-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ตุ๊ดอัพเกรด!!!
ไทม์ x เฮีย(เจ๊?)พีท
_______________________________________________________________
อันตุ๊ดนี้ น่าน้อยเนื้อต่ำใจ จะหากินฉันใด แสนยาก ลำบากจิต
อัพเกรด องค์แมนลงสถิตย์ จะกินเดือนหรือนิสิต เลือกได้ ดังใจ
INTRO
สวัสดีค่ะพวกผีชะนีทั้งหลายแหล่ หลบเจ๊ค่ะ โอ้ยอิฉันล่ะเบื่อจริ๊ง เดินไปทางไหนชะนีก็มองอยู่ได้ หล่อนจะมองอะไรกันนักหนาฮะ?
“พี่พีทสวัสดีค่าาา”
“สวัสดีค่ะพี่พีท”
“ดีครับเฮียพีท”
“กรี๊ดดด พี่พีททท”
บลา บลา บลา
อิฉันหันไปยักคิ้วให้เหล่าชะนีน้อยและแฟนบอยภายในคณะวิศวะกรรมศาสตร์ก่อนจะดึงหน้านิ่งสไตล์ต่อ โอ้ยความป๊อบนี้ได้แต่ใดมา ตั้งแต่เลิกแต่งหญิงตอนม. ปลาย เข้ามหาลัยอัพเกรดแต่งเป็นผู้ชาย นี่รู้สึกได้เลยนะคะว่านี่ดวงขึ้นม้ากกก เดือนบนเวทีปีที่แล้วอิฉันคนเดียวก็ฟาดไปครึ่งแล้วค่ะพี่ตาอย่าให้เอาเม้าท์
ขอโทษค่ะ เอาจริงๆ นี่ก็ไม่ได้มั่วซั่วใช้ตัวเปลืองกับใครเลยนะแกร แค่เต๊าะเล่นๆ ขำๆ อิฉันรักษาภาพลักษณ์จะตาย จะอีพวกเห็นผีก็เห็นไปเถอะไม่กลัวหรอก..
“ดีเฮีย คืนนี้ดอทป่าว”
“เออหวัดดี พรุ่งนี้มีควิซมึงลืมเหรอ”
อิฉันเดินไปรวมกลุ่มข้างไอ้คนที่เพิ่งหันมายกมือไหว้เมื่อกี้นี้ อันประกอบไปด้วยเหล่าชายฉกรรจ์ร่วมสิบชีวิตที่ยืนสุมหัวคุยกันอยู่ระหว่างรอต่อห้องเข้าเรียนต่อคาบบ่าย
“เฮียพีท”
เจ้าของเสียงตะโกนตามหลังเรียกให้นี่หันกลับไปมองหา นางปิดประตูรถก่อนจะเดินตามดิ่งมาหา
นั่นไอ้ไทม์ เป็นเดือนวิศวะฯ.. และนางไม่ใช่แค่เดือนคณะนะคะ.. นั่นเดือนมหาลัยเลยแหละค่ะคุณขาาาาา ฉะนั้นดีกรีความหล่อของนางนั้นไม่ต้องพูดถึง ฐานะนี่ไม่ต้องสปอยล์ แหกตาดูกว้างๆ นะคะ รถสีแดงที่นางเพิ่งย้ายร่างลงมา นั่น Ferrari 458 Italia Spider ค่ะ เอ้าเปิดกูเกิ้ลดูสิคะ!!
อ้อ ลืมบอกไปค่ะ นั่นไม่ใช่เด็กของดิฉันอย่างใด แต่นางเป็นเพื่อนค่ะ เพื่อนสนิทคนเดียวที่คบกันมาสามปีนับตั้งแต่เข้าเรียนที่มหาลัยนี้ และที่สำคัญอิฉันไม่โป๊ะเลยตลอดสามปีพวกแกรคิดว่าฉันสามารถมากมั้ยล่ะคะ
“เห้ยยยพี่พีทระวัง!!!”
ลูกฟุตบอลลอยคว้างมาจากทางไหนมิทราบพุ่งเร็วแรงทะลุสายแปดมาด้านหลัง อิฉันหันไปจ๊ะกับมันก่อนจะถอยหลังใช้อกรับ ลูกฟุตบอลลอยสูงตั้งองศาก่อนจะตกลงอิฉันง้างขาแล้วหวดหน้าเท้าอัดกลับไปเต็มส้นเท้า สองทีมที่แข่งกันอยู่ในสนามพร้อมลีดและกองเชียร์มองตามลูกอ้าปากค้างกันเป็นแถว
โกลด์!!!!
หึหึ! จ้างให้ก็จับเรดาห์ตุ๊ดอิฉันไม่เจอหรอกค่ะพูดเลอะ แมนสะบัดช่อขนาดนี้
******* ปล. นิยายแก้เครียด จบในตอน ลงบ้างไม่ลงบ้าง เครียดจัดลงถี่ เครียดไม่มีก็อัพเอื่อยๆ นะคะนะคะนะค้าาา *******
___สารบัญ___
Chapter: 1
แอ๊บแมนจนเคยตัว (จึงหาผัวไม่ได้) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3572929#msg3572929)
Chapter: 2
(ว่าที่)แม่ผัว กับ สะใภ้(ที่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ยย) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3577107#msg3577107)
อมยิ้มหน้าแดง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3577441#msg3577441)
Chapter: 3
พระเอก... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3581723#msg3581723)
..ศีลเสมอกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3585513#msg3585513)
Chapter: 4
พูดตรงๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3592031#msg3592031)
การพนันบังเกิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3592167#msg3592167)
อัพเกรด... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3595111#msg3595111)
Chapter: 5
ได้แค่นี้ก็ดีแค่ไหน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3595718#msg3595718)
เด็กมันยั่ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57687.msg3596416#msg3596416)
_____________
-
ชอบบบเจ๊พีททททท
-
:a5: สะดุดตากับอินโทร
โห้เจ๊พีท แมนมั่กๆเลยค่าาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อ่านไป ขำไป ฮือๆๆๆ ตลก
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โหยย เจ๊พีททท เท่มาดแมนแอนด์แฮนซั่มขนาดนี้ผู้ที่ไหนจะมาตกหลุมให้เจ๊หม่ำล่ะคะ
-
โอ้ยยยย เจ้พีทมาเหนือมากกก ชอบอ่ะ
เครียดเยอะๆเลยค่ะ เครียดเยอะๆ ฮาาา
:laugh: :laugh: :pig4: :pig4:
-
โอยยยชอบบบ :pig4:
-
ชอบคับ สนุกดี
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
***เออแกร อีกเรื่อง ฉันขอโทษ ฉันลืมว่าอิทรีสมันเป็นเดือนมหาลัยปีสาม อิฉันขอแก้ไขนิสสสสนึงนะ อิไทม์เป็นเดือนมหาลัยรุ่นปีสองนะ (สรุปเป็นรุ่นน้องเจี๊ยวเซียนปีนึง) เคร๊ ตามนี้***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 1.0 Complete
" แอ๊บแมนจนเคยตัว (จึงหาผัวไม่ได้) "
ช่วง กระเทยพบประชาชี ชะนีมหาประชาชน
colorofthewind21
โหยย เจ๊พีททท เท่มาดแมนแอนด์แฮนซั่มขนาดนี้ผู้ที่ไหนจะมาตกหลุมให้เจ๊หม่ำล่ะคะ
ก็นั่นสิคะ นี่ก็ไม่รู้เพราะแมนไปรึเปล่าทำไมถึงได้ไม่มีหนุ่มใดมาเต๊าะซักที มีแต่ชะนีน้อยกลอยใจและตุ๊ดน้อยอ้อนแอ่นมาแจกขนมจีบเจ๊อยู่เรื่อย ซึ่งเจ๊ไม่โอเคอย่างแรง กระหายผ. ขอผู้ชายหรือรุกเผ็ชๆ พริกสิบเอ็ดเม็ดก็ได้ พิชชี่โหยมากกก
เอาล่ะ กลับมาที่เรื่องของเราต่อ นี่ไม่รู้จะเริ่มอธิบายสรรพคุณความสวยยังไงให้จบในหนึ่งหน้าเอสี่ ออกตัวก่อนว่าอิฉันมาไกลชนิดที่ว่าไปกลับดาวอังคารซักสามรอบได้ ไม่ได้หมายถึงศัลย่านะคะ ไม่ได้ผ่านมีดหมอใดๆ มาเลยในจุดนี้ อิฉัน self มากกับใบหน้าอันละมุนีนี้
ดวงตาคู่สวยจิกกระดุจใหม่ดา โครงหน้าเหมือนแม่อั้ม จมูกโด่งแบบแม่ชมเห็นแล้วต้องกรีดร้องขอมอบมง โอ้ะ สวยเล่อค่า ดูมีราคาแพง
ตื่นค่ะกระเทย เอาความเป็นจริงไม่มโนเนอะ อิฉันก็หน้าไม่ได้ดีอะไรมากมายสวยมงลงอะไรเบอร์นั้นหรอก แค่สูงร้อยเจ็ดสิบปลายๆ หุ่นผอมกำลังดี หน้าดี จมูกโด่ง ตาสองชั้นกลมโต ปากบาง หน้าเรียบเนียนกระจ่างใส เฉยๆ เอ๊ง นี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ ตื่นมาก็สวยแบบนี้เลยจริงๆ ค่ะคุณ
และที่บอกว่ามาไกลนั่น อิฉันหมายถึง..
จากอีช้างเผือกบวมน้ำที่ปาเข้าไปเกือบร้อยห้าสิบโล หน้าเขรอะเต็มไปด้วยสิว บางเม็ดก็ไม่แน่ใจว่าใช่ฝีรึเปล่า =_= ซอกขาหนีบ หรือทุกซอกดำเป็นปื้น สารรูปดูไม่ได้สุดๆ ถ้าเอามาเทียบกับอิฉันในปัจจุบันพนันด้วยซิงเลยว่าไม่มีใครจำอิฉันได้แน่ค่ะ!
ยังค่ะ ยังไม่หมดแต่เพียงเท่านี้!!!
นึกสภาพอีช้างที่ว่านั่นใส่ชุดสายเดี่ยวสีชมพูกับกระโปรงยีนส์ซาร่า แต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางระดับไฮเอนทั้งหลาย อาทิ แมค แชแนล อีฟแซงต์โลรองต์ ดิออร์สกิน เบอเบอรี่ และอื่นๆ อีกมากมายเท่าที่ดิฉันจะหามาได้ แต่ก็นั่นแหละค่ะ ก็ยังเหมือนใช้เครื่องสำอางหมดอายุอยู่ดี เครื่องสำอางแพงไม่ได้ช่วยให้แต่งออกมาแล้วอิช้างนี่ดูแพงขึ้นมาเลยซักนิด
ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกที่เด็กๆ รุ่นเดียวกันต่างเรียกอิชั่นว่า 'เฮีย' กันหมด นั่นเพราะเส้นทางของตุ๊ดอัพเกรดอย่างดิฉันไม่ได้โรยด้วยกลีบซีลิโคนยูเอสเอ ดูดไขมันด้วยนวัตกรรมทางการแพทย์แต่อย่างใด แต่เป็นเพราะดิฉันออกกำลังกายและโยคะอย่างหนักอยู่สองปีไปพร้อมๆ กับการติวเข้มเพื่อสอบเข้าคณะวิศวะฯ ตามบัญชาแด๊ดดี้ที่เคารพ
"ถ้ามึงจะเป็นตุ๊ด มึงต้องเรียนวิศวะให้กู!!!!"
กี๊สส!! ความฝันที่จะไปเป็นดาวเทียมนิเทศศาสตร์ของอิฉันเป็นอันพินาศไปหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้แย่เสมอไป ประกายความหวังที่จะหาผอวิศวะก็เข้ามาแทนที่แทบจะในทันที อ๋อออ แด๊ดดี้อยากได้เขยวิศวะฯ ก็ไม่บอกกกกก
เรื่องเปลี่ยนแปลงตัวเองมันต้องใช้ความพยายามขั้นสูงสุดเพื่อเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนใหม่
คิดดูนะคะ ในเมื่อฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดนี้ มันต้องใช้ความพยายามขนาดไหน? กับอีแค่แอ๊บแมน เหอะ! เศษเล็บขบมดไปเลยค่ะ
อย่างที่บอกไปข้างต้นใน intro อิฉันอยากแถลงไขเพิ่มเติมว่า ที่บอกว่าแค่เต๊าะ ไม่ได้มั่วซั่วใช้ร่างกายเปลืองกับใคร
บอกตามตรง
อันที่จริง..
..
ลึกๆ ก็อยากจะมั่วสุดเหวี่ยงนั่นแหละ =___=''
แต่มันผิดตรงที่มันไม่มีตกถึงท้องเลยซักคนตลอดสามปีนี่เซ่!!!!!
ฉันผิดตรงไหน!!! หน้าตาฉันก็ดี!! หุ่นฉันก็เลิศ!!! ก็ไม่ได้ปิดบังนะว่าเป็นเกย์ แต่ทำไม๊!! มันไม่มีใครเข้ามาเต๊าะ มายิ้มให้อิฉันสดชื่นบ้างวะ!!!!!
"เอ่อพีทๆ พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ปะ" อุ่ยนั่นพี่แซมสุดฮอตจากปีสี่ ดีกรีประธานกิจทั้งหมดของมหาลัย เห็นใกล้ๆ ไม่คิดว่าจะแซ่บน่ากินเบอร์นี้
"ได้ๆพี่"
"ขอไลน์ได้ปะ ตอนนี้พี่รีบ ไว้นัดคุยกันวันหลัง"
อื้อหืออออ... เพิ่งบ่นอยู่หยกๆ ลาภก็ลอยมาหาเจ๊จนได้
คนนี้ฉันรู้! ฉันดูออก! นางเป็นแน่ๆ!
อิฉันที่กำลังจะยื่นคิวอาร์โค้ดให้พี่แซมแสกน เสียงผีเปรตก็ดังลั่นมาแต่ไกล
"เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
โอ้ยยยยยยยยยย ทำไมมึงต้องมาตอนนี้ ในเวลาแบบนี้ด้วยวะ
"อ่า... งั้นไว้วันหลังละกัน บายพีท"
ทันทีที่อิพี่แซมเห็นไทม์นางก็เลิ่กลั่กแล้วก็ชิ่งหนีทันทีทันใด อ่าว.. พอจะได้จังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม ต้องมาสะดุดเพราะอิเดือนมารคอหอยไทม์ทุกที โอ้ย! เจ๊เครียด!!
"เฮียพีทเรียนเสร็จไปกินข้าวไหน"
"บ้าน"
เจ๊หงิด!!! ไม่อยากออกแรด เบื่อ!!
"ไปดูหนังกันป่ะ เลี้ยง"
"ไม่เอา"
เหอะ!!! ของฟรีล่ออิฉันไม่ได้หรอกค่ะ
"ชาบูก็ได้"
"..."
กูไม่อยากกินชาบู! กูอยากกินผู้ชายเข้าใจมั้ย!!!!
"เอ้อลืมเล็คเชอร์หน้าสิบเจ็ดแคลคาบเมื่อวาน ยืมหน่อยดิเฮีย"
"..."
"งั้นกลับไปเอาด้วยกันเลย เดี๋ยวผมไปส่ง"
"โอ้ยยยยยย มึงจะมาวอแวกูทำไมนักหนาวะฮะกูราคาญญญ"
ลำไยมากค่ะอิด*ก!!!
แหน่ะ กูด่าแหก hee ขนาดนี้แล้วยังมีหน้ามายิ้มกรุ้มกริ่มใส่อีก ค่ะ .. หล่อมากค่ะลูก แต่ความหล่อของหนูทำอะไรแม่ไม่ได้หรอก แม่มีภูมิ ระดับแม่ถ้าไม่ใช่จัสติน บีเบอร์ น้ำแม่ไม่เดินง่ายๆ หรอกค่ะ
(แหม่อิเจ๊ เมื่อกี้ยังบ่นคันคะเยออยู่หยกๆ มีเด็กมาอ้อยแล้วยังเล่นตัวอยู่อีก) ถ้าพวกหล่อนกำลังคิดแบบนี้อยู่ ขุ่นแม่จะแจ้งให้ลูกๆ ทราบ นะคะ ว่า...
' นั่นเพื่อนนะคะ '
และคอนเซ็ปท์ของขุ่นแม่คือ คุณแม่ไม่กินเพื่อนค่ะ!!!
เข้าใจตรงกันนะคะ!!?
เอาจริงไอ้ไทม์มันก็น่ากินมากนะ หล่อทั้งรูป หล่อทั้งทรง (ทรงกระบอกบ้องข้าวหลามกลางลำตัวสินะ) หล่อยันเงิน ยันบ้าน ยันรถ ยันพื้นฐานครอบครัว ยันโคตรตระกูล ฉลาด นิสัยก็ดีมาก ฮีคือเจนเทิลแมนมาเกิดอย่างแท้จริง คือไร้ที่ติ ไม่รู้ทำบุญด้วยอะไรในชาตินี้ถึงได้เกิดมาเพอร์เฟ็คแทบจะเป็นงานชิ้นโบแดงสมบัติชาติปานนี้
ถึงจะน่ากินขนาดไหนฉันก็ต้องห้ามใจค่ะ เพราะมันคือจรรยาบรรณของอิฉัน อีกอย่าง มันเป็นเพื่อนที่ดีมากนะ ดีมาก ดีจนฉันอยากเก็บรักษาไว้เชยชมนานๆ เลยต้องเก็บความกระเหี้ยนกระหือรือเอาไว้ให้ลึกที่สุด ขอย้ำอีกทีว่านางดีจริงๆ ขนาดดิฉันด่าหรือทำอะไรแย่ๆ ใส่ประดุจเจ้าหญิงน้อยผู้เอาแต่ใจฮียังไม่เคยบ่นซักคำ แถมยังฉีกยิ้มละมุนีชนิดที่เหล่าชะนีตายราบคาบให้ฉันทุกรอบแบบเนี้ยะ จากหวั่นไหวจนกลายเป็นด้านชาอย่างที่พวกหล่อนเห็นว่าฉันสตรองนี่แหละค่ะ
"เฮียรู้ยัง ไอ้เจี๊ยวกับไอ้เซียนเป็นแฟนกันละนะ"
"หือ..?"
"ก็คู่จิ้นประจำคณะไง ไอ้ที่หัวเกรียนๆ กับคนหน้าตี๋ๆ ผอมๆ สูงๆ อ่ะ"
"อ๋อ..."
อ๋อ อีผีเห็นผีกะโหลกกะลาคู่นั้น เจ้าของประโยคเด็ด 'นี่ผัวกู ฉะนั้นมึงอย่ามายุ่ง' นี่เอง ที่รู้จักกันก็เพราะพวกนี้ก็เป็นหนึ่งในแก๊งไอ้เตี้ยที่กลุ่มอิฉันผสมโรงรวมอยู่ด้วย แรกๆ นางสองคนก็เคยเป็นเป้าหมายของดิฉันนะ พวกฮีก็แอบแซ่บอยู่ แต่ไปๆ มาๆ ก็มารู้จักกันเลยไม่ได้อะไรละ ระดับความสนิทก็ไม่มากแค่เจอกันก็ทักไปตามประสา นี่ก็ลุ้นจนตัวโก่งไปสิ ในที่สุดก็ได้กันซักทีนะพวกมึง อิฉันยินดีด้วยจากก้นบึ้งเลยค่ะที่นางลงเอยกัน
เหลือกูเนี่ย.. ล้างตู้รอเนื้อคู่ทุกวัน ล้างจนแห้งยักไย่เกาะเต็มประทูทางเข้าไปหมดล่ะ
"แล้วเฮียอ่ะ ไม่อยากเป็นคู่จิ้นคู่ต่อไปกะผมมั่งเหรอ"
...
..
มันว่าไรนะ?
อิฉันขมวดคิ้วหันควับไปหามันโดยไม่ต้องเอ่ยปากทวนคำถาม
"โห่ ล้อเล่นเองเฮีย อย่าจริงจังดิ"
ว่าแล้วฮีก็โผเอาร่างแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของฮีโถมเข้ามากอด แหน่ะ หลอกแตะอั๋งอีกละ เพราะแบบนี้แหละอิฉันถึงได้ไม่โหยผู้มาก ไอ้ไทม์เป็นยาบรรเทาอาการคันได้ดีเลยทีเดียว นางเซอร์วิซดีนะ ...
"แฮ่กๆ พี่ไทม์คะ แจนขอลายเซ็น.."
"วันหลังนะวันนี้พี่รีบอ่ะ เฮียรีบกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ไปดิ"
อิฉันหมายถึง แค่กับอิฉันน่ะค่ะ โฮะๆๆๆๆ ดูได้จากที่นางปฏิเสธสาวน้อยที่รีบวิ่งไล่กวดมาขอลายเซ็นอย่างไร้เยื่อใยขนาดนั้น
เฟอร์รารี่ 458 สีแดง นั่งกี่ทีมันก็ฟินดีจริงให้ตายเถอะ ฉันย้ายก้นลงจากรถเมื่อนางขับมาจอดที่หน้าบ้านเช่าของอิฉันเอง นางรู้งานรีบลงไปปิดประตูรั้วหน้าบ้านก่อนจะเดินตามเข้ามา รอบที่ล้านแล้วมั้งที่นางมาชอบมานั่งเล่นนอนเล่นบ้านเช่ารังหนูของนี่ (เป็นหลังหนูไปสิถ้าเทียบกับรถนางที่จอดอวดโฉมอยู่หน้าบ้าน)
"ชีทอยู่นู้นไปหยิบเอา"
อิฉันสั่งมันด้วยหน้านิ่งสไตล์เช่นเดิม ฮีเดินไปหยิบอย่างว่าง่ายแล้วโยนบนเตียงจากนั้นก็เดินไปเปิดหนังหยิบป๊อบคอร์นกระโจนขึ้นเตียงไปนอนดูเฉ๊ย แถมให้มันละกัน นางอุส่าขับรถมาส่ง
..
นี่เผลอหลับไปตื่นอีกทีห้าทุ่มกว่าแล้วยังเห็นนางนอนดูซีรี่ส์แดกขนมข้างๆ อยู่เลย
"เฮียคืนนี้นอนนี้นะ"
มึงมาไม้นี้อีกละ
"มีคฤหาสน์ให้กลับทำไมไม่กลับ"
"ขี้เกียจขับรถ ดึกแล้ว ง่วงด้วย"
โอ้ยย ฉันละเบื่อข้ออ้างแกจริงๆ
"เออๆ อยากนอนก็นอน"
ว่าแล้วก็พลิกตัวแล้วนอนต่อทั้งยังงั้น
..
...โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกคนที่นอนอยู่ข้างๆ เอาแต่นอนมองแผ่นหลังของอีกคน
...ไม่ได้สนใจจะดูหนังเลยซักนิด
--------------------------------
Next Version Up on Date : ไม่รู้ แล้วแต่อารมณ์องค์แม่มาลงค่ะ
เรื่องหลักตั้งใจเขียนขนาดนี้มั้ยฮะชิกิเอ้ยยยย :z6: :angry2:
อันนี้เป็นสตอรี่หลังจาก เซียนเจี๊ยว (รุกxรุก) ลงเอยกันไป (ตั้งแต่สมัยเมื่อชาติปางก่อนนู้น) คู่นี้ไม่ได้อยู่ในเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อยนิด แต่ก็เอาเถอะ ชุดมาเขียนแก้เครียด เรื่องหลักมันเครียด! คนเขียนเครียด! โอ้ย!!!
ไหนๆก็ไหนๆละ ฝากนิยายเลยแล้วกัน :impress2: :-[
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28233.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28233.0) << รุกxรุก
เอาไว้อ่านขำๆ นะแกร อย่าได้หาความสมเหตุสมผลในเรื่องมาก :katai3:
ไปละ เจอกันตอนหน้า บายจ่ะ
-
ขุ่นแม่ขาาาาเปลี่ยนความคิดใหม่ค่ะขุ่นแม่'แค่เพื่อน'ของขุ่นแม่นี่ท่าจะแช๊บ
-
พี่แซมนี่ท่าทางจะชอบเจ๊ ส่วนเพื่อนไทม์นี่ชอบแน่นอนเลยคอยกันท่าจากพี่แซม ถูกมะ ดูๆไปเจ๊ก็ซึนเนอะ 55555555555555555 เราว่าที่ไม่มีผู้ชายเข้าหาเจ๊น่าจะเพราะไทม์คอยกันนี่แหละ กิ๊ด
-
เจ๊ขาาา ตู้ที่ล้างไว้แต่ไม่เอาออกมาขายมันจะมีคนมาซื้อมั้ยคะเจ๊ เจ๊ต้องงัดโปรโมชั่นลดแลกแจกแถม กระหน่ำโปรโมตไปเยอะๆค่ะเจ๊ขาาา
อีกอย่างกินเพื่อนก็โอเคนะเจ๊ เพื่อนแซ่บๆก็น่าดูชมไม่หยอกนะเจ๊นะ ฝากไว้ จุ๊บๆๆ
-
โถ พี่พีทคนแมนไม่กินเพื่อน แต่เพื่อนอะอ่อย พร้อมกินมากเลย
-
555 ตลกมากๆ พระเอกมาขวางเลยไม่ได้ไลน์รุ่นพี่เลยสิ ฮ่าๆ รออ่านต่อคับ
-
ขุ่นแม่ไม่กินเพื่อน แต่ดูท่าเพื่อนอยากกินขุ่นแม่นะคะ :hao6:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
เรื่องนี้ลั่นมากอ่ะ ชอบบบบบบบบบบ
-
เพื่อนแซ่บ เพื่อนอ่อย เพื่อนหน้าดี หุ่นดีขนาดนี้จัดเลยข่ะเจ๊ อย่าไปย้อมมม
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
สนุกมากเลยครับ
-
งง อ่ะสรุปเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ทุกคนเรียกว่า "เฮีย" หรอ
ถ้าใช่แบบนั้นก็เข้าใจเพราะเราก็เคยเรียกเพื่อนว่า "พี่+ชื่อมัน" เหมือนกัน
ทั้งที่เป็นรุ่นเดียวกัน มันก็ไม่ได้วางตัวเป็นพี่ตามที่เราเรียกนะ เรียกกันเอาขำเฉยๆ คล้ายแทนคำว่า "ไอ้+ชื่อ"
แต่ถ้าไม่ได้หมายความตามที่เรายกตัวอย่างจะบอกว่าพีทซิ่วมาเรียนรุ่นเดียวกับไทม์ที่เป็นรุ่นน้อง รึยังไง อะไร?
เป็นกำลังใจให้จ้า สนุกดี ^ ^
-
พระราชวังก็มา
-
โอยตายไม่มีใครรู้เลยเหรอว่าเจ๊พีทเป็นเจ๊ไม่ใช่เฮียค่ะ
แต่เนียนมากค่ะขุ่นแม่ :katai2-1: :katai2-1:
-
โอ๊ยยยยยยย พึ่งหลับเข้ามาก็เจอเรื่องหนุกๆละ
รีบมาต่อนะไรท์ >○<~~~
ชอบๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:mew1: :impress2:
-
ต้องคนนี้เลยครับ เป็นเพื่อนกับเจ๊พีทได้แน่นอนล้านเปอร์เซนต์!!! แถมจะช่วยกันไปท่องราตรีสุดเหวี่ยงด้วยแน่นวล!
คนๆนั้นคือ.....เจ๊ฟัก! แห่ง ไม่มีรุกแท้ในโลกและ จะมีผัวทั้งทีหาดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ ของคุณอ๊ายอายครับผม การันตีแน่ๆ ชนิดถ้าแข่งสิบผมแทงหมื่นเลยครับ ทั้งสองคนจะเฉิดฉายเป็นสุดยอดคู่หูพญานกแห่งมหาลัยแน่ๆครับ 5555555
-
ถ้าเพื่อนอ่อย ก็กินได้ค่ะ ไม่ผิด
555555555
-
พอเห็นชื่อเซียนและเจี๊ยวในเรื่อง เรากรี๊ดเลยค่ะ เพราะเป็นเรื่องที่เราชอบมากกกก ตอนแรกก็แค่ชอบ แต่พออ่านตอนท้าย ได้รู้ประวัติรักของเซียนเท่านั้น กลายเป็นนิยายในใจเราเลยอ่ะ คือเซียนรักเจี๊ยวมากกกก ยอมเสียสละอะไรหลายอย่าง เปลี่ยนจากชายแท้มาเป็นเกย์ ยอมซิ่ว 2 ปี แถมมหาลัยดัง คณะดัง มาเรียนมหาลัยที่ดังน้อยกว่า คือ ดีงาม
เฮียพีท จะรู้ไหมว่าไทม์แอบชอบ ที่ไม่มีผู้เข้าหาต้องเป็นเพราะไทม์กันท่าแน่นวล
-
งื้ออออ น่าอ่านมาก รุ้เลยว่าต้องติดเรื่องนี้
-
กรี๊ดดด ตามผลงานเลยจ้า คิดถึงกลิ่นอายเซียนจี๊วมว้ากกก
นางดูแล้วไม่นกนะคะยังไม่รู้ตัวอีก รอเค้าแซบกันนะคะคุณ 555
-
โอ้ว ไทม์คนแซ่บ เจ้ไม่เอาเราเอาเอง :impress2:
-
สนุกมากกกกก
รออ่านต่อ
พล็อตเริ่ด
บรรยายสนุกมาก
-
อย่าพึ่งเผลอ นอหลุดออกมาเชียว ไม่งั้นคงกระจายเป็นผึ้งแตกรัง
-
:jul3:
ตลกอะ ชอบ
:L2: :pig4:
-
ไม่กินเพื่อน แต่ให้เพื่อนกินได้ไหม
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
จิ้มเข้ามาเพราะคุ้นชื่อคนแต่ง
แล้วก็ใช่จริงๆ555555
ว่าแต่อิเจ๊ เอ๊ย เฮีย จะไม่นกไปตลอดใช่มั้ย555555
ยุยงส่งเสริมให้น้องไทม์รีบรุก!
-
ผมนี่รอคอยเจ้กลับมาต่อเลยฮะ
-
:o8: :o8: :o8:
-
เป็นนิยายที่ท่าทางจะตลกและสนุกดีนะ แปะติดตาม
-
คุณแม่กำลังโดนเพื่อนจ้องจะกินนะคะ
:hao6: :hao6:
-
เจ๊ก็มองข้ามคนใกล้ตัวไปได้ งี้ก็อดอ่ะดิ
ถ้าเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนมาเป็นอย่างอื่น จะได้มั๊ยน้าาาาา
-
ตอนนี้กำลังเขียนตอนต่อไป ว่าจะอัพเรื่อยๆ ทั้งวัน แปะเจิมแล้วปูเสื่อรอได้เลย :katai4:
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
***เออแกร อีกเรื่อง ฉันขอโทษ ฉันลืมว่าอิทรีสมันเป็นเดือนมหาลัยปีสาม อิฉันขอแก้ไขนิสสสสนึงนะ อิไทม์เป็นเดือนมหาลัยรุ่นปีสองนะ (สรุปเป็นรุ่นน้องเจี๊ยวเซียนปีนึง) เคร๊ ตามนี้***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 2.1 Complete
" (ว่าที่)แม่ผัว กับ สะใภ้(ที่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ยย) "
ช่วง กระเทยพบประชาชี ชะนีมหาประชาชน
kawoat
งง อ่ะสรุปเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ทุกคนเรียกว่า "เฮีย" หรอ
ถ้าใช่แบบนั้นก็เข้าใจเพราะเราก็เคยเรียกเพื่อนว่า "พี่+ชื่อมัน" เหมือนกัน
ทั้งที่เป็นรุ่นเดียวกัน มันก็ไม่ได้วางตัวเป็นพี่ตามที่เราเรียกนะ เรียกกันเอาขำเฉยๆ คล้ายแทนคำว่า "ไอ้+ชื่อ"
ก่อนอื่นอิฉันต้องขอกราบขอบคุณสำหรับคำถามนะคะ *บรรจงกราบประดุจน้องน้ำตาลบนเวทีโลก*
แกรดูฉันสิแกรรร ถ้าไม่นับความคิดฉันมุมมองฉัน แกเห็นฉันมั้ยคะ ฉันคีพพพพลุคเบอร์นี้ แกคิดว่าเด็กที่รู้ว่าฉันอายุมากกว่าพวกนางสองสามปีพวกนางจะกล้าเล่นอะไรอิฉันมั้ยล่ะคุณขาาาา (ขนาดเสนอหน้าเข้ามาจีบยังไม่มี โถ่ น้ำตาจะไหล)
ที่อายุมากกว่าพวกนางอิฉันบอกไปตั้งแต่ข้างต้นแล้วว่าหายไปทำอะไรม๊าาา (ก็ติวเข้มเตรียมหาเขยวิศวะให้คุณแด๊ดดี้ไปพร้อมๆกับอัพเกรดจากอีกระเทยอ้วนเป็นเฮียพีทคนแมนที่สาวๆหวีดกันอยู่ไงคะเธอ)
ขอคำถามต่อไป
Grey Twilight
ต้องคนนี้เลยครับ เป็นเพื่อนกับเจ๊พีทได้แน่นอนล้านเปอร์เซนต์!!! แถมจะช่วยกันไปท่องราตรีสุดเหวี่ยงด้วยแน่นวล!
คนๆนั้นคือ.....เจ๊ฟัก! แห่ง ไม่มีรุกแท้ในโลกและ จะมีผัวทั้งทีหาดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ ของคุณอ๊ายอายครับผม การันตีแน่ๆ ชนิดถ้าแข่งสิบผมแทงหมื่นเลยครับ ทั้งสองคนจะเฉิดฉายเป็นสุดยอดคู่หูพญานกแห่งมหาลัยแน่ๆครับ
เออแกรเรื่องนั้นอิฉันยังไม่ได้อ่านเลย เดี๋ยวว่างก่อนอิฉันจะไปหาอ่านบ้าง แต่ชมอิฉันกับขุ่นเจ๊ฟักให้เป็นคู่หู่พญานกนี่ ... ตบปากเท่าอายุเดี๋ยวนี้!! อิฉันจะไม่นกอีกต่อไปค่ะ! หึหึ
EoBen
ถ้าเพื่อนอ่อย ก็กินได้ค่ะ ไม่ผิด
555555555
แฟนตาเซีย
โอ้ว ไทม์คนแซ่บ เจ้ไม่เอาเราเอาเอง :impress2:
ค่ะ ถ้าพวกหล่อนอยากได้กันก็เอาไปเลยค่ะ นั่นเพื่อนนะคะ ยังหนักแน่นเหมือนเดิมว่าโนค่ะ
ขอบคุณพวกเธอมากๆ นะที่แวะเข้ามาคุยกับตุ๊ดเหงาอย่างอิฉัน แต่ต้องขอข้ามๆ ไปบ้าง ทำเวลาเนอะ
ตื่นมาตอนเช้าฮีก็กลับบ้านมหาปราสาทของฮีไปแล้วล่ะ ฉันยืดตัวบิดขี้เกียจด้วยจริตตุ๊ดที่สุดเท่าที่ทำได้
โอ๊ะ ..เมื่อคืนลืมทาครีม
ว่าแล้วกระเทยก็รีบวิ่งไปส่องกระจกทันที่ โอเค ยังสวยและดูเปล่งปลั่งอยู่เหมือนเดิม อิฉันเอามือมาลูบหน้าหลับตาฟินกับผิวตัวเองอยู่ซักครู่ เห้อ มันยังนิ่มและชุ่มชื้นราวกับเมื่อคืนไม่ได้ลืมแหน่ะ เออ หรือนี่ละเมอลุกขึ้นมาทากลางดึกหว่า?
มันจะเป็นไปได้ได้ยังไงล่ะ ก็ครีมกับเครื่องประทินผิวทุกชิ้นมันอยู่ในนั้น...
อิฉันเสมองไปกล่องเหล็กขนาดใหญ่ที่วางอยู่ใกล้ๆ กับโต๊ะเครื่องแป้ง ด้านหน้าของมันมีแป้นตัวเลขกับลูกบิดที่มีขีดอยู่ล้อมรอบ
ค่ะ นั่นตู้เซฟเก็บความงามลับๆ ของดิฉันเอง คุมอุณหภูมิได้ด้วยนะแกร ดีเลิศเป็นศรีแก่กระเทยแอ๊บแบบดิฉันมาก ฉันบรรจงกดและหมุนเกลียวที่มีแค่ฉันที่รู้รหัส สิ้นเสียงสัญญาณที่บ่งบอกว่าเปิดเซฟสำเร็จฉันก็ยื่นมือเข้าไปประเคนครีมและเครื่องสำอางออกมาสูดบรรยากาศยามเช้า
"โอ๋ยยยลูกแม่ หนูอยู่ในนั้นอึดอัดมั้ยคะลูกกกก" ฉันพูดกับเด็กๆ พลางยกพวกนางมาแนบอกราวกับพวกนางมีชีวิต ถ้าพวกหล่อนกำลังคิดว่าฉันบ้า สต๊อปนาวค่ะ หล่อนเคยรักอะไรประดุจลูกมั้ยคะ จะหมา จะแมว หรือรถยนต์ ฉันก็รักพวกนางแบบนั้นเหมือนกันแหละค่ะ
สคิพข้ามตัดภาพมาที่มหาลัยเลยแล้วกัน เช้านี้มีควิซที่อิฉันไม่ได้อ่านเตรียมตัวก่อนเข้าเรียนเลยแม้แต่ตัวอักษรเดียว เอาล่ะ ขอกินบุญเก่าใช้มันสมองเดิมที่เรียนจากในห้องมาสอบสดๆ เลยแล้วกัน และผลก็ออกมาแบบเดิม คือเกือบท็อปค่ะ !!
เอ้าปรบมือสิคะ! รออะไรกัน
แล้วคะแนนท็อปจะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากไอ้ตี๋ผัวเจี๊ยวเจ้าเก่า ซึ่งอิฉันไม่คิดแข่งกันกับนางหรอกปล่อยนางท็อปของนางไป แค่นี้อิฉันก็ฮอตจากเหล่าชะนีจนนกผัวจนไม่รู้จะนกยังไงละ
ฉันเดินออกจากห้องพลางชะโงกหาอิพี่แซม ฮีหายหัวไปไหนวะ วันนี้ฮีมีเรียนข้างนอกอิฉันนิ นางไม่น่าพลาดนะ นั่นไงมาพอดี ตายยากจริงๆ
"พี่แซม" อิฉันตะโกนเรียกให้นางรู้ตัว นางหันมาสบตาฉันก่อนจะหลบสายตาทำเป็นมองไม่เห็น ฉันรีบเดินแทรกคนที่สวนไปมาเข้าไปทักฮีระยะประชิดทันที "พี่แซม เมื่อวานมีไรจะคุยกับพีทเหรอ พีทว่างละเนี่ย"
ถึงฉันจะอายุมากกว่านาง แต่ฉันก็รู้สึกว่ารุ่นพี่ก็คือรุ่นพี่อ่ะ เค้าเข้ามาก่อน แล้วในคณะแบบนี้ระบบพี่น้องเป็นเรื่องสำคัญมากอิฉันเข้าใจ แต่ที่คนรุ่นเดียวกันมาเรียกอิฉันเฮีย อันนี้ก็ไม่ได้สั่งนะ พวกนางเรียกกันเอง ปีแรกๆ ยังเรียกใสๆ ว่าพีท อยู่เลย พอนัดเอาเอกสารแล้วพวกนางเห็นปีเกิดฉันเท่านั้นแหละ เรียกกันโดยมิได้นัดหมายเลยข่าาา
กลับมาที่อิพี่แซมต่อ นางดูหลุกลิกร้อนรนยังไงแปลกๆ ก่อนจะบอกปัดฉันอย่างไม่มีเยื่อใย "พี่ลืมไปละอ่า ฮ่าๆ โทษทีนะ พี่รีบไปว่ะ" พูดจบก็เกียร์หมาหนีไปเร็วฉิบ
อ่าวเห้ย... อะไรของแกวะ
กูนกอีกแล้วสิเนี่ย โอ้ยเบื่อออออออ ทำไมอีหรอบนี้ทุกทีเลย พอจะได้แล้วก็ไม่ได้ซักที! เป็นเวรเป็นกรรมอะไรของกระเทยนักหนาคะ ขอแค่ซักคนให้ตกถึงท้องบ้างไม่ได้รึไง ทำไมต้องกลั่นแกล้งกันแบบเนร้ เจ๊ไม่เข้าใจจจ
พลั่ก
เวิ่นกับลมกับอากาศมากไป อิฉันเลยบังเอิญไปชนกับใครบางคนอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"ขอโทษ"
.
อู้หูววววววววววววววหล่ออออออออ อะไรจะหล่อร้อนผ่าวได้ขนาดนี้!!!!
"อ่ะ ขอโทษเหมือนกัน เดินเหม่อเลยชนกันเลยอ่ะ"
นั่นไง เอาอีกละ พอเจอเหยื่อนี่มันอดไม่ได้จริงๆ อิฉันสบตาแล้วพูดยิ้มๆ โอ้ยยยย ลำไยตัวเอง ทำไมพอเจอสิ่งมีชีวิตเพศผู้(ที่หล่อพอจะให้น้ำเดิน) รังสีความแรดของอิฉันมันแผ่ออกมาแรงขนาดที่เก็บยังไงก็เอาไม่อยู่
"ไม่เป็นไรอ่ะ"
คำพูดห้วนๆ ของฮีดึงดูดเป็นบ้าเลยอ่ะแกร๊!!!! หวีดดดดด หลงอ่ะ! แบดบอยสเป็คตุ๊ดดดดด ฮีปรายตามองมาน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินจากไปแบบไม่หันกลับมา ถ้านางหันกลับมาคงเห็นอิฉันมองตามตาละห้อยน้ำเดินอยู่ตรงนี้ ผู้ชายอะไร ดูหล่อร้ายกาจสุดๆ จนอิฉันแทบหุบยิ้มไม่อยู่
หยุดค่ะ! กดองค์แม่ลงเดี๋ยวนี้อิพีท! เดี๋ยวก็โป๊ะแตกนกยันปีห้าหรอก! อิฉันจะแกรนด์โอเพ่นนิ่งก็ต่อเมื่อจิกติดแล้วเท่านั้น! ถ้ายังไม่ติดจะไม่เปิดตัวอะไรทั้งนั้น!! ขืนรีบเปิดเดี๋ยวก็ได้ผัวที่ไม่รู้ว่าเคยไปเป็นเมียใครมาก่อน การแข่งขันก็สูง กระเทยแบ๊วน่ารักก็เยอะ ไหนเกย์รุกยังเสือกได้กันเองอีก!!!
ขอพื้นที่ยืนให้ตุ๊ดด้วยค่ะ!!!!!
เสียงไอโฟนดังออกมาจากในกระเป๋า ให้ฉันทายมั้ยล่ะว่าใครโทรมา
อืม ถูกด้วย
"ว่าไงไทม์"
[เฮียๆ ผมรบกวนไรหน่อยดิ]
"อะไร" อะไรอีกล่ะ ขอไปนอนบ้าน ชวนกินข้าว ชวนดูหนัง ชวนไปเที่ยว ยืม ชีท แล้วไรอีกนะ นึกไม่ออก
[วันนี้เฮียว่างปะ เข้าไปคุยกับแม่ให้หน่อยดิเฮีย]
เอาอีกละ มันต้องไปทำอะไรผิดมาแน่ๆ ถึงได้ให้เจ๊อย่างอิฉันไปต่อรองเจรจากับแม่มันแบบนี้ ซึ่งปกติก็บ่อยมาก บ่อยฉันอิฉันสนิทกับบ้านมันกว่าบ้านตัวเองแล้วมั้งเนี่ย
"คราวนี้เรื่องไรอีก"
[คุยกันในรถได้ปะ เฮียรออยู่หน้าตึกที่เดิมแหละเดี๋ยวไปรับ]
นางไม่ถามอิฉันด้วยซ้ำว่าฉันอยู่ไหน เอาจริงๆ บางทีเวลานี่ลืมว่านี่ต้องไปเรียนห้องไหน อิฉันยังสามารถถามนางได้โดยที่อิฉันก็ไม่รู้ว่านางจำตารางกับห้องเรียนอิฉันหมดได้ยังไง
คราวนี้นางเอาพอร์ชมารับฉันว่ะ คิดถึงจังไม่ได้นั่งตั้นนาน หลังเห่ออิสีแดงคันใหม่อยู่หลายอาทิตย์ นี่คงเอาออกมาขับบ้างสินะ รถราคาหลายล้านจอดนานๆ มันก็คงไม่ดีเหมือนกัน พอขึ้นรถได้อิฉันก็เข้าประเด็น
"ว่า ไปทำไรมาล่ะ"
"ผมเอา 458 ไปชนมาอ่าดิ" นั่นไง นี่ก็นึกว่าเอามาขับสลับ ที่ไหนได้เอาอิแดงไปชนมานี่เอง
"แล้วไปชนไรมา"
"ต้นไม้อ่ะ ไฟหน้าแตก สีถลอกยาวถึงไฟท้าย"
"พีทว่าไทม์ก็สมควรด่านะแม่ รอบนี้อ่ะ" ห้องโถงใหญ่ภายในบ้าน(ที่ใหญ่จนขอเรียกว่าวัง)ของไทม์มีผมที่นั่งประกบข้างคุณแม่ที่ดูท่าทางเหมือนเป็นพี่สาวของไทม์ซะมากกว่า ส่วนตัวปัญหาหนีไปนั่งโซฟาอีกตัวที่ห่างจากเงื้อมมือแม่ตัวเอง
"อ่าวเฮีย นี่ลากมาให้เข้าข้างนะ ไม่ใช่ไปอยู่ข้างแม่"
"ก็แกผิด แกจะให้ฉันเข้าข้างคนผิดเหรอ รถมันแรงม้าเท่าไหร่ ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ไปชนเสาไฟฟ้า รอดมานี่บุญแค่ไหน"
"มันแค่เฉี่ยวๆ เอง"
พอนางเห็นว่าโน้มฉันไม่สำเร็จก็กลับไปอ้อนแม่ของนางต่อ "แม่อ่าาาาาา ผมเปล่าขับเร็วอะไรเลยนะ แค่เฉี่ยวๆ เอง"
"แล้วทำไมต้องลบกล่องดำกล้องในรถ"
เห้ย.. ฮีไปทำไรมาวะ ถึงกับต้องลบภาพในรถเลยเหรอ "หรือว่าไปชนใครมา.."
"จ...จะบ้าเหรอเฮีย! ถ้าต้นไม้มันเดินไปแจ้งความได้ ป่านนี้ผมคงอยู่โรงพักแล้ว"
"แน่นะ"
"แน่ดิ้!!!!"
อิฉันชี้หน้าหล่อๆ ของนาง สายตาหนักแน่นสุดฤทธิ์ทำให้อิฉันลดมือลงหันไปคุยกับแม่นางต่อ
ได้เวลานางเอกแล้วค่ะ ขอจิบน้ำส้มแพร่บ อ่าห์ ชื่นใจ
"แม่ครับ พีทเข้าใจแม่นะว่าแม่เป็นห่วงไทม์ แต่จากที่พีทนั่งรถตอนไทม์ขับ พีทก็ไม่เห็นว่าไทม์ขับหวาดเสียวอะไรนะแม่"
"แน่เหรอพีท แล้วจดหมายทวงค่าปรับกับภาพที่ด่านตรวจจับความเร็วที่ไอ้ตัวดีมันได้เดือนละสี่ห้าฉบับมันคืออะไร"
"พีทก็ไม่รู้นะแม่ แต่บางทีมันก็อาจจะมีอะไรผิดพลาดก็ได้ เพื่อนพีทอ่ะ แค่ขับเกินแปดสิบเค้าก็ส่งมาแล้ว แต่รถไทม์แรงม้ามันสูงขับแปดสิบตลอดทางมันก็ไม่ดีนะแม่ มันต้องมีช่วงเร็วบ้าง" ปิงวังยมน่านเจ้าพระยามาครบค่ะในแมตช์นี้
"ทำไมพีทไม่เข้าข้างแม่แล้วล่ะลูก T_T"
แหม่ พอกันเลยนะคะบ้านนี้
"ขอบคุณคร้าบบบเฮีย" แล้วนางก็ปรี่เข้ามากอดฉันเหมือนเดิม ไอ้ท่าทางดีใจแบบถ้ามีหางคงกระดิกจนหลุดนั่นทำให้อิฉันมองนางเหมือนหมา..
ทำไมเหรอคะ? อ๋อ คนหล่อเอาไปเปรียบเทียบกับหมาไม่ได้เหรอ? ก็มันเหมือนอ่ะ นี่ถ้าเลียหน้าฉันได้นางคงเลียไปแล้วอ่ะจริงๆ
"ปล่อยเลย ทีหลังก็ขับให้มันระวังๆ หน่อย"
"ไม่ปล่อยอ่ะ"
มันพูดพลางกระชับกอดเข้าอีกก่อนจะพูดต่อ
"ผมรักเฮียที่สุดเลย"
"..."
ก็มีอย่างเดียวนี่แหละ จะกี่ทีๆ ก็ไม่เคยชินได้เลยซักครั้ง
.
อย่าทำให้คิดอะไรได้ปะวะ
------------------------------------
Next Version Up on Time : ตอนต่อไป รอแปบค่ะ กำลังเขียนต่ออยู่ มาวันนี้แหละ!
ดีใจอ่ะยังมีคนจำเจี๊ยวเซียนได้ ดีใจจริงๆนะเนี่ย 555555 ขอบคุณมากๆเลยะ เรื่องนี้มันก็แนวๆ นั้นแหละ ถ้าใครเคยอ่านอาจจะพอเดาออก แต่คงไม่ใช่วิธีเดียวกับอิเซียนนะ 555555+ เพระาถ้ามาวิธีนั้น อิเจ๊พีทนี่คงบอกว่าไม่ต้องมอมเหล้าหรอกเสียเวลา 5555
แต่เอาเถอะ นางขีดเส้นแบ่งเพื่อนมาชัดขนาดนี้ รอชมว่าตอนต่อไปจะเป็นไง อิอิ เจิมไว้รอเลย
[/color]
-
ชอบเฮียพีทอ่ะ
-
อย่าแกรนด์โอเพ่นเลย เดี๋ยวจะเป็นเหมือน พี่อ๊อฟ ปองศักดิ์ ที่ตอนนี้มีแต่คนเรียก อีอ๊อฟแล้ว เฮียแกเปิดตัวซะน่ากลัวเลย
-
เฮียโดนกอดแล้วนะ
-
เฮียผิดผีแล้วนะ เฮียต้องยอมอิไทม์นะ
จะมาเต๊าะผูอื่นไม่ได้ ถึงผู้จะกร๊าวจายยแค่ไหนก็เถอะ
-
ชอบเจี๊ยวเซียนมากก เดี๋ยวต้องกลับไปอ่านใหม่แล้ว :pig4:
-
ขุ่นแม่พีทข่มอารมณ์กับปู้จายหล่อๆอย่างยังไทม์ได้ฉันใด นางก็แอ๊บความเป็นตุ๊ดได้ฉันนั้นหรอ :laugh:
ทำไมเนียน อ่านแล้วขำหนักมาก
-
:L2: :pig4:
-
เจ้ขาาาเจ้คิดเลยค่ะ!หนูยังไงก็ได้ :-[ :-[ :-[
-
เปลี่ยนทีมไวจริงๆ
-
น่ารักที่สุด
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 2.2 Complete
" อมยิ้มหน้าแดง "
หลังจากที่เคลียร์กับแม่จนนางพ้นโทษจากการโดนยึดบัตรเครเดตและรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นางก็กะจะพาฉันมาเลี้ยงขอบคุณที่ร้านอาหารญี่ปุ่น แต่...
"อยากกินส้มตำอ่ะ"
"..."
ฉันรู้ว่านางกินเผ็ดไม่ได้แต่ความอยากของอิฉันมันปิดหูปิดตา ความอยากพุ่งทะยานเหนือทุกสิ่งอย่างแม้กระทั่นคนที่จะจ่ายในมื้อนี้ จริงๆ ก็ควรไปหาของแพงกินนะ แต่มันไม่ไหวแล้วนี่ เจ๊ไม่ไหวแล้ว อยากกินปลาร้าาาาาา
พอนึกถึงต่อนปลาร้าแล้วอิฉันกลืนน้ำลายดังเอื้อกพร้อมๆ กับคนหล่อข้างๆ ที่กลืนน้ำลายเพราะขนลุกทันทีที่นึกถึงพริกสีแดงๆ เต็มจานส้มตำที่อิฉันชวนนางมากินรอบที่แล้ว
แต่โนแคร์ รอบนี้ยังไงนางก็ต้องตามใจ และฉันก็ไม่ยอมด้วย
"ส้มตำ ขอร้านข้างทางนะ ในห้างไม่เอามันไม่นัว"
ปอร์เช่ บ็อกซ์สเตอร์ 718 เปิดประทุนชะลอความเร็วก่อนจะเลี้ยวเข้าลานจอด และแล้วนางก็ยอมฉันจริงๆ ด้วย น่ารักจริงเล้ยเด็กโง่
พอเราเดินเลาะฟุตบาทไปเรื่อยๆ ก็ถึงเพิงที่ทำเป็นร้านอยู่ริมถนน ร้านนี้รับประกันเลยค่ะว่าเผ็ชและแซ่บเด็ดดวงมากกกก
"แกกินกับฉันไม่ได้แกก็สั่งจืดๆ มากินเอานะ ตำไทยเด็กก็ได้" ฉันบอกนางไปพลางเขียนเมนูประจำลงไป
โดยปกติแล้วฉันไม่ค่อยหยาบกับฮีหรอก ถ้าไม่หงุดหงิดจนรำคาญขึ้นมาอ่านะ คือเข้าใจปะว่าบางครั้งอ่ะ ถ้าวอแวมากเกินมันก็ไม่ค่อยโอเคนี่ยิ่งเป็นคนขี้รำคาญอยู่ด้วย ยอมรับเลย เรียกได้ว่าเอาแต่ใจสุดๆ แต่นางก็ดีนะที่เข้าใจ ไม่ค่อยถือโทษโกรธอะไร ตอนนี่ร้อนเป็นไฟนางก็จะเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งซะอีก
ตำลาวพริกครึ่งครกกับปลาร้าเป็นตัวๆ เมี่ยงปลานิลย่างเกลือ น้ำตกหมู ต้มแซ่บซุปเปอร์ หูหมูย่างอบสมุนไพร ตำไทยเด็กอ่อน และไก่ย่าง อยู่ตรงหน้าอิฉันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
และมันดูฟูลมากจนคิดว่ากินหมดนี่คงอิ่มไปถึงสิ้นอายุขัยในชาติหน้า
ช้อนในมืออิฉันจ้วงเอาตำลาวกับปลาร้าใส่ปากสลับกับซดน้ำต้มแซ่บ โอ้ยยย แซ่บอีหลี แซ่บหลาย แซ่บปะล่ำปะเหลือ ตัดภาพกลับไปที่บักหำตรงข้ามที่ค่อยๆ กินตำไทยเด็กทีละจิ๊ดสลับกับมองอิฉันไปด้วย
"มองไมอ่ะ กินไปดิ"
ทำอย่างกับมองฉันแล้วมันจะทำให้อิ่มงั้นแหละ
ส้มตำลาวจานที่สองหมดไปแล้ว ในขณะเดียวกันนั้นคนรวยตรงหน้าอิฉันกำลังใช้ช้อนกับส้อมแงะเนื้อไก่ออกจากกระดูก นี่เห็นแงะมาตั้งแต่จานที่สองมาเสิร์ฟแล้วนี่ยังไม่ได้กินอีกเหรอเนี่ย ฉันเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้อ่ะแกร เลยแย่งจานนางมาแล้วเอามาแงะให้
เนื้อไก่ส่วนน่องถูกอิฉันค่อยๆ แกะออกอย่างชำนาญ ด้วยผู้เชียวชาญด้านไก่อย่างอิฉัน.. แหม สมัยอ้วนๆ นี่ชอบม้าก เอาจริงเรื่องกินฉันก็ชำนาญหมดแหละ แต่เลาะกระดูกไก่กับหมูนี่อิชั่นระดับโปรเฟชชั่นนอลแล้วค่ะพูดเลย พูดจบก็แงะไก่เสร็จพอดี ฉันส่งจานกลับให้นาง
"อ่าว ทำไมไม่ป้อนด้วยอ่ะ"
"เดี๋ยวทุบ" ฉันยกมือทำท่าจะทุบนางจริงๆ นางก็ขำก่อนจะก้มหน้ากินไก่
"แอบยิ้มไร เห็นนะ!" ฉันทำเสียงเหวี่ยงขู่นาง แต่นางก็รู้ว่ามันไม่มีอะไรในน้ำเสียงนั้นเลยยิ่งยิ้มออกมาแบบไม่ปิดบังอะไรอีก
"เปล่า ฮึๆ โอ้ย" ฉันหยิบมะเขือในจานผักสดเขวี้ยงใส่หัวนางด้วยความหมั่นใส้ ผู้ชายอะไรน่าขย้ำหัวจริงๆ
"จะบอกไม่บอก เอาอีกลูกมั้ย"
"โอ้ยๆ ยอมแล้วๆ " นางปล่อยช้อนยกมือป้องพัลวัล "พริกติดฟันเฮียอ่ะ"
"ตรงไหน" อิฉันเอาลิ้นดุนพร้อมกับกำลังจะล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องส่อง นางก็พูดสวนขึ้นมาพอดี
"ออกแล้วๆ" ท่าทางไม่น่าไว้ใจ เดี๋ยวบอกมีเดี๋ยวบอกไม่มีนี่ก็เลยยกกล้องขึ้นส่องดูอีกที
มื้อนื้หมดไปไม่ถึงพัน อิฉันเลยขอใช้สิทธิ์เงินที่เหลือไปกินขนมต่อ นางรู้ใจขับพาไปร้านประจำทันทีโดยไม่พูดต่อรองอะไรซักคำ ท่าทางจะหิวสิท่า ส้มตำกินไปไม่กี่คำ ไก่ย่างก็แกะจนอิ่มได้กินไม่กี่คำ (ไม่กี่คำที่ได้กินคืออิฉันแกะให้อ่านะ)
คราวนี้นางชี้แหลกทั้งเค้กทั้งวาฟเฟิลและแซนวิชทูน่า ท่าทางจะหิวมากจริงๆ ขนาดไม่ชอบของหวานนะยังสั่งมาขนาดนี้ สงสารนางเลยเหมือนพามาเสียตังค่าทรมาน ฮ่าๆๆ
นางตักบานอฟฟี่ใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ ระหว่างรอพนักงานอบวาฟเฟิล ซดกาแฟดำตามดับหวาน ยิ่งนางหลับตาถอนหายใจอารมณ์ประมาณว่า 'โอยย กูรอดมื้อนี้แล้ว' ฉันยิ่งขำอ่ะแกร แกนึกตามดิ ผู้ชายหน้าอย่างหล่อแล้วมาทำหน้าแบบนี้ บังเทิงกระเทยจริงๆ
"กินช้าๆ ก็ได้มั้ง ไม่แย่งหรอก" นี่บอกนางไป กลัวขนมติดคออ่ะกินขนาดนี้ แล้วดู กินมูมมามยังไม่รู้อีกว่าหน้าเลอะไปหมดละ อิฉันเลยหยิบทิชชู่ส่งให้นาง
"ตรงไหนอ่ะ" หลังจากรับนางก็พยายามเช็ด แต่เช็ดเท่าไหร่ก็ไม่สะอาดซักที
"ไม่ใช่ ซ้ายหน่อย ข้างๆ จมูก"
อืม ..หนำซ้ำเลอะกว่าเดิมอีก นี่จงใจปะเนี่ยถามจริง
"พอ ไม่เช็ดละ เดี๋ยวขาดช่วง ไว้กินเสร็จค่อยเช็ด"
นางวางทิชชู่คว้าส้อมจ้วงเค้กดาร์คช็อกตักเข้าปากต่อ แต่คนตรงข้ามอย่างอิฉันเห็นแล้วมันขัดหูขัดตาไง
"เอาหน้ามานี่" นี่หยิบทิชชู่รอนางยื่นหน้ามา นางก็ยังนิ่งทำหูทวนลมกัดแซนวิซคำใหญ่เคี้ยวตุ้ยๆ
ลำไย!
ความหงิดทำให้อิฉันลุกขึ้นยื่นไปเช็ดหน้าให้นางเองจนได้ทิชชู่ที่กำลังเช็ดปกปิดรอยยิ้มมุมปากเสี้ยววิ มันเกิดขึ้นเร็วมากจนอิฉันไม่ทันสังเกตุเห็นก่อนจะกระแทกตูดตัวเองนั่งลงที่เดิม
"ขอบคุณนะครับ" เจ้าของคำขอบคุณพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำโดยไม่เงยหน้ามองคนรับคำกลับก้มหน้าก้มตากินต่อกระทั่งกินเสร็จ
..
มันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ อร่อยขนาดไม่เงยหน้ามามองเนี่ยนะ?
บรรยากาศในรถขากลับเงียบฉี่ อิฉันกับราชรถคนขับเดดแอร์เรียบร้อยตั้งแต่ก้าวขึ้นรถมา บอกตรงๆ นี่ไม่ชอบเลยอ่ะ มันยังไงก็ไม่รู้ จะเปิดเพลงก็ไม่กล้า กลัวเครื่องเสียงรถพังฉันเลยเงียบตลอดการเดินทางจนถึงบ้าน
พอรถจอดสนิทอิฉันก็ถือกระเป๋าเตรียมจะลง บั้ยบายเดดแอร์ ลาก่อย
"เดี๋ยวเฮีย"
"ไม่" ฉันสวนไวกว่าแสงตอบนางทันควัน
"ยัง!"
"อ่าว.. ไม่ได้จะขอค้างนี่อีกเหรอ" แต่ยังไงคืนนี้ก็โนนะคะ อันเดอร์สแตนด้วยให้อิฉันขออาบน้ำขัดผิวเปิดมินิคอนเสิร์ตขุ่นแม่บียอนเซ่ในห้องน้ำบ้างเหอะค่ะ อึดอัดมาหลายวันแล้ว
"เปล่า"
"..." ฉันขมวดคิ้วแทนคำถามกลับ
"..." แล้วนางก็เงียบ
"..." อืมฉันยังรอฟังอยู่
"..." แล้วนางก็เงียบแข่งกับฉัน
..
"โอ้ยมึงมีอะไรก็รีบพูด!" นั่นไงคายหมาออกแล้วในที่สุด คอร์กี้ วิ่งไปเลยลูกแม่!
"คือ.."
คืออะไรอีกวะคะ??
..
..
พอ! สิ้นสุดความอดทนแล้ว บายค่ะ!!!
"ไว้นึกได้พรุ่งนี้ค่อยบอก กูไปละ"
มันรีบฉุดแขนรั้งอิฉันไว้ โอยยยย กลอกตาสามร้อยหกสิบองศาแปบ
"ให้เวลาห้าวิ ถ้ายังไม่พูดกูไปละ"
"คือ..."
"5"
"เดี๋ยวๆๆเฮีย"
"รีบ ..4"
"ด.. เดี๋ยวดิ"
"3"
"อ่า.. ฝันดีนะเฮีย"
"สะ...ห๊ะ?"
"ห๊ะ ..อะ ไร"
"แค่เนี๊ยะอ่านะ" โอ้ชิท มึงล้อกูเล่นใช่มั้ยเนี่ยยยยยยยยยยยย
"ก็.. อืม แค่นี้แหละ รีบไม่ใช่หรอ ไปดิ"
แหน่ะ มันเริ่มงอนกลับบ้าง แต่ใครแคร์คะ ง่วงขนาดนี้ ไม่ไหวแล้ว ถ้าอีกนิดนี่จะปรี๊ดแล้วนะ เผลอๆ องค์แม่จะเข้าสิงเอาด้วยกวนประสาทกันงี้ อิฉันรวบกระเป๋าอีกรอบเปิดประตูเตรียมจะย้ายตูดออกจากรถ เสียงแว่วๆ เบาหวิวแทบไม่ได้ยินลอยเข้าโสตประสาทพอดี
"..จะรีบไปคุยกับไอ้พี่แซมรึไง"
ห๊ะ อะไรแซมๆ นะ "มึงพูดว่าอะไรนะ"
นางลอยหน้าลอยตากลับมาตอบ "เปล่า รีบไปดิ รีบไม่ใช่แง้ะ?"
เอาล่ะ ใกล้หมดความอดทนละ อิฉันย้ายตูดกลับเข้ามานั่งในรถก่อนจะกระชากประตูปิดโดยไม่สนใจว่ารถจะราคาเท่าไหร่ ด้ายย.. ไอ้ไทม์
"มึงงี่เง่าอะไร เอาจริงๆ มึงเป็นอะไร ตั้งแต่บนรถขากลับละ"
"บนรถไรเฮีย ไม่เกี่ยวเลย กินของหวานมันง่วงเลยต้องตั้งสมาธิขับ" อ่าวเหรอ เออว่ะลืม มันกินข้างหวานแล้วชอบง่วงนี่หว่า แม้แต่กาแฟก็เบรคไม่อยู่ แต่อิฉันไม่ยอมค่ะ หาเรื่องต่อ อยากไฟท์มากไม่ใช่เหรอ มา จัดให้
"แล้วเมื่อกี้มึงพูดอะไร" ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าน้ำเสียงเวลาตัวเองโกรธมันแมนโคตรมหาแมนขนาดไหน โอ้ย! จริงๆ เจ๊อยากหวีดนะ อยากกรี๊ดอัดหน้าซักที
"เปล่า"
"มึงจะพูดดีๆ หรือให้กูโมโหก่อนไทม์"
ถ้าจะมีใครซักคนที่รู้ดีที่สุดว่าอิฉันโมโหเวอร์ชั่นอัพเดทแล้ว (ไม่นับช่วงม.เปล่านะ อันนั้นมันเก่าแล้ว ความแรงคนละระดับค่ะพูดเลย!) ก็คงจะมีคนตรงหน้าอิฉันนี่แหละที่รู้ดีที่สุด
มันอึกอักอีกแปบก่อนจะรับรู้ได้ว่าอารมณ์อดทนของอิฉันสิ้นสุดลงแล้วเลยยอมเปิดปากพูด
"...พี่แซมได้เบอร์เฮียไปยัง"
โห่ ก็นึกว่าเรื่องอะไร! "ยัง มีไรอ่ะ ถามทำไม" มันจะอยากรู้ไปทำไมอ่ะเรื่องแค่นี้เอง
"เปล่าๆ พอดีมีเรื่องคุยกะเค้านิดหน่อยเลยว่าจะขอเบอร์เค้าจากเฮียอ่ะ"
"มึงมีเรื่องจะคุยกะเค้าก็ไปขอเค้าดิ จะมาขอต่อเพื่อ?" เอาตรงๆ ปะแกร ฉันไม่เข้าใจตรรกะนาง คือถ้าพี่แซมได้เบอร์ฉันไป แล้วนางจะมาขอเบอร์พี่แซมจากฉัน? งงปะ? คือถ้ามีเบอร์ฉันแต่ถ้าเขายังไม่ได้โทรแล้วฉันจะมีเบอร์เขาได้ไงคะซิส? หรือจะรอให้เขาโทรหาอิฉันก่อน แล้วค่อยเอาเบอร์จากอิฉันไป? ถ้ามีเรื่องจะคุยจะมารอเพื่อ?
ฉันหยุดคำถามรอยแปดเอาไว้ในใจเพราะคนตรงหน้ากำลังยิ้มออกมาอย่างเปิดเผยอีกรอบ
อืม ฉันว่าฉันชินแล้วแหละ ชินจริงๆ
"แต่คิดว่าตอนนี้น่าจะไม่มีไรต้องคุยกับพี่แซมแล้วแหละ" มันพูดจบก่อนจะยิ้มละมุนีส่งมาให้ฉัน
แต่ทว่า คราวนี้ฉันว่าฉันชินไม่ค่อยไหวว่ะ "เออ ถ้าไม่มีไรแล้วกูไปก่อนนะ"
ขอตัวหลบไปเพิ่มภูมิต้านทานตัวเองก่อนนะ สู้ไม่ไหวแล้วค่ะ ดาเมจนางรอบนี้แรงมากจริงๆ
ใครบางคนที่ยังอยู่ที่เดิมกัดปากยิ้มหน้าแดงอย่างไม่ต้องหลบซ่อนมองอีกคนจนหายลับเข้าไปในบ้าน
โดยไม่รู้เลยว่าอีกคนแม้ จะพยายามควบคุมไว้แต่ก็อดไม่ได้ที่จะไม่อมยิ้มหน้าแดงเพราะใครบางคนข้างนอกนั่น
อีพีท ถึงผู้นั่นจะดีระดับไฮเอนด์ แต่นั่นเพื่อนนะ!!!
แกจะกินไม่ได้!!
..
แต่เอาจริง ฉันคิดไปเองมั้ยอ่ะ ฉันรู้สึกสวยมาก รู้สึกเหมือนถูกนางหึงเลยอ่ะแกรรรรร หวี๊ดดดดดดดดดดด!! *อัดหน้าลงกะหมอน*
-----------------------------------------
Next Version Up on Date : ไม่รู้ เดี๋ยวดูก่อน (ปล. ที่ทำตรงตรงนี้อยากกำหนดเดดไลน์ตัวเองมาก แต่คิดว่าเรื่องนี้คงได้มาอัพเร็วๆนี้แหละ 555)
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ไฟลุกว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตอนหน้าเปิดตัวพระเอก และผู้ท้าชิงอย่างเป็นทางการ เกาะขอบเวทีเลือกทีมรอได้เลยค่ะ งานนี้ พูดได้คำเดียวเลยว่า
" แซ่บ! "
ปล. ส่วนเรื่อง 825/1 บ้าน(ไม่)ร้างรัก ถ้าใครตามอยู่จะพยายามทำให้ได้อาทิตย์ละตอนนาจา เรื่องนั้นมันหน่วงตับมันจริงๆ ให้ตายเถอะ
-
เดี๋ยววววววววววววววววว เปิดตัวพระเอกคือยังไง๊
ไม่ใช่พ่อเทพบุตรนี่หราาา โอยยย หัวใจจะวาย
ุ้ :katai1: :katai1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
โอ๊ยแซ่บค่ะแซ่บ :hao6:
-
ได้ยินพูดถึงเจี๊ยวเซียน ก็รู้สึกคุ้นๆ เลยไปหาอ่าน
รู้สึก :mew5: จำได้แล้วว่ามัน ฮา ม่า หมดทิชชู่ไปเยอะกับคู่นี้
หวังว่าเรื่องนี้จะไม่ต้องหมดทิชชู่แบบนั้นอีกนะ เราสายฮา เบาสมอง ไม่เน้นมาม่า
-
เจ้ถ้าเจ้ยังเลือกมากเดียวก็ขื้นคานหรอกเจ้มีมาให้เอาก็เอาเถอะเจ้หนูจะได้ฟินนาเร่ :hao6:
-
อะไรคือเปิดตัวพระเอกคะเจ้!!!
แล้วพ่อไทม์ของน้องล่าาา ม่ายยยยยย // ร้องไห้อัดหมอนน
-
:L2: :pig4:
-
อ้าว อิไทม์นี่ยังไม่เปิดตัวอีกหรอคะ
เราอยากให้มันเป็นพระเอกนะเหวยยย :laugh:
-
ตลกอะ ชอบมาก ผู้แต่งแสลง ลำไย! แปลว่าอะไรคับ ไม่เข้าใจ
รออ่านต่อคับ
-
เดี๋ยว ๆ ไรท์บอกคล้าย ๆ คู่เจี๊ยวเซียน แสดงว่าไทม์เป็นพระเอก แล้วที่บอกว่าตอนหน้าเปิดตัวพระเอกกะผู้ท้าชิง หมายความว่า เปิดตัวไทม์กะคู่แข่ง หรือเปิดตัวพระเอกที่ไม่ใช่ไทม์ อย่าเขียนให้เรางงนะ เราชอบและเชียร์ไทม์ นางแซ่บดี
ขออีกนิด จะมีพาร์ทไทม์ให้อ่านไหม คืออยากรู้ว่าพีทแอ๊บแมนซะมิด ไทม์ชอบนางได้งัย มีเหตุผลมั้ยที่ชอบ
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 3.1 Complete
" พระเอก... "
ในคอมเม้นท์นี่ตื่นอะไรกันเหรอครับ ฮ่าๆ ชื่นใจจริงๆ เล้ยเห็นกองหนุนเยอะเนี่ย งั้นขอมีแฮชแท็กเป็นของตัวเองเลยแล้วกัน ฮ่าๆ #ทีมคนมีเวลา
.
ออกมาจากบ้านเฮียก็นานแล้วผมยังหุบยิ้มไม่ได้เลยอ่ะ ตอนนี้ขับจนมาถึงบ้านแล้วเนี่ย ผมถอยเปอร์เช่น้องสาวคนสวยขนาบข้างกับเฟอร์รารี่ 458 หรืออีกชื่อที่ผมเรียกเองคนเดียวว่าพี่ชาย ที่จอดหน้าบุบไปข้างหนึ่งรอเคลมประกัน
เฮ้อ พอเห็นรถแล้วมันอดนึกถึง เรื่องนั้น ไม่ได้ ให้ตายเหอะ
ผมก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าทำไมผมถึงทำมันลงไปได้นะ..
ทันทีที่เดินเข้าบ้านมาผมส่งยิ้มให้พี่อ้อมที่เดินเอาสลิปเปอร์มาวางรอกับคนดูแลบ้านและบอดี้การ์ดในชุดสูทดำอีกสี่ห้าคนที่มายืนรอต้อนรับผมอยู่ตรงประตูหน้าพร้อมกับรับของจากมือผม
"อ่ะ อันนี้ซื้อมาฝากทุกคนนะ" ผมส่งให้คนดูแลคนหนึ่งแล้วหันหน้าไปพูดกับพี่อ้อม "พี่อ้อมครับ กล่องนี้ไทม์ฝากให้โมโม่นะครับ"
พี่อ้อมยิ้มก่อนจะรับของจากมือผมไป "โอ้ยขอบคุณมากค่ะคุณไทม์ ที่หลังไม่ต้องนะคะ พี่อ้อมเกรงใจ"
"เกรงใจไรครับพี่ ผมแวะกินร้านนี้พอดี กินไม่หมดด้วยเนี่ย ไหนๆ ก็ถือกลับมาแล้วเลยซื้อเพิ่มมาด้วยแค่นั้นเอง"
จริงๆ อันที่กินไม่หมดผมก็ทิ้งไว้ที่ร้านนั่นแหละ ใครจะเอาของเหลือมาให้คนอื่นกินต่อกันล่ะ ที่พูดไปผมก็แค่อ้างไปงั้นแหละ
พี่อ้อมรับน้ำใจจากผมก่อนจะบอกว่าคุณแม่รออยู่ข้างบน
อีกแล้วเหรอ ผมพาเฮียมาหาคุณแม่ทีไร คุณแม่ต้องเรียกไปคุยหลังจากที่เฮียกลับไปแล้วตลอดเลย
"ไทม์ เป็นไงบ้างลูก"
"แน่ใจเหรอว่าคุณแม่อยากถามแบบนี้กับผมจริงๆ อ่ะ ฮ่าๆๆ"
แม่มองค้อนผมที่เป็นฝ่ายรู้ทัน ก่อนจะปรับหน้าใหม่หลังจากที่แอบมองเหวี่ยงผมไปแล้วหนนึง
"วันนี้ไทม์บอกพีทไปรึยังลูก"
ผมส่ายหน้ายิ้มๆ ใบหน้าที่คาดหวังของคุณแม่เหี่ยวลงทันใด
"แม่กลัวลูกจะกลับไปผิดหวังแบบเดิม แม่ไม่อยากเห็นลูกเป็นแบบนั้นอีกนะไทม์"
ผมอมยิ้ม "ไม่แล้วน่า ตอนนี้ผมโตแล้วนะครับ แค่ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา"
"จ้ะ งั้นแม่ไปนอนก่อนนะ"
พอพูดจบคุณแม่เดินฉิวออกจากห้องผมโดยไม่รอให้ผมเปิดปากพูดอะไรต่อเลยซักคำ เห้อ ผมยิ้มค้างมองบานประตูที่คุณแม่เพิ่งปิดไปเมื่อกี้ก่อนจะหันกลับมาสนใจไดอารี่ที่เปิดอ้ารอจรดปากกาจดบันทึก
อืม... วันนี้จะเขียนอะไรลงไปดีนะ
สวัสดีครับ ผม ไทม์ ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกครั้งว่า
'ผมเป็นพระเอกของเรื่องนี้ครับ'
อย่างที่ทราบกันดี พวกคุณๆ ทั้งหลายคงรู้อยู่แล้วว่านางเอก... ไม่สิ ไม่ใช่ผู้หญิงนี่หว่า เอาเป็นว่าทุกคนคงรู้กันดีอยู่แล้วว่าผมหมายถึงใคร
พระเอกในอุดมคติของคนส่วนใหญ่เป็นยังไงบ้างครับ หล่อ รวย นิสัยดี ครอบครัวดี มีอำนาจ เรียนเก่ง กีฬาดี กิจกรรมเลิศ หรือเป็นที่รักของทุกคน?
ถึงผมอาจจะไม่เป็นแบบนั้นทั้งหมด งั้นอย่างผมเนี่ย พอจะเป็นพระเอกกับเค้าได้มั้ย
คนนั้นจะยอมให้ผมเป็นพระเอกของเค้าได้รึเปล่า
"เห้อ.."
ผมถอนหายใจขณะกำลังขับน้องสาวอยู่ ซึ่งคนข้างๆ กำลังตั้งหน้าตั้งตาดูดน้ำเต้าหู้ดูซีรีส์อย่างจริงจังมากซะจนไม่ได้สนใจเสียงถอนหายใจของผม
จะว่าไปแล้วเขาก็ไม่สนใจแม้แต่ผม ที่อยู่ข้างๆ แอบชอบเขามาตลอดตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน..
ตอนแรกมันก็ยังเรียกว่าชอบไม่ได้หรอก เรียกได้ว่า 'น่าสนใจ' มากกว่า
.
พอนึกถึงเรื่องนี้แล้วผมอดยิ้มไม่ได้จริงๆ ว่ะ ก็วันนั้นอ่ะ ผมเห..
"ไบโพล่าร์กำเริบอีกแล้วเหรอ เดี๋ยวถอนหายใจเดี๋ยวยิ้ม"
เอ้ย เฮียเห็นผมยิ้มได้ไงทั้งที่ตาเค้ากำลังก้มดูซีรีส์ในมือถืออยู่ แกเห็นทั้งๆ ที่ไม่ได้เหลือบมามองผมได้ไงเนี่ย ชักจะเมพเกินไปแล้วนะ
"เห็นด้วยเหรอ"
ผมถามอย่างที่คิดจริงๆ ตุ๊กตาหน้ารถผมกดสต๊อปซีรี่ส์ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกแล้วเหล่มามองผม
"ก็แกทำแบบนี้วนสามรอบไปกลับกรุงเทพเชียวงใหม่ได้ละมั้ง ฉันจะไม่เห็นได้ไง"
อ่าวเหรอ ... ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย ผมรู้แค่คิดวนไปวนมา เดี๋ยวก็ไม่แน่ใจ เดี๋ยวก็มีความสุข ซักพักก็กังวลตามประสา
คุณเคยแอบชอบคนใกล้ตัวกันบ้างมั้ยล่ะครับ
แล้วคุณสบสน กังวลใจแบบที่ผมกำลังเป็นอยู่รึเปล่า
มันมีความสุขที่ได้อยู่ตรงนี้ เหมือนแค่นี้ก็มันก็น่าจะพอ..
แต่ผมไม่เคยเอาชนะความโลภของตัวเองได้เลยซักครั้ง
"ก็เปล่า..ผมแค่กำลัง..มีความสุข"
พูดจบเฮียก็เงียบเหมือนรอให้ผมพูดต่อ ... แต่ไม่มีไรจะพูดละอ่ะ ความสุขผมแมร่งก็นั่งอยู่นี่แล้วไง ฮ่าๆๆๆๆ
อีกคนที่ไม่ได้สนใจอะไรกับคำพูดเพ้อเจอกับผมก้มหน้าดูซีรีส์ต่อจนกระทั่งผมจอดรถส่งเฮียลงแถวหน้าตึก
"เย็นนี้เฮียไปไหนปะ"
"ไม่อ่ะ มีไร"
"เปล่าๆ จะชวนไปร้านพี่เตี้ยอ่ะ"
"อ่อ เออไปดิ"
"งั้นเดี๋ยวมารับเย็นๆ นะ"
เฮียพยักหน้ารับก่อนลงจากรถไป ผมขับวนออกผ่านหน้าหอสมุดสวนกับเจ้าของ 'ต้นไม้' ที่กำลังเดินอยู่ริมฟุตบาท ผมชะลอรถเปิดกระจกทักเขายิ้มๆ
"สวัสดีครับพี่แซม กำลังจะไปไหน ให้ผมไปส่งมั้ย"
อีกคนที่กำลังเดินอยู่พลันชะงักขาไปก่อนจะก้มลงมามองผ่านช่องประจกที่ผมเปิด
หืม.. แค่สบตากันไม่เห็นต้องสตั้นไปขนาดนี้ก็ได้นี่ครับ หึหึ
พี่แซมชะงักนิ่งหน้าถอดสีไปตอนเห็นหน้าผม เขากลืนน้ำลายก่อนจะตอบ "เอ่อ.. ไม่เป็นไรพี่ไปก่อนนะ" พอพูดจบพี่แซมหันหน้ากลับกำลังจะเดินหนี
"เดี๋ยวครับพี่"
"..."
"มอไซค์พี่เป็นไงบ้างอ่ะ"
พี่แซมขมวดคิ้วเก็บอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้ให้ลุกที่สุด เพราะพี่เค้ารู้ดีว่าไม่ควร .. เล่นกับผม
"อยู่ที่ศูนย์"
.
"ก็ดีครับ" ผมแสยะยิ้ม
"..."
"อย่าให้ผมรู้นะ ว่าพี่คิดจะทำอะไรไม่ดีกับเฮียพีทอีก"
"..."
"เพราะคราวหน้า ผมไม่ชนแค่มอไซค์แน่ๆ"
และรอยยิ้มนั่น เป็นรอยยิ้มที่ทุกคนอาจจะไม่เชื่อเลยว่านี่เป็นรอยยิ้มของพระเอกจริงๆ..
กำลังสงสัยกันใช่มั้ย?
ครับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้แหละ
คือเมื่อวานก่อนนู้นน่ะ วันที่ผมไปรับเฮียที่ตึกเรียนรวม ผมเดินกำลังจะเอาเอกสารไปเก็บที่รถของอาจารย์ตามปกติแต่บังเอิญไปได้ยินอะไรดีๆ เข้าให้
.
.
"พีท ซอร์ฟแวร์ปีสาม"
คนพูดประโยคนี้หันหลัง ผมไม่ทันเห็นหน้ามัน ถึงแผ่นหลังเชี่ยนี่จะคุ้นมากก็เหอะ
"รอบนี้ผู้ชายเลยเหรอวะ เกย์ยังพอว่า" อีกคนที่ตอบกลับมาคือพี่แซม คนที่ผมเพิ่งเล่นไป "กูขนลุกเลยสัส"
"มึงก็แค่หลับตา ตำๆ ไปให้เสร็จไม่เห็นยาก เผลอๆ กูว่าฟิตกว่าเดือนตัวรับที่มึงไปฟันหรือดาวทุกคณะที่มึงไปสอยมาอีกมั้งพี่แซม"
"กูไม่ไหวอ่ะ ถึงไอ้พีทมันจะหน้าตาดีก็เหอะ แต่มันผู้ชายนะเว้ย ไม่น่าเป็นไปได้ ไหนจะไอ้ไทม์ลูกชายมา..."
"สามเท่า"
"..."
"กูว่าคนนี้ ..ไม่น่ายากเกินความสามารถมึงเท่าไหร่หรอก ..ง่ายๆ "
ผมกำมัดทันทีที่ได้ยินไอ้เชี่ยนั่นพูดออกมาแบบนี้
(ง่ายเชี่ยไรล่ะ! กูเฝ้าของกูมาตั้งนาน กูยังไม่ได้เลย!!)
"มึงแน่ใจเหรอว่าถ้ากูเข้าไปจีบเค้าแล้วแมร่งจะไม่ไล่กระทืบกูอ่ะ"
"ฮ่าๆ ท้าทายความสามารถมึงไง ถ้ามึงได้ไอ้นี่นะ นอกจากสามเท่า หนี้โต๊ะบอล ซีบีอาร์มึงกูเดี๋ยวกูจ่ายที่เหลือให้ด้วย"
อีกคนที่ผมไม่รู้จักพูดแทรกขึ้นมา "จริงดิเห้ย งั้นกูเอาด้วยคนได้ปะ"
"เออ เอาดิ พวกมึงถ้าใครได้มันก่อนก็มาเอาตังค์ที่กูได้เลย"
ทั้งหมดที่ผมได้ยินมีอยู่แค่นี้ พวกมันคุยกันจบก็แยกย้ายไปคนละทิศทาง ผมมองตามพี่แซมที่เดินด้วยท่าทางสบายจิตสบายใจสุดๆ วาดขาขึ้นคร่อมรถซีบีอาร์สีดำสตอาร์ทแล้วบิดออกไป ส่วนไอ้ตัวปัญหาอีกสองคนเดินแยกกันไปอีกทาง ผมหันกลับไปดูก็คลาดสายตาไปซะแล้ว
ตอนนี้ผมกำลังสงสัยอยู่ว่ามันทำไปทำไม? แล้วทำไปเพื่ออะไร? อะไรคือจุดประสงค์ของไอ้ตัวบงการนั่น
แต่ทั้งหมดอาจจะเป็นแค่เรื่องขำๆ เล่นๆ กันเฉยๆก็ได้ ผมพยายามมองในแง่ดีจนกระทั่งเมื่อวานตอนที่พี่แซมมาขอเบอร์เฮียพีท ทำให้ผมรู้ทันทีว่ามันไม่ได้จบแค่การคุยกันเล่นๆ อย่างที่ผมคิดไว้ตอนแรก
เช้าวันต่อมาหลังจากส่งเฮียเสร็จผมกำลังจะกลับไปเอาของที่บ้านเลยออกเส้นหลังมหาลัยเลี้ยวขวาเข้าซอยเล็กๆ เพื่อจะออกไปเส้นหาดวอน ซึ่งถนนเส้นนี้มันจะเปลี่ยวอยู่บางช่วง ผมบังเอิญเจอซีบีอาร์สีดำจอดอยู่ข้างทางแถวซอยหลังม. พอดี ความประจวบเหมาะจนเหมือนเทวดาเข้าข้าง ผมเห็นหลังเจ้าของรถอยู่ไหวๆ น่าจะเดินไปยิงกระต่ายแถวโครงการคอนโดติดทะเลที่ยังสร้างไม่เสร็จ
ผมจ้องทะเบียนจนแน่ใจว่าใช่คันเดียวกับเมื่อวานก่อนที่ผมเห็น
อันที่จริงแล้วผมเป็นคนที่รักรถมากนะ รักแบบฝุ่นเกาะนิดเดียวก็ต้องรีบเช็ด เลอะอะไรหน่อยก็รีบล้าง เครื่องก็เช็คทุกสามเดือนไม่เคยขาด
แต่ก่อนที่ผมจะคิดถึงผลลัพท์ของการกระทำ สัมผัสของทั้งมือและเท้าผมไปไวยิ่งกว่าความคิด ผมหักพวงมาลัยเหยียบคันเร่งอัดซีบีอาร์จนทั้งรถผมและ(ซาก)ซีบีอาร์ไปคาอยู่ตรงโคนต้นไม้ต้นใหญ่
ไม่รู้พราะอะไรผมถึงตัดสินใจ ทำอะไรลงไปแบบนี้..
หรืออาจจะเพราะว่า ใครบางคนมีค่ามากจนผมอยากใช้ทุกอย่างรักษาเขาไว้
เจ้าของรถพอเดินกลับมาเห็นเข่าอ่อนจนเกือบล้ม ผมเดินลงจากรถไปหาคนที่ยืนหน้าซีดมองรถตัวเองน้ำตาแทบไหล เขารวบรวมแรงที่ยกหมัดเตรียมจะต่อยผมเต็มที่
ด้วยเรี่ยวแรงที่หายไปทำให้ผมจับข้อมือพลิกไปไขว้หลังได้ง่ายๆ ผมยื่นหน้าไปกระซิบเสียงเย็น
"ผมรู้นะพี่แซมคิดจะทำไรกับเฮียผม"
"!!!"
"พี่ตั้งใจจะทำอะไรครับ " ผมยื่นหน้าไปกระซิบใกล้กว่าเดิม "..หืม"
"มึงพูดเชี่ยอะไร กูไม่รู้เรื่อง!"
"แน่ใจเหรอครับ.. ให้ผมเอาเรื่องนี้ไปคุยกับพี่เตี้ยมั้ยล่ะ.."
พี่แซมเริ่มเลิ่กลั่ก หึหึ พี่เตี้ย ชื่อนี้ดูมีพลังอำนาจบางอย่างพอดูในแถบนี้เลยแฮะ
"มะ..มึงจะเอาอะไรไปพูด"
หลอกถามกันแบบนี้ คงกำลังคิดสินะว่าผมโกหกว่าได้ยินอะไรมา
"พี่อยากรู้เหรอครับ ว่าผมรู้อะไรมา" ผมเว้นช่วง แล้วพูดต่อช้าๆ ชัด "สามเท่า แลกกับทำอะไร..เฮียพีท"
"กูจะทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับมึง!"
"งั้นผมจะทำอะไรพี่ มันก็เรื่องของผม ถูกมั้ย?" ผมยิ้มมุมปากก่อนจะดัดแขนขึ้น พี่แซมยกแขนที่เหลืออยู่อีกข้างสู้จะมาล็อคคอผมแต่จับไม่ถึง ผมเลยยิ่งดัดแขนสูงขึ้นอีก
"โอ้ย!!! ปล่อยกูนะเว้ย"
"จะทำเรื่องหมาๆ ทั้งทีก็ยอมรับแบบผู้ชายสิครับพี่" ผมยื่นประกระซิบเสียงเบาอีกหน "..ผมไม่ลากพี่ไปกระทืบในโครงการก็ดีแค่ไหนแล้ว"
น้ำเสียงกับคำพูดนั้นคนฟังถึงกับกลืนน้ำลายยืนนิ่งไปชั่วขณะ นิ่งไปแบบนี้ พี่แกคงรู้สินะว่าผมทำจริงแน่ๆ
แล้วที่สำคัญ ..ถ้ามีเรื่องกับผม ไม่ย้ายจังหวัดหนี ก็คงไม่รอดหรอก..
"มะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ! คือมัน.."
"มัน..มันชื่ออะไรเหรอครับ" ผมกระซิบเสียงเบาใกล้หูพี่แซม น้ำเสียงนั่นเรียบเฉยแต่คนฟังรู้สึกเหมือนโดนมีดเย็นที่จ่ออยู่ตรงคอ
"..."
"ถ้าพี่ยอมบอกมาดีๆ.. พี่จะซ่อม หรือจะถอยคันใหม่ ผมช่วยพี่ได้นะครับ"
รอยยิ้มร้ายปรากฎบนใบหน้าของผมอีกครั้งหลังจากที่มันเคยห่างหายไปนานแค่ไหนผมเองก็ยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ
พระเอกในอุดมคติเหรอ .. ผมยังพอจะเป็นได้อยู่มั้ยล่ะเนี่ย เพราะพี่แซมคนเดียวเลยนะที่ทำให้ผมดีแตกเนี่ย..
แต่ถึงอย่างนั้น ปากพี่แซมนี่ก็ง้างยากกว่าที่ผมคิดซะอีก เขาตกลงแค่จะไม่เอาเรื่อง เรื่องที่ผมขับรถเหยียบมอเตอร์ไซค์เค้า พร้อมกับจะรามือเรื่องเฮีย
อืม.. ได้ยินแบบนั้นแล้วผมก็สบายใจ
แต่ที่ไม่สบายใจก็คงจะเป็นรถตัวเองนี่แหละ ขับยังไม่ทันจะถอยจอดเข้าโรงรถ การ์ดที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้านรีบวิ่งกรูกันเข้ามาดูความเรียบร้อยของผมจนเป็นเรื่องไปถึงหูคุณแม่ ..ต่อจากนั้นก็เป็นอย่างที่ทุกคนเห็นไปในตอนที่แล้วนั่นแหละครับ
นี่ดีนะยังไม่ถึงหูพ่อ ดีแล้วล่ะ.. ดีมากๆ เลยด้วย
กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบันอีกครั้ง หลังจากที่ผมเรียนแล้วแยกกับพวกเพื่อนขับรถกำลังจะไปรับเฮีย เสียงท่อเครื่องสี่สูบดังเข้ามาภายในห้องโดยสารรถผมเรื่อยๆ กระทั่ง Kawasaki สีน้ำเงินวิ่งฉิวแซงหน้าผมไป ผมไม่ได้สนใจอะไรขับเข้าไปจอดรอแถวหน้าตึกที่เดิม
จอดรออยู่นานแล้วยังไม่เห็นวี่แววคนที่ผมมารอรับ ผมก้มดูนาฬิกาอีกทีสลับกับภาพตารางเรียนเฮียในมือถือ ก็น่าจะเลิกแล้วนี่หว่า ทำไมยังไม่มา
นั่นไง มาละ ตายยากจริงๆ
ผมมองไปยังหน้าตึกเห็นเงาเฮียพีทกำลังเดินลงมาก่อนจะชะงักหยุดเดินซะเฉยๆ ผมมองตามสายตาของเฮียไปหยุดอยู่ที่ Kawasaki Z900 สีน้ำเงินครามคนหนึ่ง เจ้าของรถก้าวลงจากรถเอาขาตั้งลงก่อนจะถอดหมวกกันน๊อกออก
.
.
!!!
เห้ย
..
มันมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง..
หัวใจผมเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกจากอกทันทีที่เห็นหน้าไอ้เชี่ยนั่นลางๆ ... เออ แค่เห็นลางๆ ก็จำได้แล้ว
จำหน้ามันได้ชัดกว่าหน้าตัวเองในกระจกซะอีก
แล้วหัวใจผมที่สั่นระทึกอยู่แล้วแทบหยุดหัวใจ
ไอ้เชี่ยนั่น..
..
มันกำลังเดินตรงไปหาเฮียพีท
!!!!!!!!
TBC
----------------------------
หว่ายยยยปร๊ะเอกก :hao6: ใกล้ละมึงใกล้เปิดวอร์ชิงกระเทยกันล๊าววววว :hao7:
-
o22
-
โหยยเจ๊ ขนาดนี้ละก็กินๆไปเถอะน่า งานดีนะเจ๊นะ
-
เกร้ดดดดดดดดด!!
ไทม์คนดี พ่อพระเอก พ่อคนมีเวลา ถ้าเฮียมันไม่เอามาทางนี้ค่ะ // กวักมือยิก
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: พ่อคนดี พ่อพระเอก พ่อหล่อเลิศ
ว่าแต่ว่าใครหว่า :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ลุ้น
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
สรุปไทม์มันยังไม่รู้หรอว่าอิเจ้เป็นตุ๊ด :m20:
จะว่าไปนางก็สเน่ห์แรงนะ มีผู้เข้าหานางเยอะแยะ แต่จุดประสงค์อะไรต้องไปแยกอีกที :laugh:
-
เฮียพีทเสน่ห์แรงนะ คราวนี้ไทม์จะขวางยังไง
รอออ่านต่อคับ
-
o22 o18
พระเอก หรือผู้ร้ายเนี่ย
-
ชอบไทม์อ่ะ แอบแบด (จริง ๆ น่าจะแบดมานานแล้วมาดีกะพีทเพราะรัก) นางรักนางดีนางดูแลพีทมาหลายปีอ่ะ บอกเลย เชียร์ สรุปใครอยู่เบื้องหลังแซม น่าจะมีความแค้นกะพีท
-
เขาหึงโหดอ่ะแกร
-
มีคนเปิดวอร์แย่ง สวยๆไปอีก
-
รู้สึกเหมือนพีทกำลังโดนใช้เป็นตัวแก้แค้น
ไทม์ยังไงไม่รู้
-
โอ้ะ พระเอกหรือผู้ร้ายเนี่ย น่ากลัวววววว
-
ปัก :hao6:
-
แกรรรรร ฉันกำลังจะได้เห็นตุ๊ดแอปแตกใช่ไหมคะ
-
โอ๊ยยยเดียว อะไรเจ๊ อะไรคือเปิดตัวพระเอก ไม่ใช่นุ่งไทม์หรอ หรือว่าเปิดตัวนุ่งไทม์อย่างเป็นทางการ หรือว่าตัวประกอบบทนั้น หนุ่มที่เดินชนจนน้ำเดิน
-
อืม... พระเอกแบบหนังไทยไง ต้องหล่อและเลว ตบจูบๆ(ไม่ใช่ละ)
-
กรี๊ด :katai4:
ชั้นชอบเรื่องนี้ :hao7:
ติดตามๆ :katai2-1:
มาอัพไวๆน่ะค่ะ :mew1:
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 3.2 Complete
" ..ศีลเสมอกัน "
เกร้ดดดดดดดดด!!
ไทม์คนดี พ่อพระเอก พ่อคนมีเวลา ถ้าเฮียมันไม่เอามาทางนี้ค่ะ // กวักมือยิก
เอางั้นเลยเหรอครับ ป้ายหน้าแล้วกันนะ เผื่อคุณจะชอบไอ้คนที่ยืนอยู่กับเฮียพีทตรงหน้าผมมากกว่า ฮ่าๆ
.
.
ผมวิ่งไปไม่ทัน..
ระยะห่างเฮียพีท กับมัน มีผมอยู่ไกลที่สุด ถึจะวิ่งสุดฝีเท้าทิ้งรถทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ดับเครื่องมาก็เถอะ
ก่อนที่มันจะเดินถึงตัวเฮียพีท มันปรายตามองมาทางผม รอยยิ้มเหยียดของมันทำให้ผมแทบงี้เลือดแทบขึ้นหน้าอยากวิ่งไปกระทืบมันให้รู้แล้วรู้รอด! แมร่ง!!
ผมรู้ดีว่าตัวเองทำแบบนั้นไม่ได้.. และมันก็ทำอะไรผมไม่ได้เหมือนกัน มันถึงได้เล่นคนรอบข้างผมแทนแบบนี้ไง
ไอ้หมาลอบกัดเอ๊ย..
ขยายความให้เข้าใจตรงกันอีกนิดเกี่ยวกับผู้ชายตรงหน้าผมที่กำลังยืนคุยอย่างออกรสกับเฮียพีทอยู่
มันคือลูกชายคู่ค้าของพ่อผมเอง ซึ่งพ่อของเราเป็นเพื่อนกัน.. ผิดกับลูกไปที่เกลียดกันเข้าใส้ เกลียดกันอย่างที่ไม่เคยนึกเกลียดอะไรได้เท่านี้มาก่อน นี่โชคดีแค่ไหนที่มันกับผมเป็นผู้ชายทั้งคู่ ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้าใครคนใดคนนึงเป็นผู้หญิงพวกผู้ใหญ่จะคิดทำอะไร
ไม่สิ อย่างนั้นไม่ได้เรียกว่าโชคดี มันกับผมไม่ควรเกิดแล้วมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมโลกกันเลยแบบนั้นต่างหากถึงจะเรียกว่าโชคดี
ปกติผมแทบจะทำอะไรก็ได้ตามที่เห็นสมควรมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว อาจจะหนักมือไปหน่อยช่วงก่อนเข้าเรียนมหาลัย และตัวอย่างเหตุการณ์อย่างเรื่องพี่แซม นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมลงมือ.. แต่อาจจะเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็คงไม่มีใครมานั่งนับหรอก
เพราะอะไรน่ะเหรอ ?
ก็ผมไม่พูด ไม่มีใครพูด ทุกอย่างก็จบเหมือนกับไม่เคยเกิดขึ้นไงล่ะ
อย่าเพิ่งมองกันด้วยสายตาแบบนั้นสิครับ ฮ่าๆ ผมยังเป็นพระเอกอยู่นะครับ ไม่ได้แบดบอยอะไรขนาดนั้น ด้านดีๆ ก็มี ผมดีกับทุกคนที่อยู่รอบข้างนะ ถึงเมื่อก่อนจะเกเรไปหน่อยแต่ตอนนี้ก็คิดได้แล้ว แค่อย่ามาหักหลัง อย่าให้รู้ว่าคิดสกปรกจะทำอะไรเลวๆ ลับหลัง ขอแค่นี้พอ
ถ้าขอดีแล้วยังให้กันไม่ได้ งั้นมึงก็เตรียมตัวเจอกับอะไรที่มึงจินตนาการไม่ถึงได้เลยครับ
ใครที่มีเรื่องกับผมแล้วทุกคนจะรู้กันดีว่าผมไม่ชอบทำอะไรเอิกเกริก ไม่ชอบทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ อะไรที่ตกลงกันได้ให้รีบตกลงซะ มีปัญหากับคนนามสกุลนี้มันมักจะจบไม่สวยเสมอ
เพราะอะไรอีกน่ะเหรอครับ
ไม่มีคนสติดีที่ไหนเขาอยากมีเรื่องกับผู้มีอิทธิพลหรอก จริงมั้ยล่ะ?
อีกอย่างนะ ผมเองก็ไม่ค่อยทำเกินกว่าเหตุเท่าไหร่ ปกติแค่เตือนเบาๆ แบบพี่แซมนี่ก็เอาอยู่แล้วอ่ะ ไม่ต้องเหนื่อยเปลืองแรงทำอะไรเลย สติมี สมองมี แถมหล่ออีกต่างหาก อ๋อ..อันหลังไม่เกี่ยวเหรอ
เอาล่ะกลับมาที่เรื่องไอ้นั้นกันดีกว่าครับ ผมจะย่อให้กระชับเลยนะว่า 'ลูกชายของสองขั่วอำนาจธุรกิจสีเทา' อย่างมันกับผมถือว่าเป็นมวยที่ถูกคู่กันที่สุดก็ว่าได้ ถ้าวัดกันที่ฐานะ อำนาจ การศึกษา หน้าตา อุปนิสัย มันเทียบเท่ากันชนิดที่ว่ากินกันไม่ลง แล้วคุณเก็ทฟิลปะ เวลามันมีใครที่อยู่ในระดับเดียวกัน นิสัยคล้ายกันอะไรๆ คล้ายกันแล้วมันน่าหงุดหงิดฉิบหายอ่ะ จะด้อยกว่าก็ด้อยไปสิวะ
และในเมื่อเกลียดกันขนาดนี้ทำไมถึงลงมือันตรงๆ ไม่ได้? คำตอบคือ คุณลองคิดตามนะ ถ้ามันกับผมเล่นกันตรงๆ ตามเกมส์ คนที่เสียผลประโยชน์ไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นก็คือพ่อของผมกับมันนั่นแหละที่จะโดนเล่นงานจากบุคคลที่สามแทน เรื่องนี้ทั้งผมและมันก็คิดได้เหมือนกัน และคงไม่เอาความเหม็นขี้หน้ากันของเด็กสองคนมาทำให้เสียเรื่องหรอกเพราะธุรกิจที่พวกเขาจับมือกันมันค่อนข้างซับซ้อน อย่างน้อยๆ ทั้งพ่อผมพ่อมันก็ยังเอื้อประโยชน์กันอยู่บ้าง ฉะนั้นศักดิ์ศรีลูกผู้ชายทั้งมันและผมถูกตีกรอบจำกัดวงให้อยู่ในความพอดีอย่างเสียไม่ได้
กลับมาที่ภาพปัจจุบันตรงหน้าผมอีกครั้งนะ ตอนนี้ผมหยุดวิ่งกลางอากาศมองมันที่กำลังคุยกับเฮียอย่างออกรสจากมุมด้านข้างของทั้งสองคน ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไม่ทำความรู้จักกันตอนไหน และมันไม่เหมือนทุกครั้งที่ผมต้องวิ่งไปขัดเฮียเวลามีใครมาจีบ..
ผมรู้จักมันพอๆกับที่มันรู้จักผมดี ผมรู้ว่าถ้าวิ่งเข้าไปตอนนี้ สถานการณ์จะเอื้อกับมันมากขึ้นแน่ๆ เพราะถ้าขืนวิ่งเข้าไป มันต้องทักผม ทำทีเหมือนเรารู้จักและสนิทกัน นั่นจะยิ่งทำให้มันเข้าหาเฮียได้ใกล้ขึ้นไปอีก..
และมัน.. เคยทำได้มาแล้วครั้งนึง
นั่นแหละคือเหตุผลที่ทำให้ผมใจแทบหยุดเต้นตอนมันเดินเข้าไปหาเฮีย
...
ไม่ไหวแล้วนะเว้ย กูเสียใจรอบที่สองแบบนั้นไม่ได้อีกแล้วนะ..
ผมยืนมองอยู่ห่างๆ รอจนกว่ามันจะคุยกับเฮียเสร็จ แต่มันก็ยังชวนคุยอยู่ได้ตั้งนาน แถมเฮียก็ยังยืนยิ้มร่าหน้าบ้านคุยกับมันกลางแดดทั้งอย่างนั้น เหอะ! ตอนผมชวนเดินไปนั่งติวที่ตึกอื่นพอเจอแดดนิดเดียวก็ไม่อยากเดินละ ทีนี้ล่ะยืนคุยนานเลยนะ เห็นแล้วหมั่นใส้ชะมัด
ระหว่างที่พวกนั้นยืนคุยกันผมเห็นไอ้นั้นมันเหลือบมามองผมเป็นระยะ และสายตามันก็ทำให้ผมเริ่มหมดความอดทนเข้าไปทุกที ทุกที..
.
.
เอาล่ะ กูไม่ทนละไอ้เหี้ย
ผมก้าวสามขุมเดินดุมๆ ไปหาเฮียทันที และยังไม่ทันที่ผมจะอ้าปากเรียกขัดเฮียเหมือนทุกครั้งที่ทำ ประโยคที่ทำให้ขาของผมหยุดชะงักในทันทีลอยเข้ามาในโสตประสาทจากระยะที่หูผมจะได้ยิน
..
"...พี่มีคนในใจรึยังล่ะ"
!!!
มันเอาอีกแล้วเหรอ..
"..."
เฮีย!! พูดอะไรบ้างสิวะ!!!!!
"เวลาที่ผมชอบใคร ผมก็อยากจะบอกเค้าตรงๆ.."
ประโยคนี้มันพูดกับเฮียแต่สายตากลับจดจ้องมาที่ผมราวกับกำลังท้าทาย
ผมไม่เห็นทันเห็นสีหน้าของเฮียเพราะเดินเตรียมจะเข้าชาร์ตจากข้างหลัง แต่ถ้าตอนนี้เฮียตอบอะไรกลับผมคงไม่อยู่เฉยแน่ๆ
ตอนที่เราจะเสียอะไรที่สำคัญมากๆ ซักอย่างไป ความกลัวมันจะเข้าครอบงำจนเหนือการควบคุม
เฮีย.. สำคัญกับผมมากจริงๆ
.
.
" ผมชอบพี่ว่ะ ผมจีบพี่ได้ปะ "
มันพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์อย่างที่มันชอบทำเป็นปกติ จิวที่หางคิ้วของมันเลิกสูง มุมปากยกยิ้มยียวนหลังจากพูดประโยคนั้นออกไป ตอนนี้ผมกำหมัดแน่นเล็บจิกอุ้งมือจนชา กัดฟันจนปวดกำหมับไปหมด
"..."
"พี่ยังไม่ต้องตอบผมตอนนี้ก็ได้ ผมมีเวลาให้พี่ศึกษาดูใจผม..." มันเหลือบมาสบตาผมอีกครั้ง "..อีกนานเลยล่ะครับ"
มันพูดแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านหน้าเฮียที่ยืนนิ่งเป็นตอไม้ตรงมาทางผมก่อนจะสวนกัน มันพูดลอยๆ ราวกับพูดกับลมฟ้าอากาศอย่างจงใจให้ผมได้ยิน
"เห้อ.. กูยืนรอมึงตั้งนาน นึกว่าจะเข้ามาทักทายเพื่อนเก่าบ้าง"
มันทักผมก่อนหลังจากที่ห่างกันไปเป็นปี เพราะพ่อของผมกับมันจับแยกกันตอนล่าสุดที่มันตามไปเผารถผมที่คอนโด แล้วผมให้คนไปวางยามอเตอร์ไซค์มันจนพังแบบประกันไม่รับเคลม ฉะนั้นเพราะมัน ผมถึงเปลี่ยนรถบ่อยเป็นว่าเล่น เพิ่งจะอยู่ตัวไม่นาน มันก็ยังจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องเอาพี่ชายไปขยี้ซีบีอาร์ของไอ้พี่แซมอีกจนได้สิน่า..
"กูไม่คบเหี้ยเป็นเพื่อน"
"อ๋อเหรอ..." มันยิ้ม "ถึงว่าล่ะ...เหี้ยกับควาย มันคบกันได้ซะที่ไหน"
ผมต้องใช้ความอดทนยั้งหมัดแค่ไหนถึงจะทนปากไอ้เหี้ยนี่ได้..
"มึงไม่เข้ามาขัดเหมือนทุกทีล่ะ" มันพูดต่อ ในขณะที่ผมยังเงียบอยู่ "เห็นปกติใครแตะไม่ได้เลยนิ.."
"มึงคิดจะทำอะไร"
มันระบายยิ้มเหี้ยๆ ออกมาอีกระรอก
"ก็เปล่านิ กูชอบ กูก็แค่จะจีบ.. ไม่เห็นมีไร"
พอได้ยินแล้วขีดจำกัดอารมณ์เดือดของผมมันหมดจริงๆ ว่ะ ผมกระชากมันเข้ามาใกล้ๆ แล้วลากให้ออกห่างจากจุดที่เฮียยืนสตั้นอยู่ มันหัวเราะร่วนแล้วยอมเซไปตามแรงผมอย่างง่ายแบบไม่ทุกร้อนอะไรเลย
ผมผลักมันจนหลังอัดกับต้นไม้ มันก็ยังหัวเราะอยู่ได้ในขณะที่ผมกดอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ไหวอีกต่อไปพุ่งเข้าไปบีบคอมันชิดกับต้นไม้
"ชอบเหรอ มึงพูดออกมาได้ยังไง" ผมกดน้ำหนักไปตามคำพูดที่ใส่อารมณ์เน้นหนักทุกคำ "มึงใช่มั้ย ที่ให้ไอ้พี่แซมมาเล่นงานเฮีย"
มันพูดต่อโดยที่ยังไม่หยุดหัวเราะ "มันเป็นหนี้บนโต๊ะพ่อกู.. ก็แค่อยากหารายได้ กูเลยสงเคราะห์ช่วยมันสร้างเสริมรายได้ไง"
คำตอบมันยิ่งทำให้ผมกดแรงมือเข้าไปอีก มันไม่ได้ต่อต้านอะไรกลับยืนนิ่งๆ ปล่อยให้ผมทำ
"อย่ายุ่งกับเฮีย เรื่องอื่นก็ให้มันแล้วต่อกันไป"
"พ่อพระไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ" มันจิ๊ปากส่ายหน้ามองผมแบบผิดหวัง "เลิกทำตัวเป็นพระเอกซักทีเถอะว่ะ น่ารำคาญ"
มันเลิกได้มั้ยล่ะไอ้เหี้ย! ก็กูคนดีไง!! เรื่องนี้กูเป็นพระเอกด้วยไอ้เหี้ย!!!
"คนดี มันเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นแหละ"
"..."
"มึงยังไม่เข็ดอีกเหรอ.."
TBC
-----
เหมือนจะสั้นเลยแฮะพาร์ทนี้.. :katai5:
เปิดตัวคู่ศีลเสมอกันในที่สุด เย่ เราชอบนางคู่นี้นะ พยายามจะเขียนให้กัดกันแบบน่ารักกรุบกริบไม่เครียด บางช็อตอาจจะไม่เมคเซ้นส์ อย่าไปคิดอะไรกับมันมากนะ ถือว่าอ่านๆ แก้เครียดไป 5555555+
สุดท้ายนี้ ขอประกาศนอกเรื่องนิดนึง
ตอนนี้อ่ะกำลังจะเปิด รีปริ้นท์ 'รุกxรุก' และ เล่มแยกตอนพิเศษใหม่
ใครที่ยังไม่มีแล้วอยากซื้อเก็บให้ชื่นใจ หรือมีแล้วแต่อยากสะสมปกใหม่ด้วยก็เกาะติดแฟนเพจ Facebook (https://www.facebook.com/zhiki.yaoi) และ Twitter (https://twitter.com/zhikiyaoi) เน้อ
สุดท้ายนี้ไม่มีอะไรละ อาจจะอัพช้าลงเพราะต้องแบ่งเวลาไปปั่นตอนพิเศษ ยังไงก็อย่าลืมกันไปก่อนนะ :mew2:
เราจะพยายามไม่หายไปไหนอีก เกี่ยวก้อยสัญญาเลยมา! :กอด1:
รักนะ :man1:
Zhiki
ปล. ตอนหน้าพบกับอิเจ๊พีทศรีคนเดิมนะจ๊ะ ไปแล้วครับ :a12:
-
:o8: :o8: :o8: o13
-
ทำไมอ่านแล้วรู้สึกเหมือนไทม์ถูกจีบมากกว่าเฮียพีท :ruready :ling1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
คิดเหมือน คห บนเลย
เหมือนพระเอกจะโดนจีบ 555
-
เอาละสิ เฮียก็ไม่รู้เลยสินะ ใสใสไปวันๆรอหนุ่มๆมาจีบ โอ้ยยย สงสารเฮีย
-
เดี๋ยว ๆ สรุปไอ้บ้านี่ชอบไทม์เหรอ ไม่ได้นะ ไทม์ของเฮียพีท
-
เดี๋ยวนะ เจ้พีท สตั้นหนักมาก เจ้กำลังมโนอะไรอยู่ในหัวแน่นอน
เจ้อย่าพึ่งคิดอะไรนะ ใจเย็นนะ
-
คิดเหมือนความเห็นข้างบน อย่างกับพระเอกโดนจีบ
เหมือนหาเรื่องเพื่อเรียกร้องความสนใจเลยอะ
-
เห็นด้วยกับ คห. บนๆอ่ะ คิดว่าพ่อพระเอกโดนจีบ 5555555555555
-
เหมือนคดีพลิก พระเอก x ตัวร้าย :laugh:
แค่คิดก็กร๊าวใจ
-
:L2: :pig4:
-
เออจิ้นจริงๆด้วยแฮะ มาค่ะ ทีมเรือผี หาพายแปบ :hao6:
-
รอตอนต่อไปเลยจ้าาาา
-
:katai3: :katai3: :katai3:
-
รอค่ะ นอนรอนะคะ 555
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 4.0 Complete
" พูดตรงๆ "
" ผมชอบพี่ว่ะ ผมจีบพี่ได้ปะ "
.
.
.
.
ห๊ะ..
น้องหล่อมันพูดไรนะ..
อ๋อ ขอจีบ....
จ..
จีบ!!!!!
หวีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แกรรรรรรรรรรร๊ น้องหล่อนี่เขาจะจีบฉันนนนนนนนนน โอ้ยยยยยย ฉันจะอธิบายความปริ่มนี้ยังไงให้ไม่เกินลิมิตตัวอักษรของทู้นี้คะะะะะะะะะะะะะะะะะ
พอดีกว่าค่ะ อิฉันว่าเบิ้ลตัวอักษรนี่แหละน่าจะทำให้เกินแถมน่าลำไยมากด้วย.. ฉะนั้นนะคะ สติค่ะ สติ... อืม ดีแล้ว เก่งมากพีท.. สติค่ะ
ไม่รู้ว่าติดสตั๊นจากดาเมจเมื่อซักครู่นี้ไปนานแค่ไหน ใบหน้าที่คุ้นเคยโผล่มาจากข้างหลัง แต่อิฉันที่สติยังไม่เต็มร้อยจึงไม่ได้สังเกตุสีหน้าเป็นกังวลของอีกคนเลยแม้ซักนิด เพราะสติอิฉันยังสถิตอยู่ ณ น้องคาวาซากิสีฟ้าคันนั้น
จากที่คุยกันเมื่อหลายนาทีที่แล้ว สืบทราบมาว่าน้องเพิ่งโอนหน่วยกิจมาเรียนที่นี่ค่ะ สาเหตุที่นางดิ่งตรงมาหาฉันเพราะวันก่อน นางนี่แหละที่เดินชนชั้น วันนี้นึกยังไงไม่รู้ถึงได้กลับมาขอโทษและมาขอทำความรู้จัก .. แถมยัง
.
ชวนฉันไปเดทด้วย..
.
ไงล่ะ สวยมั้ยล่ะ!!!!!
สาเหตุที่นางชวนฉันไปเดท ..เอิ่ม ขอเรียกว่าเดทนะ สาเหตุก็คือว่า วันนั้นที่นางเดินชนฉัน นางอ้างว่าวันนั้นนางไม่ได้ใส่คอนแท็กค่ะ แล้วคนสายตาสั้นเวลามองไม่ค่อยเห็นหน้าจะเหวี่ยงๆ บวกกับวันนั้นนางอารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย พอหายแล้วก็เลยนึกได้ว่าทำมารยาทแย่ใส่ฉันเอาไว้ (โอ้ยย มารยาทดีงามมาก) นางเลยตามหาฉัน เพื่อมาขอโทษฉันค่ะ!! (สวยมั้ยล่ะ ชมฉันสิ เอามงมาให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย!!!) แล้วไถ่โทษด้วยการเลี้ยงข้าวซักมื้อ ตรงนี้อิฉันก็ไม่ได้ติดอะไร แต่อิฉันก็ปฏิเสธนางไปนะ
เพราะอะไรน่ะเหรอ..
..
อ๋อ อยากสวยไง ขอเล่นตัวนิดนึง
และฉันก็เพิ่งรู้สึกสวยมากในวันนี้ สวยที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมาก็ตรงที่นางตื้อนี่แหละค่ะ!
สรุปเลยว่า นางนัดฉันคืนนี้ที่ร้านไหนไม่ทราบ นางบอกว่าเดี๋ยวนางพาไป อิฉันก็เออออห่อหมกไปเพราะทนรังสีความหล่อร้ายของนางไม่ไหว จนลืมไปสนิทใจว่าคืนนี้ฉันนัดใครเอาไว้ว่าจะไปนั่งร้านไอ้เตี้ย..
พอก่อนค่ะ อิฉันว่าอิฉันหวีดพูดจาไม่รู้เรื่องเกินไปและ เอาเป็นว่า ฉันกำลังฟินอยู่ อย่าถือสาอิฉันค่ะ เล็ทมีโก ปล่อยอิฉันไปก่อน
กลับมาสู่เหตุการณ์ปัจจุบันต่อเลยนะคะ ตอนนี้ฉันเริ่มสังเกตุเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าแล้วล่ะ
"เป็นไรอ่ะ"
มันมองมาด้วยแววตาแปลกประหลาด ดูตื่นกลัว กังวล ผสมโกรธ มันดูซับซ้อนยังไงไม่รู้ไม่เข้าใจ ถามไปนางก็ไม่ได้ตอบ
แต่ที่แน่ๆ..
.
"เอ้อ คืนนี้มีนัดอ่ะ คงไม่ไปร้านไอ้เตี้ยกับแกแล้วนะ"
จริงๆ ก็ไม่ได้อยากผิดนัดมันหรอก .. แต่ก็ตกลงไปแล้วนี่แหละ เห้อ.. (จริงๆ คือเลือกผู้ก่อนไง นานๆ ทีถึงจะมีมาหน มีเหรอฉันจะพลาดดดด)
คนตรงหน้าไม่ได้ตอบอะไรกลับมา นางหันไปมองทางอื่นก่อนจะตวัดสายตากลับมาจ้องอิฉัน มันเป็นแววตาที่แตกต่างออกไปจากเมื่อครู่นี้
เจ็บ
ฉันแปลออกแค่นี้ แต่ฉันก็ไม่อยากจะคิดต่อไปหรอก สายตาที่ฉันอ่านออกมันหมายความว่ายังไง .. ไม่อยากจะคิดต่อจริงๆ
ฉันกลืนน้ำลายก่อนจะหลบสายตานั่นด้วยการหันไปมองทางคาวาซากิสีครามที่จอดรออยู่ ผู้ที่ถูกฉันเลือกที่จะไปเดทด้วยในคืนนี้ส่งรอยยิ้มพร้อมกับโบกมือมาทางฉัน ส่งสัญญาณเรียกให้ฉันรีบตามเค้าไป ฉันหลุบตามองพื้น..
รู้สึกผิดว่ะ.. แต่จะทำไงได้อ่ะ..
เดี๋ยวชดเชยให้วันหลังนะ ขอโทษจริงๆ จะทดไว้ในใจ ไม่ลืมเลย
"..."
คนตรงหน้ายังยืนนิ่ง ไม่ได้พูดอะไรออกมาซักคำ ก่อนจะพยักหน้าสองทีพร้อมส่งรอยยิ้มปลอมๆ กลับมาให้ฉัน
"..ขอโทษ อย่าทำหน้าเป็นหมาถูกทิ้งดิ"
"ไม่เป็นไรเฮีย" มึงอย่ายิ้มทั้งๆ ที่ตามึงมันเศร้าขนาดนั้นได้มั้ยวะ..
"เอางี้ เดี๋ยวรอบหน้า เลือกมาเลยเดี๋ยวเลี้ยงเอง ไม่พลาดแน่นอน เคปะ"
ฉันพยายามต่อรองกับนาง นางก็พยักหน้าและยังยิ้มแบบเดิมอยู่
แววตาแบบนั้นมันกลับทำให้ฉันรู้สึกหน่วง.. มันอธิบายไม่ออกบอกไม่ถูกจริงๆ ว่าทำไมแววตาแบบนั้นถึงมีอิทธิพลกับฉันแบบนี้ แต่ถึงแบบนั้นฉันก็ไม่ได้สงสัยในความรู้สึกตัวเองมากเท่าไหร่ ..คงรู้สึกผิดธรรมดาๆ ละมั้ง
พอคุยกันแค่นั้น ฉันก็ตบบ่านางอีกทีก่อนจะเดินแยกออกมาดิ่งไปทางคาวาซากิสีครามที่อีกคนเริ่มขึ้นคร่อมเอาขาหยั่งขึ้นแล้วกำลังจะสตาร์ทรถ
ในขณะจิตที่อิฉันไม่รู้เลยว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ อีกคนได้แต่คิดทบทวนคำพูดสุดท้ายของไอ้เชี่ยนั้นซ้ำไปซ้ำมา ..
"คนดี มันเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นแหละ"
..
"มึงยังไม่เข็ดอีกเหรอ.."
เก็บคำนั้นไว้ ไทม์หลับตากัดฟันกำหมัดแน่น ไม่ เขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นซ้ำรอยเดิมอีกแล้ว..
.
"ไม่ไปไม่ได้เหรอเฮีย"
.
ถึงจะรู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว ..แต่ขอเถอะ ขอให้เขาได้ทำอย่างที่ใจอยาก ขอให้ได้รั้งอีกคนไว้ ดีกว่าไม่ได้คิดจะทำอะไรเลย
แม้ว่านี่มันก็แค่การเริ่มต้นใหม่ ขอคนตรงหน้า มันอาจจะแค่เริ่มต้น อาจจะยังไม่มีอะไร
..
แต่ถ้าไม่ได้เริ่ม มันก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ
ขอแค่ได้รั้งเถอะ
ถึงเขาจะรู้ว่า มันอาจจะไม่ใช่คำขอที่มีน้ำหนักอะไร แต่ก็ดีกว่าปล่อย..
คำพูดนั้นทำอีกคนถึงกับชะงักเท้าไป เจ้าของคำพูดแทบหยุดหายใจไปพร้อมกับฝีเท้านั่น เฝ้ารอคำตอบ..
คำตอบจากคนที่เขารู้จักมาเกือบสามปี คนที่รู้จักดีจนเดาออกว่าอีกคนจะพูดอะไร
..
"เอาน่า ไว้วันหลั..."
"วันนี้"
เสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของไทม์แทรกขึ้นแทบจะในเวลาเดียวกันนั้นทำให้อีกคนหันควับกลับไปมองด้วยแววตาที่เริ่มหงุดหงิด จากที่ตอนแรกก็รู้สึกผิดอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ความรู้สึกผิดนั้นกลืนหายไปกับความงี่เง่าของคนตรงหน้าเขาเรียบร้อยละ
จะอะไรนักหนาวะ..
"มึงเป็นอะไร"
"..."
"พูด"
..
"ประโยคเมื่อกี้.."
"..."
"มันไม่ใช่ประโยคคำถามนะเฮีย.."
..
"แต่มันเป็นประโยคขอร้อง.."
เสียงสุดท้ายแผ่วบางลงจนคนพูดเองแทบไม่ได้ยิน
..ขอเถอะ ถึงอีกคนจะด่า จะว่าๆ เขางี่เง่ายังไงก็เอา แต่ขอได้มั้ย อย่าเพิ่งเป็นวันนี้ได้มั้ย..
เขาเตรียมใจไม่ทัน
ไทม์ปิดเปลือกตา ความคิดในหัวตีกันมั่วไปหมด แต่ที่แน่ๆ เขารู้ดีว่า ถ้าขืนปล่อยเฮียไปกับไอ้เหี้ยนั่นวันนี้.. เฮียไม่รอดมันแน่ๆ
มันไม่เคยปล่อยเหยื่อทิ้งข้ามคืน... ฟังดูเหมือนเหลือเชื่อ แต่มันทำได้จริง ข้อนั้นเขารู้ดีที่สุด ..รู้ดียิ่งกว่าอะไร
อีกคนที่ยังหันข้างอยู่ ทิศหนึ่งเป็นผู้ชายที่คร่อมคาวาซากิสีครามรอเขาอย่างใจเย็น ส่วนอีกคน.. พีทตวัดสายตากลับไปมองคนจากอีกฝั่งก่อนจะถอนหายใจ
"ไหนมึงพูดมาดิ วันนี้มันทำไม วันนี้วันเกิดมึงเหรอ กูถึงไปไหนกับใครไม่ได้"
"..."
"พูดมาดิ"
พีทยกมือขึ้นเท้าเอวพักขารอฟังคนที่เขาเพิ่งถาม แดดที่ร้อนในตอนนี้ก็คงร้อนไปไม่น้อยกว่าใจเขา จะไรนักหนาวะ พอนึกย้อนกลับไป นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนมันขัดขวางนี่เนอะ..
"อย่าคิดว่ากูไม่สังเกตุนะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มึงขัดกู แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มึงขัดกูตรงๆ"
"..."
"มึงเป็นเพื่อนกูนะเว้ย.."
..
"คนดี มันเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นแหละ"
คำพูดนั้นยังคงไหลย้อนกลับมาให้หัวของเขาอย่างต่อเนื่อง.. ไทม์กัดฟันก่อนจะพูดสวนคำนึงออกไป คำที่เขาไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะพูด..
.
.
.
"แล้วเคยถามซักคำปะว่าผมเป็นเพื่อนเฮียรึเปล่า"
TBC
มาม่ามาเสิร์ฟล้าวววววววววว หึหึ
ใครคิดว่าพระเอกเรื่องนี้จะอมพิกุลไม่พูดเป็นพระเอกแสนดีปล่อยคนที่รักลอยไปต่อหน้าต่อตา โน โนเลย 5555+
หากใครยังจำได้ เราไม่ค่อยปล่อยดราม่าทิ้งในเรื่องฟิลกู๊ดแบบนี้นานนักหรอก
จากนี้จะอัพแบบ non-stop คนรอแสดงตัวเลยฮะ ซัก 5 คนก็พอคืนนี้เดี๋ยวจะเขียนต่อเลย :z2: แต่ถ้าไม่ก็เจอกันอาทิตย์หน้าเลยนะ หึหึ :laugh:
บอกเลยว่าคุ้มค่าการรอคอยทุกนาทีจริมๆ :hao6:
.
.
ปล. นั่งรอกำลังใจพร้อมพิมพ์พร้อมอัพม๊ากกก :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
อูยยยย รอตอนต่อไปนะะ :katai5:
-
เรารออยู่ :hao7:
อิพีทนางคงสวยมากสิ สองผู้แย่งชิง
พ่อพระเอกก็อย่าอมพะนำจนหมาคาบไปก่อนล่ะ คริ๊ :laugh:
-
:mew1: :mew1: :mew1: รอค่าาาาาาาา
-
รอออออ เราไม่ชอบม่าาา ช่วงนี้ผมร่วงงง 55555
-
เออ เอาดิ เขาอยากเป็นเพื่อนกับเฮียรึป่าว ฮ่าๆ
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 4.2 Complete
" การพนันบังเกิด "
"พี่เตี้ย วันนี้ขอหนักๆ .. นั่นแหละ ขวดน้านนนแหละ เออยกมาเลยพี่ นี่เป๋าตัง จะรูดเท่าไหร่ก็เอาไปเลยยยย"
เสียงยานเหมือนแผ่นยืดของคนที่กินจนเมาไม่รู้เรื่องแล้วส่งเสียงเหวกโวยวายไปทั่วร้าน เจ้าของร้านที่ตัวสูงกว่าบาร์ประมาณฟุตนึงได้ยกเหล้ามากระแทกบนบาร์อย่างแรงด้วยสีหน้าเซ็งสุด พลางมองหาคนช่วยที่เพิ่งจ้างมาได้ไม่นาน
"ไอ้เป้ มึงมาดูมันหน่อยดิ"
หางตาคนถูกเรียกตวัดเย็นวาบกลับมามองไอ้ลูกค้ามีปัญหาก่อนจะเดินดิ่งไปดูใกล้ๆ พลางจ้องเสี้ยวหน้านั้นนิ่งงันก่อนจะนึกออกว่าไอ้ตัวปัญหาที่เมาแอ๋อยู่นี่คือใคร
ไทม์ เดือนมหาลัยปีสอง..
เป้ยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยประคองอีกคนที่นั่งโงนไปเงนมาจนจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่มาซบที่บ่าพลางเหล่ตาหลุบลงมอง ท่าทางคืนนี้เขาจะได้..
"เป้"
ยังไม่ทันคิดจะทำอะไรต่อ น้ำเสียงที่เค้าคุ้นหูดีดังขึ้นเบื้องหลัง ใบหน้าที่สดชื่นกลับเจื่อนก่อนกลายลงเป็นนิ่งเฉยทันใด เป้ค่อยประคองคนเมากลับไปฟุบลงที่บาร์และปล่อยให้เป็นอิสระอย่างเดิม
"พี่เตี้ย วันนี้เป้ขอกลับก่อนนะ" เป้หันไปบอกผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในร้านและย่านนี้ 'เตี้ย' ที่เตี้ยสมชื่อจริงๆ
เจ้าของใบหน้าขรึมพยักหน้ารับทราบ "อ่าว ไอ้ทรีสมาเหรอ เออเคๆ"
เป้ถอดกันเปื้อนผ้ายีนส์วางทิ้งไว้ข้างๆ ศพลูกค้าเดือนมหาลัยปีสองเหยื่ออันโอชะแล้วเดินตามเสียงคนเรียกนั่นไป
แต่ยังไม่ทันจะเดินออกจากร้าน คู่ขาเก่าสุดแซ่บคนคุ้นเคยกันดีที่บัดนี้กลายเป็นพี่น้องกับเขาไปแล้วเดินสวนเข้ามาในร้านพอดี
"อ่าวพี่เจี๊ยวหวัดดี" เป้ยกมือไหว้ปลกๆ
"เออๆ กลับละเหรอ"
"อืม พี่ทรีสมารับไปกินข้าว แล้วพี่เซียนไม่มาเหรอ" เป้ถามหาอีกคน เพราะปกติคู่นี้ตูดไม่เคยห่างกัน ไม่เห็นอีกคนก็ต้องถามหาเป็นธรรมดา
"เดี๋ยวมันตามมา"
"อ่อ งั้นเป้ไปก่อนนะพี่" คนพูดส่งยิ้มบาง อีกคนพยักหน้ารับก่อนจะเดินแยกกัน
เจ้าของชื่อ 'เจี๊ยว' เดินดุ่มๆ มานั่งที่ประจำ ซึ่งอยู่ข้างๆ ศพขี้เมา เพราะตรงนั้นคือที่ประจำของเขากับแฟน ซึ่งไอ้ศพเด็กนี่นั่งทับที่แฟนเขาอยู่ เดี๋ยวแฟนเขามาค่อยถีบศพไปนั่งที่อื่นก็ได้ ตอนนี้ขอจองตรงนี้ก่อนแล้วกัน
"เตี้ย น้ำส้มแก้วดิ้"
"หมด น้ำองุ่นแทนได้มั้ย"
"ได้ ถ้าฟรีก็จัดมา"
ประโยคสนทนานั้นลอดเข้าหูคนเมา ไทม์เด้งตัวหรี่ตาขึ้นพยายามมองคนมาใหม่ ...ไมหน้าคุ้นจังวะ
ยังไม่ทันที่คนเมาจะนึกออก อีกคนรับแก้วน้ำองุ่นที่เจ้าของร้านเพิ่งเทมาให้ก่อนหางตาจะเห็ฯว่าไอ้ศพนี่มันตื่นแล้วเลยเอ่ยปาก
"เออ มึงตื่นก็ดีละ"
"ฮือ....."
เสียงไทม์ครางพยายามจะพูดอะไรออกมาซักอย่างแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพูดอะไร
"กูชอบคุยกะคนเมา ไหนเล่าดิ๊ อะไรทำให้มึงเมาเป็นหมาขนาดนี้เนี่ย"
ไทม์ขมวดคิ้วเป็นปม เขาว่าเขาก็เมาอยู่นะ แต่ไม่แน่ใจว่าฟังผิดรึเปล่า .. คือนึกไม่ออกจริงๆ ว่าคนแปลกหน้าที่พยายามชวนเค้าคุยอยู่เนี่ยคือใคร แล้วทำไมถึงได้ถามอะไรแบบนี้กับคนแปลกหน้าวะ..
"เออ บอกมาเหอะน่า ลูกค้าร้านเพื่อนกู ก็เหมือนเพื่อนกูไปด้วยแหละ รู้จักกันไว้ๆ"
แบบนี้ก็มีเหรอวะ.. ไทม์ยิ่งขมวดคิ้วจนแทบชนกันหนักเข้าไปอีก
"ไอ้เจี๊ยว มึงอย่ามาแพร่เชื้อใส่ลูกค้ากู"
เตี้ยเดินมานั่งผสมโรงด้วยตรงฝั่งตรงข้ามด้านในบาร์หลังจากที่เดินเสิร์ฟลูกค้าเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว พลางเก็บแก้วเหล้ากับขวดเปล่าที่วางกระจัดกระจายอยู่เก็บลงมาจากบาร์ .. นี่ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นลูกเสี่ยพาธี เขาจัดการเบิ๊ดกะโหลกสั่งสอนไปนานแล้ว
แล้วแดกห่าขนาดนี้ หลับตาข้างเดียวยังดูออกเลยว่าอกหักมา .. แล้วถ้าให้ระดับอย่างเตี้ยต้องเดา มีหรือจะผิด..
แล้วถ้าให้เดา คนที่ทำให้ลูกเสี่ยต้องมาเม้าปลิ้นแบบนี้ ต้องเป็นคนเดียวกับที่ไอ้นี่เทียวรับเทียวส่ง ตามตูดติดแจอยู่แน่นอน
.. ไอ้เชี่ยพีท
แต่เดี๋ยวก่อนนะ
อันนี้เขาก็แค่ 'เคยได้ยินมา' เท่านั้น และจากที่เห็นกับตาตัวเอง ก็ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าคู่นี้มันยังไงกันแน่ แต่จากที่ดูมันก็เพื่อนกันธรรมดาๆ ผิดกับคู่หนึ่งที่เขาเคยทำสำเร็จ.. อิคู่นั้นไม่ต้องชงก็เข้มข้นแต่แรกอยู่แล้ว
"เอาไงกับมันดีวะ.."
"เอาไงอะไร" เจี๊ยวพูดก่อนกระดกน้ำองุ่น
"กูพอเดาออกว่ามันเป็นอะไรมา.."
เจี๊ยวผงะฉงนงง "มันไหนอ่ะ"
เตี้ยเบนหัวชี้ไปทางคนที่นั่งหัวทิ่มบาร์ที่พยายามจะโงหัวขึ้นมาก่อนจะหัวทิ่มลงไปอีกรอบ สภาพดูไม่ได้สุดๆ เห็นแล้วอดอเนจอนาถใจไม่ได้ หล่อแล้วเสือกเมา ก็หมาดีๆ นี่เอง
เจี๊ยวชะโงกหน้ามาถามเตี้ยด้วยแววตาขี้เสือกสุดฤทธิ์
"เชี่ยไรเล่ามา"
เตี้ยมองหน้าอีกคนสลับกับศพที่บัดนี้นอนแน่นิ่งเอาหัวหนุนที่เขี่ยบุหรี่ก่อนจะยอมเปิดปาก
"มึงรู้จักไอ้พีทมั้ย.."
เจี๊ยวขมวดคิ้วพยายามนึกถึงคนชื่อนั้น...ก่อนจะถึงบางอ้อ มันส่งเสียงออกมา "อ๋อออ ไอ้เชี่ยนั่น รู้ๆๆ ทำไมวะ"
เตี้ยเหลือบกลับไปมองศพไทม์อีกรอบ ก่อนจะตัดสินใจนินทาแบบระยะเผาขนเหี้ยๆ ต่อ "กูได้ยินมาว่า ไอ้ไทม์คอยกันท่าคนที่จะมาจีบไอ้พีทดิ ถึงขั้นดักกระทืบขับรถเหยียบมอไซค์ไอ้นั้นเลยนะเว้ย"
มีข่าวไหนบ้างเหรอที่เตี้ยจะพลาด... ข่าวนี้ได้มาสดๆร้อนๆเมื่อวานนี้เลย แถมยังมีภาพรถผู้โชคร้ายประกอบมาด้วยนะ แต่ไม่มีใครเห็นจะจะ ว่าเป็นฝีมือไทม์
เอาเหอะ ถึงจะมีคนเห็น ก็คงไม่มีใครอยากเสี่ยงตายถ่ายเก็บไว้หรอก มีใครมั่งล่ะอยากมีเรื่องกับเสี่ยพาธี เขาก็คนหนึ่งล่ะ ได้ยินชื่อก็ขยาดแล้ว
"เหยย จริงดิ.. งั้นไอ้นี่คือไอ้ไทม์ ...ไอ้ไทม์ที่เป็นลูกเสี่ยอ่อวะ ... น่ากลัวชิบ กูไม่น่าไปชวนคุยกะแม้งเลย" เจี๊ยวกลืนน้ำลายดังเอื๊อกลุกเอาขาหยั่งเก้าอี้กระเถิบออกห่างจากศพที่นอนไม่ได้สติ
"ก็เออสิ" เตี้ยมองเอือมไอ้เจี๊ยวที่ไปชวนคุยมั่วซั่วไม่ดูตาม้าตาเรือ "ทีนี้อยากเสือกเรื่องของลูกเสี่ยต่อมั้ยล่ะ"
"อยาก" แล้วมันก็กระเถิบเก้าอี้กลับมาที่เดิม
เตี้ยเหลือบกลับมามองศพอีกที ก่อนจะยกมือขึ้นไปดึงที่เขี่ยบุหรี่ที่มันหนุนอยู่จนหัวไทม์กระแทกลงบนบาร์อย่างแรงก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น พอเช็คเสร็จเลยเล่าต่อ
"ปกติไอ้ไทม์มันไม่ค่อยลงมือหรอก แต่ถ้ามันทำขนาดนั้น แสดงว่าไอ้พีทแม้งต้องสำคัญกับมันแน่ๆ"
"มึงกำลังจะบอกว่า ลูกเสี่ยเป็นเกย์หรอวะ!!"
แล้วมึงจะพูดเสียงดังทำKไรเนี่ย!! เตี้ยกระโดดตะครุบปากไอ้เจี๊ยวแทบไม่ทัน "เบาๆ สิไอ้เหี้ย เดี๋ยวหัวมึงก็เป็นรูหรอก!!"
เสี่ยเป็นคนดีนะ.. เป็นคนดีที่มีอิทธิพล แค่อย่ายุ่งกับครอบครัวเสี่ยเป็นพอ..
"เค้ารู้กันทั่วแต่แค่ไม่มีใครพูดโว้ย" เตี้ยพูดใส่อารมณ์ด้วยน้ำเสียงที่เบาปานกระซิบ ใช่.. รู้ แต่จะมีใครกล้าพูดล่ะ บางคนรู้ก็ทำเป็นไม่เห็น และไม่พูดต่อ แต่มันไม่ใช่แค่หนสองหนที่ไทม์ตามติดพีท แต่มันตามมาเป็นปีแล้ว ฉะนั้นเรื่องพยาน มีเพียบแน่นอน แต่หลักฐานอ่าเหรอ ใครจะกล้ามีของแบบนั้นกันฟระ
"ขนาดนั้นเลยเหรอวะ แล้วนี่กูไปอยู่ไหนมา.."
"ก็ กก อยู่กะผัวมึงไง มึงแยกเป็นเอกเทศสองคนขนาดนั้นมึงจะไปรู้อะไรวะ" เออว่ะ... จะว่าไปแล้วมันก็ถูก ตั้งแต่เข้าเรียนมาเขากับไอ้เซียนก็อยู่กันเหมือนทั้งมหาลัยมีแค่มันสองคนไม่สนใจใครนอกจากเหยื่อ..
"แล้วทีนี้เอาไงต่ออ่ะ.." เสียงบุคคลที่สามพูดแทรกขึ้นมากลางวง เตี้ยกับเจี๊ยวหันตามไปมองเสียงที่คุ้นเคย
"อ่าว ไอ้เซียน มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่" เจี๊ยวหันหน้าไปคุยกับคู่แข่งสายเดียวกันที่เพิ่งเลื่อนขั้นขึ้นมาเป็น ผัว อย่างเป็นทางการเมื่อไม่นานมานี้
"ตั้งแต่มึงลั่นว่าลูกเสี่ยเป็นเกย์ละ เสียงดังชิบ ดังไปยันหน้าร้าน" คนมาใหม่เดินอ้อมไปนั่งอีกฝั่งของศพที่นอนนิ่งไม่ไหวติง เท่ากับว่า เขาทั้งสามคนนั่งล้อมไทม์ทั้งสามทิศ ก่อนจะหันไปสั่งเหล้าจากไอ้เตี้ย
เซียนรับเหล้าจากไอ้เตี้ยมาวางตรงหน้าตัวเอง คนเปิดบทสนทนารอความคิดเห็นจากอีกคนของฝั่งบาร์ "ว่าไงไอ้เตี้ย เรื่องนี้มึงกล้าสอดตีนเข้าไปยุ่งมั้ยล่ะ" เซียนยักคิ้วท้ารบ
คนโดนท้าอมยิ้มมุมปากเอาก่อนจะยื่นหน้ามาหาเซียนใกล้ๆ
"แล้วมึงคิดว่ากูจะกล้ามั้ยล่ะ"
เซียนจ้องไอ้เตี้ยไม่ได้หลบสายตา รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมยังคงเส้นคงวาอยู่เช่นเดิมแบบที่มันเคยเป็นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
"ก็ดี จัดหนักเลยมั้ยล่ะ.."
คนท้ายิ้มย่องเลิกคิ้วสูง ..ยอมรับว่าตัวเองไม่ค่อยชอบการพนันเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนครั้งนี้ .. จะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขากล้าลงเดิมพัน
"ได้ โจทย์อะไร ว่ามา"
.
.
.
โดยไม่รู้เลยว่า การลงพนันในครั้งนี้ มันอาจจะเป็นการเปลี่ยนชีวิตใครคนหนึ่งที่นอนไม่รู้อิโหน่อิเหน่เป็นศพโง่ๆ อยู่ตรงนั้นไปในทางที่มันควรจะเป็น .. หรือไม่
และการเดิมพันที่เอาลูกชายคนเดียวของเสี่ยพาธี คนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในจังหวัดมาเป็นตัวหมาก พ่วงกับพีท ซึ่งเป็นของรักของหวงของไอ้ไทม์นั่นด้วยอีก
หายนะครั้งนี้จะเป็นอย่างไร มีใครต้องเตรียมตัวทำใจรึเปล่า...
________________________________________________________
ตอนนี้ทั้งตอนอิพระเอกเล่นเป็นศพจ้าาา :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เรื่องถึงหูเพื่อนมีหรือการพนันจะไม่บังเกิด :hao7:
เรื่องนี้ไทม์ต้องน่าสงสารสุดแน่นอน เพราะอิคนเขียนนี่ก็เขียนตามอารมณ์เกิ๊น 5555+ นอกจากยังมีประเด็นกับศัตรูปริศนาของไทม์ แล้วยังจะมีคนอุตริมาพนันอะไรกันไม่รู้อีก ไทม์กับอิเจ๊พีืทนี่ผู้ถูกกระทำชัดๆ :z10:
ยังไงก็รอตอนต่อไปนะ ไม่ไหวละ จะฝืนเขียนโต้รุ่งยันเช้าแบบสมัยเรียนก็ไม่ไหว (รู้สึกเริ่มแก่) งั้นวันนี้เอาแค่นี้ก่อน เดี๋ญวไว้อาทิตย์ไหนว่างทั้งเสาร์-อาทิตย์ แบบอาทิตย์หน้านี้มาจัดกันยาวๆนะ เข้ามารอได้เลย ถือว่านัดกันแล้วหนาา :impress2:
ฝันดีนะ รักส์ทุกคน
Zhiki
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ไม่สนใจไร สนใจแค่ เมื่อไหร่เขาจะได้กัน
-
o13
-
ไทม์เมาแอ๋ขนาดนั้น พนันด้วยคน 555 พีทเสร็จแน่ๆ
-
:a5:
-
:a5: พระเอกเรื่องนี้ช่างรัดทด คนเขียนกลั่นแกล้งส่งรุกมาวอแวใกล้เฮียตลอด
ภายนอกเฮียพีทแมนมาก มันควรจะมีแต่รับน่ารักมาวนเวียนไม่ใช่เหรอ :mew5:
-
ตัวละครเก่า ออกมาเต็มเลยค่ะ ถึงกับต้องคิดย้อนไปยังเรื่องก่อนเลยทีเดียว
เอ้าาช่วยกัน
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 4.3 Complete
" อัพเกรด... "
อีกด้านหนึ่งทางฝั่งของขุ่นแมร่หลังจากที่ติดสินใจซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ตามผู้ชายมาทิ้งอีกคนให้น้ำตาเช็ดหัวเข่า
"เฮ้อ..."
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ๊พีทนั่งถอนหายใจ ปล่อยผู้ชายแบดบอยแซ่บๆ น้ำลายหกของนางนั่งพ่นน้ำลายอยู่คนเดียว พีทนั่งเหม่อใจลอยไปหาใครก็ไม่รู้
โอ้ยยย จะไปนึกถึงมันทำไมเนี่ย เลือกก็เลือกแล้วยังจะเก็บเอามาคิดอีกทำไม ลำไยตัวเองจริ๊ง!
คนเหม่อสะบัดหน้าสลัดความคิดออกจากหัวก่อนจะยกแก้วขึ้นกระดกกรอกเอาเหล้าร้อนผ่าวลงคอ
"แล้วพี่พีท..ไม่รังเกียจเหรอ มีผู้ชายมาบอกชอบเนี่ย"
หลังจากที่นางพ่นน้ำลายยาวเหยียดนี่ก็คำถามแรกที่นางต้องการคำตอบจากเขาซะที นึกว่าจะปล่อยให้นั่งเหม่อไปเรื่อยๆซะอีกนะเนี่ย
"ไม่อ่ะ"
ก็นิ่งเหมือนเดิม เอาจริงๆ ถ้ามีอารมณ์มากกว่านี้อิเจ๊คงตอบยาวเหยียดไปแล้วแหละ แต่ตอนนี้มันไม่มีอารมณ์โว้ย จะหล่อแบบโดม ปกรณ์ ลัมก็ไม่มีอารมณ์จะตอบทั้งนั้นแหละ เจ๊ระบายความหงุดหงิดงุ่นง่ายด้วยการยกเหล้าเพียวซดอีกอึก
พอคิดย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อเย็นหลังจากไอ้ไทม์หลุดประโยคนั้นออกมา จากที่หงุดหงิดอยู่แล้วมันยิ่งไปสะกิดสลักระเบิดอารมณ์ของอิเจ๊เข้าไปอีก จนเกือบหลุดอยากจะเข้าไปตะบันหน้า แต่ก็ต้องสะกดไว้นะคะ เพราะมันไม่ใช่วิถีตุ๊ดค่ะ วิธิตุ๊ดคือไม่ควรลงมือทำอะไรแบบนั้น แล้วยิ่งหน้าตาระดับนั้น...ถึงโกรธก็เก็บอารมณ์ไว้ดีกว่าค่ะ เสียดายของ อิเจ๊บอกกับตัวเองก่อนจะสะกดอารมณ์เดือดของตัวเองไว้ให้ลึกขั้นสุด
เฮ้อ ว่าแล้วก็กระดกอีกช๊อต
"แล้ว.. พี่ชอบผู้ชายมั้ยครับ"
พ่อแบดบอยของเจ๊ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จ้องลึกไปสบตาพีทรอฟังคำตอบ ส่วนอิเจ๊..ถ้าไม่มีอะไรรบกวนจิตใจอยู่คงรีบตะครุบเหยือไปแล้วล่ะ เล่นอ่อยแรงเบอร์นี้ ตอนนี้มากสุดเลยทำแค่ตวัดหางตาไปมองก่อนจะมองแก้วเหล้าในมือเตรียมจะกระดกอีกรอบ
"ชอบ"
เออ.. ชอบ อยากได้เป็นผัวมากด้วย
เจ๊พีทบอกกับตัวเองมาแบบนี้มาตลอดชีวิต แต่วันนี้นี่แหละ ตั้งแต่ไอ้ไทม์พูดแบบนั้นออกมา ทำเอาคนฟังนี่ใจเขวไปเลย..
...
แล้วนี่จะเก็บเอาเรื่องของคนที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้มาคิดทำไมวะ ทำไมไม่คิดถึงเหยื่อตรงหน้าคนแรกนี่ นี่ว่าที่ผัวนัมเบอร์วันเชียวนะ!!! ไม่ได้การละ ฮึบ.. เจ๊ตั้งสติแล้วหันกลับไปสบตาชวนเหยื่อคุยใหม่
"คุยมาตั้งนาน น้องยังไม่ได้แนะนำตัวกับพี่เลยนะ"
"อ่าวเหรอครับ.. จริงๆพี่เรียกผมว่าตะเองเลยก็ได้นะครับ ไม่ต้องรู้ชื่อผมหรอก ฮ่าๆๆๆ"
เออ คุยกันมาตั้งนานก็ลืมถามชื่อไป ทำไมล่ะ ก็ตอนนั้นเจ๊มัวแต่มองหน้า หลงหนักขนาดพยักหน้าเออออตามตลอดจนลืมถามชื่อเลย แบบนี้เรียกว่าใจง่ายยังน้อยไปด้วยซ้ำ เดินตามตูดคนที่ไม่รู้ชื่อมาเนี่ย โอ้ยยยยยอิเจ๊อยากจะขย้ำหัวตัวเองตายค่ะ
"ว่าแต่..พี่รู้จักกับ.." พ่อแบดบอยกำลังจะถามถึงใครบางคน พีทหันไปสบตารอฟังคำถาม "..คนเมื่อเย็นมานานแล้วเหรอครับ"
"นานแล้ว ถามทำไม มีอะไร" คนถามระบายยิ้มเผล่ "ไม่มีไรครับ เห็นว่าเป็นคนดังเลยอยากรู้เฉยๆ"
อืม จะว่าไปแล้วมันก็คนดังจริงนั่นแหละ เดือนมหาลัย อภิมหารวยแถมเป็นลูกคนมีอิทธิพล .. โคตรห่างไกลชั้นวรรณะกับเขา แต่ก็กลายมาเป็นเพื่อนกัน.. ไม่ใช่สิ มันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเขาซักหน่อย มีแต่เขาเองที่คิดไปว่ามันเป็นแบบนั้น
เอาจริงๆ ไม่ใช่เขาไม่รู้หรอกว่าอีกคนนึงคิดอะไรอยู่ แล้วทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร เพียงแต่ว่ามันเหมือนมีบางอย่างที่ทำให้พีทไม่กล้าที่จะคิดไรเกินเลยก็แค่นั้น
แค่นั้นแหละ..คงแค่นั้นจริงๆ
..
พีทกระดกเหล้าครั้งแล้วครั้งเล่าคิดทบทวนบางอย่างกับตัวเอง เผลออีกที ภาพแสงสีภายในร้านผสมปนเปกันมั่ว เมื่อหันหน้าไปทางไหนเส้นแสงก็วิ่งตามเป็นริ้วราวกับภาพสโลว์ ..เมาแล้วสินะ
"เฮีย.."
เสียงเบาหวิวที่รู้จักดีกระซิบที่ข้างหูเขา พอหันตามเสียงนั้นภาพที่เบลอเป็นฉากหลังมีเพียงใบหน้าเดียวเท่านที่ชัดเจน..จนเหมือนภาพหลอน
พีทยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้านั้น ใบหน้าของคนเดียวที่เค้านึกถึงตลอดทั้งเย็นวันนี้ เจ้าของสายตาคู่เดียวที่สะกดความคิดทั้งหมดของเขาให้ย้ำนึกถึงแต่ประโยคเมื่อเย็นนั่นซ้ำไปซ้ำมา
เพื่อน .. คือคำที่พีทชีดเส้นกั้นอีกคนไว้เพื่อตัวเขาเองทั้งนั้น
เพื่อน .. คือคำที่เขากักกันความรู้สึกที่ทั้ง 'ประหลาดและแตกต่าง' นั่นไว้เพื่อไม่ให้มันไปไกลเกินกว่านั้น
เขารู้ตัวเองดีว่าเขาเป็นอะไร ..ทุกครั้งที่มองภาพตัวเองในกระจกยังคงสะท้อนเงาตัวเองกลับมาให้เห็นและมันชัดเจนในความรู้สึก ..เขาเป็นตุ๊ด บอกตัวเองไว้แบบนั้นเพื่อกดความต้องการบางอย่างไว้ทุกวันเพื่อไม่ให้มันหลุดออกมา
..และอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาแอ๊บแมนได้เนียนขนาดนั้น
ผู้ชายคนนั้นควรอยู่เป็นผู้ชายแบบนั้น ไม่ควรกลายเป็นสถานะในส่วนลึกของอีกคน แต่วันนี้ ทุกอย่าง ถูกพังทะลายเพราะคำนั้นคำเดียว
"ขอโทษ.. กูขอโทษ"
คำขอโทษถูกพูดมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เจ้าของใบหน้านั่นส่งยิ้มละมุนกลับมาเหมือนทุกที เพียงแต่อีกคนที่เริ่มไม่เหลือสติการยับยั้งชั่งใจ ยื่นหน้าเข้าไปกดจูบริมฝีปากที่กำลังยิ้มละมุมนั่น.. ฉวยคาบริมฝีปากให้เผยออกก่อนจะสอดลิ้นร้อนรนของคนที่พยายามอดกลั้นมันไว้นานจนตัวเองจำไม่ได้แล้วว่ามันเริ่มรู้สึกตั้งแต่เมื่อไหร่
พีทโน้มคอใบหน้าตรงข้ามลงมากดต้นคอลงต่ำก่อนจะยกตัวขึ้นแล้วจูบกดบดริมฝีปากนั่นลง ปลายลิ้นชื้นสอดชิมในโพรงปากอย่างเอาแต่ใจ เอียงหน้าจาบจ้วงรสหวานทุกหยาดหยดจนคนข้างใต้ต้านไม่ไหว หลงเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่ผสมปนกับรสแอลกอฮอล์ที่ปลายลิ้นของทั้งสองที่กำลังผสมกันภายในปาก จนคนข้างใต้เริ่มเอนหลังลงบนที่นอนหนานุ่ม
เรียวมือยาวของพีทสอดเข้าผ่ายชายเสื้อเข้าลูบเนินลอนเนื้อเพียงไม่นานก็ถูกพลิกกลับไปอยู่ใต้ร่างอีกคน พีทพยายามปรือตามองย้อนแสงจากหลอดไฟที่ส่องสว่างอยู่บนเพดานเผยให้เห็นเงาหน้าคนคุ้นเคย เค้ารู้ดีว่านั่นเป็นเพียงภาพหลอนเท่านั้นแต่ก็ยังหยุดยั้งใจตัวเองไม่ได้ ปล่อยให้ร่างโคลนทำหน้าที่แทน 'ตัวจริง' ต่อไป
.
.
"อ่า..."
..ไทม์
ชื่อนั้นคงเรียกได้แค่ในใจเท่านั้นเขารู้ดี
..และนี่ จะเป็นครั้งแรกในชีวิต และเป็นครั้งแรก ที่ยอมรับความรู้สึกลึกๆ ที่แท้จริง ของตัวเองซักที
.
*******************
หลังจากวันนั้น ผ่านมาหลายวันแล้วที่พีทต้องนั่งวินเข้ามาเรียนเอง ไม่คุ้นเลยแฮะ ปกติตั้งแต่ไหนแต่ไรก็มีราชรถสปอร์ตคาร์มารับมาส่งตลอด ส่วนพ่อแบดบอยนั่นน่ะเหรอ.. อย่าเพิ่งไปพูดถึงเลยดีกว่า
พีทยังใช้ชีวิตปกติแบบไม่ปกติ เพราะปกติแล้วต้องมีสายโทรเข้าวันหนึ่งไม่ต่ำกว่าห้า และไลน์จากใครบางคนต้องเด้งตลอดทั้งวันบัดนี้กลับเงียบฉี่ ไร้การติดต่อใดๆ จากอีกคนที่เขานึกถึง
ใช่ แค่นึกถึงเท่านั้น อย่าให้มันกลายเป็นความคิดถึงเลย ..
"พี่พีทครับ" เจ้าของชื่อหันไปตามเสียงหวังว่าจะเป็นคนเดียวกับที่เขารอ..แต่ก็ไม่ใช่
"ว่า" เขาขานรับก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่นพลางมองหาใครบางคนที่แม้จะพยายามห้ามตัวเองไม่ให้มองหาแล้วแต่ก็ยังอดไม่ได้
"คืนนี้.. ไปนั่งรถเล่นกับผมมั้ย"
พีทตวัดสายตากลับไปมองแล้วตอบอย่างเหนื่อยหน่าย
"อืม ..ไปตอนนี้เลยปะล่ะ กำลังเบื่อๆ"
และครั้งนั้นก็ไม่ใช่การนั่งรถชมวิวธรรมดาอย่างที่ทุกคนกำลังคิดจริงๆ ภายในรถที่จอดเทียบอยู่ในพื้นที่ส่วนบุคคล เจ้าของรถที่ขับมาเพลียหลับไปตั้งนานแล้ว ปล่อยคนถูกชวนไปนั่งเปลือยท่อนบ่นบนฝากระโปรงรถสูบบุหรี่ที่จิ๊กมาจากคนหลับ ก่อนจะปล่อยควันขึ้นสูท้องฟ้าที่มืดสนิท
"เฮ้อ..."
อีกแล้ว.. เผลออีกแล้วจนได้สินะ
เผลอ..ทำไปเพราะนึกถึงใครบางคนอีกแล้ว
พีทหลับตาพ่นควันออกไปพร้อมกับระบายความคิด.. จะว่าไปแล้ว แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยๆ แค่เอามานึกถึงเฉยๆ ไม่ได้ทำให้อีกคนนึงเสียหายซักหน่อย อย่างน้อยก็ได้ระบายเรื่องที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ออกมาแบบนี้ ค่อยรู้สึกโล่งขึ้นเยอะเลย
เขาก้มหน้ายิ้มกับตัวเอง
"แล้วเคยถามซักคำปะว่าผมเป็นเพื่อนเฮียรึเปล่า"
..
อืม .. เขาไม่เคยถาม และก็ไม่อยากจะบอก
ว่าถ้าเลือกได้
เขาเอง ..ก็ไม่อยากเป็นเพื่อนเหมือนกัน
..สถานะที่เป็นไปไม่ได้ และไม่มีใครรับได้นั้น ให้มันหยุดไปแบบนี้แหละดีแล้ว
************
ไม่ใช่แค่สองคนภายในอาทิตย์นี้.. หลังจากนั้นคนที่สาม..คนที่สี่ คนที่ห้าก็เข้ามาเรื่อยๆ ไม่ขาด แต่ละคนที่เข้ามาดูแมนแฮนซั่มสมใจมาก ทั้งเทนเนอร์ในฟิตเนสบ้าง หิ้วจากร้านเหล้าบ้าง และอีกหลายสาขาอาชีพ หลากหลายบุคคลิกภาพและลักษณะทางกายภาพ ทั้งดูอ้อนแอ้นร่างบางตลอดจนถึงแมนมากกล้ามเป็นมัด
พีทเองก็ควรจะดีใจที่ในที่สุดก็(ได้มั่ว)สมใจอยากซักที แต่ทำไมมันไม่ดีใจเลยวะ..
และทุกครั้งที่ทำ .. มันพาให้นึกถึงใครคนหนึ่งที่หายไป หายไปราวกับไม่เคยมีในชีวิตมาก่อน
พีทที่นั่งอยู่หน้าบ้านเช่าและทุกรอบที่นั่งอยู่ตรงนี้จะมีใครบางคนนั่งอยู่ด้วยเสมอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจ้องโทรศัพท์และชั่งใจว่าจะกดโทรออกไปดีมั้ย พีทมองเบอร์ที่จำได้ขึ้นใจในโทรศัพท์อย่างเหม่อลอย นอกจากคิดว่าจะโทรไปดีมั้ย ยังนึกไปถึงประโยคที่จะชวนอีกฝ่ายคุยด้วย เพราะปกติแล้วเขาไม่เคยต้องโทรหาเองเลยซักครั้ง มีแต่ฝ่ายนั้นที่เป็นคนโทรมาเองตลอด
เสียงเครื่องยนต์สี่สูบดังกังวาลมาแต่ไกล เสียงมันดังขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งดับลงที่หน้าบ้านเขาตามด้วยเสียงขาหยั่งรถ กับเสียงฝีเท้าที่เดินผ่านประตูรั่วที่เปิดทิ้งไว้เข้ามาเรื่อยๆ จนถึงตัวเขา
"พี่พีท"
เสียงเรียบเรียกเขาให้หันตามไปมองก่อนจะเก็บโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋ากางเกง ไม่ใช่ใครที่ไหน .. พ่อแบดบอย 'คนแรก' ของเขานี่เอง
"ไง หายแล้วเหรอ"
พีทพยักหน้าถาม ทำเอาอีกคนที่พยายามเก็บอาการอยู่กัดฟันกรอดทำท่าจะพุ่งเข้าใส่แต่ก็ยั้งตัวเองไว้ เขารู้ดีว่า ถึงแม้อริของเขาจะไม่ได้ตามติดตูดพีทเหมือนครั้งก่อนๆ แต่ก็ใช่ว่าจะพ้นสายตา ฉะนั้นเขาต้องระวังตัวเองไว้ก่อนด้วยการไม่ใจร้อนผลีผลามทำอะไรสุ่มเสี่ยง ถึงเขาจะอยากตะบันหน้าไอ้คนตรงหน้านี้มากแค่ไหนก็เหอะ
"กูแค่มาเตือน ให้มึงระวังตัวไว้ดีๆ"
อีกคนชี้หน้า คำที่เรียกพี่ที่แสดงความเคารพจบลงไปตั้งแต่ประโยคแรก.. ไม่สิ จริงๆ ต้องบอกว่าตั้งแต่คืนวันนั้นมากกว่า
.
.
"ไม่น่ารักเลยว่ะ.."
"..."
"พูดกับผัวคนแรกให้มันดีๆ หน่อย"
พลั่กก
คนฟังอดใจไม่ไหวประเคนหมัดเข้าเต็มมุมปาก ใบหน้าที่ถูกหมัดเหวี่ยงไปตามแรงก่อนจะยิ้มปาดเลือดที่มุมปาก
"แค่นี้ก็ทนไม่ได้ซะแล้วเหรอ" คนพูดเลิกคิ้วยิ้มท้าตีนอีกฝ่าย ก่อนที่จะทนไม่ได้แล้วเข้ามาหวังจะซัดเข้าอีกหมัด อีกหมัด..และอีกหมัด
หมัดแล้วหมัดเล่าเข้าเป้าที่ใบหน้าเต็มๆ พีทนอนนิ่งปล่อยให้อีกคนระบายโทสะจนสาแก่อารมณ์
"ถ้ามึงต่อยกูแล้วคิดว่าจะลบภาพคืนนั้นออกได้ ก็เอาเลย"
พีทพูดแทรกจังหวะหมัดที่กำลังจะลงที่หน้าเขา คำพูดนั้นชะงัดมือคนฟังไปอึดใจก่อนจะซัดต่อ
"ก็ได้.. อั่ก มึงจะต่อยกูให้ตาย มึงก็ลบภาพคืนนั้นออกไม่ได้"
"หยุดพูด!!!!"
อั่ค พลั่ค พลั่ก
"ภาพตอนที่มึงครางเรียกชื่อกู..อั่ก"
"กูบอกให้มึงหยุด!!!!"
อีกคนกระชากคอเสื้อของคนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดขึ้นมาตะคอกใส่หน้า พีทระบายยิ้มทั้งๆ ที่มันยิ่งทำให้ปวดแผลแต่เขากลับชาไปหมด ชาทั้งหน้า ชาทั้งความรู้สึก ทุกอย่างทำเอาเขาเฉยชาไปหมด ทั้งความสับสนนั้นและความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้
ว่าจริงๆแล้ว ตัวเองแม้งเป็นตัวอะไรกันแน่..
มันไม่น่ามีคืนนั้น
มันไม่น่ามีประโยคนั้น
ไม่น่าเมา
ไม่น่าเผลอ
ถ้ามันไม่เกิดขึ้น เขาก็ยังคงเป็นตุ๊ดแอ๊บแมนต่อไป
.
.
..ไม่ใช่ตัวเหี้ยอะไรก็ไม่รู้แบบในตอนนี้
_______
อูยย อัพเกรดที่แท้จริง
คงได้โบกมือลาคุณแม่แล้วล่ะ :sad11:
อยากอัพต่อ ขอเช็คเรตติ้งก่อน ถ้าคนรอเยอะเดี๋ยวกลับมาต่อ กำลังคันมือเลย
-
???????????????
-
เป็นผัวไปซะแล้ว.... :mew5:
-
อัพเกรดซะเป็นรุกเลย 555
-
:sad3: :sad3: :sad3: :sad3:
-
ผิดหวังกับพีท. ชอบไทม์แต่ไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเอง. เสียซิง.กลาย เป็นผัว. แถมตอนนี้ยังมั่วอีก
-
อ้าว อริของไทม์เป็นเมียพีทเหรอ 555 ทำไมมันพลิกล่ะทั้งๆที่พีทเมามาก 555
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
เดี๋ยวน่ะ o22
คืออ่านรอบแรกงงหนักมาก
ต้องอ่านซ้ำอยู่หลายรอบ :a5:
ตกลงเจเจ๊กลายพันธุ์ไปแล้วรึ :oo1:
-
เวรกำ พีทททท ทำไมเป็นแบบเน้
-
:mew5: เปลี่ยนแนว
-
โอ๊ยยยยยย
ชอบมากค่ะ 5555555 ประทับใจแรง อร้ายยยยย พีทเป็นรุก //น้ำตาปริ่ม
อัพเกรดสมชื่อจริงๆ ชอบค่ะ ไม่รู้จะอธิบายความปลื้มปริ่มนี้ไง แถมพออัพเกรดปุ๊บ เมียโผล่เพียบ
น้องไทม์ระวังตัวให้ดีนะ คริๆๆๆๆๆๆ
-
งงอ่ะ
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่ง และพลิกล็อกได้ตลอดเวลา คนอ่านควรตั้งสติ หึหึหึ***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 5.1 Complete
" ได้แค่นี้ก็ดีแค่ไหน "
"เห้อออ..."
เกิดมาอิฉันก็เพิ่งเคยโดนต่อยครั้งแรกนี่แหละ เจ็บฉิบหายเลย ทำไมถึงเป็นตุ๊ดอาภัพขนาดนี้ก็ไม่รู้ .. อยากมีผัว แต่เผลอตัวไปเป็นผัวคนอื่นซะได้
เห้ออออออ กระเทยปลอมของแท้เลยอิฉันเนี่ย
อิคนเขียนคะ.. แม่ไม่ได้ไปไหนค่ะ แม่ยังอยู่ในใจทุกคน เพียงแต่ว่าถ้าปล่อยอิฉันออกมาสาธยายความแมนของตัวเองในครั้งนั้นมันก็คงจะไม่ดีเท่าไหร่..
นอกจากจะไม่มีใครคาดถึง ตัวเองก็ยังคาดไม่ถึงเหมือนกัน อาจจะเพราะรู้ตัวแค่ว่า ชอบผู้ชาย แล้วถูกปลูกฝังกันมาตั้งแต่เด็กๆ ว่าเพศที่ชอบผู้ชายคือเพศหญิง
ใครจะไปคิดล่ะ ว่าจิตใต้สำนึกมันจะกลายเป็นชอบผู้ชายในรูปแบบที่..อยากจับผู้ชายทำเมียน่ะ
.
.
.
"เฮียพีท!!"
หลังจากนอนคิดอะไรเพลินๆ ชื่อของเขาถูกเรียกด้วยอารมณ์ตกใจสุดขีดก่อนที่เสียงเท้าจะวิ่งถี่กระชั้นเข้ามาข้างร่างที่นอนหงายมองดาวชมท้องฟ้าอยู่ลานหน้าบ้านหลังจากที่เพิ่งนอนชมตีนของคนที่เพิ่งกระทืบเขา
"เฮีย.." มือหนาใหญ่เข้ามาประคองร่างที่ใบหน้าบวมปูดและเต็มไปด้วยเลือดเอาหัวขึ้นมา พยายามจะพยุงยกร่างขึ้นยืนแล้วยกแขนขึ้นเกาะเกี่ยวคอร่างที่สูงกว่า "เดี๋ยวผมพาไปโรงบาล" พีทพยายามฝืนความเจ็บปวดหันคอไปมองคนพยุงก่อนจะระบายยิ้มใต้เลือดเปรอะหน้าที่ตอนนี้กลายเป็นแผ่นเคลือบอยู่ทั่วใบหน้า
นิ้วเรียวยาวขาวยกขึ้นแตะใบหน้าคนพยุง เรียกคนถูกสัมผัสให้หันกลับไปมอง
..หายไปไหนมาตั้งนาน กลับมาซักที
"ไม่ต้องหรอก แค่นี้เอง ทำแผลเองก็ได้"
พอเห็นหน้า เขาเองก็เพิ่งรู้ตัวนี่แหละ ว่าตัวเองคิดถึงอีกคนขนาดไหน
เจ้าของรอยยิ้มละมุนนั่นสบตามองเจ้าของวงแขนคนโอบคอเขาอยู่ คนตรงหน้าจ้องนิ่งไม่ได้พูดอะไรก่อนจะเป็นคนหลบสายตาก่อนเอง
"งั้นเข้าบ้านทำแผลก่อนนะเฮีย"
พอพาร่างคนเจ็บเข้ามานั่งก็รีบเดินไปหากล่องพยาบาล แน่นอนว่าในบ้านไม่มี เขากุลีกุจอรีบออกไปหาซื้อมาให้ พีทมองตามกระพริบตาปริบๆ ไทม์ดูลนลานรีบไปหมดทุกอย่างทำเอาเขาอดขำในใจไม่ได้
ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้พีทขำกับสิ่งที่ไทม์ทำ ที่ผ่านมามีแค่พอใจ กับไม่พอใจ และลำไย เอ่อ.. รำคาญเท่านั้นแหละ ถ้าย้อนกลับไปอ่านตอนที่ผ่านๆ มาก็คงจะพอรู้ ว่ามีแค่นั้นจริงๆ
พีทแอบยิ้มคนเดียวอยู่ภายในบ้าน พอนึกย้อนไปถึงความรักครั้งแรก รอยยิ้มนั้นกลับจางไปเหมือนไม่เคยมี
ความรักครั้งแรกน่ะเหรอ
..
ก็เพื่อนนี่แหละ
เพื่อนสนิทเลยล่ะ
คบกันเป็นแก๊งใหญ่มีทั้งเพื่อนชายหญิงตุ๊ดทอมดี้ ส่วนคนเดียวที่สนิทก็คนนั้นเอง ถามว่ากล้าสารภาพมั้ย .. ก็ยังเก็บคำสารภาพนั้นไว้ในใจมาจนทุกวันนี้ เพราะเพื่อน ก็คือเพื่อน เค้าให้คำนั้นกับเรามาแล้ว มันก็คงไปได้ถึงแค่นั้น แม้จะพยายามคิดไม่ให้เกินเลยแล้วก็ตาม เหมือนมันเองก็คงจะรู้ตัว นั่นเลยยิ่งทำให้เราห่างกันมากขึ้นเท่านั้น
กับเพื่อนคนปัจจุบันก็ด้วย
แต่ไอ้คำๆ นั้นนั่นแหละ
คำที่หลุดออกมาจากปากคนที่ตัวเองเฝ้าขีดเส้นกั้นความรู้สึกไว้ไม่ให้ตัวเองเข้าใกล้ไปมากกว่านี้
เหมือนเส้นนั่น มันถูกตัดขาด จากคนที่เราเองก็รู้สึกไม่ได้ต่างไปจากเขา
.
แต่ถึงจะใจตรงกัน
แม้จะไร้เส้นใดๆ กั้น เขาก็ยังไม่กล้าก้าวข้ามมันอยู่ดี
...
"เฮีย ตื่นทำแผลก่อนนะ"
คนเจ็บเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เพราะความรู้สึกมันเจ็บจนสลบไปเองนี่แหละ โดนต่อยครั้งแรกก็เจ็บหนักเอาเรื่องขนาดนี้ จะว่าไปแล้วก็นึกโกรธไอ้คนลงมือนี่เหมือนกัน ต่อยที่อื่นไม่ได้เหรอวะ รู้มั้ยว่าหน้านี้หมดไปกี่แสนกี่ล้านแล้ว ครีมบำรุงก็หมดตั้งเท่าไหร่ อย่าให้เจอหน้าจะ จะจับเยให้ตูดยับต้องให้หมอเย็บเลยคอยดู
"ลุกไหวมั้ยเฮีย" คนตัวสูงก้มลงมาประคองอีกคนขึ้นนั่งพิงโซฟาก่อนเริ่มหยิบยาที่เอาออกมาเรียงไว้รอก่อนหลัง พีทมองแผ่นหลังตลอดจนมือที่อีกคนกำลังหยิบสำลีแผ่นชุบกับน้ำอุ่นแล้วหันหน้ากลับมาเตรียมจำเช็ดคราบเลือดออกให้
คนถูกเช็ดเผลอมองสำรวจใบหน้าตรงข้าม ตาเรียวยาวลับกับคิ้ว จมูกโด่งปลายแหลมเชิด ริมฝีปากบางเฉียบที่กำลังเม้มอยู่แสดงถึงความตั้งใจและพยายามเบามือที่สุดเพื่อจะไม่ให้เขาเจ็บแผล
"หายไปไหนมาตั้งหลายวัน"
คำถามที่เก็บไว้ในที่สุดก็กล้าถาม ถึงจะพอรู้คำตอบอยู่แล้วก็เถอะ
"ก็พูดแบบนั้น .. ใครจะไปกล้าสู้หน้า"
อีกคนตอบเสียงค่อยขัดกับไอ้บุคคลิกมั่นใจตัวเองสุดๆ ทั้งที่กล้าพูดขนาดนั้นแล้ว วันนี้ก็ไม่น่าจะต้องอายแล้วม้างงง
พีทเค้นเสียงหัวเราะ "เหอะ แล้วไมวันนี้กล้าอ่ะ" มืออีกคนชะงักไปก่อนจะลงมือเช็ดต่อ
"คิดถึง" รอบนี้ไอ้คนที่ตอบเสียงค่อยกลับตอบเต็มเสียงพร้อมกับจ้องตาคู่เบื้องหน้า
มึงจะรุกใช่มั้ย ได้
"คิดถึงอะไรป่านนี้ ไม่ช้าไปหน่อยเหรอ"
คราวนี้ไอ้คนตรงหน้านี่สตั้นไปเลยว่ะ ฮ่าๆ พีทเผลอขำออกมาจนลืมเจ็บ ดูทำหน้าเขาสิ โคตรตลก แถมยังหูแดงซะด้วยนะ พีทอดไม่ไหวยกมือขึ้นไปขยี้หัวหนักๆ ด้วยความเอ็นดู
รอยยิ้มของพีทจากแววตามีความสุขกลับกลายเป็นรอยยิ้มหม่นหมอง เขาหลุบตาต่ำไม่กล้าสบคนที่กำลังจะพูดด้วย
"แต่แบบนั้นก็ดีแล้วแหละ"
"..."
"ให้มากไปกว่านั้นก็คงไม่ได้.."
ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่ใช้คำว่าเพื่อนขีดและกดมันไว้
ได้เท่านี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว
อยู่ด้วยกันแบบนี้ ดูแลกันเท่านี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว..
เขาไม่อยากเปิดให้ใครเข้ามาเพราะความไม่แน่ใจของตัวเอง แค่ชั่วคราวยังพอว่า ถึงหลายๆ คนที่ผ่านเข้ามาในช่วงหลังๆ นี้ จะเข้ามาในรูปแบบฉาบฉวยก็ตามแต่ คงไม่มีใครมานั่งขุดคุ้ยประวัติคู่นอนของตัวเองหรอก เพราะมันไม่ได้สำคัญขนาดนั้น เสร็จสมอารมณ์หมายวินวินกันทั้งคู่ก็แยกย้าย
แต่ความรัก..
มันแตกต่างออกไป
สำหรับพีท แม้จะเคยมีความรักแบบที่รักเค้าข้างเดียวแต่ก็ไม่ใช่จะไม่รู้ว่า ความรักควรจะไปในทางไหน
ความรักสำหรับเขา คือการยอมรับซึ่งกันและกัน ยอมรับในตัวตน รับได้ทั้งอดีต และปัจจุบัน และพร้อมจะมีอนาคตไปข้างหน้าด้วยกัน
.
สิ่งเดียวที่ยังผูกเค้าอยู่ ถูกรั้งเอาไว้จนไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า
อดีต..
แค่เคยเป็นตุ๊ดก็ก็สับสนมากพอแล้ว ยังสัปดลมีสัญชาตญาณเป็นรุกอีก
.
ไม่มีใครรับเรื่องแบบนี้ได้หรอก
"ได้สิเฮีย"
"..."
คำตอบนั่นทำคนที่กำลังพูดกับตัวเองนิ่งอึ้งไป
"ขอโอกาสให้ผมซักครั้งไม่ได้เหรอเฮีย"
"..."
"ผมขอแค่ซักครั้ง ถ้ามันมากไป.."
"..."
"ผมขอแค่เดือนเดียวก็ได้"
"..."
"ถ้าผมยังไม่ใช่ ผมจะถอยกลับไปเป็นแบบเดิมเอง"
.
.
.
ฝ่ายที่ควรจะได้รับโอกาสนั้น ไม่ใช่ไทม์
แต่มันคือตัวเขาเองต่างหาก
.
.
"อื้ม"
แค่เสียงตอบรับในลำคอเบาๆ กลับทำเอาใจใครบางคนเต้นแรงทนแทบทะลุอก
ส่วนอีกคนกลับใจเต้นไปด้วยความสั่นกลัว
ทั้งกลัวจะเสียเพื่อน เสียคนที่เข้าใจ เสียไปแบบครั้งนั้นที่มันเคยเกิดขึ้น
ถึงความกลัวมันจะมีมากก็จริงอยู่
แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อความรู้สึกนั้น .. มันมีมากกว่าอะไรทั้งหมดจริงๆ
ขอลองเสี่ยงกับมันดูซักครั้งก็แล้วกัน
TBC
******************
แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยย เค้าคบกันแล้วค่ะพี่ตาาาาาาาาาา :sad4: :sad4:
วู้วววววว หลังๆ มานี่เขียนพล๊อตธรรมดาไม่ได้เลย เขียนแต่อะไรก็ไม่รู้ซับซ้อนยุ่งเหยิงจนคนอ่านงงแล้วงงอีก :laugh: :laugh: :laugh:
แต่ถามว่าแคร์มั้ย ก็แคร์แหละ o18 แต่ก็ยังจะเขียนพิสดารต่อไป ( :z6: << โดนตรีนคนอ่าน)
ขอกำลังใจ กำลังใจ และกำลังใจจ ฟีดแบคดีเดี๋ยวกลับมาต่อ :katai4: เราโต้รุ่งได้ พรุ่งนี้ไม่ทำงาน เย๊ :heaven
รักส์
Zhiki
-
พีทเปิดใจให้ไทม์แล้วใช่มั้ย ดีดี แล้วจะจับไทม์เป็นเมียอีกมั้ย หรือว่าจะเป็น ผัว-ผัว 555
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
ไม่ได้อ่านแปปเดียว อิเจ๊ผันตัวเป็นเมะมาดแมนไปแล้ววว :laugh:
คบกันแล้วจะดีมั้ยน้อออ
-
นางเอกหรือพระเอกดีค่ะ
-
สับสนไปกับเจ้เลยค่ะ เจ้อย่าทำน้องไทม์ของหนูเสียใจนะ ถ้าเจ้ไม่เอาแค่ส่งน้องมาให้หนูพอ :katai5:
-
สลับกันก็ได้น่ะ มันไปอีกแบบ พลัดกันรุกรับ :hao6:
-
โอ้ย เลือกข้างยากจัง 55555
-
เชียร์ให้เจ๊รุกต่อปายยยยยยยยยย :katai3: :katai3: :katai3:
-
สนุกจังเลย รอตอนต่อไปอยู่นะคะ :katai4:
-
ต้องอ่านตอนที่ 4.3 ซ้ำ 2 รอบ คือยังไง คืออยากจะซั่มแทนงี้หรอ โอ๊ย
-
พีท รู้ตัวแล้วว่าที่ผ่านมาคิดผิด
คิดว่าคนที่ชอบผู้ชายน่ะเป็นตุ๊ด
ที่แท้ตัวเองน่ะเป็นเมะ เพราะอยากรุก
เอาละสิ.....แล้วพอไทม์ มาขอโอกาส
พีท จะเป็นรุกกับไทม์ หรือเปล่า
ต้องตกลงกันมั้ย
ว่าแต่ไทม์ จะเข้าใจพีทผิดหรือถูกกันนะ
อยากรู้ไวๆ และ :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่ง และพลิกล็อกได้ตลอดเวลา คนอ่านควรตั้งสติ หึหึหึ***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 5.2 Complete
" เด็กมันยั่ว "
ถึงแม้ว่าสถานะของใครบางคนจะขยับเลื่อนขั้นอัพเกรดขึ้นมาเป็นแฟนแล้วก็ตาม ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม ในสายตาของพีท ไทม์ก็ยังทำหน้าที่สารถีเหมือนเดิม พาไปกินข้าวเหมือนเดิม เพิ่มเติมขึ้นมานิดหน่อยคงจะเป็น..
"ปล่อย"
ไอ้ความมือไวของมันนี่แหละ เผลอไม่ได้เลย เอะอะจูง เอะอะจูง ไม่ได้ตาบอดนะเว้ย ไม่ต้องจูงก็ได้ ไอ้คนมือไวยิ้มเผล่ก่อนจะยอมปล่อยง่ายๆ ลองมึงไม่ปล่อยดูสิ เดี๋ยวได้โดนพีทร่างสองเล่นเอา
"โห่เฮียยยย นิดเดียวเอง"
นิดนึงก็ไม่ได้เว้ย..
นี่ถ้าเกิดเขาตะบะแตกขึ้นมา..ใครจะรับผิดชอบ!
รู้มั้ยว่า 'เก็บอารมณ์' ตัวเองเนี่ยมันยากกว่าเก็บความรู้สึกตั้งสิบเท่าไปกลับเชียงใหม่-ยะลาอีก โว๊ะ!!
อีกคนนี่ก็ไม่ได้รู้อะไรเล้ยว่าไอ้เฮียพีทที่มันคอยตามตูดต้อยๆ เนี่ยสปาร์คง่ายเบอร์ไหน ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ จะกอดก็มาเถอะ จะยิ้มดาเมจทำลายล้างแค่ไหนสีก็ทนได้
ตอนนี้น่ะเหรอ
...
เหอะ! สบตาไม่กี่วิเขาก็แทบคุ้มคลั่งแล้ว!
มันกลายมาเป็นแบบนี้ได้ไงวะเนี่ยยยยยยยย
เหมือนคำว่าเพื่อน เป็นผ้ายันต์มากกว่าเส้นกีดกั้นความรู้สึกในความหมายเชิงเปรียบเทียบของพีทอีกนะในตอนนี้ พอผ้ายันต์มันหลุดนี่ประดุจปลุกผีให้ตื่น
แหน่ะ ยังมีหน้าหันมายิ้มอีก
โอ้ยยยยยยย ทำไมไม่เห็นใจคนทางนี้บ้างวะ
หลังจากสอบเสร็จช่วงเช้า แน่นอนว่าเมื่อคืนทั้งคืนมีใครบางคนที่ไม่ได้นอน แถมยังต้องแบ่งเวลาที่ใช้ทบทวนก่อนเข้าห้องขับรถมารับแฟนใหม่ป้ายแดง (ที่เฝ้าประคบประหงมมาอยู่หลายปี) นี่อีก
วันนี้พีทมีเรียนถึงเที่ยงพอดี เดินลงมาจากตึกยังไม่ทันจะหันไปรับไหว้รุ่นน้องก็เห็นอีกคนนั่งสัปหงกพิงเสาอยู่มุมหนึ่งแถมใต้ตึก รู้ว่าไม่ไหวแล้วยังจะฝืนอีก นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่พีทเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาก่อน เพราะปกติคนที่ตาม คนที่เดินเข้ามาหาก็มีแต่อีกคนนั่นหละ // แหม่ นางพญาเนอะ <<คนเขียน
พีทมองตามมือไทม์มันกำรีโมทรถอย่างหลวมๆ ราวกับว่าพอมานั่งปุ๊บก็สลบเหมือดไปทั้งอย่างนั้นจนไม่ทันได้เก็บอะไรให้เข้าที่เข้าทาง และมันกำลังจะร่วงจากมืออีกคนที่ดูท่าทางจะหลับสนิทเอามากๆ เลยรับชิงรีโมทก่อนมันจะร่วงจากมืออีกคนไว้ คนหลับความรู้สึกไวพอสมควรถึงกับสะดุ้งตื่นเด้งตัวขึ้นทันที
"เหี้ย! เอ้ย .. เฮีย" คนที่เพิ่งตื่นตกใจเผลอสบถสัจว์ใส่หน้าคนตรงข้ามอย่างเผลอตัว "เฮีย..." หาวอีกวอด "..เสร็จนานยัง กลับเลยมั้ย"
"เออ นานพอจะเห็นเดือนมหาลัยนอนน้ำลายยืด"
คนฟังยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย "แต่ยังหล่อมั้ยล่ะ" ก่อนจะยักคิ้วอีกที
เออ... เอาเลย เอาที่สบายใจเลย
พีทมองนิ่งไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะเดินนำดิ่งออกจากตึก อีกคนรีบลุกเร่งฝีเท้าเดินตามไปอย่างไว
รถสปอร์ตคาร์จอดในพื้นที่พิเศษ (หมายถึงที่ๆไม่มีใครกล้าจอด) อยู่ตรงริมบาทวิถีหน้าตึก และมันเด่นมากซะจนแค่ปรายตามองก็เห็นแล้ว พีทเดินดิ่งไปที่ประตูคนขับทันที
"เฮ้ยๆๆ เฮียๆ ผมขับเองๆ" อีกคนร้องห้าม แต่คนมีไวกว่าเปิดประตูเข้าไปนั่งแทนที่ประจำของเจ้าของรถเรียบร้อยแล้ว ทิ้งเจ้าของรถยืนเกาท้ายทอยอย่างไม่อยากจะยอมแบบคนเอาแต่ใจ ..แต่จะทำไงได้นอกจากยอมล่ะวะ เฮ้อ
ไทม์เอาร่างมุดลงไปนั่งในห้องโดยสารตรงตำแหน่งข้างคนขับ ซึ่ง..บอกตรงๆเลยว่าไม่ค่อยชินเท่าไหร่ ถึงคราวก่อนจะนั่งในตำแหน่งนี้ตอนให้เฮียลองขับคราวก่อนก็เถอะ
"รู้ว่าง่วงก็นอนไป ถ้าระแวงกลัวขับไปชนอะไรเดี๋ยวแวะไปนอนบ้านกูก่อน"
เปล่า.. ไม่ได้ระแวง เขายอมรับว่าเฮียขับรถเก่งจริงๆ เพราะลองไม่นานก็ชินกับแรงม้าของรถ แต่คือ..เข้าใจอารมณ์แฟนมั้ยวะ เลื่อนขั้นเป็นแฟนแล้วก็อยากดูแลมากกว่าถูกดูแลแบบนี้ ไทม์แอบเถียงในใจ
ไทม์ทะเลาะกับตัวเองได้ไม่นานก็ผล็อยหลับไป สารถีจำเป็นขับไปก็ลอบมองคนข้างๆ ไป นี่ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่พีทลงมือทำอะไรให้กับคนข้างๆ บ้างหลังจากเป็นผู้รับมาตั้งนาน พอได้มาทำให้แบบนี้มันก็รู้สึกดีไปอีกแบบ มันแตกต่างและเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเหนือบ่ากว่าแรงตัวเองเลยซักนิด และที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือ
มันอิ่มใจ
คนขับค่อยๆ ปล่อยฝีเท้าชะลอความเร็วรถให้ช้าลงเผื่อว่ามันจะช่วยให้เขาใช้เวลาขับรถไปถึงบ้านที่อยู่หลังมอถัดไปไม่กี่ซอยได้นานขึ้น
ก็มันเพิ่งหลับไปเองนี่นะ อยากให้ได้งีบให้เต็มที่กว่านี้ซักหน่อย..
******
พอถึงบ้านคนขับจอดเทียบรั้วหน้าบ้านช้าๆ และยังไม่ปลุกอีกคนในทันที พีทนั่งว่างๆ เลยหยิบชีทของไอ้คนหลับขึ้นมาอ่านเล่นฆ่าเวลา อ่านจนหมดแล้วไอ้คนข้างๆ นี่ก็หลับเหมือนตายไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆ
พีทมองไทม์ลังเลว่าจะปลุกดีหรือไม่ปลุกดี แต่พอหันกลับไปมองคนหลับ กว่าจะรู้ตัว สายตาเขาก็ถูกดึงดูดจนละไปมองอะไรไม่ได้
ขอยอมรับตรงนี้เลยว่าตัวเองก็ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าจะกระเถิบเลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นแฟนคนตรงหน้านี่ ..เขาเป็นตุ๊ดที่ไม่เพ้อเจ้อ ไม่เพ้อฝัน (เหรอ??) อยู่ในความเป็นจริง ความเป็นจริงที่ว่านี่คือ ใจของคนสองคนจะตรงกัน มีเพียงศูนย์จุดห้าในจำนวนร้อย แล้วคิดดู ถึงจะพอรับรู้แล้วจะกล้าเสี่ยงเหรอ? ถ้าเสี่ยงแล้วมันไม่เวิร์ค ต้องเสียคนดีๆ ไปเขาก็ไม่กล้าแลกหรอก ถ้าเรายังพอที่จะห้ามความรู้สึกตัวเองในวันที่เรายังควบคุมมันได้ งั้นก็พยายามไม่คิดอะไรด้วยซะยังจะดีกว่า
แต่พอมาถึงวันนี้ บอกเลยว่าพัง พังหมดแล้วอะไรต่อมิอะไรที่คิดว่าคุมอยู่
..และมีอีกอย่างที่ถูกทำลายจนพังไปแล้วเช่นกัน
สายตาของพีทจับจ้องสำรวจใบหน้าของคนตรงข้าม ปอยผมที่เซทลวกๆ เมื่อเช้าเริ่มหลุดลุ่ยปอยผมตกลงมาปรกหน้าผากกำลังไหวตามแรงแอร์ในรถ มองเลื่อนลงมาถึงคิ้วไม่หนาไม่บางเข้ารูปลับกับเปลือกตาและแพขนตาหนายาวนั่นที่เขาเคยแอบอิจฉาเพราะว่าถ้าดัดแล้วปัดมาสคาร่าต้องเด้งกว่าชะนีหลายๆ นางแน่ สันจมูกได้รูปสวยปลายพุ่ง มองไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึงกลีบริมฝีปากบางชุ่มชื้นนั่น..
อ่า... ใจสั่นเลยแฮะ
นึกไม่ถึงจริงๆ นั่นแหละว่าจะกลายมาเป็นแฟน..
..
ก่อนห้วงความคิดจากจิตใต้สำนึกส่วนลึกจะสร้างภาพๆ หนึ่งลอยเข้ามาซ้อนทับภาพตรงหน้า..
ภาพใครบางคนกำลังนอนจมอยู่บนหมอน ริมฝีปากบางนั่นขยับอ้า หอบโกยอากาศพลางเรียกชื่อเขา..
"อ่ะ...อื้อ ....เฮีย..."
!!!
พีทรีบหลับตาข่มสติก่อนที่จะถูกจิตใต้สำนึกกลืนกิน มือเย็นเฉียบกำแน่นระงับอารมณ์บ้าๆ นั่น
คิดเหี้ยอะไรเนี่ย..คิดเหี้ยอะไรเนี่ย
เอาใหม่ๆ
กูตอนแต่งหญิง กูตอนอ้วน กูตอนเป็นช้างเผือกขาหนีบดำ..
.
.
"เฮ้ออออ...."
ได้ผลชะงัด ลมหายใจถี่กระชั้นของพีทเริ่มกลับสู่สภาวะปกติหลังจากพยายามควบคุมและดึงสติกลับมาด้วยการจินตนาการอะไรก็ตามที่ทำให้เขาอารมณ์หดกลับมาเป็นปกติได้
ตั้งแต่คราวนั้นที่เป็นคืนแรก.. แม้จะเมาแต่ก็ใช่ว่าจะไม่เหลือสติ เขาจำได้ดีว่าคืนนั้น ตัวเอง ..ทำอะไรลงไปบ้าง และต้องขอบคุณน้ำเมานั่นด้วยซ้ำที่ทำให้คืนนั้นเขาเห็นเป็นภาพคนตรงหน้านี่แทนที่จะเป็นคู่ขาที่นอนด้วย เพราะไม่อย่างนั้น มันคงยืนยันความรู้สึกลึกๆ ของตัวเองไม่ได้ชัดเจนจนเป็นรูปเป็นร่างทั้งเสียงขนาดนี้หรอก
เห้อ... งั้นที่ผ่านมาไอ้ที่เข้าใจว่าตัวเองแอ๊บแมนมาตลอด จริงแล้วมันก็ไม่ใช่อย่างที่ตัวเองคิดน่ะสิ..
พีทสะบัดหัวไล่ความคิดทิ้ง พอก่อน ค่อยๆ คิดแล้วกัน นี่เพิ่งคบกันได้สองวัน ยังมีเวลาให้คิดอีกเยอะ
อีกอย่าง เรื่องความลับนั่น.. หวังว่าจะมีโอกาสเหมาะมากพอที่จะบอก ถึงอีกใจนึงมันจะร้องเตือนว่าถ้าบอกมันอาจจะไม่เหมือนเดิมก็เถอะ ถ้ายังเป็นในสถานะเดิมก่อนที่จะเลื่อนมาเป็นแฟน ตอนนั้นคงจะกล้าบอกมากกว่าตอนนี้ แต่พอมันเลยมาถึงจุดนี้แล้ว .. มันจุกอยู่ในคอ จะบอกก็ไม่กล้า จะเก็บไว้ก็อึดอัด เอาเป็นว่า ขอเรียนรู้จักไอ้คนตรงหน้านี่อีกหน่อยแล้วกัน
ไม่รู้เวลาผ่านไปนานขนาดไหน ไทม์ที่รู้สึกเหมือนได้นอนเต็มที่ก็เริ่มได้สติ ตาเรียวคมรี่ตาปรับแสงก่อนจะหันหน้าไปมองคนขับที่กำลังก้มหน้าดูมือถือตาแทบจะติดจอ
"เฮีย" คนถูกเรียกสะดุ้งโหย่งรีบปิดล็อคจอก่อนจะหันขวับกับมามองคนข้างๆ "ไร"
"ถึงนานยังเนี่ย ทำไมไม่ปลุกอ่ะ" ไทม์เกาคอมองไปรอบๆก่อนจะยกข้อมือที่สวมนาฬิกาทาคฮอยเยอร์รุ่นลิมิเตดขึ้นมาดู "โห สี่โมงกว่าแล้ว"
"อ่าฮะ จะกลับเลยมั้ย"
ไม่รู้อะไรดลใจให้พีทถามแบบนี้ ทั้งที่ปกติเมื่อก่อนนี่แทบจะไล่อีกคนนึงกลับโดยไม่คิดจะถามด้วยซ้ำ และแน่นอนว่าคำตอบนั้น..
"ไม่อ่ะ"
"..."
"..ยังง่วงอยู่เลยอ่ะ"
"..."
ไอ้คนที่นั่งฝั่งข้างเบาะคนขับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะกระซิบเสียงเบา
.
.
"คืนนี้ค้างบ้านแฟนแล้วกัน"
โอ้ยยยยยยย พีทเอ้ยยยยยย
คืนนี้มึงทรมานตายห่าแน่ๆ !!!
TBC
:hao6: :hao7: :serius2:
หึหึ หุหุฮึฮิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอ้ยยย ทำไมเขียนเรื่องนี้แล้วมันกร๊าวววววใจจุง 55555555555
นี่มันนิยายคลายเครียด ท่องไว้ คลายเครียด คนอ่านต้องอ่านไปงงไปแน่เลย นี่เขียนไประแวงไปกลัวคนอ่านไม่เข้าใจนะเนี่ย ถามว่าแคร์มั้ย ก็แคร์แหละ แต่ต้องเขียนไง 555555555555 .วิ่งซิกแซกสับขาหลอกหลบตรีนคนอ่าน
บร๊ะบาย เจอกันตอนหน้า
รักส์ณ๊
Zhiki
-
วงวารเจ้ จับกินไปเลยค่ะเจ้ขาาา
-
อร๊ายยยยยยยย ทำเอาเราติดเรื่องนี้แล้วววว ต้องรับผิดชอบโดยการมาอัพบ่อยๆน้าา :impress: :impress: :impress: :impress:
-
เป็นห่วงสวัสดิภาพน้องไทม์ โอ๊ยไทม์พลิกกลับมารุกให้ได้นะ เป็นกำลังใจให้ แต่ว่าลองรับแล้วอาจจะติดใจก็ได้นะใครจะไปรู้ ศัตรูไทม์ยังเสร็จเลย ขนาดพีทเมานะเนี่ย
-
อ่านตอนนี้แล้ว ช่วงที่พีทมองไทม์ตอนหลับ มันชวนให้คิดว่าพีทจะเป็นผัวไทม์เลยนะ 555
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
รุก x รุก สินะ :z3: :z3: :z3:
แต่.....ไม่ว่าใครรุก ดีงามต่อหัวใจทั้งน้าน :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย!!!!
//ชูป้ายไฟพีทรุกคร่ะ
เฮียยังเป็นตุ๊ดเหมือนเดิมคร่ะ ตุ๊ดสายรุก งุ้ยโง้ยยยย ชอบ //ดิ้นๆๆ
-
ระแวงเฮียพีทแล้วเนี่ย เรื่องรศนิยม ไม่ใช่ปัญหา ปัญหาคือ ไอ้หนุ่มคนนั้นจะกลับมาไหม
แล้วไทม์จะแห้วหรือเปล่า หรือยังไง รู้สึกเหมือน 3 ผัวเมียยังไงไม่รุ้ เอาไงเอากันวะ ได้หมด 5555
-
เอาละเหวย เจ๊พีท :hao6:
เชียร์ให้เจ๊ตบะแตกไวไว :hao7:
-
พีคมากกกกก ก ล้านตัว
ก็ว่าอยู่ทำไมพีทตัวโต o18
ฟินไปอีกแบบ.. ได้รู้ถึงมุมตัวละครแปลกๆ
รีบมาต่อนะ รออยู่คับบบ
:mew3: :ruready :impress2:
-
:a5:
-
คนเขียนหายไปไหนคะ ช่วยตามหาที
มีคนอยากอ่านต่อตรงนี้ 1 อัตรา :hao7: :hao7:
-
รออออ~~~~~ เฮียน่ารักอะ แต่นี่อัพจากตุ๊ดมารุกด้วยหรอ :hao7:
-
มีความพีค รุกตอบโจทย์ซิ่นะ
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
กราบขอโทษ อิชุ้นหายไปทำหนังสือมาาาา เดี๋ยวเราจะพยายามมาต่อให้ได้ :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
เจ๊ตอบโจทย์ในยุคสมัยนี้ได้เลยค่ะ :mc3: ส่งแรงใจให้เจ๊อดทนอดกลั้นไม่ตะบะแตกไปกินน้องก่อนนะคะ เดี๋ยวไก่ตื่น อุ๊ย!!