เรย์คงไม่ได้มีแผนหลอกให้รัก แล้วหักอกหรอกใช่ไหมคุณ sirin_chadada ใจร้ายอ่ะ มาว่าเรย์ของเรา เรย์นี่พระเอกเลยนะ!!! เรย์ไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ พ่อหนุ่มคนนี้เขาเป็นคนดี แล้วก็อย่างที่คุณ sirin_chadada เขียนไว้ในอีกReply หนึ่งค่ะ ใช่แล้ว เรย์กับนาโอโตะเป็นแฟนกัน ก็เรื่องนี้พระเอกคือ เรย์ นายเอกคือ นาโอโตะนี่นา (ที่ว่าใจร้าย แซวเล่นขำๆนะคะ) และขอบคุณอีกครั้งสำหรับการตอบรับที่มีให้กับทุกบทที่เราลงค่ะ
ปล.คุณตีสี่พูดจริงเหรอคะ ที่ว่าเรย์กับนาโอโตะเป็นพระเอกนายเอก แต่ใช้ฮารุโตะเป็นตัวเดินเรื่อง (เลยดูเหมือนเป็นนิยายประเภท ตามติดชีวิตฮารุโตะ ประมาณนี้... หัวเราะ)
มันน่าน้อยใจ อนาถชีวิตตัวเองจริงๆ
มีแต่คนหาประโยชน์ กลั่นแกล้ง
เพราะความอ่อนแอ คิดไม่ทันคนพวกนั้น
ฮารุโตะ จะทำให้ตัวเองเข้มแข็งได้ยังไงนะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอนะคะ อ่านไปก็รู้สึกอึดอัดใจไป...ฮารุโตะน่าสงสาร พอเริ่มกล้าที่จะแต่งตัวก็โดนแกล้งโดนว่าจนหมดความมั่นใจอีก เราเข้าใจฮารุโตะนะ เข้าใจว่าฮารุโตะทำไมถึงชอบหนีจากปัญหา ไม่กล้าเผชิญหน้า เราเองก็รู้สึกอยากจะหนีปัญหาบ่อยมาก แต่น่าเสียดายที่ในชีวิตจริงมันทำแบบนั้นไม่ได้
กลัวว่าซากิจะหลอกให้รักน่ะสิ
ซากิ เปิดเผยการสัมผัสฮารุโตะ
แตะต้อง จับมือ นั่งตัก โอบบ่าในที่สาธารณะ
และเร่าร้อนรุนแรง เวลาร่วมเพศเคมีของทั้งสองฝ่ายต้องกัน
แต่ไม่บอกสถานะความสัมพันธ์ที่ชัดเจนกับฮารุโตะ หรือเพื่อนๆ
ก็ให้กลัวว่า ถ้ามีอะไรเปลี่ยนไป ฮารุโตะ จะรับมือไหวหรือเปล่า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
นายเอกนี่คนหรือกล้วยบดคะ นื่มซะ5555
อ่านแล้วสงสารฮารุโตะถูกใจ ถึงใจ สุดๆ
คือสงสารจริงๆนะครับ และไม่บ่อยนะที่ผมจะสงสารตัวละคร (ฮา) บทที่แปดนี่ ฉากที่ฮารุโตะนั่งเงียบๆ แล้วคิดว่า ‘เดี๋ยวมันก็ผ่านไป...เดี๋ยวมันก็ผ่านไป’ นี่ทำผมน้ำตาร่วงจริงจังนะ คือถ้าเด็กไม่เป็นคนดีจากก้นบึ้งจากหัวใจจริงๆนี่มันมองโลกแบบนี้ไม่ได้อะ มองแบบเศร้าๆแต่ยังมีความหวังลมๆแล้งๆที่หล่อเลี้ยงลมหายใจ แล้วต่อจากนั้นคือฮารุโตะพยายามจะมีชีวิตไปวันๆ ไม่อยากมีเรื่องกับใคร ไม่อยากขัดขาใคร ไม่กล้าที่จะมีความฝัน ไม่กล้าที่จะต้องการอะไร มันไปตรงกับสุภาษิตต่างชาติประโยคนึงครับ
You have a life, but you are not alive.
ซึ่งมันหน่วงและทำให้ปวดในอกอย่างจริงจังนะครับ ฮารุโตะสมควรมีคนที่ดูแล ขาดพ่อไม่พอ พี่ชายก็ไม่มี แถมยังถูกรังแกเสียอีก เด็กแบบนี้ควรถูกปล่อยไว้ในชุมชนระดับล่างของสังคมที่ไม่ถูกดูแลเหรอครับ? คำตอบคือไม่
เขาควรที่จะได้ยิ้มจากใจ เขาควรที่จะร้องขอสิ่งที่อยากได้กับคนอื่นได้บ้าง เขาควรได้มีชีวิต ได้ร้องไห้ ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ และมีชีวิตกับครอบครัว ไม่ใช่เด็กที่ถูกซ้ายก็ตีไปทาง ขวาก็ตีเขากลับไปทาง หัวใจชอบใครก็เจ็บจบช้ำไปหมด ชินชาจนทำให้โลกของเขากลายเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องอยู่ แต่ห้ามคาดหวัง ห้ามรู้สึกอะไร อย่างนี้นี่มันน่าสงสารเหลือเกินครับ ทำร้ายจิตใจของผมจริงจังเลยนะเนี่ย (หัวเราะ) เป็นไปได้นี่อยากกอดแน่นๆสักที แล้วบอกว่าร้องไห้ออกมาเลยครับ เอาแต่ใจไปเลย เป็นตัวของตัวเองสักครั้ง เพื่อสร้างความหวังให้ตัวเอง โลกนี้โหดร้ายก็จริง แต่มันต้องมีอยู่สักคนในทุกสังคม คนที่จะเป็นแสงสว่างหรือคอยสร้างความอบอุ่นให้
เอาจริงๆที่ผมพูดนี่ก็ไปตรงกับที่คุณตีสี่เคยบอกไว้นะครับ ว่าฮารุโตะขาดพ่อ เพราะความเป็นพ่อเป็นสิ่งที่ฮารุโตะอยากได้มากที่สุด (เผลอๆอาจจะมากกว่าคนรักเสียอีก) เขาอยากได้คนที่ปกป้องเขา กอดเขาไว้ตอนที่เขาเจ็บ ให้กำลังใจตอนที่เขาล้ม ยิ้มให้ตอนที่เขายิ้ม ปาดน้ำตาตอนที่ฮารุโตะเดินไม่ไหว เอาจริงๆผมว่าฮารุโตะก็อยากได้ทั้งพ่อและแม่นั่นแหละ ถ้าพ่อหนีฮารุโตะไปในช่วงที่เขาจำความได้ ฮารุโตะเลยติดภาพว่าอยากได้แบบพ่อมาทำให้ครอบครัวสมบูรณ์ แต่ปัญหาคือคนที่มีคุณสมบัติแบบนี้มันต้องอ่อนโยน และมีมุมใส่ใจคนให้เหมือนครอบครัวเดียวกันโดยไม่คำนึงถึงอันตรายใดๆในระดับนึงน่ะครับ อย่างอาโอกิผมว่าให้บุคลิกแบบพี่ชายแนวๆคุณแม่น่ะครับ ไม่ได้ให้ภาพของพ่อสักเท่าไหร่ อย่างซากินี่ก็แบดบอยเกินไป การทำแต่เรื่องอย่างว่ามันไม่ได้ทำให้สภาพจิตใจฮารุโตะดีขึ้น มันไม่ได้กะเทาะเปลือกของฮารุโตะออกสักนิดเลยเหมือนกัน
ผมมามองๆก็เลย เออจริงแฮะ นาคามูระนี่ตรงกับภาพพ่อเลย อย่างที่ฮารุโตะขาดไปจริงๆ คุณตีสี่วางพล็อตให้ตรงคาแรกเตอร์ได้แม่นและมีมิติจริงๆครับ เนื้อเรื่องมีเหตุมีผลดีมาก ความสัมพันธ์มีประเด็นและละเอียดอ่อน ถ่ายทอดออกมาได้ดีด้วย เก่งครับ! ผมชมเลยตรงนี้ คุณเป็นนักเขียนที่มีพรสวรรค์เลยทีเดียว
อยากรู้เรื่องของชุนกับซากิต่อนะครับ ดูท่าสองคนนี้จะไม่ชอบขี้หน้ากันสักเท่าไหร่แล้วแหละ เอาจริงๆผมว่าฮารุโตะก็ไม่ได้ชอบซากิที่อะไรเลยนะครับ แค่รู้สึกดีกับความใส่ใจที่ซากิทำให้เป็นครั้งคราวเท่านั้น ฮารุโตะไม่ได้ชอบซากิที่ตัวตนของซากิจริงๆ ผมว่าถ้าชุนมาแบบเดียวกับซากิ ฮารุโตะก็คงจะหวั่นไหวด้วยอยู่ดีนั่นแหละ ตัวซากิเอง ผมมองว่าเขาเห็นฮารุโตะเป็นเด็กธรรมดาๆมากกว่า ซากิเป็นคนมองโลกแง่ร้ายครับ และไม่ชอบดูแลคน เขาทำอะไรตามอารมณ์ เราจะสังเกตได้ว่าถ้าอารมณ์ดีหรืออยากได้เซ็กซ์จากคนยอมๆหรือ่อนๆ เขาก็จะเข้าหาฮารุโตะ แต่ถ้าเขาอารมณ์ไม่ดี หรืออยากได้อะไรตื่นเต้นหน่อย เขาก็จะไปหาคนอื่น (บทที่แปด) มันไม่ได้บอกว่าซากิชอบฮารุโตะจริงๆ ซากิก็แค่ชอบที่ฮารุโตะเงียบๆและไม่โวยวายดี ดีไม่ดีตอนแรกอาจจะชอบเพราะว่าเป็นของใหม่ซะด้วย เคมีระหว่างฮารุโตะกับซากินี่ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจหน่อยๆ เพราะซากิดูจะครองอำนาจอย่างเดียวเลย เอาแต่สั่ง แล้วก็ไม่แคร์ความรู้สึกอะไรฮารุโตะเท่าไหร่ ไม่ให้ออร่าพระเอกเลย
ดังนั้น ชุนจึงเป็นตัวละครที่น่าสนใจไม่น้อยครับ (ตอนแรกผมนึกว่าตัวละครเด่นจะเป็นเรียวตะ หรือว่าเอคิจิเสียอีก แต่ดูไปดูมา บุคลิกเรียวตะจะไม่ค่อยเข้าแก็ปของเส้นเรื่องฮารุโตะสักเท่าไหร่นะนี่) เรายังไม่เห็นเหตุจูงใจและอนาคตการกระทำของชุน ซึ่งน่าติดตามต่อมากทีเดียว
ส่วนนังเพื่อนผู้หญิงรอบฮารุโตะนี่สมควรโดนธรณีสูบจริงๆ... ปกติผมไม่ด่าผู้หญิงนะครับ แต่นี่มันทุเรศเกินไปนะ หลอกใช้นี่ผมโอเค แต่นี่มันเกินระดับไปแล้วครับ กลุ่มนึงก็เรื่องเรียน อีกกลุ่มก็เรื่องผู้ชาย มันอะไรกันนักกันหนา แถมหลอกใช้เขาไม่พอ ยังไปคุกคามเขาเมื่อหลอกใช้ไม่ได้ คุณเห็นว่าเขาเงียบหน่อยเลยถืออำนาจบาตรใหญ่งั้นเหรอ เฮ้ย คุณรู้อะไรเกี่ยวกับเค้าบ้างปะครับ คุณไม่รู้อะไรเลย แล้วยังจะทำให้เรื่องที่ให้ตัวเองสบายใจโดยไม่คิดคนอื่นเลยงั้นเรอะ จะเกินไปแล้วมั้ง แล้วแม่งคนอื่นนี่เห็นการ bully แบบนี้แล้วไม่มีใครคิดแสดงตัวเลยเรอะครับ มันไม่มีใครมี sense of justice กันหน่อยเรอะ โอ้โห ขึ้นครับขึ้นๆ
สิ่งที่อยากเห็นต่อไปจริงๆก็คงจะเป็นว่า ถ้าซากิ(หรือใครก็ตาม)รู้เรื่องทั้งหมดของฮารุโตะแล้วจริงๆ จะมีปฏิกิริยากับฮารุโตะยังไง จะมีใครเข้าใจแล้วให้ความอบอุ่นแบบครอบครัวกับฮารุโตะไหม แล้วก็อยากเห็นซากิโดน beat-up ด้วย (ฮา) อันหลังสุดนี่ความสะใจส่วนบุคคลนะครับ จากความรู้สึกเห็นใจฮารุโตะและเกลียดการกระทำซากิโดนส่วนตัว (หัวเราะ)
ทาคุมิจะเป็นเพื่อน (จริง ๆ) ของฮารุโตะได้ไหมนะ ตอนนี้ยังไม่เห็นจุดประสงค์ของการเข้าหา แต่จากประสบการณ์ของฮารุโตะก่อนหน้านี้ทำเราระแวงอยู่หน่อยทาคุมิเป็นเพื่อนจริงๆค่ะ
ตอนฮารุโตะล้มในห้องปฏิบัติการนั่นมีคนแกล้งสินะ แกล้งแรงไปไหม ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์เลยเหรอ ทำไมทุกคนทำเหมือนเป็นอุบัติเหตุ
รอตอนต่อไปค่ะ
อารมณ์ความรู้สึกของตัวละครในเรื่องนี้แต่ละคนซับซ้อนพอสมควรเลย ส่วนหนึ่งเพราะอ่านแล้วยังจับรายละเอียดไม่ค่อยได้หมด ตัวละครเยอะ เรียกชื่อหน้าบ้าง เรียกชื่อหลังบ้าง ยังจำได้ไม่กี่คนเองครับกรณีตัวละครเยอะแก้ไขไม่ได้จริงๆค่ะ ตอนเราเขียนเรื่องเราก็จดชื่อตัวละครลงสมุดไปด้วยเหมือนกัน ส่วนที่มีทั้งเรียกชื่อต้นบ้าง ชื่อสกุลบ้างเพราะมันเป็นธรรมเนียมของญี่ปุ่นเขาด้วย และการเรียกชื่อก็บ่งบอกถึงความสนิทชิดเชื้อ ความมีมารยาท ส่วนใหญ่คนที่ทำงานแล้วไม่มีใครเรียกชื่อต้นของคนอื่น แม้แต่คนที่เป็นแฟนกันยังเรียกชื่อสกุล แต่ในระดับนักเรียน เขาจะเรียกชื่อกันตามความพอใจ ในเรื่องเราจะเขียนบรรยายด้วยชื่อต้นเป็นหลัก แต่แรกๆจะมีการใช้ว่ารุ่นพี่(ชื่อสกุล)บ้าง เพราะเขียนมุมของฮารุโตะ
ขอพูดถึงชุนนิดนึง ถ้าไม่ใช่เกลียดแทบตายมันมีเหตุผลอื่นด้วยเหรอที่จะไปซ้อมใครซักคนขนาดนั้น มันดูแรงกว่าแค่การแกล้งกันไปเยอะมาก เพื่อนที่อยู่ด้วยกันก็เหมือนจะผสมโรงด้วย แต่พอเจอกันอีกทีก็ทำเหมือนไม่เคยมีเรื่องราวอะไรกันมาก่อน แปลกเกิน