CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 30-01-2007 15:50:04

หัวข้อ: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 30-01-2007 15:50:04

เกริ่นนำ
ปลายปี พ.ศ.2549
"คิดถึงเธอ...คนที่ดีที่สุด...
ถึงแม้ได้พูด ในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ...เธอได้ยินฉันไหม...
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ
...ได้ยินไหม...คิดถึงเธอ..."

เพลง เขียนถึงคนบนฟ้า จบลงไปอีก1รอบแล้ว ผมฟังเพลงนี้หลายต่อหลายครั้ง
แต่แทนที่ผมจะนึกถึงเพื่อนที่ส่งCDแผ่นนี้มาให้ ผมกลับนึกไปถึง เพื่อนที่แสนดี อีกคนหนึ่ง
เพื่อนที่กว่าผมจะรู้ว่าเค้าเป็นคนที่แสนดีซักแค่ไหน
ก็ไม่มีคนที่แสนดีคนนั้นอีกแล้ว มาถึงตอนนี้ ผมจะทำอะไรได้มากไปกว่า
เขียนถึงเค้า "เขียนถึงคนบนฟ้า"
เพลงที่ผมจะมอบให้เค้า ให้เค้าคนเดียวตลอดไป

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 30-01-2007 16:13:15

หุหุ ต่อเลยค่ะ รออ่านอยู่  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 30-01-2007 17:03:04

ตอนที่1
ปี พ.ศ.2542 มหาวิทยาลัยรามคำแหง วิทยบริการบางนา วันเปิดเทอม

“เฮ้ย....นิว แกมาถึงนานรึยังวะ"
เพื่อนของผมรีบตะโกนทัก ทันทีที่ผมเดินออกมาจากร้านขายหนังสือหน้ามหาวิทยาลัย
"เออ...ก็นานจนได้หนังสือมาเพียบแล้ว"
ผมยื่นถุงหนังสือในมือชูให้เพื่อนดู แล้วรีบชวนไปทานข้าวกันที่โรงอาหาร
"ในคณะนิติของเราเนี่ย มีเพื่อนมาเรียนเยอะเหมือนกันเนาะ"
เพื่อนผมก็ชวนคุยแก้เก้อในฐานะที่มันมาช้ากว่าเวลานัดมาก
"เยอะเตี่ยแกสิไอ้ภูมิ ทั้งกลุ่มก็มีแค่แกกะเราเนี่ยที่มาลงเรียนนิติ"
ผมก็ตะโกนปาวๆใส่เพื่อนที่ชื่อ ภูมิ เป็นการเบรกมัน
"ก็คนอื่นมันอยากเรียนคณะอื่นนี่หว่า มัวแต่ยอกย้อน ก็ไหนบอกว่าหิวไง เดินบ่นอยู่ได้"
ภูมิพูดแล้วลากให้ผมเดินเร็วขึ้น

ในโรงอาหาร มหาวิทยาลัยรามคำแหง บางนา
หลังจากผมวางกระเป๋าและถุงหนังสือลงที่โต๊ะแล้วก็ฝากให้ ภูมิ ช่วยเฝ้าของไว้ก่อน ผมก็เดินไปซื้อข้าวกับน้ำดื่ม
ที่หน้าร้านขายข้าวแกง ผมกำลังยืนรอช้อนส้อม ที่แม่ค้าเค้าบอกว่ากำลังล้างอยู่ ผมก็ตักน้ำปลาราดข้าวรอพลางๆ

"โทษครับ ขอช้อนหน่อยครับ"  เสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้นข้างๆตัวผม
ผมก็คิดในใจว่า 'บ้าเปล่าวะ! แม่ค้าเพิ่งบอกให้รอตะกี้'
"รอก่อนๆ ยังล้างไม่เสร็จเลย ไปเอาร้านอื่นก่อนไป"  แม่ค้าทำเสียงรำคาญใส่ เฮ้อ...ไปเอาที่ร้านอื่นก็ได้

ผมก็เลยเดินออกจากร้านที่ซื้อข้าวเมื่อครู่ ไปหาช้อนส้อมร้านอื่น แต่คิดดูอีกทีไปซื้อน้ำผลไม้ปั่นก่อนดีกว่า
แล้วผมก็เดินไปที่โต๊ะป่านนี้ ภูมิ ก็คงหิวแย่แล้วเหมือนกัน เพราะต้องรอผมที่เสียเวลารอช้อนส้อมอยู่หน้าร้าน
ขายข้าวแกงตั้งนาน กลับมาถึงที่โต๊ะปรากฏว่า ภูมิ กะลังนั่งมองจานข้าวอยู่ ด้วยสีหน้าเซ็งๆ ผมก็ขอโทษขอโพย
ที่ให้มันรอช้า คงหิวแย่เลยเนาะ ที่ไหนได้ มันบอกว่ามันไม่ได้รอผมหรอก แต่มันเซ็งที่ไปซื้อข้าวแล้วโดนตัดหน้า
มีคนหยิบช้อนส้อมไปก่อนมันทั้งที่นายนั่นก็ไม่ได้ซื้อข้าวที่ร้านเดียวกับเพื่อนผมซักหน่อย ผมก็เลยบอกว่าผมก็ไม่มี
ช้อนส้อมเหมือนกัน งั้นผมไปซื้อน้ำให้ละกัน ให้ภูมินั่งรอแป๊บนึงแล้วผมจะไปเอาช้อนส้อมมาให้ด้วย
แต่ภูมิก็เหมือนสำนึกได้ว่ามันเป็นฝ่ายมาช้าเอง มันเลยลุกไปซื้อเอง แล้วก็บอกว่าจะเอาช้อนส้อมมาเผื่อ
ภูมิ ลุกไปซื้อน้ำได้แป๊บเดียวผมก็เห็นนายทึ่มที่ไปขอช้อนส้อมแม่ค้าเมื่อตะกี้เดินมาพร้อมกับถือจานข้าว
และแก้วน้ำของเค้ามาด้วย เอ...นายนั่นมีช้อนส้อมนี่นา แสดงว่าเค้าล้างเสร็จแล้วล่ะสิ รู้งี้ผมรอดีกว่า

"อ่ะ...เราเอามาให้ ยังไม่มีช้อนส้อมใช่ป่ะ"
ผมหันไปตามเสียงที่เรียกอยู่ข้างๆตัว หลังจากที่กำลังหันไปอีกทางมองหาภูมิ
"เอ้า! นายเองเหรอ นี่ยืนรอจนแม่ค้าใจอ่อนให้ช้อนมาเลยรึไง"
ผมถามนายนั่น...นายทึ่มคนเดิมที่เดินมาทางนี้ตะกี้นั่นล่ะ
"เปล่า เราไปเอามาจากร้านอื่น นี่เหลือแค่2คู่เท่านั้นนะ เลยหยิบมาเผื่อคิดว่านายคงยังไม่มีช้อนส้อม"
เค้าพูดแล้วยื่นให้ ตอนนั้นผมก็อดคิดไม่ได้ว่า รึจะเป็นนายทึ่มคนนี้ที่ ภูมิ เล่าว่าเป็นคนตัดหน้าแย่งช้อนส้อมไปก่อน
"ขอบคุณ นี่เพื่อนเราก็กำลังไปเอามาให้เหมือนกัน แต่ไม่เป็นไรมี2อันดีกว่าไม่มีเลย 555"
ผมยิ้มและรับช้อนส้อมเอาไว้ คิดอยู่เหมือนกันว่าการมีเพื่อนใหม่ก็คงจะดีเหมือนกันแฮะ
"เราไปก่อนนะ เออ...เรียนคณะอะไรล่ะ"
นายทึ่ม ถามผมแต่สายตามองไปอีกทางหนึ่งเพื่อหาโต๊ะนั่งกินข้าวซึ่งเริ่มเต็มแล้ว
"นิติฯ แล้วนายล่ะ"
ผมถามพอเป็นพิธี แต่แทนที่นายทึ่มจะตอบผมซะก่อน กลับเดินตัวปลิวออกไปเฉยเลย ไร้มารยาทชะมัด
เพื่อนผมกลับมาที่โต๊ะ อีกครั้งพร้อมกับช้อนส้อมและเอามาเผื่อผมด้วย แต่เมื่อเห็นว่าผมมีช้อนส้อมอยู่แล้ว
ก็แซวว่าไปฉกของใครมาได้ล่ะ ผมก็บอกว่าไม่รู้ใครเหมือนกันแต่ซื้อข้าวร้านเดียวกัน เดินผ่านมาก็เลยแวะเอามาให้
ภูมิ ก็เฉยๆก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปาก ผมก็รีบกินเหมือนกันเพราะจะถึงเวลาเรียนวิชาแรกของวันเปิดเทอมแล้ว

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 30-01-2007 17:12:27

มาต่อเร๊วๆ นะค๊าบบบ

น่าหนุกเนอะๆๆ เอิ้กๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 30-01-2007 17:51:00

มาต่อเร็ว ๆ นะให้ว่อง ๆ เอามาลงเยอะ ๆ ไม่งั้นเอ็งตาย

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 30-01-2007 18:08:09

ตอนที่2
ที่ห้องเรียนวิชาแรก TH101มหาวิทยาลัยรามคำแหง บางนา

ผม กับ ภูมิ เดินเข้ามาจับจองที่นั่งซึ่งเป็นวิชาพื้นฐานของหลายคณะ ซึ่งก็จะมีเพื่อนเก่าๆสมัยมัธยมที่พากันมาเรียน
ต่อรามด้วยกัน แต่แยกย้ายกันไปเรียนคณะต่างๆ เช่น มนุษยศาสตร์ รัฐศาสตร์ ก็มาเจอกันที่ห้องเรียนในวิชาแรก
ของวันเปิดเทอมด้วย เพื่อนที่มาถึงห้องเรียนก่อนก็จองที่นั่งไว้ให้แล้ว ซึ่งตลอดชั่วโมงแรกที่เรียนนั้น ผมและเพื่อนๆ
ก็นั่งหัวเราะกันไปทั้งคาบ คงเพราะการสอนที่สนุกและ อาจเป็นเพราะว่า กลุ่มของเราเป็นกลุ่มที่มีคนเยอะด้วยมั้ง

ก่อนที่จะเลิกเรียนอาจารย์บอกให้ห้องของเราส่งรายชื่อมาให้อาจารย์ด้วย เพราะคราวหน้าจะได้เช็คดูว่าจะมี
นักศึกษาคนเดิมๆมาเข้าเรียนหรือเปล่า อาจารย์บอกว่า วันแรกๆก็มาเรียนเยอะแบบนี้แหล่ะ แต่พอชั่วโมงต่อไป
ก็เริ่มหายหน้ากันไปแล้ว อาจารย์ส่งกระดาษ A4 มาให้ผม เดินไปขอรายชื่อเพื่อนๆในห้อง ให้เขียนชื่อ-นามสกุล
รหัสนักศึกษา คณะ สาขา ลงไป ผมก็เขียนแล้วยื่นให้เพื่อนที่นั่งถัดไปจากผมแต่อาจารย์ก็บอกว่า
"ครูให้เดินไปขอค่ะ ไม่ใช่ส่งต่อเป็นจดหมายลูกโซ่"  แป่ว!!
เพื่อนๆหัวเราะกันครืนเลย แต่นั่นก็ทำให้ผมกลายเป็นที่รู้จักของเพื่อนๆร่วมห้องเรียนตั้งแต่วันแรก

"ชื่อ นรัตถกร เหรอ"
คนที่ก้มหน้าก้มตาเขียนอยู่ ถามขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"รู้ได้ไง"
ผมงงจริงๆนะ ก็เลยถามไปอย่างนั้น มาคิดทีหลังสู้บอกว่าไม่ใช่จะดีกว่า ตอบแบบนี้เท่ากับยอมรับชื่อตัวเองน่ะสิ
"ก็เห็นเป็นชื่อแรก เมื่อกี้อาจารย์ให้นายเขียนก่อนนี่นา ก็เดาดูไง"
นายทึ่ม...นายทึ่มจริงๆด้วย เค้าตอบขณะยื่นกระดาษให้

ผมไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไรกะนายทึ่มนั่น เพราะอาจารย์กำลังรอรายชื่ออยู่ และนายทึ่ม ก็เป็นคนสุดท้ายแล้ว
ที่ต้องลงชื่อ ผมรีบเดินกลับมาด้านหน้าห้อง ยื่นกระดาษรายชื่อให้อาจารย์ ก่อนที่ตัวผมเองจะนั่งลงแล้วรอฟัง
อาจารย์ขานชื่อทบทวนซ้ำ อาจารย์บอกว่าจะเรียกชื่อ แล้วให้ยกมือ ซึ่งก็ไล่รายชื่อไปเรื่อยๆ ผมก็นึกว่าจะเอาคืน
ให้ได้เลย อยากมาอวดเก่งเดาชื่อผม ผมก็รอสิ ว่าคนสุดท้ายที่ถูกเรียกน่ะ ชื่ออะไร ก็ไล่รายชื่อไป แต่ประทานโทษ!
วันนั้นทั้งห้องนั่งเรียนกัน40คน ผมรอจนง่วง ระหว่างเรียกชื่อ อาจารย์ก็ชวนเพื่อนๆคุยไปด้วย เช่น ถามภูมิลำเนา
โรงเรียนเก่า ผมก็เลยแทบจะไม่ทันได้ตั้งตัวว่าตอนนี้อาจารย์เรียกชื่อคนที่เท่าไหร่แล้ว
จนกระทั่งได้ยินเสียงอาจารย์ บอกว่า "ครบแล้วนะคะ หวังว่าครั้งหน้าจะเจอพวกคุณอีก"
อ้าว...แล้วนายทึ่มนั่นชื่ออะไรล่ะเนี่ย? ผมได้สติก็ช้าไปแล้วเพราะอาจารย์และเพื่อนๆก็พากันออกจากห้องไปแล้ว
รวมทั้งนายทึ่มจอมสอดรู้สอดเห็นนั่นด้วย เจ็บใจนัก ปล่อยให้มารู้เรื่องของเราตั้ง2อย่างแล้ว
แต่ผมสิยังไม่รู้จักนายนั่นเลย คนอะไรน่ะ มาถามว่าเราอยู่คณะอะไร มาอวดเก่งเดาชื่อเรา
เฮ้อ...ช่างเหอะ คราวหน้าอาจไม่เจอกันแล้วก็ได้อย่าสนใจเลย

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 30-01-2007 18:31:21

มาลงตอนต่อไปเร๊วๆ นะค๊าบบบ

เอิ้กๆๆ

ลงทีล่ะนิดมันจะขาดจ๊ายยย เอิ้กๆๆๆ

มาลงไวๆ นะคับนิว ^^

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: helmet ที่ 30-01-2007 19:13:14

ผมจะลองไปอ่านดูนะครับ พี่นิว

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 30-01-2007 19:34:58

หุหุ แค่เริ่มเรื่องสนุกซะแล้ว  :kikkik:  :kikkik:
รออ่านอยู่นา  :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 30-01-2007 19:58:59

เห็นว่าจะมาต่ออีกมะช่ายเหรอ  ไม่รอละ  เม้นต์เลยแล้วกัน อิอิ  :angellaugh2:

นายทึ่มนั่นกับนิวเริ่มสนใจกันแล้วละสิ  รออ่านต่อนะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 31-01-2007 03:02:44

นายทึ่มหรอออ  :laugh:  เข้าใจตั้งชื่อให้นะ แต่คงจาทึ่มไม่จริงเพราะว่าแอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของนิวตั้งฉองอย่างแย้วอ่ะ  :interest:



อาวเพลง"เขียนถึงคนบนฟ้า"มาลงประกอบเรื่องด้วยจิ จาได้สื่อถึงอารมณ์ของตัวเรื่องยิ่งๆขึ้น

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 31-01-2007 03:14:02

ตามอ่านด้วยคนครับ
ว่าแต่ชื่อเรื่องเขียนถึงคนบนฟ้า นี่คงไม่มีการลาจากเกิดขึ้นนะครับ
ง่ะ กลัวทำใจไม่ได้
 :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 31-01-2007 08:55:54

ชื่อเหมือนเพื่อนเจ้สมัยประถมเลย

"ไอ่ทึ่ม" เจ้เรียกมันเพราะมันชอบเดินทำหน้าทึ่มๆ ตามเจ้ไปนั้นไปนี่

แต่มันก็หล่อนะ  หล่อแบบทึ่มๆ

และเจ้ก้รักมันด้วย  รักแบบเพื่อนอะ  รักในความทึ่มของมัน

กะว่าเรื่องหน้าเจ้จะให้มันเป็นพระเอกเสียหน่อย

คุณน้องมาปาดหน้าเค้กเอาชื่อทึ่มไปใช้แระ

งั้นเอาหัวใจทึ่มมาให้เจ้แทนะเคอะ อิอิ  :haun6:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 31-01-2007 12:02:04

ตอนที่3
เปิดเทอมวันแรก

วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเทอม ดังนั้นการเรียนของผมจึงเต็มตลอดทั้งวัน หลังจากวิชาแรกจบลง ผมกับเพื่อน
ทั้งกลุ่มก็ยกขบวนกันไปที่อาคารชั้นเดียวซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่ง ก็ต้องเดินลัดเลาะจากตึกเดิมไปที่ตึกเรียนในวิชาที่2
ซึ่งพวกเรากำลังจะไปเข้าเรียนวิชา EN101 เพื่อนของผมส่วนใหญ่เก่งภาษากัน
เนื่องจากพวกเราจบมาจากโรงเรียนชายล้วนที่มีหลักสูตร  "ศิลป์-ฝรั่งเศส"  แต่ก็ใช่ว่าเราจะเก่งกันทั้งกลุ่ม
เพื่อนคนที่ไม่เก่งก็เลยบอกว่าขอไปนั่งหลังห้อง กลัวว่าถ้าเสนอหน้าให้อาจารย์เห็น จะเป็นที่โปรดปรานและ
อาจจะถูกเรียกทดสอบภาษาอังกฤษเบื้องต้นก็เป็นได้ แต่เสียงส่วนใหญ่ก็ยังเลือกที่นั่งด้านหน้าอยู่ดี

เพื่อนของผมคนที่เสนอความเห็นว่าอยากเป็นเด็กหลังห้องสำหรับวิชานี้ ก็เลยมาบอกผมซึ่งค่อนข้างใจง่าย
เอ๊ย!ไม่ใช่ครับ ซึ่งเป็นคนใจอ่อนกับเพื่อนกับฝูงว่าให้ไปนั่งเป็นเพื่อนมันหน่อย ผมก็เห็นว่าท่าทางเพื่อนคนอื่น
คงไม่ยอมย้ายมานั่งกับมันด้วยแน่ๆ ผมก็เลยตามใจเพื่อน(อีกแล้ว) แต่ผมก็บอกว่านั่งแค่แถวกลางๆก็พอนะ
คือว่าผมสายตาสั้นแล้วตอนนั้นก็ยังใส่คอนแทคเลนส์ไม่เป็นด้วย ก็เดินเป็นเด็กเรียนแว่นหนากันไป
(จริงๆแล้วสายตาสั้นเพราะดูละครไม่ใช่อ่านหนังสือหรอกนะ)

อาจารย์เข้าสอนเร็วและพูดเร็วมากๆ เพื่อนผมออกแนวตั้งตัวไม่ติด ตอนที่อาจารย์ให้ลุกขึ้นแนะนำตัวกัน
เป็นภาษาอังกฤษ เพราะฉะนั้นเมื่ออาจารย์เห็นท่าทีเอ๋อๆของเพื่อนผม ก็เลยบอกให้ผ่านไปก่อน แล้วให้ผม
ซึ่งนั่งถัดมาลุกขึ้นแนะนำตัว ผมก็แนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษ (อย่างง่ายและอย่างย่อที่สุด555)
อาจารย์ถามว่าเรียนคณะอะไร ผมก็ตอบว่าไปว่าเรียนคณะนิติศาสตร์ครับ อาจารย์เลยแนะนำผมว่า
น่าจะลงวิชาภาษาฝรั่งเศสมากกว่าภาษาอังกฤษนะเพราะว่าวิชาฝรั่งเศสแยกเพศวัตถุ สิ่งของ เป็นชาย-หญิง
ซึ่งเป็นภาษาสากลทางกฎหมายด้วย ผมก็เลยบอกว่าเคยเรียนมาแล้วตอนสมัยม.ปลายอาจารย์เลยให้พูดให้ฟัง

"Je m'apple narattakorn"  นั่นคือประโยคตัวอย่างของผม
และเมื่อผมพูดจบอาจารย์ถามว่า "แค่นี้เหรอลูก 3ปีแค่นี้ใช่มั้ย งั้นเรียนภาษาอังกฤษต่อไป"
เพื่อนก็ฮาสิครับ ตอนนั้นใจผมคิดว่าไอ้คนที่มันเก่งๆ อาจารย์ก็ดันไม่ไปถามเรื่องฝรั่งเศสไม่ให้มันพูด
ผมน่ะแค่จบมาได้ก็นับเป็นวาสนาแล้วครับพี่น้องครับแต่ถึงยังงั้นผมก็ไม่ได้รู้สึกอายหรือเคืองหรอกนะ
ก็ยังรู้สึกขำไปด้วยเพราะอาจารย์เป็นคนสนุกสนาน สอนแบบไม่เครียดและประชดแบบน่ารักๆไม่ได้ว่ารุนแรง
จนกระทั่งอาจารย์บอกให้คนต่อไปลุกขึ้นแนะนำตัว ก็ได้ยินเสียงถามอาจารย์กลับมาว่า

"ภาษาอังกฤษหรือฝรั่งเศสครับอาจารย์"  ผมหันไปดูเพราะรู้สึกหมั่นไส้
...หึหึหึ... นายทึ่มคนเดิม มันจะจองล้างจองผลาญผมไปถึงไหนกันเนี่ย แทนที่จะนั่งแถวเดียวกันก็ไม่นั่งหรอก
(ผมจะได้รู้ว่ามีนายทึ่มสะกดรอยตาม) นู่น....ครับ นั่งอยู่แถวหลังของผม แต่ถัดจากผมซึ่งเป็นโต๊ะเลคเชอร์ตัว
สุดท้าย พอเค้าเห็นผมหันไปมองก็หันมายิ้มให้ ผมว่าเค้ายิ้มแบบสุภาพนะแต่ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้อยู่ดี

"ภาษอังกฤษเถอะค่ะ ภาษาฝรั่งเศสคุณเก็บไปพูดกับเพื่อนแค่2คนก็แล้วกัน"
เพื่อนทั้งห้องก็ฮาอีก สมน้ำหน้า อยากทำเป็นอวดเก่งดีนัก
หลังจากนั้น...นายทึ่มก็แนะนำตัวให้อาจารย์ได้รู้จักเป็นภาษอังกฤษ ผมว่าผมได้ยินเค้าพูดช้าและชัดว่า
"I'm Tayavat"  ใช่แล้ว...นายทึ่ม นายทยาวัติ ผมรีบจำไว้ทันทีเลยล่ะ ถือว่าหายกัน รู้เขารู้เรารบร้อยชนะร้อย
หลังจากทานข้าวเที่ยงกับเพื่อนๆแล้ว เพื่อนของผมที่อยู่คณะอื่นบอกว่าจะไม่เข้าเรียนวิชาคาบบ่าย
ก็เลยนัดแนะกันว่าตอนบ่ายจะไม่เข้าเรียน จะไปเดินสยาม ทำให้แต่ละคนรีบทานข้าวกันอย่างรวดเร็ว
เพราะกว่าจะออกจากบางนาเดินทางไปถึงสยามก็ใช้เวลานานมากอยู่แล้ว แต่ผมไม่ไปกับเพื่อน
เพราะนัดกับผู้หญิงอีก2คนเป็นเพื่อนต่างโรงเรียนเป็นว่าจะกลับพร้อมกันตอนเลิกเรียน
เนื่องจากเรากลับไปทางลาดพร้าวเหมือนกันทั้ง3คน ดังนั้น วิชาในคาบบ่ายผมต้องนั่งเรียนอยู่คนเดียว
เพราะไอ้ภูมิเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันก็โดดไปเดินสยามด้วย

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 31-01-2007 12:17:03

แหม.....พ่อแง่แม่งอนกันสุดริด สมกะที่เป็นลูกสาวกำนันแก่นเซี้ยวจริง ๆ หึหึหึ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 31-01-2007 12:41:49

หุหุ รู้จักชื่อแล้ว  :kikkik:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 31-01-2007 12:54:51

นายทยาวัติ นี่เอง เอิ้กๆๆ

หนุกแน่ๆ มาต่อไวๆ นะค๊าบบ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 31-01-2007 12:59:07

 :laugh:  จำชื่อไว้ให้ขึ้นใจเรยนะจ๊ะนิว  :kikkik:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 31-01-2007 13:59:21

ตอนที่4
เพื่อนใหม่ คือ นายทึ่ม

เนื่องจากเพื่อนๆกลับไปกันหมดแล้ว และเพื่อนผู้หญิงอีก2คนก็ยังเรียนอยู่ ผมก็เลยไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยซักคน
เริ่มเหงาๆเหมือนกันนะ ยังคิดอยู่เลยว่าดีนะเนี่ยที่ตอนอยู่ในแก๊ง พวกผมไม่ไปกวนประสาทใครเค้าเข้า ไม่อย่างนั้น
ตอนอยู่เดี่ยวๆอาจโดนเขม่นก็ได้ จะว่าไปก็คิดถึงนายทึ่มนั่นเหมือนกัน ดูท่าทางจะไม่มีคนคบแฮะ ไม่รู้ว่าไม่มีเพื่อน
มาเรียนด้วย หรือเปล่า แต่เค้าก็คงเหงาๆเหมือนผมตอนที่เพื่อนทิ้งไปเดินสยามกันหมดแบบเวลานี้ก็เป็นได้
ผมเดินไปนั่งอ่านหนังสือที่ซื้อมาจากร้านหน้ามหหาวิทยาลัยเมื่อเช้านี้ ผมเริ่มเปิดอ่านไปได้ซักพักหนึ่ง
ก็มีคนมานั่งฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ ผมเงยหน้าจากหนังสือ เลื่อนแว่นตาให้กระชับนิดหน่อย ก็เห็นถนัดเลยว่าเป็น
นายทึ่ม.... อืม... นาย ทยาวัติ ตัวจองล้างจองผลาญผมตั้งแต่เช้านี่เอง

"ขอโทษครับ ขอยืมปากกาหน่อย"
นายทยาวัติ ยิ้มให้หลังจากขอยืมปากกาจากผม
"มาเรียนทำไมไม่พกปากกาล่ะ"
ผมต่อว่าแล้วยื่นปากกาให้
จากนั้นก็พูดต่อไปหลังจากนึกได้ว่าเค้าก็มีปากกานี่นา  "แล้วที่เขียนเมื่อเช้าล่ะหายเหรอ"
"อืม...ทำหายตอนไปกินข้าว เหน็บไว้ที่กระเป๋าเสื้อไม่รู้หล่นตอนไหน"
นายทยาวัติ อธิบายซะยืดยาวแล้วคืนปากกาให้ผม
"เอ้า...คืนมาตอนนี้จะเอาปากกาที่ไหนใช้ล่ะ"
ผมถามเพราะสงสัย หรือว่าจะโดดเรียนเหมือนเพื่อนผมซะล่ะมั้ง
"ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวเราจะเดินไปซื้อก่อนเข้าเรียน"
เค้าตอบแล้วยิ้มสุภาพ(อีกแล้ว) แต่อยากบอกเค้าว่า ไม่ได้เป็นห่วงโว้ย สงสัยตะหากเล่านายทึ่ม
"ไม่ต้องหรอก เอาไปใช้ก็ได้ เราพกมาเยอะ"
ทำเป็นโชว์powรวยซื้อใหม่ เหอ เหอ เหอ ผมก็โชว์powน้ำใจให้เห็นๆกันไป
"ขอบคุณครับ"
พูดจบแล้วก็เปิดกระเป๋าแล้วเอาปากกาใส่ลงไป ท่าทางรีบเก็บน่าดู
สงสัยไม่อยากเสียตังซื้อใหม่ล่ะสิ ไอ้งกเอ้ย....
"เรียนคณะอะไรเหรอ"
ผมเป็นฝ่ายถามมั่ง เพราะเค้ารู้จักผมหลายเรื่องแล้วแต่ผมยังไม่รู้จักอะไรเลยนอกจากชื่อของนายทึ่ม
"นิติศาสตร์เหมือนนิว"
สิ้นเสียงตอบ ผมก็ชะงักไปเลย 1.มันเรียนคณะเดียวกับผมเหรอเนี่ย 2.มันรู้ชื่อเล่นผมได้ยังไง
แต่เค้าก็คงดูสีหน้าที่สงสัยๆของผมออกมั้งเลยพูดต่อไปว่า...
"ชื่อนิวใช่ป่ะครับ เราเห็นเพื่อนคนอื่นเรียก เราขอเรียกแบบนี้นะ ดูสนิทกันดีอ่ะ"
"เอ้อ... เราชื่อเทคนะ แล้วเพื่อนที่มาเป็นกลุ่มล่ะไปไหนหมดแล้ว" นายทึ่มรีบแนะนำตัวอีกที
"ไปสยาม"  ผมตอบไปแค่นั้น
และเริ่มคิดว่า นายเนี่ยท่าทางจะไม่ได้ทึ่มเหมือนที่คิดไว้ซะแล้วสิ ช่างสู่รู้ไปซะทุกเรื่อง
"ทำไมมีเพื่อนเร็วจัง หรือว่าให้ปากกาเค้าคนละอันล่ะ"
เทค ถามผมอย่างต่อเนื่องแล้วก็ยิ้ม แต่คราวนี้มันยิ้มกวนผมว่าผมเห็นสีหน้า กวนประสาทนั้นนะ
"เปล่า เพื่อนตั้งแต่มัธยมน่ะ เอนท์ไม่ติดยกชั้นเลย ก็เลยมาเรียนที่นี่ไง" ผมก็ตอบไปงั้นๆ
"เก่งฝรั่งเศส ไม่น่าจะเอนท์ไม่ติดนะ"
โอ้ว......สาบาน ผมสาบานได้ว่าแววตาและสีหน้าของ นายเทค มันกวนประสาทจริงๆครับท่านผู้อ่าน
"อ๋อ...ที่เราพูดตะกี้น่ะเหรอ ก็พูดได้แค่นั้นไง 3ปีได้แค่นั้น เก่งมั้ยล่ะ"
ผมตอบประชดไปซะเลย
"ขอโทษครับ เราพูดเล่น โกรธรึเปล่า"
เอ้า....เปลี่ยนอารมณ์เร็วชะมัดเลย ตอนนี้สีหน้ามันสลดๆชอบกลแฮะ
"เปล่าๆ เราไม่ใช่คนที่โกรธใครง่ายๆหรอก ก็แค่ประชดน่ะ ไปเรียนกันเหอะ อีก5นาทีเอง"
ผมอธิบายแล้วก็ลุกขึ้นเดินนำไปที่ห้องเรียน โดยมีนายเทค เดินตามติดและนั่งที่โต๊ะข้างๆผม
ตลอดชั่วโมงเค้าก็ไม่วุ่นวายอะไรอีก ผมก็ยังงงว่านี่ถือว่าผมมีเพื่อนใหม่แล้วใช่มั้ย?

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 31-01-2007 14:58:36

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด

มาต่อเรวๆ จ้า...
น้องต๊อบรออยู่....

ซื้ด...............

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 31-01-2007 16:23:50

Oh !!

เริ่มรู้จัก เริ่มคุยกันมากขึ้นแล้วววว

เอิ้กๆๆๆ มาต่อไวๆ นะค๊าบบ รออยุ่ๆๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 31-01-2007 16:56:51

ตอนที่5
1เทอมผ่านไป กับ การมีเพื่อนใหม่ และกลุ่มเพื่อนที่ใหญ่ขึ้น

นับตั้งแต่ที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ที่ชื่อว่า เทค ผมก็ได้รู้ว่าการเปิดโอกาสที่จะมีเพื่อนใหม่นั้น นับว่าเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อยเลย
โดยเฉพาะการเรียนที่รามคำแหง เพราะว่า การที่เราไม่มีเพื่อนไว้เยอะๆ ก็ทำให้เราสามารถมาเรียนได้ทุกวัน
ด้วยความสนุกสนาน มีเพื่อนคุยตอนพักเที่ยง มีเพื่อนเดินทางกลับพร้อมกัน แล้วการมีเพื่อนที่มักจะทำตัวเป็นภาระ
ให้เราอย่างต่อเนื่อง เช่น นายเทค ด้วยแล้วบางครั้งก็มีประโยชน์เหมือนกันนะเนี่ย โดยเฉพาะช่วงใกล้สอบของผม
เพราะถ้าจะว่ากันไป การที่ต้องคอยติวคอยสอนให้เทคในวิชาที่เทคยังไม่เข้าใจมากนักก็เป็นการทบทวนความรู้
ของตัวผมเองด้วย ขอบใจว่ะเพื่อน
มาถึงวันนี้พวกเราเหล่า Freshy ผ่านการใช้ชีวิตนักศึกษามาแล้ว1เทอม ก็เป็นเวลามากพอที่เทคจะสนิทสนม
กับเพื่อนๆของผมทั้งเพื่อนจากโรงเรียนชายล้วนและเพื่อนผู้หญิงจากต่างโรงเรียนที่ค่อยๆมาสนิทกันมากขึ้นๆ
ในช่วง 2-3สัปดาห์แรก ของการใช้ชีวิตนักศึกษาปี1ของพวกเราทั้งหลาย

1เทอมที่ผ่านมา ทุกครั้งที่ผมเข้าเรียนจะเจอ เทค มานั่งเรียนอยู่ด้วยเสมอๆ ช่วงแรกๆที่เพื่อนในกลุ่มของผม
มานั่งอยู่ด้วย เทค จะถอยไปนั่งข้างหลังแล้วเวลาก็ผ่านไปจาก 1วัน เป็น1เดือน ถึง1เทอม
จากการที่มีนักศึกษามานั่งเรียนกันอย่างคับคั่งเต็มห้อง อย่างวันเปิดเทอมวันแรกก็กลายเป็นแทบจะนับคนได้เลยทีเดียว
กรณีเด็กหาย(แต่ไม่ต้องแจ้งความเพราะมันตั้งใจโดดเรียนหายตัวไปเอง)แบบนี้ ระบาดมาถึงเพื่อนๆกลุ่มผมด้วย
เริ่มหายไปทีละคนสองคน เพื่อนๆมักให้เหตุผลว่า วิชาพื้นฐานไม่ยากมากนักแล้วอีกอย่างต้องมาเรียนไกล
ก็เลยจะซื้อ Sheet สรุป และแนวข้อสอบ จากหน้ารามฯมาทำเองที่บ้าน(ซึ่งมันก็จริงแหล่ะ)
แต่จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ ผมยังคงมานั่งเรียนอย่างสม่ำเสมอ อาจเพราะอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์คนเดียวก็เหงาๆ
อย่างน้อยมาเรียนก็ยังได้เจอเพื่อนบ้างซึ่งเพื่อนที่ผมเจออย่างสม่ำเสมอ ก็คือ นายเทค นายทึ่มคนเดิมที่ยังคงมา
นั่งเรียนเป็นเพื่อนผมตั้งแต่วันแรก จนถึงวันที่เพื่อนคนอื่นถอดใจหายหน้าไปกันหมด
มาจนถึงตอนนี้ผมไม่เห็นว่า เทค เป็นนายทึ่มอีกต่อไปแล้ว แต่ผมเห็นเค้าเป็นเพื่อนของผม หลายครั้งเค้าก็ดูแลผม
เช่น ช่วยถือของ ซื้อข้าวซื้อน้ำให้ตอนมื้อเที่ยง รวมทั้งช่วงที่ผมป่วยเทคก็ยังพาไปหาหมอด้วย
หลายครั้งผมก็ตอบแทนน้ำใจของเค้า ด้วยการช่วยติวให้บางวิชา หรือบางทีก็ไปดูหนังเป็นเพื่อนเค้าบ้าง
การได้เจอกันบ่อยๆผมได้ก็รู้จักเค้ามากขึ้น และนั่นก็ทำให้ผมได้รู้ว่า เทค มีแง่มุมอะไรหลายอย่างที่ผมเพิ่งจะรู้
และผมเชื่อว่า เทค ได้เปิดเผยตัวตนของเค้าให้ผมได้รู้มากกว่าเพื่อนคนอื่นๆเลยทีเดียว
ผมแน่ใจว่า เทค จะเป็นเพื่อนที่ดีมากสำหรับผมและยิ่งรู้จักกันนานวันขึ้นผมยิ่งแน่ใจว่าความสัมพันธ์ของเรา
จะเป็นเพื่อนกันไปตลอด แต่ความแน่ใจในเรื่องนี้กลับผิดไปจากความจริง ที่มันค่อยๆก่อตัวขึ้นในใจของเทค
และ กำลังจะมีผลต่อความสัมพันธ์ในความเป็นเพื่อนของเราทั้งสองคน ในเวลานับจากนี้ไม่นานเลย

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 31-01-2007 17:01:29

 :impress:   ลุ้นๆๆความสัมพันธ์จากเพื่อนจาแปรเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นได้ไง ถ้าไม่ใช่.....  :kikkik:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 31-01-2007 17:33:45

 :monkeysad: :monkeysad:

จะซึ้งยางอ่ะ :monkeysad2: :monkeysad2:

ความพันธ์จากเพื่อน ก็เริ่มก่อ ตัวเปน  :myeye: :myeye:

 

อะไรจะเกิดก้ต้องเกิด..^^

 

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 31-01-2007 20:21:24

สรุปแล้ว ตอนแรกนิวคิดว่าเทคเป็นเพื่อน แต่เทคคิดกับนิวมากกว่าเพื่อนละซี  :kikkik:  :kikkik:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 01-02-2007 08:03:51

น่ารักที่สุดเลย คนอะไรนี่ แต่แปลกกับโดนบางคนเขม่น
หรือจะกลายเป็นว่า ถ้าโดนผู้ชายเขม่น แปลว่าเขารักมากๆ
 :monkeylaugh2:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 01-02-2007 09:59:42

เข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะมีคนชื่อทึ่ม

ปล. แนะนำไรหน่อยจิ

ช่วยแทรกบทสนทนานิดๆ ได้มะเคอะ

ถึงคุณจะเน้นการเดินเรื่องด้วยคำบรรยาย ตามแบบคุณโสภี พรรณราย หรือว่าโสภาคสุวรรณ นะ  เจ้จำไม่ได้แระ

แต่สองคนนี้จะต่างกันตรงที่ คนหนึ่งเดินเรื่องด้วยคำบรรยายเป็นส่วนมาก  บทพูดเป็นส่วนน้อย 

อีกคนบทบรรยายเป็นส่วนน้อยแต่เดินเรื่องโดยการให้ตัวละครพูดกันเป็นส่วนมาก

แต่ทั้งสองคนก็...จะพุดว่าไงดีอะ  ใช้ส่วนน้อยมาปนเพื่อเบรคอารมณ์ไม่ให้ส่วนใหญ่มันดูมากจนเกินไป

ไม่รู้ว่าเจ้รู้สึกไปคนเดียวหรือเปล่านะ 

เพราะตัวเองยังทำของตัวเองได้ไม่ดีเลย  แต่ดันเสอะมาเจือกเรื่องของชาวบ้าน

โทษทีถ้าข้อความของเจ้มันกวนใจ อิอิ  ว่าแล้วก็นอนเขี่ยติ่งรออ่านต่อไป  ต่อด่วนเลยนะเคอะ

ไม่รู้ทำไมช่วงนี้นักเขียนหลายคน(รวมถึงนักโพส์ตด้วย)ขี้เกียจกันจัง  คนอ่านอย่างเจ้ เหงาและหงี่นะเคอะคุณขา  :pigha2:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 01-02-2007 12:51:00

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับเจ้ (ขอเรียกเจ้ก็แล้วกันครับ)

เข้าใจในคำแนะนำที่มีให้ครับ

เพราะผมก็เป็นคนชอบอ่านนิยายเหมือนกัน

และเคยอ่านงานของนักเขียนทั้ง2ท่านที่เจ้บอกมา

แล้วผมจะพยายามแก้ไขการเล่าเรื่องให้สมดุลย์กว่าเดิมครับ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 01-02-2007 13:38:55

ความรู้สึกที่มันค่อยๆก่อตัวขึ้นในใจของเทค และ ส่งผลต่อความสัมพันธ์ในความเป็นเพื่อนของทั้งคู่ 
มันคืออะไรกันนะ....... ในเวลาไม่นานเลย................. หวังว่าจะเป็นเพื่อนใจนะจ๊ะ ..........   :haun5:

ที่เจ้ว่ามันก็มีส่วนนะ  แต่เราว่าน้องนิว (ใช่ปะ) ก็เขียนได้ค่อนข้างดีแล้วนะคะ  ช่วงแรก ๆ ก็มีบทสนทนาที่ไม่น่าเบื่อจนเกินไป  เพียงแต่บทบรรยายที่ต่อท้ายบทสนทนาอาจจะเยิ่นเย้อไปนิดนึง  แต่โดยรวมก็ดีแล้วคะ  อาจจะเพราะว่าแบ่งวรรคตอนด้วยแหละเราว่าที่มันทำให้ดูงง   ที่ตอนหลังเจ้บอกให้ใส่บทสนทนาลงไป  เราว่าน้องนิวกำลังบรรยายถึงความรู้สึกที่กลุ่มเพื่อนจะแยกจากกันไป ไม่มารวมกลุ่มกันเหมือนเคย  เราอ่านแล้วก็รู้สึกดีนะคะ  ซึ้งดีออกอะ 

อิอิ  เจือกด้วยคนนะ  รออ่านต่อน้า  สู้สู้   :try2:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 01-02-2007 14:31:17

เพื่อนสนิทททททททททททททททททททททททททททททททททททท

 :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 01-02-2007 15:30:02

ตอนที่6
วันสอบเสร็จวันสุดท้าย

"เฮ้อ...สอบเสร็จซะทีเนอะ เครียดกันมาเป็นเดือนๆเลย"
เทค หันมาพูดหลังจากยืนบิดขี้เกียจอยู่ที่บันไดขั้นสุดท้ายของตึก
"ช่ายยยยย โดยเฉพาะช่วงก่อนสอบนะ เราเนื้อยเหนื่อยรู้ป่ะเทค"
ผมเดินตามหลังเทคมาหยุดยืนที่บันไดขั้นเดียวกันแต่ต้องเงยหน้าขึ้นพูดกับเทค
"เหนื่อยเพราะนิวต้องมาติวให้เราใช่ป่ะ เอาน่า...เดี๋ยวจะเลี้ยงตอบแทนนะ"
เทค หันมายิ้มให้ผมแล้วเอาSheetสรุปเคาะที่ไหล่ของผม
"ให้ผลสอบออกมาก่อนเหอะ ถ้าไม่ผ่านขึ้นมาเราขี้เกียจไปเลี้ยงคืนแกอีก"
ผมเอาสมุดที่ถืออยู่เขี่ยมือเทคออกจากไหล่แล้วเดินลิ่วๆไปทางโรงอาหาร
"เฮ้ย...เดินเอื่อยอยู่ได้ ป่านนี้พวกมันหิวแย่แล้วแก"
ผมหันไปเห็นเทคเดินช้าๆขณะที่ผมเดินเข้ามาในโรงอาหาร ก็เลยตรงไปจับมือเทคลากให้เดินเร็วทันใจ
"พวกแกทำไมเพิ่งมาถึงวะ"
ต๋อม เพื่อนผู้หญิงที่มาจากโรงเรียนอื่นแต่กลายมาเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่ม รีบทักขึ้นทันทีที่ผมกับเทคเดินมาถึงโต๊ะ
"นิวทำข้อสอบช้าอ่ะ เราออกมานั่งรอตั้งนานแล้วนะ"
เทค รีบโยนความผิด(แต่ก็จริงแหล่ะ)มาให้ผมเต็มๆเลย
"คิดถึงพี่เหรอน้องต๋อม คิดถึงก็พูดดีๆสิจ๊ะอย่าเม้งใส่"
ผมแซวต๋อมกลับไป และวางกระเป๋าลงไปยังที่นั่งซึ่งเพื่อนๆมาจองโต๊ะไว้ให้ก่อนแล้ว
"เปล่าโว้ย เราเป่ายิ้งฉุบแพ้พวกมันก็เลยต้องนั่งเฝ้าของ แล้วรอพวกแกมาเปลี่ยนเวร ก็ไม่มากันซักที”
ต๋อมพูดจบก็คว้ากระเป๋าตังเดินไปทันที อืม..คงหิวมาก
"นิวไปซื้อข้าวก่อนสิ เดี๋ยวเราเฝ้าของให้เอง"
เทค พูดแล้วกำลังจะนั่งลง ทำให้ผมรู้ตัวว่า ผมยังจับมือเทคค้างไว้ตั้งแต่ที่ไปลากมันมาเมื่อกี้นี้
"ไม่เป็นไร แกไม่ได้กินข้าวเช้านี่นา ไปซื้อก่อนเหอะเราเฝ้าของให้ก็ได้"
ผมรีบตอบอย่างเร็วพอๆกับที่รีบปล่อยมือของผมออกจากมือเทค
"งั้นเราซื้อมาให้นิวเลยละกันนะ แกงสับปะรดไข่เจียวใช่ป่ะ เราจำได้"
อ๊ะ!! ไอ้นี่....เรื่องไร้สาระล่ะจำแม่น เรื่องข้อสอบล่ะโง่นักไอ้ทึ่มเอ๊ย...
"นี่แกไม่คิดว่าเราจะครีเอทของกินอย่างอื่นมั่งเลยเหรอเทค"
ผมแก้เก้อไปอย่างนั้นทั้งที่ก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะกินอะไรนอกเหนือจากที่เทคพูดมา
ยังไม่ทันที่ เทค จะพูดโต้ตอบอะไรผม เพื่อนๆที่ไปซื้อข้าวกันตั้งแต่ผมยังมาไม่ถึงโรงอาหาร ก็ทะยอยเดินเข้ามาพอดี
พวกเราทักทายกันตามประสานิดนึง แล้วเทคก็ลุกไปซื้อข้าวสำหรับตัวเค้าและอีกจานสำหรับผม
ผมกำลังนั่งนึกๆดูว่า เทค ชอบอะไรบ้างนะ เอ...ผมจำไม่ได้เลยแฮะ คงเพราะผมไม่เคยใส่ใจเทคเท่าที่ควรล่ะมั้ง

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 01-02-2007 15:38:30

ตามมาเป็นกำลังใจหั้ยอีกคนคับ...........  :impress:

แต่วันนี้ลักษณะการเขียนแปลกไปนะ.....แต่อ่านแล้วก็ดีคับ :angellaugh2:

(สงสัยเป็นเพราะโดนเจ๊แกบ่นแน่เลย...... :laugh: :laugh:

เอาใจช่วยคับ.....สู้ๆ.......... :yeb: :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 01-02-2007 17:10:16

มาต่อเร๊วๆๆ นะ

บอกให้เอามาลงที เยอะๆ เลย
วัยรุ่นจายยร้อนนน

อิอิ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 01-02-2007 17:14:44

มาต่อเร๊วๆๆ นะ

บอกให้เอามาลงที เยอะๆ เลย
วัยรุ่นจายยร้อนนน  :serius2: :serius2:

อิอิ
 :kikkik: :kikkik:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: helmet ที่ 01-02-2007 17:39:36

ผมไปอ่านมาแล้วนะครับพี่นิว

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 01-02-2007 20:27:06

หุหุ มารออ่านต่อค่ะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 01-02-2007 23:20:57

เอามาลงกระปริดกระปรอยจริง ๆ วัยรุ่นเซ็ง

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 01-02-2007 23:34:59

มาต่อไวๆๆๆ คับบบบบบบบบบบบบบบบ

นั่งปิกนิกอยุ๋เนี้ยย อิอิ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 02-02-2007 08:09:32

อืม กระทู้นี้ชักลับลมคมใน เกี๊ยกลงทุนมาเร่งเองเลยวุ้ย

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 02-02-2007 14:35:49

ถึงรีข้างบน

แก่แล้วคิดมากน๊อะ

 :kikkik:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 02-02-2007 14:58:42

ลงทีละหน่อยก็ดีเหมือนกันน๊า . . .  :impress:
ช่วงนี้ยุ่งมากเลยอ่ะ ตามอ่านไม่ค่อยทัน


ติดตามผลงานต่อครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 02-02-2007 15:10:24

มาต่อไวๆ นะค๊าบบบบบบ

เอ็นอยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอิ้กๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 02-02-2007 17:50:33

อยากอ่านเหมือนกันค้าบ  รออยู่นะคับ  :impress:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 02-02-2007 19:48:02

To เพื่อนๆเซ็งเป็ดที่น่ารัก

ขณะนี้เรื่อง เขียนถึงคนบนฟ้า
ได้รับการปรับปรุงใหม่เรียบร้อยแล้ว
และกำลังนำมาลงเป็นตอนๆให้เพื่อนๆ
ได้อ่านอย่างต่อเนื่องแล้วด้วยครับ
ขอให้อ่านอย่างสนุก สุข ซึ้ง ไปด้วยกันนะครับ

From New

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 02-02-2007 19:54:08

ค๊าบบบบบ..เอ็นจะรออออออออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 02-02-2007 20:59:04

รับทราบค่ะ แล้วจะรอเปิดให้บริการอีกครั้งนะคะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 02-02-2007 21:26:45

รับทราบอีกคนคร๊าบบบบ  รีบมาลงละนิวอย่าให้รอนานนะเดี๊ยๆ :pigangry2:  เหอๆ ล้อเล่นนะครับนิว ขอให้ทำเสร็จไวๆนะครับจะรออ่าน :angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 02-02-2007 21:34:46

อ่าเหอๆ

น่าลุ้น ดูกันต่อไป..........

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 03-02-2007 01:32:51

รับทราบครับ

กางเต๊นท์รออ่านต่อไป :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 03-02-2007 01:55:13

รับแซ่บจ้า... :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 03-02-2007 10:27:04

เข้ามารอคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาบ

สู้ๆๆ  :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: helmet ที่ 04-02-2007 02:42:02

รับทราบครับ พี่นิว

 :yeb:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 04-02-2007 03:57:25

เขียนให้มันเสร็จ ๆ เลยแล้วกันแล้วเอามาลงทีเดียวจบขี้เกียจรอนานอ่า แล้วจะพาไปเลี้ยง อะเคไหม

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 04-02-2007 12:47:24

เอาไปหนึ่งโหวตก่อนแล้วกันครับ  :impress2: ถือว่าเปนมัดจำสำหรับตอนหน้านะค้าบ :teach:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 04-02-2007 17:42:43

ตอนที่7
วันประกาศผลสอบ

ที่จริงแล้วในวันประกาศผลสอบ นักศึกษาทุกคนควรไปดูผลสอบเทอมที่ผ่านมาด้วยตนเอง วิธีการของเด็กรามก็ง่าย
มากครับนั่นคือ เดินไปที่บอร์ดซึ่งทางคณะจัดไว้ก็จะอยู่ใกล้ๆกับอาคารของคณะเรานั่นล่ะ แล้วพวกเราก็ไปเดินดูผลสอบกันเองตามสะดวก บรรยากาศการดูผลสอบก็คล้ายๆตอนไปดูผลเอนทรานซ์ที่ม.เกษตร ยังไงยังงั้นเลยล่ะ
อ้อ! แต่นอกเหนือจากวิธีการไปดูผลสอบด้วยตัวเองแบบที่ผมบอกไปแล้วนั้น ก็ยังมีอีกหลายวิธีครับ เช่น ฟังผลสอบ
ทางโทรศัพท์หมายเลขอัตโนมัติของมหาวิทยาลัย หรือจะเช็คผลสอบทาง อินเตอร์เน็ต ก็เข้าไปที่เวปไซต์รามคำแหง
เห็นผมบรรยายวิธีการเสียยืดยาวแบบนี้ คงนึกว่าผมไปดูผลสอบเทอมแรกของปี1มาด้วยตัวเองเลยใช่ไหมครับ 555
เปล่าครับ…แล้วก็ไม่ได้เช็คผลสอบผ่านทางระบบอัตโนมัติใดๆเลยด้วย แต่ผมใช้อีกระบบที่เห็นผลรวดเร็วเหมือนกัน
นั่นคือ ระบบฝากเพื่อนไปดูให้ครับ แต่ไม่ใช่ว่าผมขี้เกียจหรอกนะครับ เป็นเพราะว่าในวันที่ผลสอบออก ผมป่วยครับก็เลยฝากให้ เทค เป็นคนไปดูผลสอบให้ซึ่งก็จะมีเพื่อนๆคนอื่นที่นัดกันไว้ว่าจะไปดูผลสอบพร้อมกันก็ไปกันทั้งกลุ่ม
ผมบอก เทค ว่าหลังจากดูผลสอบให้แล้วรบกวนโทร.มาบอกด้วยจะได้เตรียมตัวและเตียมเงินไว้ลงทะเบียนซ่อม อิอิ
แต่ความมีน้ำใจของ เทค ที่ให้กับผมไม่เคยน้อยลงเลย แทนที่เค้าจะโทร.มาบอกผลสอบผมอย่างที่ผมบอกเอาไว้นั้น
เค้ากลับมาเยี่ยมไข้ผมถึงอพาร์ทเม้นท์ ซึ่งทำให้ผมรู้สึกดีมากในความเป็นห่วงที่เพื่อนคนหนึ่งมีให้ด้วยความจริงใจ
เมื่อ เทค มาถึงอพาร์ทเม้นท์ที่ผมพักอยู่ พนักงานต้อนรับก็โทร.ขึ้นมาที่ห้องผมเพื่อสอบถามว่าอนุญาติให้เข้ามามั้ย
ผมก็ตอบไปว่าให้ เทค ขึ้นมาพบที่ห้องได้ พนักงานต้อนรับจึงจะปล่อยให้คนนอก(ผู้มาติดต่อ)เดินเข้ามาภายในตึก

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 04-02-2007 17:45:13

“เราซื้อข้าวต้มปลามาฝากกะลังป่วยแบบนี้อย่ากินข้าวผัดกะเพราเลยนะนิว”
เทค พูดแล้วเดินไปแกะถุงข้าวต้มปลาเทใส่ชามยกมาให้ผมอย่างคล่องแคล่วเนื่องจากเค้าเคยมาที่ห้องผมบ้างแล้ว
“ขอบใจนะ แต่เราอยากกินกะเพราไก่ไข่เจียวนี่นา ไม่ใช่ข้าวต้มปลาซะหน่อย”ผมก็ยังคงบ่นนิดหน่อย ตามประสาคนป่วยที่ถูกขัดใจ
“ตอนแรกที่นิวสั่งให้เราซื้อ เราก็กะจะซื้อแหล่ะแต่คิดว่ากินอาหารจืดๆร้อนๆดีกว่านะตอนป่วยเนี่ย”เทค ยังคงยืนยันว่าความคิด ความหวังดีของเค้าถูกต้องอยุ่นั่นเอง แล้วก็ลุกไปเทน้ำมาให้ผมดื่ม
“ก็ได้ครับคุณพ่อ” ผมประชดเข้าให้แต่ท่าทาง เทค กลับซึมๆลงไปจนผมต้องถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า
“เราสอบตกน่ะนิว แล้วถ้าพ่อเรารู้นะ ก็ต้องด่าเราอีกแหล่ะ หาว่าทำอะไรไม่ได้เรื่องซักอย่าง”
เทค หันมามองผมแววตายังเศร้าๆ แต่ก็ยังมีรอยยิ้มนิดๆให้รุ้ว่าเค้าไม่ได้เป็นอะไรมาก
“เฮ้ย….ตกได้ก็ซ่อมได้นี่หว่า อย่าคิดมาก เออแล้วของเราอ่ะ ตกกี่ตัวจะได้ไปซ่อมเป็นเพื่อนแกไง”
ผมรีบทำหน้าสดชื่น พูดทีเล่นทีจริงเพื่อให้บรรยากาศไม่ซึมเศร้าเกินไปนัก เพราะผมรู้สึกว่าทุกครั้งที่ เทค พูดถึงคนในครอบครัวไม่ว่าจะเป็น ตัวเทคเอง คุณพ่อ หรือ คุณแม่ของเทค เค้ามักจะมีอาการซึมๆ เหนื่อยหน่ายชอบกลอยู่

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 04-02-2007 17:49:14

“ผลสอบของนิวน่ะเหรอ ไม่ตกเลยซักตัว ทำได้ไงเนี่ยทำไมไม่ตกเป็นเพื่อนกันมั่ง”
เทค หันมาบอกผลสอบผม ทำให้ผมดีใจมากอย่างน้อยการเริ่มต้นปี1ก็ไม่แย่เกินไปนัก แต่จะให้แสดงอาการดีใจมากมายก็คงจะดูไม่ดี ก็เลยถาม เทค กลับไปว่า “แล้วที่เทคว่าสอบตกน่ะ กี่ตัวเราจะได้ติวให้เทคไง”
“3วิชา ว่าแต่นิวยังอยากติวให้เราเหรอ ขนาดสอบครั้งแรกนิวยังบ่นเลยว่าเหนื่อยที่ต้องมาติวให้เรา”
เทค ถามผมในวูบแรกผมว่าผมเห็นความดีใจในแววตาของเทค แต่ต่อมาเค้ากลับมีสีหน้าไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก
“ไม่มีปัญหาหรอก แค่ติวไม่กี่วิชาไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรนักหนา แต่รอให้หายป่วยก่อนนะ”
ผมพูดปลอบใจแต่ก็ให้สัญญาจากความตั้งใจที่จะติวให้เทคสอบผ่านให้ได้ในการลงซ่อมที่จะมาถึง
“ดีจัง นิวใจดีจังเลยอ่ะ งั้น….ข้าน้อยฝากตัวเป็นศิษย์ ท่านอาจารย์โปรดรับข้าเป็นศิษย์ด้วย”
ผมแทบสำลักข้าวต้ม เมื่อเห็น เทค ลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้นห้องแล้วแสดงอาการยังกับหนังจีนกำลังภายในอย่างนั้น
“ลุกขึ้นเถอะ เราสัญญาจะรับเจ้าเป็นศิษย์ 555”
ผมก็พลอยนึกสนุกรับมุขไปด้วยซะเลย แต่จู่ๆ เทค ก็พูดบางประโยคที่ผมสะดุดหูนิดหน่อย แต่ด้วยความที่ไม่ได้คิดอะไรก็เลย ได้แต่ขำๆเพราะคิดว่า เทค คงยังนึกสนุกอยู่ก็เลยเล่นมุขต่อเนื่องเพื่อสร้างบรรยากาศขำๆกันต่อ
ประโยคที่ว่านั้นก็คือ “ศิษย์ขอบคุณอาจารย์ แต่ศิษย์จะไม่ลุกจนกว่าอาจารย์จะยอมรับรักศิษย์ก่อน 555”
ประโยคที่ผมตอบกลับไปแบบขำๆก็เลยเป็นแบบนี้ “เราไม่ใช่เซียวเหล่งนึ่งนะเว้ย ไอ้เชี่ย…ก้วยลุกขึ้นเดี๋ยวนี้”

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: need_not2know ที่ 04-02-2007 17:51:45

มาติดตาม ตามติด เรื่องของนิว(น่ารัก)  :impress2:
เห็นคนป่วยถูกเอาใจ อยากเป็นคนป่วยบ้างงงงง  :-[
ปาล์มก้อจะสอบ ไม่เห็นมีคนติวให้มั่งเลย :sad4:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 04-02-2007 17:57:21

เทคท่าทางจะเก็บกดนิดๆนะน่าสงสารจัง  อยากไปช่วยดูเเลจัง เหอๆ คิดไรเนี่ยเรา  :kikkik:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 04-02-2007 17:59:56

 :-[ :-[ :-[
เขินว้อย

อิจฉาอ่ะ โดนขอความรัก

น่ารักเนอะ เป็นผมนี่ไม่สนหรอกเหลงน่งเหลงนึ่งอะไรตรูก็ไม่สน จะรีบรับรักทันทีเลย :like6:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 04-02-2007 18:19:47

แหม  ยอมเปนเซียวเหล่งนึงเถอะค้าบ :-[  มะงั้นเด๋ววิชามะเข้าหัวด้วยนะคับ :monkeylaugh2:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 04-02-2007 18:26:16

หุหุ นึกว่าหนังจีนกำลังภายใน  :like2:  :like2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 04-02-2007 19:10:35

ตอนที่8
แก๊งแซนวิชช่วงปิดเทอม

ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาเมื่อผมปิดเทอมก็ยังไม่ได้กลับบ้านเกิดที่ต่างจังหวัดแต่ไปรับขนมจากบ้านเพื่อนที่เรียนรามซึ่งเพื่อนคนนี้
เรียนคณะเดียวกันกับ ต๋อม ชื่อแนน ที่บ้านแนนทำแซนวิชขาย ผมก็ไปรับขนมจากที่บ้านแนนมาขายโดยที่ผมจะได้กำไร
จากแซนวิชแต่ละชิ้นชิ้นละ 6บาท ก็ถือว่ามากอยู่ เนื่องจากเงินที่เป็นรายได้ส่วนนี้ผมก็เอาเก็บเข้าธนาคาร
เป็นเงินเก็บอย่างเดียวส่วนค่าใช้จ่ายอื่นๆผมก็ยังคงได้รับจากทางบ้านเป็นปกติทุกเดือนไม่ว่าจะเป้นค่าห้อง
ค่าใช้จ่ายสำหรับการกินการอยู่ หรือซื้อข้าวของต่างๆก็เป็นเงินกงสีที่ทางบ้านโอนมาให้ประจำทุกเดือนตามปกติ
จากการไปขายขนมแซนวิช ทำให้ผมได้รู้จักเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นอีก1คนชื่อว่า ฝน เพื่อนคนนี้กลับมีบทบาทในเรื่องของผม
กับเทค อย่างมากในช่วงเวลาต่อไปข้างหน้า ฝน เป็นคนที่มีอะไรหลายอย่างที่น่าเห็นใจ (ไม่ขอพูดแล้วกันครับ)
แต่ถึงชีวิตส่วนตัวของ ฝน จะเป็นยังไงก็ตาม สำหรับเพื่อนแล้ว ฝน เต็มที่เสมอ แคร์เพื่อนทุกคนมากกว่าตัวเองซะอีก
ฝน มาช่วยที่บ้านแนนทำแซนวิชไปขาย เวลาที่ผมมาบ้านแนน ก็จะเจอฝนมาช่วยงานที่บ้านนี้ทุกครั้ง ก็ได้พูดคุยกันเรื่อยๆ
อาจเพราะผมเป็นคนช่างพูด จนเข้าข่ายพูดมากก็เป็นได้ ทำให้ผมสนิทกับเพื่อนใหม่ๆได้เร็ว
ไม่นานนักผมก็สนิทสนมและรู้จักเพื่อนใหม่ทั้ง แนน และ ฝน รวมไปถึงเพื่อนเก่าอย่าง ต๋อม
ก็ถือว่าเราเป็นเพื่อนซี้กันเลยทีเดียว มีอะไรที่ไม่สบายใจเราก็พูดคุยกัน ปรับทุกข์กัน สนุกสนาน
หัวเราะเฮฮาไปด้วยกันได้ แม้แต่ในเวลาที่คนใดคนหนึ่งกำลังร้องไห้ เราก็ร้องไห้ไปด้วยกัน
ปลอบใจกันไป ก็ร้องไห้เป็นเพื่อนกันไปด้วย เราเรียกกลุ่มของเราว่า “แซนวิช”
แก๊งแซนวิชของเราจึงประกอบไปด้วย ผม ต๋อม แนน ฝน และสมาชิกที่โผล่มาแจมกับกลุ่มของเราเรื่อยๆก็คือ เทค

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 04-02-2007 19:13:58

เทค เป็นเพื่อนคนเดียวในกลุ่มเพื่อนรามของผมที่มีรถยนต์ ดังนั้นช่วงที่ผมเอาความคิดเรื่องจะขายขนมไปบอกให้เทครู้ เค้าก็อาสาจะมาช่วยขนขนมไปให้ด้วยเสมอ วิธีการขายของผมแต่เดิม ผมก็เอาใส่กระจาดบ้าง ตะกร้าบ้าง แล้วก็ใช้สายคล้องคอ เดินขายไปเรื่อยๆตามป้ายรถเมล์ แถวๆบ้านของแนน ตรงตลาดยิ่งเจริญ สะพานใหม่
เพราะตอนนั้น เทค ยังไม่รู้ว่าผมตั้งใจจะไปช่วยเพื่อนขายขนม ดังนั้นช่วงแรกๆ ผมก็เลยใช้วิธีเดินขายไปเรื่อยๆแถวนั้นซึ่งนี่ก็เป็นวิธีที่ดีมากเลยครับ แม่ของแนนเป็นคนแนะนำวิธีนี้ให้ผม แล้วผมก็รับมาขายอยู่แบบนี้ประมาณ5-6วัน
เริ่มจากวันแรก 20ชิ้นก็ขายหมด จึงเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆเป็นวันละ100ชิ้น ก็ยังขายหมดแต่ใช้เวลาขายนานขึ้น
จนถึงวันที่6 แซนวิช100ชิ้นเริ่มหนักจนบ่าของผมจะแบกตะกร้าขนมที่คล่องคอไว้ไม่ไหวแล้ว ก็เหมือนฟ้าประทาน ขณะที่ผมกำลังเดินขายแซนวิชอยู่บริเวณที่จอดรถของตลาดยิ่งเจริญ ผมรู้สึกปวดที่บ่ามากๆเลยเดินมองหาที่นั่งพัก
แล้วก็มีรถคันหนึ่งแล่นพรวดพราดเข้ามาเพื่อจะจอดตรงนั้น ในขณะที่ผมกำลังจะเดินข้ามไปนั่งเก้าอี้ตรงป้ายรถเมล์
แน่นอน…เสียงเบรคดังมาก แต่ผมไม่เป็นอะไรเลย โธ่…ก็รถกับตัวผมอยู่ห่างกันตั้งเยอะแต่สาเหตุที่รถคันนั้นเบรคซะตัวโก่งก็เพราะเจ้าของรถคือ นายเทค ตะหาก ทันทีที่ เทค จอดรถแล้วเปิดกระจกตะโกนเรียกชื่อผมผมก็รู้แล้วว่า
นิสัยทำอะไรตามใจจนเคยตัวแบบนี้มีนายนี่คนเดียวจริงๆ คิดดูสิครับ นึกอยากจอดก็เบรคซะเสียงดังลั่นตลาดเลย
เทค รีบเรียกผมให้หยุดก่อนบอกว่าอย่าเพิ่งไปไหน แล้วบอกให้รอเค้าซักครู่ให้เค้าถอยรถจอดให้เข้าที่เข้าทางก่อน
แล้วซักพักเค้าก็รีบวิ่งเข้ามาหาผมอย่างหน้าตาตื่น แล้วดึงสายตะกร้าที่คล้องคอของผมออก แล้วเอาไปคล้องคอเค้า

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 04-02-2007 19:19:35

“โห……หนักนะเนี่ย มาทำอะไรแถวนี้อ่ะนิว แล้วนี่เดินขายเอง หรือว่าช่วยใครขายล่ะ”
“เราขายเองแหล่ะ ก็อยากหารายได้อ่ะ ช่วงนี้ว่างๆนี่ แล้วก็ยังไม่ได้กลับบ้านด้วยเลยหาเงินใช้ดีกว่า”
“อืม….แล้วก็ไม่บอก รู้งี้ให้ไปเป็นแม่บ้านให้เราดีกว่า เราให้เงินเดือนเยอะน๊า…”
เทค เหล่ตามองมาทางผม ปากเค้าก็พูดไป มือก็พยุงตะกร้าขนมของผมแบบเก้ๆกังๆดูก็รู้เลยว่าไม่เคยทำอะไร
“เงินเดือนงามน่ะโอเค แต่ทำไมต้องเป็นแม่บ้านวะ คนรับใช้คุณชายออกจะเต็มบ้าน”
ผมหยุดดื่มน้ำอ้อยสด หันมาถามข้อข้องใจ จากประโยคเมื่อครู่ของเทค
“เฮ้ย….คนใช้ก็คนใช้เด่ะ แม่บ้านก็แม่บ้าน รู้จักเปล่า แม่บ้านน่ะ วู้ยยยย”
เทค ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับทำสีหน้าระอาใจ เหมือนพูดกับเด็กๆที่ไม่ประสีประสาเอาซะเลยแล้วพูดต่อไปว่า
“ไม่อธิบายแล้ว ไม่รู้ก็อย่ารู้ คุณแม่บ้าน กับแม่บ้านของเราน่ะ มันเหมือนกันซะที่ไหนล่ะ ช่างเหอะ กินข้าวยังล่ะ”
เทค นั่งลงตรงป้ายรถเมล์ หันมาถามผมด้วยประโยคแสนยืดยาว ผมยังไม่ทันจะตอบก็มีเสียงหนึ่งพูดกับเทคว่า
“พี่คะ เอาแซนวิชทูน่า2ชิ้น แฮม2ชิ้นเท่าไหร่คะ” เด็กสาวม.ต้นเดินมาสั่งขนมกับพ่อค้าเทค

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 04-02-2007 19:22:10

“เท่าไหร่วะนิว” เทค หันมาถามผมแล้วหันไปบอกน้องคนนั้นว่า “เดี๋ยวนะครับ คนขายอยู่นี่ พี่มาช่วยถือของเฉยๆ”
ผมหัวเราะ น้องสาวคนนั้นก็หัวเราะ ก็น่าอยู่หรอก ตอนนั้น เทค ทำสีหน้าเหมือนกับว่าการขายขนมเป็นเรื่องยาก
ผมคืนขวดน้ำอ้อยสดให้พ่อค้าไปแล้ว ก็หันกลับมาหยิบแซนวิชตามที่น้องเค้าสั่ง คิดเงิน รับเงิน ทอนเงินอย่างเร็ว
“เก่งจังเลย สอบก็ผ่าน ขายของก็ได้ ใครได้เป็นแฟนโชคดีเลยนะเนี่ย”
เทค ปรบมือให้ผมตรงหน้าป้ายรถเมล์เหมือนเด็กๆที่ดีใจที่มีคนมาช่วยการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ผ่านไปได้ด้วยดี
“เว่อร์ไปแล้ว หน้าอย่างเราอ่ะนะ ใครเค้าจะมาชอบ เก็บของเหอะ จะได้กลับบ้านซะทีต้องเอาขนมไปคืนบ้านเพื่อน”ผมมองดูขนมที่อยู่ในตะกร้า ซึ่งตอนนี้เหลืออยุ่อีกไม่ถึง10ชิ้น แต่กับเวลา1ทุ่มถือว่าค่ำเกินไปแล้วที่จะขายต่อไปอีก
“ไปรถเรา เราไปส่งเอง ว่าแต่คิดยังไงมาขายขนม แล้วได้กำไรเท่าไหร่ รับมาจากใคร ฯลฯ”
สารพันคำถามจาก เทค ที่ซักไซ้เกี่ยวกับการขายขนมของผม ซึ่งผมก็ไปตอบสลับกับบอกทางไปบ้านแนนในรถเทค
นั่นถือได้ว่าเป้นครั้งแรกที่ เทค ไปบ้านของแนน และได้รู้จักกับแก๊งแซนวิชของพวกผม แล้วนับจากวันนั้น เทค
ก็อาสามาช่วยรับแซนวิชจากที่บ้านแนนไปช่วยผมขาย ทำให้ เทค เป็นสมาชิกใหม่ในแก๊งของเราไปโดยปริยาย

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: need_not2know ที่ 04-02-2007 19:25:59

กลุ่มแซนวิช....ชื่อกลุ่มชวนให้คิดลึก :haun5:
แต่พอมาดูความหมายก้อ อ้อออ เข้าใจละ  :try2:
อ่า เทคเป็นผู้ชายที่อยากทำอะไรก้อทำ ดูตรงๆดี น่ารักไปอีกแบบ  :-[

อ้างถึง

“เก่งจังเลย สอบก็ผ่าน ขายของก็ได้ ใครได้เป็นแฟนโชคดีเลยนะเนี่ย”

ก้อเอามาเปนแฟนซะทีดิ  :kikkik:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 04-02-2007 19:55:53

ชื่อแก๊งค์ชวนจิ้นดีแท้ :haun2:

อย่าบอกนะว่าฝนจะเข้ามาเอี่ยวกับเทค+นิวอ่ะ :serius2:

เรื่องน่ารักมากเลยครับ :like6:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 04-02-2007 20:27:24

แก็งค์แซนวิช  :angellaugh2:  :angellaugh2:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 04-02-2007 21:14:36

น่าร๊ากกกอ่ะ

อย่าเส้านะ เด๊ว Hurt อ่ะ 55555

มาต่อไวๆ นะ คับ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 04-02-2007 21:15:55

เทคน่ารักจังเยยอะ เราชอบจัง เหอๆ  :like2: จะเป็นไงต่อไปน้า อยากรู้จัง นิวว่างๆก็มาต่ออีกละ เป็นกำลังใจให้นะ   :loveu:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 04-02-2007 21:32:38

 :o  อย่าบอกนะคับว่าแทคจาไปเปนแฟนฝน  :serius2:  อย่าน้า  ทำให้นิวหลงรักแล้วจากไปเหรอเนี่ยะ :sad4:
แล้วจะรอตอนต่อไปนะคับ :interest:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 04-02-2007 22:23:39

ฮือ ๆ ๆ อยากมีคนมาตามชอบบ้างจัง มาต่อเร็ว ๆ นะลักษณะการเขียนแบบนี้กำลังดีเลย

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 05-02-2007 01:36:31

อุ๊ย...เทคน่ารักจัง  :monkeylove2:


ชื่อเเก๊งส์ก้อน่ารัก  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-02-2007 14:04:16

ต่อมา เทค เสนอให้ผมเอาขนมไปวางขายตามสถานที่ต่างๆ เช่นโรงเรียน หรือฝากร้านขนมร้านอื่นๆวางขายดูน่าจะ
ดีกว่ามาเดินแบกแซนวิชขายเองแบบนี้ เพราะทำให้เสียเวลามากเกินไปกับงานเพียงแค่อย่างเดียวซึ่งผมก็เห็นด้วย
ดังนั้น ต่อมาผมก็ให้ เทค มารับขนมทึ่บ้านของแนนเหมือนเดิม แต่ผมกับเทค ไปตระเวนหาร้านต่างๆที่พอจะฝาก
ขายได้บ้าง และตามสหกรณ์ของโรงเรียนในละแวกนั้น ก็ได้อยู่หลายที่เหมือนกัน ทำให้ช่วงหลังผมไม่ต้องไปเดิน
ขายเหมือนช่วงแรกๆ เพียงแต่ต้องไปส่งขนมตามร้านต่างๆให้ทันในช่วงเช้า ผมใช้ระบบรับเงินมาเลย เพราะฉะนั้น
ตอนเช้าที่ผมเอาขนมไปวางตามร้านต่างๆ ก็จะเริ่มจากร้านละ50ชิ้น ไม่ก็100ชิ้น ผมก็เก็บเงินมาเลย ถ้าทางร้านค้า
ต้องการขนมเพิ่มก็จะโทร.มาบอก ถ้าไม่บอกล่วงหน้าผมก็เอาแซนวิชไปส่งเท่าเดิมทุกวัน หรือถ้าร้านค้าขายไม่หมด
วันรุ่งขึ้นจะสั่งน้อยลงก็จะโทร.มาบอกล่วงหน้าเช่นกัน ผมก็จะได้กะปริมาณที่จะต้องไปรับจากบ้านของแนนทุกเช้า
ไอเดียดีๆแบบนี้ ไม่ได้มาจากผมเลยนะครับ เทค คือคนที่เสนอวิธีการขายแบบใหม่นี้ให้ผม ก็ต้องขอบคุณเทคมากๆ
ดังนั้น ในช่วงที่ผมจะต้องไปติวหนังสือให้ เทค ก็เลยไม่ต้องจัดตารางเวลาเยอะเท่าไหร่นัก ผมก็มีเวลาทบทวนวิชา
ที่จะต้องไปติวให้ เทค ได้เต็มที่ เพราะช่วงหลังๆผมไม่ต้องไปเอาขนมที่บ้านแนนด้วยตัวเองอีกแล้ว เนื่องจากว่าบ้าน
ของแนนอยู่ทางสะพานใหม่ ซึ่งไกลกับผมมาก เพราะผมพักอยู่อพาร์ทเม้นท์แถวๆลาดพร้าว ก็ได้ เทค อีกนั่นแหล่ะ
ที่เป็นคนไปรับขนม จากบ้านแนนตอนเช้า แล้วเอาขับรถไปตระเวณส่งขนมให้ตามร้านค้าต่างๆซึ่งเค้าก็รู้จักกันดี
ที่ผมสามารถไหว้วาน เทค ในเรื่องการรับ-ส่ง ขนมให้ได้ก็เพราะเค้าเป้นคนรับอาสาเอง โให้เหตุผลที่น่าฟังว่า

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 05-02-2007 14:11:46

มาต่อด่วนค๊าบบๆๆ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 05-02-2007 14:13:45

ง่ะ มาทิ้งไว้ค้างๆคาๆ  :pigangry2:  มาต่อด่วยเรยคุณพี่นิว

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-02-2007 14:25:20

1.บ้านเทคอยู่แถวๆลำลูกกา(หมู่บ้านไฮโซมากๆ) ใกล้กับสะพานใหม่มากกว่าอพาร์ทเม้นท์ของผม

2.เทคมีรถอยู่แล้ว ไปรับขนมจากบ้านแนนแล้วไปส่งที่ร้านค้าไปด้เลยไม่ลำบากอะไร

3.ถ้าเทคจะต้องช่วยผมขนแซนวิชไปขายแล้วต้องรอผมทุกเช้า เค้าไปเองจะเร็วกว่าเพราะบางวันรถติดมาก

4.เทคอยากให้ผมมีเวลาทบทวนวิชาที่ต้องติวให้เค้าก่อนเริ่มติวจริงๆจะได้แน่ใจว่าเค้าจะสอบซ่อมผ่าน

5.เทคให้ถือซะว่าการรับ-ส่งแซนวิชแทนผม เป็นเหมือนค่าจ้างในการให้ผมติวให้กับเค้า

แต่ขอบอกไว้ก่อนนะครับ ผมไม่ได้สบายใจเลยกับการพึ่งพา เทค มากขนาดนี้ เกรงใจเค้ามากๆด้วยซ้ำ
และไม่เคยคิดจะเอาค่าจ้างอะไร ในการติวหนังสือสอบให้เค้าเลยซักบาทแต่ที่ยอมก็เพราะเถียงเค้าไม่ได้จริงๆ
ส่วนเรื่องเงิน เทค เป็นคนไว้ใจได้ และอาจเพราะบ้ารวยล่ะมั้ง จึงเป็นคนสปอร์ตมากๆ เทค ออกเงินให้ผมก่อนเสมอ
เมื่อเอาขนมไปส่งร้านค้าก็จะจดและเก็บเงินมาให้ผมเลยซึ่งในส่วนนี้ เทค เป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้จริงๆ แล้วตอนเย็นๆ
เทค จะมาหาผมที่ห้อง เพื่อมาติวหนังสือ ที่ห้องของผมก็จะเอาเงินที่เก็บได้มาให้ผมทั้งหมด จากนั้นผมจึงจะเอาเงิน
รายได้ทั้งหมดของวันนั้น จ่ายส่วนที่เป็นต้นทุนที่ เทค ออกให้ก่อน(จ่ายแม่แนน)ตอนเช้าคืนให้ เทค ไปครบถ้วนเสมอ
ถ้าใครจะว่า การเป็นเพื่อนกัน เรื่องเงินทอง เป็นสิ่งที่อาจทำให้เพื่อนผิดใจกันได้ ผมก็ไม่เถียงเพราะเห็นมาเยอะแล้ว
แต่ในกรณีของผมกับเทค ต้องบอกว่า “ผมโชคดีครับที่มีเทคเป็นเพื่อน” ตลอดเวลาที่เค้าช่วยผมเรื่องขายแซนวิชเนี่ย
เราไม่เคยมีปัญหากันเลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเงิน หรือเรื่องการรับ-ส่งขนม เทค ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม
ดังนั้น ทุกวันตอนค่ำ หลังจากที่เค้ามาติวหนังสือที่ห้องของผมแล้ว ผมจะเลี้ยงข้าว เทค เสมอๆ เป็นการตอบแทน
แม้ว่าบางครั้ง เทค จะเกรงใจมาก แต่ผมก็บังคับให้ เทค กินข้าวที่ผมจ่ายตังให้เพื่อให้ผมสบายใจ เทค ก็ยอมซะด้วย

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 05-02-2007 14:38:49

มาต่ออีกนะ พี่นิว

ด่วนๆ ค๊าบ

เอิ้กๆๆ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-02-2007 14:51:41

ตอนที่9
เทอม2 ปี1

หลังจากที่ติวกันไปแล้วก็ขายแซนวิชไปด้วย ในที่สุด เทค ก็สอบซ่อมผ่านไปได้ในครั้งเดียว ทำให้ไม่มีวิชาตกค้าง
จากเทอมแรก เทค ก็เลยลงทะเบียนในเทอม2 ได้ตามหลักสูตรเป๊ะๆซึ่งผมเองก็เช่นกัน แต่มีสิ่งที่เปลี่ยนไปอยู่บ้างคือ
ภูมิ เพื่อนที่มาจากโรงเรียนมัธยมที่เดียวกับผม และลงเรียนคณะนิติเหมือนกับผมด้วย เค้าเตรียมตัวเอนทรานซ์ใหม่
เพราะฉะนั้นตั้งแต่เปิดเทอม2 ผมจะไม่ค่อยได้เจอกับ ภูมิ เลยเพราะเค้าตั้งใจจะเอนท์ให้ติด นิติศาสตร์ ธรรมศาสตร์
ผมเคยบ่นเรื่องนี้ให้ เทค ฟังเหมือนกันว่า ภูมิ จะเอนท์ใหม่แล้วทำให้มีเพื่อนมาเรียนน้อยลง เพราะว่าทั้งคณะนิติฯนี้
ผมก็สนิทแต่กับ ภูมิ และ เทค เท่านั้นเอง ส่วนเพื่อนจากโรงเรียนเก่าที่เรียนคณะอื่น มาในเทอมนี้ก็เตรียบมตัวเอนท์
ใหม่กันหลายคน ช่วงนี้แม้กลุ่มของผมจะยังไม่ถึงกับกระจัดกระจายแต่ก็ไม่คึกคักเท่ากับเทอมแรกๆแล้วล่ะครับ
เพื่อนคนไหนที่พักหอพักใกล้กับมหาวิทยาลัยรามฯบางนาชื่อว่า นัมเบอร์วัน ก็ยังเดินมาอ่านหนังสือที่รามฯบ้างใน
ช่วงกลางวัน แต่ก็เป็นส่วนน้อยที่พักหอพักแบบนี้ ก็เลยทำให้เวลาที่เราเคยเฮฮากันเป็นกลุ่มใหญ่ๆชักจะกร่อยลงไป

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 05-02-2007 15:34:20

มาตามอ่านต่อแล้วคับ.... :impress:

มีคำแนะนำซักนิดหน่อยหวังว่าคงจะรับฟังนะคับ... :try2:

เรื่องการเขียนผมไม่ตินะคับ...มันเป็นเรื่องของแต่ละบุคคล

แต่อยากจะบอกว่าไหนๆก็พยายามพิมพ์ลง word ดูเรื่องภาษาแล้ว

ทำไมไม่ทำเป็นตอนๆหั้ยอ่านง่ายละคับ....เวลาลงก็มาลงเป็นตอนๆไป

จะได้ไม่ต้องมาโพสครั้งละหลายๆกระทู้.....น่าจะทำให้เพื่อนๆที่อ่าน

อ่านได้ง่ายขึ้น...และน่าติดตามมากขึ้นด้วยคับ.............รออ่านต่อนะคับ :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-02-2007 16:33:26

ขอบคุณที่แนะนำครับ

แล้วจะแก้ไขให้ดีขึ้น

จะกลับไปแบ่งเป็นตอนๆละกันครับ

ปล.ตอนนี้ปรับปรุงใหม่แล้วนะครับ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-02-2007 16:41:42

หลังจากเปิดเทอมได้ประมาณ1สัปดาห์ คุณแม่ของผมทานก็ขอให้เลิกขายแซนวิชไปก่อน อยากให้ตั้งใจเรียนเต็มที่
เพราะถือว่าช่วงปิดเทอมก็ได้ทำงาน ได้เก็บเงินตามที่ตั้งใจไปแล้ว เมื่อเปิดเทอมก็ควรตั้งหน้าตั้งตาเรียนไปก็พอแล้ว
ผมก็เลยต้องตัดใจ(อย่างมาก) ในการเลิกขายขนมซึ่งทางร้านค้าที่ผมเคยเอาขนมไปวางขายนั้น ก็ยังอยากได้ขนม
แซนวิชมาวางขายอยู่ ผมก็เลยแนะนำให้ต๋อมทำงานนี้ต่อจากผม ต๋อมเองก็โอเค ก็เป็นอันว่าโอนกิจการเรียบร้อย
ผมคิดจะตั้งหน้าตั้งตาเรียนอย่างที่คุณแม่ขอร้องงงงงง …อิอิ… แต่ผมก็ยังไม่ทันจะได้ทำตามที่ตั้งใจก็เกิดเรื่องขึ้น
หลังจากที่ผมเพิ่งลงทะเบียนไปได้ไม่กี่วันเท่านั้น ซึ่งที่รามจะเป็นระบบให้เข้าเรียนก่อนลงทะเบียนทีหลังน่ะครับ
ก็เท่ากับว่าผมได้ไปเรียนจริงๆจังๆเพียงแค่1เดือนนิดๆเองน่ะ หลังจากนั้นก็ต้องหยุดเรียนไปอีกหลายเดือนเลยครับ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 05-02-2007 16:46:13

แล้วจะเป็นไงต่อไปละเนี่ย อยากรู้เร็วๆละสิครับ รอนิวมาต่อนะครับ :myeye:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 05-02-2007 16:57:05

มารออยู่นะคับ   :impress2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-02-2007 17:02:47

เนื่องมาจาก พ่อของเทค ซึ่งกลับมาถึงเมืองไทยแล้ว ตั้งใจจะพาเทคไปดูที่เรียนต่อที่อเมริกา จึงพา เทค ไปอเมริกา
ประมาณ1สัปดาห์ เพื่อดูที่เรียนและที่พัก ซึ่งพ่อเค้าอยากให้ เทค ไปอยู่ใกล้ๆเนื่องจาก พ่อเทค ก็ทำการค้าอยู่ที่นั่น
ในช่วงเวลาที่ เทค ไม่อยู่ผมก็ต้องไปเอาขนมเอง (ตอนนั้นยังขายอยู่ไงกะว่าหลังลงทะเบียนจะเลิกขายทันที)
แนน เจ้าของบ้านและเจ้าของสูตรแซนวิชที่ผมไปรับมาวางขายตามร้านค้า ก็ใจดีมากอุตส่าห์ให้ยืมมอเตอร์ไซค์ใช้
ในการจะขี่ไปส่งแซนวิชตามร้านต่างๆ ซึ่งผมก็จะนั่งรถเมล์ไปบ้าน แนน แต่เช้ารับขนมแล้วก็ใส่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้น
ขี่ไปตระเวนส่งแซนวิชตามร้านค้าต่างๆ รับเงินมาเรียบร้อย ก็เอารถกลับมาคืนแนนที่บ้านพร้อมทั้งจ่ายตังค่าแซนวิช
แต่ทำแบบนี้ไปได้แค่4วันเท่านั้น ก็เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับผม เพราะมีรถยนต์ขับมาเบียดมอเตอร์ไซค์ของผมจนรถล้ม
และผมเองก็ถูกกระจกมองข้างของรถมอเตอร์ไซค์บาดที่ขาข้างขวา บริเวณเหนือหัวเข่าไปนิดนึง แผลลึกมากๆครับ
ผมต้องนอนอยู่โรงพยาบาล2คืนหลังจากเย็บแผลเรียบร้อยแล้ว ก็ยังไม่กล้าบอกน้า(ซึ่งมีบ้านอยู่จังหวัดนนท์)กลัวว่า
ถ้าน้ารู้ แม่ก็ต้องรู้ แล้วจะโดนดุเนื่องจากที่ไปเจออุบัติเหตุเนี่ยก็เพราะไปส่งขนมทั้งที่แม่ก็บอกให้เลิกขายซะที (T-T)
แต่จากเรื่องคราวนี้ ต้องขอบคุณแม่ของแนน อย่างมากเลยครับ เดิมทีนึกว่าจะโดนด่าซะแล้วก็ทำมอเตอร์ไซค์เจ๊งนี่
คิดว่าต้องโดนด่าเละแน่ๆ แต่โชคดีครับที่แม่ของแนนใจดี นอกจากจะไม่ด่าแล้วยังออกค่ารักษาให้อีกด้วยนะครับ
หลังจากผมออกจากโรงพยาบาลมาได้2วัน เทค ก็โทร.มาหาบอกว่ากลับมาถึงเมืองไทยแล้ว และไปเรียนก็เลยรู้ข่าว
ว่าผมรถมอเตอร์ไซค์ล้ม แถมยังต้องเย็บแผลตั้งหลายเข็ม ก็เลยรีบโทร.มาถามตอนนั้นน้ำเสียงของ เทค เป็นห่วงผม
มากจนผมรู้สึกได้ว่า เทค เป็นเพื่อนที่ไม่เคยทิ้งผมเลย ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากจนผมก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันครับ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-02-2007 17:05:37

ตอนที่10
วันที่ผมป่วย กับผู้ช่วยมือดีชื่อเทค

ตั้งแต่ผมต้องนอนพักฟื้นที่อพาร์ทเม้นเป็นเวลาหลายเดือนมานี้ ก็ต้องเปลี่ยนกิจวัตรหลายอย่าง อย่างแรกเลย
ก็คือการเลิกขายแซนวิชอย่างเป้นทางการ โอนกิจการให้ต๋อมไปทำต่อ (แหม…พูดซะเป็นทางการเลยเนอะ)
แล้วอักอย่างที่ต้องหยุดทำนั่นคือ การไปเรียนหนังสือทั้งที่ตั้งใจว่า จะเลิกขายขนมหลังจากลงทะเบียนแล้วจะไป
ตั้งหน้าตั้งตาเรียนตามที่คุณแม่อยากให้ทำซะที กลายเป็นว่าต้องมานอนป่วยอยู่แบบนี้ ช่วงนี้ผมบอกข่าวให้น้ารู้
และบอกแม่แล้วเรื่องที่ผมรถล้ม แต่บอกสาเหตุว่าจะรีบไปเรียนก็เลยนั่งรถมอเตอร์ไซค์วินแล้วเกิดอุบัติเหตุ(หุหุหุ)
แม่และน้าก็เป็นห่วง โดยสลับกันมาเยี่ยมแต่คุณแม่ของผมต้องกลับไปดูแลกิจการที่ต่างจังหวัด (ที่บ้านเกิดของผม)
ก็จะมีน้าสาวที่แวะมาเยี่ยมช่วงเสาร์-อาทิตย์ ทีแรกจะให้ผมไปค้างที่บ้านน้าแต่ผมเดินแทบจะไม่ไหวเลยครับ
ก็เลยเปลี่ยนแผนเป็นว่าให้น้าสาวมาเยี่ยมผมแทน แต่พอผมตัดไหมแล้ว น้าสาวก็ไม่ได้มาเยี่ยมอีกเพราะผมโกหก
ว่าผมเริ่มไปเรียนหนังสือแล้วน่ะครับ แต่จริงๆผมก็ยังนอนเจ็บขา อยู่ที่ห้องเหมือนเดิมล่ะ แต่ไม่ต้องกังวลอะไรหรอก
เพราะช่วงเวลาตั้งแต่พักฟื้นมานี้ ผมมีคนดูแลพิเศษมาคอยเป็นผู้ช่วยผมอยู่แล้วครับ ก็คือ เทค ซึ่งจะมาหาผมที่ห้อง
ทุกๆวันหลังเลิกเรียน (จนถึงช่วงที่น้าไม่ได้มาเยี่ยมเสาร์-อาทิตย์ เทค กะจะมาดูแลในวันหยุดด้วย) เทค ดูแลดีมากๆ
นอกจากการดูแล ที่ต้องพยุงผมไปเข้าห้องน้ำ (แต่ เทค ยืนเฝ้าหน้าห้องน้ำนะครับ) เรื่องการกินการอยู่ของผมแล้ว
เทค ยังเกิดไอเดียใหม่ๆอีกแล้ว ในเรื่องการเรียนของผม เพราะผมไม่ได้ไปเรียนหลายเดือน ก็ได้แต่อ่านหนังสือที่มี
รวมถึงฝาก เทค ซื้อSheetมาให้จากหน้าราม ไอเดียที่ว่านี้ของ เทค คือเค้าจะเอาเทปไปอัดเวลาไปเข้าเรียนด้วย
ดังนั้น ทุกเย็นหลังเลิกเรียนเค้าถึงมาหาผม ก็เพื่อเอาเทปที่เค้าอัดในชั่วโมงเรียนมาให้ผมฟังแล้วจดเก็บไว้ไงล่ะครับ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-02-2007 17:12:18

“เอาล่ะ ฟังจบแล้วนะ จดทันรึเปล่านิว”
เทค ถามผมหลังจากกดปิดเทปที่อัดเสียงอาจารย์วิชา EN102
“ทันสิ ขอบคุณมากเลยนะตั้งแต่เรานอนป่วยอยู่เนี่ย เทคเดือดร้อนเไปกับเราด้วยเลยนะเนี่ย”
ผมก้มลงเปิดลิ้นชักโต๊ะหัวเตียงเพื่อเก็บสมุดจดพร้อมกับพูดขอบคุณ เทค ไปด้วย
“ไม่เดือดร้อนหรอกยินดีๆ อีกอย่างตอนนี้ก็ใกล้สอบแล้ว นิวรอให้หายสนิทแล้วค่อยไปสอบเลยดีกว่านะ”
“เราก็ตั้งใจว่าจะพักให้แข็งแรงเต็มที่ซะก่อน แล้สค่อยออกไปสอบทีเดียวบอกตรงๆเริ่มขี้เกียจแล้วว่ะแก”
“ขี้เกียจเป็นด้วยเหรอ งั้น เทอมนี้ถ้าเราสอบผ่านหมด แต่นิวสอบตก อย่ามาขอให้เราติวก็แล้วกัน 555”
เทค ไม่พูดเปล่าแต่เอื้อมมือหนาๆมาขยี่หัวผมซะหัวยุ่งไปหมด
“เออๆ หน้าตาตลกดีว่ะเวลานิวหัวฟูๆแบบนี้น่ะ ปกติเห็นแต่เวอร์ชันผมเรียบแปล้ ทรงท่านขุน 555555”
เทค หัวเราะตาปิด ทำยังกับว่าสภาพหัวกระเซิงของผม (ซี่งก็มาจากฝีมือของเค้าน่ะแหล่ะ) น่าขำซะเหลือเกิน
“เทค แล้วเรื่องที่แกจะไปเรียนต่อที่อเมริกาล่ะว่าไงมั่ง”
ผมถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่า ในเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา หลังจากเทคกลับมาคราวที่แล้ว ผมก็ยังไม่เคยเห็น เทค พูดถึง
เรื่องไปดูที่เรียนที่อเมริกาเลย ตอนนั้นผมเองก็มัวแต่พักฟื้นก็เลยลืมๆไป แต่นี่มันก็ผ่านไปจนจะครบ1เทอมแล้วนะ
ผมก็เลยอยากรู้ว่า เทค จะตัดสินใจยังไงเกี่ยวกับเรื่องที่พ่อของเค้า อยากให้เค้าไปเรียนที่อเมริกาเพื่ออยู่ใกล้ๆกัน
“เราบอกพ่อว่า เราไม่ไปไหนทั้งนั้นเราจะเรียนรามให้จบก่อน”
เทค ตอบกลับมาสีหน้าเปลี่ยนไปเลย จากที่ยังทำหน้าทะเล้นเมื่อครู่กลับมีสีหน้าหนักใจชอบกล
“แล้วพ่อเทคว่าไงมั่งล่ะ ที่เทคไม่ยอมไปเรียนต่อตามที่พ่อบอกอ่ะ”
ผมเองก็เริ่มเป็นห่วง เทค ขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะท่าทางที่ เทค แสดงออกเค้าคงมีปัญหากับพ่อเรื่องเรียนอีกแน่ๆ
“เหมือนเดิมแหล่ะนิว พ่อก็โวยวายหาว่าเราไม่รักดี แล้วพ่อล่ะรักเรามั่งรึเปล่า”
เทค บอกถึงสถานการณ์ที่เค้าต้องเผชิญหลังจากบอกการตัดสินใจเรื่องเรียนนให้พ่อได้รู้
“รักสิ พ่อแม่ทุกคนก็รักลูกน่ะแหล่ะ แต่วิธีการและสถานการณ์มันก็ไม่ได้เป็นไปอย่างใจเรานะเทค”
ผมพยายามปลอบใจ เทค เท่าที่พอจะคิดออก ตอนนี้ผมเห็น เทค ก้มหน้านิ่ง สีหน้าสงบลงไปมาก
“แล้วทำไมคนที่เรารักอย่างพ่อ แล้วก็แม่เรา ถึงได้ทิ้งเราไปล่ะ อย่างนี้เค้าเรียกว่ารักเหรอนิว”
ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย ไอ้เด็กสปอยล์อย่างเทค ที่เคยมีท่าทีเอาแต่ใจกลายมาเป็นเด็กน่าสงสาร
เพราะทันทีที่ประโยคเมื่อครู่ ออกจากปากเทค น้ำตาก็ไหลออกมาด้วยเช่นกัน แล้ว เทค ก็สะอื้นหนักขึ้น

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 05-02-2007 17:16:13

มาต่อไวจังแหะ...อ่านกันจุใจเชียว... :impress:

ขอบคุณนะคับ......... :teach:

ว่าแต่เข้าโหมดเศร้าแล้วหรอ......... :impress3:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: tsuyu ที่ 05-02-2007 19:23:03

เข้าโหมดเศร้าแล้วซิ  :monkeysad2:

จะต่อมน้ำตาแตกอีกเรื่องมั้ยเนี่ย  :serius2:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 05-02-2007 19:54:37

เทคเป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆ
 :impress3:
ว่าแต่ เริ่มเข้าโหมดเศร้าแล้วใช่ปะ เดี๋ยวจะได้ไปซื้อทิชชู่มาตุนไว้  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 05-02-2007 20:38:39

 :monkeysad:  เตรียมมาพร้อมแย้วเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 06-02-2007 07:16:29

น่าสงสารเทคนะ ทำให้รู้เลยว่าคนเราต่อให้มั่งมียังไงก็ยังมีความทุกข์อยู่ดี :monkeycry2:

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 06-02-2007 11:17:12

อ่านแล้วมีความสุข จะหาคนดีๆแบบเทคได้ที่ไหนอีก
 :like6:
ไม่อยากอ่านต่อแล้ว กลัวๆมากๆถึงมากที่สุด
 :sad5: :sad5: :sad5:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 06-02-2007 12:55:35

“เฮ้ย… อย่ามาขี้แยแถวนี้นะเทค แกก็รู้นี่หว่า ว่าพ่อแกเค้าต้องไปทำงานน่ะ”
ผมคิดว่านั่นจะเป้นคำตอบที่ดีที่สุดแล้วนะ แต่ผมก็คิดผิดเมื่อ เทค หันมามองหน้าผมนิ่งๆตาแข็งกร้าว
“นิวคิดว่าเราดีใจนักเหรอที่มีพ่อทำงานเก่ง เราจะดีใจกว่านี้ถ้าพ่อเลือกจะอยู่ดูแลเรามั่งไม่ใช่ทิ้งขว้างเรา”
เทค ยิ่งพูดก็ยิ่งร้องไห้ เค้าไม่ได้ฟูมฟายนะครับ แต่น้ำตาไหลไม่หยุดเลย จนผมตกใจและรู้สึกหดหู่ไปด้วย
“แล้วไงล่ะ แกจะให้พ่อเค้าเลิกทำงาน แล้วมาอยู่กับแกที่บ้านยังงั้นเหรอ เพื่ออะไรล่ะ โตแล้วนะแกน่ะ”
ผมก็ยังเห็นใจ เทค นะครับแต่คิดว่ายิ่งปลอบก็ยิ่งไปกันใหญ่เลยพูดเตือนสติดีกว่า
“แต่เราไม่ได้ต้องการเงินทองของพ่อ เราต้องการพ่อ ต้องการคนที่รักเราจริงๆต่างหากล่ะนิว”
ก็ถือว่าได้ผลประมาณหนึ่งล่ะครับ เพราะเทคเอามือป้ายน้ำตา และหยุดร้องไห้ทันทีเลย
“แต่การที่พ่อไม่ได้อยู่ด้วยไม่ได้แปลว่าพ่อไม่รักเทคนะ”
ผมพยายามอธิบายเท่าที่สมองจะคิดออกมาได้ในขณะนั้น
“ก็จริงแหล่ะ แต่…เราก็อยากมีใครที่เป็นของเราจริงๆเป็นทั้งคนที่เรารักและเค้าก็รักเรา”
เทค พูดแค่นี้แล้วก็เงียบไป ผมเองก็จนคำพูดไปซะแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมแต่รู้สึกลำคอตีบตันอยากร้องไห้ซะงั้น

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 06-02-2007 13:01:26

เวลาที่ผมรู้สึกว่ากำลังจะร้องไห้ ผมจะรู้ตัวเลยว่า ไม่สามารถพูดอะไรต่อไปทั้งนั้น เพราะถ้าผมหลุดคำพูดอะไร
ออกไปก็ตามผมจะเสียงสั่นแล้วจากที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้ ก็จะกลายเป็นว่ายิ่งร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิมซะอีกสิ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าผมนี้ เป็นเหตุการณ์ที่ผมไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น และไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นเลยด้วยซ้ำ
ปกติผมเคยเห็นแต่ในด้านที่เข้มแข็ง มั่นใจ เอาแต่ใจ และกวนประสาทของ เทค เมื่อได้เห็นความอ่อนแอของเค้า
ผมก็บอกไม่ถูกนะครับว่า ผมสงสาร เห็นใจ หรือตกใจกันแน่ แต่ผมไม่สามารถควบคุมความสะเทือนใจไว้ได้จริงๆ

“นิว เราขอโทษนะที่แสดงความบ้าบอให้นิวเห็น”
จู่ๆ เทค ก็เปลี่ยนอารมณ์จากความซึมเศร้า มาเป็นรอยยิ้มปลอบโยนผม
“อย่าคิดงั้นดิ เป็นเพื่อนกัน ร้องไห้ด้วยกันจะเป็นไรไป จริงป่ะ”
ตอนนี้ผมห้ามตัวเองไม่ไหวแล้วครับ พูดไปก็น้ำตาไหลไปด้วย สงสารเพื่อนจริงๆเลยตอนนั้น
“นิว ร้องไห้เพราะเราเหรอ” เทค เอื้อมมือที่ถือผ้าเช็ดหน้าขาวสะอาดมาซับน้ำตาให้ผม
“ขอบใจนะนิว เรารู้แล้วว่าเราตัดสินใจถูกที่จะเรียนรามต่อไป อย่างน้อยเราก็มีคนที่เรารักอยู่ที่นี่”
เทค ถอยกลับไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงตามเดิม แต่ยังคงมองหน้าผมนิ่งนาน
“เห็นมั้ย เราก็อ่อนแอเหมือนกัน บ้าบอพอๆกันมั้ง เราเลยเป็นเพื่อนกันได้ 55555”
ผมพยายามหัวเราะแม้ว่าจะยังคงสะเทือนใจอยู่บ้างแต่ก็ดีใจที่ เทค อาการดีขึ้นจากเมื่อครู่นี้มาก
“เราเลือกจะอยู่ที่นี่ เพราะเรารู้ว่ามีนิวอยู่ด้วย นิวอย่าเพิ่งหนีเราทิ้งเราเหมือนพ่อกับแม่ของเรานะนิว”

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า ฉบับปรับปรุงใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 06-02-2007 15:23:20

ปัญหาครอบครัว เป็นปัญหาระดับชาติเลยนะเนี่ย
ทุกคนในครอบครัวต้องร่วมมือกันครับ
สร้างสรรค์ความรักความห่วงใยให้เกิดความอบอุ่นขึ้นในครอบครัว
ปัญหาสังคมต่างๆก็จะลดน้อยลงไปด้วยอย่างแน่นอนครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 06-02-2007 16:10:38

อิอิ โรแมนติคเพราะบ้าบอเหมือนกันนี่เอง
 :pigha2:

พูดถูกแล้วหล่ะครับ สักวันเราก็ต้องเดินด้วยตัวเอง
รักตัวเองให้มากดีกว่า
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า
 :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 06-02-2007 16:56:11

อ้างจาก: :+:So Much In Love:+: ที่ 06-02-2007 13:01:26  

“เราเลือกจะอยู่ที่นี่ เพราะเรารู้ว่ามีนิวอยู่ด้วย นิวอย่าเพิ่งหนีเราทิ้งเราเหมือนพ่อกับแม่ของเรานะนิว”[/color]

อยู่ด้วยกันนานๆล่ะ...............เป็นกะลังใจหั้ยคับ... :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 06-02-2007 17:04:00

รู้สึกว่าเทคเปนคนเซ้นซิทีฟมากเลยนะคับ :impress:  กลัวว่าจะทำให้คุณนิวหวั่นไหวแล้วจากไปจังคับ :serius2:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 06-02-2007 17:17:28

ซึ้งอ่ะค๊าบบ

มาต่อไวๆ นะ งับ

รออ่านอยุ่งับ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 06-02-2007 17:41:13

ซึ้งดีจัง  เราก็เคยร้องไห้ไปกับเพื่อนเหมือนกัน  เห็นคนร้องไห้แล้วมันอดไม่ด้ายยย  :impress3:

ตัวเราก็คงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้  เราเป็นคนนอกอาจจะมองเห็นอะไรได้มากกว่าคนที่เจอปัญหา  ก็คอยดูแลช่วยเหลือกันแล้วก็รักกันไปนาน ๆ น้า  อะไรที่คิดว่าถูกก็บอกเทคก็ดีนะ 

รอนิวอยู่  อยากอ่านต่อแล้วอะ  :serius2: 

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 06-02-2007 20:30:03

ปัญหาแบบเดียวกัน คนเรามีวิธีการแก้ หรือรับมือกับปัญหาได้ไม่เหมือนกันหรอก บางคนอาจคิดว่าปัญหานั้นหนักหนาเกินกว่าจะรับไหว แต่บางคนกลับมองเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะคนเราเกิดมาไม่เท่ากัน พบเจออะไรแตกต่างกัน ความเข้มแข็งย่อมแตกต่างกัน

ติดตามอ่านอยู่นะคะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 07-02-2007 01:13:28

อิอิอิ หวานกันต้อนรับวาเลนไทน์เลยนะนิว
แล้วปีนี้จะไปไหนกะใครเหรอ เห็นคิวยาวนิ
สวยเลือกได้จริง ๆ คริคริ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 07-02-2007 01:19:42

 :monkeysad:  ทุกคนย่อมมีจุดที่อ่อนแอกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจากดจุดมันไว้ รอมานเปงระเบิดเวลา หรือว่าหาวิธีระบายมันออกมา แล้วทำให้มันหายไป





 :impress:



ปล. เหงพี่เกี๊ยกแซวแต่พี่นิว แย้วพี่เกี๊ยกล่ะจาปายกะครายเอ่ย  :kikkik:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 07-02-2007 08:22:54

อย่าทิ้งกันเลย  มันน่าเศร้า  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 07-02-2007 13:18:21

เอาน่า คนเรามันก็ต้องมีเรื่องบางเรื่องที่อยากระบายให้คนอื่นฟัง  :monkeycry2:  ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดีเพราะเเสดงว่าเค้าไว้ใจเรามากจึงกล้าพูดเรื่องในใจของเค้าออกมา  :teach:  อย่างน้อยเราก็ได้รับรู้ตัวตนของเค้าที่ลึกขึ้นกว่าเดิมนะครับ :impress2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 07-02-2007 14:48:28

พี่เกี๊ยก หายไปไหนมาอ่ะ
MSN ก็ไม่ออนเลยนะ
นึกว่าหนีตามใครไปแล้ว
ปล.วันวาเลนไทน์ปีนี้
มีนัดทานไอติม สเวนเซ่นแล้วครับพี่
ขอโทษทีนะ พี่มาช้าไปอ่ะ 55555555

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 07-02-2007 15:34:59

ตามมาทันแระ

เพื่อนรักจิงๆครับ

ในชีวิตคุณจะมีเพื่อนที่รักคุณแบบนี้มั้ยครับ? :untrust:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 07-02-2007 15:47:27

ตอนที่11
1ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก

มันก็จริงนี่นา คิดดูสิครับความรู้สึกที่ว่าเพิ่งเริ่มต้นชีวิตนักศึกษาเพิ่งผ่านมาไม่นานนี้เอง แต่แป๊บเดียวเท่านั้นพวกผม
ก็กำลังจะเป็นรุ่นพี่ปี2กันแล้ว แต่กลุ่มของผมคงไม่ใช่รุ่นพี่ที่ดีนักหรอก เพราะตอนพวกเราเป็นน้องปี1น่ะไม่เคยที่จะ
ทำอะไรตามแบบอย่างรุ่นน้องที่ดีซักเท่าไหร่ เช่น พวกเราไม่ไปรับน้อง ไม่เข้าชมรม ไม่เข้าเป็นสมาชิกซุ้มใดทั้งสิ้น
ไม่ใช่ว่าเราแอนตี้หรอกนะครับ แต่เป็นเพราะพวกเราคิดกันอย่างง่ายๆว่าเราเลือกเรียนที่รามคำแหงนี่ก็เพื่อเลี่ยงๆ
จากระบบโซตัสอะไรแบบนั้น แล้วอีกอย่างการเข้าระบบต่างๆที่พี่ๆเค้าจัดขึ้นก็ไม่มีการบังคับขึ้นอยู่กับความสมัครใจ
ดังนั้น เมื่อผมและเพื่อนๆสมัครใจที่จะอยู่กันเองแต่เฉพาะกลุ่มของเรา ก็เลยไม่เคยย่างกรายไปที่กลุ่มหรือซุ้มใดเลย

แต่ก่อนที่พวกผมจะก้าวไปเป็นนักศึกษารุ่นพี่ปี2 (แหม…ช่างน่าภูมิใจซะจริงๆเลย) พวกผมก็ต้องฝ่าด่านอรหันต์จาก
การสอบแต่ละวิชาที่ลงทะเบียนกันไปในเทอมที่2นี้ให้ได้ซะก่อน การสอบยังคงเหมือนเดิมคือตารางสอบกระจายไป
ตลอดทั้งเดือน วิชาแรกของผมไปเริ่มสอบก็ประมาณสัปดาห์ที่2ของเดือนแล้ว ทำให้มีเวลาทบทวนตำราเรียนได้อีก
หลังจากที่เคยเล่าให้ฟังว่าผมพักฟื้นอยู่ตลอดทั้งเทอมที่2 ช่วงปลายๆเทอมผมก็หายดีแล้วครับแต่ยังขี้เกียจไปเรียน
ดังนั้นพอใกล้สอบ เพื่อนๆก็เลยมารวมตัวที่ห้องผมกันซะเป็นส่วนใหญ่ มาอ่านหนังสือ มาติวด้วยกัน ก็เฮฮากันไป
ตอนนี้ผมก็ได้ข่าวจากเพื่อนคนนั้นคนนี้เกี่ยวกับผลเอนท์ บางคนก็ไปติดที่นั่นที่นี่ ตามความตั้งใจ บ้างก็เอนท์ไม่ติด
สำหรับผมแล้ว ออกจะเหน็ดเหนื่อยกับการเอนทรานซ์เหลือเกินก็ได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนไปแต่ไม่คิดจะเอนท์ด้วยล่ะ

และแล้วช่วงเวลาเดือนกว่าๆของการสอบก็ผ่านไปอีกครั่ง ครั้งนี้บอกตรงๆว่าก่อนสอบผมไม่ค่อยสบายใจเลยครับ
อาจเป็นเพราะว่าผมไม่ได้เข้าเรียนก็เลยกังวลมากกว่าเทอมแรก แต่ที่ทำให้สบายใจก็คือเทปอัดเสียงที่ เทค ทำให้
ช่วยให้ผมเหมือนได้เข้าไปนี่งเรียนด้วยตัวเองเลยนะครับ แล้วคราวนี้ก็ทำให้ เทค ได้เข้าเรียนทุกวิชาอย่างตั้งใจมาก
เนื่องจาก ถ้าเค้าไม่ตังใจเวลาที่ผมถามอะไรไปเค้าจะตอบไม่ได้ แต่หลังๆดูเค้าตังใจขึ้นมาก สังเกตุจากที่ผมถามเค้า
ก็จะได้คำตอบที่ชัดถ้อยชัดคำ เทค บอกว่า “เราตั้งใจเรียนเพื่อนิวเลยนะ” เออ…ขอบใจว่ะเพื่อน ซาบซึ้งจริงๆ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 07-02-2007 16:00:32

รออ่านค๊าบบบบ ++

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 07-02-2007 16:24:43

วันนี้มาลงแค่นี้เองหรอ.......... :try2:

รออ่านอยู่นะคับ.......... :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 07-02-2007 16:45:09

เมื่อผ่านพ้นช่วงสอบอันเหน็ดเหนื่อยกันไปแล้ว ก็มีเวลาให้พักผ่อนหายใจหายคอได้ระยะหนึ่งก่อนที่จะไปฟังผล
สอบของพวกเราซึ่งเหมือนวันชี้ชะตาเลยนะครับ คราวนี้ผมไปเดินดูผลกับเพื่อนๆด้วย ได้บรรยากาศเหมือนไปดู
ผลสอบสมัยเอนทรานซ์เลยทีเดียว เพื่อนผมคนนึงบอกว่า “แม่ง…ลุ้นเหมือนกูเอนท์ทุกปีเลยว่ะ”  ก็จริงของมัน
และผลสอบที่ว่าลุ้นๆนั้นก็ออกมาแล้วครับ ผมรู้สึกเหมือนถูกหวยเลยอ่ะก็สอบผ่านหมดทุกวิชานี่ครับ
แทบจะกระโดดตัวลอยแต่ติดที่ว่า แค่เดินให้ตรงก็เสียวแปล๊บๆที่หัวเข่าแล้วน่ะสิ ก็เลยได้แต่ดีใจเงียบๆไปคนเดียว
อีกอย่างกลัวว่าคนอื่นที่มาดูผลสอบแล้วสอบตกเค้าจะหมั่นไส้แล้วผมจะเจ็บตัวหนักกว่าเดิมก็เป็นได้นะครับ อิอิอิ
ผลสอบของ เทค เทอมนี้ดีขึ้นกว่าเทอมแรกมากเลย เพราะตกแค่วิชาเดียวก็คือ EN102 วิชาที่หลายคนบอกว่าโหด

“อะไรเนี่ย เรารึอุตส่าห์เข้าเรียนตลอดทุกคาบไม่มีโดดเลย ทำไมยังตกได้วะ ทีคนนอนอยู่กะบ้านดันผ่าน”
เทค ทำท่าฉงนซะเต็มประดา เมื่อตอนที่พวกเรากลับมารวมตัวที่โต๊ะกินข้าวในโรงอาหาร
“มันด่ากระทบแกว่ะนิว 555”
บอล เพื่อนจากโรงเรียนเก่าที่อยู่คณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาฝรั่งเศสพยายามเสี้ยม
“เออ รู้แล้ว แต่คนมันเก่งช่วยไม่ได้”
ผมก็รีบตอบกลับไปแบบคนไร้สำนักของความถ่อมตัว 555
“นี่โชคดีนะ ภูมิ มันเอนท์ติดไปแล้วไม่งั้นคงต้องมาซ่อมอีกเพียบ”
ต๋อม ออกความเห็นถึง ภูมิ เพื่อนในคณะเดียวกับผมที่รู้ผลเอนท์แล้วว่าติด นิติฯ ธรรมศาสตร์
“ก็แน่ดิ มันบอกแล้วว่าวัดดวงไปเลย ทุ่มเรื่องเอนท์เต็มที่ก็เลยไม่ค่อยอ่านหนังสือของรามไง”
จ๊อบ เพื่อนจากโรงเรียนเก่าของผม ออกความเห็นเรื่องเอนท์ของ ภูมิ ด้วยอีกคน
“งั้นต่อไปคณะแกก็เหลือกันแค่2คนเองสินะ”
บี เพื่อนผู้หญิงต่างโรงเรียนหันมาถามผมกับเทค
“ช่ายยยย” ผมและเทค พยักหน้าและตอบลากเสียงยาวๆพร้อมกัน
“แต่เพื่อนไปได้ดี ไปที่ชอบๆก็น่าจะดีว่ะ เนาะ”
ก๊ก พูดหลังจากวางขวดน้ำอัดลมและแก้วอีกหลายใบลงที่โต๊ะของพวกเรา
“เอาล่ะๆ น้ำก็มาแล้ว ไปซื้อของกินดีกว่า วันนี้กินฉลองสอบตกหน่อยวะ ไปๆๆ”
เทค ตบมือเป็นเชิงเร่งให้เราแต่ละคนรีบไปซื้ออาหารมานั่งกินกันได้แล้ว
“คร้าบบบบ คุณชายเทค กูกะลังจะไปอยู่เนี่ย”
ต๋ง ทำท่าโค้งคำนับ ล้อเลียน เทค ตามฉายาที่พวกเราตั้งให้ว่า ‘คุณชายเทค’
“งั้นวันนี้เรากินอะไรดีล่ะ แต่ไม่เอาจานใครจานมันใช่ป่ะ”
ต๋อม ถามเป็นการตัดบท แล้วถือกระดาษปากกาเตรียมจดการโหวตเมนู

หลังจากนั้นพวกเราก็นั่งลง ดื่มน้ำอัดลมกันไปพร้อมๆกับช่วยกันเลือกอาหารที่จะมาแลองสอบเสร็จ
ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปซื้อตามหน้าที่ของแต่ละคน ส่วนผมกับเทคมีหน้าที่นั่งเฝ้าของให้เพื่อนๆที่โต๊ะ
เนื่องจาก ผมคือคนที่สอบผ่านหมดทุกวิชา และ เทค คือคนที่ตกน้อยที่สุดของกลุ่มนั่นเอง
“ปิดเทอมนี้นิวจะไปขายขนมอีกมั้ย ถ้าไงก็เผื่อเวลาติวหนังสือให้เราด้วยนะแค่วิชาเดียวเอง”
“อืม….เรื่องติวได้เลยสบายมาก ส่วนเรื่องขนมคงไม่ขายแล้วว่ะ เข็ดแล้ว อีกอย่างอยากกลับบ้านด้วย”
“นิวจะกลับต่างจังหวัดเหรอ ว๊า…เราก็ไม่ได้เจอนิวเลยสิ งั้นเราขอตามไปด้วยได้เปล่า”
เทค พูดแล้วยื่นหน้ามาทำสายตาออดอ้อนใส่ผม จนผมต้องเมินหน้าหนี ไม่รู้ทำไมรู้สึกเขินขึ้นมาได้
“จะบ้าเหรอ แกจะตามไปทำไมทำยังกะเป็นเจ้าไม่มีศาลนะแกนะ” ผมพูดแก้เก้อไปงั้นๆ
“ไม่ตามไปก็ได้ แต่นิวอยู่กรุงเทพฯรอเจอพ่อเราก่อนได้ป่ะ แล้วนิวค่อยกลับบ้านนะนิวนะ”
เทค ยังไม่หยุดยื่นหน้ามาใกล้ๆผม แต่น้ำเสียงเค้าฟังดูจริงจังขึ้นกว่าเดิมมากจนผมเองก็ยังเผลอตอบตกลง

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 07-02-2007 16:51:56

โห ถึงขนาดจะให้ผู้ใหญ่รับรู้เลยหรอ
 :like6:
รักจริงหวังแต่ง
 :haun6:
ไม่เหมือนป๋มเยย
รักแท้หวังฟัน รักมันๆฟันแล้วทิ้ง รักจิงจิ๊งทิ้งแล้วกลับมาฟัน
 :angellaugh2:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 07-02-2007 17:00:19

เอ่อ...สุภาษิตบทไหนจ๊ะเรย์  หลักสูตรใหม่ แน่ๆเยย ถึงว่าจิม่ายคุ้น   :haun6:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 07-02-2007 17:16:55

อ้างจาก: b|ueBoYhUb ที่ 07-02-2007 16:51:56  

รักแท้หวังฟัน รักมันๆฟันแล้วทิ้ง รักจิงจิ๊งทิ้งแล้วกลับมาฟัน

สุภาษิตบทใหม่ของเล้า.... :angellaugh2: :angellaugh2:

เอาไปใช้บ้างดีก่า....... :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 07-02-2007 17:59:45

น่ารักเนอะ เทค ง่ะ  :-[ :-[

 :-[ :impress2:


พี่เรย์    :haun2: :haun2:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 07-02-2007 18:32:40

อุๆ พาไปพบพ่อเลยหรอเนี่ย  น่ารักดีรออ่านต่อนะ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 07-02-2007 18:48:59

เทคน่ารักง่ะ  :like6: จะพาไปแนะนำให้พ่อรู้จักด้วย  :-[
รออ่านอยู่นะคะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 07-02-2007 19:05:30

ตกลงพาว่าที่สะใภ้หรือว่าที่ลูกเขยไปพบพ่อกับแม่ของเทคล่ะคับ :-[

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 08-02-2007 14:48:43

ตอนที่12
พ่อเพื่อนก็เหมือนพ่อเรา อิอิอิ

แล้วในที่สุดผมก็ได้พบกับพ่อของ เทค คนที่ผมเคยสงสัยมาตลอดว่าเค้าจะมีลักษณะยังไงนะ จะเป็นคนดุมั้ย
จะเป็นคนที่เมื่อได้พบกันก็จะรู้สึกถึงพลังมาคุ ได้ทันทีเลยรึเปล่า ผมแอบจินตนาการไปบ้างแล้วเหมือนกัน
เพื่อเป็นการเตรียมใจว่า หากไปเจอบรรยกาศที่พ่อลูกเค้าทะเลาะกันขึ้นมา ผมจะได้ตั้งตัวได้ทันแล้วก็รีบชิ่งซะ
เดิมทีผมตั้งใจว่าจะอยู่เจอ พ่อของเทค ก่อนแล้วค่อยกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แต่ว่า พ่อของเทค เลื่อนกำหนดกลับมา
ผมก็เลยกลับไปพักผ่อนอยู่ที่บ้านเกิดผมที่ต่างจังหวัดก่อน แล้วใกล้ๆเวลาที่จะต้องติวให้ เทค ผมถึงกลับไป กทม.
ซึ่งเป็นช่วงที่ พ่อของเทค กลับมาพอดี ก็คงเป็นเวลาที่ตั้งไว้มั้งครับ เพราะเทอมที่แล้วพ่อเค้าก็มาช่วงเวลานี้น่ะนะ
เพราะฉะนั้น ก่อนที่ผมจะติวให้ เทค 1สัปดาห์ผมก็เลยต้องกลับไปเตรียมตัวอ่านหนังสือสรุปที่ผมทำเองในวิชาที่ผม
ต้องติวให้เค้าก็คือ EN102 ผมต้องทำสวมุดจดย่อต่างหากเลยอีก1เล่ม เพราะผมก็กลัวสอบตกเหมือนกันนี่ครับ
ก็ใช้สมุดที่ผมจดย่อเองตามความเข้าใจและหลักการจำบทเรียนแบบง่ายๆเนี่ยแหล่ะไปติวให้เพื่อนๆและ เทค ด้วย

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 08-02-2007 14:58:15

มาลงนิดเดียวเองอะ มาต่อเร็วๆนะครับนิว^^ :like2: :really2: :like2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 08-02-2007 15:19:42

การที่ต้องไปพบกับ พ่อของเทค ก็ดูเหมือนจะต้องเตรียมตัว(เตรียมใจ)อยู่พอสมควรแล้วนะครับ แต่ที่น่าหนักใจกว่า
นั่นคือ สถานที่ซึ่ง พ่อของเทค บอกให้ลูกชายเค้าพาผมไปพบเพื่อพูดคุย และทานข้าวกลางวันต่างหากล่ะ เฮ้อ...
โรงแรม ดุสิตธานี ครับพี่น้องคร้าบบบบบ โรงแรมหรูขนาดนี้ แต่เสื้อผ้าของผมสิครับที่เป็นปัญหาไม่ว่าพยายาม
เลือกชุดที่ดูดีแค่ไหนก็ยังไม่เข้าท่าเข้าทางอยู่ดีแหล่ะ ผมมีกางเกงสแลคสีดำกับเสื้อนักศึกษาสีขาวอยู่ไม่กี่ตัวนี่นา
ก็ยังเพิ่งพ้นจากความเป็นนักเรียนม.ปลายไม่ถึง2ปีเลยจะให้มีเสื้อผ้าแบบคนวัยทำงานเต็มตู้ได้ไงกัน จริงมั้ยครับ?
งานนี้ก็ได้ความมีน้ำใจของ ‘คุณชายเทค’ อีกแล้วล่ะครับ เพราะก่อนวันนัด1วัน เทค ก็มารับผมที่อพาร์ทเม้นท์
บอกว่าจะชวนไปธุระกับเค้าหน่อย ผมเองก็เห็นว่าอยู่ว่างๆ และอ่านสรุปวิชาที่ต้องติวให้เค้าเรียบร้อยแล้วก็ตกลงไป
กลายเป็นว่าหลายชั่วโมงที่เดินอยู่ใน เซ็นทรัลลาดพร้าว ธุระที่ เทค บอกนั้นกลับมีแต่เรื่องของผมทั้งนั้นเลยครับ
เริ่มจาก พาผมไปซื้อคอนแทคเลนส์ (แค่ลองใส่ครั้งแรกก็ใช้เวลาตั้ง2ชั่วโมงแล้วนะครับ แสบตามากๆเลยกว่าจะได้)
ออกจากร้านแว่นตาก็ไปซื้อเสื้อเชิ้ตและเนคไท ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่เคยมีเสื้อเชิ้ตสีอื่นเลยนอกจากสีขาวไว้ใส่ไปเรียน
เมื่อได้เสื้อผ้ามาเรียบร้อย (ส่วนใหญ่ผมเลือกตามที่ เทค เค้าเห็นว่าดีน่ะครับผมก็ไม่คัดค้านเพราะเค้าจ่ายเงินนี่นะ)
ก็ไปทานอาหารกันที่ ร้าน ณ สยาม  ตอนนี้เองที่ผมได้สำรวจดูว่าข้าวของที่ซื้อมาสำหรับใส่ไปทานข้าวกับพ่อ เทค
ช่างมากมายจริงๆนี่ขนาดไปทานข้าวแค่มื้อเดียว วันเดียวนะเนี่ย ผมยังคิดว่าถ้าเป็นเงินของผมซื้อเองคงใจหายแย่
ก็แต่ละอย่างใช่ว่าจะถูกๆ ผมนึกไปนึกมาชักไม่อยากไปทานข้าวมื้อที่ว่านี้แล้วล่ะ แค่เริ่มต้นก็วุ่นวายซะแล้วนี่ครับ
แล้วไม่ใช่ว่าเป็นเงินของ เทค แล้วผมจะจับจ่ายใช้สอยอย่างเพลิดเพลินนะครับ ยิ่งแบบนี้ผมยิ่งเกรงใจมากขึ้นสิครับ
ก็เลยบอกเค้าไปว่า ซื้อเท่านี้ก็มากพอแล้ว ผมขอบคุณเค้าตั้งหลายครั้งหลายหน ทั้งเรื่องข้าวของและอาหารมื้อนี้
แต่ เทค ทำเหมือนไม่เดือดร้อนอะไร พูดแต่ว่าบางครั้งเงินก็ซื้อความสุขได้เหมือนกัน เทค บอกว่าไม่เคยมีความสุข
กับการใช้เงินแบบวันนี้มาก่อนเลย ทั้งที่วันนี้เค้าเสียเงินซื้อของน้อยกว่าที่เค้าเคยใช้ซื้อเพื่อตัวเองอีกนะครับ
ผมได้ฟังอย่างนั้นก็รู้สึกว่า คนเราเกิดมาบนกองเงินกองทอง ก็ใช่ว่าจะมีความสุขเสมอไป เพราะ เทค ดูเหมือน
มีชีวิตที่อยู่บน กองทุกข์ ซะมากกว่าน่ะสิ ผมก็เลยได้แต่เงียบๆไป ไม่รู้จะพูดอะไรดี แค่รับฟังก็คงพอแล้วล่ะมั้ง

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 08-02-2007 15:47:46

แล้ววันนัดก็มาถึง พ่อของเทค จริงๆช่างต่างกับที่ผมเคยคิดไว้เหลือเกิน ท่านเป็นคนใจดีมาก ไม่เคร่งเครียดเกินไป
ทันทีที่ผมเดินเข้าไปใน Lobbyโรงแรม พร้อมกับ เทค ท่านก็ยืนขึ้นและยิ้มให้ก่อนเลยด้วยซ้ำ ผมยกมือไหว้ท่าน
รู้สึกใจชื้นขึ้นหน่อยอย่างน้อยท่านก็คงไม่ใช่คนเจ้าอารมณ์เหมือนที่ผมคาดเดาไว้ทีแรก เทค แนะนำผมทั้งชื่อและ
สรรพคุณเลยครับ เช่น เรียนเก่ง ขยันเรียนขยันหาเงิน และเป็นคนติวให้ เทค สอบซ่อมเทอมแรกผ่าน พอเค้าก็ยิ้มๆ
ตลอดเวลาที่ทานอาหารกันท่านชวนคุยหลายเรื่องแม้ว่าท่านจะขรึม สุภาพ แต่ก็เป็นผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งเลยนะผมว่า
จนผมอดคิดไม่ได้ว่า ทำไมระหว่างเทค และพ่อของเทค ถึงมีอะไรกั้นพวกเค้าให้ห่างเหินกันอยู่เสมอแม้แต่ในเวลานี้
แต่ก็นั่นแหล่ะ ผมเป็นคนอื่นอาจจะรู้สึกอย่างผิวเผินก็ได้ รึไม่ก็เพราะ เทค กับพ่อใกล้กันเกินไปจึงเถียงกันบ่อยๆ
ฝ่ายพ่อ ก็คงคิดว่าอะไรที่อยากให้ลูกชายได้ดีก็พยายามกดดันให้ลูกเป็นให้ได้อย่างใจนึกเมื่อไม่ได้ก็มองว่าใช้ไม่ได้
ฝ่ายเทค ก็คงคิดว่าทำไมพ่อต้องมาคาดหวังกับเค้าทีเค้าหวังอะไรพ่อไม่เคยสนใจเค้าเลย แล้วยังทิ้งๆขว้างๆเค้าอีก
เมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว เทค ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วหันไปบอกพ่อเค้าว่า “ฝากนิวด้วยนะพ่อพูดกับเค้าดีๆล่ะ”
โชคดีที่ผมได้คุยกับ2พ่อลูกนี้มาระยะหนึ่งแล้ว ก็เลยกล้าหันไปดุ เทค นิดหนึ่งว่าพูดกับพ่อให้ดีๆหน่อยสิ แต่เค้ากลับ
ทำท่ายักไหล่เหมือนไม่สนใจคำพูดของผมแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเลย พ่อเค้าก็เพียงยิ้มรับคำลูกชายไม่ต่อปากต่อคำ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 08-02-2007 15:53:48

น่าสงสารเทคจังอะ  เมื่อไหร่คนบางพวกจะเรียนรู้ซะทีนะว่าแม้จะมีเงินทองให้ลูกใช้จ่ายไม่ขาดมือจะสำคัญแต่สิ่งเดียวที่ลูกต้องการจากพ่อแม่ก็คือความรักความเอาใจใส่และความเข้าใจ  ที่ไม่จำเป็นต้องเสียเงินซื้อเลยเเม้เเต่บาทเดียวแต่ก็สามารถสร้างคนๆหนึ่งให้เป็นคนดีที่มีความเเข็งเเรงทั้งร่างกายเเละจิตใจขึ้นมาได้

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 08-02-2007 16:06:01

“ลูกคนนี้ไม่เคยได้อย่างใจเลย นิวดูเอาเองแล้วกัน ท่าทางยะโสแบบนี้ เฮ้อ…”
พ่อของเทค หันมาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่มแววโกรธเคือง แล้วก็ถอนใจ
“แต่ผมก็เห็นว่าเค้าเป็นคนดีนะครับ เวลาอยู่กับเพื่อนๆก็เป็นคนมีน้ำใจมากเลย”
ผมพยายามพูดสิ่งดีๆที่ทั้งผมและเพื่อนๆต่างก็เห็นว่าเป็นข้อดีของ เทค
“มันก็ดีแต่กับคนอื่นนั่นล่ะ กับพ่อน่ะพูดเข้าไปเหอะ มันไม่เคยยอมฟังเลย”
เอาแล้วไงล่ะ! พ่อของเทค เริ่มบ่นเรื่องลูกชายเค้าให้ผมฟังซะแล้ว จะมาคุมั้ยเนี่ย เฮ้อ…
“ขอโทษนะครับ ผมว่าบางครั้งการกระทำก็ดังกว่าคำพูด”
ผมแทรกขึ้นมาด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ กลัวจะโดนหางเลขไปด้วย แต่ก็เอาล่ะ มันต้องพูดซะมั่งแล้ว
แทนที่ พ่อของเทค จะมีอาการไม่พอใจ หรือตัดบทในสิ่งที่ผมพยายามจะพูด ท่านกลับนิ่งฟังในสิ่งที่ผมจะพูดต่อไป
“ผมว่า ความรัก ความเป็นห่วง และความหวังดี เป็นเรื่องพื้นฐานที่ลูกทุกคนทราบว่าพ่อแม่มีให้ตัวเอง
นะครับ แต่ว่าการที่พ่อแม่ พยายามพูดว่ารัก พูดว่าเป็นห่วงและหวังดี ไปพร้อมกับการกดดันให้ลูกเป็น
ไปอย่างใจ ไม่ได้ช่วยให้ลูกรู้สึกเข้าใจได้มากขึ้นหรอกครับ แทนที่พ่อแม่จะบอกลูกว่ารักลูกแค่ไหน
ทำไมไม่เอาเวลาเท่าที่มีใช้ให้เกิดประโยชน์ทำกิจกรรมด้วยกัน อยู่ใกล้ชิดกัน ผมว่าสายใยของพ่อแม่ลูก
ยังไงซะก็ไม่เคยจางหาย รอแต่เวลาให้แน่นแฟ้นขึ้นเท่านั้น เอ่อ… คุณพ่อครับ ยังมีเวลาอยู่ที่เมืองไทย
อีกนานแค่ไหนครับ ผมคิดว่าคุณพ่อน่าใช้เวลาอยู่กับเทคให้มากขึ้นกว่าเดิมนะครับ”
โอย……อย่างจะถอนหายใจแล้วปาระเบิดควันหนีไปจริงๆ ตอนที่กลัวก็กลัวจริงๆแต่พอได้พูดดันพูดซะมากมายเลย
“ขอบใจนะลูก เทคเลือกคบเพื่อนไม่ผิดเลยจริงๆ”
พ่อของเทค ยิ้มให้ผมอีกครั้งแล้วลุกขึ้นยืน ยื่นมือมาเชคแฮนด์กับผมแล้วพูดขึ้นว่า “พ่อฝากเทคด้วยนะนิว”
“คุยอะไรกันอยู่ครับ โห…จับไม้จับมือซะเป็นทางการ”
เสียงทักทาย ดังขึ้นมาจากนายตัวแสบ จะคุยอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องนายทึ่มอย่างแกน่ะ!!
“แล้วจะไปไหนกันต่อล่ะเทค”
พ่อของเทค หันกลับไปพูดกับลูกชายเค้า พลางขยับเสื้อสูทให้เข้าที่ อืม…2พ่อลูกนี่ท่าทางคล้ายๆกันเลยแฮะ
โดยเฉพาะวันนี้ เทค ก็ใส่สูทผูกไทค์ แบบสุภาพมากๆ ผมยิ่งมองเห็นว่า2คนพ่อลูกนี่เหมือนกันจริงๆด้วยนะเนี่ย
“พากลับบ้านสิพ่อ ถามแปลกๆเดี๋ยวผมไปส่งนิวที่ห้องก่อนนะ พ่อมีอะไรรึเปล่า”
ดูมันสิครับ มันยังไม่เลิกกวนประสาทพ่อมันอีกแฮะ
แต่ยังไม่ทันจะเดินพ้นประตูโรงแรมเลย เพื่อนๆของพ่อเทค ซึ่งมาทานข้าวที่เดียวกันก็ปรี่เข้ามาทักทายทั้งพ่อทั้งลูก
ผมงี้ แทบกระเด็นออกไปจากวงสนทนาของพวกเค้าเลยเชียว แต่เทคก็ดึงผมกลับมาแนะนำให้เพื่อนๆของพ่อเค้าได้
รู้จักจนได้ แต่ละคนก็ดูจะร่ำรวยกันไม่ใช่น้อย พ่อของเทคแนะนำว่าผมเป้นลูกชายอีกคน แต่พวกนั้นดูท่าทางไม่เชื่อ
ก็แน่ล่ะ ผมเตี้ยกว่าเทคตั้งเยอะ หน้าตาก็ไปกันคนละทิศเลย ผมหน้าเสี่ยวจะตายไป เทคน่ะหน้าตี๋อินเตอร์ขนาดนั้น
พวกกลุ่มไฮโซ (ขอเรียกแบบนี้แล้วกันนะครับ) ไสนใจผมเลย หลังจากรับไหว้ผมแล้วก็กรี๊ดกร๊าดขอถ่ายรูปคู่พ่อลูก
ผมก็งงว่า พวกคนรวยเนี่ยเค้าคิดอะไรประหลาดๆแบบนี้ด้วยเหรอแค่เจอกันก็ต้องถ่ายรูปไว้ด้วยทำยังกะเจอดารา
แต่ผมก็พลอยได้อานิสงค์ไปด้วยแหล่ะครับ เพราะจู่ๆ เทค ก็บอกพวกนั้นว่า “ถ่ายรูปคู่ให้ผมกับเพื่อนหน่อย”
ดังนั้นการไปทานข้าวมื้อนี้ผมจึงได้รูปติดมือกลับมาด้วยแม้จะเป็นรูปคู่หรูๆเพียงรูปเดียวระหว่างผมกับเทคก็ตามที
เทคบอกผมว่ายิ้มๆเข้าไว้เวลาคนอื่นดูรูปเค้าไม่รู้หรอกว่าตอนถ่ายน่ะเราเซ็งแค่ไหน เพราะฉะนั้นยิ้มสู้ไว้ก่อนดีที่สุด
ก็เป็นอันว่า หลังจากที่ไปทานข้าวกับพ่อของเทค ไม่กี่วันผมก็ได้เห็นรูปที่ว่านั้น อืม...ผมกับเทคยิ้มแป้นเลยแฮะ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 08-02-2007 16:29:31

ดีจังนะครับเวลาเราได้มีภาพความทรงจำดีๆกับคนที่เรารักนี่ :sad4:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 08-02-2007 16:43:47

อ่านแล้วรู้สึกดีง่ะ ^^

มีการถ่ายรูปกันด้วยอ่ะ  มีความสุขเนอะเวลาได้มีความทรงจำ บางอย่าง

กะใครสักคน เอิ้กๆๆ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-02-2007 20:44:44

 นิวพูดได้ดีมาก :myeye:
ปลื้มแทนเทคเลย มีเพื่อนดีอย่างนิว  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: saran_cp ที่ 08-02-2007 22:57:09

อ่านอีก นะ เอามาให้อ่านอีกนะครับ



กำลัง สนุกเล้ยยย



ตามต่อๆๆๆๆ



... 5 5 5+

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 08-02-2007 23:13:19

มีแฟนดี สบายไปแปดอย่างๆ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

ถ้าไม่ไปอ่านชื่อเรื่อง

แงๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 09-02-2007 00:57:34

อบอุ่นดีจัง



อ่านแล้วนึกถึงวันเก่าๆของตัวเองอ่ะ :myeye:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 09-02-2007 02:31:25

ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่ารูปที่พี่ได้ดูเป็นรูปนิวกะเทคในวันนั้นเหรอ เทคตัวสูงมาก ขาวมาก ส่วนนิวเหรอแค่ไหล่เทคนิวยังสูงไม่ถึงเลย อิอิอิ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 09-02-2007 04:10:01

โอ๊ยย อิจฉาพี่เกี๊ยกอ่ะ ได้ดูรูปเทคด้วย   :serius2:








 :like2:  ความทรงจำสีจางๆ แต่มานจาชัดเจนขึ้นเสมอเพราะนั่งดูรูปถ่ายแล้วนึกถึงวันเก่าๆนี่แหล่ะ  :myeye:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 09-02-2007 12:29:28

 :myeye: :myeye:

ยางมะมาต่ออีกอ่ะ

มาต่อไวๆ นะงับ รออ่านงับ
 :like2: :like2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 09-02-2007 13:58:05

นิวสูงไม่ถึงไหล่ของเทค

แต่เท่าที่จำได้เนี่ย

พี่เกี๊ยกสูงเท่านิวเลยนะ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 09-02-2007 14:08:32

นึกว่ามาต่อ

555+

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 09-02-2007 14:18:05

มาต่อแล้วครับ

เชิญอ่านข้อความถัดไป

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 09-02-2007 14:35:57

ตอนที่13
เมื่อ เพื่อนรัก รู้สึก รักเพื่อน

ก่อนจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ผมขอเล่าให้ฟังก่อนว่า เมื่อตอนที่ผมยังเรียนอยู่ในโรงเรียนชายล้วนนั้น
ผมก็มีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายทั้งหมด แล้วก็ตามธรรมเนียมของโรงเรียนชายล้วนที่เพื่อนผู้ชายคนไหนสนิทกันมากๆ
ก็มักจะถูกเพื่อนคนอื่นที่มีอาการสาวๆเอาไปล้อเลียน นินทาทำนองว่า ‘มัน2คนสนิทกันเกินเพื่อนรึเปล่าเนี่ย’
ผมก็ไม่เคยใส่ใจอะไรหรอกครับ เพราะตอนนั้นก็เพิ่งเรียนม.ต้นเอง จนถึงช่วงม.ปลายพอขึ้นม.4 ผมก็เริ่มมีแฟนแล้ว
แต่เป็นนักเรียนหญิงจากโรงเรียนอื่น ซึ่งผมกับแฟนสนิทกันในฐานะเพื่อนมาก่อน เพราะจัดกิจกรรมระหว่างโรงเรียน
ก็เริ่มจากพูดคุยกันในงานโรงเรียน แล้วก็มีโอกาสมาทำกิจกรรมระหว่างโรงเรียนมาเรื่อยๆ จากนั้นก็โทร.พูดคุยกัน
แล้วก็คบกันไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าค่อยๆเปลี่ยนจากเพื่อนมาเป็นแฟน แต่พอขึ้นปี1ต่างคนก็ต่างเรียน เพราะเค้าก็กลับ
ไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยที่จังหวัดบ้านเค้า ก็ส่งเมล์คุยกันบ้าง นานๆไปจากแฟนก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
แต่แปลกนะครับ แทนที่ผมจะเสียใจ หรือ รู้สึกเจ็บปวดผมกลับรู้สึกเฉยๆ แล้วนานๆไปก็ชินไปเองกับการขาดแฟน

จากที่เล่ามา…ผมจึงไม่เคยคิดว่าผมจะชอบผู้ชายได้เลยครับ ก่อนหน้านี้แม้เพื่อนผู้ชายในโรงเรียนชายล้วนจะดีด้วย
ผมก็แค่รู้สึกเหมือนเพื่อนคนนึงทำให้กันตามปกติไม่ได้คิดว่าจะต้องรู้สึกพิเศษอะไรเลย อีกอย่างก็เพื่อนชายใจสาว
ก็คอยล้อเลียน นินทา จนเหมือนต้องระวังตัวไปด้วย แต่ในความสนิทสนมของผมกับเพื่อนๆผู้ชายก็เป็นไปแบบปกติ
ดังนั้นเมื่อผมได้มาเจอกับ เทค การที่เค้าดูแลเอาใจใส่ หรือมาแสดงท่าทีแปลกๆกับผม ก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกพิเศษเลย
ในขณะเดียวกัน การที่ผมคอยเอาใจใส่เรื่องเรียน คอยถามไถ่ปลอบใจเทคเกี่ยวกับปัญหาที่เค้าเจอ ก็ไม่ได้คิดเลยว่า
จะทำให้ เทค รู้สึกดีเป็นพิเศษ เพราะผมก็พูดคุย ดูแล เอาใจใส่ทุกๆคนแบบนี้เป็นธรรมชาติของตัวผมอยู่แล้วล่ะครับ
ดังนั้น ในคืนหนึ่งที่ผมตกลงไปค้างกับเค้าที่บ้านเพื่อติวหนังสือให้เค้านั้นผมจึงไม่ได้ตั้งตัวมาก่อนเกี่ยวกับสิ่งที่ เทค
พูดและทำกับผม และการที่เค้าบอกความรู้สึกที่เค้ามีต่อผมมาตลอด1ปีนี้ให้ผมได้รู้ ผมคิดว่ามันผิดธรรมชาติครับ!!

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 09-02-2007 14:39:16

มาต่อด่วนค๊าบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 09-02-2007 15:10:39

ตอนต่อไป สงสัยเทคต้องน่าสงสารแน่ๆเลย :monkeysad2:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 09-02-2007 15:51:08

ถ้าไม่ได้คิดอะไร โดยบอกว่าเราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกับเรานั้น
นอกจากหลอกคนอื่นแล้ว ยังหลอกตัวเองด้วยหรือปล่าวครับ

มันเจ็บนะครับกับคำว่า ไม่รู้

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 09-02-2007 16:05:30

สำหรับผมนั้น เทค เป็นคนที่ดีคนหนึ่ง เป็นคนที่น่าสงสาร เป็นคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากใครอย่างที่เค้าต้องการ
และในฐานะเพื่อน เทค ก็เป็นเพื่อนที่ดี เป็นเพื่อนที่มีน้ำใจ แต่ก็เป็นเพื่อนที่ผมสามารถจะรักได้เพียงแค่ ‘เพื่อนรัก’
ผมบอกได้เลยว่า ในตอนนั้นไม่ว่าจะยังไง เทค ก็เป็นได้แค่ เพื่อนรัก ที่ผมไม่มีทางจะเปลี่ยนเป็น รักเพื่อน
ผมไม่กล้ายอมรับความรู้สึกของตัวเองว่า คนอย่างผมจะ รักเพื่อนผู้ชายแบบคนรัก ผมขี้ขลาดเกินไปใช่มั้ยครับ?
เอาล่ะ เล่ามาเยอะแล้ว ผมเข้าเรื่องดีกว่านะครับ แต่ขอให้เข้าใจผมด้วยว่า ผมเองก็ตั้งตัวไม่ติดเหมือนกันนะครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นในขณะที่ผมกำลังติววิชา EN102 ให้กับ เทค ที่บ้านของเค้าในคืนหนึ่ง แล้ว เทค ก็หันมาพูดกับผม
ว่า “เราว่านิวก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย”  เทค พูดแล้วก้มลงมาจูบปากผมในทันที ซึ่งผมเองไม่ทันตั้งตัวตั้งสติ
ตอนนั้นผมช๊อคมาก ทั้งกลัว ทั้งตกใจ และ โกรธมากครับ เลยชกหน้า เทค เข้าให้แล้วด่าว่า “กูเพื่อนมึงนะ”
จากนั้นผมก็ รีบลุกขึ้นแต่ เทค ดูจะไวกว่าและแข็งแรงกว่ามาก เค้าวิ่งเข้ามาดึงแขนผมไว้ แล้วกระชากอย่างแรง
จนผมล้มไปตามแรงกระชากของเค้า เทค ไม่หยุดอยู่แค่นั้นยังคงกอดผมไว้แล้วก็พยายามจูบผมอีกครั้งให้ได้
ผมยังคงตกใจและยิ่งกลัวเค้ามากขั้น แม้จะทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่คิดมาก่อนว่าผมจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้
สิ่งที่พอจะคิดและทำได้ตอนนั้นก็คือ การชกที่ตัวเค้าซึ่งโถมลงมาทับตัวผมไว้ แต่ผมยิ่งดิ้นเค้าก็ยิ่งกอดแน่นขึ้นอีก
ปากผมก็ยังด่าว่าเค้าต่างนานา ผมไม่เคยด่าใครหยาบคายด้วยคำพูดกูๆมึงๆมาก่อนเลย แต่ตอนนั้นสุดทนจริงๆ
แต่ยิ่งผมด่าเค้าไปแรงมากเท่าไหร่เค้ากลับยิ่งขาดสติมากขึ้น จนผมหมดแรงไปเองนั่นล่ะครับเค้าจึงหยุดกระทำ
ผมนอนนิ่งอยู่กับพื้น หมดแรงจริงๆ ในความรู้สึกของผมตอนนั้นมันก็เหมือนคนที่จนมุมแล้วจริงๆ ยอมรับเลยว่า
ถ้าจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างหัวมัน ถือว่าทำทานให้หมามันไป (ตอนนั้นคิดแบบนี้จริงๆนะครับ) จน เทค สงบลงแล้วผมจึง
ค่อยสำรวจว่าหนังสือกระจัดกระจายไปทั่ว ตอนนี้ เทค กำลังร้องไห้ หนักมาก มากกว่าครั้งไหนๆที่เคยเห็นแต่ในใจผม
เต็มไปด้วยความเกลียดชังผู้ชายตรงหน้า คนที่เคยได้ชื่อว่าเป็น เพื่อนรัก ของผม แต่ตอนนี้ ผมเกลียดเทค

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 09-02-2007 16:08:13

น่าสงสารเทคจัง  :monkeysad2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 09-02-2007 16:25:13

หลังจากที่ เทค สงบสติอารมณ์ความบ้าคลั่งของเค้าลงแล้ว ผมก็ลุกขึ้นนั่งมองเค้าด้วยสายตาที่โกรธแค้น ชิงชังมาก
ผมรู้สึกว่าเพื่อนที่ผมทำดีด้วย คอยเป็นห่วง คอยช่วยเหลือมาตลอดกลับมาหักหลังทำร้ายทรยศผมอย่างนี้ได้ยังไง
ผมรีบเก็บหนังสือลงกระเป๋า และ คว้าข้าวของเท่าที่อยู่ใกล้มือผมที่สุดแล้วก็ขยับเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเดินหนี
ไปนอกห้องนั่งเล่นซึ่งใช้เป็นที่ติวหนังสือกัน ทั้งที่ตอนนั้นก็ประมาณ5ทุ่มได้แล้วนะครับแต่ผมก็ยังต้องการไปให้พ้นๆ
อย่างน้อยคืนนี้ผมก็ไม่อยากจะอยู่ใกล้กับเพื่อนที่ทำให้ผมหมดความไว้เนื้อเชื่อใจลงในเวลาพริบตาเดียว
เทค ยังคงวิ่งตามผมออกมาที่หน้าบ้าน พยายามพูดคุยกับผมดีๆ ขอร้องให้ผมอยู่กับเค้าต่อในคืนนี้ให้ได้

“เดี๋ยวสินิว คุยกันก่อน เราขอโทษนะ อย่าทิ้งเราไปเลยนะนิว”
เทค ดึงแขนผมเอาไว้ขอให้ผมหยุดฟังเค้า
“ไม่!!! ปล่อยเรานะ แกไม่ใข่พ่อเรานะจะได้บังคับให้เราทำนู่นทำนี่ได้ตามใจ”
ผมสะบัดแขนผมออกจากมือของเค้าแต่ก็ยังไม่หลุดอยู่ดีเพราะ เทค แข็งแรงกว่าผมมาก
“เราขอโทษ เรากราบก็ได้ แต่อย่าทิ้งเราไปอีกคนเลยนะ”
เทค พูดแล้วปล่อยมือจากแขนผม ทรุดลงไปกับพื้นก้มลงกราบผมตามที่เค้าพูดจรืงๆ
“พอซะที เลิกบ้าได้แล้ว แกทำให้เราผิดหวังมาก เป็นเพื่อนกันแท้ๆ ทำไมคิดเลวๆกับเพื่อนได้วะ”
ผมยังคงระเบิดอารมณ์ใส่เค้าด้วยความไม่พอใจอย่างมาก ในใจเต็มไปด้วยความรังเกียจอย่างที่สุด
ผมไม่สนใจอีกแล้วว่า เทค จะทำอะไรต่อไป หลังจากที่ผมพูดจบแล้วก็ก้มลงดูเค้านิดนึงได้เห็นว่า เทค ยังคงนั่ง
ทรุดตัวอยู่กับพื้น และก้มกราบผมอยู่เหมือนเดิม ตอนนี้ เทค สั่นไปทั้งตัวด้วยแรงสะอื้นที่หนักหน่วงขึ้นไปอีก
ตอนนั้นถ้าผมขาดสติมากกว่านี้ ผมคงเตะ หรือไม่ ก็คงถีบ เทค ให้ล้มกลิ้งไปกับพื้นแล้ว แต่โทสะของผมก็แผ่วลงไป
เนื่องจากได้เห็นว่า เทค หมดคราบเสือร้ายที่จะขย้ำเหยื่ออย่างผมไปแล้ว กลับกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่นคนเดิม
คนที่ผมเคยร้องไห้ไปพร้อมกับเค้า คนที่ผมเคยเห็นใจและเข้าใจเค้า แต่ตอนนี้ผมไม่เหลือความรู้สึกนั้นเลยแม้สักนิด
แม้ว่า เทค จะยังทรุดตัวอยู่กับพื้นด้วยท่าทีสั่นสะท้านและร้องไห้อย่างหนักแต่ผมก็ยังตัดสินใจเดินจากไปอยู่นั่นเอง

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 09-02-2007 16:31:04

เที่ยงคืนกว่า ผมกลับมาถึงอพาร์ทเม้นท์ ด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า สับสน และยังคงพลุ่งพล่านไปด้วยความโกรธ
ที่ปะปนไปกับความตื่นกลัว กับ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นมาเมื่อสักครู่นี้ ผมรู้สึกตัวว่ามาถึงห้องพักได้อย่างปลอดภัย
เท่านั้นเองเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีก็เหมือนจะมลายหายสิ้น ผมถึงกับพยุงร่างกายไว้ไม่อยู่ ได้แต่ทรุดตัวลงกับพื้นห้อง
แล้วจู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาเอง จากที่ค่อยๆไหลไปเรื่อยๆก็เริ่มรู้สึกหนาวสั่นและกลายเป็นสะอื้นแรงขึ้นจนผมนึกกลัว
ตอนนั้นผมมีอาการเหมือนคนผีเข้า (คิดเอาเองนะครับ) เพราะเนื้อตัวสั่นไปหมด และ ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย
กระเป๋า และ เอกสารต่างๆ ผมปล่อยให้ร่วงลงไปกองกับพื้นโดยไม่ใส่ใจที่จะถอดออกวางให้เป็นระเบียบเหมือนเคย
ผมหมดแรงแล้วจริงๆ แต่จะด้วยสาเหตุใดบ้างก็สุดที่จะรู้ใจตัวเอง แต่ที่แน่ๆผมเกลียด เทค ผมบอกตัวเองซ้ำๆแบบนี้
เมื่อตั้งสติได้อีกครั้ง ผมก็คว้ามือถือกดหมายเลขโทร.ไปหาฝน ตอนนั้นผมคิดออกแค่ฝนเพียงคนเดียว ที่จริงแล้วคง
เป็นสัญชาติญาณของผมเองก็ได้ ที่ไม่กล้าให้เพื่อนๆในมหาวิทยาลัยรู้เรื่องนี้ ฝน เป็นเพื่อนที่เรียนคนละแห่งกัน
ก็เลยกล้าที่จะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับเทค เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา และ ฝนก็รับสายผมซะด้วยสิ
ทันทีที่ ฝน รับสายผมเรื่องราวมากมายก็พร่างพรูจากปากของผม ทั้งเล่าเหตุการณ์และระบายความอัดอั้นตันใจที่มี
ฝน พยายามปลอบใจผม เข้าข้างผมเต็มที่ และรับปากว่าจะคุยกับ เทค ให้เค้าเข้าใจและเลิกคิดกับผม แบบคนรัก
ผมรู้สึกดีขึ้นบ้างนิดหน่อย และอ่อนเพลียเกินกว่าจะพูดคุยต่อไปได้ จึงขอตัวจาก ฝน เพื่อจะไปอาบน้ำและเข้านอน

เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือบอกให้ผมรู้ว่า เป็นเวลา 7.00น. ของวันใหม่แล้ว แต่เชื่อมั้ยครับ หลังจากที่ผมวางสาย
จาก ฝน ไปเมื่อประมาณตี2 ผมยังไม่ได้นอนเลย ทั้งที่ร่างกายก็แสนเพลีย จิตใจก็อ่อนล้าสุดๆ แต่ผมก็นอนไม่หลับ
ผมนอนกระสับกระส่าย สลับกับ นอนนิ่งๆอยู่บนเตียงในห้องของผมตั้งแต่วางสายโทรศัพท์จนถึงเวลาของวันใหม่
วันที่ผมจะเริ่มต้นใหม่โดยคิดซะว่าในโลกใบนี้ผมไม่มีเพื่อนทรยศที่ชื่อ ทยาวัติ อีกต่อไป เพราะผมเกลียด เทค ที่สุด

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 09-02-2007 16:53:06

มาลงให้อ่านถึงตอนนี้ก่อน

เพราะจะต้องไปกทม.2-3วัน

มีธุระปะปังมากมายเลยครับ

แล้วสัปดาห์หน้าจะมาเล่าต่อ

ยังไงก็อย่าเพิ่งเกลียดผมนะครับ

:impress:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 09-02-2007 17:56:36

ก็เข้าใจนิวนะครับ แต่อีกใจก็สงสารเทคมากๆเหมือนกันเพราะความเหงาความเปล่าเปลี่ยวบางครั้งก็บีบคั้นให้คนเราทำอะไรลงไปโดยขาดสติ  เมื่อรู้ตัวอีกครั้งก็ต้องโศกเศร้าเสียใจกับผลของการกระทำนั้น  :impress3:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 09-02-2007 18:22:59

เส้าอ่ะ

น่าสงสาร ทั้ง นิว และ เทค เลยอ่ะ

ฮือออออออออออออ

--------------------------------------

ไม่อยุ๋ 2-3 วันหรออ

ยังงี้ มะด้ายอ่านจะขาดใจป่าวเนี้ย อิอิ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 09-02-2007 18:43:09

เข้าใจนิว 
เข้าใจเทค

แต่สงสารเทคมากกว่า  เศร้าอ่ะ   :impress3:
เป็นที่มาของชื่อเรื่องเศร้าๆ เขียนถึงคนบนฟ้ารึเปล่าเนี่ย 
คำว่าเพื่อนรัก  รักเพื่อน  ยังไงก็เพื่อนนา  ยอมรับหัวใจตัวเองทีเหอะ เอาใจช่วย  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 09-02-2007 18:58:31

เข้าใจความรู้สึกของนิว
แต่สงสารเทคมาก   :sad4: อารมณ์เทคตอนนั้นคงจะสุด ๆ ทั้งหดหู่ เศร้า และโมโหตัวเองที่ทำแบบนั้น จนอาจจะต้องสูญเสียเพื่อนอย่างนิวไป  :monkeysad:

 :impress3:  :impress3:  :impress3:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใหม่]]
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 09-02-2007 21:55:20

 :monkeysad:
สงสารเทคอ่ะ สงสารเทค :monkeycry2:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 12-02-2007 19:10:59

สงสารเทค ถึงขนาดก้มกราบเลยเหรอ ม่ายยยยยยย
ส่วนนิวน้องสุดเลิฟไม่สงสารเลย ชิ มาทำเทค แสนดี
ได้ลงคอ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 12-02-2007 22:54:57

สงสารเทคครับ  :monkeycry2: มะรักก็มะน่าทำรุนแรงกับเพื่อนเลย :sad4:  แต่ว่าคงทำเพราะตกใจผมก็เข้าใจคับ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: helmet ที่ 13-02-2007 01:21:58

ผมยังไม่ได้อ่านตอนใหม่เลยพี่นิว ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างอ่ะครับ จะสอบแล้ว

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 13-02-2007 08:39:56

 :monkeysad:  ม่ายอยากอ่านตอนต่อปายแย้วว ทำใจมะได้อ่ะ สงสารเทค พี่นิวใจร้ายยย  :monkeycry2:  ถึงจะเข้าใจว่าที่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบก้อเถอะนะ แต่ก้อ... :impress3:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 13-02-2007 15:59:29

2-3 วันแล้วคับ....มาต่อเหอะ........... :impress:

สงสารเทคใจจะขาด..........คนไม่มีใคร..

แล้ววันนึงก็มีคนมาอยู่ข้างกายเขา........ใจที่มีก็เลยทุ่มหั้ยไป

............."เธอเป็นเพียงสิ่งเดียว เป็นเหมือนไม้หลักสุดท้าย......หั้ยฉันได้เกาะ..ได้พักหายใจ"

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 13-02-2007 18:55:49

มานั่งรอนะคับ :impress:  ว่าแต่มะมีความรู้สึกหวั่นไหวให้กับคุณเทคมั่งเหรอคับคุณนิว :-[ :-[

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 13-02-2007 23:42:56

การทำอะไรลงไปก็อาจจากการขาดประสบการณ์ จึงควบคุมตัวเองไม่ได้
แต่ถ้าเรารู้จักการให้อภัย และเตือนเขาถึงสิ่งที่ถูกต้อง
เพราะที่เขาทำไปก็เพราะรักเรามากหรือปล่าว ลองตรองดูนะครับ
เพียงแต่เรื่องแบบนี้ฝืนใจกันไม่ได้เท่านั้นเอง
 :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-02-2007 12:53:40

 :piglove2: :piglove2:  happy valentines ครับทุกคน :like6: :like6:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 13:00:05

ตอนที่14
ช่วงเวลาปี พ.ศ.2543 กับชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป ในรั้วรามคำแหง(หัวหมาก)

เมื่อขึ้นปี2 ทั้งตัวผมและสภาพแวดล้อมหลายๆอย่างก็มีการเปลี่ยนแปลงไป ไม่ว่าจะจำนวนเพื่อนที่น้อยลงเพราะ
มีเพื่อนประมาณ2คนที่เอนทรานซ์ติดและย้ายไปเรียนในมหาวิทยาลัยปิดซึ่งก็เป็นเรื่องน่ายินดีกับเพื่อนๆเหล่านั้น
แต่นอกจากจำนวนของเพื่อนในกลุ่มที่เปลี่ยนแปลงไปแล้ว ความสัมพันธ์ของ ผมกับเทค ก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน
ตั้งแต่เปิดเทอมมา เทค ยังคงมาวนเวียน พูดคุย เอาอกเอาใจเพื่อแก้ตัวในสิ่งที่เค้าทำผิดพลาดในคืนนั้น
แต่ไม่ว่าเค้าจะพยายามทำอย่างไร ก็ไม่ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาได้เลย สิ่งที่เค้าทำไว้มันยังคงทำให้ผมไม่ให้อภัย
ก่อนหน้านี้ก็ยอมรับว่าผมหวั่นไหว และ รู้สึกดีกับ เทค ในหลายๆเรื่องที่เค้าคอยเอาใจใส่แต่ความรู้สึกดีๆเหล่านั้น
ก็พังทะลายลงไปพร้อมกับการกระทำของเค้าในค่ำคืนนั้น แม้จะไม่มีอะไรเกินเลยแต่ผมก็เสียความรู้สึกไปแล้วครับ

ตอนนี้เพื่อนๆในกลุ่มก็เหลือ ผม เทค ต๋อม และ บอล ส่วน ภูมิ และ บี (เพื่อนผู้หญิงจากต่างโรงเรียน) นั้นเอนท์ติด
นอกนั้นก็มาเรียนบ้าง ไม่มาเรียนบ้าง บางคนก็ย้ายไปสอบเข้า ราชภัฎ ก็เลยทำให้กลุ่มเพื่อนที่สนิทกันตอนปี1นั้น
ลดน้อยลงไป แต่ก็มีเพื่อนคนอื่นๆที่กลุ่มเรารู้จักตั้งแต่ปี1มาจนถึงปี2 แม้ไม่ใช่กลุ่มเดียวกันแต่ก็พบเจอกันบ่อยๆ
เพื่อนกลุ่มที่นานๆมาเจอกันทีเหล่านี้ มีทั้ง ผู้ชาย ผู้หญิง เกย์หนุ่ม เกย์สาว และเนื่องจากเป็นเพื่อนต่างกลุ่มดังนั้น
พวกผู้หญิง และ เกย์สาว จึงพากันหมายตา กรี๊ดกร๊าด เทค เป็นพิเศษ ซึ่งมาในปี2นี้คนเหล่านั้นก็เข้าตีสนิทกับ เทค
มากขึ้น ดูเหมือนแรกๆ เทค ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรมากมาย อาจมีอาการหลีหญิงมั่งตามประสานิสัยคนขี้เล่น
แต่ไม่นานนักหัวใจสาวๆแทบแหลกสลายเมื่อ เทค พาแฟนของเค้ามาแนะนำให้เพื่อนๆได้รู้จัก แม้ว่าครั้งนี้จะมีคนที่
ผิดหวังหนักหนาคือเหล่าเพื่อนผู้หญิง และเกย์สาว แต่บรรดาเกย์สาวกลับมีความหวังขึ้นมา เพราะ เทค ประกาศตัว
ชัดเจนว่าเค้าเป็น เกย์หนุ่ม บรรดาเพื่อนที่เป็น เกย์สาว ต่างก็แช่งชักหักกระดูกให้ เทค กับ แฟน เลิกกันไวๆ เฮ้อ...

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 13:01:18

เพื่อนกลุ่มดั้งเดิมของผม ก็มีอาการแปลกใจกันอย่างมาก (คงจะยกเว้นผมซึ่งรู้อยู่แล้ว) แต่ไม่นานเราก็ปรับตัวกันได้
และไม่รุ้สึกขัดเขินอะไรที่ เทค จะพาแฟนเค้ามาสังสรรค์กับกลุ่มของเรา ตลอดเทอมแรกตั้งแต่ขึ้นปี2 ผมแทบไม่ได้
พูดกับ เทค เลย จริงอยู่เมื่อเวลาผ่านไปความโกรธแค้น ความรู้สึกที่เสียไปนั้น ก็เริ่มถูกเยียวยาให้ค่อยๆดีขึ้น
แต่ผมก็ยังไม่ยอมพูดคุยกับ เทค เหมือนอย่างที่เคยสนิทใจกันมาก่อนหน้านี้ ผมเป็นคนที่มีทิฐิสูงพอตัวทีเดียวครับ
ลองคิดดูแล้วกันว่า คนที่ไม่เคยยอมใครอย่าง เทค จะมาทนง้องอนผมอยู่เหรอ ดังนั้นต่อมาเค้าก็พาแฟนมาแนะนำ
ให้ผมและเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยได้รู้จัก  แฟนเทค เป็นรุ่นน้องพวกผม เพราะเพิ่งเรียนปี1 ราชภัฎจันทร์เกษม ท่าทาง
น้องเค้าก็เป็นคนเรียบร้อย น่ารักดี พูดจาก็นุ่มนวล เป็นผู้ชายเรียบร้อยไม่ใช่เกย์สาวที่วิ้ดว้ายจนน่าเกลียด ผมดูไปก็
ยังคิดเลยว่าเค้า2คนเหมาะสมกันดี ทั้งรูปร่าง หน้าตา ก็ทัดเทียมกัน ผมขอแต่ให้ เทค รักน้องเค้าจริงๆเหอะ
แต่ในข้อที่ว่า เทค จะรักแฟนเค้าจริงๆรึเปล่านั้น ผมและเพื่อนๆไม่เคยคลางแคลงใจเลย เพราะตลอดเวลาที่ได้เห็น
คนทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะพามาที่หมาวิทยาลัย พาไปดูหนังกับกลุ่มเพื่อนๆ พูดง่ายๆว่าทุกครั้งที่เจอเค้าอยู่ด้วยกัน
สิ่งที่ผมและเพื่อนๆเห็นจนชินตาก็คือ การที่ เทค จะคอยดูแลเอาใจใส่ เทคแคร์ แฟนเค้าอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลย

ผมยังจำได้ดีถึงวันแรกที่ เทค พาแฟนเค้ามาแนะนำให้พวกเราได้รุ้จัก ตอนนั้นเป็นช่วงกลางเทอมแล้วล่ะครับ
พวกผมกำลังนั่งรอกันอยู่ที่ ศูนย์หนังสือของรามคำแหง เพราะแต่ละคนก็เลิกเรียนในเวลาต่างกันจึงนัดกันที่นี่ก่อน
เพราะผมเองก็อยากแวะไปซื้อหนังสืออ่านเล่นด้วย ก็รอกันไปซักพัก เทค ก็พาน้องปี1คนนั้นเดินขึ้นบันไดมาทักทาย
พวกเราที่นั่งกันอยู่ตรงม้านั่งหน้าศูนย์หนังสือ เทค ก็เดินจูงมือแฟนเค้าเดินตรงมาหาพวกเราแล้วแนะนำให้รู้จักกัน
“นี่แฟนเราชื่อ นพ” ตอนนั้นผมรู้สึกแปลกๆก็ได้แต่ยิ้มแย้มทักทายกับแฟนของเทค เหมือนที่เพื่อนคนอื่นทำน่ะครับ
แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงทนนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ได้ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ผมจึงขอตัวเดินไปรอเพื่อนๆที่โรงอาหารก่อน

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 13:06:49

กลับมาลงให้อ่านต่อแล้วนะครับ

ไปทำธุระที่กทม.2-3วัน เหน็ดเหนื่อยมากมาย

เชิญเพื่อนๆตามอ่านตอนต่อไปกันได้แล้วครับ

happy valentine Day

ขอให้มีความสุข กับ ความรัก

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+: [[ฉบับปรับปรุงใ
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-02-2007 13:09:50

 :piglove2: :piglove2:happy valentines ครับทุกคน :like6: :like6:
ก็มานั่งรอเหมือนเดิมคับ :impress:  อย่าไปนานนะคับ  คิดถึง :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 14-02-2007 13:22:09

เทค มี แฟนนแล้วง่ะ
พูดมะออก เอิ้กๆๆ

มาต่ออีกนะงับ

อยากอ่านนนนนอีก

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 13:33:57

ตอนที่15
รักแท้หรือแค่เหงา

ตลอดช่วงเวลาปี2 ผมจะพูดคุยกับ เทค ก็เท่าที่จำเป็นเท่านั้น และไม่ค่อยสนิทใจกับ เทค มากเหมือนตอนปี1
ผมยอมรับเลยว่าในระยะแรกเป็นเพราะผมเองที่มีทิฐิมากไป และยิ่งปล่อยให้ความสัมพันธ์ออกห่างจากกันไป
ก็วางตัวไม่ถูกและไม่รู้ว่าจะเรื่มต้นพูดคุยกับ เทค อย่างสนิทใจอย่างไรดี ต่อมายิ่ง เทค มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว
ผมก็ยิ่งรู้สึกอยากทำตัวให้ห่างๆกับเค้ามากขึ้นไปอีก มาคิดย้อนกลับไปอีกทีผมถึงรู้ตัวว่า เพราะผมทนเห็นเค้า
เอาอกเอาใจ พะเน้าพะนอแฟนของเค้าไม่ได้นั่นเอง แต่ตอนนั้นผมไม่ทันรู้ใจตัวเองเลยซักนิดรู้แค่ว่าอยากอยู่ห่างๆ
ตั้งแต่เทอมแรกที่ เทค พาแฟนเค้ามาแนะนำให้ผมและเพื่อนๆได้รู้จัก ก็นับว่าผมต้องทน้เห็นภาพที่ไม่อยากเห็นนั้น
ไปตลอดเวลาหลายเดือนเลยล่ะครับ ผมไม่ได้เข้าไปข่องเกี่ยวอะไรกับ เทค ซักเท่าไหร่มีบ้างก็แค่ เทค เอาของฝาก
ที่พ่อเค้าส่งมาให้แล้วให้ เทค เอามาฝากผมก็พอจะได้คุยกันบ้าง ผมก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของพ่อเค้าก็เท่านั้น

ช่วงที่ เทค กับผมพูดคุยกันน้อยลง แรกๆเพื่อนในกลุ่มก็สงสัยเหมือนกัน และเคยมาถามผมบ้าง ถาม เทค บ้าง
ว่าเกิดอะไรขึ้น โกรธกันเรื่องอะไร แต่พอไม่ได้คำตอบเพื่อนๆก็ชินชาและปรับตัวตามพฤติกรรมของผมกับเทคเอง
ระยะหลังๆเมื่อ เทค มีแฟนแล้วเพื่อนๆก็เข้าใจไปเองว่า เพราะ เทค ต้องหมั่นไปเอาใจแฟนไม่มีเวลาให้เพื่อนๆ
ก็เลยทำให้การที่ผมกับเทค มึนตึงใส่กันไม่เป็นที่สงสัยของใครเท่าไหร่ รวมทั้งการที่ เทค เปิดตัวว่าเป็นเกย์ก็น่าสนใจ
มากกว่าการที่ ผม กับ เทค ไม่พูดคุยกันเป็นไหนๆ แต่เมื่ออยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ก็มีเพื่อนบางคนพูดขึ้นมาบ้างถึงความ
เปลี่ยนแปลงที่ผมมีต่อเทค และที่เทคแสดงออกกับผม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่ เทค พาแฟนมาแจมกับกลุ่มเพื่อน
เพื่อนๆผมมักจะพูดว่า “ไอ้เทคมันบ้าว่ะ แทนที่จะพาแฟนไปเที่ยวกัน2คน ดันพาแฟนมาเที่ยวกับเพื่อน”
ผมเองก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ตั้งใจจะไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องของ เทค อีกต่อไปก็ทำเฉยๆไม่ติดใจอะไร

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 13:36:48

จนกระทั่งมีอยู่ครั้งนึงตอนใกล้สอบเทอมแรกปี2 ผมและเพื่อนๆนัดกันไปหาที่ติวหนังสือทุกคนลงความเห็นว่าให้ไป
ใช้สถานที่บ้าน เทค ตอนแรกที่ผมไปถึงความรู้สึกในคืนนั้นยังย้อนกลับมาทำให้ผมรุ้สึกแปลกนิดหน่อยแล้วก็หายไป
วันนั้น แม่บ้าน คนรับใช้ ในบ้าน เทค ซึ่งนับรวมๆกันแล้วมี3-4คน ต่างก็ยิ้มแป้นมาทักทายผมอย่างเป็นกันเอง
จนเพื่อนๆ เริ่มแซวว่า “มาติวให้กันที่บ้านกี่ครั้งเนี่ย ทำไมมัดใจคนทั้งบ้านได้วะ” แล้วเพื่อนๆก็พากันหัวเราะ
ผมไม่ได้ตอบโต้อะไร ทั้งที่ปกติผมปากไวยังกะอะไรดี แต่คราวนี้ผมพูดไม่ออกเลย ไม่รู้ว่าทำไมสมองมันตื้อๆชาๆ
ในวันที่เรานัดติวหนังสือกันนี้ เป็นวันที่แฟนของเทค หยุดพอดี เทค ก็เลยชวนแฟนเค้ามาเที่ยวที่บ้านด้วย
ตอนที่พวกเราไปถึงบั้าน เทค เค้าก้กำลังจะออกไปรับแฟนเค้าที่หอพักแถวๆ จันทร์เกษม อ่ะครับ พวกผมที่ไปถึง
ก็เลยต้องหาอะไรกินรอไปก่อน เพราะ เทค บอกว่า “เพื่อนๆทานข้าวก่อนนะ เราจะไปกินข้าวเที่ยงกับแฟน”
วูบแรกที่ได้ยิน ผมว่าน้ำเสียง เทค เหมือนประชดประชันยังไงชอบกลอยู่ แต่ผมก็คิดว่าผมคงรู้สึกไปเองล่ะมั้ง เฮ้อ!
แต่เชื่อมั้ยว่า ตลอดเวลาที่นั่งรอ นอนรอ ให้เทคพาแฟนไปกินข้าวและพาแฟนกลับมาที่บ้าน เพื่อจะดูเค้าติวเนี่ย
ในใจผมมันกรุ่นๆอย่างที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน เห็นอะไรก็ดูขวางหูขวางตาไปหมดเลยล่ะครับ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ

ตอนบ่าย2 เทคกับแฟนเค้าก็หอบเอาข้าวของพะรุงพะรัง ที่ซื้อมาจากซุปเปอร์ฯหิ้วกันมาเต็ม2มือจนเพื่อนผมถึงกับออกปากเลยว่า “นี่มึงกับเมียจะเปิดร้านอาหารเหรอเทค” เทค หัวเราะเสียงดังแล้วอวดว่าจะแสดงฝีมือให้กินกัน
แต่ผมแอบสังเกตุหน้าของ น้องนพ แฟนเทคน่ะครับ ท่าทางเค้าหงุดหงิดแล้วก็ไม่เห็นเป้นเรื่องขบขันไปกับ เทค เลย
ดังนั้นแทนที่ เทค กลับมาแล้วจะได้เริ่มการติวหนังสือก็กลายเป็นว่าพวกเราและคนรับใช้ของ เทค ต้องเข้าครัวแทน
เพราะจู่ๆเค้าก็อยากทำอาหารก่อนที่จะเริ่มติว พวกเราก็สปอยล์มันเต็มที่ เนื่องจากมาใช้บ้านเค้าติวนี่ครับก็เลยยอม
บรรยากาศในครัววุ่นวายมากแต่ก็สนุกมากด้วย ผมสังเกตอีกทีเห็น แฟนเทค ก็แยกตัวออกไปจากครัวเงียบๆซะแล้ว

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 14-02-2007 13:40:01

แฮปปี้วาเลนไทน์นะครับคุณนิว

รออ่านต่อครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 14-02-2007 13:44:19

เทคทำประชดใครรึเปล่าคับ.... :try2:

Happy Valentine's Day นะคับคุณนิว

จะรออ่านต่อนะคับ......... :angellaugh2: :angellaugh2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 13:45:58

หลังจากทานอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ผมกับเพื่อนๆก็ได้เวลาติวหนังสือกันซักที จนเวลาล่วงเลยไปถึง1ทุ่มนั่นแหล่ะ
พวกผมจึงตกลงกันว่าน่าจะแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันได้แล้ว เพื่อนผมเลยหันไปถาม นพ แฟนเทค ว่า
“นพกลับพร้อมพวกพี่เลยมั้ย หรือว่าต้องให้ไอ้เทคไปส่ง”
ยังไม่ทันที่ นพ จะตอบเลย เทค ก็ชิงตอบขึ้นมาวะก่อนว่า “แฟนเราก็ต้องค้างบ้านเราดิ คืนนี้นพจะนอนนี่เว้ย”
เท่านั้นเองเพื่อนๆผมก็ส่างเสียงโห่บ้าง แซวบ้าง ตะเบ็งเซ็งแซ่ไปหมดทีเดียว แล้วผมก็เห็น เทค หันมามองทางผม
แต่แวบเดียวเท่านั้นที่ผมมองเห็นสายตาของ แฟนเทค ที่มองมาทางเดียวกันกับสายตาของ เทค แล้ว นพ ก็หันกลับ
ระหว่างที่พวกผมกำลังทะยอยกันกลับออกมา เทค บอกผมว่าเค้าจะเอาหนังสือคืนผมให้ผมรอก่อนเค้าสักครู่ก่อน
แล้ว เทค ก็วิ่งขึ้นไปเอาหนังสือเล่มที่ว่านี้ บนห้องนอนของเค้า เพื่อนผมที่กลับไปทางลาดพร้าวเหมือนกันออกไปยืน
รอผมที่หน้าประตูบ้านแล้ว ตอนนี้เองที่ นพ เดินมาคุยกับผมเพราะขณะนั้นไม่มีใครอยู่เลย แล้วเค้าก็ถามผมว่า
“พี่นิวครับ ผมถามพี่จริงๆนะ พี่เคยเป็นแฟนพี่เทครึเปล่าครับ”
“เฮ้ย!เปล่านะ แค่เพื่อนกัน แล้วก็ไม่ค่อยสนิทกันด้วย”
สิ่งที่ผมพูดนั้นมีความจริงอยู่ที่ว่าไม่เคยเป็นแฟนกับเทค แต่ที่ผมพูดว่าไม่สนิทกันนั้นผมยอมรับว่าผมโกหกครับ
“แต่ผมว่าพี่เทคเค้าแคร์พี่มากๆเลยนะ จนผมคิดว่าเค้ากับพี่เคยเป็นแฟนกันซะอีก”
นพ ก้มหน้าก้มตาพูดต่อไป ใจผมสั่นๆเหมือนต้องเผชิญหน้ากับบางอย่างที่ผมพยายามหลีกหนีมาตลอด
“เอาอะไรมาคิดเนี่ย ไม่ใช่หรอก”
ผมรีบปฏิเสธความคิดของ นพ ไปทันทีเลย แต่ตอนนั้นผมก็รู้ว่าที่จริงกำลังปฏิเสธความจริงที่รู้อยู่แก่ใจดีต่างหาก
“พี่รู้มั้ยครับ เวลาที่อยู่กันแค่2คน พี่เทคไม่เคยเอาใจใส่ผมอย่างที่เค้าทำเวลาอยู่ต่อหน้าพวกพี่เลยนะ”
นพ หันไปอีกทางแล้วเช็ดน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนที่ผมคุ้นตา ผืนที่ เทค เคยใช้เช็ดน้ำตาให้ผมเมื่อนานมาแล้ว
ตอนนั้นผมรู้สึกแปล๊บๆในใจ เหมือนกับว่า แฟนเทคได้ใช้ของที่ผมเคยใช้มาก่อนแต่เวลานี้มันเป็นของ นพ ไปแล้ว

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 14-02-2007 13:50:56

Happy Valentine's Day  :impress:

เทคใช้นพเปงเครื่องมือเพื่อประชดพี่นิวเหรอเนี่ย  :sad4:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 14-02-2007 13:52:01

นั่นจิ ทำไปเพราะ ประชดป่าวนะ


เพื่อจะดูการกระทำของนิว เอิ้กๆๆ

 :confuse: :confuse:


รออ่านต่อนะงับ เร๊วๆ นะ
 :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 14-02-2007 13:52:28

สงสารทุกฝ่ายครับ :sad4:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 13:57:11

“ทำไมเทคทำแบบนี้นะ นพไม่คุยกับพี่เค้าให้เคลียร์ๆไปเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจอยู่คนเดียวแบบนี้”
ผมพยายามปลอบใจ นพ เฮ้อ….เด็กขี้แยกับเด็กขี้แยมาเจอกันซะแล้วมั้ยล่ะ
“ผมไม่รู้จะพูดยังไงครับ เวลาอยู่กัน2คน พี่เทคก็เงียบๆไม่ได้ช่างพูดช่างคุยเหมือนอยู่กับพี่ๆนะครับ”
เป็นความจริงอีกเรื่องหนึ่งระหว่างคนคู่นี้ที่ผมเพิ่งได้รู้จากปากของ นพ แฟนเทค
“งั้นพี่ถามหน่อยนะ ทำไมนพถึงคิดว่าเรื่องที่พี่เทคไม่ค่อยใส่ใจนพน่ะ จะเกี่ยวข้องกับพี่ด้วย”
เอาวะ เป็นไงเป็นกันผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า นพ มาสงสัยผมได้ยังไง
“ก็ผมเห็นว่า ทุกครั้งที่พี่เทคพาผมมาในกลุ่มพี่ๆทีไรเค้าจะเอาใจผมมากๆทั้งที่ปกติเค้าไม่ทำแบบนี้เลย
นะครับ แล้วผมก็สังเกคดูว่าจะมีใครสนใจสิ่งที่พี่เทคเค้าทำบ้างมั้ย ผมเห็นพี่ๆก้ปกติกันหมด ทีแรกผม
ก็คิดว่าสงสัยพี่เทคอยากโชว์เพื่อนๆมั้ง แต่นานๆเข้าผมก็คิดว่าไม่ใช่แล้ว พี่เทคทำประชดพี่คนใดคนหนึ่ง
ในกลุ่มมากกว่า ก็ลองดูๆไปบอกตรงๆนะพี่นิว ผมไม่ได้ระแวงพี่นะครับ แต่ผมเห็นว่าพี่คนอื่นก็พูดคุยกับ
พี่เทคปกติ มีแต่พี่นิวอ่ะ ที่ทำตัวห่างเหินกับพี่เทคมากกว่าเพื่อนคนอื่น ผมว่านะดูยังไงก็ไม่ใช่ว่าพี่2คน
ไม่สนิทกันแต่เหมือนพี่กำลังโกรธกันมากกว่า ผมก็เลยคิดได้ว่า การที่พี่เทคพยายามเอาอกเอาใจผมนั้น
ก็เพื่อจะประชดพี่มากกว่า จะว่าไปการที่เค้ามาคบกับผมก็คงเพื่อที่จะประชดพี่ด้วยเหมือนกัน เฮ้อ…
พี่ลองคิดๆดูแล้วกันนะครับ ผมยังดูออกเลยนะพี่ พี่จะไม่รู้ใจพี่เทคบ้างรึไงครับ”
เฮ้อ….ผมก็พลอยถอนหายใจไปด้วย ไม่รู้ว่าเหนื่อยที่ต้องฟังประโยคยาวๆ หรือเพราะเหนื่อยใจกันแน่ เฮ้อ….
ซักพัก เทค เดินลงสมทบกับ ผมและนพ ทำให้ไม่ได้พูดอะไรกันอีก เทค เดินเอาหนังสือมายื่นให้ผมแล้วเดินไป
โอบไหล่ นพ ผมเห็นสีหน้าลำบากใจของ นพ ในขณะที่ เทค พูดขึ้นว่า
“รอนานหน่อยนะ พอดีเรามัวแต่จัดที่นอนให้นพน่ะ”
“อืม งั้นเรากลับก่อนนะ พวกนั้นมันยืนรอจนรากงอกแล้วว่ะ”
ผมพยักหน้าให้ เทค แสดงอาการรับฟังไปงั้นๆแต่ไม่ใส่ใจอะไรนัก เพราะก่อนหน้าที่ เทค จะลงมาแสดงท่าทีสวีทๆ
กับ นพ แบบนี้ ผมเพิ่งได้รับรู้ว่าความหวานที่ผมเห็นนี้มันก็แค่ฉากหนึ่งของเค้าเท่านั้นเอง ผมอยากจะโกรธ เทค
ที่ใช้ นพ เป็นเครื่องมือประชดผม แต่ถ้าคิดให้ดีๆเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ผมควรจะโกรธตัวเองมากกว่าใครทั้งหมด จริงมั้ย?

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 14-02-2007 14:01:57

เศร้าเนอะ

 :impress3: :impress3:

เห้อออออ

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 14-02-2007 14:02:16

จริงครับ เหอๆแต่เรื่องแบบนี้ก็พูดกันยากครับ :really2:



ปล.ทำไมไม่ลงแบบยาวๆเลยอ่า . . . อยากอ่านมากมายแต่ขี้เกียจกดเอฟ5

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-02-2007 14:20:38

อืมน่าเศร้าจังครับ แต่ก็ไม่โทษนิวหรอกนะ เพราะว่านิวเองยังไม่เคยรับรู้เรื่องเเบบนี้เเละก็ยังไม่รู้จักตัวเองเท่าไหร่ บางทีหากเราเป็นนิวเราก็อาจทำแบบเดียวกันก็ได้  การได้อ่านประสบการณ์ของคนอื่นมันดีอยู่อย่างตรงที่เราสามารถจะเรียนรู้สถานะการณ์บางอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นกับเราได้ในอนาคต  เพื่อที่เราจะได้คิดเเละหาทางรับมือกับมันได้อย่างเหมาะสมหากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นจะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลังกับสิ่งที่เราทำไปโดยที่ยังไม่ทันได้ตริตรองให้ดีก่อน   ดีใจจังนะที่เราเป็นคนรักการอ่านเนี่ย อิๆๆ  :like2:

หัวข้อ: Re: :+: เขียนถึงคนบนฟ้า :+:
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 14-02-2007 15:24:21

อ่านแล้วเศร้าแหะ ในเมื่อไม่รักเขา แต่ใจหนึ่งก็หงุดหงิด
ทำแบบนี้มีแต่จะยิ่งแย่ หรือเป็นไม้ตายให้นิวรู้ใจตัวเองหวา
 :sad5:

หัวข้อ: Re: :+: ด้วยรักคือรัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 14-02-2007 16:08:49

น่าสงสารน้องนพที่สุดเลย..... :impress3:

รู้ว่าเขาไม่แคร์...รู้ว่าเขาแค่ประชดใครบางคน....แต่ก็ยังทนอยู่... :impress:

หัวข้อ: Re: :+: ด้วยรักคือรัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 14-02-2007 16:12:16

 :monkeysad:  เฮ้อ....สงสานนพจัง   ถึงแม้ว่ามานจาเปงวิธีทดสอบใจได้ดีก้อเถอะนะ แต่มานก้อทำให้ต้องเจ็บปวดใจด้วยกันทั้งสามคน อ่ะ    :sad4:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 17:32:20

เปลี่ยนชื่อเรื่องแล้วนะครับ

จาก เขียนถึงคนบนฟ้า

เป็น กว่าจะรู้ว่ารัก ภาค1

ซึ่งขอแบ่งเล่าเป็นภาคๆ

และภาค1 กำลังจะจบแล้วครับ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 17:39:00

ตอนที่16
ความใจแข็งและคำปฏิเสธของผม

ในที่สุดก็สอบเสร็จ…เทอมนี้ผ่านพ้นไปอีก1เทอม แต่ไม่มีใครมาบ่นว่าเหนื่อยอีกแล้ว เพราะคนที่เคยบ่นเมื่อปีก่อน
ทำข้อสอบเสร็จก่อนผม แล้วก็ไม่รอผม (ทั้งที่ปีก่อนผมรอเค้า) แต่ก็ช่างเถอะ ผมสอบเสร็จแล้วก็รีบไปหมอชิตทันที
เพราะตั้งใจว่าจะรีบกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ดังนั้นวันสอบเสร็จวันสุดท้ายจึงไม่ได้นัดเจอกับเพื่อนคนไหนทั้งสิ้น
ส่วน เทค นั้นก็ให้เหตุผลกับเพื่อนๆว่า มีนัดพาแฟนเค้าไปดูหนัง ดังนั้นหลังสอบเสร็จแล้วก็ต่างคนต่างไปในทันที
ช่วงที่ผมกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด ก็ได้โทร.คุยกับเพื่อนๆที่อยู่กทม.บ้าง แต่ก็ไม่ได้รู้ข่าวคราวของ เทค สักเท่าไหร่
ตอนนั้นผมเองก็ไปช่วยงานที่ร้านแม่ด้วยน่ะครับ ก็เลยมีอะไรให้ทำสนุกๆไปเรื่อยๆ อยู่บ้านบ้างไปช่วยงานแม่บ้าง
ระหว่างนี้ผมก็ได้รู้จักลูกชายของเพื่อนแม่ชื่อ  พี่อาร์ท เค้าก็มาแวะที่ร้านบ่อยๆ เอารถของที่บ้านเค้ามาซ่อมบ้าง
ไม่อย่างนั้นก็แวะเอาของฝากจากที่บ้านเค้ามาให้แม่ผมบ้าง มารับผมไปซื้อของบ้าง ก็เลยรู้จักกันสนิทกันขึ้นมา
แล้วไม่นานนักเพื่อนผมก็โทร.มาบอกผมว่า “เทคมันเข้าโรงบาลว่ะแก นอนรักษาตัวอยู่หลายวันแล้วเนี่ย”
“มันเป็นอะไรล่ะ”
ผมถามเพื่อนผู้ทำหน้าที่ส่งข่าวมาให้
“โดนกระทืบอ่ะดิ นี่มันเลิกกับแฟนแล้วนะเว่ย คงsadว่ะเลยไปเมาปลิ้นอยู่ที่RCA”
เพื่อนรายแรกยังคงเล่าต่อไปอย่างเป็นห่วงเป็นใย เทค ซะเต็มที่ ซึ่งมันก็ได้ผลกับผมเหมือนกันนะ เพราะอย่างน้อยก็
ทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วง เทค ขึ้นมานิดหน่อย ปกติ เทค ก็ค่อนข้างจิตใจอ่อนแออยู่แล้วเจอเรื่องนี้เข้าไปไม่รู้จะเป็นยังไง
แต่ผมก็ยังทำเป็นเฉยๆกับข่าวคราวที่ เทค เข้าโรงพยาบาล ไม่ว่าเพื่อนคนไหนโทร.มาตามให้ไปกทม.เพื่อเยี่ยม เทค
แม้ว่าหลังจากนั้น จะยังมีเพื่อนโทร.มาชักชวน โน้มน้าวให้ผมกลับไปเยี่ยม เทค อีกหลายต่อหลายครั้งเลยก็ตามที
“ไม่ว่างอ่ะ ต้องช่วยงานแม่ที่ร้าน”
คำปฏิเสธที่2
“เอาไว้เปิดเทอมก่อนนะ ถ้ามันยังนอนโรงบาลเราจะไปเยี่ยม”
คำปฏิเสธที่3
“ก็ไปตามแฟนมันกลับมาเยี่ยมสิวะ ไม่ว่างจริงๆนี่หว่า”
คำปฏิเสธที่4
“เออๆ ถ้าได้ไปกรุงเทพจะไปละกันนะ”
คำปฏิเสธที่5
“อะไรเนี่ย มันยังไม่ออกจากโรงบาลอีกเหรอ แล้วแฟนมันล่ะมาเยี่ยมรึยัง งั้นว่างๆจะไปเยี่ยมนะ”
คำปฏิเสธที่6
“หาเรื่องใส่ตัวเองนี่หว่า ทำไมเราต้องเดือดร้อนไปเยี่ยมมันล่ะ”
คำปฏิเสธที่7
“ยังไม่มีตังเว้ย ไปกลับแป๊บเดียว แต่เสียตังค์เยอะนะแก”
คำปฏิเสธที่8
“แล้วพวกแกไปเยี่ยมครบทุกคนแล้วเหรอ ถ้ายังไม่ครบก็ไม่ต้องมาชวนเลย ให้มันรอไปก่อนดิ”
คำปฏิเสธที่9
“ง่ายๆเลยนะ ตอนนี้ขี้เกียจเดินทางไกลว่ะ”
คำปฏิเสธที่10
หลายครั้งหลายหนที่ผมปฏิเสธที่จะไปเยี่ยม เทค ทั้งที่ยิ่งได้ฟังข่าวของ เทค มากขึ้นเท่าไหร่ ผมก็เริ่มเป็นห่วง เทค มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมก็ยังไม่พร้อมจะกลับไปแสดงอาการเป็นห่วงเป็นใยให้ เทค รับรู้ทั้งสิ้น ตอนนี้ผมขอเวลาบ้าง
เพื่อให้ผมแน่ใจว่าตัวเองเป็นห่วง เทค มากพอที่จะลืมความรู้สึกแย่ๆที่ฝังใจผมตลอด1เทอมที่ผ่านมานี้ได้แล้วจริงๆ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 14-02-2007 17:43:44

ตอนที่17
อย่างไรก็เพื่อนกัน

แล้วในที่สุดผมก็ตัดสินใจเดินทางกลับกทม.เร็วขึ้นกว่าที่ตั้งใจ เหตุผลคือ ‘จะกลับไปเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยอยู่รพ.’
ผมกลับมาถึงกทม.แล้ว แต่ยังไม่ได้ไปเยี่ยม เทค ในทันที บอกตรงๆว่ายังฟอร์มจัดอยู่ก็เลยปล่อยผ่านไปก่อนละกัน
เอาไว้ฤกษ์งามยามดีเมื่อไหร่ผมค่อยไปเยี่ยมอาการป่วยของ เทค เพราะคิดว่าพักรักษาตัวมาหลายวันก็น่าจะดีขึ้น
ทีแรกตั้งใจว่าจะชวนเพื่อนคนใดคนหนึ่งไปเยี่ยม เทค ที่โรงพยาบาลด้วยกัน แต่มาคิดอีกทีก็กลัวเพื่อนแซวว่าใจอ่อน
ก็เลยกะว่าจะลุยเดี่ยวไปดีกว่า ผมไปเยี่ยม เทค ในช่วงเย็นของวันหนึ่งหลังจากที่ไปทานข้าวกับเพื่อนๆแก๊งแซนวิช
ซึ่งมากันครบทีเดียว เช่น ฝน แนน ต๋อม และผม ทุกคนถามถึง เทค แต่แทนที่ผมจะเป็นคนตอบกลายเป็น ฝน ตอบ
ฝน เล่าว่าตั้งแต่ ผมกับเทค มีปัญหากันคราวนั้นแล้วผมโทร.ไปเล่าให้ ฝน ฟังแล้วหลังจากนั้น ฝน ก็โทร.คุยกับ เทค
ซึ่งก็ทำให้ เทค โทร.กลับไปเล่าเรื่องต่างๆให้ ฝน ฟังเป็นระยะๆ จน ฝน กลายเป็นที่ปรึกษาให้กับ เทค หลายๆเรื่อง
จะว่าไป ฝน ก็ค่อนข้างรับรู้ความรู้สึกทุกอย่างของ เทค ได้อย่างดีทีเดียวในฐานะเด็กมีปัญหาเหมือนกัน แต่ในขณะ
เดียวกัน ฝน ก็เป็นเพื่อนที่ดีของผม คือสามารถพูดคุยให้ เทค เข้าใจผมมากขึ้นและทำให้ เทค ค่อยๆตัดใจจากผมได้
ผมชวนเพื่อนๆที่ไปมีตติ้งกันวันนี้ไปเยี่ยม เทค ด้วยกันต่อ แต่ทุกคนพากันติดธุระหมด แถมฝากผมไปเยี่ยมอีกด้วย

ที่โรงพยาบาลพระรามเก้า
ผมเดินมาถึงห้องพักฟื้นผู้ป่วยของ เทค ก้มหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลาตอนนี้ใกล้จะ5โมงเย็นแล้วเหรอเนี่ย ดีนะที่ผมไม่
ต้องเสียเวลางมโข่งหาห้องผู้ป่วยของ เทค อีกเพราะมาถึงแล้วเมื่อแจ้งว่าจะเยี่ยมผู้ป่วยชื่ออะไร ก็รู้หมายเลขห้องพัก
อีกทั้งบุรุษพยาบาลก็ยังมีน้ำใจอาสาพาเดินไปที่ห้องพักผู้ป่วยอีกด้วย ก็เป็นอันว่าเหมือนพริบตาเดียวเท่านั้นเอง
แล้วผมก็มายืนเซ่ออยู่หน้าห้องพักผู้ป่วย ในใจก็รู้สึกสับสนนิดหน่อยว่าจะเปิดประตูเข้าไปดีมั้ย หรือถอยกลับไปดีนะ
แต่ไหนๆก็มาถึงแล้ว เข้าไปดูสภาพมันซักหน่อยคงไม่เสียหายอะไรนักหรอก ผมกลั้นใจนิดนึงแล้วเปิดประตูเข้าไป
เทค ยังคงนอนหลับตานิ่งๆอยู่บนเตียง โทรทัศน์สำหรับผู้ป่วยและญาติ (ซึ่งกรณีของ เทค ไม่มีญาติมาเฝ้าเลยครับ)
เห็นสภาพของ เทค แบบนั้นผมใจเสียไปเยอะเลยครับ เทค ดูเหมือนคนข้างถนนที่ถูกคนมารุมตีซะน่วมไปหมด
ผมถามตัวเองว่า ‘เราใจร้ายมากเลยรึเปล่านะ แต่เราไม่รู้นี่ว่าเทคจะเป็นหนักขนาดนี้’ แล้วก็เถียงเองในใจ
ซักพัก เทค หันมาทางผม ด้วยสัญชาติญาณ(มั้ง) ผมรีบถอยออกมาซะชิดประตูห้อง แต่ก็รู้ตัวว่าไม่ควรถอยหนีอีก
จึงเดินไปที่เตียงคนไข้ ผมรู้สึกเก้อเขินอยู่เหมือนกันนะครับ ทำได้แค่ยิ้มๆ นั่นถือเป็นยิ้มแรกของปีนี้ที่ผมมีให้เค้าเลย
ไม่นับพวกยิ้มแค่นๆ ยิ้มเยาะ ยิ้มพอเป็นพิธีนะครับ เพราะผมรู้สึกว่าตอนนี้ ผมยิ้มให้เค้าด้วยความเต็มใจมากขึ้น
เป็นรอยยิ้มเพื่อจะปลอบใจ เพื่อจะใช้แทนความรู้สึกต่าง และแทนคำปลอบโยนให้ เทค หายเจ็บและไม่ต้องเหงา
“เป็นไงมั่งเทค เจ็บมากมั้ย”
ผมถามหลังจากยิ้มตั้งแต่เดินจากประตูมาจนถึงขอบเตียงคนไข้
“ดีขึ้นมากแล้วล่ะนิว มายังไงเนี่ย กินข้าวรึยัง”
คำตอบของ เทค ยังคงมีมากกว่าคำพูดทั่วๆไปแต่เต็มไปด้วยความห่วงใยให้ผมเหมือนเดิม
“กินมาแล้ว เรานัดเจอฝน แนน ต๋อม แล้วเทคกินไรยัง เราไม่ได้ซื้อไรมาฝากเลยนะ โทษที”
ผมรู้สึกดีขึ้นแล้วครับ สามารถพุดคุยได้เป็นปกติแล้วล่ะครับ จึงถามต่อไปว่า “แล้วน้องนพมาเยี่ยมบ้างรึยังล่ะ”
“เราบอกเลิกน้องเค้าไปแล้วล่ะนิว เราไม่อยากฝืนใจตัวเอง เราไม่อยากให้ใครต้องมาเสียใจเพราะเราอีก
ขอบใจนะที่มาเยี่ยม แต่เรื่องของเรานิวไม่ต้องคิดมากหรอก เราตัดสินใจแบบนี้ทำให้เราสบายใจกว่าเดิม
เราไม่อยากให้น้องเค้ามาเสียใจเสียเวลาไปกับเราอีก และเราก็ยังรู้สึกภูมิใจว่าเราซื่อสัตย์กับใจตัวเอง”
เทค พูดยาวยืด นี่ก็ถือว่าเป็นประโยคยาวๆจาก เทค ในช่วง1ปีที่ผ่านมานี้ หลังจากที่เรา2คนพูดแบบถามคำตอบคำ
กันมาตลอดทั้งปี ตอนนี้ในใจผมรู้สึกปลอดโปร่งอย่างมาก เหมือนได้ เพื่อนรัก กลับคืนมา แล้วคราวนี้ผมตั้งใจว่าผม
จะถนอมเค้าเอาไว้ให้นานที่สุด และแม้ว่าผมจะยังรักเค้ามากกว่านี้ไม่ได้ แต่ผมก็จะไม่ยอมเสียเพื่อนไปอีกแล้วครับ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-02-2007 18:25:47

ก็ดีเเล้วละที่ยังคืนดีกันได้นะ คนเราชีวิตมันสั้น ทำอะไรก็รีบทำซะจะได้ไม่เสียใจในภายหลัง  :angellaugh2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-02-2007 18:28:05

 :impress:   สงสารเทคคับ  ต้องอยู่รพ.คนเดียวตั้งนาน  :monkeycry2:  แต่ในที่สุดคุณนิวก็กลับมาละ   :impress2:  ที่ว่าจะถนอมอ่ะ  คิดไรอยู่อะป่าวคับ :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 14-02-2007 18:57:40

ดีใจด้วยที่กลับมาเป็นเพื่อนกันได้  คนเราบางทีก็ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน  :monkeysad2:

สงสารเทคหง่ะ  จริง ๆนะ รักกันนาน ๆ น้า  :impress:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 14-02-2007 19:21:35

อย่างไรก็เพื่อนกัน  :monkeysad:
อยากให้มิตรภาพในครั้งนี้อยู่นาน ๆ อย่ามีอุปสรรคอะไรอีกเลย  :impress3:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 15-02-2007 21:40:15

ผมจะสัญจรไปภูเก็ต

ถึงวันที่20ก.พ.นะครับ

กลับมาถึงเมื่อไหร่

ขอพักให้หายเหนื่อย

แล้วจะเอาที่เหลือของ

ภาค1มาลงให้อ่านต่อ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 15-02-2007 22:29:32

จะรอนะครับนิว  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 15-02-2007 22:48:46

รอพี่นิวเหมือนกานงิ   :myeye:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 15-02-2007 22:54:35

สงสารเทคอ่ะ แง้ๆๆๆ

 :monkeycry2: :monkeycry2: :monkeycry2:

นานเลยเนอะกว่าจะมา จะรอนะคับพี่นิว :yeb:

เอิ้กๆๆ :yeb: :yeb:

เดินทางโดยสวัดิภาพนะงับ :angellaugh2: :angellaugh2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 15-02-2007 23:13:26

รับทราบค้าบบบบ  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: tsuyu ที่ 16-02-2007 12:05:52

รับทราบค่ะ

แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะค่ะ   :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 16-02-2007 13:57:14

ต้องรออีกหลายวันเลย.......... :impress3:

จารออ่านต่อนะคับ.. :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 17-02-2007 02:13:33

อ่านแล้วน้ำตาร่วงเลย เจ็บปวดแทนสองคนนี่จริงๆ
ถ้าเราทำปัจจุบันให้ดีที่สุดจะไม่เสียดายเลยแม้ว่ามันจะออกมาแย่ก็ตาม
 :impress3:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 17-02-2007 17:04:36

เมื่อไรจะมาต่อนะค๊าบบบบ

คิดถึงๆ อยากอ่านๆๆๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 17-02-2007 18:21:50

แล้วจามานั่งรอแถวๆนี้นะคับ :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 19-02-2007 15:16:19

ตอนนี้อยู่ที่ภูเก็ต แต่สามารถมาลงให้อ่านได้ครับ
เวลามีน้อยใช้สอยประหยัด รออีกแป๊บเดี๋ยวเอามาลงครับ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 19-02-2007 16:34:02

ตอนที่18
การกลับมาของการเป็นเพื่อน

หลังจากที่ผมไปเยี่ยมเยียน เทค ที่โรงพยาบาล ได้พูดคุย ถามไถ่ทุกข์สุขกันพอประมาณแล้ว จึงถามเค้าว่าต้องการอะไรบ้าง
เพราะเท่าที่ดุเสื้อผ้า ข้าวของที่แม่บ้านเตรียมมาให้เค้าใช้ที่โรงพยาบาลนี้ ชักจะเหลือน้อยลงไปแล้ว ผมก็เลยอาสากลับไป
เอาของใช้ที่จำเป็น รวมทั้งหนังสืออ่านเล่น CD walkeman และแผ่นcdที่เค้าอยากได้มาฟังขณะพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล
ผมใช้เวลาเดินทางนานมากๆจากย่านพระรามเก้ามาถึงบ้านของ เทค ที่ลำลูกกา เกือบจะถอดใจหลายครั้งเลยครับ
ก็คิดดูสิครับ กว่าจะฝ่าการจราจรที่แสนติดขัดมาได้แต่ละแยก แล้วระยะทางก็ไกลกันยังกับเดินทางข้ามจังหวัดก็ไม่ปาน
แต่ในที่สุดผมก็มาจนถึงบ้านของ เทค จนได้ เมื่อมาถึงแล้วผมก้ขอน้ำดื่มเป็นการด่วน ระหว่างนี้ก็รอให้เด็กรับใช้ของเค้าไป
จัดเตรียมของที่ผมจดใส่กระดาษตามคำบัญชาของ 'คุณชายเทค' ช่วงที่กำลังรอของใช้ต่างๆอยู่นี้เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
คุณแม่บ้านเป็นคนเดินไปรับสาย ซักพักจึงเดินมาหาผม บอกว่า "คุณท่านจะพูดสายกับคุณค่ะ" อืม...พ่อเทคนี่เอง

"ฮัลโหล ครับ นิวเองครับพ่อ"
ผมรีบมารับสายอย่างเร่งด่วนหวังที่จะบอกข่าวคราวลูกชายเค้าให้ได้รู้
"นิวเหรอ เทคมันไปก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีกล่ะ"
พ่อเทค ถามคำถามที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยิน ขนาดผมเป้นคนอื่นยังรู้สึกแย่เลยที่ถูกพ่อตัวเองตราหน้าว่าเป็นคนผิด
"มีเรื่องน่ะครับ แต่เทคไม่ได้ไปหาเรื่องใครนะครับพ่อ เค้าถูกคนอื่นทำร้ายนะครับ"
ตอนนั้นผมรู้สึกว่าเสียงสั่นมาก อาจจะด้วยหลายความรู้สึกเลยทั้งโกรธทั้งร้อนรนที่จะอธิบายแทน เทค
"โฮ้ย...ไม่ต้องแก้ตัวแทนมันหรอก เรียกร้องความสนใจน่ะสิ"
พ่อเค้าก็คงเผลอตัวเหมือนกัน เพราะดันตะโกนใส่ผมซะหูชา
"แล้วคุณพ่อจะมาเยี่ยมเทคได้รึเปล่าครับ"
ผมข่มทั้งความกลัวและความโมโห ถามกลับไปอย่างเรียบๆ
"อืม..ไม่ได้หรอกนิว พ่อยังติดงานอยู่เลย ฝากนิวดูแลเทคด้วยแล้วกัน"
นั่นคือคำตอบของคนเป็นพ่อครับ บอกตรงๆในวินาทีนั้นผมสิ้นความนับถือ พ่อเทค ไปเลยทีเดียว
"ได้ครับ"
ผมเริ่มเซ็งจนไม่อยากพูดอะไรต่อ
"ขอบใจนะลูก อ้อ..แล้วต้องใช้เงินเท่าไหร่ก็บอกมาแล้วกัน จะส่งไปให้ เฮ้อ..ลูกคนนี้หาแต่เรื่องมาให้"
พ่อของเทค พูดง่ายๆ เหมือนกับว่าเงินทองมันจะรักษาเยียวยาจิตใจลูกชายเค้าได้งั้นล่ะ
"ครับ"
ผมรับคำด้วยความเหนื่อยใจเหลือเกิน

เดินออกมาจากบ้าน เทค พร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางขนาดกลางๆซึ่งใส่ของใช้ต่างๆไว้ตามที่ เทค บอกมาทุกอย่าง
ผมอยากบอก เทค เหลือเกินว่า ข้าวของมากมายอยู่ในกระเป๋า ผมมีแรงที่จะถือไปให้เค้า แต่สิ่งที่ผมพยายามแล้วที่จะเอา
ไปให้กับคนป่วยอย่าง เทค แต่ผมกลับไม่มีปัญญาทำให้ นั่นคือ ความรัก ความห่วงใย ที่เป็นรูปธรรมจาก พ่อของเทค
ที่จริงแล้ว ผมมีโอกาสพูดคุยกับพ่อของเค้าอยู่หลายนาที แต่ผมกลับไม่สามารถโน้มน้าวใจให้ พ่อของเทค กลับมาเมืองไทย
เพื่อเยี่ยมเยียนอาการป่วยของลูกชายเค้าได้เลย ผมได้แต่คิดว่าผมน่าจะพยายามให้มากกว่านี้ แต่ผมก็ทำไม่สำเร็จ
ผมนั่งคิดเรื่องนี้วนไปวนมาในสมองจนกระทั่งรถแท็กซี่ที่นั่งจากปากซอยบ้าน เทค พามาจอดที่หน้าโรงพยาบาลพอดิบพอดี
ตอนแรกผมคิดว่าแค่มาเยี่ยมแล้วก็จะกลับไปพักผ่อนที่อพาร์ทเม้น แต่ไปๆมาๆผมกลับมาสาละวนกับเรื่องของ เทค จนได้
ผมเดินมาใกล้จะถึงห้องพักของ เทค ผมเดินผ่านพยาบาล2คนที่ยืนบ่นเกี่ยวกับความเรื่องมากของ ผู้ป่วยทยาวัติ

พยาบาล1 : น่ารำคาญจัง เดี๋ยวจะเอานู่นเดี๋ยวจะเอานี่
พยาบาล2 ; คุณทยาวัติใช่มั้ย พวกเศรษฐีน่ะเธองี่เง่าเนาะ
พยาบาล1 : ฉันว่าพวกขาดความอบอุ่นมากกว่าดูสิป่วยตั้งนานไม่เห็นพ่อแม่มาเฝ้า
พยาบาล2 : ไม่ดีเหรอจ๊ะ พยาบาลพิเศษอย่างเราๆก็ได้เงินอื้อเลย
พยาบาล1 : ก็เพราะมีเงินหร้อก ไม่งั้นคงไม่มีใครเอา

ชัดเจนมากครับ ผมยืนฟังจนแน่ใจแล้วก็เดินผ่านพยาบาล2คนนั้นไป เพื่อไปให้ถึงห้องพักผู้ป่วยของ เทค ให้เร็วที่สุด
ก็จริงอย่างที่เค้าพูดนั่นล่ะ เทค เป็นคนรวย เป็นคนขาดความอบอุ่น และที่จริงที่สุดก็คือจนถึงวันนี้พ่อแม่ก็ยังทอดทิ้งมันได้ลง
ผมเปิดประตูเค้าไปก็เห็น เทค มองมาทางประตูพอดี ผมรีบปั้นยิ้มให้ก่อนเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกแย่ๆที่เพิ่งผ่านมาเมื่อกี้

"แหม...ยิ้มแต้มาเชียว คิดถึงเราเหรอ"
อืม...ยังปากดีเหมือนเดิม ไอ้เพื่อนบ้า
"ไม่ได้คิดถึง แต่ยิ้มเยาะเว่ย"
เอาซี๊ ปากดีมาก็ปากเสียกลับ
"เหรอ นิวคงสมน้ำหน้าเรามากสินะ เราเข้าใจ"
อีกแล้วครับ เทค เริ่มเปลี่ยนอารมณ์ง่ายอีกแล้ว
"เอานี่ เราเอาของมาให้แล้วนะ ดูซิว่าของที่สั่งครบมั้ย"
ผมขี้เกียจต่อปากต่อคำ เดินเอากระเป๋าไปวางที่เตียงคนไข้ให้ เทค ตรวจเช็คดูอีกที
"ไม่เช็คหรอก เราเชื่อใจนิว เอาของเก็บไว้ในตู้ให้เราหน่อยนะ"
เทค ยื่นกระเป๋าคืนกลับมาให้ผม ผมก็รับมาแล้วไปจัดเรียงของในตู้ให้ เทค

ระหว่างที่ผมเก็บข้าวเก็บของอยู่นั้น เทค ก็ส่งเสียงขึ้นมาให้ผมหยิบน้ำดื่มมาให้เค้า พร้อมทั้งน้ำดื่มของผมเองด้วย
ผมเดินกลับมานั่งใกล้ๆเตียงคนไข้ของ เทค เรา2คนต่างก็ดื่มน้ำในขวด ไม่ได้พูดอะไรกันเท่าไหร่ แล้ว เทค ก็ถามผมว่า

"นิวมาเฝ้าไข้เราหน่อยได้มั้ย"
"ฮ่าๆๆ จะมาอ้อนอะไรวะเทค อยู่มาตั้งหลายวันไม่ชินอีกเหรอ"
ผมหัวเราะถ่วงเวลาคิดว่าจะอยู่เฝ้าไข้ดีมั้ย
"ชินน่ะก็ชินอยู่หรอก แต่ตอนนั้นไม่มีใครไง ตอนนี้เรามีนิว"
ผมหันไปเจอหน้า เทค ทำตาละห้อยแทนที่จะสงสาร ผมปล่อยก๊ากเลยครับ ดูก็รู้ว่ามันแกล้งอ้อน
"อืม...เราอยากกลับไปดูละครที่บ้านมากกว่า แกเองก็น่าจะพักผ่อนเร็วๆ"
ผมหยุดขำก่อน แล้วก็บอกเค้าไปอย่างนั้นเพื่อลองดูซิว่าจะยังอ้อนต่อมั้ย
"โธ่...ดูละครที่นี่ก็ได้ น่านะ"
เทค เอื้อมมือมาเขย่าแขนผม จนผมลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วสะบัดแขนผมออกจากมือเค้า
"เฮ้ย โกรธอีกแล้วเหรอ อ่ะๆ ไม่กวนแล้วก็ได้ นิวกลับไปพักผ่อนเหอะ ว่างก็แวะมาเยี่ยมเรานะ"
เทค ปล่อยมือจากแขนผมทันที แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เออ เรากลับบ้านล่ะนะ"
ผมพูดแล้วเดินไปสบายกระเป๋าของผมเตรียมจะเดินออกไป
"นิวจะกลับยังไงล่ะ นี่ก็ค่ำแล้วนะ"
เทค ยังอุตส่าห์เป็นห่วงผมอีก เฮ้อ....
"ก็เพราะมันค่ำแล้วน่ะสิ เราถึงจะรีบกลับ เพราะต้องกลับมาอยู่เป็นเพื่อนแกที่นี่คืนนี้อีก"
ผมหันไปยิ้มให้ เทค เห็นเค้ายิ้มกว้างตอบกลับมา แล้วผมก็เดินยื้มออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

แล้วคืนนั้นผมก็ตัดสินใจได้ว่า ควรกลับมาอยู่เป็นเพื่อน เทค ที่โรงพยาบาล อาจเพราะสงสารตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นสภาพความ
เจ็บป่วยของเค้า แล้วก็เห็นใจที่พ่อเค้าไม่ใส่ใจเค้าเท่าที่ควร รวมทั้งอยากให้คนอื่นๆเห็นว่า เทค ไม่ได้ไร้ญาติขาดมิตร
หลังจากผมเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็ออกมานอนที่เตียงสำหรับญาติผู้ป่วย คืนนั้นผมกลับมาทันดูละครได้
ประมาณครึ่งเรื่อง ก็ดูละครไปด้วยพูดคุยกับ เทค ไปด้วย ผมรู้สึกว่าผมคิดไม่ผิดที่กลับมาอยู่เป็นเพื่อน เทค ในคืนนี้
เพราะถ้าผมไม่ได้มาอยู่เป็นเพื่อน เทค ที่โรงพยาบาลคืนนี้ ผมก็คงนอนไม่หลับอยู่ดี เพราะคงอดเป็นห่วงเค้าไม่ได้หรอก

"นิวจะนอนก่อนก็ได้นะ เราจะดูบอลตอนดึกๆ"
เทค ส่งเสียงมาหลังจากที่เรา2คนต่างก็ดูรายการทีวีกันจนดึก
"ไม่เป็นไร ถ้าง่วงแล้วเราจะนอนเอง ตอนนี้เรายังไม่ง่วง"
ผมพุดออกไปไม่ทันขาดคำ ดันหาวออกมาซะได้ เฮ้อ..หน้าแตกเลย
"ไม่ง่วงเหรอ แล้วหาวทำไมเนี่ย"
เทค หัวเราะนิดๆแล้วแกล้งแซวผม
"เออน่า เราอยากดูบอลไง กะจะดูบอลเป็นเพื่อนแกอ่ะ"
ผมยังคงหาเรื่องแก้ตัวไปพร้อมกับที่ยังคงหาวต่อไปอีก
"นี่นิว ดูดีๆซิ สภาพเราขนาดนี้เราไม่มีแรงไปปล้ำนิวหรอกไม่ต้องกลัว หลับไปเลยไป"
เทค พูดดักคอผมอย่างรู้ทัน แล้วก็หัวเราะต่อไปอีกเป็นนาน
"เออๆ ก็ได้ๆงั้นเรานอนก่อนนะ"
ผมเขินเล็กน้อยที่ถูกดักคอ แล้วก็รีบเลื่อนผ้าห่มมาคลุมตัวซะมิดชิดก่อนที่จะหลับสนิทถึงเช้า

หลังจากนั้นอีกไม่นาน ความรู้สึกและบรรยากาศของความเป็นเพื่อนก็กลับมาในกลุ่มของผมอีกครั้ง โดยเฉพาะความรู้สึก
ที่เหมือนกับมีกำแพงขวางกั้นระหว่างกันของ ผมกับเทค นั้นหายไปหมดแล้ว ตอนนี้พวกเรากำลังก้าวขึ้นเป็น รุ่นพี่ปี3
ถือได้ว่าพวกเราเริ่มเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เริ่มเรียนรู้ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญมากไปกว่ากัน ศักดิ์ศรีหรือความเป็นเพื่อนและแน่นอน
พวกผมเลือกให้ความสำคัญกับการเป็นเพื่อนของพวกเรา ไม่ว่าต่อไปข้างหน้าจะเป็นอย่างไร หรือจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
แต่สิ่งที่พวกเราทั้งกลุ่มคิดตรงกันคือ การที่พวกเรายังมีกันและกันอยู่ มีความผูกพันระหว่างความเป็นเพื่อน ถือว่าดีที่สุดแล้ว
ผมกลับมาเรียนต่อหลังจากไปอยู่ต่างจังหวัดมาระยะหนึ่ง เทคก็ออกจากโรงพยาบาลกลับมาเรียนได้แล้ว และที่สำคัญที่สุด
ความเป็นเพื่อนของเรา2คนที่กลับมาสนิทกันอย่างจริงใจอีกครั้ง ผมตั้งใจที่จะถนอมความรู้สึกดีๆนี้เอาไว้ให้นานที่สุดครับ

อวสาน :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+:  ภาค1
โปรดติดตาม :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+:  ภาค2 เร็วๆนี้ครับ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 19-02-2007 16:43:34

เฮ้อออ และแล้ว  :sad4:

ยินดีด้วยค้าบบ  :impress:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 19-02-2007 16:48:30

ไม่ได้มาอ่านนานเลยอ่ะ หาเรื่องไม่เจอ :sad4:
เพิ่งรู้ว่าเปลี่ยนชื่อเรื่อง

สงสารเทคครับ :monkeysad:

แต่ดีแล้วล่ะครับ ที่คุณทั้งสองกลับมาคืนดีกันได้ :myeye:

เป็นกำลังใจให้นะครับ :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 19-02-2007 16:49:57

กลับมาคืนดีกันได้ซะทีเนอะ...... :angellaugh2:

เวลาที่เรามีความสุขด้วยกันมันมักจะสั้นเสมอเนอะ.... :monkeysad2:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 19-02-2007 17:20:50

 :piglove2: :piglove2:


  คืนดีกันแล้ววว

กลับมาเปนเหมือนเก่าแล้ว

 ไชโย

 :3059: :3059:


 จะรอภาค 2 นะค้าบบ :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: GoneOn ที่ 19-02-2007 18:03:52

อ้ะ  มาภูเก็ตเหรอ  ยินดีต้อนรับค่ะ   :yeb:

ว่าแต่มาเที่ยว หรือ มาทำอะไรง่ะ

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 19-02-2007 18:26:47

กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิมแล้ว     :like2:  :like2:

จะรออ่านภาค 2 ต่อนะคะ  :yeb:

หัวข้อ: Re: :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 19-02-2007 23:08:24

ดีใจจัง  หายงอนกันละ :like2: :like2: :like2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: tsuyu ที่ 22-02-2007 18:26:09

ดีจัง หายโกรธกันแล้ว

แล้วจะตามอ่านภาค 2 นะค่ะ   :angellaugh2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 22-02-2007 23:05:19

พี่นิวค้าบบ

มารออ่านภาค 2 อยุ๋นะค้าบบบบ

 :like6: :like6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 23-02-2007 19:13:45

กว่าจะอ่านจบตาแฉะเลย แต่ก็ดีใจด้วยที่กลับมาคืนดีกันแล้ว  รอภาค2อยู่นะ

:110011: :110011: :110011:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 24-02-2007 19:57:59

เพิ่งรู้ว่าเปลี่ยนชื่อเรื่อง ถึงว่าทำไมคุ้นๆจัง

เพื่อนคือคำที่มีค่าที่สุดนะครับ

 :myeye:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: verayuth ที่ 25-02-2007 23:29:55

ภาค 2 ด่วนน ค๊าบบบบบบบบบบ

 :dont2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 25-02-2007 23:47:37

ภาค 2 มะไรจะมาอ่ะค้าบบบบบ

รออยุ่นะค้าบบบ มาเร๊วๆ นะ

  :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 26-02-2007 04:15:34

รอ รอ รออยู่นะ มาต่อไวไว :call:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 26-02-2007 16:18:37

เพื่อนๆครับ

ขอถามความเห็นหน่อยครับ

ผมจะมาลงเรื่องเล่า ภาค2

ให้อ่านในเดือนหน้านะครับ

แต่ที่จะถามก็คือว่าผมจะลง

ภาค2เป็น New Topic หรือ

ลงเป็น Reply ดีล่ะครับ

ช่วยกันแนะนำด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ

ผมเอง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: verayuth ที่ 26-02-2007 16:45:37

new topic ดีกว่านะ แล้วทำ link มาภาค 1 ไว้ที่ rep. แรกด้วยก็ดีนะ


 :yeb:


แค่คำแนะนำ หน่ะคับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 26-02-2007 17:00:46

เห็นด้วยกะรีบนครับ

แล้วใช้ชือ่เดิมนะครับ เดี๋ยวหามะเจออีก

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 26-02-2007 17:21:42

ใช่ชื่อเดิม แต่เป็น topic ใหม่ดีก่าคับ... :pandalaugh:

ของเดิมมันยาวแล้วล่ะ...ขี้เกียจหา.... :pigha2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 26-02-2007 17:27:42

ใครว่างัยก็ตามค่ะ เหมือนที่คนข้างบนเค้าบอก :yeb:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 26-02-2007 18:45:17

ว่าตามเค้าค๊าบบบบ

 :monkeylove2:

อยากอ่านเร๊วๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 27-02-2007 02:36:04

แหม นิวมีคนตามอ่านเรื่องของเราเยอะเหมือนกันนะ
ในคืนที่เราเจอะเจอกันครั้งแรกกลับเป็นคืนที่เราต้องลาจาก
รู้กันแค่ 2 คนนะ :monkeycry4: เฮ้อ...อยากจะพบอีกสักครั้ง อยาก
ให้คืนนั้นย้อนคืนมาใหม่

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 27-02-2007 17:05:05

โอ๋ๆๆๆ พี่เกี๊ยก ใจเย็นๆนะ
เรื่องมันผ่านไปแล้วนี่นา
ครั้งหน้าเอาใหม่เนาะ
อย่าให้พลาดเหมือน
เมื่อคืนนี้แล้วกันครับ
นิวจะช่วยพี่เต็มที่เลย
ปล.รู้กันแค่2คนแน่ๆครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 27-02-2007 17:07:11

ถึงเพื่อนๆทุกคนครับ

ตกลงว่า วันที่1 มีนา จะเริ่มลงเรื่องเดิม
ในชื่อเดิมแต่เป็นภาค2นะครับ
แล้วจะลงเป็น New Topic แล้วกันเนาะ
ว่าไงว่าตามกันอยู่แล้วววววววว

ผมเอง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 27-02-2007 17:12:41

จารอ จารอนะ :loveu: :loveu: :loveu:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: tsuyu ที่ 27-02-2007 18:20:38

จะรออ่านเหมือนกันค่ะ :like6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 27-02-2007 19:05:05

รับทราบค่ะ เดี๋ยววันที่ 1 จะมารออยู่หน้าจอ  :yeb:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 27-02-2007 19:08:00

ขอบคุณคับ  แล้วจามารอเหมียนเดิมคับ :monkeylove2: :monkeylove2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 27-02-2007 20:39:01

รับทราบครับ

มาปูเสื่อรอ พร้อมเป็นกำลังใจให้ :yeb:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 27-02-2007 20:48:00

 :yeb: :yeb:

o.k. ค้าบบ

  หุหุ


 วันที่ 1 จะมานะงับ

 :call: :call:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 03-03-2007 03:09:03

มาเป็นกำลังใจให้พี่นิว :yeb: :yeb: :yeb: :yeb:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 03-03-2007 04:15:06

อ่านจบแระส์

ไม่ชอบใจนิว  :serius2:

โมโหเทค  :pigangry2:

สงสารนพสุดๆ  :monkeysad2:

สรุป.....คืออยากอ่านต่อนั้นเอง  อิอิ  :fox2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 03-03-2007 12:37:09

รอ ร้อ รอครับ เอามาลงเร็วๆละครับ  :impress:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 04-03-2007 06:02:20

ไหนบอกวันที่ 1 มี.ค. จะเอามาลงย่ะ นี่มันก็เลยมา 3 วันแล้วนะ แง่ง ๆ ๆ  :angry2:
ชิ...ตั้งแต่มีความรักครั้งใหม่เนี่ย ขี้เกียจขึ้นนะ รีบ ๆ เขียนแล้วเอามาลงซะนะ ชิ...รมณ์เสีย

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 04-03-2007 19:44:31

รอคับรอ  :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-03-2007 15:58:35

แจ้งข่าวเพื่อนๆครับ
ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ยังไม่ได้เอามาลง
ตอนนี้กำลังพิมพ์ลง word อยู่นะครับ
คิดว่าพิมพ์ต่อเนื่องจนจบภาค2ก่อนดีกว่า
ค่อยมาตั้งกระทู้เป็น New topic
เพื่อจะได้เอามาลงให้อ่านแบบต่อเนื่อง
คนอ่านจะได้ไม่ขาดตอนไงครับ เนอะๆๆ
ผมเอง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 05-03-2007 16:08:34

 :dont2:  รอจ้ารออออออพี่นิว

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 05-03-2007 17:10:33

มะเป็นไรคับ....รอได้... :ฮึ่มม: :ฮึ่มม:

..........แต่อย่านานนะ.......... :laugh5: :laugh5: :laugh5:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 06-03-2007 07:55:50

เอามาลงเร็วๆ นาคร้า

เจ้รออยู่..............................  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: meemewkewkaw ที่ 06-03-2007 23:03:23

ไม่เป็นไรครับรอด้ายยยยยยยยยยยยย :ฮึ่มม:

รออยู่นะค๊าบบบบบบ :yeb:

 :110011: :เชิป2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Darklord ที่ 07-03-2007 16:35:14

ไม่เคยลอกอินมาเลย  ประเดิมเจิมที่นี่เลยนะเนี่ย เพื่อนิวโดยเฉพาะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 09-03-2007 11:20:13

 :โหลๆ: :โหลๆ:  ระหว่างที่พิมพ์ก็เอามาลงนิดๆหน่อยๆมะดีกว่าเหรอคับ   :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: No_ProMises ที่ 09-03-2007 14:20:09

รอ รอ รอ และ รอ

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: luvdisc ที่ 10-03-2007 02:46:26

 :เฮ้อ:      เขาว่าบ้างคนต่อให้ตามหาความรักแค่ไหนก็ไม่มีในเจอ แต่กับคนที่อยู่เฉย ๆ
ทำไมความรักมันถึงวิ่งชนเข้าโครม ๆ อยู่เรื่อย ๆ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 10-03-2007 21:32:09

มารอ และก็ รอต่อไป  :give2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 13-04-2007 03:15:50

นิวววววววววววววววววววววววว ภาค 2 อ่ะ เร็วๆหน่อย อย่ามัวแต่ไปดูแลแฟนอยู่ มาดูแลแฟนคลับบ้าง
เหนื่อยได้นะ แต่อย่าท้อ ไม่คอมเม้นนะเรื่องที่นิวเขียน
แต่น่าจะรู้ว่าเรารู้สึกยังไงเนอะกะเรื่องของนิว
LUCK นิวนะ

ปล.น่าจะรู้นะว่าเราคือใคร อิอิอิ :yeb:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: kei_kakura ที่ 17-06-2007 13:01:21

 :impress2:  เพิ่งเข้ามาอ่านค่า   รุสึกว่าติดเรื่องนี้แล้วล่ะ

จะไปตามอ่านภาค 2 ค่า  :impress:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Serendipity ที่ 25-06-2007 00:57:41

อ่านภาคแรกจบเระนะคับพี่นิว  :m15: :m15: :m15: :m15:
เด๋วอ่านภาคสองต่อเลยคับ
หุหุหุ
คงไม่ได้นอนแน่ๆเลยคืนนี้
 :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: KevinKung ที่ 25-06-2007 08:56:07

มาขออนุญาต ก๊อป ออกไปอ่าน ครับผม  :m1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: thomaskung ที่ 06-07-2007 17:43:27

แงะ
แล้วภาคสองมันไปทางไหนล่ะนั่น  o2

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 23-07-2007 14:00:10

เพ่งได้อ่านอ่ะคับ
ประทับใจในมิตรภาพมากมาย
 :m15:

กำลังตามไปอ่านภาค 2 คับ
 :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: HydrA ที่ 23-07-2007 17:58:16

ใช่ความรักบางครั้งก้อมาในยามที่เราไม่รู้ตัว

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: My name M ที่ 10-09-2007 12:38:18

 :m2: :m2:พี่นิวครับ ผมเข้ามาอ่านแล้วนะครับแล้วผมรู้สึกประทับใจกับมิตรภาพความเป็นเพื่อนของพี่และพี่เทคมาก หากผมเข้ามาอ่านก่อนหน้านี้ผมคงจะบอกว่า การที่เรายอมอะไรให้ได้ในข้ามคืนนั้นมันอยาก แต่หากว่าเรารู้ใจตัวเอง สักวันหนึ่ง ผมเชื่อว่าคำตอบที่เราคิด ยอมเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดครับ  :m2: :m2:
                    :m26: :m26:ขอด่า.....เห้ย........วิจานหน่อยครับ พี่บอกว่าพี่พึงลงเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกผมว่า พี่เขียนได้เยี่ยมมากนะครับสำหรับ การเขียนครั้งแรก ตอนแรกๆอาจจะดูเหมือนเป็นนักเขียนประสบการณ์ยังไม่มากนัก แต่พออ่านมามาเรื่อย ๆ ผมว่าพี่มีการพัฒนาที่ดีมากเลยครับ และผมเชื่อว่าพี่สามารถเขียนเรื่องต่อไปได้ดีอีกเช่นกัน  และขอชมพี่อีกเรื่องหนึ่งครับ พี่สามารถอธิบายอารมณ์ของตัวละครแต่ละตัวได้ดีมากครับ ทำให้คนอ่านสามารถรู้ว่า ตัวละครนั้นมีนิสัยอย่างไร :m12: :m12:
                        :m1: :m1:ผมจะคอยเป็นกำลังใจให้พี่เสมอน่ะครับ ถึงเราจะพึงรู้จักกัน แต่มันทำให้ผมรู้ว่าพี่เป็นคนที่จริงใจมากแค่ไหน ผมขอขอบคุณสำหรับคำปรึกษานะครับ :m3: :m3:
                   *ผมเชื่อว่าพี่จะต้องเป็นนักเขียนที่ดีได้แน่เลยครับ

                       o13 ******************************************************************** o13

             

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-10-2007 09:55:40

-

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 05-10-2007 11:08:40

เพลง เขียนถึงคนบนฟ้า

พิง ลำพระเพลิง

เพิ่งรู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน ที่ต้องใช้ชีวิตลำพัง
ฟ้าเช้าๆ มันอ้างว้าง ตั้งแต่เธอจากไป
ชีวิตต้องเดินก็รู้ แต่ไม่รู้ จะเดินเพื่อใคร
ดาวบนฟ้าคว้ามาได้ ใครจะร่วมชื่นชม

ยาม ค่ำคืน ยังยืนมอง ขอบฟ้า
เธอสบตา กับฉัน บ้างรึเปล่า
คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันไหม
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ

เพิ่งรู้ว่า กอดมันหวาน
เมื่อเธอนั้นไปไกลลับตา
ใช้ทั้งสองมือ ไขว่าคว้า
คงไม่มีค่าใด
ห้องน้อย ของเธอกับฉัน
ที่วันนั้น มันดูแคบไป
เพิ่งจะรู้ มันกว้างใหญ่
เกินจะนอนคนเดียว

ยามค่ำคืน ยังยืนมองขอบฟ้า
เธอสบตากับฉันบ้างรึเปล่า
คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันไหม
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ

คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด
ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย
ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันไหม
อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ
ได้ยินไหม ... คิดถึงเธอ

ได้ยินไหม ... คิดถึงเธอ  

[wma=300,50]http://mywebpage.netscape.com/djballoon11/Khianthuengkhonbonfa.wma[/wma]

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 15-11-2008 15:55:40

อ่าว !!!  ไม่พอใจอาจารย์เลยอ่ะ...

ก้อนั่งข้างๆกันยื่นให้ไม่เห็นจะเปนไรเลย...

หรือว่าเราเข้าใจอะไรผิดอ่ะ... :really2:

แต่สนุกดีน่ะ....

ชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: เขียนถึงคนบนฟ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 15-11-2008 16:14:35

ไปอ่านภาค 2 ต่อก่อนน่ะ...

 :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 24-11-2008 21:25:34

ขอบคุณสำหรับหารติดตามครับ

ผมเอง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: MonsterP ที่ 07-12-2008 14:27:29

น่าสนใจจัง ต้องติดตามตอนสอง :pig4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: maabbdo ที่ 13-12-2008 17:26:08

กำลังตามอ่าน

 o13

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 25-09-2009 18:50:44

สงสารทั้งคนที่รักและคนถูกรัก

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 01-04-2012 19:16:47

สนุกมาก ๆ จ้า
ขอตัวไปอ่านภาค 2 ต่อนะ

น้าอุ๊

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 02-05-2012 17:01:27

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่น่าประทับใจค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: รอยยิ้มอาบยาพิษ ที่ 03-11-2014 09:28:37

เจอแล้วววววววววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: teamkoyza ที่ 29-12-2014 21:55:06

 :oni2: go to ss2 ha ha

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 24-04-2015 12:36:57

ทั้งสนุกและสะเทือนใจคะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก :+: ภาค1
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 24-06-2017 22:16:50

 :mew1: