-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Someone Some You(!!?)
กรุณาอ่านออกเสียง แล้วท่านจะเข้าใจ
เนื้อหาของเรื่องนี้ ไม่เหมาะสำหรับเด็ก
มีทั้งคำหยาบคาย มีทั้งการล่อล่วง และอาจจะเซ็กซ์จัด
หากผู้เขียนต้องการ (//โดนตบ)
ดังนั้น
ผู้ใหญ่(?)ที่มีวิจารณญาณ โปรดอินไปกันมัน
เรื่องนี้เฮฮา สร้างสรรค์
ไม่เน้นความเครียด แต่เน้นความซีเรียสของนายเอง
(หัวเราะ)
เพิ่มเติม
เรายังยืนยันคอนเซ็ปเดิมเหมือนกับสองเรื่องที่ผ่านมานะค่ะ
'รัก'เพียงคำเดียวเท่านั้น
'รัก' มันคือพรหมลิขิต
Poison Kiss : The Beginning of love
ขอแอบโฆษณานิสนึงงง เนืองจากเป็นเด็กใหม่สดๆชิ่งๆ(?)เพิ่งเข้ามา(?) หวังว่าคงไม่ปาขวดใส่กัน 555
ใครมีอะไรสงสัย อยากจะคุย หรือรอข่าวการอัพในตอนต่อไป หรือแม้แต่ข่าวสารเรื่องนิยายถัดไป ให้มาได้ที่นี้ค่ะ
https://twitter.com/BlackWinddy หรือจะเป็น เพจ BlackWinddy Messenger ก็ได้ค่ะ
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่าน
-
เราเด็กใสซื่ออ่ะค่ะ อ่านออกเสียงแล้วก็ไม่เข้าใจ :mew4:
-
:::Some stap O:::
“เหี้ย!! นี้มันบ้าอะไรวะ!”ผมลุกขึ้นมาจากที่นอนในตอนเช้า แล้วก็พบก้นอาการปวดก้นอย่างรุนแรง พอจำได้ลางๆว่าเมื่อคืนผมกับเพื่อนฝูงมาดื่มหนักกันจนเกือบรุ่งสาง พอมารู้สึกตัวอีกที ผมก็อยู่บนเตียงในห้องของตัวเองซะแล้ว
“อูย...”ผมครางออกมา ทันทีที่ขยับมันก็สะเทือน มีใครแอบเล่นพิเรนเอาของใหญ่มาใส่กูวะ?
“เหี้ยสาด!”มันไม่ใช่ของใหญ่ธรรมดาแล้ว ผมสถบออกมาเมื่อนึกขึ้นได้
นี้กูโดนเอารึวะเนี่ย!!!
ใครมันพรากความบริสุทธ์ของกูไปวะ!!!
ผมพยายามเดินเบาๆ ไม่ให้มันสะเทือนไปถึงก้น ก่อนจะเปิดแง้มประตูห้องตัวเอง เห็นคนนอนกันอยู่เกลื่อนกลาด
...พวกมันไม่คิดจะกลับบ้านกันช่องกันสินะ
...จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน
“อูยย.. เจ็บ”
...เออ! ก็ดี!!
...พวกมึงอย่าตื่นมาเห็นกูสภาพนี้เลยวะ!!
ผมค่อยๆย่องไปเข้าห้องนอน ที่อยู่ทางซ้ายมือห่างจากห้องนอนผมหน่อยๆ ก่อนจะถอดเสื้อและกางเกงที่ใส่ เป็นชุดเดิมกับเมื่อคืนไม่มีผิด
“อ๊ากกกกก!!! เหี้ยไรวะ!!”
ก๊อกๆ
“ไอ้นัด มึงเป็นไรวะ?”
“เปล่าเว้ย ไอ้เอ็กซ์!”
ผมรีบตะโกนตอบกลับไป เมื่อกี้เผลอตกใจมากไปหน่อย.. ห๋าเอ๊ย!! ผมมองตัวเองที่มีคิสมาร์กอยู่บนไหล่ขวาของตัวเองอย่างหนักใจ ร่างกายที่กำยำเหมือนกับผู้ชายปกติของผมยังไม่เสียหายอะไร แต่ที่แย่ที่สุดก็ตรงต้นขาของผมเนี่ยแหละ ที่มันแดงก่ำเป็นจุดๆแสดงให้เห็นว่า คนทำมันจงใจ หรือเป็นซาดิสต์จัดชอบทรมานคนก็ไม่รู้
ผมขยี้ผมยาวระบ่ายุ่งๆของตัวเองอย่างหงุดหงิด รู้สึกเซ็งจัดกับชีวิต เคยดื่มเหล้ากับแก๊งเพื่อนกลุ่มนี้มาสองครั้งแล้ว ตั้งแต่เปิดเทอมปีหนึ่งมา ทำไมมันเกิดเรื่องเหี้ยเอาครั้งที่สามวะ!
“ไม่เป็นไรก็ออกมาดิ!”เสียงเอ็กซ์เรียกอย่างเป็นห่วง แต่คิดเหรอว่าคนอย่างผมจะออกไป
“กูอาบน้ำอยู่ สัด! มึงจะสงสัยอะไรนักห่ะ!!”
ห๋า!!! เพื่อนมึงโดนคนเอา มึงยังไม่รู้ว่า จะมาห่วงใยอะไรเอาตอนนี้วะ!
“....ก็เห็นมึงร้องซะเสียงดัง”
“เอ่อ! กูแค่ลองบริหารเสียงดูเว้ย”
ผมก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าเอ็กซ์มันทำหน้ายังไงอยู่ตอนนี้ ผมรีบเปิดฝักบัวแรงๆ เพื่อให้มันรู้ว่าผมกำลังอาบน้ำอยู่
“มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”มันว่า
“เออ! กูจะอาบน้ำ มึงไปซักทีเหอะ!!”
ผมพูด ทั้งที่ยังจ้องมองร่างกายตัวเองอยู่อย่างนั้น
...อย่าให้กูรู้นะ ว่าใครเอากู กูจะลากเพื่อนมารุมโทรมมันกลับซะให้เข็ด
ผมกัดฟันกรอด พลางพยายามนึกว่าเมื่อคืนผมเดินไปเจอใคร แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกสาวๆที่มานั่งรวมกับเพื่อนผมนี้หวา จะว่าไปแล้ว ใครมันพาผมกลับห้องมาละ ถ้าไม่ใช่เพื่อนผมกลุ่มนี้?
ต้องมีใครซักคนในพวกมันที่รู้ หรืออาจจะมีใครซักคนที่มันแอบเอาผม
“เหี้ยเอ๊ย ใครแอบเล่นเพื่อนกับกูวะ”ผมว่า พลางหันไปมองทางประตู เมื่อกี้เผลอพูดเสียงดังไปหน่อย หวังว่าคงไม่ใครได้ยินหรอกนะ
แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อมีเสียงของเพื่อนอีกคนดังมา
“อะไรคือเล่นเพื่อนอ่ะ มึง?”เสียงนุ่มๆของข้าวโอ๊ตดังขึ้นมาหน้าประตูห้องน้ำ ทำเอาผมนี้แอบขนลุก เพื่อนคนนี้ของผม เป็นพวกที่ใสซื่อที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลย ถ้าไม่ติดที่ว่า ตัวมันใหญ่ หุ่นดี มีกล้ามยิ่งกว่าที่ผมมีนะน่ะ ผมยังนึกกลัวอยู่เลย ว่าจะมีใครพามันไปทำเมียหรือเปล่า มันใสซะจนกลัวโดนใครล่อลวงเข้าซักวันเลยจริงๆ
“มึงฟังผิดแล้วเว้ย!”ผมรีบตอบกลับมันไปทันที
“เหรอ แล้วเมื่อกี้มึงพูดไรอ่ะ?”
“กู.. กูแค่พึมพำคนเดียว มึงอย่ามาสนใจกูเลย”
“อื้ม ช่างมันเหอะ กูปวดฉี่”
ผมเปิดประตูให้มันทันที ทั้งที่ยังใส่ชุดเดิม ไม่องไม่อาบมันแล้วน้ำน่ะ! รู้สึกจะมีแต่คนชอบแอบฟังกูจริงๆ!!
ผมมองร่างกายกำยำที่ใหญ่ และสูงกว่าตัวผมอยู่เล็กน้อย ไม่อยากจะบอกเลยว่า ไอ้คนที่ชื่อข้าวโอ๊ต นี่ขนาดตัวมันไม่สมชื่อไทยๆน่ารักมุ้งมิ้งเลยครับ ก็คงจะเหมือนอย่างเดียว คือความใสซื่อ ไม่ทันคนของมันเนี่ยแหละ
“มึงฉี่เสร็จแล้วไปบอกพวกที่เหลือด้วย”มันหันมามองผมนิ่ง ขณะที่มือมันจับลูกบิดประตูห้องน้ำไว้
“ไสหัวกับบ้านพวกมันไปให้หมด วันนี้กูจะนอน กูจะพัก กูแฮงค์”
มันพยักหน้าให้ผม ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป โดยที่ไม่สนใจท่าเดินแปลกๆของผม ที่พยายามถ่อสังขารตัวเองเข้าห้องนอน
เอ็กซ์ ข้าวโอ๊ต บราวน์ อออัส น่านฟ้า แทน
ผมนึกชื่อเพื่อนทั้งหมดที่ตอนนี้นอนอยู่ในบ้านผม และเป็นเพื่อนฝูงที่ไปดื่มกับผมเมื่อคืน รวมทั้งพวกมันทั้งหมดถือว่าเป็นผู้ต้องสงสัย ไม่ก็อาจจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดแน่ๆ
--แอบขำกับเม้มแรก--ท่านนี้ช่าง.... :ruready
ใสซื่่อพอๆกับข้าน้อย(?)ซะจริงๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจเเรกค่ะ อิๆ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แง่มมมมมมม
ค้างฝุดๆๆๆๆอ่ะ
รู้สึกชีวิตขาดหายไป อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววว มาต่อไวๆนะค่าาาาาาา
ชอบนิยายแนวๆนี้มากๆๆๆๆ
สิวเล็ก แต่ดูเหมือนจะหื่นน้อยๆ (เหรอ)
-
ขอเปลี่ยนชื่อจาก Some เป็นตอนนะค่ะ เพราะจะให้ซั่มทุกตอน คงไม่ไหว 55
ตอนนี้อาจจะสั้นหน่อย แต่มันเพิ่งเริ่มต้นนี้นะ หวังว่าคงไม่เบื่อกันก่อนนะค่ะ ^.<
:::ตอนที่ 1:::
ผมเดินเข้ามานั่งในคราสตั้งแต่แปดโมงครึ่ง กำลังคิดว่า จะสืบหาความจริงยังไงดี แต่นั่งคิดอยู่ได้ไม่นานนัก ผู้ต้องสงสัยรายแรกก็ปรากฏตัว
“เฮ้ย! นัด ได้ข่าวว่ามึงป่วย เป็นไงบ้างวะ?”น่านฟ้า ที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง พอมันเห็นผม มันก็รีบเดินตรงมาทันที ก่อนจะนั่งข้างผมอย่างถือวิสาสะ
ผมนอนซมอยู่ที่บ้านสองวัน วันนี้เลยเป็นวันแรกที่ผมได้เจอมัน ที่คณะวิทยาศาสตร์ น่านฟ้าเรียนอยู่คณะเดียวกับผม มันเลยเป็นเพื่อนสนิทมากที่สุดในมหาลัย
“ดูเหมือนจะดื่มหนักไปหน่อยวะ เลยไข้ขึ้น”ผมว่า ก่อนจะหยิบรายงานที่ต้องส่งวันนี้ขึ้นมา รู้สึกเหมือนคนข้างๆมันจ้องผมอยู่ ผมเลยหน้าขึ้นไปมองมันอย่างสงสัย
“จากที่กูเรียนมา แอลกอฮอล์จากเหล้ามันส่งผลแค่ตับ ไม่เคยทำให้ใครเป็นไข้ได้”
“มึง...”ผมหันไปมองมันประมาณว่า มีปัญหาอะไรกับกูนัก ก่อนจะพูดอธิบาย “มันมีผลต่อตับก็จริง แต่พอเรากินมันมากๆ ภูมิต้านทานเราก็จะลด แล้วพอเป็นแบบนั้น เราก็เป็นไข้ได้ง่ายๆไง เก็ทป่ะ?”
“เอ่อ... เหรอวะ?”
“ก็เออดิวะ!”
น่านฟ้าพยักหน้าอย่างมึนงง ไม่วายพึมพำว่า กูจะลองไปถามพวกเรียนหมอดู
....แม่ง กูแหลสด ยังเสือกเชื่ออีก!
ผมละไม่อยากคิดเลยจริงๆ ว่าถ้าน่านฟ้ามันเกี่ยวข้องกับเรื่องคืนนั้น ผมจะมองหน้ากับมันที่เป็นเพื่อนสนิทได้ยังไง แต่อย่าเพิ่งคิดไปถึงตอนนั้นเลยดีกว่า ผมต้องรู้ให้ได้ว่า มันเกี่ยว.. หรือไม่เกี่ยว!
รอยคิสมาร์กบนไหล่ผมแม้จะจางลงบ้างแล้ว แต่ก็ยังทำให้ผมหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นมัน ราวกับมีอะไรฉุดความคิดผม ให้แอบลอบมองคนที่นั่งข้างๆ
น่านฟ้ากำลังจดเลกเชอร์อย่างตั้งใจ บางครั้งมันก็หันมาถามผมถึงเรื่องที่ไม่เข้าใจ บางครั้งมันก็หันมาชวนคุยเมื่ออาจารย์เริ่มบรรยายเกินความจำเป็น อย่างที่มันทำเป็นประจำในคราสที่เราเรียนด้วยกัน น่านฟ้าเป็นคนที่คุยเก่ง และขี้เล่นกับคนที่มันรู้สึกสนิทด้วย แต่พอกับคนที่ไม่สนิท มันจะนิ่งใส่ ก็แบบนี้ละนะ ที่เป็นเสน่ห์ของมัน
“...ไอ้นัด”
“....”
“...ไอ้นัด!”
“...ว่า ว่าไง?”
“กูถามมึงตั้งนานแล้ว ไม่ตอบซักที เป็นไรวะ”น่านฟ้าว่าพลาง บีบไหล่ผมเพื่อดึงสติ “เลิกคลาสแล้ว”
“ห่ะ... เอ่อ เหรอวะ”ผมมองนักศึกษารอบตัวมีบางกลุ่มยังคุยกันอยู่ บางคนก็เดินออกไปแล้ว นี่ผมคิดเรื่องนั้นจนไม่รู้สึกตัวเลยเหรอเนี่ย
“มึงนี่แปลกๆนะ ไข้ขึ้นจนสมองกลับเหรอวะ?”น่านฟ้ามองผมอย่างสงสัย ก่อนจะพูดขึ้น
“...งั้นมั้ง”
“เฮ้ย! เหี้ย!! มึงท่าจะบ้าวะ เสือกยอมรับแบบหน้านิ่งๆอีก ตกลงมึงยังไข้อยู่ หรือว่าติดใจสาวในผับคืนนั้นวะ?”
“สาวไหน?”ผมถามมันลอยๆอย่างไม่ใส่ใจ พลางแอบลอบมองปากมันเป็นระยะ ...หรือว่าจะเป็นริมฝีปากสีชมพู่อ่อนจนสาวยังอิจฉานี่กันนะ ที่จูบผม?
ผมแอบกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อน่านฟ้าหยิบขวดน้ำขึ้นมาซด เหมือนกับทุกครั้งที่มันทำ หลังเลิกคลาส เพื่อนผมเป็นคนที่ห่วงสุขภาพตัวเองจัดครับ มันเคยบอกผมว่า คนเราต้องดื่นน้ำวันละแปดแก้ว แต่มันไม่ว่างทำขนาดนั้น มันเลยดื่มน้ำทุกครั้งที่มีโอกาสแทน
ผมมอง ใบหน้าขาวแบบชาวเหนือ กับริมฝีปากที่แตะปากขวดอย่างนิ่งๆ
แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามัน... ดูเซ็กซี่
“วันนี้ มึงเป็นไรไปวะ ดูดิจ้องหน้ากูแบบแปลกๆ”
ร่างกายของมันไม่ถึงกับใหญ่มากเหมือนข้าวโอ๊ต แต่ใต้เสื้อผ้า ผมเคยเห็นแล้วว่าน่านฟ้าซ่อนรูปขนาดไหน แล้วไอ้นั้นของมันจะใหญ่พอที่ทำให้ผมเจ็บรึเปล่าวะ?
ผมกำลังก้มหน้าลงไปมอง แต่กลับถูกมือหนาหยาบๆของไอ้น่านฟ้าดีดที่หน้าผากจนผมร้องโอ๊ยออกมา
“สมน้ำหน้า ไม่สนใจกูดีนัก”
“ไอ้เหี๋ย แม่งดีดซะแรง”
ผมเงยหน้าขึ้นมามองมัน ทั้งเอามือลูบหน้าผากตัวเองเบาๆ แล้วสบตากับน่านฟ้ามันจ้องผมอยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่สายตามันจะเลื่อนไปลงมามองปากผม ให้ทำหน้าหื่นใส่
“สัส คิดอะไรของมึงวะ”ผมด่ามัน พร้อมกับรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที เรียกให้น่านฟ้ายิ้มแปลกๆใส่ผม
“มึงนั้นแหละ เป็นไร กูเรียกมึงนานแล้วนะ”มันว่า
“หา เรียก... เรียกทำไมวะ”ผมทำหน้างงใส่มัน ในเมื่อผมไม่ได้ยินที่มันเรียกเลย
น่านฟ้ามองหน้าผม ก่อนจะยกหนังสือเล่มใหญ่มาบังหน้าเราสองคนเอาไว้ แล้วเอาหน้าผากมันมาชนหน้าผากผม “ตัวก็ไม่ร้อนนี่หวา รึว่ามึงเบลอ?”มันว่า พร้อมกับยิ้มแปลกๆที่ทำเอาผมขนลุกซู่
“สัด! ใกล้ไปแล้ว!!”ผมว่า แต่ก็ไม่ขยับหน้าออกไปไหน
....หรือว่าจะเป็นมึงจริงๆวะ?
“กูรู้นะ มึงแอบมองกูในคลาส แล้วยังทำหน้าแบบนี้..”น่านฟ้าทำหน้าหื่นใส่ผม เหมือนกับบอกว่า แบบนี้ของมันคือแบบไหน
“....”
...ชิบหายแล้ว กูแสดงสีหน้าออกชัดขนาดนั้นเลยรึวะ?
“...ไอ้นัด”
“อะไร?”
“มึงรู้ป่ะ มองนานๆ เดี๋ยวไอ้นั้นกูตื่นหรอก”
พลั๊วะ! ว่าแล้วผมก็ตบหัวมันทันที พลางร่ายคำด่า “ไอ้เหี้ย! แม่งหื่นบรรลัย! ขนาดเพื่อนตัวเองมึงยังมีอารมณ์!!!”
“อ้าว... เหรอวะ”น่านฟ้าทำหน้าเหลอหลาใส่ผม พลางลูบหัวตัวเอง ตอนนี้หนังสือเล่มใหญ่นั้นลงไปนอนบนโต๊ะอย่างที่มันควรเป็น ขณะที่นักศึกษาในคาบเหลือแค่พวกเราสองคน“แม่ง.. เล่นมองกูแบบนี้ ใครจะไม่คิดวะ”
“สาด!! มึงเก็บความหื่นของมึงไปไกลๆตีนกูเลย”
...ผมว่า บางทีความขี้เล่นของมัน ก็ความหื่นดีๆนี่แหละ จบกัน.. แล้วแบบนี้ผมจะรู้ไหมเนี่ย ว่ามันเกี่ยว... หรือไม่เกี่ยว!
“เอ๋... รึว่า มึงอิจฉาที่ปากกูดูดีกว่ามึงวะ?”น่านฟ้าว่าพลาง ทำปากยื่น แล้วดูดปากตัวเองดัง จ๊วบ มาทางผม
“แม่ง สัด!”
....ไม่รู้จะด่ามันว่ายังไงดีแล้วครับ ไอ้เพื่อนคนนี้
“ฮ่าๆๆ ก็ดูหน้ามึงดิ ขำวะ”น่านฟ้ายิ้มกว้าง ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา “แม่งโครตหน้าแกล้ง!”ว่าพลางก็เอามือทุบโต๊ะอย่างชอบใจ
“ไอ้ห๋า! เลิกบ้าได้แล้ว ไปกินข้าวโว้ย!!”
....แม่ง! มึงเล่นพูดประโยคเดียว กูก็ขยาดเลย แถมยังมาแกล้งกูอีก แล้วแบบนี้ก็จะรู้ไหมวะเนี่ย!!
-
โอย ชอบๆๆๆ
ยิ่งอ่านยิ่งโดนใจ
ยิ่งอ่านยิ่งรักก
มาต่อไวๆๆๆ อย่าค้างนานนะ มาต่อให้จบนะ
มีคนรออยู่ตรงนี้ เห็นแก่ตาดำๆ ของเราเถอะนะ
เราตั้งความหวังแล้วนะ
รออ่านเวลาเฉลยความจริง
ความในใจอยากให้เป็นหลายพีมากๆๆ
(ค่อนข้างชื่นชอบ)
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ใช่น่านฟ้าจริง? ถ้าใช่นี่ปิดเก่งมากอ่ะ
-
คุณ yowyow คุณ BlueCherries ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
คุณ magarons พอเห็นคำว่า คาดหวังนี่ คนเขียนชักจะเริ่มกังวล 555
-
:::ตอนที่ 2:::
“มึง วันนี้ไปกินข้าวที่โรงอาหารรวมกันไหมวะ?”ผมหันไปถามมัน ในขณะที่เราสองคนเดินออกมาจากห้องเรียนแล้ว ไอ้น่านฟ้าหันมามองผมแปลกๆอีกครั้ง
“อะไรของมึงวะ เห็นทุกทีชอบกินแถวนี่นี้”
“....”
...ถ้าผมไม่อยากเจอผู้ต้องสงสัยอีกซักรายสองราย ผมก็ไม่มีทางชวนมันออกไปไกลๆหรอก เสียเวลาเดินทางแย่
“แถมพอกูชวนไปส่องสาวที่คณะอื่น ก็ไม่เคยยอมไป”
“ยุ่งน่า..”ผมบ่นพึมพำใส่มัน
“ไม่ยุ่งได้ไงหว่า มึงทำให้กูอดส่องสาว แล้วยังทำให้ความนิยมกูลดเพราะมึงอีก”
“แม่ง... นี่มึงยังแค้นไม่เลิกอีกเหรอวะ?”ผมรีบหันไปมองหน้ามันทันที
พูดอย่างกับปกติมึงสนใจสาวๆพวกนั้นมากนักแหละ
“กูเปล่าแค้น แม่ง มึงก็ชอบคิดมากนะ พอเป็นเรื่องของคนๆนั้นทีไร”น่านฟ้าพูด ทั้งที่ตามันยังมองไปข้างหน้า
เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาเมื่อเดือนก่อนได้มั้งครับ หลังจากที่น่านฟ้ามันถูกเลือกให้ลงชิงตำแหน่งเดือนมหาลัย ในตอนนั้นมันกับผมเพิ่งสนิทกันใหม่ๆ และมันก็ค่อยช่วยกันผมจากแฟนเก่าที่มาตามตื้อ
ไอ้น่านฟ้า มันหล่อ ตัวสูง หุ่นมันดีแบบพวกที่ดูแลสุขภาพ และออกกำลังกายอยู่บ้าง ส่วนผมมันตัวเล็กกว่า หุ่นก็บางกว่า แล้วเราสองคนก็ชอบเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน บวกกับท่าทีไอ้น่านฟ้าเวลามันกันแฟนเก่าผมไม่ให้เข้ามาใกล้แล้ว ทุกคนเลยเริ่มคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน จากนั้นคะแนนนิยมมันเลยตกต่ำลง และสุดท้ายมันก็ชวดตำแหน่งเดือนมหาลัย
“กูไม่ได้คิดมากเรื่องมัน กูคิดมากเรื่องมึงต่างหาก!”ผมรีบเถียงมันกลับ จนน่านฟ้าหัวเราะออกมา มันเอามือขยี้หัวผม “แบบนี้แหละ กูถึงสนิทกับมึง”
“สัด! ผมเสียทรงหมด”ผมว่า พลางหันไปมองทางอื่น
“น้องนัดครับ เป็นห่วงพี่ขนาดนั้น เป็นแฟนกับพี่เลยไหมครับ”เสียงทุ่มต่ำกระซิบข้างหูผมจนขนลุกซู่ ผมหมุนตัวไปสกายคิกใส่มัน แต่ไอ้น่านฟ้าวิ่งหลบทัน
“แม่ง! กูเป็นคนพูดตรงๆแบบนี้ มึงยังเสือกคิดอีกนะ ไอ้เหี้ยน่าน!”
“น่านฟ้าครับ น้องนัด เรียกให้มันเพราะๆหน่อย”น่านฟ้าหันหน้ามาพูดกับผม ทั้งที่ขายาวๆของมันวิ่งหนีผมไม่ยอมหยุด
“สัด! กูเกิดหลังมึงแค่เดือนเดียว!!”ผมตะโกนว่ามัน เมื่อเห็นมันวิ่งเข้าตึกชีวะ พร้อมกับเลี้ยวซ้ายเหมือนกำลังหลบอะไรซักอย่าง
ผลัก!
“อูย...”หน้าผากผมชนอะไรบางอย่างเข้าเต็มๆ ผมหลบตาปี้ ร้องอูยออกมาอย่างกลัวเจ็บ ทั้งที่ความจริงสิ่งที่ผมชนจะเรียกว่าแข็งก็ไม่ใช่จะเรียกว่านุ่มก็ไม่เชิง
“ระวังหน่อยสิ ไอ้เตี้ย”เสียงที่ดังมาเหนือหัว เรียกให้ผมลืมตาขึ้นมามอง เสื้อเชิ้ตแขนยาวที่ปลดกระดุมข้างบนออกถึงสองเม็ด เผยให้เห็นผิวขาว กับสร้อยคอกางเกงสีเงิน ก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่มผมดำทำไฮไลสีแดง กับใบหน้าเซ็กซี่ที่มีเสน่ห์เกินกว่าใครๆ
...ไอ้เดือนมหาลัยที่แย่งตำแหน่งน่านฟ้าไปแบบขาดลอย
“ไอ้เอ็กซ์!”
“อ้าว กูนึกว่าเด็กหลงมาจากที่ไหน มึงนี่เอง”ไอ้เอ็กซ์มันว่าพลางส่งส่งยิ้มแสบตามาให้ผม พร้อมกับกดตัวผมจมอกมัน “ไม่เจอมาสองวัน หายดีแล้วใช่ไหมวะ?”มันว่า
“อึ้ง.. อ่อยอู (มึงปล่อยกู)”ผมร้องเสียงอู้อี้ ในเมื่อปากของผมจูบอกมันอยู่พอดีเป๊ะ และพยายามดิ้นพรวดๆ
“ตัวมึงหอมวะ กูชอบ”
....ไอ้เหี้ยนี้แม่ง ไม่ฟังกูเลย
“เฮ้ย ปล่อยมันเหอะ เดี๋ยวมันขาดใจตาย”น่านฟ้าที่ไม่รู้โผล่มาจากไหน แกะมือไอ้เอ็กซ์ออก ทั้งยังดึงตัวผมมายืนใกล้มัน
...ขอบใจ มึงนี่เป็นองครักษ์ประจำตัวกูเลย
“อ้าว ไอ้น่าน อยู่ด้วยเหรอวะ?”
“...กูว่าแล้ว ว่ามึงต้องพูดงี้”น่านฟ้าว่าพลางถอนหายใจ ในขณะที่ไอ้เอ็กซ์ยิ้มแบบหล่อร้ายออกมา
...เมื่อไรกูจะหน้าตาดีแบบพวกมึงบ้างวะ! โลกนี้โครตลำเอียงเลย!!
ผมละอยากจะกรีดร้อง(?) เมื่อเห็นหนุ่มเหนือ มาดนิ่ง แต่เป็นคารมดีจัดกับเพื่อนฝูงยืนอยู่ข้างกับหนุ่มหล่อ มาดร้ายที่คั่วสาวๆและหนุ่มๆเป็นว่าเล่น จนถึงขนาดที่แฟนคลับเดือนมหาลัยเต็มใจตั้งสมญานามให้มันว่า ชายเหนือชาย!
ถ้าเปรียบไอ้น่านฟ้าเป็นน้ำ ไอ้เอ็กซ์ก็คือไฟ ความจริงมันก็ไม่น่าจะมาสนิทกันได้ แต่ทำไมคู่นี้แม่ง...
“ก็กูไม่สนใจตัวผู้”ไอ้เอ็กซ์มันว่า พลางยักคิ้วให้น่านฟ้า
“แล้วไอ้นัดเป็นตัวเมีย?”น่านฟ้าถามขึ้นบ้าง เรียกให้ผมขมวดคิ้ว
“....”
“แล้วมึงคิดว่าไงละ?”ไอ้เอ็กซ์กับน่านฟ้ายืนจ้องตากัน ก่อนที่ไอ้น่านฟ้าจะพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ “กูคิดว่า... ถึงมันจะเป็นตัวผู้ แต่มันก็เหมาะจะเป็น‘เมีย’วะ”แล้วก็เหลือบมามองผม ด้วยหน้านิ่งๆของมัน
“ไอ้สัด! ไอ้เหี้ย!! กูไม่ใช่ผู้หรือเมีย กูไม่ใช่สัตว์ กูเป็นผู้ชายเว้ย!!”ผมด่าพวกมันไปทันที ไอ้น่านฟ้ากับไอ้เอ็กซ์หัวเราะออกมาพร้อมกัน ยกมือขวาขึ้นมาตบกันดังแปะ!
“ดีใจที่เจอนะ เพื่อน”น่านฟ้าว่า พร้อมกับยิ้มร่า “มึงมาส่งงาน หรือมาหลีสาวที่ตึกชีวะ?”มันถามต่อ เรียกรอยยิ้มจากไอ้เอ็กซ์
“มึงคิดว่าไงละ?”
“กูว่าทั้งสองอย่าง”
“....”
“แหม รู้ใจกูจัง”
“ก็กูเพื่อนมึงนี่”
“....”
...แม่ง คุยกันเข้าไป แต่ก่อนผมคงคิดว่า ไฟกับน้ำไม่ถูกกัน แต่พอมาเจอสองคนนี้ที่ไร คงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ ไฟกับน้ำ แม่งเคมีมันเข้ากันได้อย่างลงตัว!
“คณะมึงมีหนุ่มน่ารักเยอะดี กูชอบ”ว่าพลางแอบเหล่ตามองผม
“หยุดๆ นี่เพื่อนกู มึงห้ามเล่น!”ไอ้น่านฟ้ารีบห้ามทันที ก่อนจะเอามือหนาหยาบของมันวางบนตัวผมซึ่งผมก็รีบเอียงตัวหลบ พร้อมทำหน้าหงุดหงิดใส่มัน “นี่มันน้องรักกู มึงห้าม กูไม่รับน้องเขยเป็นเพลย์บอย”น่านฟ้าว่าต่อ
“หึๆ... ถึงกูไม่เอามัน ก็มีคนอื่นเอามันอยู่ดี ใช่ไหมวะ นัด?”ไอ้เอ็กซ์ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา หัวใจผมกระตุกไปวูบหนึ่ง เหมือนกับเข้าใจความหมายนัยๆที่มันสื่อ
...รึว่า.. มันจะรู้เรื่องคืนนั้นวะ?
“ไอ้ห๋านี่ ปากหาเรื่องวะ ถ้าใครจะเอาไอ้นัดมัน ต้องผ่านกูก่อน”
....แม่ง ทำไมพวกมึงต้องพูดเรื่องนี้วะ ใจผมนี่แม่งสั่นแปลกๆ ทั้งอยากดูการแสดงออกของพวกมัน ทั้งแอบหวั่นเมื่อนึกถึงเรื่องคืนนั้นที่ผมยังจำอะไรไม่ได้เลย
“กูก็ลืมไปวะ ว่ามึงมันคนหวงเพื่อน”
“เออ! รู้แล้วก็ห้ามยุ่ง”
“....”
“...”ไอ้เอ็กซ์หันมามองผมนิ่ง ไม่รู้ผมเผลอทำหน้าแปลกๆใส่มันไปรึเปล่า มองผมจัง ก่อนจะหันกลับไปมองไอ้น่านฟ้า “พวกมึงกินข้าวกันยัง?”มันถาม
“ยัง มึงอ่ะ”
“....”
“กูก็ยัง..”ไอ้เอ็กซ์ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู ก่อนจะพูดต่อ “รอกูอยู่นี่นะ ไปส่งงานแปบ”
ผมพยักหน้ารับรู้ไปให้มัน ในขณะที่น่านฟ้าโบกมือลาไอ้เอ็กซ์ที่รีบหันหลังกลับ เดินขึ้นไปชั้นบน
“แล้วเมื่อกี้มันจะออกมาทำไมวะ?”ผมถาม เพราะตอนที่ผมชนมันนี่คือ ผมวิ่งเข้าตึก ในขณะที่มันยืนอยู่ทางเข้าตึก
“..มึงนี่น่า พลาดตลอด”ไอ้น่านฟ้าที่ยืนพิงเสาอยู่ว่า พลางอธิบายเสริม “เมื่อกี้กูวิ่งสวนกับไอ้เบน ไอ้ตัวเล็กๆน่ารักที่คณะเรานะ หน้ามันงี้แดงแปรดเลย จากที่กูคิด เอ็กซ์มันคงเอาไอ้เบนในห้องน้ำ แล้วเดินมาส่งมันแน่ๆ เพราะอยู่ห่างกันไม่มาก”
ผมยกนิ้วกลางขึ้นมาชูใส่มัน “แสดงว่า มึงรู้ มึงเห็น แต่มึงก็ยังปล่อยให้กูวิ่งชนมันสินะ ไอ้เหี้ย!”
“เปล่านะ มึงไม่ดูทางเอง อย่าโกรธกูสิ น้องนัดที่รัก”
“สัด! ให้กูเตะซะดีๆ!”ผมว่า พร้อมกระโจนเข้ามามันอีกรอบ
ไอ้เอ็กซ์เหรอ.. ผู้ต้องสงสัยที่ปรากฏตัวมาเป็นคนที่สอง ไอ้เหี้ยนี่ก็เป็นอีกคนที่ผมไม่อยากให้เป็นมัน แม่ง... ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็เสียตัวฟรี แบบไม่มีค่าสำหรับมันเลยซักนิด เหี้ย! นี่มันเป็นครั้งแรกของกูนะเว้ย ถึงกูจะไม่อยากโดนเอา แต่ขอหน่อยเถอะ ขอคนที่ทำกูให้ความสำคัญกับกู ไม่ใช่แค่เล่นๆ!
หวังว่าคงไม่ใช่ไอ้เอ็กซ์หรอกนะ ถึงมันจะน่าสงสัยมากกว่าไอ้คนตรงหน้าผมอย่างไอ้น่านฟ้าก็เถอะ!!
“น่านฟ้า..”ผมเรียกมัน หลังจากที่เราแยกกับไอ้เอ็กซ์แล้ว เรากำลังเดินกลับคณะเพื่อไปเรียนวิชาสุดท้ายอยู่นะครับ
“ว่าไงครับ เรียกซะกูหล่อเลย”มันว่า ทั้งที่ยังสนใจเดินมองรอบข้างเหมือนเคย ผมส่ายหัวระอากับความหลังตัวเองของมัน ก่อนจะพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
“คืนนั้นที่ผับ ไอ้เอ็กซ์มันไปทำอะไรอยู่ที่ไหนเหรอวะ”
“แนะ แนะ ถามแบบนี่มึงสนใจมัน?”
“กูเปล่าสนใจ กูแค่สงสัย ไอ้สัด”ผมว่า พร้อมกับรีบอธิบายเพิ่มเติม “คืนนั้นกูไม่เห็นมันอยู่กับพวกเราเลย แถมพอกูรู้สึกตัวอีกที.. มันก็มานอนบ้านกูแล้ว”
“ฮ่าๆ มึงอย่ารู้ดีกว่ามั้ง ใสๆแบบมึงอ่ะ”
“แม่ง บอกมาเหอะวะ ถึงกูใส กูก็ผู้ชายนะเว้ย!”
“คืนวันศุกร์..”ไอ้หนุ่มเหนือว่าพลาง เอามือจับคางตัวเอง แล้วทำหน้าครุ่นคิดเหมือนโคนัน แต่ในใจผมรู้ครับ ไอ้นี่มันรู้ มันเห็นแทบทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องนั้นที่... ที่ผมไม่แน่ใจว่ามันรู้รึเปล่า
“มันควงสาวสองขึ้นห้องเว้ย”น่านฟ้าว่า ทั้งยังยกมือขึ้นมาเหมือนกำลังจับลูกกลมๆอันใหญ่ “อกแต่ละคนเท่าเนี๊ย”หลังจากนั้นมันก็ยกมือสองข้าวขึ้นวาดรูปคล้ายนาฬิกา “หุ่นแบบนี้ แม่งเหี้ย... โครตซี้ด! ยิ่งพอนึกถึงพวกนั้นทำอะไรกัน กูนี้แม่ง.. ทนไม่ไหว”
ผมทำหน้าเบื่อใส่มัน แม่ง ไอ้ห่านี้ สาวๆเห็นนิ่งๆ แต่โครตหื่นนะครับ เพราะงั้นอย่ามาหลงคารมมันเวลาอยู่กับเพื่อนสนิทอย่างผมเลย
“พอกูทนไม่ไหว กูเลยหันมามองมึง ก่อนจะเดินตรงไปขอร่วมด้วยซะเลย”
“สัด!!”
.....แม่ง ไม่ค่อยเลยเพื่อนกู
“แล้วตอนนั้นกูทำไรอยู่วะ?”ผมถามมัน ไอ้น่านฟ้าหัวเราะออกมาอีกครั้ง เรียกสายตาของสาวๆที่เดินสวนไปมาให้อยากเข้าใกล้มัน “มึงคุยกับแฟนเก่าอยู่”
“ห่ะ! กูเนี๊ยนะ คุยกับแฟนเก่า”ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ
“ใช้ มึงคุย คุยแบบเมาๆอ่ะ”น่านฟ้าว่า ในขณะที่มันกลับมาทำหน้านิ่งเหมือนเดิม เมื่อรู้สึกตัวว่ามีใครหลายคนมองมันอย่างสนใจอยู่ “กูเห็นไอ้พวกนั้นอยู่กับมึงด้วย กูก็เลยไว้ใจ แล้วก็ฝากมึงไว้กับออกัส”
“มึงฝากกูไว้กับออกัสเนี๊ยนะ!”
....ไอ้คนเงียบๆดูเย็นชา แถมยังไม่ค่อยพูดที่น่านฟ้ามันลากมาดื่มด้วย นี่มันฝากผมไว้กับคนที่เพิ่งรู้จักเนี่ยนะ!
“มึงกังวลอะไรวะ ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นซักหน่อย อีกอย่างข้าวโอ๊ตกับบราวน์ก็อยู่”
“เออ.. ก็จริง”
ถ้างั้นตอนที่ผมเมาก็เหลืออยู่สามคนสินะ...
“หรือว่ามีไรเกิดขึ้นวะ?”น่านฟ้าถามขึ้น ผมนี่สะดุ้งเลยครับ
“ปละ... เปล่าๆ เปล่าเว้ย!”น่านฟ้าหันมามองผมอย่างจับผิด จนผมต้องรีบขยับปากพูดต่อ “กูก็แค่สงสัย เพราะกูจำอะไรไม่ได้เลยต่างหาก ตื่นขึ้นมา กูก็นอนอยู่ในห้องแล้วนี่หวา!”ว่าพลางก็รีบหันหน้ากลับไปมองทางเดิน
“ไม่มีอะไรก็ดี เพราะกูจำได้ว่า พวกกูนี่แหละที่ต้องลากมึง กับข้าวโอ๊ตขึ้นรถ แล้วพาไปนอนที่บ้านมึงที่อยู่ใกล้ที่สุด แถมบังเอิญแม่มึงไปเมืองนอกตั้งสองเดือน พวกกูเลยนอนกันสบาย”
“อ้าว....”
...แล้วงั้นแม่งนี้มันเกิดขึ้นได้ไงวะ ในเมื่อผมสำรวจห้องนอนดูแล้ว ก็ไม่เห็นจะมีร่องรอยอะไรที่บอกว่าผมโดน..เลยซักนิด มันต้องเกิดขึ้นข้างนอกสิวะ แต่ถ้าไอ้น่านฟ้าบอกแบบนี้.. งั้นในห้องน้ำเหรอ!!
“อ้าวอะไรของมึง นี่ซักจะชวนกูคุยเพลินไปแล้วนะ”
ผมลอบถอนหายใจเมื่อเห็นน่านฟ้ามันไม่สงสัยอะไรผม ทั้งยังเร่งฝีเท้าให้เข้าเรียนทัน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อย่าสนใจกับคำว่าคาดหวังของเรามากเลย ไม่ต้องกังวล
เราคาดหวังให้มันจบสวยๆ อ่ะ
แต่สนุกมากเลย ทายไม่ถูกเฃยว่าใครคือคนทำ
หรือว่าทั้งหมด(บอกแล้วชอบหลายพีป
-
ตอนนี้อาจจะรั่วไปหน่อย เนืองจากอารมณ์ไม่ปกติเพราะรอแอดมินชั้น บวกกันอยู่ดีๆก็โดนใช้ให้เฝ้าร้าน อารมณ์เลยไม่ต่อเนื่องเท่าไร ตอนหน้าเป็น Special Part 18+ ของคู่รองค่ะ
ปล.เค้าแต่งให้หลายพีไม่ได้ แต่แต่งให้เกือบ(?)ได้นะ แต่ต้องรอตอนหลังๆ... ความหื่นมันจะค่อยเพิ่มทีละนิด =.,=
::: ตอนที่ 3 :::
วันต่อมา
ผมมามหาลัยแต่เช้า ทั้งที่มีเรียนบ่าย เพื่อมานั่งรอใครบางคนที่หน้าตึกของคณะการจัดการ ข้อมูลที่ไม่กระจ่างชัดจากปากน่านฟ้าผลักดันให้ผมมาดักรอมัน ผู้ต้องสงสัยอีกราย
บราวน์ หนุ่มการจัดการธุรกิจการโรงแรม ผู้ชายในชุดสูทผูกเนคไทสีน้ำเงิน กับกางเกงขายาวสีเดียวกันที่เสริมให้เด็กคณะการจัดการดูดี และมีระเบียบ บราวน์เพิ่งเดินออกมาจากที่จอดรถทางด้านข้างตึก บราวน์กำลังเดินเข้าที่ตึกเรียน แต่มันหันมาเห็นผมพอดี ผมเลยกวักมือเรียกมัน
“เฮ้ย! ลมอะไรหอบมึงมาถึงนี่?”ใบหน้าคมเข้มแบบลูกเสี้ยวตะวันตกพูดขึ้น ในตอนที่มันยืนอยู่ตรงหน้าผม “เอ่อ จริงสิ กูได้ข่าวว่ามึงเล่นเพื่อนเหรอวะ สนใจเล่นกับกูไหม”
...คำพูดที่ไม่เข้ากับบรรยากาศยามเช้า ทำเอาผมนิ่งอึ้งไป จนมันหลุดหัวเราะออกมา
“กูล้อเล่น ข้าวโอ๊ตมันมาถามกูว่า เล่นเพื่อน คือไรอ่ะ แม่งโครตฮา”มันอธิบายพลางกุมท้องหัวเราะ เอ่อ! ดี เสียมาดหนุ่มการโรงแรมหมด เมื่อกี้กูอุตส่าห์แอบชมมึงในใจ
...แต่ดูสองประโยคแรกที่มึงทักกูมา แม่งโครตพากูเครียด
ผมทำหน้าหงุดหงิดใส่มัน พลางบ่นพึมพำ “เสื่อมแต่เช้า..”
“แต่ว่า ถ้ามึงเล่นจริงๆ มึงอย่าลืมชวนกูละ กูอยากลอง”ไอ้บราวน์ว่าพลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางผม จนผมที่นั่งอยู่ ยกเท้าขึ้นมาเล็งไปที่เป้ามัน ไอ้บราวน์รีบถอยห่างจากผมทันที พร้อมยกมือขึ้นเหนือหัวแล้วพูดว่า “ยอมแพ้แล้ว ยอมแพ้”
“ไอ้ห๋า ถึงทำ กูก็ไม่ชวนมึงหรอก!!”
“แหม... อดเลย”มันว่า ทั้งยังยิ้มร่า
“- -”
“ฮ่าๆๆ กูไปละมึง มีเรียน”
“อ้าวเฮ้ย ไอ้บราวน์ นี่มันเพิ่งแปดโมงกว่าเองนะเว้ย!”ผมหันไปทวงถามมัน เรื่องอะไรให้ผมตื่นเช้ามารอเก้อละ
“กูเรียนแปดครึ่ง เสียใจด้วยวะ”มันว่าพลาง จัดเนกไทและคอเสื้อให้เรียบร้อยต่อหน้าผม ก่อนจะเดินออกไป “ไว้เจอกันนะ!”
“เหี้ย กูอุสาห์มารอเจอมึงนะ!”ผมว่ามันบ้าง
บราวน์หยุดเดิน แล้วยืนนิ่งอยู่นานหลายวินาที ก่อนจะหันหน้ามาส่งยิ้มโชว์เขี้ยวใส่ผม แล้วบอกว่า “วันหลังมีโทรศัพท์ก็โทรซะนะครับ จะได้ไม่ต้องรอเก้อ”แล้วก็ก้าวยาวๆเข้าตึกไป
...อ้าว ไอ้ห๋านี้ เวรกรรม สรุปว่ากูตื่นเช้ามาเสียเที่ยวว่างั้น ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปหาเหยื่อรายใหม่ก็ได้ แม่ง!
แต่ก่อนที่ผมจะทำแบบนั้นจริงๆ เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมรีบกดรับทันที
“ฮัลโหล”
“นัด กูข้าวโอ๊ตนะ”
“เอ่อ... ว่าไงมึง?”
ข้าวโอ๊ตเป็นคนเดียวที่ผมคิดว่าไม่มีทางโกหกผมมากที่สุด ผมเลยไม่ได้สนใจมันซักเท่าไร ไม่นึกว่ามันจะโทรมาหาผมซะเอง
“มึงอยู่บ้านไหมอ่ะ?”
“ถามไม?”
“ตอนนี้กูอยู่หน้าบ้านมึงอ่ะ”
“ห่ะ!”
...มันไปทำไรหน้าบ้านผมเนี่ย
“กูอยู่หน้าบ้านมึง”มันพูดย้ำ สงสัยคงกลัวผมฟังไม่เข้าใจ
“กูไม่ได้อยู่บ้านอ่ะ ข้าวโอ๊ต”
“เหรอ... ทำไงดีละ”เสียงข้าวโอ๊ตฟังดูหงอยลงทันทีจนผมสงสารมัน ผมก็มารอบราวน์เก้อ ส่วนข้าวโอ๊ตมารอผมเก้อหรือเนี่ย เป็นแบบนั้นไปได้นะโลกเรา
“ข้าวโอ๊ต มึงมีอะไรจะพูดกับกูเหรอ”
“....อื้ม”เสียงมันฟังตอบกลับมาแบบหมาหงอยเลยทีเดียว
“ช่วยไม่ได้น่า..”ผมพึมพำเบาๆ พลางเดินขึ้นรถของมหาลัยที่ผ่านมาพอดี “มึงรอกูอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวกูไป อ้อ ขากลับมึงต้องมาส่งกูด้วยนะ!”ผมสั่งมัน
“อื้อ ได้เลย!”ข้าวโอ๊ตพูดด้วยเสียงร่าเริงขึ้น จนผมหลุดยิ้มออกมา
“ตกลงมึงมีอะไร?”ผมถามขึ้น พลางเดินไปเปิดประตูบ้านให้มัน ข้าวโอ๊ตเดินตามผมมาเงียบๆ หน้าของมันบอกได้เลยว่ากำลังลังเลกับสิ่งที่จะพูดกับผม
“คือ...”
“คือ?”ผมเอียงคอมองมันอย่างสงสัย
“กู... กะ... กูเข้าใจแล้ว.. ว่าอะไรคือเล่นเพื่อน”
“ห่ะ..”ผมมองมันอย่างอึ้งๆ
....นี่ มันยังไม่เลิกสงสัยเรื่องนี้อีกเรอะวะ!
“บราวน์ มันสั่งห้ามไม่ให้กูบอกมึง แต่...กูเป็นห่วงมึง”มือหนากดไหล่ทั้งสองข้างของผมให้ผมนั่งลงบนโซฟา ก่อนข้าวโอ๊ตจะคุกเข่าลงตรงหน้าผม
ผมมองมันอย่างอึ้งๆ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ในเมื่อข้าวโอ๊ตมันโพล่งคำพูดแปลกๆออกมาทั้งสีหน้าที่ดูจริงจังขนาดนั้น
“กูรู้ การทำโทษครั้งแรกมันเจ็บแค่ไหน มึงถึงเป็นไข้ไปตั้งสองวัน.. กูได้ยินมาจากน่านฟ้าน่ะ”แววตาที่มันมองผมสื่อให้เห็นความเป็นห่วงเป็นใยอย่างเห็นได้ชัด
...เดี๋ยว...
...เดี๋ยวสิ
“มึง... มึงรู้อะไรมา?”ผมถามมัน ตอนนี้ผมทั้งรู้สึกนิ่งอึ้ง ตื่นเต้น ตกใจในเวลาเดียวกัน มือหนากุมมือของผมเอาไว้ ก่อนที่ข้าวโอ๊ตจะก้มหน้าลงจูบหลังมือผม
จากความตื่นเต้นของการอยากรู้ มันกลายเป็นความหวั่นไหวแบบที่ผมพยายามจะปัดมันออกจากหัว ทั้งชีวิตผมไม่เคยเจอคนที่แสดงสีหน้าอารมณ์ออกมาได้อย่างจริงจังและจริงใจขนาดนี้ แถมสิ่งมันทำ...ยังเรียกได้ว่า โรแมนติก แบบที่หาได้ยาก
....มันก็แค่ความหวั่นไหวชั่ววูบนะ ไอ้นัด
“บราวน์ชอบทำแบบนี้กับกู เวลาที่เห็นกูไม่สบายใจ”
“ไอ้บราวน์?”
ข้าวโอ๊ตพยักหน้าให้ผม พร้อมกับยิ้มบางๆออกมาเมื่อพูดถึงบราวน์
...แม่ง หล่อสัด
“แล้วบราวน์มันก็ชอบลงโทษกู”มันว่าด้วย ทั้งที่แก้มมันขึ้นสีแดงจางๆ จนผมขมวดคิ้ว ผมว่ามันชักจะแปลกๆ บราวน์ปลอบใจมันด้วยการก้มลงจูบหลังมือ บราวน์..ชอบลงโทษมัน...
“เดี๋ยวนะ! เล่นเพื่อนที่มึงเข้าใจ มันคืออะไร!?”
ข้าวโอ๊ตทำหน้าเหรอหราใส่ผม ก่อนที่หัวทุยๆของมันจะลงมาซุกบนตักผม
“บราวน์บอกว่า เล่นเพื่อนก็คือ... การลงโทษ”มันพูดเสียงอู้อี้ โดยไม่แม้แต่จะเงยหน้ามามองผม
....เหยด! ไอ้บราวน์กับข้าวโอ๊ต!!?
“มึง... โดนไอ้บราวน์ลงโทษบ่อยแค่ไหน”ผมถามมันราวกับเสียงกระซิบ
“สอง.. สามวันครั้ง..”เสียงอู้อี้ที่ตอบกลับผมมา ทำให้ผมหน้าแดงแจ๋
.....ผมกับมันอยู่ท่านี้กันนานเท่าไรไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีผมก็สบตากับไอ้บราวน์ที่มายืนอยู่หน้าประตูตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ สีหน้าบึ้งตึงจนน่ากลัว ก่อนจะก้าวยาวๆมากระชากคอเสื้อคนที่ซบบนตักผมให้ลุกขึ้น
“พวกมึงคุยอะไรกัน!”มันว่าเสียงเข้มทั้งกระชากตัวข้าวโอ๊ตที่จับมือผมแน่น และพยายามเอาตัวเข้ามาอยู่ใกล้ผมเอาไว้
...ผมคิดว่ามันคงจะกลัวบราวน์
“มึง ปล่อยข้าวโอ๊ตก่อน”ผมว่ามันอย่างใจเย็น หลังจากตั้งสติได้แล้ว ไอ้บราวน์มองหน้าผมสลับกับข้าวโอ๊ตไปมา ก่อนจะมันจะยอมปล่อยมือจากคอเสื้อข้าวโอ๊ต แล้วก็ยืนกอดอกมองผม
....ทำไมกูถึงรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลวนลามลูกสาวมัน แล้วพ่อมันโผล่มาเห็นพอดีเลยวะ!
“เอ่อ... คือ”ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดีครับ ให้สถานการณ์ตรงหน้ามันดีขึ้น แม้จะไม่ใช่ความผิดของผมก็ตาม ถ้าเป็นไอ้น่านฟ้า มันคงพูดด้วยหน้านิ่งๆ หรือไม่ก็ยิ้มออกมา แต่ก็ช่วยคลายความเครียดได้มากโข
“กูไม่ได้ลวนลามไอ้ข้าวโอ๊ตน่เว้ยะ!”ผมพูด ทั้งยังมองตามัน พยายามทำหน้าจริงจัง มึง... มึงต้องเชื่อกูนะ! ผมเห็นไอ้บราวน์ลอบถอนหายใจ และสีหน้าที่ลงความโหดลงหน่อยนึง
“กูไม่ได้ถามเรื่องนั้น”มันว่า ก่อนจะตวัดตาไปมองข้าวโอ๊ต “กูถามว่า.. พวกมึงคุยอะไรกัน”มันถามเสียงเข้ม ข้าวโอ๊ตเม้มปากที่สั่นๆของมัน ก่อนจะพูด “โอ๊ตเป็นห่วงนัด ก็เลยมาหามัน”
“แล้ว...?”
ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าความหึง เปลี่ยนคนร่าเริงอย่างไอ้บราวน์ให้กลายเป็นไอ้หน้าเครียดได้ขนาดนี้
“ข้าวโอ๊ตมันเป็นห่วงกูที่เป็นไข้เมื่อ 2 วันก่อน มันเลยมาหาที่บ้าน”
“แล้วทำไมถึงนั่งอยู่แบบนั้น?”
ผมหลับตาลงใช้สมองที่เรียนคณะวิทยาศาสตร์ได้ออกมา ถ้าบอกมันไปตรงๆคงไม่วายมีเรื่องกันแน่ แต่ว่าไอ้บราวน์ยังไม่รู้นี่ว่า ผมรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกมันแล้ว
“แล้วทำไมมึงถึงต้องโกรธขนาดนั้นละ?”
“....”ไอ้บราวน์นิ่งเงียบไป
“เอาเป็นว่า มึงอย่าคิดไปไกลกว่านี้เลย”ผมพยายามกลั้นยิ้ม เมื่อเห็นข้าวโอ๊ตมองผมสลับกับบราวน์แบบลุ้นๆ มันคงลืมไปแล้วว่า มันนี่แหละเห็นต้นเหตุ “รู้แค่ว่า กูไม่ได้ ‘เล่นเพื่อน’กับมันก็พอ”
ผมอยากจะหัวเราะออกมา เมื่อไอ้บราวน์หันขวับไปมองข้าวโอ๊ตอย่างคาดโทษ ก่อนจะพูดต่อว่า “มึงมีอะไรจะต่อรองกับกูไหม เรื่องของพวกมึงนะ”
ผมคิดว่า บราวน์มันคงไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ ถึงได้ปิดเงียบ เพราะผมกับเพื่อนๆรู้แค่ว่าพวกมันสองคนอยู่ห้องข้างๆกัน แต่ไม่คิดเลยว่า พวกมันสองคนจะใกล้ชิดกันขนาดนี้
“ไอ้นัด อย่าพูดสิ เดี๋ยวบราวน์โกรธกู!”
....มึงนี่มันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ไอ้ข้าวโอ๊ต
ผมส่ายหัวให้มันหน่อยๆ ก่อนไอ้บราวน์จะไล่ให้มันไปนั่งรอที่รถมัน พร้อมส่งกุญแจให้ พอข้าวโอ๊ตออกไป บราวน์ก็หันหน้ามาทางผม ใบหน้าหล่อตะวันตกยิ้มแยกเขี้ยวใส่ผม ก่อนจะเดินมาขยี้หัวผม มันทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาเลยทีเดียว
...แม่ง ทำไมไอ้พวกนี้ชอบเล่นผมกูจัง
“ถึงไม่ต่อรอง กูก็รู้ว่ามึงไม่บอกใครหรอก กูรู้นิสัยมึงดี ถึงจะสนิทกันได้ไม่ถึงนาน แต่มึงก็เป็นคนที่จริงใจและรักเพื่อนมาก”บราวน์มันว่า ทั้งยังเปลี่ยนจากจากขยี้หัวเป็นลูบผมแทน ผมถอนหายใจ รู้สึกเหมือนโดนเล่นจิตวิทยาใส่ก็ไม่รู้ แต่ก็ดี มันไม่ใช่นิสัยผมที่จะทำตัวเป็นตัวร้ายหรอกนะ
“สัด!... ให้กูเล่นบทตัวโกงหน่อยก็ไม่ได้!!”ผมว่ามันอย่างติดตลก ก่อนจะหันไปถามมันอย่างสงสัย “ถ้ามึงรู้อยู่แล้ว แล้วมึงไล่ข้าวโอ๊ตออกไปทำไม”
ไอ้บราวน์ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี “กูไม่อยากเสียการปกครอง”
“ห่ะ?”
...เสียการปกครองอะไรวะ!
“มันเป็นเรื่องของสาย S ใสๆอย่างมึงอย่างรู้เลย”
“สัด! ทั้งมึงทั้งไอ้น่านว่ากูงี้ตลอด ไม่คิดว่ากูฉลาดบ้างเหรอวะ”
“มึงก็ฉลาดนะ.. แต่โง่เรื่องอย่างนี้”มันว่าพลางขยี้ผมแรงๆ “แต่เรื่องที่กูหึงและหงุดหงิดใส่มึงตอนแรกนะ เป็นเรื่องจริง”
....สลัด ไอ้สัดนี่แม่งหึงโหด
“แล้วมึงกับ... ข้าวโอ๊ต ได้ไงวะ?”
บราวน์หุบยิ้มลง แล้วพูดว่า“เรื่องมันยาว เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังทีหลังแล้วกัน ตอนนี้ข้าวโอ๊ตมันคงกลัวกูหักคอมึงแย่แล้ว”
ผมหัวเราะออกมา เมื่อนึกถึงหน้าข้าวโอ๊ตตอนเดินออกจากบ้านผม
“มึงต้องเล่านะเว้ย ไม่งั้นกูบอกไอ้น่านแน่!”
“ได้ทีเอาใหญ่เลยนะมึง”
“แหงอยู่แล้ว”ผมหัวเราะร่า
“เดี๋ยวไว้ว่างกูโทรไปเล่า”บราวน์ว่า พลางลุกขึ้นจากโซฟา ผมครุ่นคิดอยู่ซักพักก่อนจะรีบเรียกมันไว้
“เดี๋ยวบราวน์ กูมีเรื่องจะขอร้องอีกเรื่องหนึ่งได้ไหม?”
บราวน์หันหน้ามาเลิกคิ้วใส่ผม ก่อนที่มันจะยิ้ม แล้วยกมือขึ้นทำสัญลักษณ์ว่า เดี๋ยวโทรหา ก่อนจะเดินออกไป
ผมหัวเราะออกมา อย่างน้อยผมก็กำลังจะมีพวกที่ไว้ใจได้แล้วสองคน และตัดผู้ต้องสงสัยออกได้อีกสองราย ที่นี้ก็เหลือแค่สี่รายแล้ว
....ค่อยดูเถอะ ใครคนนั้นที่พรากความบริสุทธิ์จากผมไป
...ผมจะต้องรู้ให้ได้ ว่ามันคือใคร
-
หาตัวต่อไป
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ติดตามนะ สู้ๆครับ :m4:
-
ไม่ใช่หลายพีเหรอ
ง่า (เดินไปหลบหลังตู้) :z3: :z3:
แต่ไม่เป็นอะไร หลายคู่แทนก็ได้
ว่าแต่ ทำไมข้าวโอ๊ต มันใสอย่างนี้!!
ติดตามตอนต่อปายยยยยยย :hao7: :hao7:
-
กลับมาแล้วค่ะ หวังว่าจะชอบกันนะ ตอนนี้มีน้ำเน้นๆ.. เนื้อน้อยไปหน่อยนะ
Someone Some You!!?
Special Part :::: อะไรคือเล่นเพื่อนอ่ะ มึง?
Part: บราวน์
ย้อนกลับไปเมื่อวันเสาร์
ในตอนนี้ผมกำลังขับรถพาข้าวโอ๊ตกลับคอนโดอยู่ครับ คอนโดนั่นเป็นของแม่ผมเอง ผมกับมันถูกจัดให้อยู่คนห้องข้างๆกัน เพราะแม่ผมต้องการให้เราสนิทกันไว้ ก่อนที่แม่ผมกับพ่อเขาจะแต่งงานกัน เรียกง่ายๆก็คือ ข้าวโอ๊ตกำลังจะกลายเป็นพี่น้องของผม กลายเป็นครอบครัวของผมโดยที่แม่ไม่เคยถามความในใจของผมเลย ว่ายอมรับกับเรื่องนี้หรือไม่
...ผมรักข้าวโอ๊ต
ถึงตอนแรกผมจะรู้สึกไม่ชอบใจมันที่ย้ายมาอยู่ห้องข้างผม แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมก็เริ่มสนใจมัน ชอบในความใสซื่อ ไร้เดียงสาที่ไม่เข้ากับหน้าตาของมัน แล้วก็เอ็นดู ผมค่อยพูด คอยกรอกหูข้าวโอ๊ตอยู่ทุกวันในเรื่องการเรื่องชอบใครซักคน ทั้งยังความรู้สึกของผม บอกให้ข้าวโอ๊ตเรียกผมว่า ‘พี่บราวน์’เวลาอยู่กันสองคน บอกให้มันรู้ว่ากับคนอื่นมันไม่ควรยิ้มหวานใส่ หรือมองแบบอ้อนๆ แต่ให้ทำกับผมคนเดียว เพราะผมเป็นครอบครัวมัน ถ้ามันไปทำกับคนอื่น คนอื่นจะมองมันไม่ดีได้ แล้วข้าวโอ๊ตก็เชื่อผมหมดทุกอย่าง
มีแค่ผมที่รู้คนเดียวก็พอแล้วว่า ข้าวโอ๊ต หนุ่มร่างใหญ่ตัวเท่าๆกับผม เป็นคนที่ซื่อบื้อ น่ารัก และขี้อ้อนขนาดไหน แถมเวลามีน้ำตาคลอเคลีย แล้วร้องครางออกมา มันน่าเอามากแค่ไหน
“เล่นเพื่อนคืออะไรอ่ะ พี่บราวน์?”
ผมชะงักกึกทันทีที่ข้าวโอ๊ตถามออกมา สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะถามเสียงเข้ม
“ไปเอามาจากไหน?”
“ไอ้นัด”
ผมจอดรถลงข้างทาง ก่อนจะเลิกเสื้อข้าวโอ๊ตขึ้นจนถึงคอ เผยให้เห็นเม็ดสีชมพู่อ่อนสองเม็ดที่ผมชอบโลมเลียเล่นกับมัน กับรอยคิสมาร์กมากกว่าสิบที่ผมทำเอาไว้ ไม่มีรอยไหนที่ใหม่เหมือนกับเพิ่งทำเมื่อคืน
ผมถอนหายใจออกมา นี่ผมคิดบ้าอะไรเนี่ย ไอ้นัดเพื่อนตัวเล็กของผมเนี๊ยนะจะแย่งข้าวโอ๊ตไป
“ไปได้ยินตอนไหน?”ผมถามมัน ทั้งยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนข้าวโอ๊ตหลับตารออย่างเคยชิน
“พี่บราวน์จะลงโทษโอ๊ตอีกแล้วเหรอ?”มันถามผม พลางเลียริมฝีปากเมื่อผมหยุดลง จ้องหน้ามันนิ่งอยู่อย่างนั้น ผมคิดว่ามันคงเผลอทำเพราะลืมตัวแน่นอน ทั้งดูน่ารัก และยั่วยวนผมไม่น้อยจนผมทาบริมฝีปากลงไป
“อื้อ...”เสียงข้าวโอ๊ตครางออกมาอย่างพึมพอใจ ทำให้ผมล็อกคอมันไว้และปรับองศาให้เราสองคนแน่นชิดกันมากขึ้น ผมเบี่ยงซ้ายขวา ก่อนจะเลียรอยแยกเพื่อให้มันเปิดออก มืออีกข้างเอื้อมลงไปปรับเบาะรถให้ผมสามารถขึ้นคร่อมมันได้ถนัด
“พี่บราวน์...”ข้าวโอ๊ตเรียกเสียงแผ่ว มันลืมตาขึ้นมามองผม คงจะรู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่กดทับ
“เอาละ ตอบคำถามพี่มาสิครับ ก่อนจะโดนลงโทษไปมากกว่านี้”ผมพูดเสียงนุ่ม แม้สายตาที่จ้องมองอย่างจะกลืนกินมันแทบทั้งตัว
“ในห้องน้ำฮะ..”ข้าวโอ๊ตมองผมอย่างหวาดหวั่น ก่อนจะรีบพูดอธิบายต่อ “ผมยืนหน้าห้องน้ำ แล้วได้ยินเสียงไอ้นัดพูด พอถามนัดกลับ มันก็บอกว่าผมฟังผิด ทั้งๆที่ผมได้ยินชัดขนาดนั้น”
“หืม... งั้นพี่ว่า ข้าวโอ๊ตคงฟังผิดนั้นแหละ”
“แต่...”
“ไม่มีแต่ครับ แล้วก็ห้ามไปพูดเรื่องนี้กลับใครด้วยละ”ข้าวโอ๊ตพยักหน้ารับ ในขณะที่ริมฝีปากผมคลอเคลียใบหน้ามัน ตั้งแต่หน้าผาก จมูกโด่ง และจบลงที่ริมฝีปากนุ่มนั้นอยู่เนินนาน
ผมก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับไอ้นัดในคืนนั้น เพราะทุกครั้งที่มาดื่มแล้วข้าวโอ๊ตมาด้วย ผมมักจะสนใจแต่มัน ผมกลัวมันจะไปก่อเรื่อง ไม่ได้มองว่าเกิดอะไรขึ้นกลับกลุ่มพวกมันเลย
“อ๊ะ.. พี่บราวน์.. อย่าดูด โอ๊ตเสียว.. อ๊ะ!”ข้าวโอ๊ตร้องครางออกมาทันที หลังจากที่ผมถอดเสื้อมันออก แล้วลงไปละเลงเล่นกับยอดอกสีน้ำตาลเข้ม ทั้งดูด ทั้งเลีย และขมเม้มให้มันจนเกิดอารมณ์ ยิ่งผมได้ยินเสียงมันคราง ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งสั่งให้ทำนั่นแหละ ผมลากปลายลิ้นระรัวใส่ยอดอกที่ชูชันอย่างช่ำชอง ในขณะที่มันสอดมือเข้าไปลูบไล้หลังผมใต้เสื้อยืด
“...เด็กดี”ผมพูดเสียงพร่า ใช้มืออีกข้างหนึ่งรูดซิบมันลง และล้วงเอาน้องชายมันออกมา ผมเลียริมฝีปาก ก่อนจะลงคุกเข่าลงมองน้องชายมันในระยะประชิด ข้าวโอ๊ตรีบเอามือปิดหน้าที่เริ่มแดงก่ำของมันทันที
“อย่าปิดสิครับ.. ให้พี่มองนะ”ผมพูดเสียงนุ่ม พลางเอื้อมมือไปดึงมือมันออก จากใบหน้าหล่อ ร่างใหญ่ที่ใครๆว่ากัน ผมกลับคิดว่ามันน่ารักและน่าเอาเหลือเกิน ข้าวโอ๊ตชินกับสัมผัสของผมแล้ว แต่ที่ไม่เคยชินก็คงเป็นความอายนี่ละ ที่รู้สึกจะมีมากขึ้นทุกที
“อ๊า.. อย่าจับ.. อ๊ะ”ผมจับน้องชายมันเต็มสองมือ พร้อมกับค่อยขยับขึ้นลงช้าๆและเร็วขึ้นตามลำดับจนข้าวโอ๊ตยกสะโพกขึ้นตามจังหวะของผม
“อย่านั้นแหละ คนดี น่ารักมากเลย”ผมเอ่ยชมมัน เมื่อน้องชายมันเริ่มแข็งได้ที่ ผมก็ใช้ลิ้นเลียมันจากโคนจรดปลายจนข้าวโอ๊ตบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน มันอมนิ้วมือไว้เพื่อลดเสียวคราง แต่กลับทำให้ผมรู้สึกมากขึ้นกว่าเดิม
“ข้าวโอ๊ต มานี้สิ”ผมลุกขึ้น ดึงมันไปนอนราบกับเบาะหลัง พร้อมทั้งปิดไฟหน้ารถเป็นที่เรียบร้อย รถของผมติดฟิล์มดำ ถึงแม้จะยามบ่าย ผมก็มั่นใจว่าไม่มีใครเห็นเราสองคนแน่นอน ตรงกันข้ามกับข้าวโอ๊ตที่ดูจะตื่นเต้นและรู้สึกไวมากกว่าปกติ ตอนนี้ผมลงไปนอนทับมันอยู่ ลิ้มของผมเลียน้องชายมันขึ้นลงจนขนลุกชู่
“ทำให้พี่หน่อยสิ คนดี”ผมพูด พลางอ้าปากอมของมันเข้าไปทั้งดุ้น ในขณะที่ข้าวโอ๊ตดึงทั้งกางเกงและเกงชึ้นในของผมออกรวดเดียว ก่อนจะใช้ลิ้นชื้นๆเลีย จนผมครางเสียงต่ำออกมาอย่างรับอารมณ์ไม่ทัน
มีใครเคยบอกมันไหม.. ว่าให้ค่อยเป็นค่อยไป
ถึงข้าวโอ๊ตจะเป็นผู้ชายใสซื่อแค่ไหน แต่มันก็เป็นเสื้อตัวหนึ่งเหมือนกัน พอๆกับผมนั้นแหละ มันเรียนรู้ได้เร็ว ยิ่งตอนที่มันมีอารมณ์อยู่เหนือเหตุผล มันก็แทบทำให้ผมคลั่งตาย จนอยากสอดใส่เข้าไปในทันที
เสียงดูด เลียดังขึ้นก้องรถ ในขณะที่เราสองคนต่างสร้างอารมณ์เสียวซ่านให้แกกัน น้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้ามาในปากผม ผมรีบกลืนมันจนหมด ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในรูนั้นทีเดียวสองนิ้ว
“อ๊ะ!”ข้าวโอ๊ตครางออกมา เหลือกัดของผมจนเจ็บจี๊ด แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมันครับ เพราะเดียวผมจะทำให้มันเจ็บและเสียวยิ่งกว่า ก่อนที่มันจะทำผมเสร็จจริงๆ ผมก็รีบขยับนิ้วเข้ามา น้องมันตอดนิ้วผมแน่นจนได้ที ผมก็ลุกขึ้นมา ขึ้นจับข้าวโอ๊ตคุกเข่าลงแล้วเอามือจับขอบหน้าต่างรถเอาให้ ก่อนจะใส่ของๆผมเข้าไปรวดเดียว
“อ่า..”ผมครางเสียงต่ำออกมาอย่างพอใจ เมื่อมันรัดผมแน่นมากกว่าทุกที คงเพราะได้ยินเสียงรถที่ขับไปมาด้วยละมั้ง
“อ๊ะ.. อ๊ะ.. อ๊า!”ข้าวโอ๊ตครางออกมาเสียงดังลั่น เนื่องจากไม่สามารถเก็บเสียงได้มิดอีกต่อไป เมื่อผมขยับสะโพกรัวเร็ว ผมใส่นิ้วเข้าไปในปากมัน เพื่อให้มันดูดเอาไว้ จะได้ลดเสียงลงบ้าง แม้ที่นี้จะมีแต่ต้นไม้ แต่ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะมีใครคิดบ้ามาเดินแถวนี้บ้าง กันไว้ก่อนดีกว่าครับ เพราะเดี๋ยวจะยิ่งรุนแรงมากกว่านี้ ในเมื่อกายผมสอดรับกับผมเป็นจังหวะ และตอดผมแน่นตุบๆขนาดนี้
...บางครั้งทำอะไรนอกสถานที่ก็ดีไปอีกแบบ...
ผมมองเข้าข้าวโอ๊ตที่นอนหลับอยู่เบาะหลังรถ ในขณะที่มันเสร็จไปสามรอบ ในขณะที่ผมเสร็จแค่รอบเดียว ถึงผมจะเรียนการจัดการ แต่ผมก็เป็นคนบ้ากีฬาคนหนึ่งเช่นกัน มันเลยทำให้ผมไม่เสร็จง่าย บวกกับเชื่อลูกเสี้ยวฝรั่งมันแรง ถึงข้าวโอ๊ตจะตัวใหญ่แต่ไหน ก็ไม่คณามือคนอย่างผมหรอก
หลังจากนั้น พอข้าวโอ๊ตตื่นขึ้นมา ผมก็บอกว่า เล่นเพื่อน คืออะไร มันทำหน้ากังวลเมื่อนึกถึงไอ้นัดจนผมหงุดหงิด แล้วก็เลยจัดการลงโทษมันไปอีกซักรอบ
เช้าวันอังคาร
ในขณะที่ผมกำลังเดินเข้าที่ตึกเรียน หลังจากจอดรถไว้ที่ข้างๆเสร็จ ผมก็หันไปเห็นไอ้เพื่อนตัวเล็ก กับผมยาวระบ่าที่คลอเคลียใบหน้ารูปไข่ และขนตาแพยาวของมันจนหน้ามอง ไอ้นัดมันไม่ได้หน้าหวานหรืออกสวยในแบบผู้หญิง แต่มันก็มีเส่นห์ของมันที่ดึงดูดพวกเกย์อย่างผมให้หันมองได้ พร้อมกับนิสัยและท่าทางที่น่าแกล้งของมัน นัดที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว สบตากับผม ก่อนที่มันจะกวักมือเรียกผม
“เฮ้ย! ลมอะไรหอบมึงมาถึงนี่?”ผมพูดขึ้นทันที เมื่อยืนอยู่ตรงหน้ามัน “เอ่อ จริงสิ กูได้ข่าวว่ามึงเล่นเพื่อนเหรอวะ สนใจเล่นกับกูไหม”ผมพูดอย่างติดตลก แต่นัดอ้าปากค้าง ดูเหวอๆอย่างคนโดนจับได้ จนผมหลุดหัวเราะออกมา
บอกแล้ว ไอ้นี้มันน่าแกล้งขนาดไหน
“กูล้อเล่น ข้าวโอ๊ตมันมาถามกูว่า เล่นเพื่อน คือไรอ่ะ แม่งโครตฮา”ผมอธิบายพลางกุมท้องหัวเราะ ส่วนไอ้นัดนี้มองมาอย่างเคืองๆ
“เสื่อมแต่เช้า..”มันบ่นพึมพำ
เสือมมาตั้งนานแล้ว ไม่เชื่อถามข้าวโอ๊ตดูสิ.. ผมคิดตอบกลับมันในใจ
“แต่ว่า ถ้ามึงเล่นจริงๆ มึงอย่าลืมชวนกูละ กูอยากลอง”ว่าพลางผมก็ส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางมัน จนมันที่นั่งอยู่ ยกเท้าขึ้นมาเล็งไปที่เป้าผม ผมรีบถอยห่างจากมันทันที พร้อมยกมือขึ้นเหนือหัวแล้วพูดว่า “ยอมแพ้แล้ว ยอมแพ้”
ถ้าน้องผมช่ำ ผมก็อดทำรักกับข้าวโอ๊ตนะสิ เล่นอะไรอันตรายชะมัด!
“ไอ้ห๋า ถึงทำ กูก็ไม่ชวนมึงหรอก!!”มันว่า
“แหม... อดเลย”ผมตอบกลับมันยิ้มๆ
“- -”
“ฮ่าๆๆ กูไปละมึง มีเรียน”ผมว่าพลางรีบเดินหนีมัน ไม่ได้มีเรียนเช้าขนาดนั้นหรอกครับ แค่เนียนหนี เดี๋ยวไปแกล้งคนของคนอื่นมากเกินไป มันจะมารุมทำร้ายผมเอา ไอ้นัดนะ.. ถึงมันยังไม่เป็นตอนนี้ แต่ลางสังหรณ์ผมบอกว่าอีกไม่นานหรอก เพราะมีคนสองคนจ้องงาบมันอยู่ แม้ผมจะไม่รู้ว่าเป็นใครที่แอบเล่นเพื่อนกับผม แต่ก็คงไม่พ้นสองคนนี้มีมองมันอย่างลึกซึ้ง หรืออาจจะเป็นอีกสองคนที่เผลอที่คาดไม่ถึงก็ได้ แต่จะว่าไงมันก็ไม่ใช่เรื่องของผมนี้
“อ้าวเฮ้ย ไอ้บราวน์ นี่มันเพิ่งแปดโมงกว่าเองนะเว้ย!”ไอ้นัดว่า
“กูเรียนแปดครึ่ง เสียใจด้วยวะ”ผมว่าพลางแกล้งจัดเนกไทและคอเสื้อต่อหน้ามัน ก่อนจะเดินออกไป “ไว้เจอกันนะ!”
“เหี้ย กูอุสาห์มารอเจอมึงนะ!”
ผมหยุดเดิน แล้วยืนนิ่งอยู่นานหลายวินาทีเพราะคำพูดชวนคิดไปไกลของมัน ก่อนจะหันหน้ามาส่งยิ้มโชว์เขี้ยวใส่ แล้วบอกว่า “วันหลังมีโทรศัพท์ก็โทรซะนะครับ จะได้ไม่ต้องรอเก้อ”แล้วก็ก้าวยาวๆเข้าตึกไป
ไม่ได้คิดจะยุ่งจะของๆเพื่อนหรอกนะครับ แค่ขอแกล้งหน่อย เป็นสีสันของชีวิต ใครๆเขาก็อยากแกล้งไอ้นัดทั้งนั้นแหละ เพียงแต่มีไอ้น่านฟ้ามาคอยกันท่าอยู่ตลอด เลยไม่เคยมีใครกล้าเข้าใกล้มันอย่างจริงจัง
-
โอ้ย น่ารัก รุกเจอรุก แถมเป็นรุกที่เอ่อ...
-
::: ตอนที่ 4 :::
[โอ๊ย.. โครตขำ ฮะๆฮ่าๆ] เสียงบราวน์หัวเราะผ่านโทรศัพท์ ทำเอาผมหงุดหงิดไม่น้อย
“ไอ้สัด! กูจริงจังนะเว้ย!!”ผมว่ามัน
[อุ๊บ.. กู นึกแล้วว่ามันต้องมีวันนี้]
“ไอ้เหี้ยบราวน์ ไอ้หื่นจัด ไอ้โรคจิต กูจะไปฟ้องข้าวโอ๊ต! แม่งง!!”
“โหย มาเป็นชุดเลยครับ”มันพูดด้วยเสียงระรื่น
“มึงนั้นแหละ จะดีใจทำห่าเหวอะไร เพื่อนเสียตัวนะเว้ย ไม่ใช่ถูกลอตเตอรี่”
“กูว่า.. ถูกวะ”
“ถูกบ้าอะไรวะ”
“ถูกลอตเตอรี่ไง.. เนื้อคู่ของมึงกำลังจะมาให้อีกไม่นาน”
“เพ้อเจ้อสัด!”
“อ้าว.. ว่ากูอีก ฮะๆ”
“....”
“แล้วที่พยายามตามหาตัวอยู่นี่ ไม่ใช่ถูกใจลีลาของเขาเหรอออ”
“ลีลาบ้านมึงสิ.. กูจำไม่ได้เลยสัด! กูถึงได้อยากรู้ไงเล่า!!”
“แหม... บอกมาเถอะ ตามหาผัวคนแรกของตัวเองมันจะผิดอะไร”
“สัด!!”
ผมคิดผิดหรือเปล่าเนี่ย ที่มาปรึกษาคนอย่างไอ้บราวน์มัน แถมยังเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังแบบนี้
“...ทำไมมึงไม่ลองจำลองสถานการณ์อีกรอบละ?”ประโยคคำพูดของบราวน์ต่อมา ทำเอาผมชะงัก
“ยังไงวะ?”ทำเป็นไม่รู้ไงก่อน เผื่อมันจะไม่ใช่แบบที่ผมคิด
“มึงนี่น้า.. ก็เหมือนกับคืนนั้นไง ไปที่ผับนั้นกันอีกครั้ง”
“แต่...”
...กูกลัวโดนเอาอีกรอบ
“หึๆ.. ไม่มีแต่ครับ เดี๋ยวกูชวนข้าวโอ๊ต กับไอ้แทนตัวปัญหาที่มึงว่าให้ ส่วนมึงก็พวกที่เหลือนะ โอเค งั้นกูไปนอนละ”วางแล้วก็ตัดสายทิ้งทันทีอย่างไม่สนใจใยดีคนที่กำลังอ้าปากค้างอย่างผม
....สร้างสถานการณ์จำลอง หรือมึงอยากทำให้เหตุการณ์จริงเกิดขึ้นอีกครั้งกันแน่วะ!!
วันต่อมา
ผมเดินเข้าไปในคลาสแบบคิดไม่ตก ในเมื่อคนที่ไอ้บราวน์มอบหมายให้ผมชวนนั้น แต่ละคนน่าเข้าใกล้ซะที่ไหน
น่านฟ้าเดินเข้ามานั่งข้างผม ก่อนจะหยิบบนเรียนขึ้นมาพลางพูดทันที “ทำไมเมื่อคืนมึงไม่รับสาย รู้ไหม กูกำลังจะตายเพราะไอ้นี้!”ว่าพลางก็ชี้มาที่บทเรียนเคมีที่จะสอบให้คาบบ่ายวันนี้
“อย่างมึงเนี๊ยนะ! ตาย.. กูมากกว่ามั้งที่ตายสัด!”ผมว่ามัน
...เมื่อคืนกูนึกถึงวิธีชวนพวกมึง เลยยังไม่ได้อ่านเคมีนี่ซักนิด เวรจริงๆ
“โธ่ มึง ก็ไม่ได้ฉลาดไปทุกเรื่องนี้หวา”มันว่าพลางเอาหัวมาถูไหล่ผมด้วยหน้านิ่งๆของมัน “ช่วยกูหน่อยนะ.. กูรู้มึงเก่ง”
“แม่ง... ที่งี้ละมาอ้อน”ผมเอนตัวออกห่าง ไอ้น่านฟ้าเลยมองผมตาปริบๆ
...แม่ง โครตไม่เข้ากับหน้าหล่อๆของมันเลยวุ้ย
“ก็ได้นะ แต่กูมีข้อแลกเปลี่ยน?”
...ยังดีนะ ที่ผมเก่งวิชานี้มากกว่ามัน ไม่งั้นผมคงยกข้อต่อรองไม่ได้แน่ๆ แต่ยังไงก็ต้องแอบอ่านหน่อยละวะ ช่วงพักเที่ยงยังพอมีเวลา
“หืม..”น่านฟ้ามองอย่างสนใจ ก่อนจะยืนหน้าเข้ามาใกล้ผม “ข้อแลกเปลี่ยนที่ว่านี้... อยากนอนกับกูซักคืนรึเปล่าวะ.. แบบนั้นกูยอม”
ผลัวะ! ผมคว้าหนังสือเล่นใหญ่ตรงหน้ามาตีหัวมันทันที
“สัด ลามปามแล้ว!”ผมว่าพลางรีบเอามือผลักหน้ามันออก พวกเราเล่นกันแบบนี้ประจำครับ.. ไม่สิ ต้องบอกว่าไอ้น่านฟ้าคนเดียวที่ชอบเล่นแบบนี้ประจำ จนเพื่อนในคลาสชินกันแล้ว บวกกับข่าวลือนั่นด้วย พวกเพื่อนเลยไม่แปลกใจเท่าไร
“แหม.. กูก็นึกว่า มึงอยากลอง ใหญ่นะวะ... โอ๊ยๆๆๆ”
ผลัวะ ผลัวะๆๆๆ!!
ว่าแล้วผมก็รีบประเคนหนังสือเล่นยักษ์ใส่หัวมันไม่ยั้ง ก่อนจะถูกมือหนาหยาบนั้นจับมือผมไว้ แล้วดึงลงใต้โต๊ะทันที
อาจารย์เดินเข้ามาสอนพอดีนะครับ น่านฟ้ามันคงเห็นก่อน เลยจับมือผมไว้ก่อน แต่ว่าเมื่อไรมันจะปล่อยวะ
“ปล่อย..”ผมว่าเสียงเบา ทั้งที่ไม่หันไปมองหน้ามัน ผมรู้สึกว่าไอร้อนจากคนข้างๆเข้ามาใกล้ ก่อนที่มันพูดข้างๆผมในระยะประชิด “ไม่ปล่อย”มันว่า มือหนาหยาบของมันลูบขึ้นมาแตะปลายนิ้วทั้งห้าของผม แล้วก็สอดนิ้วเข้าไประยะช่องว่างจนผมนั่งนิ่งงัน
ฉ่า...
“มึงหน้าแดงวะ”มันว่าพลางหันมายิ้มล้อเลียนผม ก่อนจะก้มลงไปอ่านบนเรียนเหมือนกับสนใจมันมากนัก ทั้งๆที่ปากมันขยับไม่หยุด “ว่ามาสิ ข้อแลกเปลี่ยนของมึงนะ?”
“กู... กู..”เหมือนกับหาเสียงตัวเองไม่เจอ เมื่อผมยังรู้สึกร้อนวาบตรงมือที่จับ จากสัมผัสของเพื่อนสนิท
“ไม่รีบพูดเดี๋ยวกูเปลี่ยนใจนะ”
“สัด!”ได้แต่ด่าเสียงเบาครับ ทั้งที่พยายามดึงมือออก แต่น่านฟ้าจับไว้แน่น ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ ใบหน้านิ่งๆของมันเหมือนปกติจนผมดูความคิดมันไม่ออก แม้แต่ไอ้บราวน์ที่ว่าเก่ง ผ่านคนมาหลายประเภทจากการฝึกเข้าสังคมของแม่มัน ยังบอกว่า ไอ้น่านฟ้าเป็นคนที่อ่านยาก
“กู.. กูแค่อยากชวนมึงไปเที่ยวผับวันเสาร์”
“ฮะๆ..”น่านฟ้าหัวเราะออกมาเบาๆ “ตกลง แต่ก็มีเรื่องจะถามมึงหน่อย”ก่อนจะหันมามองผมด้วยแววตาที่ผมไม่เข้าใจ
“อะไรละ?”
น่านฟ้ามองผมนิ่ง ก่อนจะส่งยิ้ม “ถ้ามีคนๆหนึ่งหวังดีกับมึง แต่สิ่งที่เขาทำ คือทำให้มึงเสียสิ่งสำคัญไปเพื่อแลกกับอีกสิ่งหนึ่งที่เขาคิดว่าดีกว่า”มันว่าพลางจ้องลึกลงไปในตาผม “มึงจะให้อภัยเขาได้ไหม?”
ผมเงียบไปพักหนึ่งเพื่อหาคำพูดที่ดีให้กับน่านฟ้า แต่ผมรู้ว่า ผมเป็นคนพูดตรงๆ ไม่มีเว้นวรรค หรือทำให้ประโยคพูดน่าสนใจเหมือนที่ไอ้น่านฟ้าชอบทำ แต่ผมก็มีความจริงใจให้กับมันอย่างเปี่ยมล้ม
ผมเอามืออีกข้างลงไปใต้โต๊ะ แล้ววางทาบบนมือหนาที่จับมือผมอยู่ ก่อนจะพูดกับมัน “ถ้าเป็นมึง.. กูให้อภัย เพราะกูรู้ว่ามึงห่วงกู และคอยดูแลกูมาตั้งแต่ตอนเพิ่งเข้าเรียนที่นี่ใหม่ๆ”
น่านฟ้ายิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ จนผมที่เริ่มเขินกับประโยคที่เน่าๆของมัน ยกมือขึ้นมาบังตาตัวเอง
“อย่ายิ้ม.. กูแสบตา”ผมว่า น่านฟ้าส่ายหัว ก่อนจะปล่อยมือผมออก พร้อมกับหันไปสนใจบทเรียน
พอเลิกคาบ ผมรีบคว้าบทเรียนวิชาต่อไปขึ้นมาอ่านทันที โดยให้ไอ้น่านฟ้าเดินนำหน้าผมเพื่อไม่ให้ผมเดินชนใคร หรือสะดุดอะไรเข้า
“อย่าบอกนะว่า.. มึงก็ไม่ได้อ่านมา”ผมหัวเราะใส่มันไปทีหนึ่ง ก่อนจะก้มลงอ่านต่อ นาทีนี้ผมกำลังใช้สมาธิทั้งหมดที่นี้เพื่อให้เข้าใจบทเรียนนี้และสอนใครบางคน ผมจะไม่ตอบคำถามมันเพียงแค่พยักหน้าให้ และบ่นพึมพำสิ่งที่ได้อ่านออกมา จนน่านฟ้าที่เดินนำหน้าส่ายหัว แต่จับแขนผมไว้
“จะเข้าเขตโรงอาหารแล้ว คนเยอะ กูว่ามึงหยุดอ่านเหอะ”
ผมหันหน้าขึ้นมามองมันทันที “ใครบอกให้มึงพามาโรงอาหาร?”ผมยื้อแขนมันไว้ ก่อนจะลากมันไปทางลานจอดรถ “เอาละ กูจะรอมึงที่รถ มึงไปซื้ออาหารมากูด้วย”แล้วก็จะแบมือขอกุญแจรถจากมัน ซึ่งมันก็ยอมให้แต่โดยดี
“แล้วจะลากกูมาทำไม”น่านฟ้าบ่นอุบอิบ แต่ก็ยอมเดินกลับไปทางเดิมเพื่อชื้ออาหารมาให้ผม
...ดี สมแล้วที่มึงเป็นองครักษ์ประจำตัวกู
ผมคิด ก่อนจะหยิบสมุดจากกระเป๋าขึ้นมาสรุปทั้งหมดที่อ่าน และท่องจำมันให้ขึ้นใจระหว่างรอ วิชาเคมี ถ้าท่องจำตารางธาตุได้ กลับสูตรต่างๆนาๆของมันก็ไม่มีปัญหา ผมชอบมันวิชานี้ครับ แทบจะรอปีหน้าที่จะได้เรียนการทดลองสารเคมีต่างๆไม่ไหว ผมคิดว่ามันคงน่าสนุกไม่น้อย
“มาแล้ววว”น่านฟ้าว่าก่อนเสียง ก่อนที่ตัวมันจะเดินมาพร้อมข้าวกล้องสองกล้อง แล้วมันก็ดึงถุงออก เอาข้าวกล้องอันบนสุดมาวางไว้ข้างผม “นี่ของโปรดมึง ข้าวกระเพราะหมูร้อนๆกับไข่ดาว”
“ขอบใจ”ผมพูด ก่อนจะยื่นสมุดที่ผมเพิ่งเขียนเสร็จไปให้มัน “กูสรุปได้แค่นี้”
น่านฟ้าหัวเราะ แล้วเอือมมือมาขยี้หัวผมจนยุ่งไม่เป็นทรง “แค่นี้ของมึง ช่วยต่อชีวิตกูได้เว้ย”ว่าแล้ว มันก็กางหนังสือลงตรงหน้ามัน อ่านไปพลางกินไปพลาง
ใช่ว่าน่านฟ้าจะไม่เก่งหรอกนะครับ แต่ผมกับมันเก่งไปคนละวิชา ผมเก่งในเรื่องความจำอย่างวิชาเคมี และชีวะ ส่วนน่านฟ้าเก่งวิชาฟิสิกส์ การคิดคำนวณ กฎของแรง พวกนั้นมันเก่งหมดจนผมเทียบไม่ติดเลยก็ว่าได้
“แล้วตกลงมึงอยากชวนกูไปเที่ยวผับกันสองคนเหรอวะ?”มันถามขึ้น
“เปล่า รอบนี้ไม่ใช่ความคิดของกูนะเว้ย ไอ้บราวน์มันชวนกูอีกที”
“เหรอวะ”น่านฟ้ามองผมนิ่ง แต่ทำไมผมถึงรู้ร้อนๆหวานๆเหมือนโดนสอบสอนอยู่กันนะ
“เออดิ.. มันให้กูชวนพวกมึง”ผมว่าพลาง หลบตามัน
“พวกกู?”
“ก็มึง ไอ้เอ็กซ์.. แล้วก็.. ออกัส”
“กูกับไอ้เอ็กซ์ก็ไม่แปลกหรอก แต่ไอ้ออกัสนี่ บราวน์มันไปสนิทด้วยตอนไหน”
ผมกลอกตาไปมา ก่อนจะพูดอธิบาย “มึง.. นั่นไอ้บราวน์เชียวนะ กูจะไปรู้ใจมันได้ไง มันบอกให้กูชวนกูก็ชวน”
“เหรอวะ...”น่านฟ้ามองผมนิ่ง ก่อนจะหลุดยิ้มออกมา “งั้นมึงก็ไปถามเองทั้งสองคนละกัน งานนี้กูไม่เกี่ยว”
“เหี้ย! สัด!! มึงสนิทกับสองคนนั้น มึงก็ชวนแทนกูหน่อยดิ โดยเฉพาะออกัส กูไม่รู้จักมันเลยซักนิดนะ สัด!”ผมรีบว่าทันที
...กะจะพึ่งมึงหน่อยวะ ไอ้นี้แม่ง ดักทางซะก่อน
“มึงไม่รู้จัก มึงก็ไปทำความรู้จักซะสิ”น่านฟ้าว่ายิ้มๆ “เดี๋ยวกูบอกเบอร์กับที่อยู่มันให้ เผื่อน้องนัดจะสนใจ”
ผมชูนิ้วกลางให้มัน ก่อนจะสถบด่า “สนใจพ่องงงง!”
-
ซั่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม กันเลยจ้าาา
รอเสมอกับฉากกกนั้น
รอตอนต่อไป แต่งนิยายได้ลื่นไหลมากค่ะ
-
น่านพูดเหมือนรู้อะไรบางอย่างเลย ผู้กุมความลับสินะคะ 555555555
รอตอนต่อไปค่ะ ลุ้นมากว่าใคร :katai1:
-
::: ตอนที่ 5 :::
หลังเลิกเรียนวิชาสุดท้าย ผมแยกกับน่านฟ้า ผมถามมันแล้วว่า เอ็กซ์ เลิกเรียนกี่โมง มันบอกไม่รู้ ลองไปหาดูแถวห้องน้ำ จุดอับของม. เดี๋ยวก็เจอ ถ้าไม่เจอก็แสดงว่ากลับแล้ว พอฟังคำตอบแล้วผมก็อดคิดไม่ได้ว่าชาติก่อนไอ้บ้านี่ต้องเป็นตัวอะไรซักอย่างแน่เลยที่ชอบห้องน้ำกับจุดอับของม.
หลังจากที่ผมนั่งรถมหาลัยมาที่คณะศึกษาสตร์เพียงไม่กี่นาที ผมก็เดินตรงไปทางห้องน้ำข้างตึกที่เป็นจุดเหมาะสำหรับการทำเรื่องอย่างนั้นทันที ตามที่น่านฟ้าบอกมา
ถ้าจะพูดถึงเรื่องห้องน้ำมหาลัย มันก็มีทุกตึกทุกชั้นนั่นแหละครับ ยิ่งเริ่มช่วงเย็นๆแบบนี้ นักศึกษาก็น้อยลง แต่ก็ยังมีบ้างที่กำลังนั่งคุย ทำงานกันเป็นกลุ่ม ผมแค่ลองเสี่ยงดูนะครับ กับห้องน้ำใกล้สุดที่เห็น ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่ถามเบอร์ไอ้เอ็กซ์มาจากน่านฟ้า บอกได้เลยทันที ผมเบื่อมัน เดี๋ยวมันจะหาว่าผมสนเพื่อนมันอีก ผมเลยบุกมานี่เลยดีกว่า
พอผมเดินเข้ามาในห้องน้ำ ผมก็ได้ยินเสียงน้ำเปิดอยู่ดังมาจากห้องๆหนึ่ง นอกจากนั้นก็ไม่เห็นมีใครอยู่เลย ผมจึงเดินเข้าไปหาห้องๆนั้น ก่อนจะหยุดชะงัก
....ถ้าไม่ใช่เอ็กซ์ละ
คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว ทำให้ผมหยุดยืนนิ่ง และมองหน้าประตูอย่างชั่งใจ เสียงน้ำไหลดังซู่ซ่าไม่หยุด กับเสียงหอบครางที่ผมได้ยินแผ่วๆบอกได้อย่างดีว่าคนข้างในกำลังทำอะไรกัน
...รอให้มันเสร็จกิจก่อน แล้วค่อยดูหน้าคนทำดีไหมวะ?
ผมคิด ก่อนจะหันตัวกลับไป ผมคิดว่าจะไปนั่งรอข้างนอกเพราะผมไม่อยากจะได้ยินเสียงที่ทำให้น้องชายผมตื่นไปด้วย แต่แล้วเมื่อผมหันหน้ามา ผมก็พบกับคนที่ผมไม่อยากเจอที่สุด คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม
....แทน....
“หลีกไป”ผมตีหน้านิ่งใส่มันทันที ก่อนจะเดินผ่าน แต่แล้วก็ถูกมือหนาจับต้นแขนผมเอาไว้
“จะไปไหน นัด”
ผมตีหน้านิ่งใส่เขา พร้อมกับพูดเสียงเข้ม“ปล่อย”ผมลืมไปได้ยังไงกัน ว่าแทนมันเรียนอยู่คณะเดียวกับเอ็กซ์ รู้แบบนี้ผมน่าจะระวังตัว และพาน่านฟ้ามาด้วยดีกว่า
“ไหนๆก็เจอกันสองต่อสองซะที ทบทวนความหลังกันหน่อยไหม”ใบหน้าคมเข้ม ผิวสีแทนสมกับชื่อมันพูด พลางโน้มหน้าเข้าใกล้ผม แต่ผมยกมือขึ้นมาต่อยหน้ามันทันที
ผลัวะ!
แทนหน้าหันไปตามแรงชก ก่อนที่เขาจะมองผม และเลียริมฝีปาก ยิ้มร้ายผุดออกมาทำเอาผมรู้สึกขนลุก ผมเตรียมที่จะวิ่งหนีคนตรงหน้า แต่ก็ไม่ทัน “ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก”มันว่าพลางผลักผมไปชนผนังใกล้ประตูห้องน้ำ แล้วโถมตัวเข้ามา ขาของมันสกัดขาผมไว้โดยผมไม่ทันตั้งตัว
“มาเล่นอะไรสนุกๆด้วยกันไหม?”มันว่า ทั้งที่มือใหญ่ข้างซ้ายนั้นปิดปากผมแน่น ส่วนมือข้างขวาลูบแก่นกายของผมผ่านกางเกงที่ใส่อยู่จนผมรู้สึกอ่อนแรงและร้อนวูบ
“อื้อ อื้อ!!”ผมพยายามส่งเสียงร้อง แต่ก็ไม่ได้ผลดูเมื่อแทนเลียหูของผมแล้วกระซิบเบาๆ
“มึงหมดโอกาสหนี ตั้งแต่ต่อยกูแล้ว นัด”
...นี่คือแทน แฟนเก่าผมตอนมัธยมจริงๆเหรอ ผมจำได้ว่าถึงแทนแสนดีกว่านี้ อ่อนโยน แล้วก็ไม่เคยขัดใจผมเลยจนเรามีจูบแรกกัน แทนก็ผลักผมออก และหัวเราะกับเพื่อนๆว่าเขาชนะพนันแล้ว เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกล้มทั้งยืนกับความรัก ผมไม่นึกเลยว่าตัวจริงของเขาจะร้ายกาจขนาดนี้
หลังจากนั้น มันก็เจอผมโดยบังเอิญที่มหาลัย มันพยายามจะเข้ามาขอคืนดีกับผม ตอนแรกผมก็หวั่นไหวอยู่กับใบหน้าที่ดูสำนึกผิดของมัน คำพูดของมันที่บอกผม แต่ผมก็ไม่เคยมั่นใจในตัวเขา น่านฟ้ามองเรื่องนี้ออกเป็นอย่างดี พอเราเริ่มสนิทกัน น่านฟ้าก็บอกกับผมว่า มันจะช่วยกันแทนออกไปให้ปราบใดที่ผมยังไม่แน่ใจในตัวเอง
แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วละ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะไว้ใจได้ไปซะหมด โดยเฉพาะคนอย่างแทน คนที่เคยหักหลังผมมาแล้ว เขาก็พร้อมที่จะหักหลังผมต่อไปอีก นี่ผมชอบไอ้ตัวเหี้ยอย่างมันลงไปได้ไง เสียดายเวลาชะมัด!
“มองกูแบบนั้นทำไม”แทนว่าพลางบีบแก้มผม “คืนนั้นกูเกือบทำสำเร็จแล้วเชียว ถ้าไม่มีพวกเพื่อนเปรตของมึงมาขัดขวางซะก่อน”แทนทำหน้าหงุดหงิด
...ทำอะไร?
“แต่ว่าตอนนี้”มันแย้มยิ้มก่อนจะพูดต่อ “มึงเป็นของกู”มันว่า ก่อนจะเลียลิ้นสากๆลงบนแก้มผมจนผมรู้สึกขยะแขยง ในขณะที่มืออีกข้างลูบขึ้นลูบลงแก่นกายผมผ่านเนื้อผ้ากางเกงนักศึกษาเบาๆ
แอ๊ด...
เสียงประตูเปิดออกมาพร้อมกับหนุ่มหน้าตาเซ็กซี่อย่างเอ็กซ์ที่ปล่อยชายเสื้อออกนอกกางเกง ปลดกระดุมห้าเม็ดเผยให้เห็นหน้าอกขาวๆที่ใครก็ต่างพากันหลงใหล หมอนั้นหันไปพูดกับสาวที่ออกมาจากห้องน้ำเดียวกัน จูบลาเธอแล้วบอกให้เธอรีบไป หลังจากนั้นเอ็กซ์ก็หันมาเลิกคิ้วมองผมกับแทน
...สัด! กว่าจะสนใจกันได้นะ ไอ้เอ็กซ์ รีบมาช่วยกูเร็ว!!
ผมกับแทนนิ่งกันอยู่ท่าเดิม ผมกำลังรอว่าเอ็กซ์จะทำยังไง ส่วนแทนอาจจะคิดไม่ถึงว่ามีคนอยู่ในห้องน้ำก็เป็นได้โดยเฉพาะเพื่อนผม
“ทำอะไรกันวะ?”ไอ้เอ็กซ์ถามอย่างไม่ดูสถานการณ์
“ดูก็รู้นี้ไอ้ห๋า”แทนบอกเขา ก่อนจะจับแก่นกายผมเต็มมือจนผมเข่าอ่อนเอนหลังไปพิงผนังเพื่อหาที่ยึดให้ยังยืนอยู่ได้
“อื้อ...!”
“อูย.. ใจเย็นๆ..”เอ็กซ์บอกอย่างตกใจ เมื่อเห็นท่าทีของแทนที่ขู่คุมคามผมอย่างเห็นได้ชัด
“เมื่อไหร่มึงจะไปซักทีวะ!”แทนหันไปมองเอ็กซ์อย่างหงุดหงิด ในขณะที่ผมส่งสายตาข้อร้องอ้อนวอนไปหาเขา
....ช่วยกูด้วย เอ็กซ์...
ถึงเราจะไม่ค่อยสนิทกัน แต่ช่วยกูด้วยนะ
ใบหน้าหล่อของเดือนมหาลัยส่งยิ้มให้กับพวกผม ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ “ไม่ละ”เอ็กซ์ว่า “กูขอเล่นด้วยคนสิ”ผมอยากจะอ้าปากค้างตกใจตามนิสัยแต่ก็อ้าไม่ได้เพราะโดนมือยักษ์จับอยู่ ส่วนแทนนิ่งไป พอมันตั้งสติได้ มันก็หัวเราะหึๆ ออกมาแล้ว
“ก็เอาสิ”เสียงแทนตอบรับทำเอาผมรู้สึกชาทั้งตัว เมื่อแทนเหวี่ยงตัวผมที่อ่อนแรงไปให้เอ็กซ์รับไว้ เหมือนกับตัวอะไรซักอย่างที่ไม่ใช่มนุษย์ ผมน้ำตาคลอออกมาเมื่อเอ็กซ์ยืนอยู่ตรงหน้าผมและกอดเอวผมไว้
“ไม่เป็นไรนะ?”มันพูด
“....อึก! ไอ้เหี้ย มึงหักหละ... อุ๊บ”เอ็กซ์ปิดปากผมด้วยจูบของมัน ปากนุ่มที่ใครหลายคนคงได้สัมผัสมาแล้ว จูบผมอย่างอ่อนโยน แต่ไม่สอดเข้ามาข้างใน ผมมองตาเขาทั้งที่โดนจูบอยู่อย่างนั้น เอ็กซ์เองก็ลืมตามองผมในระยะประชิด เขาขยับตาซ้ายให้ผมเหมือนบอกเป็นนัยๆบางอย่าง ก่อนจะผละออก แล้วก้มหน้าลงมาใกล้ๆซอกคอผม
“ทำตามกู”มันว่า จนผมที่นิ่งงันเผลอพยักหน้ารับทันที
“เฮ้ย! พวกมึงคุยไรกัน!”ไอ้แทนพูด พร้อมเสียงเดินเข้ามาใกล้จนผมสะดุ้งโหยง แววตาของเอ็กซ์เปลี่ยนไปทันทีเมื่ออยู่ต่อหน้าแทน มันทำให้ผมรู้สึกร้อนผ่าว สายตามันเหมือนผู้ชายที่กำลังจ้องจะงาบผู้หญิงที่มองตรงมาทางผม
...มึงจะแสดงละครเก่งแล้วนะสัด!
“กูกำลังกล่อมมันให้อ่อนลงอยู่ มึงไม่เห็นรึไง?”เอ็กซ์พลางก้มลงเลียซอกคอผม
“อ๊า...”ไม่อยากจะเชื่อเลย นี่เสียงผมเหรอ ทำไมถึงออกมาแบบนี้.. ผมเอนตัวพิงเอ็กซ์ไว้ พลางซุกหน้าลงบนอกมันเพราะทำอะไรถูก ความรู้สึกกลัวแทรกเข้ามาเมื่อแทนยืนประกบหลังผม
“เออดี!”แทนว่า พลางบีบก้นผมเล่น
“เห็นไหมละ ที่นี้มึงก็ไม่ต้องปิดปากมันแล้ว ฟังเสียงมันครางได้อารมณ์กว่าเยอะ?”
ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจแล้วละ ว่าไอ้แทนไม่รู้ที่ไอ้เอ็กซ์เป็นเพื่อนน่านฟ้า เพราะถ้ามันรู้ มันคงไม่ยอมให้เอ็กซ์ทำถึงขนาดนี้ จะว่าไปแล้ว คืนนั้นแทนมันก็เพิ่งมาที่ผับกับข้าวโอ๊ตและบราวน์ ส่วนไอ้เอ็กซ์ก็หายไปตั้งแต่เข้ามาในผับ เลยไม่แปลกที่พวกมันไม่เจอกัน
“อื้อ... อ๊ะ... อย่า...”ผมร้องออกมาเมื่อไอ้แทนสอดมือเข้าไปในเสื้อผม และบีบ ขยำหน้าอกที่มีอยู่น้อยนิดของผม ผมพยายามเบียดตัวเข้าหาเอ็กซ์มากที่สุด แต่ยังทำให้สถานการณ์แย่ลงเมื่อเนื้อตัวใต้ผ้าของเราเสียดสีกัน และแทนก็ตามมาประกบไม่ห่าง
ผมน้ำคลอเบ้า รู้สึกเสียว ทั้งน้อยใจกับชะตาชีวิตตัวเองไม่น้อย ครั้งแรกที่ผมเสียบริสุทธิ์ ก็จำอะไรไม่ได้แถมยังไม่รู้ว่าใคร แต่ครั้งนี้.. มันเหลือรับจริงๆ
“ปล่อยกู..อ๊ะ..”ผมพูดเมื่อไอ้แทนมันเลื่อนมืออีกข้างมาบีบจุกนมผมจนเจ็บ
“ทะ.. แทน อ๊ะ .. มึงอย่า.. อย่าจับตรงนั้น”ผมว่ามัน ในขณะที่ผมหอบหายใจอยู่ใกล้ๆกับหน้าอกไอ้เอ็กซ์
“อ๊ะ! ถ้ากูหลุดไปได้ อ๊ะ อย่าจับ.. อ๊ะ กูจะฟ้องไอ้น่าน!”ผมว่าทั้งซุกหน้าลงที่อกไอ้เอ็กซ์พลางถูไถไปมาเพราะทนความเสียวจากคนข้างหลังไม่ไหว ได้ยินเสียงคนข้างหน้าหัวเราะหึๆจนผมแค้นมัน เลยกัดอกขาวๆตรงหน้าผมไปทีหนึ่ง
มึงบอกให้กูทำตาม มึงขยิบตาให้กู เหมือนจะมีแผน แต่เมื่อไรมึงงจะปล่อยกูวะ ไอ้สัด ไอ้หื่นเอ็กซ์!
“โอ๊ย.. ซี้ด... มึงอย่ายั่วกูสิ ไอ้นัด”เอ็กซ์ว่าพลางกัดปากตัวเอง
...ไอ้สัด กูไม่ได้ยั่ว!!
“อ๊ะ... ไอ้เหี้ยแทน.. อ๊ะ มึงหยุด.. จับแบบนั้นซักที”ก่อนที่ผมจะได้ว่าไอ้เอ็กซ์มัน มือข้างหลังก็ทั้งบีบ และลูบไล้หน้าอกผมไม่หยุดจนเสียววาบ ผมจำได้ว่าคืนนั้นผมก็รู้สึกแบบนี้ แต่สัมผัสจากคนๆนั้นนุ่มนวลกว่านี้ และยอมให้ผมสัมผัสตามที่เขาทำ แล้วผมก็ดูดแบบนี้
จุ๊บ.. จ๊วบ...
ผลัก!
ใครบางคนผลักตัวผมออกอย่างแรง ผมลืมตาขึ้นมามองมัน ไอ้เอ็กซ์ที่อยู่ตรงหน้ามองผมอย่างตกใจ เป้ามันตุงขึ้นจนผมสังเกตเห็น
...เกิดอะไรขึ้น
“แม่งกูไม่ทนแล้ว!!”มันตะโกนลั่นห้องน้ำ ก่อนจะแกะมือแทนออกจากตัวผม แล้วมันก็ต่อยท้องแทนทันทีที่เห็นช่องว่าง
ในตอนนี้ผมทั้งงง ทั้งนิ่งอึ้ง และเชื่อว่าไอ้แทนก็คงไม่ต่างกัน ผมเหลือบไปเห็นใครบางคนกวักมือเรียกผมจากทางเข้าหน้าห้องน้ำ ใครบางคนที่ผมเห็นแล้วผมรีบเดินจนกลายเป็นวิ่งเข้าไปหามันทันที
...น่านฟ้า..!!
“มึงมาช้า!!”ผมว่ามันทั้งที่กอดมันแน่น น่านฟ้าหัวเราะออกมาแล้วลูบผมของผม “กูขอโทษ กูกำลังวางแผนแก้แค้นให้มึงอยู่ แต่ไอ้เอ็กซ์ดันทำเสียซะได้นี่สิ”
“แผน?”ผมเงยหน้าขึ้นมามองมันอย่างงงๆ น่านฟ้ายิ้มเหี้ยมออกมาจนผมผงะ
“แต่กูไม่นึกว่าไอ้เอ็กซ์มันจะทำแบบนี้ กูขอโทษนะ ไอ้นัด”ผมยังไม่ทันเงยหน้าขึ้นมามองมัน น่านฟ้าก็ยกตัวผมส่งตัวผมให้ใครอีกคน
“น่านฟ้า..”ผมเรียกมันเสียงแผ่ว
....เดี๋ยวสิ
“มึงจะทำอะไร”ผมตะโกนถามมันเมื่อเห็นมันเดินเข้าไปหาสองคนนั้น ไอ้เหี้ยแทนกำลังกุมท้องตัวเองแน่น โดยมีไอ้เอ็กซ์ยืนกอดอกคุมอยู่ แต่คนที่ตอบผมกลับไม่ใช่น่านฟ้า เป็นคนที่ยืนกอดเอวผมไม่ให้ล้ม นี่ผมเข่าอ่อนไปตอนไหนก็ไม่รู้
“นายอย่ารู้เลย”เขาพูด เรียกให้ผมหันเงยหน้าขึ้นไปมอง หนุ่มแว่น หล่อ โหด ไม่น่าเข้าใกล้ นั้นคือสิ่งแรกที่ผมคิดออกมาตั้งแต่เจอกับเขา คนๆนี้ชอบทำหน้านิ่งเหมือนน่านฟ้า พูดน้อย แต่ก็รู้สึกให้ความเย็นวาบ เหมือนกับรูปปั้นเดินได้ก็ไม่ปาน
....ออกัส...
“ไปกันเถอะ”เขาพูด พร้อมซ้อนตัวผมขึ้นอุ้ม
“ว้าก.. นี่มึง..เอ๊ย นาย ปล่อยผมนะ!”ผมร้องออกมาอย่างตกใจ ผู้ชายบ้าที่ไหนเขายอมคนอื่นอุ้มกันแบบนี้บ้างละ ผมมองท้องฟ้าที่เริ่มมืดลง ก่อนจะถอนหายใจเมื่อเห็นว่ารถเบนซ์สีน้ำเงินของน่านฟ้าจอดอยู่ข้างๆซึ่งน่าจะบังตัวผมกับอีกคนได้
“นี่ ปล่อยเถอะ”ผมพูดเสียงอ่อน แต่หนุ่มแว่นที่มีร่างกายกำยำกลับไม่ยอมปล่อย ทั้งยังก้าวยาวๆ แล้ววางตัวผมไว้บนเบาะหลังรถ
“นายตัวสั่น...”เขาพูด พลางยกผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาผมเบาๆ
“น่านฟ้าละ.. เอ็กซ์ละ..?”
“นิ่งซะ เดี๋ยวพวกนั้นก็มา”ออกัสว่า พลางลงมานั่งข้างผม
“พวกนายมาที่นี้ได้ไง? แล้วทำไมถึงรู้ว่าผมอยู่ที่นี้ละ แล้วแผนแก้แค้นที่น่านฟ้าบอกคืออะไร นายรู้ไหม.. นี่ ฉันถามนายอยู่นะ”สายตาคมใต้แว่นตวัดมามองผมนิ่ง แต่ก็ทำให้ผมหุบปากลงทันที สัญชาติญาณมันบอกนะครับ.. ว่าอย่าต่อล้อต่อเถียงกับคนๆนี้
“ฉันจะออกไปตามให้”ออกัสพูด ผมรีบคว้าชายเสื้อยืดของเขาไว้ทันที ในบรรดาพวกเรามีหมอนี้คนเดียวที่ไม่ใส่ชุดนักศึกษา
“...อย่าไป.. เปล่า ไม่มีอะไร”ผมว่า พลางส่ายหัวออกัส ตอนที่มันหันมา
ออกัสถอนหายใจ ก่อนจะลงมานั่งข้างผมอีกรอบ
“ไม่ไปแล้วเหรอ?”ผมถามเขา แต่ก็ไร้คำตอบกลับ มีแต่คนที่นั่งเงียบๆอยู่ใกล้ผมเท่านั้น
“อ้าว หลับไปแล้วเหรอ”เสียงของใครบางคนดังมาจากที่ไกลๆ ก่อนจะสัมผัสได้ถึงมือหนาที่ลูบหัว “มึงกลับไปรอที่บ้านไอ้นัดก่อนเลย เดี๋ยวกูจัดการที่เหลือเอง แล้วจะไปส่งมันเอง”เขาพูด
เวลาผ่านไปได้ซักพัก ผมรู้สึกว่ามีใครบางคนกอดหลังกอดผมอยู่ พร้อมกับสัมผัสนุ่มๆที่คลอเคลียใบหน้า ลงมาถึงหน้าอกที่ผมรู้สึกคุ่นเคยกับมัน แต่ผมก็เหนื่อยเกินไปที่จะลืมตาขึ้นมามองสัมผัสนั้นเหมือนกับกำลังกดทับสิ่งที่ผมเพิ่งโดนไปอย่างอ่อนโยน ผมเอือมมือไปลูบแผ่นหลังเขาอย่างเผลอไผล
“...ใคร?”ผมขยับปากพึมพำ ก่อนจะหลับลึงลงไปอีกครั้ง
เอาละ Special Part : Up to Reader เริ่มขึ้นแล้ว
โหลด 1 เลือกวิธีแก้แค้นของน่านฟ้า เพื่อทำให้แทนกลายเป็นลูกเจี้ยบ(?)ในกำมือ
โหลด 2 เลือกวิธีแก้แค้นของเอ็กซ์ "มึงชอบแบบนี้ใช่ไหม"ว่าพลางเอ็กซ์ก็กดโทรศัพท์ขึ้นหาเพื่อน 3p 4p ไปเลย(เฮ้ย!)
โหลด 3 เลือกวิธีแก้แค้นของออกัส ไม่ขอเขียนถึงเรื่องนี้ กำลังลุ้นอยู่ว่าใคร อย่ามาถ่วงเวลาสิ - -
ไม่ว่าผลของท่านจะเป็นแบบไหน เราจัดให้ //หรือไม่มีใครโหลดเลย โอเค เดี๋ยวคิดต่อเองก็ได้ =.=;
-
กด1ค่ะ!! ข้อ2ก็สงสารแทนไปหน่อย 5555555555555555
แต่จะให้เลือกข้อสามก็ไม่ดี ยังอยากรู้วิธีแก้แค้นอยู่ ฮะ ฮะ
ตอนนี้เหมือนจะตัดเอ็กซ์กับออกัสออกไม่ได้เลย
เอ็กซ์ก็น่าสงสัยขึ้นทุกวัน(?) ออกัสก็ด้วย...แต่น่านฟ้าคงไม่ใช่
:katai1:
-
ตามมาให้กำลังใจจากกระทู้ห้องพูดคุยค่า
-
2ค่ะ 2โอนลี่
เชียร์หลายพีมานาน
55555
3ก็ได้นะ อยากอ่านบทออกัสเยอะๆอ่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คนอ่าน ขอบคุณที่มาค่ะ
flimflam จัดให้ตามคำขอแล้วนะค่ะ
magarons เอิ่ม... เพิ่งเขียนเสร็จไปอ่ะ ยังจะเอาไหม เราพอปั้นให้ได้นะ แต่พรุ่งนี้จะไปสอบสัมภาษนะอาจจะช้าหน่อย ขอโทษน้าา เดี๋ยวเราจะไปศึกษามาอย่างดีเลยค่ะ เอาให้มันส์(?) อยากได้กี่pค่ะ
เอ่อ...เราเผลอคิดเรื่องใหม่ไว้เผือด้วยอ่ะ เผื่อชอบ 2 in 1 ซั้มกันมันส์ ใส่เต็มแรง แต่แค่วาบขึ้นมานะ เนื้อเรื่องยังเลือนลาง ต้องรอจบอันนี้ก่อน หัวเรายังชั่วร้ายไม่พอ 555
อ้อ เราวางพล็อตไว้ถึงตอนที่สิบสี่แล้ว(แต่แค่ข้อความสั่นๆนะ) ทุกคนไม่ต้องกังวลนะ ถึงจะเล่นอยู่แต่ก็จบแน่นอน
บอกตามตรงที่เปิดโหลดนี้เริ่มจะลังเลกับพระเอกแล้ว ฮา ตอนแรกก็วางไว้เป๊ะ แต่พอยิ่งเขียนทำไมยิ่งรู้สึกหลงรักอีกคนได้(ฟระ)
โอ๊ะ...ถึงเป็นแบบนั้นก็ไม่ต้องกังวลนะ ยังไงก็คิดบทจบไว้แล้วทั้งแบบพระเอกคนแรก แล้วก็อีกคนที่เราหลงรักขึ้นทุกวันนะ 555
ปล.ห้ามยุสองพีนะเฮ้ย ไม่ดีๆ เดี๋ยวกลายเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดไปมา ดร่ามา สงสารนัด 555
:hao3: :z6: :z6: :z6: //โดนรีดเดอร์ตืบ
-
Someone Some You!!?
Special Part :::: Up to Reader
[ว่าด้วยการแก้แค้นของน่านฟ้า]
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้
หลังจากที่แยกกับนัดและเพื่อนในคณะเดียวกัน หนุ่มเหนือก็เดินตรงไปที่ลานจอดรถทันที เขายิ้มบางออกมาเมื่อเห็นลูกรักของเขาจอดเด่นสง่าอยู่ รถเบนซ์สีน้ำเงินเข้มที่พ่อเขาซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด รถคันนี้มันมีความหมายต่อเขามากเพราะมันเป็นของขวัญชิ้นเดียวของพ่อเขาก่อนที่จะลาโลกไป เขาไม่เคยบอกสาเหตุการตายของพ่อกับใคร ยกเว้นจากเพื่อนสมัยเด็กคนเดียวกับครอบครัวที่รู้
น่านฟ้ายกยิ้มมุมปาก หลังจากที่พ่อตายไป เขาก็เริ่มรู้จักคิดและมีความรับผิดชอบมากขึ้น รู้จักที่จะสังเกตคน มองดูสิ่งรอบตัว แล้วก็เริ่มวางแผนชีวิตที่เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ให้กับตัวเอง หนำซ้ำตอนนี้ยังเผื่อแผ่แผนการไปยังคนอื่นอีกด้วย
...ป่านี้นัดจะไปเจอไอ้เอ็กซ์ยังนะ?
นัด หรือนัฐพล พีระจักร เพื่อนตัวเล็กของเขาที่ทำให้เขายิ้มได้ตลอดเวลาที่อยู่กับมัน ตั้งแต่เริ่มรู้จักจนมาถึงตอนนี้รอยยิ้มสดใส ใบหน้าที่ไม่เคยคิดอะไรมากกว่าเรื่องใกล้ตัว กับแววตาที่แสดงอารมณ์ออกมาอย่างไม่ปิดบัง และก็คำพูดตรงไปตรงมาที่ชวนให้คิดลึกในบางครั้งเหมือนกับกลายเป็นสีสันให้กับชีวิตเขาในทุกๆวัน จนเผลอคิดจะทำอะไรบางอย่างให้มันจนได้ แต่ไม่เป็นไรหรอก ถึงแผนแรกจะเละไปแล้ว ยังมีแผนที่สอง แผนที่สามตามมาอีก เพื่อที่จะให้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเพื่อนคนนี้
น่านฟ้าขับรถออกจากมหาลัยเข้ามาในย่านกลางเมือง ซักพักเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ชายหนุ่มชะล้อรถ ก่อนจะยกมันขึ้นมากดรับ
“ว่าไงมึง”
[มึงทำไรอยู่]
น่านฟ้าได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากปลายสาย ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะว่า “แล้วมึงละ เล่นบันจี้อยู่ในห้องน้ำเรอะ” เหมือนกับที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด เดือนมหาลัยปีนี้หาตัวได้ง๊ายง่าย อย่างที่บอกกับนัดไว้ไม่มีผิด
[ไม่ขำ น้องรักของมึงกำลังแย่ มึงจะยังหัวเราะร่าได้อีกไหม?]
เอี๊ยด!!
สิ้นคำพูด น่านฟ้าตีหน้าเครียดทันที พลางหักพวงมาลัยเลี้ยวรถกลับจนรถที่ตามหลังเขาอยู่หลบแทบไม่ทัน เจ้าของรถกระบะกำลังเปิดกระจกเตรียมด่า แต่ไม่ทันได้ทำอะไรรถคนนั้นก็ขับออกไปไกลแล้ว!
“ที่ไหน ใครทำอะไรมัน?”
[อูย ใจเย็นสิจ๊ะ.. น้องหย่ายี้เดี๋ยวเราค่อยนัดกันคราวหน้านะจ๊ะ ตอนนี้อยู่นิ่งๆไปก่อน เดี๋ยวพี่ค่อย..]
“ไอ้เอ็กซ์!”
[รู้แล้วน่า กูกำลังตกลงกับที่รักอยู่ น้องเขาจะได้เงียบไม่ยั่วกู เดี๋ยวกูก็เพลินจนลืมไอ้นัดเพื่อนมึง]
ความจริงเอ็กซ์อยากบอกต่อท้ายมากๆว่า ยิ่งเปิดน้ำมีสองคู่นัวเนียอยู่ใกล้ๆกันแบบนี้ ถึงจะคนละอารมณ์ก็เถอะ แต่มันก็กระตุ้นชายหนุ่มอย่างเขาไม่ใช่น้อย ถ้าไม่ติดที่ว่านัด คนนอกห้องกำลังโดนขู่อยู่เขารู้จักละก็ ให้ตายเขาก็ไม่สนใจหรอก
“หยุดเจรจากับที่รักคนที่เท่าไรของมึงก็ไม่รู้ได้แล้ว! อธิบายสถานการณ์มาเดี๋ยวนี่!!”น่านฟ้าพูดกรอกเสียงใส่โทรศัทพ์อย่างเร็วและรวบรัด มือของหนึ่งถือมือถือ มืออีกข้างกำพ่วงมาลัยไว้แน่น จากนั้นชายหนุ่มก็ลดความเร็วรถลงเมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากเอ็กซ์ และเปลี่ยนทิศทางไปที่คอนโดหรูก่อนทางเข้ามหาลัยทางซ้ายมือแทน
“มึงทำยังไงก็ได้ถ่วงเวลามันกับนัดไว้ก่อนที่กูจะไปถึง ถ้าให้ดีมึงอัดเสียงและทำให้พูดสิ่งเลวๆที่มันทำกับนัดไว้ทั้งตอนนี้ แล้วก็เมื่อคืนนั้นให้ได้ด้วย”ว่าแล้ว ชายหนุ่มก็ตัดสาย และกดโทรหาใครอีกคนที่ขึ้นเป็นเบอร์โทรฉุกเฉินไว้ทันที
ในเมื่อคืนนั้นก็ขู่มันไปบ้างนิดหน่อยแล้วยังไม่สำนึก คงถึงเวลาที่จะใช้มาตรการขึ้นเด็ดขาดกับมันแล้ว
“สวัสดีออกัส มึงอยู่บ้านใช่ไหม?”
[อื้ม]
“ดี.. งั้นมึงเตรียมคอมพิวเตอร์กับอุปกรณ์อะไรของมึงมาให้พร้อมนะ กูจะให้มึงแฮกเฟสบุ๊ค กับข้อมูลทั้งหมดของไอ้แทน ไอ้คนที่มึงเจอคืนวันศุกร์นะ”
[เอาจริง?]
“เออดิ! แล้วก็อย่าลืมหาเรื่องชั่วๆของมันมาด้วย กูรู้มึงทำได้”
[ถ้าไม่มีละ?]
“ไม่มีก็สร้างขึ้นมาเองสิวะ ยากอะไร แค่นี้แหละ เดี๋ยวอีกสิบนาทีกูจะถึงเพนท์เฮ้าส์มึงแล้ว ขนคอมลงมารอได้เลยไอ้คุณชาย”ว่าพลางก็ตัดสายไป เพียงไม่นานน่านฟ้าก็จอดรถหน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่งที่ชั้นบนสุดเป็นที่อยู่ของออกัส
“เป็นไง หาได้ไหมมึง?”น่านฟ้าส่งยิ้มไปให้อีกฝ่ายที่เข้ามานั่งข้างคนขับในชุดอยู่บ้าน พลางเตรียมออกรถมุ่งตรงไปที่มหาลัยซักที
“ไม่.. ขับรถไป กูกำลังทำ”ออกัสว่าพลางยกโน้ตบุ๊กขึ้นมาตั้งบนตัก และเขียนโค้ดอะไรยัวเยี่ยไม่หมดแบบที่น่านฟ้าไม่มีวันเข้าใจ น่านฟ้าแอบส่ายหัวให้กับนิสัยพูดน้อยแต่ไหนแต่ไรของเพื่อนคนนี้ แต่มันก็เป็นคนดี และช่วยเขาตลอดเวลา โดยไม่เคยเซ้าซี้หาเหตุผลให้เขาต้องอธิบาย แต่อีกนัยหนึ่งก็คือ อีกฝ่ายอาจจะฉลาดทันความคิดเขา หรือไม่ก็ไม่สนใจ เพียงแค่ทำๆไปก็เท่านั้น
เสียงแป้นพิมพ์ดังไม่หยุดภายในรถ จนกระทั้งน่านฟ้าจอดมันใกล้ๆกับห้องน้ำข้างตึกหลักของคณะคุรุศาสตร์
“เป็นไง?”เขาหันไปถามหนุ่มแว่นหน้าจอมเย็นชาอีกครั้ง
“เกือบได้แล้ว”ออกัสว่า พลางเปิดหันจอมาให้เขาดู
“ไอ้เหี้ยนี้ก็ร้ายเอาเรื่องนี้หวา มิน่าละไอ้เอ็กซ์ถึงได้ไม่ชอบมัน”น่านฟ้าพึมพำก่อนจะลุกออกมาจากรถพร้อมกับเปิดประตูฝั่งคนนั่งให้ “ไปกันเถอะ” ดวงตาคมใต้เลนซ์แว่นเงยขึ้นมามองเขา ก่อนที่มันจะก้มลงไปพิมพ์อะไรซักอย่าง จัดการพับโน้ตบุ๊กที่ทำกำลังทำงานอยู่ใส่กระเป๋าวางไว้บนรถ แล้วก็หยิบแท็บเล็ตสีดำที่พบมาถือไว้ ก่อนจะเดินตามน่านฟ้าไป
เมื่อมาเห็นสถานการณ์ตรงหน้า น่านฟ้าถึงกับขบกรามอย่างหงุดหงิด ก่อนจะตีสีหน้ากลับมานิ่งเรียบอย่างเดิม เมื่อได้ยินเสียงออกัสเดินตามไล่หลังมา พอน่านฟ้าเห็นเอ็กซ์ผลักตัวนัดออกพร้อมกับต่อยท้องแทน เขาก็โล่งใจ มือหนายกขึ้นมากวักมือเรียกนัด เมื่อคนตัวเล็กเห็นก็รีบวิ่งเข้ามาทางเขาทันที
“มึงมาช้า!!”นัดว่าเขาทั้งที่กอดเขาแน่น น่านฟ้าหัวเราะออกมาแล้วลูบผมคนตัวเล็ก “กูขอโทษ กูกำลังวางแผนแก้แค้นให้มึงอยู่ แต่ไอ้เอ็กซ์ดันทำเสียซะได้นี่สิ”
ถึงจะไม่เป็นอย่างที่คาดไว้ทั้งหมด แต่อย่างน้อยวันนี้ถ้าเขาไม่เอามันให้ปางตาย เขาก็จะให้มันใช้ชีวิตในมหาลัยโดยไม่เข้าใกล้นัดอีกให้ได้!
“แผน?”นัดเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างงงๆ น่านฟ้าเผลอยิ้มเหี้ยมออกมาจนนัดผงะ แต่ก็ขยับตัวไม่สะดวกนักเพราะอีกฝ่ายเองก็โดนเขากอดเอวอยู่เช่นกัน
“แต่กูไม่นึกว่าไอ้เอ็กซ์มันจะทำแบบนี้ กูขอโทษนะ ไอ้นัด”น่านฟ้าว่าพลางยกตัวนัดส่งให้ออกัสซึ่งหนุ่มแว่นก็รับไว้ แล้วยืนแท็บเล็ตที่มันถืออยู่มาให้เขา
...เรียบร้อยแล้วสินะ
“น่านฟ้า..”
....แล้วกูจะกลับมาปลอบมึง
“มึงจะทำอะไร”เขาได้ยินเสียงนัดตะโกนถาม แต่ก็ไม่ได้สนใจ
น่านฟ้าเดินเข้าไปหาไปห้องน้ำ เขามองแทนที่กำลังกุมท้องตัวเองแน่นอย่างสมเพช โดยมีไอ้เอ็กซ์ยืนกอดอกคุมอยู่ข้างๆ “กูรั้งไว้ได้แค่นี้แหละ”เอ็กซ์ว่าพลางหันมามองเขา “มึงจะทำไงกับมัน?”
น่านฟ้าเงียบไปซักพัก ยกยิ้มขึ้น ก่อนจะถามกลับ “แล้วมึงว่าไง?”
“ยำมันเลยดีไหม?” อีกฝ่ายว่าพลาง พูดต่อด้วยรอยยิ้มร้ายตามแบบ “กฎวินัยนักศึกษา 10.2 เป็นไง?”
น่านฟ้ากรอกตาไปมา พลางคิดว่าดีจริงๆเพื่อนเขาเนี่ยจำกฎข้อที่ตัวเองทำผิดจนเป็นกิจวัตรได้เนี่ย แต่ไม่ยักจะสำนึกผิด แถมยังบอกจะเอามาลงโทษคนอื่นได้หน้าตาเฉย
กฎวินัยนักศึกษาข้อที่ 10 นักศึกษาต้องรักษาชื่อเสียง หรือเกียรติศักดิ์ของตนมิให้ได้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่สุจริต หรือไม่กระทำการใดๆอันได้ชื่อว่าเป็นผู้ประพฤติชั่ว เช่นกรณีต่อไปนี้
10.1 ทุจริตในการศึกษาหรือการสอบ
10.2 ประพฤติผิด หรือประพฤติเสื่อมเสียในทางชู้สาว
10.3 ประพฤติตนเป็นคนเสเพล เสื่อมเสียชื่อเสียงหรือมีหนี้สินรุงรัง
ฯลฯ
“หยุดความคิดมึงไป แผนมึงนานเกิน กูมีวิธีที่ดีกว่านี้”น่านฟ้าว่าพลางยกเท้าขึ้นมาวางตรงเป้ากางเกงของแทน
“เฮ้ย!!/อย่านะมึง!”เอ็กซ์กับแทนอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ ก่อนที่แทนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก น่านฟ้าก็ยิ้มขึ้นมา ก้มลงสบตากับอีกฝ่ายที่มองจากด้านล่าง “กลัวงั้นเหรอ?”
“เฮ้ย.. มึงใจเย็น เรื่องนี้เราคุยกันได้”แทนว่า ทั้งยังจับขาอีกฝ่ายไว้แน่นอย่างกลัวๆปกติเขาเห็นมันดูอารมณ์ดีจะตายเวลาที่อยู่กับนัด ไม่คิดว่าจะโหดขนาดนี้เลยนี้หวา
“ยังมีอะไรจะคุย มึงทำร้ายนัด กูเตือนแล้ว”หนุ่มเหนือยิ้มเหี้ยมออกมา พลางยกมือแท็บเล็ตหน้าจอที่ออกัสส่งมาให้แทนเห็นจนมันหน้าซีดเผือก “มึงกับเพื่อนมันเหี้ยกว่าที่กูคิดไว้นะ”น่านฟ้าว่าพลางหันหน้าจอไปให้เอ็กซ์ดู
กลุ่มลับ $$ซั้มกันมันส์ แชร์ความเสี่ยว โอ๊ย..ซึ้ด...
มีสมาชิกอยู่มากกว่าสิบคน และโพสคลิปผู้หญิงในมหาลัยต่างๆที่โดนเอามาแชร์กัน บางโพสถึงขึ้นวางเงินพนันแล้วเล็งตัวเป้าหมาย ที่ร้ายกว่านั้นคือ โพสล่าสุดของแทนเมื่อสองอาทิตย์ก่อน
....กูว่า กูเสียดายของเล่นกูที่ปล่อยไปตอนมัธยมวะ...
คุณชายพี หล่อจริง จัดจาน : เอาเลยเหี้ย ลองกันผู้ชาย ...มันส์กว่าผู้หญิงนะมึง
KeyWord : ...ถ้าได้แล้วอยากลืมเอามาแชร์
Irhtagg : กูให้มึงห้าพันถ้าของเล่นมึงเด็ดจริง!
“โอ๊ย!!!”น่านฟ้ากดน้ำหนักลงบนน้องรักอีกฝ่ายทันทีที่อ่านคอมเม้นของแต่ละคน พลางกระชากผมแทนให้เงยหน้าขึ้นมามองเขา
“มึงอยากโดนไล่ออกจากโรงเรียนไหม?”แววตาวาวโรจน์แบบที่เอ็กซ์ก็ยังแอบมองอย่างหวาดๆจ้องลงไปที่แทน มือหนาหยาบยกขึ้นมาตบแก้มแทนดังแปะ แปะ
...มึงอยู่ในกำมือกูแล้ว..
แววตาที่แสดงออกไปถึงความเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด รอยยิ้มร้ายที่ผุดขึ้นมาทำให้แทนถึงกับหวาดผวา
“....อย่า มึงอย่า!!”แทนว่า พลางยกมือขึ้นไหว้เขา “กูยังไม่อยากให้พ่อแม่รู้ ปล่อยกูไปเถอะ ได้โปรด”น่านฟ้าลงมายกเท้าออกมาจากตัวแทน
“ดี อย่าให้กูกับนัดเจอมึงอีก แล้วถ้ามีใครในบรรดาเพื่อนกูรู้ว่ามึงทำอะไรเหี้ยๆไว้ละก็..”เขาว่าแคปหน้าจอและทิ้งที่อีกฝ่ายทำไว้ทั้งหมดก่อนจะเขียนเพิ่มเติมในเฟสอีกฝ่าย เหลือแค่เพียงกดโพสเท่านั้น “เรื่องนี้คงดังแน่ๆ”แล้วก็ชูหน้าจอให้อีกฝ่ายเห็น แทนพยักหน้าหยิกๆ "ได้ ได้ๆๆ"มันว่า น่านฟ้ายกยิ้มแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำพร้อมกับเอ็กซ์
“ได้อัดเสียงไว้ไหม?”น่านฟ้าถาม
“ถามแบบนี้ไม่รู้จักกูซะแล้ว”เอ็กซ์ว่าพลางยกมือถือของเขาขึ้นมา “นอกจากอัดไว้ กูยังแอบยกมือขึ้นมาถ่ายมันตอนโดนมึงขู่ด้วยแม่งไอ้หน้าตัวเมียที่ดีแต่ปากจริงๆ คิดไว้ก็ไม่ผิดที่กูรู้สึกไม่ชอบมันตั้งแต่เห็นหน้า”
“กูก็เหมือนกัน”
....แต่นั่นเพราะมันมายุ่งกับนัด
น่านฟ้ากับเอ็กซ์มองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มร้ายขึ้นมา แล้วยกมือขวาขึ้นมาแตะกันดังแปะ!
“ถึงกูจะชอบวิธีมึง แต่ก็ต้องยอมรับว่าวันนี้ถ้าไม่มีมึงกูคงช่วยนัดไว้ไม่ทัน”
เอ็กซ์หัวเราะออกมา ก่อนจะพูด “ห่วงน้องนัดของมึงมากขนาดนี้ ทำไมไม่ฮุบมันไว้คนเดียวเลยละ?” ว่าพลางก็เลียริมฝีปากตัวเองแบบที่คนมาเห็นเหตุการณ์ทีหลังอยากน่านฟ้าไม่มีทางรู้
น่านฟ้าเงียบชะงักไป ก่อนจะหัวเราะกลบเกลือนออกมา “บ้าแล้ว มันเป็นน้องไม่ใช่เมีย”เขาว่าพลางส่ายหัว
“ให้มันจริงเถอะ”เอ็กซ์ยิ้มออกมา พลางแอบคิดอะไรในใจ
เรื่องนี้คู่แข่งร้ายๆมีเยอะ ใครรุกก่อนจะได้เปรียบรึเปล่าวะ?
-
นัดคู่กับออกัส<<<เชียร์คู่นี้
ป.ล.คนเขียนบอกไม่ให้เชียร์สองพี เราเชียร์สามพีน่าาาา ล้อเล่น เขียนตามพล๊อตเดิมดีแล้วค่ะ
สนุกมากเลย
-
สรุปว่าคืนนั้นคือแทนรึเปล่าคะ? โอย จริงๆแอบอยากอ่านวิธีแก้แค้นแบบ10.2ขึ้นมา
แต่ก็โหวต1ไปแล้ว แฮะๆ แต่แทนนี่เลวจริงๆให้ตาย!
อ่านๆไปก็เริ่มสนใจทั้งเอ็กซ์ทั้งออกัส #น่านล่ะะะะะ
จริงๆไม่ใช่สายเฟรนด์โซน(?) สไตล์แบบน่านเลยไม่ค่อยอวย(?)
ไปชอบแบบเอ็กซ์กับออกัสแทน T_T ออกัสนี่เวลาแฮคคอมชาวบ้านแล้วแอบเท่
หนุ่มแว่นก็ดีนะคะ 55555555555555555555
//ปักธงหลายใจ
:-[
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ให้ตายสิ... ไอ้อาการคันปากยุกยิก อยากจะพูดนี้มัน.. ทำไมเม้นแต่คนจี้จุดเเบบนี้ละ :katai1:
ตอนนี้ค่อนข้างจะคลายเครียดสำหรับคนเขียน ดีจริงๆ.. สั้นไปหน่อยนะค่ะ เลยกลายเป็น 5.5 แทนตอนที่ 6 ว่าจะเพิ่มให้ยาวก็เสียฟิวแย่ แหะๆ
ใครที่รอโหวด 2 อยู่ อดทนอีกนิดนึงง เรากำลังคัดสรรตัวละครอยู่
ปล. อย่าคิดว่าเอ็กซ์จะออกโรงเองนะค่ะ ^.< //รักทุกคนอ่าน รักทุกคอมเม้นเลยค่าา :กอด1: :กอด1:
::: ตอนที่ 5.5 :::
“หนัก...”ผมสัมผัสได้ถึงใครบางคนที่กดทับตัวผมอยู่ ซักพักผมก็ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วก็เห็นเงามืดๆเหมือนร่างของใครซักคนกำลังนั่งทับอยู่บนตัวผม เหมือนจะเป็นผู้ชาย... ก่อนที่ผมจะเบิกตากว้าง แล้วแหกปากร้องลั่น
“เหี้ย!!! ผีหลอก!!!”
ผมดิ้นพรวดๆเหมือนกับโดนน้ำร้อนลวก ไม่เอานะเฮ้ย ถึงแม่จะไม่อยู่ กูอยู่คนเดียวก็อย่ามาหลอกกูดิ ช่วงนี้กูทำบุญไว้น้อยใช้ไหมวะ ถึงได้เกิดเรื่องกับกูจัง แม่ง.. ไม่เอาน่ะ! กูยอมให้ไอ้บ้าที่ไหนกดก็ได้ แกล้งกูก็ได้ แต่ไม่เอาวิญญาณอย่างมึง!!!
“ว้าก!! มะโนสังโค อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย กูขอร้อง!!!”
ก่อนที่หัวใจผมจะทำงานหนักจนถึงขั้นหยุดเต้น มือของผีก็กดเปิดโคมไฟบนหัวเตียงให้จนเริ่มเห็นชัดว่าใคร ผีบ้าอะไรจะยิ้มทะเล้นได้ขนาดนี้วะ แม่ง.. ทำเอาผมแทบหยุดหายใจเลย สัด!
“กูเอง ผีที่ไหนจะหล่อและ‘เอ็กซ์’ได้ขนาดนี้ละวะ”ว่าพลางก็เน้นย้ำชื่อตัวเองอย่างภูมิใจพร้อมร้อยยิ้มทำให้ผมถอนหายใจอย่างเอือมระอา รู้สึกทั้งโล่งใจ แล้วก็แปลกใจในเวลาเดียวกัน
...แต่ก็ดีนะ ที่มันไม่ใช่ผี
ผมคิดพลางยืนมือไปหยิกแก้มมันแรงๆจนอีกฝ่ายร้องโอ๊ย เอ่อ... ไม่ใช่ผีจริงๆด้วยวะ ค่อยยังชั่ว
“ไอ้สัดเอ็กซ์ มึงขึ้นมาทำอะไรบนตัวกู”หลังจากตั้งสติได้แล้วผมก็ถามมันทันที เอ็กซ์เลียริมฝีปากตัวเอง พลางโน้มหน้าลงมาจนชิดหน้าผากผม
...แม่ง อะไรของมันวะ คนยิ่งเพิ่งตื่นอยู่ สมองประมวลผลไม่ทัน
“เห็นแล้วก็น่าจะรู้นี้”มันว่าพลางมองตาผม ในขณะที่ผมเลิกคิ้วมองมันในระยะประชิด ก่อนจะหลับตาลง
...สงสัยกูคงฝันไป เพื่อนบ้าที่ไหนมันจะมาแกล้งกูเวลานี้...
สัมผัสเปียกชื้นเลียบนริมฝีปากผม ทำเอาผมขมวดคิ้ว
...กูก็แค่ฝันยาวไป กูยังนอนอยู่นี่เลย ไม่ได้ไปเจอไอ้แทน ไม่ได้ถูกรุมจนขาอ่อน แล้วน่านฟ้า..ก็มาช่วย
สัมผัสนุ่มๆเบี่ยงซ้ายขวาอย่างชำนาญจนตัวผมเริ่มรู้สึกร้อนผ่าว
“อื้อ~”รู้สึกได้ถึงน้ำหนักตัวอีกคนที่กดทับลงมา แม่ง... นี่มันเหี้ยอะไรวะ กูคงไม่ได้ฝันเปียกหรอกนะ ผมคิดทั้งพยายามหลับตาแน่น อย่าลืมตาขึ้นมา มันเป็นแค่ฝัน
จุ๊บ... จ๊วบ..
แต่แล้วเมื่อรู้สึกว่าอะไรกำลังดูดปากผมอยู่ ผมก็ลืมตาขึ้นมา หายง่วงอย่างปลิดทิ้งแล้ว
...แม่ง เหี้ย!! เรื่องจริงนี่หวา!!!
ผมเผลอกัดปากไอ้เอ็กซ์อย่างตกใจ แล้วรีบแหกปากตะโกนอีกรอบ “ไอ้น่านช่วยกูด้วย!!!!!”
ไม่ทันไรเสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น พร้อมกับสภาพน่านฟ้าหัวฟูในชุดนักศึกษายับยู่ยี้แบบเพิ่งตื่นนอนที่กำลังเบิกตากว้างมองพวกผม มือมันกำลูกบิดประตูไว้แน่น กับออกัสที่เดินตามหลังมาด้วยชุดเดิมที่ผมเห็นก่อนหลับไป
....เอิ่ม... นี่มันกี่โมงกี่ยามวะ
“หนวกหู”ออกัสว่าพลางเดินเข้ามาดึงตัวเอ็กซ์ออกจากผมด้วยสีหน้าหงุดหงิดเต็มทน “ถ้าจะเล่นกัน ออกไปข้างนอก”ดวงตาคมกริบโดยปราศจากแว่นมองผมกับเอ็กซ์อย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง โดยทิ้งไอ้น่านฟ้าที่ยืนมองพวกเราเอาไว้
“ออกัสมันเป็นพวกความดันต่ำนะ อย่าไปสนใจเลย”น่านฟ้าว่า พลางจ้องมาทางเอ็กซ์ “มึงออกมาคุยกับกูข้างนอกเลย”ว่าพลางดึงตัวเอ็กซ์ออกจากจากห้องผมไปอีกคน ก่อนไปผมได้ยินเอ็กซ์บ่นพึมพำว่าน่าเสียดายด้วย
...เวรจริงๆ นี่พวกมันนอนบ้านกูอีกแล้วเหรอ
ผมคิด พลางหลับตาลงอีกรอบ แต่สุดท้ายก็นอนไม่หลับ ในเมื่อตาสว่างแล้ว ผมเลยเดินลงไปชั้นล่าง เห็นออกัสกำลังนอนกอดอกเหยียดตัวยาวอยู่บนโซฟา แล้วเอ็กซ์กับน่านฟ้าหายไปไหนกันละ
ผมนั่งย่องลงตรงหน้าอีกฝ่าย จ้องหน้าคนที่เคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งอย่างพิจารณา ขนตาแพยาว ตาเรียวคม ผิวขาว ริมฝีปากสีชมพู่อ่อน มีไรเคราอยู่บางๆรอบคาง เหมือนอีกฝ่ายจะโกนมันอยู่เป็นประจำ ถึงได้แข็งแบบนี้ ผมเผลอเอื้อมมือไปลูบไรขนเล็กๆรอบริมฝีปากนั้น ในขณะที่ตาจ้องมองริมฝีปากของเขา
ถ้าหากเป็นคนๆนี้ละ.. คงไม่มีทางซะละมั้ง คนอย่างเขาคงไม่ถึงขั้นขาดสติมาทำอะไรผมง่ายๆหรอก
ผมคิด พลางลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัว โดยไม่รู้เลยว่า หลังจากผมผละห่างออกไป ใครบางคนก็ลืมตาขึ้นมามองตามหลังผม
อีกด้านหนึ่ง
น่านฟ้ากำลังยืนกอดอกมองเอ็กซ์อย่างเอาเรื่องอยู่
“มึงคิดจะทำอะไร?”หนุ่มเหนือถามขึ้นทันทีที่อยู่ด้วยกันสองคน
“เปล่านี้~”ฝ่ายจำเลยตอบกลับด้วยสีหน้าที่ยั่วยวนจนน่านฟ้ากัดฟันกรอด ให้ตายสิ ทำไมเขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ตอนเพิ่งตื่นด้วยเนี่ย..
“เกิดสนใจนัดขึ้นมารึไง?”น่านฟ้าว่า พลางจ้องลึกลงในตาอีกฝ่าย แววตาที่มีแต่ความสนุกทุกครั้งตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน
“หึ.. มึงนี่รู้ใจกูจัง”
“ไอ้เอ็กซ์”
“เออ... กูเริ่มสนใจน้องนัดของมึงแล้วครับคุณพี่ชาย”
มันเริ่มจะแย่กว่าที่คิดเขาคิดไว้ ตอนแรกที่เขายอมให้เอ็กซ์รู้จักกับนัดเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่สนใจผู้ชายนิสัยดีอย่างมัน เพราะดูจากสเปก คนที่อีกฝ่ายไปยุ่งด้วยทุกคนนั้นล้วนจัดจาน เซ็กซี่ และมาอ่อยมันก่อนทั้งนั้น
เสียแผน.. ผิดพลาดไปหมด
น่านฟ้าคิด พลางมองตรงไปยังเอ็กซ์ “กูหวง กูไม่อนุญาติ”เขาว่า แต่คำพูดของอีกฝ่ายกลับทำให้ความคิดเขาชะงักไปอีกครั้ง
“กูก็ไม่ได้ขออนุญาตนี่ครับ ยังไงกูก็คิดจะรุกมันอยู่แล้ว”ร้อยยิ้มร้ายผุดขึ้นมาจากใบหน้าเดือนมหาลัย ก่อนจะพูดประโยคต่อไปที่ทำเอาเขากุมขมับ “แล้วก็อย่าคิดว่าจะมาขัดขวางคนอย่างกูได้”
ทำไมเขาจะไม่รู้กันละว่าเอ็กซ์เป็นคนที่ฤทธิ์เยอะขนาดไหน เขาถึงได้เลือกที่จะตีสนิท แล้วเป็นเพื่อนมัน คนที่กว้างขวางที่สุดในมหาลัย คู่ขาเยอะจนไม่รู้ว่ามีใครเคยถูกมันเอาบ้าง แล้วยังมีพี่ชายเป็นถึงโฮสต์อันดับหนึ่งของผับวิสเปอร์ ที่เป็นหนึ่งในผับที่ดังอยู่ในย่านนี้ แถมบางทีเอ็กซ์มันก็แอบไปเที่ยวผับพี่ชาย แล้วแย่งกันทำคะแนนจีบสาวไม่ต่างจากโฮสต์ในผับนั้น เขาสืบประวัติมันมาหมดแล้วนั้นแหละ ก่อนจะตัดสินใจที่จะคบกันมันแบบนี้
“มึงนี้มัน..”น่านฟ้าพึมพำ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินกลับเข้าไปในบ้าน
สงสัยคงต้องรีบแล้วสินะ..
-
กัดฟัน
เชียร์ออกัสมากอ่ะ(เปลี่ยนคนเรื่อย555)
-
ชอบเอ็กซ์ T//////////T
แต่คนในคืนนั้นนี่ท่าทางจะเป็นออกัสรึเปล่าน้า?
แง เชียร์เอ็กซ์มากเลย...ออกัสก็เชียร์ แต่เชียร์เอ็กซ์มากกว่าค่ะ T_T
//ยังคงปักธงหลายใจ
-
::: ตอนที่ 6 :::
ผมรูดซิบลง ล้วงเอาน้องชายตัวเองขึ้นมาพลางใช้มือทั้งสองข้างลูบมันขึ้นลง “อ๊ะ... ฮา...”ผมกัดปากตัวเองพร้อมพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อกลั้นเสียงหอบหายใจ หลับตาลงแล้วคิดถึงสัมผัสนั้น
...สิ่งที่คนๆนั้นทำให้ผมโดยที่จำเข้าได้เริ่มจำค่อยได้ทีละนิด จากเหตุการณ์เมื่อวาน มันเหมือนกระตุ้นให้ความทรงจำกลับมา เขาจูบผมอย่างช้าๆ แน่นตัวเข้ามาให้ ถึงมันจะดูเชื่องช้า แต่ก็หนักแน่นจนผมสั่นสะท้าน ริมฝีปากร้อนผ่าวนั้นจูบและดูดกัด ขบเม้มต้นขาผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนผมบีบตัวไปมาอย่างทรมานปนสุขสม
“ฮะ... ฮา.. ฮา”
ถ้าหากผมนึกออกมากกว่านี้ก็คงจะดี ถ้าหากว่าจำได้ว่าเขาสอดใส่เข้ามาในนี้ แล้วขยับเข้าออก.. ผมรูดเข้ารูดออกน้องชายเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทั้งยังพยายามสูดอากาศเข้าปอดอย่างหนักทั้งปากที่เริ่มมีหลดน้ำลายไหลออกมา ทั้งจมูกที่เริ่มหายใจแรงขึ้นทุกที
พรวด!
ผมหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดบริเวณตรงต้นขาและปลาย ก่อนจะกดชักโครกทำความสะอาด ผมนั่งหอบหายใจอยู่ในห้องน้ำซักพัก รอให้หายใจปกติ ก่อนจะเปิดประตูออกไป ผมมองดูใบหน้าแดงก่ำ และอ้าปากหอบนิดๆของตัวเองผ่านทางกระจก
นี่มันแย่ชัดๆ.. พอนึกถึงเรื่องนั้นถึงมา ทำไมกายผมถึงร้อนแผ่วจนต้องขอออกมาเข้าห้องน้ำทั้งที่ยังเรียนไม่เสร็จแบบนี้กันนะ ผมควรดีใจสิ ที่เริ่มนึกออก เพื่อหาว่าใครทำแทนที่จะจำอะไรไม่ได้เลย ทำไมนะ ทำไมกัน ผมก็ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง อาจจะมีช่วยตัวเองบ้าง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกไวขนาดนี้
เหี้ย!!
ผมกำหมัดแน่น พลางมองหน้าของตัวเองที่มาหยดน้ำพราวอยู่เพราะเพิ่งล้างหน้าไป แต่แก้มก็ยังออกสีชมพู่ โดยเฉพาะดวงตานี่สิ.. ทำไมมันดูเยิ้มๆแบบผู้หญิงเวลาโดนเอาได้ขนาดนี้
เกิดสิ่งผิดปกติขึ้นกับตัวผมซะแล้ว...
“ปวดหนักเหรอวะ เห็นรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเชียว”น่านฟ้าว่าพลางหัวเราะออกมา หลังจากที่เลิกคลาส ผมรู้.. มันแอบเหลือบมองผมอยู่บ่อยๆหลังจากที่ผมกลับมานั่งข้างมัน แต่มันก็ไม่มีโอกาสจะพูดกับผมซักที
“เรื่องของกู”ผมว่าด้วยสีหน้าหงุดหงิด แม่ง.. เรื่องเหี้ยๆเลยละ อย่าพูดถึงให้มันมากนักได้ไหววะ
ผมกับน่านฟ้าเดินไปกินข้าวที่ร้านอาหารข้องมอเหมือนเดิม หลังจากที่เมื่อวาน วันที่ไอ้แทนมาทำร้ายผม ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองเหรอเปล่า วันนี้เห็นน่านฟ้ามันเหม่อในคาบเรียนบ่อยๆ ไอ้เอ็กซ์ที่เพิ่งแยกกันเมื่อเช้า(เมื่อคืนพวกมันนอนบ้านผมอีกแล้วนะครับ)ก็จ้องมองผมเหมือนมีอะไรซักอย่าง พอไอ้เอ็กซ์ขยับปากจะพูดขึ้นมา น่านฟ้าก็ขัดมันไว้ก่อน แล้วมันก็ไล่ให้แต่ละคนแยกย้ายไปมหา’ลัย คงจะมีอยู่คนเดียวละมั้ง ที่ดูปกติสุด หันมาพูดกับพวกผมแค่สองคำว่า ‘ไปละ’ แล้วก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ออกไปเลย จะว่าไปตอนมานี้.. มันไม่เห็นมีรถซักคันเลยนะ เอ๊ะ.. หรือว่าผมหลับจนลืมกันนะ
“น่านฟ้า คาบหลังนี่ว่างใช่ไหมวะ?”ผมถามมันที่นั่งกินข้าวอยู่ตรงข้ามผม น่านฟ้าพยักหน้าให้ พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือมันกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ผมนิ่งคิดไปครู่นิ่ง ก่อนจะรีบกินข้าวที่อยู่ตรงหน้าจนหมด ในขณะที่ของน่านฟ้ายังเหลืออีกเยอะ
“งั้นกูออกไปข้างนอกนะ”ผมว่า น่านฟ้าเบนตามามองผมทันที
“รีบกลับไปไหนวะ?”
“เปล่า กูแค่อยากออกไปเปลี่ยนบรรยากาศ”
“งั้นกูไปด้วย!”มันว่าพลางรีบกินข้าวคำโตจนผมกลัวมันสำลักออกมา
“ไม่ต้องหรอก”น่านฟ้าขมวดคิ้วมองผม “กูว่ามึงเองก็คงอยากอยู่คนเดียวเหมือนกัน”มันนิ่งไปซักพักอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะพยักหน้าให้ผมอย่างเข้าใจ ผมส่งยิ้มบางๆให้มัน ก่อนจะลุกออกไป
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในร้านขายขนมหวานเล็กๆ ใจกลางเมือง หลังจากที่ผมแยกกันน่านฟ้า ผมก็นั่งรถมอออกมาที่ใจกลางเมือง
ร้านนี้เป็นร้านที่ไอ้น่านฟ้าเคยพาผมมาตอนช่วงใกล้สอบรายวิชาโหดๆ เพราะนอกจากมันจะอยู่ใกล้มหาลัย ใจกลางเมือง มีรถสวนผ่านไปมา แล้วยังเป็นร้านที่ให้ความเป็นส่วนตัวกับลูกค้าสูงด้วย
พอผมมีเรื่องอะไรให้คิดมาก ผมก็มักจะชอบมาที่นี้ มานั่งคิดไป ดื่มโกโก้เย็นไปคนเดียว มันก็ได้โมเม้นไปอีกแบบนะครับ
นี่ก็ผ่านมาห้าวันแล้วหลังจากที่เกิดเรื่องคืนนั้นขึ้น แค่ห้าวัน ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเกิดเรื่องต่างๆขึ้นมามากมายจนผมเริ่มจะรู้สึกแปลกๆกันมัน มันไม่น่าจะเร็วขนาดนี้ ผู้ต้องสงสัยแต่ละคนก็ใช่ว่าจะอยู่ใกล้ตัวผมจนหากันง่าย เหมือนกำลังมีใครทำให้มันเกิดขึ้น ผมส่ายหัว พร้อมกับยกมือขึ้นมาตบแก้มตัวเอง
เพ้อเจ้อแล้วไอ้นัด มันก็แค่ความบังเอิญ ความบังเอิญเกิดขึ้นได้ทุกหนแห่งในโลกแห่งนี้เท่านั้น เหมือนกับทฤษฎีที่นิวตันนอนอยู่ใต้ต้นแอปเปิ้ล แล้วมันตกลงมา จนเขาได้ค้นพบเรื่องแรงโน้มถ่วงขึ้นนั้นแหละ
เนื้อคู่ของมึงกำลังจะมาให้อีกไม่นาน...
เสียงไอ้บราวน์ผ่านทางโทรศัพท์แวบเข้ามาในหัวผม ถ้าหากเป็นเนื้อคู่จริงๆก็รีบโผล่มาเร็วๆสิวะ ตอนนี้กูคิดจนหัวแทบแตกอยู่แล้ว
ผมนั่งนิ่งคิดอยู่ซักพัก ก่อนจะสั่งโก้โก้เย็นจากพนักงานเพิ่ม จะว่าผมแปลกก็ช่วงเถอะ โก้โก้เย็นแก้วที่สองมันทำให้ผมรู้สึกใจเย็นลง และใช้ความคิดเงียบๆคนเดียว
จากคำให้การของผู้ต้องสงสัยคนแรก น่านฟ้า ซึ่งผมไม่ค่อยเดาใจมันได้เลยว่าเกี่ยวหรือไม่เกี่ยว แต่พอผมกำลังตัดมันจากรายชื่อ มันก็ดันเล่าเรื่องคืนวันเสาร์ให้ฟัง แล้วทำให้ผมมึน จนกลับมาจุดเดิมอีกครั้ง สรุปก็คือ ผมยังไว้ใจมันเต็มร้อยไม่ได้ เรื่องนี้ยังค่อยๆต้องแอบถามทีละนิด และดูท่าทีมันต่อไป น่านฟ้าเป็นคนฉลาดครับ มันรู้ มันเห็นแทบทุกอย่าง ผมจึงไม่สามารถเอ่ยถามมันตรงได้ๆ อีกนัยหนึ่งก็คือ ผมไม่สามารถสอบถามผู้ต้องสงสัยรายอื่นต่อหน้ามันได้เช่นกัน จะว่าไปแล้วก่อนหน้านี้มันก็พูดอะไรแปลกๆกันผม เรื่องแลกสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิ่งหนึ่ง เพราะหวังดีอะไรเนี่ยแหละ
ผู้ต้องสงสัยรายที่สอง เอ็กซ์ จากคำพูดของมัน บอกได้เลยคำเดียวว่า น่าสงสัย! มันต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ๆเลย ผมคิดในแง่ดีนะ คำพูดของมันที่พูดกับผมวันจันทร์ที่เพิ่งพบกันตอนที่มันรวมหัวกับน่านฟ้าแกล้งผม
'ถึงกูไม่เอามัน ก็มีคนอื่นเอามันอยู่แล้ว ใช่ไหมวะ นัด?'
เหมือนกับมันรู้ว่าผมโดนใครเอา แต่มันไม่บอก และถ้ามันรู้จริงๆ มันคงต้องรู้สึกสนุกกับเรื่องนี้ไม่น้อย และนั่นคงทำให้ผมปวดหัวจี๊ด เพราะการไปถามมันนี้มีความเสี่ยงที่จะโดนลวนลามได้
ส่วนทางไอ้บราวน์กับข้าวโอ๊ตก็ตัดออกไปได้ทันทีที่พวกมันโผล่มา
หรือว่าจะเป็นไอ้เหี่ยแทน!!
'คืนนั้นกูเกือบทำสำเร็จแล้วเชียว ถ้าไม่มีพวกเพื่อนเปรตของมึงมาขัดขวางซะก่อน'
คืนนั้นงั้นเหรอ... มันทำอะไรกันแน่นะ แล้วเพื่อนของเขาทำอะไรกัน?
หรือว่าจะเป็นออกัส.. คนนั้น ผมส่ายหัวพลางคิดว่าไม่หรอกมั้ง..
ในวันศุกร์ หลังจากที่ผมสอบวิชาโหดๆแต่หน่วยกิจน้อยเสร็จ ไอ้น่านฟ้าก็โพล่งขึ้นมา ‘คืนนี้ไปดื่มกันเหอะ มึง!’แล้วผมก็พยักหน้ารับทันทีเพราะรู้สึกเครียดอยากจะปลดปล่อยออกมาซักครั้งเหมือนกัน จากนั้นเราก็ออกมาเที่ยวผับที่ห่างจากม. เพื่อไม่ให้มีคนรู้จักเจอ เราจะได้ปล่อยตัว แล้วก็บ้าได้อย่างไม่เกรงใจ พอผมเต้นจนหมดแรง ไอ้ข้าวโอ๊ตก็ลากผมมานั่งรวมบนโต๊ะคนอื่นๆ คืนนั้นมีได้บราวน์ซึ่งเพื่อนกับผมอยู่ก่อน ออกัสที่นั่งเงียบๆเหมือนมันจะถูกน่านฟ้าลากให้แบบไม่เต็มใจ ไอ้เอ็กซ์ที่หายไปกับฝูงชนตั้งแต่เข้ามาในผับ ไอ้ข้าวโอ๊ต กับไอ้แทนคนที่ข้าวโอ๊ตพามาด้วยด้วยโดยที่ผมกับน่านฟ้าต้องพยายามทำตัวปกติ ทั้งๆที่ไม่ค่อยไม่ปกติ เพราะไอ้แทนมันเป็นแฟนเก่าผมเองครับ แต่ผมก็กลัวข้าวโอ๊ตที่ไม่รู้อะไรน้อยใจถ้าเกิดมีเรื่องกับเพื่อนมัน ผมเลยเงียบไว้ แล้วก็เอาแต่ดื่ม ดื่ม และดื่มอย่างเดียว พอรู้ว่ามันนั่งข้างซ้ายมือผม มันเป็นแฟนเก่าผมตอนมัธยมที่คบผมเพื่อชนะพนันเพื่อน แต่ก็ไม่เคยแตะต้องผมเลยนอกจากจูบครั้งแรก และครั้งสุดท้ายนั้น พอผมเผลอดื่มไปมาก เหมือนกับดื่มน้ำ หัวผมก็เริ่มเบลอ จนไม่รู้อะไรเป็นอะไร แล้วหลังจากนั้น... ผมก็จำอะไรไม่ได้เลย
นอกจากไอ้เหี้ยแทนที่มานั่งด้วยแบบหน้าด้าน กับออกัสที่มาแบบไม่เต็มใจ คนที่เหลือก็คือคนที่ผมเคยมาดื่มกันมันแล้วทั้งนั้น
หรือว่า.. ผมควรจะเพ่งเป้าไปที่สองคนนี้ดีว่ะ แต่แม่ง.. ไม่ว่าทางไหนก็น่ากลัวทั้งนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งไอ้เหี้ยแทนนั้น หลังจากรอดมาจากการเสี่ยวตูดโดยน่านฟ้ากับออกัส ไม่ค่อยอย่างนับไอ้เอ็กซ์เลยครับ ผมก็ยังสยองขนลุกขนพองไม่หาย เอาเป็นว่า ผมขอสืบจากพวกที่ผมพอคุยได้ก่อนก็แล้วกัน
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งดูดโกโก้อยู่นั้น แต่เสียงที่ไม่ได้ยินบ่อยนักกับเสียงของน่านฟ้าเรียกให้ผมเงี่ยหูตั้งใจฟัง
ผมนั่งหันหน้าเข้าหาผนักข้างหลังร้านที่ทาสีฟ้าสดใส กับรูปผีเสื้อบินวนรอบดอกไม้ในมุมสุดของร้านตรงกันข้ามกับทางเข้าหน้าประตู จะเรียกได้ว่าผมนั่งหันหลังให้กับทางเข้าร้าน นั่งหันหลังในกับโต๊ะพวกเขาอยู่โดยร้านนี้มีแผ่นไม้กระดานสีสวยกั้นระหว่างที่นั่ง เลยยิ่งซ่อนตัวเตี้ยๆอย่างผมได้ เพราะร้านนี้พื้นที่น้อย แผ่นไม้กระดานสีสวยเลยเป็นแผ่นไม้ที่รวมเก้าอี้สองเข้าด้วยกันด้วย อีกด้านหนึ่งของมัน คงมีแผ่นหลังของใครบางคนพิงอยู่ เหมือนกับที่ผมนั่งพิงมันในตอนนี้เช่นกัน
“กูว่ากูต้องรีบแล้ววะ”เสียงไอ้น่านฟ้าพูด
“.....”
“ทุกอย่างมันเริ่มวุ่นวายขึ้นทุกวันจนกูอึดอัด”
“...มึงทำตัวเอง”
หนุ่มแว่นอย่างออกัสพูดมึงกูกันเขาได้ด้วยแฮะ
“เหอะ ขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้ามันจับได้ ห้ามโยงมาถึงกูเด็ดขาด บอกว่ากูไม่รู้ ก็ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!”
“มึงพูดอะ..”ไม่ทันที่ออกัสจะพูดจบน่านฟ้าก็รีบพูดแทรกเข้าขึ้นมาก่อน
เขาพูดเรื่องอะไรกันนะ?
“มึงแม่ง.. เงียบไปเลย”
“...”
“แผนการนี้ มึงห้ามโยงมาถึงกูเด็ดขาดนะ ออกัส”
“....”
“เจรจาเสร็จสิ้น งั้นไปเรียนกันเถอะ”
ว่าแล้วทั้งสองคนก็ลุกขึ้น และก็เดินออกไป ทิ้งความค้างคาไว้ในใจผม
...แผนการอะไรวะ ที่พวกมึงคิด แผนการของไอ้ออกัส ที่น่านฟ้ารวมมือด้วย
....มันคือแผนการอะไร!
ผมหันไปมองโต๊ะที่พวกมันเพิ่งลุกออกไป
“มึงหลอกกูสินะ น่านฟ้า”
....มิน่าละ เรื่องที่มันเล่าคืนนั้นถึงทำผมงง มากกว่าจะช่วยอะไรเลย ผมต้องรู้ให้ได้ ว่ามันคืออะไร
ในเมื่อถามจากน่านฟ้าไม่ได้ ผมจะสอบสวนออกัสแทนละกัน
-
รู้สึกว่าสั่นไป แถมให้ค่ะ อิอิ :ruready
ขอเปลี่ยนจากผับลิเพียว เป็นวิสเปอร์นะค่ะ
Someone Some You!!?
Special Part :::: 2 in 1 เสริฟรักร้อนซ่อนใจนายตัวร้าย
[ว่าด้วยการแก้แค้นของเอ็กซ์]
Hey, baby
Do you want to play with me?
I’m free tonight, just looks in my eyes
And fall in love with me
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาเรียกให้เจ้าของเอื้อมมือไปหยิบมันที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆกับเตียงสวีทของโรงแรมหรู ดวงตาคมเข้มแบบชายไทยแท้ที่ได้รับมาจากผู้เป็นพ่อลืมขึ้นมาอย่างไร้ความง่วงตามที่ควรจะเป็น ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะเสร็จกิจจากสาวไฮโซที่ชอบพาตัวเขามาค้างที่โรงแรมแห่งนี้เป็นประจำ มืออีกข้างเลื่อนผ่านเนื้อสาวที่เพิ่งกดกอดออกมาอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวคนข้างตัวจะตื่น ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นมานั่งพิงผนักเตียงไว้
“มีอะไรถึงโทรหาพี่ละ เอ็กซ์”ผมดำยาวระต้นคอทรงหนุ่มใต้หวันคลอเคลียกับใบหน้าที่เปี่ยมล้นด้วยเสน่ห์ไม่ต่างจากน้องชายพูดขึ้นทันทีที่กดรับสายอีกฝ่าย
[ช่วงนี้ว่างไหม พี่เอส?]
เอส เจ้าของชื่อหัวเราะออกมาเบาๆ พลางยกยิ้มที่มุมปาก “พูดมาตรงๆสิ ไม่ต้องอ้อมคอม พี่รอฟังอยู่”เสียงนุ่มลึกว่าพลางลูบผมนุ่มสีน้ำตาลที่ผ่านการกัดสีมาของหญิงสาวที่หลับสนิทอยู่ข้างตัวเขา
[ผมอยากให้พี่จัดการกับคนที่ชื่อแทนให้หน่อย]
“แทน..? เด็กคนนั้นไปทำอะไรนายเข้าละ?”
[เปล่า... เขาทำเพื่อนผม แต่ผมก็แอบหมั่นไสอยู่นานแล้ว เห็นโอกาสเลยอยากจะจัดหนักไปเลย]
“หืม.. ทำเป็นเด็กๆไปได้”
[กูไม่ใช่เด็กแล้วนะ ไอ้พี่เอส]
“พูดให้สุภาพหน่อยสิ น้องชาย”เอสว่าอย่างเตือนๆ น้องชายของเขานะกำลังจะเป็นครูสอนหนังสือให้อนาคตแห่งชาติแท้ๆ แต่ดันติดนิสัยเสียยิ่งกว่านักเรียนซะอีก แบบนี้คงต้องตักเตือนกันหน่อย
[ครับ แล้วตกลงพี่จะช่วยไหม?]
“อยากให้ช่วยแบบไหมละ?”
[...มัน]เสียงน้องเขาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดออกมาอีกครั้ง [มันเกือบปล้ำเพื่อนผมที่เป็นผู้ชาย เพราะงั้นพี่ไปทำมันให้แรงกว่านี้ จัดหนักกว่าจนมันไม่กล้าไปทำอะไรใครได้อีก จะได้ไหมวะ?]
“หืม.. น่าสนใจดีนี่ ว่าแต่เป้าหมายเรามันมีค่าพอที่พี่จะเล่นด้วยมั้ยละ?”ว่าพลางก็หัวเราะหึๆในลำคอ เมื่อเห็นหญิงสาวข้างตัวเลื้อยมากอดเขาไว้อย่างออดอ้อน หลังจากที่เจ้าหลอนรู้สึกตัวได้สักพักแล้ว
“...มันก็หน้าตาดีพอใช้ได้นั้นแหละครับ ผิวสีแทนพอๆกับชื่อมัน แล้วก็.. ยังไงก็หล่อน้อยกว่าเอ็กซ์อยู่ดี”
เอสหัวเราะออกมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินน้องชายชมตัวเองผ่านทางสาย “งั้นส่งรูปกับข้อมูลมานะครับ เดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเอง”
[เฮ้ย!! มึงรับปากแล้วนะ ไอ้พี่เอส!!]
“บอกว่าให้พูดสุภาพ”
[โทษทีวะ มันลืมตัว]
เอสก้มลงไปหอมแก้มสาว พร้อมกับใช้สันจมูกโด่งที่มีมากกว่าชายไทยแท้คลอเคลียใบหน้าอีกฝ่าย และสูดดมกลิ่นหญิงสาวเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะกลับไปคุยโทรศัพท์กับน้องชายอีกครั้ง “ยังไงก็อย่าลืมข้อแลกเปลี่ยนละ คราวนี้ขออย่างน้อยสิบคน”
[โห.. พี่ แค่นี้มึงยังแย่งสาวไปจากกูไม่พออีกเหรอวะ แม่ง..]
“หึหึ...”
[เออ ได้ๆ แล้วอย่าลืมเชียวละ แค่นี้แหละ พูดสุภาพกับมึงที่ไรแล้วกระด่างปาก แหวะ ทุกทีเลย] ว่าแล้วก็วางสายทันทีจนคนเป็นพี่อดที่จะถอนหายใจกับนิสัยน้องชายไม่ได้ ไม่รู้ทำไมมันถึงสอบเข้าไปเรียนคุรุศาสตร์กันนะ ขนาดเข้ามหาลัยมาได้ซักพักแล้ว นิสัยมันยังไม่เปลี่ยนไปเลยซักนิด แต่เขาเองก็มีส่วนผิดนั้นแหละ ที่พาน้องชายมาเที่ยวผับตั้งแต่มันยังอายุไม่ถึงสิบห้า
“คุยกับใครรึค่ะ เอส?”เสียงหวานเย้ายวนเรียกเขาพลางใช้มือเรียวลูบไล้แผ่นอกหนาที่สัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อเป็นมัดเพราะการดูแลตัวเองดี และออกกิจกรรมใต้ร่มแทบทุกคืน(เกี่ยวป่ะเนี่ย?) มือหนาเชยคางเธอขึ้นมารับจูบจากเขา จากการกดทับบดเบียดไปมาอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงจนทำให้ทั้งสองร่างร้อนระอุขึ้นอีกครั้ง
“ตื่นแล้วเหรอครับ?”เสียงนุ่มลึกพูดใกล้ปากของเธอ ทุกทั้งที่ริมฝีปากสีแดงสดแบบธรรมชาติของเขาขยับ ก็ใกล้จะจูบปากของเธอทุกครั้ง ลมหายใจของเขาที่ไม่ห่างไปจากใบหน้าเธอทำเอาร้อนวูบวาบ พร้อมกับปากหนาที่กดลงมาจูบอีกครั้ง แล้วผละห่าง
“มาต่อกันอีกรอบมั้ยครับ คุณผู้หญิง”ชายหนุ่มว่าพลางใช้มือบีบแก้มก้นเธอที่อยู่ใต้ผ้าห่ม นี่สอดเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย! หญิงสาวแอบตกใจ ร้องครางรับกับสัมผัสที่หนุ่มโฮสต์คนนี้ปลุกขึ้นมาอีกครั้งจนบนเตียงร้อนระอุทั้งไปด้วยเสียงหอบหายใจ เสียงคราง และเสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่ร่างของคนทั้งสองกระแทกเข้ามาสอดรับโรมกัน!!
เซ็กซ์คือการเผยให้เห็นถึงสัญชาตญาณดิบของมนุษย์
ถ้าหากสำหรับเอ็กซ์ มันคือของเล่นแก้เซ็ง
สำหรับเขา มันคงเป็นการกินขนมที่ไม่มีวันเบื่อ
ชั้นบนสุดของผับวิสเปอร์ เจ้าของผับอย่างนาคินกำลังนั่งดื่มไวน์อยู่บนเตียงกับหญิงสาวที่มาพัวพันกับเขาในคืนนี้ เสือก็ยังเป็นเสื้อแม้จะอายุย่างเข้าไปยี่สิบเจ็ดแล้ว ก็ยังไม่สิ้นลาย ชายร่างสูงจัดการถอดชุดของหญิงสาวออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วโถมตัวเข้าใส่ ใบหน้าที่เฉยชา หากแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความลึกลับ
นาคินทร์ หรือชื่อเล่นว่า นินทร์ หนุ่มลูกครึ่งอเมริกัน เพื่อนของเอส ผู้ที่ข่าวลือหนาหูว่าเคยเป็นลูกของเศรษฐีชื่อดังในเมืองไทยมาก่อน แต่เพราะแม่ของเขาดันไปได้กับหนุ่มอเมริกันจนเกิดเป็นเขาขึ้นมา ทางญาติๆเลยไม่ค่อยยอมรับการเกิดมาของเขาเท่าไหร่นัก ข่าวลือก็คือข่าวลือ ไม่มีใครรู้เรื่องจริงเท่ากับเขาคนนี้อีกแล้ว
...น่าเบื่อ..
นัยน์ตาสีฟ้าแบบพ่อจ้องมองหญิงสาวใต้อาณัติ ก่อนจะลุกขึ้นมาหยิบกุญแจมือที่ซื้อไว้ใช้เล่นๆมาคล้องมือสาวตรงหน้าไว้กับเสาเตียงเหล็กในห้องรับแขกของผับเขาเอง
“จะทำอะไรนะค่ะ!”สาวเจ้าโวยวายขึ้นมาทันที พลางมองอีกฝ่ายอย่างหวาดๆ
“ก็แค่หาอะไรทำแก้เซ็งนะ”ใบหน้าแบบหนุ่มลูกครึ่งดีกรีจบเมืองนอกแย้มยิ้มพลางใส่นิ้วเข้าไปในปากอีกฝ่าย
“อื้อ! ปละ.. อ๊ะ ปล่อย.. ฉัน”
ปลายนิ้วที่สอดเข้าไปลึก กดลงที่ลิ้นอีกฝ่าย แล้ววกกลับไปมา สีหน้าและแววตาที่มองมาทางเข้าอย่างหวาดกลัว
...อ่า แบบนี้สิถึงจะได้อารมณ์..
นาคินทร์คิด พลางหยิบก้อนน้ำแข็งจากในตู้เย็นมาวางบนตัวอีกฝ่าย แล้วลูบไล้ไปทั่ว ในขณะที่หญิงสาวตัวสั่นด้วยความกลัว
พลัก!
เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นใครที่มารบกวนเขาในเวลาแบบนี้ เอสที่เพิ่งมาถึงยืนนิ่งกับภาพที่เห็นตรงหน้า หญิงสาวเปลือยเปล่าที่อยู่ใต้ร่างเพื่อนเขามือทั้งสองข้างถูกตรึงไว้กับเสาเตียงจนเผยให้เห็นทุกสัดส่วน
“โอ๊ะ..”เอ็กร้องออกมาอย่างติดนิสัย ก่อนจะเดินเข้าไปคุกเข่าลงตรงหน้าผู้หญิงคนนั้นปาดน้ำตาจากหน้านวลอย่างแผ่วเบา
“ไม่ร้องนะครับ คุณผู้หญิง”เสียงนุ่มลึกว่าพลางสบตากับนาคินทร์ที่คร่อมเธออยู่ด้วยสภาพเสื้อผ้าครบชุด ดีจริงๆที่เขามาทัน ไม่คิดว่าไอ้หน้านิ่งนี่มันจะเริ่มเล่นอะไรแปลกๆอีกแล้ว คงต้องขอบคุณคุณเปรม ลูกน้องคนสนิทของมันที่บอกว่ามันพาผู้หญิงขึ้นมาชั้นบนอีกแล้ว
“เบื่อมากใช่ไหม?”เอสว่าพลางก้มลงมาลูบผมปลอบใจหญิงสาวที่ตัวสั่นอยู่ “กูมีเรื่องให้มึงทำ”ดวงตาสีฟ้าแวววับขึ้นมาทันทีที่เขาพูดจบ
“อะไรละ?”นาคินว่า ทั้งที่ยังอยู่บนตัวหญิงสาวเช่นเดิม
“ลุกขึ้นมาคุยกันก่อนสิ”เอสว่าแล้วดึงคอเสื้ออีกฝ่ายให้ลุกขึ้นตามเขาไป โฮสต์อับดันหนึ่งขยิบตาให้กับคุณเปรมที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว ให้เธอเข้าไปปลอบใจหญิงสาวที่นอนอยู่ ไม่งั้นผับวิสเปอร์คงได้มีข่าวเสียหายอีกเพราะเจ้าของผับก็เป็นแน่ นี่ขนาดมีข่าวลือมาบ้างแล้วยังไม่วายมีคนอย่างจะลองดีกับหนุ่มหล่อลูกครึ่งคนนี้อีก ลำบากก็แต่เขาที่ต้องปลอบอกปลอบใจสาวๆพวกนี้โดยการรับผิดชอบด้วยการนอนกับพวกเธอฟรีคืนหนึ่ง บางคนที่ติดใจลีลามันก็ดีไป แต่บางคนที่หวาดผวานี่สิ ทำเอาเอสต้องเอาอกเอาใจอยู่ตั้งนานกว่าจะยอมกับมาที่ผับอีก
เอสถอนหายใจออกมา เมื่อคนตรงหน้ายอมเดินตามเข้ามาจนถึงชั้นสี่ของผับวิสเปอร์ ชั้นส่วนตัวของมันเองนั้นแหละ
“มีอะไรละ”ชายหนุ่มลูกครึ่งว่าทั้งหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบตามความเคยชิน ไม่ซึ่งอารมณ์ ไร้ซึ่งความเสียดายที่ถูกขัดขวางการละเลงบทรักของเขา “หวังว่าคงจะคุ้มค่าแก้เบื่อได้จริงๆนะ”มันว่าพลางพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเขาเต็มๆ
“แค่กๆ ไอ้เหี้ย!”หนุ่มโฮสต์เพื่อนสนิทด่า พลางถอยห่างจากอีกฝ่ายทันที ในขณะที่นาคินเลิกคิ้วมอง พร้อมยกยิ้มที่มุมปากอย่างรอฟังเรื่องที่น่าสนใจของอีกฝ่าย
“มึงเคยเล่นกับเด็กผู้ชายไหม?”เอสเปิดประเด็นขึ้นมาทันที เมื่อถอยห่างจากอีกฝ่ายในระยะที่ปลอดภัย
“ไม่”
“เด็กผู้ชายน่าสนใจกว่าที่มึงคิดไว้นะ”เอสเริ่มหว่านล้อม เมื่อเห็นว่าเพื่อนเขายังไม่เคยลองกับผู้ชาย ยิ่งง่ายที่จะชวนอีกฝ่ายให้มาร่วมมือกับเขา
“กูจะลงโทษเด็ก มึงสนใจเล่นด้วยมั้ย?”ดวงตาคมเข้มสบกับนัยน์ตาสีฟ้าคู่สวย ก่อนที่นาคินจะตอบคำถามของเขาด้วยคำถามจนเขายกยิ้มที่มุมปาก “ที่ไหน เมื่อไหร่ละ?”
หวังว่าคงจะชดใช้ที่แกโผล่มาตอนเดียวแล้วโดนตัดไปเลยได้นะ แทน
เค้ามีอะไรจะสารภาพแหละ รีดเดอร์ เค้าหัวสมองตีบตันแล้วอ่ะ T^T
โดยเฉพาะตอนต่อไปนี้มัน (ปาดเหงื่อ)เข้าผับ.. ออกัส.. อ๊ากก ช่างเป็นผู้ชายที่ถ้าเขียนให้เด่นแล้วกลัวเสียคอนเซ็ปมาก (แดดิ้น)
หวังว่าจะพอยื้อความสนใจจากเรื่องหลักไปได้ซักพักนะ :z6: :z6:
-
พี่นินท์น่ากลัวค่ะ 5555555555555555
แต่ก็ดูลงตัวแปลกๆ พี่นินท์ทำพี่เอสปลอบ #เอ๊ะ
ถึงกับสงสารแทนอย่างบอกไม่ถูกเลย :hao7:
ส่วนเนื้อเรื่องหลัก...เอ็กซ์กับน่านก็ยังทำตัวน่าสงสัยเหมือนเดิม
แต่ที่น่าสงสัยกว่าคือออกัสสส นายรู้อะไร นายวางแผนอะไรกัน
-
เอาเลยๆ เชียร์นินทร์ แรงๆ
นินทร์ซาดิสใช่ได้ ช่อบๆๆๆๆ
รออ่านค่าาา
-
ตกลงใครเอานัดเนี้ยยยยย!! :ling1: :ling1: :ling1:
-
มาต่อละ
“มึงเรียกกูมาทำไมที่นี้!”แทนถามขึ้นอย่างหวาดระแวงทันทีที่เขามาถึงลานจอดรถในตอนยามเย็นของวันศุกร์ ที่ไม่ค่อยมีคนอยู่ เพราะนักศึกษาส่วนใหญ่กลับบ้านในวันนี้ ก่อนจะมองเอ็กซ์ที่ยืนพิงรถสีแดงคันหรูแบบที่เขาไม่คุ้นตามาก่อนในมหาลัย
....มีรถราคาแพงแบบนี้ในมหาลัยด้วยเรอะวะ!
แทนคิดพลางมองหน้าเดือนมหาลัยที่ส่งยิ้มมาทางเขาอยู่ “ไม่ต้องต้องระแวงกูขนาดนั้นก็ได้”เอ็กซ์ว่า พลางหัวเราะหึๆในลำคอ
“จะไม่ให้กูระแวงได้ไงวะ เพื่อนมึงเล่นขู่กูซะขนาดนั้น”เขาว่า ทั้งยังหวาดเสียวไม่หายเมื่อนึกถึงน่านฟ้าที่เขาพบก่อนหน้านี้ แถมยังมีไอ้เดือนมหาลัยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเนี่ยที่ดูจะสนุกไปซะทุกเรื่องจนน่ากลัว แม้แต่ตอนที่มันเข้ามาร่วมมือกับเขาเพื่อลวนลามนัด เขาละชักกลัวนิสัยมันจริงๆ
ถึงรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าแต่ก็ต้องสู้หน้าละวะงานนี้ ในเมื่อมันเล่นขู่เขาโดยเอาเพื่อนมันมาอ้างว่าถ้าเขาไม่มามันจะไปบอกน่านฟ้าว่า เขาไปยุ่งกับนัดอีก ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำเลยซักนิด แล้วพอเขาเถียงไปแบบนี้ ไอ้เอ็กซ์ก็ยักไหล่พลางบอกว่า ใครเขาจะไปเชื่อมึงละ.. นั้นแหละ เพื่อนกันก็ไม่ใช่ แถมยังมีเรื่องกันแบบนั้นอีก ฝ่ายเขานี้แหละเลยจะมีแต่เสียกับเสีย!
“ตกลงมึงมีอะไรกับกู?”แทนถาม เขาพยายามปั้นหน้าไม่เกรงกลัวอีกฝ่ายที่ถือไพ่เหนือกว่าเอาไว้
เอ็กซ์แสร้งถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะมองตรงมาที่เขา ซ้ำยังทำหน้าเบื่อหน่ายใส่จนแทนกำหมัดแน่น ถ้าไม่เสียเปรียบกว่า ป่านี้เขาคงต่อยไอ้เดือนมหาลัยนี้ไปแล้ว
“กูเปล่า ‘มีอะไร’กับมึงซักหน่อย”มันว่าพร้อมทำหน้ายียวน
“f*ck you ”แทนว่า ก่อนจะกระโจนเข้าไปต่อยหน้าเอ็กซ์ที่ยืนนิ่งอยู่ แต่ก่อนที่เขาจะไปถึงตัวมัน เขาก็ถูกล็อกคอจากทางด้านหลังไว้ด้วยมือของใครบางคน
“แม่งปล่อยกู!!”แทนว่าพลางดิ้นพรวดๆ จนอีกฝ่ายรัดคอเขาแน่น “มึง... เล่นหมาหมู่นี่..หวา”แทนว่าอย่างติดขัด เมื่อคนเข้าหลังล็อกคอเขาไว้แน่นจนเริ่มพูดลำบาก
แม่ง!! ทำไมแรงเยอะงี้วะ!!!
แทนสถบในใจ พลางกรอกตามองไปรอบๆอย่างคิดหาทางหนีทีไล่ ก่อนที่ใครคนหนึ่งจะลงมาจากรถสีแดงอย่างหรูคันนั้นพร้อมกับยืนข้างเอส ใบหน้าที่มีความคล้ายคลึงกันจนแทนกัดฟันกรอก ไม่ต้องบอก เขาก็รู้ได้เลยทันทีว่าคนๆนี้เป็นใคร
“โอ๊ะ...”เอสที่ลงมาจากรถอย่างวางมาด อุทานอย่างมา ก่อนจะมองแทนทั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา
“ไอ้เหี้ย! ปล่อยกู”แทนว่า พลางยกเท้าขึ้นมาเตรียมเหยียบเท้าคนที่ล็อกคอเขาไว้จากด้านหลัง แต่ก็ถูกฝ่ายนั้นหลบทัน ทั้งยังสอดขาข้างหนึ่งเข้ามาระหว่างขาของเขาเหมือนกับถูกสกัดไว้ไม่ให้โจมตีทางเท้าได้ พอแทนยกข้อศอกขึ้นมาแทงข้างหลัง ฝ่ายนั้นก็เอียงหลบ ทั้งมือนั้นจับข้อศอกเขาไว้ ก่อนจะเลือนลงมาจับที่ข้อมือแล้วรวบมันไขว้หลังเหมือนท่าตำรวจจับผู้ร้าย!
“น่าสนใจดีนี่”เอสพูด พร้อมรอยยิ้มบางที่ดูออกไปทางเหยียดยิ้มอย่างหวังร้ายมากกว่าดี ในขณะที่แทนมองเขาสลับกับน้องชายไปมาอย่างโกรธแค้น
“ไอ้เหี้ย!! แน่จริงมาเจอตัวต่อตัวดิวะ!”แทนว่าอย่างเดือดจัด แต่สองพี่น้องก็หันมามองหน้ากัน ก่อนที่คนพี่จะหัวเราะหึๆออกมา ในขณะที่คนน้องหัวเราะเบาๆ
“ขอโทษทีวะ กูไม่ใช่พวกขอบใช้กำลัง”เอ็กซ์ว่า
“..แต่ชอบสิ่งที่ยั่วยวนและรุนแรงกว่านั้น”เอสเสริม พลางมองแทนราวกับกำลังทะลุเข้าเสื้อผ้าก็ไม่ปาน ขึ้นชื่อว่าศัตรูของน้องชาย ไม่จำเป็นต้องอ่อนโยนให้เสียเวลาหรอก ยังไงซะสิ่งที่เขาจะทำหลังจากนี้มันคงเลวร้ายมากกว่าจะเรียกได้ว่าอ่อนโยนซะอีก
แทนจ้องหน้าเอสเขม็ง เขาจะจะขมขู่ และทำร้ายอีกฝ่ายซะเหลือเกิน ให้สมกับที่ดวงตาคู่นั้นมองตรงมายังเขาอย่างน่าขยะแขยง แต่แทนก็ขยับตัวไม่ได้มากนัก เพราะคนที่อยู่ด้านหลังล็อกจุดอ่อนเขาไว้แทบทุกทีที่เขาจะสามารถมาทำร้ายอีกฝ่ายได้
“พวกมึงมันก็เศษเดนไม่ต่างจากกูนั้นแหละ”แทนพูดพร้อมแสยะยิ้ม เมื่อเห็นสองพี่น้องมองหน้าเขานิ่ง “ขยะ.. ขยะก็ใช้ได้แต่วิธีขยะๆ”เอ็กซ์กำหมัดแน่น คิดจะก้าวเข้ามาต่อยแทนให้สาใจ แต่ก็ถูกพี่ชายจับบ่าไว้ก่อน
“ใช้วิธีหมาหมู่ ลอบกัด คนดีๆที่ไหนเขาทะ.. อุ๊บ” ก่อนที่แทนจะพล่ามไปมากกว่า มืออีกข้างของคนที่อยู่ด้านหลังแทนก็เอาผ้าเช็ดหน้าสีขาวมาปิดปากปิดจมูกเขาเอาไว้ แทนดิ้นพรวดๆ ก่อนจะเผลอสูดมันเข้าไป เขารู้สึกอ่อนแรง ก่อนจะสลบลงไปในทันที...
“โอ๊ะ..”เอสอุทานขึ้นมาอีกรอบ ก่อนจะกรอกตาไปมาอย่างเหนื่อยใจ พลางตบไหล่น้องชายที่เบิกตากว้างอยู่ไปเบาๆสองที
“เฮ้ย เพื่อนมึงเป็นโจรรึเปล่าวะ!”คำถามแรกที่หลุดออกมาจากปากอย่างไม่ได้คิด เรียกให้นัยน์ตาสีฟ้าแวววับพร้อมกับมองน้องชายเขาอย่างขมขู่ จนเอ็กซ์ต้องรีบเปลี่ยนคำชมเพื่อเอาตัวรอดทันที “ขอโทษครับ พี่ คือผมคิดว่า วิธีของพี่นี่มันเทพได้ใจผมมากเลย”
นาคินทร์เบนสายตากลับไปมองแทนอย่างไม่คิดมากอะไรกับคำพูดนั้น หรือจะเรียกว่าไม่สนใจซะมากกว่า ก่อนจะกระชากคนที่ตัวพอๆกับเขาแต่ความสูงน้อยกว่าอยู่หน่อยๆมาด้วย เอสส่ายหัวน้อยๆ แล้วรีบวิ่งไปรับตัวแทนไว้ก่อนที่มันจะล้มลงไปนอนกับพื้นตามแรงลากของเพื่อนเขา
“ใครใช้ให้ลากคนหลบสติแบบนี้!”เอสต่อว่าอีกฝ่าย ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อจับแทนไว้ได้ทัน ก่อนที่แทนจะล้มลงไปจูบกับพื้น ในขณะที่นาคินทร์มองผลงานตัวเองด้วยใบหน้าเฉยชา ทั้งยังปล่อยมือจากข้อมือแทนที่ว่าจะลากมาด้วยทั้งที่หมดสติแบบนั้นอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก
“เอ็กซ์ มาช่วยพี่หน่อย”เอสว่าทันทีที่ต่อตนเหตุลงไปนั่งข้างคนขับได้อย่างหน้าตาเฉย
“ค.. ครับพี่เอส!”เอ็กซ์มองหน้านาคินทร์นิ่ง ก่อนจะรีบวิ่งไปช่วยพี่ชายประคองแทนเอาไว้ ทั้งที่ยังตกตะลึงกับคนตรงหน้าไม่หาย
หลังจากที่สองพี่น้องช่วยกันพยุงแทนเข้าไปนอนราบที่เบาะหลังจนสำเร็จ เอ็กซ์ก็ได้รับรู้ในอีกสิ่งหนึ่งว่า เพื่อนพี่เอสของเขานอกจากจะน่ากลัวแล้วยังเหมาะที่จะมาเป็นโจรมากว่าจะเป็นเจ้าของผับอีกด้วย!
เอสหัวเราะเบาๆออกมากับสีหน้าน้องชายเขาในตอนนี้ที่ยากจะบรรยาย เมื่อเห็นนาคินทร์เอาผ้าปิดตาสีดำมาปิดตาคนที่นอนหลับอยู่เอาไว้ พร้อมกับผูกมือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายไว้ด้วยผ้าสีดำที่เอามาจากไหนก็ไม่รู้
“กลับไปได้แล้วละ เอ็กซ์”เสียงนุ่มทุ่มว่ากับน้องชายที่ยืนอยู่ข้างรถ ก่อนจะขับรถออกไปยังที่ที่นาคินทร์ เพื่อนเจ้าปัญหาเตรียมไว้ก่อนแล้ว
แทนลืมตาขึ้นมาอย่างมึนงง เขากวาดตามองห้องทั้งห้องที่มีแสงสลัวพอเห็นสิ่งข้างตัวเข้าได้อย่างลางๆ โดยเฉพาะคนที่นั่งหลับอยู่ทางซ้ายมือใกล้กับหน้าของเขา ขนตาเรียวยาว จมูกโด่งมากกว่าชายไทยแบบปกติ แล้วก็ริมฝีปากนุ่มน่าสัมผัส แล้วใบหน้าที่แม้แต่ผู้ชายแท้ๆอย่างเขาต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอ เพราะทั้งอิจฉาและทำให้รู้สึกอย่างสัมผัสในเวลาเดียวกัน คนๆนี้ดูมีเส่นห์ดึงดูดใจ คนที่หน้าตาคล้ายคลึงกับเอ็กซ์!
แทนขยับมือและเท้าเตรียมที่จะหนี แต่ก็ขยับไม่ได้ เขามองไปยังผ้าสีขาวที่ผูกตรึงมือทั้งสองข้างของเข้าไว้คนละฝั่งอย่างเจ็บใจ และคิดว่าข้อเท้าทั้งสองของเขาเองก็เช่นกัน ตัวของเขาถูกคลุมไว้ด้วยเสื้อนอกสีดำของคนที่หลับอยู่ รู้สึกเย็นที่ขาอ่อนจนถึงเท้า ไหล่ มือ และขาแขนที่ไม่ได้ปกคลุมด้วยเสื้อสีดำตัวนั้น
บ้าชิบ!! พวกมันจับเขาเปลือย!!!
แทนคิด พลางดิ้นพรวดๆ เผื่อว่าจะผ้าสีขาวจะหลอมหลุดจากข้อมือเขาไปได้ แต่ก็แทบจะได้ได้ผล ทั้งยังดวงตาของคนที่นอนฟุบหน้าอยู่กับเตียงลืมขึ้นมามองเขาอย่างไร้ความง่วงงุน
“ตื่นแล้วเหรอ?”เสียงนุ่มทุ่มถามเขา ทั้งยังมองอย่างโล่งใจ เพราะใบหน้าที่อยู่ใกล้กันมากทำให้เขามองอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน
“คิดจะมาตบหัวแล้วลูบหลังรึไงวะ?”แทนถามพลางจ้องเขม่งไปที่อีกฝ่ายนิ่ง เอสผละหน้าออกห่าง แต่ก็ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ใกล้เตียงเขาตัวเดิมส่ายตัวหน่อยๆ
“ฉันไม่อยากรังแกเด็กหรอกนะ ถ้านายทำตัวดีๆ เรื่องนี้ก็จะไม่มีใครเจ็บ”แทนมองคำพูดอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ
“เจ็บเรอะ! รังแกเรอะ! แล้วไอ้ที่ลอบกัดกูทั้งยังจับกูไว้เนี่ยมันเรียกว่าเหี้ยอะไร!!”
เอสถอนหายใจ ทำไมวัยรุ่นสมัยถึงชอบใช้กำลังกันนักนะ ใจเย็นกันไม่เป็นเหรอไง ตอนแรกเอสก็คิดว่าจะลงโทษอีกฝ่ายให้หนักๆสมกับที่น้องชายเขาขอร้องมา แต่พอเห็นท่าทางที่ไร้ทางสู้ เห็นการกระทำของนาคินทร์แล้ว ก็เริ่มรู้สึกสงสารเด็กตรงหน้าอย่างอดไม่ได้ แต่เขาก็เปลี่ยนแผนไม่ได้ ในเมื่อเขาชวนนาคินทร์ที่ดูสนุกกับเรื่องแบบนี้อย่างกันอะไรดี ถ้าแทนเชื่อฟังเขาดีๆ ผ่านคืนนี้ไปก็จะไม่มีใครเจ็บ แล้วทั้งสองฝ่ายก็จะถือว่าที่ผ่านมาแล้วๆกันไปแน่นอน ถึงมันจะยุติธรรมกับเด็กนี้ก็เถอะ
“ถุย.. อย่ามาเสือกทำหน้าสงสารกูเลย”แทนว่าทั้งยังถมหันหน้าไปถมน้ำลายใส่หน้าอีกฝ่ายเท่าที่เขาจะสามารถทำได้ ทำมาถึงขนาดนี้แล้ว ใครจะไปเชื่อใจพวกมึงกันละวะ!!
เอสมองแทนนิ่ง ทั้งยังเช็ดน้ำลายที่ถูกคางเขาพอดีอย่างไม่ถือสาอะไรนัก พลางถอนหายใจ
“ทำไม ถึงขั้นถอนหายใจเลยเรอะวะมึง!!”
...ปากมันวอนหาเรื่องจริงๆ
เอสยิ้ม ทั้งที่ไม่ในใจเริ่มไม่ยิ้มตาม เขาก็ใจดีก็จริง แต่ใช่ว่าเขาจะโกรธใครไม่เป็นนะ
“ฉันเตือนนายแล้วนะ”เอสว่าพลางนั่งกอดอกไขว่ห้างอยู่กับเก้าอี้ใกล้แทนที่เดิม ในขณะใครอีกคนเดินเข้าในห้อง แม้จะมองไม่ชัดเจน แต่ดวงตาสีฟ้าที่แทนไม่เคยเห็นบ่อยนัก ส่องประกายในความมืด พร้อมกับใบหน้าและรูปร่างที่สูงโปร่งของลูกครึ่งคนหนึ่งที่เดินเข้ามาใกล้เขา
“ถ้าคิดจะทำร้ายคนอื่น คงเตรียมใจที่จะโดนทำร้ายกลับไว้แล้วใช่ไหม”เอสว่าทั้งยังนั่งกอดอกนิ่ง ในขณะที่แทนสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนลูกครึ่งตรงหน้าขึ้นมาคร่อมบนตัวเขาเอาไว้ทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ
“พวกมึงจะทำเหี้ยไรวะ ปล่อยกูเลย ปล่อยกู!!”
เสื้อนอกสีดำที่คลุมร่างเขาไว้ก่อนหน้าที่ถูกปัดออกลงพื้นโดนฝีมือของคนข้างบน ทั้งยังตาสีฟ้าแวววับราวกับเห็นของเล่นน่าสนใจนั้น ทำเอาแทนขนลุกซู่ สัญชาติญาณบอกเขาว่าคนตรงหน้าเขาทั้งลึกลับและอันตราย ในขณะที่เอสหัวเราะหึๆ ตอนแรกก็ว่าจะใจอ่อนอยู่หรอกนะ แต่เห็นปากร้ายว่ายากอย่างนี้ อีกอย่างก็เป็นผู้ชายด้วยกัน ถึงถูกนาคินทร์เล่นก็คงไม่ถึงตายหรอก เขาคิดพลางมองภาพตรงหน้าราวกับกำลังดูหนังอยู่ก็ไม่ปาน
“ปล่อยกู เหี้ย ปล่อยกูสิวะ!!”
“เงียบน่า นายสีแทน”เสียงเย็นๆว่าเขาจากด้านบนด้วยใบหน้าเฉยชาของอีกฝ่าย
“มึงนั้นแหละปล่อยกู กูไม่ใช่ของเล่นของมึง.. อุ๊บ!”ทันทีที่แทนโวยวายอย่างรั่วๆอีกครั้ง ก็ถูกคนข้างบนปิดปากเอาไว้ด้วยริมฝีปากของคนตาสีฟ้าตรงหน้า ในขณะที่เอสนั่งไขว้ห้างมองพร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนเทพบุตรมาเกิด แต่ในสายตาของแทน คนที่นั่งดูอยู่นั่นแหละ มันเป็นปีศาจในคราบเทพบุตรชัด!!
“อื้อ! อื้อ!!”แทนปิดปากตัวเองแน่น ไม่ให้อีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามา แต่แล้วก็คนที่คร่อมเขาอยู่ดันโหดกว่าที่เขาคิด นาคินทร์กัดปากด้านล่างของแทนอย่างแรงจนแทนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ทันทีที่ได้โอกาสลิ้นเรียวก็สอดเข้าไปควานหาความหวานจากคนตรงหน้าพร้อมกับรสเลือดที่ไหลออกมาเพราะแรงกัด
นาคินทร์ถอนจูบออกอย่างอ่อยอิ่ง ก่อนจะเลียเลือดบางส่วนที่ติดอยู่บนปากตัวเองอย่างเหมือนกำลังเลียของหวานในขณะที่แทนรู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่น เอสหัวเราะเบาๆออกมา ก่อนจะเท้าคางมองหน้าอีกฝ่ายใกล้ๆ เสียงนุ่มทุ่มกระชิบอยู่ใกล้ๆหู “เอาละ.. ที่นี่จะยอมเชื่อฟังดีๆเหรอยัง?”ว่าพลางก็ส่งยิ้มอ่อนโยนแบบที่ชอบใช้กับลูกค้าในผับมาให้แทน
แทนรีบพยักหน้ารั่วๆตอนกลับทันที
“งั้น.. ก็เริ่มจากบทเรียนง่ายๆก่อนจะเด็กน้อย”เอสว่า ทั้งยังลูบหัวอีกฝ่าย ไม่รู้จะเชื่อใจได้มากแค่ไหนกันนะ เขาคิดก่อนขยับจากขึ้นมาอีกครั้ง “เลียสิ”เอสยื่นนิ้วมาจ่อตรงปากของแทน อีกฝ่ายเบิกตากว้าง คิดจะเถียงโต้กลับ ใครจะยอมเลียนิ้วของมันกัน!!
แต่เขาก็เห็นนัยน์ตาสีฟ้าแวบวับที่คร่อมตัวเขาเหมือนรอโอกาสจะตะครุบเหยื่ออยู่ “ก็ได้ๆ กูยอม แต่ต้องให้ไอ้เหี้ยนี่ลุกจากตัวกูก่อน!”แต่ก็ยังไม่วายมีข้อแม้
“หึๆ.. ว่าง่ายแบบนี้สิครับ ถึงจะดี แต่นี้แต่เลียนิ้วเองนะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”เอสเอ่ยชม ก่อนจะส่งสายตาบอกให้นาคินทร์ผละออกไป แล้วเขาใช้นิ้วเปิดปากแทนออกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะส่งมันเข้าไปในปากอีกฝ่ายเพียงแค่หนึ่งนิ้ว
“เลียสิ”เสียงนุ่มทุ่มว่าขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นแทนยังคงนิ่งอยู่ ในขณะที่มืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ใส่มาจนหมด เผยให้เห็นรูปร่างอันแสนเซ็กซี่ที่บรรดาลูกค้าต่างพากันหลงใหล “รู้สึกในห้องนี้มันเริ่มร้อนแล้วนะ”ชายหนุ่มว่าเปรยๆ
อมให้โง่สิ ไอ้เหี้ย ใครจะยอมยกศักศรีมาเลียนิ้วมึงเหมือนหมากัน!!
แทนกัดนิ้วอีกฝ่ายเต็มแรงจนเอสร้องโอ๊ยออกมา แล้วรีบดึงนิ้วตัวเองออก ว่าแล้วเชียวเด็กแบบนี้ทำให้เชื่องได้ยากจริงๆ.. ทั้งยังกระชากผมของอีกฝ่ายที่เล่นงานเขาอย่างระบายอารมณ์
“กูเตือนมึงแล้วนะ!”ดวงคมเข้มแวววับขึ้นมาอย่างโกรธจัด ก่อนจะเบนไปมองนาคินทร์ที่รออยู่ก่อนแล้ว “กูมอบให้มึงจัดการเลยแล้วกัน”
นาคินทร์ที่รอโอกาสอยู่ก่อนแล้วจ้องมองแทนที่โดนขรึงอยู่บนเตียงด้วยสายตาวาววับ ถ้าหากว่ามันไม่ดื้อมาก บางทีอาจจะจบสวยกว่านี้ก็เป็นได้ แต่ก็เอาเถอะ ยังไงเหยื่อก็ตกมาถึงท้องเขาแล้ว!
นาคินทร์ขึ้นไปคร่อมอีกฝ่ายเอาไว้อีกครั้ง ก่อนจะก้มหน้าลงไปกัดหัวนมอีกฝ่ายเต็มแรงจนแทนดิ้นพรวดๆ..
จุดอ่อนของผู้ชายจากหนังเกย์ที่ดูเมื่อคืน จุดที่หนึ่ง หน้าอก
แล้วมือนาคินทร์ก็ล้วงลงไปบีบแก้มก้นของอีกฝ่าย
จุดที่พวกเกย์ชอบเล่นจุดที่สองคือ ก้น
ก่อนจะผละออก เมื่อเห็นว่ามันไม่ได้ผลอะไรมากนักเท่ากันจุดแรก เอสที่ตั้งกล้องถ่ายไว้ มองเพื่อนที่กำลังเล่นกับผู้ชายเป็นครั้งแรกอย่างชื่นชม ไม่เสียแรงเลยจริงๆที่มันเป็นเพื่อนเขา ก่อนจะจับหมับเข้าที่แก่นกายของแทนที่โชว์หราอยู่ใต้ร่างเพื่อนเขา
“อ๊ะ!! อย่า!!”แทนบิดตัวไปมาทันทีที่โดนจับจุดที่อ่อนไหวที่สุด ทั้งยังลิ้นเรียวกับริมฝีปากของหนุ่มลูกครึ่งที่เล่นงานหน้าอกเขาไม่มีหยุดหย่อน มันทั้งเจ็บทั้งเสียวเมื่ออีกฝ่ายกัดหัวนมเขาอย่างไร้ความปราณีก่อนจะเลียมันกลบทันไปมา ก่อนที่ศูนย์กลางจะโดยมือของอีกคนจับไว้จนเขากัดปากตัวเองแน่นจนเลือดไหลซึมยิ่งกว่าเดิม เมื่อความเสียวมันแลบแวบถึงสองจุดในเวลาเดียว!!
“อ๊ะ.. อย่า.. อย่าบีบแบบ.. อ๊า!!”แต่แล้วสุดท้ายก็ทนไม่ไหว เมื่อคนที่ถือไพ่เหนือกว่าในทุกๆด้านอย่างเอส บีบปลายของแทนน้อย จนเจ้าของร้องครางเสียงดังลั้นอย่างอดไม่ไหว มือเอสลูบไล้มันไปทั่วทั้งดุ้นอย่างแผ่วเบาแต่กลับทำให้แทนขนลุกซู่ยิ่งกว่าสัมผัสจากด้านบน
“นิ่งๆนะ เดี๋ยวช่วย”เสียงนุ่มทุ่มว่าพร้อม ดึงกางเกงของนาคินทร์ออกรวดเดียวโดยที่นาคินทร์ไม่ได้ว่าอะไร และจับความใหญ่โตของนาคินทร์ถูไถกับแทนน้อยจนทั้งคู่แทบครางเสียงต่ำออกมาพร้อมๆกัน
“ฮา..”
“อ๊ะ.. อ๊ะ ฮา อ๊า”
“หึหึๆ..”
บางทีการเป็นคนสนับสนุนก็สนุกกว่าที่คิดไว้
นาคินทร์รีบโลมเลียทั้งดูดดึงยอดอกแทนอย่างรัวเร็วมากขึ้น เมื่ออารมณ์พลุ่งพล่านเพราะแท่งร้อนที่ถูไถ
...อยากจะสอดใส่เข้าไป..
หนุ่มลูกครึ่งคิด พลางครางเสียงต่ำเมื่อมือของเอสเริ่มขยับ
“...เร็วหน่อยสิ”เขาว่าเอส ทั้งยังก้มลงดูดกัดไปทั่วผิวสีแทน นาคินทร์พลางเหลือบไปมองเกงกางเขาที่หล่นอยู่บนพื้นเพียงเล็กน้อย
“ขอกันแบบนี้ ไม่น่ารักเอาซะเลยนะ”เอสบ่นเปรยๆ แต่ก็จัดให้ตามคำขอจนแทนที่โดนรุมอยู่ฝ่ายเดียวเริ่มจะไม่รู้ว่าเสียวตรงไหนกันแน่ระหว่างบนกับล่างร้องครางเสียงดังลั่นไม่หยุด
“อ๊า!!!!”
พรวด!
สุดท้ายแล้วน้ำสีขาวขุ่นของแทนน้อยก็พุ่งอาบไปทั่วท้องของนาคินทร์ ทั้งยังเลอะมือเอสเข้าเต็มๆ ในขณะที่นาคินทร์รอจังหวะนั้นอยู่ก่อนแล้ว รีบปัดมือเอสออกทันที ก่อนจะจ้อความใหญ่โตเข้าไปถูไถกับช่องทางที่ปิดสนิท นัยน์ตาสีฟ้าเปล่งประกายไปด้วยความอยากจนเอสที่ตั้งใจจะห้ามกลืนน้ำลายลงคอเฮือก พร้อมกับกล่าวขอโทษแทนในใจเพราะอารมณ์อย่างของนาคินทร์ในตอนนี้ยากที่เขาจะห้าม ลองขัดดูสิ.. อาจจะถึงตาย!
นาคินทร์กัดฟันกรอกเมื่อพยายามจ่อความใหญ่โตเข้าไปในนั้น จนแทนรู้สึกว่าร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ใบหน้าหล่อเหลาแบบลูกครึ่งเงยหน้าขึ้นจูบแทนไว้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
“ไม่เอา เจ็บ!!”แทนดิ้นพลางกัดปากเขาอย่างแรง จนนาคินทร์มองด้วยสายตาวาวโรจน์มากขึ้น ก่อนจะฝืนตัวเองลงไปจนสุดในทีเดียว
“อ๊า!!!!!!”
“อูย..งานไส้แล้วไง”เอสกุมขมับ พลางมองภายตรงหน้าอย่างทำใจ บอกแล้ว ขัดเป็นตาย! เลือดที่ซึมออกมาจากช่องทาง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มผู้ชายแท้ๆอย่างแทน ทำให้เอสรู้สึกสงสารขึ้นมาอีกครั้ง
..กูเตือนแล้วนะ..
นาคินทร์ครางต่ำอย่างมากเมื่อช่องทางสดใหม่ตอดเขาไว้แน่น เขานิ่งค้างไว้ซักพัก ก่อนจะถอนมันออกแล้วใส่เข้าไปใหม่
“อึก...”แทนจับผ้าสีขาวที่ข้อมือเขาเลยไปถึงเสาเตียงแน่นอย่างระบายความอึดอัน สีหน้าดูเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัดภายใต้สายตาที่เฝ้ามองในระยะประชิดของเอส
นาคินทร์เริ่มขยับเข้าของช้าๆเมื่อรู้สึกได้ว่าช่องทางของแทนมันเริ่มตอบรับเขา
“เจ็บ..! เจ็บ!! เอามันออกไป!! ได้โปรดเถอะ!!”
“เรียกพวกฉันว่าพี่สิ..”เสียงนุ่มทุ่มใต้หูเข้าอีกครั้ง ทั้งยังมือที่ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าเขาอย่างนุ่มนวล แทนหันไปจ้องหน้าเอส ทั้งที่นาคินทร์ยังคงขยับจังหวะช้าๆอยู่อย่างนั้น
“ฉัน พี่เอส ส่วนคนนั้นชื่อพี่นินทร์”สายตาคมว่าพลางแอบลอบสบกับนาคินทร์ “ขอร้องเขาสิ แล้วเขาจะอ่อนโยนกับนาย”
แทนอยากจะกัดปากตัวเองตายจริงๆนะตอนนี้ เมื่อความเจ็บปวดวาบไปทั่วร่างกายเขาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างช้าๆโดนที่คนทำไม่ได้สนใจใยดีเลยแม้แต่น้อย
“อึก..!! เจ็บ! พะ... พี่.. พี่นินทร์”เสียงของคนที่อ่อนกว่าเสียงให้นาคินทร์หยุดนิ่งลง ทั้งที่ยังฝังแก่นกายนิ่งอยู่ในตัวอีกฝ่าย
“เรียกอีกทีสิ”นัยน์ตาสีฟ้าสบกับแทน ก่อนที่จะยกมือขึ้นมาลูบแก้มอีกฝ่าย
“พี่นินทร์..”แทนพูดเสียงเบาเพราะรู้สึกอ่อนแรงราวกับตัวเขากำลังโดนสายตาคู่นั้นดูดพลังไปจนหมด
เพียงไม่นานนัก นาคินทร์ก็เริ่มขยับกายอีก ทั้งยังซอยถี่ๆโดยความเร็วที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว จากที่แทนรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่าง กลายเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทน
“อ๊ะ อ๊ะอ๊า อ๊ะ อึก.. อ๊า อ๊ะ!!”ราวกับทุกอย่างมันพร่ามัวไปหมดเหมือนบรรยากาศในห้องนี้ไม่มีผิด เหลือแค่เพียงสัมผัสกายที่ถูกกระแทกกระทั้งเข้าใส่อย่างรัวเร็ว ทั้งยังแววตาสีฟ้าที่ร้อนแรงขัดกับใบหน้าที่เฉยชาของผู้กระทำ
“อ๊ะ.. อ๊า.. เร็ว.. อีก”เหมือนเขากำลังเสียสติไปแล้ว เมื่อโดนอารมณ์ราคะเข้าครอบง่ำ ทั้งยังเผลอยกสะโพกขึ้นสอดรับกับอีกฝ่ายตอนไหนก็ไม่รู้ นาคินทร์ขยับสะโพกเร็วตามคำขอ เพียงไม่นานนักแทนก็รู้สึกอุ่นวาบทั่วร่าง เมื่อน้ำของอีกฝ่ายปล่อยเข้ามาในตัวเขา ก่อนที่เขาจะปล่อยตามไปด้วยมือของเอสก็จับปลายมันไว้ซะก่อน
แทนเหลือบมองคนที่ลุกมาจากเก้าอี้แล้วอย่างสงสัย นาคินทร์ลุกขึ้นออกจากตัวเขา ตามมาด้วยเอสที่ขึ้นคร่อมเขาแทน แล้วใส่เอสน้อยเข้ามาในช่องของที่แฉะไปด้วยน้ำของนาคินทร์
“เด็กน้อยยังเสร็จไม่ได้หรอกนะ ก็พี่ยังไม่เสร็จเลยนี้น่า”แทนกัดฟันกรอก ทั้งยังอยากจะต่อยหน้าที่แสนระรื่นของคนตรงหน้าเขาซักทีแรงๆ ให้สมกับสภาพแบบนี้ของเขา แต่จะทำยังไงก็ไม่ได้ ในเมื่อถูกมัดไว้แบบนี้ พอเอสขยับตัวเข้าออกอีกครั้ง แทนก็ร้องครางออกมาไม่เป็นภาษาทันที
อย่าให้กูรอดไปได้นะ
“อ๊ะ... อ๊ะ.. อึก.. ฮา”
กูจะเอาเพื่อนมารุมโทรมพวกมึงซะให้เข็ด!!
“เรียกพี่เอสสิ”
“อ๊ะ อ๊า... พี่.. พี่เอส”
“อื้ม~ เด็กดี”
“พี่เอส... อ๊ะ ฮา.. พี่เอส!!”
-
เบื้องหลังฮาๆ
#1
“ไปกันได้แล้วละ นินทร์”เอสพูด ก่อนจะเห็นไปมองนาคินที่เดินตามหลังเขามาด้วยความตกใจ เขารีบยกมือขึ้นเบรกอีกฝ่ายทันที “เดี๋ยวๆ มึงจะเอากระสอบนี่ไปทำอะไรนะ!”ทั้งยังชี้ไปที่กระสอบสีขาวขุ่นที่นาคินแบกติดหลังมาด้วยอย่างโวยวาย
ใบหน้าเฉยชาจ้องมองเขานิ่งด้วยนัยน์ตาสีฟ้าที่ใครๆต่างก็ชอบจ้องมองมัน แต่สำหรับเอสบอกได้เลยคำเดียว นอกจากจะไม่ซึ่งความหลงใหล และอิจฉาในความหล่อลูกครึ่งของมันแล้ว บอกได้เลยคำเดียวว่า หมอนี้มันตัวประหลาดดีๆนี่แหละ!!
“...ไม่ได้เหรอ?”หลังจากสบตากันได้ซักพัก อีกฝ่ายก็เอ่ยขึ้นถามขึ้น พลางมองไปทางรถของเอสเหมือนกำลังรอจะเล่นของเล่นชิ้นใหม่อยู่
เอสกรอกตาไปมา ก่อนจะชี้นิ้วไปที่กระสอบบนหลังนาคินอีกครั้ง “แล้วไอ้ที่อยู่บนหลังของท่านคืออะไรครับ?”เขาถามอย่างพยายามใจเย็นจนถึงที่สุด เพราะตั้งแต่มาเป็นโฮสต์เขาก็พยายามจะไม่พูดคำหยาบให้ใครเห็น ยกเว้นแต่คุณชายลูกครึ่งที่อยู่ตรงหน้านี้แหละ ที่ทำให้เราหลุดภาษาลูกขุนทุกที
...ต้องใจเย็นเข้าไว้
เอสคิด พลางสงบสติอารมณ์ตัวเอง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเลิกคิ้วมองเขาเหมือนจะสื่อว่า แค่นี้ก็ยังไม่รู้อีกเหรอ ก่อนจะวางกระสอบนั้นลงบนพื้น แล้วคำตอบที่ตอบกลับมาทำเอาเขาจี๊ดขึ้นหัวเลยทีเดียว!
“น้ำแข็งไง”
“สัด มึงจะเอาน้ำแข็งไปทำพ่อ*งงมึงเหรอ!!”ว่าแล้วเชียวสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว เอสดึงกระสอบที่มีน้ำแข็งอยู่ราวครึ่งหนึ่งของในนั้นออกจากมืออีกฝ่าย ก่อนจะส่งกระสอบเจ้าปัญหานั้นไปในคุณเปรมที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว
“...น้ำแข็ง”นาคินว่าเสียงอ่อย พลางมองกระสอบที่คุณเปรมสั่งลูกน้องของเขาอีกทีให้เอาไปเก็บอย่างเสียดาย เขาคิดว่าจะเอามันมาใช้กับเด็กสีแทนนั้นซักหน่อย แต่ช่างมันเหอะ ไม่มีน้ำแข็งเขาก็ยังมีอย่างอื่นนี้นะ คิดได้แล้วก็เดินเข้าไปนั่งในรถของเอสได้หน้าตาเฉย
“เมื่อไรจะไปซักทีละ?”นาคินพูดพลางจัดการเปิดเพลงแบบที่เขาชอบบนรถอย่างเสร็จสรรพ ในขณะที่เอสที่ยืนอยู่ข้างคุณเปรมถอนหายใจอย่างเอือมระอา
“เมื่อไรที่มึงจะเลิกบ้าที่แหละ”
“Why did you say ‘I’m mad’?”
เอสกรอบตาไปมาก่อนจะลงไปนั่งฝั่งคนขับ ไม่สนใจคำพูดภาษาอังกฤษที่มาพร้อมคำถามกวนโอ๊ยบันทอนอารมณ์แบบนี้ แต่แล้วดูเหมือนนาคินจะยังไม่สะใจพอ
“If I am mad,you’ll be lecherous”
“Shitt! หยุดกวนกูได้แล้ว ไม่งั้นมึงก็ไม่ต้องไปกับกูด้วยคืนนี้”ว่าแล้ว นาคินก็เงียบลงไปอีกครั้งหนึ่งทันที วินาทีนี้เอสขอภาวนาเลย ว่าให้มันเลิกกวนประสาทเขา แล้วไปเจออะไรที่น่าสนใจพอที่หยุดความสนใจของมันได้ซักที!!
Mad แปลว่า บ้าแบบประสาทเสีย lecherous แปลว่า บ้ากาม
#2
ก่อนจะไป
นาคินทร์มองเดินเข้าไปในตู้เย็น ทั้งยังล้วงเอาถุงพลาสติกเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเทช็อกโกแล็ต ท็อบปิ้งที่เขาชอบใช้แทนแยมเวลากินขนมปังใส่ลงไปในถุง แล้วเอาไปซ่อนไว้ในในกระเป้ากางเกง
...เอสมันบอกว่า เหยื่อของเขามีผิวสีแทน ถ้าจะกินพร้อมๆกับช็อกโกแลตที่เขาชอบคงจะอร่อยไม่น้อย
#3
“เอาของพวกนี้มาจากไหน?”เอสถามขึ้น หลังจากที่ออกรถไปได้ซักพัก นาคินทร์ตีหน้าเฉยชาใส่ อยู่กันมาตั้งนานเพื่อนยังไม่รู้อีกเหรอ คิดแล้วก็เปิดลิ้นชักข้างหน้ารถ(มันเรียกงี้เปล่าวะ //คนเขียน) เอสเหลือบตามองไปซักพัก ก่อนจะเบิกตาค้าง แล้วรีบตั้งสติมองตรงไปทางถนนอีกครั้ง
ข้างในลิ้นชักนั้นเต็มไปด้วยสายผ้าผื่นยาวทั้งสีขาวและสีดำ ที่สำหรับกว่านั้นถึงเขาจะเห็นเพียงชั่ววูบก็รู้ได้เลยทันที ว่ามันมีปืน กับกุญแจมือร่วมอยู่ในนั้นด้วย!!
เหี้ย!! นี่เพื่อนกูเหมาะจะเป็นโจรจริงๆเลยวะ!!!
#4 ถ้าหากว่านั้นไม่ใช่นิ้ว แต่เป็น... ละ ><
อมให้โง่สิ ไอ้เหี้ย ใครจะยอมยกศักศรีมาเลียนิ้วมึงเหมือนหมากัน!!
แทนกัดของอีกฝ่ายเต็มแรงจนเอสร้องซี้ดออกมา ทั้งยังรีบเอาของๆเขาออกออก ก่อนจะง่างมือขึ้นมาต่อยหน้าอีกฝ่ายอย่างโกรธจัด
ผลั๊วะ!!
“กูเตือนมึงแล้วนะ!”ดวงคมเข้มแวววับขึ้นมาด้วยความโกรธ ก่อนจะเบนไปมองนาคินทร์ที่รออยู่ก่อนแล้ว “สงสัยงานนี้คนมีคนเลือดออกแล้วละวะ”พร้อมกับยกยิ้มร้ายที่ไม่มีลูกค้าในผับคนไหนเคยเห็นขึ้นมา
“ไอ้นินทร์ ปลดผ้ามันออกหน่อยดิวะ กูจะควบข้างหลัง ส่วนมึงเอาข้างหน้าไป ไม่ต้องปราณีมันแล้ว!”
“อย่า อย่านะ อย่า!!”
………อุ๊บ.. คนเขียนไม่ได้โหดขนาดนั้นซักหน่อย หึๆ.. แค่เผลอเขียนไป แล้วพอนึกนิสัยของแทนได้ทัน เลยเปลี่ยนเป็นนิ้วทันที... -.-;
-
น่าสงสารแทนจัง :pighaun: :haun4: :jul1:
-
ทั้งสงสารและสะใจในคราเดียวกัน. :hao6:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ตลกร้ายสำหรับนัดเลยนะ กินเหล้าจนไม่มีสติ ไม่รู้ตัวว่าโดนอะไรบ้าง ยังไม่จบใช่มั้ยคับ มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ตลกร้ายสำหรับนัดเลยนะ กินเหล้าจนไม่มีสติ ไม่รู้ตัวว่าโดนอะไรบ้าง ยังไม่จบใช่มั้ยคับ มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคับ
ยังไม่จบค่ะ อีกสองสามตอนจะเฉลยคนทำแล้ว แล้วก็ยังมีเรื่องอีกเยอะ หวังว่าคงไม่เบื่อกันซะก่อน
ฮะๆคิดอยู่นานแล้วว่าจะตอบดีไหม แล้วก็เพิ่งมาตอนเอาตอนนี้ ฮา..
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นนะค่ะ คนเขียนมีความสุขจนจะบ้าอยู่แล้ว! :L1:
จะเขียนผลงานอยากมาอย่างเต็มทีเลยค่ะ ^^
-
เบื้องหลังน่ารักมากเลยค่ะ 55555555555555555
พี่เอสคงปวดหัวน่าดูเลย...
อ่านไปก็แอบสงสารแทนไป พี่เอสน่ะไม่เท่าไหร่ แต่พี่นินทร์น่ากลัวจริงๆ 555555
ดีนะที่ไม่ได้เอาน้ำแข็งมาใช้... #ว่าแต่ช็อกโกแลคได้ใช้รึยัง5555555
-
::: ตอนที่ 7:::
เสียงเพลงแดนซ์ดังก้องไปทั่ว พร้อมกับแสงไฟวิบวับส่องและเปลี่ยนสีไปมาแยงตาผมเมื่อเข้ามาในผับแห่งนี้ ก็ผับเดิมที่พวกเรานัดกันอยู่เมื่อคืนวันศุกร์ก่อนหน้านั้นแหละครับ บราวน์มันเจาะจงพวกผมให้มาที่นี่ให้ได้ ผมถูกน่านฟ้าโอบไหล่ไว้ทันทีที่เข้ามาในนี้ มันทำแบบนี้ประจำทุกครั้งที่เข้ามาในที่ที่มีคนพลุกพล่าน แรกๆก็เถียงอยู่หรอก ผมเป็นชายนะไม่ใช่ผู้หญิง แต่มันก็ต้องกลับผมมาทุกทีว่า มึงตัวเล็ก เดี๋ยวหลง จนตอนนี้ผมขี้เกียจเถียงกันมันซะแล้ว
“ไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ!”บราวน์ที่เดินนำหน้าอยู่ หันมาส่งยิ้มโชว์เขี้ยวให้พวกผม ก่อนจะชี้ไปทางที่นั่งใกล้กับโต๊ะบาร์เทนเนอร์ แล้วมันก็เดินนำเข้าไปทันทีพร้อมกับลากข้าวโอ๊ตให้ตามมันไปด้วย
ไม่รู้จะห่วงหวงอะไรกันนักหนานะคู่นี้ ข้าวโอ๊ตก็ออกจะตัวใหญ่โต เป็นผู้ชายแมนๆเหมือนกันแท้ๆ
“พี่เอ็กซ์.. ทำไมไม่บอกว่าวันนี้มาละค่ะ?”จู่ๆก็มีสาวในชุดเดรสเกาะอกถึงสองคนเดินเข้ามาทางพวกผม ตอนแรกผมก็แอบคิดในใจว่า มีสาวมาสนใจผมบ้างรึเปล่าน้า แต่ความหวังก็พังลงทันที ผมลืมไปได้ไง นอกจากบราวน์ น่านฟ้า ออกัส แล้วยังมีตัวดับออร่าความหล่อผมอย่างไอ้เดือนมหาลัยอยู่ด้วย!
ทันทีที่พวกเธอเดินผ่านผมไป และไปกอดแขนเอ็กซ์ที่เดินอยู่หลังสุดคนละข้าง ผมได้น่านฟ้าหัวเราะหึๆทั้งยังเหล่มองเอ็กซ์แบบแปลกๆ อะไรละนั่น?
เหี้ย.. ใจคอมันจะฮุบผู้หญิงไว้คนเดียวหมดเลยรึไงวะ!
“หืม”เอ็กซ์โปรยยิ้มหวานใส่สองสาวคู่นั้น ก่อนจะเชยคางคนทางขวามือที่ใส่เกาะอกสีแดงโชว์หน้าอกดันแสนจะใหญ่โตของคุณเธอให้เงยหน้าขึ้นมาสบกับมัน “คิดถึงพี่เหรอครับ น้องไอช่า?”สาวเจ้าตีแขนเอสเบาๆ ทั้งยังซ้อนตามองแบบหวานเยิ้ม.. เอิม แล้วผมจะสังเกตมันทำไมกัน
ผมส่ายหัวหน่อยๆเมื่อเอ็กซ์ถูกสองสาวนั้นลากตัวไปอีกทางหนึ่ง เหตุการณ์นี้มันช่างคุ้นซะจริง
“นัด”น่านฟ้าพูดเสียงดังข้างหูผมเพราะเสียงเพลงดังมาก ทำให้ตัวเขาต้องขยับเข้าใกล้ผมมากขึ้น ทั้งยังมีผู้คนที่เดินไปมาทางเข้าผับนี่อีก
“อะไร”ผมตะโกนถามเขากลับ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ แล้วลงไปนั่งข้างออกัสที่ว่างอยู่ จากนั้นน่านฟ้าก็นั่งถัดจากผมอีกที
“มึงคิดยังไงกับเอ็กซ์?”น่านฟ้าถาม ผมหันมาไปมองมันอย่างงงๆ เนื่องจากหูยังไม่ชินกับเสียงดนตรีที่อยู่รอบด้าน “มึงว่าอะไรนะ!”ผมตะโกนถามมัน น่านฟ้าดูลังเลที่จะพูดอีกครั้ง พอมันจะขยับปากพูดอะไรบางอย่าง เสียงของบราวน์ก็แทรกเข้ามาซะก่อน ดูบราวน์มันอารมณ์ดีสุดๆ จนผมชักจะสงสัยแล้วว่า ที่มาผับในครั้งนี้เพื่อหาความจริงหรือเพื่อตัวมันเองกันแน่
“พวกมึงจะสั่งอะไร!”
“เหล้า กับเบียร์”น่านฟ้าหันไปตอบกลับทันที ทั้งที่ยังจ้องหน้าผมเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา
“จินโทนิค”เสียงของคนที่เงียบอยู่นานตั้งแต่นัดเจอกันข้างนอกจนเข้ามาในผับดังขึ้น เป็นการเปิดปากพูดเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเลยก็ว่าได้ ผมละสายตาจากน่านฟ้ากับออกัส หันไปมองบราวน์ที่จู่ๆก็หัวเราะออกมาอย่างงงๆ
“ไม่เลวนี่หวา แล้วนัดละ?”มันหันหน้ามาถามผมที่นั่งตรงข้ามมัน
จินโทนิค เป็นชื่อเครื่องดื่มเหรอ ผมก็ไม่ค่อยได้มาผับเลยไม่รู้จักอะไรพวกนั้น ท่าทางบราวน์หัวเราะถูกใจซะด้วย แสดงว่า จินโทนิค อะไรเนี่ยน่าสนใจสินะ เอาไอ้นี่เลยแล้วกัน คงไม่เมามากหรอก ออกัสก็ใช่ว่าจะเป็นพวกชอบดื่มหรือคอแข็งซักหน่อย
“บราวน์ กูเอาB52”ไม่ทันทีผมจะได้พูดอะไร ผมก็เห็นบราวน์หันขวับไปมองข้าวโอ๊ตอย่างเร็ว เหมือนกันกำลังจะมีเรื่องอะไรซักอย่าง B52 มันคืออะไรหวา เหี้ยนัด.. มาผับทีไรมึนได้โล่ทุกทีเลยนะมึง
“ไม่ได้มึง นั้นมันแรงไป”มันเหลือบตามามองพวกผมที่นั่งอีกฝั่งวูบหนึ่ง ก่อนจะไปบ่นใส่ข้าวโอ๊ต“ดื่มไม่กี่แก้วระดับมึงคงสลบได้ ลำบากกูอีก”นั่นยังจะว่าข้าวโอ๊ตเป็นตัวภาระอีก ถ้าผมเป็นข้าวโอ๊ตยังรับไม่ได้กับนิสัยบราวน์มันแน่ๆ ไอ้บราวน์ปกติก็น่าคบอยู่หรอก แต่ทำไมรู้สึกว่าพอมันอยู่กกับข้าวโอ๊ตทีไรก็ดูน่ากลัวขึ้น เหมือนปากร้ายขึ้นด้วยรึเปล่านะ?
“แต่..”ข้าวโอ๊ตพยายามเถียงกลับทั้งยังส่งสายตามาขอความช่วยเหลือจากผม ใช่สิ.. ก็กูรู้เรื่องของพวกมึงแล้วนี่ ถ้าไม่รู้ ผมคงคิดว่าบราวน์เป็นห่วงข้าวโอ๊ต เหมือนกับที่น่านฟ้าห่วงผมแหงๆ รายนั้นก็เข้าใจยากพอๆกัน
“ไม่ได้”
“แต่บราวน์ คนอื่นเขาก็กินกันเยอะแยะไป แถมก่อนเสิร์ฟเขาก็จะจุดไฟ แล้วให้ดื่มรวดเดียวด้วยนะ กูอยากลอง”ข้าวโอ๊ตพยายามเถียง ทั้งยังอธิบาย แล้วลอบส่งสายตามาทางผมเป็นระยะๆจนน่านฟ้าก็พลอยมองมาทางผมอย่างสงสัยไปด้วย
เฮ้ยๆ อย่ามองมาทางกูสิเว้ย!
ท่าทางมันคงอยากลองมากแน่ๆเลยนะนั่น
“ไม่ได้!”
สายตาเหมือนลูกหมาหงอยส่งมาทางผมแวบหนึ่ง ก่อนที่มันจะหายวูบไปเมื่อบราวน์กำลังตีหน้าเครียดใส่มัน อย่างกันพ่อลูกเลยนะ สองคนนี่นี้
“บราวน์”ผมเรียกให้มันกลับมามองผม “กูว่าเดี๋ยวให้ข้าวโอ๊ตมันลองซักครึ่งแก้ว แล้วกูช่วยอีกครึ่งแก้วดีไหม จะได้ลงความมึนไง”
บราวน์ขมวดคิ้วมองผมนิ่ง ก่อนจะพูด “ถ้าอยากนั้น มึงตามกูมาเลย”แล้วก็เอื้อมมือมาคว้าแขนของผมไว้ พร้อมกับดึงให้ลุกตาม
“มึงจะหาเรื่องทำไม นัด”บราวน์กระซิบข้างหูผมทันทีที่ยืนอยู่ใกล้กัน ทั้งน่านฟ้า ออกัส แล้วก็ข้าวโอ๊ตก็จ้องมาทางพวกผม“อยากเมาแล้วไม่รู้เรื่องเหมือนคราวก่อนรึไง?”มันกระซิบ
“กูเปล่านะ!”ผมกระซิบเถียงมัน ตอนนี้มันกำลังกอดคอผมไว้ แล้วหมุนตัวผมหันหลังให้กับพวกนั้น แต่ยังไงก็รู้สึกว่ามีคนมองมาอยู่ดี
ไอ้นัดนี่ถึงกับรู้สึกเสียวสันหลังวูบแปลกๆเลยครับ ทำไมดูสนใจกันจัง..
“มึงจะพานัดไปไหน”เสียงของน่านฟ้าดังขึ้น ทั้งยังมือหนาหยาบที่แสนจะคุ้นเคยจับข้อมือของผมไว้ ผมและบราวน์หันมามองมัน ก่อนที่คนข้างๆผมจะหัวเราะออกมา แล้วกระซิบข้างหูผม “ไม่ทันไรก็มีคนหวงมึงซะแล้ว”
“น่านฟ้าเป็นเพื่อนกู”
“เหรออออ”เสียงกวนประสาทใกล้ๆหูนี่มันน่าจับต่อยซะจริงๆ เอาให้ไม่มีแรงไปทำโทษข้าวโอ๊ตได้เลยก็ยิ่งดี
“พวกมึงคุยอะไรกัน?”น่านฟ้าขมวดคิ้วมองพวกผมสองคน ในขณะที่บราวน์ยังคงส่งยิ้มโชว์เขี้ยวให้มัน แล้วพูดอธิบาย “พอดีกูปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ เลยชวนนัดไปด้วย แล้วจะมาสั่งเครื่องมึงทีหลัง”
สองคนนั้นจ้องตากันนิ่ง ก่อนที่น่านฟ้าจะโวยวายออกมา “ทำงี้ได้ไงวะ! แล้วจะให้พวกกูนั่งคุยกันอยู่สามคนแบบไร้เครื่องดื่มเรอะ?”
“งั้นมึงก็ไปสั่งเองก่อนสิ”
“เอ่อ ก็ได้ๆ พวกมึงก็อย่านานนักละ”มันว่า ก่อนจะผละออกไป
“เกือบไม่รอดแล้วไง”ผมเงยหน้าขึ้นมามองคนพูดอย่างงงๆ ไม่รอดอะไรกัน ไม่ได้มีเรื่องชกต่อยกันซักหน่อย แล้วเมื่อกี้น่านฟ้าก็เดินออกไปแล้วด้วย ผมได้ยินเสียงบราวน์หัวเราะออกมาเบาๆตอนมองหน้าผม ก่อนจะขยี้หัวผมจนฟู มันมองมันอย่างหงุดหงิด แล้วรีบลูบผมยาวระบ่าของตัวเองให้กลับมาเรียบร้อยเหมือนเดิม
“เพราะมึงเป็นแบบนี้ไง คนอื่นเค้าถึงได้..”
“ถึงได้อะไรวะ!”
แม่ง พูดให้จบประโยคก็ไม่ได้ ไอ้ห๋านี่เสือกทำตัวลึกลับ
“เปล่า~ ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนกูได้แล้ว”บราวน์ออกแรงดึงตัวผมให้เดินไปข้างหน้า “ไอ้น่านจ้องกูใหญ่แล้ว มึงอย่าทำตัวมีพิรุธสิ”มันกระซิบ ผมทำท่าจะหันไปมองข้างหลัง แต่ก็ถูกบราวน์ดักทางไว้ก่อน “อย่าหัน”
“อะไรของมึงเนี่ย”ผมมองหน้ามันอย่างหงุดหงิด โน้นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ ผมไม่ใช่ข้าวโอ๊ตของมันนะเว้ย ที่จะได้เชื่อฟังมันตลอด
“ไม่ต้องมากูแบบนั้นเลย เดินเข้าห้องน้ำได้แล้ว กูจะคุยเรื่องหาตัวผัวของมึง”
“สัด!! มันไม่ใช่ผัวก็เว้ย มันเป็นคนร้าย มันเป็นพวกชอบฉวยโอกาส หน่ำซ้ำตอนนี้มันยังทำให้กูรู้สึก...!”ผมกำลังจะพูดว่า มันทำให้รู้สึกแปลกๆจนต้องช่วยตัวเอง แต่ก็ยั้งปากไว้ได้ทัน แล้วก็ดูเหมือนบราวน์จะมองหาที่คุยในห้องน้ำจนไม่สนใจอะไรผมมากนัก
“คนไม่เยอะเท่าไร เล่าเรื่องของมึงมา”
“สัด! ที่เมื่อคืนกูโทรไปก็ไมม่รับ แล้วตอนนี้จะให้มาคุยกันที่นี้เนี๊ยนะ!”
“เอาน่าๆ”บราวน์หัวเราะ ทั้งยังลูบหัวผมที่ตัวเตี้ยกว่า “กูขอโทษ”
“เหอะ!”
“มึงนี่โดนเอาที่เดียว สาวแตกเลยรึวะ!”
“ไอ้เหี้ย!!”ผมตะโกนใส่หน้ามันทันที ไอ้นี้ก็เผลอเป็นไม่ได้จริงๆ “มึงรู้ไหมว่าเมื่อวานกูไปเจออะไรมา”
“อะไรละครับ”ดูมันยอกย้อน ทั้งยังพาผมเข้ามาในห้องน้ำใกล้ๆพอมันเห็นมีคนเดินเข้ามาในนี้
“กูเห็นน่านฟ้ากับออกัสมันคุยกับเรื่องแผนการอะไรบางอย่าง”ผมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ในขณะที่บราวน์ยืนนิ่งอยู่ข้างๆราวกับใช้ความคิด
“มันว่าอะไรบ้างละ?”
“น่านฟ้าบอกว่า กูดูแปลกๆแล้วก็.. เรื่องทั้งหมดอย่าโยงมาที่มันนะ ให้ออกัสรับมือคนเดียว”
“เพราะงั้น มึงถึงส่งข้อความมาหากูหลังโทรไม่ติดว่าจะสอบสวนออกัสสินะ”
ผมพนักหน้ารับ เห็นบราวน์ทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะยิ้มออกมา “ได้เรื่องแล้ว”
“อะไรวะ?”
“เดี๋ยวมึงไปบอกน่านฟ้านะว่า กูมีธุระด่วนรีบกลับก่อน แล้วใช้ให้มันช่วยไปส่งงข้าวโอ๊ตที่คอนโดคืนนี้เลยด้วย”
“เดี๋ยวๆ กูตามไม่ทัน”
บราวน์หันมาจับบ่าทั้งสองข้างของผม “ตอนนี้ไอ้เอ็กซ์ไปกับสาวๆแล้ว เหลือแต่กู ข้าวโอ๊ต กับน่านฟ้า มึงเข้าใจไหม เราต้องแยกตัวออกจากกัน ให้เหลือแค่มึงกับออกัส แล้วจากนั้นมึงจะถามจะตีสนิทจะพูดอะไรกับมันก็ง่ายขึ้น”
“อื้อ”
“กูมีเวลาให้มึงยี่สิบนาทีหลังจากน่านฟ้าออกไปส่งข้าวโอ๊ต คำนวณจากความเร็วที่มันขับกับระยะห่างแล้ว หลังจากนั้นมึงก็พยายามเข้าละ โอเคนะ”
“โอเค...”
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างมึนๆเพราะบราวน์ขอแยกออกไปเลยกลัวน่านฟ้าจะสงสัย การหลอกคนอย่างน่านฟ้าไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ผมเลยต้องพยายามทำใจเย็นเอาไว้
“น่านฟ้า”ผมเรียกมันที่ดื่มเบียร์อยู่เกือบหมดขวดแล้วให้หันมามองผม นี่พวกกูไปนานขนาดนั้นรึว่ามึงกินเร็วไปวะ
“ว่าไงมึง?”น่านฟ้าส่งยิ้มให้ ทั้งที่ผิวขาวจัดขึ้นเป็นสีชมพู่อยู่หน่อยๆ
บางทีก็อิจฉาผิวของเด็กเหนือจังแฮะ เพราะผมขาวมากกว่าผมหรือใครๆ ไม่ใช่ขาวอมชมพู่แบบบราวน์ แต่ก็หน้าขึ้นสีได้ง่ายๆ
“อะไรวะ มองแล้วไม่พูด แล้วไหนไอ้บราวน์ละ?”
“เอ่อ.. คือ”
น่านฟ้ามันจ้องมองผมอย่างจับผิดอีกแล้วครับ ไอ้นัดอยากจะร้องไห้ ในขณะที่อีกคนก็นั่งใส่หูฟังทั้งยังกดแท็บเล็ตพิมพ์ตัวเลขอะไรไม่รู้ยั่วเยี้ยไปหมดโดนไม่แตะต้องเครื่องดื่มอะไรเลย
“มึงช่วยไปส่งข้าวโอ๊ตตอนนี้เลยได้ไหมวะ พอดีไอ้บราวน์มันมีธุระด่วนวะ”
“ตอนนี้เลยเหรอ?”
ผมพยักหน้ารับ ทั้งยังเดินไปนั่งข้างออกัสที่เดิม
“ช่วยไม่ได้นะ”น่านฟ้าว่า ทั้งยังเบนตามามองผมอย่างเป็นห่วง ก่อนจะดึงตัวข้าวโอ๊ตที่กำลังมองซ้ายมองขวาอย่างตื่นเต้นกับแสงสีอยู่ให้ไปกับมัน
พอบราวน์ไม่อยู่ รู้สึกไอ้ตัวใหญ่เท่าควายอย่างข้าวโอ๊ตจะดูน่ารักลงอย่างบอกไม่ถูกนะเนี่ย แหะๆ
ในบรรดาพวกเราที่มา ก็มีแค่บราวน์ น่านฟ้า แล้วก็ออกัสนี่แหละที่พารถยนต์มาด้วย ตอนมาผมกับเอ็กซ์แล้วก็น่านฟ้ามาด้วยกัน ออกัสมาคนเดียว ส่วนข้าวโอ๊ตแน่นอนว่าต้องนั่งมากันบราวน์อยู่แล้วละ
พอน่านฟ้าพาข้าวโอ๊ตออกไป ผมลอบมองคนข้างๆที่พิมพ์ตัวเลขกับโค้ดแปลกๆไม่หยุด
สนใจกันหน่อยสิ นาย!
ได้แต่ประท้วงในใจครับ หน้าโหดๆนิ่งๆเหมือนรูปปั้นแบบนี้ใครจะไปกล้าละ ผมว่าหมอนี้ก็หล่อนะ น่าจะเป็นเดือนคณะได้สบาย แต่สงสัยคงเพราะหน้าโหดๆแบบเจ้าชายน้ำแข็งละมั้ง ถึงไม่ได้มีใครกล้าลากเขาไปเป็น
“ทะ.. ทำอะไรอยู่เหรอ?”
“นายว่าไงนะ?”
สงสัยผมจะพูดเบาเกินไป หมอนี้เลยไม่ได้ยิน
“ฉันถามว่านาย ทำอะไรอยู่”เพิ่มระดับเสียงขึ้นมาหน่อย ตามความกล้าครับ แหะๆ
“กำลังปรับปรุงโปรแกรมอยู่”
“เหรอ...”
เอาไงดีละ นัด ออกัสเงียบไปอีกแล้ว สงสัยคงต้องเพิ่มความกล้า ผมคว้าแก้วน้ำสีใสที่มีมะนาวประดับอยู่บนน้ำแข็งซึ่งตั้งอยู่ข้างๆขึ้นมาดื่ม รสชาติก็อร่อยดีนะ แบบที่ผมไม่เคยกินมาก่อน ผมรู้สึกเคลิ้มแปลกๆ แบบนี่คงพอพูดคุยกับคนข้างๆได้ซักที
“นั่นมันของฉันนะ”ผมชะงักค้างไปทั้งที่ริมฝีปากยังทาบบนแก้วนั้นไว้ ก็เห็นหมอนี้ไม่ขยับหรือว่าอะไรเลยนี่หว่า ผมก็นึกว่าที่เหลือผมกินได้หมดซะอีก
“โทษที”
ผมเห็นออกัสมองผมนิ่ง ทั้งยังดึงแก้วนั่นออกมาจากมือผม แล้วยกมันขึ้นมาจิบช้าๆ แล้วก็ตั้งไว้ข้างๆกับแท็บเล็ตของเขาแทน ผมมองเขาอย่างงงๆ เป็นคนเงียบๆแต่ก็หวงของกินใช่เล่นเลยนะ
“จินโทนิค.. ไม่รู้จักรึไง?”ออกัสขยับปากพูด
“....”จะให้ตอบว่าไงดีละ ถ้าบอกความจริงไปก็เสียศักศรีผู้ชายแย่ ลองคิดดูสิ ว่าถ้าบอกไปว่าผมเพิ่งเคยเข้าผับแค่สามครั้ง ทุกครั้งก็ดื่มมั่วตามที่น่านฟ้าส่งมาให้ทั้งนั้น ออกัสคงได้หัวเราะเยาะแน่ๆ
เมื่อเห็นผมเงียบไป สายตาเรียวคมหันมามองผมนิ่ง ก่อนจะอธิบาย “จินโทนิคนะมีสีเป็นน้ำสีใส เพราะมีจิน กับน้ำโทนิคผสมอยู่ แล้วก็ใส่มะนาวเพิ่งลงไป”ออกัสขยับปากใส่ความรู้เข้ามาในหัวผมอย่างมึนๆ อื้ม... คนที่ไม่ค่อยพูด จะพูดที่ก็มาซะเป็นวิชาการเลยแฮะ
ผมคว้าแก้วสีแดงออกส้มที่ดูน่ากินอีกแก้วขึ้นมา นี่คงจะเป็น B52 ที่ข้าวโอ๊ตอยากกินนักหนาแน่ๆเลย เห็นมันบอกว่าต้องดื่มเข้าไปรวดเดียวสินะ ผมยกแก้วขึ้นมาดื่มไปได้ครึ่งแก้วก็ถูกออกัสจับแขนไว้ซะก่อน
“อะไรของมึงวะ?”ผมว่าอย่างหงุดหงิด ทำไมคืนนี้ใครต่อใครชอบขัดขวางความคิดกับสิ่งที่กูทำจัง
“....”
ผมเห็นออกัสที่ส่ายหัวอย่างหน่ายๆ ขนตาแพยาว ตาเรียวคม ผิวขาว ริมฝีปากสีชมพู่อ่อน มีไรเคราอยู่บางๆรอบคาง จนผมเอื้อมมือไปจับมันอีกครั้ง ครั้งแรกที่จับแล้วรู้ว่ามันแข็งแค่ไหนก็ตอนที่เขาหลับอยู่นี้แหละ แต่ครั้งนี้...
“เคยมีใครบอกนายไหม ว่าคออ่อน”
“พูดอะไรนะ.. ฟังไม่รู้เรื่อง”
“....”
“....”
“....”
“...ฉันมีเรื่องอยากจะถามนาย”ผมโพล่งออกมา ทั้งยังมองหน้าเขาแล้วรู้สึกหนักๆที่ตายังไงไม่รู้
“ขอโทษที่ไปส่งข้าวโอ๊ตนานไปหน่อย”นั้นเสียงน่านฟ้านี้หวา ผมหันไปมองก่อนจะพึมพำชื่อมันเบาๆ แล้วจู่ๆก็รู้สึกหนักหัวมากๆจนต้องฟุบลงกันโต๊ะ อ่า... เสียงเพลงนี่หนวกหูจังวะ ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลย
พอผมรู้สึกตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงซะแล้ว ผมเดินลงมาชั้นล่างอย่างมึนๆ ยังรู้สึกแฮงค์ไม่หาย ว่าจะไม่เมาแล้วนะคืนนี้
ผมเดินตรงไปทางห้องครัว แต่เพราะห้องมืดสนิทเลยเดินสะดุดกับอะไรเข้า รู้สึกว่าโลกเอียงไปทางซ้ายทีขวาที ก่อนที่ตัวมันจะเอนลงไปทางขวามากขึ้น จนลงไปนอนทับกับใครบางคนที่อยู่บนโซฟาเข้า จะเรียกว่าโชคดีก็คงจะถูก ที่ไม่ได้ล้มลงกับพื้น
พอสายตาเริ่มคุ้นชินกับความมืด ผมก็เห็นน่านฟ้าที่ถอดเสื้อนอนหมดสภาพอยู่บนพื้น แล้วก็อีกคนหนึ่งที่ถูกผมทับอยู่ หัวผมอยู่บนแถวคอเขา ส่วนขาก็เลยขอบโซฟาไปหน่อยตามท่าที่เอนลงมาก่อนหน้านี้ สงสัยผมคงสะดุดขาของน่านฟ้าที่นอนอยู่บนพื้นข้างๆเอา เหมือนออกัสเกือบจะโดนทับเต็มๆมากกว่าละมั้งแบบนี้
“ฟู่~ เกือบไปแล้ว”ผมยักตัวขึ้นมาโดยมือข้างหนึ่งที่ค้ำไว้กับพื้นที่วางของโซฟา ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นดวงตาเรียวสีเข้มที่จ้องมองมาในระยะประชิด
“เกือบอะไร?”ออกัสขยับปากเสียงเบา ทั้งยังจ้องผมจนผมที่ตกใจอยู่ไม่กล้าขยับออกไปไหน
“เอ่อ.. คือ”เหมือนกันหาเสียงตัวเองไม่เจอ หัวมันโล่งไปหมด ยิ่งมึนๆงงๆ ตอนผมเมาผมเผลอทำอะไรเขาเข้าเหรอเปล่า หรือว่าจะเผลอถามอะไรแปลกๆไป ออกัสถึงจ้องกันแบบนี้ แต่ไม่ใช่สินัด มึงเพ้อเจ้อแล้ว ปกติออกัสก็นิ่งแบบนี้อยู่แล้ว เหมือนกันรูปปั้นไงวะ!
“...”
“...เอ่อ”
ตั้งสติหน่อยสินัด ใช่ว่ามึงจะมาทำเปิ่นต่อออกัส เหมือนกับที่เผลอเปิ่นต่อน่านฟ้าบ่อยๆไม่ได้นะ!!
“...”
“...กูว่ากูลงดีกว่า” รู้สึกเถียงกับความคิดตัวเองไปมาแค่ไม่กี่วินาทีก็ปวดหัวแล้ว ยังจะมาจ้องหน้ากันจนทำอะไรไม่ถูกแบบนี้อีก คนๆนี้น่ากลัว.. เอิ่ม ผมหมายถึงในหลายๆความหมายละนะ
แต่ก่อนที่ผมจะลุกออกจากตัวเขา ออกัสก็กอดเอวผมไว้ก่อน ทั้งยังบังคับให้นอนราบลงบนร่างของเขาอีก
เหี้ย!!! จากที่เริ่มสร่างเมา เป็นตาสว่างเลยกู!!
“เดี๋ยว...”
“อะ.. อะไร”นายจะมีอะไรกับฉันนักหนาวะ ถามสี่ห้าคำตอบคำหนึ่ง จะคุยกันรู้เรื่องไม่วะ อีกอย่างท่านช่วยกรุณาปล่อยผมได้ไหมครับ ท่านี้แม่งโครต.. ล่อแหลมเป็นบ้า
“....”
“...ปละ ปล่อยก่อน ออกัส”
“นายอยากรู้ความจริงใช่ไหม?”คำถามของออกัสทำให้ผมชะงักกึกไป ก่อนจะสบตากับเขาหลังจากที่หลบสายตาเรียวคมคู่นั้นอยู่นาน ผมควรดีใจอย่างไหนมากกว่ากันดี ระหว่างเขาเริ่มพูดเรื่องนี้ก่อน หรือเขาพูดได้มากกว่าที่ผมไว้
“....”
“...ฉันจะบอกให้ก็ได้นะ”
“...”
“จริงเหรอ?”
ผมนี่ตาลุกวาวเลย ไม่ต้องเปลืองแรงใช้ความกล้าสอบสวนอีกฝ่าย ทั้งเรื่องแผนการนั้น เรื่องคืนนั้น มึงจะบอกกูหมดใช่ไหมวะ ออกัส!!
“นายจะบอกจริงๆนะ”ยังพอจำได้ครับ ว่าอีกฝ่ายพูดสุภาพกว่าผม เลยต้องสุภาพกับเขาซักหน่อย
ออกัสยิ้มบางๆให้ผม เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเขายิ้ม! ทั้งยังรู้สึกถึงแรงกอดรัดที่มากขึ้นกว่าเดิม
ใบหน้าหล่อโหดที่ไร้แว่นตา ดวงตาเรียวคมสีเข้มที่อ่านยาก ทั้งยังรอยยิ้มบางๆที่ไม่เคยเห็น แล้วความใกล้ชิดแบบนี้อีก ขี้โกง.. ขี้โกงชะมัด! ผมรีบซุกหน้าลงใกล้คอของเขาทันทีเพื่อหลบสภาพที่น่าอายแบบนี้!
“แต่นายต้องคบกับฉัน..”
“...ได้สิ แค่มึง เอ๊ย นายยอมบอกเราทุกเรื่อง เราก็ยอมนายทุกอย่างแล้ว”ผมว่าเสียงอู้อี้ ทางที่ดีรีบปล่อยผมไปซักทีเถอะ ผมเคยชอบแทน มีแฟนเป็นผู้ชาย ก็แสดงว่าผมเป็นเกย์นั้นแหละ ยิ่งสภาพแบบนี้เป็นใครก็หวั่นไหวทั้งนั้น!!
“คบกับฉันแล้วนะ”เสียงกระซิบข้างหูดังขึ้น ทั้งยังสัมผัสเบาๆที่ข้างแก้ม ออกัสหอมแก้มผม!!
...เดี๋ยวนะ.. คบกับนาย คบกับนาย เฮ๊ย!!!
เหี้ย!!! เวรแล้วไง สมองผมมึนจนผมพูดบ้าๆอะไรออกไปวะเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!
“แล้วก็.. ที่บอกว่าจะยอมทุกอย่างนะ อย่าลืมซะละ”
“....?!!!!”
เดี๋ยวนะ ออกัส!! ได้ข่าวว่านายเป็นรูปปั้นเดินได้ไม่ใช่เรอะวะ ทำไมอยู่ๆถึงขยันพูดขึ้นมาละเฟ้ย เหี้ย! กูแค่หลุดปากไปเท่านั้นเอง ทำไมเป็นงี้วะ ได้ข่าวว่ากูแค่ตามหาคนที่เกี่ยวข้องคนคืนนั้น แล้วทำไมต้องคบกันเพื่อรู้ความจริงด้วยวะ
ไอ้นัดไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจโว้ย!! ไม่เข้าใจ!!!
ขอแกล้งหลับอีกรอบเหมือนคนเมาได้ไหมวะ มันจะไม่ลืมทุกอย่างที่พูดออกไป จริงสิ! งั้นกูก็แสร้งเป็นเมาไม่หายซะสิ ใช่ๆ.. ตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้ก็ทำเป็นจำอะไรไม่ได้ซะเลย!!
คร่อก!
อีกสามวันเจอกันค่ะ ขอบคุณทุกกำลังใจ ว่างๆก็มาคุยเรื่องเกี่ยวกับเรื่องนี้ หรือมาทำความรู้จักกันได้นะค่ะ twitter.com/BlackWinddy ค่ะ (หัวเราะ)
-
ลุ้นจนก้นโก่งแล้วค่ะ
-
อ๊ากกกกก ลุ้นมากเลย
ว่าแต่เอาจริงหรือนัด หลับหนีกันเลยใช่ไหมเนี่ย?
แต่เราก็เชียร์ออกัสนะ โฮะๆๆๆ
-
ออกัสสสสสสสสสสสสสส เดี๋ยวว บทจะเจ้าเล่ห์ก็เจ้าเล่ห์จนน่ากลัวเลยยย
คนในคืนนั้นคือออกัสจริงๆใช่ม้ายยยย??
เอ็กซ์ก็หายไปกับสาวซะงั้น 5555555555555555555555555555
-
::: ตอนที่ 8:::
เบื้องหลังของเรื่องราวทั้งหมด
[Part : ออกัส]
ย้อนกลับไปอีก กลับไปยังวันที่ผมมาสอบสัมภาษณ์ที่มหาลัยแห่งนี้ วันที่ผมได้พบกับนัด คนตัวเล็กๆที่อายุใกล้เคียงกับผมเป็นครั้งแรก ในตอนนั้นผมมองเขาที่กำลังหันซ้ายขวาอย่างทำอะไรไม่ถูกอยู่
...หลงทางรึเปล่านะ นายคนนั้น
ผมคิด ก่อนจะเนียนเดินเข้าไปใกล้ๆเขา ใบหน้าของเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นมามองผมเพราะส่วนสูงที่ต่างกัน เขาอ้าปากค้าง ก่อนจะถอยห่างจากผมไปหนึ่งก้าวอย่างกลัวๆดูราวกับกระต่ายน้อยไม่มีผิด
ผมจ้องหน้าเขานิ่ง ในขณะที่เขามองผมอย่างหวาดๆ สายตาผมมองเลยไปยังน่านฟ้า เพื่อนสนิทของผมตั้งแต่เด็กจนมาถึงตอนนี้ ซึ่งมันกำลังตรงมาทางผมกับเด็กคนนั้น
ผมสะกิดไหล่คนตรงหน้า เขาสะดุ้งอีกแล้ว ผมหัวเราะในใจทั้งที่ยังตีหน้านิ่งเหมือนเคย
...ช่างเป็นเด็กผู้ชายที่น่าแกล้ง จนแม้แต่คนเฉยชาอย่างผม เขาก็ยังให้ผมรู้สึกสนใจเขาอย่างอดไม่ได้
“คุณ.. มีอะไรกับผม.. เอ่อ.. มีอะไรรึเปล่าครับ”ดูคำพูดเขาสิ สุภาพเชียว สงสัยจะกลัวผมจัด
“ถ้านายกำลังหาตึกไปสัมภาษณ์ละก็.. ทางนั้น”ผมชี้นิ้วไปทางที่น่านฟ้ากำลังเดินมา หนุ่มตัวเล็กหันมองตาม ก่อนจะส่งยิ้มกว้างกลับมาให้ผม.. เหมือนเขาจะลืมกลัวผมแล้วละมั้งถึงได้ยิ้มอย่างสดใสและดูไร้เดียงสาได้ขนาดนั้น
“ทางนั้นนี่เอง ผมหาตั้งนานแนะ! ถ้าคุณไม่บอกนี่ ผมคงแย่แน่ๆ ขอบคุณมากครับ!!”เขาว่า พลางรีบเดินตรงไปทางนั้นทันที โดยที่ไม่ได้หันมาสนใจว่าผมกำลังยกยิ้มบางๆขึ้นมามองตามแผ่นหลังของเขาอยู่
“สนใจเหรอวะ?”น่านฟ้าถามผมทันทีที่เดินมาถึง อย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด เพื่อนคนนี้จ้องผมตั้งแต่เห็นผมยืนคุยอยู่กับเด็กคนนั้นแล้ว
“นิดหน่อย”ผมตอบกลับมันไปตามตรง เพราะในสังคม ในบรรดาคนที่ผมพบเจอหาคนแบบเด็กเมื่อกี้ได้ยาก คนที่แสดงออกอย่างตรงไปตรงมา ไม่คิดอะไร ไม่มีแม้กระทั้งเล่ห์เหลี่ยม หรือว่างตัวให้ดูเป็นผู้ใหญ่อย่างที่เด็กในวัยเราควรทำ ท่าทางนายคนนั้นคงจะเกิดมาในครอบครัวที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ถ้าถามว่าทำไมผมถึงรู้นะเหรอ แค่เจอ แค่ได้พูดคุยนิดเดียว คนที่มีแต่คนเข้ามาตีซี้เพราะหวังผลประโยชน์จากครอบครัวผม จากตัวผมเอง ผมเจอมาทุกประเภทแล้วจนในที่สุดผมก็กลายเป็นคนแบบนี้นี่แหละ
ผู้ชายที่เก็บง่ำความคิดตัวเอง เบื่อหน่ายกับมิตรภาพจอมปลอม ไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่ได้รับ เพราะตัวผมเพียงแค่เอ่ยปากขอก็ได้มาซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง และมันก็มากเกินไป จนผมเริ่มเบื่อหน่ายกับชีวิตตัวเอง มีแค่อิเล็กทรอนิกส์กับคอมพิวเตอร์ และน่านฟ้าที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก กับแม่เท่านั้นที่ผมใส่ใจ เพียงแค่นั้นก็เกินพอแล้ว สำหรับชีวิตแบบนี้
“กูว่าไม่นิดละมั้ง ถึงขนาดทำให้คนอย่างมึงยิ้มได้ทั้งที่เพิ่งเจอกัน”มันว่า พลางตบบ่าผมแรงๆ “เดี๋ยวกูช่วย”
“ยุ่งน่า”ผมบ่นใส่มันอย่างไม่คิดอะไร ไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าต่อมาน่านฟ้าจะไปตีสนิทกับหนุ่มตัวเล็กนั้น ไม่คิดเลยว่าเรื่องราวมันเลยเถิดด้วยฝีมือของน่านฟ้าได้ถึงขนาดนี้
[Part : น่านฟ้า]
ใครก็ว่าผมเป็นคนโชคดี ลัคกี้ไอเท็มสุดๆ ตั้งแต่เป็นเพื่อนสมัยเด็กโดยบังเอิญกับคุณชายร้อยล้าน แต่ไม่แยแสโลกอย่างออกัส หรือแม้แต่ได้เรียนคณะเดียวกับคนที่ออกัสบอกว่าสนใจอยู่ก่อนหน้านี้ด้วย
ผมเริ่มเข้าไปตีสนิทนัด และพูดคุยกับมันอย่างถูกคอ ยิ่งผมได้รู้นิสัยจริงๆของมันมากขึ้นเท่าไร ผมยิ่งอยากจะอยู่ใกล้ๆ และเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของมันมากขึ้นเท่านั้น บอกตามตรงจุดประสงค์แรกที่ผมเข้าใกล้มัน พูดคุยกับมัน เพื่อที่ผมจะได้รู้จักมันและคิดหาวิธีทำให้มันกับออกัส คุณชายที่แสนเย็นชาและเบื่อหน่ายกับสิ่งรอบตัวอย่างออกัสให้ยิ้มหรือดูมีความสุขขึ้นมาบ้างเมื่อได้อยู่กับคนแบบนัด
นัด เป็นคนที่ร่าเริง คิดอะไรก็พูดออกมา ตรงไปตรงมา บางครั้งก็ดูซื่อๆไปบ้างจนผมอดเป็นห่วงมันไม่ได้ แต่มันก็ฉลาดและทันคนกว่าที่ผมคิดไว้ ครั้งแรกที่นัดเห็นแทนเดินมาในโรงอาหารรวมของมหาลัย แววตามันดูเศร้าๆ แต่ไม่วายยังส่งยิ้มแล้วด่าผมเล่นเหมือนกันทุกที จนไอ้แทนเดินผ่านไป นัดก็หันมาพูดกับผมที่กำลังตักข้าวกินอยู่
‘วันหลังไปกินใกล้ๆมอกันไหมวะ แถวนี้แม่งคนเยอะ’มันว่า ผมพยักหน้ารับทันที ‘เสียงดัง แถมยังเสียเวลานั่งรถมึงมาอีก’มันอธิบาย แต่ผมคิดว่านี่เป็นข้ออ้างหนีจากแทนอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เห็นไอ้แทนมาเดินป่วนเปี้ยนแถวคณะวิทยาสตร์มากขึ้น ทั้งที่มันอยู่คณะคุรุศาสตร์ถัดไปตั้งสี่ตึก และนั้นก็ทำให้นัดตัวติดกับผมมากขึ้นเช่นกัน ผมรู้ข้อมูลไอ้แทนนั่นมาจากไอ้เอ็กซ์ที่กำลังลงชิงตำแหน่งเดือนมหาลัยเหมือนกัน มันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้จักเอ็กซ์
เอ็กซ์เคยบอกกับผมว่า มันเองก็ไม่ค่อยชอบไอ้แทนที่อยู่คณะเดียวกันเท่าไร ถ้ามีอะไรกับหมอนั้นก็บอกมันได้ เดี๋ยวมันจะช่วยเอง หลังจากนั้นผมก็ได้รู้จักไอ้บราวน์ผ่านทางนัด ตอนแรกผมก็กังวลอยู่หน่อยๆว่ามันแอบคิดเกินเพื่อนกับนัดหรือเปล่า แต่พอผมได้เจอกับข้าวโอ๊ต ผมก็เลิกคิดมาก เพราะแววตาของไอ้บราวน์ที่ชอบมองตรงมาที่ข้าวโอ๊ตเสมอทำให้ผมไว้ใจ
คราวนี้ตัวละครของผมก็มีครบถ้วนแล้ว โดยเริ่มจากตัวแปรสำคัญของเหตุการณ์ จุดอ่อนที่ร้ายแรงที่สุดของนัดที่ผมเห็น ‘ไอ้แทน’
ในวันศุกร์ ผมนัดข้าวโอ๊ตให้มาคุยด้วยที่คณะคุรุศาสตร์เรื่องผับที่จะไปคืนนั้น และใช้ให้ไอ้เอ็กซ์ทำยังไงก็ได้ให้แทนมายืนได้ยินที่พวกผมคุยกัน และติดต่องานผ่านทางข้าวโอ๊ตที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย
สำหรับไอ้แทน ผมมองมันออกตั้งแต่สายตาแล้ว จากที่ฟังนัดเล่าเรื่องมันให้ฟัง ผู้ชายอย่างมันคงได้ไม่หวังคืนดีจริงๆอย่างที่ปากว่า พอลับหลังนัด ผมเห็นมันมองตามแบบที่ผู้ชายเลวๆชอบทำ มันเสียดายนัด มันเห็นนัดเป็นของที่จะทำยังไงก็ได้แค่อ้อนวอนขอร้อง ผมรู้ ผมมองออก เพราะคนกันเองย่อมมองออก และผมก็ต่างจากนัดที่เป็นคนตรงไปตรงมากับออกัสที่จริงใจ และอ่อนโยน แต่ปิดกั้นตัวเอง ผมเลยอยากให้สองคนนี้ได้รู้จักและคบหากัน
ผมยอมรับ.. หลังจากสนิทกับนัด ผมเริ่มหวั่นไหว และรู้ใจตัวเองมากขึ้น แต่ผมก็ไม่อยากสนใจมัน คิดเพียงแค่ว่า แผนการจับคู่จะต้องสำเร็จ
แต่แล้ว.. ทุกอย่างก็พังลงในพริบตา เมื่อตัวแปรสำคัญทำมากกว่าสร้างความลำบากใจให้นัด หลังจากที่บราวน์กับข้าวโอ๊ตขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ผมก็เห็นนัดกำลังเมาได้ที่ ผมเลยขึ้นไปหาเอ็กซ์ที่กำลังสนุกกับสาวสองคนนั้นที่อยู่ชั้นบนเพื่อทิ้งให้มันอยู่ด้วยกันสามคนและออกัสจะได้อยู่ดูแลนัดเวลาแทนมันทำอะไรแย่ๆใส่
แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เมื่อออกัสโทรมาหาผมแล้วบอกว่า ‘นัดหลับไม่ตื่น แทนจะขอพามันกลับไปก่อน แทนมันรู้ที่อยู่นัด’
เพียงเท่านั้นแหละ ผมก็ละตัวจากสาวๆของไอ้เอ็กซ์มัน แล้ววิ่งลงมาทันที เมื่อเห็นนัดมันไม่ได้ถูกพาไปไหน ผมก็โล่งใจ แต่มันดันหลับไม่ได้สติ เมื่อเอ็กซ์ลงตามผมมา มันก็หยิบแก้วที่นัดกินขึ้นมาสูดกลิ่น แล้วบอกให้ผมรู้ว่า นัดโดนยาอะไรบางอย่างเข้าแล้ว ผมตวัดตาไปมองแทน แล้วสั่งให้ออกัสพานัดกลับไปก่อน พอผมหันไปบอกที่อยู่บ้านนัดกับมัน แล้วรอให้ออกัสพาเดินออกไป ไอ้แทนที่โดนผมขู่ก่อนหน้าก็หายไปซะแล้ว ผมลงไปนั่งดื่มแก้เซ็งกับเอ็กซ์สองคน เพราะแผนที่ผิดพลาดของผมเอง แผนที่ผิดพลาดที่ทำให้ผมดื่มหนักมากในคืนนั้น ถ้าผมมาช่วยเขาไม่ทันละ.. ถ้าหากเขาโดนยา หรืออะไรไปมากกว่านี้ละ แค่คิดผมก็เหมือนคนที่ขาดสติไปแล้ว
[Part : ออกัส]
ไม่คิดเลยว่านายคนนี้จะกลายเป็นเพื่อนสนิทคณะเดียวกันกับน่านฟ้า ไม่คิดเลยว่าการขับรถสปอร์ตสีแดงที่พ่อเพิ่งส่งให้มาเป็นของขวัญจะมีประโยชน์มากในคืนนี้ ปกติผมชอบขับมอเตอร์ไซค์นะ แต่แม่สั่งผมไว้ทุกครั้งว่าถ้าออกไปข้างนอกตอนกลางคืนให้ใช้รถยนต์เท่านั้น ไม่งั้นแม่อาจจะยึดเครดิตผม หึๆ..ผมไม่ได้กลัวหรอก แต่ถ้าเพื่อความสบายใจของแม่เพียงคนเดียว ผมยอม
“ร้อน..”เสียงของคนข้างตัวเรียกให้ผมหันเหลือบตาไปมองเขา ท่าทางแปลกๆ ผมคิดพลางจอดรถลงข้างทาง หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อบนหน้าผากให้เขา
...เป็นอะไรไปนะ
ผมขมวดคิ้วมองใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ และริมฝีปากบางที่เปิดอ้าขึ้นมาเพื่อสูดอากาศหายใจ ผมปรับแอร์ให้เบาลง แล้วเอาหลังมือแตะหน้าผากเขา ตัวร้อนจังแฮะ ผมคิดพลางเปิดขวดน้ำแล้วเทมันใส่ผ้าเช็ดหน้า ก่อนจะนำมันมาวางไว้บนหน้าผากเขา แล้วปรับเอนเบาะรถให้เขาได้นอนสบายขึ้น
...หวังว่าคงจะช่วยได้บ้าง
ผมกลับไปสตาร์ทรถ แล้วเร่งความเร็วให้มากขึ้นกว่าเดิม ในตอนนี้ผมไม่สนใจเสียงอะไรที่ดังมาจากตัวเขาทั้งนั้น เพียงแค่จ้องมองถนนข้างหน้าและตั้งใจขับรถในความเร็วที่เกินกว่าตำรวจจะไล่ตามทัน
พอมาถึงหน้าบ้านเขา ผมก็ซ้อนตัวเขาขึ้นมาอุ้ม เป็นผู้ชายแท้ๆแต่ตัวเบากว่าที่ผมคิดไว้ นัดยังคงนอนหลับตาแน่น หากแต่แขนทั้งสองข้างกลับคล้องคอผมไว้ แล้วกดหัวผมลงมาจนชิดหน้าเขา
ผมมองเขานิ่ง จนกระทั้งตาสีเข้มคู่นั้นบรือขึ้นมามองผมอย่างช้าๆ “ฮา.. ช่วยฉัน.. ด้วย..”เขาพูดในสิ่งที่ผมไม่เข้าใจจนผมขมวดคิ้วหน่อยๆ
“กุญแจบ้านนายอยู่ไหน?”ผมถามเขาอย่างช้าๆ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจที่ผมพูด เขาเงยหน้าขึ้นมาจูบปากผม แปะป่ายไปทั่วแบบเด็กไม่รู้ประสีประสาจนผมทนไหวเลยกดทับลงไปบนริมฝีปากนุ่มนั้น แล้วปรับองศาให้หน้าเราแนบชิดกัน พลางเอียงซ้ายขวาแล้วดูดปากด้านล่างของเขาอย่างแรงจนนัดครางออกมา
ถึงจะไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ว่าผู้หญิงที่เขามาหาผมก็ใช่ว่าจะน้อยซะที่ไหน
ผมพยายามผละออกมาจากเขา แต่ก็ถูกนัดที่คล้องคอไว้กดหัวผมไว้แน่น ให้ตายสิ ทำไมมันถึงยุ่งยากขนาดนี้กันนะ ผมคิด พลางหลอกล่อคนไม่ได้สติด้วยรสจูบของผม ในขณะที่มือผมล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเขา
โชคดีจริงๆที่นัดคล้องกุญแจบ้านไว้กับกระเป๋าสตางค์ เลยทำให้ผมเห็นมันชัด ในที่สุดผมก็ผละหน้าออกห่างจากนัดได้ ก็เขาก็ยังไม่วายพรมจูบไปทั่วหน้าอกทั่วคอผมอย่างที่ความสูงของเขาจะช่วยได้
แกร็ก..
“เฮ้อ...”ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อกุญแจบ้านเปิดออก แล้วผมก็รีบอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปข้างใน อุ้มมันเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ชั้นบน ก่อนจะวางเขาจัดเขาถอดเสื้อผ้าอย่างที่เจ้าตัวก็ยินยอมแต่โดยดี ผมเปิดฝักบัวใส่ตัวเขาที่นั่งอยู่อย่างเต็มแรงดันน้ำ
จากที่เคยอ่านมา คนที่โดนยาปลุกเซ็ก ถ้าหากได้รับความเย็นจะช่วยบรรเทาความอยากลงได้บ้าง แต่ก็ดูไม่เป็นผลกับนัด เมื่อร่างบางที่มีผิวขาวนวลยกมือทั้งมากุมแก่นกายของเขาขยับขึ้นลงอย่างเร็ว ทั้งที่นัยน์ตามองมาทางผมจนผมรู้สึกร้อนวูบ
“อ๊า... อ๊ะ.. อ๊ะ..”
ผมมองนัดที่เสร็จความใคร่ด้วยตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนสุดท้ายเขาก็คลานมาทางผมด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน น้ำตาคลอเบ้าตาคู่ที่แสดงออกถึงความต้องการอย่างเด่นชัด ราวกับเห็นกระต่ายที่ไร้ทางสู้เดินเข้ามาหาผม เหมือนกับเขาเป็นเหยื่อที่โอชะ ผมกัดปากตัวเอง ความคิดด้านดีกับชั่วตีกันไปมั่วในหัวผม จนกระทั้งปากแดงๆน่าจูบนั้นขยับคำพูดด้วยเสียงแหบพร่า พร้อมกับมือบางที่วางลงบนน้องชายผม
“ช่วย.. ฮา.. ช่วยหน่อย..”
ผมโน้มหน้าลงไปจูบนัดทันทีตามคำขอของเขา ทั้งยังปรับองศาให้ใบหน้าเขาแน่นชิดกันมากขึ้น จนเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ของผมเปียกชื่นเพราะแน่บชิดกันร่างกายที่เพิ่งผ่านน้ำฝักบัวมาของนัด ในขณะที่มือลูบไล้ไปทั่วผิวนุ่มลื่นนั้น
ผมจัดนัดพลิกลงไปนอนบนพื้นห้องน้ำ แล้วให้เขาคร่อมทับตัวผมไว้ ผมสะกิดหัวนมนัดเบาๆ จนเขาสะดุ้งโหยง ก่อนจะก้มลงไปโลมเลียหน้าอกของนัด และดูดสลับกันไป นัดแอ่นอกขึ้นมารับกับผม ผมทนไม่ไหวเลยทำรอยไว้บนไหล่ขวาของเขาเพื่อระบายอารมณ์ ผมกลัวจะทำเขาเจ็บไปมากกว่าตอนนี้
“อ๊ะ.. อ๊า.. แรงอีก”
แต่คำพูดของเขายิ่งเป็นเหมือนการยั่วยุให้ผมรุนแรงมากขึ้น จนกระทั้งผมโน้มหน้าลงไปจูบใกล้ๆกับน้องชายของเขา นัดบิดตัวไปมาพลางครางและหอบหนักกว่าที่เคย เหมือนตรงนี้จะเป็นจุดอ่อนไหวของเขา
ผมคิด พลางใช้ลิ้นโลมเลียมันไปทั่ว ผมทั้งขบเม้น และดูดกัดตรงนั้น จนนัดเสร็จไปรอบหนึ่ง ก่อนจะมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้งเมื่อผมดูดต้นขาขาวของเขาจนเป็นรอยแดงจ้ำเต็มไปหมด
จุ๊บ.. จ๊วบ..
“ขี้โกงนี้”เขาว่าด้วยเสียงแหบพร่าทั้งยังยกหน้าขึ้นมาจูบบนต้นคอผมและดูดตาม ทั้งยังกัดซะเต็มแรงจนผมรู้สึกเจ็บ ให้ตายสิ คนไม่มีสติก็อยู่ส่วนไม่มีสติไปสิ ผมคิดพลางสอดนิ้วเข้าไปในตัวเขา
“อ๊ะ.. อ๊ะ.. อยะ.. อย่าสิ..”
นิ้วผมถูกนัดตอดแน่นจนผมขยับมันได้ยากลำบากขึ้น ผมค่อยสอดเข้าไปจนสุดทางแล้วควานหาจุดที่เขาชอบที่สุด
“อ๊า!!!!”นัดครางออกมาเสียงดัง พลางจิกเล็บลงไปบนหลังผม ตรงนี้สินะ.. ผมคิด ก่อนจะเน้นย้ำมันซ้ำๆ แล้วเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสามในทันที ผมรู้ว่านัดเองก็คงทนไม่ไหว และตัวผมเองที่อดทนมานานแล้วเหมือนกัน
น้องชายของผมคับพองขึ้นมาในกางเกงยีนจนนัดมองเห็นได้ชัด ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำเยิ้มราวกับแย้มยิ้มมาให้ผม ผมถอดกางเกงและกางกางในตัวเองออกรวดเร็ว นัดอ้าขาออกมารอรับผมตั้งแต่ที่ผมสอดนิ้วเข้าไปในตัวเขาแล้ว ผมโน้มหน้าขึ้นไปจูบเขา พลางใช้น้องชายตัวเองถูไถช่องทาง ก่อนจะสอดมันเข้าไปจนสุดในรวดเดียว
“อ๊า!!”
ผมเริ่มขยับมันเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นตามลำดับ นัดกอดผมไว้แน่นพร้อมกับสะโพกของเขาที่ยกขึ้นมาสอดรับกับตัวผมด้วยแรงอารมณ์ ผมใช้มือยกขาข้างหนึ่งของเขามาพาดบนตัวผมก่อนจะกระแทกท่อนล่างแรงและเร็วขึ้น
ตอนนี้ความอดทนผมหมดลงแล้ว พร้อมกับความรู้สึกที่อยากจะถูกร่างกายของคนตรงหน้ากลืนกินหมดทั้งตัวจนน้องชายผมร้อนวูบไปหมด
หลังจากที่นัดสลบไป ผมก็เช็ดตัวให้เขาพร้อมทั้งจัดใส่เสื้อผ้าชุดเดิมเพื่อไม่ให้มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมอุ้มเขาเข้าไปนอนในห้องพร้อมกับห่มผ้าให้เขา โชคดีจริงๆที่ผมพบชุดสำรองไว้ในสปอร์ตสีแดงนี้เสมอ ตามคำสั่งของแม่ เผื่อวันไหนที่ผมไม่กลับบ้าน พอผมอาบน้ำและเปลี่ยนชุดในห้องน้ำชั้นล่างของบ้านนัดเสร็จแล้ว ผมก็ลงไปนั่งเปิดทีวีรอพวกน่านฟ้าอยู่ที่ชั้นล่าง ไม่นานนัก เสียงบีบแตรรถก็ดังขึ้น ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูให้มันขับเข้ามา ผมมองเอ็กซ์ที่พยายามดึงตัวน่านฟ้าให้ออกมาจากรถของมัน ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยพยุงอีกแรง
“มันไม่เคยเมาขนาดนี้”ผมพูด พลางมองไปยังเอ็กซ์ คนที่ผมเพิ่งรู้จักไม่ได้กี่ชม.ก่อน
“กูก็ไม่รู้ดิ.. พอหันไปมองมันอีกที ไอ้นี้ก็สั่งเหล้ามาดื่มซะเป็นว่าเล่นเลย”
“.....เหรอ”ผมครางรับออกมาอย่างไม่เต็มเสียงนัก เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ผมไม่รู้ ทั้งท่าทีของน่านฟ้า แล้วก็เรื่องของคนๆนั้น..
“จริงสิ เดี๋ยวไอ้บราวน์กับข้าวโอ๊ตจะตามมาสมทบทีหลังนะ เห็นมันว่ามีเรื่องกับที่บ้านนิดหน่อยนี่แหละ แต่พวกมันก็เป็นห่วงนัด มันเลยจะมานอนค้างด้วยคืนนี้ กูบอกมันไปแค่ว่า นัดเมาจนสลบเหมือนกันน่านฟ้านั้นแหละ แต่ท่านัดจะอาการหนักกว่า มันเลยเป็นห่วงกันมาก”
ผมพยักหน้ารับรู้ นัดเป็นคนที่เต็มไปด้วยคนเป็นห่วงเป็นใยตามที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด แต่ก็ดี อาจจะดีแล้วที่พวกนี้มาช้า พวกมันเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ ก็เหลือแต่เจ้าตัวเองนั้นแหละ ที่ตื่นขึ้นมาแล้วจะคิดยังไงบ้างกับสภาพที่เห็น แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมากนักหรอก ขอแค่เขาสบายใจ ผมสบายใจ เรื่องอื่นก็ช่างมันเถอะ หลังจากที่หวังว่านัดคงจะไม่ใส่ใจมันเช่นกัน และลืมมัน อย่าสืบหาความจริงเลย เพราะความจริงอาจจะทำให้นัดรับมือกับมันไม่ได้..
[Part : น่านฟ้า]
ตั้งแต่วันนั้น ผมก็ไม่ได้เจอนัดอีกเลย มาจนถึงวันจันทร์ มันดูมีท่าทีแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด และมันก็ทำให้ผมพลอยรู้สึกแปลกไปด้วย แต่ก็พยายามจะปัดความรู้สึกนั้นออกทุกครั้งที่เข้าใกล้มัน ยิ่งตอนมันถามผมในเรื่องคืนนั้น สายตามันดูลอกแลกผิดปกติ ผมก็เลยเล่าความจริงปนเท็จไปให้มันฟัง และผมคิดว่าจะรอสังเกตดูอาการมันไปเรื่อยๆ เพราะตอนตื่นขึ้นมาออกัสเป็นคนบอกผมเองว่า มันแค่โดนใส่ยาสลบ เลยไม่น่าจะเป็นไรมากนัก
แต่แล้ว ความคิดผมก็เปลี่ยนไป หลังจากที่มันชวนผมไปเที่ยวผับนั้นอีกครั้ง จนกระทั้งผมแกล้งมันให้ไปชวนออกัสกับเอ็กซ์เอง เป้าหมายจริงๆของผมในตอนนั้นคือออกัสต่างหากละ แต่ไม่คิดว่าแทนมันจะมาทำร้ายนัดแบบนี้ แถมจากนั้น ท่าทางไอ้เอ็กซ์มันก็เริ่มสนใจนัดในแนวอื่นมากกว่าเป็นเพื่อนกันซะอีก ผมก็เลยต้องเร่งแผนให้เร็วขึ้น ไม่ว่านัดจะกำลังสงสัยหรือหาคำตอบในเรื่องอะไรจากคืนนั้นก็ตาม ผมก็จะชี้ทางให้มัน
ในวันพฤหัส ผมรู้ว่ามันต้องไปที่ร้านนั้นแน่ๆ ผมเลยชวนออกัสไปด้วย พอผมเหลือบไปมองเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆกับทรงผมแบบนั้น เพียงแวบเดียว ผมก็มั่นใจเลยว่าคนที่นั่งอยู่ในสุดของร้านคือนัด ผมก็เลยชวนออกัสไปนั่งใกล้ๆมัน
“กูว่ากูต้องรีบแล้ววะ”ผมพูดระบายความในใจออกมา ในขณะที่ออกัสมองผมอย่างงงๆ
“.....”
“ทุกอย่างมันเริ่มวุ่นวายขึ้นทุกวันจนกูอึดอัด”
“...มึงทำตัวเอง”
สงสัยมันคงคิดว่าผมกำลังมีเรื่องกังวลใจอะไรซักอย่างที่ก่อขึ้นมาเอง มันเลยว่าแบบนั้นตามที่ผมบอกมันไปว่าผมมีปัญหาอยากจะหาเพื่อนคุยเลยชวนมันมาที่นี้ เมื่อเห็นออกัสพูดแล้ว ผมก็เลยรีบตีรัวก่อนที่จะหมดโอกาส
“เหอะ ขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้ามันจับได้ ห้ามโยงมาถึงกูเด็ดขาด บอกว่ากูไม่รู้ กูไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!”
“มึงพูดอะ..”ไม่ทันที่ออกัสจะพูดจบ ผมก็รีบพูดแทรกมันทันที ผมกลัวมันจะทำให้ผมเสียงแผน แม้ว่าออกัสคนนั้นจะเริ่มขมวดคิ้วแล้วมองมาทางผมก็ตาม
“มึงแม่ง.. เงียบไปเลย”ผมว่า ก่อนจะโยนทางให้คนที่นั่งหันหลังออกัสรู้ “แผนการนี้ มึงห้ามโยงมาถึงกูเด็ดขาดนะ ออกัส”ผมพูดทั้งยังเรียกชื่อมันเพื่อให้เป้าหมายแน่ใจ
“....”
“เจรจาเสร็จสิ้น งั้นไปเรียนกันเถอะ”
หวังว่าคนอย่างมึงคงจะเข้าใจที่กูสื่อนะนัด ผมคิด พลางรีบเดินลากออกัสที่ขมวดคิ้วตั้งแต่เมื่อกี้ออกไป
[Part : ออกัส]
เหมือนจะมองเห็นอะไรบางอย่างในแววตาคู่นั้นของเขา คนที่คร่อมทับผมอยู่ ความรู้สึกสงสัย เกรงกลัว แต่ยังพยายามมองหน้าผม มันทำให้ผมปะติดปะต่อเรื่องราวได้ทั้งหมด ทั้งเรื่องที่ถูกจัดฉากขึ้น และเรื่องที่ไม่เป็นไปตามคาดหมายของน่านฟ้า และก็คำตอบที่คนๆนี้กำลังตามหาอยู่
นัดที่มองผมอย่างเกรงกลัวจนไม่กล้าขยับตัวไปไหน
...น่านฟ้า ช่างเป็นคนก่อเรื่องได้ซะน่ารักจริงๆ แต่ก็เอาเถอะ ฉันจะช่วยให้นายต่อก็แล้วกัน ในเมื่อปลามันติดเบ็ดแล้ว ก็ยากที่จะพามันกลับลงน้ำคืนในสภาพเดิม
“นายอยากรู้ความจริงใช่ไหม?”ผมว่า ทั้งยังรู้สึกขำในโชคชะตาของตัวเอง คนอย่างผมหาคนที่คู่ควรไม่ได้ถึงขนาดนั้นที่เพื่อนต้องสอดมือเข้ามาช่วยเชียวรึ?
รึจะเป็นตัวนายเองมากกว่าละน่านฟ้า ที่ยังไม่รู้ใจจนกระทั้งทำบ้าๆแบบนี้
“คบกับฉันสิ”
คบกับฉันสิ.. ตัวนายที่น่านฟ้าให้ความสำคัญ ตัวนายที่ฉันสนใจ ตัวนายที่ถูกพาไปตามแผนการของน่านฟ้า แล้วมาตกอยู่ในกำมือฉันแบบนี้
คบกันฉันแล้วนะ.. แล้วนายจะรู้บางอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ฉันจะบอกนายหมดทุกอย่างเองนัด จนกว่าจะถึงเวลานั้น ขอให้นายอย่าเพิ่งหายไป หรือมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเลย
สำหรับคนที่พรากเอาความบริสุทธิ์ของนายไป ฉันสัญญา ต่อจากนี้ฉันจะทำให้เรื่องทุกอย่างชัดเจนขึ้น ให้มันเป็นไปตามความรู้สึก ให้กระจ่างชัดในใจของเราทั้งสามคน น่านฟ้า นาย และฉัน..
-
ออกัสจริงๆด้วย กรี๊ดดดด อยากได้ตอนของนาคินทร์อีกอ่ะ มันประหลาดดี ความคิดตลกมากก
-
รู้ตัวคนร้ายแล้ววว o18
เราชอบคู่บราวน์กับข้าวโอ๊ตเป็นพิเศษ (ตอนแรกแอบคิดว่าข่าวโอ๊ตเป็นร้าย :laugh:)
ถึงนึกผู้ชายตัวสูงๆหล่อๆแต่ใสซื่อเป็นเคะน้อยในปกครองของพี่บราวน์แล้วมันฟินสุโค่ยไปเลยค่ะ
ส่วนคู่ 3P ก็ชอบเหมือนกันโดยเฉพาะนินทร์ แกมัน S สายแข็งสินะ
พี่เอสไม่ต้องห้ามหรอกค่ะ อย่างอิแทนมันต้องโดน :hao7:
-
ตอนที่ 9 : เดทแรก(ในห้องนั่งเล่น)
“นัด.. ไอ้นัด ตื่นๆจะนอนไปถึงไหนวะ?”
ใครเนี่ย มากวนกันแต่เช้า รู้ไหมเมื่อคืนกว่ากูจะนอนหลับได้ก็ตั้งนานเชียวนะ ยิ่งโดนออกัสอุ้มขึ้นมาส่งที่ห้องแล้วนึกถึงคำพูดของมัน ยิ่งหลับไม่ลงเข้าไปใหญ่ เฮ้อ..
“ตื่นๆ ตื่น!”
“หนวกหู..”ผมพึมพำ ยกหมอนขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้ แล้วซุกตัวเข้าไปในผ้าห่ม คนจะหลับจะนอน อย่ามากวนกันสิ วุ่นวายจริงๆ.. คนยิ่งรู้สึกนอนไม่พออยู่
“ไม่ยอมตื่นจริงวะ เฮ้อ”
อ้าว มาถอนหายใจใกล้ๆหูอีก มารผจญจัง...
“ไปเถอะ”เสียงคุ้นๆเหมือนกันที่ได้ยินตอนนั้น เฮ้ย... มึงยังจะมากวนกูจนถึงในฝันเลยรึวะ ออกัส!!
“นัด พวกกูไปนะ”
เอ่อ จะไปไหนก็ไปเลย สัด! วันนี้วันเสาร์กูจะนอนเข้าใจไหม กูจะนอน!!!
“แล้วอย่าลืมสัญญาของเราละ จะส่งข้อความไป”ผมได้ยินเสียงกระซิบใกล้ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมามองตามหลังสองคนนั้นที่เดินออกจากห้องนอนไป
สัญญาเหรอ โทรมาเหรอ?
‘แต่นายต้องคบกับฉัน..’
‘...ได้สิ แค่มึง เอ๊ย นายยอมบอกเราทุกเรื่อง เราก็ยอมนายทุกอย่างแล้ว’
‘แล้วก็.. ที่บอกว่าจะยอมทุกอย่างนะ อย่าลืมซะละ’
“อ๊ากกกก!!! ม่ายยยย!!!”ผมผุดลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ทั้งยังตะโกนดังลั่นห้องทันที เหี้ยเอ๊ย!! ผมได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาอย่างรีบร้อน แล้วก็เปิดประตูห้องนอนผม
“เกิดอะไรขึ้น นัด!”น่านฟ้าถามอย่างตกใจ ทั้งยังก้าวยาวๆมาหาผมอีก ในขณะที่ตัวตนเหตุเดินตามมาแบบนิ่งๆเหมือนกับรูปปั้นเดินไปตามเดิม ตามแบบปกติสุขของมัน นิ่งเงียบแบบนั้นแหละดีแล้ว
ผมรีบส่ายหน้า ทั้งยังยิ้มแหงๆไปให้น่านฟ้า โทษที ตกใจมากไปหน่อย “พอ.. พอดี.. กู เอ่อ กูฝันร้ายนะ”แวบหนึ่ง ผมเห็นคนที่ยืนอยู่หลังน่านฟ้ายิ้มบางออกมาเหมือนกับก่อนหน้านี้ไม่ผิด แล้วมันก็จางหายไปในพริบตา เหมือนกันจงใจให้ผมเห็นในวินาทีนั้น...
“ไม่เป็นไรนะมึง กูก็ตกใจหมด เห็นอยู่ๆตะโกนซะลั่นห้องเลย”น่านฟ้าว่า ทั้งยังลูบหัวผมอย่างที่มันชอบทำ
“อื้อ ไม่เป็นไร”ผมหลับตาลงชั่วขณะ ก่อนจะมองหน้าน่านฟ้า แล้วยิ้มให้ “มึงกลับบ้านเถอะ นี่กำลังจะไปกันแล้วใช่ไหม?”
“เฮ้ยๆ กูพยายามปลุกบอกมึงแล้วนะเว้ย อย่ามองกูแบบนั้น”
“มองแบบไหน?”
น่านฟ้ามองค้อนใส่ผมทันที แล้วบอกว่า แบบนี้ไงๆ เอ่อ.. สงสัยคงจะแสดงอาการมากไปหน่อย อีกอย่าง คนที่ได้รับไม่ใช่มึงหรอก เป็นไอ้คนที่ยืนหลังมึงอยู่ต่างหากเว้ย!
แต่ว่ามองค้อนของหนุ่มเหนือนี่มันน่ารักไปรึเปล่า ผมว่าผมมองอย่างอาฆาตแค้นมากกว่า ก็ได้แต่เถียงอยู่ในใจครับ ทั้งที่ความจริงหัวเราะแหงๆให้น่านฟ้าอยู่ มันขยี้หัวผมจนฟูอย่างหมั่นเขี้ยว
“งั้นพวกกูไปละ”
“เออ โชคดี!”ผมโบกมือไล่พวกมันทันที โดยเฉพาะคนข้างหลังน่านฟ้านะ รู้สึกเห็นหน้ามันแล้วแมร่งไปไม่เป็น รู้สึกชวนหงุดหงิดจริงๆ
พอพวกมันหายไปจากห้องผม ผมก็นั่งกุมขมับทันที ทำไงดีวะ ท่าทางออกัสมันจะรู้ว่าผมจำได้ด้วย เวรเอ๊ย แล้วมันยังบอกอย่าลืมสัญญา จะส่งข้อความมาอีก เดี๋ยวสิ.. มันรู้เบอร์ผมเหรอวะ?
ผมลุกขึ้นไปล้างหน้าเพื่อให้ตัวเองตื่นเต็มตา ระหว่างที่กำลังเช็ดหน้าด้วยผ้าขนหนูและทำธุระเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินออกมานั่งนิ่งอยู่บนเตียงเช่นเดิม เพียงไม่นานนัก ไม่ทันที่ผมจะได้ครุ่นคิดในหลายสิ่งหลายอย่าง
ติ๊ด ติ๊ด..
เสียงข้อความโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เรียกให้ผมรีบกดมันมาอ่านทันทีด้วยความเคยชิน
...อีกสามชั่วโมง ฉันจะไปรับ...
ใครวะ.. เบอร์ที่ไม่ได้เม้มไว้ในเครื่องส่งมา ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป
...คุณเป็นใครครับ..
ติ๊ด ติ๊ด..
...ไม่ทันไรก็ลืมกันซะแล้วเหรอ
ผมขมวดคิ้ว แต่ไม่นานนักก็มีเสียงข้อความจากไลน์ดังขึ้น
August : ยังอยากรู้ความจริงอยู่มั้ย?
Nut nakub : นาย!!
August : ฉันเอง
ผมนิ่งอึ้งไปซักพัก เป็นใครจะไม่ตกใจบ้างละ ที่อยู่ๆคนที่คุณเพิ่งเจอแล้วก็ไม่อยากเจอ จะไลน์มาแบบนี้
Nut nakub : นายรู้ไลน์เราได้ไงวะ
อื้ม... รู้สึกประโยคมันสับสนแปลกๆแฮะ จะพูดแบบปกติก็ไม่ค่อยกล้า กับหมอนี้นี่เวรจริงๆเลยผม
August : ง่ายจะตาย
ผมส่งรูปกระต่ายกระโดดเตะกระต่ายไปให้มันทันที กวนตีนแล้วไอ้บ้านี้
August : ยังอยากรู้ความจริงอยู่ไหม?
Nut nakub : แล้วจะยอมบอกกันดีๆไหมละ?
August : คบกับฉันสิ
เหลือเชื่อเลยหมอนี่ บทจะโผล่ขึ้นมาก็มากเกินไปจนผมทำตัวไม่ถูกเลย เหี้ยเอ๊ย
Nut nakub : แล้วกูจะได้อะไร?
August : ความจริงแทบทั้งหมด รวมทั้งเรื่องบนเตียงในคืนนั้น
เรื่องบนเตียง หมอนี้พูดสุภาพดีแฮะ ขอบคุณมากที่ไม่ได้บอกว่า เรื่องที่กูโดนเอา โดนซั้ม หรือว่าโดนอะไรที่ฟังดูรุนแรง เอ๊ะ เดี๋ยวนะ!
Nut nakub : นาย.. นายรู้!!
August: รู้ตัวคนทำด้วยนะ
Nut nakub : ใคร!! มึงบอกกูมา!!
August : ทำตามที่ฉันบอกก่อนสิ
ผมนิ่งไปซักพัก ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับมัน
Nut nakub : ...ก็ได้
Ogus : อีกสามชั่วโมงเจอกัน แต่งตัวดีๆด้วย ฉันจะไปรับ
Nut nakub : เฮ้ย!!
Nut nakub : ยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะเฟ้ย!
ผมเงยหน้าขึ้นมองเวลาบนโทรศัพท์นี่เพิ่งจะสิบโมงอยู่เลย หืม... สิบโมงเหรอ ผมนอนยาวขนาดนั้นเชียว เวลาที่มันนัดก็บ่ายโมงสินะ เดี๋ยวสิ ผมยังไม่ได้ตอบตกลงไปซักนิด อีกฝ่ายก็เงียบไปซะแล้วด้วย
เหี้ย! แบบนี้มันเรียกมามัดมือชกเหรอเปล่าวะ?
ตอนนี้ผมกำลังมองหนุ่มแว่น.. หนุ่มแว่นที่เป็นคำนิยามที่ไม่ค่อยเข้ากับออกัสนัก เพราะหมอนี้มันติดไปทางโหดมากกว่าจะน่ารักมุ้งมิ้ง แต่ก็ส่วนเดียวที่เหมาะอยู่ ออกัสดูเป็นคนที่จริงจัง พูดน้อย โดยเฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าคอมพิวเตอร์
....มึงจะเรียกกูมาทำไมวะ?
ผมมองออกัสที่นั่งพิมพ์อะไรอยู่ก็ไม่รู้ตั้งแต่ไปรับผมมาจากบ้าน แล้วมา M Wast ตึกคอนโดหรูที่สุดที่อยู่ก่อนทางเข้ามาหมาลัย ส่วนใหญ่จะมีแต่คนรวยๆมาอาศัยอยู่ทั้งนั้น เพราะค่าเช่ารายวันแพงหูฉี่จนแม้แต่ผมก็ยังไม่อยากเข้าใกล้มัน แต่ที่ทำให้ผมอึ้งมากที่สุดก็คือ ออกัสอยู่เพนท์เฮ้าส์!! ชั้นที่สิบแปดของที่นี้นะสิ เหมือนกันเป็นบ้านหลังหนึ่งเลยก็ว่าได้ มีห้องน้ำ ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ที่สำคัญคนอย่างหมอนี้เลี้ยงแมวไว้บนคอนโดหรูสิบแปดชั้น!!!
“เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ไปเล่นกับแบล็กก่อนก็ได้..”ออกัสว่า ทั้งยังไม่ละสายตาไปจากหน้าจอคอม
แบล็กที่มันว่า คือเจ้าแมวตัวนั้นนั่นแหละครับ มันตัวดำเป็นแมวพันธุ์สีสวาด แถมมีสายตาโหดๆเหมือนเจ้าของมันเป๊ะเลย พอผมจะลูบขนนุ่มๆของมัน เจ้าแมวนั้นก็ขู่ฟ่อๆ แถมยังทำท่าจะขวนผมอีกต่างหาก แบบนี้ใครมันจะเล่นลงกันละวะ...
ผมเบนตามองเจ้าของแมวที่ยังยุ่งกับการพิมพ์โน้นนี้ไม่หยุด มันก็เหมือนกันพอเราว่างนานๆแล้วก็ต้องสนใจในสิ่งที่คนข้างตัวทำนั้นแหละ อย่าคิดว่าผมจะสนใจออกัสขนาดชวนคุยเองนะ..
“นายเรียนคณะอะไร?”
“วิศวะคอมพิวเตอร์”
“แล้วทำไมถึงรู้จักไอ้น่าน?”
“น่านฟ้าเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉัน”
“แล้วที่บอกว่าจะบอก..”
“เงียบหน่อยได้ไหม”อีกฝ่ายหันมามองผมด้วยแววตาโหดๆจนผมผงะ ถอยห่างไปนั่งชิดโซฟาอีกฝั่งเลยทันที ออกัสมองผมนิ่ง ก่อนจะหันกลับไปทำงานของมันต่อ..
“ไม่ถามแล้วก็ได้..”ผมบ่นอุบอิบ พลางมองแมวแบล็กที่นอนขดตัวอยู่ข้างเจ้านายของมัน แมวแบล็กที่นอนแทรกกลางระหว่างผมสองคนอยู่ ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นไปสำรวจรอบๆห้อง สีขาวกับสีเทาที่ตัดกัน ทั้งเฟอร์นิเจอร์และก็ผนังห้อง ดูสมกับเป็นคนอย่างหมอนี้ดีนะ.. ผมคิดพลางเดินไปที่ห้องครัวที่ทาผนังด้วยสีส้มสดใสซึ่งแตกต่างจากมุมอื่นๆ บนตู้เย็นมีโน้ตเล็กๆติดอยู่ ดูเหมือนมันเก่ามากแล้ว ผมทำท่าจะหยิบมันขึ้นมาดู แต่ก็ถูกมือหนาจับไว้ก่อน ทั้งยังหมุนตัวผมมาเผชิญหน้ากับมัน
“ไม่รู้ซักเรื่องจะตายไหม!”ออกัสว่าทั้งยังจับแขนผมแน่น
“...เจ็บ”ผมพูดเบาๆ ทั้งยังเงยหน้าขึ้นไปสบตากับคนตัวสูงกว่า ทำไมละ? ผมไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย อยู่ดีๆจะมาทำร้ายผมแบบนี้ไม่ได้นะ!
ออกัสมองผมนิ่ง ก่อนจะดึงตัวผมออกมาจากห้องครัว ทั้งยังบีบแขนผมไม่ปล่อย อะไรของเขานะ.. บทจะร้ายก็ร้ายแบบที่ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“นั่งอยู่นี้แหละ”เขาว่า สายตาคมภายใต้แว่นที่ใส่อยู่มองมาทางรอยแดงบนแขนผม ก่อนจะก้มหน้าลงถอนหายใจ แล้วพูดกับผมด้วยเสียงที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “เจ็บไหม?”ออกัสว่า ทั้งยังลูบตรงนั้นอย่างแผ่วเบา
“ถามมาได้ แรงควายนะไม่ใช่แรงคน!”ผมด่ากลับทันทีที่มีโอกาส ก่อนจะมองออกัสอย่างกลัวๆ มันติดนิสัยเวลาเล่นกับเพื่อนนะครับ โดยเฉพาะน่านฟ้าที่ตัวดีเลย พอผมด่ามันที่ไร มันก็เอาแต่หัวเราะ จนผมหมั่นไสต้องหาคำเจ็บๆคันๆมาใส่มันเสมอ
ออกัสมองผมนิ่ง นิ่งจริงๆ นิ่งแบบ.. เฮ้ย! มึงช่วยพูดอะไรบ้างได้ไหม แบบนี้โครตอึดอัดเลยสัด!!
“....”
“....”
“...นาย.. นายไม่ไปทำงานแล้ว.. รึไง?”สุดท้ายผมก็ทนไม่ไหวจนต้องเปิดปากพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก ออกัสส่ายหัวหน่อยๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องครัวไป
อะไรวะ! อย่าเสือกเงียบดิ กูไม่ได้เข้าใจความคิดมึงนะเว้ย!!
ผมมองตามแผ่นหลังใหญ่นั้นไป รู้สึกว่าโลกนี้สร้างความไม่ยุติธรรมกับผมอย่างแรง ทำไมผมต้องเกิดมาเตี้ยกว่าคนอื่นๆด้วยนะ ไม่สิ ไม่ใช่ว่าผมเตี้ยหรอก แต่พวกนั้นมันสูงกว่ามาตรฐานชายไทยต่างหาก!!
“อ๊ะ...”มีอะไรเจ็บๆแตะแก้มผมจนผมหลับตาปี้ ก่อนจะลืมขึ้นมา เห็นออกัสนั่งนิ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทั้งยังยืนแก้วน้ำธรรมดาใส่น้ำแข็งมาให้ผม
“ทำหน้าตาพิลึกดีนะ..”เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
ผมยกมือขึ้นทั้งมาจับหน้าตัวเองอย่างงงๆ ผมทำหน้าพิลึกเหรอ ไม่จริงน้า!!
“อ.. อะไรของนาย?”ผมมองออกัสที่ยิ้มนานเกินไปแล้วอย่างรู้สึกแปลกๆ ก่อนจะเบนตาไปมองภาพวาดตามผนังห้อง เพราะรู้สึกสบตากับอีกฝ่ายไม่ได้ยังไงก็ไม่รู้สิ...
“ไม่กินรึไง?”ผมเบนตากลับไปมองหนุ่มแว่นที่ยังคงยืนแก้วน้ำมาให้ผมท่าเดิม ก่อนจะรับมันไว้ แล้วก้มหน้าลงไปดื่ม
ทำไมผมถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ ไม่ได้การละ! ต้องรีบเค้นความจริงจากปากหมอนี้ให้ได้โดยเร็ว!!
“เมื่อไรนายจะบอกความจริงกับฉันซักที”ผมเงยหน้าขึ้นมาถามเขา
“เมื่อถึงเวลา”
“เวลาอะไรของนายวะ?”
ออกัสมองผมนิ่ง ก่อนจะเคลื่อนเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่มาใกล้ผม จนหัวเข่าเราชนกัน แล้วเขาก็ทำให้ผมคาดไม่ถึง เมื่อมือข้างหนึ่งยกขึ้นจับปลายผมระบ่าไว้ พลางลูบมันเบาๆ แล้วก็มองหน้าผมด้วยสายตาคู่นั้น
“อย่าลืมสิ ว่าต่อจากนี้นายเป็นแฟนฉัน...”เขาว่าทั้งยังก้มหน้าลงมาจูบเส้นผมที่จับอยู่ ผมรู้สึกแก้มตัวเองร้อนแผ่ว ทั้งยังลมหายใจร้อนที่อยู่ใกล้ๆใบหู “เอาไว้ถ้านายอยากรู้อะไร.. นายก็จูบฉันเป็นข้อแลกเปลี่ยนแล้วกัน”
“อะ.. ไอ้บ้า!!”ผมรีบผลักมันออกทันที ทั้งยังเม้มปากแน่น “ฉันไม่มีวันจูบนาย... ไม่มีวันจูบนายเด็ดขาด!!”ผมว่าทั้งยังยกแมวแบล็กที่นอนอยู่บนโซฟามากอดแน่น
“เงี้ยว!!”
“โอ๊ย!!”ผมร้องออกมาทันที เมื่อแมวตัวร้าย หน้าโหดพอๆกับเจ้าของมันกัดลงบนมือผม ก่อนที่ออกัสจะยกแมวตัวร้ายออกมาวางไว้บนเก้าอี้ที่เขาเคยนั่งแทน
“เจ็บไหม..?”ผมมองคนพูดอย่างหงุดหงิด.. เพราะนาย เพราะนายนั้นแหละ มาทำบ้าๆอะไรแบบนี้แท้ๆ!! แต่ก็เม้มปากแน่นไม่ยอมตอบกลับอะไรจนออกัสถอนหายใจออกมา แล้วยกมือผมขึ้นมาดู ก่อนจะใช้ริมฝีปากของเขาจูบรอยที่แบล็กมันฝากไว้
......!!?
“แค่รอยเล็กๆเอง มันไม่ได้ตั้งใจหรอก”เขาว่า พลางลุกขึ้นยืน ในขณะที่ผมรีบก้มหน้าลง กัดริมฝีปากล่างของตัวเอง
ไม่หรอก แผลที่แมวกัดนั้น.. มันต้องแดง.. แดงมากแน่ๆ..
-
โอ้ยยยยยไม่รู้ทำไม นัดชอบทำตัวน่าร้ากกกกกมาก
-
ออกัสมาถึงก็ลวนลามเอาๆ แล้วยังมาเจ้าเล่ห์ใส่นัดอีก 55555555555555555
-
มาสปอยด์ให้อยากแล้วก็จากไปจริงๆ :katai1:
-
ตอนที่ 10 : นายคนนั้น.. แฟนฉัน
วันจันทร์
หลังจากวันเสาร์นั้น ออกัสก็ไม่ได้มาชวนผมออกไปไหนเลย จนมาถึงวันเรียนปกติ กิจวัตรประจำวันเช่นเดิม ตื่นนอน อาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็เตรียมเข้าเรียนในภาคเช้า ขณะที่ผมกำลังใส่ชุดนักศึกษาอยู่นั่นเอง เสียงข้อความจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
...อยู่ไหน?...
ผมมองเบอร์ที่ยังไม่ได้เม้มไว้ในเครื่องพร้อมกับถอนหายใจออกมา ที่ไม่ปกติก็คงจะเป็นตรงนี้นั้นแหละ ออกัสมักจะส่งข้อความสั่นๆมาหาผมเสมออย่างเช่นว่า กินข้าวยัง ทำไร ว่างไหม คุยได้ไหม มันก็ไม่ได้น่ารำคาญอะไรหรอก ออกจะดูน่ารักซะด้วยซ้ำสำหรับคนนิสัยแบบหมอนั้น
...อยู่บ้าน กำลังจะเรียน..
ผมพิมพ์ตอบกลับเขาไป ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ใกล้ตัว แล้วหยิบเนคไทขึ้นมาผูก
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงข้อความดังขึ้นอีกครั้ง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก ตอนนี้กำลังจัดเอกสารที่จะต้องเอาไปใช้ในคาบเรียนอยู่ ปกติถ้าผมกับน่านฟ้าเรียนวิชาเดียวกันในตอนเช้า มันจะออกมารับผมนะครับ
ปี๊น ปี๊น!
เสียงบีบแตรรถดังขึ้น ทำให้ผมรีบหยิบกระเป๋า และเดินลงไปจากห้องนอนทันที ก่อนจะล็อคกุญแจบ้านให้เรียบร้อย
“อรุณสวัสดิ์”ผมยิ้มบาง ทั้งยังเอ่ยทักคนที่ยืนพิงรถเบนซ์สีน้ำเงินคู่ใจ
“ไง มึง”มันว่าพลางเปิดประตูในให้ผมเข้าไปด้วยรอยยิ้มกวนโอ๊ยที่เห็นกันอยู่ทุกวัน แต่แล้วในขณะที่ผมกำลังจะลงไปนั่งข้างคนขับนั้น เสียงบีบแตรรถอีกคันก็ดังขึ้น เป็นรถสปอร์ตสีแดงคันหรูที่ผมไม่คุ้นตาเท่าไรนัก
....ใครละนั้น..
แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่สำหรับน่านฟ้า เมื่อมันหันหน้ามามองผมด้วยสายตาแปลกๆ..
“มึงเรียกมันมาเหรอวะ?”
“อะไรของมึง”
“ก็ไอ้หมอนั้นไง”
ไอ้หมอนั้นที่ว่าจอดรถจ่อท้ายน่านฟ้า พร้อมกับเดินลงมาด้วยมาดนิ่งๆเถื่อนๆแบบเด็กวิศวะ..
เหยดด... ออกัส!!
ผมเบิกตากว้าง ทั้งยังหันไปสบตากับน่านฟ้าว่าผมไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยนะ!
“นาย..”ออกัสเดินเข้าหาผมที่ยืนอยู่ข้างรถน่านฟ้า ก่อนจะจับข้อมือผมไว้หลวมๆแล้วโน้มหน้าเข้ามากระซิบข้างหูผมแบบที่ไม่เกรงใจน่านฟ้าที่มองอยู่ก่อนเลยแม้แต่น้อย!!
“มารับแล้วครับ คุณแฟน”
ฉ่า...
แฟนบ้า แฟนบออะไรของมึงวะ!! ผมทำท่าจะเปิดปากเถียงอีกฝ่าย แต่ก็โดนสายตาคมภายใต้กรอบแว่นคู่นั้นจ้องมาจนทำอะไรไม่ถูก นอกจากก้มหน้านิ่งเพื่อปิดบังอาการแปลกๆของตัวเอง
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ ออกัส”ผมว่าแล้วว่าน่านฟ้าต้องถามขึ้นมาแบบนี้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้สีหน้ามันดูตกใจแค่ไหนก็เท่านั้นแหละ
“เปล่า”
“....”
“เปล่าไรวะ.. ก็เห็นๆอยู่”น้ำเสียงของน่านฟ้าติดหงุดหงิดอยู่หน่อยๆ แต่ออกัสก็ยังจับข้อมือผมไว้ แถมตอนนี้มือใหญ่นั้นเลือนลงมาจับกับมือผมไว้แล้วด้วยนี่สิ
“มารับแฟน.. ผิดตรงไหน”
“หา!! มึงว่าไงนะ!!”
“ออกัส!!”
เสียงตกใจแรกนี่ของน่านฟ้า ส่วนต่อมาก็ของผมที่เงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อสายตา ผมนึกว่าเรื่องแฟนจะเป็นสัญญาระหว่างเราไม่ให้ใครรู้ซะอีก เพราะเห็นออกัสไม่ได้ทำอะไรเลยนี้หวา นอกจากนั้นเขายังปิดปากเงียบไม่ยอมบอกผมซักเรื่อง เพราะถ้าบอก.. ผมจะต้องจูบเขา ว้ากก!! แบบนั้นใครมันจะทำกันเล่า!
ทำไมการตามหาคนๆนั้นมันยากนักนะ! แล้วทำไมเรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ละ! แถมร่างกายผมยังรู้สึกแปลกๆทุกครั้งที่โดนออกัสสัมผัสหรือจ้องมองมา บอกได้เลยว่า หมอนี้ไม่เหมือนคนอื่น ในจิตใต้สำนึกก็บอกผมอยู่แบบนั้นเหมือนกัน
เอาเถอะ กลับมาปัจจุบันครับ ออกัสกับน่านฟ้ากำลังจ้องหน้ากันอยู่ สีหน้าของน่านฟ้าดูเครียด ตกใจ และประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่อีกคนทำหน้านิ่งๆแบบรูปปั้นเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ก่อนที่ออกัสจะกระตุกมือผม
“ไปกันเถอะ”เขาว่า ทั้งยังลากผมไปที่รถของเขา
“เดี๋ยวสิ!! แล้วน่านฟ้าละ!?”ผมเงยหน้าขึ้นไปถามเขา ทั้งยังหันไปมองน่านฟ้าที่ยืนนิ่งมองพวกเราอยู่ด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด น่านฟ้าไม่น่าจะเงียบขนาดนี่นี้
“ช่างมันเถอะ”
“นี่นาย.. ช่วยพูดมากกว่าสามคำได้ไหมวะ?”
“ไม่ได้”
“อ้าว..”
“ขึ้นรถ”เขาว่า
“เดี๋ยวสิ ออกัส!”ผมยื้อแขนเข้าไว้ทั้งยังมองไปที่น่านฟ้าอยู่ ผมได้ยินเสียงออกัสถอนหายใจแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนักนอกจากอธิบายให้เขาฟัง “น่านฟ้ามารับกูทุกเช้านะเว้ย อยู่ดีๆมึง.. เอ๊ย นายจะมาพา..อุ๊บ..”
ผมเบิกตากว้างมองออกัสที่ยกมือขึ้นมาปิดปากผม ก่อนจะผลักให้เข้าไปนั่งในรถสปอร์ตคันหรูพร้อมกับปิดประตูทันที ผมทำท่าจะเปิดประตูรถ แล้วรีบวิ่งออกไป แต่ก็ถูกออกัสที่ยืนอยู่ใกล้กดสวิตซ์รีโมทอะไรซักอย่างทำให้ประตูรถล็อกเอง แล้วผมก็พยายามเปิดประตูรถ ออกัสก็กดสวิตซ์ เป็นแบบนั้นอยู่สองสามครั้งจนกระทั้งเขาเข้ามานั่งทางฝ่ายคนขับแล้วยื่นมือข้างหนึ่งมาจับแขนผมไว้ ก่อนจะสตาร์ทรถออกไปทันที
“ออกัส”
“...”
“ออกัส!”
“....”
“นายออกัส!!”
“เงียบน่า”เขาว่ากลับ ทั้งยังขับรถไปมาเบียงซ้ายขวาจนผมเริ่มเวียนหัว
“ทำไมถึงทำแบบนี้!!”
“คิดเองสิ”
ผมละอยากจะถีบคนขับไปไกลๆตีนซะจริง ถ้าคิดเองได้กูไม่ถามมึงหรอก เหี้ยเอ๊ย!!
“โทรศัพท์นะ..”อยู่ๆออกัสก็พูดขึ้นลอยๆเรียกให้ผมที่กำลังนั่งหงุดหงิดอยู่หันขวับไปมองเขา แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา นอกจากหนุ่มแว่นหน้าโหดคนนั้นจะตั้งใจขับรถให้นุ่มนวลขึ้นกว่าก่อนแรก
...โทรศัพท์เหรอ?
ผมล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู พบว่ามีหนึ่งข้อความค้างอยู่ ก่อนจะกดเปิดอ่านมัน
...ฉันจะไปรับ..
ผมนิ่งค้างไปซักพัก ก่อนจะเอื่อมมือไปหยิกแก้มคนที่กำลังขับรถอยู่อย่างหมั่นไส ออกัสหันขวับมามองผมอย่างไม่เข้าใจ
“แค่นี่นี้นะ เหตุผลของนาย”
“....”
“นี่ ออกัส ถ้านายไม่พูดก็ไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่นายคิดหรอกนะ”ผมมองเสี้ยวหน้าของคนที่ขับรถอยู่ “ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เราอาจจะต่อยนายไปแล้วก็ได้ เหตุผลที่อยู่ๆมารับแบบนี้นะ..”
“...”
“ออกัส?”
“พูดจบแล้วใช่ไหม?”เขาถามผมด้วยเสียงเย็นๆทั้งที่สายตาคมคู่นั้นยังมองไปที่หาที่จอดรถอยู่ แต่ทำไมกันนะ ผมถึงสัมผัสได้ถึงความเศร้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าอันนิ่งเฉยนั้นจนจากมือที่หยิกแก้มเขาเปลี่ยนเป็นวางทาบไว้บนแก้มเขาเฉยๆแทน
“....เป็นแบบนี้แล้วนายไม่เหงาบ้างเหรอ?”
“.....ไม่เหมือนกัน”
ผมเห็นปากเขาขยับเหมือนพึมพำอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้ยิน
“นายว่าอะไรนะ??”
ในตอนนี้รถของออกัสจอดอยู่ใกล้กับโรงอาหารรวมที่อยู่ระหว่างตึกวิศวะกับตึกเรียนแพทย์ ตอนแรกที่ผมเห็นว่าโรงอาหารรวมอยู่ระหว่างสองตึกเรียนนี้ผมก็อดรู้สึกหวาดๆเวลามากินอาหารไม่ได้เหมือนกัน เพราะวิศวะกับแพทย์มันเข้ากันได้ที่ไหนละครับ! แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เพราะดูเหมือนว่าพวกแพทย์จะชอบไปกินข้าวที่โรงพยาบาลของมหาลัยข้างตึกพวกเขาอีกทีมากกว่านะ.. ตามคำบอกเล่าของน่านฟ้าครับ
“ถึงแล้ว”ออกัสว่า ก่อนจะเดินลงมาจากรถ ผมรีบประตูรถออกแล้วเดินตามเขาไป
“นายจะมากินข้าวเหรอ?”ผมพยายามเร่งฝีเท้าตามให้ทันออกัส ที่ไม่รู้จะรีบก้าวไปไหน
“เปล่า”
“แล้วพามาที่นี้ทำไม”ผมถามเขา แต่คำตอบที่ได้รับนั้นกลับทำให้ผมนิ่งอึ้งไป เมื่อออกัสเพียงแค่พูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ก่อนจะเดินก้าวยาวๆเข้าไปในโรงอาหารคนเดียว
“มาส่งนายไง แล้วก็ไม่ต้องตามฉันมา”
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจหมอนี้เลยซักนิด บทจะพูดมากก็ดูน่ากลัวไป บทจะพูดน้อยก็น้อยจนรู้สึกยากจะเข้าถึง ผมส่ายหัวหน่อยๆแล้วมองคนที่เดินเข้าโรงอาหารไป ก่อนจะกดโทรศัพท์หาน่านฟ้า
“ฮัลโหล”
[ว่าไงวะ ถึงมหาลัยแล้วสินะ..?]
“อื้ม ถึง..”ผมว่า พร้อมกับมองคนหลากหลยากคณะที่เดินผ่านไปมาเพื่อมาทานอาหารเช้าในโรงอาหารแห่งนี้ “ถึงโรงอาหารรวม”
[โรงอาหารรวม! โอเค เดี๋ยวก็กูรับนะ มึง]
อีกฝ่ายพูดจบก็วางสายไปทันที โดยที่ไม่ต้องให้ผมอธิบายอะไรมากนัก น่านฟ้าเป็นคนที่หัวเร็วเข้าใจอะไรง่ายๆ อาจจะเป็นเพราะคู่กรณีเป็นออกัสด้วยละมั้ง เพียงไม่นานนัก รถเบนซ์สีน้ำเงินที่วิ่งมาจอดตรงหน้าผม พร้อมกับรอยยิ้มของคนขับที่ส่งมาให้ในทันที
“ถูกทิ้งรึวะ?”
“สัด!” ผมชูนิ้วกลางใส่กระจกรถฝั่งคนขับ ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆมัน
“อ้าว.. ถ้าไม่ถูกทิ้งแล้วไหงมายืนหงอยแบบนี้ละวะ?”
“ออกัส.. ออกัสก็แค่หิวข้าวนะ แต่กูไม่หิว กูก็เลยขอเขาไปเรียนก่อน”ผมกรอกตาไปมาขณะที่พูด ในขณะที่น่านฟ้าเปิดเพลงแนวอคูสติกประจำรถของมันให้ฟัง
ระหว่างทางมาจนถึงคณะวิทยาศาสตร์มันก็ไม่ได้ถามอะไรผมมากนัก นั่งเงียบๆกันแบบนี้แหละ ดีแล้ว ผมคิด แต่ก็สบายใจได้เพียงไม่นาน เมื่อน่านฟ้าจอดรถตรงที่จอดรถประจำของมัน แต่คนขับกลับยังนั่งนิ่งไม่ยอมไปไหน
“ตกลงมึงคบกับออกัสแล้วเหรอวะ?”มันถามผมทั้งที่สายตามันมองไปข้างหน้า ผมเงียบไปก่อนจะพยักหน้ารับอย่างจำใจ “นายคนนั้น.. เป็นแฟนฉัน”แม้ผมจะพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาแค่ไหน แต่ก็คิดว่าน่านฟ้าก็คงจะได้ยินคำนั้น มันก้มหน้าลงบนพวงมาลัยรถ แล้วหัวเราะเบาๆออกมาแบบที่ผมไม่เข้าใจ
“ดี ก็ดีแล้ว..”เหมือนมันจะพึมพำกับตัวเองมากกว่า จะพูดกับผม
“....”
“มึงเข้าไปเรียนก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป”น่านฟ้าว่า ทั้งยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา ผมได้แค่ขมวดคิ้วมองอย่างงงๆ แต่ก็ยอมเดินลงไปจากรถ เลยไม่ได้รับฟัง ประโยคสุดท้ายที่มันพูดออกมาหลังจากที่ผมปิดประตูรถไปแล้ว
“ดีแล้วละ.. ที่มึงคบกับมัน”หนุ่มเหนือว่าทั้งยังก้มหน้านิ่งติดกับพวงมาลัยไม่ไปไหน
ขอโทษค่ะ ช้าไปวันหนึ่ง.. คือเขียนบทจีบกันไม่เก่งจริงๆ T^T
ยังไงก็จะพยายามให้เรื่องนี้จบภายในเดือนนี้นะค่ะ
เพราะถ้าไม่จบละก็.. คงต้องย้ายไปเรื่องยาวแล้วละ เพราะคนเขียนย้ายไปอยู่หอเดือนหน้าเเล้วนะค่ะ
-
งื้อออ สนุกอ่าาา อยากอ่านฉากสวีทของออกัสกับนัดอีกกก อยากอ่านคู่แทน คู่บราวน์ข้าวโอ๊ตด้วย รออยู่นะงับบบ :o8: :really2: :-[ :-[
-
ทำไมอ่านแล้วเศร้าใจจัง คือดีที่ทั้งคู่คบกันแต่ทำไมเรารู้สึกเศร้ากับน่านฟ้า. :sad4:
-
ตอนที่ 11 : พิสูจน์ให้ดูกันต่อหน้า
สองสามนาทีแรกผมได้ไม่คิดมากหรือรู้สึกผิดสังเกตอะไรนัก จนกระทั้งอาจารย์เข้ามาสอน ผมถึงเริ่มรู้สึกลุกลี้ลุกลนขึ้นมาทันที เมื่อคนที่ควรจะมานั่งข้างผมตอนนี้กลับไม่มีซักที
น่านฟ้าทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่เข้าเรียนหรือว่าหมอนั้นจะไม่สบาย แล้วไม่ยอมบอกผมกัน?
ผมคิดพลางลอบมองไปทางประตูห้องอยู่บ่อยครั้ง จนกระทั้งเลิกคลาส ผมรีบเดินออกไปจากห้อง พร้อมยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที ไม่ทั้งข้อความ ไม่มีทั้งสายที่ได้รับ
ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินไปด้านหลังตึกวิทยาสตร์ ก็เห็นผู้ชายตัวสูงโปร่งคุ้นตากำลังยืนพิงผนังคุยกับใครบางคนอยู่
“น่าน..”ผมว่าจะเรียกมันให้หันมามองผมแล้ว แต่หนุ่มเหนือที่มีหน้าตาเป็นเอกลักษณ์กลับโน้มตัวลงซบไหล่คนที่กำลังคุยอยู่ จนผมนิ่งอึ้งไปเลย
เกิดอะไรขึ้น?
คำถามแรกที่ผุดออกมา แต่หาคำตอบไม่ได้ ทำให้ผมยืนมองพวกเขานิ่ง ก่อนจะเดินกลับไปทางเดิม บางทีเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องที่ผมไม่ควรยุ่ง มันอาจจะเป็นเรื่องของน่านฟ้า กับผู้ชายผิวขาวตัวเล็กๆใส่แว่นดูน่ารักคนนั้นก็ได้
ติ๊ด ติ๊ด..
เสียงข้อความทางโทรศัพท์ดังขึ้นหลังจากที่ผมเปิดระบบเสียงแล้ว เรียกให้ผมหยิบมันขึ้นมากดดู
...อย่าลืมหาของกินละ..
ข้อความสั้นๆเรียกรอยยิ้มให้ผมเป็นอย่างดี นึกว่าวันนี้จะไม่ส่งมาแล้วซะอีกนะ
...มารับไปหาของกินหน่อยสิ.
ผมพิมพ์ตอบกลับไปแบบไม่คิดอะไร เพียงไม่นานนัก หมอนั้นก็ตอบกลับมาเหมือนรออยู่ก่อนแล้ว
...เอาสิ..
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วเดินไปพิมพ์ข้อความไป
...หายโกรธแล้ว?...
...ใครโกรธ?...
...เปล่านี่~~ ไม่มีอะไรหรอก...
ออกัสเงียบไป ก่อนที่ผมจะส่งข้อความไปให้เขาอีก
...มารับเร็วๆสิ รออยู่นะ...
ผ่านไปจากราวๆสิบนาที ผมที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ของคณะก็เห็นรถสปอร์ตสีแดงที่เด่นจับตาวิ่งมาจอดตรงหน้าผม พร้อมกับใบหน้านิ่งๆใส่แว่นของคนขับที่เลื่อนกระจกลงมา ผมได้ยินเสียงสาวๆ วี๊ดว้ายกันใหญ่ จนอดยิ้มขำๆออกมาไม่ได้
“นายนี่ก็ดังเหมือนกันนะ”
ผมเห็นออกัสขมวดคิ้วหน่ายๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรจนกระทั้งผมเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ
“จะไปกินกันที่ไหนละ?”
“ใกล้คณะฉัน...”
“คณะวิศวะเนี่ยนะ!!”
“....”
ขืนไปที่นั้นก็ตกเป็นเป้าสายตาตายสิครับ!! เด็กวิทย์กับวิศวะ ถึงตัวอักษรนำหน้าจะเหมือนกัน แต่เรื่องที่เรียนกับนิสัยที่ต่างกันโขเลย! อ่า.. ไม่สิ เรื่องที่เรียนอาจจะเกี่ยวข้องกับบ้างก็ได้
“ไปคณะคุรุศาสตร์สิ”ผมว่า ทั้งยังจ้องหน้าคนใส่แว่นเขม่ง
เผื่อว่าเจอไอ้เอ็กซ์โดยบังเอิญ ผมอาจจะถามมันเรื่องน่านฟ้าก็ได้
“ไปทำไมที่นั้น”ออกัสพูดเสียงเข้มขึ้นทันที ทั้งที่ยังไม่มองหน้าผม แต่ก็สัมผัสได้ถึงไอเย็นๆที่แผ่ออกมาจากตัวเขา
“ไปกินข้าวไง”
“ยังไม่เข็ดรึไง”
“เข็ดอะไร?”
ออกัสถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันมามองหน้าผม ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะขับรถชนใครหรอกครับ เพราะตั้งแต่เริ่มเถียงกัน หมอนั้นก็ยังไม่ขับรถไปไหนเลยซักที
“เรื่องนั้นนะ..”
ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที เหมือนกับเมื่อเช้าไม่มีผิด คนๆนี้เอาแต่ใจตัวเอง ชอบพูดสั้นๆสงวนท่าที เรื่องบางเรื่องที่ไม่ควรพูดให้ยืดยื้อ เขากลับทำให้มันยาวขึ้นโดยที่ไม่รู้สึกตัว ในขณะที่เรื่องบางเรื่องควรจะอาศัยการพูดเปิดใจ เขากลับตัดบทให้สั้นลงจนบางครั้งก็กลายเป็นความเผด็จการไปในที่สุด เหมือนกับว่าเขา..
“ถ้าจะพูดถึงเรื่องแทนละก็..กูไม่เป็นไร”
“....”
“เพราะว่ากูมีมึง น่านฟ้า แล้วก็คนอื่นๆอยู่ด้วยนี่”
ออกัสหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้านิ่งๆเช่นเดิม แต่ม่านตาของเขาขยายกว้างขึ้นกว่าปกติ เป็นอย่างที่ผมคาดไว้ไม่มีผิด หนุ่มแว่นคนนี้ปิดบังความรู้สึกของตัวเองด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ซ่อนความรู้สึกไว้ด้วยคำพูดที่ไร้อารมณ์ ถ้าถามว่าทำไมอยู่ๆคนอย่างผมถึงรู้นะเหรอ นั้นเพราะสองสามวันที่ผ่านมาผมได้คุยกับเขาผ่านทางข้อความ ที่ส่งมาถามถึงสภาพชีวิตเดิมๆซ้ำๆไปมา ไม่ว่าจะเป็นวันนี้ทานอะไร เป็นยังไงบ้าง ทำไรอยู่ พอผมพิมพ์ตอบกลับบางครั้งเขาก็เงียบไป ตอนแรกผมก็นึกว่าเขามาถามแค่นั้น ก็เลยจบบทสนทนาแค่นั้น แต่เมื่อสองสามชั่วโมงผ่านไป ออกัสก็ส่งข้อความมาอีก มันทำให้ผมเผลอหลุดคิดไปว่า ‘เขาเหงารึเปล่านะ’ ‘เหมือนไม่มีอะไรจะคุยแต่ก็อยากคุย’ ตอนนั้นผมยังหลุดขำกับความคิดชั่ววูบของตัวเอง คนอย่างหนุ่มแว่นหน้าโหดคนนั้นเนี่ยนะ จะเหงา?
“งั้นก็ได้”ออกัสพูดแค่นั้น ก่อนจะขับรถพาผมไปทางคณะคุรุศาสตร์
“ไม่เห็นหมอนั้นเลยแฮะ”ผมพึมพำ ในขณะที่นั่งอยู่ที่โรงอาหารของคณะคุรุศาสตร์อย่างแนบเนียนพร้อมกับออกัส เขาขมวดคิ้วหน่อยๆกับคำพูดของผม
“แล้ววันนี้นายมีเรียนคาบบ่ายต่อรึเปล่า?”ผมหันไปถามเขา เห็นหนุ่มแว่นพยักหน้ารับ “ถ้าฉันจะพูดแบบปกติ นายจะว่ารึเปล่า?”ผมถามต่อ
ออกัสเงยหน้าขึ้นมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะยกชาเย็นขึ้นมาดื่ม “เรียกแทนตัวเองว่านัดกับฉันสิ”
“ห่ะ!!”
จะบ้ารึไง เรียกแบบนั้น มันน่าอายจะตายไป ผมค้อนใส่เขาทันที
“..หรือว่าไม่อยากรู้ความจริง?”ออกัสพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ ทั้งยังตักข้าวกินได้อย่างหน้าตาเฉย
“อะ.. อันนั้นก็อยากรู้ละน่า.. แต่กู.. เอ่อ..”สายตาโหดๆใต้แว่นตาจ้องเขม่งมาทางผม “นัดว่า.. มันไม่เหมาะ”
ฉ่า...
ทำไมผมต้องแพ้สายตาหมอนั้นทุกทีเลย!!
“ไม่เหมาะ?”
“ก็..”ผมก้มหน้าแล้วเม้มปากแน่น “เป็นผู้ชาย.. จะเรียกแทนตัวเองแบบนั้นได้ยังไงวะ!”
“...”
ไม่มีคำตอบรับจากสายที่ท่านเรียก ยกเว้นจากแววตาโหดๆนั้นที่ทำให้ผมรู้สึกตัวหดเล็กลงทันที
“....”
“....”
“..ก็.. ได้..”ผมพูดเสียงเบาพร้อมกับรู้สึกหน้ามันร้องวูบยังไงไม่รู้ ออกัสเอื่อมมือมาลูบผมของผมพร้อมกับยิ้มบางๆให้ทันที
“ดีมาก”
เดี๋ยวเหอะ! กูไม่ใช่หมานะเฮ้ย!! มาชมว่าดีมากแบบนี้ได้ไงกันวะ!!
ในขณะที่ผมกำลังด่า หรือบ่นออกัสอยู่ในใจ ผมก็เห็นผู้ชายร่างสูงในชุดนักศึกษาที่ไม่เป็นระเบียบนัก พร้อมกับเส้นผมสีแดงสะดุดตาที่เดินเข้ามาในโรงอาหาร ท่ามกลางเสียงกรี๊ดของสาวๆและเพศที่สาม
“กรี๊ดด พี่เอ็กซ์”
“พี่เอ็กซ์ค่ะ หันมาทางนี้หน่อย!!”
“หล่ออ่ะแก เห็นกี่ทีก็หล่อออ”
แล้วผมก็เห็นคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามยกมือขึ้นมาแคะหูตัวเองอย่างรำคาญทันทีด้วย
...เอ่อ.. ออกัส
“ไปกันไหม?”ผมรู้สึกว่าเขาจะดูรำคาญกับเสียงที่ได้รับมากจนกระทั้งแผ่ไอเย็นๆออกมาเลยทีเดียว
ออกัสพยักหน้ารับทันที พร้อมกับเดินออกไปอีกทางกับทางที่เอ็กซ์เดินเข้ามา พอพ้นจากโรงอาหารได้ซักพัก ผมก็เห็นออกัสถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่ไม่วายทำหน้านิ่งเช่นเดิม
“เฮ้ย! ไอ้เตี้ย!!”เสียงที่มาพร้อมกับแรงดึงผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคน ทำเอาผมเบิกตากว้าง สบตากับออกัสทันที
“จะมาทำไมไม่บอกกูวะ?”ชายคนนั้นว่าทั้งกระซิบข้างหูผม ก่อนที่จะผละออกทันที “หมู่นี้เปลี่ยนคนคุ้มครองใหม่แล้วเรอะวะ”
“ไอ้เหี้ยเอ็กซ์! มึงก็ช่วยทักทายให้มันดีๆหน่อยดิวะ”ผมหันไปสวนกลับไอ้คนหัวแดงจ๋าทันที ทั้งที่หนีจากเสียงหนวกหูเพราะไอ้บ้านี้มาได้แล้วแท้ๆเชียว
“โทษทีวะ ก็มึงมันน่ากอดจริงๆวะ”
“เอ๊ะ..!?”
พอจบคำพูดของเอ็กซ์ ตัวผมก็ถูกออกัสดึงไปกอดแน่น พร้อมกับวางหน้าลงบนไหล่ของผม
ฉ่า...
“ว่าแต่หมอนี้ใครวะ?”เอ็กซ์มองมาทางพวกผมอย่างงงๆ
“พะ...”เพื่อนนะ!
“แฟน”
ผมจะบอกว่าเป็นเพื่อน แต่ออกัสที่เงียบมาตลอดกับขัดคำพูดผมด้วยระดับเสียงที่ดังกว่า
“เฮ้ย ได้ไงวะ!”
“เอ่อ...”จะเถียงยังไงดีละ..
“....”
เอ็กซ์มองหน้าผมที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกอยู่ก่อนจะยิ้มร้ายออกมา “แต่ดูคนเป็นแฟนมึงจะไม่คิดงั้นวะ”แล้วก็หัวเราะหึๆออกมา
...แย่แล้วไง
“...จะให้พิสูจน์มั้ย?”เสียงเข้มๆแนวดุพูดใกล้ๆหูผม พร้อมกับไอเย็นๆที่สัมผัสได้ว่า ออกัสกำลังอารมณ์ไม่ปกติแล้วในตอนนี้ ก่อนจะจับตัวผมให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา แล้วยิ้มบางๆมาให้ พร้อมกับใบหน้าที่เคลื่อนเข้ามาใกล้โดยทันที!!
“อย่านะ.. อื้อ~”
“เฮ้ย!!!”
ผมเบิกตากว้างมองผิวขาวเนียน กรอบแว่นตาสีดำที่อยู่ใกล้จนชิดกับใบหน้าของผม แล้วก็สัมผัสอุ่นๆที่แนบชิดกับริมฝีปากจนรู้สึกอ่อนแรงไปหมด!!
“กรี๊ด!!!”
“รักสามเศร้ารึค่ะ!!!”
“ว้าย!!”
ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่แล้วละ!!!
ม่ายยยย!!!!!
-
เอ็กซซซซซซซซซซซซซซซซซ์ //โบกแท่งไฟ
คิดถึงเอ็กซ์จังเลย(?) 55555555555555555555
ว่าแต่เสียงกรี๊ดตอนท้ายๆนั่นอะไร!?
อย่าบอกนะว่าออกัสทำในที่สาธารณะ
-
ออกัสนี่สุดยอดจริงๆ
ฮาาาาา
-
ตอนที่ 12 : สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป
หลังจากนั้นออกัสก็ลากผมขึ้นรถทันที โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ผมเองก็ยังช็อคเกินไปที่จะขัดขืนหรือทำอะไร ไม่ว่าจะเป็นเอ็กซ์ที่ดูตกใจ หรือจะเป็นสาวๆที่เดินตามมันมาเห็นช็อตนั้นแล้วกรีดร้องก็ตาม
ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น!!
ผมสะบัดหัวพร้อมกับยกมือขึ้นมาตบแก้มตัวเองแรงๆ เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!!
“ทำอะไร?” ไอ้ตัวต้นเหตุยังถามผมด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ และสีหน้านิ่งๆตามเคย
เพราะมึงไม่ใช่เรอะ!! ยังมีหน้าจะมาถามกูอีกนะ!!
เพราะมึง เพราะมึงคนเดียวเลย!!!
ผมหันขวับไปมองหมอนั้นทันที ด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างเหลือรับ
“เปล่านี่”ผมพูดโดยที่ไม่หันมองคนขับ คนบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ อยู่ดีๆก็ดึงคนอื่นไปจูบได้หน้าตาเฉย ถึงจะแค่ปากแตะปากก็อายนะเฟ้ย!! แถมยังต่อหน้าเอ็กซ์กับสาวๆสองสามคนนั้นอีก.. เหี้ย เหี้ย เอ๊ยเหี้ย!
“เดี๋ยวตอนเย็นมารับ”ออกัสว่า หลังจากมาส่งผมที่หน้าคณะ
“ไม่ต้อง”ผมพูดเสียงแข็ง ให้มันรู้ซะบ้างว่าอย่างไอ้นัดจะไม่ยอมตามใจใครง่ายๆหรอกนะ! “กูจะกลับเอง”
ออกัสมองผมนิ่ง ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วขับรถออกไป
แค่นี้.. แค่นี้อะนะมึง!!
ผมมองค้อนรถเขาลับหลัง ก่อนจะเดินเข้าไปในตึกของคณะ
“แล้วก็นะ.. คิดว่าเจ๋งมั้ย?”เสียงคุ้นๆดังขึ้นพร้อมกับหนุ่มเหนือที่ยืนเสยผม
“จ..เจ๋งฮะ เก่งมากๆเลยด้วย!!”กับผู้ชายตัวเล็กๆผิวขาวซีดคนนั้น จะว่าไปแล้ว ผมก็เห็นผู้ชายคนนี้อยู่ในคราสเราบ่อยๆนะ รู้สึกจะเป็นนักเรียนทุนซะด้วย อื้ม.. มองๆไปก็น่ารักดีครับ หนุ่มใส่แว่นน่ารักตรงกันข้ามไอ้บ้าที่ผมคุยก่อนหน้านี้ลิบลับ จะถ้าว่าอายไหม โดยจูบแบบนั้น.. มันตกใจจนลืมอายเลยมากกว่า อีกอย่างผมเป็นพวกปรับอารมณ์เร็วอยู่แล้วละมั้ง?
“....”
“...อ้าว นั้นนัด เพื่อนน่านฟ้านี่ฮะ?” ผู้ชายคนที่ยืนคุยอยู่กับน่านฟ้าหันมาเห็นผมก่อน ในขณะที่น่านฟ้าเองก็หันมามองตาม พร้อมกับส่งยิ้มบางๆให้ผม
...รอยยิ้มที่อบอุ่น มาดนิ่งแบบนั้น...
ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยแฮะ
“นี่ใครวะ~?” ผมเดินเข้าไปหาพวกเขาและไม่ลังเลที่จะถามทันที
“หมอนี้ชื่อยู เพื่อนกูเอง”น่านฟ้าว่าทั้งยังกอดคอหนุ่มแว่นตรงหน้า แต่ทำไมไม่รู้นะ ผมเห็นฝ่ายโดนกอดคอฉันเพื่อนนี้เริ่มก้มหน้าพร้อมกับใบหูแดงๆทันที
“แน่ใจเหรอวะ คนนี้เพื่อนนะ?”ผมยกยิ้มขำ ในขณะที่น่านฟ้าขมวดคิ้วแล้วตอบกลับมา “เพื่อนดิวะ! มึงคิดว่าอย่างกูจะไม่มีเพื่อนนอกจากมึงบ้างเรอะ?”
“เหี้ย! กูแค่แซวเล่นๆ ไอ้นี้ดันจริงจังไปได้” ผมมองน่านฟ้าที่กอดคอยูแล้วส่ายหัวหน่อยๆ ทำเป็นจริงไปได้ ก่อนจะเดินนำเข้าคาบเรียนไป
ช่วงนี้น่านฟ้าแปลกๆจริงๆครับ ไม่ค่อยคุยกับผมเลย ส่วนใหญ่จะอยู่กับยูมากกว่า ในขณะที่ผมต้องตอบข้อความออกัสบ่อยๆ แถมมีวันหนึ่งน่านฟ้าก็แอบตกลงกับออกัสขึ้นมาเฉยๆว่าต่อจากนี้ไป หน้าที่รับส่งผม ออกัสจะต้องทำทุกวัน
หมอนี้นี่.. ไม่ไหวจริงๆ หรือว่า จะชอบหนุ่มแว่นคนนั้นกันแน่นะ
“คิดอะไรอยู่?”ผมเงยหน้าขึ้นมามองคนถาม ก็ต้องผงะ เมื่อจมูกของเราแทบจะชนกัน เพราะในตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้องเขา ส่วนเขาก็เอามือทั้งสองข้างเท้าผนังโซฟาเหมือนปิดทางไม่ให้ผมหนี แล้วยังใบหน้าหล่อโหดที่โน้มเข้ามาใกล้ในระยะประชิดนั่นอีก!
“ออกัส!”
“...?”
“นายจะทำอะไรวะ!”
ผมมองใบหน้าหล่อโหดที่ไม่ใส่แว่น เพราะเพิ่งไปอาบน้ำมา กับกลิ่นตัวหอมๆ แล้วก็เส้นผมที่เปียกชื่น กล้ามเนื้อซ่อนรูป..
บ้าจริงๆ! นี่ผมสำรวจอะไรของผมเนี่ย!!
“..อะ อะไรวะ?”ผมเลื่อนสายตาขึ้นไปจ้องหน้าออกัสแทน
“นาย..”
มือใหญ่ขยับมาจับแก้มผมเบาๆ ในขณะที่ดวงตาคมเข้มจ้องมองผมไม่ละสายตา เหมือนกับโดนตรึงเอาไว้.. ภาพลักษณ์ของหนุ่มแว่นโหดแห่งวิศวะ.. กับสัมผัสที่อ่อนโยนแบบนี้
“นาย..”
“..อะไรเล่า.. จะพูดไรก็พูดดิวะ”
“นายไม่สนใจฉันเลย..”
พลัก!
ผมยกมือขึ้นดันหน้าหล่อโหดนั้นทันที!! ไอ้บ้า!! มึงจะเว้นจังหวะเพื่อพูดเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ!! เหี้ยเอ๊ย.. เหี้ยจริงๆ..
“มึงไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย กูจะนอน!!”ผมว่าพลางรีบเดินเข้าห้องว่างๆ แต่ก็ถูกมือใหญ่นั้นจับแขนไว้ก่อน
“เรียกตัวเองว่า นัด”
“เอ่อ รู้แล้ว!”ผมพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ก็ไม่เลย ทั้งยังสายตานิ่งเรียบนั้นที่มองมา “นะ... นัดจะนอนแล้ว ปล่อย”
น่าอายจริงๆ น่าอายชะมัด!!
ทำไมผมต้องเชื่อฟังมันทุกครั้งด้วยเนี่ย!!
ผมเห็นออกัสยิ้มบางๆให้ผม ตอนที่ผมปิดประตูห้อง..
เหี้ย เหี้ยเอ๊ย.. ผมยกมือขึ้นมาตีหัวตัวเองแรงๆหลายที ทำไมเราต้องหวั่นไหวกับหมอนั้นด้วย ทำไมแวบหนึ่งถึงคิดว่ามันโครตหล่อ โอเค ไม่ใช่แค่แว่บเดียว แต่หลายครั้งแล้วละ!
แย่ แย่ แย่!! นี่มันแย่ชะมัด เราตกหลุมรักหมอนั้นซะแล้วงั้นเหรอวะ!!
ยิ่งเมื่อตอนเย็น ที่อยู่ดีๆหมอนั้นก็มาหาผมที่บ้านโดยไม่บอกกล่าว ทั้งยังบอกว่า อยากจะให้ผมมานอนบ้านเขาแบบนี้อีก..
นี่มันบ้าจริงๆ.. ทำไมผมต้องทำตามด้วยก็ไม่รู้!
สี่ทุ่ม.. ผมแง้มประตูห้องออกมาดูครับ หนุ่มแว่นสภาพปกติ สวมเสื้อผ้า ใส่แว่นแล้วเรียบร้อยกำลังทำงานคอมพิวเตอร์อยู่ที่อีกมุมห้องถัดจากโซฟา เพ้นเฮ้าต์ของออกัสมีสามห้องนอน สองห้องน้ำ หนึ่งห้องครัว แล้วก็ห้องนั่งเล่นที่อยู่ส่วนกลางกว้างมาก ไม่อยากจะคิดเลยว่า ค่าเช่าต่อวันจะอยู่ที่เท่าไหร่ ไม่สิ.. สภาพแบบนี้ซื้อมาทั้งชั้นแล้วมากกว่า
แกร็ก แกร็ก แกร็ก..
เสียงกดแป้นพิมพ์ดังแผ่วเบา ในขณะที่ผมจ้องมองแผ่นหลังของเขาอยู่อย่างนั้น ไม่มีเสียงเพลง มีแต่ความเงียบคั่นกลางระหว่างกัน..
ผมเผลอชอบคนๆนี้ไปแล้วงั้นเหรอ?
ทำไมกันละ.. ผมน่าจะรู้สึกเอ๊ะใจตั้งแต่ชอบคุยข้อความกับเขา แล้วก็เผลอสังเกตท่าทางของเขาอยู่บ่อยๆ เหมือนกับเป็นการพยายามทำความเข้าใจ
ถ้าหากซักวันหนึ่ง บทการเป็นแฟนของเราต้องจบลงเพราะการได้รู้ความจริงนั้น ..ถ้างั้นผมก็ขอที่จะไม่รู้ซะเลยดีกว่า ผมคิดแบบนั้นจริงๆนะ
บางทีความลับมันก็ควรเป็นความลับ ไม่ควรเปิดเผยออกมา..เพราะผมกลัว ว่าความจริงจะทำให้ทุกสิ่งเปลี่ยนไป
[/size][/size]
แจ้งข่าว
เนืองจากมีคนคอมเม้นมาอีกเว็บหนึ่งว่า มันดูยังไงอยู่ๆคนเขียนก็เข้าใจค่ะ.. ความรู้สึกของนัดเนี่ย.. ยังก็ก็จะพยายามเข้าใจค่ะ ถ้ากลับมาอีกครั้ง สัญญาเลยว่าจะเขียนให้ดีขึ้นกว่าเดิม!!
เนื่องจากคนเขียนเพิ่งเข้าปีหนึ่งปีนี้.. และม.กำลังจะเปิดแล้ว เลยอาจจะไม่ว่างได้เขียนอีก ถึงจะขอพักเรื่องนี้ไว้ก่อนค่ะ แล้วยังไงก็ตาม จะพยายามมาต่อให้จบ และเก็บประสบการณ์ที่ได้จากมหาลัยมาเขียนให้เต็มที่ยิ่งขึ้นแน่นอน นอกจากนั้นจะลองขอย้ายเรื่องไปอยู่เรื่องยาวนะค่ะ ถ้าเจอเรื่องนี้อัพใหม่อีกที อาจจะหาได้จากที่นั้นค่ะ
รักคนอ่านทุกคนนะ.. ไม่อยากเปิดเทอมเลย~~ T^T
-
สนุกมาก ๆ ครับ ชอบนาคินทร์ แทน เอส .....
-
รรรรรรรออยู่นะ :katai5:
-
:impress2: :-[ :o8: :กอด1: :monkeysad:สนุกครับบบบบบบบบบ นัดน่ารักกกก โอ้ยยยยยย :ling1: รอตอนต่อไปนะครับผมมม
-
อย่าลืมมาต่อให้จบน้า
เจ้สอง
-
:-[ ทำไงดี..ตอนนี้หลงทั้งออกัส ทั้งน่านฟ้า เข้าให้แล้ว นู๋นัดขอเราจะทำไงดีละที่นี้ 555 เนื้อหอมเหลือเกิน #รอตอนต่อไปอย่างตั้งใจ :laugh:
-
อย่าลืมมาต่อให้จบน้า
เจ้สอง
ขอบคุณค่าา ผู้ดูแล ><///
-
สงสารน่าน
-
รักเราสองสามคน ....
-
รออ่านอยู่นะ :sad4: :sad4:
-
อ่านไปลุ้นไป อ๊ากกกกก สนุกมากค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ รอๆๆๆๆๆ
-
กัสvsน่านฟ้า น้องนัดเราจะเลือกใครดี >/////< แต่จะให้ดีก็เก็บเธอไว้ทั้งสองคนเลยดีกว่า :-[ กรี๊ด!!!
-
กลับมาแร้วว >< :katai4: :katai4:
ขอโทษที่ช้ามากค่ะ ต่อจากนี้ไปจะพยายามบริหารเวลาให้มากขึ้น
ตอนที่ 13
ความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก’ (1)
หลังจากวันนั้นมาก็ผ่านมาวันสองวันแล้วที่ผมเริ่มรู้สึกสนใจหมอนั้น รู้สึกสบตากับสายตาคมๆคู่นั้นแทบไม่ได้เลย ทั้งยัง... ไอ้อาการใจเต้นแปลกๆ นี้อีก!!
.... บ้า – ชะ – มัด!!!
ผมคิดว่าออกัสน่าจะรู้สึกตัวที่ผมเริ่มหลบหน้าเขา เพียงแต่เขาไม่คิดที่จะพูดมันก็เท่านั้น
ส่วนน่านฟ้า ช่วงนี้มันเริ่มอยู่กับเด็กที่ชื่อ ยู มากขึ้น จนกระทั้งยูมารวมกลุ่มอยู่กับพวกเราในคาบเรียนบ่อยๆ ซึ่งพอผมดูๆไปแล้ว ก็รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้แฮะ ยูที่หน้าแดงเวลาใกล้น่านฟ้า กับน่านที่ยิ้มแบบที่ผมไม่เคยเห็นออกมาบ่อยๆ ทั้งดูอ่อนโยน และอีกนัยหนึ่งคือเศร้าอย่างประหลาด แต่ก็ช่างเถอะ ผมว่าน่าจะเป็นยิ้มเอ็นดูที่มีให้ยูมากกว่าครับ ก็นะ~ สองคนนี้ก็ดูแปลกๆกันมาซักพักแล้วนี่เนอะน่ะ คงจะมีข่าวดีในไม่ช้าแน่ๆเลยละ~
“ไปก่อนนะเว้ย! คู่สามีภรรยา!~”ผมพูดพร้อมโบกมือบายๆพวกมันที่ยืนคุยกันอยู่สองคน
“มะ ไม่ใช่นะครับ!!”ยูหันขวับมาตอบกลับผมทันที พร้อมกับมองน่านฟ้าไป มองผมไปอย่างแตกตื่นจนผมขำออกมาเบาๆ บอกว่า ไม่ใช่ แต่ดูห่วงความรู้สึกคนข้างๆจังเลยนะ ยู~
ผมเดินออกไปได้ซักพัก เสียงข้อความโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
....รออยู่ที่เดิม...
ออกัส!!
ตึก ตึก ตึก...
ยังนึกถึงไม่ทันไร เจ้าตัวต้นเหตุก็โผล่มาอีกแล้ว..
ที่บอกว่า หลบหน้าน่ะ.. ผมพยายามแล้วครับ แต่ทำไง ก็หนีคนมารับมาส่งแทนน่านฟ้าทุกวันแบบนี้ไม่รอดหรอก แหะๆ..
ผมเดินอ้อมไปทางด้านหลังที่มีต้นไม้ขนาดใหญ่พอจะหลบคนตัวเท่าผมได้อยู่ ก่อนจะชะเง้อหน้าไปมองที่เดิมที่ปกติผมมานั่งรอออกัสไปรับอยู่
“ทำอะไรของนายนะ..”
“ว้ากก!!! ไอ้เหี้ย!!”ผมหันไปสถบด่าคนที่อยู่ข้างหลังผมทันที ก่อนจะอ้าปากค้าง
อ.. ออกัส!!!
เชี้ย! สัด! บรรลัยแล้วไง
ผมส่งยิ้มแหงๆให้เขา ก่อนจะรีบก้าวถอยห่างไปทันที
“มะ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้วะ..?”
...ความจริงนายควรจะนั่งอยู่บนรถเหมือนปกติไม่ใช่เรอะ!
ผมคิด พร้อมกับเบนไปมองรถที่จอดอยู่ตรงนั้นแทนที่จะมองคนข้างหลัง มือหนาจับมือขวาผมไว้ เรียกให้ผมหันไปมองเขาอีกครั้ง
“อะ อะไร?”ผมมองกลับอย่างระแวง พร้อมกับบอกใจตัวเองว่า อย่าเต้นดังจนหมอนั้นได้ยินนะเว้ย!!
“....”
“....?” ออกัสยื่นถุงโกโก้เย็นมาให้ผม แบบที่ทำให้ผมมองเขาอย่างงุนงง
“ให้...” หมอนั้นพูดออกมาคำเดียวก่อนจะยัดมันใส่มือขวาผมแล้วเดินตรงไปที่รถ
แม่ง.. เล่นเอากูเหงื่อตกพลักๆเลยนะมึง..
ผมมองค้อนแผ่นหลังเขา ก่อนจะพูดพึมพำเบาๆ “ขอบใจ”
...แต่หมอนี้รู้ได้ไงวะ ว่าผมชอบกินโกโก้
ผมเอ๊ะใจคิดอย่างสงสัย ก่อนจะเดินขึ้นรถเขา
ระหว่างทางกลับบ้าน ผมพยายามมองไปทางหน้าต่าง มากกว่าจะไปสนใจทางที่นั่งฝั่งคนขับ แต่สุดท้ายก็เผลอไปมองทางหน้าหล่อโหดนั้นทุกที แต่ว่าก็ว่าเถอะ หมอนี้ยิ่งนัดวันยิ่งรู้สึกว่าหน้าตาดีขึ้น แอบใช้ครีมอะไรบำรุงหน้ารึเปล่าวะ! ถ้าใช้บอกกูบ้างดิ กูจะได้ยืมใช้ด้วย
“....”
“....”
ผมหยิบโกโก้เย็นขึ้นมาดื่ม .. ฮา รู้สึกดีสุดๆไปเลย โกโก้เนี่ย ออกัสชอบน้ำอะไรกันนะ วันหลังจะได้ไปซื้อให้บ้าง...
ผมเผลอมองเขาอยู่ซักพัก จนกระทั้งออกัสหันหน้ามาหา ผมรีบส่ายหัวปฏิเสธก่อนที่อีกฝ่ายจะกลับไปสนใจถนนตามเดิม
“ถึงแล้ว”ออกัสพูด ก่อนจะหยุดรถอยู่ที่หน้าบ้านผม
เอ๊ะ... ถึงแล้วเหรอ
ทำไมเร็วจังวะ..
ยังอยากอยู่กับออกัสอยู่เลย..
เย้ยย!!!
บ้าไปแล้วเรา!!
ทำแบบนั้นอีกฝ่ายก็รู้พอดีสิว่า เราเริ่มสนใจเขาแล้ว
...ไม่ได้ๆ
ผมส่ายหัวไปมา พร้อมกับมองออกัส
เอ๊ะ...
แต่ว่า..
ยังไม่ได้รู้น้ำที่ออกัสชอบเลยนี่หว่า!
“...ไม่ลงรึไง?”
“เอ่อ.. ลงๆ”
ผมพยักหน้ารัวๆให้อีกฝ่าย แต่ก็... ยังไงก็ไม่อยากลงจริงๆแฮะ ผมมองออกัสนิ่ง ก่อนจะรีบพูด “นายชอบกินน้ำอะไร!!?”
“...?”
สงสัยพูดคำว่า กินน้ำ คงไม่ใช่เข้าใจ คงต้องใช้ภาษาที่สุภาพกว่านี้
“น.. นายชอบดื่มเครื่องดื่มอะไร...?”
“^^”
“ย.. ยิ้มไรฟระ!!”
กู.. กูซีเรียสนะเว้ย!!
“อยากรู้แค่นี้เหรอ?”
“...อะ อื้อ บอกมาดิๆ”
ออกัสส่งยิ้มที่มุมปากมาให้ผม ก่อนจะยกมือขึ้นจับใบหน้าของผมไว้
“จ้องฉันอย่างกับหมาหิวโซ ต้องการแค่นี้จริงๆเหรอ”
“อะ.. ไอ้เหี้ย!!”
ผมรีบผลักอกหมอนั้นออกทันที
กูไม่ใช่หมาเว้ย!!
“หึหึๆ”
“แม่ง... ถ้ากูเป็นหมา กูจะงับมึงให้ได้จมเขี้ยวเลยค่อยดู...”ผมสถบ พร้อมมองค้อนหมอนั้นอย่างไม่พอใจนิดๆ
“พูดไม่สุภาพ”
“เรื่องของกู!”ผมรีบลงจากรถแล้วหันมาค้อนใส่ออกัสอีกที
ไอ้บ้า!! ไอ้เงียบ!! ไอ้คนชอบวางมาด.. เหอะ!!
.
.
.
“กาแฟ..”
“ห่ะ มึง.. เอ๊ย นายว่าไงนะ!!”
ผมรีบหันขวับไปมองหมอนั้นทันที ก่อนจะโดนมือหนาจับคอเสื้อเอาไว้ พร้อมดึงเข้ามาจูบ
“อื้อ...”ริมฝีปากหนาแน่บชิดกับปากของผม สัมผัสที่แผ่วเบา แต่ทำให้รู้สึกล่องลอยอย่างประหลาด มากขึ้นและมากขึ้น อยากจะใกล้ชิดกันมากกว่านี้..
ออกัสถอนริมฝีปากออกมาอย่างแผ่วเบา พร้อมมองผมด้วยรอยยิ้มนิ่งๆที่เขาชอบทำจนผมหน้าแดงแจ๋
“ฉันชอบกาแฟ จำไว้ให้ดีละ”
-
:-[ รอลุ้น3P
-
รอต่อไปๆๆๆๆๆๆ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: