติดอยู่บนตัวมึงสักนิด เพราะแบบนี้ไง..เพื่อนกูมันถึงได้อยากลองดู”
“พี่พูดบ้าอะไรวะ..ผมไม่เล่นด้วยนะ คิดพิเรนทร์แบบนี้” กูไม่เอาด้วยนะเว้ย!..
“มึงจะยอมหรือไม่ยอมไม่ใช่ปัญหา ในเมื่อมึงอยู่ในกำมือพวกกู
คิดหรือถ้าพวกกูจะทำขึ้นมา..มึงจะรอดไอ้เปี๊ยก!” ขู่กูเหรอ..ชิส!
“เฮ้ย! ไม่เอาผมไม่เล่นพี่ร็อค ไอ้บ้าปล่อยสิวะ! ไม่เล่นนะโว้ยเฮ้ย!”
เสียงแหกปากของผมไม่เป็นผล เมื่อพี่เขาดึงผมลงไปปลุกปล้ำ
คงต้องการจะแกล้งผมเสียมากกว่า สีหน้าท่าทางพี่แกดูสนุกที่ได้แกล้งผมดิ้นเหมือนหนูติดจั่น
ในขณะที่พี่เขาทั้งกอดทั้งฟัดเป็นที่สนุกสนานไปพร้อมกับเสียงหัวเราะชอบใจของคนโรคจิต
ดูพี่แกมีความสุขที่แกล้งคนอื่น..ซาดิสม์ชัดๆ
>
>
>
“คอมึงไปโดนอะไรมา” คำถามแรกทำเอาสะดุ้ง พี่เกรย์ถือวิสาสะเปิดปกคอเสื้อผมเลย
ผมก็ได้แต่เม้มปากอย่างนึกโมโห จะให้ตอบยังไงเล่ารอยบนคอเป็นฝีมือไอ้พี่ร็อคขี้แกล้ง
มันจับผมปล้ำอย่างสนุกสุนทรีย์ไปเลย กว่าจะยอมปล่อยให้ผมนอนหอบแฮ่กๆ
แล้วมันก็เดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไปแปรงฟันเข้านอนด้วยท่าทางสบายใจเฉิบ
“รอยแบบนี้ไอ้ร็อคทำมึงใช่ไหม” พี่คมอีกคน กูหุบปากนิ่งแล้วแต่ยังสามารถคาดเดากันได้อีก ผมเงียบไม่ยอมปริปาก
“ไอ้เหี้ยร็อคคค!!!” แล้วผมก็เห็นสองเพื่อนรัก พากันพุ่งเข้าในห้องพี่ร็อคที่ยังนอนไม่ตื่น
พร้อมกับได้ยินเสียงพี่ร็อคโวยลั่น ไม่รู้เขาทำอะไรกัน รู้แต่ว่าตอนนี้พี่ร็อคโดนรุม
สมน้ำหน้าโดนเสียมั่งจะได้รู้สึก แรงเยอะกว่าตัวโตกว่าแกล้งได้แกล้งดี
ใครจะสู้แรงควายของคุณมึงได้ แค่ดิ้นก็พาเหนื่อยหายใจกันไม่ทันแล้ว
จับกูหักสองท่อนก็คงไม่เกินความสามารถของพี่เขานิ แต่ละคนแม่งโคตรควายอ่ะ
เทียบกับผมแล้วเหมือนไม้ซีกกับไม้ซุงเลยเชียว
“ถ้ามันทำมึงเสียใจ ให้มึงรู้ยังมีกูอยู่ตรงนี้” พี่เกรย์ครับ ดราม่าเฉย
“ถ้ามันทำให้มึงผิดหวัง กูยินดีซับน้ำตาให้” พี่คมหนุ่มร่างควายๆ นั่งหน้าเศร้าจ้องผมพร้อมคำพูดพางง?
ได้แต่มองพวกเขาสองคนตาปริบๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดี หลังกลับออกมาจากห้องพี่ร็อค
พวกพี่ก็สวมบทดราม่า พร่ำพูดในสิ่งที่ผมยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเลยด้วยซ้ำ
“กูเข้าใจแล้ว พวกมึงสองคนนอนห้องเดียวกัน ไอ้ร็อคมันก็ว่างเว้นเรื่องอย่างว่ามานาน
ไม่ยอมเปิดใจให้ใครเข้ามาวุ่นวายในชีวิต ของแบบนี้ปรบมือข้างเดียวไม่ดัง กูยอมถอยให้ก็ได้
เพียงแค่นึกโมโหอยู่บ้างเล็กน้อย ก่อนหน้าทำเป็นนิ่ง ที่แท้ใส่เกียร์หมาชิงคาบไปแดก”
พี่คมยังคงบ่นไม่หยุด ทำเอาผมนั่งฟังอย่างงงงันไม่เลิกเช่นกัน
“มึงก็รู้ตั้งแต่สมัยไหนแล้ว ลองไอ้ห่าร็อคเล็งใครไม่พลาดสักราย
ขนาดราณีดาวแฟชั่นดีไซมีคนรุมขายขนมจีบยังเสร็จมันจนได้
เพียงแต่ว่ารายนี้มันจริงจังมากแต่กลับโดนหักอก
กูหวังว่ากรณีไอ้ป๊อปมันคงจะไม่แค่เล่นๆ ไม่งั้นได้เจอกูแน่”
พี่เกรย์พูดกับพี่คม แต่พอมีชื่อผมเข้าไปเกี่ยว เริ่มจะจับเค้าลางประเด็นเรื่องราวที่พี่เขาพูดได้บ้าง
ผมไม่รอช้าอ้าปากเตรียมแก้ต่างให้ตัวเองพ้นข้อกล่าวหาบ้าบอคอแตกทันที
“เดี๋ยว!..พวกพี่พูดเรื่องผมกับพี่ร็อค..” ยังไม่ทันเอ่ยจบประโยค
“พวกมันเข้าใจเรื่องของกูกับมึงแล้ว ไม่ต้องถามอะไรอีกไอ้ป๊อป
นับตั้งแต่นี้กูจะดูแลมึง ในฐานะที่มึงเป็นของกูแล้ว” พี่ร็อคโผล่ชิงตัดหน้าพูดม้วนเดียวจบ
ผมได้แต่อ้าปากค้าง..อึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยินเต็มสองหู
“มึงไม่ต้องย้ำไอ้เหี้ยร็อค กูไม่คิดมึงจะเปลี่ยนแนวชิงคาบไปแดก ตัดหน้าพวกกูเสียเสร็จสรรพ”
พี่เกรย์เสียงขุ่น หน้าบูดค้อนพี่ร็อคให้ไปขวับ
“หึหึ!..กูทำถูกแล้ว แทนที่มึงกับไอ้คมแย่งกันเอง กูเป็นคนกลางจะได้ไม่มีใครผิดหวัง
เพื่อนกันเกลียดขี้หน้ากันวงจะไปไม่รอด” ไอ้ที่ตั้งท่าจะค้านหัวชนฝาผมเริ่มเข้าใจบางอย่าง
พอฟังเหตุผลและสายตาที่มองสบมาเหมือนให้สัญญาณ
ทำให้ผมยอมหุบปากนิ่งอย่างไร้คำปฏิเสธโดยปริยาย หรือนี่อาจจะเป็นวิธีให้พี่คมกับพี่เกรย์
เขาเลิกตอแยผมอย่างที่ทำกันอยู่ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดกรณีชิงรักหักสวาท
โดยมีผมเป็นต้นเหตุของการเกิดปัญหาขึ้นก็ได้ พี่ร็อคเลยสมอ้างรับเป็นแมวขโมยไปเสียเอง
“ถ้าสาเหตุนี้กูไม่มีทางยอมมึงหรอก กูกับไอ้คมตกลงแข่งกันอย่างยุติธรรม
น้องมันเอนเอียงให้ใคร ก็จะยอมรับโดยไม่กินแหนงแคลงใจกันเป็นอันขาด
นี่มึงไม่ได้ลงสนามแข่งไม่ได้ให้คำมั่นสัญญากับพวกกู ดันแอบโซ้ยกินตับเรียบร้อย
ถ้าไม่ใช่มึงยืนยันว่าเล็งน้องมันมาก่อน สำคัญไอ้ป๊อปมันเสือกเลือกมึงอีก
ถึงขั้นยอมให้มึงกินตับ กูกับไอ้คมไม่มีทางยอมรามือให้เป็นอันขาด”
ฉิบหายฟังประโยคนี้เข้า ผมถึงกับอึ้งกิมกี่ สภาพนี้แสดงว่าทุกคนเข้าใจตรงกันเป็นที่เรียบร้อย
ผมกับพี่ร็อคเมื่อคืนที่ผ่านมาเราสองคนแดกตับกันไปเรียบร้อยแล้วสิท่า
“ถ้าเด็กมันไม่ชอบกู พวกมึงคิดว่ามันจะยอมให้กูแดกตับเหรอวะ!
ของแบบนี้กูคงไม่ไปบังคับเอามันได้หรอก ไม่แหกปากลั่นห้องให้พวกมึงมาช่วยกันรุมกระทืบกูหืม
รู้แบบนี้กูหวังว่าพวกมึงจะรักษาคำพูดไม่ตีท้ายครัวอย่างอดีตที่กูถูกกระทำมาใช่ไหม ไอ้เกรย์..ไอ้คม”
พี่ร็อคแอบขยิบตาให้ผมเหมือนต้องการส่งซิกไม่ให้ค้าน
ผมจึงได้แต่นั่งหุบปากด้วยสภาพหน้าสุกจนไหม้เป็นริ้วแดงไปแล้วแน่ๆ
“เออ..พวกกูคำไหนคำไหน มึงไม่ใช่ใครอื่นเพื่อนรักเพื่อนตายใครจะหักหลังได้ลงคอวะ
กูรับปากไม่วุ่นวายกับแฟนมึง ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
แต่จะขอทำหน้าที่พี่ชายมึงโอเคป่ะ..?” พี่เกรย์เอ่ยขึ้นมาก่อน
“กูก็เช่นกัน” พี่คมย้ำมาอีกคน
“ดีมากเพื่อน ขอบใจพี่พวกมึงเห็นแก่มิตรภาพ กูเองก็ต้องขอโทษที่ทำให้พวกมึงผิดหวัง
อย่างว่าเด็กมันยั่วกูอดใจไม่ไหว พอได้ลองกูเสือกถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นอีก..คงไม่ว่ากันนะเพื่อน”
กูอยากจะทึ้งหนังหัวพี่ร็อคชะมัด หน้ามึนตีบทแตกแทบไม่เชื่อ ว่าพี่แกจะทำได้เนียนขนาดนี้
แต่คำว่าเด็กมันยั่ว กูไปยั่วพี่มึงตอนไหนวะ? คงได้แค่คิดเลยตามเลยมาถึงขั้นนี้
คงต้องยอมไหลไปตามน้ำ..แม่ง!!
สรุปกว่าผมจะได้ความกระจ่างเรื่องราวเป็นมายังไง ก็รอโอกาสอยู่ตามลำพังกับพี่ร็อค
ในขณะที่สองหนุ่มร่างถึกเขาเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมไปวัดตัวที่ห้องเสื้อคุณราณี
พี่ร็อคก็ได้ให้ถ้อยแถลงกับผมมาว่า พี่เขาสองคนพากันรุมกระหน่ำเค้นเอาความจริง
ว่ารอยที่คอผมเกิดขึ้นได้ยังไง พี่ร็อคพานตีเนียนว่าพี่เขาดูดทำหลักฐาน
หลังจากเมื่อคืนเราสองคนเมคเลิฟกันไปเรียบร้อย โดยที่ผมแอบชอบพี่ร็อคแต่ไม่กล้าบอก
พี่เขาสังเกตเอาเองจึงเนียนจีบผม กระทั่งใจเราตรงกัน ตกลงคบหากันก่อนมีเพศสัมพันธ์ไปเมื่อคืน
โดยไม่ลืมขอร้องพี่เกรย์กับพี่คมเลิกคิดที่จะจีบผม ให้เห็นแก่ความเป็นเพื่อน
นับจากนี้ให้รู้เอาไว้ผมเป็นแฟนพี่ร็อคแล้ว ขอให้เก็บเป็นความลับเฉพาะในวงพวกเรา
อย่าให้ใครรู้เป็นอันขาด คือข้อตกลงที่ไอ้ป๊อปเองก็ต้องรับสมอ้างไปด้วย
พี่ร็อคให้เหตุผลกึ่งขอร้องผมว่า เป็นครั้งแรกที่พี่เขาได้เห็นอิทธิพลของผมที่สามารถทำให้เพื่อนรักของเขา
ยอมเปลี่ยนรสนิยมถึงขั้นมีการทำพันธะสัญญาแข่งกันจีบตรงไปตรงมา
แต่พี่ร็อคเห็นถึงปัญหาที่จะมีตามมา หากพวกเขาผิดใจกันเข้ามีหวังวงแตก ไม่สามารถทำงานร่วมกันได้แน่นอน
พี่เขาจึงเนียนสมอ้างใช้วิธีนี้เข้าไปตัดไฟแต่ต้นลม พวกเพื่อนเขาทั้งคู่ก็ยอมรับปาก
ที่จะยุติบทบาทการจีบผมแล้วเรียบร้อย โดยตกลงจะอยู่ในฐานะพี่ชายและเพื่อนร่วมงาน
ยอมให้พี่ร็อคกับผมคบหาเป็นแฟนกันอย่างไม่มีสิทธิ์โกรธเคืองใส่
เพราะผมเป็นฝ่ายเลือกที่จะคบกับพี่ร็อคยอมมอบร่างกายให้พี่เขาด้วยความเต็มใจ
พร้อมกับรับปากจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ให้บุคคลที่สามล่วงรู้ พวกเราจะรู้กันเฉพาะภายในวงเท่านั้น
เมื่อเหตุผลมากมายขนาดนี้ ผมกับพี่ร็อคจึงกลายเป็นแฟนลับๆ ไปแล้วเรียบร้อย
ท่ามกลางสักขีพยานคือพี่เกรย์กับพี่คม โดยเราสองคนจะไม่สวีทหวานแหววให้ใครจับพิรุธได้
หรือนำไปตั้งข้อสังเกตเป็นอันขาด
ทุกคนจะทำตัวปกติ พูดคุยมึงกูเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น พอถึงตรงนี้ผมก็ไม่คิดจะโวยวาย
ไม่ได้มีอะไรเสียหายสักหน่อย ล้วนเป็นผลดีกับส่วนรวมถ้าวิธีของพี่ร็อคเป็นการแก้ปัญหาล่วงหน้า
ที่อาจจะเกิดหรือไม่ก็ยากจะคาดเดา แต่ถ้าเป็นหนทางตัดไฟแต่ต้นลม
ตามที่พี่เขาได้ให้เหตุผลบอกให้ผมฟังเป็นการส่วนตัว ผมจึงตกลงร่วมเออออห่อหมก
ไหลไปตามน้ำอย่างไม่ต้องการฟื้นฝอยหาตะเข็บ เพราะเรื่องมันกลับไปสู่จุดเริ่มต้นได้อีก
มาถึงตอนนี้ผมรู้ตัวแล้ว ผมคือบุคคลดึงดูดให้ผู้ชายกลายเป็นเกย์ได้อย่างน่าเหลือเชื่อ
เดิมทีจากประสบการณ์ที่พบในโรงเรียน ผมเคยเข้าใจไปเองว่า
คงเป็นเพราะกระแสสังคมในหมู่วัยรุ่น หรือไม่ก็คงเพราะรูปร่างหน้าตาสเป็กเพศที่สาม
ย่อมไม่แปลกที่จะมีบุคคลกลุ่มนี้สนใจ ถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่า
ชายแท้หลีหญิงอย่างพวกพี่เขาก็เล็งผมเช่นกัน..สมควรภูมิใจหรือควรไว้อาลัยให้กับชะตากรรมของตนเองดี..?
อัพตามนัดค่ะ เจอกันอีกทีวันศุกร์นะคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และแฟนนิยายที่ติดตามกันไม่ขาดหาย
:กอด1: :L1: :pig4:
-
เป็นแฟนกันแล้ววววว ถึงจะหลอกๆ แต่เดี๋ยวก็จริงแหละ หุๆ^^
บวกๆจ้า^^
-
><
-
หลอกไปหลอกมาจะเปนจริงนะ
-
กิ๊กกิ้ว...สมอ้างนะพี่ร็อค
-
เริ่มจากหลอกๆแต่เชื่อว่าไม่นานต้องเป็นจริงขึ้นมาแน่
บังเกิดคู่รักคู่ใหม่ในวงร็อคของเหล่าเดอะฮัก :laugh:
บอกเลยว่าร็อคแผนสูงมาก เล่นๆไปเหอะ วันหลังมีถอนตัวไม่ขึ้นแน่ๆ :katai3:
บวกเป็ด
:pig4: :กอด1:
-
ตกลงเป็นแฟนกันเพื่อตัดปัญหาหรือพี่ร็อคคิดรวบน้องก่อนโดนแย่งกันแน่
-
เนียนเว่อร์อ่ะ 5555
-
พี่ร็อค o22
-
ตอนนี้ พี่ร็อคกินตับหลอกๆ อีกไม่นานน้องป๊อปจะโดนกินตับจริงๆ
-
อย่างเนียนเลยพี่ร็อค
-
พี่ร็อค...ตีเนียนเลย 555 แต่ดีแล้ววงจะได้ไม่แตก
หนูป๊อปทำใจเถอะ เกิดมาฟีโรแมนพุ่งกระชูด 555
-
และแล้วพีร็อคแกก็เนียนรับเป็นแฟนกับป๊อปเฉย แหมแหมร้ายนะจ๊ะ ขำป๊อปเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นสาเหตุให้ผู้ชายอยากเป็นเกย์
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
พี่ร๊อคคาบไปแดก
-
พี่ร็อคเจ้าเล่ห์เนอะสองคนนั่นแข่งกันแทบตาย ตัวเองฉวยโอกาสซะงั้นแถมป๊อปก็เออออห่อหมกไปกับเขา
-
ร็อคมาเหนือเมฆมากๆ
แต่นับถือน้ำใจของเกรย์กับคมนะ
ป๊อปนี่ก็ดูเหมือนจะดื้อเงียบนะ แอบเถียงอยู่ในใจตลอด
หวังว่าซิงเกิลใหม่คงไม่มีปัญหานะ ที่ป๊อปไปเปิดให้ขิงฟัง
ไม่ใช่ว่าขิงจะเอาไปทำเป็นเพลงของตัวเองแล้วเปิดตัวตัดหน้าซะก่อนนะ :z3:
-
ร็อคเข้าใจกินตับหลอกหลอก :mew3: :mew3: :mew3:
-
:hao3: :hao3:
-
จริง ๆ แล้วพี่ร็อคก็แอบแซบน้องมันแหละ.. บอกมาเห๊อะ :m12:
-
พี่ร็อคอย่ามาเนียนคะสนน้องแล้วอะดิ
-
อั๊ยย่ะ !! หลอกว่ากินตับกันแล้วด้วย 555
ป๊อบน่ารักมากลูก >//<
-
ชิ้นปลามัน 55555
-
บอกน้องป๊อปได้เลยว่า ภูมิใจเถอะค่ะคุณน้องขา
มีหน้าตาสวรรค์ประทานมาให้แบบนี้
เจ้ฟินมาก
-
เนียนนะคะพี่ร็อค อิอิ
:L2:
-
เนียนมากพี่ร็อค หยิบชิ้นปลามันจริงๆ
ตอนนี้แกล้งเนียน ตอนหน้าแซบเว่อร์ :ling1: :ling2: :ling3:
-
พี่ร็อคมาแรงจริงๆ o13
-
แอร๊ยยยยยยย มาต่อแล้วๆๆๆๆ
อ้างอิงความคิดตัวเองก่อนหน้านั้น ด้วยเรื่องซัมติงรองของคู่เกรย์+คม
จริงๆแล้วสองคนนี้ไม่มีอะไรพิเศษต่อกันให้จิ้นเลยสักนิด
อุตส่าห์พยายามจะจิ้นให้สองคนนี้มาสป๊าคกันแทนแล้วแท้ๆ
แต่ไม่เป็นไร ถึงจะไม่ได้อย่างสมใจปรารถนา แต่สองคนนี้ก็เป็นบ่อเกิดให้พี่ร็อครุกหนักขึ้นมาได้
แหม่ ไอ้เราก็คิดตั้งนานสองนานว่าทำไมอยู่ๆเกรย์กับคมถึงมีท่าทีแปลกๆกับป๊อปนักหนา
เอาใจดูแลดีเป็นพิเศษเลย ที่ไหนได้ตกลงสัญญาเป็นคู่แข่งความรักกันนี่เอง รู้กันอยู่แค่สองคนนี่ดีมากเลยสินะ
แต่ต้องยอมรับตรงนี้เลยว่าพี่ร็อคนี่โคตรเจ้าเล่ห์ :hao6: จริงๆก็สนใจหนูป๊อปเหมือนกันได้ป่ะล่ะ กิ๊วๆๆๆ
รู้ทันหรอกน่า อย่าตีเนียนทำเป็นอยากแกล้งคนอื่นให้หงุดหงิดเลยจะดีกว่า เพราะมุกนี้ใช้ไม่ได้ผลอีกแล้วนะ หึๆ
ไหนจะชวนไปซิทอัพตัดหน้าเกรย์+คมจังๆนี่อีก สมควรแก่คำว่า "หยิบชิ้นปลามัน" ของเกรย์จริงๆเชียว :hao3:
แต่ไอ้ที่ได้ใจสุดๆน่าจะเป็นมุกอะไรติดหน้าของพี่ร็อคนี่แหละ :katai2-1: ตีเนียนอีกแล้วครับท่าน
โอ๊ยยยย หนูป๊อปก็ใสซื่อเชื่อตามคำพี่บอกจริงๆเลย ถูกท้วงปุ้บก็รีบจับหน้าปั๊บทันทีเลยน้า
ยิ่งกับที่ร็อคเดินมาเป่าผงให้นี่มัน แอร๊ยยยยยย เป่านะคะเป่าไม่ใช่จูบหน้าผากกันแบบนี้ :katai1:
ถ้าหน้าหนูป๊อปไม่แดงก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว คนบ้าอะไรฟะตีเนียนได้หน้านิ่งสุดๆเลย แอร๊ยยยย เขินๆๆๆๆ
ไหนจะตอนเข้านอนนี่ก็ด้วย พี่ร็อคได้เปรียบเพื่อนสุดๆแล้ว นอนเตียงเดียวกันกับหนูป๊อปนี่หวั่นไหวใช่เลยเลยล่ะสิท่า
โอยยๆๆๆๆๆๆๆ จะหาทางลวนลามตีมึนแบบไหนก็คงจะไม่มีใครว่าแล้วล่ะค่ะพี่ร็อค ทั้งหล่อทั้งเท่ขนาดนี้
คนอ่านขอยกหัวใจทั้งสี่ห้องให้เลยเต็มๆ :mew1:
แต่...
ไอ้รอยตรงคอหนูป๊อปนี่มันอะร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยังไม่ทันข้ามคืนพี่ร็อคก็รุกน้องหนักแล้วหรอเนี่ยย ดูดคอซุกไซร้นี่ต้องได้เอาเปรียบกันสักตั้งกันเลยใช่มั้ย :katai1:
บอกตรงๆว่าคิดไม่ถึงกับคำตอบของร็อคที่มีให้กับเกรย์+คม มันเป็นความคิดที่ยอดเยี่มมากเลยจริงๆ
แหมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ *ชี้หน้าพี่ร็อค* จะตีเนียนเป็นแฟนกับหนูป๊อปก็บอกมาเถอะ อย่าเก๊กค่ะอย่าเก๊ก
อ้างนั่นอ้างนี่ให้มันดูมีเหตุผลขึ้นมาเพื่อที่หนูป๊อปจะได้ไม่ปฏิเสธและยอมรับฐานะแฟนของร็อคได้ง่ายๆใช่มั้ยล่ะ
เออแฮะ เป็นความคิดที่เยี่ยมยอด แบบนี้เกรย์กับคมจะได้ถอดใจกันไปสักที และต่อไปก็คงได้เห็น ร็อค+ป๊อปกันมากขึ้น
อุวะฮะฮ่าาาา ความฟินกำลังจะบังเกิด ถ้าไม่ถูกหนูดราม่าเข้ามาขัดซะก่อนนะ
อยากรู้ว่าพอไปถึงห้องเสื้อของคุณราณีแล้วร็อคจะแสดงออกยังไงบ้าง
ตอนนี้คนอ่านเดาใจร็อคได้ยากที่สุดแล้ว ทั้งความรู้สึกที่มีต่อราณี และความรู้สึกที่มีต่อป๊อปคนปัจจุบัน
ความสัมพันธ์ต่อจากนี้จะค่อยพัฒนาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆใช่มั้ยน้อ????
แค่ตอนที่ร็อคดูดคอป๊อปในห้องก็ทำให้หัวใจคนอ่านรู้สึกชุ่มชื่นขึ้นมาได้มากโข
ไม่อยากจะคิดว่าถ้าถึงตอน :oo1: นี้แล้ว มันจะก่อเกิดความฟินได้มากขนาดไหน *ยิ้มชั่วร้าย*
ปล. +1 เป็ด ให้ทุกตอนเลยนะคะ ^^
เรื่องนี้สนุกไม่แพ้เรื่องอื่นๆของนักเขียนเลยค่ะ ขอบคุณเน้อ.. o13
-
ตอนนี้สามหนุ่มรุมเอาใจป๊อบกันน่าดู
-
เนียนขั้นเทพจริงๆๆ :m20:
-
แหมๆๆๆๆ พี่ร็อคเนียนน่ะ
:katai5:
-
:mew3:วันนี้แล้วสินะ
:hao7:
-
รอๆๆๆๆๆ :katai2-1:
-
มารอค้าาาา
-
น้องป๊อปน่ารักมาก ตั้งแต่ตีมึนเข้าใจรักต้องห้ามแบบผิดๆ
แต่งเพลงเป็นเรื่องเป็นราว โดนจีบ
เกรย์กะคมก็เริ่ดอ่ะ แข่งทำคะแนนน่ารัก>//< ตอนซื้อเค้กให้นี่อย่างฟินน
ถึงจะโดนหยิบชื้นปลามันไปไม่เป็นไรนะ ตรงนี้มีชะนีว่างอยุ เรียนเชิญด้วย :hao6:
ร็อคยังไม่มีอะไรให้ปลื้มนะค่ะ บอกเลยยย นอกจากหนูอาศัยช่องว่างเข้าไปเนียน
สมอ้างกินตับ ขอให้ความแตกโดยไว เราไม่สนับสนุนการกักที่แบบไร้จริยธรรม
:katai1:
-
:katai5: รอน้องป๊อบ
-
ตลกดี 555+ :laugh:
-
รอป๊อป :call:
-
ขออย่างเดียว อย่าให้มีมาม่าจากเพลงใหม่ที่ไอ่น้องป็อปเปิดให้เพื่อนฟังทั้งเพลงนั่นเลยน้า มันน่าเศร้าถ้าเพื่อนกันต้องมาหักหลังกันแบบนั้น ปีะมาณว่าเอาเพลงนั้นไปเสนอค่ายคู่แข่งแล้วได้เซ็นต์สัญญาอะไรแบบเนี้ย :ling3: :ling3: :ling3:
-
น้องป๊อปไม่มา คิดถึง
อยากอ่านทุกวันเลยคร่า :impress2:
-
เข้ามารอน้องป๊อบ
เรื่องส่อเค้าจะได้กินมาม่า(หรือเปล่า อย่านะ)
-
จิ้นวงไหนดีถึงจะมีคาแรกเตอร์เข้ากับวง Lucky One อ่ะค่ะ
-
คิดถึงน้องป๊อบกับพี่ร็อคอะ :o11:
-
มารอคร้าา พี่ร็อค
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..9
“สวัสดีค่ะ..ห้องเสื้อราณียินดีต้อนรับ
เชิญพวกคุณขึ้นไปที่ชั้นสาม คุณราณีรออยู่แล้วนะคะ” มาถึงห้องเสื้อราณีลักษณะตึกสามคูหา ใหญ่โตหรูหรามากทีเดียว
ทางร้านเตรียมต้อนรับพวกเราชนิดพอก้าวลงจากรถ ก็มีพนักงานรอต้อนรับนำพวกเราเข้ายังตัวอาคารทันที
แทบไม่เปิดโอกาสให้ลูกค้าที่อยู่ในร้านได้ทันสังเกตเลยด้วยซ้ำ
สามหนุ่มสวมหมวกไหมพรมอย่างเท่ สวมแว่นตาเพื่ออำพรางให้ยากต่อการจดจำ
ดูเหมือนชินในการปกปิดตัวเองไม่ให้เป็นที่สะดุดตาหรือให้ผู้คนจับสังเกต ถึงตัวตนของพวกพี่เขาประมาณนั้น
กระนั้นผมก็ยังเห็นความแตกต่างอยู่ดี ออร่าซุปตาร์เปล่งประกาย เสื้อผ้าแบรนด์เนมบวกรูปร่างสูงใหญ่
กลับดูดีงามสง่าผึ่งผายกันทั้งสามคน ยิ่งทีมสไตล์ลิส พี่ตาลผู้จัดการวงแถมท้ายบอดี้การ์ดอีกจำนวนหนึ่ง
พลอยให้คณะเราดูไม่ธรรมดาเข้าไปใหญ่ อย่างน้อยลูกค้าในร้านคงตั้งคำถาม คาดเดากันอยู่ว่าพวกเราต้องเป็นดาราคนดัง
หรือศิลปินแน่ เพียงแต่พวกเขาไม่รู้เราเป็นใครเท่านั้น ผมแอบเห็นสาวๆ พวกลูกคุณหนูไฮโซพากันจ้องมาที่พวกเราซึ่งเดินผ่าน
พวกพี่เขาคุ้นชินการหลบหลีกเอาตัวรอดจากสถานการณ์แบบนี้ ชนิดไม่รอให้สาวกลุ่มนั้นได้จับสังเกต..ก้าวกันฉับๆ
ไม่ทันไรก็พาร่างลับหายออกจากจุดล่อแหลม หลบขึ้นชั้นสามตามหลังพนักงานต้อนรับ
โดยไม่เสียเวลาให้ผู้คนสอดรู้สอดเห็นเลยด้วยซ้ำ คงมีแค่ผมผู้ซึ่งยังไม่เป็นที่รู้จัก
จึงไม่ได้อยู่ในสายตาใครให้สนใจเท่าไหร่นัก สำคัญผมไม่จำเป็นต้องสวมหมวกอำพรางหน้าตาด้วยแว่นกันแดด
เพิ่งรู้ว่าคนดังไปไหนมาไหน วางตัวกันลำบากไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่น้อย..
“คุณราณีค่ะ Lucky One มาถึงแล้วค่ะ” พี่ที่นำเรามาแจ้งกับทางคุณราณีทันที หลังเปิดประตูเข้าไปในห้องรับรอง
คงเตรียมไว้สำหรับลูกค้าวีไอพีเท่านั้น เจ้าของร้านแสนสวยส่งยิ้มหวานให้พวกเรา พี่ร็อคดูเหมือนจะได้รับเป็นกรณีพิเศษ
ก่อนจะเอ่ยทักทายด้วยเสียงอันน่าฟังตามมา
“ยินดีต้อนรับค่ะ ถือเป็นเกียรติที่ได้รับหน้าที่ดูแลเสื้อผ้าให้หนุ่มหล่อสุดฮอตแห่งปีอย่างวง Lucky One”
“พูดซะเป็นทางการเลยนะครับ คนกันเองทั้งนั้น” พี่เกรย์ชิงพูดขึ้น
“นั่นสิ..เพื่อนร่วมสถาบัน ได้รับการดูแลจากราณีพวกผมต่างหากต้องขอบคุณ ดีไซเนอร์ชื่อดังให้เกียรติทั้งที”
พี่คมพูดสนันสนุน ด้วยสีหน้าท่าทางบวกรอยยิ้มที่ดูคุ้นเคยกับคุณราณีเป็นพิเศษ
มีเพียงพี่ร็อคที่ยังยืนนิ่งไม่พูดหรือแสดงทีท่าอะไร ผมไม่อาจเห็นสายตาพี่เขาได้เพราะสวมแว่นกันแดดปกปิดเอาไว้
จึงยากจะรู้ได้ว่าพี่เขารู้สึกยังไงในการพบหน้าอดีตคนรักเก่าในครั้งนี้
ยกเว้นคุณราณีผมเห็นประกายตาที่ทอดให้พี่เขาได้ชัดเจน
“ขอบคุณนะคะ ที่ทักทายเช่นคนคุ้นเคย” คุณราณียิ้มรับในคำพูดของพี่คม
พี่เขาเพียงค้อมหัวให้เธออย่างสุภาพแถมรอยยิ้มหล่ออีกต่างหาก
“เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ราณีขอวัดตัวน้องใหม่ก่อน น้องป๊อปค่ะพี่ขอวัดตัวหน่อยนะคะ”
ผมรีบยิ้มให้เธอ พวกพี่เขาพากันทยอยไปนั่งยังชุดรับรอง ซึ่งมีน้ำชากับของว่างเตรียมไว้ให้ทานไปพลางๆ
ระหว่างรอผมกำลังวัดตัว ผู้ทำหน้าที่คือคุณราณี มีลูกน้องช่วยจดรายละเอียดอีกหนึ่งคน
การวัดตัวเป็นไปอย่างราบรื่น ท่ามกลางผู้ติดตามที่ร่วมชมอย่างมีมารยาท คงมีเพียงคนเดียวที่ไม่สนใจใคร
หยิบหนังสือพิมพ์มานั่งอ่านไม่มีเงยหน้าสักแอะ ทั้งที่ก่อนมาผมเห็นพี่เขาอ่านจากเพ้นท์เฮ้าส์มาแล้วนี่หว่า?
แต่ก็พอจะทำความเข้าใจได้..พี่เขาคงทำใจลำบากกับอดีตคนรักเก่าแน่ๆ
ไล่เรียงเสร็จสิ้นกันทีละคนๆ กระทั่งถึงคนสุดท้ายคือพี่ร็อคที่ต้องลุกไปยืนให้คุณราณีวัดตัว
พี่เขายังคงวางสีหน้าเฉยเมยออกจะเฉื่อยชาได้อย่างคงเส้นคงวา แอบเห็นคุณราณีชำเลืองหางตาจ้องใบหน้าคมคร้าม
ที่ยืนเป็นหุ่นแข็งทื่อให้คุณราณีวัดตามร่างกาย ถ้าไม่คิดไปเองแววตาของคุณราณีฉายความอาทรให้กับพี่ร็อคอย่างไม่ปิดบัง
แต่หัวหน้าวงของผมแกกลับนิ่งสนิท ชนิดไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดหรือทำอะไรนอกเหนือจากการวัดตัวเลยแม้แต่น้อย
อยากรู้ใจจะขาดภายใต้กรอบแว่นสีดำนั้น แววตาคมเข้มของพี่เขาบ่งบอกความรู้สึกยังไงหนอ
หรือกำลังบันทึกเงาร่างผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งคือคนรักในอดีต เก็บไว้ในความทรงจำในทุกรายละเอียดอยู่ก็ได้
“เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้ความร่วมมือ”
คุณราณีเอ่ยขอบคุณพวกเราทุกคน ไม่มีใครพูดอะไรนอกจากพยักหน้าและยิ้มรับ
“ถือโอกาสให้ราณีเลี้ยงอาหารกลางวันสักมื้อนะคะ” เจ้าของร้านคนสวยเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“ผมไม่สะดวก คงต้องขอปฏิเสธครับ” พี่ร็อคชิงตัดหน้าพูดขัดแทบไม่รอให้ใครตอบรับเลยด้วยซ้ำ ทุกคนได้แต่นิ่งเงียบ
“ไว้โอกาสหน้าดีกว่าครับคุณราณี บังเอิญผมจองร้านเอาไว้แล้วสิ ต้องรีบพาน้องๆ ไปที่ร้าน
จากนั้นทุกคนคงต้องรีบกลับไปซ้อมเพลงต่อเพื่อเตรียมเข้าห้องอัดนะครับ” พี่ตาลแก้ไขสถานการณ์ไม่ให้ดูแล้งไมตรีเกินไป
“ไม่เป็นไรค่ะ ราณีก็ไม่ได้แจ้งทางคุณตาลก่อนล่วงหน้า ถ้าหากมีแพลนเอาไว้แล้วคงไม่รบกวน..ขอบคุณค่ะ”
เธอยิ้มพร้อมคำพูดที่ฟังเหมือนไม่มีอะไร แต่ผมรู้สึกแววตากับรอยยิ้มครั้งนี้
ดูแห้งเหี่ยวไม่สดใสเหมือนที่เจอหน้าในวินาทีที่เห็นพวกเรา พากันทยอยเดินเข้ามาเลยสักนิด
“ถ้างั้นผมคงต้องขอตัวกลับเลยครับ” พี่ตาลยิ้มตอบเธอ ผมหันไปยกมือไหว้เพราะเด็กสุด
แถมคุณราณียังมีศักดิ์เป็นอาสะใภ้ของผมอีกด้วย เธอรับไหว้ด้วยรอยยิ้มที่ดูยังไงก็ไม่สดชื่นเอาเสียเลย
“คุณตาลครับ ด้านล่างมีทัพนักข่าวกับแฟนคลับมาออกันอยู่เต็ม ผมเกรงว่าถ้าลงไปตอนนี้..คงฝ่าออกไปลำบาก”
พี่การ์ดคนหนึ่งรีบเข้ามารายงานสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน
“โปรแกรมนี้เก็บเป็นความลับ นักข่าวกับแฟนคลับรู้ได้ยังไงกันนี่” พี่ตาลลืมตัวเปรยแกมบ่นขึ้นทันที
หลังได้ฟังรายงานสถานการณ์ที่ไม่คิดว่าจะมีแฟนคลับ และทัพนักข่าวมารออยู่ด้านล่าง
“หึ!..” พี่ร็อคสบถขึ้นจมูก ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปทรุดไขว่ห้างอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อรู้ถึงสถานการณ์ที่กำลังประสบอยู่
“ราณีต้องขอโทษด้วย รบกวนให้ไปทางบันใดหนีไฟหลังตึกแทน
ยังไงให้การ์ดหลบไปเตรียมรถมารอรับไว้เลย ขืนฝ่าแฟนคลับกับทัพนักข่าวคงไม่ง่ายนัก”
คุณราณีเธอรีบคลี่คลายแก้ไขสถานการณ์ ไม่มีใครต้องการพบปะแฟนคลับและนักข่าวในเวลานี้
เนื่องจากสถานที่และทุกอย่างไม่ได้มีการเตรียมพร้อมล่วงหน้า หากต้องตอบคำถามฝ่าฝูงชนที่คอยล่าลายเซ็น
พานจะทำให้วุ่นวายโกลาหลขึ้นมาเปล่า
“ถ้าอย่างงั้นคงต้องใช้วิธีคุณราณีแล้วครับ คุณรีบไปดำเนินการตามนี้เลยครับคุณถวิล”
พี่ตาลหันไปกำชับการ์ด ก่อนพี่เขากับการ์ดอีกคนจะรีบผลุนผลันออกจากห้องไปเตรียมรถตู้
ไว้มารอรับพวกเรายังด้านหลัง พอเจอเหตุการณ์ไม่ให้ตั้งตัว ผมพลอยรู้สึกตื่นเต้นอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่
“ถือโอกาสลาเลยนะครับ..ไปครับ” พี่ตาลบอกเจ้าของร้านคนสวย ค่อยพยักหน้าให้พวกเราเคลื่อนตัวออกจากห้อง
ไปยังประตูหนีไฟลงบันไดหลังตึกแทนการออกทางประตูหน้า โดยมีพี่ร็อคก้าวนำออกไปก่อนคนแรก
ไม่แม้กระทั่งจะกล่าวลาคุณราณี ผมแอบเห็นเธอหน้าเสียเล็กน้อย ขณะมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยสายตาละห้อย
เหมือนยังอาลัยอาวรณ์หัวหน้าวงของผมอยู่เช่นกัน แล้วทำไมเธอถึงหักอกพี่ร็อคไปเป็นแฟนอาพนม
ถ้าหากสายตาของเธอไม่โกหกความรู้สึกตัวเองล่ะก็ ดูเหมือนเธอจะไม่ตัดใจนี่นา
บรรยากาศภายในรถตู้อึมครึมอึดอัดอยู่พอสมควร พี่ร็อคนิ่งมาก หนำซ้ำยังปล่อยรังสีกดดันจนสัมผัสได้
ผมไม่กล้าชวนใครคุยหรือซักถามให้หายข้องใจเกี่ยวกับปัญหาที่ค้างคาอยู่
ว่ากองทัพนักข่าวรู้เบาะแสของพวกเราได้ยังไง แล้วยังมีบรรดาแฟนคลับอีก ย่อมต้องมีคนปล่อยข่าวแน่ๆ
เพียงแต่การทำครั้งนี้ใครได้ประโยชน์ การหนีทัพนักข่าวกับเหล่าบรรดาแฟนคลับดูตลกพิลึกอยู่พอสมควร
โชคดีพวกเราหลบออกด้านหลัง ขึ้นรถได้ก็ตะบึงออกมาทันที โดยพวกที่รอกันเนืองแน่นจนเต็มอาคาร
แถมล้นมายังนอกอาคารไม่ทันไหวตัว รู้ตัวอีกทีก็เห็นแค่รถตู้ที่ทะยานออกทางหลังอาคาร
ถึงตอนนั้นพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้ หลายคนพยายามวิ่งตามทั้งที่ไม่แน่ใจคนในรถเป็นใครด้วยซ้ำ
เพราะไม่สามารถมองเข้ามาได้ แต่ผมกลับมองเห็นฝูงชนได้เต็มสองตา พวกเขามากันเยอะจริงๆ
บ่งบอกถึงกระแสคลั่งไคล้วงในดวงใจ เปรียบกับศิลปินระดับโลกเดินทางมาเปิดคอนเสิร์ตในเมืองไทย
แล้วมีคนมารอต้อนรับอุ่นหนาฝาคั่ง สมแล้วที่พวกพี่เป็นขวัญใจไอดอลของแฟนคลับเสียค่อนเอเชีย
เรามาถึงร้านอาหารมีความเป็นส่วนตัวมากพอสมควร พี่ตาลโทรสอบถามความพร้อมล่วงหน้ากันพลาดหากข่าวรั่วไหลอีก
จะกลายเป็นฝูงชนกับทัพนักข่าวมารอเหมือนที่เพิ่งเจอมาหมาดๆ โชคดีที่ผ่านฉลุย
ลงรถเราตรงเข้าห้องรับรองพิเศษ ซึ่งกันพื้นที่ให้เป็นไพรเวทไม่มีลูกค้าอื่นปะปน แถมยังมีห้องน้ำในตัวให้อีกต่างหาก
เข้าห้องปุ๊บพี่ร็อคดิ่งเข้าห้องน้ำปั๊บ โดยพวกผมทยอยนั่งเก้าอี้ไล่ลำดับฝั่งเดียวกัน
ยกอีกฝั่งเป็นของทีมงานสไตล์ลิสกับพี่การ์ดทั้งหกคน เขาจัดแบบโต๊ะยาวธรรมดา
เพิ่งรู้ว่าพี่ร็อคเป็นผู้ออกกฎด้วยตนเอง ไม่ให้แยกโต๊ะกับทีมงานให้ดูแตกต่างพิเศษอะไรเทือกนั้น
พี่เขาถือว่าทุกคนคือทีมงานเดียวกันได้ใจไปเต็มๆ
พี่ตาลอีกเช่นเคย ประสานทางผู้จัดการซึ่งได้รับมอบหมายจากเจ้าของร้าน
ซึ่งเป็นที่รู้จักสนิทสนมคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว บริการนำอาหารออกมาเสิร์ฟลงโต๊ะ
โดยไม่ต้องให้พวกเรารอนาน พอพี่ร็อคเดินออกมาจากห้องน้ำสีหน้าไม่บอกอาการให้คาดเดา
ทั้งที่พี่เขาถอดแว่นกันแดดออกแล้วผมลุกเพื่อเข้าไปใช้ต่อทันที
ลืมบอกเป็นห้องน้ำชายหญิงอย่างละห้องต้องรอให้เสร็จธุระทีละคน ขณะเดินสวนกันเราทั้งคู่ได้สบตากันแวบหนึ่ง
ในจังหวะนั้นผมเองก็ตอบไม่ถูก เหมือนในหัวมีคำถามที่พูดไม่ได้ ว่าผมต้องการอยากจะรู้อะไร
เอาจริงๆ อธิบายไม่ถูก ผมดันห่วงความรู้สึกของพี่เขาขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
ห่วงพี่เขารู้สึกยังไงในการพบกับคุณราณี ซึ่งดูก็รู้ว่าคงไม่ได้รู้สึกปกติธรรมดาแน่ๆ
และยังเรื่องข่าวรั่วไหลที่มีคนจงใจให้ทัพนักข่าวกับแฟนคลับล่วงรู้ ว่าวงพวกเราจะมาที่ห้องเสื้อคุณราณีอีก
คำถามเหล่านี้จุกติดอยู่แค่คอหอย ไม่สามารถเอ่ยถามสักประโยค ในเมื่อทุกคนไม่มีใครเปิดประเด็น
ต่อให้อยากรู้แต่ก็ไม่สมควรที่ผมจะเป็นผู้ออกปากถามเรื่องเหล่านี้ด้วยตัวเอง
พลอยให้ผมนี่แหละที่ดันอึดอัดเสียเอง ต้องอาศัยสงบสติตนเองในห้องน้ำระหว่างทำธุระไปด้วย
ก่อนจะมาล้างมือยืนสำรวจตัวเองที่หน้ากระจก สูดหายใจยาวๆ เข้าปอดสองสามที
โชคดีในห้องน้ำไม่มีกลิ่นอันพึงไม่ประสงค์ให้เสียอารมณ์
จึงทำใจเดินออกมาเพื่อทานมื้อเที่ยงร่วมกับพี่ๆ และคณะที่มาด้วย
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
ผมตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน เพราะกลายเป็นผมต้องให้พวกพี่เขารอเฉย
ให้ตายนึกว่าจะทานกันไปล่วงหน้า ดันไม่มีใครแตะต้องอาหาร
พร้อมใจกันรอผมเสียอย่างงั้น รู้สึกผิดเต็มๆ ไม่รู้นี่ครับ
“ขอโทษครับ ที่ทำให้ทุกคนรอ” เสียงอ่อยเลยครับ ตัวลีบนั่งลงยังเก้าอี้ตัวที่ติดกับหัวหน้าวงเสียด้วย
ก่อนหน้าผมนั่งติดกับพี่เกรย์นะถ้าจำไม่ผิดล่ะก็ ไปไงมาไงเหตุใดที่ว่างของผมจึงกลายเป็นข้างพี่ร็อค..เกร็งเลยกู!
“เอ้าเชิญครับ..” พี่ตาลช่วยผมทันท่วงที
ทุกคนจึงสนใจตักอาหารทานอย่างไม่ต้องมาคอยจ้องมองผม ให้รู้สึกอึดอัดอีก
“พี่ตาลคิดว่าใคร เป็นคนให้ข่าวกับพวกแฟนคลับและทัพนักข่าว”
พี่คมเปิดประเด็นในเรื่องที่ผมเองก็ต้องการรู้ด้วยเช่นกัน
“เรื่องนี้พี่ไม่รู้หรอก เท่าที่เราเปลี่ยนโปรแกรมก็มีเพียงทีมสไตล์ลิส
กับทางคุณราณีเท่านั้นที่ทำการนัดหมายวันเวลา”
พี่ตาลพูดจบหันไปหาพี่ปิงปิง หัวหน้าทีมสไตล์ลิสที่ดูแลพวกผม
“ไม่เกี่ยวกับทีมพี่นะคะ พวกพี่ประสานกับคุณราณีก็จริง เรื่องนี้พวกเราล้วนรู้หน้าที่ดี
ไม่สามารถแพร่งพรายให้รั่วไหลถึงหูนักข่าวเด็ดขาด” พี่ปิงปิงแกรีบออกตัวชนิดไม่ต้องรอให้ใครถามซ้ำ
“ผมเชื่อว่าไม่ใช่ทีมพี่แน่ เราทำงานร่วมกันมานานตั้งแต่แรก ทำไมพวกผมจะไม่รู้ว่าพี่เป็นกันชนให้พวกผมมาตลอด
ที่แปลกใจคือข่าวมันรั่วไปได้ยังไงกันครับ” พี่เกรย์พูดแทรกขึ้น
“นั่นสิ..เรื่องนี้พี่ก็ไม่เข้าใจเช่นกัน” พี่ตาลคิ้วขมวดมุ่น
“ไม่เห็นต้องคิดให้ปวดหัวเลยนี่ครับ ผลประโยชน์ตกอยู่กับใครก็น่าจะเป็นคนนั่นแหละครับที่ให้ข่าว”
พี่ร็อคอ้าปากขึ้นบ้าง ทำเอาแต่ละคนชะงักมืออย่างพร้อมเพรียง หันมามองหัวหน้าวงของผมเป็นจุดเดียว
“ร็อคหมายความว่ายังไง” พี่ตาลย้ำให้แน่ใจอีกครั้ง
“ผมบอกว่าการให้ข่าวเกี่ยวกับวงของพวกเราจะมาปรากฏตัวนั้น
ย่อมเกิดจากน้ำมือของผู้ที่ได้ประโยชน์ พี่ลองคิดดูสิครับ..ใครได้ประโยชน์ถ้าหากพวกเราเป็นข่าวในครั้งนี้”
พี่ตาลนิ่งไปเช่นกัน ทุกคนต่างมีสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังใช้ความคิด ก่อนผู้ที่จะโพล่งออกมาเป็นพี่ปิงปิง
“คุณราณีอย่างนั้นเหรอ” พี่ร็อคไม่พูดตอบ สนใจตักอาหารเข้าปากทานเฉย
เหมือนเป็นการยอมรับการคาดเดาของพี่ปิงปิงไปในตัว
“เขาจะได้ประโยชน์อะไรในการให้เบาะแสนักข่าวกับแฟนคลับ”
เป็นพี่คมที่เอ่ยถาม ซึ่งผมพลอยหูผึ่งอยากรู้เหตุผลด้วยเช่นกัน
“ทำไมจะไม่ได้ อย่างน้อยต่อให้ไม่เจอตัวพวกคุณ แต่นักข่าวก็ต้องเขียนข่าวยกอ้างชื่อห้องเสื้อคุณราณี
ทำให้ร้านเธอเป็นกระแสยังไงล่ะค่ะ” พี่คมกับพี่เกรย์ถึงกับอึ้งไปในคำวินิจฉัยของพี่ปิงปิง
ผมเองก็คาดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ คุณราณีต้องการสร้างกระแสให้ห้องเสื้อเธออีกเหรอ
ทั้งที่ก็โด่งดังเป็นที่รู้จักในวงสังคมชั้นสูงอยู่แล้ว ทำไมต้องสร้างกระแสอีก
“เธอทำไปเพื่ออะไร ไหนบอกร้านเธอมีชื่อเสียงโด่งดังในวงสังคมอยู่แล้วไม่ใช่หรือครับ
รางวัลดีไซเนอร์ยอดเยี่ยมก็เป็นดีกรีการันตีให้แล้วนี่”
พี่เกรย์ยังมีข้อข้องใจ เหมือนจะนึกค้านซึ่งผมเองก็คิดไม่ต่างกัน
“ดังเฉพาะกลุ่มในวงสังคม กับโด่งดังเป็นที่รู้จักในทุกเพศทุกวัย มันต่างกันนะเกรย์
อย่างน้อยไม่ต้องเสียเงินทำพีอาร์โฆษณาในทีวีซึ่งก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่ากระแสจะเป็นที่สนใจให้ติดตาม
ต่างจากการสร้างข่าวให้ผู้คนกล่าวถึง ไม่เชื่อพรุ่งนี้ลองอ่านคอลัมน์ซุบซิบคนดังดูเอาเองค่ะ
คาดว่าเหตุการณ์วันนี้ต้องมีการเขียนถึงแน่ๆ ต่อให้พวกเขาไม่เจอตัววงดังก็ตาม
พี่เชื่อว่าต้องมีการพาดพิงหรือไม่ก็พูดถึงไม่มากก็น้อย จะแง่ลบหรือบวกก็มีประโยชน์สร้างเครดิตให้กับห้องเสื้อราณีเต็มๆ”
พี่ปิงปิงยืนกรานในแนวคิดของตนเอง จนทำให้ผมคล้อยตามเธอแล้วครับ
“ที่จริงไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนี้ก็ได้ แฟนของเธอคุณพนมเป็นถึงผู้บริหาร
หากจะให้พวกเราเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้คุณราณี ก็ขอกันมาตรงๆ พวกผมยินดีอยู่แล้ว
อย่างน้อยคุณราณีก็นิสิตร่วมสถาบันคุ้นเคยมาก่อน
เล็กๆ น้อยๆ ไม่เหลือบ่ากว่าแรงทำไมพวกผมจะไม่ยินดีทำให้ล่ะครับ”
พี่เกรย์เป็นคนอ้างอิงเหตุผลประกอบ เหมือนจะเข้าข้างคุณราณีกลายๆ
ถ้าต้องการให้พวกพี่เขาโปรโมทห้องเสื้อ แค่คุณอาพนมออกปากมีหรือที่พวกพี่เขาจะไม่ร่วมมือด้วย
“บางครั้งคนเราทำแบบตรงไปตรงมา มันก็มีเรื่องศักดิ์ศรีค้ำคออยู่
มึงคิดหรือว่าคุณพนมจะกล้าขอร้องกูหืม ในเมื่อเราต่างรู้กันดี..เกรย์”
พี่ร็อควางช้อนส้อม ยกแก้วน้ำจิบก่อนจะเอ่ยปากตอบข้อสงสัยให้พี่เกรย์ด้วยตนเอง
ทำเอาไม่มีใครกล้าเอ่ยปากขัดแม้แต่น้อย เหมือนจำนนในเหตุผลของพี่ร็อคแบบไม่ต้องพิสูจน์
ทำให้ผมรู้เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งข้อว่า เรื่องของพี่ร็อคกับคุณอาพนมรวมถึงคุณราณี
ไม่ได้เป็นความลับสำหรับคนภายในที่ใกล้ชิด แสดงว่าอดีตของพี่ร็อคกับคุณราณีก่อนที่คุณอาพนมจะเป็นแฟนกับเธอ
คนใกล้ชิดพี่เขาต่างล่วงรู้กันดิบดี
“นั่นสินะ..กูลืมนึกถึงข้อนี้ไป เอาล่ะหมดข้อสงสัยกินต่อดีกว่ากูยังกินไม่อิ่มเลย”
พี่เกรย์ยิ้มก่อนจะส่ายหัวให้กับเรื่องนี้ ทำให้ผมรู้ว่าสรุปไม่ผิด
“คิดอะไรหืม..กูว่ามึงรีบกินเถอะไอ้แห้ง” ผมหน้าร้อนคงเห่อแดงไปแล้วแน่ๆ
หลังพี่ร็อคที่อิ่มเป็นคนแรก หันมาพูดกับผมลงท้ายดันเรียกผมแบบนี้
จนเรียกเสียงหัวเราะภายในโต๊ะขึ้นอย่างพร้อมเพรียง
“ทำไมร็อคเรียกน้องอย่างนั้น ดูสิน้องป๊อปหน้าแดงใหญ่เลยนั่น”
พี่ปิงปิงเอ่ยปากถามพี่ร็อค พร้อมกับหยอกถึงอาการของหน้าผมไปด้วย
“ก็สมตัวนี่ครับพี่” พี่เขาไม่สำนึก ยังมีหน้ายักคิ้วข้างเดียวให้ผมอีก
“พี่อย่าไปยุ่งเรื่องผัวๆ เมียๆ เขาจะตีกันเลยพี่ ทานอาหารดีกว่า”
“แค่กๆๆ!!!..พี่เกรย์ๆๆๆ!!” ผมสำลักเลยทีเดียว หลังไอ้พี่เกรย์แม่ง ดันประกาศออกมากลางโต๊ะ
เรียกเสียงหัวเราะฮากระจายโดยไม่มีใครคิดจะถามอะไร แต่กลับขบขันในฐานะบทบาทของพี่ร็อคกับผมกันเฉย
“ฮะฮ่าๆๆ..จริงสิ ถึงว่าน้องร็อคของพวกเราจำศีลเป็นฤาษีไม่หือไม่อือกับสาวคนไหน
ที่แท้ก็รอหนุ่มน้อยน้องป๊อปคู่แท้นี่เอง แบบนี้ไอลดาคนสวยนางเอกเจ้าบทบาทก็แห้วแล้วสิ”
ใครว่ะไอลดานางเอกเจ้าบทบาท
“รายนั้นแห้วตั้งนานแล้วพี่ ไอ้ร็อคก็แค่หว่านเล่นไม่หวังแต่งหรอก แต่รายนี้ท่าจะเอาจริง..ฮะฮ่าๆๆ”
พี่คมสำทับร่วมสนับสนุนอีกแรง ผมแทบอยากเอาหน้ามุดโต๊ะ ถึงไม่ใช่เรื่องจริงเป็นเรื่องหยอกกันเล่น
ให้สนุกสนานครื้นเครงก็ตามเถอะ แต่พี่เกรย์พี่คมพวกเขาดันเข้าใจว่าผมกับพี่ร็อคกินตับกันไปแล้วนี่สิ
“อย่าให้เรื่องนี้รู้เข้าหูเธอเชียว ไม่งั้นน้องป๊อปเราเจอนางเอกสวมบทนางร้ายใส่แน่
พี่ไม่ได้ขู่นะคะ ขานี้ข่าวเรื่องวีนเก่งติดอันดับชนิดนางร้ายยอมศิโรราบให้เธอเลย
นอกจอกับในจอต่างกันราวนางฟ้าปีศาจ” ประเด็นนางเองแถวหน้าคุณไอลดาถูกนำมาวิพากษ์วิจารณ์
ให้ผมจับต้นชนปลายพอจะเหมารวมได้ว่า เธอตามตื๊อตามจีบพี่ร็อคออกตัวแรงมานานแล้ว
ถึงขั้นให้สัมภาษณ์ว่าผู้ชายที่เธอคบหาดูใจอยู่คือพี่เขาจนทำให้สื่อเอาไปเป็นข่าวสร้างกระแสอยู่พักใหญ่
ก่อนจะถูกแฟนคลับพี่ร็อคตั้งกระทู้โต้เธอช่วยแก้ข่าวจนเรื่องซาลง ผมพอคลับคลายคลับคลาจำได้บ้าง
แต่ช่วงนั้นไม่ได้สนใจเรื่องส่วนตัวพี่เขาเท่าไหร่ สนใจแต่ผลงานเพลงจึงไม่ใส่ใจอะไรมากนัก
คิดว่าคนในวงการย่อมมีข่าวแบบนี้เป็นธรรมดา
“งานนี้ปล่อยเป็นหน้าที่ไอ้ร็อคมันเถอะพี่ปิง ไม่ต้องไปห่วงไอ้ป๊อป ในเมื่อมันเลือกจะคบกันแล้ว
ไอ้ร็อคมันต้องทำหน้าที่ปกป้องเมียมันสิครับ” ผมตาเหลือกถลนกับบทสรุปของพี่เกรย์
ที่ทำเอาลำไส้ผมบิดเกลียวแทบขย้อนอาหารที่เพิ่งกินเข้าไปออกมาเสียเดี๋ยวนั้น พี่ช่างกล้าที่มาพูดแบบนี้
“เฮ้ย! พี่เกรย์จะบ้าเหรอพูดอะไรห๊ะ!” ถึงตอนนี้ผมไม่หุบปากล่ะ
“จะโมโหทำไมมันพูดเรื่องจริงมึงไม่ต้องไปออกตัว กลัวไม่มีคนเขารู้หรือไงว่ามึงเป็นเมียกูน่ะ”
พี่ร็อคกลับเบรกผมหน้าตาเฉย ทำเอาทั้งพี่ตาล พี่ปิงปิงทีมงานสไตล์ลิส
กระทั่งพี่การ์ดหัวเราะไหล่สั่น มีผมคนเดียวใบ้แดก ในเมื่อทุกคนเห็นเป็นเรื่องขำขันกูยอมไหลตามน้ำก็ได้ฟ่ะ!
ก็ได้ในเมื่อพี่เขาไม่อายแล้วผมจะมัวอายทำไมวะ?
“ได้เค้าแล้วห้ามทิ้งเค้านะตัวเอง ไม่งั้นเค้าจะโกรธตัวเองไปตลอดชาติเลยคอยดู”
ทำไปแล้ว..ไม่เคยคิดในชีวิตไอ้ป๊อปจะมาส่งสายตายั่วยวนให้พี่ร็อคระยะประชิด
ชนิดเผาขนต่อหน้าสายตาพยานนับสิบกว่าคู่
ผลสรุปการกระทำของผมครั้งนี้ เรียกเสียงฮาดังขึ้นอย่างไม่มีใครคิดจะหยุด
ที่แน่ๆ..ผมสามารถทำให้คนหน้าตายปั้นหน้านิ่งจนเป็นอาจิณอย่างพี่ร็อค
ถึงกับหูแดงหน้าแดงแถมคอยังแดงเถือกไปแล้ว จงมาร่วมเป็นผีตัวแดงแบบไอ้ป๊อปบ้างเถอะ
เรื่องอะไรกูจะนั่งหน้าแดงตัวแดงคนเดียว..?
>
>
“ไปเอากีต้าร์ใครมา” พี่ร็อคถาม หลังกลับออกจากห้องน้ำยืนเช็ดหัวไปด้วย คงจะสระผมมาถึงดูเปียก
“ผมยืมพี่เกรย์ครับ” บอกไปตามจริง แอบเห็นพี่เกรย์มีกีต้าร์โปร่ง เลยออกปากขอยืมเล่นหน่อย
ถึงผมจะเป็นมือกลองฝีมือการเล่นกีต้าร์ก็ใช่จะธรรมดานะขอบอก ผมเรียนดนตรีมาหลายชิ้น
ที่ชอบมากสุดกลองชุดเลยเลือกเอาดีด้านตีกลองก็เท่านั้น
“กูก็มี..ทำไมมึงต้องไปยืมไอ้เกรย์” อ้าว!
“ผมเห็นพี่มีกีต้าร์ไฟฟ้านิ ผมอยากเล่นกีต้าร์โปร่ง” เข้าใจกันป่ะ!
“หึ!..ไหนมึงจะเล่นเพลงอะไร ร้องให้กูฟังดิ” จะมาใกล้ทำไมหว้า? เสื้อผ้านุ่งให้เรียบร้อยก่อนไม่ได้หรือไง
เห็นแล้วอิจฉาหุ่นไม่ได้จะอะไรหรอก นุ่งผ้าขนหนูพันเอวต่ำอวดซิกแพคใส่กันอยู่ได้
“ผมจะร้องเพลงที่พี่ใส่โน้ตให้..แต่ขออย่างดิ”
“ขออะไร อย่าบอกจะให้กูเป็นคนร้อง” พี่แกสีหน้าปฏิเสธใหญ่
“เปล่าผมร้องเอง แต่พี่ต้องไปนุ่งผ้าก่อน” นี่แหละที่อยากขอ ถึงจะแมนเหมือนกัน
แต่มันต่างตรงที่หุ่นพี่ทำผมดูด้อยชะมัดยาดเลยว่ะ!
“ทำไม..อย่าบอกมึงหวั่นไหวหุ่นกู” ไอ้บร้า!!!!
“หวั่นไหวไรเล่า พี่จะมาโชว์นู้ดให้ผมดูทำไม อุจาดลูกตาหรอกวุ้ย! แบบนี้มันร้องไม่ได้อารมณ์
คือเพลงนี้ผมมีแรงบันดาลใจแต่งจากเรื่องราวของพี่จำได้ใช่ป่ะที่เคยบอกไง
ถ้าจะให้ร้องผมต้องมองแววตาพี่ไปด้วยครับ ถึงจะเข้ากับเนื้อหาของเพลง ตกลงจะฟังไหม” สร้างเงื่อนไขเสียเลย
“จิ๊!..ก็ได้ รอกูแป๊บ ตอนร้องถ้ามึงไม่จ้องตากูอย่างที่พูด
กูจะปล้ำดูดคอทำรอยให้มึงได้อายอีกสักรอบ..คอยดูสิ” ชี้หน้าขู่กูอีกง่ะ!
“เอ้า!..กูพร้อมแล้ว” พี่เขากลับมาด้วยชุดนอนลายทางสบายๆ
“โอเคผมก็พร้อมครับ ร้องไม่เพราะอย่าว่ากันล่ะ” ออกตัวเล็กน้อย
“อืมกูไม่ว่าหรอก ตรงท่อนฮุกอย่าลืมขึ้นเสียงสูงอย่างที่กูแนะนำ สำคัญตอนร้องจ้องตากูด้วย
กูอยากรู้มึงจะเปลี่ยนเงาในตากูได้จริงไหม?” พอพี่เขาพูดด้วยสีหน้าท่าทางไม่ติดเล่น
กลายเป็นผมไม่กล้าสบตาตอบซ้า รู้สึกแปลกๆ เลยเนียนขยับโน้ตเพลงแก้เก้อ
รู้ดีว่าตอนนี้หน้าผมคงเห่อแดงเป็นที่เรียบร้อย บอกไม่ถูกจะว่าเขินก็ใช่ที่ดันเข้าใจผิดแต่งเพลงนี้ให้พี่เขา
แค่คิดว่ามันเหมาะกับเรื่องราว พอให้จ้องตาแล้วร้องเพลงที่มีเนื้อหาแบบนี้ ยอมรับอย่างลูกผู้ชาย...ผมอายโคตรรรร!!!
สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือก จัดท่าทางเรียบร้อยขึ้นอินโทรร้องเพลงที่ผมแต่งเป็นเพลงแรก
โดยได้แรงบันดาลใจจากผู้ชายที่นั่งจ้องผมไม่กะพริบ และผมกำลังจ้องดวงตาของพี่เขาอย่างไม่มีทางเลือกเช่นกัน
อยากจะรู้ว่าในแววตาของพี่เขา มีเงาเธอคนนั้นอยู่หรือไม่
แล้วจะสามารถเปลี่ยนเงาในแววตาของพี่เขาได้หรือเปล่า..ใครล่ะจะเป็นคนเปลี่ยนเงาในตาคู่นี้หนอ..?
เพลง..อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ
ผลงานการขับร้องของน้องป๊อป เพลงนี้ ทั้งเนื้อร้อง ทำนอง ดนตรี จัดทำขึ้นเป็นพิเศษค่ะ
ศิลปินคือคนใกล้ต้วเองค่ะ ลองฟังดูเพื่อจะได้ฟินนนนน!! ไปกับเนื้อหาของเรื่องนี้
นึกจำลองเหตุการณ์ดูว่า พี่ร็อคกับน้องป๊อปกำลัง
นั่งจ้องตากันอยู่ โดยที่น้องป๊อปเกากีต้าร์แล้วร้องเพลงนี้นะคะ
ชอบไม่ชอบเนื้อเพลง หรือดนตรียังไง ฝากคอมเม้นท์เข้ามาให้ทราบด้วยนะคะ
เพราะเพลงนี้เราจะทำมิวสิคพิเศษ มอบเป็นของขวัญแฟนนิยายค่ะ
ขอคำติชมแนะนำด้วยนะคะ :pig4: :L1:
เพลง อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ
ขับร้องโดย น้องป๊อป
http://www.youtube.com/watch?v=2BwO_CBup6I
-
กรี๊ด มาต่อแล้ว ><
-
แอร๊ยยยยยยย เพลงเพราะมากค่ะ o13
-
แปะก่อนๆ เดี๋ยวมาอ่าน
:really2: :really2:
-
ฉากร้องเพลงจ้องตานี่แบบ
โอ้ยยย เขินอ่ะ
ป๊อปหวั่นไหวเร็วๆนะลูก 555555
-
เจอคำผิด2ที่จ้าาาา
แต่ก็พอจะทำควายเข้าใจได้ -ความ เนอะ...
พี่เขายังคงวางสีหน้าเฉยเมือยออกจะเฉื่อยชาได้อย่างคงเส้นคงวา -เฉยเมย ใช่ไหม?
ขอตัวไปฟังเพลงก่อนนะค้าาาาาา
-------------
ฟังเพลงแล้วววว.... จิ้นว่าน้องป๊อบร้องไม่ออกอ่ะ เสียงทุ้มเกิ๊นนน แต่ถ้าจิ้นว่าเป็นพี่ร๊อคร้องแล้วจ้องตาน้องป๊อบนะ.... ภาพงี้ลอยมาในหัวเชียว
เพลงสไตล์พลพลมากค่ะ
-
เขินแทนน้องป๊อป :-[ มีหนุ่มหล่อจ้องตาขนาดนั้น
แล้วตกลงเปลี่ยนคนในแววตาพี่ร็อคได้มั้ยน้า
ไม่ใช่หลังจากจ้องตากันพี่หลงน้องไปเลยน้า :laugh:
บวกเป็ด
:pig4: :กอด1:
ตอนนี้รอนานเลยค่ะ แต่ติดตามตลอดนะคะ
:L1:
-
รับสมอ้างเป็นสามีภรรยากันแล้ว ราณีทำอย่างนั้นเหรอเนี่ย เออร็อคเคืองยิ่งกว่าเดิมอีก :mew1: :mew3:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
ร้องเพลงจ้องตา เขิลล์อ่ะ กี๊สสสสสสสส
-
แอร้ย เขินแทนอ่ะ
-
จ้องตาไป ร้องเพลงไป แอร๊ยยยยย เขินนน
-
ชอบมากๆๆๆๆๆค่ะๆๆ
-
:-[ จ้องตาร้องเพลงให้ขนาดนี้พี่ร็อครีบเปลี่ยนเงาในดวงตาเร็วๆนะ
-
:-[ ฟังเพลงแล้วเขิน...แต่น้องป๊อปเสียงแตกหนุ่มไปนะ
-
โอ้ยยยยยย พี่ร๊อคคคคพูดแบบนี้
จับกินตับเลยดีกว่า 5555
-
ป๊อบนั่นแหละไม่ใช่หรือ
-
เอากำลังใจมาให้ก่อนครับ
-
เง้ยยย ยิ่งฟังเพลงยิ่งเข้ากับบรรยากาศ
-
เพลงเพราะดีคะใส่ดนตรีมาและฟังเสียงร้องออกแนวร็อคจ๋ามาเชียว แต่ว่าไลน์เสียงจะให้เป็นใครดีล่ะ ป๊อปเหรอ
-
ชอบตอนร๊อคอาย 555555 น่ารักเชียว
ส่วนนั่งจ้องตาร้องเพลง ถ้าไม่ติดนั่งรถเมล์คงเขินตัวบิด #งานมโนต้องมา#
-
พี่ร็อคยังคงเนียนต่อไป ป๊อปก็เป็นไปด้วย ฟินตรงนั่งร้องเพลงมองตากันแน่แหละ
-
อร๊ายยยยยยย
ป๊อบร้องเพลงเล่นกีต้าร์ด้วย
:-[
-
ให้ป๊อปร้องเพลงไปพร้อมจ้องตาเดี๋ยวก็หวั่นไหวหรอกพี่ร็อค
-
เพลง้พราะมากค่าา เสียงร้องก็ดีมากด้วย ดนตรีเพราะค่ะ เยี่ยมมากเลยย
-
อ่านไปฟังเพลงไป ฟิน :impress2:
-
แอร๊ยยย รอๆตอนต่อไปปปปปป
-
เพลงเพราะมากครับ ฟังแล้วได้อารมณ์สุดๆ ใครแต่งครับ ยอมรับว่าโดนใจจริงๆ
ทั้งคนร้อง เนื้อเพลง สุดยอดดดดด!!! o13
-
+1 เป็ดให้เหมือนเดิม :mew1:
อยากบอกว่ารอน้องป๊อปนานมาก อารมณ์ค้างแบบอยากอ่านต่อเร็วๆ
นั่งรีหน้านิยายเกือบทุกวันเลย แต่ช่วงนี้ยุ่งๆกลับมารีอีกทีวันนี้
บร๊ะ !!! นักเขียนใจดีมาอัพให้อ่านแล้ว *ขอคารวะด้วยความขอบคุณ* :pig4:
:ห้องเสื้อราณี: เหมือนเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับพี่ร็อคเลยเนาะ
บรรยากาศมาแบบกดดันและอึมครึมมากเป็นพิเศษเลย...ไม่ใช่แค่น้องป๊อปหรอกที่รู้สึกได้ คนอ่านเองก็ยังรู้สึกเหมือนกัน
มันแอบหน่วงๆในใจยังไงก็ไม่รู้แฮะ สัมผัสได้ถึงเรื่องราวในอดีตของคุณราณีกับพี่ร็อคเข้าเต็มๆ
อัดแน่นไปด้วยความในใจมากมายที่พูดออกมาไม่ได้ เห็นน้องป๊อปบรรยายออกมาแล้วก็จี๊ดขึ้นมาทันทีเลย
ไม่รู้ทำไม ถึงคุณราณีในสายตาคนอ่านจะดูเป็นคนดี ไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่มันก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
ยิ่งพี่ร็อคออกตัวประกาศให้คนในวงรู้กันแล้วว่าน้องป๊อปเป็นแฟน คนอ่านก็ยิ่งหวงพี่ร็อคมากขึ้น
ไม่อยากให้พี่ร็อคไปยุ่งหรือรู้สึกดีๆกับใครนอกจากน้องป๊อปคนเดียวอีกแล้ว *เลิกคิดเดี๋ยวนี้นะ*
ยิ่งตอนลองเสื้อที่เวียนมาจนถึงพี่ร็อคคนสุดท้ายนี่ อื้อหือ คนอ่านตัวเกร็งนั่งลุ้นแทบตายว่าพี่ร็อคจะมีปฏิกิริยายังไง
สรุป...ไม่มีใครรู้ว่าพี่ร็อคมองคุณราณียังไงด้วยสิ แหม่ เล่นใส่แว่นตาดำอำพรางขนาดนั้น ใครรู้ว่าเก่งเต็มทนแล้ว
แต่ต่อให้ใส่แว่นปกปิดความรู้สึกยังไง คนอ่านก็สัมผัสได้อยู่ดีว่าพี่ร็อคยังรู้สึกดีๆต่อคุณราณีอยู่
แถมสายตาทอดหาอาวรของคุณราณีที่มองพี่ร็อคอย่างไม่ปิดบังนี่มันคืออะไร??? อธิบายให้คนอ่านเข้าใจด่วน
มันต้องมีอะไรที่คนอ่านและน้องป๊อปยังไม่รู้อีกแน่ๆ คุณราณีตัดสินใจไปคบกับอาพนมด้วยสาเหตุอะไร
ทั้งที่ก่อนหน้านั้นก็อยู่มหาลัยเดียวกันกับร็อค เคยเป็นแฟนร็อค และน่าจะรักกันมากๆด้วย
ไม่แปลกที่ว่าพี่ร็อคจะยังตัดใจไม่ขาดกับคุณราณี ถึงพยายามไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้คุณราณีรู้
แต่ไอ้ท่าทางเฉยชา ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไรนี่ จริงๆแล้วในใจก็แอบเจ็บและรู้สึกรักคุณราณีอยู่ใช่มั้ยล่ะ
อ๊ากกกก พอๆๆๆ ยิ่งคิดสติก็ยิ่งหลุด มันพาลแต่จะบั่นทอนจิตใจคนอ่านไปเปล่าๆ นี่ดราม่ายังไม่มาเลยนะ
แต่ทำไมคนอ่านถึงสัมผัสรู้ว่าอีกไม่นานมันก็ต้องมาให้ได้ปวดใจแน่ๆ :mew4:
ส่วนเรื่องที่มีคนปล่อยข่าวให้แฟนคลับกับทัพนักข่าวแห่กันมานี่ คิดว่ายังไงก็คงไม่ใช่ฝีมือของคุณราณีแน่นอน
ถึงมันจะเอื้อประโยชน์ให้มากก็เถอะ แต่มันไม่มีเหตุจำเป็นที่คุณราณีต้องทำแบบนั้นเลยนะ
แถมอีกอย่างคุณราณีก็ออกจะห่วงใจพี่ร็อคชัดเจนขนาดนี้ ไม่น่าจะใช่อย่างที่ร็อคคิดไว้หรอก
แต่เพราะร็อคเองอาจจะถูกหักหลังมาก่อน เรื่องที่ว่าคุณราณีบอกเลิกแล้วหนีไปคบกับอาพนมนี่แหละ
ถึงทำให้อคติคิดว่ายังไงก็ต้องเป็นคุณราณีที่คิดถึงแต่ผลประโยชน์เป็นอย่างเดียวอย่างแน่นอน
ก็ไม่รู้นะ...แต่ยังไงคนอ่านก็ยังเชื่อและไว้ใจคุณราณีอยู่ *ถึงจะแอบหมั่นไส้เป็นบางครั้งก็เถอะ*
ยิ่งกับตอนที่น้องป๊อปเดินสวนกับพี่ร็อคจะไปเข้าห้องน้ำนี่
มันให้อารมณ์แบบภาพสโลโมชั่นที่ต้องค่อยๆมองมากเป็นพิเศษเลย
พี่ร็อคนี่ก็เก็บอาการเก่งเนาะ น้องป๊อปออกจะห่วงขนาดนี้ น่าจะรู้สึกถึงความห่วงใยของน้องบ้างซี่
แต่พอน้องป๊อปออกมาจากห้องน้ำแล้วพบว่าตัวเองต้องมานั่งข้างพี่ร็อค คนอ่านถึงกลับหยุดยิ้มไม่ได้
เห็นพี่ร็อคนิ่งๆแบบนี้แต่ก็แอบเอาใจใส่อยู่เหมือนกันนะ ...
ไปตกลงหรือบีบบังคับเปลี่ยนที่นั่งกันตอนน้องป๊อปไปเข้าห้องน้ำใช่มั้ยล่ะ กิ๊วๆๆๆ น่ารักขึ้นเยอะเลยนะพี่ร็อค
แต่ไอ้เรื่องผัวๆเมียๆกลางโต๊ะอาหารท่ามกลางทีมงานกับผู้จัดการนี่มันยังไงคะ
รู้นะว่าคมกับเกรย์พูดออกมาตามสิ่งที่รู้และเข้าใจผิดไปตามที่ร็อคจัดการเสร็จสรรพแล้ว
แต่ทีมงานกับผู้จัดการดันเห็นเป็นเรื่องตลกล้อเล่นขำๆไปซะงั้น นี่ถ้าสองคนนี้เป็นแฟนกันขึ้นมาจริงๆจะเกิดอะไรขึ้น
เรื่องนี้คนอ่านก็แอบลุ้นอยู่เหมือนกัน ความสัมพันธ์มันจะค่อยๆพัฒนาไปทีละนิด
แล้วสุดท้ายสองคนนี้เค้าก็จะสปาร์คและรักกันเอง เชื่อสิๆ :mew1:
แต่กับคำนี้ของพี่ร็อค ถึงใครจะขำด้วยความสนุก แต่คนอ่านไม่ขำนะ เอาจริงเลย หึๆ
“จะโมโหทำไมมันพูดเรื่องจริงมึงไม่ต้องไปออกตัว กลัวไม่มีคนเขารู้หรือไงว่ามึงเป็นเมียกูน่ะ”
พี่ร็อคต้องการให้ทุกคนรู้ถึงสถานะที่แท้จริงของน้องป๊อปด้วยใช่มั้ยล่ะ น้องป๊อปเป็นเมียที่ดีนะจะบอกให้
ไอ้เราก็คิดว่าน้องป๊อปจะหน้าแดงตัวแดงจนไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่แหมม ถือซะว่าประโยคนี้น้องป๊อปเค้าชนะก็แล้วกันนะร็อคเอ๊ย
“ได้เค้าแล้วห้ามทิ้งเค้านะตัวเอง ไม่งั้นเค้าจะโกรธตัวเองไปตลอดชาติเลยคอยดู”
เชื่อสิว่ามันจะต้องมีวันนั้นตามอย่างที่น้องป๊อปพูดถึงขึ้นมาแน่ๆ ความดราม่ามันจะอยู่ตรงนี้ใช่มั้ย *แสยะยิ้ม*
ก็ไม่รู้สินะ...จะดราม่าหนักยังไงคนอ่านก็พร้อมรับมือไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
แต่ ณ จุดนี้ถูกใจคำพูดของน้องป๊อปมากอ่ะ เล่นเอาพี่ร็อคไปต่อไม่ถูกถึงต้องหน้าแดงตัวแดงแข่งกับน้องป๊อปบ้างด้วยคน
โอ๊ยยยย คนอ่านขำ :laugh: : :m20: :jul3:
แต่ไอ้ตอนที่พี่ร็อคออกมาจากห้องน้ำแค่ผ้าขนหนูตัวเดียวพันเอวต่ำๆโชว์หุ่นวีเชฟนี่คนอ่านอยากลงไปดิ้น
แล้วกรี๊ดสักแปดตลบให้รู้ว่าอยากได้พี่ร็อคเป็นแฟนขนาดไหน *โดนน้องป๊อปตบ* แต่พูดจริงๆนะ
โธ่ แล้วไอ้ท่าทางที่ดูไม่ชอบใจให้น้องป๊อปไปยืมกีตาร์มาจากเกรย์นี่มีอะไรแอบแฝงอยู่หรือเปล่าคะร็อค :z1:
แหมมม ไม่ทันไรก็ออกอาหารหวงน้องป๊อปเข้าซะแล้วว แบบนี้ถ้ารักน้องป๊อปขึ้นมาจริงๆจะขี้หวงขนาดไหน
สุดท้าย...อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ คนนึงร้องคนนึงมอง สองคนสบตากันแล้วแอบหวั่นไหวกันขึ้นมา
โว้ๆๆๆๆๆ อารมณ์แบบโรแมนติคสุดๆ สบตากันวิ้งๆแบบนี้จะไม่ให้รู้สึกอะไรเลยได้ยังไง
น้องป๊อปแต่งเพลงออกมาได้ตรงกับชีวิตของพี่ร็อคมากจริงๆ ณ จุดนี้เป็นเพลงสื่อรักระหว่างน้องป๊อปจะได้มั้ยหนอ
เชื่อสิว่าคงอีกไม่นานหรอก น้องป๊อปจะสามารถเปลี่ยนเงาในตาพี่ร็อคให้สลายหายไปได้อย่างไม่หลงอะไรเลย
และเงาในตาพี่ร็อคก็จะมีแต่น้องป๊อปคนเดียวเท่านั้น แค่คนเดียวจริงๆ โอ๊ยยยย แอบเขินนะเนี่ย :serius2:
*นอกรอบ* เรื่องเพลง อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ ไม่คิดว่าจะได้ฟังเพลงนี้ในเร็ววัน
ต้องขอขอบคุณนักเขียนมากจริงๆค่ะที่อุตส่าห์ตั้งใจแต่งเพลงนี้ขึ้นมาโดยเฉพาะให้นักอ่านทุกคนได้ฟังกัน
ฟังเพลงนี้แล้วให้อารมณ์แอบหน่วงนิดๆ คาดหวังหน่อยๆว่าฉันจะเป็นคนนั้นในตาเธอได้มั้ย
อยากบอกว่านั่งฟังเพลงนี้เป็นสิบรอบแล้วเอาแต่มโนภาพน้องป๊อปกับพี่ร็อคสองคนนี่แหละ
ทำนองเพลง/เสียงดนตรีให้นึกย้อนไปถึงเพลงสตริงในสมัยอดีตเลย พ่อคนอ่านเองชอบเปิดฟังอยู่บ่อยๆ
เสียงดนตรีจะคล้ายกันมาก ออกแนวหาฟังยากแล้วนะกับทำนองแบบนี้ ฟังแล้วมันให้อารมณ์เศร้าได้ดีมาก
ลองเอาเพลงนี้ให้พ่อฟัง พ่อคนอ่านชอบมากๆเลยค่ะ บอกว่าโหลดมาให้ฟังหน่อยได้มั้ย
ซึ่งเป็นอะไรที่เกินคาดมากๆ ไม่คิดว่านอกจากคนอ่านจะชอบแล้วคนใกล้ตัวหรือคนในครอบครัวคนอ่านเองก็ชอบเพลงนี้ด้วย
ยังไงก็ต้องขอบคุณนักเขียนอีกครั้งที่แต่งเพลงดีๆมาให้เราได้ฟังกันนะคะ ติดตามเรื่องนี้กันต่อไปค่ะ ^^
-
เพลงเพราะมากค่ะ :hao5:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
ยังอ่านไม่ทันเลย
สู้ๆนะคนแต่ง
-
ขอบคุณมากๆ ค่ะ สำหรับข้อติชมเกี่ยวกับเนื้อเพลงและดนตรี
ยิ่งคนอ่านชอบ ทำให้เรามีความสุข ยังเหลืออีก 1 เพลงนะคะ
ที่จะอัพให้ได้ฟังกัน ระหว่างนี้ไปฟังเพลงสุดซึ้งกันอีกสักรอบ
http://www.youtube.com/watch?v=2BwO_CBup6I
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..10
“Rrrrrrrr..ฉันรู้..เธอคิดถึงเขาอยู่ มองดูก็รู้เธอเหงาหัวใจ
จะมีใครปวดร้าวเช่นฉัน ที่เห็นเงาในตาเธอนั้น ไม่ใช่ฉัน..แต่เป็นเขาในอดีต
ฉันรู้..เธอคิดถึงเขาอยู่ มองดูก็รู้เธอเหงาหัวใจ จะมีใครปวดร้าวเช่นฉัน
อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น ให้เป็นฉัน..ใช่เป็นเขาในอดีต
สิ่งที่ทำ..เพื่อเธอ ไม่เคยเรียกร้องใดเลย อยากจะเผยหัวใจ ให้เธอได้รู้สักครั้ง
ว่าใจดวงนี้มันทรมาน ซมซานปวดร้าวเกินใครจะเข้าใจฉัน
ไม่อยากเห็นภาพเธอเหงา เห็นเธอนั่งเคล้าน้ำตา เพียงปรารถนา แค่เห็น..รอยยิ้มในแววตาเธอ
ขอสักครั้งได้ไหม รอยยิ้ม..ที่หายไปนาน Rrr
(อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น
อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น..ให้เป็นฉัน..ใช่เป็นเขาในอดีตตตตตต...Rrrrrrr!!!!...”
เสียงกีตาร์เริ่มแผ่วลงเรื่อยๆ ก่อนจางหายจนเงียบสนิทไปในที่สุด เงียบจนไม่ได้ยินสรรพเสียงอื่นใด
นอกจากสายตาสองคู่มองสบกันนิ่ง ไม่มีคำพูดท่ามกลางบรรยากาศซึ่งผมอธิบายไม่ถูก
ดวงตาคมเข้มเหมือนมีพลัง ทำให้ไม่สามารถละสายตาเบือนหลบได้แม้แต่น้อย ผมถูกตรึงอยู่อย่างนั้น
ก่อนใบหน้าที่สาวคลั่งจะเคลื่อนใกล้ ชนิดเห็นกระทั่งรูขุมขน ริมฝีปากแดงเรื่ออย่างคนสุขภาพดี
กำลังเอียงปรับทำมุมเล็กน้อย ในขณะปลายจมูกโด่งเป่าลมร้อนใส่ผิวแก้มผมจนรู้สึกได้ดี
ผมไม่รู้ตัวพริ้มตาปิดไปตอนไหน รู้แค่ว่าต้องหลับตาลงในวินาทีที่ปากนุ่มประกบแนบสนิทปิดริมฝีปากผมอย่างอ่อนโยน
ให้ความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้นตามมาทันที หัวใจเต้นดึ๋งดั๋งทำงานหนักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ที่ชัดเจนอยู่ในหัวคือรสชาติหวานละมุนยากหาคำอธิบาย เกิดขึ้นตรงบริเวณปากของผมขณะนี้
ร่างกายแข็งทื่อลืมกระทั่งวิธีขืนตัวหนี ซึ่งผมสมควรทำกลับไม่ได้ทำแม้แต่น้อย ในหัวดูว่างเปล่าไม่มีอะไรมากระตุ้น
ให้เกิดสัญชาตญาณต่อต้านเลยด้วยซ้ำ บอกได้แค่ว่าผมรู้สึกตื่นเต้นผสมกับอาการงงตึ๊บ!
จนลืมสัญชาตญาณป้องกันตัวในการถูก ‘จูบ’ ไปโดยสิ้นเชิง
ใช่แล้วครับ! ผมกำลังโดนจูบล่วงล้ำดูดกลืนกวาดต้อนเกี่ยวรัดพันลิ้นอย่างช่ำชองเชี่ยวชาญ
รับรู้แจ่มชัดต่อสัมผัสแปลกใหม่ซึ่งเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ก่อนความรู้สึกทั้งหลายทั้งมวลจะปลิดปลิว
ไปพร้อมรสจูบดื่มด่ำชนิดไม่ให้ได้ตั้งตัวกันเลยทีเดียว
นานแค่ไหนไม่รู้ได้ รู้เพียงแค่ลมหายใจและพลังชีวิตเหมือนถูกสูบเกือบหมดก่อนมลายหายไปในพริบตา
เมื่อริมฝีปากนุ่มหวานผละถอยห่าง พี่ร็อคถลึงลุกพรวด ผมลืมตาเบิกโพลงไม่ต่างสะดุ้งตื่นจากความฝันตามพี่เขาด้วยเช่นกัน
ผมถูกพี่ร็อคขโมยจูบแรกไปเต็มๆ..โดยไม่คาดคิดว่าจะเกิด ที่น่าอายชนิดไม่สามารถหาข้ออ้าง
หรือโยนความผิดให้พี่เขารับไปลำพัง ผมดันปล่อยให้พี่เขาลุกล้ำเสียง่ายดาย..อย่างคนมีอาการมึนงง?
สติกลับคืนมาพร้อมความจริงที่ว่าผมถูกพี่ร็อคจูบ คนจูบผมกำลังยืนหน้าแดงเถือก
มือซ้ายเท้าเอวมือขวาลูบหน้าลูบตาเหมือนต้องการปลุกสติของตัวเองให้ครบถ้วนสมบูรณ์เช่นเดียวกัน
เราต่างไร้ซึ่งคำพูด ผมยอมรับว่ายังงงตึ๊บ! ที่แย่สุดรู้สึกอายชนิดอยากกลายเป็นอากาศธาตุ
ไม่ให้หลงเหลือตัวตนนั่งอยู่ตรงนี้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ อาศัยหลุบตาต่ำมองปลายเท้าโฟกัสแค่นั้น
ในขณะหัวใจเต้นกระเด็นกระดอนแทบทะลุออกมานอกอก ผมเสียจูบแรกให้พี่ร็อคเขาไปหมาดๆ
ความรู้สึกยังติดตรึงอยู่ริมฝีปากและเรียวลิ้นอย่างไม่ยอมจางหาย
ให้ตายพี่ร็อคจูบผม อายฉิบผมเสือกนิ่งยอมให้เขาจูบไม่มีปฏิเสธ ไม่ผลักไสไม่เอะอะโวยวายตีอกชกหัว
อย่างที่สมควรต้องทำ บอกคำเดียวชั่วโมงนั้นมัวตะลึงนั่งแข็งทื่อ เลยดูเหมือนกับผมได้ให้ความร่วมมือพี่เขาไปด้วย
อย่างยินยอมพร้อมใจ..ฉิบหายแล้วไอ้ป๊อป!
“ขอโทษ/ขอโทษ..” เสือกพูดพร้อมกันอีก น่าเขกหัวตัวเองนักไปขอโทษเขาทำไมไม่ได้ผิดเสียหน่อย
แค่ไม่อยากอยู่ภายใต้บรรยากาศอึดอัดกดดันจนรู้สึกหายใจลำบาก เลยคิดว่าควรจะพูดอะไรสักอย่าง
เพื่อทำลายความเงียบเสือกหยิบคำว่าขอโทษขึ้นมาใช้เฉย ผมไม่ควรพูดคำนี้ด้วยซ้ำ
พอพูดขึ้นพร้อมกันพานทำให้เราเงียบกันไปอีก ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมพูดก่อนเป็นอันขาด
ผมไม่ได้เป็นคนเริ่มเสียหน่อย..จิ๊! ขัดใจเล็กน้อย
“ขอโทษ” ในที่สุดก็เป็นพี่ร็อค ยอมเอ่ยปากด้วยอาการหน้าแดงคอแดงเถือก
พี่เขายังกล้ามองหน้าผม เป็นผมเองแหละที่ไม่กล้าสบตาด้วย
“ไม่เป็นไรครับสงสัยอากาศร้อนเนอะ พาเพี้ยนกันไปใหญ่แหะๆ!!” ทำไปได้ไอ้ป๊อป
ผมไม่รู้ควรหาคำพูดไหนมาใช้ให้เหมาะสม พี่ร็อคมุมปากกระตุกก่อนเผยรอยยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว
ท่าทางกำลังใช้ความพยายามบังคับไม่ให้ซุ่มเสียงหลุดรอดออกมาอย่างยากลำบาก
พานให้ผมรู้สึกหน้าตึงก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เริ่มโมโหถลึงลูกตาจ้องคนตัวสูง
ที่กำลังขบขันคำพูดของผมอย่างไม่เกรงใจกันเลย..
“คึคึ!!!...ฮะฮ่าๆๆ!!!” เว้ยไอ้บร้า!!..สุดท้ายดันแหกปากหัวเราะลั่น
“ห้ามหัวเราะ..อรึ้ยย!!!” ผมไม่ยอมหน้าแตกรอให้ระเบิดเป็นเสี่ยง
วางกีต้าร์เสร็จลุกพรวดตั้งใจหนีออกนอกห้องทันที อยากไปให้พ้นหน้าคนประสาท
ที่ยังยืนหัวเราะผมเป็นบ้าเป็นหลังให้หายเคืองลูกตา ก่อนจะเผลอเอากีต้าร์ฟาดหัวพี่แกแบะ
ดีหน่อยไม่ลืมตัวกระทืบเท้ากรีดร้องโหยหวนใส่ ในขณะอารมณ์พุ่งกระฉูดจากท่าทางขบขันของใครบางคน
ซึ่งผมเข้าใจว่าเขาหัวเราะขำผมแน่ๆ แขนผมกลับถูกรั้งจนร่างเกือบเซ
ยังดีที่คนรั้งฉุดยึดไม่ให้ผมถลาพลาดล้มไม่เป็นท่า แต่วาจานี่สิทำเอาผมนิ่งกึก..หยุดอยู่กับที่
“คบกันไหม?”
“ >”< ?..“ กำลังทบทวนคำพูดของพี่เขาด้วยอาการใบ้กิน
“คบกับกูนะ?” คราวนี้หูไม่ฝาดแน่ ชัดเต็มสองรูหูเลยครับ
พี่เขาขอคบกับผม เล่นขอกันแบบนี้แสดงว่าขอคบในฐานะ...?
“แว๊กกก!!..ไม่อ้าววว!!” พอได้สติผมสะบัดแขนให้หลุด
ปฏิเสธทั้งคำพูดมีสั่นหัวพรืดคอแทบหลุด ยืนยันทางวาจาและกิริยาท่าทางไปเต็มที่
“กูจูบมึงยินดีรับผิดชอบในสิ่งที่กูทำ” ชักอยากตบไอ้พี่บ้านี่สักผั๊วะให้หายมึนจริงๆ
“ผมผู้ชายพี่จะมาขอคบทำซากอ้อยอะไรครับ ไอ้เรื่องจูบผมเข้าใจพี่คงเห็นผมเป็นตัวแทนใครเขาถึงได้เผลอจูบเข้า
ในขณะสติไม่สมประกอบจิตใจกำลังล่องลอย สืบเนื่องมาจากเนื้อหาของเพลงที่ผมร้องทำให้พี่อินมั้ง
ผมยกโทษให้ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรผมหรอก” แม้จะเสียจูบแรก แต่พอลองคิดดูดีๆ
ผมก็ได้รับประสบการณ์แปลกใหม่ ที่สำคัญไม่ต้องการให้มารับผิดชอบโดยใช้วิธีขอคบกับผมเป็นอันขาด
“มึงเป็นผู้ชายไม่ใช่ประเด็นกูรู้จักแยกแยะไม่ต้องย้ำ กูไม่รังเกียจที่มึงเป็นผู้ชาย
ส่วนเรื่องจูบกูไม่ได้คิดว่ามึงเป็นตัวแทนของใครอย่างที่เข้าใจ กูก็บอกไม่ถูกบ้าอะไรไปจูบมึงเข้า
ตอนนี้กูอธิบายความรู้สึกไม่ได้ มึงเข้าใจที่กูพูดหรือเปล่า แต่เรื่องที่กูขอคบด้วย
ไม่ใช่ทำไปเพราะต้องการรับผิดชอบ กูแค่อยากคบกับมึง ตัดประเด็นเหล่านี้ออกไปก่อนได้ไหม
แล้วลองคบกูดู ว่าไงกูให้เวลาคิดไม่ต้องรีบให้คำตอบหรอก” อะไรของเขาวะ! ขอคบผมเฉย
ท่าทางไม่พูดเล่นนะนั่น สีหน้าแววตาจริงจังอ่ะ หรือพี่เขาสับสนที่ดันเผลอจูบผมเข้า
เลยต้องการพิสูจน์ว่าตัวเองเบี่ยงเบนเป็นเกย์หรือเปล่า
“พี่ต้องการทดสอบว่าตัวเองเป็นเกย์ใช่ไหม?” ถามให้หายข้องใจ
“ไม่จำเป็นกูรู้จักตัวกูดี แต่ถ้ามึงจะเข้าใจว่าคบกับมึงแล้วกูต้องเป็นเกย์ก็คงเป็นเกย์
ที่ผ่านมากูไม่เคยมีประสบการณ์ชอบผู้ชายมาก่อน”
“แล้วพี่จะมาขอคบผมทำไม” ไม่เป็นเกย์แล้วจะมาคบกูทำไม?
“กูบอกไปแล้วพูดไม่ถูก ให้อธิบายคงบอกได้เพียงแค่เห็นตามึงซื่อ พอกูจ้องก็นึกอยากจูบขึ้นมาดื้อๆ
ในหัวสั่งให้กูจูบมึงแล้วกูก็จูบนั่นแหละ..ประเด็นที่กูต้องการคบกับมึงไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้
กูรู้แค่ว่ามึงให้ความมั่นใจ ว่ากูจะไม่ถูกทรยศหักหลัง มึงคบกับกูได้ไหม? ขอแค่ไม่หักหลังกูอย่างอดีตที่กูเคยโดนมา
จากนี้เรามาเรียนรู้กัน มึงก็ไม่มีใครในเมื่อไอ้คมไอ้เกรย์มันสองคนก็เข้าใจว่าเราเป็นผัวเมียกันแล้วนี่”
ผมอึ้งพูดไม่ออกกับเหตุผลที่ฟังแล้วไม่เคลียร์ แต่ผมก็หาคำพูดมาโต้แย้งไม่ได้
จ้องหน้าหล่อที่ติดเอาแต่ใจอย่างไม่ต้องสงสัย เล่นบอกไม่เร่งเอาคำตอบ
แต่กลับย้ำหนักถามไม่เลิกอยู่อย่างนี้ ตกลงพี่เขาให้เวลาผมคิดตรงไหนกันฟ่ะ!
“ผมไม่เคยคิดจะคบผู้ชายเป็นแฟน” ปฏิเสธแบบอ้อมๆ
“มึงก็ลองคบกูดูก่อน” ยังไม่เกทอีก
“ผมคิดว่าไม่น่าจะทำใจชอบผู้ชายได้” เน้นให้ชัดกันไปเลยดีกว่า
“มึงรังเกียจกูเหรอ” เออ..คนละเรื่องเลยพี่
“เปล่า..ผมจะไปรังเกียจพี่ทำไมเล่า”
“ตอนกูจูบมึง..รู้สึกดีไหม” จะบอกไม่ดี..คงไม่ใช่
“ตอบไม่ถูก..ผมไม่เคยจูบมาก่อนนิ” จูบแรกไม่มีตัวเปรียบเทียบ
“แปลว่ามึงไม่ได้รังเกียจจูบของกู เรื่องอื่นตัดทิ้งไปเหอะอย่าเยอะ เอาเป็นว่ามึงกับกูเราคบกันนะ” เผด็จการเห็นๆ
“เฮ้ย!..ไหนพี่บอกจะให้เวลาผมคิดไงครับ” แย้งเสียงหลงเลยกู
“ไม่ต้องคิดแล้ว มึงจะคบไม่คบเราก็จูบกันแล้ว นอนห้องเดียวกันเตียงเดียวกัน
มึงคิดว่าระหว่างเรามันต่างกับคบไม่คบกันตรงไหนวะ?”
“อ้าว! ถ้างั้นพี่คมกับพี่เกรย์นอนด้วยกัน..เขาไม่คบกันหรือพี่”
“คบ..แต่มันคบแบบเพื่อนซี้ปึ๊ก ส่วนกูกับมึงคบเป็นแฟน” เงิบ!
“แล้วทำไมผมกับพี่คบแบบพวกพี่เขาไม่ได้หรือไงครับ”
“มึงอายุเท่าไหร่ กูอายุเท่าไหร่มึงจะมาเป็นเพื่อนกู..หา!!!” กรรม!
“เป็นเพื่อนนี่มันเกี่ยวเรื่องอายุด้วยเหรอพี่ ไอ้ที่เป็นผู้ชายนี่ไม่หนักกว่าหรือไงครับ
ที่พี่จะให้ผมเป็นแฟนน่ะ” กูงงกับตรรกะความคิดมึงจริงๆ
“เกี่ยวเพื่อนกูไม่เคยมีรุ่นมึง คนรักหรือเมียเด็กกว่าไม่เป็นปัญหา
ส่วนจะชายหรือหญิงกูเข้าใจความเป็นไปของโลกมากขึ้น
สำคัญขอแค่ไม่ทรยศหักหลังซื่อสัตย์จริงใจให้กูก็พอ ผู้หญิงบางคนยังแย่กว่าผู้ชายเสียอีก
จะแปลกอะไรถ้ากูคิดมีแฟนเป็นผู้ชาย แค่มึงดีกับกูมอบความรู้สึกดีๆให้กูก็มากพอแล้ว
ไม่ต้องถามมากเรื่องตกลงเราคบกันแล้วนะ” อะจึ๊ย! เผด็จการตัวพ่อพี่แกพูดซะยาวลงท้ายตัดจบแบบไม่ต้องให้คิด
ชนิดมีทางเลือกเพียงอย่างเดียวคือเป็นแฟนพี่มึง แบบมัดมือชกไปแล้วเรียบร้อย
“ถ้าผมปฏิเสธล่ะทำได้ไหม” กลัวว่าจะถูกอัปเปหิออกจากวงทันที
“ไม่ได้” แล้วมึงจะถามความสมัครใจกูทำซาก...
“แบบนี้บังคับกันชัดๆ คนเราจะรักชอบใครบังคับได้เหรอพี่” กูเซ็ง!
“เดี๋ยวมึงก็รักกูเอง เชื่อเถอะเรื่องทำให้มึงรักไม่ยากหรอก ว่าแต่มึงอย่าหลงกูหัวปักหัวปำเชียวล่ะ
กูขอคบด้วยทำลีลาเล่นตัว ไม่รู้หรือไงสาวๆ ไม่นับกลุ่มเพศที่สาม เข้าคิวขอเป็นแฟนกูเยอะแค่ไหน
นี่กูยอมยกตำแหน่งสำคัญพื้นที่ตรงนี้ให้มึงเลยน่ะไอ้ป๊อป รีบรับเอาไปอย่าเล่นตัว
เดี๋ยวกูหมดความอดทนมึงจะลำบาก” โคตรเอาแต่ใจเว้ย! อยากได้อะไรต้องได้งั้นสิ
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“อ้าว!..พี่ขู่ผมนี่หว่า ตกลงขอเป็นแฟนหรือบังคับเป็นทาสห๊ะ!”
“กูขอมึงเป็นแฟนดีๆ ถ้าลีลามากกูคงบังคับ หรือมึงอยากโดนปล้ำก็ลองเล่นตัวดูสิ
กูแดกตับเสร็จไม่สนใจ อย่าบีบน้ำตาเรียกร้องความสงสารจากกูเอาทีหลัง
ถึงตอนนั้นกูไม่ชายตาแล ว่ากูใจดำไม่ได้นะครับ” โหวิธีจีบขอคนเป็นแฟนหัวหน้าวงกูหรือนี่
ไม่เคยพบเคยเห็นพูดจาโคตรติสส์..ชนิดเอาแต่ใจของตัวเองเป็นที่ตั้ง นึกหรือว่าขู่แบบนี้ไอ้ป๊อปจะหงอให้พี่ครับ..?
“ถ้างั้นก็แล้วแต่พี่เถอะ ผมไม่เหลือทางเลือกแล้วนี่ แต่มีข้อแม้ถ้าจะคบกันก็ต้องทำตัวปกติ
ไม่เปลี่ยนแปลงแตกต่างไปจากเดิมตกลงไหม?”
“พ่องมึง..เด็กสัส! เป็นแฟนกูไม่มีอะไรคืบหน้ากูจะขอคบมึงทำไม
คนเป็นแฟนกันมีบางสิ่งบางอย่างต้องทำร่วมกัน มึงเคยมีแฟนเปล่าวะ”
“ไม่เคยอ่ะ แม่บอกอย่าริรักในวัยเรียนรอให้โตก่อน แปลกอะไรที่ผมไม่มีแฟนครับ
คนส่วนใหญ่ที่ไม่มีก็เยอะแยะ ผมคงไม่ดูประหลาดมั้งพี่”
“อืมปกติดีทุกอย่างไม่ประหลาดหรอก แค่แตกต่างจากตัวผู้ทั่วไป
รูปร่างหน้าตาอย่างมึงคงเฉพาะตัวผู้เท่านั้นล่ะที่มาจีบ
ตัวเมียตัวแม่คงไม่มีใครกล้าจีบคนที่ดูน่ารักเกินหน้าเกินตาหรอกมั้ง..” อนาถตัวเองชะมัด
“ผมไม่เถียงที่มีรุ่นพี่รุ่นน้องผู้ชายมาจีบบ้าง แต่ไม่ใช่สาวๆ จะไม่มีมาจีบผมเสียหน่อย
เพียงแต่ผมยังไม่คิดเลยไม่ตอบรับไมตรีใคร” เรื่องจริงครับ ผมเน้นเรียนเล่นดนตรีนารียังไม่คิด
แปลกอะไรที่อยากใช้เวลาสนุกเฮฮากับเพื่อนฝูง ซึ่งมีความชอบรสนิยมเหมือนกันอย่างกลุ่มเพื่อนสนิทของผม
ดีกว่าเสียเวลาเทคแคร์ดูแลใช้เวลากับแฟน อย่างที่เพื่อนบางคนมันคบกัน
สร้างโลกส่วนตัวของฉันกับเธอ ซึ่งผมยังไม่พร้อมที่จะเป็นแบบนั้น
“มึงต้องรับไมตรีกูแล้ว..จบป่ะ” ว่าแล้วรวบรัดเอาแต่ใจชะมัด
“จบครับ แต่กิจกรรมที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน ผมไม่ค่อยรู้หรอกนะ
ยังไงพี่ก็ช่วยบอกผมหน่อย มีแค่นี่ใช่ป่ะ..ผมจะไปแปรงฟันเข้านอนแล้ว”
“เดี๋ยวกูสอนให้ ของแบบนี้กูสอนมึงแน่ บทเรียนแรกจูบเป็นเพียงบางส่วนที่คนรักต้องทำร่วมกัน”
ผมรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำในทันที ไม่อยู่รอให้ไอ้พี่ร็อคหัวเราะเด็ดขาด บ้าชะมัดของแบบนี้ต้องทำร่วมกันด้วยเหรอ
แล้วต้องบ่อยแค่ไหนวะ เมื่อตะกี้หัวใจกูยังควบคุมให้เป็นปกติไม่ได้เลยนะ แค่นึกถึงก็รู้สึกใจเต้นตึกตักเสียแล้ว
การตกปากรับคำเป็นแฟนกับพี่ร็อค แบบไม่เหลือทางเลือกโดยที่ผมเองยังคงงุนงงปนสับสนอยู่เช่นกัน
ทำไมถึงหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ แต่ผมมีเหตุผลใช้เป็นน้ำหนัก
ที่ไม่ยอมดื้อแพ่งปฏิเสธจริงจังถึงขั้นแตกหักกันไปข้าง นั่นเป็นเพราะผมไม่อยากเสี่ยงโดนพี่เขาเกลียด
แล้วอนาคตของการเป็นนักดนตรีในวงฐานะมือกลองที่ผมใฝ่ฝัน
ก็ต้องล่มสลายกลายเป็นอากาศธาตุไปด้วยเช่นกัน ผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าหากหัวหน้าวงเหม็นขี้หน้า
แล้วจะร่วมวงกันยังไงล่ะ ไอ้ผมมันแค่ตัวประกอบเล็กๆ ที่ฝันใหญ่
จะทำอะไรได้นอกจากเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋ากลับภูมิลำเนาบ้านตัวเอง
ส่วนวงดังอย่าง Lucky One คงไม่จนปัญญาที่จะจ้างมือกลองอาชีพฝีมือดีขั้นเทพมาเล่นแทน
เมืองไทยใช่สิ้นไร้มือกลองเสียหน่อย ผมสิกลายเป็นฝันไม่ไกลไปไม่ถึง
เพราะไม่ยอมเป็นแฟนหัวหน้าวงผู้บ้าอำนาจ นิสัยประหลาดพิลึกอยู่พอสมควร
ไม่คิดไม่ฝันวันดีคืนดีดันเผลอจูบผมเข้า ขอคบเป็นแฟนได้อย่างหน้ามึน โดยที่เราทั้งคู่ยังงงในความสัมพันธ์พอกัน
“สิ่งแรกของคนเป็นแฟนกัน ก่อนนอนต้องไม่ลืมเอ่ยราตรีสวัสดิ์”
เริ่มแล้วครับ พอเข้านอนเหลือดวงไฟริบหรี่ตรงผนัง เสริมบรรยากาศให้เหมาะแก่การเสียตัวขึ้นไปอีก
“ครับ..ฝันดีครับพี่” ไหลตามน้ำ หลังเกร็งนิดๆ
“เดี๋ยว!..ไม่ใช่แค่พูด”
“..>”<!!!..” เริ่มมีเหงื่อผุดซึม
“กูทำให้ดูก่อน..จุ๊บ!..ฝันดีครับป๊อป!” หน้าจะระเบิด จะมาจุ๊บแก้มกูทำม่ายยยย!!
ใจอยากดึงผ้าห่มขึ้นคลุมมิดหัวไปเสียเลย แต่ถ้าหากผมทำแบบนั้นก็เท่ากับผมยอมรับว่าเขิน
รู้สึกแปลกๆ ต่อสิ่งที่ถูกกระทำจากพี่เขา อาจทำให้พี่เขาคิดไปไกลได้
เพื่อไม่ให้เกิดความเข้าใจผิดในเชิงที่จะส่อให้มีความล่อแหลมเป็นอันตรายต่อเสถียรภาพร่างกาย
จึงต้องฝืนยิ้มให้พี่เขาด้วยสภาพที่หน้าเหมือนกำลังจะไหม้เกรียมเป็นเถ้าถ่าน
“มึงจุ๊บกูสิ..ทำแบบตะกี้ ตั้งแต่คืนนี้เรามาบอกราตรีสวัสดิ์กันนะ”
เงิบ! ชนิดถ้านอนชิดขอบเตียงผมคงร่วงลงไปเคร้งเต็ง โดยไม่ต้องสงสัยถึงสาเหตุ
พอจ้องหน้าหนุ่มกล้ามสวยที่โชว์หรา เพราะใส่เสื้อแขนกุดเข้านอน กำลังรอคอยอย่างคาดหวัง
จึงได้แต่ลอบสูดลมหายใจยาวเพิ่มความกล้าให้กับตัวเอง อาการเต้นของหัวใจยังคงไม่ปกติ
ยอมเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้แก้มขาวบรรจงจรดปลายจมูก แล้วสูดหอมแทนการแนบริมฝีปากเหอะ!
“พรืดด!! ฝันดีครับพี่ร็อค” ไอ้หย๋า! ทำไปแล้วรีบหันหลังขวับให้เร็ว ตีเนียนว่ากูหลับล่ะครับพี่ท่าน
“หึหึ!..กอดหน่อยนะ” ไม่ทันอนุญาตก็มีวงแขนใหญ่รวบเอวรั้งเข้าไปแนบชิดแผ่นอกหนา
รับรู้ชัดเจนแบบไม่ต้องหันไปดู ภาพในมโนจนรู้สึกกระจ้อยร่อยลงไปถนัด
ทำไมกูตัวเล็กแบบนี้ จมหายเข้าไปเหมือนพี่เขาเอาไปกกเป็นแม่ไก่ แบบนี้กูจะหลับลงไหม?
เสียงหัวใจแข็งแรงเต้นเป็นจังหวะดังอยู่ในหู เป็นหัวใจของพี่ร็อคที่ผมต้องคอยบังคับการดึงลมหายใจเข้าออกของตัวเอง
ให้มันเป็นจังหวะเดียวกันอย่างเกร็งๆ พะวักพะวงหวั่นหวาดว่าจะมีอะไรตามมาอีกไหมหนอ
สุดท้ายพี่เขาก็แค่กอดผมไว้ในอ้อมแขน ลมหายใจสม่ำเสมอให้รู้ว่าคนด้านหลังที่แนบชิดขณะนี้
เข้าสู่นิทราไปแล้วเรียบร้อย ผมคลายกังวลและผล็อยหลับตามพี่เขาไปในที่สุด
รู้สึกอึดอัดคล้ายกับร่างกายถูกกดทับจากของหนัก จนต้องดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้น
แต่เหมือนเรี่ยวแรงของผมไม่สามารถผลักดันสิ่งนี้ออกไปจากร่างของผมได้
ค่อยปรือตาตื่นสิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ของใครคงเดาไม่ยาก
อยู่ใกล้ชนิดปลายจมูกโด่งชนแก้มพ่นลมหายใจอุ่น แพขนตาหนาหลุบปิดบังดวงตาคมเอาไว้
ริมฝีปากอิ่มได้รูปสีเรื่อผมรู้ดีว่ามันนุ่มและให้ความรู้สึกแบบไหน พานให้หน้าร้อนผ่าวยามที่เผลอไปคิดเข้า
วงแขนสมบูรณ์ด้วยมัดกล้ามงาม พาดผ่านลำตัวผมพร้อมกับท่อนขาแกร่งภายใต้กางเกงนอนผ้าฝ้ายเนื้อดี
ก่ายขวางลำตัวช่วงล่างของผมประหนึ่งหมอนข้างไปแล้ว คือสาเหตุที่ทำให้ผมรู้สึกแบกน้ำหนักเอาไว้
จนอึดอัดหายใจไม่ทั่วท้อง ในวินาทีที่ตื่นเต็มตาจึงไม่ยากนอนต่อ
โดยเฉพาะตอนนี้บางสิ่งบางอย่าง โป่งนูนดุนชิดสะโพกผมจนรับรู้ถึงความแข็ง
เผลอมโนไปถึงขนาดวัตถุที่สำแดงรูปลักษณ์ให้จินตนาการ คือปัญหาที่ทำให้ไม่สามารถนอนนิ่งต่อได้อีกสักวินาที
ค่อยขยับจับชิ้นส่วนของอวัยวะร่างกายรูมเมท ซึ่งกลายเป็นแฟนชั่วข้ามคืนอย่างเบามือยิ่งยวด
เพื่อไม่ต้องการให้คนหลับรู้สึกตัวตื่น แอบมุดตัวรอดออกมาเป็นผลสำเร็จ ก่อนจะจรลีหนีเข้าห้องน้ำไปในชั่วพริบตา
แม่งเอร้ย! อิจฉาว่ะ..พ่อให้มาทำไมขนาดน้าน!!..มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด
“ไงมึง..ตื่นเช้าเชียว” พี่เกรย์ทัก หลังเดินเช็ดหัวด้วยผ้าขนหนูเล็ก คาดว่าน่าจะเพิ่งสระผมมาแหง๋ม
ตรงดิ่งมายังโต๊ะอาหาร ซึ่งปกติมื้อเช้ามีกาแฟ โอวัลติน ขนมปังเนย ไข่ดาว เบคอน
แล้วแต่ใครบริโภคอะไรเตรียมไว้รอบริการโดยฝีมือแม่บ้าน เธอจัดสรรตั้งแต่หกโมงครึ่งเป็นประจำทุกวัน
พวกผมโผล่ออกจากห้องก็มีของเหล่านี้เตรียมรอไว้แล้ว
“เช้าที่ไหน เจ็ดโมงแล้วเนี่ยะ” ตอบไปงั้น ปกติจะออกจากห้องราวเจ็ดโมงครึ่ง
ไม่แปลกที่วันนี้ยังไม่เจ็ดโมง พี่เกรย์พอเห็นผมเข้าถึงได้ถาม
“ทุกทีมึงออกมาเจ็ดโมงครึ่ง สำหรับกูถือว่าเช้าผิดปกติ”
“พี่สังเกตผมขนาดนั้นเชียว” แอบหยอกให้เขินเล่นเสียหน่อย
“มึงรู้เปล่า ในบรรดาพวกกูคนตื่นเช้าสุดคือใคร” พี่เขาเปลี่ยนเรื่อง
“ใครครับ..”
“กูไง..กูตื่นตีห้าครึ่งติดเป็นนิสัย ตั้งแต่สมัยเรียนกระทั่งเดี๋ยวนี้”
“อ่า..ครับ”
“มึงไม่ถามหน่อยเหรอ กูบอกทำไม”
“แล้วพี่บอกผมทำไมครับ” ถามเสียหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าไม่ใส่ใจ
“เพราะกูตื่นเช้าสุด จึงรู้เวลาที่มึงโผล่หัวออกจากห้องยังไงล่ะ”
“อ๋อ..เป็นเช่นนี้เอง” ผมก็เล่นไปกับแกด้วย
“กาแฟแก้วดิ น้ำตาลไม่ต้อง คอฟฟี่เมทไม่ใส่ แฟดำเพียวๆ”
“ให้ผมชงให้หรือครับ แล้วกาแฟกี่ช้อน” ใช้ผมเฉย
“สองช้อน” บริการตามคำสั่ง พี่แกรับแก้วไปค้นเอง พร้อมกับจ้องหน้าผมไปด้วยอย่างพินิจพิเคราะห์
“มองอะไรพี่”
“มึงน่ารักเกินกว่าจะเป็นผู้ชายว่ะ..ป๊อป” สมควรภูมิใจไหม
“ผมเลือกได้ป่ะล่ะ ผมก็อยากหล่อ สูงใหญ่ ดูเท่อย่างพวกพี่นิ”
“มึงเป็นแบบนี้แหละเหมาะแล้ว กูนึกภาพให้มึงมีรูปร่างอย่างที่บอกไม่เข้าจริงๆ
ดูตลกไม่เหมาะกับมึงหรอก ขนาดไอ้ร็อคผู้ซึ่งไม่หวั่นไหวกับใครมานานหลายปี
มันยังเผลอใจให้มึงไปเลย” เอาแล้วไง
“พี่ก็พูดไปเรื่อย พี่เขาไม่คิดอะไรขนาดนั้นหรอก”
“ไม่คิดมันจะกินตับมึงเหรอ..กูคบกันมากี่ปีเคยมีประวัติไหมที่มันจะแดกตับผู้ชาย
มึงคนแรกนะโว้ย ทำเพื่อนกูยอมเปลี่ยนจุดยืนได้”
“ผมไม่รู้ไปสะกิดโดนอะไรพี่เขาเข้านะครับ ถึงได้เปลี่ยนแนวขึ้นมา
เอาเป็นว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่า ว่าแต่พี่คมยังไม่ตื่นหรือพี่” ผมรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ ในขณะที่พี่เกรย์พี่คมยังมีความเข้าใจถึงความสัมพันธ์ของผมกับพี่ร็อค..
ชนิดข้ามขั้นไปไกลกันแล้วเรียบร้อย
“มันมักตื่นเป็นคนสอง ตื่นสายสุดคือไอ้ร็อค”
“ครับ..ว่าแต่วันนี้เราจะซ้อมตามโปรแกรมเดิมใช่ป่ะ”
“อืมวันนี้ซ้อมให้แน่น พรุ่งนี้วันหยุดใครอยากทำอะไรตามสะดวก
พวกกูมีแพลนไปดริ๊งค์ร้านประจำ..มึงจะไปด้วยไหม” มีน้ำใจชวนผมด้วย
“ผมขอบายดีกว่า ผมนัดเพื่อนกลุ่มเดิมไว้แล้ว” ผมได้ไลน์นัดกับพวกไอ้ขิง
ไอ้นิน ไอ้แต๊กไปนั่งชิวๆ ในห้างร้านประจำของพวกเรา
“อืม..อย่าลืมกลับก่อนเที่ยงคืนนะมึง” พี่เขาย้ำเวลากลับ
“ไม่ถึงหรอกพี่ พวกผมเฮฮาไม่มีของมึนเมา ดูหนังสักรอบคงกลับ
ว่าแต่พวกพี่เถอะไปดริ๊งค์แบบนี้ ไม่กว่าทัพนักข่าวกับแฟนคลับตามเหรอ”
“ร้านนี้ของรุ่นพี่พวกกู มีห้องหับมิดชิดใช้บริการกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย
เป็นร้านที่พวกกูเริ่มเล่นดนตรี นานทีขอไปรำลึกอดีตย้อนความหลังกันเสียหน่อย
ไม่ได้ไปปรากฏตัวให้เป็นจุดเด่น สบายใจได้เลย”
“อ๋อเป็นแบบนี้ ไว้โอกาสหน้าผมขอตามย้อนรอยประวัติศาสตร์
จุดกำเนิดของ Lucky One ด้วยนะครับ เสียดายที่ผมติดนัดเพื่อนไว้แล้ว”
“ไม่เป็นไรพวกกูยังจะไปกันอีก ก่อนไปทัวร์คอนเสิร์ตใหญ่”
“ครับ..ไว้ผมไปคราวหน้าแทน” จังหวะพี่คมเดินหน้าใสออกจากห้องมาพอดี
ทำให้ผมกับพี่เกรย์ยุติการสนทนา สนใจสมาชิกที่มาใหม่แทน
“กาแฟกูแก้วดิ” พี่คมหันไปสั่งพี่เกรย์
“จัดให้มันหน่อยไอ้น้อง แบบเดียวของกู” ตกเป็นหน้าที่ผม
คาดว่านับจากนี้คงกลายเป็นแจ๋วชงกาแฟให้พวกพี่เขาตามระเบียบ
“พี่ร็อคกินแบบเดียวพวกพี่หรือเปล่า” ถามเผื่อไว้เลยดีกว่า
“อืม..พวกกู 4 คน บริโภคแบบเดียวกันหมด ที่เน้นกาแฟดำเพราะสมัยเรียนอ่านหนังสือกันดึก
ทำโปรเจคหามรุ่งหามค่ำ เล่นดนตรีช่วงดึกอีกจึงต้องอาศัยกาแฟดำช่วยให้ตาสว่าง เลยติดแบบนี้ไม่เคยเปลี่ยน”
“อ่าครับ..” ยื่นแก้วกาแฟให้พี่คมรับเอาไป
“ขอบใจไอ้น้อง..ผัวมึงล่ะยังไม่ตื่นหืม”
“แค่กๆๆ!!...” สำลักโอวัลตินที่ยกจิบ หน้าดำหน้าแดงเลยกู พี่เกรย์รีบส่งน้ำเปล่าให้ผมทันที
“เฮ้ย! หนักเปล่าวะ..เอ้าค่อยจิบ” ผมรับมาจิบช้าๆ ค่อยดีขึ้นมาก
“อะไรของมึง พูดเรื่องจริงดันสำลัก” พี่คมส่ายหน้าไม่ได้รู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้ผมสำลักเลยสักนิด
“มึงไม่ต้องเน้นฐานะมันขนาดนั้นก็ได้ ถามแค่ไอ้ร็อคยังไม่ตื่นก็พอ
นี่มึงเล่นผัวเต็มปากเต็มคำ เป็นกูก็สำลักหว้า!!” พี่เกรย์ช่วยแก้สถานการณ์
ผมรู้สึกซาบซึ้งชื่นชมพี่เขาอย่างท่วมท้น
“กูไม่ได้พูดพร่ำเพรื่อเสียหน่อย แค่พูดในกลุ่มจะอายไปทำไมกัน ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
มึงเป็นเพื่อนสะใภ้เมียไอ้ร็อค ถือเป็นคนใกล้ชิดคุ้นเคยกับพวกกู ไม่ต้องมาองมาอาย หัดชินไว้ด้วย”
พี่คมแถหน้ามึนมาก ธาตุแท้แต่ละคนโคตรจะตรงไปไหนครับพี่
“มันพูดก็ถูก กับพวกกูมึงไม่ต้องเหนียมไอ้ป๊อป” พี่เกรย์สนับสนุน
“ครับ..ผมจะพยายามทำตัวให้ชิน” ก้มหน้ารับคำอย่างไร้หนทาง
“ขอกาแฟกูแก้ว” มาแล้วครับท่าน ปากพูดดูไม่เจาะจง
แต่สายตากลับจ้องผมแบบนี้เป็นใครไม่ได้ กูอีกแล้วสิที่ต้องบริการ
“ได้ครับพี่” ผมตักกาแฟชงให้ไม่มีงุ่มง่าม เพราะแก้วที่สามแล้วนิ
“มึงไม่ถามสักคำ ว่ากูแดกแบบไหนหืม”
“อ้อ! ผมรู้แล้วครับ กาแฟดำสองช้อน..ไม่ใส่น้ำตาลไม่ใส่เมท”
“มึงรู้ได้ยังไง” สงสัยล่ะสิ..อิอิ!
“ผมถามพี่เกรย์เอาไว้แล้ว” โด่!..ฉลาดหรอกน่า
“น่ารักนี่หว่า..หัดเอาใจแฟนแบบนี้..กูรักกูหลงตายห่า”
“เคร้ง!..เฮ้ย!..” แก้วกาแฟร่วงใส่โต๊ะ หกกระจายดีที่แก้วไม่แตก
“ขอโทษครับ..ผมไม่ได้ตั้งใจ” กุลีกุจอดึงกระดาษทิชชูซับน้ำใหญ่
“กูเพิ่งบอกหยกๆ ให้มึงหัดชินเข้าไว้ ได้เรื่องทันตา” พี่เกรย์ส่ายหัว ใครจะชินเร็วขนาดนั้นวะ
กูไม่เคยมีแฟนมีผัวมาก่อนนี่หว่า..จิ๊!
“ขอโทษครับพี่ เดี๋ยวผมชงให้ใหม่” แก้วใหม่รีบนำเสนอในทันที
“อืม..ขอบใจ” พี่ร็อครับไปโดยไม่ได้ตำหนิในความสะเพร่าของผม
หลังจากนั้นพวกพี่สามคนก็สนใจเสวนาถึงโปรแกรมที่จะไปดริ๊งค์
พูดคุยถึงใครผมไม่คุ้นชื่อไม่รู้จัก น่าจะเป็นกลุ่มเพื่อนสมัยเรียน
โดยมีการส่งสายตาจากคุณแฟนข้ามคืนมาให้ผมเป็นระยะ ผมดันไม่กล้าสบตาด้วยซะงั้น
อธิบายไม่ถูกรู้แต่ในใจมันแปลกๆ หวิวโหวงวูบวาบบ้าบอคอแตก
แบบที่ไม่เคยรู้สึกไม่เคยเกิดอาการประหลาดแบบนี้มาก่อน บอกกับตัวเองในเชิงปลอบใจให้สงบ
สยบความเคลื่อนไหวว่า ‘เป็นแค่ความคึกนึกสนุก ไม่นานพี่เขาก็คงเบื่อกับการล้อเล่นชวนขำแบบนี้ไปเองแหละ’
ขอบคุณมากนะคะ ที่คอยติดตามไถ่ถามทุกข์สุข และสุขภาพกันเสมอมา
พบกันวันพุธ ช่วงนี้กำลังอยู่ในระยะคืบคลาน เหลืออีกไม่เท่าไหร่
เตรียมช้อนซดมาม่ากันได้เลยค่ะ ตราบใดที่พี่ร็อคยังเป็นมนุษย์
ย่อมมีรัก โลภ โกรธ หลง ตราบใดที่โลกนี้มีคนขี้อิจฉา เห็นแก่ตัว
และคิดร้ายทำลายคนอื่น เพื่อตัวเองแล้วล่ะก็ ตราบนั้นย่อมมีเหยื่อ
เป็นแพะรับกรรมเช่นเดียวกัน
รักและคิดถึงแฟนนิยายทุกท่านเช่นกัน :mew1: :mew1:
-
พี่ร็อคมันเอาจริง เชื่อป้าเถอะป็อป
-
ป๊อบเอ้ยสงสัยจะได้โดนกินตับจริงแน่ ๆ
-
กำลังคิดถึงน้องป๊อบกะพี่ร็อคอยู่พอดีเลย ><
-
อุ๊ต๊ะ อ่านไปยิ้มไปแหมะ น่ารักอ่ะ ฟินอ่ะ :hao7:
ไปๆมาๆ ไม่ใช่ว่ามือกลองกะเพลงไปอยู่กะอีกฝ่ายนุงเน๊าะ มโนวุ้ย ฮ่าๆๆๆ
:3123: มาต่อไวไวเน้อ จะรอฟิน น้องป๊อกกะพี่ร็อค อิอิ :impress2:
-
พี่ร็อคของเรารุกหนักจริงๆ
ขอเป็นแฟนแบบนี้ มันก็... เอิ่มนะ...
ปล. รอตอนต่อไปจ้า :L2:
-
สนุกๆรออยู่น๊า
-
มาม่าจะมาแล้ว มาเร็วจังพี่ร็อคเพิ่งจะขอป๊อปเป็นแฟนเอง น่าจะให้เวลานานจะได้มีหวานมั่ง :hao4:
-
อิพี่ร๊อค ใจเย็นดิ น้องกลัวนะ :m16:
-
ฉันเกลียดมาม่า ม่ายนะ
-
o13 ให้กับตรรกะความมั่วเนียนของพี่ร็อค
-
:hao3:พี่ร็อคเริ่มรุกคืบอย่างรวดเร็วมิน่าน้องป๊อบเริ่มเป๋แระ
-
พี่ร็อคๆๆๆๆ
-
ผ่านไปไม่กี่คืนพี่ร็อคตีเนียนเอาน้องมาคบด้วยได้ละ :hao6:
แสดงว่าอีกไม่ได้คู่นี้ได้กินตับกันของแท้
ก่อนจะมาม่าชามใหญ่ใช่มั้ยคะ :ling3:
เอาใจช่วยน้องป๊อป ร็อคอย่าใจร้ายกับน้องมากนะ
บวกเป็ด
:pig4:
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :กอด1:
-
มาม่าเหรอ พี่ร๊อคตั้งใจใช่เปล่าหรือรู้ว่าน้องเป็นใครใช่มั้ย
-
พี่ร็อคโหดว่ะ 5555555
ทำใจเหอะป็อป
-
น้องป็อบเหมือนโดนมัดมือชกเลย พี่ร็อคเผด็จการอะ o22 กะหวังว่าพี่แกจะจริงใจกับน้องน๊าา
-
ปฏิเสธพี่ร็อคหัวชนฝา
แต่ว่าในใจแอบหวั่นไหวนะน้องป๊อปปปป
ดูทรงแร้วไม่น่ารอดมือพี่ร็อคไปได้
55555555
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
มาม่าไม่เอาถ้วยใหญ่นะ
ขอเล็กๆพอ
-
เอ่อ คือ ..... นี่วิธีขอเป็นแฟนเรอะ แน่ใจนะ !!?
-
ป๊อปเสียจูบแรกและยังถูกบังคับให้เป็นแฟนอีก พี่ร็อคก็ช่างมัดมือชกซะจริง
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
การขอป๊อบเป็นแฟนของพี่อินดี้มากค่ะ สุดยอดด !!
-
ฟินเลย
-
อย่าดราม่าหนักเลยนะคะ ให้มีคนอยู่ข้างป๊อปด้วยนะ แค่ใครเป็นคนทำเรื่องมันก็หนักพออยู่แล้ว :เฮ้อ: ตอนนี้อ่านทุกตอนก็คิดถึงเพลงที่ป๊อปเปิดให้เพื่อนฟังว่ามันจะเอาไปทำเพลงก่อนแล้วเกิดประเด็นทุกที :katai1: กลัวจริงๆนะ ใครหักหลังก็เจ็บไม่เท่ากับคนรัก เพื่อนสนิท พ่อแม่พี่น้องที่สนิทกันทำหรอก :ling3:
-
เป็นแฟนกันจริงๆแล้ว
พี่ร็อคเนียนมาก
-
ตาซื่อ พอจ้องก็นึกอยากจูบขึ้นมาดื้อๆ :-[ :-[ :-[
-
Rrrrrrrr..ฉันรู้..เธอคิดถึงเขาอยู่ มองดูก็รู้เธอเหงาหัวใจ
จะมีใครปวดร้าวเช่นฉัน ที่เห็นเงาในตาเธอนั้น ไม่ใช่ฉัน..แต่เป็นเขาในอดีต
ฉันรู้..เธอคิดถึงเขาอยู่ มองดูก็รู้เธอเหงาหัวใจ จะมีใครปวดร้าวเช่นฉัน
อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น ให้เป็นฉัน..ใช่เป็นเขาในอดีต
สิ่งที่ทำ..เพื่อเธอ ไม่เคยเรียกร้องใดเลย อยากจะเผยหัวใจ ให้เธอได้รู้สักครั้ง
ว่าใจดวงนี้มันทรมาน ซมซานปวดร้าวเกินใครจะเข้าใจฉัน
ไม่อยากเห็นภาพเธอเหงา เห็นเธอนั่งเคล้าน้ำตา เพียงปรารถนา แค่เห็น..รอยยิ้มในแววตาเธอ
ขอสักครั้งได้ไหม รอยยิ้ม..ที่หายไปนาน Rrr
(อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น
อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น..ให้เป็นฉัน..ใช่เป็นเขาในอดีตตตตตต...Rrrrrrr!!!!...
เปิดตอนใหม่มา...ต้องตกใจกับเนื้อเพลงยืดยาวที่ขึ้นต้นบรรทัดแรกเลย
หลังจากที่นั่งฟังเพลงนี้ไปหลายสิบรอบได้ ก็คิดว่าอยากได้เนื้อเพลงมานั่งร้องตามบ้างเหมือนกัน
สุดท้ายความปรารถนาก็สมดังใจ ...มโนว่าน้องป๊อปต้องร้องเพราะมากแน่ๆถึงทำพี่ร็อคเคลิ้มนานขนาดนั้น
บร๊ะเจ้า!!! คนอ่านตกใจค่ะ ตกใจชนิดที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ดีที่มีสติพอจะรั้งตัวเองให้นั่งอยู่บนเก้าอี้ได้ต่อไป
ไม่งั้นมีหวังล้มหน้าคะมำกระแทกพื้นเพราะจูบกะทันหัวของพี่ร็อคเป็นแน่แท้ :katai1:
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ร็อครุกเร็วเกินไปแล้ว ทั้งรุกทั้งจัดหนักทั้งคำพูดแบบนี้น้องป๊อปก็ตั้งรับลำบากสิคะ
อย่างพี่ร็อคนี่ผ่านประสบการณ์มาก่อนอย่างช่ำชองแล้ว็น่าจะค่อยเป็นค่อยไปไม่ดีกว่าหรอ
แบบนี้เดี๋ยวน้องป๊อปก็ตกใจวิ่งหนีกันพอดี จะล่อให้เหยื่อติดกับก็ต้องใจเย็นอดทนรอหน่อยสิพ่อคุ๊ณ
นี่อะไรคะ เอะอะก็จะเอาตามใจตัวเองทันทีเลย โอ๊ยยย ได้แฟนอย่างพี่ร็อคนี่คงต้องทำใจอย่าง...
ก็คุณพี่เค้าออกแนวเอาแต่ใจซะขนาดนี้ นี่ถ้าผ่านวันคืนไปเรื่อยๆคงมีอาการหึงหวงตามมาเป็นลำดับอย่างแน่นอน
แต่ประเด็นที่ตกใจนอกเหนือไปจากจูบกะทันหันของพี่ร็อคก็คงเป็นการขอเป็นแฟนกับน้องป๊อปนี่แหละ
โอ้ว์มายด์!! พี่ร็อคเค้ารุกหนักจริงๆเว้ย มาแนวนี้ใครไม่เขินไม่ตกใจก็บ้าไปแล้ว บอกตรงคนอ่านช็อค
เกิดอะไรขึ้นกับพี่ร็อคล่ะนี่ กับคุณราณีนี่ยังไง ตัดใจได้แล้ว?? พยายามไม่สนใจ?? อยากหาใครมาแทนเพื่อจะลืมคนเก่า??
ซึ่งคิดว่าประเด็นต่างๆที่เดามานี่ไม่ใช่ทั้งหมดเลย เพราะพี่ร็อคก็บอกกับป๊อปตรงๆไปแล้วว่าแค่อยากคยด้วยเท่านั้น
อยากจะรู้นักว่านัยต์ตาใสซื่อของน้องป๊อปนี่เป็นยังไง ถึงทำให้ใจพี่ร็อคสั่นจนต้องเอื้อมหน้าเข้าไปจูบให้สักทีเป็นการเอาคืน
ทั้งหมดทั้งมวลยังเป็นอะไรที่ต้องรอการพิสูจน์กันต่อไป (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหน เรื่องนี้ต้องขึ้นอยู่กับพี่ร็อคด้วย)
แต่ทั้งนี้ จากท่าทางการปฏิเสธในตอนแรกจองน้องป๊อป ดูก็รู้เลยว่าน้องป๊อปไม่ใช่คนฝักใฝ่ในเพศเดียวกัน
แถมยังกล้าบอกกับพี่ร็อคไปตรงๆเลยว่าตัวเองไม่มีทางชอบผู้ชายอย่างแน่นอน แมนทั้งแท่งและแมนเต็มร้อยด้วย
อันที่จริงคนอ่านก็อยากจะเชื่ออยู่หรอกนะ ถ้าไม่ติดว่าน้องป๊อปน่ารักหน้าหวานเกินชายทั่วไปก็คงจะมีแฟนเป็นสิบไปแล้ว
เปอร์เซนของคนเข้ามาจีบส่วนมากก็เป็นเพศเดียวกันทั้งนั้น ขนาดคนอย่างพี่ร็อคที่ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนมาก่อน
ยังต้องหวั่นไหวให้กับน้องป๊อปคนนี้เลย คิดดู๊!!! น้องป๊อปเป็นบุรุษเพศที่มีฟีโรโมนรุนแรงกับผู้ชายทุกคนเป็นอย่างมาก
แอบกังวลอยู่เหมือนกันว่าจะมีวันที่น้องป๊อปหันมาสนใจพี่ร็อคบ้างมั้ย เพราะถึงจะเป็นแฟนกันแล้ว
แต่นั่นเป็นแค่ความต้องการของพี่ร็อคแค่คนเดียว พูดให้ถูกก็คือน้องป๊อปโดนบังคับให้ตกลงนั่นแหละ
ดูจะเป็นไปได้ยากมากกับพัฒนาการของสองคนนี้ แต่ตอนหลังนี่คนอ่านสัมผัสความรู้สึกละเอียดอ่อนบางอย่างได้น้า
นั่นแน่ น้องป๊อปเริ่มหวั่นไหวให้กับพี่ร็อคสุดหล่อคนนี้แล้วใช่มั้ยล่ะ บอกมาซะดีๆ...ถ้าปากแข็งเดี๋ยวจับตีก้นซะให้เข็ด
ทั้งนี้ทั้งนั้น เชื่อว่าอีกไม่นานน้องป๊อปต้องรู้สึกดีๆกับพี่ร็อคเป็นแน่แท้
โดยส่วนตัว กับการที่ร็อคตัดสินใจขอน้องป๊อปเป็นแฟน เรื่องนี้อยู่เกินความคาดหมายของคนอ่านจริงๆ
เพราะเท่าที่รู้ข้อมูลมา ร็อคแมนเต็มร้อยอย่างแน่นอน เคยมีแฟนหลายคนทั้งเล่นๆและจริงจังอย่างคุณราณี
แต่ทั้งหมดทั้งมวลแฟนของร็อคก็เป็นผู้หญิงทั้งนั้น ...จนน้องป๊อปเข้ามาป่วนในหัวใจพี่ร็อคนี่แหละน้าาาา
เรื่องนี้ต่อให้ร็อคเป็นแฟนกับน้องป๊อป คนอ่านก็การันตีเหมือนเดิมว่าร็อคแมนเต็มร้อย!!
เรื่องของเรื่องมันไม่ได้อยู่ที่ว่าผู้ชายสองคนคบกันแล้วต้องเป็นเกย์ไปหมดในสายตาของคนอื่น
คำว่าเกย์น่าจะจำกัดความได้ว่า ผู้ชายที่มีใจรักกับเพศเดียวกัน และคนที่จะเป็นแฟนด้วยต้องเป็นเพศเดียวกันเท่านั้น
แน่นอนว่าเกย์ก็ต้องชอบผู้ชายมานานแล้วด้วย แต่กับร็อคนี่ไม่ใช่ เกย์ไม่สามารถจำกัดนิยามของคำว่าร็อคได้ชัดเจน
และเกย์ก็ไม่ใช่ตัวตนของร็อคที่คนอื่นๆจะจำกัดความให้...
เรื่องนี้ค่อนข้างละเอียดอ่อนและอธิบายให้เข้าใจได้ยาก แต่ในมุมมองนี้คนอ่านเข้าใจดีนะว่าเป็นยังไง
ร็อคก็แค่ผู้ชายคนนึงที่ชอบผู้หญิงเป็นเรื่องปกติ เพียงแต่เริ่มมีความรู้สึกพิเศษกับผู้ชายด้วยกันเท่านั้น
เป็นแค่ผู้ชายคนเดียวที่ร็อคคิดจะรู้สึกพิเศษดีด้วย เพราะคนอ่านมั่นใจเต็มร้อยว่าต่อให้มีผู้ชายที่น่ารักกว่าป๊อปเป็นล้านเท่า
ยังไงร็อคก็ไม่มีวันสนใจหรอก เพราะฉะนั้นคำว่าเกย์ เพศที่สาม ก็ไม่สามารถเอามาใช้กับพี่ร็อคได้
เป็นอันเข้าใจตรงกันดีแล้วสินะ... :katai2-1:
ส่วนเรื่องอุปสรรค ความดราม่าที่พร้อมต่อคิวกันเข้ามาเสิร์ฟอยู่ตรงหน้า
แอบลุ้นๆในใจอยู่เหมือนกันว่ามันจะมาอีหรอบไหนน้อ ...
ไม่อยากคิดว่าจะมาเร็วทันเหตุการณ์ที่จะถึงนี้ เรื่องที่น้องป๊อปนัดเพื่อนไปเที่ยวกันในวันหยุดนี่แหละ
อาจจะไม่ใช่ก็ได้ แต่ถ้าใช่นี่สิจะเป็นเรื่องอะไร
โอ๊ยยยย ค้างสุดๆเลย อยากอ่านต่อไวๆแล้ว ขอแค่ไวไวก่อนก็ได้น้อ
ส่วนมาม่ารสน้ำข้นค่อยใช้เสิร์ฟตอนหลังนี่จะดีกว่า *อาการหัวใจบีบรัดรุนแรงจะทำงานได้ดีมาก*
:m15: ก็ขอว่าพี่ร็อคจะไม่ทำอะไรรุนแรงกับน้องป๊อปจนช้ำไปก่อนก็แล้วกัน
ว่าแต่....
เมื่อไหร่พี่ร็อคจะได้กินตับน้องป๊อปสมใจอยากกันสักที :oo1:
ที่ถามนี่ไม่หื่นนะไม่หื่น เป็นแค่ฉากใดฉากหนึ่งที่เรียกเลือดออกจากร่าง...ก็เท่านั้น
-
เพลงเพราะมาก ฟังซ้ำไปมาอยู่นานเลย o13
กำลังน่ารัก ไม่อยากมาม่าเลย :ling3:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
อ่านทันแล้ว
เพลงเพราะมากๆเลย ชอบๆ
หาโหลดได้ไหม อิอิ ชอบเพลงจริงๆ
ส่วนเรื่องมาม่าที่จะมาถึง
คิดได้2เรื่อง คือ
1.เรื่องเพลงที่นายเอกของเราเอาให้เพื่อนฟัง
แล้วเพื่อนนายเอกของเราก็ชิงเอาเพลงเป็นของตัวเองแทน(ข้อนี้เป็นไปได้สูง)
2.เรื่องที่นายเอกของเราเป็นหลานของแฟนเก่าพระเอก
เพราะคิดว่ายังไม่มีใครรู้เลยว่านายเอกของเราเป็นหลานของรองผู้บริหาร
ปล.ชอบมากๆติดตามเสมอครับ
-
ขอยืมวิธีของพี่ร็อคไปใช้หน่อยจิครับ
ไม่แน่ใจว่าเอาไปใช้จะได้แฟนกลับมาหรือได้..กำปั้นหลุนๆ ง่ะ :ling3: o13 o13
-
พี่ร็อคเริ่มหลงเด็ก
o13
-
ยังไม่อยากซดมาม่าเลย
ขอแค่ชามเล็กๆได้ม่ะ อย่าถึงต้องชามโตเลย
กินมาม่ามากไม่ดีนะ ผงชูรสเยอะ ผมจะร่วงเอา :z10:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..11
[ถึงห้างหรือยัง]
พี่ร็อคโทรมา เพิ่งลงจากแท็กซี่ก็มีสายเข้า ก่อนที่จะออกจากเพ้นท์เฮ้าส์พี่เขาขอเบอร์ผมไว้
ให้เหตุผลสั้นๆ เป็นแฟนกันต้องมีเบอร์ของกันและกัน พร้อมกับให้ผมเมมเบอร์พี่เขาเอาไว้ด้วย
“เพิ่งลงแท็กซี่พี่” คุยไปด้วยเดินเข้าห้างดิ่งไปจุดนัดด้วย พวกไอ้ขิงมันมาถึงกันแล้ว บอกให้ผมรีบไปเจอที่ร้านประจำ
[ขอโทษที่กูไม่ได้ไปส่ง ลำบากมึงต้องนั่งแท็กซี่ไปเอง] อารมณ์ไหนของเขาวะ!
“ไม่เป็นไรพี่ ขืนให้พี่มาส่งอาจเจอเรื่องยุ่งยากเสียมากกว่า”
[ยุ่งยากไรวะ?..หรือมึงแอบมีกิ๊ก] คิดไปได้
“คนละเรื่องเหอะ ผมหมายถึงหากมีนักข่าวหรือพวกที่ติดตามการเคลื่อนไหวของพี่รู้เข้า
ไม่วุ่นวายหรือไง..ครับ” คนดังทำอะไรก็ลำบาก
[อ้อ! แล้วไป..กูนึกว่ามึงมีเรื่องปกปิดกูอยู่] คิดเยอะยังกะคนแก่
“ผมไปมีอะไรปิดบังพี่กันเล่า..กิ๊กเกิ๊กที่ไหน แฟนยังไม่เคยมี”
[ไม่มีก็ดีแล้ว..ก่อนกลับโทรบอกกูด้วย] ต้องรายงานทุกฝีก้าวเชียว
“ครับ” แต่ก็โอเคนะ นอกจากแม่ผมไม่มีใครให้คอยรายงานชีวิตความเป็นอยู่
ตอนนี้ทำให้รู้สึกว่ามีใครอีกคนคอยห่วงใยเราอยู่..รู้สึกดีพิลึก
“มาช้านะมึง ไอ้ศิลปินดัง” พอถึงโต๊ะไอ้นินประเดิมคนแรก
“ช้าห่าไรกูไม่ได้เลท พวกมึงมาเร็วกว่าเวลานัด..ขอโทษกูยังไม่ได้เปิดตัวเป็นศิลปิน
ยังเหลืออีกตั้งสามอาทิตย์ มึงสิไหนบอกกูจะออกซิงเกิลใหม่เร็วๆ นี้แล้วไม่ใช่นิ” ผมย้อนมันทันที
“เออดิ..ถึงต้องนัดเจอก๊วนรวมกลุ่มล่วงหน้า หลังจากนี้เกรงพวกกูไม่มีเวลา สำคัญมึงเองก็ด้วย”
ไอ้แต๊กเสริมขึ้นบ้าง ส่วนไอ้ขิงยังคงนั่งยิ้มให้ผมหุบปากนิ่งกลัวพิกุลร่วง อดใจไม่ไหวยื่นมือกะตบหัวสักป๊าบ
บังอาจเซทผมมาซะหล่อเฟี้ยว ออร่าศิลปินบรรเจิด..เห็นแล้วพานนึกหมั่นไส้
“ทำเป็นแอ็คห่าขิง เปลี่ยนลุคซะหล่อ เพื่อนกูกำลังจะเป็นนักร้องดังแล้วสิท่า
ว่าแต่ซิงเกิลที่พวกมึงเตรียมปล่อยออกสู่ตลาดขอกูฟังหน่อยดิ เพลงเพราะแค่ไหนวะ”
มันเบี่ยงหัวหลบมือผมอย่างรู้ทัน เฉียดไปหวุดหวิด แต่มันไม่ได้โกรธ..ที่ผมบังอาจจะตบกบาลมันเลยสักนิด
“ไม่ได้!..ของแบบนี้ต้องเซอร์ไพรส์ ให้มึงฟังก่อนอดตื่นเต้นกันพอดี
กูอยากให้มึงรอฟังผลงานชุดแรกของพวกเรา ด้วยใจจดจ่อ” ไอ้ขิงเริ่มมีบท
“โด่! ทำเป็นกั๊ก..ทีเพลงของพี่ร็อคกูไม่ยักหวงมึง..สัสขิง!”
“มันคนละเคสโว้ย! เพลงพี่ร็อคเขาเป็นต้นตำรับซึ่งเป็นไอดอลของพวกเราทุกคน
ส่วนเพลงกูกำลังจะเข้าสู่วงการใหม่แกะกล่อง”
“เหตุผลเหี้ยไรของมึง” ผมอดค้านไม่ได้
“เหตุผลแบบกูนี่แหละ ยังไงมึงต้องรอฟังพร้อมคนทั่วประเทศ”
“พูดเหมือนกับกูไม่ใช่เพื่อนมึงนิ” ผมค้อนให้มันอย่างงอนๆ
“อย่ามาแต๋วใส่กูป๊อป มึงเป็นเพื่อนกูเสมอ ถ้าไม่เพราะมึงกูคงไม่ดิ้นรนจนทำให้พวกเรามาอยู่ตรงจุดนี้หรอก
ขอให้มึงมั่นใจได้ไม่ว่ามึงจะไปไกลแค่ไหน กูกับไอ้แต๊ก ไอ้นิน จะต้องไปอยู่ในจุดที่มึงยืนอยู่เช่นเดียวกัน
แต่ไม่ใช่เพราะอิจฉานะเว้ย! อย่าเพิ่งคิดแบบนั้น ที่กูทำเป็นเพราะกูต้องการไปอยู่ในจุดเดียวกับมึง
เราจะได้ไม่ห่างไกลกันเข้าใจความรู้สึกกูไหมป๊อป”
ผมฟังไปก็แอบงง? ไอ้ขิงมันเป็นเพื่อนผมตั้งแต่ม.1 สนิทกันมากเพราะมันคอยช่วยเหลือผมทุกอย่าง
แม้กระทั่งกันพวกที่เข้ามาจีบมาทำรุ่มร่ามใส่ผม โดยไม่เกรงมีเรื่องชกต่อยกับใคร ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง
มันคือเพื่อนที่ผมวางใจและสนิทมากที่สุด พอผมออกปากชอบวง Lucky One ชอบลีลาการร้องและเสียงพี่ร็อค
มันก็ชวนผมไปเรียนดนตรี พร้อมกับดึงไอ้แต๊ก ไอ้นิน มาร่วมก๊วนตั้งวงของเราขึ้น โดยเป็นนอมินีของ Lucky One
นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่ได้มันผมก็คงไม่มีวันนี้ ด้วยพื้นฐานต่อให้ชื่นชอบมากแค่ไหน ผมคงไม่มีวิธีการที่จะแสดงออก
โดยรวมสมัครพรรคพวกตั้งวงได้แน่นอน ภาวะผู้นำของผมแทบเป็นศูนย์
ยกเว้นมีใครนำแล้วให้ผมเป็นผู้ตามเราไม่ว่ากัน..ผมถึงได้มีพวกมันและมีวันนี้ขึ้นมา
“เอ้าผัวเมียคู่นี้ไม่เจอหน้าไม่กี่อาทิตย์ สร้างโลกส่วนตัวให้พวกกูเป็นสักขีพยานอีกตามเคย
พอก่อนกูแดกข้าวรู้แค่รสหวานชวนเลี่ยนสาด” ไอ้แต๊กมันเบรก..ชนิดผมต้องง้างมือกะเบิดกะโหลกมันซักที
“หยุดไอ้ป๊อป!..อย่าคิดปีนเกลียวตบหัวเพื่อนผัวเป็นอันขาด”
“สัส!..ขืนมึงล้อกูอย่างนี้อีก กูไม่แค่ตบกะโหลกขอถีบหงายหลังตกเก้าอี้สักทีเหอะ” กระดิกเท้าตั้งท่าขู่
ไม่คิดทำจริงหรอก ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกไอ้แต๊ก ไอ้นินมันมักล้อผมกับไอ้ขิงแบบนี้ ฟังชินแล้วด้วยซ้ำ
มันคงเห็นผมสองคนตัวติดกันไม่ห่าง ยิ่งไอ้ขิงคอยดูแลผมเหมือนพี่ชาย กลายเป็นให้พวกมันจับคู่แซวอยู่บ่อยๆ
แต่มันมักทำเฉพาะเวลาอยู่ในกลุ่มเท่านั้น
“หึหึ! มึงอย่าไปโมโหมันกินดีกว่า กูสั่งของโปรดเตรียมไว้เรียบร้อย
มาเถอะที่รักกินเสร็จค่อยไปดูรอบหนัง อยากดูเรื่องไหนพี่ขิงตามใจป๊อป”
ไอ้นี่ก็อีกคน นอกจากไม่อายดันสมยอมรับลูกไอ้แต๊กสีหน้าระรื่น
มันบอกผมว่าหากโมโหหรือโกรธไปกับการล้อเลียน ยิ่งทำให้พวกมันได้ใจล้อหนักไม่มีเลิกลา
รับลูกเล่นไปกับมันก็จะชินไปเอง ผมไม่ยักเห็นมันชินจนมันสองคนลดการล้อลงแม้แต่น้อย
ได้โอกาสเป็นหยิบมาพูดขึ้นประจำ
“เชื่อฟังผัวมึงสิป๊อป..ทีพวกกูแม่งห้ามสั่งเยอะ กับมึงมันเตรียมไว้ให้ดิบดี ถ้าวันนี้มันไม่ใจป้ำรับเป็นเจ้ามือล่ะก็
กูกับไอ้นินไม่มีวันยอมแน่” ไอ้แต๊กพูดสีหน้าหงิกงอ ผมอดหัวเราะท่าทางของมันเผลอยิ้มอารมณ์ดี
“มึงจะเลี้ยงทำไม หารกันออกดิ” ถึงจะรู้ฐานะทางบ้านไอ้ขิงมีอันจะกินเข้าขั้นเศรษฐี
จะว่าไปโรงเรียนผมล้วนลูกคนมีตังค์มาเรียนส่วนใหญ่ ถึงยังไงผมพอมีเงินจ่ายเช่นกัน ไม่สมควรให้มันมาเลี้ยง
“ให้กูเป็นเจ้าภาพ ฉลองที่พวกเราเดินทางบนถนนของความฝันกันพร้อมหน้า
ถึงแม้มึงเป็นเพียงคนเดียวที่แยกตัวไป ไม่ได้อยู่ในวงพวกเรา อย่างน้อยที่มีวันนี้ได้
เราเริ่มความฝันมาด้วยกัน ไม่มีวันที่มิตรภาพระหว่างพวกเราจะจางหาย รับปากกูได้ไหมป๊อป
ความเป็นเพื่อนของเราไม่มีสิ่งใดมาทำลายลงได้” ไอ้ขิงพูดด้วยสีหน้าจริงจังมาก
จนรู้สึกมันให้ความสำคัญกับประโยชน์ที่พูดเป็นพิเศษ
“เป็นห่าไรของมึงขิง พูดอย่างกับจะมีเรื่องทำให้เราบาดหมางกัน” อดถามไม่ได้
ท่าทางขึงขังน้อยครั้งจะเห็นมันแสดงออกแบบนี้
“กูพูดเผื่อไว้..มึงก็รู้ค่ายเพลงที่พวกกูสังกัดเป็นคู่แข่งค่ายพี่ร็อค ในแวดวงบันเทิงเราเป็นคู่แข่งกัน
แต่มิตรภาพส่วนตัวเราเป็นเพื่อนสนิทคบหากันมานาน มีอีกเรื่องที่กูไม่ได้บอกมึง
พวกกูทั้งสามคนคงไม่ได้เรียนม.6 ที่โรงเรียนเดิมอีกแล้ว ผู้จัดการวงเดินเรื่องให้พวกกูสอบเทียบวุฒิม.ปลาย
เพื่อสมัครเรียนมหาลัยเอกชน เพราะสะดวกในการทำงานควบคู่การเรียน
เวลาที่เราจะเจอกันในโรงเรียนคงไม่มีแล้วป๊อป ถึงยังไงพวกกูก็จะนัดเจอกับมึงถ้ามีเวลาว่าง
มึงจำคำพูดกูไว้มึงคือเพื่อนที่กู..รัก” มันพูดซะซึ้งจนผมพานเขินเลยเหอะ เล่นพูดแล้วมองด้วยสายตาไม่ปกติ
เหมือนจะย้ำให้ผมรู้ว่ามันกับพวกไอ้แต๊ก ไอ้นิน จะไม่ลืมความเป็นเพื่อนระหว่างเราที่คบหากันมานาน
ผมก็คิดไม่ต่างกันหรอก ไม่ว่าจะยืนอยู่ตรงจุดไหนก็ไม่มีทางละทิ้งความเป็นเพื่อนของเราโดยเด็ดขาด
ไม่ใช่เพิ่งรู้จักเราต่างเติบโตมาด้วยกัน มีความฝันเหมือนกัน พอฟังเหตุผลของมันผมก็หมดข้อสงสัย
เพราะเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงกันไม่ได้
“กูรู้สึกใจหายว่ะ ที่จะไม่ได้เจอพวกมึงเทอมหน้า นึกว่ายังคงเรียนเหมือนเดิมตามปกติ
ตกลงพวกมึงสอบเทียบ เพื่อสมัครมหาลัยจริงเหรอ” ผมย้ำต้องการให้แน่ใจ ทำไมเรื่องแบบนี้มีแต่พวกมัน
ไม่ยักเห็นพี่ตาลทำให้ผมเลยครับ หรือว่าผมยังไม่อยู่ในข่ายที่ทางค่ายมั่นใจร่วมวง
ยังอยู่ระหว่างการทดสอบก็ไม่รู้สิ ชักหวาดระแวงเหมือนกัน
“อืม..พวกกูคงไม่มีเวลาไปเรียนปกติ ตารางไม่สอดคล้องกับงานที่ต้องเดินสายโชว์ตัว
เป็นนโยบายของค่ายกำหนดให้ศิลปินเตรียมพร้อมในการร่วมงานกับทางค่าย
มึงเองกูคิดว่าคงไม่ต่างกันหรอก แค่ยังไม่ได้บอก”
ในนินเป็นคนแจงรายละเอียดให้ผมฟัง อาจจะเป็นอย่างที่มันพูด
เร็วๆ นี้ถ้าทางผู้บริหารและทางพี่ๆ ในวงยืนยันเห็นพ้องต้องกันว่าเป็นผมที่จะร่วมเป็นหนึ่งในวงโดยสมบูรณ์
ผมก็คงต้องเตรียมเทียบเข้าเรียนมหาลัยเอกชนเพื่อสะดวกในการทำงานในฐานะมือกลองบอยแบนด์ดังอีกคน...
“แยกย้ายตรงนี้เลย” ไอ้ขิงพูดขึ้น หลังดูหนังจบปาเข้าไปทุ่มเศษทานมื้อค่ำเสร็จ
พวกเราก็พากันมายังลานจอดรถ
“กูกับไอ้นินไปนะป๊อป มึงอย่าสวีทกับผัวมากล่ะ” ไอ้แต๊กเหี้ยครับ
“พ่อง!!..มึงแหนะ” มันแซวผมกับไอ้ขิง ดันมีผมเหวี่ยงอยู่คนเดียว
ไอ้ขิงยืนยิ้มยักคิ้วให้ไอ้ห่าแต๊กอย่างเห็นเป็นเรื่องขำ อดีตหัวหน้าวงอาสาไปส่งผมที่บ้านครับ
วันนี้มันขับรถหรูมาเอง ส่วนไอ้ห่าแต๊กกับไอ้นินพากันหัวเราะท่าทางเหวี่ยงของผมอย่างไม่สำนึก
ก่อนจะกอดคอกันเดินไปขึ้นรถ
“ไปเถอะ รถกูจอดโน้น” ไอ้ขิงรวบคอผมรั้งไปอีกทาง มันอารมณ์ดีมีความสุขจนออกนอกหน้า
คงดีใจที่ได้ออกอัลบั้มในฐานะนักร้องนำดังฝัน
“มึงกลับบ้านพักวันไหน” ระหว่างขับรถ เปิดเพลงสากลฟังสบายๆ
มือกำพวงมาลัยเคาะจังหวะท่าทางสุนทรีเป็นพิเศษ มันมีความสุขแบบนี้ ผมพลอยดีใจไปกับพวกมันด้วย
“พรุ่งนี้บ่ายต้องกลับแล้ว หลังจากนี้คงไม่ได้ออกมานอนบ้านยันทัวร์คอนเสิร์ตจบนั่นแหละ”
ผมไม่มีโปรแกรมหยุดพักแล้ว ความจริงถ้าแม่ไม่โทรถาม เพราะไปรู้ว่าตารางผมมีวันหยุดคือวันนี้กับพรุ่งนี้อีกวัน
ผมคงไม่กลับบ้านคิดว่าแม่งานยุ่งเสียอีก โชคดีแม่เคลียร์งานไว้ล่วงหน้า
จึงตั้งใจกลับไปพูดคุยใช้เวลาร่วมกันเสียหน่อย ไม่ได้คาดการณ์เอาไว้ก่อน
“ถ้างั้นพรุ่งนี้กูมารับมึงไปส่งนะ” รู้สึกมันอยากบริการผมเสียจริง
“มึงเสียเวลาเทียวไปเทียวมาทำไม กูนั่งแท็กซี่ม้วนเดียวจบไม่ง่ายกว่าเหรอไง เสียเวลาเปล่าๆ”
ผมไม่มีความจำเป็นต้องรบกวนมันอีก
“เสียเวลาห่าไรพรุ่งนี้กูว่างยันเย็น ให้กูไปส่ง..กูอยากเจอพี่เขาด้วย
มึงคงไม่ปฏิเสธเพราะไม่อยากให้กูใกล้ชิดพวกพี่เขาใช่ป่ะ” คิดไปนั่น
“กูจะคิดแบบนั้นทำไม มึงอยากมาก็มา กูออกบ่ายโมง”
“อืม..ฮึมฮือๆๆ” หันมายิ้มหล่อให้ แล้วเคาะจังหวะฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์
ผมอดส่ายหัวด้วยความขำ อะไรมันจะดูมีความสุขขนาดนั้น
“Turr..Turr!!” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น รีบล้วงดูเป็นเบอร์พี่ร็อค
คงโทรมาตามเวลาที่ผมบอกจะกลับ ผมเองก็ดันลืมโทรบอกพี่เขาไป
ว่าเปลี่ยนแผนจะกลับไปนอนที่บ้านแทน
“ครับพี่” ไอ้ขิงมันเบาเพลงลดเสียงลง ค่อยหันมองผมแวบนึง
[จะกลับหรือยัง] อดยิ้มเพราะรู้สึกดีที่มีคนคอยถามไถ่ แม่ผมเองยังแทบหาเวลาโทรคุยกันไม่ค่อยได้
งานรัดตัวยุ่งวุ่นวายตลอด ผมก็ไม่กล้าโทรกวนท่าน เพราะไม่รู้แม่ว่างหรือกำลังยุ่งหรือเปล่า
จึงมักเป็นฝ่ายรอให้แม่โทรหาผมเสียมากกว่า ในเวลานั้นแสดงว่าแม่คงจะว่างอยู่
“ผมกำลังกลับครับพี่ แต่กลับไปนอนกับแม่ที่บ้านนะครับ”
[อ้าว!..มึงไม่ได้บอกกูนี่..ว่าจะกลับไปค้างที่บ้าน] เสียงขุ่นเชียว
“บังเอิญแม่โทรมาตอนผมดูหนังจบพอดี วันนี้แม่เลิกงานเร็วไม่ได้ติดธุระที่ไหน
ผมกับแม่เรานัดเจอกันโดยผมจะกลับไปค้างบ้านกับแม่ครับ” บอกให้แกฟังไม่คิดปิดบัง
ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปกปิด ไอ้ขิงมันหันมามองผมคุยโทรศัพท์เป็นระยะ สลับกับมองถนนไปด้วย
[แล้วพรุ่งนี้กลับกี่โมง] แกซักในฐานะที่เราเป็นแฟนกันหรือเปล่า พลอยรู้สึกเขินอย่างอธิบายไม่ถูก
ในชีวิตยังไม่เคยมีแฟนนิ คาดว่าหน้าคงแดงดันร้อนวูบวาบเลยวุ้ย! ใครจะคิดว่าต้องมานั่งแจงรายละเอียด
ให้พี่เขาฟังแบบนี้ด้วยเล่า ต่อไปผมคงต้องรายงานพี่แกทุกฝีก้าวหรือเปล่า?
“บ่ายๆ ผมจะกลับเข้าไปครับ” ไม่รู้หน้าผมเป็นแบบไหน
ไอ้ขิงถึงได้คิ้วมุ่นไปแล้วแหละ หรือว่ามันกำลังหมั่นไส้ผมอยู่วะ?
[ให้กูไปรับไหม] โอยยย!! อยากจะกัดลิ้นชักดิ้นชักงอไปเสียตรงนี้ ทำไมพี่ร็อคทำตัวแบบนี้
ไอ้ป๊อปเขินจะตายห่าแล้ว คนที่ปลื้มเป็นไอดอล จนนำมาเป็นต้นแบบสร้างแรงบันดาลใจให้เล่นดนตรี
แค่ได้ใกล้ชิดทำงานร่วมกันผมก็ประหม่าเกินพอ ได้นอนห้องเดียวกันเห็นมุมการใช้ชีวิตส่วนตัว
ผมยิ่งคิดว่าฝันไปเสียอีก ถึงขั้นขอคบเป็นแฟนแล้วยังมาพูดห่วงใยแบบนี้ ต่อให้ผมไม่เคยมองผู้ชายคนไหน
แล้วรู้สึกดีหรือเขินมาก่อนก็เถอะ พอเจอแบบนี้มันก็ชักเขินอย่างห้ามไม่อยู่เช่นกัน
“ไม่ต้องหรอกพี่ พรุ่งนี้เพื่อนผมไปส่ง” ไอ้ขิงเป็นอะไรของมันวะ?
[แล้วทำไมเพื่อนต้องมาส่ง ให้กูไปรับกูจะได้ฝากตัวกับแม่มึงด้วย]
ฉิบหาย! ทำไมพี่มึงจู่โจมกูเร็วปานสายฟ้าแลบ
“เฮ้ย! ไม่ได้นะพี่ เรื่องนี้ผมยังไม่พร้อม” เสียงหลงเลยครับ ไม่รู้ว่าดังแค่ไหน
แต่ไอ้ขิงมันหันมาตาเขียวใส่แล้ว ต้องย่นคอผงกหัวขอโทษมันไปกลายๆ
นี่ผมรบกวนสมาธิขับรถของมันหรือขัดอารมณ์ฟังเพลงที่กำลังมีความสุขอยู่ก็ไม่รู้
หน้ามันถึงได้เริ่มจะบอกบุญไม่รับให้แล้ว
[เมื่อไหร่จะพร้อม รอท้องป่องก่อนค่อยให้ลูกเขยไปกราบขอขมาแม่ยายเอาทีหลัง..หืม]
พูดบ้าอะไรพี่ร็อควะ! ทำผมใบ้กินอยู่หลายวิเหมือนโดนค้อนทุบกบาลมึนไปครู่ใหญ่
ค่อยนึกขึ้นได้โดนหนุ่มมาดเท่ แต่นิสัยฮาร์ดคอร์สุดโต่ง ช่างไม่เข้ากับบุคลิกและใบหน้าเลยสักนิด
นี่ถ้าแฟนคลับมารู้ความจริง ว่าพี่ร็อคกับเพื่อนร่วมวงซึ่งคุณเธอคลั่งไคล้ มีนิสัยยังไงคงอึ้งกิมกี่
เพราะหน้าเวทีกับหลังเวที เปรียบดังเทพบุตรกลายร่างเป็นอสูรซะงั้น
“พี่อย่ามาอำผมเล่น ไม่หนุกด้วยขอบอก” ผมแหวแก้อาการอกสั่นอย่างรุนแรงของตัวเองไปด้วย
[กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ มึงไม่เชื่อที่กูพูด บอกทางไปบ้านมึงมากูจะรีบไปกราบแม่ยายคืนนี้เลย ให้เห็นกันจะจะ..] พูดเล่นพูดจริงวะ!
“เฮ้ย! เอาจริงดิไม่เหมาะม้าง!!” มีหวังแม่ช็อกแน่ ลูกชายคนเดียวไปเป็นมือกลองวงสุดฮอต
ยังไม่ทันได้เปิดตัวกลับพาแฟนผู้ชายเข้าบ้าน
[ก็มึงไม่เชื่อกูจะพิสูจน์ให้เห็นไม่ดีหรือวะ? กูพูดจริงทำจริงไม่ชอบหรือมึงชอบคนโกหก]
ย้ำเชียว แล้วใครไปโกหกพี่แกเล่า กูยังไม่พร้อมหรอก
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ใจเย็นดิ..ผมเชื่อว่าพี่คนจริง แต่เวลานี้คงไม่เหมาะ
รอให้จังหวะดีทุกอย่างเข้าที่เข้าทางกว่านี้ก่อน ถึงตอนนั้นถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงล่ะก็
พี่ค่อยเข้าไปทำความรู้จักกับแม่ผมก็ยังไม่สาย..แหะๆ!!”
กลายเป็นผมต้องถอยให้พี่แกเสียแทบล้มก้นจ้ำเบ้า ลูกบ้าพี่เขาเยอะขืนดื้อแพ่งยืนกรานแม่ได้ช็อกตาตั้งแน่
[หึ! คงต้องใช้แผนสำรองแทน แดกตับเข้าหอก่อนค่อยไปขอขมา]
กูอยากเอาหัวโขกกระจกรถ เจอพี่ร็อคเข้าไป..ไอ้ป๊อปแทบประสาทแดก
“ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม พวกพี่ยังไม่เตรียมตัวออกไปที่ร้านอีกเหรอ” เปลี่ยนเรื่องก่อนจะเหวอะหวะไปกว่านี้
[สี่ทุ่มค่อยออก ไปทำไมแต่หัววัน] วันบ้าอะไร นี่สองทุ่มเข้าไปแล้ว
“วันตรงไหน สองทุ่มมืดแล้วเหอะ” กวนซ้าาา
[กลับมามึงโดนแน่ ปีนเกลียวกวนกูเหรอ]
คึคึ!..ทำขู่จ้างให้ไอ้ป๊อปก็ไม่กลัว ไม่ได้อยู่ต่อหน้า..ใจกูกล้าขึ้นมากเหอะ
“โด่! เอะอะใช้กำลัง อย่านึกว่าตัวโตกว่าแล้วจะได้เปรียบผมนะพี่”
เอาคืนขอกวนแกให้โมโหเล่นบ้างสิ ทำกูหน้าร้อนจนจะสุกมาเยอะแล้ว
[เออมึงเก่ง รอเจอกูพรุ่งนี้มึงอย่ามาอ้อนวอนให้กูละเว้นโทษเชียว]
“พี่จะทำอาร่ายโผม!!” ลากเสียงยานคางอย่างกวนโคตร
รู้สึกสนุกอย่างอธิบายไม่ถูก ทำพี่ร็อคของขึ้นได้อย่างฮาอ่ะ
[มึงท้ากูเหรอ..ไอ้ป๊อป] เสียงแข็งแล้วครับท่าน
“โวะๆ!!..ขึ้นไอ้ขึ้นอี ไม่สุภาพนะครับหัวหน้า”
ผมได้ทีกวนไม่หยุด อยากขำกร๊ากจริงเชียว ไม่ติดเกรงใจไอ้ขิงคงหัวเราะไปแล้ว
ให้ตายปานนี้ยักษ์เดอะฮัคหน้าเขียวตัวเขียวแล้วมั้งครับ
[มะมึง..หัวหน้าพ่องมึงแหนะ กูผัวมึงอีห่า..ออกข้างนอกได้ชักแรดใหญ่เชียว
เห็นหงิมๆ กลับมามึงเจอกูแน่ไอ้ป๊อป อย่าร้องล่ะพ่อจะเล่นเอาจุกจนลุกไม่ขึ้นเลยค่อยดู]
เจอคำว่า ‘กูผัวมึง’ ผมเกือบเผลอสำลักน้ำลาย
“โห!..โหดว่ะ? นี่พี่กะย้ำตีนผมจริงดิ”
แถหน้ามึนเนียนไม่สนใจในประโยคที่ล่อแหลม ฟังแล้วแม่งเผลอขมิบตูดตามสัญชาตญาณทันที
[ใครบอกกูจะย้ำตีนให้เสียของ กูจะอัดถั่วดำจนมึงครางไม่หยุด]
“โว้ย! ไม่คุยด้วยแล้ว ลามกฉิบ!..จิ๊!” ยอมเสียมารยาทตัดสายทิ้งทันทีก่อนหน้าจะระเบิด
กะกวนโมโหพี่เขาดันโดนต้อนจนพรุนไม่เหลือซาก พูดได้ไม่อายปากอัดถั่วดำ ไอ้พี่ระยำคิดอกุศลกับกูตลอดดด!!!
“มึงคุยกับใครวะ?” เสียงนิ่งเชียว มันคงไม่สบอารมณ์จากประโยคท้ายก่อนผมจะตัดสายทิ้ง
ดันลืมตัวเสียงห้วนอย่างห้ามใจไม่อยู่
“พี่ร็อค” บอกมันไปตรงๆ
“สนิทกันขนาดนั้น” อะไรของมันอีกวะ!
“เออสิกูนอนห้องเขานิ เป็นรูมเมทตั้งแต่วันแรก คนแม่งเหี้ย!”
“มึงด่าใครเหี้ย” มันอึ้งทำหน้าเลิ่กลั่ก เข้าใจว่าผมด่ามันหรือเปล่า
“กูไม่ได้ด่ามึง บ่นเรื่อยเปื่อยอย่าใส่ใจเลย” บอกปัดให้จบเรื่องไป
“ไม่มั้ง ช่วงแรกกูเห็นมึงสีหน้าระรื่นดูมีความสุข ตอนหลังเหมือนมึงจะเถียงอะไรกับเขาไปวะ” มันจะถามไปเพื่อ?
“มึงจะอยากรู้ไปทำไม เรื่องส่วนตัวกูเหอะ” เหวี่ยงใส่แม่งล่ะ
“กูขอโทษ..ไม่ได้ตั้งใจละลาบละล้วง กูอดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นมึงกับพี่ร็อคพูดคุยเหมือนสนิทกันมาเป็นชาติ”
นั่นสิ..เป็นผมได้เห็นมันคุยกับไอดอลแบบนี้ก็คงแปลกใจเช่นกัน ผมเล่นกวนเขาอย่างไม่เกรง
ตีซี้ประหนึ่งเพื่อนสนิทหรือพี่ชายที่คลานตามกันมา ทำมันสงสัยย่อมไม่แปลก
“ไม่มีอะไรหรอก พี่เขาฮาร์ดคอร์สุดโต่งพูดจากวน ขืนกูสุภาพด้วย มีแต่จะขบหัวกูแทนสิ” ผมบอกให้มันเข้าใจประมาณหนึ่ง
“จริงเหรอวะ..ท่าทางเท่ปานเทพบุตรทั้งวง นิสัยไม่เหมือนอิมเมจที่เห็นเลยเหรอ
กูคิดว่าจะสุขุมเสียอีก คิดว่าพี่แกพูดน้อยด้วยซ้ำ เห็นมึงคุยโทรศัพท์กับพี่เขาวันนี้ ผิดจากที่คิดไว้พอสมควร”
เป็นผมก็คงประหลาดใจ พี่ร็อคที่คุ้นชินกันหน้าเวที โคตรเป็นนักร้องสุดเท่ หล่อ สมาร์ทขวัญใจสาว
เล่นกีต้าร์ระดับเทพ ร้องเพลงเพราะถูกใจแฟนคลับสุดๆ ไม่น่าจะกวนเก่ง
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ปกติเขาก็ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ ออกจะเก็บปากเก็บคำอย่างที่มึงเข้าใจแหละ
เฉพาะเวลากวนโมโหหรอก ที่มักพูดให้รู้สึกของขึ้น จัดเป็นความสามารถพิเศษของพี่เขาเชียวล่ะ”
ผมไม่ได้คิดจะแก้ต่างให้พี่ร็อคหรอก แต่ที่บอกอุปนิสัยของพี่เขาเท่าที่ได้ศึกษาอยู่สองอาทิตย์ก็พอรู้
พี่ร็อคไม่ค่อยพูดยกเว้นตอนยั่วโมโหกวนประสาทใครเขา ขานี้ถนัดทำให้คนจนแต้ม
ดูผมเป็นตัวอย่างสิ..แต้มขี่อยู่ดีๆ ตกเป็นเบี้ยล่างซะงั้น ยกความสามารถให้พี่เขาเหอะ เป็นกันทั้งวง..
“เขาเป็นกับมึงคนเดียวหรือวะ?” รู้สึกไอ้ขิงคาใจนิสัยพี่ร็อคไม่เลิก
“มึงสนใจอะไรนัก คนเราก็มีมุมส่วนตัวทั้งนั้น หรือเขาเป็นนักร้องในดวงใจของมึง
ถ้าอยากรู้ขนาดนั้นพรุ่งนี้มึงสัมภาษณ์เขาไหม เดี๋ยวกูจัดให้ตอนไปส่งกู ได้ขอพี่เขาเป็นแขกรับเชิญให้มึงสัมภาษณ์”
เผลอประชดซะถ้ามันตอบตกลง ก็ต้องยอมหน้าด้านขอร้องพี่ร็อคให้มันได้ซักกันซึ่งหน้า
“เอาสิ..กูมีเรื่องอยากคุยพี่เขาอยู่เหมือนกัน” กลายเป็นผมอึ้งเอง
ท้าทายมันกึ่งประชด ไม่คิดว่าไอ้ห่านี่จะดันบ้าจี้เอาจริง
“เออ..เดี๋ยวกูจัดให้” พูดจบขอนอยด์สองวิ ไม่มองให้เคืองลูกตา
แอบเห็นมันหันมาจ้องหน้าผมไม่เลิก ชักหงุดหงิดแล้วกู
“มองหน้ากูทำห่าไร หันไปมองถนนโน้น ขับรถอยู่สัด!” เป็นผมหันไปแหวมันดื้อๆ
ก็เล่นจ้องเหมือนกำลังสำรวจผมไม่วางตาใครจะชอบเล่า
มีคนมาใช้สายตาแบบนี้มองเรา ต่อให้มันเป็นเพื่อนสนิทที่ผมไว้ใจ
บางเรื่องก็ไม่คิดเปิดปากให้มันรู้ เช่นเรื่องที่ผมกับพี่ร็อคตกลงคบกันเป็นต้น
ตั้งแต่ผมเสียงขุ่นใส่ เราก็ไม่ได้พูดอะไรอีก จนมันพามาส่งหน้าประตูบ้าน
แต่ไม่ได้เข้าข้างในหรอก ผมไม่ได้ชวนเห็นว่าดึกมากแล้วด้วย
“ขอบใจว่ะ..ถึงบ้านไลน์บอกกูด้วย” ผมยืนรอส่งมัน
ไม่ลืมกำชับให้ไลน์มาบอก จะได้รู้ว่ามันถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ
“อืม..ป๊อป!” อะไรของมัน ทำตาซึ้งใส่กูอีก
“ระหว่างเรา กูห่วง..และรักมึงมากนะ” นั่นว่าแล้วเชียวมารูปนี้
“กูรู้น่า กูก็รักและห่วงมึงเช่นกัน” ผมชินกับมันแหละ เป็นเพื่อนที่บอกรักและห่วงใยผมมากกว่าไอ้แต๊ก ไอ้นินอีก
ถึงมันจะกวนตีนผมบ่อย รวมหัวไอ้แต๊ก..ไอ้นินแกล้งผมบ้างเป็นบางครั้ง แต่มันก็คือคนที่ยืนข้างผมมาโดยตลอด
ไม่เคยทิ้งให้เจอปัญหาเพียงลำพัง
“ต่างสิ..กูรักมึงมากกว่าที่มึงรักกู” พักหลังมันมักย้ำแบบนี้ ยิ่งช่วงขึ้นม.ปลาย
มักถามผมเรียนต่อคณะไหนมหาลัยไหน ลงท้ายโดยการแย่งชิงตำแหน่งว่ารักและห่วงผม มากกว่าที่ผมรู้สึกต่อมัน
“เออๆ..มึงรักและห่วงกูสัด! ไม่ต้องย้ำ มึงบอกกูจนจำฝังหัวแล้วขิง
รักกูมากขนาดนั้น ไว้รอมึงมีแฟนแบ่งกูเชยชมบ้างล่ะ”
“เดี๋ยวตบกะโหลก เชยชมพ่องมึง” ทีงี้ทำห่วง..น่าถีบซักเปรี้ยง
“ฮะฮ่าๆ..ไหนมึงรักและห่วงกูมาก ทีงี้หวงของ”
ผมขำอย่างไม่คิดเก็บอาการ สุดท้ายแม่งก็หวงแฟนอยู่ดี
“เออ..กูหวง ไว้มึงคอยดูกูหวงแน่..ฟายไม่รู้จักโต” ด่ากูอีก
“โตพ่องสัด! กูไม่เด็กเหอะ ชักว่าวเป็นแล้ว” ผมแอบทะลึ่งใส่
“ทำมาอวด..กูทำเป็นตั้งแต่ม.1 รอน้องขึ้นครูเมื่อไหร่ค่อยมาอวดพี่ก็ยังไม่สายหรอกน้องป๊อป
ไปล่ะครับ..ฝันดีที่รัก” ส่งจูบจนกูขนลุก..อร๊าก!
“ไอ้เหี้ย!..รีบไปเลยมึง” ผมแม่งอยากหัวโขกหน้าผากมันนักเชียว ชอบหยอกแบบนี้ไง
ไอ้แต๊ก ไอ้นินมันถึงได้ล้อไม่เลิกกันสักที
รอส่งมันจนรถลับตา ค่อยกดกริ่งเรียกคนในบ้านมาเปิดประตูให้
ได้เวลาพบกับคุณแม่คนเก่ง..หญิงมั่นผู้ทำงานหนักตั้งแต่พ่อผมเสีย
บ้านหลังนี้จะเรียกว่าบ้าน ก็ช่างแตกต่างครอบครัวอื่นอยู่ไม่น้อย นับตั้งแต่ป.6
ผมกับแม่เราแทบหาเวลาอยู่ด้วยกันลำบาก กิจกรรมระหว่างแม่กับลูกจางหายไปเลยด้วยซ้ำ
แต่ผมก็เข้าใจเพราะช่วงนั้นแม่ต้องแบกรับภาระหนัก ถึงจะมีอาพนมคอยช่วยเหลืออยู่ในทุกด้าน
กระนั้นกำลังหลักหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญยังต้องอาศัยแม่ผม ซึ่งขึ้นรับตำแหน่งประธานบริหารต่อจากพ่อ
การตัดสินใจเรื่องต่างๆ แม่ต้องลงไปดูแลจัดการด้วยตัวเอง ไม่แปลกที่เวลาของแม่ซึ่งเคยมีให้ผมเริ่มลดน้อยถอยลง
จนห่างไปในที่สุด แต่ถ้ามีเวลาว่างแม่ไม่เคยไม่นึกถึงผมก่อนทุกครั้ง เรื่องนี้ผมเข้าใจ
โดยไม่เก็บมาน้อยเนื้อต่ำใจเป็นปมด้อยก่อปัญหาภายหลัง แม่ไม่มีเวลาให้
เพราะต้องทำทุกอย่างเพื่ออนาคตที่ดีของผม อย่างนี้ผมจะยังน้อยใจแม่ได้ลงคอหรือครับ
ตรงข้ามผมกลับรักและสงสารแม่เสียอีก
ทุกครั้งที่แม่ติดต่อมา ไม่ว่าผมจะติดธุระสำคัญหรือไม่ ผมต้องรีบยกเลิกสิ่งเหล่านั้น
เพื่อให้ได้ใช้เวลากับแม่เสมอ เก็บเกี่ยวช่วงเวลาที่ดีของเราสองแม่ลูกไว้ สิ่งนี้ผมถือเป็นกำลังใจทั้งแม่และผม
จะได้สะสมพลังงานเอาไว้ไปต่อสู้กับอุปสรรคปัญหาที่พบเจอในวันต่อไป
นี่ก็อีกวันหนึ่ง ที่ผมกลับมาใช้เวลากับแม่ พรุ่งนี้เช้าแม่ก็ต้องบินไปดูงานต่างประเทศ
คาดว่าน่าจะไปยาวกว่าจะกลับก็พอดีทัวร์คอนเสิร์ตของผมใกล้จบแล้วเช่นกัน แม่คงไม่ได้ไปส่งผมขึ้นเครื่อง
ในขณะผมเองก็ไม่ได้ไปส่งแม่ เราต่างคุ้นชินในการเดินทางที่แยกแม่ไปจากผมหลายปี
กว่าจะมีวันนี้ได้ผมก็ต้องทำความเข้าใจ และปรับวิถีชีวิตให้อยู่ได้ด้วยตนเอง ผมจึงทำครัวไม่เป็น
ทำเรื่องที่ดูง่ายในสายตาคนทั่วไปให้เป็นเรื่องยากสำหรับผมเพราะผมไม่เคยทำ ไม่มีใครสอนให้ทำ
สิ่งสำคัญผมไม่คิดเรียนรู้เช่นกัน
มัวแต่เอาเวลาไปสนใจเรียนและดนตรีเป็นหลัก ผมถือเรื่องเรียนเป็นบันไดก้าวแรก
ที่จะสามารถช่วยผมแบ่งเบาภาระแม่ในวันข้างหน้าได้ เมื่อผมเรียนจบแม่จะได้มีเวลาพัก
ส่วนดนตรีเป็นสิ่งที่ผมรักจึงเลือกจะให้ความสนใจไม่แพ้กัน วันนี้ผมขอทำตามความฝัน
ในสิ่งที่ผมรักให้สำเร็จเป็นอันดับแรกก่อน รอเรียนจบผมจะทำตามความตั้งใจเดิม
คือช่วยแบ่งเบาภาระแม่บริหารงานของบริษัท ซึ่งเป็นน้ำพักน้ำแรงที่แม่กับพ่อร่วมกันก่อตั้งจนเติบโตอย่างทุกวันนี้..
ขอให้ผมโตอีกนิด แม่ก็จะมีเวลาใช้ชีวิตปกติเช่นผู้หญิงทั่วไปเขาทำกัน เข้าร้านเสริมสวยช็อปปิ้ง
หรือท่องเที่ยวที่เป็นการท่องเที่ยวพักผ่อนจริงๆ ไม่ใช่เดินทางเพื่อไปทำงานอย่างเช่นทุกวันนี้อีก..?
คำพูดที่ได้ฟัง ไม่มีที่ไหนอบอุ่นและมีความสุขเท่ากับบ้านของเรา ผมถือเป็นคำพูดที่ถูกต้อง
เช่นผมในเวลานี้ ไม่เสียเวลาในการเร่งฝีเท้าเข้าสู่ตัวบ้านหลังใหญ่เกินไป สำหรับผมที่ต้องอยู่ในค่ำคืนโดดเดี่ยว
นับครั้งได้ที่แม่จะอยู่กับผม แต่บ้านหลังใหญ่จะแคบลงไปถนัด หากมีแม่อยู่ในวันนั้น
เหมือนเช่นหัวใจผมตอนนี้อิ่มเอิบไปกับความสุข ที่จะได้พบกับแม่ ผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักมากที่สุด
และจะรักเธอไปจนวันตายตราบเท่าที่ลมหายใจของผมจะยังอยู่ มีเธอเท่านั้นที่ไม่เคยจะหยุดรักผม
แล้วทำไมผมถึงจะหยุดรักเธอเล่า อ้อมกอดของแม่อบอุ่นเสมอสำหรับผม ไม่ว่าเวลาไหนที่ได้ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนแม่
แม้ว่าอ้อมแขนที่แลแข็งแกร่งนุ่มนวลในเวลาเดียวกัน จะดูบอบบางลงไปกว่าเดิมเมื่อผมโตขึ้น ไม่ได้เด็กเหมือนในอดีต
แต่อ้อมแขนคู่นี้ก็ยังคงทรงพลัง เติมเต็มความว่างเปล่าให้ผมพบกับความสุขล้นในหัวใจด้วยดีตลอดมา
ผมคงไม่สามารถเสาะหาอ้อมแขนที่มอบความสุขอบอุ่นอ่อนโยนบริสุทธิ์ เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักเท่านี้ได้อีก
มาอัพแล้วนะคะ เหลืออีกตอนสองตอน จะชวนกันกินมาม่าต้มยำแซ่บล่ะ
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
น้องป๊อบน่ารักจัง :m4: หาคนที่จะเข้าใจหัวอกแม่ที่ต้องทำงานจนไม่มีเวลาให้ลูกนี่ยากมาก
ส่วนใหญ่ก็จะทำตัวเกกมะเหรกเกเรประชดแม่ แล้วก็โทษว่าเป็นเพราะแม่ไม่มีเวลาให้ ใช้เงินเลี้ยงลูก บลา บลา บลา
พี่ร็อคแซบมว๊ากกกก... ผู้ชายในฝัน :give2:
-
เริ่มเตรียมเครื่องปรุงเครื่องมาม่าใช้ไหม แงๆๆ ใจร้ายอ่ะขโมยงานคนอื่น
-
มาม่ากำลังมาๆๆ
-
ขิงคิดไม่ซื่อกะป๊อปใช่มั้ย :katai2-1:
-
ขิงแอบรักเพื่อนอยู่สินะ
-
ติดใจคำพูดขิงอ่ะ
มันดูมีอะไรชอบกล
พวกวงเพื่อนป็อปจะเป็นคนทำมาม่าให้คนอ่านกินรึป่าวเนี่ย
แล้วขิงก็ชอบป็อปด้วยใช่มะ
รอกินมาม่าอย่างใจจดใจจ่อละ
-
พี่ร๊อครุกเร็วไปไหม เดี่ยวน้องป๊อบตื่นหมด เอิ๊กๆๆๆ
น่ารักอ่ะ รอตอนต่อไปค่ะ
-
มีอะไรรอน้องป็อบอยู่ที่บ้านรึเปล่า :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
จากตอนนี้แล้วขอเว้นอ่านจนพ้นมาม่าไปแล้วนะคะ คุณลักษณ์ :mew2: :mew2:
ขอบคุณมากค่ะที่ยังส่งเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน o13 o13
-
นั่นๆขิงเข้าข่ายเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ! แต่แอบขำป๊อปกับพี่ร็อคคุยโทรศัพย์กัน
-
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อซิน่ะ
พี่ร็อคก็น่ะ ห่างกันแค่นี้ คิดถึงเด็กหล่ะซิ
-
:serius2:ขิงเริ่มจะรุกป๊อบใช่มั๊ย
-
ขิงชอบป๊อปแน่เลย แต่ป๊อปไม่รู้ พี่ร็อคนี่พูดจาร้ายมาก
-
ขิงน่าจะเป็นตัวแปรสำคัญ ที่ทำให้คู่รักมีปัญหา (รึเปล่าน้า!?)
แต่ที่รู้แน่ๆคือขิงเป็นประเภท "เพื่อนกูรักมึงว่ะ" อย่างแน่นอน :katai5:
แอบแซวร็อคนิดนะ แม่ะ! คนอะไรหวงเว่อร์ :laugh: นี่ยังไม่ผูกพันทางกายกันนะ
ถ้าได้ผูกเมื่อไหร่ ป๊อบห่างตาไม่ได้แน่ๆเหอะ
ขอทำใจกับมาม่าชามใหญ่หน่อยนะคะ :ling2: สงสารหนูป๊อบล่วงหน้า
บวกเป็ด
:pig4: :L1:
-
ขิงนี่เข้าข่ายเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนะเนี่ย :hao3:
-
ขิงชอบป๊อปแน่ๆเลย
เอาไงละพี่ร็อค 555555
-
เพื่อนแอบรักเพื่อน
-
ระหว่างน้องป๊อบกับเพื่อนขิง แลดูมีอะไร รู้สึกว่าจะได้กลิ่นมาม่า ลอยมาจากเพลงเปิดอัลบั่มของเพื่อนป๊อบแฮะ แต่มาม่าจัดแค่ไหนเราก็จะสู้ รอติอตามจร้า o13
-
ขิงเหมือนจะซัมติงบางอย่าง
ส่วนมือกลองวงขิงนี่ไม่พ้นมือกลองเก่าของพี่ร๊อคแน่เรยย
เดาล้วน ๆ
-
FC ขิงป๊อปค่ะ ! // โดนพี่ร็อคถีบ :z6:
ชอบแบบนี้อ่ะ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
ขอแอบนอกใจพี่ร็อคมาเชียร์น้องขิงนิดนึงนะคะ > <'
ปล. มาม่ากำลังมา :katai1: :katai1: :katai1:
-
ไม่อยากดราม่าเลยจริงๆ กำลังจะหวาน
-
ไม่อยากให้มีมาม่าเลย
ว่าแต่มาม่าเรื่องไหนหน้อ...
ขออย่างเดียวอย่ามาม่าเรื่องเพลงเลย
-
เตรียมตัวต้มน้ำร้อนแล้ว
-
พี่ร็อคโทรจิกแฟนได้ฮารดคอร์มั่กๆ :laugh:
-
ขิงนี่แอบชอบป๊อปอยู่ใช่ม่ะ
แถมคำพูดขิงที่ร้านอาหารยังคาใจอยู่ ทะแม่งๆยังไงพิกล
พี่ร็อคนี่ก็จะฮาร์ดคอร์ไปไหนเนี๊ยะ
:เฮ้อ:ไม่อยากซดมาม่าเลย
-
พี่ร็อคโคตรฮาร์ดคอร์เลยจริงๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :hao6:
-
รูปน้องป๊อป กับพี่ร็อค เอาไว้ดูให้ฟินนนนน!!!
(http://i1266.photobucket.com/albums/jj538/luxilove/cover1_zps869ea81f.png) (http://s1266.photobucket.com/user/luxilove/media/cover1_zps869ea81f.png.html)
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..12
“เก็บตัวซ้อมเป็นยังไงบ้าง เล่าให้แม่ฟังซิครับ”
หลังทักทายกอดจนหายคิดถึงที่ไม่ได้เจอหน้าร่วมสามอาทิตย์ แม่ก็ถามถึงความเป็นอยู่ผม
“เรียบร้อยดีครับ พวกพี่เขาต้อนรับผมดี เรื่องซ้อมคาดว่าน่าจะผ่านฉลุยอยู่ครับ”
ผมยิ้มกว้าง พูดให้แม่สบายใจจะได้ไม่ต้องมาคอยกังวล
“แม่ดีใจกับป๊อปด้วย” แม่ยิ้มให้ผมเช่นกัน แววตาอบอุ่นมีให้ไม่เคยจางหาย
บ่งบอกว่าแม่รู้สึกดีใจมีความสุขไปกับผมอย่างที่ท่านพูดจริงๆ
“ขอบคุณครับแม่ ป๊อปรู้นะ..ว่าแม่แอบช่วยป๊อปให้เข้าวงพวกพี่เขาใช่ป่ะล่ะ” ผมคิดว่าแม่คงแอบช่วยผมลับๆ
“แม่ไม่ได้ช่วยอย่างที่ป๊อปเข้าใจ จริงอยู่ที่แม่ไม่ได้บอกให้รู้..ว่าแม่ถือหุ้นบริษัทร่วมกับอาพนม ใบสมัครแม่ก็แค่นำมาให้
เผื่อป็อปไปออดิชั่นดู จะได้หรือไม่แม่ไม่มีส่วนในเรื่องนี้ แม่ก็คอยตามข่าวถามอาพนมเขาทีหลัง
พอรู้ลูกทำสำเร็จแม่ไม่แปลกใจสักนิด หลายปีมานี้แม่รู้ป๊อปตั้งใจฝึกซ้อมกับพวกเพื่อนจริงจังแค่ไหน
ป๊อปเก่งไม่เป็นรองใคร ทำไมจะทำไม่สำเร็จล่ะ แม่รู้ว่าป๊อปรักหลงใหลวงดนตรีพวกพี่เขามาก
ลูกมีความฝันมุ่งมั่นแรงกล้าจึงมีวันนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะตัวป๊อปเอง แม่พูดได้เต็มปากไม่ได้ช่วยเลยนะ”
ฟังแม่พูดมาแบบนี้ ทำให้สิ่งที่คาใจผมได้รับคำตอบชัดเจนเสียที แม่ไม่ได้มีส่วนยื่นมือช่วยอย่างที่ท่านบอกแน่
ผมเชื่อสนิทใจแม่พูดเรื่องจริงไม่ได้คิดปิดบังหรือเพียงต้องการให้ผมสบายใจเท่านั้นหรอก
“แม่ถือหุ้นบริษัทมาตั้ง 5 ปี ทำไมไม่เคยบอกให้ผมรู้เลยล่ะครับ”
“เป็นความบังเอิญมากกว่า ธุรกิจแบบนี้ไม่ใช่แนวถนัดที่มุ่งหวังทำจริงจังแม้แต่น้อย ไม่ได้สนใจมูลค่าที่ลงทุนคุ้มค่าแค่ไหน
แค่ต้องการช่วยเพื่อนเก่าให้พ้นวิกฤต ที่เหลือเป็นอาพนมที่เข้าไปดูแลจัดการหมด”
“เพื่อนเก่าหรือครับ หมายความว่าแม่กับท่านประธานบริษัทรู้จักกันมาก่อนใช่ไหม”
“อืม..เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัย”
“เป็นแบบนี้เอง มิน่าผมแปลกใจแม่คิดยังไงถึงได้ซื้อหุ้น ซึ่งไม่ใช่ธุรกิจในแวดวงของแม่เลยสักนิด”
“เหตุผลก็อย่างที่บอก เพื่อนเก่ากำลังเดือดร้อน ครั้นจะไม่ดูดำดูดีก็กระไรอยู่ ไม่หนักหนาสาหัสเหลือบ่ากว่าแรงมากนัก
ช่วยได้เท่าที่จะช่วย เป็นโชคของเขาด้วยที่ลูกชายกอบกู้วิกฤต สร้างวงโด่งดังติดต่อกันหลายปี นำรายได้ผลกำไรคืนสู่บริษัท
ให้กลับมายืนหยัดอีกครั้ง ถ้าไม่ได้วงนี้เห็นทีจะฟื้นตัวลำบากอยู่เหมือนกัน” นี่แม่กำลังชมพวกพี่ร็อคอยู่นะนี่
“คงใช่ครับ นักร้องในสังกัดที่เหลือก็พอถูๆ ไถๆ ไม่ได้ฮือฮาแต่ไม่ถึงกับไม่เป็นที่รู้จัก ผลพลอยได้จากวง Lucky One
ที่นำกระแสให้คนอื่น เป็นอานิสงส์นักร้องในค่าย กลายเป็นที่รู้จักตามไปด้วย”
“อืมแล้วเราล่ะ อายุน้อยกว่าพี่เขาหลายปี มีปัญหาอะไรบ้างไหมกับการปรับตัวเป็นสมาชิกใหม่ในวง”
“ช่วงแรกก็มีบ้างครับ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว ลงตัวดีครับ”
“ดีแล้วล่ะ แม่จะคอยติดตามผลงาน แต่คงหาเวลาเกาะขอบเวทีดูลูกลำบาก ถ้ามีโอกาสแม่ไม่พลาดไปชมคอนเสิร์ตป๊อปแน่
แม่ให้สัญญาแต่ไม่รับปากหรอกนะ ต้องรอดูงานจะอำนวยให้ได้มากน้อยแค่ไหน”
“ผมเข้าใจครับ แค่รู้แม่คอยเป็นกำลังใจให้แบบนี้ ก็มากพอที่จะทำให้ผมฮึกเหิมแล้ว แม่ไม่ต้องลำบากปลีกเวลามาก็ได้
ถ้าจะทำให้งานแม่ติดขัดแล้วล่ะก็ ผมรู้แม่ต้องการมาเป็นกำลังใจให้ผม แม่ก็ต้องรู้ด้วยว่าผมคอยเป็นกำลังใจให้แม่เช่นกัน
เราสองคนต้องสู้ครับ ช่วงนี้แม่อาจเหนื่อย รอผมเรียนจบผมจะสานต่อธุรกิจของเรา แม่คงไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้แล้ว
รอผมอีกสักนิดนะครับแม่” ผมพูดตามที่ตั้งใจเอาไว้
“ขอบใจมาก แม่รู้มาโดยตลอดป๊อปเป็นเด็กกตัญญู ไม่เคยสร้างปัญหาให้แม่ต้องตามแก้ไข
อ้อ! มีหนหนึ่งที่ลูกพยายามเจียวไข่จนไฟแทบไหม้ครัว คงมีแค่หนนั้น แม่จึงต้องเข้มงวดห้ามไม่ให้ป๊อปวุ่นวายทำครัวอีก
ไม่ใช่ไม่ต้องการให้ลูกทำอะไรไม่เป็น ป๊อปเข้าใจใช่ไหม ถ้าเกิดอะไรขึ้นแม่คงหัวใจสลายตามลูกไปเป็นแน่”
ผมฟังแล้วลำคอตีบตัน
“ผมรู้ครับแม่ ตั้งแต่นั้นผมไม่เคยฝืนคำสั่งอีก ถึงจะมีคนเขาล้อผมไร้ความสามารถขนาดต้มมาม่าไม่เป็น
ไม่เคยโกรธหรือน้อยใจพวกเขาเลยพวกเขาไม่รู้ถึงสาเหตุที่ผมทำไม่เป็น เกิดจากเคยทำพลาดมาก่อน
นึกย้อนเหตุการณ์ถ้าแม่บ้านไม่มาเห็นเข้า มีหวังไฟไหม้บ้านเป็นเรื่องใหญ่อย่างที่แม่พูดไปแล้วเรียบร้อย”
ผมยอมรับอย่างไม่มีคำแก้ตัว
“จะว่าไปถือเป็นความผิดของป๊อปทั้งหมดก็ไม่ถูก แม่ไม่มีเวลาให้ลูกเหมือนแม่คนอื่น ป๊อปต้องอยู่กับแม่บ้านพี่เลี้ยง
กลายเป็นเรื่องบางเรื่องที่แม่สมควรเป็นคนถ่ายทอดสอนลูก กลับไม่ได้ทำหน้าที่ตรงนี้ให้สมบูรณ์
พูดให้ถูกแม่มีส่วนผิดอยู่เหมือนกัน”
“แม่อย่าพูดแบบนั้นสิครับ แม่ทำเพื่อผมมามาก ทุกวันนี้แม่ยังหาเวลาพักผ่อนไม่ได้ด้วยซ้ำ
ผมต่างหากที่ไม่สมควรเพิ่มภาระให้แม่..ครับ”
“ขอบใจมาก..ป๊อปเคยฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับยางลบดินสอบ้างไหม”
“เรื่องเล่าอะไรหรือครับ” อดสงสัยไม่ได้ เรื่องยางลบดินสออะไร
“แสดงว่าไม่เคยได้ฟังสินะ ถ้าอย่างนั้นแม่เล่าให้ฟัง เรื่องมีอยู่ว่าดินสอพูดคุยกับยางลบ..แล้วแม่ก็เริ่มเล่าว่า
“ดินสอ : ต่อไปนี้ฉันคงไม่เขียนอะไรอีกแล้วล่ะ”
“ยางลบ : ทำไมล่ะ”
“ดินสอ : ฉันสงสารเธอนะสิ”
“ยางลบ : สงสารฉันเรื่องอะไรหรือ”
“ดินสอ : ก็ทุกครั้งที่ฉันเขียนผิดพลาด เธอก็ต้องคอยลบคอยแก้ไขให้ฉันเสมอ จนตัวเธอเล็กลงๆ
ขืนฉันเขียนแบบนี้เรื่อยๆ สักวันเธอคงจะหายไปจากชีวิตฉัน เพราะทุกครั้งที่เธอลบความผิดพลาดของฉัน
เธอก็เสียร่างกายไปด้วย แบบนี้จะไม่ให้ฉันสงสารเธอได้อย่างไร”
“ยางลบ : อย่าคิดแบบนั้นสิ เธอก็มีหน้าที่ของเธอ ฉันเองก็มีหน้าที่ของฉันเช่นเดียวกัน ถ้าเธอสงสารฉันจริง
พยายามอย่าทำผิดพลาดฉันจะได้ไม่ต้องเสียร่างกายสิ้นเปลืองไปในเร็ววัน แต่ฉันก็เข้าใจดี
ทุกสิ่งย่อมเกิดการผิดพลาดกันได้ ดังนั้นขอให้เธอรับรู้เอาไว้ ฉันเกิดมาเพื่อคอยช่วยแก้ไขปัญหาให้เธอ
คอยช่วยเหลือเธอในยามที่เธอพลาดผิด ถึงแม้ฉันจะต้องสูญเสียร่างกายจนไม่เหลือในที่สุด
เธอก็จะมียางลบก้อนใหม่มาทำหน้าที่แทนฉัน ขอให้เธอจงมุ่งมั่นทำหน้าที่ของเธอต่อไปให้ถึงที่สุด
แค่นี้ฉันก็มีความสุขมากแล้ว ไม่ต้องคิดมากที่ฉันจะหายไปในวันหนึ่ง”
“ดินสอ : ขอบคุณมากนะ ขอบคุณเธอจริงๆ เธอเองก็ขอให้รู้ไว้ด้วย ไม่มียางลบก้อนไหนมาแทนที่เธอเช่นกัน
เพราะเธอคือยางลบก้อนเดียวที่ฉันจะนึกถึงเสมอ ไม่มีใครสามารถมาทดแทนเธอได้” ผมอึ้งไปกับเรื่องราวที่แม่เล่าให้ฟัง
แม่จ้องมองผมด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความรักความอาทรมอบให้ผมเต็มเปี่ยมฉายชัดอยู่ดวงตาสวยคู่นี้
“ป๊อปรู้ไหมลูก แม่ก็เปรียบเหมือนกับยางลบ ส่วนป๊อปก็คือดินสอ ไม่ว่าลูกทำผิดพลาดหรือพบอุปสรรคปัญหามา
ก็จะมีแม่คอยอยู่เคียงข้าง คอยแก้ไขเป็นกำลังใจให้ลูกเสมอ แม่ย่อมแก่เสื่อมโทรมไปตามวัย
สุดท้ายก็ต้องจากไปเหมือนกับพ่อ แต่ลูกก็ต้องยืนหยัดด้วยตัวเอง เปรียบเหมือนเรื่องราวของยางลบกับดินสอที่แม่เล่าให้ฟัง
แม่พร้อมอภัยให้กับความผิดที่ลูกกระทำเสมอ ไม่มีแม่คนไหนรังเกียจหรือไม่รักลูกของตัวเอง”
ผมน้ำตาซึมคลอรื้นที่หัวตา ก่อนจะค่อยไหลย้อยลงตามร่องแก้ม ด้วยความซาบซึ้งตื้นตันใจจุกไปทั้งอก
กับความรักความปรารถนาดีที่แม่มีให้ผมอย่างไม่เคยจางหาย นับตั้งแต่จำความได้กระทั่งเวลานี้และอนาคต
“ป๊อป..ฮึก..รักแม่ครับ” สะอื้นฮักอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนโผเข้ากอดซุกหน้ากับอกแม่
สัมผัสอ้อมแขนอันอบอุ่นคุ้นเคยลูบหัวปลอบโยนไปด้วย
“ไม่มีใครแทนที่ได้ ป๊อปรักแม่ครับ แม่ต้องอยู่กับป๊อปเราจะอยู่ด้วยกันไปตลอด..ฮึก..ฮือออ”
กลายเป็นลูกแหง่ร้องไห้ซุกอกแม่ไปเรียบร้อย แม่เองก็กอดรัดผมแน่น เหมือนจะบอกว่าแม่รักผมแค่ไหน
แม่ทำให้ผมรู้ซึ้งถึงคุณค่าของผู้ให้กำเนิด จนเกิดความสำนึกตื้นตันในพระคุณซึ่งหาที่สุดมิได้อีกแล้วในโลกนี้
จะมีใครรักเราโดยไม่เรียกร้องสิ่งตอบแทน เช่นแม่ของเราในโลกนี้คงไม่มี แล้วเราล่ะในฐานะลูกจะรอให้ไม่มีโอกาส
บอกรักแม่กันหรือครับ ผมไม่อายที่ใครจะดูว่าไม่แมน เป็นลูกแหง่ร้องไห้อ้อนแม่เป็นเด็ก เพราะผมไม่สนใจแม้แต่น้อย
ขอแค่ให้แม่รับรู้ไว้ว่ามีผมอีกคนที่รักแม่มาก และจะคอยเป็นกำลังใจให้แม่เช่นเดียวกัน..
>
>
“รอกูนานไหม” ไอ้ขิงถาม ตอนนี้มันกำลังทำหน้าที่สารถีพาผมไปส่งที่เพ้นท์เฮ้าส์
“ไม่นี่..มึงโทรได้ไม่ถึงยี่สิบนาทีก็โผล่ถึงหน้าบ้านกูแล้ว ช่วงที่โทรมึงออกจากบ้านอยู่ใช่ป่ะ”
จะเรียกว่ารอคงไม่ใช่ มันให้เวลาผมอาบน้ำไม่ถึงยี่สิบนาที ก็มากดแตรเรียกอยู่หน้าประตูบ้านแล้ว
“อืมกูโทรตอนกำลังจะออกจากบ้าน แม่ล่ะกูไม่ได้เจอหน้าแกเลย”
“แม่กูบินแต่เช้า กูไม่ได้ไปส่งด้วยซ้ำ บินไฟลต์ตีห้า” ผมบอกมันไป
“คราวนี้ไปไหนอีกวะ”
“ไปหลายที่..ประชุมวางแผนกับพวกเอเย่นต์ อีกนานกว่าจะกลับราวสองเดือนครึ่งได้มั้ง
ทัวร์คอนเสิร์ตกูจบโปรเจคเรียบร้อยพอดี”
“เสียงเศร้านะมึง ไงกลัวแม่ไม่ได้ดูมึงบนเวทีงั้นดิ” จี้โดนใจกูเต็มๆ
“ก็นะ..กูอุตส่าห์มายืนตรงจุดนี้ อย่างน้อยก็คาดหวังให้แม่ได้ดูกูเล่นคอนเสิร์ตสักครั้งก็ยังดี”
แม้ในใจผมจะคอยย้ำกับตัวเองว่าแม่งานยุ่งไม่อยากรบกวนท่าน แต่ลึกแล้วผมก็ยังแอบหวัง
อยากให้แม่เป็นส่วนหนึ่งในความสำเร็จและคอยเป็นกำลังใจให้ผมหน้าเวทีสักครั้ง
“ทำไมมึงไม่บอกเขาไปตรงๆ” ไอ้ขิงมันเข้าใจผม ก่อนหน้าก็อาศัยแม่มันมาเป็นผู้ปกครองให้
ช่วงที่โรงเรียนเขาจัดกิจกรรมในวันสำคัญต่างๆ เช่นวันพ่อวันแม่ แต่ผมไม่มีใครว่างเพราะส่วนใหญ่ติดงานอยู่ต่างประเทศ
“กูไม่อยากให้เขาพะวงคอยเป็นกังวล ขืนกูบอกแม่คงลำบากใจพานจะทำให้เสียงานเปล่าๆ
เรื่องของกูไม่สำคัญหรอก งานแม่สำคัญกว่า”
“มึงก็เป็นเสียแบบนี้ แล้วก็มานั่งทอดถอนใจทีหลัง บางครั้งมึงคิดหรือต้องการอะไรควรบอกเขาไปตรงๆ
เขามาได้ไม่ได้มันเป็นอีกเรื่อง ให้ถือเสียว่าอย่างน้อยมึงได้บอกความต้องการให้เขารับรู้แล้ว” มันพูดถูกผมไม่มีคำพูดจะเถียง
ผมรักและเกรงใจแม่มาก..ท่านเหนื่อยตรากตรำทำงานหนัก หาวันหยุดพักยังแทบไม่ได้ ประสาอะไรที่ผมจะนำความต้องการ
ไปทำให้ท่านลำบากใจอีก ผมโตแล้วต่อให้อยากเห็นแม่อยู่ด้านหน้าเวทีมากแค่ไหน ผมไม่มีทางขอร้องให้แม่หยุดงาน
เพื่อมาดูผมเล่นคอนเสิร์ตโดยเด็ดขาด
“ช่างเถอะ..ไว้กูค่อยส่งบันทึกการแสดงให้เขาดูเอา” เป็นทางเลือกที่ผมคิดเอาไว้
อย่างน้อยบันทึกการแสดงสด แม่ก็ต้องได้ดูผมเล่นดนตรีล่ะ
“หึ!..ปากมึงก็พูดแบบนี้ เพราะมึงเป็นแบบนี้ป๊อป แม่เขาถึงไม่รู้มึงต้องการเขามากแค่ไหน
มึงเล่นไม่พูดไม่แสดงออกตามความรู้สึกสักครั้ง บางทีถ้าเราไม่พูดไม่บอก..ท่านก็เข้าใจว่ามึงอยู่ได้ไม่คิดอะไรมาก”
“กูก็อยู่ได้นี่หว่า..หรือมึงเห็นว่ากูกำลังจะตาย” ผมประชดครับ
“อย่ากวนป๊อป กูเคยบอกหลายหนถ้ารู้ตัวว่าต้องการอะไรอยู่แล้ว มึงควรทำตามความรู้สึกบ้าง
ขืนยังปากแข็งอยู่แบบนี้ มึงก็วนเวียนจมปลักในความต้องการที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย ดูกูเป็นตัวอย่างอะไรที่กูต้องการ
กูไม่เคยลังเลคิดมากให้ปวดหัว มุ่งมั่นก้าวไปให้ถึงสิ่งที่หวังเท่านั้นเป็นพอ” เพราะมันคิดแบบนี้
มันถึงมั่นใจมีภาวะความเป็นผู้นำสูง แต่บางทีก็มีมากจนเกินไป กระทั่งใครๆ ก็ไม่สามารถห้ามปรามได้
บทมันจะดื้อผมว่าไอ้ขิงเข้าขั้นหัวรุนแรงเลยเชียวล่ะ
คนเรามีข้อดีข้อเสียทุกคน ผมก็เป็นคนที่คิดอย่างแสดงอีกอย่าง เหมือนที่มันกำลังตำหนิไม่มีผิด
เป็นเพราะผมไม่ต้องการเป็นภาระสร้างความยุ่งยากให้ใคร เรื่องไหนที่มีผลกระทบต่อคนอื่น
ถ้าเลี่ยงได้ผมก็เลี่ยงที่จะไม่ทำสิ่งนั้น จนดูเหมือนเป็นคนเก็บกดความต้องการส่วนลึกของตัวเอง
ยอมแบกรับความรู้สึกส่วนตัวเอาไว้มากเกินไป ความจริงแล้วผมก็อยากจะเถียงมันไปเหมือนกัน
ใช่ผมจะไม่มีขีดจำกัดในความอดทนอดกลั้น แต่เมื่อไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไรมากหนัก ผมสมควรต้องอดทนก็แค่นั้น..
“ถึงแล้วมึงเอารถเข้าไปจอดตรงโน้นเลย เดี๋ยวกูพาไปแนะนำกับพวกพี่เขา บอกไว้ก่อนถ้าพี่เขาพูดไม่เข้าหู
มึงอย่าเสือกชักสีหน้าไม่พอใจเป็นอันขาด กูเคยบอกแล้วแต่ละคนฮาร์ดคอร์ตัวพ่อ พูดจากวนแต่จริงใจกันทุกคน”
ผมย้ำไม่ลืมกำชับมัน เกี่ยวกับนิสัยใจคอพวกพี่เขา ไอ้ขิงมันเป็นคนเลือดร้อนปากไว
เกิดไปพูดจาไม่เข้าหูพานจะกลายเป็นปัญหาได้ง่ายๆ
“เออน่า..กูรู้หรอก พวกศิลปินมีโลกส่วนตัวสูง นิสัยประหลาดเป็นเรื่องปกติ
ยิ่งดังระดับนี้..ไม่แปลกที่จะมีปัญหาทางความคิด” ฟังมันพูดดิ
“มึงอย่าพูดแบบนี้เข้าหูพวกพี่เขาเป็นอันขาด จมตีนแน่ขิง”
“โหดขนาดนั้นเลย” มันทำหน้าไม่เชื่อ
“มึงดูแต่ละคน ตัวยังกับตึก คิดว่าเขาโหดหรือเปล่าล่ะ”
“คนตัวใหญ่ใช่จะโหดทุกคนเสมอไปป๊อป บางคนดูบึกความจริงอาจแต๋วจ๋า พร้อมอ้าขาให้เสียบก็มีออกเยอะแยะ”
“มึงพูดอะไรของมึง..กูงง?”
“เปล่า..กูพูดเรื่อยเปื่อย มึงไม่ต้องเข้าใจหรอก” มันตัดบท ผมก็ไม่อยากเซ้าซี้ แม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่มันพูดก็เถอะ
“เมียมึงยังไม่กลับหรือร็อค จะบ่ายสองแล้วนะโว้ย!” เวรเลยครับเสียงพี่คมดังลอดออกมาได้ยินเต็มสองหู
หน้าผมร้อนฉ่าทันทีหลังรู้ว่าพี่เขาพูดถึงใครอยู่ ถ้าไม่ใช่ผมซึ่งชะงักขาก้าวไม่ออกอยู่หลังผนังทางเข้าประตู
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“รออีกห้านาที ไม่โผล่หัวกูโทรตามแน่”
พี่ร็อคพูดโดยไม่คิดปฏิเสธเกี่ยวกับฐานะที่พี่คมนำมาใช้เรียกผม
ไอ้ขิงมันรั้งแขนผมหยุดไม่ให้โผล่หัวเข้าไปกึ่งบังคับ ตามันเขม็งดุแลน่ากลัวพิลึก
ผมกำลังจะอ้าปากมันดันเอามือมาอุดปากไม่ให้ผมส่งเสียงเสียนี่
“ไม่ใช่แอบคบชู้สวมเขาให้มึงกูจะขำให้ไส้แตกเลยห่า ชีวิตมึงได้เมียทีไรไม่พ้นโดนสวมเขา ถือว่าดวงมึงจัญไรโคตร”
คราวนี้เป็นพี่เกรย์ครับ บทสนทนายังไม่ห่างไปจากเรื่องผม ไอ้ขิงหน้าเขียวแล้ว ผมกำลังหาทางอธิบายให้มันเข้าใจ
ว่าเรื่องที่พวกพี่เขาพูดไม่เป็นความจริง แค่พี่เกรย์พี่คมเข้าใจผิด แต่คงไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ พี่ร็อคแกดันแทรกขึ้น
แถมใจความคำพูดทำผมอึ้งกิมกี่ ประโยคที่เรียบเรียงในหัวมลายหายวับไปในอากาศ
“ลองครั้งนี้มันทำเหมือนอดีตที่กูเคยเจอ กูไม่มีทางปล่อยให้มันลอยนวลเป็นอันขาด หนนี้ใครทรยศหักหลังกูล่ะก็
กูเอาคืนเป็นสองเท่าที่กูโดนเลยคอยดู” น้ำเสียงฟังดูไม่เจือเป็นการล้อเล่นแม้แต่น้อย เหมือนพี่เขาตั้งใจจะทำอย่างที่พูดจริง
ผมเองทั้งที่ไม่ได้มีความผิดไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นประเด็นในหัวข้อมาก่อน ยังรู้สึกเสียวสันหลังอย่างห้ามไม่อยู่
รับรู้ชัดเลยว่าคำพูดประโยคนี้ของพี่ร็อค พี่เขาไม่ได้แค่พูดลอยๆ แต่จะทำจริงๆ ...
“มึงก็ต้องคอยสอนคอยบอกเด็กด้วย น้องมันยังเด็กบางทีถ้ามึงไม่พูดไม่บอกไม่แสดงออก เอาแต่ปากหนักเหมือนอดีต
ไม่แน่ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมชัวร์ หน้าตามันน่ารักขนาดนั้น เสือสิงห์กระทิงเปลี่ยวไม่มีปล่อยให้มันลอยนวลหรอก
อยู่กับพวกเราอาทิตย์เดียว ยังทำให้พวกกูกลายพันธุ์เสียสูญกันหมด” พี่คมเป็นคนพูดครับ บทสนทนายังเป็นเรื่องที่ไม่พ้นตัวผม
ซึ่งผมเองก็ก้าวขาไม่ออกไปแล้ว สมรู้ร่วมคิดกับไอ้ขิงแอบฟังพี่เขาคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น
อย่างกับเจอความลับอันยิ่งใหญ่โดยบังเอิญ
“ไอ้คมพูดถูกผู้ชายห่าไรน่ารักฉิบ กูยอมเป็นเกย์เลยสัส! ถ้าหากมีแฟนอย่างไอ้ป๊อป ยิ่งตอนทำหน้าเอ๋อนะมึง
อย่างฮา..แต่มันดูน่ารักบรรลัย บอกกูว่ามันเป็นทอม ยังจะน่าเชื่อมากกว่าที่มันเป็นผู้ชายหน้าหวานอีกว่ะ”
พี่เกรย์พูด เพิ่งรู้ลับหลังผมพวกพี่เขานำเรื่องของผมมาเม้าท์แตกกันแบบนี้
“หึหึ! มันจะยังไงพวกมึงทั้งคู่หมดสิทธิ์ มันเป็นเมียกูห้ามใครวอแวเกาะแกะเด็ดขาด ของๆ กูไม่ชอบให้ใครรุ่มร่าม
เข้าใจตรงกันแล้วนะพวก” พี่ร็อคแกย้ำ ด้วยประโยคที่ไม่ต้องตีความให้ยุ่งยาก ประกาศขนาดนี้ไม่ต้องบอกว่าพี่เขาต้องการอะไร
ที่ทำผมอึ้งหาเสียงตัวเองไม่เจอนี่ คือไอ้ขิงมันครับ ยืนจ้องผมเหมือนจะรอฟังผมปฏิเสธข้อกล่าวหาที่ร่วมรับรู้
ว่ามันไม่เป็นความจริง แต่ผมเลือกที่จะเงียบแทนการเอ่ยคำพูด ไม่ว่าเรื่องที่ตั้งใจอธิบายให้รู้ก่อนหน้าว่าเป็นเหตุจำเป็น
หรือความบังเอิญก็แล้วแต่ ทำให้ผมตกกระไดพลอยโจนสมอ้างเป็นแฟนพี่ร็อค คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอธิบาย
ไอ้ขิงมันหน้าตาออกอาการขนาดนี้ ชี้ชัดว่ามันไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรับฟังอะไรทั้งสิ้น สิ่งที่มันทำหลังจ้องผม
แล้วไม่ได้คำตอบนอกจากยืนนิ่งเป็นเป่าสาก มันก็ก้าวขาพรวดเดินนำเข้าไปในห้องแบบไม่รอให้ผมขยับ
ตั้งสติได้รีบตามมันเข้าไปติดๆ เกรงมีปัญหายุ่งยากสิครับ ไอ้เพื่อนผมคนนี้มันยอมให้ใครวอแว
ออกอาการขายขนมจีบผมได้ที่ไหน ในโรงเรียนมันเล่นมาไม่น้อย นี่ถึงขั้นผมเป็นเมียพี่ร็อคก้าวข้ามไปขนาดนั้น
คาดว่ามันคงไม่คิดจะเข้าไปสวัสดีพวกพี่เขาเป็นแน่
“ใครวะ? “ พี่เกรย์อ้าปากคนแรก แต่พอเห็นผมตามหลังมาติดๆ แกก็คงได้คำตอบ
“หวัดดีครับพี่ ไอ้ขิงเพื่อนผมเอง นักร้องนำวงผมที่มาออดิชั่นไง” ผมรีบแนะนำมันกับพวกพี่เขา
ทำเนียนไม่รู้เรื่องที่พวกพี่เขาสนทนากันอยู่ แม้จะรู้ว่าคงเก็บอาการหน้าแดง เหมือนความร้อนปะทุไฟลุกหน้าไม่ได้แน่
เพราะผมรู้สึกหน้าไหม้ไม่หาย กับคำพูดที่พวกพี่เขาเอ่ยลับหลังให้ได้ยิน
“อ้อเหรอ..กูก็ว่าใครโผล่เข้ามาได้ยังไง” พี่คมพูดขึ้นบ้าง
“แหะๆ..มันอาสามาส่งผม แล้วก็ต้องการทำความรู้จักพวกพี่ด้วย” ผมพูดพร้อมกับยิ้มที่ดูฝืดเฝื่อน
ไอ้ขิงมันเล่นไม่หือไม่อือไม่พูดไม่จาสักคำ มีแต่จ้องหน้าพี่ร็อคอย่างเอาเป็นเอาตาย
พี่ร็อคก็ใช่ย่อยตาคมดุมองมันไม่วางตาเช่นเดียวกัน สองคนนี้เลยกลายเป็นปลากัดที่มองกันนิ่ง
“ขิง..ขิง หวัดดีพวกพี่เขาดิ” ผมกระแซะเรียกให้มันรักษามารยาท
“ผมขิง..ยินดีที่รู้จัก” มันไม่ยกมือไหว้ แถมเสียงที่ใช่ก็ห้วนชนิดที่เด็กอมมือก็ฟังออก ว่าคนพูดอยู่ในภาวะอารมณ์แบบไหน
“ถ้าน้องไม่ได้รู้สึกยินดีจริง พี่ว่าไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทหรอก ตกลงอยากรู้จักพวกพี่
หรือมีปัญหาคาใจต้องการเคลียร์ก็พูดออกมาเลย” พี่ร็อคครับเสียงแกนิ่งมาเชียว
สีหน้าบวกท่าทางเสริมบรรยากาศให้อึดอัดเข้าไปใหญ่ มาถึงขั้นนี้ผมไร้ความสามารถที่จะกลบเกลื่อนแล้ว
นั่นก็เพื่อนนี่ก็พี่ร่วมวง คนกลางอย่างผมเลือกข้างไม่ได้หรอกครับ
“เดิมทีเจตนาทำความรู้จักไม่มีซ่อนเร้น พวกพี่คือไอดอลจริงแท้ แต่ตอนนี้ความรู้สึกมันเพิ่งเปลี่ยนก่อนหน้านี้
หลังได้ยินพวกพี่พูดถึงเพื่อนผมลับหลัง ยอมรับว่าผมคิดไม่ถึง บอยแบนด์ดังค่อนเอเชียจะเอาเพื่อนผมมาคุยเสียหาย
เป็นที่สนุกครื้นเครง ผมต้องการความจริงเรื่องที่พี่พูดไอ้ป๊อปเป็นเมียพี่ร็อค ตกลงความจริงมันเป็นยังไง
เป็นแค่เรื่องยกเมฆเฮฮาชวนขำ หรือเป็นเรื่องจริง” ไอ้ขิงมันก็เสียงนิ่งไม่แพ้เขาเลย
“จะเรื่องจริงหรือยกเมฆน้องจะเดือดร้อนทำไม ในเมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว..ย้ำว่าส่วนตัวเข้าใจใช่ไหม
ส่วนตัวคือเรื่องที่ใครก็ไม่สมควรยุ่ง พี่คงไม่ต้องอธิบายไปมากกว่านี้หรอกมั้ง” พี่ร็อคก็ใช่ย่อย
หน้าหล่อดูกวนโทสะชนิดที่ว่า..ผมเป็นไอ้ขิงก็แทบอยากถวายกำปั้นให้ซักเปรี้ยง
“พี่กำลังว่าผมเสือกสิ แต่ไอ้ป๊อปมันคือเพื่อนผม เราคบกันมานานสนิทมากกว่าที่พี่จะเข้าใจ
แบบนี้ยังถือว่าเรื่องของมันเป็นเรื่องส่วนตัวหืม ผมมีสิทธิ์ขอความจริงได้แล้วหรือยัง”
ไอ้ขิงก็ไม่ยอมลดราวาศอก มันจ้องพี่ร็อคอย่างไม่กลัวตาย ลืมกระทั่งว่ามันมาคนเดียวบุกถึงรังเสือซะงั้น
“ก็เพื่อน..ต่อให้สำคัญจะเทียบผัวได้หรือน้อง” ฉิบหาย! เข่ากูแทบทรุดลงไปกอง
พี่ร็อคแกเล่นยักคิ้วย้ำคำพูดว่าพี่แกเป็นผัวไอ้ป๊อป
“ตกลงพี่กับเพื่อนผม...”
“ไม่มีคำชี้แจงเพิ่ม ประโยคนี้บอกฐานะเราทั้งคู่ไปแล้ว” ย้ำทำม่าย
“ไอ้ป๊อป..ที่มันพูดเป็นความจริง” สะดุ้งเลยกู! ไอ้ห่าขิงตวาดผมเสียงดังลั่น ตามันแดงก่ำอย่างสะกดกลั้นความโกรธเต็มพิกัด
ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วขอบอก อารมณ์โกรธขนาดนี้ของมันนับครั้งที่จะได้เห็น
“น้องไม่มีสิทธิ์ข่มขู่เมียพี่” ไม่แค่พูด พี่ร็อคแกเดินมากอดคอผมรั้งให้ชิดอกแกอย่างถือวิสาสะ
ประกาศความเป็นเจ้าของโจ่งแจ้ง โดยพี่เกรย์กับพี่คมพร้อมใจกันยกนิ้วโป้งชมเพื่อนได้หน้าถีบกันทั้งคู่
“มึงปล่อยเพื่อนกูเดี๋ยวนี้!!!” ไอ้ขิงมันตวาดเสียงดัง งานนี้ผมไม่คิดว่ามันจะกล้าขนาดนี้
ตัวมันกำหมัดเกร็งแน่นจนเส้นเลือดปูด มันกำลังโมโหทะลุจุดเดือดไปแล้ว ผมพยายามขืนตัวออกจากท่อนแขนใหญ่
ที่ไม่ยอมปล่อยให้เป็นอิสระ แม้จะส่งสายตาอ้อนวอนไปให้พี่เขาก็เมินไม่เห็นซะ ผมต้องการเข้าไปลากไอ้ขิงกลับออกจากที่นี่
กลัวจะเกิดเรื่องแล้วมันเองนั่นแหละที่เจ็บตัว ดูขนาดรูปร่างคงไม่ต้องเดาว่าใครเสียเปรียบใครได้เปรียบ
แม้ไอ้ขิงไม่เตี้ยตัวเล็กเหมือนผม แต่ก็ไม่ได้มีกล้ามเนื้อสูงใหญ่เท่ากับพี่ร็อค ไม่ต้องนึกภาพเลยด้วยซ้ำ
ถ้าดวลกันขึ้นใครจะลงไปนอนนับดาวคนแรก
“กูไม่ปล่อยมันเป็นเมียกูมึงมีสิทธิ์อะไรวะ อยู่ในถิ่นกูมีหน้ามาสั่งกูวอนซะแล้ว”
พี่ร็อคเสียงกร้าว จ้องไอ้ขิงให้มันรู้ขืนยังไม่สำรวมกิริยาวาจา มันจะโดนเขาเล่นแน่ๆ
“ขิงมึงกลับไปก่อนเถอะ เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยกัน ถือว่ากูขอร้องเดี๋ยวกูอธิบายให้มึงเข้าใจทีหลัง ตอนนี้มึงกลับไปก่อนได้ไหม”
ผมวิงวอนขอให้มันกลับไปก่อน สายตาที่มันใช้มองผมทั้งตัดพ้อทั้งผิดหวังจนผมรู้สึกผิดอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
ไม่ใช่เข้าข้างพี่เขา..มันตัวคนเดียวผมไม่อยากมีเรื่อง คนที่เจ็บตัวไม่พ้นเป็นมันแหละ อีกไม่กี่วันก็ต้องปล่อยซิงเกิลออกสู่ตลาด
ขืนมามีเรื่องจะกลายเป็นผลเสียมากกว่าครับ
“กูผิดหวังป๊อป เสียดายที่ไว้ใจเชื่อใจมึง ลับหลังกูมึงมาทำแบบนี้ มึงยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ใกล้ชิดมันขนาดนี้
เพื่อให้ได้อยู่ในวงของมันมึงถึงกับลงทุนทำขนาดนี้ บอกกูให้หายโง่ซักทีสิ มึงทำไปทั้งหมดมันไม่ได้บังคับมึงใช่ไหม
มันไม่ได้ใช่กำลังกับมึงเลยใช่ไหม มึงสมยอมมันเองห๊ะ!” ไปกันใหญ่แล้วครับ ลุกลามบานปลายใหญ่โต
ไอ้ห่าขิงตีความเลอะเทอะ
“มึงคิดว่าคนอย่างกูต้องบังคับขืนใจใครหรือ..สัส! มึงบังคับให้มันพูดในเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องพูด
เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างมันกับกูเนี่ยะมึงแน่ใจไม่ได้คิดกับมันแค่เพื่อน กูไม่ใช่ไก่อ่อนโง่จนดูไม่ออก
เพื่อนคิดไม่ซื่อแบบมึงหมดสิทธิ์ตั้งแต่วินาทีนี้ ให้มึงรู้ไว้ด้วย..มันเป็นของกูจำเอาไว้ห่า”
ผมอึ้งในสิ่งที่พี่ร็อคพูด พี่เขาหมายความว่ายังไง
“กูจะคิดยังไงเป็นเรื่องของกูกับมัน..ไม่เกี่ยวกับมึง มึงมันเหี้ยฉวยโอกาส มึงคงเห็นว่ามันคลั่งไคล้มึงมากสิท่า
ต่อให้มันเป็นของมึงกูขอบอกเอาไว้เลยกูจะเอามันคืน มึงคอยดูกูไม่มีวันยอมให้มึงได้มันแน่ กูประกาศสงครามกับมึง
นับแต่นี้มึงไม่ใช่ไอดอลไม่ใช่รุ่นพี่ที่กูศรัทธา มึงมันก็แค่แมวขโมยชั้นเลว แล้วมึงกับกูเราจะได้เห็นกัน
อย่าคิดว่ามึงดังนึกอยากได้อะไรก็ได้สมใจมึงไปเสียหมด แล้วมึงจะได้กระอักเลือดรอดูกูแล้วกัน
กูจะล้มวงมึงให้เหลือแต่ชื่อ วันนั้นกูจะมาทวงเอามันคืน กูจะนับวันรอสมน้ำหน้ามึง
ระหว่างมึงกับกูใครจะหัวเราะดังกว่ากัน..ไอ้ร็อคมึงจำคำกูเอาไว้ให้ดี”
ผมไม่มีแรงขยับปากเปล่งคำพูดแม้แต่น้อย ไอ้ขิงมันพูดจบไม่คิดชายตาแลผมด้วยซ้ำ
ก้าวพรวดเดินหายลับออกไปจากห้อง ไม่สนกระทั่งเสียงเรียกของผม
ที่โดนรั้งตัวไว้ไม่ให้ตามมันออกไป จากใครคงไม่ต้องบอก
“ขิง..ขิง..มึงฟังกูก่อน!!..พี่ปล่อยผมสิ ปล่อยผมก่อนพี่” ไม่ว่าใครก็ไม่ยอมฟังสิ่งที่ผมขอ
เห็นหรือยังผมน่าสมเพชแค่ไหน ปวกเปียกไม่มีสิทธิ์ทำตามความต้องการเลยสักนิด ไม่มีใครยอมฟังผมสักคน
พี่ร็อคนอกจากไม่ยอมปล่อยพี่แกยังรวบร่างผมขึ้นพาดบ่า เดินดุ่มหนีเข้าห้องท่ามกลางสายตาของพี่เกรย์พี่คม
ที่มองกันเฉยโดยไม่คิดช่วยเลย ได้แต่ดิ้นขลุกขลักแต่ก็ไร้ผลสิ้นเชิง..ยักษ์ชัดๆ แรงเยอะเห็นผมเป็นจิ้งจกไปแล้วมั้ง
“ตุ๊บ!..โอ้ยย!!” ผ่านเข้าห้องได้แกล็อกประตู โยนผมใส่เตียงจนจุก
“ผมเจ็บนะ” น้ำตาคลอเลยกู โยนเสร็จยืนเอามือเท้าเอวจ้องผมนิ่ง ไม่ได้รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองสักนิด
“กูตั้งใจให้เจ็บ บอกกูมาไอ้นั่นกับมึงถึงขั้นไหนห๊ะ!” ตะคอกกูอีก
“ผมไม่เข้าใจ พี่พูดเรื่องอะไร” งงจริงไม่ได้แกล้งงงนะ
“มึงอย่ามาใสซื่อ มึงไปกับมันยอมให้มันมาส่ง..มันยังมายืนชี้หน้าประกาศสงครามกับกูในถิ่นกูอีก
มึงบอกว่ามันเพื่อนหืม ตกลงระหว่างมึงสองคนคบกันถึงขั้นไหน โดนมันเอาหรือยังไอ้ป๊อป” แม่ง!..ความคิดระยำ
“ผมกับมันเป็นแค่เพื่อน ไม่มีใครคิดเหี้ยๆ แบบพี่หรอก” กูของขึ้น
“กูมันเหี้ย มึงคิดว่ากูเหี้ย กูจะเหี้ยให้มึงได้รู้จักยิ่งกว่านี้ ที่แท้ก็แมวเฝ้าปลาย่างพอไม่ได้แอ้มดันพาล
ยังดีที่มึงไม่เสียท่าให้เพื่อนระยำแอบรักเพื่อน พอรู้ว่าหลุดมือดันหวงก้างทั้งที่ไม่มีสิทธิ์
กระทั่งมาประกาศออกตัวใส่หน้ากูอย่างที่มันทำ ต่อไปนี้กูห้ามมึงติดต่อเจอเพื่อนเหี้ยอีก
ห้ามมึงคบหามันเป็นอันขาด” อะไรของพี่เขาวะ..?
“ผมทำไม่ได้หรอก มันเป็นเพื่อนผมนะ คบกันตั้งแต่ม.1 พี่ให้ผมเลิกคบกับมันทั้งที่ไม่มีความผิดเนี่ยะนะ”
เถียงเสียงแข็ง ไม่ยอมให้พี่ร็อคใช้อำนาจเผด็จการแบบนี้เด็ดขาด
“นั่นเพราะมึงไม่รู้ว่ามันคิดไม่ซื่อหวังเคลม ไม่ได้ต้องการแค่เพื่อน มึงเป็นแฟนกูทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์
มึงไม่เห็นหรือว่ามันประกาศจะเอามึงเต็มสองหูกูนี่ หูมึงคงไม่หนวกมั้ง จะอ้างว่าไม่ได้ยินที่มันพูดความรู้สึกให้มึงรู้หรือวะ
กูดูไม่ผิดต่อจากนี้มันคงไม่มีทางคบมึงในฐานะเพื่อนแล้ว มีแต่จะเอามึงเป็นเมียให้ได้ ไม่ใช่มันต้องการมึงเท่านั้น
มันยังต้องการเอาชนะกูด้วย สายตามันแสดงออกชัด มึงยังคิดอีกหรือว่ามันจะปฏิบัติกับมึงเหมือนเดิม
ที่กูห้ามเพราะกูห่วงนะป๊อป หัดฟังกูหน่อย..กูไม่อนุญาตให้มึงไปเจอมันอีก” จบกัน..ขืนผมยอมให้พี่ร็อคบังคับให้เลิกคบไอ้ขิง
เท่ากับว่าผมเห็นพี่เขาดีกว่าเพื่อนซึ่งคบกันมานาน แบบนี้ไม่เท่ากับว่าผมทิ้งเพื่อนกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด
“ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอก มันคงโมโหครับพี่ มาได้ยินเรื่องแบบนี้โดยไม่ทันตั้งตัว มันคอยดูแลผมมาตลอด
เรื่องที่มันพูดก็แค่ต้องการทำให้พี่หัวเสียยั่วประสาทมากกว่า มันไม่คิดกับผมแบบนั้นหรอก”
ผมพยายามหว่านล้อมให้พี่เขาใจเย็นลงกว่านี้ บางทีไอ้ขิงมันทำไปเพื่อยั่วให้พี่เขาโกรธ
มากกว่าจะเป็นความรู้สึกของมันที่แท้จริง ผมยังคงปลอบใจตัวเองไปด้วย
“มึงแม่ง!!!..จะว่าโง่หรือซื่อก็กระไรอยู่ มึงดูไม่ออกเชียวหรือป๊อป เพื่อนมึงมันไม่ได้คิดกับมึงแค่เพื่อน
มันชอบมึง..มันอยากเป็นผัวมึงรู้ไหมเอร้ย!!..ยังไงก็ช่างกูห้ามไม่ให้มึงเจอมันตามลำพัง ถ้ามึงไปพบมันกูต้องไปกับมึงด้วย
กูยอมให้มึงได้เท่านี้” พูดจบเดินหนีออกห้องหน้าบอกบุญไม่รับ ผมเข้าใจพี่ร็อคเช่นกัน มีรุ่นน้องมาหยามถึงถิ่น
ชนิดไม่ไว้หน้าพูดจาท้าทายผมก็คิดไม่ถึงว่าไอ้ขิงซึ่งคลั่งพี่ร็อค จะกล้าทำกิริยาแบบนี้ใส่พี่เขา
พี่ร็อคคงหัวฟัดหัวเหวี่ยงอารมณ์เสียมากเลยทีเดียว
อนาถสุดคงเป็นผม เรื่องราวล้วนมีต้นตอจากผมทั้งสิ้น ทั้งที่ความจริงไม่มีอะไรในกอไผ่
กระทั่งเรื่องระหว่างผมกับพี่ร็อคก็เป็นเพียงคบหากันในฐานะแฟน ซึ่งเรายังไม่ได้มีอะไรเกินเลยข้ามเส้น
อย่างที่ทุกคนเข้าใจผิดๆ มาถึงเวลานี้ผมก็ไม่สามารถแก้ไขอะไรให้ดีขึ้นได้แล้ว มันยากที่จะบอกให้ใครเชื่อ
ว่าผมกับพี่ร็อคล้วนเป็นเพียงการสร้างสถานการณ์ขึ้น..ผมกับพี่เขายังไม่ได้มีอะไรกัน พูดแบบนี้จะมีใครเชื่ออีกเล่า
แต่ละคนปักใจกันไปแล้วนี่ ว่าผมเสร็จพี่ร็อคเรียบร้อย ไม่อย่างนั้นไอ้ขิงมันไม่โกรธทะลุจุดเดือดหรอก
น้อยครั้งที่ผมจะเห็นมันโกรธจนตาแดงก่ำ มันคงอยากระบายอารมณ์ซัดหน้าพี่เขาสักหลายหมัด
แต่ก็ยังพอมีสติที่รู้ว่าไม่คุ้ม มันอาจได้สักหมัดแต่ที่เหลือมันเองนั่นแหละจะน่วม..เฮ้อ! คิดแล้วกลุ้มชะมัด
ทำไมชีวิตผมถึงได้วุ่นวายเรื่องบ้าบอคอแตก มีผู้ชายมาตีตราจับจองเป็นผัวกูแบบนี้วะครับ?
มาอัพแล้วค่ะ เจอกันอีกทีวันพุธเนอะ
เข้าสู่คลี่นมาม่าแล้วนะคะ งานนี่มาลุ้นมาคอยเป็นกำลังใจให้น้องป๊อปกันด้วยน๊าาาา
-
อ่านสองตอนรวด
รู้สึกอยากเตือนขิงสุดๆ
ถ้าอยากได้ป๊อปจริงๆ ต้องไม่ใช่การทำลาย lucky one
อย่าลืม ป๊อปเปนคนในวงนั้น ต่อให้เปนเพื่อน แต่สิ่งที่ทำลงไปสุดท้ายมันคือการหักหลังเพื่อน แล้วคืออะไร
ถ้าคนเราจะดัง มีชื่อเสียงขึ้นมา ต้องมาจากความสามารถตัวเองนะ ไม่ใช่ขโมยคนอื่นมา
ไม่ใช่ว่าพูดอะไร แต่น้อง เปนวง cover ของlucky one มาก่อน
ทิ้งความเปน lucky one ได้แล้วหรอ ถึงจะออกอัลบัมหนะ
ระวัง ออกมาจะโดนแฟนคลับเค้าโจมตี
คนที่ได้อะไรมาแบบขี้โกง ไม่เจริญหรอกนะ
ขิง
rip ขิง
ขอให้ความรักของพี่ร๊อค ช่วยให้พี่ร๊อคไม่ทำร้ายป๊อปมากนะ
แต่เรื่องแม่ป๊อป กับ พ่อร๊อคก้น่าสงสัยนะเนี่ยยยย
หุหุ
-
แค่เท้าเหยียบทรายยังไม่ได้ลงฝ่าคลื่นมาม่านะ ยังสงสารน้องป๊อปซะขนาดนี้
ถ้าปะทะคลื่นมาม่าแบบจังๆ เราจะทนได้ไง สงสารนายเอกเรื่องนี้ :ling3:
แต่มันก็มีที่มาที่ไปเนอะ เอาใจช่วยน้องป๊อปให้ผ่านอะไรร้ายๆไปได้
เพราะเชื่อว่าปลายทางของน้องจะต้องสวยงาม และมีคนรักดีๆ (???) แบบพี่ร็อคเคียงข้าง
พี่ร็อคเถื่อนดิบสมกับหัวหน้าวงจริงๆ :katai1:
อีกนิด...ขิงเอ๊ย นายกล้ามาก นึกว่าจะจมตีนในตอนนี้ซะแล้ว และช่วยตัดใจเถอะนะ
ให้สงสารตัวเองให้มากๆหน่อย :ruready
บวกเป็ด ขอไปเพิ่มภูมิต้านดราม่าก่อนนะคะ :katai5:
:pig4:
-
จะภูมิใจดีมั๊ยป๊อบมีแต่ผู้ขายอยากได้ทั้งนั้น เตรียมตัวรับมาม่าค่ะ :sad4:
-
ต้องบอกว่าสงครามเริ่มต้นแล้วใช่ไหมเนี่ย
-
ขิงทำแบบนี้มันเกินไปรึป่าว ทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นแค่เพื่อนจะไปออกอาการแบบนี้เค้าเรียกว่าหึง ซึ่งอาการหึงเนี่ยมันไม่ควรเกิดขึ้นกับเพื่อนหรอกนะ
ขิงขิงจะรู้ไหมว่ากำลังทำให้ป๊อปลำบากใจมากๆเลย เลิกคิดจะโค่นLucky oneซะเพราะถ้าทำแบบนั้นก็เหมือน กับขิงทำลายความฝันของป๊อปลงไปด้วย :m31:
ป๊อปอปสู้ๆนะ อย่าไว้ใจขิงมากเกินไปล่ะ
พี่ร็อคใจเย็นนะถึงป๊อปจะซื่อเกินไปก็อย่าไปโกรธเลยนะ ป๊อปยังเด็กอยู่บางทีอาจจะยังไม่เข้าใจความหวังดีขอพี่ร็อคก็ได้ สู้ ๆค่ะ :mew1:
-
ขิง นี่น้าาาา พี่ร็อค ก้อด้วยยยย
อารายมันจะอารมณ์หึง ร้อนแรงขนาดน้าน
ไปถามป๊อปซิ ว่ามันรู้เรื่องไหม
ว่าที่ทะเลาะกันอยู่นี่ ไม่ใช่เพราะเป็นห่วงแบบเพื่อนอ่ะ =_=
-
ไม่มีใครคิดจะฟังป็อปเลยอ่ะ
ขิงก็ใส่ไม่ได้ดูอะไรเล้ย
ขอให้ตอนสุดท้ายป็อปเกลียดแก
อยู่คนเดียวไปเหอะนิสัยไม่ดี
ส่วนพี่ร็อคก็ใจเย็นๆนะ
ฟังร็อคมั่งเวลาเกิดไรขึ้นมา
จะได้ไม่มาม่าเยอะ
-
หีงโหดใช่ย่อยน่ะพี่ร็อค
ป๊อปก็ใสซื่อจริงๆ>.<
-
มาม่ามากมั้ยเคอะ แบบว่าขอทำใจแป๊บ..
เพื่อนน้องป๊อบก็ออกตัวแรงเนอะ ป๋าร็อคจะเอาอยู่มั้ยนะ??
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ :katai2-1:
-
ตอนนี้ป๊อปดูซื่อจนน่าหงุดหงิดจริงๆ หนักใจแทนร็อคเลย เรื่องคงจะหนักขึ้นเพราะความซื่อบื้อของป็อปเนี่ยแหละ ขิงไร้มารยาทสุดตัวเองเป็นแค่หมาหวงก้างแท้ยังจะทำตัวแบบนี้อีก ร็อคอายุมากกว่าตั้งเยอะแย่จริงๆ น่าจะโดนสั่งสอนมั้งนะ ตัวเองไม่ทำไรแต่แลกพอป็อปโดนคาบไปรับประทานกลายร่างเป็นหมาบ้าซะงั้น
-
ทำไมขิงพูดจากับร็อคแบบนั้น พอรู้ว่าป๊อปเป็นเมียร็อคนี่
-
ขิงแกเล่นพูดเองเออเอง แกดูถูกป๊อบมากที่หาว่าเอาตัวเข้าแลก :angry2:
ส่วนพี่ร๊อคก็รุนแรงกับน้องไปนิด :sad4:
หรือว่าขิงมันจะแกล้งพี่ร๊อคด้วยการเอาเพลงเขาไปร้องก่อน ถ้าอย่างนั้นป๊อบซวยแน่ :serius2:
-
ฉนวนมาม่าเยอะมาก
ไม่ไว้ใจเหล่าเพื่อนๆน้องป๊อบเลยอ่า
-
ไม่เอามาม่าอย่างเดียวนะ ขอขนมหวานบ้างนะคะ 5555555
-
ร๊อคป๊อบน่าจะมีปัญหากันเข้าใจผิดกันเพราะขิง ป๊อบก็ไว้ใจเพื่อนเกินเพลงเอาไปให้คนอื่นฟังได้ยังไง ยิ่งเป็นคนของบริษัทคู่แข่งด้วย ถ้าร๊อครู้เข้าใจผิดแน่ คิดว่าขิงที่ไม่ยอมให้ป๊อบฟังเพลงตัวเองเพราะเกรงว่าป๊อบจะรู้ว่าเอาเพลงของร๊อคไปใช้มากกว่า
-
+1 เป็ดให้ทุกตอนค่าา...
จากตอนที่ 11 ความดราม่าเริ่มคืบคลานแล้ว :katai5:
คนอ่านลุ้นจนตัวเกร็งไปหมดเลย เหมือนมีรังสีอะไรบางอย่างแพร่ออกมาจนสัมผัสได้
อย่างการเจอกันครั้งที่สองนับจากเก็บตัวทำอัลบั้มของป๊อปกับเพื่อนๆนี่ดูเหมือนอะไรหลายๆอย่างเริ่มเปลี่ยนไป
ดูจากคำพูดแต่ละอย่างของขิงแล้วเหมือนมีอะไรแอบแฝงอยู่ตลอดเวลา
อย่างเรื่องแรกที่ขิงเหมือนจะพูดให้ป๊อปเชื่อใจในความเป็นเพื่อนกันมาหลายปีว่ายังไงเราก็จะอยู่ด้วยกันไปตลอด
ฟังๆดูแล้วก็แอบกังวลเรื่องเพลงของพี่ร้อคที่จะโดนคู่แข่งชิงตัดหน้าเอาไปทำเป็นของตัวเองอยู่เหมือนกัน
เหมือนทั้งขิง นิน และแต๊กจะรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี ถึงพยายามปิดเรื่องเพลงของกลุ่มไม่ยอมบอกให้ป๊อปรู้สักที
แน่นอนว่ายังไงป๊อปก็ต้องเจอหักหลังเข้าแน่ๆ เพราะดูจากสถานการณ์ต่างๆแล้วมันใช่เกือบ100% เลย
ประเด็นคือถ้าเพลงพี่ร็อคถูกเอาไปจริงๆ แล้วเหตุผลที่พวกขิงทำไปนี่เพื่ออะไร??
ทั้งที่วง lucky one ก็เป็นไอดอลของพวกขิงอยู่เหมือนกัน อีกเรื่องคือป๊อปเป็นเพื่อนสนิทของพวกขิงด้วย
ที่ตัดสินใจทำลงไปนี่เพราะอยากดัง อยากเป็นที่รู้จักแบบนั้นใช่มั้ย??
ที่แน่ๆถ้าเป็นอย่างนั้นจริง คนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดก็คือขิงนี่แหละ
เพราะป๊อปไว้ใจขิงถึงขั้นที่ยอมร้องเพลงของพี่ร็อคให้ฟังเป็นคนแรก
ซึ่งถ้าขิงกล้าทำร้ายความไว้ใจของป๊อปด้วยวิธีนี้บอกเลยว่าโอกาสที่ป๊อปจะยอมให้อภัยมีน้อยมาก
ถึงจะอภัยให้แต่ความรู้สึกดีๆที่ป๊อปเคยมีให้ขิงก็แทบไม่เหลืออยู่อีกเหมือนกัน
ยิ่งกับตอนนี้คนอ่านมั่นใจเต็มร้อยแล้วว่าขิงคิดไม่ซื่อกับป๊อปชัวร์ป้าบ100%!!!!
มีทั้งย้ำว่าเป็นห่วง รักป๊อปมากกว่าที่ป๊อปรักตัวเองแบบนี้คงเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยสิ :mew5:
แถมยังอาสาจะไปรับไปส่งถึงบ้านอีกต่างหาก โอ๊ยยยยย ทำไมคนอ่านถึงคิดไม่ได้...
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนี่ไม่น่ามาพลาดเพราะพี่ร็อคเลยนะ รายนี้เค้ามาเร็วแซงทางโค้ง
คว้าเอาตัวน้องป๊อปตัดหน้าขิงไปแล้ววว o13
ยิ่งพอมาอ่านตอน 12 โอ๊ยยยยย บอกเลยว่าอึดอัดสุดๆ
ทำไมขิงไม่ยอมฟังคำอธิบายของป๊อปเลย เอาแต่โกรธและคิดไปเองอยู่คนเดียว
เรื่องของเรื่องคือเป็นเพื่อนกันมานานหลายปีแล้วป่ะ ทำไมถึงไม่รู้จักตัวตนของป๊อปบ้าง
ว่าป๊อปเป็นคนยังไง ต้องลงทุนถึงขนาดเอาตัวเข้าแลกเพื่อความอยากดังขนาดนั้นเลยหรอ
คือถ้าคนอ่านเป็นป๊อปนี่โคตรผิดหวังในตัวขิงอยู่เหมือนกัน ที่ไม่เคยเชื่อใจหรือไว้ใจอะไรเพื่อนเลยสักอย่าง
แบบนี้ต่อให้มีคำอธิบายอยู่สักร้อยประโยคก็คงไม่มีแรงจะเอ่ยปากอธิบายอะไรให้ฟังหรอก
มันหมดกำลังใจและอะไรหลายๆอย่างไปแล้วตอนนั้น???
ก็ต้องบอกเลยว่าป๊อปเป็นคนดีมากๆ ที่ไม่เคยโกรธหรือรู้สึกนอยด์อะไรกับขิงเลยสักนิด
นี่เป็นสิ่งที่ยิ่งกว่านางเอกในหลายๆเรื่องซะอีก *ฮาาาาาา* แต่ก็นั่นแหละ...
พี่ร็อคเอ้ยยยยย นี่เพิ่งเป็นแฟนกับป๊อปได้ไม่กี่วันเองนะ อาการหึงหวงก็ออกมาให้เห็นกันซะแล้ว
แถมดูเอาเรื่องอีกต่างหาก แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของน้องป๊อปแบบนี้นี่รู้เลยว่าหวงจริง :katai2-1:
แต่แหม่ พูดอะไรเมียๆนี่ไม่ดีเลยนะค้า จากระดับความเข้าใจผิด 0 กลายเป็น 100 ขึ้นมาทันที
เห็นเพื่อนสนิทของน้องป๊อปบ้างไหมนั่นว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง หน้าคงแดงไปหมดแล้ว
ประเด็นคือโกรธและไม่พอใจมากสุดๆนี่ยังไงล่ะ ...ไม่มีความนับถือกันอีกแล้ว
จริงๆขิงเองก็น่าเห็นใจอยู่เหมือนกัน เพราะคอยปกป้องดูแลป๊อปมาตลอด เป็นเพื่อนกันมาก็หลายปี
แถมที่เหนือไปจากนั้นก็คือขิงแอบรักป๊อปมานานแล้ว แถมเป็นคนที่มาก่อนพี่ร็อคอีกต่างหาก
อารมณ์ที่อยู่ๆก็มารู้ความจริงว่าป๊อปเป็นแฟนพี่ร็อค โดยไม่ยอมบอกอะไรเราที่เป็นเพื่อนสนิทเลยสักคำ
ก็คงมีความโกรธ ไม่พอใจ ไม่เข้าใจอยู่บ้างเป็นธรรมดา...แต่ที่คิดว่ามันเกินพอดีก็น่าจะเป็น..
การที่ขิงไม่ฟังป๊อปพูดป๊อปอธิบายแล้วเอาแต่พูดๆมาว่าป๊อปเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ทั้งๆที่มันไม่เป็นความจริง
ที่ร้ายแรงไปกว่านั้นขิงยังพาลไปลงกับพี่ร็อคด้วยการประกาศเป็นศัตรูกันซึ่งๆหน้
แถมยังขู่ว่าจะมาเอาป๊อปคืนอีกต่างหาก ที่น่ากลัวไปกว่านั้นคือเพลงของพี่ร็อคนี่แหละ
ก่อนหน้ายังมีความเชื่ออยู่ว่าขิงอาจไม่ทำแบบนั้น ไม่น่าจะเอาเพลงของพี่ร็อคมาเป็นเพลงของตัวเอง
เพราะอย่างน้อยก็คงมีความเกรงใจ ยังเคารพพี่ร้อคในฐานะไอดอลอยู่ ...
แต่ตอนนี้ไอ้เรื่องที่ขิงจะใช้เพลงพี่ร็อคมาเป็นเพลงของตัวเองเนี่ยโอกาสเป็นไปได้สูงเลยทีเดียว
ขิงประกาศเป็นศัตรูกับพี่ร็อคไปแล้วนิ ยิ่งได้เอาคืนพี่ร็คด้วยวิธีนี้ก็คงยิ่งสะใจเป็นพิเศษ
เชื่อเถอะว่ามันต้องเป็นแบบที่คิดเอาไว้แน่ๆ
แล้วถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆพี่ร็อคจะเข้าใจน้องป๊อปผิดอีกหรือเปล่า จะคิดว่าน้องป๊อปเป็นคนหักหลังตัวเองอีกไหม
นี่แหละคือสิ่งที่คนอ่านกลัวมากจริงๆ กลัวน้องป๊อปจะเสียใจเพราะพี่ร็อคเข้าใจผิดนี่แหละ
โอ๊ยยยยยยย ทำไมดราม่ามันน่ากลัวขนาดนี้!!!! ไม่นะม่ายยยยยยย :o12:
“ลองครั้งนี้มันทำเหมือนอดีตที่กูเคยเจอ กูไม่มีทางปล่อยให้มันลอยนวลเป็นอันขาด
หนนี้ใครทรยศหักหลังกูล่ะก็ กูเอาคืนเป็นสองเท่าที่กูโดนเลยคอยดู”
ทิ้งท้ายด้วยคำพูดของพี่ร็อคแล้วคนอ่านเสียวสันหลังขึ้นมาทันที....
พี่ร็อคนี่โหดใช่เล่นเลย ณ วินาทีที่รู้ว่าคนไว้ใจหักหลังขึ้นมาแล้วจะเป็นยังไงอีก
อารมณ์ร้ายนี่พี่ร้อคก็มีไม่แพ้ใครเหมือนกันล่ะ โอยๆๆๆๆ กลัวจริงๆนะเนี่ยย :katai1:
ปล.ปกสวยมากเลยค่ะ โดยเฉพาะกล้ามพี่ร็อคนี่น่าสัมผัสด้วยตัวเองสักครั้งจะเป็นพระคุณมาก 5555+
-
มาให้กำลังใจก่อนครับ
-
อ่านแล้วก็ผิดหวังนะ
เข้าใจว่าทุกอย่างเปนการเข้าใจผิด จงใจสร้างสถานการณ์ด้วย
แต่ทำไมป๊อปต้องยอมทุกอย่างเรื่องนี้ไม่เหมือนเรื่องของแม่ป๊อปที่ยอมเก็บความต้องการไว้
ตัวป๊อปเองก็มีความคิดของป๊อป ไม่ว่าป๊อปจะตัวเล็กจะซื่อจะมีสถานะตกเป็นรอง
ก็ควรจะมีคนรับฟังบ้างไม่ใช่ปล่อยพลังใส่กัน เข้าใจตามที่ตัวเองอยากจะเข้าใจ
แล้วคนตรงกลางล่ะ?? เจ้าของเรื่องอย่างป๊อปไม่เคยมีสิทธิ์'เลือก'บ้างเลยหรอ
หรือก็แค่ยอมไป ไม่ถูกใจบ้างแต่ก็แค่ยอมไป คนเราถ้ายอมทุกอย่างมันก็เหมือนปลาตายไหลตามกระแสน้ำ
ฉากนี้เป็นฉากที่ขัดใจมากเหมือนขาดอะไรไป ไม่ใช่ว่าขิงกับร็อคแค่อารมณ์ร้อนเลยทำอย่างนี้
ร็อคก็เพิ่งคบอย่าเรียกกว่าคบดีกว่าเหมือนตู่เอาเองข้างเดียว อาศัยสถานการณ์เข้าช่วย
ในความเป็นจริง ป๊อปแทบไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างจะมาบังคับกะเกณฑ์เชื่อว่าสิ่งที่ตัวเองเลือกดีที่สุดมันก้เกินไปนะ
-
น้ำเดือดแล้วใช่ไหมคะ?
แกะมาม่าใส่ชามรอแล้วค่ะ
ฮือออออ
-
:mew2: :mew2:
-
มาเลยค่ะมาม่า เราพร้อมแล้ว :hao3:
-
เห็นใจป๊อปนะเป็นคนกลางลำบากใจสุดๆ!
-
จะโดนรุมประชาทัณฑ์ม่าย ถ้าจะประกาศตัวเป็น FC ขิง :ling3:
ขิงในบทนี้มันโดนใจ :give2: กระตุ้นต่อมติ่งจริง ๆ
:impress: ปลื้มเรื่อง ยางลบกับดินสอ มากมาย มันใช่อะ!
-
:katai1: :katai1:
มดแดงแฝงมะม่วงมานานนนนน เหอะๆ
มาม่ามันมันกำลังจะมาล่ะ
-
มาม่ากำลังจะมา
-
พี่ร็อคโหดอะ มัดมือชก(?)น้องมาเป็นแฟนแล้วมาทำแบบนี้ใส่ ขิงก็โมโหรุนแรงเกิ๊น
ซิงเกิ้ลของวงนู้นออกมาแล้วจะมาม่าชามโตไหมคะเนี่ยงานนี้
สู้ ๆ นะป๊อป
-
เตรียมซด..มาม่ารสจัดจ้าน :katai5: :ling3: :ling3: :ling3:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..13
ผ่านมาสามวันทุกอย่างเป็นปกติ พูดให้ถูกดีกว่าปกติก็คงไม่ผิด
พี่ร็อคเอาใจใส่ผมเป็นพิเศษจนผมเองก็คิดไม่ถึง การมีแฟนจะมีใครมาคอยดูแลห่วงใยเราขนาดนี้เชียวหรือ
อาหารทุกมื้อตรงเวลาเป๊ะ! หลังพี่เขารู้ผมเป็นโรคกระเพาะมักมีอาการปวดท้องหากทานข้าวผิดเวลา
ของโปรดของชอบพี่เขาให้แม่บ้านทำมาเพื่อผมเป็นกรณีพิเศษ การเล่นฟิตเนสพี่เขาคอยเป็นพี่เลี้ยงดูแลแนะนำผมอย่างใกล้ชิด
ชนิดพี่เกรย์กับพี่คมเป็นได้แค่ผู้ชมอยู่ห่างๆ ไม่สามารถถึงเนื้อถึงตัวผมอย่างที่เคยทำอีก
เหมือนเน้นให้เกียรติพี่ร็อคหรืออีกนัยหนึ่ง พยายามไม่ทำให้หัวหน้าวงขุ่นเคืองหรือเปล่า???
เรื่องซ้อมดนตรี พี่เขาดูใจเย็นช่วยชี้แนะเกี่ยวกับเทคนิคฝีมือทำให้ผมสามารถใส่ลีลาผนวกลูกเล่นในการตีกลอง
จนรู้สึกก้าวหน้าไปอีกระดับ ตอนนอนเรายังคงจูบราตรีสวัสดิ์ แต่เลื่อนขั้นเป็นจูบริมฝีปากแทนหน้าผากหรือที่แก้ม
พี่เขามักเลยเถิดหากำไรประจำ ซึ่งผมก็ได้แต่โดนสูบพลังเพราะลีลาการจูบเหนือเมฆ อย่างไม่อาจปฏิเสธได้ว่ารู้สึกดีตามไปด้วย
รสชาติหอมหวานติดปลายลิ้นเรียกเลือดพุ่งขึ้นหน้าได้ทุกครั้ง แน่นอนย่อมส่งผลให้ต้องหาทางระบายออก
โดยอาศัยห้องน้ำปลดปล่อยความอึดอัดช่วยเหลือตัวเองไปตามระเบียบ ฮอร์โมนวัยรุ่นเนอะเป็นเรื่องปกติ
ผมคิดว่าพี่ร็อคก็คงแอบเข้าไปทำเช่นกัน เห็นหายไปนานไม่ระบายออกผมไม่เชื่อ..?
ประเด็นเรื่องไอ้ขิง พวกเราเลี่ยงไม่พูดถึง จงใจทำเป็นลืมโดยไม่มีใครหยิบยกมาเป็นหัวข้อสนทนาทำให้เสียบรรยากาศ
เหมือนเรื่องที่ผ่านมาถูกปิดผนึกเก็บกรุอย่างกับไม่ได้เกิดขึ้น ผมไม่คิดฟื้นฝอยหาตะเข็บ
ปล่อยเวลาผ่านไปซักระยะทุกอย่างคงดีเอง ไม่ควรขุดคุ้ยกวนตะกอนให้ขุ่น
ส่วนลึกผมยังคงคิดว่าที่ไอ้ขิงพูดทิ้งท้าย ก่อนเดินหันหลังหนีผม อย่างไม่เสียเวลาฟังคำอธิบาย
เป็นเพราะอารมณ์ของมันเวลานั้นโมโหจัด อันที่จริงมันคงไม่ได้รักผมในฐานะอื่น ผมยังคงพยายามคิดในทางที่ดีไว้
ไอ้ขิงมันไม่ได้ติดต่อผมเช่นกัน คาดว่าคงยุ่งเตรียมเปิดอัลบั้มใหม่ คิวงานที่ต้องพบสื่อแถลงข่าวหรืออะไรแล้วแต่
พวกเราต่างมีภารกิจสำคัญที่ต้องทำ จึงไม่ได้ติดต่อกันเลยนับตั้งแต่วันนั้น นี่ก็ผ่านเข้ามาวันที่สี่แล้ว
วันนี้คือวันสำคัญ ผมมีส่วนครั้งแรกในฐานะมือกลองบันทึกเสียงให้วงรักในดวงใจ
โดยนักร้องที่ปลื้มมาตลอดเป็นนักร้องนำในซิงเกิลล่าสุด ‘ผู้ชายปากหนัก’ พวกพี่เขาไม่มีใครตื่นเต้นสักเท่าไหร่
ชั่วโมงบินมืออาชีพ สำคัญไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่เขาบันทึกเสียง แต่ผมครั้งแรกกับผลงานเพลงแรก ที่ได้มีส่วนร่วมเต็มรูปแบบ
จึงทำให้รู้สึกตื่นเต้นถึงแม้จะเนียนทำเป็นปกติ แต่พี่ร็อคก็ยังคงดูออก ไม่แปลกที่พี่เขาจะถามผมตรงๆ..
“ไง..ตื่นเต้นสิ” พวกเรากำลังเช็คความพร้อม ผมเพิ่งรู้วงพี่เขาไม่มีการแยกอัดทีละขั้นตอน
ทำดนตรีแล้วค่อยใส่เสียงร้องตามทีหลัง พี่ร็อคใช้วิธีบันทึกสดทั้งการร้องและเล่นดนตรีไปพร้อมกัน
พลาดก็ต้องเริ่มต้นใหม่ ทุกคนจึงต้องมีสมาธิจะได้ไม่เสียเวลามาแก้ไข
สำคัญทีมโปรดิวเซอร์และผู้บริหารบางคน หนึ่งในนั้นคือพ่อพี่ร็อค มาดูการบันทึกเสียงครั้งนี้ด้วย
ทุกคนนั่งอยู่นอกห้องกระจกรอฟังสัญญาณทางเราว่าพร้อมที่จะทำการบันทึกเสียงหรือยัง
ก่อนหน้าพวกผมได้ซ้อมในห้องนี้มาแล้วไม่ต่ำกว่าห้ารอบ ที่ต้องยกนิ้วให้เป็นพิเศษคือพี่ร็อค
ซึ่งร้องกี่รอบต่อกี่รอบน้ำเสียงและอารมณ์เพลงไม่ผิดเพี้ยนกันเลย สมเป็นศิลปินมืออาชีพที่เกิดมาพร้อมพรสวรรค์ขั้นเทพ
พี่เขาถึงได้มายืนจุดสูงสุดแบบนี้อย่างไร้ข้อกังขาโดยสิ้นเชิง
ผมถามพี่ร็อคทำไมไม่แยกอัดดนตรีก่อน ค่อยอัดเสียงร้องทีหลัง แบบนี้สะดวกรวดเร็วกว่าการเสี่ยงร้อง
และเล่นดนตรีไปพร้อมกัน พี่เขายังยืนกรานแนวทางปฏิบัติ ตั้งแต่ชุดแรกกระทั่งปัจจุบัน
พี่เขาต้องการให้คนฟังได้ชื่นชมผลงานในอารมณ์ดนตรีสดจริงๆ
อย่างนี้แฟนคลับไม่เสียความรู้สึกที่ติดตาม Lucky One ซึ่งเน้นคุณภาพนึกถึงจิตใจแฟนคลับเป็นสิ่งแรก
ไม่มีสอดไส้ตัดปัญหาเช่นการบันทึกเสียงดนตรีก่อน แล้วมิกซ์เสียงร้องใส่ตามเอาทีหลัง
หากใครเป็นนักดนตรีนักฟังมืออาชีพ ย่อมแยกออกว่าบันทึกเสียง แบบดนตรีสดหรือใช้วิธีมิกซ์เสียงลงซาวด์
โดยแยกทำดนตรีเอาไว้ล่วงหน้า ถ้านำไปเปรียบเทียบให้เห็นภาพ ไม่ต่างงานแฮนด์เมคและงานเครื่องจักร
มักให้ความรู้สึกซึ่งแตกต่าง แบบนี้คงพอเข้าใจได้ดีขึ้นใช่ไหมครับ
แน่นอนการเสี่ยงร้องในขณะเล่นดนตรีสด ถือว่ามีโอกาสพลาดสูงและอาจซ่อมกันวุ่นวายไม่จบ
เพราะไม่สามารถแยกซ่อมรายละเอียดเพียงเฉพาะจุดเหมือนการมิกซ์เสียงร้องใส่ดนตรี ถ้าแก้ก็ต้องเริ่มตั้งแต่ต้นจนจบ
คือเริ่มเล่นและร้องกันใหม่ สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจเป็นเพราะคำพูดพี่ร็อค
“กูชอบร้องกับดนตรีสด ความสุขกูคือได้ดีดกีต้าร์ได้บิ้วอารมณ์ไปพร้อมกัน
กูร้องไม่ได้อารมณ์ถ้าให้ร้องกับดนตรีที่ไม่เล่นเองด้วย” ผมเข้าใจอารมณ์ศิลปินพี่เขาครับ
ด้วยเหตุผลที่อุตส่าห์ยอมเล่าให้ฟัง จึงทำให้ผมมุ่งมั่นไม่ยอมเป็นตัวถ่วงตีกลองล่ม
จนทำให้การบันทึกเสียงล่าช้ามีปัญหา ถึงผมจะตื่นเต้นแค่ไหนก็พร่ำบอกตัวเองตลอดเวลา
ต้องทำให้ดีที่สุดผ่านเพียงแค่รอบเดียวให้ได้ ไม่มีการซ่อมใหม่เป็นอันขาด
สัญญาณพร้อมจากหัวหน้าวง ส่งให้ทีมโปรดิวเซอร์ฝ่ายเทคนิคที่ดูแลระบบด้านนอกให้สัญญาณมือกลับมา
เป็นหน้าที่ผมเคาะไม้กลองนับจังหวะก่อนขึ้นอินโทรเพลง ‘ผู้ชายปากหนัก’ เพียงผ่านจุดเริ่มความตื่นเต้น
หรือกระทั่งความประหม่าหายวับทันที เหมือนนักวิ่งที่หลุดจากจุดสตาร์ท
หนทางข้างหน้าคือเส้นชัย..เป้าหมายอย่างเดียวที่เหลือแล้ว
อารมณ์ตีกลองลืมทุกสรรพสิ่งในหัว มีเพียงความสุขที่ได้ตีกลอง พร้อมกับพวกพี่ที่ใส่อารมณ์ไปกับดนตรีและเสียงเพลง
ทำให้ผลงานล่าสุด Lucky One ซึ่งกำลังขับร้องด้วยเสียงทุ้มดิบของหัวหน้าวงสุดเท่
ทำเอาจิตผมหลุดสู่โลกดนตรีไปโดยสมบูรณ์
“แปะๆๆๆ...เยี่ยมยอดมาก สุดยอดทุกคน” เสียงปรบมือดังไม่ขาด จากทีมโปรดิวเซอร์ตลอดจนผู้บริหารที่ดูพวกเราด้านนอก
ผ่านกระจกใสซึ่งมองเห็นชัด ยืนยันว่าการบันทึกเสียงครั้งนี้ผ่านฉลุย ไม่มีซ่อมแต่ประการใด
รอยยิ้มที่รู้สึกโล่งอกเมื่อปลดหน่วงได้สำเร็จ เผลอยิ้มกว้างกำมือกระทุ้งเข้าหาตัวเย้!! กับตัวเองด้วยความดีใจสุดๆ
“เก่งมากไอ้หนู” พี่คมครับ หันมาส่งยิ้มยักคิ้วให้ผม
“เยี่ยมวะ..ป๊อป” พี่เกรย์ชมตามมาอีกคน
“คืนนี้มีรางวัลให้” อาร่ายของพี่ร็อคเนี่ยะ สายตากรุ้มกริ่มทำผมหน้าร้อนวาบ ช่างต่างคำชมพี่คมพี่เกรย์ชะมัด
ความหมายแฝงของคำพูด ทำผมมโนนึกถึงการจูบของเราจนได้ ไอ้พี่บ้าาา!!!
“คึคึ!..ไม่เว้นกระทั่งห้องอัด..หน้าแดงลามถึงหูแล้ว จะหม้อรอให้อยู่ในห้องนอนโน้น”
พี่เกรย์พูดโชคดีปิดไมโครโฟน ไม่งั้นเสียงได้หลุดลอด ผู้ชมกิตติมศักดิ์มีส่วนรับรู้ ผมจะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน...?
“อีกสองวันแถลงสื่อมวลชนปล่อยซิงเกิลสู่ตลาด ช่วงนี้พักสองวัน แต่อย่าเมาจนเสียงาน มะรืนห้องเสื้อจะนำชุดมาให้ลองใส่
เห็นว่าคุณราณีอาสามาเอง ถ้ามีแก้ไขปรับเปลี่ยนคงดำเนินการทันที เหลือแค่สองอาทิตย์ก็ต้องเตรียมตัวเดินทาง
ประเดิมคอนเสิร์ตแรกที่สิงคโปร์ พาสปอร์ตป๊อปพี่จัดการเรียบร้อยแล้ว ช่วงนี้ขอให้พวกเราเตรียมร่างกายให้พร้อม”
พี่ตาลบอกระหว่างที่พวกเราพักผ่อนอิริยาบถ โดยผู้บริหารและทีมโปรดิวเซอร์ยังคงประชุมหารือ
เพื่อเตรียมนำผลงานโปรโมทในไม่กี่วันนี้
“ถ้างั้นต้องฉลอง” พี่เกรย์เป็นคนออกไอเดีย
“นัดพบ” พี่คมขานรับ ก่อนแปะมือพี่เกรย์ แล้วพร้อมใจหันมามองทางพี่ร็อคเพื่อรอคำตอบ
“ตกลง..นัดพบ” พี่ร็อคแปะมือพี่เขาสองคน ตอบรับไอเดียที่จะไปฉลองร้านประจำ ‘นัดพบ’
เป็นของรุ่นพี่ซึ่งเป็นจุดกำเนิดของวง Lucky One สถานที่ทำให้พวกพี่เขามีวันนี้
“ผมไปด้วย” อยากไปเห็นประวัติศาสตร์ต้นกำเนิดพวกเขา
“อืม..มึงงดแอลกอฮอล์” พี่ร็อคอนุญาต แต่มีเงื่อนไขตามมา
“นิดหน่อยได้ป่ะ” ผมต่อรอง ไปฉลองจะให้นั่งจิบน้ำอัดลมอ่อนไป ผมใช่ไม่เคยซดเหล้า แค่จิบเป็นพิธีไม่ได้กะเมา
“ไม่เกิน 2 แก้ว ห้ามต่อรองไม่งั้นอด” ทำมาขู่จิ๊!
“ก็ได้” ยอมก็ได้วะ!..ดีกว่าอดไป
“ฮะฮ่าๆๆ..หน้าอ่อนขี้เมา” พี่คมขำผม แถมกวนประสาทล้อผมอีก
“ไม่ขี้เมาเหอะ..เป็นเรื่องปกติของวัยรุ่น หรือพี่ไม่เคยทำมาก่อน” เถียงคอตั้ง อย่างไม่คิดจะยอม
“กูแดกตั้งแต่ม.1 มึงช่วยดูหน้ากูด้วยมันเป็นเรื่องปกติ ต่างกับมึงหน้ายังกับสาวริจะดื่มเหล้าเดี๋ยวพ่อก็มอม
แล้วยุไอ้ร็อคลักหลับเสียให้เข็ด” ไอ้บร้า!!! พูดจนผมวางหน้าไม่ถูก
“เฮ้ย! กูไม่ล่อคนเมา ไม่ต้องรอเมามันก็ร่วมมือ” ไอ้พี่ร็อคแม่งง!!! ผมไม่อยู่เป็นเป้านิ่งให้พี่เกรย์ใส่ต่อ
ลองพี่คมเริ่ม พี่ร็อคตาม พี่เกรย์ย่อมตบปิดท้าย รู้แบบนี้ลุกหนีเข้าไปหลบก่อนดีกว่า คนเดียวสู้ไม่ได้รุมนี่หว่า?
“ฮะฮ่าๆ หนีเข้าห้องเลย..ตามง้อเมียเองนะมึง กูไม่เกี่ยวด้วยโว้ย!” เสียงหัวเราะตามหลัง
คำพูดพี่คมผมอยากหาอะไรยัดปากให้ขากรรไกรเขาค้างหุบไม่ลงเลยคอยดู...
>
>
“อือ...จิ๊!” ความรู้สึกสะลึมสะลือครึ่งหลับครึ่งตื่น เหมือนมีตัวอะไรมาป้วนเปี้ยนไต่ตามใบหน้าและลำคอ
หนังตาหนักไม่อยากลืมสำรวจ นอกจากพยายามเบี่ยงหนีไอ้ตัวบ้านี่ แต่มันไม่หยุดซักที
“อือ..ม่าย..อย่า..อือ..อื้อออ..อืมมม” ส่งเสียงไล่ แต่ไหงเสียงผมถูกกลืนหายจนหมด ความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้นแทน
วัตถุนุ่มลื่นคับปาก กำลังเกี่ยวต้อนดูดกลืนลิ้นผม ลมหายใจชักขาดห้วง คราวนี้ไม่อยากตื่นขี้เซาแค่ไหนก็ต้องเปิดเปลือกตา
มือพยายามผลักความหนักอึ้งหยุดคุกคามร่างกายผมซักที โดยที่มันยังครอบครองปากผมเป็นตัวประกัน
“อือ..อื้ออ” เห็นแต่จมูกโด่งกับขนตาหนา ไม่ต้องบอกก็รู้ร่างหนาหนักซึ่งคร่อมทับผมไว้ทั้งตัว..เป็นใครไปไม่ได้
“ปึ๊ก!..ปึ๊กๆ..อืออฮาา..เฮือก!!” ได้ผล พี่เขายอมถอนริมฝีปากออกมีทิ้งท้ายด้วยคงหมั่นไส้
ขบเม้มริมฝีปากล่างเจ็บจี๊ด ลูกตาคมดุแลกรุ้มกริ่มติดจะเจ้าเล่ห์ เหมือนดวงตาพี่เขายิ้มได้จ้องผมไม่วางตา
ปากได้รูปดูกวนๆ แต่พอยกยิ้มเล็กน้อยกลับกลายเป็นเท่ไปซะงั้น พานทำให้คนมองนึกอิจฉา
มันกำลังกระตุกถี่ด้วยอาการกลั้นขำท่าทางผมอย่างคนไม่คิดสำนึกผิดแม้แต่น้อย ที่รบกวนเวลานอนคนอื่น
“เป็นบ้าไรคนกำลังหลับ” แหวเสียงขุ่น ปั้นหน้าหงิกให้รู้ไม่พอใจ พี่เขาขโมยจูบในขณะที่ผมหลับ
ถือเป็นการรบกวนห้วงเวลาอันแสนสุขของผมอย่างไร้มารยาทมาก
“หึ!..ไม่พอใจ มึงรู้ป่ะ..มึงนอนตั้งแต่บ่ายจวนหกโมงเย็น ไหนบอกไปเที่ยวกับพวกกูไม่ใช่
นอนกินบ้านกินเมืองตะวันตกทับหัว ขืนนอยด์ใส่กูทำหน้าแบบนี้จับปล้ำแม่ง ดีแค่ไหนกูใช้วิธีเดียวที่เจ้าชายใช้ปลุกสโนไวท์”
“พี่เรียกผมก็ได้ เล่นจูบผมหายใจไม่ออกช็อกตายทำไงห๊ะ! นึกว่าโดนผีอำ เกิดตายขึ้นมาใครรับผิดชอบ”
เถียงอย่างไม่ยอมแพ้ ตัวเองผิดยังมีหน้าโบ้ย..โทษเป็นความผิดผมได้หน้าตาย
“โด่! ป๊อปมึงอย่าเว่อร์ ถ้ามึงหัวใจวายขึ้นมาจริง กูยินดีรับผิดชอบ นี่มึงไม่ได้บุบสลายซักหน่อย
แล้วที่มโนว่าโดนผีอำมึงเข้าใจผิด ผีไม่ได้อำแค่หลอกจับหัวต่างหาก..ฮะฮ่าๆ”
ถ้าจะเพี้ยน พูดจบแหงนหน้าหัวเราะชอบอกชอบใจเหมือนคนบ้า
“ประสาทยังดีเปล่าพี่ พูดเองหัวเราะเอง มุกผีหลอกจับหัวน่าขำตรงไหน” ผมจ้องหน้าคนไม่สำนึก
ขอโทษซักคำไม่คิดจะทำ ตีมึนหัวเราะขำผมเป็นบ้าเป็นหลัง ไม่รู้หน้าผมไม่กระตุ้นต่อมพี่แกตรงไหน
“มึงแม่งไม่เข้าใจเลยห่า ลองผวนประโยคผีหลอกจับหัวดิ แล้วมึงจะรู้กูขำทำไม..ไอ้บื้อ”
พูดพร้อมกับเอามือมายีหัวผมให้มันยุ่งเหยิงกระเซิงเข้าไปอีก ผมเบี่ยงหลบพัลวัน ทำไม่ชอบเล่นหัวกูจริง
หลบทางไหนก็หนีไม่พ้นอุ้งมือควาย เพียงข้างเดียวก็ครอบหัวผมแทบมิด หัวกูเล็กหรือมือพี่มึงเกินคนก็ไม่รู้
ขยี้หัวผมจนพอใจถึงได้นั่งจ้องนิ่ง อมยิ้มมีความสุขได้อย่างน่าถีบตกเตียงชะมัด
“ทะลึ่ง!” จังหวะลองผวนคำในใจหน้าร้อนจนได้ คนจัญไรในหัวไม่พ้นมีแต่เรื่องใต้สะดือจริงๆ
“ทะลึ่งกับมึงคนเดียว เสือกนอนยั่วกูนี่หว่า?” ฟังพูดเข้า
“ผมไปนอนยั่วพี่เมื่อไหร่ คนหลับยังมาโทษอีก กวนผมระวังกรรมจะตามเอาคืน”
ไม่รู้ควรสรรหาคำไหนมาประณามให้สำนึก อย่างพี่ร็อคแกหนาเกินกว่าผมจะกะเทาะให้สะเทือนได้แล้วมั้ง
“ก็มึงหลับไม่รู้เรื่อง อยากเห็นหน้ามึงไหม กูถ่ายคลิปไว้” พูดจบไม่รอฟังผมปฏิเสธ พี่เขาล้วงโทรศัพท์ออกมากดยิกๆ
ก่อนโชว์คลิปที่แอบถ่ายผมตอนหลับให้ดูซึ่งหน้า
หน้าผมตอนหลับไม่เห็นแปลก แค่..เออ..ก็คนหลับปกติ เพียงแต่..นี่มันหน้ากูตอนหลับเหรอ โอยย!!..ทำไมตุ๊ดชะมัด
หน้าจะเคลิ้มไปไหนฝันอะไรอยู่จำไม่ได้ด้วยสิ เสือกกระตุกยิ้มเคี้ยวเอื้องแจ๊บๆ แลบลิ้นเลียปากแผล่บๆ
ห่าป๊อปมึงแม่งแรดไม่รู้เหนือรู้ใต้เลย สมควรโดนไอ้พี่ร็อคมันว่ายั่ว
“เว้ย!..ลบเลย เอามานี่..จิ๊!” ไม่สบอารมณ์อย่างแรง ตัวแม่งก็ใหญ่ยกมือหนีอีก ผมก็ตามคว้าโทรศัพท์เอาเถอะ
กะลบคลิปที่ผมเองยังทนมองตัวเองไม่ได้ มาแอบถ่ายคลิปกูทำซากอาร่ายยย!!
“ไม่ลบกูไม่ลบ กูจะเก็บไว้มึงยุ่งอะไรด้วย” ไอ้บ้า!! มีหน้ามาพูด
“มือถือพี่แต่นั้นผมนะที่พี่แอบถ่าย พี่จะเก็บคลิปผมไว้ทำไมห๊ะ!” ชักเหลืออดแหละ
เริ่มมีน้ำโหละเมิดสิทธิคนอื่นยังไม่รับผิดอีก
“ทำไมกูจะเก็บไม่ได้ มึงเป็นแฟนกูนิ กูย่อมมีสิทธิถ่ายคลิปแฟนกู มึงไม่ใช่คนอื่น ไม่นานก็เป็นเมียกูอย่างสมบูรณ์
รู้หรือยังกูใช้สิทธิอะไรในการถ่ายคลิปมึง ถ้าไม่รู้กูย้ำให้ฟังใหม่ชัดๆ กูถ่ายในฐานะที่มึงเป็นแฟนกู
อนาคตอันใกล้มึงกำลังจะเป็นเมียกู” พูดไม่สะทกสะท้านอายปากเลยนั่น กลับเป็นผมหน้าคล้ายจะระเบิดดังโพล๊ะ!
หลังไอ้พี่ร็อคยื่นหน้ายื่นตามึนยักคิ้วยั่วผม พร้อมประโยคที่ถือสิทธิล่วงละเมิดความเป็นส่วนตัวผมด้วย
“ไอ้พี่ร็อคค!!!” สุดท้ายเป็นผมตะโกนลั่น ก่อนลุกขึ้นไล่ขอทีเหอะ ถึงจะรู้หน้าแข้งผมคงไม่สามารถทำอะไรร่างควาย
ให้สึกหรอ ดีไม่ดีจะเป็นผมนี่แหละที่ช้ำเสียเอง ไอ้พี่ร็อคไม่ได้ต่อต้านฮึดสู้ เอาแต่วิ่งหนีรอบห้องก่อนทะยานออกประตู
พร้อมเสียงหัวเราะสนุกสนาน หารู้ไม่กูไม่ยักสนุกที่โดนทิ้งระเบิดใส่ตูมเบ้อเร่อ ผมกระโจนตามไปติดๆ
ดันคิดผิดถนัดโผล่พ้นประตูไปประจันสามหนุ่มอยู่กันพร้อม ต่างส่งสายตาล้อเลียนขบขันมาให้
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ผัวเมียไล่ตีอย่างกับเด็กอาชีวะ กูมีคำแนะนำร็อค
ถ้ามึงตีกันอย่าให้เดือดร้อนเสียงดังไปทั่วบ้าน ควรกำหนดขอบเขตหน่อย
กูเสนอใช้เตียงนอนฟัดกันให้นัวหมดแรงไปข้าง ใครอึดทนเสียน้ำน้อยกว่าถือเป็นผู้ชนะ..”
เป็นไงล่ะ..พี่เกรย์ผู้มีความจัญไรไม่แพ้ใคร พูดมาทีทำผมก้าวขาไม่ออก หยุดอยู่กับที่เหมือนโดนสตั๊นชั่วขณะ
บอกแล้วคิดผิดที่ทะเล่อทะล่าไล่ตามไอ้พี่ร็อคออกมา ตอนนี้เลยกลายเป็นขุดหลุมฝังตัวเองเรียบร้อย
รอแค่สามหนุ่มฮาร์ดคอร์เขากลบดินตาม
“กูเห็นด้วยกับไอ้เกรย์ ชกโดยไม่ต้องใช้นวมเว้ย! เปลืองถุงหน่อย แน่จริงให้หมดโหลโชว์พาวน์เลยเพื่อน”
พี่คมเสริมตามคาด
“มึงดูหน้า จะระเบิดไม่วะ?” ทำเป็นห่วง ผมรู้พี่เกรย์แค่เสแสร้งทำ เจตนาต้องการแกล้งผมเสียมากกว่า
“ไอ้ร็อคมึงก็ยอมเหอะ ตอนเข้าด้ายเข้าเข็มมันเป็นฝ่ายยอมให้มึงชนิดขาสั่นพั่บๆ นิดหน่อยให้ป๊อปน้อยผู้น่าสงสาร
ทุบสักปึ๊กสองปึ๊กมันเจ็บอะไรมากมายวะ มึงดูมือดูแขนมันเสียก่อน กูนึกว่าก้านไม้ขีดด้วยซ้ำ”
ผมสุดจะทนฟัง เมื่อพี่เกรย์ปิดท้ายตอกหมุดตามสเต็ปกวนสุดติ่งของกลุ่มพี่เขาเลย
มีคนปูทางมีคนคอยเสริมหนุน และมีคนตบท้าย
“โว้ยย!!..รุมเข้าไปจำไว้..พวกพี่แม่งงง!!” สุดท้ายผมแค่ตะโกนลั่นทนไม่ไหวรวมหัวกันแกล้งอยู่ได้
ตะโกนเสร็จรีบหันหลังผลุบหัวหลบอายหนีเข้าห้อง ท่ามกลางเสียงหัวเราะขบขันของพี่ระยำทั้งสามแหละ
ไม่น่าเลยกูหลวมตัวปลื้มมาตั้งนาน คิดกลับตัวตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว ดูพวกเขาดิไม่มีสำนึกกลับเห็นการแกล้งผม
เป็นเรื่องสนุก หวังว่าไอ้พี่ร็อคคงไม่บ้าเอาคลิปผมไปให้เพื่อนดูนะ ได้แต่ภาวนาในใจ..
“ไง..งอนกู” พี่ร็อคมันตามมาครับ นั่งก้นยังไม่ทันอุ่นก็โผล่หน้ามา ทำพูดดีส่งตาหวานเชื่อมให้ด้วย
“ไม่พูด..งอนขนาดนั้น” ผมไม่ตอบ มีหน้านั่งแซะเบียดผมบนเตียงอยู่นั่นแหละ
ที่ก็ออกจะกว้างมึงจะมานั่งเบียดกูทำไมเนี่ยะ
“คิ้วชนแล้ว มึงไม่ต้องด่ากูทางสายตา กูรู้มึงกำลังด่ากูอยู่” รู้แล้วจะถามทำไมวะ?
“เอาน่ากูหยอกเพราะรัก มึงจะงอนเป็นตุ๊ดอีกนานไหม” ฟังมันดิ..ผมตวัดหางตาให้รู้ว่าไม่พอใจ
นี่มึงจะมาง้อหรือมายั่วโมโหกันเนี่ยะ
“เอ้า!..มึงควรดีใจกูสารภาพรักทางอ้อมยังไม่รู้อีก” ดูพูดเข้า
“ตกลงพี่จะเอายังไง ถอยไปหน่อยได้ไหม มาเบียดผมทำไมเนี่ยะ ที่ก็ออกจะกว้าง”
ผมยอมปริปาก ขืนไม่พูดมีหวังเบียดผมถอยตกเตียงแน่
“คึคึ! ยอมพูดแล้ว กูมันขาดความอบอุ่น อยากให้มึงมอบความอบอุ่นให้บ้าง เบียดนิดเบียดหน่อยบ่นทำไม
นี่กูยังไม่ได้แทงนะ แค่เบียดมึงยังไม่พอใจ แบบนี้กูแทงมึงไม่โกรธกูข้ามปีเชียวหรือวะ?”
ผมเผลอสบถรวบถอนหายใจกับความกวนเข้าไส้ ตีมึนได้โล่ของพี่เขาจริงๆ ไม่ว่าชักสีหน้าใส่หรือพูดเหน็บยังไง
พี่เขาก็ตีมึนคงเส้นคงวา กลายเป็นผมละเหี่ยใจคนเดียว ตกลงกูมีแฟนคิดผิดคิดถูกวะ?
“ช่างเถอะอยากนั่งยังไงเรื่องของพี่ ห้องของพี่ ที่นอนพี่ เตียงของพี่ ผมมีสิทธิ์อะไรจริงป่ะ” นอยด์จนเผลอประชดเข้าให้
“มึงยังพูดไม่หมด ตัวมึง..ใจมึงก็ของกู” กรรม! ไม่มีสะอึก
“ผมไปเป็นของพี่เมื่อไหร่ อย่ามามั่วนิ่ม” ไม่ยอมเว้ย!
“กูไม่ได้มั่วนิ่มจะลองไหม ของกูอย่างแข็งไม่นิ่ม ใหญ่อีกต่างหาก”
“เชิญพี่โฆษณาสรรพคุณ ผมจะไปอาบน้ำ หิวแล้ว” เถียงก็ไม่ชนะ
“ปิ่นโตมาส่งตั้งนาน รอมึงคนเดียว อาบน้ำก่อนก็ดี..กูอาบด้วยคน เสร็จกินข้าวพร้อมกันประหยัดเวลาด้วย” อะไรของเขาอีก
“พี่จะอาบพร้อมผมทำไม อยากอาบพี่อาบก่อนเลย ผมอาบทีหลัง ผมไม่ชินไม่เคยแก้ผ้าอาบน้ำร่วมกับใคร” กูยอมเสียสละให้
“ก็เคยกับกูหน่อย มึงคิดว่ากูเคยแก้ผ้าอาบน้ำให้ใครเห็นหรือไงวะกูก็ครั้งแรกเหมือนกัน” หน้ามึนโคตร
“ผมไม่เชื่อ กับผู้หญิงพี่ก็ต้องเคยบ้างแหละ”
“แหนะ!..มึงหึง” คิดไปไหนของเขา
“เปล่าหึง..ผมพูดความจริง พี่เคยมีแฟนจะไม่เคยมีอะไรกับแฟนอมพระมาพูดผมไม่เชื่อเด็ดขาด
อายุปูนนี้อย่าบอกพี่เวอร์จิ้น ผมไม่โง่เชื่อพี่หรอกครับ ท่าทางน่าเชื่อตายชัก” ทำเป็นมึนปฏิเสธ โด่!
“กูไม่เถียงเรื่องนี้ แต่เรื่องอาบน้ำกูไม่เคยจริงๆ กับแฟนกูก็ไม่เคยอาบน้ำพร้อมกัน หรือตอนนั้นกูไม่อยากอาบ
เหมือนที่อยากอาบกับมึงก็ไม่รู้ มึงอย่าถามเซ้าซี้ มาเลยไม่ต้องโยกโย้เสียเวลา..กูหิว”
แม่งจับผมล็อกลากลงเตียงฉุดเข้าห้องน้ำ ชนิดไม่ให้ต่อต้านเพราะขืนแรงควายเขาไม่ไหว
“พี่ร็อคไม่เอาไม่อาบ..ปล่อยสิ..ไอ้พี่ร็อค!!..อร๊าก! ปล่อยโผมม!!” ไว้อาลัยให้กับชีวิต ไม่ต้องคิดในทางที่ดีว่าผมจะรอด
ไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะขัดขืนเขาจริงๆ เข้าห้องน้ำได้ก็ล็อกประตู จากนั้นลงมือปล้ำถอดเสื้อผ้าผม
ไม่มีสนว่าผมจะยินยอมหรือไม่ กระทั่งเหลือแต่ตัวเปล่าล่อนจ้อน
พี่ร็อคก็แก้ไม่เหลือเช่นกัน แถมยังบอกอีกไม่เป็นการเอาเปรียบผม เลยยอมแก้ผ้าเป็นเพื่อน ฟังแล้วผมควรอภัยดีไหม
จากเดิมต่อต้านเพราะรู้สึกอาย แม้จะพยายามขอร้องก็ไม่เป็นผล ตอนนี้เปลี่ยนจากอายตัวเอง
กลายเป็นอายรูปร่างที่ห้ามใจไม่ให้มองก็ยังแอบเห็นผ่านหางตา แม่งโคตรสมบูรณ์จนนึกอิจฉา
คนที่เราแอบปลื้มมายืนเปลือยอวดร่างกายงามดุจหลุดจากแม็กกาซีนชั้นนำ โชว์บอดี้ที่สาวเห็นคงกรี๊ดสลบไปหลายรอบ
ผมได้แต่ก้มงุดไม่กล้าจ้องตรงๆ ใบ้แดกอย่างจัง ไม่คิดลูกบ้าพี่ร็อคจะด้านได้ขนาดนี้ ไม่มีอายแถมกล้าโชว์เปลือย
ต่อหน้าผมอีก แล้วผมจะทำยังไงได้จากนั้นก็เป็นการอาบน้ำ ด้วยการลวนลามขัดถูสบู่ตามร่างกายผม
ไม่สนสักนิดว่าผมปฏิเสธต่อต้านก็อ้างแต่หวังดี ช่วยฟอกสบู่โดยไม่คิดค่าบริการ
นั่นยังไม่หนักเท่าน้องชายผมไม่รักดี เด้งดึ๋งตื่นขึ้นมาทักทายตามธรรมชาติที่มีอะไรป้วนเปี้ยนถูไถ
ย่อมเกิดการตื่นตัวเป็นธรรมดา พี่ร็อคอยู่ในอาการไม่ต่างจากผม ก็อาสารีดพิษด้วยมือกร้านใหญ่ซึ่งถือวิสาสะ
กอบกุมน้องชายผมกึ่งบังคับไม่ให้ขืน ปล้นจูบปลุกอารมณ์จนระทวย ยอมให้ชักนำพาละลิ่วปลิวละล่อง
เกิดมายังไม่เคยให้ใครชักว่าวมาก่อน ยอมรับรู้สึกดีกว่ามือตัวเองอีก ดันตื่นเต้นเร้าใจไปกับคนบริการ
ที่คอยพรมจูบซุกไซ้ไปทั่วร่าง จิตใจผมคอยแต่อยากรู้ว่าไอ้พี่ร็อคมันพึงพอใจร่างกายผมแค่ไหน
ความท้าทายนี่ด้วยมั้ง ทำให้ผมไม่ต่อต้านอยากทำอะไรสำรวจให้พอใจ
สำคัญอารมณ์ผมถูกปลุกเร้าเต็มที่ เด้งเอวสวนอุ้งมือสากขยับรัวเพื่อช่วยผมให้ถึงฝั่งฝัน
ใช้เวลาไม่นานพร้อมการจูบเร่าร้อนสลับส่วนกลางลำตัวก็มีอุ้งมือใหญ่บริการอย่างรู้จังหวะ
ในที่สุดผมก็แกร่งหยัดกระตุกพ่นน้ำรักเลอะเทอะเต็มอุ้งมือ กระเซ็นเปรอะไปที่พื้นด้วย
“ฮาาา...” เสียงผ่อนลมหายใจของผม หลังเป็นอิสระร่างกายได้รับการปลดปล่อย
ความอายไม่ต้องถามถึง มันได้เลยผ่านจุดนั้นไปเสียแล้ว
“ชอบไหม..ตากูบ้าง” พี่เขากระซิบเสียงพร่า บ่งบอกอารมณ์คุกรุ่นทรมานไม่ต่างกัน เพราะเขายังไม่ได้รับการปลดปล่อย
“พี่จะทำอะไร” ผมดันผวา..คิดไปไกลในสิ่งที่หวาดกลัว
“กูไม่แทงตูดมึงหรอกน่า หนีบขาให้แน่น..ขอกูแทงซอกขาหน่อย” ฟังแล้วขนลุกซู่
แม้จะคลายกังวลที่ไม่โดนของใหญ่กระซวกลำไส้ แต่ก็ยังอายจนใจสั่นระรัว
ยังไงผมก็รับรู้การสัมผัสผ่านซอกขาหนีบที่พี่เขาร้องขอ มาถึงขั้นนี้ต่อให้ปฏิเสธพานจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
ขืนเล่นตัวมากลูกบ้าพุ่งโมโหขึ้นมา จับผมกดมีหวังคราวนี้ไส้แตกจริงๆ
ในที่สุดผมก็ยอมหนีบขาหันหลังเอามือยันกำแพง โก่งตูดให้พี่เขาแทงท่อนเนื้อเขื่องซึ่งใหญ่มาก
ใช้สบู่เหลวให้ความหล่อลื่นชุ่มลำเขื่อง บัดนี้ค่อยถูไถส่วนหัวยังซอกขาหนีบ แค่สัมผัสร้อนรุ่มของท่อนเอ็น
แม้ว่าจะหลับตาลงภาพติดตาของมันก็เด่นชัดในหัว จนขนอ่อนไขสันหลังผมพร้อมใจลุกซู่ววว..อย่างห้ามไม่อยู่
ก่อนดันเข้ามาจนเผลอหดขาบีบรัดอย่างไม่ทันตั้งตัว แม่งเอร้ย!!..ทั้งแข็งทั้งร้อนเต้นตุ๊บๆ!!
บ่งบอกสัญญาณของชีวิตให้พลอยตื่นเต้นไปด้วย ผมหดคอเมื่อพี่ร็อคพรมจูบขบย้ำไปตามไหล่หลังเปลือย
ในขณะนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้คลึงหัวนมผมด้วย เสียงหอบหายใจหนักปล่อยไออุ่นกระทบร่างกายที่พี่เขาขบเม้ม
ช่วงร่างเริ่มโยกขยับซอยเข้าออกยังซอกขา ช่างเป็นภาพที่แจ่มชัดเสียยิ่งกว่าการมองตาเปล่า
น้องชายผมตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง ไปกับอารมณ์ปะทุอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ตอนนี้พี่ร็อคเหมือนจะรับรู้อารมณ์ของผม
พี่เขาไม่ทิ้งให้ผมทรมานลำพัง เอื้อมมือมาคว้าจับป๊อปน้อย สาวรูดรับจังหวะโยกสะโพกเสยแทงซอกขาของผม
ที่เพิ่มความเร็วกระชั้นถี่ โหมแรงจนหน้าขาแกร่งกระทบบั้นท้ายผมเกิดเสียงดังพร้อมกับร่างที่สั่นไหวไปตามแรงอัด
“ตับๆๆ...พั่บๆๆๆ..โอววว..อืมมมม!!!” เสียงครางแหบของเราทั้งคู่ไม่รู้ใครเป็นใครหูอื้อไม่รับรู้รอบข้าง
หน้ามืดตามัวหลงในอำนาจตัณหาอยู่ ผมเผยอปากครางตามจังหวะที่ได้รับการสาวรูด
และการเสียดสีขาหนีบที่มีท่อนเนื้อร้อนผลุบเข้าออก ยาวใหญ่ถึงกับส่วนหัวโผล่มาด้านหน้าให้เห็น
ในบางจังหวะที่เผลอลืมตาดูอย่างไม่ตั้งใจ เล่นเอาใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ส่วนหัวบานใหญ่แดงก่ำต่างจากขนาดของผมลิบลับ ชวนระทึกอกสั่นขวัญแขวนพร้อมอาการมากมายที่ยากบรรยายความรู้สึก
แต่ที่แน่ๆ ผู้ชายซึ่งกำลังแนบชิดร่างกาย ขยับโยกอยู่ด้านหลังของผมขณะนี้ คือหนุ่มหล่อสุดเท่
ที่สาวค่อนประเทศหรือค่อนเอเชีย ฝันจะมีโอกาสแบบนี้
ตอนนี้กลับเป็นผมที่จับพลัดจับผลู กลายเป็นว่ากำลังทำกิจกรรมอย่างว่าร่วมกัน แม้จะเป็นเพียงการปลดปล่อยภายนอก
ที่ไม่มีการสอดใส่ แต่ก็ถือว่าไม่ต่างกับการสอดใส่เพราะมันให้ความรู้สึกเด่นชัดยิ่งกว่าอะไร
สมองผมขาวโพลน เมื่อเสียงพลุระเบิดแตกดังเปรี๊ยะ! ดังก้องรูหู พร้อมอาการเกร็งกระตุกพ่นน้ำรักกระฉูดตามติด
ในขณะที่พี่เขาเร่งซอยถี่ขยับโหมแรงอัดสะโพก จนตัวผมสั่นคลอนไปตามแรงส่ง
แล้วพี่เขาก็ขบกัดไหล่เปลือยของผมจนเจ็บจี๊ด ก่อนกดแช่นิ่งส่วนหัวขนาดเขื่องพุ่งน้ำขาวขุ่นปรี๊ดๆๆ..
เป็นระลอกกระทบผนังเลอะเทอะมากมาย เล่นเอาตื่นตะลึงอีกหน กับอาการถึงจุดหมายของพี่ร็อค
ช่างน่าระทึกขวัญนัก น้ำออกเยอะไปไหน ใช้ช้อนโต๊ะมารองคิดว่าคงล้นอ่ะ...
ลมหายใจหอบถี่ของเราทั้งคู่ผ่อนลงเรื่อยๆ ขาผมเปลี้ยแทบทรุด แต่วงแขนแกร่งที่ตระกองกอดซ้อนทับอยู่ด้านหลัง
โดยไม่ยอมถอนตัวออก ก็พยุงค้ำยันผมแนบอกไว้ จึงทรงตัวไม่ลำบาก รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นเป่ารดแถวซอกคอด้านหลัง
เพราะพี่ร็อคแกซบหน้าสูดหายใจยาวอยู่ตรงนั้นนานเป็นครู่ใหญ่ ก่อนจะกระซิบเสียงทุ้มพร่ากับผมว่า
“กูมีความสุขมาก ตัวมึงโคตรหอมว่ะป๊อป มึงเป็นของกูแล้วห้ามให้ใครมาทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด..กูหวง”
ผมเงียบเพราะไร้คำพูดจะตอบโต้ รู้แต่ว่าผมก็ชักรู้สึกหวงร่างกายที่แนบชิดอยู่ขณะนี้เช่นกัน
หวังว่าพี่เขาคงหวงตัวเองด้วย ใช่แต่สั่งผมอยู่เพียงฝ่ายเดียว
ช่วงนี้ผ่อนคลายเล็กน้อยค่ะ ช่วงหน้าเรียกเลือดสาด ก่อนจะแซ่บมาม่ารสจัดกันต่อไป
ขอบคุณทุกกำลังใจจากแฟนนักอ่าน ที่ติดตามผลงานกันไม่ขาดสาย
เรื่องนี้ติดจะหน่วงๆ หนึบๆ พอสมควร สมกับพล๊อตที่วางเอาไว้
แต่ยังไง สไตล์คนเขียนจุดจบก็ต้องมีเหตุผลมาทำให้ ความรักสมหวังยิ่งใหญ่ตลอดกาลลลลลล
:hao6: :katai2-1: :katai2-1:
-
มาม่าแบบตบจูบไหมอ่ะ สงสารอ่ะ
-
พี่ร็อคเค้าอยากอาบน้ำกะน้องป๊อบอ่ะ :z1: :z1: :z1: :z1:
-
อิอิ :z1: ตอนหน้าเลือดสาดเลยเหรอคะ ขอปูเสื่อรอรับชม อิอิ :impress2:
-
ห้องน้ำหรรษา ......
-
อุ๊ย เค้าอาบน้ำด้วยกันครั้งแรก อิอิ :haun4:
-
เล่นเอาสะหยุดหายใจเลย มัวแต่หื่น
-
555 ที่แท้จุดประสงค์ของพี่แกตอนชวนอาบน้ำคือประการนี้ !!!!
อ่าฟินนนนน
-
โหยยยยยย 555555555
ต้องรีบฟินก่อนที่งานมาม่าจะมา
-
:jul1:...เลือด ข้าต้องการเลือดดดดดดดด
-
อ๊ากกกก :pighaun: นี่แค่ข้างนอกนะ เลือดพุ่ง
ตอนหน้าถึงกับเลือกสาดเหรอคะ ไม่อยากจะคิดเลย :hao7:
ไม่ใช่ว่าร็อคจะหวงได้แค่คนเดียว จะรู้มั้ยนะว่าน้องป๊อบก็หวงตัวเองไม่ต่างกัน
หวง = รัก แล้วรึเปล่า แต่ยังไม่รู้ตัว
บวกเป็ด
:pig4: :กอด1:
-
ขิงนี่มันหวงก้างชะมัดเลย :m16:
พี่ร็อคจัดเบาๆกะป๊อปไปยก
รอๆจัดหนักอย่างใจจดจ่อ :impress2:
-
เขินเบาๆกับการอาบนำ้ด้วยกัน แอร๊ยย~
-
ไม่ไหวแล้วค่ะ เลือดพุ่งหมดตัว :jul1:
-
:pighaun: เป็นการอาบน้ำที่เรียกเลือดน่าดู
-
อุ๊บ พี่ร็อคคคคค =.,=
ขออาบน้ำด้วยเพื่อการนี้เลยใช่ม่ะ
-
สงสัยช่วงนี้พี่ร็อคต้องชอบอาบน้ำกับป๊อปแน่ :hao3:
-
ขอปูเสื่อรอตั้งแต่ตอนนี้ คริ คริ
-
รอตอนต่อไปค่ะ :hao6:
-
ฮึ่ยยยย แค่นี้ก็ฟินกับคู่นี้แล้วอ่ะ
น่ารักมาก ชอบๆๆๆ
ต้องรีบเก็บเกี่ยวความหวานก่อนกินมาม่า 55555
-
ช่วงหน้าจะเรียกเลือดสาดนี่ แบบไหนเหรอ :z1:
รอๆๆๆ ^^
-
รักคนเขียน :กอด1:
:L2:
-
ถ้าจะมาม่ามันก็มีรออยู่หลายเรื่อง กลัวสุดคือขิงเอาเพลงที่ป๊อบเปิดให้ไปลอกแล้วเปิดตัวก่อน ไม่รู้ดิ ระแวงไปหมด
ไหนจะเรื่องอาพนม เรื่องแม่เป็นหุ้นส่วนอีก เรื่องเพื่อนๆ ที่ไปอยู่ค่ายคู่แข่งด้วย โอ๊ย ดราม่าทุกประเด็น
เรื่องที่ขิงพูดทิ้งท้ายไวน่ากลัวมาก นั่นก็เพื่อนสนิท นี่ก็แฟน น่าเครียดนะ
ป๊อบน้อยของเราจะรับไหวไหม ยังไงก็หวังให้พี่ร็อคหนักแน่นมีสติอย่าทำร้ายน้องให้เสียใจนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
ตอบอ่านจนทันแล้ววว :impress2:
ชอบมากเลยืตอนแรกพี่ร็อคเหมือนจะโหดนะ ที่ไหน่ได้กวนทรีนมากเคอะ แต่ชอบนะเออ555
พี่คมกับพี่เกรย์ก็ขยันชงให้พี่ร็อคนะ แต่ตอนที่พี่เกรย์เริ่มจีบป๊อปแรกๆอันนั้นให้อารมณ์ปั๊บปี้เลิฟอ่ะ คึคึ
ชอบตอนที่พี่ๆทั้งวงแกล้งป๊อปด้วย เป็นน้องเล็กของวงก็เงี้ย น่ารักน่าแกล้ง :man1:
ช่วงพี่ร็อตหึงนี่จัดเต๋็มมาก หึงโหดเว่อ!!!
และพระเอกของเรา(โมเมว่าเป็นของตัวเอง 55)หื่นมากนะคะ น้องป๊อปเสร็จพี่ร็อคซะแระ แม้จะข้างนอกก็ตาม คุณลักษณ์บรรยายซะคนอ่านจิกหมอนกำเดาไหล :haun4: เอิ๊กๆ รอฉากเรียกเลือดในตอนหน้า ตอนนี้ขอไปเตรียมเลือดสำรองเพิ่มก่อน :hao6: :m25: :z1:
-
อ๊ายยยยย จัดหนักมากๆๆๆๆๆ >///////<
-
เอิ๊ก!!! :m25:
-
แอบโล่งใจที่ตอนนี้ขิงยังไม่โผล่มาให้ปวดใจเล่น
เพราะถ้าขิงโผล่มาทีนี่เชื่อว่ามันต้องมีความหน่วงดราม่าฉบับจัดเต็มอย่างแน่นอน :hao5:
รู้สึกดีใจที่ตลอดทั้งตอนยังคงสบาย...ยิ้มได้พร้อมเลือดสาดอยู่เล็กน้อย
จะบอกว่าเลือดสาดพุ่งกระฉูดก็คงจะไม่ถูก เพราะน้องป๊อปยังไม่ถวายตัวให้พี่ร็อคอย่างเป็นทางการ
*ละจุดนี้ไว้เม้าท์ช่วงหลัง ฮาาาาาา*
วกเข้าเรื่องที่ว่า Lucky one เข้าห้องอัดสดพร้อมเพลงพร้อมเสียงนี่ดีกว่า
บอกเลยว่าตื่นเต้นไปตามๆกัน โดยเฉพาะน้องป๊อปที่เป็นน้องใหม่ของวงดูจะกังวลมากเป็นพิเศษ
แต่เหมือนรอบนี้จะผ่านไปได้ด้วยดีเพราะน้องป๊อปได้เทรนเนอร์สุดหล่อขวัญใจสถานะแฟนมาช่วยชี้แนะให้โดยเฉพาะ
แบบนี้จะไม่ให้คม+เกรย์แซวกันได้ยังไง ออร่าสีชมพูพุ่งกระจายเต็มห้องอัดไปแล้วมั้ง???
ดูออกเลยว่าช่วงนี้พี่ร็อคพยายามจะเอาใจน้องป๊อปมากเป็นพิเศษ กลัวว่าขิงจะทำคะแนนตัดหน้าไปก่อนใช่ไหม
ไม่ต้องเอาใจอะไรน้องป๊อปมากหรอก แค่เป็นตัวของพี่ร็อคแบบนี้น้องป๊อปก็หลงจะแย่อยู่แล้ว
*หลงแบบเงียบๆอยู่ในใจไม่กล้าแสดงออกนี่คงเป็นลักษณะเฉพาะของน้องป๊อปไปแล้วสินะ หุๆๆๆๆ*
:katai3: แต่ถ้าพูดถึงเรื่องซิงเกิลที่ร็อคตกลงกับเพื่อนร่วมวงเอาไว้ตั้งแต่แรกด้วยการอัดสดทุกครั้งไม่มีแยกเสียงแยกดนตรี
บอกเลยว่าเป็นมืออาชีพมากๆ และพอพูดถึงเรื่องนี้จะทำให้คนอ่านวกกลับเข้ามานึกถึงวงการเพลงไทยในบ้านเราทันทีเลย
เพราะเพลงหลายๆเพลงที่เราได้ยินได้ฟังดูก็ออกแล้วว่าแยกกันอัด เสียงไปทาง ดนตรีไปทาง
แต่สุดท้ายก็บิ้วให้มันเข้ากันได้ ฟังแล้วเพราะก็จริงแต่มันไม่ได้อารมณ์แบบมืออาชีพ ดนตรีสดอย่างที่ญี่ปุ่นชอบทำ
ไม่ได้อยากเอาเพลงไทยไปเปรียบกับต่างชาติหรือประเทศอื่น แต่ ณ จุดนี้ถ้ามองในมุมความจริงแล้วมันก็อดจะพูดไม่ได้
เอาจริงๆแล้วก็ยังมีศิลปินอีกหลายวงที่ร้องสดได้เพราะเทียบเท่ากับในตัวเพลง mp3 โดยไม่มีเพี้ยนหรือถ้าเพี้ยนก็คงหาตัวจับได้ยากมาก แถมยังมืออาชีพพอที่จะผลิตเพลงออกมาให้แฟนๆทุกคนได้ฟังกันอีกเยอะแยะ
สิ่งนึงที่เราในฐานะคนอ่านพอจะนึกออกถึงนักร้องไทยที่มีเอกลักษณ์คล้ายกับวง Lucky one ได้ค่อนข้างเหมือนกันเลย
ก็คือวง Paradox นี่แหละ *ขอออกตัวไว้ก่อนเลยว่าคนอ่านไม่ใช่แฟนคลับวงนี้แต่ประการใด* ไม่มีเจตนามาอวยเนอะ
แต่เท่าที่เคยฟังเพลงของวงพี่ตาร์มาตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ก็สามารถบอกได้เต็มปากว่าเป็นนักร้องมืออาชีพมากๆ
โดยเฉพาะพี่ตาร์นี่จะมีบุคลิกที่ชัดเจน ด้วยการที่ว่าพี่ตาร์จะร้องเพลงไม่มีความสุขเลยถ้าไม่ได้เล่นกีตาร์ไปด้วย
แน่นอนว่าถ้าใครลองสังเกตในหลายๆงานโชว์ตัวของพี่ตาร์ เอาง่ายๆในช่วงโปรโมทเพลง "ทางเลือก" นี่จะเห็นได้ดีสุด
เพราะพี่ตาร์ร้องสดไม่มีกีตาร์เล่นเหมือนทุกครั้ง ดูออกเลยว่าอารมณ์ศิลปินตอนนั้นถ่ายทอดเสียงออกมาไม่เต็มที่
นั่นก็คงตรงกับนิสัยของพี่ร็อคที่ว่าจะไม่มีความสุขทุกครั้งถ้าไม่ได้ร้องเพลงร่วมกับการเล่นดนตรีสดไปด้วย
ตรรกะข้อนี้ทำให้คนอ่านคิดไปถึงพี่ตาร์ Paradox จริงๆค่ะ *ส่วนนี้อาจไม่เกี่ยวข้องกับฟิคแต่ประการใด*
แค่อยากบอกให้นักเขียนรู้เนาะว่าอารมณ์ของศิลปินที่มีคุณภาพและมืออาชีพจริงๆจะมีความคิดเหมือนกันก็ตรงนี้แหละ
o13
แต่เรื่องที่คนอ่านคิดว่ามันเป็นจุดที่พลาดไปหลายขั้นเอามากๆเลยก็คือเรื่องพัฒนาการจูบของพี่ร็อคนี่แหละ
ไอ้ที่บอกว่าจูบก่อนนอนราตรีสวัสดิ์ทุกคืนนี่คืออะไร?? ว๊อท??? ทำไมคนอ่านไม่เห็นรู้เรื่อง??
ที่แน่ๆจูบแรกของน้องป๊อปเกิดขึ้นครั้งแรกก็ตอนที่ร้องเพลง "อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ" ให้พี่ร็อคฟังไม่ใช่หรอ
เล่นเอาเคลิ้มจนพี่ร็อคต้องก้มไปจูบซะให้หายหลง แล้วนี่อะไรยังไง ไปตกลงจูบราตรีสวัสดิ์กันตอนไหน??
เอ๊ะ...นี่คนอ่านตกข่าวไปเองหรอกรึ?? ไม่ย้อมไม่ยอม....พี่ร็อคนี่โคตรเจ้าเลห์อ่ะ
แรกๆก็ทำเนียนจูบหน้าผาก วันต่อมาเปลี่ยนเป็นแก้ม และสุดท้ายจบลงที่ปาก แถมเล่นลิ้นได้สุดยอดอีดต่างหาก
ช่ำชองจริงๆเลย ... ณ จุดนี้บอกได้เลยว่าพี่ร็อคได้เปรียบไปเลยเต็มๆ จะสงสารน้องป๊อปดีไหมเนี่ย :hao6:
ล่าสุดนี่อะไรยังไงกันสองคนนี้??? พี่ร็อคคคคคค...แกนี่มันหื่นตัวพ่อจริงๆเล้ยยยยย
เป็นแฟนกันยังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ ถ้าจะนับจริงๆก็แค่ไม่กี่อาทิตย์เองนี่นะ ทำไมอิตาพี่ร็อคมันออกตัวแรงขนาดนี้
เล่นเผยธาตุแท้ออกมาซะโจ่งแจ้งแบบนี้น้องป๊อปก็ผวาตกใจวิ่งหนีหายไปไกลก่อนน่ะสิ
โอยๆๆๆๆๆ บอกตรงๆว่าพี่ร็อคหื่นและทะลึ่งมว๊ากกกกก ..... เอะอะๆก็วกเข้าเรื่องบนเตียง+ใต้สะดือตลอด
ยิ่งกับคำๆนี้ "ผีหลอกจับหัว" แอร๊ยยยยยย อิพี่ร็อคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
นี่กล้าใช้คำนี้เล่นกับน้องป๊อปเลยหรอยะ!!!! น้องยังเด็กใสๆอยู่เลยนะ...แถมพอผันเป็นคำอย่างถูกต้องตามไวยากรณ์แล้ว
เอิ่มมมมม ผีหลอกจับหัว--ผัวหลอกจับ.... ??? คิดว่าไอ้คำหลังนี่มันเหมาะกับน้องป๊อปแล้วใช่มั้ยคะพี่ร็อค???
รู้สึกว่าน้องป๊อปจะหน้าแดงเพราะคำๆนี้แน่ๆเลย โอยๆๆๆๆๆๆ สติคนอ่านจะหลุดลอยไปไกลแล้วนะเนี่ยยยยย
:ling3:
ยิ่งฉากในห้องน้ำนี่ไม่ต้องพูดถึงหน้าก็แดงแปร๊ดออกมาตามสัญชาตญาณแล้ว... :ling1:
พี่ร็อคนี่แผนสูงจริง...หลอกไปอาบน้ำด้วยกันจะได้ไปกินข้าวเร็วๆเพราะหิวจนจะไม่ไหว
แต่พอกดล็อคกลอนเสร็จปุ้บก็จับน้องป๊อปเปลือยทันทีเลยน้าา กิ๊วๆๆๆๆๆ ใจร้อนไปได้เนอะ :haun4:
ไอ้หนูนี่ก็ยังเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจ*หรืออาจจะแกล้งแอ๊บ* เล่นยืนนิ่งให้พี่ร็อคจัดการเองเสร็จสรรพตามแต่ใจ
แล้วดู๊....!!! ดูวิธีที่พี่ร็อคกระทำกับน้องป๊อปของคนอ่านซี๊.....หัวใจจะวายตายให้ได้ซะเดี๋ยวนั้น
น้องป๊อปเข่าอ่อนไปหมดแล้ว พี่ร็อคนี่ช่ำชองดีจริงๆ ถนัดเรื่องแบบนี้เป็นพิเศษเลยสิท่าาา
บอกเลยว่าฉากล่อแหลมในห้องน้ำนี่คนอ่านเลือดแทบหมดตัว หัวใจเต้นตึกๆๆๆๆๆจนจะทะลุออกมานอกอกทันที
มันแค่ออรัลแต่ก็เป็นออรัลที่ทำให้ใครหลายๆคนระทวยได้....ขอยกนิ้วให้ความเชี่ยวชาญของพี่ร็อคเลย100แต้ม
อ่ะแน่ะ นักเขียนสปรอบเอาไว้ว่าตอนหน้าเลือดสาดของแท้แน่นอนไม่มีพลาด
อิยะฮะฮ่าาาาา คนอ่านเฝ้ารอฉากนี้มานานแล้ว พี่ร็อคเองก็อยากเหมือนกันไม่ใช่หรอ
มาดกันเถอะว่าถึงตอนนั้น :oo1: แล้วน้องป๊อปเราจะเร่าร้อนขนาดไหน *สแยะยิ้ม*
ปล.ตอนนี้มีคำคมของพี่ร็อคที่คิดว่าฟังแล้วมันใช่ มันแอบดิบ/เถื่อนไปในตัว
และสุดท้ายนี่หื่นอย่างเต็มรูปแบบจริงๆเลยย
"....เบียดนิดเบียดหน่อยบ่นทำไม นี่กูยังไม่ได้แทงนะ แค่เบียดมึงยังไม่พอใจ
แบบนี้กูแทงมึงไม่โกรธกูข้ามปีเชียวหรือวะ?”
“กูไม่ได้มั่วนิ่มจะลองไหม ของกูอย่างแข็งไม่นิ่ม ใหญ่อีกต่างหาก”
"....มึงเป็นของกูแล้วห้ามให้ใครมาทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด..กูหวง”
สุดท้ายนี้ก็ยังคง +1 เป็ดให้เหมือนเดิมทุกตอนน้อ.....
-
โอ้ยยยยย เขินนนนนนนน :m25: :m25: ขอขิงอย่าขโมยเพลงไปเลยนะ ไม่เอาๆๆ
ให้มีมาม่าเรื่องอื่นเถอะ สงสารป๊อบ ฮื้อออออ หวังว่าถ้ามีเรื่องพี่ร๊อคคงไม่โหดร้ายมากนะ :hao5:
อ๊าาา เรารอตอนต่อไปนะค่ะ นานๆทีเข้ามา่านรวดเดียวเลย ติดตามเรื่อยๆนะค่ะ สู้ๆ! :กอด1: :L2: :L2:
วอนขอมาม่าอย่าเพิ่งมาาาาา ฉากเรทต่อได้ไหมมมม อย่าเพิ่งปล่อยมาม่ามาาา
-
ตอนนี้แม้จะภายนอก แต่บรรยายซ้าาาา
กำเดากระฉูด โอยอยากจะบ้าตายยยยย :haun4: :pighaun: :jul1:
-
หายไปไหนๆๆๆๆ
รออยู่น๊าาาาาา :katai5: :katai5: :hao7: :hao7:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..14
ผมไม่กล้าสบตาคมเข้มตรงๆ หลังกิจกรรมผ่านพ้น
กระทั่งพร้อมท่องราตรีเมื่อเสร็จภารกิจประทังความหิว มื้อค่ำผมได้รับการดูแลเอาใจใส่จากพี่ร็อคเสมือนเราเป็นแฟนที่รักกันมาก
พี่เกรย์กับพี่คมแซวอีกตามเคย แม้พยายามทำตัวให้ชินแต่ถึงยังไงผมก็รู้สึกเขินอยู่ดี คาดว่าหน้าคงแดงไปตามระเบียบ
เหตุนี้กระมังทำให้พี่คมกับพี่เกรย์ชอบแกล้งผมให้อายประจำ
“หวัดดีพี่ตู้..ดีครับพี่ บลาๆๆ” พวกเรามาถึงร้าน เข้าทางประตูหลังซึ่งพนักงานของร้านใช้ประตูนี้ แต่พวกพี่เขาใช้สิทธิ์นี้ด้วย
เพื่อป้องกันการแตกตื่นของลูกค้า ทางเข้าตรงส่วนนี้เป็นที่คุ้นเคยพวกพี่เขา เจ้าของร้านออกมาต้อนรับด้วยตนเอง
จัดโซนพิเศษซึ่งไม่วุ่นวายปะปนกับลูกค้าทั่วไป เหมือนกันโซนนี้ไว้เฉพาะ ลูกค้าปกติที่มาใช้บริการไม่ได้ให้ความสนใจนัก
แสงไฟส่วนนี้สลัวอึมครึมมากกว่าส่วนอื่น การจะคาดเดาว่าใครนั่งตรงจุดนี้ย่อมยากที่จะรู้ได้เช่นกัน
พวกพี่เขาพร้อมใจยกมือไหว้เจ้าของร้าน ผมเพิ่งรู้พี่แกชื่อ ‘พี่ตู้’ มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เต้มือกลอง
“ตามบาย นี่มือกลองใหม่” พี่เขาดูเป็นกันเอง ก่อนมุ่งความสนใจมาที่ผม ซึ่งยกมือไหว้พร้อมพวกพี่ๆ ไปแล้วครั้ง
“ครับ..ชื่อป๊อป” พี่เกรย์ชิงแนะนำ จำต้องยกมือไหว้พี่เขาอีกรอบ
“มึงจะไหว้ทำไมบ่อย หน้าตายังเด็กอยู่เลยนี่หว่า กูนึกว่าผู้หญิง” กรรม! ทักแบบนี้อีกคนแล้ว
“อย่าว่าแต่พี่พวกผมเห็นครั้งแรกก็คิด ไอ้ร็อคยังเข้าใจมันเป็นทอม หน้าสวยหวานแต่เสือกหน้าอกแบนนี่แหละ..ฮะฮ่าๆ”
พี่คมพูดจบก็หัวเราะ พี่ร็อคยิ้มรับโดยไม่ปฏิเสธ พี่เกรย์ไม่ต้องเดาให้ยากหัวเราะลั่นไปอีกคน
“เออกูเข้าใจไอ้ร็อคมันว่ะ กูเองถ้าพวกมึงไม่เกริ่นไว้ล่วงหน้าว่ามันเป็นผู้ชายก็คิดว่าทอม ผู้ชายห่าไรหน้าหวานอย่างกับผู้หญิง”
พี่เขาไม่เลิกวิจารณ์หน้าตาผม พร้อมกับมองสำรวจผมอย่างพินิจพิเคราะห์
“หวานไม่หวานไม่รู้ต้องถามไอ้ร็อค..เมียมันครับพี่” พี่เกรย์พูดจบพี่ตู้เบิกตาค้าง หันไปจ้องพี่ร็อคเหมือนจะขอคำยืนยัน
“อืม..แฟนผมเอง” พี่ร็อคยอมรับดื้อๆ ไม่มีอาการเขินแต่อย่างใด ผิดกับผมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เหมือนไอร้อนระอุไปทั่วหน้าแล้ว
“ไอ้ห่า..กูไม่คิดว่ามึงจะเปลี่ยนรสนิยม เมื่อก่อนมีมาไม่เห็นมึงสน แล้วไอ้เต้มันรู้หรือเปล่าว่ามึงคบเด็กผู้ชาย”
พี่ตู้ถามอย่างเจาะลึก
“มันจะรู้ได้ไงหายหัวไม่ติดต่อ พี่เป็นพี่มันยังคิดไม่ส่งข่าว ประสาอะไรพวกผมเป็นเพื่อน” พี่คมชิงขัดขึ้นติดจะโมโหอยู่นิดๆ
“ถึงว่า..ถ้ารู้ไอ้ร็อคมีแฟนเป็นผู้ชาย ไอ้เต้คงอกแตกตายกันพอดีมันชอบมึงมาตั้งหลายปี เป็นได้แค่เพื่อนแอบรักเพื่อน
ไอ้ห่าร็อคทำกูอึ้งไอ้เต้ไม่ช้ำใจก็แปลกแล้ว ตกลงพวกมึงไม่ได้อำกูใช่ไหม” ข้อมูลใหม่ที่ผมเพิ่งรู้ พี่เต้มือกลองแอบรักพี่ร็อค
เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับพวกพี่เขาต่างรู้กัน ไม่ได้มีทีท่าแปลกใจให้เห็นเลยสักนิด
“พี่ต้องถามไอ้ร็อคเอาเอง” พี่เกรย์บุ้ยปากโยนให้พี่ร็อค
“ผมชอบก็ขอคบ ไอ้เต้ผมรับความรู้สึกของมันไม่ได้ ให้ได้แค่เพื่อน เรื่องนี้เราเคยคุยกันแล้ว ผมไม่คิดจะมาชอบผู้ชายนะพี่
กรณีนี้ต่างจากคนที่เคยเข้าหาผม ผมมากกว่าที่ลุยเอาเด็ก” พี่ร็อคพูดจบ พี่เกรย์พี่คมพากันขำจนไหล่สั่น
ผมเหวอไปเลยทีเดียว ไม่คิดว่าพี่เขาจะยอมรับหน้าตาย
“ฉิบหายนี่มึงถึงกับออกปากมึงทำให้เด็กสับสน เรื่องไอ้เต้กูพอเข้าใจได้ เป็นกูก็คงยากเปลี่ยนความรู้สึกไปมากกว่าเพื่อน
ถึกไม่ต่างกับมึง ถ้าหน้าหวานบอบบางได้ครึ่งไอ้ป๊อปยังพอถูไถ มึงคงรู้สึกหวั่นไหวไม่มากก็น้อยบ้างล่ะหว้า
เสือกถึกล่ำให้มีอารมณ์ร่วมก็คงพะอืดพะอม แต่ที่กูสงสัยมึงเกิดอยากจะเป็นเกย์ได้ยังไงวะร็อค
ที่ผ่านมากูดูว่ามึงห่างไกลจนนึกภาพไม่ออก ตกลงมึงแน่ใจแล้วหืม”
พี่ตู้บรรยายคุณสมบัติพี่เต้ ผมลองนึกภาพตามรูปร่างพี่เต้สูงใหญ่ไล่เลี่ยกันทั้งวง ถ้าพี่เต้เป็นเกย์แอบชอบพี่ร็อค
ก็คงเป็นเกย์ถึกคบกันแน่แล้ว ที่ผมแปลกใจคือเพิ่งรู้ว่าพี่เต้เป็นเกย์ ส่วนคำถามที่ว่าทำไมพี่ร็อคถึงเพี้ยนกลายเป็นเกย์
ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน พวกเราเลยรอฟังคำตอบพี่ร็อคนิ่ง
“อย่าถามผมเลย ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันพี่ มันพูดยาก รู้แค่ว่าผมไม่รังเกียจที่จะมีอะไรกับมัน
แถมให้ความรู้สึกดีอีกต่างหาก แค่นี้พอไหมวะ เอาเป็นว่าผมกับมันเคมีเราเข้ากัน..แนบแน่นสนิทหนึบอึ๊บมัน”
กรรม!..พูดแบบนี้ไม่ต้องเดาว่าพวกพี่เขาคิดกันไกลไปถึงไหน
“โห!..ไอ้ห่าไม่ต้องย้ำกูขนาดนี้หรอก กูบอกแล้วเป็นกูให้ลองกับมันกูก็เอาเว้ย! ผู้ชายขาวหน้าใสผิวเนียนรูปร่างแบบนี้
อย่าให้หลุดไปในดงโจรเป็นดีสุด ไม่เหลือซากกูรับประกัน สรุปมึงกำลังประกาศให้กูรู้ว่า
ไอ้หนูนี่มึงครอบครองเป็นที่เรียบร้อยงั้นดิ” พี่ตู้เท้าเอวเหยียดมุมปากใส่พี่ร็อคด้วยทีท่าหมั่นไส้อย่างไม่เก็บอาการ
ส่วนพี่เกรย์กับพี่คมได้แต่หัวเราะเป็นลูกคู่ก่อนจะเป็นพี่เกรย์ที่ตัดบทดื้อๆ เมื่อพูดคุยกันมาพอสมควรแล้ว
“เหล้ามาชุดพี่ เปรี้ยวปากอย่ามัวแต่คุ้ยเขี่ยรสนิยมไอ้ร็อคมันเลย ก่อนมันประกาศเปิดตัวคบไอ้ป๊อปเป็นแฟน
ผมกับไอ้คมแข่งกันทำคะแนน ดันเสร็จไอ้ห่าร็อคปาดหน้าเค้กพวกผมเฉย มันได้เปรียบเพราะนอนด้วยกัน
จับไอ้ป๊อปกดซะคืนที่สาม รู้งี้ผมถีบไอ้คมไปนอนกับไอ้ร็อคให้ไอ้ป๊อปนอนกับผมเสียดีกว่า ป่านนี้เสร็จผมแล้ว"
พี่เกรย์สาธยายเรื่องราวให้พี่ตู้ฟังเป็นคุ้งเป็นแคว แต่สีหน้ากลับระบายยิ้มเหมือนเป็นการพูดขำๆ
ผมนึกไม่ถึงว่าตกเป็นประเด็นให้หนุ่มฮอตสุดเท่ร่างถึกคนดังพุ่งเป้าตุ๋ยตูด...จ๊ากก!!
“หึหึ!..มึงเสียดายหืม” พี่ตู้แกก็ขำด้วย แถมถามพี่เกรย์ตรงๆ
“มีบ้างผมไม่เคยมองผู้ชาย มาเจอไอ้ป๊อปนี่แหละทำให้อยากลองเป็นเกย์ดู ไม่เชื่อพี่ถามไอ้คมมันสิ มันก็คิดเหมือนผม”
พี่เกรย์กลับท้าให้พี่ตู้ล้วงความลับพี่คม เพื่อใช้สนับสนุนคำพูดตัวเอง ต้นเหตุคือผมที่ทำพวกพี่เขาเบี่ยงเบน
เปลี่ยนรสนิยมไปกันทั้งวง
“พอๆไม่ต้องถามให้เสียเวลา กูเจอมันกูก็เอาหน้าตายั่วต่อมหื่นซ้า รอดไม่โดนกดก็โคตรเหลือเชื่อแล้ว”
ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ไร้คำพูดหลุดออกมา ทำไมคุยแต่เรื่องที่ผมสมควรโดนกดวะเฮ้ย!
“ถือเป็นวาสนาผมมั้ง ที่มันรอดมาให้ผมกด” พี่ร็อคโพล่งได้ด้านมาก ยืดอกยักคิ้วอย่างมั่นใจชวนหมั่นไส้ไปแล้ว
“แหวะ..อ้วก!..ด้านฉิบหายห่า” พวกพี่เขาพร้อมใจออกอาการอ้วกใส่พี่ร็อคโดยไม่ต้องนัด พี่ตู้ พี่เกรย์ พี่คม
แสดงให้เห็นว่าหมั่นไส้คำพูดพี่เขา ผมหลุดหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่ ตลกชะมัดมุมนี้พวกพี่ๆ ก็มีด้วยครับ
“เอาเถอะเมื่อมึงตัดสินใจบอกกูไม่มีปิด กูรู้สึกดีที่มึงมองเห็นหัวกู ขออวยพรให้ความรักครั้งนี้ของมึงมีแต่ความสุข
อย่าอกหักรักคุดเหมือนในอดีตที่มึงเคยโดนทรยศเสียล่ะ” พี่ตู้เดินเข้าไปจับบ่าพี่ร็อคบีบเบาๆ พร้อมอวยพรในสไตล์พี่แก
ฮาร์ดคอร์พอกันทั้งก๊วน สมเป็นต้นกำเนิด Lucky One
“เดี๋ยวกูให้เด็กจัดพิเศษ ถือเป็นของขวัญที่มึงเปิดตัวแฟนผู้ชายคนแรกในชีวิตให้กูรับรู้ ขอร่วมยินดีที่มึงเดินสู่เส้นทาง
เป็นเกย์โดยสมบูรณ์แล้ว จะว่าไปก็สงสารไอ้เต้ อุตส่าห์ทุ่มเทกลับไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกมึงได้ ไอ้ป๊อปไม่ต้องทำอะไร
มึงก็ยอมเป็นเกย์เพื่อให้ได้มันเป็นแฟน โลกเราเข้าใจยากฉิบหาย..พวกมึงว่าไหม?” พี่ตู้เปรยทิ้งท้าย
“ของแบบนี้แล้วแต่บุญทำกรรมแต่ง” พี่คมเสริมพี่ตู้ โดยที่ผมไม่มีส่วนร่วมแสดงความเห็น
ยังคงเป็นผู้ฟังที่ดีทั้งที่เรื่องราวเกี่ยวกับผมทั้งสิ้น ได้แต่นิ่งเป็นเป่าสาก ไม่กล้าแทรกขัดวงสนทนาแม้แต่น้อย
“จริงของมึง ไอ้เต้สารภาพความรู้สึกตั้งแต่ที่พวกมึงเริ่มตั้งวงใหม่ๆ ไอ้ร็อคให้มันได้แค่เพื่อนสนิท
จนพวกมึงเรียนจบโด่งดังเป็นศิลปินชื่อก้อง ไอ้ร็อคก็ยังให้ได้แค่เพื่อน ไม่สามารถพัฒนาในอย่างที่มันต้องการ
สาเหตุนี้หรือเปล่าที่มันหายหัวไม่ติดต่อพวกมึง” พี่ตู้วิเคราะห์ต่อ ทำให้ผมอยากรู้ว่าจะเป็นตามที่พี่ตู้คาดเดาหรือเปล่า
พลอยตั้งใจรอฟังอย่างจดจ่อ
“ผมว่าไม่น่าใช่ ถึงไอ้ร็อคมันให้สิ่งที่ไอ้เต้ต้องการไม่ได้ แต่ก็ยอมนอนห้องเดียวกัน ไอ้ร็อคไม่ได้รังเกียจเมินใส่มัน
ที่ผ่านมาผมยืนยันไอ้ร็อครักษาระยะห่างไม่ล้ำเส้นคำว่าเพื่อน แต่ก็ไม่ปฏิเสธห้ามไม่ให้เข้าใกล้นะพี่
มันคงมีปัญหาที่พวกเราไม่รู้มากกว่า” พี่คมเป็นคนแย้งความเห็นของพี่ตู้
“เอาเถอะกูเองก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกัน มันไม่ได้ติดต่อญาติคนไหนยกเว้นแม่ของมันคนเดียว
บอกแค่ว่ามันสบายดีไม่ต้องเป็นห่วง อีกไม่นานมันจะกลับมา ตอนนี้ยังมีความจำเป็นต้องอยู่ทำธุระสำคัญเท่านั้น”
“พวกผมถึงอยากรู้เหตุผล ที่มันหายหัวโดยไม่ยอมติดต่อพวกเรามันทำไปทำไม จะว่าเรียกร้องความสนใจไอ้ร็อค
ก็ไม่เห็นทิ้งข้อความอะไร ไอ้ร็อคยืนยันก่อนหน้ามันดูปกติ ไม่ได้ส่อเค้าให้รู้ว่ามันจะหายหัวเลยสักนิด พี่ว่าผิดปกติหรือเปล่าล่ะ”
พี่เกรย์เสริม ยังหาเหตุผลของการหายตัวของพี่เต้กันไม่ได้ เพราะสาเหตุอะไรพี่เต้ถึงหนีหน้าไม่บอกกล่าวอะไรใคร
“เรื่องนี้คนที่ให้คำตอบได้คือไอ้เต้ กูว่าเลิกพูดเถอะ” พี่ร็อคตัดบท ก่อนขยับล็อคคอผมลากให้นั่งลงข้างพี่เขา
พี่เกรย์พี่คมพยักหน้าเห็นด้วย ค่อยหย่อนตูดนั่งยังฝั่งตรงข้าม พี่ตู้ส่ายหัวเบาๆ ขอตัวไปดูแลลูกค้าสักครู่
แกย้ำว่าจะกลับมาชนแก้วกับพวกพี่เขาในภายหลัง
บทสนทนายุติลงชั่วคราว คล้อยหลังพี่ตู้ไปไม่นานเหล้านอกราคาแพงพร้อมส่วนผสมก็ถูกนำมาวางให้ที่โต๊ะ
อภินันทนาการจากเจ้าของร้าน ซึ่งพวกพี่เขาต่างหันมาสนใจดื่มกิน ท่ามกลางบรรยากาศดนตรีสดที่เล่นอยู่
เหล่านักท่องราตรีออกไปวาดลวดลายโชว์ลีลาจนเต็มพื้นที่
บรรยากาศโดยรอบดูน่าสนใจ สาวสวยอวดสรีระแข่งกันโจ่งครึ่มเด้งหน้าเด้งหลังตามจังหวะเสียงเพลง
กลับไม่ทำให้ผมสนใจเท่าคำถามที่ผุดขึ้นในหัว เกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่เพิ่งรับรู้เรื่องพี่เต้มีใจให้พี่ร็อค
ถึงผมจะรู้ว่าพี่ร็อคไม่ได้ตอบรับความรู้สึก แต่เขาสองคนก็นอนด้วยกันสนิทกันด้วย จริงหรือที่พี่ร็อคกับพี่เต้
ไม่ได้มีอะไรมากกว่าเพื่อน..หรือบางทีพวกเขาอาจจะมีอะไรกันแล้ว อย่างที่พี่ร็อคใช้วิธีอาบน้ำกับผม
ถือว่ามีอะไรเกินเลยข้ามเส้นไปแล้วแบบนี้
“มึงเป็นอะไร ซึมกระทือดูเหมือนไม่สนุก” พี่ร็อคถามผม
“เปล่าครับ” รีบปฏิเสธทันควัน
“ยังจะเปล่า กูเห็นมึงถือแก้วคลึงจนน้ำแข็งละลาย” ผมจมอยู่กับความคิดวนเวียนไปมา
ไม่รู้ว่าแก้วที่ยกจิบไม่ถึงครึ่ง บัดนี้น้ำแข็งละลายใสแจ๋วจนไม่เห็นสีของเหล้าไปแล้วครับ
“ก็พี่ลิมิตให้ผมสองแก้ว รีบกินก็หมดโควต้าดิ” แถเอาดื้อๆ
“มันใช่ประเด็น กูถามดูมึงเหมือนมีเรื่องคิดไม่ตก มีอะไรไม่สบายใจบอกกูได้ อย่าลืมมึงกับกูเราคบกันอยู่
มึงต้องไว้ใจเชื่อใจกู ซึ่งเป็นผัวมึง” กรรม! ฐานะอะไรผมก็พอรับได้
ตรงคำว่าผัวนี่เล่นเอาหน้าร้อนวาบเหมือนไฟลุกพรึ่บขึ้นมาจริงๆ
“พูดอะไรอายพี่เกรย์กับพี่คมบ้างดิ” ปรามเบาๆ ตั้งใจให้ได้ยินแค่สองคน จึงยื่นหน้ากระซิบใส่หูพี่ร็อคแทน
“อะแฮ่มๆ เกรงใจพวกกูหน่อยห่า” พี่เกรย์แซวทันที
“สัสร็อค! มึงกกอยู่ทุกคืนเสือกสวีทยั่วกูอีก” พี่คมเสริม
“โอ๊ยอะไรกันพี่!! ไม่ใช่อย่างที่พวกพี่คิด ผมกับพี่ร็อคเราคุยเรื่องอื่นหวานเหวินไรเล่า”
ผมแหวเสียเอง พี่ร็อคเอาแต่ยักคิ้วยิ้มกวนอยู่ท่าเดียว เหมือนจะยั่วให้เพื่อนรักอิจฉาประมาณนั้น
“คุยเหี้ยไรมีกระซิบกระซาบ มึงไม่ต้องเบี่ยงประเด็น กูไม่ได้อิจฉาพวกมึงนะเว้ย กูรู้มึงสองคนข้าวใหม่ปลามันเปิดปุ๊บติดปั๊บ
แต่ที่นี่นอกบ้านยังไงควรระวังหน่อย เกิดมือดีแชะภาพเป็นข่าวจะยุ่ง หน้าตามึงโคตรชวนให้เข้าใจผิดซะด้วย
สำคัญเรายังไม่ได้แถลงข่าวเปิดตัวไอ้ป๊อปเป็นทางการ ต่อให้มั่นใจว่าร้านพี่ตู้ปลอดภัย กูก็คิดว่าควรระมัดระวังดีกว่า”
พี่คมเปรยให้ได้คิดผมเถียงไม่ออก พี่เขาพูดถูกผมยังไม่ได้เปิดตัวแนะนำแฟนคลับแฟนเพลงผ่านสื่ออย่างเป็นทางการ
ขืนมีกระแสเป็นข่าวไปเสียก่อนคงดูไม่ดีเป็นแน่ พานจะทำให้ไม่ได้รับการยอมรับจากแฟนเพลงเอาดื้อๆ
“ขอโทษครับพี่ ผมผิดเองที่ชะโงกหน้ากระซิบใส่หูพี่ร็อค” ผิดก็ต้องยอมรับ ผมแยกแยะได้เสมอกับเรื่องเหล่านี้
“เสียงอ่อยเชียว กูไม่ได้ให้มึงนอยด์ ที่เตือนก็แค่ให้ระวังก็เท่านั้น เลิกคิดมากได้แล้ว มาเที่ยวเว้ยไม่ได้ให้หมดสนุก
มึงเป็นห่าอะไรวะป๊อป ก่อนจะมากระดี๊กระด๊าหน้าระรื่น ตอนนี้เหมือนแบกโลกเอาไว้คนเดียวงั้น มีอะไรไม่สบายใจ
เล่าให้พวกกูฟังได้ จำไว้มึงเป็นน้องกูควรแบ่งปันพวกกูได้มีส่วนแบ่งเบาปัญหา หรืออะไรที่ทำให้มึงหมดสนุก”
พี่เกรย์เสริมอีกคน อย่างกับพวกพี่เขานั่งกลางใจผม ทำไมคาดเดากันเก่งชิบ
“ความจริงไม่มีอะไรหรอก ผมแค่ตกใจเรื่องที่เพิ่งมารู้”
“เรื่องอะไรวะ?” พี่เกรย์ชิงถามทันที
“เรื่องไอ้ร็อคกับไอ้เต้” พี่คมทะลุกลางปล้อง โดนใจผมฉึกๆ
“มึงแคลงใจกูเรื่องไอ้เต้หืม” พี่ร็อคจับคางผมบังคับให้หันไปสบตาคมเข้มที่จ้องรออยู่ก่อน
เหมือนต้องการให้ผมพูดความจริง มาถึงขั้นนี้ไม่คิดเก็บความขุ่นข้องใจเอาไว้อีกต่อไป
“ครับ..ผมอยากรู้” พูดทิ้งค้างแค่นั้น พี่ร็อคจ้องผมครู่ใหญ่
พี่เกรย์กับพี่คมไม่มีใครขัดแม้แต่น้อย พวกพี่เขาเงียบปล่อยเป็นหน้าที่พี่ร็อคลำพัง
“เฮ้อ! กูต้องเล่าสิท่า อยากรู้กูจะเล่าให้ฟัง ไอ้เต้มันชอบกูต้องบอกว่ากูไม่รู้มาก่อนว่ามันแอบชอบ
พวกกูสี่คนสนิทกันมากรู้จักกันตอนปีหนึ่ง คงไม่ต้องลงรายละเอียดมั้ง ว่าพวกกูรู้จักกันได้ยังไง
เอาเป็นว่าพวกกูเรียนห้องเดียวกัน ให้มึงเดาหน้าตาพวกกูเรียนคณะอะไร” พี่ร็อคยังมีอารมณ์ขัน
ให้ผมทายว่าพวกพี่เขาเรียนคณะอะไรกันมา
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“คงไม่พ้นศิลปกรรม หรือไม่ก็วิศวะ” ผมเดาล้วนๆ
“ผิดทั้งสองคณะ” พี่ร็อคเฉลยมียกยิ้มกลั้นขำมุมปากอีก แต่ผมก็ยังเสือกเห็น พี่คมกับพี่เกรย์ก็มีอาการไม่ต่างกัน
“ดิบเถื่อนอย่างพวกพี่จะเรียนอะไรได้ อย่าบอกบริหาร แพทย์ นิติ รัฐศาสตร์ คณะพวกนี้ผมไม่เชื่อหรอก” เถียงกลับทันควัน
“ที่มึงพูดไม่ตรงสักอย่าง ใช้ซื้อหวยเจ้ามือแดกเรียบ” กรรม! ยกมาจะหมดมหาลัยแล้วนะเว้ย!
“คณะอะไรเล่า ผมยอมก็ได้..เฉลยสักทีสิ” เสียเวลาอยากรู้แล้ว
“แน่ใจมึงยอมกูจริง ไม่เบี้ยว” อะไรฟ่ะ!
“ยอมก็ยอมดิ คำไหนคำนั้น” ย้ำอย่างกับผมไม่ชอบรักษาคำพูด
“เสร็จโจร มึงรู้ความหมายยอมของไอ้ร็อคไหม มึงดันยืนยันคืนนี้มึงโดนหลายดอกแน่ อีป๊อป..อีแรด”
พี่คมหัวเราะลั่น ก่อนพูดให้ผมจุก
“เฮ้ย! ไม่เว้ย ผมพูดถึงเรื่องที่ให้ทายคณะ ไม่เกี่ยวเรื่องอื่นพี่ร็อค” ค้านหัวชนฝาเลยกู ดึงเข้าเรื่องนี้ได้ไงวะ?
“ช้าไปแล้วกูอุตส่าห์ย้ำ ว่ามึงแน่ใจยอมกูไม่เบี้ยวแน่ มึงยืนยันเองคำไหนคำนั้น กูไม่ได้ต้องการเรื่องอื่นนี่
มึงต้องรักษาสัญญาห้ามผิดคำพูด ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้นจำได้หืม” อึ้งครับอึ้งตาเหลือก
อย่าบอกคืนนี้พี่ร็อคจะเผด็จศึกกู แม่เจ้าตูดบานพะโร่ไหมนั่น
“พี่ร็อค เราตีความคนละอย่าง ไม่เอาดิ..พี่เล่นอำผมแบบนี้ไม่หนุกด้วยหรอกพี่”
ผมพยายามหาวิธีเอาตัวรอด แม้จะรู้ว่าพลาดตกหลุมพรางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เข้าไปเต็มๆ
“แต่กูย้ำเรื่องนี้ ไว้ค่อยคุยกันสองคน ตอนนี้มึงอยากรู้อยู่หรือเปล่า พวกกูเรียนคณะไหน”
ผมพยักหน้า อย่างน้อยก็ไม่บี้ผมเอาเป็นเอาตาย
“เกษตร..กูเรียนเกษตร” เบิกตาโตอยากเขกกบาลตัวเอง ลืมไปได้ยังไงอีกหนึ่งคณะ
คงเพราะผมไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องพืชสวนอยู่ในหัวจึงไม่ทันฉุกคิด พูดให้ถูกคณะเกษตรไม่ได้อยู่ในหัวผมเลย
“อึ้งสิหล่อขั้นเทพอย่างพวกกู ดันเรียนเกษตร” พี่เกรย์ล้อเลียนผม
“ผมไม่ทันคิด ไม่ใช่พวกพี่ไม่เหมาะเกษตร ตรงข้ามโคตรจะเหมาะ ถึกล่ำห่ามเถื่อน..กวนตีนแบบนี้
คณะเกษตรผมดันมองข้ามได้ไง ผมเองที่ไม่คิดให้ถี่ถ้วน ว่าแต่พวกพี่ชอบการเพาะปลูกเหรอ ถึงเลือกเรียนคณะนี้”
ถามอย่างที่ใจคิด
“ไอ้คมคนอีสานครอบครัวทำไร่ทำนา เรียนเพื่อไปพัฒนาอาชีพไม่ใช่เรื่องแปลก ไอ้เกรย์คนเหนือครอบครัวทำสวนลำไย
ลิ้นจี่ มุ่งเรียนด้านนี้เพื่อหวังไปสอบเป็นเกษตรอำเภอ ส่วนไอ้เต้มันชอบปลูกต้นไม้เลี้ยงปลา มันถึงเลือกเรียนคณะนี้”
พี่ร็อคเป็นคนเฉลย
“แล้วพี่ล่ะครอบครัวทำค่ายเพลง เกี่ยวอะไรเกษตร” ผมถามด้วยความข้องใจสุดๆ
คนอื่นในวงยังพอมีเหตุผลยอมรับได้ พี่ร็อคนี่คนละทาง
“กูชอบทำสวน ความฝันของกูมีที่สักแปลงไม่ต้องเยอะสัก 10 ไร่ ไว้ทำเกษตรพอเพียงตามแนวพระราชดำรัส
ใช้ชีวิตสงบกูมีความสุขดีแล้ว กูไม่ชอบนั่งโต๊ะจับปากกา แต่งตัวดีขับรถเข้าสังคมกูเบื่อเรื่องพวกนี้โคตรๆ
มีเหตุผลพอหรือยังที่กูเรียนเกษตร มึงชอบไหมที่มีผัวปลูกผักพรวนดินทำไร่
จับเสียมจับจอบขุดไส้เดือนเล่น..หืม” พูดซะเห็นภาพ
“ไม่เกี่ยวว่าผมชอบหรือไม่ชอบ ผมเอี่ยวอะไรด้วย” กูเขินไอ้บร้า!!
“อ้าว! บอกแหม่บๆ กูเป็นผัวมึง..มึงเป็นเมียกูเกี่ยวกันหรือยังหืม” คิดผิดถนัดที่ไปตอบพี่แกอย่างนั้น
แถบหงายหลังเชียวครับ เล่นสวนห้วนๆ โดยมีลูกคู่คือพี่เกรย์พี่คมส่งแรงเชียร์หัวเราะกันลั่น
ผมคนเดียวถ้าระเบิดได้ ร่างกายคงแตกเป็นเสี่ยงๆ ไปเรียบร้อย
“แล้วยังไง ผมต้องการรู้ความสัมพันธ์พี่กับพี่เต้ นอกเรื่องพามั่วคิดบ่ายเบี่ยงไม่อยากเล่าให้ฟังก็พูดมา”
ดึงเข้าประเด็น ก่อนละลายเป็นขี้ผึ้ง
“กูรู้มึงเขิน โดนไอ้ร็อคหยอดหน้าแดงแปร๊ด” พี่เกรย์แม่งหน้าถีบ
แซวจนผมวางมือวางไม้ไม่ถูก ใครมันไม่เขินวะ..กูจะระเบิดแล้วเห็นไหม
“คึคึ! ไอ้เต้กับกูรวมหัวตั้งวงดนตรี จังหวะซ้อมโชว์งานคณะพวกกูก็เริ่มเป็นที่รู้จัก ช่วงนั้นมีเวลาทุ่มเทให้การซ้อม
เริ่มหารายได้เสริมด้วยการเล่นดนตรีร้านพี่ตู้เป็นลูกพี่ลูกน้องมัน พวกเราจึงมีที่เล่น กูไม่เคยรู้มาก่อนว่าไอ้เต้มันแอบชอบ
มันรวมกลุ่มเพราะแอบชอบกูอยู่ มารู้ก็ต่อเมื่อเราได้เล่นวงที่ร้านพี่ตู้ จนเริ่มมีแฟนประจำเพิ่มขึ้น
มีสาวๆ เข้ามาพัวพันกูมากขึ้น นิสัยผู้ชายบอกกูไม่เจ้าชู้ก็คงโกหก ที่ผ่านมาไม่ได้คบจริงจัง ไม่มีข้อผูกมัด
ขึ้นปีสองกูเจอกับราณีดาวคณะ เราเริ่มคบกันไอ้เต้มันเห็นว่ากูคงจริงจังกับราณีต่างจากคนที่ผ่านมา
มีวันหนึ่งเราเมาได้ที่ พอมีโอกาสกูกับมันอยู่กันลำพัง มันก็สารภาพความรู้สึกกับกู
ยอมรับกูตกใจ แต่ยังมีสติบอกกับมันตรงๆ ว่ากูรับความรู้สึกที่มันให้กูในแบบเดียวกันไม่ได้
กูไม่รังเกียจแต่กูตอบสนองความรู้สึกของมันในแบบนั้นไม่ได้ ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้นที่กูให้ได้
กูขอเป็นเหมือนเดิม มันก็ยอมรับคำพูดกู แต่ก็ขอโอกาสหากกูเปลี่ยนความคิด ขอให้กูมองมันเป็นคนแรก
ซึ่งกูก็ไม่ได้รับปากอะไรมัน ระหว่างที่กูคบราณี ความสัมพันธ์ของกูกับราณีก้าวหน้าจนใครๆ ก็รู้ว่าเราเป็นแฟนกัน
ไอ้เต้คงลำบากใจไปกินเหล้าเมากับพวกไอ้เกรย์ไอ้คมพี่ตู้ก็ร่วมด้วย วันนั้นกูไม่ได้ไปกูอยู่กับราณี
มันเมาจนหลุดความในใจเล่าเรื่องที่มันคิดกับกูให้พวกนี้รู้จนหมด พวกมันถึงได้รู้เรื่องที่ไอ้เต้แอบชอบกู
ถึงแม้ทุกคนจะรู้ แต่พวกกูก็ยังคบกันเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง กูเองก็ไม่ได้ทำให้มันรู้สึกลำบากใจจนมองหน้าไม่ติด
ตรงข้ามกูสนิทกับมันมาก ถึงกูจะรักมันในแบบที่มันต้องการไม่ได้ แต่กูก็ซาบซึ้งในความรักที่มันมีให้กู
เมื่อกูรู้จักความรัก กูรักราณีกูก็พร้อมจะทำให้เขามีความสุข ไอ้เต้มันก็ทำหลายอย่างให้กู
ตอนอยู่หอมันมาคอยดูแลความเป็นอยู่กูประจำ กูห้ามก็ไม่ฟังกลับขอให้มันได้ดูแลทำอะไรบ้าง
พูดแบบนี้มึงคิดว่ากูกล้าปฏิเสธมันลงไหม ปีสามเทอมปลายครอบครัวกูประสบปัญหา
จังหวะที่กูเริ่มแต่งเพลงตั้งใจทำอัลบั้ม..แต่ไม่มีงบสนับสนุน โดยเฉพาะวงใหม่ต้องโปรโมท
ช่วงนั้นแหละที่พ่อกูขายหุ้นมีผู้บริหารหน้าใหม่เข้ามารวมถึงไอ้พนม กูไม่อยากพูดถึง ถ้ามึงอยากรู้ให้ไอ้เกรย์มันเล่าให้ฟัง
ส่วนกูกับไอ้เต้ก็มีอยู่แค่นี้ ถึงกูจะนอนร่วมห้องกัน ระหว่างเราไม่เคยมีอะไรเกินเลยมากไปกว่าความเป็นเพื่อน
มึงสบายใจได้ไอ้ป๊อป” ผมเชื่อคำพูดพี่ร็อค ถามว่าเพราะอะไรถึงเชื่อ ตอบไม่ได้แค่รู้สึกว่าพี่เขาพูดจริงไม่โกหก
แววตาดูน่าเชื่อถือผมไม่ติดใจเรื่องนี้ แต่กลับไปติดใจเรื่องอาพนมที่พี่เขาเลี่ยงไม่พูดถึง หันไปขอร้องพี่เกรย์ทางสายตา
อยากให้พี่เขาเล่าต่อจากพี่ร็อค
“ถ้ามึงอยากรู้กูเล่าให้ฟังคราวหลัง ไม่เหมาะถ้าพูดถึงคนที่ไอ้ร็อคมันไม่อยากได้ยินชื่อต่อหน้ามัน เอาเป็นว่ากูรับปาก”
ผมพยักหน้ายอมรับ เพราะเข้าใจความรู้สึกพี่ร็อค พี่เขายอมรับว่ารักคุณราณีมาก อาจคาดหวังแต่งงานเป็นคู่ชีวิต
แต่กลับโดนหักหลังไปเป็นแฟนอาพนม เป็นใครก็คงไม่ต้องการได้ยินชื่อคนที่แย่งคนรักแน่
บาดแผลบางอย่างแม้จะเป็นสะเก็ดแต่ถ้าไปสะกิดเลือดก็ซิบ กลายเป็นแผลใหม่ได้เช่นกัน..
จากนี้จึงเป็นเรื่องดื่มกินตามอัธยาศัย ผมเริ่มสนุกพี่ตู้แวะเวียนเข้ามาชวนพวกเราชนแก้วเฮฮาเป็นพักๆ
จากเงื่อนไขที่พี่ร็อคอนุญาตให้ผมดื่มได้แค่สองแก้ว กลายเป็นไม่มีขัดเมื่อผมชงเองรินเอง
ชวนทุกคนชนนับไม่ถ้วนแล้วว่าดื่มไปกี่แก้ว ที่แน่ๆ ผมมึนพูดได้ว่ามึนไม่น้อย อีกนิดคงเรียกเมา
เวลาผ่านไปได้ฤกษ์กลับปาเข้าไปเที่ยงคืนเศษ พี่คมรับหน้าที่สารถีพากลับยังบ้านพักโดยสวัสดิภาพ
>
>
“ป๊อปลุกอาบน้ำ” เสียงพี่ร็อคเรียก ไม่รู้ผมเผลอหลับไปตั้งเมื่อไหร่ รู้แต่ว่าเข้าห้องได้ผมทิ้งดิ่งพสุธาลงเตียงก็ไม่รู้ตัวแล้ว
ผมไม่เมาแต่มึนมาก คือยังคุยรู้เรื่อง ไม่ถึงกับให้ใครพยุงหิ้วปีก จะเรียกว่าเมาคงไม่ได้
“อืมมม..ไหวครับ” ขานตอบพี่เขาไป ค่อยปรือตาอันหนักอึ้งลืมขึ้นมองใบหน้าคมเข้ม เหมือนกำลังอมยิ้มขำผมอยู่
“มึงเมา” น้าน..มีมาว่าผมอีก
“ไม่เมา..เมาที่หนาย” เถียงครับ แม้ลิ้นมันจะแข็งไปนิด
“หึหึ!!..ไอ้ดื้อเมายังมีหน้ามาเถียงกูอีก” พี่เขายังยิ้มให้ผม สายตาดูอ่อนโยนกว่าปกติ
ทำให้หน้าหล่ออบอุ่นอย่างไรไม่รู้ อธิบายไม่ถูกสรุปคือ รู้สึกว่าใบหน้าที่ผมคุ้นเคยซึ่งกำลังจ้องผมตอนนี้
เต็มไปด้วยความอ่อนโยนแฝงความอบอุ่นจนทำให้ผมรู้สึกดีเอามากๆ
“คนเมา..จาคุยรู้เรื่องได้งาย” พยายามยืนกรานว่าไม่ได้เมาอย่างที่พี่เขากำลังปรักปรำ ผมมึนแต่ยังไม่เมาเหอะ
“เออมึงเก่ง ไม่เมาก็ไม่เมา ตกลงอาบเองหรือให้กูช่วย”
“อาบเองม่ายต้องช่วย เดี๋ยวโดนทำอีก” ลุกนั่งพร้อมดันหน้าหล่อให้ถอยห่าง ทรงตัวยืนลากสังขารที่ยังพอบังคับไหว
ตรงดิ่งเข้าห้องน้ำแบบทุลักทุเลพอสมควร ชักช้ามีหวังโดนพี่ร็อคปล้ำอาบน้ำให้อีก..อันตราย!!!
“คิดว่ารอดหืม มึงยอมกูแล้วตามสัญญาหึหึ!” เสียงพี่ร็อคหัวเราะชวนขนลุกดังตามหลัง บ่นอะไรของเขาไม่รู้
ฟังไม่ถนัดว่าพี่เขาพูดเรื่องอะไร สัญชาตญาณผมสัมผัสได้ เป็นเรื่องที่มีอันตรายต่อสวัสดิภาพร่างกายชัวร์..
ออกจากห้องน้ำรู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ อาการมึนแม้จะยังอยู่แต่ก็ไม่ลำบากมากแล้ว สติดูโปร่งโล่งกว่าเดิม
พี่ร็อคนอนไขว้แขนรองท้ายทอยพิงหัวเตียงสบายๆ สายตาคมเข้มภายใต้ไฟสลัวลางเป็นประกายพราวระยับ
“กลิ่นสบู่หอมโดนใจกูมาก” พูดอะไรของเขาวะ
“จอห์นสัน” ผมตอบเพียงสั้นๆ
“กูรู้ยี่ห้อ กูเคยลองเอามาอาบ ไม่ยักหอมเหมือนที่ได้กลิ่นจากมึง” หยอดไอ้ป๊อปเข้าแล้วสิ
“พี่ป้อผมหรือเนี่ยะ” ตรงๆ ครับ ไม่ต้องอ้อมรู้สึกหนังหน้าในภาวะอารมณ์มึนชักด้านไม่น้อย
กล้าสู้ตาด้วยไม่มีเบือนหลบ จ้องมาก็พร้อมจ้องตอบเอาให้ตายกันไปข้าง
“ไม่ใช่ป้อ กูอยากเอา” เอร้ย!!..จะตรงไปไหน ผมว่าผมตรงแล้วนะ พี่ร็อคแม่งขวานผ่าซากชัดๆ
“ใครยอมให้เอา ไม่มีทาง” ผมสั่นหัวประกอบ ไร้ศิลปะชะมัดยาด
“มึงไงยอมกู..จำคำพูดที่มึงได้เปล่า มึงบอกยอมกูแล้ว” ผมทำท่านึกตาม พี่เขาอ้างเรื่องอะไรก่อนจะเก็ททันที
“ผมบอกแล้ว ผมยอมแพ้เรื่องคณะที่พี่เรียน ไม่เกี่ยวเรื่องนี้”
“แต่กูย้ำถามมึงเรื่องนี้ ไม่ได้พูดเรื่องคณะที่กูเรียน”
“เราเข้าใจคนละเรื่อง พี่จะมาคาดคั้นให้ผมยอมไม่ได้”
“ป๊อปถึงเข้าใจคนละเรื่อง แต่ความต้องการกูตอนนี้ อยากมีอะไรกับมึงจริงๆ มาทำให้การเป็นแฟนของเราสมบูรณ์เถอะ
กูอยากได้มึง คิดถึงใจกูบ้าง..อย่างน้อยกูจะได้มั่นใจว่ามึงเป็นของกูแล้ว” ฟังพูดเข้า..พูดแบบนี้ผมไม่ใจอ่อนให้หรอก
“พี่คิดว่าคนเราผูกมัดกันแค่เรื่องนี้หรือ” ถามกลับไปบ้าง
“เปล่า..กูกับราณีเรายังเลิกกัน ไม่ได้แปลว่าเรื่องนี้ผูกมัดใครไว้ได้ แต่กับมึงมันคือหลักประกัน
ว่ามึงไม่ทรยศหักหลักกู ถ้าต้องหันหลังให้กัน กูขอให้เป็นเรื่องอื่นไม่ใช่การสวมเขามีคนใหม่
ประเด็นที่กูอยากมีอะไรด้วย กูต้องการมึงจริงๆ เป็นเรื่องที่กูเองก็หาเหตุผลมารองรับไม่ได้
กูไม่เคยรู้สึกอยากมีอะไรกับผู้ชาย มึงคือคนแรกที่กูห้ามความต้องการไม่ไหว กูคงไม่เพียงแค่ชอบมึงแล้ว
กูถึงไม่ตะขิดตะขวงใจอยากได้มึงขนาดนี้วะป๊อป”
พอพี่เขาเผยความในใจ สายตาเต็มไปด้วยพลังผมไม่อาจปฏิเสธได้ว่าพี่เขาพูดจากใจ
แม้จะไร้ศิลปะขาดความนุ่มนวลสิ้นเชิง แต่สิ่งหนึ่งที่รับรู้แจ่มชัดคือความจริงใจที่ส่งให้
ไม่มีเคลือบแคลงคำพูดที่ไร้รสนิยมในการขอร่วมรักกับแฟน เข้าข้างตัวเองอีกหน่อย
พี่เขาเพิ่งสารภาพว่ารักผม มากกว่าแค่นึกชอบไปเสียแล้ว
พี่ร็อคมีจุดยืนได้คงเส้นคงวา แม้แต่อารมณ์ขอมีอะไรกับผมยังไม่ฟังรื่นหู กลายเป็นผมเมื่อเจอคนตรงไปตรงมา
จะถอยก็แลขี้ขลาด เดินหน้าก็ใจกล้าห่ามไปไหม เกิดสองจิตสองใจละล้าละลังตีกันยุ่ง ความคิดใฝ่ดีย้ำให้ปฏิเสธ
ในขณะด้านมืดก็คอยล่อหลอกให้คล้อยตาม ผมเป็นผู้ชายไม่ได้เสียหาย เมื่อหัวค่ำก็จัดกันไปแล้ว ไม่เสียตัวก็เหมือนเสียตัวอยู่
สิ่งที่พวกเราทำเสียหายไหม เราสองคนไม่ได้ดึงใครเข้ามายุ่งด้วย อย่างที่ได้เกริ่นไปแล้ว ผมเป็นผู้ชายไม่มีมดลูก ไม่มีรังไข่
ท้องไม่ได้ ถ้าต้องมีอะไรกับพี่ร็อคคงไม่เสียหาย เป็นเรื่องปกติคนคบหาเป็นแฟนกันนึกอยากใกล้ชิดร่วมรักกัน
ยิ่งความคิดเหล่านี้ไหลในหัว ก็ผลักดันให้อยากลองข้ามเส้นแบ่งที่ไม่ชัดเจน ให้รู้กันไปเลยว่า
พี่เขาจะมีอะไรกับผมได้โดยไม่ฝืนใจหึ ผมสามารถมอบความสุขให้กับพี่เขา เหมือนผู้หญิงที่พี่เขาเคยผ่านมาเหรอ
พอเกิดคำถามปากเจ้ากรรมก็ดันโพล่งไม่ทันใคร่ครวญถี่ถ้วน อยากพิสูจน์พร้อมกับท้าทายไปในตัว
“ตกลง..ทำก็ทำ” จะเรียกคำพูดคืนคงไม่ทันแล้ว ก้ำกึ่งเอนเอียงไปในทางที่อยากพิสูจน์ทั้งตัวเองและพี่เขา
ว่าเราจะเข้าด้ายเข้าเข็มแน่ใช่ไหม บอกไปแล้วก็ต้องเดินหน้าไม่ถอยกลับ เมื่อพูดแล้วก็ต้องเป็นไปตามนั้น
“ถ้างั้น..ขึ้นเตียงสิ มึงจะให้กูเปิดไฟหรือจะปิด”
“เปิดไว้” พี่เขาจะกล้าทำกับผมท่ามกลางแสงไฟได้แน่
“หึหึ! จะลองใจกูเอามึงลงหรือเปล่า” เหมือนพี่เขานั่งกลางใจผม จึงเลือกไม่ตอบทำนิ่ง
แต่ก็ยอมเคลื่อนร่างไปนอนลงในตำแหน่งตามปกติ ทันทีที่ผมล้มตัวนอนเรียบร้อย ร่างใหญ่โตก็พลิกคร่อมทับ
“เดี๋ยวรู้ กูจะเอาให้ครางไม่หยุดเชียว” สายตาเราสบกัน ถึงคำพูดไม่หวานหยาดเยิ้ม
แต่ก็แฝงแววดิบเถื่อนจนใจผมเต้นรัวกระหน่ำ
“ผมไม่เป็นมวยนะ” สารภาพไปตามตรง
“กูลุยเอง..ที่รัก” จบประโยคปากผมก็ถูกปิด
“อืมม...อืออ” เสียงครางเครือของเราทั้งคู่ เสียงแลกลิ้นตวัดพันดังเจาะแจะบางจังหวะ
ฟังดูน่าเกลียดแต่ก็อดยอมรับไม่ได้ ทำให้รู้สึกตื่นเต้นเร้าอารมณ์เคลิ้มหวาม นิ้วสากจากการดีดกีต้าร์ให้ความรู้สึกขนลุกซู่ววว!!
ทุกครั้งที่ตะโบมลูบไล้ไปทั่วร่างผมเพื่อสำรวจ ขย้ำสลับลูบแผ่วเบา ในขณะปากเราแนบชิดบดคลึงเร่าร้อน
ผมไม่มีประสบการณ์ก็จริง แต่ไม่นิ่งทื่อให้พี่ร็อครุกไล่เพียงฝ่ายเดียว เขาตวัดลิ้นผมก็ตวัดสู้
เข้าดุนลิ้นไล่ต้อนผมก็ดูดปลายลิ้นเกี่ยวรัดกลับ กลายเป็นรู้สึกขนลุกขนพอง
ส่งผลให้ส่วนกลางลำตัวผมนูนโป่ง ดีดตัวขึ้นได้ไม่ยากเย็น
“อ๊าาา..อืมม!!!” ผมมีโอกาสดึงลมหายใจ น้ำลายเหนียวหนืดไหลย้อยมุมปาก พี่ร็อคเกี่ยวลิ้นกวาดต้อนไปหมด
แกค่อยแตะลิ้นไล้ชิมเลียไปทั่วแก้มลำคอ ใบหู คาง มีงับเม้มขบกัดพอให้รู้สึกจี๊ดๆ สลับแยงลิ้นตวัดเลียในรูหู
จนต้องบิดเร่าดิ้นไม่เป็นท่า เสียวมากตั้งแต่สันหลังวิ่งลิ่วยันหัวลงไปด้านล่างพุ่งทะลุออกปลายเท้า ผมเกร็งแล้วเกร็งอีก
ชุดนอนหลุดจากตัวเมื่อไหร่ไม่รู้สึกด้วยซ้ำ ร่างเปลือยเสียดสีกับร่างแกร่งหนาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น
สัมผัสส่วนร้อนผ่าวแข็งผงาดซึ่งมีขนาดใหญ่พอกระบอกไฟฉาย ระนาบแนบขาผมถูไปมาจนรู้สึกเหนอะหนะกับน้ำเหนียวใส
ซึ่งปริ่มออกจากส่วนปลายรูหัวบานหยัก
“อืม..อ๊า!!” ครางลูกเดียวแล้ว มันทรมานปนเสียวซ่าน พี่เขาพรมจูบไปทั่วตัวผม
ก่อนวนลิ้นหยอกเล่นหัวนมสลับไปมาสองข้างอย่างช่ำชอง ผมได้แต่แอ่นอกบิดเกร็ง
จิกทึ้งเส้นผมหนานุ่มมือใช้ระบายความเสียวซ่าน ที่กระจุกแน่นจนท้องน้อยร้อนเหมือนมีไฟลุกอยู่ข้างใน
ส่วนกลางลำตัวของผมเป่งแข็งแทบระเบิด ต้องการปลดปล่อยแต่ดูเหมือนพี่ร็อคแกไม่ยอมแตะต้องช่วยชักรูด
ผมจะเอื้อมมือไปกำรูดพี่เขาก็รวบข้อมือผมล็อกไว้ โดยยังสนุกมีความสุขกับการเล้าโลมจูบชิมทั่วร่างผม
ไม่น่าเชื่อ..ถือว่าเหลือเชื่อสำหรับผมอย่างยิ่งยวด
บัดนี้ป๊อปน้อยที่ทำผมปวดตุบๆ ตกอยู่ในโพรงปากร้อนครอบกลืนของผมเข้าไป สลับดูดรั้งถอยครูดสร้างความสุขให้
ด้วยการใช้ลิ้นนุ่มบวกโพรงปากอุ่น ทำเอาเอวผมลอยแอ่นไม่ติดฟูกเป็นที่เรียบร้อย พี่ร็อคปล่อยมือผมเป็นอิสระ
แต่ผมจิกทึ้งผ้าปูบิดกำจนแทบขาดด้วยความซ่านกระสันจากความเสียวของการถูกโม๊ค
ผมเคยดูหนังโป๊มา ไม่คิดพอโดนทำให้จะทำผมหายใจรัวเหมือนร่างกายจะลอยสูงไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ
ก่อนจะทนไม่ไหวเปลี่ยนมาขยุ้มหัวพี่เขายึดไว้แน่น บังคับให้กลืนของผมเข้าไปให้ลึกที่สุด
กระตุกฉีดพุ่งน้ำรักสู่โพรงปากพี่เขาเป็นระลอก พี่ร็อคเก่งชิบไม่มีสำลักกลืนของผมไม่เหลือสักหยด
จนผมหมดแรงปลกเปลี้ยหายใจโรย เหมือนเพิ่งวิ่งมาราธอนเป็นพันกิโลฯ ในขณะที่ผมปรือปรอย
ยังพอเห็นแววตาฉ่ำเยิ้มแดงก่ำ เต็มไปด้วยอารมณ์กำหนัดที่ระอุกรุ่นของพี่ร็อค
ที่จ้องผมอย่างหื่นกระหายก่อนผุดลุกหยิบหลอดเจลเย็นแล้วป้ายลงตรงช่องประตูหลังของผม จนเผลอสะดุ้ง
“อ๊ะ!..พี่อืม” แค่นั้นผมก็ถูกสูบวิญญาณ ด้วยจูบเร่าร้อนดุเดือดไปอีกรอบ ที่กล้าพูดสูบวิญญาณ
เพราะมันไม่ได้อ่อนโยนนุ่มนวล ออกไปทางดิบเถื่อนเหมือนจะได้กลิ่นคาวเลือดนิดๆ
แต่ก็กระตุ้นอารมณ์ผมให้คุโชนขึ้นใหม่อีกครั้ง เพียงแค่พี่เขาดูดลิ้นเกี่ยวต้อนบ้าคลั่ง
มาได้สติก็ต่อเมื่อเจ็บจี๊ดที่ประตูหลัง เพราะมีของแข็งบางอย่างดันลึกเข้าข้างใน
ต่อด้านล่าง
-
- 3 -
“โอ๊ะ..โอย!!” ผมหลุดเสียงร้อง พร้อมเกร็งขมิบแน่น
“ชู่วว..อย่าเกร็งกูใช้นิ้วเบิกให้จะได้ไม่เจ็บ” เสียงกระซิบพร่าแต่มีอำนาจบางอย่าง ทำให้ผมเชื่อฟังสูดหายใจยาว
เพื่อคลายอาการเกร็งต้านของร่างกาย ให้นิ้วที่แทรกเข้าภายในขยับลึกเข้าได้สะดวกจนรู้สึกแปลกๆ
เมื่อพี่เข้าชักเข้าชักออกสลับคว้านคลึง ไปสะกิดจุดที่ผมขนลุกชันเสียววาบเข้ากระดูกเสียทุกครั้ง
“โอวววว...ซี้ดดดด!!!” สะกดเสียงไม่ได้ เสียวจัดตรงจุดนั้น
“มึงชอบตรงนี้ กูจะเน้นเป็นพิเศษ” ฟังหยาบเถื่อนแต่ผมกลับชอบ สงสัยผมจะมาโซไปอีกคน
พี่ร็อคพรมจูบดูดเล่นหัวนมผมอย่างเอร็ดอร่อย ในขณะที่นิ้วแข็งเริ่มดันลึกเพิ่มจำนวนขึ้นอีก
ผมเดาไม่ถูกว่ามีกี่นิ้ว แม้จุกเสียดแต่ก็รู้สึกดี จนร้องครางไม่เป็นภาษา
“อืมมมม..อืออออ...ซู้ดดด!!!” ใช้เวลาสักพักใหญ่
“กูจะเข้าแล้วนะ อย่าเกร็ง” เสียงพี่เขาเหมือนเป็นการขออนุญาต
ผมพยักหน้าจะทำอะไรก็รีบทำ ตอนนี้ผมทรมานอยากไปให้ถึงจุด
ท่อนขาผมรวมกันสองข้างถึงจะเท่าของพี่ร็อคเพียงข้างเดียว ถูกยกพาดบนบ่าแกร่ง
ก้นของผมยกลอยสอดด้วยหมอนข้างหนุนสูงอยู่ตรงบริเวณก้นกบ
แล้วแท่งอุ่นร้อนแข็งใหญ่ก็ถูไถรูด้านหลังซึ่งนิ้วเพิ่งหลุดถอนออกไปก่อนหน้า
“ซี้ดดด..อู้วววว!!!..เสียวสัส!..นี่ขนาดกูยังไม่ได้เข้า”
พี่เขาบ่นสลับครางซี้ดซ้าด...เล่นเอาผมขนลุกชู่วว..วูบวาบร้อนรุ่มไปทั่วร่าง
“กูเข้าละนะ หายใจลึกอย่าเกร็งไม่งั้นมึงจะเจ็บ” เสียงนุ่มติดพร่า ออกแนวห่ามหื่นปนดิบบอกผมเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนจะสะดุ้งเฮือกถดก้นหนีเตรียมพลิกร่างให้หลุดพ้นความเจ็บร้าว เหมือนถูกแยกร่างเป็นเสี่ยงๆ
ด้วยรู้สึกเจ็บจนแก้วหูปริดังเปรี๊ยะๆๆ!!
“ไม่เอา..โอ๊ยเจ็บพี่” แม่งเอร้ย!..เจ็บบรรลัยผมตะโกนลั่นส่ายหัวดิ้นเร่าด้วยความเจ็บ ไม่ให้เกร็งแต่มันเกร็งไปโดยอัตโนมัติ
สิ่งแปลกปลอมขนาดเขื่องดันลึกเข้ามาในร่างของผม ทำให้รู้สึกว่าร่างกำลังจะแตกออก
“อย่าเกร็ง..ทนนิดหายใจลึกไว้ป๊อป ช่วยกูหน่อยมึงกำลังบีบกูจนจะขาดแล้ว
หัวเข้าแล้วเดี๋ยวก็หมด กูจะหยุดนิ่งไม่ดันต่อ มึงอย่าดิ้นเชื่อกู”
เสียงทุ้มนุ่มเจ็บปวดทรมานไม่ต่างคนกำลังโดนลงทัณฑ์ ผมปรือตาดูใบหน้าหล่อบิดเบี้ยวเหยเกแต่ก็ยังดูดี
พี่เขากัดฟันกรอดด!!!..พยายามพูดในขณะที่ยึดขากดร่างผมไม่ให้หนี น้ำตาผมแตกเป็นน้ำพุแล้ว
พอเห็นพี่ร็อคซึ่งไม่ได้ดูดีกว่าผม สีหน้าบิดเบี้ยวทรมานบ่งบอกว่าเจ็บปวดไม่ต่างกับผมเลยทีเดียว
ทำให้ฮึดสู้ทำตามที่พี่เขาแนะนำ ดึงลมหายใจเข้าปอด ผ่อนลมหายใจยาวคลายกล้ามเนื้อร่างกายไม่เกร็งขืน
“อึกฮือ..ยะ..อย่าเพิ่งดัน..อึก” ผมสะอึกกลั้นเสียงร้อง ไม่ลืมกำชับให้พี่เขาหยุดนิ่งๆ พี่เขาพยักหน้ารัวรับคำ
แลเหมือนเด็กกลัวไม่ได้ขนมเมื่อผู้ใหญ่ใช้เป็นของต่อรอง ผมเริ่มผ่อนคลายลงกว่าเดิม
ถึงจะยังรู้สึกอึดอัดแน่นตึงร้าวไปทั้งก้นกบ ไล่ลามไปทั่วท่อนขาจนปลกเปลี้ยหมดแรงไปแล้ว
แต่ก็ไม่ได้เจ็บปวดทรมาน ถึงขั้นแทบแตกเป็นเสี่ยงเหมือนที่รู้สึกก่อนหน้า
“กูขยับนะ ไม่ไหวแล้ว” พี่เขาเสียงสั่นทีเดียว ผมพยักหน้าก่อนจะเจ็บจี๊ดแต่ก็ไม่ทันร้อง
พี่เขาประกบปากดูดกลืนเสียงผมจังหวะอัดกระแทกร่างเข้ามาทีเดียว จนผมกรีดร้องอยู่แต่ในคอ
“อืออออ...ซู้ดดดด!!!..เสียวสัส!” ปอยขนนุ่มบดคลึงแก้มก้นผมทำให้รู้ว่า
ส่วนเชื่อมต่อที่เหลือหลุดเข้าฝังยังร่างผมจนหมดแล้ว ทั้งจุกแน่นอึดอัด
เจ็บตึงร้าวระบมปวดจนหูอื้อ ตาพร่าด้วยม่านน้ำ แต่ก็ไม่อาจกรีดร้องเพราะปากผมถูกบดจูบ
ไม่ให้มีโอกาสเปล่งเสียงได้ เล็บผมจิกครูดแผ่นหลังคาดว่าเลือดคงซิบเป็นที่เรียบร้อย
พี่เขาคลึงบดส่วนเชื่อมต่อให้ร่างกายผมรับสภาพ จากปวดร้าวเริ่มรู้สึกเสียวปนแทรก
จากเล็กน้อยเพิ่มมากขึ้น จนทนไม่ไหวครางพร่า เลื่อนมือไปขย้ำเนื้อแน่นแก้มก้นพี่เขา เร่งให้ขยับเร็วแรงกว่านี้อีก
“อ๊าาา!!!..อืมมม...” พี่เขาเหมือนนกรู้
“กูซอยนะ” ถอนจูบกระซิบริมหู พร้อมถอยสะโพกถอนออกจนผมเผลอยกก้นตาม
กลัวไอ้แท่งเขื่องใหญ่ยักษ์จะหลุด ผมคิดผิดมันกระแทกอัดสวนกลับเข้ามา จนร่างผมสั่นโยกไปกับแรงส่ง
“ตับ..ตับ..ตับ!!” จังหวะเน้นหนัก ดังให้ได้ยินเต็มสองหู อื้ออึงอลไปหมด จิกเล็บบนแผ่นหลังกว้าง
คาดว่าคงมีแต่รอยเล็บผมอยู่เต็ม พร้อมกรีดร้องในความเสียวที่พุ่งทะลุ
จนไม่อาจเปรียบต่างจากที่ได้รับก่อนหน้ามากน้อยเพียงใด
รู้แต่เพียงว่าทุกครั้งที่ส่วนหัวบานใหญ่กระแทกโดนจุดผม
ความเสียวกระสันก็พุ่งลิ่ววิ่งเข้ากระแทกหัวใจเข้าจังๆ
จนต้องเปล่งเสียงร้อง เพื่อช่วยผ่อนคลายอาการเสียวลงไปบ้าง
“โอววว...ซี้ดดด..ตับๆๆ..” พี่ร็อคคว้าลูกชายผมสาวรูดรับจังหวะเน้นอัดสะโพกเข้ากระทบร่างผมไม่ช้าไม่เร็ว
แต่ทำให้กรีดร้องทุกครั้ง ในหัวว่างเปล่าขาวโพลน ไม่หลงเหลือความรู้สึกใด
นอกจากอาการเสียวเข้ากระดูก กระตุกพ่นน้ำรักทะลักกันอีกระลอก
“อ๊าาาา!!!” ผมเสร็จไปอีกรอบแล้ว เป็นการถึงจุดที่เต็มอิ่มมากๆ
รู้สึกเหมือนท่อนเนื้อมีชีวิตเต้นตุ๊บๆ ในร่าง จังหวะที่ขมิบเกร็งรูบีบรัดมันไว้
“โอวว..ไม่ไหวแล้วรัวล่ะ” ผมที่เพิ่งเสร็จกิจร่างสั่นสะเทือนเหมือนเกิดแผ่นดินไหวต่อเนื่อง
หัวสั่นหัวคลอนตัวโยกไปกับแรงอัดกระแทกจ้วงรัวกระชั้นถี่ เพราะพี่ร็อคไม่เนิบเน้นอย่างที่ทำก่อนหน้า
เร่งสาวจังหวะดันส่งท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์ของแกไม่บันยะบันยัง
“พั่บๆๆๆ!!!...ตับๆๆๆ!!!..ซู้ดดดด..อ๊าา..กูแตกแล้ว” ร่างพี่เขาเกร็งดึงรั้งขาผมเข้าอัดชิด
พร้อมกับรู้สึกอุ่นวาบในช่องด้านหลังเมื่อมีของเหลวอุ่นร้อนฉีดพุ่งเข้าด้านใน
ในขณะที่ท่อนเนื้อเต้นรัวผงกงัด ผมพลอยกำมือจิกผ้าปูยึดไว้แน่น
“อ้าหห์..เสียวโคตร กูคงหลงมึงแล้วรัดฉิบ!” ผมเพิ่งรู้พี่ร็อคไม่ต่างกับไฟร้อนที่เผาผมแทบเกรียม
ดิบเถื่อนแต่ทุกคำที่เปรยออกมา หื่นสิ้นดี..อย่าได้คิดว่าพี่เขาจบกับผมแค่นี้
ถอนร่างออกทำให้ผมเห็นท่อนเนื้อแข็งเขื่องแดงก่ำ หัวบานใหญ่มันขลับวาววับ
อาบชุ่มด้วยคราบน้ำรักจนต้องเบือนหน้าหนี ด้วยรู้สึกระทึกครึกโครมตรงหัวใจ
ถามตัวเองแทบไม่อยากจะเชื่อ ‘มันเข้าในตัวกูได้ยังไงวะ?” ไม่น่าเชื่อกระบอกไฟฉายเขื่อง
ยังแข็งโด่ไม่รู้ล่มชี้หน้าผมอยู่นี่ เพิ่งออกจากตัวผมหมาดๆ
พี่ร็อคไม่ให้ผมอายนาน ช้อนอุ้มเข้าห้องน้ำทำความสะอาด ให้ลุกเดินเองมีหวังคลานแทน
และผมก็ต้องรับพี่เขาเข้าในร่างอีกครั้ง หนนี้ในห้องน้ำอุ้มแตงกระเตงตัวผมยกลอย
ประกบด้านหน้าให้ขาผมโอบรัดรอบเอวสอบพี่เขาไว้ด้วย
ในขณะส่วนแข็งขึงของพี่เขาก็แทงเข้าออกที่ก้นผม สีหน้าท่าทางพี่ร็อคเหมือนกับผมเป็นเพียงหมอนสักใบ
พี่แกดึงรั้งเด้งสวนสะโพกเข้าออกในร่างผมที่ได้แต่ซบเกาะไหล่แกร่งไว้แน่น
เสียวจนไม่รู้จะครางยังไงให้ช่วยลดทอนความเสียวลง มันเข้าลึกและกระแทกโดนจุดเสียว
ที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้ว่าผมชอบมาก เสียงเจาะแจะของการเสียดสีโหนกเนื้อที่กระทบกันดังเป็นจังหวะภายในห้องน้ำ
ประสานเสียงครางเราทั้งคู่อื้ออึงฟังไม่ออก พี่ร็อคยึดหัวผมให้บดจูบพันลิ้นพี่แก ก่อนนำเราทั้งคู่โจนจ้วงไปสู่จุดสูงสุด
พลุระเบิดแตกกระจายสว่างไสวในหัวผมพราวระยับ ส่วนพี่ร็อคแกร่งหยัดอัดเสยท่อนเขื่องกดลึก
ฉีดพ่นน้ำรักเข้าร่างผมตามติด คงไม่ต้องเดาผมจะไข้ขึ้นนอนซมหรือไม่พรุ่งนี้รอดู ผมรู้ตัวล่วงหน้าไม่รอดจับไข้แน่
โดนปรอทยักษ์สวนทวารบวมเป่งขนาดนี้จะเหลือเหรอ ทรงตัวยืนไม่ต้องถามขอแค่ให้นั่งปกติได้ก็บุญแล้วครับ..
ล่อซะสะโพกคราก แต่ผมดันรู้สึกชอบในความดิบเถื่อนของพี่เขาซะงั้น หรือผมกำลังจะกลายเป็นพวกมาโซไปแล้ว..?
หายไปเกือบอาทิตย์ มาต่อแล้วนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจที่รอคอยติดตามกัน
สุดท้ายน้องป๊อปก็เสร็จพี่ร็อคไปเรียบร้อย ปมเหตุต่างๆ ที่เป็นตัวทำให้เกิดดราม่า
กำลังจะเผยออกมาในตอนหน้าแล้วนะคะ ที่ต้มน้ำร้อนรอ..พวกคุณจะได้แซบกับมาม่ารสจัดจ้าน
กันเสียทีหลังรอมานานพอสมควร หวังว่าจะไม่หนีหาย คอยติดตามเป็นกำลังใจให้น้องป๊อปของเรา
ให้น้องฟันฝ่าอุปสรรคผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เด็กวัยรุ่นที่สับสนความรู้สึกตัวเอง
การชื่นชมใครคนหนึ่งเป็นไอดอลในดวงใจ จนมาได้ใกล้ชิดเผลอมีอะไรด้วย เขาเรียกว่ารักเข้าไปเต็มๆ
แต่น้องป๊อปของเราผู้ซึงไม่เคยมีความรัก ยังสับสนมึนงงกับความรู้สึกของตัวเอง
เป็นเพราะน้องไม่มีพี่เลี้ยงให้คำปรึกษา ถึงจะไม่เข้าข่ายไร้เดียงสา บ้าบิ่นกล้าได้กล้าเสีย
กล้าลองเพื่อวัดใจ สุดท้ายต้องมาดูว่า น้องจะเข้มแข็งอดทนฟันฝ่าอุปสรรคที่กำลังจะมีบททดสอบ
ซึ่งพวกเราอาจน้ำตาคลอ ด้วยความเอ็นดูสงสาร หนุ่มน้อยผู้ได้รับการกดดันอย่างหนัก
รักคนอ่านทุกคนเสมอ :กอด1: :L1:
-
น้องกะพี่มาโซพอกัน :haun4: :haun4: :haun4:
-
กรี๊ด ไม่เอามาม่า T_T
สำหรับตอนนี้ เลือดสาดค่ะ -.,-
สงสารเต้นะคะ ชอบเขามานานเขาดันไม่ชอบ พอหายไปแปปนึงเขาดันคว้าเด็กมาเป็นแฟน
-
:jul1: :pighaun: :jul1:
-
:jul1:
ตอนนี้สมกับที่โฆษณาไว้เลยค่ะ จมกองเลือดทีเดียว
ตอนหน้าจะได้ชิมมาม่า้วรึคะ :ling1:
ฮึบๆ. สู้นะป๊อบเอาใจช่วยหนูนะ
บวกเป็ด
:pig4:
-
น้องป๊อบสุดยอดมากที่กล้ายอมพี่ร็อค :haun4:
-
เตรียมทิชชูรอแล้ว
-
แอบใจหาย...คิดว่านักเขียนจะไม่มาอัพซะแล้ววว
บอกเลยว่าดีใจมากที่วันนี้รีหน้านิยายแล้วเจอตอนใหม่...**เข้ามารอนักเขียนทุกวันเลย**
มาครั้งนี้อ่านยาวเพลินมากสามตอนรวด ถ้าเป็นแบบนี้ได้ทุกตอนนี่จะดีมาก
อ่านแล้วติดอารมณ์ค้างแทบทุกครั้งเลย...
แต่ไหงวันนี้มีปมอะไรมาให้คิดเล็กน้อยอีกล่ะเนี่ย คือจริงๆมันอาจจะไม่มีอะไรหรอก
แต่คนอ่านก็แอบคิดอยู่เหมือนกัน (จะเกริ่นเรื่องของเต้มือกลองนี่แหละ)
เอาตรงๆเลยตอนที่รู้ว่าเต้แอบชอบร็อคนี่อึ้งไปนานหลายนาที
มันแบบว่า...??? เกิดขึ้นได้ยังไง ตอนไหน เมื่อไหร่?? โอกาสที่มันจะเป็นแบบนี้นี่แทบไม่มี
แต่ก็นั่นแหละ ตามอย่างที่ร็อคเล่าให้ป๊อปฟังว่าจริงๆแล้วเต้ชอบร็อคมาตั้งนานแล้ว
ก่อนที่จะร่วมวงดนตรีกันซะอีก และที่สำคัญเต้ไม่ใช่หนุ่มร่างบางหน้าหวานเหมือนป๊อปด้วยนี่สิ
เป็นใครก็คงรู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่ดี อีกอย่างที่ร็อคไม่คิดเกินเลยกับเต้คงเพราะเป็นเพื่อนกันมากกว่า
มันคงก้าวผ่านถึงขั้นนั้นไปไม่ได้ และที่สำคัญคือร็อคไม่ได้เป็นเกย์มาตั้งแต่ต้น แมนเต็มร้อยเลยนี่สิ
อีกอย่างร็อคก็คบกับราณีแล้วด้วย คงอยากทุ่มเทความรักให้ผู้หญิงคนนี้แค่คนเดียว
มันหายากมากนะที่ร็อคจะทุ่มเทให้ใครได้มากขนาดนี้ เป็นเพราะว่าก่อนหน้านั้นร็อคคบไปวันๆ
เป็นคนเจ้าชู้ แบบใครเข้ามาเสนอก็สนองให้แบบไม่คิดอะไรมากกว่านั้น
แสดงว่าราณีก็น่าจะมีดีพอตัวที่เอาร็อคอยู่ได้(ในตอนนั้น) มันคงผิดเพราะตัวราณีเองด้วยแหละ
ร็อคอุตส่าห์ไว้ใจ/มอบหัวใจให้เต็มดวง แต่สุดท้ายก็หักหลังกันได้ ดันไปคบกับอาพนมซะได้หน้าตาเฉย
สมควรที่ร็อคจะไม่อยากได้ยินชื่อของผู้ชายคนนี้ ...
ยิ่งตอนที่ป๊อปเหมือนอยากรู้เรื่องของอาพนมแล้วร็อคมีท่าทีโกรธจัดจนไม่อยากเล่านี่หัวใจคนอ่านเริ่มกระตุกแล้ว
เหมือนเริ่มได้กลิ่นดราม่าเข้าไปทุกคราว...โบ้ยให้งานไปตกอยู่ที่เกรย์เลย
ถึงแบบนั้นก็ยังดีที่เกรย์พอจะรู้อารมณ์ของร็อคบ้างถึงไม่ยอมเล่า ณ วินาทีนั้น
แต่ประเด็นเรื่องคณะของวง Lucky one นี่ทำเอาอึ้งเป็นรอบที่สอง
คาดไม่ถึงเหมือนป๊อปเลยว่าร็อคจะเรียนเกษตร คงเพราะความดิบเถื่อนแบบนี้น่าจะเหมาะ
กับวิศวะมากกว่า?? ไหงถึงมารักการปลูกผัก เพาะพันธุ์พืช รดน้ำพรวนดินไปได้
สุดท้ายและท้ายสุดก็ไม่ได้เอาวิชาที่เรียนไปใช้กับอาชีพที่ตัวเองทำอยู่ดี
เพราะปัจจุบันร็อคหันมาเอาดีด้านดนตรีแทน คงเลี่ยงไม่ได้ด้วยแหละ บริษัทของพ่อตัวเองแท้ๆนี่เนาะ
กับความเจ้าเล่ห์ของร็อคนี่ก็ไม่น้อยหน้าใครเลย พยายามหาเศษหาเลยกับป๊อปตลอดเวย์
ไอ้ที่หลอกล่อให้ป๊อปพูดว่ายอมนี่มีแผนมาตั้งนานแล้วใช่ป่ะ??
ป๊อปเอ๊ยยย ก็ยังเด็กอยู่แท้ๆเลยไม่น่ามาตกหลุมพรางของสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างร็อคเลยนะ
แต่จะไปเถียงสู้คนมากประสบการณ์ได้ยังไง? ของแบบนี้ต้องสมยอมอย่างเดียวเท่านั้นแหละป๊อปเอ๊ย
แล้วไอ้คำสั่งห้ามว่าดื่มได้แค่สองแก้วนี่มันอะไร๊...ทำไมหนูป๊อปถึงมึนกลับมาได้แบบนั้น
โธ่่ ป๊อปหนอป๊อป ...หลังอาบน้ำชำระกายเสร็จก็ต้องยอมถวายตัวให้กับร็อคเข้าให้ซะแล้ว
มันเป็นเอ็นซีที่แบบว่า...ดาสแสาดเานอมดสเยเสวงอววกว (บรรยายไม่ได้นั่นเอง) :katai1:
เป็นอะไรที่โดนใจสุดยอด :-[ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ครั้งแรกนี่ร็อคเล่นเอาหนูป๊อปซะน่วมเลยนะ งานนี้ลุกไม่ขึ้นอย่างแน่นอน
ถึงขั้นจับไข้บนเตียงชัวร์ป้าบ...ระดับความหื่นของร็อคนี่เข้าขั้นแอดว๊านซ์เป็นที่สุด
แอร๊ยยยยยย อิจฉาแทนป๊อปจริงๆ ถือเป็นผู้ชายคนแรกที่ร็อคยอมมอบสัมผัสพิเศษให้เลยนะ
ดูเหมือนว่าร็อคจะหลงหนูป๊อปเพิ่มขึ้นด้วยสิท่า แบบนี้ใครมายุ่งนี่มีเคืองแน่นอน!!
แต่แหมม ไหนๆดราม่าก็รอจ่อเต็มที่แล้ว ตอนหน้าจะมีกระอักเลือดกันไหมเนี่ย
ต้องเคล้าน้ำตาแทนใช่หรือไม่??? ยังไม่อยากเสียน้ำตาเลยจริงๆ
หนูป๊อปยังเด็กอยู่แท้ๆ ใครกล้าใจร้ายทำกันได้ลงคอ...
ปล.แอบกลัวการกลับมาของเต้กับวงของขิงเปิดตัวครั้งแรกกับสื่อมวลชนนี่แหละ
โอ๊ยยยย รู้สึกเหมือนลางสังหรณ์มันจะเกิดขึ้นจริงยังไงก็ไม่รู้แฮะ
(งานนี้นักเขียนอย่าทิ้งช่วงไปเป็นอาทิตย์อีกนะคะ มันค้างแบบอยากอ่านต่อมาก)
-
อ๊ายยยย~~~~!!!!
อยู่ๆเค้าได้กาน เราฟิน!!! >\\\<
น้องป๊อปเปนมาโซ ก้อไม่เปนไรน๊า
อิอิอิอิ -,.-
-
คิดถึงน้องป๊อบ แต่ตอนนี้ :jul1: อย่างเดียวจริงๆๆๆๆ
-
สมกับเป็นวงร็อคจริงๆดิบเถื่อนซะ แต่ป๊อปก็ชอบซะงั้นเลือดสาดเลย~
-
เฮือกกกกกกกกก เลือดสาดดดดดดกันไป :o8: :-[
-
:jul1:เตรียมทิชชูไม่ทันเลย
-
มาเป็นกำลังใจให้ก่อนครับ
รอให้ผ่านช่วงมาม่าไปก่อน
-
ในที่สุดก็มาแล้วว เย้ๆ
ครั้งนี้ทิ้งช่วงนานกว่าที่เคย แอบใจหาย อิอิ
เม้นท์ไม่เก่ง อาจไม่ได้เม้นท์ทุกตอน
แต่ซุ่มบวกเป็ดตล๊อดๆ นะเจ้าคะ
-
เล่นเอาสะ....
-
หายไปนาน กลับมาทีคุณลักษณ์จัดเต็มมากกกก
ในที่สุดน้องป็อปก็เสร็จพี่ร็อคจนได้
แต่เพิ่งจะมีความสุขกันเองอ่ะตอนหน้าก็เตรียมตัวกินมาม่าแล้ว
เอาใจช่วยป็อปกะพี่ร็อคน้าาาา
-
สรุปป็อปมาโซ??
อะไรไม่รู้แต่ที่รู้ๆคือฉาก...เรียกเลือดมากก
ไม่เคยอ่านฉาก...ละเอียดยิบถึงขนาดนี้ -//-
-
น้ำเดือดแล้ว ใส่เส้น ใส่ผัก ใส่ไข่ รอปรุงจ้า
-
:jul1: เลือดหมดตัวก่อนซดมาม่า
ในที่สุดป็อปก็เสร็จพี่ร็อค
-
:z1: :z1:
-
เลือด หมด ตัว เเล้ว ค่ะ
:m25: :m25: :jul1: :jul1: :jul1:
-
พี่ร็อคนี่แกชัดเจนดีทุกอย่าง ส่วนน้องป๊อบของเราใสๆ แต่หนูก็สู้นะ
ผูกพันกันเพิ่มขึ้นอีกแล้ว ต่อไปถ้ามีอะไรเข้ามากระทบมันก็จะเจ็บเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า
น้องป๊อบของพี่สู้นะลูก พี่ร็อคก็แบบรักน้องเยอะๆ เชื่อใจเยอะๆ ดูแลเยอะๆ
พระเอกโง่ไม่เอานะคะ พลีสสสสสสส
อยากอ่านตอนหน้ามาก มาเร็วๆ นะคะ คำโปรยตอนท้ายทำให้แม่ยกน้องป๊อบใจคอไม่ดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
เอิ๊ก!!! :pighaun:
ขอบคุณที่มาต่อจ้ะ แบบว่า..ได้ใจมากกกก
-
กรี๊ดดดดดดพี่ร็อคฟาดน้องป๊อบแระ
-
หวานไม่สุดเพราะโดนขู่เรื่ิองมาม่า 555
สงสัยจะมาจากเรื่องเพลงเปิดตัวของขิง
กับตะหงิดใจเรื่องเต้มือกลอง
หวังว่าคงไม่ไปอยู่วงเพื่อนน้องให้ยิ่งอึมครึมนะ
-
น้องป๊อปเรียบร้อยโรงเรียนพี่ร็อคซะแล้ว
ดุเดือดเผ็ดมันส์มาก :pighaun:
เตรียมตั้งน้ำร้อนรอต้มมาม่า
อย่าดราม่าเยอะเลยนะ แค่พอน้ำตาซึม อย่าถึงกลับต้องน้ำตาไหลพรากเลย :z3:
-
งึ้ยยย
เสร็จพี่ร็อคไปแล้ว
555555555555
-
:pig4:
-
กำเดาทะลัก สมการรอคอย :haun4: :pighaun: :haun4:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงตับ
Part..15
“ไงมึงคราวหลังไม่ต้องแดกเยอะ กินไม่เก่งดันเสือกล่อซะแฮงค์หึ!
ดีเป็นวันหยุดไม่งั้นเสียงานหมด” พี่คมเทศนาผมยกใหญ่ เช้านี้เพิ่งโผล่หัวออกจากห้องได้
ตั้งแต่คืนไปเที่ยวร้านพี่ตู้ผมก็ซมไข้ พวกพี่เขาเข้าใจว่าผมป่วยเพราะแฮงค์เหล้าจนไข้ขึ้น คงฟังจากพี่ร็อคล่ะมั้ง
“ครับ” รับคำสั้นๆ ใครจะกล้าบอกสาเหตุที่นอนซมสองวัน ว่าผมโดนกระแทกตูดบวมจับไข้
ขืนพูดผมนี่แหละจะมองหน้าพี่เกรย์พี่คมไม่ติด เมาคืนแรกก็เสียตัวให้พี่ร็อคล่อซะไข้จับ
ต่อให้เป็นแฟนกันก็ไม่สมควรป่าวประกาศประจานตัวเอง อย่างน้อยผมก็ยังไม่หน้าหนาพอ
“พูดมากไอ้คม อย่างกับมึงดูแลมัน” พี่ร็อคคงเห็นผมหงอยลงมั้ง
ยอมรับไม่กล้าสบตาพี่คม พี่เกรย์อย่างเคย พี่เขาถึงได้ปรามเพื่อนซึ่งหน้า
“กูไม่ได้ดูแลกูยอมรับ หมาตัวไหนหวงไม่ให้กูเข้าไปดูมันวะ มึงวิ่งเข้าวิ่งออกอย่างกับเมียท้องลูกคนแรก
ห้ามไม่ให้พวกกูเข้าไปเยี่ยมเองห่า ใช่เรื่องที่มึงสมควรว่าแดกกูไหม..สัสร็อค!”
ผมเพิ่งรู้พี่ร็อคสั่งห้ามไม่ให้เข้าเยี่ยมอาการไข้ของผม
“อ้าว! เมียป่วยกูต้องเช็ดเนื้อเช็ดตัว พวกมึงดูเมียกูโป๊ใช่เรื่องไหม” ผมอึ้งคำพูดพี่ร็อค
จริงอยู่ที่พี่เขาเช็ดตัวให้แทนการอาบน้ำ แต่ก็ใช่ผมจะไม่นุ่งผ้าอย่างที่พี่เขาอ้างเสียหน่อย
คงไม่อยากให้ผมอายมากกว่า น่าจะเป็นเหตุผลนี้ที่ห้ามไม่ให้เยี่ยม พี่เขาคงรู้ผมปั้นหน้าโกหกไม่เก่ง
พี่เกรย์พี่คมมีหวังเดาสาเหตุที่ผมซมพิษไข้ได้แน่ ดันเสียซิงประตูหลังให้เพื่อนรักเขานิ
“หวงสัส! รู้เมียคออ่อนเสือกให้แดกพร่ำเพรื่อ คอนเสิร์ตสิงคโปร์มึงรู้นะร็อค ก๊วนของลู่หยางเลี้ยงบรั่นดีเป็นธรรมเนียม
ขืนเมียมึงแดกงานนี้คอนเสิร์ตมีล่ม” ผมอยากเถียงใจขาดว่าไม่ได้คออ่อน แต่จำต้องหุบปากนิ่ง
เพราะพี่ร็อคส่งซิกไม่ให้พูดอะไร คงอยากให้พวกพี่เขาเข้าใจว่าผมคออ่อนอย่างที่ปูทางเอาไว้
จำต้องไหลตามน้ำ..คออ่อนก็อ่อนวะ!
“ไม่ให้กินแล้ว ไม่ใช่กลัวมันเมาแล้วงานล่ม แต่กูไม่ไหวใจลู่หยาง ก๊วนมันแต่ละคน
ขนาดกูมันยังจ้องจะงาบ ไอ้ป๊อปไม่จับแดกหืม” ผมอึ้ง! อย่าบอกก๊วนที่ว่าเป็นเกย์ ถึงขั้นจะจับพี่ร็อคกินเลยเหรอ
“อย่าว่าแต่มึงเลยห่า พวกกูยังโดนคลำเป้า จับไข่เกือบเผลอถีบหน้าหงายไปแล้วมึง”
พี่เกรย์บ่นเสียงขรม หน้าบูดใส่อารมณ์ตามไปด้วย
“พวกมันอยากให้อัดถั่วระเบิดถังส้วม หุ่นอย่างนั้นกูเอาไม่ลงแม่ง ได้อย่างไอ้ป๊อปจะล่อให้หุบขาไม่เป็นเชียวมึง”
พี่คมเสริมพี่เกรย์ ผมฟังแล้วรีบก้มหงุดเหมือนวัวสันหลังหวะ เรื่องหุบขาไม่เกินจริงเลย โดนมาแล้วครับ
ใครจะหุบลงใหญ่ซะขนาดนั้น เหมือนข้างในจะกลวงโบ๋ ลมโกรกแน่นท้องผายลมอยู่สองวันเต็ม
ไม่คิดเสียประตูหลังครั้งแรกอย่างกับมีอะไรคาอยู่ เพิ่งดีขึ้นวานนี้กลับเข้าที่เข้าทาง
พี่ร็อคยังมีหน้าบอกครั้งแรกลำบากหน่อย ทำบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน..ไอ้บร้า!!
“ตกลงราณีมากี่โมง พี่ตาลคอนเฟิร์มมึงเปล่าร็อค”
พี่เกรย์ตัดบท หันไปถามพี่ร็อคเรื่องห้องเสื้อคุณราณี จะเอาชุดมาให้ลองใส่กันวันนี้
“ย้ำกูบอกมาช่วงบ่าย” พี่ร็อคพูดน้ำเสียงติดเฉื่อย ดูเซ็งๆ
“มึงอย่าทำเสียงแบบนี้ร็อค มึงมีไอ้ป็อปคิดถึงใจมันบ้าง แฟนทำเสียงแบบนี้ เป็นกูก็อดคิดไม่ได้ยังไม่หมดใจคนเก่า”
พี่เกรย์พูดขึ้นผมเผลอสบตาพี่ร็อค พี่เขาจ้องผมนิ่งไม่พูดอะไร เป็นผมเองที่เลือกเบือนหนีก่อน
“มึงคิดอย่างที่มันพูด” บ้าชะมัดนึกยังไงมาถาม จะให้ตอบไม่คิดก็เหมือนโกหก มันรู้สึกจี๊ดๆ เป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูก
“มึงอยากให้มันเผยความรู้สึก” พี่คมแทรก เหมือนระฆังได้จังหวะขัดตาทัพช่วยผมไว้ทันท่วงที
“กูอยากให้มันพูดอย่างที่รู้สึก” เอาแล้ว พี่เขาไม่ยอมยังคงจ้องผมตาไม่กะพริบ ต้อนให้ผมพูดให้ได้
“มึงพูดไปเลย..ป๊อป” พี่เกรย์ยุส่ง
“นั่นสิมึงรู้เรื่องมันกับราณี มึงเป็นแฟนมันมึงคิดยังไง พูดไปป๊อป”
พี่คมเสริม ผมมองหน้าพวกพี่เขาสลับกับพี่ร็อค ที่จ้องเขม็งรอฟังคำตอบ
“ไม่มีอะไร” เลี่ยงดื้อๆ
“ไม่มียังไง” พี่ร็อคกลับไล่ต้อนผมต่อ
“ไม่รู้ ยังจะบังคับให้พูดอีก” เสียงแข็ง เรื่องแบบนี้คิดเองสิ
“มึงไม่พอใจกู” เสียงห้วนมาเชียว
“ไม่ใช่” กูโบ้ยแหละ
“ใช่” ไอ้บ้ารู้ดีขนาดนั้นจะถามทำไม ผมค้อนขวับโดยเลือกที่จะไม่ต่อปากต่อคำด้วย
“เอาแล้วผัวเมียโอ๋กันอยู่สองวันสองคืน มาวันนี้จะขบหัวกันเฮ้ย!”
พี่คมปรบมือฉาด ยิ้มร่าเหมือนเป็นเรื่องขบขันไปแล้ว
“เดี๋ยวมึงโดนเตะ..ห่าคม” พี่ร็อคหันไปแหวเสียงขุ่น
“อุ๋ย!!..ไม่ยุ่งดีกว่า” พี่คมยกมือแบสองข้าง ไม่ขอเสือกเรื่องที่คาประเด็นอยู่ขณะนี้
หน้าตาพี่แกติดทะเล้นนิดๆ ดูท่าว่าไม่ได้กลัวคำขู่พี่ร็อคจริงจังเท่าไหร่ แค่ต้องการลดความกดดันให้ผ่อนคลายลงมากกว่า
“มึงจะพูดไหม” หันมาบังคับผมอีก ผมยังคงใช้วิธีเงียบใส่
“มึงไม่พูด กูจะรู้ไหมว่ามึงรู้สึกยังไง”
ถอนหายใจอย่างระอาความซื่อบื้อของพี่ร็อคแกจริงๆ เรื่องแบบนี้ทำไมไม่หัดเข้าใจเองวะ
“ถามหน่อยพี่ชอบให้ผมคลุกคลีไอ้ขิงไหม พี่ยัดเยียดมันคิดไม่ซื่อ
ห้ามไม่ให้ผมติดต่อมัน..เพราะอะไรครับ” ยกตัวอย่างคืนแม่งเลย
“กูไม่ได้ยัดเยียดมันคิดไม่ซื่อกับมึงจริง พูดโจ่งแจ้งมึงยังกล่าวหาว่ากูยัดเยียดหืม กูไม่ให้มึงคลุกคลี
มึงไม่ได้ยินที่มันชี้หน้าทิ้งคำพูดไว้จะเอามึงคืนเต็มปากเต็มคำ เรื่องนี้ใครยอมได้วะ!”
ของขึ้นแล้วครับ หน้าแดงก่ำตาจ้องผมเขม็ง พี่เกรย์พี่คมคงสัมผัสได้ถึงอารมณ์มาคุที่อึมครึมกะทันหัน
พร้อมใจลุกหลบหัวมุดเข้าห้องหนีเฉย ทิ้งกูผจญชะตากรรมอยู่คนเดียว..
“เลิกพูดเถอะ พี่ยังไงกับคุณราณีผมไปกะเกณฑ์ไม่ได้
ส่วนผมกับไอ้ขิงเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ห้ามไม่ให้ติดต่อผมทำให้ไม่ได้หรอก”
“ต้องได้..มึงกับมันเป็นแค่เพื่อน แต่กูผัวมึง” จ้องตาดุใหญ่แล้วนั่น
“เราอย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้ดีไหม” ตั้งท่าเตรียมหนีเข้าห้องบ้าง
“อย่าคิดหันหลังให้กูเชียว ไม่คุยก็ได้มึงห้ามหนี” ชะงักหย่อนตูดลงนั่งที่เดิมอย่างจำใจ
ถามว่าผมกลัวไหม? กลัวว่ะ! พี่ร็อคบทเอาจริงไม่มีลดลาอ่อนข้อให้ แม้ไม่ได้กดดันผมอีกหลังจากยอมนั่ง
ผมไม่ยอมมองพี่เขาเช่นกัน อารมณ์ตอนนี้ถึงยอมทำตามคำสั่ง แต่หงุดหงิดไม่ได้อยากจะยอมเสียหน่อย
เลยเลือกนั่งเงียบๆ ให้รู้สึกสงบจะได้ไม่ต้องมาพลุ่งพล่านระเบิดอารมณ์เข้าหากัน
“ลองชุดเสร็จ ไปหาอะไรกินกัน” พูดขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ห๊ะ!..” ผมได้ยินไม่ถนัด
“บ่ายลองชุดเสร็จ ไปเดทกัน” ชัดเลยคราวนี้ มาไม้ไหนเขาวะ?
“ไม่กลัวเป็นข่าว” ตาโตตกใจสิ่งที่ได้ยิน เรื่องนี้เป็นของร้อนโดนแล้วอาจลวกผิวไหม้ได้ทันที คนดังทำอะไรมักเป็นข่าวซุบซิบ
“ข่าวบ้าอะไรแต่งตัวรัดกุมหน่อยกูจองร้านไว้แล้ว ไม่มีใครรู้หรอก” ผมก็ยังแอบกังวลอยู่ดี
“ไปกันสองคน” ถามให้แน่ใจ
“ไปเดทมึงจะเอาใครไปเป็นก้าง..ทำพ่อง” ฟังพูด ไม่มีหวานล่ะ
“พี่เกรย์กับพี่คมล่ะ พี่ไม่ชวนไปด้วย” ไปเป็นทีมไม่ล่อแหลม
“กูเพิ่งบอกแหม่บๆ กูชวนมึงเดท..เดทตามประสาคนเป็นแฟนกันกูอยากสวีทกับมึงสองคน”
อึ้งกะพริบตาปริบๆ กูเคยมีแฟนที่ไหนเล่า
“แล้วแต่พี่ครับ” ตัดรำคาญ แฟนกูขาโหดฉิบ!
“แล้วแต่กูไม่ได้ มึงต้องร่วมด้วย” ยังมีประเด็น บางครั้งผมก็คิดว่าพี่เขานิสัยชิวๆ บางทีก็ดูยิบย่อยอย่างไม่เข้าใจเลยสักนิด
“ผมหมายถึง พี่จะทำอะไรตามใจพี่” ใจเย็นค่อยอธิบายดีกว่า
“ตามใจกูจริงดิ” มาไม้ไหนพี่แกอีก
“อืม” ตัดรำคาญอย่างที่บอก ไม่อยากมีปัญหาอารมณ์เสียเปล่าๆ
“กูเอามึงได้ป่ะ” ไอ้บร้า!!..ไม่พ้นเรื่องหื่น
“ผมเพิ่งฟื้นไข้นะยังมีหน้ามาพูด ใครทำผมนอนซมตั้งสองวันห๊ะ!”
ของขึ้นแล้วครับ ตีหน้าตายพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว..พี่ร็อคแม่งงง!!!
“กูทำคนเดียวที่ไหน มึงให้ความร่วมมือด้วย” โบ้ยกูอีก..อรึ้ยยย!!
“เออผมผิด ทีหลังไม่ต้องยุ่งเลย” โบ้ยแบบนี้อย่าโดนตัวกูดีกว่า
ยอมรับผมไม่ได้ขัดขืน แต่ก็ไม่น่าหยิบมาพูดให้ผมอายนี่หว่า..ไอ้บร้า!!
“ห้ามกูไม่ได้ มึงเป็นเมียกูทำไมยุ่งไม่ได้” สถานะเมียอรึ้ยยย!
“แต่นี่ร่างกายผม..ผมมีสิทธิ์รักตัวเอง ขืนยอมให้พี่ทำแล้วไม่สบาย ใครรับผิดชอบ” ซึนชะมัด
“สองวันมานี่มึงไม่รับรู้เลยเหรอ กูดูแลดีแค่ไหน อยากเข้าห้องน้ำบริการถึงที่
เช็ดตัวป้อนข้าววัดไข้จัดยาไม่มีทิ้งขว้างนี่หว่า คนแรกเลยที่กูปรนนิบัติขนาดนี้” ทวงบุญคุณเชียว
“ก็ใครทำผมเป็นแบบนี้เล่า สมควรไหมที่พี่ดูแลผมนะ"
“กูยอมรับแต่มึงก็ยินยอมพร้อมใจ อย่าหลงประเด็นป๊อปมึงกำลังถามกูอยู่
ถ้ากูทำมึงไข้ขึ้นใครรับผิดชอบ กูแค่ชี้ให้เห็นถ้าหากกูเอามึงแล้วป่วยขึ้นมาอีก รับปากกูดูแลมึงอย่างดี” กรรม!
“ตกลงที่พูดนี่ อยากเอาผมท่าเดียวงั้น” เบื่อจะเถียงด้วยแล้ว
“ใครบอกท่าเดียว กูเอาแม่งทุกท่าแหละ” อยากเอาหัวโขกปูนเว้ย!
“โอ๊ย! ไม่พูดแล้วจัญไรโคตร” ผุดลุกไม่ทันก้าวขา ก็มีเสียงแทรกดังมาจากประตูห้องฝั่งตรงข้าม
ของพี่เกรย์ พี่คมที่หลบเข้าไปสิงกันแหละ
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ที่แท้จับไข้ไม่ใช่แฮงค์เหล้า ไอ้ร็อคหลอกกูสัส!
ล่อซะไข้ขึ้นเลยห่า ไอ้ระยำ ไอ้เหี้ยร็อค!!!”
พี่เกรย์พี่คมพร้อมใจชี้หน้าแย่งกันด่า พี่ร็อคเอาแต่ยักคิ้วยกยิ้มมุมปากอย่างไม่คิดสำนึก
คงมีผมคนเดียวเหมือนไฟกำลังจะลุกท่วมหน้ากูแล้ว อายจะตายห่า!!
เหตุหน้าระเบิดแตกเป็นเสี่ยงผ่านพ้นไปในเวลาต่อมา ซึ่งหมายถึงเรื่องของผมกับพี่ร็อคไม่ต้องตีความเดาสุ่มให้ปวดหัว
พี่เกรย์ พี่คมรู้แล้วว่าผมโดนเพื่อนรักจัดหนักจัดเต็มจนลุกไม่ขึ้น ตูดไอ้ป๊อปแทบจะไร้หูรูด
เพราะโดนพี่ร็อคเบิกทวารทะลวงด้วยท่อนซุงเป็นที่เรียบร้อย ยังดีที่พี่สองคนไม่ได้ล้อให้รู้สึกอายหนักไปกว่านี้
อย่างมากก็รุมประณามด่าพี่ร็อคแค่คนเดียว
ตกบ่ายคุณราณีนำทีมงานพร้อมเสื้อผ้าพวกเราที่ใช้ทัวร์คอนเสิร์ตมาให้ลองใส่ มีให้คนละสามแบบ
โดยแต่ละแบบมีมาสองชุด ซึ่งเน้นอวดสรีระโดยเฉพาะพวกพี่ๆ ที่มีกล้ามเนื้อสวยงาม
เป็นเสื้อกั๊กตัดเย็บประณีตทันสมัยโชว์แผงอกและท่อนแขนแกร่ง ส่วนกางเกงเดฟรัดรูปเน้นกล้ามเนื้อท่อนขา
สำคัญเป้าตุงยั่วสายตาให้จิ้นอีกต่างหาก งานนี้สาวแท้สาวเทียมมีกรี๊ดกันกระจาย น้ำลายหกกันเป็นแถวแน่ๆ
ของผมดันเป็นเสื้อรัดรูป กางเกงแม้จะเป็นเดฟรัดรูป แต่พอลองสวมแล้ว เหอๆ..ขอบอกดูแหว๋วมาก
พอผมใส่พวกพี่เขาต่างจ้องตาถลน เหมือนเห็นเป็นตัวประหลาดพาขาดความมั่นใจไปทีเดียว
เสื้อกั๊กในสไตล์เดียวกันตัวเล็กสีหวานสีโอรส พอสวมดันเผยอกนิดๆ ท่อนแขนเล็กบางไร้มัดกล้ามพานดูแต๋วเข้าไปใหญ่
สายตาเบิกถลนของพี่ๆ รู้สึกหื่นบอกไม่ถูก ชวนเอาขนลุกแปลกๆ
“ใครมีปัญหาคับหรือหลวมไหมคะ” พี่ราณีเสียงหวานหู ถามหลังพวกเราลองสวมกันจนครบแล้ว
“ไม่ครับ/ไม่มี” ผมเอ่ยคนแรก ตามด้วยพี่เกรย์ พี่คมยกเว้นพี่ร็อคที่นิ่งไม่พูดไม่จา
ผมแอบเห็นหางตาคุณราณีคอยชำเลืองพี่เขาอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เธอมาปรากฏตัวที่นี่เลยทีเดียว
“ถ้างั้นคงไม่ต้องปรับแก้แล้ว ณีรับงานนี้ครั้งแรกกลับผ่านได้ด้วยดี ต้องขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือ
ทำให้งานณีเสร็จลุล่วงได้ไม่มีปัญหา หลังจากนี้คงได้ร่วมงานกันอีกนะคะ” คุณราณีพูดกับพวกเรา
แต่สายตาเรียวสวยจ้องจับยังใบหน้าคมคร้ามเพียงคนเดียว โดยไม่เบือนไปที่ใครเลย ส่วนหัวหน้าวงสุดเท่ดูนิ่งเฉย
ไม่ได้เหลือบหางตามองด้วยซ้ำ เล่นเอาเธอหน้าเจื่อนไปเหมือนกัน สรุปพี่ร็อคไม่ทักทายไม่พูดคุยกับคุณราณีสักแอ๊ะ!
“ขอตัววะพวกมึง” เพียงแค่นั้นที่พี่ร็อคพูด จงใจบอกพี่เกรย์พี่คมมากกว่าจะพูดกับใครเป็นพิเศษ
ก่อนล็อกคอลากผมออกมา ไม่เปิดโอกาสให้ร่ำลาคุณราณีสักคำ ผมหรือจะขัดขืนสู้แรงกรูปรีได้สำเร็จ
ขาลอยแทบไม่ติดพื้นด้วยซ้ำ พูดไม่ออกโดนร่างใหญ่ยักษ์ลากตัวปลิวดิ่งมายังรถสปอร์ตเห็นจอดอยู่สามคัน
ไม่รู้คันไหนเป็นของใคร ตอนนี้รู้แล้วปอร์เช่เปิดประทุนราคายี่สิบกว่าล้านสีน้ำเงินเข้มเป็นของพี่ร็อค สีดำของพี่คม ขาวพี่เกรย์
“คันนี้เหรอ เด่นตายชักนักข่าวตามแน่” ผมบ่นหลังนั่งในรถอย่างไม่มีทางเลือก แต่ก็อดกังวลนิดๆ
“เลิกคิด สวมแว่นซะ” พี่เขาเปิดลิ้นชักคอนโซลหยิบแว่นกันแดดแบรนด์ดังมายื่นให้ใส่
ส่วนพี่เขามีอีกอันอิจฉาความเท่ที่เจิดจรัสจนแสบตา อะไรจะดูดีขนาดนั้น
พอสวมหมวกดำครอบหัวดูอาร์ตเข้าไปใหญ่ หูยแฟนผมหล่อระเบิดระเบ้อเชียวเว้ย!
“จ้องมาก..คิดตังค์นะมึง” อ้าว!
“จิ๊!..ใครจะอยากมอง” อายอ่ะ..ถอยรถออกก็ทำผมหน้าร้อนทันที
“มึงจ้องกูไม่หยุด..ไงหล่อสิท่า” หลงตัวเองเว่อร์
“หล่อตาย” ผมเฉมองข้างหน้า ยอมพูดโกหกหล่อมากเลยล่ะครับ รับจ๊อบถ่ายแบบรับรองงานตรึม
“กูตาย มึงเป็นหม้ายแล้วป๊อป” หันขวับ ทำไมพูดไม่เป็นมงคลวะ!
“ห้ามพูดได้ไหม ขืนพูดแบบนี้ไม่ได้เป็นผัวผมอีก” ขอกูขู่บ้างครับ ใครใช้พูดจาไม่เป็นมงคลทั้งที่กำลังขับรถ
“กูกลัวไม่ได้เป็นผัวมึง รับปากไม่พูดเรื่องตายก็ได้” กระตุกยิ้มให้ผมอีกต่างหาก กูเขิลลลล!!!...สาดดดด!!!
“มีผัวแล้วห้ามให้ใครป้อ” ดวงตาภายใต้กรอบแว่นผมเดาไม่ออกว่าฉายความรู้สึกแบบไหน
แต่สีหน้าที่ดูนิ่งบวกน้ำเสียงไม่ล้อเล่นเข้าใจได้ไม่ยากเลย พี่เขาพูดจริงจังไม่ใช่แค่เกริ่นลอยๆ
“ไม่มีใครป้อหรอก ผมไม่ได้หน้าตาดีเสียหน่อย”
“อย่างน้อยก็ไอ้ขิงเพื่อนมึง” ไม่เลิกพูดถึงมันอีก
ผมเงียบไม่คิดจะแย้งหรือสรรหาคำแก้ตัว พี่ร็อคปักใจเชื่อแบบนั้นยากที่จะเปลี่ยนแปลงได้
“เดี๋ยวก็ถึง มาเดทกับกูมองกูคนเดียว คิดถึงแค่กูให้กูได้ไหมป๊อป” อะไรของเขาอีกเนี่ยะ..ขออะไรแบบนี้
เขินจนจะเป็นบ้าแล้ว ยอมรับว่าผมหลงใหลเป็นปลื้มชื่นชอบพี่เขามาหลายปี แต่ไม่แน่ใจผมรักพี่ร็อคหรือเปล่า
รู้แค่ว่าพออยู่ใกล้ใจเต้นแรง ผมละสายตาจากหน้าหล่อร้ายกาจแทบไม่ได้
เหมือนมีแรงดึงดูดตรึงสายตาผมให้จ้องพี่เขาอย่างไม่รู้สึกเบื่อ
ทั้งที่พี่เขาเสือยิ้มยากตายชัก หน้านิ่งติดดุนิดๆ คำพูดห่ามเถื่อนไม่ต้องคาดหวังคำสุภาพหวานหูจะหลุดให้ได้ยิน
กลับเป็นเสน่ห์ที่ไม่ค่อยเห็นในคนทั่วไปส่วนใหญ่ ยกเว้นพี่ร็อคผู้คงเส้นคงวา ไม่ว่ากับพวกผู้ใหญ่หรือผู้บริหาร
พี่เขาก็วางตัวแบบนี้ พี่เกรย์ พี่คมเสียอีกยังพอกรุ้มกริ่มแปรเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ไม่ถึงกับห่ามจัด
แต่พี่ร็อคแกไม่สนฟ้า พี่เขาไม่ชอบพูดยกหน้าที่ให้พี่เกรย์ พี่คมเป็นคนพูดเสียส่วนใหญ่กับคนทั่วไป
ที่จริงแล้วผมคิดว่าพี่ร็อคเขาไม่ค่อยชอบพูดกับคนไม่สนิทมากกว่า..แรกที่เราพบหน้ากัน ในวันที่ผมหอบหิ้วกระเป๋า
มารายงานตัว พี่เขานับคำคุยกับผมเลยก็ว่าได้ กำลังคิดสาระตะในหัว จู่ๆ พี่ร็อคก็เปรยขึ้น ดึงความคิดผมกลับสู่ปัจจุบัน
“มึงหลงรักกูแล้วไอ้หนู สายตามึงที่ใช้มองกูตั้งแต่วันแรกที่เจอกันฟ้องชัดไม่มีปิดบัง มึงไม่ใช่แค่ปลื้มกูหรอกป๊อป
มึงแอบหลงรักกูต่างหาก ไม่มีผู้ชายที่ไหนมองผู้ชายด้วยสายตาที่มึงใช้มองกู มึงไม่รู้ใจตัวเองเสียมากกว่า
พิสูจน์ดูยังได้ว่าที่กูพูดเป็นความจริง” เอาเข้าไป นึกว่าจะพูดอะไร ที่แท้ก็ตู่ว่าผมหลงรักนี่เอง
แต่ผมก็อยากรู้พาลใจเต้นไม่เป็นส่ำ รักหรือไม่ผมไม่เข้าใจความรู้สึก จึงแลดูสับสนปนตั้งคำถามในหัวอยู่บ่อยครั้ง
“พิสูจน์ยังไง” โพล่งถามไปแหละ
“กูตั้งคำถาม มึงตอบให้ตรงความรู้สึกก็พอ”
“OK..ว่ามาพี่” ลองดูก็ได้
“สมมุติไอ้เกรย์หรือไอ้คม ขอทำแบบเดียวกับที่กูทำกับมึง ไม่ต้องถึงกับกอดมึงก็ได้
พวกมันขอแค่จูบ..มึงคิดว่ามึงให้พวกมันได้ไหม”
“เฮ้ย! ไม่เอา” แค่ฟังพี่เขายกตัวอย่าง
ไม่ต้องลงมือปฏิบัติผมก็ขนหัวลุกออกอาการแหยงพิกล ไม่ได้รู้สึกดีกับสิ่งที่ได้ยินเลยสักนิด
“แล้วถ้าเป็นไอ้ขิงเพื่อนมึงล่ะ มึงจะยอมมันไหม” หนักเลยทีนี้
“ไปใหญ่แล้วพี่ร็อค ผมคบกับมันจะหกปีไม่เคยคิดเรื่องนี้เหอะ”
“ทีกูทำไมมึงยอม” เออนั่นสิ ทำไมผมไม่รู้สึกแหยงวะ?
“เงียบไม่ตอบ” พี่แกยิ้มมุมปากอีกล่ะ ผมหน้าร้อนอีกตามเคย
“คนเราจะไม่รังเกียจคนที่เราพอใจ โดยเฉพาะมึงกับกูเราต่างเป็นผู้ชาย ถึงมึงจะมีส่วนคล้ายผู้หญิงแต่ยังไงก็ยังมีช้างน้อย
เพียงแต่ของมึงมันลูกช้าง แต่กูระดับพ่อช้าง กูไม่ยักตะขิดตะขวงใจที่จะกอดจูบมีอะไรกัน พูดได้เต็มปากกูรู้สึกดี
อยากทำกับมึงอย่างไม่รู้จักพอ กูคงไม่เพียงแค่ชอบมึงหรอกน่าจะรักมึงแล้วด้วย ถ้าแค่ชอบกูชอบผู้หญิงไม่น้อย
หลับนอนมีอะไรก็เคยผ่านหลายคน แต่ไม่ยักอยากมีอะไรด้วยอีก เหมือนอยากทำมึง อยากครอบครองอยากสัมผัส
ฝากรอยจารึกทิ้งหลักฐาน ว่ามึงเป็นของกู เป็นของกูคนเดียว รู้ใช่ไหมกูคิดยังไงกับมึง แล้วมึงล่ะรู้สึกเหมือนกูไหม?”
“พี่รู้ดีไม่ใช่ บอกแหม่บๆ ว่าผมหลงรักพี่แต่ยังไม่รู้ใจตัวเอง ไม่รู้สิผมไม่รังเกียจพี่ เอาเป็นว่าที่ผ่านมาผมรู้สึกดี
แม้จะเจ็บแต่ก็พอไหว ผมไม่เคยมีความคิดให้ผู้ชายที่ไหนมาทำเรื่องแบบนี้ คิดว่าตัวเองแมน
ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วสิ จริงแล้วผมแมนหรือเปล่า เพราะผมยอมให้พี่ทำไปแล้ว”
“มึงยังคงแมนไม่ได้แตกต่างกับผู้ชายทั่วไป ถ้ามึงไม่ได้คิดอยากมีอะไรกับผู้ชาย มึงก็ยังคงเป็นผู้ชายปกติ
กูเองก็ไม่เคยคิดมีอะไรกับผู้ชายหึ! ถามกูตอบได้ทันที กูเป็นผู้ชายที่เป็นผัวผู้ชายได้คนเดียวคือมึงป๊อป
ให้กูไปทำเรื่องแบบนี้กับคนอื่น กูก็ทำไม่ได้ ไม่อย่างงั้นป่านนี้กูเป็นไบไปนานแล้ว
มึงไม่ใช่คนแรก ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตกู มีเยอะแยะเพียงแต่กูไม่ได้รู้สึกด้วย”
“ขอบคุณ” พูดแล้วเขิน ก้มหงุดอายฉิบหาย
พี่เขาไม่หวานเลยนะแต่ทำไมผมรู้สึกมดจะขึ้นก็ไม่รู้ เผลอขอบคุณออกไปอย่างไม่มีสาเหตุซ้า!
“หึหึ!! ขอบคุณทำไม กูต่างหากควรเป็นฝ่ายขอบคุณ มึงทำให้กูเริ่มต้นความรักอีกครั้ง
ที่ผ่านมากูคิดว่าคงยากยอมรับใครได้ หลังรักแรกของกูพังไม่เป็นท่า มึงเข้ามาในชีวิตกูแค่สองวัน
กลับทำให้กูรู้สึกอยากมีความรักครั้งใหม่ หวังว่ารักครั้งนี้มีแต่ความสุข
ไม่ทรยศหลอกลวงเหมือนในอดีตที่ผ่านมา มึงรับปากกูได้ใช่ไหม” น้ำเสียงลงหนักดูจริงจังเป็นพิเศษ
“ผมไม่รู้อนาคตไม่รู้รักของพี่กับผมจะยั่งยืนแค่ไหน สิ่งที่รับปากได้ คงมีเพียงเวลานี้เท่านั้น
ผมไม่ชอบหลอกลวงใคร ถ้ารักแล้วผมก็จะซื่อสัตย์มั่นคงต่อคนๆ นั้น หากเป็นเรื่องนี้ผมให้ได้ครับ”
ไม่ใช่แค่คำพูดพล่อยๆ เพื่อให้ตัวเองดูดี ผมมั่นใจเรื่องนี้ผมให้ได้อยู่แล้ว
“ขอบคุณนะ กูจะดูแลมึงด้วยความรักของกู” หวานมากเอร้ยยย!!
“หึหึ! หน้าแดงแล้ว มาถึงร้านแล้วอย่าเขิน เดี๋ยวคนมองเมียกูหมด กูหวงรู้เอาไว้ด้วย” โอ๊ย!! ไอ้ป๊อปจะลอยแล้ว
ใครว่าพี่เขาหวานไม่เป็นหว้าบทจะหวานขึ้นมา พาผมเป๋เลยทีเดียว..ล่องลอยเหมือนเป็นอากาศแล้ว
เดทครั้งแรกของผมกับพี่ร็อค บรรยากาศริมจ้าพระยาชานเมือง ไม่มีใครมาทำให้บรรยากาศของเราเสีย
การบริการรสชาติอาหารตลอดจนความงามของสถานที่โดยเฉพาะบรรยากาศช่วงพระอาทิตย์กำลังลาลับฟ้า
อบอวลไปด้วยความสุขที่ผมเพิ่งสัมผัสเป็นครั้งแรกของการมีคนรัก แบบนี้หรือเปล่าที่คนเป็นแฟนกันรู้สึกมีความสุข
มิน่าถึงได้หวงแหนช่วงเวลาแห่งความสุขและวันดีๆ กันนักหนา เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน
การพูดคุยของผมกับพี่เขาส่วนใหญ่เป็นเรื่องส่วนตัวเราสองคน ยอมเปิดใจเรื่องครอบครัวเล่าสู่กันฟังเพียงบางส่วน
ไม่ได้ลงลึกรายละเอียดเท่าไหร่ แค่แม่ชื่ออะไร ทำอาชีพอะไรมีพี่น้องกี่คนเป็นลูกคนที่เท่าไหร่
คำถามเหล่านี้พี่ร็อคยอมเล่าให้ผมฟังเช่นกัน ทำให้ใกล้ชิดกันเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง
เพิ่งรู้วันนี้เราต่างเป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัว แบบนี้จะให้ทายาทยังไง ผมท้องไม่ได้ด้วยสิ
พ่อพี่ร็อคจะรับได้เหรอ ลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชาย แม่ผมล่ะจะไหวไหม รีบสลัดหัวไล่ความคิดว้าวุ่นให้ออกไป
เวลานี้ควรให้ความสนใจแค่เพียงคนที่นั่งหล่ออยู่ตรงหน้า ยอมพูดมากเป็นประวัติการณ์
เพื่อให้ผมกับพี่เขาได้เปิดใจเรียนรู้กันและกันมากขึ้น..
เดทของผมส่งท้ายด้วยการที่เรามาจอดรถแวะถ่ายรูปคู่ใต้สะพานพระราม 8 ในมุมลับตาคน
โดยยืนหน้าชิดกันลำบากพี่ร็อคต้องย่อเข่าต่ำให้ความสูงได้ระดับกับผม พื้นหลังคือภาพสะพานซึ่งเปิดไฟอย่างสวยงาม
รูปนี้เราต่างเก็บไว้ในโทรศัพท์ทั้งของผมและของพี่ร็อค หน้าหล่อที่ได้พรากหัวใจสาวค่อนประเทศ
แนบชิดกับผมพลอยรู้สึกอุ่นซ่านในใจอย่างอธิบายไม่ถูก ไม่คิดฝันผมจะมีวันนี้กับผู้ชายสุดเท่ที่ผมแอบปลื้มมานานหลายปี
ความหวานยังไม่หมดแค่นั้น จูบราตรีสวัสดิ์ดูดดื่มอ่อนโยนรวมถึงอ้อมกอดอบอุ่น ทำให้รู้สึกปลอดภัยและเป็นสุข
ที่ได้ซุกหลบอยู่ในอ้อมแขนแกร่งคู่นี้ สัมผัสเสียงหัวใจที่ได้ยิน รับรู้หัวใจตัวเองเต้นเป็นจังหวะเดียวกับของพี่ร็อค
ลมหายใจเข้าออกของเราทั้งคู่ ไม่รู้กลายเป็นลมหายใจเดียวกันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมเพิ่งเข้าใจการมีใครสักคนเคียงข้าง
ยามหลับหรือตื่น มันทำให้หัวใจฟูฟ่องได้มากขนาดนี้ คงไม่ต้องหาเหตุผลอธิบายให้ยุ่งยาก
พี่ร็อคเข้าใจไม่ผิดผมหลงรักพี่เขามานานแล้ว เพียงไม่รู้ตัวตีความว่าที่แอบปลื้มชื่นชอบคลั่งไคล้
คอยติดตามผลงานไม่เคยขาด ไม่อาจละสายตาจากหน้าหล่อปนเท่ดูมีเสน่ห์ของพี่เขาได้ เป็นเพราะผมคอยมอง
เฝ้าคิดถึงพี่เขาอยู่ทุกลมหายใจนี่เอง มิน่าแรงบันดาลใจของผมกับดนตรีถึงได้มีมหาศาล
>
>
ต่อด้านล่าง
-
- 3 -
“ไอ้ร็อคทำไมพี่ตาลโทรหาไม่ติดวะ”
พี่เกรย์เสียงดังแต่เช้า ผมกับพี่ร็อคโผล่ออกจากห้องมาร่วมโต๊ะอาหาร
“กูไม่ได้เปิดเครื่อง ชาร์ตแบตไว้” พี่ร็อคตอบเสียงเรียบ
“ห่า..ไม่รู้คอขาดบาดตายอะไร พี่เขาฝากบอกให้เตรียมตัวกันไว้ ทีมโปรดิวฯ กับทีมงานจะเข้ามาวันนี้สิบโมง”
พี่เกรย์ยังคงพูดให้พวกผมฟัง
“มาแจ้งเรื่องซิงเกิลใหม่หรือเปล่า” พี่คมแสดงความเห็น
“ก็คงใช่..ได้กำหนดปล่อยซิงเกิลโปรโมท แต่ต้องแถลงข่าวเปิดตัวซิงเกิลใหม่พร้อมกับไอ้ป๊อป
ในงานเดียวกันด้วยนี่หว่า” พี่เกรย์พูดต่อ
“งั้นคงมาเรื่องนี้” พี่คมสรุป พวกเราเลิกสนใจ หันมาลงมือทานมื้อเช้าอย่างอร่อย
พี่ร็อคไม่พูดกลับตักนั่นนี่บริการผมอย่างเอาใจ หน้าร้อนแต่ก็ไม่ได้ห้ามพี่เขา ในเมื่อพี่คมพี่เกรย์ไม่มีใครแซว
วางตัวปกติปล่อยพี่ร็อคดูแลผมตามสะดวก ผมชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ รู้สึกดีชะมัด..อิอิ!
นี่ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงทั้งหมด เป็นเพียงบางส่วนที่พี่ร็อคปฏิบัติต่อผม ตอนนอนก็นอนกอด จูบราตรีสวัสดิ์
ใส่ใจเทคแคร์อย่างสุภาพบุรุษพึงปฏิบัติต่อคนรัก พี่เขาทำให้ผมเคยชิน ยอมรับผมรู้สึกชอบมากเมื่อได้รับความสำคัญ
จากคนพิเศษที่เราชื่นชมและ ‘รัก’ เขาไปแล้ว มีใครไม่ชอบบ้าง การได้ทำหลายอย่างร่วมกัน แม้ระยะเวลาเกิดไม่นาน
เพราะเราเพิ่งคบกัน แต่เหมือนรู้จักพี่เขามาทั้งชีวิต คอยตามผลงานตั้งแต่ต้น ผมไม่ได้ถามพี่เขารู้สึกแบบเดียวกับผมไหม
เพียงสิ่งที่พี่เขาทำให้ผมนั้น แสดงให้เห็นชัดว่าแคร์ผมมากแค่ไหน ให้ความสำคัญผมเป็นพิเศษ
กล้าพูดได้ว่าถ้าไม่ได้สัมผัสโดยตรงคงนึกภาพไม่ออก ผู้ชายสุดเท่นิสัยห่ามแนวดิบ
จะอ่อนโยนอบอุ่นให้กับคนๆ หนึ่งได้ขนาดนี้เชียวหรือ ไม่ไช่คำพูดหวานหูหรือโรแมนติคอะไร
ยังเป็นพี่ร็อคคนเดิม คำพูดนิสัยยังเหมือนเดิม แต่การกระทำต่างหากที่เกิดการเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
โดยมีผมเป็นส่วนหนึ่งที่สายตาคมคู่นี้จะคอยมองหาตลอดเวลา ไม่ได้ว่างเปล่าเหมือนผมเป็นอากาศธาตุอย่างแต่ก่อน
“พร้อมแล้วนะ” พ่อพี่ร็อคมาเองเลยครับ ทีมโปรดิวฯ มาครบหมด พี่ตาลก็มาด้วย
แต่กลับรู้สึกอึดอัดสีหน้าทุกคนดูเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด นั่งประชุมกันพร้อมหน้า โดยพ่อพี่ร็อคเป็นประธานเช่นเคย
“ครับ..ครับ” พวกเราขานรับพร้อมกัน
“เห็นข่าวหรือยัง” พวกผมมองหน้ากันไปมา ค่อยหันไปจ้องพ่อพี่ร็อคพร้อมกับรีบปฏิเสธอย่างมึนงง
“ไม่ครับ..ข่าวอะไรครับ” ประโยคแรกของผมพี่คมพี่เกรย์ ประโยคหลังพี่ร็อคคนเดียวเลย
“เพลงเปิดตัววงใหม่ค่ายคู่แข่ง” ผมชะงัก แต่ก็เลือกที่จะนิ่งรอฟังว่าเป็นเรื่องอะไร
“ทำไม..มีอะไรครับ” พี่คมถามต่อ
“เปิดให้ดูหน่อย..วรินทร์” พี่วรินทร์หนึ่งในทีมโปรดิวฯ ไม่รอช้าหยิบไอแพทมาเปิดให้พวกผมดูทันที
มิวสิคเปิดตัวเพลงนักร้องบอยแบนด์ที่เป็นค่ายคู่แข่ง ผมรู้จักดีพวกไอ้ขิง ไอ้นิน ไอ้แต๊ก ที่น่าตระหนกประหลาดใจอย่างที่สุดคือ
มือกลอง ‘พี่เต้’ วง Lucky One..?
“ไอ้เต้..ไอ้ขิง” เสียงพี่คม พี่เกรย์ จ้องหน้าจอไม่กระพริบ
ก่อนจะอึ้งค้างตามกันเป็นแถว เมื่อเนื้อร้องท่อนแรกของเพลงโดยไอ้ขิงดังขึ้น
“เฮ้ย!..เพลงเรา” พี่เกรย์เผลอแหกปากก่อนคนแรก ใช่แล้วพี่เขาพูดไม่ผิด เพลงผู้ชายปากหนักเนื้อร้องที่ไอ้ขิงร้อง
คือเพลงนี้จริงๆ เพียงแต่ดนตรีมีการปรับจากของพวกเรา แต่ยังคงท่วงทำนองเอาไว้ ผมถึงกับอึ้งกำมือแน่นใจสั่นระริก
หรือว่าไอ้ขิงมันเอาเพลงไปทำ
เพลงผู้ชายปากหนัก ร้องโดย..ขิง
http://www.youtube.com/watch?v=ICrPupWYgfk
“ที่นี้รู้แล้วใช่ไหม เรายังไม่ทันปล่อยคู่แข่งชิงเปิดตัว แถมเรทติ้งพุ่งกระฉูดในเวลาไม่ถึง 12 ชั่วโมงขึ้นอันดับ 1
ไปเรียบร้อย กระแสมาจากเต้ ตอนนี้นักข่าวรุมทำข่าวเรื่องที่เราปิด ไม่ให้รู้ว่าเต้ออกจากวงไปซุ่มเปิดตัว
ค่ายคู่แข่งทำวงใหม่ เพื่อนของป๊อปที่เคยมาออดิชั่นค่ายเรา ยกวงทั้งหมด” พ่อพี่ร็อคพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนี้ เพลงของร็อคไปเป็นเพลงเปิดตัววง Yong ได้ยังไง เราต้องการความจริง”
พี่ตาลเป็นคนตั้งคำถาม ผมแอบสะดุ้งเผลอคิดไปว่า ผมเคยร้องให้ไอ้ขิงฟังเพลงของพี่ร็อค
แต่ไม่น่าใช่ไอ้ขิงไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ อีกอย่างผมร้องเนื้อเพลงดิบๆ ภาวนาไม่ใช่อย่างที่คิด
ขอเถอะอย่าเป็นแบบนั้นเลย เหงื่อผุดซึมฝ่ามือจนรู้สึกแฉะ ในใจวุ่นวายสับสนเกิดคำถามเต็มหัวไปหมด
“ไอ้เต้..ไอ้ระยำทรยศหักหลังเพื่อน” พี่คมขบกรามสบถถ้อยคำด่าทอพี่เต้อย่างหยาบคายต่อหน้าทีมงาน
หรือเป็นพี่เต้หักหลังเพื่อนนำเพลงพี่ร็อคไปทำกับค่ายใหม่
“แน่ใจเป็นเต้ คนแบบนี้พวกเธอจะคบอีก” พ่อพี่ร็อคเกริ่นสีหน้าเคร่งขรึมดูเครียดอย่างเห็นชัด
“เป็นมันแน่” พี่เกรย์เสริม
“ฟ้องคืนได้ไหม” พี่ร็อคถามขัดขึ้น
“ไม่ได้แล้ว พ่อให้ทีมงานลองเช็คดู เขาจดลิขสิทธิ์ก่อนที่เราจะเข้าห้องอัดเสียอีก
ขืนฟ้องกลายเป็นเราเอง ที่นำเพลงเขามาแอบอ้าง”
“แม่งไอ้เลว..ทำแบบนี้ได้ไงวะ” พี่เกรย์กำหมัดทุบบนฝ่ามืออย่างโมโหสุดขีด
“เรื่องนี้เราจะไม่เสียเวลา ตอนนี้ปัญหาคือ ทำยังไงถ้าไม่มีซิงเกิลใหม่ออกสู่ตลาดตามโปรเจคที่วางไว้
อีกอย่างกระแสข่าวแยกตัวออกจากวงของเต้กำลังมาแรง นักข่าวรุมเล่นข่าวนี้ ทางเรายังไม่เปิดให้สัมภาษณ์
โทรศัพท์ในบริษัทหูแทบไหม้แล้ว” พี่วรินทร์เป็นคนพูดขึ้น
“อืม..เรื่องนี้เอายังไงดีร็อค” พ่อพี่ร็อคหันไปถามลูกชายคนเดียว
“ต้องใช้เพลงใหม่ ผมไม่รับปากจะแต่งได้ทัน เร่งก็คงออกมาไม่ดี”
“พี่ครับ..พอจะใช้เพลงที่พี่ใส่โน้ตให้ผมได้ไหม อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอไง พี่ร้องได้นี่”
ผมจับแขนพี่ร็อครั้งให้หันมาฟังผมพูด โดยสายตาของทุกคนจ้องผมกับพี่ร็อคอย่างมีคำถาม
“เพลงอะไรร็อค” พ่อพี่ร็อคชิงถามเสียเอง
“ป็อปแต่งไว้เพลง อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ ผมใส่โน้ตให้แล้วแต่ยังไม่ได้ลงรายละเอียด
มันเสนอเอาเพลงนี้แทนได้ไหม” พี่ร็อคบอกตรงๆ
“แล้วร็อคว่าไง” พ่อย้อนถามลูกชาย
“เนื้อเพลงใช้ได้ ยังไม่ได้ทำเดโมครบชิ้น แค่ใส่คอร์ดกีตาร์ไว้เฉยๆ” พี่ร็อคบอกพ่อเขาไปอย่างไม่ปิดบัง
“ต้องใช้เวลาเท่าไหร่” พ่อพี่ร็อคถามกลับทันควัน
“มีโน้ตแล้ว อย่างเร็วก็วันเดียว อย่างช้าราวสองวัน”
“ถ้างั้นร้องให้ฟังหน่อยได้ไหม” พ่อพี่ร็อคเหมาพูดคนเดียว
ที่เหลือเป็นผู้ฟังเอาแต่พยักหน้าตามพ่อพี่ร็อคอย่างเห็นด้วยเป็นระยะ
“ผมไม่เคยร้อง มีแต่ป็อปที่ร้อง” พี่เขาโยนใส่ผม
“พี่ร็อคร้องได้ ไม่งั้นจะใส่คอร์ดกีต้าร์ให้ผมได้ยังไง พี่ร็อคร้องสิพี่” ผมโบ้ยคืนทันควัน
เสียงผมไม่หาญกล้าร้องให้ใครฟังเด็ดขาด ขืนร้องมีหวังโอกาสที่เพลงผมแต่ง จะได้ทำซิงเกิลมีอันพับเก็บเข้ากรุ
“ตกลงเอาไงร็อค” พ่อพี่เขาเร่ง
“ลองดูไปหยิบเนื้อมาให้หน่อย อย่าลืมเอากีต้าร์มาด้วย” พี่เขาหันมาใช้ผม ทั้งสองอย่างอยู่ในห้องนอน
เผลอยิ้มดีใจพี่ร็อคยอมร้องเพลงที่ผมแต่งแล้วครับ โหยมันน่าภูมิใจน้อยเมื่อไหร่ ศิลปินดังสุดฮอตร้องเพลงผม
“ครับๆ..รอแป๊บพี่” ผมลุกค้อมหัวให้ทุกคนตามมารยาท ก่อนเร่งฝีเท้าก้าวออกจากห้องตรงดิ่งขึ้นด้านบน
เพื่อไปที่ห้องนอน เอาเนื้อเพลงซึ่งเก็บไว้อย่างดีกับกีต้าร์ตัวโปรดของพี่ร็อคมาให้ตามคำขอ ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็กลับลงมา
ก่อนชะงักเท้าหลบมุมประตู ฟังสียงที่ถกเถียงภายในห้องซึ่งเล็ดรอดออกมาเป็นประเด็นน่าสนใจ
“เต้ได้เนื้อเพลงไปจากใคร ไหนติดต่อไม่ได้” พี่ตาลดูเครียดจัด
“นั่นสิ..เรื่องนี้น่าสงสัย มันรู้ได้ยังไง” พี่คมเปรยเสริม
“กูเคยแต่งเอาไว้แต่ยังไม่สมบูรณ์ ติดท่อนฮุกมันเคยดูตอนกูแต่ง ไม่แน่มันจะแอบจดหรือเปล่า”
พี่ร็อคสารภาพผมผ่อนลมหายใจโล่ง ไม่ใช่ไอ้ขิงแล้วที่เอาเพลงไปทำ
“มึงบอกเองแต่งไม่จบ แล้วท่อนฮุกดันมาตรงกับของเราได้ยังไง”
พี่เกรย์ไม่ลดละ ตั้งคำถามให้ได้คิด ผมกลับมาหน่วงหนึบขึ้นอีกครั้ง
“นั่นสิ..จะเป๊ะขนาดนี้เชียวหรือ อย่าลืมนักร้องนำกับที่เหลือเป็นเพื่อนร่วมวงของป๊อป
เรื่องนี้ต้องลองถามน้องมันด้วย ว่าเผลอไปเผยให้เพื่อนรู้หรือเปล่าว่าเรามีซิงเกิลใหม่”
พ่อพี่ร็อคแสดงความเห็น เสียวสันหลังวาบเลยครับคราวนี้ ไม่ใช่แค่เผยผมร้องให้ฟังตั้งแต่ต้นยันจบ
แล้วไอ้ขิงมันจะจำเนื้อได้หมดเชียวเหรอ ไม่น่าเป็นไปได้ยกเว้นแอบอัดเอาไว้..? แต่มันทำไปเพื่ออะไร
ในเมื่อตอนนั้นผมไม่รู้พวกมันเซ็นสัญญาค่ายเพลง เรื่องนี้ดูมีปมอยู่หลายอย่าง คนที่จะให้คำตอบผมได้คือพวกไอ้ขิง
“อย่าเพิ่งถาม ทางที่ดีพี่ขอเวลาติดต่อเต้ก่อน ให้พวกเราได้พูดคุย ยังไงก็เพื่อนคบกันมา
น่าจะได้ฟังเต้พูดเสียก่อน ค่อยมาตัดสินก็ยังไม่สาย” พี่ตาลชิงดักเสียก่อน ทำให้ผมมีเวลาหายใจหายคอ
ไม่โดนบีบคั้นให้พูดในเรื่องที่เผลอให้ไอ้ขิงฟังเนื้อเพลงไป ผมก็ต้องการเวลาสอบถามกับปากมันด้วยเช่นกัน
ว่ามันเอาเพลงพี่ร็อคไปทำหรือเปล่า คิดได้ดังนั้นสูดหายใจลึก ปั้นหน้ายิ้มแย้มให้ดูร่าเริง
ทั้งที่ในใจร้อนรุ่มกระวนกระวายไปหมด โผล่หัวเข้าห้องอย่างปกติ
จึงทำให้ทุกคนยุติการสนทนาหันมาสนใจผมที่ส่งกีต้าร์และเนื้อเพลงให้พี่ร็อค
“ได้แล้วพี่” พี่เขารับไป วางเนื้อเพลงกางลงบนโต๊ะ ขยับเก้าอี้ปรับท่าทางให้ถนัด
มีสบตาผมแวบหนึ่ง ผมพยักหน้าให้กำลังใจลุ้นฟังอยู่ข้างๆ
จากนั้นเสียงกีต้าร์ขึ้นอินโทรก็สะกดคนทั้งห้อง ก่อนเสียงทุ้มดิบฟังแมนๆ อย่างมีเสน่ห์ในแบบฉบับที่หาใครลอกเลียนยากยิ่ง
ก็ร้องเนื้อทำเอาลืมเรื่องราวที่เป็นปัญหาลงไปชั่วขณะ เสียงทรงเสน่ห์ช่างดูเป็นเอกลักษณ์ กำลังตรึงทุกคนให้ฟังเพลงที่ผมแต่ง
ต้องยอมรับว่าผมร้องไม่ได้ครึ่งพี่ร็อคร้องเลยสักนิด ทั้งน้ำเสียงได้อารมณ์ เสน่ห์ที่แฝงมากับเนื้อหาของเพลง
โดยเฉพาะบางจังหวะที่พี่เขาสบตาผมอย่างไม่ตั้งใจ ซาบซึ้งเหมือนเห็นเงาของตัวเองในดวงตาเข้มคู่นี้
ผมเปลี่ยนเงาในตาของพี่เขาได้ใช่ไหม นับแต่นี้แววตาคมของพี่จะมีแต่เงาของผมใช่ไหม
เพราะขณะนี้ผมไม่เห็นเงาใครเลยนอกจากของผมเอง...
เพลงอยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ
ร้องโดย..พี่ร็อค
http://www.youtube.com/watch?v=2BwO_CBup6I
“แปะๆ..เยี่ยม ไม่คิดป๊อปจะแต่งเนื้อซึ้งกินใจขนาดนี้ ตกลงเพลงนี้ เยี่ยมกว่าที่คิดไว้เยอะ
ร็อคทำเดโมแล้วซ้อมเลย พ่อให้เวลาสองวันเราจะอัดกันใหม่ ต้องเร่งแล้วเพลงเราตกไปอยู่อันดับสองชั่วข้ามคืน
กระแสข่าวและการโหมโปรโมทเปิดตัววงใหม่ของค่ายคู่แข่ง ซึ่งได้ผลเสียด้วย”
พ่อพี่ร็อคพูดปิดท้าย สรุปเป็นอันเห็นพ้องต้องกันใช้เพลงที่ผมแต่งให้พี่ร็อคร้อง ทำซิงเกิลใหม่แทนเพลงที่ถูกขโมยไป
แม้จะแก้ปัญหาผ่านได้ แต่ยังมีสิ่งที่ค้างคา ซึ่งผมต้องง้างปากพวกมันให้รู้ความจริง..ผมสัญญา!!
มาแล้วมาม่าอุ่นเครื่อง เริ่มจะหนักขึ้นเรื่อยๆ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ :3123: :L2: :กอด1:
-
อย่าเงียบซิ มีอะไรก็พูดไปก่อนป๊อบ
-
ค่อย เติมน้ำน่ะมาม่า :mew2:1+ น้องป๊อบสู้ๆๆน่ะ
-
เพื่อนรัก หักเหลี่ยมโหดกันเลยทีเดียวงานนี้ :katai1:
-
:hao7: :hao7:...ทุบหม้อต้มน้ำมาม่าทิ้งงง
-
ไม่ใช่เพราะเงียบแบบนี้หรือไงที่ทำให้คนรักทะเลาะกัน คิดอะไรก็พูดป๊อป แก้ปัญหาคนเดียวไม่ไหวหรอก :เฮ้อ:
-
ว่าแล้ว ว่าเพลงต้องโดนขโมย
เพราะเพื่อนป็อปพูดแปลกๆตอนไปเที่ยวด้วยกัน
T^T ป็อป มีอะไรก็บอกพี่ร็อคนะ
-
ไม่ต้องเดาเลยว่าป๊อปจะโดนเข้าใจผิดมากขนาดไหน
น่าจะรีบบอกออกไปเลยเนอะ แบบนี้ร็อคเข้าใจผิดคิดว่าเป็นหนอนชัวร์ :z3:
ขิงน่าโดน :z6: มาก ถึงจะโกรธจะแค้นแค่ไหน แต่ก็ไม่น่าขโมยผลงานกันแบบนี้
และเต้คงได้ทีเหยียบป็อปจมดิน เพราะความหวงแน่ๆ :hao5:
กลิ่นมาม่าลอยฉุนกึกเลย :mew2:
บวกเป็ด
:pig4:
-
น่านนน ว่าแล้วต้องเอาเพลงไป ทีนี้น้องป็อป ทำไง บอกเล่าให้ฟังไหมว่าเปิดให้เพื่อนฟัง
-
:ling1: :ling1:
-
เราว่าพวกขิงนั่นแหล่ะที่เอาเพลงของร็อคไป ก็ป๊อปดันไปร้องให้ฟัง
-
ขิงร้ายว่ะ
-
เพื่อน...
-
กรุ่นกลิ่นมาม่ามาแล้ว~ขอเวลาเตรียมใจหน่อยท่าทางจะหนัก เฮ้อ~
-
:serius2: มาม่าถ้วยนี้ขอแบบเบาๆ นะคะ ไม่ต้องเข้มข้นสะท้านทรวงมากมายนะ คนอ่านยังไม่ชิน
-
โอยยย มาม่าชามใหญ่เลยยย
เป็นเพื่อนกัน ทำกันแบบนี้หรอ เกลียดอ่ะ
-
ง่ะงานนี้ฟากโน้นร่วมมือกันแหงๆ
กรรมของป๊อป
-
วงนี้เอาเพลงนี้ไปใช้จริงๆด้วย
เลวมากกกกกก
ป็อปเลิกคบเหอะเพื่อนแบบเนี้ย
เลวจริงๆ
-
ว่าแล้ว~~~~!!!!!
ตะงิดตั้งแต่ที่ป๊อปร้องให้ขิงฟังแร้ว
ว่าต้องโดนก๊อปไปชัวร์
ฮึ่ม!!!! เลวมาก นายขิง -_-^^^^^
-
ป็อปต้องไปบอกพี่ร็อคด่วนๆ
อธิบายให้ฟังว่าเปนมาอย่างไร
เมื่ออธิบายแล้วโกรธแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หาย
-
ตายแล้ว ใครเคยฟังเพลงนี้ ก็ป๊อบเคยให้ขิงฟังไม่ใช่? :katai1: :katai1: :katai1:
-
เต้หรือขิง มาลุ้นกัน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ผมสงสัยยัย ราณีนะ ไม่รู้สิ เซน มันบอก
-
ต้องเป็นขิงแน่ๆ ขิงต้องการเอาชนะ แต่อีพี่เต้ก็ดันไปอยู่วงนั้นอีก เพราะอะไรนะ ที่อ่านมาก็ไม่ได้แค้นอะไรนี่ รอชมค่ะ
ดีนะได้เพลงน้องป็อบช่วยไว้ ป๊อบเก่งมาก นี่ถ้าพี่ๆ รู้เรื่องเพลงจะโกรธน้องไหม เป็นห่วงจัง เพื่อนๆ ก็อาจไม่เหมือนเดิมกัน
พี่ร็อคแกขวานผ่าซากมาก ดุแชะขี้หึงมากด้วย แต่คนแบบนี้มักรักจริงไม่วอกแวก
เวลาจะพูดหวานขึ้นมาก็น่ารักนะ โลกนี้สีชมพูสุดๆ
ขอบคุณค่ะ
-
:mew4:แงงงง จะเติมเครื่องปรุงใส่มาม่าหนักกว่านี้อีกเหรอ
-
ช่วงแรกหว้านหวาน หลังๆมาม่าเริ่มโผล่ซะเเล้ว
-
พร้อมแล้วค่ะ มาม่ามาเลย !!
:a2:
-
ป๊อปงานงอกแล้วจร้า
-
โอ้ยยย ป๊อปป บอกพี่ร๊อคก่อนดีม้ายยยยค่อยไปคุยก่าขิงง
เด๋วพี่ร๊อคโกดนะ
-
ถึงจะเป็น fc ขิง แต่เราก็เป็นติ่งป๊อบร็อค ถ้าขิงทำจริงนะ เราจะหยิกขิกขิงเลย..คอยดู! o12
เห็นด้วยกับคุณ Singleman ยัยราณีน่าสงสัยมว๊าก :m26: ปกติสตรีมักก่อความวุ่นวายในนิยายวาย
เต้ก็ต้องมีส่วนใน espionage ครั้งนี้แน่ ๆ ไม่งั้นจู่ ๆ จะหายตัวไปไม่บอกไม่กล่าว แล้วไปโผล่อยู่กับวงคู่แข่งเพื่อ?
เรื่องนี้มันต้องมีอะไรลึกลับซ่อนเงื่อน ต้องมีสปายของฝ่ายตรงข้าม การติดเครื่องดักฟังทางโทรศัพท์ การจารกรรมข้อมูล หนอนบ่อนไส้ขายความลับของบริษัท ฯลฯ :o211:
-
ขิงแม่งเลว :m31:
แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็ไม่ต้องมีให้มันอีกต่อไปแล้วป๊อป :angry2:
-
งานงอกแล้ว ป๊อป เรื่องนี้มันมีกลใน ไม่รู้กลนอกมันจะเฉลยออกมายังไง :ling3: :ling3: :ling1:
รอลุ้นกันต่อไป จัดมาเลย มาม่าาาาาา :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงใจ
Part..16
“เหนื่อยไหมครับ”
ผมลุกนั่ง ถามทันทีหลังเสียงประตูดัง พี่ร็อคในสภาพอิดโรยเพราะเร่งทำเดโมแทบไม่มีเวลาพัก
ตีสามกว่าจะตีสี่อยู่ร่อมร่อ พี่เขาเพิ่งกลับขึ้นมาจากห้องซ้อมด้านล่าง ที่จริงผมนอนไม่หลับ
ในหัวมีเรื่องคิดไม่ตกหลายเรื่องเกี่ยวกับไอ้ขิง ว่ามันขโมยเพลงพี่ร็อคไปทำซิงเกิลหรือไม่อย่างไร
ผมยังคงไม่ได้คำตอบ พยายามติดต่อพวกมันไปแล้ว ไม่มีใครเปิดเครื่องปลายสายมีแต่พูดซ้ำๆ ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
คงยุ่งเปิดตัววงจนงานแน่น ผมเข้าไปตามดูพวกมันเรทติ้งน่าปลื้ม ถ้าไม่ติดว่าเพลงที่กำลังมาแรงของมัน
คือเพลงที่รู้ดีแก่ใจใครเป็นเจ้าของ ผมคงรู้สึกภูมิใจความสำเร็จของเพื่อน อย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจเลยแม้แต่น้อย
ที่มีเวลามาตามดูความเป็นไปพวกมัน เพราะช่วงนี้ทั้งผม พี่เกรย์ พี่คม ได้แต่คอยให้กำลังใจพี่ร็อคทำเดโมเพลง
‘อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ’ ออกมาเสร็จเรียบร้อยสมบูรณ์ เพื่อพวกเราจะได้แกะซ้อมเตรียมเข้าห้องอัดกันใหม่อีกครั้ง
ทุกอย่างแข่งกับเวลาใกล้วันแถลงข่าวเปิดตัวผม ซึ่งกระแสพี่เต้ไปเป็นมือกลองให้วงใหม่กำลังมาแรงสุดๆ
ทีมงานเตรียมตอบทุกประเด็น วางแผนจัดแถลงข่าวเปิดตัวผมอย่างเป็นทางการ พร้อมโปรโมทซิงเกิล
เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสขณะที่พวกเรากำลังตกเป็นกระแส แม้เพลงหล่อนอันดับในคลื่นยอดฮิต
วงที่ชิงไปคือพวกไอ้ขิงเพลงผู้ชายปากหนักเวอร์ชั่นของมัน แต่กระแส Lucky One กลับทะลุทะลวง
เป็นที่จับตามาเป็นอันดับหนึ่ง เพราะความเปลี่ยนแปลงที่คลุมเครือซึ่งยังไม่ได้คำตอบชัดเจนนั่นเอง
พี่ร็อคเหนื่อยมากสุดในกลุ่ม พวกผมได้แต่ส่งกำลังใจไปช่วย ไม่มีใครสันทัดสามารถช่วยอะไรได้
รอเดโมสำเร็จพวกเราจึงมีบทบาทนำเพลงแกะซ้อมเพื่อเตรียมเข้าห้องอัด ผมรู้พี่เขาซ่อนความรู้สึกไว้
ไม่ใช่ไม่เครียดกับผลงานที่ถูกขโมยไป ที่ไม่แสดงออกคงเพราะต้องการรวบรวมสมาธิทำซิงเกิลเพลงใหม่มากกว่า
สองคืนติดต่อกันพี่ร็อคแทบไม่ได้นอน ผมก็พลอยนอนไม่หลับไปด้วย แม้จะนอนแต่ไม่สามารถข่มตาหลับได้
ไม่คุ้นไม่มีคนนอนกอดจูบราตรีสวัสดิ์บอกฝันดีอย่างเคย ที่น่าโมโหผมช่วยอะไรไม่ได้เลย กระทั่งจะตามไปดูแลก็ยังถูกสั่งห้าม
โดยพี่เขาให้เหตุผลว่าผมจะทำให้เสียสมาธิงานจะล่าช้าเปล่าๆ เหตุนี้ผมจึงได้แต่อยู่โยงเฝ้าห้องรอเฉยๆ
“เหนื่อยแต่เสร็จแล้ว พรุ่งนี้แจกจ่ายไอ้เกรย์ ไอ้คมแกะซ้อมพลางๆ กูตื่นบ่าย ไว้กูค่อยซ้อมวงกัน ตอนนี้กูง่วงมากขอนอนก่อน
มึงล่ะทำไมยังไม่นอนหืม” พี่ร็อคยืนแผ่นซีดีให้ผม ไม่ลืมทำไว้สามชุดสำหรับแต่ละคนแยกแกะซ้อม
“ผมนอนไม่หลับ” ตอบอ้อมแอ้มไม่กล้าบอกรอพี่..อายวุ้ย!
“หึหึ!..รอกูสิ” หัวเราะเสียงต่ำ รอยยิ้มแม้ไม่สดชื่นเพราะสภาพอิดโรยน่าเป็นห่วง
เพียงแค่นี้หัวใจผมก็กระชุ่มกระชวยดั่งได้น้ำทิพย์มาชะโลมอย่างไม่มีคำอธิบาย
“ทำตัวน่ารักนะมึง กูหายเหนื่อยขอจัดเต็มนะป๊อป” หย๋า! พี่ทุ่มเทขนาดนี้สมควรให้รางวัล
ถ้าพี่ต้องการย่อมได้ มอบความสุขให้พี่ผมยินดีทำ เป็นเพียงความคิดที่ผุดในหัว
ที่แสดงออกไปเพียงพยักหน้าแล้วรีบก้มหงุดอายมาก..เผลอตอบรับอย่างยินยอมพร้อมใจไปเรียบร้อย
“คึคึ! ทำตัวแบบนี้จัดเลยไหม ไว้ก่อนกูไม่มีแรงทำ ขอหอมทีที่รัก” พี่เขาเอามือยี้หัวผมอย่างหมั่นเขี้ยว
ก่อนก้มหอมแก้มผมเรียกเลือดสูบฉีดได้ดีทีเดียว จากนั้นรวบตัวผมเข้าไปซุกกอดอย่างกับแม่ไก่กกลูก
ใช้เวลาไม่นานลมหายใจสม่ำเสมอเข้าสู่นิทราหลับสนิท..พี่เขาคงง่วงสุดๆ
ผมได้แต่ลืมตาโพล่งมองหน้าเข้ม หนวดเคราครึ้มไม่มีเวลาดูแล แต่ยังหล่อเท่ไม่ได้ลดทอนแม้แต่น้อย
ลุคนี้ดูดีไปอีกแบบแอบหยิบมือถือบนหัวนอนมาถ่ายเก็บไว้ พรุ่งนี้พี่เขาดูแลตัวเองคงไม่มีโอกาสได้เห็น
สภาพหนุ่มหล่อมาดเซ่อร์อีกเป็นแน่
“ฝันดีครับ..ขอบคุณที่เสียสละเพื่อพวกเรา” ขโมยจุ๊บปากนุ่มรู้สึกดียามบดจูบสร้างความรัญจวนชวนอารมณ์เตลิด
พี่เขาหลับลึกจริงๆ ไม่มีสัญญาณบ่งบอกให้รู้สึกตัว ก่อนผมจะผล็อยหลับในอ้อมกอดอบอุ่นอีกคน
ผมเริ่มง่วงทั้งที่ตลอดคืนตาแข็งหลับไม่ลง แต่พอพี่เขาจบงานเหมือนความกังวลที่หมกหมุ่นหายหมด
สามารถปิดตาหลับลงได้แล้ว ไม่ลืมกระซิบบอกก่อนดิ่งสู่ห้วงนิทรา ‘ผมรักพี่’ ผมเพิ่งรู้ใจตัวเอง ผมรักผู้ชายคนนี้เข้าแล้ว..
คนเราจะมีใครสักกี่คนที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึก ไม่ว่าเขาทำอะไรที่ไหนประสบปัญหาอยู่ดีมีสุขหรือไม่
ล้วนส่งผลให้กระวนกระวายคอยเป็นห่วงอยู่เสมอ ความรู้สึกนี้ผมไม่เคยเกิดกับใคร
กับแม่แม้จะห่วงท่านแต่ผมก็รู้ดีว่าแม่เก่งเอาตัวรอดได้ เป็นผมเสียอีกที่ต้องไม่เป็นภาระทำให้แม่กังวล
ส่วนพี่ร็อคแตกต่าง ผมห่วงทั้งที่ร่วมชายคา ยังห่วงจนข่มตาหลับไม่ลงคอยพะวงพี่เขาจะเหนื่อยไหม
ทำดนตรีเสร็จทันหรือเปล่า เครียดไหม ได้แต่คอยดูแลอาหารให้ตรงเวลา จัดใส่จานลงไปให้ถึงที่
ซึ่งไม่กล้าเข้าถึงตัวกลัวทำให้เสียสมาธิ เหมือนอยู่บ้านเดียวกันแต่ทำได้แค่มองดูอยู่ห่างๆ
ยามพี่เขามุ่งมั่นทำงานพี่ร็อคคล้ายหลุดไปอยู่อีกโลก ไม่สดับรับรู้เรื่องราวรอบข้างเลยเชียวล่ะ
เหตุผลนี้ผมจึงไม่อยากเป็นตัวถ่วงพี่เขา
ยอมรับผมยังไม่ชิน แต่พี่คมพี่เกรย์ชินกับพี่ร็อค ผลงานทุกชุดมีช่วงที่พี่ร็อคต้องหมกตัว
บางชุดเป็นเดือนก็เคยมาแล้ว นึกไม่ออกพี่เขาจะโทรมแค่ไหนหมกตัวนานขนาดนั้น
แต่พี่คมกับพี่เกรย์ยืนยันว่าไม่โทรม เพราะไม่มีงานไหนเร่งมากขนาดนี้..ยกเว้นคราวนี้เป็นครั้งแรก..?
“มึง OK ไหมป๊อป” พี่เกรย์ถาม หลังมื้อเช้าเราแยกแกะดนตรีกัน นัดรวมซ้อมช่วงบ่าย
ได้เวลาแล้วแต่พี่ร็อคยังไม่ตื่น ผมไม่กล้าปลุกต้องการให้พี่เขาพักผ่อนอย่างเต็มที่
“เรียบร้อยดีพี่” เร่งแกะของตัวเองเสร็จ ไม่อยากเป็นภาระให้รอผมเพียงคนเดียว
“ดีมากไอ้หนูซ้อมรอไอ้ร็อคพลางๆ เผื่อติดขัดได้แก้กันก่อน มันมาจะได้ไม่เสียเวลา” พี่เกรย์พูดจบ พี่คมพยักหน้าเห็นด้วย
“เริ่มเลยไหมพี่” ผมก็เห็นด้วยเช่นกัน
“อืม..เลยดิ” เราสามคนตรงมายังห้องซ้อม ผมตักแบ่งกับข้าวเก็บไว้ให้พี่ร็อคแล้ว มื้อเช้าพี่คมบอกไม่ต้องพี่เขาตื่นไม่ทัน
มื้อเที่ยงแบ่งไว้ได้ไม่งั้นตื่นมาจะหิว ผมห่วงแฟนจึงโดนแซวเล็กน้อย แต่ก็ไม่สนพี่เขาทุ่มเทเพื่อพวกเรามากแล้ว
เล็กน้อยแค่นี้ทำไมต้องอาย
พวกเราซ้อมหลายรอบ ปรับแก้ตามคำแนะนำของพวกพี่ที่บอกผมให้ใส่ลูกเล่นเพิ่ม
อย่างว่าผมมือใหม่แกะดนตรีจากเดโมอาจตกหล่นในเรื่องเทคนิค ตีกลองต้องเสริมให้เพลงได้อารมณ์รับกับดนตรีชิ้นอื่น
กระทั่งทุกอย่างลงตัวรอแค่นักร้องกับกีต้าร์โซโล่ฝีมือพี่ร็อค ที่ซ้อมอาศัยคีย์บอร์ดของพี่คมทำเสียงกีต้าร์ทดแทนแก้ขัดไปก่อน
“พักเหอะซ้อมเป็นชั่วโมงแล้ว ไอ้ร็อคขึ้นอืดแล้วมั้ง ปล่อยมันนอนให้เต็มที่อดนอนสองคืน”
พี่คมให้พัก หลังซ้อมติดต่อจนลงตัวขึ้นแล้ว
“ไอ้เต้ยังติดต่อไม่ได้คม พี่ตาลบอกนัดเคลียร์ กูรออัดมันอยู่เนี่ยะ” พี่เกรย์เปรยเรื่องนี้ขึ้น
ผมสนใจฟังทันที ถ้าพี่เต้หักหลังเพื่อนอย่างน้อยผมก็ไม่รู้สึกผิด ซ้ำไม่ต้องเสียความรู้สึกกับพวกไอ้ขิงมันด้วย
“คนเราอยู่วงการเดียวกัน ไม่พ้นโคจรเจอเข้าจนได้” พี่คมพูดบ้าง ผมเชื่อครับวงการเดียวกันยังไงต้องมีสักวันเจอจนได้
“แต่กูต้องการเคลียร์ก่อนไปทัวร์คอนเสิร์ต” พี่เกรย์ไม่ยอมรามือ
“งั้นรอฟังพี่ตาล” พี่คมชิงตัดบทให้รอพี่ตาล ผมยังเด็กไม่ควรไปยุ่ง ยกเว้นที่ต้องยุ่งคือส่วนของผมเอง
“ขอตัวสักครู่พี่” ชิงหลบไปโทรหาพวกไอ้ขิงมันหน่อย
“สิบนาทีซ้อมต่อ” พี่เกรย์โบกมือไล่
“ครับ” ไม่รอช้ารีบหามุมสงบ ล้วงโทรศัพท์กดหาไอ้ขิง เหมือนเดิมยังติดต่อไม่ได้
คนต่อไปไอ้นินไม่ต่างกัน คิ้วเริ่มชนแล้วเหลือสุดท้ายไอ้แต๊กได้เรื่องครับสัญญาณสายว่าง
[โหล!..] เสียงงัวเงียเพิ่งตื่น นี่บ่ายแล้วเว้ย!
“แต๊กกูป๊อปนะ” คาดว่ามันไม่ทันดูเบอร์ถึงได้ทักมาแบบนี้ ปกติต้องถาม ‘ไงมึง’ เล่นบอกโหลนี่ไม่ใช่แล้ว
[อ้าว! โทรหากูไม] ใช่เลย..ต้องแบบนี้ถึงจะปกติ
“ทำไม..ดังแล้วกูโทรหาไม่ได้” ประชดซ้าาา
[เปล่า!!..กูง่วง หายไปนานโทรมากูก็งงบ้างดิ] ตัดพ้อกูจริง
“มึงติดต่อไม่ได้บ้างเหอะ เป็นเหี้ยไรปิดเครื่องกันวะ” ผมใส่คืนล่ะ
[พวกกูติดงาน โคตรเหนื่อยเมื่อคืนก็ดึก เพิ่งได้นอนตีสี่] บ่นใหญ่
“ปิดเครื่องตลอดเลยหรือแต๊ก” ผมยังไม่รามือ
[งานยุ่งเขาห้ามรับโทรศัพท์ สั่งให้ปิดเครื่องงดการติดต่อกลัวจะขาดสมาธิ
ออกรายการนัดสัมภาษณ์ โอ้ย! สารพัด] ดูท่าจะเหนื่อยจัด
“มึงไม่ชอบเหรอ งานคือเงิน..ดังสมใจแล้วนี่” ไม่วายว่าแดกจนได้ จะรู้สึกดีกว่านี้ถ้าไม่ติดใจเรื่องเพลงพี่ร็อค
[มันก็ดีใจอยู่ แต่มึงเข้าใจไหม เหนื่อยสัด!..ตกลงมึงมีไรหืม]
“กูอยากเจอพวกมึง นัดเจอได้ไหม” เข้าประเด็นเลยดีกว่า
[ไม่ว่างว่ะ..ช่วงนี้คิวแน่นโคตร] ให้ตายเพื่อนกูศิลปินดังแล้ว
“แต่กูอยากเจอพวกมึง ไม่มีทางเลยเหรอ” ยังไม่ยอมแพ้ครับ
[งั้นมึงมาหากูที่ช่องxxได้ไหม มีอัดรายการสองทุ่มครึ่ง คิวที่เหลือปลีกตัวไม่ได้จริงๆ
มาถึงส่งไลน์บอกกูได้แจ้งทีมงานพามึงมา] ได้การแล้ว ผมจะได้เคลียร์สักที
เรื่องอื่นค่อยว่าทีหลังโอกาสมาถึงต้องรีบคว้าไว้ก่อน เข้าใจว่ามันคงจะงานรัดตัวกันจริงๆ
“ตกลง..กูไปหาที่ช่องxx ไปถึงส่งไลน์บอกนะ” ผมย้ำให้แน่ใจ
[OK..ไว้เจอกันขอนอนก่อน เดี๋ยวก็ได้เวลาไปงานแล้วกู..เฮ้อ!!!] อะไรของมัน ไม่ทันไรทำเสียงเหนื่อยขนาดนั้นเชียว
“กูไม่กวนล่ะ เจอกันแต๊ก” ยอมวางสายรีบกลับไปซ้อม ใช้เวลาคุยไปพอสมควร เดี๋ยวพี่เกรย์งับหัวขาดจะยุ่ง
“นั่นไง..มาพอดี” โผล่เข้าไปพี่คมบุ้ยปาก ให้พี่เกรย์พี่ร็อคหันมองผมทันที พี่ร็อคมาซ้อมแล้ว
อย่างหล่อเลยแฟนใครวะ? โกนหนวดโกนเคราซะเกลี้ยงเกลาหล่อซ้า แต่ผมชอบลุคเถื่อนพี่เขามากกว่ามีเสน่ห์บอกไม่ถูก
แต่ลุคนี้ก็ขวัญใจสาวค่อนประเทศ คงไม่ต้องบรรยายหล่อเข้าขั้นระดับไหนนายแบบยังต้องชิดซ้ายไปเลย
“เกินเวลาไป 5 นาที” พี่เกรย์บ่นผม
“ขอโทษพี่..คุยโทรศัพท์เพลินไปหน่อย” ไม่ได้แก้ตัวเรื่องจริง
“ซ้อมดีกว่า..จะได้รีบเข้าห้องอัด” พี่คมชิงขัดช่วยผมเสียก่อน
“ครับๆ..” รีบประจำที่ ไม่ลืมส่งยิ้มตาหยีให้พี่ร็อคแกด้วย
“หึหึ!” พี่เขาหัวเราะในคอยิ้มมุมปากจ้องตาบอกให้รู้ว่าผมโดนแน่ ไม่กลัวหรอกยอมเจ็บ
รับปากแล้วไม่เคยเบี้ยวใคร จากนั้นพวกเราก็ซ้อมเอาเป็นเอาตายลืมเวลาไปเลย รู้ตัวอีกทีห้าโมงเย็นพี่ร็อคสั่งเลิก
ทุกอย่างโอเคเรียกได้ว่าสมบูรณ์สำหรับเพลงนี้ โดยเฉพาะนักร้องใส่อารมณ์จ้องตาผมเป็นระยะเล่นเอาเคลิ้มตามไปเลย..
เราแยกย้ายอาบน้ำ ผมโดนสำเร็จโทษในห้องน้ำปิดท้ายบนเตียงไปอีกรอบอย่างยินยอมพร้อมใจ
โดนทุกท่าตามที่พี่ร็อคแกเคยพูดเอาไว้ เล่นซะหมดแรงเชียวครับ แต่ก็ต้องขอบคุณที่พี่เขาเล้าโลมให้เกิดอารมณ์
ซ้ำนำร่องเบิกทางอย่างอ่อนโยน ทำให้หนนี้แม้จะเจ็บแต่ก็ไม่หนักหนาถึงขั้นทนไม่ไหวจนจับไข้อย่างหนแรกแน่นอน
ถึงจะอ่อนแรงแต่ก็ยืนไหวไม่ทรุดกอง ช่องข้างหลังคงรู้สึกกลวงโบ๋ หลังผ่านกิจกรรมรับศึกหนักซุงยักษ์ทะลวงทวาร
ใหญ่จริงไม่โอเว่อร์แต่ประการใด พ่อพี่เขาให้มาเยอะ น่าภูมิใจและนึกอิจฉาเช่นกัน
แต่ผมก็รับได้อดทึ่งตัวเองอยู่เหมือนกัน ‘ทำไมกูสามารถขนาดนี่วะ’
“พี่ครับผมจะไปข้างนอก กลับไม่เกินสี่ทุ่ม” ถือโอกาสบอกในช่วงที่พี่เขามีความสุข
หลังได้ระบายใส่ไอ้ป๊อปจนหนำใจเป็นที่เรียบร้อย
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ไปไหน..กูไปส่ง”
ขอตามไปอีก งานนี้ไม่ได้ขืนให้รู้ผมไปเจอไอ้ขิงมีหวังพังกันเป็นแถบ
“ผมจะกลับไปเอาของที่บ้าน ไปแป๊บเดี๋ยว” อ้อนพร้อมส่งสายตาปริบๆ หวังให้พี่เขายอมตามที่ขอ
“ไปบ้าน..กูไปส่ง” ยังรั้นได้อีก
“แต่ผมไม่สะดวกที่บ้านมีคนอยู่ ผมไม่อยากให้ครึกโครมถ้าพี่ไปส่งรับรองโกลาหล บังเอิญคนที่บ้านผมแฟนคลับพี่ตรึม”
อ้างไปเรื่อยเปื่อย ที่จริงคนรับใช้บ้านผมรู้จักพี่ร็อค ไม่แตกตื่นหรอกถ้าผมพาพี่เขาไปเสียเอง
สำคัญคือผมไม่ได้ไปบ้าน ไม่สามารถให้พี่เขาไปส่งผมเด็ดขาด
“เฮ้อ! ที่บ้านมึงไม่รู้หืม มึงอยู่วงกู” พี่เขาถอนหายใจ แต่ยอมถอย ลองพูดมาแบบนี้ล่ะก็
“ผมยังไม่ได้บอกใคร ว่าเป็นสมาชิกวงดัง” โกหกใหญ่แล้วป๊อป
“หนนี้กูยอม ครั้งหน้าไม่ได้..ป๊อป” โห! ขู่ซะน่ากลัว
“ครับผมรับปากจะบอกพวกเขา คราวหน้าพี่ค่อยไปส่งตกลงไหม” ไหลตามน้ำทันที
“อืม..รีบกลับห้ามเกินสี่ทุ่ม ไม่งั้นกูโทรตาม” ย้ำจริงเชียว
“ครับๆ..ไม่เกินสี่ทุ่ม” หงอขนาดนี้เชียวกู
“มึงรับปากแล้ว มาต่ออีกรอบเถอะ” หื่นว่ะ!
“โอ้ย!!..ไม่ไหวพี่ ผมต้องรีบเตรียมตัว ขืนโดนอีกคราวนี้คนที่บ้านไม่สงสัยเรื่องอื่นหรอก
คงพากันถามผมไปทำอะไรมา ถึงได้เดินขาถ่างล่ะ” เรื่องจริงตอนนี้ยังรู้สึกโหวงๆ เหมือนหุบขาไม่ลงแปลกๆ
“หึหึ!..มึงก็บอกเขาไปตรงๆ โดนผัวเอา” หน้าถีบชะมัด
“ใครกล้าพูด ไม่ได้ด้านนิ” ถลึงตาใส่คนหน้ามึนนั่งขำอย่างเห็นเป็นเรื่องตลก ดีที่เปลี่ยนโหมดอารมณ์
อย่างน้อยผมไม่ต้องระแวงในเรื่องที่กำลังจะไปทำ..ค่อยรู้สึกโล่งใจได้หน่อย
>
>
“รอตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่ไปตามให้ค่ะ” พี่ทีมงานที่ไปรับผมพามานั่งรอในห้อง ได้แต่ยิ้มขอบคุณพี่เขา
ส่งไลน์บอกไอ้แต๊กไม่นานพี่เขาก็แสดงตัวพาผมเข้าสถานี ตรงมายังห้องนี้ ออกจากเซฟเฮ้าส์เกือบทุ่ม
มาถึงเหลือยี่สิบนาทีสองทุ่มถึงก่อนเวลานัด จะได้พูดกับพวกมันนานอีกหน่อย รอไม่ถึงอึดใจก็เจอเพื่อนสนิท
นำขบวนโดยไอ้ขิง ที่ต้องประหลาดใจคือคนรั้งท้าย ‘พี่เต้’ ก็ตามมานี่สิ เหนือความคาดหมายพอสมควร
“ไงมึง” ไอ้ขิงมาถึงสวมกอดผมจำต้องกอดตอบ ทำให้รู้หายโกรธผมแล้วสิท่า แต่ไม่ลืมสวมกอดไอ้แต๊กไอ้นินด้วยเช่นกัน
ยกเว้นพี่เต้ผมยกมือไหว้พี่เขารับไหว้ตามมารยาท ก่อนพวกเราจะนั่งลงคุยกัน
“กูดีใจกับพวกมึงด้วย” อย่างแรกแสดงความยินดีในความสำเร็จของเพื่อน ที่พวกมันก้าวมายืนตรงนี้ได้ตามฝัน
“กุนซือดี ได้พี่เต้เป็นหัวหน้าวงทำให้พบความสำเร็จเร็วกว่าที่คิด” ไอ้ขิงหันไปอวยซึ่งหน้า พี่เขาอมยิ้มเล็กน้อย
ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ผมจึงต้องหันไปค้อมหัวแทนคำชื่นชมอีกคน สัมผัสถึงรังสีกดดันอย่างบอกไม่ถูก
“มึงแค่มายินดีให้พวกกู ถึงกับถ่อสังขารขอมาให้ได้” ไอ้แต๊กช่วยผมได้มากทีเดียว ชิงเปิดประเด็นให้มีช่องพูด
“แค่ส่วนหนึ่ง ความจริงกูมีเรื่องถาม สะดวกคุยส่วนตัวได้ไหมขิง”
ผมไม่ต้องการให้พี่เต้อยู่ด้วย ยังไงเรื่องนี้ผมกับเพื่อนควรเคลียร์กันเอง
“คนกันเองทั้งนั้น” ไอ้ห่าขิงปกติไม่เคยปฏิเสธ ทำไมคราวนี้เสือกไม่เล่นตามกูเล่าโว้ย!
“มันเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างเรา” บอกไปตรงๆ
“เรื่องของกูกับมึง” มันชี้นิ้วเข้าหาตัว ก่อนวกกลับมาชี้ที่ผม
“อืม” ผมพยักหน้ารับ
“ถ้างั้นพวกกูไม่เกี่ยว” ไอ้แต๊กหน้าหงิก ผมรีบรั้งมันไว้ทั้งคู่
“พวกมึงต้องอยู่ เป็นเรื่องพวกเรา” แก้ความเข้าใจใหม่ มันสองคนสมควรอยู่รับรู้ไม่งั้นขาดพยาน
อย่างน้อยผมต้องการรู้ไอ้แต๊กไอ้นินมันทั้งคู่มีส่วนในเรื่องนี้ไหม
“พี่ควรไป” คราวนี้พี่เต้ออกตัว ผมหน้าเจื่อนที่เสียมารยาทเหมือนจะไล่พี่เขาทางอ้อม แต่มันจำเป็นเรื่องนี้ให้พี่เขาอยู่ด้วยไม่ได้
“ขอโทษครับที่เสียมารยาท ผมมีเรื่องสำคัญขอเคลียร์กับเพื่อน” พยายามทำความเข้าใจกับพี่เต้ จะได้ไม่แคลงใจกับผม
“พี่แค่อยากรู้จักมือกลองไม่มีอะไรหรอก อยากเจอตัวจริงหน้าตาแบบไหนถึงแทนพี่ได้
ปกติไอ้ร็อคเพื่อนสนิทพี่ยอมรับคนยาก พี่ไปล่ะครับ” พี่เขาลุกยืนเหลือบหางตากระตุกยิ้มมุมปากให้
คนอื่นอาจรู้สึกเป็นปกติดี แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนประกาศสงคราม ผมไปเป็นศัตรูพี่เขาตอนไหนกันวะ
ทำไมดูไม่ชอบหน้าผม โดยเฉพาะเน้นคำว่าเพื่อนสนิทเป็นพิเศษ ผมรู้พี่เขารู้สึกยังไงกับพี่ร็อค
แต่ก็มั่นใจพี่ร็อคไม่โกหกเช่นกัน ดังนั้นพี่เต้ไม่สามารถมีอิทธิพลสร้างสถานการณ์กดดันผมได้
“มึงมีอะไร” ไอ้ขิงมันถาม คล้อยหลังพี่เต้มันพูดก่อน
“มึงเอาเพลงพี่ร็อคมาออกซิงเกิล” ไอ้แต๊กไอ้นินหน้าเหวอไปแล้ว
“เฮ้ย! พูดเรื่องอะไรป๊อป” มันสองคนประสานเสียง ท่าทางแบบนี้ เพื่อนผมไม่ได้มีส่วนรู้เห็นด้วยแน่
“พวกมึงฟังไม่ผิด กูกำลังบอกไอ้ขิงขโมยเพลงพี่ร็อค ซึ่งกูให้มันฟังเป็นคนแรก มันชิงตัดหน้าออกอัลบั้มจดลิขสิทธิ์”
ผมย้ำ ทำให้ไอ้แต๊กไอ้นิน หันไปจ้องไอ้ขิงตาเบิกค้างเรียบร้อย
“ไหนพี่เต้บอกพี่เขาเป็นคนแต่ง” ไอ้นินถามทำให้ผมประหลาดใจ พี่เต้บอกพวกมันว่าเขาเป็นคนแต่งอย่างนั้นหรือ
“ไม่ใช่พี่ร็อคแต่ง กูเปิดให้ไอ้ขิงมันฟัง เป็นกูที่เสริมท่อนฮุกให้พี่เขากับมือกูเอง วันที่เจอพวกมึงในห้างมึงยังขอกูฟังเลย
แต่กูบอกรอวันหลังจำได้ไหมวะแต๊ก” ย้ำไอ้แต๊กไอ้นิน เพื่อชี้ให้เห็นว่าเพลงที่พูดถึงพี่ร็อคแต่ง
“มึงเชื่อไอ้ร็อคแต่ง พวกกูก็เชื่อว่าพี่เต้แต่ง กูเอาท่อนฮุกมาใส่เพิ่มให้พี่เต้ทำเดโมดนตรี
กูยอมรับกูเอาส่วนนี้มา แต่กูไม่ได้เอาของไอ้ร็อคมันนี่ มึงยอมรับแหม่บๆ มึงเติมเนื้อเพลงให้มัน
กูเอาของมึงไม่ใช่ของไอ้ร็อคผิดตรงไหนวะป๊อป” ไอ้ขิงกลับย้อนหน้านิ่ง
สรรพนามใช้เรียกพี่ร็อคสิ้นความเคารพนับถืออย่างไม่ต้องสงสัย มันไม่ได้เทิดทูนพี่เขาอย่างเคย
สาเหตุคงไม่ต้องบอกเป็นเพราะอะไร ต้นเหตุไม่พ้นผม..
“ถึงกูแต่งเนื้อให้พี่เขา แต่เพลงทั้งหมดเป็นของพี่ร็อค” เถียงคอตั้งเลยครับ ทำไมถึงพากันยืนกรานว่าพี่เต้เป็นคนแต่งเล่า
“มึงเข้าข้างมันไม่ลืมหูลืมตา พี่เต้ออกจากวงเพราะโดนหักหลังไง พี่เต้แต่งตั้งหลายเพลง
แต่ไอ้ร็อคเอาเพลงพี่เขาไปอ้างเป็นฝีมือมัน มึงไม่ได้รู้จักมันดีพอนะป๊อป เนื้อเพลงพี่เต้เอาให้พวกกูดูตั้งแต่วันเซ็นสัญญา
กูยังไม่เคยฟังเพลงจากมึงด้วยซ้ำป๊อป พี่เขาจะทำซิงเกิลกับพวกกู ให้กูรับปากจะไม่แพร่งพรายที่พี่เขาแยกมาตั้งวงใหม่
กูกับพวกไอ้แต๊กจึงไม่ได้บอกมึง โจทย์เก่าพี่เขาคือวงที่มึงเพิ่งเป็นสมาชิก กูฟังมึงเปิดเดโมเลยอัดไว้ให้พี่เต้
เราจึงตัดสินใจใช้ท่อนฮุกมาใส่เพลง แต่ทำแนวดนตรีใหม่ ไม่ถือว่าพวกกูขโมยเพลงหรอกป๊อป
มึงสิที่ต้องกลับไปถามไอ้ร็อค มันจะกล้ายอมรับไหมว่ามันต่างหากที่ขโมยผลงานพี่เต้ไป ไม่เชื่อถามไอ้แต๊กไอ้นินดูสิวะ”
ผมอึ้งตาเหลือกนี่มันความจริงอะไร สรุปพี่เต้หรือพี่ร็อคขโมยเพลง ตอนนี้ผมสับสนไปหมดแล้ว พวกไอ้ขิง ไอ้แต๊ก ไอ้นิน
จากที่สังเกตุแววตา ผมไม่เห็นพิรุธแม้แต่น้อยว่ามันโกหก ถ้าไอ้ขิงพูดเป็นความจริง มันเห็นเนื้อเพลงจากพี่เต้ก่อนฟังเดโม
แสดงว่าพี่เต้มีเพลงนี้อยู่ในมือมาก่อนแล้ว
“เรื่องจริงหรือวะพวกมึง” ผมหันไปถามไอ้แต๊ก ไอ้นิน
“จริง..ไอ้ขิงไม่ได้โกหก พวกกูได้ดูเพลงตั้งแต่วันเซ็นสัญญา”
“พวกมึงรู้ว่าจะร่วมวงกับพี่เต้งั้นสิ” ผมย้ำไปอีกเรื่อง
“พี่เขาเป็นคนเสนอกับทางค่าย ให้ดึงพวกกูมาเซ็นสัญญาเองนิ” เป็นไอ้แต๊กที่ชิงบอกกับผม
“สาเหตุที่พี่เขาออกจากวงพวกมึงรู้กันไหม” ผมต้องการข้อมูล
“เขาบอกอยู่ไม่ได้โดนผู้บริหารบีบให้ออก รายละเอียดพวกกูไม่รู้ข้อเท็จจริงกันหรอก แต่พี่เขาก็คือหนึ่งในไอดอล
ได้ร่วมงานด้วยแถมออกอัลบั้มทำไมต้องถามวุ่นวายด้วยวะ” ไอ้นินพูดบ้าง ผมเข้าใจความรู้สึกของพวกมัน
ข้อบาดหมางภายในวงพี่เขาไม่ใช่ปัญหาเพื่อนผม ถ้าพวกมันตั้งวงโดยพี่เต้เป็นหัวหน้าได้มืออาชีพระดับนี้เป็นกุนซือ
มีหรือที่จะปฏิเสธไต่ถามให้มากความ ในเมื่อความฝันของทุกคนคือได้ออกอัลบั้ม ได้ทำในสิ่งที่ชอบ
มาวันนี้พวกมันก็ทำสำเร็จกลายเป็นที่รู้จัก ผมจะป้ายความผิดให้ก็ไม่ถูก..
“พวกมึงแน่ใจพี่เต้ยืนยันเป็นคนแต่ง” ผมต้องการยืนยันอีกครั้ง
“ใช่ๆ!” ตอบพร้อมกันแทบไม่เสียเวลาคิด ประเด็นอยู่ที่ว่าพี่เต้หรือพี่ร็อคใครต่างหากที่กำลังโกหก
“หมดคำถาม กูไม่ติดใจเรื่องไอ้ขิงฟังเดโมกูอีก” ผมบอกตามที่คิด ถ้าเรื่องนี่พี่เต้เป็นคนเริ่ม
ไอ้ขิงไม่มีส่วนผิด ผมก็ไม่ต้องรู้สึกผิดไปด้วยที่เปิดเดโมให้เพื่อนฟังจนกลายเป็นแบบนี้
“ป๊อป!ไอ้ร็อคมันสารเลว มึงอย่าไปหลงเชื่อ กูบอกแล้วกูเอามึงคืน วันนี้กูยืนตรงจุดนี้
จะทำให้มึงเห็นกูมีดีไม่แพ้มัน ในวันที่กูพบความสำเร็จ..มึงต้องมาอยู่ข้างกูนะป๊อป” ไอ้ขิงมันพูดบ้าไร
“มึงเป็นบ้าไรขิง” ผมตวาดอย่างหัวเสีย
“มันรักมึงมาตั้งนานป๊อป มึงเสือกอึนไม่รู้เรื่อง ตอนนี้มันไม่คิดเก็บความรู้สึกเอาไว้อีก
หลังรู้มึงไปอยู่วงใหม่แล้วเกิดอะไรขึ้น” ไอ้นินชิงพูด
“มึงคิดแบบนั้นหรือขิง คิดกับกูจริงหรือ” ผมหันไปจ้องหน้ามันเพื่อขอคำยืนยัน
อยากฟังจากปากมันชัดๆ ว่ามันชอบผมจริงหรือ
“กูแอบชอบมึงตั้งแต่ม.1 กันทุกคนที่เข้าหา คิดว่ากูร้องเพลงทำไม ตั้งวงเพื่อใครถ้าไม่เพราะมึง
กูเห็นมึงชอบกูจึงตัดสินใจตั้งวงทำสิ่งที่มึงชอบ มึงคลั่งไอ้ร็อคมาก กูจะทำให้มึงเห็นว่ากูก็ทำได้ไม่ต่างกับมันป๊อป” อึ้ง!
“กูไม่คิดว่ามึงรู้สึกแบบนี้” ผมครางเสียงแผ่ว น้ำเสียงแววตามันยืนยันชัดว่ามันพูดจริง ไม่มีใครล้อผมเล่นแน่
ตลอดมาผมไม่รู้เลยสักนิดว่าไอ้ขิงมันคิดกับผมแบบนี้ ผมกลับเข้าใจว่ามันรักผมแบบเพื่อนสนิท เพราะผมรักมันแบบนั้น
มันคือเพื่อนพิเศษสุดของผมที่เคยมี สิ่งที่มันพูดเป็นเรื่องที่ผมปฏิเสธไม่ได้ และไม่เคยรู้มาก่อนจนถึงวันนี้
“แต่กูไม่ได้คิดกับมึงขอโทษนะขิง กูไม่ได้รักมึงแบบนั้น” บอกมันไปตรงๆ ด้วยน้ำเสียงแทบหมดแรง
พี่ร็อคพูดไม่ผิดที่ย้ำผมไอ้ขิงมันชอบผม ผมมั่นใจต่อให้ไม่มีพี่ร็อค ก็คงรักมันในแบบที่มันต้องการไม่ได้
“มึงรักมัน..” เสียงมันโหยแหบ ตาแดงก่ำหลังฟังผมปฏิเสธตรงๆ ผมเลือกไม่ตอบ ให้มันเข้าใจเอาเอง
“มึงไม่พูด ถือว่ามึงยอมรับมึงรักมัน กูไม่ยอมแพ้แน่ ในเมื่อมึงรักมันซึ่งเป็นผู้ชายได้ กูก็ต้องทำให้มึงรักได้เช่นกัน
กูรู้จักมึงดีกว่ามันนานกว่าที่มันใช้เวลาใกล้ชิดมึงอีก มึงก็แค่สับสนหลงรูปมันป๊อป กูไม่ได้ขี้เหร่ถึงขั้นเทียบมันไม่ติด
ชื่อเสียงกูกำลังมาอาจแซงหน้ามันด้วยซ้ำ กูต้องได้ใจมึงมาแน่ป๊อป ช่วงนี้กูยอมให้มันเอามึงไปครอง
แต่กูสัญญามึงต้องมาเป็นของกู” ไอ้ขิงพูดจบ มันผุดลุกกำหมัดแน่นก่อนหันหลังออกไป ไม่เหลียวมองผมด้วยซ้ำ
ผมเสียอีกจุกแน่นพูดไม่ออก เสียใจและสงสารมันมากกว่า มันคงรู้สึกผิดหวังที่ผมไม่สามารถตอบรับความรู้สึกมันได้
แต่ผมก็ทึ่งที่มันไม่ยักยอมแพ้รามือ กลับย้ำจะทำให้ผมรักให้ได้ ซ้ำยังกล้าสัญญาจะทำให้ผมไปเป็นของมันอีก
มันเอาความมั่นใจมาจากตรงไหนของมันวะ!
“มันรักมึงมากกูกับไอ้นินรู้ดี มีแต่มึงเท่านั้นที่ไม่รู้” ไอ้แต๊กบีบบ่าผมอย่างให้กำลังใจ
พวกมันคงดูออกผมไม่ได้รู้สึกดีหลังรู้ความจริงในวันนี้ จากที่พยายามปฏิเสธไม่เก็บมาคิดให้วุ่นวายใจ ในที่สุดวันนี้ก็เลี่ยงไม่ได้
“พวกกูต้องเตรียมอัดรายการ มึงกลับเองได้ไหม” ไอ้นินเป็นห่วง
“อืม..ไม่ต้องห่วงกูกลับได้ ฝากพวกมึงดูมันด้วย จะอัดรายการได้ไหมวะนิน” ผมห่วงความรู้สึกของไอ้ขิงมากกว่า
“ไม่ต้องห่วงมันมีเมีย ยังไงคงไม่พ้นมืออาชีพเขาบิ้วอารมณ์ได้แน่” ไอ้นินหลุดปากโพล่งออกมาทื่อๆ
“ไอ้นิน..มึงอยากโดนไอ้ขิงกระทืบม้ามแตกหืม” ไอ้แต๊กรีบตะคอกห้ามเสียงหลง
เมียอะไรของมัน ใครเมียไอ้ขิงผมงงไปหมด
“มึงอย่าปิดไอ้ขิงมีเมีย มึงจะปิดกูทำไม กูไม่โกรธเลยดีเสียอีกมันจะได้ลืมกูไป”
ผมหันไปขอความจริงจากไอ้แต๊ก ซึ่งนั่งอ้ำอึ้งอึกอักอยู่นั่น
“มาถึงขั้นนี้บอกไปเถอะ มันจะได้หมดห่วง” ไอ้นินยุไอ้แต๊กปริปาก
“กูไม่รู้หลังวันที่มึงนัดเจอพวกกูครั้งสุดท้ายเกิดอะไรขึ้น วันถัดมามันก็เมาหัวราน้ำอย่างคนบ้า
เผลอได้เสียกับพี่เต้ที่ไม่รู้ไปปลอบกันท่าไหน พวกกูถึงรู้พี่เต้เป็นเกย์ แต่ไอ้ขิงยืนยันมันเป็นผัวพี่เขา
หุ่นแม่งน่าเชื่อฉิบ!!เป็นเมียไอ้ขิง แต่เรื่องนี้พวกกูก็ต้องเชื่อเพื่อน พักหลังพี่เต้แหละที่คอยดูแลเอาใจมันเป็นพิเศษ
กูเริ่มมั่นใจไอ้ขิงเป็นผัวพี่เค้า คาดว่าเดี๋ยวคงปลอบมันตามเคย มึงไม่ต้องกังวลไป
ที่กูพูดได้เต็มปากมันรักมึงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนที่มันรักก็คือมึงป๊อป พี่เต้กูคิดว่าพี่เขาคงมีใครในใจ
ที่มาร่วมหัวจมท้ายกับไอ้ขิงคงเป็นประเภท พวกอกหักมารักกันชั่วคราวมากกว่า” ไอ้แต๊กสรุปเรื่องราวให้ฟัง
ผมรู้คนที่พี่เต้รักคือใคร แต่ไม่คิดปากโป้งบอกพวกมันหรอก ส่วนไอ้ขิงคลายกังวลไปได้มาก
ถ้าพี่เต้จะปลอบทำให้มันเป็นมืออาชีพก็คงไม่จำเป็นต้องห่วงอีก
“พวกมึงไปสิ..กูจะกลับเหมือนกัน” ตัดบทค่อยลุกยืน เราสามคนกอดลากันอีกครั้ง แล้วพากันเดินออกจากห้อง
โดยพวกมันโบกมือว่งผมที่ต้องแยกไปอีกทาง ผมหันหลังกลับเตรียมไปลงลิฟต์ออกจากที่นี่
“เดี๋ยว!” เสียงห้าวติดกระด้างเรียกไว้ ก่อนจะทันได้เข้าลิฟต์
“พี่เต้” มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมคงเหม่อจนไม่รู้ตัว
“คุยก่อนสิ” มีอะไรจะคุยกับผม ท่าทางไม่ได้ชอบหน้าผมเลยนี่นะ
หรือเป็นเพราะพี่เขารู้เรื่องไอ้ขิง ว่ามันรู้สึกยังไงกับผมเลยพาลหึงผมเข้า
“ครับ” ไม่ปฏิเสธ ถ้าพี่เขาจะคุยด้วย
“ไม่รบกวนนานหรอก” อ่านะ..
“ครับ” ไม่รู้จะพูดอะไร ผมไม่ใช่คนเริ่มประเด็นเสียหน่อย
“มาเรื่องเพลงสิท่า” เข้าเรื่องเลยเว้ย!
“ถามได้ไหมครับ” ผมกลับไม่ตอบ เลือกที่จะย้อนถามพี่เขากลับ
“ว่ามาดู” พี่เขานิ่งจ้องผมไม่วางตา
“พี่แต่งเพลงผู้ชายปากหนักจริงหรือ” ผมลอบสำรวจสีหน้าแววตาพี่เขาไปด้วย
มีไหววูบก่อนเป็นปกติ แสดงพิรุธว่าพี่เขาโกหกพวกไอ้ขิงชัวร์
“ไม่สำคัญว่าใครแต่ง รู้แล้วเราจะทำอะไรได้” กวนส้นชะมัด
“ผมคงทำอะไรไม่ได้ พี่ร็อคกับบริษัทยังทำอะไรไม่ได้เลย ผมแค่ต้องการรู้ความจริง
พี่อาจหลอกเพื่อนผมได้ แต่หลอกผมไม่ได้หรอกครับ เพลงนี้พี่ร็อคแต่ง พี่แค่ฉวยโอกาสเอามา
เพื่อจะได้เปิดวงใหม่ ผมไม่เข้าใจ พี่มีปัญหาอะไรกับวง ถึงได้หายตัวออกมาไม่ติดต่อไม่ชี้แจงให้เพื่อนเข้าใจ
พวกเขาต่างเป็นห่วงพี่ แต่ดูพี่สิกลับทำเรื่องน่ารังเกียจอย่างไม่ละอายใจ”
เผลอผรุสวาทด่าอย่างไม่คิดจะทำมาก่อน พอหลุดก็ไหลเป็นน้ำพุ มันแค้นใจแทนพวกพี่ร็อค
พี่เกรย์ พี่คมที่โดนเพื่อนหักหลัง แค้นแทนเพื่อนผมด้วยที่โดนคนที่พวกมันให้ความเคารพศรัทธา สร้างภาพหลอกลวงซะนี่
“หึ! ปากดีแบบนี้สิไอ้ร็อคมันถึงยอมรับ เรื่องบางเรื่องไม่โดนตัวไม่มีใครรู้หรอก
คนเรามีเหตุผลต่างกัน ที่เรียกคุยเพื่อจะบอกว่าเรื่องนี้ไม่มีทางที่มึงเอาไปฟ้องไอ้ร็อคแล้วมันจะเชื่อ
แนะนำหุบปากดีที่สุด ปล่อยพวกมันหาคำตอบกันเอาเอง แค่เพลงเดียวไอ้ร็อคไม่จนมุมจนทำอะไรไม่ได้หรอก
แต่กูยังต้องมีที่ยืน กูไม่มีวันยอมให้โดนบีบจนไม่เหลือที่จะอยู่ในวงการแน่ มึงไม่ต้องทำหน้าสงสัย กูรู้ดีมึงเป็นใคร
แต่พวกไอ้ร็อคยังไม่มีใครรู้สินะว่ามึงเป็นใครกัน” พี่เต้ยิ้มอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า ผมมีอะไรที่พี่เขาแบ็คเมล์วะ
“ผมเป็นใครเกี่ยวอะไรด้วย” ถามให้หายสงสัย สรุปผมงงครับ
“ถ้ามึงมีอาชื่อพนมหนึ่งในผู้บริหารล่ะก็ คงไม่ต้องให้กูย้ำว่ามึงได้เข้าไปเป็นมือกลองวงกูได้ยังไง
ถ้าเรื่องนี้ไอ้ร็อครู้เข้ามึงจะลำบากไม่ใช่กู ส่วนเรื่องเพลงกูมีวิธีให้เพื่อนกูเชื่อ ว่ากูไม่ได้เป็นคนเอาเพลงมันมาทำแน่ๆ
มึงพลาดเองที่เปิดเดโมให้ไอ้ขิงฟัง กูจะอ้างเรื่องนี้ว่ามึงคือคนทรยศหักหลัง เอาเพลงของมันมาให้เพื่อน
ชดเชยที่มึงใช้พวกมันเป็นบันไดก้าวเข้าไปเป็นสมาชิก Lucky One ยิ่งมึงเป็นหลานไอ้เหี้ยพนม
ลองนึกดูระหว่างกูที่เป็นเพื่อนสนิทโดนไอ้พนมบีบออกจากวง กับมึงหลานศัตรูหัวใจแย่งคนรักของมันไป
มึงคิดว่ามันจะฟังใครมากกว่า” พี่เต้แม่งโคตรระยำ ผมเห็นธาตุแท้ถึงกับสิ้นความศรัทธาทันที
เขาหยิบเรื่องนี้มาขู่ผม เพราะไม่ต้องการให้ผมนำเรื่องที่ฟังจากปากพวกไอ้ขิงไปบอกกับพวกพี่ร็อค
ที่พี่เขาพูดก็มีน้ำหนัก มีมากจนผมใบ้แดกเรียบร้อย พี่เขารู้ผมเป็นหลานอาพนม
พี่ร็อคกลับไม่รู้ตกลงมันยังไงกันแน่ ยิ่งฟังผมยิ่งไม่เข้าใจงงไปหมด
“หึ! ไม่ต้องมีเครื่องหมายคำถามเด่นขนาดนั้น กูจะเฉลยให้มึงรู้ไว้
โคตรเหง้าไอ้พนมกูสืบรู้หมด อยากรู้ไหมกูทิ้งวงไม่ได้อยู่กับเพื่อนเพราะใคร
ก็เพราะมันไง..ไอ้เหี้ยพนมอามึงยื่นเงื่อนไขให้กูออกจากวง ถ้ามันไม่บีบกูมึงคิดหรือกูจะออกมาห๊ะ!”
ท่าทางพี่เต้โมโหอาพนมมากเลยทีเดียว
“ไม่จริง..อาพนมจะทำไปเพื่ออะไร” ผมค้านทันควัน
“ก็เพราะมึงเป็นหลานมัน มึงตีกลองเป็น มันอยากส่งเสริมให้มายืนแทนที่กู มึงซึ่งเป็นหลานกำพร้า
แม่ไม่มีเวลาให้มันเลยอยากรับบทเป็นคุณอาใจดี ผลักดันให้ไปยืนในวงการตามที่ฝันไงเล่า
มึงอีกคนที่กูเกลียด อย่าหลงระเริงไป กูจะกลับไปอยู่ที่เดิม การกลับไปครั้งนี้ทั้งมึงและไอ้พนมจะต้องเป็นฝ่ายไสหัว
ไม่ใช่กูจำเอาไว้ด้วย” พูดจบพี่เขาหันหลังจ้ำพรวดๆ ทิ้งผมอ้าปากค้างอึ้งประโยคอาฆาต ที่ไม่รู้สาเหตุอยู่เพียงลำพัง
แม้จะฟังเหตุผลแต่ผมว่าน้ำหนักไม่เพียงพอ ทำไมอาพนมกำจัดพี่เต้ออกจากวงด้วย
เพื่อผมอย่างนั้นเหรอเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ยอมรับว่าอารักผม แต่ก็ไม่ได้รักถึงขั้นทำอะไรให้ผมแบบนี้แน่
ไม่ใช่นิสัยของอาพนมที่ผมรู้จัก ต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ผมไม่รู้ หรือไม่ก็พี่เต้ไม่ยอมพูดความจริงทั้งหมดเสียมากกว่า
เรื่องนี้คนที่ให้คำตอบผมได้คืออาพนม
เรื่องราวชักบานปลายซับซ้อนซ่อนเงื่อนจนปวดหัว ตกลงพวกผมกลายเป็นเครื่องมือที่พวกเขาใช้ห้ำหั่นกัน
ผมกับเพื่อนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วย แต่ตอนนี้พวกเรากำลังถูกใช้เป็นเครื่องมือให้ใครบางคนแก้แค้น
เพียงแต่มีใครบ้างเท่านั้น พี่เต้ อาพนมหรือพี่ร็อค พี่เกรย์ พี่คมร่วมด้วย
เรื่องนี้ทำผมสับสนไว้ใจใครไม่ได้ ผมกำลังโดนหลอกอยู่ใช่ไหม พี่ร็อคหลอกผมด้วยหรือเปล่า
เริ่มกลัวเสียแล้ว ถ้าหากพี่เขาหลอกผมล่ะก็ แค่คิดแทบหมดแรงจนไม่อยากนึกถึง
ต้องไม่ใช่ผมเชื่อสัญชาตญาณพี่เขาต้องไม่หลอกผมแน่ๆ ต้องเป็นแบบนั้นสิถึงจะถูก..?
แต่ก็มีเสียงค้านในหัวพี่เต้ยังรู้ผมเป็นหลานอาพนม พี่ร็อคซึ่งเป็นลูกประธานบริษัทจะไม่รู้เชียวหรือ
ทำให้ขนลุกชู่วทันที ถ้านี่คือเกมที่ใช้แก้แค้นเอาคืนอาพนม ผมกำลังตกเป็นเครื่องมือใช่หรือไม่?
มาต่อแล้วนะคะ ต้องขออนุญาตแก้ไขชื่อเรื่องเล็กน้อย
หลังได้รับคำแนะนำจากพี่คนหนึ่งที่น่ารัก คำว่า 'ตับ' เป็นภาษาพูด
ไม่เหมาะเอาเป็นชื่อเรื่อง คนเขียนเลยเปลี่ยนเป็น 'หน่วงใจ' แทน
แต่ไม่ขอกลับไปแก้ไขโพสที่ผ่านมานะคะ ขอลุยไปข้างหน้าเลยครับ
ส่วนคำว่าเพ้นท์เฮ้าส์ ก็ขอเปลี่ยนเป็นเซฟเฮ้าส์นะคะ เหมือนกันไม่กลับไปแก้ไขอันเก่านะคะ
แต่จะแก้สำหรับตอนต่อไป อ่านเจอแล้วไม่ต้องแปลกใจกันนะคะ
ที่แก้ไขไม่ต้องกังวลค่ะ ในหนังสือแก้ไขใหม่หมดค่ะ ขอบคุณที่ติดตามกันมาด้วยดีเสมอ
:pig4: :กอด1:
-
อะจ๊ากก คาดเดาดราม่าผิดทางแหะเรา
-
ชักจะวุ่นวายแบบพันกันยุ่งเหยิงไปหมด ใครหลอกใคร ใครแค้นใคร
-
โหย ไมมันยุ่งเหยิงอย่างนี้เล่า
-
โฮะ ซับซ้อนแท้ๆ ห่วงแต่น้องป๊อบนี่แหละ อย่าเก็บไว้คนเดียว รีบบอกพี่ร็อคนะ ไม่งั้นบานปลายแน่
พี่เต้นี่นิสัยไม่ดีเลยนะ ทำแบบนี้ก็เหมือนหักหลังเพื่อน แล้วแถมจะแก้แค้นอะไรวุ่นวายอีก
ประเด็นคืออาพนมทำแบบนั้นเหรอ แต่คนอ่านไม่เชื่อว่าจะทำนะ ใช้เซ้นส์คิดเอง ดูจากที่น้องป็อบเล่า
ขิงมีอะไรกับพี่เต้แล้วยังไงดี น่าสงสารเหมือนกันขิงก็ไม่ได้รักเขา แถมยังโดนพี่เต้หลอกอีก
เข้มข้นมากค่ะ สนุกมาก รอติดตามนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
มาม่าต่อเนื่องไปน๊าาาาาา
T^T
-
ยุ่งเหยิงๆ
-
:z6: ด็อกคิดอีเต้.. สันดานมาก!!!
แล้วมันยังแอบแซบน้องขิงของฉันอีก... ม่ายยยยยยย o9
น้องป๊อบต้องมั่นใจในตัวพี่ร็อคนะ อย่าเขวไปตามคำของอีเต้มัน
ส่วนเรื่องอาพนมไล่อีเจ๊เต้เนี่ยะ ต้องเกี่ยวพันกับเรื่องรักสามเศร้าแน่ ๆ เลย
พี่ร็อคถ้ารู้เรื่องแล้วอย่าโกรธน้องนานนะ :m5:
-
ใครเป็นคนหลอกกันแน่ ป๊อบต้องหาคำตอบน่าสงสารจัง :mew2: :mew2: :mew2:
-
เรื่องราวดูซับซ้อนมากอ่ะ
โอ้ยยย สงสารป็อป
ป็อปอย่าเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวนะ
เล่าให้พี่ร็อคหรือทั้งวงฟังเหอะจะได้หาทางช่วยกันแก้ไข
ไม่งั้นได้เครียดอยู่คนเดียวแน่ๆ
-
เกลียดเต้ว่ะ ทำไมป๊อปไม่ปรึกษาร็อคนะ
-
:เฮ้อ: เรื่องชักจะยุ่งใหญ่แล้ว
สงสารป๊อป ระแวงใครระแวงได้ แต่อย่าระแวงพี่ร็อคเลย
บวกเป็ด
:กอด1: :pig4:
-
:ling2: เรื่องราวววววววว ในตอนนี้ กำลังหน่วงใจเหมือนชื่อเรื่องเลย
-
:really2: ปวดหัวแทนจริงๆ เลย
-
เรื่องมันซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆแล้วอ่ะ...
-
สงสารก็แต่น้องป๊อป ไม่รู้เรื่องอะไร แต่น่าจะเป็นคนที่ซวยที่สุด
-
:mew2:เรื่องราวชักซับซ้อน หวังว่าพี่ร็อคจะไม่หลอกใช้น้องป๊อบนะ
-
เรื่องราวชักไปกันใหญ่
มันมีอะไรมากกว่าที่คิดสิน่ะ
ป๊อปสู้ๆน่ะ รีบแก้ปัญหาให้ได้น่ะ
-
เอาล่ะสิ
มันจะเป็นยังไงต่อไปเนี๊ย
-
โอ้ยยยย ซับซ้อนจิงๆด้วย
ป๊อป ปรึกษาแม่ไม๊ เพราะยังไง คนอย่างป๊อปคงไม่เล่าความจิงทั้งหมดให้พี่ร๊อคฟัง
โอ้ยยยย มาม่าจะชามใหญ่แค่ไหนเนี่ย ไม่ชอบเลย
ขอเปนมาม่า ปนหวานได้ม้ายยยย
-
น้ำมาม่าเริ่มเข้มข้น =_=
คิดว่าป๊อบควรพูดกับพี่ร๊อคนะ
-
ตอนแรกเหมือนนายเอกจะงานเข้า ไปๆ มาๆ งานเข้าร็อคเฉย
-
เหอะๆ.... - -ดราม่าแบบ... ปลีกวิเวกสักพักใหญ่ม่ะ ปมเบ้อเร่อแถมไม่รู้ใครพูดจริงอีก คงปวดหัวน่าดู
-
ป๊อปต้องบอกพี่ร็อคนะ เรื่องที่เอาเพลงพี่ร็อคไปให้ขิงฟัง
-
มาให้กำลังใจคนแต่ง
มาม่าใกล้มายัง อิอิ
-
ดราม่าลอยมาแต่ไกล
-
จะได้ชิมมาม่าเรอะ เห๊อะ ไม่เอาอ่ะ :serius2:
-
เต้ดูร้ายกาจน่าดู น่าจะเป็นสาเหตุทำให้ร๊อกเข้าใจผิดได้
-
เต้ต้องการอะไรเนี่ย ;---;
เริ่มดราม่าแล้ว
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อน ผูกปม...โอยยยย..ปวดตับ :ling1: :ling1: :ling1: :ling3:
o13 o13 o13
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงใจ
Part..17
ผมแบกความรู้สึกหน่วงกลับเซฟเฮ้าส์
ในหัวคงวนเวียนคำพูดพี่เต้ตามหลอกหลอนสลัดยังไงก็ไม่หลุด บอกตามตรงผมเชื่อใครไม่สนิทใจเลย
ถ้าเขาใช้ผมเป็นหมากแก้แค้นอาพนม ซึ่งผมไม่รู้ข้อเท็จจริงระหว่างพี่ร็อค พี่เต้ พี่เกรย์ พี่คม
พวกเขามีปมหลังอะไรกับอาพนมนอกเหนือแย่งคุณราณีไปจากพี่ร็อค นี่เป็นสิ่งที่หน่วงหนับในใจผมขณะนี้
“กลับแล้วหรือวะ” โผล่เข้าไปพี่คมทักทันที พี่เขานั่งดูทีวีตรงโซฟาอยู่กับพี่เกรย์ดูชิวๆ กันทั้งคู่
“ครับ..” ขานรับน้ำเสียงไม่สู้ดีนักไม่คิดว่าจะเจอ ปกติพี่เขาน่าจะอยู่ในห้องแล้วนี่นาในเวลานี้
“สีหน้ามึงดูไม่ค่อยดี ไหนไอ้ร็อคบอกมึงกลับบ้าน” พี่เกรย์ถามจับน้ำเสียงเป็นห่วงจริงจัง
ผมพลอยรู้สึกผิดพานคิดไม่ดีกับพี่เขา ท่าทางดูเป็นห่วงผมไม่มีอาการอย่างที่ระแวงสักนิด
“เปล่าพี่ไม่มีอะไร พี่ร็อคอยู่ในห้องหรือครับ” รีบปฏิเสธเฉเปลี่ยนเรื่องถามถึงพี่ร็อคเสียเลย ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องถาม
“ไม่อยู่..พี่ตาลโทรให้ไปหา ไม่รู้มีเรื่องอะไรเห็นรีบร้อนออกไปก่อนมึงมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
มันไม่ได้บอกไปทำอะไร” พี่คมเป็นคนบอกผม
“เหรอครับ แล้วพวกพี่ไม่ไปด้วย” แปลกใจพี่ตาลให้พี่ร็อคไปพบมีเรื่องอะไรดึกดื่น เจาะจงเป็นพี่ร็อคด้วยเหรอ
“พวกกูนั่งคุยกันอยู่ เรียกแต่ไอ้ร็อคย้ำให้ไปคนเดียวด้วย กูไอ้เกรย์เลยแกร่วตั้งคำถามกันหลายรอบ
ปกติมีธุระก็ให้พวกกูไปด้วย หนนี้แปลกไอ้ร็อคเองก็ไม่รู้รายละเอียด กลับมาจะบอกพวกกูแค่นั้น”
พี่เกรย์เปรยแกมบ่นหลังไม่รู้รายละเอียด ที่พี่ตาลเรียกพี่ร็อคไปคุยอย่างมีลับลมคมใน
“มึงไม่ลองโทรหามันหน่อย” พี่คมแนะ
“โทรได้เหรอพี่ เขาจะไม่ว่าผมจุ้นหรือครับ”
“มึงเป็นแฟนมัน จะว่าจุ้นได้ยังไง” พี่เกรย์พูดให้คิด
“ผมเกรงเป็นการเสียมารยาท บางทีพี่เขาคุยธุระสำคัญ”
“ถ้ามันติดธุระ มันคงไม่รับสายมึงแค่นั้น” พี่คมตัดสินเสร็จสรรพ
“ครับ..ผมจะโทรดู” พูดจบไม่รอช้ากดหาพี่ร็อคตามที่เมมในเครื่อง สายว่างแต่ไม่มีคนรับ แสดงว่าพี่เขาไม่สะดวกรับสายผม
“พี่เขาไม่รับสาย” ผมแจ้งผล
“มันคงยุ่ง ไม่งั้นเห็นเบอร์มึงมันต้องรับ” พี่เกรย์ยืนยัน
“ทำไมพี่มั่นใจขนาดนั้น พวกพี่เป็นเพื่อนสนิทไม่คิดโทรถามเอง” ผมโยนบ้างแล้ว เล่นใช้ผมโทรทีตัวเองไม่ยอมโทรทั้งคู่
“กูจะโทรไปทำไม พวกกูเพื่อนไม่ใช่แฟนมัน มึงกลับมาแล้วกูเห็นว่ามึงควรโทรบอกมัน ให้รู้มึงกลับมาก็เท่านั้น
พวกกูมีอะไรต้องคุยวะป๊อป ถ้าเรื่องที่มันไปหาพี่ตาล เดี๋ยวมันก็กลับมาบอกพวกกูเอง” กรรม! ผมตามเคยที่เดาสุ่มสี่สุ่มห้า
“ขอโทษครับ ส่งไลน์ดีกว่าจะได้ไม่รบกวน” ผมเสนอวิธีพิมพ์บอกว่ากลับถึงเซฟเฮ้าส์แล้ว
เผื่อพี่เขาจะได้ไม่ต้องกังวล พี่คมพี่เกรย์ไม่คัดค้านหรือพูดอะไรอีก หลังผมใช้วิธีส่งไลน์แทน
“พี่เกรย์ครับพี่เคยรับปากเล่าเรื่องคุณพนมให้ฟัง เล่าได้ไหมพี่ร็อคไม่อยู่ ผมเองก็อยากรู้”
ถือโอกาสขอร้องพี่เกรย์ พี่เขาสบตาพี่คม พอได้รับการพยักหน้าจากเพื่อนค่อยหันมาหาผม
“มึงอยากรู้อะไร” ใจชื้นอย่างประหลาด อย่างน้อยก็มีข้อมูลที่จะไปคุยกับอาพนม ถ้าผมรู้ความเป็นมาถึงต้นสายปลายเหตุ
“พี่ร็อคกับคุณพนม รู้จักกันได้ยังไงครับ” พี่เกรย์สบตาผมนิ่ง พี่คมก็ตั้งใจรอฟังด้วยเช่นกัน
“เริ่มจากที่พวกกูรู้จักคุณพนมเลยดีกว่า มึงจะได้ไม่ต้องงง”
“ครับ” ผมรีบพยักหน้ารับเร็วปรื๋อ
“พวกกูรู้จักคุณพนมตั้งแต่สมัยยังไม่เข้าวงการ ตอนนั้นพวกเรายังเล่นดนตรีร้านพี่ตู้ คุณพนมเป็นลูกค้า
พูดให้ถูกลูกค้าประจำคนหนึ่ง แถมยังเป็นแฟนคลับวงพวกกู จนเราเริ่มรู้จักสนิทสนมนับถือเป็นพี่เป็นน้อง
ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ พวกกูยังถือว่าเขาน่าคบหามากทีเดียว นิสัยสปอร์ตเฟรนลี่สุดๆ ไปกับพวกกูได้
เพราะสนิทจนเคารพนับถือเป็นพี่น้องนี่แหละ ไอ้ร็อคมันถึงได้โกรธมากเป็นพิเศษ ไอ้ร็อคแนะนำราณีพาเปิดตัว
ก่อนพวกกูจะทำเพลงเข้าวงการไม่นาน จังหวะนั้นบริษัทพ่อไอ้ร็อคประสบปัญหา มันนำเรื่องนี้ไปปรึกษาคุณพนม
เขาพอมีกำลังเข้ามาช่วยซื้อหุ้นหนุนบริษัทให้สามารถฟื้นคืนกลับมาได้ ถือเป็นสิ่งสำคัญทำให้พวกกูมีโอกาสออกอัลบั้ม
ทั้งที่แทบไม่เหลือความหวังถ้าไม่มีทุนมาพยุงบริษัทขณะนั้น พวกกูจึงศรัทธาเรียกว่าติดหนี้บุญคุณเขาด้วยซ้ำ
พวกกูไม่รู้หรอก คุณพนมเขาไปชอบราณีตอนไหน จะว่าไปพวกกูตอนนั้นจดจ่อทำผลงานชุดแรก
เรามือใหม่จึงทุ่มเทให้งานจนไม่มีใครไปสนใจเรื่องอื่น ไอ้ร็อคมันไว้ใจคุณพนมจึงไม่ได้ระแวงเรื่องแฟนมัน
กับคนที่เคารพนับถืออย่างพี่ชาย กระทั่งไอ้เต้สะกิดให้พวกกูคิด หลังมีการประชุมก่อนโปรโมทเปิดแถลงข่าววงกู
คุณพนมแกแนะไอ้ร็อคเรื่องที่มันมีแฟน ว่าเรื่องนี้มันไม่ควรให้ตกเป็นข่าว จะทำให้กระแสไม่เป็นตามคาด
ถ้าหากมันเปิดตัวมีแฟนคบหาดูใจอยู่แล้ว ไอ้ร็อคจึงต้องทำความเข้าใจกับราณี มันกำลังจะเป็นศิลปิน
ต้องรอให้พ้นช่วงนี้เสียก่อน พอดังแล้วตอนนั้นเปิดตัวทีหลังก็ไม่น่ามีปัญหา พวกกูไม่ลำบาก
เพราะยังไม่มีใครคบเป็นตัวเป็นตนเลยรอดตัวไป
ประเด็นนี้เป็นอีกสาเหตุ ที่ไอ้เต้มันสรุปว่าคุณพนมแอบชอบราณี และพยายามกันเธอออกจากไอ้ร็อค
ตอนนั้นพวกกูไม่ได้เชื่อที่ไอ้เต้มันพูด ไอ้ร็อคก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น มันออกตัวให้คุณพนมด้วยซ้ำ ช่วงที่งานยุ่งหนัก
ไอ้ร็อคไม่มีเวลาให้ราณีเหมือนเดิม ทำให้ห่างกันพอสมควร มาวันหนึ่งราณีเป็นฝ่ายเดินเข้ามาบอกด้วยตัวเธอเอง
ขอเลิกตรงๆ บอกแค่มีคนใหม่แล้ว คนใหม่ที่ว่ามึงคงเดาออก คือคุณพนมที่เธอเปิดตัวเป็นแฟนจนพวกกูอึ้ง
ไอ้ร็อคเป็นบ้าอยู่หลายวัน มันเสียใจแต่ก็นึกโทษตัวเองที่ไม่มีเวลาให้เธอส่วนหนึ่ง
ถึงอย่างนั้นมันก็ไปเคลียร์เรื่องนี้กับคุณพนมอย่างลูกผู้ชาย แค่ต้องการรู้ว่า
ทำไมคนที่มันนับถือเป็นพี่ถึงได้แทงข้างหลังกันแบบนี้
คุณพนมไม่มีคำตอบให้แม้แต่น้อย แค่บอกว่าเขารักราณีจริงและจริงใจกับเธอ ถ้าจะให้ถอนตัวปล่อยมือจากเธอ
ต้องให้เธอเป็นคนตัดสินใจ ว่าระหว่างคุณพนมกับไอ้ร็อคราณีจะเลือกใคร ขอให้ขึ้นอยู่กับผู้หญิงแทน
คำตอบราณีเลือกคุณพนมไม่ใช่มัน ทำให้มันบ้าอยู่พักใหญ่ยังดีที่ช่วงนั้นไม่เสียหายกระทบงานจนวงล่ม
มันดันฮึดลุกขึ้นมาบ้างาน มันมั่นใจที่ราณีเลือกคุณพนมเป็นเพราะเขารวยกว่า ทำให้เธอสุขสบาย
มันตั้งใจจะทำให้เธอเสียใจที่ทิ้งมันไป ที่ผ่านมากูรู้มันไม่เคยลืมราณี กระทั่งมึงเข้ามากูเพิ่งเห็นมันกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
เริ่มเป็นไอ้ร็อคคนเดิมที่พวกกูรู้จัก”
ผมฟังพี่เกรย์เล่าถึงสาเหตุความบาดหมาง ของพี่ร็อคกับอาพนม ถือเป็นเรื่องเศร้าถ้าอาพนมฉวยโอกาสหักหลังพี่ร็อค
เป็นผมก็โกรธคนที่เราไว้ใจแย่งคนรักไปใครบ้างไม่โกรธ แต่ก็อดแปลกใจสายตาคุณราณียามเธอมองพี่ร็อค
ไม่ใช่สายตาของคนหมดรักแม้แต่น้อย ตรงข้ามเธอยังรักพี่ร็อค แต่ทำไมถึงเลือกอาพนมไม่เลือกพี่เขา
มิน่าพี่ร็อคถึงคิดว่าเธอเห็นแก่เงิน รักความสุขสบาย ข้อเท็จจริงมีแค่นี้แน่หรือ
“แล้วพี่เต้กับอาพนม เขามีปัญหาบาดหมางอะไรกันอยู่หรือเปล่า” ผมยิงคำถามเกี่ยวกับประเด็นที่ต้องการรู้
“ไอ้เต้มันจะมีปัญหาอะไร ตีโพยตีพายตามประสาเพื่อนที่รักเพื่อน มันหลงรักไอ้ร็อค
พอไอ้ร็อคโดนแบบนี้มันเดือดร้อนแทน กลายเป็นไม้เบื่อไม้เมากับคุณพนมและราณีมากกว่าพวกกูอีก
ถึงพวกกูจะไม่ชอบคุณพนม แต่ก็ยังทำงานร่วมกันได้ แต่ไอ้เต้อาการหนักกว่าไอ้ร็อคอีก
มันอ้างว่ามันเคยเตือนไอ้ร็อคแล้ว แต่ไม่เชื่อมันเอง นี่คือเหตุผลที่ไอ้เต้ได้ใกล้ชิดไอ้ร็อค
โดยไอ้ร็อคยอมให้นอนห้องเดียวกัน กูไอ้คมเข้าใจดีไอ้ร็อคต้องการตอบแทนที่ไอ้เต้จริงใจกับมัน
ถึงตอบรับความรู้สึกในแบบที่ไอ้เต้ต้องการไม่ได้ อย่างน้อยก็ทำให้เห็นมันไม่ได้รังเกียจ
ไอ้เต้มีความหวังอยู่ลึกๆ สักวันไอ้ร็อคอาจหันมองมันบ้าง เรื่องทั้งหมดก็เท่าที่กูเล่าแหละ”
ถึงตรงนี้ผมคิดว่าไม่น่ามีแค่นี้ ระหว่างพี่เต้กับอาพนมต้องมีอะไรมากกว่านี้
ไม่งั้นทำไมพี่เต้ต้องออกจากวงทั้งที่พี่เขารักพี่ร็อค คนที่รักอยู่ที่นี่ทำไมต้องยอมห่างด้วย
คาดว่าพี่เกรย์พี่คมหรือกระทั่งพี่ร็อคคงไม่รู้ตื้นลึกหนาบางแน่นอน เรื่องนี้คนที่ให้คำตอบผมได้มีเพียงอาพนมเท่านั้น
“ขอบคุณครับที่เล่าให้ฟัง” ไม่ลืมหันไปขอบคุณพี่เกรย์ที่ยอมเล่าประวัติความเป็นมา
ระหว่างพวกพี่เขากับอาพนมให้ฟังอย่างละเอียด
“ไม่เป็นไรมึงเป็นแฟนเพื่อนกู มึงควรรู้ไว้จะได้ไม่มีปัญหาถ้าราณีเข้าใกล้มัน..ฮะฮ่าๆๆ”
พี่เขาหัวเราะร่า ไม่ต่างพี่คมที่หัวเราะตาม คงขบขันที่คิดว่าผมจะหึงหน้ามืด
“ผมไม่บ้าหึงไร้สาระน่า ขอตัวอาบน้ำก่อนครับ” รีบปลีกตัวหลบเข้าห้อง ตั้งใจโทรคุยกับอาพนม
พอเข้ามาอยู่ในห้องเป็นส่วนตัว ผมโทรหาอาพนมทันที เวลานี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับตามหาความจริงอีกแล้ว
[หมายเลยที่ท่านเรียกอยู่ขณะนี้ ไม่สามารถติดต่อได้] เสียงผู้หญิงที่แสนคุ้นเคยตอบกลับมาซ้ำๆ
จนปัญญาติดต่ออาพนมในเวลานี้เสียแล้ว ไม่รู้อาติดงานอะไรถึงติดต่อไม่ได้
แม้มีเรื่องคาใจที่ต้องการคำตอบเร่งด่วน แต่พอถึงวินาทีนี้ผมต้องใจเย็นเมื่อทำอะไรไม่ได้จริงๆ
อาบน้ำเสร็จเตรียมตัวนอน ดูเวลาปาเข้าไปจะตีสองแล้วพี่ร็อคยังไม่กลับอีก ส่งข้อความทางไลน์ก็เงียบฉี่
โทรไปก็ไม่รับเป็นอะไรที่จนปัญญาแล้วเช่นกัน ตัดสินใจปิดไฟเข้านอนดีที่สุด
วันนี้ผ่านเรื่องราวมามากจนรู้สึกเพลียอยู่ไม่น้อย หัวถึงหมอนผมก็หลับเป็นตาย
หลังตัดความกังวลว้าวุ่นใจไม่ให้มันมารบกวนได้ บางครั้งคนเราก็ต้องยอมปล่อยวาง
เช่นตอนนี้เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ต้อง..’ทำใจ’
“อื้อ...อื้ออออ” ผมดิ้นรนเอาตัวรอดใหญ่โต หลังรู้สึกอึดอัดเหมือนมีรถสิบล้อทับ
พร้อมการคุกคามที่ไม่ชอบเอาเสียเลย กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่ง!!
“ทำไม..กูจูบไม่ได้” เสียงยานคางแต่ยังไม่เพี้ยน ใบหน้าคุ้นเคยในความมืด
ยังพอมองเห็นเมื่อสายตาชิน กำลังคร่อมทับเหนือร่างของผมอยู่
“พี่ร็อค..พี่กินเหล้าหรือครับ” ถามเหมือนคนโง่ กลิ่นหึ่งขนาดนี้ไม่น่าถามเลยด้วยซ้ำ แต่ผมนึกคำพูดไม่ออก
“กูไม่ได้เมา ตอนนี้กูอยากเอามึง” ทำไมพี่เขาเถื่อนชะมัด
“ไม่เอา..เมื่อเย็นผมเพิ่งให้พี่ทำ” ผลักอกแกร่งยันสุดกำลัง
“กูจะเอา หรือมึงไปให้ใครเอามา ถึงไม่ยอมกู” อะไรของเค้าวะ!
“พูดบ้าอะไรเนี่ยะ..เมาแล้วแน่ๆ พี่ไปอาบน้ำให้สบายตัวดีไหม”
พยายามโน้มน้าวให้พี่เขาเปลี่ยนความคิด ดูท่าจะเมาไม่น้อย
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“มึงทนกลิ่นผัวไม่ได้หืม หรือชอบกลิ่นไอ้เหี้ยที่เด็กกว่ากู”
“พี่พูดอะไร ผมไม่เข้าใจ” ชักโมโหแล้ว ถึงจะรู้พี่เขาเมาแต่เล่นพูดแบบนี้ผมก็เหลืออด
“หึ!..แทงใจดำสิท่า” สีหน้าแววตาขึงโกรธ จ้องผมอย่างผิดปกติ
“พี่เป็นอะไร ผมไม่เข้าใจที่พี่พูด” แทนที่จะได้คำตอบ
ร่างผมกลับถูกบีบหัวไหล่อย่างแรง พร้อมกระชากลุกด้วยแววตาแดงก่ำจ้องผมเขม็ง
“มึงมันตีหน้าซื่อเก่ง กูให้โอกาสมึงพูดใหม่ค่ำนี้มึงไปไหนมาป๊อป”
สตั๊นไปหลายวิ พี่เขาเค้นถามผมไปไหนมา ทั้งที่บอกไปแล้วอ้างกลับบ้าน แต่ตอนนี้คงไม่เชื่อผมแน่
“ผะ..ผม” เริ่มติดอ่างแล้วกู
“บอกกูมึงไปไหนมาห๊ะ!” ตะคอกจนเผลอสะดุ้ง แถมเจ็บไหล่สุดๆเล่นบีบไม่ออมแรงเลยครับ ผมหน้านิ่วเจ็บไหล่บรรลัย
“โอ๊ย! ผมเจ็บปล่อยมือก่อน” พยายามขอร้อง แต่ไม่ได้ผล
“แค่นี้ยังน้อยไป อยากให้ปล่อยบอกกูสิ มึงไปไหนมาไอ้ป๊อป”
“ผมกลับบ้าน” เอาวะ!..ปากแข็งไว้ก่อน
“มึงมีหน้าโกหกอีก มึงไปหาชู้..ไปหาไอ้ขิงมึงทำอะไรนึกหรือกูไม่รู้ มึงต้องการอะไรจากกูป๊อป
มึงเอาเพลงกูไปให้เพื่อนมึงยังกล้าตีหน้าซื่อหืม มึงเป็นหลานไอ้พนม..มึงเข้าวงกูมาเพราะมันจัดการให้ใช่ไหม
ต้องการมาเล่นงานกูหรือไงป๊อป มึงคิดผิดเล่นกับใครไม่เล่น อยากลองดีกูงั้นหรือป๊อป
กูเคยบอกมึงแล้ว กูไม่ชอบคนทรยศหักหลักหลอกลวงปริ้นปร้อน แต่มึงก็ทำสิ่งเหล่านี้
ยอมรับกูรู้สึกดีกับมึงอย่างที่ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหน กูอาจรักมึงไปแล้วด้วยซ้ำ
แต่ดูสิ่งที่มึงทำกับกู มึงหลอกกูขโมยเพลงกู มึงรวมหัวหวังทำลายกู
ได้เลยป๊อป..เมื่อมึงเริ่มสงครามก่อน กูจะทำให้มึงลืมไม่ลง ว่าคนอย่างกูทำอะไรกับมึงได้บ้าง..ฮะฮ่าๆๆ”
ผมขนหัวลุกชู่ว!! หนาวจนเข้ากระดูกตกตะลึงพรึงเพริดไปกับคำบริภาษที่พี่ร็อคผรุสวาทให้ได้ยินเต็มสองหู
พี่เขารู้เรื่องผมไปหาไอ้ขิง กำลังเข้าใจผิดว่าผมขโมยเพลงไปให้เพื่อน พี่เขารู้ผมเป็นหลานอาพนมยุ่งล่ะสิ
“พี่ร็อคอย่า..อย่าครับ..อย่าทำผม” แหกปากร้องลั่นหลังเสื้อผ้าที่ใส่ถูกฉีกกระชากขาดสะบั้นไม่เป็นชิ้นดี
ร่างผมดูกระจ้อยหร่อยไปทันทีเมื่อเทียบพายุอารมณ์ที่ทะลักทะลายออกจากพี่ร็อค
เสียงผมถูกกลืนหายด้วยจูบโหดร้ายแสนทารุณ ไม่มีความอ่อนโยนนุ่มนวลเลยแม้แต่น้อย
กลิ่นคาวเลือดคลุ้งในปาก คาดว่าแตกเลือดซิบอย่างไม่ต้องสงสัย ผมพยายามดิ้นรนขัดขืนถีบยันก่อนถูกกดทับหน้าขา
ด้วยขาแกร่งทรงพลังจนเจ็บน้ำตาเล็ด ตั้งใจกัดลิ้นที่รุกล้ำเหมือนพี่เขาจะระวังอยู่ก่อน
ถึงได้รวบข้อมือผมยึดไว้ด้วยมือค้างเดียว ข้างที่เหลือบีบคางจนร้าวปานกรามแหลก
น้ำตาผมไหลพรากแล้ว เมื่อท่อนขาแกร่งที่กดทับจนอ่อนแรงเริ่มชาไปหมด หัวเข่าดันแยกขาผมถ่างกว้าง
ไม่มีการนำร่องเบิกทางไม่มีตัวช่วยไม่ใช้เจลไม่มีการเล้าโลม ที่สำคัญไม่มีความอ่อนโยนให้
พอรูดซิปกางเกงงัดอาวุธประจำกายออกมาได้ ก็ดันพรวดเข้ามาในร่างผมอย่างไม่ปราณีปราศัย
“โอ๊ยยยย!!!...” เผลอร้องลั่น พยายามดิ้นหนีแต่ไม่เป็นผล จุกแน่นเจ็บเหมือนร่างแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี
กับการใช้กำลังบังคับขืนใจอย่างไร้ความปราณี ผมไม่คิดว่าพี่ร็อคจะทำผมลง
ตอนนี้พี่เขาไม่เหลือความเอ็นดูให้ผมแม้แต่น้อย ไม่สนใจเสียงร้องของผมด้วยซ้ำ ตะครุบมืออุดปากแน่น
พร้อมโจนจ้วงกระแทกท่อนเนื้อขนาดใหญ่เข้าสู่ร่างกายผมอย่างไม่บันยะบันยัง
ลมหายใจผมอึดอัดแทบขาดใจ แต่กลับแจ่มชัดรับรู้ถึงวัตถุที่ขยับเคลื่อนรุนแรงในร่าง
ก่อนสติจะดับลงเมื่อทนเจ็บต่อไปไม่ไหวกับการเสียดสีรุนแรงจนสุดทนรับไหวจริงๆ..
“ไอ้ร็อค..มึงรุนแรงไปหรือเปล่า” เสียงคนคุยกัน
ผมปรือตาหนักอึ้งพร้อมอาการเวียนหัวปวดระบบร้าวไปทั่วร่าง โดยเฉพาะทางด้านหลัง
“หึ! น้อยไปด้วยซ้ำ” เสียงพี่ร็อคฟังดูแล้งน้ำใจสุดๆ
“แต่มึงยังไม่ได้ฟังคำอธิบายของมันเลย มึงเชื่อไอ้เต้พูดถึงกับมาลงที่ไอ้ป๊อปกูว่าไม่ยุติธรรม
มึงนัดเคลียร์กับไอ้เต้โดยมีพี่ตาลติดต่อเมื่อคืน มึงก็ได้คำตอบชัดแจ้งหมดแล้วหรือร็อค”
พี่เกรย์ดูท่าไม่พอใจอยู่พอสมควร ผมเริ่มมองเห็นแล้วประตูเปิดแง้ม
ทำให้เห็นพวกพี่เขากำลังเถียงตรงโซฟา ห่างประตูห้องออกไปไม่ไกลมากนัก
“หนนี้กูเชื่อมันวะ กูเสียใจเรื่องราณีมันเคยเตือนกูกลับมองข้ามความหวังดีของมันไป
ดันไว้ใจไอ้พนมผลเป็นยังไงพวกมึงก็เห็นกันแล้วนี่ เพลงของพวกเราไอ้ป๊อปมันเอาให้ไอ้ขิง
ไอ้เต้รู้สึกคุ้นก็จริงแต่ค้านผู้บริหารค่ายต้นสังกัดไม่ได้ อีกอย่างมันกำลังลำบากไม่มีที่ยืน
เพราะไอ้พนมบังคับมันให้ออกจากวงเรา ไอ้เต้บอกไอ้พนมใช้เงินฟาดหัวมันสิบล้าน
มันพลาดที่เสียพนันบอลไม่ให้พวกเรารู้ว่ามันแอบเล่น ไอ้พนมอยู่เบื้องหลังเพราะคิดกำจัดไอ้เต้ไป
จึงฉวยโอกาสนี้ยื่นเงื่อนไขบีบไอ้เต้ออกจากวงแล้วยัดหลานแท้ๆ คือไอ้ป๊อปให้เข้ามาแทน
หวังมาทำลายกูไงเกรย์ มึงตาสว่างเสียที อย่าให้ความใสซื่อจอมปลอมของไอ้ป๊อปมันหลอกมึงได้”
ผมนิ่งฟังอย่างร้าวรานใจกับเรื่องราวที่ผมไม่ได้มีส่วนแม้แต่น้อย แต่ตกเป็นจำเลยให้พี่ร็อคหมายหัวไปเรียบร้อย
“คุณพนมจงเกลียดจงชังไอ้เต้กับมึงทำไม ในเมื่อราณีก็อยู่กินมาหลายปีแล้วนี่หว่า”
พี่เกรย์ยังไม่ลดละความพยายามโต้แย้งคำพูดพี่ร็อค
“ไอ้เต้มันบอกกูตลอดเวลาราณีไม่เคยลืมกู เธอยังรักคิดถึงกูเสมอ ไอ้พนมมันรู้เรื่องนี้มาโดยตลอด
มันระแวงกลัวกูเอาเธอคืน ไอ้เต้บอกกูว่าราณีเคยระบายความรู้สึกของเธอให้มันฟัง
มันถึงรู้เธอไม่เคยหมดรักกูเลย ส่วนเรื่องที่เธอต้องฝืนใจไปอยู่กินกับไอ้พนมเพราะมันใช้วิธีสกปรก
ทำให้เธอตกเป็นของมันจนไม่กล้าสู้หน้ากูอีก ไอ้พนมมันขู่จะเอาภาพลับของเธอประจานหากเธอเลือกกู
ซ้ำเธอยังกลัวฉุดกูลงต่ำ จึงยอมฝืนใจเลือกอยู่กับมันเพื่อให้กูเดินไปข้างหน้าได้
ไอ้เต้มันทนเห็นพฤติกรรมชั่วช้าไอ้พนมไม่ไหว จึงรับปากเธอมันจะหาหนทางให้กูกับเธอปรับความเข้าใจกัน
มันเองก็ทนเห็นกูอยู่โดยไม่มีหัวใจไม่ได้ ต่อให้มันรักกูแต่เห็นกูเป็นแบบนี้ มันยินดีให้กูมีความสุข
เรื่องนี้รู้ถึงหูไอ้พนมมันจึงวางแผนกำจัดไอ้เต้ ยัดเยียดไอ้ป๊อปให้เข้ามาเป็นตัวบ่อนทำลายกูแทน
มันต้องการถือไพ่เหนือกว่า ตอนนี้มันทำสำเร็จเพราะกูเผลอคบกับหลานมันจนได้เสีย
เรื่องนี้กลายเป็นข่าวดังทันทีถ้าหากมันหยิบมาเป็นประเด็นล่ะก็
มึงเข้าใจหรือยังไอ้ป๊อปมีจุดประสงค์อะไรที่เข้ามาอยู่ในวงพวกเรา”
“กูยังไม่เก็ท ไอ้พนมมันรู้ได้ยังไงว่ามึงจะเล่นด้วยกับหลานของมัน
เรื่องนี้มีแต่พวกเราที่รู้ไม่ใช่หรือวะ พี่คมเป็นคนยิงคำถามเสียเอง
“ทีแรกกูก็คิดแบบมึง หลังฟังเหตุผลไอ้เต้มันบอกกูไอ้ป๊อปเป็นเด็กที่ฮอตในหมู่ผู้ชาย
มีแต่คนรุมจีบแม้แต่ไอ้ขิงก็หลงรักมัน พวกมันเล่นละครตบตาเรา ไอ้พนมมั่นใจว่าไอ้ป๊อปถ้าได้ใกล้ชิดกู
คงทำให้กูหวั่นไหวไม่ยาก เพราะกูยังไม่มีใคร พวกมึงเองก็รู้สึกกับมันนี่ ทำไมต้องถามกูวะคม
มึงกับไอ้เกรย์ยังแข่งกันจีบมันอยู่เลย คุณสมบัติข้อนี้ของหลานมัน ไอ้เหี้ยนั้นมันมองเห็นตั้งแต่แรก
หรืออีกนัยมันกับไอ้ป๊อปรวมหัวกันจับกูแต่แรก ไอ้เต้มันคาดคั้นถามกูด้วย ว่าเผลอมีอะไรกับไอ้ป๊อปหรือยัง
มาถึงขั้นนี้กูเลยไม่คิดปิดบังมัน ไอ้เต้ถึงได้กล้าย้ำว่าตอนนี้พวกเราหลงกลไอ้พนมเต็มๆ
แต่กูจะทำให้มันรู้สึกด้วยมือกูเอง มันส่งหลานมาทำลายกูใช่ไหม กูนี่จะทำไอ้ป๊อปให้ย่อยยับคามือ
มันจะอยู่ก็ต้องอยู่อย่างทรมาน ตอนนี้พวกมึงประณามการกระทำกูอีกหรือไอ้เกรย์ ไอ้คม” พี่ร็อคย้ำถามเพื่อนเสียงหนักแน่น
“ถ้าไอ้ป๊อปลงทุนทำเรื่องเหี้ยขนาดนี้ มึงจะทำอะไรก็เรื่องมึงร็อค เดิมทีมันก็ตกลงคบกับมึงแล้ว
แค่กูห่วงขืนมันเจ็บหนักจะอัดเพลงกันยังไง มึงอย่าลืมเราเหลือเวลาไม่มากต้องเข้าห้องอัด
ไอ้ป๊อปมาเจ็บใครตีกลองให้วงเราวะร็อค” พี่เกรย์ให้เหตุผล
“หึ! มึงไม่ต้องห่วง ถ้าหากมันเล่นแง่กูจะดึงไอ้เต้มาแจม ดูสิว่ามันกับไอ้พนมอามันจะรู้สึกยังไง
เชื่อกูเถอะไอ้ป๊อปไม่ยอมให้ไอ้เต้ได้เหยียบเข้ามาที่นี่หรอก” พี่ร็อคพูดอย่างมั่นใจในความคิดตัวเอง
ว่าผมคงไม่ยอมให้พี่เต้กลับมาตีกลองแน่ พี่เขาพูดไม่ผิดแม้แต่น้อย เพียงเหตุผลต่างกันอยู่
ผมต้องการตีกลองเพลงที่ผมแต่ง ไม่ต้องการให้ใครมาทำหน้าที่นี้ไม่ใช่เรื่องแก้แค้นอย่างที่พี่เขาคิด
“มันวางแผนทำลายมึง แต่กลับเอาเพลงที่มันแต่งให้มึงร้องนี่หรือ ตกลงกูงงไอ้ป๊อปกับไอ้พนมมันคิดกันยังไง”
พี่คมตั้งสมมุติฐาน ผมเองก็รอฟังว่าพี่ร็อคจะแย้งยังไง เพราะผมไม่เคยคิดเรื่องเหล่านี้
“มึงอย่าไปหลงเชื่อในสิ่งที่มันทำ มันยอมให้เพลงกูร้องลึกแล้วมันวางแผนกับอามัน
ตั้งใจทำให้กูหลงหัวปักหัวปำจนไม่ไปยุ่งกับราณีอีก สิ่งที่ไอ้ป๊อปลงทุนทำดีกับกูก็เพื่อเหตุผลนี้เข้าใจไหมคม
คนที่มันชอบคือไอ้ขิงเพื่อนมันโน้น มันสองรักกันเมื่อวานก็แอบนัดแนะไอ้ขิงไปหาถึงสถานี
ไอ้เต้บอกกูหมดว่ามันสวีทกันแค่ไหน มันมาหลอกกูอ้างกลับบ้าน มึงรู้แล้วสิหน้าซื่ออย่างไอ้ป๊อปตอแหลเก่งแค่ไหน
นับแต่นี้มันคือตัวระบายความเงี่ยนให้กูเท่านั้น กูจะทำให้มันกับไอ้พนมอกแตกตายไปเลย
อยากเสนอหลานมาให้กูดีนัก กูก็จะสนองให้ถึงใจ ไอ้ป๊อปเป็นได้แค่ตัวแก้เงี่ยนให้กูไว้ระบาย
ดีเสียอีกกูจะได้ไม่ต้องสาวว่าวให้เมื่อยมือ” ผมกลั้นเสียงสะอื้นไว้สุดกำลัง
หลังฟังประโยคบีบเค้นหัวใจจนแตกสลายแทบไม่เชื่อหูว่าจะได้ยินหลุดออกจากปากพี่ร็อค
นี่คือเหตุผลที่พี่เขาทำกับผมเมื่อคืน เพราะแบบนี้ไงถึงไม่สงสารผมเลย
น้ำตาไหลสั่นสะท้านร้องไห้หนักโดยไม่ยอมให้เสียงหลุดรอด นี่หรือไอดอลที่ผมรักหมดหัวใจ
นี่คือคนที่ผมคิดว่ารักเขามาก และเขาเองก็รักผมเช่นกัน..ตอนนี้ผมกลับเห็นแค่คนที่ต้องการแก้แค้น
โดยใช้ผมเป็นเครื่องมือ ไม่ต้องรอให้เขาลงมือหรอก เพียงคำพูดไม่กี่ประโยคผมก็แทบขาดใจแล้วด้วยซ้ำ
ยิ่งคิดยิ่งน้ำตาไหลอย่างไม่สามารถห้ามไว้ได้ ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องระยำตำบอนนี้ด้วยนะ
ผมผิดอะไรหรือครับ ทั้งที่ต้นสายปลายเหตุผมไม่เคยรู้มาก่อนด้วยซ้ำ..?
ดราม่าเริ่มจะร้อนแรง และจะหนักหน่วงขึ้นอีกเรื่อยๆ
ช่วงนี้คอยเป็นกำลังใจให้น้องป๊อปของเราด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะที่ติดตามกันด้วยดีเสมอมา
:L1: :กอด1: :3123:
-
แอบซึมตอนท้ายเลย พระเอกงี่เง่าได้ใจวัยรุ่นไปเลย
-
:hao5: ป๊อบผิดนะที่โกหก ร็อคก้อโหดเกิ๊น อยากรู้ว่าถ้าป๊อบพูดความจริงร็อคจะเชื่อมั๊ย แต่ตอนนี้คงไม่อ่ะ ป๊อบเอ๊ยหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆ :hao5: :hao5: :hao5:
-
สงสารป๊อป แต่ร็อคก็น่าจะถามป๊อปสักหน่อย
นี่แหล่ะคือการทำอะไรแล้วไม่ปรึกษากันก่อน
-
สงสารป๊อบจังเลย ร๊อคน่าจะยอมฟังเหตุผลก่อน นี่ไม่นอมฟังกันเลย ถึงจะเป็นผู้ชสยเหมือนกัน แต่ว่า ทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ ผู้ชายก็ทนไม่ได้หรอก อยากให้เรื่องดราม่าผ่านไปเร็วๆจัง ป๊อบสู้ๆนะ
-
ไอ้ร๊อค....แก๊....ไอ้เลวเอ้ยยยย!!!!
-
ไอ้สารเลวร็อคไปตายให้หนอนแดรกไป เชื่อใจไอ้เต้มากกว่าคนรักอย่างป็อปหรือความจริงร็อคไม่เคยรักป็อปแต่ที่คบก็เพื่อแก้แค้นจริงๆถ้าเป็นอย่างนั้น :z6: :z6: :beat: :z6: :beat: แล้วถ้าความจริงปรากฎขึ้นมาแล้วมาขอโทษป็อปทีหลัง ป็อปก็อย่าไปให้อภัยง่ายๆนะ
-
พี่ร็อคไม่ฟังป๊อปอธิบายเลยอ่า
ใจร้ายอ่า
:ling3:
-
บ้าให้พอเลยพี่ร๊อค แล้ววันที่ความจิงปรากฎ แล้วไม่ต้องมาง้อป๊อปนะ
เรื่องนี้ อีราณีคงมีเอี่ยวด้วยซิน
เอาเลยพี่ร๊อคเอาเลย ทำป๊อปให้เจ็บแสบ แล้วป๊อปก้ทิ้งพี่ร๊อคไปเลยนนะ
เหอะ
แม่งงงง
-
เกลียดอิเต้ เลวมากกกกกกก
สงสารน้องป๊อปไม่ได้รู้เรื่องอะไร แต่โดนอยู่คนเดียว อย่าไปให้อภัยอิพี่ร๊อคนะ หูเบานักนะ ต้องให้มันรู้สึกผิดเยอะๆ
-
:sad4: สงสารน้องจริง มาม่าสงสัยได้กินเป็นอาทิตย์แน่
-
คุณลักษ์ จะให้พระเอกของเรามาแนวโง่ๆหูเบาๆแบบนี้จริงๆเหรอ เพราะโดยปกติ
นิยายของคุณลักษ์ตัวละครจะมีไหวพริบมากกว่านี้ ถ้าจริงผิดหวังเล็กๆนะเนี่ย :mew5:
-
มันบ้ามาก!ฟังความข้างเดียวไม่คิดจะถามหรือให้ป๊อปอธิบายอะไรเลย!!
-
:z6:โมโหขออัดพี่ร็อคสักที คำพูดคนอื่นเชื่อนักกับป๊อบยังไม่ทันฟังก็ปักใจแล้ว
-
งานนี้พี่ร๊อคเป็นควายค่ะ บอกเลย
ทั้งที่ไม่สมเหตุผลขนาดนั้น ถามเรื่องนี้กะลุงตัวเองรึยัง?
หน้ามืดตามัวฝุดๆ ป๊อปอย่ายอมแพ้คนชั่วๆนะ
-
โอ้ย อกดิฉันแทบแตกเป็นเสี่ยง น้องป๊อปหลานป้า
-
ไม่รู้นะ แต่เซ้นส์บอกว่าคุณอาพนม กับราณีไม่น่าจะมีเอี่ยว มโนของเต้ล้วน ๆ
-
:ling2: นัดคุยกันแป๊บเดียว พี่ร๊อคได้เรื่องมาละเอียดยิบ ยิบไปรึเปล่าคะพี่...
-
เต้ไปก๊อปนิยายเรื่องไหนมา พล็อตพิศาลมากไปนะ
อิพี่ร็อคก็นะ เห็นหล่อสุขุมก็นึกว่าจะฉลาด
คนเราดูที่หน้าอย่างเดียวไม่ได้จริงๆด้วย
:เฮ้อ:
-
สงสารป๊อบจัง
-
:z3: :z3: :z3: :z3: โอ๊ยยยย พลิก เต้ ร้ายจิงๆ ชิงตัดหน้าาา :katai1: :katai1:
-
ไอ้พี่ร็อคแม่ง...ยังไม่ได้ถามอะไรป๊อปเลยสักคำ
อยู่ๆก็มาทำกันอย่างนี้ .... :z6: :beat:
-
เต้ คนเดียวเลย นางมโนไปถึงไหน หาทางกำจัดราณีไปจากชีวิตพี่ร๊อค กำจัดอาพนมที่พี่ร๊อคนับถือให้มองหน้ากันไม่ติด หวังว่าตัวเองจะได้พี่ร๊อคมา แต่ก็ปล่าวพี่ร๊อคไม่สน แล้วก็มากำจัดน้องป๊อปกะว่าพี่ร๊อคคงตัดทิ้งเหมือนที่เคยตัดราณี-แต่งานนี่พี่แกเก็บไว้ไม่ปล่อยซะ แล้วตัวเองจะเข้ามายังไงล่ะ ต่อรอดู นางจะเข้าป่วนยังไง ...ที่ยังไม่กล้าเดาก็เหตุที่นางออกจากวงนี่แหละ ไม่รู้จะเดายังไงดี
ปล.เพ้อๆไปตามประสาคนเมามาม่า ไม่ว่ากันนะ :mew5:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ขอตบมือให้กับการอัพนิยายติดๆกันของนักเขียนค่ะ
เพิ่งมีเวลาเข้าเล้าเปิดรีหน้าเก่าที่อ่านค้างเอาไว้ถึงตอนล่าสุด
ผลปรากฏว่าเจอตอนใหม่ 3 ตอนรวด ยาวสมใจอยากเลยย
อ่านเพลินและสนุกมากกก *แต่แอบหน่วงๆนิดนึงเน้อ*
ยังไงก็ +1 เป็ดให้ทุกตอนเหมือนเดิมค่ะ :mew1:
พูดถึงตอนก่อนหน้าที่น้องป๊อปโดนพี่ร็อคเปิดซิงทะลวงไส้ซะลึกจนเกิดรูโหว่ (รูอะไรคงเข้าใจ) :haun4:
ผลเป็นไปตามคาด นั่นคือ ป๊อปต้องนอนซมเพราะพิษไข้ไปทั้งวัน
ก็ต้องบอกว่าร็อคยังมีความรับผิดชอบพอในฐานะผู้กระทำชำเลาหนูป๊อปให้อยู่ในสภาพนี้
เป็นอันว่าอยู่ในสถานะสามีที่ดีก็แล้วกัน คอยดูแลเอาใจใส่เช็ดเนื้อเช็ดตัวแถมป้อนข้าวให้จนป๊อปหายดี
*ตบมือๆๆๆ* หนูป๊อปนี่น่าอิจฉาเน้อมีคนรู้ใจคอยอยู่ใกล้ๆทั้งวันแบบนี้
แถมยังขู่ไม่ให้ใครเข้ามาหาอีกด้วย ขนาดเกรย์กับคมเป็นเพื่อนสนิทแท้ๆร็อคยังไม่ยอมเลย
โอเค เข้าใจอยู่หรอกว่าของรักใครใครก็ต้องหวงเป็นธรรมดา ...
แต่ความลับไม่มีในโลกนะจ๊ะเด็กๆๆๆ :katai3: เพราะสุดท้ายผลก็ปรากฏออกสู่สาธารณชน
บร๊ะ!!! นั่งขำจนไม่รู้จะขำยังไงแล้ว เวลาจะพูดกันในเรื่องอย่างว่านี่ช่วยนัดแนะกันดีๆหน่อยก็ได้นะ
นี่เล่นพูดกันโจ่งแจ้งจนไม่ทันระวังว่าใครจะแอบมาได้ยินไปซะก่อน
ก็เป็นไปตามคาด ...สรุปว่าเข้าใจตรงกันทั้งสองฝ่ายแล้ว เกรย์และคมคงรู้กระจ่างชัดว่าแท้ที่จริงแล้ว
หนูป๊อปนอนซมด้วยพิษไข้เกิดจากสาเหตุอะไร โอ๊ยยยยยยยยยย ขำสุดๆๆ หนูป๊อปหน้าแดงหมดแล้วเนี่ยยย
แรกๆก็หวานกันดีอยู่หรอก เรียกว่าถ้ามดขึ้นจอได้คงเดินกันมาเป็นขบวนแล้ว
แต่ไหงตอนท้ายนี่แจ๊กพอตแตกซะได้หนอ???? มันมาตู้ทเดียวเป็นระเบิดลูกใหญ่เลยล่ะ
ก็ว่าแล้วเชียว เป็นไปอย่างที่คิดไว้ตั้งแต่อรกเลย ร็อคโดนขโมยเพลงไปจริงๆด้วย
ณ จุดนี้บอกเลยว่าจุกจนพูดไม่ออก เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของร็อคขึ้นมาทันที
กว่าเนื้อเพลง/ทำนองจะออกมาได้ในแต่ละท่อนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถึงร็อคจะเป็นคนเก่งอยู่แล้วก็เถอะ
แต่มันเทียบไม่ได้กับความทุ่มเทและพยายามของร็อคที่มีให้กับเพลง ผู้ชายปากหนัก เลยนะ
แล้วข่าวที่ต้องมารับรู้ร่วมกันแทนที่จะเป็นข่าวดีกันเป็นข่าวร้ายไปจนได้
บริษัทคู่แข่งตัดหน้าเปิดตัววงน้องใหม่พร้อมขโมยเพลงไปตู่ว่าเป็นของตัวเองแบบนี้
เป็นใครก็ต้องเสียเซลฟ์กันธรรมดา ร็อคเองก็คงโกรธมากที่โดนหักหลังแบบนี้
แต่ประเด็นที่ทุกคนจะพุ่งเป้าไปหาหนูป๊อปนี่ แหม่ อกอิแป้นจะแตกจ้า..
อยากตะโกนใส่หูร็อคดังๆซะเดี๋ยวนั้นเลยว่าเรื่องนี้หนูป๊อปไม่รู้เรื่อง *แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิดในใจเท่านั้นแหละ*
สุดท้ายตกลงจะเอาเพลง อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ มาแก้ไขสถานการณ์ไปก่อนเพราะคิดว่าแต่งใหม่ก็คงไม่ทัน
ถึงจะขโมยเพลงไปแต่ยังไงคนอ่านก็เชื่อว่าเพลงเปิดตัวของ Lucky one เพลงนี้จะดังไม่แพ้เพลงที่ถูกขโมยไปแน่ๆ
หนึ่งในนั้นมันแทนความรู้สึกของหนูป๊อปเข้าไปด้วยนี่สิ ถ้าไม่ดังก็ให้มันรู้ไป....
ส่วนเพลง ผู้ชายปากหนัก ก็ต้องบอกอีกเหมือนกันว่าไม่คิดไม่ฝันจะได้ฟังทำนองของเพลงนี้ขึ้นมาจริงๆ
มันเป็นเหมือนของขวัญชิ้นพิเศษจากนักเขียนเลยค่ะ หลังจากที่เซอร์ไพส์เพลง อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอไปแล้วรอบนึง
พอลองเปิดเข้าไปฟัง รู้สึกว่าเพลงผู้ชายปากหนักจะซอฟลงไปหน่อย ออกแนวฟังสบายๆมากกว่า
คิดว่าจะมาในทำนองซึ้งๆคลอน้ำตาแล้วซะอีก แต่มันก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบเหมือนกัน
ออกแนวประมาณว่าถึงผู้ชายคนนี้จะปากหนัก แต่ก็รักเธอสุดหัวใจไม่ต่างกัน *ฮิ้วววววววววววว* ขอหน่อยเถอะ 5555+
แต่ถ้าเทียบกับเพลง อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนี่จะเป็นไปในทางตรงกันข้ามขึ้นมาเลย
ก็คงต้องบอกนักเขียนอีกเหมือนกันว่าปัจจุบันนี้เราก็ยังเข้าไปฟังเพลงของหนูป๊อปอยู่เรื่อยๆ
เพราะฟังแล้วมันเพลินดี ยิ่งกับตอนที่หนูป๊อปโดนร็อคทำร้ายจิตใจเพลงนี้จะช่วยกระตุ้นอารมณ์ชอกช้ำได้เป็นอย่างดี
ฟังดูแล้วเหมือนเป็นคนอ่านประเภท M เลยน้อ ยิ่งอะไรที่เจ็บปวดนี่จะยิ่งชอบใจเป็นพิเศษ
*กระซิบๆๆๆ ออกตัวไว้ก่อนเลยว่าเดี๊ยนไม่ใช่มาโซฯนะฮ๊าาาา* 55555555555555
สรุปอีกรอบว่า ทั้งเพลง ผู้ชายปากหนัก และเพลง อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ
ฟังได้ไม่รู้เบื่อ เพลินหูมากเลยค่ะ เป็นของขวัญพิเศษมากจริงๆ
ยังไงก็ต้องขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะที่อุตส่าห์แต่งเพลงดีๆแบบนี้มาให้ฟังเพื่อบิ๊วอารมณ์กัน
คิดว่าใครหลายๆคนก็คงชอบไม่ต่างกัน อย่างน้อยก็ต้องเป็นเหมือนกันตรงที่ว่า
เคยเปิดไปฟังมากกว่า 2 รอบ ขอการันตีเรื่องคุณภาพเลยค่ะ *ยกนิ้วให้*
แต่ช่วงที่หนูป๊อปลงทุนไปหาขิงที่สถานีนี่ เราในฐานะคนอ่านคิดว่ามันไม่เวิร์คเลย
แน่นอนว่าป๊อปเป็นเด็กฉลาด คือไม่ได้เชื่อตามคำพูดของคนอื่นทุกเรื่องรู้สึกชื่นชมป๊อปในจุดนี้มาก
แต่บางครั้งพอป๊อปเจอปัญหาก็จะมีจุดด้อยตรงที่ไม่ชอบบอกหรือไปปรึกษาใครเลย
จะเป็นพวกที่ชอบเก็บเรื่องหนักใจมาคิดอยู่คนเดียว เหมือนป๊อปเองก็ค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูงอยู่เหมือนกัน
แต่ทั้งนี้ คนที่เรารู้สึกเกลียดมากที่สุด ขอยกให้ อิคุณเต้ นี่อันดับ 1 เลยแล้วกัน :katai1:
ดูเป็นตัวโกงเปิดเผยมากกกกกกกกก เหมือนคิดวางแผนชั่วเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
ขอฟันธงเอาไว้ ณ ที่นี้เลยว่าตัวต้นเหตุที่ขโมยเพลงร็อคไปก็คือเต้นี่แหละ เพื่อนสนิทกันแท้ๆแต่กลับมาหักหลังกันได้
แถมที่ร้ายไปกว่านั้นคือยังใส่ความคนนู้นทีคนนี้ทีให้เข้าใจผิดกันอีก คือนางต้องการอะไร????
ที่สำคัญดูเหมือนจะเกลียดป๊อปเอามากๆ ก็แหงล่ะ เล่นชอบร็อคมาข้างเดียวตลอดเลยนี่เนาะ
จะนึกอิจฉาหนูป๊อปขึ้นมาบ้างก็คงไม่แปลกใจหรอกว่าทำไม??
แถมยังกล้าขู่น้องป๊อปอีกว่าถ้าแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไปให้พวกร็อครู้จะเอาเรื่องอาพนมไปฟ้องด้วย
เออเนาะ หนูป๊อปก็อุตส่าห์คิดหนักไม่ยอมปริปากบอกใคร
ที่ไหนได้ สุดท้ายหนูป๊อปโดนตลบหลังเองซะงั้น ไอ้เต้นี่มันเชื่อถือไม่ได้เลยจริงๆ...
ประเด็นคือคนอ่านรู้สึกใจคอไม่ดีตั้งแต่ตอนที่ป๊อปกลับมาแล้วไม่เห็นร็อคนี่แหละ
เรื่องคือพี่ตาลโทรเรียกร็อคไปพบคนเดียวโดยไม่ให้เกรย์กับคมไปด้วยมันก็คงไม่ใช่เรื่องดีแล้ว
แถมนัดเจรจากับเต้อีก เออ เจริญกันพอดี ดูเหมือนร็อคจะไม่ระแคะระคายอะไรในตัวเต้เลยสักอย่าง
แล้วไอ้ตอนที่หมั่นไส้ร็อคขึ้นมาเต็มๆนี่ก็คงไม่พ้นการที่ร็อคเข้ามาทำร้ายหนูป๊อปคาเตียงนี่หรอก
โอ๊ยยยย ไม่ถามหนูป๊อปสักคำว่ามันเป็นเรื่องจริงไหม เข้ามาได้ก็เอาแต่ด่าและใส่อารมณ์อย่างเดียวเลย
ไหนบอกว่ารักป๊อปไง ถ้าคนรักกันจริงก็ต้องยอมฟังเหตุผลกันบ้างสิ ไม่ใช่เอาอารมณ์เป็นใหญ่แบบนี้
ยิ่งพอฟังเหตุผลของร็อคจบ ต้องบอกได้เลยคำเดียวว่า "โคตรไร้สาระ"
ไม่รู้ว่าร็อคหูเบาเกินไปหรือเปล่าที่ยอมเชื่อคำพูดของไอ้เต้ไปซะทุกอย่างเลย
ก็คงจะจริงที่ร็อคไม่สงสัยอะไรในตัวเต้ เพราะคงคิดว่าเต้เป็นเพื่อนสนิทที่ไว้ใจได้มาโดยตลอด
แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดป่ะ??? เรื่องในอดีตก็ใช่ว่าเต้จะช่วยเตือนร็อคไปหมดซะทุกอย่างนิ
บอกตรงๆเลยว่าในความคิดของผู้อ่านยังคงเชื่อใจในตัวอาพนมอยู่
คิดว่าอาพนมไม่น่าใช่คนแบบนั้น ที่ไล่เต้ออกจากวงมันน่าจะมีเหตุผลอะไรซ่อนอยู่ลึกกว่านี้
ที่แน่ๆไม่สามารถบอกใครได้ แต่เต้ต่างหากที่มีแผนชั่วและคิดชั่วอยู่ตลอดเวลา
ในกรณีของราณีนี่ก็เหมือนกัน คิดว่าราณีน่าจะมีส่วนรู้เห็นกับเต้ด้วยแน่นอน
เพราะไม่งั้นอยู่ๆราณีจะยอมมาเจรจายืนดีกับร็อคด้วยทำไม ดูสายตาราณีก็รู้แล้วว่ารักและหลงร็อคขนาดไหน
แต่แบบว่า...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รับไม่ได้จริงๆกับการกระทำของร็อค
นี่มันมากไปแล้วนะ ร็อคทำเกินไป!!!!!!!!!!!! :fire: :angry2:
ไม่แคร์ป๊อปบ้างเลย เอาแต่ใส่อย่างเดียวไม่ยั้ง หนูป๊อปต้องมาช้ำทั้งตัวทั้งใจแบบนี้มันไม่แฟร์เลย!!!
แค่นี้หนูป๊อปก็จะแย่อยู่แล้ว นี่ถ้าวันต่อๆไปหนูป๊อปไม่ตายคาเตียงไปเลยหรือไง
ร็อคจะแก้แค้นก็ควรแก้แค้นให้มันถูกคนสิ ไม่ใช่มาลงกับคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยแบบนี้
สงสารหนูป๊อปแบบไม่ไหวแล้ว ไหนบอกดราม่าเรียกน้ำย่อยไง นี่มันดราม่าของจริงชัดๆ :sad4: :o12:
เชื่อสิว่าหลังจากนั้นราณีต้องเข้ามามีบทบาทในชีวิตร็อคอย่างเต็มรูปแบบแน่ๆ
แล้วหนูป๊อปเราก็ต้องช้ำใจกับภาพบาดหูบาดตาของสองคนนั้น
โอ๊ยๆๆๆๆๆ นี่แค่คิดนะ ถ้ามันเป็นจริงขึ้นมาจิตใจคนอ่านจะมีภูมิต้านทานไหม??
:ling1:
-
อ่านแล้วจะร้องไห้ ป็อบช้าไปหนึ่งก้าว ไอ้เต้มันรีบชิงเล่าก่อนจะได้ดูเป็นคนถูก นิสัยมันนี่ตอแหลมาก
น่าเอาไปประหารนะ เกลียดดดดดดดดดดมากกกกกกกกกกก!!! ไม่ได้เกลียดเต้คนเดียวนะ
เกลียดร็อคด้วย ใจคอจะหน้ามืดตามัวฟังมันคนเดียวเลยหรือไง เคยคิดจะถามจะคุยก่อนมั้ย โอ๊ย อึดอัด
แล้วดูพูดออกมาแต่ละคำ หยาบคาย ใจร้ายสิ้นดี น้องป็อบจะอยู่ยังไงเนี่ยลูก กดดันขนาดนี้จะไหวมั้ย
มันน่าหนีไปให้มันหากันให้เครียดเลย ร็อคก็คงอารมณ์ทั้งรักทั้งเกลียด ปกติเป็นคนร้ายอยู่แล้ว
ถ้าคิดจะร้ายนี่น้องไม่ตายไปเลยเรอะ ป็อบเป็นคนดีเกินไปอ่ะ มาต่อเร็วๆ ได้มั้ยคะ อึดอัดมาก
ขอบคุณค่ะ
-
ดราม่าน้ำตาตกกันเลยที่เดียว
พระเอกก็ช่างร้ายกาจซะจริงตอนนี้
นายเอกก็โชคร้ายโดนกระทำซะ
ตีกลองด้วยจะไหวไหมเนี่ย
ขอร้องไห้แป้บ :mew4:
-
พี่ร็อคฟังป็อปมั่งก็ได้นะ
รู้นะว่าป็อปผิดที่โกหกและปิดบัง
แต่นี่เกินไปนะพี่
ฟังแต่ฝ่ายพี่เต้ใส่สีตีไข่แต่ฟังแฟนตัวเอง
ระวังจะมาเสียใจทีหลังเหอะ
-
เอาอีกค่ะ ขอมาม่ายิ่งกว่านี้อีกค่ะ !
:sad4:
-
สงสารน้องป๊อบ :hao5:
-
ตอนนี้ก็รู้แล้วนิ
จะคอยดูว่าป็อบจะทำยังไงต่อไป
ผิดหวังพี่ร็อคมากๆที่เชื่อเต้มากกว่าป็อบ ไม่ถามสักคำเลย
ก็เลยสงสัยว่าร็อคยังลืมคุณราณีไม่ได้ใจไหม
อีเต้ อีตอแหล ป็อบเอาให้หนักเลยนะ
อินสุดๆ
-
:hao5:
-
สงสารป๊อบ
-
:o12: :o12: สงสารน้องป๊อป
:angry2: :angry2: ควายร๊อค
:z6: :z6: อีเต้เลว
-
:hao5: :hao5: กำลังอืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สงสารป๊อบ :m15: :m15:
-
ไหง เด็กน้อยของช้านนน กลายเป็นแพะ ล่ะค้าาาาาา
เรื่องนี้พี่แกไม่คิดจะถามน้องมันเลยเหรอ โอยอยากกระโดดเตะพระเอก !!!!
-
มันอะไรเนี่ย ยุ่งกันไปหมดแล้ว
-
ช่างทำกับป็อปได้
-
ทำไมไอ้ร็อคทำงี้ว่ะ :beat: :z6:
หูเบา ฟังความข้างเดียว
น้องป๊อปสู้ๆนะ :กอด1:
พอมันรักเรามากๆก็ทิ้งแม่งเลย ไม่ต้องให้มันหาตัวเจอ :angry2:
-
น้องป๊อปสู้ๆนะ อย่ายอมแพ้ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ไรท์รีบๆลงเลยนะคะ จะรออ่านนนนนน :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ที่เป็นแบบนี้เต้เป็นคนวางแผนทั้งหมดรึป่าว มันต้องมีอะไรมากว่านี้แน่ๆ
พี่ร็อคฟังป๊อปอธิบายก่อนสิ
-
บ้า เชื่อข้างเดียว สงสารน้องงงง
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงใจ
Part..18
“ไง! ไม่คิดจะลุก กูไม่ได้ทำให้พิการ
อย่าคิดใช้วิธีสำออยให้สงสาร หน้าซื่อตาใสของมึงไม่ได้ผลกับกูแล้วป๊อป” พี่เขาเข้าห้องมาหลังมื้อเที่ยง
คงตั้งใจเข้ามาดูผมขึ้นอืดไปหรือยัง ผมไม่ตอบได้แต่นอนนิ่งตามองเพดานทำหูทวนลม..ไม่อยากมองหน้าคนใจร้าย
“กูถามอย่าเงียบ..รับไม่ได้ถูกถลกหนังหมดเปลือก แต่ไม่ต้องกลัวกูไม่คิดจะไล่มึงออกจากวง
ไม่ว่ามึงมีเจตนาเข้าวงกูมาเพราะอะไร มึงยังมีความสำคัญสมเจตนารมณ์ของมึงกับไอ้พนมแล้วป๊อป
นับแต่นี้ฐานะใหม่ของมึงสำหรับกูคือตัวระบายตัณหาพอใจไหม..กูให้เกียรติมึงมากทีเดียวที่มอบหน้าที่นี้ให้”
ทนฟังไม่ไหวคว้าหมอนมาปิดหู ผมปวดท้องสาเหตุไม่ได้ทานข้าว ตั้งแต่เช้ายันเที่ยงยังไม่มีอะไรตกท้องเลย
โรคกระเพาะกำเริบยังต้องมาทนฟังคนใจร้าย พร่ำถ้อยคำหยาบคายดูหมิ่นศักดิ์ศรีผมอีก
“ทนฟังไม่ได้ กูอยากถุยน้ำลายใส่หน้านัก อย่าดัดจริตทำหน้าบางหน่อยเลยว่ะ มึงมันแรดร่านโดนกูจัดหยกๆ
ยังวิ่งโร่ไปให้ไอ้ขิงกระแทกถึงที่ รอเช่าม่านรูดยังอดใจไม่ไหว กล้าใช้ห้องพักสถานีจัญไรโคตร
สวะอย่างพวกมึงมีหน้าแสดงอาการแบบนี้ให้กูเอียนอีกหรือป๊อป มานี่เลยสัส!!”
“โอ๊ย!..ผมเจ็บ” ร้องเพราะเจ็บจริง พี่เขาดึงหมอนออกยังกระชากตัวผมอย่างแรง
อาการปวดร้าววิ่งลิ่วตั้งแต่หลังยันบั้นท้ายน้ำตาเล็ดทีเดียว ไม่เหลือความอ่อนโยนให้ผมสักนิด
“เจ็บเหรอคนอย่างมึงเจ็บเป็น กูนึกว่าไม่รู้สึกสะดุ้งสะเทือนเสียอีก เหมือนอามึงไงรวมหัวกันหลอกกู
ทำเป็นใจดีสุดท้ายก็ลอบกัดแทงข้างหลัง มึงก็ถ่ายทอดความชั่วระยำของมันได้แนบเนียนนี่หว่า
เล่นเอากูเขว่หลงกลไปแล้วด้วย โชคดีที่ไอ้เต้ทำให้กูไหวตัวเสียก่อน
ไม่งั้นคงโดนปั่นหัวเป็นตัวตลกให้พวกมึงหัวเราะเยาะ รอสมน้ำหน้าใช่ไหมป๊อป!
อามึงเห็นกูเป็นแค่ไอ้โง่ ประวัติศาสตร์ไม่มีซ้ำรอยแน่ กูจะบอกให้มึงรู้เอาไว้ กูจะเป็นคนหัวเราะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีพวกมึงคืน
ไงรู้สึกดีไหม? ชอบหรือเปล่าที่นอนอ้าขาให้กูกระแทกเลือดอาบถึงกับสลบ หรือมึงแกล้งทำให้กูสงสาร
ถ้าเป็นอย่างหลังกูจะพูดให้ฟังอีกครั้ง มึงไม่มีวันได้สิ่งนั้นว่ะความสงสารของกูมีไว้ให้ตัวกูเอง..ไม่ใช่พวกมึง”
ผมอึ้ง! พูดไม่ออกครู่ใหญ่ น้อยใจสิ่งที่พรั่งพรูจากปากพี่ร็อค กว่าจะได้สติตอบโต้กลับคืน
“ทำไมพี่ไม่มีเหตุผลไม่ยอมฟังผมบ้าง ผมถูกปรักปรำโดยที่ไม่มีความผิด ทุกอย่างที่พี่โยนให้ผมรับผิดชอบ
ผมไม่เคยรู้เรื่องที่พี่ยกมาพูดไม่เคยเข้าไปมีส่วนรับรู้ยุ่งเกี่ยว พี่ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้พูดเลย
พี่ฟังแต่พี่เต้..ในขณะที่บอกผมพี่จำคำพูดตัวเองได้ไหม คนปริ้นปร้อนหลอกลวงเป็นผม
แล้วพี่ล่ะคนลืมคำพูดตัวเองเขาเรียกอะไร พี่บอกว่ารักผม เราเป็นแฟนกัน..คนรักกันทำกันแบบนี้หรือครับ
พวกเขาทำแบบเดียวกับพี่เหรอ ทำไมฟังคนอื่นแต่ไม่ยอมฟังคนที่ได้ชื่อว่าแฟน ผมยอมรับผมผิดที่โกหกพี่ว่ากลับบ้าน
แต่เพราะใครเป็นคนห้ามไม่ให้ผมไปหาไอ้ขิง ใครยื่นเงื่อนไขนี้ให้ผมไม่กล้าบอกความจริง ผมกลัวพี่ไม่ให้ไป
กลัวเราทะเลาะกัน จำต้องใช้วิธีโกหกแทน พี่เคยฟังผมบ้างไหม เคยให้ผมได้พูดหรือเปล่า..อึก..ฮือออ”
ไม่เหลือแล้วความอดกลั้นน้ำตาไว้ ผมตั้งใจไม่ร้องไห้ต่อหน้าเขา
คนใจร้าย..ผมไม่อยากให้เขาคิดว่าผมใช้น้ำตาเรียกร้องความสงสาร
ตอนนี้มันสุดทนจริงๆ อาการเจ็บร้าวทั่วร่างไม่ได้ครึ่งเศษเสี้ยวของความเจ็บที่อยู่ในอกซ้าย
ผมไม่สามารถอธิบายได้มันรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหน ถึงขั้นจะตายเลยหรือเปล่าผมไม่รู้ เพียงแต่ความเจ็บนี้มันทรมาน
มากกว่าบาดแผลภายนอกที่ผมได้รับ ผมไม่เคยทรมานแบบนี้ ผมกำลังจะหมดแรง
“หึ! ร้องไห้บีบน้ำตาเนียนสัส! เมื่อมึงเรียกร้องขอโอกาส เอาสิเล่ามากูจะฟัง น้ำหนักที่มึงใช้หักล้างกูยอมฟัง
แต่ถ้าไม่สมเหตุสมผลรู้ใช่ไหมจะเป็นยังไง ถ้าสิ่งที่มึงพูดแก้ต่างไม่ได้ มึงต้องยอมเป็นเบี้ยล่างชดใช้ให้กู”
“ชดใช้อะไร ผมไม่ได้ทำอะไรผิด” ผมรีบเถียงทันควัน
“ถ้ามึงมั่นใจไม่ได้ทำผิด ทำไมไม่กล้ารับปากหืม หรือเพราะมึงมันวัวสันหลังหวะ
ถึงไม่กล้ารับคำท้ากู” พี่เขาต้องการอะไรกันแน่
“ถ้าใจพี่มีอคติต่อให้ผมพูดความจริง แน่ใจได้ยังไงว่าพี่จะเชื่อผม”
ผมรีบแย้งหลังสังเกตแววตาพี่ร็อค ผมรู้สึกพี่เขากำลังวางกับดักล่อ
“แล้วมึงมีเหตุผลที่ดีหรือเปล่า ถ้ามีหลักฐานมีเหตุผลตอบคำถามกูได้น่าเชื่อถือ
กูไม่ใช่คนไร้เหตุผลที่จะตัดสินมึงอย่างไร้ความยุติธรรมป๊อป กูยอมรับเมื่อคืนกูตัดสินมึงเร็วไปหน่อย
เพราะหลักฐานมัดตัวมึงแน่นหนา กูโกรธคนที่ได้ชื่อแฟนกูทรยศหักหลักสวมเขา เป็นใครไม่โกรธหืม
กูท้าพวกถือศีลมีตบะเจอแบบกูเข้า มีหวังตบะแตกตั้งแต่วินาทีที่มันรู้แล้วป๊อป กูจะไม่พูดเรื่องเมื่อคืนอีก
มึงขอโอกาสใช่ไหมมาพิสูจน์กัน มึงยอมรับเงื่อนไขกูไหมล่ะป๊อป ถ้าเรื่องที่มึงพูดไม่เป็นความจริง
มึงจะยอมเป็นเบี้ยล่างตามใจกูพิสูจน์ให้กูเห็น..ว่ามึงไม่ได้เข้าวงมา เพราะอามึงเป็นคนวางแผน”
“ผมมีทางเลือกอื่นไหม” พยายามต่อรองแอบเสียวสันหลังเงื่อนไขที่ฟังดูแล้ว
ไม่น่าจะแค่ต้องการให้ผมพิสูจน์ตัวเองเท่านั้น
“หึหึ! ทางเลือกไม่มีให้ ใช่ความอดทนใช้ใจมึงแสดงให้กูรู้ว่ามึงรักกูจริง ปรารถนาดีกับกูไม่มีผลประโยชน์แอบแฝง”
ฟังแบบนี้ไม่เหลือหนทางใดแล้ว ที่จริงการแสดงจุดยืนโดยใช้ความจริงใจพิสูจน์ถือว่าสมเหตุสมผล
ในเมื่อผมไม่ได้ทำสิ่งที่กำลังถูกใส่ความ พี่ร็อคก็ต้องได้รู้เข้าสักวัน ถ้าผมจะรับเงื่อนไขนี้ก็สมควรแล้ว
ผมยังมีโอกาสถ้าเล่าความจริงให้พี่เขาฟังตามที่มีข้อมูล บางทีผมอาจไม่ต้องพิสูจน์อะไรอีกเลย ผมมีโอกาสถึงสองครั้งนี่นา
“ตกลง..แต่เงื่อนไขเริ่ม..ก็ต่อเมื่อพี่ฟังผมพูดความจริงก่อนใช่ไหม” ผมขอคำยืนยันให้มั่นใจอีกครั้ง
“คนอย่างกูไม่เคยผิดคำพูดใครก่อน กูบอกมึงแล้วถ้าเรื่องที่มึงพูดมีเหตุผลหักล้างได้
กูจะพิจารณาเอง..กูไม่ได้โง่แดกหญ้าแทนข้าว” สายตากร้าวกระด้างขมึงทึงหลังพูดจบ
ใบหน้าคมเข้มที่ผมนึกชื่นชมนักหนาว่าดูดีเท่หล่อ ตอนนี้ผมกลับหวาดกลัวอย่างไร้เหตุผล
“ครับ” ได้แต่ขานรับเสียงอ่อย
“เล่ามา” พี่เขายอมนั่งห้อยขาบนเตียง จ้องไม่วางตายอมปล่อยผมเป็นอิสระ แม้จะไม่นุ่มนวลแต่ก็ไม่ถึงกับกระแทกกระทั้น
อย่างน้อยเริ่มผ่อนปรนอ่อนลงให้บ้างแล้ว แม้สายตาจะยังแข็ง แต่ผมแอบเข้าข้างตัวเอง พี่เขาต้องมีเยื่อใยกับผมไม่มากก็น้อยล่ะ
“ผมไม่รู้พี่ได้ข้อมูลจากพี่เต้มาแบบไหน พี่นัดเจอพี่เต้ยังไง ผมพูดเฉพาะในส่วนที่ผมรู้มา”
เกริ่นนำไปก่อน เพื่อดูท่าทีพี่เขาด้วย
“หึ!..มึงไม่จำเป็นต้องรู้ กูไปเจอไอ้เต้ได้ยังไง มันกับกูเราเป็นเพื่อนกันมานานผ่านอะไรมากันเยอะ
ที่สำคัญมันรักหวังดีกับกูมาตลอด ผิดที่กูตอบรับความรู้สึกมันไม่ได้ มึงเสียอีกที่กูไม่ลังเล
ไอ้เต้มันเคยขอกูหลายครั้ง กูไม่เคยแม้แต่จะให้มันจับของกูด้วยซ้ำ ถึงมันจะเป็นเพื่อน
กูตะขิดตะขวงใจรู้สึกเอียนรับไม่ได้ แค่นึกภาพมันอมของกูยังทนไม่ไหว ความดีของมันกูปฏิเสธไม่ลง
มันห่วงใยกูโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน พอไหมกับความไว้วางใจที่กูจะเชื่อถือมันหืม”
พี่ร็อคพูดแบบนี้ เท่ากับว่าเทน้ำหนักให้พี่เต้ไปเกินครึ่ง ผมยังมีหวังทำให้พี่เขาเชื่อได้หรือ
รู้สึกห่อเหี่ยวหมดความมั่นใจไปไม่น้อยได้แต่ปลอบตัวเองยังพอมีโอกาส
ไม่ลองคงไม่รู้บางทีความจริงที่พูดพี่เขาอาจเชื่อผม เพราะมันคือเรื่องจริงไม่ได้แต่ง..เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง
“ครับพี่..” จำต้องยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนที่เหนียวแน่น
“มึงเล่ามา กูรอฟังมึงมีอะไรแก้ตัว” กลายเป็นเรื่องแก้ตัวเสียแล้ว เอาเถอะแก้ตัวก็แก้ตัว
“เรื่องอาพนมผมไม่เคยรู้มาก่อนอาถือหุ้นที่นี่ จริงอยู่ผมเป็นหลาน
แต่ธุรกิจที่อาทำผมไม่เคยรู้ ข้อบาดหมางของอากับพี่..ผมยิ่งไม่รู้มาก่อน”
เล่าแค่นี้ผมถึงกับชะงัก เมื่อที่ร็อคแทรกขัดขึ้นมา
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูมึงเป็นหลานไอ้พนม”
อึ้ง! เจอคำถามนี้เข้าผมถึงกับนึกหาคำพูดแก้ต่างไม่ถูก จำต้องบอกความจริงไปตรงๆ
“ผมไม่รู้ว่าอาถือหุ้นที่นี่ จนวันที่เจออามาดูพวกเราซ้อมวงครั้งแรก ผมถึงรู้ว่าอาพนมมีหุ้นที่นี่ด้วย” นี่คือเรื่องจริง
“งั้นเหรอ..หลังจากนั้นทำไมมึงไม่บอกกู” ไล่ต้อนจนไปไม่เป็น
“เพราะพี่กับอามีปัญหากัน อีกอย่างผมยังไม่มั่นใจได้รับการยอมรับให้เข้าวงจากพวกพี่และผู้บริหารแน่หรือยัง
หรือยังคงอยู่ในขั้นตอนทดสอบ ถ้าบอกแล้วพวกพี่พากันแอนตี้ เท่ากับโอกาสของผมจบลงทันที
โดยไม่มีแม้แต่จะแสดงฝีมือ เพียงเพราะมีศักดิ์เป็นหลานของศัตรูหัวใจพี่”
“ฮะฮ่าๆ..มึงอยากเข้าวงกูมาก ถึงกับปิดบังความสัมพันธ์ของมึงกับไอ้พนม กลัวกูไม่ให้ร่วมวง..หึหึ!!”
พี่เขาหัวเราะเหมือนไม่เชื่อในเหตุผลของผม ได้แต่กำมือแน่นพอพูดความจริงก็ไม่ยอมเชื่อ
“ผมพูดเรื่องจริง เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่ตัดสิน ผมไม่ได้ต้องการแก้ตัว สิ่งที่ผมพูดมันคือเรื่องจริง”
ย้ำพร้อมจ้องตาพี่เขา ให้รู้ว่าผมไม่ได้โกหก แต่พี่เขากลับไม่สนใจ
“เรื่องเพลงมึงจะแก้ตัวยังไง ไหนบอกมาซิ” ผมหนักใจมาก เรื่องนี้ยอมรับโอกาสทำให้พี่ร็อคเชื่อติดลบ
แต่ไม่มีวิธีไหนนอกจากบอกความจริงตามที่ได้ฟังจากพวกไอ้ขิงมัน
“ผมยอมรับเปิดเดโมเพลงให้ไอ้ขิงฟัง มันแอบอัดเอาไว้ แต่ก่อนที่มันจะได้เดโมเพลง เพื่อนผมเห็นเนื้อเพลงกันมาก่อนแล้ว
ตั้งแต่วันที่ค่ายเรียกพวกมันเข้าไปเซ็นสัญญา เพลงนี้พี่เต้เป็นคนเอาให้พวกมันดู ทั้งไอ้ขิง ไอ้แต๊ก ไอ้นินพูดตรงกันว่า
พี่เต้เป็นคนแต่ง พี่เขาตั้งใจทำเป็นซิงเกิลแรกกับวงของพวกมัน แต่ก็อย่างที่รู้ท่อนฮุกแต่งไม่จบ พอไอ้ขิงเอาเดโมให้พี่เต้ฟัง
พวกเขาจึงตัดสินใจใช้เพลงตามเดโม โดยออเร้นจ์ดนตรีใหม่ พร้อมกับยื่นจดลิขสิทธิ์ก่อนวงเราจะออกซิงเกิล
จนกลายเป็นปัญหา เพื่อนผมเข้าใจว่าพี่เต้คือคนแต่งเพลงนี้ แต่พอผมยืนยันพี่เป็นคนแต่ง
พวกมันก็ย้ำว่าพี่คือคนขโมยเพลงพี่เต้ เรื่องนี้สำคัญผมจึงโกหกพี่ว่ากลับบ้าน เพราะต้องการไปเคลียร์กับเพื่อน
ถ้าบอกความจริงพี่คงไม่ยอมให้ผมไป” ผมเว้นจังหวะพูดหยุดดูปฏิกิริยาพี่ร็อค พี่เขากลั้นขำผมไหล่สั่น
อย่างกับเรื่องที่ผมพูดชวนขายหัวเราะไปเสียอย่างนั้น ผมนึกเคืองแต่ทำอะไรไม่ได้ แล้วพี่เขาก็ถามขึ้นว่า
“สรุปไอ้เต้เพื่อนกูคือหัวขโมย ไม่ใช่ไอ้ขิงเพื่อนมึง..หืม”
“ครับ” ผมพยักหน้ารับ
“คนอัดเดโมคือไอ้ขิง”
“ครับ”
“ชัดเจนขนาดนี้มึงยังมีหน้าออกรับแทน ตกลงมึงกับมันถึงขั้นไหนกันแล้วป๊อป..
มึงจะให้กูเชื่อไอ้เต้ขโมยเพลงกูเนี่ยะนะ..ทั้งที่กูรู้จักมัน 7 ปี”
“แต่พี่เต้ก็รู้เนื้อเพลงที่พี่แต่งนี่ ทำไมจะขโมยไม่ได้” เถียงคอตั้งเลย ทีผมออกตัวให้ไอ้ขิงกลับโมโห
แล้วทีพี่เขาออกตัวให้พี่เต้ดูไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด ทั้งที่ความจริงผมมั่นใจเพื่อนผมไม่ได้โกหก
ไอ้แต๊กไอ้นินนิสัยเป็นยังไงผมรู้จักพวกมันดี ต่อให้ไม่เชื่อไอ้ขิงแต่ถ้าไอ้สองคนนี้ยืนยัน
เรื่องที่มันบอกพี่เต้ให้ดูเนื้อเพลงตั้งแต่แรก ถือเป็นความจริงที่สุดแล้ว
“มึงอย่าขึ้นเสียง..กูไม่ได้โง่วิเคราะห์ไม่เป็น ไอ้เต้มันรู้เนื้อเพลงมันเองก็ยอมรับว่ามันฟังเดโมที่ได้ขิงไปเปิดก็รู้แล้ว
เป็นเพลงที่กูแต่งแน่ มันไม่มีทางเลือกในเมื่อผู้บริหารของค่ายมีมติให้ใช้เพลงนี้เปิดตัวเพื่อนมึง
มันซึ่งหนีร้อนไปพึ่งเย็นเพราะอามึงใช้แผนชั่วไล่มันไป ถึงกับไม่กล้าสู้หน้าปรึกษาพวกกูด้วยซ้ำ
ไม่ยอมติดต่อเก็บความทุกข์ไว้อยู่คนเดียว เพื่อนกูลำบากมากแค่ไหน มึงคิดสิว่ากูควรเชื่อว่าไอ้เต้
มันคือคนที่เอาเพลงกูไปออกซิงเกิล อย่างที่มึงกำลังโยนความผิดให้มัน มึงพูดแหม่บๆ เนื้อเพลงแต่งไม่จบ
แล้วยังไงมันแต่งต่อไหม มันทำอะไรได้ถ้าไม่ได้เดโมที่มึงให้ไอ้ขิงไป เพลงนี้จะมีปัญหาหรือป๊อป..
สรุปเป็นมึงกับเพื่อนหรือเป็นชู้ดี มึงถึงได้ห่วงมันนัก มิน่ามันกล้าประกาศชี้หน้ากูจะมาเอามึงคืน
เพราะมันตั้งใจทำลายกูแต่แรก ขโมยเพลงกูโดยมีมึงสมคบคิดด้วย
กูเข้าใจที่มึงสนับสนุนเพื่อนให้มีที่ยืนในวงการ ไปได้สวยเสียด้วยเปิดตัวก็ดังข้ามคืน
น่าด้านโคตรขโมยผลงานคนอื่นไปยังกล้าลอยหน้าถือไมค์ร้องเพลงอย่างไม่กระดากปาก
แค่นี้ก็รู้แล้วใครมันหน้าตัวเมียโบ้ยให้คนอื่นเป็นแพะ..ไม่แปลกที่พวกมันจะโยนใส่ไอ้เต้
เพราะไอ้เต้มันสมาชิกวงของกูเพื่อนกู ใครจะดูมีน้ำหนักเท่ามันอีก”
เจอแบบนี้ผมหมดคำพูด สิ่งที่ต้องการพูดผมพูดไปแล้ว จะให้เอาคำพูดพี่เต้มาเล่า
คงไปกันใหญ่กลายเป็นผมปรักปรำเพื่อนพี่เขาเสียเปล่าๆ ในเมื่อความจริงจะเป็นยังไง
พี่ร็อคปักใจเชื่อไปแล้วตามเหตุผลที่หยิบยกมาหักล้างคำพูดผม ซึ่งคงต้องยอมรับดันดูมีน้ำหนักฟังขึ้นกว่า
คำพูดผมเบาโหวงไปเลย เป็นผมก็เชื่อเพื่อนมากกว่าเชื่อคนอื่น ผมยังเลือกที่จะเชื่อไอ้ขิง ไอ้แต๊ก ไอ้นิน ตามที่มันเล่ามา
พี่ร็อคไม่ต่างย่อมเชื่อถือพี่เต้เช่นกัน เขาเป็นเพื่อนสนิทร่วมก่อตั้งวงมาด้วยกันจนโด่งดังอย่างที่เห็น
ย่อมน่าเชื่อมากกว่าคำพูดผมที่หยิบคำพูดเพื่อนมาหักล้าง โดยผมเองก็ไม่ได้ยินกับหูไม่ได้เห็นมากับตา
มีหรือเขาจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง
“มึงมีอะไรจะแก้ตัวอีก” พี่เขาถามด้วยท่าทางอมยิ้มสะใจที่ทำให้ผมจนคำพูดได้
ผมเงียบเลือกที่จะไม่พูดอะไรอีก เพราะมันไม่มีประโยชน์
“หึหึ! หมดคำพูดแล้ว กูบอกแล้วถ้าสามารถหาเหตุผลมาหักล้างมีน้ำหนักน่าเชื่อถือ
ชี้แจงตอบคำถามกูได้คลี่คลาย กูย่อมพิจารณาเรื่องไหนความจริงเรื่องไหนโกหกป๊อป!!”
ผมยังคงเงียบ มองพี่เขาด้วยสายตาตัดพ้อ คนที่พี่บอกรักคบหาเป็นแฟน ไม่น่าเชื่อถือเท่าคำพูดพี่เต้เลยแม้แต่น้อย
“ไม่ต้องมองกูแบบนี้ บอกแล้วใช้ไม่ได้ผลอีก กูรู้จุดประสงค์มึงกับไอ้พนมแล้ว กูจะเล่นเกมที่มันวางมา
มึงต้องยอมรับเงื่อนไขตามที่ตกลงกัน หวังว่ามึงคงไม่กลืนน้ำลายตัวเอง เป็นตัวเหี้ยเหมือนอามึงอีกคน
ถ้าคิดว่ามึงบริสุทธิ์ใจแสดงให้กูเห็นสิ พิสูจน์ให้กูดูมึงไม่ได้รู้เห็นเป็นใจไปกับไอ้พนม
เริ่มเสียตั้งแต่วันนี้เลย ลุกขึ้นอาบน้ำไปหาข้าวแดกก่อนจะปวดท้องตายห่า
อ้อ! ไม่มีอะไรเหลือให้มึงแล้ว จำได้ใช่ไหมกูสอนมึงต้มมาม่าลองหัดทำเอง แล้วลงไปซ้อมเพลงที่ห้อง
อีกสองวันต้องเข้าห้องอัดมึงคงไม่เป็นตัวถ่วง ถ้าจริงใจแสดงให้กูเห็นสิ” พูดจบพี่เขาเดินส่ายอาดๆ
ออกจากห้องไม่เหลียวหลัง ผมนั่งน้ำตาร่วงแผละเขื่อนแตกเรียบร้อย
กำมือสะอื้นฮักๆ หอบจนตัวโยนอย่างไม่คิดสะกดกลั้นอะไรไว้อีก...
หน่วงหัวใจสุดๆ กับการพูดหรือบอกอะไรคนที่เรารัก แต่เขาไม่เชื่อคำพูดเราเลย
ความรู้สึกอึดอัดทรมานอัดแน่นในอก เป็นอะไรที่พูดไม่ออก รู้แต่ตอนนี้ผมปวดใจเหลือแสน
ต้องปล่อยให้ตัวเองนั่งร้องให้สาแก่ใจทำอะไรไม่ได้ ร้องจนไม่มีน้ำตาจะไหลหยุดร้องไปเองนั่นแหละ
จำไม่ได้ว่าผมร้องไห้หนักขนาดนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ หรือไม่เคยร้องก็ไม่รู้
หลังได้สติผมรีบควานหาโทรศัพท์ ก่อนจะเจอซุกอยู่ใต้หมอน
คนแรกที่คิดถึงต้องการได้ยินเสียง เพื่อขอกำลังใจเป็นใครไปไม่ได้คือคนที่อยู่แดนไกล
คนเดียวที่ผมเชื่อไม่ว่าเวลาผ่านไปกี่ปี คนๆ นี้ไม่เคยหมดรักผมแน่นอน..’แม่’
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
[สวัสดีค่ะ..ดิฉันนาถยาเลขาท่านประธานรับสายอยู่ค่ะคุณป๊อป]
“พี่นาถ..แม่ล่ะครับ ผมอยากคุยกับแม่”
[คุณป๊อปมีธุระด่วนไหมค่ะ ท่านประธานติดประชุมให้แจ้งท่านเลยไหม..ว่าคุณป๊อปโทรมา]
พี่เขาถามด้วยน้ำเสียงดูเกรงใจผมอย่างเห็นได้ชัด ผมเสียอีกที่ไม่ควรทำให้เธอลำบากใจ
“ไม่ด่วนครับพี่นาถ ผมคิดถึงแม่รอแม่ว่างฝากพี่บอกด้วยผมโทรหาแม่นะครับ”
ผมไม่ควรเอาเรื่องทุกข์ใจไปให้แม่พลอยเป็นกังวล แม่กำลังยุ่งวุ่นวายกับงาน
ผมจะเอาเรื่องไร้สาระไปทำให้ท่านกังวลใจไม่ได้เด็ดขาด
[ได้ค่ะคุณป๊อป นาถจะแจ้งท่านประธานให้นะคะ คุณป๊อปมีอะไรอีกไหมค่ะ]
ผมคงรบกวนเวลาพี่เขาเช่นกัน คงเห็นชื่อผมจึงต้องยอมรับสายอย่างไม่มีทางเลี่ยง เพราะผมเป็นลูกแม่
“รบกวนถามเรื่องเดียวครับ” นึกขึ้นได้เรื่องอาพนม
[ได้สิค่ะ..คุณป๊อป] พี่เขาอ่อนโยนกับผมเสมอ
“พี่นาถรู้ไหมผมจะติดต่ออาพนมยังไง..ผมหมายถึงท่านรองครับ ผมโทรไปสัญญาณติดต่อไม่ได้”
ผมรีบบอกธุระทันที เกรงจะรบกวนเวลาทำงานของพี่เขาด้วย
[ตอนนี้ท่านรองแก้ปัญหาเรื่องอะไหล่อยู่ญี่ปุ่น ไม่แปลกคุณป๊อปติดต่อไม่ได้
ท่านรองงดการติดต่อจากไทยผ่านโทรศัพท์ยกเว้นอีเมลล์ที่มีเลขาคอยสกรีนก่อนรายงานตรงให้อีกทีค่ะ
คุณป๊อปมีธุระเร่งด่วนไหมค่ะ นาถจะได้ประสานให้เลย] ทุกคนต่างยุ่ง ผมกลับเห็นแก่ตัว
ถึงแม้จะทุกข์ใจแต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้กระทบวงกว้าง ให้ใครหลายคนต้องมาลำบากเหมือนผม
หากอดทนรอให้อาพนมว่างค่อยเคลียร์คงไม่เป็นอะไร ในเมื่อมาถึงขนาดนี้ คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้วล่ะครับ
“ไม่เป็นไรครับพี่นาถ รอคุณอากลับไทยดีกว่า ผมไม่รบกวนพี่นาถแล้วครับ ขอบคุณมากครับพี่”
ผมตัดบท จะได้ไม่ต้องรบกวนพี่เขาอีก
[ไม่รบกวนหรอกค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะคุณป๊อป]
“ครับ..บายครับ”
[บายค่ะ] อาการปวดท้องกำเริ่มรุนแรงหลังวางสาย ต้องกุมท้องลงไปนอนบิดตัวอย่างทรมาน
ไม่ได้การผมต้องกินยาหาอะไรรองท้องก่อน คิดได้ดังนั้นจำต้องฝืนลากสังขารซึ่งไม่อำนวยเลย
ก้าวแต่ละทีเหมือนกับจะปริแตก ต้องค่อยวางเท้าเบาๆ ไม่ให้กระเทือนข้างหลังปวดจี๊ดทุกครั้งตอนทิ้งน้ำหนักตัว
กัดฟันพาตัวเองเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำด้วยสภาพทรมานสังขาร ทั้งปวดช่องด้านหลังปวดโรคกระเพาะ
กระนั้นผมก็ยังเชื่อว่าคงไม่ถึงตาย เพราะผมยังมีลมหายใจอยู่ ไม่ได้หมดสติไร้การรับรู้ซึ่งเป็นไปได้บางทีผมก็แอบคิด
ถ้าผมไม่ต้องรับรู้อะไรอีก จะมีใครต้องเสียใจร้องไห้ให้ผมไหมนอกจากแม่ คนใจร้ายจะเศร้าไหมถ้าไม่มีผมสักคน..?
“อ้าวเฮ้ย! ไหวไหมมึง” พี่คมทักคนแรก หลังเห็นผมโผล่หัวเข้าในห้องซ้อม
ไม่แปลกที่พี่เขาจะถามแบบนั้น สภาพผมมันฟ้องซะจน..
“มือมึงไปโดนอะไรมาวะ?” พี่เกรย์พุ่งพรวดเข้ามาจับหลังมือผมที่พันผ้าก๊อตเอาไว้ ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงฉายชัด
“นั่นสิ..มือทำอะไรมา..อย่าบอก” พี่คมสำทับก่อนหันไปจ้องหน้าพี่ร็อค ที่ยืนมองอย่างไม่รู้สึกรู้สาอยู่คนเดียว
“เกี่ยวอะไรกู..เป็นรูตูดกูไม่เถียง แต่มือไม่เกี่ยวกูแน่ห่าคม พวกมึงจะเอาใจอะไรนักหนา ไม่ใช่เด็กอมมือเว้ยเฮ้ย!”
ผมสะอึกคำพูดพี่ร็อค ต้องรีบกลืนก้อนบางอย่างที่พุ่งติดบริเวณหลอดลม ข่มไม่ให้หลุดรอดออกมา
ไม่งั้นน้ำตาผมแตกอีกรอบแน่ ผมร้องมามากพอแล้ว พี่เขาพูดไม่ผิดที่ไม่ได้มีส่วนทำให้ผมเจ็บ
เพราะผมซุ่มซ่ามเองกระทั่งต้มมาม่าก็โดนน้ำร้อนกระเด็นใส่ ไม่ใช่โง่หรืออ่อนแอ แต่ผมปวดท้องมาก
ปวดตัวด้วยแรงจะจับจะทำอะไรก็ดูเงอะงะไม่ถนัดเสียเลย ผลจึงโดนน้ำร้อนกระเด็นใส่
ระหว่างพยายามตอกไข่ลงในน้ำเดือดที่ตั้งใจต้มมาม่ากิน ประทังความหิวและอาการโรคกระเพาะ
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ไม่เกี่ยวกับพี่ร็อค” รีบตัดปัญหา
“มึงห่วงมันอีก ถึงพวกกูจะเสียความรู้สึกที่ฟังจากไอ้ร็อค ยังไงกูก็อยากให้มึงเปลี่ยนความคิดเสียใหม่
ถ้ามีใจรักดนตรีช่วยมองข้ามอะไรก็แล้วแต่ ทำหน้าที่มึงเต็มความสามารถ รับปากกูได้ไหมป๊อป
ถือว่ากูขอร้องมึงก็ได้ กูพูดจริงๆ” พี่เกรย์บอกพร้อมกับจ้องตาผมนิ่ง น้ำตาผมรื้นขึ้นมาอย่างไม่สามารถห้ามได้
ถ้าไม่ติดกลัวถูกมองเรียกร้องความสงสารเข้าล่ะก็ ผมคงโผเข้าหาอ้อมแขนพี่เกรย์
ที่ผมมั่นใจพี่เขาคงปลอบประโลมให้ผมได้มีที่ซุกหลบโดยไม่คิดผลักใสแน่
แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้พี่ร็อคต้องว่าสำออย อาจหนักจนกลายเป็นบานปลายได้
ผมจึงเลือกที่จะหลบตาขานรับคำโดยพยายามไม่ให้เสียงสั่น
“ครับ..พี่”
“ขอบใจมาก ยังไงมึงเป็นน้องกู ไม่ว่าเรื่องที่ผ่านมามึงทำอะไรไว้ก็แล้วแต่
กูขอนับแต่นี้มึงวางมือช่วยเปิดใจ เป็นหนึ่งใน Lucky One
สมกับความไว้วางใจที่กูอยากเห็นมึงยืนบนเวที ในฐานะมือกลองของวง”
ให้ตายถ้าหากผมยังคงยืนตรงนี้ มีหวังร้องโฮแน่ๆ ทำไมต้องพูดอะไรสะเทือนใจบาดลึกหัวใจผมแบบนี้ด้วย
ผมอยากเป็นมากดิ้นรนมาถึงตรงนี้ใช้ความพยายามแค่ไหน พวกพี่ไม่รู้หรอกผมใจแทบขาด
พี่พูดแบบนี้กับผม ขืนผมปริปากพูดได้ร้องไห้ไม่อายใครจริงๆ ตอนนี้หัวใจอ่อนแอสุดๆ
จึงเลือกก้มหน้าไม่ให้ใครเห็น แล้วผงกหัวแทนการรับคำ น้ำตาซึมแล้วครับ
“ดีมากไอ้น้อง มึงเข้าประจำที่เลย ซ้อมเพลงกัน มือมึงไม่เป็นไรใช่ไหมป๊อป ตีกลองไหวไหมวะ?”
พี่เกรย์ยังแสดงความอารีย์กับผมไม่หยุด
“ครับ” ขานรับสั้นๆ กลัวเสียงเครือเดี๋ยวดราม่าหาว่าสำออยอีก
“งั้นเริ่มเหอะ กูใช้เสียงคีย์บอ์ดแทนกลองรอมึงอยู่ ไม่ได้อารมณ์เหมือนกลองสดเลยพับผ่า”
พี่คมเปรย ผมเลยต้องก้มงุดรีบรุดประจำที่หลังกลองชุด หยิบไม้เตรียมซ้อมเพลงที่ผมแต่ง
เพลงแรกซึ่งผมภาคภูมิใจมาก เพลงซึ่งมีความทรงจำและที่มาของแรงบันดาลใจ
ให้ผมแต่งเพลงนี้จนจบ ไม่รู้ว่าในแววตาของพี่ร็อค จะยังคงมีเงาของผมอยู่ในนั้นหรือเปล่า
หรือพี่ลบมันออกไปหมดแล้ว..ตั้งแต่เมื่อวาน..?
“เป็นอะไรป๊อป..เสียงกลองไม่มีน้ำหนักตกลงมึงไหวไม่วะ?” พี่คมเริ่มจับสังเกต
ผมปวดหลังมือตอนสะบัดข้อตีมันแปล๊บ ทำให้ลงน้ำหนักไม่เสถียรอย่างที่ควร
ผมรู้ไม่เต็มที่ แต่ก็ยังพอไปได้ไม่คิดพี่เขาจะไหวตัวรู้อีก
“ไม่มีอะไรครับ เดี๋ยวผมเพิ่มน้ำหนักหน่อย สงสัยตีเบาไปมั้งครับ ขอโทษครับพี่”
รีบแก้ตัว พี่เกรย์พี่คมต่างจ้องไม่ได้พูดอะไร พี่ร็อคหูทวนลมไม่ได้ว่าอะไรเช่นกัน ไม่แม้แต่จะหันมองผมด้วยซ้ำ
“ตึงๆ!!..โป๊ะ..แฉะ..โอ๊ะ!..เฮ้ย!..เหี้ยไรวะ!” เสียงผมตกใจเล็กน้อย แต่พี่คมสบถลั่น
หลังเพลงเล่นไปแค่ครึ่งท่อน ไม้กลองผมหลุดมือแอ่งแม่ง ตกอยู่ที่พื้น ผมไม่ได้ตั้งใจแต่มันไม่ไหว
ตอนนี้มือผมบวมจับไม่ถนัด พอลงน้ำหนักไปตามที่บอก ผลก็เป็นอย่างที่เห็น
“ไม่ธรรมดาแล้วป๊อป มือมึงเป็นอะไร” พี่เกรย์ไม่รอช้า ตั้งท่าเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่หลังกองชุด
กำลังตกตะลึงพรึงเพริดที่ทำไม้หลุดมือ
“มึงไม่ต้องยุ่ง” เสียงพี่ร็อคดูเสียอารมณ์เช่นกัน พี่เขาร้องเพลงดีๆ พานสะดุดเพราะผม
หันไปตวาดพี่เกรย์จนพี่เขาต้องถอยกลับไปยืนที่เดิม ก่อนคนตวาดจะหันขวับจ้องผมวาวโรจน์
ผมหัวหดหน้าเหลือไม่ถึงสองนิ้ว ดันเป็นต้นเหตุทำให้การซ้อมวันนี้ติดขัดมาตลอด
“ยื่นมือมา!!!” เสียงห้วนดุทำเอาสะดุ้ง พี่เขามายืนตรงหน้ากลองตวาดเสียงลั่น ใจผมหล่นกองตาตุ่ม
พะว้าพะวงหันไปขอความช่วยเหลือสบตาพี่เกรย์ พี่เขาพยักหน้าให้ทำตาม ค่อยยื่นแขนให้พี่ร็อคกล้าๆ กลัวๆ
“ไง..ไอ้เกรย์เป็นพ่อมึงหืม ถึงต้องรอมันอนุญาต” โดนจนได้
“โอ๊ย!..ผมเจ็บ” น้ำตาเล็ดพี่เขาเล่นจับมือบีบอย่างแรง
เจ็บมากเผลอแหกปากอย่างไม่ได้ต้องการจะให้ใครสงสาร เจ็บจริงครับ
“ไอ้ร็อคมึงเบาหน่อยสิวะ มันเจ็บมึงไม่เห็นหรือไง” พี่คมรีบปรามเพื่อนทันที
แต่พี่ร็อคก็หันไปตวัดหางตาใส่ จนพี่เขาพลอยหุบปากไปอีกคน
ไม่สามารถพูดอะไรได้ นอกจากส่งสายตาให้กำลังใจผมแทน
“มึงอย่าสำออยใส่เพื่อนกู แรดนักเดี๋ยวมึงโดนหนัก” อยากตะโกนเถียงใจขาด
พอเห็นแววตาโกรธจนควันออกหู ทำให้ไม่กล้าปริปาก พี่เกรย์ พี่คมยังยอมนิ่ง
ขืนผมบุ่มบ่ามมีหวังศพไม่สวย พี่เขาโกรธจริงไม่ได้แกล้งขู่
แค่ไม่รู้ผมทำไม้กลองหล่นโมโหขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าตีกลองแตกไม่บีบคอผมหักคามือหรือไง
“โอ๊ย! เบาครับ..ผมเจ็บ” รีบขอร้อง พี่เขาเล่นกระชากผ้าก๊อตที่พันมือเอาไว้อย่างไม่ปราณีปราศัย
“มึงโดนเหี้ยไรมาห๊ะ!” คราวนี้แทบลุกวิ่งไปหลบหลังพี่เกรย์ พี่คมชะมัด
ตาแดงก่ำวาวโรจน์จ้องจะฆ่าผมแล้ว จับมือผมไม่ยอมปล่อยเหมือนผมไปทำความผิดร้ายแรงมาเสียอย่างนั้น
“ผมโดนน้ำร้อนกระเด็นใส่” หลังมือแดง แถมตอนนี้มันยังพองมีน้ำใส่ขึ้นเป็นวง เป็นตุ่มน่าเกลียดบนหลังมือไปแล้ว
“แม่งเว้ย! โง่ฉิบ..มึงทำเหี้ยไรให้น้ำร้อนลวกห๊ะ!” พี่เขาหัวเสียหนักถึงกับเอามือเสยผมอย่างหงุดหงิด
แต่มืออีกข้างยังไม่ยอมปล่อยมือผมเป็นอิสระรู้สึกกลัวจนหัวหดไปแล้ว
ไม่เคยเห็นพี่ร็อคโมโหขนาดนี้ในเวลาปกติ หน้าตาขมึงทึงจนไม่อยากอยู่ใกล้
“ผมต้มมาม่า พอใส่ไข่มันก็กระเด็นมาโดน” ตอบไปกล้าๆ กลัวๆ เพราะไม่รู้จะโดนอะไรหรือเปล่า
“มึงทำอะไรได้เรื่องไหมวะ..ต้มมาม่ามึงยังเอาตัวไม่รอด” โดนอีก
“ใจเย็นหน่อยไอ้ร็อค มันเจ็บตัวเพราะมึงไม่ให้กูตักกับข้าวแบ่งไว้ไม่อย่างนั้นคงไม่เกิดเรื่อง”
พี่เกรย์ไม่ยอมนิ่งอีก กล้าฮึดต่อว่าพี่ร็อคซึ่งหน้า ผมเพิ่งรู้พี่ร็อคห้ามไม่ให้พี่เกรย์ตักกับข้าวเก็บไว้ให้ผม
เผลอมองหน้าพี่เขา อย่างเสียความรู้สึกแกมตัดพ้อ ทำไมต้องใจร้ายใจดำกับผมด้วย
“เพราะเอาใจไงถึงทำเหี้ยอะไรไม่เป็น เก่งอย่างเดียวคิดแต่เรื่องชั่ว
ใครใช้ให้มึงโดนน้ำร้อนแล้วเสือกเอาผ้าพัน..ควายเอร้ย! ไม่มีใครคอยสอนเลยหรือไง
ต้องทำยังไงเวลาโดนของร้อนห๊ะ!” นอกจากพี่เขาไม่รู้สึกผิดแล้ว ยังมีหน้ามาด่าผมอีก
กลายเป็นผมทำอะไรผิดหมด เป็นควายอีกต่างหาก ผมไม่เคยเจอใครด่าปวดตับขนาดนี้
พอโดนถึงกับหมดความอดทนน้ำตาไหลพรากเรียบร้อย เผลอสวนคำพูดพี่เขาอย่างไม่สนใจเช่นกัน
“ใช่..ผมมันควาย ไม่มีใครสอนไม่มีคนคอยบอก ไม่รู้อะไรสักอย่าง ทำอะไรไม่เป็น
จะมีใครคอยบอกผมล่ะ พ่อตายกระทั่งหน้าตายังจำไม่ได้นอกจากเห็นแค่ในรูป
แม่ทำแต่งานไม่มีเวลาเจอหน้าเลยด้วยซ้ำ ผมผิดเหรอที่ทำไม่เป็น
ผิดมากไหมที่โง่ไม่รู้ว่าโดนของร้อนต้องทำยังไง ผมไม่เคยโดนไม่รู้ต้องทำแบบไหน
รู้แค่ต้องรีบพันผ้าเพราะไม่อยากให้พี่เห็นว่าหลังมือผมแดง
ผมไม่อยากเป็นคนสำออยเรียกร้องความสงสารผมพันผ้าไว้ผิดมากใช่ไหม
เอาเลยพี่จะด่าจะเตะผมก็ได้ ผมมันไม่ดีชั่วอยู่แล้วในสายตาของพี่...ฮึก..ฮือออๆๆ”
สะบัดมือลุกพรวด ทนอยู่ให้คนใจร้ายสาดคำพูดปวดใจเหมือนผมเป็นคนไม่มีเลือดเนื้อ ไม่รู้จักเจ็บปวดไม่ไหว
“ไอ้ร็อคมึงแม่ง..เหี้ยตามไปสิวะ ถ้ามึงไม่ทำกูไปเองอย่ามาโกรธกูเชียวระยำเอร้ย
เพื่อนก็เพื่อนมึงทำเกินไป..สัส!” เสียงพี่เกรย์สบถตามหลัง ผมไม่รับรู้อะไรแล้ว
อยากไปให้พ้นจากที่นี่ จุดหมายไม่ใช่ห้องนอน ตั้งใจออกนอกบ้าน ลืมกระทั่งหยิบกระเป๋าตังค์
มีแค่โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง ผมทำอะไรก็ดูผิดไปหมด
ทำไมพี่เขาใจร้ายกับผมนัก ผมไม่ได้อยากเจ็บตัว ไม่ได้อยากโง่สำออยเสียหน่อย
แต่เล็กจนโตผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้ มาม่าที่ทำเละไม่เป็นท่าก็ยังฝืนกินทั้งเละๆ
เพื่อจะได้กินยาไม่งั้นคงปวดท้องไม่หาย พานทำอะไรไม่ได้กระทั่งลงมานั่งตีกลองซ้อมเพลงก็อย่าหวัง
ผมไม่อยากเป็นตัวถ่วงใครอีก ไม่ต้องการให้ใครสงสาร แค่ต้องการคนเข้าใจ
ต้องการคนยืนเคียงข้างในยามที่ผมมีปัญหา คนเดียวที่ผมคิดถึงตอนนี้คือ..‘ไอ้ขิง’
ทุกครั้งผมมีปัญหามีมันอยู่เคียงข้างเสมอ ถ้ามันรู้ผมเป็นแบบนี้มันไม่ปล่อยให้ผมลำบากแน่
ผมวิ่งๆๆ...ไม่รู้วิ่งออกมาไกลแค่ไหน รู้แต่ว่าอยากไปให้พ้นๆ ซึ่งไม่รู้ทำไมผมถึงอยากไปจากคนใจร้าย
รู้สึกหดหู่เสียใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงผมดัง ทำให้มีสติล้วงออกมาดู
กลับเป็นชื่อคนใจร้ายที่โทรเข้ามา ต้องการโทรมาด่าผมอีกสิท่า ผมไม่พร้อมจะได้ยินเสียงพี่เขาตอนนี้ จึงไม่รับสาย
น้ำตาผมไหลอาบแก้ม เพิ่งรู้ว่าไม่มีเงินติดตัวสักบาท คนเดียวที่ผมอยากเจอที่สุด
ไม่รอช้าตัดสายที่โทรเข้ามาไม่หยุดทิ้งทันที กดโทรหาไอ้ขิงโชคเข้าข้างสายวาง
[ว่าไงป๊อป..โทรหากูได้ด้วย] มันยังอารมณ์ดีหยอกผมอีก
“ฮึกขิง..กะ..กูอยากไปหาพวกมึง..อึก..ฮือ”
ร้องโฮเป็นเด็กไปแล้ว แค่ได้ยินเสียงมันผมก็ปล่อยโฮอย่างหยุดไม่อยู่
[ป๊อป! เป็นอะไรใครทำอะไร บอกกูมึงอยู่ที่ไหนอย่าร้องนะ ใจเย็น บอกกูตอนนี้มึงอยู่ที่ไหน]
เสียงมันดูร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด หลังได้ยินผมร้องไห้ไม่มีกั๊ก
“กูอยู่ริมถนน กูวิ่งออกมาไม่มีตังค์ติดตัว” ผมบอกมันไปตามจริง
[มึงดูสิแถวนั้นอยู่ตรงไหน] มันเตือนให้ผมมีสติ
“ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านเกม มีป้ายร้านชื่อxxx”
[โอเค..มึงเข้าไปรอกูในร้าน เดี๋ยวกูไปหาอย่าไปไหนรอกูอยู่ที่นั่นไม่ต้องไปไหนเข้าใจไหม
กูจะโทรหาเป็นระยะ ไม่ต้องกลัวถ้าเขาถามมึงก็บอกเปิดเครื่องเลย
เดี๋ยวกูไปจ่ายตังค์เข้าใจไหม] ผมใจชื้นไม่รู้จะขอบใจมันยังไงดีแล้ว
“อืม..มึงรีบมาหากูนะ” ไม่ลืมกำชับมันไป เหมือนกลัวมันหลอกไม่มาหาผมจริง
มันกำลังดังงานก็ยุ่งมากด้วย จะมาหาผมได้หรือ
[เชื่อใจกูป๊อป กูคนแรกที่ไม่ทิ้งมึง กูบอกจะไปหากูต้องไป กูกำลังไปที่รถ มึงรอกูที่ร้านเกม
วางหูก่อนกูกลัวแบตมึงหมด เดี๋ยวกูติดต่อไม่ได้ ไปรอกูที่ร้านเกม..ดูแลตัวเองดีๆ อย่าทำให้กูเป็นห่วง]
ผมน้ำตาไหลอีกแล้ว คราวนี้ไหลโดยไม่มีเสียงสะอื้น รู้สึกซาบซึ้งน้ำใจเพื่อน แบบนี้ห้ามไม่ให้ผมคบมันได้ยังไง
ผมทุกข์ใจลำบากมีแต่มันที่เป็นกังวลห่วงไม่เคยทิ้ง ต่างจากคนที่บอกรักผม กลับใจร้ายไม่เคยนึกถึงใจผมเลยสักนิด
“กูจะทำตาม กูกำลังเดินไปร้านเกม รีบมานะขิง”
[ครับ..กูรีบไปแน่ป๊อป] ผมยิ้มกับคำขานรับของมัน ‘ครับ’
มันรู้ตัวไหมว่ามันพูดสุภาพกับผม เป็นยิ้มทั้งน้ำตาที่ผมเองก็ไม่เข้าใจทำไมมันทำให้ผมยิ้มได้
อย่างน้อยผมก็มีกำลังใจเพราะเพื่อนกำลังมารับ ไม่ต้องรู้สึกโดดเดี่ยวเคว้งคว้างเหมือนตัวคนเดียวอีก
เพื่อนที่ไม่ว่าเวลาใดมันก็มีให้ผมเสมอโดยไม่มีเงื่อนไข เพื่อนที่ไม่เคยทิ้งกัน..ผมรักเพื่อนผมครับ
คราวนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะยืนอยู่ข้างเพื่อน ผมเชื่อว่าเพื่อนผมไม่ใช่คนเลวแน่
พวกไอ้ขิงไม่ได้ขโมยเพลงพี่ร็อค พี่เต้ต่างหากที่เป็นคนทำเรื่องนี่แล้วโยนความผิดไปให้คนอื่น
พี่เต้ต่างหากที่สร้างสถานการณ์ ผมจะต้องกระชากหน้ากากของพี่เขาออกมาให้ได้..คอยดู?
มาอัพอย่างเร็ว ช่วงนี้จะลงต่อเนื่องนะคะ เป็นช่วงดราม่าจัดหนัก
ขอบคุณมากๆ เพิ่งมีตอนที่ผ่านมารีพรายส์ขึ้นสามหน้า
คนเขียนนึกว่าคนอ่านไม่ชอบแนวนี้เสียอีก กระทู้เหงากว่าที่เคย
แต่ผิดคาด เพิ่งรู้ว่าหลายคนชอบปวดตับ คนเขียนก็ร้องไห้น้ำตาร่วงไปด้วย
หลังเขียนตอนนี้แล้วสะเทือนใจอย่างหนัก
เข้าใจว่าป๊อปโดดเดี่ยวมากแค่ไหน เข้าใจว่าน้องต้องรู้สึกหว้าเหว่มากแค่ไหน
ในเมื่อไม่มีใครสักคนที่พอจะพึ่งพาได้ในภาวะที่กำลังประสบอยู่
ส่วนอีพี่ร็อค จะว่าโง่ก็พอเข้าใจในมุมของพี่เขาเช่นกัน
ระหว่างเพื่อนที่คบหากันมา 7 ปี ฟันฝ่าอุปสรรคทำอะไรด้วยกันมาขนาดนี้
ที่สำคัญเพื่อนคนนี้ตลอดมาแสดงจุดยืนว่ารักและดูแลพี่เขามาโดยตลอด
มีอะไรที่จะทำให้ต้องเชื่อว่าน้องป๊อปไม่โกหก ในเมื่อหลักฐานและมูลเหตผล
ของน้องมันไร้น้ำหนักกว่าอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด บางครั้งเราไม่ใช่คนในย่อม
ตัดสินแทนความคิดของพี่เขาไม่ได้ เชื่อว่าลึกๆ แล้วพี่ร็อคเจ็บปวดไม่ต่างกัน
เพียงแต่บางทีแสดงออกว่าตัวเองเข้มแข็ง ใครจะรู้คนที่น้ำตาไหลในอกอาจเป็นพี่ร็อค
ที่ต้องพบกับการหักหลักทรยศครั้งแล้วครั้งเล่า จากคนที่ให้ใจเชื่อใจวางใจ และไว้ใจ
แต่ถึงยังไง ก็สมควรกระโดดถีบอีพี่ร็อค แม่งงงง!!!..ทำกับน้องป๊อปของช้านนนน!!!
:ling3: :z6: :z6: :z6: :ling1: :ling1: :ling1:
-
จิ้มตูด
..............................................
ถึงขิงไม่ใช่พระเอก และตอนจบพระเอกนายเอกต้องคืนดีกัน แต่ตอนนี้เชียร์ขิงค่ะ
อีพี่เต้ถ้าไม่ติดว่าเลว ก็อยากจะให้คู่ขิงอยู่ เพราะมาแนวเคะหมี แต่ความเลวมันฝังหัวไปแล้ว
-
สิ่งนี้สำหรับอิพี่ร็อค :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6:สารเลวสุดๆเพื่อนคบกันมานานแล้วยังไงคิดว่าเพื่อนจะเชื่อใจได้เสมอเหรอ น้องป็อบน่าสงสารมากๆถ้าน้องป็อปจะตัดใจก็คงจะไม่แปลกพี่ร็อคทำกับน้องขนาดนี้ ขอให้น้องลักซ์แก้แค้นอิพี่ร็อคแทนน้องป็อปด้วยเอาให้หนักเอาให้กระอักเอาให้ตายทั้งเป็น :angry2:
-
เกลียดร็อคแม่งไม่มีเหตุผลใช้แต่อารมณ์
ป๊อปโทรหาขิงเดี๋ยวไอ้หมาบ้าร็อคก็ทำร้ายอีกหรอก
-
หน่วง
-
ร็อคทำกับน้องป๊อบเกินไป ใจร้าย :fire:
-
โดดถีบหน้าพี่ร็อค!!
ไอ่พี่เลว!! ไอ่หมีควาย!
หน้าโง่ที่สุดเลยนะรู้ยัง??
:z6: :z6:
-
คือแต่แรกร็อคก้ไม่มีการลงทุนในการได้หัวใจป๊อปเลย คราวนี้ยังมาร้ายใส่อีก
คะแนนหนูติดลบไม่เคยบวกเลยลูก
ขิงค่ะยินดีด้วย ตอนนี้หนูเป็นหนึ่งในใจเดี๊ยน ให้เต็มล้าน
แค่กับคนที่เรารักเท่านั้น ที่จะต้องไม่ปวดใจเพราะเรา
ขอให้ร็อคเจ็บหนักๆเอาให้เจียนตาย
เอาให้ป๊อปไม่มองหน้าชังน้ำหน้าไปเลยยิ่งดี
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
กระโดดถีบพระเอกแม่งแม่งเลย
เหอะ ฉลาดนักไมไม่คิดมั่งวะ เชื่อเพื่อนถึงขนาดไม่ฟังนี่ไม่ไหวมั้งพี่
โว้ยยย โมโห !!!! อยากเห็นน้ำหน้าถ้ารู้ว่าเรื่องที่เพื่อนรักมันเล่าเป็นเรื่องโกหก
ผิดหวังให้บ้าไปเลย ทำตัวเองทั้งนั้น อ่านแล้วโมโหมากกกกกก ย้ากกกก !!!! >>> อินี่อินมาก
-
พี่ร็อคโหดไปป่ะคะ
แอบน้ำตาซึมตอนน้องป๊อประเบิดอารมณ์ งืมๆ คนใจร้าย
-
เข้าใจพี่ร็อคนะว่าการถูกหักหลังมันเจ็บ
และเข้าใจว่ายังไงก็ต้องเลือกเชื่อใจเพื่อนที่คบกันมานานอยู่แล้ว
แต่ที่พี่ทำกับป็อปมันเกินไปนะพี่ เกินไปมากๆจนพี่ดูเลวเลยอ่ะ
เชื่อใจป็อปมันมั่งเหอะพี่ แล้วก็สืบหาเรื่องราวมั่ง
ไม่ใช่เชื่อคนอื่นไปทั่ว ระวังเหอะขิงมันจะคาบป็อปไปกินแทน
ส่วนขิงเราว่าขิงต้องมีส่วนรู้เห็นมั่ง
ขิงดูไม่ใช่คนดีขนาดจะไม่มายุ่งเกี่ยวอะไรเลย
แต่จะไปตัดสินก็ไม่ได้ คงต้องรอดูกันต่อไป
-
อยากร้องไห้ สงสารป๊อบ มากกกก เข้าใจว่าพี่ร๊อคเกลียดอาพนมและเคยถูกหักหลังมาก่อน แต่กับป๊อบมันคนละคนกันอ่า น่าจะเชื่อใจกันบ้าง ทำเหมือนไม่รักกันเลย ฟังพี่เต้ แต่ไม่ฟังป๊อบ แบบนี้ มันน่าจะเลิกกันไป ตอนนี้อยากจะเชียร์ให้เลิกกัน บางที ขิง อาจจะดูแลป๊อบได้ดีกว่า อีกอย่างนึง ถ้าเกิดความจริงเปิดเผยขึ้นมา คนที่เสียใจที่สุดก็พี่ร๊อคนี่ล่ะ เห้อออ หน่วงใจจริงๆ
-
เจ็บทั้ง2คนๆๆๆๆๆๆ เศร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เชื่อเพื่อนมากว่าได้
แต่ไม่เชื่อใจแฟนเลย ซ้ำยังทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ เมิงจะเอาอะไรมาบอกว่ารักป๊อปว่ะ
ไม่ใช่โง่ธรรมดา นี่มันระดับพารามีเซียมแล้ว
-
รู้สึกตงิดๆใจกับอาพนมแฮะ
แกแอบชอบพี่ร็อคอยู่หรือไงกันหือ?
พี่ร็อครักใครหรือใครรักพี่ร็อคเชิงชู้สาวเป็นอันต้องมีปัญหาทุกคน (โดยมีแกมาเอี่ยวด้วย)
ราณีถูกแย่ง....พี่เต้ก็เหมือนจะรู้อะไรมา...ป๊อบก็โดนเล่นแง่เล่นงำใส่จนซวย
เป็นลูกผู้ชายก็พูดมาตรงๆเลยซี่! [/color]:m16:
-
:o12: ร้องไห้ตามป๊อปเลยยย
-
อยากจะจับพี่ร็อคถ่วงน้ำไปซะ :z6: :beat: โอ้ยยยยยยยยย นี่แหละนะใช้แต่อารมณ์ เดี๋ยวพอรู้ตัวอีกทีัทุกอย่างที่คิดไว้ก็ผิดหมดละ แล้วมานั่งสำนึกผิดทีหลัง
น้องป๊อบบบบบ มาหาเจ้มาเร็ว พอเฮียแกรู้ว่าความจริงปั๊บ เชิดใส่เลยนะลูกแม่ อย่าไปแคร์ อย่าไปสนใจจจจจจจจ
-
เฮ้อออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อยากจะไปโบกอิพี่ร็อคสักที :beat: แล้วก็โบกอิพี่เต้อีกหลายๆที :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: ให้หลายอารมณ์เสีย
เฮ้ออออออออออ แต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเองนี่นา :เฮ้อ:
ป๊อปสู้ๆนะ
เซ็งพี่ร็อคเดี๋ยวก็เชียร์พี่เกรย์ซะเลย
-
หน่วง :katai1: :katai1:
สงสารป๊อบมากตอนนี้
ป๊อบพูดอะไรก็ไม่ฟัง
ในเมื่อคนรับฟังมีอคติไปแล้ว
ตามเก็บมาหลายตอนเลย
-
เจ็บจี๊ดๆๆ
-
สมกับชื่อเรื่องจริงๆ อ่านไปปวดตับไป
-
มาให้กำลังใจก่อน
เดี๋ยวมาอ่าน
แป๊บๆๆ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
อยากอ่านต่อใจจะขาดแล้ววววววววววววววว
-
สงสารน้องป็อบ :sad11: :sad11: :sad11: :sad4: :sad4: :sad4:
-
จุดๆนี้อยากถีบจริงค่ะ ขอซักทีจะไม่ลืมเลย พูดมาแต่ละคำ บอกให้น้องพูดมาแต่เชื่อและฟังที่ไหน
เชื่อแต่เพื่อนตัวเองกับความคิดตัวเอง อารมณ์ร้าย แถมยัวขี้หึง แน่จริงก็เลิกไปดิจะมาหวงก้างทำไม
คนอื่นที่เขาต้องการมีเยอะแยะ ขนาดกับเพื่อนตัวเองยังหวงจะแย่ แล้วกับขิงพี่แกไม่อกแตกตายไปเลยเหรอ
เกลียดที่ร็อคไม่แบ่งแยก (เลิกเรียกพี่แล้วนะ เพราะเกลียด) ทำไมต้องแกล้งน้อง ต้องมาต้มมาม่ากินเอง
รู้ทั้งรู้ว่าทำไม่เป็น แต่แกก็ห่วงแหละที่จริง นึกถึงถ้าเป็นเมื่อก่อนแกคงโอ๋น่าดู
น้องป็อบตอนตะโกนเถียงนั่นน่าสงสารมาก โดดเดี่ยวจริงๆ แม่ก็ไม่มีเวลาให้ หนูต้องอยู่ด้วยตัวเองและเป็นเด็กดีด้วย
ที่พึ่งตอนนี้จะมีใครนอกจากเพื่อนจริงๆ แหละ โอย นึกถึงตอนกลับมา หรือตอนร็อคไปเจออยู่กับขิงแล้วสยองนะ
เบื่อคนหยาบคาย ใจร้าย ใจดำ เปลี่ยนพระเอกดีมะ 5555
มาต่อเร็ว เค้าปลื้มมาก พรุ่งนี้มาอีกนะคะนะ พลีสสสสส ขอบคุณค่า
-
:angry2: :angry2: กูไม่ได้โง่แดกหญ้าแทนข้าว :beat: :beat: :beat:
แกควายตัวพ่อเลยอีพี่ร๊อค
-
สงสารป๊อปมากกก...น้ำตาคลอ
ไอ้พี่ร็อคแม่ง :z6:
-
สงสารป๊อป น้ำตาคลอเลยทีเดียว :mew6:
-
:m8: สงสารน้อง
พี่ร็อคใจร้ายไปนะคะ มีมนุษย์ธรรมบ้างหรือเปล่า
-
ณ ตอนนี้ เชียร์ขิงสุดตีนค่ะ !!
อิพี่ร็อคก็กินหญ้าต่อไป เชอะ
-
:dont2: เจ็บแค้นนนนน... เคืองโกรธโทษป๊อบใย...
อีพี่ร็อคมึงทำเกินไปนะ o12
บางทีฟ้าก็เข้าข้างคนผิดเกินไป... เชื่อเถอะฮ่ะขุ่นพี่ น้องว่าทุก ๆ คนเป็นหมากของอีเต้ทั้งนั้น
อีเต้มันคงมอมยาคุณอาพนมกับยัยราณี แล้วก็บังคับให้ชีเลิกกับอีพี่ร็อค
แล้วพอมันติดหนี้พนันบอล ก็เลยคิดจะไปแบล็กเมล์คุณอาพนม
คุณอาท่านก็เลยใช้เงิน 10 ล้าน เป็นแบงค์ยี่สิบล้วน ๆ ฟาดหัวมันให้กระเด็นออกจากวง
แล้วสันดานของอีงูพิษเนี่ย ก็กัดไม่ปล่อย จ้องจะทำลายล้างทุกฝ่ายให้มอดไหม้
ฮึ่ย.. เกลียดมัน อีเต้.. อีหลกท่งจี๋!!! :pigangry2:
หลังจากความจริงทุกอย่างเปิดเผย หนูป๊อบหนูอย่ายกโทษให้อีพี่ร็อคง่าย ๆ นะ
หาผัวใหม่ไปเลยลูก ตาขิงก็ได้ ให้อีพี่ร็อคอกแตกตายไปเลย หมั่นไส้ :m16:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
พี่ร๊อคแม่งงงงง สมควรรร ป๊อปปไปเลย ไปกับขิงเลย
ให้พี่เต้กลับมายืนที่เดิมของมัน
พอจบเรื่องเลย
หนีไปเลย
แล้วให้พี่ร๊อคมารู้ความจิงทีหลัง มันจะได้เจ็บปวดอีก
เข้าใจความเจ็บปวดของการเจอการหักหลังซ้ำๆ
แต่คิดจะฟังน้องมันบ้างไม ฟังแบบไม่มีอคติอะ
แม่งงง
พรุ่งนี้จะมาม่าหนักกว่าเดิมม้ายเนี่ยยย
-
จากเหตุผลที่ผ่านมา
พี่ร็อคเชื่อใจเต้มากกว่าป็อบ
บอกตรงๆว่ารู้สึกจะเข้าข้างพี่เต้มากไป
อาจจะเป็นเพื่อนกันมานาน พี่ร็อคไม่คาดคิดมากกว่า
เลยเลือกที่จะเชื่อใจเต้ แต่พี่ร็อคมองข้ามความรักของพี่เต้ไปป่าว
ว่าความรักทำได้ทุกอย่างและนิสัยคนก็เปลี่ยนได้ทุกเมื่อ
พี่ร็อคน่าจะเอะใจตั้งแต่ที่เต้ถามแล้วนะ ว่ามีไรกับป็อบยัง ทำไมพี่ร็อคไม่เอะใจละ
เฮ้อ..พูดแล้วขัดใจพี่ร็อค ขัดใจป็อบ สุดๆ
แต่คนอ่านชอบ อิอิ
-
ฮือออ น้ำตาร่วง
สงสารน้องป๊อปมาก ชีวิตหนูนี่กรรมหนักมากลูกต้องมาเจอคนแบบอิพี่ร๊อค
อย่าให้อภัยมัน อยากจะโหวตมันออกจริงๆอิพี่ร๊อคเนี่ย
-
เซ็งพี่ร็อคขั้นสุด
ก็เข้าใจว่าต้องเชื่อเพื่อนที่คบกันมานาน
แต่แบบ โอ้ยยยยย T^T
-
อิพี่ร็อค ทำร้ายจิตใจน้องป๊อปซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหน
ถึงมาตัดสินคนอื่นด้วยวิธีนี้ :z6:
-
จ้างสักร้อยนึง หาคนไปกระโดดถีบเขาออกจากหัวพี่ร็อค จะมีใครรับงานมั้ย :fire: :fire: :fire:
แต่นู๋ป๊อปเรียกหาน้องขิงนี่มันก็ล่อเป้าไปนิดนะหนู เจ้เป็นห่วงหว่ะ :mew5:
-
โกรธพี่ร็อค ทำไมใจร้ายแบบเน้ :fire:
-
เต้เลวมาก ร็อคไม่หนักแน่นเลยว่ะ
สงสารป๊อปนะ ไม่อยากให้กลับไปเจอร็อคอีกเลยจนกว่าร็อคจะรู้ความจริง
เอาให้ใจขาดไปเลย สมน้ำหน้าอ่ะ
-
ป๊อปเลือกไปหาขิงจะเกิดเรื่องอีกรึเปล่า? ตอนนี้ร้องไห้หนักไม่แพ้ป๊อปเลย...
-
วันนี้จะมาป่า่วเอ่ย
เพราะช่วงนี้เห็นมาบ่อยๆ
-
โอมจงมาๆ นิยายจงมาวันนี้และทุกวันๆๆ
-
รออยู่นะค้าาาา วันนี้มาไหมๆ พลีสสสสส~~~
:L1: :3123: :L2:
-
มารอม่าม่า
-
มารอมารออออ
ต้มน้ำรอ กินมาม่าเลย
-
:katai1: หน่วงทั้งตับทั้งใจ เกลียจพี่ร็อควะ
ป๊อบลูกแม่ :hao5:
-
เข้ามารอซับน้ำตาคับ วันนี้มาไหม :ling1: :ling1: :katai5: :katai5:
-
ป๊อป&ร็อค...วงรักหน่วงใจ
Part..19
“หลังมือไปโดนอะไรมา”
นึกแล้วมันต้องถาม ไม่มีทางที่ไอ้ขิงมองไม่เห็น พอเจอหน้าผมสำรวจอย่างกับกลัวร่างกายผมมีส่วนไหนสึกหรอไป
ผมรู้สึกดีนะ..นึกถึงวินาทีแรกที่หน้าหล่อของมันโผล่เข้าประตูร้านเกมด้วยท่าทางตาลีตาเหลือก
สายตาของมันกวาดดูจนทั่วเพื่อจะมองหาผม
ผมเองคอยมองคนที่เปิดประตูเข้ามาในร้านทุกคน คอยลุ้นให้เป็นไอ้ขิงอย่างใจจดใจจ่อ
วินาทีสายตาเราสบกันเหมือนยกภูเขาออกจากอก ผมเข้ามานั่งร้านเกมจะสองชั่วโมงได้
ยังไม่ได้จ่ายค่าชั่วโมงเจ้าของร้านเลย ถ้าไอ้ขิงไม่ได้มาล่ะก็..ซวยแน่!!!
ที่กังวลไม่ใช่อะไรโทรศัพท์ดันแบตหมด อย่างที่ไอ้ขิงมันสันนิฐานไว้ไม่ผิด ลืมชาร์ตตั้งแต่คืนวานหลังเจอพวกมันก็มรสุมเข้า
สายคนใจร้ายกระหน่ำโทรมาไม่หยุด มิสคอลสามสี่สิบสายก่อนแบตจะหมด ผมไม่กล้ารับพูดให้ถูกไม่อยากรับสายพี่ร็อค
คงไม่มีอะไรหรอกตามจิกเรียกกลับไปฟังคำบริภาษหยาบคายมากกว่า
พี่เขาคงโกรธที่ผมวิ่งออกมาแบบนั้น คงหัวเสียเพราะกลัวเพลงจะไม่ได้เข้าห้องอัด ผมไม่คิดจะละทิ้งภาระไว้หรอก
ยังไงก็มีเวลาพรุ่งนี้อีกวัน ตอนนี้ขอหลบไปตั้งหลักพักใจเสียก่อน ปวดเนื้อปวดตัวซ้ำยังปวดท้องอีก
สาเหตุเพราะเครียดทำให้โรคกระเพาะสำแดงเดช ไอ้ขิงจ่ายค่าชั่วโมงร้านเกมซึ่งผมไม่ได้เล่นด้วยซ้ำ
เปิดหน้าจอทิ้งไว้ใจจดจ่อมองแต่ประตูมันจะมาถึงตอนไหน ผมประทับใจที่มันเห็นความสำคัญของผม
หนีงานอีเว้นท์โดยไม่บอกใครหายตัวออกมาดื้อๆ ป่านนี้คงวุ่นวายหน้าดู ดันเป็นผมสร้างปัญหาให้มันจนได้
ผมเพิ่งรู้จากมันที่มาช้าเพราะติดอีเว้นท์คนละเส้นทางที่จะมารับผมนั่นเอง
“ขิง..มึงกลับเข้างานทันไหม” มันถามเรื่องหลังมือ แต่ผมห่วงงานมันมากกว่า
ตอนนี้อยู่ในรถมันเป็นคนขับ หน้าตาดูเคร่งเครียดเห็นได้ชัด
“มึงยังไม่บอกกูป๊อป หลังมือไปโดนอะไร ถึงได้พองเป็นตุ่มใสแดงเหมือนโดนน้ำร้อนลวก”
มันไม่สนใจที่ผมพูด หันมาจ้องรอคำตอบเรื่องหลังมือผมเสียอย่างนั้น
“อืม..กูโดนน้ำร้อนลวก” ไม่คิดปฏิเสธ
“ห๊ะ! ไอ้เหี้ยร็อคทำใช่ไหม มึงถึงร้องไห้วิ่งหนีออกมา..บอกกูป๊อป”
หน้าตาขมึงทึงเสียงห้วนไม่เก็บอารมณ์ หลังรู้ผมโดนน้ำร้อนลวก
“เปล่า!..ไม่มีใครทำหรอก กูทำตัวเอง” ไม่ได้ต้องการปกป้องใคร ที่พูดเป็นเรื่องจริง ผมทำตัวเองเจ็บนี่นา
“ยังไง กูไม่เข้าใจที่มึงพูด” เป็นใครก็งงครับ
“กูหิวข้าว..เลยต้มมาม่า..ผลก็เป็นแบบนี้ไง” รวบรัดตัดความ
“มึงเนี่ยะนะต้มมาม่า หัดทำตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วไอ้เหี้ยร็อคไปไหนทำไมปล่อยมึงหิว
มันรู้ไหมมึงเป็นโรคกระเพาะเรื้อรัง” มันโวยวายใหญ่
“พวกพี่เขายุ่งทำเพลง ก็เพลงที่จะออกซิงเกิล วงมึง...” หยุดไว้แค่เพียงเท่านั้น เราต่างรู้ดีผมหมายถึงอะไร
“ระยำ! เรื่องนี้เลยมาลงที่มึงหรือป๊อป มันปล่อยมึงอดข้าวเหรอ” พูดไม่ออก จะบอกว่าปล่อยผมอดก็มีส่วน
เล่นห้ามไม่ให้พี่เกรย์ตักกับข้าวไว้ให้ผมนี่ มองอีกด้านพี่เขาต้องการให้ผมทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง
ในมุมนี้ผมมีส่วนผิด โตจนป่านนี้แค่ต้มมาม่ายังไม่ได้เรื่อง ประสาอะไรทำอย่างอื่น นึกแล้วสมเพชตัวเองชะมัด
“ไม่ใช่อย่างนั้น กูหลับเพลินไม่ทันตื่นมากินตรงเวลา แม่บ้านเก็บกลับไปหมด กูหิวเลยต้มมาม่ากินเอง
ไม่เกี่ยวพวกพี่เขาเลยขิง กูทำตัวเอง มึงอย่าไปโทษพี่เขาสิ” ผมไม่อยากให้มันโยนความผิดให้พี่ร็อค
“มึงรักมันมากหืม ถึงได้ออกรับแทนหมด มันเป็นแฟนมึงประกาศใส่หน้ากู ไม่สิมันอ้างเป็นผัวมึง
เหี้ยเอร้ย!!! กูจะย้ำให้ตัวเองเจ็บทำไมวะ! ช่างแม่ง! กูแค่อยากรู้คนเป็นแฟนมันไม่คิดดูแลมึง”
สะอึกพูดไม่ออก ถ้าไม่เกิดเรื่องทำให้ความสัมพันธ์เราเปลี่ยนแปลง พี่ร็อคคงไม่เป็นแบบนี้
เดิมทีพี่เขาอ่อนโยนแค่ไหนทำไมผมจะจำไม่ได้ ถึงจะดูเถื่อนแต่เนื้อแท้แล้วพี่เขาอบอุ่นสุดๆ
ไม่น่าเชื่อผู้ชายตัวโตจะมือเบาเช็ดตัวได้อ่อนโยนยิ่งนัก สายตาอบอุ่นตอนมองเวลาป้อนข้าว
ดูห่วงใยอยู่ตลอดเวลาภาพยังคงแจ่มชัด
“กูไม่อยากรบกวนพี่เขาเอง พี่เขาต้องใช้สมาธิมึงคิดว่ากูจะกล้าสร้างปัญหาเพราะเรื่องปากท้องให้พวกเขาเหรอ”
เฉปัดรับเป็นภาระผมเอง สมควรที่ผมต้องทำอย่างนี้ ไม่งั้นไอ้ขิงกับพี่ร็อคหมางใจกัน
จนยากที่จะมองกันในแง่ดีได้แน่ๆ ลึกแล้วผมไม่อยากให้สองคนนี้ตั้งแง่ใส่กันเลย
“แล้วที่มึงร้องไห้หนีออกมาล่ะ อย่าบอกไม่มีใครทำ” มันยังไม่เลิกบี้เอาความจริง
ให้บอกน้อยใจที่พี่ร็อคใจร้ายใจดำกับผมอย่างนั้นนะเหรอ ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ดูไม่แมนเลยสักนิด..
“กูโมโหตัวเองทำอะไรไม่ได้เรื่องเลยงี่เง่า พวกพี่เขาไม่มีใครรู้เรื่องที่กูหนีออกมาหรอก”
พูดแบบนี้..ดีสำหรับทุกฝ่าย
“เฮ้อ! เอาเป็นว่ากูจะเชื่อป๊อป เล่นเอาตกอกตกใจนึกว่าโดนใครทำร้ายเสียอีก
แล้วจะเอายังไงต้องการให้กูช่วยอะไร กระเป๋าตังค์ไม่ติดมา โมโหอะไรนักวะถึงได้สะเพร่า
ถ้าไม่โทรหากูมึงทำไง..ป๊อป” นั่นสิ..เหตุผลของผมแทบไม่มีน้ำหนัก ผมรู้ไอ้ขิงไม่เชื่อที่ผมพูดหรอก
มันคงไม่ต้องการบีบคั้นผมมากกว่า จึงเลือกไม่บี้ให้ผมจนมุมพูดเรื่องที่ไม่อยากพูดก็เท่านั้น
มันเป็นเพื่อนที่คบผมมานาน ทำไมแค่นี้จะไม่รู้ว่าผมปิดบังอยู่ แต่ยังไงผมก็รู้สึกขอบคุณที่มันไม่ทำให้ลำบากใจ
มันรู้ดีผมนิสัยแบบไหน สาเหตุนี้มันจึงเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทมากที่สุด เพราะมันเข้าใจผมกว่าใคร
“อย่าถามได้ไหม กูปวดท้องอีกแล้ว” นั่งมือกุมท้องไม่ได้คิดตัดบท
ผมรู้สึกปวดท้องขึ้นมาจริงๆ ไอ้โรคบ้านี่ไม่รู้จะรักใคร่ชอบพออะไรนักหนา
“โรคกระเพาะกำเริบสิท่า เดี๋ยวแวะร้านยาค่อยหาอะไรกิน มึงไปพักคอนโดกูก่อน เอาไงค่อยว่ากัน”
ผมพยักหน้ารับ เริ่มนิ่วหน้าจากอาการปวดจี๊ดๆ ที่มีมาไม่หยุด มันจึงเร่งความเร็วรถ ไม่ชวนผมคุยอีกเลย
>
>
“มึงซื้อตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นบอก”
ผมสำรวจคอนโดหรูสมฐานะ..เคยบอกแล้วโรงเรียนผมมีแต่ลูกคนมีอันจะกินมาเรียน บ้านไอ้ขิงจัดเข้าขั้นร่ำรวยคนหนึ่ง
“กูมาดูตั้งแต่คุยกับทางค่ายเรื่องย้ายโรงเรียน คิดว่ายังไงก็สะดวกในการเดินทางอีกทั้งงานด้วยถ้าจะมีคอนโด
พ่อกับแม่ไม่มีปัญหาเลยซื้อไว้ก่อนจะออกซิงเกิล บางคืนทำงานดึกเหนื่อยมากไอ้แต๊ก
ไอ้นินมันก็มาค้างกับกูที่นี่เพราะสะดวกกว่า พ่อกับแม่ไม่อยากให้กูขับรถวันที่ทำงานเหนื่อย”
ยอมรับพ่อกับแม่รักมันมาก อยากได้อะไรไม่เคยขัดใจ ดีอย่างมันเป็นคนมีเหตุผลไม่เอาแต่ใจจนกลายเป็นคนนิสัยเสีย..
“แค่มันสองคน แล้ว..” ผมละคำพูดเอาไว้
มันหลบตาเฉไปเปิดตู้เย็นรินน้ำใส่แก้ว คงตั้งใจให้ผมมากกว่า ผมต้องกินยาหลังมันพากินข้าว
“พี่เต้มาค้างบ้าง” นึกว่าจะไม่พูดเสียอีก
“มึงกับพี่เขาคบกันใช่ไหม” อยากได้ยินจากมัน ไอ้แต๊ก ไอ้นินบอกผมแล้ว
แต่ผมก็ต้องการรู้มันสมัครใจคบพี่เขา ไม่ใช่ผมทำให้มันเป็นแบบนี้
“เปล่าแค่เซ็กส์เฟรนด์ กูกับพี่เต้มีคนที่รักอยู่แล้ว อย่าถามได้ไหม
อารมณ์ชั่ววูบทำให้กูกับพี่เขาเผลอมีอะไรกัน ไม่ได้ผูกพันลึกซึ้งไปกว่านั้น” ฟังแล้วก็รู้สึกแย่..อธิบายไม่ถูก
“มึงรู้ตัวเป็นเกย์ตั้งแต่เมื่อไหร่ บอกได้ไหม” มันแอบชอบผมตั้งแต่ม.1 นั่นอายุ 12-13 กันเอง มันชอบผมจริงหรือ
“กูไม่รู้หรอกว่าการที่กูแอบชอบมึงทำให้กูเป็นเกย์..ถ้าใช่คงตั้งแต่ที่รู้ตัวว่าชอบมึงล่ะมั้ง
กูไม่เคยกับผู้ชายนะป๊อป มึงอย่าเข้าใจผิดเด็ดขาด กรณีพี่เต้เป็นครั้งแรก
อารมณ์มันพาไปกูเองก็อยากหาประสบการณ์ด้วย คนที่กูอยากดูแลคือใคร มึงไม่คิดจะถามกูเหรอ”
เป็นผมเองที่หลบตามัน แทบไม่ต้องเสียเวลาคิดด้วยซ้ำ ว่ามันต้องการจะบอกอะไร
“ไง..ไม่คิดจะถามจริงอ๊ะ!” มันยื่นแก้วน้ำให้พร้อมถุงยา ผมเนียนค้นเอายามากิน ทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่มันย้ำ
ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเรากลายเป็นอื่น ผมรู้ใจตัวเองว่ารักใครให้หัวใจใครไป ไอ้ขิงดีกับผมมาก
ทำไงได้คนเราบังคับใจให้รักชอบใครในแบบที่ต้องการไม่ได้
ไม่งั้นทุกคนคงสมหวังในความรัก ไม่มีคนอกหักชอกช้ำกันหรอก
บางคนมีความสำคัญต่อเราไม่น้อย อาจสำคัญไม่ต่างคนรักเลย เพียงแต่ฐานะและความเหมาะสมของเขา
ไม่ได้อยู่ในตำแหน่งของคนรัก ทั้งที่เราเองปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่า เขามีอิทธิพลต่อเราเช่นกัน
ห่วงไม่น้อยไปกว่าคนที่เรารักด้วยซ้ำ ต่างแค่คำจำกัดความ ‘เพื่อนรักเพื่อนแท้’
คำนี้แม้น้ำหนักความหมายไม่เลิศหรู หรือมีความสำคัญอย่างที่ยกตัวอย่าง
แต่ใครจะรู้สำหรับผมมันยิ่งใหญ่ไม่น้อยไปกว่าคนรัก เพราะคนรักนั้นบางทีเรากับเขาอาจจะไม่ได้คบหากันยั่งยืน
เท่ากับคนที่เรายกให้เป็นเพื่อนรักเพื่อนแท้ หรืออาจจะเป็นเพื่อนตายของเราไปตลอดกาล..
ผมมีมุมมองความคิดของผมแบบนี้ ไอ้ขิงมีความสำคัญต่อผมในฐานะนี้ ผมถือเป็นคนสำคัญคนหนึ่งในชีวิต
ส่วนคนรักผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำ ว่าผมกับพี่เขาเราจะเดินไปด้วยกันได้ไกลแค่ไหน
ไม่มีอะไรทำให้ผมมั่นใจเลยจริงๆ มีเพียงหัวใจของผมที่ไม่หลอกตัวเอง
ผมรักพี่เขานี่คือความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลง มันยากโกหกตัวเอง ต่อให้เขาใจร้ายกับผมยังไง
ผมยังคงรู้ดีว่ารักเขาไม่ได้ลดน้อยถอยลงเลย เขาทำกับผมเพราะเข้าใจผิด
เขามีสิทธิ์ที่จะเข้าใจไปแบบนั้น เหตุการณ์กับหลักฐานมันเอื้อให้เขามั่นใจเชื่อในสิ่งที่ได้รู้จึงตัดสินไปแบบนั้น
ผมต่างหากที่ต้องพักเอาแรง เพื่อจะได้มีกำลังลุก ขึ้นหาหลักฐานนำความจริงมาตีแผ่ ให้เขารับรู้ข้อเท็จจริงที่ถูกต้องให้ได้
ช่วงที่โมโหระเบิดอารมณ์ เพราะน้อยใจจึงตัดพ้อเขาตามอารมณ์ แต่พอมีสติตรึกตรองเมื่อรู้สึกสงบลง
ผมจึงได้คิดที่ผมน้อยใจพี่เขาไม่ฟังผมซึ่งได้ชื่อว่าแฟน แต่กลับฟังเพื่อนเชื่อเพื่อนมากกว่า
ตัวผมเล่าได้ทำหน้าที่แฟนที่ดีแล้วหรือยัง ผมรู้พี่เขาเข้าใจผิด ในเมื่อรู้อยู่เต็มอกผมจะยอมนิ่งเฉย
ปล่อยให้เรื่องดำเนินไปแบบผิดๆ ผมคงเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเช่นเดียวกัน
ผมจึงขอเวลาพัก สร้างกำลังใจให้ตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างเข้มแข็ง ทำให้พี่ร็อคเห็นความจริงเรื่องนี้
นี่ต่างหากคือสิ่งที่สมควรทำจำเป็นต้องทำ ไม่อาจไม่ใยดีให้เรื่องเป็นแบบนี้โดยไม่แก้ไข
ถ้าผมเชื่อสิ่งที่รู้มาคือเรื่องจริง ต้องทำให้พี่เขาเชื่อและเห็นเหมือนกับผม
อย่างน้อยสัจธรรมคงไม่หลอก ‘ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย’ ยกเว้นผมจะตายไปกับความจริง
ถึงเวลานั้นคงไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่อาจโทษใครอีก
ผมยังไม่ตายความจริงก็ย่อมเปิดเผยออกมาได้เช่นเดียวกัน..ผมต้องไม่หยุดที่จะค้นหาเท่านั้นเอง
“กูเข้าใจ กูไม่ยอมแพ้แน่ป๊อป” ไอ้ขิงคงเซ็งที่ผมแกล้งใบ้ถึงได้บ่นออกมาแบบนั้น
“กูง่วงขิง สงสัยยาออกฤทธิ์” ตัดบทไม่อยากโดนเซ้าซี้ ทุกคนต้องให้เวลาตัวเอง
เวลาอาจช่วยเยียวยาได้ ผมคาดหวังให้เป็นอย่างนั้น ไม่รู้ทำอะไรที่ดีไปกว่านี้แล้ว
ความรู้สึกเป็นเรื่องละเอียดอ่อนเกินกว่าที่ผมจะแก้ไข ไปในทิศทางที่ต้องการอย่างใจคิด..
“ถ้างั้นทำแผลหลังมือก่อน กูจะใช้เข็มเจาะน้ำออกแล้วทายาให้”
ผมยอมนิ่งให้มันค้นอุปกรณ์จากถุงที่ซื้อจากร้านยา นอกจากยากระเพาะ
มันยังซื้อขี้ผึ้งแก้น้ำร้อนลวกมาด้วย ส่วนเข็มเป็นอะไรที่อยากเมินหน้าหนี
แอบปลอบใจตัวเองไม่เจ็บหรอก มันเจาะน้ำที่เป็นตุ่มพองอยู่หลังมือออก จะได้ยุบเพื่อทาขี้ผึ้งทับไปอีกที
“ช่วยให้หายเร็วไม่เป็นแผลเป็น ข้อหลังนี่กูกังวล” ผมจ้องหน้ามัน ซึ่งเหลือบตาคมสบกับผมพอดี
“ไม่ต้องงง..มือมึงถึงจะจับไม่กลอง หลังมือกูเสียดายความเนียน ขืนเป็นแผลเป็นเสียของหมด”
ฟังแล้วอยากตบกบาลสักที ทำอย่างกับผมเป็นผู้หญิง พักหลังมันพูดโดยไม่มีทีท่าจะอาย..?
“แสบไหม” มือเบามากแทบไม่รู้สึกว่ามันเจาะเข็ม บีบเอาน้ำออกจนแฟ่บเรียบร้อย แสบนิดๆ แต่ยังพอทนได้
“ไม่เท่าไหร่”
“เช็ดแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อหน่อย ทาขี้ผึ้งเสร็จมึงค่อยเข้าไปนอน”
“อืม” มันดูแลผมทุกอย่าง ทำได้นุ่มนวลไม่แพ้มือใหญ่ยักษ์ใครบางคนยามเช็ดตัวให้เลย ทำไมต้องเผลอคิดถึงด้วยก็ไม่รู้
“เสร็จแล้ว ทีนี้มึงหลับสักตื่นจะได้สดชื่น หัวค่ำกูเรียกกินข้าวเย็น”
“ขอบใจมากนะ..” ผมยิ้มกว้างเป็นครั้งแรกของวันเลยก็ว่าได้
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณ ให้กูหอมแก้มได้ไหม” อึ้ง! แววตาที่มองผมกึ่งขอร้องแกมวิงวอน
ทำให้ปฏิเสธไม่ลง คิดเสียว่าให้เพื่อนหอมแก้มไม่มีอะไรเสียหายหรอกน่า
“อืม” พยักหน้าอนุญาต ลูกตามันดูลิงโลดดีใจ
ก่อนจะโย่งตัวเอียงหน้าเอาจมูกกับปากแนบแก้มผมแผ่วเบา ก่อนเน้นหนักสูดดมเสียงดัง
“ฟ้อดดดด!!!..ชื่นใจกูสุดๆ แก้มมึงทั้งนิ่มทั้งหอมเลยป๊อป”
“ไอ้บ้า!..พอแล้วกูจะนอน” มันทำท่าจะหอมซ้ำอีกข้าง ผมรีบยันหน้าหงายไปเสียก่อน ไม่ได้ให้สองข้างเยอะแล้วสัส!
“หึหึ! มึงนี่น๊าาา” ผมไม่รอฟังมันจะพูดอะไร ลุกหนีเข้าห้องทันที
“ขิง..กูอยากอาบน้ำ ยืมเสื้อผ้าเปลี่ยนด้วยดิ” ตะโกนบอกอยากอาบน้ำให้สบายตัวเสียหน่อย ค่อยนอนเอาแรงทีหลัง
“ตัวมึงเล็กกว่ากู แต่ไม่มีปัญหา ใส่เสื้อบอลกับกางเกงบอลกูป๊อป น่าจะสบายกว่า..ว่าไหม”
มันตะโกนตอบ ก่อนจะโผล่หัวเข้ามาในห้อง
“ได้..กูแค่อยากอาบน้ำ” ผมไม่เรื่องมากอยู่แล้ว
“มากูจัดให้” มันเดินไปรื้อตู้เสื้อผ้าขลุกขลัก หยิบกางเกงกับเสื้อชุดบอลยื่นให้
ไม่ลืมผ้าขนหนูอีกผืนกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมมาก
“ขอบใจ” พูดแค่นั้น ฉวยของที่มันยื่นให้ เดินหนีเข้าห้องน้ำภายในห้องนอนของมันแหละ
ใช้เวลาไม่นานกลับออกมาไอ้ขิงไม่อยู่ เดินหาเห็นยืนคุยโทรศัพท์ตรงระเบียง
สีหน้าเคร่งเครียดไม่น้อย ไม่อยากรบกวนมันคงกำลังมีปัญหาเรื่องงานแน่
เลยปลีกตัวเข้ามานอนสักพักหนังตาหนักฤทธิ์ยามีผลกับผม เป็นแบบนี้เสมอถ้าหากกินยา
ไม่ว่ายาอะไรกินแล้วมักง่วงนอนประจำ ฝืนไม่ไหวผล็อยหลับไปในที่สุด
>
>
>
“แน่ใจ..มันจะเชื่อ”
“ของแบบนี้ ต้องมีผลบ้างล่ะน่า”
“พี่คิดว่าไอ้ร็อคมันเชื่อ แล้วจะทิ้งไอ้ป๊อปแน่หรือ”
“นิสัยเพื่อนกูมันไม่ชอบการหักหลัง ต่อให้รักมากมันไม่คิดคืนดีแน่
ให้มันมาเห็นกับตา หลังจากนั้นเราคอยติดตามดูผลก็ไม่เสียหายนี่”
“แล้วพี่จะกลับไปอยู่วงเดิม คิดว่าไอ้ร็อคมันจะให้โอกาสหืม”
“เป็นเมื่อก่อนกูไม่มั่นใจ แต่ตอนนี้กูโคตรมั่นใจ มันเอาไอ้ป๊อปได้ทำไมจะเปิดใจให้กูไม่ได้
เมื่อก่อนมันไม่มองผู้ชายกูจึงไม่มีโอกาส เคยใช้ทุกวิธีมันก็ไม่คิดจะมีอะไรด้วย
คนเราลองมีประสบการณ์ก็ไม่ยากอีกต่อไป ที่จริงกูต้องขอบใจไอ้ป๊อปที่เปิดทางสายนี้ให้ไอ้ร็อค
ว่าแต่มึงจะให้ไอ้ป๊อปมาร่วมวงจริงหรือขิง แน่ใจแล้วใช่ไหมที่ตัดสินใจแบบนี้”
“พี่กลับไปเป็นมือกลองให้ไอ้ร็อค ไอ้ป๊อปก็ไม่มีความหมาย วงผมเองก็ไม่มีมือกลอง
ทำไมมันจะไม่อยู่กับผม เราตั้งวงเล่นมาด้วยกันแต่แรก ดีเสียอีกผมจะเป็นคนเยียวยารักษาใจให้มันเอง
โอกาสที่ผมจะให้มันมองในฐานะใหม่ ไม่ใช่แค่เพื่อนกันอีกต่อไป”
“มึงจะทำอะไรกูขอเตือนเอาไว้ อย่าให้เสียงานเหมือนอย่างวันนี้ มึงรู้ไหมถ้าเคลียร์ไม่ได้
ชื่อเสียงป่นปี้ไม่มีที่ยืนในวงการแน่ ยังดีที่กูสามารถแก้ไขได้ ไม่งั้นเอเย่นต์เอาเรื่องซวยกันทั้งวง
ยังไงมึงเตรียมแก้ตัวกับผู้ใหญ่ในค่ายไว้ด้วยขิง กูเตือนมึงในฐานะที่มึงกับกูเราเป็นมากกว่าพี่น้องทั่วไป”
“เอาน่าผมจะระวัง หวังว่าที่พี่โทรเรียกไอ้ร็อคไม่ผิดคาดแน่นะ”
“ไอ้ร็อคมันอารมณ์ร้อน เห็นไอ้ป๊อปใส่เสื้อผ้าหลับบนเตียงมึงล่ะก็ ร้อยทั้งร้อยมันตัดหางปล่อยวัดไอ้ป๊อปแน่”
“มันกำลังมาใช่ไหม”
“อืม..พอกูโทรไปมันก็รีบมาทันที ไม่นานคงถึงไอ้นี่บทจะบ้ามันน่ากลัวมาก ยังไงมึงระวังตัวไว้หน่อย
ถึงกูจะตัวพอกันใช่จะทานแรงมันได้นะ มึงยิ่งเล็กกว่าพวกกูอีก กูเกรงมันจะกระทืบมึงตายคาตีน”
“ผมเล็กแต่ตัวหรอก พี่เคยร้องลั่นมาแล้วไม่ใช่”
“ถุย! อย่าคุย กูใหญ่กว่ามึงยังไม่ข่มเลยห่า”
“ใหญ่แต่ไม่ใช้งาน มีประโยชน์อะไรวะครับ”
“กูมีรสนิยมแบบนี้ ถ้ากูชอบรุก ป่านนี้มีเมียเป็นเกย์ตรึมไปแล้ว”
“หึหึ! ไม่เคยกับตัว ผมนึกภาพพี่เป็นรับไม่ออกจริงๆ พับผ่า”
“ไง..คนเป็นรับต้องอย่างไอ้ป๊อปของมึงงั้น”
“ก็ไม่ใช่หรอก พี่กล้าปฏิเสธผมไหม รูปร่างหน้าตาไอ้ป๊อปผู้ชายคนไหนไม่หวั่นไหว
เอาตรงๆ ผมหลงรักมันตั้งแต่แรกพบ คิดดูตอนนั้นผมกับมันอยู่ม.1
ผู้ชายเหี้ยไรตาโตปากแดงหน้าตาโคตรน่ารัก ผู้หญิงในห้องยังสู้มันไม่ได้ จับสวมวิกแต่งหญิงรับรอง..สุดๆ”
“เออกูไม่เถียง เพราะแบบนี้ไอ้ร็อคมันยังกลายพันธุ์ ชาตินี้กูยังคิดว่ามันจะไม่แดกตับผู้ชายเสียอีก”
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“แล้วไม่ดีหรือไง อย่างน้อยพี่ก็ไม่สิ้นหวัง”
“เรื่องเดียวที่กูจะขอบคุณไอ้ป๊อป คงมีแค่เรื่องนี้”
“หึ! เพื่อนผมมีดีกว่านี้เยอะ แค่หน้าตาไอ้ร็อคคงไม่หลงถึงกับยอมเปลี่ยนรสนิยมหรอก
พี่ไม่รู้จักไอ้ป๊อปดีพอ อย่าไปตัดสินมันแค่ภายนอก”
“โด่!..กูแตะต้องไม่ได้เลยนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว ผมหวงของผมนี่หว่า”
“ว่าแต่กู มึงเองสมควรขอบคุณไอ้ร็อคมันเช่นกัน ไม่เพราะมันทำให้ไอ้ป๊อปเปิดใจกับผู้ชาย มึงจะกล้าเผยความรู้สึกกับมันหืม”
“ชาติหน้าที่ผมจะขอบคุณไอ้เหี้ยร็อค ผมเสียใจแค่ไหนมันเปิดซิงคนที่ผมรัก
อุตส่าห์ทะนุถนอมดูแลมาจะหกปี เก้งกวางในโรงเรียนตะเพิดหนีไม่มีเลี้ยง
ไอ้เหี้ยร็อคคาบไปแดกเฉย ผมสมควรถวายบาทาให้มากกว่า พี่อย่าหวังว่าผมจะขอบคุณมันเป็นอันขาด”
“มึงโง่เอง แอบรักเพื่อนแล้วไม่กล้าบอกความรู้สึก”
“ใครจะฉลาดเหมือนพี่ บอกมันไปไม่เห็นได้อะไรซักอย่าง”
“อย่างน้อยกูก็ได้บอก”
“แล้วไง..บอกเพื่อให้มันรู้ แล้วคบคนอื่นมาเย้ยเนี่ยะนะ”
“หึ! คนที่มึงว่าก็ไม่ได้สมหวังกับมันเสียหน่อย”
“เอาเหอะนั่นมันพี่ ผมแค่รอจังหวะ..เคยคิดจะสารภาพเหมือนกัน ใครจะรู้ไอ้ร็อคมันชิงตัดหน้าผมเสียก่อน”
“ของแบบนี้ปรบมือข้างเดียวไม่ดังว่ะขิง ถ้าเพื่อนมึงดันไม่เล่นด้วย ไอ้ร็อคมันจะทำอะไรได้”
“พอๆ เลิกพูด เดี๋ยวมันจะตื่นมาได้ยินเข้า”
“หลับลึกเหมือนกันนะ แบบนี้มึงลักหลับสบาย”
“มันเป็นแบบนี้ประจำ กินยาทีไรง่วงตลอด”
“มึงไม่คิดจะลักหลับมันหืม อะไรจะเป็นคนดีขนาดนั้น”
“อย่าแดกดัน ผมไม่ได้หวังชั่วครั้งชั่วคราว ขืนทำแบบนั้นจะมีที่ยืนอยู่ข้างมันได้ไหม ความสัมพันธ์ที่ผมอยากได้ต้องยั่งยืน
ทำแบบนั้นแม้แต่ความเป็นเพื่อนมันคงจะเหลือให้ผมหรอก หรือพี่เคยลักหลับไอ้ร็อคมันหืม”
“กูทำไม่มานั่งปวดใจสัส! ไอ้เหี้ยร็อคไม่ใช่พวกหลับเป็นตายเมาไม่รู้เรื่องรู้ราว
กูลองทุกวิธีแล้วใช้ไม่ได้ผลเหอะ ขนาดมีโอกาสร่วมเตียงกัน ปลายก้อยกูยังไม่ได้แตะเลยด้วยซ้ำ”
“อะไรจะขนาดนั้นวะ”
“มันรู้กูคิดยังไง ระวังตัวแจแค่นี้มึงก็คิดไม่ออก”
“แล้วมันให้พี่ใกล้ชิดทำไมวะ แบบนี้ไม่เป็นการทรมานกันหืม”
“มันไม่ได้คิดแบบมึง แค่ไม่ทำให้กูรู้สึกแย่ทำไมกูจะไม่รู้ มันเลือกไม่ตอบรับไมตรี แต่ไม่ทำห่างเหินจนมองหน้าไม่ติด
ตรงกันข้ามทำแบบนี้ หวังให้กูเปลี่ยนความรู้สึก เป็นกูมากกว่ายิ่งใกล้ยิ่งรักยิ่งต้องการมันมากๆ”
“มิน่า..ตอนผมเอากับพี่ ถึงเรียกแต่ชื่อไอ้เหี้ยร็อคซะดังลั่น”
“กูจินตนาการว่าโดนมันเอา มึงก็ครางเรียกไอ้ป๊อปเหอะ”
“ผมหลับตาเว้ย! ขืนลืมตาเห็นมัดกล้ามพี่..หดกันพอดี”
“ว่าแต่กู..มึงก็พอกัน”
“เอาน่าเซ็กเฟรนด์ตกลงกันแล้วคิดอะไรมาก พี่ก็ใช้ผมเป็นตัวแทนไอ้ร็อคนี่หว่า
ขืนผมไม่นึกหน้าไอ้ป๊อป..สาบานได้ไม่แข็งแน่นอน”
“สัส!..พูดเสียกูหมดความมั่นใจเลยห่า”
“ถ้าชายแท้ผมว่าหดทุกคนที่เห็นหุ่นพี่ โดยเฉพาะหนอนยักษ์พี่แม่งใหญ่กว่าคนแทงอีก
พี่ว่าใครจะภูมิใจวะ ยกเว้นเกย์รุกที่ชอบรับแบบพี่”
“มึงไม่ใช่เกย์นิ”
“ผมเป็นไบเหอะ ซัดแต่หญิงพี่คนแรกที่ผมอัดถั่ว เอาตรงๆ ผมไม่คิดด้วยซ้ำว่าผมจะเอาพี่ลง
ถ้าจะอัดถั่วผมนึกถึงแต่ไอ้ป๊อปเพียงคนเดียว”
“เออระยำ..สุดท้ายไม่พ้นไอ้ป๊อป เลียตูดดูดไข่มันเสียด้วยล่ะ”
“ถึงเวลานั้นอย่าว่าแต่ตูดกับไข่ ผมเลียแม่งทั้งตัว ขาวเนียนแบบนี้ปล่อยให้เสียของเหรอ
ที่แน่ๆ ผมรักมัน..มากพอหรือยังที่จะทำได้ทุกอย่าง”
“อ้วก!!..พล่ามสัส!”
“พอกันแหละ ทีพี่ยังพล่ามแต่ไอ้ร็อค กระทั่งเก็บเอามาละเมอ”
“กูไม่เถียงมึงแล้วขิง สงบศึก”
>
>
เสียงเหมือนคนคุยกัน แต่ผมลืมตาไม่ขึ้น อยากตื่นแต่อีกใจก็ยังไม่อยากลุกสองจิตสองใจ
ได้ยินเสียงคนคุยกันจับใจความไม่ได้พูดเรื่องอะไร รู้สึกเหมือนหลับๆ ตื่นๆ ล่องลอยในความฝันหรือเปล่าไม่แน่ใจ
จนกระทั่งสะดุ้งตกใจเสียงอึกทึกครึกโครม อย่างกับเกิดสงครามกลางเมืองกะทันหัน
“ปล่อยกูไอ้เต้ มึงจะมากอดกูไว้ทำไม กูจะฆ่ามันให้ตายคามือ”
“ไอ้ร็อคใจเย็นโว้ย! จะฆ่ามันให้ติดคุกหรือไง มึงล่อเลือดกบปากเบ้าตาแตกไปแล้ว ขืนฆ่ามันจะได้อะไรขึ้นมาวะ!”
“ไม่ต้องห้ามมันพี่เต้ ให้มันวัดกับผม ถือว่าโตกว่าไอ้สัส! กูกลัวมึงหรือไง..ไอ้ระยำร็อค!”
“มึงปล่อยกูไอ้เต้ กูจะกระทืบไอ้เด็กนรกให้จมตีนเลยคอยดู”
“ร็อคมึงอย่าไปฟังมันยั่วโมโหสิวะ มึงบุกรุกนะอยากตกเป็นข่าวขึ้นหน้าหนึ่งหรือไงห๊ะ!
อยากให้นักข่าวรู้ว่ามึงสองตัวกำลังแย่งผสมพันธุ์ไอ้ป๊อปมันหรือไงวะ!”
“พี่อย่าก้าวร้าวไอ้ป๊อปพี่เต้ มันไม่รู้เรื่องด้วย ไอ้เหี้ยนี่ต่างหากที่มาหาเรื่องผม ปล่อยมันเข้ามาเลยพี่เต้”
“ไอ้ขิงมึงหุบปาก..อยากตายหรือไง กูรั้งมันไม่ไหวแล้วไอ้เหี้ย!!”
“มึงปล่อยกูไอ้เต้ ก่อนที่มึงจะเจ็บตัวไปด้วย”
“มึงจะต่อยกูเหรอร็อค เมียมึงวิ่งโร่มาหามัน มึงอาละวาดทำร้ายคนไปทั่วเพราะความร่านของเมียมึงหรือร็อค!”
“กูขอจัดการไอ้เด็กชู้ตัวเหี้ยนี่ก่อน ไอ้ป๊อปกูค่อยจัดการทีหลัง”
“อย่าหวังกูจะยอมให้มันไปกับมึง มันเป็นของกูไม่ใช่เมียมึง”
“ไอ้ชาติหมามึงลองพูดอีกทีซิ มันเป็นเมียกู..ต่อให้กูไม่เอามึงก็ไม่มีสิทธิ์พามันไปไอ้สัสขิง!
กูไม่ยกให้ใครอย่าหวังมึงจะได้ตัวมันไอ้เด็กเหี้ย!!” ผมไม่รอช้าลุกพรวดลงจากเตียง
เปิดประตูโผล่ออกจากห้อง หลังตั้งสติจับน้ำเสียงได้ว่า ใครกำลังทะเลาะกันอยู่
“ไอ้ขิง..พี่ร็อค” อ้าปากค้างกับสภาพที่เห็น..? ด้านนอกกลายเป็นสมรภูมิย่อยไปเสียแล้ว
สภาพเละตุ่มเปะไม่เป็นชิ้นดีทุกอย่างระเนระนาดเทกระจาดไม่เหลือสภาพก่อนหน้าที่ผมเข้ามาโดยสิ้นเชิง
ไอ้ขิงเชิ้ตลายทางหลุดลุ่ยมอมแมมเหมือนไปฟัดกับหมามาสักสิบตัว ปากแตกเลือดกลบต้องถ่มน้ำลายบ้วนทิ้งเป็นระยะ
เบ้าตาช้ำเส้นเลือดฝอยตรงตาซ้ายแดงก่ำ โหนกแก้มบวมเป่ง หน้าหล่อยับเยินอย่างน่าเป็นห่วง
ส่วนพี่ร็อคเสื้อยืดคอขาดห้อยรุ่งริ่ง พี่เต้กอดรั้งเป็นปลิงไปทีเดียว ขนาดตัวพี่เต้ไม่เล็กยังเอาไม่อยู่
โดนลากถูลู่ถูกังไปตามแรงเหวี่ยง พี่ร็อคซึ่งบ้าคลั่งกำลังไล่กวดไอ้ขิงที่ท้าทายเหย่งๆ
แต่ดันวิ่งหลบหลีกใช้โซฟาที่ล้มตะแคงเป็นเกราะกำบัง ท่าทางยึกยือทุเรศทุรัง
พี่ร็อคผมไม่เห็นอาการบาดเจ็บอะไร แต่ไอ้ขิงหมดหล่อสิ้นสภาพไปเรียบร้อย ยังมีหน้าปากดีท้าพี่เขาอีก
ทั้งที่มันบาดเจ็บมากออกปานนั้น ผมไม่รอช้าพุ่งเข้าไปจับแขนไอ้ขิงห้ามมันไว้ มันเจ็บต้องรีบทำแผลก่อน
“ขิงมึงหยุด..ฟังกูเลือดออกต้องรีบทำแผล พอแล้วขิง”
มันหันมองยังไม่ทันสลัดแขนเหวี่ยง เห็นเป็นผมมันรีบคว้าเอวกอดทันควันทีเดียว
“ป๊อป..มึงดูมันทำกู ดูไอ้เหี้ยร็อคทำกูสิป๊อป” รีบอ้อนฟ้องผมใหญ่
“ไอ้ป๊อปมึงมานี่ให้มันกอดทำไม มึงคบชู้ใช่ไหม โว้ย!.ไอ้เต้ปล่อย”
พี่ร็อคสะบัดใหญ่ พี่เต้แกเกาะเป็นตุ๊กแกไม่ยอมหลุด ผมภาวนาให้พี่เต้ทานแรงพี่ร็อคไหว
ผมเริ่มกลัวพี่เขาจนหัวหดใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม ไม่คิดพี่เขาจะตามมาคอนโดไอ้ขิง
รู้ได้ยังไงผมอยู่ที่นี่ ท่าทางโกรธจัดจนผมเองถึงกับผวา เผลอผลักอกไอ้ขิงให้หลุดจากอ้อมกอดของมัน
กลัวพี่ร็อคคลั่งกลายเป็นโศกนาฏกรรมกลางเมืองไปเสียก่อน
“อย่าไปป๊อปกูเจ็บมึงก็เห็น มันทำกูมึงไปหามันทำไม” ไอ้ขิงก็ทำให้ผมพะวักพะวง ใช่มันเจ็บผมเห็น
แต่พี่ร็อคน่ากลัวสุดขืนผมดื้อมีหวังพังกันเป็นแถบแน่ ตอนนี้พี่เขาเลือดเข้าตาไม่ฟังใครแล้ว
กระทั่งพี่เต้ยังถูกถีบกระเด็นปลิวไปกระแทกเก้าอี้ล้มไม่เป็นท่า
พี่เขาคงจุกถึงลุกไม่ขึ้นหน้าตาบิดเบี้ยวเป็นที่น่าสงสารอยู่ไม่น้อย
“พี่ร็อคใจเย็น..ค่อยพูดค่อยจานะๆ” ผมค่อยยื่นมือหากล้าๆ กลัวๆ ยอมรับมือสั่นแขนสั่นไปหมด
พี่เขายอมหยุดขบกรามเกร็ง แววตาดุแดงก่ำอย่างคนโมโหถึงขีดสุด ผมไม่รู้สาเหตุเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่นอนหลับไป..
แล้วร่างผมก็ลอยหวือเข้ากระแทกอกกว้างจนจุก ผมยังไม่หายดีจากอาการปวดร้าวตามร่างกาย
พี่เขาเล่นรวบข้อมือกระชากอย่างแรง
“โอ๊ย!!..ปึ๊ก!” เจ็บ..พูดไม่ออกไปครู่ใหญ่
“ไอ้เหี้ยร็อคมึงทำมันทำไม ไม่พอใจมึงมาวัดกับกูสิวะไอ้สัสร็อค!” ไอ้ขิงมันแหกปากลั่น
กระโจนเข้าใส่พี่เต้ลุกขึ้นตอนไหนรวบกอดมันเอาไว้ได้ทันท่วงที
ก่อนจะถึงตัวพี่ร็อคที่รัดผมด้วยแขน กระดูกแทบหักเป็นชิ้นๆ
“มึงจะเข้าไปให้มันกระทืบหรือขิง ตัวมึงตอนนี้หมดสภาพแล้วห่า
อยากเป็นฮีโร่แต่ขอให้ใช้สติหน่อย” พี่เต้ตวาดแว้ดไอ้ขิง ทำมันหยุดดิ้นไปได้เหมือนกัน
ผมก็รีบห้ามไม่ให้มันวู่วาม ถึงพี่ร็อครุนแรงกับผมแต่พี่เขาคงไม่ถึงกับจะฆ่าผมหรอก
“ขิงมึงอย่าวู่วาม รีบไปทำแผลก่อน” ยอมรับห่วงมันมาก
ต้องเจ็บตัวเพราะผมเป็นสาเหตุ โมโหตัวเองชะมัด..มีแต่นำเรื่องมาให้มันเดือดร้อน
“มึงห่วงมันใช่ไหม ห่วงชู้จนออกนอกหน้า..อีร่าน!!”
พี่ร็อคสบถลั่นด่าใส่หน้าผมท่าทางโมโหสุดขีด เพิ่มแรงรัดผมจนหายใจแทบไม่ออก
“มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด ฟังเหตุผลหน่อยพี่” ไม่ยอมแล้ว ถึงจะกลัวแต่ก็ต้องฮึดสู้
ผมตะโกนใส่แกเสียงดังไม่แพ้กัน ส่วนไอ้ขิงพี่เต้ลากเข้าห้องที่ผมเพิ่งออกมาปิดประตูเรียบร้อย
พี่เขาคงไม่ต้องการให้ฆ่ากันตายขึ้นที่นี่ ไม่เพียงกลายเป็นข่าวใหญ่
พี่ร็อคไม่พ้นตกเป็นผู้ต้องหาขืนเผชิญหน้ากันอยู่แบบนี้คงมีเรื่องให้ตายกันไปข้าง
คนที่ไม่น่ารอดคือไอ้ขิง มันจะเอาอะไรไปสู้พี่ร็อค พี่เต้ตัวอย่างกับควายยังกระเด็นด้วยถีบเดียว
ไอ้ขิงสูงกว่าผมเล็กน้อยมีเนื้อหนังอยู่ก็จริง เทียบกับพี่ร็อคเท่ากับเอาไม่ซีกไปงัดไม่ซุงชัดๆ
ไม่แปลกเลยสักนิดที่มันหน้ายับเยิ่น เสื้อผ้าหลุดลุ่ยสะบักสะบอมขนาดนั้น
“ฟังเหรอ..มึงอยากให้กูฟัง หลักฐานทนโท่ขนาดนี้ยังมีหน้าแก้ตัว มึงมันเกินกว่าที่กูคิดไว้ไปแล้ว..ป๊อป!”
“ผมไม่ได้ทำอะไรผิด พี่อย่ากล่าวหาผมแบบนี้ ขอร้อง..อึก..ฮึกฮือ!จะด่าจะว่าอะไรผมก็ได้
แต่อย่าปรักปรำในสิ่งที่ผมไม่ได้ทำ ขอร้องล่ะผมไม่อยากได้ยิน ผมกับไอ้ขิงเราเป็นเพื่อนกัน
เหมือนพี่กับพี่เต้ไง ทำไมพี่ไม่เชื่อใจผมบ้าง ผมกับมันเป็นแค่เพื่อน
ผมไม่ได้คบชู้ไม่เคยมีอะไรเกินเลยอย่างที่พี่กล่าวหา” พี่เขาหยุดนิ่ง ผ่อนแรงรัดร่างผมลงทันที
หลังผมร้องไห้อย่างไม่นึกอาย รับไม่ได้ที่ถูกปรักปรำคบชู้ไอ้ขิง เรื่องที่ไม่ได้ทำแล้วโดนใส่ความมันเกินจะทนได้ครับ
“มึงไม่มีอะไรกับมัน แล้วมาหลับอยู่ห้องมันทำไม ใส่เสื้อผ้ามันอีก บนเตียงของมันเสียด้วย
กูตามหาจนหัวหมุนแยกกันไปทั้งไอ้เกรย์ ไอ้คม มึงกลับมาเสวยสุขอยู่กับมันที่นี่
ยังกล้าบอกกูไม่มีอะไร ถ้าไอ้เต้ไม่โทรบอกกูคงไม่มีโอกาสได้เห็นกับตา มึงมีอะไรจะแก้ตัว”
พี่เต้อีกแล้ว ทำไมทุกเรื่องพี่เขาต้องเจ้ากี้เจ้าการเกี่ยวข้องไปเสียหมด
“ผมวิ่งออกมาไม่มีตังค์ติดตัว กระเป๋าอยู่ในห้องถ้าพี่สังเกตคงเห็นวางอยู่หัวเตียง
ผมโทรให้ไอ้ขิงมันมารับ ปวดท้องเจ็บมือที่โดนน้ำร้อนลวก ผมหิวข้าว มันแค่มารับพาไปกินข้าว
พอกินยาเลยรู้สึกง่วง ถ้าพี่รู้เกี่ยวกับตัวผมอยู่บ้าง พี่ต้องมีข้อมูลสิครับ ผมกินยาแล้วมักง่วงนอนประจำ
ผมอาบน้ำเลยยืมเสื้อผ้ามันเปลี่ยนแล้วก็หลับ ผมต้องการเวลาพักร่างกายบ้าง คิดว่าพรุ่งค่อยกลับเซฟเฮ้าส์
ไม่ได้คิดจะหลบหน้าหายหัวไม่กลับไปเสียหน่อย ผมรู้ต้องเข้าห้องอัด
แค่ขอพักร่างกายนิดหน่อยไม่มีอะไรไปมากกว่านี้จริงๆ ครับ”
“ทำไมต้องเป็นไอ้ขิง เพื่อนมึงมีตั้งหลายคนทำไมต้องเป็นมันด้วย
มึงก็รู้มันคิดยังไงกับมึง กูเคยห้ามเคยเตือนมึงฟังกูไหมป๊อป..มึงยั่วโมโหกู”
“ผมกับมันสนิทกันรู้จักตั้งแต่ม.1 มันคนเดียวที่ผมไว้ใจได้ ไอ้แต๊ก
ไอ้นินไม่ใช่ผมไม่สนิท ระหว่างพวกมันกับไอ้ขิง ผมสนิทและเชื่อใจไอ้ขิงมันมากกว่าพี่พอเข้าใจไหม
เหมือนที่พี่เชื่อใจพี่เต้ไว้ใจพี่เต้ไง พี่รู้พี่เต้รู้สึกยังไงกับพี่ แต่พี่ก็เชื่อใจไว้ใจพี่เขาไม่ใช่หรือครับ
หรือว่าพี่กับพี่เต้ก็มีอะไรกันด้วย ถึงได้คิดว่าผมกับไอ้ขิงต้องมีอะไรกัน”
ผมย้อนพี่ร็อคอย่างทำใจกล้าสะกดความกลัวไปชั่วขณะ
มาถึงตอนนี้ผมต้องทำให้พี่เขาเชื่อว่าผมกับไอ้ขิงเราไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่พี่เขาคิด
“มันเหมือนกันที่ไหน กูกับไอ้เต้ไม่เคยมีอะไรกัน..มึงอย่าอ้าง”
“แล้วทำไมผมกับไอ้ขิงต้องมีอะไรกันด้วย..ห๊ะ!” เอาสิ! ทีเขากล้ายืนยันย้ำให้ผมเชื่อ
แต่กับผมพี่เขาดันยัดเยียดให้เป็นชู้กับไอ้ขิงอยู่นั่นแหละ
“แม่งเอร้ย! กลับไปกับกูเรื่องนี้กูยอมเชื่อ แต่มึงยังไม่พ้นคดีที่หนีออกมาแล้วไม่รับโทรศัพท์กูอีก
มึงเป็นเหี้ยอะไร? เรียกร้องความสนใจหืม” พี่เขาลากกึ่งอุ้มผมออกนอกห้องอย่างไม่สนใจ
ไม่แม้แต่จะให้หยิบโทรศัพท์แบตหมดที่ทิ้งไว้ในห้องไอ้ขิง
“ผมลืมโทรศัพท์” พยายามบอก
“ไม่ต้องเอาแม่งแล้ว ซื้อใหม่” ฟังซะที่ไหน โทรศัพท์ไม่เสียดายแต่เบอร์ในซิมผมล่ะ
เบอร์แม่เบอร์อาพนม เบอร์คนสำคัญอยู่ในนั้นจะทิ้งได้ไง
“ไม่ได้..ผมต้องเอาโทรศัพท์” พยายามขอร้อง
“มึงอยากกลับไปดูหน้ามันนักใช่ไหม กูบอกซื้อใหม่กูมีปัญญาซื้อ”
ผมอยากเอาหัวโขกพื้นให้ตายเสียตรงนี้ พี่ร็อคเป็นคนเข้าใจอะไรยากมาก
“ไม่ใช่แบบนั้น ในเครื่องมีเบอร์แม่..ผมทิ้งไม่ได้” ชี้แจงแล้วนะ
“ทิ้งไปซะ! แม่มึงรู้มึงอยู่กับกู ติดต่อไม่ได้ก็คงไม่ใช่นักธุรกิจแล้ว”
นั่นไง..เหตุผลพี่เขาคือคำตอบ เผด็จการชัดๆ มาถึงขั้นนี้ผมได้แต่ยอมพี่เขากระเตงกึ่งลากเข้าลิฟต์อย่างจนหนทาง
ขาไม่แตะพื้นด้วยซ้ำ เรียกยินยอมพร้อมใจก็พูดไม่เต็มปาก บอกไม่อยากกลับก็ไม่ใช่
ดันรู้สึกดีที่พี่เขามาตามแถมออกอาการคลั่งจนผมขยาด อย่างน้อยยังมีความสำคัญกับพี่เขาอยู่
โดยเฉพาะตอนหลุดปากออกตามหาผมจนหัวหมุน ทั้งพี่เกรย์ พี่คมไม่ได้อยู่เฉย
ถึงผมจะสร้างปัญหาให้ทุกคนเดือดร้อน แต่กลับรู้สึกอุ่นใจ
การที่เราเป็นคนสำคัญในสายตาคนที่เรารัก ไม่ว่าจะรูปแบบไหนก็ทำให้รู้สึกมีความสุข
ตอนนี้ผมรู้สึกสุขปนทุกข์ ที่เป็นต้นเหตุให้ขิงมันเจ็บ แต่ก็วางใจพี่เต้ต้องดูแลมันอยู่
พี่เขาคงไม่ปล่อยให้มันซึ่งเป็นนักร้องกำลังมาแรงเสียโฉมจนออกงานไม่ได้แน่
ที่แอบเบาใจอีกเรื่องคือ คงไม่ตกเป็นข่าวพี่เขาอยู่ในวงการกันมานานหลายปี
ย่อมรู้วิธีจัดการกับปัญหาไม่ให้เป็นข่าว จนภาพลักษณ์ของพวกเขาเสื่อมเสียไปด้วยเช่นกัน
ทุกอย่างคงลงตัวในไม่ช้า มีแต่ผมนี่แหละถึงพี่ร็อคจะดูอ่อนลงก็จริง แต่ประโยคที่ย้ำว่าผมยังไม่พ้นคดี
ทำให้หนาวได้ไม่น้อยเลยทีเดียว บทลงโทษคดีที่พี่เขาหมายหัวไม่อยากนึกโดนอะไรบ้าง
ถ้าต้องโอนทำแบบนั้นอีกผมแย่แน่ นี่ยังระบมไม่หายภาวนาในใจพี่เขาจะไม่ใช้วิธีนี้ลงโทษผม
ถ้าทำจริงผมขอให้นุ่มนวลกับผมสักนิดก็ยังดี..
ไม่ใช่ในหัวผมลามกหมกมุ่นแต่เรื่องนี้ แต่ผมสัมผัสได้บางอย่างว่า
พี่ร็อคที่กำลังโกรธโอบอุ้มกึ่งกระเตงผมอยู่ขณะนี้ เต็มไปด้วยอารมณ์อยากขย้ำกระทำชำเราผมให้แหลกคามือ
แม้พี่เขาจะอุ้มแต่การเสียดสีที่เกิดขึ้นทำให้ผมรับรู้ก้อนเนื้อแข็งขืน ซึ่งดุนดันในกางเกงยีนส์ของพี่เขามันชัดมาก?
มาแล้วนะคะ อืดมาม่ากันต่อไปนะคะ
ยังมีอีกหลายชามค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อยากกระโดดตบอี่เต้กับขิงจริง :z6:แม่งเลวใด้โล่
-
อย่าไว้ใจทางอย่าวางใจคนนะป๊อบ
-
ป๊อปน่าจะตื่นมาได้ยิน ว่าไอ้สองคนนี้แม่งคุยอะไรกัน
-
:hao5: กินมาม่าจนจุกแล้วจร้า เปลี่ยนบ้างรัยบ้างน้า อยากสำลักน้ำตาลอ่ะ
-
สรุปขิงร่วมมือกับเต้ทำร้ายป๊อป น่าสงสารป๊อปแต่ไม่สงสารร็อคหรอก
นิสัยไม่ดี ไม่คิดให้ดีก่อนใช้อารมณ์อยู่เรื่อย
-
:a5: :a5: ยังไม่ได้อ่านแต่ขอมาจิ้มให้ก่อน
-
เฮ้อ เต้นี่ร้ายมากๆเลย
ชักเป็นห่วงขิง เด็กดีๆจะมาเสียเพราะนายเต้หรือเปล่า
ขอให้พ้นช่วงมาม่าไปโดยเร็วทีเถอะ สงสารป๊อปอ่ะ
แม่เขาเลี้ยงดูมาอย่างดี อ้ายร็อคมาปู้ยี่ปู้ยำซะ
-
เรื่องนี้นายเอกเราต้องสู้อย่างแรง"///
-
คุณร็อคคะ เดี่ยวคุณจะโดนดี
:katai1:
-
ติดลบกันระนาวแต่ละคน สาปส่งเลยตอนนี้โกรธแทนมาก อยากให้ป๊อปทิ้งพวกนี้ไปสะไปเรียนต่อเมืองนอกก็ได้ เอาให้ตามกันไม่เจอเลยหมั่นไส้นัก
-
ป๊อปอย่าไว้ใจคนอื่นมากไป เหนไหมเกิดเรื่องอีกแว๊ว
พี่ร็อคก็เชื่อใจคนของตัวเองบ้างนะ
-
ใส่ผัก ใส่ไข่ ใส่หมูเลยค่ะ เต็มที่ รอกินขนมหวานปิดท้าย
-
พลาดไปได้ไงเนี่ย รวบอ่าน3ตอนเลย พี่ลักษณ์มาเร็วมาก
อ่านทั้งสามตอนมันหน่วงจริงๆ อึดอัดไปหมด สงสารป๊อปนะแต่ก็เข้าใจร็อคมากๆด้วย
ก็ถ้าคุยกันแต่แรกเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ อดพาลไปถึงอาพนมและแม่ป๊อปไม่ได้จริงๆ
กับหลานกับลูกเนี่ย ทำไมไม่บอกอะไรบ้างนะ ได้แต่ปกป้องแล้วเป็นไง
ป๊อปถึงไม่รู้อะไรเลย แก้ตัวก็แก้ได้ไม่เต็มปาก :ling2:
ย้ำว่าสงสารป๊อปนะ แต่เข้าใจหัวอกร็อคและเข้าใจมากๆด้วย เห็นใจเพิ่มเข้าไปอีก
เพราะรักมากจึงแค้นมากกกก
สุดท้ายแผนของขิงกับเต้ก็ไม่สมหวัง ร็อคไม่ทิ้งป๊อป แถมแสดงออกชัดว่าหวง(ก้าง)มาก
แม้แค้นแต่ก็รักและไม่ทิ้ง ฮิ้วววว....ได้ใจ :katai3:
ปล.บทสนทนาขิงเต้เถื่อนได้ใจ แต่ทำเอาเขิน 555
ปล.2 ร็อคโกรธแบบไหนว้า...ของถึงขึ้น(ตุง)แบบนั้น สงสารหนูป๊อปอ่ะ
แต่รออยู่นะว่าหนูจะถูกลงโทษแบบไหน o18
+1และเป็ด :pig4: :กอด1:
พี่ลักษณ์คะมาม่ายังอีกหลายชามมั้ย มันแซบมาก ทีแรกนึกว่าจะทำใจอ่านไม่ได้แล้ว
แต่ผิดคาด ชอบร็อคอ่ะ เถื่อนดิบแต่รักมากกกก :z2:
-
เมื่อความจริงปรากฎ ขอให้ไอ้ขิง กับอีเต้ ได้รับสิ่งที่มันทำไว้อย่างสาสมด้วยเถอะ :call:
ขอแบบสะใจสุดไเลยนะ :z6: ไม่งั้นไม่คุ้มกับที่น้องป๊อบโดนมา :katai1:
-
เต้กับขิงนิสัยไม่ดี :z6:
กลับไปน้องป๊อบจะโดนอะไรอีก :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วยังไม่รู้สึกอิ่มเลย รีบลงต่อนะคะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ป๊อบอย่าไว้ใจเพื่อนมากนัก เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกดีๆ :mew2: :mew2: :mew2:
-
พี่ ๆ เพื่อน ๆ อย่าโกรธขิงนะ น้องเค้าโดนอีเต้มันหลอก
เนื้อแท้น้องเค้าเป็นคนดี แต่ดันพลาดไปเกลือกกลั้วกับสิ่งปฏิกูล จะเข้น้อยยังกราบลาอย่างอีเต้
ถึงเราจะเป็น FC ขิง แต่เราไม่ได้เข้าข้างน้องเลยจริงจริ๊ง :haun5:
น้องป๊อบทำไมหนูถึงเป็นคนมีเหตุผลขนาดนี้อะลูก แสนดี เข้าใจและพร้อมจะให้อภัย
อีพี่ร็อค.. แกสมควรได้คนดี ๆ อย่างนี้เรอะ :angry2:
:amen: สวดมนต์แผ่ส่วนกุศลให้อีเต้ เพื่อให้มันได้ไปที่ชอบที่ชอบเร็ว ๆ
-
ตอนนี้มาม่าไม่ค่อยอืดดเท่าไหร่
แอบรู้สึกว่า ที่พี่ร๊อคโมโหขนาดนี้ เพราะว่ารักป๊อปอยู่
ดีแล้วที่ป๊อปกล้ามาขึ้น ทำให้พี่ร๊อคฟังมาขึ้น
ขิงแม่งงง เลวพอก่าอีเต้เลย
เหมาะสมกันจิง ผีเน่า-โลงผุ
สาดดดด
หวังว่ากลับไปบ้านแล้ว พี่ร๊อคจาไม่จัดหนักน้องนะ น้องเจ็บบบบตัวแล้ว
เด๋วอัดเพลงไม่ไหว
-
:m15: ป๊อบเอ๊ยอะไรจะซวยซ้ำซ้อนขนาดนี้ ยังมีอีกหลายชามเหรอเนี่ยไม่เอาได้มั๊ยเราอิ่มแล้ว
-
ถ้าพี่เต้กับน้องขิง จะวางแผนได้ขนาดนี้ รู้ลึก รู้จริง เรื่องฝั่งตรงข้ามจริงๆ มอง+แอบรักมานาน ข้อมูลปึกนี่เอง
-
:z3: :z3: :z3:
ป่วยกะอิพี่ร็อคสุดๆ
-
ดิฉันขอมอบโล่ตัวร้ายดีเด่นให้กับพี่เต้เลยค่ะ
นางมิหวั่นแม้วันมามากจริงๆ ขนาดเขาไม่รักก็ยังดื้อจะแย่งเขามาให้ได้ มันไม่ดีไม่งามเลย
-
ป๊อบไว้ใจคนผิดแล้วนะนั่น
-
โมโหหึง รึโมโหหื่นว่ะเนี่ย ส่วนเต้ขิง มันจะผลักกันรับ-รุกมั้ย
-
อ่าาา สรุประยำคู่ เลวแม่งไม่พอ
คำนิยามสำหรับ ขิง เต้
-
ป๊อปน่าสงสารอ่า
ขนาดเพื่อนที่ไว้ใจยังทำกันได้
-
อิพี่เต้ ไปตายซ้าาาาาาาาาาาาา :z6: :z6: :z6:
-
หึงจนหน้ามืด พี่ร๊อค สงสารป๊อบมาก ขิงก็ด้วย เริ่มเกลียดพี่ร๊อคแล้วอ่า ไม่เชื่อใจคนรักย หรือเพราะไม่ได้รักกันน้า อยากเชียร์ให้ป๊อบคู่กับขิงซะแล้วสิ อิอิ
-
พี่ร็อคหึงแรงแบบแรงมากยังกับพายุที่พร้อมพังทุกอย่าง ถามว่าปลื้มไหม ก็ปลื้มค่ะ ถ้าไม่รักมากจะหวงจะหึงขนาดนี้เหรอ
ชอบความคิดป๊อบนะ น้องเป็นเด็กดีมากตอนคิดว่ายังไงก็ยังรักพี่ร็อค ไม่คิดจะนอกใจ ทุกอย่างมันมีเหตุที่ทำให้เป็นแบบนี้
พี่ร็อคได้น้องไปโคตรจะน่าภูมิใจ ขนาดฉุดกระชากลากถูน้องก็ยังดีใจที่พี่ร็อคมารับ โอ๊ย พ่อคนหวงเมีย ใจจะขาด
คืนนี้น้องป๊อบเหมือนจะโดนจัดหนักให้หายคิดถึง รักก็ทำแบบรักนะพี่อย่าทำแบบเถื่อน หัดใช้ใจมัดเขามั่ง
แกอาจเริ่มคิดได้ว่าถ้าไม่ดีๆ กับน้องป็อบก็อาจไปก็ได้ ซึ่งคนขี้หวงแบบแกคงทนไม่ไหวแน่ๆ
เสียดายขิงอ่ะ เป็นคนดีมากนะ แต่วิธีการจะได้ป๊อบมามันผิด อย่าไปคบกับไอ้เต้มาก ไอ้นี่มันเลวววววววว เชี่ย
อย่าเสียความเป็นตัวเอง สูญเสียใจที่บริสุทธิ์เพราะคนเลวแบบนี้ยุแยงเลย กลับมาขิงกลับมา!!!
สุดท้ายไอ้เต้มันต้องไม่เหลือใครและไม่ได้อะไร รอดูวันนั้น
อยากอ่านต่อม้ากกกกก ขอบคุณค่ะ
-
คุณแม่น้องป๊อปจะรู้บ้างมั้ยเนี่ยว่าลูกกะลังลำบากจริงจัง.. พี่ร็อคไม่ฟังเลย..T_T
-
เอาข้าวสารเสกสาดดดดดดดดดเรียงตัวเลยได้มั้ย!!!
เหลือจะรับกับนิสัยจริงๆ
น้องน้อยของเราทำอะไรก็ผิด โถๆคนดีของพี่ :กอด1:
-
ขิงร่วมมือกับพี่เต้นี่เอง
ต่างคนต่างทำเพราะอยากคอบครองรักซินะ
แต่ลืมไปหรือเปล่าว่าทำให้คนอื่นและคนที่ตัวเองรักเดือดร้อนไปด้วย
ขิงกับพี่เต้ทำอย่างนี้ไม่ต่างกับคนเห็นแก่ตัวนะ
อยากให้มาม่าหมดไปเร็วๆขี้เกียจกินมาม่าแล้วนะคนแต่ง
-
ขิงกะเต้เลวไปนะ
ยังดีครั้งนี้อิพี่ร็อคยอมฟังน้องมั่ง
ไม่งั้นเละกว่านี้แน่ๆ
-
:เฮ้อ: น้องป๊อบ คิดให้ดีๆ กลับมาหาเจ้ดีกว่า//โดนพี่ร็อคถีบ :z6:
-
ทำไมป๊อปไม่ตื่นมาได้ยินสองคนนั้นคุยกันนะตาจะได้สว่างบ้าง เฮ้อ~ว่าแต่อีกนานไหมมาม่าถึงจะหมด
-
ยังไม่กล้าอ่าน กลัวอืดค้าง :katai1: ตอนนี้อ่านคอมเม้นก่อน รอให้เรื่องร้ายๆ ผ่านไปก่อน แล้วค่อยมาอ่านรวบทีเดียว o18
-
:katai1:ร็อคดูปัญญาอ่อนมากอะ คือเเบบขอหยาบหน่อยนิสนึง มึงน้ะร็อคคืิอมึงไม่ฟังเหี้ยำรเลยร็ิอค อยากโดดถีบน้ร็อคมากกกกกก :z3:เต้เเละขิงก็เลวเเบบเเพคคู่สุดๆ อยากเอาสามคนนี้มารวมกันเเละตื้บเเม่งที่เดียว
Ps.ขอโทษที่หยาบคายฮะ
Ps.ขอบคุณที่ลงเเละจะติดตามต่อไปครีัััับ
-
ป็อป ที่ได้ยินน่ะ
ไม่ได้ฝันไปนะ มันคือเรื่องจริงงงง
นึกให้ออกกกก จะได้ระวังไว้
-
อยากรู้ว่าร๊อคจะทำอะใรน้องป๊อบอีก :sad4:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงใจ
Part..20
ผมนั่งหน้าคู่พี่เขา ตั้งแต่จับผมยัดรถคาดเข็มขัดเสร็จ
ไม่พูดไม่จาเอาแต่พิมพ์ไลน์คุยกับใครไม่รู้ ได้ยินเสียงติ๊งๆ โต้ตอบกันอยู่ ผมไม่กล้ายุ่งให้อารมณ์ปะทุขึ้นอีก
จึงนั่งตัวลีบเจียมเจี้ยมเพียงอย่างเดียว โดยไม่คิดมีปากมีเสียงแม้แต่น้อย ยังรู้สึกขยาดอารมณ์โมโหร้ายของพี่ร็อค
ซึ่งเป็นภาพติดตาไปเสียแล้ว บทโหดพี่ร็อคน่ากลัวมาก ไอ้ขิงอ่วมถึงขนาดนั้นนี่ครับ
“บรื้นๆๆ..เอี๊ยดๆ!!” เล่นสตาร์ทรถกะทันหัน ออกตัวซะหน้าคะมำ เพียงชำเลืองหางตาคมดูผมแวบเดียว
เมื่อเห็นไม่เป็นอะไรปั้นหน้านิ่งติดไปทางเครียดขึงขับตะบึงหวาดเสียวสุดๆ ไม่กล้าเอ่ยปากปรามหรือขอร้องให้พี่เขาลดความเร็ว
กลัวพี่แกพาแหกโค้ง ได้แต่ภาวนาในใจให้รอดปลอดภัยสู่จุดหมายโดยสวัสดิภาพด้วยเทอญ..เจ้าประคูณ!!!
ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงเซฟเฮ้าส์ ปกตินานกว่านี้ยี่สิบสามสิบนาที เล่นขับยังกับแข่งแรลลี่ใจหายใจคว่ำตลอดทาง
โชคดีที่ไม่เกิดอุบัติเหตุผมถึงกับผ่อนลมหายใจโล่งอก เมื่อรถเข้าจอดในเซฟเฮ้าส์อย่างปลอดภัย
“ลงมา” เสียงนิ่งติดห้วนเรียกให้ลงจากรถ ในขณะพี่เขาเปิดประตูลงไปก่อนแล้ว
ไม่กล้าลีลารีบปลดเข็มขัดตามลงไปติดๆ ขืนโมโหระเบิดลงมีหวังพี่แกงับหัวผมแน่
“เข้าบ้าน” ลงจากรถผมเก้ๆ กังๆ หันมาสั่งเสียงดุ ไม่ต้องย้ำผมรีบก้าวขาจ้ำพรวด เดินนำเข้าไปโดยพี่ร็อคตามหลังมาติดๆ
“ป๊อป! มาเลยไปล้างมือกินข้าว กูกับไอ้คมอุตส่าห์รีบไปซื้อ ไม่งั้นไอ้ร็อคเล่นกูตาย”
พี่เกรย์ไล่ผมไปล้างมือให้มาทานมื้อค่ำ จะสองทุ่มแล้ว ผมยิ้มแหย่ให้แกก่อนเลี่ยงเดินไปล้างมือยังห้องน้ำที่อยู่ติดกับครัว
ไม่ลืมหันไปค้อมหัวทักทายพี่คมซึ่งนั่งดูทีวี พี่เขายิ้มให้ปกติไม่ได้แสดงท่าทีพิรุธที่เห็นหน้าผมแม้แต่น้อย
ผมแอบติดใจคำพูดพี่เกรย์ที่หลุดปากว่า พี่ร็อคใช้ไปซื้อของกิน สงสัยพิมพ์ไลน์คุยในรถแน่
ผมรู้สึกหิวขึ้นมาทันที โชคดีไม่ปวดท้องเพราะกินยาไปก่อนหน้า ขืนทานข้าวผิดเวลาปวดท้องแน่
คิดถึงตรงนี้แอบยิ้มคนเดียว มุมนี้ทำให้ผมรู้พี่ร็อคไม่ได้ถึงกับไม่ใส่ใจเสียทีเดียว ยังห่วงเรื่องปากท้องผมอยู่
ถึงกับใช้พี่เกรย์ไปซื้อมาเตรียมไว้ล่วงหน้า ปากร้ายวางท่าดุแต่จิตใจอ่อนโยน นี่แหละตัวตนพี่ร็อคที่สัมผัสได้
แม้พี่เขาจะทำเป็นร้ายใส่ผม ลึกแล้วพี่เขาอ่อนโยนกับผมมาก ทั้งที่โกรธยังห่วงกลัวผมจะหิวจนโรคกระเพราะกำเริบขึ้นอีก
ไม่ให้หลุดยิ้มได้ยังไงครับ
“หลบ..กูจะล้างมือ” สะดุ้งสิเล่นเข้ามาเงียบๆ เราต่างสบตาผ่านกระจกตรงอ่างล้างมือ
เห็นหน้าตัวเองแดงก่ำ พี่เขาเล่นยืนจ้องเลิกคิ้วเข้มมองไม่กะพริบ เขินอย่างไม่มีสาเหตุ..โอ๊ย!..ผมเขินจริงวุ้ย!
ก็นะผมแอบปลื้มดีใจที่พี่เขาทำอะไรดีๆ ให้..ไม่เขินก็แปลกล่ะ
“เป็นบ้าอะไรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เสร็จแล้วถอยสิวะ”
คำพูดดิบเถื่อนแต่ผมรู้พี่เขาแค่ต้องการกลบเกลื่อนหรอกน่า ถึงได้แสดงกิริยาแบบนี้ใส่ผม
“ครับๆ” ค้อมหัวรับ รีบหลบฉากให้พี่เขาได้ล้างมือ
“จะยืนรออะไร ไปกินข้าวสิ” ตวาดไล่ผมอีก
“รอไปพร้อมพี่..ครับ” อ้อนหน่อยไม่เป็นไรมั้ง เผื่อพี่เขาจะใจเย็น
“หึ! แรด..อย่าคิดว่ากูจะหายโกรธ” ทำดุตาขวางใส่อ่ะ!
“อ้า!..ผมแค่อยากขอบคุณ ที่ให้พี่เกรย์ไปซื้อกับข้าวมาเตรียมไว้”
บอกไปตามตรง ผมอยากขอบคุณพี่เขา พี่เกรย์ พี่คมที่พลอยมาวุ่นวายทำเรื่องเหล่านี้ให้กับผม
“ใครบอกกูซื้อให้มึง พวกกูยังไม่มีใครกินซักคน กูหิวถึงได้บอกให้มันไปซื้อมา
รู้หรือยังว่ามึงทำให้พวกกูป่วนแค่ไหน” ง่า!..โดนอีกจนได้
“ผมขอโทษ” หงอยเลยกู
“ไปกินข้าวหึ!” พี่เขาไม่ได้พูดอะไรอีก จับแขนผมจูงมานั่งลงที่โต๊ะ
ผมรู้สึกผิดจริงๆ ที่ทำให้ทุกคนเดือดร้อน ไม่คิดว่าการที่ผมวู่วามหนีออกไปแบบนั้น
พวกพี่เขาจะพลอยไม่ได้กินข้าวไปด้วย คงมัวแต่ออกไปตามหาผม กลับมาแทนที่พี่เกรย์กับพี่คมจะตำหนิ
ดันไม่มีใครทำรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก อย่างน้อยถ้ามีใครด่าผมบ้าง อาจจะรู้สึกผิดน้อยลงกว่านี้..
“กินๆ หิวโคตร” พี่เกรย์กุลีกุจอเรียกให้กิน เก้าอี้ผมติดพี่ร็อคที่นั่งประจำ
พี่เกรย์..พี่คมนั่งฝั่งตรงข้าม อาหารบนโต๊ะมีอยู่ไม่ต่ำกว่าห้ารายการสามในห้าเป็นของโปรดที่ผมชอบทั้งสิ้น
เห็นแบบนี้พลันตื้อในอกน้ำตารื้นขึ้นมาดื้อๆ จนต้องรีบก้มหน้าไม่อยากให้เห็น..ผมกำลังร้องไห้แหละ
ผมชินกับการกินข้าวมื้อเย็นคนเดียวมานาน แม่เองนับครั้งมีเวลามาทานได้ ของโปรดของชอบแม่บ้านคอยดูแล
แต่ไม่ได้ทำให้รู้สึกตื้นตันใจเพราะมันเป็นความเคยชิน ต่างจากพวกพี่เขาทำให้โดยสิ้นเชิง
เรื่องแบบนี้คนทั่วไปอาจเห็นเป็นเรื่องธรรมดาไม่ได้พิเศษตรงไหน สำหรับผมถือเป็นความใส่ใจที่โหยหาจากคนรอบข้าง
ซึ่งไม่ใช่คนในครอบครัว อย่างน้อยผมก็รู้ว่าพวกพี่ๆ ต่างรู้ผมชอบทานอะไร ถึงได้เลือกซื้อมาให้โดยเฉพาะ
“อ้าว! ดราม่าเฉย..มึงดุมันหืม” พี่คมเจาะจงถามพี่ร้อค คงสังเกตผมแอบน้ำตาไหล
มันกลั้นไม่ได้นี่ครับ เพิ่งผ่านเรื่องร้ายมาพี่เขากลับแสดงความห่วงใยแบบนี้ เป็นใครจะไม่รู้สึกตื้นตันเล่า
“สำออย เมื่อกี้ยังยิ้มระรื่นอยู่เลยห่า พอนั่งโต๊ะอยากให้มึงสองคนรุมด่ากูสิ
ถึงได้ร้องไห้อย่างไม่มีเหตุผล” พี่ร็อคน้ำเสียงหงุดหงิดไปแล้ว
“ปะ..เปล่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร..อึก..ฮึก..แค่ดีใจที่พี่ซื้อกับข้าวของชอบผมให้ตั้งหลายอย่าง..
ฮึก..คะ..ขอบคุณมากนะครับ..ฮึก” รีบปาดเช็ดน้ำตาก่อนจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่ เดี๋ยวเสียบรรยากาศเปล่าๆ
“มึงนี่แม่ง..นิสัยแบบนี้ไง กูถึงโกรธไม่ลง” พี่เกรย์ชะโงกเอามือยีหัวผมอย่างเอ็นดู ก่อนจะโดนพี่ร็อคปัดผั๊วะ! ทันทีเช่นกัน
“พูดอย่างเดียว ไม่ต้องถึงตัวสัส!” ผมเอ๋อแดกไปเรียบร้อย
“หวงเว่อร์! เสือกทำมันเจ็บตัวตลอด” พี่เกรย์บ่นอุบไม่จริงจังนัก
“มึงก็เห็นมันจะเป็นบ้าอยู่ร่อมร่อของรักถูกขโมย มึงจะแหย่ให้มันหัวเสียทำไมไอ้เกรย์ กูหิวแล้วแดกสักทีเหอะ” พี่คมตัดบท
“ชอบก็กินเยอะๆ ร้องเหี้ยไร” เป็นรอยยิ้มทั้งน้ำตาของผมอีกจนได้ พี่ร็อคถึงจะพูดไม่เพราะ
ติดห้วนออกแนวประชดด้วยซ้ำ ตรงข้ามการกระทำสิ้นเชิง พี่เขาลงมือตักของโปรดให้
บริการไม่โรแมนติคอย่างที่ปรารถนาได้จากคนรัก สำหรับผมกลับรู้สึกอบอุ่นจริงใจ
เต็มไปด้วยความอ่อนโยนในแบบฉบับของพี่ร็อค ที่อยู่ในภาวะอารมณ์โมโหผมอยู่
ผมยังมีคดีที่ทำให้พี่เขาวุ่นวายเดือดร้อนกันไปหมด..
มื้อนี้ใช้เวลาไม่นานพวกพี่แต่ละคนหิวอย่างที่พูด ตั้งหน้าตั้งตากินเอาเป็นเอาตาย
ผมพลอยรู้สึกเจริญอาหารตามไปด้วย แม้ไม่มีการพูดคุย บรรยากาศภายในโต๊ะกลับอบอวลไปด้วยความตื้นตันประทับใจ
โดยที่ผมเองก็อธิบายไม่ถูก พี่ร็อคที่ดูตึงๆ ยังคงตักอาหารบริการเป็นระยะ จนอิ่มนั่นแหละครับ
พี่แกถึงหยุดดูแลผม รู้ใช่ไหมทำไมผมถึงมีความสุขแบบนี้ได้
“มึงไปอาบน้ำถอดเสื้อผ้าทิ้งซะ” เสร็จจากเก็บล้าง คำสั่งมาทันที
“ไม่ทิ้งได้ไหม ผมจะซักไปคืนมัน” ของไอ้ขิงจะให้ทิ้งได้ยังไง
“กูบอกให้ทิ้ง มึงจะเก็บไว้ดูต่างหน้าหรือไง อย่าให้กูโมโหนะป๊อป”
วิญญาณร้ายสิงร่างอีกแล้ว ผมหันไปขอความช่วยเหลือพี่คมพี่เกรย์
พี่สองคนกลับเมินหน้าหนี แสดงออกชัดไม่ต้องการยุ่งเกี่ยว
“ครับ” สุดท้ายผมก็ต้องยอมทิ้ง ไม่อยากให้พายุอารมณ์ปะทุใหม่ ขนาดโทรศัพท์ของผมพี่เขายังสั่งให้ทิ้งเฉย
ประสาอะไรเสื้อผ้าชุดบอลของไอ้ขิงผมจะสามารถยื้อไว้ได้ สุดท้ายก็เดินคอตกเข้าห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ที่ต้องไม่ลืมคือเสื้อผ้าไอ้ขิงทิ้งขยะให้พี่เขาเห็นด้วยว่าทิ้งจริง
“มึงบังคับมากไปเปล่าร็อค กูสงสารยังไงไม่รู้”
พี่เกรย์เป็นคนเปิดประเด็น ผมแอบฟังตรงประตูยังไม่คิดจะอาบน้ำหรอก
โอกาสนี้ที่ผมจะได้รู้อะไรบ้าง คาดไว้ไม่ผิดคล้อยหลังผม
พวกพี่ๆ หยิบยกเรื่องผมขึ้นมาคุยแล้ว ที่ไม่พูดตอนผมอยู่ด้วย คงไม่ต้องการให้ผมรู้นั่นเอง
“กูใจดีด้วย..พวกมึงเห็นไหมเกิดอะไรขึ้น กูไม่คิดที่จะใช้ความใจดีให้ประวัตศาสตร์ซ้ำรอยเด็ดขาด
หนนี้กูไม่มีทางปล่อยมือไม่ว่ามันจะเลือกกูหรือไอ้เหี้ยนั่น กูไม่ยอมใช้กติกาให้คนกลางเป็นฝ่ายเลือก
มันเป็นของกู สิทธิ์นี้ต่างหากที่กูจะเอามาใช้” พี่ร็อคพูดใส่อารมณ์ไปด้วย
“มันยังเด็กทำอะไรรู้เท่าไม่ถึงการณ์ มึงต้องเข้าใจมันหน่อย” พี่คมเสริมความคิดและคำพูดของพี่เกรย์
“นี่กูไม่ให้โอกาสอีกหรือวะ กูไปเอาตัวมาไม่กระทืบม้ามแตกถือว่าใจเย็นเท่าไหร่แล้ว
มึงไม่เป็นกูไม่รู้หรอก กูแม่งแทบอยากฆ่าให้ตายคามือซะตอนไปถึงมันหลับที่เตียงเหี้ยนั่น
ใส่เสื้อผ้าไอ้สัสนั่นด้วย ต่อให้มันบอกกูว่าไม่มีอะไรกันกูยังแทบทำใจไม่ได้
ไอ้เต้โทรมาย้ำกูชัดว่าไอ้เหี้ยขิงโอบกอดไอ้ป๊อปขึ้นคอนโด พวกมันแสดงท่าทีไม่ต่างคนที่มีอะไรกัน
กูไม่อยากเก็บเอามาคิดแต่หลักฐานมันทำให้อดคิดไม่ได้ ปากมันบอกกูยืนยันไม่มีอะไร
มึงรู้ไหมไอ้เหี้ยขิงตอนกูไปเจอ เยาะเย้ยกูด้วยสายตากับคำพูดว่ายังไงบ้าง
มันเห็นกูเป็นควายที่สวมเขากูได้ กูอัดแม่งซะหน้าเละ..ถ้าไอ้เต้ไม่พัวพันกูเอาไว้ล่ะก็
มีหวังไอ้เหี้ยขิงตายคาตีนกูแล้ว” พี่ร็อคกำหมัดแน่นระหว่างเล่าให้พี่เกรย์..พี่คมฟัง ผมเองก็เสียใจที่เรื่องมันเป็นแบบนี้
“แต่มึงก็ไตร่ตรองด้วย ไอ้เต้มันรักมึงนะร็อค บางทีอาจใส่สีตีไข่ให้มึงเกลียดไอ้ป๊อป
มันโทรมาบอกให้มึงรู้ โดยมีเงื่อนไขให้ช่วยไม่ใช่หรือวะ”
“กูไม่เถียงเรื่องนี้ กูถึงไม่ด่วนตัดสินมัน เพราะกูรู้ว่าไอ้เต้มันคิดกับกูยังไง เรื่องที่มันขอกูช่วยพากลับเข้าวงนะเหรอ..”
“แล้วมึงเอาไง ไอ้เต้กลับมาไอ้ป๊อปจะอยู่ยังไง” พี่คมป้อนคำถาม ผมฟังแล้วใจเสีย เพิ่งรู้ว่าพี่เขามีข้อแลกเปลี่ยนกันด้วย
ต่อด้านล่าง
-
ทำไมมันหายไป ครึ่งหนึ่งหว่าตอนเรา เม้น
-
- 2 -
“กูคิดแล้วก่อนรับปากมัน เรื่องนี้กูจะเคลียร์กับพ่อก่อน ถ้าไอ้พนมกลั่นแกล้งมันจริง
วางแผนให้ไอ้ป๊อปเข้ามาแทนอย่างมันเล่ามา พวกมึงคิดว่าไม่สมควรคืนความยุติธรรมให้มันหืม
มันเพื่อนพวกเราเริ่มตั้งวงแต่แรก วันนี้มันลำบากพวกมึงคิดว่ากูควรทำไงวะ” ผมยืนฟังลุ้นระทึก
ถ้าอาพนมทำแบบนั้นจริง พื้นที่ของผมในวงนี้ก็ไม่สมควรมีที่ให้ยืนอย่างที่พี่ร็อคพูด
“เรื่องนี้พวกกูไม่ได้ว่ามึงผิด แค่กูไม่เข้าใจทำไมไอ้เต้ไม่ปรึกษาพวกเราเสียตั้งแต่แรก
ปล่อยให้เรื่องลุกลามบานปลายไปถึงขนาดนี้ได้ยังไง ตรงนี้ต่างหากที่กูมีคำถาม”
พี่เกรย์ตั้งข้อสังเกตแกมบ่นการกระทำของพี่เต้
“ไม่ใช่กูไม่ถาม คำตอบมันต้องการเงินสิบล้านไปใช้หนี้ ถ้าเรื่องนี้ถึงหูพวกเรามันก็ไม่ได้เงินเคลียร์ปัญหา
กูผิดเองที่ไม่รู้มันแอบพนันบอลจนติดหนี้มากขนาดนั้น มันไม่อยากให้พวกเราเสียชื่อไปด้วย
จึงเลือกปิดเงียบ และหาโอกาสกลับเข้าวงใหม่ แค่รอให้ผ่านปัญหาไปได้ก่อน”
“เท่ากับมันหักหลังคุณพนม รับเงินเขาแล้วคืนคำ” พี่คมพูดขัดขึ้น
“กูไม่สนแม่งหรอก เงื่อนไขระยำไม่ถือว่าหักหลัง ถ้าคิดช่วยทำไมไม่ทำสัญญาให้มันยืมแล้วผ่อนใช้
นี่เล่นกำจัดมันออกจากวงไปเลยนี่หว่า” พี่ร็อคแกเสียงแข็งอย่างไม่พอใจอาพนมสุดๆ
“ถึงยังไงมึงก็ฟังจากไอ้เต้ข้างเดียว ตัดอคติฟังคุณพนมเขาหน่อยมูลเหตุเรื่องราวเป็นมายังไง
จะได้ยุติธรรมกันทั้งสองฝ่าย” พี่คมสำทับอีก
“กูไม่คิดปรักปรำหรอกน่า ถึงต้องเคลียร์กับพ่อก่อน ไม่รู้พ่อรู้เรื่องด้วยหรือเปล่า
ไว้มะรืนหลังเข้าห้องอัด กูจะคุยกับพ่อให้ได้ข้อสรุปทีเดียว”
“แล้วถ้าเป็นจริงอย่างที่ไอ้เต้พูดไอ้ป๊อปมึงเอาไง จะให้มันอยู่ในวงตำแหน่งอะไร ในเมื่อมันเป็นมือกลอง”
พี่เกรย์ยิงคำถามซึ่งผมก็ลุ้นฟังด้วย
“ถ้าไอ้เต้มันพูดเรื่องจริง ก็ต้องเอามันกลับเข้าวง ไอ้ป๊อปอาจไม่ได้เป็นมือกลอง
พวกมึงก็รู้มีวงไหนใช้กลองสองชุด” ผมใจหายขวัญเสียเป็นที่เรียบร้อย ความฝันของผมกำลังเดินมาถึงทางตัน
“ถ้างั้นมึงให้มันไปอยู่วงเพื่อนมันดีกว่า ไอ้เต้มาวงเราวงนั้นก็ต้องขาดมือกลอง
พวกมันเพื่อนกันไอ้ขิงอ้าแขนรับไอ้ป๊อปแน่” พี่คมยื่นข้อเสนอ
“ไม่ได้..กูไม่มีวันยอมให้มันอยู่วงไอ้เหี้ยนั่นเด็ดขาด” พี่ร็อคปฏิเสธความคิดพี่เขาทันควัน
เสียงดังจนผมเองยังพลอยสะดุ้งไปด้วย
“แล้วมึงจะเห็นแก่ตัวรั้งมันทำไม เด็กมันก็มีความฝัน” พี่เกรย์ค้าน
“มันอยู่วงไหนก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่วงไอ้เหี้ยขิง” พี่ร็อคยังคงยืนกราน
“กูแม่งไม่เข้าใจมึงวะร็อค มึงรับปากจัดการเรื่องไอ้เต้ทำเหี้ยไรวะ!
ยังไงมันก็มีวงใหม่ ไอ้ป๊อปก็เข้ากับเราได้ดี มึงจะทำให้มันยุ่งยากทำไมหืม” พี่คมเปรยอย่างหัวเสีย
“กูทนดูไอ้ป๊อปช่วงชิงโอกาสไอ้เต้ โดยวิธีสกปรกของอามันไม่ได้ มึงคิดว่ากูจะทำใจยอมรับได้ไหม
ถึงมันจะฝีมือดีแต่ที่มันได้มายืนตรงจุดนี้ ไม่ใช่เพราะฝีมือเป็นเพราะไอ้พนมจัดการให้
ถ้าไม่รู้กูยังพอมองข้ามไปได้ แต่นี้กูรู้แล้ว..พวกมึงก็รู้..จะให้กูไม่ตะขิดตะขวงใจกูยอมรับทำไม่ได้วะคม”
“เออ..แล้วเพลงที่ไอ้ป๊อปมันยกให้มึงร้อง ไม่ยุติธรรมนะร็อคที่น้องมันอุตส่าห์เอาเพลงให้พวกเรา
สุดท้ายผลงานมันไม่มีส่วนร่วมกับวงเราเลย กลับเป็นไอ้เต้เข้ามาสวมแทน
กูมองไม่เห็นว่ามันยุติธรรมตรงไหนเลยว่ะ!” พี่เกรย์ยังคงยืนกรานเหมือนจะช่วยผมเต็มที่
“มันให้เพราะรู้สึกผิด อยากรับผิดชอบที่เพื่อนมันขโมยเพลงเราไป
ถ้ามองมุมนี้มันสมควรทำจะได้ไม่ติดค้างกัน คิดแบบนี้กูก็ไม่แคลงใจที่มันเอาเดโมให้ไอ้ขิงฟัง
ถือว่ามันได้ชดใช้ในสิ่งที่มันทำ” น้ำตาไหลพรากเป็นที่เรียบร้อยแล้วผม
พี่ร็อคพูดไม่ผิดที่ยกเหตุผลนี้ขึ้นมา ที่ผมเสียใจยืนน้ำตาไหลเพราะผมไม่ได้ทำผิด
ถ้าพี่เขาคิดแบบนี้แล้วสบายใจทุกฝ่าย ผมควรยินดีที่ได้มารับรู้ด้วยตัวเอง
พี่เขาอภัยให้กับความผิดพลาดเรื่องเพลงที่โดนขโมยไม่ติดใจเอาความอีก ผมชดใช้ให้พวกเขาไปแล้วเรียบร้อย
ถึงตรงนี้ผมควรใช้โอกาสที่เหลือให้เกิดประโยชน์ มีความสุขมากๆ ก่อนที่จะไม่ได้อยู่วงนี้
วงที่ผมรักใฝ่ฝันมาโดยตลอด วงที่คนรักเป็นแกนนำ วงที่สร้างความทรงจำให้ผมไม่น้อย
ประทับใจที่มีส่วนร่วมกับผลงานล่าสุด ซึ่งจะเข้าห้องอัดวันมะรืน
และอีกมากมายที่ได้สัมผัสตลอดระยะเวลาเกือบเดือนที่ผมได้เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้
ตัดใจปาดน้ำตาทิ้ง สูดหายใจลึกบอกกับตัวเองว่า ผมจะทำผลงานที่จะมีส่วนร่วมให้ดีที่สุด
และจะจากไปโดยไม่รอให้ใครเอ่ยปากไล่ ผมจะไปเองเพื่อไม่ให้ถูกคำครหา
ว่าเป็นคนทำให้พี่เต้ต้องออกจากวง ช่วงชิงตำแหน่งมือกลองโดยไม่ชอบธรรม
คนอย่างไอ้ป๊อปไม่จำเป็นต้องไร้ศักดิ์ศรีขนาดนั้น การไปของผมครั้งนี้พี่ร็อคไม่มีทางตามหาตัวผมเจอแน่
เพราะผมไม่คิดจะติดต่อใครที่พี่เขารู้จักเป็นอันขาด จะไม่นำความเดือดร้อนไปให้ใครอย่างที่ผ่านมาอีก
ผมควรภูมิใจก่อนไปได้ทำตามความฝันแม้จะไม่ใช่ความฝันทั้งหมด
เป็นเพียงบางส่วนแต่อย่างน้อยก็ได้ทำตามที่ใจรักและฝันเอาไว้แล้ว
หันหลังเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการกับตัวเองล้างความทุกข์ให้หมดไปกับสายน้ำ
กลับมาเป็นไอ้ป๊อปคนเดิมซึ่งเหลืออีกแค่ไม่กี่วัน ทุกอย่างก็จะกลายเป็นความทรงจำไปตลอดกาล...
“อ๊ะ!..อ๊า..พะ..พี่ร็อค..เบาครับ” เสียงผมสั่นพร่า ร่างกายโยกไหวไปกับแรงกระแทกจากส่วนล่าง
ที่สอดประสานเป็นหนึ่งเดียว ผมกับพี่เขาเรากำลังร่วมรัก ไม่ต้องแปลกใจคาดเดาผมโดนขืนใจหรือ
เปล่าเลยครับเป็นความยินยอมพร้อมใจของผมเอง พี่เขาไม่ได้บังคับผมเสียอีกที่เป็นฝ่ายเริ่ม
แม้จะเหงอะหงะงุ่มง่ามไม่ได้เรื่องจนพี่เขาคงรำคาญลุกขึ้นมาทำหน้าที่เสียเอง บทรักของเราไม่ได้รุนแรงอย่างที่กังวล
พี่ร็อคเล้าโลมเบิกทางอย่างใส่ใจ จนถึงขั้นตอนสอดแทรกเข้าในร่างผมก็ทำอย่างอ่อนโยน
ถึงกระนั้นผมยังคงรู้สึกเจ็บอยู่ดี ที่ขอร้องเพื่อให้พี่เขาเบาลงหน่อย
ซึ่งพี่ร็อคก็ผ่อนปรนก่อนโจนจ้วงเข้ามาในร่างผมโดยไม่ลืมใช้มือกำรูดป๊อปน้อย สร้างความสุขให้ผมไปพร้อมกันด้วย
“พับๆๆ...ตับๆๆ..อืมมม..อ้าหหหห์” เสียงครางเครือทุ้มลึกดังรอดออกมาจากปากพี่เขา
บ่งบอกความพอใจสอดรับจังหวะรัวกระชั้นบั้นท้ายแกร่งที่ขยับโยกเบียดคลึงให้ส่วนแข็งขึงดันลึก
ถอนออกก่อนดันกลับเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ผมผวากดเล็บจิกแผ่นหลังกว้างด้วยความเสียวที่พุ่งสูง
จูบดูดดื่มฉกต้อนดุนลิ้นควานลึก เกี่ยวลิ้นผมให้ตอบโต้หวานล้ำ ในขณะที่ช่วงล่างขยับเร่งตามอารมณ์
กระทั่งเราทั้งคู่เกร็งหยัดปลดปล่อยตามกันไปติดๆ ผมซึมซับทุกสัมผัสที่พี่เขามอบให้
ตักตวงความสุขเอาไว้ในความทรงจำ เพื่อใช้ปลอบประโลมในยามคิดถึง..
“แปะๆ..ยอดเยี่ยมมาก หนนี้เราจดลิขสิทธิ์เรียบร้อย ไม่มีทางโดนขโมยเอาไปแน่”
ทีมโปรดิวเซอร์รวมทั้งทีมงาน ตลอดจนผู้บริหารต่างพร้อมใจพากันปรบมือ
หลังการอัดซิงเกิลใหม่ของเราสำเร็จลุล่วงด้วยดี
อีกสองวันจะทำการโปรโมทสู่คลื่นวิทยุ เพื่อรอดูกระแสตอบรับและเรทติ้งของเพลงสักหนึ่งอาทิตย์
จากนั้นถึงจะแถลงข่าวกับสื่อมวลชน ผมยิ้มอย่างมีความสุขในผลงานชิ้นนี้
ผลงานแรกและผลงานสุดท้ายของผมที่ได้ทำตามความฝันกับ Lucky One วงรักในดวงใจ
ซึ่งมีผู้ชายที่ผมรักเป็นหัวหน้าวงอยู่ พร้อมพี่ชายที่น่ารักอีกสองคน
ที่ผมได้มาสัมผัสร่วมสร้างความฝันของผมให้เป็นจริงขึ้นมา
แม้จะไม่ถึงกับสมหวังเต็มร้อยอย่างที่ผมต้องการไปให้ถึงก็ตาม แต่อย่างน้อยวันนี้ผมก็มีความสุขมากๆ..
“พ่อครับ ผมรบกวนปรึกษาหน่อย” พี่ร็อคเก็บอุปกรณ์เรียบร้อยไม่ปล่อยให้เสียเวลา
ขอคุยกับท่านประธานซึ่งมาคุมการอัดซิงเกิลด้วยตนเองอย่างที่คิดเอาไว้ท่านต้องมาดูแน่
“สำคัญไหมร็อค” ท่านประธานถามพี่ร็อคด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“สำคัญ..มาก” พี่ร็อคเน้นหนักแน่น
“ได้..ถ้างั้นเชิญในห้อง” ทั้งคู่เดินตามกันเข้าไปในห้องประชุมเล็ก โดยพี่เกรย์กับพี่คมตามพี่ร็อคไปติดๆ
ยกเว้นผมไม่มีใครเรียกให้เข้าไปด้วย ผมรู้แล้วว่าพวกเขาเข้าไปคุยเรื่องอะไรกัน
“เป็นไงป๊อป..เหนื่อยไหม แต่หลังจากวันนี้คงได้พักยาวแล้วเนอะ” พี่ตาลเดินเข้ามาชวนผมคุย
คำว่าพักยาวทำเอาผมสะอึก หรือว่าพี่เขาจะรู้อนาคตผมเช่นกัน น่าจะอย่างนั้นเพราะเรื่องนัดคุยกับพี่เต้
พี่ตาลโทรเรียกพี่ร็อคไปด้วยตัวเอง พี่เขาคงรู้เรื่องราวจากปากพี่เต้ไปด้วย
“ครับ..ไม่เหนื่อยเลยครับพี่” ผมเลือกที่จะพูดเพียงแค่นั้น
“อืม พี่ขอตัวไปฟังพวกนั้นคุยธุระก่อน” พี่ตาลยิ้มให้ ซึ่งได้แต่ยิ้มตอบพี่แกไป
ก่อนพี่เขาจะผละเดินจากไป ปล่อยผมยืนคว้างอยู่เพียงลำพัง
ทีมงานกับพวกโปรดิวเซอร์กำลังประชุมวางแผนงานกันอยู่
ไม่มีใครสนใจผมหรอกครับ เริ่มสัมผัสถึงการไม่มีตัวตนท่ามกลางผู้คนที่เพิ่งได้รับสายตาชื่นชมไปหยกๆ
ชักอยากร้องไห้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่จะมัวมานั่งร้องไห้อ่อนแอเสียเวลาเปล่า
วันนี้คือวันที่ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะจากไปพร้อมความทรงจำสวยงาม
ซึ่งจะเอาติดตัวไปด้วย คิดอย่างนั้นสูดน้ำมูกหายใจเข้าปอดยาวๆ
แล้วเดินดิ่งไปที่ห้องนอน ไม่ยุ่งยากหรอกกับการเก็บเสื้อผ้าสัมภาระที่ติดตัวไม่มาก
กระเป๋าเป้ใบเดียวกับจดหมายที่เขียนด้วยลายมือผมซึ่งเตรียมเอาไว้แล้ว ยิ้มให้ตัวเองในกระจกเป็นครั้งสุดท้าย
เสียดายอย่างเดียวที่รูปคู่ของผมกับพี่ร็อค ที่เราถ่ายใต้สะพานพระราม 8
อยู่ในโทรศัพท์เครื่องที่ถูกสั่งให้ทิ้งไว้ห้องไอ้ขิง ไม่อย่างนั้นผมคงมีรูปคู่ของเรา เป็นของขวัญเก็บไว้ดูยามคิดถึง
หยิบเป้สะพายหลังเดินออกประตู ทิ้งทุกอย่างไว้นับจากวันนี้ผมกับพวกพี่วง Lucky One กลายเป็นเพียงอดีต
ซึ่งคนพเนจรได้ผ่านเข้ามาสร้างความทรงจำให้กับตัวเอง มีทั้งสุขและทุกข์ในช่วงเวลาสี่อาทิตย์
ไม่คิดว่าผมจะได้ประสบการณ์มากมายด้วยระยะเวลาแค่นี้ ถึงแม้จะไม่มีโอกาสไปทัวร์คอนเสิร์ตตามที่ฝันไว้
แต่ผมจะส่งกำลังใจติดตามผลงานพวกพี่ๆ เหมือนอย่างที่ทำมาตลอด
ผมยังคงเป็นแฟนตัวยง Lucky One โดยไม่คิดจะเปลี่ยนเป็นอื่น ความผูกพันกลับแน่นแฟ้นมากกว่าเดิมเสียอีก
ลาก่อนครับพี่ร็อค ผู้ชายที่สอนให้ผมรู้จักความรักกับเพศเดียวกัน ต่อจากนี้ผมคงไม่สามารถรักเพศเดียวกันได้
เพราะผมให้หัวใจพี่เขาไปแล้ว พี่เกรย์..พี่ชายที่ร่าเริงห่วงใยผมเสมอ พี่คมผู้ซึ่งเห็นผมเป็นน้องนุ่งมาตลอด
พวกพี่ไม่เคยโกรธผมด้วยซ้ำ ไม่ว่าผมจะสร้างปัญหาวุ่นวาย สิ่งที่ผมได้รับจากพี่ทั้งสองคน
ยังคงเป็นรอยยิ้มและกำลังใจที่มอบให้ หวังว่าพี่ๆ จะดูแลสุขภาพ
ทำผลงานออกมาให้ผมได้ชื่นชมไปอีกนานนะครับ..’ลาก่อน’
ภาพเซฟเฮ้าส์และความทรงจำต่างๆ กลายเป็นเบื้องหลังไปแล้ว เมื่อแท็กซี่ที่โบกเรียกเคลื่อนห่างออกมาเรื่อยๆ
โดยผมยังคงหันหลังกลับไปมองจนวินาทีสุดท้ายลับสายตากันเลย ด้วยความรู้สึกหดหู่และเศร้าใจสุดๆ
เพลง..อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอ ขับร้องโดยพี่ร็อค
http://www.youtube.com/watch?v=2BwO_CBup6I
เนื้อความจดหมายที่เขียน
‘ผมผิดมากหรือครับ? ที่ฝันอยากมีโอกาสร่วมเล่นกับวงของพวกพี่ ผมไม่ได้ทำให้พี่เต้ออกจากวง
เพื่อจะเข้ามาแทนที่เขา ผมไม่รู้พี่เขาออกไปเพราะสาเหตุอะไร ทำไมไม่มีใครยอมฟัง
พี่ร็อคผมไม่กล้าคาดหวังพี่จะเข้าใจ แค่อยากให้รู้ไว้ ผมจะติดตามผลงานพวกพี่เป็นกำลังใจให้เสมอ
พี่คือต้นแบบที่ทำให้ผมหลงรักดนตรีชื่นชอบในเสียงเพลง ช่วงเวลาที่มีโอกาสร่วมงานกับพวกพี่
ถึงแม้ระยะเวลาจะสั้นแต่มันอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป
สิ่งเหล่านี้คือความประทับใจของผม ไม่ว่าวงโคจรของพวกเราจะมีโอกาสเจอกันอีกหรือไม่
ขอให้พี่รับรู้ไว้..พี่คือหนึ่งเดียวที่ผมชื่นชอบไม่มีวันเปลี่ยนแปลง..ไม่มีวันจางหายไปกับกาลเวลา..
มาอัพแล้วนะคะ เหลืออีกแค่ 3 ตอนจบแล้วนะคะ สำหรับเรื่องนี้
ยังไงขอกำลังใจให้น้องป๊อปของเราด้วยนะคะ
ปล.อย่าลืมกดฟังเพลงประกอบตอนนี้ไปด้วย จะได้อารมณ์อย่างที่สุดค่ะ :m15: :monkeysad:
-
ดราม่า ปวดตับ โอ๊ย หมอยิ่งบอกว่าให้งด ดราม่าด้วย T_T
-
น้องป๊อปของเจ้ ฮืออออ
พี่ร็อคก็อารมณ์ร้อนจริงๆ ฟังข้างเต้มันลูกเดียว
ที่สำคัญอคติกับอาพนมมากๆจนเลยมาถึงตัวหลานเขาด้วย
เป็นนิยายในไม่กี่เรื่องที่อยากตามตอนต่อไปใจจะขาด ฮี่ๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะคะ
-
:o12: :o12: :o12:
สงสารป๊อปจริงๆ
แต่ดีแล้วล่ะป๊อปไปตามทางที่ดีกว่าเถอะ
ปล่อยให้อิพี่ร็อคมันจมอยู่กับอิพี่เต้เลย
รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao5: ใกล้เข้าใจกันแล้ว หนีไปไกล ๆ นะน้อง ให้พี่เค้าหัวหมุนบ้าง
แต่... จะจบแล้วหรอคะ อะฮือ :hao5:
-
ดีมากป๊อปปปปป ทำดีที่สุด แล้วจากไป
หายเจ็บปวดซะที
ทิ้งความเจ็บปวดทั้งหมดไว้ให้ไอ้พี่ร๊อค
วันนี้ได้คุยก่าพ่อ คงได้รู้ความจิงทั้งหมด แต่มันก้คงสายไปแล้วเพราะน้องไปแล้ว
เย้ๆๆๆ
สะจายยยยที่สุด
55555
-
ควายเอ๊ยยยยยย ถามพ่อแล้วพ่อตอบว่าพนมไม่เกี่ยว เต้ทำผิดเอง
ตรูจะหัวเราะให้
ยืนถือเลื่อยรอตัดเขาร๊อค
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อ่านไปน้ำตาตามป๊อปเลย สงสารป๊อปมากต้องมารับผิดชอบในสิ่้งที่ไม่ได้ทำ
-
เพิ่งมาอ่านจากต้นจนจบ..แรกๆๆๆรู้สึกว่ารักเร็วไป ...พออ่านมาถึงจุดนี้ จบเร็วไปอ่ะ..สนุกดีน่ะชอบการตัดสินใจครั้งนี้ของน้องป๊อบ
-
จะรู้สึกคิดถึง เมื่อไม่มี
-
ลากไอ้พี่ร็อคเข้าห้องฟิตเนสจับแม่งทุ่มด้วยดัมเบล โว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พ่นไฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เดี๋ยวจะรอสมน้ำหน้าอีพี่ร๊อค น้องป๊อปหายไปนานๆเลยลูก :กอด1:
รออ่านต่ออย่างจดจ่อ
-
ในที่สุดก็มาถึงจุดพีค...
น้องป๊อปหนี ในช่วงที่ร็อคได้รู้ความจริงทั้งหมด มันจี๊ดหน่วงอกดีแท้ :katai2-1:
โอยยยย อดใจไม่ไหวอยากอ่านตอนต่อไปจังเลย :ling1:
แม้จะเอาใจช่วยร็อค แต่แบบ...อยากเห็นร็อคคลั่งตามหาน้องป๊อปจริงๆ
ความรู้สึกคงต้องทั้งรักทั้งห่วงทั้งรู้สึกผิดกับน้องแบบสุดๆ
งื้อออ แทบคลั่งใจแทนร็อคแล้วค่ะตอนนี้ อยากอ่านๆ
รอตอนต่อไปแบบจดจ่อ ขอบคุณพี่ลักษณ์ที่แต่งเรื่องนี้มาค่ะ
แม้จะดราม่าแต่ก็ลุ้นเอาใจช่วยทุกตัวละครขาดใจ คือฟิลมันดีจริงๆ
ให้อารมณ์เหมือนเรื่อง My...Love ช่วงแรกๆเลย (จนต้องหยิบมาอ่านใหม่)
ปล.อีก3ตอนจะจบแล้วเหรอคะ จบเร็วมาก :mew2:
แต่เชื่อว่าพี่ต้องมีตอนพิเศษแน่ๆ จะรอจับจ้องแน่นอนค่ะ
ปล.2 ขอพิเศษคู่ขิงกับเต้ด้วยนะคะ (เชื่อว่ามี o18 )
บวกเป็ด
:pig4: :กอด1:
-
ร็อคคงฉลาดแหละหลังจากน้องหนี
-
สงสารน้องป็อบ
ทำไมพี่ร็อคปิดหูปิดตาแบบเน้
โกรธๆๆๆ :m31:
-
จะบอกว่าจะสมน้ำหน้าร็อค
ป๊อบไปเถอะ อยู่กับคนที่มีแต่อคติ
ทำอะไรมันก็ไม่ดีขึ้นมาในสายตาเขาหรอก
ให้ร็อคมันคลั่ง เสียใจกับการกระทำของตัวของไป
ดัดนิสัยร็อค
-
ถ้าเขารักเราจริง เขาต้องหาเราจนเจอ
ป๊อปหนีไปซื้อโครงการอยู่ดาวอังคารเร็วเข้า :katai5:
-
แว่บแรก คิดว่า มันจะดีเหรอ ที่ป๊อบตัดสินใจแบบนั้น แต่พอคิดๆดู เมื่อพี่ร๊อคเองก็เข้าใจผิดไปเรียบร้อยแล้ว การอธิบายอะไรก็คงไม่มีความหมาย แต่เมื่อตัดเรื่องวงออกไป พี่ร๊อคกับป๊อบเป็นคนรักกัน การจากกันทั้งๆแบบนี้ รู้สึกว่า น่าสงสารจังเลยอ่า
-
เฮ้อ หูเบาแท้ พระเอกเรา
-
เข้าใจกันเร็วๆๆๆๆนะ T^T
ขอให้แฮปปี้นะๆๆๆ
-
สงสารป๊อปอะ ป๊อปตัดสินใจหนีแล้วไปให้นานนะและอย่าให้ใครหาเจอด้วยไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือร็อคเองยกเว้นแต่แม่ไว้คนหนึ่ง ให้พวกเขาได้เจ็บปวดนานๆหน่อยเพื่อความสะใจของคนอ่าน
-
น้องป๊อป สู้ๆนะหนู
:m15:
-
พี่ร็อคทำตัวเองจริงๆอ่ะ
คำพูดแต่ละคำนี่เจ็บแทนป็อปเลย
อยากจะไล่พี่ร็อคออกจากวงแล้วหานักร้องมาแทนจริงๆ
-
สงสารป๊อป T^T
พระเอกน่ะเปลี่ยนคนใหม่เลยดีกว่าค่ะ ทั้งขิง ทั้งร็อค โหดร้ายทั้งน้าน :katai1: :katai1:
-
o13เยี่ยมเลยน้องป๊อป
-
อ่านองก์แรกก็ว่าจะอ่อนลงให้ไอ้พี่ร็อคแล้วนะ เพราะทำตัวดี ไม่ทำร้ายน้อง
แต่พออ่านองก์สอง ดั๊นไปเข้าข้างนังเต้อีกแล้ว เลยโกรธอีพี่ร็อคเหมือนเดิม..ชิส์ :a14:
น้องป๊อบหนีข้ามเขาไปหลาย ๆ ลูกเลยนะ ให้ไอ้พี่ร็อคร้องเพลงบอลลีวูดตามหาให้เหนื่อยไปเลย สมน้ำหน้าอยากกินหญ้าแทนข้าวดีนัก
ป๊อบขี่เรือบินไปหาหม่าม๊าที่ประเทศนอกยิ่งดีใหญ่เลย อย่าใจอ่อนง่าย ๆ นะครับผม
-
ให้เวลาป๊อปได้ไปพักบ้าง
ป๊อปเหนื่อยมามากพอแล้ว
สงสารป๊อปอ่า T-T
พี่ร็อคทำกับป๊อปไว้เยอะ
ต้องทำให้พี่แกปวดใจเยอะๆ
-
ฮือฮือ สงสารน้องป๊อบอะ
-
:hao5: น้องป๊อบทำถูกแล้วววววววว
พักบ้างเถอะ ให้พี่ร็อคมันเจ็บบ้าง เอาแต่ได้มาเยอะละ
-
มาให้กำลังใจก่อนครับ
เดี๋ยวมาอ่าน
-
:mc4: :mc4: เข้ามารอสมน้ำหน้าอีพี่ร๊อค :z6: :z6:
-
อารมณ์ชั่ววูบกับความไร้สติจะทำให้พี่ร็อคเสียน้องไปตลอดกาล สมน้ำหน้าอ่ะเอาจริงๆ แล้วน้องตั้งใจว่าจะไปไกลด้วย
ให้หาไม่เจอ อย่าลืมน้องไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอก เธอระดับลูกเศรษฐี อยากไปไหนก็ไปได้ ฟิวส์มาขาดเรื่องจะพาอีพี่เต้เข้าวงนี่แหละ
แม่งจะหูตามืดบอดแถมเห็นแก่ตัวไปถึงไหน อะไรก็เข้าข้างเพื่อน งั้นอยู่กับเพื่อนไปแล้วกัน อีเต้บ้าเต้บอนั่น
แฟนหนีแล้วจ้า สะใจๆ หลับมามีคลั่งแน่อ่ะ ทีาจริงพี่ร็อคแกดีนะ แต่แกเชื่อเพื่อนเลวๆ มากไป
น้องป็อบสู้นะคะลูก พี่รักหนูมากๆ
จะจบแล้วเหรอคะ ไวจัง มาต่อเร็วๆ นะคะ คนอ่านกำลังเครซี่มากค่ะ
ขอบคุณนะคะ
-
หา! จะจบแล้วเหรอคะ ทำไมเรารู้สึกว่าเรื่องมันกำลังเพิ่งเริ่มอ่ะ
เหมือนเพิ่งโหมโรงเสร็จรัยเงี้ย
มาถึงตอนนี้ค่อยหายโกรธพี่ร็อคนิดนึง พี่เล่นแสดงออกว่าแคร์น้องหวงน้องขนาดนี้ เจ้ให้อภัยแล้วค่ะ :hao3:
-
:o12:จะจบแล้วเหรอ อย่าจบแบบไม่เข้าใจกันนะยิ่งเศร้าใหญ่เลย
-
สงสารป๊อปอ่ะ ไอ้พี่เต้นี่แม่งน่าโดน :z6: :beat:
-
สงสารน้องป็อปสุดๆน้องป็อปผิดอะไร ไอ้พี่ร็อคฟังความข้างเดียวชัดๆแถมพูดจาไม่คิดถึงจิตใจป็อปบ้างไม่คิดว่าป็อปจะได้ยินใช่ไหมละ สมน้ำหน้าแล้วที่ป็อปจะหนีหายไป หายไปนานๆอย่าให้อิพี่ร็อคมันตามเจอให้อิพี่ร็อคมันจมอยู่กับความรู้สึกผิดของตัวเองบ้างที่โทษผิดคนๆที่เลวคือเต้กับขิงต่างหากไม่ใช่ป็อป
-
สมน้ำหน้าอิพี่ร็อค 555555555555 :laugh: :laugh:
-
:o12: สงสารนุ้งป๊อบบบบ โฮฮฮฮฮฮฮ
อิพี่ร๊อคแกได้ตามหาน้องจนแก่งั่กแน่ ฮึ่มมมมมม
ปล บอกตรงๆเกลียดขิงกับเต้มาก ก๊าซซซซซซซซซซ
-
บอกตรงๆว่ารู้สึกน้อยใจพี่ร็อคนะ
นี่ขนาดคนอ่านนะ
แล้วถ้าเป็นป็อบละจะรู้สึกน้อยใจและผิดหวังขนาดไหน
ป็อบหนีไปไกลๆ ให้พี่ร็อคอกแตกตายไปเลย
ฟังพี่เต้ดีนัก ก็ให้เอากับพี่เต้ไปเลย
หูเบาดีนัก
อีก3ตอนจะจบแล้วเหรอจ้า..
ขอ3ตอนที่เหลือให้พี่ร็อคเจ็บหนักๆหน่อย
แล้วบทสรุปของเต้คนแต่งอย่ามองข้ามนะ
เอาแบบว่า เจอแบบสอบสวน สืบสวนให้กระจ่างไปเลย
ว่าทำไปทำไม เพราะอะไร และทำไมต้องใส่ร้ายน้องป็อบด้วย
คนแต่งอย่ามองข้ามตรงจุดนี้นะจ้า..
คนอ่านแบบว่าอยากได้ความสะใจให้ถึงสุดๆไปเลย
คิดแล้วคงสะใจน่าดู
-
ลุ้นมากๆๆๆ รอตอนต่อไปค้าาา
-
ไม่รู้จะเม้นท์ว่าไง ข้างบนเขาเม้นท์ไปหมดแล้วอะ
แต่อยากให้ป๊อปหายไปนานๆและไกลๆ
ร็อคเจออีกทีน้องกลายเป็นมือกลองไอดอลของญี่ปุ่นเกาหลีอะไรงี้ แบบว่าเอาให้สะใจกันไปเลย จิ้นไปไกลมากอีนี่
-
น้องป๊อบหนีไปไกลๆอย่าให้เจอตัวง่ายๆ
อ่าวจะจบแล้ว o22
-
ควายร็อค!! รับไม่ได้ที่ร็อคทำกับป๊อปแบบนี้ เกลียดพระเอกโง่ๆแบบนี้ที่สุด โง่มากก็สมควรได้ของเน่าๆไปไม่คู่ควรกับคนดีอย่างป๊อปสักนิด
-
หน่วง
-
:angry2: :angry2: :katai4:เอาเลยๆ เอาให้หนักนะ :katai4:
-
สงสารน้องป๊อบอ่ะ หน่วงจริงๆ
-
เมื่อไรร็อคจะรู้ว่าเต้มันตอแหล ใส่ไฟน้องป๊อบ
-
ภูมิใจในตัวป๊อปหนูทำดีแล้วลูก
มาเป็นอารมณ์นางเอกโดนทำร้าย :hao5:
ร็อคเอ๋ย จงเศร้า จงโศกให้เต็มกำลัง
จะคอยหัวเราะให้สุดแรง :laugh:
พอเข้าใจร็อคนะ ว่าเต้เป็นเพื่อนมานานยังไงก็ต้องเชื่อใจไว้ใจ
เหมือนที่ป๊อปไว้ใจขิง เพียงแต่วิธีการและการกระทำนางรุนแรง
ต่อคนที่นางรักเกินไป คนที่ไม่รู้ย่อมไม่ผิด
ร็อคไม่ผิดที่เชื่อเต้ แต่ผิดที่ไม่ไว้ใจคนรักกัน
คุณเล่นแง่ คิดว่าข้อมูล หลักฐานความคิดของตัวเองครบถ้วนถูกต้องที่สุด
เหมือนจะฟังเหตุผลนะ แต่ตั้งแต่แรกคุณมาพร้อมทิฐิไงฟังอะไรก็ตีความเข้าอีกฝั่งได้
และที่ร้ายที่สุดคือคุณทำร้ายคนที่รักคุณไปแล้ว
ด้วยการไม่เชื่อใจ
จนถึงวันหลัง จะเรียกร้องยังไง คนที่รักคนที่อยากเคียงกันมากที่สุด
ก็ไม่มีวันกลับมา
แต่คิดว่าคนเขียนคงยอมให้หนูป๊อปกลับ= =
-
ป็อปหนีไปแล้วววว
ฮือออ เป็นไงล่ะ
พอใจแล้วช้ะ?
-
คุณพี่น่าจะรีบปรึกษาพ่อก่อนจะมาทำร้ายน้องนะ.. = =
สงสารเด็กน้อย...ไม่ได้มารู้เรื่องอะไรด้วยเลยยยยย
-
อยากให้พี่ร็อคทรมาน ตามหาน้องแทบคลั้ง แต่ก็ไม่เจอ ให้น้องป๊อปหนีไปไกลๆ อยากเห็นพี่ร็อคกระเสือกกระสน
กว่าจะเจอน้องป๊อปก็ผ่านไปหลายปีน้องโตแล้วเรียนจบมหาลัยหรือกำลังเรียนอยู่ก็ได้
แล้วอยากเห็นพี่ร็อคหึงหวงป๊อปที่อาจมีผู้ชายสนิทสนมเกินเพื่อนจับมือถือแขนยิ้มให้กัน ทำพี่ร็อคหึง แต่ก็แสดงออกไม่ได้ในเมื่อทำร้ายคนที่รักจนหนีจากมาแล้วจึงไม่มีสิทธิ์ทำตัวเป็นเจ้าของ (อาจจะมโนเกินไป ขอโทษทีนะ แต่ขอพี่ร็อคเจ็บหนักๆกระอักเลือดได้ก็ดี)555
-
สงสารน้องป๊อบ :mew4: :mew4: :mew4: รอสมน้ำหน้าร็อค :m4: :m4: :m4:
เหลือ 3 ตอนเองเหรอ :mew2: :mew2: :mew2:
-
อ่านตอนสุดท้ายสามรอบเลย เข้าใจอารมณ์ป๊อบเลย จะตัดออกจากวงแบบนี้ศักดิ์ศรีเราก็มี ไม่ต้องรอไล่ชั้นไปเอง
-
สงสารน้องป๊อปสุดๆอินจัดร้องให้ตามร๊อคไม่มีเหตุผลเปล่าโทษน้องทั้งทียังไม่รู้ความจริง :hao5:
-
อยากจะปรบมือให้กับการตัดสินใจของป๊อป
แบบนี้สิ ถึงจะสมเหตุสมผลคนเราต้องรักศักดิ์ศรีรักเกียรติของตัวเอง
นายเอกเรื่องนี้ยกนิ้วให้จริงๆ นิยายคุณลักษ์ไม่เคยทำให้ผิดหวังสักเรื่อง ผมเป็นแฟนติดหนึบตลอด
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ปล.รอกระทืบซ้ำพี่ร็อค 5555 :laugh: :laugh:
-
วันนี้มาไหมน้าา
-
:hao5: สงสารป๊อบอ่า
-
วันนี้จะมาป่าวจ้า...
รอๆๆ
-
เพลียใจกับน้องป็อบและอิพี่ร็อค อย่าด่าพี่ร็อคอย่างเดียวเลย น้องป๊อบก็มีส่วนผิด
ขัดใจคุณพี่อย่างแรง...ตั้งแต่น้องเอาเพลงของอิพี่ร็อคไปเปิดให้เพื่อนขิงฟังแระ...น้องป๊อบคะ..น้องไม่ใช่เด็ก10ขวบ...ที่จะไม่รู่ว่าอะไรควรไม่ควร...น้องเอาเดโมเพลงที่พึ่งเสร็จ ไปให้คนอื่นฟังก่อน..ที่สำคัญ มันก็จะออกผลงานด้วย เพลงมันก้ไม่ใช่เพลงน้อง น้องอยู่วงไก่กาเหรอคะ..จะรีบอวดเพลงไปไหน ตรงนี้ถ้าถือความเหมาะสม พี่ว่าน้องผิดร้ายแรงนะคะ
เรื่องต่อมา เรื่องอิขิงขโมยเพลง...ตรงนี้พี่โคตรงงกับตรรกะคุณน้อง ป๊อบคะ..ขโมยก็คือขโมย โดยเฉพาะขโมยทีจงใจทำเพื่อให้ผลร้ายกับอีกฝ่าย ..โดยเฉพาะเพื่อนสนิท ถ้ามาทำยังงี้ ถ้าเป็นคุณพี่ๆก็คงจะตัดหางมันทิ้งเลยค่ะ แต่นี่อะไรคะคุณน้อง อิขิงบอก ที่มันเอามาเป็นของคุณน้องเพราะฉนั้นมันไม่ผิด คุณพี่อึ้งงงง!!! ทำไมมันหน้าด้านยังงี้!!! :katai1: ตอนมันเอาเนื่อส่วนของคุณน้องไป มันขอคุณน้องมั้ย??? มันไม่ขอ..มันก็ไม่มีสิทธิ์เอาไป สรุป!!มันก็ยังเป็นขโมยอยู่ดี
แต่ที่บอกว่าโคตง งงงงงงงง....ตรงที่คุณน้องบอก หมดคำถาม ไม่ติดใจที่อิขิงมันฟังเดโมแล้ว โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย!!!
คุณพี่อยากร้องกรี๊ดดดดดดดด!!! อยากกรี๊ดให้ดังๆ ให้กระแทกรู้หูคุณน้องเผื่อจะทะลุถึงซีรีบรัมได้บ้าง ไม่ว่าอิเอี้ยเต้มันจะได้เพลงมาได้ยังไง ก็เรื่องของมัน...แต่อิขิงมันไม่มีสิทธิ์เอาส่วนของคุณน้องไป
คุณพี่ไม่ปลื้มค่ะ ความผิดของอิขิงเท่าภูเขา ฟังมันพูดนิดๆหน่อย มีแต่มันไม่ผิดๆ คุณน้องเลยเห็นความผิดมันเท่าติ่งไส้เดือนซะงั้น แถมยังเป็นห่วงความรู้สึกมันอีก ฮ่วยยย!! ขัดใจๆๆๆๆๆ
อิเชี่ยเต้ เอี้ยตัวจริง...น้องป็อบคิดว่าควรให้ตัวเหี้ยกลับมาอยู่ในวงไหมคะ คนเลวที่ทั้งขู่ทั้งเชี่ยสารพัด อย่าไปยอมมัน
เรื่องเพลงที่มันอ้างแต่ง ไม่ใช่เรื่องของอิขิง และคุณน้องที่จะมีสิทธิ์ไปตัดสิน ต้องให้อิพี่ร็อคและเอี้ยเต้เคลียร์กันเอง
ส่วนอิพี่ร็อค..ถึงพี่จะเท่..ถึงพี่จะหล่อ แต่พี่โง่เกินตาชั่งขนาดนี้ คุณพี่ก็รับไม่ได้ หูพี่เป็นสำลีเหรอคะ หาเหล็กมาถ่วงจะได้หนักแน่นหน่อย
ฟังอะไรมาข้างเดียวเชื่อเป็นตุตะ ใช้กำลังข่มขืนน้องเนี่ย เลวเกิ๊น...จะมาอ้างเหตุผลอะไรทีหลัง ก็ไม่เปลี่ยนชั่วเป็นดีหรอก
เลวววววววเกินคำว่าเลว
น้องป็อบคะ...ถึงอิพี่ร็อคมันจะตาสว่างทีหลัง ก็อย่าเอามันเลยค่ะ..ถึงน้องจะโน้ะเน้ะโด๊ะเด๊ะไม่รู้เรื่องรู้ราว ซื่อเกินกว่าเหตุ
พี่ก็จะขอบอกดังๆซ้ำๆๆๆๆ ว่า ถึงอิพี่ร็อคจะหล่อ..แต่อิพี่มันโงงงงงงงงงงงงงง่..หูเบา..แล้วไม่เชื่อใจกันอย่างสาหัส...ก็อย่าเอามันเลยค่ะ....ถึงมันจะขอแก้ตัว.. คุณก็อย่าพึ่งให้โอกาสมัน แต่ให้โอกาสตัวเองดีกว่า ดูพฤติกรรมกันไปก่อน ดูไปนานนนนนนนๆๆๆดีกว่า ความรักที่ไม่เชื่อใจกัน ทำร้ายกัน มากกว่า ความไม่รักกัน
คุณน้องถ้าไปแล้วไปเลยนะคะไม่ต้องกลับมา...คุณพี่จะรอสมน้ำหน้าอิพี่ร็อค :laugh3:
เป็นคู่พระ-นาย ที่เหนื่อยใจจังนิ :เฮ้อ:
-
วันนี้จะมาไหม นั่งเฝ้ารอเกาะขอบต่อไป
-
รอนักเขียนตั้งแต่เมือ่คืนแล้วค่ะ โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o18
-
:hao5: :hao5: เข้ามารอคนเขียนจร้า วันนี้จะมาไหมนะ :katai1: :katai1:
-
แวบมาดู
ยังไม่มา...........
-
ปูเสื่อนอนรอ ... ไม่ใช่หนังกลางแปลงเฮ้ย
มาไหมคะ วันนี้
-
คืนนี้ไม่มาเหรอ
-
สรุปจะมาไม่มาเอ่ย...
-
ดีค่ะลูก เดินมันออกมาเลย ในเมื่อไม่ฟังก้อปล่อยไป
รอสมน้ำหน้าพระเอกค่ะ หึหึ
-
:impress2: ชั้นมารอพี่ที่หน้าคอมทุกวันเลยนะ กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ o18
-
มารอ ลุ้นมากอยากรู้เป็นไงต่อ
-
:katai1: :katai1: วันนี้จะมาไหมครับ :mew2: :mew2: มารอด้วยความหวัง
-
สวัสดีจ้าน้องลักษ์ที่คิดถึง
ไม่เจอกันแป๊บเดียว อัพตั้ง 6ตอน อ่านสะใจมาก หุๆ :impress2:
ถ้าได้อ่านทีละตอนคงทั้งลุ้นทั้งฮึ่ม ขัดใจทั้งน้องป๊อปและพี่ร็อค ไม่เข้าใจกันซะที :serius2:
แถมไอ้พี่ร็อคเชื่อไอ้เพึ่อนเต้มากจนมาข่มขืนทำร้ายทั้งร่างกายจิตใจป๊อปขนาดนี้
พี่อยากจะเข้าไปในนิยายเขย่าตัวไอ้พี่ร็อค :angry2: แก๊~ไหนตอนที่ 15ทำเป็นมั่นใจ บอกว่าน้องมันรักมันหลงตัวเองเต็มเปาไงยะ ฮึ!! ตอนนี้มาหาว่าน้องหลอกลวงปลิ้นปล้อน มีไรกับขิงซะงั้น
สงสารป๊อปจริงๆ อยู่ๆโดนคนรักมาเข้าใจผิด แม่กับอาที่น่าจะช่วยได้ก็งานยุ่งอยู่ ปวดท้องก็ปวด จะต้มมาม่าก็โดนลวก โอ้ว โน้ววว :o12:
ยังดีตอนที่ 20 ดูๆร็อคจะคลายความโกรธลงบ้างแล้ว ค่อยมีซีนน่ารักๆให้ยิ้มออกบ้าง อ่ะนะ แต่สุดท้ายป๊อปก็หนีไป ทีนี้ล่ะร็อคเอ๋ย~ สมน้ำหน้า 55 :laugh:
เพลงผู้ชายปากหนัก ฟังแล้วเพราะมาก ชอบมาก :impress2: เสียงน้องขิงก็น่ารัก ใสๆ วัยรุ่นดีจัง ไปหาใครมาร้องให้เนี่ย
ลักษ์แต่งเพลงเก่ง มีนักร้องเก่งๆหลายคนในสังกัดแบบนี้อีก เปิดค่ายเพลงเลยดีมะ 555
สำหรับขิง เชื่อว่าน้องไม่ได้เลวร้าย แค่ยังเด็ก ความที่อกหักจากป๊อป กับโดนไอ้พี่เต้กล่อมให้เชื่อว่าเพลงนี้มันแต่งเอง เลยแอนตี้ร็อค และร้องเพลงนี้ได้อย่างไม่รู้สึกผิด
ส่วนเต้นิสัยไม่ดีว่ะ ตัวเองไม่สมหวังเลยพาลทำร้ายคนอื่น แย่!
อาพนมรีบมาเฉลยความจริงเร็วๆเถอะนะ สาเหตุที่เต้ออกคืออะไร???
แต่เรื่องที่ขิงรุกเต้รับนี้ เหอๆๆ บ่องตง ไม่อยากนึกภาพ มันแปลกๆ 555
แล้วมือถือที่ป๊อปลืมไว้จะส่งผลอะไรไหมเนี่ย
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ จุ๊บุๆ :give2:
-
ป๊อปจากไปแบบนี้ดีแล้วเหรอ? แต่ก็สมนำ้หน้าไอ้พี่ร็อคแล้วล่ะ!!
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงใจ
Part..21
[Special & Kom]
“มันเป็นไง”
ถามไอ้เกรย์ส่ายหัวให้เหมือนเดิม หนนี้คงจะไม่รอด ผ่านมาครึ่งเดือนไม่ต่างซากศพไร้วิญญาณ
ข้าวปลาไม่กินหนวดเครามันปล่อยรกรุงรัง เอาแต่นอนตายน้ำท่าไม่ยอมอาบ ไม่พูดไม่จาไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไรใคร
กระทั่งผมสองคนมันก็ไม่พูดไม่มอง แผนงานที่วางเอาไว้กำลังจะพังไม่เป็นท่า
หากพวกเราไม่สามารถทำให้มันเป็นไอ้ร็อคคนเดิมได้
งานแถลงข่าวซิงเกิลล่าสุดถูกยกเลิกไม่มีกำหนด เรทติ้งพุ่งกระฉูดตีเพลงวงน้องใหม่ค่ายคู่แข่ง
หล่นอันดับในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมงหลังปล่อยเพลงสู่คลื่นวิทยุ พี่ตาลถึงกับน้ำตาไหลเมื่อมาเห็นสภาพไอ้ร็อค
พ่อมันเองก็จนปัญญาแกดูแย่อย่างเห็นได้ชัด ผมไม่เคยเห็นพ่อไอ้ร็อคหน้าดำคร่ำเครียดตาลึกโหลอดหลับอดนอนมาก่อน
แกเพิ่งมาดูมันไปก่อนหน้า ทีมงานโปรดิวเซอร์ตลอดผู้เกี่ยวข้องได้แต่ภาวนาให้มันลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง
สภาพมันไม่ต่างคนไร้วิญญาณ ยังดีไม่ต่อต้านยอมให้หมอรักษา สภาพของจิตใจหมอถึงกับออกปากน่าเป็นห่วงกว่าอาการ
ทางร่างกายมากที่สุด ตราบใดตามตัวไอ้ป๊อปไม่พบไอ้ร็อคไม่ต่างคนตายทั้งเป็น มันไม่หือไม่อื้อไม่เอาอะไรเลย
ไม่เคยเห็นมันเป็นหนักขนาดนี้มาก่อน ตอนผิดหวังจากราณีถึงมันจะเสียใจ แต่มันก็แค่เมาหนักกินเหล้าแทนน้ำเป็นอาทิตย์
ไม่ได้ลงโทษตัวเองแบบนี้ พวกผมสิ้นหนทางไปตามกัน
“กูจนปัญญาแล้วคม ไอ้ป๊อปมีอิทธิพลต่อมันมาก กูป้อนข้าวให้ก็ไม่ยอมอ้าปากไม่กินไม่เอาเลย
มันผอมลงมากจนหมอต้องให้น้ำเกลือแล้ว ขืนทรมานตัวเองแบบนี้ หมอบอกมีสิทธิ์เตรียมโลงให้
สัสเอร้ย!!! นึกแล้วกูอยากฆ่าเหี้ยเต้ให้ตายคามือ รู้งี้ไม่น่าห้ามไอ้ร็อคน่าจะให้มันฆ่าเหี้ยเต้ตายไปเสียก่อน
สภาพมันตอนนี้ไม่เหลือจิตใจทำอะไรได้แล้ว คอนเสิร์ตสิงคโปร์เลื่อนไปสองเดือน ยังไม่แน่ว่าบริษัทวิ่งแก้ไข
จนไม่เป็นอันทำอะไรกัน จะสามารถดึงมันกลับมาอย่างที่คิดหวังได้หรือเปล่า
กูมองไม่เห็นทางเลยคม วงเราจะจบแบบนี้หรือวะ” ไอ้เกรย์ลูบหน้าก่อนนั่งกุมขมับอย่างคนสิ้นหวัง
“ใจเย็น..ตราบใดมันยังมีลมหายใจต้องมีหวังสิเกรย์ มึงทำดีแล้ว มิตรแท้พบในยามยาก
ไม่มีเหตุการณ์นี้เราไม่รู้ใครเพื่อนตาย ใครชั่วจนกูก็คิดไม่ถึงว่าเหี้ยเต้จะระยำได้ขนาดนี้”
ผมจับบ่ามันบีบให้กำลังใจ ไอ้เกรย์มันเหนื่อยกับการดูแลไอ้ร็อค ถึงจะเปลี่ยนผมบ้าง
แต่ส่วนใหญ่ผมออกหาข่าวต้องยุ่งยากปลอมตัวไม่ให้ใครรู้ ติดต่อนักสืบจ้างตามหาตัวไอ้ป๊อปมันใครว่าโลกนี้แคบ
นิยามที่เคยพูดโลกกลมผมเถียงใจขาด นับจากไอ้ป๊อปหนีไปจากเซฟเฮ้าส์เดือนกว่าเข้าไปแล้ว
หลังความจริงเปิดเผยจนกระจ่างชนิดสาวไส้ออกมาวางเป็นขดๆ ผมจ้างนักสืบหาน้องจะครบเดือนยังคงไร้วี่แวว
เหมือนมันไม่เคยมีตัวตนมาก่อน สภาพไอ้ร็อคไม่รู้จะเป็นเหมือนเดิมได้อีกหรือเปล่า ถ้ายังตามหาตัวไอ้ป๊อปไม่พบ
กำลังใจเพียงหนึ่งเดียวที่ทำให้เพื่อนผมเป็นผู้เป็นคนได้คือไอ้ป๊อป ไอ้ร็อคจึงจะสามารถลุกขึ้นจับไมค์ร้องเพลงอีกครั้ง
ตราบใดมันไม่ได้แก้ไขความผิดพลาดที่ทำกับไอ้ป๊อป ชดใช้ความรู้สึกผิดจนกลายเป็นตราบาปอยู่ในใจของมันแล้วล่ะก็
มันคงทรมานตัวเองไปจนตายในที่สุด หลายคนอาจสมน้ำหน้าที่เลือกทำร้ายตัวเอง ใครไม่เป็นมันคงไม่รู้
ผมกับไอ้เกรย์เข้าใจจึงมานั่งเวทนาสงสาร ไอ้ร็อคซึ่งหลายคนพากันอิจฉาเกี่ยวกับหน้าตาความสามารถ
ไอ้ร็อคซึ่งสาวคลั่งไคล้หลงทั่วบ้านทั่วเมือง แทบไม่ต้องกวักมือเรียก สาวๆ ก็พร้อมจะซบอกมันทันที
แต่ใครจะรู้ปูมหลังเพื่อนผมคนนี้มีปมอยู่มาก มันเป็นลูกที่เกิดจากการอุ้มบุญ วันที่แม่ของมันประสบอุบัติเหตุต้องการเลือดด่วน มันเฝ้าหน้าห้อง ICU กลับไม่สามารถช่วยได้เลย เพราะกรุ๊ปเลือดไม่ตรงกัน ความจริงเปิดเผยภายหลังมันไม่ใช่ลูกแม่
เพราะกรุ๊ปเลือดมันไม่ตรงกับพ่อเช่นกัน ถึงได้รู้มันเกิดจากผู้หญิงที่เป็นแม่อุ้มบุญ
กรุ๊ปเลือดจึงเป็นกรุ๊ปเดียวกับผู้ที่ให้กำเนิดมันนั่นเอง พ่อมันยอมปริปากหลังมันอาละวาดบ้าคลั่งเสียสติ
นี่คือปมในใจซึ่งบ่มเพาะตั้งแต่ม.ปลาย มันได้รับความรักจากแม่ที่เสียชีวิต แต่กลับช่วยชีวิตแม่ไม่ได้
เธอประสบอุบัติเหตุรถพ่วงพุ่งชนขณะที่จะมารับมันกลับบ้าน หลังกลับมาจากค่ายอาสาซึ่งโรงเรียนพาไปบำเพ็ญประโยชน์
ต่างจังหวัด วันนั้นแม่ให้มันรอหน้าโรงเรียน แต่ใครจะรู้มันกลับเป็นฝ่ายไปเฝ้าแม่หน้าห้อง ICU แทน
พ่อดันติดงานต่างจังหวัด พานักร้องในค่ายออกคอนเสิร์ตกว่าจะเดินทางมาถึงแม่มันก็สิ้นใจก่อนแล้ว
มันตั้งปฏิญาณไว้จะให้ความสำคัญคนที่มันรักมาเป็นอันดับแรก กระทั่งพบกับราณีจึงทุ่มเทให้เธอจนหมดใจ
สุดท้ายเธอก็เลือกคนที่มันเคารพนับถือดุจพี่ชาย บุญคุณความแค้นสะสม มันซึ่งอยู่ในฐานะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ได้แต่กล้ำกลืนเก็บความชอกช้ำไว้เพียงลำพัง นั่นคือมุมที่ผมรับรู้ตลอดมา ตั้งแต่เราคบหาเป็นเพื่อนสนิท
หนักสุดคือเรื่องไอ้เต้ แม้แต่พวกผมก็คิดไม่ถึง ไอ้เต้รักไอ้ร็อคอย่างหน้ามืดตามัว ส่วนไอ้ร็อคมันกลับให้ความรู้สึก
ในแบบที่ไอ้เต้ต้องการไม่ได้ แต่ก็รู้สึกติดหนี้บุญคุณ เรื่องเกิดสมัยที่เราเรียนมหา’ลัย เพราะหน้าตาบวกความดังของไอ้ร็อค
เป็นเหตุ ตอนนั้นเราอยู่ปีสองเริ่มเล่นดนตรีร้านพี่ตู้ ซึ่งมีสาวๆ มาพัวพันหลงไอ้ร็อคเป็นธรรมดา มันเองตอนนั้นก็เจ้าชู้เพราะยัง
ไม่พบคนที่ใช้ที่จะหยุดหรือคบหากันจริงจัง เผลอไปกิ๊กสาวที่มีหนุ่มปองหรืออาจเป็นคู่ขาของเธอโดยไม่รู้ตัว
มันโดนดักทำร้ายโดยผมกับไอ้เกรย์ไม่รู้
คนที่เจ็บตัวเสี่ยงชีวิตช่วยไอ้ร็อคชนิดสู้ยิบตาไม่คิดหนี จนอาการสาหัสดันไปรับไม้หน้าสามแทนไอ้ร็อค
จนต้องไปนอนโรงบาลเป็นอาทิตย์คือไอ้เต้ ไอ้ร็อคถึงได้เชื่อใจไว้ใจอย่างไม่สงสัยเคลือบแคลง
มันสองคนเป็นเพื่อนซี้ปึกสนิทกันมากกว่าผมกับไอ้เกรย์เสียอีก จนไอ้เต้สารภาพว่ามันคิดกับไอ้ร็อคเกินเพื่อนสนิท
หลังไอ้ร็อคประกาศเป็นทางการว่ามันคบกับราณี เธอคือคนที่มันมุ่งหวังจะแต่งงานด้วยในอนาคต
ไอ้เต้ซึ่งเก็บงำความรู้สึกเพื่อนแอบรักเพื่อนมาสองปี ถึงกลับขอโอกาสสุดท้ายสารภาพความรู้สึกกับไอ้ร็อค
แต่ก็อย่างที่พวกผมรู้โดยตลอดไอ้ร็อคมันรักไอ้เต้อย่างเพื่อนสนิท ฐานะนี้มันให้ไอ้เต้อย่างจริงใจ
ไอ้เต้เคยปางตายเพื่อมันมาแล้ว มันยอมเจ็บแทนไอ้เต้ได้ ยกเว้นตอบรับความรู้สึกของไอ้เต้ในแบบที่ต้องการไม่ได้
ทุกอย่างดูลงตัวดี เมื่อมันสองคนเปิดใจคุยกัน ไอ้เต้ยอมยืนอยู่ในจุดของคำว่าเพื่อนดังเดิม ไอ้ร็อคก็คบกับราณี
อย่างไม่ต้องกังวล จนเราทำอัลบั้มชุดแรก ได้รับการอุปถัมภ์จากคุณพนมที่เข้ามาซื้อหุ้นช่วยบริษัทพ่อไอ้ร็อคในภาวะตกต่ำสุดๆ
พวกผมทั้งวงก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมามีตัวตนเป็นที่รู้จักในนาม Lucky One ตั้งแต่นั้น
ทุกอย่างกำลังไปได้สวยสำหรับพวกเรา ยกเว้นไอ้ร็อคต้องมาเสียราณีคนที่มันรักในช่วงที่กำลังดัง
คนที่เอาเธอไปจากมันดันเป็นคุณพนมซึ่งมีบุญคุณอีกต่างหาก ทั้งรักทั้งแค้นความรู้สึกนี้ผมเข้าใจมันดี
ในวันที่มันผิดหวังเพราะรักมีเพียงพวกผมที่อยู่เคียงข้าง แต่หนนั้นถึงมันจะเจ็บปวด สุดท้ายก็ไม่ได้ทำร้ายตัวเอง
เมื่อเธอเลือกคุณพนมมันยอมรับการตัดสินใจของเธอ ทั้งที่ลึกแล้วมันยังคงอคติกับคุณพนม
ซึ่งแทงข้างหลังแย่งราณีไป เพราะนี่คือรักแรกของมันเสียด้วยสิ
กรณีไอ้ป๊อป..จะไม่หนักหนาสาหัสถ้าเรื่องราวทั้งหมดไม่ผนวกสายสัมพันธ์กับคุณพนม
ไอ้เต้ไม่ถูกขับออกจากวงโดยคำโกหกบิดเบือน คุณพนมเองก็มีส่วนผิดที่เก็บงำทุกอย่างไม่ยอมเปิดเผย
ทุกคนมีส่วนผิด คนเดียวที่ไม่ผิดคือไอ้ป๊อปต้องแบกรับความกดดัน จนทนไม่ไหวหนีไปโดยไม่ยอมให้ใครติดต่อ
ขนาดผมจ้างนักสืบยังไม่ได้เรื่อง ไม่คิดว่าไอ้ป๊อปจะหายเข้ากลีบเมฆอย่างไร้ร่องรอย
ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากใครซึ่งมีอิทธิพลล่ะก็ ผมเดาเป็นคุณพนมหรือไม่ก็แม่ไอ้ป๊อป
ไอ้เด็กที่ทำให้เพื่อนผมตายทั้งเป็น..ฐานะของมันรวยบรรลัย!!
ผมเพิ่งรู้ไอ้ป๊อปรวยมหาศาล ทายาทมหาเศรษฐีคนเดียวที่มีมรดกกินสิบชาติไม่หมด
ไม่สำคัญเท่ากับมันทำตัวติดดินไม่ประสีประสากับสิ่งที่มันมีด้วยซ้ำ เป็นเพียงเด็กน้อยสดใส
มาพร้อมหน้าตาซึ่งผมเองยังหวั่นไหว ไม่เคยเจอเด็กผู้ชายน่ารักน่าจีบอย่างมันมาก่อน
จุดเด่นคงเป็นดวงตากลมโตดูใสซื่อ ประดับบนหน้ารูปไข่เกลี้ยงเกลานวลเนียน รับกับจมูกโด่งแหลม
ปากบางสีสดแก้มมีเลือดฝาดขึ้นสีเรื่อ จนอยากสัมผัสหอมให้ชื่นใจ ผิวขาวโอโม่เหมือนหลอดนีออนเดินได้
รอบกายมีอ่อร่าเจิดจรัสทำให้คนอยู่ใกล้มีความสุขอย่างประหลาด
เอาเป็นว่าเข้าใกล้มันแล้วใจสั่น ชายแท้อย่างพวกผมยอมเป็นเกย์ถ้าได้มันเป็นแฟน
ระยะเวลาไม่นานหลังไอ้ป๊อปเข้าเป็นสมาชิกภายในวงไอ้ร็อคก็เผลอใจให้ อย่าว่าแต่ไอ้ร็อคเลยครับ
ผมกับไอ้เกรย์ลงสนามแข่งจีบติดคิดจริงจังไม่ได้แค่หวังหลอกมันเล่น เสน่ห์ไอ้ป๊อปเกินห้ามใจจริงๆ
สุดท้ายไอ้ร็อคก็ได้ไปตามระเบียบ นึกว่ามันไม่สนเสียอีก ไหนได้ปาดหน้าเค้กก่อนใคร
พวกผมไม่ทันออกสตาร์ทห่าร็อคเข้าวินไปเรียบร้อย เรื่องนี้เกินคาดของผมและไอ้เกรย์
ที่ไอ้ร็อคลุกขึ้นประกาศว่ามันเป็นแฟนกับไอ้ป๊อป ซึ่งพวกผมคิดไม่ถึงจริงๆ เข้าใจว่ามันไม่แลเสียอีก
ก่อนหน้ามันไม่เคยตอแยเพศเดียวกัน ไม่อย่างนั้นไอ้เต้คงสมหวังไปนานแล้ว..
อุปสรรคความรักของไอ้ร็อคคงไม่เกิด สมควรราบรื่นสวยงามถ้าเพลงเราไม่ถูกขโมยไปทำ
โดยที่ไอ้ป๊อปมีส่วนในเรื่องนี้ ปิดท้ายฐานะของไอ้ป๊อปดันปิดบังเรื่องมันเป็นหลานคุณพนม
จนไอ้ร็อคต้องไปรู้ความจริงจากไอ้เต้ ผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น
พวกผมคิดไม่ถึงไอ้เต้จะใส่ไฟทำให้ภาพลักษณ์ของไอ้ป๊อปเป็นที่น่ารังเกียจในสายตาพวกเรา
แต่ก็เกลียดมันไม่ลง แม้จะติดใจสิ่งที่มันทำ พอเห็นหน้ามันแล้วโกรธไม่ลงจริงๆ
ไอ้ร็อคจุดยืนของมันต่างจากผม..ไอ้เกรย์สิ้นเชิง เหมือนมันโดนทรยศหักหลัง เสียหน้าเสียความรู้สึกแทบไม่ต้องอธิบาย
เพราะมันรักไอ้ป๊อปมากกลายเป็นทั้งรักทั้งเกลียด จะเลิกก็รักไปแล้ว จะให้อภัยก็ติดที่ดันมีฐิทิสูง
สำคัญไอ้เต้เพื่อนที่ไว้ใจ ตีบทโศกได้น่าสงสารเป็นฝ่ายถูกรังแก
ผมเป็นไอ้ร็อคก็เขว่และคงยืนกรานช่วยเพื่อนก่อนเป็นอันดับแรก ซึ่งผมกับไอ้เกรย์ไม่กล้าค้านความคิดไอ้ร็อค
ที่จะพาไอ้เต้กลับเข้าวง ถ้ามันไม่ผิดมันสมควรได้โอกาสเพราะเริ่มต้น Lucky One มาด้วยกัน
ยิ่งไอ้ป๊อปมีตัวตนในวงโดยวิธีไม่ชอบธรรม อาศัยอำนาจคุณพนมอย่างที่เราเข้าใจ
ไอ้ร็อคย่อมไม่ผิดถ้าจะทวงความยุติธรรมให้ไอ้เต้ ไม่ใช่เพื่อต้องการแก้แค้น แต่ไอ้ร็อคทำเพื่อความถูกต้อง
ข้อนี้ผมกับไอ้เกรย์เราต่างเห็นด้วย จนเหตุการณ์วันที่มันปรึกษาพ่อ โดยมีผม ไอ้เกรย์ พี่ตาลเข้าไปฟังด้วย
วันนั้นเราได้รู้ความจริงแม้จะไม่ใช่ทั้งหมด แต่ก็ทำให้มุมมองของเราเปลี่ยนไป
แต่มันสายไปแล้ว..กลับออกจากห้องคนที่พวกผมคิดว่ามันจะยังอยู่ ดันทิ้งจดหมายลาสั้นๆ
ใจความในจดหมายทำเอาพวกผมพูดไม่ออก คนที่อาการหนักกว่าใครทั้งหมด..ไม่พ้นไอ้ร็อค!
“มีอะไร” พ่อไอ้ร็อคเปิดประเด็น หลังเรานั่งพร้อมหน้าเรียบร้อย
“ผมอยากถามเรื่องไอ้เต้ออกจากวง พ่อรู้เรื่องหรือเปล่า” ไอ้ร็อคไม่เสียเวลา ตรงเข้าประเด็นไม่มีอ้อมค้อม
“รู้..เป็นเรื่องเสียหาย งานนี้บริษัทยอมจ่ายก้อนโต เพื่อจะได้ไม่มีข้อผูกพันกันอีก” พ่อมันพูดหน้านิ่ง
“ทำไมพ่อดูไม่ทุกข์ร้อน เก็บงำไว้ไม่ยอมบอกผม ทั้งที่รู้ว่าพวกผมพยายามติดต่อตามหามันอยู่” ไอ้ร็อคเสียงเครียดขึ้นมาทันที
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“เพื่ออะไรร็อค แกรู้ความจริงพวกแกอาจเสียความรู้สึก
พ่อเห็นว่าเรื่องนี้จบได้ด้วยดี ไม่ควรฟื้นฝอยหาตะเข็บก็แค่นั้น”
“มันอะไรนักหนาพ่อ แค่ใช้หนี้ให้มันก่อน ยอมให้มันผ่อนคืนคิดว่าไม่ถึงปีเงินสิบล้านมันใช้คืนพ่อได้แน่
ถึงกับไล่ออกจากวง เป็นเพราะพนมใช่ไหมพ่อถึงยอมให้ไอ้เต้ออกจากวง” ไอ้ร็อคดูเครียด พวกผมหุบปากนิ่ง
ปล่อยให้มันทำหน้าที่เคลียร์กับพ่อมันเพียงลำพัง
“แกพูดเรื่องอะไร” พ่อมันสีหน้างงไปแล้วครับ
“เรื่องไอ้เต้ติดพนันบอล พนมถือโอกาสยื่นข้อเสนอให้ออกจากวง เพื่อจะให้ไอ้ป๊อปซึ่งเป็นหลาน..เข้ามาเล่นแทนไอ้เต้ไงครับ”
“แกไปเอาข้อมูลมาจากไหน” พ่อมันหน้านิ่งไปแล้ว
“ผมรู้จากไอ้เต้แล้ว ถามพี่ตาลดูสิครับ” มันหันไปหาพี่ตาล
“ผมกับร็อค..เราไปพบเต้มาครับ” พี่ตาลยืนยัน
“พวกแกกำลังโดนหลอก พนมไม่ได้ยื่นเงื่อนไขให้เต้ออกจากวงด้วยเรื่องหนี้พนันบอล
หรือจ้างออกเพื่อเอาหลานเข้ามาแทนตามที่เข้าใจ” สีหน้าท่าทางพ่อไอ้ร็อคดูจริงจัง จนไม่น่าจะเป็นการปกป้องคุณพนม
“หมายความว่าไง ที่ว่าผมโดนไอ้เต้หลอก” ไอ้ร็อคชิงถามทันที
“เต้ออกจากวงเพราะค้ายา”
“ห๊ะ!..อะไรนะ” พวกผมประสานเสียง แทบไม่เชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน ค้ายาอย่างนั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง
“ใช่..เราจับได้เต้เอายาไอซ์มาปล่อยให้ศิลปินในค่าย ขายทีมงานบางกลุ่มด้วย พฤติกรรมนี้ต่างหากที่เอาไว้ไม่ได้
ไม่ใช่แค่เต้ที่พ่อไล่ออก พวกที่มีส่วนก็ด้วย ถ้าจำได้บริษัทล้างบางตามหลังเต้ไปนับสิบ ทั้งศิลปินและทีมงานที่เล่นยา”
ผมพอนึกออก ตอนนั้นข้อมูลที่รู้ศิลปินหมดสัญญา ส่วนทีมงานที่ออกไป..คือโดนซื้อตัวจากบริษัทคู่แข่ง
“แล้วทำไมปล่อยข่าวว่าหมดสัญญา ส่วนทีมงานอ้างคู่แข่งซื้อตัว ไม่มีใครพูดเรื่องยาให้ระแคะระคาย”
ไอ้ร็อคป้อนคำถามตรงใจผมมาก
“แล้วจะให้ข่าวแพร่ออกไปว่าศิลปินในค่ายเล่นยา ทีมงานก็ติดยาอย่างงั้นหรือ ชื่อเสียงบริษัทจะเป็นยังไง
การใช้เงินสิบล้านกับเต้ พ่อถือว่าพนมเขาเมตตามากแล้ว ความจริงไม่จำเป็นต้องให้เรามีสิทธิ์ขับออกจากวงได้ทันที
แต่พนมเห็นเต้ทุ่มเทมากับวง สร้างชื่อให้บริษัทเรานานหลายปี เลยอยากให้เงินไปตั้งตัวจะได้ไม่ติดค้างกันอีก
เหตุผลพนมพ่อคิดว่าเต้กับพนมยังมีบางอย่าง ที่พนมเขาไม่อยากเปิดเผยไปกว่านี้ พ่อไม่คิดซักไซ้ให้มากความ
เขาเองก็ถือหุ้นอำนาจสิทธิ์ขาดบางเรื่องที่เห็นสมควร เขามีสิทธิ์ตัดสินโดยไม่ต้องรอให้พ่ออนุมัติด้วยซ้ำ
ข้อนี้แกเองก็รู้ดีร็อค แต่พนมเขาให้เกียรติพ่อทุกครั้ง ไม่เคยทำอะไรข้ามหน้าข้ามตา กรณีนี้ก็เช่นเดียวกัน
เขาต้องการให้มันจบแบบนี้ จึงไม่ต้องการให้พวกแกรู้ความจริง ไม่คิดว่าเต้จะผิดคำพูด เรื่องนี้พนมให้ทำสัญญา
จะไม่กลับเข้ามาวุ่นวายวงพวกแกอีก ไม่ว่าจะเหตุผลใดให้หายไปจากวงตลอดกาล” คนละม้วนที่ไอ้ร็อคเล่าให้ฟังเลยครับ
ผมกับไอ้เกรย์สบตาตะลึงสิ่งที่รับรู้ มีความจำเป็นอะไรที่ได้เต้มันต้องค้ายา..มันร้อนเงินหรือยังไง
“เต้ร้อนเงินหรือครับ ทำไมค้ายา” พี่ตาลโพล่งถามเสียเอง
“คนติดยาจะร้อนเงินหรือไม่มันเป็นวัฏจักร เมื่อมีช่องจำหน่ายให้ได้เงินมาง่ายๆ
ไม่ต้องถามให้มากความว่าเต้มันทำเพื่ออะไร คำถามนี้พ่อถามไปแล้ว ไม่ได้คำตอบนอกจากนั่งใบ้ไม่ยอมพูด”
“แล้วพ่อมีหลักฐานอะไรถึงเชื่อมันค้ายา พ่อฟังมาหรือเห็นกับตา
ว่าไอ้เต้มันทำ โดยไม่ได้ถูกใส่ร้าย” ไอ้เกรย์เป็นคนถามบ้าง
“ภาพคมชัดจากคลิปวีดีโอใช้เป็นหลักฐานด้ไหม พนมเขามีมือดีติดตามพฤติกรรมมานาน
เต้ไม่ปฏิเสธรับสารภาพเองว่าทำจริง แต่ขอร้อง อย่าบอกพวกเราในวง ไม่อยากให้เพื่อนเสียความรู้สึก
ต้องการให้พวกเรามองกันเหมือนเดิม” คำเฉลยพ่อไอ้ร็อค ทำเอาพวกผมพูดไม่ออกใบ้แดก
“แล้วที่ไอ้ป๊อปเข้าวง ใช้เส้นพนมไหม” ไอ้ร็อคเสียงสั่น ตั้งคำถามซึ่งผมเดาว่า มีผลต่อตัวมันมากกว่าใครทั้งสิ้น
“ไม่เลย..น้องมาออดิชั่นแข่งกับวงนับร้อย กว่าจะผ่านรอบสุดท้าย กระทั่งคณะกรรมการเลือกมาแทนเต้
ทั้งที่ติดด้านรูปลักษณ์เพราะดูคนละแนวกับพวกเรา รูปร่างหน้าตาเรียกได้ว่าเหมือนเอาเด็กผู้หญิงมาอยู่ในวงบอยแบนด์
ทีมงานส่วนใหญ่เห็นว่าน่าจะเกิดกระแสให้ Lucy One มุมมองใหม่ทุกคนจึงไม่มีใครค้าน วางแผนการตลาดในรูปลักษณ์นี้
ที่จริงน้องผ่านการคัดเลือกเรียบร้อย พ่อถึงได้รู้เป็นหลานพนม ลูกชายเพื่อนเก่าซึ่งมีบุญคุณค้ำจุนบริษัทเราในช่วงวิกฤต
เขาไม่ได้แนะนำตัวเป็นอาหลานพนม ตอนแนะนำตัวเด็กมันใช้ชื่อเล่น ไม่ได้บอกชื่อนามสกุลจริง
ไม่งั้นพ่ออาจสะกิดหูบ้างถ้าได้ยินนามสกุล ใบสมัครที่ใช้กรอกชื่อสกุลจริงพ่อไม่ได้ดูด้วยในรอบตัดสิน
แค่เห็นว่าวงนี้เล่นเพลงของพวกเราได้แน่นมาก โดยเฉพาะมือกลองเล่นได้ดีอย่างที่เราค้นหา
มาด้วยความสามารถล้วนๆ แกมีปัญหาเรื่องนี้หรือไงร็อค” พ่อย้อนถามมันกลับ
“ผมต้องการความจริง ตอนนี้รู้แล้วใครโกหก เรื่องนี้มีผลกับผม พ่อไม่รู้ผมกับป๊อปเราไม่ได้เป็นแค่เพื่อนร่วมวง
ไว้ผมจะบอกพ่อคราวหน้า ผมมีเรื่องต้องรีบไปจัดการ” เป็นการจบสนทนา พ่อดูงงอาการลุกลี้ลุกลนของมันเช่นกัน
จากนั้นมันก็ผุดลุกออกจากห้องทันที พวกผมไหว้ลาพ่อแทบไม่ทัน ตามหลังมันไปติดๆ เป้าหมายของมันคือไอ้ป๊อป
สีหน้ามันตอนนี้เรียกได้ว่ายิ้มกว้าง ชนิดที่ผมเข้าใจความรู้สึกได้ดี เหมือนมันยกภูเขาออกจากอก
โล่งสบายหลังรู้ความจริงว่าไอ้ป๊อปไม่ได้มาด้วยการใช้เส้นคุณพนม ไอ้ป๊อปไม่ผิดที่ยืนอยู่จุดนี้ ไอ้เต้สร้างสถานการณ์
หวังจะกลับเข้าวง แต่มันพลาดแล้วครับ ยิ่งมันทำแบบนี้ภาพของมันติดลบต่อความรู้สึกของพวกผมทันที..
แทนที่ทุกอย่างจะราบรื่น แต่กลับไม่เป็นแบบนั้น พวกผมตั้งใจขอโทษไอ้ป๊อปที่เข้าใจมันผิด แต่กลับตกใจแทน
“คม..เกรย์ ไอ้ป๊อปหนีไปแล้ว” เสียงไอ้ร็อคสั่นเห็นได้ชัด ในมือถือกระดาษสั่นระริก
หน้าซีดเผือดไร้สีเลือดเหมือนคนวิตกสุดๆ ผมเห็นอาการมันแล้วยังคิดไม่ถึง ว่ามันจะตกใจขนาดนี้
มันเป็นคนไม่ตื่นตระหนกง่ายๆ หนนี้มันไม่เก็บอาการแม้แต่น้อย ไอ้เกรย์คว้ากระดาษมาอ่านอย่างเร็ว
ก่อนอึ้งกิมกี่ยื่นให้ผมเป็นรายต่อไป ปิดท้ายพี่ตาลหน้าซีดไม่ต่างไอ้ร็อค
“มึงใจเย็นมันไม่ไปไหนหรอก คงน้อยใจแอบหนีกลับบ้านน่าร็อค” ผมปลอบอย่างใจคิด
มั่นใจไอ้ป๊อปคงไม่ไปไหนนอกจากกลับบ้าน ไปตามง้อเอาตัวกลับก็หมดปัญหา
ยังไงเรายังมีนัดแถลงข่าวเปิดตัวซิงเกิลใหม่กับมือกลองในวันเดียวกัน ไอ้ป๊อปมันรู้กำหนดการนี้เช่นกัน
คงแค่เล่นตัวงอนง่องแง่งตามประสา ไอ้ร็อคง้อก็ไม่มีอะไรแล้วผมเชื่ออย่างนั้น
ทำไมผมจะดูไม่ออกว่าไอ้ป๊อปรักไอ้ร็อคมากแค่ไหน ไม่งั้นคงไม่ยอมให้ไอ้ร็อคปู้ยี่ปู้ยำมันหรอก
ลูกคุณหนูขนาดนั้นกลับยอมตกอยู่ในมือเถื่อน ถ้าไม่เพราะมันรักไอ้ร็อคมาก ไอ้ป๊อปจะยอมหรือครับ..
“กูหวังให้เป็นแบบนั้น สังหรณ์ยังไงไม่รู้คม มันไปครั้งนี้ไม่อยากเจอหน้ากูอีก”
เสียงไอ้ร็อคฟังเหมือนคนหมดแรง รอยยิ้มที่มีตอนเดินออกจากห้องไม่หลงเหลือ
นอกจากสีหน้าสลดเหมือนคนช็อก ผมเองก็คาดไม่ถึงว่าไอ้เด็กหน้าซื่อตาใสจะใจเด็ดชิงหนีไปเสียก่อน
ไม่รู้มันได้ยินอะไรเข้า พวกผมมั่นใจสิ่งที่กำลังทำเป็นความลับ จนกว่ามีมติค่อยแพร่งพรายให้มันรู้ภายหลัง
นี่แสดงว่ามันแอบได้ยินพวกผมคุยกัน ถึงได้ชิ่งหนีโดยไม่รอฟังคำชี้แจงของพวกผม
“เอาน่าไปตามที่บ้าน ไม่มีอะไรแล้วไปเลยไหม กูเอารถออกเอง” ไอ้เกรย์ยื่นข้อเสนอ
“ไปเลยเกรย์” ไอ้ร็อคเร่ง เราสามคนยกเว้นพี่ตาลเดินทางมาตามไอ้ป๊อปที่บ้าน
ไม่ใช่เรื่องยากที่จะหาข้อมูลบ้านมันอยู่ไหน พ่อไอ้ร็อคคือคนบอกทางที่ดี หลังมันโทรถามก็ได้ความกระจ่าง
สุดท้ายพบกับความผิดหวัง ไอ้ป๊อปไม่ได้กลับบ้านอย่างที่พวกเราคาดการ เป้าหมายต่อไปคอนโดไอ้ขิง
ไอ้ร็อคแทบชิงกุญแจรถไอ้เกรย์มาขับเสียเอง ดีไอ้เกรย์มันแข็งไม่ยอมให้ขับ ไม่งั้นมีหวังผมกับไอ้เกรย์ไปทัวร์นรก
สภาพมันดูใจร้อนเกินกว่าที่ผมคิดไว้ แค่มันเดาไอ้ป๊อปอยู่กับไอ้ขิง แทบเหาะไปลากคอเสียเดี๋ยวนั้น
เราสามคนมาถึงคอนโด เจอไอ้ขิงกับเพื่อนของมันอีกสองคน สภาพไอ้ขิงดูไม่จืดฝีมือไอ้ร็อคล้วนๆ
พวกมันยืนกรานไอ้ป๊อปไม่ได้มาที่นี่ ไอ้ร็อคแทบเค้นคอไอ้ขิงเพราะมันไม่ยอมเชื่อ เดือดร้อนผมกับไอ้เกรย์จนได้
กว่าจะลากมันกลับเล่นเหนื่อยกันไปข้าง บทมันคลั่งแรงโคตรเยอะ ผมกับไอ้เกรย์ต้องช่วยกันถึงจะเอาอยู่
แต่ก็อย่างที่บอกแทบหมดแรง ไอ้เต้ติดต่อไม่ได้ไม่ยอมรับโทรศัพท์ คิดว่าคงไหวตัวทันไอ้นี่มันนกรู้ชะมัด
ไม่งั้นมันต้องรับโทรศัพท์ไอ้ร็อค นี่มันเล่นไม่รับถัดมาไม่ถึงชั่วโมง..มันปิดโทรศัพท์หนีเฉย
งานก็งดรับชั่วคราว เพราะนักร้องนำเจ็บหนักหน้าตาดูไม่จืดบวมช้ำขนาดนั้น อย่างน้อยเป็นอาทิตย์ถึงจะออกงานได้
ตอนนี้ไอ้เต้คงหลบหน้าสักพัก ประเด็นไม่รู้จะไปตามหาไอ้ป๊อปได้ที่ไหน สำคัญคือวงต้องการมือกลองซ้ำมีงานรอมากมาย
มันเล่นหายหัวแบบนี้เป็นเรื่องระดับชาติแล้ว ไอ้ร็อคยังคงปกติแต่กินน้อยลง เพราะตามหาไอ้ป๊อปไม่เจอไม่มีข่าวคราว
แต่มันก็ไม่คิดทรมานตัวเอง วิธีสุดท้ายขอให้พ่อมันช่วยติดต่อกับคุณพนม ไอ้ร็อคมั่นใจคุณพนมต้องรู้ไอ้ป๊อปไปอยู่ไหน
นอกจากคุณพนมพวกผมนึกไม่ออกจะถามใครได้ จุดเปลี่ยนจากปากคุณพนม
ครั้งนี้ต่างหากที่ทำให้เพื่อนผมเหมือนคนที่มีแต่ร่างไร้วิญญาณ..ไม่เหลือเค้าเดิมอยู่อีกเลย..?
ขอบคุณที่ตามกันเหนียวแน่นนะคะ
ตอนหน้ารอสมน้ำหน้าพี่ร็อคกันอีกนะคะ ตอนหน้าหนักหนาสาหัสกระอักเลือดสมใจแฟนคลับน้องป๊อป
เจอกันวันอังคารค่ะ
ขอบคุณอีกครั้ง :pig4: :L1:
-
เราว่ามันก้ิอสมน้ำสมเนื้อในระดับนึงนะ คนนึงเอาเพลงคนอื่นไปให้เพื่อนฟังไม่ขอเจ้าของ มีเรื่องปิดบัง ลูงมีหุ้นอยู่ ถ้าบอกก้อจบจะได้ไม่บานปลาย ส่วนอีกคน ใช้อคติบังตา หึงหวงจนเกินเหตุ ไร้เหตุผล ใช้แต่อารมณ์มาคิดดูแล้ว มันก้อสมกันดีแฮะ แถมรักกันไวด้วย จุดจบก้อต้องจากไม่ก้อจบถ้าชีวิตจิงนะ แต่อันนี้มันนิยาย คงเป็นแบบ แฮปปี้มั่ง ต้องถามคนเขียน
-
มาแล้ว อ๊ากก พออ่านในมุมมองคนอื่นมันไม่สะใจเลยอะ อยากอ่านมุมมองร็อคมากกว่า
-
ไม่ใช้ว่าเต้ปู้ยี่ ปู้ยำราณีไว้แล้วพนมไปช่วยนะ
-
โอ๊ยอยากรู้จะแย่มันเรื่องอะไรอีกกกกกกก
นั่นไง ระดับน้องป็อบคิดจะหนีต้องไม่ธรรมดา เธอระดับไหน แต่ถ้าน้องอยากกลับมาเองก็คงมา
ถ้ายังมีเยื่อใยให้กับวงและพี่ร็อคบ้าง แต่ถ้าไม่กลับคนอ่านก็ไม่ว่าน้องนะ
สมน้ำหน้าคนหูเบาคิดเองเออเองเชื่อแต่เพื่อนตัวเอง ที่ไหนได้มันโคตรเลวชาติกะล่อนตอแหลค้ายาอีกด้วย
เป็นไงล่ะ จุกไหม โอกาสมันไม่คืนกลับมาง่ายๆ แต่ถ้าฟังจากคมพี่ร็อคมีอัดเต้ด้วยใช่มะ รอดูรอชม ฮึ่มมมม!!
พระเอกเจียนตาย คนอ่านสะใจ โฮะๆๆๆ
พรุ่งนี้มาอีกนะคะนะ ขอบคุณค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดด อยากกอ่านต่อออ
สมควรแล้วค่ะพี่ร็อค ทำน้องช้ำใจขนาดนั้น :m31: :fire: เอาให้ใกล้ตายก่อนค่ะ น้องป๊อบค่อยกลับมา ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ชิชะ :angry2:
-
เหมือนมีใครพาน้องไปซ่อนไว้เลยอะ....จ้างนักสืบขนาดนี้จะไม่เจอได้ยังไง
จะรู้ไหมเนี่ยว่าพี่เค้าป่วยอยู่.. T_T
-
:pig4 :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต่อไปคงเรื่องราณีกับคุณอาพนมซินะ..ที่เต้เคยพูดให้ร็อคฟัง :a5: :a5:
-
:hao7: :hao7: สมน้ำหน้าอีพี่ร๊อค :jul3: :jul3:
-
แอบสะใจนะ ไม่ยอมฟังน้องเอง555
ต้องให้เจ็บบ้างจะได้รู้สึก เชื่อเพื่อนไม่ว่าแต่ไม่คิดจะเชื่อใจแฟนเลยแม้แต่นิด- - วุ้ย
-
เขาอยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รู้สึกสะใจนิดๆแหะ แต่แอบคิดบทจะเข้าใจมันก็ง่ายเหลือเกินเนอะ
-
อย่าเอาพี่ร็อกช้ำถึงตายเลยนะ เอาแค่สั่งสอนพอค่ะ
ไม่งั้นน้องป็อปเป็นม่ายพอดี อิอิ
-
จัดหนักจัดเต็มให้เฮียเขาหน่อย
-
เป็นไงหล่ะพี่ร็อคทำน้องไว้เยอะ
-
อยากบอกว่าสมน้ำหน้าแต่ก้อสงสารนะเป็นขนาดนี้น้องป๊อปสุดยอดเอาให้หนักๆไปเลย :katai2-1:
-
สู้ๆละกันนะพี่ร็อค
ทำตัวเองทั้งนั้น ก็รับผลของการกระทำไปเหอะ
-
สมน้ำหน้าร็อคแค่นี้ยังน้อยไปกับที่ทำกับน้องป็อป ร็อคอายุมากกว่ามีทั้งวัยวุฒิและคุณวุฒิกลับไม่รู้จักคิดแยกแยะใช้แต่อคติกับน้องป็อปแล้วเป็นยังไงละหลงเชื่อคนผิดกลับไปทำร้ายคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรแทน เพื่อนที่เชื่อใจนักหนาสุดท้ายก็เลวซะยิ่งกว่าเลวแต่คนรักตัวเองที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกลับต้องรองรับอารมณ์ร้ายและคำว่าสาดเสียเทเสีย แล้วสุดท้ายป็อปหายไปหาไม่เจอมาสำนึกมาเสียใจในสิ่งที่ได้ทำไปก็สายซะแล้วร็อค ถ้าไม่อยากเสียใจก็ควรจะใช้สมองคิดให้มากกว่าใช้อคติ จะรอดูความเจ็บช้ำเจียนตายของอิพี่ร็อคต่อไปขอบอกว่าสะใจมาก :laugh: :laugh: :laugh:
-
มาให้กำลังใจก่อนครับ
เมื่อคืนรอทั้งคืน
-
อิยะวะฮ่าฮ่าฮ่า!! ถุ้ย!!!!!
สมน้ำหน้าพี่ร็อค!!!
ป็อปไม่ต้องกลับมานะลูก
เอาให้พี่หูเบามันเป็นบ้าไปเลออ
อยากอ่านพาร์ทพี่ร็อคมั่งจัง
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เฮ้อ..เอาซะสงสารร็อคจับใจเลย
แต่ก็ดี รักเพื่อนมากกว่าป็อบดีนัก
แบบนี้เอาให้เจ็บหนักๆไปเลย
แต่อย่าเอาให้ตายนะ
ยังไงๆก็พระเอก เดี๋ยวน้องป็อบจะเป็นหม่าย...
รับรู้จ้า รออ่านวันอังคาร
-
:hao5: น้องป๊อบหนีไปอยู่ไหนคะลูก
-
โธ่ๆๆๆ พระเอกของช้านนนน หมดสภาพเลย
คนอื่นคงสมน้ำหน้าร็อค แต่เราสงสารอ่ะ :hao7:
เอาน่าๆถือว่าชดใช้ในสิ่งที่ได้ทำกับน้องไว้แล้วกันเนอะ
มาให้สุดเลยค่ะพี่ลักษณ์ มันเข้มข้นสะใจมาก :katai3:
รอวันอังคารอย่างจดจ่อ o18
บวกเป็ด
:pig4:
-
สมน้ำหน้าอิพี่ร็อค ขอแบบหนักๆกว่านี้นะคะ คนเขียน :m31:
-
มาดัน
-
ความจริงเปิดเผยแล้ว รู้ซะทีนะว่าใครที่เลว!ไอ้พี่ร็อคก็รับความทรมานให้สาสมกับที่ทำกับป๊อปซะ!!
-
ง่าาา ตอนนี้ชักจะสงสารพี่ร็อคแล้วสิ
-
:pig4:
-
สมน้ำหน้านะ สำหรับพี่ร๊อค เชื่อใจเพื่อนแต่ไม่เชื่อใจคนรัก ถึงจะอ้างว่า เพราะมีปม แต่ คิดมั้ยว่า คนรักน่ะไม่มีอะไรเกี่ยวกับปมของคุณเลย คนเป็นแฟนกันต้องเชื่อใจกันสิ ไม่อย่างงั้นก็อย่ามีแฟนเลย ไม่อยากให้ป๊อบคืนดีง่ายๆ เพราะว่า จะได้จำเป็นบทเรียน ไม่งั้นมันก็จะซ้ำรอยเดิมอีก ครั้งนี้ พี่ร๊อคต้องจำเลย แล้วก็ต้องไว้ใจคนรักของพี่บ้างสิ บู้วว
-
คมจ๊ะ พูดให้ถูกหน่อย น้องป๊อปอ่ะนะทำให้ร็อคตายทั้งเป็น
ที่ทำอ่ะนางทำตัวเองป่ะ
ไม่ค่อยโอกะการบรรยายจากมุมคนอื่นเลย
คือทุกคนเป็นเชิงสงสารร็อค
ทรมานโทษว่าเป็นความผิดตัวเองงั้นงี้
มีใครคิดจะสำนึกเสียใจกะป๊อปมั้ย ว่าพวกคุณเองก้ไม่เชื่่อใจเขา
เขาเป็นคนรวยแล้วไง ไม่มีสิทธิทำอะไรเอง ไม่มีสิทธิมีความสามารถรึไง
ถ้าสงสััยนักทำไมไม่เคลียร์ให้เรียบร้อย
ถ้ามารอให้ทุกอย่่างเรียบร้อยอัดเสียงเรียบร้อยค่อยหาความจริง
ยังงีี้ก้แค่หาผลประโยชน์จากเขา
พวกแกก้เลวไม่ต่่างจากความคิดตัวเองหรอก
แล้วร็อคก้ดูโง่เกินคาดนะ คือตอนโกรธโมโหเรี่ยวแรงนางมาเต็มเก่งจังเลยกะบคนอ่อนแอกว่าเนี่ย
ตอนนี้รู้ตัวผิดจะทำอะไรที่มีประโยชน์มากกว่านอนซึมให้คนอื่นสงสารมั้ย??
ตามหาเขารึยังพยายามติดต่อเขามั้ย
รึวิ่งวนรอบบ้านเขาสองทีแล้วก้บอกว่าเขาไม่มีวันกลับมา
พังพาบรอให้คนอื่นหาตัวให้ นอนอยู่เฉยๆคงจะมีคนรู้หรอกว่าสำนึกผิด
-
ป๊อปอยู่ไหนนนนนนน มาหาพี่ร็อคด่วนเลย พี่ร็อคน่าสงสารอ่ะ
บทเรียนครั้งนี้สาสมกับที่พี่ร็อคทำไว้กับป๊อปแล้วนะ :hao5:
อิพี่เต้หายหัวไปไหนเนี่ย แกทำแบบนี้ได้ยังไง
เลวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนอย่างแกต้องเจอแบบนี้ :beat: :z6:
-
ตอนแรกคิดว่าเต้น่าสงสารที่อกหัก
ต่อมา เอ๊ะ นิสัยไม่ดีว่ะ :m16:
ตอนนี้ เฮ้ย เลว ชั่ว :m31:
ตอนหน้า คาดว่าคงด่าได้อีกน่ะ เหอะๆ
ร็อคเป็นเอามากขนาดนี้น้องปํอปไม่รู้บ้างเลยเหรอ ถ้ารู้คงรีบมา หรือว่ามีอุปสรรคอะไรอีก :katai1:
บวกๆจ้า^^
-
คมจ๊ะ...ไม่ต้องแก้ต่างให้เพื่อน เดี๋ยวคุณพี่จะหมั่นไส้ไปด้วยอีกคน แปะไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยมาเม้นท์ ไม่สงสารอิพี่ร็อค ตอนนี้อารมณ์หมั่นไส้เกินประมาณ พักก่อน..อยากจะด่าไม่ยั้ง ชิส์
-
สมน้ำหน้า!!ตายๆไปซะได้ก็ดี จ๊ากกกก โหมดมะ ...เค้าล้อเล่นนะตัวเธอ ยังไงก็ยังอยากให้ป๊อปลงเอยกับร็อคเหมือนเดิมแต่ขอจัดหนักก่อนยังไม่สะใจเลย และที่ขาดไม่ได้ อิเต้!กระเทยควาย อย่าให้มันได้ผุดได้เกิดนะ ไม่เอาแบบสำนึกผิดเอาแบบฝังมันให้จมดินเลยนะจ๊ะ :mew1:
-
สะใจ คำเดียวที่รู้สึก ฮ่าๆๆ
ทิฐิเยอะนักอิพี่ร็อค สมน้ำหน้า
-
"อีพี่ร็อคมันโดนแค่นี้เองหรอคะคุณคนเขียน? มันเพียงพอกับกี่หยาดน้ำตาที่น้องป๊อบต้องเสียไปหรือคะ?" :sad5:
อาการพี่ร็อคก็สาหัสอะนะ แต่รู้สึกโสนะหน้ามากกว่า หูเบาและงี่เง่าเหลือทน :onion_asleep:
รออ่านจุดจบของนังเต้ :angry2: อีกะเทยขี้ยา!
อีกีีี่ชั่วโมงจะถึงวันอังคารนะ :o11:
-
สมน้ำหน้าอิพี่ร๊อค ฮึ โดนแค่นี้น้อยไปจัดมันให้หนัก o18
ก่อนทำอะไรไปไม่รู้จักคิด แทนที่จะถามคนต้นเรื่องก่อนไปไงมาไง
ถ้ามันถามพ่อมัน ถามอาพนมจริงจังแต่แรกน้องป๊อปชั้นก็ไม่ต้องเจ็บแล้ว :o12:
นอนรอจนถึงวันอังคาร ฝันดีงับ
-
ความจริงเปิดเผย เต้เลวมาก :z6:
ร็อคตรอมใจต่อไป
-
อะไรนี่ดราม่านี่หน่วงแล้วเหรอ ทำไมเราอ่านไปยิ้มไปหัวเราะไปล่ะ
ที่มันคอมมาดี้ชัดๆ แค่นี้มันยังน้อยไปที่อีพี่ร็อคมันเจอ อย่างน้อยๆก็ควรเชื่อใจแฟนบ้าง
เห็นคนแต่งบอกว่าตอนหน้าอิพี่ร็อคโดนจัดหนัก ดีจ๊ะ เอาเลยเรารออยู่
แต่อย่าจัดแค่ไอ้พี่ร็อคคนเดียวนะ อย่าลืมให้บทเรียนราคาแพงกับอิเต้กับอิขิงด้วย
ใกล้จบแล้ว แต่เรายังไม่เห็นกรรมที่พวกมันได้รับอย่างสาสมเลย เอาง่ายๆคือยังไม่สะใจอ่ะ :katai1:
-
เราไม่ชอบพระเอกขี้แพ้แบบนี้เลย สู้ซิย่ะ :z6: แกนอนตายซากเมียแกจะกลับมามั๊ย ข้ามขั้นตอนทุกอย่างเอาแต่ใจตัวทั้งนั้น ไปง้อน้องไปง้อแม่น้องไปง้ออาน้อง ทำมันทุกอย่างจนกว่า เค้าจะให้เจอน้อง ไม่งั้นแกไม่มีโอกาสแน่นอน ไหนว่าเพื่อนพ่อก็ต้องรู้อะไรบ้างซิ โว๊ยหงุดหงิด :z6: :z6: :z6:
-
รอ~ อยากให้วันอังคารมาถึงเร็วๆ
-
อ่านตอนนี้ ก้ไม่ค่อยรู้สึกสงสารไอ้พี่ร๊อคเท่าไหร่นะ
คือจิงงงงอยู่ ว่ามันโดนหักหลังบ่อย
แต่บางที การโดนหักหลังทรยศบ่อยๆ ก้น่าจะรู้นะ
่ว่าต้องฟังและเชื่อใจคนรักบ้าง
สมน้ำหน้าาาาา
-
จิงๆจะว่าแต่พี่ร็อคคนเดียวก้อไม่ถูกนะ
ป๊อป ก้อไม่ซื่อตรงจิงๆ เพราะห่วงแต่เชื่อเพื่อน และอยากพิสูจเอง ไม่บอกใคร
จะให้คนที่พึ่งคบกันไม่นานมาเชื่อมั่นอะไรได้มากมาย
ส่วนพี่ร็อค ก้อหูเบา อคติ และเอาเรื่องอดีตมารวมกับปัจจุบัน ก้อสงควรต้องเสียใจซะบ้างจิงๆ
แต่ป๊อปมาหนีไปแบบนี้ ทั้งไม่ได้เคลีย แระทำให้ต้องเสียใจเปล่า มันก้อไม่ถูกเหมือนกันอ่ะนะ
-
สมน้ำหน้าค่ะ 555555555555555555555
รับผลของสิ่งที่ตัวเองทำไว้ให้พอเถอะ
-
พนมจะบอกอะไรนะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: พรุ่งนี้วันอังคารแล้ว อย่าเลื่อนนัดนะคะคิดถึงน้องป๊ปบ :mew1: :mew1: :mew1:
-
หนูป๊อบหายไปไหน รีบกลับมาหาพี่เค้าเถอะนะ :hao5:
-
สมน้ำหน้าค่ะ เพราะคำว่าไม่ฟังของพี่เองนะ
รอค่ะว่าน้องป๊อปจะตัดสินใจอย่างไร
-
สมน้ำหน้าอิพี่ร็อค
อยากหูเบา ไม่เชื่อใจน้องป๊อปเอง
เอาให้เจ็บกระอักเลือดไปเลยนะ :z6:
-
มีคนสมน้ำหน้าพี่ร็อคเยอะแล้ว :hao7:
งั้นสงสารพี่ร็อคนิดนึงก็ได้ :hao3:
-
:angry2: อิพี่ร็อคสมควรแล้ว สมน้ำหน้า
รอตอนต่อไปอยู่นะคร๊าพี่ลักษ์จ๋า :กอด1:
ปล. รอรูปเล่มด้วยจ้า :hao5:
-
อ่านใหม่กี่รอบก็สมน้ำหน้าอิพี่ร็อค ทีอย่างนี้มาทำจะเป็นจะตายที่เวลาทำร้ายน้องไม่เห็นคิดอย่างนี้บ้าง คมกับเกรย์ก็ผิดคำพูดที่พูดลับหลังน้องถ้ามันไม่รุนแรงขนาดนั้นน้องจะหนีไปเหรอ แล้วถ้าเจอน้องแล้วจะทำยังไงแค่ขอโทษแล้วมันจะหายเหรอกับสิ่งที่ทำลงไปกับป็อปนะแค่คำขอโทษมันไม่เพียงพอที่จะให้อภัยหรอกนะ เดี๋ยวพอมีใครมาพูดให้เขว้ก็จะเข้าใจน้องผิดอีก สมน้ำหน้าแล้วพรุ่งนี้ขอให้อิพี่ร็อคเจ็บหนักๆไปเลย
-
ถึงจะสะใจที่ป๊อบหนีไปแต่ก็ไม่อยากให้จบแบบเศร้า ขอให้พี่ร็อคหาป๊อบจนเจอนะ
-
อยากให้ถึงวันอังคารเร็วๆ
แบบว่าอยากอ่านมากๆ
-
มาไหมๆ รอสมน้ำหน้าพระเอก หรือจะสงสารดีอยู่นะคะๆ ดันๆๆ
:L2: :pig4:
-
:hao6: :hao6: เข้ามารอสมน้ำหน้าอีพี่ร๊อคแต่เช้าครับ :z2: :z2:
-
ป็อปไปอยู่ที่ไหนน้ออ
-
วันนี้แล้วซิ จะว่าไปเรื่องมันเลยมาจากป๊อบมัวอม ไม่ชอบพูด ร็อคก็ไร้เหตุผลเกิน หึหึ วันนี้อยากอ่านมุมร็อคจังมุมคนอื่นไม่สะใจ
-
Waiting. ..
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงใจ
Part..22
[Special & Kom]
“เกรย์..กูจะไปคอนโดไอ้ขิง” ตัดสินใจบอกไอ้เกรย์ เรื่องที่จะไปทำ
“ไปทำไม ไม่มีประโยชน์ว่ะคม” ไอ้เกรย์ค้านทันที
“จะช่วยไอ้ร็อค ต้องหาตัวไอ้ป๊อปให้เจอ” ผมย้อน
“แล้วไง..คิดว่าไอ้ขิงจะช่วยได้ เราบุกไปคราวทีแล้วก็คว้าน้ำเหลว
มึงยังคิดว่ามันจะรู้อีกหรือคม..ต่อให้มันรู้จริง แน่ใจมันจะยอมบอกมึงหืม”
“แต่คราวนั้นมันตั้งแต่ไอ้ป๊อปหายตัวใหม่ๆ ไม่แน่ตอนนี้ไอ้ขิงอาจติดต่อได้แล้ว
ขอแค่มันรู้ไอ้ป๊อปอยู่ที่ไหน กูมีวิธีให้มันยอมบอกเองล่ะน่า” ผมยังคงยืนกรานความตั้งใจเดิม
“แล้วก่อนหน้านี้ ทำไมมึงไม่คิดจะถามมัน” ไอ้เกรย์ทำเหมือนผมเป็นจำเลย..ห่าแม่ง! เสือกมาซักไซ้เหี้ยไรของมันตอนนี้
“สัสเกรย์! กูไม่มีหนทาง กูจ้างนักสืบก็แล้วทำทุกวิถีทางมึงก็รู้อยู่ กูยอมบากหน้าไปคอนโดไอ้ขิงเพราะกูไม่มีทางเลือก
หรือมึงมีวิธีที่ดีกว่านี้” เริ่มของขึ้น เป็นเหี้ยอะไร..ถึงได้ซักละเอียดยิบ
“เปล่ากูแค่สงสัย ปล่อยให้ผ่านมาเดือนครึ่ง มึงเพิ่งคิดจะถามมัน”
จะให้กูบอกเหรอ ก่อนหน้าคิดว่าจะตามหาตัวไอ้ป๊อปมันเจอไม่ยากนี่หว่า?
“แล้วมึงมีวิธีอื่นไหม กูมั่นใจโรงเรียนจวนเปิดเทอม พวกมันเพื่อนกันต้องรู้ความเคลื่อนไหวบ้างน่า
ต่อให้ไอ้ป๊อปหายเข้ากลีบเฆมมันจะยอมทิ้งการเรียนเชียวหืม” นี่คือแรงจูงใจที่ทำให้ผมเชื่อ ไอ้ขิงอาจรู้ที่อยู่ไอ้ป๊อป
“งั้นมึงไปเค้นความจริงมา ถ้าเล่นตัวบ่ายเบี่ยงหรือมีพิรุธแล้วล่ะก็ มึงกระทืบแม่งเลยไม่ต้องสงสาร
คราวก่อนกูห้ามไอ้ร็อคเพราะสภาพมันคงไม่รอดถ้าโดนไอ้ร็อคซ้ำอีก เวลานี้กูห่วงเพื่อนมากกว่า
มันกำลังจะตายขืนไม่ทำอะไรได้เผาผีไอ้ร็อคแน่ กูไม่คิดว่ามันจะทรมานตัวเองแบบนี้”
อย่าว่าแต่ไอ้เกรย์..ผมเองก็คิดไม่ถึง ไอ้ร็อคหมดอาลัยตายอยากไม่เห็นคุณค่าชีวิตไม่รักตัวเองแบบนี้
ผิดปกติอย่างหาเหตุผลรองรับไม่ได้ จะว่ามันรักมากบวกกับรู้สึกผิดที่ทำไอ้ป๊อปไว้เยอะ มีน้ำหนักน้อยไปหน่อย
คนอย่างไอ้ร็อคซึ่งเคยอกหักมาแล้ว จะเป็นบ้าเป็นหลังถึงกับไม่รักตัวเอง
สิ้นสภาพนอนแดกน้ำเกลือแทนข้าวอย่างนี้เชียวเหรอ มันใช่หรือที่ทุ่มเทให้เด็กผู้ชายคนเดียว
ซึ่งผ่านเข้ามาในชีวิตด้วยระยะเวลาไม่นาน แต่ก็อย่างที่บอกไอ้ร็อคมันไม่ยอมพูดไม่เอ่ยปาก
ผมกับไอ้เกรย์ก็จนปัญญาจะหยั่งรู้ได้ กุญแจสำคัญที่คิดว่าจะทำให้มันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ไอ้ป๊อปคนเดียวเท่านั้น
ยังไงขอให้เจอตัวมันก่อน ทุกอย่างต้องมีคำตอบ..เพราะไอ้ร็อคเองคงหวังจะเจอมันมากกว่าใครในเวลานี้..
มันเพ้อละเมอเรียกชื่อไอ้ป๊อปให้ได้ยินอยู่บ่อยครั้งเลยทีเดียว ผมกับไอ้เกรย์เราไม่ได้คิดกันไปเองเสียหน่อย..
“ก๊อกๆๆ!” ผมมายืนเคาะประตูคอนโด ไม่ต้องถามมายืนหน้าห้องมันได้ยังไง
แค่โชว์หน้าให้ประชาสัมพันธ์เห็นเธอก็แทบกรี๊ดสลบ เพียงบอกหมายเลขห้องพร้อมชื่อคนที่ผมจะมาพบ
เธอไม่มีลังเลเป็นธุระให้ผมได้มายืนหัวโด่หน้าห้องไอ้ขิงสมปรารถนา
เพราะเราต่างเป็นศิลปินมีชื่อทำไมเธอจะไม่รู้จักผมล่ะครับ
“พี่คม..” เพื่อนมันเป็นคนเปิด พอจำได้ไอ้นี่ชื่อนิน
“อืมกูเอง..ไอ้ขิงอยู่ไหม” ไม่เสียเวลาผมต้องการพบเป้าหมาย
“อยู่พี่..ว่าแต่พี่มาคนเดียวเหรอ” สีหน้ามันดูตื่นๆ ท่าทางเหมือนกลัวไอ้ร็อคมาด้วยอย่างเห็นได้ชัด
ก็น่าอยู่หรอกไอ้ขิงเล่นโดนซะขนาดนั้น มันไม่กลัวก็ต้องยกนิ้วให้
“แล้วมึงเห็นใครตามกูมาด้วยไหมล่ะ” ผมไม่ตอบ เลือกที่จะให้มันดูเอาเอง..ว่ามีใครมากับผมอีกหรือเปล่า
“เปล่าพี่ ผมแค่ไม่อยากมีเรื่อง” เข้าใจหัวอกมันครับ คงห่วงเพื่อน
“กูมาดี..ไอ้ร็อคไม่ได้มาหรอก กูต้องการคุยกับไอ้ขิง” ผมเน้นชัด
“ผมไม่แน่ใจ มันจะคุยกับพี่รู้เรื่องหรือเปล่า”
“เดือนกว่าแล้ว..มึงอย่าบอกมันยังไม่หาย..กูคงเชื่อหรอก..สัส!”
“ไม่ใช่อย่างนั้นพี่ มันหายแล้ว..ผมว่าพี่เข้ามาดูเองเหอะ”
พูดจบมันเปิดประตูอ้ากว้าง เบี่ยงตัวหลบให้ผมเดินเข้าห้องได้สะดวก
“เหม็นอะไรขนาดนี้วะ พวกมึงไม่ทำความสะอาดกันเลยหรือไง”
ห้องแม่งเหม็นคลุ้งไปหมด เข้ามาปิดจมูกแทบไม่ทัน
“ถามผมก็ไม่มีประโยชน์ผมไม่ใช่เจ้าของห้อง พี่มาได้จังหวะมากผมฝากดูแลมันด้วยสิพี่
ผมต้องรีบกลับแม่โทรตามเป็นร้อยรอบแล้ว ผมคงอยู่ต่อไม่ได้ ที่มาเพราะห่วงมัน
เล่นไม่ยอมกลับบ้าน พ่อกับแม่มันก็ติดงานอยู่ต่างประเทศ โทรมามันก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์พวกเขา
ฝากหน่อยสิพี่ถ้าพามันกลับไปบ้านได้ ผมจะสำนึกขอบคุณเป็นอย่างมาก”
งงสิ! ตีซี้เหมือนผมเป็นพี่ชายมันซะงั้น กูไปสนิทมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ยังมีฝากฝังเพื่อนมันให้ผมดูแลอีกด้วย
ผมงงจริงนะ? กูมาหาเพราะมีธุระถามเกี่ยวกับเรื่องไอ้ป๊อป นี่มันเกิดอะไรขึ้น ท่าทางไอ้นินถึงดูสั่งเสีย
เหมือนผมจะสามารถช่วยทำให้ความต้องการของมันสำเร็จได้ด้วยดี
“พูดเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยะ” ไม่ได้แกล้งโง่ แต่ผมไม่เข้าใจไอ้นินมัน
เล่นพูดเป็นต่อยหอยเออออของมันเสร็จสรรพ ไม่เว้นช่วงให้ถามด้วยซ้ำ
“อ้าว! นึกว่าพี่รู้เรื่องเสียอีก ถึงได้มาหาที่นี่” เอากับมันสิ
“รู้อะไรของมึง” กูงง..สาด!
“ก็เรื่องพี่เต้ถูกจับยาไง วงถูกยกเลิกงานหมด ทางค่ายก็บอยคอดลอยแพพวกเรา
ข่าวออกจะดังเป็นที่ครึกโครมมาสองวันแล้ว พี่ไปอยู่ไหนถึงได้ตกกระแส”
อ้าว! ไอ้เด็กนรกนี่ กูคงมีเวลาตามข่าวพวกมึงหรอก
เกือบเดือนมาแล้วผมกับไอ้เกรย์วุ่นวายอยู่กับไอ้ร็อค ปวดหัวเรื่องงานที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
จะเอาเวลาที่ไหนไปสนใจข่าวคราวแวดวง
“ว่าไงนะ ไอ้เต้ถูกจับยา” ตกใจเล็กน้อย ย้ำให้ชัดว่าผมไม่ได้ฟังผิด
“โห! พี่ข่าวออกจะดัง พี่เต้แม่งเลวชาติอ่ะ ทำพวกผมเสียชื่อหมด
งานโดนยกเลิกสัญญาทางค่ายก็ตัดหางปล่อยวัด วงผมเพิ่งจะเปิดตัวได้ไม่ถึงสองเดือน
กลายเป็นดับอนาถในเวลารวดเร็ว ผมเองยังไม่กล้าจะเรียนต่อเมืองไทยเลย
คุยกับพ่อแม่จะขอหลบไปเรียนต่างประเทศ ไม่กล้าสู้หน้าแฟนเพลงหรอกพี่
ไม่พ้นโดนถามเรื่องพี่เต้โดนจับยาคาคอนโด จัดปาร์ตี้ยาอียาไอซ์อีกสารพัดยาที่เขาค้นเจอ
ตำรวจรวบยกแก๊งคาหนังคาเขาหมดสิทธิ์ที่จะดิ้นหลุด ผู้จัดการไปยื่นประกันตัวยังไม่ได้เลย
เพิ่งโดนสองวันก่อน พวกผมพลอยถูกเพ่งเล็งว่าเล่นยาทั้งวงเลยหรือเปล่า
ซวยบรรลัยพ่อแม่ผมกับไอ้แต๊ก สั่งห้ามไม่ให้ออกจากบ้านห้ามอยู่ในวงการนี้อีกเป็นอันขาด
ไอ้แต๊กถูกคุมเข้มกระดิกตัวยังไม่ได้ ดีหน่อยที่ผมขอร้องแม่ออกมาดูไอ้ขิง
พ่อกับแม่มันไปดูงานต่างประเทศป่านนี้คงร้อนใจไม่เป็นอันทำอะไรแล้วมั้ง
มันยิ่งเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเสียด้วย ผมมาได้ไม่นาน นี่แม่ก็โทรตามบ้าคลั่ง
อยู่ต่อคงไม่ได้แล้วครับพี่ ผมขอร้องให้พี่ดูแลไอ้ขิงมันหน่อย
เมาหมาไม่แดกน้ำท่าไม่อาบจนปัญญาจัดการแล้วครับ ยังไงก็เห็นแก่มนุษยธรรมช่วยดูมันด้วยนะพี่
เมาแอ๋อยู่ในห้องนอนมันโน้น แล้วไม่ต้องถามผมถึงสภาพห้องมันเชียว
ทนกลิ่นหน่อยก็แล้วกันครับพี่ ดูท่าไม่ได้อาบน้ำสองสามวันได้มั้ง”
เป็นข่าวใหม่ที่เพิ่งรู้ ไอ้เต้ถูกจับยาหมดอนาคตแน่ ไม่คิดว่ามันจะถลำลึกถอนตัวไม่ขึ้น
ติดต่อไม่ได้ปิดมือถือหรือเปลี่ยนเบอร์หนีก็สุดจะเดา สุดท้ายก็ถูกจับเข้าตะรางจนได้
เรื่องไอ้เต้เอาไว้ก่อน สำคัญที่ไอ้นินมันบอกไอ้ขิงเมาเป็นหมา แล้วแบบนี้ผมจะคุยกับมันรู้เรื่องหืม มาเสียเที่ยวเปล่า
“กูไม่ใช่นักสังคมสงเคราะห์ กูตั้งใจมาถามเรื่องไอ้ป๊อป เปลี่ยนใจแล้วถามมึงดีกว่า
พวกมึงมีใครติดต่อไอ้ป๊อปได้บ้าง” เลิกใส่ใจไอ้ขิง หันมาถามความจริงจากไอ้นินแทน ดูท่าไอ้นี่ไม่เหลี่ยมจัดเท่าไหร่
“ตั้งแต่วันที่พี่ร็อคมา พวกผมยังไม่มีใครติดต่อไอ้ป๊อปได้เลยครับ เพราะไอ้ป๊อปด้วยแหละ
ไอ้ขิงมันถึงได้มีสภาพนี้ พวกพี่คงรู้แล้วเพื่อนผมมันคิดยังไงกับไอ้ป๊อป
เล่นหายหัวไอ้ขิงมันพยายามติดต่อแต่ก็คว้าน้ำเหลว งานการไม่มีกะจิตกะใจทำเสียหายกันหมด
นี่ก็เป็นอีกปัญหาจนทางค่ายเอือมระอา นับตั้งแต่เปิดวงมันหนีงานใหญ่โดนเรียกไปเตือนหลายครั้งแล้ว
แต่มันกลับไม่สนใจแก้ไขพฤติกรรม อาจเป็นเพราะมันลูกคนรวยไม่ได้เข้าวงการเพื่อเงิน
มันจึงไม่แคร์ซักเท่าไหร่ ทำไปทั้งหมดแค่ต้องการให้ไอ้ป๊อปยอมรับในตัวมัน
เห็นมันเป็นฮีโร่เหมือนที่ไปคลั่งไคล้พี่ร็อค ไอ้ขิงมันทำเพื่อต้องการให้ไอ้ป๊อปมองมันในฐานะอื่น
ที่ไม่ใช่เพื่อนสนิท มันต้องการแทนที่พี่ร็อคจึงได้ลงทุนขนาดนี้ ผมกับไอ้แต๊กเราสองคนรักดนตรี
ชอบแนวเพลงของวงพี่ เมื่อมีความฝันเหมือนกันเราก็ร่วมกันตั้งวง ไม่คิดด้วยซ้ำจะได้เข้าวงการมายืนตรงจุดนี้
ต่อไปคงไม่มีความหมายแล้ว เพราะครอบครัวผมกับ ครอบครัวไอ้แต๊กห้ามไม่ให้เข้าวงการอีก
เพราะพี่เต้คนเดียวทำให้ชื่อเสียงเสียหายกันไปหมด สำคัญเดือดร้อนครอบครัวลุงป้าน้าอาที่ใช้นามสกุลนี่สิ
เป็นเรื่องใหญ่ทำให้พ่อกับแม่ผมยืนกรานเสียงแข็ง ถึงแม้จะยอมเชื่อว่าผมไม่ได้เล่นยาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง
แต่เมื่อคนใกล้ตัวเป็นแบบนี้ พวกท่านก็ไม่วางใจให้อยู่ในวงการแล้วพี่
ไอ้ขิงน่าห่วงกว่าใคร พ่อกับแม่ติดงานอยู่ต่างประเทศ มันดื้อเพ่งไม่ยอมกลับบ้าน
อ้างกลัวไอ้ป๊อปมาหาถึงที่นี่ มาทวงมือถือที่ลืมไว้คืนแล้วจะไม่เจอกับมัน
ผมเห็นในเครื่องมีรูปคู่ของมันกับพี่ร็อค ถ่ายริมเจ้าพระยาใต้สะพานพระราม 8 โคตรจะรักกันเลยแม่ง!
ไอ้ขิงมันถึงได้ช้ำใจเมาไม่เหลือสภาพ แต่ก็ยังหวังให้ไอ้ป๊อปกลับมาเอาโทรศัพท์
มันเชื่อว่าไอ้ป๊อปคงไม่กล้าทิ้งรูปคู่ของมันกับพี่ร็อคแน่ ถึงได้อยู่โยงเฝ้าคอนโด
ทั้งที่เกิดเรื่องก็ไม่ยอมกลับเข้าบ้าน ที่ผมพูดให้ฟังไม่ได้จะสร้างภาพ
ถ้าเรื่องของไอ้ป๊อปพี่มาถามผมเสียเวลาเปล่า ไม่มีใครติดต่อมันได้
สำคัญคือพวกผมเองยังแอบทึ่งในความใจเด็ดของมันอยู่เหมือนกัน
หนนี้มันไม่ยอมติดต่อผิดคาดสิ้นเชิงไร้วี่แววเหมือนไม่มีตัวตนให้ตามหาเสียอย่างนั้น
แย่แล้วผมต้องรีบไปครับพี่ แม่โทรตามหมดเวลาโอ้เอ้แล้วพี่คม ยังไงฝากดูไอ้ขิงมันด้วย”
ไม่ทันร่ำลามันล้วงโทรศัพท์แนบหู หันหลังเปิดประตูเผ่นออกจากห้องเหมือนผู้ร้ายหนีตำรวจหน้าตาเฉย
ปล่อยผมยืนบื้อทักท้วงอะไรก็ไม่ทัน ใช้เวลาไม่ถึงนาทีก็ไม่เห็นหัวมันเสียแล้ว กลายเป็นผมมาทำอะไรที่นี่กันเนี่ยะ
มองโลกในแง่ดี อย่างน้อยก็รู้ข่าวไอ้เต้ เรื่องวงมันดูจากสภาพคงยุติบทบาทปิดฉากจบแค่นี้
ถึงขั้นทางค่ายบอยคอดตัดหาง คงไม่สามารถทำอะไรได้อีก ครอบครัวก็ปิดโอกาสอาชีพนี้แล้วด้วย
ทำให้รู้ว่าเด็กพวกนี่แต่ละคนมีอันจะกินแทบทั้งนั้น มิน่าพวกมันถึงดูไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่
ที่ต้องมาออกจากวงการ เพราะฐานะทางบ้านไม่ได้ลำบากนี่เอง ผมส่ายหัวให้กับการมาเสียเที่ยว
ไม่ได้คิดสนใจสิ่งที่ไอ้นินขอร้องให้ช่วยดูแลไอ้ขิง ผมจะไปดูแลมันทำไมไม่ใช่เรื่อง
ตั้งท่าหันหลังเดินออกจากห้องมีอันต้องหยุดชะงักเพราะเสียงอ้อแอ้ที่ดันเรียกขึ้นมาเสียก่อน
“ครายวะ..ขโมยเข้าห้องเหรอออ!! อยากได้อะไรเอาไปเลยยย!!”
“ขโมยพ่อง หน้าอย่างกูต่อให้อดอยาก ไม่คิดขโมยให้เสียศักดิ์ศรี”
หน้าม้านกับคำทักทายไอ้เด็กขี้เมา หัวกระเซิงกลิ่นเหล้าหึ่ง
ยืนห่างตั้งไกลยังได้กลิ่นมาถึงนี่ สภาพดูไม่จืดสวมบ็อกเซอร์แค่ตัวเดียว..
ตาปรือแดงก่ำเหมือนคนเมาที่อดนอนไม่ผิด เกาะขอบประตูช่วยพยุงร่างจ้องผมไม่วางตา
เป็นปกติผมคงได้ฉุนฟิวขาดไปแล้ว
“โห!..ถามนิดเดียวด่าพ่อเลยเหรออ..มึงอยากได้อาร่ายขนไปเลย
แต่มึงต้องอยู่ฟังกูพูดก่อน กูเหงาไม่มีใครยอมฟังกูสักคน
มีแต่ทิ้งกูไปหมด มึงฟังกูจบ..อยากขนอะไรมึงเอาไปเล้ยยย!!”
ผมเพลียกับไอ้เหี้ยขิง ซกมกหมดสภาพยังไม่พอ เสือกเมาจนจำผมไม่ได้อีก
น้ำเสียงกับท่าทางนี่สิทำให้ผมหยุดคำพูดที่จะโต้ตอบอย่างไร้ไมตรีไว้ทัน
มันเหมือนเด็กหลงทางกำลังสับสนหว้าเหว่ ถึงกับขอร้องขโมย
โดยยินยอมให้เขายกเค้าทรัพย์ได้ทั้งห้อง แลกกับการยอมฟังมันพร่ำรำพันระบายเหี้ยไร..ซึ่งผมเองก็ยังไม่รู้
ความคิดที่จะหันหลังเดินออกประตู พลันชะงักปลี่ยนใจอยากรู้มันจะเอายังไงต่อ
ถ้าหากผมลองยอมฟังมันระบายสิ่งที่ต้องการ บางทีผมอาจได้ข้อมูลจากคนเมา
เป็นประโยชน์ในการติดตามหาตัวไอ้ป๊อปก็เป็นได้ ผมจึงเปลี่ยนท่าทางเสียใหม่
ใช้วิธีผูกมิตรกับไอ้ขี้เมาหน้าอ่อนมันเสียเลย คอไม่แข็งเสือกอยากจะแดกเหล้า..อ่อนสัส!
“เอาสิกูจะฟัง มึงอยากพูดอะไรระบายมาได้เลย” นับจากนาทีนั้น
ผมก็ต้องมานั่งทนดมกลิ่นเหม็นเปรี้ยวไอ้ขี้เมาฝึกหัด ฟังมันพร่ำรันทดหดหู่
ระบายความคับข้องหมองใจ ไม่มีเรื่องไหนห่างไกลไอ้ป๊อปเลย
พูดให้ถูกมันเผยความรู้สึกแอบรักเพื่อนมานานจะหกปีจนหมดเปลือก
สลับด่าทอไอ้ร็อคไปด้วยอีกต่างหาก ช่วงแรกก็มีชมอยู่บ้างหรอก
มันยึดเอาไอ้ร็อคเป็นแบบอย่าง เพราะไอ้ป๊อปหลงใหลไอ้ร็อคเป็นพิเศษ
ไอ้ขิงเลยใช้ไอ้ร็อคเป็นไอดอล หวังให้ไอ้ป๊อปหันมาแล..มอบความรู้สึกพิเศษให้มันก็เท่านั้น
ไปๆ มาๆ เสือกนั่งร้องไห้โฮหน้าตาเฉย เมื่อหลุดพูดถึงปัญหาต่างๆ ที่รุมเร้าประเดประดัง
จนเด็กวัยมันแบกรับไว้ไม่ไหว เข้าใจไม่ยากมันอยากเป็นฮีโร่ แต่ถูกชักจูงให้ทำเรื่องผิดมโนธรรม
ไอ้เต้ยุให้ใช้เพลงที่มันอัดเดโมไอ้ป๊อปมาออกซิงเกิล ทั้งที่มันรู้ว่าไอ้เต้โกหกที่อ้างเป็นคนแต่งเนื้อเพลงตั้งแต่แรก
มันรู้เพราะเป็นแฟนตัวยงของไอ้ร็อค มันมั่นใจไอ้ร็อคไม่ได้ขโมยผลงานของไอ้เต้
มันยังเคลือบแคลงเรื่องไอ้เต้ออกจากวงอีกหนึ่งกระทง เพราะแบบนี้จึงไม่เชื่อว่าไอ้เต้แต่งเพลง
แต่ที่ทำไปเพราะเกลียดไอ้ร็อคดันแย่งไอ้ป๊อปไปจากมัน
จึงได้มุ่งมั่นต้องการเอาคืน..จนยอมมองข้ามความผิดถูกไม่สนใจ ส่วนลึกแล้วมันรู้สึกผิด
ยิ่งอนาคตในวงการจบลงด้วยข่าวฉาวโฉ่ที่ไอ้เต้เป็นคนก่อขึ้นอีก เจอมรสุมรุมเร้าด้วยวัยเพียงแค่นี้
ไม่แปลกที่มันเมาหัวราน้ำหมดสภาพอย่างที่เห็น เพราะไม่เหลือใครอยู่ข้างกายให้ได้พักพิงนี่เอง..
“เลิกร้องถ้าอยากให้กูอยู่เป็นเพื่อน ต้องหยุดร้องแล้วไปอาบน้ำให้เรียบร้อย
กูไม่ทนดมกลิ่นเหม็นสาบของมึงอีกแล้ว" ผมยื่นเงื่อนไข หลังจากมันเริ่มกระแซะคลอเคลียจนต้องบิดหน้าหนี
แต่จะผลักไสก็ดูใจร้ายเกินไป สภาพเหมือนคนต้องการความอบอุ่น หรือกำลังใจจากใครสักคน
สามารถคว้าคนใกล้มือได้ มันเลยรีบคว้าเอาไว้ก่อน แล้วไอ้ใครที่ว่าดันเป็นผมนี่สิ
“มึงจะไม่หนีไปก่อนใช่ไหม” ถามอ้อแอ้ลิ้นพันกันไปหมด
“กูไม่ใช่พวกไม่รักษาคำพูด มึงเข้าไปอาบน้ำดูแลตัวเอง กูจะอยู่ตรงนี้รอมึง” ผมยืนยัน กลั้นลมหายใจไว้แทบตาย
“จริงนะ” ฟรายเอร้ย..มึงจะมาทำตาแบ๋วอ้อนกูทำซากไรเนี่ยะ!
“เออ..” เห็นมันท่าทางใส่อย่างนี้ ชักรู้สึกแปลกพิกล
“มึงห้ามหนีกลับนะ” ย้ำเป็นเด็กเลยห่า ย้ำคิดย้ำทำอยู่ได้
“เออ..กูจะอ้วกรีบไปอาบน้ำไป๊!” ไล่แม่งซะเลย
“กูไม่อยากเห็นมึงอ้วก..คออ่อนก็ไม่บอก” ครวยเอร้ย! กูไม่ได้แดกเหล้าจะได้คออ่อนเมาแล้วอ้วก
ไอ้นี่พอเมาเรื้อนน่าดูชมเดินเซตุปัดตุเป๋เข้าไปในห้องนอน สงสัยไปอาบน้ำตามที่ผมสั่ง
ยอมรับทนดมกลิ่นเหม็นนานกว่าครึ่งชั่วโมงต่อไม่ไหว..ไม่คิดจะทนอีกแล้ว
ช่วงที่รอมันอาบน้ำคาดว่าคงใช้เวลานานพอสมควรสำหรับคนเมา
ผมไม่ให้เสียเวลาไปเปล่าประโยชน์ จัดการยกหูโทรศัพท์ในภายในห้องนั่นแหละ
รบกวนส่งแม่บ้านขึ้นมาช่วยทำความสะอาดเสียหน่อย ไม่ลืมสั่งอาหารมาเตรียมไว้เสียเลยดีกว่า
ไอ้เด็กนี่คงยังไม่ได้แดกข้าว มื้อสุดท้ายมันกินเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ผมชักหิวแล้ว
กองทัพเดินด้วยท้องขอกินก่อนค่อยคิดจะเอาไงต่อ จะทิ้งไปไม่ใยดีก็อดสงสารไม่ได้
ไม่ใช่ผมยอมทำตามคำขอไอ้นิน ผมยังมีมโนธรรมไม่อาจนิ่งดูดายได้..เป็นเหตุผลเดียวที่ผมยังคงอยู่ที่นี่?
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
[Special & Rock]
ผมไม่เคยคิดอยากตายมาก่อน กระทั่งทำร้ายตัวเองก็ด้วย
ผมเคยปรามาสคนทำแบบนี้เป็นพวกสิ้นคิด วันนี้ผมเลือกใช้วิธีนี้ลงโทษตัวเอง
ที่ทำไม่ได้ต้องการเรียกร้องความเห็นใจ หวังให้ใครเวทนาสงสาร แต่ผมสมควรได้รับความทุกข์ทรมานนี้
คนเราไม่มีใครสมบูรณ์แบบทั้งหมด ไม่มีใครไม่เคยผิดพลาด มากบ้างน้อยบ้างขึ้นอยู่กับสามัญสำนึกแต่ละคน
จะรู้จักผิดชอบชั่วดีแตกต่างกันแค่ไหน สำหรับผมสิ่งที่ทำยอมรับว่ายึดถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่
เชื่อมั่นเหตุผลและข้อมูลที่ไตร่ตรองรอบคอบแล้ว ผมเป็นคนมีความมั่นใจตัวเองสูง
แต่ก็ใช่จะไร้เหตุผลถึงกับไม่ยอมฟังใคร ข้อเสียของผมคงเป็นเรื่องให้ใจใครแล้ว ผมมักเชื่อถือให้ความสำคัญมาก
กรณีไอ้เต้ผมให้ใจมันในฐานะเพื่อนแท้ มันคิดกับผมเกินเพื่อน ถึงแม้ผมจะตอบรับความรู้สึกของมันไม่ได้
แต่ใช่ว่าจะไม่รักและไว้ใจมันในฐานะเพื่อนสนิท มันคือคนที่ยอมตายแทนผมครั้งที่ถูกลอบทำร้าย
เป็นมันเจ็บสาหัสกว่าผมอีก มันไม่คิดหนีเอาตัวรอด ตรงข้ามกลับเอาตัวเข้ารับไม้จนต้องนอนโรงบาลเป็นอาทิตย์
นี่คือที่มาของความเชื่อใจที่ผมมีให้ไอ้เต้ ยังไม่นับระยะเวลาคบหากันมา
สำคัญมันเป็นหนึ่งของ Lucky One ทำให้พวกเราเติบโตโด่งดัง สร้างชื่อเสียงมาด้วยกันจนมีวันนี้
ส่วนป๊อป..ยอมรับ ‘ผมรักมัน’ ผมอาจดูโง่เมื่อรู้ความจริงภายหลัง กลายเป็นไอ้เต้ใส่ไฟสร้างสถานการณ์ทุกเรื่อง
ถ้าจะหาตัวคนผิดมาลงโทษ ทุกคนอาจจะมองเป็นไอ้เต้ ในความคิดของผมเราต่างมีส่วนผิด
มากน้อยลดหลั่นตามกันไปแล้วแต่ความเหมาะสม
ผมผิดที่ไม่เชื่อใจไว้ใจคนรัก ไม่ยอมรับฟังมันพูด แต่ใครไม่เป็นผมคงไม่รู้
ผมยืนอยู่บนความหวาดระแวงจนไม่กล้ากระทั่งจะไว้ใจ อดีตผมเคยเจ็บปวดจากการไว้ใจคนรักมาแล้ว
แน่นอนย่อมมีคนอยากค้านคนเราไม่เหมือนกัน ราณีกับไอ้ป๊อปมันคนละคน ผมไม่เคยนำมาเปรียบเทียบกัน
หรือเอาไอ้ป๊อปมาแทนราณี แม้ผมจะเคยรักเธอมากแค่ไหน แต่เมื่อไอ้ป๊อปทำให้ผมเปิดใจได้อีกครั้ง
ราณีสำหรับผมเป็นเพียงอดีตไปแล้ว
เหตุผลหลักที่ไม่ไว้ใจป๊อป เริ่มจากที่มันโกหกปิดบังผมมากกว่า นำมาผนวกกันทำให้ผมไม่ไว้ใจ
ถึงขั้นไม่เชื่อคำพูดมันด้วย ในทางกลับกันมันขอให้ผมฟังมัน แต่มันเคยคิดจะเชื่อผมไหม
ผมห้ามแต่ดันรั้นแถมโกหก มันอาจไม่มีอะไรกับไอ้ขิง เหมือนผมไม่เคยคิดจะมีกับไอ้เต้
กระนั้นผมก็หึงเมื่อรู้มันไปหาไอ้ขิง คนที่มันเลือกจะพึ่งพิงวันที่หนีไปคือไอ้ขิง
นอนอยู่บนเตียงมันในห้องของมัน สวมเสื้อผ้ามันอีกต่างหาก..
ร้อยทั้งร้อยคนที่มีแฟน ถ้าพวกคุณไปพบเธออยู่กับคนที่คุณรู้เต็มอกว่ามันคิดยังไงกับคนของคุณ
ก่อนหน้านี้พวกเขาสนิทสนมกันยังไงไม่รู้ แต่วันนี้เขาเป็นของคุณ
ซ้ำไอ้คนที่คุณระแวงยังเคยประกาศว่าจะแย่งให้ได้ คุณเป็นผมคุณจะรู้สึกยังไง
อย่าบอกว่าคุณไม่โกรธ ไม่ทำอะไรแค่เดินหนีแล้วเลิกราเมื่อเขาไม่ต้องการเรา ก็ปล่อยเขาไปตามทางที่เขาเลือก
ผมเคยทำมาแล้วครั้งกรณีของราณี ที่ผมยอมให้เธอเป็นฝ่ายเลือกอย่างแมนๆ
ครั้งนี้ผมไม่โง่ทำแบบนั้นแน่ ผมรักของผม..ใครมาก่อนมาหลัง ไม่สำคัญ..
ในเมื่อมันเป็นของผมเราตกลงคบกันแล้ว ตราบใดที่ผมกับมันเราไม่ได้เลิกกัน ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาเอามันไปเด็ดขาด
ผมไม่ใจดีเดินหนีสวมบทพระเอกเหมือนอดีตแน่ หนนี้ไม่ได้รุนแรง กลับกันผมยังมีเรื่องต้องสะสางในฐานะหัวหน้าวง
ที่ต้องช่วยเพื่อนซึ่งไม่ได้รับความเป็นธรรม ถ้าสิ่งที่มันพูดเป็นเรื่องจริง นั่นคือการนำไอ้เต้กลับเข้าวง
ผมตัดสินใจคุยกับพ่อ เพื่อขอเคลียร์ให้ชัดเจนในเรื่องที่รู้มา ก่อนความจริงจะเปิดเผยกลายเป็นหน้ามือหลังมือเลย
หนังคนละม้วนจากที่ฟังไอ้เต้ มีคนตั้งคำถามทำไมไม่เคลียร์กับพ่อเสียตั้งแต่แรก รอให้ไอ้ป๊อปหนีไปแบบนี้
ไม่ใช่ผมไม่เคยถาม แต่คำตอบที่ได้พ่อปฏิเสธอ้างว่าไม่มีข้อมูล ถ้าติดตามเรื่องราวตั้งแต่ต้น
พวกผมเองก็เป็นปริศนาในการหายตัวไปของไอ้เต้เช่นเดียวกัน พวกเราติดต่อมันไม่ได้ พี่ตาลเองยังไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ
แล้วแบบนี้พวกผมจะมีข้อมูลหรือเปล่าครับ เราต่างมองคนละมุม มุมของผมขณะนั้นเต็มไปด้วยคำถามและข้อสงสัย
พ่อยอมรับที่ปิดข่าวเพราะไอ้เต้ขอเอาไว้ มันไม่ต้องการให้พวกผมซึ่งเป็นเพื่อนเสียความรู้สึก
ส่วนเหตุผลสำคัญไม่พ้นเรื่องของภาพลักษณ์ พ่อกับคุณพนมจึงปิดเรื่องนี้ไม่ให้เกิดผลกระทบต่อวง และศิลปินในค่าย
นี่คือสาเหตุที่ทำให้ผมหลงผิด ทำร้ายจิตใจไอ้ป๊อปอย่างไม่มีทางให้อภัยได้ ผมก็ไม่คิดอภัยตัวผมเองเช่นกัน
แค่เรื่องนี้ผมคงไม่สิ้นคิดถึงกับหมดอาลัยตายอยาก นอนรอความตายอยู่แบบนี้หรอก
น้ำตาผมไหลทุกครั้ง ที่คิดถึงเรื่องราวสาเหตุซึ่งทำให้หมดกำลังใจสิ้นเรี่ยวแรงลุกขึ้นแก้ไข
ไม่อยากทำอะไรนอนรอความตาย รู้สึกละอายใจในความผิดที่ได้ทำลงไป..
“พ่อติดต่อคุณพนมแล้วนะร็อค..เขาให้เบอร์ทางไกลให้แกโทรคุย เขามีกำหนดกลับอีกหลายวัน
แกต้องการความกระจ่างก็ไม่ต้องเสียเวลา โทรหาเขาได้..ทุ่มเศษเขาว่างคุยด้วย”
พ่อเรียกผมพบเพียงลำพัง หลังวันที่เราเคลียร์ข้อข้องใจผ่านมาสามวัน โดยผมยังไม่หยุดตามหาไอ้ป๊อป
แต่ก็ไร้วี่แววไม่มีแม้แต่ข่าวคราวไม่รู้เริ่มต้นที่ไหน ผมหวังได้คำตอบจากคุณพนม
[ฮัลโหล..ผมพนมพูดครับ] ปลายสายรับ หลังรอสายไม่นาน
“ผมร็อค..ผมมีเรื่องจะคุยกับ..” สรรพนามที่ใช้เรียกทำให้ผมชะงัก
ก่อนจะเกิดเรื่องหมางใจผมเรียกเขาพี่เต็มปาก ค่อยเพิ่มไอ้ทีหลังเมื่อสิ้นความเคารพนับถือ
ทำให้สรรหาคำเหมาะสมที่จะคุยกับเขาครั้งนี้ สมองผมประมวลผลวุ่นวายไปพอสมควร
[หึหึ!..แกจะเรียกยังไงตามสะดวกเลยร็อค สำหรับพี่แกยังคงเป็นน้องเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง] ถึงกับจุกพูดไม่ออก
“ผมรบกวนคุณ อยากรู้ป๊อปไปอยู่ไหน คุณคงรู้จากพ่อมาบ้างแล้ว สาเหตุที่ป๊อปหนีออกจากวง
ระหว่างเรามีเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อย ผมผิดที่ไม่คลี่คลายปัญหาเสียตั้งแต่แรก” ตัดสินใจใช้สรรพนามนี้เหมาะสุด
[พี่ก็ผิดไม่ชัดเจนแต่แรก เพราะอยากให้โอกาสกลับใจ เห็นท่าคงจะยากสำหรับไอ้เต้
ถึงขั้นนี้สมควรบอกแกรู้สาเหตุที่แท้จริง ซึ่งเป็นต้นเหตุให้แกกับพี่ต้องเสียความรู้สึกกัน
สำหรับหลานชายพี่..ตอนนี้ยังไม่รู้อยู่ไหน แต่ไม่ยากหรอกไว้พี่จัดการให้ สิ่งที่พี่ต้องการเคลียร์คงเป็นเรื่องระหว่างเรา
พี่อยากบอกแกไม่มีเจตนาแย่งราณี ที่ผ่านมาไม่พูดความจริงทำตามคำขอของราณีพี่รับปากเธอไว้
เวลานี้เธอจะเป็นแม่ของลูกพี่แล้ว ราณีกำลังท้องสองเดือนกว่า พี่ทำตามคำขอเธอโดยตลอด
จนทำให้ไอ้เต้ได้ใจกลายเป็นสร้างปัญหาต่อเนื่องไม่หยุด กระทั่งออกจากวงยังไม่ยุติพฤติกรรมชั่วอีก
แกฟังให้ดีนะร็อค..ราณีถูกไอ้เต้แอบใส่ยาหวังทำลายเธอ เรื่องนี้มีพี่กับราณีที่รู้
โชคดีวันที่เธอจะถูกจับไปโทรมจากกลุ่มขี้ยาที่ไอ้เต้มันเรียกใช้ พี่กับคนขับรถเห็นเข้าพอดี
สภาพเธอหมดแรงไม่สามารถเอาตัวรอดได้แล้ว ยาที่เธอโดนไม่ใช่ยาปลุก
เป็นยาที่ทำให้ร่างกายอ่อนเปลี้ยเหมือนคนหมดแรง กำลังจะถูกพาขึ้นรถตรงลานจอดมุมอับ
จังหวะพี่กับคนขับรถผ่านไปเห็นเขา พี่จำเธอได้จึงลงไปช่วยไว้ทัน
อาศัยปืนพกใช้ขู่พวกมันจนหนีเตลิดกันไปหมด เรื่องนี้ราณีนัดเคลียร์ไอ้เต้เป็นการส่วนตัว
เธอต้องการฟังเหตุผลจากมันด้วย พี่เป็นเพียงพยานที่เธอขอร้องให้ไปเป็นเพื่อน
โดยปิดเรื่องนี้ไม่ให้แกรู้ เพราะช่วงนั้นงานแกกำลังไหลจากกระแสอัลบั้มชุดแรกซึ่งประสบความสำเร็จ
ราณีไม่ต้องการให้เกิดเรื่องจนทำให้มีปัญหาภายในวง พานทำให้แกกับไอ้เต้กินใจกันไปเปล่าๆ
เป็นพี่กับราณีประมาทไอ้เต้มากไป สถานที่นัดถึงพี่กับราณีจะเป็นคนกำหนด
แต่ไม่คิดว่ามันจะวางแผนชั่วไว้ล่วงหน้า มันมีสีหน้าสำนึกผิดยอมรับสารภาพในสิ่งที่ทำ
ซึ่งพี่อัดคำพูดเก็บเป็นหลักฐาน เหตุผลที่มันทำ เป็นเพราะมันรักแก ราณีถึงกับตกใจหน้าซีด
เธอไม่คิดว่าไอ้เต้ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทแกจะคิดแบบนี้ มันยังกล้าสารภาพกับเธอซึ่งหน้า
พี่อึ้งไปเหมือนกันที่รู้เหตุผลในการกระทำของมัน เพียงต้องการกำจัดราณีออกจากชีวิตแกไป
ที่บอกเราสองคนประมาทไอ้เต้ หนนี้พี่กับราณีโดนวางยากันทั้งคู่ แต่เป็นยาปลุกของจริง
คงไม่ต้องบอกเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากแยกกลับ ไอ้เต้รับปากจะไม่ทำเรื่องเลวร้ายอีก
มันสัญญาจะยุติการกระทำเพียงแค่นี้ พี่กับราณียอมรามือเพราะเห็นแกวงที่กำลังไปได้สวย
ถ้าหากเกิดปัญหาบริษัทกำลังจะฟื้นตัวคงแย่แน่ กลายเป็นเรื่องใหญ่ส่งผลกระทบในวงกว้าง
เราจึงให้โอกาสมันไม่นำเรื่องนี้แพร่งพรายให้แกรู้ สุดท้ายพี่กับราณีก็พลาดเราดันมีอะไรกันเข้าจนได้
ราณีเธอรู้สึกผิดกับแก ส่วนพี่เองก็ละอายใจเกินกว่าจะกล้าขอให้แกยกโทษให้
ทางออกสำหรับเราสามคน ราณีเลือกตัดสินใจเอง ทั้งที่พี่รู้มาโดยตลอดว่าเธอรักแกแค่ไหน
แต่เธอเลือกที่จะยอมเป็นแม่ของลูกพี่แล้ว พี่เองคงไม่ขอให้แกอภัยในเรื่องที่ผ่านมา
แค่ให้แกรู้จักธาตุแท้ของไอ้เต้ ที่ไม่เคยคิดดีต่อใคร รู้แบบนี้หวังว่าแกคงไม่หลงผิดไว้ใจเพื่อนชั่วซึ่งเห็นแก่ตัวอีก
มันรักแกคือความจริง ความรักของมันเต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัว สุดท้ายพี่ตัดสินใจจ้างมันออกจากชีวิตแก
นอกจากเรื่องค้ายาที่มีหลักฐานแน่นหนาแล้ว พี่ยังได้ข้อมูลว่ามันจะใช้ยาปลุกกับแก
สาเหตุมันทนอยู่ข้างกายแกหลายปี ไม่มีทีท่าจะได้ตัวกับหัวใจแกอย่างที่ต้องการ จึงไม่ยืดเยื้ออีกต่อไป
สาเหตุนี้ต่างหากที่ทำให้พี่ไม่ลังเลกำจัดออกจากวง ตอนนี้ต่อให้ไม่มีไอ้เต้เสียคน
วงแกก็คงไม่ลำบากถึงกับอยู่ไม่ได้เหมือนที่ผ่านมาแน่
ป๊อปหลานพี่มันคลั่งไคล้วงแกตั้งแต่เด็ก พี่จึงให้โอกาสมาสมัครออดิชั่นดู แล้วมันก็ชนะใจกรรมการ
ซึ่งพี่กล้ายืนยันว่าพี่ไม่ได้ยื่นมือช่วยมันเลยแม้แต่น้อย ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำมันเป็นหลานพี่
กระทั่งได้รับการตัดสินให้เข้าร่วมวง พี่ถึงบอกกับพ่อของแกเป็นคนแรก]
ความจริงพรั่งพรูจากปากคุณพนม ทำผมทรุดกองกับพื้นอย่างคนไม่มีแรงทรงตัว
ผมเงียบไม่มีแม้แต่คำถามที่สามารถหลุดออกจากปากได้ หนักทั้งตัวทั้งใจเป็นใบ้ไปดื้อๆ
ผมกับคุณพนมยุติบทสนทนาหลังจากนั้น คุณพนมรับปากจะหาที่อยู่ของป๊อปให้
สิ่งที่ผมเลือกจัดการอันดับแรกคือตามล่าหาตัวไอ้เต้ให้เจอ ผมใช้ทุกวิถีทางให้ได้ที่กบดานของมัน
กระทั่งข้อมูลส่งมาจากพี่ตู้ว่า มันไปอยู่คอนโดกลุ่มพี้ยาคลองเตย ผม ไอ้เกรย์ ไอ้คมไม่รอช้าที่จะเอารถออกทันที
หลังจากนั้นคงไม่ต้องพูดถึงว่าไอ้เต้จะมีสภาพยังไง มันยอมรับทุกกระทงในคดีที่มันก่อ
หน้ายับเยินยังไม่หยุดพล่ามว่าที่ทำไปเป็นเพราะรักผม ในใจผมไม่ได้รู้สึกผิดหรือสงสารมันแม้แต่น้อย
กับเหตุผลที่หวังให้ผมเข้าใจตัวมัน
ตรงข้ามผมกลับรังเกียจตัวตนของมันเป็นครั้งแรก รู้สึกขยะแขยงความคิดวิธีการที่มันจะได้ตัวผม
หางตายังไม่อยากแล บุญคุณความแค้นของมันกับผมสิ้นสุดเพียงเท่านั้น มันเคยช่วยผมปางตายมาครั้ง
แต่ก็ได้ทำความเสียใจให้ผมนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งเรื่องราณี ขโมยเพลงผมไปทำซิงเกิล
หรือกระทั่งเรื่องไอ้ป๊อป ที่มันใส่ไฟจนผมหัวปั่นกลายเป็นเรื่องอยู่ตอนนี้
ความจริงผมจะเล่นมันให้นอนหยอดน้ำข้าว แต่ไอ้เกรย์กับไอ้คมช่วยกันห้ามผมไว้
ถือว่าไอ้เต้คือส่วนหนึ่งที่ทำให้พวกผมมีตัวตนในนาม Lucky One
นับแต่นี้เรายุติความเป็นเพื่อนสิ้นสุดเพียงเท่านี้ ผมจึงรามือกลับออกมา
ตั้งใจจะแก้ไขความผิดพลาดที่ได้ทำกับไอ้ป๊อป นับจากนี้ผมจะรักดูแลมันด้วยหัวใจทั้งดวงของผมที่เหลืออยู่
แต่เวรซ้ำกรรมซัดจนได้ เมื่อผมตัดสินใจสารภาพความจริงกับพ่อ ดูพ่ออึ้งตกใจจนหน้าซีดเผือด
ผมเข้าใจว่าท่านรับไม่ได้ที่ลูกชายคนเดียวดันมีคนรักเป็นผู้ชาย
ซึ่งก็คือลูกของเพื่อนเก่าดันมีบุญคุณพยุงฐานะบริษัทให้กลับมามั่งคั่งอีกครั้ง
แต่ผมคิดผิดมหันต์พ่อไม่ได้ตกใจหน้าซีดเรื่องนี้ ความจริงเปิดเผยหลังคุณพนมกลับมาเร่งด่วน
เมื่อรู้จากพ่อว่าผมกับป๊อปเรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแบบไหน
ผมถูกเชิญให้ไปพบคุณพนมในบ้านพักส่วนตัว โดยมีไอ้เกรย์..ไอ้คมไปด้วย
“มึงมาแล้ว..ใส่นวมซะ” ห้องที่คนรับใช้พาไปพบเจ้าของบ้าน
เป็นห้องซ้อมมวย คุณพนมนุ่งกางเกงวอร์มขายาวเสื้อกล้ามดำ มือทั้งสองข้างสวมนวมไว้พร้อมสรรพ
“ใส่นวม..ให้ผมเป็นคู่ซ้อมหรือพี่..ไม่ดีกว่าผมแค่อยากรู้ที่อยู่ป๊อป
พี่อย่าลีลาโอ้เอ้น่า บอกมาเถอะป๊อปไปอยู่ไหน” ผมเรียกแกพี่อีกครั้ง เมื่อรู้ว่าที่ผ่านมาผมเข้าใจผิดมาโดยตลอด
“กูไม่ใช่พี่มึง นับจากนี้กูกับมึงอย่ามานับถือกัน ถ้าอยากรู้หลานกูอยู่ไหน
มึงเอาชนะกูให้ได้ก่อน หลังจากนั้นกูจะบอก” ผมงงท่าทีแกไม่น้อย
แต่ก็เข้าใจว่าแกคงโกรธที่ผมดันไปปู้ยี่ปู้ยำหลานชายคนเดียวเสียขนาดนั้น
เป็นใครคงไม่ใจเย็นให้หยามศักดิ์ศรีแน่ เมื่อไม่มีทางเลือกถ้าผมจะเจอไอ้ป๊อปก็ต้องชนะแกให้ได้ก่อน
ผมเชื่อลูกผู้ชายกล้าได้กล้าเสียอย่างคุณพนม คำไหนคำนั้นไม่บิดพลิ้วปลิ้นปล้อนแน่นอน
“เอาจริงหรือวะร็อค” ไอ้เกรย์ปรามทันที หลังผมถอดเสื้อยืดออกเดินไปคว้านวมมาให้มันช่วยมัดเชือกให้
“กูไม่มีทางเลือก” พูดความจริง เพราะไม่มีทางเลือกไว้ให้เลย
“ยังไงก็เพลาๆ หน่อยมึง” ไอ้คมมันจับบ่าบีบ บอกให้ผมเพลามือ คงเห็นว่าผมจะล้มคุณพนมภายในไม่ถึงอึดใจมั้ง
“อืม..กูรู้น่า” พูดให้มันสบายใจ ไม่คาดคิดผมต่างหากที่กลายเป็นกระสอบทราย
ให้คุณพนมใช้เป็นเป้าซ้อมอย่างหมดลายกันไปเลย
“ปึ๊ก!..พลั๊วะ..ผลัก!!..” แรกเริ่มยังพอหลบหลีกสวนหมัดป้องกันได้บ้าง
ไม่คิดฝีมือคุณพนมจะเหนือชั้นกว่าหลายขุม เลือกว่าผมซึ่งทะนงตนว่ามีดีพอตัว
ไม่ใช่หมูให้ใครลากขึ้นเขียงง่ายๆ ถึงกลับโดนทั้งศอก หมัด เข่าหน้าปูดเบ้าตาบวมปากแตก
เขียวช้ำน่วมทั้งตัวจนถึงกับล้มทั้งยืนนอนนับดาวกันไปเลยทีเดียว
“สำหรับที่มึงทำกับหลานกู..มึงรู้ไหมว่ากูกับพี่สะใภ้รักและหวงมันแค่ไหน
ถึงพวกกูจะไม่มีเวลาให้ แต่ไม่เคยให้มันลำบาก ที่ยอมให้อยู่วงมึง
เพราะพวกกูเห็นเป็นช่วงปิดเทอม ทั้งกูทั้งพี่สะใภ้มีงานติดพันต่างประเทศ
จึงไว้ใจเชื่อใจมึงจะดูแลมัน ซึ่งคลั่งไคล้ชื่นชมเห็นมึงเป็นต้นแบบเป็นฮีโร่มานานหลายปี
มันรักและชอบดนตรีเพราะมึง มันหลงใหลเสียงร้องของมึง
ผลงานมึงทุกชุด โปสเตอร์มึงมีสะสมเต็มห้องนอน คอนเสิร์ตของมึงมันไม่เคยพลาด
แล้วดูสิ่งที่มึงทำกับมันไอ้เหี้ยร็อค กูเคยรักเอ็นดูมึงมาก ยอมรับกูเคยทำผิดกับมึงถึงจะไม่ได้ตั้งใจให้เกิด
แต่กูก็รับผิดชอบสิ่งที่ทำ ไม่เคยไม่รู้สึกผิด ขอให้มึงรับรู้ไว้ด้วย
กูกับราณีเราไม่ได้อยู่ด้วยเหตุผลที่เกิดจากความไม่ตั้งใจ มาวันนี้เราต่างรักและเข้าใจกันมาก
แล้วดูมึงทำป๊อปสิวะ มึงกล้าบอกมึงรักมันหรือ มึงกับมันไม่มีทางรักกันได้
อยากรู้อะไรมึงไปถามพ่อมึงโน้น...ไอ้เหี้ยยยย!!!” ประโยคสุดท้ายคุณพนมตะโกนสุดเสียงเหมือนคนโกรธจัด
จนอยากกระทืบผมตายคาตีน ก่อนหันหลังออกจากห้อง ไม่คิดจะหันมามองผมที่นอนแหม่บแม้แต่หางตา
ผมเหมือนตายทั้งเป็น หลังกลับมาฟังความจริงจากพ่อถึงกับช็อก ประโยคที่ยิ่งกว่ามีดกรีดหัวใจผมเฉือนออกเป็นชิ้นๆ
“แกกับน้องรักกันไม่ได้ ตั้งแต่นี้ไม่ต้องตามหาน้องอีกยุติแค่นี้ร็อค” พ่อพูดเหมือนคนกำลังจะหมดแรง
“ผมไม่เข้าใจ แค่ผมกับป๊อปเป็นผู้ชาย ทุกคนถึงกับกีดกันพวกผม โลกเราไปถึงไหนกันแล้ว
ผมไม่คิดพ่อเองซึ่งอยู่ในแวดวงบันเทิงจะใจแคบ รับไม่ได้ที่ผมจะคบผู้ชายเป็นคนรักอย่างนั้นหรือ..พ่อ!!!”
“ไม่ใช่เรื่องที่เป็นผู้ชาย ฉันห้ามไม่ให้คบเพราะแกกับป๊อปเป็นพี่น้องคลานตามกันมา
แม่ที่อุ้มบุญแกคือผู้หญิงซึ่งเป็นแม่ของป๊อป แกรู้ไหมว่าแกกำลังเอาน้องชายเป็นเมีย
รู้แบบนี้แล้วแกยังจะดันทุรังไหม..หาา!!!!” พ่อพูดเสียงสั่นเหมือนคนจะเป็นลม
พร้อมอาการหายใจหอบเหนื่อยสุดๆ ผมช็อกตาค้าง หลังได้ยินเต็มสองหูกับความจริงที่ยอมรับไม่ได้
ผมกับป๊อปเราเป็นพี่น้องกันจริงหรือนี่
“ไม่จริง พ่อกำลังโกหกผม” เสียงแผ่ว แทบไม่ได้ยินเสียงตัวเอง
“เป็นความจริง แม่อุ้มบุญที่แกเคยถามคือคุณดรุณีแม่ของป๊อป เราเป็นเพื่อนเก่าแก่กัน
ก่อนเธอจะแต่งงานกับเศรษฐีพ่อน้อง จนมีน้องแก เหตุผลที่เธอช่วยพยุงบริษัทพ่อไว้
เพราะไม่ต้องการให้ลูกชายคนโตของเธอลำบากยังไงเล่า นั่นก็คือแกเองร็อค เข้าใจดีแล้วใช่ไหม..”
ผมหมดแรงกายแรงใจทันที หลังรับรู้ความจริงที่ทำให้ผมถึงกับไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
เข้าใจแล้วใช่ไหม..ทำไมผมถึงนอนรอวันตายไม่ยอมลุกขึ้นจัดการอะไรสักอย่าง
ผมทำผิดร้ายแรงแค่ไหนรู้กันแล้วใช่ไหม
ผมเอาน้องชายทำเมีย ทำร้ายสารพัดทั้งร่างกายจิตใจจนเตลิดหนีไม่รู้ข่าวคราว
ตามหาเท่าไหร่ก็คงไม่มีทางพบ ไม่มีวันที่จะได้ขอโทษน้อง คงไม่มีการให้อภัยจากคนที่ผมรักหมดหัวใจ
ไม่มีอีกแล้วกับความรักครั้งนี้ ผมรู้ดีรักป๊อปมากแค่ไหน เทียบไม่ได้กับรักแรกเลยด้วยซ้ำ
ถึงผมจะเคยรักราณีเสียใจที่เธอทิ้งผมไป แต่ผมไม่เคยห่วงหาอาทรนึกถึงทุกลมหายใจเข้าออก
เหมือนที่รู้สึกกับป๊อปมันมาก่อน
รูปคู่ใต้สะพานพระราม 8 ภาพที่แก้มเราแนบกันมีลมพัดทำให้ผมของป๊อปปลิวดูเป็นธรรมชาติ
ดวงตากลมซื่อเป็นประกายมีความสุขพลอยทำให้ผมมีความสุขไปด้วย รูปนี้กลายเป็นเข็มนับพันเล่มคอยทิ่มแทงผมอยู่
เข้าใจคำว่าตายทั้งเป็นทันที คนที่ไม่อยากมีชีวิตเพราะละอายต่อบาปที่กัดกร่อนในหัวใจ
แต่ตายไม่ได้รู้สึกทรมานจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เหมือนผมเวลานี้อยากให้ตัวเองตายลงไปจะได้ยุติเรื่องราว
ส่วนลึกแล้วผมยังอยากขอโทษน้อง ที่ได้สร้างตราบาปให้ป๊อปโดยไม่ตั้งใจ
ผมไม่รู้เราเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน ไม่คิดว่าจะหลงรักน้องในไส้จนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น
ขนาดผมยังอาการหนักสาหัสปางตาย แล้วป๊อปเล่าน้องจะรู้สึกแย่แค่ไหน หากได้มารับรู้ความจริงเรื่องนี้
ยังไงผมก็ภาวนาบวกกับเชื่อว่า ทั้งคุณพนมและแม่ของป๊อปคงไม่ยอมให้ป๊อปรู้ความจริงถึงสายสัมพันธ์ของเรา
ฟังจากคำพูดที่คุณพนมย้ำว่าพวกเขารักดูแลน้องดีแค่ไหน หวังว่าความจริงข้อนี้จะมีเพียงผมเท่านั้น
ที่ต้องแบกรับความทรมานเอาไว้ จนกว่าจะสิ้นลมหายใจลงไป ชาตินี้ผมอาจไม่ได้ขอโทษป๊อป
ไม่ได้รับการให้อภัยในสิ่งที่ผมทำกับน้องไว้ แต่หากชาติหน้าภพหน้ามีจริง
ผมขอชดใช้ให้ป๊อปไม่ว่าจะทุกข์ทรมานกายใจมากแค่ไหน ผมยินดีรับผลของกรรมนั้น..
ตอนนี้ผมรู้สึกอ่อนล้าจนไม่อยากลืมตาอีกแล้ว สิ่งที่คาใจติดค้างก็ได้ระบายทางความคิดไปจนหมด
แม้ตายตาไม่หลับผมก็ต้องยอมรับอย่างไม่มีเงื่อนไข สติผมเลือนรางเต็มที
เสียงอึกทึกครึกโครมดังระงมจนแยกไม่ออกว่าเสียงอะไร ใครเป็นใครดูอลเวงสิ้นดี
คงไม่สำคัญกับผมอีกต่อไปแล้ว เพราะผมอ่อนล้าเกินกว่าจะอยากรู้..ว่าเกิดอะไรขึ้น..?
ร่างที่นอนคดคู้หายใจโรยริน สายน้ำเกลือระโยงระยางกับอาการแตกตื่นของเพื่อนรักเพื่อนสนิท
พร้อมกับการเร่งรีบปฐมพยาลเร่งด่วนจากแพทย์ใกล้ชิดที่ถูกตามตัวกะทันหัน
หลังความดันลดต่ำต่อเนื่อง ชีพจรเต้นอ่อนล้าผิดปกติ ร่างกายที่เคยอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อจนน่าอิจฉา
บัดนี้แลดูซูบผอมโทรมลงไปผิดหูผิดตา เหมือนซากร่างกายที่ไร้วิญญาณก็ไม่ปาน
ทั้งเกรย์และคมร้อนรุ่มใจเป็นพิเศษ กับอาการทรุดฮวบฮาบไม่มีลางบอกเหตุล่วงหน้า
ต้องตามหมอวุ่นวายหมด เม็ดเหงื่อผุดซึมหน้าผากหมอวัยกลางคน
แสดงให้เห็นถึงความหนักใจกับอาการของคนไข้ในความดูแล
อะไรก็ไม่หนักหนาสาหัสเท่ากับสภาพจิตใจคนป่วยที่หมอเองก็ไม่อาจให้ยาอะไรได้
ในเมื่อคนป่วยเหมือนต้องการจากโลกนี้ โดยไม่คิดมีกำลังใจยืนหยัดลุกขึ้นสู้แม้แต่น้อย
หางตายังมีหยดน้ำเกาะให้เห็นทั้งสองข้าง..???
มาอัพตามสัญญาแล้วนะคะ หลายคนคงได้เห็นมุมมองของพี่ร็อคกันบ้างแล้วเนอะ
ตอนหน้าจบแล้วนะคะ เจอกันวันศุกร์ค่ะ ส่วนใครอยากเก็บรูปเล่มเรื่องนี้เอาไว้
ติดตามรายละเอียดเเปิดโอนจองนิยายได้ที่หน้าแรกของกระทู้นิยาย
ไปกดดูรายละเอียดที่ P.1 อยู่ก่อน Intro ได้เลยนะคะ เปิดโอนจองตั้งแต่วันนี้เลยค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ :pig4: :L1: :3123:
(http://i1266.photobucket.com/albums/jj538/luxilove/B-015-1_zpsbee0ea44.jpg) (http://s1266.photobucket.com/user/luxilove/media/B-015-1_zpsbee0ea44.jpg.html)
-
โลกมันโหดร้ายเสมอเลย
-
:angry2: แบบนี้เค้าเรียกกรรมตามสนองนะ ทั้งเต้ ทั้งร๊อค ทำเลวไว้เยอะอ่ะ
-
ป็อปกับร๊อคเป็นพี่น้องกัน ช็อคเลย ไม่นะิ
-
สู้ๆละกันนะพี่ร็อคนะ
ไม่รู้จะพูดอะไรกะพี่ละจริงๆ
-
อ่านแล้วสงสัยเกี่ยวกับการอุ้มบุญ เลยไปหาข้อมูลมา
แบบแรกเรียกว่า อุ้มบุญแท้ (Full suroogacy หรือ Traditional surrogacy) คือการใช้น้ำเชื้อจากฝ่ายชายของคู่ที่ต้องการมีบุตร ผสมกับไข่ของแม่ผู้อุ้มบุญ และฉีดฝังในมดลูกของคุณแม่อุ้มบุญ จะเห็นได้ว่าไม่มีกระบวนการใดเกี่ยวข้องทางชีวภาพกับคุณแม่หรือคุณภรรยาตัวจริงของคุณพ่อที่ต้องการมีบุตรเลย อาจเนื่องมาจากคุณภรรยาผ่าตัดนำรังไข่ออกไป หรือมีปัญหารังไข่ไม่สามารถผลิตไข่ที่สมบูรณ์ได้ คุณแม่ผู้อุ้มบญแท้คือผู้ที่ให้ทั้งไข่และมดลูก
แบบที่สองเรียกว่า อุ้มบุญเทียม (Partial surrogacy หรือ Gestational carrier) คือการที่ใช้น้ำเชื้อและไข่จากคู่คุณพ่อคุณแม่ที่แท้จริง แล้วจึงฝากไข่ที่รับการผสมเรียบร้อยแล้วเข้าไปในตัวของคุณแม่อุ้มบุญ ผู้จะทำหน้าที่เป็นผู้ตั้งครรภ์แทนจนกว่าทารกจะคลอดออกมา ในกรณีนี้เด็กทารกจะไม่มีความเกี่ยวข้องทางพันธุกรรมใด ๆ กับคุณผู้อุ้มบุญเลย แม่อุ้มบุญทำหน้าที่เป็นเพียงผู้ให้ยืมมดลูกเท่านั้น ซึ่งปัจจุบันการอุ้มบุญเทียมเป็นทางเลือกได้รับความนิยมมากกว่าการอุ้มบุญแบบแรก
กรณีพี่ร็อค เกิดจากการ อุ้มบุญแท้ ใช่ไหมคะ เลยนับเป็นพี่น้อง กับน้องป๊อป
-
พี่น้องหรอ? จิง?
:hao5: :hao5:
-
พล็อตเรื่องนี้มันช่าง...หน่วงตับจริงๆค่ะ :ling1:
พี่น้องแท้ๆ...ทำไมจะรักกันไม่ได้ เข้าข้างพระนายสุดฤทธิ์
หวังแค่ว่าบทจะมีพลิกอีกสักครั้ง ให้ทั้งคู่ได้รักกันแบบไม่รู้สึกผิดแบบนี้
แม้หากเป็นเรื่องจริง จะยากที่จะยอมรับก็ตาม เอาใจช่วยร็อคป๊อป :z2:
ยอมรับอย่างหนึ่งว่าอึ้งเรื่องเต้ เลวและชั่วเกินเยียวยาจริงๆ
แต่พอตัดเต้ไป ขิงก็น่าจะคู่กะพี่คมมั้ยคะ เพราะรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างจากคู่นี้
นิยายวายนี่เนอะไม่ให้จับคู่ชายชายได้ไง :laugh:
ตอนหน้าตอนสุดท้าย เชื่อว่าน้องป๊อปต้องออกโรงมาดูแลคนรักแน่นอน
+1และเป็ด :pig4: สำหรับเรื่องสนุกๆเรื่องนี้ค่ะ แต่จบเร็วจัง
และยังคงติดตามผลงานของพี่ลักษณ์ต่อไปค่า
ปล.จับจองป๊อปร็อคแน่นอนค่ะ :กอด1:
-
โค้งหักศอกมาเลยทีเดียว
จัดมาทีนี่เงิบอ่ะ
เห้ย แต่ทั้งร็อคทั้งป๊อปไม่มีใครรู้นี่ว่าเป็นพี่น้องกัน
โอ๊ยมึนงง
-
พาร์ทนี้พี่ร็อคน่าสงสาร
และความจริงนี้คงไม่ถูกส่งไปถึงป็อบแน่
แล้วป็อบจะมาทันให้กำลังใจพี่ร็อคมั้ย :sad4:
-
หงายเงิบไปตามๆกัน
-
o22 o22 o22 เป็นพี่น้องกัน กรรมแท้น้อ :o12: :o12: :o12: แล้วจะแฮปปี้ไหมละนี้
:call: :call: :call: ขอให้จบแฮปปี้ด้วยเถอะ
-
สงสารร็อคมาก เจอเยอะมาก หนักทุกเรื่อง :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ใครจะช่วย ลุ้นลุ้นลุ้น :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เงิบกันเป็นแถบ
สงสารทั้งคู่เลยหล่ะทีนี้
T-T
-
โห นึกตอนจบไม่ออกเลยค่ะ อ่านจบก็ได้แต่อึ้ง เป็นพี่น้องกันนี่หนัก หนักมาก
แล้วร็อคแบบคือใจพัง คือไม่อยากอยู่แล้ว ไหวป่ะเนี่ย กลับมาเห็นใจพระเอกนิดๆ
แม่ที่อุ้มบุญถือเป็นแม่เลยเหรอ โอ๊ยๆๆๆ ยังไงๆ ไปไม่เป็น
ไอ้เต้นี่มันเลวไร้ที่ติจับประหารแม่งเลยดีมั้ย ทำมาสารพัดอ่ะ
กะแล้วคุณพนมกับราณีเป็นแบบนี้เพราะเต้มีส่วน วงเวิงก็พังหมด
แต่มีคู่ใหม่เกิดขึ้นค่า คม ขิง~ กริ๊บกริ้วววว
แวร์อีสน้องป๊อบลูก หนูอยู่ไหนคะ หนีไปเรียนเมืองนอกแล้วมั้ง
ขอบคุณค่ะ
-
โอ๊ะ เรื่องเกือบเปนอย่างที่คิดไว้ แต่เรื่องราณีนี่คิดไม่ถึงจิงๆว่าเต้จะเลวขนาดนี้
อย่างเต้สมควรโดนจับไปแล้ว
แต่แอบรู้สึกว่ามันยังน้อยไป 5555
ป๊อปมาดูในพี่ชายตัวเองหน่อยแล้วกัน
แต่ว่า อุ้มบุญหรออออออ อย่างงี้ก้เปนแค่พี่น้องคนละพ่อซินะ
พยายามเน้อ ที่จะให้เค้ารักกัน
แต่ไม่เปนไรหรอกมั้ง 5555
ถ้าไอ้พี่ร๊อคจะตายยยย ก้....ป๊อปคงกลับมามั้ง 5555
-
เข้ามาอ่านแล้วเจอโค้งหักศอกเข้าอย่างจัง เป็นพี่น้องแล้วยังไงละถึงเป็นพี่น้องก็รักกันได้แค่นี้ก็ถอดใจซะแล้วอิพี่ร็อค ถ้ารักจริงเรื่องนี้ก็ไม่ใช่อุปสรรคที่จะมาขัดขวางทางรักของร็อคกับป็อปซะหน่อย รอบทสรุปทางรักระหว่างพี่ร็อคกับน้องป็อปคะ
-
ช็อค!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ร็อคจะตายไหมเนี่ย แล้วทำไมกลายเป็นพี่น้องกัน ไม่ไหวดราม่านี้เกินทน
-
:m15: :m15:
มันหน่วงเกินไปไหม????
ขอให้ทั้งคู่สมหวังในรักด้วยเถอะ
:hao5: :hao5:
-
อ้าว คดีพลิก 360 องศา
ตกลงจะจบเศร้าจริงหรือนี่
เห็นใจพี่ร็อคนะ แต่เหมือนคุ้นๆว่าทั้งไข่และสเปิร์มไม่เกี่ยวข้องกับแม่ที่รับตั้งครรภ์ให้เลย
จะนับว่าไม่เป็นพี่น้องกันได้ไหมหว่า
-
เหมือนจะมีคู่ใหม่....
พี่ร็อคคคให้อภัยแล้ววว;3; พี่น้องกันใช่ว่าจะรักกันไม่ได้นี่น่า ความรักแบบพี่น้องมักลึกซึ้งและแน่นแฟ้นไงงง!!
รอน้องป๊อบมา :mew1:
-
สงสารพี่ร็อคอ่ะ สรุปว่าเป็นพี่น้องกันจริงๆหรอ
เอ๊ะ!!! พี่คมกับขิงนี่ชักแปลกๆนะ คริๆ
-
อ่านจบ อึ้งไปพักนึงไม่รู้จะเม้นท์ไรดีรู้สึกไม่ต่างจากพี่ร็อคเลย นำ้ตาปริ่มๆ
-
มาให้กำลังใจก่อนเดี๋ยวมาอ่าน
-
:mew6: สงสารร็อคจริงจังเลยทีนี้ มาม่าเกินไปแล้วนะคะ
สงสารทั้งป๊อบและร็อคเลย ขอให้ปาฏิหารย์มีจริง
ได้รักกันอย่างแท้จริง รักแท้ที่ชนะทุกอย่าง
:mew2:
-
** เฮียคม&ขิง...แอบเอะใจตั้งแต่เห็นชื่อตอนพิเศษแล้วแหละ :hao7: งานนี้ขิงได้สามีแน่ๆ ส่วนเฮียคมก็ได้เมียเด็กตามหัวหน้าวงไปติดๆ เหลือก็แต่เฮียเกรย์ คริๆๆๆๆๆ
** พี่น้อง???? ไม่น้าาาาา.... ความหวังของเราเหลืออยู่ที่คุณแม่ดรุณีจะมาเฉลยข้อสงสัยเท่านั้น เพราะพี่ร๊อคเป็นลูกอุ้มบุญแน่ๆเพราะจากที่ให้เลือดแม่ไม่ได้เมื่อครั้งอุบัติเหตุ ส่วนจะเกิดจากไข่คุณแม่ดรุณีรึป่าวต้องให้คุณแม่มาเฉลย แอบสงสัยว่า คุณแม่จะแอบรักเพื่อนสนิท-พ่อพี่ร๊อครึป่าวถึงยอมอุ้มบุญให้ เพราะตอนนั้นก็ยังไม่ได้แต่งกับพ่อน้องป๊อปนี่นะ
-----รอวันศุกร์จ้า.... :ling1:
-
:m15:สองคนนี้เป็นพี่น้องกันอึ้งมากๆ
-
ยังไม่ยอมยกโทษให้อิพี่ร็อคหรอก !
:m15:
-
เเงๆเค้าสงสารทั้งคู่เลยอ่านไปร้องให้ไปกับความจริงทีเจ็บยิ่งกว่า :mew4:
-
ทำไมพี่ร็อคท้อ ยอมแพ้ง่ายจัง
ไม่สมกับเป็นพระเอกเลย
สู้ๆหน่อย
ถามจริงมีความรู้สึกว่าที่พี่ร็อคเสียใจเพราะเป็นพี่น้องกับป็อบเหรอ
อันนี้งงมากๆ เหมือนไม่เครียร์นะ ขอบอก
แต่จบ happy ใช่ไหมคนแต่ง
-
ความจริงที่โหดร้าย :a5:
-
เหอะ ๆ คดีพลิก !!!
-
คิดไม่ถึงว่าจะขนาดนี้ :ling1: :katai4:
-
ฮือฮือ พี่ร็อค จะเป็นรัยมั้ยเนี้ย ว่าแต่เป็นพี่น้องกันจริงจริงหราเนี้ย
-
หงายเงิบ..เหมาะกับคำนี้ที่สุดในอารมณ์ที่อ่านจบ
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
ป๊าดโถ๊ะ พุทโธธัมโมสังโฆ... พี่ร็อค-นุ้งป๊อบทำกรรมเวรอะไรร่วมกันมาหนอ :o7:
ป๊อบอาจจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของขุ่นแม่ก็เป็นได้ ไม่ได้เป็นน้องชายพี่ร็อค คุณลักษ์สร้างปาฏิหาริย์นี้ให้เกิดได้ใช่ไหมฮะ :m5:
พี่คมกับนุ้งขิง :m3: A wet dream come true!!!
ขำที่ขิงบอกอยากได้อะไรให้ขนไปเลย แต่ต้องฟังขิงพูดให้จบก่อน :m20:
อีเจ๊เต้มันแค่โดนติดคุกเองเหรอ มันดูไม่สาสมกับความสามานย์ของชีเลย :m16:
-
ความลับเยอะจริงๆเรื่องนี้
หวังว่าคุณแม่น้องป๊อปก็มีความลับมาบอกในตอนหน้า
ว่าทั้งคู่ไม่ได้เป็นพี่น้องกัน หรืออะไรก็ได้ที่ทำให้รักกันได้น่ะ
อิอิ มโนไป
-
จะมีหักมุมตอนหน้าอีกไหมคะ มันหักมาหลายมุมแล้วนะ ฮือ
ตอนหน้าหัก ให้พี่ร๊อคกะน้องป๊อบได้กันเต๊อะ
-
พรุ้งนี้แล้วซินะ
ที่จะได้อ่าน
รอๆ
-
รออยู๋น้าาา อีกไม่นานจะได้อ่านแล้วว :-[
-
โอ้ยยยย
หักมุมแบบสุดๆ ;------;
เป็นพี่น้องกันซะงั้น แง้
-
อันนี้คือโคดหักมุมมาจากไหนไม่รู้เสยปลายคางล่อซะงงไปไม่เป็นเลย
กลายเป็นมีเรื่องอื่น
บอกไม่ถูกมันมึนๆงงๆ
-
เหนือเมฆ
เล่นซะมึน
หักมุม
ปล.พระเอกตาย?
-
:hao3: :hao3: วันนี้แล้วซินะ :katai5: :katai5: มารออ่านตอนจบครับ
-
มารออ่านจ้า
จะมาไหมเอ่ย..
-
รออยู่น้า
-
มารอค่ะ ...... :mew2: :mew2:
-
ป๊อป&ร็อค..วงรักหน่วงใจ
Part..23 อวสาน
“คุณเห็นสภาพลูกแล้วสิ..”
“ฉันไม่คิดว่าแกจะตรอมใจขนาดนี้”
“ผมทำตามที่คุณขอ แต่ผลที่ตามมาผมรับไม่ไหว คุณใจร้ายกับลูกลงคอเชียวหรือคุณดา”
“คุณวิกรม..ถึงฉันไม่ได้ทำหน้าที่แม่ แต่ไม่ใช่ไม่รักไม่ห่วงลูกฉันนะ ตลอดเวลาฉันติดตามข่าวลูกอยู่เสมอ
ไม่ใช่เพราะลูกหรือฉันถึงซื้อหุ้นคุณ ลงทุนมหาศาลแบบนี้ไปเพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเห็นแก่ลูก”
“หนี้บุญคุณทำให้ผมตัดใจทำร้ายลูก เลยต้องมานั่งเสียใจอย่างนี้ คุณดูสภาพลูกเสียเต็มตา
คิดถึงใจคนเป็นพ่อที่ต้องมองดูลูกเจ็บปางตายสิ ผมเจ็บปวดแค่ไหน ผมรับปากทำตามที่คุณขอ
ผลสุดท้ายต้องสูญเสียลูกไปอย่างนั้นหรือ ผมมองดูลูกจากไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้ คุณเลือกเอง
ผมยกให้คุณกำหนดชะตาชีวิตของเราพ่อลูก ว่าคุณจะให้ลูกรอด หรือจะยืนดูผมกับลูกตายต่อหน้าต่อตาก็แล้วแต่คุณ”
เสียงพูดฟังโรยแรงอย่างคนสิ้นหวัง ของประธานบริษัทค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ ในเชิงตัดพ้อต่อว่าสตรีวัยเดียวกัน
ความสัมพันธ์ของทั้งสองดูไม่ธรรมดา ออกจะซับซ้อนอยู่มากพอสมควร
“คุณวิกรมถ้าฉันยอมให้ร็อคคบกับป๊อป แบบที่พวกเขาต้องการ ฉันจะมองหน้าคุณพนัสกับพี่เกวลินได้ยังไง
เรื่องของเราผู้ใหญ่สองฝ่ายก็ไม่เห็นด้วย ทำให้เราต้องยุติความสัมพันธ์ ฉันไม่ได้มีเจตนาทอดทิ้งลูกคุณเองก็รู้ปัญหาดี
จะมาย้ำให้ฉันรู้สึกผิดไปเพื่ออะไรกันค่ะ ตราบาปฝังใจฉันตลอดเวลาที่ผ่านมา สำคัญคุณอารียาเมียคุณเองไม่ใช่หรือ
ที่กีดกันไม่ให้ฉันแสดงตัวกับลูก คุณเป็นฝ่ายขอร้องไม่ให้ฉันเปิดเผยตัวตนกับลูก เป็นเพราะคุณยื่นเงื่อนไขให้ฉัน
ตั้งแต่วันที่รับเอาลูกไปดูแลหลังแกคลอดได้ไม่ถึงเดือน ผู้ใหญ่ฝ่ายคุณหมั้นหมายคุณอารียาให้เป็นคู่ชีวิตคุณแต่แรก
ฉันต่างหากที่แบกรับความผิดในใจเพียงลำพัง จริงอยู่ที่ฉันรักน้องป๊อป ให้ความสำคัญแกยิ่งกว่าลูกในไส้
แต่คุณคงไม่ลืมว่าป๊อปเป็นลูกของพี่เกวลินพี่สาวฉัน คุณพนัสก็เป็นสามีฉันถึงจะเคยเป็นพี่เขยมาก่อน
เขาก็รักเอ็นดูฉันไม่ได้รังเกียจประวัติที่ด่างพร้อย ฉันได้รับความไว้วางใจยกให้เป็นเมียแต่ง
หลังพี่เกวลินคลอดน้องป๊อปมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ ความจริงพวกเรารู้ดีพี่สาวฉันมีสุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง
สุ่มเสี่ยงมากหากปล่อยให้ตั้งครรภ์ แต่เธอเลือกขอมีทายาทไม่คิดถึงผลร้ายที่ตามมา ฉันกลายเป็นแม่ของป๊อป
ตั้งแต่รู้ว่าโอกาสรอดของพี่เกวลินมีไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ สิ่งที่คุณพนัสได้ขอฉันไว้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเป็นอะไรไป
ขอให้ดูแลเลือดเนื้อเชื้อไขเขาให้ดีที่สุด สืบทอดทายาทกิตติรัชเกียรติอย่างมั่นคงสง่างาม
นี่คือเหตุผลที่ฉันปล่อยให้ลูกรักกันไม่ได้ ป๊อปมีภาระหน้าที่รักษาตระกูลคุณพนัส ร็อคเป็นลูกชายคนเดียว
ที่คุณฝากความหวังไว้กับเขา ตอนที่เราปรึกษากันคุณก็เห็นด้วยให้ลูกยุติความสัมพันธ์ไว้แค่นี้
มาเวลานี้คุณจะโยนความผิดให้ฉันหรือค่ะ”
“ที่เราปรึกษาหาหนทางแก้ไข ผมไม่คิดว่าเจ้าร็อคจะอาการหนักนี่
ถ้าให้เลือก..ผมเลือกชีวิตลูกไม่ว่าจะรักชอบใครใช้ชีวิตแบบไหน
ในฐานะคนเป็นพ่อผมย่อมมีความสุข มากกว่าเห็นลูกทรมานตายไปต่อหน้าต่อตาคุณเป็นคนกำหนด
จะยืนมองดูลูกตรอมใจ โดยไม่คิดช่วยให้ลูกมีกำลังใจ กลับมามีความสุขอย่างที่เราพ่อแม่หวังได้เห็นก็สุดแต่คุณเถอะ
ผมได้ทำหน้าที่พ่อแล้ว คุณในฐานะผู้ให้กำเนิดคิดยังไงผมคงไม่สามารถตัดสินใจแทนคุณได้
แล้วเจ้าป๊อปล่ะสุขสบายเหมือนเดิมไหม หรือมีแต่เจ้าร็อคที่อาการปางตายคนเดียว” คำถามนี้ไม่ได้รับคำตอบ
แต่สีหน้าแววตาฉายความกังวลของคุณดรุณี แม้จะมีวัยล่วงเลยกลางคนเข้าไปแล้ว
เธอยังคงดูสวยเต็มไปด้วยสง่าราศีไม่มีเปลี่ยน
เรื่องราวความรักของเขากับเธอจบลง เพราะผู้ใหญ่สองฝ่ายต่างไม่เห็นด้วย
ยิ่งเขาและเธอพลาดจนเกิดพยานรักคือชายหนุ่มที่นอนไม่ได้สติบนเตียงผู้ป่วย
มีสายอ็อกซิเจนช่วยหายใจ ใส่สายน้ำเกลือเครื่องวัดความดันห้อยระโยงระยาง
ดูน่าสมเพชเวทนาเหลือแสน ยิ่งคนเป็นพ่อเป็นแม่ด้วยแล้วแทบไม่ต้องบรรยายความรู้สึกที่ได้มาเห็น
ต่อให้ใจแข็งแค่ไหน แต่เมื่อเส้นทางชีวิตของลูกกำลังจะดับด้วยผลของการกระทำ
ซึ่งพวกเขาใช้เป็นวิธีแก้ปัญหา ภายใต้เงื่อนไขของแต่ละคน สุดท้ายพวกเขากำลังเห็นไฟชีวิตของลูก
ซึ่งครั้งหนึ่งเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาโชติช่วงชัชวาล มีอนาคตที่สดใสจนน่าอิจฉา กำลังจะหมอดดับลงในไม่ช้า
บัดนี้ลูกกำลังยืนอยู่ในเงื้อมมือมัจจุราช มีหรือที่คนเป็นพ่อเป็นแม่จะไม่หวนคิดถึงสิ่งที่กระทำ
แม้ไม่ได้โกหกหลอกลวง แต่มันไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด เพื่อนเก่าที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจึงต้องหันหน้าเข้าหากัน
ไตร่ตรองถึงผลลัพธ์ที่พวกเขาสร้างสถานการณ์ขึ้น หวังแค่ให้ลูกตัดใจซึ่งน่าจะทำได้
แต่แล้วลูกชายพวกเขาเลือก ‘ทิ้งหัวใจ’ แทนการ ‘ตัดใจ’ ดังนั้นเขาและเธอจึงต้องเป็นฝ่ายทบทวนกันอีกครั้ง..?
“ฉันยอมแล้วคุณวิกรม คุณบอกความจริงกับลูกไปเถอะ ถ้าเขาจะโกรธเกลียดให้เขาเกลียดฉันแทน
ต่อไปนี้ฉันจะไม่กีดกันลูกอีก แต่จะไม่พาป๊อปมาพบ ถ้าหากร็อครักน้องถึงกับยอมตายได้
ต้องตามหาตัวป๊อปให้เจอด้วยตัวเขาเอง ฉันจะคอยเป็นกำลังใจอยู่ห่างๆ
เหตุผลที่ทำให้ยอมผิดคำพูดกับคุณพนัสและพี่เกวลิน แม้จะมองหน้ากันไม่ติดในปรโลกเป็นเพราะฉันเองก็รักลูก
จะใช้ทิฐิกีดกันเหมือนอดีตที่คุณกับฉันเคยถูกกระทำมาแล้วคงไม่ได้ ถ้าพวกเขารักกันจริงมีวาสนาต่อกันแล้วล่ะก็
ขึ้นอยู่กับร็อคจะแสดงให้ฉันเห็น แหวนวงนี้ฉันฝากให้ลูกด้วย ถือเป็นของขวัญชิ้นแรก
ฉันหวังว่าเขาจะใช้แหวนวงนี้มอบให้คนที่เขารัก” เธอน้ำตาไหลเป็นทางเมื่อมองสภาพลูกชาย
ถึงเธอจะไม่ได้เลี้ยงดูไม่ได้ทำหน้าที่แม่ เพราะถูกพรากจากอกตั้งแต่เกิดไม่ถึงเดือน
ด้วยเงื่อนไขที่ผู้ใหญ่สองฝ่ายได้ตกลงกัน เธอและคนรักซึ่งกลายเป็นเพื่อนเก่าไปแล้วไม่สามารถทำอะไรได้
ต่างคนต่างกำลังอยู่ในวัยเรียน ต้องยอมรับทั้งเขาและเธอแอบคบหากันจนบานปลาย
เธอรู้อยู่แล้วว่าเขามีคู่หมั้นแต่กลับไม่ตัดใจ ถือว่าเธอมีส่วนผิดผลกรรมจึงไปตกกับลูก
ตราบาปฝังใจทำให้ทดแทนคืนที่น้องป๊อปลูกของพี่สาว สุดท้ายเธอก็ได้ทำหน้าที่แม่
แต่งงานกับพี่เขยหลังพี่สาวเสียชีวิตลง เพราะเลือกที่จะมีทายาทดื้อรั้นคำท้วงติงของหมอ
ปัญหาใหญ่คือเธอได้ให้คำมั่นกับสามีไว้ จะเลี้ยงดูทายาทของเขาให้เติบใหญ่อย่างภาคภูมิใจ
สืบทอดวงศ์ตระกูลกิตติรัชเกียรติได้ไม่อายใครเมื่อนั่งตำแหน่งประธานบริษัท
ธุรกิจที่เขาสร้างมากับมือหากถึงเวลาที่เหมาะสม แต่เธอคงต้องผิดสัญญาเสียแล้ว
เพราะเธอกำลังยกลูกชายทายาทคนเดียวของเขา ซึ่งเป็นลูกที่เธอรักห่วงใยไม่ต่างกับลูกในไส้
ให้กับลูกชายซึ่งเธอคือผู้ให้กำเนิดเองกับมือ หากยืนกรานความคิดเดิมเธอกำลังจะฆ่าลูกให้ตายทั้งเป็น
ขืนดื้อแพ่งคงไม่ต่างผู้ใหญ่ในอดีต ที่ปิดกั้นเส้นทางความรักของเธอให้มืดดับมาแล้ว
อดีตเธอคงไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่ปัจจุบันถ้าต้องเลือกระหว่างความถูกต้องกับชีวิตความสุขลูก เธอเลือกอย่างหลัง
“ขอบคุณมากคุณดา เจ้าร็อคไม่มีวันรังเกียจคุณ” คำพูดทิ้งท้ายที่คุณวิกรมพูดกับอดีตคนรัก
แม่ของลูกชายซึ่งเขาปกปิดความจริงมานานถึงยี่สิบห้าปี น้ำตาของเธอยืนยันชัดยิ่งกว่าสิ่งใด
ว่าเธอรักห่วงใยต่อร่างกายที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง ซึ่งดูซูบผอมลงกว่าเดิมอย่างผิดหูผิดตา
หวังว่าเจ้าลูกชายซึ่งหมดอาลัยตายอยาก จะตื่นมารับรู้ความจริงและโอกาสที่ได้ในครั้งนี้
ทำให้กลับมามีพลังกายพลังใจลุกขึ้นสู้ช่วงชิงเอาความรักและคนรักกลับคืนมามีความสุขอีกครั้ง
ครั้งนี้ขอเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะเห็นลูกทนทุกข์ทรมานตรอมใจอย่างนี้..
ร่างซึ่งนอนไม่ได้สติมาสามวัน นับตั้งแต่ถูกนำตัวเข้าแอดมิดยังโรงพยาบาลภายในห้องพิเศษ
เริ่มขยับเปลือกตายุกยิกกระดิกนิ้วเล็กน้อยเริ่มรู้สึกตัวเป็นครั้งแรก ภายในจิตสำนึกเขายังมีห่วงที่ไม่อาจให้ค้างคาใจ
“อืมม..” เสียงครางแผ่ว ทำให้คนภายในห้องสี่คน ได้สติพากันกรูมาประชิดติดขอบเตียง
“ไอ้ร็อคฟื้นแล้ว ไอ้คมมึงตามหมอเร็วเข้า” เกรย์ดูตื่นเต้นดีใจใหญ่ คมไม่รอช้ากดกริ่งหัวเตียงเรียกพยาบาลทันที
ขณะคุณวิกรมพ่อของร็อคผวาเข้าจับมือลูกชายบีบเบาๆ พร้อมกับเรียกสติไปด้วย
ข้างกันยังมีพี่ตาลผู้จัดการวงคอยยืนลุ้นอย่างใจจดจ่อ
“ร็อค..ร็อคนี่พ่อเอง เป็นยังไงบ้าง” เบ้าตาลึกอดหลับอดนอนของคุณวิกรม
มีน้ำรื้นขึ้นอย่างตื้นตันใจเมื่อเห็นทายาทเพียงคนเดียวรู้สึกตัว
“พ่อ..อืม..ผมหิวน้ำ” ไม่ต้องให้เอ่ยซ้ำ ดูลำบากพอสมควรกับคนที่เพิ่งฟื้นคืนสติจะเรียบเรียงคำพูด
พี่ตาลถลันคว้าแก้วรินน้ำอุ่นจากเหยือกที่จัดเตรียมไว้บริการใส่แก้วเสียบหลอดดูด
นำมาจ่อริมฝีปากซีดที่ดูแห้งจนมีรอยแตกให้เห็นอยู่ประปราย
“ค่อยจิบนะร็อค อย่ารีบ” พี่ตาลเตือนไปด้วย ประตูห้องเปิดโดยมีหมอพร้อมพยาบาลอีกหนึ่งเดินตามกันเข้ามา
จึงไม่มีใครยืนเกะกะปล่อยให้หมอทำหน้าที่ตรวจเช็คสภาพคนป่วยอย่างละเอียด
โดยทุกคนมายืนรอคอยลุ้นอยู่ไม่ห่าง ด้วยความหวังอย่างเดียวกัน
ให้คนป่วยปลอดภัยไม่มีอาการแทรกซ้อน หรือเกิดผลข้างเคียงต่อร่างกายแต่อย่างใด..
“ทุกอย่างโอเคครับ คนป่วยอ่อนเพลียมากหมอจัดยาให้พักผ่อน นอนต่ออีกสี่ชั่วโมง
ถึงตอนนั้นค่อยเช็ดตัวเริ่มให้ทานอาหารอ่อนๆ ไปก่อน จะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม
ขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจของผู้ป่วยด้วยนะครับ เรื่องนี้คงต้องอาศัยญาติและคนใกล้ชิด
ที่ต้องให้ความสำคัญทำให้ผู้ปล่อยมีกำลังใจ ส่วนทางโรงพยาบาลเรายินดีให้ความร่วมมือ
เรื่องการปิดข่าวไม่ให้สื่อรู้ว่าคนป่วยเข้าแอดมิดในโรงบาล ทุกคนสบายใจได้ครับ”
“ขอบคุณมากครับหมอ เขาตื่นมาอีกที สามารถพูดคุยได้ใช่ไหม?” คุณวิกรมพ่อของร็อคชิงถามหมอ
กำลังใจเพียงหนึ่งเดียวที่จะทำให้ลูกชายฮึดสู้ลุกขึ้นยืนหยัดได้อีกครั้ง มีเพียงข้อมูลใหม่ที่เขาจะแจ้งให้รู้
ถึงการเปิดไฟเขียวจากแม่ผู้ให้กำเนิด ว่าจะไม่กีดกันให้พบกับคนรักที่ลูกชายรู้สึกผิด
ที่ทำร้ายน้องไว้เยอะ ซ้ำยังละอายใจเมื่อคิดว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน
เป็นไปตามแผนที่เขากับอดีตคนรักได้ตกลงไว้ ผลที่ได้ดันเกินคาดไปมาก
ถึงขั้นจะพรากเอาชีวิตลูกชายคนเดียวไปจากเขานี่สิ ไม่คิดว่าเจ้าร็อคบทละอายใจ
ถึงกับไม่อยากมีชีวิตอยู่ เป็นเพราะทิฐิความทะนงตนที่ลูกมีมากเป็นพิเศษ
เมื่อรู้ทำผิดมหันต์ด้านศีลธรรมมโนธรรม พานทำให้คนซึ่งรักเกียรติหยิ่งในศักดิ์ศรีทนรับสภาพความจริงไม่ไหว
ที่ได้สมสู่กับน้องชายสายเลือดเดียวกัน และดันรักน้องเข้าไปอีก
นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้ร็อคลูกชายของเขา หมดอาลัยตายอยากในชีวิต
วิธีที่จะแก้ไขเรื่องราว คือการเล่าความจริงทั้งหมดที่คนเป็นพ่อจะเป็นผู้ถ่ายทอดอย่างไม่ปิดบังให้แก่ลูก
สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้ร็อคฟื้นฟูสภาพร่างกายจิตใจให้กลับคืน หลังจากนั้นการตามหาป๊อปไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
[Special & Rock]
“ร็อคมึงพร้อมใช่ไหม อย่าให้พลาด”
ไอ้เกรย์ถาม มันกำลังขับรถพาผมไปสนามบินสุวรรณภูมิ ผมใช้เวลาฟื้นฟูร่างกายจิตใจไปร่วมสัปดาห์
แม้จะยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็เรียกได้ว่ากลับคืนมากว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ สิ่งที่ทำให้รู้สึกเหมือนตายแล้วเกิดใหม่
เป็นเพราะความจริงที่ได้รู้จากพ่อ ทำให้มีความหวังขึ้นอีกครั้ง เหมือนปลดแอกผิดบาปที่ได้ทำบรรเทาลงบ้าง
ที่เหลือผมต้องขอโทษป๊อป คนที่ยกหัวใจให้ทั้งดวง ทำไมผมกับเกรย์ต้องดิ่งมายังสนามบินสุวรรณภูมิ
โอกาสมีครั้งเดียวราณีมาหาผมแจ้งกำหนดการที่ป๊อปขึ้นเครื่องไปเรียนต่อต่างประเทศ เหลือไม่ถึงสองชั่วโมง
ผมรู้น้องยังมาไม่ถึงสนามบิน ผมวางแผนโดยอาศัยทีมงานและสื่อช่วยทำเรื่องนี้
ผมไม่ยอมพลาดโดยเด็ดขาด หวังว่าทุกอย่างจะสำเร็จตามที่ตั้งใจ..
“ไอ้คมพร้อมแล้วใช่ไหม” ผมถามเกรย์
“เออ..มันยืนยันส่งไลน์มา ว่าแต่มึงเตรียมตัวให้ดีอย่าพลาดเป็นอันขาด
โอกาสมีแค่ครั้งเดียว งานนี้ได้ดังทั่วประเทศอีกครั้งแน่”
“มึงแน่ใจมือกลองที่ไอ้คมการันตี จะไม่ทำงานกูล่ม” ผมห่วงเรื่องนี้เรื่องเดียว ถ้าไอ้มือกลองที่ว่าไม่ใช่ไอ้ขิง
“เออน่ามันซ้อมหนักไอ้คมคุมเอง ไม่รู้ไปสนิทกันเมื่อไหร่ พักหลังตัวติดอย่างกับตังเม
กูชักแปลกใจในความสัมพันธ์ไอ้คู่นี้ แต่ยังไม่มีโอกาสล้วงไส้ไอ้คม ลองเลียบเคียงถามมันเฉไฉบ่ายเบี่ยงมีพิรุธ
รอเสร็จธุระเรื่องมึงเสียก่อน กูไม่พลาดลากคอไอ้คมมาเค้นหมดเปลือก กูไม่เชื่อเด็ดขาดว่ามันกับไอ้ห่าขิงไม่มีอะไรในกอไผ่
ไอ้ขิงกริ๊งกร๊างโทรตามเป็นว่าเล่น เคยไหมที่ไอ้คมยอมเป็นผู้ปกครอง พานักเรียนไปมอบตัววะ
แล้วไอ้ห่าขิงดันให้ไอ้คมเป็นผู้ปกครองแทนพ่อแม่มันนี่นะ กูงงกับแม่งจริงๆ ลำบากไอ้คมต้องพรางตัวยกใหญ่
เกรงครูกับนักเรียนแตกตื่นพอเห็นมันไปปรากฎตัวเป็นผู้ปกครองไอ้ขิง ไอ้ห่านี่ดังใช่ย่อยถึงวงจะแตกไปแล้วก็เถอะ
แต่คนก็ยังตามกรี๊ดไม่เลิก เพลงที่มันร้องดังขนาดนั้น กูถึงได้บอกว่าคู่นี้ทำให้กูอดทนอดกลั้น รอเสร็จงานมึงก่อนร็อค
กูสาวไส้ไอ้คมทุกขดเสือกมีความลับกับกู..สัส!” ผมได้แต่ฟังไอ้เกรย์สันนิษฐาน จะว่าไปก็น่าสงสัยอยู่
พักหลังไอ้คมมักปลีกตัวไปเป็นธุระให้ไอ้ขิงจนผิดสังเกต ที่ไม่เก็บมาวุ่นวายตั้งประเด็นให้รกสมอง
เพราะผมเองก็มุ่งทำภารกิจให้ลุล่วง ถึงแม้ว่าพ่อจะยืนกรานแม่ที่ให้กำเนิดเปิดทางแล้ว
แต่ผมก็ต้องเอาชนะใจป๊อปให้น้องยกโทษในสิ่งที่ผมทำเอาไว้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีโอกาสอีกเลย
กำหนดเดินทางไปเรียนญี่ปุ่นราณีเป็นคนแจ้งข่าว คงไม่ต้องบอกเธอได้ข้อมูลมาจากไหน
ผมเชื่อยังไงคุณพนมก็ไม่เต็มใจให้ผมคบกับป๊อป ถึงได้จัดแจงเป็นธุระพามันไปเรียนต่อญี่ปุ่น
ช่างเถอะในเมื่อคุณดรุณีเธอเปิดโอกาสให้ผมแล้ว ขึ้นอยู่กับป๊อปอภัยให้ผมไหม
เราสองคนจะกลับมาคบกันเหมือนเดิมหรือเปล่า มันจะยอมเป็นมือกลองให้วงไหม เรื่องนี้ผมลุ้นรอคำตอบ
ทัวร์คอนเสิร์ตที่เลื่อนออกไปก็ใกล้เข้ามาแล้ว ผมต้องการป๊อป..ต้องน้องเท่านั้นที่จะเป็นมือกลองให้วงของเรา
ถ้ามันมีใจให้ผมอยู่ต้องยอมให้โอกาสผมอีกสักครั้ง
“ถึงแล้วมึงรีบไปเตรียมตัวทีมงานรออยู่ อย่าลืมงานนี้สุดฝีมือต้องทำให้สำเร็จนะโว้ย!”
ผมพยักหน้ายิ้มให้ไอ้เกรย์แทนคำตอบรับ
“ขอบใจ..มึงกับไอ้คมคือเพื่อนที่ดีที่สุด” ผมไม่ได้พูดเอาซึ้ง แต่ซึ้งใจมันสองคนจากส่วนลึก
มันทั้งคู่ไม่มีใครทิ้งผมตอนลำบาก คอยดูแลมาโดยตลอด เพื่อนตายเห็นใจกันในยามยาก
“คิดมากน่า..ถ้ามึงอยากตอบแทนกู ให้กูควงน้องป๊อปสักวันสิ”
“เดี๋ยวกูถีบ” ผมสวนทันควัน
“โหย!!..ไม่เอาก็ได้แม่งหวงฉิบ! ยังไม่รู้เลยมันโอเคเปล่า”
ไอ้เกรย์หน้าเจื่อนหลังหลุดคำพูดแล้วสีหน้าผมคงดูแย่ มันถึงได้หน้าเสียไปทันที
“กูขอโทษวะร็อค กูแม่งปากเสียไปหน่อย”
“ไม่เป็นไร กูเองยังไม่มั่นใจมันจะยกโทษให้กูไหม” พูดตามที่รู้สึก ผมพูดได้ไม่เต็มปากว่าป๊อปจะยอมอภัยให้
ถ้ายอมยกโทษแต่ไม่กลับมาคบกับผมเหมือนเดิมเท่ากับไม่สมหวังอยู่ดี กระนั้นโอกาสนี้ผมก็ไม่ปล่อยให้หลุดมือเป็นอันขาด
ไม่ว่าคำตอบจะยังไง ผมไม่ยอมแพ้ตราบใดที่น้องยังไม่มีใครเป็นตัวตนผมยังคงมีหวัง ครั้งนี้ไม่สำเร็จครั้งหน้าต้องทำสำเร็จ
เพียงแต่ผมขอครั้งนี้เถอะ อย่าให้มีครั้งหน้าดีที่สุด ถึงปากจะบอกไม่เป็นไร แต่ใจคงเจ็บหน้าดูถ้าคำตอบคือการปฏิเสธ
ไม่ว่าคำตอบจะออกมารูปไหน ผมก็จะไม่ล้มเลิกความตั้งใจแน่
“ไปกันเถอะ อย่าคิดมากเพื่อน กูเชื่อว่ามึงต้องทำให้มันใจอ่อนได้”ไอ้เกรย์พูดให้กำลังใจ
ผมยิ้มให้มัน เราทั้งคู่ตรงดิ่งไปยังจุดนัดกับทีมงาน ตลอดทางมีคนมองเป็นเรื่องปกติ ก่อนจะเริ่มมีขบวนคนที่จำเราได้
แม้จะสวมแว่นกันแดดอำพรางแต่ก็ไม่รอดสาวกของ Lucky One เริ่มเกาะกลุ่มเดินตามพวกผมมาเป็นพรวน
โชคดีที่เรามาถึงทีมงานก่อนจะถูกรุม
“อย่าเพิ่งเข้ามานะครับ ยังไงทุกคนได้เก็บภาพแน่ ผมขอตัวหนุ่มๆ ของเราไปเตรียมตัวก่อน
ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือนะครับ” พี่สวิงทีมงานรีบนำการ์ดไปช่วยกัน ก่อนทีมเมคอัพมาพาผมกับไอ้เกรย์เข้าในกระโจมผ้า
เป็นพาติชั่นกั้นปิดมิดชิด จัดแจงแต่งตัวเมคอัพผมสองคน ไอ้คมกับไอ้ขิงเสร็จเรียบร้อยแล้ว
แทบไม่มีเวลาทักทายพูดคุยอะไรนัก นอกจากพยักหน้า ซึ่งมันทั้งคู่นั่งงุ๋งงิ๋งคุยกันตรงมุมโต๊ะ
จับประเด็นคร่าวๆ ไอ้คมกำลังติวเข้มเรื่องเพลงที่ให้ไอ้ขิงมาเป็นมือกลองรับเชิญ ผมเพิ่งรู้ว่านอกจากเล่นกีต้าร์เป็นนักร้องนำแล้ว
ไอ้เด็กนี้ยังตีกลองได้ด้วย มันคงชอบไอ้ป๊อปมากถึงได้ทุ่มเททุ่มทุนเรียนรู้สิ่งที่ป๊อปชอบขนาดนี้
แต่ผมไม่รู้ไอ้คมไปทำอีท่าไหนเข้า มันถึงยอมสงบศึกกับผม หันมาเป็นมิตรแทนการเป็นศัตรู
เรื่องนี้มีคำตอบ รอให้เสร็จภารกิจเสียก่อนค่อยว่ากันทีหลัง
“เที่ยวบินเจแปญแอร์ไลน์ ที่จะเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิไปยังกรุงโตเกียวเหลืออีก 1 ชั่วโมง
รบกวนผู้โดยสารติดต่อเจ้าหน้าที่สายการบินด้วยค่ะ” ประชาสัมพันธ์สายการบินประกาศ
ทำให้รู้เที่ยวบินน้องใกล้ออกเดินทางแล้ว คาดว่าน้องคงถึงสนามบินแล้วแน่ๆ
“พร้อมกันแล้วใช่ไหม” พี่ที่คุมงานเข้ามาถามพวกผม
“พร้อมครับ..พร้อมพี่.บลาๆๆ” เราต่างพูดไล่ๆ กัน
“ถ้างั้นขึ้นเวทีเลย ด้านนอกพร้อมแล้ว” ไม่ต้องให้บอกซ้ำ พวกเราลุกจากเก้าอี้เดินออกจากพาติชั่น
ขึ้นบนเวทีขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ด้านหน้าคับคั่งไปด้วยแฟนคลับและสื่อมวลชนที่ได้รับการติดต่อมาทำข่าว
เป็นครั้งแรกที่วงผมจัดแสดงมินิคอนเสิร์ตกันสดๆ หลังจากไม่มีข่าวคราวปิดเงียบมานานให้ผู้คนตั้งคำถามคาใจกันมาตลอด
ตั้งแต่ออกซิงเกิลไต่อันดับหนึ่งจนทุกวันนี้กลายเป็นเพลงฮิตติดลมบน ไปที่ไหนก็ได้ยินเปิดกันทั่ว
“มินิคอนเสิร์ตเฉพาะกิจจัดเป็นกรณีพิเศษ นักร้องนำ Lucky One โดยพี่ร็อคจะส่งบทเพลงนี้ไปให้ใครคนหนึ่ง
ซึ่งเป็นคนพิเศษวง Lucky One การถ่ายทอดสดครั้งนี้แพร่ภาพเคเบิลของสายการบิน และสื่อทุกช่องเป็นเวลาสิบนาที
นับจากนี้พวกเราจะได้พบกับวงที่รอคอย...ครับผม”
“กรี๊ดๆๆ..พี่ร็อค..มองกล้องด้วยค่ะ พี่เกรย์ พี่คม พี่ขิง กรี๊ดๆๆ!!!” เสียงกรี๊ดของบรรดาแฟนคลับแออัดยัดเยียดเต็มลาน
จนไม่สามารถสัญจรได้ชั่วคราว เรียกได้ว่าแฟนคลับหนาแน่นจริงๆ
“ขอยกเวทีให้ Lucky One พบกับพวกเขาได้เลย..กรี๊ดดดๆๆๆ!!!” เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มลั่นไปทั่วบริเวณแทบยกมืออุดหู
แต่พวกผมชินจึงทนได้ แถมเป็นกำลังใจอย่างดีสำหรับพวกเราซึ่งมีอาชีพนี้
ผมส่งยิ้มบาดใจที่คิดว่ายิ้มแล้วดูดีที่สุดให้กับสาวก Lucky One เรียกเสียงกรี๊ดก่อนพูดใส่ไมค์
“เพลงนี้ผมร้องให้คนๆ หนึ่ง ซึ่งเป็นผู้แต่งเพลงนี้แล้วยกให้ผมร้อง ผมคงร้องไม่ได้เรื่อง
ถ้าหากคนที่แต่งไม่ใส่หัวใจและจิตวิญญาณความรู้สึกถ่ายทอดลงไปในเนื้อเพลง
จนทำให้ผมนำมาถ่ายทอดได้ลึกซึ้งถึงแก่นแท้ของความรู้สึกในเนื้อเพลง
ผมรู้ว่าเขาอยู่ภายในอาคารผู้โดยสารเตรียมตัวเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ผมมีบางอย่างจะบอกกับเขา
ก่อนที่จะร้องเพลงซึ่งเขาแต่ง ให้ทุกคนฟังทั้งที่ยืนอยู่หน้าเวทีและทางบ้าน หรือผู้ที่ชมการถ่ายทอดสดขณะนี้
หากใครพบเห็นเขาฝากบอกแทนผมด้วยว่า ‘ผมขอโทษกับทุกสิ่งที่ได้กระทำ กลับมาหาพี่เถอะครับป๊อป
มาเป็นมือกลองให้วงรักของเรา พี่หวังว่าป๊อปจะให้อภัยในความผิดที่พี่ทำด้วยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
วันนี้พี่รู้แล้วพี่ผิดที่ไม่ฟังเหตุผลไม่ยอมเปิดใจ ทุกสิ่งที่พี่ฟังมาล้วนเป็นเรื่องเหลวไหลโกหก
พี่แค่อยากให้ป๊อปรู้ว่าพี่รู้ตัวแล้วพี่ผิด ป๊อปได้เปลี่ยนเงาในตาให้พี่แล้ว จะทิ้งเงานี้ไว้กับพี่แบบนี้หรือครับ
ขอร้องเถอะนะ..ถ้าได้ยินเสียงพี่ช่วยฟังเพลงที่ป๊อปแต่งอย่าหนีพี่ไป
ไม่สามารถให้ใครมาเป็นเงาในตาได้อีก ยกเว้นเงาของป๊อปเท่านั้น...”
จบประโยคของผม อินโทรเพลงก็ดังขึ้น โดยคีย์บอร์ดไอ้คมรับกับเสียงกลองส่งจังหวะของไอ้ขิง
ไอ้เกรย์ตีเบสผมเกาคอร์ดกีต้าร์ ก่อนเพลงที่ผมตั้งใจร้องค่อยดังตามมา
ทุกคำออกจากใจและความรู้สึกที่ผมคิดว่าคงจะร้องไม่ได้อารมณ์แบบนี้อีกแล้ว
เพราะผมกำลังร้องไปพร้อมกับรื้นน้ำตาที่เริ่มคลอหน่วย หวังให้ป๊อปได้ฟัง ได้เห็นว่าผมที่จ้องเลนส์กล้อง
กำลังสื่อความหมายจากก้นบึ้งของหัวใจ ว่าไม่สามารถมีเงาในดวงตาเป็นใครอื่น
ไม่ว่าอดีตหรืออนาคต ผมได้ฝังเงาใครบางคนสลักลึกในหัวใจจนหมดแล้ว
ปล.โปรดกดฟังเพลงประกอบในช่วงนี้จะได้อารมณ์ตามไปด้วย
http://www.youtube.com/watch?v=2BwO_CBup6I
Rrrrrrrr..ฉันรู้..เธอคิดถึงเขาอยู่ มองดูก็รู้เธอเหงาหัวใจ จะมีใครปวดร้าวเช่นฉัน
ที่เห็นเงาในตาเธอนั้น ไม่ใช่ฉัน..แต่เป็นเขาในอดีต
ฉันรู้..เธอคิดถึงเขาอยู่ มองดูก็รู้เธอเหงาหัวใจ จะมีใครปวดร้าวเช่นฉัน
อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น ให้เป็นฉัน..ใช่เป็นเขาในอดีต
สิ่งที่ทำ..เพื่อเธอ ไม่เคยเรียกร้องใดเลย อยากจะเผยหัวใจ ให้เธอได้รู้สักครั้ง
ว่าใจดวงนี้มันทรมาน ซมซานปวดร้าวเกินใครจะเข้าใจฉัน
ไม่อยากเห็นภาพเธอเหงา เห็นเธอนั่งเคล้าน้ำตา เพียงปรารถนา
แค่เห็น..รอยยิ้มในแววตาเธอ ขอสักครั้งได้ไหม รอยยิ้ม..ที่หายไปนาน Rrr
(อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น
อยากเปลี่ยนเงาในตาเธอนั้น..ให้เป็นฉัน..ใช่เป็นเขาในอดีตตตตตต...Rrrrrrr!!!!...
เสียงดนตรีเริ่มแผ่วลงเรื่อยๆ ก่อนจางหายจนเงียบสนิทไปในที่สุด เงียบจนไม่ได้ยินสรรพเสียงอื่นใด
นอกจากสายตาสองคู่สบกันนิ่ง ต่างไม่มีคำพูดท่ามกลางบรรยากาศซึ่งอธิบายไม่ถูก
รู้แต่ตอนนี้ผมเห็นใครคนนั้นเด่นชัดยิ่งกว่าใครในฝูงชน รอบกายเจิดจ้าจนมองไม่เห็นใครอีกนอกจาก
น้องได้มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวพับแขนเสมอศอกเข้ากันกับยีนส์เดฟสีดำเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า
แต่นั้นไม่ได้ทำให้ป๊อปเด่นสะดุดตาเท่ากับผิวขาวมีออร่าเปล่งประกาย
ดวงตากลมดำขลับวาวรื้นด้วยหยดน้ำซึ่งไหลย้อยเป็นทางจนแก้มเนียนใสเปรอะ
ทำให้ผมที่มองจากบนเวทีไม่สามารถสะกดกลั้นความต้องการไว้ได้อีกต่อไป บรรยากาศที่ไร้ซุ่มเสียง
แต่ปฏิกิริยาคนดูกลับตอบรับด้วยดี ตรงหน้าเวทีแหวกเป็นทางกว้างให้ผมก้าวขาตรงดิ่งเข้าหาร่างบางที่ยืนนิ่งกับที่
ดวงตาของเราสบประสานไม่กะพริบเกรงว่าภาพที่เห็นจะหายวับหากเผลอกะพริบตา
ผมไปหยุดตรงหน้าน้องต่างไม่มีใครเอ่ยอะไร ค่อยล้วงกล่องแหวนซึ่งคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ให้กำเนิด
และมีศักดิ์เป็นแม่น้องให้ผมเป็นของขวัญพิเศษ สำหรับสวมให้คนที่ผมรัก
ซึ่งบัดนี้เขายืนตรงหน้าผมเวลานี้ ก่อนจะคุกเข่าในลักษณะชันเข่าข้าง
เงยหน้าสบดวงตาดำขลับที่วาวรื้นไปด้วยหยาดน้ำใส ซึ่งจ้องการกระทำของผมไม่วางตา
โดยไม่มีการเอ่ยปากใดๆ ปล่อยน้ำตาไหลเป็นสายบนแก้มนวลที่ผมรู้ว่าหอมและนิ่มแค่ไหน
“พี่ขอโทษกับทุกสิ่งที่ทำให้ปวดใจ ต่อไปนี้พี่จะไม่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นอีก
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านความทรมานโดยไม่มีป๊อป ทำให้พี่รู้ตัวว่าอยู่ไม่ได้ อภัยให้พี่ได้ไหมคนดี
ต่อจากนี้เรามาเริ่มต้นกันใหม่ กลับมาเป็นมือกลองให้วงรักของเรานะครับ
ยกโทษให้พี่ได้ไหมครับ ถ้ายอมยกโทษช่วยรับแหวนวงนี้ไว้ ถือเป็นของแทนใจพี่
จากนี้ไม่มีเงาใครในดวงตาพี่หลงเหลืออีกแล้ว นอกจากเงาของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพี่นี้เท่านั้น”
ผมไม่รู้ผู้คนที่ร่วมเป็นสักขีพยานอยู่รอบข้าง มีอาการแบบไหน เพราะเวลานี้จุดโฟกัสของผม
มีเพียงใบหน้านวลใสที่เปื้อนคราบน้ำตาไม่ขาดสาย น้องสะอื้นจนตัวโยนแต่ไม่ยอมเปล่งเสียงร้อง
ผมพลอยลุ้นระทึกใจตุ้มๆ ต่อมๆ ไม่รู้ว่าจะได้รับการอภัยหรือไม่ น้องจะรับแหวนแทนใจวงนี้ของผมหรือเปล่า
เวลาที่ผ่านไปช่างแสนอึดอัดทรมาน กดดันจนผมแทบจะหยุดเวลาเอาไว้ ดูเหมือนยาวนานมากทั้งที่ความจริงไม่ใช่
สำหรับผมซึ่งรอลุ้นคำตอบใจจดจ่อ รู้สึกไม่ต่างคนเดินทางรอนแรมในถิ่นทุรกันดาร เริ่มจะคอแห้งผาก
หัวใจที่มีความหวังแรงกล้าชักรู้สึกล้าลงเรื่อยๆ ทุกเข็มวินาทีที่เคลื่อนผ่าน เป็นการรอคอยที่ผมแทบหยุดหายใจ
“ยกโทษ..ยกโทษ..รับแหวนๆๆๆ..บลาๆๆๆ!!!” ความเงียบซึ่งไม่มีเสียงแม้แต่เข็มตกสักเล่ม
เปลี่ยนเป็นเสียงตะโกนจากหนึ่งเป็นสองสามสี่ก่อนเซ็งแซ่ดังกระหึ่มพร้อมเพรียง
บรรดามิตรรักแฟนคลับและผู้คนที่ร่วมเป็นสักขีพยานภายในบริเวณตะโกนเชียร์ให้น้องยกโทษให้ผม
พร้อมกับขอให้ป๊อปซึ่งยืนกลั้นเสียงสะอื้นสบตาผมผ่านม่านน้ำตา รับแหวนที่ผมยื่นมือรอค้างนิ่งอย่างลุ้นสุดๆ
ป๊อปพยักหน้าทำเอาผมเผลอถอนหายใจโล่งอก เมื่อได้รับคำตอบตามที่หวัง ผมไม่รอช้าค่อยเอื้อมมือไปคว้ามือน้อง
ที่ปล่อยทิ้งลงข้างลำตัวอย่างทะนุถนอม บรรจงสวมแหวนแทนใจลงบนนิ้วนางข้างซ้าย กระทำต่อหน้าสักขีพยาน
และกล้องถ่ายทอดสดของสื่อมวลชน จากนี้ไม่จำเป็นต้องปิดกั้นหลบซ่อนในความสัมพันธ์กันอีกต่อไป
ผมได้แสดงจุดยืนชัดเจนต่อหน้าบรรดาแฟนคลับ ร่วมถึงผู้คนที่อยู่ในบริเวณนี้และที่รับชมการถ่ายทอดทั่วประเทศ
จนถึงต่างประเทศก็คงมีอยู่เช่นกัน ผมมีคนรักเป็นผู้ชายเป็นเด็กหนุ่มวัย 17 ปี ซึ่งยืนอยู่ตรงหน้า
โดยที่ผมคุกเข่าขอเขายกโทษให้ และช่วยรับรักผมอยู่ในขณะนี้
ไม่ว่าสังคมจะติฉินนินทาหรือชื่นชมผมไม่สน ก่อนใช้วิธีนี้ผมได้ไตร่ตรองดีแล้ว
ถ้าหากชื่อเสียงจะดับเพราะมีคนรักเป็นผู้ชายผมยอมรับ ดีกว่ามาปกปิด แสดงให้เห็นว่าผมชัดเจนจริงจังกับน้อง
ผมรักเขาถึงกับทนมีชีวิตอยู่ไม่ได้เมื่อรู้ว่าเราไม่อาจรักกัน เหมือนตายแล้วเกิดใหม่เมื่อได้รับโอกาสพร้อมกับความจริงต่างๆ
ที่พ่อเปิดใจยอมเล่าให้ผมฟัง
ผมไม่โกรธพวกท่าน เพราะรู้และเข้าใจเหตุผลที่พ่อต้องทำแบบนี้ สาเหตุนี้ทำให้ผมกล้าที่จะประกาศ
เพื่อยืนยันให้ทุกคนรู้ว่ารักของผมครั้งนี้ ผมตัดสินใจดีแล้ว ผมรักจริงมั่นคงและจะรักจนกว่าไม่มีลมหายใจให้ได้รัก
นี่คือความชัดเจนที่อยากให้แม่ของน้อง คุณพนมและคนที่เกี่ยวข้องได้เห็นความจริงใจของผม
หลังจากนี้หนทางความรักของผมจะเป็นเช่นไร สองมือสองแขนผมจะโอบกอดน้องไว้
ไม่ปล่อยให้เผชิญอุปสรรคปัญหาโดยลำพัง นั่นคือคำปฏิญาณที่ผมให้กับตัวเอง หลังตัดสินใจคุกเข่าลงตรงหน้าน้อง
ป๊อปโผเข้ากอดผมทั้งตัว จนต้องรีบรวบกอดน้องไว้กันไม่ให้ล้มหงายหลังไปทั้งคู่ ไม่คิดว่าน้องจะโผเข้ากอดผม
ร้องไห้ตัวโยนไม่อายใคร ผมทั้งกอดทั้งลูบหัวปลอบอย่างอ่อนโยน ใจจริงอยากจูบแสดงความรักให้น้องรู้ว่าผมคิดถึงเขาแค่ไหน
แต่คงดูไม่เหมาะต่อหน้าสาธารณะชนที่ห้อมล้อมพร้อมใจปรบมือให้เรา เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
มีความสุขดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ ผมเพิ่งรู้ว่าทุกคนต่างร่วมยินดีไปกับผมด้วย
ห่างออกไปไม่ถึงสิบก้าว คุณดรุณีแม่น้อง คุณพนม พ่อผมยังมีราณีกับพี่ตาล บนเวทีก็มีไอ้คม ไอ้เกรย์ ไอ้ขิง
พร้อมพี่ทีมงานที่มีส่วนช่วยผมทำเรื่องนี้จนสำเร็จ ทุกคนต่างพร้อมใจส่งยิ้มมาให้ด้วยสีหน้าชื่นมื่น
“ป๊อปครับเป็นแฟนกันนะ มาเป็นมือกลองให้พี่นะครับ เราจะทัวร์คอนเสิร์ตไปด้วยกัน ตามหาความฝันของป๊อป
ทำให้วงรักของเราสมบูรณ์ มอบความสุขให้คนทั้งโลกด้วยกันนะครับ” ผมกระซิบชิดริมหูน้อง
“คิด...ถึง..มาก..อึก..ฮือออ..นึก..ว่า..จะไม่..มาตามหาผมเสียอีก”
น้องร้องโฮพูดกระท่อนกระแท่น แต่ยังพอจับใจความได้
“ทำไมจะไม่ตาม หัวใจอยู่ที่ไหนพี่ต้องตามหาจนพบ สัญญาครับว่าจะไม่หนีพี่ไปอีก
พี่รับปากจะไม่ไร้เหตุผลฟังความข้างเดียวเป็นอันขาด ต่อจากนี้จะไม่ทำให้ป๊อปเสียใจ
ขอโทษที่ไม่ฟังตั้งแต่แรก ขอโทษที่ทำให้เสียใจที่เคยทำร้ายป๊อป อภัยให้พี่นะครับ”
กระซิบอ่อนโยน ไม่ลืมถ่ายทอดความรู้สึกที่อยากบอกอยากพูด..ให้น้องรับรู้ออกมาจากหัวใจ
“ฮือๆๆ..ผมให้อภัยตั้งนานแล้ว..ผมไม่เคยโกรธพี่..ผมเองก็ผิดที่ไม่พูดความจริง..
ผมก็ขอโทษที่ทำให้พี่ไม่เชื่อใจไม่ไว้ใจ จากนี้จะไม่ปิดบังอีก” ผมดึงน้องออกจากอ้อมกอด
ค่อยใช้นิ้วเกลี่ยเช็ดน้ำตาอย่างเบามือ ส่งยิ้มให้อย่างมีความสุขในรอบสองเดือน ผมเพิ่งยิ้มกว้างเป็นครั้งแรก
รอบกายใช้หางตาสำรวจหลายคนร้องไห้ตามป๊อป บางคนยิ้มทั้งน้ำตา พวกเขาคงรู้สึกซาบซึ้งไปกับเรา
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ ขอบคุณที่ไม่มีใครประนามแสดงสีหน้ารังเกียจ ตรงข้ามพวกเขาพร้อมใจปรบมือให้เรา
ทำให้รู้ว่า..ความรักสวยงามชนะใจคนได้เสมอ ไม่ว่ารักนั้นจะเป็นรักที่แตกต่างสังคม สุดท้ายความรักก็แสดงให้ทุกคนเห็น
ว่ารักแท้ยิ่งใหญ่เป็นนิรันดร์ ย่อมฟันฝ่าอุปสรรคปัญหาไปได้ ขอแค่เราพร้อมแสดงให้รู้ว่า..เรารักจริงก็พอแล้ว
“ตกลงไม่หนีพี่ไปญี่ปุ่นแล้วใช่ไหม” ผมกลัวน้องต้องไปเรียนต่อ
“ครับ..คงต้องหยุดเรียนสักปี” น้องเปรย เราอยู่กันลำพังภายในรถที่ผมขับกินลมชมวิว
ตั้งใจพาน้องมาพักผ่อนหัวหิน จองห้องพักแล้วซึ่งคนที่ช่วยเป็นธุระให้คือพี่ตาลเองครับ
“ทำไมต้องหยุด สอบเทียบเอาก็ได้ จะได้ไม่เสียเวลา”
“ก็คิดอยู่เหมือนกัน คงต้องใช้วิธีนี้” น้องหันมายิ้มให้ สรรพนามระหว่างเราเปลี่ยนแปลงไป
ผมไม่ใช้มึงกูทำให้ดูอบอุ่นอ่อนโยนโดยปริยาย
ก่อนหน้าไม่ใช่ผมไม่รัก แต่ไม่รู้ว่ารักมากจนขาดไม่ได้ การกระทำหรือการแสดงออกยังมีทิฐิ
จึงละเลยสิ่งเหล่านี้ไม่คิดสนใจ แต่พอผ่านอะไรมาทำให้รู้ว่าทุกวินาทีที่เราใช้เวลาอยู่กับคนที่เรารัก
มีคุณค่าควรหวงแหนรักษาเอาไว้ให้มากที่สุด เพราะแบบนี้สรรพนามที่ไม่เคยเห็นความสำคัญ
จึงกลายเป็นสิ่งแรกที่ต้องคำนึงถึง ผมชอบที่จะเรียกป๊อปว่าน้อง เพราะนอกจากเป็นแฟนเป็นคนรักแล้ว
ป๊อปยังเป็นน้องของผมไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะป๊อปคือลูกของผู้หญิงที่ให้กำเนิดผมมา
ไม่ใช่น้องแล้วจะให้เรียกว่าอย่างไร เพียงแต่น้องคนนี้เป็นคนพิเศษ ซึ่งเขาจะมีพี่ชายคือผมคนเดียว
“เรื่องเรียนไว้ค่อยจัดการ จากนี้คงต้องซ้อมวงทัวร์คอนเสิร์ตแล้ว เลื่อนเขามาสองเดือน ถึงเวลาต้องรับผิดชอบเสียที”
“ผมคิดว่าพี่จะไม่ต้องการผมเสียอีก” น้องตัดพ้อ
“พี่ขอโทษที่ทำให้เข้าใจแบบนั้น เรื่องเก่าเราจะไม่พูดถึง นับจากนี้ขอให้รู้ไว้
ไม่มีใครเป็นมือกลองให้พี่ดีเท่าป๊อป” ผมยิ้มหลังบอกให้น้องรับรู้ สร้างความมั่นใจให้ป๊อปอีกครั้ง
“ขอบคุณครับ ผมสัญญาจะไม่ทำให้พวกพี่ผิดหวัง”
“ขอถามเรื่อง หายไปไม่คิดติดต่อ ป๊อปไม่คิดถึงพี่เลยหรือ คิดจะเลิกกันจริงหรือครับ” อยากรู้มาก
“ผมไม่กล้าติดต่อ ไม่ใช่ไม่คิดถึง..คิดถึงมาก แต่ให้ทำยังไงผมเป็นคนหนีออกมา
ทางพี่ก็เงียบไม่มีข่าวคราว เพลงที่ทำโปรโมทออกสื่อพวกพี่ยังไม่มีข่าวอะไรเลย ผมคอยติดตามแต่ก็ไม่ได้รู้อะไรเพิ่ม
คิดว่าพวกพี่คงยุ่งเตรียมวงใหม่ หลังจากผมหนีออกมาคงหาคนมาแทนผม ซ้อมวงอยู่แน่ๆ
อาพนมเสนอให้ไปเรียนญี่ปุ่นก็เลยไม่ปฏิเสธ บางที่การไปที่นั่นผมอาจลืมคนใจร้ายได้” น้องมีประชดแกมตัดพ้อนิดๆ
เราต่างไม่รู้ความเคลื่อนไหวกัน ถ้าน้องรู้ว่าผมไม่ได้สุขสบายอย่างที่คิด แต่เกือบเอาชีวิตไม่รอดจะรู้สึกยังไง
ผมไม่คิดจะเล่าให้ฟัง ไม่อยากให้วินาทีนี้เห็นความเศร้าในแววตาน้อง
“พี่ออกตามหาครับ แต่ไม่รู้จะไปหาที่ไหน คนที่เอาตัวไปซ่อนเขาเก่งจนพี่หมดปัญญา
ถ้าไม่เพราะราณีช่วยล่ะก็ วันนี้คงไม่รู้ป๊อปจะไปญี่ปุ่น เรื่องราวที่ผ่านมาทำให้พี่ได้บทเรียน
จากนี้เราจะคุยกันให้มากขึ้นเชื่อใจกันให้มากขึ้น พี่ให้สัญญาครับ” ผมย้ำให้น้องมั่นใจ
“ครับ..ผมเองก็จะไม่โกหกไม่ปิดบังพี่อีก มีอะไรก็จะปรึกษาก่อน” ผมยิ้มให้คำมั่นสัญญาที่เรามีต่อกัน
ก่อนเลี้ยวรถเข้ายังรีสอร์ทซึ่งมีความเป็นส่วนตัวสูง จะเรียกว่าหลบมาฮันนีมูนก็ไม่ผิด
แต่กว่าจะพามาได้ก็ต้องอ้อนวอนขอร้องคุณดรุณีกับคุณพนมจอมหวง ถ้าไม่ได้ราณีกับพ่อช่วยขอ
คงอยากจะพาหัวใจมาพักผ่อนเติมพลังให้ชีวิต หลังผ่านวิกฤตหวุดหวิด
“พี่ร็อค..”
“ครับ” จู่ๆ น้องก็เรียกชื่อ
“ที่พูดบนเวที ว่าในตาพี่มีแต่เงาผม เป็นความจริงหืม”
“หึหึ! พี่ไม่กล้าพูดโกหกออกสื่อหรอก สบายใจได้ไม่เหลือเงาของใครในตาพี่แล้ว
น้องจากคนที่อยู่ตรงหน้า” ผมย้ำหนัก ไม่ใช่ต้องการเอาใจ แต่มันเป็นเรื่องจริง หางตาผมไม่คิดจะแลใครอีกเลย
“ขอบคุณครับ ในตาผม..มีเงาพี่ตั้งแต่เด็กแล้ว” ผมยิ้มกว้างอย่างอดไม่อยู่
นี่คือคำสารภาพว่าหลงรักผมตั้งแต่เด็ก..ฮะฮ่าๆๆ
“ใจแตกแต่เด็กเลยนะ” ยีหัวกับเส้นผมนุ่มอย่างเอ็นดู
“เปล่าใจแตก แค่ไม่อาจละสายตาได้ ใครใช้ให้เท่ร้องเพลงเพราะ
เล่นกีต้าร์เก่งเล่า ผมคนเดียวซะที่ไหน ที่มีเงาของพี่อยู่ในใจ”
“คนอื่นปลื้มไม่ทำให้พี่มีความสุขเท่าคนๆ เดียว คงไม่ต้องให้พี่ย้ำว่าใครคือคนนั้น..ถ้าอยากรู้เดี๋ยวคุยต่อในห้อง
นอกจากคำพูดแสดงให้ดูด้วยการกระทำดีสุด..ว่าไหม?” คำพูดผมเรียกเลือดวิ่งขึ้นหน้านวลในทันที
“หื่นเชียว” น้องค้อนผมขวับ ด้วยอาการหน้าแดงแปร๊ด
“ใครใช้มาทำให้รัก ไม่หื่นคนที่เรารักคงแปลกพิลึก พี่อยู่ของพี่ดีๆ
ดันมีคนพเนจรมาทำให้รัก จนหลงหัวปักหัวปำนี่ครับ” ผมย้อน
“โด่..ทีแรกทำเหมือนไม่ชอบหน้าผม” น้องประชด
“ไม่ใช่ไม่ชอบ แค่ไม่อยากให้รู้ว่าชอบ เลยทำท่าทางแบบนั้น”
“เห็นผมปุ๊บ..ก็หลงปั๊บดิ” ป๊อปทำปากยื่นได้หน้ายิกมาก
“เหมือนใครไม่รู้แอบรักพี่ตั้งแต่เด็ก อ่อยถึงที่ปล่อยให้รอดมือหืม ใส่พานให้จัดเลยดีกว่า”
ไม่รอช้าผมยกร่างบางอุ้มเข้าห้อง เสียงหัวเราะเสียงโวยวายตามมา
ก่อนเงียบหายเมื่อประตูปิดกลายเป็นเสียงความสุขดังขึ้นมาแทน..????
จบ..อวสาน
เรื่องนี้ได้จบลงแล้วนะคะ
ส่วนตอนพิเศษและการดำเนินเรื่องในส่วนอื่น
ติดตามได้ในหนังสือนะคะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันด้วยดีตลอดมา
คอยพบกับเรื่องใหม่ แนวคอมมานดี้เฮฮา แสบก๋ากั๋น ในผลงานที่ไม่ควรพลาด
'เสน่ห์นางโชว์' ปลายเดือนนี้ค่ะ
ปล.สนใจหนังสือสำหรับเรื่องนี้ ดูรายละเอียดโอนจองที่หน้าแรก ในส่วน Intro ได้เลยค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ :L1: :pig4: :กอด1: :L2: :3123:
-
:z13: ทันรึเปล่า
-
ไปอ่านมาแล้ว จบเร็วไปเนอะ :katai1: :katai1:
-
มีตอนพิเศษไหมมมมมมมมม :hao5:
จบไวจังงง;w; ฮืออ อยากอ่านต่อเยอะๆเลย
-
แฮปปี้ๆๆๆๆๆ ลุ้นแถบแย่เลยๆๆๆ
รักทั้งคู่จังๆๆๆ
-
มาแล้วๆ
-
แฮปปี้ ดี้ด้า
o13 o13
-
ว้าว จบแล้ว ได้เวลาเสียเงินอีกแย้ว...
-
แฮปปี้จร้า
สุดท้ายความจริงก็เปิดเผย
ฟินพี่ร็อคน้องป๊อป
-
ตอนจบซึ้งมาก :hao5: จริงๆถ้าเป็นร็อคก็ช็อคหนักเลยนะถ้าอยู่คนที่มีความสัมพันธ์ด้วยเป็นพี่น้องแท้ๆกัน :katai1: ดีที่ไม่ใช่ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะค้าา รอติดตามเรื่องต่อไปค้าาา :hao7:
-
:กอด1:ดีใจที่สองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ
-
:oo1:ความสัมพันธ์์ซับซ้อนมาก..
-
o22 จบได้มีความสุขมากค่าาาา รอเรื่องต่อไป
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ :impress2:
-
ลุ้นจน ว่าจะเฉลยอย่างไร Thank you
-
o13
จบได้แฮปปี้มากค่ะ ซึ้งด้วย รักป๊อปร็อคมาก :กอด1:
รออ่านตอนพิเศษในเล่มค่ะ
รอเรื่องใหม่ด้วย
:pig4:
บวกเป็ด +1
-
คลี่คลายไปได้ด้วยดี เฮ้อ โล่งใจนะทีีรักกันได้
ที่สุดแล้วพ่อแม่ก็ต้องยอมกับสิ่งที่ลูกมีความสุขแหละ
ป็อบหายไปไหนมาลูก อาพนมโกรธจริงอะไรจริง เด็ดค่ะ
นั่นๆ พี่ร็อคลากน้องไปกินในห้องแว้ว 555 ขี้หื่นว่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
ตอบจบซึ้งมากๆ
น้ำตาไหลเลย
ชัดเจนในความรู้สึกผู้อ่านคนนี้
ทุกอย่างเคลียร์ ไม่ติดค้าง
แต่ที่ค้างคงเป็นเรื่องขิงกับพี่คม
ผมว่างานนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ
ฟันธง!
-
จบซะแระ
คงได้เสียเงินอีกแล้วสิเนี๊ยะ
เรื่องนี้หน่วยตับ หน่วงใจจริงๆ
แต่ทุกการกระทำก็มีที่มาที่ไปอ่ะนะ
แต่ก็ยังแอบขัดใจอิพี่ร็อคอยู่ดี
รอติดตามเรื่องใหม่นะ
-
ขอตอนพิเศษหน่อยก็ไม่ได้ อ๊ากกก
-
สารภาพ อ่านความสัมพันธ์เกี่ยวดองแล้วแอบมึน 5555
ยินดีด้วยนะทั้งคู่
-
:-[ :-[ จบแล้วสมหวังกันซะที :katai2-1: :katai2-1:
-
ดีใจจังที่ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ แม้ร็อคขอความรักป๊อปแบบไม่แคร์สื่อเลย
ขอบคุณค่ะ
-
ในที่สุดก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง
สมควรที่พี่ร็อคจะหาน้องไม่เจอ
คนที่ช่วยกันซ่อนน้องแต่ละคนนี่ดูแข็งๆทั้งนั้น
แต่ตอนนี้แฮปปี้แล้ว ดีใจด้วยยยย
-
จบได้ซึ้งมากครับ
นิยายดีๆ จบไปอีกหนึ่งเรื่อง
รอติดตามผลงานเรื่องต่อไปเช่นเคยครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอ :กอด1: :L1: :pig4:
-
ฟินมากครับ ใจหายจังจบซะแล้ว คิดถึง....
-
:heaven
-
ขอบคุุณ คุณLUK มาก ๆ ค่ะที่เขียนนิยายสนุก ๆ มาให้ได้อ่านกันอีกแล้ว
ปอลอ. ขอรอติดตามเรื่องใหม่ด้วยคนค่า แต่ตอนนี้ ขอแชว๊บบบบบ ไปอ่านก่อนเด้อค่า (เราเป็นประเภทชอบรอจบแล้วค่ออ่านทีเดียวอ่ะค่า)
-
พี่ร็อคกับป๊อปลงเอยกันแบบแฮปปี้เอนดิ้งแล้วววว :กอด1:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
รอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
-
จบแล้ว~ ปลื้มปริ่มสุดๆอยากไปอยู่ในซีนประทับใจที่สนามบินด้วยจังขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้ค่ะ เรื่องหน้าไม่พลาดแน่
-
จองหนังสือแล้ว รออ่านตอนพิเศษอยู่นะค่ะคุณลักษ์ แอบจิกกัดร็อคอยู่ไม่ฟังเหตุผลเลย
-
เฮ้อออออออออ
ขอถอนหายใจยาวๆ
ตอนแรกก็โมโหนานร็อคมากๆ
ไม่ชอบเลยพวกฟังความข้างเดียว
ที่น้องหนีไปก็ออกจะสมน้ำหนัาอยู่
แต่ก็อดสงสารอีกนั่นล่ะ
ส่วนนายเต้ตัวการข้าเจ้าขอสามคำ
ไปตายซะ
ตอนจบอย่างซึ้งขอรับ
ข้าเจ้าแอบน้ำตาซึมนิดหน่อย(อ่อนไหวไปไหน)
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ
-
ลุ้นมาก ลงเอยด้วยดี :-[
-
ติดตามทุกเรื่อง ชอบมากค่ะ
-
เย้เย้ ดีจัง แฮปปี้ ขอบคุณน๊า
-
อื้อหือ ความสัมพันธ์ซับซ้อนมากค่ะ ตอนแรกกลัวมากพอรู้เป็นพี่น้องกัน
แต่สรุปก็ไม่ใช่ ดีไป หมั่นไส้พี่ร็อค ทำร้ายน้องมากนี่พูดเลย ไม่ยอมฟังน้อง
แล้วเป็นไง เจ็บเลยสิ เหอๆ
เกลียดอิเต้ ตอแหลมากอ่ะ เลว ทำไมต้องทำแบบนี้ ย๊ากกกกกก หวังแค่ว่าสักวันนางจะกลับใจ
แล้วก็แอบกรี๊ดคู่คมขิงนะ แหม่ ได้กันเสยยยย 55555555
จบดีค่ะ น่ารักมาก อิอิ
ชอบนะคะ สนุกดี -,.-
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
o13 o13
-
สนุกมากเลยค่ะ
ตอนดราม่าก็อ่านจนน้ำตาไหล
ตอนหวานกันก็น่ารักซ้าาาาาา~~~~
:pig4:
-
ดีจัง สุดท้ายเรื่องคลี่คลายลงได้
ถ้าเป็นพี่น้องกันจริงๆ คงดราม่ามากมาย
อ่านจบแล้วสนุกมากค่ะ
-
สนุกมากคะ :pig4:
-
:กอด1: กอดหน่อยยยยย อ่านแล้วหน่วงตามชื่อเรื่องเลย
-
เกือบแล้วดีนะที่ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ เฮ้อ รอดตัว
สนุกมากคะเรื่องนี้ สั้นๆแต่เดินเรื่องฉับไวครบรสกันเลยทีเดียว o13
-
มา ได้ฉาก :haun4:มาเอาฤกษ์เอาชัยเตรียมพร้อมรองรับรับฉาก :m15: แล้ว จัดมาม่ามาชุดใหญ่เลยค่ะ ตอนนี้สภาพจิตใจพร้อม สผ้าเช็ดหน้าพร้อมสถานที่พร้อมเพราะอยู่คนเดียวละไม่มีใครมองว่าบ้า :hao3:
-
อ่านไปอ่านมาแล้วรู้สึกป๊อปอ่อนต่อโลก โลกสวยเกิ๊น มีอะไรก็ไม่บอกร็อคไปว่าตัวเองเผลอให้เพื่อนฟังเดโมเพลงใหม่กับตัวเองเป็นหลานอาพนมอ่านแล้วน่ารำคาญเบาๆ คิดอะไรง่ายไปหมด :seng2ped:
-
ขอเม้นอีกทีเถอะทนไม่ไหวละ อิร็อคก็โง่เกิ๊นใครพูดอะไรก็เชื่อหูเบาฟังความข้างเดียว ถึงแม้ว่าองค์ประกอบมันจะฟังขึ้นก็เถอะ ส่วนป๊อปส่วนหนึ่งเป็นเพราะป๊อปทำตัวเองเองเช่น เอาเพลงไปให้ไอ้ขิมฟัง ไม่บอกร็อคว่าตัวเองเป็นหลานพนม คือมันมีส่วนให้ร็อคเข้าใจไปทางที่อิเต้บอกได้อะนะไม่เข้าใจป๊อปทำไมไม่บอกร็อคตั้งแต่เกิดเรื่องใหม่ๆจะอวดเก่งไปเคลียร์เองทำไมมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆจะโลกสวยเห็นแก่เพื่อนไปถึงวะ :katai1:
-
:เฮ้อ: กว่าจะลงเอยแบบสวยงามได้ทำเอากระดาษทิชชู่หมดเป็นม้วน ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :pig4: เตรียมพร้อมกับเรื่องหน้าแล้ว รอ :z13:เสน่ห์นางโชว์อยู่ :mew1:
-
ตอนแรกดราม่าน้ำตาท่วมจอพูดเลยยยย :mew4: :mew4:
แต่ตอนนี้แฮปปี้แล้วว มีความสุขๆมากน้ะน้องป๊อปพี่ร๊อค ฮิ้ววว :heaven :heaven :heaven
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อยากได้หนังสือจัง ไม่รู้ว่ายังมีอยู่รึเปล่า ฮือออ เสียใจจัง พลาดได้ไง
-
ป๊อป น่ารักกกก
แอบเชียร์ให้น้องเป็นเคะ หุหุหุ :-[
-
จะมีออกมาเป็น file pdf ไหมค่ะ คือแบบว่าพกพาสะดวกกว่าหนังสืออ่ะค่ะ จะรอคำตอบนะค่ะ
-
อยากได้ภาคต่ออ่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao5:
-
สนุกค่ะ ^_^
-
ขอบคุนครับ ชอบๆๆๆๆ ป๊อบน่ารักอ่า :-[ :o8: :impress2:
-
เรื่องนี้ดราม่าหนักได้อีก ดีนะไม่กี่ตอนแต่ก็เล่นเอาใจเสียเลยทีเดียว
-
สนุกสุดๆๆๆๆๆ ผูกเรื่องฟินมากๆๆๆๆๆๆ เย้ๆๆๆ :hao3: :hao3: จริงๆเราว่าหลังๆป๊อปไม่เด่นเลยนะ
-
สนุกค่าาาาา
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
สนุกค่า ขอบคุนนะคะ
ความสัมพัธ์รุ่นพ่อแม่ซับซ้อนได้อี๊ก
-
:mew1:
-
นี่ยังอ่านไม่จบนะ แต่บอกได้คำเดียว อิร็อค อิโง่ววว อินค่า อิน สนุก555
-
ใจหายใจคว่ำหมด 5555
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน โทรฟรี ทุกเครือข่าย ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น. โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที กด *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที โทรฟรี ทุกเครือข่าย ได้ 100 นาที อายุ 1 วัน กด *777*246*117010#
aIS สมัคร โทรไป จีน, ฮ่องกง, มาเลเซีย, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา 99 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 1.54 บาท
aIS สมัคร โทรไป ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์, เวียดนาม
*777*3802*117010#
ราคา 119 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.78 บาท
aIS สมัคร โทรไป สหรัฐอเมริกา, แคนนาดา
*777*3803*117010#
ราคา 129 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.01 บาท
aIS สมัคร โทรไป เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา 159 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 3.71 บาท
เวลาโทร กด
003 รหัสประเทศ รหัสเมือง เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ กด *121*32# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด *545# โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด 1175 โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)